1 minute read
Rosyjska Raduga
Ma W Produkcji Nowe Pociski
Piotr Butowski
Advertisement
Szczątki rosyjskich strategicznych pocisków samosterujących Ch-101 znalezione w Ukrainie w ostatnich miesiącach pozwalają zapoznać się ze szczegółami konstrukcji nowej wersji tego pocisku, jaka weszła do produkcji nieco ponad dwa lata temu.
Przypomnijmy, że wiadomo o istnieniu trzech wersji tego pocisku (opisaliśmy go szczegółowo w „Lotnictwo Aviation International” 1/2023). Chronologicznie pierwszą wersją, której produkcję rozpoczął zakład Raduga w Dubnie około 2008-2009 r., była rakieta Ch-102 wyposażona w jądrową głowicę bojową. Inne jej oznaczenia to izdielije (wyrób) 504B oraz 9A-4672; Rosjanie mają kilka równoległych systemów oznaczeń dla sprzętu wojskowego. W NATO jest ona oznaczana AS-23B Kodiak.
Jako druga, około 2012 r. do produkcji weszła rakieta Ch-101 (inaczej izdielije 504A oraz 9A-2648: NATO: AS-23A), różniąca się od Ch-102 konwencjonalną głowicą bojową o masie około 400 kg oraz bardziej precyzyjnym układem naprowadzania, w którym dodano system optoelektroniczny Otblesk-U, jaki zapewnia mu dokładność trafienia rzędu kilku metrów. Jest to system, który porównuje teren nad którym leci pocisk z obrazem zapisanym w pamięci pocisku, analogiczny do amerykańskiego DSMAC (Digital Scene Matching Area Correlation). Prawdopodobnie zasięg pocisku Ch-101 jest mniejszy niż Ch-102, gdyż konwencjonalna głowica bojowa jest cięższa od jądrowej, kosztem paliwa. czujniK optoeleKtroniczny oes-715 i WyrZutnia PułaPeK ł-504
Jako trzecia powstała odmiana rakiety Ch-101 z wewnętrznym oznaczeniem izdielije 504AP; inne jej oznaczenia są nieznane. Jest ona w produkcji od końca 2020 lub początku 2021 roku. Pocisk dostał nową wersję systemu optoelektronicznego naprowadzania na końcowym odcinku lotu Otblesk. W oryginalnej wersji pocisku kamera układu Otblesk ma jeden obiektyw umieszczony na ruchomym zawieszeniu, odchylającym się do 10 stopni od
Strategiczny pocisk samosterujący Ch-101 pod bombowcem Tu-95MS; lipiec 2022 r. Pocisk ma długość około 7,5 m i nie mieści się do komory wewnętrznej; Tu-95MS zabiera do ośmiu pocisków Ch-101 na wysięgnikach podskrzydłowych.
