foto:© 123RF/Kaetana
maart 2018
advertentie
advertentie
maart 2018
EVEN NIKS
62 SYDNEY HOBART RACE
TWAALF JAAR ONDERWEG ILES DE SALUT
GROTE OVERSTAP
84
WATERPOKKEN
64 78
68
VOLVO OCEAN RACE
28
AFRIKAANS AVONTUUR
12 EN VERDER…
HISWA
46
6
Bureaublad
54
In de Wind
96
Zilte Spullen
102
Zilte Wereld
foto:© Jan Novak
BUREAUBLAD Een rustige ankerplaats, zon, aangename temperaturen en kristalhelder water. Welke zeiler droomt daar nu niet van? Fotograaf Jan Novak legde het jaloersmakende beeld vast, ergens in het Caraibisch gebied. Met een klik op de downloadknop maak je deze foto de achtergrond van je telefoon, tablet of computerscherm.
advertentie
advertentie
FUN De afgelopen weken hebben we weer vol verbazing kunnen genieten van de ‘Backside triple cork 1440’, de ‘Flying Squirrel Air’ en ‘Crossbone Methods’. Als iets dynamiek toevoegt aan de Olympische Winterspelen, dan zijn het snowboarden en freestyle-skiën. Kom daar maar eens om in andere sporten. Wat zeilen betreft komen
reflectie
alleen kitesurfen en foilen in de buurt. De elementen ‘fun’ en ‘freestyle’ worden als altijd omarmd door de jeugd. In dat licht is het begrijpelijk dat de organisatie van droge Hiswa ervoor kiest de funzone twee keer zo groot te maken als vorig jaar. Daar zit immers – letterlijk – een groeimarkt. Het is alleen maar goed dat jeugd kan kennismaken met watersport, in wat voor vorm dan ook. Goed voor de sport, goed voor de branche. De jaren geleden ingezette karakterverandering van de beurs gaat hiermee onvermijdelijk verder. De organisatie zet vol in op lifestyle en fun.
Moet ook wel, want de droge Hiswa is allang niet meer de complete etalage waar gans jachtbouwend Nederland nieuwe ontwerpen presenteert. Een verandering is ook dat er dit jaar geen aparte klassieke wereld meer is. Het verbaast niet. De vier jaar geleden ingelijfde Klassieke Schepenbeurs was in de Rai een wat klinische afspiegeling van de ooit zo gemoedelijke markt op en aan de Enkhuizer Gependam. Er miste bovendien iets wat een Unique Selling Point
was geworden: de
prikkelende geur van gerookte paling. Inmiddels is er een alternatief ontstaan in Den Helder. En zo bewegen en veranderen beurzen in de tijd. Grote vraag is: Is de Hiswa-organisatie de juiste koers gaan voorliggen? De beste manier om dat te toetsen is: zelf gaan kijken‌
foto © Bemanning De Liefde
FOTO’S BEMANNING DE LIEFDE TEKST PETER BAERTS
AFRIKAANS
AVONTUUR
De Liefde in Senegal en Gambia Peter en Monique Baerts vertrokken met hun kinderen Sjoerd (18) en Femmie (13) voor een lange zeilreis. Vorig jaar deden ze de westkust van Noord-Afrika aan en verkenden rivieren in Senegal en Gambia. Ze varen op De Liefde, een Island Packet 485.
O
ns Afrikaanse avontuur is begonnen in Marokko. Rabat is eigenlijk de standaard aanloophaven geworden voor zeilers uit het noorden die niet meteen naar de Canarische Eilanden varen. Na Marokko zeilen we, met een korte
tussenstop op Lanzarote, naar Dakar, de hoofdstad van Senegal. Een tocht van 450 en ruim 900 mijl. In Dakar gooien we het anker uit, bij de yachtclub CVD (Cercle de Voile Dakar). Inklaren in Senegal is eenvoudig. Je zegt een taxichauffeur waar je heen wilt en na een prijsafspraak brengt hij je langs de politiepost en de douane. Afhankelijk van het verkeer in Dakar, duurt het geheel een half uur tot een halve dag. Dat verschil ligt dus niet aan de bereidwillige ambtenaren. Neem wel een dubbel setje kopieën van al je papieren mee.
DOORSTEEK Na drie dagen houden we het voor gezien in Dakar en zeilen naar de aanloop van de Saloumrivier. We kennen de verhalen van zeilers die de Saloumrivier op- en afvaren, maar lezen nooit iets van zeilers die ook de doorsteek van de Saloum- naar de Bandialarivier maken. En dat willen wij gaan doen. Een recente navigatiekaart vinden we niet, laat staan een elektronische. Alleen de West Africa Pilot met een laatste update uit 2009 moet ons helpen de juiste route te vinden. Onder het motto ‘we kunnen altijd terug’ varen we een stuk de Saloumrivier op en gaan na een mijl of vijftien stuurboord uit, de Marigot Sangako op. Spannend wordt het eigenlijk niet. We houden ruim drie meter water onder de kiel en de West Africa Pilot klopt nog feilloos. In de brede zijkreek houdt het verdere verkeer op. We zien nog sporadisch een piroque en nog zeldzamer zijn de dorpjes. Wel zwaait iedereen enthousiast als we voorbijvaren en worden we overal waar we stoppen hartelijk welkom geheten.
foto Š Bemanning De Liefde
foto’s Š Bemanning De Liefde
foto © Bemanning De Liefde
DIEPTE PEILEN Na de Marigot Sangako gaan we bakboord uit een stukje de Diombossrivier op, tot de afslag naar de Bandialarivier. Die afslag blijkt een stuk spannender, net als de rest van deze rivier. Het in de pilot beschreven eilandje aan stuurboord bij de invaart, blijkt er niet meer te zijn en ook de rest van het eerste deel van de Bandialarivier komt meer niet dan wel overeen met de Pilot. Zitten we wel goed, vragen we ons nog af. Totdat we een paar mijl vòòr het beloofde luxe hotel het punt op de rivier bereiken waar we volgens de
Pilot diepte met de hand moeten peilen. ‘Where you have to feel your way through’, staat er. Aanvankelijk varen we met een knoopje voortgang van de ene kant van de rivier naar de andere en vinden zo onze weg met een minimale diepte van 2,20 m. Tot we zowel aan bakboord als aan stuurboord geen doorgang kunnen ontdekken. We gooien De Liefde voor anker en strijken de bijboot. Met de pikhaak gepromoveerd tot peillood zoeken we een doorgang. Die blijkt hier toch aan bakboord te liggen.
foto Š Bemanning De Liefde
SENEGAL
DAKAR
BANJUL
GAMBIA
VASTLOPEN Bij het ankerop gaan, komt er een snelle speedboot op ons af. Het blijken douanebeambten, die graag even onze papieren willen inzien. Alles klopt en we kunnen onze weg vervolgen. Die avond genieten we van een luxe maaltijd bij het Keur Saloum hotel. De volgende dag vervolgen we onze weg en regelmatig ‘voelen we onze weg door de rivier.’ We lopen slechts twee keer kort vast. Een keer als we vlak voor het donker wordt nog een mooi ankerplekje gevonden denken te hebben en de bocht iets te snel en krap nemen. De tweede keer als we een in de bodem gestoken tak aan de verkeerde kant passeren. Hier lopen we iets serieuzer vast in de modder bij vallend tij. Het loopt hier, in nog geen twee meter, terug van vijf meter naar vijf centimeter diepte. Met een beetje geluk draait De Liefde met haar schroefwerking de goede kant op en kunnen we onze weg weer vervolgen.
foto Š Bemanning De Liefde
NAAR LAMIN LODGE De monding van de Bandialarivier is het laatste spannende deel van deze tocht. We hebben een blogberichtje gelezen van de bemanning van een andere boot met twee meter diepgang. Zij zijn hier vorig jaar de rivier op gekomen, nadat ze de doorgang aan de andere kant, van de Saloum naar de Bandiala, niet hadden gevonden. Al snel zien we aan bakboord en stuurboord de golven op de zandbanken breken en kunnen vrij eenvoudig de doorgang er tussen vinden. Minder dan 2,50 m wordt het hier niet. De laatste vijftien mijl naar Banjul over zee zijn daarna een peulenschil. Net als de inklaringsprocedure overigens. In nog geen twee uur zijn we, zonder een Gambiaanse Dalasi of ander soort ‘geschenk’ te betalen, klaar en zetten we koers naar Lamin Lodge. Het resort is van een Duitse eigenaar, Peter. Voor de deur ligt een twintigtal jachten.
STROOMOPWAARTS Vanaf dat punt varen we de rivier op. Niet onder zeil, de wind is zwak en komt uit oostelijke- of noordelijke richtingen. Het is de tweede keer dat we hier zijn. De vorige keer is 22 jaar geleden. Veel is er niet veranderd. Ja, er is hier en daar internet, veel mensen zijn online, maar verder zijn de levensomstandigheden bar weinig anders dan toen. Hoe verder je de rivier op komt, hoe armer de bevolking is. Maar geklaagd wordt er nergens. Vrijwel iedereen is vrolijk en overal waar we komen worden we hartelijk welkom geheten. Je maakt hier heel makkelijk contact en als je iets nodig hebt, helpt iedereen je graag. Natuurlijk ook om er eventueel zelf nog wat aan te verdienen. Niks anders als in de rest van de wereld dus.
NATUURSCHOON De natuur langs de rivier is ook nog steeds van een ongeeĚˆvenaarde schoonheid. Met haar vele bevaarbare zijkreken en omvangrijke mangrovebossen is de rivier een walhalla voor vogels. Naast de vele vogelsoorten kan je verderop op de rivier onder andere apen, nijlpaarden en krokodillen spotten. Apen zie je al vanaf Lamin Lodge. Omdat we waarschijnlijk toch een vreemd vaartuig in deze omgeving zijn, worden we vanuit de begroeiing op de oever toegeschreeuwd door verschillende apensoorten.
VERSTE PUNT We bereiken het verste punt van onze tocht over de Gambiarivier. Vanaf hier kunnen we niet verder. Over de rivier hangt een hoogspanningskabel met een doorvaarthoogte van naar schatting een meter of tien. De kaart geeft zestien meter aan, maar dat is vast lang geleden. Net als alle gegevens op de kaart overigens. De laatste update dateert uit de tijd dat ons land nog bezet was door de Duitsers. Nieuw is dat er halverwege de rivier, waar nu de belangrijkste ferry vaart, een brug wordt gebouwd. Die wordt volgens kenners ruim zestien meter hoog. Kortom, dit jaar of heel misschien volgend jaar is de laatste mogelijkheid om met een hoge mast tot Jajanbureh, voorheen Georgetown, te komen. Morgen zakken we de Gambiarivier weer af, naar waar we begonnen zijn, Lamin Lodge. Dan zullen we beginnen aan de oversteek naar Suriname‌ www.sy-deliefde.nl
foto Š Bemanning De Liefde
advertentie
Dubbel UV
DOUBLE COAT DUBBEL UV geeft meer glans, meer bescherming en een hoger rendement. Gebruik Double Coat Dubbel UV wanneer hout een vernis met hoge glans en duurzame bescherming vraagt. De eenvoudige applicatie eigenschappen van Double Coat UV leiden direct tot een professioneel resultaat.
www.doublecoat.nl
advertentie
foto:Š Jeremie Lecaudey/Volvo Ocean Race
VOLVO OCEAN RACE: VAREND VOLCONTINUBEDRIJF
‘JEZELF OVERGEVEN EN RUST PAKKEN’ De Volvo Ocean Race raast verder over de aardbol. Tijdens de etappes is het aan boord een volcontinubedrijf. Snelheid telt. Veiligheid ook. De ploeg aan dek moet uitgeslapen en alert zijn. Wie van wacht af is, pakt eten en rust, vooral veel rust. Zilt vroeg VOR-veteraan Gerd Jan Poortman – drie edities en 150.000 zeilmijlen ‘under the belt’ – naar zijn ervaringen.
e kunt alle mogelijke wachtsystemen bedenken, maar de tendens is 4 uur op en 4 uur af. Met acht man aan boord is de helft op en de andere helft van wacht af. Wij hebben ook wel overdag met 6 uur op-en-af gewerkt. Dat brak ons op; het is moeilijk om zo lang geconcentreerd te blijven. Probeer maar eens 2 uur achtereen te sturen en de boot dan op optimale koers en snelheid te houden. Wat wel goed werkt, afhankelijk van de omstandigheden, is een wissel op de helft. Dus geen harde wisseling van vier man na vier uur, maar tussentijds na twee uur twee man. De overdracht van de wacht, met informatie over navigatie en zeilvoering en dergelijke, gaat dan veel vloeiender.” Tot zover de ideale situatie, want als er een zeilwissel moet worden uitgevoerd, is het letterlijk alle hens aan dek. Dikke pech als je dan net in je kooi ligt… En als de boot over een andere boeg wordt gelegd, moet de slapers verkassen en meehelpen de zeilzakken naar de hoge kant te sjouwen. Als het licht weer is, worden de slapers zover mogelijk naar voren gedirigeerd, tot het piekeschot. Verder mogen ze niet volgens de veiligheidsvoorschriften. De kont zal het water eerder loslaten als het schip voorover is getrimd, vandaar. Wie van wacht af komt, wil twee dingen: eten en slapen. Gerd Jan: “Als je van dek af komt ben je doodop en toe aan rust. Op de Brunel verzorgde onze mediaman Stefan Coppens het eten. Dat is van enorme waarde: dat er al warm eten voor je is. Anders ben je zelf toch al gauw drie kwartier kwijt aan het klaarmaken.” Dat eten aan boord van de Volvo-racers bestaat uit poedermaaltijden, bepaald geen haute cuisine, maar in het vuur van de strijd maalt niemand daar om. Warm en voedzaam, dat telt…
foto:© Rich Edwards/Volvo Ocean Race
edereen heeft een vaste kooi”, vervolgt Gerd Jan, “maar die deel je met een maat. Degene met wie je wisselt, neemt jouw taken over. Je kruipt dus in een warme slaapzak, maar dat is niet erg. Het lukt niet altijd direct de slaap te pakken. Als je net uren in huizenhoge golven in de Zuidelijke Oceaan hebt gevaren, dan heb je nog een hoge hartslag en zit je vol adrenaline. Ook in warme gebieden is het lastiger om met 40 graden tot rust te komen is het belangrijk om jezelf volledig over te geven aan de mensen die aan dek zijn. Je moet ze volledig vertrouwen dat jij in goede handen bent en zij net zo goed hun best doen als jijzelf. Dat helpt om in slaap te komen.” De kooien in een Volvo Ocean-racer zijn verstelbaar, zodat je redelijk ‘zeevast’ ligt. Toch is het voorgekomen dat zeilers uit bed vielen of heen en weer schoven. Een diepe slaap is nog geen garantie op volledige rust.
foto:© Matt Knighton / Abu Dhabi Ocean Racing / Volvo Ocean Race
onderdeks in slaap te komen. Om snel
foto:© Konrad Frost/Volvo Ocean Race
foto:© Matt Knighton / Abu Dhabi Ocean Racing / VOR
foto:© James Blake/Volvo Ocean Racee
foto:© James Blake /Volvo Ocean Race
foto:© Stefan Coppens / Brune/VOR foto:© Matt Knighton/VOR foto:© Francisco Vignale/MAPFRE/VOR
foto:© Yann Riou/VOR foto:©Jeremie Lecaudey/VOR
Gerd Jan: “Ik heb wel eens gedroomd dat ik wakker werd gemaakt voor de wacht, terwijl dat in werkelijkheid niet zo was. Ik heb me toen wel aangekleed en ben als een slaapwandelaar aan dek gegaan. Daar keken ze vreemd op: ‘Wat kom jij doen? Je bent anderhalf uur te vroeg!’ Zo’n gebroken nachtrust is best balen…“ Douchen is uiteraard onmogelijk. Toch is persoonlijke hygiëne belangrijk. Voor je eigen gezondheid en uit sociaal oogpunt. “Je probeert jezelf zo schoon mogelijk te houden”, vertelt Gerd Jan, “babydoekjes zijn een uitkomst. Verder word je door de oceaan schoongespoeld, want vuil word je vooral aan land.”
foto:©Ian Roman/VOR
advertentie
advertentie
foto:Š Marcel van den Berg
FOTO’S EN TEKST MARCEL VAN DEN BERG
Een vlak vol water
NATTIGHEID Met hun Clever 23 trekken Marcel van den Berg en Ruurd Noordhuis vanaf het Veluwemeer naar Terschelling. Op het wad voelen ze nattigheid. Letterlijk…
P
as om negen uur zijn we uitgeslapen. Vermoeiende buitenlucht zeker. Ik zie dat we op een andere plek in het Veluwemeer liggen dan gisterenavond. Mijn zeilmaat lukt het niet helemaal om zijn schrik te verbergen en vraagt wat er gebeurd zou zijn als we vlak langs de vaargeul hadden geankerd. Ik voel me ongemakkelijk bij
het bedenken van de scenario’s. Het anker lag op een bed van wier, waardoor het niet goed bodem pakte. Ik had verzuimd het anker strak te trekken en te checken. Is dit een voorteken van wat nog komen gaat? Makkum is gezien ons uitslaaptijd niet meer haalbaar voor donker. De wind is ook niet je van het. In vijf dagen heen en weer naar het wad blijkt een krappe planning. Even voorbij Urk doemt dan toch de Friese kust op. Vrouwenzand snijden we af en ineens zien de bodem van het IJsselmeer. En dat op bijna 3 meter diepte. We overnachten in het kleinste haventje van Nederland: Laaxum. Op eigen wijze aangemeerd op het driedubbel gecheckte anker aan de achterzijde en met de voorzijde aan de kade, net als in de Griekse havens maar dan andersom. De palen zijn te dik, of onze fenders zijn te dun, om langszij aan de kade te liggen. Goede nachtrust, maar wel de wekker gezet. Eenmaal op de Waddenzee gaan we als een speer. Overwegend de wind en stroom mee. Alleen komen de golven soms overdwars. We rollen dan ook behoorlijk en het sturen vraagt alle aandacht. Regelmatig horen we wat vallen en schuiven in de kajuit, terwijl ik alles zo goed had vastgezet. Mijn zeilmaat neemt het stuur over, want na een paar uur lusten we wel wat. Ik werk mij de kajuit in. Als ik binnenstap is mijn linkerbeen direct tot de enkel nat. “Water in de boot!” schreeuw ik, terwijl de adrenaline door mijn lijf giert.
foto:© Marcel van den Berg
We hebben hulp nodig, is de eerste gedachte. Mijn blik valt op de marifoon. Ja, die zou ik kunnen gebruiken. Maar ik het doe het niet. Ik zie ook geen gapend gat in de romp, zoals in de film ‘All is lost’. We hebben tenslotte geen zeecontainer geramd, dus zullen we niet binnen mum van tijd op de bodem liggen. Tijdens deze seconden durende analyse valt het mij op dat het water niet stijgt. Niet heel snel in elk geval. Maar waar komt dat water dan vandaan? Onze Clever uit 1998 heeft nog een openwatertoilet, dus een open verbinding via een aan- en afvoerslang naar de onderkant. Maar ons toilet is kurkdroog. Het is niet het diepste punt van de boot. Ik check de diepte- en snelheidslog onderin. Ook droog. Bij de kraan en de afvoer hetzelfde verhaal. Dan heb ik een goed idee. Ik leg met mijn vinger wat water om mijn tong. Wat een opluchting als ik proef dat het water zoet smaakt. Nu krijgt de watertank mijn aandacht. En daar is het raak. De watertank in het achterschip zit normaliter vastgesjord met een band, maar is losgerukt en daardoor gaan schuiven door het gerol van het de boot.
foto:© Marcel van den Berg
In de aanvoerslang is een behoorlijk gat ontstaan, waaruit het drinkwater gutst als we op één oor liggen. We zijn al meer dan de helft kwijt. Ik vraag me af hoe we gevaren waren als de tank tegen de toiletafsluiters onder de waterlijn had liggen bonken. Wat een sneu verhaal zou dat zijn. Eenmaal thuis zal ik de tank voorgoed vastzetten met wat houtwerk. Om ons heen knipperen de groene en rode betonningen en verder is er rust en zijn er sterren. Windkracht 5 en een lang ankertouw laten de boot behoorlijk gieren, maar het deert ons niet. Straks liggen weer als enige droog op het Groene Strand. Het kleed dat door het water uit de tank nat was geworden en te drogen hing, is van boord gewaaid. De volgende ochtend vinden we het nog geen dertig meter verder van de boot op het strand. De prijs voor de meest handige zeilers zullen we niet krijgen…
advertentie
Hiswa- 7-11 maart Rai Amsterdam
ACCENT OP
LIFESTYLE EN FUN In de uitingen van de droge Hiswa 2018 zijn een surfboard en een sloep te zien. Het beeld illustreert de vernieuwing van de beurs, met meer aandacht voor lifestyle en fun. De toegang is ditmaal aan de achterkant van de Rai, bij de haven. Data: 7 tot
foto:Š Laurens van Zijp
en met 11 maart.
‘E
xtra aandacht voor vaarplezier, gadgets, funsports, lifestyle en recreatie ’, benadrukt de organisatie. Zo is de Funsports
Xperience verdubbeld en die beslaat nu de hele Hal 5. Het is een van de watersportwerelden, naast: onderdelen & accessoires, shop, sloep, speed en zeilen. ‘Klassiek’ heeft bij gebrek aan deelnemers geen aparte beurspresentatie meer. De zeilwereld is te vinden in Hal 1. Volgens de organisatie zijn daar de volgende kajuitjachten te zien: Beneteau Oceanis 38.1, Bente/39BEN, Dehler 34, Delphia 40,3, Hanse 388, Jeanneau Sun Odyssey en de Saffier SE 37 Lounge. Aan daysailers staan er: Aira 22, DayM8, Shrimper 22 en de Saffiers SC 6,50, SC 8 Cabin en SE 33 UD. Verder vind je op de beurs diverse open boten en cats en verscheidene klassenorganisaties. Leveranciers van toebehoren zijn er eveneens volop en je kunt spullen kopen. Er is zelfs een dagelijkse veiling, waar je op watersportartikelen kan bieden. Op het ‘Mainstage’ podium zijn lezingen en presentaties. Kijk voor het programma en de plattegrond op:
www.hiswarai.nl
HEBBEDING Er is dit keer geen Zeilboot van het Jaar verkiezing. Nieuwe prijs is de Hiswa Hebbeding Award. Een vakjury heeft inzendingen beoordeeld op toepasbaarheid, innovatie en prijsniveau. Uit zeven nominaties volgt op de openingsdag de winnaar.
PRODUCT VAN HET JAAR Ook dit jaar wordt het Product van het Jaar gekozen. Hiervoor zijn genomineerd: de Simarine Pico slimme accumonitor, Finsulate Antifouling Wrap en de Bow Pro van Vetus.
OPENINGSTIJDEN EN KAARTJES Woensdag 7 maart 11:00 - 18:00 uur Donderdag 8 maart 11:00 - 22:00 uur Vrijdag 9 maart 11:00 - 22:00 uur Zaterdag 10 maart 10:00 - 18:00 uur Zondag 11 maart 10:00 - 18:00 uur
BLUE WATER CRUISING FORUM Op zondag 11 maart, van 11.00 tot 13.00 uur, is weer het Blue Water Cruising Forum. Georganiseerd door World Cruising Club en bestemd voor zeilers die een langere oceaanreis gaan maken. Er zijn 50 plaatsen, dus meld je nu aan op: https://www.hiswarai.nl/lp/forum/
foto’s:© Laurens van Zijp
Toegangsprijs: € 12,50. Zie www.hiswarai.nl/kaartverkoop/
advertentie
Zeilmakerij M-SAILS de zeilmaker met standaard 3 jaar garantie
www.m-sails.com tel: +31(0)181403232 info@m-sails.com
advertentie
INDEWIND TRINTELLA VRIENDENKRING 50 JAAR In 1968 verenigde zich een groep zeilers onder de naam ‘Commissie van Trintel en Trintella zeilers’. Later omgedoopt in ‘Trintella Vriendenkring’. Het 50-jarig bestaan wordt dit jaar gevierd door de bestaande
bijeenkomsten
feestelijk aan te kleden. De Voorjaarsbijeenkomst start in Kortgene op Hemelvaartsdag 10 mei en duurt tot en met zondag 13 mei. De Najaarsreünie wordt een groot feest, in Den Bosch. De Scheepswerf Anne Wever bouwde de schepen eerst in staal (Trintel) en later in polyester (Trintella). www.trintella.org
WAARSCHIPPERS VIEREN 9e LUSTRUM De Vereniging van Waarschippers maakt zich op voor het 9e lustrum. In 1973 is de Vereniging opgericht, met als doel samen varen en samen kennis delen. De vereniging telt ruim 400 leden. Het 45jarig bestaan zal deze zomer worden gevierd, van vrijdag 20 juli tot en met zondag 22 juli, in de Bataviahaven van Lelystad. Er zijn diverse activiteiten op de wal en op het water gepland en er zullen ook clubkampioenschappen worden gevaren.
Alle
Waarschippers,
www.waarschippers.nl
ook
niet-leden,
zijn
welkom.
PAAS-BRAASEM Het begon allemaal in de jaren ’80. Pim Fromberg, de bevlofoto© Annemiek van Kinderen
gen voorzitter van de WSV Braassemermeer, wilde een zeilevenement voor de jeugd opzetten. Hij vond steun voor zijn idee bij O’Neill, toen nog geleid door cat-crack Rob Heilbron. Sindsdien is de Easter Regatta op de Braassem een vaste factor, die jaarlijks honderden zeilers (met aanhang) uit tientallen landen trekt. De vrijwilligers van de vereniging weten deze kleine landverhuizing telkens in goede banen te leiden. Dit Paasweekeinde staat de 33e editie op stapel. www.easter-regatta.nl
Ook in 2018 staat de Eredivisie Zeilen op het programma. Het is een strijd tussen verenigingsteams, die in J/70 boten tegen elkaar varen. Er zijn vijf speel-
2018
ronden:
Almere ….. 15-17 april
Lelystad …... 7-9 september
Roermond … 8-10 juni
Veere ………….
5-7 oktober
Aalsmeer …. 6-8 juli www.eredivisiezeilen.nl
INDEWIND 75 EN 30 MIJLS: DOE-HET-ZELF WEDSTRIJDEN De zelfwerkzaamheid is honderd procent in de nieuwe 75 Mijls en 30 Mijls. Je moet alles zelf doen: inschrijven op de website, starttijd noteren, rond de boeien varen en eindtijd vastleggen. Die gegevens voer je vervolgens in op de website en dan zie je waar je in het klassement bent geëindigd. De evenementen zijn een initiatief van wedstrijdzeilers Otto le Grand en Berry Dijkhuizen. “De up-en-down wedstrijden zijn leuk, maar vragen een grote logistieke planning met bemanningsleden. Bovendien hebben evenementen vaste data waaraan je gebonden bent”, licht Berry Dijkhuizen toe, “tegelijkertijd zien we dat avontuurlijke tochten als de 200 Myls, Singlehanded en Rondje NoordHolland veel deelnemers trekken. Al brainstormend kwamen Otto Le Grand en ik op het idee van de 75 Mijls.” Het is een wedstrijd met alle vrijheid. De opzet is eenvoudig: er ligt een parcours van 75 mijl op het IJsselmeer rond bestaande betonning. Dat kun je in 48 uur links- of rechtsom varen. Met een scherp jacht, multihull of platbodem. Solo, duo of bemand. Je kunt elk moment van het jaar starten en je mag ook meerdere keren per jaar starten. De startplaats is vrij, zolang je maar alle boeien rondt. Vooraf moet je wat handelingen verrichten: gegevens van jou en je boot invoeren op de site. De 75 Mijls is bestemd voor zowel toer- als wedstrijdzeilers. De baan is een prikkel voor wedstrijdzeilers die de snelste tijd willen klokken. Ze zullen uiteraard de boot tip-top tunen en de beste dag willen kiezen. Verder staan ze voor de vraag wat de beste startlocatie is, of ze links- of rechtsom varen en welke zeilvoering optimaal is voor elk rak. Voor toerzeilers is de 75 Mijls niet minder interessant, want het voltooien van die toch wel pittige afstand is een gezonde krachtmeting voor boot en
bemanning. Omdat er vastgestelde routes moeten worden gevaren, zal het soms nodig zijn te kruisen. Er mag maximaal 7 uur rust worden gepakt, al of niet uit strategische overwegingen of gewoon om bij te komen. Het klassement wordt opgemaakt op basis van gemiddelde snelheid. Wedstrijdzeilers met gemeten schepen varen onder ORC, voor toerzeilers zonder meetbrief wordt een LWL rating gehanteerd. Protesten zijn mogelijk, maar zijn niet in de geest van deze doe-het-zelf race. Nadat het plan bekend raakte onder de zeilers, kwamen er reacties met de vraag of er ook een variant op het Markermeer kon komen. Dat scheelt een eind varen naar de start. Bovendien biedt 30 mijl de kleinere schepen ook een kans. De baan moet wel non-stop in een dag worden gevaren. Deelnemers moeten hun route vastleggen met de app I-Sail (op de website). Op 1 maart moet de website operationeel zijn en kunnen de 75 Mijls en 30 Mijls van start. En de deelname is helemaal gratis! www.75mijls.com
INDEWIND BEROEP TEGEN WINDPARK FRYSLĂ‚N Op 1 februari behandelde de Raad van State het beroep dat was aangetekend tegen het besluit om in het IJsselmeer een groot windmolenpark
aan
Duurzame
te
leggen.
energie
is
belangrijk, maar 89 windmolens van ruim 180 hoog op deze plek zijn onacceptabel, is de mening van natuur- en waterrecreatieorganisaties. Uit een tegenonderzoek zou blijken dat het Windpark Fryslân negatieve effecten heeft op de natuur van het IJsselmeer en de Waddenzee. Ook vreest de waterrecreatiesector nadelige gevolgen voor de watersport. De uitspraak van de Raad van State wordt over enkele maanden verwacht.
BRANDARIS CHALLENGE Op 17 en 18 maart is het Terschellinger strand tussen paal 4 en 7 het epicentrum van strandzeilen. Dan is namelijk de jaarlijkse Brandaris Challenge en de volgende klassen komen aan de start: 2, 3, 5, Standart, Exelor, MiniYacht en MiniClub. Het racemanagement is in de kundige handen van Hans Blanken en Floor Lagerweij. www.strandzeilen.nl
advertentie
Olav Cox “...grondig, realistisch en een prettige manier van communiceren.”
Zeiljachtexpertise
AANKOOPKEURING
Zwaan Sails ● Jachtzeilen ● Canvas werk ● Sprayhoods ● Reparaties LELYSTAD 0320 - 231437
INDEWIND
PRIJSWINNAAR Het superjacht Ngoni heeft twee prijzen gewonnen. Het door Royal Huisman gebouwde jacht won tijdens het jaarlijkse Superyacht Design Symposium van Boat International in januari de categorie ‘Best Exterior Styling Sailing Yachts’ en ‘Best Naval Architecture Sailing Yachts’. De 58 meter lange Ngoni werd het laatste project van ontwerper Ed Dubois die in 2016 overleed.
fotoŠ Royal Huisman/Breedmedia
TECHNISCHE GEGEVENS Lengte 58.15 m (190.3 voet). Lengte waterlijn 51.20 m. Breedte 9.54 m. Diepgang liftkiel 5.30/8.10 m. Waterverplaatsing 353 ton. Masthoogte 75 m. www.royalhuisman.com/Ngoni
INDEWIND
foto© James Blake/VOR
DOLENDE BOOT
Het blijft een lugubere ontmoeting. Een verlaten schip aantreffen op volle zee. Het overkwam de bemanning van de Volvo Racer Turn the Tide on Plastic in de etappe 6. Op weg van Hong kong naar Auckland stuitten de zeilers op 13 februari op een onbekend jacht, 360 mijl oost van het eiland Guam. De Turn the Tide-bemanning verkende met een drone het jacht en stuurde foto’s naar de race organisatie. Het bleek om de Sea Nymph te gaan. De opvarenden, twee vrouwen en een scheepshond, waren in oktober van boord gehaald door de Amerikaanse Marine, op 1000 mijl van Japan, nadat de bemanning – volgens het vreemde verhaal – maanden had rondgedobberd vanwege pech. Wie het schip ziet, vraagt zich af waarom het is verlaten. En twee: waarom de marine het destijds niet tot zinken heeft gebracht. Na overleg met het hoofdkwartier vervolgde TtT de race. Het rendez-vous doet denken aan de ontdekking van een dode Duitse zeiler, in de Clipper Race, in 2016 (zie Zilt 120). www.volvooceanrace.com
fotoŠ Klaas Wiersma
8E ALMERE REGATTA De opzet van de komende Almere Regatta verandert: de deelnemers zeilen nu een op-en-neer baan, plus een lange baan. De 8e editie is op 2 en 3 juni. De op-en-neer baan geeft ruimte voor zeven startgroepen, al moeten er wel minimaal zeven boten per klasse starten. De regatta is open voor ORC 1, 2 en 3, de J/80 en J/109, Sportboten, FF65, Kwarttonners, SW klasse en de X Family Class. De laatste twee klassen varen de langebaan. Voor wie niet in Marina Muiderzand ligt, kan de organisatie maximaal drie gratis overnachtingen regelen. De organisatie zoekt nog vrijwilligers. www.almereregatta.nl
foto:Š bemanning Isabella
FOTO’S EN TEKST ELISE BAKKER
EVEN NIKS… Elise Bakker en Hans Somers vertrokken met de Najad 390 Isabella voor een reis richting Aruba. Eenmaal voor anker wil Elise even rust… “Je raadt nooit wie hier ook liggen”, zegt Hans, turend naar de AIS gegevens op het scherm wanneer we onze nieuwe ankerplaats bereiken. Ik wil het niet weten. Ik wil nu helemaal niets! Ik wil eigenlijk ook dat er helemaal geen andere zeilschepen liggen. Ik wil dat we alleen zijn, samen op Isabella in dit paradijs… Even niet sociaal doen, gewoon niets hoeven te zeggen, lekker aan m’n tenen peuteren, een boek van Flip Willemse lezen, staren, nadenken en rondkijken. Niets dus. Ben ik aan het veranderen? Word ik een zonderling? Het bestaan van een schipbreukeling lijkt me opeens prachtig. Alleen op een eiland, niemand die weet waar je bent. Je wordt door niets of iemand gestoord. Geen internetstress, niet meer op de markt moeten bedenken en kiezen wat ik die dag zal koken, maar
op zoek gaan wat er zoal aan de struiken en bomen groeit. Misschien een valstrik leggen voor rondscharrelend wild. Of een malse vis aan mijn speer spietsen die ik dan eerst zelf heb gemaakt van een verse tak. Niet meer de was doen in een emmertje tankwater en dan maar hopen dat de watertank nog voldoende reserve heeft voor de koffie of thee. Nee, gewoon wekenlang in een shirt en short lopen. Niemand die het ziet, niemand die het ruikt. Alleen het ruisen van de zee en ergens Hans die voor de praktische zaken zorgt, zoals een vuurtje om de malse vis op te grillen. En nu wordt er op de AIS een bekend schip gespot. Natuurlijk is het gemak van al die elektronische apparatuur helemaal top en zeker gewenst, want je zult ’s nachts maar tegen een container aanvaren… Dat risico gaat achter elke golf schuil. Maar de AIS spot geen containers en bovendien: welke apparatuur had ‘de vertrekker’ 40 jaar geleden dan wel tot zijn beschikking? Je moest het toen van de sterren en de zon hebben. Van je sextant. Als je bofte had je een radio en kon je af en toe eens wat info krijgen van een voorbij varend vrachtschip. Ooit werd er geseind met lichtflitsen, de morsetekens. Of communiceerde je met seinvlaggen. Het SOS teken werd ingestudeerd, want dit betekent kans op redding in nood. Tot op de dag van vandaag is het kennen en herkennen van dit sein nog steeds een van de belangrijkste kennisfeitjes die zeilers en veel andere avonturiers machtig zijn. Zou je denken. Maar is dit werkelijk zo? Weet iedereen wat ‘drie keer kort - drie keer lang - drie keer kort’ betekent? We hebben immers AIS, GPS, marifoon en verzin nog maar meer wat er aan vochtgevoelige apparatuur te koop is. Allemaal voor het gemak van de moderne zeiler. En ik vraag me af: zijn er nog ‘echte ontdekkingsreizigers’? Die schipbreuk lijden en op een onbekend en onbewoond eiland stranden? foto en video:© Rob Greven/Spirit Yachting
“Hé!? Nou? Weet je het?”, vraagt Hans weer. O ja… we hebben een bekend schip gespot. “Ik zou het niet weten! Zeg jij het maar”, antwoord ik, wetend dat er geen ontkomen aan is, aan het weerzien met wie dan ook. “Die Fransen van de Livadia. Aisha en Gonzaque. Leuk hè?!” roept Hans enthousiast. Ja! Dat is inderdaad heel erg leuk! Maanden geleden hebben we elkaar in Vigo ontmoet en wisselden allerlei informatie uit die je als oceaanzeilers graag wilt delen. We spraken af elkaar weer te zullen zien, daar aan de andere kant van die grote geheimzinnige plas. En nu zijn ze hier. Wat ontzettend toevallig en wat gezellig. man komt met zijn dinghy langszij. “I saw you on the AIS!” roept hij breed lachend en nodigt ons uit om kreeft te komen eten. Wat een feest. En wat goed dat er zoiets als AIS bestaat…
foto:© bemanning Isabella
Het duurt niet lang of de Frans-
advertentie
WEERKAARTEN
ROUTERING ROUTEPLANNING SOFTWARE
GRIBFILES
en nog veel meer over het weer…
METEO CURSUSSEN door HENK HUIZINGA
advertentie
VAN MONOHULL NAAR TOERCAT
DE GROTE OVERSTAP Behalve als watersportondernemer kennen we
Robbert Verboon als fanatiek wedstrijdzeiler. Een verstokt liefhebber van monohulls die polaire diagrammen analyseert en alle snelheid uit een schip haalt. Dat uitgerekend hĂj overstapt op een toercata-
fotoŠ Gilles Martin-Raget
maran vraagt om uitleg...
“V
an m’n levensdagen niet!’ Dat was steevast de reactie van Robbert op de suggestie of hij niet op een toercatamaran wilde
zeilen. “Ik vond die toercats altijd foeilelijk”, zegt hij. Die stellige overtuiging werd aangetast toen een bevriend zeiler met opgetogen verhalen terugkwam van een vakantie waarin hij een catamaran had gehuurd. Robbert: “We waren zelf inmiddels op zoek naar een 55 voets monohull om te zijner tijd een wereldreis mee te maken. Op Boot Düsseldorf besloten we toch ook maar eens op zo’n toercat te kijken. Ik wist niet wat mij overkwam: die ruimte, het comfort, de beleving aan boord; het verraste mij. Vanaf dat moment ging het malen in mijn hoofd. Ik las ergens dat je op zo’n reis rond de wereld 85 procent van de tijd stilligt. Dan telt nog maar een ding en dat is comfort aan boord. Qua comfort kan niks tegen een toercatamaran op. We zijn naar een beurs in Zuid-Frankrijk gegaan en hebben daar verschillende modellen bekeken. We waren ‘om’. De keuze viel op de Fontaine Pajot Saona 47. Deze vond ik het minst lelijk; een moderne styling met de terugvallende boegen, stoere strakke lijnen en vooral heel veel licht binnen.”
D
e knop was om, de knoop werd doorgehakt en Robbert bestelde bouwnummer 8 bij de fabriek in Frankrijk. In augustus haalde hij samen met zijn vrouw Luuke het schip
op in La Rochelle. Wel paste hij de boot aan om de boathandling te verbeteren: andere lieren, geleidelijnen, rolfokken en een gennaker. Ook verving hij het anker voor een zwaarder exemplaar. Nadat ook alle veiligheidsmiddelen aan boord waren, zetten ze koers naar Nederland. Met een deadline, want de boot moest op de natte Hiswa liggen. Het werd een tocht met uitersten. In Biskaje kregen ze 22 knopen wind op de kop, met een warrige zee. Later moesten ze motoren wegens gebrek aan wind.
Ik heb mijn zeilpak niet aangehad…
Robbert: “Als wedstrijdzeiler had ik geen hoge verwachtingen over de zeileigenschappen. Het schip heeft echter helemaal geen wreed zeegedrag, zoals ik gedacht
had. We kregen te maken met een zee zo hoog als de zalings. De boot ging wel op en neer, maar het is een verticale versnelling: er valt niks om. Rollen deed-ie niet, al zal dat afhangen van de golflengten ten opzichte van de scheepsbreedte. Vanuit Brighton hadden we de spinnaker op met 18 knopen wind en liepen we gemiddeld 11 knopen. Van de golven af tikten we 15 knopen aan, met 15 ton... De rompen duiken niet. De giek zit relatief hoog en daarmee het drukpunt in het zeil, maar dat is niet erg omdat je onbeperkte stabiliteit hebt. De mast zal er eerder afbreken dan dat het schip omslaat. De stuurstand zit halverwege op een ‘tussendek’ waar je contact hebt met zowel mensen in de kuip als op het zonnedek. Daar zit je heel comfortabel, je ritst die ‘stuurhut’ dicht. Ik heb mijn zeilpak niet aangehad.”
foto’s © Laurens van Zijp
fotoŠ Laurens van Zijp
“H
et is natuurlijk geen wedstrijdschip. Je gaat niet scheef, zoals je gewend bent. Dat is naarmate je ouder wordt een voordeel. Scheef gaan heeft geen
nut en is oncomfortabel. En ja, een cat loopt minder hoog. Een monohull kan 270 graden van alle windhoeken zeilen (90 graden niet). Een cat kan er 30 minder. Omgerekend is dat 11 procent. Als je dat loslaat op die 15 procent van de tijd per jaar dat je op wereldreis zeilt, dan kan ik een dag of zes in een jaar iets niet
Scheef gaan heeft geen nut…
varen wat een monohull wel kan. Een te verwaarlozen factor op zo’n reis, waarop je bovendien de tijd aan jezelf hebt.” De leefruimte aan boord is gigantisch. De beschutte kuip, salon en keuken zitten op een niveau en bieden volop uitzicht op zee. De slaapvertrekken en natte cellen zitten in de rompen, die op de waterlijn weliswaar smal zijn maar een binnen-breedte bieden van 2,50 meter. Er is ruimte voor alle mogelijke opties: verwarming, generator, wasmachine/ droger, afwasmachine, en wat dies meer zij. Naast een riant voordek is er boven de kuip nog een zitgedeelte en zonnedek. “En kijk eens”, zegt Robbert met een armgebaar richting achterschip, “door de breedte van zo’n multihull kan je langere bijboot aan de davits hangen.” Hij somt meer voordelen van zijn toercat op: “Door de diepgang van 1.30 kun je in ondiep water varen, vlak bij een strand liggen en ook droogvallen. De boot rolt niet achter het anker of aan een mooring.”
foto© Laurens van Zijp
“Overal genieten van de ruimte…”
D
e beperkingen in Nederland voor zo’n breed schip laat hij trouwens niet onbe-
sproken. “Sommige sluizen zijn te smal en weinig jachthavens zijn ingericht op multihulls. En het is moeilijk om een geschikte portaalkraan te vinden.” Ook lig- en stallingsgelden zijn een punt; die worden veelal berekend naar oppervlakte en dat pakt natuurlijk niet gunstig uit voor een multihull. Tot besluit nog een pluspunt. Eenmaal op leeftijd gekomen maken zeilers nog wel eens de overstap naar een motorboot. Juist een multihull als deze kan volgens Robbert de ideale tussenstap zijn: behoud van het zeilgevoel, zonder geklauter en het schrap zetten onder helling. Wie dogma’s overboord zet en met open blik naar de mogelijkheden van zo’n toercat kijkt, snapt de Grote Overstap van Robbert. Zoals hij het verwoordt: “Het is aan boord overal genieten van de ruimte.”
advertentie
advertentie
foto:© Bemanning Rhapsody
L9OgNgiE2MA
FOTO’S: RHAPSODY BEMANNING - TEKST: ADA VAN DER VIS
ONDERHOUD ONDERWEG
WATERPOKKEN Tijdens een wereldreis gaat het bootonderhoud gewoon door. De Rhapsody-bemanning heeft een strak plan: op Grenada het onderwaterschip van hun Breehorn 37 kaal halen. Dat kan dan mooi drogen, terwijl zij Nederland bezoeken. Ongewisse factor: osmose… “Waterpokken. John, Rhapsody heeft de waterpokken.” “Hoezo? Wat bedoel je?” “Al die blaasjes op de huid zijn net waterpokken.” We lopen om de boot. Kritisch kijken we naar elke oneffenheid. Werkelijk overal zitten blaasjes. John krabt er eentje open. “Stinkt het?” vraag ik ongeduldig. “Nee, ik ruik niks. Ruik jij ook eens?” De volgende blaas wordt opengekrabd en ook ik snuif. “Niks, ik ruik geen azijn of zoiets.” De onmiskenbare lucht van osmose ruikt immers zuur. Na een tijdje is een gedeelte van Rhapsody zwart-wit gespikkeld als de sterrenhemel. Een andere manier om de zuurgraad te testen, zoals lakmoespapier, hebben we niet. Er is veel werk aan de winkel. Rhapsody is een uur geleden uit het water gehaald bij Clarks Court Boatyard in Grenada. Het onderwaterschip is verfraaid met onderwaterleven. Het krijgt een flinke schrob-, schraap- en wasbeurt, waarna we Rhapsody parkeren tussen andere boten.
John weet dat er iets mis is met het onderwaterschip. Talloze keren heeft hij het schoongemaakt en toen al die blaasjes gezien. Het uur van de waarheid nadert. Wordt het lang op de kant of over een paar weken het water weer in? “De antifoulinglaag zit er nog goed op. Ik had gehoopt dat er meer van afgekomen was tijdens het afspuiten”, zegt John. Alles moet er namelijk af, zo’n acht lagen verf. Voor we er erg in hebben, worden we omringd door werkmannen. Allemaal vragen ze om werk. “No, no. We do it ourselves”, antwoordt John. We zijn optimistisch en hebben twee dagen voordat we naar Nederland gaan. Dus Rhapsody kan dan helemaal kaal zijn. Gewapend met scherpe schrapers, gaan we voortvarend aan de slag. Beschermd door een pet, mondkapje en veiligheidsbril. Ik zet me schrap en schraap. Niets. Helemaal niets haal ik eraf. John evenmin. Na een tijdje pakt John de schuurmachine. Daarmee lukt het, maar het kost uren. Dit gaat zo niet werken. Het schuurpapier is te fijn. Een kale boot op woensdag is duidelijk een te hoog gegrepen doel. Werkmannen zien ons stuntelen en bieden hun werkkracht opnieuw aan. We gaan overstag, morgen gaan er twee aan de slag. Ik ga naar de stad om grof schuurpapier te halen. En John doet nu wat hij kan. De De volgende dag staan de werkmannen rond half 8 klaar. In een wit quarantainepak gaan we allemaal aan het werk. De medicatie tegen de waterpokken is namelijk zo agressief dat bij aanraking de huid verbrandt. Als uren later de zon ondergaat is de antifouling eraf en ziet Rhapsody inmiddels groen, rood en blauw van ellende. Ruim twee weken blijven we uit haar buurt. De waterpokken krijgen ruim de tijd om te drogen…
foto’s:© Bemanning Rhapsody
splashdatum wordt uitgesteld.
Terug van ons bezoek aan Nederland staan we met loeizware koffers en tassen vol lekkernij en bootspullen midden in de nacht onderaan de ladder. Eerst slapen. Morgen zien we verder. We willen namelijk vroeg opstaan en meteen gaan schuren. De komende zeven dagen zijn eentonig hetzelfde. Oude kloffie aan, beschermmiddelen op, schuren, douchen, koud drankje halen, eten en naar bed. John en ik wisselen elkaar af, zodat de schuurmachine de gehele dag zijn werk blijft doen. Een andere afwisseling op de dag is de lunch. Geduldig sta ik te wachten op mijn beurt bij het hek. De enige andere vrouw is de kokkin, die warme lunches verkoopt. Ik reserveer alvast voor morgen om er zeker van te zijn dat we eten hebben. De volgende dag staan er keurig twee doosjes klaar voor ‘Yathees’… Rhapsody verandert als een toverbal van kleur. Onder elke laag zit een andere. Van zwart naar groen, naar rood, wit en blauw. Precies om 17.00 uur op vrijdag zijn we klaar. Een vreugdekreet ontsnapt uit onze kelen. Onmiddellijk horen we om ons heen reacties. “Congratulations, mates”, klinkt het een paar boten verderop. De buren, yachties op het hoge droge, hebben met ons meegeleefd. We zijn inmiddels berucht als The Sanding Dutchies! Clarks Court Boatyard is net een dorp. Zeilboten vanuit alle uithoeken van de wereld staan keurig in rijtjes als huizen in straten. Sommige boten zijn bewoond en anderen staan leeg in afwachting op hun eigenaren die druppelsgewijs terugkeren nu het orkaanseizoen ten einde loopt. In ons dorpstraatje is het gezellig druk. Al snel kent iedereen elkaar en maakt tijd vrij voor een praatje. De hulpvaardigheid onder zeilers is groot. Tips, een auto, gereedschap en zelfs leed worden gedeeld. Als de werkdag erop zit, gaan we naar het restaurant dat als dorpscafé functioneert. Een ontmoetingsplek waar het leven niet zo serieus genomen wordt en waar vooral veel plezier is. Ik geniet van mijn welverdiende ijskoude biertje. Nooit gedacht dat het leven op de kant en het onderhoud zo leuk zou zijn.
foto:Š Bemanning Rhapsody
Inmiddels is er een week voorbij. Het uur U. Een geleende vochtmeter houd ik op de huid van de boot. En ik hoor? Niets! Dat ding slaat niet aan. Rhapsody is beter! In de laatste week is het hard aanpoten. We smeren nieuwe lagen verf op de romp als vaccinatie tegen een eventuele nieuwe uitbraak van waterpokken. Rhapsody glundert en glimt ons tegemoet. Wij glunderen ook. Van trots. En nu weer te water! http://sy-rhapsody.nl
BOJANGLES BEZOEKT ÎLES DU SALUT
KNALGROENE TUSSENSTOP
foto: © Bemanningen Bojangles/Vagebond
Caren en Jesse varen met hun twee kinderen (4 en 6 jaar oud) een ‘rondje Noord Atlantisch’. Ze besluiten op weg naar Suriname een tussenstop te maken op de onder zeilers weinig bekende Îles du Salut voor de kust van Frans Guyana.
FOTO’S: BEMANNINGEN BOJANGLES/VAGEBOND - TEKST: JESSE DE METZ
“W
aarom Jes, waarom willen we dit zo nodig?" Tsja, goede vraag. “Kunnen we niet gewoon naar Suriname zeilen?” Zit wat in. De bevriende boten die we dagelijks over de SSB spreken en op koers naar
Suriname liggen, lijken betere omstandigheden te hebben. Onze 150 mijl zuidelijker koers leverde tot dusverre extra ongemak op. Een trog met 40 knopen wind, een partij squalls en stroom tegen in plaats van mee. En dan waarschuwt de pilot ook nog voor een oceaanbodem die precies op onze koers extra steil van kilometers diep naar een tiental meters diepte overgaat. Lekker, want we zeilen al een week in een uitdagende kruiszee. Kan er nog wel bij...
LOTGENOTENOVERLEG "We bellen zo wel even met de Vagebond"’, zeg ik, “ na de volgende squall.” We zien hem alweer gitzwart aankomen, compleet met bijbehorend regengordijn. We minimaliseren de genua, rollen de fok weg, checken de bulletalie, sluiten alle luiken. Omdat de Vagebond binnen marifoonbereik vaart, is een overlegje drempelloos te regelen. Wat een luxe, midden op de oceaan! Het is fijn even te sparren en ‘lotgenotencontact’ te hebben. Als we ophangen hebben we weer helemaal helder waarom we naar de Îles du Salut koersen en valt de ‘misère’ te relativeren. Dat de omstandigheden ons redeneren op de oceaan sterk beïnvloeden wordt duidelijk als de squalls verdwijnen en we in de zon met 15 knopen rugwind en stroom op de kont de laatste tweehonderd mijl afleggen. “Goed plan zeg, Frans Guyana als tussenstop!”
foto: © Bemanningen Bojangles/Vagebond
"Kom maar op!"
foto: Š Bemanningen Bojangles/Vagebond
Samen met de Vagebond zijn we een dag of tien geleden vertrokken uit Mindelo, Kaapverdië. We hebben het er goed gehad, maar het was niet alleen pais en vree: inbraak en beroving hielden ons de laatste weken voor vertrek bezig. We kijken uit naar een rustige landing aan ‘de andere kant’, voordat ook wij ons in de vier dagen durende Surinaamse ‘Owroe Jari’ feesten storten. Doorslaggevend zijn de ervaringen van Trijnie en Hennie van de Yana, die we in Mindelo spraken. Zij deden jaren geleden de eilanden aan en waren enorm enthousiast.
KNALGROEN De eilandjes zijn nog kleiner dan we ons voorstelden. Dicht met palmen begroeid liggen ze knalgroen aan de rand van de oceaan. Brekers spatten woest uiteen op het basalt. Tussen de eilanden door jakkert de stroom. In de verte is af en toe Kourou te zien, bekend van de Ariane raketlanceringen door de ESA, waarvan de Franse tak de eilanden tegenwoordig beheert. Île du Diable, Duivelseiland, laten we aan bakboord liggen: het is het meest bekende eiland van de drie en onbegaanbaar. Als we Île Royale passeren, zien we de restanten van de beruchte gevangenissen tussen de tropische bossen uitsteken. Aan de zuidzijde en met uitzicht op Île Saint-Joseph bevindt zich een baai waar te ankeren valt. De swell valt er mee, zeker na 15 dagen op zee. Waar we een kolonie Fransozen hadden verwacht, zijn we de enige twee jachten hier. “Schilpadden!” roepen de kinderen. Het blijken kokosnoten die in grote aantallen om ons heen drijven. Een paar uur later zien we ze echter wel; schildpadden die in de baai cirkelen. Met de twee bemanningen plonsen we in de zee en vieren onze gebroederlijke oceaanoversteek naar dit prachtige oord.
LUGUBER We zetten een aantal expedities op. Eerst naar Île Royale. De natuur is weelderig. Apen en papegaaien slaan ons gade vanuit de bomen, hagedissen en leguanen schieten weg. Knaagdieren die we later googelen als ‘agouties’ bezondigen zich aan kokosnoten en hoog boven ons cirkelen fregatvogels. We lopen over paden die ooit wegen waren en bezoeken ruïnes van de beruchte gevangenissen. Van 1857 tot 1947 werden er zo’n 70.000 ongelukkigen naar de gevangenissen op de drie eilanden gestuurd. Met de beelden van de film Papillon in het achterhoofd proberen we er een voorstelling van te maken hoe het was om hier in een cel zonder dak, of in een cel zonder licht, de dagen te slijten. Luguber vinden we het... We wandelen verder en zien Duivelseiland liggen aan de overkant van het beruchte zeestraatje waaraan we nu staan. baan naar Duivelseiland vervoerd, want het zeestraatje was door stroming en branding onbegaanbaar. Als we weer op de boot zijn, maken we een verfrissende duik in het troebele turquoise water van onze ankerbaai. Pas weken later vernemen we dat ‘de honderden haaien rond de eilandjes’ ontsnappen extra onaantrekkelijk maakten. Omdat we zelf een tiental zwemsessies overleefden zonder verlies van ledematen, besluiten we de mensetende haaien te zien als een fabel waar de autoriteiten destijds belang bij hadden.
foto: © Bemanningen Bojangles/Vagebond
Gevangenen, bewakers en alle voorraden werden per kabel-
foto’s: Š Bemanningen Bojangles/Vagebond
Een volgend bezoek is aan Île Saint-Joseph. We ontdekken er een fantastisch zandstrand, dat wordt beschermd door een ring van basalt. Visjes schieten door het water en niet veel later ook twee paar blote billen. In vier dagen krijgen we een aardig beeld van de twee eilandjes. Ondertussen vieren we met de twee bemanningen een zeer knus kerstfeest met oma's stoofvlees uit blik en 'drie bereidingen van verse tonijn’ vooraf. De luxe aan boord en de vrijheid die we voelen contrasteert hevig met de levens van de duizenden mensen die hier jaar in jaar uit ook tijdens de kerst verpieterden...
NOG MAAR 200 MIJL “We gaan even naar Lowestoft op en neer schat”, houd ik Caren voor als we op tweede kerstdag het anker lichten en de bruingroene zee opvaren. Tweehonderd mijl over stromend, groen en een moesson een Hollandse stortbui nadoet. “Anderhalf etmaaltje varen Jesse, we zijn er al bijna…” We zijn uitgerust en hebben er zin in Oud en Nieuw te vieren met onze Nederlandse medezeilers in Domburg en Waterland. Die 200 mijl stellen niets meer voor... www.sailingbojangles.nl https://syvagebond.com
foto: © Bemanningen Bojangles/Vagebond
ondiep water hebben we voor de boeg, terwijl
EASKEY ZEILSCHOEN Dubarry introduceert de Easkey zeilschoenen voor dames en heren. Zitten goed, lopen lekker en houden grip aan dek dankzij non slip-non marking zool. Het voetbed biedt een comfortabele demping, terwijl de versteviging van het D-chassissysteem pronatie voorkomt. Het ventilerende mesh materiaal houd de voeten koel in de zomer. Verkrijgbaar in diverse kleuren. Prijs: 129 euro. www.dubarry.nl
INNOVATIEPRIJS VOOR BOW PRO De nieuwe lijn boegschroeven van Vetus heet Bow Pro. Ze hebben geen koolborstels, dus zijn onderhoudsarm. Geschikt voor 12, 24 en 48 volt. De bediening is traploos voor rustig manoeuvreren. De Bow Pro motor past op de meeste bestaande staartstukken, wat een pluspunt is bij vervanging. Op de Miami Boat Show kreeg de Bow Pro de prestigieuze NMMA Innovation Award. www.vetus.com. Hiswastand 1.128
ZILTESPULLEN AIS-ZENDONTVANGER VAN RAYMARINE Raymarine brengt een nieuwe AISzendontvanger met geïntegreerde antennesplitter op de markt. Deze nieuwe AIS700 van klasse B maakt gebruik van de marifoonantenne, omdat hij in dezelfde frequentieband werkt. De zendontvanger is naadloos te integreren met
Raymarine-MFD's,
instrumenten en navigatiesystemen. Adviesprijs € 1082,95. www.raymarine.nl. Hiswa-stand 1.328
GEREEDSCHAP VOOR AAN BOORD Elke zeiler heeft behoefte aan goed gereedschap. Daarom heeft SP Tools de Nautic Line samengesteld, afgestemd op gebruik aan boord. Het Nautic line gereedschap is meervoudig verchroomd
en
dus
goed
bestand tegen corrosie en zeewater. Verkrijgbaar via de vakhandel of online. www.sptoolsnauticline.nl
KLEIN MAAR FIJN De IC-M330E van Icom is met afmetingen van 156,5 x 66,5 x 110,1 mm prettig compact. De DSC-D marifoon is gemakkelijk te bedienen en heeft een vernieuwde luidspreker die goed geluid geeft. Het waterdichte apparaat is voorzien van ATIS. Met knoppen op de handmicrofoon kun je kanalen, waaronder 16, inschakelen en het vermogen regelen. De IC-M330E is ook compatibel met de MA-500TR Class B AIS transponder. Prijs € 279. www.amcom.nl. Hiswastand 01.408.
LAST MINUTES OP POPEYE.NL De zoeksite voor verhuurschepen Popeye is vernieuwd: sneller, meer filtermogelijkheden
én
een groter aanbod met bijna 5000 huurschepen. Nieuw is verder dat verhuurders last minutes op de site kunnen zetten. Je vindt tevens restaurants aan het water en supermarkten bij je ligplaats. Op 15 april organiseert Popeye een ‘uitprobeer-dag’ van verhuurschepen, met instructeur, in Terherne. Aanmelden via: www.popeye.nl
ZILTESPULLEN ODEO NOODSIGNAAL De Odeo Distress Flare is een compact, waterdicht noodsignaal, met superbright leds. Het heeft een flikkerlicht, zendt het SOS signaal uit en heeft een infrarood led voor opsporing met nachtzichtkijkers. Werkt 8 uur op een set batterijen en is veiliger dan noodvuurwerk. Prijs € 139. Bijpassend neopreen houder € 19,95. www.bomarine.nl. Hiswastand 01.400.
KORTINGSACTIE WEBASTO Webasto heeft een actie voor de Air Top luchtverwarmers. Deze worden met een korting van minimaal 300 euro aangeboden. Ze zijn beschikbaar in diverse vermogens. De actie, die tot en met 15 april 2018 loopt, geldt voor de volgende scheepsets: Air Top 2000 STC 12 Volt, Air Top Evo 40 12 of 24 Volt en de Evo 55 12 of 24 Volt. Kijk voor deelnemende dealers op www.scheepsverwarming.nl. Hiswastand 01.332
BACH YACHTING DEALER G-FORCE Bach Yachting International in Lelystad heeft het dealerschap in de Benelux van
de
G-Force
Yachts toegevoegd aan haar
activiteiten.
Directeur
Jascha Bach: “Met dit merk kunnen wij klanten bedienen die op zoek zijn naar een compromisloze high-end racer in de range van 26 tot 40 voet.” De G-Force reeks bestaat uit de X-Treme 26, 32 en 37. De X-Treme 32 is het jongste model, gebouwd in vacuüm vinylester sandwich. Binnenkort wordt er ook een 40 voeter aan het programma toegevoegd. www.bachyachting.com - www.g-forceyachts.com
DRAAGBARE STROOMVOORZIENING De Solarpod 240 van Sunbird Solar is een compacte, draagbare stroomvoorziening, die kan worden opgeladen door een opklapbaar zonnepaneel of via het lichtnet. Hij levert eenmaal volgeladen voldoende stroom om een kleine koelkast 12 uur te laten draaien. Gewicht: 4,3 kilo. Afmetingen: 255 x 195 x 110 mm. Prijs € 599,95 en in combinatie met opvouwbaar zonnepaneel € 1049.95. www.solarpod.nl Hiswastand 01.420.
ZILTESPULLEN
GRAND SOLEIL 48 Grand Soleil kondigt het jongste model aan, de 48. Er is een Long cruise versie, bestemd voor cruisers die het langeafstandszeilen ambiëren. En een Performance variant, een cruiser-racer. De getunede uitvoering daarvan heet de ‘Race’ en dat is een pure wedstrijdboot met bijbehorende configuraties als carbon romp, diepe kiel van 3 meter en aangepaste dekindeling met zes tot acht lieren. De eerste GS 38 wordt in mei geleverd door de werf. Gegevens: lengte 14,90 m. Breedte 4,50 m. Diepgang 2,60 (3,00 m). Waterverplaatsing 11.500 kg (10.500 kg). Zeiloppervlak 137 m2 (143 m2). www.breskensyachtservice.eu en www.bachyachting.com
COMPACTE SAFIRE KACHEL Amrit Watersport toont op de Hiswa het nieuwste model van de Safire kachels uit Finland. De 23Di is een compacte en zuinige dieselkachel met heteluchtverwarming. De gelagerde en borstelloze ventilatoren werken stil en zijn onderhoudsarm. De kachel is in te stellen via de digitale Sirius bediening en hij is klaar voor afstandsbediening met de smartphone. www.safire.nu. Stand 1.228.
fotoŠ Bem anning New Nexus
MAYREAU Op het eiland Mayreau, onderdeel van de Grenadines, beleven Tjerk Zweers en Niels Tammeling met hun New Nexus het ultieme Carieb-gevoel‌
ZILTEWERELD
Nog in hun studententijd, in 2012, kochten zeil- en surfvrienden Tjerk Zweers en Niels Tammeling hun Trintella 4. Ze hadden al jarenlang de gezamenlijke droom rond de wereld te zeilen. Tjerk: “De oude boot was een opknappertje, maar om te besparen op de fikse maandelijkse kamerhuur gingen we direct aan boord wonen. Sinds die periode staken we al onze tijd in het voorbereiden van onze reis. Niels koos voor zijn studie werktuigbouwkunde de richting duurzame energie. Gegrepen door de mogelijkheden van zonne- water- en windenergie besloten we onze Trintella in een nieuw jasje te steken. Onze missie; rond de wereld zeilen zonder het gebruik van fossiele brandstoffen. We willen laten zien dat het anders kan en dat het anders moet.”
GEEN DRUPPEL DIESEL Vier jaar lang woonden Tjerk en Niels in Nederland aan boord. Niels: “We hebben enorm veel aan de boot veranderd. De belangrijkste ingreep was het vervangen van de oude scheepsdiesel door elektrische voortstuwing. In die klusjaren leerden we de boot ontzettend goed kennen, een absolute must als je vier jaar volledig van haar afhankelijk bent. Eind september vertrokken we uit IJmuiden om eindelijk onze jongensdroom na te leven. Inmiddels zijn we viereneenhalve maand aan het varen en hebben we 7000 mijl op het log staan zonder druppel diesel te hebben verbruikt.”
foto’s: © Bemanning New Nexus
HET MOET ANDERS
ZILTEWERELD Luf Island
Rampetamper
www.ziltewereld.nl PLASTIC Tjerk vervolgt: “Naast het genieten van de reis zijn wij onderweg bezig met het recyclen van plastic. Hiervoor hebben wij twee speciaal ontworpen apparaten bij ons aan boord staan, een shredder en een zonne-oven. We persen vaasjes van het gesmolten plastic, waarmee we mensen bewust hopen te maken van de enorme hoeveelheid plastic in zee en op de stranden. Samen met lokale kinderen ruimen we stukken strand op, waarna we voor de klas staan om hen iets bij te brengen over de plastic vervuiling. Daarnaast hebben we met de gemeente Groningen een programma opgezet om kinderen over de hele wereld te enthousiasmeren voor het jaarlijks opruimen van een strand, schoolplein of voetbalveld. Op een interactieve kaart op onze website houden we de scholen bij die met ons meedoen.”
PACIFIC Niels over de plannen: “Tot oktober verblijven wij in de Carieb, waarna we verder zullen reizen. Het plan is om via Brazilië en Argentinië naar beneden af te dalen om vervolgens via het Canal Magallanes de Pacific te betreden. We hebben drie tot vier jaar voor onze tocht uitgetrokken.” www.4greenfoundation.com
colofon
Zilt Magazine is een uitgave van Zilt Media Producties in Amstelveen
REDACTIE redactie@ziltmagazine.nl
ADVERTEREN Paul Pekelharing adverteren@ziltmagazine.nl 06 54983666
AUTEURSRECHT De inhoud van Zilt Magazine mag op geen enkele wijze worden overgenomen zonder
bemanning
schriftelijke toestemming van de uitgever.
Zilt Magazine wordt gemaakt door: Ruud Kattenberg Sjors van der Woerd Laurens van Zijp Michiel Scholtes Henk Huizinga Sonja Muller en talloze opstappers‌
abonneer je gratis