foto:Š Laurens van Zijp
januari 2019
advertentie
advertentie
januari 2019
ZWART SNOT
60
OVERZOMEREN OP CURAÇAO
ZILTE WERELD
106
IN HET ZICHT VAN DE FINISH
44
92
12
IJSSCHUITEN
EN VERDER… 6
Bureaublad
82 In de Wind 100 Zilte Spullen
BOOT DUSSELDORF
26
fotoŠ Cees Baars
BUREAUBLAD Zilt-lezer Sebastiaan Ambtman stuurde ons deze foto van zijn Dutch zeilend voor een ijsberg voor de kust van Newfoundland. Met een klik op de downloadknop wordt de foto de achtergrond van je computer-, tablet- of telefoonscherm‌
Van de 8 zeilers die begonnen aan de Golden Globe Race in 1968, bereikte er slechts een de finish. Aan de rond-de-wereld wedstrijd die in juli 2018 onder dezelfde naam van start ging, begonnen 18 solozeilers. Van hen zijn er op dit moment nog 5 in de race. Met nog vele duizenden mijlen te gaan is er dus een reĂŤle kans dat het percentage uitvallers uiteindelijk vergelijkbaar zal zijn met dat van toen. Verbazend is dat niet. Als je afziet van vijf decennia innovatie en technische verbeteringen, introduceer
reflectie
je onvermijdelijk ook weer de risico’s die vijftig jaar geleden inherent waren aan zeezeilen. De laatste uitvaller, de Engelse Susie Goodall moest na een koprol in de Pacific gered worden. In slecht weer waarvan ze tevoren lang niet alle details kende. De deelnemers moeten nu eenmaal verplicht afzien van goede weersinformatie. Alleen maar omdat die er vijftig jaar geleden ook niet was. Dat is een wat oneigenlijk argument omdat die trouw aan het verleden door de organisatoren zelf naar believen wordt opgerekt. Zo worden de deelnemers gedwongen om in een groot deel van de Stille Oceaan noord van de 46e breedtegraad te blijven om het slechtste weer te vermijden.
Een bepaling waarvoor kennelijk wel elke historische context mag ontbreken. Kwalijker is, dat daardoor een uiterst smalle corridor ontstond die de deelnemers alleen maar beperkte in hun opties om te anticiperen op het slechte weer, dat ze toch al veel te laat zagen aankomen. De organisatie van de Golden Globe Race anno nu wil goed zeemanschap bevorderen door de deelnemers moderne navigatie- en communicatiemiddelen te ontzeggen. Met boten die verplicht zijn ontworpen volgens de opvattingen van minimaal 30 jaar geleden. Hoezeer we het bevorderen van vakmanschap en zeemanschap ook toejuichen, daar wringt het voor ons. Zoals de Mount Everest beklimmen op gymschoenen dat ook zou doen. In je eentje rond de wereld zeilen is ook zonder opgelegde beperkingen een enorme prestatie. Dat moedwillig ingewikkelder of onveiliger maken is in onze ogen volstrekt overbodig en voegt ook helemaal niets toe aan het eerbetoon aan de mannen van toen of de aantrekkelijkheid van de race‌
advertentie
advertentie
foto:© Laurens van Zijp/Zilt Magazine
FOTO’S EN TEKST LAURENS VAN ZIJP
Stichting onderhoudt unieke ijsschuiten
De Stichting IJsschuiten Gouwzee beheert een unieke collectie zeilend erfgoed. Niet als museum; de ijsschuiten zijn nog volop in gebruik. Ze worden minutieus onderhouden, gerepareerd en gerestaureerd. Deel van de lol‌
il je een stukje meezeilen?” vraagt een vriendelijke meneer, terwijl wij zijn ijsschuit Hudson III (foto) staan te bewonderen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen; natúúrlijk willen we mee. We schrijven zaterdag 3 maart 2018. Terwijl niemand er meer op rekende, heeft de vorst toegeslagen. De Gouwzee ligt dicht en de kom bij Het Hemmeland in Monnickendam staat prompt vol met ijszeilers en klassieke ijsschuiten. Iedereen pakt deze unieke kans. Per toeval is Zilt ertussen verzeild geraakt.
We klimmen in de bijna tachtig jaar oude schuit. De eigenaar, hij blijkt Henk Boven te heten, duwt de boot aan. Hij kan zich schrap zetten dankzij speciale klompen met ijzers eronder. Zodra de ijsschuit vaart krijgt, springt hij behendig aan boord. Het grootzeil en de fok op een superlange kluiverboom vallen vol en de schuit accelereert. Daar gaan we! De Gouwzee op. Het ijs is hobbelig en dat voel je aan boord in elk vezel. Pluspunt is wel dat schaatsers deze ruwe ijsvloer mijden. Net als we denken erg hard te gaan, loopt een ijssurfer ons achterop, om vervolgens fluitend voorbij te scheren. Baas boven baas. Het maakt de sensatie in zo’n stokoud ijsschuitje er niet minder om. De romp oogt als een mini-botter. De loperbalk zit – anders dan bij de DN - vooraan en is aan de uiteinden voorzien van ijzers. Onder het roer zit een stuurschaats. De grootschootblok zit op een beugel om het roer en de grootschoot wordt vast gevoerd. Dat schijnt een Monnickendammer methode te zijn. De mast staat in een overdwarse gleuf zodat hij naar lij kan vallen om druk te lozen.
foto:© Laurens van Zijp/Zilt Magazine
We naderen de dijk, tijd om het roer letterlijk om te gooien. Henk loeft op en draait de Hudson III vlot door de wind. Het duurt even voordat de zeilen weer vol vallen, maar dan pikt de circa 500 kilo zware schuit weer snelheid op. In no time zijn we weer op de opstapplaats, waar Henk de boot parkeert door hem in de wind te draaien. We stappen uit en bedanken hartelijk voor zijn gulle gastvrijheid. Er staat veel meer moois op het ijs. Zoals de oranje Fram uit 1930 en de kleine Misjeco. “Allemaal eigendom van de Stichting IJsschuiten Gouwzee”, vertelt Henk. We nemen ons voor daarover meer te weten te komen.
foto’s:© Laurens van Zijp/Zilt Magazine
ovember 2018. We koersen opnieuw naar Monnickendam waar we met Henk hebben afgesproken. “Kom maar naar onze loods”, zei hij toen we hem belden, “daar zijn we in het winterseizoen elke zaterdagochtend aan het klussen.” Even later stappen we de ultieme mancave binnen: een ruimte waar tientallen ijsschuiten en rondhouten opgeborgen liggen, werkbanken staan en heerlijk veel gereedschap hangt. Een man of tien is er aan het werk. De een schaaft een loperbalk, de ander verft, een derde slijpt een stuk staal door, anderen restaureren een antieke ijsslee en repareren een blauwe ijsschuit. Iemand bewerkt een giek met een verfbrander. Niet om verf te strippen, zo blijkt, maar om een kromming in het hout recht te stoken. Het ruikt navenant in de ruimte: verbrande verf, bewerkt hout, lijm, ijzerslijpsel; het vermengt zich tot een merkwaardig kruidig aroma.
foto:© Laurens van Zijp/Zilt Magazine
edereen heeft zo zijn eigen specialiteit. Dré Greuter bijvoorbeeld is oudscheepsbouwer en alleskunner, Steven Leek is klompenmaker van z’n vak en dus gewend om hout te bewerken. Jaap Mulder legt zich toe op zeilmaken en toont zijn gereedschapstas, zelf gemaakt van zeildoek uiteraard. Hij haalt een prachtig houten doosje tevoorschijn met een indrukwekkende collectie zeilnaalden en demonstreert een ‘zeilmakers-handschoen’.
De ultieme ‘mancave’ Een van de aanwezige mannen blijkt Ghalil uit Syrië te zijn, gevlucht voor het oorlogsgeweld. Hij steekt graag zijn handen uit de mouwen en meehelpen is een goede manier om Nederlands te leren, zo vertelt hij. Niet zonder trots haalt hij zijn telefoon tevoorschijn om zijn inburgeringsscore voor Nederlands te laten zien: 520 punten. Van Syrië naar ijsschuiten in Monnickendam; een grotere cultuurschok is nauwelijks denkbaar …
at deze collectie klassieke ijsschuiten is ontstaan, is te danken aan Wim van den Acker uit Landsmeer”, licht Henk toe, als we even later aan de koffie met speculaas zitten, “hij had een hele verzameling aangelegd en begin jaren negentig wilde hij daar vanaf. Dat kwam de Vereniging Oud-Monnickendam te weten en omdat er wat oude schuiten uit Monnickendam bij waren, wilde men die verzameling graag hebben. Daartoe is de Stichting IJsschuiten Gouwzee opgericht en met steun van de gemeente is de collectie aangekocht. We hebben in 1991 alles opgehaald met een dieplader. De meeste schuiten dateren van begin twintigste eeuw, maar er zijn ook oudere exemplaren bij. Ze werden veelal gebouwd door vissers die in de stille winterperiode weinig werk hadden. Op het oog gebouwd zonder tekeningen, met vissersschepen als voorbeeld. Er werd materiaal gebruikt dat voorhanden
foto’s:© Laurens van Zijp/Zilt Magazine
was, want het mocht niks kosten.
Van meet af aan werden de schuiten gebruikt om toeristen rond te zeilen. Al werden ze ook wel ingezet voor vervoer naar Marken dat toen nog een eiland was.” Henk vervolgt: “Iedereen bouwde zijn eigen schuit, dus de verscheidenheid is groot. Een paar zijn wel in serie gebouwd, zoals de Hudson en de Fram, die trouwens meer het ontwerp heeft van een scherp jacht.” De Stichting heeft de verzameling van Van den Acker in de afgelopen 27 jaar weten te verdubbelen tot 28 schuiten. De club telt een veertigtal leden, maar het blijkt moeilijk om nieuwe aanwas – lees: jeugd – binnen te halen.
Zeilen met een ijsschuit is niet moeilijk, volgens Henk. Het zeilt soepel en simpel, ondanks het zware gewicht. “Je moet wel het roer goed vasthouden en oppassen dat je niet door je roer heen gaat. Dat wil nog wel eens gebeuren op glad ijs met teveel druk in het voorzeil; dan verlies je roerdruk en word je stuurloos. Een zak zand als ballast wil dan wel helpen, maar het is beter dat structureel op te lossen door de plaats van de loperbalk aan te passen.” Grootste risico’s zijn aanvaringen met andere ijszeilers, aanrijdingen met schaatsers of toeschouwers, de lijnen van vliegers en uiteraard wakken. De ijszeilers zoeken graag het ijs op. Dan vertrekt er een karavaan auto’s met beladen trailers naar bijvoorbeeld Mazurië, diep in het oosten van Polen; 1600 kilomenemers dat gekscherend. Na afloop van zo’n zeilperiode is er altijd wel wat te repareren en te onderhouden. Zo blijft een werkelijk unieke collectie zeilend erfgoed in gebruik én in stand. En trouwens, wat zou je anders moeten doen op zaterdag… www.ijsschuitengouwzee.nl
foto:© Laurens van Zijp/Zilt Magazine
ter rijden. ‘Een bedevaart’ noemen de deel-
Iedereen heeft zo zijn eigen specialiteit
advertentie
advertentie
Boot Düsseldorf
VOLG DE
LOKROEP
Van 19 tot en met 27 januari is de vijftigste editie van Boot Düsseldorf. De watersporttententoonstelling met het grootste aanbod. ‘Follow the call’ is de nieuwe leus van de beurs; volg de lokroep van het water. Bezoek Boot wel met een gericht plan, want anders loop je verloren rond. Op de volgende pagina’s vind je een greep uit de presentaties van werven. Alles is groot aan Boot Düsseldorf:16 beurshallen, 220.000 m2 tentoonstellingsoppervlakte en een
foto©: Messe Düsseldorf/ctillmann
slordige 2000 exposanten. Gelukkig is er structuur die de bezoeker houvast geeft. In Hal 15, 16 en 17 staan vrijwel alle werven met zeiljachten en multihulls. In Hal 10, 11 en 12 vind je motoren, apparatuur, uitrusting en toebehoren. Hal 13 en 14 herbergen watertoerisme en Hal 6 en 7a zijn gereserveerd voor het superjacht-segment. Van oudsher zijn veel Nederlandse werven en leveranciers present op deze beurs.
Zaterdag 19 t/m zondag 27 januari Open van 10.00 t/m 18.00 uur
Messe Düsseldorf, Stockumer Kirchstraße 61, D-40474 Düsseldorf
Trein: met de ICE. www.nsinternational.nl Auto: het adres voor het navigatiesysteem is D-40474 Düsseldorf, Am Staad. Vanaf de parkeerterreinen rijden pendelbussen. Meer reisinfo.
Toegangskaart online: €19,00 Aan de kassa: €25,00 INFO?
www.boot.de
Interactieve plattegrond
BOOT DUSSELDORF
FOLDER DOWNLOAD
Aira 22 De Aira 22 werd bekroond op de natte Hiswa met de Boot van het Jaar titel en hoort ook op Boot Dussel-dorf tot de genomineerden. Er zijn drie versies van de ope boot: Standaard, Match en Club. 15/D42
FOLDER
Contest Yachts exposeert twee zeiljachten de Contest
DOWNLOAD
42 en de Contest 57CS. De 57CS heeft verschillende interieurplannen, met twee, drie of zelfs vier hutten.
Contest 57
16/C54 KM Yachtbuilders (geen schip op de beurs) is het meest bekend van de Bestevaer, maar bouwt ook one off-projecten, zoals de onlangs opgeleverde Qilak 66. 7A/D02
KM Yachtbuilders
BLIKVANGERS
FOLDER
De nieuwe Saffier Se 37 Lounge (vaarimpressie in Zilt 149), met zijn opvallende middenbesturing, is genomineerd voor de Europese Boot van het Jaar verkiezing. De werf toont tevens de Se 33. 15/B24
Saffier 37 SE
Hutting Yachts toont een model van de Hutting 46 Explorer. Een ontwerp van Van Oossanen. Een vlotte langeafstandscruiser in aluminium die met een diepe of ondiepe kiel kan worden uitgerust. 16/D22
Hutting 46
DOWNLOAD
Alufleet toont de door FCY Design ontworpen SpeedLounger 8500. Een kielboot van 8,50 meter die, verrassend, wordt gebouwd in aluminium. Voor vlot zeilen, loungen en overmachten. Ook solo te zeilen. 15/E41
Speedlounger 8500
BOOT DUSSELDORF
FOLDER DOWNLOAD
Pointer 25 Lounge Jachtwerf Heeg presenteert de Pointer 25 Lounge. Een versie die is voorzien van een langere mast en meer zeiloppervlak voor betere lichtweerprestaties. Ook het zwemplatform in de spiegel is nieuw. 15/D40
FOLDER DOWNLOAD
C-Yacht 1250 i
Draak
De middenkuipers van CYacht zijn bedoeld voor toerzeilers die luxe, comfort en ruimte zoeken. De werf exposeert de 1150, een 40 voeter, en het vlaggenschip, de 1250i, dat verscheidene indelingen kent. 16/A37 Joop Doomernik is bouwer van de Draak. De klasse bestaat 90 jaar, maar de boot is helemaal bij de tijd. Kijk maar op de klasse stand, waar een nieuw exemplaar van Doomernik staat. 15/D03.1
BLIKVANGERS Met de nieuwe Ovni 400 introduceert de Franse werf een nieuwe generatie van deze aluminium multiknikkers. Met meer ruimte onderdeks, veel ramen en dubbele besturing. De diepgang kan variëren van 0.98 tot 2.88 meter. 16/D20 De werf Gebroeders van Enkhuizen toont geen schip, maar heeft wel alle info over custom built, het EnkSail concept en het EnkSharing gedeeld eigenaarschap. En natuurlijk de Noordkaper. 7A/B11
FOLDER DOWNLOAD
Ovni 400
FOLDER DOWNLOAD
EnkSail
Leonardo Yachts uit Sneek lanceert de nieuwe Eagle 37. Het ontwerp is in samenwerking met Hoek Design tot stand gekomen en ligt in lijn met de Eagle 44 en 54. De elegante ‘dagjachten’ zie je op stand: 15/E42
FOLDER DOWNLOAD
Eagle 37
BOOT DUSSELDORF
FOLDER DOWNLOAD
Bente 39 De 11.90 meter lange Bente 39, een ontwerp van Judel/Vrolijk, is gebaseerd op de kleinere 24. Met dezelfde eigenzinnige lijnen, maar nu als groter kieljacht. 15/A22
FOLDER DOWNLOAD
Fontaine Pajot Astréa 42
FOLDER DOWNLOAD
Allures 45.9
Wie een zee aan ruimte zoekt, moet eens een toercat bekijken. Bijvoorbeeld de nieuwe Astréa 42 van Fountaine Pajot. Die vult het gat tussen de Lucia 40 en de Helia 44 Evolution. 15/A42 Allures Yachting showt de aluminium Allures 45.9 als noviteit, verkrijgbaar met centerboard of hefkiel. Daarnaast zet de werf de ‘oceangoing’ Allures 52 in de schijnwerpers. 16/D40
BLIKVANGERS Dufour showt onder meer de Dufour 390 Grand Large en de 430 Grand Large. Ze vertegenwoordigen de nieuwe generatie van de Dufour-vloot. Moderne lijnen, zeilgemak en veel ruimte zijn troeven. 16/B37 De Franse Wauquiez werf komt met de Pilot Saloon 42 naar de beurs. Een ruim jacht voor langere reizen, voorzien van een zeer ruime salon. Naar keuze uitgevoerd met twee of drie hutten. 16/B57.1
FOLDER DOWNLOAD
Dufour 390 GL
FOLDER DOWNLOAD
Wauquiez 42 PS
Het Deense X-Yachts heeft met de X4â ś een nieuwe lijn opgezet, die aan alle kanten overtuigt. De boot was al in beeld in Zilt 151 en je kunt hem nu met eigen ogen bekijken op stand 16/D21
FOLDER DOWNLOAD
X46
BOOT DUSSELDORF
FOLDER DOWNLOAD
Dehler 38 De Dehler 34 is een toerschip met race-genen. De Dehler 38 is een familiejacht met alle gemakken, die met diepe kiel en carbon tuig te tunen is voor het snelle werk. Ook de 42 en de 46 staan op de beurs. 16/C18 Far East toont de rappe boten van het ontwerpbureau Simonis/Voogd, zoals de 28R. Bijzonder is de open kielboot S/V 14, ontworpen voor mindervalide zeilers. Met cardanische stoelen. 15/D39
SV14
FOLDER DOWNLOAD
Sunbeam 46
De Sunbeam 46.1 is het vlaggenschip van de Oostenrijkse werf. Een vlot gelijnd toerschip met een kenmerkende targabeugel waarop het grootzeil wordt geschoot. 15/B04
BLIKVANGERS De nieuwe Solaris 44 past tussen de 42 en 47 en is een performance cruiser. Geschikt voor het sportieve werk rond de boeien, maar ook voor langeafstands-reizen. Met klapbaar zwemplatform. 16/A18 Rustler heeft met de nieuwe Rustler 57 een snelle, comfortabele en vooral zeewaardige toerboot uitgebracht. Aan dek is veel bewegingsruimte. Onderdeks is nog een royale navigatiehoek. 15/A27
FOLDER DOWNLOAD
Solaris 44
FOLDER DOWNLOAD
Rustler 57
Salona is present met de competitieve S33 en de performance-cruiser S380. Een cruiser-racer die gebouwd is volgens de regels van de Germanischer Lloyd. 16/A22
FOLDER DOWNLOAD
Salona S380
BOOT DUSSELDORF
FOLDER DOWNLOAD
Pogo 36 In Düsseldorf zie je jachten die je normaliter niet zo gauw tegenkomt. Bijvoorbeeld de Franse Pogo 36, een vlot toerschip afgeleid van offshoreracers. Ook in de reeks: de Pogo 30, 50 en de 1250. 15/D23
FOLDER DOWNLOAD
De Najad 450 CC zet het succes van de 440 voort en heeft onder andere een groter zeiloppervlak. De N505 CC Next Generation is op tal van punten veranderd. 16/C38
Najad 505CC
FOLDER DOWNLOAD
Moody 54DS
‘One level living’ noemt Moody het deck saloon-concept van de DS54. De deksalon ligt op dezelfde vloerhoogte als de kuip en is een gerieflijke pleisterplaats aan boord. 16/A42
BLIKVANGERS Opvallend anders is de Coast 250. De Britse bouwer Swallow Yachts noemt het een combinatie van performance cruiser en motorsailer. Met ophaalbare kiel en ook nog eens trailerbaar. 15/D41
Coast 250
FOLDER
Drie, vier of vijf hutten? Het is mogelijk op de Beneteau Oceanis 46.1. Het Finot-Conq ontwerp biedt zowel onderdeks als aan dek volop ruimte. Een kleine bemanning kan het schip zeilen. 16/B42
DOWNLOAD
Beneteau 46.1 Een jacht met compromieloze zeileigenschappen en comfort. Dat was de opdracht aan ontwerper Stefan Oviberg. Het resultaat is de nieuwe Arcona 435 van de gelijknamige Zweedse werf, opvolger van de 430. 16/C38
FOLDER DOWNLOAD
Arcona 435
BOOT DUSSELDORF
FOLDER DOWNLOAD
J-121 Wie van vlot zeilen houdt, kan zijn hart ophalen aan de J/122 en de J/121 van J/Boats. Laatstgenoemde 40-voeter is ontworpen voor shorthanded zeilen. 15/B21
FOLDER DOWNLOAD
Hallberg Rassy 340
FOLDER DOWNLOAD
Elan GT5
Vlot, comfortabel en kwaliteit zijn trefwoorden die bij de nieuwe Hallberg-Rassy 340 passen. De Zweedse werf toont tevens de nieuwe Hallberg-Rassy 57, ook een ontwerp van Frers Design. 16/A54 De Elan E4 en E5 koppelen snelle eigenschappen aan veel leefruimte en comfort aan boord. De rondlopende raampartij kenmerkt de Elan GT5 en zorgt voor veel licht binnen. 16/D41
BLIKVANGERS
FOLDER
De trimaran Dragonfly 32 vult het gat tussen de 28 en de komend voorjaar verschijnende 40. Naast de Touring, de standaardversie, is er een snelle Evolution uitvoering. 15/A28
DOWNLOAD
Dragonfly 32 Garcia Yachting legt het accent op de Exploration 52 en de GY75 van maar liefst 23.90 meter lengte. Twee ‘reisschepen’ om zowel tropische wateren als de hoge breedten mee te bezoeken. 16/D42
FOLDER DOWNLOAD
Garcia Exploration 52
De Jeanneau Sun Odyssey 410 maakt de nieuwe lijn met de 440 en 490 compleet. De werf toont ook de SO 319, en de yacht-serie 51, 54 en 64. 6/D41-57.
FOLDER DOWNLOAD
Jeanneau SO410
BOOT DUSSELDORF
FOLDER DOWNLOAD
Hanse 508 Hanse heeft de 458 en de 508 als noviteiten. Ze vertegenwoordigen de jongste generatie en bieden veel comfort. Verder toont de werf de 315, 388, 458, 548 en de 675. 16/B38
FOLDER DOWNLOAD
Grand Soleil 48P
FOLDER DOWNLOAD
Domani S30
De Italiaanse werf Cantiere del Pardo breidde de performance serie uit met de Grand Soleil 48 Performance. Net als de andere boten van deze bouwer is ook de 48 leverbaar als cruiser of als racer. 16/C21 De Domani S30 gaat terug naar de essentie: lekker zeilen zonder veel gedoe. Maar tegelijkertijd biedt deze dagzeiler alle comfort en goede zeileigenschappen. En daarbij oogt hij ook nog eens fraai. 15/B60
BLIKVANGERS Uiterlijk is de Azuree 41 een vertegenwoordiger van de opvattingen van werven en ontwerpers over eigentijdse toerjachten. Breed boven de waterlijn, relatief smal eronder. Een ruime, vlotte zeiler. 16/D57 Bavaria staat met een hele reeks uiteenlopende modellen: de C45, C50 en C57 Style; de Cruiser 34, 37, 46 en de Vision 42. Hal 17/A57 – C80. De Nautitech 40 catamaran van dezelfde werf staat in hal 15/D41
FOLDER DOWNLOAD
Azuree 41
FOLDER DOWNLOAD
Bavaria 42 Vision
De Amel 50 en de kitsgetuigde 64 zijn echte ‘zeeschepen’die goede zeileigenschappen combineren met een royale leefruimte en veel comfort aan boord. 16/B58
FOLDER DOWNLOAD
Amel 64
advertentie
advertentie
PRIMEUR DRAGONFLY 32 EVOLUTION Ontdek de doorontwikkeling van de Dragonfly 32 die nu nóg beter zal presteren dankzij de nieuwe ‘wave-piercing’ drijvers met meer volume in de boegen. Nog steeds voorzien van het befaamde swingwing systeem dat dit merk zo uniek maakt in hun klasse.
BOOT DÜSSELDORF: 19 t/m 27. januari 2019 DRAGONFLY 25 SPORT / DRAGONFLY 28 PERFORMANCE / DRAGONFLY 32 EVOLUTION
Expert Marine BV • +31 (0)36-53 69 057 • dragonfly-trimarans.nl • info@dragonfly-trimarans.nl
EEN HALFJAAR IN HET SPAANSE WATER
OVERZOMEREN OP
CURAÇAO
foto: © Bemanning Heavy Metal
Yvonne en Koen Geurts zijn op wereldreis met hun Heavy Metal, een stalen Van de Stadt Zeehond. Ze maken een lange tussenstop in het Spaanse Water op Curaçao. Een populaire pleisterplaats voor yachties, die ‘hurricane-proof’ is en waar een soort zeilersdorp ontstaat. Yvonne blikt terug op zes maanden overzomeren, van juni tot november…
FOTO’S HEAVY METAL BEMANNING TEKST YVONNE GEURTS
Kaart: Š Zilt Magazine
PANAMA
H
COLOMBIA
AR UB
CARAIBISCHE ZEE
CU A RA CA O
ATLANTISCHE OCEAAN
IRE NA O B
VENEZUELA
et Spaanse Water is een beschutte lagune, door een smalle vaargeul verbonden met de Caribische Zee. De eerste indruk valt wat tegen, in vergelijking met het belachelijk heldere water en de adembenemende
onderwaterwereld van Bonaire. Het Spaanse Water is wat groenig, zo’n 1 tot 6 meter diep, de bodem bestaat uit zand met gras. Er zijn vier secties waar ankeren is toegestaan, allen gelegen aan de westzijde van de ingang. Omdat we vroeg in het hurricane-seizoen zijn, is het nog niet druk. Dat verandert echter in de loop van de zomer, al is er altijd wel ergens een goede ankerplek te vinden. De ankergrond is bijna overal goed. Als het anker eenmaal lekker is ingegraven liggen we muurvast. Een beetje beschut achter de schiereilanden is er nauwelijks golfslag en deining is er niet. Behalve als op zondag de locals met motorboten langs scheuren om het weekend te vieren bij Barbara Beach of Fuikbaai.
OVERZOMEREN OP CURAÇAO Met de dinghy over het open water naar de openbare en meestal veel te volle dinghy-steiger gaat soepel met wind en golven in de rug. De terugweg daarentegen levert met onze (te) kleine dinghy en 2,3 pk motor een nat pak op. Oftewel kleren uit, in een waterdichte tas opbergen en in bikini de elementen trotseren. Na een paar maanden vinden we de verkleedpartijen wel mooi geweest. We schaffen een grotere dinghy aan, lichtgewicht met een aluminium bodem, voorzien van een buitenboordmotor van 10 pk. Dat
foto: Š Bemanning Heavy Metal
vaart stukken relaxter.
INKLAREN Arriverende zeilers moeten zich binnen 24 uur melden bij Customs & Immigration. Die houden kantoor in Willemstad. De maximum verblijfsduur voor Nederlanders is zes maanden. Een ankerpermit, verkrijgbaar bij Port Authority, kost ANG 17,50 (= 9,00 euro) en is drie maanden geldig. Inklaren is gelijk ook sightseeing Willemstad. Het kost een paar uurtjes. Het kantoor van Customs is namelijk in Punda, aan de oostzijde van de Annabaai met haar beroemde pontjesbrug en indrukwekkend hoge Julianabrug.
foto: © Bemanning Heavy Metal
Voor Immigration wandel je naar het stadsdeel Otrobanda aan de westzijde van de baai. Gecombineerd met een kop koffie aan het water bij de op de werelderfgoedlijst staande kleurrijke grachtenpanden aan de Handelskade, voelt het als een dagje uit.
KLIMAAT Curaçao heeft een ideaal klimaat met temperaturen rond 30 graden en ‘s nachts een graadje of 3 koeler. Van juni tot augustus staat er erg veel wind. Om 8 uur in de ochtend zet een onzichtbare hand de ‘wind-schakelaar’ aan. Gelijk op volle kracht: tussen 15 en 20 knopen met frequente windstoten tot 30 knopen. Na zonsondergang zwakt de wind af. De nachten zijn aangenaam met een briesje dat verkoelend door de boot waait en muggen zijn er vanwege de wind nauwelijks. Als er stormen op de Atlantic ontstaan, kan de wind compleet wegvallen. Dat komt van september tot november regelmatig voor. Richting het einde van het jaar ondergaat het landschap een complete metamorfose doordat het regelmatig regent. Bomen en struiken verkleuren van dor beige-bruin naar heerlijk fris groen en gaan uitbundig geuren en kleuren.
OVERZOMEREN OP CURAÇAO
ZEILERSDORP Het gedurende de zomer alsmaar groeiende en steeds wisselende zeilersdorp zorgt voor veel gezelligheid, informatie-uitwisseling en activiteit. Permanente en jaarlijks terugkerende ‘bewoners’ verzorgen zes ochtenden per week een cruisersnetje, om 08.00 uur op VHF 74 . Wekelijks is er een happy hour met captainsdinner bij het aan het Spaanse Water gelegen restaurant The Pier. En het naastgelegen Pirates Nest heeft zelfs dagelijks een happy hour. Én gratis Wifi. Met een Digicel of Flow simkaart heb je goed internet. De vele gezellige bootborrels met lekkere hapjes zorgen ervoor dat er ook iets aan lichamelijke inspanning gedaan moet worden. Driemaal per week maken we direct na zonsopkomst een powerwalk van ruim vier kilometer. Gezond voor lichaam, geest en sociale contacten. Heb je boot-, klus- of andere problemen; er is altijd wel iemand die raad weet. Voor het aanvullen van de voorraden in de koelkast rijdt dagelijks (behalve op zondag) een gratis busje vanaf de dinghy-steiger bij Fisherman’s Haven
foto: © Bemanning Heavy Metal
naar de supermarkt Vreugdenhil met een breed assortiment.
LEUKE DINGEN Gedurende al die maanden is er ook heel veel tijd voor leuke dingen. Snorkelen bij de gezonken sleepboot op loopafstand van onze ankerplek. En bij Westpunt tussen de schildpadden. Rifduiken, grote murenen, een octopus, een lionfish in vol ornaat, kleurrijke onderwaterspinnen. Een ochtendwandeling langs de zoutpannen in natuurgebied Jan Thiel, de Christoffelberg beklimmen, het Sheteh Bocapark met metershoog opspattend water. Prachtige strandjes langs de zuidwestkust. Zeiltochtjes naar idyllisch Klein Curaçao en de (op weekdagen) verlaten en serene Fuikbaai. Leguanen en de blaublau-hagedissen die met een beetje geduld stukjes appel uit je hand komen eten. Behalve een rijke flora en fauna is er een overvloed aan restaurants en terrassen,
foto: © Bemanning Heavy Metal
in alle prijs- en kwaliteitsklassen, van luxe haute cuisine tot de mama’s die lekkere huisgemaakte gerechten op de markt verkopen. Meer info over sightseeing op de ABC-eilanden vind je op www.freecruisingguides.com, dat ook allerhande zeilinfo geeft, en op de Facebookgroep Curacao Cruisers.
OVERZOMEREN OP CURAÇAO
Veel Nederlandse producten, vers vlees, wisselende groenten en fruit. Het prijsniveau ligt over het algemeen zo’n 10 procent hoger dan in Nederland. Het busje stopt ook bij een wasserette met de toepasselijke naam ‘Het washok’. De ene dag brengen, de volgende dag schoon, droog en opgevouwen ophalen. Er is trouwens ook een Albert Heijn en er zijn watersportwinkels Budget Marine en Island Water World. Ook handig: vulstation Curgas in
foto: © Bemanning Heavy Metal
Muizenberg voor (bijna) alle typen propaangasflessen.
VERVOER Iedere local verklaart ons voor gek als we op onze vouwfietsjes boodschappen doen. Fietspaden zijn er niet en je bent dus redelijk vogelvrij. Maar het geeft ook een stukje vrijheid om je eigen tijden en tempo te kunnen bepalen. Buiten sauna-achtige zweettaferelen vinden wij het prima te doen. Naar Willemstad nemen we echter de bus. Voor omgerekend 0,85 eurocent per persoon sta je midden in Punda. Wil je verder, naar de westelijke kant van
OVERZOMEREN OP CURAÇAO Curaçao, dan is een auto onontbeerlijk. Met een beetje speurwerk huur je die al vanaf 20 euro per dag. En door het samen met andere zeilers te organiseren kun je de kosten drukken. Omdat vliegen van Nederland naar Curaçao betaalbaar is, zijn her en der regelmatig familieleden en vrienden aan boord. Zo ook bij ons. Curaçao is immers ook een toffe vakantiebestemming. Voor veel Nederlandse zeilers is het ook hét moment om naar Nederland te vliegen. Dat doen wij ook. Op de terugreis sjouwen we ruim 50 kg extra bagage aan bootonderdelen mee, waarvan we de BTW kunnen terugvorderen omdat we geen Nederlands ingezetenen meer zijn, buiten Europa reizen en een boot ‘in transit’ zijn. Al met al bijna gratis gevlogen...
WERK IN UITVOERING Alvorens naar Nederland te vliegen, varen we ons drijvende huis naar Curaçao Marine in Willemstad. Dat heeft een kleine jachthaven, een werf om aan je schip te werken en een enorm depot om jachten voor kortere of langere tijd
foto: © Bemanning Heavy Metal
te stallen.
foto’s: © Bemanning Heavy Metal
Bij onze terugkomst uit Nederland staat de Heavy Metal met smart te wachten op de werf voor broodnodig onderhoud. Na een dikke week van vroeg opstaan, keihard werken, hitte en opengekrabde ledematen vanwege een muggen- en miereninvasie, is onze dame weer voorzien van nieuwe antifouling en een verse laklaag. Glimmend wordt ze weer te water gelaten. Terug op het Spaanse Water worden vele klussen afgevinkt, waaronder het inbouwen van de aangeschafte hydraulische stuurautomaat. Overal om ons heen horen we schuren, bikken, zagen en boren. Zien we zeilers poetsen en zweten. Overzomeren is dĂŠ gelegenheid voor achterstallig en groot onderhoud, voor aanpassingen en optimalisatie van het zeil- en woongenot. De twee watersportwinkels op het eiland hebben een redelijk assortiment. Vaak moet er iets besteld worden en dit vergt enig geduld, want ook pakketjes komen hier in de relaxte Caribische modus terecht. En afspraak is hier lang niet altijd afspraak. Er is behoorlijk veel expertise op het eiland aanwezig. Via via vind je alles wat je nodig hebt. Van rvs-lassers tot verstaging, van metaalbewerkers, zeil- en canvasmakers tot timmerbedrijven. Omdat alles moet worden ingevlogen of verscheept is niets goedkoop. Uurtarieven voor arbeid aan je schip liggen rond
foto: Š Bemanning Heavy Metal
50 euro.
foto: © Bemanning Heavy Metal
OVERZOMEREN OP CURAÇAO
GOED BEVALLEN Curaçao is een stukje Caribisch Nederland. Het voelt westers maar wel met een Caribische mentaliteit. Aan de ene kant alles mañana, aan de andere kant behoorlijk druk en hectisch. Van bijna alles wat je nodig hebt voorzien. Het was ontzettend gezellig in het zeilersdorp, het was een nuttige onderbreking voor alle (onderhouds)klussen en de voorzieningen daarvoor zijn goed. Het tussentijds bezoek aan Nederland was heerlijk, evenals de ontvangst van gasten op Curaçao. Het lange stilliggen bracht op een bepaald moment onrust. Volgend seizoen gaan we daarom een hurricane-veilige regio opzoeken waar we kunnen blijven zeilen (Colombia, Panama?). De bewoners van Curaçao zijn fantastische mensen. Zo hartelijk, behulpzaam en vriendelijk en zo trots. Danki Kòrsou! www.deheavymetal.nl
advertentie
advertentie Bezoek o nze stand op Boot D Ăźsseldorf AstrĂŠa 42 , Hal 15/A 42 MY40, Ha l 6/A28
Markweg Zuid 1-4 | 4794 SN Heijningen | info@newpointmoverbo.nl | +31 (0) 167522393
EEN NACHTELIJK AVONTUUR
ZWART SNOT
illustratie:© Menno van Loon/Zilt Magazine
Menno van Loon zeilt solo met zijn Kairos, een Sweden Yachts 34, naar Australië. De aanloop van Brisbane in harde wind met een haperende diesel leest als een thriller…
TEKST MENNO VAN LOON
1:30
Gespannen tuur ik vooruit. Het niets in. Complete duisternis. Geen ster te bekennen. Geen maan. Puur zwart. Ondoordringbaar. Verstik-
kend. Desoriënterend. Een harde klap. Ik kan nog net op tijd onder de buiskap duiken. De golf spoelt briesend over het dek, de buiskap en dan de kuip in. Deels over mijn zeilbroek. Maakt niet uit. Die was toch al doorweekt. Net als de rest van mijn ‘waterdichte’ pak van een topmerk. Niets blijft droog in een storm. Ik kijk weer over de buiskap. Niets. Verbeeldde ik het me? Plotseling springt de door de golven rammende boeg verblindend uit het diepzwarte vacuüm tevoorschijn. In een orgie van verblindend licht en schuimend water. Voor de boot flitst bliksem door de lucht. Een zigzaggende breuklijn in de gitzwarte nacht. Fenomenaal mooi. En doodeng. Ik ben een ‘sitting duck’. Ik kan niets doen om een blikseminslag te vermijden. Alleen hopen. De lichtknop is weer uitgezet. Alles opgeslokt door het diepste zwart. Of, nee… Ik tuur. Ja, het is er echt. Een knipperend licht. Dat moet Moreton Island zijn. De boot duikt van een golf af. Ik grijp me stevig vast. Een harde dreun. Liters zeewater spuiten langs de buiskap. Ik pak de iPad. Nog 6 mijl te gaan. Dan ben ik bij de Noordelijke punt van Moreton Island. Daarvandaan is het nog zo’n 30 mijl naar Brisbane: door Moreton Bay en zo’n 6 mijl de rivier op naar de marina waar ik kan inklaren. En dan – eindelijk - slapen. Zo lang ik wil.
illustratie:© Menno van Loon/Zilt Magazine
Weer klapt de boeg hard op een golf. De verstaging galmt. Een galm die bijna fysiek pijn doet. Nog een bliksemflits. Hij tovert schuimkoppen, golven van een meter of drie à vier, en een paar brekers uit de duisternis tevoorschijn. Een golf klapt van opzij tegen de romp. Een enorme vuist die de romp een harde rechtse uitdeelt. Ik stoot m’n elleboog pijnlijk tegen een lier. Bizar, denk ik, terwijl ik de pijn verbijt. Twee nachten geleden liep ik nog rustig over het dek. Motorend door de sterrenpracht. Volstrekt vlakke zee. Geen zuchtje wind. Een zwak lichtgevend melkachtig kielzog achter de boot trekkend.
Wat lichtgroene flitsen in het water. En dat wonderlijke fenomeen, iets wat ik nog nooit eerder had gezien. Magisch was het. oOo
Ik loop met de zaklamp aan naar voren, naar de boeg. Naast de boot licht het water even op. Niet de groene flitsen van door vissen beroerde plankton. Meer het zwakke, gelige licht van sterren. Watersterretjes. Ik zet de zaklantaarn uit. Heel even fonkelen ze nog. Dan doven ze. Ik doe de zaklamp weer aan. Waar de lichtstraal het water raakt, lichten sterretjes op. Als ik de straal over het water beweeg, laat hij laat een fonkelend spoor achter. Alsof de lichtstraal een kwast is die de zee met lichtgevende verf bestrijkt. Lijnen, cirkels, mijn naam – het blijft allemaal even fonkelend in het water staan en dooft dan. Kairos motort rustig door. Boven haar vallende sterren. Ik op haar boeg. Met de zaklamp sterrensporen schilderend op zee… oOo
Weer een harde klap. Weer een golf die woest over de boeg spoelt. De extremen van het zeilen. Dagenlang geen of weinig wind. Spiegelglad, diepblauw water. Ik kon er mijn eigen reflectie in zien. Dagenlang motoren. En toen opeens storm. Het hoort erbij. Ik weet het. Geen hoge pieken zonder diepe dalen. Extase en ellende. Datgene wat zeezeilen zo fantastisch maakt. Maar fantastisch voelt het nu niet. Ik heb er geen zin meer in. Ik ben gesloopt. Al zo’n 40 uur niet geslapen. Nat. Gefrustreerd over de zoveelste oversteek waarbij de weergoden hun kont tegen de krib gooien.
03:10
Wat een verademing. Geen metershoge golven meer. Geen 45 knopen wind. Hier in de luwte van Moreton Island is het een
compleet ander verhaal: kleine, felle golfjes en nog maar zo’n 28 knopen wind. Nog altijd niet ideaal, maar een stuk beter dan op open zee. De motor staat nu aan. Te link om te zeilen. Het is hier een doolhof van zandbanken en ondieptes. Er zijn een paar vaargeulen. En veel groot vrachtverkeer van en naar Brisbane. Minder woeste omstandigheden dus, maar wel gevaarlijk. Ik moet, coute que coute, wakker blijven. De diepte begint nu hard af te nemen. Net nog 20 meter. Nu nog maar 4. Ik kijk op de kaart. De route die ik heb uitgezet is de kortste, maar gaat over een paar ondiepe stukken. 2,1 meter is het ondiepste stuk volgens de kaart. Kairos steekt 1,85 meter. Dat laat weinig ruimte voor fouten in de kaart. Weer kijk ik naar de dieptemeter. Nu nog maar 2,8 meter. Volgens de kaart is het hier 2,6 meter diep. Maar ik heb nog bijna 3 uur te gaan tot laag water. Het verval hier is bijna 2 meter. Die 2,6 meter op de kaart klopt dus niet – het is hier veel ondieper. Ik aarzel. Doorgaan? Of safe spelen: omvaren naar de dichtstbijzijnde vaargeul? Dat kost me zeker een uur extra. Misschien ben ik dan niet op tijd bij de riviermond, mis ik het meegaand
tij, en moet ik nog 6 uur bij de riviermond ronddobberen voordat ik verder kan (er staat bij uitgaand tij zo’n 4 knopen stroom op de rivier). Voor anker gaan als je nog niet bent ingeklaard is streng verboden hier in Australië. Er staan absurd hoge boetes op. Lukt het me om al die tijd wakker te blijven? De korte route. Slapen. Zo snel mogelijk. Nee, het kan niet. Te riskant. Ik wist van tevoren dat dit laatste stuk zwaar ging worden. Ondieptes, vrachtverkeer, sterke stroming. Verre van ideaal als laatste poot van een solo oversteek. Had ik maar een andere inklaarhaven moeten uitzoeken. Gepasseerd station. Ik moet door en mag nu geen fouten maken. Ik zet een nieuwe koers uit op de iPad en pas de koers van de boot aan. In plaats van bijna pal West langs de Noordpunt van Moreton Island te varen, moet ik nu eerst 3 mijl naar het Noorden. Daar is een gemarkeerde vaargeul. Dat is de veilige optie. Dat slapen, dat
illustratie:© Menno van Loon/Zilt Magazine
moet nog maar wat langer wachten.
03:50
De cafeĂŻne is alweer uitgewerkt. Ik check de iPad. Bijna bij de ingang van de vaargeul. Ik moet scherp blijven. De geul is smal. Aan
weerszijden is het minder dan een meter diep. En ook rondom de ingang van de geul liggen gevaarlijke ondieptes. Gefluister. Onduidelijke woorden. Ik spits mijn oren. Het water praat. Het is echt en tegelijkertijd niet. Ik hoor de stemmen, maar weet ook dat ze er niet zijn, dat het oververmoeidheid is. Ik schrik op. Heb ik geslapen? Meteen kijk ik op de dieptemeter: 5 meter. Ik check opnieuw de iPad. Nog iets minder dan een mijl naar de vaargeul. Hier was ik net ook. Niet geslapen dus. Ik moet nu echt oppassen. Ik mag niet in slaap vallen. Snel klim ik de kajuit in. Net als ik de fluitketel wil opzetten om wat NescafĂŠ te maken, neemt het toerental van de motor plotseling af. Alsof iemand de hendel heeft teruggezet. Ik verstijf. Verbeeld ik me dit? Net als de stemmen? Ik concentreer me. Nee, het is echt. Niet weer! Niet nu! Ik klauter de kuip in en open de bakskist zodat ik bij de gaskabel kan. De motor loopt nog, maar langzaam. Ik duw en trek een beetje. Net als twee dagen geleden. Toen werkte het.
Niets. Ik beweeg de gashendel een paar keer van de beginpositie naar vol gas. Nog steeds niets. De motor blijft lopen alsof de hendel in de beginpositie staat. Dan kucht hij. Eerst nauwelijks merkbaar. Dan duidelijk. En dan stopt de motor. “Neeeeeee!� schreeuw ik de duisternis in. Ik staar naar de gashendel. Dan ga ik zitten. Het kan me niet meer schelen. Ik ben te moe. Dit is te veel. Het kan er niet meer bij. Slapen. Even maar. Nee! Ik moet wakker blijven! Ik schud mijn hoofd wild heen en weer. Het helpt. Alsof het de slaap van me afslingert. Een paar meter voor de boeg zie ik in de duisternis de eerste boei van de vaargeul. Verdomme! Ik dobber nu vlakbij allerlei ondieptes! Meteen start ik de motor weer. Hij slaat even aan en stopt dan vrijwel onmiddellijk. Kairos begint af te drijven. Naar het Oosten. Weg van de luwte van Moreton Island. Naar open zee. Terug naar de harde wind en grote golven. 6,3 meter geeft de dieptemeter aan. 10,2 meter. Ik ben nu klaarwakker. Adrenaline pompt door mijn aderen. Ik graai de staaf van de ankerlier uit het vak en beweeg zo snel mogelijk over het slingerende dek naar de boeg. Om me heen geagiteerd water. Felle golven. Maar niet al te groot. Dit zou het anker aan moeten kunnen.
04:05
“Boetes!” flitst het door mijn hoofd. Even aarzel ik. Dan gaat het anker overboord. Het kan niet anders. Ik ga niet weer open
zee op, de storm in. Ik zet de volle 45 meter ketting uit en een lang stuk ankerlijn om de klappen van de nu op en neer stuiterende, en aan de ketting rukkende boeg op te vangen. Dan snel terug naar de kuip. Mijn handen trillen. Wat nu? Wat is het plan? Even tot rust komen. Kijken of het anker houdt. Ik ga onder de buiskap zitten, pak de iPad en markeer de locatie van de boot. Ik had het anker geen moment later moeten uitgooien, zie ik op de kaart – dan was het te diep geweest. Snel kijk ik op de dieptemeter: 12,1 meter. Gelukkig, dat klopt met de kaart. Als het niet al teveel harder gaat waaien, moet het anker dit aankunnen. Weer kijk ik op de iPad. Het anker blijft netjes liggen. Mooi. Volgende stap. “Boete!”, denk ik weer. So be it. Ik moet me melden. “Australian Coast Guard. Australian Coast Guard. Australian Coast Guard. This is Sailing Yacht Kairos. Kairos. Kairos.” Niets. Ik probeer het nog een keer. Weer niets. En nog een keer. Nog steeds niets.
‘Pan pan. Pan pan. Pan pan. All ships. All ships. All ships. This is Sailing Yacht Kairos. Kairos. Kairos.’ Niets. Na nog twee pogingen geef ik het op. Ik heb het geprobeerd. Ik heb nu belangrijkere dingen aan mijn hoofd. Ik moet hier weg. Snel. Ik lig hier gevaarlijk. Bovendien zou het volgens de voorspelling die ik twee dagen geleden van een containerschip kreeg, vandaag harder gaan stormen. Het is maar de vraag of het anker dat aankan. Op de een of andere manier moet ik de motor rap weer aan de praat krijgen. Ik klim de rollende en stuiterende kajuit in. Navigatielichten uit. Ankerlicht aan. Kap van de motor af. Als ik de kap optil, gooit een golf me met kap en al tegen het aanrecht. Kreunend lig ik op de grond. Ik breng mijn hand naar m’n hoofd. Bloed. Niet veel, gelukkig. Het zal wel. Ik klauter overeind en krijg de kap veilig op de bank. Zaklamp pakken, en motor bekijken. Het is niet makkelijk. Ik word alle kanten op geslingerd. Oppassen dat ik mezelf niet aan de motor verwond of de motor beschadig. Met de gaskabel is niets aan de hand, wordt me al snel duidelijk. Is er dan iets met de dieseltoevoer? Dieselbacterie in de filters misschien? Ja, dat zou het verklaren - een verstopt filter. Goed beginnen bij het prefilter.
illustratie:© Menno van Loon/Zilt Magazine
Het is bijna niet te doen. Alsof ik op een woest op en neer springende rodeostier aan de motor moet werken. Uiteindelijk lukt het me het filter los te krijgen. Ik zit onder de diesel. En… zwart snot. Dieselbacterie. Het filter zit er vol mee. Ik gooi het oude filter in de wasbak. Mooi - nieuw filter erop en dan zou de motor weer moeten werken.
04:30
Het nieuwe filter is geïnstalleerd. Ik kijk op m’n horloge. Iets meer dan een uur tot laag water. Zou nog moeten kunnen. Ik klim de kuip in en
start de motor. Hij kucht even en slaat dan aan. Ja! En dan stopt hij weer. Ik krijg hem niet meer aan. Ik zak onderuit op het kletsnatte teak van de kuip. Moe. Zo ongelooflijk moe. Ik moet slapen. Even maar.
De wind fluit langs de mast. Net deed hij dat nog niet. Het is harder gaan waaien. Ik hijs mezelf weer overeind. 33 knopen geeft de windmeter aan. Hoe lang nog tot het anker gaat krabben? Ik moet door. Ik moet de motor aan de praat krijgen. Ik klim weer naar binnen. Mezelf goed vasthoudend neem ik de kajuit in me op. Proppen met dieselbacterie besmeurde keukenrol, gereedschap en plasjes diesel op de vloerplanken. In een hoek mijn kletsnatte zeilpak. Op de bank de kap van de motor en, tussen kussens geklemd, een gereedschapskist. Ik ga weer naast de motor zitten. Het fijnfilter? Zou dat ook verstopt zitten?
05:45
Het schemert. Ik kijk op mijn horloge. Zelfs als de motor nu aanslaat, is het nog maar de vraag of ik voor hoog water de rivier
haal. Zinloos om over na te denken. Eerst hier wegkomen. Ik zit onder de diesel. Alles stinkt er naar. Maar ik ruik het niet meer. Het is alsof mijn lichaam nu een voor een functies aan het uitschakelen is. In een poging mij tot slapen te dwingen. Mijn vinger ligt op de startknop. Bijna twee uur heb ik nu aan de motor zitten klussen. In een wild rondslingerende boot. Steeds denk ik dat ik niet meer kan. Dat ik nu echt op ben. Maar er is altijd meer.
Genoeg om een nieuw fijnfilter te installeren. Dat vervolgens ook niet de oorzaak bleek. Genoeg om vervolgens anderhalf uur de leidingen na te lopen. Om te ontdekken dat het stuk van de tank naar het prefilter potdicht zat. Vol dieselbacterie. Ik druk de knop in. Alle leidingen zijn nu weer schoon. Als de motor nu niet werkt, heb ik geen idee wat ik verder nog kan proberen. Als hij nu niet aanslaat, wat dan? Geef ik dan op? De motor kucht een paar seconden en ‌ slaat aan! Argwanend wacht ik tot hij weer afslaat. Na een minuut geef ik voorzichtig gas in neutraal. Het werkt! Ik druk verder door. Tot vol gas. Hij doet het! HIJ DOET HET! Ik klim de kajuit in. Kap weer over de motor, ankerlicht uit, natte zeilpak aan en weer de kuip in. De chaos ruim ik later wel op. Nu wegwezen hier. 25 knopen zie ik op de windmeter. Zuidoost. Daar moet ik tegenin kunnen motoren. Een paar mijl de baai in misschien zelfs zeilen. Ik loop naar voren en begin het anker binnen te halen. Het is bijna niet te doen. Ik heb vrijwel geen kracht meer. Mijn handen trillen ernstig. Af en toe glipt de ketting uit mijn handen. Ik moet oppassen dat ik geen vingers kwijt raak.
Wat ik anders in 5 minuten doe, kost me nu een kwartier. Maar het lukt. Het anker is weer binnen. Ik ben weer onderweg!
10:00
In de verte zie ik de haven van Brisbane: enorme kranen, afgemeerde containerschepen. Het is nu tien uur. Het ging opeens
heel hard. Twee à drie knopen stroom had ik de afgelopen drie uur mee. Ik vaar nu de rivier op. Nog een uur en drie kwartier tot het tij keert en nog maar 6 mijl naar Rivergate Marina. Het is alsof ik de spanning uit mijn lichaam voel vloeien. Het is bijna niet te geloven. Ik ga het halen! Voor me vaart een containerschip. Achter me een snelle ‘tourist cruise’ motorcat. In de verte zie ik een ander containerschip op me afkomen, de rivier af. Onwillekeurig kijk ik naar de gashendel. Dan kijk ik weer vooruit. Goed opletten hier in deze drukke vaargeul. Mijn hart slaat een paar slagen over. Hoorde ik het echt? Weer kijk ik naar de gashendel. Ik spits mijn oren. Is dit weer de vermoeidheid? Ik breng mijn hand naar de gashendel en druk hem iets verder naar beneden. Niets. En dan neemt het toerental af. Ik wil schreeuwen. Niet nu. Nu ik er bijna ben. Ik kan niet meer.
illustratie:Š Menno van Loon/Zilt Magazine
Ik kijk snel om me heen. Waar kan ik ankeren? De motor kucht. Ik ren naar de buiskap en pak de iPad. Kan ik net buiten de vaargeul ankeren? Nee, te ondiep. Iets verderop? Ja, aan stuurboord. Is dat bezeild? Ja! De motor herpakt zich. Het toerental loopt weer op. Nu klinkt hij weer normaal. Ik durf nauwelijks te ademen. Adrenaline giert door mijn lichaam. Als ik hier, midden in een drukke haven, zonder motor kom te zitten is dat heel, heel slecht nieuws. Wat moet ik doen? Ik geef stevig gas. Kairos versnelt probleemloos. Dan neem ik weer wat gas terug.
Een laatste bacterieklodder? Die even de leiding verstopte, maar nu in het filter zit en geen kwaad meer kan? Omdraaien, de rivier weer af en buiten de vaargeul voor anker? In 25 tot 30 knopen (en straks verder toenemende) wind? En dan weer met de motor aan de slag? Nee! Ik ben volledig uitgeput. Hij moet blijven werken. Het moet! Ik vaar door. Constant op de iPad kijkend. Waar kan ik ankeren? Constant de wind in de gaten houdend. Kan ik hier zeilen? De genuaschoot en –reeflijn liggen klaar. Ik kan in een paar seconden de genua uitrollen en aantrekken. Mijn benen trillen. Mijn handen knijpen het stuurwiel bijna fijn. Nog 4 mijl. De beschutting neemt toe. De wind af. Nog maar 20 knopen. Nu een lang stuk goede ankergrond naast de vaargeul. Als de motor hier uitvalt, heb ik genoeg tijd om het zeil uit te rollen en daar heen te zeilen. Nog 1 mijl. Ik geloof dat ik de marina zie. Zou ik het dan toch halen?
11:40
Ik meer met wild kloppend hart af in Rivergate Marina. Ik ben de laatste 40 minuten minstens 5 jaar ouder geworden. Maar ik ben er. Ik heb
het gehaald. Nu slapen‌
illustratie:Š Menno van Loon/Zilt Magazine
advertentie
Hal 11 Stand G54
www.hagoortsails.nl
tel: +31 (0) 79 34 22 641
e-mail: info@hagoortsails.nl
advertentie
MIRABAUD FOTO VAN HET JAAR In Zilt 152 zag je welke foto door een deskundige jury tot zeilfoto van 2018 werd gekozen. De talloze reacties die we daarop ontvingen tonen vooral aan dat er over smaak niet valt te twisten. De link naar de foto’s die het niet waren geworden inspireerde echter ook een flink aantal Zilt-lezers om hun eigen foto van het jaar te kiezen. De duidelijke
foto:© Török Brigi
winnaar zie je hier... www.yachtracingimage.com
INDEWIND Net als in andere landen is er in Nederland een terugloop te zien van het aantal certificaathouders en deelnemers aan wedstrijden. In 2015 waren er 1265 ORC meetbrieven in ons land. Dit jaar nog 880, een daling van 30%. In deelname aan competitiewedstrijden is de daling nog sterker: 596 teams in 2015 tegenover 246 in 2018. De interesse voor wedstrijden lijkt ook te verschuiven van korte baan naar langere afstanden. De Noordzee Club had voorafgaand aan de Dag van het Wedstrijdzeilen (op 24 november) de vraag gesteld aan wedstrijdzeilend Nederland om mee te denken over een nieuwe opzet van de competitie vanaf 2020. Het leverde voorstellen op. De ideeĂŤn worden de komende tijd verder uitgewerkt door de Noordzee Club als klassenorganisatie en een groep betrokken zeilers. (bron: Noordzee Club).
WEDSTRIJDKALENDER 2019 ORC/IRC Bemand: 20-21 april
Van Uden Reco Regatta
Stellendam
4-5 mei
Y-Toren Race (alleen ORC 3)
Durgerdam
18-19 mei
Almere Regatta
Almere
28 mei
Vuurschepen Race
Scheveningen - Harwich
31 mei
North Sea Race
Harwich - Scheveningen
8-10 juni
North Sea Regatta
Scheveningen
15-16 juni
Blue Water App Regatta
Lelystad
28-30 juni
Deltaweekend
Colijnsplaat
16-18 aug
Flevo Race
Enkhuizen
30 aug-1 sept Breskens Sailing Weekend
Breskens
21-22 sept
Lelystad Regatta
Lelystad-Haven
5-6 okt
Van Uden Reco Oktober Races Medemblik
Een opmerkelijke bekendmaking van de Renault Groep: voor het overzeese vervoer vanuit Frankrijk naar de Canadese en Amerikaanse oostkust wil de autofabrikant vrachtschepen met zeil-ondersteuning inzetten. Dit in samenwerking met het Franse Neoline. Het gaat om 136 meter lange roll-on-roll-off schepen, die 4200 m2 zeiloppervlak krijgen, naast een diesel-elektrische voortstuwing. In ons land pleit Ron de Vos al jaren voor vrachtvaart onder zeil met zijn Windschip project. Ook Dijkstra Naval Architects heeft ontwerpen op dit gebied van onder andere de Ecoliner. De Tres Hombres brengt het overzees transport onder zeil al jaren in praktijk.
De promotiecampagne ‘Welkom op het water’ wordt voortgezet tot en met 2025. Dit meldt de brancheorganisatie Hiswa Vereniging. De campagne is erop gericht om meer mensen meer uren op het water te krijgen. De organisatie werkt aan een Nationale Meevaardag. Ondernemers en booteigenaren worden uitgenodigd om op deze dag iemand mee te nemen die nog nooit heeft gevaren. www.welkomophetwater.nl
GOLDEN GLOBE RACE 2018/19
De immense voorsprong van Jean-Luc Van Den Heede in de Golden Globe Race is geslonken tot ‘slechts’ minder dan 750 mijl. De Franse veteraan verzeilde ter hoogte van Rio de Janeiro in een gebied met zwakke wind, en uit de verkeerde richting bovendien. Achtervolger Mark Slats (foto) liep met zijn Rustler 36 Ohpen Maverick flink in. Grote vraag is of hij de koppositie kan veroveren in de resterende 5000 mijl tot de finish in Les Sables d’Olonne. Voor Susie Goodall is de race over. Zij verspeelde begin december haar tuig en werd van boord gehaald door het vrachtschip Tian Fu,
foto: © PPL Christophe Favreau/PPL/GGR
dat haar in Punta Arenas, Chili, afzette.
Klassement op 20 december, racedag 170: 1-Van den Heede (FRA): DTF 4029 mijl 2-Slats (NED): DTF 4765 mijl 3-Uku Randmaa (EST): DTF 6843 mijl Ter vergelijk: Sir Robin Knox-Johnston (GBR) bevond zich 50 jaar geleden ten zuiden van Nieuw-Zeeland. www.goldengloberace.com
INDEWIND
INDEWIND De United 4 Sailing begint in 2019 aan de 24e jaargang. De formule blijft onverminderd sterk: gedurende vier weekenden in het seizoen – twee voor de zomer, twee na de zomer - zeilen jeugdzeilers tegen elkaar. In verscheidenen klassen: 29er, 49er en 49erFX, Cadet, Europe, Laser 4.7, Laser Radial, Laser Standard, Nacra 15, Optimist, RS-Feva en de Splash Blue. Nieuwe klasse is de foilende Waszp (foto).
foto: Š martina Orsini/Waszp
www.united4sailing.org
4-5 mei 18-19 mei 7-8 september 28-29 september
Muiderzand Workum Workum Medemblik
In november stopten 470-zeilsters Afrodite Zegers en Anneloes van Veen, 4e in Rio 2016, hun samenwerking. Ze gaan beiden door met een nieuw team: Van Veen met Mandy Mulder en Zegers met Lobke Berkhout. Doel: Tokio 2020. Mulder won zilver in Beijing 2008, in de Yngling. Berkhout (foto) veroverde zilver in Beijing 2008 en brons in London 2012 in de 470. Nadien stopte zij, maar is nu herintreder. “Deze kans wil ik met beide handen aangrijpen”, aldus Berkhout.
Tweevoudig Olympisch kampioen windsurfen Dorian van Rijsselberghe start zijn eigen watersport- en muziekfestival op Texel, getiteld Waves. De eerste editie is van 19 tot en met 23 juni 2019 bij Paal 17. Dit gebeurt in combinatie met de Ronde om Texel en een Grand Prix Foil Windsurfen en kitesurf-disciplines. Wulf, Rondé, Jeangu Macrooy en La Pegatina eerste namen van optredende acts. www.wavesfestival.nl
INDEWIND Vroeger had je parlevinkers. Varende kruideniers voor de binnenvaart. De Franse supermarktketen Carrefour introduceert een variant op dat principe in Dubai. Daar zijn drie drijvende winkelpunten geopend. Verschil met de parlevinker: de klanten moeten ernaartoe varen om aan de balie spullen te bestellen. ‘Een logische stap om klanten te bedienen op een plek waar ze nu nog niet worden bediend’ luidt de verklaring van Carrefour.
De Draak-klasse bestaat 90 jaar in 2019 en de Dragon Gold Cup wordt voor de 75e keer gehouden. En wel in Medemblik, van 9 tot en met 14 juni. De organisatie is in handen van de Nederlandse klassenorganisatie, Hollandia en de Koninklijke. Yanmar is hoofdsponsor. Fred Imhoff won met zijn team de prestigieuze Gold Cup drie keer, in 1988, 1989 en 1993. De Draak is een ontwerp van de Noor Johan Anker en is van 1948 tot 1972 een Olympische klasse geweest. www.dragonclass.nl - www.dragongoldcup2019.com
Play Productions en Duda Paiva Company brengen een bijzondere nieuwe voorstelling: ZEIL – De storm die leven heet. Het gaat over een solozeilster die weg zeilt van het alledaagse leven. ZEIL gaat over de confrontatie met de natuur en daarmee ook over de confrontatie met jezelf, met je sterfelijkheid, met spijt en dromen. De premiere is op 18 januari in het Bijlmer Parktheater in Amsterdam. www.playproductions.org
In 2019 fuseren de Hiswa Vereniging, brancheorganisatie voor de watersport, en de Recron, brancheorganisatie voor recreatieondernemers. De nieuwe organisatie Hiswa-Recron wordt per 1 januari 2020 opgericht. Directeur wordt huidig Hiswa topman Geert Dijks. Er komen drie afdelingen: Recreatie & Leisure, Jachtbouw & Watersport en Beleid & Advies. Het merk Hiswa blijft bestaan. Er wordt een nieuw kantoor gezocht in het midden van het land. www.hiswa.nl
advertentie
WEERKAARTEN
ROUTERING ROUTEPLANNING SOFTWARE
GRIBFILES
en nog veel meer over het weer…
METEO CURSUSSEN door HENK HUIZINGA
advertentie
Illustratie: Š Trimaran Solo/Deryck Foster
TEKST SJORS VAN DER WOERD
IN HET ZICHT VAN FINISH Het bijna vergeten verhaal van Nigel Tetley
De Golden Globe Race, die in 1968/69 werd gezeild, was een wonderlijke wedstrijd vol strijd, schipbreuk, gekte, list en bedrog. Met Robin Knox Johnston als legendarisch winnaar van die eerste solorace rond de wereld. En Donald Crawhorst als grote bedrieger. Het verhaal van Nigel Tetley, kanshebber voor de overwinning, is minder bekend. Maar niet minder aangrijpend... Vijftig jaar na dato heeft het verhaal van de Golden Globe Race (1968/1969) nog niets aan kracht ingeboet. De namen van Robin Knox-Johnston, Bernard Moitessier en Donald Crowhurst zullen voor altijd verbonden zijn aan de reeks bizarre gebeurtenissen die die eerste solorace rond de wereld kenmerken. Als hoofdrolspelers in een filmscript dat geen enkele scenarioschrijver kon bedenken. Dat veel minder bekend is hoe het de andere deelnemers verging, suggereert dat voor hen slechts een rol als figurant was weggelegd. Het dramatische verhaal van Nigel Tetley toont aan dat dat allerminst het geval is. Het scheelde zelfs maar weinig of juist hij was als snelste solo rond de wereld gezeild. Het was vooral de leugen van een andere deelnemer die een tragisch einde maakte aan Tetleys recordpoging. Het wordt verteld in Trimaran Solo, een boek dat allang niet meer in de winkel ligt en dat ook bijna niemand meer kent. En dat is jammer, want het verhaal van deze onbekende deelnemer is het genre van spannend jongensboek ver voorbij...
MAY I GO? Marine officier Nigel Tetley (44) woont met zijn vrouw Eve en twee kinderen aan boord van de 12 meter lange trimaran Victress. Op een koude zondagochtend in maart 1968 neemt hij met Eve in de kajuit de weekendkranten door. De kop ROUND THE WORLD RACE in The Sunday Times trekt Nigels aandacht. Het heeft hem altijd gefascineerd, het idee om steeds maar door en
Leaving Plymouth on 16th september 1968
door te zeilen. Onopvallend opengeslagen krant richting zijn vrouw. Hij wacht tot zij het artikel leest en dan kijken ze elkaar aan. “May I go?” vraagt hij haar. Eve’s antwoord: “Would not try to stop you.” Een maand later vindt Tetley een bouwer die een speciaal voor deze race getekende 50 voets trimaran op tijd denkt te kunnen leveren. Helaas zijn de potentiële sponsors die de boot zouden moeten financieren minder enthousiast. Als het onmogelijk blijkt om de benodigde 10.000 pond bij elkaar te krijgen blijven er twee keuzes over. Afzien van deelname, of: vertrekken met de Victress, het varend huis van het gezin Tetley. Het wordt het laatste: Eve gaat met de twee kinderen aan de wal wonen en Nigel start op 16 september 1968 met zijn vertrouwde Victress. Bernard Moitessier, Loick Fougeron en Bill King vertrokken een paar weken eerder. John Ridgeway en Chay Blyth zijn dan al uitgevallen. Na Tetleys vertrek starten nog twee deelnemers: Alex Carozzo en Donald Crowhurst.*
foto:©Trimaran Solo
schuift hij de op die pagina
ACHTERVOLGING In het begin verloopt de reis voorspoedig. De voor die tijd experimentele boot houdt zich goed tijdens de eerste storm op de Noord-Atlantische Oceaan. Vol vertrouwen zet Tetley de achtervolging in op de eerder gestarte boten. Bij Kaap de Goede Hoop meldt hij, Brits flegmatiek, dat zijn boot hem weinig reden tot zorg geeft: “Bits have dropped off her, its true, leaks have developed, a mast-stay has parted, but such minor troubles are to be expected...” Via Radio Capetown hoort de Engelsman dat zijn concurrenten Bill King, Alex al uit de race zijn. Bernard Moitessier doet het erg goed, maar Tetley verkleint wel gestaag de afstand tot diens Joshua. Van Crow-
Feeling lonely when a week out
hurst en Knox-Johnston is de radio buiten werking, Tetley kan alleen maar gissen naar hun posities. Met daggemiddelden van 108 mijl zeilt de Victress de Indische Oceaan over. Tetley kiest voor een zuidelijke route en daarmee voor de kortste afstand en de meeste wind. Eenmaal in de Grote Oceaan aangekomen, doet een heftige storm hem van tactiek veranderen. Als er schade aan de opbouw ontstaat, concludeert hij dat de boot misschien toch niet robuust genoeg is voor het extreme geweld van de Roaring Forties. De mijlen die volgen tot Kaap Hoorn zijn de zwaarste van de reis voor zowel boot als voor bemanning. Als de Victress, vele stormen later, eindelijk Kaap Hoorn rondt, klopt Tetley zijn boot op de romp, zoals je bij een paard zou doen. “Vicky, we’ve made it!”’
foto:©Trimaran Solo
Carozzo en Loick Fougeron
OPGEJAAGD Eenmaal in rustiger weer op de Atlantische Oceaan komt er nieuws binnen
foto:©Trimaran Solo
over
Moitessier.
De
Fransman is uit de race, omdat hij na Kaap Hoorn door is gezeild richting
Christmas day 1968
Kaap de Goede Hoop. Uiteindelijk zal hij in de Stille Oceaan terechtkomen: ’To
find his soul.’ Tetley is door het nieuws uit het lood geslagen. Maar hij realiseert zich ook dat hij daardoor wel eens op kop zou kunnen liggen, en dus kans maakt op de prijs van 5000 pond voor de snelste wereldomzeiling. Het motiveert hem de maximale snelheden uit zijn trimaran te persen. Tot ter hoogte van Recife de krachten op de boot te groot worden. De schade is aanzienlijk. Er is een stuk van het dek weg geslagen en van een romp komen de spanten los van de rompplaten. Even overweegt hij te stoppen in Recife. Het is dan al bekend dat Robin-Knox Johnston moeilijk meer is in te halen. De kans om de snelste boot te worden is er echter nog altijd en maakt doorzetten te verleidelijk. Dus gaat de Victress na een paar noodreparaties op halve kracht verder naar het noorden. Een dag later kruist de boot na 20.500 mijl haar eigen koerslijn. Daardoor wordt Victress niet alleen de eerste trimaran, maar ook het snelste jacht dat rond de wereld zeilde. Maar er is niet alleen goed nieuws. Via de radio hoort Tetley dat Donald Crowhurst hem dicht op de hielen zit. Zo het record hem dan toch nog ontgaan? Door de hete adem in zijn nek besluit hij meer van zijn gehavende boot te vragen dan verantwoord is. Dat Crowhurst in werkelijkheid de Atlantische Oceaan niet af is geweest kon toen nog niemand bedenken.**
HET NOODLOT SLAAT TOE Half mei passeert Victress de Azoren. De omstandigheden zijn niet gemakkelijk, maar Tetley realiseert zich dat de harde noordwester hem snel thuis zal brengen. Veel meer dan een korte storm kan het in dit jaargetijde toch onmogelijk hebben Victress en hij ook al veel zwaardere condities meegemaakt. Als op 19 mei de wind verder toeneemt, besluit Tetley bij te gaan liggen om zijn kreupele boot niet nog verder te belasten. Victress lijkt blij met dat besluit en kiest als vanzelf een gunstige positie ten opzichte van de golven. Nu de relatieve rust is weergekeerd, kan Tetley zelfs weer wat slaap gaan inhalen. Een paar uur later wordt hij wakker door een vreemd geluid. Aan dek, in het donker van de nacht, kijkt hij naar een zwart gat waar de bakboordboeg hoort te zitten. Ook zit er een groot gat in de hoofdromp. Victress maakt snel water. Er is nog net tijd om een Mayday uit te zenden. De noodoproep wordt opgepikt door een Nederlands koopvaardijschip. Tetley graait zijn logboek, de fotorolletjes, zijn camera en wat losse spullen bij elkaar en stapt over in zijn reddingsvlot. Even later zinkt de boot, op maar 1100 mijl van de finish in Falmouth. In de ochtend wordt zijn vlot gelokaliseerd door een vliegtuig van de Royal Air Force en nog diezelfde dag is de Italiaanse tanker Pompero bij het vlot. Tetley staat erop dat ook zijn vlot aan dek wordt genomen, met daarin al zijn filmrollen en de logboeken.
foto:ŠTrimaran Solo
zijn, veronderstelt hij. Bovendien
TRAGISCH EINDE Robin Knox-Johnston verwerft eeuwige roem als hij op 22 april 1969 als eerste solozeiler finisht in Falmouth. Door het zinken de Victress wint hij ook de prijs van 5000 Engelse pond voor de snelste wereldomzeiling. De beloning waar Nigel Tetley nauwelijks 1000 mijl van verwijderd was, wordt later door Knox-Johnston aan de weduwe van Donald Crowhurst gedoneerd. In februari 1972 wordt het lichaam van Nigel bossen bij Dover. Golden Globe winnaar KnoxJohnston is een paar dagen later aanwezig op de begrafenis. Vijftig jaar later zegt de naam Nigel Tetley nog maar weinig zeilers iets‌
*
**
Auteur: Nigel Tetley Uitgever: Nautical Publishing Company, 1970 Boot: Victress, 40 voet Arthur Piver trimaran
foto:ŠTrimaran Solo
Tetley gevonden, hangend aan een boom in de
ADVERTENTIE
EERSTE HULP AAN BOORD EHAB KOFFERS Speciaal voor zeezeilers/vertrekkers Door zeilende medicus samengesteld Zowel basis- als unieke lange afstands uitvoering
EHAB CURSUSSEN Weinig theorie, veel zelf doen Daadwerkelijk zelf injecteren/hechten/beademing En alle bekende EHBO onderwerpen…
WWW.RSMEDICALSAILING.NL
BOMARINE innovative sailing solutions
variabele spoed is altijd goed! AUTOPROP
download de brochure
Zwaan Sails ● Jachtzeilen ● Canvas werk ● Sprayhoods ● Reparaties LELYSTAD 0320 - 231437
Westside Sailing van Thomas Thurau is exclusief leverancier van Bavaria zeiljachten. Thurau was van 2001 tot en met 2011 al actief onder de naam Holland Sailing. Westside Sailing heeft naast een vestiging in Lemmer ook een verkooppunt bij Yachting Company Muiderzand, in Muiderzand Marina. Aanvullend wordt Bavaria Brokerage opgericht dat zich toelegt op gebruikte Bavaria’s. www.westside-sailing.nl
Een langere mast voor betere zeilkwaliteiten in licht weer. En een zwemplateau voor watervermaak, voor anker liggend. Dat zijn de kenmerken van de nieuwe Pointer 25 Lounge, die Jachtwerf Heeg introduceert op de komende Boot Düsseldorf (15-D40). Het model wordt toegevoegd aan de huidige lijn van de Pointer 22 en 25. Klanten kunnen hun eigen Pointer samenstellen met de configurator ‘Design It’ op de site. Daarmee ontvangen zij vrijblijvende een offerte met een eigen uitrusting, interieur en kleuren. www.jachtwerf-heeg.nl
ZILTESPULLEN
De werf Alufleet uit Kortenhoef introduceert de Speedlounger 8500. Een onderscheidend ontwerp van FCY Design, uitgevoerd in aluminium. “Een boot voor de plassen om lekker vlot te zeilen én te kunnen loungen”, stelt ontwerper Arjen Keer van FCY Design, “voorzien van een accommodatie met een tweepersoonsbed, inductiekookplaat, Nespresso apparaat, spoelbak en toilet.” De Speedlounger is gemakkelijk ook solo te zeilen, dankzij het slim gepositioneerde lopend want. De klapschroef op vaste as wordt aangedreven door een elektromotor. Te zien op Boot (15E41). www.alufleet.nl
West Yachting, importeur en dealer van Hanse zeiljachten, concentreert de activiteiten in twee hoofdvestigingen:
de
nieuwe
locatie aan de Suderseleane 19 in Workum, plus een aan de Watersportlaan 7 in Nieuwpoort, België. De vestiging in Kortgene wordt gesloten. www.westyachting.com
In de loop der jaren zijn er veel alternatieven ontwikkeld voor teakdekken. Marinedeck gebruikt daarvoor een natuurproduct, namelijk kurk, mét FSC keurmerk. Prefab dekdelen worden geperst van krukgranulaat met kunststof. Het resultaat is een slijtvast, stroef oppervlak, bestand tegen weersinvloeden, UV-licht en chemicaliën. Kurk heeft veel pluspunten: het isoleert tegen zowel warmte als kou. Je kunt er in volle zon met blote voeten op lopen. Het dempt loop- en motorgeluid. Kurk is een gesloten product dat geen vocht opneemt en het vertoont geen scheuren. www.marinedeck.nl – www.stazo.nl
Spinlock ontwikkelde speciaal voor de zeilers in de Volvo Ocean Race een nieuw reddingsvest. Tijdens de race heeft Spinlock alle praktijkervaringen verzameld en vervolgens verwerkt in een nieuw 170N deckvest: de Vito. Een uitstekende pasvorm, het lichte gewicht en een prettig draagcomfort zijn troef. Evenals het revolutionaire quick releasesysteem van het harnas. Het vest heeft tevens een spatwaterkap met groot venster, en verder een hefstrop. Adviesprijs 369 euro. www.spinlock.nl
ZILTESPULLEN
Contest Yachts in Medemblik heeft de Contest 85CS ‘Polina Star IV’ opgeleverd. Met 26.78 meter lengte over alles het grootste schip van de werf. Het ontwerp is van Judel/Vrolijk. Het schip is semi-custom onder Lloyd’s keur gebouwd, in composiet met een schuimkern en vacuüm geı̈njecteerd. Er is veel aandacht besteed aan veiligheid, comfort en hanteerbaarheid. Het is door een kleine bemanning te zeilen. Technische systemen zijn voor back-up dubbel uitgevoerd en de lieren kunnen ook met de hand worden bediend. www.contestyachts.com Lengte over alles 26.78 m, maximum breedte 6.40 m, Diepgang standaard kiel 3.79 m. Ondiepe kiel (optie) 3.28 m. Ballast standaard kiel 18.500 kg.
foto:© Tecla-Sailing
De zeillogger Tecla (Zilt 151) vertrekt komend voorjaar vanuit Nederland voor een lange reis. Grote uitdaging wordt de Noordwest-Passage in augustus, die overigens al is volgeboekt. Daarna volgt een oversteek van 56 dagen, van Nome, Alaska naar de Galapagos. De daarop volgende etappe is GalapagosPaaseiland (vol) en in december 2019 start de echte Kaap Hoorn-reis van de Paaseilanden naar de Falklands, meer dan 3000 mijl van 50° zuid, west van Zuid-Amerika naar 50° zuid, oost van Zuid-Amerika. Kijk voor resterende plaatsen en prijzen op www.tecla-sailing.com
Musketonhaken, harpjes, wartelsluitingen … Die heb je als zeiler altijd wel nodig. Daarom introduceert On-Deck onder de naam U-Hardware nu ook een eigen budgetlijn musketons, harpen en sluitingen. Van rvs 316, maar prettig geprijsd. Binnenkort verkrijgbaar in de watersportwinkel. www.on-deck.nl
ZILTESPULLEN Combi Outboards uit Vollenhove bouwt in eigen beheer elektrische aandrijfsystemen. De nautische
lijn
bestaat
uit
buitenboordmotoren, bestuurbare pods, saildrives, inboards en hybride systemen. Het vervangen van een bestaande diesel door een elektromotor is mogelijk, zowel voor saildrive als met vaste schroefas. De elektromotor past op de bestaande motorfundatie. www.combi-outboards.com
Kabola Heating Systems levert het KB Ecoline Hybrid verwarmingssysteem. Dat kan draaien op diesel, op stroom of op beide. Een elektrisch element werkt dan samen met de dieselbrander en zorgt ervoor dat kachel sneller op temperatuur komt. Bij 50 graden schakelt de brander uit en verwarmt het elektrisch element door tot 80 graden. Wordt er weinig warmte gevraagd, dan springt de dieselbrander niet meer aan, maar zorgt het elektrische element voor opwarming. Dat scheelt brandstofverbruik en uitstoot. www.kabola.nl
fotoŠ Welmoed Koekebakker
ZILTEWERELD
ROMANG - IndonesiĂŤ Hans van Rijn is het wel gewend dat hij met zijn boot als enige ergens voor anker ligt. Hier ligt zijn Alk bij Romang, een eiland in het oosten van de Indonesische archipel.
BIJZONDER om in de twee pagina’s van deze rubriek te kunnen samenvatten. Daarom wijdden we in 2015 een uitgebreid artikel aan deze zeiler die met zijn 12 meter lange stalen Alk al in 1986 Nederland achter zich liet. Met wisselende bemanning zeilt Hans met de Alk nog steeds in het gebied waar hij zich inmiddels helemaal thuis voelt: de driehoek gevormd door Noord-Australië, Indonesië en Papua Guinea.
KLUSSEN Hans over zijn afgelopen jaar aan boord: “Toen ik in maart dit jaar na een winter in Nederland terugkwam op de boot begon mijn vaarseizoen met het afwerken van een lange kluslijst. Ik vond daarvoor een ideaal haventje, Innisfail, in de buurt van Cairns, Noord-Australië. De kombuis kreeg een totale make-over, de watertanks werden gerenoveerd, de kuip kreeg een schilderbeurt en ik installeerde nieuwe zonnepanelen en een AIS zender. Op een stalen boot is regelmatig onderhoud sowieso belangrijk, maar als je zo lang aan boord woont als ik, ontkom je er niet aan af en toe ook grote klussen aan te pakken. Hierdoor gaat mijn ruim 36 jaar oude boot met z’n tijd mee en is het nog steeds een hele fijne reisgenoot.”
foto’s: © Bemanning Alk
Het zeilersleven van Hans van Rijn is te bijzonder
ZILTEWERELD
07.5°S
127.4°E
Alk
www.ziltewereld.nl DUIKEN Vanuit Cairns zeilt Hans met opstappers door de Torres Strait naar Darwin. Hans: “We proberen altijd om onderweg zoveel mogelijk te duiken. Op deze route viel dat wat tegen, het water was vaak te troebel om veel van het koraal te kunnen zien. Het is wel een heel bijzonder zeilgebied. Het hoort bij Australië, maar de sfeer is er anders, de bewoners van de Torres Strait zijn van Melanesische of Polynesische afkomst en hebben de eilanden veel later bevolkt dan de Aboriginals op het vaste land van Australië.” Aangekomen in Darwin gaan de opstappers van boord en komt Hans’ vrouw Marijke over. Lange zeetrajecten zijn niet zo aan haar besteed, daarom huren ze een 4WD camper en maken een lange trip door het noordwesten van Australië. Vanuit Darwin zeilt Hans afgelopen september met opstappers noordwaarts naar Indonesië. Daar wordt weer volop gedoken en ze doen veel eilanden aan waar de Alk al een bekende verschijning is. Voor Hans zijn winterbezoek aan Nederland zal de Alk op Lombok worden achterlaten. “De combinatie van zeilen, duiken en mooie plekken bezoeken, het is zo mooi dat ik alweer uitzie naar het volgende zeilseizoen...” www.zeilzwerver.nl
colofon
Zilt Magazine is een uitgave van Zilt Media Producties in Amstelveen
REDACTIE redactie@ziltmagazine.nl
ADVERTEREN Paul Pekelharing adverteren@ziltmagazine.nl 06 54983666
AUTEURSRECHT De inhoud van Zilt Magazine mag op geen enkele wijze worden overgenomen zonder
bemanning
schriftelijke toestemming van de uitgever.
Zilt Magazine wordt gemaakt door: Ruud Kattenberg Sjors van der Woerd Laurens van Zijp Michiel Scholtes Henk Huizinga Sonja Muller en talloze opstappers‌
abonneer je gratis