Zilt 75/76

75 76 28 juni 2012

Noodvuurwerk: vervangen of niet? - Olympische en paralympische zeilers - Door de ogen van: J/111 Schipbreuk op de Atlantic - Zeilen in vroeger tijd - Buiten-Hebriden

in deze Zilt...

Zilt

75/76 2012

6

Bureaublad - Downloadfoto voor je scherm.

8

Reflectie - Bespiegeling van de Zilt-bemanning.

10

Naar de Rand van Zee

26 30 38

In de Wind - De zeilerswereld belicht.

40

Opeens: boemm! - Schipbreuk op de Atlantic.

46 48

In de Wind

60

Bezorgdheid in een paradijs

Vlieger verkent Buiten-Hebriden.

Door de ogen van

- Openbootgevoel in de J/111

Schuttevaerrace - Dikke wind, dikke pret‌

- Lastig Rondje Noord-Holland.

Meisjes worden geen schipper Bijzonder verhaal over zeilen in vroeger tijd Eleana bezoekt de Malediven.

66

Volvo Ocean Race

70

Eigenhandig

72

Gaan we winnen?

92 98

Agenda -

100 112

-

Venijn in de staart‌ - Gebruiksklare bulletalie.

- 'Onze' olympische en

In veel artikelen kom je knoppen tegen zoals hieronder. Klik erop en Zilt wordt nog leuker...

video

paralympische zeilers.

Een greep uit de zeilevenementen.

Oranjegeluid

- Toen Oranje nog scoorde‌

Vervangen of niet?

meer foto's

interview

- Over noodvuurwerk en meer info

alternatieven.

Historische Rondje Texel mail

118

Zilte Spullen

- Nieuws van de handel. download

122

Zilte Wereld

126

Bemanning

- Over verwegzeilen.

- Zij maken Zilt.

Zilt 75/76 2012

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

foto:Š Laurens van Zijp

BUREAUBLAD Vakantie! Een aangename temperatuur, volop zon en een knoop of 15 wind uit een bezeilde richting‌ Zal het werkelijk zo gaan? Of moet je het voor het echte zomergevoel met deze foto doen?

Met slechts een muisklik maak je er je computerhorizon van voor deze zomer.

reflectie...

COMMUNICATIEDRIFT

Zilt

75/76 2012

Het lijkt even verbluffend kort geleden als een herinnering aan een ver verleden; die zeilvakantie waarin je simpelweg drie weken lang volkomen onbereikbaar was. Zo'n zelfgekozen isolement hoorde als vanzelfsprekend bij het bezit van een boot en kon slechts vrijwillig worden verbroken in een toevallige telefooncel. Niet dat je daar vaak te vinden was, want zoveel was er nu ook weer niet te melden. Zo'n handvol kwartjes leverde zelden meer op dan: 'Alles goed?' 'Is het bij jullie ook zulk slecht weer?' Of 'wat een zomer, hè..?'

Die obligate conversaties ruilde je veel liever in voor een gesprek met de schipper van je buurboot; over volgende en vorige bestemmingen, over de voordelen van een kotterfok boven een spinnaker. Samen even lekker mopperen op het weerbericht of klagen over die net verlegde tonnen die je gegist bestek om zeep hielpen. Beiden met een glas in de hand, ontsnapt aan dat wat die andere negenenveertig weken je leven bepaalde.

Wie in de vorige woorden een grote hang naar het verleden vermoedt, vergist zich. Zo'n weemoed zou ook wel heel raar zijn voor de makers van een digitaal magazine. Ook wij koesteren het gemak van moderne communicatie en het internet.

Maar tegelijkertijd verbazen we ons over ooit populaire aanlegplaatsen die nu minder druk zijn, alleen maar omdat de 'multifunctionele nautische verzorgingszuil' - thuis noemen we dat een stopcontact - op de kade ontbreekt en de wifi-dekking wel eens hapert.

Of over zeilers die na een stormachtige overtocht niet uitkijken naar koud bier en een warme douche, maar vooral hunkeren naar het eerste halve balkje van het buitenlandse netwerk. Om koortsachtig hun al urenlang zwaar verwaarloosde Facebook pagina bij te kunnen werken of om hun dwingende gedachten in 140 tekens te kunnen verpakken: 'Alles goed?' 'Is het bij jullie ook zulk slecht weer?' 'Wat een zomer hè...'

We wensen jullie een prachtige vakantie‌

De volgende Zilt verschijnt eind augustus!

Zilt

75/76 2012

foto:Š bemanning Vlieger GOOGLE MAPS

TEKST EN FOTO'S

Vlieger verkent de Buiten-Hebriden De westkust van Schotland is een ‘verwegbestemming binnen Europa’. Juni vorig jaar voeren Marie-José en Joep door het Caledonisch kanaal en vervolgens via Oban en Tobermory naar de Buiten-Hebriden. Met hun Vlieger, een kottergetuigde stalen Koopmans 39. Uit en thuis in zes weken.

foto:Š bemanning Vlieger

SEA OF THE HEBRIDES De zee ligt erbij als een spiegel als we van het kleurrijke Tobermory oversteken naar Barra. Dankzij het vlakke water spotten we makkelijk links en rechts de rugvinnen van dolfijnen. Met de talrijke zeevogels erbij, vervelen we ons geen moment, hoewel we moeten motoren. Barra is één van de eilandjes van de Buiten-Hebriden, voor de westkust van Schotland. De naam Hebriden zou ‘rand van de zee’ betekenen en dat past goed bij ons gevoel naar een echte uithoek op weg te zijn.

foto:Š bemanning Vlieger

CASTLE BAY Laat in de middag scharrelen we voorzichtig Castle Bay (56°57′0N-7°29′24W) binnen. Terwijl we proberen onze omgeving met het kaartje in de pilot te matchen, leidt een rondjes draaiend vinnetje opnieuw onze aandacht af. We zien al snel dat het ditmaal is een reuzenhaai is! En hoewel we weten dat dit enorme beest een sullige planktoneter is, heeft dat rondcirkelende vinnetje toch iets lugubers. Kennelijk het indoctrinerende effect van films als Jaws...

Bij het dorpje pikken we een vrije mooring op. Nieuwsgierig naar onze nieuwe omgeving pompen we de bijboot op. Castle Bay blijkt een piepklein dorpje aan een mooie beschutte baai. Terug in de kuip genieten we van een prachtige avond in een verstilde omgeving. De volgende dag beklimmen we in prachtig weer de Heaven, waarvan de top ons een prachtig uitzicht over het eiland biedt.

Beneden in de baai schommelt de Vlieger aan de mooring.

foto:Š bemanning Vlieger

NIEUW PARELTJE Een dag later varen we alweer in uitermate rustig weer naar Loch Maddy op North Uist. Deze baai is opnieuw een pareltje. Het plaatselijke hotel verhuurt mountainbikes en dat biedt ons een mooie gelegenheid North Uist per fiets te verkennen. Het wordt een prachtige fietstocht, waarbij we ons wel wat verkijken op de afstanden. Als we ietwat uitgeteld liggen uit te rusten in een berm, zien we boven ons een enorme zeearend rondcirkelen. Dat helpt! Een dag later struinen we langs de oever van het uitgestrekte loch, dat ĂŠĂŠn grote verzameling baaitjes en eilandjes is. Er zouden otters moeten voorkomen, maar die laten zich jammer genoeg niet zien.

We gaan op weg naar Harris. Netjes op tijd voor het tij glippen we Loch Maddy uit en sturen de Vlieger noordwaarts. Het is nog steeds vrijwel windstil en we besluiten na een vermetele poging te zeilen, toch maar weer de motor te starten. Vroeg in de middag gaan we voor anker in de bijzonder krappe baai bij Tarbert en verkennen het dorpje waar de befaamde Harris Tweed de belangrijkste attractie is.

foto:Š bemanning Vlieger

PAKKEND BOEK Harris ligt min of meer tegenover de Shiant Islands, een bestemming waar we al lang naar uitkijken. Dit kleine groepje eilanden, aan de noordkant van de Little Minch, werd in de jaren 30 van de vorige eeuw voor 1400 pond gekocht door de Britse auteur Nigel Nicolson. Zijn zoon Adam Nicolson erfde de eilanden en hij bivakkeert regelmatig in het enige huisje op de eilandengroep. Zijn gezelschap blijft dan beperkt tot de schapen en de duizenden vogels, waaronder zo'n 240.000 papegaaiduikers.

Nicolson schreef een prachtig boek over de Shiant Islands, wat in het Nederlands werd vertaald onder de titel ‘Zeezicht’. Hij verhaalt daarin met een jongensachtig enthousiasme over het leven op de eilanden, de historie ervan, de woeste zee en de bijzonder rijke natuur. Als je nog niet van plan was deze eilanden ooit te bezoeken, dan komt dat vanzelf als je Nicolson’s boek gelezen hebt.

Hij weet je namelijk, aldus de recensent van de Daily Telegraph, op te zadelen met heimwee naar een plek waar je nog nooit geweest bent. En dat was ons dus ook overkomen.

SCHARRELEN

foto:Š bemanning Vlieger

We scharrelen uitgebreid tussen de eilanden rond.

Golven breken hevig op de indrukwekkende rotsformaties waar inderdaad duizenden papegaaiduikers nestelen. Vage plannen om voor anker te gaan in de baai die volgens de Sailing Directions alleen geschikt is als tijdelijke ankerplek, laten we varen. Er loopt een ongemakkelijke deining en het zal later die avond ook nog hard gaan waaien uit de hoek waar het open baaitje geen enkele beschutting biedt. We komen hier nog wel eens terug besluiten we eensgezind. We zeilen rustig naar Loch Shell, waar we diep in het loch een mooie beschutte ankerplek vinden bij de monding van een riviertje. We kijken omhoog de wildernis van het natuurgebied Pairc in. De imponerende stilte wordt alleen doorbroken door de ijle roep van een goudplevier. Achter ons zien we bruinvissen jagen in het loch.

HARRIS

foto:Š bemanning Vlieger

Het gaat ’s nachts inderdaad stevig waaien en als we de volgende dag koers zetten naar Stornoway, staat er in de North Minch een pittig zeetje. De ondoordringbare drizzle maakt het bovendien een natte tocht. Stornoway is weer eens een echt haventje in een echt stadje. Voor jachten zijn er zelfs drijvende steigers, maar die worden vrijwel geheel bezet door locals. Wij mogen langszij een groot jacht aan de Esplanade pier. We huren een auto om Lewis en Harris uitgebreid te verkennen en vergapen ons aan Black houses, prehistorische stenencirkels, het ruige berggebied dat Lewis van Harris scheidt en de marchairs, de kleurijke graslanden aan de westkust. Als we dan ook nog de was hebben gedaan, water getankt en de voorraden aangevuld, laten we de rand van de zee weer achter ons. De Buiten Hebriden vormen inderdaad een uithoek, maar wel een hele mooie.

foto:Š bemanning Vlieger

BOEKEN EN KAARTEN Wij gebruikten Imraykaarten (C65, C66 en C67). Daarnaast waren we erg blij met de ‘Sailing Directions and Anchorages for the Outer Hebrides’ van de Clyde Cruising Club (via internet te bestellen). Deze pilot beschrijft in detail alle haventjes en baaitjes met uitgebreide instructies over het aanlopen ervan.

ZEEGEBIED Het kan in het zeegebied tussen de Hebriden en Buiten-Hebriden (van zuid naar noord: Sea of the Hebrides, Little Minch en North Minch) flink stromen en wind tegen stroom kan dan ruige condities opleveren. De Sounds tussen de eilanden van de BuitenHebriden kunnen bij swell uit het westen erg vervelend zijn. Aan de oostkant van de eilanden, waar wij rondscharrelden, heb je daar niet zoveel last van.

INDEWIND WIE WINT DE CVR TROFEE 2012?

De Conny van Rietschoten Trofee is dé jaarprijs voor het zeilen. Hij wordt elk jaar uitgereikt aan een Nederlandse zeiler of zeilster die een opmerkelijke wedstrijdzeilprestatie heeft geleverd. Of aan iemand die iets bijzonders heeft gedaan voor de zeilsport. Je kunt kandidaten voor de CvRT 2012 voordragen in de volgende categorieën: Jeugdzeilen/surfen, Wedstrijdzeilen nationale klasse, Zeezeilen en Internationaal, Olympisch zeilen/surfen en bijzondere verdienste (De Maas Trofee). Op www.vanrietschotentrofee.nl vind je de knop ‘Stem nu’. De 31 ste CvR Trofee wordt op 24 oktober uitgereikt.

MAN, BOOT, BOEI, ZEE Het is een bijna poëtische omschrijving van de Solotoer: man, boot, boei, zee. En wind natuurlijk. De kern van de zaak.

Een wonderlijk evenement die Solotoer. Geen organisatie, geen website, niks. Alleen solozeilers die in mei op eigen houtje de oversteek wagen naar Pin Mill, daar een pint vatten en dan terugkomen met een overwinning op zichzelf. En foto: © Frederik van Dussen met foto’s als deze van de South Galloper die de essentie van het ‘zijn op zee’ weergeven…

GROENE HART-ZEILEN Het skûtsjesilen is behalve zeilevenement een marketing- en promotie-instrument van jewelste. Zoiets wilden de provincies rond het Groene Hart ook wel en zo ontstond vorig jaar een zeilevenement op de Hollandse en Utrechtse Plassen. Getiteld: ‘Nationaal Regenboog Evenement’. Op 3 juli begint de tweede editie. Na de opening in Leiden volgt de slag om de plassen bij de Kaag, Braassem, Westeinder, Vinkeveen en Nieuwkoop. www.nationaalregenboogevenement.nl

COLIN ARCHER MEMORIAL RACE Op 14 juli start de tweejaarlijkse Colin Archer Memorial Race. Een oversteek van Lauwersoog naar Larvik van 365 mijl. Open voor ORC, multihulls en de vrije klassen, met een minimum romplengte van 7.50 meter. Afhankelijk van weer, schip en de juiste tactiek is de vaarduur 3 tot 5 dagen. De CAMR wordt ook wel benut als aanbreng voor een vakantie in Scandinavische wateren. In 1982 werd de eerste aflevering verzeild. www.camr.nl

INDEWIND EERSTE EDITIE POLYCLASSIC CUP De eerste aflevering van de PolyClassic Cup, begin juni in Workum, trok 27 deelnemers. Daaronder maar liefst 9 Ecume de Mer’s. Zaterdag zeilden de deelnemers drie wedstrijden op een heenen-weer-baan boven de vaargeul naar Enkhuizen.

Ubo Duursma won met zijn Albin Vega d’Halve maen op handicap. Tweede werd Jens foto: © Hanneke de Boer Bos met zijn Oceaan 25 Femke, de kleinste boot uit de vloot. Pim ten Klei pakte brons met zijn Vindö 40 Wijdzicht. De Nicholson 55 Lady Qaueso van Jan Fredriks won op line honours. www.polyclassics.nl

RHEINWOCHE 2012 De Rheinwoche moet je een keer in je zeilbestaan hebben gevaren. Het is het grootste rivierzeilevenement. Aan de 90ste editie deden meer dan 100 boten mee, in acht velden.

Waaronder de Sprinta Impuls van Cock Baas. In 3 dagen legde de vloot 5 etappes af, over een foto: © Team Baas afstand van 160 kilometer van Keulen tot Rees. De scheepvaart, de stroming en het vele kruisen, zorgen voor een extra dimensie. Team Baas won na 15 uur zeilen in het Sprintaveld… www.rheinwoche.org en www.sprinta-sport.nl

ADVERTENTIE

door de ogen van:

foto: Š Zilt Magazine

PRODUCTIE Geregeld stellen we op deze plek een nieuwe of bijzondere boot aan je voor. Een boottest is het niet. Onze eigen mening doet er niet toe. We nodigen telkens iemand uit die recht van spreken heeft. Een zeiler met ervaring in vergelijkbare scheepstypen en met affiniteit met de boot die we uitlichten. “Door de ogen van...� noemen we dat. In deze aflevering stapt Roelof Otten aan boord van de J/111...

Roelof Otten

Roelof Otten Roelof begon zijn zeilcarrière in open boten en gaf zich daarna over aan het windsurfen in zijn hoogtijdagen. Nu is hij vooral toerzeiler. Na een X-Yachts 332 zeilt Roelof tegenwoordig in een Bénéteau 34. Als marketing manager van een multinational verkent hij sponsorprojecten voor toekomstige zeilprojecten van het bedrijf.

HET OPENBOOTGEVOEL De eerste J/111 verscheen aan het eind van het vorige wedstrijdseizoen op het water en viel direct regelmatig in de prijzen. Seizoen 2012 is voor de inmiddels naar vier stuks uitgegroeide vloot goed begonnen. Zo werd de J/111 Xcentric Ripper eerste in het sterke veld van de IRC2/3 tijdens de North Sea Regatta. Deze boot maakt tijdens de komende Commode's Cup in Cowes deel uit van Team Benelux. Tussen de wedstrijden door ligt de Xcentric Ripper van J/boats importeur Robin Verhoef in Hellevoetsluis. De zwarte carbon mast wijst ons de weg naar de juiste box in de marina en als we aan boord stappen start Robin direct de motor: “Laten we snel het water opgaan, nu is de wind perfect, die moeten we niet laten lopen.” Hij

foto’s: © Zilt Magazine

vraagt Roelof het roer over te nemen en voordat we de haven uit zijn staan de zeilen en glijden we het Haringvliet op. “Dit zeil gebruiken we bij het overvaren van de boot, het staat er perfect op, maar winnen doen we pas met het North 3DL zeil,” legt Robin uit. Het maakt Roelof niet minder enthousiast over de eerste mijlen achter het grote stuurwiel: “Dit gaat soepel zeg, roercorrecties zijn nauwelijks nodig, het kost echt verbazingwekkend weinig moeite om de boot als een streep aan de wind te laten

zeilen. En met deze 12 knopen ware wind tikken we toch al even de 7 knopen aan.

Het is net of ik op een open boot sta te sturen, je voelt heel goed wat de boot nodig heeft en als je hier wat langer mee speelt kan daar vast nog een paar tiende knoop meer uitgehaald worden.” We kruisen over het Haringvliet en zijn veel eerder bij de dam dan Roelof wil. “Zo zou ik graag nog even doorzeilen, maar dat beton daar dwingt ons om te keren. Haal die gennaker maar aan dek.” Vanuit de kuip trekt Robin de carbon boegspriet naar buiten. Als de 130 vierkante meters van de gennaker zich vullen, schieten de boeien van de geul ons voorbij. De boot gaat makkelijk in plané en blijft even soepel sturen als aan de wind.

“Bij vlagen moet ik wel even opletten hoor, dat een boot zo snel kan versnellen ben ik niet gewend. Heerlijk zeilen is dit, aan alles is te merken dat bij het ontwerp van deze J het zeilen voorop staat. Het verbaast me niks dat er met deze boot in zo'n korte tijd al zoveel prijzen bij elkaar zijn gezeild,” zegt Roelof, die na een paar snelle gijpen met tegenzin de gennaker weer in de zak ziet verdwijnen als we terug kruisen naar de marina. “Dit zeilt top, dat is duidelijk,” is zijn conclusie.

EENVOUD WERKT In de haven loopt Roelof over de boot om te zien waar dat goede vaargedrag nou vandaan komt. “De boot is smal en laag, dat zeilt natuurlijk altijd prettig. En de diepe kiel plus carbon mast hebben zeker ook een belangrijke rol. Maar verder ziet het er aan boord allemaal erg eenvoudig uit. En dat is wat ik juist zo prettig vind aan deze J/111. Geen intimiderende spaghetti van trimlijnen in de kuip, geen bakstagen en geen spinakerboom. Daarom zijn er geen zeven man nodig om de boot aan de praat te foto’s: © Zilt Magazine

krijgen. De grote kuip is ingericht op optimaal zeilen, je zit elkaar hier niet snel in de weg. Onder helling blijkt de stuurkolom een perfecte steun voor de stuurman, die op de hoge kant goed zicht heeft en vanuit die positie prima bij de grootschoot en traveler kan.” Importeur Robin beaamt dat J boats eenvoud nastreeft maar legt uit dat er bijzonder hoogwaardig materiaal wordt toegepast. Zo is de Hall Spars carbon mast standaard,

evenals de PBO achterstag en de lage profiel fokroller van Furlex. De kiel is op de mast na het duurste onderdeel van de boot.

Het is een stalen fin met een loden bulp, ingepakt in glad glasvezel.

MEER HEB JE NIET NODIG “Dit is lekker basic”, zegt Roelof als hij de kajuit inloopt. “Twee langsbanken, een kleine kombuis en kaartentafel, een voorpiek met toilet en twee open kooien achterin, meer heb je ook eigenlijk niet nodig in een boot als dit. Kastjes of een kajuittafel kan je op een boot als dit prima missen. Dit interieur is toch goed bruikbaar voor een weekendje weg of een vakantie, maar de gemiddelde toerzeiler zal er natuurlijk niet enthousiast van worden.” Roelof vraagt aan Robin hoe de J/111 past in de overige modellijn van J/boats. “Dit model is de opvolger van de J/105. Dat is een zeer succesvolle boot, ook bijzonder snel, maar de kajuit is een stuk kleiner. ook heeft de 105 veel minder stahoogte dan de nieuwe 111. Dan is er nog de J/109, die bijna even lang is. Die blijft gewoon in productie. Dat is een boot waar ook fanatiek mee wordt gevaren in wedstrijden maar die ook volwaardig interieur heeft.”

foto: Š Zilt Magazine

'Het gemak waarmee je deze boot zeilt en het snelheidspotentieel spreken mij aan‌'

SHORTLIST Roelof werkt voor een bedrijf dat zich oriënteert op de mogelijkheden een eigen wedstrijdboot op het water te krijgen. Dat zal een boot moeten zijn die de potentie heeft om in seizoen 2013 op de belangrijke wedstrijden in Nederland en daarbuiten in de voorste gelederen te eindigen. Roelof: “Ik zet de J/111 zeker op onze shortlist. Het voelde voor mij aan alsof ik in een open boot voer. Alles wat je nodig hebt om optimaal te zeilen is aan boord, verder zit er niets overbodigs op. Dat maakt de boot ook onderhoudsvriendelijk. Als we eens met klanten gaan zeilen kan ik ze rustig aan het roer laten en kunnen we nog steeds spectaculair varen. Gaan we zeilen om te winnen dan zal het vooral aan onze zeilers gaan liggen of we in de prijzen zullen vallen.”

Z

VIDEO

FEITEN EN CIJFERS J/111 Lengte over alles:

11,00 m

Lengte waterlijn:

9,97 m

Breedte:

3,29 m

Diepgang:

2,19 m

Waterverplaatsing: 4.300 kg Ballastaandeel:

1.570 kg

Grootzeil:

36 m²

Genua:

33 m²

Gennaker:

130 m²

Ontwerper:

Alan Johnstone

Prijs:

v.a € 214.000

www.jboats.nl

foto: Š Schttevaerrace.nl

INDEWIND

'dikke wind, dikke pret…'

"Op het spi-rak naar Terschelling hadden we hele dikke pret, we liepen onder spi dik 14 knoop, aldus Peter Bosgraaf, bemanningslid van de Jager. Een Stern 33, een ontwerp van zijn hand. De organisatie blies op 8 juni de 30ste Schuttevaerrace af, maar toen was een kleine kopgroep, waaronder de Jager, al op weg naar Kornwerd. 'De wind nam onderweg toe tot 28 knopen; bij de Boontjes zat-ie strak in de 36, en in vlagen tegen de 45 Alles bleef gelukkig heel...' www.schuttevaerrace.nl

VIDEO

TEKST

De ondergang van de Outer Limits

De ARC van Las Palmas naar St. Lucia waaraan Joost Gehrels eerder had meegedaan was hem goed bevallen.

Nadien lag zijn Outer Limits, een Hanse 370, in Amerika. Hij besloot dit voorjaar terug te zeilen met de ARC. Via internet stelde hij de bemanning samen: Andrew (22) en Diane (45) uit Amerika en Marta (29) uit Italië. Een aanvaring met een walvis maakt alles anders…

Op 5 mei starten we van Hampton, Virginia naar Bermuda.

Een kleine 700 mijl voor de boeg, 20 knopen wind uit het noorden tijdens de Gulfstream en een kleine depressie in het vooruitzicht. Het blijkt een zware tocht, maar eenmaal voor anker bij St. George ben ik als schipper tevreden. We hebben als bemanning zo een goede praktijktraining achter de rug. Op 16 mei start de etappe Bermuda-Azoren; Outer Limits is als kleinste schip in de tweede groep ingedeeld.

ENORME KNAL De derde avond, lekker weer, met 15 knopen wind en 5-6 knopen bootsnelheid, kortom, we zitten heerlijk in het ritme. We hebben net heerlijk gegeten en alles is weer klaar voor de nachtwacht. Andrew en Marta staren over de buiskap, Diane zit in de kuip en ik zelf ben nog bezig om het laatste weerbericht en ARC nieuws via de iridium binnen te halen.

Opeens: bóemm! We varen we tegen iets aan! Een enorme knal, de boot valt stil en zeilt dan weer verder…

Ik schreeuw wat krachttermen en storm naar buiten, wetend dat dit een foute knal is. De crew reageert vol ongeloof. Terwijl ik naar het voordek loop, komt er achter ons een walvis boven water! Voorop zie ik direct dat dit foute boel is, de boeg is aan beide kanten open gescheurd.

Meteen sommeer ik de crew om de zeilpakken en reddingsvesten aan te doen en geef Marta als first mate de opdracht de boot te sturen. Binnen zie ik dat het water snel het voorschip in komt. Via de Iridium satelliettelefoon bel ik met de Nederlandse kustwacht, wat als voordeel heeft dat je in het Nederlands kunt praten. En ik bel Bermuda Radio, want die kan contact leggen met de raceorganisatie.

POMPEN EN HOZEN Diane en Andrew proberen met het stormzeil de scheuren af te dichten. zodat er minder water binnen komt. Dit lukt alleen aan bakboord. Dan begin ik te pompen met een extra elektrische pomp en we hozen met emmers.

Ik geef Martha de opdracht het zeil te strijken. Vervolgens bel ik weer met Bermuda. Die vertelt dat er een vrachtschip, vliegtuig en zeilschip onderweg zijn. Ik vraag het weerbericht op voor de komende dagen en dat is 20 knopen wind tegen. Niet echt gunstig‌ Ondanks alles voel ik toch dat we het schip gaan redden. Aan de pomp bevestigen we

een tuinslang en laten het water zo in de kuip lopen. Het geeft ons iets meer tijd om de boel te stabiliseren. Ondertussen is het donker geworden, we verleggen de koers om terug te varen naar Bermuda. 330 mijl, 266 graden… Marta die elke 10 minuten Mayday uitzendt hoort opeens iets meer dan gekraak en roept mij erbij. We zien een vrachtschip op ongeveer 12 mijl aankomen en het lukt om contact te leggen. Aan de kapitein leg ik uit dat we gaan proberen het schip terug te varen naar Bermuda. Het jacht Halo heeft ook contact met het vrachtschip; de kapitein meldt aan de jachtschipper het verder af te handelen.

‘VAN BOORD OF BLIJVEN?’ Er komt nog steeds ongeveer evenveel water binnen en als eruit gaat…

De kapitein van de ER Melbourne zegt dat hij stil achter me gaat liggen; 240 meter en berg containers….Erg indrukwekkend.

Normaal gesproken blijf je hier ver vandaan.

Iedereen persoonlijk stel ik de vraag: "Wat wil je? Van boord of blijven?" Unaniem zeggen ze: "Blijven!" Op dat moment stopt de pomp ermee…

Ik moet kiezen voor de veiligheid van de bemanning en realiseer me dat het einde verhaal is.

Althans, ik weet niet of je het je realiseert; je handelt als schipper.

Alle trainingen zijn opeens werkelijkheid.

Ik bel weer met de Nederlandse kustwacht en vertel dat we het schip gaan verlaten. Als tip krijg ik nog mee om een briefje achter te laten dat de crew veilig is. Ook Bermuda bel ik. De bemanning maakt zich klaar om het schip te verlaten.

De kapitein van de ER Melbourne, die ik via de VHF spreek, vraagt me aan bakboord langszij te komen. Iedereen heeft z’n tasje klaar.

Terwijl ik het stuurwiel overneem, vertel ik iedereen dat er een hele gevaarlijke situatie aankomt. Aan boord van een vrachtschip komen is moeilijk. Je moet vrijblijven van het achterschip. We zien een touwladder hangen en een man klaarstaan op de gangway.

OVERSTAP Eerst bekijk ik de situatie en dan komen we langszij. Golven van een meter maken het toch nog meer onrustig en we krijgen de eerste lijn toegeworpen, gevolgd door een tweede. Andrew kan als eerste overstappen op de touwladder, met de grabbag inclusief Epirb. Terwijl hij op de touwladder staat breekt de voorlijn.

We drijven van het schip af en terwijl ik probeer weer langszij te komen krijgen we een lijn in de schroef. Het lukt desondanks weer langszij te komen. Na Diane en Marta is het mijn beurt om als laatste Outer Limits te verlaten.

Als ik op de gangway sta, begin ik enorm te trillen en voel ik alle spanning.

De lijnen van de Outer Limits worden losgegooid en mijn schip verdwijnt achter het containerschip uit zicht‌ En dan sta je opeens op een vrachtschip en vraagt de kapitein om naar de brug te komen. Op de brug worden we welkom geheten. De kapitein vertelt dat hij het verlies van het schip vervelend vindt, maar dat hij blij is dat iedereen veilig is. Wij geven elkaar een groepshug en voelen allemaal dat we in een heel verkeerde film zitten. Je kan dit gewoon niet bevatten.

NOOIT UITGELEERD Terug in Nederland schrijf ik dit op om mijn ervaring te delen met andere zeilers. We kunnen immers van elkaar leren. En met zeilen ben je nooit uitgeleerd. Van al mijn zeemijlen, volgen van trainingen en lezen van boeken is voor mij het volgende extra duidelijk geworden. ● Lees over incidenten, je leert er altijd van. De tuinslang aan mijn pomp bevestigen had ik gezien op een YouTube-filmpje van de Volvo Ocean Race. ● Ieder bemanningslid moet een mes dragen. Dat staat in elk boek, maar nu hadden we het echt nodig. Gelukkig had elk van ons een mes en konden we taken verdelen. ● Communicatie met de bemanning is essentieel. Nu kwam het erop aan en was het voor mij belangrijk om toch helder te blijven denken. Training en werkelijkheid is dan een groot verschil, maar de safety briefing vooraf en op papier geeft een handleiding tijdens de noodsituatie. ● Ik heb drie keer een safety briefing gehouden, twee keer in Hampton en nog een keer op Bermuda. We begrijpen nu terdege hoe heel belangrijk dit is geweest. ● De satelliettelefoon was vitaal voor de communicatie. De VHF had op het moment van aanvaring geen bereik met andere schepen. ● AIS zenden en ontvangen zou in mijn ogen verplicht moeten zijn voor elk zeegaand schip. Het heeft nu weer geholpen met communiceren. Een Epirb onmisbaar als je je schip moet verlaten. ● Mijn standaard bilgepompen waren door de werf niet op het diepste punt gemonteerd en doen dan niks. Tevens had ik nu de pomp nodig in de voorpunt, waar geen pomp zit. Waarom zitten er eigenlijk niet meer pompen in een boot? Zorg voor extra elektrische pompen aan boord, met een handpomp doe je niet veel, en onze extra elektrische pomp heeft ons lang drijvende gehouden.

foto: Š Ronde Noord Holland/YSY

INDEWIND

KUST AAN BAKBOORD Lastige Ronde Noord-Holland

Ruim 200 boten startten op vrijdag 16 juni voor het Rondje Noord-Holland. Een tocht van Pampus tot IJmuiden, met de kust aan bakboord. De rakken over het IJsselmeer verliepen soepel, maar op het wad en in het Marsdiep worstelden veel deelnemers met stroom en vlagerige wind. Naar IJmuiden toe was het op een golvend zeetje onvervalst aandewinds bikkelen. Dat deed de Saffier Nitro, shorthanded gezeild door Dennis Hennevanger en Robbert Verboon, het snelst: line honours!

VIDEO

MEISJES WORDEN GEEN SCHIPPER Herinneringen aan zeilen in vroeger tijd door

foto:Š Wif Boschma

Wif Boschma

Al zolang hij zich kan herinneren stond bij Eelco Leemans thuis een model van een sharpie. Nadat zijn broer dat onlangs restaureerde, besloot Eelco zijn moeder uit te horen over haar avonturen met haar sharpie Spitsmuis. Van alle zeilbelevenissen die lezers met ons delen, is dit de oudste. Een bijzonder album van een zeilersleven…

O

p mijn zevende mocht ik een keer mee op een boot op de Zuiderzee, de grote binnenzee die in 1932 het IJsselmeer werd. Toen nog een echte zoute zee. Er kwam een zeilschip voorbij met mooie verweerde bruine zeilen. Ik keek het na en zei tegen mijn moeder: “Later wil ik schipper worden op zo’n zeilschip”. Mijn moeder keek mij aan, schudde haar hoofd en sprak: “Meisjes worden geen schipper”. Maar de droom bleef, misschien juist wel uit koppigheid veroorzaakt door wat zij had gezegd.

Nat pak Op de middelbare school leerde ik twee zussen kennen, die mij meenamen naar de familie Nauta. Er opende zich voor mij een compleet nieuwe wereld. De Nauta’s hadden een woonscheepje op de Kaag en hun jongens zeilden wedstrijden met een twaalfvoetsjol en sharpies. Om er te komen moesten we roeien. Ik stond in de boot met voor de lunch twee broden onder mijn arm en verloor mijn evenwicht. Terwijl ik achterover in het water viel, wierp ik de broden in de boot. Aangekomen bij de Jacmar, het woonscheepje, vertelde mijn vriendin Mieke aan haar moeder hoe ik een nat pak had gehaald.

“Wat goed kind”, zei ze, “dat je de broden droog hebt gehouden!”

Een compliment! Dat was totaal nieuw voor mij. Eigenlijk

kon ik thuis weinig goeds doen, besefte ik op dat moment.

Ik kreeg droge kleren en daarna een boterham en soep. Het was een warm bad.

Daarna vroeg een van de broers of ik mee wilde zeilen in de Dinges, zijn sharpie.

Op het moment dat ik in die boot stapte, wist ik: zo’n boot wil ik ook. Een weekend later mocht ik met de Nauta’s mee naar een wedstrijd op de Westeinder plassen. De jongens voeren de Jacmar met een sleepje boten er achteraan. Ik mocht een van de sharpies sturen en zat de halve dag apetrots aan het roer.

Sparen Vanaf die eerste ervaringen werkte ik al mijn vrije tijd voor een zeilboot. Overal vroeg ik om klusjes en na een jaar had ik genoeg spaargeld om een tweedehands sharpie te kopen.

Ik had er een op het oog en maakte een afspraak met de eigenaar. 10 Mei 1940, het begin van de Pinkstervakantie, zouden we ’s middags een stukje over de Kagerplassen proefzeilen. De week daarvoor kon ik aan niets anders denken. De ochtend van die 10e mei vertelde mijn moeder dat de afspraak niet door kon gaan. De inval door de Duitse troepen was niet alleen een aanval op Nederland, maar voelde ook als een persoonlijke aanval op mij: mijn hele plan, waar ik een jaar lang aan had gewerkt, viel in duigen.

In vijf dagen raasde het nazi-leger door Nederland. In de maanden daarna stabiliseerde het leven zich enigszins. Tot mijn verrassing opperde mijn moeder dat ik toch maar een bootje zou kopen. Ik kon mijn oren niet geloven, totdat de aap uit de mouw kwam: het vakantiekamp waar mijn

foto:Š Wif Boschma

jongere broertjes heen zouden gaan, was vanwege de bezetting afgeblazen en “het zou zo leuk zijn als ik hen wat zeilles gaf”. Kortom: ik mocht een boot kopen, maar dan moest ik wel met mijn kleine broertjes gaan zeilen. Goed voor die bleke stadsneusjes: lekker uitwaaien op het water!

Spitsmuis Het werd een sharpie met de toepasselijke naam Spitsmuis: de sharpie is een ranke boot, met een scherpe boeg. Je moest hard werken om de boot overeind te houden. Het motto van de Nauta’s was: “Men zeilt in sharpie A of B, omslaan doen ze alle twee”. Er waren twee klassen: B was voor de beginnelingen.

Behalve met mijn broertjes moest ik van mijn moeder ook een keer juffrouw Brus, de huiswerkjuf van mijn broertjes meenemen: een oud mens van wel 45 jaar. Zij mee. Ik vertelde hoe het zeilen werkte en waarom je de touwen op een bepaalde manier moest vasthouden. Ze vond het prachtig: “Wat leg je dat duidelijk uit!” Ja, daar had Kees Nauta mij goed over geïstrueerd.

Overal zeilen Het leukst was natuurlijk met vriendinnen op pad: Mieke, Deep of Rita: wedstrijdzeilen en natuurlijk de tochten naar die wedstrijden toe. Van mijn vader kreeg ik een oude stafkaart uit 1912, daarmee voeren we naar alle wedstrijden in Noord- en Zuid Holland. Soms moesten we eindeloos peddelen, door Haarlem bijvoorbeeld, waar ze vanaf de bruggen op ons spuugden; waarom, dat heb ik nooit begrepen. Terwijl we de bruggen aftelden zeiden we tegen elkaar: weet je nog de jaartallen uit de

foto:Š Wif Boschma

foto:Š Wif Boschma

geschiedenisboeken – 1572, Haarlem genomen en uitgemoord. Was het maar weer zover! Maar voorbij Haarlem lag de Mooie Nel, daar konden we gelukkig weer zeilen, naar de sluis van Spaarndam, dan door het Zijkanaal-C het Noordzeekanaal op… en geen Havendienstboot die ons daar stopte om te beboeten: er mocht toen overal gewoon gezeild worden.

Eerste prijs De eerste oorlogsjaren waren er nog weinig beperkingen voor een meisje van 18 met blond haar en blauwe ogen en een zeilboot. Ik kon dus zeilen wanneer en waar ik wilde.

En zo zeilde ik voorjaar 1941 mijn eerste wedstrijd, vechtend om de én na laatste plaats in het klassement. De maanden daarna ging ik met sprongen vooruit en bij de Na-Kaag behaalde ik met een beetje geluk – en lichte wind- tot ieders verrassing de eerste prijs. Weliswaar in de B-klasse, maar toch.

Overnachten In 1942 was er een wedstrijd op het Alkmaardermeer.

Met mijn vriendin en fokkemaatje trokken we een paar dagen uit om daar te komen. Deels zeilend, peddelend of jagend, zochten we in de schemering boven Zaandam een plek om te overnachten. Vaak kon dat bij een boerderij, soms vroeg de boer daar 50 cent voor. Maar die avond mochten we aanleggen bij een boerderij en de boerin bood ons heel gastvrij een bed aan op zolder, gratis.

“Daar slaapt vannacht ook een nichtje van ons, jullie kunnen het vast wel met haar vinden.”

Het meisje was van onze leeftijd en in bed lagen we nog

even bij te kletsen voordat we in slaap vielen. ’s Ochtends waren mijn vriendin en ik al heel vroeg op. Terwijl we ons aankleedden viel mijn oog op het Jeugdstorm uniform, dat over het voeteinde van het bed van het nichtje hing.

De boerin vroeg of we nog wilden ontbijten, maar hoewel we weinig te eten bij ons hadden sloegen we het aanbod af. We wilden zo snel mogelijk weg bij dat NSB nest.

Naar Amsterdam ´s Winters werd ik er regelmatig op uitgestuurd om op de fiets bij kennissen in het oosten van het land een zak rogge of aardappels te halen. Dan weer was ik naar zeilwedstrijden. Zo wisten mijn ouders wekenlang niet waar ik uithing. Als ik dan weer thuis kwam, was dat de gewoonste zaak van de wereld. “Hallo kind, ben je daar weer?”

Mijn oudere zus Lieske woonde in de oorlog in een groot huis in Amsterdam met een kleurrijk gezelschap avonturiers, journalisten, kunstenaars en mensen uit de Ondergrondse. Najaar 1944 vroeg mijn moeder of ik Lieske een koffer warme kleren, dekens en eten wilde brengen. Dat kon alleen met de sharpie. En omdat je de boot niet in Amsterdam kon laten liggen, moesten we op én dag heen en weer. Met een vriendin stak ik ’s ochtends heel vroeg van wal. Op de Nieuwe Meer hoorden we het aanzwellende gejank van een jachtvliegtuig. We wisten dat de geallieerden op alles schoten, dus als een haas stuurde ik naar de kant. Mijn vriendin sprong aan wal maar vergat de lijn mee te nemen en terwijl ze sprong schoot de sharpie achteruit, het meer op. Het vliegtuig kwam in een duikvlucht precies op mij af. Ik was alweer

foto:Š Wif Boschma

te ver van de kant, de wind was te zwak en eigenlijk kon ik niets meer doen. Terwijl ik wachtte op het mitrailleursalvo dacht ik: hoe moeten die spullen nu bij Lieske komen? Op dat moment draaide het vliegtuig en steeg gelukkig naar grotere hoogte.

Bij de sluis van Amsterdam vroeg de sluiswachter naar onze vergunning. Zonder vergunning liepen we levensgroot risico dat de Duitsers Spitsmuis zouden confisqueren. Eigenlijk moest hij ons aangeven, hij zou zelf risico lopen als hij dat niet deed. Uiteindelijk regelde hij een doorvaartvergunning voor 1 dag. Maar, zei hij erbij: als we toch gepakt werden, mochten we absoluut niet vertellen hoe we aan die vergunning waren gekomen, anders zou hij hangen.

In de Lijnbaansgracht raakten we verstrikt in de gigantische hoeveelheid vuil die zich daar in de loop der jaren had opgehoopt: kapotte fietsen, matrassen, huisraad, alles werd in de grachten geflikkerd. Niemand bekommerde zich daar meer om, de Amsterdammers hadden wel wat anders aan hun hoofd. Via een andere route kwamen we uiteindelijke bij het adres van mijn zus, leverden de spullen af en keerden direct weer om. Voor het donker moesten we weer thuis zijn.

Onderduiken In de oorlog heb ik een andere sharpie laten onderduiken om confiscatie door de Duitsers te voorkomen. In die tijd waren alle jongens ondergedoken en dan zochten ze meisjes om klussen op te knappen. Zo kwam er een telegram voor mij uit Amsterdam: “Zorg voor Sirocco� en een telefoonnummer. Ik belde: Sirocco moest naar een

foto:漏 Wif Boschma

boerderij bij Breukelen. De eigenaar had al een bemanning voor mij: een vriendin die ook kon zeilen. We moesten eindeloos kruisen op het AmsterdamRijnkanaal. Of jagen: dat ging vaak nog het snelst want je had overal jaagpaden. We hadden vaak geen idee hoe lang we onderweg zouden zijn, er kon van alles gebeuren, dus we waren we er op voorbereid dat we ergens onderweg zouden moeten overnachten. Soms bofte je met een sleepje, maar dat was hoogst uitzonderlijk.

Varen heb ik door de oorlogsomstandigheden wel geleerd. En zo werd ik t贸ch schipper.

foto:Š Bemanning Elena

GOOGLE MAPS

ELENA ARRIVEERT OP DE MALEDIVEN Leonie en Adam zeilen met hun kindjes Mees (5) en Pieter (4) rond de wereld. Met de Elena, een aluminium Veliger 477. In de vorige Zilt bezochten ze de Andaman eilanden.

Via Sri Lanka bereikten ze nog zo’n buitenaards oord: de Malediven.

Het summum van een vertrekkersbestemming. Maar ook met toenemende bezorgdheid om piraten‌

e zijn een beetje gespannen als we van Sri Lanka wegvaren richting Uligam, het noordelijkste atol van de Malediven. Er heeft zich weliswaar nog nooit een piratenincident voorgedaan ten oosten van de Malediven, maar het piratenterrein breidt zich wel steeds verder uit. Maar voorlopig is het mooi varen en zeilen we weer dagen achtereen met de Parasailor op.

W

ONTMOETING OP ZEE Zestig mijl voor Uligam zien we plots een speedboot op ons afkomen. Eerst nog wat vaag aan de horizon, maar dan steeds duidelijker; het vaartuig koerst recht op ons af. We maken ons grote zorgen. We kleden ons aan en bellen met het thuisfront met de satelliettelefoon. We geven onze positie door en spreken af een uur later weer te bellen.

Indien geen bericht, dan hebben we hulp nodig. Ondertussen vaart het ding nog altijd vol gas recht op ons af. Tot op ongeveer een mijl. Plotseling stopt hij, draait scherp naar het oosten en vaart in een hele grote boog om ons heen.

Pfieuw. We kunnen weer ademhalen. Het lijkt wel alsof hij ons pas laat zag en zelf ook liever niemand wilde tegenkomen. Dit is een gebied waar je het liefst helemaal alleen vaart. We zien vrachtschepen varen die hun AIS uitgezet hebben. In Galle zagen we hoe er onafgebroken een stroom aan security teams, zwaar bewapende ex-militairen, naar de vrachtschepen werd gebracht‌

WARM WELKOM Vroeg in de morgen komen we zonder verdere incidenten aan in Uligam. Het is er schitterend. Helder blauw water, witte stranden, wuivende palmen en een grote groep dolfijnen die ons welkom heet. Vijf jongemannen komen ons inklaren en het gaat werkelijk superefficiĂŤnt en vriendelijk. Niemand vraagt om sigaretten, geld of alcohol en

foto:Š Bemanning Elena

VIDEO alles wordt keurig afgehandeld. Als we vragen of er op het eilandje een restaurantje is, moeten ze lachen. Niaz, de immigratieofficier, zegt dat hij wel wat zal regelen. En inderdaad, als we een uurtje later aan wal gaan, neemt hij ons mee naar zijn huis, waar zijn moeder een heerlijke traditionele maaltijd heeft klaargemaakt. Verder is er op Uligam niets. Er wonen een paar honderd mensen; ze zijn streng Islamitisch en iedereen lijkt behoorlijk welvarend.

ALLEEN OP DE WERELD Na een paar heerlijke dagen in Uligam zeilen we langzaam zuidwaarts. De Malediven zijn erg duur, dus we vermijden bewoonde eilanden en resort-eilanden zoveel mogelijk. We zijn het vierde jacht, dat dit jaar inklaart. Het is hier dus rustig, we komen in 5 weken tijd bijna niemand tegen. Ook de Malediven lijden onder de piratendreiging, cruisers blijven daardoor weg. Wij varen van het ene schitterende eilandje naar het andere, van sandspit naar sandspit (zandeiland zonder begroeiing). Vooral onderwater is het er schitterend. We zien mooi koraal, een grote verscheidenheid aan vissen en we zwemmen met manta’s en dolfijnen.

foto:Š Bemanning Elena

OP TRANSPORT We varen verder zuidwaarts tot Male, de hoofdstad.

Vanaf hier gaat Elena op transport. Terwijl we in Male liggen komt het bericht door, dat er een piratenaanval is geweest op een vrachtschip binnen de territoriale wateren van de Malediven. We zijn blij, dat wij nu even met het vliegtuig mogen. Male is een drukke moderne stad. De mensen zijn er vriendelijk en als je uit de hoofdstraten blijft, is het er nog betaalbaar ook. De ankerplek is niet geweldig. We liggen onder de starten landingsbaan en het is een komen en gaan van veerpontjes. Er liggen hier nu een tiental jachten te wachten op transport. Een enkeling vaart van hier zuidwaarts richting Zuid-Afrika.

Ook Elena zal hier op transport gaan richting Middellandse Zee, zo hebben we besloten. Op eigen kiel verder zeilen richting Rode Zee vinden wij te gevaarlijk, gezien de dreiging van piraterij. Over die operatie lees je meer in een van de komende nummers van Zilt. Z www.elenaopreis.nl

ADVERTENTIE

foto:ŠHamish Hooper/CAMPER ETNZ/Volvo Ocean Race

VOLVO OCEAN RACE

VENIJN IN DE STAART Voor een Volvo Ocean Race zeiler is een etappe van Lissabon naar Bretagne niets anders dan een 'kippeneindje', zelfs als de organisatoren een verplichte omweg via de Azoren hebben bedacht. Maar ook weten de zeilers dat een race pas echt voorbij is als de finish is bereikt.

VIDEO En als ze dat al vergaten, herinnerde de achtste en voorlaatste etappe ze daar wel aan. Direct na het keerpunt op de Atlantische Oceaan kwamen de 6 boten in een zware depressie terecht waarbij de wind soms uitschoot tot 45 knopen of meer. Het leverde bijzondere beelden op‌

Yacht Service Visser Monnickendam Watersportwinkel

Tuigerij

Jachtservice

Flexiteek

Motorenservice

Onderhoud

www.yachtservicevisser.nl

CUSTOM BUILD KOOPMANS JACHTEN Bel of mail: Jan van der Weide tel: 0036 209522527 0036 78555020 info@centreboard.eu

Hoge kwaliteit en gunstige prijs

WWW.CENTREBOARD.EU De jachtbouwer in Hongarije sinds 1992

Al uw lieren elektrisch?

Dat kan nu met de draadloze elektrische lierhendel Bel voor informatie: 0654 363 092

ANCHORS // ROCK SOLID DOWNLOAD de vergelijkingstest

www.roschmarine.nl

25 JAAR AAN BOORD BIJ of kijk op www.elektrische lierhendel.nl

vieren wij met ons jubileummagazine en aantrekkelijke korting in de webshop!

Klik voor korting en ontvang het magazine!

GEBRUIKSKLARE Heb jij een handige aanpassing op je boot gemaakt?

Laat het weten! Stuur maximaal 500 woorden tekst en scherpe foto's naar: redactie@ziltmagazine.nl onder vermelding van: EigenHandig. Als we je tip plaatsen mag je 50 euro besteden in de webshop van Dekker Watersport.

Deze keer beschrijft André Roosendaal een systeem voor de bulletalie, direct voor het grijpen en altijd klaar voor gebruik.

“Als je voor de wind zeilt, bestaat de kans op een klapgijp,” zegt André. “Met bulletalie vergrendel je de giek aan lij, zodat die niet onverwacht over kan zwaaien. Alleen: je moet wel weten waar je die bulletalie hebt opgeborgen en – als je hem eenmaal tevoorschijn hebt gehaald – hoe je hem snel bevestigt. Om sneller te kunnen handelen, leek het mij handig een bulletalie permanent onder de giek te hangen, altijd klaar voor gebruik.”

“De bulletalie loopt door het giekoog achter op de giek, waar ook het grootschootblok aan hangt. Een achtknoop zorgt ervoor dat het einde van de bulletalie niet door het oog schiet. Voor de achtknoop zit ook het geleideoog van het elastiekkoord. Bij het gebruik van de bulletalie, wordt deze met de lus voor aan een kikker bevestigd en houdt daarmee de giek vast.

Als de bulletalie niet gebruikt wordt, hangt de lijn dubbel onder de giek en houdt het elastiekkoord de talie keurig op zijn plaats. De lus aan het eind van de bulletalie haakt dan achter de achtknoop van het andere eind.

Het mooie van het systeem is, dat je er altijd bij kunt, ook als de giek al wijd uit staat.” Z

OPGEBORGEN

De achtknoop is in drie seizoenen nog nooit uit de lus geschoten.

De bulletalie is in gebruik, dus doorgehaald naar een punt voor op het dek. Het elastiek staat nu onder spanning en de achtknoop houdt de lijn vast in het giekoog.

Foto's:Š AndrÊ Roosendaal

IN GEBRUIK

foto:Š Richard Langdon/Watersportverbond GOOGLE MAPS

Gaan we weer Olympische en Paralympische Spelen Kleine startvelden, extreem hoge druk. Dat kenmerkt de zeilwedstrijden op de Olympische en Paralympische Spelen. Grote, vierjaarlijks terugkerende vraag: gaan we winnen? Op de volgende pagina’s stellen we de Oranje-zeilers voor. Op basis van resultaten in de afgelopen vier jaar en een gezonde dosis koffiedikkijkerij geven we ook de medaillekansen volgens de Schaal van Zilt‌

foto:Š Richard Langdon/Watersportverbond

: Lisa Westerhof / Lobke Berkhout

Wie

Klasse : 470-vrouwen Medaillekans op de Schaal van Zilt: Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

Lobke Berkhout is veruit het succesvolste bemanningslid. Ga maar na: 5 wereldtitels, plus olympisch zilver in 2008. Die plak wil ze dolgraag omzetten in goud. Stuurvrouw Lisa Westerhof heeft ook olympische ervaring (9de in Athene 2004) en heeft dezelfde gedrevenheid. Een sterk en gretig koppel. Vlak ook de rol van toptrainer Jacco Koops niet uit.

VIDEO

foto:Š Richard Langdon/Watersportverbond

Wie : Marit Bouwmeester Klasse : Laser Radiaal Medaillekans op de Schaal van Zilt: Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

.

Z

Jong, blond, fris, Fries. Ineens zeilde Marit Bouwmeester zich nadrukkelijk in de kijker: steevast voorin het altijd drukbezette Laser-veld. Onder leiding van de Engelse coach Mark Littlejohn maakte ze veel progressie en groeide ze uit tot medaillekanshebber. Valkuilen genoeg voor ‘onze’ Marit: debutant op de Spelen, die favorietenrol, een vroege piek en topvorm en een moordende concurrentie. Maar Friese nuchterheid wint altijd…

VIDEO

foto:Š Richard Langdon/Watersportverbond

Wie : Sven en Kalle Coster Klasse : 470-mannen Medaillekans op de Schaal van Zilt: Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

De gebroeders Coster zijn oudgedienden. Ze varen al drie olympiades samen. Thuis hebben ze twee olympische diploma’s: 6de in Athene 2004 en 4de in Beijing 2008. Ze gingen door voor 2012 en wisten via twee halve nominaties een startbewijs te bemachtigen. Het wordt nu of nooit. Hun coach, vader Dick Coster, kent zijn pappenheimers als geen ander.

VIDEO

Wie : Pieter Jan Postma Klasse : Finn Medaillekans op de Schaal van Zilt: Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

foto:Š Richard Langdon/Watersportverbond

De Spelen van 2008 liepen uit op een teleurstelling voor Pieter Jan. De afgelopen olympiade verliep grillig; door wisselende resultaten verspeelde hij zijn plek in de kernploeg, om die later weer glansrijk terug te winnen. Op het afgelopen WK Finn miste hij de wereldtitel op 1 punt. Kortom, het kan vriezen of dooien met deze vriendelijke beul uit het Friese Terkaple. Als-ie het hoofd koel houdt, komt hij ver.

VIDEO

foto:Š Richard Langdon/Watersportverbond

Dorian van Rijsselberge Wie: Klasse: RS:X surfplank Medaillekans op de Schaal van Zilt : Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

In de olympische surfklasse heeft Nederland een gestage stroom talenten voortgebracht. In 1984 won Stephan van den Berg het allereerste olympische surfgoud. Aan Dorian van Rijsselberge de taak dit te evenaren. Deze Texelse krachtpatser won al een wereldtitel en dat maakt hem tot een van de favorieten op de plank.

VIDEO

: Renée Groeneveld, Annemieke Bes

Wie

en Marcelien Bos Klasse : Elliott 6m Medaillekans op de Schaal van Zilt: Z

Z

Z

Z

Z

Z

foto:© Richard Langdon/Watersportverbond

In een heuse barrage versloegen ex-kernploegleden Renée Groeneveld, Annemieke Bes en Marcelien Bos-de Koning het kernploegteam Mulder. Bes en Bos hebben in 2008 al olympisch zilver behaald.

Ervaring genoeg dus aan boord, maar het matchracen in de Elliott is en blijft tricky business…

VIDEO

foto:Š Laurens van Zijp/Zilt Magazine

Wie : Rutger van Schaardenburg Klasse : Laser Medaillekans op de Schaal van Zilt: Z

Z

Z

Z

Z

Op veel machtsvertoon en dominantie hebben we Rutger van Schaardenburg de afgelopen olympiade niet kunnen betrappen. Hij is geen killer à la Ben Ainslie die z’n tegenstanders altijd opvreet. Maar deze aardige Delftenaar, die op de Spelen debuteert, won wel de selectie. Wie weet stijgt hij straks boven zichzelf uit…

VIDEO

Wie : Thierry Schmitter Klasse : 2.4 M Trainer: Ronald van Vianen Medaillekans op de Schaal van Zilt: 9 Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

foto:Š Thom Touw

Thierry Schmitter was begenadigd bergbeklimmer, totdat een val hem tot de rolstoel veroordeelde. In het zeilen vond hij de strijd tegen de elementen terug en competitie. Hij beheerst al jaren de top in de o zo trimgevoelige 2.4 Meter.

De vraag is niet of deze sympathieke bikkel een medaille pakt, maar: welke kleur. Hijzelf zet in op goud, want voor zichzelf legt hij altijd de lat hoog‌

VIDEO

Wie : Udo Hessels, Mischa Rossen en Rien van Veen Klasse : Sonar Medaillekans op de Schaal van Zilt: Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

Z

foto:Š Richard Langdon/Watersportverbond

Ze waren al eens gestopt, maar keerden terug in de boot. En hoe: ze veroverden prompt de wereldtitel. Dat zegt wat over de Sonar-klasse, maar nog veel meer over de zeiltalenten van team Hessels. Ze waren snel terug op hun oude niveau en werkten de afgelopen jaren gestaag aan verdere verbetering, onder leiding van coach en vakvrouw Klaartje Zuiderbaan.

VIDEO

juli 2012 29 juni-2 juli

Zomerevenement Marieholm. Kaag. www.marieholmvereniging.nl 29 juni-8 juli 42ste Deltaweek. Kajuitjachten en platbodems. www.deltaweek.nl 1-3 juli Skiff Grand Prix. Jachthaven Bruinisse. www.18footer.nl 3-8 juli Nationaal Regenboog Evenement. www.nationaalregenboogevenement.nl 4 juli Zomeravondwedstrijd. www.kwvdekaag.nl 7-8 juli Hargen aan Sail. Cats. www.cat72.com 7-15 juli Vintage Yachting Games. Oude olympische klassen. www.vintageyachtinggames.org 10 juli DARP competitie. Rond & plat. www.dedarp.nl 11-18 juli Clipper Round the World Race. Bezoek Den Helder. www.clipperroundtheworldrace.co.uk 14 juli 16de Colin Archer Memorial Race. www.camr.nl 14-18 juli 92ste Kaagweek. Eenheidsklassen. www.kwvdekaag.nl 16-21 juli Copa del Rey. Mallorca. www.regatacopadelrey.com 19-21 juli Van Loon hardzeildagen. Platbodems. Veere. www.hoogaars.nl 21-22 juli Loosdrechtweek. www.loosdrechtweek.nl

21-22 juli

Optimist Gold Cup. Loosdrecht. www.loosdrechtweek.nl 20-27 juli Travem眉nder Woche. www.travemuender-woche.net 20-26 juli Zuidlaardermeerweek. Kropswolde. www.zvzuidlaardermeer.nl 26 juli Zomeravondcompetitie. www.zvzuidlaardermeer.nl 27-29 juli Lustrumevenement. Regenboog. Sneek. www.regenboogclub.nl 27-juli-2 aug 67e Schildmeerweek. www.zvoss.nl 28-29 juli 29e Westlandcup. Cats. KZV 's Gravenzande. www.kzvg.nl 29 juli Zomerbijeenkomst Stamboek. Aalsmeer. Rond en Plat. www.vsrp.nl 28 juli-10 aug. Sk没tsjesilen. Friesland. www.sk没tsjesilen.nl 28 juli-12 aug. OLYMPISCHE SPELEN.

EVENEMENTEN 19-21 juli 20-26 juli

Visserijdagen Bruinisse, Grevelingenmeer. www.visserijdagen-bruinisse.nl Westfriese Waterweken. www.westfriesewaterweken.nl

meld je evenement aan via: agenda@ziltmagazine.nl

foto: Š Team Pandion-Allessandro Tomassi

INDEWIND

De jachthaven Bruinisse is van 1-3 juli de uitvalsbasis van skiffzeilers. Dan wordt op de Grevelingen een internationaal Grand Prix evenement met deze razendsnelle jakkerbakken gehouden. De 18-voet skiffs zijn superlicht, met een smalle, platte romp en zijn lekker overtuigd met ruim 30 m2 zeil. De gennaker voegt daar nog een slordige 70 m2 aan toe. De bemanning biedt letterlijk tegenwicht aan dit geweld door in trapezes ver buitenboord te staan, op de rekken aan weerszijden van de romp. Dat alles is een garantie voor sensationeel zeilen. www.18footer.nl

VIDEO

augustus 2012 4-9 augustus 11 augustus 14 augustus 18-19 aug.

11-12 aug.

11-18 aug.

17-19 aug.

17-19 aug.

18-19 aug.

24-25 aug.

25 augustus

77e Sneekweek. www.sneekweek.nl Mosselrace. Platbodem en SW. Oosterschelde. www mosselrace.nl DARP competitie. Rond & plat. www.dedarp.nl 41ste Benelux kampioenschappen. Grevelingen. www. kwvdekaag.nl Lustrumevenement. Enkuizen. www.vksj.nl IFKS kampioenschappen. Friesland. w.ifks.nl Alkmaar Open. Open eenheidsklassen. www.alkmaardermeer.nl Flevo Race IJsselmeer. www.knzrv.nl NAM-REM Race. Zandvoort. Cats. www. wvzandvoort.nl 48ste Delta Lloyd 24 Uurs. www.kustzeilers.nl Kruis van Heeg. Toerboten. www.wsheeg.nl

31 aug.-2 sep. Breskens Sailing. IRC jachten. www.breskenssailing.nl 1 september 8 Uurs Oosterschelde. http://w3.wsv-sint-annaland.nl 1 september Lichtplatform Goeree Race. www.haringvlietwedstrijden.nl 1 september Zuiderzee Regatta. www.knzrv.nl 8 september Trintelrace. Zeilvereniging Het Y. www.zvhety.nl

EVENEMENTEN 3-5 augustus

Havendag Breskens. www.visserijfeesten.nl 24-26 aug.

Vlissingen Maritiem. www.vlissingenmaritiem.nl 25-29 aug.

Havenfestival. Ijmuiden. www.havenfestivalijmuiden.nl.

2-9 september Wereldhavendagen. Rotterdam www.wereldhavendagen.nl 4-9 september Hiswa te Water. NDSM-werf. Amsterdam. www.hiswatewater.nl

meld je evenement aan via: agenda@ziltmagazine.nl

ORANJEGELUID

TEKST

De Cold Nose, met aan boord Horst en ik, zeilt over het IJmeer richting Oranjesluizen. Wind NW 4, de hoek van ’t IJ is mooi bezeild. Exact om 18.00 opent de Schellingwouderbrug en de sluiskolk is daarna bijna geheel gevuld met zeilers die het binnen-IJ op willen. We nemen de staandemastroute door Amsterdam. Via IJ, Houthaven varen we door de Westerkeersluis en meren af aan de Houtmankade, in afwachting van de opening van de Singelspoorbrug.

Na het eten gaat Horst een rondje wandelen door de buurt. Onze mede konvooivaarders hebben de kajuiten gesloten, zo te zien is men aan het ‘voorslapen’. Goed zeemanschap; tijdens de doorvaart moet je immers fysiek in goede vorm steken...

Na Horst’s terugkeer stap ik ook nog even de wal op. Het is kwart over negen. Al wandelend ondervind ik een bijzondere sensatie: de stad is stiller dan stil. Het enige leven dat ik ontwaar bestaat uit twee hoofddoekmoeders die beiden een wandelwagen met kind duwen, een vader in joggingpak gevolgd door een zoontje op de fiets. Aan de overzijde komt elk kwartier tram 3 voorbij. Elke tram is leeg; de bestuurders kijken alsof zij eigenlijk ergens anders zouden willen zijn. Eénmaal rijdt een taxi langs.

Het lijkt wel of zelfs de meeuwen en eenden zich rustig houden.

Ik wandel in gedachten verzonken, gedachten over klusjes aan de Cold Nose. Dan: als een bliksemflits rolt er een lawine van geluid over me heen.

Het komt van links, van rechts, van achteren, van voren, het valt van boven op me, klinkt dichtbij, komt ook van ver, stuitert tegen de gevels, komt weer bij me terug. Het geluid is puur menselijk, tienduizenden kelen juichen tegelijkertijd en overstemmen de luchthoorns.

Het gejuich houdt aan en dan realiseer ik me dat Nederland gescoord moet hebben tegen Duitsland. Eindelijk houdt het gejuich op en doorwandelend naar de Cold Nose hoor ik nog af en toe wat ‘klein geluid’, waarschijnlijk gemiste kansen. Terug aan boord begrijp ik dat Robin van Persie de held van de avond is.

En daarna ga ik nog even te kooi. Goed zeemanschap. Z

TEKST

Misnoegd inspecteerde ik onlangs mijn noodvuurwerk op houdbaarheidsdata. Welja, allemaal verlopen. Ik had de neiging die fel gekleurde kokers hun haast te verwijten, vooral omdat ze sinds aankoop niets hadden gedaan voor de kost.

“Had ons dan afgestoken met oudjaar,” verweten ze terug.

Stond ik met mijn mond vol tanden, had ik kunnen doen, maar ik ben een beetje bang van die machtige parachuteraketten en van de onwaarschijnlijke hitte van handstakellichten. Dus liet ik ze eind december lekker aan boord en beloerde van achter de gordijnen de buren, die wel een kapitaal verschoten.

ALTERNATIEVEN Blijft de vraag, wat moet je met dat al of niet verlopen spul?

Fantaseer eens over schipbreuk. Wat kun je tegenwoordig allemaal niet inzetten? GMDSS-marifoon. Epirb. Waterdichte en drijvende handmarifoon. Laser flare. Ik overweeg zelfs de aanschaf van de Odeo laser flare (Hiswa Innovatieprijs 2012), een ‘handheld’ die vijf uur lang met starwars-zwaarden de hemel fileert. Allemaal middelen zonder terugslag of hitte, lang werkend en ‘waarneembaar’ tot ver achter de horizon.

Een noodsituatie waarbij al die middelen zouden falen en alleen noodvuurwerk redding kan brengen, wil in mijn hoofd maar geen vorm krijgen, terwijl ik toch over een bijna oneindig aantal doemscenario’s beschik. Wie maakt er eigenlijk nog gebruik van en hoe vaak? En tot hoeveel acties en reddingen leidt dat gebruik?

STATISTIEKEN Nieuwsgierig naar het huidige aandeel alarmeringen met noodvuurwerk duik ik in het jaarverslag van de Kustwacht over 2010 (cijfers over 2011 wilde de Kustwacht nog niet verschaffen) en de reddingrapporten van de KNRM over hetzelfde jaar. Wat blijkt? In slechts 1% van de alarmeringen die in 2010 het Kustwachtcentrum (RCC) Den Helder bereikten, ging het om noodvuurwerk, toch enkele tientallen.

Hebben die alarmeringen tot redding van mensenlevens geleid? Een gang door de reddingrapporten van KNRM voor het jaar 2010 geeft een ontluisterend beeld. Reddingboten en kusthulpverleningsvoertuigen rukken uit, meestal ’s nachts, maar van de meeste waargenomen noodvuurpijlen wordt de herkomst nooit vastgesteld. Waar dat wel lukt, blijken het militairen, feestgangers, baldadige jeugd of sensatiezoekers. Niet zelden ontstaat het vermoeden dat iemand het wel mooi vindt, al die drukte om zo’n pijl, een SARvariant op de pyromaan die de hei in de fik steekt om de brandweer te zien uitrukken. Vaker lijkt het moderne onnadenkendheid: op het strand opgelaten Chinese wensballonnen alleen al zijn aanleiding voor honderden afgelegde zeemijlen, leeg gedraaide dieseltanks en doorwaakte uren.

VALS ALARM Slechts een rapport vermeldt een in ernst afgestoken noodvuurpijl: een Fin die ’s nachts op de Tweede Maasvlakte in aanleg verzeilde, stak in paniek een pijl af, maar kwam op eigen kracht los voor de redders arriveerden. Ernstiger was het incident op reddingboot Kitty Roosmale Nepveu waar op 12 november voor de kust van Monster drie vrijwilligers gewond raakten toen een grondzee zich op hen stortte; de boot nam deel aan een zoektocht naar aanleiding van een waargenomen vuurpijl. Er werd niets gevonden.

521 16%

29 1%

GSM

Vuurpijl

36 1% Ais

39 1%

733 23%

Marifoon

278 9%

E-mail

Gmdss

Telefoon

505 16%

Epirbs

1094 33%

Alarmeringen in 2010 in aantallen en procenten

Bron: Nederlandse Kustwacht

REDDINGRAPPORTEN De reddingrapporten op de KNRM-site over 2011 geven gelukkig een minder dramatisch beeld: de KNRM kwam in 2011 1901 keer in actie voor 3299 geredden; ik vond slechts vier acties naar aanleiding van waargenomen rode vuurpijlen, maar er werden daarbij geen mensen of schepen gevonden of gered. Twee meldingen bleken te zijn veroorzaakt door feestvuurders (Urk en Zeewolde), in een geval volgden er boetes.

Voor 2012 staat te teller al op vier acties voor waarnemingen van noodsignalen, die leverden behalve nuttige oefeningen niets op. Met als gevolg dat ik nog ernstiger misnoegd naar mijn verlopen noodvuurwerk kijk.

Vervangen of niet?

OFFICIEEL STANDPUNT Het officiĂŤle standpunt van de KNRM is dat je vers noodvuurwerk aan boord moet hebben als laatste middel om aandacht mee te trekken als alle elektrische middelen falen. Maar hoe verhoudt de vochtgevoeligheid van een noodvuurpijl zich tot die van een waterdichte laser flare of

handmarifoon? Wat zal in nood het laatste middel zijn? Bovendien, recent liep een vrijwilliger van de Reddingmaatschappij bij een oefening met noodvuurwerk nog derdegraads brandwonden op, hoe kwetsbaar is een watersporter dan bij gebruik van noodvuurwerk terwijl zijn schip zinkt of brandt?

ARTEFACTEN Ik denk dat ik het mijne niet vervang. Voor alarmering zal het hoogstwaarschijnlijk nooit worden gebruikt, mits ik het opgeborgen aan boord bewaar en zo uit handen houd van onnozelaars die per ongeluk reddingoperaties veroorzaken of erger‌ gestoorden die er op kicken ze in gang te zetten. Ik bewaar het als artefacten uit een voorbije tijd. Z

een overzicht van elektronica en communicatiemiddelen Op de vorige pagina's stelt Michiel Scholtes zich de vraag of noodvuurwerk nog wel van deze tijd is. Het is een onderwerp met vele waarheden, waar allemaal wel iets voor te zeggen valt. Als de nood echt aan de man is, heb je immers graag en tegen elke prijs het complete veiligheidsassortiment van de allergrootste watersportwinkel aan boord.

In werkelijkheid zul je echter keuzes moeten maken, en dan kun je je inderdaad afvragen of vuurpijlen nog wel het meest geëigende middel zijn om aandacht te trekken.

Terecht maakt de Kustwacht allerlei voorbehouden bij zeilers die vertrouwen op alleen hun mobiele telefoon. Maar dat neemt niet weg dat op het IJsselmeer of de Zeeuwse wateren een telefoontje waarschijnlijk meer kans op een efficiënte redding oplevert dan een vuurpijl op een heldere dag.

INCOMPLEET Uit de statistieken van Kustwacht en Reddingmaatschappij blijkt dat velen allang hun eigen antwoord hebben gevonden. Vuurwerk speelt er nog slechts een ondergeschikte rol in, terwijl moderne elektronicaen communicatiemiddelen de grafiekbalken flink laten uitschieten. Dit artikel is geen pleidooi om vuurwerk van boord te verbannen, maar wil je vooral in staat te stellen je eigen afwegingen te maken. Daarom vind je op de volgende pagina's een overzicht van wat er zoal op de geel/oranje gekleurde markt voorhanden is. We kozen voor de in onze ogen meest gebruikte oplossingen en pretenderen zeker niet dat het overzicht compleet is…

EPIRB Een Epirb (Emergency Position-Indicating Radio Beacon) is een radiobaken dat een noodsignaal naar een satelliet verstuurt. Dat signaal komt binnen bij kuststations die vervolgens een reddingsactie in gang zullen zetten. Afhankelijk van de uitvoering kunnen ze handmatig worden geactiveerd of schakelen ze zichzelf in zodra ze in het water komen. Er zijn types met en zonder ingebouwde GPS. AANSCHAFKOSTEN: v.a. €. 420 VOORDELEN: Maakt gebruik van professionele maritieme veiligheidsnetwerk, wereldwijde dekking, onafhankelijk van boordnet, mee te nemen in redddingsvlot, .

NADELEN: Geen andere communicatie dan noodmelding, periodiek onderhoud noodzakelijk.

SPOT Net als de Epirb een satelliet-bakenzender maar dan zonder het reguliere maritieme vangnet.

Noodoproepen komen terecht bij een centrale die vervolgens de dichtstbijzijnde kustwacht informeert.

AANSCHAFKOSTEN: v.a. €. 159 + abonnement v.a. € 99 per jaar.

VOORDELEN: Onafhankelijk van boordnet, mee te nemen in redddingsvlot, laagdrempelig, ook als tracker te gebruiken, standaard batterijen.

NADELEN: Geen andere communicatie dan noodmelding, geen wereldwijde dekking, minder sterk signaal.

NOODVUURWERK Het conventionele pakket noodvuurwerk is de aanleiding voor deze discussie. De voor- en nadelen kwamen op de voorgaande pagina's uitgebreid aan de orde. Misschien wel het belangrijkste argument voor noodvuurwerk is de onafhankelijkheid van elektronica.

AANSCHAFKOSTEN: RORC Offshorpakket v.a. â‚Ź. 290 VOORDELEN: Onafhankelijk van boordnet, mee te nemen in redddingsvlot, laatste middel als alle elektronica faalt.

NADELEN: Veroudering, gevaarlijk bij ondeskundig gebruik, beperkt in reikwijdte en tijdsduur, effect vermindert bij daglicht.

AIS SART De AIS Sart is specifiek voor noodsituaties bedoeld en feitelijk de elektronische variant op het handstakellicht. Het noodsignaal bereikt alleen schepen in de directe omgeving. Er is ook een compacte uitvoering die je bij je draagt speciaal voor Man-Over-Boord situaties.

AANSCHAFKOSTEN: v.a. â‚Ź 570 VOORDELEN: Mee te nemen in redddingsvlot, onafhankelijk van boordnet, werkt vele uren, ook effectief bij daglicht, redders kennen je exacte positie.

NADELEN: Beperkt bereik, batterij niet zelf te vervangen,

DSC MARIFOON Het maritieme communicatiemiddel bij uitstek leent zich ook voor noodoproepen. Naast het traditionele kanaal 16 gebeurt dat ook steeds vaker via DSC waarbij ook de positie wordt uitgezonden. Ook tijdens de hulpactie kun je communiceren met je redders.

AANSCHAFKOSTEN: v.a. €. 200 VOORDELEN: ook voor niet-noodcommunicatie, je kunt goed uitleggen wat het probleem is, laagdrempelig, NADELEN: Afhankelijk van boordnet en antenne, beperkt bereik.

DRAAGBARE MARIFOON Een draagbare marifoon combineert alle voor- en nadelen van een vaste marifoon met de mogelijkheid om hem bij je te dragen en de onafhankelijkheid van boordnet en antenne. Sommige types beschikken inmiddels ook over DSC. AANKOSTEN: v.a. €. 140 VOORDELEN: Onafhankelijk van boordnet, mee te nemen in redddingsvlot, laagdrempelig, efficiënte communicatie met redders.

NADELEN: Bereik beperkt tot directe omgeving, niet alle modellen zijn waterdicht, batterijen vragen aandacht.

SATELLIETTELEFOON Als het GSM netwerk buiten bereik is geraakt, werkt een satelliettelefoon nog altijd, ongeacht je plek op een van de oceanen. Hoewel het niet als een officieel noodmiddel wordt beschouwd, zet een telefoontje naar een kustwachtstation een reddingsactie efficiënt in gang.

AANSCHAFKOSTEN: v.a. € 700 + prepaid kaart v.a. € 25 VOORDELEN: Laagdrempelig, mee te nemen in reddingsvlot, onafhankelijk van boordnet, wereldwijd bereik, ook voor andere doeleinden te gebruiken.

NADELEN: kwetsbaar, niet waterdicht, batterijen vragen aandacht.

GSM Het enige middel dat geen uitleg behoeft, omdat wij geen zeilers kennen die er geen een aan boord hebben. Zolang het GSM-netwerk binnen bereik is, kun je met een telefoon gemakkelijk hulp inroepen, maar realiseer je de kwetsbaarheid van een telefoon op het water.

AANSCHAFKOSTEN: v.a. € 0 VOORDELEN: laagdrempelig, onafhankelijk van boordnet, NADELEN: Werkt alleen dicht bij de kust, kwetsbaar, niet waterdicht, batterijen vragen aandacht.

RESCUE LASER FLARE De Rescue Laser Flare ziet er uit als een kleine zaklantaarn maar verschilt door de extreme intensiteit van zijn laserbundel. Om opgemerkt te worden moet de Laser Flare zorgvuldig worden gericht. In Zilt 43 beschreven we hoe de Laser Flare in de praktijk presteert.

AANSCHAFKOSTEN: v.a. â‚Ź 89 VOORDELEN: laagdrempelig, eenvoudig bij je te dragen, standaard batterijen, werkt vele uren, veiliger dan vuurwerk.

NADELEN: moet zorgvuldig gericht worden, effect vermindert bij daglicht.

ODEOFLARE Net als de Rescue Laser gebruikt de Odeoflare een sterke laserbundel om te worden opgemerkt. De bundel hoeft in dit geval echter niet gericht te worden, maar draait rond als het licht van een vuurtoren. De Odeoflare is groter dan een Rescue Laser Flare en daardoor geschikter voor in een reddingsvlot dan om permanent bij je te dragen.

AANSCHAFKOSTEN: v.a. â‚Ź 179 VOORDELEN: laagdrempelig,, batterijen zelf vervangen, werkt vele uren, veiliger dan vuurwerk.

NADELEN: effect vermindert bij daglicht.

ADVERTENTIE

overdruk ventiel

wĂŠl de snelheid, niet het gelazer! 'zachte zeillat'

stabieler van 70 tot 180 graden zonder stress boeg wordt gelift

zonder boom

www.parasailor.nl Bomarine 070-3040466

Vaar op zeker

Verzekeringen en financieringen

HISTORISCH RONDJE Zwitserleven Ronde om Texel De 35ste aflevering van het roemruchte Rondje Texel werd een gedenkwaardige. Allereerst ging de race op zaterdag niet door, wegens te harde wind. Voor het eerst startte het Rondje daarom op zondag.

Xander Pols en Stefan Dubbeldam (foto) kwamen als eersten binnen, na 2 uur 50 minuten en 21 seconden. Een dubbelslag, zo leek het, want het voorlopige rekensysteem wees hen ook op handicap als winnaar aan. Dat bleek niet te kloppen volgens het officiële rekensysteem.…

foto: © Laurens Morel/Salty Colours.com

VIDEO

foto’s laurens morel/www.saltycolors.com

foto’s laurens morel/www.saltycolors.com

WINNARES!

foto: © Laurens Morel/Salty Colours.com

Wedstrijdleider Edwin Lodder moest kort na het uitroepen van de winnaar op zijn beslissing terugkomen: “We gebruiken het onofficiële rekensysteem al jaren om de voorlopige tussenstand gedurende de dag te kunnen tonen op de website. Nog niet eerder lagen de uitslagen zo dicht bij elkaar, dus deze fout is nooit eerder aan het licht gekomen.”

Op gecorrigeerde tijd bleken oud-olympisch zeiler Carolijn Brouwer en Wouter Samama (foto) de winnaars.

Daarmee is Carolijn de eerste zeilster die de Zwitserleven Ronde om Texel wint. Derde werd het team Gunnar Larsen/Sam Frank. www.roundtexel.com

MEEDOEN AAN MIDDELLANDSE ZEE REGATTA'S

De komende zomer kun je met Dutch Sailing Events meedoen aan prestigieuze regatta's op de Middellandse Zee. Met een Swan 42 verschijnen ze aan de start van de Rolex Swan Cup in SardiniÍ en Les Voiles de Saint Tropez in Zuid-Frankrijk. Bij beide wedstrijden komt er een indrukwekkende vloot aan de start. Dutch Sailing Events maakt het mogelijk om op individuele basis mee te doen aan deze regatta’s.

Bekijk de mogelijkheden op: www.dutchsailingevents.com/regattazeilen

ZEIL MEE OP DUFOUR 44 CHANCARD Wind in de Zeilen organiseert zeiltochten voor groepen op de Zeeuwse wateren of verder weg. Er wordt gezeild met de Chancard, een Dufour 44 Performance die we regelmatig tegenkomen bij zeilwedstrijden in Zeeland. Wedstrijdzeilen maakt dus vanzelfsprekend deel uit van het programma dat Wind in de Zeilen aanbiedt, maar ze organiseren ook dagtochten voor relatiemanagement of teambuilding, zeilworkshops en een Ladies Day. www.windindezeilen.com

ZILTESPULLEN LUXE OP NIEUWE HANSE 575 Hanse Yachts ziet blijkbaar genoeg brood in het segment van de grotere productieboten. De eerste Hanse 575 verlaat in augustus de werf in Greifswald en Hanse zegt daarmee bootontwerp naar een hoger plan te tillen. De werf verzamelde ideeĂŤn van ontwerpers, specialisten en vooral ook klanten om de marktwensen van de toekomst in kaart te brengen.

Het resulteerde in een boot met een hoger vrijboord dan de 545 en een brede, naar achteren oplopende opbouw. De kuip is zo ruim dat de twee kuiptafels met een druk op de knop kunnen worden omgebouwd tot riante zonnebedden. En op een luxe zeiler als deze ontbreekt een garage voor de bijboot natuurlijk niet.

Voor het interieur zijn er veel verschillende indelingen mogelijk. Als je voor de zes hutten uitvoering kiest zijn er 13 slaapplaatsen, daar zul je je vrienden blij mee maken. De kajuittafel kun je ook hier elektrisch laten zakken, zodat er een loungeplek ontstaat met goed zicht op de flatscreen tv. Om te zeilen heb je geen 13 vrienden nodig, want met de zelfkerende fok en elektrische lieren moet de nieuwste Hanse prima met een kleine bemanning te zeilen zijn. www.westyachting.com

ZILTESPULLEN DE NIEUWE WINNER 9.00 25 jaar na de introductie van de eerste Winner presenteert de Nederlandse werf de nieuwe Winner 9.00. Ontwerper Cees van Tongeren van van de Stadt design kreeg de opdracht een boot te tekenen die zowel voor toeren als wedstrijdvaren te gebruiken is. Bij het ontwerp is sterk gelet op het laag houden van het gewichtszwaartepunt. Standaard is een 1.60 m T-kiel, terwijl ook een 1.25 m ondiepe variant en een 1.90 m performance kiel beschikbaar zijn. Zoals bij alle Winners zijn de verschillende varianten zo ontworpen dat op een later moment altijd nog voor een andere kiel gekozen kan worden.

De Winner 9.00 zal vanaf eind 2012 beschikbaar zijn met een open of een gesloten achterhut, vergelijkbaar met de Winner 10.20. Er zijn drie uitvoeringen. De Welcome Edition is de basisversie met een aantrekkelijke prijs, de Perfomance Edition heeft onder andere een diepe kiel, dyform verstaging en uitschuifbare boegspriet en de Classic Edition is de luxe ingetimmerde versie.

Naast de basis-uitvoeringen zijn er pakketten, zoals extra kasten, gennakerboom en elektronica, die ook achteraf nog, door de klant zelf of door Winner Yacht Service, ge誰nstalleerd kunnen worden. www.winneryachts.com

TE KOOP

ADVERTENTIE

No nonsense, go anywhere boat type: Veliger477 romp: aluminium naam: Elena prijs: € 249.000 www.veliger477.nl

VIDEO

“Na 17 dagen zijn we aangekomen in Frans Polynesie. Moe, voldaan en trots.

Vooral op “Elena”. Ze bleef varen alsof er geen einde aan moest komen. Een nieuw avontuur begint.”

foto: Š bemanning Lola

ZILTEWERELD

GOOGLE MAPS

TOBAGO Na 500 mijl varen vanuit Suriname komt de Lola aan op Tobago, het eerste Caribische eiland op de reis van Daan en Maarten. 'Een prettig eiland, met slechts drie bootjes in een baai, mooie plekjes om te kiten en diesel voor â‚Ź0,25 per liter'.

OPTIMISTISCHE PLANNING Als Daan in 2009 met het idee komt eens een grote reis te maken reageert Maarten enthousiast. “Dat is goed, maar dan wel met een boot.” “Dat kan toch helemaal niet!” is de reactie van Daan. Het stel woont in Eindhoven, ver van bevaarbaar water. Daan is slechts een paar keer opgestapt voor een zeiltocht, beiden zijn zelfstandig ondernemer die het spaargeld in hun bedrijf hebben zitten en ze bezitten geen boot.

En toch, twee jaar later vertrekken ze op de Lola, een stalen 45 voets kits uit 1986.

Daan: “Inmiddels kennen we alle hoeken en gaten van de boot, want alles is gerepareerd dan wel gereviseerd. Iedere vrije minuut van de afgelopen twee jaar lagen we vaak letterlijk en soms ook figuurlijk in de kreukels om de boot vaarklaar te krijgen.”

Het plan is om in twee jaar de wereld rond te zeilen. Maarten realiseert zich dat dit zeer optimistisch is. “Ja, dat weten we. Een heleboel dingen weten we bij vertrek echter nog niet. Hoe bevalt het leven op de boot?

Hoe gaat het qua zeilen? Hoe vinden we het om een oceaan over te steken? Eerst ervaren en dan de plannen bijstellen, dat is ons idee.”

foto's: © bemanning Lola

ZWANGER OP ZEE Dat plannen bijstellen krijgt een extra dimensie als op de Kaapverdische eilanden blijkt dat er een derde bemanningslid op komst is. Ze besluiten eerst de Transatlantische overtocht te maken en pas daarna het grote nieuws te verspreiden. Daan over de oversteek: “Eerder was ik nooit ziek op zee, maar tijdens onze 16 daagse trip naar Suriname zijn we nu gezellig samen wat misselijk. Verder blijkt de zwangerschap op zee geen enkel probleem.”

ZILTEWERELD

Na Suriname doet de Lola vele Caribische eilanden aan voordat het anker zich stevig ingraaft voor Bonaire, waar de zeilers het orkaanseizoen willen doorbrengen.

“We zijn hier toch maar mooi met onze Lola aangekomen,” stelt Maarten tevreden vast. “We wisten dat we ofwel de reisduur, ofwel de route zouden moeten aanpassen. Zwanger zijn maakt de keuze heel makkelijk: we passen de route aan.” Toen hij Daan voorstelde om via Cuba en de de Intra Coastal Waterway naar New York en Newfoundland te zeilen en dan via de Azoren richting huis te gaan reageerde ze enthousiast. “Da's goed, maar eerst even bevallen.” Z

VIDEO

De bemanning van Zilt Magazine bestaat uit:

bemanning

Ruud Kattenberg

Z

ilt

75/76 2012

Henk Huizinga

Laurens Morel

Sjors van der Woerd

Jimmy Lengkeek

Laurens van Zijp

Michiel Scholtes

Pieter Nijdeken

Hans Martens

en vele opstappers

Aan de kajuittafel Onze manier van werken is even onconventioneel als Zilt zelf.

Verwacht ons daarom niet in een spectaculair kantoor. We zijn het liefst aan boord, op het water of onderweg naar een goed verhaal.

De redactievergadering houden we aan wisselende kajuit- en keukentafels en verder zijn we uitgerust met e-mail, chat en Skype.

De beste manier om ons te bereiken, is een e-mail te sturen aan: redactie@ziltmagazine.nl

De inhoud van Zilt Magazine mag op geen enkele wijze worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van de makers. Bij overtreding geldt het tarief dat daarvoor door de Nederlandse Vereniging van Journalisten is vastgesteld.

De uitgever kan niet aansprakelijk worden gesteld voor fouten in deze publicatie.

foto: Š Zilt Magazine

Abonneer je nu en ontvang gratis: - elke week het zeilersweerbericht - elke maand Zilt Magazine

Ga naar www.ziltmagazine.nl en vul je e-mailadres in