4 minute read
Single uit de oude doos
Ons archief is een schatkamer vol stukken die de rijke historie van de Zonnebloem tekenen. Iedere ZON zetten we er eentje in de spotlight.
Wat een plaatje
Medewerkers van de AVRO, KRO, NOS, TROS, VARA, bekende Nederlandse artiesten en ex-spelers uit het betaalde voetbal nemen in april 1978 belangeloos een grammofoonplaat op voor de Zonnebloem. Het bonte koor noemt zich voor die gelegenheid ‘Sunflower Unlimited’ en de single heet - hoe kan het ook anders - ‘De Zonnebloem’. Bekende namen die meedoen, zijn onder meer Anneke Grönloh, Evert ten Napel, Jacques Herb, John de Mol, Kees Jansma en Ronnie Tober. In het kader van ‘kent u deze nognog-nog’: beluister de single op YouTube door de QR-code te scannen. Ja, zo komen oud en nieuw wel heel mooi samen.
Dolenthousiast door het drempelloze depot
Niet stilzitten. Het devies van Gerrit-Jan Konijnenberg is duidelijk. De kwieke 95-jarige loopt urenlang met een grote glimlach door het Depot Boijmans Van Beuningen. Vrijwilliger Patricia Molenaar geniet al net zo door mee te kijken door de ogen van meneer Konijnenberg.
Gulle lach
De aanblik van Depot Boijmans Van Beuningen is imposant. Veertig meter hoog, volledig omgeven door spiegelend glas, met op het dak de groene tuin goed zichtbaar. Enthousiast stapt meneer Konijnenberg het eerste volledig publiek toegankelijke kunstdepot ter wereld binnen. Met zijn rollator als houvast en zijn gulle lach als levenselixer.
Onder de rook van Rotterdam
Van oorsprong is meneer Konijnenberg een rasechte Amsterdammer. Dat hij nu alweer enige tijd onder de rook van Rotterdam in Capelle aan den IJssel woont, had hij nooit kunnen bevroeden. “Na een aantal decennia in de Achterhoek te hebben gewoond, belandde ik na het overlijden van mijn vrouw in Capelle. Dichter bij mijn dochters, die hier in de buurt wonen. Het leven hier bevalt me prima.”
Na zijn verhuizing kwam meneer Konijnenberg al snel in contact met de Zonnebloem. “Mijn dochter wees me erop en ik zei meteen: ja, doen we! Dat zeg ik tegen de meeste dingen die op mijn pad komen.
Dat pakt niet altijd goed uit, maar ik kom er een heel eind mee in het leven.” En daar is-ie weer, die lach die meneer zo kenmerkt. Zijn gehoor laat te wensen over, maar de twinkeling in zijn ogen verraadt de levenslust.
Bijzondere connectie
Patricia is bijna zestig jaar jonger dan meneer Konijnenberg, die onderdeel uitmaakt van haar vaste ‘belclubje’. Sinds 2014 is ze actief als vrijwilliger voor de afdeling Hart van Capelle. “Eens in de twee weken bel ik met meneer, om te vragen hoe het gaat. Er is echt wederzijdse interesse in elkaars leven, dat vind ik prettig. En we praten over de staat van onze wereld. Meneer Konijnenberg is nog erg bij de tijd en volgt het nieuws op de voet. Neemt hij een keer niet op, dan stuur ik een appje.”
Zo, dat is nog eens een toegankelijk depot
Het Depot Boijmans Van Beuningen is erg rolstoeltoegankelijk. Er zijn ruime liften die op iedere verdieping stoppen. Hulphonden en rolstoelbegeleiders hebben gratis toegang tot het depot. De tentoonstellingen zijn dusdanig ruim opgesteld dat rolstoelers er makkelijk doorheen kunnen manoeuvreren.
Bijkletsen via de app
Een 95-jarige die appt? Voor meneer Konijnenberg is het een vanzelfsprekendheid: “Je moet wel, anders kom je tegenwoordig nergens meer. Een van mijn dochters zit op het ogenblik in Italië, dan is het heerlijk om ‘s avonds even bij te kletsen via WhatsApp. Zo’n telefoon is een echt gebruiksvoorwerp, het wijst zich eigenlijk vanzelf. Er staat ook een handige app op waar ik mijn gehoorapparaat mee bedien. En ik gebruik ‘m om foto’s te maken en voor internetbankieren.”
Microfoontje opspelden
De app voor zijn gehoorapparaat komt meneer Konijnenberg in het depot goed van pas. De grote, open ruimtes - je kijkt binnenin het gebouw prachtig van beneden naar boven - zijn nogal rumoerig. Voor de speciale rondleiding door het archief trekken de deelnemer en vrijwilliger witte stofjassen aan. Maar ook speldt meneer Konijnenberg een microfoontje op bij de gids die de rondleiding verzorgt. Zodat hij haar ook op afstand perfect kan horen.
Weg die drempel
Zonder problemen beweegt meneer Konijnenberg zich door het drempelloze depot. Hij is op deze dag niet de enige persoon met een lichamelijke beperking. Er rijden opvallend veel rolstoelen en scootmobielen door het gebouw. Dat dan ook ruim opgezet is en voorzien van een drietal zeer ruime liften. Op één onhandige drempel bij het dakterras na. “Maar daar gaan ze meteen iets aan doen”, vertelt Patricia.
In de jacuzzi
Vrijwilliger Patricia heeft een diploma in de zorg, maar werkt inmiddels in een andere branche. “De affiniteit met mensen met een lichamelijke beperking blijft. Ik vind het belangrijk in mijn vrije tijd iets te betekenen voor een ander. Bij de Zonnebloem is daar alle ruimte voor. Dit jaar gaan we voor het eerst met de afdeling op vakantie, naar Lunteren. We hebben een prachtig hotel gevonden met een wellness erin. Dus meneer Konijnenberg kan lekker bubbelen in de jacuzzi.” “Nou, daar moet ik nog even over nadenken”, lacht die.
153.000 kunstwerken
Voordat meneer Konijnenberg en Patricia weer richting Zonnebloemauto gaan, puft meneer even uit op zijn rollator. “Maar ik kom hier zeker nog eens terug”, zegt hij vastberaden. Dat kan prima, want uit de 153.000 kunstwerken die in het depot zijn opgeslagen, wordt steeds weer een andere selectie tentoongesteld.
Ook op pad met de Zonnebloemauto?
zonnebloem.nl/auto
