Renée Maria Bellafante Spitzbuebe u Zimetstärn
Für aui, wo mit mir dür ds Läbe göh u sech no der Gloube a ds Chrischtchind erhaute hei.
Renée Maria Bellafante
Spitzbuebe u Zimetstärn Wiehnachtszyt
Zytglogge
Alle Rechte vorbehalten Copyright: Zytglogge Verlag, 2012 Lektorat: Hugo Ramseyer Korrektorat: Monika K端nzi, Jakob Salzmann Umschlagfoto: Franziska Muster Schenk Gestaltung/Satz: Zytglogge Verlag Druck: CPI books GmbH, Ulm ISBN 978-3-7296-0858-0 Zytglogge Verlag, Schoren 7, CH-3653 Oberhofen am Thunersee info@zytglogge.ch, www.zytglogge.ch
Inhalt Ystimmig Advänt • 9 S het haut öppis • 10 Samichlousbsuech • 12 Brief ans Christkind • 17 Was aues so vürechunnt • 18 Gschichte Ds Chrischtchindli • 23 Nid nume Michis Wiehnachte • 25 Wiehnachte, einisch angers • 29 Änis-Chräbeli • 32 Bäretatzli u Outopanne • 34 Mailänderli • 37 Spitzbuebe • 39 Vanille-Brätzeli • 41 Zimetstärn • 43 Kolumne u Rezäpt Wiehnachts-Baschtuvorschlag • 49 «Chumm, Wanda, mir göh» • 52 Mailänderli-Teig • 55 Spitzbuebe • 57 Chrischtstoue • 58
Ystimmig
Advänt Isch das e stimmigsvoui Zyt, so vor Wiehnachte u Nöi jahr! Stress bis uf e letscht Drücker, u när isch d Luft duss u null Stimmig! U glych – öppis isch ir Luft, öppis lat nid lugg; u innerlech tröimts u stärnschnüppelets vor sech häre … Ah bah! Guet, wes wider useszue geit! De chan i mi wider lang uf en Advänt fröie!
us ‹Chrüsimüsi›
9
S het haut öppis Usgrächnet itz am Strand, i der gröschte Bierhitz, göhn ihm settegi Gedanke dür e Chopf: Wiehnachtszyt … das undefinierbare Gramüsele im Buuch u ir Seeu, das Warte, Sich-Sehne nach öppis, wo äuä niemer cha beschrybe. Klar, mit syne Kumpels redt er nie über soTheme, das wär totau uncool, aber är cha sech nid vorsteue, dass eine dervo gar nüt vo dene Gfüeu hätt, o nid, dass eine chönnt beschrybe, wi sech das aafüeut u wiso. Item. Es isch klar, dass er o das Jahr wider wird aus Samichlous dür aui mügleche u unmügleche Wonige zie. Letschte Dezämber het er sech zwar gschwore, dass ers nie meh miech; viu Chrampf zum Voruus, när ei Stress i wenige Täg, teilwys undankbari Goofe – u Eutere mit Erwartige, wo d nie wosch u chasch erfüue, mängisch chaut, dass es tätscht, de das unbequeme Koschtüm u dä Bart, wo überau i Wäg chunnt. U glych, äbe itz, am Strand, überchunnt ne es unsäglechs Gfüeu vo Längizyt. U es chunnt ihm i Sinn, was er de Ching chönnt säge u was er se chönnt frage, u was er no i Sack wett packe. U är gseht se vor sech, o die, wo scho lang nümm a Samichlous gloube – irgend öppis Erwartigsvous funklet doch i aune Ouge, nid nume bi de Ching – u das ischs! Das isch der Lohn, die Erwartig. Die Hoffnig uf öppis, die unkomplizierti Fröid. 10
Är wird also wider schwitze im Koschtüm wi ne Bär, u är wird wider flueche, nume innenabe u vor auem über sich säuber. Aber är wird o wider das Glück i sech gspüre, das Glück, wo d niemerem chasch beschrybe, das eifache Zfridesy. U är wird wider i di nächschti Beiz stüüre nach sym letschten Ysatz, mit chaute, styffe Füess, u är wird e rächte Gutsch vo irgend emene Fusu abelääre, u kene vo syne Kumpels wird verstah, wiso dä glungnig Typ so selig i d Wäut useluegt …
11
Samichlousbsuech «Meinen äch die, wäg däm Kitsch chöm itz Wiehnachtsstimmig uuf?», murmlet Hannes, won er i Lift tschaupet. Ja, aues isch dekoriert, sit aafangs Dezämber, überau Stärne, Glöggli, glitzerigi Chugele, Tannescht, Ängushaar … Är vergisst fasch uszstyge im zwöite Stock, won er sys Zimmer het, u bi mene Haar stouperet er über e Teppich, won er usnahmswys no het dörfe mitnäh i sys Zimmer; mit der nöie Heimleitig göng de das nümm, het me ne scho gwarnet. Ängushaar. Hannes schlarpet zum Fernseh u lat nen aa. Es syg no es Skirenne hütt – längt no grad vor em Znacht. Ds Biud chunnt, der Sprächer seit grad «abgesagt wegen zu starkem Schneefall». – «Die Giele möge o nüt meh verlyde», wouelet Hannes, u myttüüri, itz gseht er, dass uf sym Tischli es wiehnächtlechs A rrangement steit – mit Ängushaar! «Me chönnt o frage – isch ja nid gseit, dass aui wei wiehnächtlech gstimmt wärde», brummelet Hannes u hocket i sy Fauteuil. Irgendwie fingt er ke Rue, öppis macht ne ulydig u vilech o chli truurig. No wehrt er sech gäge das Truurig. Nenei, so öppis chunnt bi Hannes nid uuf – aber es isch win es Tüüfeli in ihm: «Momou, gibs zue, bisch chli truurig», feckt ne das tonners Cheibli. «Dänk nache, Hannes, dänk nache!» Ängushaar. Är rochlet u schnirf let e chli – ja guet, es isch o scho angers gsi. Wiehnächtlecher, irgendwie. Ängushaar. 12
Ja, sys Marieli het Ängushaar gha, mängisch het er ihms gseit. So nes schöns Meitschi, fyn, mit guete Maniere, aui hein ihm hingenachegluegt u är hets aabbättet, ihm d Wäut wöue z Füesse lege – aber äs het sech Röbu zuegwändet. Dä het haut Gäut gha u ne grosse Chare, für Marieli uszfahre. Hannes isch alei bblibe, het sys Schuemacherbudeli gfüert, won er vom Vatter het überno gha, u irgendwie het er nie meh es Meitschi lehre kenne, won er sech trout hätt, sech z nööchere. Teu im Dorf hätte ne vilech scho wöue, aber är het eifach der Rank nid gfunge. Ängushaar. Ja, itz wo sech di Gedanke Ruum gschaffet hei, wohlets ihm chli. Wis aube so isch, we me de merkt, wiso me muff u ulydig isch. «Henu, so ischs haut gsi», seit er zue sech säuber. «S isch ja wäge däm glych nid es ugrads Läbe gsi.» Er het geng schöni Ferie bi syne Verwandte im Südtirol gmacht – ds Marieli hätt das sicher nid wöue, geng nume dert häre. U eigentlech het er o Ching gha, nume nid eigeti. D Ching, wo i Chindsgi oder i d Schueu sy u uf em Wäg aube verbycho sy. Es het mängs luschtigs Gspräch ggä, u em einte oder angere het er o chli chönne V atter oder Grossätti sy, wes Problem het gha. Bsungers em Bruno, wo deheime geng abgschlage worden isch. 13