บทที่
1
ดาวสุ นั ข ยื น อยู่ ใ ต้บ ั ล ลัง ก์ พิ พ ากษาพร้อ มโทสะที่ พ ลุ่ ง พล่ า น แสงสีเขียวของโทสะเขาส่องใบหน้าที่รวมตัวกันอยู่ในที่น้ ีใหก้ ลายเป็ น สีเขียวอมน�ำ้ เงิน มันท�ำให้ใต้ร่มทิวไมส้ ว่างจ้า และท�ำใหผ้ ลไม้ชุ่มฉ่ำ สีฟ้ากลายเป็ นสีเขียวมรกต “ทัง้ หมดนี้ไม่เป็ นความจริง!” เขาตะโกน “ท�ำไมท่านถึงไม่เชื่อข ้า ท�ำไมท่านถึงฟังเขา” เขาบันดาลโทสะใส่พยานปากเอกที่เป็ นดาวฤกษ์ สีฟ้าจากกลุม่ ดาวคาสเตอร์ 1 และสาดแสงจ้าใส่พยานจนเป็ นสีเขียวอมฟ้ า พยานคนนั้นรีบถอยหนีจากรัศมีอย่างรวดเร็ว “ซิรอิ สุ ” หัวหน้าผู้พพิ ากษาคนทีห่ นึ่งพูดเสียงงึมง�ำเบาๆ “เราพบ หลักฐานแลว้ ว่าท่านมีความผิด ถา้ ท่านไม่มเี หตุผลใดที่จะกล่าว ก็จง เงียบไว้ และปล่อยให ้ศาลเป็ นผูต้ ดั สิน” “ไม่ ขา้ จะไม่ยอมเงียบ!” ซิริอุสตะโกนใส่ร่างใหญ่มหึมาที่เป็ น ดาวฤกษ์คาสเตอร์และดาวพอลักซ์ เป็ นดาว 2 ดวงในกลุ่มดาวคนคู่หรือกลุ่มดาวราศีเมถุน คนโบราณเชือ่ ว่าเป็ นดาวคูแ่ ฝด ชาวอาหรับเห็นเป็ นนกยูง 2 ตัว ชาวอียปิ ต์เห็นเป็ นต้นไม้ใหญ่ 2 ต้น ชาวฮินดูเห็นเป็ นเทพเจ้า 2 องค์ 1
. Diana Wynne Jones . 13
สีแ ดงก่ ำ เขาไม่ ก ลัว แอนทาเรส เขาเคยนั่ ง เคี ย งข า้ งแอนทาเรสอยู่ บ่อยครัง้ ในฐานะผู้พิพากษาบนบัลลังก์ผู้พพิ ากษาเดียวกันนี้ และนี่คือ ความขมขืน่ ใจอย่างหนึ่งในการพิจารณาคดีครัง้ นี้ “ตลอดเวลาที่ผ่านมา ท่านไม่ฟงั ที่ขา้ พูดเลยสักค�ำ ขา้ ไม่ได้ฆ่าดาวฤกษ์ดวงนัน้ ขา้ แค่ ทำ� ร้าย เขา ข า้ ไม่ได้เ พิก เฉย และข า้ ก็ ข นั อาสาแล ว้ ที่จ ะตามหาโซอี้ ท่ า นจะ กล่าวหาขา้ ได้มากที่สุดก็แค่เรื่องทีข่ ้าควบคุมโทสะไม่อยู่ ...” “ซึ่งบ่อยครัง้ เกินไปในความเห็นของศาลนี้” บีเทลจุสตัวใหญ่ สีแดงก่ำซึง่ เป็ นผูพ้ พิ ากษาคนทีส่ องพูดหน้าตายตามแบบฉบับของเขา “และข ้าก็ยอมรับทุกครัง้ ว่าข ้าควบคุมโทสะไม่อยู่” ซิรอิ สุ พูด “ต่อให้ท่านไม่ยอมรับ ก็คงไม่มใี ครยอมเชื่อท่านอยู่ด”ี บีเทลจุส แย้ง เสียงหัวเราะคิกคักด้วยอารมณ์ขนั ดังยาวนานไปรอบๆ กลุม่ ดาว ที่มารวมตัวกัน ซิริอุสถลึงตาใส่พวกเขา หอ้ งประชุมต้นไม้สีฟ้าแห่งนี้ แน่ นขนัดไปด้วยผู ค้ นจากทุกดาราจักรและจากดาวฤกษ์ทุกล�ำดับชัน้ ไม่บ่อยครัง้ นักที่หนึ่งในดาวฤกษ์ชนั้ สู งจะถูกตัดสินประหารชีวติ และ ไม่เคยมีใครได้ช่อื ว่าควบคุมโทสะตัวเองไม่อยู่มากขนาดนี้ “เอาเลย ... หัวเราะเลย!” ซิริอุสค�ำราม “พวกท่านก�ำลังได้ ในสิง่ ทีพ่ วกท่านต้องการมิใช่รึ แต่สง่ิ ทีพ่ วกท่านเห็นมันไม่ใช่ความยุตธิ รรม ขา้ บอกแลว้ ว่าขา้ ไม่ผดิ ! ขา้ ไม่รูว้ ่าใครฆ่าเจ้าหนุ่ มหน้าโง่คนนัน้ แต่มนั ไม่ใช่ข ้า!” “ศาลจะไม่ ข อพู ด เรื่ อ งทัง้ หมดนี้ อีก ” แอนทาเรสพู ด “เรามี หลักฐานจากคอมพาเนียนว่าท่านมักจะโกรธมากจนลืมตัว” ซิริอุส เห็น ว่า คอมพาเนี ย นก�ำ ลัง มองเขาด้ว ยสายตาตัก เตือ น แต่ ก็ แ กล ง้ ท�ำ เป็ น ไม่ เ ห็น เขารู ้ ว่ า เธอก�ำ ลัง พยายามเตื อ นเขาว่ า อย่ า พยายามต่อสู้ข้อกล่าวหาด้วยโทสะอีกต่อไป เธอใหก้ ารกับศาลมากกว่า ที่ทุก คนรู แ้ ค่ เ พีย งเล็ก น้อ ย คอมพาเนี ย นไม่ไ ด้ทำ� ให เ้ ขาผิด หวัง แต่ ซิริอุสกลัวว่าจะไม่มวี นั ได้เจอเธออีก และรู้ว่าเขาจะโกรธมากกว่าเดิม 14 . Dogsbody .
ถ ้ามองหน้าเธอ เธอช่างสวยงามเหลือเกิน รูปร่างเล็ก สวยหยดย้อย และ สีเหมือนไข่มกุ “ถ า้ ข า้ ได้นั่ ง อยู่ บ นบัล ลัง ก์น น้ั ข า้ จะไม่เ รีย กมัน ว่า หลัก ฐาน” ซิรอิ สุ แย้ง “แต่มนั ยืนยันค�ำให ้การของพยานปากเอกได้” แอนทาเรสพูด “เมือ่ เขาบอกว่าท่านตกใจทีเ่ ขาเห็นท่านอยู่กบั ศพ ท่านจึงพยายามฆ่าเขาด้วย การขว ้างโซอี้ใส่เขา” “ข า้ ไม่ ไ ด้ท ำ� ” ซิริ อุ ส เถีย ง เขาไม่ อ าจพู ด อะไรได้อีก ได้แ ต่ ยืนเดือดดาลเฉยๆ เพราะเหตุผลสนับสนุ นของเขาฟังดู อ่อนเหลือเกิน ซิริอุสไม่ยอมบอกศาลว่าเขาขู่จะฆ่าหนุ่ มคาสเตอร์สฟี ้ าคนนัน้ เพราะเขา ชอบมาป้ วนเปี้ ยนอยู่ใกลๆ้ คอมพาเนียน และไม่ยอมบอกศาลว่าเขา เล่นงานดาวฤกษ์หนุ่ มคนนัน้ โทษฐานเอาเรื่องนี้ไปซุบซิบนินทา ถึงยังไง เรื่องพวกนี้กไ็ ม่ได้ช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให ้เขาอยู่ดี “พยานคนอื่นๆ เห็นโซอี้ร่วงตกลงไป” แอนทาเรสพูดต่อ “ยัง ไม่ตอ้ งพูดถึงดาวโนวา ...” “โอ๊ย ไปลงนรกซะ!” ซิรอิ สุ เดือดดาล “ไม่มใี ครทีไ่ หนเห็นอะไร ทัง้ นัน้ !” “ถา้ ท่านขืนพูดอีกครัง้ ” บีเทลจุสพูดแทรก “เราจะเพิ่มขอ้ หา ดูหมิน่ ศาลเข ้าไปอีกกระทง หลักฐานทัง้ หมดของท่านเข ้าข่ายหมิน่ ประมาท อยู่แล ้ว” “มีอะไรจะพูดอีกมัย้ ” แอนทาเรสถาม “อะไรก็ได้ท่ไี ม่ใช่คำ� พูด เหลวไหลซ�ำ้ ๆ ซากๆ ทีท่ ่านพูดกับเราตัง้ แต่ตน้ จนถึงตอนนี้” ซิริอุสค่ อนขา้ งหงุดหงิดใจขณะเงยหน้าขึ้นมองผู้พิพากษาทัง้ สามคน ซึ่ง เป็ น คนตัว ใหญ่ ย กั ษ์สีแ ดงสองคน และโพลาริ ส สีข าวที่ ตัวเล็กกว่า ซิรอิ สุ ดูออกว่าทุกคนคิดว่าเขาไม่ได้เล่าเรือ่ งราวทัง้ หมด บางที พวกเขาอาจจะก�ำลังหวังว่าเขาจะยอมเล่าออกมาในตอนนี้ “ไม่มี ข ้าไม่มี อะไรจะพูดอีก” เขาตอบ “นอกจากว่ามันไม่ใช่คำ� พูดเหลวไหล ข ้า ...” . Diana Wynne Jones . 15
“งัน้ ก็ หุ บ ปากซะระหว่ า งที่ผู แ้ ถลงของเราแจ้ง ค�ำ ตัด สิน โทษ” แอนทาเรสตัดบท โพลาริสลุกขึ้นยืนตรงอย่างมั่นคงและเงียบสงบ การที่เขาเป็ น ดาวเซเฟอิด2 เขาจึงพูดติดอ่ างเล็กน้อย ซึ่งเป็ นคุณสมบัติท่ีไม่เหมาะ กับต�ำแหน่งผูแ้ ถลงของเขาเลยถา้ ไม่ใช่เพราะผู้พพิ ากษาอีกสองคนเป็ น ดาวฤกษ์ชนั้ สูงกว่า “พะ ... พลเมืองแห่งดาวซิ ... ซิรอิ สุ ” เขาเริ่ม ซิริอุสเงยหน้าขึ้นมองและพยายามควบคุมตัวเอง เขาไม่เคย ตัง้ ความหวังอะไรมากนักตลอดเวลาทีผ่ ่านมา และเลิกหวังเลยนับตัง้ แต่ พวกเขาประกาศว่าเขามีความผิดจริง ซิริอุสเคยคิดว่าตัวเองค่ อนขา้ ง เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้ดแี ล ้ว แต่ตอนนี้เมือ่ ค�ำพิพากษาก�ำลังจะออกมา จริงๆ เขากลับรู้สกึ คลืน่ ไส ้ ผลของการพิจารณาคดีครัง้ นี้มแี ค่ว่าเขา ... ซิริอสุ ... จะอยู่หรือตายเท่านัน้ และในความคิดของเขามันดูเหมือนว่า ค�ำตัดสินมีเพียงแค่น้ ีจริงๆ “ศาลแห่งนี้” โพลาริสพูดต่อ “พะ ... พบว่าท่านมีความผิดใน สามข ้อหา กล่าวคือ : ข ้อหาฆะ ... ฆาตกรรมดาวฤกษ์หนุ่มทีป่ ระ ... ประจ�ำ อยู่ในกลุม่ ดาวโอเรียนท์ 3 ข ้อหาชะ ... ใช้โซอี้ในทางทีผ่ ดิ เพือ่ กระ ... กระท�ำ การฆะ ... ฆาตกรรมทีไ่ ด้กะ ... กล่าวไว ้แล ้ว และข ้อหาประมาทเลินเล่อ อันก่อใหเ้ กิดความหวะ ... หวาดกลัว ความผิดปกติ และความสะ ... เสียหายในกลุม่ ดะ ... ดาวทัง้ หมดของท่าน และนะ ... น�ำไปสุ ... สู่การ สุ ... สูญเสียโซ ... โซอี้” ในชั่วขณะนัน้ ค�ำพูดติดอ่างของตัวเองท�ำให ้ เขารูส้ กึ งุนงงจนต้องหยุดพูด ซิริอุสรอฟังและพยายามนึกวาดภาพคนอื่นเป็ นพลเมืองของ ดาวสีเขียวของเขา แต่ไม่สำ� เร็จ เขาก้มหน้าลงและพยายามไม่คดิ ถึงอะไร ทัง้ นัน้ แต่มนั เป็ นการกระท�ำทีผ่ ดิ พลาด เพราะขณะมองผ่านพื้นทีม่ หี มูด่ าว ดาวแปรแสง แสงสว่ า งจะเปลี่ย นแปลงเป็ น จัง หวะสม�่ำ เสมอเนื่ อ งจากขนาดของดาวเกิด การเปลีย่ นแปลง 3 กลุม่ ดาวนายพราน 2
16 . Dogsbody .
หมุนวน เขามองเห็นแต่ความว่างเปล่า ซิรอิ สุ หวาดผวา และต้องพยายาม หา้ มตัวเองไม่ใหก้ รีดร้องใส่พวกเขาว่าอย่าท�ำใหเ้ ขาต้องกลายเป็ นความ ว่างเปล่า โพลาริสควบคุมตัวเองได้แล ้ว “ในกะ ... การแถลงค�ำตัดสินนี้” เขาพูด “ศาลได้พิ ... พิจารณาถึงสถานะดะ ... ดาวฤกษ์ชนั้ สูงของท่านและ การระ ... รับใช้ทท่ี ่านคะ ... เคยให้กบั ศาลนี้ จากสิง่ เหล่านี้กบั ความจะ ... จริงทีว่ า่ ท่านมะ ... มักจะบันดาลโทสะแบบทีท่ า่ นจะไม่เป็ นถ ้าทะ ... ท่าน ครองสะ ... สติได้ ศาลจึงตัดสินใจหยิบยกสิ ... สิทธิพเิ ศษในการลดโทษ แบบเก่าก่อนมาชะ ... ใช้ในการตะ ... ตัดสินคะ ... ความผิดโดยการรอ ละ ... ลงอาญา” นี่มนั อะไรกัน ซิริอุสไม่รูจ้ ะคิดว่ายังไงดี เขามองคอมพาเนียน ของเขา แล ้วก็ภาวนาว่าไม่ได้มอง เพราะความคลางแคลงใจและความ หวาดหวั่นทีเ่ ขาเห็นในสายตาเธอ “พะ ... พลเมืองแห่งดาวซิ ... ซิรอิ สุ ” โพลาริสพูดต่อ “ท่านถูก ตะ ... ตัดสินใหถ้ ูกถอดออกจากดาราจักรทัง้ หมด ออกจากเกียรติยศ ศักดิ์ศรี และออกจากดะ ... ดาวฤกษ์ และถูกขะ ... ขับไล่ออกจะ ... จาก ทีน่ ่ไี ปสูร่ ่างของสิง่ มีชวี ติ ในดะ ... ดาราจักรทีเ่ ชือ่ ว่าโซ ... โซอี้ทห่ี ะ ... หายไป ได้ระ ... ร่วงตกลงไป ถ ้าในระ ... ระหว่างชะ ... ช่วงชีวติ ของสิง่ มีชวี ติ นัน้ ท่านสามารถคะ ... ค้นหาและเอาโซ ... โซอี้กลับคืนมาได้ ศาลจะยะ ... ยินดีคนื สิทธิ์ให ้ท่านอยู่ในดะ ... ดาราจักร ... เก่าของท่าน และคืนกะ ... เกียรติยศศักดิ์ศรีใหท้ ่าน หากท่านละ ... ลม้ เหลวในการกู้โซ ... โซอี้ กลับคืนมา ท่านจะไม่ถะ ... ถูกลงโทษใดๆ อีก ในความหะ ... เห็นของ ศาล มันมากพะ ... พอแล ้วทีท่ า่ นจะต้องตะ ... ตายไปตามธะ ... ธรรมชาติ ของสิง่ มีชวี ติ ในดะ ... ดาราจักรนัน้ ” ถึงแม้ว่าโพลาริสแถลงค�ำตัดสินอันแปลกประหลาดนี้ได้ช้ามาก ก็ตาม แต่ซริ อิ สุ ก็ยงั ฟังแทบไม่เข ้าใจเมือ่ โพลาริสนั่งลง มันเป็ นค�ำตัดสิน ที่ไม่มใี ครเคยได้ยนิ มันแย่ย่งิ กว่าความว่างเปล่า เพราะมันไม่เพียงแต่ . Diana Wynne Jones . 17
ลงโทษเขาด้วยการเนรเทศเขาเท่านัน้ แต่มนั ยังลงโทษเขาด้วยความหวัง ... ความหวังที่โหดร้ายและสิ้นหวัง ... ที่ฝากไวก้ บั ช่วงเวลาของชีวติ ที่ ไม่แน่นอน ซิรอิ สุ เดือดดาลขึ้นมาอีกครัง้ เมือ่ ตระหนักได้ในเรื่องนี้ “แต่นั่นเป็ นค�ำตัดสินทีว่ ปิ ริตทีส่ ุดทีข่ ้าเคยได้ยนิ มา!” “เงียบ!” แอนทาเรสพูด “ศาลขอสั่งให้นำ� ตัวนักโทษออกไปและ ปฏิบตั ติ ามค�ำตัดสิน” “ลองพูดค�ำว่าวิปริตดูสิ โพลาริส!” ซิรอิ สุ ตะโกนขณะทีพ่ วกเขา น�ำตัวเขาออกไป เกิดความเงียบขึ้นมาทันที พอได้สติ ซิริอสุ ก็ไม่สามารถประท้วงอะไร ได้อกี ต่อไป เขามองเห็นไม่ชดั พูดไม่ได้ และคิดอะไรไม่ออก เขาอ่อนเพลีย และหิวมากๆ ด้วย เรี่ยวแรงทัง้ หมดของเขาหมดไปกับการแย่งอาหาร ท่ามกลางกลุ่มสิ่งมีชีวติ ตัวอุ่นๆ ที่เหมือนกับเขา ซิริอุสเพิ่งเจอช่องว่าง ที่น่าพอใจ และก�ำลังดู ดนมแม่เมื่อรู้สกึ ว่าถูกดึงตัวออกไปอีกครัง้ ด้วย มือใหญ่ๆ ทีเ่ ขาไม่อาจเอาชนะได้ แล ้วก็ถกู จับห ้อยหัวตีลงั กา เขาส่งเสียง ประท ้วงพลางเตะขาดิ้นเล็กน้อย เสียงใหญ่ห ้าวทีอ่ าจจะเป็ นเสียงของผู ้หญิงคนหนึ่งเอ่ยค�ำพูดทีเ่ ขา ไม่เข ้าใจ “นี่เป็ นลูกหมาตัวทีห่ กในครอกนี้ ลูกๆ ของแม่หมาแค่ตวั เดียว นะเนี่ย ฉันจะเป็ นลม!” ซิรอิ สุ ถูกโยนกลับลงไปอย่างไม่ปรานีปราศรัย เขาตะเกียกตะกาย ไปหาช่ องว่างของตัวเองอีกครัง้ ตอนนี้เขาไม่คิดอะไรมากนักนอกจาก ดู ดนมอยู่ พกั หนึ่ง แลว้ ก็นอนหลับอย่ างอบอุ่นท่ามกลางสัตว์ตวั อื่นๆ และเบียดชิดสัตว์ตวั ใหญ่ทเ่ี ต็มไปด้วยขนปุยๆ เขาต้องใช้เวลาอีกหลายวัน กว่าจะเริ่มคิดถึงเรื่องอืน่ นอกจากอาหารและการนอน แต่ ในที่สุดเขาก็ถูกครอบง�ำด้วยความกระหายอยากจะส�ำรวจ ซิริอุสเริ่มต้นคลานอย่างยากล�ำบากด้วยขาป้ อมๆ สัน้ ๆ สี่ขาที่ดูเหมือน อ่อนแรงเกินกว่าจะแบกรับน�ำ้ หนักตัวเขาไหว เขาสะดุดหลายครัง้ บน 18 . Dogsbody .
รอยพับของผา้ เนื้อหยาบทีก่ ำ� ลังคลานอยู่ สัตว์ตวั อื่นๆ ก�ำลังคลานแบบ มะงุมมะงาหราไปรอบๆ เช่นกัน ซิริอุสถูกชนลม้ มากกว่าหนึ่งครัง้ แต่ ก็ยงั คลานต่อไปพลางกะพริบตาปริบๆ เพื่อพยายามมองดู แสงสว่างจ้า ทีส่ ่องมาจากทีไ่ กลออกไปเล็กน้อย เขาคลานเตาะแตะมาถึงพื้นเย็นๆ ที่ คลานได้งา่ ยขึ้น ซิรอิ สุ คลานจนใกล ้จะถึงแสงสว่างจ้าอันอบอุ่นอยู่แล ้วเมือ่ มีเสียง ฝี เท ้าดังกระทบพื้นตรงมาทางเขา พื้นดินสั่นสะเทือน เขาหยุดคลานอย่าง ลังเล แลว้ ก็อีกครัง้ หนึ่งที่เขาถูกจับโดยอะไรบางอย่างที่แข็งแรงอย่าง บอกไม่ถูกก่ อนจะถูกจับหงายทอ้ งไปหาใบหน้าที่เห็นรางๆ ระหว่างที่ ซิริอสุ เตะขาดิ้นรนอย่างไม่เหลือมาด “แกใจกล ้ามากนะ” เสียงแหบหา้ ว ของผู ห้ ญิงคนนัน้ พูด ขณะที่ซริ ิอุสกะพริบตาปริบๆ เพื่อพยายามดู ว่า ตัวอะไรที่จบั ตัวเขา เสียงนัน้ ก็พูดต่อว่า “ฉันไม่ชอบสายตาของแกเลย เจ้าลูกหมาน้อย อะไรบางอย่างบอกฉันว่าเจ้าเบสต้องเป็ นสาวซุกซน” ซิริอุสไม่เขา้ ใจสิ่งที่เสียงแหบหา้ วนี้พูดเลยสักค�ำ เขาจึงไม่รู้สกึ อะไรนอกจากเหนื่อยหน่ ายเมือ่ ถูกปล่อยลงบนผา้ เนื้อหยาบในความมืด เหมือนเดิม เขาคงต้องคลานตะเกียกตะกายแบบเดิมอีกแลว้ สิ ซิริอุส รอให ้เสียงฝี เท ้าหนักๆ เดินจากไปก่อนจะลงมือคลานอีกรอบ แต่ มนั ไม่มปี ระโยชน์อะไร เขาถูกจับกลับไปไว้ท่ีเดิมโดยใคร บางคนทุกครัง้ ที่คลานไปถึงแสงสว่าง คนที่จบั เขาอาจเป็ นผูห้ ญิงคนนัน้ หรือเป็ นเด็กหนุ่มทีม่ เี สียงแหบห ้าว ซิรอิ สุ ร้องงี้ดๆ ด้วยความโมโห อะไร บางอย่างในตัวเขาโหยหาแสงสว่างนัน้ ท�ำไมพวกเขาถึงไม่ยอมใหเ้ ขาได้ เจอกับแสงสว่างนะ วันรุ่งขึ้นซิรอิ สุ คลานไปถึงประตูแล ้วเมือ่ พวกเขามาถึง ... ผู ้หญิง คนนัน้ กับเด็กหนุ่ มทีม่ เี สียงแหบหา้ วและคนอีกคนหนึ่ง ทัง้ สามเกือบจะ เหยียบลงบนตัวเขา ซิริอุสรู้ดีและรีบหมอบตัวลงด้วยความหวาดหวั่น ผู ห้ ญิงคนนัน้ อุทานด้วยความหงุดหงิดพลางจับตัวเขาขึ้นจากพื้นเย็นๆ ไปหาแสงสว่าง . Diana Wynne Jones . 19
“เจ้าตัวแสบ! ชอบเดินเพ่นพ่านจริงๆ นะ!” ถึงตอนนี้ซิริอุส ค่อนข ้างชินซะแล ้วกับการถูกอุม้ ขึ้นมา เขานอนเงียบๆ “ว่าไงคะ” ผู ้หญิง คนนัน้ ถาม “คุณคิดยังไงคะ คุณนายแคนนิงทีร่ กั แต้มพวกนัน้ ไม่สวย จริงมัย้ คะ และดูตาของมันสิ” ซิริอุสรู้สึกได้ถึงความใส่ใจของคนอีกคนที่มตี ่ อเขา แต่ มนั ให ้ ความรู้สกึ ว่าไม่ถกู ต้องอย่างประหลาด เขาดิ้นยุกยิกแต่ถกู บีบไว ้แน่นจน เจ็บ “ใช่ค่ะ” เสียงคนใหม่ตอบอย่างครุ่นคิด และมันท�ำให้ซริ อิ สุ หงุดหงิด เสียงนี้กบั กลิน่ ที่มากับเสียงท�ำใหเ้ กิดแรงกระเพือ่ มที่แทบจะเป็ นเหมือน ความทรงจ�ำในสมองของเขา “ตาไม่สวย สีหูก็ไม่สวย แม่หมาของคุณ คงต้องหนีออกไปมีแฟนนอกบ ้านแน่ๆ เลย คุณนายพาร์ทริดจ์ทร่ี กั แล ้ว ตัวอืน่ ๆ ดูเป็ นยังไงบ ้างคะ” “คล ้ายๆ กัน แค่ผดิ กันเล็กๆ น้อยๆ ลองดูสคิ ะ” มีเสียงร้องงี้ดง ้าดด้วยความโมโหทีบ่ อกให้ซริ อิ สุ รูว้ า่ เพือ่ นๆ ของ เขาทีไ่ ม่ค่อยคุน้ กับการถูกจับก�ำลังถูกรวบตัวขึ้นมาดูเช่นกัน เสียงพูดคุย อันยาวนานดังกลบเสียงร้องงี้ดง ้าด และใต้เสียงร้องงี้ดง ้าดมีเสียงร้องคราง ทีท่ มลึ ุ ้ กกว่าและเต็มไปด้วยความกังวลใจ “เงียบนะ เบส! แกเป็ นเด็กไม่รกั ดี!” เสียงของคนทีช่ ่อื คุณนาย พาร์ทริดจ์พูด “สรุปว่าคุณคิดว่าลู กหมาพวกนี้คงไม่ท ำ� เงินเลยสักนิด งัน้ หรือ” “คุณอาจจะขายให้รา้ นขายสัตว์เลี้ยงได้สักปอนด์หนึง่ หรือประมาณ นัน้ ค่ะ” เสียงของคนทีช่ ่อื คุณนายแคนนิงตอบ “ไม่งนั้ ก็ ...” “ขอบคุณมากค่ ะ!” คุณนายพาร์ทริดจ์พูดขัดขึ้น น�ำ้ เสียงเธอ เจือโทสะอย่างไม่ผดิ เพี้ยนจนท�ำให้ซริ อิ สุ ขดตัวด้วยความขยาดและเพือ่ นๆ ของเขาหยุดร้องงี้ดง ้าด พวกเขาหุบปากเงียบเมือ่ ถูกทิ้งลงบนพื้นตามเดิม แต่มอี ยู่ตวั สองตัวที่รอ้ งครางโหยหวนเมือ่ แม่ตวั ใหญ่ท่หี ่วงใยเลียตัวให ้ เสียงฝี เทา้ เดินจากไป แต่หลังจากนัน้ ไม่นานเสียงฝี เทา้ สองคู่ก็กา้ วฉับๆ อย่างโกรธเคืองกลับมา ลูกหมาทุกตัวขดตัวโดยสัญชาตญาณ 20 . Dogsbody .
“แสบมากนะ เบส!” คุณนายพาร์ทริดจ์พดู “ตอนนี้ฉนั มีลูกหมา พันทางเป็ นฝูงทัง้ ๆ ทีฉ่ นั น่าจะท�ำเงินได้เกือบหนึ่งร้อยปอนด์สำ� หรับลูกหมา ครอกนี้ เอากระสอบมาหรือเปล่า ไบรอัน” “อือฮึ” หนุ่ มเสียงแหบไม่ค่อยพูดมาก “ก้อนอิฐด้วย เราน่ าจะ ทิ้งลูกหมาไว้ให้แม่มนั สักตัวมัย้ ครับ คุณนายพาร์ทริดจ์” “ฉันก็ว่างัน้ นะ” ผูห้ ญิงคนนัน้ ตอบเสียงหงุดหงิด ซิริอุสรู้สกึ ว่า เขาถูกจับตัวแล ้วยกขึ้น “ไม่ใช่ตวั นัน้ !” คุณนายพาร์ทริดจ์พดู เสียงเฉียบ “ฉันไม่ชอบตามัน” “งัน้ รึครับ” เด็กหนุ่ มดูเหมือนประหลาดใจ แต่ก็ท้ งิ ซิริอุสลงไป ตามเดิม แล ้วคว ้าตัวข ้างๆ ทีอ่ ยู่ใกล้ทส่ี ุดไปวางข ้างตัวแม่ของมัน แม่หมา ร้องครางโหยหวนด้วยความกระวนกระวายใจ แต่ก็ไม่ได้พยายามหา้ ม ขณะที่เขาจับลู กหมาตัวอื่นๆ ทีละตัวโยนใส่ความมืดที่เต็มไปด้วยฝุ่น และแกลบ พวกเขากลิ้งหลุนๆ เข ้าไปในกระสอบ และส่งเสียงร้องงี้ดง ้าด พลางดิ้นรนอย่างอ่อนแรง ซิรอิ สุ ถูกหิ้วไปด้วย เขาเป็ นหนึ่งในกลุม่ ทีก่ ำ� ลัง ดิ้นรนยุกยิกพลางส่งเสียงร้องแหลม เขาถูกเพือ่ นๆ เบียด ถูกข่วน และ ถูกเขย่าไปกับความเคลือ่ นไหวของกระสอบจนรูส้ กึ แทบคลัง่ แล ้วกลิน่ ใหม่ ก็แทรกผ่านฝุ่นขึ้นมา แม ้จะอยู่ในสภาพหดหูแ่ ต่กลิน่ นี้กย็ งั ท�ำให ้เขาสนใจ แต่วนิ าทีต่อมาพวกเขาก็ถกู เหวีย่ งอย่างแรงและร่วงอย่างน่ากลัวลงไปใน ความหนาวเย็น ความหนาวเย็น และความหนาวเย็น ซิรอิ สุ ตื่นตระหนก เมือ่ ไม่มอี ากาศใหห้ ายใจนอกจากของบางอย่างทีเ่ ย็นเฉียบ และมันท�ำให ้ เขาส�ำลัก พอรูต้ วั ว่าส�ำลัก ซิรอิ สุ ก็มสี ติพอจะกลัน้ หายใจได้ แต่ไม่ค่อยมีสติ มากนักกับการดิ้นรน ตราบใดที่ยงั มีลมหายใจและมีเรี่ยวแรงเหลืออยู่ ในตัว เขาจะเตะขาป้ อมสัน้ ทีอ่ ่อนแรงของตัวเองออกไปทุกขา ตะกุยด้วย กรงเล็บเล็กๆ ทีอ่ อ่ นล ้า แล ้วต่อสูก้ บั ความมืดและความหนาวเย็นราวกับว่า มันคือศัตรูทม่ี ชี วี ติ ลูกหมาบางตัวก็ต่อสู้ด้ นิ รนด้วย และขวางทางกันเอง แต่พวกเขาพบว่าความตกใจและการหายใจไม่ออกมันมากเกินไปส�ำหรับ . Diana Wynne Jones . 21
พวกเขา เพียงไม่นานก็เหลือเพียงซิรอิ สุ ทีก่ ำ� ลังตะกุยตะกายในความมืด และมีเขาเพียงตัวเดียวที่จะยังดิ้นรนต่ อไป เพราะเขามีความเชื่ออย่าง เลือนรางว่าทุกอย่างย่อมดีกว่าความว่างเปล่าอันหนาวเย็น ความมืดแยกออก เวลานี้ซริ ิอุสไม่แคร์อะไรมากนัก แต่คิดว่า ตัวเองอาจจะตายแล ้วก็ได้ การตายดูเหมือนจะหมายถึงการลอยละล่อง ออกไปสู่ แ สงสีเ ขีย วอมเทา มัน ไม่ใ ช่ แ สงที่เ ขาสามารถมองเห็น ขณะ ลอยผ่านไป แต่มนั ส่องสว่างมากขึ้นอยู่เหนือตัวเขา ซิรอิ สุ มีความรู้สกึ ว่า ตัวเองก�ำลังทะยานไปทางแสงทีส่ ว่างกว่า ฟองน�ำ้ กลมๆ สีเหลืองเรืองรอง ลอยผ่านตาเขา และท�ำให้นกึ ถึงอีกชีวติ หนึ่งทีเ่ ขาจ�ำไม่ค่อยได้ แล ้วแสงนัน้ ก็ เ ปรี ย บเสมือ นฝาสี เ งิน ที่ ดู แ น่ น หนาอยู่ เ หนื อ ศี ร ษะ มัน ท�ำ ให เ้ ขา ประหลาดใจเมือ่ โผล่ทะลุผ่านฝาสีเงินนัน้ ได้โดยไม่รู้สกึ เจ็บปวด และไม่มี เสียงอะไรก่อนจะเข ้าไปสู่แสงสว่างจ้าทีเ่ ป็ นสีฟ้า สีเขียว และอบอุ่น มัน มากเกินไปส�ำหรับเขา ซิรอิ สุ หอบหายใจพร้อมส�ำลัก แล ้วเขาก็กลายเป็ น แค่เพียงก้อนขนมีชวี ติ ทีเ่ ปี ยกโชกซึง่ ก�ำลังลอยละล่องไปตามสายน�ำ้ เชี่ยว ทีก่ น้ แม่นำ�้ เบื้องหลังเขาคือกระสอบเน่าเปื่ อยทีเ่ ขาข่วนจนฉีกขาด อยู่ในกระแสน�ำ้ และก้อนขนเปี ยกโชกก้อนอื่นๆ ก็ลอยออกมา สองตัว ดูหมดหวังแล ้วและก�ำลังม ้วนตัวไปตามโคลนกับก้อนหินของทอ้ งน�ำ้ แต่ ก้อนขนอีกสี่กอ้ นโผล่ข้ นึ มาบนผิวน�ำ้ และลอยตามหลังกันไป พวกเขา ลอยตุบ๊ ป่ องผลุบๆ โผล่ๆ และคดเคี้ยวไปมาตามหลังกันอ้อมโค้งแม่นำ�้ ที่ อยู่ระหว่างชายฝั่งของทุ่งหญ้าที่มแี สงแดดจ้า ความอบอุ่นจากเบื้องบน เริม่ ท�ำให้ซริ อิ สุ ฟื้ นคืนชีพขึ้นเล็กน้อย เขาได้สติพอทีจ่ ะรูว้ า่ ต้องมีความร้อน อยูท่ ไ่ี หนสักแห่ง และเขาก�ำลังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยูใ่ นฝันร้ายบางอย่าง สิง่ ดีๆ เพียงอย่างเดียวในฝันร้ายนี้กค็ อื ความร้อน ซึง่ เขาก�ำลังหวังพึง่ มัน แม่นำ�้ ไหลผ่านต้นฮอว์ธอร์น4 ที่ข้ นึ อยู่ตามชายฝั่ง กระแสน�ำ้ พัดพาซิรอิ สุ ผ่านใต้ร่มเงาของต้นฮอว์ธอร์นต้นหนึ่ง จู่ๆ เขาก็พบว่าตัวเอง อยู่ในความหนาวเย็นสีนำ�้ ตาลเข ้ม ความร้อนหายไป เวลานี้พวกเขาพราก 4
ฮอว์ธอร์นเป็ นต้นไม้ขนาดเล็กมีหนาม ผลฮอว์ธอร์นใช้เป็ นยาได้
22 . Dogsbody .
สิง่ ปลอบประโลมใจเพียงอย่างเดียวของเขาไป ซิรอิ สุ โกรธเคืองเรือ่ งนี้มาก จนถึงขนาดต้องลืมตาขึ้น และพยายามส่งเสียงร้องงี้ดง ้าดประท ้วง แต่ซริ ิอุสร้องไม่ออก วินาทีต่อมากระแสน�ำ้ ก็พดั พาเขาออกไป สูแ่ สงแดดจ้าอีกครัง้ แสงอาทิตย์สอ่ งเข ้าตาเขาเต็มๆ และแตกกระจายเป็ น แสงจ้านับพันแสงบนระลอกคลืน่ ซิรอิ สุ รีบหลับตาลงอีกครัง้ แสงสว่างจ้า ท�ำใหเ้ ขาตกใจมากจนกลายเป็ นก้อนขนอ่อนปวกเปี ยกมากกว่าเดิม และ แทบไม่รตู้ วั ว่าความอบอุ่นได้หวนกลับมาอีกครัง้ หนึ่งแล ้ว มันอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ... ความอบอุ่นสีทองที่กำ� ลังค้นหาเขา “ท่าน นั่นเอง ... ท่านดาวฤกษ์!” ใครบางคนพูด “ข ้าคิดแล ้วเชียวว่าใช่” น�ำ้ เสียงนี้แตกต่างจากเสียงทีซ่ ริ อิ สุ เคยได้ยนิ มันท�ำใหเ้ ขางุนงง มันไม่ใช่เสียงทีเ่ ขารูจ้ กั แต่เขาก็มคี วามรูส้ กึ ว่าเคยได้ยนิ เสียงแบบนี้มาก่อน ซิรอิ สุ ไม่แน่ใจว่าจะไว้ใจมันได้หรือเปล่า เท่าทีผ่ า่ นมาทุกเสียงทีไ่ ด้ยนิ มีแต่ จะท�ำร้ายเขา และเขามีความเชื่อว่าตัวเองเคยรู้จกั เสียงพวกนี้มาก่อน ซึง่ มันก็ไม่ได้เป็ นผลดีอะไรกับเขาอีกเหมือนกัน “ท่านยังไม่ตายใช่มยั้ ” เสียงนัน้ ถามและฟังดูรอ้ นใจ มันเป็ นเสียง สีทองอบอุ่น และถึงแม้ว่ามันจะฟังดู รอ้ นใจ แต่มนั ก็ยงั เจือความดุดนั ไว้ด้วยราวกับว่าผู พ้ ูดอาจเป็ นอันตรายมากกว่าคุณนายพาร์ทริดจ์กบั เพือ่ นๆ ของเธอถ ้าเขาเลือกทีจ่ ะเป็ น ซิรอิ สุ ไม่แน่ใจว่าตัวเองตายแล ้วหรือยังไม่ตาย เขารู้สกึ อ่อนแรง เกินกว่าจะรับมือกับเสียงเข ้มดุดนั นี้ เขาจึงลอยต่อไปอย่างเงียบๆ “ท่านพูดไม่ได้หรือไง” ความอบอุ่นที่กำ� ลังอาบบนตัวซิริอุสเริ่ม รุนแรงมากขึ้นและร้อนมากขึ้น ราวกับว่าผู ้พูดเริม่ หมดความอดทน ซิรอิ สุ มึนชาเกินกว่าจะรู้สกึ หวาดกลัว เขาเพียงแค่ลอยละล่องต่อไป “ข ้าคิดว่า ท่านคงพูดไม่ได้” เสียงนัน้ พูดอีก “พวกเขาแย่มาก แต่ ขา้ จะพยายาม ช่วยท่านเท่าทีจ่ ะช่วยได้ พวกเขาอย่าพยายามห ้ามข ้าให ้ยาก!” ความอบอุ่นยังคงซัดสาดรอบตัวซิริอุสแม้ว่าเขาจะรู้สกึ ว่าผูพ้ ูด เดินจากไปแล ้ว เขาลอยไกลออกไปอีกนิดจนกระทั่งมาชนอะไรบางอย่าง . Diana Wynne Jones . 23
ทีเ่ ป็ นสีเขียวยาวๆ และอ่อนนุ่ม ความอบอุ่นกดตรึงเขาไวแ้ ล ้วโยกตัวเขา เบาๆ มันค่อนข ้างน่ายินดี ในขณะเดียวกันนัน้ ลูกหมาทีเ่ กือบจมน�ำ้ อีกสีต่ วั ก็ลอยออกไปกลางแม่นำ�้ แล ้วเลี้ยวโค้งตรงไปยังบริเวณทีแ่ ม่นำ�้ เริ่มกว ้าง ขึ้นและสกปรกมากขึ้น ซึง่ มีบ ้านเรือนหลายหลังตัง้ อยู่บนริมฝั่ง เสียงแหลมพูดอะไรแปลกๆ อยู่ใกล้ซริ ิอุส “อุย๊ ยี้! มีลูกหมา นอนตายอยู่ในกอหญ้ากก!” “อย่าแตะต้องมันนะ!” เสียงทีค่ ่อนข ้างแก่กว่าและห ้าวกว่าพูด แล ้ว เสียงทีส่ ามทีอ่ ่อนโยนและเป็ นจังหวะน่าฟังก็พดู ขึ้นว่า “ขอฉันดูหน่อยซิ!” “อย่าแตะต้องมันนะ แคธลีน!” เสียงทีส่ องสั่ง แต่มเี สียงน�ำ้ แตกกระจายกับเสียงดังสวบสาบ แลว้ มือคู่หนึ่งที่ เล็กกว่า สั่นเทามากกว่า และหวั่นหวาดมากกว่าทีซ่ ริ ิอสุ เคยคุน้ ก็อมุ ้ เขา ขึ้นจากน�ำ้ ก่อนจะชูเขาสู งขึ้นกลางอากาศ ซิริอสุ รู้สกึ ไม่ปลอดภัย มือที่ สั่นเทาคู่ นนั้ กับอากาศที่หนาวเย็นท�ำใหเ้ ขาตื่นตระหนก ซิริอุสดิ้นเร่ าๆ และสามารถส่งเสียงร้องแหลมเบาๆ ด้วยความหวาดกลัวออกมาจนได้ มือคู่นนั้ ไม่ยอมปล่อยเขา “มันยังไม่ตาย! มันยังมีชีวติ อยู่! โถ น่าสงสารจริงๆ มันหนาว จนแข็งแล ้ว!” “ใครบางคนพยายามจับมันถ่วงน�ำ้ ” เสียงทีแ่ หลมทีส่ ุดพูด “โยนมันกลับลงน�ำ้ ไปเถอะ” เสียงทีส่ องบอก “มันยังเล็กเกินกว่า จะเลียนมเองได้ ถึงยังไงมันก็ตอ้ งตายอยู่ด”ี “ไม่ตายหรอก” มือทีอ่ มุ ้ ซิรอิ สุ มั่นคงขึ้นอย่างดื้อรัน้ “ให้มนั ดูดนม จากขวดนมเด็กอ่อนใบเก่านั่นก็ได้ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้มนั ตาย” “แม่ไม่ยอมให ้เธอเลี้ยงมันหรอก” เสียงห ้าวๆ แย้งอย่างรังเกียจ “แม่ไม่ยอมใหเ้ ลี้ยงแน่ และแมวพวกนัน้ ก็จะฆ่ ามันตายด้วย” เสียงของคนเล็กสุดพูด “พูดจริงๆ นะ แคธลีน” เด็กหญิงอุม้ ซิริอุสเขา้ กอดแนบอกอย่างปกป้ องหวงแหน แลว้ เริ่มเดิน ... กระแทกตุบ้ กระเด้งดึง๋ กระแทกตุบ้ ... ออกจากแม่นำ�้ ไปบน 24 . Dogsbody .
ทุ่งหญ้า “ลูกหมาน้อยทีน่ ่าสงสาร” เธอพูด เด็กชายสองคนเดินตามพลาง โต้เถียงกับเธอ เสียงถกเถียงกันของพวกเขาดังแสบแก้วหู ซริ ิอุส และ เด็ก หญิง ก็ ค อยแต่ จ ะท�ำ ให้ซิริอุส กระเด้ง ขึ้น กระเด้ง ลงจากการที่เ ธอ เอี้ยวตัวหันไปเถียงตอบ แต่ซริ ิอสุ ตระหนักดีว่าเธอก�ำลังปกป้ องเขาจาก เด็กสองคนนัน้ ท�ำให้ซิริอุสรู้สกึ ดีใจ อ้อมกอดที่สะเทือนไปมาของเธอ ก�ำลังท�ำใหเ้ ขารู้สกึ ปลอดภัยมากขึ้น และอบอุ่นขึ้นเยอะ “อุย๊ !” แคธลีน ร้องอุทานพลางก้มหน้าลงเหนือตัวเขา “มันกระดิกหางด้วย!” โรบินเด็กชายคนน้องขอดู “หางมันเล็กดู แปลกพิลกึ ” เขาพูด เสียงกังขา “เธอคงไม่คดิ ว่ามันเป็ นหนู หรอกใช่มยั้ ” “ไม่ใช่หนู ” แคธลีนตอบ “มันเป็ นหมา” “มันเป็ นหนู” บาซิลเด็กน้อยทีโ่ ตกว่าแย้ง “หนูไอริช ชามุส โอ’แร็ท!” “หุบปากเถอะ” แคธลีนพูดเสียงละเหีย่ ใจ
. Diana Wynne Jones . 25