ทัศน|ศึกษา

หนังสือในชุด Journey ลำ�ดับที่ 017 เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ 978-616-327-013-9 พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม 2556 ราคา 250 บาท ข้อมูลบรรณานุกรมของสำ�นักหอสมุดแห่งชาติ ชนพัฒน์ เศรษฐโสรัถ. ทัศน | ศึกษา. -- กรุงเทพฯ : อะบุ๊ก, 2556.

368 หน้า.

1. การเดินทาง. I. ชื่อเรื่อง.

910.4 ISBN 978-616-327-013-9

ในกรณีที่หนังสือมีตำ�หนิจากการพิมพ์หรือเข้าเล่มสลับหน้า กรุณาส่งหนังสือเล่มนั้นกลับมาตามที่อยู่สำ�นักพิมพ์ ทางเรายินดีเปลี่ยนให้ โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น สั่งซื้อหนังสือราคาพิเศษ 0-2726-9996 ต่อ 49 E-mail member@daypoets.com

บรรณาธิการที่ปรึกษา วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ บรรณาธิการบริหาร ภูมิชาย บุญสินสุข ผู้ช่วยบรรณาธิการ สุรเกตุ เรืองแสงระวี อาร์ตไดเร็กเตอร์ บพิตร วิเศษน้อย กราฟิกดีไซเนอร์ เพกา เจริญภักดิ์ กราฟิกดีไซเนอร์ เมธาสิทธิ์ กิตติกุลยุทธ์ เลขานุการ/พิสูจน์อักษร พิมพ์นารา มีฤทธิ์ กองบรรณาธิการ นทธัญ แสงไชย เรียงพิมพ์ เชษฐพงศ์ ชูประดิษฐ์ การตลาด/ประสานงานการผลิต วิไลลักษณ์ โพธิ์ตระกูล ดิจิทัลคอนเท็นต์มาสเตอร์ วิศรุต วิสิทธิ์ ผู้จัดการทั่วไป จัณฑรัศมิ์ เกียรติยศ ผู้ช่วยผู้จัดการ ณัฐธยาน์ อึ้งตระกูลนิธิศ ธุรการ ณัฐรดา ตระกูลสม ลูกค้าสัมพันธ์ นริศรา เปยะกัง เว็บมาสเตอร์ จุฬชาติ รักษ์ใหญ่ สำ�นักพิมพ์ บริษัท เดย์ โพเอทส์ จำ�กัด เลขที่ 3 ซอยเจริญมิตร ถนนสุขุมวิท 63 แขวงคลองตันเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ 10110 โทรศัพท์ 0-2726-9996 ต่อ 22 โทรสาร 0-2714-4252 E-mail abook9@gmail.com Official Page facebook.com/abookpublishing แยกสี/พิมพ์ บริษัท ศิริวัฒนาอินเตอร์พรินท์ จำ�กัด โทรศัพท์ 0-2675-5600 จัดจำ�หน่าย บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำ�กัด (มหาชน) อาคารทีซีไอเอฟ ทาวเวอร์ ชั้นที่ 19 เลขที่ 1858/87-90 ถนนบางนา-ตราด แขวงบางนา กรุงเทพฯ 10260 โทรศัพท์ 0-2739-8000 โทรสาร 0-2739-8609

PREFACE

ชนพั ฒ น์ เศรษฐโสรั ถ เป็ น ช่ า งภาพนิ ต ยสารที่ มี ไ อเดี ย พลุ่งพล่านมาก

ใครก็ตามที่เคยออกไปถ่ายงานกับเขาคงรู้คุณสมบัติข้อนี้ดี

ผมชอบไอเดียและลูกบ้าในงานของเขามาก

แต่ ก็ แ อบนอกใจไปชอบภาพที่ เขาถ่ า ยเล่ น ๆ ในระหว่ า ง เดินทางมากกว่า

ภาพที่ไม่ได้คิด ไม่ได้ออกแบบ และไม่ได้เตรียมตัวล่วงหน้า เห็นอะไรตรงหน้าแล้วรู้สึกกับมัน ก็กดชัตเตอร์เก็บไว้

ผมเคยเดินทางไปต่างแดนกับเขาหลายหน กลายมาเป็น ส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ก็หลายภาพ

นั่นทำ�ให้ผมพบว่า สายตาและสมองของเขาน่าสนใจ

ชนพัฒน์ไม่ชอบถ่ายรูปสัญลักษณ์ของเมือง แหล่งท่องเที่ยว ชื่อดัง และอะไรๆ ที่นักท่องเที่ยวจำ�นวนมากดั้นด้นไปเพื่อถ่ายรูป

เขากลับสนใจสิง่ เล็กๆ ทีอ่ ยูร่ อบตัว ทีถ่ า้ ไม่สงั เกตดีๆ ไม่มที าง เห็น

นั่นคือเสน่ห์ภาพถ่ายของชนพัฒน์

ภาพถ่ายที่เขากดชัตเตอร์ บอกเราว่า เขามองอะไร

ส่วนข้อความมากมายที่เขาบันทึกไว้ บอกเราว่า เขาเห็นอะไร

สิ่ ง ที่ เขาเห็ น เป็ น มุ ม เล็ ก ๆ ไม่ ต่ า งจากภาพที่ เขาบั น ทึ ก แต่มันก็พิเศษ อย่างน้อยก็ทำ�ให้เราตั้งคำ�ถามกับตัวเองว่า ทำ�ไมเรา ถึงไม่ได้สังเกตสิ่งเหล่านี้นะ

หนั ง สื อ ‘ทั ศ น | ศึ ก ษา’ เล่ ม นี้ ของชนพั ฒ น์ น่า จะทำ � ให้ หลายคนอยากเก็บกระเป๋าออกเดินทาง

ไม่ได้ไปก้าวตามรอยเท้าของเขา

แต่อยากกลับไปเดินทางอีกครัง้ แล้วมองโลกในมุมเล็กมุมน้อย ให้ได้แบบเขาบ้าง ทรงกลด บางยี่ขัน

FOREWORD

๑ ฉันพูดอังกฤษไม่คล่อง แต่ฉันชอบเที่ยว

๒ ฉันเลยเลือกไปในที่ที่เค้าไม่ค่อยจะใช้อังกฤษ เพื่อจะได้ ไม่ต้องอายเวลามีเด็กเล็กๆ มาคุยด้วย แล้วเราตอบเด็กไม่ได้

๓ ปกติฉันจะเก็บเรื่องที่ได้พบเจอเป็นภาพถ่าย

๔ สกิลการเขียนจึงด้อยลงทุกวันๆ

๕ มันก็เลยกลายเป็นข้อความสั้นๆ แบบนี้

๖ เวลาไปเที่ยวก็ไม่เคยคิดจะหาข้อมูล

๗ ฟังจากคำ�บอกเล่าของคนในพื้นที่ จำ�เอาจากที่เห็นตาม ถนน คิดเองเออเองจดลงสมุดบันทึก

๘ รูปถ่ายก็ไม่ได้เน้นเอาสวยงามแบบส่งประกวด เพราะ คิดว่ารูปทีย่ งิ่ ประดิษฐ์ยงิ่ มีเทคนิคแพรวพราวมันดูไม่จริง อยูอ่ กี มิตนิ งึ ที่ไม่มีอยู่จริง

๙ สิ่งที่เขียนอยู่ในหนังสือเล่มนี้ มันจะจริงสักแค่ไหน หรือ ถูกหมดรึเปล่าไม่รู้ อยากให้เดินทางไปดูกันเอง

๑๐ ความสวยงามมักไม่ค่อยจริง ชนพัฒน์ เศรษฐโสรัถ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๖

CONTENTS CHINA ๑๒

FRANCE ๙๘

RUSSIA ๑๕๔ INDIA ๑๙๒ ITALY ๒๕๒

JAPAN ๒๘๖

I TA LY

252

253

254

ที่ปิซ่า ช่วงที่ถ่ายรูปแล้วสบายใจที่สุด อยู่ที่เวลาไม่เกิน ๑๐ โมงเช้า เพราะหลังจากนั้นคนจะหนาแน่นมาก เหมือนสถานีขนส่งหมอชิตช่วงสงกรานต์ ต้องนั่งรถเฉพาะที่เค้าจัดเตรียมให้เพื่อเข้าไปที่ปิซ่า เพื่อไม่ให้การสั่นสะเทือนของรถบนถนนมีผลต่อหอเอน ผู้ที่สร้างหอเอนเป็นคนพิการ ที่ครั้งหนึ่งถูกประณามว่า หอเอนมันเอนเพราะความพิการของคนสร้าง เมื่อก่อนพื้นที่บริเวณปิซ่าเคยเป็นทะเล ชั้นดินไม่แข็งแรง จึงทำ�ให้หอมันเอนเอง ไม่เกี่ยวกับคนสร้างแต่อย่างใด ของที่ระลึกนอกเขตรั้วปิซ่าราคาถูกกว่าข้างใน

255

โรม สร้างทับๆ เมืองก่อนหน้านี้กันขึ้นมา ถ้าขุดลงไปก็จะเจออีกเมือง ขุดต่อลงไปก็จะเจออีกเมือง

256

ที่นี่มีทริกว่า ถ้าจะสร้างบ้านหรือตึกอะไรก็ตาม แล้วเกิดขุดลงไปเจอซากตึกอะไรอยู่ข้างล่าง ก็ทำ�เป็นไม่เห็นซะ สร้างทับไปเลย เพราะถ้ากระโตกกระตาก ทางการมาแน่ ชาตินี้ไม่ต้องสร้างอะไรกันพอดี แหม เนียนๆ เหมือนบ้านเราเลยนะ

257

สิ่งก่อสร้างในโรม ใหญ่โตมาก มากซะจนคิดว่า ปราสาทหินแถวบ้านเรา เป็นแค่ตัวต่อเลโก้ 258

แฟชั่นที่นี่เป็นเลิศ แต่งตัวดีทุกหัวระแหง แต่บ้านเมืองสกปรกมาก

259

260

ที่นี่โจรเยอะ ทำ�อะไรต้องระวังเป็นพิเศษ โดยเฉพาะ นักท่องเที่ยว อย่าเผลอวางของอะไรไว้เด็ดขาด เพราะชั่วพริบตา ของนั้นจะสูญไปกับอากาศ ให้ได้เซอร์ไพรส์กัน เคยมีบางคนรอบคอบนั่งทับของซะเลย ใครจะกล้ามาหยิบ แต่นั่งๆ อยู่ มีคนทำ�ของตก ตรงใต้โต๊ะ ก็แบบว่าเป็นคนดีก้มลงหยิบให้ พอตูดกลับมา ติดเก้าอี้แค่นั้นแหละ ของหายไปแล้ว มายากลชัดๆ!

261

262

263

สะพานถอนหายใจ เป็นสถานที่สุดฮิตที่นักท่องเที่ยวมักจะถ่ายรูปกัน สะพานนี้เมื่อก่อนจะเชื่อมต่อระหว่างศาลกับคุก ถ้าใครถูกตัดสินว่าต้องเข้าคุก นั่นหมายความว่า จะต้องเดินข้ามสะพานนี้ไปที่คุก และที่แห่งนี้ นักโทษทุกคนคงจะต้องถอนหายใจ กับแสงแดดสุดท้ายในชีวิต เพราะคุกนี้เมื่อถึงเวลาน้ำ�ขึ้น น้ำ�จะท่วมคุกจนมิด นักโทษก็จะตายเพราะจมน้ำ� แต่ว่ามีชายคนนึงเคยรอดจากคุกนี้มาได้ ทั้งที่โดนคดีขายชาติ ขายความลับต่างๆ นานา รอดได้เพราะความช่วยเหลือของสาวๆ ด้วยนะ บุคคลผู้นั้นคือพ่อหนุ่มคาสโนว่านั่นเอง

264

265

น้ำ�ในคลองเวนิสมันเป็นน้ำ�เน่าคลองแสนแสบดีๆ นี่เอง เหม็นมาก แค่สีไม่คล้ำ�อย่างคลองแสนแสบเท่านั้น มันคือน้ำ�ทิ้งจากตึกที่ตั้งอยู่นั่นแหละจ้ะ แต่ไปถึงที่แล้ว แถมถ้าได้ลงเรือกอนโดล่า ซึ่งราคาก็ไม่ได้ถูกๆ เลยเนี่ย เราก็จำ�เป็นต้องยิ้มแฉ่งแก้มปริ แสร้งทำ�เป็นมีความสุขให้สมกับที่ได้มา ด้วยเหตุนี้คนที่ไม่เคยมาที่นี่จึงไม่เคยรู้เลยว่า น้ำ�ในคลองมันเหม็นแค่ไหน 266

267

ถ้าได้นั่งเรือกอนโดล่าแล้ว ก่อนขึ้นฝั่งอย่าลืมให้ทิปคนแจวเรือ ซัก ๓ ยูโร (ต่อลำ�) นะ ให้คนดึงเราขึ้นฝั่งอีกซัก ๒ ยูโร แต่ถ้าจะให้ครบสูตร ควรจ้างคนเล่นดนตรีบนเรือด้วย (ไม่ใช่อะไรหรอก เผื่อจะลืมความเหม็นได้บ้าง)

268

269

ตามทางเดินที่เวนิส จะมีคนแต่งตัวใส่หน้ากาก แบบหน้ากากงานเลี้ยงน่ะ แต่งตัวแบบเทพนิยาย มายืนๆ ล่อตาล่อใจให้อยากถ่ายรูป ถ้าอยากถ่ายก็จ่ายให้เค้าซักยูโรนึงนะ เพราะมันคืออาชีพสุจริตน่ะ อย่าไปแอบขโมยถ่ายแบบนิสัยนักท่องเที่ยวไทยเลย

270

271

272

273

เวโรน่าเป็นชื่อเมืองต้นกำ�เนิดตำ�นาน โรมิโอ-จูเลียต ที่ระเบียงบ้านจูเลียต มีรูปปั้นโลหะจูเลียตอยู่ข้างล่าง นมของรูปปั้นจูเลียตมันวาวมาก เพราะใครไปใครมาก็เอามือไปลูบนมจูเลียตกันเพื่อขอพร

274

275

ในโรมกับมิลานรถโคตรติด ติดยังกะกรุงเทพฯ จอดรถก็แทบจะเกยกัน จอดกันบนเกาะกลางถนน นั่นแหละ (ที่จอดรถหายาก ทางการเลยปรับปรุง เกาะกลางให้จอดรถซะเลย) รถยนต์ใช้งานที่นี่เค้าก็คันเล็กๆ เพราะคันใหญ่ หาที่จอดยาก เล็กจริงๆ นะ แบบรถมิร่าสมัยก่อน (เอ่อ แล้วคนอิตาเลียนตัวเล็กๆ กันที่ไหน ก็อัดกันเข้าไปได้เนอะ) 276

รถทั้งหมดในถนน ๗๐ กว่าเปอร์เซ็นต์ เต็มไปด้วยรอยบุบรอยขูดเป็นทางยาว แต่เค้าก็เหมือนไม่แคร์อะไร คนที่นี่เห็นรถยนต์เป็นแค่ยานพาหนะ ไม่ใช่สิ่งของที่เอามาบอกสถานะการเงิน (เค้าก็เลยขับรถกันด้วยนิสัยทรามๆ ซะเลย เฮ่!)

277

278

สนามกีฬาโคลอสเซียมเหลืออยู่แค่ครึ่งเดียว เพราะเคยถูกกษัตริย์องค์นึงสั่งให้ทำ�ลาย ด้วยถือว่าเป็นจุดเสื่อมทรามของโลก เนื่องจากที่นี่เคยเป็นที่ที่พวกแกลดิเอเตอร์ เค้ามาสู้กันเลือดนอง ทั้งคนกับคน คนกับสิงโต หลายคนกับหลายคน หลายคนกับหลายสิงโต รถม้ากับรถม้า วันดีคืนดีก็จะมีคนกับจระเข้ โดยที่เค้าจะสูบน้ำ�มาขังไว้ในสนาม วันดีคืนดีกว่านั้นก็มีการสู้กันทางเรือด้วย เพี้ยนมั้ยล่ะ

279

ฝาผนัง กำ�แพงสาธารณะในมิลานมักเต็มไปด้วยรอยพ่นสี ที่ฉันไม่อาจเรียกมันว่ากราฟฟิตี้ได้ เพราะเหมือนฝีมือ เด็กช่างกลเมืองไทยพ่นกันโง่ๆ แต่คนที่นี่เห็นว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องปกติ เค้าถือว่ามันคือศิลปะ มันเป็นจุดเริ่มต้น ของความคิดสร้างสรรค์ และเค้ายังว่ามันคือเอกลักษณ์ ของมิลานซะด้วย ตอนเด็กๆ เป็นวัยรุ่นก็พ่นกันไป พอโตขึ้นมาหน่อย ก็ซื้อสีมาทาลบมันไป เพื่อให้รุ่นต่อไป ได้มาพ่นอีก ดีแฮะ ใครมีลูกมีหลานเป็นเด็กช่างกล บอกให้มันเก็บเงินไปเที่ยวมิลานกันนะ เขตเมืองเก่าของโรมห้ามพ่นสีบนกำ�แพง 280

281

282

รอบๆ ลานน้ำ�พุเทรวี่ (ที่เป็นต้นกำ�เนิดการโยนเหรียญน่ะ) จะมีไอติมเจลาโต้ขายเยอะแยะเลย แต่รสชาติก็อึนๆ อร่อยไม่สุด เหมือนที่เอามาขายในบ้านเราแหละ แต่มันก็เป็นที่พึ่งที่ดีสำ�หรับคนปวดฉี่นะ เพราะแถวๆ น้ำ�พุไม่มีห้องน้ำ� ถ้าไปซื้อไอติมก็เข้าห้องน้ำ�เค้าได้

283

284

285

ภาพ: ยรรยง ยามาซากิ

ABOUT

ชนพัฒน์ เศรษฐโสรัถ มีชื่อและนามสกุลจริงว่า พิชญ์ ภูวเศรษฐาวร

• เกิดที่จังหวัดภูเก็ต ในช่วงยุค ๙๐ เติบโตจากการฟังเพลง อาร์เอส คีตา เพลงอัลเทอร์ฯ และบริตป๊อป ทีจ่ งั หวัดนนทบุรี

• เรียนที่โรงเรียนสาธิตอนุบาลละอออุทิศ โรงเรียนอนุบาล นนทบุรี โรงเรียนสามเสนวิทยาลัย ตามลำ�ดับ

• เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยบูรพา ในคณะมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ ภาควิชานิเทศศาสตร์ เอกการประชาสัมพันธ์ โทภาษาไทย

• ทำ�งานที่แรกในตำ�แหน่งฝ่ายกิจกรรมที่นิตยสาร the boy ก่อนจะกลายมาเป็นกองบรรณาธิการ แล้วก็กลายเป็น ช่างภาพในเวลาต่อมา

• ทำ�งานได้ครึ่งปีก็ย้ายไปเป็นช่างภาพที่นิตยสาร สุดสัปดาห์ สองสามปี ก่อนจะย้ายมาเป็นช่างภาพที่นิตยสารอะเดย์ (บางครั้งก็แฮมเบอร์เกอร์ด้วย) เป็นเวลาสามปีก่อนที่จะ ลาออกไปเรียนและเที่ยวเล่นที่ประเทศญี่ปุ่นเกือบสองปี แล้วจึงมาเนียนทำ�งานที่อะเดย์อีกครั้งจนถึงปัจจุบัน

• www.facebook.com/aberabbit

• www.facebook.com/blindrabbit

368