คำ�นำ�สำ�นักพิมพ์ กอ ขอ คอ งอ เล่มนี้เป็นหนึ่งในหนังสือล็อตบุกเบิกของ everyday ํ แบรนด์ใหม่ภายใต้รม่ ของ a book Publishing ด้วยเหตุผล ที่ชัดเจนมาก นั่นคือภาษาเป็นเรื่องที่เราใช้ทุกวัน และมันเป็นเรื่อง สำ�หรับทุกคน โจ้บองโก้ เขียนคอลัมน์ ปรนัย ลงนิตยสารดิจิทัลรายสัปดาห์ ชื่อ MONDAY มาเกือบปี เป็นการพูดถึงภาษาไทยในลีลาสนุกสนาน และได้ความรู้ติดปลายนวมทุกครั้ง ขณะที่ติดตามอ่านทุกจันทร์ แม้คนทำ�งานสำ�นักพิมพ์อย่างเราๆ ทีม่ ที กั ษะทางภาษาติดตัวกันมา พอสมควร ยังได้เปิดหูเปิดตาอยูเ่ รือ่ ยๆ กับความจุกจิกทีน่ า่ สนุกของ ภาษาไทย ที่แม้จะใช้กันอยู่ทุกวัน แต่ไม่ยักรู้ว่าสำ�นวนที่เราใช้กัน บ่อยๆ นี้มีที่มาที่คิดไม่ถึง หรือคำ�สับสนที่เรางงกับมันมาโดยตลอด ที่แท้มีเทคนิคการจำ�ง่ายแค่นี้เองนี่นา หรือคำ�ที่เราคุ้นกันมานานนั้น ที่จริงผิดหลักภาษาหรอกหรือนี่ ถามว่าแล้วไอ้แบบที่ถูกต้องนั่นเราเอาไปใช้พูดทุกวันตามที่ นายโจ้บองโก้บอกไว้หรือเปล่า ก็ยอมรับว่า ไม่เสมอไป เพราะบางที เราก็แค่อยากพูดสนุก พูดสะดวก กับคนที่สนิท จึงไม่ใส่ใจว่าจะต้อง เป๊ะอะไรนักหนา
แต่ถ้ามีวันไหนที่จำ�เป็นต้องใช้ไอ้อย่างที่ถูกขึ้นมา อย่างน้อย เรารู้ ก็เท่านี้เอง ภาษาเป็นเรื่องสนุก ยิ่งภาษาไทยยิ่งสนุก เพราะเราใช้มัน ทุกวัน และนอกเหนือจากจะทำ�ให้ชวี ติ เรามีความหมาย มันยังทำ�ให้ ชีวิตเรามีรสชาติ everyday ํ by a book
คำ�นิยม ถ้าคุณแอบเปิดอ่านเนือ้ หาข้างในบ้าง จะรูว้ า่ โจ้ ผูเ้ ขียนหนังสือ เล่มนี้เล่าเรื่องคำ�ถูกคำ�ผิดด้วยการทำ�เป็นข้อสอบปรนัย ไหนๆ ก็ไหนๆ ฉันขอลองออกข้อสอบปรนัยแบบในเล่มนี้ ดูบ้างละกันนะ เด็กชายโจ้ (นามไม่สมมติ) ปรากฏร่างขึ้นในชีวิตฉันเมื่อ ประมาณ ๕ ปีก่อน โจ้เป็นเด็กคณะนิติศาสตร์ที่มาสมัครโครงการ a team junior ในตำ�แหน่งพิสูจน์อักษร โจ้เป็นคนเดียวทีม่ พี อร์ต (พอร์ตพิสจู น์อกั ษร ใครเขาส่งมากัน) พอร์ตของเด็กชายโจ้คือภาพถ่ายจำ�นวนหนึ่ง โจ้ไม่ได้เอาผลงาน การถ่ายภาพอลังการมาเป็นพอร์ต แต่ส่งภาพถ่ายป้ายที่เขียนคำ�ผิด ซึ่งเขาพบเจอส่งมาให้ ด้วยความประทับใจฉันเลยเรียกมาสัมภาษณ์ แล้วก็พบว่าภาพชุดนี้เป็นภาพสะสมเพียงส่วนหนึ่งของโจ้ ไม่ได้เพิ่ง มาตามถ่ายเพื่อส่ง เมื่ อ รั บ มาก็ ไ ม่ ผิ ด หวั ง เด็ ก ชายโจ้ ทำ�หน้ า ที่ ตำ�แหน่ ง นี้ ใ น a team junior ๖ ได้ในระดับโรคจิต ในความหมายของการจริงจัง บ้าคลั่ง ทุ่มเท เขาหลงใหลการพิสจู น์อกั ษร และคิดว่าอาชีพนีม้ คี วามหมาย มากกว่าการตรวจคำ�ผิดอย่างที่คนส่วนใหญ่เข้าใจ นอกจากสนใจเรื่ อ งคำ� โจ้ ยั ง เสี ย งดี ร ะดั บ เป็ น นั ก ร้ อ ง ประสานเสียงได้รน่ื หู เล่นเพอร์คสั ชันได้แม่นยำ� ด้วยโชคชะตาพลิกผัน
เขาก็กลายร่างเป็นกองบรรณาธิการ เท่ากับว่าตอนนี้เขาเป็นทั้ง นักร้อง นักดนตรี นักเขียน และนักพิสูจน์อักษรช่างจับผิดระดับ เอาเรื่องมาเขียนหนังสือ คำ�ในข้อใดต่อไปนี้เหมาะกับเด็กชายโจ้ ก. พิลึก ข. พิเศษ ค. พราว ง. เพี้ยน
เรามาวิเคราะห์กันทีละคำ�นะ
พิลึก แปลว่า ผิดปกติ แปลกประหลาด โจ้ เ ป็ น เด็ ก พิ ลึ ก ใส่ ใจเรื่ อ งคำ�ผิ ด จนผิ ด ปกติ สะสมภาพ ป้ายร้านที่เขียนผิด หงุดหงิดมากถ้าเจอ หากต้องแก้ก็จะไม่แก้เปล่า หาข้อมูลของคำ�มาบ่นเพิ่มด้วย (ไม่เชื่อลองอ่านเฉลยโจทย์ปรนัย ในเล่มนี้ดู) พิเศษ แปลว่า นอกเหนือหรือแตกต่างไปจากปกติธรรมดา (มักใช้ในทางดี) โจ้เป็นเด็กพิเศษ (ในทางที่ดีจริงๆ นะ อย่าคิดมาก!) พิเศษ ตรงที่มีความสามารถหลากหลาย แถมขวนขวายอีกต่างหาก โจ้จึงมี ผลงานหลายด้าน ไม่ใช่เด็กสนใจดนตรีปกติ ไม่ใช่เด็กสนใจภาษาไทย ปกติ และไม่ใช่เด็กสนใจกฎหมายปกติ
พราว แปลว่า พราย แวววาว โดยปริยาย (นัยทางอ้อม) หมายความว่า มากมาย โจ้ เ ป็ น เด็ ก มุ ข พราว ไม่ ไ ด้ ห มายถึ ง เป็ น เด็ ก มี ส ร้ อ ยไข่ มุ ก แวววาว แต่หมายถึง โจ้เป็นเด็กมุขพราว จังหวะเล่นมุขแม่นยำ� และว่องไว มีเทคนิคในการนำ�เสนอเรื่องคำ�ที่น่าเบื่อให้ไม่น่าเบื่อได้ สุดท้าย เพี้ยน แปลว่า ผิดแปลกไปเล็กน้อย ไม่ค่อยปกติ โจ้เป็นเด็กเพีย้ น จากโจทย์คงไม่ตอ้ งอธิบายอะไรมาก วิธกี าร รูจ้ กั ความเพีย้ น (มาก) ของเขาได้ดที ส่ี ดุ คือการไล่อา่ นโจทย์ในหนังสือ เล่มนี้
พอวิเคราะห์มาถึงตรงนี้ ก็อยากจะเพิ่มตัวเลือกอีกสักข้อ จ. ถูกทุกข้อ คงต้องเฉลยว่าข้อที่เหมาะที่สุดคือ ข้อ จ. นี่แหละ เพราะที่เขียนมาทั้งหมดนั่น มั่นใจจริงจังว่าถูกหมด
วาริณี วรวิทยานนท์
คำ�นิยม เพื่อให้ตรงวัตถุประสงค์ของ ‘คำ�นิยม’ ครูทอมต้องเริ่มจาก การวิเคราะห์ความหมายของ ‘คำ�นิยม’ ครับ ‘คำ�นิยม’ มาจากคำ�ว่า ‘คำ�’ กับคำ�ว่า ‘นิยม’ ครับ (เผื่อบางท่านไม่ทราบ) ‘นิยม’ แปลว่า ‘ชมชอบ ยอมรับนับถือ ชื่นชมยินดี’ ดังนั้น ผมจะใช้พื้นที่ตรงนี้เอ่ยชมหนังสือในมือทุกท่านครับ แม่งเอ๊ย! ให้กู ด่าสักหน่อยก็ไม่ได้! เอาวะ! ชมก็ชม ผมจบเอกภาษาไทย คณะอั ก ษรศาสตร์ จุ ฬ าลงกรณ์ มหาวิทยาลัยครับ เข้าเรียนได้ด้วยโครงการพิเศษชื่อ โครงการรับผู้มี ความสามารถพิเศษด้านภาษาและวรรณคดีไทย (สรุปว่านี่กำ�ลังชม ตัวเอง? เขาให้มาชมหนังสือของโจ้บองโก้เว้ย!) เพื่อนๆ แต่ละคน ทีผ่ า่ นเข้ามาเรียนโครงการนีล้ ว้ นแล้วแต่ชอบภาษาและวรรณคดีไทย ทั้งสิ้น และผมก็คิดมาเสมอว่าคนที่ชอบภาษาไทยจริงๆ แบบจริงๆ อ้ะ แม่งต้องเรียนแบบที่กูเรียนดิวะ จนกระทั่งได้มารู้จักมักจี่กับนาย โจ้บองโก้ บัณฑิตคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ผมก็ บรรลุได้ว่าคนที่รักและใส่ใจภาษาไทยที่ไม่ได้เรียนเอกภาษาไทยนั้น มีอยู่จริงครับ ไม่ใช่แค่ชอบธรรมดา แต่นี่ชอบถึงขั้นเขียนหนังสือ เกี่ยวกับภาษาไทยออกมาด้วย ดูสิครับดู คือแบบนี้ไม่ใช่เรียกว่า แค่ชอบแล้วครับ ผมพูดได้เต็มปากเลยว่านายโจ้บองโก้นี่รู้ลึกรู้จริง เรือ่ งภาษาไทยมากไม่แพ้คนทีเ่ รียนเอกภาษาไทยมาเลยครับ แถมยัง มีมากกว่าคนที่เรียนเอกภาษาไทยบางคนเสียอีก ตอนทีผ่ มอ่านต้นฉบับหนังสือเล่มนี้ ผมมัน่ ใจล้านเปอร์เซ็นต์ ครับว่าผู้อ่านทุกคนต้องชอบแน่ๆ นี่มันคือหนังสือสอนภาษาไทย
ที่แม่งสุดตีนมาก ได้สาระเกี่ยวกับคำ�และสำ�นวนไทย เต็มอิ่มพอดีๆ สำ�นวนภาษาก็สนุกมาก ส่วนนำ�เรื่องในแต่ละตอนก็เพ้อเจ้อดีครับ และสิ่งหนึ่งที่ชื่นชมมากๆ คือความถูกต้องแม่นยำ�ของเนื้อหาครับ นี่ ผ มกล้ า พู ด เลยว่ า เนื้ อ หาถู ก ต้ อ งกว่ า หนั ง สื อ ของติ ว เตอร์ ส อน ภาษาไทยบางท่านเสียอีกแน่ะ! มุมมองของคุณโจ้บองโก้ที่มีต่อภาษาไทย ไม่ใช่มุมมองโคตร อนุรกั ษ์นยิ มชนิดทีว่ า่ ต้องสะกดถูกต้องตามมาตรฐาน แต่คณ ุ โจ้บองโก้ คืออีกคนหนึ่งที่มองภาษาไทยอย่าง ‘รู้จักและเข้าใจ’ ซึ่งผมมั่นใจ ครับว่านี่แหละคือแนวคิดที่ ‘คนรักภาษา’ ทุกคนควรเอาเยี่ยงอย่าง เพราะไอ้คุณโจ้บองโก้นี่แหละครับคือคนแรกที่ทำ�ให้ผมรู้จักคำ�ว่า ‘บ่องตง’ แล้วผมก็เอาไปใช้ในทวิตเตอร์จนได้ลงหน้าหนึ่งเว็บไซต์ดัง คู่กับน้องโดม จารุวัฒน์ มาแล้ว! ดังนัน้ จงมัน่ ใจได้เลยครับว่าเรือ่ งราวเกีย่ วกับภาษาไทยทีค่ ณ ุ จะได้อา่ นต่อไปนี้ ไม่ใช่การสอนภาษาไทยแบบโบราณเลยแม้แต่นอ้ ย แต่มนั คือการสอนภาษาไทยในรูปแบบใหม่ โดยคนรุน่ ใหม่ เพือ่ คนไทย ทุกรุ่น รับรองว่าคุณจะเพลิดเพลินจำ�เริญใจกับหลายเรื่องราวของ ภาษาไทยแบบสุดๆ จนวางไม่ลงเลยทีเดียว สุดท้าย ขอบคุณมึงมากว่ะโจ้ทเ่ี ขียนหนังสือดีๆ แบบนีอ้ อกมา ขอบคุณจริงๆ ครัสสสสสส จักรกฤต โยมพยอม (ครูทอม), @tutor_tom สุดยอดแฟนพันธุ์แท้สุนทรภู่ พิธีกรรายการโทรทัศน์ที่เกี่ยวกับภาษาไทย
คำ�นำ� คิดถึงคาบภาษาไทย เราคงเห็นภาพครูแก่ๆ หน้าง่วงๆ มาอ่าน หนังสือให้ฟังอย่างเบื่อๆ ให้นักเรียนเซ็งๆ ไปตามๆ กัน ตอนเด็กผมก็เป็นนักเรียนคนนัน้ ทีน่ ง่ั หน้าเยิม้ รอเวลาหลับใหล ใส่หน้าครู ไม่แปลกเลยที่จะได้เลข ๒ มาประดับในใบเกรดอย่าง ภาคภูมิ แต่ดว้ ยความบังเอิญในชีวติ ผมเลยจับพลัดจับผลูได้มาทำ�งาน พิสูจน์อักษร ซึ่งก็น่าแปลก ทั้งที่ชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ทำ�งาน ใกล้ชิดกับวิชาที่เราหลับใส่อาจารย์ตอนสอนอย่างนี้ และที่แปลก กว่านี้คือ ผมดันชอบงานปรู๊ฟซะงั้น เพราะภาษาไทยของนักเขียนหลายต่อหลายคนที่ผมอ่าน มันไม่ได้น่าเบื่อเหมือนภาษาไทยในคาบภาษาไทย เออ ทำ�ไมเป็น อย่างนั้น อาจเพราะนักเขียนคือผู้เล่นสนุกกับภาษา สำ�หรับนักเขียน (และพิสูจน์อักษรที่ตรวจงานนักเขียน) แล้ว ภาษามีไว้สื่อสาร ไม่ได้ มีไว้กราบไว้บชู า ฉะนัน้ เราจะเขียนอย่างไรก็ได้ ตราบใดทีม่ นั สือ่ สาร ได้ครบถ้วน และไม่ผิดหลักภาษาไทย ทั้ ง ที่ ค นไทยบอกตั ว เองว่ า เป็ น เมื อ งพุ ท ธ แต่ ก ลั บ ไม่ มี ความพอดีตามหลักทางสายกลางแม้แต่น้อย ไอ้คนที่ใช้ภาษาวิบัติ ก็ใช้มั่วซั่วโคตรๆ ในขณะที่คนที่อนุรักษ์ภาษาก็ปกป้องกันอย่าง หน้ามืดไม่กะให้มีการพลิกแพลงกันเลย ซึ่งผมว่ามันไม่ใช่นะ
เราไม่สามารถบอกให้คนรักภาษาได้จากการชี้นิ้วสั่ง ผมว่า เราจะรักอะไรได้สักอย่างเราต้องสนุกกับมัน ภาษาไทยก็ไม่เว้น หนังสือเล่มนี้เป็นความตั้งใจของผมที่อยากให้ภาษาไทย เป็นอะไรที่อ่านสนุก แต่ไม่เลยเถิด มีคนเคยสอนผมว่า กระบวนกระบี่ในนิยายกำ�ลังภายใน ที่ ร้ า ยกาจที่ สุ ด คื อ ‘ไร้ ก ระบวน’ ยากจะจั บ ทาง และไม่ อ าจ เลียนแบบได้ การจะไร้กระบวนได้ ต้องเกิดจากการศึกษาค้นคว้ากระบวน กระบี่ต่างๆ จนถ่องแท้ซะก่อน จึงจะเอามาดัดแปลงเป็นของตัวเอง ได้อย่างมีหลักการ โดยการแหกหลักการ แต่ ถ้ า ไม่ รู้ ห ลั ก การด๋ อ ยอะไรเลย แล้ ว ตั้ ง หน้ า ตั้ ง ตาจะไร้ กระบวนกันตั้งแต่แรกเริ่ม แบบนั้นเค้าเรียกว่ามั่วครับพี่ ภาษาก็เหมือนกัน จะเล่นสนุกกับมัน ก็ต้องรู้ว่าหลักการ มันคืออะไร ไม่งั้นก็ใช้มั่วไปวันๆ ไม่ต่างกัน โจ้บองโก้ ณ ร้านก๋วยเตี๋ยว กำ�ลังปรู๊ฟงานตัวเอง
สารบัญ ยอดกับหย็อง ข้อสอบของเนย จิ๊บและเป้ย สนชัยกับผ้าของยาย หลวงพี่เคนมีอาการทางจิต แทนยอดนักสืบ ครอบครัวของคุณพง แก๊งสี่จอ เชฟกระทะทองแดงสเปเชียล ดำ�เกิงเปิดร้านอาหารอีสาน นพพลคนล่าจัน เจษฎาจะพาไปต่อ ปุโรหิตแคล้วแห่งแคว้นเสียม นายโดมเลือกคู่ โป้งไม่ชอบทานยาขม ซาร่าอยากเลี้ยงช้าง นายโพเซียนไพ่ สนทิพย์มีความสามารถพิเศษ
๑๖ ๒๐ ๒๔ ๒๘ ๓๒ ๓๖ ๔๐ ๔๔ ๔๘ ๕๒ ๕๖ ๖๐ ๖๔ ๖๘ ๗๒ ๗๖ ๘๐ ๘๔
พุฒินีไม่ชอบเล่นเกม หนิวและจิว นวลเรียนอยู่ชั้น ม.๖ ปีศาจเลือกนาย กวงชอบท่องพจนานุกรม เชนชอบทานหมู พระราชาจิมมี่เป็นที่รักของชาวบ้าน ต้อมกับติ่ง สัตว์น้อยในป่าใหญ่ น้องโน้ตรักแมลง คริสมาเที่ยววัด น้องหนิมไปเมืองนอก ชิดทำ�งานการ์ตูน เข้าเมืองกระต้องประจุดตาม โจจะซื้อกุหลาบ โอ-ปวาฬกับซิงเกิ้ลใหม่ แฝดฝาขอทำ�ชาบู แรมมีพระรามเป็นไอดอล
๘๘ ๙๖ ๑๐๐ ๑๐๔ ๑๐๘ ๑๑๒ ๑๑๖ ๑๒๐ ๑๒๔ ๑๒๘ ๑๓๔ ๑๓๘ ๑๔๒ ๑๔๖ ๑๕๐ ๑๕๔ ๑๕๘ ๑๖๒
คำ�ตายคนตาย แก้วชอบอาสาทำ�บอร์ด บิลลี่เป็นไก่แจ้ เนมอยากไว้พุง โรสและเบิ้ม โจ้บองโก้ชอบกินข้าวเหนียว วงเดอะภาคเป็นบอยแบนด์หน้าใหม่ เกดกับชิ้นส่งหมายนัดเจอกัน จอร์จและซาร่าลืมเอาของไปทะเล ทิม สุดยอดแฟนพันธุ์แท้เสื้อ ชาวจริงใจประเทศเป็นคนจริงใจ เจฟท่องทะเลทราย เฮียไช้เป็นมาเฟียจากเซี่ยงไฮ้ ตาลเป็นพิสูจน์อักษรแห่งสำ�นักพิมพ์อะบิ๊ก ตัดเกรด!
๑๗๐ ๑๗๖ ๑๘๐ ๑๘๔ ๑๘๘ ๑๙๒ ๑๙๖ ๒๐๒ ๒๐๖ ๒๑๐ ๒๑๔ ๒๑๘ ๒๒๒ ๒๒๖ ๒๓๒
๐๐๑
ยอดกับหย็อง
17
ยอดกั บ หย็ อ งไม่ ถู ก กั น แต่ ด้ ว ยความที่ ทั้ ง คู่ เ ป็ น เด็ ก หั ว ดี มีอารยธรรม จึงไม่พยายามเอาชนะกันด้วยกำ�ลัง หรือเอาเพื่อนเกย์ มารุมโทรมอีกฝ่ายแต่อย่างใด ทั้งสองนิยมแขวะกันเวลาที่อีกฝ่าย โชว์โง่เสียมากกว่า วันหนึ่ง ยอดออกไปอ่านนิทานที่ตัวเองเขียนให้เพื่อนๆ ฟัง หน้าห้องเรียนว่า “วันหนึ่ง เหล่า พะ-ยาด อยากจะเล่นว่าว เลยไปขโมยว่าว ปัก-กะ-เป้า มาจากเด็กน้อยคนหนึ่ง พวกมันรีบหยิบว่าวแล้วรีบ วิ่งหนีไป จนกระทั่งถึง เพ-ลา เย็น พวกมันนำ�ว่าวที่ขโมยมาขึ้นชัก แต่อนิจจา พวกมันตัวเล็กเกินกว่าจะทำ�ให้ว่าวเล่นลมอยู่ได้นาน สุดท้าย ว่าวก็ตกลงมาโดนยอดใบ เส-มา วัดพอดีเลย” เมื่อยอดเล่าจบเท่านั้นแหละ หย็องหัวเราะออกมากลาง ห้องเรียน พร้อมทัง้ ชักชวนเพือ่ นๆ ให้เรียกยอดว่า “ไอ้ยอดโชว์โง่ๆ” อย่างสนุกสนานจนเสียงดังถึงห้องปกครอง ไม่ทราบว่ายอดโชว์โง่ตอนอ่านคำ�ใด
ก. พยาธิ ค. เพลา
ข. ปักเป้า ง. เสมา
18
เฉลย: ข. ปักเป้า เรื่ อ งมั น มี อ ยู่ ว่ า คำ�ทั้ ง ๔ คำ�นี้ ส ามารถอ่ า นได้ ส องแบบ ทุกคำ�ครับ นี่คือสิ่งที่เรียกว่า คำ�พ้องรูป คือเหล่าคำ�ที่มีรูปร่างหน้าตา เหมือนกัน แต่กลับอ่านออกเสียงไม่เหมือนกัน อย่างเช่น คำ�ว่า ปักเป้า ที่ยอดโชว์โง่เนี่ย ถ้าอ่านว่า ปัก-กะ-เป้า จะแปลว่า ปลาชนิด หนึ่ง มีหนามแหลม พองตัวได้ แต่ถ้าจะพูดถึงว่าวชนิดหนึ่งที่มี หางยาว เป็นคู่กัดกับว่าวจุฬาเนี่ย ต้องอ่านว่า ปัก-เป้า ส่วนคำ�อืน่ ๆ พยาธิ ถ้าอ่านว่า พะ-ยาด ก็หมายถึง พวกพยาธิ ใบไม้ ใ นตั บ เป็ น สิ่ ง มี ชี วิ ต ปรสิ ต เนี่ ย แหละครั บ แต่ ห ากอ่ า นว่ า พะ-ยา-ทิ จะแปลว่า ความเจ็บป่วย ครับ เช่น โรคาพยาธิ ชาติชรา พยาธิ ไรงี้ ตัดภาพกลับมาทางด้านของ เพลา และ เสมา สองคำ�นี้ อ่านได้ทั้งแบบแยกคำ�และควบกล้ำ�กันไปเหมือนกัน เป็น เพ-ลา กับ เพฺลา / เส-มา กับ สะ-เหฺมา (เออ จะว่าไป การอธิบายวิธกี ารอ่านคำ� ด้วยการเขียนนี่แม่งยากแฮะ) โดย เพ-ลา แปลว่า เวลา ส่วน เพฺลา ก็คอื เพลาล้อรถ นัน่ เอง และ เส-มา คือ ใบเสมาที่ไว้บอกอาณาเขตของโบสถ์ครับ ส่วน สะ-เหฺมา นั้นเป็นคำ�ที่มาจากภาษาเขมร แปลว่า หญ้า
19
นอกจากคำ�พ้องรูปแล้ว ภาษาไทยยังมีคำ�พ้องอีก ๒ ชนิด นัน่ คือ คำ�พ้องเสียง ก็ตามชือ่ เสียงเหมือนกัน แต่เขียนไม่เหมือนกัน ครับ เช่น ไม่-ไหม้ / พันธุ์-พรรณ เป็นต้น อีกชนิดคือ คำ�พ้องความหมาย คือความหมายเหมือนกัน แต่เขียนและอ่านไม่เหมือนกันเลย เช่น ป่า-วนา-ไพร / หญิง-สตรี-อิตถี อะไรอย่างนี้ครับ ผมเคยมี ปั ญ หากั บ คำ�พ้ อ งรู ป อยู่ ที นึ ง ตอนนั้ น ผมเขี ย น ต้นฉบับคอลัมน์อยู่ พอส่งไป พี่ที่เป็นพิสูจน์อักษรก็ไลน์กลับมาถาม อยากให้เปลี่ยนประโยคนึงได้มั้ย ผมก็ไปอ่านดู เป็นประโยคที่ว่า “…พวกเครื่ อ งประดั บ อย่ า ง กำ�ลงกำ�ไล สร้ อ ยเส้ ย หวง แหวน...” อยากให้เปลีย่ นคำ�ว่า หวงแหวน หน่อย คือเข้าใจว่าผมอยาก เขียนเป็นคำ�อุทานเสริมบท อ่านว่า หอ-วอ-โอะ-งอ = หฺวง แต่คนอ่าน จะเข้าใจผิดได้ง่าย เดี๋ยวจะพานไม่เข้าใจ ว่ามึงจะหวงแหวนทำ�ไม รั ก มากเหรอ ไอ้ ค รั้ น จะเขี ย นว่ า ว๋ ง แหวน ก็ ผิ ด หลั ก ภาษาไทย เขียนไม่ได้ รับตัวเองไม่ได้ สุดท้ายผมก็ยอมตัดคำ�นัน้ ทิง้ ไป ทัง้ ทีจ่ ริงๆ ก็เสียดาย อยากใช้อยู่เหมือนกัน เพราะคำ�พ้องรูปนัน้ ต้องใช้ความคุน้ เคยเข้ามาช่วยเยอะครับ ถึงจะรู้ว่าต้องอ่านว่ายังไง อย่าง ปักเป้า ถ้าไม่มีคำ�ว่าปลาหรือว่าว อยู่ในประโยค เราก็ไม่รู้หรอกว่าจริงๆ มันต้องอ่านว่า ปัก-เป้า หรือ ปัก-กะ-เป้า กันแน่
อะเบ๊าต์ โจ้บองโก้ • ชื่อจริง นทธัญ ชื่อเล่น โจ้ ชื่อเล่นจริงๆ คือ จิงโจ้ • ตอน ป.๔ เคยออกไปรายงานหน้ า ชั้ น แล้ ว อ่ า นคำ�ว่ า โชติช่วง ว่า โช-ติ-ช่วง • เรียนจบนิติศาสตร์ แต่ไม่ทำ�งานกฎหมาย ไพล่มาฝึกงาน พิสูจน์อักษรซะงั้น • ปั จ จุ บั น เป็ น Co-editor ของ e-magazine MONDAY PEOPLE • และทำ�วงดนตรีแนวประสานเสียงอะแคปเปลล่ากับเพือ่ นๆ นามว่า Alarm๙ • ออกซิงเกิ้ลมา ๒ เพลงแล้วนะตัว • เป็นหนึง่ ในห้าผูเ้ ข้าแข่งขันรายการแฟนพันธุแ์ ท้ ตอนวันพีซ แต่ไม่ได้ออกอากาศ... • ชอบกินปลาดิบ เห็ด และข้าวโพดอ่อน ติดตามโจ้บองโก้ได้ที่ twitter @j๐ebongo instagram @j๐ebongo
ผลงานที่ผ่านมา ร่วมกับสำ�นักพิมพ์ a book • ไก่จิกเด็กตายบนปากโอ่ง • MONDAY Paper Vol. ๑-๓ • MONDAY Paper The List • พี่มาก..พระโขนง The Making of (ร่วมกับ วิชัย มาตกุล และ นครินทร์ วนกิจไพบูลย์) • e-magazine MONDAY และ MONDAY PEOPLE หนังสือทำ�มือ • ปรู๊ฟจัดๆ • คิดถึงทุกวัน (ร่วมกับ a team junior ๖) ร่วมกับสำ�นักพิมพ์ อมรินทร์ธรรมะ • พระสีวลี อรหันต์แห่งโชคลาภ
แต๊งส์ • พ่อ แม่ ที่เข้าใจและสนับสนุนเสมอมา • บุ๊ ที่เป็นคู่หู คู่คิด คู่ฮา มาตลอด ๘ปี รักแกนะ :3 • พี่ปู ที่สละเวลาและความเขินมาเขียนคำ�นิยมให้ ขอบคุณ สำ�หรับทุกอย่างครับพี่ • ครูทอม คำ�ไทย สหายร่วมอุดมการณ์ สำ�หรับคำ�นิยม และยังเป็นทัง้ เพือ่ นและทีป่ รึกษาทางภาษา เวลากูไม่แน่ใจ (ฮ่าาาา) ขอบคุณมากครัช • Alarm๙ พี่โน้ต พี่ปอม พี่มิน ณัช ที่เป็นอีกครึ่งหนึ่งของ ชีวิตผม • พี่บิ๊ก พี่วิชัย ที่ชวนผมให้มาเขียนหนังสือ • ภูภู่ฯ พี่บัฟโฟ่ ที่ทำ�ให้การคุยงาน MONDAY เป็นเรื่องสนุก เสมอ • พี่โบลด์ พี่ตาล พี่ทราย พี่ฝัน พี่ปุ๊ก พี่จุฬ จอม แป้ง เบส เบนเซ่ พี่อ้อม ชาว abooker ทั้งหลาย ที่ทำ�ให้ออฟฟิศ a book เฮฮาปาจิงโกะมากกว่าที่ทำ�งานธรรมดาทั่วไป • ฮิบโป สำ�หรับเลย์เอาต์และปกที่พี่ชอบมากๆ ไว้ร่วมงาน กันอีกนะน้อง (นี่ทำ�หนังสือพี่มาสองเล่มแล้วเนี่ย) • พี่เปิ้ล ที่ปรู๊ฟหนังสือเล่มนี้ให้ผม เป็นเกียรติมากครับ
ภาพประกอบ • PHEKA • ชื่อจริงว่า เพกา เขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า Pheka แต่คน ชอบเข้าใจผิด อ่านว่า เพคะ เป๊ะค่ะ ต่างๆ นานา • เป็นโรคกระเพาะ แต่หิวตลอดเวลา • ชอบวาดรูปตัง้ แต่เด็ก วาดเสร็จแล้วเอาไปทำ�เป็นสติก๊ เกอร์ กับหนังสือการ์ตนู ขายเพือ่ นในห้อง เรียกได้วา่ ตัง้ หน้าตัง้ ตา ทำ�มาหากินแต่เด็ก แต่พอ่ แม่กย็ งั คงต้องส่งเรียนสายอาร์ต จนจบ และได้ทำ�งานกับ a book จึงมีโอกาสซือ้ สือ่ ให้ตวั เอง ได้มีพื้นที่บ้างในวงการภาพประกอบ • พูดคุยเพิ่มเติมได้ที่ www.facebook.com/pheka
กอ ขอ คอ งอ โจ้บองโก้ หนังสือในชุด Language ลำ�ดับที่ ๐๐๑ เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ ๙๗๘-๖๑๖-๓๒๗-๐๗๙-๕ พิมพ์ครั้งแรก กันยายน ๒๕๕๗ ราคา ๒๒๐ บาท
ข้อมูลบรรณานุกรมของสำ�นักหอสมุดแห่งชาติ โจ้บองโก้. กอ ขอ คอ งอ -- กรุงเทพฯ : อะบุ๊ก, ๒๕๕๗. ๒๔๐ หน้า. ๑. ภาษาไทย--คำ�ถามและคำ�ตอบ. I. ชื่อเรื่อง. ๔๙๕.๙๑๐๐๗๖ ISBN ๙๗๘-๖๑๖-๓๒๗-๐๗๙-๕
ในกรณีที่หนังสือชำ�รุด หรือเข้าเล่มสลับหน้า กรุณาส่งหนังสือนั้นมาตามที่อยู่สำ�นักพิมพ์ ทางสำ�นักพิมพ์ยินดีเปลี่ยนเล่มใหม่ให้ โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น
บรรณาธิการที่ปรึกษา วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ บรรณาธิการบริหาร ภูมิชาย บุญสินสุข ผู้ช่วยบรรณาธิการ สุรเกตุ เรืองแสงระวี อาร์ตไดเร็กเตอร์ บพิตร วิเศษน้อย ออกแบบปก/รูปเล่ม ดำ�ริ หล้าคอม ภาพปก/ภาพประกอบ pheka กราฟิกดีไซเนอร์ เมธาสิทธิ์ กิตติกุลยุทธ์ เลขานุการ พิมพ์นารา มีฤทธิ์ พิสูจน์อักษร เบญจวรรณ แก้วสว่าง กองบรรณาธิการ เชษฐพงศ์ ชูประดิษฐ์ การตลาด วิไลลักษณ์ โพธิ์ตระกูล ประสานงานการผลิต อธิษฐาน กาญจนะพงษ์ ฝ่ายขายออนไลน์ อภิสิทธิ์ หรรษาภิรมย์โชค ผู้จัดการทั่วไป จัณฑรัศมิ์ เกียรติยศ ผู้ช่วยผู้จัดการ ณัฐธยาน์ อึ้งตระกูลนิธิศ ธุรการ ณัฐรดา ตระกูลสม ลูกค้าสัมพันธ์ นริศรา เปยะกัง เว็บมาสเตอร์ จุฬชาติ รักษ์ใหญ่
จัดพิมพ์โดย สำ�นักพิมพ์ ในเครือ บริษัท เดย์ โพเอทส์ จำ�กัด เลขที่ ๓๓ ซอยศูนย์วิจัย ๔ แขวงบางกะปิ เขตห้วยขวาง กรุงเทพฯ ๑๐๓๑๐ โทรศัพท์ ๐-๒๗๑๖-๖๙๐๐ ต่อ ๓๐๘, ๓๑๐ โทรสาร ๐-๒๗๑๘-๑๒๔๔ E-mail abook9@gmail.com Official Page facebook.com/abookpublishing แยกสีและพิมพ์ บริษัท ออฟเซ็ทพลัส จำ�กัด โทรศัพท์ ๐-๒๔๖๑-๒๑๖๑-๔ จัดจำ�หน่าย บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำ�กัด (มหาชน) อาคารทีซีไอเอฟ ทาวเวอร์ ชั้นที่ ๑๙ เลขที่ ๑๘๕๘/๘๗-๙๐ ถนนบางนา-ตราด แขวงบางนา กรุงเทพฯ ๑๐๒๖๐ โทรศัพท์ ๐-๒๗๓๙-๘๐๐๐ โทรสาร ๐-๒๗๓๙-๘๖๐๙