หนังสือในชุด The Fiction ลำ�ดับที่ 010 เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ 978-616-327-060-3 พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม 2557 ราคา 225 บาท
ข้อมูลบรรณานุกรมของสำ�นักหอสมุดแห่งชาติ โลเล. มนุษย์ยืนอยู่บนปลา. -- กรุงเทพฯ : อะบุ๊ก, 2557. 152 หน้า. 1. เรื่องสั้น--รวมเรื่อง I. โลเล, ผู้วาดภาพประกอบ. II. ชื่อเรื่อง. 808.83 ISBN 978-616-327-060-3
ในกรณีที่หนังสือมีตำ�หนิจากการพิมพ์หรือเข้าเล่มสลับหน้า กรุณาส่งหนังสือเล่มนั้น มาตามที่อยู่สำ�นักพิมพ์ ทางเรายินดีเปลี่ยนให้ โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น
ที่ปรึกษา สุรพงษ์ เตรียมชาญชัย บรรณาธิการที่ปรึกษา วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ บรรณาธิการบริหาร ภูมิชาย บุญสินสุข ผู้ช่วยบรรณาธิการ สุรเกตุ เรืองแสงระวี อาร์ตไดเร็กเตอร์ บพิตร วิเศษน้อย ออกแบบปก/รูปเล่ม เมธาสิทธิ์ กิตติกุลยุทธ์ กราฟิกดีไซเนอร์ เพกา เจริญภักดิ์ เลขานุการ พิมพ์นารา มีฤทธิ์ กองบรรณาธิการ/พิสูจน์อักษร เชษฐพงศ์ ชูประดิษฐ์ เรียงพิมพ์/พิสูจน์อักษร คล้ายจันทร์ สินเทพดล การตลาด วิไลลักษณ์ โพธิ์ตระกูล ประสานงานการผลิต อธิษฐาน กาญจนะพงศ์ ผู้จัดการทั่วไป จัณฑรัศมิ์ เกียรติยศ ผู้ช่วยผู้จัดการ ณัฐธยาน์ อึ้งตระกูลนิธิศ ธุรการ ณัฐรดา ตระกูลสม ลูกค้าสัมพันธ์ นริศรา เปยะกัง เว็บมาสเตอร์ จุฬชาติ รักษ์ใหญ่
สำ�นักพิมพ์ บริษัท เดย์ โพเอทส์ จำ�กัด
เลขที่ 33 ซอยศูนย์วิจัย 4 แขวงบางกะปิ เขตห้วยขวาง กรุงเทพฯ 10310 โทรศัพท์ 0-2716-6900-4 ต่อ 308, 310 โทรสาร 0-2718-1244 E-mail abook9@gmail.com Official Page facebook.com/abookpublishing แยกสี/พิมพ์ บริษัท ศิริวัฒนาอินเตอร์พรินท์ จำ�กัด (มหาชน) โทรศัพท์ 0-2675-5600 จัดจำ�หน่าย บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำ�กัด (มหาชน) อาคารทีซีไอเอฟ ทาวเวอร์ ชั้นที่ 19 เลขที่ 1858/87-90 ถนนบางนา-ตราด แขวงบางนา เขตบางนา กรุงเทพฯ 10260 โทรศัพท์ 0-2739-8000 โทรสาร 0-2739-8609
พวกเราชอบโลเล เขาเป็นศิลปินหนุ่มนิสัยดี เป็นมิตร คุยสนุก ขยันทำ�งาน ฝีมือน่าทึ่ง และไม่อีโก้อย่างยิ่ง พวกเราดีใจที่ในที่สุด โลเลก็เกิดความคึกไปจนถึงจุดที่อยากเขียนงานเพื่อตีพิมพ์เป็นเล่ม ตัวหนังสือของโลเล ก็เหมือนลายเส้นของเขา คือมีสไตล์ของตัวเอง มีเรื่องราวของตัวเอง มีไวยากรณ์ของตัวเอง มีจังหวะชีพจรของตัวเอง และมีชวี ติ จิตใจของตัวเอง เมือ่ ได้อา่ นเรือ่ งและดูรปู ของโลเล จะเหมือน ว่าเซลล์สมองถูกจัดเรียงตัวใหม่ ทำ�ให้ได้รับรู้ถึงอารมณ์และความรู้สึก ใหม่ๆ สนุกดี ด้วยความชอบในทัง้ ตัวตนทัง้ ตัวงาน พวกเราจึงอยากทำ�หนังสือ ให้โลเลมานานแล้ว แต่ก็เข้าใจมาโดยตลอดว่า ของบางอย่างมันไม่ใช่ อยากแล้วจะได้เลย แต่ต้องรอเวลาที่มันสุกงอมด้วย และวันนี้แหละ สุก งอม หอม หวาน! เรามาอ่านเรื่องสั้น และรับชมภาพวาดของโลเล กันเถอะ สำ�นักพิมพ์อะบุ๊ก
พืน้ ที่ ทีม่ นุษย์อย่างพวกเรา อยู่ เป็นพืน้ ที่ ทีไ่ ม่มคี วามนิง่ มีความ เคลื่อนไหวและเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ไม่มีอะไรมั่นคง รองเท้า พื้นปูน พื้นดิน พื้นของทวีป แม้แต่บนพื้นที่เราเดินอยู่บนเครื่องบิน ผมไม่รู้ว่า มีอะไรบ้างที่นิ่ง เหล็กแข็งแกร่งกล้า ยังมีความเปลี่ยนแปลง จากอุณหภูมิ ที่ไม่คงที่ เพราะเราเป็นมนุษย์ เราจึงคิดแบบมนุษย์ และ เราก็ใช้ตัวเรา เป็นฐานวัดสิ่งต่างๆ ว่าจะรู้สึกอย่างไร ต้นไม้ เห็ด หิน ลิง พูดไม่ได้แบบเรา และคิดไม่ได้แบบเรา เราได้แต่คาดคะเน และหาทาง วิเคราะห์ ถึงการมีอยู่ของสมอง และขนาด และศักยภาพ ว่ามี และ แตกต่างจากเรา เรื่องราวของชีวิต ที่มีความแตกต่าง ตามมุมต่างๆ ที่ พื้นที่ต่างๆ ในโลกอันกว้างใหญ่ และเล็กจิ๋ว ในจักรวาล มีรายละเอียด มีเรื่องราว มีวิวัฒนาการ มีความขัดแย้ง มีความสงสัย เรา (ทุกสิ่ง) ต่างสะสม พอก ก่อตัว เป็นชั้นๆ หลายชั้น กองสูง เรามีกองภูเขาที่สูง
และมีเรื่องราวมหาศาล ที่ไม่สามารถเสพ เรียนรู้ ทำ�ความเข้าใจได้ ทัง้ หมด เพราะมันเยอะมหาศาล เราเป็นส่วนหนึง่ ทีเ่ คลือ่ นไปพร้อมกับ ทุกส่วน ทั้งโลก และจักรวาล และไกลออกไปจากจักรวาล เรารับรู้ สิง่ เหล่านีไ้ ด้ เพราะเรา ยังมีชวี ติ หนังสือเล่มนีเ้ ป็นส่วนหนึง่ ของความคิด ที่เกิดขึ้น เป็นเศษส่วนจาก ส่วนต่างๆ ที่ผมเก็บ มาหลายๆ ปี เลือกเอา มารวมกัน มาอยู่ในพื้นที่ ที่นี่ ทำ�ไม มนุษย์จึงยืนอยู่บนปลา ปลาเป็น รึปลาตาย ที่นี่อาจมีคำ�ตอบซ่อนอยู่ ^^ ..... โลเล 11062014
013
057
023
061
027
065
031
067
039
075
041
079
045
085
051
087
093
125
097
129
101
133
105
137
109
141
113
145
117 121
บ่ายแก่วันหนึ่ง ในฤดูร้อน ลูซี่ (สาวรัสเซียวัย 19) นั่งบนโซฟาหนังยาวสีน้ำ�ตาลแก่ ในมือถือหนังสือ เธอใช้พัดโบกเรียกความเย็น แต่ดูท่าจะไม่ได้ผล เม็ดเหงื่องอก ตามรูขุมขน... แขนสีแทนที่เพิ่งผ่านการอาบแดด เคลือบด้วยเหงื่อ ที่รวมตัวกันเป็นแผ่นบางๆ กระทบแสงมันวับ เธอนั่งอยู่หน้าทีวี ...ซึ่งเป็นภาพยนตร์ฝรั่งเศส ในยุค 1970 ...พระเอก ลูฟรัสเฮนริก กำ�ลังกินอาหารรูปร่างคล้ายสปาเก็ตตี้ ที่เย็นชืด อากัปกิริยา เหมือนคนที่ไม่ได้นอน ดวงตาของเขา มีเส้นเลือดฝอย ปูดนูน ดูคล้ายว่ามันจะระเบิด เขาเขียนอะไรบางอย่างบนกระดาษ ขณะที่เคี้ยวอาหารไปด้วย ...กล้องไม่ได้ซูมให้เห็นสิ่งที่ลูฟรัสเฮนริกกำ�ลังเขียน 13
...เขาเดินไปขอบระเบียง กระโดดลงจากตึกชั้น 42!!! นั่นเป็นความทรงจำ�ที่หวนกลับมาทุกฤดูร้อน
...ลูซี่ ตอนนี้อายุ 42 ปี
ตัวละครที่ชื่อลูฟรัสเฮนริก...ตัวจริงเป็นพ่อของลูซี่ ยังมีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบัน ชื่อเขาคือ มาเก้ ริกคาโด้
“เป็นหนังที่เหลวไหลที่สุดที่ผมแสดง... ผมไม่มีความประทับใจกับมันเลย ...แต่แปลกที่ผมไม่เคยลืม ทุกครั้งที่ผมกินสปาเก็ตตี้ ฉากนั้นจะกลับมาทุกที ฮ่าๆๆๆ แต่ผมไม่เกลียดอาหารชนิดนี้หรอกนะ” มาเก้ ริกคาโด้ กล่าว
ในวันที่อากาศเป็นใจ แต่...บางที สถานการณ์ก็ไม่เป็นใจ ผมนั่งอยู่ที่ร้านไวน์ ชานเมืองฟรอทก์ ซึ่งอีกไม่กี่นาที มันกำ�ลังจะหมดเวลาทำ�การ นั่งสนทนาอยู่กับลุงฟอนต้าร์ (บาร์เทนเดอร์) ดีนะที่ยังมีเพื่อน (ผมรำ�พึง) “เมื่อคุณเศร้า สิ่งที่คุณจะทำ�คืออะไร” ลุงฟอนต้าร์เอ่ย .....ผม ..... ผม.....ผมคงจะนั่งอยู่เฉยๆ “แล้วอย่างแรกที่คุณจะทำ� สำ�หรับการเก็บเกี่ยวช่วงอารมณ์ และความรู้สึกดังกล่าวคืออะไร” 23
อึม...(สูดลมหายใจ) นึกออกแล้ว...ผมจะแต่งเรื่องสั้น หรือไม่...ผมก็จะแต่งเพลง สักเพลง ถ้าเศร้านาน...ก็อาจได้ผลงานมากขึ้น แน่ล่ะ เวลาไม่เศร้า ทำ�งานเศร้าๆ ก็เหมือนกับการหลอกตัวเอง ต้องหาเพลง ต้องหาบรรยากาศ อย่างตอนนี้ ไม่ต้องเลย ไม่ต้องแสร้ง เพราะ...ความรู้สึกท่วมเอ่อล้น ร้านปิดตรงเวลา ออกรถ สู่ถนน ขณะที่ฝนตก ที่ปัดน้ำ�ฝน ทำ�งานสม่ำ�เสมอ ผมไม่ได้เมามายมากมาย แค่ไวน์ 1 ขวด ขณะที่รถแล่นฝ่าความมืด ความคิดของผม ล่องลอย อยากจะหยุดรถ เพื่อเขียนถึงความคิด หรือไม่ก็หาเครื่องอัดเสียง 24
จะพูดพร่ำ� ถึงความคิด ก่อนที่มัน...จะละลาย หายไปกับสายฝน โครม รถจูบเข้ากับลำ�ต้น หม้อน้ำ�แตก ถุงลมนิรภัย อัดเข้าหน้า จน ชา ..... ... ผมจำ�ได้เท่านี้...ครับหมอ
25
หลังจากผมอาบน้ำ�เสร็จ เช็ดตัว ประแป้ง พลัน...ก็รู้สึกว่า ต้องเขียนนิยายสักเรื่อง เพื่อนำ�ไปสร้างภาพยนตร์ แนว ‘สยอง’ ความยาวสัก 2 ชั่วโมง เริ่มจากแนะนำ�ตัวละคร ตัวพระเอกของเรื่อง ชื่อนายสดนท์... เป็นคนไม่มีหัว มีแต่ตัว นางเอก ชื่อสมาย... มีแต่ลูกกะตา 2 ลูก ตัวอิจฉา ชื่อพรวด... มีแต่ลิ้น โจร ชื่อสทิง... มีแต่เท้าข้างซ้ายเลอะๆ 27
และตำ�รวจ ร้อยโท ทูนทา... มีแต่ขาสองข้าง เหตุการณ์เกิดขึ้น ที่เนินดินแห่งหนึ่งนอกเมือง เวลาบ่ายแก่ ราว 16.45 น. ในวันที่อากาศเป็นใจ ทั้งหมดมารวมตัวกัน ในฉาก ไคลแม็กซ์ ทะเลาะกัน โรมรันพันตู เจรจากันเท่าไหร่ ก็ไม่เป็นผล เรื่องนี้คงไม่มีบทพูด เพราะ...ไม่มีใครพูดได้ ด้านภาพ...คงต้องปรึกษากับทีม CG อยากให้ดูเนียนที่สุด ไม่ให้ออกมาดูรู้ว่าใช้ CG เด็ดขาด ส่งให้ กบว. ตรวจ เสร็จแล้วก็ส่งให้สายหนัง ส่งประกวด
28