citta - 19 oktober 2024

Ann

EETLUSTMET

Van den Broeck

Binnenkijken Stadsloft inBritse cottagestijl uitjaren30

Antwerp Race Degirlpower vankapitein SigridHuyghe enhaarzeilteam

“Ik kan zeggen dat ik weer gelukkig

10.000 stappen

Bezoekdemooiste wintertuin van’tlandin ‘Torekenswaver’

Verzameling Hetknotsgekke universumvan dermatoloog SergeCoopman

ben”

Ontdekking Lunsjesverrast metverfijnde ChineesBelgischekeuken

Guillaume

Guillaume Van der Stighelen observeert wekelijks voor ‘citta’ de dingen en ­mensen die voorbijgaan in Antwerpen.

Slalom

Meer dan een seconde duurt het niet, maar de blik in haar ogen zegt veel. De verbetenheid waarmee ze haar lichtblauwe autootje tussen de bloembakken door slingert. Alsof ze in haar eentje de hele Gazastrook gaat schoonvegen, beide handen gekneld om het stuurwiel, de lippen op elkaar. Mooie lippen trouwens. Niet van die hedendaagse opgespoten zuignappen, maar echte, mooie, roze lippen op een gezicht dat best op de cover van modemagazines zou passen, mocht het niet zo boos kijken. Waarop ze precies boos is, is niet duidelijk. Misschien op die bloembakken die de gemeente daar heeft gezet. Om mensen zoals zij, met een drukke agenda, te pesten. Of op de verkeersborden waarop staat dat je in deze straat maar dertig mag rijden. Wie bedenkt het. Je ziet het haar denken. Die dertig slaat voor haar op de minimumsnelheid. Onder de dertig kan je net zo goed met de fiets gaan. Pfff. Fietsen. Dat is iets voor kinderen. Niet voor haar. Zij is zeker al 18. Haar blonde krullen hangen los. Prachtige krullen. Passen geweldig goed bij de kleur van die auto, die ze misschien voor haar verjaardag heeft gekregen. Hij blinkt nog. Glinstert zelfs in de zon. Hij wankelt een beetje naar links als ze uitwijkt voor de eerste bloembak en dan weer naar rechts als ze het stuur omgooit om de tweede te vermijden. De knalrode geraniums die de bloembakken sieren, bloeien dit jaar weelderig door de natte zomer en de zorgen van de buurtbewoners, die niets begrijpen van het drukke leven van een jongedame in de fleur van haar leven.

Voorbij de bloembakken geeft ze gas naar de volgende reeks bloembakken, verder in de straat. Misschien is ze laat voor een afspraak. Kan best. Als je net op vertrekken staat en je krijgt op dat moment nog een bericht binnen van een vriendin die misschien iets heel boeiends heeft gezien op TikTok, of een superster die een einde heeft gemaakt aan haar relatie, je zal het maar als enige gemist hebben. Met een beetje geluk geraakt ze toch nog tijdig op haar bestemming.

Hopelijk is het een plek waar haar mooie hoofd wat tot rust kan komen.

Hoofdzetel: Katwilgweg 2, 2050 Antwerpen

Uitgever: Mediahuis NV

Verantwoordelijke uitgever: Koen Verwee, Katwilgweg 2, 2050 Antwerpen

Hoofdredactie: Frederik De Swaef

Coördinatie: Marleen Muysoms

Vormgeving: Jemina Aussems, Joost Ringoot, Werner Dingemans e-mail redactie: citta@gazetvanantwerpen.be e-mail advertenties: connect@mediahuis.be

Nietsuitdezeuitgavemagwordenverveelvoudigden/ofopenbaargemaaktdoor middelvanfotokopie,druk,microfilmofwelkeanderewijzeookzonderdevoorafgaandetoestemmingvandeuitgever.Bijdevermelding‘FotoRR’isdefotoafkomstiguithetarchiefvanGazetvanAntwerpen,ofwelvaneenfotograafdienietbekendisbijpublicatie.Info:citta@gazetvanantwerpen.be

ZietDa

LifestylemeteenhartvoorAntwerpen.

Jarige Mocktail Club in nieuw jasje

Het is niet altijd eenvoudig om een smaakvolle non-alcoholische cocktail te vinden, maar de Antwerpse zussen Claessens hebben er hun specialiteit van gemaakt om verfijnde smaakbommen te creëren. Dat doen ze intussen al meer dan vijf jaar lang. Om die mijlpaal te vieren, staken ze hun merk The Mocktail Club in een fris kleedje, inclusief nieuwe, zilverkleurige labels. Je vindt hun mocktails al een jaar bij

OCT22: streetwear in oktober

Colruyt en sinds kort ook bij Delhaize en Carrefour. “Toen we The Mocktail Club lanceerden, was het vechten voor een plekje op de menukaart. Vijf jaar later is dat vanzelfsprekend geworden”, aldus Marie Claessens. De zusjes mogen zich met trots pioniers in het alcoholvrije segment noemen.

www.themocktailclub.com

Hij draait in de beste clubs ter wereld. Zij is een creatieve duizendpoot die onder meer tatoeëert, schildert en grafische designs maakt. Allison Scott en Yannick Beloy (alias deejay Makasi) vonden elkaar in de liefde en lanceren nu ook samen hun eerste kledingmerk, dat luistert naar de naam OCT22.

De collectie werd ontworpen met oog voor detail en een duidelijke voorkeur voor zwart en wit. Allison zorgt voor artistieke diepgang in ieder stuk. De twee omschrijven hun ontwerpen dan ook als draagbare kunst. Vanaf 22 oktober koop je al een eerste gelimiteerde collectie T-shirts op hun website. De lanceringsdatum werd dus blijkbaar niet toevallig gekozen.

www.oct22brand.com

JBC: tweedehandse babykleding

Wijnegem Shopping Center heeft een opvallende nieuwkomer. JBC opende er als eerste Belgische retailer een pop-upwinkeldievollediggewijdisaan tweedehandsebabykleding. Je vindt er duizenden stuks met prijzen vanaf 3 euro en maten tussen 50 en 92. De keten zet al langer in op tweedehandskleding voor de kleinsten. Zo organiseerde JBC eerder grote ruilevenementen en opende het afgelopen lente een winkel in Olen met tweedehandse baby- en kinderkleding. “Babykleding is vaak amper gedragen, nog zo goed als nieuw. Het is een geweldige kans voor aanstaande ouders om kleding van deze kwaliteit te vinden. Dat het populair is, hebben we al gemerkt in onze tweedehandswinkel in Olen”, aldus CEO Bart Claes. De pop-up is zeker tot eind dit jaar open.

www.jbc.be

Straatfotograaf

Diepe Fontein

De zon scheen en de temperatuur was behaaglijk. En toch rook ik de herfst bij dit tafereel aan de vijver voor het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten.

Vijver is eigenlijk niet het juiste woord. Het is een kunstwerk waar water uit opborrelt op een manier die eb en vloed nabootst. Diepe Fontein heet het, bedacht door Cristina Iglesias. Als er geen water in staat, zoals op deze dag, zie je dat er geen planten in groeien, maar dat de bodem uit kleurige platen hars bestaat.

Daar in dat stenen landschap zag ik deze twee mensen. Ik had geen idee wat ze hier bracht, welke relatie ze met elkaar hadden of in welke stemming ze verkeerden. Zelfs hun gezichten kreeg ik niet te zien. Maar de aanblik van deze twee, zwijgend naast elkaar met de geul van Diepe Fontein tussen hen in, de een in stemmig zwart en de ander fleurig gekleed, riep terstond een gevoel van

herfstige melancholie op. Je kent dat wellicht: een soort droefgeestigheid vol onvervulde verlangens. Misschien lag het aan mij. Het is goed mogelijk dat deze mensen genoten van de zon, van elkaars aanwezigheid, van de indrukken na een museumbezoek. Kortom: niets droefgeestigs. Maar ik wilde het niet weten, voelde liever wat ik wilde voelen. Want melancholie heeft een intensiteit die je doet beseffen dat je lééft. En dat besef geeft het een onmiskenbare schoonheid. Antwerpen heeft veel van die locaties waar de melancholie je opeens kan toewaaien, en een moment later de levenslust je omarmt. Tegenstellingen die elkaar nodig hebben, zoals eb en vloed in Diepe Fontein. Als er water in staat, tenminste.

www.straatfotograaf.be @marcpennartz_photography

“Antwerpen

heeft veel van die locaties waar de melancholie je opeens kan toewaaien, en een moment later de levenslust je omarmt”

AntwerpendoordelensvanMarcPennartz.

Eetlust

Omdat eten veel meer is dan je honger stillen, nodigen we bekende Antwerpenaars uit om samen te gaan dineren in hun lievelingsrestaurant. Voor een goed gesprek over het genot van eten en al die andere belangrijke dingen in het leven.

“Sinds de zomer voel ik dat het zoveel beter gaat”

Actrice en zangeres Ann Van den Broeck (47) eet amper nog vlees en drinkt bijna geen alcohol meer sinds haar behandeling tegen borstkanker. Maar voor een etentje bij huiskamerrestaurant à l’infintiste in de Kasteelpleinstraat maakt ze een uitzondering. “Ik heb veel werk, maar hier kom ik helemaal tot rust. Mijn energiepeil van vroeger is nog niet helemaal terug, maar sinds de zomer voel ik me veel actiever.”

Tekst:MaaikeFloor Foto’s:Nattida-JayneKanyachalao

Het is een hectische week geweest voor Ann Van den Broeck. Sinds ze een telefoontje kreeg met de vraag om Daisy Thys te vervangen in de musical Babes, moet ze binnen de week een volledig nieuwe rol instuderen. Als dit artikel verschijnt, zal ze al een keer of zes in de huid gekropen zijn van Sanne De Smedt, een van de zangeressen van Babes, een bekende meidengroep uit de jaren negentig die jaren later opnieuw samenkomt voor een comeback. “Ik heb net nog een uur alleen in de repetitieruimte van het Fakkeltheater gezeten om alles wat we vandaag gedaan hebben te herhalen. Ik heb er zin in. Ik ben nu één jaar weer fulltime aan het werk en ik voel dat het sinds de zomer zoveel beter gaat.”

In april vorig jaar verscheen ze nog op televisie met een korte coupe, ondertussen heeft ze krullend haar tot op haar schouders. “Het is sindsdien al vier keer geknipt”, lacht ze. “Ik heb

“Ik

ben zelf

ook weer in Kontich komen wonen. Ik woon nu vlak bij het bos, dat geeft me rust, dus ik mis de stad eigenlijk niet”

Ann Van den Broeck

meer krullen dan ervoor, benieuwd of ze blijven.” Niet dat ze ooit echt een probleem had met haar uitgevallen haar door de chemobehandeling, maar dit is toch wel aangenamer. “Kijk, zo zag ik eruit zonder haar”, zegt Ann, terwijl ze door wat foto’s op haar gsm scrolt. “Ik heb die foto’s naar een paar producenten gestuurd destijds, dat leek me wel interessant voor bepaalde rollen. Ik had trouwens al een paar keer zo’n personage gespeeld, dus ik kende die look al. Daardoor was het minder confronterend om mezelf zonder haar te zien.”

Kok Marc Van Uffelen is ook blij om Ann terug te zien. In het hoekpand aan de Kasteelpleinstraat heeft hij haar nog weleens zien voorbijrijden, maar het is alweer even geleden dat ze nog is komen eten. Ann: “Ik heb dit restaurant via via leren kennen. Ik hou van het eten én van de ongedwongen sfeer. Je moet hier wel op tijd reserveren, maar Marc zet het altijd op Facebook als er last minute een tafel is vrijgekomen. Er is hier maar plaats voor zestien mensen, dus zijn we ooit eens met onze vriendengroep komen eten. Dan vul je met je eigen gezelschap het hele restaurant.”

Voorgerecht:

Sigaarvanganzenleveren mozzarella-tomaatopludiekewijze Het eerste hapje dat we krijgen is een

sigaar van ganzenlever die wordt gepresenteerd in een kistje waar koude rook onder vandaan komt. “Ik heb eigenlijk wat moeite met ganzenlever, dus ik zou het zelf niet bestellen, maar hier eet ik het wel”, zegt Ann. Er zijn wel meer uitzonderingen van kracht vanavond. In plaats van alcoholvrije drankjes zal ze een half glaasje cava drinken, en bij het hoofdgerecht een bodempje witte wijn.

“Mijn lever moet nog herstellen van de chemokuur, dus ik drink sinds drie maanden niet meer dan twee glazen alcohol per maand. Tijdens en na de behandeling heb ik helemaal geen alcohol gedronken omdat ik geen troebel hoofd meer wilde. Dat had ik van de chemokuur al genoeg gehad.”

Vlees en vis staan ook op het lijstje van de met mate te nuttigen producten. “Daarvan hebben de artsen gezegd: hoe kleiner het dier, en hoe korter de voedselketen, hoe beter”, legt Ann uit. Dat er vandaag eend op het menu staat als hoofdgerecht is dus een meevaller.

Om Marc alle rust te gunnen bij het bereiden van de gerechten, is het concept van à l’infintiste dat je de drankjes gewoon zelf uit de koelkast neemt. Ook brood mag je zelf pakken. De eerste gerechten die we krijgen, verrassen. Na de sigaar, met eetbare assen, volgt er een tomaat-moz-

Actrice en zangeres

Ann Van den Broeck

“De

dokters waarschuwden dat het stresshormoon aanmaken een nadelig effect kon hebben op de behandeling. Ik paste me instant aan. Het lukte vanzelf om me niet druk te maken in onbelangrijke zaken”

Ann Van den Broeck Actrice en zangeres

Ronde foto’s van links naar rechts: Tomaatmozzarella, maar dan anders.

Kip tempura, paksoi, gepofte rijst en kimchi.

Een dessert van een Antwerps Handje, elixir d’Anvers en abrikoos.

Grote foto toont het hoofdgerecht: eend met knolselder, raapjes en boerenkool.

zarella die er compleet anders uitziet dan je zou verwachten. Rond een bolletje kaas ligt een mousse van dezelfde buffelkaas en de tomaat is er in de vorm van geconcentreerd poeder overheen gestrooid.

Ann Van den Broeck kookt zelf ook graag, maar minder experimenteel dan Marc. “Ik moet ook niet te zwaar eten voor ik het podium op ga. Dus wat ik een tijd gedaan heb, was ’s middags warm eten – gegrilde groenten met wat linzen of kikkererwten bijvoorbeeld – en dan ’s avonds een bord havermout met fruit.”

Het is een groot verschil met de Vlaamse keuken waarmee ze is opgegroeid. “Aardappelen, groenten en vlees, inderdaad. In de zomer was dat altijd sla en tomaat. Mijn moeder maakte ook wel groenten in om ’s winters te kunnen eten. Ik vond het heerlijk om mee de snijbonen te snijden in zo’n molentje dat je op tafel bevestigde. Stoofvlees en fricassee waren ook van die klassiekers. In vriendenboekjes las ik dan dat het ‘lievelingseten’ van kinderen uit mijn klas altijd lasagne was, maar ik kende dat niet want wij aten dat nooit. Als mijn vader pasta maakte, was dat zo’n doos van Miracoli waar de tomatenpuree en de kruiden bij zaten. We vonden die buikvulling stiekem lekkerder dan de gezonde groentesaus van mijn moeder (lacht).”

Als tiener hielp Ann als oudste van drie kinderen al mee in de keuken. “Toen ik 12 jaar was, openden mijn ouders fietsenwinkel ’t Ventiel in Kontich. Vanaf dat moment hadden ze minder tijd om te koken. Vooral in de zomer sprong ik bij, want dat was het hoogseizoen bij ons. Ik mocht doen wat ik wilde overdag, als ik maar zorgde dat er avondeten was. Vaak schilde ik dan ’s morgens al de aardappelen, ging ik in de namiddag iets leuks doen met vriendinnen en kon ik ’s avonds toch snel eten klaarmaken.”

Ondertussen hebben haar broers de fietsenwinkel overgenomen. “Ik ben echt trots op hen. Ze verhuisden naar

een groter pand en werken er met hart en ziel. Ik ben zelf ook weer in Kontich komen wonen. Mijn ouders zijn heel blij, ik vind het ook fijn om even te kunnen binnenspringen voor een koffietje, en ik kan mijn broers en mijn twee nichtjes vaker zien. Van de jongste ben ik bovendien de meter. Ik woon nu vlak bij het bos, dat geeft me rust, dus ik mis de stad eigenlijk niet.”

Zelf heeft Ann Van den Broeck geen kinderen. Niet omdat ze daar bewust voor gekozen heeft, maar omdat het zo gelopen is. “Ik heb altijd lieven gehad die al kinderen hadden of geen kinderen wilden. Op een zwak moment kan ik het daar moeilijk mee hebben, ook omdat ik van dichtbij gezien heb hoe bijzonder de band tussen ouder en kind kan zijn. Maar kinderen hebben is geen voorwaarde om gelukkig te zijn. Ik was 45 toen ik borstkanker kreeg, dus op dat moment was het al geen issue meer. Vrouwen die jonger zijn, laten soms eitjes invriezen voor ze aan de behandeling beginnen. Het is goed dat dat kan. Ik heb zelf veel toffe kinderen om mij heen, van mijn broer en van vrienden, die enthousiast rond mijn nek vliegen als ze me zien. Met hen heb ik ook een speciale band.”

HOOFDgerecht:

Kiptempura,eendmetknolselder, raapjesenboerenkool

Marc staat opnieuw aan onze tafel met een tweede voorgerecht: kip tempura, paksoi, gepofte rijst en kimchi. Daarna volgt de eend met knolselder, raapjes en boerenkool. “Heerlijk, die herfstige smaken”, zegt Ann. “Ik kan er echt van genieten, even ontspannen in deze drukke periode.”

“De dokters waarschuwden dat het stresshormoon aanmaken een nadelig effect kon hebben op de behandeling. Ik paste me instant aan. Het lukte vanzelf om me niet druk te maken in onbelangrijke zaken. Dat je een levensbedreigende ziekte hebt, helpt daar wel bij natuurlijk. Alleen tijdens de zware chemokuur was het even moeilijker, toen ik plots wél weer stress voelde. Ik leek opnieuw te piekeren. Maar toen bleek dat dat heel normaal was, omdat je zenuwstelsel wordt aangetast door de chemo. En uiteindelijk herstelt zich dat vanzelf.”

“Ik stelde altijd veel vragen aan mijn artsen in het UZA, waardoor ik wist wat er gebeurde in mijn lijf. Dat heeft

me geholpen om minder ongerust te zijn. Voor mijn dokters was het trouwens ook nieuw dat iemand met een fysieke job zoals de mijne wilde blijven doorwerken zolang het ging. Na de behandeling blijven de meeste mensen een jaar of langer thuis om te herstellen. Ik ben meteen weer aan de slag gegaan, maar niet roekeloos. Altijd op mijn tempo, met genoeg rustmomenten.”

Ze is wel bang geweest, geeft Ann toe. “Vanaf de eerste chemo doen al je spieren pijn, en een paar chemo’s later voel je een vermoeidheid die met niets te vergelijken is. Je stem is ook maar een spier, wat als ik niet meer kan zingen? Daar heb ik wel van wakker gelegen. Er zijn toch twee atoombommen ontploft in je lichaam met die chemokuur en de bestraling.”

“Ik ben niet echt op zoek naar een nieuwe liefde, maar ik voel wel dat er weer ruimte vrijkomt. Ik durf weer een beetje om me heen te kijken”

Ann Van den Broeck Actrice en zangeres

“Ondertussen ben ik alweer een jaar aan het spelen en zingen. In het begin was dat nog heel zwaar, maar sinds juli voel ik dat mijn energieniveau enorm gestegen is. Ik kan weer met vrienden afspreken na mijn werk, wat lang onmogelijk was. Ik kan ook weer meefietsen met de Tijgers, de wielerclub van vriendinnen uit Kontich. Misschien nog niet zo snel als vroeger, maar ook dat begint te komen. Ik kan zeggen dat ik weer gelukkig ben.”

Dat ze over haar kankerbehandeling blijft spreken, doet ze vooral om het taboe op borstkanker te doorbreken. “Oktober is borstkankermaand, dus dan staat het onderwerp sowieso in de belangstelling. Binnenkort geef ik er een paar lezingen over. Ik heb een dagboek bijgehouden, en toen dat niet meer ging, heb ik filmpjes opgenomen. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want anders was ik toch veel details vergeten. Iedere keer als ik er in een interview iets over heb verteld, krijg ik achteraf berichtjes van mensen die toch maar naar de dokter gegaan zijn en laten weten dat er bij hen ook kanker is vastgesteld. Als ze die eerste signalen genegeerd hadden, was de prognose veel slechter geweest. Daar doe ik het voor.”

Sigaar van ganzenlever. “Ik heb eigenlijk wat moeite met ganzenlever, maar hier eet ik het wel.”

De rekening

Tegelijk is Ann Van den Broeck er klaar voor om gewoon weer de Ann van vroeger te zijn. “Ik ben heel blij dat er heel veel professionele kansen op mij afkomen. Volgend jaar speel ik bijvoorbeeld mee in een grote Nederlandse productie over het leven van de Oostenrijkse keizerin Sissi, daar kijk ik al naar uit.”

Ook voor de liefde komt er weer plaats in haar leven. “Ik ben niet echt op zoek, maar ik voel wel dat er weer ruimte vrijkomt. Ik durf weer een beetje om me heen te kijken. Ik heb geen haast maar op termijn is er zeker iemand welkom in Kontich, iemand die mij graag ziet en omgekeerd. Meer moet dat niet zijn.”

DESSERT:

Antwerpsdessert

Met een dessert van een Antwerps Handje, elixir d’Anvers en abrikoos sluiten we de avond af. Morgen moet Ann op controle in het UZA, maar zelfs daar blijft ze rustig onder. Nog een theetje, dan een wandeling naar de garage onder de Groenplaats en dan met de auto naar huis. Wie denkt dat kanker Ann heeft kunnen tackelen, zit er compleet naast. Het levende bewijs zie je binnenkort op het podium.

Single in the city

Robi(32),twaalfjaarsingle “Ik wil dat iemand anders eens de touwtjes in handen neemt”

Er zijn meer singles dan ooit. Vooral in de steden. Wie zijn ze, wat voelen ze en wat gebeurt er in hun portefeuille? Onze reporter, zelf een ervaren single, vraagt het hen. Deze week: Robi (32) heeft het na twaalf jaar wel gehad met de vrijheid van het vrijgezellenleven. “Ik heb uitgezocht wat ik uit te zoeken had.”

Robi,hoezietjouwsingleleveneruit?

“Ik zeg vaak dat ik een dubbelleven heb. Langs de ene kant zijn er mijn hechte vrienden, die allemaal hetero zijn. Zij zijn de personen die mee mijn planning bepalen: wanneer ze een gaatje vinden in hun agenda, tussen kinderuitstapjes en familiediners door, dan zien we elkaar. Over zes weken op zondag, zoiets. (lacht)”

“Daarnaast is er mijn gay leven. Ik treed op als dragqueen in het Hessenhuis (homobar op de Falconrui, red.), onder de naam Ruby Cockburns. Het Hessenhuis is mijn safe haven, mijn tweede thuis. Ik kan er alleen heen gaan, omdat ik weet dat ik er iemand zal kennen. Ik heb die verbinding met de homogemeenschap echt nodig. Ik voel me er begrepen en gezien.”

Jeenelevenspeeltzichoverdagaf, hetanderemeer’snachts?

“Zoiets. Ik ben onlangs na lange tijd nog eens naar een heterofeestje gegaan. Voor de verjaardag van mijn beste vriendin gingen we naar een danscafé op de Grote Markt. Ik ben er huilend vertrokken. Ik kan niet wegsteken wie ik ben. Dat werd me niet in dank afgenomen. Ik werd niet geholpen aan de bar, mensen staarden me aan. Pas op, ik was dronken, dan word je receptiever voor die dingen. Maar op een gegeven moment zei iemand ‘vuile homo’ in mijn oor.”

Watdoejedan?

“Ik wou de leuke avond van mijn vrienden niet verpesten. Ik kon ook niet naar huis, want dan zou ik de hele nacht gehuild hebben. Er wacht thuis niemand op me die me vastpakt en zegt: het is oké. Ik ben naar het Hessenhuis gegaan. Naar mijn tribe. Daar krijg ik dan een grappende, shady op-

merking: ja, met uwe kop, ’t zal wel zijn! Ik krijg er een knuffel en begrip. Ergens vind ik dat lastig. Ik zou het liefst hebben dat een partner die rol kan vervullen. Maar het is goed dat mijn gemeenschap er is.”

Jewoontineengroot ­huur-appartement,voor600euro. DatiseenmooiedealinAntwerpen.

“Ik heb inderdaad geluk. Je ziet het er wel aan hoor, het is niet onderhouden. Ik heb ook geen buitenruimte, maar Park Spoor Noord is vlakbij. Hoera voor het Vlaams Woningfonds. Zonder hen zou ik onder een brug wonen, denk ik. Zij hebben mij de waarborg geleend. Die betaal ik maandelijks af. Alleen iets kopen zal er voor mij niet in zitten. Van thuis uit zie ik geen financiële middelen mijn richting uit komen. Dan wordt het heel moeilijk, tenzij misschien met overheidssteun.”

Jebentaleenheletijdvrijgezel.Hoe stajedaartegenover?

“Ik heb het wel gehad met single zijn. Ik heb uitgezocht wat ik uit te zoeken had. Ik weet wat ik waard ben. I’m quite the catch. Mensen vragen me vaak waarom ik alleen ben. Ik ben die vraag kotsbeu, ook omdat ik er niet op kan antwoorden. Ik zeg dan overdreven sarcastisch: ‘Geen idee, vertel het mij! Ik sta open voor feedback!’ (lacht)”

Watvindjemoeilijkaansinglezijn?

“Langs de ene kant is de vrijheid een voordeel. Ik heb er mijn kracht van gemaakt om echt mijn ding te doen. Langs de andere kant vind ik die vrijheid net zwaar. Ik wil dat iemand anders eens de touwtjes in handen neemt. Dat iemand zegt: ‘Kom, we gaan dit doen en jij moet aan niets denken.’ Ik ben keuzemoe. Waar ga ik

Naam: Robi (“Met een lange o, maar als je Robbie zegt is het ook goed, hoor”)

Leeftijd: 32

Valt op: mannen

Singlestatus: twaalf jaar single, met een tussenpauze van een half jaar. Nooit bewust, altijd op zoek. Gaat af en toe op date en heeft een knipperlichtrelatie met Grindr. “Ik zet de app op mijn telefoon en gooi ‘m er kort daarna weer af. Ik ben een beetje sceptisch geworden in het daten.”

Vorige relaties: één relatie van twee jaar lang tot zijn 20ste, daarna nog een van zes maanden. “Mijn eerste relatie was met een man die twaalf jaar ouder was. Ik kom niet uit de gezelligste thuissituatie, dus het was fijn dat ik toen bij hem terechtkon. Maar ik moest op mijn

naartoe? Wat trek ik aan? Wat ga ik eten? Welke fucking wasverzachter?”

Jewilkunnenvolgen.

“Ja. Zeg me waar we naartoe gaan en ik zal daar zijn. En ik ben te vroeg! Ik heb toch niks anders te doen. (lacht) Een andere moeilijkheid is dat je alleen staat in het gevecht. Ik heb een moeilijke jeugd gehad en ik heb een verslavingsgevoeligheid. Als ik me slecht voel, moet ik tegen mezelf kunnen zeggen: het komt wel goed. Dat is niet makkelijk. Ik heb die mindere momenten ook al meegemaakt met een partner aan mijn zijde. Die kon dan zeggen: ‘Ik zie dat je in je hoofd aan het kruipen bent, stop daarmee.’”

“Pas op, ik voel me niet alleen hè. Mijn vrienden zijn alles voor mij en ik kan altijd bij hen terecht. Maar als single moet je de eerste stap altijd zelf zetten en aan de alarmbel trekken. Ik ben een

eigen benen staan en dat wou hij niet.” Kinderen: twee petekindjes, Xia en Issa. En een kat, Ramses. Woont: in een huurappartement op de Dam in Antwerpen-Noord. “Een heel plezante buurt die in opwaardering is. Alleen zijn mijn vrienden er spijtig genoeg aan het vertrekken.”

Betaalt: 600 euro huur, geen gemeenschappelijke kosten, voor bijna 100 m². “Heel goedkoop, maar dat heeft ook een keerzijde.” Plus 400 euro maandelijkse kosten voor nutsvoorzieningen.

Werkt: als leerkracht Nederlands in het middelbaar onderwijs, sinds dit schooljaar.

Verdient: tussen 2.000 en 2.500 euro per maand

open boek, maar kwetsbaar zijn is een ander verhaal.”

Voeljealshomoseksuelemanook dedrukomtevoldoenaanhet ideaalplaatje?

“Ik voel die druk vooral vanuit mezelf. Omdat ik zelf graag het traditionele huisje-boompje-beestje wil. Ik wil trouwen, liefst in een heel queer wit kostuum. Onlangs vroeg mijn beste vriendin me naar mijn ideale trouwdag. Ik schrok ervan hoe goed ik weet hoe die er moet uitzien. Ik heb een mentaal pinterest-bord gemaakt. (lacht) Vanuit de homogemeenschap is er ook een zekere druk om van ’t straat te geraken. Als gay man ben je afgeschreven na je 35ste. Dan ben je een oude vrijster. Gelukkig zijn de daddies(oudere mannen die met jongere mannen gaan, red.) in aan het worden. (lacht)”

Robi: “Mensen vragen me vaak waarom ik alleen ben. Ik ben die vraag kotsbeu.”

Hoe is het leven voor singles in Antwerpen?

Tekst:ElineDebieFoto:DirkKerstens

Binnenkijken

De kijkers van de serie Dertigers zullen de woning wellicht nog herkennen uit het eerste seizoen. Toch maakte Lars er een totaal andere thuis van: een eclectische, kleurrijke én stijlvolle stadsloft waarin kunst en kitsch in harmonie naast elkaar staan.

Tekst:

Op de schoorsteen in de woonkamer staan twee porseleinen Staffordshirehondjes. “Een vaste waarde in een Brits cottageinterieur.”

Bio bewoner

Lars Matthijssen (31) is afkomstig van het Limburgse Dilsen-Stokkem, maar belandde op zijn 17de voor zijn studies Juweelontwerp in Antwerpen. Vandaag werkt hij als visual merchandiser bij sneaker- en streetwearshop Monar. Hij woont samen met zijn huisgenoot, de Australische labradoodle Monty, in de bruisende wijk rond het station Antwerpen-Centraal.

Ooit decor in ‘Dertigers’, nu stadsloft in Britse

cottagestijl uit jaren 30

“De inrichting van mijn appartement in de jarendertigstijl werd een passieproject. Ik kon er helemaal mijn creatieve ei voor interieur in kwijt”, vertelt Lars wanneer hij ons rondleidt in de gigantische ruimte. “Alles gaat over persoonlijke smaak, maar ik ben trots op het resultaat. Toen ik het appartement kocht, waren alle muren – met uitzondering van de slaapkamer – wit geschilderd. Maar een witte woonst, dat kwam je in de jaren 30 niet tegen. Er zat geen ziel of persoonlijkheid in. Door het gebruik van natuurlijke en warme kleuren, vintage meubelen en veel accessoires bracht ik de sfeer van die tijd weer tot leven.” Hoewel hij ervoor koos om muren én plafonds in kleur te schilderen, creëerde hij een klassevol interieur. “Ik heb vooraf een kleurenpalet samengesteld dat bestond uit groen,

SandraGasten

Foto's:Nattida-Jayne Kanyachalao

rood en blauw. Die vormen de leidraad doorheen het appartement”, vertelt hij. “Zoals het terracottarood van de boekenkast dat ik vond bij Farrow & Ball, een kleur die vaak in musea wordt gebruikt om schilderijen tegen te presenteren. Ook het olijfgroen op de muren in de woonkamer vond ik bij diezelfde Britse fabrikant van verf en behang. Ze geven het geheel een landelijke én warme sfeer.”

Naast het raam was vroeger een verloren hoek waarin een zeteltje stond. “Toen ik binnenkwam, was ik niet meteen verliefd op het appartement. Maar door de indeling en oppervlakte wist ik wel dat er mogelijkheden waren”, zegt hij. “Zo besloot ik om een ingemaakte boekenkast te laten maken, op maat van die hoek”, zegt hij. “Ze is ontworpen en gemaakt door mijn interieurarchitect zelf, die ook schrijnwerker is. Door de terracotta-

“De kunst bestaat erin om landelijke elementen te integreren in je interieur zonder dat het oubollig wordt”

Lars Matthijssens Eigenaar

De slaapkamer was eerst volledig donker. Lars liet alleen het plafond donkerblauw.

Bloemetjeslampen en rotan

In de inkomhal valt niet alleen de enorme, houten kast vol vintage spulletjes op. Lars liet er het verwarmingstoestel inbouwen in een houten kast met gevlochten riet of rotan. Ook in een kleine nis aan het toilet liet hij een kastje bouwen met rotanbekleding. “In combinatie met de lampenkappen met bloemetjes creëer ik zo een romantische sfeer en haal ik de Britse cottagesfeer naar binnen”, zegt hij.

‘La vie en rose’ in de douche

Ook de badkamer kreeg een volledige make-over. “In plaats van tegels bekleedde de interieurarchitect de doucheruimte, wastafel, muren en kastjes met mortex, een waterdichte bepleistering die je in alle kleuren kan bestellen. Ze geeft een betonlook aan de ruimte en creëert een zensfeer”, zegt Lars. “Voor de handvatten van de kastjes komt opnieuw het messing terug.” De slaapkamer werd dan weer soberder. “Die was eerst pikzwart geverfd, wat het tot een donkere ruimte maakte. Ik koos voor witte muren en een donkerblauw plafond.”

Wat red je uit een brand?

Lars: “De cowboylaars die ik maakte tijdens een opleiding keramiek in handopbouw, een techniek waarbij je geen draaiwiel nodig hebt. Het duurde tientallen sessies voor die klaar was. Ze is gebaseerd op een van mijn schoenen en draagt de letters CK aan de top, een knipoog naar Calvin Klein. Ik hou ervan om met keramiek bezig te zijn, ook weer iets waarin ik mijn creativiteit kwijt kan.”

Keuken: terug naar het origineel

“De keuken die er bij de aankoop in stond, wilde ik meteen vervangen. De makelaar vond die prachtig, ik vond haar verschrikkelijk”, glimlacht Lars. “De inoxen keukenkasten gaven de keuken de industriële uitstraling van een restaurantkeuken. Voor de kasten koos ik donkergroene frontjes. Ik liet ze beitsen, zodat de houtnerven zichtbaar bleven. De wasbak en het keukenblad zijn gemaakt in gevlamd marmer, naar het voorbeeld van de deurplinten in originele Luikse marmer. De kastgrepen en kranen in messing krijgen door de jaren heen meer patine wat hen net mooier maakt. Zo wilde ik de illusie creëren dat deze nieuwe keuken origineel had kunnen zijn.”

rode kleur is de enorme kast een blikvanger.”

Muurvolkunst

Lars is erin geslaagd om een gezellige sfeer te creëren zonder dat het té druk wordt. “Er heeft nog nooit iemand een opmerking over de groene muren gemaakt. Op elk uur van de dag schijnt de zon op een andere manier binnen en wordt een ander deel van de ruimte belicht”, zegt hij. “Omdat

Scan de QR-code en kijk mee binnen in de flat van Lars.

de plafonds zo hoog zijn en de ruimte groot is, heb ik een kunstcollage op de muur gemaakt.”

De meeste werken zijn afkomstig van jonge artiesten. Inspiratie voor de inrichting haalde hij bij de Britse designers Luke Edward Hall en Beata Heuman. “Ter voorbereiding van de renovatie heb ik de hele YouTube-serie van het Britse magazine House & Garden uitgekeken. Ook de Antwerpse interieurarchitect Gert Voorjans is een invloed”, zegt hij. “De kunst bestaat erin om landelijke elementen te integreren in je interieur zonder dat het oubollig wordt. Eigenlijk had ik nog meer cottage kunnen gaan, maar ik heb me ingehouden omdat ik tenslotte in het stadscentrum woon.”

Designuitsixtiesenseventies

Als fervent tweedehandsliefhebber haalt Lars er plezier uit om unieke sixties- en seventies-stukken op de kop te tikken, zoals de glazen salontafel waarin hij boeken presenteert of het gouden opdientafeltje op wieltjes dat hij nog kocht tijdens zijn studententijd. “Ik verzamel al jaren unieke meubels en accessoires waar een verhaal achter zit, zoals de stoelen aan de eettafel. Die zijn afkomstig van Tsjechië.” Hij koopt ook stukken van jonge designers zoals de blauwe eettafel van Gustaf Westman, een jonge Zweedse ontwerper die vandaag enorm populair is. De stalamp is dan weer een ontwerp van Beata Heuman, net als de radijslamp in de keuken. “Sommige vrienden vinden die maar niets, ik ben er totaal verliefd op.”

De zeilsters tijdens een recreatieve tocht met de Anne Bonny in Oostende.

Zo’n 120 zeilboten racen op 19 oktober tijdens de Antwerp Race op de Schelde richting de jachthaven van Linkeroever. Een van de deelnemende teams is dat van de Antwerpse Sigrid Huyghe (41). Zij leidt een zeilteam dat alleen bestaat uit vrouwen, een unicum in de zeilwereld. “Er gaat veel kracht en positiviteit uit van samen zeilen met vrouwen.”

Liefst120botenzeilenmeeinAntwerpRace

Vrouwen baas op de ‘Swanny’

Zelden kunnen we volgende uitdrukking letterlijk gebruiken, maar deze keer past ze perfect: het is alle hens aan dek op de Anne Bonny, de zeilboot van Sigrids team. Die ligt op deze zonnige zaterdagochtend in de jachthaven van Oostende. Straks vindt hier Sailing for Think Pink plaats, een zeiltocht met vijftig boten die vrijwillig uitvaren ten voordele van de vzw voor borstkankeronderzoek.

Op het dek van de Anne Bonny hijsen enkele dames vlaggen van sponsors. Ze wapperen in de wind, want die staat stevig vandaag, zo leren we van Margot Kleinjans (61), een van de Antwerpse

zeilsters in Sigrids team. “Liefst 15 knopen (een kleine 30 km per uur, red.) waait de wind hier in de haven.

Op zee kan dat oplopen tot 24 knopen. We gaan zeker niet met een volledig gehesen zeil varen straks, dat zou te wild worden. Zeker voor mensen die het niet gewoon zijn op een zeilboot te zitten.”

En zo zullen er velen zijn vandaag, want dat is precies het opzet van deze dag. Geïnteresseerden hebben tegen betaling een plekje gereserveerd op een van de boten en zullen deze namiddag een tochtje maken op zee. Al het geld dat daarmee wordt ingezameld gaat naar Think Pink.

Krachtopbouwen

De Antwerpse Sigrid Huyghe is de drijvende kracht achter het evenement van vandaag, dat ondertussen toe is aan een vierde editie. “Van beroep ben ik gynaecologe, al stonden mijn professionele activiteiten het afgelopen jaar op een lager pitje. Het zeilen vraagt heel veel tijd.” De ambities zijn dan ook hoog. Sailing for Think Pink is een recreatieve activiteit

voor dit dameszeilteam. Het echte racen is voor binnenkort, met de Antwerp Race vandaag op 19 oktober en de Fastnet Race in juli 2025. “Er gaat veel kracht en positiviteit uit van samen zeilen met vrouwen”, zegt Sigrid. “Of het nu voor het goeie doel is of echt in een race. De zeilwereld is vooral een mannenwereld, maar door mond-tot-mondreclame vinden steeds meer vrouwen de weg naar ons team.” Met een kleine twintig zijn ze ondertussen, de dames in het team van Sigrid. Delphine Léonard uit Antwerpen is de jongste. “Ik ben 26 en leerde als kind zeilen van mijn ouders. De rust, de vrijheid en het samenwerken in team maken van zeilen een zalige sport. Mijn vaste taak op de Anne Bonny is het bedienen van het grootzeil. Door dat op de juiste manier te positioneren, kan je snelheid winnen.” Een fysiek zware taak, zeker voor een

Tekst:HannaVanThienen Foto’s:PitDeJonge

Beeld van de Antwerp Race 2023: zeilen met een prachtig zicht op de stad.

vrouw. “Ik train elke week in de fitness om sterker te worden”, zegt Delphine.

Ook de rest van het team zal deze winter extra aan krachttraining doen. “Kracht is onontbeerlijk in het zeilen”, zegt ook Margot. “Wat een man fysiek alleen kan, doen wij met z’n tweeën. In gemengde zeilteams nemen mannen heel veel over en laten vrouwen dat snel los. Nu er geen mannen zijn, is het fijn om te beseffen hoe krachtig, inventief en sterk we zijn als vrouwen, zowel mentaal als fysiek. Ik zeil al mijn hele leven, maar op een recreatieve manier. Wat het racen betreft, bleef ik altijd op mijn honger zitten. Ik ben blij dat ik die droom op mijn leeftijd alsnog kan verwezenlijken.”

De Fastnet Race in juli volgend jaar is een wedstrijd van liefst zes dagen die loopt van het Verenigd Koninkrijk via Ierland naar Frankrijk. “Het langst dat we voorlopig onderweg zijn geweest is 2,5 dagen”, weet Margot. “Tijdens langere tochten zitten we met tien tot twaalf vrouwen op de boot.” Ze neemt ons mee in de kajuit van de Anne Bonny. “Het zeiljacht is 46 voet of 15 meter lang. Dat is niet klein, maar toch is

het altijd improviseren. We slapen zelfs op de vloer. Door zo intensief samen te zeilen, zijn we uitgegroeid tot een hechte vriendengroep.”

Mannenwereld

Er liggen ondertussen steeds meer boten in de jachthaven van Oostende. Maar het is toch vooral de Anne Bonny – of Swanny, zoals de vrouwen hun boot liefkozend zijn gaan noemen –die van andere schippers complimenten krijgt. “Dat is omdat het zo’n klassieke, grote en mooie boot is”, zegt Delphine. De koosnaam Swanny is een samentrekking van de merknaam van het schip, een Swan 46 MKII, en Anne Bonny, een vrouwelijke piraat uit de zeventiende eeuw.

“Zij heeft het in haar tijd wel moeilijker gehad dan wij”, glimlacht Margot.

“Voor ons draait het nu vooral om fysiek fit blijven en goed samenwerken.” Dat laatste is iets wat het vierde Antwerpse lid van het team, Lien Van den Bulcke (42), uitermate interessant vindt. Op de Swanny is zij navigator. “In het dagelijks leven werk ik als veranderingsmanager voor bedrijven en geef ik opleidingen rond com-

Enige zeilwedstrijd in Europa met aankomst in een stad

“De Antwerp Race is de enige zeilrace in Europa die aankomt in een stad”, zegt Jan Goderis, coördinator van het evenement. “En dat terwijl het scheepvaartverkeer gewoon doorgaat.” De race werd 36 jaar geleden uit noodzaak in het leven geroepen.

“Destijds moesten alle zeilboten voor de winter binnen gestald worden. Daarom keerden ze aan het einde van het seizoen terug naar hun jachthavens”, weet Jan. “Vandaag hoeft dat in principe niet meer, boten zijn tegenwoordig beter bestand tegen koud weer. Maar de Antwerp Race is blijven bestaan. Qua insteek kan je het evenement vergelijken met de Ten Miles: voor sommige deelnemers is het echt een race, vele anderen doen mee

voor de ervaring. De Anne Bonny is het echt om het racen te doen.”

“De Antwerp Race is een van de manieren waarop we de zeilwereld willen opentrekken naar een groter publiek”, zegt Jan. “Dat doen we overigens ook aan het Galgenweel op Linkeroever, waar alle Antwerpse watersportverenigingen florissante zeilscholen hebben. Kinderen vanaf 7 jaar, maar ook volwassenen, kunnen er leren zeilen.”

WiljezelfvanopdeoeverdeAntwerp Racezienpasseren?Komdanop19 oktobernaarJachthavenAntwerpenop Linkeroever(Thonetlaan133,2050 Antwerpen).Deeerstejachtenworden verwachtomstreeks14uur.

Van links naar rechts:

Delphine Léonard is het jongste lid van het vrouwelijke zeilteam.

Margot Kleinjans: “Wat het racen betreft, bleef ik altijd op mijn honger zitten. Ik ben blij dat ik die droom op mijn leeftijd alsnog kan verwezenlijken.”

“Voor mij is het superboeiend om te zien hoe een team van vrouwen zich vormt”, zegt Lien Van den Bulcke

“De Antwerp Race wordt een mooi einde van een succesvol zeilseizoen. Zeker omdat het in onze thuisstad te doen is. Als Antwerpenaar mogen racen op de Schelde, dat doet toch iets met je”

Sigrid Huyghe Zeilster

municatie en teamcoaching. Voor mij is het superboeiend om te zien hoe een team van vrouwen zich vormt. En dat gaat verbazend goed.”

Het is bijna middag, Sigrid moet dringend een briefing gaan geven aan alle zeilteams van de dag. Margot, Lien en Delphine brengen samen met andere teamleden de laatste zaken in orde, van de tombola tot de richtingaanwijzers. En dan mogen ze straks eindelijk het water op, als trots vrouwenteam. “Als vrouwen is het niet makkelijk om

respect te krijgen in de mannenwereld die het zeilen is”, zegt Margot. “Maar ondertussen staan we er, als boot en als team. De Antwerp Race wordt voor ons een mooi einde van een succesvol zeilseizoen. Zeker omdat het in onze thuisstad te doen is.

Als Antwerpenaar mogen racen op de Schelde, dat doet toch iets met je.”

Meerinfoopwww.rycb.be, www.swannebonny.be www.sailingforthinkpink.be

Sigrid Huyghe.

De 10.000 stappenwandeling

Citta stippelt elke week een route van 10.000 stappen uit, goed voor 7 tot 8 kilometer wandelpret. Telkens staat er een wijk, natuurgebied of thema centraal. In vijf hoogtepunten geven we een voorsmaakje van wat je onderweg te zien krijgt.

De Wintertuin van het Sint-Ursula-Instituut in Onze-Lieve-Vrouw-Waver heropende dit jaar na twee jaar restauratie de deuren. De ideale gelegenheid om de omgeving te verkennen. Met gids Rudi Van Poele ontdekken we het dorp van de vele ‘torekens’, de historische hoeves en de opvallende bunker met het ‘granaatgat’ uit WO II.

‘Torekenswaver’:

het dorp met de mooiste wintertuin van ’t land

1. De rozen van Louis Lens

Op het dorpsplein staat de Onze-Lieve-Vrouwekerk centraal. Oorspronkelijk had die een achthoekige klokkentoren in de vorm van een ‘peperbus’. De huidige toren van 68 meter hoog dateert van 1912, toen de kerk werd vergroot met een pastorij en gemeentehuis (rechts van de kerk). “In de nacht van 29 op 30 september 1914 werd de kerk beschadigd en de ‘peperbustoren’ vernield. In 1921 onderging de kerk een restauratie. Op het plein voor de kerk valt de dorpspomp op. Die dateert van 1870 en werd gebouwd om de bewoners van drinkbaar water te voorzien”, zegt gids Rudi Van Poele.

“Deze kerk is de oudste van de drie dorpen die ooit in het Waverwoud ontstonden: Onze-Lieve-Vrouw-Waver, Sint-KatelijneWaver en Sint-Niklaas-Waver, het huidige Putte. Achter de kerk valt een rozenperk op, een eerbetoon aan Louis Lens, een wereldberoemde rozenkweker. Louis leerde het veredelen van rozen van zijn vader Victor die er vele prijzen mee won. Hij slaagde erin om van enkele rozen diverse soorten te kweken. De rozenkwekerij Lens werd in 1992 overgenomen door Rudy Velle en Ann Velle-Boudolf en verhuisde naar Oudenburg, bij Oostende.”

2. Verloren hoek en historische hoeves

In Onze-Lieve-Vrouw-Waver zijn er nog restanten van het Waverwoud dat ooit de hele gemeente omvatte: de Hondsbossen, Gasthuisbossen en Zuurbossen. Wij wandelen door het bos Verloren Hoek. “Het Waverwoud was een uitgestrekt bos met eiken, ten noorden van Mechelen”, zegt Rudi. “Het werd al op 12 september 1008 vermeld in een akte van koning Hendrik II. Volgens dat document op perkament besloeg dit woud het gebied tussen de Dijle en de twee Netes. Door de komst van de dorpen en de bouw van de kerken is het woud almaar kleiner geworden.” Op de hoek van de Scheerslei en Erfstraat zien we twee historische hoeves. Op de Scheerslei 5 is dat de gerestaureerde Schaapstalhoeve uit de achttiende eeuw. “Die bestaat uit een woonstalhuis en bakhuisje. De schuur, waar de koeien stonden die met hun lichaamswarmte voor verwarming in huis zorgden, is verdwenen. In 1987 werd de hoeve beschermd als monument.” In de Erfstraat hebben we een mooi uitzicht op de ‘torekens’ van het Ursulinenklooster die, samen met de torens van de parochiekerk, het dorp de bijnaam ‘Torekenswaver’ gaven.

Starteneinde: ParkingBruultjeshoek, Wavervelden14, Onze-Lieve-VrouwWaver. Openbaarvervoer: buslijn510en511 (vanuitMechelen)

3. Bunker L15

Te midden van een woonwijk staat een restant van WO II: Bunker L15. “Op het grondgebied van Sint-Katelijne-Waver werden 43 bunkers gebouwd, ter voorbereiding van de Tweede Wereldoorlog. Je vindt er nog verschillende in de gemeente terug”, zegt Rudi. “De bunkers waren deel van de KW-Linie, een verdedigingslinie die werd aangelegd tussen september 1939 en mei 1940 tussen Koningshooikt en Waver, in Waals-Brabant. De bunker was onderdeel van de eerste linie.” Bunker L15 werd in 2007 door de gemeente aangekocht voor 650 euro om deze met origineel materiaal open te stellen voor het publiek als getuige van dit stukje militaire geschiedenis. “De bunker heeft betonnen muren met een dikte van 1,3 meter, iets meer dan 1 meter voor het dak en 1 meter voor de andere zijden. “Rechts van de ijzeren ingang zie je een ‘granaatgat’. Wanneer de vijand een granaat in de bunker gooide, rolde die via een vernuftig systeem van buizen naar buiten, voor de voeten van de vijand.”

Tekst:SandraGastenFoto's:JanVanderPerre,LeenVandeSande,PaulJordens

“In Onze-Lieve-Vrouw-Waver zijn er nog restanten van het Waverwoud dat ooit de hele gemeente omvatte: de Hondsbossen, Gasthuisbossen en Zuurbossen”

Rudi Van Poele Gids

4. Wintertuin van de ursulinen

Een van de hoogtepunten is het Sint-Ursula-Instituut, een middelbare school. “In 1841 vroeg pastoor Verheyden aan de Ursulinen van Tildonk om in Onze-Lieve-Vrouw-Waver een school voor meisjes op te richten. Acht zusters werden daarop naar het dorp gestuurd. Ze richtten een klooster en school in”, vertelt onze gids. “Onderwijs voor meisjes was in die tijd niet vanzelfsprekend. Daar brachten de zusters verandering in. Snel daarna openden zij een kostschool en breidden ze de gebouwen uit met extra klassen, slaapzalen en een kapel. De school had internationale faam. Van Turkije tot Brazilië kwamen de meisjes naar hier om te studeren. “ Blikvanger is de prachtige wintertuin in art nouveau die als ontvangstruimte voor (buitenlandse) genodigden diende. Het meisjespensionaat had een – nog bestaande – pianogalerij met 34 piano’s. Tijdens WO I werden de gebouwen verwoest en vanaf 1920 heropgebouwd en uitgebreid. In 2022 sloot de wintertuin de deuren voor een restauratie van de tegelvloer.” Deze architecturale parel is beschermd als monument. De vzw Wintertuin en Stichting Kempens Landschap stellen hem open voor het publiek.

5. Gemeentelijke begraafplaats

Op de begraafplaats is er een historisch deel, in 1906 aangelegd naar een ontwerp van provinciaal bouwmeester Edward Careels. Centraal staat de calvarie en achteraan een nog intact ‘dodenhuisje’. De historische grafzerken zijn uitgevoerd in blauwe hardsteen. “Links van de calvarie zien we het ereperk van de oud-strijders van 1914-1918. Achteraan links liggen twee Britse soldaten. Die liggen naast elkaar in een perkje dat de Commonwealth War Graves Commission onderhoudt. Het zijn graven van twee militairen die overleden zijn in het Engels militair hospitaal dat tijdens WO II in het Sint-UrsulaInstituut was ingericht.”

Op deze begraafplaats hadden de ursulinen een perk vooraan links. De gasthuiszusters, die sinds 1895 het ‘Godshuis’ van Onze-LieveVrouw-Waver beheerden, werden vooraan rechts begraven. Na het trapje komen we op de ‘nieuwe’ begraafplaats die omstreeks 1970 in gebruik werd genomen. Hier zijn de grafzerken niet in arduin zoals op het oude deel, maar in graniet. Centraal zien we een urnenveld. De ursulinen hebben ook hier hun begraafperk (vooraan rechts), net als de gasthuiszusters (achteraan links)

Scan de QR-code en volg de route via routeyou.com

Leuke stops in de buurt?

A.Taverne-caféBruultjeshoek

Aan de sporthal zit taverne-café Bruultjeshoek. Op maandag en dinsdag kan je hier iets komen drinken, de andere dagen is ook de keuken open. Er is een uitgebreide menukaart met broodjes, pasta’s, salades en vlees- en visgerechten. Watervelden 12, www.bruultjeshoek.be

B.Café’tKlaverke

Een gezellig café in het dorp waar je jong en oud kan vinden. Ook heel wat clubs hebben er hun thuisbasis. Als het zonnetje schijnt, zit je hier op een groot terras. Dorp 2, Facebook: Café’tKlaverke

C.IJssalon-taverneMargo

Al zestig jaar staat deze zaak bekend om zijn ambachtelijk bereide ijs. Zoetebekken zitten hier met de vele ijssmaken op hun plek. Ook voor de kleine honger zijn er snacks zoals croques en artisanale kroketten. Voor de grote honger staan er klassieke gerechten als koninginnehapje en scampi’s, naast Griekse specialiteiten, op de kaart. Bosstraat 28, www.ijssalonmargo.be

D.BrasserieDeBosmolen

Van Zeeuwse mosselen tot americain van het huis of gegrilde gamba’s: in deze finedining-zaak kan je jezelf culinair laten verwennen. Er is ook een suggestiemenu met meerdere gangen. Reserveer best een tafeltje op voorhand. Berlaarbaan 418, www.bosmolen.be

i WiljedeWintertuinvanhetSint-Ursula-Instituutbezoeken?Dat kanopvrijdag,zaterdagenzondagtussen13en17uur.Elke zondagom13.30uur(Nederlands)en14.30uur(EngelsenFrans) kanjeaansluitenbijeengegidsterondleiding(uitverkochtvoor 2024).Info:www.visitwintertuin.be

p IJsberen komen boven de klimophaag piepen.

Verzamelaar Serge Coopman in zijn tuin bij zijn gepimpte tuktuk.

Een muzikaal ijsberentoilet. u

Tekst:EllenBogaert Foto’s:FrederikBeyens

Ergens achter een gevel in de Zurenborgwijk bevindt zich het vrolijke universum van Serge Coopman. De Antwerpse dermatoloog houdt ervan om unieke vondsten te pimpen en er zijn eigen wereld mee te creëren. “Kinderen én volwassenen worden hier instant gelukkig.”

Hetvrolijkeuniversumvan dokterSergeCoopman

“Ik

hou van brol met een twist”

Geen postzegels, ijskastmagneten of bierkaartjes voor Serge Coopman (64). Deze Antwerpse verzamelaar houdt het bij bijzondere vondsten die toevallig op zijn pad komen. Eén gemene deler: ieder stuk moet een vrolijke bijdrage kunnen leveren aan de al knotsgekke verzameling die de Antwerpenaar doorheen de jaren wist op te bouwen. In zijn weelderige tuin met koetshuis gaan we van vondst naar vondst en van verhaal naar verhaal.

Fransepostbode

“Het verzamelinstinct is een universeel gegeven. Iedereen verzamelt wel iéts”, begint Serge het gesprek. “Je hebt twee soorten verzamelaars: zij die iets willen hebben en zij die spullen verzamelen om er daadwerkelijk iets mee te creëren. Die laatste categorie noem ik de creatieve collectioneur.” Het is de categorie waarin Serge allicht het best past. Deze man verzamelt niet vanuit materialisme. Integendeel, hij gaat specifiek op zoek naar bijzondere items die hij zelf kan veranderen en een plekje kan geven in zijn speelse woonst vol humor.

“Door te verzamelen creëer ik een universum waar ik altijd aan blijf bouwen, een wereld die nooit af is.”

De inspiratie haalt Serge bij ene Ferdinand Cheval, een Franse postbode die 33 jaar lang bouwde aan zijn Palais Idéal. De man stootte per toeval op een grillige steen en begon gelijkaardige exemplaren te verzamelen tijdens zijn dagelijkse postdienst. Meer dan de helft van zijn leven gebruikte hij de stenen om er zijn eigen ideaal paleis mee te bouwen. Zijn Palais Idéal is tot op

vandaag een toeristische trekpleister. “En zo zijn er legio voorbeelden. Ken je Barry Chappell? Die kauwt al heel zijn leven op kauwgom om er de grootste bal ter wereld mee te maken.” Bij Serge zijn de extremen iets minder uitgesproken, maar het woord originaliteit is hier wel op zijn plaats. De carrosserie van een ‘Touring Wegenhulp’autootje liet hij in twee zagen. Onder de motorkap: een led-scherm met muziekvideo’s. Een beetje verder in de tuin vinden we een oude tuktuk waaruit luide feestmuziek knalt. Serge: “Ik denk de installatie uit en mijn nonkel Jef, een technisch genie, zorgt voor de uitvoering ervan.”

In Zwitserland vond Serge een ijskar uit 1958. Hij maakte er een champagnebar van die nu dienstdoet voor zijn tuinfeesten. “De barbiepoppen in de bar dragen bij aan het roze, idyllische verhaal”, gaat Serge voort. “Was ik op zoek naar zo’n kar? Bijlange niet, want dan zou ik die nooit hebben gevonden. Mijn huis en tuin bestaan uit een aaneenschakeling van toevallige vondsten. Ik vind die op rommelmarkten of kennissen wijzen mij erop. Vroeger vond ik ook al eens iets bij Sprookjes, de Mortselse zaak gespecialiseerd in bijzondere artefacten. Ik heb sowieso een voorliefde voor vintage, lang voordat het een rage werd. Je zal hier veel terugvinden uit de jaren vijftig, zestig en zeventig.”

1.300piepbeesten

Het verzamelen zat er bij Serge al van jongs af in. “Als kind verzamelde ik graag badeendjes. Later werden het knijppoppen, van die rubberen piep-

beesten. Zo had ik er op een bepaald moment 1.300, maar uiteindelijk ben ik er veel beginnen weg te schenken. Ik ben geen verzamelaar die koste wat kost alles wil bijhouden.”

Al heeft Serge genoeg ruimte om honderden spullen kwijt te kunnen. Zijn huis dateert uit 1890 en is een van de oudste in de wijk. De tuin zou zelfs een van de grootste in oppervlakte zijn. Serge kocht de woonst in 1997. Renoveren deed hij sindsdien nauwelijks. De sfeer wordt hier gecreëerd door nostalgie en authenticiteit. Serge: “Ik heb me laten vertellen dat dit huis werd gebouwd door een militair uit de hogere rangen. Het is allemaal heel mooi bewaard gebleven, vooral het koetshuis achteraan waar je zelfs nog de drinkbakken van de paarden kan zien.” Al zijn die deels weggestopt achter de bonte verzameling. Werkelijk het hele koetshuis, dat twee verdiepingen telt, is volgestouwd met kleurrijke items uit de vorige eeuw. Van reclameborden tot grijpmachines van de foor en jukeboxen, het hele bijgebouw baadt in een kleurrijke sfeer. Uit het luik bovenaan gluurt een polyester giraf met nieuwsgierige ogen binnen bij de buren. “Mijn dochter en haar gezin wonen hier niet ver vandaan en

zien de giraf vanuit hun woonst. Hoe geweldig is dat? En mijn familie staat helemaal achter mijn hobby.”

Serge glundert terwijl hij ons van het ene naar het andere item loodst. Hij vertelt hoe hij door een kennis getipt werd over het bord van station Antwerpen-Berchem dat in een Brugs veld stof lag te vergaren na een afbraak. En hoe hij een speeltuig van Budgie – het kinderlijke helikopterpersonage gecreëerd door de Britse hertogin Sarah Ferguson – voor een prikje op de kop wist te tikken. “Het gaat me niet om de financiële waarde van items. Ik geef geen fortuinen uit aan mijn verzameling. Ik hou gewoon van ‘brol met een twist’. Mocht hier een brand uitbreken dan zou ik nog niet eens mijn spullen

“Mijn huis en tuin bestaan uit een aaneenschakeling van toevallige vondsten”

Serge Coopman Verzamelaar

kunnen meenemen, want de meeste zijn te zwaar”, lacht hij, terwijl hij ons verder begeleidt naar de roze sofa die Lady Gaga ooit gebruikt zou hebben tijdens een optreden.

IJsberenenBritneySpears

Niet alleen het koetshuis en de tuin, ook de woning zelf ontsnapt niet aan Serges verzamelwoede. Bezoekers gaan hier naar een toilet dat wordt vastgehouden door een stenen ijsbeer. Wanneer je het deksel opent, weerklinken de beats van de Schumacher Song uit 1998, gevolgd door Britney Spears die Piece of me kweelt.

“Je begrijpt de dubbele bodem wel, veronderstel ik”, lacht Serge. En zo gaat het maar door. In de woonkamer staat een buste van maarschalk Tito uit ex-Joegoslavië die een trompet op zijn hoofd gedrapeerd heeft waarmee Serge de gewichtigheid van de man wil relativeren. Een zwarte neppanter ligt te soezen op een voetbaltafel. Alleen het kantoortje in de nok van het huis is gespaard gebleven van zottigheden. Daar is de gigantische bibliotheekkast vol wijsheden de blikvanger, net zoals de vele kunstboeken die bladzijde per bladzijde gemarkeerd zijn. Serge heeft namelijk een onuitputtelijke interesse

De benedenverdieping van het koetshuis.

“Het grootste plezier put ik uit de pretlichtjes in de ogen van bezoekers die dit paradijsje betreden”

Serge Coopman Verzamelaar

voor kunst en filosofie. “Ken je l’art brut of outsider art? Dat is de eenvoudige, ongecompliceerde kunst van autodidacten die buiten het reguliere kunstcircuit blijven en geen klassieke kunstopleiding hebben genoten. De scheppingsdrift knalt er ongefilterd uit.” We vragen of Serge zichzelf dan misschien wel als zo’n kunstenaar ziet. “Ik herken zeer sterk wat een kunstenaar drijft. De drang om te creëren is er, maar ik ga zeker niet prediken dat ik een kunstenaar ben. Verre van. Ik héb namelijk al een job.”

Als arts komt hij met veel ellende en ziekten in contact. “We leven in een grimmige maatschappij die we af en toe moeten durven buitensluiten. Om er een positief verhaal tegenover te plaatsen. Het grootste plezier put ik uit de pretlichtjes in de ogen van bezoekers die dit paradijsje betreden. Voor mij is dat de kern van de zaak. Escapisme is niet noodzakelijk een zwakte, maar kan een bron zijn van kracht, inspiratie en energie.”

Links: Gluren bij de buren krijgt hier met deze giraf een wel heel bijzondere invulling.

Midden: Een halve wagen van Touring Wegenhulp.

Rechts: Serge achter de champagnebar die vroeger als ijskar heeft dienstgedaan.

Tekst:PeterBriers Foto's:JanVanderPerre

4x om te beleven

Lekker tafelen in historisch kader

Sir Anthony Van Dijck Palazzo in Vlaeykensgang

Sir Anthony Van Dijck zweert al 51 jaar trouw aan de principes van de klassieke Franse keuken. “We bereiden onze gerechten ook nog altijd op de klassieke manier”, zegt chef Jöran De Backer. “Bij ons geen franjes op het bord. Alle aandacht gaat naar het hoofdproduct. Heb je zin in een zwezerik, dan krijg je nog echt een mooi stuk zwezerik. Gasten kunnen à la carte kiezen of opteren voor het gastronomisch menu. ’s Middags bieden we ook een lunchmenu aan.” Dit restaurant ligt in de iconische Vlaeykensgang. “Deze buurt dateert uit de zestiende eeuw, werd helemaal gerenoveerd door Axel Vervoordt en is vandaag nog altijd het meest gefotografeerde straatje van Antwerpen. Eenmaal in het restaurant, waan je jezelf in een Italiaans palazzo.”

OudeKoornmarkt16,2000Antwerpen, di-zavanaf12uur,’savondsvanaf 18.30uur,www.siranthonyvandijck.be

Zin om te dineren in een historisch kader, dat doet terugdenken aan lang vervlogen tijden?

Het kan. In deze Antwerpse restaurants krijg je die authentieke setting er zomaar bij.

Fiera Wereldkeuken in oude Schippersbeurs

Fiera bevindt zich in de voormalige Schippers- en Handelsbeurs. “Het interieur is modern, maar de basisstructuur is nog altijd origineel”, legt Virginie Bayomi uit. “Ook de mooie mozaïekvloer, de historische pagaddertoren en zelfs het originele krijtbord zijn nog aanwezig. Op dat bord stonden de buitenlandse vrachten die vanuit de haven verder verscheept moesten worden.”

Als voormalig verkooppunt van internationale goederen kiest Fiera bewust voor de wereldkeuken. “Weliswaar met veel aandacht voor onze Belgische producten. Goed nieuws ook voor veganisten, want tussen de creaties van de chef vinden ze een volledig plantbased menu. Bijzonder is ook onze ceviche als voorgerecht, die tijdens een bezoek van de Peruaanse ambassadeur aan ons restaurant culinair verfijnd werd.”

Nieuwstraat14,2000Antwerpen, ma-zo12-00uur,www.fiera.be

OudeKoornmarkt26,2000Antwerpen, woe-do18-00uur,vrij18-2uur, za-zo17-00uur,www.roji.be

Roji Middeleeuws keldergewelf

Trek in tempura, sushi of wagyu? Dan ben je bij Roji aan het juiste adres. “Wij staan voor de Frans-Japanse keuken, die oosterse en westerse ingrediënten combineert”, zegt Gunter Landuyt. “Onze kaart trekt zelfs de aandacht van het Belgische vorstenhuis. Koningin Paola en haar familie kwamen hier in juni nog de 91ste verjaardag van koning Albert vieren. Het Koningsmenu van toen, loopt vandaag nog altijd als een trein.” Roji is ook bekend voor zijn middeleeuwse keldergewelf en centrale open haard. “Dit deel van het gebouw, dat dateert uit de dertiende eeuw, heeft nooit dienst gedaan als een kelder. Toen Napoleon in Antwerpen verbleef, besloot hij om de stad te verhogen, waardoor de gelijkvloerse verdieping een kelder werd. Dat creëert een romantische sfeer, alsof je in een compleet andere wereld belandt.

Keizerstraat16, 2000Antwerpen, di-woe-do12-14 uuren19-21uur, www.dewittelelie.be

Lilium Eclectische verborgen parel

De klassieke basis en de klassieke technieken, en een focus op de smaken. “Dat is altijd mijn handelsmerk geweest”, zegt Jo Bussels van Lilium. “Ik gebruik liever drie ingrediënten die goed worden bereid dan vijftien die de smaak van het hoofdgerecht moeten maskeren. De klant wil herkennen wat hij eet.”

Op het bord geen rijk kleurenpalet, maar pure eenvoud. “Dat sluit ook mooi aan bij het eclectisch karakter van het hotel. Want in het restaurant en het hotel, dat dateert uit de zestiende eeuw, valt veel te zien. Zo staat in de kleine zaal een originele schouw met fragmenten van Delfts blauw. Hier en daar zijn ook nog de authentieke houten moulures terug te vinden. Noem dit gebouw gerust een verborgen parel in de stad.”

Geproefd

Bink: geslaagde blend van vele ingrediënten en smaakmakers

Het Turnhoutse restaurant Bink is een van de restaurants waar jonge foodies terechtkunnen voor de actie Jong Keukengeweld. Sinds de lente staat er met Matthias Dufraing een nieuwe chef aan het roer, die klaar lijkt om de zaak verder op de kaart te zetten.

Bink is een van de kleine broertjes van Hert, de sterrenzaak op de Turnovatoren van Alex Verhoeven. In de lente gaf de chef/eigenaar de kans aan Matthias Dufraing, een voormalige souschef van Hert, om de keuken van Bink te leiden. Zijn werkplek is het voormalige pand van drukkerij Brepols, in de Bloemekensgang op de Turnovasite. Mooi hoor, zeker met die moderne open keuken in combinatie met de rustieke houten vloer in de zaal. Als er toch al eens

iemand schuifelt op zijn stoel, ligt dat eerder aan het magere zitcomfort dan aan een mankement op het bord. Dufraing, die jaren ervaring opdeed in Duitse gastronomische restaurants, toont namelijk dat hij deze keuken kan dragen. Hij kiest vaak voor véél ingrediënten en smaakmakers. Maar hij slaagt erin om die mooi te laten blenden. Zo is er het kleurrijke bord van de rog, op houtskool gebakken. Die krijgt een lak van miso en yuzu kosho (een gefermenteerde mix van peper en citrusschil, red.), verse tuinkruiden, geëmondeerde kerstomaatjes en een krokantje van tomaat. Een extra crème van tuinkruiden en yuzu kosho geeft frisheid en pittigheid aan het gerecht. Het bord wordt speels afgewerkt met een zoetzuur sausje van agrum en tomaat, met soja en sherryazijn. Uitpakken, noe-

Lekker nieuws

and/or in een potje

Karen Shu werkte in toprestaurants in New York voor ze naar Antwerpen verhuisde en een voormalige slagerij op de Haantjeslei omvormde tot and/or, een plantaardig restaurant en wijnbar. Met enkele van haar bestsellers kan je nu ook thuis aan de slag. De befaamde cashew cream en chiligarlicspread kan je in een potje (9 euro) kopen na je restaurantbezoek bij and/or of bij De Nieuwe Vaart. Deze winkel op de Oudevaartplaats verkoopt niets dan plantaardig, low waste en lokaal lekkers. “De cashewpasta is geschikt als broodbeleg, om groentjes in te dippen of om in sauzen te verwerken”, vertelt Nele van De Nieuwe Vaart. “De chili-garlic tilt pasta- en rijstgerechten naar een hoger niveau en is ook heerlijk op toast. Mijn persoonlijke favoriet? Een boterham met een fijn plakje tofu, miso, witte tahin en de chiligarlicspread.”

NieuweVaart,Oudevaartplaats45, 2000Antwerpen,nieuwe-vaart.be and/or,Haantjeslei1,2018Antwerpen, andorantwerp.com

Mijn oordeel:

Kwaliteitkeuken ddddf Bediening dddff Interieur dddef Sfeer dddef Prijs/kwaliteit ddddf

Extra troeven:

Ditrestaurantheefteenvoordelige all-informule,waarbijaangepaste wijnen,bieren,non-alcoholische alternatieven,koffieoftheeen waterzijninbegrepen.Deprijsstijgt danvan55naar85euro(3gangen), van70naar105euro(4gangen)en van85naar125euro(5gangen).

VoorJongKeukengeweld(totenmet 35jaar)wordteendriegangenmenu metaangepastedranken aangebodentegen65euro.

Vlnr.: Pani puri met gerookte forel en appel en mossel met kimchi als hapjes. Parelhoenfilet met girolles, espuma van boleet, saus van blauwe bessen. Flan van witte chocolade, sorbet van framboos en vlierbloesemsaus.

men ze dat. Zonder dat het resultaat potsierlijk wordt.

Nietvermoeiend,welboeiend

De borden worden complex uitgewerkt, maar de ingrediënten vormen voldoende eenheid om het niet te vermoeiend, maar net boeiend te maken. De geroosterde schelvis met boekweit en gemarineerde koolrabi, pompoencrème, vadouvankruiden en een beurre blanc is een smaakbom. De gepekelde en huisgerookte zalm krijgt een extra shot rookflavour door last minute een teug rook in de weckpot te spuiten voor die aan tafel komt. Ook dit is uitpakken, gelukkig met niet alleen visueel spektakel.

De jonge klanten die op Jong Keukengeweld zullen afkomen, zullen hier zeker niet ontgoocheld buiten stappen.

Authentieke falafel en shoarma

Husam uit Palestina en Mustafa uit Jemen leerden elkaar vier jaar geleden kennen in het opvangcentrum in Beveren. Het klikte, mede door hun voorliefde voor lekker eten. Die delen ze nu in Falafel Spot, vlak bij het treinstation van Berchem. Je haalt er lekkers af of kan ook ter plaatse iets eten. “We willen de echte smaak van de gerechten van ons thuisland naar Antwerpen brengen”, vertelt Mustafa. Zo krijgt de shoarma van kip een rokerige en duidelijk ook kardemomtoets. “Je eet het met MiddenOosterse rijst of in een broodje met pickles, tahin of looksaus.” Naast de shoarma is de falafel de blikvanger op de menukaart, in traditionele vorm of gevuld met kaas of uien. “Net als de hummus maken we die elke dag from scratch.” Verder op de kaart ook tabouleh en fattoush-salade en zelfgemaakte limonade. Handig: Falafel Spot is ook open op maandag.

Statiestraat159,2600Berchem,openvan woensdagtotmaandag

Eens de rook om ons hoofd is verdwenen, is er maar één heldere conclusie die overblijft: prijs-kwaliteit zaten we hier goed, ook al hebben we gegeten zonder de jongerenkorting.

De actie Jong Keukengeweld loopt van 1 oktober tot en met 10 november 2024 en van 1 tot en met 31 maart 2025.

Koninklijk ontbijten en theedrinken

INFO Bink

Bloemekensgang12 2300Turnhout 014/72.05.17 www.restaurantbink.be

DelRey, Appelmansstraat5, 2018Antwerpen, dewinkelisopen vanmaandagtot zaterdagvanaf9 uur,deloungeis openvandinsdag totzaterdagvanaf 10uur, www.delrey.be

DelRey is een naam als een klok in de Antwerpse patisseriewereld. Al 75 jaar maken ze taarten en pralines voor klanten tot in Japan. In mei dit jaar heropende ook de Chocolate Lounge, de koffie- en lunchzaak aan de winkel in de Diamantwijk in Antwerpen, die eind 2022 de deuren sloot door personeelsgebrek na corona. Maar kijk, de Lounge staat er weer en de klanten vinden opnieuw de weg naar de lunchklassiekers als ‘trio van garnalen’, salade geitenkaas of tagliatelle met scampi’s. DelRey breidt nu zijn diensten uit met ontbijt en afternoontea. Tussen 10 en 12 uur kan je er de dag beginnen met verwennerijen zoals gebakken eitjes, avocadotoast, shakshuka, fluffy pancakes met banaan en granola of yoghurt met seizoensfruit. In de namiddag kan je snoepen van een etagère vol hartige hapjes, scones en zoetigheden. Vergeet voor de afternoontea niet om op voorhand te reserveren.

Tekst: Elise Vandoninck

Bink zit in de voormalige gebouwen van drukkerij Brepols.

Lunsjes is in vele opzichten een uniek restaurant. Aangestuurd door het Belgisch-Chinese koppel Patrick en Likun ligt de focus hier op de verschillende regionale keukens van China, evenwel met hier en daar Belgische accenten. Wie wil, kan het experience menu combineren met een complete theepairing.

Patrick Cludts en zijn vrouw Likun Jiang zijn net terug uit China. Ze bezoeken telkens een andere culinaire regio om nieuwe smaken en technieken te ontdekken. “Deze reis ging naar Shanghai enerzijds en de theeplantages van Wuyuan in de provincie Jiangxi anderzijds”, vertelt Patrick. In Shangai hebben ze een xiaolongbao-restaurant bezocht waar ze buiten in rijen staan aan te schuiven voor de typische soepdumplings. “Zo’n lekkernij maken, vergt een zeer moeilijke techniek en is niet eenvoudig om onder de knie te krijgen.”

Jiaozi’s

Met die nieuwe inzichten gaan Patrick en Likun hier in Antwerpen dan aan de slag. Dat maakt dat zo’n 70 procent van de gerechten hier unieke creaties zijn, die je nergens anders kunt proeven. Maar ook de Belgische insteek is hier belangrijk. Zo worden dimsum-hapjes als siu mai gecombineerd met bijvoorbeeld Duroc-varken uit de Kempen. Om de tien weken verandert het menu volledig. Vaste waarden zijn wel de jiaozi’s, dat zijn de typische dumplings uit het noorden van China, waar Likun van afkomstig is. Die jiaozi’s krijgen elke keer ook een andere vulling.

“Wij hebben elkaar elf jaar geleden

ChineesBelgische combi, in de keuken en op het bord

Tekstenfoto’s:MichelVanderAuwera

INFO

Hetvijfgangenmenukost49euro. Aangepastewijnendrinkjevoor32 euro(BOB-formule21euro)en voordetheepairingbetaalje19 euro.RestaurantLunsjes, Kasteelpleinstraat

Kasteelpleinstraat71/1,2000 Antwerpen,lunsjes.be

leren kennen”, zegt Patrick. “Ik was toen voor mijn werk in China, we waren allebei gescheiden en op zoek naar een nieuwe partner. De vonk is toen overgeslagen. Als ik niet in China was, dan vloog ik in het begin zelfs heen op vrijdag en terug op maandag om haar te kunnen zien.”

“Doordat we elkaar op wat latere leeftijd hebben leren kennen, wilden we samen een zaak opstarten, of in

“Vaste waarde in ons menu zijn de jiaozi’s, dat zijn de typische dumplings uit het noorden van China, waar ik van afkomstig ben”

Likun Jiang

Foto’s links:

1. Tataki met theepairing.

2. Het signatuurgerecht van restaurant Lunsjes: de jiaozi.

3. Puree met spek, verrassend Chinees.

4. De wat onopvallende gevel in de Kasteelpleinstraat verbergt een culinaire ontdekking.

nieken. We kwamen toen deze locatie tegen die de mogelijkheid bood tot een kleinschalig restaurant waar we zelf in de zaak konden staan en hebben ons gewoon gesmeten.”

Szechuaansekeuken

China of in België. Zo zouden we voldoende tijd met elkaar kunnen doorbrengen”, vult Likun aan. Patrick: “Omdat we beiden enorm gepassioneerd zijn door eten, is het een horecazaak geworden. Door mijn vroegere ervaringen in de voedingssector was ik het gewend om gerechten en producten te ontwikkelen. Likun is beginnen te studeren, eerst Nederlands en daarna specifieke kooktech-

Patrick en Likun serveren unieke gerechten uit verschillende Chinese keukens, zo je wil met een volledige theepairing.

Likun en Patrick zijn heel de dag bezig met de voorbereiding van de gerechten. Alles wordt dagvers bereid.

In restaurant Lunsjes kan je enkel het experience menu kiezen. Elk gerecht heeft een vegetarische optie. Focus in het nieuwe menu dat sinds begin oktober geserveerd wordt, ligt op de pittige Szechuan-keuken. Na de Cantonese is dat de bekendste Chinese keuken in België. Het eten in Szechuan is kruidig, geurig, vers en heet. De regio in het zuidwesten is zeer warm en net dat is de reden waarom mensen zo pikant eten. Omdat je dan gaat zweten, koelt je lichaam af. Nog een weetje: de provincie is het gebied waar de reuzenpanda’s in het wild leven. Het meest bekende gerecht in de regio is de Szechuan hot pot, een hete pan gevuld met bouillon waarin allerlei ingrediënten worden gegaard en waaraan voor de kruiding de typische hete szechuanpepers worden toegevoegd. “Toch is de szechuanpeper in die bereiding op zich niet superpikant, hij zorgt eerder voor een verdovend effect op de tong en de lippen”, weet Likun. Patrick en Likun hielden ook halt in het dorpje Huang Lin, waar de pepers op de daken van de huizen liggen te drogen. Het nieuwe Lunsjes-menu voor de komende tien weken verrast met vier verschillende smaken van jiaozi’s, dat is ook het signatuurgerecht. In de eerste proef je de herfst met shiitake en truffel. De tweede wordt gevuld met lam en aubergine. “We serveren daarbij een sausje van yoghurt en szechuanpeper, een fantastische smaakervaring waarmee we de vijf smaakpaletten (umami, zoet, zuur, bitter en zout) gaan bespelen met die ene jiaozi.” De twee overige zijn een jiaozi met gekonfijte eend en een met rode biet, tofu en zeewier. Likun en Patrick gaan geen enkele vreemde smaakcombinatie uit de weg. “Zo hadden we in een van de vorige menu’s een combi van vis met aardbeien en dat werd ontzettend goed onthaald door de klanten.” Als tweede gang komt er een tataki van mals rundvlees op tafel. Kort gebakken en afgewerkt met wat zout en een sausje. “Heel lekker in zijn eenvoud. En geloof me, voor dit heerlijke gerecht gebruiken we echt geen wagyuvlees, maar holsteinrunderen van hier”, geeft Patrick nog mee. Na de tataki volgen gamba’s met rodecurryrijst. De vierde gang: spek met puree. “Spek met puree?”, herhalen we met vragende ogen. Patrick knikt en zet het gerecht op tafel. Pikante puree met sappige stukken dik spek van het Duroc-varken, verrassend en heel lekker. Als nagerecht krijg je This is not ’n egg. Dat is een bijzondere,

maar zeer fijne combinatie met mango, passievrucht en kokos.

Theepairing

Een ander stokpaardje van Patrick is thee. Mensen die geen alcohol wensen, kunnen bij elk gerecht een aangepaste thee drinken. “Het is makkelijker om thee te pairen met gerechten dan wijn. Ik ben me daarin gaan specialiseren”, verduidelijkt Patrick. In zijn vorig leven was hij fulltime met smaakcombinaties bezig. “Wat we bij Lunsjes doen met de theepairing, durf ik zeker uniek te noemen.” Het aanbod van thees in het restaurant is overigens heel groot. Er zijn verschillende groene en zwarte thees, maar ook bijzondere smaken als een thee gerookt op hout van whiskyvaten.

Uiteraard zijn er ook aangepaste wijnen mogelijk. Daarvoor werkt Patrick samen met zijn zoon Nick. “Hij heeft eigenlijk de zaak opgestart, samen met mijn vrouw Likun, toen ik nog met mijn voltijdse job bezig was.” Nick heeft dan later gekozen om zich verder te bekwamen in zijn grote passie: wijn. “Toen ik hier binnenkwam, vond ik het pand helemaal niks”, herinnert Nick zich nog. Het was een weinig sexy winkel met nog een koeltoog van de vroegere traiteur die hier gevestigd was.” Maar toen de coronaperiode zich aandiende, werd de zaak helemaal onder handen genomen. Ook het concept werd volledig vernieuwd. Geen uithaal en lunches meer. De naam Lunsjes zou dat nog wel kunnen doen vermoeden, maar is eigenlijk afkomstig van ‘Lun Chi’, wat in het Chinees zoveel wil zeggen als ‘discussiëren over eten’. “En dat is precies wat we hier ook doen”, lacht Patrick. De daguren staan nu helemaal in het teken van de voorbereidingen. “Alles wordt hier vers en de dag zelf bereid”, benadrukt hij.

50tot60wijnenproeven

Met elk menu wijzigt ook het wijnaanbod. “Het is moeilijk om wijn te pairen met de Chinese keuken”, weet Nick. “Omdat de Aziatische keuken heel atypisch is in vergelijking met de Franse. Daar kan je bijna op automatische piloot wijnen aanbevelen, maar hier, met al die subtiele smaken, kan dat niet.” Patrick en Nick laten voor elk menu een aantal gereputeerde wijnleveranciers komen. “We proeven soms vijftig tot zestig wijnen om er dan vier uit te selecteren.” Voor het Szechuan-menu hebben Nick en Patrick ook één sake gekozen, een optie bij de tataki. Bij Lunsjes draait een avondje uit volledig rond genieten. “Er is geen haast bij. We werken niet met shiften en is er iemand wat later door de drukte in het verkeer, dan maken we daar geen probleem van”, stelt Patrick gerust.

Duikinhetvrijetijdsaanbod

Ontdek de allerbeste evenementen, tentoonstellingen en activiteiten in je buurt. Gratis en betalend, virtueel en live, alleen of met kinderen

Tekst:IlseDewever

12

Niet te missen toptips voor deze week

1/Tom Van Dyck maakt de boswachter in zich wakker tijdens monoloog ‘Overal zit mens’

Tom Van Dyck wordt vaak vereenzelvigd met de uitbundige lach van het personage Alain Van Dam uit Het Eiland, maar de acteur kan evengoed rollen met een serieuze uitstraling aan. Voor Overal zit mens – een moordfantasie liet hij zich inspireren door de gelijknamige roman van Yves Petry. Boswachter Kasper Kind is woedend om het vernietigende effect van de mens op de natuur. Wat het personage uitvoert ontdek je in o.m. Antwerpen (19/10), Kapellen (25 & 26/10) en Boom (23/11). www.jimmiedimmick.be

2/Marathon langs haven

Qua deelnemers is de Antwerp Marathon de grootste van België. Op 20 oktober is ‘t Stad opnieuw van de lopers. Van het Havenhuis tot het Justitiepaleis wordt de hele stad belopen over vlakke wegen. Een eenmalige passage voert langs de Kastelweg in de haven. Je kan inschrijven voor een volledige of halve marathon. Het gloednieuwe parcours van 10 km focust zich op het Eilandje. www.antwerpmarathon.com

3/Magie in Rivierenhof bij ‘De Grote Schijn’

Een boswandeling in het donker in een feeëriek verlicht Rivierenhof, dat is De Grote Schijn. Een pad vol lichtjes leidt de weg, fluisterende bomen genieten met je mee. En zingt daar even verderop een koor? Deze uitgestippelde wandeling van zo’n 2 km kan je afleggen tussen 24 oktober en 17 november. Je reserveert een tijdslot, waarna je op eigen houtje en in eigen tempo de wandeling kan afleggen. Aan het Openluchttheater wacht catering. www.degroteschijn.be

4/Tijs Vanneste toert met ‘Over de helft’

Is hij een tv-persoonlijkheid, tattoo-artiest of muzikant? Tijs Vanneste is het alledrie. Na successen met Oceans of Sadness, Van Echelpoel en soloalbums bij zijn tv-programma De Kemping komt hij in zijn nieuwe album Over de helft met zijn meest persoonlijke muziek naar buiten, maar Tijs zingt wel nog steeds in het Kempens. Dat hoor je in Turnhout (19/10), Heist-op-den-Berg (21/3) en Mol (26/4). www.greenhousetalent.com

5/Draken in Mechelen

In Planckendael kom je doorgaans om olifanten of koala’s te bewonderen, maar tussen 25 oktober en 5 januari vind je er ook draken op je pad. Althans na het vallen van de duisternis, want dan maakt het park zich op voor het lichtfestival Dragons of the North. Dit indrukwekkend lichtavontuur van de makers van China Light ZOO dompelt je onder in de mystiek van het Hoge Noorden met honderden lampions. www.zooplanckendael.be

6/Van G.I. Joe tot My Little Pony: grote beurs van vintage speelgoed op campus in Geel

Vintage Toys of the Universe is de grootste vintage speelgoedbeurs van België, georganiseerd voor verzamelaars door verzamelaars. Op Thomas More – Campus Geel kan je op 19 oktober grasduinen tussen speelgoed uit de jaren 70, 80 en 90. Wat dacht je van G.I. Joe, Masters of the Universe, ThunderCats, My Little Pony, Star Wars of M.A.S.K? Oude games staan op 20 oktober centraal. ViaFacebook

7/Wandelingen Dag van de Trage Weg verlaten gebaande paden

Weg van het drukke verkeer, kan je ontspannen op trage wegen. Dag van de Trage Weg focust op 19 en 20 oktober op rustige wandelingen. Natuurpunt spot trekvogels in de Doel- en Prosperpolder. Nog in het Antwerpse kan je deelnemen aan wandelzoektochten in Borgerhout. Natuurgidsen Klein-Brabant gaan in de Hoogheide in Branst op zoek naar paddenstoelen. www.dagvandetrageweg.be

8/Dag van de Kringwinkel

Tijdens de Dag van de Kringwinkel op 19 oktober zijn retrofans in hun nopjes. Hun favoriete kringwinkels richten dan bijzondere hoekjes in. Kringwinkel Deurne en Kapellen introduceren een plek voor tweedehands muziekinstrumenten. In Meer word je ondergedompeld in de wereld van de fotografie. De kringwinkel van Puurs stort zich op Disney, en die van Bornem op Lego en Playmobil. www.kringwinkel.be

Nederlandse S10 in België te zien

Twee jaar geleden nam Stien den Hollander, artiestennaam S10, voor Nederland deel aan het Eurovisiesongfestival. Het betekende de doorbraak voor de rapprinses in de Lage Landen met afgelopen zomer een plek op Pukkelpop. S10 keert naar ons land terug: ze speelt op 23 november in de Antwerpse Arenberg en vier dagen later bij NTGent. www.arenberg.be, www.ntgent.be

Fuiven voor Halloween in de Waagnatie

Rond Allerheiligen maken nogal wat mensen de brug. Komt dat even goed uit voor organisatoren van evenementen rond Halloween. De Antwerpse Waagnatie wordt opgetuigd met kaarsen, spinrag en pompoenen voor Sub Zero Project (31/10). Met Coco Loco (2/11) keert het grootste Halloweenfestival van Europa naar de Waagnatie terug. Denk: verbluffende acrobaten en circusartiesten in een saus van dj-sets. www.waagnatie.eu

9/Yuval Noah Harari werpt licht op AI

Yuval Noah Harari, een van ’s werelds invloedrijkste intellectuelen, lanceerde in september voor het eerst in jaren nog eens een nieuw groot werk. Zo verwondert de auteur van Sapiens er zich over hoe ‘niet-menselijke intelligentie’ in dit AI-tijdperk ‘ons bestaan bedreigt’. Harari komt uitzonderlijk naar België en zal Nexus op 21 oktober met een voordracht voorstellen in de Antwerpse Stadsschouwburg. Wereldwijd verkocht de Israëlische historicus en futuroloog meer dan 27 miljoen boeken. www.stadsschouwburg-antwerpen.be

10/Zing met Gustaph op Joe’s Singalong

De Top 2000 van radiozender JOE kent op 19 oktober een orgelpunt in Antwerp Expo met JOE Singalong 2024. De JOEdj’s laten de deuren al openzwaaien om 19 uur. Sven Ornelis, Bart-Jan Depraetere, Kurt Verheyen en Jarne Ponet serveren je greatest hits. Meezingen en dansen kan met live optredens van Tony Hadley (ex Spandau Ballet), Gustaph, LEEZ, Raf Van Brussel, Bram & Lennert en de JOE Singalong Band. www.joe.be

11/‘Nachtwacht’ speurt in Stadsschouwburg

Op weg naar zijn tiende verjaardag presenteert Nachtwacht in de Antwerpse Stadsschouwburg op 19 en 20 oktober de nieuwe show De Bevroren Sneeuwkoningin. Vlad, Wilko en Keelin bezoeken het ijspaleis van sneeuwkoningin Frosta, waar de kwade IJsgeest Iskal opduikt. Hij bevriest de sneeuwkoningin en is van plan om heel de wereld in ijs te veranderen. Kan ons dappere trio, samen met het publiek, dit snode plan verijdelen? www.studio100.com

12/Hasselt pakt uit met jenever en chrysant

De rijkdom van het Hasselts verleden leeft verder in de jenever die er wordt gestookt. Tijdens de Hasseltse Jeneverfeesten op 19 en 20 oktober wordt die traditie gevierd met muziek, dans, straattheater, een kelnerwedloop en een stadsfontein waarvan het water in jenever verandert. In de Japanse Tuin in Hasselt vindt tussen 19 en 27 oktober het Chrysanten Festival (Kikumatsuri) plaats. In Japan is de chrysant een symbool van de herfst en de rijstoogst. www.visithasselt.be

Opera brengt feestdagen door met ‘Salome’

Oscar Wilde schreef een spraakmakend toneelstuk over Salome, de stiefdochter van Herodes. Hij wil haar zien dansen met sluiers, maar Salome zelf heeft haar zinnen gezet op Johannes de Doper. Bij Opera Ballet Vlaanderen wordt tussen 18 december en 18 januari de operaversie gebracht die Richard Strauss er in 1905 van maakte. Herodes wordt vertolkt door de Belgische tenor Thomas Blondelle. Alejo Pérez leidt het orkest. www.operaballet.be

Onbekende parels in het Antwerpse straatbeeld.

M’as-tu vu?

Tekst:MischaBludts Foto’s:FrederikBeyens,FelixArchief

Lodewijk van Berken zette Antwerpen op de kaart als hoofdstad van de diamant

Dat Antwerpen wereldwijd bekendstaat als diamantstad, hebben we te danken aan Lodewijk Van Berken. Verschillende plekken in de stad herinneren nog aan de vijftiendeeeuwse vernieuwer die enkele wereldberoemde diamanten sleep.

De cirkel is rond: tegenwoordig zit er een juwelier in het pand waarin het monument voor Lodewijk van Berken verwerkt is. q

Diamantslijper Lodewijk van Berken – ook bekend onder de namen Lodewyk van Bercken en Louis de Berquem – kwam uit een Brugse familie die later naar Antwerpen verhuisde. Aan de oevers van de Schelde bedacht hij in 1476 een techniek om diamanten veel zorgvuldiger te slijpen. Dankzij de combinatie van een draaischijf, diamantstof en olijfolie werd het mogelijk om alle facetten van een diamant nauwkeurig af te schuren. Zo ging de edelsteen meer fonkelen. Zijn techniek was meteen een hit en betekende het begin van Antwerpen als wereldcentrum van de diamant.

Brokjeblingbling

Voor Karel de Stoute sleep Van Berken de beroemde diamanten Sancy

en Florentiner. Die laatste verdween na de Eerste Wereldoorlog spoorloos onder louche omstandigheden. En ook de Sancy, meer dan 55 karaat en afkomstig uit Indië, kent een woelige geschiedenis. Toen Karel de Stoute in 1521 sneuvelde tijdens een veldslag, kwam de diamant uiteindelijk bij de Engelse koningin Elisabeth I terecht. Die verpandde de steen in Antwerpen toen ze in geldnood kwam. Aangezien haar schuld niet werd ingelost, werd de edelsteen in 1592 opnieuw verkocht aan de Franse diplomaat Nicolas de Harlay de Sancy. Daar komt dus de naam vandaan.

Vervolgens werd het brokje blingbling niet verkocht, maar verhuurd aan de Franse koning Hendrik III, die hem op zijn hoofddeksel stak om zo de aandacht van zijn kaalheid af te leiden. Hij werd vermoord door een monnik. De lease werd daarna overgenomen door Hendrik IV, die – je gelooft het niet – ook door een monnik werd vermoord.

Uiteindelijk belandde de Sancy bij Marie-Antoinette, de echtgenote van

De verheerlijking van Lodewijk van Berken, een praalwagen tijdens het Landjuweel van 1892. q

Nicolas de Harlay de Sancy, naar wie de wereldberoemde diamant (foto rechts onder) vernoemd is die door Van Berken geslepen werd. qq

Louis XVI, en we weten allemaal hoe het met hen afliep: in de nasleep van de Franse Revolutie, in 1793, werden ze allebei terechtgesteld. Na heel wat mysterieuze omzwervingen werd de diamant in 1976 gekocht door het Louvre. Hij bevindt zich vandaag nog steeds in dat museum.

Beaux-arts

Enfin, de revolutionaire uitvinding van Lodewijk van Berken die van Antwerpen een diamantstad maakte, wordt uiteraard herdacht in ’t Stad. Zo bevindt zich in de Berchemse wijk Groenenhoek een Lodewijk van Berkenlaan. Waarschijnlijk was het straatbordje te klein om daar nog ‘Lodewyk van Bercken’ en ‘Louis de Berquem’ aan toe te voegen. Maar het belangrijkste eerbetoon aan de diamantslijper bevindt zich op de hoek van de Jezusstraat en de Leysstraat, op een boogscheut van de diamantwijk. Daar zette architect Walter Van Kuyck, ook bekend van de Koloniale Hogeschool aan het Middelheim, in 1907 een woon- en handelspand in beaux-arts-stijl neer in opdracht van Louis Coetermans, een schatrijke diamanthandelaar die wereldwijd actief was. Zijn enige serieuze concurrent voor de titel van ‘Prins Diamant’ was de familie Rothschild. Hij lag ook mee aan de basis van de

‘economische ontwikkeling’ van Congo Vrijstaat/Belgisch-Congo en was ook de Antwerpse consul van Perzië, het huidige Iran.

In zijn pand op de Meir was ook een club gehuisvest waar Antwerpse diamanthandelaars, weg van indiscrete blikken, zaken konden doen met buitenlandse klanten. Ze konden beschikken over onder meer een feestzaal, vergaderruimte annex café en een biljartzaal.

Na het overlijden van Louis Coetermans in 1925 verdween zijn zakenimperium, dat hij met strenge hand had geleid, als sneeuw voor de zon. De man zelf werd bijgezet in een nogal bombastisch graf op het Schoonselhof.

Maar wat hebben de middeleeuwse diamantslijper en deze oer-kapitalist met elkaar te maken? Coetermans liet in zijn pand op de hoek van de Jezusstraat en de Leysstraat ook een monument voor Lodewijk van Berken verwerken. Het bronzen beeld werd gemaakt door Frans Joris en toont Van Berken met in zijn rechterhand, hoe kan het ook anders, een diamant. Nadien werd de gelijkvloerse verdieping een kledingzaak. En een paar jaar geleden was de cirkel helemaal rond: toen nam Slaets, een juwelier en specialist in Rolex-horloges, zijn intrek in het pand.

Antwerpen Digitaal

Antwerpen in the Sixties & Seventies

Je kan geen onderwerp gek genoeg bedenken of er bestaat wel een Facebook- of Instagrampagina over. En natuurlijk ontbreekt ook Antwerpen niet in dat lijstje. In deze rubriek ontdek je de wondere wereld van digitaal Antwerpen. Deze week: Antwerpen in the Sixties & Seventies.

“De kiem voor deze groep werd eind 2014 gelegd door fotograaf Frank Moreels, die iets wilde doen rond de merkwaardige tijdgeest die er in de jaren zestig en zeventig heerste in Antwerpen”, vertelt medebeheerder Philippe Golbert. “Maar omdat Frank het graag beperkt hield tot wat vroeger gemeenzaam ‘de Kant’ werd genoemd, grosso modo de buurt rond het Conscienceplein, groeide het hem wat boven het hoofd en wilde hij de groep zelfs opdoeken. Ik heb hem toen gevraagd of de groep toch kon blijven bestaan en gezegd dat ik hem daarbij wilde helpen. Hij is er uiteindelijk toch mee gestopt, maar uit die oorspronkelijke Facebookgroep is dan de huidige groep ontstaan.”

FerreGrignard

“Ik zag zelf het levenslicht op de Lijnwaadmarkt, pal over De Muze en de Pelikaan. Ik heb daar tot 1976 ook gewoond. Mijn vader had veel vrienden onder de lokale kunstenaars. Maar nog belangrijker: hij had ook een bestelwagen, waardoor hij door muzikanten als Ferre Grignard geregeld werd gevraagd om ze naar een of andere locatie te brengen. Zo ben ik er als kind ingerold en deed ik op jonge leeftijd al onvergetelijke indrukken op.”

“Zo zat ik nog maar in het tweede leerjaar toen in een BRT-studio de intussen legendarische opnames van een concert van de Ferre plaatsvonden. Mijn vader was daar ook bij en ik was blijkbaar heel kwaad dat ik niet mee mocht. Als kind was Ferre Grignard voor mij dus al dé man, dé muzikant.

Ook al vond ik De Muze, zijn uitvalsbasis die eind oktober zestig jaar open zal zijn, nogal een groezelig kot en begreep ik niet goed wat de mensen daar te zoeken hadden.”

“Gaandeweg, onder meer door mijn werk als dj, trad ik zelf toe tot de groep Antwerpenaars voor wie de swingende jaren zestig en zeventig altijd in hun hart zullen blijven. Ik ben verwoed de muziek uit die periode beginnen te verzamelen, net als muziekmagazines en andere publicaties uit die tijd. Van die verzameling maak ik nu nog veelvuldig gebruik om de Facebookgroep te stofferen.”

Philippe Golbert in café De Muze met de gitaar van Ferre Grignard: “Vandaag blijven alleen nog beeldmateriaal en souvenirs over om deze periode weer tot leven te brengen.”

“Elk stapeltje oude magazines of elk bezoek aan een brocanterie of rommelmarkt levert nog nieuwe vondsten op. Bijvoorbeeld over de talloze films die hier zijn opgenomen, of over de muzikanten met wereldfaam die hier passeerden”

Philippe Golbert Beheerder Facebookgroep

Golbert speelt ook bij Hash Bamboo Shuffle, een band die de songs van Ferre Grignard weer tot leven brengt. “Als muzikant en antiekhandelaar ben ik sowieso geregeld met research bezig. Die liefde voor het verleden draag ik graag over naar onze Facebookgroep. Onder meer met de ruim 150 albums boordevol foto’s en videoclips, waarin ik thematisch het tijdsgewricht tot leven probeer te brengen. Daar zitten echt geweldige dingen bij.”

“Er komt ook nog altijd nieuw materiaal naar boven. Elk stapeltje oude magazines of elk bezoek aan een brocanterie of rommelmarkt levert nog nieuwe vondsten op. Bijvoorbeeld over de talloze films die hier zijn opgenomen, of over de muzikanten met wereldfaam die hier passeerden.”

“Sport komt voorlopig nog niet veel aan bod. Al hebben we wel een mooi item over voetbalploegen die in de lokale cafés zijn ontstaan. Alles over cafés en andere etablissementen doet het sowieso goed en lokt steevast heel wat commentaar en reacties uit.”

AntwerpenindeSixties&Seventies, herinneringenaaneenswingende, bewogentijd.13.900leden,gestartop 31december2014.

Protest in de Wolstraat.

Tekst:GeertD’Hulster Foto’s:JanVanderPerre,PhilippeGolbert,TonyVF

’t Stad op Facebook en Instagram.

Modieuze trendsetters.

Vandaag inspireer ik mezelf met Feeling, Knack en Libelle. En morgen? Dat zien

we dan wel!

LEES WAT JOU ECHT BOEIT, ONTSPANT EN INSPIREERT.

Wanneer jij wil en waar je wil. Jij bepaalt je eigen leesmix in de Mijn Magazines-app. Alles waar je hoofd naar staat, op elk moment van de dag:

✔ Geniet van inspirerende verhalen en praktische tips met Libelle

✔ Krijg een wekelijkse overdosis self love dankzij Flair.

✔ Ga voor diepgravende journalistiek en spitse opinies met Knack

✔ Droom weg naar je volgende reis en nieuwe outfit met Feeling.

Speciale aanbieding: surf naar mijnmagazines.be/aanbieding en start vandaag al met lezen voor maar €1/week

30 magazines voor maar

1