10
De dingen anders durven te doen
‘De technieken voor aardewerk bestaan al duizenden jaren en het hele proces is minutieus in kaart gebracht’, vertelt Aylin Hazel over de oestervormige kommetjes die ze maakte voor The Jane.
‘Heel die traditie heb ik links laten liggen om me te focussen op het grote nadeel van het materiaal: de fragiliteit.’ De regels van de kunst kunnen een mens ver brengen, maar niet overal. Dat is de rode draad in dit woonnummer, waarvoor we mensen opzochten die gevestigde ideeën aan hun laars durfden te lappen. Samen met hen kijken we naar het wonderlijke resultaat.
16
De Antwerpse architect
Bram Van Cauter had al een appartement gerenoveerd op Linkeroever, en toen hij in dezelfde woontoren een duplex kocht, durfde hij nog een stap verder te gaan: de hele indeling werd verwijderd tot op het beton, en wat in de plaats kwam, moest radicaal mooi zijn. ‘De keuken bestaat uit één eiland en één kast. Alles zit daarin, ook de gootsteen. Beide blokken zijn van inox en lijken zwevende sculpturen.’ Een woning waar de ruwe schoonheid regeert.
Downsizen hoeft niet braaf te zijn
Het nieuwe huis van zeventigers
Walter Beeckman en Monique De Wilde lijkt aan de buitenkant nog een wat saaie halfopen bebouwing, maar binnen is alles anders dan verwacht. Dit interieur heeft geen enkele deur of scheidingswand, alleen kasten en niveauverschillen, waardoor ruimtes wel gedefinieerd zijn, maar ook licht binnenlaten, doorkijkjes bieden en contact mogelijk maken. ‘De elektriciteit loopt in koperen buizen over de baksteen. In eerste instantie zou je zeggen: dat is niet mooi. Maar nu kijk ik naar die buizen alsof het sculpturen zijn. Ik vraag me zelfs af waarom het nog altijd gangbaar is om dat soort zaken weg te stoppen.’
38
Wel nogal dominant Een metershoge sculptuur in huis halen, wie durft dat? Ringo GomezJorge ging op zoek naar liefhebbers van het stevigere beeldhouwwerk, die met plezier in een bocht om hun obelisk lopen, of hun reuzenpenis als attractie uitspelen op familiefeesten. ‘Dat het werk de ruimte domineert, vind ik geweldig.’
RR brings your new interior to life with great respect and an exceptional white-glove service, anywhere in Belgium and abroad. Apartment by the ocean? Second home in France, Spain, Tenerife or Portugal? Team RR Logistics punctually delivers, assembles and decorates your new interior with a smile and the utmost care.
In Wildernis staat Flor Van Severen op de planken in de rol van Steppe, de jongste zoon in een chaotisch gezin. Hoe dicht leunt dat leven aan bij Flors eigen jeugd, in het gezin van de jong overleden designer Maarten Van Severen?
Door Katrien Elen Foto's Eva DonckersHoe gaat het?
- ‘Goed! Al sta ik wat stijf van de koffie … of van de stress. Ik ben nogal snel overdonderd rond de première en over het algemeen niet zo stressbestendig. Dat is altijd zo geweest. Het is een familietrek, denk ik. Maar ik kan het goed verbergen, uiterlijk lijk ik heel rustig. En het heeft ook zijn voordelen. Adrenaline maakt me scherper.’
In Wildernis speel je de jongste zoon. Ook bij de Van Severens ben je de jongste van vier broers. Is dat een fijne plek in het gezin?
- ‘In de voorstelling liggen de leeftijden nog dicht bij elkaar, maar met mijn broers speelt er bijna een generatie verschil. Met David en Hannes scheel ik meer dan vijftien jaar, met Boris vijf. Ik heb dat lange tijd als heel aangenaam ervaren. Ik werd betutteld en was een echt mama’s-kindje. Nu we allemaal volwassen zijn, maakt de leeftijd niet zoveel meer uit. Al noemen mijn oudere broers me nog steeds Florrie, Florremans of Flosh.’
Herken je ook de chaos in het gezin van jouw personage?
- ‘Toch wel. Vier broers bij elkaar, dat leidt tot chaos. Mijn moeder stond er bovendien zo goed als alleen voor (Flors vader overleed op zijn 48ste en
leefde bovendien een tijdlang gescheiden van zijn gezin, red.) Ze gaf ons de boodschap dat onze verlangens en onze passie moesten volgen, onze opvoeding was heel vrij. Maar opgroeien zonder een uitgesproken richting, is niet altijd gemakkelijk. In mijn puberteit was ik heel erg zoekend. In het eerste jaar middelbaar had ik met kerst al twaalf buizen. Mijn moeder gaf me de tijd om uit te zoeken wat ik wilde. Pas toen ik in het derde jaar op Sint-Lucas belandde, voelde ik dat ik mijn plek had gevonden. Daarna ging alles makkelijker.’
‘Geen plan hebben, dat is het plan’, is het motto van het gezin in Wildernis. Herkenbaar?
- ‘Ik heb ook geen plan, maar heb er wel een nodig. In het theater leef je van voorstelling naar voorstelling. Dat brengt veel onzekerheid mee. Gelukkig heb ik ook mijn eigen theatercollectief WOLF WOLF, waar ik van alles mee kan ondernemen, en hoef ik niet altijd te wachten op een telefoontje. En met Camping Sunset – een collectief dat twee weken repeteert en dan drie weken speelt – doe ik ook ieder jaar mee.’
De coronacrisis schopte de al onzekere agenda nog meer in de war. Hoe ben jij omgegaan met die alsmaar wijzigende maatregelen?
- ‘Ik ben er in zekere zin ongevoelig voor geworden, dat is een soort van beschermingsmechanisme. Rondom mij zie ik een heleboel jonge mensen die een burn-out krijgen. Ze worden depressief van de vele verschuivingen. Ik wil niet langer dat het me raakt en probeer het allemaal zo onverschillig mogelijk te ondergaan. Maar de crisis duurt nu al zo lang. Het lijkt soms alsof je maar blijft vallen. Gelukkig zie ik ook mooie evoluties in het theaterlandschap. Oudere en jongere generaties spelers en makers luisteren steeds vaker naar elkaar en werken meer samen, bijvoorbeeld. Dat vind ik waardevol.’
Wildernis vertelt ook ‘een universeel verhaal over het levenslange gevecht van alle kinderen tegen wat ze van thuis uit meekregen’. Heb jij iets om je tegen af te zetten?
- ‘Mijn moeder is heel zorgzaam. Omdat ik zo’n slechte student was, heeft ze me vaak geholpen. Daar probeer ik nog altijd van los te komen. Onlangs – tijdens de verbouwing van mijn appartement – heb ik een paar maanden bij haar gewoond. Super dat het kon, maar het was ook een grote aanpassing. Ik ben een uitsteller, zij is een regelaar, ze is me altijd een stapje voor. Dan belt ze in mijn plaats de aannemer, terwijl ik dat de volgende dag zelf wilde doen. Daar voeren we discussies over. Dat ze me moet laten doen, dat ik het traag maar gestaag ook wel zal leren.’
En tegen je overleden vader, verzet je je ook weleens tegen zijn erfenis?
- ‘Hoewel er gelijkenissen zijn in onze manier van creëren, ligt zijn wereld toch ver van wat ik doe. Maar als het over succes gaat, voel ik wel druk. Daar kun je niet onderuit. Ik wil niet de enige broer zijn die niets heeft bereikt. Mijn broers hebben al een mooie carrière (David als architect, Hannes als ontwerper bij Muller Van Severen en Boris als acteur, red.), ik sta nog aan het begin. Maar die druk leg ik mezelf op, hoor, niemand zegt me wat ik moet doen.’
Het succes deed jullie vader ook afdwalen, zijn drankgebruik ontspoorde. Waak je erover dat je niet die weg op gaat?
- ‘Ik vind dat ik gezond ambitieus ben. Ik wil wel meer, niet om beroemd te worden, maar om fijne rollen te kunnen spelen. Al is het voor mijn vader ook zo begonnen. Hij wilde gewoon mooie meubelen maken. Ik weet in ieder geval dat ik zal moeten opletten. Ik ga graag naar feestjes, ik houd wel van een wild leven. Maar ik heb ook rust nodig. Die paradox is mijn geluk. Als ik me in het weekend laat gaan, houd ik me kalm tijdens de week.’
Meer info over Wildernis? laika.be
Op de tanden bijten, nu het nog kan Ik was even terug in de Gentse achterstandswijk die ik eerst tien jaar lang vruchteloos heb proberen te gentrificeren, om dan anderhalf jaar geleden gedesillusioneerd de wijk te nemen naar een meer residentiële wijk. Ik reed de straat van mijn bestemming in toen ik, net voorbij de hoek, een auto zag staan die de weg versperde. Hij stond met de neus in mijn richting, de koplampen priemden in mijn ogen. Hij stond in het midden van de voorts lege straat, met draaiende motor, een achterportier half open. Ik kon er niet langs. Ik stopte, ik wachtte even. Ik zag dat het een nieuwe Audi A6 was, het vlotte hier sinds mijn vertrek kennelijk al beter met de gentrificatie. Na een halve minuut die een kwartier leek, was mijn geduld op. Het was kwart over elf ’s avonds, ik was moe, dan raak ik nog sneller geïrriteerd dan anders. Ik claxonneerde en signaleerde enkele keren met de verstralers van mijn koplampen. Het achterportier van de Audi ging dicht, er kwam tergend traag beweging in de auto, hij ging net genoeg opzij om mij door te laten. Ik gaf wat meer gas dan nodig, om blijk te geven van mijn ongenoegen. Ik maakte ook een armbeweging, misschien zelfs met de verkeerde vinger in de lucht, dat weet ik niet meer zeker. Ik reed vijftig meter verder en parkeerde naast het gebouw waar ik moest zijn. Toen ik uitstapte, merkte ik dat de Audi A6 achter mijn auto stond. Er stapten vier boomlange en kleerkastbrede jonge kerels uit, op het eerste gezicht van Bulgaarse overtuiging, al enige tijd de demografische meerderheid in deze achterstandswijk. Niet dat hun afkomst ertoe doet, ik ben geen racist, toch niet in de dagelijks omgang. Hooguit een beetje xenofoob in het diepst van mijn gedachten, op die plekken in mijn onderbewustzijn waar ik niet bij kan, en waar ik dus geen invloed op heb. Zoals iedereen, wellicht. Niet zoals iedereen? Kan ook. In ieder geval, veel tijd om mijn privileges te checken kreeg
Op de tanden bijten, nu het nog kan
ik niet. Ze kwamen in een halve cirkel om mij heen staan, ik kon geen kant op.
‘We gaan al je tanden uit je muil slaan’, zei de langste en breedste van de bende. ‘Wie denk je wel dat je bent, Johnny?’
Ik was even terug in de Gentse achterstandswijk die ik eerst tien jaar lang vruchteloos heb proberen te gentrificeren, om dan anderhalf jaar geleden gedesillusioneerd de wijk te nemen naar een meer residentiële wijk. Ik reed de straat van mijn bestemming in toen ik, net voorbij de hoek, een auto zag staan die de weg versperde. Hij stond met de neus in mijn richting, de koplampen priemden in mijn ogen. Hij stond in het midden van de voorts lege straat, met draaiende motor, een achterportier half open. Ik kon er niet langs. Ik stopte, ik wachtte even. Ik zag dat het een nieuwe Audi A6 was, het vlotte hier sinds mijn vertrek kennelijk al beter met de gentrificatie. Na een halve minuut die een kwartier leek, was mijn geduld op. Het was kwart over elf ’s avonds, ik was moe, dan raak ik nog sneller geïrriteerd dan anders. Ik claxonneerde en signaleerde enkele keren met de verstralers van mijn koplampen. Het achterportier van de Audi ging dicht, er kwam tergend traag beweging in de auto, hij ging net genoeg opzij om mij door te laten. Ik gaf wat meer gas dan nodig, om blijk te geven van mijn ongenoegen. Ik maakte ook een armbeweging, misschien zelfs met de verkeerde vinger in de lucht, dat weet ik niet meer zeker. Ik reed vijftig meter verder en parkeerde naast het gebouw waar ik moest zijn. Toen ik uitstapte, merkte ik dat de Audi A6 achter mijn auto stond. Er stapten vier boomlange en kleerkastbrede jonge kerels uit, op het eerste gezicht van Bulgaarse overtuiging, al enige tijd de demografische meerderheid in deze achterstandswijk. Niet dat hun afkomst ertoe doet, ik ben geen racist, toch niet in de dagelijks omgang. Hooguit een beetje xenofoob in het diepst van mijn gedachten, op die plekken in mijn onderbewustzijn waar ik niet bij kan, en waar ik dus geen invloed op heb. Zoals iedereen, wellicht. Niet zoals iedereen?
Kan ook. In ieder geval, veel tijd om mijn privileges te checken kreeg ik niet. Ze kwamen in een halve cirkel om mij heen staan, ik kon geen kant op.
‘We gaan al je tanden uit je muil slaan’, zei de langste en breedste van de bende. ‘Wie denk je wel dat je bent, Johnny?’
Ik wist dat mijn laatste uur geslagen had. Ik was doodsbang, maar ook niet. Er daalde een soort kalmte over mij heen waar je normaal drie jaar yoga voor moet volgen. Is dat hoe doodsverachting voelt?
‘Waarom gaan jullie niet opzij, zoals normale mensen, als er een andere auto langs moet?’, hoorde ik mezelf vragen, rustig en beheerst. Ik kreeg een duw, waardoor ik met de rug tegen mijn auto smakte. ‘Kun je geen twee minuten wachten, Johnny?’, riep de duwer. Ook hij gewaagde van zijn voornemen al mijn tanden uit mijn muil te slaan.
Ik wist dat mijn laatste uur geslagen had. Ik was doodsbang, maar ook niet. Er daalde een soort kalmte over mij heen waar je normaal drie jaar yoga voor moet volgen. Is dat hoe doodsverachting voelt?
‘Waarom gaan jullie niet opzij, zoals normale mensen, als er een andere auto langs moet?’, hoorde ik mezelf vragen, rustig en beheerst. Ik kreeg een duw, waardoor ik met de rug tegen mijn auto smakte. ‘Kun je geen twee minuten wachten, Johnny?’, riep de duwer. Ook hij gewaagde van zijn voornemen al mijn tanden uit mijn muil te slaan.
‘Waarom noemen jullie mij Johnny?’ vroeg ik. ‘Zo heet ik helemaal niet. Ik noem jullie toch ook niet Mustafa?’ Daar werden ze nog bozer van, en terecht, besef ik nu, Mustafa is helemaal geen Bulgaarse naam. Ik kreeg nog een duw.
‘Ik ben hier geboren, Johnny’, siste de langste en breedste, duidelijk de intellectuele leider van de groep. ‘Ik woon hier al 25 jaar, zeker 20 jaar langer dan jij. Waarom zou ik dan opzij moeten gaan voor jou?’
‘Waarom noemen jullie mij Johnny?’ vroeg ik. ‘Zo heet ik helemaal niet. Ik noem jullie toch ook niet Mustafa?’ Daar werden ze nog bozer van, en terecht, besef ik nu, Mustafa is helemaal geen Bulgaarse naam. Ik kreeg nog een duw.
‘Ik ben hier geboren, Johnny’, siste de langste en breedste, duidelijk de intellectuele leider van de groep. ‘Ik woon hier al 25 jaar, zeker 20 jaar langer dan jij. Waarom zou ik dan opzij moeten gaan voor jou?’
‘Wat doet dat er nu toe?’, antwoordde ik. ‘Dat is het argument dat Vlaams Belangers net tegen jullie gebruiken: wij waren hier eerst. Het gaat er gewoon om dat jullie ...’ Weer een duw. ‘We slaan al je tanden uit je stomme muil, Johnny.’
‘Dan zul je wel de rest van je leven moeten betalen voor mijn nieuwe tanden’, zei ik.
‘Wat doet dat er nu toe?’, antwoordde ik. ‘Dat is het argument dat Vlaams Belangers net tegen jullie gebruiken: wij waren hier eerst. Het gaat er gewoon om dat jullie ...’ Weer een duw. ‘We slaan al je tanden uit je stomme muil, Johnny.’
‘Hoe denk je dat je ons gaat vinden, Johnny?’, vroeg de leider smalend. Hij kwam dreigend voor mij staan.
‘Dan zul je wel de rest van je leven moeten betalen voor mijn nieuwe tanden’, zei ik.
‘Ik kan heel goed nummerplaten onthouden’, zei ik, en ik wees naar de Audi A6.
‘Hoe denk je dat je ons gaat vinden, Johnny?’, vroeg de leider smalend. Hij kwam dreigend voor mij staan.
‘Ook van gestolen auto’s?’ grijnsde de leider. Daar stond ik dan met mijn mond vol tanden. Voor eventjes toch nog.
‘Ik kan heel goed nummerplaten onthouden’, zei ik, en ik wees naar de Audi A6.
‘Ook van gestolen auto’s?’ grijnsde de leider. Daar stond ik dan met mijn mond vol tanden. Voor eventjes toch nog.
Tom Heremans is journalist van deze krant. Hij heeft twee dochters die volwassener zijn dan hij. Beurtelings geven hij en An Olaerts hun mening over relaties, seks en andere dingen des levens. SJOEKE
Illustrator Inge Rylant heeft een neus voor gedurfde designs. Deze week: eye candy voor de hipste interieurs.
Voeg een beetje humor toe aan je interieur. Eclairs, pizzapunten, saucissen en zelfs vagina’s. Alles in keramiek gemaakt door de Brusselse designer Mieke Gochet. sjoeke € 30, meekichoget.com
DANS DE MUREN OP
Geen lege muren bij Keith Haring. Een nieuwe expo in Heerlen toont vroeg werk (1980 - 1984) van de gevierde Amerikaanse kunstenaar, dat grotendeels bestaat uit tekeningen die hij maakte op openbare plekken, zoals het metrostelsel van New York. De tentoonstelling laat ook de vriendschap zien tussen Haring, fotograaf Tseng Kwong Chi en choreograaf
Muna Tseng in New York in de jaren 80. Bij de expo hoort ook een boek. 9 maart t/m 25 september, SCHUNCK Glaspaleis, Bongerd 18, Heerlen, schunck.nl
BERLIN BABY
Heerlijke reeks boeken door het populaire magazine amento, dat interieurs toont echt zijn. De Berlijnse woonkamers uit de jaren 80 en 90 ming tegenover de afgelikte interieurs van nu € 39, apartamentomagazine.com
IN TOPVORM
llustrator Inge Rylant heeft een neus voor gedurfde designs. Deze week: eyecandy voor de hipste interieurs
DANS DE MUREN OP
Geen lege muren bij Keith Haring. Een nieuwe expo in Heerlen toont vroeg werk (1980 - 1984) van de gevierde Amerikaanse kunstenaar grotendeels bestaat uit tekeningen die hij maakte op openbare plekken, zoals het metrostelsel van New York. De tentoonstelling laat ook de vriendschap zien tussen Haring, fotograaf Tseng Kwong Chi en choreograaf Muna Tseng in New York in de jaren 80. Bij de expo een boek
9 maart t/m 25 september,
Laat licht schijnen op je favoriete plek. Dit elegante design past in zowat elk huis. De lamp is gepoederkleuren. Opgepast: verslavende site. wordt net iets fijner met een fraaie, hervulbare fles die er
wil je interi-
Instagram-account dat prachtige 3D-ontwerpen van stoelen toont. De hipste vormen en kleuren eerst. Niet te koop, wel heerlijk om naar te kijken.
Via Instagram @_sietesietesiete
BUITEN LEVEN
ALTIJD SCHOON Schoonmaken wordt net iets fijner met een fraaie, hervulbare fles die er niet uitziet als een poetsproduct. Het Nederlandse Kinfill wil je interieur fris laten ruiken met respect voor de natuur.
vanaf € 24,95, kinfill.com
AAIBAAR
SNOEPGOED
De handgeweven mohair tapijten van het Antwerpse Maah zijn een het duurzame textielamuit de Zuid-Afrikaanse Karoo. Je kunt de warme, nomadische perfect omkeren. maah.be
Borden, kommetjes en andere tableware in leuke prints en frisse kleuren, handgemaakt in Spanje. dessertbord
£35 (ongeveer € 42) , vaisselleboutique.com
BERLIN BABY
Maria Scarpulla is de naam waaronder Maria en partner Jori Hernalsteen tijdloos design maken. Ze tonen hun nieuwe collectie Tramonti, wat ‘zonsondergangen’ betekent, voor het eerst in de tentoonstelling ‘Il filo di scarpulla’.
KNIPPERLICHT
Laat licht schijnen op je favoriete plek. Dit elegante design past in zowat elk huis. De lamp is gepoedercoat en beschikbaar in meerdere kleuren. Opgepast: verslavende site. € 245, oyoylivingdesign.com
Heerlijke reeks boeken uitgegeven door het populaire magazine Apartamento, dat interieurs toont zoals ze echt zijn. De Berlijnse woonkamers uit de jaren 80 en 90 bieden een verademing tegenover de afgelikte interieurs van nu. € 39, apartamentomagazine.com
Van 12/02 tot 12/03, Reyndersstraat 12, 2000 Antwerpen, valerietraan.be
We weten nu wel hoe het moet: een stoel maken, een bank bedenken? Dat is buiten de nieuwe generatie durvers gerekend, die alle regels weer in vraag stelt. Wat dacht u van een sofa tegen racisme? Een blok beton als bank? Of een stoel waaraan je je haast verwondt? Tekst en foto’s Ringo Gomez-Jorge
We weten nu wel hoe het moet: een stoel maken, een bank bedenken? Dat is buiten de nieuwe generatie durvers gerekend, die alle regels weer in vraag stelt. Wat dacht u van een sofa tegen racisme? Een blok beton als bank? Of een stoel waaraan je je haast verwondt?
AYLIN HAZEL (32)
HET ZEER MOEILIJK OM RE-
GELS TE VOLGEN’
Wat heb je gemaakt?
‘De stoel heet #armchair, vanwege van de vorm, maar het startpunt was moderne dans, meer bepaald de Stick dance van Oskar Schlemmer. Het is een Bauhaus-interpretatie, waarin de performer composities schetst aan de hand van witte stokken in een zwarte ruimte. Die choreografie wilde ik overbrengen in een sculptuur die gaandeweg een stoel is geworden. Net voor de stoel tijdens de Stockholm Design Week 2020 getoond zou worden, merkte ik dat hij helemaal niet comfortabel zat: de proporties klopten niet. Op het laatste nippertje heb ik hem uit elkaar gehaald en opnieuw gelast.’
Wat heb je gemaakt?
‘Ik heb alle regels rond het ontwerpen van een stoel aan mijn laars gelapt. Het uitgangspunt was abstract en het resultaat past niet bepaald in een designstroming of -trend. De vorm is behoorlijk extreem. Hij voelt zelfs een beetje gothic aan door de vele punten.’
‘De stoel heet #armchair, vanwege de vorm, maar het startpunt was moderne dans, meer bepaald de Stick dance van Oskar Schlemmer. Het is een Bauhaus-interpretatie, waarin de performer composities schetst aan de hand van witte stokken in een zwarte ruimte. Die choreografie wilde ik overbrengen in een sculptuur die gaandeweg een stoel is geworden. Net voor de stoel tijdens de Stockholm Design Week 2020 getoond zou worden, merkte ik dat hij helemaal niet comfortabel zat: de proporties klopten niet. Op het laatste nippertje heb ik hem uit elkaar gehaald en opnieuw gelast.’
Zie je jezelf ook als een durver?
pen die nu in The Jane gebruikt worden.’
Wie is voor jou een inspirerende baanbreker?
in een designstroming of -trend. De vorm is behoorlijk extreem. Hij voelt zelfs een beetje gothic aan door de vele punten.’
Hoe gedurfd is dit?
Hoe gedurfd is dit?
‘Ik heb alle regels rond het ontwerpen van een stoel aan mijn laars gelapt. Het uitgangspunt was abstract en het resultaat past niet bepaald
‘Ik vind het zeer moeilijk om regels te volgen. Ik vermoed dat het komt doordat ik actief ben in verschillende disciplines. Zo sta ik op het podium bij The Subs, ben ik dj en werk ik als artdirector bij Villa Eugénie (scenografie voor modeshows, red.). Ik bewandel niet graag de platgetreden paden. Neem nu keramiek. De technieken rond aardewerk bestaan al duizenden jaren en het hele proces is al minutieus in kaart gebracht. Heel die traditie heb ik links laten liggen om me te focussen op het grote nadeel van het materiaal: de fragiliteit. En zo heb ik zeer dunne, oestervormige kommetjes ontwor-
Zie je jezelf ook als een durver?
‘Ik vind het zeer moeilijk om regels te volgen. Ik vermoed dat het komt doordat ik actief ben in verschillende disciplines. Zo sta ik op het podium bij The Subs, ben ik dj en werk ik als artdirector bij Villa Eugénie (scenografie voor modeshows, red.). Ik bewandel niet graag de platgetreden paden. Neem nu keramiek. De technieken rond aardewerk bestaan al duizenden jaren en het hele proces is al minutieus in kaart gebracht. Heel die traditie heb ik links laten liggen om me te focussen op het grote nadeel van het materiaal: de fragiliteit. En zo heb ik zeer dunne, oestervormige kommetjes ontworpen die nu in The Jane gebruikt worden.’
‘Zonder meer Louise Bourgeois. Ik houd van de emotionele rauwheid van haar oeuvre. Louise werkte obsessief rond jeugdtrauma’s. Haar kunst is therapeutisch, maar niettemin universeel. Ze overstijgt de anekdote. Haar oeuvre valt ook niet in een stroming onder te brengen.’ Wat vind je zelf een ideale plek voor dit object?
Wie is voor jou een inspirerende baanbreker?
‘Zonder meer Louise Bourgeois. Ik houd van de emotionele rauwheid van haar oeuvre. Louise werkte obsessief rond jeugdtrauma’s. Haar kunst is therapeutisch, maar niettemin universeel. Ze overstijgt de anekdote. Haar oeuvre valt ook niet in een stroming onder te brengen.’
‘Ik zou een woning verkiezen waar alleen spullen staan die een verhaal hebben. Een sobere maar warme plaats. Met zijn puntige vorm kan de stoel wel wat ruimte en zachtheid gebruiken. Ik denk aan een plaats waar de leegte spreekt.’ @ aylinhazel.studio
Wat vind je zelf een ideale plek voor dit object?
‘Ik zou een woning verkiezen waar alleen spullen staan die een verhaal hebben. Een sobere maar warme plaats. Met zijn puntige vorm kan de stoel wel wat ruimte en zachtheid gebruiken. Ik denk aan een plaats waar de leegte spreekt.’
Tekst en foto’s Ringo Gomez-Jorge
ken de imperfecties je net uniek. Daarvan wil ik mensen bewustmaken.’
Zie je jezelf ook als een durver?
BRAM
VANDERBEKE (30)
HANDELING: STAPELEN’
HEB IK ZELF GEKLEURD, IN HET BAD
Wat heb je gemaakt?
VAN MIJN OUDERS’
Wat heb je gemaakt?
‘Dit ontwerp heet Brick Bench 2 en is het gevolg van een designoefening waarbij ik betonnen bakstenen stapel in verschillende patronen. De bakstenen vormen een mal. Daarin giet ik beton en dat zal uiteindelijk de bank worden. Ik beschouw de imperfecties – zoals de voegen en nerven, die het gevolg zijn van de ruwe mal – als een kwaliteit. Zo ga ik op zoek naar beschadigde bakstenen om meer textuur toe te voegen aan de uiteindelijke bank.’
Hoe gedurfd is dit?
‘Dit is Derme, mijn afstudeerproject: een modulaire sofa geïnspireerd op de vorm van een huidcel. Elke module heeft net zoals de huid een uniek pigment. De stoffen heb ik zelf gekleurd, in het bad van mijn ouders, zodat er imperfecties zouden optreden. De ongelijkheden in de kleuring stellen pigmentvlekken voor zoals die voorkomen op de huid. Elke module kun je verbinden met de andere door ze tegen elkaar te plaatsen. De leuningen kun je ook op verschillende plaatsen aanbrengen.’
Hoe gedurfd is dit?
‘Dit is een statement-collectie die niet gestart is vanuit een designvraag, maar vanuit een maatschappelijk probleem: dat mensen nog altijd ongelijk behandeld worden op basis van hun huidskleur. Verder wil ik aantonen dat imperfecties van de huid mooi kunnen zijn. Op sociale media probeert iedereen een perfect beeld van zichzelf te scheppen. Nochtans ma-
‘Voor velen is dit werk te grof en te zwaar. Zodra de bank in een woonruimte belandt, merk je pas echt hoe bruut ze is. Ze weegt zo’n honderd kilogram en is niet makkelijk te plaatsen of verzetten. Ook de levering is niet evident, maar dat maakt voor mij net deel uit van de kwaliteit van het werk. Los van het gewicht zou je ook het designproces onorthodox kunnen noemen. De bank is namelijk het resultaat van een bijzonder
elementaire handeling: stapelen. In plaats van uitgebreid te schetsen, ontwerp ik al bouwend met simpele bakstenen.’
Zie je jezelf ook als een durver?
‘Ik probeer continu ideeën om te zetten in functionele objecten. Ik stel de realiteit en mijn omgeving in vraag. Zo geraakte ik tijdens een Erasmus-uitwisseling op Madeira gefascineerd door de huid van een hagedis en heb ik een zitbank gemaakt op basis van de werking van de schubben. Ik wil laten zien hoe speciaal gewone dingen zijn. Bij Derme deed ik dat ook: het zoomt in op zoiets triviaals als de huid.’
Wie is voor jou een inspirerende baanbreker?
‘Ai Weiwei, omdat hij sterke statements maakt. In de designwereld kijk ik op naar Sabine Marcelis. Zij is een durver, een pionier, een sterk persoon. Door haar fascinatie voor giethars en glas volg ik momenteel een glasatelier.’
Wat vind je zelf een ideale plek voor dit object?
‘Ik ontwerp weinig aan een bureautafel. Ik zoek naar manieren van creëren die zo weinig mogelijk met ambacht te maken hebben en zo pragmatisch en eenvoudig mogelijk zijn. In feite maak ik objecten op de meest basale manier, met eenvoudige hulpmiddelen en technieken, en puur op intuïtie. Dat is essentieel voor mijn praktijk. Op basis van mijn gevoel zorg ik dat de vorm klopt.’
sche werken uit beton van die laatste. Ze inspireren mij op een onrechtstreekse manier. Ik ontwerp zonder referentiebeelden en laat mijn intuïtie de vrije loop. Wat mij directer beïnvloedt, zijn de simpele architecturale elementen uit het straatbeeld, zoals een eenvoudig kerktrapje.’
Wat vind je zelf een ideale plek voor dit object?
‘Een plaats waar heel wat mensen samenkomen en waar racisme zich manifesteert. Een hotel, een museum of een werkvloer. Een plaats waar het impact zal hebben. In het ideale geval een grote hal, zodat ik wel twintig modules in verschillende tinten aan elkaar kan schakelen.’
Wie is voor jou een inspirerende baanbreker?
‘Kunstenaar Per Kirkeby: een schilder die ook zeer interessante sculpturen van baksteen heeft ontworpen. De functionele banken in publieke ruimtes van Scott Burton zijn ook een grote inspiratiebron. De minimalisten Carl Andre en Sol LeWitt eveneens, vooral de ritmi-
‘Ik wil graag grotere werken ontwerpen voor publieke ruimtes waar veel mensen in contact komen met het object. Hoe zullen de mensen die ruimte ervaren door mijn werk? Deze Bench is kleiner en zie ik veeleer bij een particulier, in de woonkamer of in de tuin. Maar mensen mogen ermee doen wat ze willen.’
bramvanderbeke.com
MAXI SLIDING PANELS, SELF BOLD CABINET. DESIGN GIUSEPPE BAVUSO
BRAM VANDERBEKE (30)
SULTAAT VAN EEN BIJZONDER ELEMENTAIRE HANDELING: STAPELEN’
Wat heb je gemaakt?
‘Dit ontwerp heet
een designoefening waarbij ik betonnen bakstenen stapel in verschillende patronen. De bakstenen vormen een mal. Daarin giet ik beton en dat zal uiteindelijk de bank worden. Ik beschouw de imperfecties – zoals de voegen en nerven, die het gevolg zijn van de ruwe mal – als een kwaliteit. Zo ga ik op zoek naar beschadigde bakstenen om meer textuur toe te voegen aan de uiteindelijke bank.’
Hoe gedurfd is dit?
: een schilder die ook zeer interessante sculpturen van baksteen heeft ontworpen. De functionele banken in publieke ruimtes van
vooral de ritmische werken uit beton van die laatste. Ze inspireren mij op een onrechtstreekse manier. Ik ontwerp zonder referentiebeelden en laat mijn intuïtie de vrije loop. Wat mij directer beïnvloedt, zijn de simpele architecturale elementen uit het straatbeeld,
‘Ik wil graag grotere werken ontwerpen voor publieke ruimtes waar veel mensen in contact komen met het object. Hoe zullen de mensen die ruimte ervaren door mijn werk? Deze Bench is kleiner en zie ik veeleer bij een particulier, in de woonkamer of in de tuin. Maar mensen mogen ermee doen wat ze willen.’ bramvanderbeke.com
Wat heb je gemaakt?
‘Voor velen is dit werk te grof en te zwaar. Zodra de bank in een woonruimte belandt, merk je pas echt hoe bruut ze is. Ze weegt zo’n honderd kilogram en is niet makkelijk te plaatsen of verzetten. Ook de levering is niet evident, maar dat maakt voor mij net deel uit van de kwaliteit van het werk. Los van het gewicht zou je ook het designproces onorthodox kunnen noemen. De bank is namelijk het resultaat van een bijzonder elementaire handeling: stapelen. In plaats van uitgebreid te schetsen, ontwerp ik al bouwend met simpele bakstenen.’
Zie je jezelf ook als een durver?
‘Dit is Derme, mijn afstudeerproject: een modulaire sofa geïnspireerd op de vorm van een huidcel. Elke module heeft net zoals de huid een uniek pigment. De stoffen heb ik zelf gekleurd, in het bad van mijn ouders, zodat er imperfecties zouden optreden. De ongelijkheden in de kleuring stellen pigmentvlekken voor zoals die voorkomen op de huid. Elke module kun je verbinden met de andere door ze tegen elkaar te plaatsen. De leuningen kun je ook op verschillende plaatsen aanbrengen.’
imperfecties van de huid mooi kunnen zijn. Op sociale media probeert iedereen een perfect beeld van zichzelf te scheppen. Nochtans maken de imperfecties je net uniek. Daarvan wil ik mensen bewustmaken.’
Zie je jezelf ook als een durver?
maakt. In de designwereld kijk ik op naar Sabine Marcelis. Zij is een durver, een pionier, een sterke persoon. Door haar fascinatie voor giethars en glas volg ik momenteel een glasatelier.’
Wat vind je zelf een ideale plek voor dit object?
‘Ik ontwerp weinig aan een bureautafel. Ik zoek naar manieren van creëren die zo weinig mogelijk met ambacht te maken hebben en zo pragmatisch en eenvoudig mogelijk zijn. In feite maak ik objecten op de meest basale manier, met eenvoudige hulpmiddelen en technieken, en puur op intuïtie. Dat is essentieel voor mijn praktijk. Op basis van mijn gevoel zorg ik dat de vorm klopt.’
Hoe gedurfd is dit?
‘Dit is een statement-collectie die niet gestart is vanuit een designvraag, maar vanuit een maatschappelijk probleem: dat mensen nog altijd ongelijk behandeld worden op basis van hun huidskleur. Verder wil ik aantonen dat
‘Ik probeer continu ideeën om te zetten in functionele objecten. Ik stel de realiteit en mijn omgeving in vraag. Zo geraakte ik tijdens een Erasmus-uitwisseling op Madeira gefascineerd door de huid van een hagedis en heb ik een zitbank gemaakt op basis van de werking van de schubben. Ik wil laten zien hoe speciaal gewone dingen zijn. Bij Derme deed ik dat ook: het zoomt in op zoiets triviaals als de huid.’
Wie is voor jou een inspirerende baanbreker?
‘Ai Weiwei, omdat hij sterke statements
‘Een plaats waar heel wat mensen samenkomen en waar racisme zich manifesteert. Een hotel, een museum of een werkvloer. Een plaats waar het impact zal hebben. In het ideale geval een grote hal, zodat ik wel twintig modules in verschillende tinten aan elkaar kan schakelen.’
‘DE STOFFEN HEB IK ZELF GEKLEURD, IN HET BAD VAN MIJN OUDERS’
WONEN RUIGE DUPLEX IN ANTWERPEN
Bram en Doris stripten een duplex in een woontoren op Linkeroever tot op het beton en voegden er vervolgens rake kleuren aan toe. Zo creëerden ze op de dertiende verdieping een Antwerps woonhuis met een fantastisch uitzicht.
Tekst en foto's Ringo Gomez-Jorge
Bram en Doris stripten een duplex in een woontoren op Linkeroever tot op het beton en voegden er vervolgens rake kleuren aan toe. Zo creëerden ze op de dertiende verdieping een Antwerps woonhuis met een fantastisch uitzicht.
Elk weekend gaan we op bezoek bij ieweek: het appartement op de 13de veroprichter van Studio Okami Architecten, en Doris Vanisten-
Bram Van Cauter: ‘Deze woontoren, kennen tijdens mijn stageperiode bij architectenbureau Crepain Binst, dat in de toren een duplex verbouwde. Als er ooit een woning in die toren vrijkwam, zou ik die kopen: dat had ik me voorgenomen. Op een gegeven moment ben ik de toren gaan bezoeken en was een oudere vrouw zo vriendelijk om mij haar apparte-
Hoe zijn jullie hier beland?
Bram Van Cauter: ‘Deze woontoren, de Riverside Tower, heb ik leren kennen tijdens mijn stageperiode bij architectenbureau Crepain Binst, dat in de toren een duplex verbouwde. Als er ooit een woning in die toren vrijkwam, zou ik die kopen: dat had ik me voorgenomen. Op een gegeven moment ben ik de toren gaan bezoeken en was een oudere vrouw zo vriendelijk om mij haar appartement te tonen. Ze woonde op deze verdieping, de dertiende, waar de appartementen duplexen zijn. Wat later kwam er een appartement vrij op de vijftiende verdieping. Dat heb ik gekocht en verbouwd. Ik heb er ook drie jaar gewoond, tot 2020, maar in dat jaar heb ik een bod gedaan op deze duplex van de dertiende verdieping. Mijn appartement heb ik toen – met de gehele inboedel erbij – verkocht aan een architectuurliefhebber.’
Vanwaar die liefde voor Linkeroever?
Bram: ‘Voordat ik in deze toren kwam wonen, had ik het goedkoopste appartement van Linkeroever gekocht als kantoor voor mijn architectenbureau, Studio Okami. Ik wilde absoluut hier wonen. Tijdens mijn stage ging ik in openluchtzwembad De Molen zwemmen en hing ik vaak rond op het Sint-Annastrand. Linkeroever is de decompressiezone van Antwerpen: je komt hier tot rust. Het is een dorp in de stad. De postbode hier kent iedereen. Dat is echt fenomenaal. De torens hebben altijd tot mijn verbeelding gesproken.’
Wat heb je met woontorens?
Bram: ‘Ze fascineren me enorm. In Kaapstad heb ik in het Mutual Building verbleven, in Gent woonde en werkte ik vanop de veertiende verdieping van Residentie Lys. De meeste mensen hebben
negatieve associaties met woontorens. Ze worden gelinkt aan sociale huisvesting. Maar deze toren is een parel, ontworpen door Léon Stynen en Paul De Meyer, en gebouwd door de gebroeders Brachfeld in 1972, onderverdeeld in twintig verdiepingen, met appartementen van 90, 150 en 200 vierkante meter. De bovenste verdieping bestaat uit een penthouse met een prachtig dakterras. Zelfs vanaf de eerste verdieping, die een pak hoger ligt dan gangbaar, kijk je over de omringende huizenblokken heen. Deze appartementen zijn gebouwd als doorzonwoningen: ’s ochtends schijnt het zonlicht doorheen je woning en je blijft van het licht genieten tot de laatste minuten van de dag. Als de avond valt, heb je een prachtig uitzicht op de lichtjes van de Schelde’. Doris: ‘Hoewel we geen terras hebben, krijg je meteen een buitengevoel zodra je de ramen openzet.’ ▶
Elk weekend gaan we op bezoek bij iemand die inspirerend woont. Deze week: het Antwerpse appartement op de 13de verdieping van Bram Van Cauter (37), architect en mede-oprichter van Studio Okami Architecten, en Doris Vanistendael (43), galerist.
associaties met woontorens. Ze worden gelinkt aan sociale huisvesting. Maar deze toren is een parel, ontworpen door Léon Stynen en Paul De Meyer, en gebouwd door de gebroeders Brachfeld in 1972, onderverdeeld in twintig verdiepingen, met appartementen van 90, 150 en 200 vierkante meter. De bovenste verdieping bestaat uit een penthouse met een prachtig dakterras. Zelfs vanaf de eerste verdieping, die een pak hoger ligt dan gangbaar, kijk je over de omringende huizenblokken heen. Deze appartementen
Ik zag je in de hal iedereen groeten. Hoe is de sfeer hier?
Bram: ‘We werken hier bewust aan een gemeenschapsgevoel. Ik zit in de raad van beheer en we hebben voor het eerst een kerstfeest voor het blok georganiseerd. Iedereen bracht een kleine versnapering of een drankje mee. Tijdens de lockdowns zaten veel bewoners met een strandstoeltje in de gemeenschappelijke tuin waar er, vanop een zekere afstand, gebabbeld werd. Ondertussen zijn er plannen om een kruidentuin aan te leggen en grote, gemeenschappelijke tafels te voorzien. Een goed appartementsblok is een cohousingproject avant la lettre. De toren is gebouwd met het oog op gemeenschappelijke ruimtes. Zo is er een wasplaats die in de jaren 70 veel werd gebruikt. Er was ook een gemeenschappelijk terras dat omgebouwd werd tot architectenkantoor. De wasstraat voor de auto’s is er nog altijd.’
Je hebt het appartement helemaal gestript en de betonnen structuur blootgelegd. Het is een prachtig lijnenspel van balken geworden.
Bram: ‘De hele duplex was opgedeeld in kleine, witte koten. Omdat ik hier al eens verbouwd had, kende ik het betonnen skelet dat erachter verstopt zit. Zo heb je hier bijvoorbeeld opstaande, horizontale, betonnen balken die als lage muurtjes de ruimte opdelen. Er zijn ook leuke details, zoals de nissen achter de gordijnbakken, waar we nu boeken in leggen. De scheidingsmuren met de buren zijn niet van beton, maar van baksteen. Die heb ik laten cementeren. Toen het cement nog nat was, hebben we er steentjes tegenaan gegooid, zodat het meer op ruw beton zou lijken. Sommigen raadden me nog af om de muren te cementeren: het appartement zou één grijze doos worden, dachten ze. Dat klopt dus niet.’
Er zijn veel kleuraccenten aanwezig.
Doris: ‘Het beton is het canvas waarbinnen wij met kleur spelen. De textuur van het beton is zo mooi dat we weigerden nieuwe gaten te boren. Zo hebben we kunst van onder anderen Ritsart Gobyn, Charline Tyberghein, Alexandra Puscas en Roberto Simoni een plaatsje gegeven op basis van de pluggen die al in de muur staken. Ik verzamel kunst en zal binnenkort een galerie/b&b openen in dit gebouw. Onder de noemer “s o o n” wil ik kunst uit de woonkamer verkopen.’
Bram: ‘In mijn vorige appartement stond een zalmroze tafel van Muller Van Severen. Die kleur heb ik hier gebruikt voor de gietvloer. Nu hebben we een groene versie van diezelfde tafel in de eetkamer. Het lichtblauw van onze trap heb ik gekozen op basis van een Ikea-bordje in exact dezelfde kleur. De lamp in Memphisstijl, van Pani Jurek, definieert dan weer de ▶
tends schijnt het zonlicht doorheen je woning en je blijft van het licht genieten tot de laatste minuten van de dag. Als de avond valt, heb je
Doris: ‘Hoewel we geen terras hebben, krijg je Ik zag je in de hal iedereen groeten. Hoe is de meenschapsgevoel. Ik zit in de raad van beheer het blok georganiseerd. Iedereen bracht
Tijdens de lockdowns zaten veel bewoners met een strandstoeltje in de gemeenschappelijke tuin waar er, vanop een zekere afstand, gebab-
‘EEN APPARTEMENTSBLOK MET EEN GOEDE SFEER IS EEN COHOUSING AVANT LA LETTRE’
hoogte van de ruimte. We hebben trouwens een stelling moeten huren — en ons leven moeten riskeren — om die lamp op te hangen.’ (lacht)
‘Het beton voelt niet kil aan omdat het ruw en imperfect is. Zo laten de planken van de bekisting waarin het gegoten werd zichtbare strepen na. Die schoonheid is aan het verdwijnen. Tegenwoordige bekist men met grotere platen. Wil je dit effect, dan moet je flink bijbetalen.’
Hebben jullie eigenlijk kasten?
Bram: ‘Op de eerste verdieping hebben we een blok gebouwd waarin zich de badkamer, de kleerkasten, het washok en de berging bevinden. De keuken bestaat uit één eiland en één kast. Alles zit daarin. Zo bevindt de gootsteen zich in die kast. Beide blokken zijn van inox en lijken zwevende sculpturen. We hebben het prin-
cipe van de bekende snijplanken van Muller Van Severen gehanteerd – die hier ook hangen. Als het er staat, fungeert het als sculptuur en als je het gebruikt, verandert het in een perfect functioneel object.’
De ramen dragen bij tot de ruwe sfeer. Zijn dat nog de oorspronkelijke exemplaren?
Bram: ‘Inderdaad. Gelukkig zijn ze voorzien van dubbelglas, maar het rendement is natuurlijk lager dan bij nieuwe ramen. Ik zie dit gebouw als een oldtimer: vervang er te veel aan en je vernietigt de ziel. Ik zou het verschrikkelijk vinden om hier dikke, moderne raamprofielen te steken en de gevel te isoleren. Op het vlak van energiezuinigheid scoort dit appartement niet bijzonder goed, maar zo’n gebouw moet je met de nodige eerbied behandelen.’
Dat is het dilemma van vandaag: schoonheid is niet energiezuinig en wordt niet in het beleid opgenomen.
Bram: ‘Wat mij betreft, is een goed ontwerp de meest duurzame oplossing die er maar is. Het overleeft zijn bewoners en bedient verschillende generaties zonder dat er veel verbouwd hoeft te worden. Daarbij, wat heb je aan een energiezuinige woning die onaangenaam is? De regelgeving wordt te hard afgestemd op projectontwikkelaars die grote gebouwen zetten, opgedeeld in kleine hokjes waar niemand echt in wil wonen. Een appartement in een toren als deze, dat koop je uit bewondering voor het prachtige ontwerp.’
studiookami.com soongallery.be
kast. Alles zit daarin. Zo bevindt de gootsteen zich in die kast. Beide blokken zijn van inox en lijken zwevende sculpturen. We hebben het principe van de bekende snijplanken van Muller Van Severen gehanteerd – die hier ook hangen. Als het er staat, fungeert het als sculptuur en als je het gebruikt, verandert het in een perfect
De ramen dragen bij tot de ruwe sfeer. Zijn dat nog de oorspronkelijke exem-
Bram: ‘Inderdaad. Gelukkig zijn ze voorzien van dubbelglas, maar het rendement is natuurlijk lager dan bij nieuwe ramen. Ik zie dit gebouw als een oldtimer: vervang er te veel aan en je vernietigt de ziel. Ik zou het verschrikkelijk vinden om hier dikke, moderne raamprofielen te steken en de gevel te isoleren. Op het vlak van
‘IK ZIE DIT GEBOUW ALS EEN OLDTIMER. VERANDER ER TE VEEL AAN EN JE VERNIETIGT DE ZIEL’
DE WERELD IS ZACHT, ROND EN ORDELIJK: DAT IS DE BELOFTE VAN HET NIEUWE WONEN, AL IS HET OOK DENKBAAR DAT DIE NET IETS ZEGGEN OVER WAT WE MISSEN. EEN OVERZICHT IN 5 BEWEGINGEN.
- WOONTRENDS 2022WOONTRENDS
De puffy-trend waait van de mode over naar het interieur. Ronde en zalig zachte meubelstukken bieden een welkom tegengewicht voor het strakke, Scandinavisch getinte interieur.
Couture Manzoni & Tapinassi voor Natuzzi natuzzi.com
@hang_jin_
BubblePoef of sofa, Sacha Lakic voor Roche Bobois roche-bobois.com
Puffer SofaPhilippe Malouin voor SCP scp.co.uk
The Bonbaron Sherpa fatboy.com
Yomi Eko mojow-mobiliers.com
Couture Manzoni & Tapinassi voor Natuzzi natuzzi.com
Marenco Sofa
De puffy-trend waait van de mode over naar het interieur. Ronde en zalig zachte meubelstukken bieden een welkom tegengewicht voor het strakke, Scandinavisch getinte interieur.
Club Chair Lulu La Fortune lululafortune.com
The
Mario Marenco voor Arflex arflex.it
Pacha Sofa - tweezit
Pierre Paulin voor Gubi gubi.com
Samenstelling Inge Rylant
Padded Chair series Jinyeong Yeon
Ambrose
Door Inge Rylant
5 WOONTRENDS
DE WERELD IS ZACHT, ROND EN ORDELIJK: DAT IS DE BELOFTE VAN DE NIEUWE WOONTRENDS, AL IS HET OOK DENKBAAR DAT DIE NET IETS ZEGGEN OVER WAT WE MISSEN.
2022
2
studio-parisien.fr
Door
Zetel Amrita
Busetti Garuti Redaelli voor Made, made.com
Grophius CS1 easy chairKateryna Sokolova voor Noom Furniture noom-home.com
Cassette SofaRonan & Erwan Bouroullec voor Established & Sons establishedandsons.com
Puffy Lounge Chair
Faye Toogood voor Hem Design hem.com
Travé SofaUmberto Bellardi Ricci ubrstudio.com
Paw ChairBellonbouillot & Zebina voor Studio Twentyseven studiotwentyseven.com
Zetel AmritaBusetti Garuti Redaelli voor Made made.com
Travé Sofa Umberto Bellardi Ricci ubrstudio.com
Achille ChairPool Studio voor Theoreme Editions theoremeeditions.com
Bankje Ari jorispoggioli.com
Achille Chair Pool Studio voor Theoreme Editions theoremeeditions.com
Puffy Lounge Chair Faye Toogood voor Hem Design hem.com
Paw Chair Bellonbouillot & Zebina voor Studio Twentyseven studiotwentyseven.com
‘A’ Ottoman Studio Parisien x Métaphores studio-parisien.fr
Grophius CS1
Easy Chair
Kateryna Sokolova voor Noom Furniture noom-home.com
Samenstelling Inge Rylant
DE WERELD IS ZACHT, ROND EN ORDELIJK: DAT IS DE BELOFTE VAN DE NIEUWE WOONTRENDS, AL IS HET OOK DENKBAAR DAT DIE NET IETS ZEGGEN OVER WAT WE MISSEN.
- WOONTRENDS
2022 -
Lamp Modulation axelchay.com
julielansom.com
Heel wat ontwerpers laten zich inspireren door de iconische rode leuningen van de Milanese metro. Dat vertaalt zich in buisvormige meubels in alle denkbare kleuren.
Straw Stool rodistudio.com
Lamp Modulation axelchay.com
Edison Table Bodil Kjær voor Cassina cassina.it
Door Inge Rylant
Soft Chair Emma Mulholland x Daniel Emma daniel-emma.com
IEDEREEN GEBUISD
HEEL WAT ONTWERPERS
LATEN ZICH INSPIREREN
DOOR DE ICONISCHE RODE
LEUNINGEN VAN DE MILANESE METRO. DAT VERTAALT ZICH IN BUISVORMIGE MEUBELS IN ALLE DENKBARE KLEUREN.
Tubular Bookshelf Another Human anotherhuman.la
Muller Van Severen voor Valerie Ob-
Straw Lamp julielansom.com
Tubular Bookshelf Another Human anotherhuman.la
Straw Stool rodistudio.com
Wooden Table Muller Van Severen voor Valerie Objects valerie-objects.com
Emma Mulholland x Daniel Emma
Celebrate 80 years of iconic design, from pioneering modernist vision to bold contemporary designs for home and office. Always timeless. Always true.
www.knolleurope.com
1966 Warren Platner Architect and Furniture Designer 2021 Platner Collection
Photo: Gionata Xerra
2022 -
5 WOONTRENDS VOOR 2022 4
LILALAND
Column Lamp Sarah Murphy heymurphy.com
Kom Giro Julie Richoz voor Trame Paris shop.trameparis.com
Studio Daniel Emma daniel-emma.com
Hannah Simpson hannahsimpsonstudio.com
Bijzettafel Patched jacobegeberg.com
Sarah Murphy heymurphy.com
Julie Richoz voor Trame Paris shop.trameparis.com
Nina Jobs voor Designhouse Stockwww.designhousestockholm.com
Dreamer Lamp Hannah Simpson hannahsimpsonstudio.com
Lounge AAL93 + Ottoman AAL03
LILALAND
VAN DECORATIEVE ITEMS
TOT STOELEN EN ZELFS
MUREN: ALLES KRIJGT EEN
TINTJE LILA. DE KLEUR ‘VERY PERI’, DIE VERWIJST NAAR ‘PERIWINKLE’ OF LAVENDELBLAUW, WERD DOOR PANTONE UITGEROEPEN TOT KLEUR VAN HET JAAR.
Stoel Dalma
DRAGA & AUREL voor Baxter Italy baxter.it
Stoel Dalma
DRAGA & AUREL voor Baxter Italy
Lounge AAL93 + Ottoman AAL03
Hee Welling voor HAY hay.dk
Stoel Bounce
Reisinger Studio reisinger.studio
Bijzettafel Patched Jacob Egeberg jacobegeberg.com
Door Samenstelling Inge Rylant
Verkrijgbaar te: antwerpen DESIGNMEUBELEN PEETERS-VAN LEEUW, veerle-laakdal - DOX INTERIEUR CONCEPTEN, lier - HEMELAER INTERIOR, antwerpen - MEUBELEN DE SCHOENMAEKER, mechelen - TOP INTERIEUR, massenhoven - VECO MEUBELEN, wuustwezel brabant COCKAERT INTERIOR & DESIGN, meise - LOFT INTERIEUR, roosdaal - PATRIMA WONEN EN SLAPEN, veltem-beisem - STOLZ, kortenberg - VASTIAU-GODEAU, Alsemberg brussel AU BON REPOS, brussel-stad limburg ANTONIS MEUBELEN, lommel - INTERIEUR HERMANS—CS CLAES, hasselt-kuringen - MEUBELEN NEVEN, diepenbeek - THOMAS MEUBELEN, tessenderlo oost-vlaanderen COLIFAC, sint-niklaas - LIVING +, dendermonde - LUXOR INTERIEUR, maldegem - MAES-BOONS, kruibeke - MEUBELEN MAKRI, ronse - MEUBELEN TER SCHOOTE, schoonaarde - PAND 192, deinzePONTZEELE INTERIEUR, merelbeke-bottelare - SUBLIM INTERIEUR, lokeren - TORREKENS EXCLUSIEF, denderhoutem - VERBERCKMOES, sint-gillis-waas wallonië CONSTANT INTERIOR & DESIGN, melen-soumagneRIGAUX , visé - TÖLLER, butgenbach - VERBIEST INTERIEUR, enghien - VIVRE CONTEMPORAIN, nandrin west-vlaanderen BOLIGNA, poperinge - DECOROO NEW, roeselare - DE OLIFANT / WOONBOULEVARD, oostende - DU FOSSÉ, brugge - LEROUGE MEUBELEN, kortrijk - LICHT & MEUBEL DESIGN, knokke-heist - TOP INTERIEUR, izegem - VANDERMEEREN INTERIEUR & DESIGN, veurne - WEYNE MEUBELEN, zarren - kortemark voor meer info of onze catalogus, zend uw adresgegevens naar: werkhuizenstraat 15 - 8870 izegem - belgië +32 (0)51 314743 - info@durlet.be - www.durlet.com
Sofa Manta & Armchair Linger design by Frans Schrofer
DE WERELD IS ZACHT, ROND EN ORDELIJK: DAT IS DE BELOFTE VAN DE NIEUWE WOONTRENDS, AL IS HET OOK DENKBAAR DAT DIE NET IETS ZEGGEN OVER WAT WE MISSEN.
- WOONTRENDS
2022 -
De klassieke dambordprint wordt opgepikt door de designwereld en toegepast op onder meer lampen, vazen en tapijten.
Tapijt Giglio
Home Union x Pieces pieceshome.com
TableLamp II
Sarah Murphy heymurphy.com
Madda Chair michaelfelix.com
Tapijt Damier cc-tapis design-lab cc-tapis.com
Woven Chair lexpott.nl
Door Inge Rylant
Ontwerp van Masquespacio Bar La Sastreria in Valencia
Tapijt Giglio
Home Union x Pieces pieceshome.com
TableLamp II Sarah Murphy, heymurphy.com
EEN POTJE DAMMEN
DE KLASSIEKE DAMBORDPRINT WORDT OPGEPIKT DOOR DE DESIGNWERELD EN TOEGEPAST OP ONDER MEER LAMPEN, VAZEN EN TAPIJTEN.
Lamp Check &klevering klevering.nl
Chess Table
Sofia Lagerkvist and Anna Lindgren voor moooi moooi.com
Woven Chair lexpott.nl
Handdoek Roman Baina shopbaina.com
Tapijt Damier cc-tapis design-lab cc-tapis.com
Lamp Check &klevering klevering.nl
Wick van Graypants is dé sfeermaker en uw ideale licht voor buiten & binnen. Met de look van een ouderwetse kandelaar een echte eyecatcher. De touch sensor met vier standen zorgt dat de lamp in uw gewenste lichtstand aanstaat. Zo kan Wick kaarslicht imiteren maar ook functioneren als helder leeslicht. De Wick is tot wel 70 uur snoerloos te gebruiken. Daarmee is Wick ideaal om mee te nemen op reis of om een avondje bij weg te dromen.
Bestel nu uw Wick voor €149,in de kleuren messing, staal, zwart & wit. www.graypants.com/wick
In Dendermonde gaat achter een banale gevel een bijzonder onconventionele woning schuil. De kamers zweven, kasten en radiatoren hangen in de lucht, deuren zijn afwezig. Noem het gerust een hedendaags labyrint van doorzichten en gezellige ruimtes. Tekst en foto's Ringo Gomez-Jorge
In Dendermonde gaat achter een banale gevel een bijzonder onconventionele woning schuil. De kamers zweven, kasten en radiatoren hangen in de lucht, deuren zijn afwezig. Noem het gerust een hedendaags labyrint van doorzichten en gezellige ruimtes.
WONEN
Elk weekend gaan we op bezoek bij iemand die inspirerend woont. Deze week: Walter Beeckman (72) en Monique De Wilde (72), en hun trappenhuis in Dendermonde.
Elk weekend gaan we op bezoek bij ieweek: Walter Beeckman (72) en Monique De Wilde (72), en hun trappenhuis
Walter: ‘Heel eenvoudig: door vrienden die hiernaast wonen. We zagen
den hadden we een ruim, open huis Maar de kinderen waren het huis uit
en dus werd de woning te groot voor ons.’
Monique: ‘We verlangden naar een gezellig huis zonder ruimteverlies.’
Walter: ‘Wat ons in eerste instantie aansprak, was de ligging. Het natuurpark met de oude forten van Dendermonde is vlakbij en tegelijk stap je in vijf minuten naar het centrum. Monique kan niet langer autorijden door problemen met haar zicht, en dus is die nabijheid erg handig.’
De architect heeft de binnenruimte volledig verwijderd, plafonds en muren incluis. Was dat de bedoe-
Tekst en foto’s Ringo Gomez-JorgeHoe zijn jullie hier beland?
Walter: ‘Heel eenvoudig: door vrienden die hiernaast wonen. We zagen dit huis te koop staan en wilden kleiner wonen. Tot twee jaar geleden hadden we een ruim, open huis met grote tuin in Waasmunster. Maar de kinderen waren het huis uit en dus werd de woning te groot voor ons.’
Monique: ‘We verlangden naar een gezellig huis zonder ruimteverlies.’
Walter: ‘Wat ons in eerste instantie aansprak, was de ligging. Het natuurpark met de oude forten van Dendermonde is vlakbij en tegelijk stap je in vijf minuten naar het centrum. Monique kan niet langer autorijden door problemen met haar zicht, en dus is die nabijheid erg handig.’
De architect heeft de binnenruimte volledig verwijderd, plafonds en muren incluis. Was dat de bedoeling?
Monique: ‘Ja. We zijn na de aankoop meteen op zoek gegaan naar een architect die het licht naar binnen zou trekken. De buitenkant wilden we niet veranderen. Uiterlijke schijn en status interesseren ons niet.’
Walter: ‘Openheid en licht waren belangrijk, maar we wilden ook gezelligheid en een verbondenheid tussen de kamers. Onze dochter heeft in een oude drukkerij gewoond: één grote ruimte. Daar had je veel licht en openheid, maar ontbrak het aan geborgenheid.’
Hoe hebben jullie dat opgelost?
Walter: ‘Eerst heeft de architect, Bart Hollanders van Eagles of Architecture, de achterbouw verwijderd om naar de basis van het huis te gaan. Vervolgens heeft hij een geheel nieuwe binnenruimte opgebouwd uit plateaus op verschillende hoogtes. Iedere kamer bevindt zich op een ander niveau. Het geweldige aan dit huis vind ik de geborgenheid die daarmee gecreëerd wordt, ondanks de openheid. Iedere kamer staat in verbinding met de rest van het huis, maar voelt toch gesloten aan.’
De keuken, de eethoek, de zithoek: alles bevindt zich op een andere hoogte, al zijn er soms maar drie trappen verschil.
Walter: ‘Er is ook geen enkele deur of muur. Er zijn alleen maar kasten, die op verschillende hoogtes staan. Sommige hangen zelfs in de ruimte. Vanuit iedere kamer heb je zo interessante doorzichten en een mooie lichtinval. Als ik in het bureau boven de keuken zit, kijk ik uit over de hele woning en zie ik zelfs de voordeur. De kamers zijn klein, maar iedere vierkante meter is gebruikt. Zo telt de zithoek maar negen vierkante meter. Door de lichtinval van verschillende kanten en de plaatsing in de ruimte voelt die gezellig aan. Vanuit mijn bed onder de nok zie ik de tuin en de straat.’
‘De betonnen zuil in het midden van de woning, die is het fundament van de ▶
Walter: ‘Eerst heeft de architect, Bart Hollanders van Eagles of Architecture, de achterbouw verwijderd om naar de basis van het huis te gaan. Vervolgens heeft hij een geheel nieuwe binnenruimte opgebouwd uit plateaus op verschillende hoogtes. Iedere kamer bevindt zich op een ander niveau. Het geweldige aan dit huis vind ik de geborgenheid die daarmee gecreëerd wordt, ondanks de openheid. Iedere kamer staat in verbinding met de rest van het huis, maar voelt toch gesloten
De keuken, de eethoek, de zithoek: alles bevindt zich op een andere
hoogte, al zijn er soms maar drie
deur of muur. Er zijn alleen maar
hele woning. De trappen en de kamers, die in het verlengde daarvan liggen, zijn als een spiraal rond de betonnen kolom gedraaid. De kolom werd ter plaatse gegoten en steunt op een fundament van een oude vestingmuur van de stad Dendermonde. Zonder die oude muur zou de constructie erg moeilijk geweest zijn. Bij het uitgraven van de kelder bleek dat de ondergrond hier erg onstabiel en modderig is, als gevolg van een vroeger moeras- en overstromingsgebied aan de monding van de Dender en de Schelde.’
De afwerking bestaat uit baksteen, multiplex, beton en staal. Het is een ruwe esthetiek die we vooral met jonge dertigers associëren.
Monique: ‘Toen de architect met het plan kwam om met onvolmaakte, brute materialen te werken, trok dat me meteen aan. Het sluit aan bij mijn filosofie: ruw en imperfect, zoals het leven zelf is’.
Walter: ‘Ik moest eerst wennen, later besefte ik dat het de juiste optie was. De elektriciteit loopt in koperen buizen over de baksteen. In eerste instantie zou je zeggen: dat is niet mooi. Maar nu kijk ik naar die buizen alsof het sculpturen zijn. Ik vraag me zelfs af waarom het nog altijd gangbaar is om dat soort zaken weg te stoppen. Zeg nu zelf: als je hier de muren ging bepleisteren, wat zou je dan krijgen? Een ziekenhuisgevoel?’ ▶
doorzichten en een mooie lichtinval. Als ik in het bureau boven de keuken zit, kijk ik uit over de hele deur. De kamers zijn klein, maar voelt die gezellig aan. Vanuit mijn
‘DE BRUTE MATERIALEN SLUITEN AAN BIJ MIJN FILOSOFIE. ZE ZIJN RUW
Alle vloeren bestaan uit multiplexplaten. Nogmaals: dat zou je eerder aantreffen in een hippe koffiebar dan in een woning van zeventigers.
Walter: ‘Daar heb ik geen probleem mee. Mijn vader was schrijnwerker en ik bewerk hout als hobby. We kozen voor eiken multiplex, want die heeft een interessante tekening. Alle kasten zijn gemaakt uit kwalitatieve witte betonplex. We wilden dat de kopse kant van de multiplex zichtbaar zou blijven. Het versiert de kasten. Bovendien, een parketvloer wordt tegenwoordig ook van multiplexhout gemaakt. En waarom zou je volle houten planken gebruiken? Dat is toch ecologisch onverantwoord?’
Ook de tuin oogt onconventioneel en vooral: wild.
Walter: ‘De tuin is geïnspireerd op de High Line van Piet Oudolf in New York. We wilden graag een wilde tuin, die waterdoorlatend is en goed is voor de natuur. Achterin de tuin zit ik graag op een stoel, tussen de bijen, een boek te lezen’.'
Een deel van de achtergevel bestaat uit een grappige, gladde, rode baksteen. Waarom?
Walter: ‘Nadat de koterij achteraan was afgebroken, besloten we om de achtergevel in een andere steen te zetten dan de oorspronkelijke. Exact
dezelfde kleur terugvinden lukte toch niet, dus konden we maar beter een contrast creëren. Ook de andere “littekens” in de gevel, waar bijvoorbeeld ooit een balk of een deur zat, hebben we gerestaureerd met diezelfde geglazuurde, rode baksteen. De architect zei: “We moeten kunnen zien waar ooit iets anders zat.”’
Wat zijn de reacties van vrienden en familie?
Walter: ‘Ze zijn ofwel honderd procent voor ofwel honderd procent tegen. Iedereen is zichtbaar verrast.’
Monique: ‘Vooral omdat er zo veel trappen in huis zijn. Mensen denken vaak: is dat wel een goed plan, op onze leeftijd? Het zijn er 33 in totaal, dat is niet niks. Maar we zijn nog erg mobiel. Ik geef yogales. Helaas heb ik net een ongelukje gehad en mijn schouder gebroken.’ (lacht)
Walter: ‘Ik loop nog tweemaal per week tien kilometer en neem af en toe deel aan de Ten Miles. Tja, als de trappen niet meer lukken – en hopelijk is dat niet voor morgen – dan verhuizen we.’
een wilde tuin, die waterdoorlatend is en goed is voor de natuur. Achterin de tuin zit ik graag op een stoel, tussen de
Een deel van de achtergevel bestaat uit een grappige, gladde,
Walter: ‘Nadat de koterij achteraan was afgebroken, besloten we om de achtergevel in een andere steen te zetten dan de oorspronkelijke. Exact dezelfde lukte toch niet, dus konden we maar beter een contrast creëren. Ook de andere “littekens” in de gevel, waar bijvoorbeeld ooit een balk of een deur zat, hebben we gerestaureerd met diezelfde geglazuurde, rode baksteen. De architect zei: “We moeten kunnen zien waar ooit iets anders zat.”’ Wat zijn de reacties van vrien-
Walter: ‘Ze zijn ofwel honderd
instagram.com/eaglesofarchitecture
Wie zegt dat mooi en comfortabel niet samen gaan?! Tijd voor.
Deze unieke gepatenteerde eetkamerstoelen bewegen in alle richtingen met u mee en zijn 360° draaibaar
Perfect afgestemd op het onderstel van de stoelen – Elegant en modern. Het tafelblad is in diverse houtsoorten en maten leverbaar.
Gepatenteerde „Moover“-functie
Soms is de liefde voor kunst zo groot dat eigenaars er het liefst in zouden wonen. Of er hun dagelijkse leven graag omheen plooien. Want zo’n monument in de kamer lokt natuurlijk reacties uit bij bezoekers, maar het doet ook iets met de sfeer in huis. ‘Op familiefeesten wil iedereen met die penis op de foto.’
Soms is de liefde voor kunst zo groot dat eigenaars er het liefst in zouden wonen. Of er hun dagelijkse leven graag omheen plooien. Want zo’n monument in de kamer lokt natuurlijk reacties uit bij bezoekers, maar het doet ook iets met de sfeer in huis. ‘Op familiefeesten wil iedereen met die penis op de foto.’
KUNST BEELDEN DIE RUIMTE INNEMEN
Tekst en foto’s Ringo Gomez-Jorge
BEELDEN DIE RUIMTE INNEMEN
‘Hier in ons zomerhuis staan twee werken van Joep Van Lieshout. Joep is een goede vriend van mijn man Hans (Lensvelt, CEO van meubelbedrijf Lensvelt, red.). Ze hebben elkaar twintig jaar geleden ontmoet en het klikte meteen. Joeps kunst is rauw en doorspekt met humor. In het begin keek ik er wat terughoudend naar, totdat ik het hem hoorde uitleggen. Zo heeft hij een vloerlamp ont-
worpen waarvan de voet een oude, kromme man voorstelt. Ik vroeg waarom. “Dat ben ik als ik oud ben.” Hij heeft heerlijke, directe ideeën.’
‘We hebben hier een cabine van hem staan met de titel The good, the bad and the ugly . Die was oorspronkelijk gemaakt voor Schiphol Airport, zodat de reizigers binnenin een dutje konden doen. Maar de cabine werd afgevoerd uit angst voor misbruik. Vervolgens heeft ze lang in een werkruimte van de zaak gestaan. Ze lag er een beetje verstopt tussen de spullen. Uiteindelijk heeft Hans ze hier gezet. Nu wordt ze gebruikt als
logeerkamer voor de kinderen.’
Naast de caravan staat er een penis, Prick medical model, ook van Joep. Het beeld heeft jaren in het kantoor van mijn man in Amsterdam gestaan. Omdat het een vrij kleine ruimte is, moesten werknemers echt over de penis heen om met Hans te spreken. Op familiefeesten wil iedereen ermee op de foto. De kinderen kruipen erop alsof het een paard is. Iedereen vindt het een grappig en humoristisch beeld, behalve de moeder van Hans. Zij denkt dat hij de penis daar heeft neergezet om haar te irriteren. ’
‘VOLGENS MIJN SCHOONMOEDER STAAT DAT BEELD ER ALLEEN MAAR OM HAAR TE IRRITEREN’
‘Deze obelisk is van de hand van Michel Martens, een kunstenaar die eigenlijk vooral tableaus uit glas maakte. Door hun formaat belanden zijn obelisken meestal in de tuin. Het plafond is 4,70 meter hoog, en ik dacht dat zo’n sculptuur de hoogte beter in de verf zou zetten. In de woonkamer staat het beeld ook dichter bij mij dan in de tuin. Ik loop er iedere dag voorbij. Mijn dochtertje van vier danst er ballet rond.’
‘Ooit heb ik een reis gemaakt die me eeuwig zal bijblijven, door de woeste natuur van Noorwegen. Toen ik terugkwam, besefte ik hoe weinig wij de natuur toelaten in ons leven. Ik verlangde naar elementen binnenshuis die me op dezelfde wijze zouden inspireren als de natuurfenomenen. In zekere zin zijn al mijn sculpturen dus een compensatie: de beelden leiden tot een soort verwildering in de ruimte.’
‘Bij kunst en design ga ik op zoek naar eenvoudige, primitieve vormen. In mijn eigen werk streef ik hetzelfde na. Zo ontwerp ik vooral badkuipen uit aardewerk. Kinderlijkheid is ook belangrijk. Veel van ons gedrag ontstaat in onze kinderjaren. Als een werk op een of andere manier refereert aan de kindertijd, dan intrigeert het me.’
‘Hier hangen amper schilderijen. Ik verkies sculpturen. Waarom? In eerste instantie omdat ik ervan houd om rond iets te kunnen bewegen. Bovendien is een sculptuur een kunstvorm die in je vel snijdt: het is nooit een voorzichtige keuze en altijd een statement. Het staat er, het neemt plaats in. Ik ontruim liever een plek voor een sculptuur dan voor een tv-toestel.’
SWAN LIAN KWEE-LENSVELT
‘VOLGENS MIJN SCHOONMOEDER STAAT DAT BEELD ER ALLEEN MAAR OM HAAR TE IRRITEREN’
‘Hier in ons zomerhuis staan twee werken van Joep Van Lieshout. Joep is een goede vriend van mijn man Hans (Lensvelt, CEO van meubelbedrijf Lensvelt, red.). Ze hebben elkaar twintig jaar geleden ontmoet en het klikte meteen. Joeps kunst is rauw en doorspekt met humor. In het begin keek ik er wat terughoudend naar, totdat ik het hem hoorde uitleggen. Zo heeft hij een vloerlamp ontworpen waarvan de voet een oude, kromme man voorstelt. Ik vroeg waarom. “Dat ben ik als ik oud ben.” Hij heeft heerlijke, directe ideeën.’
de reizigers binnenin een dutje konden doen. Maar de cabine werd afgevoerd uit angst voor misbruik. Vervolgens heeft ze lang in een werkruimte van de zaak gestaan. Ze lag er een beetje verstopt tussen de spullen. Uiteindelijk heeft Hans ze hier gezet. Nu wordt ze gebruikt als logeerkamer voor de kinderen.’
Naast de caravan staat er een penis, Prick medical model, ook van Joep. Het beeld heeft jaren in het kantoor van mijn man in Amsterdam gestaan. Omdat het een vrij kleine ruimte is, moesten werknemers echt over de penis heen om met Hans te spreken. Op familiefeesten wil iedereen ermee op de foto. De kinderen kruipen erop alsof het een paard is. Iedereen vindt het een grappig en humoristisch beeld, behalve de moeder van Hans. Zij denkt dat hij de penis daar heeft neergezet om haar te irriteren. ’
‘We hebben hier een cabine van hem
‘Het werk heet Crisis of masculinity en is bedacht door de kunstenaars Thomas Min en Egon Van Herreweghe. Het is een replica van het hekwerk rond Muscle Beach Venice Outdoor Gym in L.A., de bakermat van de bodybuildingcultuur. Het werk stond tentoongesteld in Kunsthal Gent (in het voormalige Caermersklooster, red.) , de volle 55 meter lang. Thomas en Egon besloten om het in stukken te zagen.’
‘Ik ken de kunstenaars al langer. Op een gegeven moment wilden zij een groot stuk van het werk ergens binnenskamers plaatsen, als uitdaging. En dus hebben zij dit stuk van 3,5 meter lang en 1.200 kilogram in mijn gang gedropt. Initieel wilden ze het werk op de eerste verdieping in mijn woonkamer plaatsen, maar dat zou mijn leefruimte iets te hard bepalen. Het werk is met een kraan naar binnen gebracht en vervolgens met twee heftrucks evenwijdig met de muur geplaatst.’
‘Ik verzamel nu al meer dan twintig jaar kunst. Het is van een obsessie naar een ziekte geëvo -
lueerd. (lacht) Als verzamelaar begin je meestal met eenvoudig werk zoals een schilderij. Dan ga je groter en minder toegankelijk. Zo heb ik beelden van Peter Van Buggenhout gekocht, in 2004. En nu is er dit.’
‘Dat het werk de ruimte domineert, vind ik geweldig. Tegelijk staat het daar alsof het er tijdelijk opgeslagen is om vervoerd te worden naar een nieuwe bestemming. Ik heb het sinds begin januari en voorlopig zijn alleen mijn broer en zijn vrouw over de vloer geweest, twee architecten. Zij vonden het verrassend, in de zin van: wat heeft Kurt nu weer geflikt?’
‘HET WERK IS MET TWEE HEFTRUCKS EVENWIJDIG MET DE MUUR GEPLAATST’
KURT DE MUNTER
‘HET WERK IS MET TWEE
HEFTRUCKS EVENWIJDIG
MET DE MUUR GEPLAATST’
‘Het werk heet Crisis of masculinity en is bedacht door de kunstenaars Thomas Min en Egon Van Herreweghe.
Het is een replica van het hekwerk rond Muscle Beach Venice Outdoor Gym in L.A., de bakermat van de bodybuildingcultuur. Het werk stond tentoongesteld in Kunsthal Gent (in het voormalige Caermersklooster, red.), de volle 55 meter lang. Thomas en Egon besloten om het in stukken te zagen.’
gebracht en vervolgens met twee heftrucks evenwijdig met de muur geplaatst.’
‘Ik ken de kunstenaars al langer. Op een gegeven moment wilden zij een groot stuk van het werk ergens binnenskamers plaatsen, als uitdaging.
Tom: ‘Dit beeld, Composition XX 2019 van de Belgische Leyla Aydoslu, heeft de dimensies van een museumstuk en is bijna drie meter hoog. We wilden een volgende stap wagen voor onze kunstverzameling en een monumentaal werk in huis halen. Dit is dan ook onze eerste grote sculptuur.’
En dus hebben zij dit stuk van 3,5 meter lang en 1.200 kilogram in mijn gang gedropt. Initieel wilden ze het werk op de eerste verdieping in mijn woonkamer plaatsen, maar dat zou
Marieke: ‘Op het eerste gezicht lijkt het beeld vervaardigd uit beton, maar het is gemaakt van papier-maché. Hoewel het kolossaal is, lijkt het toch in beweging, alsof het op zijn sokkel een stapje zet. Ik houd niet zo van beelden die op een
‘Ik verzamel nu al meer dan twintig jaar kunst. Het is van een obsessie naar een ziekte geëvolueerd. (lacht) Als verzamelaar begin je meestal met eenvoudig werk zoals een schilderij. Dan ga je groter en minder toegankelijk. Zo heb ik beelden van Peter Van Buggenhout gekocht, in 2004. En nu is er dit.’ ‘Dat het werk de ruimte domineert, vind ik geweldig. Tegelijk staat het daar alsof het er tijdelijk opgeslagen is om vervoerd te worden naar een nieuwe bestemming. Ik heb het sinds begin januari en voorlopig zijn alleen mijn broer en zijn vrouw over de vloer geweest, twee architecten. Zij vonden het verrassend, in de zin van: wat heeft Kurt nu weer geflikt?’
klassieke manier mooi zijn. Liever een écht interessant beeld, zoals dit. Wat anderen ervan denken, weten we nog niet – het beeld staat er nog maar enkele weken – maar dat boeit ons ook weinig.’
Tom: ‘We zijn beiden kunsthistorici en werken in de erfgoedsector. Ons interieur is ondergeschikt aan de kunst. Dit werk creëert in de woonkamer een enorme spanning. Iedere keer als ik ernaar kijk, krijg ik weer energie. We hebben twee dochters en ook zij slaken iedere keer een zuchtje van gelukzaligheid. De ruimte is er aangenamer op geworden. Er is een stukje huiselijkheid verdwenen. Ik vermoed dat het de eerste keer is dat Leyla’s werk in zo’n huiselijke context staat. Ze
wilde absoluut aanwezig zijn toen het geplaatst werd.’
Marieke: ‘Mijn liefde voor kunst is begonnen bij beeldhouwkunst. Ik weet nog exact op welk moment het gebeurde: bij het overlijden van José Vermeersch in 1997. Ik leerde toen pas zijn werk kennen. Zijn overzichtstentoonstelling in Oostende, in 2001, was een openbaring. Door hem ben ik kunstwetenschappen gaan studeren. Sculpturen zijn interessanter dan schilderijen, vind ik. Je beleeft niet alleen het kunstwerk, maar ook de ruimte.’
‘IEDERE KEER ALS IK ERNAAR KIJK, KRIJG IK WEER ENERGIE’
Showroom : steeds welkom na afspraak www.hvo.be +32(0)9 365 46 60
Een hele maaltijd in één pot is handig voor gezinnen waar iedereen op een ander uur thuiskomt, of om mee te nemen naar een etentje met vrienden. Extra bonus: je bespaart ook nog eens energie en afwas.
Door Johanne Goyvaerts en Barbara Serulus, Foto’s Eefje De Coninck & Senne Van der Ven
INGREDIËNTEN (VOOR 4
PERSONEN)
1 kg kikkererwten (uit blik) of 400 g gedroogde kikkererwten geweekt gedurende 1 nacht
2 tl zout
1 tl rood chilipoeder
½ tl bakpoeder
3 witte uien, in fijne blokjes
3 vleestomaten, in kleine blokjes
8 teentjes knoflook, fijngehakt
Een hele maaltijd in één pot is handig voor gezinnen waar iedereen op een ander uur thuiskomt, of om mee te nemen naar een etentje met vrienden. Extra bonus: je bespaart ook nog eens energie en afwas.
INGREDIËNTEN
(VOOR 4 PERSONEN)
• 1 kg kikkererwten (uit blik) of 400 g gedroogde kikkererwten geweekt gedurende 1 nacht
• 2 tl zout
• 1 tl rood chilipoeder
• ½ tl bakpoeder
• 3 witte uien, in fijne blokjes
• 3 vleestomaten, in kleine blokjes
• 8 teentjes knoflook, fijngehakt
• 2 el fijngehakte gemberwortel
• 2 groene chilipepers, zonder zaadjes, in fijne reepjes gesneden
• 2 handen vol korianderblaadjes met steeltjes, fijn gesnipperd
• 200 ml kokosmelk
• Maisolie - ghee
• 2 el gedroogde fenegriekbladeren
• 1ste ronde kruiden:
2 laurierblaadjes, 1 kaneelstok,
6 peulen groene kardemom,
2 tl komijnzaadjes, 1 tl nigellazaad
• 2de ronde kruiden: 2 tl rood chilipoeder; 2 tl korianderpoeder,
2 tl zout, ½ tl kurkuma, 1 tl komijnpoeder
BEREIDING
1. Of je nu start met de geweekte kikkererwten of de kikkererwten uit blik: we gaan ze beide koken in gekruid water om de smaak op te peppen. Zet de kikkererwten onder water samen met het zout, bakpoeder en chilipoeder. Breng aan de kook. De kikkererwten uit blik moeten maar 10 minuutjes koken, de geweekte kikkererwten zo’n 45 minuten, of tot je ze tussen je duim en wijsvinger kunt pletten.
2. Verhit in een diepe pan een scheut maisolie en een eetlepel ghee. Voeg alle kruiden van de eerste ronde toe en bak tot je ze begint te ruiken. Voeg de ui toe en stoof tot die goudbruin is. Voeg de look, gember en chili toe en roer even door. Voeg nu de tweede ronde kruiden toe. Laat even meebakken en doe er dan de gesneden tomaat bij. Zet het vuur hoog en laat het vocht verdampen zodat je een droge pasta krijgt.
3. Voeg de gekookte kikkererwten toe (giet het kookvocht niet weg, dat gebruiken we dadelijk nog) en kruid met de fenegriek en korianderblaadjes. Giet er de kokosmelk en een half kopje kookvocht bij.
2 el fijngehakte gemberwortel
2 groene chilipepers, zonder zaadjes in fijne reepjes gesneden
2 handen vol korianderblaadjes met steeltjes, fijn gesnipperd 200 ml kokosmelk
Maisolie - ghee
2 el gedroogde fenegriekbladeren
1ste ronde kruiden: 2 laurierblaadjes, 1 kaneelstok, 6 peulen groene kardemom, 2 tl komijnzaadjes, 1 tl nigellazaad
2de ronde kruiden: 2 tl rood chilipoeder; 2 tl korianderpoeder, 2 tl zout, ½ tl kurkuma, 1 tl komijnpoeder
BEREIDING
1. Of je nu start met de geweekte kikkererwten of de kikkererwten uit blik: we gaan ze beide koken in gekruid water om de smaak op te peppen. Zet de kikkererwten onder water samen met het zout, bakpoeder en chilipoeder. Breng aan de kook. De kikkererwten uit blik moeten maar 10 minuutjes koken, de geweekte kikkererwten zo’n 45 minuten, of tot je ze tussen je duim en wijsvinger kunt pletten.
4. Breng het geheel aan de kook, draai het vuur vervolgens lager, zodat het suddert en laat zachtjes een kwartiertje stoven zodat de smaken samenkomen. Serveer met basmatirijst of brood.
TIP: Voeg op het einde een paar handen spinazie toe aan deze stoofpot en je krijgt een chana palak: ook heel lekker! Of vul het gerecht aan met wat stukjes zoete aardappel. Je kunt de stukjes toevoegen na de eerste kruiding: bak ze even aan tot ze een korstje krijgen en ga dan verder met het recept.
2. Verhit in een diepe pan een scheut maisolie en een eetlepel ghee. Voeg alle kruiden van de eerste ronde toe en bak tot je ze begint te ruiken. Voeg de ui toe en stoof tot die goudbruin is. Voeg de look, gember en chili toe en roer even door. Voeg nu de tweede ronde kruiden toe. Laat even meebakken en doe er dan de gesneden tomaat bij. Zet het vuur hoog en laat het vocht verdampen zodat je een droge pasta krijgt.
3. Voeg de gekookte kikkererwten toe (giet het kookvocht niet weg, dat gebruiken we dadelijk nog) en kruid met de fenegriek en korianderblaadjes. Giet er de kokosmelk en een half kopje kookvocht bij.
INGREDIËNTEN
(VOOR 4 GROTE OF 6 KLEINE ETERS)
Voor de balletjes:
• 750 g gemengd gehakt (varken/ rund, lam is ook lekker)
4. Breng het geheel aan de kook, draai het vuur vervolgens lager, zodat het suddert en laat zachtjes een kwartiertje stoven zodat de smaken samenkomen. Serveer met basmatirijst of brood. TIP: Voeg op het einde een paar handen spinazie toe aan deze stoofpot en je krijgt een chana palak: ook heel lekker! Of vul het gerecht aan met wat stukjes zoete aardappel. Je kunt de stukjes toevoegen na de eerste kruiding: bak ze even aan tot
ze een korstje krijgen en ga dan verder met het recept.
<div class="widget archive-list archive--abo" style="backgroundcolor: #fff !important;padding: 0 !important; margin-top: 0;margintop: 1.42857rem;padding-left: 1.42857rem;padding-right: 1.42857rem;position: relative; overflow: hidden;"><h4 style="fontsize: 0.9rem;text-transform: uppercase;font-weight: 700;margin: 0 0 .85714rem;" class="alt-family bold">Lees ook</h4><ul style="margin: 0;list-style: none;liststyle-image: none;padding-left: 0;" class="widget__list"><li style="margin-bottom: 1.42857rem;clear: both;position: relative;list-style: none;"
class="list__item-1 padder--0y list__item--plus"><a style="textdecoration:none !important;color: #000 !important" href="https:// www.standaard.be/cnt/ dmf20201209_95655482"><div><i mg
• 1 groot ei of 2 kleintjes, losgeklopt
• 50 g panko (Japans broodkruim)
style="float:left;width:32%;marginbottom: 2rem; margin-top:0;" class="pull-left" src="https:// static.standaard.be/Assets/ Images_Upload/2020/12/12/7c68e 834-38b0-11eb-937520f995016196.jpg?
• 50 g parmezaan, fijn geraspt
• 1 el venkelzaad
• 1/2 busseltje platte peterselie
• Geraspte schil van 1 citroen
• Zwarte peper van de molen & zout
• Olijfolie om te bakken
Voor de rest van de soep:
• 2 venkelknollen
• 4 selderstengels
• 4 sjalotten
• 2 tenen knoflook
• 1.250 ml kippenbouillon
• 1 blik witte boontjes van 400 g, afgespoeld
• 1 tl harissa
• Sap van 1 citroen
• 1/2 busseltje platte peterselie
• 1 klein busseltje dille
• Zwarte peper van de molen & zout
• Olijfolie
Voor de afwerking: extra parmezaan
BEREIDING
width=768&format=jpg"></div><div style="display: flex; flex-direction: column;"><div style="display: flex; flex-direction: row;alignitems:center;"><time style="marginleft:0.5rem;font-size: .78571rem; text-transform: uppercase;display: inline-block;" datetime="12/12/2020">12/12/202 0</time><img style="margin-right: 2px;width: .6rem;margin-left: .21429rem;display: inlineblock;vertical-align: middle;height: 0.66rem !important;" src="https:// static.standaard.be/Assets/ Images_Upload/2020/07/06/ pluslogo_witte_achtergrond.png">< /div><span class="tag"></span><p style="color: #000 !important;textdecoration:underline !important;margin-left: 0.5rem;margin-top:0.3rem;" class="link-paco"><strong>Toveren met warmte</strong></p></div></a></ li></ul></div>
1. Begin met de balletjes. Rasp hiervoor de parmezaan fijn in een grote
Door Johanna Goyvaerts en Barbara Serulus
INGREDIËNTEN
6 KLEINE ETERS)
Voor de balletjes:
750 g gemengd gehakt
lam is ook lekker)
1 groot ei of 2 kleintjes, losgeklopt
50 g panko (Japans broodkruim)
Soep met balletjes is een klassieker waar iedereen blij van wordt. De inspiratie haalden we bij de Italiaanse bruiloftssoep, oftewel minestra maritata hier kippenbouillon, gehaktballetjes, groenten en pasta in. Het gerecht heet huwelijkssoep, omdat alles elkaar qua smaak versterkt. Wij vervingen de pasta door witte boontjes en deden er een lepeltje harissa bij voor extra pit.
50 g parmezaan, fijn geraspt
1 el venkelzaad
1/2 busseltje platte peterselie
Geraspte schil van 1 citroen
Zwarte peper van de molen & zout
Olijfolie om te bakken
Voor de rest van de soep:
2 venkelknollen
4 selderstengels
4 sjalotten
2 tenen knoflook
1.250 ml kippenbouillon
1 blik witte boontjes van 400 g, afgespoeld
1 tl harissa
Sap van 1 citroen
1/2 busseltje platte peterselie
1 klein busseltje dille
Zwarte peper van de molen & zout
Olijfolie
Voor de afwerking: extra parmezaan
BEREIDING
1. Begin met de balletjes. Rasp hiervoor de parmezaan fijn in een grote kom. Snipper de peterselie (gebruik de steeltjes ook) en doe samen met de rest van de ingrediënten in de kom. Kruid royaal met peper en zout. Kneed snel maar grondig door elkaar zodat alles goed gemengd is.
1.42857rem;padding-right: 1.42857rem;position: relative; overflow: hidden;"><h4 style="fontsize: 0.9rem;text-transform: uppercase;font-weight: 700;margin: 0 0 .85714rem;" class="alt-family bold">Lees ook</h4><ul
kom. Snipper de peterselie (gebruik de steeltjes ook) en doe samen met de rest van de ingrediënten in de kom. Kruid royaal met peper en zout. Kneed snel maar grondig door elkaar, zodat alles goed gemengd is.
Snijd de ui in fijne halve ringen, de broccoli in kleine roosjes en snipper de knoflook fijn. Verwarm een scheut olijfolie in een grote kookpot met stevige bodem op middelhoog vuur. Stoof hierin de ui en knoflook met een snuf peper en zout glazig in 5 minuten. Roer af en toe om
<div class="widget archive-list archive--abo" style="backgroundcolor: #fff !important;padding: 0 !important; margin-top: 0;margintop: 1.42857rem;padding-left: 1.42857rem;padding-right: 1.42857rem;position: relative; overflow: hidden;"><h4 style="fontsize: 0.9rem;text-transform: uppercase;font-weight: 700;margin: 0 0 .85714rem;" class="alt-family bold">Lees ook</h4><ul
2. Rol balletjes ter grootte van een pingpongbal en leg op een groot bord. Verwarm 1 eetlepel olijfolie (het vlees geeft ook nog vet af) in een grote kookpot met stevige bodem op middelhoog vuur. Leg de balletjes hierin, zodat ze niet tegen elkaar liggen en je ze nog makkelijk kunt omdraaien (waarschijnlijk moet je in twee keer werken). Geef ze een goudbruin korstje terwijl je ze af en toe omdraait, reken hiervoor op 8 minuten. Haal uit de kookpot en leg op een groot bord.
2. Rol balletjes ter grootte van een pingpongbal en leg op een groot bord. Verwarm 1 eetlepel olijfolie (het vlees geeft ook nog vet af) in een grote kookpot met stevige bodem op middelhoog vuur. Leg de balletjes hierin, zodat ze niet tegen elkaar liggen en je ze nog makkelijk kunt omdraaien (waarschijnlijk moet je in twee keer werken). Geef ze een goudbruin korstje terwijl je ze af en toe omdraait, reken hiervoor op 8 minuten. Haal uit de kookpot en leg op een groot bord.
3. Terwijl de balletjes bakken, kun je alvast de venkel overlangs in dunne plakjes snijden of schaven met de mandoline. Snijd ook de sjalotten in fijne halve ringen, de selder in stukken van ongeveer 3 cm en snipper de knoflook fijn.
3. Terwijl de balletjes bakken, kun je alvast de venkel overlangs in dunne plakjes snijden of schaven met de mandoline. Snijd ook de sjalotten in fijne halve ringen, de selder in stukken van ongeveer 3 cm en snipper de knoflook fijn.
4. Stoof de sjalot in dezelfde pot (afwassen hoeft niet) op een zacht vuur in 10 minuten glazig met een snuf peper en zout (mooi meegenomen: dit ruikt precies zoals het hamburgerkraam op de markt).
4. Stoof de sjalot in dezelfde pot (afwassen hoeft niet) op een zacht vuur in 10 minuten glazig met een snuf peper en zout (mooi meegenomen: dit ruikt precies zoals het hamburgerkraam op
style="margin: 0;list-style: none;liststyle-image: none;padding-left: 0;" class="widget__list"><li style="margin-bottom: 1.42857rem;clear: both;position: relative;list-style: none;" class="list__item-1 padder--0y list__item--plus"><a style="textdecoration:none !important;color: #000 !important" href="https:// www.standaard.be/cnt/ dmf20191018_04670302"><div><i
mg
de markt). Roer af en toe om. Doe de knoflook en harissa erbij en stoof enkele minuten mee terwijl je af en toe omroert. Doe er de selder en 3/4 van de venkel bij (de rest is voor later). Kruid met een snuf peper en zout. Roer om en laat 15 minuten stoven.
5. Doe voor de afwerking de opzij gehouden venkel alvast in een kommetje. Meng er het citroensap en een snuf zout onder. Giet de bouillon bij de groenten en breng zachtjes aan de kook. Voeg de balletjes en bonen toe en laat nog een 10-tal minuten zachtjes pruttelen.
style="float:left;width:32%;marginbottom: 2rem; margin-top:0;" class="pull-left" src="https:// static.standaard.be/Assets/
Images_Upload/2019/10/18/81784
360-ea91-11e9-952dc5e72172e4ef.jpg?
width=1152&format=jpg"></
6. Meng de dille en peterselie onder de gemarineerde venkel en geef een draai van de pepermolen. Werk hiermee de borden af, samen met wat geschaafde parmezaan en een scheutje olijfolie.
div><div style="display: flex; flexdirection: column;"><div
style="display: flex; flex-direction: row;align-items:center;"><time
• 1 grote ui
• 1 grote stronk broccoli
• 250 g diepvrieserwtjes
• 2 teentjes knoflook
• 250 g ricotta
• Enkele handen rucola
• 1 busseltje verse basilicum
2. Voeg de pasta, broccoliroosjes, ricotta en oregano toe. Giet het (koude!) water erbij en voeg 2 eetlepels olijfolie toe. Kruid met een meer dan royale snuf zeezout (een koffielepel is zeker niet te veel) en enkele stevige draaien van de pepermolen. Roer alles om.
• 1 royale snuf gedroogde oregano
• 1 l koud water
• Zout & zwarte peper uit de molen
• Olijfolie
Voor de afwerking:
• eventueel wat extra rucola en geschaafde parmezaan
BEREIDING
stevige draaien van de pepermolen. Roer alles om.
style="margin: 0;list-style: none;liststyle-image: none;padding-left: 0;" class="widget__list"><li style="margin-bottom:
3. Zet op een matig vuur en laat 20 minuten zachtjes koken zonder deksel op de pot. Roer af en toe om. Doe de erwtjes er pas in de laatste 5 minuten bij, zo blijven ze knapperig. De pasta is klaar wanneer er op de bodem nog een heel klein beetje kookvocht over is. Heeft de pasta toch nog te veel beet, voeg dan nog een extra scheutje water toe en wacht tot dit ook is opgenomen. Haal van het vuur en laat 5 minuten rusten met het deksel op de pot.
3. Zet op een matig vuur en laat 20 minuten zachtjes koken zonder deksel op de pot. Roer af en toe om. Doe de erwtjes er pas in de laatste 5 minuten bij, zo blijven ze knapperig. De pasta is klaar wanneer er op de bodem nog een heel klein beetje kookvocht over is. Heeft de pasta toch nog te veel beet, voeg dan nog een extra scheutje water toe en wacht tot dit ook is opgenomen. Haal van het vuur en laat 5 minuten rusten met het deksel op de pot.
1.42857rem;clear: both;position: relative;list-style: none;" class="list__item-1 padder--0y list__item--plus"><a style="textdecoration:none !important;color: #000 !important" href="https:// www.standaard.be/cnt/ dmf20211108_94433559"><div><i mg
style="float:left;width:32%;marginbottom: 2rem; margin-top:0;" class="pull-left" src="https:// static.standaard.be/Assets/ Images_Upload/2021/11/08/8d186 bc8-398b-11ec-b67e53ec2ab57339.jpg?
4. Meng de rucola en de in stukjes gescheurde basilicumblaadjes eronder. Verdeel over de borden. Werk eventueel af met nog een extra handje rucola en geschaafde parmezaan. Druppel er tot slot wat olijfolie over en geef een extra draai van de pepermolen.
MET BROCCOLI, ERWTJES EN RICOTTA
style="margin-left:0.5rem;font-size: .78571rem; text-transform: uppercase;display: inline-block;" datetime="18/10/2019">18/10/201
1. Snijd de ui in fijne halve ringen, de broccoli in kleine roosjes en snipper de knoflook fijn. Verwarm een scheut olijfolie in een grote kookpot met stevige bodem op middelhoog vuur. Stoof hierin de ui en knoflook met een snuf peper en zout glazig in 5 minuten. Roer af en toe om.
4. Meng de rucola en de in stukjes gescheurde basilicumblaadjes eronder. Verdeel over de borden. Werk eventueel af met nog een extra handje rucola en geschaafde parmezaan. Druppel er tot slot wat olijfolie over en geef een extra draai van de pepermolen.
TIP:
INGREDIËNTEN (VOOR 4 PERSONEN)
• 500 g pasta (rigatoni of spirelli)
9</time><img style="margin-right: 2px;width: .6rem;margin-left: .21429rem;display: inlineblock;vertical-align: middle;height: 0.66rem !important;" src="https:// static.standaard.be/Assets/
2. Voeg de pasta, broccoliroosjes, ricotta en oregano toe. Giet het (koude!) water erbij en voeg 2 eetlepels olijfolie toe. Kruid met een meer dan royale snuf zeezout (een koffielepel is zeker niet te veel) en enkele
TIP: Vul dit recept gerust aan met andere groene groenten zoals aspergepunten, courgette, spinazie, platte peterselie, tuinbonen, groene boontjes …
Vul dit recept gerust aan met andere groene groenten zoals aspergepunten, courgette, spinazie, platte peterselie, tuinbonen, groene boontjes …
width=768&format=jpg"></div><div style="display: flex; flex-direction: column;"><div style="display: flex; flex-direction: row;alignitems:center;"><time style="marginleft:0.5rem;font-size: .78571rem; text-transform: uppercase;display: inline-block;" datetime="08/11/2021">08/11/202 1</time><img style="margin-right: 2px;width: .6rem;margin-left: .21429rem;display: inlineblock;vertical-align: middle;height: 0.66rem !important;" src="https:// static.standaard.be/Assets/ Images_Upload/2020/07/06/ pluslogo_witte_achtergrond.png"><
Deze avond ga ik niet uiteten in een restaurant, maar in een food & hospitality concept. Althans zo wordt deze nieuwe visbrasserie op de website genoemd. Ze is spectaculair mooi en groot, met plaats voor ruim honderd gasten, en er is ook een viswinkel (sorry: premium seafood shop ) aan verbonden: je weet nooit welk virus weer eens komt huishouden. Tegelijk wordt daardoor het versheidsimago van het restaurant versterkt: zo’n food & hospitality concept kent ongetwijfeld iets van marketing.
Deze avond ga ik niet uiteten in een restaurant, maar in een food & hospitality concept. Althans zo wordt deze nieuwe visbrasserie op de website genoemd. Ze is spectaculair mooi en groot, met plaats voor ruim honderd gasten, en er is ook een viswinkel(sorry:premiumseafoodshop)aanverbonden:jeweet nooit welk virus weer eens komt huishouden. Tegelijk wordt daardoor het versheidsimago van het restaurant versterkt: zo’n food & hospitality concept kent ongetwijfeld iets van marketing.
belmerken die door restaurants alleen nog geliefd zijn omdat zeerveelwinstopkunnenmaken(van15tot26europerglas!). Danverkiesikwittewijn,helaaskunnenookdewijnenperglas niet bekoren (vanaf € 8,50). De selectie flessen is beter, hoewel het merendeel van de rode wijnen veeleer in een vleesrestaurant zou passen.
bubbelmerken die door restaurants alleen nog geliefd zijn omdat ze er veel winst op kunnen maken (van 15 tot 26 euro per glas!). Dan verkies ik witte wijn, helaas kunnen ook de wijnen per glas niet bekoren (vanaf € 8,50). De selectie flessen is beter, hoewel het merendeel van de rode wijnen veeleer in een vleesrestaurant zou passen.
Marineau is het nieuwste project van de Shrimp Tempura
Groep van horeca-ondernemer Wim Van der Borght, die ook de Aziatische brasserie Umami, het vleespaleis Maven, het Italiaanse Danieli il Divino en het vegetarisch geïnspireerde
Murni in de portefeuille heeft. Kwestie van alle doelgroepen te bestrijken, neem ik aan.
Marineau is het nieuwste project van de Shrimp Tempura Groep van horeca-ondernemer Wim Van der Borght, die ook de Aziatische brasserie Umami, het vleespaleis Maven, het ItaliaanseDanieliilDivinoenhetvegetarischgeïnspireerdeMurni in de portefeuille heeft. Kwestie van alle doelgroepen te bestrijken, neem ik aan.
Als je online reserveert, wordt een kredietkaartgarantie van 25 euro per persoon gevraagd: welcome in Antwerp City. De kok, Sean Uytterhaegen, is lid van de North Sea Chefs, die zich inzetten voor duurzame visvangst en minder bekende vissen. Een nobele intentie, maar die blijkt niet uit deze spijskaart, waarop prominent kaviaar, oesters, krab, langoustines, kreeft en zeetong worden aangeprezen. O ja, toch een verdwaalde wijting in het scherp geprijsde ‘signatuurmenu’ van zes gangen (€ 79).
De huischampagne is Perrier-Jouët, een van die zoeterige
Als je online reserveert, wordt een kredietkaartgarantie van 25 euro per persoon gevraagd: welcome in Antwerp City. De kok, SeanUytterhaegen,islidvandeNorthSeaChefs,diezichinzetten voor duurzame visvangst en minder bekende vissen. Een nobeleintentie,maardieblijktnietuitdezespijskaart,waarop prominent kaviaar, oesters, krab, langoustines, kreeft en zeetongwordenaangeprezen.Oja,tocheenverdwaaldewijtingin het scherp geprijsde ‘signatuurmenu’ van zes gangen (€ 79). De huischampagne is Perrier-Jouët, een van die zoeterige bub-
Ik heb mij aan de comfortabele, brede eettoog geïnstalleerd, en kijk verlekkerd uit op een verzameling verse schaal- en schelpdieren. Zes oesters met drie verschillende toppings zijn simpelweg fantastisch (€ 28), de scheermessen* met knoflook zijn kraakvers, maar werden nodeloos vermengd met een saus die aan kervelsoep doet denken (€ 10). Ook de langoustines had de chef na het grillen beter met rust gelaten (€ 32). De garnaalkrokettenslagenvoormijnmeedogenlozebrasserietest(€ 21 voor 2 stuks). Zeetong van een mooi kaliber verschijnt met iets te veel boter en zout naar mijn smaak, de frieten werden à la Sergio met de schil gebakken, het slaatje met radijs en mosterdvinaigrette is fris, krokant en pittig (€ 46). Conclusie: de producten zijn hier onberispelijk en vers, maar zouden nog beter tot hun recht komen door ze zo puur en eenvoudig mogelijk te bereiden. Verder loop ik over van bewondering voor het professionalisme waarmee dit grootse project werd opgezet. Als je van de champagne en kaviaar afblijft, beleef je hier best een leuke avond tegen een verantwoorde prijs.
Ik heb mij aan de comfortabele, brede eettoog geïnstalleerd, en kijk verlekkerd uit op een verzameling verse schaal- en schelpdieren. Zes oesters met drie verschillende toppings zijn simpelweg fantastisch (€ 28), de scheermessen* met knoflook zijn kraakvers, maar werden nodeloos vermengd met een saus die aan kervelsoep doet denken (€ 10). Ook de langoustines had de chef na het grillen beter met rust gelaten (€ 32). De garnaalkroketten slagen voor mijn meedogenloze brasserietest (€ 21 voor 2 stuks). Zeetong van een mooi kaliber verschijnt met iets te veel boter en zout naar mijn smaak, de frieten werden à la Sergio met de schil gebakken, het slaatje met radijs en mosterdvinaigrette is fris, krokant en pittig (€ 46). Conclusie: de producten zijn hier onberispelijk en vers, maar zouden nog beter tot hun recht komen door ze zo puur en eenvoudig mogelijk te bereiden. Verder loop ik over van bewondering voor het professionalisme waarmee dit grootse project werd opgezet. Als je van de champagne en kaviaar afblijft, beleef je hier best een leuke avond tegen een verantwoorde prijs.
Deze wat vervaarlijk klinkende naam duidt op bijzondere, langwerpige schelpdieren, ook wel ‘mesheften’ genoemd. Ze komen vooral voor in de Noordzee en zijn geliefd om hun zilte vocht dat vrijkomt bij het bereiden (zoals bij mosselen).
Scheermessen zijn op hun best als ze op hoog vuur kort gebakken worden in olijfolie met wat ui en look, eventueel geblust met witte wijn. Duurt het te lang, dan worden ze taai. Ze moeten vooraf wel goed gespoeld worden in water omdat ze zand bevatten.
Deze wat vervaarlijk klinkende naam duidt op bijzondere, langwerpige schelpdieren, ook wel ‘mesheften’ genoemd. Ze komen vooral voor in de Noordzee en zijn geliefd om hun zilte vocht dat vrijkomt bij het bereiden (zoals bij mosselen). Scheermessen zijn op hun best als ze op hoog vuur kort gebakken worden in olijfolie met wat ui en look, eventueel geblust met witte wijn. Duurt het te lang, dan worden ze taai. Ze moeten vooraf wel goed gespoeld worden in water omdat ze zand bevatten.
Je wagen één maand laten rusten en in plaats daarvan met een 100% elektrische SAV de baan op gaan: dat is de uitdaging van BMW’s Tournée Électrique. Wi praten met Jurgen Van Stichel, die heel februari lang ‘zin’ BMW iX mocht uittesten.
Langs Vlaamse wegen spot je steeds meer elektrische wagens. Geëlektrifceerde modellen zitten dan ook in de lift. Toch heerst er bij veel chaufeurs nog drempelvrees: is het rijbereik wel groot genoeg? En is zo’n wagen krachtig genoeg? Om komaf te maken met die vooroordelen, organiseerde BMW Tournée Électrique. Drie gelukkigen ruilden hun auto heel februari lang in voor een 100% elektrische luxewagen. Zo konden ze zelf de voor- en nadelen van elektrisch rijden ontdekken.
Jurgen Van Stichel (43) uit Haaltert was één van de uitverkorenen. Op 1 februari ruilde hij zijn diesel-break in voor de BMW iX: een elektrische SAV. “Het eerste dat op viel, was hoe krachtig hij accelereert. Dat is toch wat anders dan in mijn eigen wa gen. Daarnaast rijdt hij ook muisstil. Zo lijk je wel te zweven.”
Als marketing manager werkt Jurgen te genwoordig vooral van thuis uit. De meeste ritjes maakt hij dus in het weekend, samen met zijn vrouw en zijn drie kinderen. “We maken dagtrips, gaan eens een weekendje weg en gaan af en toe met z’n allen op auto
vakantie. Een ruime wagen is voor ons dus een must. De kofer moet groot genoeg zijn voor de kinderwagen van de jongste, alsook voor heel wat andere bagage.”
Gelukkig past alles vlot in de BMW iX. En ook de batterij leent zich perfect voor trips in eigen land. “Hij heeft een autonoom rijbereik van maximum 400 kilometer. Dat is wel wat. Hier in België kom je daar amper aan. Vanuit Haaltert rij je op minder dan
stops moeten inlassen. Dat vonden we toch net iets te omslachtig.”
Laden deed Jurgen voornamelijk bij een nabijgelegen laadstation. “De dichtstbijzijnde laadpaal staat zo’n 300 meter van mijn deur, een gezellige wandeling dus. Er was ook altijd een plekje vrij wanneer we de wagen wilden opladen. Wanneer we in de toekomst zelf een elektrische auto leasen, zullen we wel sowieso een laadinstallatie in onze garage laten installeren. Maar dat was nu niet aan de orde.”
Hun volgende wagen zal trouwens zeker een elektrisch model worden. Na Tournée Électrique zijn Jurgen en zijn gezin helemaal overtuigd van de voordelen van elektrisch rijden. En daar zit het comfort van de BMW iX zeker voor iets tussen. “We vinden het zalig om ermee over plattelandswegen te rijden. Als mijn kinderen op de achterbank zitten, durf ik weleens snel te accelereren. Dan wanen ze zich in Plopsaland. Daarnaast zijn ook alle kleine extra’s mooi meegenomen. De Adaptive Cruise Control bijvoorbeeld, dat het stuur van je overneemt en de weg mee in het oog houdt. Die extra’s maken het rijplezier compleet.”
Doe je het of doe je het niet? Joost Vande Winkel kiest vier spellen waarin je net genoeg risico’s moet nemen. Waag je je te ver of heb je gewoon pech, dan zijn draken, piraten en vangrails je lot.
Doe je het of doe je het niet? Joost Vande Winkel kiest vier spellen waarin je net genoeg risico’s moet nemen. Waag je je te ver of heb je gewoon pech, dan zijn draken, piraten en vangrails je lot.
CLANK!
***
SLAPENDE DRAKEN
BIJTEN NIET CLANK!
In Clank! dalen twee tot vier avonturiers af in de kerkers onder Dragon’s Keep, op zoek naar de verborgen schatten van draak Nictothraxian (Nicki voor de vrienden, aldus de spelregels). Hoe dieper je je waagt, hoe kostbaarder de artefacten die je kunt aantreffen, maar hoe groter ook de kans om ‘clank’ of lawaai te maken en zo de draak te wekken uit zijn slaap.
In Clank! dalen twee tot vier avonturiers af in de kerkers onder Dragon’s Keep, op zoek naar de verborgen schatten van draak Nictothraxian (Nicki voor de vrienden, aldus de spelregels). Hoe dieper je je waagt, hoe kostbaarder de artefacten die je kunt aantreffen, maar hoe groter ook de kans om ‘clank’ of lawaai te maken en zo de draak te wekken uit zijn slaap. Clank! laat je voortdurend risico’s afwegen. Neem je die kaart die je veel sterker maakt, maar tegelijk extra ‘clank’ oplevert? Riskeer je om de draak te wekken in de hoop dat die een andere speler aanvalt? Ga je nog dieper in de kerkers, op zoek naar grotere schatten, of is het tijd om terug te keren? Zodra de eerste speler weer bovengronds komt, start een laatste en spannende race om nog levend te ontsnappen uit de diepten onder het kasteel.
Clank! laat je voortdurend risico’s afwegen. Neem je die kaart die je veel sterker maakt, maar tegelijk extra ‘clank’ oplevert? Riskeer je om de draak te wekken in de hoop dat die een andere speler aanvalt? Ga je nog dieper in de kerkers, op zoek naar grotere schatten, of is het tijd om terug te keren? Zodra de eerste speler weer bovengronds komt, start een laatste en spannende race om nog levend te ontsnappen uit de diepten onder het kasteel. Een thematisch sterk uitgewerkt spel met mooi artwork, waarbij je niet alleen je eigen weg gaat, maar ook goed in de gaten moet houden wat je tegenstanders ondertussen uitspoken. Erg competitieve spelers zullen de geluksfactor misschien iets te hoog vinden, maar dit spel kan toch jong en oud bekoren. Wie niet van het fantasythema houdt, vindt hetzelfde spel met nog meer uitroeptekens in de sciencefictionvariant Clank! In! Space!
Clank!, Renegade, 2 tot 4 spelers, 6090 minuten.
Een thematisch sterk uitgewerkt spel met mooi artwork, waarbij je niet alleen je eigen weg gaat, maar ook goed in de gaten moet houden wat je tegenstanders ondertussen uitspoken. Erg competitieve spelers zullen de geluksfactor misschien iets te hoog vinden, maar dit spel kan toch jong en oud bekoren. Wie niet van het fantasythema houdt, vindt hetzelfde spel met nog meer uitroeptekens in de sciencefiction-variant Clank! In! Space!
Clank!, Renegade, 2 tot 4 spelers, 60-90 minuten.
GOKKEND NAAR
In Can’t stop proberen de spelers om ter snelst een berg te beklimmen. Er zijn elf paden die elk naar een bergtop leiden. Als speler gooi je met vier dobbelstenen en je combineert de waarden zoals je wilt in twee paren. Je drie bergbeklimmers gaan een stap omhoog per combinatie die je op die manier vormt. Je kunt blijven gooien zolang je wilt, maar als je met je laatste worp niet minstens één bergbeklimmer vooruit kunt helpen, gaat je beurt verloren en moeten ze alle drie terug naar het basiskamp (de positie na je vorige beurt). De spelers moeten in dit spel voortdurend beslissen: verder dobbelen of stoppen. Door verstandig te combineren, een snuifje tactiek en natuurlijk ook een portie geluk bij het dobbelen moeten de spelers proberen om als eerste drie bergtoppen van drie bergroutes te bezetten.
In Can’t stop proberen de spelers om ter snelst een berg te beklimmen. Er zijn elf paden die elk naar een bergtop leiden. Als speler gooi je met vier dobbelstenen en je combineert de waarden zoals je wilt in twee paren. Je drie bergbeklimmers gaan een stap omhoog per combinatie die je op die manier vormt. Je kunt blijven gooien zolang je wilt, maar als je met je laatste worp niet minstens één bergbeklimmer vooruit kunt helpen, gaat je beurt verloren en moeten ze alle drie terug naar het basiskamp (de positie na je vorige beurt). De spelers moeten in dit spel voortdurend beslissen: verder dobbelen of stoppen. Door verstandig te combineren, een snuifje tactiek en natuurlijk ook een portie geluk bij het dobbelen moeten de spelers proberen om als eerste drie bergtoppen van drie bergroutes te bezetten.
Als een spel na meer dan veertig jaar nog altijd in de handel te verkrijgen is, wil dat wel wat zeggen. Can’t stop is even eenvoudig als aanstekelijk en even verslavend als spannend.
Terzijde: de eerste edities met het STOP-verkeersbord als speelveld zijn veel mooier dan de recentere uitgave met neopreen speelmat.
Niet twijfelen dus als je op een rommelmarkt of in de kringwinkel een oud exemplaar ziet liggen!
Can’t stop, Franjos, 2 tot 4 spelers, 15 minuten
Als een spel na meer dan veertig jaar nog altijd in de handel te verkrijgen is, wil dat wel wat zeggen. Can’t stop is even eenvoudig als aanstekelijk en even verslavend als spannend. Terzijde: de eerste edities met het STOP-verkeersbord als speelveld zijn veel mooier dan de recentere uitgave met neopreen speelmat. Niet twijfelen dus als je op een rommelmarkt of in de kringwinkel een oud exemplaar ziet liggen!
PORT ROYAL
****
Port Royal is momenteel een kleine haven in Jamaica, maar was in de 17de eeuw ‘de rijkste en zondigste stad ter wereld’, een beruchte uitvalsbasis voor piraten in de Caraïbische zee. In het gelijknamige spel proberen de hebzuchtige spelers zo veel mogelijk van die rijkdom mee te pikken, de andere hoofdzonden spelen niet mee.
Port Royal is momenteel een kleine haven in Jamaica, maar was in de 17de eeuw ‘de rijkste en zondigste stad ter wereld’, een beruchte uitvalsbasis voor piraten in de Caraïbische zee. In het gelijknamige spel proberen de hebzuchtige spelers zoveel mogelijk van die rijkdom mee te pikken, de andere hoofdzonden spelen niet mee.
In Port Royal draait de actieve speler een voor een kaarten om, die dan verschijnen als schepen in de haven, huurlingen die je kunt aanwerven, expedities die je goud zullen opleveren, maar ook ambtenaren die je rijkdom willen belasten. Hoe meer kaarten je durft om te draaien, hoe groter de beloning, maar als je je onvoldoende kunt verdedigen wanneer een tweede schip van dezelfde kleur in de haven verschijnt, verlies je je beurt.
Aanvankelijk sta je er helemaal alleen voor, maar de huurlingen en schepen die je in eerdere beurten verzamelt, versterken je positie in de volgende rondes. De laatste ronde start zodra iemand twaalf overwinningspunten behaalt.
In Port Royal draait de actieve speler een voor een kaarten om, die dan verschijnen als schepen in de haven, huurlingen die je kunt aanwerven, expedities die je goud zullen opleveren, maar ook ambtenaren die je rijkdom willen belasten. Hoe meer kaarten je durft om te draaien, hoe groter de beloning, maar als je je onvoldoende kunt verdedigen wanneer een tweede schip van dezelfde kleur in de haven verschijnt, verlies je je beurt. Aanvankelijk sta je er helemaal alleen voor, maar de huurlingen en schepen die je in eerdere beurten verzamelt, versterken je positie in de volgende rondes. De laatste ronde start zodra iemand twaalf overwinningspunten behaalt.
Geen spelbord, geen muntstukken of andere tokens: Port Royal bestaat uit 120 kaarten, die tegelijk dienstdoen als goudstukken, de schepen in de haven, de personages die je inhuurt, bepaalde gebeurtenissen in het spel, overwinningspunten. Een heerlijk compact spel, snel op tafel gelegd, ideaal om mee te nemen op vakantie of zelfs op café.
Geen spelbord, geen muntstukken of andere tokens: Port Royal bestaat uit 120 kaarten, die tegelijk dienstdoen als goudstukken, de schepen in de haven, de personages die je inhuurt, bepaalde gebeurtenissen in het spel, overwinningspunten. Een heerlijk compact spel, snel op tafel gelegd, ideaal om mee te nemen op vakantie of zelfs op café.
Port Royal, 999 Games, 2 tot 5 spelers, 30-60 minuten.
Port Royal, 999 Games, 2 tot 5 spelers, 30-60 minuten.
Grommende motoren, piepende banden en de geur van verbrand rubber in de lucht. Rallyman GT brengt de sfeer van Michel Vaillant in een spannend spel waarin je dobbelt om je wagen als eerste over de streep te krijgen. Zes dobbelstenen vormen de versnellingen van je wagen en helpen je vooruit op het circuit. Elke dobbelsteen mag per beurt maar één keer gebruikt worden, en je moet ze in stijgende of dalende waarden gebruiken. Nog eens zes andere dobbelstenen helpen je om je snelheid te bewaren, te remmen waar nodig of sneller te accelereren. Elke dobbelsteen heeft ook een aantal gevaarsymbolen. Als je er daar te veel van gooit, verlies je de controle over je wagen. Snelheidsbeperkingen op uitdagende stukken belonen op een slimme manier de speler die de bochten op de beste manier weet aan te snijden.
Rallyman GT creëert met een handvol dobbelstenen en een set eenvoudige regels een spannend racespel met een goed evenwicht tussen geluk en tactiek. Je wilt natuurlijk de snelste van het circuit zijn en dat lukt niet zonder hier en daar een stevige portie lef, maar wie alleen gas wil geven en niet goed plant en schakelt, raakt onvermijdelijk achterop of vliegt uit de bocht.
Grommende motoren, piepende banden en de geur van verbrand rubber in de lucht. Rallyman GT brengt de sfeer van Michel Vaillant in een spannend spel waarin je dobbelt om je wagen als eerste over de streep te krijgen. Zes dobbelstenen vormen de versnellingen van je wagen en helpen je vooruit op het circuit. Elke dobbelsteen mag per beurt maar één keer gebruikt worden, en je moet ze in stijgende of dalende waarden gebruiken. Nog eens zes andere dobbelstenen helpen je om je snelheid te bewaren, te remmen waar nodig of sneller te accelereren. Elke dobbelsteen heeft ook een aantal gevaarsymbolen. Als je er daar te veel van gooit, verlies je de controle over je wagen. Snelheidsbeperkingen op uitdagende stukken belonen op een slimme manier de speler die de bochten op de beste manier weet aan te snijden.
Rallyman GT creëert met een handvol dobbelstenen en een set eenvoudige regels een spannend racespel met een goed evenwicht tussen geluk en tactiek. Je wilt natuurlijk de snelste van het circuit zijn en dat lukt niet zonder hier en daar een stevige portie lef, maar wie alleen gas wil geven en niet goed plant en schakelt, raakt onvermijdelijk achterop of vliegt uit de bocht.
Je maakt in dit spel met zeshoekige tegels je eigen racetrack en dat is de helft van het plezier, bovendien kun je op die manier zelf perfect kiezen hoe kort of lang een spel mag duren. Rallyman GT kan gespeeld worden met zes spelers, maar wordt dan iets te langdradig en chaotisch, het spel komt volgens mij beter tot zijn recht met maximum vier personen. Rallyman GT, Holy Grail Games, 1 tot 6 spelers, 45-60 minuten.
Je maakt in dit spel met zeshoekige tegels je eigen racetrack en dat is de helft van het plezier, bovendien kun je op die manier zelf perfect kiezen hoe kort of lang een spel mag duren. Rallyman GT kan gespeeld worden met zes spelers, maar wordt dan iets te langdradig en chaotisch, het spel komt volgens mij beter tot zijn recht met maximum vier personen.
MENSEN
Hij zit ergens tussen kitsch, een knipoog en de alternatieve scene in – en ja, je moest altijd wat lef hebben om hem te dragen. Maar in die brede golf van nostalgie naar de nineties dook ook de tribal-print plots weer op. Vier durvers over hun liefde voor de esthetiek van krullen, puntjes en gestileerde vormen. Tekst en foto’s Ringo Gomez-Jorge
Jitse
leerd elan aan. Ik merk dat vooral de underground in Brussel bepaalde mode-elementen oppikt die als smakeloos worden bestempeld. De populariteit heeft ergens ook te maken met de tijdloze uitstraling van de tribal. Het heeft iets futuristisch. Het The Matrix
Als kind droeg ik al veel zwart; ik was enige zwarte goth op school.
Vandaag is duistere kleding weer populair, wellicht omdat we in duistere tijden leven. Op bepaalde feestjes — ik ben dj — klinkt de muziek deconstructief, gebroken en zelfs bestiaal. Het maakt deel uit
‘Ik houd het meest van tribals die wat afwijken van de standaard. Zoals de gouden versie die ik nu aanheb. Hier in Brussel zijn de tribal-prints een paar jaar geleden opgedoken op feestjes met een deconstructivistische sfeer. Opeens was er een groep jongeren die de visuele stijl van vulgaire EDM (elektronische dansmuziek, red.) gebruikte. De tribal maakte daar deel van uit. In de eerste plaats moet kleding voor mij comfortabel en genderneutraal zijn. Ik plan ook nooit op voorhand wat ik zal aantrekken en kies op het moment zelf. Meestal is het een mix van sexy met boyish: een losse broek met een abnormaal bloot topje. (lacht) Mijn broek komt van een eroticashop. Ik vind kleding die geassocieerd wordt met de zelfkant van de maatschappij veel interessanter. Mensen die me niet kennen, zijn daardoor vaak verward, zeker in mijn thuisstad Leuven. In Brussel kijkt niemand om.’
‘Ik houd het meest van tribals die wat afwijken van de standaard. Zoals de gouden versie die ik nu aanheb. Hier in Brussel zijn de tribalprints een paar jaar geleden opgedoken op feestjes met een deconstructivistische sfeer. Opeens was er een groep jongeren die de visuele stijl (elektronische gebruikte. De tribal maakte daar deel van uit. In de eerste plaats moet kleding voor mij comfortabel en genderneutraal zijn. Ik plan ook nooit op voorhand wat ik zal aantrekken en kies op het moment zelf. Meestal is het een mix : een losse broek met een abnormaal bloot topje.
Mijn broek komt van een eroticashop. Ik vind kleding die geassocieerd wordt met de zelfkant van de maatschappij veel interessanter. Mensen die me niet kennen, zijn daardoor vaak verward, zeker in mijn thuisstad Leuven. In Brussel
‘DONKERE KLEDING
MAAKT DEEL UIT
VAN DE TIJDGEEST’
‘Tribals zijn kitscherig, maar cool. Vroeger waren het tattoo’s voor motorrijders en mensen die zich wat aan de zelfkant van de maatschappij bevonden. Vandaag zijn er tatoeëerders die de esthetiek weer oppikken. Wel geven ze er een gestileerd elan aan. Ik merk dat vooral de underground in Brussel bepaalde mode-elementen oppikt die als smakeloos worden bestempeld. De populariteit heeft ergens ook te maken met de tijdloze uitstraling van de tribal. Het heeft iets futuristisch. Het doet me wat denken aan The Matrix. Als kind droeg ik al veel zwart; ik was enige zwarte goth op school. (lacht) Vandaag is duistere kleding weer populair, wellicht omdat we in duistere tijden leven. Op bepaalde feestjes — ik ben dj — klinkt de muziek deconstructief, gebroken en zelfs bestiaal. Het maakt deel uit van de tijdgeest.’
‘ALS IK ZE NIET
VIND,SCHILDER
IK ZE ZELF’
‘Ik volg een aantal mensen op Instagram die erg met mode bezig zijn en een van hen droeg een kledingstuk met een tribal-print op. Ik vond het mooi en ben naar de Think Twice (tweedehandswinkel, red.) gestapt om tribal prints te zoeken. T-shirts vind je gemakkelijker dan broeken en rokken. Daarom schilder ik de tribal soms zelf. Hij maakt een kledingstuk meteen unieker. De krulletjes en puntjes, de vorm … Tja, ik kan niet goed uitleggen wat mij zo aanspreekt. Ik heb vier à vijf stuks in de kast en draag die vaak. Ze passen bij mijn stijl, die alternatief is. Een tasje van Louis Vuitton, hoge gothic laarzen, tribals: in feite gooi ik alles door elkaar. Ik draag ook graag accessoires zoals hoedjes, riemen, ringen en sjaals. Meestal zijn mijn kleren oversized. Het geeft mij een gevoel van zorgeloosheid. Ik voel me een stuk zelfzekerder in losse kleding.’
Ignace Wirotius
‘IK VOEL NOSTALGIE NAAR DE JAREN NEGENTIG, OOK AL HEB IK ZE NIET MEEGEMAAKT’
‘Tribals waren hip in de jaren negentig en hoewel ik pas in ’98 geboren ben, voel ik een grote nostalgie naar die tijd. Mocht ik een tijd kunnen kiezen waarnaar ik terug kon gaan, dan zou het wel dat decennium zijn. Ik heb het gevoel dat er toen een enorme energie in de lucht hing. Ik zou echt dagelijks volledig in tribal kunnen rondlopen, maar dat heb ik vandaag althans niet gedaan: de tribal die in mijn haar geverfd is, lijkt me voldoende. Wat juist de aantrekkingskracht is? Ik denk de vormeloosheid en de scherpte. Tribals stralen gevaar uit. Het is een ruwe en harde vorm. Ik hou van niche-kleding en kleed me graag op een manier waarmee ik los van deze wereld sta. Kleding is een vorm van escapisme voor mij. Ik zou er alleszins nooit willen uitzien zoals de anderen. Om een lang verhaal kort te maken, mijn boodschap naar de future youth: draag waar je zin in hebt, dat voelt veel beter!’
Maria Muehombo
Maram Ismaeil (22), bakkerijmedewerkster en aspirant-fitnesslerares
Vergezeld van een oude Hasselblad-camera reist Alexia Leysen van mens tot mens, op zoek naar ieders comfort words: woorden die kracht geven wanneer het leven moeilijk doet.
‘Na tien jaar oorlog heb ik Syrië verlaten, voordat ik m’n studie psychologie afmaakte. Ik heb mijn dierbaren achtergelaten en kwam hier aan in 2020. Door corona kreeg ik alleen online taalles en moesten we veel thuisblijven, dus mijn Nederlands is nog niet zo goed … Ik werk in een bakkerij in Mariakerke, waar ik intussen de vaste bakkerspraatjes heb geleerd, en alle soorten gebakjes. (glimlacht) Nu moet ik een nieuwe job zoeken,maardatismoeilijk.Ikhebgeendiploma en kan geen opleiding volgen, want ik moet
werken.Ikhebweinigervaring,metuitzondering van mijn werk in een Syrische crèche, maar daar heb ik geen bewijs van. Bij sollicitaties zeggen ze: “Maram, je spreekt niet genoeg Nederlands.” Ik wil echt heel graag werken, thuiszitten is niets voormij!Maarzemoetenmijeenkansgeven,dan kan ik leren.’
‘Momenteel voel ik me dus een beetje mislukt. Dezezinzitinmijnhoofd,enikvertrouweropdat het steeds beter gaat. Want het is al beter dan in
Syrië, waar alles verwoest is. Ik ben nu al veel zelfstandiger dan in het begin. En deze zomer ontmoette ik, tijdens mijn vrijwilligerswerk achter de bar bij Theater Aan Zee, een man met blauwe ogen. Ik dacht dat hij Belgisch was, maar hij bleek van mijn land. We begonnen te praten, gingen samen eten en we begrepen elkaar. Hij is heelliefvoorme,eninjunigaanwetrouwen...Als we samenwonen, zal het leven ook makkelijker zijn.Nudroomikervaneenopleidingtevolgenen fitnesslerares te worden. Ik heb hoop.’
Aalst Aartselaar Antwerpen Braine l’Alleud Brugge Châtelineau Diest Dison Forest | Vorst Gembloux Gent Habay Ieper Kuurne Liège Lier Lummen Malmedy Marche-en-Famenne Mechelen Mons Namur | Jambes Temse Tournai Turnhout Wemmel Wijnegem Zaventem Zele www.desco.be
foto : lavabo Desco Collection Marbo, kraan Nobili Lira
IN TOPVORM
Instagram-account dat prachtige 3D-ontwerpen van stoelen toont. De hipste vormen en kleuren eerst. Niet te koop, wel heerlijk om naar te kijken. Via Instagram @_sietesietesiete
INGEKADERD
‘Als muren konden praten, zouden ze smeken om meer kunstwerken.’ Deze zin kun je perfect gebruiken als excuus om te investeren in een mooie print van dit Deense ontwerperscollectief. Jij kiest de artiest, de grootte van het werk en het kader.
Prijzen vanaf € 25,95, Minne - Simone Köcher, ifwallscouldtalk.shop
AAIBAAR
De handgeweven mohair tapijten van het Antwerpse Maah zijn een ode aan het duurzame textielambacht van de ZuidAfrikaanse Karoo. Je kunt de warme, nomadische vloerkleden ook omkeren.
€ 1.665, maah.be
ZONSONDERGANG
Maria Scarpulla is de naam waaronder Maria en partner Jori Hernalsteen tijdloos design maken. Ze tonen hun nieuwe collectie Tramonti, wat ‘zonsondergangen’ betekent, voor het eerst in de tentoonstelling ‘Il filo di scarpulla’.
Tot 12/03, Reyndersstraat 12, 2000 Antwerpen, valerietraan.be
BUITEN LEVEN
Voeg een beetje kleur toe aan je interieur met de mooie kussens, lakens en tapijten van het Deense Bongusta. Wikkel jezelf in dit zachte deken op de bank of neem het mee naar buiten op een koele avond. Puffy Plaid 1.100 DKK (ongeveer 148 euro) , bongusta.dk
LEUN ACHTEROVER
Een uitdagend statement waarin je zo wil plaatsnemen. Tegelijk heeft het Nederlandse Studio Henk de ambitie om duurzaam textiel op de kaart te zetten, denk aan hennep vervaardigd uit gerecycleerd pet. Een dozijn aan kleuren mogelijk. Lounge € 949, studio-henk.nl
llustrator Inge Rylant heeft een neus voor gedurfde designs. Deze week: eyecandy voor de hipste interieurs
u eerst het bovenste rooster in. Met behulp van de cijfers kunt u het onderste rooster invullen. Bij juiste invulling ontstaat daar een vraag.
omschrijvingen vult u eerst het bovenste rooster in. Met behulp van de cijfers kunt u het onderste rooster invullen. Bij juiste invulling ontstaat daar een vraag.
Aan de hand van de opgaven en (vet gedrukte) cryptische omschrijvingen vult u eerst het rooster bovenaan in. Met behulp van de cijfertjes kunt u dan het onderste rooster vormen, waarin een vraag geformuleerd is.
Stuur het juiste antwoord op de vraag per briefkaart naar De Standaard Magazine Puzzel, Kantersteen 47, 1000 Brussel, of mail het naar puzzel@standaard.be. Niet vergeten: zet er ook uw thuisadres bij. U maakt kans op het Lannoo-cadeau van de week, Het geheim van de Nachtwacht.
A Zeventiende boek van het Oude Testament.
Zeventiende boek van het Oude Testament.
Zeventiende boek van het Oude Testament.
B Bijfiguur.
Bijfiguur.
C Wat is het grootste landroofdier op aarde?
Wat is het grootste landroofdier op aarde?
D Hoe heet een bijeenkomst van personen die elkaar van vroeger kennen?
Wat is het grootste landroofdier op aarde?
Hoe heet een bijeenkomst van personen die elkaar van vroeger kennen?
Hoe heet een bijeenkomst van personen die elkaar van vroeger kennen?
E Paren van vissen, waarbij de bevruchting in water plaatsvindt.
Paren van vissen, waarbij de bevruchting in water plaatsvindt.
Paren van vissen, waarbij de bevruchting in water plaatsvindt.
F Bijbelse figuur die een gelijknamige bende leidde.
Bijbelse figuur die een gelijknamige bende leidde.
Bijbelse figuur die een gelijknamige bende leidde.
G Hoe noemt men de systematische onthouding van zinnelijk genot uit religieuze overwegingen?
Hoe noemt men de systematische onthouding van zingenot uit religieuze overwegingen?
Hoe noemt men de systematische onthouding van zingenot uit religieuze overwegingen?
Oplossing puzzel van 26/02
A. emelt, B. tennis, C. reseda, D. chemie, E. omelet, F. turnen, G. zeboe, H. fictie, I. iPhone, J. staket, K. Athene, L. Amalfi, M. wegwijs, N. zadel
De eindvraag luidde: Deze witte wortel is een plant uit de schermbloemenfamilie en heeft een zoete anijsachtige smaak.
Het antwoord: pastinaak
De roeier lust hier wel pap van.
H De roeier lust hier wel pap van.
De roeier lust hier wel pap van.
I In welke plaats kun je het spreekwoordelijk horen donderen?
In welke plaats kun je het spreekwoordelijk horen donderen?
In welke plaats kun je het spreekwoordelijk horen donderen?
J Hierin werd bekend dat hij twee keer getrouwd was.
Hierin werd bekend dat hij twee keer getrouwd was.
Hierin werd bekend dat hij twee keer getrouwd was.
K Welke Duitser werd vier keer op rij wereldkampioen in de Formule 1?
Welke Duitser werd vier keer op rij wereldkampioen in de Formule 1?
Welke Duitser werd vier keer op rij wereldkampioen in de Formule 1?
L Op welk eiland van Japan ligt de hoofdstad Tokio?
Op welk eiland van Japan ligt de hoofdstad Tokio?
Op welk eiland van Japan ligt de hoofdstad Tokio?
M Populaire kinderboekenserie van Enid Blyton.
Populaire kinderboekenserie van Enid Blyton.
kinderboekenserie van Enid Blyton.
N Welk lichaamsdeel wordt in de medische wereld aangeduid met femur?
Welk lichaamsdeel wordt in de medische wereld aangeduid met femur?
Welk lichaamsdeel wordt in de medische wereld aangeduid met femur?
Oplossing Zoeker 26/02
1. Buffalo
2. Dr. Martens
3. Birkenstock
4. Reebok
5. Le Coq Sportif
6. Nike
7. Crocks
8. Geox
9. Champion
Hoofdredacteur De Standaard: Karel Verhoeven. De Standaard Magazine Chef: Dorien Knockaert.
De winnaars van 19/02 verschijnen pas in het volgende nummer. Op 12 maart vindt u ze op de puzzelpagina, samen met de winnaars van 26/02.
Eindredactie: Kaat Schaubroeck, Laura Massa. Artdirector: Karolien Bertels. Vormgeving: Debora Lauwers. Werkten mee aan dit nummer: Karmen Ayvazyan, Eefje De Coninck, Eva Donckers, Arevik d’Or, Katrien Elen, Ringo Gomez-Jorge, Johanna Goyvaerts, Barbara Serulus, Tom Heremans, Alexia Leysen, Inge Rylant, Senne Van der Ven, Joost Vande Winkel, Bruno Vanspauwen. Coverbeeld: Ringo Gomez-Jorge.
Advertentieregie: Ilse Baele, 02/467.24.27. Hoort bij De Standaard en mag niet los verkocht worden.
The Longs - MR MARVIS’ perfect chino - is dé broek voor voorjaar- en zomer. De look is modern, tijdloos en opvallend veelzijdig. De stretch katoen is licht
& zacht en door de deels elastische broekband ben je verzekerd van maximaal comfort. Nu verkrijgbaar in 23 stijlvolle kleuren. Welke kies jij?
