Afrika Filmfestival 2003

LEUVEN 25 APRIL TOT 10 MEI 2003 Aarschot-Alsemberg-Diest-Dilbeek-Haacht-Strombeek-Tervuren-Tienen www.afrikafilmfestival.be Leuven.

Eeuwenoud, springlevend.

DGOS Directie-Generaal Ontwikkelingssamenwerking Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking De Directie-Generaal Ontwikkelingssamenwerking (DGOS) werd opgericht binnen de Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking en valt rechtstreeks onder het gezag van de staatssecretaris van ontwikkelingssamenwerking.

Op het gebied van bilaterale samenwerking is de BTC (Belgische Technische Coöperatie) bevoegd voor de activiteiten op het terrein. De BTC is een naamloze vennootschap van publiek recht met een sociaal oogmerk.

Directie Informatie Een van de belangrijkste doelstellingen van de Directie Informatie, Sensibilisering en Educatie is het zichtbaar maken van de Belgische samenwerking. Zo publiceert de Directie Informatie onder meer pedagogische brochures voor de schoolgaande jeugd en informatieve brochures, het tijdschrift Dimensie-3 en de nieuwsbrief DGOS-Info.

Daarnaast realiseert de Directie Informatie audiovisuele coproducties zowel met de openbare omroepen (VRT en RTBF) als met onafhankelijke producenten,.

De Directie Informatie financiert ook enkele filmfestivals in België die de Noord-Zuiddialoog bevorderen, zoals Open Doek in Turnhout, het Cinema Novo Festival in Brugge en het internationaal Afrika Filmfestival in Leuven, Aarschot, Alsemberg, Diest, Dilbeek, Haacht, Strombeek, Tervuren en Tienen.

In het Franstalige landsgedeelte gaat het onder andere om het Festival International du Film de Namur en het Festival du Film d’Amour de Mons.

DGOS Directie Informatie Karmelietenstraat 15 - 1000 Brussel Tel.: 02 519 08 81 Fax. 02 519 05 44 E-mail info.DGOS@diplobel.fed.be Website: www.dgos.be

2003

•2

Voorwoord Eén van de grote bekommernissen van het ontwikkelingsbeleid in het afgelopen decennium was de aandacht van de burger te trekken op de culturele rijkdom van Afrika. Dit leidde tot grote manifestaties als Vierkant voor Afrika, Transafrika en nu in 2003 is er dus Africalia. Hoewel lovenswaardige initiatieven waren ze en zijn nog steeds niet op gericht op de versterking van de bestaande structuren. Dit kan zuurstof bieden om een lange termijnwerking rond Afrika te garanderen. De vzw Film en Cultuurpromotie, dat het Afrika Filmfestival organiseert, diende in 2002 bij Africalia het project Mwanza in. Het doel was nieuwe Afrikaanse films (vijf kort- en vijf langspeelfilms) door Belgische filmdistributeurs op een normale wijze op de markt te brengen, zodat het grote publiek de mogelijkheid zou krijgen deze in ondertitelde versie te zien. Het project voorzag ook de publicatie van het boek ‘Afrika Verbeeld’ waarin precies op het belang van de aanwezigheid van Afrikaanse films in het Belgische media-aanbod gewezen wordt en op de ervaring van 7 jaar Afrika Filmfestival.

Het Afrika Filmfestival bestaat uit een twee weken durende manifestatie in Leuven.

Daarnaast is er de decentralisatie van de films in een achttal steden en gemeenten in de provincie Vlaams-Brabant als Aarschot, Alsemberg, Diest, Dilbeek, Haacht, Strombeek, Tervuren en Tienen. Deze vertoningen verrijken het plaatselijke culturele aanbod. Maar het creëert ook een (kleine) markt voor Afrikaanse films die zowel de Afrikaanse filmmakers, -acteurs en –producenten als de Belgische distributeurs ten goede komt. Het is een samengaan van ontwikkelingssamenwerking en concrete culturele actie. Deze optiek van het Afrika Filmfestival ontging vorig jaar de gespecialiseerde pers niet en ook op internationaal vlak kreeg dit weerklank.

In haar achtste editie brengt het festival in Leuven nogmaals meer dan vijftig films.

Verhalen, beelden en muziek uit Afrika en de Afrikaanse diaspora wereldwijd komen er aan bod. Er zijn de allernieuwste producties die in ons land verdeeld worden en de nieuwe producties die (nog) geen verdeling kennen. Hierin staan de traditionele thema’s van het festival waarin Afrikaanse vrouwen, muziek, een regisseur (de Mauretaniër Abderahmane Sissako) centraal staan. Dank zij het Leuvens cultuurcentrum brengt het festival een speciaal optreden met muziek, film en dans.

Optredens en filmvoorstellingen gaan ook hand in hand in Cinema Zed. Daarnaast is er ook de samenwerking met Culturele Studies en Romaanse Filologie(KUL), Pangaea en het Vlaams Filmmuseum.

Het Afrika Filmfestival wenst vooral het DGOS, het Provinciebestuur Vlaams-Brabant, de Vlaamse Gemeenschap, de stad Leuven, de derdewereldraad en de bijna vijfduizend toeschouwers extra te bedanken.

Nog een gezellige filmavond

De organisatoren Guido Convents Guido Huysmans

3 • 2003

Met alle respect, maar, Ontwikkelingssamenwerking en Cultuur, hoe rijm je dat?

Open Doek, Cinema Novo, dit eigenste Afrika Filmfestival in Leuven en Vlaams Brabant, Mano Mundo, Africalia, de Dirk Vander Sypen Award, het Zuiderpershuis, een Sfinks-team naar Timboektoe voor een woestijnfestival en zovele andere culturele initiatieven (ook in Wallonië) worden financieel ondersteund door DGOS (Directie-Generaal voor OntwikkelingsSamenwerking, nog maar eens een nieuwe naam, maar in feite het DGIS van voordien en het ABOS van nog meer voordien).

Waarom? Hierom: De wet van 25 mei 1999 legt “het regeringslid dat ontwikkelingssamenwerking in zijn bevoegdheden heeft” de volgende taak op (art 3): “… de socio-economische en socio-culturele ontwikkeling en versterking van het maatschappelijk draagvlak in de partnerlanden helpen bevorderen alsook de Belgische publieke opinie sensibiliseren [voor internationale solidariteit]. Daarenboven legt art 27 van het akkoord van Cotonou, (het verdrag tussen de Europese Unie en de zogenaamde ACS-landen, Afrika, Caraïben en Stille Oceaan) een internationale basis voor het belang van cultuur in ontwikkeling. Zou het toeval zijn dat het ook het art 27 van de Universele Rechten van de Mens is dat het recht op participatie aan het culturele leven waarborgt?

In mijn beleidsnota (Kwaliteit in de Solidariteit) schreef ik hierover het volgende: We willen de blik die wij, westerlingen, op de landen van het Zuiden hebben, verrijken.

Daarvoor rekenen we op de samenwerking met de actoren uit het Zuiden en andere organisaties die ons de culturele schatten van ontwikkelingslanden kunnen tonen. Echte samenwerking is mogelijk en zou aan de westerlingen de kans bieden het Zuiden te kennen, maar ook aan de inwoners van ontwikkelingslanden om in de leefwereld van het Noorden door te dringen. ... Met andere partners, zoals de gemeenschappen, gemeenten, musea, ondernemingen, sponsors, zal een grotere cultuurmanifestatie worden voorbereid, gewijd aan hedendaagse Afrikaanse cultuuruitingen (“Africalia?”).

Trouwens, bij de basisprincipes in het voorwoord schreef ik: “ Vaak is er ook een enorme rijkdom: de verscheidenheid aan culturen, talen en kunstuitingen. Deze verscheidenheid respecteren en positief waarderen (niet als folklore, en nog minder in afscherming van vreemde invloeden) en op een open en dynamische manier bevorderen, draagt bij tot de versteviging van de samenlevingen en democratisering in het zuiden, voorkomt conflicten en schept indirect ook materiële rijkdom (vergelijk de cultuurbevordering in eigen land). Het is dus een bijdrage tot duurzame ontwikkeling, vaak ook tot conflictpreventie.”

Inmiddels zijn we vier jaar verder.

De VZW Africalia werd eind 2001 opgericht door een dertigtal prominenten uit de cultuur- en de ontwikkelingswereld. Op initiatief van het beleid, maar als autonoom beheerde stichting, en met institutionele waarborgen voor continuïteit. Door het ondersteunen van de culturele productie en door het versterken van de capaciteit van Afrikaanse culturele operatoren, valoriseert Africalia de creativiteit van de vele Afrikaanse Gemeenschappen.

Al 60 initiatieven van kunstenaars en collectieven in Afrika werden door Africalia ondersteund. Gages en productiebudgetten worden in hoofdzaak in Afrika besteed . Maar kunstenaars willen gezien en gehoord worden, ook in het buitenland. Het “Afrikaans seizoen 2003” is een toonmoment van de grotere Africalia-opdracht. Op het programma staan zeven maanden lang beeldende kunst, muziek, dans, film, theater, literatuur, tentoonstellingen en colloquia.

Het vrijmaken van meer middelen maakt nu ook coproducties met filmmakers uit ontwikkelingslanden mogelijk, enkele cijfers illustreren dit: In 1999 stond op de budgetlijnen sensibilisering, educatie en informatie 177 miljoen BEF of 4, 39 miljoen EURO ingeschreven. In 2003 is dat 5,64 miljoen EURO plus nog eens 4 miljoen voor Africalia, samen dus meer dan een verdubbeling! En intussen is ook de medefinanciering van heel wat ngo’s die in België ontwikkelingseducatie beoefenen, aanzienlijk toegenomen (nu ca 12 Mio ¤!). Ook op Europees niveau hebben we ons – met name tijdens het Belgisch Voorzitterschap – sterk ingezet voor ontwikkelingseducatie.

Waarna eens een balans mag worden opgemaakt, wat brengt echt meer solidariteit teweeg? Wat helpt echt om armoede te bestrijden, rechten van mensen te versterken, kloven te dichten? En is toch leuk, of spannend? Of leuk, maar irrelevant?

Bezigheidstherapie? Valse romantiek? Paternalisme?

Ik denk alvast dat een belangrijke toets is: duurzaam bijdragen tot de diversiteit en het tegengaan van het eenrichtingsverkeer (de algemene verwestersing of amerikanisering van de cultuur) . Mondialisering behoort niet te zijn: eenheidshamburgers. Mondialisering kan een nieuwe betekenis geven aan het bekende vers van Vondel: de wereld is een schouwtoneel, een ieder speelt zijn rol, een ieder krijgt zijn deel. Waarmee meteen aan onze inheemse bijdrage aan die mondialisering is herinnerd …

Eddy BOUTMANS staatssecretaris voor ontwikkelingssamenwerking.

2003

•4

Beste filmliefhebber, Voor de achtste keer vindt in Leuven en in vele andere steden en gemeenten van de provincie Vlaams-Brabant het Afrika Filmfestival plaats. Het provinciebestuur heeft dit initiatief steeds sterk ondersteund. In 1996 kreeg de Afrikaanse film bijna geen kans in onze bioscopen. Daarom formuleerde het festival de strategische doelstelling om, binnen de 10 jaar, ervoor te zorgen dat in élke bioscoop van de provincie minstens eenmaal per jaar de Afrikaanse film centraal zou staan. De Afrikaanse film verdient een vaste plaats in het filmgebeuren in Vlaanderen en België. We kunnen alleen maar toejuichen dat een organisatie deze ambitieuze doelstelling durfde te formuleren. En na acht jaar zien we dat de doelstelling voor onze provincie bijna gerealiseerd werd.

Ik doe hierbij een oproep opdat de komende jaren ook andere steden en gemeenten zich zouden aansluiten bij dit initiatief. Het zou een mooi verjaardagsgeschenk voor het festival zijn als in 2005 zowat alle steden en gemeenten en alle culturele centra met filminfrastructuur uit onze provincie deelnemen aan het Afrikafilmfestival.

In Afrika bruist het van hoogstaande culturele initiatieven, ook op video-, televisieén filmgebied. Het Afrika Filmfestival is een goed kanaal om dit rijke aanbod aan een breed publiek te tonen. Het publiek van de Afrikaanse film mag niet beperkt blijven tot enkele cinefiele kringen, het is altijd de bedoeling geweest om het brede publiek te laten kennismaken met de Afrikaanse cultuur. Dit lukt nu al in een achttal steden, maar in april en mei 2005 moet zowat de ganse provincie Afrikaans gekleurd zijn. Daar zullen we de komende twee jaar echt werk van maken.

Maar nu alvast welkom in Aarschot, Alsemberg, Diest, Dilbeek, Haacht, Strombeek, Tienen, Tervuren én op 25 april in Leuven !

Wiske Ockerman, gedeputeerde bevoegd voor welzijn

5 • 2003

Het Afrika Filmfestival vertoont films van Afrikaanse cineasten maar besteedt eveneens aandacht aan de afro-cultuur in Europa, Verenigde Staten, Zuid-Amerika en de Caraïben.

AFRICALIA

MUSICA VIVA

Samen met Bevrijdingsfilms en Africalia presenteert het festival ‘Mwanza’ (licht in het Swahili), een kleurrijk filmprogramma met recent werk van Afrikaanse cineasten.

RACHIDA FRONTIERES ABOUNA MAMA AFRICA (BINTOU, AN EVENING IN JULY, RICHES) MOUKA LA FALAISE CHIENS ERRANTS JOURNEY MAN SOURCE D’HISTOIRE

Muziek speelt een belangrijke rol in de Afrikaanse film maar ook in Latijns-Amerika zijn rap, salsa, merengue of jazz nooit ver weg. Met het programma ‘Black Soul’ in Cinema ZED brengen we aantal films rond muziek voor een jonger publiek.

ZUID-AFRIKA Het apartheidsregime is nu al meer dan tien jaar achter de rug. Haar ooit zo florerende (propaganda) film machine stuikte in elkaar. De “nieuwe” overheid meende aanvankelijk in dat decennium dat film zeker niet tot de prioriteiten voor de opbouw van het land behoorde. Haar opvatting lijkt zich te wijzigen. Ondertussen zijn er toch een aantal interessante producties tot stand gekomen.

MALUNDE PALJAS IT’S MY LIFE HILLBROW KIDS A ROYAL HUNGER

SENEGAL De films uit Senegal waren de laatste jaren wat uit de belangstelling verdwenen maar ze zijn terug en hoe!

Vier totaal verschillende films tonen de vitaliteit van de Senegalese film.

LE PRIX DU PARDON KARMEN GEI L’AFRANCE MADAME BROUETTE

CINEASTEN IN DE KIJKER In 2003 staat ABDERAHMANE SISSAKO (Mauretanië) centraal.

Een jonge cineast met al een indrukwekkend aantal schitterende films en nu ook.

OCTOBRE LA VIE SUR TERRE ROSTOV-LUANDA HEREMAKONO EN ATTENDANT LE BONHEUR

2003

•6

HIP HOP SLAM SCRATCH

MALI ALI FARKA TOURE JE CHANTERAI POUR TOI

BRAZILIE SAUDADE DO BRAZIL SOUND OF BRAZIL UMA UNA NO AR CIDADE DE DEUS MADAME SATA

VROUWELIJKE CINEASTEN UIT AFRIKA Film maken in Afrika is geen voor de hand liggende keuze, als vrouw film maken in Afrika is een hele prestatie …

BINTOU (Mama Africa) AN EVENING IN JULY (Mama Africa) RICHES (Mama Africa) RACHIDA MALUNDE BLACK SOUL/ AME NOIRE ROYAL HUNGER SATIN ROUGE

LEUVEN

STUDIO 3 vrij 9 mei OPENINGSVOORSTELLING vrijdag 25 april

20u

Le retour de la main habile LE PRIX DU PARDON MAMA ALOKO

22u30

STUDIOKE ma 5 mei 20u 22u30

BENT KELTOUM LIFE AND DEBT

di 6 mei 20u 22u30

KARMEN GEI UMA ONDA NO AR

wo 7 mei 20u

Le cinéma Africain Journey man HEREMAKONO

STUDIO 1 vrij 2 mei 20u 22u30

Octobre CIDADE DE DEUS MAANGAMIZI - THE ANCIENT ONE

20u 22u30

MALUNDE HILLBROW KIDS

do 8 mei 20u 22u30

BENT KELTOUM LIFE AND DEBT

vrij 9 mei 20u 22u30

UMA ONDA NO AR HILLBROW KIDS

za 3 mei 14u 16u 20u 22u30

LA PETITE VENDEUSE /LA VIE SUR TERRE MALUNDE Black Soul/Ame Noire MADAME SATA ET APRES

zo 4 mei 14u 16u 20u 22u30

LUMUMBA SIA, LE REVE DU PYTHON La falaise MAMA AFRICA O GOTEJAR DA LUZ (Light drops)

STUDIO 3 SLOTHAPPENING zaterdag 10 mei

ma 5 mei 20u 22u30

Mouka ABOUNA MADAME BROUETTE

di 6 mei 20u 22u30

Chiens errants FRONTIERES POUPEES D’ARGILE

wo 7 mei 20u 22u30

20u

Source d’histoire RACHIDA

Le chauffeur du député KARMEN GEI BRONX BARBES

do 8 mei 20u 22u30

Eau SATIN ROUGE L’AFRANCE

7 • 2003

PANGAEA DOCUMENTAIRE + debat telkens om 20u30

ma 28 april LES FESPAKISTES (François Kotlarski, Fr) OUAGA LA CAPITALE DU CINEMA(Marokko) Debat met Guido Convents

Di 29 april NOEL 71 - NATAL 71 (Margarida Cardoso) ROSTOV-LUANDA (Sissako, Mauretanië)

wo 30 april IT’S MY LIFE (Brian Tilley, Zuid-Afrika) debat met Lars Verschaeren (AZG)

do 1 mei WASHINGTON, BRUXELLES-KINSHASA (Fabian Hannaert, B) AU NOM DE MON PERE (Mweze Ngangura, RDC) debat met Fabian Hannaert, Mweze Ngangura

Za 26 april 20u

Black Soul/Ame Noire ALI FARKA TOURE in aanwezigheid van cineast Marc Huraux optreden AFRIKA’ZA in café Stuk (40 min) SCRATCH

21u30 22u30

Zo 27 april 18u 20u 22u30

JE CHANTERAI POUR TOI GOD IS AFRICAN SAUDADE DE FUTURO

VLAAMS FILMMUSEUM

Ma 28 april 18u 20u 21u30 22u30

SLAM SCRATCH optreden FRESK in café Stuk (40 min) GOD IS AFRICAN

Di 29 april 18u 20u 22u30

2003

SAUDADE DE FUTURO SLAM JE CHANTERAI POUR TOI

•8

14u en 20u wo 30 april clips + BIRD NOW wo 7 mei clips + TERRES BRULEES

LEUVEN KAARTVERKOOP EN PRACTISCHE INFO STUDIO Studio 1 en Studioke, Brabanรงonnestraat 25 (tel 016 300 700) Studio 3: Burgemeesterstraat 30 (tel 016 22 56 67) Website: www.studiofilmtheaters.be Prijs per voorstelling: 6 euro 5 euro (studenten en Plus 3 Pas) 4 euro (maandag alle films) 15 euro (abonnement voor 5 films - enkel Studio) 25 euro (abonnement voor 10 films - enkel Studio)

CINEMA ZED Naamsestraat 96 (tel 016 32 03 20) Website: www.cinemazed.be Prijs per voorstelling: 5 euro 4,25 euro (vvk) 3,5 euro (met STUK-kaart) 2,75 euro (vvk met STUK-kaart)

VLAAMS FILMMUSEUM EN ARCHIEF Van der Kelenstraat 30 (tel 016 22 74 15) Prijs per voorstelling: 1,20 euro 0,60 euro (studenten, CJP, Plus 3 Pas, werklozen en groepen) gratis (scholen)

PANGAEA Vesaliusstraat 34 gratis

LUK VERSLUYS Keramiek skulpturen Maria-Theresiastraat 123 3000 Leuven 016 23 94 47

9 โ ข 2003

AARSCHOT 22 tot 28 april Cinecity (Demervallei) di 22 april 19u30

LA FALAISE - RACHIDA

wo 23 april 19u30

MOUKA - ABOUNA

ma 28 april 19u30

DILBEEK 11 tot 15 april Ontmoetingscentrum Westrand

JOURNEY MAN - MAMA AFRICA

Vrij 11 april Kaartverkoop en praktische info Stad Aarschot (tel 016 56 62 24)

20u30

MOUKA - ABOUNA

Za 12 april 20u30

CHIENS ERRANTS - FRONTIERES

Di 15 april 20u30

ALSEMBERG 11 mei CC de Meent

LA FALAISE - RACHIDA

Kaartverkoop en praktische info Gemeentelijke sociale dienst De Heerveldelaan 8, 1700 Dilbeek (tel 02 568 00 40) of Ontmoetingscentrum Westrand (tel 02 466 20 30)

zo 11 mei 15u 20u

DE GOUDEN VOETBAL Black Soul/Ame Noire PALJAS

Kaartverkoop en praktische info CC de Meent Gemeenveldstraat 34 (tel 02 380 23 85)

HAACHT 2 tot 7 mei Gemeentelijk Cultuurcentrum Studio 2000

DIEST 15 tot 24 april Studio Diest Di 15 april 20u

MOUKA - ABOUNA

wo 16 april 20u

CHIENS ERRANTS - FRONTIERES

Di 22 april 20u

JOURNEY MAN - MAMA AFRICA

Do 24 april 20u

LA FALAISE - RACHIDA

Kaartverkoop en praktische info Stad Diest (tel 013 32 69 25)

Vrij 2 mei 19u30 20u30 20.30

opening AU DELA DE GIBRALTAR LA FALAISE - RACHIDA

Za 3 mei 14u 14u 20u30 20u30 22u15 22u15

DE GOUDEN VOETBAL ABUNA AU DELA DE GIBRALTAR ABUNA RACHIDA AU DELA DE GIBRALTAR

zo 4 mei 14u 14u

DE GOUDEN VOETBAL AU DELA DE GIBRALTAR

wo 7 mei 14u 14u 20u30 20u30

DE GOUDEN VOETBAL RACHIDA MOUKA - ABUNA RACHIDA

Kaartverkoop en praktische info Gemeente Haacht, Luc Van Rillaer (tel 016 60 05 22) www.haacht.be/studio2000 2003

• 10

STROMBEEK 7 en 8 april Cultureel Centrum Strombeek Ma 7 april 20u30

MOUKA - ABOUNA

Di 8 april 15 u 20u30

KIRIKOU EN DE HEKS LA FALAISE - RACHIDA

Kaartverkoop en praktische info Gemeenteplein z/n, 1853 Strombeek (tel 02 263 03 43) info@ccstrombeek.be

TERVUREN 25 en 26 april Studio Tervuren vrij 25 april 14u 20u30

FRONTIERES AME NOIRE - PALJAS

za 26 april 20u30

MOUKA - ABUNA

Kaartverkoop en praktische info Studio Tervuren Hoornzeelstraat 63 (tel 02 767 96 81)

TIENEN 19 april en 3 mei CC Kruisboog Za 19 april 15 u 20 u

KIRIKOU EN DE HEKS ALI ZAOUA

Za 3 mei 15 u 20 u

DE GOUDEN VOETBAL RACHIDA

Kaartverkoop en praktische info Minderbroederstraat 15 (tel 016 81 28 20)

11 • 2003

FILM EN REISLITERATUUR MSI, Ravenstraat, 3000 Leuven (achter Universiteitsbibliotheek, Ladeuzeplein) Op maandag 28 april organiseren het Instituut voor Culturele Studies, de afdeling Romaanse Literatuur en het Afrika FIlmfestival een studiedag rond het thema van “film en reisliteratuur”.

Op het programma staan een lezingen, een ontmoeting en een film. Alle onderdelen worden ingeleid en nabesproken.

Toegang tot deze activiteiten is vrij voor de studenten van de KU Leuven en andere geïnteresseerden.

Programma: 10-13 uur MSI 00.14 lezing van prof. dr. H.-J. LUESBRINK (Univ. Saarland) over de koloniale reisliteratuur, met een inleiding door prof. L. D’Hulst en aansluitend debat 14-16 uur MSI 00.08 ontmoeting met de Congolese cineast MWEZE NGANGURA (auteur van o.m. Pièces d’Identités), met een inleiding door prof. J. Baetens en aansluitend debat; deze ontmoeting wordt geïllustreerd met diverse videofragmenten

16-17 uur Filmmuseum Leuven projectie van TERRES BRULEES/VERSCHROEIDE AARDE Charles Dekeukeleire België, 1934, 60 min De film toont de expeditie van een Belgisch officier die in 1934 met een vrachtwagen vanuit België naar Belgisch Kongo reist. De meer dan 25.000 km worden in ongeveer drie maanden afgelegd. Het is een odyssee die de kijker van Nigeria naar Kongo en naar Rwanda brengt en op het scherm het dagelijkse leven van Afrikaanse volkeren toont. Het is een koloniale film die beklemtoont dat de Westerse techniek de wilde natuur beheerst. De film is interessant omdat hij niet alleen op ‘etnologische - paternalistische’ wijze de Afrikanen bekijkt, maar ook oog heeft voor de ziekten en het drank die hen teisteren. Het is de eerste geluidsfilm van Dekeukeleire en van de Belgische koloniale film.

2003

• 12

HEREMAKONO. EN ATTENDANT LE BONHEUR • Abderrahmane Sissako • Mauretanië, 2002 • 96 min • Hassanya/Frans gesproken, Nederlands en Frans ondertiteld •

I

n afwachting van zijn vertrek naar Europa, vindt Abdullah in Nouadhibou – een kleine stad aan de Mauretaanse kust – zijn moeder terug. In een sfeer van ballingschap en van kwetsbare hoop probeert de jonge man die de taal niet machtig is, de wereld rondom zich te begrijpen: Nana is een sensuele jonge vrouw die hem wil verleiden, Makan droomt er eveneens van een leven in Europa op te bouwen, Maata is een oude visser die zich omschoolt tot elektricien, en er is Abdullahs discipel Kharta . Deze jonge snaak leert hem de plaatselijke taal zodat Abdullah eindelijk de stilte kan doorbreken waartoe hij tot dan toe veroordeeld was. Maar wachtend op geluk, blijft de blik al die tijd strak op de horizon gericht...

Grote prijs Fespaco 2003 (Burkina Faso)

Vrijdag 25 april, 20u

Nouadhibou est une petite ville arrimée à une presqu’île de la cîte mauritanienne. Abdullah y retrouve sa mère en attendant son départ vers l’Europe. Dans ce lieu d’exil et de fragiles espoirs, le jeune homme, qui ne comprend pas la langue, essaie de déchiffrer l’univers qui l’entoure : Nana, une sensuelle jeune femme qui cherche à le séduire, Makan, qui lui aussi rêve de l’Europe, Maata, un ancien pécheur reconverti en électricien et son apprenti disciple, Khatra. C’est lui, un enfant espiègle, qui enseigne à Abdullah la langue locale pour que ce dernier puisse rompre le silence auquel il est condamné.

Ces communautés se croisent et de décroisent sous nos yeux, le regard vers l’horizon, en attendant un hypothétique bonheur.

Nouadhibou is a small seaside village on the Mauritanian coast.

Amongst its whitewashed buildings and melodic songs passed down through generations, lives intertwine whilst waiting for a hypothetical happiness…

Seventeen-year-old Abdallah visits its mother before emigrating to Europe.

Unable to speak the local language, the melancholic young man finds himself a stranger in his own country. Traditional colourful fabrics interest him less than the latest European fashions. He shies away from village customs and festivities. Yet Abdallah observes this touching universe so unknown to him - a sensual young woman Nana’s sorrows; a Chinese immigrant’s romantic karaoke; old handyman Maata’s frustrations with faulty electrical hook-ups; and the orphaned young boy Khatra with his wide-eyed curiosity and natural ability to evoke hope and tenderness.

Studio 3, Leuven

cast: Khatra Ould Abdel Kader, Maata Ould Mohamed Abeid, Mohamed Mahmoud Ould Mohamed Nana Diakité.

Verdeler: Cinélibre

13 • 2003

2003

• 14

OCTOBRE • Abderrahmane Sissako • Mauretanië, 1993 • 37 min • Russisch gesproken - Frans gesproken/ondertiteld •

I

drissa staat op het punt om Moskou te verlaten. Hij bezoekt voor de laatste keer zijn geliefde om van haar afscheid te nemen. Nog één keer zullen de geliefden – die niet geliefd zijn – elkaar ontmoeten in een huis ergens in een afgelegen buitenwijk van de stad. Maar diezelfde nacht in oktober zijn de buren, die de verhouding vanuit racistische motieven afkeuren, ook van de partij.

Idrissa quitte Moscou et Ira, venue à ce dernier rendez-vous d’amoureux pour lui dire adieu. Encore une fois, les amants mal aimés se font des adieux interminables dans cette maison perdue au fin fond du Moscou. Les voisins qui les ont rejetés sont eux aussi au rendez-vous devant leur porte et cette nuit d’octobre.

Idrissa leaves Moscow and Ira who has come to say goodbye. Once again, in this house somewhere in Moscow, the rejected lover bid each other endless farewells. The neighbours who cast them out are also on their doorstep on this October night.

vrijdag 2 mei om 20u : Studio 1, Leuven cast: Irena Apeksimova, Wilson Biyaya.

contact: Cinémathèque Afrique, Parijs

Abderrahmane Sissako

D

e cineast Abderrahmane Sissako werd geboren in Mauritanië. Hij studeerde aan het Filminstituut van Moskou, werkt in Frankrijk en heeft Afrika altijd centraal geplaatst in zijn films. Hoewel de ballingschap de rode draad vormt in zijn werk, zoals schitterend blijkt in OCTOBRE (geselecteerd op Un Certain Regard - Cannes 1993), gedraaid in Rusland en gelauwerd op tal van festivals. Sindsdien regisseerde hij LE CHAMEAU ET LES BÂTONS FLOTTANTS (1995), SABRIYA (in de collectie ingeleid door ARTE, African Dreaming) en in 1997 ROSTOV-LUANDA (in het kader van Dokumenta Kassel). In het kader van de collection 2000 vu par… ingeleid door Haut et Court en ARTE France, regisseert Abderrahmane Sissako in 1998, LA VIE SUR TERRE: het verhaal van een Afrikaans cineast die in Frankrijk woont en die aan de vooravond van 2000 op zoek gaat naar zijn vader in Sokolo, Mali. Zijn kijk op Afrika, die ruimte biedt voor fictie en documentaire, voor politiek en poëzie, is een van de aangrijpendste en scherpzinnigste films van de jongste jaren.

Filmografie Abderrahmane Sissako (1961): Le jeu (1989) - Octobre (1993) - Le chameau et les batons flottants (1995) Rostov-Luanda (1997) - Sabriya (1997) - La vie sur terre (1998) - Heremakono (2002)

Cinéaste né en Mauritanie, formé à l’Institut du Cinéma de Moscou, et travaillant en France, Abderrahmane Sissako a toujours eu l’Afrique au cœur de ses films ; bien que l’exil ait été la figure marquante de son cinéma comme l’illustre brillamment OCTOBRE (sélectionné à Un Certain Regard Cannes 1993), tourné en Russie et primé dans de nombreux festivals. Il a depuis réalisé LE CHAMEAU ET LES BÂTONS FLOTTANTS (1995), SABRIYA (dans la collection initiée par ARTE, African Dreaming) et en 1997 ROSTOV-LUANDA (dans le cadre de Dokumenta Kassel). Puis dans le cadre de la collection 2000 vu par … initiée par Haut et Court et ARTE France, Abderrahmane Sissako réalise, en 1998, LA VIE SUR TERRE.

Abderrahmane Sissako is the director of the acclaimed “Life on Earth”,which was presented at Cannes (Directors’Fortnight), Toronto, Sundance and New York. Born in 1961 in Mauritania,Sissako spent his childhood in Mali.He later spent six years in Moscow, where he studied at the VGIK film institute. In his shorts,documentaries and feature-length fiction films, Sissako has often explored the exile experience and the relationship between African and Western societies.

15 • 2003

LA VIE SUR TERRE • Abderrahmane Sissako • Mauretanië, 1998 • 61 min • Nederlands ondertiteld •

A

bderrahmane Sissako is een Mauritaanse cineast die in Frankrijk leeft. Op de vooravond van het jaar 2000 beslist hij naar Sokolo (een klein dorpje in Mali) te reizen om zijn vader op te zoeken. Wanneer hij in het dorp aankomt, trekt hij andere kleren aan en zwerft hij op de fiets rond: langs straatjes en pleinen, door velden, langs de post … Onderweg ontmoet hij Nana, een meisje dat eveneens op doortocht is. Tussen hen ontstaat er een subtiele, ludieke band. Ondertussen gaat in het dorp het leven verder. Met prachtige poëzie van Aimé Césaire en muziek van Salif Keita.

A la veille de l’an 2000, Abderrahmane Sissako, cinéaste mauretanien vivant en France, décide de revenir à Sokolo, petite village du Mali, pour retrouver son pêre. Il arrive donc au village, change d’habits, enfourche une bicyclette puis erre dans les ruelles, sur les places, à la poste, dans les champs. C’est alors qu’il croise Nana, une jeune fille, elle aussi de passage. Quelque chose d’impalpable et de ludique se noue entre eux tandis que dans le village, la vie continue.

zaterdag 3 mei, 14u

At the eve of the new millenium, Abderrahmane Sissako, a Mauretanian filmmaker currently living in France, decides to return to Sokolo, a small village in Mali, to see his father again. The filmmaker explains in voiceover his urgent desire to film his birthplace at a time when Europe grossly overestimates itself. Inspired by the poetry of Aimé Césaire, he reflects on relations between Africa and Europe in a most interesting way.

Studio 1, Leuven

cast: Abderrahmane Sissako, Nana Bany, Mohammed Sissako.

Verdeler: Cinélibre/Cinéart

ROSTOV-LUANDA • Abderrahmane Sissako • Mauretanië, 1997 • 60 min (video) • Frans, Arabisch, Portugees en Russisch gesproken •

D

eze documentaire is een intiem reisverslag. Het beschrijft een tocht van Rusland naar Angola, waarbij de regisseur op zoek gaat naar een vriend. Het gaat om een jonge soldaat uit de Angolese bevrijdingsoorlog van wie de regisseur ieder spoor heeft verloren. Het uitgangspunt is een oude familiefoto. De reis blijkt een voorwendsel te zijn om naar Afrika terug te keren. Vooreerst is er Mauritanië, waar de regisseur zijn familie gaat bezoeken. Dan reist hij door naar Angola waar hij nauw contact heeft met de bevolking van dit – door oorlog verwoeste – land. De documentaire geeft een beeld van een Afrika dat erg complex is en waar veel geleden wordt …

Journal intime d’un voyage de la Russie à l’Angola à la recherche d’un ami, un jeune combattant de la guerre de libération angolaise, duquel le réalisateur a perdu les traces. Point de départ : une vieille photo de groupe de la famille. Le voyage devient un prétexte pour revenir en Afrique sur les traces des sentiments.

D’abord la Mauritanie ou le réalisateur salue sa famille et puis, l’Angola, pour un contact étroit avec les gens d’un pays affligé par la guerre. La découverte d’une Afrique complexe et souffrante.

dinsdag 29 april, 20u30

The intimate diary of a journey from Russia to Angola in search of a friend, a young fighter in the Angolan war of liberation, of whom the filmmaker has lost track. The point of departure is an old group photograph of the family. The journey is an excuse to return to Africa in the footsteps of feelings. First the filmmaker greets his family in Mauritania and then the journey goes to Angola, in close contact with the people in a country martyred by war. It is a picture of an Africa, which is complex and suffering.

Pangaea, Leuven Contact: Movimento Production

17 • 2003

2003

• 18

RACHIDA • Yamina Bachir Chouikh • Algerije, 2002 •100 min • Arabisch gesproken – Nederlands/Frans ondertiteld •

A

lgiers, tijdens de terreurjaren. Rachida is een jonge onderwijzeres die zonder sluier naar het werk gaat. Ze wordt gewelddadig aange pakt door een terroristenbende waartoe ook Sofiane, één van haar leerlingen, behoort. De bende vraagt haar een bom in de school te plaatsen, maar Rachida weigert. Woedend schiet de bendeleider een kogel in haar buik. Iedereen vlucht weg, terwijl Rachida zwaar bloedend achterblijft.

Ze ontsnapt op het nippertje aan de dood en besluit onder te duiken in een dorpje. De film brengt op een hartverscheurende manier de ergste terreurjaren in beeld zonder toegevingen te doen, maar ook zonder een oordeel te vellen: de regisseur wil niemand de les lezen. Ze beschrijft met hart en ziel de situatie van een samenleving waar kinderen middenin geweld opgroeien. Ze toont dat in deze omgeving vluchten niet mogelijk is. Ze portretteert de ‘anoniemen’ die, gewapend met lef, weerstand bieden en die blijven geloven in tolerantie en vrede.

Eerste prijs FIFF 2002, Namur Grand Prix du Long Métrage Licorne d’Or, Festival international du Film d’Amiens 2002 Eerste prijs Festival Cinema Africano 2003, Milaan

Dinsdag 8 april om 20u30 Dinsdag 15 april om 20u30 Dinsdag 22 april om 19u30 Donderdag 24 april om 20u Vrijdag 2 mei om 20u30 Zaterdag 3 mei om 22u15 Zaterdag 3 mei om 20u Woensdag 7 mei om14u Woensdag 7 mei om 20u30 Zaterdag 10 mei om 20u

Alger, pendant les années de terreur terroriste. Rachida est une belle jeune enseignante d’un quartier populaire d’Alger. Un matin, alors qu’elle se rend à son travail sans voile, elle est prise à partie par des terroristes, parmi lesquels se trouve l’un de ses élèves, Sofiane. Ils lui demandent de placer une bombe dans son école. Elle refuse. Le chef de la bande lui expédie une balle dans le ventre.

Rachida s’en sort miraculeusement. Elle décide de quitter Alger et de se réfugier dans le village de Yasmina, une collégue qui lui prête une maison. Elle y emménage avec sa mère, une femme elle aussi disgraciée parce que divorcée. Là, Rachida retrouve un poste d’enseignante.

Elle se lie bientôt avec Karima, une de ses élèves. Le père de l’enfant est un terroriste, mais Rachida l’ignore...

Algiers during the worst years of terrorism. Rachida is a beautiful young teacher who lives and works in a popular neighbourhood of Algiers. One morning, as she goes to work without wearing a veil, she is taken to task by a group of terrorists, which includes one of her pupils, Sofiane. They tell her to plant a bomb in her school. She refuses in spite of her fear. Out of anger, the leader of the gang shoots her in the stomach. They all run away leaving her to bleed to death in het neighbourhood deserted by its frightened inhabitants… Miraculously Rachida survives. But she decides to leave Algiers and to seek refuge in the village of a colleague of hers, Yasmina, who lends her a house. She moves in with her mother, who is also a disgraced woman because she is divorced.

CC Strombeek Westrand Dilbeek Cinecity Aarschot Studio Diest Studio 2000, Haacht Studio 2000, Haacht CC De Kruisboog, Tienen Studio 2000, Haacht Studio 2000, Haacht Studio 3, Leuven

cast: Djouadi Ibtissem, Bahia Rachedi, Hamid Ramas, Abdelkader Belmokadem.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

19 • 2003

DIETER TIELEMANS Fototentoonstelling met als thema Afrikaans dans in verschillende continenten.

‘Saï Saï’ is de titel van een liedje van Papa Wemba en betekent ‘iedereen amuseert zich’. De foto’s zijn beelden van feestmomenten. Van geïmproviseerde concerten, uitgelaten optochten, repetities in de beschutting van een binnenplaats, stemmige eucharistievieringen, uitbundige bruiloften. Dieter Tielemans wilt Afrika’s optimisme vastleggen, de hoop-ondanks-alles.

Meer informatie over deze expo: Agnes Steenssens agnes.steenssens@admin.provant.be tel 03 240 65 47

FABRICE MERTENS Fabrice Mertens is regent plastische kunsten. Hij verdeelt zijn tijd tussen kinderanimatie en fotografie.

Sinds 1998 fotografeert hij in opdracht van het Festival Du Film Francophone van Namen (FIFF) de aanwezige gasten (acteurs en cineasten).

Een selectie van 10 foto’s is te bekijken in de hall van de Studio-Filmtheaters.

2003

• 20

ABOUNA • Mahamat-Saleh Haroun • Tsjaad/Frankrijk, 2002 • 85 min • Nederlands ondertiteld •

W

anneer Tahir (15 jaar) en Amine (8 jaar) op een morgen ontwaken, vernemen ze dat hun vader stiekem is vertrokken. De ontgooche ling is nog groter wanneer ze tot het besef komen dat hij uitgerekend die dag scheidsrechter zou zijn van een voetbalmatch tussen wijkkinderen. De twee kinderen besluiten op zoek te gaan in de straten van de stad en alle plaatsen na te gaan waar hun vader vaak kwam. Maar zonder resultaat. Ze geven hun zoektocht op en ze lopen doelloos door de straten, spijbelen en duiken onder in de bioscoopzalen. Op een avond menen ze in halve duisternis hun vader op het scherm te herkennen. De twee broers besluiten de filmrollen te stelen. Dat is echter de spreekwoordelijke druppel voor hun moeder die hen vervolgens naar een koran-school op het platteland stuurt. De kinderen proberen er herhaaldelijk te ontsnappen… Dit is een verhaal over hen die achterblijven wanneer de vader verdwijnt, wanneer hij bijvoorbeeld sterft bij de oversteek naar Europa.

Tahir (15 ans) et Amine (8 ans) se réveillent et apprennent que leur père a quitté le domicile familial.

Complices, ils décident alors de partir à sa recherche à travers une longue errance dans la ville. Profondément choqués par cette brusque disparition, les deux frères se mettent alors à traîner, à faire l’école buissonnière et fréquenter les salles de cinéma. C’est là, qu ‘un jour, il leur semble reconnaître leur père à l’écran. Ils s’arrangent pour voler les bobines et cherchent à retrouver son visage sur la pellicule mais la police ne tarde pas à les arrêter. La mère, lasse de leurs bêtise, les envoie au loin pourqu’ils étudient dans une école coranique.

15-year old Tahir and 8-year old Amine wake up one morning to learn that their father has mysteriously left the house. Why? They don’t know.

They are particularly disappointed for that very same day he was to have refereed a soccer match between the kids in the neighbourhood. They thus decide to set out looking for him through the streets of the city, inspecting the different places where he often went - to no avail...

Giving up the search, they wander aimlessly through the streets, happier playing hooky than attending school, taking refuge in movie theatres... One evening, in the darkness of the movie theatre, they believe they recognize their father on the screen. The two brothers plan to steal the reels of the film.

All this becomes too much for their stressed-out mother and she packs them off to a remote Muslim school in the semiarid hinterland.

Filmografie Mahamat-Saleh Haroun (1961) Maral Tanié (kortfilm, 1994), Bye Bye Africa (1999), Abouna (2002)

maandag 7 april, 20u30 vrijdag 11 april, 20u30 dinsdag 15 april, 20u woensdag 23 april, 19u30 zaterdag 26 april, 20u30 zaterdag 3 mei, 14u zaterdag 3 mei, 20u30 maandag 5 mei, woensdag 7 mei, 20u30

CC Strombeek Westrand Dilbeek Studio Diest Cinecity Aarschot Studio Tervuren Studio 2000, Haacht Studio 2000, Haacht Studio 1, Leuven Studio 2000, Haacht

cast: Ahidjo Mahamat Moussa, Hamza Moctar Aguid, Zara Haroun, Mounira Khalil, Koulsy Lamko, Garba Issa

Verdeler Bevrijdingsfilms

21 • 2003

2003

• 22

MAMA AFRICA

M

et zes kortfilms verzamelt Mama Africa voor het eerst de schoon heid, humor, woede, frustratie, intimiteit en spiritualiteit van het vrouw-zijn in het Afrikaanse continent. Elk verhaal is totaal verschillend, biedt een ander perspectief met een ritme eigen aan elk land of cultuur. Hoewel verschillend in aanpak, vormen ze samen een eenheid en helpen ze te begrijpen wat het vrouw-zijn in Afrika betekent. Mama Africa wil dit gegeven de wereld insturen.

In dit festival tonen we drie kortfilms

dinsdag 22 april, 20u maandag 28 april, 19u30 zondag 4 mei, 20u

Studio Diest Cinecity Aarschot Studio 1, Leuven

Mama Africa est une série de six films de 26 minutes, qui rassemble le talent incroyable de six metteurs en scène féminins. Chaque histoire se déroule dans un pays différent. Chaque histoire offre une perspective différente.

Elles forment un ensemble permettant de comprendre ce que signifie être une femme en Afrique. Le but de cette série est qu’un public international puisse partager ce regard.

By making six short films, Mama Africa collects for the first time the beauty, humour, fury, frustration, intimacy and spirituality of African womanhood around the continent. Each story is radically different, vibrating with the beat of different countries and cultures. Although diverse in approach, the whole is united by a common thread of understanding of what it means to be a woman in Africa. Mama Africa presents this understanding to the world.

BINTOU • Regina Fanta Nacro • Burkina Faso, 2001 • 26 min • Nederlands en Frans ondertiteld •

T

egen alle regels in verzet Bintou zich tegen het statuut van de vrouw aan de haard. Wanneer zij beslist in de zaak te stappen, drijft men met haar de spot, maar dit zet haar juist aan te volharden en haar doel te bereiken. Ze slaagt erin te evolueren tot een dynamische zakenvrouw die veel geld verdient. Aanvankelijk kan haar man dit volstrekt niet verdragen en gaat hij zover haar geld te ontvreemden. Maar Bintou geniet van haar succes: ze spaart genoeg voor de aankoop van haar dromen : een motor.

Haar man vergaat het minder goed.

Par-delà les coups. Malgré les obstacles, Bintou s’élève du statut de femme au foyer opprimée à celui de femme d’affaires dynamique, qui gagne beaucoup d’argent. Au début, son mari ne la supporte pas et va même jusqu’à lui voler de l’argent. Ensuite il coopère, mais il périt dans un accident. Enfin, elle parvient à gagner assez d’argent pour s’acheter la machine de ses rêves : une moto. Elle a osé!

‘Bintou’ partrays the self-elevation against all odds - of a downtrodden housewife, Bintou, who’s only wish is earn enough money to educate her daughter.

Her frustration with her situation and the derision that accompanies her decision to enter into business, pushes her towards triumph. She embraces her succes, her husband has more trouble doing so.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

23 • 2003

2003

• 24

RICHES • Ingrid Sinclair • Zimbabwe, 2001 • 26 min • Engels gesproken, Nederlands en Frans ondertiteld •

M

olly McBride is een dappere lerares die niet met zich laat sollen. Ze besluit samen met haar zoon, Peter, Zuid-Afrika en de apartheid te ontvluchten en settelt zich in een klein dorpje in Zimbabwe. Het leven is er hard en de bewoners vijandig en conservatief. Tot grote wanhoop verliest ze na een aanvaring met het schoolhoofd haar baan. Een kleine attentie van één van de dorpsleden geeft haar opnieuw de kracht om terug te vechten en haar plaats binnen de nieuwe gemeenschap op te eisen. Molly ontdekt de ‘rijkdom’ van het dorp.

La persévérance de la bonté humaine. Molly McBride est une journaliste métisse qui ne mâche pas ses mots. Elle décide de fuir avec son fils, Peter, l’Afrique du Sud politiquement déchirée. Ils s’installent dans un petit village du Botswana, où les femmes de couleur sont accueillies avec adversité par les gens du pays. En tant qu’étrangère indésirée, Molly trouve refuge dans l’écriture mais les lettres de refus de ses manuscrits la désespèrent. C’est alors un incident mineur qui révèle la richesse et la gentillesse du village.

‘Riches’ follows the flight of a teacher, Molly Mc Bride, and her son, Peter, from apartheid South Africa to an isolated school in Zimbabwe. She finds life thugh and the villagers hostile and conservative. Molly’s clash with the headmaster leaves her jobless and in despair but a simple gesture of friendship from one of the poorest members of the community inspires her to fight back and claim her place within her new society.

‘And when she looked down to the bottom of the pit once more, she found what she had been searching for the whole long night. A tiny piece of gold’.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

ONE EVENING IN JULY • Raja Amari • Tunesië, 2000 • 26 min • Arabisch gesproken, Nederlands en Frans ondertiteld •

D

e oude Saïda wordt erbij geroepen om bij bruiloften de schoonheid van de bruid met henna, massages en make-up op de huwelijksdag te intensifiëren. Maar Miriam is geen meisje zoals de anderen, ze weigert Saida’s behandeling. Zelfs al is haar huwelijk niet gearrangeerd, toch is Miriam bang en niet klaar om deze stap te zetten. Deze gevoelens roepen bij Saïda herinneringen op uit haar jeugd en haar eigen huwelijk met een man die twee keer zo oud was. Tussen de twee vrouwen groeit een sterk samenhorigheidsgevoel.

La vieille Saida est appelée à l’occasion des mariages pour exalter avec le henné, les massages, le maquillage, la beauté des mariées le jour de leurs noces. Mais Miriam n’est pas une femme comme les autres, elle refuse le traitement de Saida. Même si son mariage n’est pas un de ceux arrangés, Miriam a peur, elle ne se sent pas le courage de franchir le pas. Les sentiments de la jeune femme font que Saida voit affleurer de nouveau les souvenirs de sa propre jeunesse. Entre les deux femmes naît un fort sentiment de solidarité.

Old Saida is called when there are weddings to enhance the beauty of brides with henna, massage and makeup on their wedding day. But Miriam is not a girl like the others and she refuses Saida’s treatment. Even if hers is not an arranged wedding, Miriam is afraid and does not feel ready to take this step. The feelings of the young woman bring back to Saida the memories of her youth and the drama of marriage to a man who was twice her age. Between the two women arises a strong feeling of solidarity.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

25 • 2003

Zaterdag 24 mei 2003 - 15de Leuvens Wereldfeest “Een Andere Wereld Begint Hier�

Gratis vanaf 14u op en rond den Bruul

City-Parade vanaf 13u door het centrum van Leuven Wereldmuziek-Kinderanimatie-Infomarkt-Exotische eetstanden-Wereldmarkt vanaf 14u op den Bruul Vanaf 23u wereldmuziekfuif in zaal Ons Huis Meer info: www.wereldfeest.be

Noord-Zuidwerking Stad Leuven Diestsesteenweg 44, 3010 Leuven Tel:016/35.98.76 fax: 016/35.98.78 e-mail: noord.zuid@leuven.be

FRONTIERES • Mostéfa Djadjam • Frankrijk, 2001 • 105 min • Frans gesproken – Nederlands ondertiteld •

Z

es mannen en één vrouw, Afrikanen van diverse oorsprong en allemaal kandidaat-emigranten voor Europa, delen dezelfde netelige situatie: ze kampen met de spanningen van een clandestiene reis, ze ondergaan het gesol van onverwachte voorbijgangers en ze worden allemaal het slachtoffer van oplichters. Toch is er een band tussen hen: hun doel om kost wat kost de 14 kilometer te overbruggen die Afrika en Spanje van elkaar scheiden. Zij moeten hiervoor de verplichte clandestiene route volgen: de Mauritaanse woestijn door, even Algerije aandoen en Marokko doorreizen tot in Tanger. Aanvankelijk solidair, groeien ze beetje bij beetje uit elkaar tijdens deze helse tocht. Elk personage wordt getypeerd: de onderwijzer, de zeeman, de Engelsman, de ingenieur, de maraboe… Maar nooit worden ze gestereotypiseerd. ‘Frontières’ overstijgt de klassieke roadmovie: de intense beleving van ieder individueel personage geeft de suspens (behalen ze hun eindbestemming?) extra kleur.

Un groupe d’Africains, six hommes et une femme, tente d’atteindre clandestinement l’Europe.

Sipipi le marin, Joe le jeune Congolais, Kadirou le mécanicien, Moussa l’instituteur, Arvey le musicien anglophone et le marabout. Le six hommes font connaissance à la frontière mauritanienne avant de partir à l’arrière d’un camion. Puis, confiés à des routiers, ils voyagent dans la soute ou le compartiment frigorifique de poids-lourds avant d’être abandonnés en plein désert.

Heureusement, une oasis se profile à l’horizon ou les recueillent une troupe de Bédouins. Sept personnages, qui souhaitent quitter l’Afrique pour se rendre en Europe, se retrouvent ballottés dans les mêmes camions et bateaux clandestins.

Entre méfiance et solidarité, ils forment un groupe en perpétuelle recomposition.

zaterdag 12 april, 20u30 woensdag 16 april, 20u dinsdag 6 mei, 20u

A group of Africans of various origins, six men and one woman, are interested in emigrating to Europe. They are all in the same touchy situation as they cope with the stress of an underground voyage, meet with doubtful characters and are swindled in various ways. But they have one thing in common: their objective—crossing the 14 km separating Africa from Spain at all costs. For this, they have to take the underground route, across the Mauritanian desert, through Algeria and finally Morocco to Tangiers. Their initial solidarity begins to fray as gaps appear and widen during the hellish trip.

Everyone is a stock character: teacher, sailor, Englishman, engineer, marabout, but the film manages to avoid stereotypes. “Borders” is more than the usual road movie: the intense experience of each character adds to the suspense – will they reach their final destination?

Westrand Dilbeek Studio Diest Studio1 Leuven

cast : Lou Dante, Clarisse Luambo, Ona Lu Yenke, Dioucounda Koma, Tadie Tuene, Meyong Bekaté.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

27 • 2003

Tiensestraat 220 . 3000 Leuven t.: +32(0)16/20 71 49 . +32(0)16/20 73 52 . BTW BE: 455 534 368 e-mail: info@voodoo.be . website: www.voodoo.be alle dagen open van 10 u tot 18 u . sluitingsdag: zondag

PARIJSSTRAAT 53-55

2003

• 28

Second Hand Shop

RAWETTE

3000 LEUVEN

nexxus voor huid en haar Afro-Amerikaans kapsalon hair-extentions • rasta • dreadlocks • wave • curly • ontkrollen • …

Afro-Amerikaanse schoonheidsprodukten voor huid en haar alle soorten haar: synthetisch - natuurlijk • pruiken

exotische voeding Afrikaans • Zuid-Amerikaans • Indisch • Pakistaans Kaapse wijnen • Afrikaans bier • exotische frisdranken

exotic products - afro coiffure

SIA, LE REVE DU PYTHON • Dani Kouyaté • Burkina Faso, 2000 • 96 min • Banbara gesproken, Nederlands en Frans ondertiteld •

K

oumbi is een verpauperd stadje dat gedomineerd wordt door een heerser, de Meester van het Universum, Kaya Maghan genaamd. De priesters van de heerser moeten, om terug voorspoed en welstand te krijgen, een traditioneel mensenoffer brengen aan de Slangengod, een ritueel waarin het volk niet meer gelooft. Sia, het mooiste meisje van de stad en maagd, wordt aangewezen. Maar zij is verloofd met Mamadi, een dappere luitenant van het leger. Wanneer deze het nieuws hoort, komt hij in opstand tegen het besluit van de priesters en hij slaagt er in het offeren van zijn mooie geliefde te voorkomen.

Sia ontvlucht de stad en geeft gehoor aan de woorden van Kerfa, een oude gek die wijze, maar subversieve woorden spreekt. Tegen alle verwachtingen in aanvaardt ze de kroon echter niet die haar verloofde Mamadi, de nieuwe heerser van de stad, haar aanbiedt.

Oecumenische prijs Festival Fespaco, Ouagadougou, 2001

Deze film ontmaskert zeer moedig de uitbuiting van de mens door de leugen en het bedrog waarvan het gezag dikwijls misbruik maakt om onwetende volkeren te pesten en te tiranniseren. Onwetend namelijk betreffende de geheime erediensten waarin ze gedwongen worden te leven door machthebbers met als doel persoonlijke hartstochten te bevredigen. Zo onderzoekt de film de complexe relatie tussen tirannie, culturele expressie en de publieke opinie.

Koumbi est dévastée par la misère et la pauvreté. A en croire les prêtres, seul un sacrifice humain, une pratique délaissée, pourrait inverser le cours des événements. L’empereur, cherchant à consolider son pouvoir, ordonne que Sia, la plus belle jeune fille du village, soit sacrifiée au dieu Python. Sia est sauvée et l’empereur détrôné, grâce à l’intervention de Mamadi, le fiancé de Sia, lieutenant dans la garde impériale. Mais Sia, qui sait très bien que le changement de pouvoir est le résultat d’une ruse, décide de suivre Kerfa, le fou qui dit la vérité sans considération pour celui qui agite le sceptre.

Koumbi is devastated by poverty and misery. According to the priests only a human sacrifice, a practice which has fallen into disrepute, can stem the tide. The emperor, looking for ways to consolidate his power, ordains that Sia, the most beautiful girl in the village, is to be sacrificed to the god Python. Sia is rescued and the emperor dethroned by Mamadi, Sia’s fiancé and a lieutenant in the imperial guard. But Sia, knowing full well that the change of power is the result of a ruse, decides to follow Kerfa, the fool who speaks the thruth irrespective of who sways the sceptre.

Dani Kouyaté, regisseur Geboren in Bobo-Dioulasso, diploma van ‘Etudes Cinématographique’ in Parijs, zoon van acteur Sotigui Kouyaté. Dani Kouyaté realiseerde verschillende kortfilms, een tvserie (A nous la vie) en een langspeelfilm: “Keita, l’héritage du griot” in 1995.

“Sia, le rêve du python” is gebaseerd op het boek van Moussa Diagana. Het scenario en de dialogen werden door regisseur Dani Kouyaté aangepast om deze legende te verfilmen.

Zaterdag 4 mei, 16u

Studio 1 Leuven

Cast Sotigui Kouyaté, Habib Dembélé, Hamadoun Kassogué, Fatoumata Diawara.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

29 • 2003

2003

• 30

MADAME BROUETTE • Moussa Sene Absa • Senegal, 2003 • 104 min • Frans ondertiteld •

T

rots en onafhankelijk duwt Mati haar karretje door de straten van de markt in Sandaga. Ze is gescheiden en samen met haar dochter Ndèye en haar vriendin Ndaxté - die eveneens een gewelddadig huwelijk ontvluchtte - droomt ze ervan een eigen restaurantje te openen.

Mati heeft voorlopig genoeg van mannen en ze wil eigenlijk niets meer met hen te maken hebben. Maar het lot beslist daar anders over. Ze ontmoet de politieagent Naago, een ongelofelijke charmeur en mooiprater. En ondanks alles wordt Mati opnieuw verliefd. Maar op een dag, bij het ochtendgloren, wordt de buurt opgeschrikt: Naago komt tevoorschijn uit het huis van Mati en hij zakt op de grond, doorzeefd met kogels. Wat is er in hemelsnaam gebeurd? Wie heeft de trekker overgehaald?

C’est avec beaucoup de fierté que Mati pousse sa carriole dans les rues du marché de Sandaga. Elle est séparée et vit avec sa fille Ndèye et son amie Ndaxté – qui a fui, elle aussi, un mari violent et rêve d’ouvrir son propre petit restaurant.

Mati en a assez des hommes et veut en finir avec eux. Le sort en a toutefois décidé autrement. Elle rencontre Naago, policier charmeur qui sait parler aux femmes.

Contrairement à ce qu’elle s’était juré, Mati tombe à nouveau amoureuse. Mais un jour, à l’aube, des cris d’effroi réveillent le quartier: à peine sorti de la maison de Mati, Naago s’affaisse sur le sol, criblé de balles. Qu’a-t-il donc bien pu se passer?

Qui a appuyé sur la détente ?

Proud and independent, Mati, nicknamed Madame Brouette, survives by pushing her cart trough the pathways of the market in Sandaga.

Divorces, she shares with her daughter Ndèye and her friend Ndaxté, who has also escaped from a violent marriage, a dream of opening s small restaurant, a snack bar which will allow them to make a living in dignity. She’s had her fill of men and wants nothing more to do with them.

But fate has other ideas and gets her to meet Naago, a local policeman, a charmer, a smooth talker, and Mati falls in love again despite everything. Well, who knows..?

Filmografie MOUSSA SENE ABSA Prix du mensonge (1988) Ken Bugul (1990) Set Setal (1991) Jaaraama (1991) Entre nos mains (1991) Molaan (1992) Yalla Yaana (1994) Twist à Popenguine (1994) Tableau Ferraille (1996) Blues pour une diva (1998) Ainsi meurent les anges (2001) Madame Brouette (2002)

Maandag 5 mei, 22u30

Studio 1, Leuven

cast: Rokhaya Niang, Ousseynou Diop, Aboubacar Sadikh Ba.

Verdeler: CNC

31 • 2003

SOURCE D’HISTOIRE • Adama Roamba • Burkina Faso, 2002 • 22 min •

K

indsoldaten in een van de vele oorlogen op het Afrikaanse continent.

Nadat hij zijn ouders zag vermoorden voor zijn eigen ogen, besluit een kind zich te engageren. Zijn missie: ervoor te zorgen dat andere kinderen niet hetzelfde lot zouden moeten ondergaan als hij.

Les enfants soldats dans la dimension ‘domestique’ et anarchique d’une guerre africaine comme bien d’autres. Après avoir vu égorger ses parents sous ses yeux, un enfant s’engage.

Sa mission : éviter que d’autres enfants subissent le même sort que lui.

zaterdag 10 mei, 20u

Child soldiers in the ‘domestic’ and anarchic dimensions of an African war like many others. After having seen his parents slaughtered before his very eyes, a child enlists in the army. His mission: to avoid other children following his fate.

Studio1, Leuven

CONSEIL INTERNATIONAL DES RADIOS-TÉLÉVISIONS D’EXPRESSION FRANCAISE

ABDERRAHMANE SISSAKO (13 min) Mauretaniër, geboren in Mali, is de stille kracht van de Afrikaanse film. In deze kortfilm reflecteert hij over zijn films en over zijn visie op het beroep van cineast.

MAHAMAT SALEH-HAROUN (13 min) Vooraleer zijn carrière te starten van cineast werkte Haroun lang in de geschreven pers en op radio. Om deze verandering uit te leggen, legt Haroun uit dat voor hem film een van de laatste ruimtes zijn van vrijheid.

Beide kortfilms worden vertoond op maandag 28 april om 20u30 in Pangaea, Leuven.

Journaliste: Katy Léna N’DIAYE Realisatie: Olga BAILLIF

52, Boulevard Auguste Reyers B-1044 Bruxelles Téléphone Fax

322 732 45 85 322 732 62 40

Courrier électronique

cirtef@rtbf.be

2003

• 32

MAANGAMIZI - THE ANCIENT ONE • Martin Mhando, Ron Mulvihill • Tanzanie/US, 2000 • 111 min • Swahili gesproken, Engels ondertiteld •

A

sire, een Afro-Amerikaanse dokteres, wil al heel lang een reis naar Afrika maken. Haar droom wordt werkelijkheid nadat ze een af spraak heeft kunnen maken bij het National Institute of Psychiatric Medicine in Tanzania. Doch, de situatie die ze daar aantreft, heeft ze nooit voor mogelijk gehouden. Haar opleiding heeft haar in ieder geval niet voorbereid op alle mysteries en al de onzekerheid waarmee ze er wordt geconfronteerd. Ze moet zich niet alleen tegen voorouderlijke geesten wapenen, maar ook tegen seksisme, intolerantie en jaloezie in het medische team. Odhiambo, een dokter wiens praktijken door zijn eigen medewerkers nogal sceptisch worden onthaald, is een voormalige collega van Asira. De vertrouwelijkheid tussen beiden leidt ertoe dat Asira eveneens wordt gewantrouwd. Het verhaal wordt extra op smaak gebracht door een aantal psychiatrische patiënten. Samehe bijvoorbeeld, jaagt iedereen de stuipen op het lijf…

Een Belgische première‘én de eerste film uit Tanzanië die ooit op het Afrika Filmfestival wordt getoond.

Vrijdag 2 mei om 22u30:

Studio 1, Leuven

Suite à un accord avec le National Institute of Psychiatric Medicine in Tanzania, Asira, un docteur AfroAméricain, réus-sit à effectuer le voyage.

Mais jamais elle n’aurait pu s’ima-giner ce qu’elle y trouve. Sa formation ne l’a pas préparée à la confrontation avec les mystères et le doute de soi-même. Il n’y a pas que contre des esprits ancestraux qu’elle doit se défen-dre, mais également contre le sexisme, l’intolérance et la jalousie au sein de l’équipe médicale.

Odhiambo, un docteur dont la pratique est vue avec scepticisme par ses propres collaborateurs, est un ancien collègue d’Asira. Quand ils se fréquentent intimement, à son tour Asira perdra leur con-fian-ce.

Realising a long-burning desire, Asira, an African-American doctor, journeys to Africa after securing an appointment with the National Institute of Psychiatric Medicine in Tanzania. What waits Asira is beyond anything she had imagined, for her professional expertise has not prepared her for the mysteries and self-doubt that confront her. Against a backdrop of ancestral spirits, Asire must battle sexism, intolerance, and jealousy from staff members at all levels.

Odhiambo, the doctor whose practises are viewed sceptically among his own staff, is a former colleague of Asira. It is the ready communication in their relationship that breeds contempt and suspicion of Asira’s every move.

cast: Barbara O. Jones, Amandina Lihamba, Samahari Kijeri, Waigwa Wachira.

Contact: Ron Mulvihill

KIRIKOU EN DE HEKS • Michel Ocelot en Raymond Burlet • Frankrijk/België, 1998 • 70 min • Nederlands gesproken •

D

e piepkleine Kirikou komt ter wereld in een Afrikaans dorpje, waarover de met angstaanjagende «fetishen» omringde heks Karaba een verschrikkelijk vloek heeft uitgesproken : de bron is uitgedroogd, de dorpsbewoners worden afgeperst, de mannen worden gekidnapt en verdwijnen één na één. ‘Zij eet ze op’, beweren de dorpelingen bevend van schrik … Kirikou wil het dorp bevrijden van Karaba’s wurgende greep.

Verfrissend en kleurrijk geanimeerd Afrikaans sprookje boordevol tederheid, humor en vrolijke avonturen. Een betoverend visueel spektakel dat nog wordt ondersteund door de prachtige muziek van Youssou N’Dour.

Dinsdag 8 april, 15u Zaterdag 14 april, 15u (video)

CC Strombeek CC Kruisboog, Tienen

Le petit village africain ou est né Kirikou est victime d’un sort jeté par Karaba, une terrible sorcière assistée par des robots dociles et malfaisants. Kirikou décide de briser le sort. Un conte africain pour tous sur une musique de Youssou N’Dour.

Kirikou is born in a small African village which is under the spell of Karaba, a terrible sorceress assisted by docile, evil robots.

Kirikou decides to break the spell. A highly original animated film with music from Youssou N’Dour.

Verdeler: Filmmuseum Brussel

33 • 2003

NOURI BOUZID

N

ouri Bouzid is de vader van de nieuwe Tunesische film. Hij studeerde af aan het INSAS te Brussel met de kortfilm ‘Duel’. Hij assisteerde bij het draaien van een aantal films zoals ‘The raiders of the lost ark’ van Steven Spielberg en ‘Anno Domino’ van S. Cooper. In 1986 draaide hij zijn eerste langspeelfilm ‘De man van as’. Deze film kreeg verscheidene internationale prijzen en luidde een nieuw tijdperk in voor de Tunesische film. Hij werd de regisseur van de taboes en van het onuitgesprokene. Op dit ogenblik heeft hij met zijn vier langspeelfilms en met zijn zeven filmische adaptaties al een vooraanstaande plaats in de geschiedenis van de Tunesische film verworven.

FILMOGRAFIE NOURI BOUZID (°1945, Tunesië) DUEL (1972) L’HOMME DE CENDRES (1986) LES SABOTS EN OR (1988) LA GUERRE DU GOLFE ET APRES (1991) BEZNESS (1992) in LES MAINS DANS LE PLAT (1992) LES TUNISIENNES/BENT FAMILA (1997) POUPEES D’ARGILE (2000)

HEND SABRI Hend Sabri (Tunesië) werd voor het eerst opgemerkt in de film ‘LES SILENCES DU PALAIS (Stilten van het paleis) van 1994. Ze kreeg er onmiddellijk de prijs voor de beste vertolking voor op het Festival Carthago en het Festival van Valencia.

Nadien was ze ook te zien in oa. ‘LA SAISON DES HOMMES‘ (2000), ‘AN EVENING IN JULY’ in de reeks Mama Africa (2000) en in ‘AL KOTBIA’ (2002).

Hend Sabri speelde als debutant zowat iedereen van het scherm in de rol van de 11-jarige Alia in ‘Les silences du palais’.

Ondertussen werd ze dé ster van Tunesische én Arabische film.

Voor haar rol in ‘POUPEES d’ARGILE’ kreeg Hend Sabri de ‘Bayard d’or’ (FIFF, Namur, 2002) voor beste actrice. Trouwens de prijs van de beste mannelijke vertolking ging in Namur naar Ahmed Hafiane, ook voor zijn rol in de gelijknamige film.

2003

• 34

Bouzid, le pére du nouveau cinéma Tunisien, a terminé ses études à l’INSAS de Bruxelles avec un court métrage, Duel. Il a été assistant réalisateur sur le tournage de nombreux films dont ‘Les Prédateurs de l’arche perdue ‘(Spielberg) et ‘Anno Domino’ (S. Cooper).

En 1986, il a réalisé son premier long métrage ‘L’homme de cendres’, qui obtient plusieurs prix et marque une nouvelle ère pour le cinéma tunisien. Cinéaste des tabous et des non-dits, avec ses 4 longs métrages et ses 7 adaptations cinématographiques, Bouzid a laissé son empreinte dans l’histoire du cinéma tunisien.

Father of the New Tunisian cinema, Bouzid graduated from the Brussels film school INSAS with a short film, Duel.

He was assistant director on the set on many films including ‘Raiders of the Lost Ark’ (S. Spielberg) and ‘Anno Domini’ (S. Cooper). In 1986 he made his first feature film “The Man of Ashes”, which won several awards and marked the beginning of a new era for Tunisian cinema. Filmmaker of taboos and of the unspoken, with his 4 features films and 7 screen adaptations, he has left his mark of the history of the cinema in Tunisia.

POUPEES D’ARGILE • Nouri Bouzid • Tunesië, 2002 • 100 min • Arabisch gesproken • Frans ondertiteld •

D

e veertigjarige Berber Omrane, voormalig huisbediende, wordt bemiddelaar van de ‘voor alles goed’-dienstmeisjes. Hij brengt hen van zijn geboortedorp, dat bekend staat voor zijn ‘handige’ vrouwen en voor de techniek van het pottenbakken, naar de nieuwe rijke families die zich in de zogenaamde betere wijken van de hoofdstad hebben gevestigd. Omrane stelt de moeders van de meisjes gerust door de deugdzaamheid van de meisjes te respecteren en door hen een degelijk salaris te garanderen. Maar één van de meisjes, de uitbundige Rebeh, wordt op haar werk als dienstmeisje ruw en onheus behandeld. Ze voelt zich wegglijden naar de genoegens des levens en ze voelt de wind van de vrijheid. Ze kiest dan ook het hazenpad. Deze mislukking blijft aan het geweten van Omrane knagen. Hij gaat in de stad naar het meisje op zoek.

Omrane wordt hierbij vergezeld door Fedhah, een nieuw negenjarig dienstmeisje dat nog wacht om geplaatst te worden. Het kleine meisje ontdekt zo de stad, terwijl ze met meegebrachte klei poppetjes kneedt …

Omrane, la quarantaine, ancienne employé de maison, se sent affranchi en devenant courtier de filles de ménage ‘bonnes à tout faire’, qu’il transporte sur son triporteur de son village natal, célèbre par ses femmes dépositaires du savoir-faire et de la technique de la poterie berbère, vers des familles de parvenus nouvellement installés dans les quartiers faussement de la Capitale. Il se portera garant devant les mères de la vertu et des mensualités de leurs filles. Rebeh, à la beauté rétive, la plus exubérante de ses recrues, submergée par les rudes besognes ménagères, se sentant graduellement happée par la brise des délices de la vie et par le vent de la liberté, prend la poudre d’escampette. Elle reste sur la conscience d’Omrane qui part à sa recherche à travers la ville, accompagné de Fedhah, 9 ans, nouvelle recrue, en attente de placement. La petite fille découvre la ville, pétrissant la motte d’argile emportée dans son balluchon et modelant les poupées d’argile qu’elle écrase une fois finies.

dinsdag 6 mei om 22u30:

Forty-year-old Berber Omrane, a former domestic servant, acts as an intermediary of the housemaids. He takes them from his native village, which is famed for its “nimble-fingered” women and the pottery skills of the inhabitants, to the new wealthy families living in the “better-off districts” of the capital.

Omrane puts the minds of the girls’ mothers at rest by respecting the young ladies’ virtues and guaranteeing them a decent wage. Nonetheless, one of the girls, the exuberant Rebeh, suffers some harsh and discourteous treatment during her service as a housemaid. She finds herself sorely tempted by the pleasures of life and senses the wind of freedom close at hand. She therefore decides to take to her heels. This failure continues to gnaw at Omrane’s conscience. He goes to the city to look for the girl and is accompanied during his travels by Fedhah, a new nine-year-old housemaid who is still waiting to be placed in the service of a household.

Studio 1, Leuven

cast : Hend Sabri, Ahmed Hafiane, Oumeyma Ben Afsia, Lotfi Abdelli.

Contact: Touza Productions

35 • 2003

Zaterdag 19 april, Worldmusic Party Zaal Ons Huis, Goudbloemstraat 28 vanaf 21 tot 4 uur, v.v.k. 4 euro / kassa 5 euro, inclusief gratis cocktail V.v.k: Wereldwinkels, Sax, Méditerranée, Los Buenos T.v.v.: Tropical Team & Cultuur-Ontmoetingsplaats film- en zomerprogrammatie

Zaterdag 24 mei, Wereldfeest Worldmusic Afterparty Zaal Ons Huis, Goudbloemstraat 28 vanaf 23 tot 5 uur, algemene inkom 3 euro T.v.v.: Tropical Team & Cultuur-Ontmoetingsplaats film- en zomerprogrammatie

Zondag 3 augustus: Palestijnse cultuur Stadspark Leuven van 15 tot 19 uur, gratis.

Zondag 10 augustus: Guinese cultuur Stadspark Leuven van 15 tot 19 uur, gratis.

Org.: Integratieraad, Derdewereldraad, Multicult

Onze doelstelling trachten we te bereiken door het kenbaar maken van de aanwezigheid en de eigenheid de allochtonen in het Leuvense en door het proces van samenwerking. Hierdoor proberen we de kennis over en de betrokkenheid van deze groeperingen in onze samenleving te verhogen.

Na zeventien edities in het stadspark, heeft Cultuur-Ontmoetingsplaats duidelijk een eigen traditie opgebouwd. Tijdens de interculturele namiddagen in augustus krijgen de bezoekers telkens een andere cultuur voorgeschoteld. Op elke editie wordt een typische cocktail van eigen gerechten, eigen klederdracht, veel muziek en dans gepresenteerd. In samenwerking met allochtone organisaties traden er reeds Mexicaanse, Indonesische, Koerdische, Marokkaanse, Filippijnse, Chinese, Imazighen, Nepalese en Bhutanese groepen op. De kleinschalige maar intieme namiddagen vormen de kern van Cultuur-Ontmoetingsplaats en dat blijft ook dit jaar behouden. Reserveer alvast zondag 3 en 10 augustus waarop de Palestijnse en Guinese cultuur ten beste wordt gegeven!

Verleden jaar werd al met succes geëxperimenteerd met een verruiming via de Koerdische film Jiyan in Cinema Zed. Dit luik zal dit najaar terug aan bod komen.

Nieuw is echter de reeks wereldmuziekfuiven doorheen het jaar, in samenwerking met de Integratieraad. De niet te missen start hiervan wordt gemaakt op zaterdag 19 april in de zaal Ons Huis in de Goudbloemstraat 28. Ook hierbij wordt telkens een allochtone cultuur op de voorgrond geplaatst! Je zal zeker aangenaam worden verrast door aanpak, inkleding en opbouw van de avond. Van 21 uur tot 4 uur verzekeren dj’s Monia & Hafida tropical ambiance met dansmuziek over de hele wereld tussen een internationaal publiek.

Daarnaast zal dit jaar de afterparty van het Wereldfeest op 24 mei ook doorgaan onder de noemer Cultuur-Ontmoetingsplaats Wereldmuziekfuif. De deuren gaan open vanaf 23 uur in zaal Ons Huis, met algemene inkom 3 euro, zonder voorverkoop.

Ambiance verzekerd! Just Be There!

2003

• 36

ALI ZAOUA • Nabil Ayouch • Marokko/Frankrijk, 2000 • 90 min • Nederlands en Frans ondertiteld •

A

li, Kwita, Omar en Boubker zijn straatkinderen. Ze hebben Dib en zijn bende verlaten en leven voortaan op hun eentje in de haven van Casablanca. Ali wil namelijk weg, ver weg. Hij wil zeeman worden en een reis rond de wereld maken. Tussen de kinderen bestaat een hechte vriendschapsband. Tijdens een gewelddadige confrontatie met Dib’s bende sterft Ali. Zijn vrienden brengen zijn lichaam terug naar de haven en beslissen om hem te begraven als een prins.

Beste vertolking en Jongerenprijs op het festival van Namen 2000. Prijs van de beste film op het festival van Mannheim en Stockholm. Oecumenische prijs Festival du Monde in Montréal 2000. Beste film Fespaco 2001, het belangrijkste filmfestival in Afrika.

zaterdag 19 april, 20u

CC Kruisboog, Tienen

Ali, Kouka, Omar et Boubker vivent dans la rue. Depuis des années, la rue est leur maison et la jungle qui la peuple, leur nouvelle famille. Leur quotidien est fait de violence, de mendicité, de prostitution et d’indifférence. La mort de l’un d’eux, lors d’un règlement de comptes entre bandes rivales, révèlera les valeurs humaines de la bande d’enfants. Ils ont pris la décision irrévocable d’enterrer leur ami ‘comme un prince’. Dans cette difficile entrepise ils seront aidés par un adulte, un pêcheur, qui s’était lié d’amitié avec le gamin disparu.

Ali, Kouka, Omar and Boubker are street children. For years, the street has been their home and the wild people who inhabit it their new family. Their daily lives are filled with scenes of violence, begging, prostitution and indifference. One of them dies, during a settling of scores between rival gangs.

However, awful tragedy reveals the human values of these group of children.

They take the irrevocable decision to burry their friend like a prince A fisherman, who stuck up a friendship with the child that disappeared, helps them.

Cast Saïd Taghmaoui, Mounïm Khab, Mustapha Hansali

Verdeler: Cinélibre

DE GOUDEN VOETBAL - LE BALLON D’OR • Cheick Doukouré • Guinée/Frankrijk, 1992 • 100 min • Nederlands ondertiteld •

D

e twaalfjarige Bandian wil voetballer worden. Hij doet allerlei jobs om geld bijeen te sparen om zich een leren voetbal te kopen.

Opeens krijgt hij een bal van een Europese dokter, Madame Aspirine. De ‘Gouden Voetbal’ is een vlot gemaakte en heel onderhoudende jeugdfilm. Grappig, ondeugend schrikt de cineast er niet voor terug om enkele sociaal-economische problemen aan te snijden. Met de rapporten in de media over mensenhandel in het voetbalmilieu een razend actuele film.

Le petit Bandian, un as du ballon, rêve de posséder un vrai ballon en cuir. Madame Aspirine, un docteur venant d’Europe, offre à Bandian le ballon tant désiré. L’histoire du film tourne autour de cet élément, porteur d’aventures et de mésanventures qui voient Bandian grimper tous les échelons jusqu’à son départ pour un club de foot français.

zaterdag 3 mei, 14u zaterdag 3 mei, 15u zondag 4 mei, 14u woensdag 7 mei, 14u zondag 11 mei, 15u

Littel Bandian, a wizard with the football, dreams of one day owning a real leather football.

Studio 2000, Haacht CC Kruisboog, Tienen Studio 2000, Haacht Studio 2000, Haacht CC De Meent, Alsemberg Verdeler: Jekino

37 • 2003

Joker toerisme 3000 Leuven Boekhandelstraat 3 Tel. 016/22.65.50 - fax 016/22.75.37 leuven@joker.be Open maandag tot vrijdag 10-13 uur, 14-18 uur zaterdag vanaf 26 januari tot 31 augustus 10-13 uur

NOEL 71 – NATAL 71 • Margarida Cardoso • Portugal/België 1999 • 52 min (video, documentaire) • Portugees gesproken, Frans ondertiteld • ‘Natal 71’ is de naam van een langspeelplaat die door de fascistische vrouwenbeweging in Portugal werd geproduceerd voor de kerstdagen in 1971. Deze elpee werd geschonken aan alle soldaten die in de koloniale oorlog in Afrika vochten. Wie kwam er op het idee om muziek aan te wenden voor koloniale propaganda en om zo de moegetergde soldaten aan te moedigen om verder te vechten? Tot op welke hoogte waren de soldaten zich ervan bewust dat het om koloniale propaganda ging? De vraag of theater en muziek een rol kunnen spelen in een oorlog wordt hier gesteld. Er wordt tevens nagegaan wie het ‘beeld’ van de koloniale oorlog controleerde.

“Natal 71” est le nom d’un disque produit par l’organisation des femmes fascistes pour les militaires se trouvant en Afrique dans la guerre coloniale à Noël 1971. Qui a eu cette idée pour faire de la propagande colonial et pour encourager encore ces soldats qui ne voulaient plus se battre dans cette guerre sans fin ? Le film se demande aussi comment le théâtre et la musique peuvent jouer un rôle dans une guerre ?

Qui contrôlait l’image de cette guerre coloniale ?

dinsdag 29 april,20u30

Pangaea, Leuven

“Natal 71” is the name of a record produced by the Movimento Nacional Femino (National Women’s Movement) and offered to the soldiers at war in the Portuguese colonies. Who had the idea to produce a record to give to the soldiers fighting oversees in the colonies?

To what point were the artists and soldiers aware of the nature of the propaganda contained therein? What kind of artistic expression is there about war in the theatre or in music? Who controlled the “image” of the colonial war in- and outside the armed forces in Portugal.

Verdeler: RTBF

O GOTEJAR DA LUZ (Light drops) • Fernando Vendrell • Mozambique/Portugal, 2001 • 90 min • Portugees gesproken, Engels ondertiteld • Het verplichte werk van de Mozambiquanen op de katoenplantages tijdens de koloniale tijd is een mooi voorbeeld hoe het koloniale systeem het Afrikaanse leven vernietigde en verarmde. Het verhaal wordt verteld vanuit de herinneringen van Rui Pedro, een zoon van een koloniale gewestbeheerder. Hij beleefde als zoon van Portugese kolonialen zijn kindertijd op de vooravond van de onafhankelijkheid in Mozambique. Op een gegeven ogenblik leert hij dat er twee werelden zijn, deze van de Europeanen en deze van de Afrikanen. Hij moet tussen twee culturen kiezen: tussen hen die bevelen en hen die orders uitvoeren, of tussen geweld en vrede.

Op 14-jarige leeftijd maakt een tragische gebeurtenis een abrupt einde aan de kindertijd van Rui Pedro.

A travers des plantations de coton au Mozambique, sous le régime colonial, les effets pervers du colonialisme se dévoilent. Rui Pedro vit son enfance au Mozambique à la veille de l’indépendance, au milieu d’un paysage africain perdu dans la nature sauvage, traversée par une rivière mystérieuse. Fils de colons portugais, il va très vite apprendre a distinguer deux réalités distinctes, celle de colons blancs, et celle des indigènes, la culture européenne et la culture locale, celle du maître et celle de l’esclave, la violence et la paix. L’amour et la passion. A l’âge de quatorze ans, envisageant la destruction inévitable de son enfance, Rui Pedro va être obligé de choisir l’une des multiples ‘marges de sa rivière’.

zondag 4 mei, 22u30

Studio 1, Leuven

Cast: Alexandra Antunes, Amaral Matos, Alberto Magassela, Vitor Norte, Carla Bolito.

The forced work of the Mozambicans at the cotton plantations in during colonial times is a good example how the colonial system destroyed and impoverished African life.

The story is seen through the memories of Rui Pedro a son of a colonial administrator. At the eve of independence, he lived his childhood in Mozambique in a place lost in the forest, near a mysterious river. He is the son of Portuguese colonists and at a certain moment he learned to recognise two distinct worlds, the European and the African one. He has to choose between two cultures, between those who command and those who have to obey orders, or between violence and peace. At 14 he will be confronted with the tragic and inevitable destruction of his childhood.

Contact: Cinemate, Loures www.gotejardaluz.com

39 • 2003

2003

• 40

MAMA ALOKO • Jean Odoutan • Benin/ Frankrijk, 2001 • 90 min • Frans gesproken, Engels ondertiteld •

M

ama Aloko is een klein Afrikaans familierestaurant te Belleville in Parijs. Moeder en zoon hebben er alles voor over om het hoofd boven water te houden. Tot er een bezoek van de gezondheidsinspectie wordt aangekondigd. Ze moeten de oude onhygiënische ijskast zo vlug mogelijk vervangen. Onder de klanten van het restaurant vinden we een aantal personages die op karikaturale wijze een doorsnede zijn van het multiculturele Parijs: de jonge Arabisch-Franse politieagent, de mislukte schrijver, de Aziaat, de zwarte prostituee. Met de inspectie boven haar hoofd en bedolven onder de heersende spanningen in de multiculturele wijk, slaagt Mama Aloko er toch in om bij te dragen tot de sociale cohesie van de wijk.

vrijdag 9 mei, 22u30

Studio 1, Leuven

Mama Aloko est un petit restaurant africain de Belleville, Paris, à gestion familiale. Mére et fils se donnent à faire pour résister aux difficultés. Mais l’annonce d’un contrôle d’hygiène imminent les met en crise. Ils doivent absolument remplacer le frigo qui est dans un piteux état ! Parmi leurs clients habituels, on retrouve des personnagesclé, proposés de façon caricaturale, de la communauté métisse parisienne : un jeune policier arabo-français, un écrivain manqué, l’Asiatique, la prostituée noire.

Parmi les mille tensions d’une cohabitation forcée, Mama Aloko parvient à donner un peu de chaleur au quartier et à retrouver une solidarité perdue.

Mama Aloko is a small family-run African restaurant in Belleville, Paris.

Mother and son run themselves off their feet to resist difficulties, but the warning of an imminent hygiene inspection is a disaster for them. They absolutely have to replace the fridge, which is falling to pieces! The regular clients include key characters, portrayed in caricature, of the mixed Parisian community: a young Arab-French policeman, a failed writer, the Asian, the black prostitute. In the thousand tensions of forced cohabitation, Mama Aloko succeeds in giving some warmth to the neighbourhood and restoring a lost solidarity.

Cast: Laurentine Milebo, Jean Odoutan, Antoine Champene, Michel Barry.

Contact: 45 RDLC

SATIN ROUGE • Raja Amari • Tunesië, 2001 • 91 min • Arabisch gesproken, Nederlands/Frans ondertiteld •

L

ilia woont in Tunis. Ze is een respectabele weduwe en een goede moeder. Op een dag vermoedt ze dat haar dochter een relatie heeft met haar muziekleraar die in het cabaret ‘Le satin rouge’ werkt. Uit nieuwsgierigheid begint ze heimelijk het etablissement te bezoeken. Maar ze raakt al snel bevriend met de buikdanseressen. De invloed van deze nieuwe wereld van de nacht brengt haar diepste emoties aan de oppervlakte en ze beslist om ook buikdanseres te worden. Na deze ervaring zal haar leven nooit meer hetzelfde zijn: ze ontdekt niet alleen een andere wereld, maar ook zichzelf.

Lilia est une femme respectable, une mère attentionnée à Tunis.

Préoccupée par la nouvelle relation de sa fille avec le musicien d’un cabaret ‘le Satin rouge’, elle commence à fréquenter cet établissement. L’impact avec un monde aussi éloigné de sa réalité, le monde de la nuit, finira par faire vaciller ses certitudes.

Ses frustrations d’une vie non vécue remontent à la surface, tout comme le font ses émotions refoulées. Lilia ne sera plus la même après cette expérience. Elle découvre un autre monde et soi-même.

donderdag 8 mei, 20u

Studio 1, Leuven

Cast: Hiam Abbass, hend El Fahem, Maher Kamoun.

Lilia is a respectable woman and attentive mother. Worried about the new relationship of her daughter with a musician in a cabaret, the Satin rouge in Tunis, she begins to go there, because she suspects her daughter having an affaire with one of the musicians. The impact with a world so far from her reality, the world so far from her reality, the world of the night, will end up by shaking her certainties. The frustrations of a live she has not lived emerge together with repressed emotions and the woman that comes out of all this will not be the same Lilia.

Verdeler: ABC

41 • 2003

VROUW HOLLE Craenendonck 5, Leuven 016 23 67 18 http://www.bioshop.be

K. Mercierstraat 23 3200 AARSCHOT http://www.elfuremis.org

PARIJSSTRAAT 40, LEUVEN Tel.: 016/29 08 63 Fax: 016/22 05 36

www.lacantina.be Alle dagen open van 18.30 tot 23 u.

Zondag van 18 tot 22 u.

LIFE AND DEBT • Stephanie Black • USA, 2001 • 86 min (documentaire) • Engels gesproken • Deze bekroonde documentaire geeft vanuit het perspectief van de Jamaïkaanse landarbeiders een doordringende kijk op de globalisatie. De prachtige en pakkende beelden staan in scherp contrast met de informatie over de effecten van de structurele aanpassingen en de strenge monetaire overheidsprogramma’s van het IMF en de Wereldbank op de ‘Derde Wereld’.

Angstaanjagende interviews worden tegenover de prachtige Jamaïkaanse natuur - zand, zon en zee – geplaatst. Het is een land waar Westerse toeristen volop genieten, maar waar het voor de eigen inwoners moeilijk is om te leven. Dit is slechts één van de vele voorbeelden van de invloed van de economische globalisatie op de landen in ontwikkeling.

‘Life and debt’, een must voor anti-globalisten.

Ce documentaire primé, à travers la perspective des paysans jamaïcains, donne une idée nouvelle de la globalisation et d’un certain nombre de ses nouveaux instruments. Les superbes images‘émouvantes des films sont une ironie en contraste avec les informations concernant les effets sur le “tiers monde” des réglementations sévères et des programmes monétaires du FMI et de la banque mondiale.

L’essentiel du programme est constitué d’interviews poignantes tournées devant des paysages idylliques de plage, soleil et mer, dont les touristes occidentaux profitent, et ou pour les habitants, la vie est très difficile.

C’est à nouveau un exemple de l’influence de la globalisation‘économique sur les pays en voie de développement.

maandag 5 mei, 22u30 donderdag 8 mei, 22u30

This award winning documentary takes a penetrating look at globalisation and some of its instruments from the perspective of Jamaican farmers. Rendering some of the most beautifully captured picturesque images, the subject matter of Life and Debt is ironic in it’s contrast to the information it gives on the effects on the “Third World” of the structural adjustment and monetary austerity programs of the IMF and World Bank. Spine chilling interviews juxtaposed with Jamaican scenery of land of sea, sand and sun, with Western tourists enjoying a land that is not easy for it’s own people to enjoy, is a prime example of economic globalisation on the world’s developing countries.

Studioke, Leuven Studioke, Leuven Contact: Stéphanie Black

43 • 2003

ZUID AFRIKA Het apartheidsregime is nu al meer dan tien jaar achter de rug. Haar ooit zo florerende (propaganda) film machine stuikte in elkaar. De “nieuwe” overheid meende aanvankelijk in dat decennium dat film zeker niet tot de prioriteiten voor de opbouw van het land behoorde. Haar opvatting lijkt zich te wijzigen. Ondertussen zijn er toch een aantal interessante producties tot stand gekomen. Deze kwamen in de tweede en de vierde editie van het Festival al aan bod, en het resulteerde ook in de Belgische distributie door Jekino van PALJAS van Katinka Heyns. Met de achtste editie probeert het filmfestival opnieuw stemmen uit Zuid Afrika te laten horen. MALUNDE van de jonge Stefanie Sycholt is een oproep aan de blanken die het oude Zuid Afrika niet hebben losgelaten om het “nieuwe” een kans te geven en samen op zoek te gaan naar een gemeenschappelijke toekomst. Dat ook in het “nieuwe” Zuid Afrika” vooral jongeren uit de sloppenwijken uit de maatschappelijke boot vallen is het thema van HILLBROW KIDS. Muziek is belangrijk voor de Zuid Afrikaanse identiteit en het is een onderdeel van de populaire prent GOD IS AFRICAN. Tenslotte meende het festival ook de jonge Zuid Afrikaanse cineaste Wendy Morris te moeten steunen. Zij maakte de kortfilm ROYAL HUNGER die de uiting is van haar verbazing over het feit dat in een Belgisch museum de pioniers en handlangers van Leopold II bij zijn meedogenloze kolonisatie van Kongo nog altijd als “helden” aan het publiek getoond worden. Het kan als een vingerwijzing gezien worden voor het feit dat er (nog) nooit Belgische “waarheids-commissie” over het eigen koloniale verleden gehouden werd.

© Christian Schwetz 2003

• 44

IT’S MY LIFE • Brian Tilley • Zuid Afrika, 2001 • 55 min (documentaire, video) • Engels gesproken, Frans ondertiteld •

D

eze documentaire toont vijf maanden uit het leven van Zackie Ahmat, de leider van de sensibiliseringscampagne voor de strijd tegen aids in Zuid-Afrika. Via beelden van zijn publieke en privéoptredens, van conferenties en interviews, van betogingen en rechtszaken, van zijn kantoor en zijn thuis, en van de medische kabinetten kan de kijker zijn militantisme volgen. Dit is in het bijzonder gericht tegen de multinationale farmaceutische ondernemingen die hospitalen beletten om geneesmiddelen te gebruiken die aids-patiënten en seropositieven kunnen helpen. Het is een prachtige audiovisuele symfonie die duidelijk de energie en het heldere denken van het charismatisch hoofdpersonage op de voorgrond brengt.

© Eric Miller

Prix spécial du Président Vaclav Havel, One World International Human Rights Film Festival, Prague 2002, Prix des Droits Humains, offert par le CECI (Centre Canadien d’Etudes et de Coopération Internationale), 18eme Journées du Cinéma Africain et Créole, Montréal 2002, Festival du Film Gay et Lesbien, Paris 2001, 12eme CISMA Ouagadougou, Burkina Faso 2001, Seoul Human Rights Film Festival ZuidKorea 2002 woensdag 30 april, 20u30

Cinq mois dans la vie de Zackie Achmat, le leader de la campagne de sensibilisation pour la lutte contre le sida en Afrique du Sud. A travers des images de son existence publique et privée, des conférences, des interviews, des manifestations, des salles de tribunal, son bureau et son habitation, des cabinets médicaux, on suit plus particulièrement son militantisme contre les multinationales pharmaceutiques qui empêchent les hôpitaux et les cliniques d’utiliser des médicaments communs pour aider les malades atteints du sida et ceux séropositifs. Une symphonie sonorevisuelle qui rend l’énergie et la lucidité d’un personnage charismatique.

Five months in the life of Zackie Achmat, activist and leader of the awareness-raising campaign for the fight against Aids in South Africa. Through images of his public and private existence, lectures, interviews, demonstrations and courts of law, his home and the medical practice, we follow in particular his activism against the pharmaceutical multinational corporations that prevent hospitals and clinics using common medicines to help Aids and Hiv+ patients. A sonorous-visual symphony that reflects the energy and lucidity of a charismatic personality.

Pangaea, Leuven Contact: Dominant 7, Parijs

PALJAS • Katinka Heyns • Zuid-Afrika, 1998 • 117 min • Nederlands en Frans ondertiteld •

H

endrik Mc Donald, een man van middelbare leeftijd, is verant woordelijk voor een afgelegen spoorwegstation. Zijn carrière heeft duidelijk betere tijden gekend maar ook zijn vrouw Katrien en hun twee kinderen, de achttienjarige Emma en de negenjarige Willem treffen het niet. Vier jaar geleden stopte Willem met praten en sindsdien speelt ook Katrien geen piano meer. Dan komt een circus langs en verblijft enkele dagen naast het station. Willem leert een clown kennen. Het zal de familierelatie grondig veranderen.

OCIC prijs en publieksprijs op Focus op het Zuiden 1999.

Winnaar van 12 MNET All Africa Film Awards.

Paljas raconte l’histoire d’une famille ordinaire qui voit sa vie bousculée quand un cirque visite leur quartier. Surtout la rencontre entre un clown et le fils Willem a des conséquences miraculeuses.

vrijdag 25 april, 20u30 zondag 11 mei, 20u

This is the story of an ordinary family whose lives are changed by a miracle. The miracle centres around the relationship between a clown and a young boy.

Studio, Tervuren CC Meent, Alsemberg

Cast: Marius Weyers, Aletta Bezuidenhout, Liezel van der Merwe, Larry Leyden, Jan Ellis, Ian Roberts, Ellis Pearson.

Verdeler: Jekino

45 • 2003

La Royale Hotel Grand CafĂŠ (tegenover het station) Martelarenplein 6 3000 Leuven tel: 016/22 12 52

Van harte welkom in Leuven Soyez les bienvenues Ă Leuven Herzlich Wilkommen in Leuven Hearty welcome in Leuven

GOD IS AFRICAN • Akin Omotoso • Zuid-Afrika, 2001 • 90 min • Engels gesproken •

I

n 1995 heerste er overal in Zuid-Afrika - en in de hele wereld opgetogenheid over de succesvolle Zuid-Afrikaanse algemene verkie zingen die het begin van een nieuwe democratie aankondigden. Met dit wereldwijd herwonnen vertrouwen begint de Zuid-Afrikaanse regering een vooraanstaande rol te spelen in de Afrikaanse politiek en tracht ze de executie van de schrijver en milieuactivist Ken Saro Wiwa en acht andere mannen een halt toe te roepen… In het centrum van Johannesburg doet tegelijkertijd het gerucht de ronde dat de studenten Femi en Keorapetse op de Key University Campus iets groots plannen via de studentenradio Studio, maar niemand weet precies wat. Hun plan is om de luisteraars bewust te maken van de schendingen van mensenrechten. Ze willen illegaal boodschappen van hoop op de vrijlating van Wiwa en de anderen de ether insturen. Het enige probleem voor hen is het hoofd van het radiostation, Zodwa, en haar principe van ‘geen politiek op de radio’. De studenten moeten dus via één van de radiomakers toegang verkrijgen tot de zender om hun plan te kunnen uitvoeren …

zondag 27 april, 20u maandag 28 april, 22u30

Cinema Zed, Leuven Cinema Zed, Leuven

A Johannesburg, dans les alentours du campus de la Key University, Femi et son compagnon d’études Keorapetse projettent un gros coup à la station radio universitaire, la Unique radio. En réalité, il s’agit d’une tentative pour mettre en lumière le problème de la violation des droits humains en Afrique. Leur plan est simple : ils ont l’intention de saboter la fréquence de la radio et d’introduire des messages pour la libération de Ken Siro Wiwa et d’autres détenus. L’unique obstacle est représenté par Zodwa, le responsable de la radio, hostile à la politique on-air. A Femi et Keorapetse, il ne reste plus que faire des boniments au dj de la radio pour avoir la voie libre et pour saboter l’émission.

Cast: Hakeem Kae Kazim, Sam Sabiti.

The year is 1995 and the general feeling across South Africa and the world is elation at the successful 1994 South African general elections that heralds the dawning of a new democracy.

Thrust onto the world stage, South Africa begins to play an integral role in African affairs and attempts to halt the executions of the writer/ environmentalist Ken Saro Wiwa and eight other men. The South African government chooses a ‘quiet persuasion’ in its approach. In downtown Johannesburg, word around the Key University campus is that students Femi and Keorapetse are planning something big at the student radio station, but no one knows what.

Contact: the National Film and Video Foundation SA

HILLBROW KIDS • Michael Hammon, Jacqueline Gorgen • Zuid-Afrika, 1999 • 94 min (documentaire) • Engels gesproken •

E

en rondtrekkende zangeres vergezelt ons op een trip doorheen Johannesburg. Al snel worden we geconfronteerd met de dagelijkse tragedie van de straatkinderen. Zij komen allen vanuit de townships naar de grote stad om hun dromen te verwezenlijken. Vusi leeft van het bedelen. Wanneer hij naar zijn moeder terugkeert, spoort een innerlijke stem hem aan om weer opnieuw te vertrekken. Silas is wanhopig op zoek naar hulp. Bheki is een lijmsnuiver. Shadrack is zeker dat hij het op een dag zal maken.

Signis prijs Milaan 2000.

woensdag 7 mei, 22u30 vrijdag 9 mei, 22u30

Studioke, Leuven Studioke, Leuven

Une chanteuse ambulante sudafricaine nous accompagne sur les routes de Johannesbourg. Sous ses yeux se déroule la tragédie quotidienne des enfants de la rue. Ils viennent tous des township, pour poursuivre le rêve de la grande ville. Vusi vit en faisant l’aumône.

Quand il rentre chez sa mère, une voix lui dit de repartir. Slas cherche désespérément de l’aide. Bheki s’étourdit en reniflant de la colle. Shadrack est convaincu de s’en sortir un jour.

A South African minstrel takes us through the streets of Johannesburg and under his eyes the daily tragedy of the street kids is played out. They all come from the townships in pursuit of the dream of the big city. Vusi lives from begging. When he goes home to his mother, a voice tells him to leave again.

Silas is desperately in search of help. Bheki sniffs glue to dull his senses. Shadrack is sure that one day he ‘ll make it.

Contact: Media Luna

47 • 2003

Dubbeltentoonstelling

17 – 24 MEI 2003 CONGO 2000 Reis langs vergeten ziekenhuizen De situatie van de gezondheidszorg in het hedendaagse Congo Een fototentoonstelling van Artsen Zonder Grenzen Foto’s Roger Job

STRAATMEISJES VAN KINSHASA Het dagelijkse leven van de straatmeisjes in Kinshasa Een project van Gynaika vzw Foto’s Yasmina Van Assche

opening zaterdag 17 mei om 15 u Iedereen welkom !

openingsuren alle dagen 12 tot 17 u woensdag 12 tot 20 u zondag en maandag gesloten Bibliotheek Tweebronnen Rijschoolstraat 4 bus 101 3000 LEUVEN

Een tentoonstelling van Artsen Zonder Grenzen en Gynaika in samenwerking met het Cultuurcentrum Leuven en het Afrika Filmfestival.

2003

• 48

MALUNDE • Stefanie Sycholt • Duitsland/Zuid-Afrika, 2001 • 119 min • Engels gesproken •

E

en ontroerend verhaal over het zwarte straatkind Wonderboy en de blanke soldaat Kobus die zich samen op weg begeven in het ZuidAfrika na de apartheid. Wonderboy is een onvermoeibare elfjarige jongen die de harde criminaliteit in de straten van Johannesburg tracht te overleven. Hij en zijn vriendje staan bovendien onder zware druk van Stix, een lepe dealer en gangster. Kobus, een soldaat die vroeger in functie van he apartheidsregime stond, brengt nu zijn dagen door als reizend verkoper van boenwas. Hij mijmert vaak over de ‘goede oude tijd’, toen hij nog ‘iemand’ was en af en toe zelfs een medaille kreeg opgespeld. De wegen van beide hoofdpersonages kruisen elkaar wanneer Wonderboy de wraaklustige Stix wil ontvluchten. Hij duikelt als bij toeval in de auto van Kobus en onder het mom van een car-jacking beveelt hij Kobus plankgas te geven. Kobus blijkt op weg te zijn naar Kaapstad. Wonderboy kan hem uiteindelijk - overtuigen een lift te geven. Wonderboy zoekt immers zijn moeder, een gevangengenomen anti-apartheidsactiviste. Na vele omzwervingen botst het tweetal op de harde waarheid... Een meeslepende film die veelvuldig werd bekroond.

Malunde won zes AVANTI Awards, de meeste prestigieuse Zuid-Afrikaaanse filmprijzen, voor beste film, beste regisseur, beste acteur (gedeeld onder de twee belangrijkste acteurs van Malunde), beste cinematografie en best Supporting Actor.

Malunde raconte l’histoire émouvante d’un enfant des rues de race noire, Wonderboy, et du soldat blanc Kobus, sur les routes de l’Afrique du Sud de l’après-apartheid. Wonderboy est un infatigable gamin de 11 ans qui tente de survivre dans les rues de Johannesburg, fortement touchée par la criminalité. Lui et son ami sont en outre aux prises avec Stix, un dealer et gangster rusé. Kobus, exsoldat du régime de l’apartheid, est devenu vendeur ambulant de cire. Il rêve souvent du “bon vieux temps”, lorsqu’il était encore ‘quelqu’un’ et qu’il recevait même de temps en temps une médaille.

Les routes de ces deux personnages se croisent lorsque Wonderboy tente d’échapper à la vengeance de Stix. Il atterrit miraculeusement dans l’auto de Kobus et le menace de car-jacking pour le contraindre à démarrer à toute vitesse.

Kobus est en route pour Le Cap. Wonderboy réussit finalement à le convaincre de l’emmener. Wonderboy est en effet à la recherche de sa mère, une activiste antiapartheid qui a été mise sous les verrous.

Après bien des pérégrinations, le duo devra affronter la cruelle vérité. Un film passionnant couronné à de nombreuses reprises.

zaterdag 3 mei, 16u woensdag 7 mei, 20u

South Africa, after the end of apartheid: Wonderboy, a wiry 11year-old, is trying to survive on the streets of crime-ridden Johannesburg. Kobus, a former soldier of the apartheid government’s army, can’t forget the “good old days” when he was “somebody” - a soldier who received a medal for special bravery. Now he’s suffering from the usual war veterans’ syndrome, unable to cope with the real world, haunted by horrific dreams, unemployed, living off his brother’s family and waiting for something to happen that will make life worth it again. KOBUS’s sister-in-law forces him to take a job as a travelling salesman for a home-order company. His Pickup car loaded with tins of Rainbow Wax – to shine up the nation’s furniture, Kobus meets up with Wonderboy at a traffic intersection, where the boy eagerly cleans the car’s windscreen. And so begins a journey in which they move from mutual antagonism and suspicion, even hatred, to friendship.

KOBUS is not much of a salesman - but WONDERBOY is!

Malunde won six AVANTI Awards, the prestigious South African film award, for Best Picture, Best Director, Best Actor (shared between the two main actors of Malunde), Best Cinematography and Best Supporting Actor.

Studio 1, Leuven Studioke, Leuven

Cast: Ian Roberts, Kagiso Mtetwa, Musa Kaiser, Wilmien Rossouw, Grethe Fox, Dolly Rathebe, Esmeralda Bihl

49 • 2003

RD CONGO De filmproductie uit de Democratische Republiek Congo blijkt voor 2002 nog verder gereduceerd te zijn tot enkele ideoproducties. Het paradoxale is dat er van de meer dan 15 televisiestations die in 2002 en begin 2003 in Kinshasa actief zijn amper en zelfs geen impulsen komen om locale dvd, video of filmproducties tot stand te brengen. Gelukkig zijn een aantal Kongolese regisseurs druk in de weer zoals een Jean Michel Kibushi die in maart-mei 2003 de laatste hand legt aan zijn nieuwe animatiefilm L’HERITIER. In het kader van de 8ste editie van het festival wordt er opnieuw een blik geworpen op het koloniaal verleden met de klassieker TERRES BRULEES - VERSCHROEIDE AARDE van Charles Dekeukeleire uit 1934.

Het Festival wil met de film ROYAL HUNGER van de Zuid Afrikaanse Wendy Morris de erg actuele problematiek van de aanwezigheid van koning Leopold II en zijn medewerkers in de Onafhankelijke Kongostaat (1885-1908) onder de aandacht brengen van het Belgische en het internationale publiek.

Daarnaast zijn er de twee videodocumentaires WASHINGTON, BRUXELLES-KINSHASA en AU NOM DE MON PERE. Beide films, de ene gedraaid door een Belg en de andere een Kongolees, behandelen bijna dezelfde thematiek waarbij de verbondenheid van mensen uit het hedendaagse Kongo en uit België aan bod komt.

2003

• 50

AU NOM DE MON PERE • Mwézé D. Ngangura • Demoratische Republiek Kongo/België, 2001 • 50 min (video) • Frans gesproken •

O

p een ogenblik dat een groot aantal Kongolezen om verscheidene redenen trachten naar Europa te komen, wil Paul Musuamba precies het omgekeerde. Hij is een verpleger in Brussel, maar zijn grootste obsessie is met alle man en macht terug naar zijn geboorteland te keren. Welk waren de dromen van Paul toen hij besloot om naar Europa te komen? Waarom wil hij precies nu terugkeren? Heeft hij gelijk of heeft hij ongelijk? Deze vragen moeten gezien worden in het licht van een vader, waarvan hij de enige zoon is.

dinsdag 1 mei, 20u30

Pangaea, Leuven

A l’heure où pour différentes raisons, un grand nombre de congolais bravent différentes embûches pour ‘conquérir l’Europe’, la démarche de Paul Musuamba semble s’inscrire à contre-courant de l’actualité. Paul Musuamba exerce le métier d’infirmier à Bruxelles, mais son obsession première est de retourner dans son pays natal. Quels étaient les rêves de Paul en arrivant en Europe ? Pourquoi veut-il rentrer maintenant ? A-t-il tort, a-t-il raison ? Ces questions tournent autour de l’image d’un père dont il est le fils unique.

Verdeler: Sol’Oeil Films, Brussel

WASHINGTON, BRUXELLES-KINSHASA • Fabian Hannaert • België, 2002 • 47 min • Frans gesproken •

N

geleka Dyiombo, zegt Papa Washington, is in België aangekomen in 1989, vergezeld van zijn Kongolese werkgever destijds om als bediende te werken in zijn verblijfplaats te Waterloo. Deze laatste had hem ook beloofd zijn vrouw te laten overkomen maar hield zijn woord niet. Jaren leefde hij hier in de clandestiniteit. Op zekere dag krijgt hij de gepaste papieren en zo het recht om zijn vrouw naar hier te halen. Papa heeft gevraagd om hem te filmen en de filmcassetten aan zijn vrouw te bezorgen.

De film bestaat uit drie delen: de brief van Washington aan zijn vrouw Mado, daarna de brief van Mado aan Washington, en een derde maar kortste deel. Het laatste deel zou het vreugdevolste deel moeten zijn maar het is het triestigste deel geworden. Het zou hun weerzien moeten tonen na zovele jaren scheiding.

donderdag 1 mei, 20u30

Pangaea, Leuven

Ngeleka Dyiombo, dit Papa Washington, est arrive en Belgique en 1989, amené par son employeur congolais de l’époque pour travailler comme domestique dans se résidence de Waterloo. Ce dernier lui avait promis de faire venir sa femme par la suite mais ne tint jamais parole. Pendant des années il vivait dans la clandestinité. Un jour il a obtenu des papiers et donc le droit – théorique – de faire venir sa femme auprès de lui.

Papa a demandé de le filmer pour envoyer les casettes à sa femme.

Le film est constitué de trois parties : la lettre de Washington à sa femme Mado, ensuite la lettre de Mado à Washington, et enfin une troisième partie la plus courte.

Ngeleka Dyiombo, nicknamed Papa Washington, arrived in Belgium in 1989. His Congolese employer at the time had brought him to work as a servant in his home in Waterloo. The employer also promised to bring his wife afterwards, but never did. For years, he lived underground, but one day, he got his papers and so – theoretically – he had the right to bring his wife to live with him. Papa asked someone to film him so that he could send the tapes to his wife.

There are three parts to this film: Washington’s letter to his wife Mado, then Mado’s letter to Washington and finally, the third and shortest part.

Verdeler: Fabian Hannaert

51 • 2003

AFRIKA’ZA AFRIKA’ZA is de naam van het Brussels collectief dat diverse zangers en rappers verenigt: In Leuven komen Cyborg en All-Rio Massive.

Afrika’Za nam in 2001 deel aan de buurtfeesten van Brussels Gekleurd.

Ze hebben net een nieuwe CD op de markt. Het werd een originele compositie van hiphop, funk, R’nB en Swing met een Afro-Latino accent. Kort uitgedrukt, Afrik’n Swing. Naast het Frans wordt in het Engels, swahili, lingala en yoruba gezongen.

Chivass Cyborg

zaterdag 26 april, 21u30

Stuk café, Leuven

All-Rio Massive

Contact: thiescos@hotmail.com, Thierry Lusembula, 0475 96 90 85

FRESK Een fusie tussen traditionele percussieve vocale technieken uit centraalAfrika met hiphop-elementen. De subtiliteit en stemacrobatieën van de a capella-nummers van deze band verraden een nieuwe richting in de jongste Afrikaanse scene. De kern van de groep komt vanuit Congo Brazzaville (Kim en Freddy speelden o.a. bij Tambours de Brazza) en wordt aangevuld met percussie, een DJ, trompettist Nicolas (te horen o.a. bij Mano Solo, Zebda of Alfa Blondy) en danseressen.

Jong, getalenterd en explosief …

maandag 28 april, 21u30

Stuk café, Leuven Contact: Freddy Massamba, 0479 82 76 45, Fresk80@hotmail.com

2003

• 52

LUMUMBA • Raoul Peck • Haïti/Congo, 2000 • 112 min • Nederlands ondertiteld, Frans gesproken • 1957: drie jaar voor de onafhankelijkheid van Belgisch Congo. Patrice Lumumba is een postbediende en militant van een nationalistische partij waarvan hij snel voorzitter wordt. Lumumba wordt bij de onafhankelijkheid de premier van het nieuwe Congo. Maar het land blijft onrustig: muiterij van de Force Publique, secessie van Katanga, UNO-interventie…

Lumumba toont dat het hem menens is met de dekolonisatie. Breekpunt is de kwestie Katanga, een regio die met openlijke steun van de Belgen afscheurt. Maar zelfs na zijn ontslag blijft Lumumba hinderlijk. Daarom schrijft de Belgische minister voor Afrikaanse Zaken in oktober 1960: ‘(…) de belangrijkste doelstelling die in het belang van Congo en Katanga moet nagestreefd worden is de definitieve eliminatie van Lumumba.’ Meer dan dertig jaar later blijft Lumumba actueel: het boek van Ludo De Witte over de moord op Lumumba was de aanzet voor het oprichten van een parlementaire onderzoekscommissie.

Deze film werd bekroond met de OCIC/Signisprijs op het Festival Cinema Africano 2001.

Nous sommes en 1957, trois années avant l’indépendance du CongoBelge. Patrice Lumumba est alors un jeune employé de l’administration postière. Il milite dans un parti, dont il prendra bientôt la tête. Lumumba devient Premier Ministre du nouveau Congo. Quelques semaines plus tard, il est confrontée aux mutineries de l’armée et aux sécessions des provinces les plus riches. Trahi et abandonné par ses alliés extérieurs, il est exécuté. Parmi les responsables non seulement Mobutu et le gouvernement Katangais mais aussi les Belges et les Américains

zondag 4 mei, 14 u

The year is 1957, three years before the forced, yet unexpected, independence of the Belgian Congo.

Patrice Lumumba is an employee at the post office administration. He is a political activist in a party he will soon lead.

Lumumba becomes Prime Minister of the New Congo. A few weeks later he is confronted with mutiny of the army and secession of the most prosperous provinces. Betrayed and abandoned, he was tortured and executed. Not only Mobutu or the Katangese government were responsible but also the Belgians and the Americans.

Studio 1, Leuven

Cast: Eriq Ebouaney, Alex Descas, Mariam Kaba, Cheikh Doukouré, Dieudonné Kabongo.

Verdeler: Cinélibre/Cinéart

53 • 2003

VLAAMS FILMMUSEUM EN ARCHIEF Vander Kelenstraat 30 3000 LEUVEN tel./fax.: 016 22 74 15 Toegang museum: individueel 1,20 €, groepen 0,60 €. scholen gratis Plus-3-Pas, CJP en studentenkaart: 0,60 €.

Openingsuren museum: alle dagen van 9 12 u en van 13 - 16.30 u, woensdag tot 20 u.

Het Vlaams Filmmuseum en -Archief is na zijn succesvolle opening in 1988 niet meer uit Leuven weg te denken. Bepaalde onderdelen van zijn collectie vinden hun weerga in Europa niet. In het museum wordt een overzicht gegeven van de evolutie van de film op technisch gebied. Er staan meer dan 400 toestellen tentoongesteld. Het archief bevat films die door producenten of filmverdelers in bewaring worden gegeven. En er worden ook wekelijks films vertoond die niet meer in de bioscopen te zien zijn.

Le musée du film de Leuven dont le succès ne s’est jamais démanti depuis son inauguration en 1988, abrite plusieurs pièces de collection unique en Europe. Le musée relate l’histoire de la technique cinématographique. Dans les archives sont conservés des films déposés par des producteurs ou distributeurs. Et chaque semaine des films sont projeter que les cinéphiles ne peuvent plus voir dans les salles.

Après une visite au musée du film beaucoup portront un autre regard sur le média qu’est le film.

Une raison de plus pour visiter Louvain.

2003

• 54

The Flemish Film Archives and Cinema Museum opened in Leuven in 1988. It has been so succesful that is is now hard to imagine the town without it. Some of the pieces in the collection are not to be found anywhere else in Europe. In the museum you will see a summary of how filmtechnology has developed. The archives contain films which have been presented by producers or distributors for preservation. And also there are weekly screenings of films which are no longer shown in cinemas. A reason for visiting Leuven.

TERRES BRULEES – VERSCHROEIDE AARDE • Charles Dekeukeleire • België, 1934 • 60 min •

D

eze film is een reisverhaal in filmbeelden, namelijk van de expeditie van een Belgisch officier die in 1934 met een vrachtwagen vanuit België naar Belgisch Kongo reist. De meer dan 25.000 km worden in ongeveer drie maanden afgelegd. Het is een odysee die de kijker van Nigeria naar Kongo en naar Rwanda brengt en op het scherm het dagelijkse leven van Afrikaanse volkeren toont. Het is een koloniale film die toont dat de Westerse techniek de wilde natuur beheerst. De film is interessant omdat hij niet alleen op ‘etnologische - paternalistische’ wijze de Afrikanen bekijkt, maar ook oog heeft voor de ziekten en het drank die hen teisteren. Het is de eerste geluidsfilm van Dekeukeleire en van de Belgische koloniale film.

maandag 28 april, 16u Vlaams Filmmuseum, Leuven woensdag 7 mei, 14u Vlaams Filmmuseum, Leuven woensdag 7 mei, 20u Vlaams Filmmuseum, Leuven

‘Terres Brulees’ est un journal de voyage en images: celui de l’expédition d’un officier belge qui en 1934 réussit une liaison automobile entre la Belgique et le Congo par poids lourds, couvrant plus que 25.000 km en trois mois.

C’est une odyssée qui amène le spectateur du Nigeria, au Congo et au Ruanda et montre sur l’écran la vie quotidienne des habitants. Il s’agit d’un film colonial qui montre que la technique de l’occident sait surmonter la nature “sauvage”. Ce film est intéressant parce qu’il parle non seulement des peuples différents au point de vue “ethnologiquepaternaliste” mais aussi des ravages de la maladie ou de l’alcool. Il s’agit du premier film sonore du Dekeukeleire et du cinéma colonial belge.

’Burnt Earth’ is a visual travel diary charting the course of the expedition mounted in 1934 by a Belgian officer who succeeded to travel from Belgium to the Congo by lorry. He covered more than 25.000 km in about three months. It is an odyssey, which brings the viewer from Nigeria to Congo and to Rwanda and shows on the screen the daily life of African people. This colonial film wanted to proof that Western technique can overcome nature.

The film is interesting because it not only looks on an “ethnological-paternalistic” way to Africans but also to the effects of diseases and alcohol abuse.

Verdeler: Vlaams Filmmuseum Leuven

BIRD NOW • Marc Huraux • Frankrijk, 1987 • 92 min • Frans gesproken •

C

harlie ‘Bird’ Parker stond, samen met Dizzy Gillespie, Thelonious Monk en enkele anderen, aan de wieg van de bebop, een vooruit strevende beweging uit de jaren ’40 die nog steeds de hedendaagse jazz beïnvloedt. Doorheen Parkers stormachtige leven, tot aan zijn vroegtijdige dood wegens overmatig drank - en alcoholgebruik, bleef de bebop zijn vaste gezel. Deze documentaire legt voor een keer niet e nadruk op de zelfvernietigingsdrang van de saxofonist, noch op zijn muzikale hoogvliegers(fragmenten van Parkers concerten zijn trouwens uiterst zeldzaam al dienen we hier wel een waardevolle opname te vermelden war hij Billy Holiday begeleidt). Marc Huraux concentreerde zich veeleer op anekdotes, getuigenissen – waaronder ontroerende bijdragen van echtgenote Chan Parker, Gillespie en drummer Roy Haynes – en sfeerbeelden van het hedendaagse New York.

woensdag 30 april, 14u Vlaams Filmmuseum, Leuven woensdag 30 april, 20u Vlaams Filmmuseum, Leuven

Avec Gillespie, Thelonious Monk et quelques autres, Charlie ‘Bird’ Parker imposa le style ‘bebop’, mouvement progressiste des années ’40 qui continue d’influencer le jazz de cette fin de siècle.

Marc Hureaux oriente son évocation vers l’anecdote, les témoignages (dont ceux, émouvants, de Chan Parker, épouse de Bird, de Dizzy Gillespie et du batteur Roy Haynes).

Along with Dizzy Gillespie, Thelonious Monk and a string of others, Charlie ‘Bird’ Parker was one of the prime exponents of the ‘bebop’ style, a progressive movement from the forties which continues to leave its mark on contemporary jazz.

Marc Hureaux chooses to build his film around anecdotes, interviews (including moving contributions from Chan Parker, Bird’s wife, Gillespie and the drummer Roy Haynes).

Verdeler: Vlaams Filmmuseum

55 • 2003

MOYO WA AFRIKA MOLIMO MWA AFRIKA De muziek op deze CD werd gekozen door Sylvie Nawasadio (ex-Zap Mama).

Deze selectie uit de verzameling van Fonti Musicali biedt een muzikale reis door Afrika.

De nummers zijn afkomstig uit GuinĂŠe, Congo, Burundi, Cabo Verde, Burkina Faso, Rwanda, Mali en Ivoorkust, met een buitenbeentje BraziliĂŤ.

De CD is vanaf 25 april te koop op het festival, duurt ongeveer 70 minuten en kost 5 euro

MUZIEKCLIPS Eind van de jaren dertig en begin van de jaren veertig zijn er klaarblijkelijk in de VS zeer vele muziekclips gemaakt. Niet verwonderlijk feitelijk voor deze pretelevisie periode.

In deze clips is al duidelijk de invloed van Jazz en Black Music op de Amerikaanse muziekindustrie waar te nemen. En het is ook niet verwonderlijk dat in de aanvang deze invloed vooral in de uitvoeringen door blanke muzikanten was terug te vinden.

Denken we maar aan de grote doorbraak van de Big Bands waar Glen Miller het bekendste voorbeeld van is.

Slechts schoorvoetend werd ook aan Afro-Americans de kans gegeven om voor de camera te verschijnen. In Europa echter was vanaf de jaren dertig vooral in Parijs maar ook in België de doorbraak van een aantal Afro-Amerikaanse jazzmuzikanten een feit. Vandaar waarschijnlijk de zeer grote collectie van deze muziekclips in de verzameling van het Vlaams Filmmusuem.

Als voorprogramma bij onze programmering in het Vlaams Filmmuseum brengen wij dan ook in exclusiviteit twee maal drie muziekclips en buiten de titel hebben wij daar weinig gegevens over maar misschien bevinden in de zaal wel jazzliefhebbers die iets meer over deze uitvoerders kunnen vertellen.

CLIPS MUSICAUX

MUSIC CLIPS

Vers la fin des années trente et le début des années quarante, un grand nombre de clips musicaux ont manifestement été réalisés aux EU, ce qui n’est guère étonnant à l’aube de l’avènement de la télévision.

Ces clips montrent déjà très clairement l’influence du jazz et de la musique noire.

Assez logiquement, cette influence se retrouve dans un premier temps surtout dans les œuvres musicales des musiciens blancs. Songeons à la percée de grands orchestres dont Glen Miller est le plus illustre représentant.

C’est à contre-cœur que l’on donnera aux afro-américains la chance d’apparaître devant la caméra. En Europe par contre, surtout à Paris mais aussi en Belgique, une série de musiciens de jazz afroaméricains connaissent un grand succès dès les années trente. C’est ce qui explique sans doute le nombre important des clips musicaux de l’époque dans les collections du Vlaams Filmmuseum.

En avant-programme de la programmation au Vlaams Filmmuseum, nous proposons donc en exclusivité deux fois trois clips musicaux. Hormis le titre, nous ne disposons que de peu d’informations sur ces clips mais les amateurs de jazz présents dans la salle pourront sans doute nous éclairer davantage.

A great many music clips were made in the United States in late 1930s and early1940s, which is not surprising in this period before the advent of television.

These clips clearly show the influence that jazz and black music had on the American music industry. Nor does it come as any surprise that to start with the influence was mainly reflected in the work of white musicians, as is underscored by the impact made by the big band sound. Glen Miller was one of the best known exponents of this style.

It was with some reluctance that AfroAmericans were also given the opportunity to appear before the camera.

Conversely, a number of Afro-American jazz musicians made a breakthrough on the European musical scene in the 1930s.

Most of these were appearing in Parisian venues but they also performed in Belgium as well. This probably explains why the Flemish Film Museum should house a large collection of such music clips. Consequently, as a curtain raiser for our programme in the Flemish Film Museum we are presenting an exclusive showing of two series of three music clips.

Apart from the titles we cannot tell you very much about them but there are likely to be one or two jazz lovers in the hall who can tell us more about these performers.

Programmatie van de muziekclips als voorprogramma Vlaams Filmmuseum Woensdag 30 april 1. Yankee Doodle Dandy never went to town 2. Your feet’s too big 3. The Preacher and the bear Woensdag 7 mei 1. Shout brother shout 2. Snoquiamie Jo Jo 3. Sugar babe Verdeler: Vlaams Filmmuseum Leuven

57 • 2003

LA FALAISE • Faouzi Bensaïdi • Marokko, 1998 • 18 min •

D

e jonge Hakim en zijn broer klimmen graag over de muur van hun stad om hier en daar een klusje te verrichten. Op het kerkhof witten ze een tombe met kalk terwijl ze nadenken over een begrafenisstoet. Aan de blinde verkoper van sterke dranken proberen ze de lege flessen terug te verkopen die ze her en der verzamelden.

Le jeune Hakim et son frère aiment franchir les remparts de la ville pour accomplir des petits travaux.

Hakim and his brother enjoy climbing the city walls.

Faouzi Bensaidi in 2001 te gast in Leuven

dinsdag 8 april, 20u30 dinsdag 15 april, 20u30 donderdag 24 april, 20u dinsdag 22 april, 19u30 vrijdag 2 mei, 20u30 zondag 4 mei, 20u

CC Strombeek Westrand Dilbeek Studio Diest Cinecity Aarschot Studio 2000, Haacht Studio 1, Leuven Verdeler: Bevrijdingsfilms

CHIENS ERRANTS • Yasmine Kassari • Marokko, 1995 • 7 min •

E

enmaal per jaar worden in bepaalde steden van Marokko de straten van loslopende honden gezuiverd. De gegoede bewoners met een eigen woning houden hun geliefde dieren angstvallig thuis. Voor de anderen is er geen pardon.

Une bergère, un clochard et les chiens errants sont les seuls à rester dans la rue lorsque les féroces employés de la fourrière procèdent à l’abattage.

Un court métrage à l’impact très fort.

zaterdag 12 april, 20u30 woensdag 16 april, 20u dinsdag 6 mei, 20u

A sheperd girl, a vagabond and stray dogs are the only living beings in the streets on the day that the ferocious dog-catchers come to town to slaughter.

A very short film with a strong impact.

Westrand Dilbeek Studio Diest Studio 1, Leuven Verdeler: Bevrijdingsfilms

2003

• 58

BENT KELTOUM – LA FILLE DE KELTOUM • Mehdi Charef • Algerije/Frankrijk, 2002 • 106 min • Frans ondertiteld •

Z

e is 19 jaar en op een zekere dag wordt ze door een auto aan een verlaten berg afgezet. Ze wandelt op een stoffige weg. Ze heeft een lange nek, donkere ogen en kort, zeer kort haar, wat niet tot de gewoonten van de regio behoort. Ze komt uit een land waar de kinderen ‘drie keer per dag’ eten. Overigens komt zij niet gewoon naar de berg, maar keert ze er naar terug: toen ze een baby was, heeft ze de streek verlaten. Ze weet niet hoe en waarom. Deze vragen zijn de redenen voor haar terugkeer. Zij wil antwoorden krijgen en ze wil haar familie - vooral haar moeder - terugvinden. De film is voor een groot deel een weerspiegeling van het leven van de regisseur die eveneens als kind Algerije heeft verlaten tijdens de burgeroorlog. Pas na dertig jaar besloot hij er terug te keren.

Rallia, dix-neuf ans, quitte la France et retourne au pays pour retrouver sa mère Keltoum. Au milieu d’un désert, elle retrouvera son grand-père qui fuira ses questions. Ele finit par comprendre que sa mère travaille dans la grande ville, et qu’elle vient une fois par semaine voir son père dans ce désert lointain. Rallia va l’attendre? Entre-temps, elle aidera Nadjma, sa tante, une cinglée vêtue de hailon, et qui n’arrête pas d’arpenter la montagne suivie d’un pauvre âne chargé de jerri-cans d’eau. Elle puise cette eau à la source et la livre aux survivants de la montagne, des vieux qui vivent dans des gourbis éparpillés sur le plateau. Tous les jours, ils atten-dent le passage de Nedjam, qui fait des kilomètres sous la canicule. Rallia se pose des questions. Et si Keltoum, sa mère, pour fuir la misère, avait abandonné son père et sa soeur ?

She is just 19, when a car drops her off in the middle of a high desert.

She walks along a dusty road. She has a long neck, dark eyes and very short hair – which is unusual here. She comes from the country “where children eat three times a day”. In fact, she is not arriving in these mountains for the first time – she is coming back. When she left this desert, she was an eight-month old baby. She doesn’t know how or why she left. That’s why she has come back. She wants to find out and to find her family – particularly her mother.

This film was inspired to a large extent by the director’s own story. He left Algeria as a child during the war for independence.

Thirty years later, he decided to return to his birthplace.

Filmografie MEHDI CHAREF Le thé au harem d’Archimède (1985) Miss Mona (1987) Camomville (1988) Au pays des juliets (1992) Pigeon volé (1996) La maison d’Alexina (1999) Marie-Line (2000) Bent Keltoum (2001) maandag 5 mei, 20u donderdag 8 mei, 20u

Studioke, Leuven Studioke, Leuven

Cast: Cylia Malki, Baya Belel, Jean-Roger Milo, Fatma Ben Saidene, Deborah Lamy.

Verdeling: Imagine

59 • 2003

BRAZILIE Tijdens de jaren negentig bleek de Braziliaanse film zijn elan te hebben verloren. Rond de eeuwwisseling doken meer en meer films uit Portugeestalig Latijns Amerika op die door een groot internationaal publiek gesmaakt werden. Hieronder bevinden zich een aantal films waarin de Afro-brazilianen aan bod komen. In het muzikale SAUDADE DO FUTURO komt een ander beeld van het racistisch vrije Brazilië aan de oppervlakte. Het Afro-imago van het Noord Oosten blijkt de racistische steen des aanstoots te zijn voor het blank Brazilië. Met MADAME SATA komt een hele Braziliaanse afro-sub cultuur aan bod. Tenslotte worden twee films tegenover elkaar geplaatst. CIDADE DE DEUS toont de afro-Braziliaanse favella’s waarin dood en criminaliteit heerst en het leven geen waarde heeft (voor velen is dit een koloniale visie). UMA ONDA NO AR brengt een ander beeld van de sloppenwijk, waarin de afro-Brazilianen op zoek zijn naar een eigen identiteit, niet iedereen crimineel is en waarin ook een groot gemeenschapsgevoelen bestaat.

2003

• 60

CIDADE DE DEUS • Fernando Meirelles • Brazilië, 2001 • 135 min • Portugees gesproken Nederlands en Frans ondertiteld •

D

e‘‘Stad van God’ is een sociale woonwijk die in de jaren zestig aan de rand van Rio de Janeiro werd opgebouwd. Door de jaren heen groeide dit stadsdeel uit tot één van de gevaarlijkste van Brazilië.

De film volgt drie generaties, gezien door de ogen van iemand van de tussengeneratie. Hij ziet hoe het geweld de favella in zijn bezit neemt. Als bij toeval begint Fusée, een goedaardige jongen die zich niet tot geweld voelt aangetrokken, te fotograferen. Hij observeert zo de ontwikkelingen en veranderingen. Fusée wordt getuige van zowel het geweld van de bendes als van het geweld van de politie. Op een dag ontdekt een krant het fotografisch talent van Fusée. Hij kan zich met zijn fotografie uit het moeras van de favella redden.

vrijdag 2 mei, 20u

Studio 1, Leuven

La Cité de Dieu est une HLM construite dans les années 60 et devenue un des endroits les plus dangereux de Rio de Janeiro au début des années 80. Fusée est un garçon sensible et trop peureux pour devenir un criminel, mais trop intelligent pour se satisfaire de petits boulots mal payés. Il grandit dans cet endroit violent, où tout est contre lui.

Mais il découvre qu’il peut voir la réalité différemment: d’un point de vue artistique. Il va finir par devenir photographe et ainsi il sort de la favella.

Cidade de Deus is a housing project built in the 1960’s that, in the early 80’s became one of the most dangerous places in Rio de Janeiro. Fusée is too scared and too sensible to become a criminal, but too intelligent to work small jobs that pay badly. He grows up in this violent place were everything is point of view. He will eventually become a photographer and in this way he succeeds to leave the favella behind him.

Cast: Alexandre Rodrigues, Matheus Nachtergaele, Leandro Firmino da Hora, Phelipe Haagensen, Seu Jorge. Verdeler: Paradiso Entertainment

MADAME SATA • Karim Ainouz • Brazilië, 2002 • 105 min • Nederlands en Frans ondertiteld •

D

eze eerste langspeelfilm van regisseur Karim Aïnouz exploreert het mysterieuze leven van Madam Datâ, een legendarische straatfiguur en in de Braziliaanse volkscultuur een nog steeds fel gevierde persoonlijkheid sinds zijn dood in 1976. Geboren in 1890 onder de naam Joao Franscisco dos Santos, werd Madam Sata op achtjarige leeftijd door zijn moeder mishandeld, alvorens af te dalen naar de straten van het Lapa in Rio de Janeiro – gekend als het Montmartre van de tropen om daar te werken als travestiehoer. Met zijn lengte, zijn spiermassa en zijn flamboyante homoseksualiteit bezat Madam Sata alle kwaliteiten om een ster te worden aan het firmament van het Braziliaanse ondergrondse cabaretmilieu. In dat wereldje waar decadentie, glamour en geweld hoogtij vieren, maakte Joao zijn naam en faam. Maar verkreeg daar ook de minder eervolle scheldnaam ‘Madam Satan’.

Een biografisch portret van een populaire, maar omstreden legende.

Filmisch mooi en sensueel in beeld gebracht, omkaderd met opzwepende muziek en een feestelijke kleurenpraal.

Née en 1890, Madame Sata a été maltraitée par sa mère à l’âge de huit ans avant d’atterrir dans les rues de la Lapa à Rio, le Montmartre tropical, ou il travaille comme travesti. Son homosexualité flamboyante a fait de lui la star parfaite du cabaret brésilien underground.

zaterdag 3 mei, 20u

Born in 1890 Madam Sata was maltreated by his mother at the age of 8 and landed on the streets of the Lapa in Rio, the tropical Montmartre, where he worked as a transvestite whore. His flamboyant homosexuality made him the perfect star in Brazil’s underground cabaret, a world of decadence, glamour and violence, where he acquired the less flattering nickname of ‘Madam Satan’.

Studio 1, Leuven

Cast : Lazaro Ramos, Marcella Cartaxo, Flavio Bauraqui, Felipe Marques.

Verdeler: Paradiso Entertainment

61 • 2003

SIGNIS wenst het Afrika Filmfestival proficiat voor zijn achtste editie.

Signis The World Catholic Association for Communication (former OCIC) is actief in de filmwereld in 140 landen, promoot de Afrikaanse film sinds de onafhankelijkheid van de Afrikaanse landen en benadrukt het respect voor andere culturen, voor mensenrechten en voor tolerantie, via Filmfestivals, videoforums Publicaties en colloquia Een postproductiefonds voor Afrikaanse en Latijns Amerikaanse films Op het 18de Fespaco (2003) bekroonde Signis de film Kabala van Assane Kouyaté (Mali). De SIGNISprijs bedroeg 2 miljoen CFA In de loop van 2001 en 2002 kregen films als Lumumba, Room to Rent ,L’Ange de Goudron ,Asrar al Bana ,Nha Fala, en Cidade de Deus de SIGNIS prijs op het filmfestival te Milaan, Berlijn, Amiens en in Havanna.

Uma Onda no Ar kreeg de 2002 SIGNIS Post Productie prijs van 30.000 US$ Info.: SIGNIS, Saffierstraat 15, 1030 Brussel. Tel.: 02 734 42 94 - Fax: 02 734 32 07 - http://www.signis.net

2003

• 62

UMA ONDA NO AR - SOMETHING IN THE AIR • Helvécio Ratton • Brazilië, 2002 • 92 min • Portugees gesproken - Engels ondertiteld •

H

et waargebeurde verhaal van Radio Favela is het uitgangspunt van deze film. Terwijl de drugstrafikanten zich voorbereiden op oorlog, roept een piratenradio de bewoners van de favela op om zich terug te trekken in hun huizen. De politie wil echter niet zozeer de drugstrafiek terugdringen, maar eerder de radio het zwijgen opleggen. De radio is het resultaat van de droom van vier jongeren. Zij willen niet langer geconfronteerd worden met muziek of boodschappen en informatie die de krottenbewoners niet begrijpen en die hen van de wereld afsnijden. Maar ze willen radio maken voor hun medebewoners en hun stem in de rest van de wereld laten doorklinken.

dinsdag 6 mei, 22u30 vrijdag 9 mei, 20u

Studioke, Leuven Studioke, Leuven

Ce film part de l’histoire réelle de Radio Favela pour créer un scénario où les faits réels côtoient l’imaginaire et où les personnages de la réalité inspirent les acteurs. Ce film raconte aussi l’histoire d’un rêve qui se réalise. Le rêve de jeunes afro-brésiliens qui veulent créer une radio qui serait l’expression de leur culture, de leur musique, de leur histoire et la voix des sans-voix. Il est un des très rares films brésiliens à voir des Afro brésiliens tenir les rôles principaux. Le film met en parallèle la lutte d’une radio communauté dans les bidonvilles brésiliens et celle des Afro-Américains dans les ghettos des Etats Unis.

Cast : Alexandre Moreno, Adolfo Moura, Benjamin Abras, Babu Santana.

This film is based on the true story of Radio Favela. It tells the story of a dream that comes true: the dream of young Afro-Brazilians that want to create a radio that would show the expression of their culture, their music, their story and the voice of the voiceless. It is one of the very rare Brazilian films to see AfroBrazilians in leading roles, and that emphasizes the role of Afro-Brazilians. Set in the shadow of the 1970 civil rights movement of African Americans, the film draws parallels to the struggle of a community radio in Brazil’s shantytowns and the ghettos in the USA.

Contact: Quimera Films

SAUDADE DO FUTURO • Marie-Clémence en César Paes • Frankrijk/ Brazilië, 2000 • 90 min • Portugees gesproken, Frans ondertiteld •

T

roubadours uit Noordoost Brazilië bezingen Sao Paulo. In de ritmes en geïmproviseerde verzen weerklinkt de hartslag van één van de grootste wereldsteden. Kroniekschrijvers en straatmuzikanten vertellen elk op hun manier met poëzie, ritme en verdriet over deze stad.

Een rondleiding met muziek in Sao Paulo.

Sao Paulo chantée par ses troubadours Nordestins, leurs vers acérés pour découvrir la mégalopole au rythme des forros et des tambourins.

Chroniqueurs du quotidien et musiciens des rues, ils n’ont que leur culture ancestrale, faite de poésie, de rythme, de tristesse pour raconter, à leur manière, leur ville.

zondag 27 april, 22u30 dinsdag 29 april, 18u

The rhythms and improvised rhymes of the troubadours from Northeastern Brazil tell us the beat of Sao Paulo, one of the biggest towns in the world.

Cinema Zed, Leuven Cinema Zed, Leuven Contact: Laterit Productions

63 • 2003

AMINA LE MAGAZINE DE LA FEMME est un mensuel distribué dans tous les pays d’Afrique noire francophone, en France, en Belgique, au Canada, en Suisse, dans les Antilles, aux Etats-Unis, à Haïti, en Guyane et à la Réunion.

Ses nombreux correspondants et pigistes fournissent une information plurielle sur le vécu et les aspirations des femmes africaines, antillaises et de la diaspora. Un magazine pour les femmes et pour tous ceux qui s’intéressent aux femmes.

Rédaction et administration 11 rue de Téhéran, 75008, Paris.

Tel: 01 45 62 74 76 – Fax: 01 45 63 22 48 Correspondante de presse en Belgique: Fatoumata SIDIBE 0476/ 555 484 E-mail: amina9@wanadoo.fr Abonnements (12 numéros)

Poste ordinaire France métropolitaine € 22 Autres pays d’Europe € 33

Par avion Antilles, Guyane, Réunion € 33 Afrique noire francophone € 27 Autres pays d’Afrique et du Monde € 50 Règlement Chèque bancaire, mandat-lettre ou mandat-poste international à l’ordre de MIM AMINA, 11 rue de Téhéran, 75008 - Paris (France) 2003

• 64

Zaterdag 3 mei om 14 u: Studio 1, Leuven

LA PETITE VENDEUSE DE SOLEIL • Van Djibril Diop Mambety • Senegal, 1999 • 45 min • Wolof gesproken, Nederlands en Frans ondertiteld •

S

inds lange tijd worden op de straten van Dakar de kranten verkocht door jongens. Als Sili, een tienjarig meisje, besluit om dat ook te gaan doen, accepteren de jongens dit niet: het is immers hun terrein. Sili heeft echter succes. De eerste dag koopt iemand al haar kranten op en geeft haar hiervoor een fiks bedrag. Niemand gelooft dat ze het geld eerlijk heeft verdiend. Ze wordt opgepakt door de politie, maar uiteindelijk laten ze haar toch weer gaan. Van het verdiende geld koopt Sili een parasol voor haar blinde grootmoeder. De rest geeft ze aan lepralijders. De volgende dagen wordt Sili weer belaagd door de andere krantenverkopers, die haar het succes niet gunnen. Uiteindelijk sluit ze vriendschap met één van hen.

Een hymne aan de moed van straatkinderen.

zaterdag 3 mei, 14 u

Studio 1, Leuven

Depuis longtemps, la vente de journaux à la criée dans les rues de Dakar est l’apanage des garçons. Mais depuis ce matin, cette exclusivité est remise en cause. Que s’est-il passé ? Sili c’est ainsi qu’on prénomme la petite fille a environ dix ans. Elle vit sur les trottoirs et se déplace à l’aide de béquilles.

Mendiante, elle tend la main là ou les garçons proposent les journaux. Mais ce matin-là, la décision est prise. Dès demain, elle vendra des journaux comme tout le monde. Ce qui est valable pour un homme l’est également pour une femme.

Cast: Lissa Balera, Tayerou M’Baye, Oumy Samb.

For many years, newspapers have been sold on the streets of Dakar by boys. When Sili, a ten-year old girl, decides to go out and sell papers, the boys don’t accept this. This is their territory. But Silly is succesfull.

This short film is a hymn tot the courage of street children.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

LE CHAUFFEUR DU DEPUTE • Tahirou Tasséré Oudraogo • Burkina Faso, 2001 • 15 min • Mooré – Frans ondertiteld •

T

idiane vindt geen werk dat aangepast is aan zijn capaciteiten. Om te overleven werkt hij als chauffeur van een député, maar zijn loon volstaat niet om zijn familie te onderhouden. Als de materiële problemen dan ook nog aangescherpt worden door geestelijke frustraties, ziet Tidiane het niet meer zitten. Het moment is gekomen om te reageren.

Een verhaal als zovele andere om het misbruik door de Afrikaanse heersende klasse aan de kaak te stellen.

Tidiane n’arrive pas à trouver un emploi adapté à ses capacités. Pour survivre, il travaille comme chauffeur pour un député, mais le salaire ne lui permet pas de maintenir sa famille.

Lorsqu’à ses frustrations économiques viennent s’ajouter aussi celles morales, Tidiane ne résiste plus. Le moment est venu de réagir. Un épisode parmi tant d’autres pour dénoncer l’abus de pouvoir de la classe dirigeante africaine.

woensdag 7 mei, 20u

Tidiane has a wife and two children but is jobless. His family is sinking in poverty. Ti survive, he drives for a M.P. who sometimes exceeds his power towards his employee. Yet, would Tidiane give up ?

Studio 1, Leuven

Cast: Rasmane Raso Ouédraogo, Ousseni Ouédraogo, Kontogm Zaquéline, Orokia Ouédraogo.

Contact: Label Video

65 • 2003

JOURNEY MAN • Dyctynna Hood • UK, 2002 • 15 min • Engels gesproken, Nederlands en Frans ondertiteld • Een vluchteling uit Sierra Leone, een havenstadje in Wales en Kerstmis …

Mohammed Ali is een jonge Afrikaanse vluchteling die als verstekeling aanbelandt in een stad in Wales. Het is net kerstmis. Maar Mohammed Ali is uitgehongerd en hopeloos verloren. Uiteindelijk vindt hij onderdak in een pub. Het duurt niet lang of hij wordt er al weer uitgegooid. Connie, de vrouw van de herbergier, blijft bij dit alles echter niet ongevoelig. Een aangrijpende film die zich liet inspireren door het authentieke verhaal van een asielzoeker in Groot-Britannië.

Un réfugié de Sierra Leone, une ville galloise et Noël…

dinsdag 22 april, 20u maandag 28 april, 20u vrijdag 25 april, 20u

Studio, Diest Cinecity, Aarschot Studio 3, Leuven

A stowaway from Sierra Leone, a welsh town, and Christmas..

Mohammed Ali is a young African refugee who arrives as a stowaway in a rundown Welsh town. It’s Christmas. He is starving, lost. Finally he seeks shelter in a pub. He is thrown out by the landlord but unexpectedly touches the heart of Connie, the landlord’s wife. Whilst entirely fictional, the story is inspired by the real story of a recent asylum seeker to Britain.

Cast: Usifu Jalloh, Ruth Madoc, Ifan Huw Dafydd.

Mohammed Ali is a young African refugee who arrives as a stowaway in a rundown Welsh town. It’s Christmas.

He is starving, lost. Finally he seeks shelter in a pub. He is thrown out by the landlord but unexpectedly touches the heart of Connie, the landlord’s wife. Whilst entirely fictional, the story is inspired by the real story of a recent asylum seeker to Britain.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

LE RETOUR DE LA MAIN HABILE • Tahirou Tasséré Quédraogo • Burkina Faso, 2001 • 20 min • Frans gesproken •

A

kim is een Afrikaanse chef-mecanicien in Parijs. Hij woont samen met Isabelle, een blanke lerares. Akim wil zijn werk opgeven om terug te kunnen keren naar zijn land. Zijn vrouw is tegen deze beslissing en ze verlaat hem. Akim wordt depressief. Hij besluit toch naar zijn land terug te gaan, maar hoopt tegelijkertijd dat hij zijn vrouw niet definitief zal verliezen.

Akim est un homme noir, chef mécanicien à Paris. Il vit avec Isabelle, une femme blanche, éducatrice. Il quitte son emploi pour retourner travailler dans son pays. Sa femme s’oppose à cette décision et le quitte. Akim plonge alors dans la dépression, il décide de rentrer en Afrique en gardant l’espoir de retrouver sa femme.

vrijdag 9 mei, 20u

Studio 1, Leuven

Cast : Etienne Dinougou, Nathalie Bilbeau.

2003

• 66

Akim, an African head mechanic, lives in Paris with Isabelle, a white teacher. Akim wants to quit his job to go back to Africa. His wife can’t agree with this, so she leaves him, which throws him into a depression. Still, he decides to go back but hopes at the same time that his wife has not left him for good.

Contact: Label Video

MOUKA • Adama Rouamba • Burkina Faso, 2001 • 22 min • Nederlands en Frans ondertiteld •

M

ouka is tien jaar en doof. Hij verdient wat geld door fietsen te bewaken op een parkeerterrein. Dit geld verdwijnt even snel wanneer hij betaalt voor het graf van zijn vader en voor het gevangenisverblijf van zijn broer en moeder, die onterecht van moord beschuldigd werd. Gelukkig hebben de bezoekjes van haar zoon een positieve uitwerking.

Tweede luik van een triptiek over het kind door de maker van Garba.

Prijs van beste fotografie op Fespaco 2001.

Mouka, dix ans, est sourd-muet. Il vit dans la rue. Son temps est partagé entre son lieu de travail, la tombe de son père et la prison où est incarcérée sa mère, injustement accusée d’assassinat.

Elle en est devenue folle. Heureusement les visites de son fils auront des conséquences positives.

maandag 7 april, 20u30 vrijdag 11 april, 20u30 dinsdag 15 april, 20u woensdag 23 april, 19u30 zaterdag 26 april, 20u30 maandag 5 mei, 20u woensdag 7 mei, 20u30

Mouka is a homeless 10-year-old mute boy, who earns money by looking after bikes in a parking lot. He gives some of the money as an offering to his father’s grave, and some to a prison guard for his brother, though the guard pockets it. In het same prison is his mother, a distraught woman holding a doll.

CC Strombeek Westrand Dilbeek Studio Diest Cinecity Aarschot Studio, Tervuren Studio 1, Leuven Studio 2000, Haacht Verdeler: Bevrijdingsfilms

EAU • Dominique Standaert • België, 1998 • 12 min • Frans gesproken • 1960, Kongo. Tropische regens. Tussen zwart en blank heerst er het einde van de illusies. Zij is jong en mooi. Hij zweet als een paard achter zijn gebroken bril. Hij is blank. Zij is zwart, net zoals al diegenen die buiten staan en die hen belegeren en die hun vel willen. Zij bloedt en ze vraagt water aan hem. Maar het kraantje werkt niet meer. Een radio kraakt, een gans kakelt en de scherpe blik van een UNO-soldaat is strak op hen gericht.

Hij spreekt haar over België, over de para’s en zijn familie. Zij vraagt aan hem slechts water…

1960, Congo. Pluie tropicale. Entre Blancs et Noirs, c’est la fin des illusions. Elle est jeune et belle. Il transpire beaucoup derrière ses lunettes cassées. Il est blanc. Elle est noire comme ceux qui, dehors, les assiègent et veulent leur peau.

Elle saigne et lui demande de l’eau dans la chambre qui les abrite, le robinet ne fonctionne pas. Dehors, il pleut toujours, tant de pluie et pas d’eau ; une radio qui grésille, une oie qui caquette et ce regard pesant du soldat de l’ONU qui les protège.

Il lui parle de la Belgique, des paras, de sa famille … Elle ne lui demande que de l’eau.

donderdag 8 mei, 20u

Studio 1, Leuven

Cast: Fifi Kikangala, Pierre Dherte en Tshilombo Lumbambu.

1960, Congo. Tropical rain. The end of illusions between the Black and White populations. She is young and beautiful. He is covered with sweat behind his broken glasses. He is white. She is black, just like those outside who are attacking them and baying for their blood. She is bleeding and she asks for water in the room which has become their shelter. The tap does not work.

Outside it is still raining: rain, rain everywhere, and no water. A crackling radio, a cackling goose and the oppressive stare of the UN soldier protecting them. He talks to her about Belgium, the parachute regiment, his family … All she wants from him is some water.

Contact: Dominique Standaert

67 • 2003

A ROYAL HUNGER • Wendy Morris • Zuid-Afrika, 2002 • 6 min (animatiefilm) •

K

oninklijke Honger focust op het Afrika Museum in Tervuren en het koloniale verleden van Leopold II dat er op roemruchte wijze wordt geëtaleerd. De film vecht de aanpak van het museum aan - alsof de kolonisatie van Congo een ridderlijke daad was - en belicht de minder fraaie keerzijde van deze ‘beschavingsmissie’. De titel verwijst niet alleen letterlijk naar de eetlust van Leopold II, maar ook naar de koloniale kannibalistische consumptiepraktijken in het algemeen.

Hoofdpersonages van dienst zijn standbeelden van Leopold en zijn militaire handlangers. De generaals Van de Velde en Storms, en de kapiteins Bia, Thys en Van Kerckhoven worden in de hallen van het koninklijk museum vereerd alsof het helden zijn. Al deze marmeren en bronzen bustes stellen in de film uitgebreid hun kannibalistische lusten ten toon.

zaterdag 26 april, 20u

Cinema Zed, Leuven

“A Royal Hunger” (la faim du roi) défie les racontars du Musée Africain de Tervueren en Belgique et les mythes coloniaux que celui-ci continue à charrier.

Le film conteste le ca-ractère prétendument chevaleresque de la colonisation du Congo et il explore les dessous brutaux de cette “mission civilisa-trice”. Le titre du film fait particulièrement référe-nce à l’appétit de Léopold II, Roi de la Belgique et autopro-clamé Roi Souve-rain du Congo, et plus généralement au canniba-lisme colonial.

A Royal Hunger is a challenge to the narratives of the Africa Museum in Tervuren, Belgium, and the Leopoldian colonial myths that it continues to celebrate. The film contests the museum’s promotion of the colonization of the Congo as a chivalrous deed and explores, rather, the brutal underside of that ‘civilizing mission’. The title refers specifically to the appetite of Leopold II, King of Belgium and self-declared King-Sovereign of Congo, but more broadly to cannibal colonial consumption.

Contact: Wendy Morris

AME NOIRE - BLACK SOUL • Martine Chartrand • Canada, 2000 • 9 min •

A

ME NOIR nodigt de toeschouwer uit tot een duik in het hart van de zwarte cultuur, tot een snelle en opwindende reis langs alle plaatsen die de geschiedenis van deze volkeren tot uitdrukking bracht. Een oud vrouwtje vertelt aan haar kleinzoon over haar voorouders en beschrijft hoe hun roots teruggaan naar de tijd van de farao’s. In een korte tijdsspanne van 10 minuten onthult de film een volledig panorama van de Afro-Amerikaanse cultuur – van de slavernij tot de jazz. De tekeningen, de kleuren en de mu-ziek vloeien in elkaar over en creëren een krachtige stroom van beelden.

Oecumenische prijs Festival van Leipzig, oktober 2001 Winnaar van de Gouden Beer voor korte animatiefilm, Festival van Berlijn, 2001

zaterdag 26 april, 20u

Cinema Zed, Leuven

‘Ame Noire’ convie le spectateur à une plongée au coeur de la culture noire, à un rapide et exaltant voyage à travers les lieux qui ont marqué l’histoire des ces peuples. Le récit que transmet une vieille dame à son petit-fils fait défiler sous nos yeux une succession de tableaux peints directement sous la caméra. Ce tourbillon de couleurs et de lumière accompagne l’enfant sur les traces des ses ancêtres pharaons, puis sous le baobab, ou le griot chante les exploits des rois.

L’appel des percussions annonce ensuite le commerce des esclaves et, d’exil en exil, les rythmes noirs, du gospel au jazz, entraînent le garçon des Antilles aux neiges des Amériques.

Within just ten minutes, the film ‘Black Soul’ unfurls the entire panorama of Afro-American culture from slavery to jazz music. The drawings, colours and music flow together to create a powerful stream of images. A gloriously colourful suite of painted images created directly in front of the camera, traces the history of the black peoples of Africa via the Caribbean to America. An old woman tells her grandson about his ancestors and describes how their roots go right back to the time of the pharaohs. The drums of Africa, reminding us of slavery and exile, give way to gospel and jazz in the Carribean, which takes us right up to the snow-capped mountains of NorthAmerica.

Verdeler: Bevrijdingsfilms 2003

• 68

L’AFRANCE • Alain Gomis • Frankrijk/ Senegal, 2001 • 90 min • Frans gesproken • Een Senegalese student, Hadj, wil na zijn studies naar zijn land terugkeren om er al zijn kennis toe te passen. Maar na een incident komen al zijn idealen op de helling te staan: Hadj vergat zijn verblijfsvergunning te hernieuwen. Wanneer hij aangehouden wordt, zoals velen zonder papieren, ondervindt hij aan den lijve de strengheid van de Franse wetgeving. El Hadj ontmoet andere Afrikanen die hem doen twijfelen aan de toekomstmogelijkheden in eigen land. Hij leert bovendien een jonge, erg zelfstandige Française kennen die zijn waarden en idealen op losse schroeven zet.

Hadj, un Sénégalais venu faire des études supérieures à Paris, est résolu à rejoindre son pays pour y faire fructifier son savoir. El Hadj est un jeune idéaliste déterminé dont les certitudes vacillent après un incident: un retard de quelques jours dans le renouvellement de sa carte de séjour le fait basculer dans l’irrégularité. Arrêté comme d’autres sanspa-piers, confronté à la rigeur des lois françaises, El Hadj côtoie d’autres africains qui le font douter de ses possibilités d’avenir dans son pays. Sa rencontre avec une jeune artiste française, indépendante, le pousse à remettre en cause ses valeurs.

El Hadj, a young Senegalese, is studying in Paris. His resi-dency permit having come to an end, he finds himself faced with a dilemma: either return to Africa, or stay in France illegally.

Caught in a turmoil of contradictory feelings, between his desire to go home and use his knowledge to serve his country and that of remaining where he feels comfortable, he is tortured by his beliefs and the desires he hasn’t come to terms with: the memory of the man he was, the image f the man he hoped to be, and the realisation of what he feels himself becoming.

Filmografie ALAIN GOMIS Caramels et chocolats (1996) Tout le monde peut se tromper (1998) Tourbillons (1999) L’Afrance (2001) Petite Lumière (2002) donderdag 8 mei, 22u30

Studio 1, Leuven

Cast: Djolof Mengue, Delphine Zingg, Samir Guesmi, Thierno Ndiaye Doss.

Contact: Mille et une Productions

69 • 2003

2003

• 70

KARMEN GEI • Joseph Gaï Ramaka • Senegal/Frankrijk/ Canada, 2001 • 86 min • Frans gesproken •

K

armen, de bekende opera bekeken vanuit Senegalees perspectief, is uitgegroeid tot een onverwacht kleurrijk, sensueel en ritmisch spektakel. In Dakar kan niemand aan de charmes van de prachtige danseres Karmen weerstaan. Maar haar uitdagende houding en haar criminele activiteiten brengen haar meer dan eens in conflict met de wet.

In de gevangenis bezwijkt zelfs de vrouwelijke gevangenisdirecteur voor Karmen. Ook de politiechef Lamine verstrikt zich in haar charmes. Hij heeft alles voor haar over, waardoor hij tenslotte zelf ook in de gevangenis belandt. Met de hulp van haar bende bevrijdt Karmen hem. Ze kan het echter niet laten anderen te verleiden, wat nefast zal uitlopen…

dinsdag 6 mei, 20u woensdag 7 mei, 20u

Studioke, Leuven Studio 1, Leuven

La Carmen, vue sous un angle sénégalais, dans une adaptation rythmique et sensuelle. A Dakar, personne ne résiste au charme de Karmen, une superbe danseuse ayant toujours des problèmes avec la loi. Le policier Lamine tombe-lui aussi dans ses filets et, pour la protéger, il finit en prison. Avec l’aide de sa bande, Karmen le libère, mais elle continue à exercer son pouvoir de séduction. Fou de jalousie, Lamine décide de se venger.. Un film qui a suscité un scandale dans son pays.

Cast: Jeinaba Diop Gai, Magaye Adama Niang, Stéphanie Biddle, Thierno N’Diaye Dos.

A rhythmic and sensual reinterpretation of Carmen in Senegalese style. In Dakar, nobody can resist the charm of Karmen, a very beautiful dancer, always in trouble with the law. Lamine, the policeman, also falls into her trap and to protect her ends up in jail.

With the help of her gang, Karmen frees him, but continues to exercise her seductive powers. Crazy with jealousy, Lamine decides to take his revenge.

Contact: Euripide

LE PRIX DU PARDON (Ndeysaan) • Mansour Sora Wade • Senegal, 2001 • 90 min • Nederlands ondertiteld •

D

e Senegalees Mansour Sora Wade heeft met zijn langspeeldebuut zijn intrede in het Afrikaanse filmlandschap niet gemist. Als setting gebruikt hij de zuidkust van Senegal, verdoken onder een mysterieuze sluier van mist die een vissersdorpje met uitsterven bedreigt. De mist belet de vissers om uit te varen en creëert een sfeer van angst en onheil. In deze context rivaliseren Yatma en Mbanik, twee jeugdvrienden, om de liefde van de knappe Maxoye. Wanneer Mbanik de kwade geesten kan verdrijven, komt Maxoye aan zijn zijde. Het strijdtoneel verlegt zich naar de oceaan. Zal de oceaan al haar geheimen prijsgeven ?

Magie en vertelkunst zijn nooit ver weg in de Afrikaanse samenleving, noch in de filmcultuur. ‘Le prix du pardon’ vormt hierop geen uitzondering, maar onderscheidt zich door de aantrekkelijke sfeerschepping, het vlotte ritme en een ronduit sublieme soundtrack - soms zelfs iets té mooi voor de thematiek. De traditioneel Afrikaanse muziek draagt de stempel van Wasis Diop en Loy Ehrlich (ex-pianist van Touré Kunda), met medewerking van Youssou N’dour.

dinsdag 9 mei, 20 u

Studio 1, Leuven

Côte Sud du Sénégal. Deux amis d’enfance, Yatma et Mbanik, rivalisent pour séduire Maxoy. Mbanik, fils de marabout, ose seul de défier les esprits et parvient à faire disparaître le brouillard. Le village entier lui fait fête et reprend vie sous le soleil enfin de retour.

Les pêcheurs repartent en mer, le marché retrouve ses couleurs. Maxoy et Mbanik peuvent s’aimer aux yeux de tous. Une nuit, fou de jalousie, Yatma assassine son ami et rival et fait disparaître son corps en mer. La tragédie villageoise est installée.

met Hubert Koundé, Rokhaya Niang, Gora Seck, Alionne Ndiaye

The coastal strip of southern Senegal lies veiled in ominous mists.

The thick fog prevents the fishermen from doing their job and one particular village is threatened with extinction. In this setting two old friends, Yatma and Mbanik, compete for the charms of the beautiful Maxoye. When Mbanik manages to placate the evil spirits Maxoye sides with him. The rivalry between the old friends will now be fought out at sea. The magic of the story is enhanced by the soundtrack of traditional African music.

Contact: Internationaal Filmfestival Rotterdam

71 • 2003

meer dan keer raak! met ronkende namen en aanstormend talent als …

Klassiek: Blindmankwartet, Oxalys, Het Collectief, Aram Van Ballaert, …

Dans: Rosas, Cie Thor, Wim Vandekeybus, Les Ballets C. de la B., …

Theater: Muziek Lod, De Tijd, Toneelgroep Amsterdam, De Roovers, Toneelhuis Bink!: Bronks, Kopergieterij, Pascale Platel, …

Literatuur: Tom Lanoye, Jef Geeraerts, Adriaan Van Dis, …

• en uiteraard een ruim muziekaanbod met kwaliteit als constante José Vargas, Ozark Henry, Troissoeur/DAAU, Djivan Gasparyan, Filip Jordens, Hooverphonic, Flat Earth Society, … met dj-sets & aftershows, met Kinderhoogdag, met Gedichtendag, met tal van leuke projecten, met Achterklap, inleiding, workshops, …

Zin in een cultureel seizoen vol verrassingen?

Onze brochure is ter beschikking vanaf 17 juni. Je kan ze nu al aanvragen op 016 23 84 27, of op cultuurcentrum@leuven.be Wil je op de hoogte gehouden worden van onze muziekprogrammatie?

Mail je adres door naar cultuurcentrum@leuven.be met als onderwerplijn: “daar zit muziek in”, we nemen je dan op in ons emailadressenbestand.

73 • 2003

BEVRIJDINGSFILMS

vzw

film & video Boeiende, verrassende en educatieve speelfilms en documentaires over racisme, globalisering, Noord-Zuid-verhoudingen, werkloosheid, vluchtelingen, mensenrechten, milieu…

Mama Africa

Rachida

35 mm-FILMS Abouna (foto midden) Rachida Mama Africa Frontières Clandestins Sia, le rêve du python Garage Olimpo Pièces d’identités Pièces d’identités Pièces d’identités El Elefante y la Bicicleta Het lied van de vogels Mondo La petite vendeuse de Soleil Le franc

VIDEO’S & DVD’S voor LEGALE GROEPSVERTONINGEN Bread and Roses The Navigators – My Name is Joe Rosetta – La Promesse Promises – No Man’s Land Split wide open – Kandahar Ali Zaoua – Lumumba Guantanamera – Lista de espera Amélie – Luna Papa Ça commence aujourd’hui Central do Brasil – O primeiro dia Ouvrières du monde Pauline & Paulette Black Cat, white Cat – Vengo The Pianist, Underground, enz..

Verhuur van LCD-grootbeeld-projectoren: voor video / dvd / computer…

Ondertiteling van videoprogramma’s Cataloog op aanvraag Quinten Metsijsplein, 4 B-3000 Leuven Tel/fax: 016/ 23 29 35 e-mail: bevrijdingsfilms@pandora.be 2003

• 74

website: www.bevrijdingsfilms.be

ALI FARKA TOURE – LE MIEL N’EST JAMAIS BON DANS UNE SEULE BOUCHE • Marc Huraux • België, 2002 • 93 min • Frans gesproken •

E

en portret van de Malinese zanger en componist, Ali Farka Touré, opgenomen in zijn gemeente Niafunk waar hij nu landbouwer is na een internationale carrière.

Een personaliteit, een tovenaar, een fenix, een levende legende, de Afrikaanse John Lee Hooker.. Geen omschrijving is sterk genoeg om de mystieke aura die hangt rond Ali Farka Touré, bijgenaamd de ‘blueman van de woestijn ‘ te duiden.

De film weerspiegelt met fijnzinnige details het verloop van zijn ongelooflijk leven, een initiatie die hem leidde naar de Westerse cultuur om uiteindelijk terug te keren naar zijn geboortebron: Mali Un portrait du chanteur et compositeur malien, Ali Farka Touré, enregistré dans son village de Niafunk ou il cultive la terre après une carrière internationale.

zaterdag 26 april, 20u

Cinema Zed, Leuven

Grand seigneur, magicien, phénix, légende vivante, autodidacte de génie, John Lee Hooker africain.. Aucun mot ne semble assez fort pour qualifier l’aura mystique qui entoure le personnage d’Ali Farka Touré, surnommé le ‘bluesman du désert’. Le film évoque avec moult détails l’histoire de cette incroyable vie, véritable initiatique qui l’a mené sur les pistes occidentales pour s’achever par un retour aux sources : le Mali.

He is often compared to Lee Hooker, Lightnin’ Hopkins or Big Joe Williams. The Malian bluesman, Ali Farka Touré, wears glasses that cover part of his face, sports a tiny moustache that is starting to turn white and manages to draw from his guitar sobbing sounds of a wild beauty. A self-taught guitar player, a recognised master of the njarka (a small single-string violin), he has managed to adapt traditional Malian tunes to the sixstring guitar. An ardent music-lover, Marc Huraux, the director, followed the 63year-old musician to his native village of Niafunké at the end of 1999, where he recorded the images he needed to make a documentary: ‘Ali Farka Touré, “honey is never any good in just one mouth”.

Contact: Marc Hureaux

JE CHANTERAI POUR TOI • Jacques Sarasin • France-Mali, 2002 • 80 min (documentaire) • Frans gesproken •

D

eze film vertelt over het leven van de Malinese gitarist Boubakar Traoré of de Zwarte Presley. Begin jaren zestig zong hij over de weldaad van de onafhankelijkheid van Mali. Op de Malinese radio riepen zijn liedjes zoals ‘Mali Twist’ en ‘Kayes-Ba’ zijn medeburgers op om aan het werk te gaan, en riepen ze de Malinese emigranten op om naar hun land terug te keren om het land mee te helpen opbouwen. De staatsgreep van 1968 maakte echter een einde aan de illusie dat het land vrij was. Boubakar vertrekt op dat moment in ballingschap naar Parijs om te kunnen overleven. Twintig jaar later maakt hij zijn comeback. Aan de hand van zijn leven en zijn muziek ontdekt de kijker niet alleen een deel van de geschiedenis van Mali, maar ook deze van Afrika.

zondag 27 april, 18u dinsdag 29 april, 22u30

Cinema Zed, Leuven Cinema Zed, Leuven

Ce film reconstruit la vie de Boubakar Traoré, guitariste malien dénommé le black Presley. Début des années soixante, il chantait les bienfaits de l’indépendance du Mali. A la radio ses chansons comme Mali twist et Kayes-Ba incitait les Maliens à s’atteler au travail. A ceux de l’extérieur de rentrer au pays pour le bâtir. Il est le premier à avoir twisté en Bambara. En 1968 le coup d’état met la fin aux illusions de la liberté du pays et Boubakar s’exile à Paris pour survivre.

Vingt ans plus tard il fait son come-back.

A travers de sa vie et de sa music le spectateur découvre non seulement l’histoire du Mali mais aussi celle de l’Afrique.

The film tells the story of a Malian guitarist, Boubakar Traoré, the black Elvis Presley. In the early sixties, he sung about the blessings of Malian independence. The local radio played songs like the ‘Mali twist’ and ‘Kayes-Ba’ that encouraged the locals to roll up their sleeves and called Malian immigrants to come home to help reconstruct the country. The coup d’état in 1968 put an end to the illusion of independence.

Boubakar emigrated then to Paris to have a chance of survival. Twenty years later, he made his come back. The story of his life and music takes the audience through a piece of the history of Mali and all of Africa.

Contact: Les Productions Faire Blue

75 • 2003

2003

• 76

SCRATCH • Doug Pray • V.S. , 2001 • 92 min • Engels • Nederlands ondertiteld •

D

e meeste bekende exponenten van de hip hop muziek zijn zonder twijfel de talloze rappers, maar het zijn de scratchers die de funky cut-and-paste beats genereren waarop zij hun teksten declameren.

Verborgen achter hun draaitafels goochelen zij met hun platen en verheffen ze het scratchen tot een ware kunst. De eenvoudige scratch van weleer heeft immers een heleboel ingewikkelde broertjes gekregen. Deze technieken worden allemaal gedemonstreerd en uitgelegd door de grote namen uit de business: gaande van de iconen van het eerste uur zoals Afrika Bambaataa, Grand Wizzard en Jazzy Jay, hedendaagse pioniers zoals Qbert en alles daar tussenin zoals Mix Master Mike, de draaitafeltovenaar van de Beasty Boys en DJ Shadow.

Doug Pray maakte in 1996 een fel geopinieerde documentaire over de plotse opgang van de grunge muziek midden jaren ’90 en de massa hysterie rond groepen als Pearl Jam, Nirvana en Soundgarden.

zaterdag 26 april, 22u30 maandag 28 april, 20u

Cinema Zed, Leuven Cinema Zed, Leuven

Le mouvement hip hop est bien souvent associer aux innombrables rappeurs, mais se sont les scratcheurs qui génèrent les funky cut-and-paste beats sur lesquels ceux-ci déclament leurs textes.

Dissimuler derrière leurs platines et jonglant avec leurs disques, ils élèvent le scratch au rang d’art. Le simple scratch d’autrefois a évolué et connaît aujourd’hui multiples variantes. Toutes ces techniques sont

Cast: Saul Williams, Sonja Sohn, Bonz Malone, Beau Sia.

démontrées et expliquées par les plus grands noms du monde du scratch: allant des icones de la première heure tel que Afrika Bambaataa, Grand Wizzard et Jazzy Jay, aux pioniers actuels tel que Qbert, sans oublier Mix Master Mike, l’incoroyable scratcheur des Beasty Boys et DJ Shadow.

Verdeler: Pauline Pictures

SLAM • Marc Lewin • VS, 1998 • 90 min • Nederlands en Frans ondertiteld •

D

e jonge rapper Ray Joshua, pacifist en dichter, werkt met kinderen in een wijk van Washington waar dealers heer en meester zijn. Op een dag wordt Joshua gearresteerd wegens het bezit van marihuana. Hij gaat de gevangenis in.

De film bewijst, dankzij het uitzonderlijke talent van Saul Williams, dat de rap, wanneer die weigert zich te onderwerpen aan de diktaten van de muziekindustrie, een uiting van vrijheid is.

Winnaar Caméra d’Or (Beste eerste film) en Prijs van het Publiek te Cannes 1998.

Grote prijs Sundance Film Festival (1998, VS). maandag 28 april, 18u dinsdag 29 april, 20u

Le jeune rappeur Ray Joshua, pacifiste et poète, encadre des enfants dans un quartier de Washington connu pour être tenu par des dealers. Un jour, Joshua est arrêté en possession de marijuana et emprisonné.

‘Le film démontre, par la grâce du talent exceptionnel de Saul Williams, que le rap, quand il refuse de se soumettre aux diktats de l’industrie de disque, est une parole libératrice.’ (Le Nouvel Observatoire)

Marc Lewin brings his experience as a documentarian to this authentic, higly charged drama about a talented young black poet who is arrested on petty drug charge.

Brace yourself for a slam-dunk of a movie!

Cinema Zed, Leuven Cinema Zed, Leuven

Cast: Saul Williams, Sonja Sohn, Bonz Malone, Beau Sia.

Verdeler: Pauline Pictures

77 • 2003

2003

• 78

AU-DELA DE GIBRALTAR • Taylan Barman en Mourad Boucif • België, 2001 • 105 min • Frans en Arabisch gesproken, Nederlands ondertiteld •

K

arim houdt van Sophie. Sophie houdt van Karim. De liefde is nooit eenvoudig maar het wordt nog moeilijker als je Karim heet en verliefd bent op een Belgisch meisje. Om deze liefde een kans te kunnen geven, moet Karim breken met de traditionele waarden die zijn vader vertegenwoordigt zonder daarbij zijn familie te verloochenen. Hij moet zich verzetten tegen het onbegrip van de anderen en racisme het hoofd bieden. Karim moet zijn eigen weg gaan in een omgeving die eerder vijandig staat tegenover personen die zich anders opstellen.

Voor het eerst in de Belgische filmgeschiedenis geven twee allochtone regisseurs ons een tegelijkertijd tedere, emotionele en ernstige kijk op de Maghrebijnse gemeenschap in Brussel.

Karim est né au Maroc. A l’âge de quatre ans, dans les années soixante-dix, il a accompagné son père, Ben Omar, venu travailler comme ouvrier en Belgique. Le jour où Karim obtient son diplôme d’études supérieures, son père perd son emploi. En butte au chômage et au racisme Karim ne trouve pas un travail à la hauteur de sa qualification, et les petits boulots ne suscitent pas la reconnaissance familiale. Karim rencontre une jeune femme belge. Cet amour met à l’épreuve sa forme de fidélité à son père et à la tradition communautaire que celui-ci représente.

vrijdag 2 mei, 20u30 zaterdag 3 mei, 20u30 zaterdag 3 mei, 22u15 zondag 4 mei, 14u

Love is extremely difficult when your name is Karim and you are in love with a Belgian girl. To give this love a chance, Karim, who is born in Marocco, has to break with the traditional values represented by his father without denying his family. He has to deal with incomprehension and racism. For the first time in Belgian filmhistory two immigrant directors give an emotional and at the same time serious look at the northafrican community in Brussels.

Studio 2000, Haacht Studio 2000, Haacht Studio 2000, Haacht Studio 2000, Haacht

Cast Mourad Maimuni, Bach-Lan Le Ba-Thi, Abdeslam Arbaoui, Elias Preszow, Samir Rian, Jérémie Duval.

Verdeler: Imagine

79 • 2003

2003

• 80

BRONX-BARBES • Eliane de Latour • Frankrijk, 2000 • 110 min • Frans gesproken •

T

oussaint en zijn vriend Nixon proberen het geweld en de miserie van Abidjan te overleven. Maar een moord drijft hen naar de getto’s van de Bronx. Ingewijd door ‘vieux père’ Tyson aanvaardt Toussaint, alias ‘Solo du Grand B’, de wetten van het getto. Hij meet zich het profiel van leider aan en hij droomt ervan indruk te maken op de mooie Mariam. Zijn beschermeling, de rebelse Nixon, bevindt zich echter in de gevangenis na een overval. Om hem te bevrijden moet Solo geld stelen voor de borgsom en zijn broeders verraden. De twee vrienden integreren zich uiteindelijk in het getto van Barbes, gewelddadiger en meer gewapend dan ooit, om een uitweg te zoeken.

Toussaint et son copain Nixon tentent de survivre à la misère qui gangrène Abidjan quand un meurtre accidentel les pousse vers le ghetto du Bronx. Intronisé par le ‘vieux père’ Tyson, Toussaint alias ‘Solo du Grand B’ adopte les lois du ghetto. Il étoffe son profil de leader, tout en rêvant d’abonner la violence pour la jolie Mariam. Mais Nixon, son protégé, plus rebelle, se retrouve en prison après un casse. Pour l’en tirer, Solo doit voler l’argent pour la caution et trahir ses ‘frères’. Les deux amis intègrent le ghetto de Barbés, plus dur et plus armé, cherchant l’issue. Fuite ou surenchère...

woensdag 7 mei, 22u30

Perpetrator of an accidental murder, two boys, in search of themselves in an African shantytown, take refuge in the Bronx ghetto, joining one of these gangs.

Toussaint, the oldest, puts himself under the protection of Tyson, one of the elders known as ‘father’. He adapts to the laws of the environment, which demands honour and respect for the elders, at the same time looking for an escape route through his love affair with Mariam, who works on a fish stall in the market. His friend Nixon feels neglected and their friendship stats to deteriorate.

Studio 1, Leuven

Cast: Antony Koulehi Diate, Loss Sylla Ousseni, Edwige Dogo, Shang Lee Souleyman Kéré, David Cyril Gue. Contact: France Télévision Distribution

81 • 2003

LE CINEMA AFRICAIN • François Kotlarski • Frankrijk, 1999 • 6 min (documentaire) • Nederlands ondertiteld •

E

en manifest of een momentopname?Gedraaid tijdens het Fespacofestival in 1999, heeft deze film slechts één ambitie: een stem geven aan diegenen die van cinema hun beroep hebben gemaakt. Wat de omstandigheden ook mogen zijn.

vrijdag 25 april, 20u

Studio 3, Leuven

Manifeste ou mise au point ?

Pas de quoi se réjouir à l’horizon 2000 pour de nombreux cinéastes d’Afrique, et pourtant...

Tourné pendant le Fespaco 99, ce film n’a pour autre ambiti-on que de donner la parole à ceux qui font du cinéma leur métier quel qu’en soient les conditions.

This film was shot at the Fespacofestival in 1999 and its sole ambition is to give a voice to those who have devoted their careers to film making. Under whatever circumstances.

Verdeler: Bevrijdingsfilms

LES FESPAKISTES • François Kotlarski • Eric Munch • Frankrijk, 1999 • 52 min (documentaire) • Frans gesproken •

A

frikaanse filmmakers, zowel Engelstalige als Franstalige, spreken zonder omwegen over de omstandigheden waarin ze in Afrika hun beroep moeten uitoefenen. Ze vertellen de kijker waarom ze filmen, met welke moeilijkhe den ze kampen en over hun hoop. De film ‘Les Fespakistes’ probeert een filmcultuur-in-wording te omschrijven aan de hand van de uitlatingen van Gaston Kaboré, Sembene Ousmane, Dani Kouyaté, Mohamed Camara, Kitia Touré, Nasser Ktari, Khaled el Haggar en anderen. Deze film werd gedraaid tijdens het Panafrikaans filmfestival te Ouagadougou in 1999 en 2001.

maandag 28 april, 20u30

Pangaea, Leuven

Des cinéastes africains, francophones et anglophones, parlent sans détour de leur condition de cinéaste en Afrique. En quelques mots, ils disent pourquoi ils filment, quels sont leurs difficultés et leurs espoirs. ‘Les Fespakistes’ tentent de cerner l’idéal d’un cinéma en devenir , à travers le propos de Gaston Kaboré, Sembene Ousmane, Dani Kouyaté, Mohamed Camara, Kitia Touré, Nasser Ktari, Khaled el Haggar… etz. Ce film a été tourné durant le festival panafricain de Cinéma de Ouagadougou en 199 et 2001.

African filmmakers, English and French speaking ones, talk straight about the conditions in which they as filmmaker have to work. They tell why they make films, they tell about their problems and their hopes. The documentary ‘Les Fespakistes’ tries to depict through the explanations of film makers as Gaston Kaboré, Sembene Ousmane, Dani Kouyaté, Mohamed Camara, Kitia Touré, Nasser Ktari, Khaled el Haggar, and so how they see this film culture. The film was made at the Ouagadougou film festival in 1999 and 2001.

Contact: François Kotlarski

OUAGA, CAPITAL DU CINEMA • Mohammed Challouf • Tunesië/Italië • 60 min • Frans/Italiaans gesproken, Frans ondertiteld •

Z

eventiende Fespaco, Ouagadougou bruist, de hoofdstad van Burkina Faso verandert tien dagen lang in de hoofdstad van de Afrikaanse film. Fespaco is de gelegenheid bij uitstek voor professionelen om een bilan op te maken van een filmproductie die altijd in moeilijkheden zit.

‘Ouaga, capitale du cinéma’ geeft het woord aan verschillende generaties Afrikaanse cineasten. Elkeen getuigt op zijn manier van de tragische afwezigheid van Afrika in de wereld van het beeld.

maandag 28 april, 20u30 2003

• 82

Pangaea, Leuven

Dix-septième Fespaco, Ouagadougou est en effervescence, la capitale du Burkina Faso se transforme pendant dix jours en capitale du cinéma africain. L’occasion pour les professionnels de faire l’état des lieux d’une production cinématographique toujours en difficulté.

Ce film donne la parole à plusieurs de générations de cinéastes africains.

Chacun témoigne, à sa façon, de la tragique absence de l’Afrique dans le monde des images.

During the seventeenth Fespaco Ouagadougou changes for ten days from the capital of Burkina Faso into the capital of African cinema. Fespaco is the ultimate occasion for professionals to make a state of a movie production that is always in trouble. ‘Ouaga, capitale du cinéma’ calls up several generations of African directors to speak. They all express in a personal way the tragical absence of Africa in the world of images.

A DRY WHITE SEASON • Van Euzhan Palcy • VS, 1989 • 97 min • Engels gesproken, tweetalig ondertiteld • “Hope is a white man’s word”, zegt een zwarte activist halverwege de film tegen Ben du Toit, een naïeve, kwetsbare leraar die via de zoon van zijn zwarte tuinman met de wanpraktijken van de overheid wordt geconfronteerd, en daartegen openlijk stelling neemt. A Dry White Season is gebaseerd op het boek van de Zuidafrikaanse schrijver André Brink over de gebeurtenissen in Soweto in 1976, toen zwarte scholieren massaal betoogden voor het recht op beter onderwijs. De film van Euzhan Palcy beslaat alle aspekten van het Zuidafrikaanse fenomeen, dus ook het emotionele en het politieke. De film is narratief knap uitgebouwd en laat zich als een politieke thriller bekijken.

Johannesburg, 1976. Ben du Toit, professeur d’histoire, Afrikaner bienpensant, va tout a coup se révolter et prendre position lorsque son jardinier noir, Gordon et son jeune fils Jonathan, vont être arrêtés, torturés et tués au nom de l’apartheid.

datum

Ben du Toit is a schoolteacher who always has considered himself a man of caring and justice. When his gardeners son is brutally beaten up by the police at a demonstration by black school children, he gradually begins to realize his society is built on a pillar of injustice and exploitation.

Westrand, Dilbeek

Cast: Donald Sutherland, Janet Suzman, Zakes Mokae, Jürgen Prochnow en Marlon Brando.

Verdeler: Belgisch Filmmuseum

ET APRES • Mohamed Ismail • Marokko • 92 min • Frans ondertiteld •

D

e 28-jarige Mustapha woont nog steeds bij zijn moeder en heeft geen vast werk. Hij droomt ervan te emigreren naar Spanje om daar goedbetaald werk te vinden om zijn familie te onderhouden. Deze droom lijkt binnen bereik als hij Laura, een Spaanse toeriste ontmoet. Zij wil hem wel helpen, maar Mustapha moet voor haar hulp een hoge prijs betalen …

Au nord du Maroc, dans la petite ville du fnideq, un jeune Marocain de 28 ans, Mustapha (Rachid El Ouali) vivant de petits coups montés, rencontre un couple de touristes espagnols. Etant sans travail stable, ces derniers l’entraînent dans un trafic important de haschish.

Mustapha, a twenty-eight-year-old man, still lives with his mother, his sister and his nephew in Morocco on the seaside. With his friends Larbi and Khalid, he dreams of a better future, out of the country.

Obligé de fuir son pays, Mustapha se retrouve sur une barque de fortune, comme beaucoup d’autres hommes et femmes. Ceux-ci sont décidés à rejoindre clandestinement les rives espagnoles dans l’espoir de beaux lendemains

zaterdag 3 mei, 22u30

Studio 1, Leuven

Cast: Rachid El Ouali, Victoria Abril, Mohammed Miftah, Siham Assif

83 • 2003

GESPREK MET FATOU N’DIAYE Frans-Senegalese actrice De televisiefilm “Fatou la Malienne” bracht u op het mediatieke voorplan en het vervolg staat al op het programma. Met “Nah Fala” van Flora Gomes maakt u uw intrede in de echte filmwereld.

Het zijn inderdaad twee verschillende werelden en ik krijg nu de kans om van de ene naar de andere over te stappen. “Nah Fala” is de eerste Afrikaanse productie waaraan ik meewerkte. Het is een fantastisch avontuur waarbij ik mij goed voel! Ik speel de rol van een meisje dat haar geboortedorp verlaat om in Frankrijk te gaan studeren. Ze moet er echter voor oppassen nooit te zingen want er rust een vloek op de vrouwen. Ze kunnen er zelfs van sterven. Ze houdt zich aan de regel, maar overtreedt hem uiteindelijk en wordt herboren doordat ze zich bevrijdt van een verbod.

Die rol is totaal anders dan Fatou la Malienne.

Inderdaad, in plaats van een slachtoffer speel ik hier een positieve rol. Ik onthul een nieuwe waarheid aan mijn familie. Het is een grote metafoor op de vrijheid van meningsuiting. Dat speelt sterk in de energie die men in de rol legt.

U hebt Creools geleerd om deze rol te spelen.

Ja, dat van Guinee-Bissau. Ik wou altijd al tolk worden en hiermee voeg ik een taal toe aan mijn repertorium! Het is een zeer mooie taal, heel melodieus. Ik had maar één maand om de taal te leren, maar heb het echt met heel veel plezier gedaan. Ik heb gewerkt met iemand naar wie ik veel geluisterd heb om vertrouwd te geraken met de klanken en ook alleen. Ter plaatse heb ik de taal gesproken en ze zo onder de knie gekregen.

Uw loopbaan zit meteen in een stroomversnelling!

Ik wou wel actrice worden, maar later. Ik heb eerst “Fatou la Malienne” opgenomen, dan mijn studies afwerkt en met “Nah Fala” kreeg ik een mooie kans aangeboden. Ik heb ze gegrepen om te leren en te ontdekken.

Zwarte acteurs hebben het niet altijd gemakkelijk in Frankrijk.

Toen ik klein was en de televisie aanzette, zag ik geen zwarte personages maar ik stond er niet bij stil. Nu dat het mijn werk is, besef ik dat de voorstellen niet erg talrijk zijn. Men zegt dat de Franse kijker zich niet kan vereenzelvigen met een zwarte. Ik zie echt niet in waarom! Ik ken schitterende zwarte acteurs, maar die het moeilijk hebben om aan de bak te komen.

De rollen zijn vaak stereotiep.

Klopt. Ik weet niet wie er aan de top beslist, maar bij het lezen van de scenario’s merk je dat men de aanwezigheid van een zwarte moet verantwoorden door de specificiteit van de rol, terwijl een zwarte eigenlijk de meeste personages zou kunnen spelen. Ik denk dat er verandering komt, maar het zal tijd vergen zolang de zwarten de slachtofferrol van de zwarte blijven spelen. Misschien kom ik voor grote verrassingen te staan…

Hoe ervaart u de Franse politieke situatie?

Ik heb mij zeker niet op mijn gemak gevoeld, terwijl ik hier toch al lang ben. Ik voel dat men vindt dat ik niet van hier ben, terwijl Parijs toch mijn stad is. De zaken zijn duidelijk: men kan niet zeggen dat het de anderen zijn. Het is vlakbij, voor ons huis. De totale verwerping: u maakt geen deel uit van onze samenleving en hebt hier niks te zoeken! Maar dat kwam niet echt als een verrassing, want het was al dagelijkse realiteit.

Hebt u zin om het beroep van actrice te blijven uitoefenen?

Ja, het is een terrein van experimenten en ik denk dat ik veel over mezelf kan leveren. Er zijn boeiende ontmoetingen te doen en zaken te verdedigen! De film van Flora is er een, zonder karikatuur en met een duidelijke lijn. Ik heb er vertrouwen in.

Zet u ook uw studies voort?

Ja, maar bij mij: ik studeer volkerenkunde en mythologie. Ik ben op mijn achtste naar Frankrijk gekomen, maar ben nooit mijn roots vergeten. Daarmee is de drang ontstaan om volkeren en de wereld te leren kennen. Er is zoveel te ontdekken. interview door Olivier Barlet Cannes mei 2002 www.africultures.com

2003

• 84

ENTRETIEN AVEC FATOU N’DIAYE Le téléfilm “Fatou la Malienne” vous a propulsé sur le devant médiatique et la suite est programmée. Avec “Nah Fala” de Flora Gomes, vous voilà dans le vrai cinéma.

Ce ne sont pas les mêmes univers et c’est bien de pouvoir passer de l’un à l’autre, d’autant plus que “Nah Fala” est la première production africaine où j’ai pu tourner. C’était une super aventure et je m’y suis senti bien ! J’y interprète une jeune fille qui quitte son village natal pour aller faire ses études en France mais elle doit faire attention de ne jamais chanter car une malédiction plane sur les femmes qui pourraient en mourir. Elle garde cette consigne mais finit par la transgresser et renaît puisqu’elle se libère d’un interdit.

C’est un rôle très différent de Fatou la Malienne.

Oui, plutôt que d’être victime, j’ai là un rôle positif où je révèle une nouvelle vérité à ma famille. C’est une grande métaphore sur la liberté d’expression. Cela joue beaucoup dans l’énergie que l’on met dans le rôle.

Vous avez appris le créole pour tenir ce rôle.

Oui, celui de Guinée-Bissau. Moi qui voulait être interprète au départ, cela m’a permis d’ajouter une langue à mon répertoire ! C’est une très belle langue, très chantante. J’ai dû l’apprendre à toute vitesse, en un mois, mais ça a été un vrai plaisir. J’ai travaillé avec quelqu’un que j’ai beaucoup écouté parler pour capter les sonorités et aussi toute seule. Sur place, j’ai parlé la langue et ça m’a aidé à la maîtriser.

Vous avez un début de carrière fulgurant !

J’avais bien envie d’être comédienne mais pensais le faire plus tard. J’ai tourné “Fatou la Malienne” en passant mon bac et voilà qu’avec “Nah Fala”, un beau projet est venu à moi. Je l’ai fait pour apprendre et découvrir.

Ce n’est pas toujours facile pour les acteurs noirs en France.

Quand j’étais petite et que j’allumais la télé, je ne voyais pas de personnages noirs mais n’y faisait pas trop attention. Maintenant que c’est mon travail, je m’aperçois que les propositions sont réduites. On nous dit que le spectateur français ne peut s’identifier à un Noir : je ne vois vraiment pas pourquoi ! Je connais des comédiens noirs magnifiques mais qui galèrent et ont du mal à élargir leur expérience.

Les rôles sont souvent stéréotypés.

Oui. Je ne sais pas qui décide en haut lieu mais on voit à la lecture des scénarios qu’on a besoin de justifier la présence d’un Noir par des spécificités du rôle alors qu’un Noir pourrait très bien jouer la plupart des personnages. Cela viendra mais ça risque de durer encore que les Blacks jouent un rôle de Black, souvent souffrant et terrible ! Mais j’aurai peut-être de grandes surprises…

Comment avez-vous ressenti la situation politique française ?

Je me suis sentie très mal à l’aise. Alors que je suis là depuis longtemps, j’ai ressenti qu’on me disait que je n’étais pas d’ici, alors que Paris est ma ville. Au moins, les choses sont claires : on ne peut pas dire que c’est les autres : c’est juste à côté, juste en bas de la maison. C’est le rejet total : vous ne faites pas partie de notre société et vous n’avez rien à faire ici ! Mais cela n’a pas été une grande surprise car c’était déjà du domaine de l’expérience quotidienne.

Vous avez envie de poursuivre le métier d’actrice ?

Oui, c’est un terrain d’expérimentation et je crois que j’ai beaucoup de choses à apprendre sur moi. Il y a des rencontres passionnantes à faire et des sujets à défendre ! Le film de Flora en est un, sans caricature et avec une vraie démarche. Je suis confiante.

Vous poursuivez des études en parallèle ?

Oui, mais chez moi: j’étudie l’ethnologie et la mythologie. Je suis arrivée à huit ans en France et j’ai gardé le souci de mes racines. Cela a développé une envie de connaître les peuples et le monde. On découvre des choses formidables. propos recueillis par Olivier Barlet Cannes mai 2002 www.africultures.com

85 • 2003

Bent u op zoek naar een acteur of een actrice?

Hier ons aanbod van professionele acteurs.

Vous cherchez des acteurs?

Voici notre sÊlection d’acteurs professionels.

You are looking for actors?

Here our selection of professional actors.

Contact: guido.huysmans@skynet.be

CAROLE KAREMERA ‘De dingen die mij bewegen, doen leven dus, staan vaak aan de rand van de nacht: dat unieke moment waarop men twijfelt aan wat men een moment tevoren geloofde. Het is het heden dat mij zin geeft. Het theater, de film en de muziek zijn voor mij slechts instrumenten om daarvan een juweeltje te maken …’

‘Les seules choses qui me font vibrer, donc vivre, sont souvent à la limite... de la nuit: ce moment unique où l’on doute de ce que l’on croyait certain l’instant d’avant.

C’est le présent, c’est ça qui me fait envie... et le théâtre, le cinéma, la musique ne sont pour moi que des outils pour en faire un bijou …’

Contact: guido.huysmans@skynet.be

‘The only things that make thrill me, make me feel alive are at the edge… of the night: that unique moment in time when you begin to question the things you firmly believed in only seconds before. It is the present moment, that is what fills me with longing … and the theatre, the cinema, music – all the ingredients you need to create a magical experience …’

‘Thuis’ (serie VRT), ‘RECHT OP RECHT’ (serie VRT),’HISTOIRE DE TRESSES’ (film, Jacqueline Kalimunda), ‘JOSÉPHINE, ANGE GARDIEN’ (telefilm Pierre Joassin), ‘UN CŒUR PAS COMME LES AUTRES’ (telefilm André Buytaers), “FRANK ET LEDA’ (kortfilm Jean-Claude Wouters), ‘L’OREILLE MORTE’, (kortfilm Jean-Louis Laforêt, ‘RWANDA 94’ (regie Jacques Delcuvellerie, Groupov), ‘LES TROYENNES’ (Euripide, Théâtre Royal du Parc Bruxelles), ‘SCRATCHING THE INNERFIELDS…’ danscompagnie Wim Vandekeybus.

SYLVIE NAWASADIO In de eerste plaats, hoewel theater en film twee verschillende dingen zijn, maak ik vanuit mijn verlangens niet echt het onderscheid … Ik begon mijn artistieke leven in de muziek en ik ben vandaag bezig met een spektakel voor (zeer jonge) kinderen waarin ik met Stephan, ook een acteur-beeldhouder, binnentreed in een verhaal dat we beide spelen voor het plezier van ons publiek. Het jongste toeschouwertje moet ongeveer 1 jaar zijn. Ik had al ervaring als actrice, op de scène met Zap Mama in hun beginperiode, of op het scherm in “Un amour trompeur”. De mensen zeggen dat wat het ‘spel’ betreft, er iets natuurlijks van mij uitgaat.

Best mogelijk, want als ik speel dan voel ik me goed.

Contact: fa309097@skynet.be

D’abord, bien que le théatre et le cinéma soit des choses différentes, je ne fais pas tellement de distinction... J’ai commencé ma vie artistique dans la musique, et je joue aujourd’hui dans un spectacle pour enfants avec Stephan (sculpteur-acteur).

J’avais déjà, eu d’autres expériences du jeux d’acteur, sur scène avec les ‘Zap Mama’ à leurs début, ou à l’écran dans ‘Un amour trompeur’. Les gens me disent qu’en ce qui concerne, ‘le jeu’, j’ai quelque chose d’assez ‘naturel’ …

Et puis, quand,’ je joue’, je me sens bien.

First of all, although the theatre and the cinema are different media, I don’t draw much of a distinction between the two, as far as my desires are concerned. I started my life as performer in the music business and I’m now performing in a play written for very young children. In this play Stephan, an actor-sculpture, and I have the opportunity “enter a story” that we act out for the pleasure of audience’s eyes as much as for their ears. The youngest spectator is about 12 months old. I’ve already had some acting experience, on stage with the “Zap Mama”, in their early days, and on screen in “Un amour trompeur”. People often refer to my “natural” style of “acting” …

Zap Mama (bij het begin tot ’95), Baruti-trio (bij het begin tot 2000), Pas mal+ (sinds ’97), en diverse solo-projecten. Medewerking aan CD’s van Zap Mama, Sally Nyolo, Kadja Nin, BJ Scott, Arno, Jacques Higelin, Philippe Catherine, Largo, … en aan het project ‘Black Slavics’. Medewerking aan de ‘Zinnekes-parade, campagnes tegen aids (opname CD’ Ensemble Africa’,ensemble contre le sida’ – productie van ‘Sida information suisse’, medewerking aan de kortfilm ‘Un amour trompeur’), 50 jaar UNHCR in Genève in 2000, kortfilm ‘Mwana Mboka’ (Jean-Michel Kibushi), theater-project ‘Terre’ (productie Théâtre de la Guimbarde in Charleroi)

87 • 2003

ALINE BOSUMA Ik weet eigenlijk niet waarom ik actrice, zangeres, laat ons zeggen artiest ben! Wat ik wel weet, is dat deze duizend gezichten en vormen aannemen om gestalte te geven aan een tekst, om boodschappen en emoties over te brengen (waarvan je de auteur of gewoon de drager bent) iets is dat mij bevalt. Ik kan in mezelf gaan zoeken naar wat ik had kunnen zijn of wat ik zou kunnen worden. Daarvan kan ik mij bedienen, het tot leven brengen en in de kijker plaatsen.

Je ne sais pas trop pourquoi je suis comédienne, chanteuse, artiste quoi ! Tout ce que je sais, c’est que prendre ces mille visages et formes pour donner corps à un texte, pour faire passer messages et émotions (qu’on en soit l’auteur ou simplement le vecteur) cela me plaît, parce que je peux aller chercher en moi celle que j’aurais pu être ou celle que je pourrais devenir pour m’en servir, la faire vivre et être au grand jour.

I don’t really know why I’m an actress, singer, well, a performer! All I do know is it takes a thousand expressions and attitudes to bring a text to life, to convey messages and feelings (whether you are the author or just the medium). What I like is being able to go deep down inside myself to seek what I might have been or might become and put it to use, bring it to life and expose it to the gaze of the public.

Contact: mamalina@hotmail.com Films: ‘Pièces d’Identités’ (Mweze Ngangura), ‘A nous deux la vie’, (TV-film, Alain Nahoum),‘‘Un cœur pas comme les autres’, (TV-film, André Buytaers), ‘Un amour trompeur’(kortfilm, Pierre-Yves Vandeweerd), ‘Pires mastas’ (kortfilm, Ladi Bidinga), ‘Hop’(Dominique Standaert).

Sinds 1993 maakt Aline Bosuma deel van de a capella groep ‘Tam Echo Tam’, met concerten in België, Frankrijk, Duitsland en Denemarken. Ze werkte mee aan albums en optredens van Baruti Trio, Pas Mal +, Odex Protocole, Philippe Catherine, Jay Conrad, Félix Thiéfaine, enz… Medewerking ook aan de muziek van de animatiefilm ‘Mwana Mboka’ (Jean Michel Kibushi). Aline gaf haar stem aan diverse publicitaire spots(Mobistar, Velux).

ANETTE GOTTA Zo heb ik beslist om zichtbaar te maken wat diep verscholen zat in mij. Het werd me ingefluisterd en ik heb dan als het ware door het sleutelgat gekeken. Het beroep van actrice is voor mij van vitaal belang. Misschien wel om mezelf te beschermen tegen de realiteit. Of om simpelweg de levens te kunnen leiden die ik nooit gehad heb en die ik wellicht ook nooit zal hebben. Het betekent voor mij een uitzonderlijk avontuur zoals het nergens anders terug te vinden is …

Voilà, comment j’ai décidée de rendre visible ce qui était rendu invisible en moi.

J’ai regardé par le trou de la serrure en il c’est glissé dans le creux de mon oreille !

Peut-être pour me protéger d’une réalité enfuit ou simplement pour vivre toutes les vies que je n’ai pas eu et que je n’aurais jamais. Ainsi le métier de comédienne est devenu pour moi un besoin vital. C’est une aventure humaine exceptionnel que l’on ne retrouve nulle part ailleurs …

Contact: carabistouil@hotmail.com

2003

• 88

I decided to express what I have hidden most deeply in myself. This idea matured and I began to watch through the keyhole so to speak. Acting is of crucial importance to me. Perhaps to protect myself from reality, or simply to live a life I’ve never known and probably never will.

For me, it is an exceptional adventure, like nothing I can find anywhere else …

Op dit moment studeert Anette Gotta aan het Conservatorium in Brussel.

LADI BIDINGA Als kind droomde ik ervan in de leefwereld van boeken en tekenfilms te treden en doorheen tijd en ruimte te reizen: even iemand anders zijn om een andere wereld te ontdekken. Zonder het te weten wilde ik actrice zijn!

Later vond ik het heerlijk om te improviseren, teksten voor te brengen; het applaus te aanhoren. Wat een openbaring.

Contact: ladibid@yahoo.fr Agent: Patrick Hella: 0032(0)2 331 18 21 0477 41 25 58

Au fil du temps je me rends compte ‘ quel point le métier de comédienne est difficile; de tous ses obstacles, contraintes et des illusions. J’ai des périodes de doute ou je me dit que je devrais abandonner ce rêve de petite fille. Je me remet en question, je me rappelle que le jeu chez moi est plus qu’un désir ou qu’un rêve, c’est une volonté, une parti intégrante de ma personnalité. Alors ces obstacles, contraintes et des illusions me stimulent, j’ai envie de me battre encore plus. Je suis consciente qu’il y a beaucoup d’apellis, peu d’illusions, surtout parmis les minorités ethniques en Europe.

As time goes by, I realise how difficult it is to be an actor; all the obstacles, constraints and disillusions it entails. I have periods of doubt when I tell myself that I should drop this childish dream. I question everything, and then I remember that acting is more than a craving or a dream for me – it’s a calling, an integral part of my personality. So these obstacles, constraints and disillusions stimulate me, and I want to keep up the fight. Still, I do realise that many are called but few are chosen, particularly from Europe’s ethnic minorities.

Filmografie: L’amour noir (Stéphane Kaye.INRACI), Histoire d’en voir (Geoffrey Vermeren), Dogma machine (Mwedi-Malila.AJC), La ruse (Olivier Decroix. INRACI), Pires Mastas (Roger Ndema), Theater/théatre: Copies qu’on forme (Bruno Hesbois), Les précieuses de Kinshasa (Ventouse Mbala)

IMHOTEP TSHILOMBO Waarom ik van theater hou? Om de eenvoudige reden dat ik zonder theater niet leven kan. Om de eenvoudige reden dat het de enige manier is om mij met mijn cultuur die ik dankzij Cheik Anta Diop heb ontdekt, te binden. Om de eenvoudige reden dat een acteursleven hard is. Maar ik ga ervoor.

Pourquoi j’aime le théâtre? Pour la simple raison que je ne peux pas vivre sans théâtre. Pour la simple raison que c’est la seule possibilité pour moi de me connecter à ma culture que j’ai découverte grâce à Cheik Anta Diop. Pour la simple raison que la vie d’un comédien est dure. Mais j’aime me battre.

Why I love theatre ? For the simple reason that I cannot live without theatre. For the simple reason that theatre is the only way for me to have a connection with my culture, that I discovered thanks to Cheik Anta Diop. For the simple reason that an actors’ life is a hard life. But I like to defend myself.

Filmografie: Hop (Dominique Standaert), Bonne Année (JP Laroche), Divine Combine (Luc Bourgeois), Un Amour Trompeur (P. Vandeweeren), Kirikou et la Sorcière/Kirikou en de Heks (Michel Ocelot/Raymond Burlet), Fragment de vie (Fr. Woukoache), La fumée dans les yeux (Fr. Woukoache), Pièces d’identités (Mweze Ngangura), …

Theater :Othello (S. Limbvani), Le songe d’une nuit d’été (B. Bulté), Drôle de couple (C. Vignot), La controverse de Valladolid (D. Fire), Comme des flèches (Tshilombo), Antigone (Valérie Cordy), Dedales (René Manzor)

Contact: BP 244 - 1210 Brussel 21 www.groups.msn.com/KAMEOO/

89 • 2003

FIFI KIKANGALA Ongelukkige omstandigheden hebben me naar de filmwereld geleid. En film heeft me geluk gebracht. Een dosis van beide brengt de realiteit dichter bij het magische van film.

Des circonstances malheureuses m’ont emmenée au cinema. Le cinema a fait de ma vie une circonstance joyeuse.

Peut-être et sûrement pour apporter un peu de tout cela afin que la réalité ne soit plus que circonstance malheureuse mais plus proche de la magie du cinema.

Unhappy circumstances lead me to cinema. But film brought happiness in my life. A healthy dose of both brings reality closer to the magic world of cinema.

Filmografie: Hop (Dominique Standaert), La fumée dans les yeux (Fr. Woukoache), Un Amour Trompeur (P. Vandeweeren), Eau (Dominique Standaert)

Contact: 8, rue de Limauge, 1050 Brussel, Tel: 0497 35 63 65 (Doudou Massamba)

JACQUES TUYOMBO Ik acteer sinds mijn kindertijd. Ik bevind me graag op de scene omdat dit allerlei emoties teweegbrengt en ik vind het heerlijk om deze emoties met een publiek te kunnen delen.

Je fais du théâtre depuis mon enfance.

J’aime me retrouver sur scène pour le plaisir, pour les émotions que cela me procure et pour pouvoir les partager avec le public.

As a child I allready acted in theater. I love to be on a scene for all the emotions evoced by it and I love to share these emotions with a public.

Les messagers (Moureau), Roméo et Juliette (Jaouhar), Cendrillon ou la fièvre africaine (Christine Rugurika et Jacqueline Ngoya), Cendrillon (Jaouhar), L’astuce (Eric Tandundu et Yves Ngandor), Le secrétaire particulière (Francis Mbayi), Les chaussettes mouillées (Jaques Tuyombo), Les grandes gueules (Pauvreman et Christian Djasgar), Quand les africains s’affrontent (JC Aubriot et Ventouse Mbala) et Pires Mastas (Robert Ndema).

Contact: echos_d_afrique@hotmail.com

2003

• 90

GASTEN VAN HET FESTIVAL Fatou N’DIAYE actrice Senegal/Frankrijk

-Ingrid SINCLAIR cineaste Zimbabwe

Fatou N’Diaye debuteert in ‘Fatou la Malienne ‘(Daniel Vigne, 2001) en breekt door met de hoofdrol in ‘Nha Fala’ (Flora Gomes, 2002). Tussendoor speelt ze in ‘Astérix et Obelix, Mission Cléopatra’ (Alain Chabat, 2002).

Filmografie: ‘Wake Up ‘ (1989), ‘The sanctions debate ‘(1990), ‘Bird from another word’ (1992), ‘Mores seeds from better trees’ (1995), ‘Flame’ (1997), ‘Riches’ (Reeks Mama Africa, 2000)

Mohammed BOUAMARI cineast Algerije/Frankrijk Geboren in 1941 in Sétif, realiseert Mohamed Bouamari zijn eerste kortfilm ‘Conflit ‘ in 1964, en assisteert bekende cineasten als Gillo Pontecorvo (La bataille d’Alger), Lakhdar Hamina (Le vent des Aurès, 1965 ), Luchino Visconti (L’Etranger, 1966 ) en Costa-Gavras (Z, 1969). Zijn eerste langspeelfilm ‘Le charbonnier ‘( 1972 ) krijgt de tweede prijs op het Festival van Carthago en de prijs Georges Sadoul in ‘la semaine de la critique’ in Cannes. Nadien maakt hij nog enkele andere films als ‘L’Héritage’ (1974) en ‘Refus’ (1982). In 1994 moet hij vluchten voor het religieus integrisme in zijn land en vestigt hij zich in Parijs, waar hij nog enkele films realiseert zoals ‘Nuit’ in 1996.

Adama ROAMBA, Burkina Faso

Abderrahmane SISSAKO, Mauretanië

Mweze NGANGURA, RD Congo Jacqueline KALIMUNDA, Rwanda/Frankrijk

Wendy MORRIS, Zuid-Afrika

Jean DELBEKE, Zuid-Afrika

Michael REABURN, Simon BRIGHT en Keith SHIRI, Zimbabwe

91 • 2003

ORGANISATIE Het Afrika Filmfestival is een organisatie van de vzw Film en Cultuurpromotie

Contact: Afrika Filmfestival Elfnovemberlaan 29 3010 Leuven guido.huysmans@skynet.be guido.convents@signis.net www.afrikafilmfestival.be

Eindverantwoordelijken: Guido Convents en Guido Huysmans

Organisatieteam: Bruno Bové, Guido Convents, Anneleen Deridder, Jef Laenen, Jos Oleo, Guido Huys-mans, Vanessa Gilmin, Francien Krijger, Dries Phlypo, Kristel Putseys, Hildegarde Van Genechten verder: Aarschot Alsemberg Dilbeek Diest Haacht Strombeek Tervuren Tienen

Peter Holemans Johan Van Lier David Robberechts Luc Smeyers Luc Van Rillaer Riet Jaeken Katleen Graulus Maite Grugeon

Grafische vormgeving: Luc Nagels, lucagraaf@pandora.be

Foto’s: Dorothée M.K.A., Fabrice Mertens, Eric Miller, Christian Schwetz

Cover: Fatou N’diaye (Fotografe Nathalie Mazeas)

Drukker: EPO-drukkerij

Speciale dank aan /Special thanks to Koen Adams, Gert-Jan Backx, Jan Baetens, Olgan Baillif, Roger Berguet, Ladi Bidinga Mpoyo, Aline Bosuma, Fridolain Bokomo, Marc Boonen, Jan Bosmans, Chris Boyen, Henk Cluytens, Joseph Coché, Raf Custers, Magda Coeckelberghs, Alvito De Sousa, Marijke Deweerdt, Djo Tunda Wa Munga, Els De Clercq, Jan De Clercq, Jorijn Neyrinck, Jos Hennes, Stan Hennes, Maria Donvil, Paul Geens, Nicole Gillet, Jos Hoeyberghs, Chris Joris, Dieudonné Kabongo, Georges Kamanayo, Carole Karemera, Aya Kasasa, Yasmine Kassari, Carin Leclercq, Diane Leenders, Jean-Pierre Jacquemin, Ward Geens, Hélène Madinda, Micheline Majot, Florencia Martini, Tony Mbeka, An Melice, Wim Merckx, Luk Mertens, Sylvie Nawasadio, Lieven Neyrinck, Oumou Douale Ze, Fatou N’diaye, Katy Léna Ndiaye, Ben Ngabo, Lydia Ngaruko, Denise Nyetera, Jacques Mevis, Astérie Mukarwebeya, Marc Provoost, Mark Ulburghs, Jean Bosco Safari, Fatou Sidebe, Wilfried Stienaers, Ingrid Stoufs, Magali Silvestre, Wim Van Parijs, Ronny Tielen, Jan Rastelli, Johan Vanderschaeren, Liesbet Van Mechelen, Lut Vanloo, Wunga’a Lomami Onadikondo, Walter Zinzen … en excuses aan iedereen die we vergeten zijn/and excuses to all we forgot

2003

• 92

Het Afrika Filmfestival krijgt de steun van The festival got support from

film

het DGOS - Staatssecretariaat voor Ontwikkelingssamenwerking, het provinciebestuur Vlaams-Brabant, stadsbestuur van Leuven, Aarschot en Diest, gemeentebesturen van Haacht, Halle en Dilbeek, Afdeling Media en Film Vlaanderen, FORTISLeuven, EPO-uitgeverij, KBC-Aarschot, restaurant Lukemieke, reisboekhandel Nomade, Leo Caerts, Café Commerce, Hotel La Royale, Kafee Giraf, Kaminsky, Joker reizen, Hobo-reizen, Mediterrannee, Oase, Vrouw Holle, D’Elf Ure mis, La Cantina del Coronel, Arti-Mara, Mama Africa, Rawette, ’t Wolwinkeltje, Luk Versluys, Voodoo, Sax, De Blauwe Schuit, Fonti Musicali

A DRY WHITE SEASON A ROYAL HUNGER ABOUNA ALI FARKA TOURE ALI ZAOUA AME NOIR - BLACK SOUL AU DELA DE GIBRALTAR AU NOM DE MON PERE BENT KELTOUM BIRD NOW BRONX-BARBES CHIENS ERRANTS CIDADE DE DEUS DE GOUDEN VOETBAL EAU ET APRES FRONTIERES GOD IS AFRICAN HEREMAKONO HILLBROW KIDS IT’S MY LIVE JE CHANTERAI POUR TOI JOURNEY MAN KARMEN GEI KIRIKOU EN DE HEKS LA FALAISE LA PETITE VENDEUSE DE SOLEIL LA VIE SUR TERRE L’AFRANCE LE CHAUFFEUR DU DEPUTE LE CINEMA AFRICAIN LE PRIX DU PARDON LE RETOUR DE LA MAIN HABILE LES FESPAKISTES LIFE AND DEBT LUMUMBA MAANGAMIZI - THE ACIENT ONE MADAME BROUETTE MADAME SATA MALUNDE MAMA AFRICA MAMA ALOKO MOUKA MUZIEKCLIPS NOEL 71 - NATAL 71 O GOTEJAR DA LUZ OCTOBRE OUAGA, CAPITAL DU CINEMA PALJAS POUPEES D’ARGILE RACHIDA ROSTOV-LUANDA SATIN ROUGE SAUDADE DO FUTURO SCRATCH SIA, LE REVE DU PYTHON SLAM SOURCE D’HISTOIRE TERRES BRULEES UMA ONDO NO AR WASHINGTON, BRUXELLES-KINSHASA

en van/ and from Artsen Zonder Grenzen, Broederlijk Delen, Oxfam Wereldwinkels, Missio, Vredeseilanden SIGNIS, CCAC, CIRTEF, Pangaea-Portulaca, 11.11.11-Tienen, GROSA-Aarschot, GROSHaacht, STROS-Halle, Karibu en Raad Internationale Samenwerking Dilbeek, Gemeentelijke Openbare Bibliotheek, gemeentelijke jeugddienst, gemeentelijke sociale dienst, Leuvense derdewereldraad, Leuvens secretariaat Noord-Zuidwerking, Studio Filmtheaters Leuven, Studio Diest, Studio Tervuren, Cinecity Aarschot, cultuurcentrum Leuven, ontmoetingscentrum Westrand, de culturele centra van Strombeek, Tienen en Alsemberg.

Mediapartners zijn Radio 2, Amina, Film en Televisie, Berichten, MO-magazine

Dank ook aan de festivals/Thanks to the festivals: Open Doek, Turnhout Cinema Novo, Brugge Festival International du Film Francophone, Namur Festival Cinéma Méditerranéen, Brussel Festival International du Film d’Amiens Africa at the pictures, Londen Festival Black Filmmakersmagazine, Londen Festival Cinema Africano, Milaan Africa in the pictures, Amsterdam Festival Panafricain du Cinéma et de la Télévision de Ouagadougou (Fespaco), Burkina Faso Vues d’Afrique, Canada Association Clap Noir, Niger Afrik Fest, Leeuwaarden

pagina

v.u.: Guido Huysmans, Leuvensebaan 323, 3220 Holsbeek

93 • 2003

83 68 21 75 37 68 79 51 59 55 81 58 61 37 67 83 27 47 13 47 45 75 66 71 33 58 65 17 69 65 82 71 66 82 43 53 33 31 61 49 23 41 67 57 39 39 15 82 45 35 19 17 41 63 77 29 77 32 55 63 51

2003

• 94

2003

• 96