934_34_35_kuchnia:edek
2017-05-26
15:41
Page 34
HISTORIE KUCHENNE
AMARANTOWY DELIKATES TEKST
AGA KOZAK
opowieść druga (bo nie musi być po kolei): pewnego dnia Paweł Sacha, krakus po dziennikarstwie, który rozpoczął produkcję pastrami, przeczytał w „Guardianie”, że Roman Polański najbardziej tęskni za kanapką z owym przysmakiem z amerykańskich Nate’n Al Delicatessen. Traf chciał, że niedługo później jego znajomy opiekował się reżyserem podczas pobytu wKrakowie. Sacha postanowił sprawdzić, czy Polańskiemu zasmakuje jego wyrób. Gdy reżyser o poranku uchylił drzwi apartamentu, konsjerż zaproponował mu kanapkę z wędliną
O
od Pawła. W odpowiedzi usłyszał: „Ależ drogi panie, mam już 80 lat, muszę się zdrowo odżywiać. Poproszę jajko ikromkę czarnego chleba”. Następnego ranka pytanie powróciło, a reżyser znów odmówił. Trzeciego dnia konsjerż dostarczył więc jajko i ciemny chleb. Ale tym razem Polański wyszeptał: „Czy mógłby pan dziś przynieść odrobinkę tego pastrami?”. Pozytywna recenzja z ust znanego konesera upewniła Pawła, że jest na dobrej drodze.
Opowieść pierwsza Zaczęło się banalnie. Synowie Pawła chodzili do przedszkola z dziećmi Grzegorza Błaże-
wysokieobcasy.pl + 3 CZERWCA 2017 + wysokie obcasy
wicza, krakowskiego biznesmena. Rodziny się zaprzyjaźniły, zdarzało im się jadać wspólnie posiłki. Paweł demonstrował podczas nich swój talent kulinarny. Błażewicz, który zajadał się kanapkami z pastrami w Katz’s Delicatessen podczas pobytu w Nowym Jorku, zaczął namawiać Pawła, by uruchomili w Polsce produkcję tego mięsnego delikatesu. Sacha się opierał, ale w końcu podjął wyzwanie. Postanowił uzyskać niezwykle kruche, aromatyczne mięso (naturalny mięsny smak podbity peklowaniem, uzupełniony wędzeniem i dwiema mieszankami ziół), prawie amarantowe w kolorze. Tygodniami przerabiał kolejne
FOT . MATEUSZ SKWARCZEK / AGENCJA GAZETA, KACPER KAŁUŻYNSKI
34
Romanowi Polańskiemu kawałki kruchej i wilgotnej, a miejscami galaretowatej wołowiny Pawła bardzo smakowały. Podobnie jak włoskim rzeźnikom