NAJWYBITNIEJSZYCH HISTORYKÓW PRAWA

NALEŻAŁ DO ELITARNEGO GRONA NAJWYBITNIEJSZYCH HISTORYKÓW PRAWA

Wspomnienie o prof. Stanisławie Grodziskim (2 stycznia 1929 – 30 maja 2020)

Bardzo trudno jest dobrać słowa ostatniego pożegnania. Jest to tym trudniejsze, gdy odchodzi osoba tak wyjątkowa, jak śp. prof. Stanisław Grodziski. Żegnam Go i składam najgłębsze wyrazy współczucia córce Karolinie, rodzinie ibliskim nie tylko wimieniu władz rektorskich UJ, ale także w imieniu historyków prawa, mojego środowiska naukowego iwszystkich osób – które tak jak ja – miały wielki zaszczyt spotkać Profesora na swej drodze życiowej.

Profesor Stanisław Grodziski należał do elitarnego grona najwybitniejszych historyków prawa, do gigantów tej dyscypliny, wyznaczał kierunki badań istandardy etyczne dla całych pokoleń uczonych, studentów iabsolwentów Wydziału Prawa, zawsze oddany Uniwersytetowi, zktórym związane było Jego życie zawodowe.

W latach 1978–1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa iAdministracji UJ, wlatach 1987–1990 prorektora UJ ds. studenckich. Był wiceprezesem Polskiej Akademii Umiejętności, reaktywowanej z jego wielkim udziałem, aktywnym uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych „Solidarności”, członkiem prestiżowych gremiów iorganizacji naukowych, stałym uczestnikiem spotkań legendarnego, nieformalnego Klubu „Kopciuszka”, łączącego elitę intelektualną Krakowa. Doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego, honorowy obywatel Żywca, laureat wielu nagród, w tym Nagrody Miasta Krakowa.

Prawy, uczciwy, dobry człowiek, pełen wewnętrznego ciepła, oddany rodzinie iukochanej córce Karolinie.

Znakomity dorobek naukowy Profesora obejmuje, między innymi, publikacje wzakresie edycji źródeł, wtym pomnikowe

Prof. Stanisław Grodziski podczas uroczystości odnowienia doktoratu po pięćdziesięciu latach; Collegium Maius, 11 kwietnia 2011

wydanie konstytucji sejmowych Volumina

Constitutionum, niemające sobie równych badania nad ustrojem i kulturą prawną okresu staropolskiego, dziejami Galicji pod rządami Habsburgów.

Każda praca ma charakter fundamentalny, a prof. Stanisław Grodziski posiadł jednocześnie niezwykle rzadką umiejętność docierania do szerokiego grona odbiorców, osprawach trudnych mówił ipisał wsposób jasny, aJego słowa pozostawały wpamięci na długo, skłaniając do refleksji, aniekiedy do zmiany kierunków badań i – co chyba najtrudniejsze – do zmiany sposobu myślenia ioceny faktów, także tych znieodległej przeszłości i teraźniejszości.

Dla nas wszystkich, dla wielu roczników studentów i absolwentów Wydziału

Prawa i Administracji, był zawsze niedościgłym wzorem kultury, erudycji, elegancji słowa, głębokiej wiedzy. ChyProf. Stanisław Grodziski z córką dr Karoliną Grodziskąliliśmy czoła przed wielką pasją twórczą, niespożytą energią ipracowitością, podzi- od 1950 roku, gdy podjął pracę w Katedrze ufania ze strony społeczności akademickiej. wialiśmy życzliwość i chęć dzielenia się swojego mistrza, prof. Adama Vetulanie- Był pierwszym dziekanem Wydziału, który wiedzą i doświadczeniami z kolejnymi go. Kolejne szczeble kariery obejmowały w 1980 roku, po wydarzeniach sierpnia, pokoleniami nie tylko seminarzystów funkcje kierownika Katedry Historii Prawa przedstawił na Radzie Wydziału wniosek i doktorantów. Niemal do ostatnich chwil Polskiego, kierownika Katedry Powszech- o votum zaufania dla ekipy dziekańskiej. życia, wustalonym od lat rytmie, Profesor nej Historii Prawa, stworzył też Pracownię Uzyskał je, wraz z prodziekanem prof. bywał na Uniwersytecie, w budynku przy Wydawnictw Źródłowych i przez wiele lat Andrzejem Zollem, co umożliwiło rozpo-

Gołębiej 9 pracował nad kolejnymi dzie- nią kierował. częcie reformy i odpolitycznienia studiów łami, spotykał się z gronem najbliższych Lata pełnienia przez Profesora funkcji prawniczych. współpracowników i uczniów. dziekana Wydziału Prawa i Administracji W1987 roku, uboku rektora Aleksandra

Nie wiem, czy potrafiliśmy podczas tych oraz prorektora Uniwersytetu Jagiellońskie- Koja, podjął obowiązki prorektora UJ do spotkań wyrazić wdzięczność za wszyst- go do spraw studenckich przypadły na okres spraw studiów i studentów, w kolejnym, ko, co Profesor uczynił dla dobra nauki, burzliwych wydarzeń iprzemian, przez które jakże trudnym, czasie przełomu, pełnym

Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wydziału, potrafił przeprowadzić bezpiecznie, wmądry nacisków na władze Uniwersytetu, niepokozktórym związał swą aktywność zawodową idojrzały sposób, zszerokim mandatem za- jów społecznych istrajków studentów. Wich obronie Profesor nie raz skutecznie występował, stawiając się jako świadek obrony w toczących się przeciwko nim sprawach karnych, przywracając zawieszone im prawa studenckie, nie godząc się na wszczynanie postępowań dyscyplinarnych. Zaledwie kilka miesięcy temu, jesienią 2019 roku, podczas ostatniego publicznego wystąpienia na Uniwersytecie Jagiellońskim, jak zawsze trafnie diagnozując rzeczywistość, jak zawsze odnosząc się do faktów historycznych, Profesor zaapelował orzetelne sięganie do historii i wyciąganie wniosków na przyszłość. Cytując Mickiewiczowskie Dziady, Fot. Archiwum rodzinne Prof. Stanisław Grodziski, Polana Chochołowska poruszył wszystkich do głębi. Naród nasz jak lawa – pamiętamy tę iinne lekcje Profesora. Panie Profesorze, w imieniu władz Uniwersytetu Jagiellońskiego, dziękuję za wszystko. Spoczywaj w pokoju. Dorota Malec prorektor UJ ds. współpracy międzynarodowej