Bij Evelyn aan tafel Evelyn Günther van Günther + Van Grinsven Executive Search interviewt senior managers uit de branche. Deze maand: Dick Roozen, algemeen directeur Superunie. Door: Evelyn Günther Foto’s: Jan Willem Houweling
Je bent in 2007 bij Superunie begonnen. Wat je toen bedacht, is dat uitgekomen? Ik had geen strak plan, maar ik had wel een methode voor ogen. Eerst ben ik alleen bezig geweest met luisteren. Wat moet er gebeuren, wat willen de leden, wat speelt er in de markt en ga zo maar door. Toen samen een plan gemaakt en aan de slag gegaan. Gedifferentieerd leveranciersmanagement invoeren, een betere kwaliteit en een verdubbeling van het aantal private-labelartikelen, een nieuw personeelsbeleid opgezet, uitbreiding van ict-functionaliteiten: het zijn allemaal voorbeelden van dat plan. Kortom, we hebben een professionaliseringsslag doorgevoerd die door onze leden en door onze medewerkers werd herkend, waardoor we in een flow terecht zijn gekomen. Maar je bent nooit klaar. De markt verandert snel, dus je moet blijven schakelen. Klinkt als een succesverhaal. Dat zul je mij niet snel horen zeggen. Maar ik
durf wel te stellen dat we de club in de beweging hebben meegekregen. Er is een vliegwiel op gang gekomen met als voordeel dat er nu een prima sfeer hangt en dat de relatie met alle leden goed is; ondanks het feit dat de leden echt wel verschillend in de markt gepositioneerd zijn. Het is er zeker niet eenvoudiger op geworden, maar we zijn een belangrijke partij in de Nederlandse markt die doet waar die voor staat. Ondertussen komen wij met vernieuwende processen in de sector, zoals supply chain finance, en denken na over 2020. Wat ging er niet goed de afgelopen jaren? Van nature ben ik wat ongeduldig, ik kan dingen heel snel bedenken, maar voor de realisatie is vaak wat meer tijd nodig, dat is inherent aan een alliantie. Overigens, natuurlijk is het ook goed om over belangrijke zaken eventjes na te denken en alle consequentie te overzien, daar helpt een coöperatieve structuur en een goed directieteam
met Guus en Gerard. We beseffen elkaars rol, vullen elkaar goed aan, maar kunnen elkaar ook goed op mindere punten aanspreken. Waarom ben je van Ahold naar Superunie gegaan? Correctie, ik was weg bij Ahold, toen pas kwam Superunie op mijn pad. Ik kijk met veel plezier terug op twintig jaar Ahold, maar ik kwam op een punt waarop ik tegen mijn eigen principes in had moeten gaan als ik was gebleven. Dat heb ik kenbaar gemaakt en we hebben besloten uit elkaar te gaan. Dat was op mijn vijftigste, en ‘hoe nu verder?’ is dan de vraag. ‘Rustig adem blijven halen’, zei mijn omgeving. Ik kreeg ook de tip om mijn eigen kracht te gaan zoeken, een rol vinden die zo goed mogelijk bij je past, in je eigen belang en in het belang van de positie waar je in terecht gaat komen. Door het programma ‘Leadership at the peak’, dat ik iedereen kan aanraden, kwam ik er uiteindelijk achter wat nou echt mijn kracht was. Ik bleek iemand te zijn die goed is in het verbinden van bedrijven, in het faciliteren van samenwerking. En toen kwam Superunie op mijn pad. Hoe bevalt het? Toen ik bij Superunie de eindverantwoordelijkheid overnam, op 1 januari 2008 middernacht, besefte ik pas echt goed waar ik ja tegen had gezegd. Wij kopen in voor een derde deel van de Nederlandse markt, voor dertien prachtige bedrijven met heel veel medewerkers. We hebben een club van enthousiaste medewerkers in Beesd, die daar hun brood verdienen en zich willen ontwikkelen. Dat mag je niet verknallen, dacht ik toen. En dat denk ik nog elke dag, je moet verrekte goed bij de les blijven. De enige zekerheid die je daarbij hebt, is dat je nooit zeker weet hoe het gaat lopen. Zeker als je stappen wilt blijven maken. Dat is een forse, maar mooie verantwoordelijkheid.
50 FoodPersonality december 2014
50 Evelyn 50
03-12-2014 11:55:34