Partner Evelyn Günther van Günther & Van Grinsven Executive Search en People Select Career Services interviewt managers uit de branche over hun waarden/normen, werk/privé, uitdagingen/ergernissen en ‘leermomenten’. Deze maand: Heleen van Gulik, algemeen directeur van King Cuisine. Door: Evelyn Günther Foto: Dirk-Jan van Dijk
Bij Evelyn aan tafel Wat heb je vóór King Cuisine gedaan? Mijn man en ik hebben ooit een winkel gerund. We verkochten onder andere kinderstoelen uit Noorwegen: Tripp Trapp. Die waren toen nieuw op de markt. We waren in een mum van tijd de beste verkoper van Europa en kregen het agentschap voor Nederland. Uiteindelijk hebben we dat aan producent Stokke verkocht en werden we een dochteronderneming van dat bedrijf. Daar heb ik met plezier meerdere functies vervuld, de laatste jaren vooral internationaal. Ik heb twintig jaar als leidinggevende bij Stokke gewerkt. Waarom ben je weggegaan? Ik wilde graag naar een groter bedrijf en ik vond vooral het industriële van een bedrijf interessant. Een tijd vóór mijn vertrek had ik al een master in strategisch management gehaald. Maar om echt weg te gaan bij Stokke, daarvoor had ik een zetje nodig. Dat kwam in de vorm van een nieuwe global sales manager, die alle markten moest gaan leiden. Tot dan toe had ik met wisselingen in het management goed kunnen leven, maar ik kon er niet goed tegen om op deze wijze op mijn vingers gekeken te worden. Ik was gewend om zelfstandig te werken. Bovendien verschilden onze visies te veel van elkaar. Hij wilde alleen aan grote ketens zoals Prénatal leveren en de organisatie centraliseren. Ik ben een groot voorstander van zelfsturende teams en een platte, decentrale organisatie. Een leidinggevende moet veeleisend zijn, maar ook vrijgevig, dus je moet mensen genoeg verantwoordelijkheid geven, vind ik. Dat botste. Kun je je wel vinden in de organisatiestructuur van King Cuisine? Ja. Er moest veel gebeuren, maar in het ma-
nagement team hebben we nu een structuur die beter op deze tijd is afgesteld. King Cuisine was traditioneel ingericht, met een duidelijk verschil tussen de top en de rest. Dat heeft te maken met het karakter van pionierende bedrijven: directeuren zijn gewend met weinig mensen te werken, wat uitloopt op een meer autoritaire bestuursvorm dan wanneer het bedrijf groter wordt en een grotere directie nodig is. Nu is de structuur platter gemaakt.
ling. Ik kon binnen het bedrijf draagvlak en vertrouwen krijgen. Voor King Cuisine was zo’n bindende factor belangrijk. Een andere reden is wellicht geweest dat ik van veel markten thuis ben en veel groeiprocessen heb meegemaakt, of het nu gaat om merken, marketing, communicatie, strategie of organisatiestructuur. En mijn internationale ervaring speelde vast ook mee, want King Cuisine was altijd al internationaal gericht en dat bouwen we nu verder uit.
Het is nog steeds een familiebedrijf? Ja. King Cuisine is in 1974 opgericht door Jan Stok, die salades aan slagers bij hem in de buurt verkocht en vroeg ontdekte dat er markt was voor koelverse maaltijden. In de jaren ’90 heeft zijn zoon Bart het bedrijf van hem overgenomen en het mediterrane deel eraan toegevoegd. Bart Stok is nu bijna vijftig, dus in principe nog jong, maar wil meer afstand van het bedrijf nemen. Eigenlijk houdt hij vooral van het pionieren en daar heeft hij nu weer tijd voor.
Wat is er veranderd door jouw komst? We hebben ons afgevraagd: wie zijn we? Wat willen we? Wat is onze positie? We zijn van huis uit een private label-producent en hadden makkelijk kunnen besluiten om zo veel mogelijk van hetzelfde tegen een zo laag mogelijke kostprijs te produceren. Maar wij zijn echte foodliefhebbers, we willen ook echt lekker eten maken, de consument verwennen en verrassen, met een goede smaak en mooie verpakkingen. Dat hebben we twee jaar geleden vastgesteld en sindsdien zijn we vooral een innovatieve partner in koelvers. Dit is niet alleen mijn verdienste, het komt ook van onderaf, maar ik denk wel dat ik dit denkproces benadrukte en het daarna helder naar buiten heb gebracht.
Maar die kijkt jou nu op de vingers? Dat valt mee. Hij accepteert het dat ik zo nu en dan tegen hem inga en ik accepteer het dat hij wel eens moeite heeft met loslaten. Begrijpelijk ook, want hij heeft het bedrijf groot gemaakt, het is als het ware zijn kindje. Ik vind het knap dat hij beseft dat hij niet meer zijn onderneming moet leiden en ook dat hij nog kan kiezen voor een ander leven. We begrijpen elkaar, dat is op zichzelf al een oplossing. Waarom ben je bij King Cuisine aangenomen, denk je? Tja, ik kan niet in andermans hoofd kijken, maar ik denk dat het te maken had met mijn uitstra36 FoodPersonality mei 2010
Hoe combineer je werk met privé? Je hebt een dochter, toch? Ja. Maar zij is zesentwintig en woont niet meer thuis. Ik heb haar gekregen toen ik twintig was. Ze was niet gepland, maar wel zeer gewenst. Als ik had moeten kiezen wat het goede moment was geweest om kinderen te krijgen, was ze er waarschijnlijk niet geweest. Voor een vrouw vind ik die keuze heel moeilijk in deze tijd, want het goede moment bestaat gewoon niet. Ik ervaar het