Evelyn Günther van People Select Executive Search interviewt managers uit de branche over hun waarden/normen, werk/privé, uitdagingen/ergernissen en ‘leermomenten’. Deze maand Arthur Ham, country manager Benelux bij Santa Maria.
Door: Evelyn Günther Foto: Jan Willem Houweling
Bij Evelyn aan tafel Je vertelde me in de aanloop naar dit gesprek dat je ouders een supermarkt hadden. Ja. Mijn vader heeft de bedieningswinkel van mijn opa in Vlaardingen overgenomen en heeft er een kleine supermarkt van gemaakt. Dat heeft hij uitgebreid naar een eigen keten met tien kleinschalige discountwinkels, ‘Ham de Treffer’. En later werd het ‘Treffer Discount’. We hadden voor hetzelfde geld nu Superunie-lid kunnen zijn, maar dat is ‘m niet geworden. Waarom niet? De winkels waren nooit meer dan 400 m2 vvo, te klein voor een discountformule. Op een gegeven moment heeft hij de winkels kunnen verkopen aan Boon. Anderhalf jaar daarna is mijn vader Albert Heijn-franchiser in Oudenbosch geworden. Dat was een hele omslag, waar ik altijd veel bewondering voor heb gehad. Dat hij in staat was om vanuit z’n eigen toko met tien discountwinkels te veranderen naar een Albert Heijnserviceformule op franchisebasis. Dat is heel wat anders. En dat heeft hij heel goed gedaan. Heb jij de winkel over willen nemen? Ik was nog te jong en de winkel groeide ontzettend hard. Er werd een winkelcentrum gebouwd, waar hij een nieuwe winkel kreeg. Eind jaren negentig heeft mijn broer de winkel overgenomen. Dat heeft hij nog een paar jaar gedaan, de zaak is inmiddels niet meer in handen van de familie. Mijn vader is gestopt toen mijn broer het overnam. Hij is gaan genieten van het leven, veel gaan reizen met mijn moeder. Maar wilde jij geen retailer worden? Jawel, daar was ik heel serieus mee bezig. Ik heb mijn mmo gehaald en daarna de heao logistiek
met retailmanagement. Op het einde besloot ik toch wat van de wereld te zien. Ik dacht: ‘Anders zit ik vast aan één winkel, en ik wil toch proberen wat breder te kijken.’ Ik ben naar Unilever gegaan als logistiek operationeel planner bij Lever in Capelle aan den IJssel. Na tweeënhalf jaar ben ik naar sales gegaan. Na acht jaar bij Unilever ging ik naar Nestlé, in Zwijndrecht, maar uiteindelijk had ik niet zoveel affiniteit met diervoeding. Toen werd ik gebeld om bij Unilever terug te komen, maar dan bij Iglo. Daar heb ik tot 2006 gewerkt. Toen Iglo verkocht werd, ben ik meegegaan met Iglo.
We hebben een heel leuk en energiek team, met verschillende persoonlijkheden, wensen en ambities. Ik moet zorgen dat we met z’n allen dezelfde richting uit gaan en groei realiseren. Dat is best wel wennen. Ik zie zo veel mogelijkheden tegelijk en moet eigenlijk beter prioriteiten stellen. De categorie Mexicaans is inmiddels een mooie markt geworden. We noemen het ook geen niche meer, het staat nu op € 47 miljoen en het groeit met 10% per jaar. We boren nu ook de markt van kruiden aan, waar natuurlijk wel al volop activiteit is. Daarnaast zien we goede mogelijkheden om in Thaise maaltijden vorm te geven.
Waarom ging je naar Santa Maria? Ik had moeite met de private equity-gedachte van Iglo, in zoverre, de manier waarop dat aangestuurd wordt. Voor mij was een kleiner bedrijf met net zo’n brede rol een perfecte combinatie. Die kans kreeg ik bij Santa Maria, in 2010. Het omvat ondernemerschap. In de beginfase had ik Leo de Wit, degene die ik opvolgde, aan mijn zijde. Hij is nu in Zweden, dus nu moet ik het echt zelf doen. Ik doe nu veel wat ik in al die jaren ervoor niet deed. Bijvoorbeeld mensen aansturen, category management en trade marketing, maar ook marketing. Vanuit mijn salesbaan stuurde ik altijd wel een of twee mensen aan, maar nu zitten we met een clubje van tien mensen, verschillende disciplines en internationaal. Ik heb een Engelse baas gehad en een Noorse baas die in Schotland woont en in Zweden werkt. Dat betekent ook dat de aansturing anders is.
Mexicaans, Thais… jullie zijn een Zweeds bedrijf. Ja, een Zweeds familiebedrijf. Ons bedrijf heeft de Tex-Mex-keuken in begin jaren negentig ‘ontdekt’. De oprichters kwamen erachter dat deze keuken op het gebied van kruiden een interessante markt was voor Europa. Dat zijn ze ook enorm gaan uitbreiden, ze hebben er veel in geïnvesteerd. Inmiddels is het in Zweden ‘Friday taco day’.
Wat vind je moeilijk? De uitdaging is om met het team grote stappen te zetten en de teamgenoten mee te nemen in mijn gedachtegang en waar we naartoe moeten.
Wat drijft jou zo voort? In ons bedrijf werken we met drie waarden, ‘stay curious’, ‘grow together’ en ‘strive for excellence’. Die laatste, die zit gewoon ín mij. Daarom wil ik
Hoe hard werk je? Ik zit ‘s ochtends om zes uur in de auto en ik rij zeven uur ’s avonds weer naar huis. Niet iedere dag, hoor. Ik heb thuis een keer de afspraak gemaakt dat ik op maandag, dinsdag en donderdag na de spits wegrij. Op woensdag en vrijdag ga ik meestal tussen twee en drie uur naar huis. Dat wordt wel steeds moeilijker, door alles waar we mee bezig zijn.
42 FoodPersonality maart 2013
42-43 Evelyn 42
07-03-2013 16:16:05