Evelyn Günther van People Select Executive Search interviewt managers uit de branche over hun waarden/normen, werk/privé, uitdagingen/ergernissen en ‘leermomenten’. Deze maand Eugène Scholten, algemeen directeur Bakkersland.
Door: Evelyn Günther Foto: Jan Willem Houweling
Bij Evelyn aan tafel Waar kom je vandaan? Uit Nijmegen. En mijn ouders komen uit de Achterhoek. Mijn vader was de zoon van een onderwijzer en mijn moeder komt uit een ondernemersgezin. Mijn vader had het altijd over prestaties en was kritisch. Hij was inspecteur bij de Veterinaire Inspectie en daarna heeft hij leiding gegeven in slachthuizen. Hij was continu met verbetering en regelgeving bezig. Mijn moeder is juist het tegenovergestelde. Zij zat meer op de relatie en meer aan de ondernemerskant. Ik ben een mix daarvan, aan de ene kant het ondernemende, plezier willen maken, het grote kind in mij moet kunnen spelen, en aan de andere kant wil ik resultaten boeken. We hebben bepaalde regels nodig, het is niet alleen maar ‘vrijheid, blijheid’. Hoe begon je carrière? Ik heb in Rotterdam bedrijfskunde en marketing management gestudeerd. Na mijn studie had ik het geluk dat ik bij United Biscuits mijn eerste baan kreeg, in Londen. Aan de andere kant van de plas heb ik, samen met Richard den Hollander, prachtige jaren gehad. Mijn loyaliteit zat me een beetje in de weg, omdat United Biscuits me de kans gaf om me te ontwikkelen. Toen klopte Douwe Egberts op de deur. Daar ben ik in de verkoop gegaan; voor koffie en thee. Daarna werd ik sales manager en general manager bij Duyvis. In 2004 hebben we onze koffers gepakt en zijn we voor Sara Lee naar Australië vertrokken. We? Jij en je vrouw? Ja, ik ben getrouwd met Mariëlle en we hebben drie kinderen, die toen twee, vier en zes waren. Mariëlle is een belangrijke inspiratiebron voor mij en ons gezin vormt een hechte eenheid.
We hebben zes jaar met veel plezier in Australië gewoond. Bij Aussies is het glas altijd halfvol, doemdenken kennen ze niet. Dat spreekt me natuurlijk aan. Juist als mensen zeggen dat iets niet lukt, zie ik daar een uitdaging in, wil ik mensen daarin meenemen en wil ik dat ze er uiteindelijk zelf in gaan geloven. Maar je moet ook af en toe de tijd nemen om achterom te kijken. Soms moet je je ervan bewust zijn hoe je als bedrijf of individu bent gegroeid. In Australië deden we dat symbolisch. We maakten bijvoorbeeld een tocht omhoog, naar een vuurtoren. Voor sommigen was dat een behoorlijke klim. Mensen vroegen zich af waar ze het voor deden. Eenmaal boven hadden we een fantastisch uitzicht. Ik vroeg iedereen om te kijken waar ze nou vandaan waren gekomen. Dat begrepen ze: als je terugkijkt, zie je de vooruitgang. Die reflectie is nodig. Reflecteer jij vaak? Ja, met regelmaat. Maar ik vind visie juist ook belangrijk. Er moet een stip aan de horizon zijn. Wie geen lessen uit het verleden leert, mist de kans om sterker naar boven te gaan. Zeker als je jong bent. Dat heb ik ook meegemaakt. Dan ren je naar boven, het enige waar je mee bezig bent, is dat rennen. Voor mij is die race meer een reis geworden. Enkele weken terug ben ik in ZuidAfrika geweest. Dat was alleen voor mezelf. Het was een ‘leadership journey’ en ik was daar met een groep. Hoe sterk je ook bent, het is ook goed om kwetsbaar te zijn. Daarmee kun je verder leren. Zo’n reis bevestigt elke keer hoe belangrijk rust is. Soms word je namelijk geleefd door je agenda. De stilte in Afrika en de reflectie hebben een uitwerking op hoe je beslissingen neemt. Het verheldert. Soms kan een minuut reflectie en concentratie op je adem al genoeg zijn.
Waarom vond je dat je naar Zuid-Afrika moest gaan? Ik vond dat het weer tijd was om in mezelf te investeren. De verhuizing van Australië naar Nederland moest een plek krijgen. Daarnaast heb ik zakelijk een andere stap gemaakt en meteen een heftig eerste jaar gehad. Bakkersland heeft in de verkoop gestaan. Toen werd er aan alle kanten aan me getrokken. Ik probeerde als een gek tempo te maken, het bedrijf te leren kennen en de verkoop vorm te geven. Toen dat achter de rug was, heb ik nog wat andere zaken opgepakt, maar ik had minder tijd voor mezelf. Dat los je niet meer op in een dagje. Heb je het naar je zin bij Bakkersland? Ik heb me wel eens afgevraagd ‘wat doe ik hier?’. Ik kom natuurlijk uit een compleet andere wereld. Maar ik ben er wel uit. Ik zit nu op een hele goeie plek waar ik mijn ei kwijt kan, in een mooi bedrijf met gepassioneerde mensen. En ik kan helpen de organisatie verder te ontwikkelen. De organisatie en de mensen groeien, maar ik zelf ook. Bakkersland omvat achttien bakkerijen, dat lijkt complex. We zijn uiteraard bezig geweest om dat te versimpelen. Versimpelen hoort bij professionaliseren; als we die complexiteit niet kunnen uitleggen, dan is er iets niet goed. En dan praten we er graag met iedereen uit het bedrijf over, in plaats van met slechts een paar mensen. Dan krijg je de ideeën vanuit alle lagen. De strategie hebben we een jaar geleden met een team van 35 mensen uitgewerkt. Je zou kunnen denken dat dat het proces vertraagt, maar je creëert juist draagvlak. Die strategie voeren we nu uit en we vertalen die naar alle geledingen in het bedrijf.
50 FoodPersonality juni 2012
50_Evelyn 50
18-06-2012 10:02:38