Evelyn Günther van People Select Executive Search interviewt managers uit de branche over hun waarden/normen, werk/privé, uitdagingen/ergernissen en ‘leermomenten’. Deze maand Bing Go, algemeen directeur van Go-Tan. Door: Evelyn Günther Foto: Jan Willem Houweling
Bij Evelyn aan tafel Je zegt net dat je veel te doen hebt. Kom je tijd tekort? Ik probeer wel altijd om zes uur naar huis te gaan en thuis te eten. Ik woon maar vijf minuten van mijn bedrijf vandaan. De afgelopen tijd heb ik het heel druk gehad en ben ik veel naar het buitenland geweest. Dan loop ik achter en ga ik op zaterdagochtend naar de zaak toe om alles uit te werken en de mailtjes weg te zenden, zodat ik op maandag rustig kan beginnen. Onze pubers zijn dan nog niet wakker en mijn vrouw was met mijn dochter naar de supermarkt, dus niemand mist mij dan.
dan een merkoperatie, maar het merk Go-Tan vind ik juist zo leuk.
Hoeveel kinderen heb je? Drie kinderen van zeventien, vijftien en dertien.
Je hebt een derde broer. Is die ook verbonden aan het bedrijf? Ja, hij woont in Singapore, maar hij is heel vaak in Nederland. Soms is het alsof ik hem net zo vaak zie als mijn andere broer, die in de kamer naast me werkt. Elke zes weken of zo is hij hier. Hij is bankier. Hij is aandeelhouder en commissaris en voelt zich emotioneel verbonden met het bedrijf. Familie is heel belangrijk voor ons. We hebben een neefjes-en-nichtjesdag en hebben veel behoefte om bij elkaar te komen. Het is heel vertrouwd en we praten altijd over eten. Vroeger kwam iedereen van de familie altijd bij mijn oma in haar kleine woning die dan uitpuilde van de mensen. Je kreeg altijd uitgebreid eten. Het is wel moeilijker geworden om nu vaak bij elkaar te komen, want mensen hebben het zo druk.
Jouw broer heeft ook kinderen? Ja, twee kinderen, van elf en negen. Ze sluiten mooi bij die van ons aan. Hebben jullie de ambitie om Go-Tan in de familie te houden? Ja, het zou wel leuk zijn, maar of dat realistisch is? Ik heb er geen overdreven sentiment bij. Ik ben 49 en mijn broer is 43 jaar. Hoe leuk ook, je gaat niet voor eeuwig door. Tijden zijn veranderd. De toekomst van familiebedrijven is steeds onzekerder. We zitten in de laatste groep van familiebedrijven die nog een merkexercitie hebben. Ja, de grote jongens, zoals de bierbrouwerijen, dat zijn nog wel vaak familiebedrijven. Dat geeft me wel te denken, blijkbaar is food toch wel het speelveld van de multinational geworden. Daar maak ik me best wel eens zorgen over. Ik begreep van je dat jullie co-making succesvol is. Ja, dat klopt. Misschien een beter businessmodel
Jullie zijn de tweede generatie? Ja, mijn vader is begonnen en wij hebben het groter gemaakt, maar aan de andere kant hebben we ook gezien wat het aan risico’s met zich meebrengt. Ik ben er verguld mee, maar het is wel een verantwoordelijkheid. Wij zitten nu in achttien Europese landen. Maar een multinational zie je niet een productrange van 40 artikelen maken voor één specifiek land, bijvoorbeeld voor de Zweedse of Finse markt. Daar ben ik wel trots op.
Hoe zie je de toekomst voor jullie producten? Waar blijft de Indische rijsttafel? De wereld wordt veroverd door hamburgers en de sushi’s. Daar moet je realistisch in zijn. Nederland is Nederland met zijn historie en dat is moeilijk uit te dragen in het buitenland. Inmiddels zijn we buiten Nederland niet zozeer Indonesisch, maar meer
Zuidoost-Aziatisch. Daar kun je net zo makkelijk een teriyakisaus verkopen als ketjap. Exotisch eten is een van de weinige categorieën die groeit in Europa. Dat is wel een goed uitgangspunt. Een van de grootste en succesvolste lijnen die we nu hebben, zijn de woksauzen en dat is veel minder Indonesisch. Koken jullie thuis Indonesisch? Mijn vrouw is een Hollandse en is meer van de aardappelen en de pasta tot aan mediterraan en Thais. Indonesië en China laat ze aan mij over. En dat is meestal in de weekenden. Hoe gaat het met jullie bedrijf? Op zich heel goed. We hebben nu na jaren volledige distributie bereikt in Nederland. Nog niet met het volledige assortiment, hoor. Ook in Nederland zijn we meer richting Zuidoost-Aziatische producten gegaan. Wij zijn de volgende stap aan het zetten in merkpositionering. Zo hadden we dit jaar voor het eerst tv-reclame. In een merk investeren is ongelooflijk kostbaar en de vraag is dan: ‘Hoe snel verdien je het terug en hoe lang kun je ervan genieten?’ Vroeger kon je decennialang vruchten plukken van een goed product, als je dat goed had neergezet. Als je nu met heel veel geld een product in de markt zet, is de kans groot dat het mislukt en dat je voorraden moet afschrijven. Hoeveel tijd heb je om geld terug te verdienen? Bedrijven investeren minimaal in innovatie, zelfs grote bedrijven doen dat niet meer. Wie gaat dat doen in de toekomst? Wij doen het wel. Hoe komt dat? Omdat we het leuk vinden, denk ik. Ik zou er mijn hand niet voor in het vuur durven te steken of dat nu het beste businessmodel is voor de
34 FoodPersonality januari 2013
34 Evelyn 34
14-01-2013 10:14:29