08fp10_3z036.ps 17-10-2008 14:06 Pagina 36
Foto: Dirk-Jan van Dijk
BIJ EVELYN AAN TAFEL
Partner Evelyn Günther van Günther & Van Grinsven Executive Search interviewt managers uit de branche over hun waarden/normen, werk/privé, uitdagingen/ergernissen en 'leermomenten'. Deze maand: Rob Bloemscheer, partner van Category & Trade Company.
Eerst een blik terug. Na twintig jaar verlaat je Unilever. Vrijwillig of geholpen? Voor mij is het belangrijk dat ik de touwtjes in handen heb en het bedrijf kan vastpakken. Toen Unilever IgloMora verkocht wilde ik niet mee, maar ik wilde ook niet meer bij
36
Unilever blijven. Ik wil iedereen kennen die ik in de lift tegenkom. Ik kom uit het familiebedrijf Mora en daar was dat zo. Toen we jaren geleden werden overgenomen door Unilever, dacht iedereen dat Bloemscheer snel zou zijn vertrokken, maar toch heb ik het twintig jaar naar mijn zin gehad vanwege de zelfstandigheid van het bedrijf binnen de multinational. Tot aan de integratie van de drie bedrijven. Dan krijg je een organisatie waar ik niet meer in pas. Bovendien hadden we drie verkoopdirecteuren en kwam het goed uit dat ik weg wilde. Unilever is een keurig bedrijf. Als vader zou je willen dat je kinderen daar werken, want je leert er veel en ze gaan zeer netjes met mensen om. Zo ook met mij toen ik vertrok.
Even een zijstap. Ik begreep dat je dochter bij Heinz werkt? Ja, dat klopt. Ze is daar assistent account manager en heeft het erg naar haar zin. Ook Heinz is een mooi bedrijf. Ze heeft wel eens last van mijn naam, maar heeft er ook plezier van. Zij is mijn oudste dochter. Mijn jongste van 17 woont nog thuis en doet de havo. En mijn middelste, een jongen, werkt bij een verhuisbedrijf, waarin hij zijn energie goed kwijt kan. Mijn vrouw ondersteunt mij en mijn collega met ons nieuwe bedrijf door de telefoon aan te nemen en de administratie te verzorgen. Haar betrokkenheid is erg plezierig. Na Unilever ben je naar Ouwehand gegaan. Je werd zelfs mede-eige-
FoodPersonality oktober 2008
08fp10_3z037.ps 17-10-2008 14:06 Pagina 37
naar. Maar plotseling was je weg… Ik vond het woon-werk verkeer erg tegenvallen, vanuit Breda dagelijks naar Katwijk. In het begin dacht ik dat ik wel een appartementje wilde huren, maar mijn gezin vond dat geen goed idee. Op een gegeven moment breekt dat je dan op. Of ik daar van tevoren niet over had nagedacht? Ja, maar na anderhalf jaar viel het toch tegen. Na Ouwehand ging je met Pieter Verhulst samenwerken in Ammo4Growth. Ook daar ben je weer mee gestopt. Waarom? Nou, eigenlijk zocht ik een kantoor van waaruit ik kon gaan werken en Pieter zit in Breda. We kenden elkaar uit de Unilevertijd en hij vroeg mij bij hem te komen zitten. Mijn activiteiten en die van Pieter waren bij elkaar te breed. Ik hou van focus. Toen kwam ik Evelyn van Leur tegen en we hadden meteen een klik en zijn samen de Category & Trade Company begonnen. Gekke vraag wellicht, maar moet je eigenlijk nog wel werken? Ach, moeten, ja, maar vooral omdat ik het ontzettend leuk vind. Geld is geen drijfveer meer voor mij, hoewel ik wel graag een rijk bourgondisch leven leid. Het belangrijkste is dat ik niet stil kan zitten. Ik ben een workaholic. Het nadeel van mijn huidige situatie is dat ik vaak vanuit huis werk en dus dag en nacht aan het werk ben. Ik sta ‘s ochtends om zes uur op en zit direct achter mijn computer. Aan de andere kant is dat voor een startend bedrijf ook nodig en goed, maar voor mijn balans tussen werk en privé is het funest. Er wordt in onze buurt gezegd dat in huize Bloemscheer het licht nooit uit gaat. Mijn vrouw gaat laat naar bed, want zij geniet met een boek van de nachtelijke rust en ik lig er vroeg in maar sta altijd zo tegen zes uur op. Eigenlijk zijn werk en privé voor mij schuivende panelen. Iedereen vindt dat je je gezin op nummer één moet zetten, maar ik vind het nou eenmaal leuk om te netwerken, met mensen te praten, en resultaten te boeken waardoor je een mooi bedrijf kan neerzetten. Daar krijg ik energie van en zal er later geen spijt van hebben dat ik daar veel tijd aan heb besteed. Ik ben wie ik ben. Als ik meer thuis zou zijn om op de bank te zitten, zou ik niemand blij maken. Nu ben ik een vrolijke man en vader.
FoodPersonality oktober 2008
Wat heb je geleerd van de afgelopen dertig jaar? Vreselijk veel, ook dat bedrijven vaak niet loyaal zijn aan hun mensen. Als mens ga je voor een bedrijf, maar als het een bedrijf niet meer past, neemt het heel gemakkelijk afscheid. Hou daar dus als mens dan ook altijd rekening mee. En wat heb je in die tijd over jezelf geleerd? Als ik onder druk sta, val ik terug op mijn primaire manier van reageren en word ik weer een roofdier. Het is instinctief, net als de stap die je achteruit zet als je een slang ziet. Het directe reageren is niet weg, ik onderdruk het vaak. Wie zijn voor jou belangrijke personen? Ik heb veel gehad aan Baptiest Coopmans (destijds directeur IgloMora, nu lid rvb KPN, red.). Hij kan als geen ander een bedrijf leiden en mensen in beweging krijgen. Hij maakt ingewikkelde zaken simpel. Mensen kunnen zich maar richten op drie aspecten en die moet je dan voortdurend voor ogen hebben en over de bühne brengen. Je ziet dat hij dat nu ook bij KPN doet. Verder is Suzanne Piët erg belangrijk voor mij geweest. Zij was jarenlang mijn coach bij Unilever en zij noemde mij een roofdier dat ‘rechttoe, rechtaan’ zijn doel wil bereiken en alle details overziet. Dat zorgt er in negatieve zin voor dat ik ruzie kan maken, omdat ik ervan overtuigd ben dat mijn weg de juiste is om het doel te bereiken. Direct na een ruzie wil ik het goed maken, want een verstoorde relatie wil ik niet. Er is voor mij geen drempel om het dan weer goed te maken. In positieve zin ben ik daardoor een enorm resultaatgericht persoon. Een bedrijf heeft altijd één Bloemscheer-type nodig, maar zeker niet meer dan één. Wat was een hard, maar leerzaam moment? Ik heb een bijzonder cadeau van Unilever gekregen, want ik mocht twee maanden in Amerika studeren. Ik zat tussen allemaal CEO’s van echt grote bedrijven. Iedere
zaterdag verstuurde ik trouw een verslag per mail en gaandeweg de rit dacht Baptiest dat ik dacht CEO van Unilever te worden. Hij zei tegen mij toen ik terugkwam: ‘Besef nou voor jezelf dat je gewoon een van de managers bent van een bedrijf en dat jij nooit de positie van een Harry Brouwer zult krijgen.’ Op dat moment vond ik de timing beroerd, ik kwam met een jetlag binnen, maar hij heeft het scherp gezien. Het politieke circus is niks voor mij. Eigenlijk wist ik dat wel, maar toch was het wel even confronterend. Wat vind je moeilijk? Ik heb heel veel luiken in mijn hoofd openstaan en mag er maar een paar gebruiken. Het is druk in mijn hoofd. Wat is jouw belangrijkste uitdaging? Rust vinden. Na het vertrek bij Unilever en Ouwehand ben ik meteen weer met een nieuw bedrijf aan de gang gegaan, de Category & Trade Company. Anderen nemen een paar maanden ertussen, maar ik kan dat niet. Ik zou het wel lekker vinden om die rust te vinden. Ik ben zo vol energie dat ik rust moet gaan vinden, want een wat oudere motor krijgt op een gegeven moment mankementen als die op volle toeren blijft lopen. Ik heb geen idee hoe ik die rust ga vinden. Ik zou wel vier dagen willen gaan werken in de hoop dat de balans beter wordt. Mijn probleem is dat ik veel dingen leuk vind. Ik vind het bijvoorbeeld geweldig om verbonden te zijn aan EFMI als kerndocent. Ik begeef me dan in een academische omgeving. Ik ben direct na mijn middelbare school gaan werken en startte bij Douwe Egberts in de buitendienst. Toen er een interessante vacature kwam, werd ik niet benoemd. Mijn collega’s hadden allemaal een hbo- of academische opleiding. Ik ben toen jarenlang in de avonduren gaan studeren. Ik heb alle NIMA’s behaald, hbo bedrijfskunde enzovoort. Voor mij is het een mooie kroon op mijn ‘studiewerk’, dat ik in de academische wereld meedraai en mijn bijdrage kan leveren. Wat is uiteindelijk belangrijk voor je? Dat ik een bijdrage geleverd heb aan mijn gezin, zodat we gewoon een leuk gezinnetje hebben. En, zakelijk gezien, dat ik mensen verder heb ontwikkeld.
▼
Wat doe je nog meer, behalve werken? Lezen. Geen literatuur, maar vakbladen en
managementboeken. De beste boeken zijn die van Steven Covey, en ‘Good to great’ van Jim Collins. Ik herlees ze elk jaar weer. Ik golf op zondagochtend, omdat mijn vrienden dat doen en ik ze dus op deze manier kan zien. We drinken een kop koffie en dan ben ik ‘s middags om één uur weer thuis. Eigenlijk is het niks voor mij, ik golf wel, maar ben geen golfer.
37