Evelyn Günther van People Select Executive Search interviewt managers uit de branche over hun waarden/normen, werk/privé, uitdagingen/ergernissen en ‘leermomenten’. Deze maand Thomas van Hemert, sales director Johma.
Door: Evelyn Günther Foto: Jan Willem Houweling
Bij Evelyn aan tafel Je hebt eerst in de entertainmentindustrie gewerkt? Dat klopt. Mijn hele familie werkte daarin. Mijn opa stond aan de wieg van de televisie, met Bartje, Dagboek van een herdershond en dat soort programma’s. Hij was regisseur en schrijver. Mijn vader, Ruud van Hemert, was ook regisseur, onder andere van Puur Natuur. Het format van dat programma was van hem: in het jaar 1980 had hij het al over duurzaamheid. In zijn geitenwollen trui vertelde hij ons vroeger alles over de natuur. In mijn geboorteplaats Eemnes hadden we een boerderij met een enorme moestuin en eigen kippen en konijnen, die we ook daadwerkelijk slachtten en opaten. Maar daarnaast was mijn vader ook regisseur en schrijver van onder andere Schatjes, Mama is boos en Honneponnetje. Mijn moeder is altijd hoofd dramaproducties geweest bij Endemol. Ik ben dus opgegroeid in de televisiewereld, ik was altijd op de set. Het kantoor van Joop van den Ende was ons huis. Letterlijk, want toen mijn ouders gescheiden waren, heeft mijn moeder een huis gekocht in Bussum en verhuurde ze de benedenverdieping aan Joop van den Ende. Zij zat daar gewoon met dertig man te werken aan series als Vrienden voor het leven en Spijkerhoek. Dag en nacht was ons gezin ermee bezig. Het lag voor de hand dat jij daar je eerste stappen zette. Ja, dat heb ik gedaan. Maar voor mij klopte die wereld niet. Alles was nep. Iedereen vond elkaar aardig op het moment dat ze elkaar zagen, maar daarna staken ze nog net niet de middelvinger naar elkaar op. Het is allemaal schijn. Ik hou er niet van, hoewel ik het wel mooi vind wat mijn ouders hebben neergezet. Mijn vader is in juli van
dit jaar overleden en hij heeft wel wat nagelaten. Dat vind ik overigens ook mooi in mijn werk, dat je iets na kunt laten. Alleen is mijn werk aan een salade zonder mayonaise en met vrije-uitloopeieren niet van dezelfde orde als wat mijn vader deed. Ik vind het wel mooi om iets in de markt te brengen waarin zorg voor de natuur en verduurzaming een rol spelen. Daarin kan ik mezelf met mijn vader vergelijken: ik doe in het groot wat hij in zijn moestuin deed. Staat werk bij jou op nummer één? In deze periode van mijn leven wel, ja. Mijn vriendin is mijn veilige thuishaven en zo’n haven heb ik keihard nodig. Ja, anders zou ons gezin totaal niet functioneren. Ik heb een hele drukke baan aan de andere kant van Nederland. Als ik een goede week heb, zie ik mijn kinderen vijf keer een kwartier. Een verhaaltje lezen, een fles geven en dan zit mijn rol er al weer op. Wat maakt het op nummer één? Dat ik met het management team onder leiding van Erik (Erik Bras, directeur Johma, red.) daadwerkelijk mijn stempel kan drukken op het bedrijf en dat ik iets kan veranderen. Bij de andere bedrijven was ik telkens maar een schakeltje. Hier is de invloed groter. Uiteindelijk bepalen we in ons mt de richting, maar we leveren er wel allemaal onze eigen bijdrage aan. Het gaat goed met Johma, hè? Nou, goed, goed... Ik ben echt niet tevreden. Als je naar de topline kijkt, gaat het wel goed, daar hebben we redelijk de groei te pakken. Maar we hebben een hele forse ambitie, en als je daarnaar kijkt, moeten we nog veel werk verzetten. Het gaat er niet om hoe goed we nu zijn, vergele-
ken met vorig jaar. Het is alleen relevant om je huidige groei en resultaten te vergelijken met je doelstellingen. Hoe gaat het tussen Johma en de handel? Het vertrouwen van de handel in ons is gegroeid. We willen de categorie laten groeien, beter communiceren, innoveren en het vliegwiel weer aanslingeren. We vinden het leuk om salades te maken die we zelf ook op zondagochtend op onze ontbijttafel zouden willen zetten. Dat is onze passie en daar hebben alle klanten gelukkig vertrouwen in gekregen. De beloften die we hebben gedaan, zijn we nagekomen. Ben je dan toch niet enigszins tevreden? Nee. Ons marktaandeel is in anderhalf jaar waanzinnig gegroeid, van 21% naar 26% en laatste periode 30%. Maar ik blijf erbij dat we toch de doelen moeten halen die we wilden halen. Het ligt ook meer aan Erik en mij dat we niet tevreden zijn. We zijn heel onrustig. Het gaat echt fout op dit moment met de grondstofprijzen. Bij de leveranciers is er een uitholling van producten gaande en bij de toeleveranciers zien we dat ook. De boeren verdienen niets meer. Dus zit er veel druk op de marge in deze keten. Nederland is uitgegroeid en innovaties staan op een laag pitje. Wat zou jouw oplossing zijn voor deze botsing in de keten? Er komt nog meer druk op de voedselketen te staan, als je kijkt naar aanbod versus vraag. We moeten van een groei-economie naar een groene economie. Het is mijn droom om als leverancier van A-merk en private label samen met de retailer de daad bij het woord te voegen en samen stappen richting verduurzaming te zetten. Alleen
38 FoodPersonality november 2012
38 Evelyn 38
02-11-2012 17:07:10
op die manier kun je echt dingen veranderen. Er is geen retailer die de eerste stap durft te zetten, want dan prijst hij zichzelf uit de markt. Mensen zijn toch liever ergens anders goedkoper uit, dan dat ze meer geld neertellen voor een duurzamer product. Jij bent een en al gedrevenheid. Waar komt dat vandaan? Ik vind mijn vak gewoon onwijs leuk. Misschien komt het ook wel door wat ik bij mijn vader heb gezien vroeger. Hij had eigenlijk een hele slechte naam als filmregisseur: hij werd Bruut van Hemert genoemd. Hij vroeg het maximale van zijn mensen en ging daar heel ver in. Waar wil jij het maximale uit halen? Tot ergernis van Erik ben ik helemaal niet primair bezig met omzet en winst. Dat zijn resultanten van je manier van werken. En ik richt me op die manier van werken. Ik wil dingen goed doen. Ik maak altijd verhaallijnen met stappenplannen waar ik naar toe wil en hoe we onze klanten, bedrijven en portfolio daarin in kunnen passen. Eigenlijk ben ik ook een scriptschrijver. Ik geniet ervan om zo’n verhaallijn te maken en dan ook echt uit te voeren. Dat kan een schappenplan zijn, maar ook een innovatiekalender voor de komende zeven jaar. Wat is jullie droom met Johma? Onze droom is om een groot en gezond bedrijf
‘Ik doe in het groot wat mijn vader in zijn moestuin deed’ te bouwen. Ik hoop dat we veel groei kunnen realiseren en onze bijdrage aan verduurzaming van de keten kunnen leveren. Ik geloof dat omzet een resultante is van wat er goed gaat in een bedrijf. Natuurlijk ben ik wel met cijfers bezig, maar ik hou niet van terugkijken. Een vergadering over het hoe en waarom van de afgelopen maand interesseert me niet. Als iets niet goed is gegaan, kun je daar toch niets meer aan doen. Ik denk niet in problemen, ik ben oplossingsgericht, en het verleden kun je niet oplossen. Je kunt spijt hebben, maar dat is zo ongeveer de meest zinloze emotie die er is. Je geeft jezelf er alleen maar negatieve energie mee. Ik wil naar voren kijken: hoe ga je voorkomen wat eerder misging? Waar erger jij je aan? Aan sloomheid. Er moet echt een megatempo in zitten, want ik krijg energie van snelheid. Ik erger me vaak aan processen, aan doemdenkers en ook aan mensen die niet doen wat ik zeg. Dat klinkt heel dictatoriaal, maar ik erger me daaraan omdat het mijn fout is en mijn probleem als mensen niet doen wat ik zeg. Als ik mensen niet meekrijg in mijn visie, is mijn verhaal blijkbaar niet goed genoeg.
Heb je thuis ook veel dynamiek nodig? Nee. Dan kan ik wel weer twintig boeken lezen of twee weken lang op een stoel liggen en uiteraard met onze zoon van 5 en onze dochter van 2 spelen. Je moet ergens tot rust komen. Het lukt me niet altijd, maar meestal kom ik thuis wel tot rust. Je blijft niet doorracen? De laatste drie maanden van het jaar wel, want dan werk ik dag en nacht. Dan kan het gebeuren dat ik om twee uur ’s nachts wakker word, na twee uurtjes slapen, en dan ga werken. Als ik een verhaallijn eenmaal in mijn hoofd heb, als ik het licht eenmaal gezien heb, wil ik het meteen opschrijven. Maar om zo door te kunnen gaan, heb ik op zijn tijd wel muziek en sport nodig. Ik ga gerust drie uur hardlopen terwijl ik muziek luister in plaats van naar vrienden te gaan. Met hen ga ik wel zo’n vijf keer per jaar naar goede feesten met een hoog energieniveau. Dat heb ik nodig. Mensen hebben vaak een beeld van mij als keurig en netjes en wellicht dat ik een saaie kerel ben, maar in het weekend ga ik los. Wat grappig. Hoe loop je er dan bij? Dan loop ik op oude sneakers en draag ik een spijkerbroek, een sweater met capuchon of een T-shirt met een of andere rare tekst. Wat is jouw droom? Ik ben nu 38 jaar en ben nog maar net begonnen in deze functie en ik geniet nu heel erg van mijn werk. Werken bij een multinational of een familiebedrijf zie ik niet meer gebeuren, maar dat is ook helemaal niet relevant. Ik werk met plezier bij Johma! Wil je nog iets kwijt in dit interview? Ik heb het veel over mijn vader gehad. Dat komt omdat hij nog maar net is overleden en doordat ik in een KRO-programma over hem verteld heb. Maar op mijn vorming heeft mijn moeder een grotere invloed gehad. Zij had ontzettend veel energie en ik heb een grote bewondering voor haar. Zij heeft namelijk na haar scheiding in haar eentje een gezin met vier kinderen onder de tien jaar draaiende gehouden, terwijl ze ook net begonnen was bij Joop van den Ende. Daar heeft ze zich keihard opgewerkt. Tussen drie en vier uur ’s sliep ze, tussen vier en zes uur maakte ze het huis in orde en de rest van de dag was ze aan het werk. ■
39 FoodPersonality november 2012
38 Evelyn 39
02-11-2012 17:07:11