BIJ EVELYN
Foto: Dirk-Jan van Dijk
Je zegt dat er meer mensen ergens achter zitten, maar je hebt wel meer vrijheid? Bij Campina werk je met meer mensen die zich er ook mee willen bezighouden. Ik was dan uiteindelijk marketing- en verkoopdirecteur. De algemeen directeur Nederland, de hoofddirectie van Campina, de centrale marketing- en verkooporganen: ze zaten allemaal in Nederland. Dus de mensen die ook iets vonden van de Nederlandse operatie, zaten allemaal in een straal van 30 km om mij heen. En logisch dat zij hun meerwaarde zochten in waarde toevoegen in Nederland. Dus met mij, tegen mij, over mij en naast mij meekijken. Bij Nestlé is dat niet zo. Bij Nestlé is het: ‘Dit is Nederland! Prima, Vincent, jij bent de baas van verkoop in Nederland.’ Nu, ik kijk gewoon samen met mijn mensen, met directeur Jacques Krielen samen, naar wat goed is en dat doen we!
Partner Evelyn Günther van Günther & Van Grinsven Executive Search interviewt managers uit de branche over hun waarden/normen, werk/privé, uitdagingen/ergernissen en ‘leermomenten’. Deze maand: Vincent Braams, verkoopdirecteur Nestlé Nederland
W
at zijn voor jou de grote verschillen tussen Campina en Nestlé? Zowel bij Nestlé als Campina werken vooral mensen die goed opgeleid zijn. Iedereen is bezig om carrière te maken en goede dingen te doen. De basis is hetzelfde. Wat ik het grootste verschil vind, is dat ik bij Nestlé veel meer vrijheid ervaar om alles zelf te doen. Daarom werk ik ook met zoveel plezier bij Nestlé, je merkt telkens dat er een groot concern achter zit, waar veel slimme mensen over veel zaken hebben nagedacht. Bij Campina was het zelf meer uitvinden, zelf uitvogelen. Bij Nestlé kunt je putten uit de resources die er allemaal zijn. Dat maakt het, ja, wel heel anders. Je krijgt een heel andere dynamiek in het bedrijf. 22
F
o
o
d
onder mij werken, het werk ook echt leuk. Ik geloof dat dat mijn ankers zijn. Ik heb heel erg de behoefte om mezelf te testen en het maximale uit mezelf te halen, om te voelen waar het plafond ligt. Op de een of andere manier is dat in je werk makkelijker te testen dan in je privé-leven. Wat heb je in dat eerste jaar bereikt? Het belangrijkste blijft: de omzet en de winst. Tijdens de verbouwing is de verkoop doorgegaan. Daarnaast ben ik blij met de stappen die ik heb kunnen zetten. Wat heel goed liep, was de basis: de administratieve en de logistieke processen. Voor de rest hebben we wel heel veel veranderd. Onze klanten gaan nu merken dat er mensen zitten die op een andere manier werken en ook daadwerkelijk meerwaarde leveren. Als je de partner van de toekomst wilt zijn, dan moet jij degene zijn die met de beste plannen komt om de klant te laten groeien. Wij zijn in Nederland geen marktleider. In de categorieën waarin wij zitten, zit altijd een dominante leider. Wij zijn niet de Opel of de Ford van het koffieschap, maar wij willen wel graag de BMW of de Audi zijn. Als de consumptie op slot zit, is het toch eens tijd om het eens op een heel andere manier te proberen. Nou, die rol willen wij wel spelen.
Je werkt er nu een jaar. Jacques Krielen heeft jou gevraagd, waarom eigenlijk? Nou, alvast bedankt voor het platform dat je me hier biedt om onbescheiden over mezelf te praten. Ik denk uiteindelijk dat ik wel slim ben en toegepast intelligent, dus: dingen snel doorzie, maar dat vooral kan koppelen aan energie en inspireren. Dus gewoon heel veel energie over kunnen brengen om het team in beweging te krijgen. Nou, Jacques zag dat. Als ik dergelijke eigenschappen verder moet noemen, geloof ik dat ik wel origineel of oorspronkelijk ben. Verder vind, ik net als de mensen die P
e
r
s
o
n
a
l
i
t
y
f
e
b
r
u
a
r
Wereldwijd zijn jullie in veel categorieën marktleider. Willen jullie dat in Nederland ook? Wereldwijd willen wij de marktleider zijn. Klaar. In alle categorieën waar we in ziti
2
0
0 5
ten, zijn we het, of bijna. Dit is het grootste foodbedrijf ter wereld. Wij zijn de grootste in koffie, in mineraalwater, noem maar op. Maar landelijk kan dat verschillen. Dus een ambitie om binnen twee, drie jaar in Nederland groter te zijn dan een Douwe Egberts of Unilever? Welnee! Wij hebben wel de ambitie om in Nederland te groeien. Dat is ook de afgelopen drie jaar goed gelukt. We zien dat we heel veel leuke, goede en slimme dingen in het concern hebben, waarmee we in Nederland de markt kunnen laten groeien.
Smaakspraak, met Anneke Ammerlaan
Heb jij een managementprincipe? Ik geloof heel erg in goede mensen. Veel meer dan in een briljant systeem. Als je een paar non-conformistische mensen hebt, dan kan dat veel meer resultaat opleveren, denk ik. Ik wil altijd graag iemand die goed is, maar net even iets anders. Maar dat zegt denk ik meer over mij en mijn afkeer van dat soort principes of oneliners.
Anneke Ammerlaan, trendonderzoekster voor voeding en consumentenwensen, beoordeelt brancheverschijnselen op het wankele evenwicht tussen smaak en goede verkoopcijfers. Reageren? ammerlaan. food@planet.nl.
Herken jij het als ik zeg dat Nestlé Nederland nogal anoniem is? Jawel. Op consumentenniveau zijn onze merken heel bekend. Ik bedoel Maggi, Nescafé, die staan helemaal in de top van bekendheid. Als je kijkt naar het bedrijf zijn we een beetje een grote onbekende. Iedereen weet dat Nestlé het grootste voedingsbedrijf ter wereld is. Maar hier in Nederland zijn we minder zichtbaar en voor onze handelspartners zijn we in Nederland ook maar een gewone, middelgrote speler.
Wereldkeuken Melbourne
B
ord bij de ondergrondse in Melbourne: ‘Net geopend: Coles nieuwste city supermarkt!’ Daar moeten we onmiddellijk op af. Bij de deur een groot bord: verboden te fotograferen. Dat hadden ze niet hoeven te plaatsen; wat een teleurstelling deze winkel. Ongezellige schappen, achterin wat verse spullen. Het groente- en fruitschap dat van helemaal voor in de winkel tot bijna achterin loopt, zorgt voor een ietsje pietsje kleur. Opvallendste afwezige: kant-en-klaarmaaltijden, sandwiches etc… Heel anders dan Europese city supermarkten. Het enige aantrekkelijke is de check-out: eén wachtrij, van waaruit je naar de vrije kassa (zonder loopband) gaat. Maar hoe vreemd het ook mag klinken: deze supermarkt past in Melbourne. Snel, lekker en betaalbaar eten doe je in de vele café’s, foodcourts, deli’s en ook de gigantische foodafdelingen van de warenhuizen. Rond elf uur ’s ochtends ligt daar het eten hoog opgestapeld en om drie uur ‘s middags is alles weer weg. En ‘s avonds zoeken de Melbourners hun eigen buurt op, waar werkelijk alle wereldkeukens en type restaurants te vinden zijn. Met zoveel eten buiten de deur is het niet vreemd dat culinaire trends worden aangegeven door de chefs. Die worden op hun beurt weer geïnspireerd door het culinaire hart van de stad, de
Wat vind je naast je werk nog meer belangrijk? Ben je maatschappelijk betrokken bij iets? Ik heb daar wel over nagedacht en gaf vroeger wel eens een sociaal-wenselijk antwoord. Maar in alle eerlijkheid, ik heb geen behoefte om directeur van het Rode Kruis te worden. Ik hoef ook het Aids-fonds niet naar grotere hoogte te sturen. Ik wil vooral verschil maken voor Anke en voor Jort en voor ons nieuwe kindje. Mijn bijdrage moet dan zitten in het feit dat zij gelukkig zijn. Het is heel dicht bij huis, maar dat is iets waar ik echt motivatie voor heb, wat me voortdrijft. Misschien niet zo nobel van me, maar dat andere heb ik veel minder. Wat zou je partner Anke aan jou willen veranderen? Ik moet me er voortdurend aan herinneren om Anke bij mijn werk te betrekken. Ik kan ook wel heel eenvoudig mijn werk mijn werk laten en privé privé. Het is best lekker om thuis te komen en te denken “Hop, ik gooi mijn tas in de hoek! Het is klaar!” Die behoefte heb ik ook wel, terwijl ik weet dat het uiteindelijk tegen me werkt. Dus, ik vind het lekker om met mijn partner over mijn werk te kunnen praten. Maar daar moet ik me wel bewust voor inspannen. En ik denk: als ze één ding zou willen veranderen, dan zal het dat wel zijn; dat dat als vanzelf zou gaan. F
o
o
d
P
e
r
s
o
n
a
l
i
t
y
f
e
b
r
u
a
Victoria Market. Een prachtige gietijzeren overkapping uit het eind van de negentiende eeuw met een binnen- en een buitendeel. In de gekoelde vleeshal heeft elke etnische groep wel zijn eigen slager. In de vishal liggen soorten waar ik nog nooit van heb gehoord en in de delicatessenhal zijn specialiteiten uit vrijwel alle Europese landen te vinden. Achter de groente- en fruitstallen in het buitendeel overheerst de Aziatische nationaliteit, wat tot uitdrukking komt in het zeer gevarieerde aanbod. Kangkong - een soort Aziatische spinazie - is er net zo gewoon als broccoli. De alternatieve hoek wordt ook gevoed met de organic market op zaterdag, waar iedereen met zijn huisgemaakte specialiteiten mag verschijnen. De markt is inmiddels zo’n fenomeen dat rondleidingen, waarin warenkennis centraal staat, een van de belangrijkste toeristische attracties van de stad zijn geworden. Melbourne, met in het achterland een belangrijk deel van de wijnbouw, ziet zichzelf als culinaire hoofdstad van Australië. Ook al is niet elke Melbourner een foodie, ze zijn trots op de culinaire reputatie van hun stad. Het Melbourne Food Festival dat elk jaar in maart wordt gehouden, wil geen Melbourner missen. Ik begin de city supermarkt te begrijpen. Tegen het vers- en maaltijdaanbod in het centrum moet je niet op willen boksen.
r
i
2
0
0 5
23