Android Magazine 11-12/2013 by Wojciech Pietrusiewicz

11-12/2013 (11) androidmagazine.pl

ANDROID MAGAZINE ISSN: 2299-8586

SPRZĘT:

OPROGRAMOWANIE:

FELIETONY:

Nexus 5

ESET Mobile Security

Android 4.4 KitKat

Moto G

CPU Z

Smartfony na wojnie

Samsung Galaxy Note 3

Vintique

Android dla dużych ekranów?

Samsung Galaxy Gear

Warszawa 19115

ART, czyli sztuka optymalizacji

NOWY NEXUS 5 NAJLEPSZY ANDROID NA RYNKU? NIEZWYKŁY I BARDZO PRZYSTĘPNY ANDROID – TEST MOTO G FELIETON: TYDZIEŃ BEZ SMARTFONA

PORADY: ANDROID NA ŚWIĘTA!

CYKL: NIETYPOWE ZASTOSOWANIA ANDROIDA

GADŻET: PQI IPOWER 3300

11-12/2013 2 SPIS TREŚCI

Felietony: 9 Okiem redakcji: Android 4.4 KitKat redakcja 11 Okiem redakcji: Google Nexus 5 redakcja 13 Smartfony na wojnie Tomasz Nowak 18 Android został stworzony dla dużych ekranów Michał Mynarski 20 Tydzień bez smartfona Radek Czemerys 22 ART, czyli sztuka optymalizacji Michał Brzeziński 24 Święty graal mobilnego grania czyli Galaxy Round? Michał Mynarski

Sprzęt: 27 Motorola Moto G Sebastian Serwin 32 LG G2 Mateusz Gryc, Bartosz Dul 38 LG Swift L5 II Tomasz Nowak 43 Sony Xperia Z Ultra Wojtek Wieman 45 Sony Xperia M Michał Mynarski 48 Samsung Galaxy S 4 Zoom Wojtek Wieman 51 Samsung Galaxy S 3 Note Mateusz Gryc, Michał Zieliński 56 Samsung Galaxy Gear Michał Zieliński 58 Jawbone UP Mateusz Gryc 61 PQI iPower 3300 Michał Mynarski 62 Bang & Olufsen - BeoplayA8 Norbert Cała

Oprogramowanie: 66 ESET Mobile Security Krzysztof Młynarski 72 CPU Z Michał Mynarski 73 Vintique Michał Mynarski 74 Warszawa 19115 Krzysztof Młynarski Muzyka: 76 Cała muzyka Jarosław Cała

Porady: 77 Android z bombkami Michał Brzeziński 80 Szykujemy się na święta z Androidem Michał Zieliński

B&O PLAY by BANG & OLUFSEN

Wejdź do naszego salonu i weź udział w naszym konkursie, aby wygrać wspaniałe nagrody B&O PLAY! Gdy już tu będziesz, koniecznie posłuchaj niezwykłych produktów B&O PLAY! Więcej informacji online: BEOPLAY.COM

Wesołych Świąt

Beolit 12

Bang & Olufsen Sadyba I Limanowskiego 11M I 02-943 Warszawa Tel: 22 842 40 55

11-12/2013 2 SPIS TREŚCI

22TOMASZ NOWAK Na łamach Android Magazine pojawia się dużo informacji na temat smartfonów.A to premiera nowego modelu, a to kolejna recenzja. Wszystko odnosi się jednak do zwyczajnych urządzeń, których używamy na co dzień. A, jak wspominałem we wstępie, smartfony znajdują też swoje miejsce w wojsku. Dlatego też chciałbym przedstawić militarne urządzenia, o których nie mówi sięcodziennie.

Ależ ten czas zleciał! Chciałbym Wam podziękować za to, że jesteście z nami już rok. Od tego momentu Android Magazine nieco się zmienił i mam nadzieję, że z każdą zmianą przypada Wam jeszcze bardziej do gustu. A co przeczytacie w ostatnim numerze AMaga 2013 roku?Tomek Nowak pokazuje, jak technologie mobilne opanowują nie tylko sferę cywilną, ale i militarną, Michał Brzeziński tłumaczy, jak działa nowość w KitKacie, którą Google niespecjalnie się chwalił – ART, Michał Mynarski krytykujepomysły Samsunga i zastanawia się nad tym, czy Android został stworzony dla dużych ekranów. Swoją drogą, nie uważacie, że powoli robią się one zbyt duże? Ponadto gościnnie o swoim doświadczeniu tygodniowego braku smartfona opowiedział nam Radek Czemerys. Oczywiście nie pominęliśmy tematów nowego Androida 4.4 KitKat i najnowszego Nexusa 5. Ten ostatni jest już u nas w redakcji – recenzji spodziewajcie się w styczniowym AMagu. Nie zabrakło jednak innych ciekawych urządzeń – Samsungów Galaxy Note 3, Galaxy Gear, S4 Zoom, LG G2, Sony Xperii Z Ultra czy... Motoroli Moto G!To oczywiście nie wszystko, co znajdziecie w tym numerze Android Magazine. Na koniec chciałbym w imieniu całej redakcji życzyć Wam zielonych świąt Bożego Narodzenia, wymarzonych Androidów pod choinką, zasłużonego odpoczynku (np. w cieple, fotelu i z tabletem z AMagiem w ręku) oraz oczywiście sobie i Wam udanego 2014 roku! Bartosz Dul

22MICHAŁ MYNARSKI Tym oto jamajkowo-toaletowym tropem dochodzimy do meritum – Koreańczycy mają problem z docenianiem potencjału swoich własnych rozwiązań i szukają zastosowań kompletnie nie tam, gdzie trzeba. Gdyby firma kiedyś natknęła się na połacie żyznej gleby, uznałaby to pewnie za świetny teren pod cmentarz. 22WOJTEK WIEMAN Widzę jednak oczami wyobraźni Japończyków, którzy zamiast obwieszać się lustrzankami i telefonami, na smyczach mają wesoło dyndające Galaxy S4 Zoom, z którego mogą w każdej chwili zadzwonić do domu i przesłać zdjęcia bezpośrednio na Dropboksa. 22MICHAŁ BRZEZIŃSKI To tyle o zmianach zauważalnych dla przeciętnego użytkownika. Ale pod maską możliwości są znacznie większe. KitKat zasługuje na osobny artykuł, ale z najważniejszych cech wymienię: wsparcie dla bezpiecznych transakcji NFC, energooszczędne wykorzystywanie sensorów smartfona, ujednolicone wybieranie pliku, Chromium WebView i wsparcie dla podczerwieni. 22MICHAŁ ZIELIŃSKI Ja pójdę o krok dalej. Note 3 to moim zdaniem najlepszy smartfon z Androidem dostępny na rynku. Nie jest ideałem, ale liczba wad czy braków jest na tyle mała, że, zgodnie z zasadami w fizyce, można ją pominąć. Jeśli więc macie odpowiednio dużo miejsca pod choinką, to pudełko z Note’em 3 może je spokojnie wypełnić. O ile obdarowanemu nie będzie przeszkadzać rozmiar.

11-12/2013 2 SPIS TREŚCI

ANDROID MAGAZINE NR 11-12/2013 (11) LISTOPAD - GRUDZIEŃ 2013 HTTP://WWW.ANDROIDMAGAZINE.PL WYDAWCA MAC SOLUTIONS Dominik Łada, ul. Zgoda 9 lok. 14, 00-018 Warszawa, NIP: 118-135-60-13 REDAKCJA Android Magazine, ul. Zgoda 9 lok. 14, 00-018 Warszawa, faks 22 403 83 00 redakcja@androidmagazine.pl REDAKTOR NACZELNY Bartosz Dul, tel. +48 794 969 665 b.dul@androidmagazine.pl ZASTĘPCA REDAKTORA NACZELNEGO Wojtek Pietrusiewicz w.pietrusiewicz@androidmagazine.pl

REKLAMA reklama@androidmagazine.pl KOREKTA Arlena Witt – a@mamoko.org WEBMASTER Marek Wojtaszek m.wojtaszek@imagazine.pl WSPÓŁPRACA Michał Brzeziński, Mateusz Gryc, Michał Mynarski, Michał Zieliński, Wojtek Wieman, Tomasz Nowak, Krzysztof Młynarski, Tomasz Słowik, Radek Czemerys, Jarosław Cała, Sebastian Serwin PROJEKT GRAFICZNY I SKŁAD Mateusz Gileta

Teksty, grafiki oraz inne treści opublikowane na łamach „A ndroidMagazine” są chronione prawami autorskimi wydawcy magazynu „Android Magazine”, ich autorów lub osób trzecich. Znaki towarowe i wszelkie inne oznaczenia o charakterze odróżniającym, umieszczone w „Android Magazine” podlegają ochronie prawnej na rzecz wydawcy magazynu „AndroidMagazine” lub innych uprawnionych osób trzecich. Używanie bądź korzystanie z utworów, znaków towarowych lub oznaczeń, o których mowa wyżej, jest zabronione bez uzyskania uprzedniej pisemnej zgody właściwego podmiotu uprawnionego, z wyjątkiem wykorzystania ich zgodnie z prawem dla celów prywatnych i niekomercyjnych. Redakcja nie zwraca niezamówionych tekstów i fotografii oraz zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych materiałów. Redakcja nie odpowiada za treść zamieszczanych reklam i ogłoszeń.

Magazyn hostuje firma Blue Media http://www.bluemedia.eu Wysyłkę newslettera obsługuje firma GetResponse http://www.getresponse.pl/

11-12/2013 2 JAK CZYTAĆ ANDROID MAGAZINE?

JAK CZYTAĆ ANDROID MAGAZINE?

Android Magazine to magazyn w wersji elektronicznej, do pobrania w formie pliku PDF. Format PDF daje nam kilka możliwości interakcji. Aby ułatwić nawigację po Android Magazine, wiele miejsc jest klikalnych – dzięki temu można szybciej przechodzić w interesujące nas miejsca.

Strona tytułowa zawiera linki do promowanych w danym wydaniu artykułów.

Na jednej z następnych stron, nad informacją o konkursach z poprzedniego wydania, znajdują się miniatury stron z artykułami promowanymi.

Spis treści przygotowano w taki sposób, aby można było od razu przejść do interesującego nas artykułu – wystarczy kliknąć lub dotknąć na ekranie tytuł artykułu.

W każdym miejscu magazynu, klikając w logo Android Magazine w lewym górnym rogu, automatycznie przechodzimy do spisu treści.

Android Magazine można czytać na komputerach dzięki systemowemu „Podglądowi” lub programowi Acrobat Reader. Na iPadach lub iPhoneie/iPodzie Touch, Android Magazine jest możliwy do przeglądania poprzez aplikację iBooks lub eGazety Reader. W przypadku iBooks każdy numer Android Magazine trzeba ręcznie wrzucić na urządzenie przenośnie poprzez iTunes. W przypadku eGazety Readera trzeba być zarejestrowanym w systemie eGazety. W tym przypadku, każdorazowo, gdy będzie pojawiało się nowe wydanie Android Magazine, informacja o tym pojawi się wewnątrz aplikacji i magazyn będzie można pobrać bezpłatnie przez internet.

EKSPERCI gwiazdkowych prezentów Podaruj wyjątkowe wrażenia i najwyższą jakość

sprawdź na:

www.tophifi.pl/gwiazdka2013

Bydgoszcz: ul. Gdańska 69, tel: 52 321 24 77; Katowice: ul. Warszawska 34, tel: 32 203 66 72; Kielce: ul. IX Wieków Kielc 16, tel: 41 343 22 80; Kraków: ul. Chodkiewicza 4, tel: 12 421 38 42; Łódź: Al. Kościuszki 49/51, tel: 42 637 20 06; Poznań: ul. Garbary 26, tel: 61 852 86 48; Sopot: Al. Niepodległości 677, tel: 58 551 13 65; Warszawa: ul. Gen. Andersa 12, tel: 22 635 64 63; Warszawa: ul. Nowogrodzka 44, tel: 22 628 81 24; Wrocław: ul. Widok 2/4, tel: 71 343 08 42

11-12/2013 2 FELIETON 2 ANDROID 4.4 KITKAT

REDAKCJA

OKIEM REDAKCJI:

ANDROID 4.4 KITKAT 22 Michał Zieliński: KitKat to mój ulubiony batonik. KitKat to mój ulubiony Android. Łatwo zapamiętać, prawda? Zielony robocik w wersji 4.4 nie przynosi wielu zmian. Jakaś optymalizacja dla słabszych urządzeń, jakiś ART, o tym powiedzą inni. Co mnie urzekło w najnowszym systemie od Google to interfejs. Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to odświeżone fonty. To dalej Roboto, ale tym razem zdaje się być bardziej zwarte, zupełnie jak w HTC Sense 5 (tak Panie Duarte, trafił Pan w dziesiątkę). Pasek z przyciskami systemowymi w końcu jest przezroczysty, podobnie statusbar. Ikony na tym ostatnim teraz są jednego koloru. Ikony programów są teraz większe, bardziej zaokrąglone, nowoczesne, a z siatki aplikacji pozbyto się durnych zakładek. Wracając do tych pasków na górze i na dole – wiecie, że one teraz będą się chować, kiedy aplikacja działa w trybie pełnoekranowym? Jednak najważniejszą nowością dla mnie jest nowa aplikacja Google Search. Po latach w końcu widżet z paskiem wyszukiwania działa jak widżet, przykrywając ekran początkowy, a nie otwierając nową aplikację. KitKat jest pełny drobnych usprawnień, które połączone naprawdę poprawią doświadczenia

z korzystania z Androida. KitKat to pierwszy Android, którego mógłbym używać w czystej postaci. I, tak jak batonik zdaje się być przygotowany specjalne pod moje wymagania, tak zmiany w systemie pozwoliły mi usunąć listę z pomysłami na zmiany w wyglądzie robocika.

22 Michał Brzeziński: Z KitKatem było jak z kilkoma ostatnimi wydaniami Androida (może oprócz 4.3) – z pozoru tylko drobne zmiany, ale jak się lepiej przyjrzeć… Zgodnie ze zwyczajem po raz kolejny poprawiono interfejs. Każda wersja systemu przybliża nas do spójności i ogólnej estetyki. Dwie największe zmiany w tym temacie to przezroczysty pasek powiadomień oraz dostęp do widżetów. Ten pierwszy element wygląda po prostu świetnie i mam nadzieję, że deweloperzy się do tego przekonają. Boli brak zmieniających się kolorów przy połączeniu z Google Services („Wi-Fi działa?”) oraz trójkątów wskazujących przesyłanie danych. Coś za coś. Dostęp do widżetów wreszcie wygląda tak jak powinien, czyli podobnie do tego, jak to się robiło przez Androidem 4.0. Tryb pełnoekranowy i/lub widok pod

11-12/2013 2 FELIETON 2 ANDROID 4.4 KITKAT

przyciskami software’owymi? Świetnie i nie mogę się doczekać aż zaimplementują to deweloperzy. To tyle o zmianach zauważalnych dla przeciętnego użytkownika. Ale pod maską możliwości są znacznie większe. KitKat zasługuje na osobny artykuł, ale z najważniejszych cech wymienię: wsparcie dla bezpiecznych transakcji NFC, energooszczędne wykorzystywanie sensorów smartfona, ujednolicone wybieranie pliku, Chromium WebView i wsparcie dla podczerwieni. Ta lista mogłaby być znacznie dłuższa, co oznacza, że zmian jest naprawdę sporo. Sęk w tym, że większość zauważą tylko deweloperzy lub ludzie interesujący się Androidem. Jeśli to czytasz, należysz do tych wybrańców i jak najbardziej masz powody do radości.

22 Michał Mynarski KitKat, który jeszcze parę miesięcy temu miał być ciastkiem (Key Lime Pie), to cudowny prezent przede wszystkim dla programistów, którzy swoją przyszłość wiążą z platformą Android. Dla przeciętnego użytkownika różnica między 4.3 a 4.4 będzie kompletnie niezauważalna. A dla całej reszty Kitkat wnosi mniejsze lub większe usprawnienia. Osobiście jestem całkowicie onieśmielony niespodzianką, jaką niezaprzeczalnie jest ART, czyli nowy Runtime, który w przyszłości ma zastąpić wysłużonego Dalvika. ART to uczciwy kompromis pomiędzy wsparciem dla niezliczonych konfiguracji sprzętowych a uruchamianiem aplikacji natywnie (podobnie jak w iOS). Jednak co najważniejsze – ART może być kluczowym elementem w przejściu Androida na 64-bitowe procesory. Bez przepisania Dalvika, które do takiego procesu byłoby niezbędne. Google znalazło po prostu lepszy pomysł – swoją dotychczasową maszynę wirtualną wraz z problemami sądowymi z Oracle wysadzi w kosmos. Czyli tam, gdzie jej miejsce. Inne smaczki, takie jak nowy system zarządzania pamięcią podręczną i optymalizacja pod kątem urządzeń o mniejszej ilości pamięci RAM, to już tylko przystawki do dania głównego. Kitkat to dobry update – ale niewielu go doceni.

11-12/2013 2 FELIETON 2 GOOGLE NEXUS 5

OKIEM REDAKCJI:

REDAKCJA

GOOGLE NEXUS 5

Note

22 Michał Zieliński Nigdy nie byłem wielkim fanem serii Nexus. Poza modelem 7 wszystkie urządzenia noszące tę nazwę traktowałem jako sprzęt dla programistów. Albo lepiej: pokazówka. To na nich pojawiał się zawsze najnowszy Android, to one dostają bardzo szybko aktualizacje. Nie mogę więc powiedzieć, że Nexus 5 mnie rozczarował. Nie zaskoczył mnie też niczym. Ot, przystosowanie poprzednika do standardów 2013 roku. Mamy więc ekran 5", mamy FullHD, mamy Snapdragona 800. A to wszystko za skromne 349 dolarów amerykańskich. Na pierwszy rzut oka: fajna oferta. Problem zaczyna się później. We wszystkich recenzjach, które oglądałem (i czytałem!), pojawiały się te same słowa: przeciętny aparat, niezadowalająca bateria. Jest to nic innego jak potwierdzenie faktu, że Nexus to dalej telefon dla deweloperów. Z drugiej strony taka cena nie bierze się znikąd.

Pytanie, czy warto dopłacić te 250-300 dolarów do HTC One czy Samsunga Galaxy S 4? Według mnie, maniaka zdjęć i wiecznego malkontenta bateryjnego – tak. A KitKata i tak dostaniemy.

22 Michał Brzeziński W przeciwieństwie do Michała Zielińskiego ja zawsze byłem fanem Nexusów. Problem w tym, że ich hardware nigdy nie był tak dobry jak u konkurencji. Galaxy Nexus pojawił się, gdy lada moment miała nastać era czterordzeniowców. Nexus 4, chociaż już lepszy, blednie w porównaniu do konkurencji z wyświetlaczami FullHD. Nie mówiąc o odwiecznym problemie z jakością aparatu. Oczywiście argumentem jest cena, ale kupując raz na dłuższy czas telefon mogę wydać na niego

11-12/2013 2 FELIETON 2 GOOGLE NEXUS 5

trochę więcej, poza tym poza USA ta cena już nie robi aż takiego wrażenia. Z Nexusem 5 sytuacja jest podobna z jednym wyjątkiem: hardware wreszcie jest naprawdę z najwyższej półki. Tym razem mam wrażenie, że telefon Google’a nie zestarzeje się tak szybko jak mój Galaxy Nexus. W przeciwieństwie do Nexusa 4 ten model wszedł do sprzedaży, gdy konkurencja nie zrobiła kolejnego dużego kroku. Tak, można narzekać na baterię, ale dla mnie to małe ograniczenie. Z wprowadzeniem Google Play Services aktualizacje nie mają już takiego dużego znaczenia jak kiedyś, ale ciągle przynoszą świetne funkcje, o których posiadacze starszych wersji systemu mogą jedynie pomarzyć. Aplikacje, które efektywnie wykorzystują także powierzchnie przycisków… właściciele smartfonów Samsunga lub HTC muszą obejść się smakiem. Nexus 5 to świetny smartfon, jeśli dla kogoś aparat i bateria nie muszą być na najwyższym poziomie. Ja już wiem, że pod choinką chcę zobaczyć właśnie Nexusa 5.

22 Michał Mynarski W przeciwieństwie do Michała Brzezińskiego i Michała Zielińskiego bardzo cenię serię Nexus, ale nigdy żadnego z tych smartfonów nie chciałem mieć. Ze względu na aparat i brak HTC Sense ten telefon kompletnie do mnie nie trafia. Jednak doceniam to jak świetnym sprzętem Nexus 5 jest, szczególnie w relacji jakość/cena. Pod względem technicznym? Onieśmiela. Najszybszy procesor Qualcomma, 2 GB pamięci RAM, ekran FullHD, LTE – za tę cenę nie można chcieć niczego więcej. Dlatego też nie poprawiono w odpowiednim stopniu aparatu, postawiono na plastik w wykonaniu i nie zadbano o wystarczająco długi czas na baterii. Teraz każdy musi odpowiedzieć sobie na pytanie, czego od smartfonu wymaga w pierwszej kolejności. Jeżeli czystej, nieskrępowanej mocy i szybkich aktualizacji – nowy smartfon od LG czeka.

22 Bartosz Dul Posiadałem kilka Nexusów, mam do nich sentyment, ale Nexus 4 mnie do siebie nie przekonał. Redakcyjni koledzy słusznie wytykają braki Nexusa 5. Nie ma się co oszukiwać – są lepsze smartfony od Nexusa 5, szczególnie pod względem trzymania na baterii i jakości robionych zdjęć. A potem zerkamy na cenę i okazuje się, że ten smartfon jest genialny i nagle uwypukla się wszystkie jego zalety, na czele z czystym oprogramowaniem. Nie będę się rozpisywać na temat odwiecznego problemu „Nexus i czysty Android czy bardziej zaawansowany smartfon, tyle że dzięki nakładce?”. Nexus 5 po prostu ma w sobie to coś i pomimo jego dość istotnych wad naprawdę chciałbym go mieć. Oby tylko cena w polskiej dystrybucji nie była odpychająca.

11-12/2013 2 FELIETON 2 SMARTFONY NA WOJNIE

SMARTFONY NA WOJNIE

TOMASZ NOWAK

Nowoczesne technologie opanowują nie tylko sferę cywilną. Również żołnierze korzystają z najnowszych rozwiązań nauki. Drony stały się narzędziem, które pokazuje, że człowiek może współpracować z maszynami. Okazuje się jednak, że i smartfony mogą odegrać swoją rolę w wojskowym świecie. Na łamach Android Magazine pojawia się dużo informacji na temat smartfonów. A to premiera nowego modelu, a to kolejna recenzja. Wszystko odnosi się jednak do zwyczajnych urządzeń, których używamy na co dzień. A, jak wspominałem we wstępie, smartfony znajdują też swoje miejsce w wojsku. Dlatego też chciałbym przedstawić militarne urządzenia, o których nie mówi się codziennie. 22 Nett Warrior Jest to system, który w dużym stopniu usprawni dowodzenie na polu walki. Jego główna idea opiera się na situational awareness, czyli krótko mówiąc świadomości sytuacyjnej. Dowodzenie oddziałami nie jest takie proste, jakby się wydawało. Szczególnie w przypadku, kiedy zaplanowana akcja trafia na niespodzianki i w ciągu kilku sekund trzeba odnaleźć się w nowej sytuacji. System będzie korzystał z zaawansowanej nawigacji, która pozwoli na

błyskawiczne ustalenie pozycji żołnierzy. Dotychczas dowództwo, aby dowiedzieć się o dokładnej sytuacji na polu walki, musiało radiowo wywoływać swoich ludzi. Nie muszę chyba mówić, że w przypadku kontaktu z przeciwnikiem (z użyciem broni), informacje uzyskiwane przez radio nigdy nie będą dokładne. Znajomość wszystkich pozycji żołnierzy pozwoli na szybsze i efektywniejsze dowodzenie. Oczywiście ustalanie pozycji to nie wszystkie funkcje, które będzie oferował system Nett Warrior. Każdy żołnierz wyposażony w smartfon będzie mógł nanosić na mapę użyteczne informacje takie jak pozycje przeciwnika czy miejsce, gdzie został umieszczony IED (Improvised Explosive Device, potocznie zwany ajdikiem – jest to prowizoryczna mina lądowa, która stanowi spore zagrożenie dla żołnierzy, stosowana powszechnie zarówno w Afganistanie, jak i Iraku). System pozwoli także na przesyłanie wiadomości tekstowych. Podejrzewam, że funkcja

11-12/2013 2 FELIETON 2 SMARTFONY NA WOJNIE

ta nie będzie zbyt często wykorzystywana, gdyż żołnierze w pierwszej kolejności polegają na „pierwotnych instynktach”, czyli wyuczonych znakach, które pozwalają przekazywać informacje bez udziału radia. Niemniej jednak możliwość wysłania wiadomości może się kiedyś przydać. System Nett Warrior nie jest jednak nowym pomysłem. Taka idea pojawiła się już wcześniej, jednak wtedy wykorzystanie smartfonów było niemożliwe. Zamiast poręcznego telefonu żołnierz musiałby nosić na plecach komputer. Przez te niedogodności cały projekt był zagrożony i przez moment wydawało się, że umrze śmiercią naturalną. Na szczęście wraz z pojawieniem się smartfonów pomysł wrócił w nowej, lepszej formie. 22 Smartfony, biometryka i zbieranie „hajdów” Pozwolę sobie teraz przytoczyć pewną historię, która pomoże zrozumieć, dlaczego armia zainteresowała się smartfonami i tabletami. W 2010 roku Jim Carlson, pilot śmigłowca bojowego Cobra, wykonywał loty nad Afganistanem. Teren zupełnie obcy, więc każdy lot wiązał się z zabieraniem ze sobą masy papierowych map. Te, jak wiadomo, nie są zbyt wygodne, zwłaszcza wtedy, kiedy trzeba je szybko zmieniać. Carlson wpadł jednak na pomysł, żeby wszystkie mapy przerzucić na swój tablet. Nie dość, że wszystko miał pod ręką, to znajdowanie odpowiedniej pozycji znacznie się skróciło. Jego dowódcy uznali, że jest to znakomity pomysł

i w krótkim czasie ponad 30 pilotów zaczęło korzystać z tego rozwiązania. Idea Nett Warrior wiąże się ze smartfonami. Armia amerykańska testowała różne urządzenia z Androidem, które mogły spełniać postawione założenia. Wśród nich znalazła się między innymi Motorola ATRIX i Itronix GD 300 wyprodukowany przez firmę General Dynamics. Nie zatrzymano się tylko na smartfonach, gdyż do testów używano także Motoroli Xoom. Niektórych będzie dziwić zapewne, dlaczego wojsko wybrało Androida a nie iOS. Powód jest prosty – Android to otwarta platforma, którą można łatwo modyfikować. A o to głównie chodziło, gdyż system Google’a w urządzeniach militarnych jest mocno zmodyfikowany. Najciekawsze wydają się być jednak urządzenia wyprodukowane przez firmę Elektrobit – smartfon Raptor One i tablet Raptor Pad. Patrząc na ich możliwości, określenie smartfon nabiera jeszcze większego znaczenia. Wszystko za sprawą dodatków, Patrząc na ich które pozwalają na możliwości, zbieranie danych określenie smartfon biometrycznych. nabiera jeszcze większego Najważniejsze znaczenia. Wszystko za cechy Raptor One sprawą dodatków, które to między innymi pozwalają na zbieranie 4-calowy ekran podanych biometrycznych. kryty Gorilla Glass,

11-12/2013 2 FELIETON 2 SMARTFONY NA WOJNIE

dwurdzeniowy procesor, system Android 4.0 Ice Cream Sandwich, 128 GB pamięci wewnętrznej, baterie o pojemności od 6000 mAh do 10000 mAh z opcją Hot Swap (czyli wymiany baterii bez potrzeby wyłączania urządzenia), aparat do wykonywania zdjęć tęczówki i skaner linii papilarnych. Warto też zaznaczyć, że urządzenie jest zgodne z normami IP-67 i 810G oraz może pracować w zakresie temperatur od -10 do 160 stopni Celsjusza. Tablet Raptor Pad został wyposażony w 7-calowy ekran pokryty Gorilla Glass, baterię o pojemności 14000 mAh, aparat do wykonywania zdjęć tęczówki i skaner linii papilarnych. Reszta specyfikacji jest taka sama jak w przypadku Raptor One. Specyfikacja wygląda więc bardzo interesująco. Co prawda nie znalazły się tutaj czterordzeniowe procesory, wielkie ekrany czy inne funkcje, które znajdują się w dzisiejszych flagowcach, jednak Raptory nadrabiają to innym wyposażeniem. Odporność na uszkodzenia, funkcje biometryczne i baterie o dużej pojemności to ich największe zalety. Można jednak zadać pytanie, po co w wojskowym smartfonie funkcje biometryczne. Działania żołnierzy w Iraku i Afganistanie to nie tylko walka, jak niektórym się wydaje. Wbrew pozorom, w tych krajach życie toczy się dalej. Żołnierze na misjach nie są od prowadzenia wojny, tylko są tam w celach pokojowych. Wspomniane wcześniej w artykule IED są zastawiane na żołnierzy, jednak niejednokrotnie natyka się na nie ludność cywilna. Zastępy saperów oczyszczają drogi nie tylko dla siebie, ale także dla ludności cywilnej. Działania pokojowe, to także pomoc obecnym władzom, co między innymi objawia się przez zbieranie danych biometrycznych za pomocą urządzeń Hiide (potocznie mówi się o zbieraniu hajdów). Władze Afganistanu ogłosiły, że zbiorą takie dane od wszystkich obywateli. Hiide przypomina duży aparat fotograficzny. Niestety ma on pewne wady – między innymi duży rozmiar. Moim zdaniem urządzenia z serii Raptor będą mogły w przyszłości zastąpić Hiide’y, dzięki czemu praca żołnierzy będzie bardziej komfortowa. Łatwiej przecież wyciągnąć poręcznego smartfona niż targać ze sobą nieporęcznego Hiide’a. Pozostaje jeszcze jedna kwestia wykorzystania smartfonów i tabletów, a mianowicie kontrola dronów. Najbardziej znany – samolot bezzałogowy Predator – stanowi ważne źródło pozyskiwania informacji wywiadowczych. W przyszłości kontrola dronami będzie mogła odbywać się za pomocą urządzeń z Androidem. Jednak nie to będzie

najważniejsze. System Nett Warrior pomoże żołnierzom uzyskiwać informacje z dronów. Na ekranie swojego smartfona będą mogli oglądać obraz z Predatora. Nie muszę chyba dodawać, jakie duże będzie to miało znaczenie. Tym bardziej, że Predator potrafi z wysokości 5 km przekazać obraz tablicy rejestracyjnej samochodu. Warto też przypomnieć o aplikacji Saper, którą napisali Polacy z Wojskowej Akademii Technicznej. Aplikacja na Windows Phone pomaga rozpoznać tkwiący w ziemi ładunek wybuchowy (może być to niewypał albo mina). Wszystko dzieje się z wykorzystaniem magnetometru znajdującego się w telefonie. Wykrywa on zmiany pola magnetycznego, które są analizowane i w rezultacie otrzymujemy informację o rodzaju ładunku. Widać więc, że świat smartfonów nie kończy się na rozwiązaniach cywilnych. Ładnie wyglądające smartfony to nie wszystko. Wojsko liczy na funkcjonalność i wytrzymałość. Samsung Galaxy Rugby Pro przypomina mi trochę opisywane powyżej urządzenia. Między innymi dlatego, że też jest zgodny z wojskową normą 810G. Brakuje mu jednak wielu funkcji, które znalazły się chociażby w urządzeniach z serii Raptor. I to właśnie te funkcje (zaawansowana nawigacja, kontrola dronów czy szybkie przesyłanie ważnych danych) stanowią o sile wojskowego smartfona. Dzięki nim praca żołnierza staje się łatwiejsza i z pewnością bardziej bezpieczna (obrazy z Predatora pozwolą zobaUrządzenia z serii czyć to, czego nie Raptor będą mogły widać z pozycji, w przyszłości zastąpić w której znajduje Hiide’y. się człowiek).

11-12/2013 2 FELIETON 2 SMARTFONY NA WOJNIE

22 Źródła: http://viewer.zmags.com/publication/6f5ad3a8#/6f5ad3a8/196 http://www.dodbuzz.com/2012/05/22/nett-warrior-returns-from-the-dead/ http://gigaom.com/mobile/android-in-camouflage-how-the-military-can-utilize-smartphone-tech/ http://www.raptor-id.com/ http://zafganistanu.pl/?p=3131 http://articles.latimes.com/2011/sep/25/business/la-fi-isoldiers-20110926 http://www.microsoft.com/poland/centrumprasowe/prasa/12_05/16.aspx http://www.rp.pl/artykul/757733.html http://behance.vo.llnwd.net/profiles18/1077767/projects/3868979/b0447777e28ae43879f3de9cbea4f83a.png http://a57.foxnews.com/global.fncstatic.com/static/managed/img/Scitech/660/371/5%20-%20Droid.JPG?ve=1 http://peosoldier.armylive.dodlive.mil/files/2011/12/Nett-Warrior-EUD.jpg

Karta do płacenia za aplikacje, muzykę Korzystaj w App Store, Mac App Store oraz w innych płatnościach internetowych.

Dzięki karcie CardEasy możesz w bezpieczny sposób zarejestrować konto w sklepach firmy Apple*. Od teraz nie musisz rejestrować konta z użyciem swojej podstawowej karty kredytowej. Dzięki CardEasy jesteś bezpieczny, anonimowy i łatwiej Ci kontrolować wydatki na Twoje ulubione aplikacje, muzykę i filmy. Aby dowiedzieć się więcej o karcie oraz dowiedzieć się gdzie kupić CardEasy – wejdź na stronę: www.cardeasy.pl * dotyczy sklepów Mac App Store, iTunes Store oraz App Store.

11-12/2013 2 FELIETON 2 ANDROID ZOSTAŁ STWORZONY DLA DUŻYCH EKRANÓW

ANDROID ZOSTAŁ STWORZONY

DLA DUŻYCH EKRANÓW

W PRZECIWIEŃSTWIE DO MNIE.

MICHAŁ MYNARSKI Parę miesięcy temu Mateusz Gryc napisał esej na temat tego, jak fajne są duże ekrany, jak bardzo nie znają się osoby krytykujące trend ich powiększania, a jego wniosek był prosty – i tak nas to czeka. I tylko w tym punkcie się z nim zgadzałem – zostaniemy zmuszeni do posiadania urządzeń dużych, dla wielu (w tym mnie) dużo za dużych. Pytanie o granicę i rozsądek przy wprowadzaniu coraz większych smartfonów przestało mieć znaczenie i sens. Gdy już myśleliśmy, że świat zatrzyma się na 4,7 calach, flagowce zaadaptowały 5". A korzystając z okazji przypomnę, że parę lat temu Dell Streak o takiej przekątnej został okrzyknięty fanaberią, pomimo fanów tego rozwiązania odzywających się na forach dla kompletnych geeków. Dzisiaj 5 cali już nikogo nie dziwi, HTC trzymające się w swoim flagowcu 4,7" (One) uznawane jest konserwatystę, a modele z ekranem 4,3" są powszechnie nazywane „mini”. LG zaprezentowało świetny smartfon G2, w którym upchnął 5,2-calowy ekran. Krzyki sprzeciwu? Kompletny brak – tylko po kątach słychać pobrzękiwanie sceptyków.

I byłbym jednym z nich i krzyczałbym wraz z nimi, gdybym, zmuszony potrzebą posiadania szybkiego i bezkompromisowego urządzenia z Androidem, nie nabył smartfona o wielkości, którą jeszcze do niedawna uznawałem za „stanowczo nie dla mnie”. HTC One, który znalazł się w mojej kieszeni i zastąpił wysłużonego Desire X, zmienił moje podejście do mody na duże smartfony. Ale nie zmienił faktu, że ja się do nich kompletnie nie nadaję. Powiedzmy sobie szczerze – One to duże urządzenie. Gabaryty to koszt zajebistości głośników stereo. Sam ekran jak na flagowca odstaje od konkurencji bo ma „tylko” 4,7 cala. Na szczęście smartfon jest smukły i wąski, przez co naprawdę dobrze leży w dłoni, w przeciwieństwie do Lumii 920, na której pomiędzy bokami znalazłoby się miejsce dla pustyni Atakamy i połowy Stanów Zjednoczonych. One empirycznie przekonał mnie o tym, co wiedziałem już dawno temu. Dla mnie obsługa tak dużego ekranu gubi gdzieś po drodze komfort. Gdy podtrzymuję smartfon małym palcem, mój kciuk nie sięga do belki powiadomień, o prawym górnym rogu nie wspominając.

11-12/2013 2 FELIETON 2 ANDROID ZOSTAŁ STWORZONY DLA DUŻYCH EKRANÓW

Ale od dwóch tygodni użytkuję One’a i pomimo tych niedogodności doceniam to, ile lepiej wykonuje swoje zadanie jako smartfon. I nie mówię tego ze względu na zapas mocy, jaki ma pod maską, wręcz staram się bronić tezy, że to odczucie występuje pomimo różnicy wydajnościowej między One a Desire X, sięgającej ok. 94 półek. Wszystko, do czego używałem smartfonu, teraz mogę zrobić wygodniej, szybciej, bardziej komfortowo. Twitterowy timeline wyświetla mi sporo więcej zawartości, mam więcej miejsca na pulpicie, a na zdjęciach wreszcie faktycznie coś widać. Granie w produkcje poważniejsze od Angry Birdsów nabrało sensu, bo moje palce nie przesłaniają 3/4 ekranu. Zacząłem nawet przeglądać internet i czytać krótkie artykuły, co nigdy wcześniej nie miało miejsca. Właśnie w ten sposób BlinkFeed wybronił się w moich oczach. Mówi się, że iOS został zaprojektowany dla 3,5-calowych ekranów i świetnie wykorzystywał przestrzeń, jaką taki ekran oferował. Dziś wydaje mi się, że Android akurat tego nie skopiował. Nie dlatego, że w 2006 roku Google przewidziało ekspansję dużych ekranów, ale dlatego, że po prostu ten aspekt tam przespano. I to na spółkę z jego otwartością pozwoliło zaadaptować duże ekrany szybko i wyciągnąć z nich to co najlepsze. Co stało na

przeszkodzie Samsungowi przy produkcji pierwszego Note’a, by dorzucić do niego obsługę rysika? Na pewno nie system. Bo ten producenci smartfonów z Androidem mogą spokojnie dostosowywać do siebie przy pomocy aplikacji i nakładek. Inna sprawa to aspekt hardware’owy. Nie jest tajemnicą, że Android do stabilnego, płynnego i szybkiego działania potrzebuje naprawdę dużej ilości mocy. Stąd we flagowcach obecność potworów pokroju Snapdragona 800. Cztery rdzenie taktowane zegarem 2,3 GHz potrzebują sporej ilości energii, stąd standardem w smartfonach z Androidem ogniwa o pojemności 2000 mAh i więcej (SGS4 2700 mAh!). To wszystko trzeba gdzieś pomieścić, jednocześnie nie tworząc przesadnie grubego potworka. Czyż nie łatwiej upchnąć to w urządzeniu z ekranem o 5" niż 4,3"? Dlatego bez ogródek jestem skłonny stwierdzić, że przeznaczeniem Androida była ewolucja smartfonów pod jego kontrolą w stronę ekranów jeszcze parę lat temu uznawanych za idiotycznie wielkie. Był na to skazany. Co więcej, nie uważam, by Google miało taki plan – wydaje mi się, że wyszło to zupełnie przez przypadek, choć było logicznym następstwem tego, jaki ten system jest i z jakich pobudek został stworzony.

11-12/2013 2 FELIETON 2 TYDZIEŃ BEZ SMARTFONA

TYDZIEŃ BEZ SMARTFONA

RADEK CZEMERYS

Jak się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy. Byłem spóźniony na spotkanie, chwila nieuwagi i mogłem podziwiać jak mój Nexus 4 uderza o twardą betonową powierzchnię. Ludzie wokół popatrzyli na mnie z politowaniem. Telefon nie działał.

Po powrocie do domu otworzyłem szufladę, w której trzymam zapomniane przeze mnie urządzenia czy akcesoria. Jedynym posiadanym przeze mnie telefonem okazała się być wysłużona Nokia 2730c. Pierwszy wieczór przetrwałem bez większego wysiłku, w końcu w domu jest komputer. Rano podłączyłem do mojej Nokii słuchawki. Zorientowałem się, że nie mam żadnej muzyki. Spotify szybko udało się do sfery marzeń, a pliki muzyczne z dysku komputera usunąłem już jakiś czas temu. Pozostało mi uruchomić „Radio FM”. Nie było to przyjemne doświadczenie. Następnym razem zabrałem ze sobą iPoda.

Z konieczności zacząłem zapisywać potrzebne rzeczy za pomocą długopisu i kartki, czego dawno nie robiłem. Musiałem nauczyć się planu dnia zanim wyszedłem, gdyż nie miałem jak sprawdzić kalendarza. Problem pojawił się, gdy musiałem gdzieś pojechać. Jak znaleźć adres, jeśli Jedynym nie mam bladego pojęcia, posiadanym przeze w której części miasta mnie telefonem okazała znajduje się poszukiwasię być wysłużona Nokia ne miejsce? Na papiero2730c. wą mapę się nie zdecydowałem, musiałem pytać

11-12/2013 2 FELIETON 2 TYDZIEŃ BEZ SMARTFONA

na ulicy lub dokładnie sprawdzać rozkłady jazdy na przystankach. O ile zapisanie czegoś na kartce i niezgubienie jej nie było wielkim problemem, o tyle kwestia podróżowania zdecydowanie zabierała więcej czasu. Nie posiadam aparatu fotograficznego, zdjęcia robię zawsze smartfonem. Za każdym razem, gdy widzę coś ciekawego, wyciągam telefon i próbuję to udokumentować z lepszym lub gorszym skutkiem. Lubię stać się na chwilę artystą i dodać do fotki filtr na Instagramie. Pozornie prosta sytuacja, gdy ktoś daje mi na chwilę kartkę A4 z zapiskami, skończyła się na poszukiwaniu najbliższego punktu ksero. Bez dostępu do sieci. Rzeczy, które wymieniłem, są dosyć oczywiste ze względu na brak odpowiednich funkcji w mojej Nokii. Czasem trzeba się bardziej postarać, lecz da się bez tego funkcjonować. Zmieniło się jednak dużo więcej, także w moim zachowaniu. Zdawkowe konwersacje tekstowe zastąpiły rozmowy telefoniczne, w których wypada wyrazić jakieś zainteresowanie drugą osobą. To często sprawia prawdziwą przyjemność. Oprócz kontaktów na odległość zmieniły się moje spotkania twarzą w twarz. Nauczyłem się słuchać. Podczas rozmowy nie wyjmuję telefonu, nie odczytuję powiadomień. Brak smartfona uświadomił mi, ile tracę. Często nie zauważamy detali, gestów, poświęcamy zbyt małą uwagę naszym rozmówcom.

Smartfon bardzo przydaje się w pracy. Łatwiej sobie ją zorganizować, skontaktować się ze współpracownikami. Może być też naszym wrogiem. Sporym problemem jest fear of missing out, czyli strach przed tym, co może nas ominąć w wirtualnym świecie. Ciągłe wibracje w oczywisty sposób odwracają uwagę. Nawet po wyłączeniu powiadomień, jesteśmy stale podłączeni do sieci. Gdy mam wolną chwilę, otwieram Twittera czy Facebooka i sprawdzam, co się działo podczas mojej nieobecności. To wypełnia luki w czasie, gdy akurat nie pracujemy, lecz całkowicie wyrywa nas z kontekstu. To okazało się być kluczem. Zamiast poświęcać się grze w Dots czy czytaniu tweetów, do głowy przychodziły mi refleksje na temat mojego aktualnego zadania lub przypominałem sobie o innych istotnych sprawach. W dodatku nie potrzebowałem czasu na ponowną koncentrację. Moja historia nie będzie miała szczęśliwego zakończenia, w którym pozbędę się smartfona. Po tygodniu schowałem Nokię do szuflady, a jej miejsce zajął Samsung Galaxy S 4. Wróciłem i czuję się jak w domu. Polecam Ci schować Twoją ulubioną zabawkę do szuflady i spojrzeć na to z mojej perspektywy. Telefon od jakiegoś czasu jest naszym Zmieniło się jednak życiowym towarzyszem, dużo więcej, także warto zadbać o to, aby nam w moim zachowaniu. pomagał, a nie szkodził.

11-12/2013 2 FELIETON 2 ART, CZYLI SZTUKA OPTYMALIZACJI

WOJTEK WIEMAN

ART, CZYLI SZTUKA OPTYMALIZACJI

MICHAŁ BRZEZIŃSKI

Przy okazji premiery każdej kolejnej wersji systemu, Google zawsze robi to samo: nie opowiada o nowościach, które – jeśli dobrze zaprezentowane – zrobiłyby ogromne wrażenie. W tym przypadku skromność nie popłaca. Tym razem było podobnie, ale skupię się na największej zmianie pod maską Androida – ART (Android RunTime).

22 Zaglądamy pod maskę Androida Na początek szybka lekcja o tym, jak to wszystko obecnie działa. Jak pewnie słyszeliście, najpopularniejszym językiem do pisania aplikacji na Androida jest Java. Może nawet obiło się Wam o uszy, że Java ma jedną dużą zaletę – gdy programista raz napisze kod, może on działać na różnych platformach. Jest to możliwe dzięki wirtualnej maszynie, która, jak sama nazwa wskazuje, tworzy „wirtualny świat”, w którym może działać aplikacja. Kod napisany w Javie nie może być bezpośrednio wykonany przez komputer/smartfona, ponieważ jest dla niego niezrozumiały. Wymaga to kodu maszynowego, który za to jest niezrozumiały dla ludzi. Pierwszym krokiem do połączenia tych dwóch stron jest skompilowanie (mądrzejsze słowo na przetłumaczenie) kodu napisanego przez programistę (pliki .java) do kodu bajtowego (pliki .class), czyli jego zoptymalizowanej i niskopoziomowej wersji – ta część jest zawsze taka sama. Zadaniem wirtualnej maszyny jest przetłumaczenie kodu bajtowego na kod maszynowy. W ten sposób cała odpowiedzialność za komunikację z hardware’em jest zrzucona na wirtualną maszynę. To też oznacza, że wirtualne maszyny mogą się między sobą znacznie różnić. Za to kod bajtowy, czyli uproszczony kod Javy, może być uruchomiony na różnych platformach.

A jak to wygląda w Androidzie? Bardzo podobnie, ale pliki .class (kod bajtowy) są dodatkowo przekształcane do formatu .dex (Dalvik Executable), który je dodatkowo optymalizuje. Dalvik Executable, jak łatwo się domyślić, to plik wykonywany przez Dalvika, czyli wirtualną maszynę w Androidzie. To znaczy, że zwyczajnie dołożono dodatkowy krok, który optymalizuje kod pod urządzenia mobilne. Ale kiedy wirtualna maszyna tłumaczy kod bajtowy na kod maszynowy? Właśnie to jest kluczowa kwestia. Obecnie Android korzysta z metody JIT (Just-In-Time compilation), która polega na tłumaczeniu kodu w czasie wykonywania aplikacji. Gdy klikamy na ikonkę aplikacji, Dalvik szybko kompiluje kod bajtowy potrzebny do uruchomienia pierwszego ekranu oraz potrzebnych procesów i dopiero potem ten kod maszynowy jest wykonywany. I tak w kółko. Już sam ten koncept nie brzmi zbyt zachęcająco, ponieważ od razu zakłada jakieś opóźnienie przeznaczone na tłumaczenie kodu. Na szczęście czasy kompilacji często są tak krótJednak instalacja kie, że niezauważalne dla dłuższa o kilka lub ludzkiego oka. Ale mimo kilkanaście sekund moim wszystko musi być jakieś zdaniem zdecydowanie jest lepsze rozwiązanie… tego warta.

11-12/2013 2 FELIETON 2 ART, CZYLI SZTUKA OPTYMALIZACJI

22 ART Tak, zgadliście. Tym rozwiązaniem jest właśnie ART, czyli nowa maszyna wirtualna stworzona przez Google’a. Inżynierowie z Mountain View sami przyznali, że początkowo nie przywiązywali aż takiej wagi do rozwoju Androida, a jednocześnie wszystko przebiegało zbyt szybko, w dodatku chaotycznie. Rozwiązania potrzebne były na wczoraj. Nie oznacza to, że nie przykładali się do swojej pracy, ale niektóre rzeczy nie były do końca przemyślane i tylko na chwilę ukrywały problem – np. Android Honeycomb. Być może podobnie (chociaż na pewno nie na taką skalę) było z Dalvikiem? W każdym razie inżynierowie doszli do wniosku, że ciągła optymalizacja obecnej wirtualnej maszyny nie ma sensu i czas stworzyć coś od zera. Tworzyli to od dwóch lat, aż w końcu wyszło na światło dzienne w opcjach deweloperskich – ART. Obecnym problemem jest kompilowanie kodu w czasie wykonywania aplikacji – niepotrzebne dodatkowe obciążenie dla procesora, a na dodatek wymuszone (choćby nawet niewidoczne) opóźnienie. Rozwiązanie jest proste – kompilowanie aplikacji jeszcze wcześniej, czyli już podczas instalacji. Logiczne, prawda? Oczywiście ma to swoje wady. Czas instalacji będzie dłuższy, a wyjściowe pliki będą zajmowały więcej miejsca. Na szczęście różnica nie będzie aż tak duża. W dużych aplikacjach najczęściej lwią część pamięci zajmują pliki niekompilowane, czyli np. grafiki, dźwięki – wszystko, co nie jest kodem. W praktyce różnica powinno być ledwo zauważalna, zwłaszcza przy rosnących pamięciach wewnętrznych. A czas? Tutaj zmiana może być widoczna. Jednak instalacja dłuższa o kilka lub kilkanaście sekund moim zdaniem zdecydowanie jest tego warta. Optymalizowanie aplikacji przy pierwszym starcie systemu z włączonym ART-em to dobry test dla cierpliwości, ale przez to trzeba przechodzić tylko raz. 22 Co to daje i czego nie daje? Oczywiście największą i niepodważalnie znaczącą zaletą jest optymalizacja wykonywania kodu. Aplikacje będą uruchamiały się szybciej. Czas wykonywania zadań w aplikacji będzie

skrócony. Aplikacje będą płynniejsze. Po prostu bęAplikacje będą dzie żyło się lepiej! uruchamiały Jest to dobra wiadosię szybciej. Czas mość dla urządzeń highwykonywania zadań w -endowych i tych z niższej aplikacji będzie skrócony. półki. Najnowsze proceAplikacje będą płynniejsze. sory będą potrzebowały mniej czasu na wykonanie czynności, dzięki czemu przez pozostały czas nie będą zżerały baterii. A dłuższy czas na jednym ładowaniu jest w dzisiejszych czasach bardzo pożądany. Tańsze telefony naturalnie zyskają to samo, ale też powinny chodzić znacznie płynniej, co jest jeszcze cenniejsze. Czego ART nie polepszy? Aplikacji natywnych, czyli napisanych w języku C. A to w praktyce oznacza sporo gier i… benchmarków. Z tego powodu trudno zmierzyć skok wydajności, który daje ART. Redaktorzy AndroidPolice podjęli się tego wyzwania, przeprowadzając wiele testów i chociaż czasami ART pokazywał swoją wyższość nad Dalvikiem, wyniki były przeróżne i często niewytłumaczalne. Lepiej było w testach niebenchmarkowych, czyli np. przewijanie stron internetowych, gdzie ART, chociaż nieznacznie, to jednak wygrywał.

22 Rewolucja? Tak, moim zdaniem ART będzie prawdziwą rewolucją, która ma bardzo niewiele wad, ale przyniesie ogromne korzyści. Jak mogliście zauważyć, w tym artykule często używałem słów takich jak „powinny” i „może”, ponieważ ART jest ciągle we wczesnej fazie rozwoju i mamy tylko ogólny pogląd na to, jak działa i co powinien nam w przyszłości dać. Jeszcze wiele może się zmienić, raczej na lepsze. Nie ma także żadnej daty oficjalnego przejścia Androida na ART. Jeśli obecne testy przejdą pozytywnie, być może stanie się to już w kolejnym wydaniu systemu, za co mocno trzymam kciuki. Oby wtedy Google już nie było takie skromne.

11-12/2013 2 FELIETON 2 ŚWIĘTY GRAAL MOBILNEGO GRANIA

ŚWIĘTY GRAAL

MOBILNEGO GRANIA MICHAŁ MYNARSKI

Samsung ma niesamowitą umiejętność wpadania na pomysły dobre i… rujnowania ich. Pakowania grubych milionów w nowe technologie i… braku pomysłu, co z wynikiem takich inwestycji robić. Ewentualnie podpieprzania ich od Apple, rujnowania, potem przez parę lat doprowadzania do stanu używalności, a na koniec płacenia gigantycznych sum za przegrane procesy o patenty. W tym Samsung jest perfekcyjny. I w robieniu w ch*** Mateusza Gryca – to też wychodzi im całkiem nieźle.

9 stycznia tego roku Koreańczycy zaprezentowali swój prototyp smartfona z zakrzywionym ekranem. Był piękny. Wyglądał solidnie, a uciekająca krawędź AMOLED-a prezentowała się futurystycznie i przyjaźnie. Słowem – Samsung wtedy zaprezentował coś, co w żadnym wymiarze nie przypominało ich produktu i to był jego największy atut. Był świetny. Chciałem go mieć. A parę miesięcy później Samsung stwierdził, że zrobi z tego pomysłu użytek komercyjny i zaprezentował Galaxy Round, który wygląda jak nie do końca zwinięty blant i jest… oh boy, kolejnym kompletnie zrujnowanym pomysłem. Słowem – jest od A do Z produktem Samsunga. Nie wiem, jak wyglądają spotkania grup inżynierskich Samsunga, na których omawiają oni

funkcje ich przyszłościowych technologii, ale strzelam, że mogą przypominać sytuacje z popularnego mema – najlepszy pomysł jest wyrzucany przez okno, asekuracyjnie wraz z autorem. Po prostu u koreańskiego producenta nie może przejść pomysł użyteczny – tam docenia się niedorzeczność, im bardziej w stronę orbity Saturna, tym lepiej. A potem wychodzą takie kwiatki jak Group Play, do których dorabia się chorą ideologię i oderwane od rzeczywistości scenki podczas premiery. I podobnie było w przypadku elastycznych ekranów. Pamiętacie jak w styczniu Samsung próbował argumentować potrzebę takiego rozwiązania? Poprzez powiadomienia na krawędzi ekranu. Bo dioda powiadomień, proszę Państwa,

11-12/2013 2 FELIETON 2 ŚWIĘTY GRAAL MOBILNEGO GRANIA

to jest zbyt wysmakowane rozwiązanie. Za bardzo dyskretne. Samsung lubi z rozmachem. Gdyby ta firma miała swoją armię, snajperzy używaliby czołgów, a na miejsce saperów zatrudniono by kamikadze. Więcej przykładów? Proszę bardzo! Jakim genialnym „ficzerem” jest argumentowany kształt Galaxy Rounda, który można określić jako ćwierć rolki srajtaśmy? Obsługa za pomocą bujania telefonem. Genialne. Tym oto jamajkowo-toaletowym tropem dochodzimy do meritum – Koreańczycy mają problem z docenianiem potencjału swoich własnych rozwiązań i szukają zastosowań kompletnie nie tam, gdzie trzeba. Gdyby firma kiedyś natknęła się na połacie żyznej gleby, uznałaby to pewnie za świetny teren pod cmentarz. Zajmijmy się teraz drugą kwestią, która zaprowadzi nas do konkluzji – gry mobilne. Zagadka: czemu gry mobilne są i jeszcze długo będą traktowane jak paraolimpiada przy dużych platformach tj. konsole, handheldy czy PC? Dlaczego nikt nie traktuje gier na smartfony i tablety poważnie, prócz ludzi przeliczających kasę, jaką z nich można wyciągnąć? Dlaczego po jednorazowej próbie zrobienia z nich czegoś poważnego na GamesComie nawet EA się poddało, spychając swoją mobilną perełkę, Plants vs. Zombie do roli czasoumilacza w kolejce do Battlefielda 4? Dlaczego licząca rekordowe zyski przy stosunkowo niewielkim nakładzie gałąź branży gier jest traktowana jak powietrze?

Ano dlatego:

Jak branża pompująca dziesiątki milionów euro w pojedyncze gry ma traktować platformę z kompletnie upośledzonym systemem sterowania, na której każda gra już na początku jest protezą? Wyścigi jak Real Racing czy Most Wanted bez możliwości zmiany biegów. Wannabe FPS-y, w które gra się jak na Arcade Sticku. GTA czy Max Payne, w które sensowna rozgrywka jest możliwa tylko na tablecie, a i tak wtedy pozostawia wiele do życzenia. Próba zaklinania rzeczywistości i udowadniania, że wcale tak nie jest, ponieważ np. Angry Birds świetnie wykorzystują ekran dotykowy, jest próbą udowodnienia, że e-dystrybucja mogłaby stać takimi tytułami jak Flower (PS3). Popatrzmy teraz z tej perspektywy na prototyp Samsunga i zobaczmy w nim świętego graala mobilnego grania. Zagięty ekran mogący z powodzeniem imitować tzw. „górne sztaby” z kontrolerów. Samsung to miał i pokazał. A potem stwierdził, że zwinie telefon w złym kierunku.

www.getresponse.pl

Poznaj narzędzie, które pokochało 250 000 użytkowników na całym świecie! najwyższa dostarczalność na rynku zaawansowane funkcjonalności prosta obsługa wsparcie ekspertów

Sprawdź nasze kompetencje i skontaktuj się z nami:

Maciej Ossowski

Dyrektor Działu Edukacji maciej.ossowski@getresponse.pl +48 784 639 386

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 MOTOROLA MOTO G

SEBASTIAN SERWIN

MOTOROLA MOTO G Zacznijmy ten test od końca. Czy wybierając nowy telefon, warto rozważać Motorolę Moto G? Jeśli telefon to urządzenie a nie dzieło sztuki i służy do używania a nie zachwycania, to zdecydowanie tak. A teraz usiądźcie wygodnie i przeczytajcie dlaczego.

Każdy producent ma w swojej ofercie smartfony, o których jest bardzo głośno z powodu wszystkich tych rzeczy „naj”, w które je wyposażono, włączając w to niestety także cenę. Te „naj” urządzenia mają jedną wspólną cechę, bardzo szybko przestają być „naj”, zepchnięte z podium przez nowy model, który oczywiście jest w czymś „naj”. W tym wyścigu nasze telefony rozrastają się w każdym możliwym technologicznym aspekcie. Jednak to nie flagowe modele generują największe przychody dla producentów, a urządzenia „za złotówkę” dołączane przez telekomy do kontraktów. Kto zbuduje telefon, który zachwyci operatorów i użytkowników, ten będzie miał powody do radości przy ogłaszaniu wyników finansowych. I tak postanowiła zrobić Motorola.

22 Młodszy brat Nexusa Chyba każdy fan Androida zna linię Nexus. Wyciągając po raz pierwszy Moto G z pudełka, widziałem młodszego brata Nexusa, który choć nie tak duży i silny jak starszy brat, to jednak nieco bogatszy o doświadczenia płynące z faktu posiadania starszego rodzeństwa. Gdy brałem do ręki Moto G, uśmiech na twarzy wynikał z dwóch rzeczy: świetnego wyprofilowania telefonu, który doskonale przypasowuje się do dłoni i świetnej jakości wyświetlanego obrazu. Tak, nie jest to Full HD, ale rozdzielczość 1280×720 na 4,5-calowym ekranie oznacza zagęszczenie na poziomie 329 pikseli na cal, co jest wartością nieznacznie większą niż słynny ekran Retina

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 MOTOROLA MOTO G

w iPhonie 5. Wniosek? Jest świetnie. Świetnie oznacza również, że mamy doskonałej jakości ekran, w doskonałym rozmiarze, z bardzo dobrym odwzorowaniem kolorów i szerokimi kątami widzenia. Listę komplementów dotyczących ekranu można zamknąć informacją o zastosowaniu szkła Gorilla Glass 3, które jest bardzo odporne na zarysowania. Plastik, z którego jest wykonana obudowa, bardzo mocno łapie odciski palców, które są dużo trudniejsze do usunięcia niż np. z Nexusa 7, sam materiał jest też gorszej jakości. Ramka dookoła ekranu wygląda jakby chciała rysować się od patrzenia na nią, dlatego zaskakującym jest fakt, że została ona zaprojektowana tak, aby również chronić ekran. Na każdym rogu ekranu ramka wystaje nieco ponad poziom szkła, dając małą osłonę przed porysowaniem ekranu. Wejście na słuchawki, które są również anteną radiową, jest centralnie umieszczone na górze, na dole jest mikro USB do ładowania telefonu i chyba jest to pierwszy raz, kiedy widzę ładnie wykonane gniazdo USB w telefonie. Włącznik i przyciski

sterowania głośnością, podobnie jak w Nexusach, znajdują się po prawej stronie. Mają tendencje do „bujania się” na boki, ale reakcja na wciśnięcie jest doskonale wyczuwalna. Na pleckach umieszczono centralnie duże oczko aparatu, a pod nim dioda doświetlająca i logo Motoroli. Na lewo od kamery jest głośnik. Tył telefonu wykonany jest z czarnego plastiku, odrobinę zbyt wypolerowanego, przez co bardzo widoczne są odciski palców. Tak, mówimy o wersji czarnej, bo lista dostępnych kolorów obejmuje 7 wersji kolorystycznych, „niestety” nie ma obecnie tak modnej wersji złotej. Estetycznie, minimalistycznie i… gdzie się wkłada kartę SIM? Panie i Panowie! Oto pierwsza z niespodzianek, tylna część obudowy jest zdejmowalna i wejście na kartę SIM jest ukryte właśnie pod nią. Przy pierwszej próbie zdjęcia tylnej obudowy byłem pewien, że ją za chwilę połamię, jednak z dużymi oporami udało mi się ją zdjąć. Operacja zakończyła się bez zniszczeń zarówno po stronie telefonu, jak i moich paznokci. Niestety po zdjęciu klapki znajdziemy tylko wejście na kartę mikro SIM, nie ma możliwości wyjęcia baterii i nie ma gniazda karty pamięci. Szkoda i szkoda. Od strony jakości materiałów i montażu nic nas nie oczaruje, ale co ważniejsze – nic nas nie rozczaruje. 22 Gdzie jest ładowarka? Pora zajrzeć na chwilę do pudełka, a jego zawartość okazuje się nadzwyczaj skromna. Są w nim telefon, instrukcja, kabelek USB (dlaczego biały?) i nic więcej. Ładowarka padła ofiarą decyzji Unii Europejskiej o ujednoliceniu gniazd zasilania telefonów i producent, szukając oszczędności, postanowił poświęcić właśnie ładowarkę. Trudno, wyjąłem jedną z kilku zalegających w szufladzie. Uf, skoro już mamy popularny unboxing za sobą, możemy wrócić do telefonu. Uwaga, kolejny akapit jest dla osób uwielbiających zadręczać się specyfikacjami technicznymi. Lista podzespołów przedstawia się następująco: Ekran: 4,5" 1280×720 HD, 329 ppi Procesor: Qualcomm Snapdragon 400 1,2 GHz quad-core Bateria: Lithium-ion, 2070 mAh Pamięć RAM: 1 GB Pamięć na dane: 8 lub 16 GB Wi-Fi 802.11 b/g/n

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 MOTOROLA MOTO G

Bluetooth 4.0 Kamery: tył 5 Mpix i przód 1,3 Mpix GSM: GSM/GPRS/EDGE/UMTS/HSPA+ do 21 Mbps Wymiary: 129,9 × 65,9 × 6-11,6 mm (wys. × szer. × gr.) Waga: 143 g GPS i Radio FM Wersja Androida: 4.3 i obiecana aktualizacja do wersji 4.4 w styczniu 2014 Cena? Tylko 179 dolarów za wersję 8 GB i 199 dolarów za wersję 16 GB, a po skomplikowanym przeliczeniu na rynek Europy dało to nieoczekiwanie 179 i 199 euro. Prawdopodobnie nie mamy co liczyć na podobny wzór przy przeliczeniu na złotówki. Jak widać nie ma nic „naj”, ale jak mawiają wspomniani sadownicy, po co wgryzać się w specyfikacje techniczne, jeśli wszystko działa jak należy? A trzeba przyznać, że pod względem płynności działania Moto G spisuje się wyśmienicie, ale o tym za chwilę. 22 Coś dobrego i coś złego Wbudowany aparat zakończy temat wad opisywanego smartfona, ale niestety w Moto G wygląda on imponująco tylko na obudowie. Wykonane zdjęcia nie zachwycają ani pod względem kolorów, ani pod względem szumów i nie powalają pod względem uchwyconych detali. W bezpośrednim starciu z iPhone’em 5 to produkt Apple wypadł zdecydowanie lepiej w każdym aspekcie. W dodatku z powodu dużego „oczka” aparatu łatwo łapie on widoczne na zdjęciach odblaski. Bardzo dobra bateria zastosowana w Moto G pozwala na niezbyt częste szukanie źródła zasilania. Oczywiście każdy będzie uzyskiwał inny rezultat pracy na baterii. W moim przypadku Moto G wyłączyła się po prawie 54 godzinach, w czasie których ekran był włączony przez 6 i pół godziny, przez około godzinę staromodnie używałem moduł telefoniczny oraz zawsze miałem włączone Wi-Fi i Bluetooth. W trybie weekendowym rozmawiałem przez około 2,5 godziny, ekran miałem włączony przez 3 godziny, a telefon wytrzymał na baterii ponad 73 godziny, czyli ponad 3 dni. Po wyczerpaniu baterii telefon do pełna ładuje się w czasie 3 godzin. Wniosek? W przypadku wystąpienia

naprawdę intensywnego dnia poza domem, kiedy Od strony jakości wszyscy będą zadręczamateriałów li mnie telefonami i wiai montażu nic nas domościami, bez problenie oczaruje, ale co mu dotrwam do wieczora ważniejsze – nic nas nie bez używania dopalaczy rozczaruje. w postaci przenośnych banków energii czy obudów z wbudowaną dodatkową baterią. Zresztą w cenie tych iphone’owych akcesoriów pewnie mógłbym kupić zapasowy Moto G.

22 Dane na ziemi i dane w chmurze Telefon możemy zakupić wyposażony w 8 lub 16 GB wbudowanej pamięci. Niestety w wersji 8 GB dla użytkownika dostępne jest jedynie 5,52 GB, warto zatem rozważyć zakup pojemniejszej wersji zwłaszcza, że Motorola nie wyceniła dodatkowej przestrzeni przesadnie drogo (pozdrawiam Apple). Miłą niespodzianką od Google i Motoroli jest dodatkowe 50 GB pojemności Google Drive, którą otrzymujemy wraz z zakupem smartfona na dwa lata. Kolejna bardzo, bardzo miła niespodzianka spotkała mnie po podłączeniu czytnika kart, kiedy okazało się, że Moto G wspiera USB OTG, co

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 MOTOROLA MOTO G

rozwiązuje całkowicie problem z przestrzenią na telefonie. 22 System operacyjny i dodatkowe oprogramowanie Moto G jest sprzedawany z systemem Android 4.3, ale już na styczeń 2014 Motorola zapowiedziała dostępność Androida 4.4 KitKat. W ten sposób właściciele opisywanego urządzenia dołączą do ekskluzywnego grona posiadaczy telefonów z najnowszą wersją Androida. Motorola w przeciwieństwie do wielu producentów nie chowa Androida za swoją nakładką, a jedynie dodaje kilka bardzo przydatnych dodatków. Motorola Migrate pomoże przenieść wszystkie wiadomości SMS, historię połączeń, kontakty z karty SIM, zdjęcia, filmy, muzykę oraz ustawienia. Niestety jedynie z innego telefonu z Androidem, wyposażonego co najmniej w system w wersji 2.2 Froyo. Moto Care podpowie jak najlepiej zarządzać baterią lub jak zoptymalizować system. Motorola zapewnia także dostęp do strony, która pozwoli nam nie tylko zlokalizować zgubione bądź skradzione urządzenie, ale również w razie potrzeby możemy włączyć sygnał lokalizujący telefon zgubiony pod kanapą lub go zablokować albo wyczyścić, jeśli wiemy, że został skradziony. Moto G został wyposażony również w asystenta, który pomoże nam ustawić przydatne profile telefonu: odpoczynek, spotkanie, kiedy nie chcemy, żeby telefon dostarczał nam nowe wiadomości i powiadomienia. Zmieniona aplikacja do obsługi kamery, aplikacja do radia i kilka opcji w ustawieniach dopełniają widoczne zmiany. Motorola zapewnia, że bardzo dużo zmian zostało wprowadzonych pod maską szczególnie, jeśli chodzi o optymalizację systemu i wygląda, że nie są to tylko przechwałki, bo telefon działa bardzo szybko. Mając doświadczenie z Androidem 4.4 na Nexusie 7 2013 i nową maszyną wirtualną ART, spodziewam się, że Moto G z KitKatem na pokładzie zawstydzi kilka flagowych modeli innych producentów. 22 Akcesoria Uwielbiam dyskusje o wyższości aluminium nad plastikiem, gdzie to pierwsze jest bardzo

„premium”, czyli ekskluzywne, a ten drugi to masowy tani produkt. Pewnie dlatego właściciele tych pięknych aluminiowych telefonów chowają je w różnego rodzaju mniej lub bardziej tanie plastikowe etui ochronne, o których jakości w większości wypadków lepiej nie rozmawiać. Motorola postanowiła dać możliwość wymiany tylnej obudowy i jest ona dostępna w 7 kolorach lub etui wraz z klapką chroniącą ekran w 6 kolorach. Sam postanowiłem przetestować plecWbudowany ki w kolorze czerwonym aparat zakończy i muszę przyznać, że dotemat wad opisywanego starczony zamiennik jest smartfona, ale niestety lepszej jakości niż część, w Moto G wygląda on którą dostałem wraz z teimponująco tylko na lefonem. Odrobinę mniej obudowie. wypolerowany plastik, na

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 MOTOROLA MOTO G

Wszystkie wady i ograniczenia Moto

G znikają w zetknięciu z ceną, którą trzeba zapłacić za posiadanie tego telefonu.

który narzekałem wyżej oraz inny kolor rozwiązują w znacznym stopniu problem z odciskami palców oraz telefon pewniej leży w dłoni. Porysowana lub uszkodzona obudowa? Zakładamy nową i problem rozwiązany.

22 Moto G po dwóch tygodniach. Po dwóch tygodniach, w czasie których Moto G straciła urok nowości i zamieniała się w urządzenie codziennego użytku, nie znalazłem dodatkowych punktów, na które mógłbym ponarzekać. Smartfon w dalszym ciągu działa szybko, nie było i nie ma żadnych problemów z działaniem jako telefon i jako przenośny komputer. Fanów mobilnego grania pragnę uspokoić, że Real Racing 3 działał płynnie. Jedyny problem wystąpił przy próbie zainstalowania klienta Twittera Falcon Pro, który nie jest dostępny w Play Store. Po ściągnięciu pliku apk lokalnie na telefon, nie dało się go zainstalować. Ta sama aplikacja uruchomiona

z Google Drive zainstalowała się bez problemu. Warto jeszcze wspomnieć, że ekran zdecydowanie mniej brudzi się przy używaniu w porównaniu do iPhone’a 5. 22 Słowo końcowe Wszystkie wady i ograniczenia Moto G znikają w zetknięciu z ceną, którą trzeba zapłacić za posiadanie tego telefonu. Brak raczkującego LTE jeszcze nie można traktować jako dużą wadę, a w tej cenie można zaakceptować pewne kompromisy. Czysty Android z kilkoma użytecznymi dodatkami również możemy odnotować po stronie zalet. Mnie zdecydowanie najbardziej cieszy dobrej jakości ekran, który pozostaje znacznie dłużej czysty niż w innych telefonach. Jestem pewien, że Motorola Moto G będzie telefonem bardzo popularnym ze względu na doskonałą relację ceny do oferowanej jakości. Natomiast zakup od strony matematycznej możemy policzyć tak: iPhone 5s 16 GB = Moto G 16 GB + Nexus 7 2013 16 GB + 1000 PLN Warto?

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG G2 - RECENZJA

MATEUSZ GRYC, BARTOSZ DUL

LGRECENZJA G2 Nexus 4 będzie pierwszym Nexusem, który nie otrzyma aktualizacji – ten, jakże kąśliwy, dowcip, zaczął krążyć po sieci w momencie, w którym ogłoszono, że producentem kolejnej generacji googlefona zostało LG. Wielu w Nexusie 4 dostrzegało jednak ogromną szansę dla tego koreańskiego producenta. Szansę na poprawę opinii o sobie wśród fanów Androida i zdobycie rynku bardziej świadomych użytkowników.

LG G2, następca flagowca Optimus G, to pierwszy smartfon Koreańczyka, którego premiera miała miejsce po nawiązaniu współpracy z Google. Czy LG tę szansę wykorzystało? Czy wszystko zostało po staremu? Na to pytanie postaramy się opowiedzieć razem z Bartkiem, ponieważ obaj mieliśmy możliwość używać najnowszego flagowca LG przez dłuższy czas. Dul: Mój jedyny problem z LG G2 wydawał się być taki, że to będzie nudne urządzenie. Stary interfejs, lepsze podzespoły, świetna specyfikacja na papierze… ale z czym do ludzi? Tzn. do HTC, Samsunga czy Sony? Na szczęście LG także postanowiło się wyróżnić. Sprawdźmy tylko, czy pozytywnie. 22 Wyjmujemy z pudełka! Ale zanim wyjmiemy, musimy go przecież najpierw zdobyć. I na szczęście, przynajmniej w tej kwestii, wszystko pozostało bez zmian – sprzęt możemy dorwać w bardzo korzystnej cenie, jak na tę specyfikację. W momencie

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG G2 - RECENZJA

premiery smartfon kosztował ok. 2000 zł, więc „podatek od nowości” był tu dużo niższy niż w przypadku takiego Galaxy S 4, którego cena co prawda teraz kształtuje się na zbliżonym poziomie, ale w pierwszych dniach musieliśmy wydać na ten gadżet prawie 3000 zł. Za wspomniane wcześniej 2000 zł otrzymujemy Snapdragona 800, taktowanego z częstotliwością 2,26 GHz (graficznie wspomaga go układ Adreno 330), ekran Full HD w technologii IPS LCD, 2 GB pamięci RAM i baterię o pojemności 3000 mAh. Czyli – na papierze – najwyższa z najwyższych półek. Poza samym smartfonem w pudełku znajdziemy standardowo: kabel z ładowarką (działa szybko, szczególnie biorąc pod uwagę pojemność baterii, jaką musi zapełnić) i słuchawki, o których wiele nie mogę powiedzieć, ponieważ nie używałem ich zbyt długo. Po prostu mi nie podeszły, ani wizualnie, ani możliwościami dźwiękowymi. W zestawie jest też oczywiście „igła” do wysuwania tacki na kartę micro SIM w kształcie logo serii „G”. Miły, profesjonalny szczegół. Sam smartfon jest urządzeniem typu „wow” – taka jest nasza reakcja, gdy pierwszy raz chwytamy go w dłonie. Mimo zastosowania plastiku do wykonania praktycznie całej obudowy (aluminiowa jest tylko ramka przebiegająca przez krawędzie urządzenia), który strasznie łatwo się brudzi, sprzęt wygląda poważnie i dostojnie. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że mimo całej swojej plastikowości jest mniej plastikowy niż Samsungi, przynajmniej te sprzed czasów Note 3. Dul: Moja uwaga do tej aluminiowej ramki – jestem przeciwnikiem takich rozwiązań rodem ze smartfonów za 400-700 zł udających klasę premium. Niestety takie ramki mają to do siebie, że po jakimś czasie zaczynają koszmarnie wyglądać, rysują się, pojawiają się na nich odpryski. Poza tym budową rzeczywiście sprawia wrażenie lepsze niż np. Samsung Galaxy S 4. Gdyby tylko tylna klapka nie była taka brzydka… Cóż, mielibyśmy naprawdę bardzo ładnego smartfona. Budowa smartfona ma 3 cechy, na które warto zwrócić uwagę. Ekranem zajmiemy się w następnym rozdziale, pozostaje więc głośnik i przyciski fizyczne. Ten pierwszy umiejscowiony został na dolnej krawędzi obudowy i to moim zdaniem najgorsza decyzja, jaką można było podjąć, projektując to urządzenie. Nieważne czy gramy, czy oglądamy filmy – trzymając G2, zawsze zasłonimy to miejsce i to na tyle, żeby praktycznie całkowicie go wygłuszyć. Przyciski fizyczne to jeden z najgorętszych tematów dotyczących tego smartfona, czego po kilku dniach używania nie mogłem już zrozumieć. Zostały one bowiem

umiejscowione na plecach urządzenia. Jednak, mimo Sprzęt możemy wszystkich tych dyskusji, dorwać w bardzo jakie przewijają się przez inkorzystnej cenie, jak na tę ternet, ja sam uważam, że specyfikację. to… miejsce jak każde inne. Szybko można się do niego przyzwyczaić i równie szybko odzwyczaić – ani nie poprawia to właściwie jakości życia, ani jej nie zmniejsza. Dul: Mateusz idealnie podsumował kwestię przycisków. Podczas testowania częściej jednak uciekałem się do rozwiązania, o którym będzie mowa kilka akapitów dalej.

22 Ekran Dużo więcej można powiedzieć o ekranie – a na pewno więcej dobrego. Obraz jest ostry (423 ppi to nie tylko „walka na numerki”) i prezentuje się po prostu fenomenalnie. Trudno powiedzieć o nim coś więcej – to zwyczajnie najwyższa półka, jeśli chodzi o odwzorowanie obrazu na smartfonie. Dul: Czasem się zastanawiam, co jest dla mnie ważniejsze – rozdzielczość czy technologia wyświetlacza? I chyba znam odpowiedź na to pytanie. O ile w przeciwieństwie do Mateusza mi jest wszystko jedno, czy ekran w smartfonie ma 720p czy 1080p (widzę różnicę), o tyle nie Obraz jest ostry mam problemów ze wzgari prezentuje się po dzeniem ekranami słabo prostu fenomenalnie. wyświetlającymi czerń lub

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG G2 - RECENZJA

przesycone kolory. Dlatego najbliższe memu sercu są SLCD i inne wysokiej jakości odmiany LCD. Mało które ekrany w Sony czy Samsungach robią na mnie dobre wrażenie. Ten w LG G2 jest po prostu świetny i mógłbym z nim żyć. Sam wyświetlacz jest dość duży (5,2"), ale dzięki zastosowaniu niezwykle cienkich ramek i ekranowych przycisków nawigacyjnych udało się rozciągnąć go w obudowie do tego stopnia, że sprzęt o wymiarach praktycznie Samsunga Galaxy S 4, zyskał te dodatkowe 0,2". Jako wielki fan tego typu rozwiązań (obudowa/ ramka nie jest mi do niczego potrzebna) – gratuluję! Dul: Zagospodarowanie przedniej powierzchni telefonu w LG G2 powinno stanowić wzorzec dla innych producentów. Co ciekawe, tak cienka ramka nie powoduje, że przypadkowo najeżdża się wewnętrzną częścią dłoni na boczne części ekranu i nie uruchamia przypadkowych rzeczy. LG postanowiło ulżyć osobom, którym nie przypadną do gustu przyciski umiejscowione na tyle obudowy i wyposażyło model G2 w system KnockOn. Dzięki niemu możemy wybudzić smartfona dwukrotnym stuknięciem w ekran i uśpić go w ten sam sposób, trafiając w puste miejsce na wyświetlaczu (np. pasek powiadomień). To bardzo praktyczne rozwiązanie, które właściwie wyeliminowało w moim przypadku korzystanie z przycisków

fizycznych. Niestety u mnie działanie KnockOn było dalekie od ideału. Skuteczność systemu oceniam na jakieś 60-70%, czyli właściwie co druga próba obudzenia ekranu kończyła się niepowodzeniem i wymagała ode mnie ponownego stukania w szkło ekranu. A czasem i kolejnego, i kolejnego… Dul: I tu również muszę potwierdzić wszystkie słowa Mateusza. Ta metoda odblokowania ekranu (pomimo swojej zawodności) spodobała mi się tak bardzo, że odruchowo sięgając po inny telefon czy tablet chciałem pukać w ich ekrany. Mimo wszystko po zakończonych testach z łatwością wróciłem do swojego telefonu i momentalnie odzwyczaiłem się od pukania w ekran. KnockOn ma jeszcze inne wady. Np. żeby po puknięciu w ekran przejść od razu do pulpitu należy… wyłączyć całkowicie ekran blokady. Inaczej trzeba brnąć przez dwie metody odblokowywania ekranu jednocześnie. Wygaszanie ekranu w ten sam sposób wymaga od nas pustego miejsca na pulpicie (co mi akurat rzadko się zdarza) lub np. w pasek powiadomień. O pasku akurat nawet nie wiedziałem, ale nie brzmi to za wygodnie. 22 Wydajność I teraz dochodzimy do jednej z najbardziej (obok niezbyt skutecznie działającego KnockOn) frustrujących

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG G2 - RECENZJA

cech G2 – wydajności. Miałem względem tego urządzenia gigantyczne oczekiwania, w końcu pracuje na najwydajniejszym obecnie układzie mobilnym – Snapdragonie 800 – który potrafi zapewnić płynną pracę nawet Note 3. A wszyscy wiemy, jakim zabójcą dla podzespołów jest TouchWiz, nakładka Samsunga. A tymczasem się… rozczarowałem. G2 boryka się z dziwacznym problemem, który wydaje się być kwestią całkowicie software’ową – podczas generowania obrazu wyraźnie gubi klatki. Widać to w praktycznie każdej aplikacji, która zbudowana jest na bazie listy, jak Facebook czy Twitter. Przewijając powoli listę wpisów, widzimy, jak urządzenie co chwilę „krztusi się”. Ten sam problem dotyczył odtwarzania filmów w aplikacji YouTube. Dla mnie było to na tyle denerwujące, że po pewnym czasie zwyczajnie się na G2 obraziłem. Dul: Dostrzegłem dokładnie ten sam problem. Aczkolwiek jest to widoczne dla naprawdę spostrzegawczych osób. Podejrzewam, że jakby nie rozpowszechniać informacji o tym gubieniu klatek, to większość użytkowników LG G2 nawet by tego nie zauważyła. Co ciekawe, problem w ogóle nie występuje w grach. Nie znalazłem w Play Store tytułu, który byłby w stanie położyć układ graficzny LG G2 na łopatki. Tym bardziej dziwi mnie, dlaczego w obrębie aplikacji sprzęt nagle zapomina, że jest demonem prędkości i wydajności. Jeśli chodzi o baterię, tu akurat nie mam żadnych zastrzeżeń. Cały dzień intensywnego korzystania z G2 jest normą i mówiąc cały dzień mam na myśli okres przewyższający pracę np. wspomnianego już wielokrotnie SGS4 o 2-3 godziny. Ale trudno się temu dziwić – w końcu flagowiec LG ma baterię o pojemności, która do niedawna była zarezerwowana tylko dla phabletów. Dul: Rzeczywiście, bateria w LG G2 to jego ogromna, jeżeli nie największa zaleta. Żaden inny high-end nie dopomina się ładowarki po tak długim czasie działania. Chyba tylko Xperia Z1 trzyma podobny poziom. 22 System Z kolei jeśli chodzi o TouchWiza… Przepraszam, oczywiście miałem na myśli nakładkę LG. Na ten prosty żart pozwoliłem sobie jednak dlatego, że funkcjonalnie to praktycznie kropka w kropkę nakładka Samsunga. Wygląd aplikacji systemowych, interfejs aparatu, wbudowane funkcje – posiadacze Samsungów poczują się jak w domu. Z jedną tylko różnicą. Dul: Niech zgadnę, że nakładka jest brzydka? Wręcz brzydsza od TouchWiza. Nakładka G2 połączyła fanów Samsunga, Apple, HTC, właściwie nas wszystkich. Pewnego pięknego dnia

wszyscy staliśmy się jedną, wielką rodziną i zakrzyknęliśmy – jakie to brzydkie! Bo niestety faktem jest, że ta nakładka wygląda źle. Menu powiadomień przypomina raczej techniczny szkic niż gotowy produkt. Do tego jest mocno niespójna (przełączniki w menu ustawień, niepasujące do niczego). Oczywiście można się do tego przyzwyczaić, bo przyzwyczaić można się do wszystkiego – ale estetycznie jest słabo. Funkcjonalnie jest dużo lepiej. Jak wspomniałem, mamy tu sporo inspiracji Samsungiem, ale i kilka przydatnych rozwiązań autorskich. Wygląd i kolejność przycisków nawigacyjnych możemy dowolnie zmieniać. Gestem trzema palcami możemy działające aplikacje wrzucać do „schowka”, by mieć do nich szybki dostęp, niezależnie od systemu multitaskingu. Niektóre programy możemy uruchomić w trybie okna. Dzwoniący telefon nie zamyka programu, w którym pracujemy, a wyświetla małe, dodatkowe okienko. Nawet taka prosta rzecz jak pilot do telewizora została wykonana prosto i przystępnie. Z tych funkcji naprawdę chce się korzystać. Dul: Dwie moje uwagi. Rozwinięty panel powiadomień to żywy koszmar designerów. Funkcjonalnie może i trudno się do niego przyczepić (skrywa dużo przydatnych funkcji), ale zajmuje zdecydowanie za dużo miejsca. Na mnie duże wrażenie zrobiła możliwość modyfikowania durnej belki. Można zmienić kolejność przycisków, dodać efekt przezroczystości, a nawet jeden ze skrótów do Quick Memo lub… rozwinięcia górnej belki, do której niektórym tak ciężko się sięga. Głównie sadownikom.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG G2 - RECENZJA

22 Aparat 13 Mpix jednostka sprawdza się naprawdę dobrze, oczywiście gdy zapewnimy dwójce odpowiednie doświetlenie. Pominę tony trybów, z których przeciętny użytkownik nie skorzysta nigdy – podstawowy robi dobre, ostre zdjęcia. Oczywiście, im trudniejsze warunki oświetleniowe, tym gorzej, ale sam byłem ze zdjęć wykonanych za pomocą G2 bardzo zadowolony. Warto też dodać, że aparat możemy szybko uruchomić, gdy ekran jest wyłączony, przytrzymując przycisk ściszania. Tak samo jak i z filmów. Urządzenie wyposażone jest w optyczną, mechaniczną stabilizację obrazu, dzięki czemu kompensuje w pewnym stopniu niechciany ruch. Nie oznacza to oczywiście, że nagrywając film podczas biegu, uzyskamy idealnie płynną sekwencję, ale sprzęt nie będzie tracił aż tak bardzo ostrości. Dul: W zasadzie najbardziej zawiodłem się na aparacie. On po prostu robi naprawdę dobre, szczegółowe zdjęcia, ale oczekiwałem czegoś więcej niż kilka bajerów w oprogramowaniu. Niestety aparat zawodzi po całości, gdy tylko na dworze zrobi się ciemniej albo przebywamy w innych niesprzyjających oświetleniowo warunkach. 22 Podsumowanie Tydzień z G2 był dla mnie bardzo nierówny. Z jednej strony – to porządne urządzenie, które na papierze bije w swojej kategorii cenowej całą konkurencję. Z drugiej – widać, że LG to nadal to samo, dobre LG co zawsze. Nakładka została niedopracowana, tak pod względem estetycznym, jak i optymalizacyjnym, a o aktualizacjach można chyba zapomnieć. Co prawda w mediach przewijały się informacje o rychłej aktualizacji G2 do Androida 4.4, która miała być na początku grudnia. To znaczy na początku przyszłego roku. To znaczy po koniec marca… I tak bez końca. Myślę, że mniej wymagający użytkownik będzie z tego sprzętu bardzo zadowolony, ba – za stosunkowo niewielkie pieniądze. A geek jak ja? Powinien chyba poszukać czegoś innego lub poczekać na aktualizację oprogramowania. Dul: LG G2 to najlepszy smartfon LG. Prawdopodobnie zaraz po Nexusie 5. Niestety flagowiec LG ma tyle samo poważnych zalet, co wad. Z jednej strony jest wydajny, ale z drugiej miewa swoje przycięcia. Jest piękny z przodu, ale z tyłu to chyba najbrzydszy Android świata. Oprogramowanie jest niesamowicie funkcjonalne, niestety daleko do stylu z HTC Sense czy nawet nakładki Sony. Aparat? Świetny, ale tylko w sprzyjających warunkach. I można tak bez końca, ale chyba nie o to chodzi w high-endowych smartfonach, prawda?

LG G2 Producent: LG

555555

Model: G2 (D801) OS: Android 4.2 CPU: Qualcomm Snapdragon 800 2,26 GHz RAM: 2 GB Pojemność: 16/32 GB Ekran: 5,2", 1080×1920 px (423 ppi) Kamery: 13 Mpix, 2 Mpix Bateria: 3000 mAh Waga: 143 g Wymiary: 138,5 × 70,9 × 8,9 mm (wys. × szer. × gr.) Ocena (Mateusz) Design: 5/6 Jakość wykonania: 5/6 Oprogramowanie: 4/6 Wydajność: 4/6 Ogólna: 4/6 Ocena (Bartosz) Design: 4/6 Jakość wykonania: 4,5/6 Oprogramowanie: 3,5/6 Wydajność: 4,5/6 Ogólna: 4/6

JAK POWSTAJE DŹWIĘK W PHILIPSIE? SPRZĘT:

» Philips Hue ISSN 2082-3630

iMagazine 4/2013 (29)

PROGRAMY:

» Boom

» ZAGGKeys Mini 7

» Texstastic

» 3 dyski w iMaku

» Alfred 2

» Cyborg R.A.T. 7

» Airline Tycoon

» JBL OnBeat Micro

» Alternatywy dla Google Reader

l w.ima azine.p g

AUDIOFIL Z iPHONE’EM FILM: DRIVE ANGRY

WYWIADY: Z DMITRIM STAVISTIM Z EVERNOTE Z OTULFILCEM.PL

HACKINTOSH CZY TO JEST LEGALNE?

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG SWIFT L5 II

TOMASZ NOWAK

LG SWIFT L5 II Koreański producent wprowadził na rynek drugą generację telefonów z serii L. W poprzednim numerze recenzowałem low-endowy model L3 II, teraz trafiło na nieco wyższą półkę cenową, czyli model L5 II.

22 Design i wykonanie Cała seria L jest utrzymana w podobnej stylistyce. Najbardziej widoczna zmiana dotyczy wielkości ekranu. LG L5 II został wyposażony w 4-calowy ekran, który sprawia, że telefon wygląda zdecydowanie lepiej niż model L3. Również odczucia dotykowe są dużo lepsze. Nie ma wrażenia, że trzyma się w ręce dziecięcą zabawkę czy nieforemną bryłę plastiku. Pomimo tego, że i w tym modelu nie uświadczymy materiałów znanych z high-endowych urządzeń, to i tak całość wypada naprawdę przyzwoicie. Elementy są w miarę dobrze spasowane, chociaż po jakimś czasie zauważyłem, że dolna część obudowy nieznacznie skrzypi przy nacisku. Nie

było to tak uciążliwe skrzypienie, że budziło połowę osiedla, jednak mam obawy, że po kilku miesiącach ten problem może stać się bardziej dokuczliwy. Zapewne znaczenie ma też fakt, że jest to miejsce, które jest najbardziej narażone na chwilowe odkształcenia w trakcie otwierania obudowy. Im więcej razy obudowa będzie otwierana, tym gorzej, jednak inne smartfony potrafią radzić sobie z tym problemem. Elementem, który paradoksalnie najbardziej mnie urzekł, była dioda powiadomień umieszczona wokół przycisku Home. W zależności od rodzaju powiadomienia, świeciła się różnymi kolorami. Dla nieodebranych połączeń był to kolor czerwony, dla nowych wiadomości – zielony. Dioda była

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG SWIFT L5 II

bardzo widoczna i już z daleka było widać, co czeka na nas po włączeniu ekranu. Jej widoczność może być minusem w nocy (szczególnie jeśli podłączy się telefon do ładowarki), ale to już zależy od osobistych preferencji. 22 Ekran LG Swift L5 II został wyposażony w ekran o przekątnej 4"’, który pracuje w rozdzielczości 480×800 pikseli. Jest to panel IPS LCD, który może nie wyróżnia się najlepszymi parametrami, jednak zapewnia bardzo dobre kąty widzenia i przyzwoite odwzorowanie kolorów. Smartfon może się za to poszczycić bardzo czułym dotykiem. Nie jest to może poziom znany z Lumii 920, jednak obsługa telefonu w rękawiczce była możliwa. Co prawda nie było to zbyt komfortowe, jednak odebranie połączenia nie stanowiło problemu. Jest to z pewnością duża zaleta, jednak ma to również minusy, które czasami dawały mi się we znaki. Telefon noszę w kieszeni, ekranem zwróconym w kierunku nogi. W ten sposób jestem w stanie jakoś ochronić ekran przed uszkodzeniami. Duża czułość powodowała jednak, że pomimo kieszeni telefon potrafił się sam odblokować (problem rozwiązało ustawienie wzoru odblokowania). Miało to najczęściej miejsce w trakcie odbierania wiadomości SMS, kiedy ekran podświetlał się na moment. Kilkakrotnie zdarzyło mi się wtedy, że moja noga zapragnęła

zadzwonić do kogoś, a nawet wysłać SMS-a o bardzo dziwnej treści typu „bfdsfksa”. 22 Interfejs i oprogramowanie LG Swift L3 pracuje pod kontrolą systemu Android 4.1.2 Jelly Bean, a uzupełnia go autorska nakładka LG znana z innych modeli tej serii. Tak jak w poprzedniej recenzji, tak i tutaj muszę ponarzekać na jej wygląd. Oczywiście jest to kwestia gustu i znajdą się tacy, którym cukierkowe, przesłodzone kolory i ikonki rodem z zabawek dla przedszkolaków się podobają, jednak mnie to odstrasza. Zdecydowanie lepszym wyborem byłoby zostawienie domyślnych ikon Androida Jelly. Oczywiście narzekania można sobie ukrócić przez zainstalowanie innych launcherów, które szybko zmienią nam wygląd na taki, który będzie przyjemny dla oka. Spośród domyślnych widżetów za godny uwagi uważam jedynie widżet pogodowy. W porównaniu do reszty systemu ten został wykonany całkiem solidnie. Plusem jest także centrum powiadomień, które zostało wyposażone w skróty do uruchamiania Wi-Fi, Bluetooth itd. (z możliwością konfiguracji). Znalazł się tam także pasek do LG Swift L5 II ustawiania jasności ekrato przyzwoite nu, gdyż i w tym modelu urządzenie, które może zabrakło czujnika świabyć dobrym wyborem tła. O ile w low-endowym na pierwszy smartfon modelu L3 II mogło to z Androidem. być tłumaczone cięciem

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG SWIFT L5 II

kosztów, tak w modelu L5 jest zdecydowanym przegięciem. Aplikacja Quick Memo jest ciekawa i na większym ekranie (w porównaniu do 3,2-calowego ekranu L3) pokazuje swoje możliwości. Dla mnie jest to tylko ciekawy dodatek, ale przyznaję, że w pewnych sytuacjach może okazać się to przydatne. 22 Wydajność Smartfon został wyposażony w jednordzeniowy procesor MediaTek 6575 o taktowaniu 1 GHz z układem graficznym PowerVR SGX. Nieraz spotykałem się z telefonami wyposażonymi w procesor tego producenta, więc do kwestii wydajności LG L5 II podchodziłem z dużą dozą nieufności, gdyż moje poprzednie spotkania z tą firmą nie były zbyt przyjemne. MediaTek produkuje tanie układy umieszczone w budżetowych smartfonach, które w teorii powinny działać świetnie, jednak w praktyce wypadają znacznie gorzej. Moje obawy rozwiały się nieco po krótkim czasie obcowania z urządzeniem. Telefon przez większość czasu działał płynnie i nie doświadczałem zbyt wielkich spowolnień. Miało to miejsce wtedy, kiedy telefon był zajęty tylko jedną czynnością. Kiedy w grę wchodziło większe obciążenie, widać było, że procesor zwyczajnie się krztusi. Przykładowo, jeśli podczas przeglądania internetu dostaliśmy wiadomość SMS, to na krótko przed i w chwili pojawiania się powiadomienia przeglądana strona zamierała. A jeśli przypadkiem złożyło się, że w jednym czasie przychodzi więcej powiadomień (mail, aplikacje społecznościowe), to telefonu przez chwilę nie dało się używać. Niestety było to dość uciążliwe. Na szczęście w pozostałych sytuacjach (kiedy telefon zajmował się jedną sprawą równocześnie), było już zdecydowanie lepiej. Nawet gry 3D działały płynnie, a internet można było przeglądać bez większych zgrzytów. Oczywiście jeśli ktoś otworzył sobie kilkanaście kart w przeglądarce, będzie miał na ten temat inne zdanie. Pamięć RAM, w jaką został wyposażony ten telefon to zaledwie 512 MB. Mówię „zaledwie”, gdyż przez większość czasu taka wartość była wystarczająca i nie miałem wrażenia, że trochę jej brakuje. Oczywiście im więcej, tym

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG SWIFT L5 II

lepiej, jednak tutaj nie jest tak źle jak mogłoby się wydawać. 22 Łączność, telefon LG wyposażyło swój smartfon w podstawowy zestaw modułów łączności. Wi-Fi, GPS, Bluetooth 3.0 oraz modem HSDPA 7,2 Mbps. Niespodzianką może być NFC, które choć w telefonach z wyższej półki jest standardem, nie zawsze pojawia się w tych z niższej. Jakość rozmów była zadowalająca, dźwięk był czysty, bez zakłóceń. Niestety czasami pojawiały się kłopoty z zasięgiem (tam, gdzie inne telefony nadal działają bez zarzutów), które miały wpływ na jakość rozmowy. Problem nie pojawiał się zawsze i po pewnym czasie miałem wrażenie, że biorę udział w loterii. Czasem (pomimo spadku zasięgu) rozmowa była przeprowadzana bez zakłóceń, a innym razem się one pojawiały. Problemem nie była sieć komórkowa, gdyż u innego operatora takie zjawisko również się powtarzało. Nadajnik GPS działał znakomicie. Znalezienie fiksa bez wsparcia A-GPS trwało średnio około 30 sekund. 22 Aparat Po tym elemencie bardzo widać, że trzymamy w ręce telefon z niższej półki cenowej.

Telefon został wyposażony w matrycę 5 Mpix, która nie zachwyca swoimi osiągami. Jest dużo lepiej niż w przypadku LG L3 II, ale nadal nie ma szału. Przy dobrym oświetleniu jesteśmy w stanie zrobić przyzwoite zdjęcie, jednak wystarczą gorsze warunki oświetleniowe i matryca pokazuje swoje niedoskonałości. Nie pomaga tu nawet wbudowana dioda LED do podświetlania. Niemniej jednak, jeśli ktoś będzie wykorzyNiestety czasami stywał smartfon do okapojawiały się zyjnego zrobienia zdjęcia kłopoty z zasięgiem, które w dobrych warunkach miały wpływ na jakość oświetleniowych, powirozmowy. nien być zadowolony. Czasami bywały problemy ze

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 LG SWIFT L5 II

złapaniem ostrości (trwało to długo), jednak zdarzało się to sporadycznie. Nagrywanie wideo również działa przyzwoicie, jednak razić może niska rozdzielczość – maksymalnie 640×480 pikseli. Wszystko zależy jednak od osobistych preferencji. Jeśli ktoś nie zamierza kręcić pełnometrażowych filmów ani aspirować do Oscara, tylko nagrać krótki klip, żeby później oglądać go tylko na ekranie telefonu, to LG L5 II sprawdzi się dobrze. Oczywiście znowu jest mowa o dobrych warunkach oświetleniowych. W ciemnościach będzie zdecydowanie gorzej. 22 Bateria Ogniwo o pojemności 1700 mAh zapewnia w miarę przyzwoity czas pracy. Wszystko zależy od tego, jak używa się telefonu. Przy dość intensywnym wykorzystaniu (cały czas włączone Wi-Fi z synchronizacją, rozmowy telefoniczne, przeglądanie internetu i pisanie maili) telefon potrafił przetrwać 10-12 godzin. Wystarczyło jednak zmniejszyć częstotliwość korzystania (najbardziej prądożernym elementem jest ekran), a czas udawało wydłużyć się nawet do 48

godzin. Średnio podczas testów smartfon działał mniej więcej 24 godziny bez ładowania.

Smartfon może się za to poszczycić

bardzo czułym dotykiem.

22 Podsumowanie LG Swift L5 II to przyzwoite urządzenie, które może być dobrym wyborem na pierwszy smartfon z Androidem. Przemawiają za tym niska cena (na wolnym rynku w okolicach 500-600 zł) oraz przyzwoite osiągi. Trzeba jednak pamiętać, żeby za tę cenę nie spodziewać się cudów i wydajności rodem z high-endowych urządzeń. To jest niższa półka cenowa, a w niej LG prezentuje się dość dobrze. Design: 5/6 Jakość wykonania: 4/6 Oprogramowanie: 4/6 Wydajność: 4/6

Ocena: 555555

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 PAMIĘTAM ROZCZAROWANIE PRZY XPERII Z

Z PATELNIĄ PRZEZ ŚWIAT

XPERIA Z ULTRA

WOJTEK WIEMAN

Czekałem na ten moment. Na moment, w którym powiem: „Nie, to już jest przegięcie”. Ten moment nastąpił kiedy otworzyłem pudełko z Xperią Z Ultra. Telefon, który ledwo mieści się w dłoni, telefon, którego po prostu nie da się obsługiwać jedną ręką.

Postanowiłem spędzić z nim więcej czasu, żeby sprawdzić, czy do tego rozmiaru da się w ogóle przyzwyczaić. Od razu uprzedzam - w tej recenzji będę przede wszystkim mówił o rozmiarze. Wiem, że rozmiar się nie liczy, ale kiedy jest ogromny - pozostałe cechy jednak schodzą na dalszy plan. Pierwszym zaskoczeniem było dla mnie to, że telefon mimo przerażającego rozmiaru - mieści mi się w przedniej kieszeni spodni. Sukces! Da się nosić tak jak każdy inny telefon. Takich zaskoczeń było więcej - żeby się jednak nie rozpisywać o pierdołach, powiem krótko: można się do tego rozmiaru przyzwyczaić. Tak, mówię to w pełni świadomy i trzeźwy. Jedyny moment, w którym rozmiar stwarzał realne problemy, to wiązanie butów - musiałem go wyjmować z kieszeni, ale poza tym? Luzik. Generalnie podchodziłem do niego z dużym dystansem. Pamiętam rozczarowanie przy Xperii Z telefon poza wodoodpornością nie oferował żadnych wodotrysków. Ekran mimo marketingowych sloganów był po prostu słaby. Kolory wyprane, kąty widzenia bez szału - generalnie słabo. Ewidentnie Sony wyciągnęło wnioski i przy Z Ultra poprawili wiele błędów, także konstrukcyjnych. Jednym z nich była zaślepka minijacka, która po pierwsze uniemożliwiała słuchanie muzyki pod prysznicem, a po drugie koszmarnie wyglądała, kiedy ktoś chciał korzystać z przewodowych słuchawek. Kawałek gumy dyndający przy telefonie to ostatnia rzecz, jaką chciałbym mieć. Bam! Z Ultra nie ma w ogóle takiej zaślepki - czyli jednak Nie, to już jest da się zrobić złącze, któprzegięcie re od środka jest po prostu szczelne!

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 PAMIĘTAM ROZCZAROWANIE PRZY XPERII Z

Wracając do ekranu, tutaj megaszacun - rozPamiętam dzielczość FullHD na tak rozczarowanie przy dużym ekranie robi wraXperii Z żenie, a dokładając do tego soczyste kolory, mogę spokojnie powiedzieć, że jest to jeden z lepszych ekranów, na jakie miałem okazję patrzeć w smartfonie. Na plus zaliczyłbym też szybkość działania - co prawda to nie powinno mnie specjalnie zaskakiwać - w końcu cztery rdzenie Qualcomma i 2 GB RAM-u swoje robią. Swoje robią też w czasie zimy, kiedy to przy dłuższej pracy telefon po prostu się grzeje. Mocno. Wiem dlaczego - w końcu telefon ma tylko 6,5 mm grubości, więc trudno przy takiej konstrukcji zastosować jakieś odprowadzanie ciepła na całą powierzchnię. Drugi dość duży minus to brak lampy błyskowej. Plecki telefonu mają 16 468 milimetrów kwadratowych. Serio nie dało się tam wcisnąć nawet malutkiego LED-a? Przez cały czas, kiedy obcowałem z tym olbrzymem, zastanawiałem się, dla kogo jest ten telefon. Wiem na pewno, że nie dla mnie, ale jest taka grupa, która moim zdaniem byłaby nim zachwycona. Są to kobiety, które noszą telefon

w torebce i lubią czerpać przyjemność z oglądania słitfoć koleżanek na fejsie w dużej rozdzielczości, czasem oglądając fragmenty Warsaw Shore i programów przyrodniczych na YouTube. I dla tej właśnie grupy mogę go polecić. Bo jest szybki, ma świetny ekran, a bateria wytrzymuje do końca dnia. Jeżeli lubisz duże rozmiary, ten telefon jest dla Ciebie, dziewczyno.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 RENDEZ VOUS Z PANNĄ W ŚREDNIM WIEKU RECENZJA XPERII M

MICHAŁ MYNARSKI

RENDEZ VOUS Z PANNĄ W ŚREDNIM WIEKU

RECENZJA XPERII M Sony w przeciwieństwie do HTC wie, że jednym modelem z półki premium i dwiema wariacjami na jego temat rynku nie zawojuje. Dlatego w ciągu roku mogliśmy obserwować wysyp takich modeli jak E, J, L itp. W tym miesiącu trafił do mnie kolejny reprezentant tego segmentu – Sony Xperia M. Po pięknej Xperii P i niesfornej Xperii pora zapoznać się doświadczoną i wymagającą emką.

Nie ma co ukrywać – model ten to piękny przykład średniej półki – nisko taktowany, dwurdzeniowy procesor, ekran 4" (240 ppi), aparat 5 MPix i 1 GB RAM-u. Jednak zacznijmy od początku… 22 Biała zabaweczka Xperia M wtóruje stylistyce znanej z modelu Z czy Z1 – prostokątnej bryle z zaokrąglonymi krawędziami. Jest również ukłon w stronę telefonu Bonda, czyli delikatne wklęsłe plecki a’la Xperia T. Całość próbuje być stonowana i elegancka, ale emka zdradza swoje młodociane zapędy. Trafiła do mnie biała wersja, która może nie porywa estetyką, ale stanowczo wypada najkorzystniej z plejady z tej półki. Nie rzuca na kolana, ale wciąż masz ochotę chociaż dać jej szansę.

Niezłe wrażenie robi przód, cały skryty pod (niestety cienką) taflą szkła. Niestety całość z bliska robi infantylne wrażenie głównie z powodu wszechobecnego plastiku o wątpliwej jakości. Nie najlepiej wypadają też przyciski – mają sporo luzu, wręcz pływają w swoich szczelinach i wydają się być z gumy. Całość jęczy przy mocniejszym nacisku praktycznie w każdym miejscu. Xperia M nie jest dobrze wykonanym smartfonem, nawet w swojej półce cenowej. 22 Pod złym kątem Xperia M posiada ekran o przekątnej 4" i rozdzielczości 480×782 (18 brakujących pikseli to wirtualne przyciski), co daje gęstość na poziomie 240 ppi. Jednak panel cierpi na typowe dla Xperii wady. Fatalne

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 RENDEZ VOUS Z PANNĄ W ŚREDNIM WIEKU RECENZJA XPERII M

kąty widzenia – już przy delikatnych wychyleniach sprzęt przekłamuje barwy. Do tego emka oferuje sprane kolory, szarą czerń (szczególnie widać to przy podświetleniu przekraczającym 50%) oraz błękitną biel. Co do samej rozdzielczości nie mam większych zastrzeżeń – okolice 250 ppi to uczciwa wartość jak na ten segment, jednakże chętnie zobaczyłbym tutaj już smartfony o ekranach zbliżających się do 300. 22 Żwawe serduszko Wewnątrz Xperii M znajdziemy procesor Snapdragon S4 Plus, oparty o autorskie rozwiązania Qualcomma (rdzenie Krait). Jest to dwurdzeniowa jednostka taktowana zegarem 1 GHz i wykonana w 28 nm procesie technologicznym, dzięki czemu telefon nie grzeje się pod sporym obciążeniem i jest w miarę wydajny przy utrzymaniu niskiego zapotrzebowania na energię. Emka próbuje przekonać mnie, że wciąż daje radę i warto dla niej zapomnieć się na chwilę.

Chip graficzny to Adreno 305 – niekoniecznie gigant i rekordzista wydajności, ale uczciwie można go nazwać całkiem mocnym kawałkiem krzemu. To GPU jest stanowczo mocniejsze niż Adreno 225 i bez problemu pozwala na zabawę w mniej rozbudowane gry 3D, takie jak Dead Trigger (chociaż lubi akurat w tej produkcji zgubić klatki animacji). Nie mogę wymagać od niej wodotrysków, ale wiem, że zabawa w „stare sztuczki” odniesie tutaj pożądany skutek. 22 Panna w średnim wieku Na szczęście system zainstalowany na Xperii M to pełnoprawny 4.1 Jelly Bean. To kluczowe dla tego segmentu, gdyż ten update wprowadził Project Butter (czyli udoskonalenia kwestii płynności interfejsu), Google Now i aktywne powiadomienia. Oczywiście Sony mogłoby się postarać i wrzucić co najmniej Androida 4.2, ale absolutne minimum zostało spełnione – nie będę szalał. Może jestem optymistą, ale bez przesady. System, jak w każdym urządzeniu z Androidem, po restarcie fabrycznym działa zwinnie i w miarę bez opóźnień. Kluczowe pytanie zadawane w tym miejscu brzmi: Ile to potrwa? Miesiąc? Dwa? Pół roku? Mając w pamięci mój związek z Desire X, który wydajnościowo był przynajmniej półkę niżej, spokojnie mogę założyć, że Xperia M przez paręnaście tygodni zapewni w miarę komfortową relację, ale gwarantuję, że po roku to nie będzie już to samo urządzenie, które dostaliście. O nakładce Sony rozpisywałem się już przy okazji recenzji Xperii P i jej mniejszej siostry Xperii U. Jeżeli jesteście ciekawi moich odczuć (które były całkiem pozytywnie), to zapraszam do marcowego i czerwcowego numeru Android Magazine. Tutaj skupię się na tym, co podobać mi się przestało i powinno być jak najszybciej zmienione. Przede wszystkim z niewiadomych mi przyczyn spójność graficzna nakładki ucierpiała – okno multitaskingu to kiepski żart, niepasujący do ciemnego motywu systemu. Ikony aplikacji to albo pstrokate kuleczki w stylu Sony, albo Skeemorfizm w stylu Apple’a, w dodatku rozjechany przez Pendolino (Uwagi, Kalkulator). Japończycy muszą zdecydować, w którą stronę estetycznie chcą rozwijać swoją nakładkę – pstrokaty TouchWiz czy elegancki Sense? A może własny styl, niedublujący tego, co oferuje konkurencja. Jednak wtedy trzeba tej myśli podporządkować całą stronę wizualną, a nie kombinować na trzy fronty.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 RENDEZ VOUS Z PANNĄ W ŚREDNIM WIEKU RECENZJA XPERII M

22 Wrodzony astygmatyzm Aparat to zdecydowanie jedna z najsłabszych stron Xperii M. Pięciomegapikselowa matryca z autofocusem, uzbrojona w pojedynczą lampę LED nadaje się do użytku tylko przy dobrych warunkach oświetleniowych. Ale nawet wtedy zdjęcia są bardzo mało szczegółowe, znajdziemy na nich dużo szumu, a barwy będą przesycone. Wraz z pogarszaniem się warunków główna kamera staje się nie do użytku tym bardziej, że pojedyncza dioda LED jest za słaba, by cokolwiek porządnie oświetlić. Xperia M nagrywa wideo w rozdzielczości 720p przy 30 klatkach na sekundę. Choć jakość można określić akceptowalną i stabilną, często zdarza się, że telefon ma problemy z dobraniem odpowiedniej ekspozycji. Mikrofon wyłapuje dźwięki o normalnym natężeniu, ucina za to wszystko, co jest albo głośne, albo ciche. Walkman to zgrabny i przemyślany odtwarzacz muzyki – nie mam co do tego żadnych wątpliwości i powtarzam to już trzeci raz. Galeria również prezentuje się nieźle, a sortowania są logiczne i intuicyjne. Obie aplikacje są atrakcyjnie wizualne, co cieszy moje oko, ale już niedługo będzie potrzeba gruntownej rewitalizacji interfejsu. 22 Ostatki Jakość rozmów to kolejne małe rozczarowanie – głosy moich rozmówców były zdecydowanie za ciche i zniekształcone. Oni zaś skarżyli się na spore zakłócenia, na tyle mocne, że mieli problem ze zrozumieniem, co mówię. Bateria za to zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie – ogniwo 1750 mAh spokojnie wystarcza na dobę

maltretowania, a przy umiarkowanym użyciu nawet dwie, z perspektywą na więcej przy obchodzeniu się delikatnie ze smartfonem. Na ten wynik składa się oszczędny procesor o niskim taktowaniu, niewielki ekran i naprawdę niezły Stamina Mode. Zaufajcie mi – emka potrafi dłuuuugo i jeszcze trochę dłużej. 22 Finał! Xperia M to smartfon łączący naprawdę niezłe podzespoły, sprawnie działający system i długi czas pracy na baterii z zostawiającym wiele do życzenia wykonaniem i fatalnym aparatem. Każdy musi odpowiedzieć sobie sam na pytanie, co od smartfonu z tej półki wymaga. Osobiście szukając telefonu w wolnej sprzedaży, nie brałbym go pod uwagę – jeżeli jednak zostałby mi zaproponowany jako „zetafon” lub niewiele drożej do niskiego abonamentu, byłbym skłonny go polecić mniej wymagającym użytkownikom.

Autorem zdjęć jest Marcin Warwaszyński

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 GALAXY S4 ZOOM GARBATY W RODZINIE

WOJTEK WIEMAN

GALAXY S4 ZOOM MATEUSZ GRYC

GARBATY W RODZINIE

Jakieś mam ostatnio szczęście do testowania dziwnych telefonów. Najpierw Z Ultra, teraz S4 Zoom. W przypadku tego pierwszego mieliśmy do czynienia po prostu z ogromnym ekranem, przy zachowaniu ultracienkiej obudowy - teraz mamy telefon z ekranem 4,3 cala, ale za to z ogromnym garbem na plecach.

Znowu muszę napisać, że to przegięcie tym razem dlatego, że S4 Zoom nie mieścił mi się w kieszeni spodni. O ile Z Ultra pozwalał na komfortowe siadanie, tak Zoom już niestety nie - on jest zwyczajnie za gruby i wypycha kieszenie bardziej niż latarka (#iykwim). Z przodu wygląda całkiem niepozornie, ale czar pryska, kiedy bierzemy go do ręki - telefon jest niewygodny. Od początku próbowałem jakoś sensownie ułożyć palce i do dzisiaj nie wiem, czy mój śmieszny chwyt jest najszczęśliwszym rozwiązaniem. Wizualnie jestem na nie, ale przecież nie wyTelefon z garbem gląd zewnętrzny się lina plecach czy. Ważne jest to, co

ma się w środku. Okazuje się, że i z tym nie jest zbyt różowo. Przerzucenie się z czterordzeniowego procesora na dwurdzeniowca o taktowaniu 1,5 GHz to był szok. Gdyby to ode mnie zależało, nie wrzucałbym Zooma do rodziny S4, która przecież jest kwintesencją telefonów z najwyższej półki. Niestety daleko mu jest do płynności działania nawet Galaxy S3, który przecież ma już rok. Bliżej mu do średniej półki. Tak w zasadzie to jest druga wersja Galaxy Camera, uzupełniona o możliwość wykonywania zwykłych połączeń telefonicznych z gorszym procesorem (#smuteczek) i mniejszym ekranem. OK, ale czy to oznacza, że S4 Zoom to totalny niewypał? Tak ostro bym nie powiedział,

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 GALAXY S4 ZOOM GARBATY W RODZINIE

bo przecież aparat, który do niego wstawili, ma kilka fajnych funkcji. Jedną i moim zdaniem najważniejszą jest dziesięciokrotny zoom optyczny. Nie ma w tej chwili telefonu, który by potrafił zrobić zdjęcia takiej jakości z tak dużej odległości. Nawet Nokia Lumia 1020 zachowuje 16 Mpix tylko przy mniej niż trzykrotnym zbliżeniu (robiąc zdjęcie 41 Mpix możemy je ręcznie przyciąć do 16 Mpix). Jeżeli chodzi o pozostałe funkcje aparatu, to z przyjemnością odeślę Was do recenzji Galaxy Camera, którą pisał na łamach Android Magazine Wojtek Pietrusiewicz. Na mój gust niewiele się w nim zmieniło, więc zdanie możecie sobie wyrobić sami. Czy poświęcenie mocy obliczeniowej na rzecz aparatu to był dobry pomysł? Moim zdaniem nie. Sytuacji, w których myślisz sobie „szkoda, że nie mam w swoim telefonie opcji zoomowania, bo nie mam jak podejść bliżej”, jest w życiu na tyle mało, że uzupełnienie tej luki przez kupowanie telefonu ze średniej półki, który na Czy S4 Zoom to drugie ma Kompromis, nie totalny niewypał? jest dobrym pomysłem.

Zdaję sobie też sprawę, że Samsung ma fundusze na to, żeby szukać swoich nisz - tak zrobili w przypadku Note’a i jak widać rynek oszalał na punkcie phabletów (wciąż nie mogę pojąć jak ludzie mogą z nich korzystać). Podejrzewam, że wypuszczając na rynek S4 Zoom, zdawali sobie sprawę, że jest to eksperyment. Moim zdaniem niezbyt udany. Widzę jednak oczami wyobraźni Japończyków, którzy zamiast obwieszać się lustrzankami i telefonami, na smyczach mają wesoło dyndające Galaxy S4 Zoom, z którego mogą

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 GALAXY S4 ZOOM GARBATY W RODZINIE

w każdej chwili zadzwonić do domu i przesłać zdjęcia bezpośrednio na Dropboksa. Samsung Galaxy S4 Zoom dostaje ode mnie odznakę czarnej owcy w rodzinie mimo tego, że ten aparat potrafi zrobić całkiem fajne zdjęcia. Niestety kompromisy, na jakie poszedł Samsung podczas projektowania tego garbatego potwora, eliminują go z mojej listy „dziwne, ale przydatne”. Wciąż jednak pozostaje na liście „dziwne”. Jeżeli lubisz dziwne, to łap go, dziewczyno/ chłopaku.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 SAMSUNG GALAXY NOTE 3 - RECENZJA

SAMSUNG GALAXY NOTE 3

RECENZJA

MATEUSZ GRYC, MICHAŁ ZIELIŃSKI

Samsung od jakiegoś czasu ma w swojej ofercie dwie całkiem różne rodziny flagowców. Pierwsza, S, to po prostu supersmartfony dla wszystkich. Mają sprzedawać się w setkach milionów egzemplarzy i trafić w końcu do każdego domu. Dużo ciekawiej jest w przypadku drugiej rodziny. Seria Note nigdy nie miała być masówką – wynika to z samej specyfiki urządzenia. Pierwszy Note nie miał łatwego zadania. Phablety, czyli twór będący czymś pomiędzy smartfonem a tabletem, to dość niebezpieczna nisza, którą trzeba było stworzyć od zera, a następnie pokazać użytkownikom, że mogą czuć się dobrze z takim specyficznym urządzeniem. A jednak się udało. Dziś, kilka lat później, Samsung prezentuje trzecią generację Galaxy Note. Już nie wyśmiewaną. Dopieszczoną w każdym calu. I – wydaje się – autentycznie pożądaną. Note I był prototypem, rzuconym jako wabik w użytkowników. II był już dopracowanym sprzętem, co do którego inżynierowie Samsunga zdawali sobie sprawę, że może stać się prawdziwym sukcesem. Note 3 to już co innego. To prawdziwa perełka w portfolio Samsunga. Czy zdobył też nasze serca?

Zieliński: Tak, nasze. Kilka dni po tym, jak Mateusz odebrał swoją sztukę, do moich drzwi zapukał kurier z przesyłką. Galaxy Note 3 od dnia swojej premiery zdawał się szeptać mi przy każdej okazji: „Pss, podbiję Twoje serce!” – nic dziwnego więc, że chciałem go sprawdzić w akcji. Wszystkie funkcje z Galaxy S 4, który zrobił na mnie piorunujące wrażenie, rozciągnięte na potężny ekran zdawały się być przepisem na sukces. Z uwagi na stosunkowo krótki czas, który dotychczas spędziłem ze smartfonem, moim zadaniem będzie odpisywanie na uwagi Mateusza ze swojego punktu widzenia. 22 5,7" na rękę Trójka nie jest też, jak poprzednie Note’y, jedynie powiększonym i rozciągniętym Galaxy S. Oczywiście, w budowie widać ewidentne podobieństwa, ale

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 SAMSUNG GALAXY NOTE 3 - RECENZJA

wynikają one raczej z ogólnego pomysłu na estetykę urządzeń Samsunga, a nie kalki jednego urządzenia w drugie. Note 3 zyskał własną tożsamość. Po wyjęciu urządzenia z pudełka naszym oczom ukazuje się przede wszystkim sprzęt… duży. Mimo iż 5,7-calowy ekran zajmuje znaczną jego powierzchnię (w przeciwieństwie do np. Xperii Z Ultra, która ma nie tylko duży ekran i dodatkowo duże wszystko) i obudowy jest naprawdę niewiele, Note’a nie można traktować jak smartfona. Nie jest to też tablet i niestety nawet najbardziej zagorzali przeciwnicy takiej terminologii powinni zrozumieć, że naprawdę istnieje coś takiego jak phablet. I o ile Galaxy S 4 a nawet LG G2 można jeszcze obsługiwać jedną ręką, tutaj (przynajmniej w moim przypadku) nie było to już możliwe. Zwykle jestem w stanie sięgnąć kciukiem w jakieś 80%-90% obszaru ekranu urządzenia, co zwykle wystarcza do swobodnego wykonywania większości czynności. W przypadku Note 3 mój problem polegał na tym, że nie byłem w stanie sięgnąć nie tylko do lewego górnego rogu, ale i do… przeciwległej krawędzi. A to znacznie utrudniało mi korzystanie z wielu aplikacji. Oczywiście nie jest to zarzut, bo Note nigdy nie miał być urządzeniem kompaktowym – po prostu należy zdawać sobie z tego sprawę. Abstrahując od rozmiaru, technicznie ekran Note 3 jest bardzo dobrym kawałkiem elektroniki. Od pewnego czasu nie korzystam już z ekranów AMOLED-owych, ale z przyjemnością wróciłem na pewien czas do tego typu wyświetlacza. Chociaż nie narzekam na jakość wyświetlacza mojego Nexusa 5, tęsknię za żywymi kolorami i czerniami, które w takim stopniu wyprodukować może tylko ten jeden, szczególny typ ekranów. Ten jest również ostry (rozdzielczość to oczywiście 1080p i mimo tak wielkich rozmiarów ekranu i zastosowania matrycy PenTile, jest to aż nadto, by zapewnić idealnie gładki obraz dla większości użytkowników) i jasny. W kwestii ekranu nie mogę się do niczego przyczepić. Zieliński: Nie ukrywam – seria Note mnie do tej pory przerażała na tyle, że aby wybić sobie z głowy pomysł zakupu poprzedniego modelu, wystarczyło podejść do wystawionego w elektromarkecie egzemplarza. Był zwyczajnie za duży. 2013 rok przyniósł jednak wysyp olbrzymów i smartfony z najwyższej półki dobiły do oszałamiających 5".

Po dziesięciu miesiącach spędzonych w towarzystwie takich potworów chciałem spróbować właśnie Note’a. Zgadzam się z tym, że jest duży. Jednak wystarczyło kilka minut, abym się przyzwyczaił do tego rozmiaru. W przeciwieństwie do Mateusza bez problemu dosięgam do przeciwnej krawędzi ekranu. Gorzej jest z narożnikami, ale nie są to miejsca na tyle istotne, żeby się tym przejmować. Tak w zasadzie to konfigurację testowanego Samsunga robiłem jedną ręką – druga trzymała telefon, abym mógł w spokoju prowadzić rozmowę. Na co dzień jednak wybierałem korzystanie z zarówno prawej, jak i lewej dłoni. Nie wpłynęło to negatywnie na moje życie smartfonowe, ponieważ na każdym telefonie piszę przy użyciu dwóch rąk. Powiem więcej – większość osób tak robi. Jedyne, co tak naprawdę przeszkadza mi w Notce, to fakt, że nie mieści mi się do kieszeni niektórych spodni. Trzeba poczekać aż producenci zaczną wypuszczać odzież „Designed for Samsung”. 22 Skóra z plastiku Ekran osadzony jest w obudowie w typowy dla Samsunga sposób. Błyszcząca rama, wykończenie z przodu – wszystkie te elementy zostały wykonane z gładkiego plastiku. Ciekawie zaczyna się robić, gdy zerkniemy na tył urządzenia. Zamiast charakterystycznego gładkiego plastiku (stąd przydomek „mydelniczki”) znajdziemy tu… skórę? Skórę z stylizowaną na okładkę klasycznego, analogowego notatnika, przeszytą na krawędziach nicią i ozdobioną logiem Samsunga. Oczywiście czar pryska, gdy przyjrzymy się tej części dokładniej lub, co gorsza, chwycimy Notkę w dłoń.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 SAMSUNG GALAXY NOTE 3 - RECENZJA

Tylna część obudowy obok naturalnej skóry nawet nie stała i jest to po prostu odpowiednio wyrzeźbiony i spreparowany plastik. Nawet wspomniana nić została po prostu wycięta z jednego wielkiego kawałka plastiku, z którego powstała cała tylna klapka. I nie mówię, że takie wykończenie Note było złe. Wręcz przeciwnie – Note przyjemniej leży w dłoni niż „mydelniczkowe” smartfony, mniej się brudzi i po prostu lepiej wygląda. Ale wystarczyło nie silić się tak ostentacyjnie na imitowanie skóry. Plastik (przepraszam, „tworzywo sztuczne”) zawsze będzie plastikiem i wycinanie w nim przeszycia było moim zdaniem niepotrzebną przesadą. Klapka, jak to (na szczęście) w Samsungach bywa, jest zdejmowana. Pod spodem znajdziemy złącza kart micro SIM i micro SD oraz gigantyczną baterię o pojemności 3200 mAh. Zapewnia ona całkiem przyzwoite czasy pracy, chociaż przyznam, że większe wrażenie robiła na mnie żywotność Note II. Pamiętajmy jednak, że Note 3 to potężniejsze podzespoły i o wiele większy i gęstszy ekran, więc praca 20 godzin na jednym ładowaniu i tak zasługuje na oklaski. Za ładowanie oraz transfer danych odpowiada nowe złącze, zastosowane w smartfonach po raz pierwszy właśnie w Note 3 – USB 3.0. Wejście charakterystycznej, podwójnej wtyczki znajduje się przy dolnej krawędzi, obok głośnika (którego na szczęście nie zatyka się tak często, jak np. w przypadku LG G2 czy Nexusa 5). Niestety nie posiadam urządzenia, z którego mógłbym przesłać pliki za pośrednictwem tego superszybkiego interfejsu do Notki, by przetestować faktyczne prędkości przesyłu. Pochwalę jednak to, że mimo zupełnie nowej budowy złącza można wpiąć w nie standardowy kabel micro USB. Zieliński: Z dobroci USB 3.0 korzystałem głównie podczas ładowania. Trzeba pamiętać, że bateria o pojemności 3200 mAh z powodzeniem może zasilić mały tablet, więc ładowanie jej standardowym kablem to bardzo ślamazarny proces. Wracając natomiast na moment do obudowy, to w pełni zgadzam się z Mateuszem co do plecków. Na papierze Z pewnością przyciągato obecnie ją wzrok i byłoby to świetnajpotężniejsze ne rozwiązanie gdyby nie urządzenie na rynku. przeszycia i nadmierne

podniecanie się tym elementem telefonu przez Samsunga. Swoją drogą ciekawe, czy producenci akcesoriów pokuszą się o przygotowanie własnej, prawdziwie skórzanej propozycji? Chętnie bym to zobaczył na Notce.

O ile Galaxy S 4 a nawet

LG G2 można jeszcze obsługiwać jedną ręką, tutaj nie było to już możliwe.

22 Więcej mocy! Pod maską Note 3 znajduje się prawdziwy rollercoaster. Na papierze to obecnie najpotężniejsze urządzenie na rynku i tak – to przekłada się na wrażenia z użytkowania. 2,3 GHz Snapdragon 800 w zestawie z procesorem graficznym Adreno 330 i w szczególności 3 GB pamięci RAM sprawiają, że słynący z pamięciożerności TouchWiz nie daje rady spowolnić Note 3. To autentycznie najszybszy i najlepiej działający Samsung, jakiego dane mi było używać. Wszystkie polecenia wykonywane są praktycznie z marszu i nawet wymagające graficznie gry, jak Asphalt 8, działają bez zająknięcia. Opisując podzespoły, nie można nie wspomnieć o aparacie. 13 Mpix matryca zapewnia bardzo dobre zdjęcia, filmy również cechują się całkiem przyzwoitą jakością, chociaż spada ona bardzo szybko, wraz ze spadkiem ilości otaczającego nas światła. Oczywiście fani cyferek nie darowaliby nam, gdybyśmy pominęli ten fakt – Note 3 umożliwia nagrywanie filmów w rozdzielczości 4K, czyli 3840×2160. Oczywiście, na razie nigdzie nie obejrzymy jeszcze filmu w takiej natywnej rozdzielczości, ale może przydać się to podczas kadrowania filmów. Niestety – brak optycznej stabilizacji obrazu, która przy takiej rozdzielczości wspomogłaby cyfrowe zoomowanie. Niestety aparat ma irytującą wadę, prawdopodobnie spowodowaną przez oprogramowanie. Na ekranie, podczas nagrywania filmów czy robienia zdjęć, pojawiają się poziome pasy, zniekształcenia. I chociaż na zdjęciach ich nie widać (bo nie trafia się z migawką akurat w „ten moment”), to niestety zapisują się na filmach. Mam nadzieję, że zostanie to ekspresowo poprawione. Zieliński: I tak oto przechodzimy do największego rozczarowania w przypadku tego urządzenia. Aparatu. Ja poziomych pasów nie uświadczyłem (odpukać), miałem za to duże problemy ze zdjęciami. Kamera często nie potrafiła odpowiednio ustawić ostrości i balansu bieli, przez co każde zdjęcie robiłem kilkakrotnie

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 SAMSUNG GALAXY NOTE 3 - RECENZJA

nim uzyskałem zamierzony efekt. Nie mogę również pominąć powolności, z jaką fotki zapisują się w pamięci. To wszystko przez dzień. W nocy jest nawet gorzej. Zdjęcia wychodzą ciemne i mocno rozmazane. W porównaniu do tego, co oferuje HTC One czy iPhone 5s, Samsung zdaje się być krok z tyłu. Większość osób będzie zadowolonych z aparatu w Note 3. Trzeba tylko pamiętać, że pomimo bycia w ścisłej czołówce, na koronę nie zasługuje. 22 S Pen, czyli uwaga na autokorektę System, jak już wspomniałem (i co mnie zaskoczyło), działa płynnie. Ale to raczej zasługa potężnych podzespołów, bo to przecież ten sam, przeładowany funkcjami TouchWiz. Wersja zastosowana w Note 3 (której podstawą jest Android 4.3) to kombinacja wszystkiego, co znamy z Note II, Galaxy S 4 i kilku dodatkowych nowości. I przyznam, że mnie to odpowiada. Każdy znajdzie coś dla siebie, a z funkcji, które uważa za zbędne, nie musi przecież korzystać. Z nowości znajdziemy tu np. nowy sposób pracy na w dwóch oknach – możemy wreszcie uruchomić dwie instancje tej samej aplikacji oraz wygodniej przenosić między oknami treści. Wprowadzono także nowy tryb „małego okna” – prostym gestem zmniejszamy aktywną powierzchnię ekranu, dzięki czemu symulujemy mniejszy wyświetlacz. Tak, żebyśmy mogli obsługiwać go jedną ręką w pełni komfortowo. No i sam S Pen. Również on został dopieszczony w kwestii oprogramowania, chociaż z samego rysika korzystało mi się dużo trudniej niż z tych dodawanych do poprzednich. Teraz naciśnięcie go na tyle mocno, by smartfon zareagował, wymaga dużo więcej siły, przez co notowanie i rysowanie za jego pomocą nie sprawiało mi zbytniej przyjemności. Ale być może jest to kwestia przyzwyczajenia. Jednak nowe funkcje związane z rysikiem w większości przypadły mi do gustu. Mamy album z wycinkami (kolejna aplikacja do notowania… można się w nich już trochę pogubić), w którym umieszczamy oznaczone wcześniej treści. Mamy standardowy notatnik (który jest w stanie rozpoznawać kontekst notatki, czyli np. wybrać odręcznie zanotowany numer telefonu; to naprawdę działa i za to gratulacje) oraz opcję pisania po

ekranie. Najbardziej podoba mi się jednak S Szukacz, czyli to, czym, z powodów licencyjnych, nie może do końca stać się Google Now. Aplikacja jest globalną wyszukiwarką, która wyszukuje zadaną frazę nie tylko w sieci czy posiadanych plikach, ale i zawartościach aplikacji. To szalenie wygodne rozwiązanie i mam nadzieję, że trafi także do rodziny S. A wcześniejszy śródtytuł zrozumie chyba każdy, kto próbował napisać „S Pen” za pomocą klawiatury automatycznie uzupełniającej wyrazy. Zieliński: Ciekawostka: aplikacje do notowania z Galaxy S 4 i z Note 3 nie są ze sobą kompatybilne. Nieźle, prawda? Ale przejdźmy do samego rysika. Tak się zdarzyło, że jestem obdarzony niesamowitym talentem do rysowania, którego nie potrafię przelać na papier. Note 3 udowodnił, że na ekran też nie. Niemniej jest to jedna z moich ulubionych opcji w Notce. Możliwość szybkiego zrobienia zrzutu ekranu i narysowania

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 SAMSUNG GALAXY NOTE 3 - RECENZJA

coś na nim, aby później to jednym kliknięciem wysłać Plastik zawsze jako zdjęcie? Świetne. Wybędzie plastikiem cinasz fragment tego, co i wycinanie w nim widzisz i posyłasz dalej – przeszycia było moim też za pomocą kilku klikzdaniem niepotrzebną nięć. Stylus przydaje się przesadą. również do przeglądania internetu. Nie chodzi tylko o to, że dużo łatwiej nim kliknąć w małe przyciski – przytrzymując go nad ekranem element na stronie zachowuje się tak, jakby na niego najechać myszką bez klikania. Ja wiem, że rysiki już były i nikt ich nie lubił. Tworząc S Pen, Samsung pokazał, że rysiki mogą być fajne i przydatne. Jeśli mam się do czegoś przyczepić, to chciałbym zobaczyć więcej aplikacji w pełni wspierających możliwości S Pen.

22 Do sklepu? Note 3 to bez wątpienia najlepszy smartfon Samsunga, jaki można obecnie nabyć i mam nadzieję, że kolejny Galaxy S również będzie podążał taką drogą. A to dlatego, że Note nie jest sprzętem dla każdego i z tego należy sobie w pełni zdawać sprawę. Przyznam, że długo zastanawiałem się nad tym, na jaką ocenę zasługuje najnowsza Notka. Brałem pod uwagę zarówno mocno niskie, przez niedopracowanie niektórych elementów, jak i najwyższą, bo jest to jednak kawał dobrego sprzętu. Ostatecznie przyznaję Note 3 piątkę. Bo jednak sprzętem trudno się rozczarować. Zieliński: Ja pójdę o krok dalej. Note 3 to moim zdaniem najlepszy smartfon z Androidem dostępny

na rynku. Nie jest ideałem, ale liczba wad czy braków jest na tyle mała, że, zgodnie z zasadami w fizyce, można ją pominąć. Jeśli więc macie odpowiednio dużo miejsca pod choinką, to pudełko z Note’em 3 może je spokojnie wypełnić. O ile obdarowanemu nie będzie przeszkadzać rozmiar.

SAMSUNG NOTE 3 Producent: Samsung

555555

Model: Note 3 (SM-N9005) OS: Android 4.3 CPU: Qualcomm Snapdragon 800 2,3 GHz RAM: 3 GB Pojemność: 32 GB Ekran: 5,7", 1080×1920 px (388 ppi) Kamery: 13 Mpix, 2 Mpix Bateria: 3200 mAh Waga: 168 g Wymiary: 151,2 × 79,2 × 8,3 mm (wys. × szer. × grub.) Wady:

przesadnie nachalna „sztuczna skóra”

problem z oprogramowaniem aparatu

brak optycznej stabilizacji obrazu

trudniejsza obsługa rysika

Zalety:

ekran

czas pracy na baterii

wydajność

funkcje stworzone specjalnie dla rysika

Ocena (Mateusz) Design: 4/6 Jakość wykonania: 4/6 Oprogramowanie: 5/6 Wydajność: 5/6 Ogólna: 5/6

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 SAMSUNG GALAXY GEAR - PRZYSZŁOŚĆ JAK NA DŁONI

MICHAŁ ZIELIŃSKI

SAMSUNG GALAXY GEAR PRZYSZŁOŚĆ JAK NA DŁONI

Wprowadzanie produktu nowej kategorii na rynek nigdy nie było łatwe. Bardzo łatwo o porażkę, skazując tym samym wszystkie sprzęty tego typu na skreślenie. Inteligentne zegarki to ciągle raczkujące towarzystwo, do którego Samsung chce wrzucić swojego sześciolatka. Pozostaje jedno pytanie: z jakim skutkiem? O Galaxy Gear mówiono na długo przed premierą. Miała to być odpowiedź koreańskiego giganta na przepowiadany zegarek od Apple. Ten drugi do dzisiaj nie został przedstawiony, podczas gdy Gear zbiera żniwa… zniesmaczonych recenzentów. Nim zegarek trafił do mnie, z trudem znalazłem jedną pozytywną opinię o nim. Tym bardziej nie mogłem się doczekać, gdy w końcu założę go na rękę. Galaxy Gear zrobił na mnie spore wrażenie już podczas swojej premiery i jako fan smartwatchy pokładałem w nim spore nadzieje. 22 Co my tu mamy? Sprzęt przychodzi do nas w standardowym dla Samsunga, pseudodrewnianym pudełku. Jest to dosyć

spory sześcian, a w środku znajduje się zegarek, ładowarka z micro USB oraz kieszeń, dzięki której ładowanie Geara jest możliwe. Galaxy Gear od konkurencji odróżnia system, z którego korzysta. Jest to okrojony Android w wersji 4.3. Interfejs wyświetlany jest na malutkim wyświetlaczu SuperAMOLED o przekątnej 1,6" i rozdzielczości 320×320. Wynik 227 ppi jest bardzo przyzwoity (pamiętajmy, że to zegarek, na który patrzymy z raczej daleka, w porównaniu do smartfonu). Całość działa dzięki jednordzeniowemu procesorowi Exynos o taktowaniu 800 mHz i 512 MB pamięci RAM. Można więc powiedzieć, że w środku Samsung upakował trochę słabszego Galaxy S pierwszej generacji. Jest też aparat

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 SAMSUNG GALAXY GEAR - PRZYSZŁOŚĆ JAK NA DŁONI

1,9 Mpix oraz, oczywiście, Bluetooth 4.0 i NFC. W procesie zmniejszania podzespołów najbardziej ucierpiała bateria, która ma pojemność 315 mAh. Jak już wspominałem, sprzęt nie ma wbudowanego portu ładowania – w tym celu korzystamy ze specjalnej kieszeni. Naturalnie, całość jest wodoodporna. 22 Z czym to się je? Zegarek włącza się jedynym przyciskiem na obudowie. Po krótkiej animacji startowej należy sparować sprzęt ze smartfonem za pomocą NFC. Wtedy to na naszego Galaxy (Gear wspiera tylko ostatnie dwa modele Note i S) pobrana zostanie aplikacja Gear Manager. Cała operacja trwa kilka minut. Galaxy Gear korzysta z dosyć niestandardowego interfejsu. Pierwsza rzecz, jaką widzimy po wybudzeniu, to zegarek. Do wyboru mamy standardowo kilkanaście różnych tarczy, z możliwością pobrania kolejnych z Samsung Apps. Sprzęt możemy wybudzać na dwa sposoby: albo naciskając przycisk, albo podnosząc rękę z nim tak, jakbyśmy chcieli spojrzeć na zwykły zegarek. Drugi sposób działa zadziwiająco dobrze. Przewijając w prawo i lewo przechodzimy między kolejnymi ikonami – ich kolejność można zmienić w Gear Manager. Machnięcie w dół to szybkie przejście do aparatu, zaś analogiczny ruch w górę zaprowadzi nas do dialera T9. Służy on do wybierania numerów, zupełnie jak na telefonie. Każde połączenie inicjowane jest przy użyciu smartfona, ale do rozmowy wystarczy sam zegarek. Głośnik wbudowany w gadżet wystarczy, aby słyszeć rozmówcę w cichym pomieszczeniu. Mikrofon nie ma problemów ze zbieraniem głosu, nawet jeśli zegarek trzymamy z dala od twarzy. W celu inicjowania połączeń możemy używać S Voice oraz listy kontaktów – wszystko z poziomu zegarka. Rozmowę możemy również rozpocząć odbierając przychodzące połączenie. Główną istotą Galaxy Gear jest właśnie wyświetlanie powiadomień, które przychodzą na telefon. Po ostatniej aktualizacji sprzęt radzi sobie z tym wyśmienicie – wcześniej lista wspieranych aplikacji była mocno ograniczona. Teraz każda notyfikacja może być „wypchana” na zegarek. Co ciekawe, nie ma problemów z odczytaniem nawet dłuższego maila. Jedyną wadą jest to, że powiadomienie później znowu musimy przeczytać na telefonie. Ale nie można mieć wszystkiego. Galaxy Gear często służył mi również za kontroler muzyki. Wystarczą dwa kliknięcia w przycisk budzenia,

aby ów kontroler wyskoczył. Wyświetla on tytuł i wykonawcę odtwarzanego utworu, można zmienić głośność i ścieżkę. Wszystko, czego tak naprawdę potrzebujemy od pilota. Zaskoczyła mnie moja częstotliwość korzystania z wbudowanego aparatu. Na pierwszy rzut oka funkcja przydatna niewiele więcej niż dojarka wbudowana w panele podłogowe. Szybko okazało się, że do zrobienia zdjęcia na szybko Gear sprawdza się dużo lepiej od wielkiego Note’a, pomimo że jakość zdjęć często nie powala (chociaż zdarzały się wyjątki!). Kwadratowe fotki momentalnie są wysyłane na telefon, gdzie możemy przesłać je dalej. 22 Wydajność i czas pracy na baterii Przedpotopowe podzespoły Galaxy Gear teoretycznie powinny wystarczyć, aby napędzić prosty interfejs zegarka. Na teorii się kończy – w rzeczywistości gadżet często laguje, a jego responsywność pozostawia wiele do życzenia. Samsungu, jeśli to czytasz, to Gear 2 musi być mocniejszy. Albo system powinien być lżejszy. Z naciskiem na to drugie, bo… bateria. 315 mAh to wynik żałośnie mały. Oczywiście, ma swoje zalety: to dzięki zastosowaniu małego akumulatora Geara można wygodnie nosić na ręce nawet jeśli nie spędzamy na siłowni kilku godzin dziennie. Tak właściwie wszystko zależy od liczby powiadomień, które do nas przychodzą. Dopóki zegarek obsługiwał tylko połączenie, SMS-y, kalendarze, to potrafiłem wyciągnąć nawet 4 dni na jednym ładowaniu. Gdy tylko włączyłem przesyłanie każdego powiadomienia z telefonu, zegarek wołał o ładowanie co 25-26 godzin. Wynik do zaakceptowania, ale rozumiem ludzi, których będzie to irytować. 22 Podsumowując Galaxy Gear to gadżet. Jest bardzo drogi (kosztuje bowiem około 1300 złotych), jest mocno ograniczony sprzętowo i w zasadzie to zapowiedź tego, co nas czeka. To trochę jak samochód elektryczny w dzisiejszych czasach. Produkt niedoskonały, którego użytkownik musi być w pełni świadomy tego, co go czeka. Ale kiedy już go kupi, będzie z niego zadowolony. Jeśli więc wydanie 1300 złotych na gadżet nie jest problemem, a w Twojej kieszeni już jest jeden z wspieranych przez Galaxy Gear smartfonów, to mogę śmiało polecić ten zegarek. Trudno będzie się z nim rozstać, gwarantuję.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 JAWBONE UP - NAJLEPSZY GADŻET, KTÓRY MNIE ZAWIÓDŁ

JAWBONE UP

NAJLEPSZY GADŻET, KTÓRY MNIE ZAWIÓDŁ

MATEUSZ GRYC

Nowy Rok to obowiązkowe noworoczne postanowienia. I jakoś tak jest już świat skonstruowany, że część z nich zawsze dotyczy naszego ciała. Jedni będą próbowali pozbyć się balastu, inni uzupełnić braki masy mięśniowej, jeszcze inni zapewnić sobie więcej ruchu. Prędzej czy później każdy prawdziwy geek zacznie zastanawiać się, jak może umilić sobie walkę z naturą za pomocą elektronicznych gadżetów. I wtedy na pewno natrafi na Jawbone Up. Ja kupiłem Up z dwóch powodów – z geekowej ciekawości i dla inteligentnego budzika. Sen nigdy nie był moją mocną stroną czy raczej – nie były nią pobudki. Dlatego stwierdziłem, że jeśli istnieje gadżet, który będzie w stanie zapewnić mi chociaż odrobinę więcej wypoczynku, jestem w stanie wydać na niego każde pieniądze. I tak za pośrednictwem Apple Store (owszem, potrafię korzystać z tego sklepu!) nabyłem niebieski egzemplarz Jawbone Up – najlepszego gadżetu, jaki mnie rozczarował. Do wyboru masz kilka urządzeń, a potem i tak decydujesz się na Up Jawbone Up nie jest jedynym „lifeloggerem” dostępnym na rynku. Swoje bransolety mają np. producenci

odzieży i sprzętu sportowego jak Nike oraz całkiem niezależne firmy, specjalizujące się w produkcji takich gadżetów, jak Fitbit. Dosyć dokładnie tę część branży mobilnej opisał Wojtek Pietrusiewicz w jednym ze specjalnych numerów iMagazine. Ale ogólnie zasada działania jest zwykle prosta – do wyboru masz tych kilka urządzeń, porównujesz je, badasz, a na końcu i tak wybierasz produkt od Jawbone. Dokładnie tak postępowali moi znajomi i tak samo zachowałem się ja. Co takiego jest w Jawbone Up, że (mimo np. wyższej ceny niż w przypadku bransolety od Fitbit) tak skutecznie zdobywa serca geeków? Z jednej strony – ma praktycznie wszystko, czego należy wymagać od porządnej bransolety lifelogowej. O tym jednak za chwilę. Drugą równie ważną cechą Up jest to, że jest… po prostu modny. Jest modny wśród gadżeciarzy i jeśli ktoś próbuje wmówić Wam, że dla niego „amazing” Up nie miał znaczenia, najprawdopodobniej po prostu wciska kit. Wystarczy na Up popatrzeć. Prezentuje się dobrze zarówno na nadgarstku biegnącego sportowca, jak i przy mankiecie eleganckiej koszuli. Strona internetowa, aplikacja, nawet sam sposób pakowania

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 JAWBONE UP - NAJLEPSZY GADŻET, KTÓRY MNIE ZAWIÓDŁ

urządzenia – na każdym etapie obcowania z Up mamy do czynienia z magią. I to działa. 22 Do koszuli To wygląd Up i jego wygoda sprawia, że nie chce się go zdejmować. Oczywiście urządzenie z racji swojego przeznaczenia tak czy siak powinno zawsze znajdować się na naszym nadgarstku, ale nie jest to w żadnym wypadku kara dla użytkownika. Jawbone Up jest skręconym kawałkiem plastiku, pokrytym gumą. Końce nie spinają się, lecz zachodzą za siebie, dzięki czemu bransoleta uzyskuje charakterystyczny, rozpoznawalny kształt. Na początku obawiałem się, czy przy takiej budowie nie ma niebezpieczeństwa przypadkowego strącenia gadżetu, jednak przez kilka miesięcy regularnego noszenia bransolety (i zdejmowania jej dwa razy dziennie) nigdy nie zerwałem jej przypadkowo ani nie odkształciła się pod wpływem rozciągania. To zadziwiająco pewny mechanizm. Jak wspomniałem, bransoleta jest wygodna (uwaga – warto dwa razy zastanowić się przed wyborem rozmiaru. Lepiej, gdy Up jest odrobinę zbyt luźny, niż gdy ściska nadgarstek), a guma przyjemna w dotyku. Gadżet jest jednak dość gruby, przez co nie mieścił się pod mankietami moich koszul, ale z racji swojego wyglądu spokojnie może spoczywać przed mankietem. Czasami zdarzało mi się jednak obudzić nad ranem z bólem dłoni – jeżeli podczas snu feralnie się ułożyPrezentuje się łem, bransoleta zwyczajnie dobrze zarówno na dusiła mi dłoń. Ale jest to nadgarstku biegnącego normalne w przypadku sysportowca, jak i przy piania w tego typu dużej bimankiecie eleganckiej żuterii. Bo tak – Up to prawkoszuli. dziwa geekowa biżuteria.

22 Do biegania Ale jeśli potrzebujemy kawałka gumy, który będzie dobrze prezentował się na nadgarstku, na pewno można go sobie zorganizować dużo taniej niż za 550 zł (cena z Apple Store). Oczywiście siłą Jawbone Up, jak i każdego lifeloggera, są jego wnętrzności. Poza obco brzmiącą nazwą „lifelogger”, w odniesieniu do tego typu gadżetów stosuje się także nazwę „krokomierze”, ponieważ jest to jedna z ich głównych funkcji. I działa ona bardzo dobrze. Wojtek, testując kilka krokomierzy, dowiódł, że Up zdarza się zawyżać dzienny wynik pokonanych przez nas kroków (jest to wina tego, że Up mamy na ręce i niektóre ruchy są błędnie interpretowane jako krok), ale najważniejsze jest, że

wyniki z kilku dni są porównywalne. Więc nawet jeśli nie znamy dokładnej wartości co do kroku, to przynajmniej mamy obraz tego, ile mniej-więcej ruchu zapewniamy sobie w ciągu dnia. A podczas faktycznego biegania możemy przełączyć Up („wyklikując” odpowiednią kombinację jedynym dostępnym przyciskiem) w tryb treningu, który na osi czasu naszego dnia zostanie odpowiednio oznaczony. Bo centrum sterowania gadżetem jest oczywiście mobilna aplikacja, dostępna zarówno na Androidy, jak i urządzenia z iOS. Up pozbawiony jest opcji bezprzewodowej synchronizacji, co zmusza nas do zdejmowania urządzenia i podpinania go do smartfona za każdym razem, gdy chcemy zrzucić na konto nowe dane. Nie jest to jednak przesadnie uciążliwe, a dzięki temu zyskujemy kilka cennych procent pojemności baterii (u mnie Up na jednym ładowaniu działał od 7 do 10 dni). Warto też dodać, że najnowsza wersja Up – model Up24 – będzie wyposażona w opcję bezprzewodowej synchronizacji za pośrednictwem Bluetooth Low Energy. Wracając do aplikacji – wygląda bardzo dobrze, jest czytelna i wygodna. Udostępnia nam ogólny obraz tego, ile kroków zrobiliśmy danego dnia (wskazując też momenty spadku i wzrostu intensywności ruchu), ile kalorii w tym czasie spaliliśmy oraz jak minęła nasza noc. Bo to druga, a dla mnie najważniejsza, funkcja Jawbone Up.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 JAWBONE UP - NAJLEPSZY GADŻET, KTÓRY MNIE ZAWIÓDŁ

22 Do spania Bransoleta towarzyszy nam Jawbone Up, także w nocy. Po przełączeniu analizując nasz jej w odpowiedni tryb zaczyna sen, spróbuje utrafić analizować nasze ruchy podw okres snu płytkiego, czas snu i na tej podstawie by obudzić wtedy nas ocenia, kiedy usypiamy czy budelikatnymi wibracjami. dzimy się w ciągu nocy, a także jaka część naszego snu to sen głęboki a jaka płytki. Takie informacje poruszają zapewne tylko największych fanatyków analizowania własnego stylu życia, ale Up wykorzystuje je do funkcji, która dla mnie stanowi „killer-feature” tego urządzenia – inteligentnego budzika. Zasada działania jest prosta – ustawiając budzik, wybieramy nie tyle konkretną porę pobudki, ale zakres, między którym zależy nam na obudzeniu się (maksymalnie 30 minut). Jawbone Up, analizując nasz sen, spróbuje utrafić w okres snu płytkiego, by obudzić wtedy nas delikatnymi wibracjami. I może to placebo spowodowane moją wiarą w tego typu technologię, ale to naprawdę działa. Ja najczęściej sypiam źle, mam problemy z pobudką i kilka pierwszych godzin mojego dnia to zawsze walka z zamykającymi się powiekami. Tymczasem, korzystając z Up, nie wstawałem może jak nowo narodzony, ale zawsze rano czułem się lepiej. Nie musiałem milion razy uruchamiać trybu drzemki w zwykłym budziku, po prostu wstawałem i zaczynałem życie. I to naprawdę działało. Póki działało.

22 I do serwisu I tu dochodzimy do największej, jednej z nielicznych, ale niestety dyskwalifikującej wady Jawbone Up – awaryjności. Mam 7 znajomych, którzy posiadają tę bransoletę. Tylko dwoje z nich (!) nie miało nigdy żadnych problemów z gadżetem. Reszta – i ja – przynajmniej raz musiała korzystać z serwisu, co najczęściej kończyło się wymianą urządzenia w całości. Mój pierwszy Up padł po 3 miesiącach. Przestał analizować sen, budzik nie uruchamiał się (dobrze, że asekuracyjnie miałem zawsze awaryjny budzik w smartfonie). Na szczęście wymiana za

pośrednictwem Apple Store nie była problemem. Przybyła nowa bransoleta, szybka synchronizacja i wszystko było dobrze. Przez miesiąc. Po miesiącu mój drugi Up zaczął się wyłączać. Jest to o tyle niespotykane, że tego gadżetu ogólnie rzecz biorąc… nie wyłącza się wcale. A jednak – dioda przestawała działać, a analizując zapisy w aplikacji, widziałem, że bransoleta padała to w środku dnia, to w nocy, o całkowicie losowych porach. I to właściwie codziennie. Kilka rozmów na Twitterze i wizyta na forach związanych ze sprzętem Jawbone uświadomiły mi tę największą bolączkę Up – one po prostu umierają na potęgę. Na szczęście miałem możliwość zwrotu bransolety i odzyskania całej kwoty, co było bardzo miłe ze strony sklepu i samego producenta. Ale mimo tego całego szacunku do Jawbone i zachwytu nad Up trudno mi polecić urządzenie komukolwiek. I nie ma to raczej związku z moim legendarnym już pechem do elektroniki (wszystko, co może mi się popsuć, prawdopodobnie mi się popsuje) – jak już wspominałem, szybko okazało się, że osoby, którym Up działał bezawaryjnie przez ponad pół roku, były w znaczącej mniejszości. Nawet Wojtek, który bronił bransolety, ponieważ cieszył się jej poprawnym działaniem dość długo, doświadczył ostatnio zgonu własnego egzemplarza. Ot tak. Obecnie dostępny w sprzedaży Up jest już drugą generacją bransolety Jawbone. Pierwsza szybko została zmodernizowana, ponieważ była… szalenie awaryjna. Aż strach pomyśleć, jak musiała działać. Użytkownicy donoszą, że przeciekała (bo w teorii Up jest wodoodporny) i padała bez ostrzeżeń. I niestety – w tej drugiej kwestii wiele się nie zmieniło. Uważam obecnie dostępny model Jawbone Up za urządzenie w wersji beta. Być może trzecia generacja – Up24 – wreszcie będzie w stanie działać bezawaryjnie przez więcej niż pół roku. Ale na dziś – pamiętajcie, zostaliście ostrzeżeni.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 PQI I-POWER 3300

MICHAŁ MYNARSKI

PQI I-POWER 3300 22 Smukłe doładowanie. W czasach, gdy smartfony mają zapotrzebowanie na energię podobne do spalania przeciętnego SUV-a, rozwiązania typu power bank zaczynają przebijać się do świadomości przeciętnego użytkownika i przestają być fanaberią „biznesmena w podróży”. Problem z nimi jest jednak taki, że często są brzydkie albo ciężkie i nieporęczne. A zazwyczaj ciężkie, brzydkie i nieporęczne. Na szczęście są rozwiązania, które całkowicie przeczą tym stereotypom – jedno z nich pochodzi od polskiego producenta, PQI. Testowany przeze mnie i-Power (3300 mAh) to najlepszy dowód na to, że można zbudować dobrego power banka nie odstraszającego wyglądem.

i-Power jest wielkości przeciętnego smartfonu z ekranem 4,7". Jest smukły, lekki i całkiem przyjazny dla oka. Białe, matowe wykończenie zdobi tylko napis z nazwą firmy i modelu. Z przodu mamy

mały kwadratowy przycisk, który uruchamia ładowanie. Po podpięciu urządzenia, które chcemy podładować, dopiero jego wciśnięcie rozpoczyna ten proces. Samo ładowanie jest sygnalizowane leniwie migającymi diodami (będącymi równocześnie wskaźnikami naładowania samego power banka). Niestety owy przycisk jest również najsłabszą częścią wykonania – nie leży na sztywno i cały czas sprawia wrażenie, jakby zaraz miał wypaść. A biorąc pod uwagę fakt, że sam power bank będzie luzem noszony w plecaku, nie najlepiej mu to wróży. Do reszty wykonania nie mam zastrzeżeń – na matowym plastiku zbyt prędko nie pojawią się zarysowania, a samo spasowanie stoi na niezłym poziomie. Naładowanie PQI trwa długo, co początkowo może niepokoić użytkowników. Jednak w drugą stronę jest już sporo lepiej – w ciągu godziny naładowałem HTC One z 17% do blisko 60%. Pozostaje kwestia opłacalności. Na Allegro ten model możemy znaleźć za 109 zł. Za niewiele więcej (129 zł) znajdziemy power banki innych firm, o sporo lepszych specyfikacjach (10 000 mAh, 800 cykli). Jednak to produkt PQI mam teraz na biurku i co do jego działania, wyglądu, wykonania i komfortu użytkowania jestem przekonany. Power bank to urządzenie, którego miejsce jest w torbie/ plecaku. Jednak i-Power bez problemu możemy wsadzić do kieszeni w spodniach czy marynarce i nawet tego nie odczujemy. Ostatnio ładowałem One z kieszeni do kieszeni – trzymając power bank w tylnej a smartfon w przedniej. To jest urządzenie, które zawsze możemy mieć przy sobie i to jego największa zaleta. 22 Specyfikacja: Nazwa modelu: i-Power 3300 Numer modelu: PB-101 DC I/O: 5 V 1 A & 5 V 1,5 A Pojemność: 3300 mAh, 12,2 Wh

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 BANG & OLUFSEN BEOPLAY A8

NORBERT CAŁA

BANG & OLUFSEN Ten głośnik ma wszystkie atuty w ręku. Gdy kilka lat temu testowałem Bowers & Wilkins Zeppelin, uznałem ją za najlepszą stację grającą do urządzeń mobilnych. Mimo upływu czasu żaden inny podobny produkt nie zagroził Zeepelinowi, ani pod względem muzycznym, ani designerskim. Tak było do zeszłego roku, wtedy pojawił się … Zeppelin Air, który wydobywa z siebie dźwięki jeszcze lepsze niż oryginał. Przełamać dominację B&W w tym segmencie próbowało kilka firm – bez powodzenia. Realne szanse ma tylko Bang & Olufsen ze swoim BeoplayA8, który właśnie dumnie się pręży w moim salonie. Ten głośnik ma wszystkie atuty w ręku. Znaną i ceniona markę producenta, nowoczesne wzornictwo i jak przystało na ten segment - wysoką cenę. 22 Firma Bang & Olufsen zdaje się przyświecać zasadzie, że każdy szczegół ich produktów musi być

BEOPLAY A8

z najwyższej półki - materiały, wykonanie, styl oraz oczywiście cena. Każdy sprzęt z logo tego duńskiego producenta jest dopracowany w najdrobniejszych szczegółach i nie ważne, czy jest to telewizor kosztujący więcej, niż średnia roczna pensja czy telefon kosztujący tyle, co miesięczna średnia pensja. Firma znana jest głównie właśnie z produkcji luksusowych telewizorów, ale spotkać się też mogliBang & Olufsen ście z innymi jej produkzdaje się tami, jak np. najbardziej przyświecać zasadzie, designerskim telefonem że każdy szczegół ich BeoCom 2 czy systemem produktów musi być muzycznym BeoSound z najwyższej półki 5. Logo Bang & Olufsemateriały, wykonanie, styl na znajdziecie też na saoraz oczywiście cena mochodowych systemach audio. W Aston Martinie

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 BANG & OLUFSEN BEOPLAY A8

to system podstawowy w Audi droższa alternatywa dla podstawowego systemu BOSE. BeoplayA8 to zarazem jeden z tańszych produktów firmy – 1149 Euro – i najlepiej sprzedający się w historii tego producenta. W ciągu pierwszego roku na rynku sprzedano 80 000 sztuk BeoSound 8, a trzy czwarte kupujących to byli zupełnie nowi klienci, nieposiadający dotychczas sprzętu Bang & Olufsen. W przypadku tej firmy taka sprzedaż to już masówka. 22 Stacja Mimo umiarkowanej, jak na tę firmę, ceny oraz prawie masowej produkcji, BeoplayA8 w żadnym stopniu nie idzie na jakieś kompromisy. Swoim designerskim wyglądem przyciąga wzrok każdego, a wykonaniem zachwyca przy bliższym poznaniu. Wszystko to dzięki temu, że stacja jest bardzo prosta w swojej formie. Są to dwa stożki złączone poprzeczką, na której został umieszczony bardzo prosty panel sterujący. Materiał, z którego jest wykonana to plastik w kolorze czarnym lub białym wykończony z przodu szczotkowanym aluminium. Głośniki przykrywają osłony siatkowe, które można zmieniać dostosowując BeoplayA8 do wyglądu naszego pomieszczenia. Występują one w jednym

z czterech kolorów: czerwieni, pomarańczy, żółci, srebra i czerni. Poza ogólnym świetnym wrażeniem w wyglądzie tego sprzętu moją uwagę przykuły jeden świetnie wykonany element, panel sterujący. Jest na nim tylko pięć przycisków głośniej, ciszej, do przodu, do tyłu i centralny play/pauza. Dokładnie tak jakby to zaprojektował Jonathan Ive. Pewnie by się tylko wzdrygnął na otaczający kółeczko świecący krąg, na którym błyskiem niebieskiej diody potwierdzane są wciśnięcia przycisków. Co ciekawe, w pudełku z BeoSoundem 8 znajdziemy też drugi zapasowy panel sterujący, który przy bliższym zapoznaniu okazuje się pilotem zdalnego sterowania wyglądającym dokładnie tak samo jak panel sterujący. Jak już napisałem, stacja jest wykonana perfekcyjnie. Jedyne, co lekko mnie zaniepokoiło to waga stacji. Mimo swoich sporych rozmiarów jest bardzo lekka, waży niecałe 5 kg, to może mieć wpływ na barwę i jakość dźwięku. 22 Muzyka BeoplayA8, mimo że jest bardzo designerski o jednak jest też bardzo wszechstronny, a jednocześnie prosty. Najlepszym sposobem przesyłania muzyki będzie w tym przypadku sieciowy streaming.

11-12/2013 2 SPRZĘT 2 BANG & OLUFSEN BEOPLAY A8

Będą z niego zadowoleni zarówno użytkownicy Mimo umiarkowanej, urządzeń z Androidem jak na tę firmę dzięki wsparciu technoceny oraz prawie masowej logii DLNA jak i użytkowprodukcji BeoplayA8 w nicy Apple dzięki wsparciu żadnym stopniu nie idzie AirPlay. Sprzęt który łączy na jakieś kompromisy światy można by rzec. Jeśli połączenie tych światów to dla Was za mało to możecie przesłać dźwięk również przez złącze RCA lub USB. Prostotę, która w przypadku sprzętów grających jest zazwyczaj atutem widać też w podejściu do ustawień muzycznych stacji. Nie znajdziemy w niej rozbudowanego equalizera, jedyna możliwość wpływu na dźwięk to przełącznik adaptacji do pomieszczenia. Są dostępne trzy ustawienia - ściana, róg, wolne, dostosowujące działanie głośników w zależności od miejsca ich umieszczenia w pomieszczeniu. Jeśli chodzi o same głośniki to stacja BeoplayA8 posiada ich cztery; 2 x 70W średnio-nisko tonowe oraz 2 x 35W wysokotonowe. Zasilane są one przez wzmacniacze cyfrowe. Wszystko to daje rewelacyjną jakość dźwięku. Tony wysokie są ostre jak brzytwa, a średnie bardzo wyraźne. Tym, co jednak najbardziej zachwyca jest ogromna dynamika dźwięku, której nie brakuje w żadnym zakresie barwy ani wzmocnienia. Można nawet odnieść wrażenie, że dynamika zyskuje wraz ze wzrostem siły dźwięku. Jedynie trochę tony niskie kuleją. Konstrukcja

stacji nie pozwala się im wydobyć, są lekko przygaszone i brak im trochę miękkości. *** Czas sobie odpowiedzieć na pytanie, czy BeoSound gra lepiej niż Zeppelin. Odpowiedź pewnie Was nie usatysfakcjonuje - w przypadku tych sprzętów nie można powiedzieć, że jeden jest lepszy, a drugi gorszy. Bo czy lepsze jest Lamborghini od Porsche? Każdy z tych super samochodów jest inny, tak samo jest z tymi głośnikami, każdy jest inny. Prawdopodobnie podobnie też do wyboru jednego z tych samochodów będzie wyglądał wybór jednego z tych głośników. Zadecydują oczy i wrażenia wizualne. BeoSound pasuje zdecydowanie lepiej do nowoczesnych wnętrz, w których będzie funkcjonalną ozdobą. Ja zaś osobiście wybieram Porsche. Za przekazanie BeoplayA8do testów dziękujemy salonowi Bang & Olufsen Sadyba, ul. Limanowskiego 11M, 02-943 Warszawa.

BEOPLAY A8 Wejścia: USB, RCA, AirPlay, DLNA

555555

Moc: 2 x 70W średnio-nisko tonowe oraz 2 x 35W wysokotonowe Pasmo przenoszenia: 38–24 000 Hz Wymiary: Wysokość: 23,9 cm/ Szerokość: 66 cm/ Długość: 16,5 cm/ Masa: 4,24 kg

MIŁEGO E-CZYTANIA! 4/2013 (6) androidmagazine.pl

ISSN 2299-8586

ANDROID MAGAZINE SPRZĘT:

OPROGRAMOWANIE:

FELIETONY:

Sony Xperia Z

Gastronauci.pl

Samsung Galaxy Camera

Sport.pl

Kobiety mają buty, a faceci aplikacje

Sony Xperia miro

When will then be now? Mission Impossible

Wi-Reader Pro DW17

SONY XPERIA Z A MIAŁO BYĆ TAK PIĘKNIE

MWC 2013

TARGI TRACĄCE NA ZNACZENIU? FELIETON: KOBIETY MAJĄ BUTY, A FACECI APLIKACJE

GADŻETY: POKROWCE OTULFILCEM

TANI TABLET:

OMEGA TABLET PC 7" MID 7108

PORADY: KOPIA ZAPASOWA

www.androidmagazine.pl

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 ESET MOBILE SECURITY ROŚNIE W SIŁĘ

KRZYSZTOF MŁYNARSKI

ESET MOBILE SECURITY

ROŚNIE W SIŁĘ

Od chwili, w której Android stał się liczącym systemem na rynku mobilnych systemów operacyjnych, zwrócili nań uwagę cyberprzestępcy. Na skutki nie musieliśmy długo czekać – najwięksi gracze na rynku oprogramowania ochronnego dla komputerów udostępnili mobilne wersje swoich produktów na naszą ulubioną platformę i rozpoczął się wyścig zbrojeń. Wyścig ten ma dualistyczny charakter: z jednej strony cyberprzestępcy ścigają się z twórcami programów ochronnych, obmyślając coraz bardziej zaawansowane i skomplikowane narzędzia ataku, z drugiej zaś producenci oprogramowania ochronnego ścigają się nie tylko z cyberprzestępcami, ale także pomiędzy sobą – o palmę pierwszeństwa na rynku. Generalnie ten drugi wyścig jest dla nas – użytkowników Androida – zjawiskiem pozytywnym. Wszak można założyć, iż duża konkurencja oznacza konieczność tworzenia lepszych i bogatszych w funkcje programów odpowiedzialnych za

ochronę Androida oraz – przynajmniej teoretycznie – oznacza niższe ceny licencji. 22 Czy te produkty są naprawdę potrzebne? To pytanie słyszę najczęściej. Wielu użytkowników twierdzi, że korzysta z urządzeń z Androidem bez żadnej apki zabezpieczającej i… nic im się jeszcze nie stało. Osobiście podkreśliłbym tu słowo – jeszcze. Stare polskie przysłowie mówi, że „dopóty dzban wodę nosi, dopóki się ucho nie urwie” i jest to stara prawda, która lubi się niestety sprawdzać. To raz.

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 ESET MOBILE SECURITY ROŚNIE W SIŁĘ

Dwa, nawet jeśli korzystamy z urządzenia w najbardziej „higieniczny” sposób (nie rootujemy, nie instalujemy aplikacji ze źródeł innych niż Google Play itd.), nie oznacza to, że urządzenie jest w 100% bezpieczne. Historia zna przypadki, że z pozoru niewinne aplikacje, które przechodziły pozytywnie weryfikacje do sklepu Google Play, okazywały się być tzw. złośliwym oprogramowaniem. Trzy, nawet jeśli pominiemy temat samych aplikacji, to najczęściej korzystamy jednak z przeglądarki www, połączeń telefonicznych oraz wiadomości tekstowych (SMS) czy multimedialnych (MMS). Częstokroć korzystamy też z poczty elektronicznej na naszym urządzeniu. Każda z tych usług może być źródłem potencjalnych zagrożeń. Nie muszą to być złośliwe skrypty czy próby podesłania nam złośliwej apki. Najczęściej jest to tzw. phishing, czyli atak polegający na wyławianiu (od nas) danych. 22 A po naszemu? A po naszemu chodzi o to, że otrzymujemy wiadomość (np. e-mail czy SMS), która ma nas przekonać do – niebezpiecznego dla nas w skutkach – działania. Na przykład, może to być wiadomość od „naszego banku” z prośbą o weryfikację naszego identyfikatora i hasła czy też prośba o podanie danych naszej karty kredytowej. Może to być próba przejęcia naszych danych osobowych, listy naszych kontaktów czy choćby treści wiadomości przechowywanych w urządzeniu. Może to być odpowiednio spreparowana witryna internetowa, której zawartość ma na celu przekonanie nas do ujawnienia jakichś swoich danych (np. loginu i hasła do konta na Facebooku czy Twitterze). Możliwości jest naprawdę wiele… Cztery: smartfon (lub rzadziej tablet) możemy zgubić lub może on zostać nam skradziony. Jeśli nie posiadamy dobrego oprogramowania zabezpieczającego, możemy tylko zgłosić kradzież policjantom oraz… zablokować kartę SIM u operatora. A jeśli mamy apkę zabezpieczającą? Być może uda się odzyskać skradziony/zgubiony sprzęt lub chociaż uda się nam usunąć z niego wartościowe dane, które tym samym nie wpadną w ręce osób niepowołanych. Przynajmniej mamy taką szansę. Pięć: żyjemy w czasach, w których prawie ze wszystkich stron atakuje nas (najczęściej nachalny) marketing. Wszyscy chcą nam coś sprzedać, a już na pewno pożądają naszych pieniędzy. Dlatego też możemy liczyć zarówno na telefony od

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 ESET MOBILE SECURITY ROŚNIE W SIŁĘ

wszelakiej maści akwizytorów, jak i na niechciane wiadomości (spam) wysyłane do nas przeróżnymi kanałami – również za pośrednictwem wiadomości SMS i MMS, nie tylko e-mailem. Piszę to wszystko nie bez kozery, ponieważ testując szereg apek zabezpieczających, odnotowałem pewien trend rysujący się w aktualnie udostępnianych na rynku produktach. Otóż szanujący się producenci oprogramowania ochronnego zaprzestają produkcji „czystych” antywirusów. Tego rodzaju oprogramowanie nie sprzedaje się najlepiej. Coraz częściej apka ochronna to nie tylko antywirus, ale również (a może przede wszystkim) także ochrona naszej prywatności, ochrona przed wszelakiej maści spamem oraz tzw. funkcje antyzłodziejskie czy też przeciw kradzieży. Ten ostatni termin jest nieco mylący. Wszak nie wymyślono jeszcze apki, która skutecznie obroni nasze urządzonko przed klasyczną kradzieżą, ale wiodący producenci dodają do swoich apek funkcje, które (najczęściej w powiązaniu ze specjalnie przygotowaną witryną internetową) umożliwiają nam odszukanie urządzenia, jego zablokowanie, zdalne skasowanie przechowywanych na nim danych itd. Coraz częściej pojawia się w tego typu aplikacjach, tzw. filtr połączeń i wiadomości. Żeby przekonać się, jak wysoce użyteczne jest tego typu narzędzie, trzeba po prostu zacząć tego używać! Oto dzwoni do nas po raz n-ty pan handlowiec i proponuje (coraz bardziej natarczywie) inwestycję naszych środków płatniczych w diamenty. Albo po raz kolejny dzwoni pani od operatora X i nagabuje nas, żebyśmy zmienili dostawcę usług, pomimo że obecnie jesteśmy z nich zadowoleni, albo dostajemy SMS-a, który powiadamia nas, że coś tam niby wygraliśmy i podany kod musimy przesłać na numer 7xxxx celem otrzymania wskazówek dotyczących odebrania tej niezwykle wspaniałej nagrody. Po jakimś czasie zaczynamy mieć dość. Nerwowo odrzucamy połączenia, kasujemy śmieciowe wiadomości, za każdym razem otrzymując coraz to większą dawkę adrenaliny. Tylko po co? Nie lepiej po prostu dodać do czarnej listy numer telefonu czy też numer, z którego otrzymujemy denerwujące wiadomości? A gdy numer się nie identyfikuje, a nasz operator nie daje możliwości blokowania tego typu połączeń w ramach zarządzania naszym kontem? Cóż, szanująca się apka ochronna umożliwi nam zablokowanie połączeń przychodzących od anonimów i po temacie.

22 Odrobina prywaty Zwierzę się Wam, że osobiście nie miałem okazji spotkać prawdziwego wirusa na Androida. Mam tu na myśli wirusa zawartego w aplikacji, którą chciałem zainstalować na swoim urządzeniu, czy też którą by mi ktoś podesłał, licząc na to, że ją zainstaluję. Wychodzę jednak z założenia, że ochrona przed tego rodzaju zagrożeniem zapewne mi nie zaszkodzi, jeśli tylko mogę ją mieć i jej obecność nie wpływa negatywnie na pracę mojego smartfonu. Najbardziej jednak lubię dobrze działający filtr połączeń i wiadomości oraz automatyczną ochronę przed spreparowanymi witrynami internetowymi – na smartfonie nie zawsze identyfikuje się takie witryny tak prosto, jak na stacjonarnej, komputerowej przeglądarce www. W zasadzie warto mieć tego typu aplikację tylko z tych powodów. Ale jeśli oferuje ona coś więcej i jej cena jest przystępna, to tym bardziej – dlaczego nie? 22 Czas na test! Od katowickiej firmy Dagma sp. z o.o. otrzymałem najnowszą aplikację ochronną firmy ESET, a mianowicie ESET Mobile Security w wersji

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 ESET MOBILE SECURITY ROŚNIE W SIŁĘ

2.0.792.0-0, wraz z kluczem licencyjnym do pełnej, płatnej wersji, określanej jako Premium. Z czystej dziennikarskiej ciekawości zacząłem jednak od krótkiego sprawdzenia wersji darmowej, którą każdy może zainstalować bezpośrednio ze sklepu Google Play. Wersja darmowa oferuje po ochronę antywirusową oraz ograniczony, w porównaniu płatną wersją premium, zakres opcji typu „Anti-Theft”, czyli modnych obecnie funkcji zabezpieczeń na wypadek kradzieży lub zagubienia naszego cacka z Androidem. W wersji darmowej nie są natomiast dostępne takie funkcje: jak filtr połączeń i SMS-ów lub audyt poziomu zabezpieczeń. W wersji darmowej nie jest też dostępna automatyczna aktualizacja baz danych o zagrożeniach – trzeba tę aktualizację przeprowadzać samodzielnie, a więc jest to czynność, która wymaga od użytkownika pewnej samodyscypliny – jeśli zapomnimy o konieczności aktualizacji baz danych zagrożeń, to po prostu aplikacja nie będzie mogła rozpoznać najnowszego złośliwego oprogramowania. Pomijając ten detal, jak na wersję darmową nie jest najgorzej – konkurencja najczęściej oferuje jedynie prostą ochronę antywirusową. Z drugiej strony wspomniany brak automatycznej aktualizacji bazy danych o zagrożeniach w wersji darmowej uważam jednak za istotny minus. Zupełnie inaczej przestawia się sytuacja w przypadku wersji płatnej, określanej przez producenta Premium. Licencja tej wersji umożliwia wykorzystanie pełnej mocy tej aplikacji i muszę przyznać, że pod wieloma względami nowa edycja ESET-a stanowi poważny krok naprzód w stosunku do wersji 1.x. Oto najważniejsze cechy ESET Mobile Security for Android w wersji 2.x, na które powinniśmy zwrócić uwagę: Nowa, rozszerzona ochrona antywirusowa, pozwalająca na zwalczanie zarówno znanych, jak i jeszcze nierozpoznanych zagrożeń niesionych przez tzw. złośliwe oprogramowanie tworzone przez cyberprzestępców z myślą o Androidzie. Ponadto w tej wersji można wybrać jeden z trzech poziomów precyzji skanowania antywirusowego (szybkie, inteligentne, głębokie). Wybór poziomu skanowania wpływa na obciążenie systemu i samego urządzenia. Wiodący producenci oprogramowania antywirusowego coraz częściej udostępniają możliwość korzystania nie tylko z aktualizacji baz

antywirusowych, ale również ze wsparcia procesu ochrony antywirusowej, za pośrednictwem specjalnej tzw. chmury obliczeniowej. Nie inaczej rzeczy mają się w przypadku ESET Mobile Security for Android – użytkownik ma możliwość wyrażenia zgody na korzystanie przez aplikację z ESET Live Grid, czyli właśnie rozwiązania bazującego na chmurze (oczywiście korzystanie z tego typu rozwiązania wymaga połączenia z internetem). Dzięki temu aplikacja może reagować na najnowsze zagrożenia, które dopiero co zostały rozpoznane i ich opisy nie są jeszcze dostępne w tradycyjnej bazie zagrożeń do pobrania w formie aktualizacji bazy dla użytkowników. Zastosowanie tzw. kreatorów (ang. wizard) zarówno do konfiguracji samej aplikacji (ang. Startup Wizard), jak i konfiguracji opcji antyzłodziejskich (ang. Anti-Theft). Spolszczony i poprawiony interfejs użytkownika. To jest oczywiście kwestia gustu, niemniej nowy UI aplikacji przypadł mi do gustu od samego początku – jest jasny, przejrzysty, umożliwia relatywnie łatwe dotarcie do bogatych funkcji aplikacji, no i… jest spolszczony, co dla wielu użytkowników może mieć znaczenie. Dużą zaletą jest także obsługa tabletów – interfejs użytkownika automatycznie dostosowuje się do tej klasy urządzeń i wygląda to naprawdę dobrze. Jak już wspominałem, obecnie odnotowujemy trend tworzenia coraz bardziej rozbudowanych aplikacji ochronnych dla Androida. W zasadzie aplikacja będąca samym antywirusem traci powoli rację bytu. W drugim wydaniu ESET Mobile Security for Android w wersji Premium dodatkowe funkcje bezpieczeństwa to: Filtr SMS-ów i połączeń – przyznam, że jest to moja ulubiona funkcja tego typu aplikacji i w zasadzie prywatnie dzielę je obecnie na takie, które ten filtr posiadają oraz pozostałe. Zupełnie poważnie – o ile wielu z Was ma szansę korzystać z telefonu z Androidem i nie spotkać jednego wirusa czy tzw. trojana przez lata, o tyle zapewne większości z Was przydarzają się sytuacje, kiedy to wydzwania do Was akwizytor (i to w najmniej oczekiwanym momencie) lub ktoś zasypuje Was SMS-ami, zawierającymi wszelakie oferty, prośby o udział we wszelakiej maści konkursach czy nawet rozmaite próby wyłudzenia pieniędzy itd. Może też się zdarzyć, że operator telefoniczny nie udostępnia

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 ESET MOBILE SECURITY ROŚNIE W SIŁĘ

funkcji zablokowania przychodzących połączeń od nieidentyfikujących się abonentów. We wszystkich tych przypadkach filtr SMS-ów i połączeń staje się narzędziem oszczędzającym czas i nerwy. Ciekawostkę stanowi fakt, że możemy określić nie tylko co i od jakiego nadawcy będzie blokowane, ale również kiedy blokada będzie aktywna. Dzięki temu pewne rodzaje połączeń lub SMS-ów mogą być np. blokowane jedynie nocą lub w określone dni itd. Oprócz połączeń przychodzących możemy również blokować połączenia wychodzące. Istnieje również możliwość przeglądania historii zablokowanych połączeń, co bywa nader użyteczne. Reasumując: w ESET Mobile Security for Android ten filtr jest dostępny i naprawdę działa, za co należy się duży plus Autorom. Rozszerzona ochrona przed wyłudzaniem danych (ang. phishing) – nowy ESET zapewnia ochronę przez atakami polegającymi na wyłudzaniu poufnych informacji od użytkowników i nie ogranicza się tu wyłącznie do ochrony przed podrobionymi witrynami – ochrona dotyczy również wiadomości SMS, skanowanych kodów QR czy też linków do witryn www. Warto zauważyć, że ochrona przed wyławianiem danych wspiera obecnie nie tylko domyślną przeglądarkę dostarczaną wraz z systemem Android, ale również Google Chrome. Nie są natomiast obsługiwane m.in. przeglądarki: Firefox, Opera Mini czy Dolphin Browser. Ochrona antyzłodziejska (ang. Anti-Theft) – o tym wspominałem już kilka razy. W przypadku ESET Mobile Security for Android możliwa jest m.in. ochrona przed zmianą karty SIM na inną (w przypadku dokonania przez osobę niepowołaną wymiany karty SIM, na inną, nie zapamiętaną wcześniej jako dozwolona, urządzenie wyśle automatycznie wiadomości SMS informujące o wymianie karty SIM na listę tzw. zaufanych odbiorców, którą wcześniej definiujemy w konfiguracji zabezpieczeń. Istnieje tu również możliwość włączenia obsługi tzw. poleceń SMS. Dostępne są cztery polecenia: lock – blokuje urządzenie, siren – włącza „syrenę alarmową”, dzięki czemu można namierzyć urządzenie, o ile znajduje się ono w pobliżu, find – zwraca współrzędne GPS poszukiwanego urządzenia, wipe – pozwala na wykasowanie istotnych danych z urządzenia oraz włożonych do niego nośników wymiennych (najczęściej kart pamięci).

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 ESET MOBILE SECURITY ROŚNIE W SIŁĘ

Po aktywowaniu tej opcji polecenie możemy wysłać z dowolnego innego urządzenia obsługującego wysyłanie SMS-ów. Oczywiście, jeśli wcześniej zostaliśmy poinformowani o nieautoryzowanej wymianie karty SIM, to polecenia musimy kierować na numer telefonu przypisany do aktualnie aktywnej karty. Treść SMS-a z wysyłanym przez nas poleceniem powinna być tworzona według schematu: eset polecenie hasło czyli np. eset siren alamakota (Bardzo, ale to bardzo Was proszę, nie używajcie podanego tu przeze mnie hasła – to tylko przykład i wszyscy już je poznali, bo czytali ten tekst). W haśle rozróżniane są małe oraz duże litery i musi być ono podane dokładnie w takiej formie, w jakiej zostało zdefiniowane przez nas w trakcie konfiguracji zabezpieczeń antyzłodziejskich. Oczywiście, jeżeli nie zapamiętamy tego hasła, skuteczne wysłanie polecenia do naszego urządzenia nie będzie możliwe – bez podania hasła lub gdy hasło jest nieprawidłowe, polecenie zostanie po prostu zignorowane. Audyt zabezpieczeń – jest bez wątpienia bardzo ciekawą funkcją aplikacji ESET mobile Security for Android. Funkcje audytu zabepieczeń podzielone są na dwie grupy. Pierwszą z nich stanowi monitorowanie parametrów samego systemu i urządzenia. W panelu konfiguracyjnym tej funkcji możemy zdefiniować parametry podlegające audytowi. Do parametrów tych należą: • stan sieci Wi-Fi, • zajętość pamięci systemowej, • roaming danych, • roaming połączeń, • możliwość instalacji aplikacji pochodzących z nieznanych źródeł (czyli z pominięciem sklepu Google Play), • tryb debugowania. Drugą grupą funkcji związanych z audytowaniem bezpieczeństwa jest audyt zainstalowanych w systemie aplikacji. Funkcja ta będzie zgłaszać użytkownikowi aplikacje, które korzystają z potencjalnie niebezpiecznych funkcji systemu, takich jak: korzystanie z płatnych usług sieci telefonicznej, śledzenie bieżącej lokalizacji, zbieranie informacji o tożsamości, dostęp do wiadomości czy też kontaktów użytkownika. Sprawdzając listę zainstalowanych aplikacji, które korzystają z ww. funkcji, możemy ewentualne zdecydować o usunięciu danej aplikacji.

22 Inne zabezpieczenia Ważnym elementem bezpieczeństwa aplikacji ESET Mobile Security for Android jest tzw. hasło zabezpieczeń, które definiujemy, rozpoczynając konfigurowanie dostępnych zabezpieczeń. Ciekawe jest to, że nawet jeśli z czasem zapomnimy, jakie hasło ustawiliśmy, a mamy zdefiniowaną listę zaufanych odbiorców, możemy wysłać polecenie zresetowania aktualnie ustawionego hasła, korzystając z komórki, której numer zdefiniowaliśmy na liście zaufanych odbiorców. Polecenie takie przesyłamy SMS-em, którego treść zawiera następujące słowa: eset remote rest W wyniku działania polecenia aktualne hasło zostanie zresetowane i możemy zdefiniować nowe hasło. Jeśli nie mieliśmy zdefiniowanych zaufanych odbiorców, cóż, mamy pecha – w przypadku zablokowania urządzenia pomoże nam tylko pełny wipe urządzenia, a co za tym idzie utrata danych i konfiguracji. 22 Podsumowanie Po kilku tygodniach testowania aplikacji ESET Mobile Security for Android 2.0 nie stwierdziłem negatywnego wpływu aplikacji na działanie smartfonu, a w szczególności irytujących zacięć czy utraty stabilności systemu i aplikacji. Natomiast dwukrotnie zdarzyła mi się awaria samej aplikacji, zakończona standardowym komunikatem „Niestety, aplikacja Mobile Security & Antivirus została zatrzymana”. Faktem jest, że pod koniec testu ukazała się aktualizacja aplikacji, po której nie wystąpił tego rodzaju problem. Cóż, w chwili, gdy rozpoczynałem testy, aplikacja była nowością i jest zupełnie naturalne, że mogła zawierać jakieś błędy. Niemniej uważam, że produkt firmy ESET ma spory potencjał i już dziś może konkurować ze ścisłą czołówką w najwyższej klasie aplikacji ochronnych dla Androida. W niezależnych testach AV-Test ESET Mobile Security for Android otrzymał we wrześniu 2013 (najnowsze dane udostępnione w trakcie pisania tego tekstu) wysoką ocenę – 99,4%, gdzie jakość ochrony oceniono na 5,5 na 6 możliwych punktów, a ogólną użyteczność na 6 punktów na 6 możliwych. Zachęcam do przetestowania aplikacji tym bardziej, że zarówno wersja darmowa, jak i płatna są dostępne bezpośrednio ze sklepu Google Play.

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 CPU Z

MICHAŁ MYNARSKI

CPU Z

22 Wzorowa diagnostyka Konfiguracji podzespołów w Androidzie w tym momencie mamy naprawdę szeroki wybór. Liczba procesorów, GPU i SoC-ów przyprawia o ból głowy niejednego fachowca i maniaka technologii, dlatego wiele osób szuka programów diagnostycznych, które jednoznacznie określą, co ich smartfon ma pod maską (szczególnie gdy specyfikacje podawane w dokumentacji przez producentów są błędne tak jak w przypadku Xperii P).

z jakiego ISA korzysta, ile ma rdzeni i jakie taktowanie ma każdy z nich w danym momencie. Dowiemy się, jaki mamy system i jaki kernel, czy mamy prawa ROOT-a, ile posiadamy RAM-u i ile jest go dostępnego. Program prezentuje również odczyty z sensorów – od napięcia baterii poprzez temperaturę, na danych z akcelerometru kończąc.

CPU-Z to niewielka aplikacja, którą instaluję na każdym testowanym przeze mnie sprzęcie, gdyż zbiera w jednym miejscu wszystko to, co producenci w swoich nakładkach rozsiewają wzdłuż całego systemu. Programik pokaże nam, jaki procesor jest wewnątrz naszego smartfona, w jakiej architekturze został wykonany,

CPU-Z to świetny wybór nie tylko dla recenzentów i testerów sprzętu, ale przede wszystkim dla ludzi dłubiących w swoich urządzeniach, spędzających dużo czasu na ROOT-owaniu i wgrywaniu nowych ROM-ów. Dzięki tej aplikacji szybko sprawdzą, czy wszystko to, co zainstalowali, przynajmniej na papierku spełnia ich oczekiwania.

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 VINTIQUE£

VINTIQUE

MICHAŁ MYNARSKI

Od dawna na łamach Android Magazine nie dawałem ujścia moim hipstersko-fotograficznym zapędom. Główną przyczyną tego stanu rzeczy był wypracowany zestaw narzędzi do edytowania i wrzucania zdjęć na Instagram. Można rzec, że pod tym względem popadłem w rutynę i marazm. Do momentu. Przyznam się bez bicia, że profil twórców tej aplikacji, GMY, śledzę od początku mojej egzystencji na Instagramie, czyli na długo przed premierą programu na Google Play. Byłem pod wrażeniem i zazdrościłem posiadaczom sprzętu z iOS-em, że mogą z niej korzystać, bo wydawała się łatwo przerabiać zdjęcia w sposób, którego SnapSeed nie potrafił. Gdy wreszcie aplikacja pojawiła się w sklepie Androida, zakupiłem ją bez mrugnięcia okiem (tak, wtedy jeszcze była płatna). I jestem z niej naprawdę zadowolony. Vintique wbrew pozorom bawi się przede wszystkim kolorami, a filtry takie jak Rainbow mówią same za siebie. Mamy szeroki dostęp predefiniowanych przeróbek, których sterujemy natężeniem (od 0 do 1). Przy czym korzystanie z maksymalnej wartości zmienia nasze zdjęcie nie do poznania (tylko do Krakowa, hehe). Każdy z tych filtrów możemy również edytować, włączając lub wyłączając jego efekty. Np. w Vintage będą to różnego koloru tekstury, a w innych podrasowany kontrast czy jasność.

Oczywiście mamy też dostęp do podstawowych edycji, bez których żaden program tego typu nie mógłby się obejść. Możemy pobawić się kontrastem, nasyceniem, jasnością, odcieniem barw itp. Ciekawie prezentują się tekstury, dzięki którym możemy „zniszczyć” lub prześwietlić nasze zdjęcie na naprawdę dużo sposobów. Na koniec określamy rodzaj winiety i możemy eksportować zdjęcie do pliku lub bezpośrednio do innej aplikacji. Tym, którzy jednak nie będą zadowoleni z dostępnych filtrów, twórcy oferują z poziomu aplikacji dokupienie zestawu kolejnych 23 za 2,99 zł. Jedynym, ale dość poważnym mankamentem Vintique jest brak podglądu zmian w czasie rzeczywistym. P r ze s u w a j ą c suwak w celu określenia siły danej edycji system przelicza ją pod osłoną informacyjnego okienka i serwuje nam gotowy obrazek. To dość kuriozalne, że twórcy nie zrobili tego bardziej płynnie. Snapseed umożliwiał coś takiego nawet na urządzeniach takich jak Desire, a GMY serwuje program dłużej myślący nawet na HTC One (Snapdragon 600!). Aplikacja nie wspiera również trybu poziomego, co przy programie do edycji zdjęć jest dość żenujące. Pomimo tego każdemu fanowi amatorskiej, mobilnej fotografii polecam inwestycję w tę aplikację – nie zawiedzie się. Na pewno będzie mógł dzięki niej wprowadzić trochę więcej hipsteryzmu do swojej galerii na Instagramie.

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 WARSZAWA 19115 NA ANDROIDZIE!

KRZYSZTOF MŁYNARSKI

WARSZAWA 19115 NA ANDROIDZIE! Dynamiczny rozwój Warszawy ma teraz również swoje oficjalne odbicie na naszej ulubionej platformie. Władze Warszawy stworzyły specjalne Centrum Kontaktu z Mieszkańcami, którego zadaniem jest przyjmowanie zgłoszeń dotyczących wszelakich awarii i niedogodności na terenie miasta, przez 24/7. Jednym z elementów tego projektu jest udostępnienie w sklepie Google Play darmowej aplikacji „Warszawa 19115”, która umożliwia dokonywanie zgłoszeń online (wraz z przesyłaniem zdjęć wykonanych smartfonem). Warto tu odnotować, że w chwili obecnej jesteśmy wyróżnieni – mobilna aplikacja dostępna jest wyłącznie na naszą platformę! W oficjalnym opisie aplikacji czytamy: „Widzisz dziurę w drodze, uszkodzony sygnalizator świetlny lub powalone drzewo. Ten lub inny problem dotyczący funkcjonowania miasta możesz teraz zgłosić w 3 prostych krokach dzięki aplikacji mobilnej Warszawa 19115. Aplikacja mobilna Warszawa 19115 to szybki i łatwy sposób zgłoszenia problemu lub awarii. Umożliwia w trzech krokach wysłanie do Urzędu Miasta zgłoszenia interwencyjnego. Wystarczy zrobić zdjęcie, wskazać miejsce zdarzenia i dodać jego opis. Po wysłaniu zgłoszenia otrzymasz potwierdzenie. Zgłoszenia trafiają do miejskiego centrum kontaktu Warszawa 19115, skąd przekazywane są do realizacji. Aplikacja działa w oparciu o nawigację GPS, wymaga także stałej łączności z internetem.” W praktyce instalacja aplikacji jest dziecinnie prosta i nie powinna dla nikogo stanowić problemu. Po uruchomieniu aplikacji pojawia nam się ekran startowy, zawierający tylko dwie opcje do wyboru. Po lewej stronie mamy dostęp do menu aplikacji, które umożliwia wprowadzenie swoich danych osobowych: imienia, nazwiska, numeru telefonu i adresu e-mail. Ponad polami umożliwiającymi podanie tych danych znajduje się opcja wyrażenia zgody na ich przetwarzanie. Jest to czynność całkowicie dobrowolna i wyraźnie nie ma obowiązku

ich podawania. Z menu wychodzimy przyciskiem powrotu naszego urządzenia. Po prawej stronie ekranu startowego widnieje przycisk „START”, umożliwiający przejście do pierwszego kroku zgłoszenia, którym jest wykonanie fotografii zgłaszanej usterki – np. dziury w jezdni czy też zapchanej studzienki kanalizacyjnej – czegokolwiek, co pragniemy zgłosić. W tym kroku mamy dwie możliwości: można zrobić zdjęcie (aplikacja proponuje wybranie w tym celu narzędzia, którym będziemy fotografować – może to być dostarczana wraz z Androidem aplikacja „Aparat” lub też inna aplikacja korzystająca

11-12/2013 2 OPROGRAMOWANIE 2 WARSZAWA 19115 NA ANDROIDZIE!

z aparatu, jeśli takowe są zainstalowane w systemie. Można też wybrać gotowe zdjęcie przechowywane w galerii naszego urządzenia. Po wybraniu (zrobieniu) zdjęcia przechodzimy do następnego kroku, używając przycisku „DALEJ”. Tutaj należy określić miejsce, którego dotyczy zgłoszenie. Oczywiście lokalizacja może zostać pobrana automatycznie z wbudowanego odbiornika GPS, można ją też określić, wpisując konkretny adres w polu wyszukiwania znajdującego się nad widokiem mapy. Tu mała uwaga: jeśli korzystamy z opcji GPS, to na mapie pojawi się mały, granatowy punkt, określający naszą lokalizację. Żeby zatwierdzić lokalizację, należy puknąć w mały pomarańczowy kwadracik z czarną strzałką, zlokalizowany w lewym dolnym rogu obrazu mapy. Wówczas w polu wyszukiwania nad mapą pojawi się adres miejsca, w którym się znajdujemy. Jeśli adres jest nieprawidłowy, możemy go oczywiście poprawić. Przejście do następnego kroku (również przy użyciu przycisku „DALEJ”) otwiera edytor, w którym należy podać opis dotyczący naszego zgłoszenia. Oczywiście im precyzyjniej określimy, o co nam chodzi, tym bardziej użyteczne będzie nasze zgłoszenie. Po zatwierdzeniu opisu przyciskiem „DALEJ” zostanie wyświetlone podsumowanie wszystkich trzech kroków. Jeśli po lewej stronie żadnego z nich nie widzimy czerwonego symbolu „X”, to znaczy, że wszystko poszło dobrze i możemy wysłać zgłoszenie, używając przycisku „WYŚLIJ”. Można też zrezygnować z wysłania zgłoszenia, używając przycisku „Anuluj”. Będzie tu wymagane dodatkowe potwierdzenie, że chcemy zrezygnować z dokonania zgłoszenia. Jeśli, korzystając z menu aplikacji, podaliśmy swój adres e-mail (i/lub numer telefonu), to otrzymamy potwierdzenie przyjęcia naszego zgłoszenia podpisane przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy. Każde zgłoszenie opatrywane jest stosownym numerem sprawy, który to numer może zostać wykorzystany do sprawdzenia statusu jej załatwienia za pośrednictwem witryny: http://warszawa19115.pl/web/portal/sprawdz-status Testując aplikację „Warszawa 19115”, używałem wersji 1.0.6. Aplikacja działa szybko i sprawnie – ani razu nie miałem z nią jakichkolwiek problemów. Myślę, że mogę ją śmiało polecić wszystkim warszawiakom korzystającym z Androida.

5/2013 2 MUZYKA 2 CAŁA MUZYKA GRA Z WIMP

11-12/2013 2 MUZYKA 2 CAŁA MUZYKA GRA Z WIMP

CAŁA CAŁAMUZYKA MUZYKA

JAROSŁAW JAROSŁAW CAŁA CAŁA GRA Z

22 Justin Timberlake – The 2 Waglewski, Fisz, Emade 20/20 Experience – Matka, Syn, Bóg

2 2Depeche – Delta 2 Robert Mode Glasper ExpeMachine riment – Black Radio 2

Nowy album Justina totojedRodzina Waglewskich jena z takich pozycji, której abden z najjaśniejszych punktów solutnie nie mogliśmy przena mapie polskiej sceny muzyczw tym jeśli numerze iMaga nej.oczyć Oczywiście, bralibyśmy nie jesteśmy w tej podi sądzę, uwagęże liczbę sprzedanych jedyni. płytkwestii każdego z projektów wydanych przez trio. Jak to jest możliwe? ten człowiek to wszystOjciec Wojciech, możnaJak śmiało powiedzieć, otrzyko robi? Niech ktoś mi to wytłumaczy, proszę, bo jeśli mał już status legendy polskiego rocka, tworząc wspasięzespół nie mylę, to Voo. mamy do czynienia z niezłym fenomeniały Voo Równie utalentowanych synów nem. Zacznijmy od tego, że swoją muzyczną karierę Fisza oraz Emade można z kolei uznać za weteranów zaczynał w hip-hopowej. boysbandzie, Można co nie jest łatwym że startem polskiej sceny zauważyć, wiele i nie przypominam sobie, żeby ktoś po takim starcie ich dzieli, jednak jedna rzecz, która ich łączy, jest tak był w tym miejscu, gdzie teraz jest JT. się Kolejna sprapotężna, że wszystkie różnice przestają liczyć. Miwa to intensywność albumów, jaką Szanowny Pan łość do muzyki, do bardzo dobrej muzyki, co doskonaTimberlake raczył nas obdarzyć w ciągu„Matka, 15 lat, aSyn, jest le słychać w nowym, wspólnym projekcie ichOd aż 3, słownie: trzy. Dodajmy,albumu że na ten„Męska nowy kazał Bóg”. ostatniego wspólnego muwszystkim czekać 7 lat! Na koniec najgorsze, i to już zyka” minęło już 5 lat, a świetne recenzje oraz platyjest duża przesada,że jaknatylko mojakrążku kobieta na mogły sugerować, jednym ta zobaczy historia bądź usłyszy Justina, mówi „O! Mój drugi chłopak”. się nie skończy. „Matka, Syn, Bóg” to od samego pochciałoby się powiedzieć, ale odpowiedź czątku„WTF?!” wspólnie przemyślany projekt, każdy z rodziny jest w sumie prosta. Ten koleś robi świetną muzyzajmuje się na nim dokładnie tym, w czym jest najlepdobrzeról wygląda, a do tego ma w sobie „coś” – szy.kę, Podział jest idealny – ojciec zajął siętowarstwą strasznieFisz proste, prawda? Patrząc The muzyczną, odpowiedzialny jest na za tracklistę teksty, a pro20/20 Experience możemy sięwczuć trochę oszukadukcja przypadła Emade. Tylko taki sposób można ni, po 7 latach czekania dostajemy tylko 10 numepołączyć niesamowicie uzdolnione indywidualności rów. Jednak jak tylko przesłuchamy całyEfektem materiał,jest to i mocne charaktery rodziny Waglewskich. szybko zorientujemy w tych 10 numerach jest wspaniały album, który się, jestżewyjątkowo spójny i przewięcejW dobrej muzyki niż wsłychać, niejednym myślany. każdym numerze jak30-numerodużo pracy wym albumie. Kluczem jest czas i to, w jaki sposób musieli w ten projekt włożyć jego twórcy. Wyczucie jest on w każdym Żadnej muzyki w zagospodarowany połączeniu z trudnymi, ale utworze. niezwykle trafnudy i żadnego zbędnego przeciągania, nawet wtenymi tekstami i to wszystko wyprodukowane na najdy, gdy numer ma 8taka minut. Każdy utwór swego rowyższym poziomie, reklama chybatowystarczy. dzaju odyseja muzyczna, która co chwilę przenosi Słuchając każdego z 13 utworów zawartych na tym nas w inny gatunek i inne czasy, ale finalnie albumie, myślałem o tym, jak bardzo osłuchanątworzy rodzijedną fajną całość. Mile zaskoczył uśpiony w ostatną są Waglewscy. Rock, blues, jazz, folk – to wszystko nich czasach Timbaland, który dużejW mierze przymożemy usłyszeć na „Matka, Syn,wBóg”. tych aranczyniłporuszane się do tego,są jaktrudne ten album brzmi, ale ważne na szczężacjach tematy, które są ście to nie jest ten typowy Timbaland, jakiego znamy. w życiu każdego mężczyzny, bo właśnie taką bardzo Myślę, że połączenie i muzycznych zdolności męską muzykę tworzą sił Waglewscy. Pozwólcie, żetych zadwóch panów to najlepsze, co mogło trafić się każdekończę cytatem Wojciecha Waglewskiego, który idealz nich. strony„Po wokalnej Justin inic się nie zmienie mu opisuje toOd dzieło. ukończeniu przesłuchaniu nił, nadal jest czarujący, cukierkowy i w każdej całości nie mogliśmy oprzeć się wrażeniu, że sekunto najdzie pokazuje, jak bardzo czuje muzykę. Puenta może bardziej osobisty, najgłębszy i jednocześnie najprawbyć tylko jedna!biorąc Justin,pod prosimy częściej. dziwszy materiał, uwagę wszystko to, czehttp://wimp.pl/album/19297304 go dokonaliśmy do tej pory”.

Nigdy w historii działu Niewcześniej trudno nie zauważyć, „Cała Muzyka” wybórjest albumów do że czarna muzyka mi baropisania na nowy nie przydzo bliska i nienumer ukrywam, że szedł tak łatwo. W tym miesiącu mógłbym do każdego numeru po prostu nieopisywać dało się opisać czeiMagazine nie dwa, goś innego – te dwie pozycje były absolutnymi a cztery albumy z gatunku czarnej muzyki.pewniaNawet kami. Tak samo jak na nowy krążek Justina Timberlake, jakby iMagazine był tygodnikiem, a nie miesięczniwszyscy również na kolejną, trzynastą jużilości płykiem, nieczekali miałbym problemu ze znalezieniem tę DepechedoMode zatytułowaną Delta Machine. godnego opisania materiału. Jednak takieTrzeba perełprzyznać, że po 33 latach na scenie brytyjska grupa nie ki jak nowy album takiego mistrza jak Robert Glamusi już nic udowadniać. Każdauwagę z wcześniejszych płyt sper zasługują na wyjątkową i za nic w świebyła dobra, oczywiście były temożliwości lepsze i te gorsze, ale najcie nie mogłem pominąć podzielenia ważniejsze, że wszystkie trzymały poziom. Dlatego każsię nim z Wami. dy, czekając Delta Machine, bał się, czyalbumy, dorobekktóDM Czasamina zdarzają się w życiu takie nie zostaniesię naruszony czymś ponas. prostu słabym, a tego re wydają stworzone dla Takie odczucie wielu by nie przeżyło.„Black Najnowszy album to swemam fanów podczas słuchania Radio 2”. Tak jakgo rodzaju podsumowanie tych wielu lat na scenie i tej by Robert Glasper podczas tworzenia tego projektu drogi, jaką „Jarek, przebyli to podla świecie muzyki, ciąglenie szukając pomyślał: Ciebie”. Robercie, wiem czegoś nowego. Mamy klasyczne Depeche, gdzie żywe jak mogę się odwdzięczyć. Dziękuję bardzo! „Black instrumenty tworzą ten charakterystyczny Radio 2” to przepiękny przegląd czarnej melancholijmuzyki, pony klimat, ale również takie, którymi fascynuje się świat kazanie wszystkiego, co w niej najpiękniejsze. Konmuzyki klubowej. W jednym numerze potrafią przenieść tynuacja eksperymentu, który Glasperowi przyniósł nas do nieba, tylko po to, żeby później wskrzesić do nagrodę Grammy w kategorii najlepszy albumnas R&B. żywych za pomocą basu rodem z dub-stepu. Jeśli pierwsze czarne radio zasłużyło naOczywiście Grammy, w tym wszystkim nie pozwalają zapomnieć nam o swoich to druga część zasługuje na zebranie wszystkich wszystkich syntezatorach, które co chwilę łączą te dwa statuetek, przetopienie ich i stworzenie jednej olwcześniej wspomniane światy. Niesłychane, jak świetbrzymiej. Jak zobaczyłem listę gości, którzy biorą nie udało się cudownej połączyć tak odległeradiowej, bieguny. Świetnie do udział w tej audycji to dosłowtegougięły stopnia, to nogi właśnie spójność jest jednym z najnie miżesię w kolanach. Każdy z głosów większych plusówniepowtarzalny Delta Machine. i powalający, nie jest niezwykły, Uwielbiam właśnie płyty, gdzie każdytaki numer jest wiem jak udało się takie Glasperowi zebrać skład, równy i mimomu że za nieto. maZebranie tu turbo hitu, to jako całość ale chwała takich głosów to słujedcha się tego rewelacyjnie. Wszystko za sprawą tego, że no, ale połączenie tego wszystkiego w całość? To nie słabych porównywalne kompozycji, a w zkażdej można znaleźć już ma wyzwanie postawieniem nogi coś nowego, chociaż czasami trzeba tego przesłuchać na Księżycu. Udało się i to jak… Gdyby każdy z 16 trzynaście razy. Może na początku nie do końca utworów znalazł się dlatego oddzielnie na albumie danego byłem przekonany cobyłaby do tej płyty, ale to właśnie takiwyrowykonawcy, to już świetna płyta. Teraz dzaj muzyki, której poświęcić więcej Najleobraźcie sobie 16trzeba idealnych ścieżek naczasu. jednym alpiej ten czas zarezerwować tylko dla siebie i koniecznie bumie – to tylko pokazuje, jak doskonałym eksperyw tym czasie ze Radio sobą słuchawki. Te dwa czynnimentem jest mieć „Black 2”. Zakładam słuchawki ki pozwalają zatonąć wdźwięku dźwiękach, jakie brytyjska grui już przy pierwszym zamykam oczy. Mija pa przygotowała dla słuchaczy. tylko nadzieję, 1h17m53s, a ja dopiero wtedy Miejmy otwieram je tylko po ze ostatni numer „Goodbye” nie oznacza końca, a raczej to, żeby znaleźć przycisk repeat. – „Do zobaczenia”. http://wimp.pl/album/19357872

11-12/2013 2 PORADY 2 ANDROID Z BOMBKAMI – ODPICUJ SWÓJ TELEFON NA ŚWIĘTA

MICHAŁ BRZEZIŃSKI

ANDROID Z BOMBKAMI – ODPICUJ SWÓJ TELEFON NA ŚWIĘTA Świąteczny szał – niektórzy go nienawidzą, niektórzy uwielbiają, ale każdy chcąc nie chcąc musi przez to przechodzić. A skoro tak, to czemu by nie umilić sobie tego czasu najbardziej jak się da? Chociaż w temacie świątecznych wypieków za wiele nie doradzę, to z chęcią dam kilka wskazówek, co zrobić, aby telefon aż krzyczał „Święta!”.

Pierwszą (i oczywistą) rzeczą jest odpowiednia tapeta. Możemy znaleźć ciekawą grafikę w internecie, wykorzystać aplikacje z tapetami na każdą okazję (np. Zedge) lub zainstalować aplikację stworzoną specjalnie w celu dostarczania wigilijnej tapety (np. Animals Christmas Wallpaper). Ale nie oszukujmy się, statyczne tapety are so 2011. Z nimi telefon ledwie popiskuje, że idą święta. Prawdziwy fan Androida (który jednocześnie posiada porządny sprzęt)

na ten okres wyposaży swoje cudo techniki w tapetę animowaną. Na pierwszym miejscu jest bezsprzecznie Christmas HD, autorstwa DualBoot Games. Jeśli jesteś fanem żywych tapet i nie znasz DualBoot Games… nie jesteś fanem żywych tapet. Ten zespół wypuścił już kilka tego typu aplikacji i każda z nich jest najwyższej jakości. Christmas HD oferuje piękne trójwymiarowe animacje i dwie scenerie do wyboru (w tym jedna dodatkowo płatna). Wrażenie robi

11-12/2013 2 PORADY 2 ANDROID Z BOMBKAMI – ODPICUJ SWÓJ TELEFON NA ŚWIĘTA

możliwość dostosowania grafik – skarpety podpisane naszym imieniem, własne zdjęcie nad kominkiem, a to dopiero początek. Jedyną wadą aplikacji jest to, że jest płatna, ale jednocześnie – zdecydowanie warta swojej ceny. Poza tym święta to czas, gdy każdy staje się trochę hojniejszy. Ale jeśli czyjś budżet jest ograniczony, wybawieniem będzie Christmas Live Wallpaper Free lub Christmas 3D Live Wallpaper. Obydwie tapety to trójwymiarowe animacje obracającej się choinki, stworzonej z serii światełek. Chociaż podstawowa funkcjonalność obydwu propozycji jest podobna, to pierwsza z nich jest bardziej rozbudowana, pokazując odliczanie i inne gwiazdkopodobne animacje. Obydwie tapety są darmowe, więc czemu nie spróbować? Znajdzie się coś także dla wielbicieli krajobrazów – Snowfall Live Wallpaper. Widok na otulony śniegiem las prezentuje się naprawdę dobrze. Aplikacja w pełnej wersji umożliwia zmienianie się tapety w zależności od pory dnia, sporo opcji dostosowania wyglądu, a nawet przemykającego mikołaja! Na razie deweloper nie dodał grafik do rozdzielczości Full HD, przez co dla wielu osób ta propozycja może być skreślona na starcie. Dla pozostałych – polecam. Tapety tapetami, ale czas na odpicowanie podstawowej funkcji telefonu – dzwonienia. Sytuacja jest podobna do statycznych tapet: można ściągnąć plik bezpośrednio z internetu, skorzystać z aplikacji agregujących dzwonki lub wykorzystać specjalne programy. Wybór jest spory, samych aplikacji o nazwie „Christmas Ringtones” jest co najmniej 5. Łączy ich jedno: średniowieczny interfejs. Szkoda, ale z drugiej strony nie ma się co dziwić, w końcu te programy sięgają czasów, gdy naprawdę podstawowym środkiem do odpicowania telefonu była zmiana dzwonka. W czasie świąt na pewno znajdzie się trochę więcej czasu na granie na telefonie. Deweloperzy bardzo się starają, abyśmy ten czas poświęcili właśnie na ich produkt. Dla prawdziwych fanów świątecznej gorączki oczywiście najlepsze będą gry stworzone specjalnie pod ten okres. Niestety, większość z nich zdecydowanie skupia się na młodszych odbiorcach, gdzie poziom nie jest zbyt wyrafinowany, a głównym

11-12/2013 2 PORADY 2 ANDROID Z BOMBKAMI – ODPICUJ SWÓJ TELEFON NA ŚWIĘTA

zadaniem jest oczywiście pomoc mikołajowi lub jego elfom, np. Elf Adventure Christmas Free (z reklamami). Tytuł ten, podobnie jak 25 Days of Christmas Advent 13, opierają się na kalendarzu adwentowym, czyli kolejny poziom dostępny jest dopiero na następny dzień. Dobre ćwiczenie dla cierpliwości. W ten sam sposób działa to także w Angry Birds Seasons, czyli u przedstawiciela kolejnej kategorii gier – słynne tytuły ze specjalną świąteczną edycją. Angry Birds jednak aż tak bardzo nie uczą cierpliwości, ponieważ gdy ktoś nie chce czekać… może zapłacić za kolejne poziomy. Cut the Rope: Holiday Gift to po prostu kolejne poziomy w świątecznej atmosferze, z możliwością wysłania wirtualnych kartek. Nie można też nie wspomnieć o czymś z pogranicza tych dwóch kategorii gier: Talking Santa i Talking Santa Meets Ginger. Mówiący kot zrobił furorę wśród dzieci, więc czemu mikołaj miałby być gorszy? Możliwości jest jeszcze sporo, ale pozostałe są już bardziej specyficzne i np. zależą od używanych aplikacji. Większość z tych oferujących zewnętrzne skórki prawdopodobnie ma także wygląda dostosowany pod święta. Skórki do launcherów, klawiatur, ekranów blokady, a nawet dialerów sprawią, że nawet przez sekundę nie da się zapomnieć o świątecznym klimacie (co, mam nadzieję, będzie dobrą rzeczą).

Jeśli wszystkie powyższe sposoby nie wystarczą i efekt okaże się zbyt mało satysfakcjonujący, ostatnią deską ratunku jest nie „Android z bobkami”, ale androidowe bombki. Dead Zebra, popularny sklep z zabawkami w stylu google’owego robocika, jak co roku wydaje specjalną świąteczną edycję. Do wyboru jest androidowa bombka w kolorze czerwonym lub niebieskim, ewentualnie zestaw z 5 egzemplarzami w każdym z kolorów. Takie gadżety nie są tanie, a ich liczba jest ograniczona, ale przynajmniej od razu mamy pewność, czyja choinka w tym roku będzie najlepsza.

11-12/2013 2 PORADY 2 SZYKUJEMY SIĘ NA ŚWIĘTA Z ANDROIDEM!

MICHAŁ ZIELIŃSKI

SZYKUJEMY SIĘ NA ŚWIĘTA Z ANDROIDEM! Coraz bliżej święta, coraz bliżej święta… Wystawy sklepowe, reklamy oraz stacje radiowe nie pozwalają nam zapomnieć, że ten magiczny czas zbliża się wielkimi krokami. Warto się do niego porządnie przygotować, a pomoże w tym nasz najlepszy przyjaciel – Zielony Robot od Google. 22Organizacja czasu Załatwianie rzeczy na ostatnią chwilę jest idealnym przepisem na świąteczną porażkę. Idealnym zabezpieczeniem przed nią będzie najnowsza propozycja w dziale kalendarzy w Play Store – Cal. Aplikacja pochodzi od twórców świetnego Any.do, a pokrewieństwo widać nie tylko w nazwie dewelopera. Podobnie jak starszy brat, Cal jest utrzymany w iście minimalistycznym stylu, wyświetlając tylko to, czego naprawdę potrzebujemy. Do najważniejszych zalet warto też wpisać synchronizację ze wspomnianym Any.do.

Wygląda to tak, że w podglądzie dnia mamy wypisane wszystkie rzeczy do zrobienia w danym terminie. A prezenty dla Tomka to muszę kupić w środę… 22Idziemy na zakupy! Jedynym sposobem, żeby przedrzeć się przez tłumy nacierające na każdą galerię handlową w grudniu, a także nie dać się omotać pseudo-reklamom na stoisku z jabłkami jest odpowiednio wyposażony smartfon. Tutaj polecam kombinację trzech programów. Listę rzeczy, które musimy kupić zapiszemy w świetnym Listonicu. Od biedy można ją

11-12/2013 2 PORADY 2 SZYKUJEMY SIĘ NA ŚWIĘTA Z ANDROIDEM!

wygodnie udostępnić zapominalskiemu koledze. Poważniejszych prezentów poszukamy na Allegro i Ceneo. Oba programy umożliwiają błyskawiczne przeglądanie tych serwisów. Szczególnie warto spróbować tego drugiego, gdzie porównamy cenę danego produktu w wielu sklepach internetowych. Można zaoszczędzić od kilkudziesięciu do kilkuset złotych. Pomimo tradycyjności kuchni świątecznej, co roku każdy z nas chce pochwalić się nowym przepisem na karpia czy ciekawym dodatkiem do kutii. Źródłem inspiracji może być aplikacja Przepisy.pl. Jeżeli to za mało, to polecam Paprika – służy ona jednak bardziej do zapisywania przepisów niż znajdowania ich. Obie są zdecydowanie warte sprawdzenia. 22Poczuj tego świątecznego ducha Wypełnianie kalendarza do granic możliwości, szalenie po półkach sklepowych, to możemy robić na co dzień. Warto, aby w tej drugiej połowie grudnia towarzyszył nam, tak zwany, świąteczny duch (pozdrowienia dla Wojtka!). Moim

ulubionym sposobem na to jest muzyka. O ile kolędy zostawiłbym na wigilijny wieczór (swoją drogą, ich źródłem może być aplikacja Najpiękniejsze Kolędy Polskie), to w okresie przedświątecznym królują typowe piosenki świąteczne. Tutaj na wyrazy uznania zasługuje serwis WiMP, który udostępnił playlistę z najlepszymi kawałkami na ten czas. Jeśli nie mamy talentu tworzenia playlist, warto skorzystać ze Spotify, którego społecznościowy akcent pozwoli znaleźć coś dla siebie. Ostatnią pozycją w naszej muzycznej paczce aplikacji będzie musiXmatch. Jest to zdecydowanie najlepsza droga na odnajdywanie słów do piosenek, a także szybkie stworzenie małego, domowego karaoke. Jeśli to ciągle za mało, to polecam poradnik Michała – podpowie Wam, jak zamienić swojego smartfona w świąteczną choinkę. P.S. Nie zapomnijcie o Google Maps. Aplikacja instalowana na każdym sprzęcie z Androidem zaprowadzi Was do bliskich, którzy z pewnością uczynią tegoroczne święta niezapomnianymi. Na co komu świąteczna radość, jeśli nie możemy się z nią dzielić? Wesołych świąt!

9/2013 2 SPIS TREŚCI