Dianne Reeves

What’s up

Dianne Reeves

‘Ik ben een kameleon’ Het lijkt wel of ze er een sport van maakt, want wanneer vocaliste Dianne Reeves naar Nederland komt valt er iets te vieren. In 2009 ontving ze de Edison Jazz Oeuvre Award. Begin december 2011 kreeg ze de Concertgebouw Jazz Award uitgereikt en op 23 maart is ze de eregast van Jazz Masters Maastricht. “Niet elk land behandelt me zo warm als jullie.”

Tekst: Angelique van Os

Eind maart is nog ver weg, wanneer vocaliste Dianne Reeves in het natte december haar Jazz Award 2011 komt ophalen in het Concertgebouw. Ze richt zich voorlopig op kerstrepertoire en heeft nog geen idee met welke bezetting ze naar Jazz Maastricht komt. Het is ook niet zo gek, want de sterstatus die ze inmiddels heeft bereikt is groot en groeit jaarlijks. De Amerikaanse zangeres heeft in haar ruim dertigjarige carrière al vele prijzen gewonnen, waar onder vier Grammy’s.

Door het vele optreden en touren bekijkt ze haar agenda vooral op korte termijn.

Inmiddels is bekend dat Peter Martin, (p), Reuben Rogers, (b), Terreon Gully, (d) Reeves vergezellen op het eendaagsfestival. Het evenement focust zich naast enkele artiesten uit de wereldtop ook op het hoge segment rond Maastricht, dat betiteld wordt als EUregio (Nederland, België en Duitsland). Tevens is er ruimte voor jong talent. Zo treedt de winnaar van Jazz Hoeilaart- bij Brussel – 2011 op, evenals de winnaar van de nieuwe stimulansprijs Eujazz Young Talent Award 2011.

18 M A A RT / A P R I L 2 0 1 2

Teru g b lik

trokken de vrouwen veel met Dianne Reeves is de eregast in elkaar op, leerden van elkaars Maastricht. Deze zeer diversiteit gehad en hadden professionele dame lijkt alles de grootste lol samen weloverwogen te doen. Ze is “Angelique is een heel voorzichtig met moordwijf!” Ook bleek dat ze uitspraken over toekomstige nog een gezamenlijke passie projecten en releases. Ze kijkt delen: koken. “Lizz maakt liever terug, want dan kan ze geweldige soepen uit overzien wat de impact is van grootmoederstijd. Angelique is een experiment of ervaring. een fantastische kok die in Zo is ze zeer enthousiast over een handomdraai allerlei haar samenwerking met Lizz Afrikaanse smaken Wright en Angelique Kidjo. tevoorschijn tovert. Door het Met beide vrouwen stond ze vele reizen verzamel ik graag de afgelopen drie jaar op de smaken en recepten. Ik bereid planken. Na een succesvolle graag vis, desserts en vooral tribute aan Nina Simone, met slow cooking is mijn ding.” diens dochter Simone, volgde Dus het volgende project van een seizoen later Sing The de drie dames wordt een Truth, een hommage aan kookboek? “Haha,… grootse vrouwelijke nou nee, maar vocalisten.

Angelique ‘Het ervaren “Omdat het gaat wel van muziek is voor eerste concept haar eigen mij een levende zo goed kookboek kunstvorm’ uitpakte, wilde uitbrengen. we het graag een Overigens vervolg geven. Met een groot moeten we niet de vierde verschil: we zouden de gehele belangrijke dame vergeten: show samen op de planken Terri Lyne Carrington. Zij heeft staan, in plaats van elkaar achter de schermen voor alle voornamelijk af te wisselen. arrangementen gezorgd. Zij Het leverde unieke momenten was een stuwende motor in op, waarbij we elkaar dit geheel. Ik kijk uit naar de inspireerden en er een hechte zomer, want dan ga ik voor band ontstond.” het eerst samen met haar op Vooral achter de schermen tournee.”

www.jazzism.nl

Schetsen De befaamde drumster annex zangeres, is dit jaar genomineerd voor een Grammy Jazz Vocal Award, vanwege haar Mosaic Project met een glansrol voor uiteenlopende vrouwelijke instrumentalisten en vocalisten. Uiteraard werkte Reeves ook mee aan het ambitieuze album (met het nummer Echo) en onze eigen Tineke Postma. “Het is heel spannend om met Terri Lyne te werken. Ik ken haar al vanaf haar tiende. Het is geweldig dat ze zo succesvol is. In de zomer geven we zes concerten samen in Europa. Dat wordt een mix van een aantal stukken van het Mosaic album en eigen ander werk.’

Hoe dat exact gaat klinken houdt Reeves wederom voor zich. “Weet je, van te voren maak je als musicus een schets van je wensen en ideeën. De mensen waarmee ik werk leven allen op het randje, vanwege drukke speelschema’s en het vele reizen. Het ervaren van muziek is voor mij daarom eerder een levende kunstvorm: pas op het podium of in de studio weet je of iets wel of niet werkt en welke chemie er tussen musici ontstaat.” De

zangeres wil in ieder geval unieke conversaties voeren.

Dialogen. Of het nu gaat om een eerbetoon aan haar heldinnen, Sarah Vaughan en Ella Fitzgerald, of een gesprek met haar eigen muzikanten.

Hetzelfde repertoire kan daarbij heel verschillend klinken wanneer het door een ander persoon wordt gespeeld. Ze illustreert een voorbeeld met een optreden met twee gitaristen waarmee ze onlangs optrad in Japan. “Ik had twee gast-gitaristen gevraagd mee te spelen. Ik wist wat ze in zich hadden, maar het was bizar hoezeer ze mij inspireerden. De muziek werd naar een heel ander niveau getild en ik ging er anders door zingen. Dat is de kracht van een bijzonder moment. Dat vind ik heerlijk.

Ik ben een kameleon. Ik pas me aan mijn omgeving

aan.” Reeves verwijst vervolgens naar collega Bobby McFerrin die ze geruime tijd regelmatig tegenkwam op dezelfde festivals. Elke keer als ze hem hoorde zingen was het alsof ze hem voor de eerste keer zag optreden. Hij zette elke avond een andere show neer, met veelal hetzelfde repertoire. Daar leeft ze zelf ook voor.

Leerschool Dianne Reeves doet dus geen boekje open over haar toekomstplannen. Het gaat om ‘being in the moment’.

Misschien is het ook niet echt meer nodig, want de wereldwijde waardering voor haar is groot. Zowel onder publiek, als onder musici. Ze ontmoette als jonge studente zelfs (onbewust) haar grote heldin, Sarah Vaughan.

www.jazzism.nl

Tijdens haar studietijd was ze de muze van trompettist Clark Terry, waarmee ze vanaf 1976 regelmatig optrad. Een goede leerschool dus. Door contact met onder meer pianist Eduardo del Barrio, diens fusionband Caldera en de populaire Sergio Mendes, breidde ze haar Latijns – Amerikaanse en Cubaanse kwaliteiten uit. Ook wereldmuziek was haar niet vreemd, doordat ze begin jaren ’80 toerde met Harry Belafonte. In 1987 tekende ze als eerste artieste bij het befaamde Blue Note label, die een comeback maakte. Haar succes groeide door in de jaren ’90 en Reeves won de ene prijs na de andere vanaf 2001.Het nichtje van George Duke hoeft zich dus niet meer te bewijzen. Ze staat garant voor kwaliteit. En daar lijkt het Nederlandse publiek inmiddels blind op te vertrouwen.

M AART / AP R I L 2012 19