What’s up
Alina Engibaryan Haar uiteenlopende achtergrond (Russisch, Armeens, Groningen en New York) wekt nieuwsgierigheid. Tevens intrigeerde de donkere, warme stem van Alina Engibaryan bassist Michael League (Snarky Puppy) dusdanig, dat hij haar album We Are produceerde, arrangeerde en uitbracht op label GroundUp Music.
Haar debuut als nieuw ‘familielid’ van GroundUp Music was meteen goed. Begin februari op het strand van Miami en omgeven door grote namen als Snarky Puppy, Becca Stevens, Lionel Loueke, Robert Glasper en Joshua Redman, presenteerde zangeres Alina Engibaryan (24) haar tweede album We Are. Het GroundUp Festival werd voor de tweede keer gehouden en is volgens de vocaliste een reflectie van de hartelijkheid van bassist Michael League, die met zijn GroundUp-label de crème de la crème van de hedendaagse Amerikaanse jazzscene om zich heen verzamelt. Na het optreden toerde de zangeres tien dagen als special guest met Snarky Puppy. Inmiddels is ze opgepikt door Downbeat en is de single We Are ruim 50.000 keer beluisterd op Spotify. Het kan slechter. “Ja, het is ongelofelijk. Ik ben Michael zo dankbaar en het geeft zoveel voldoening om mijn eigen stukken met fantastische musici te kunnen spelen.”
Platform
“ Michael wilde me een platform bieden om mijn eigen identiteit te creëren”
26 A P R I L / ME I 2 0 1 8
Engibaryan is van origine Russisch en Armeens. Haar opa is de bekende Russische jazzdrummer Nikolay Goncharov, waardoor ze als kind al vroeg in aanraking kwam met muziek. Ook heeft ze een warme band met Groningen, waar ze de vervolgopleiding jazzzang volgde aan het Prins Claus Conservatorium en in New York belandde voor een uitwisselingsprogramma. Het ging hard toen ze in 2015 de Shure Montreux Jazz Voice Competition won en het podium deelde met jurylid Al Jarreau. Ze leerde Michael League kennen tijdens een workshop en de bassist hield contact
met haar. Hij nodigde haar in 2014 uit voor het Jazz te Gast Festival (Zuidhorn), waar League ‘artist in residence’ was. Na haar afstuderen vertrok Engibaryan naar New York en bracht ze haar debuut Driving Down The Road (2016) uit. Daarna bleef het wat stil. “De communicatie, promotie en timing verliepen niet goed en de stukken waren standards en geschreven door anderen. Ik denk dat het te weinig dichtbij mezelf lag. Michael wilde me een platform bieden om juist mijn eigen identiteit te creëren. Hij arrangeert fantastisch. Ik heb groot respect voor hem. En door deze plaat heb ik mezelf beter leren kennen.”
Mooie match League wilde wel dat de vocaliste ook zelf de toetsen zou spelen. “No way, zei ik. Maar Michael had gelijk dat ik een typische manier van harmonie versus melodielijnen creëer, die samengaan met mijn stem. Soleren laat ik aan anderen over. Daarvoor hebben we Taylor Eigsti gevraagd.” Het schrijfproces duurde slechts een paar maanden, waarbij trompettist Mike ‘Maz’ Maher (Snarky Puppy) haar tekstueel ondersteunde. Het trio - Engibaryan, League en Larnell Lewis (gitaar) - nam eerst alles op, de strijkers werden later bijgevoegd. Het tweetal was geïnspireerd door een samenwerking met strijkers van het Noordpool Orkest op het festival in Zuidhorn. Alina: ”De enige cover, I’ll Be Around, had Michael destijds gearrangeerd en dat was zo’n mooie match dat we dat meer wilden doen. We keken ook goed naar de vibe, sfeer en boodschap die ik wil overbrengen. De rode draad vind je in We Are: we zijn allemaal hetzelfde, hebben als mens hetzelfde startpunt en we moeten elkaar meer respecteren en omarmen. Een ander voorbeeld is Little Girl, een ode aan meisjes die elke dag onterecht moeten vechten voor wat ze waard zijn. De prachtige solo van Chris Potter (saxofoon) verrijkt het nummer. Ik voel me echt bevoorrecht: dankzij deze plaat kijk ik vol vertrouwen naar de toekomst.” Angelique van Os