Kovacs

Kovacs

“Ik hoef me niet meer te verbergen”

Ze is alles behalve doorsnee. Zoveel is duidelijk na het grote succes van haar debuutalbum Shades Of Black uit 2015. Op haar nieuwe album Cheap Smell geeft Sharon Kovacs nog meer van zichzelf.

“Ik ben nu klaar om mijn eigen koers te varen.”

Tekst: Angelique van Os

Interview

W

achten duurt het langst, hoewel ze inmiddels veel geduld kan opbrengen. Sharon Kovacs heeft net twee nieuwe videoclips opgenomen in Mexico en kijkt uit naar de release van haar tweede album, Cheap Smell. Ruim twee jaar werkte de zangeres uit Eindhoven aan de opvolger, waarop haar rauwe soulstem met het herkenbare vibrato nog meer naar voren komt. Ik spreek haar, anderhalve maand voordat de plaat verschijnt.

Evenals bij Shades Of Black verliep het schrijf- en opnameproces alles behalve vanzelf. Er kwam een einde aan de turbulente samenwerking met producer Oscar Holleman (Within Temptation, Krezip) en zelfs de band koos ervoor niet met Kovacs verder te gaan. Dat was even slikken. “Ja, dat was het zeker. Die samenwerking was intens en het was allemaal een beetje ... ja … pff …”Kovacs valt even stil, zucht en gniffelt wat onzeker. Dan herpakt ze zich en zegt: “De plaat kwam in de beginfase niet goed van de grond. Het liep stroef tussen ons en de muziek was nog niet op niveau. Toen hebben Oscar en ik besloten om de samenwerking te beëindigen. Hij is wel nog altijd belangrijk voor me. Toen ook een van de bandleden stopte, haakten er meer mensen af. Ze wilden zich meer op andere projecten richten.

Voor mij was dat best een harde klap.”

Contrast Kovacs stond stond alleen in het donker. Ze moest opnieuw beginnen en haar weg vinden. Reflecteren ook, wat ging er allemaal mis? Dat gaf stof tot nadenken en ze schreef veel nieuwe stukken over de breuk. Een jaar geleden was het album voor haar gevoel af. Tijdens luistersessies vond ze het geheel te

“ Zelfs de band koos ervoor niet met Kovacs verder te gaan”

negatief. “Het voelde nog niet goed. Ik was boos en verdrietig.

Het schrijven over de gebeurtenissen heeft me zeker geholpen, maar het kwam de plaat niet ten goede. Een paar songs hebben het album gehaald, zoals Freakshow dat over mijn onzekerheid gaat in die tijd. Je weet dat je sterk moet zijn, terwijl je je eigenlijk heel zwak voelt. En ik moest door. Eerst op zoek naar positieve ervaringen en opnieuw zelfvertrouwen krijgen.”

Ze besloot dichter bij zichzelf te blijven en wendde zich tot de Britse producer Liam Howe (Adele, Lana Del Rey), een co-writer met wie ze al eerder samenwerkte. Ze woonde twee jaar deels in Nederland, deels in Londen waar ze regelmatig te vinden was in Howes Laundry Studio. “Het was een totaal andere samenwerking. Een hele andere ervaring. Liam heeft me geleerd dat je plezier moet maken in de studio. Met Oscar was het altijd heel heftig, bij Liam is er meer afstand. Dat is ook goed want de balans is beter. We zien elkaar als we werken en we gaan gemakkelijk ons eigen weg. Daar heb ik veel aan gehad. En nee, gelukkig dit keer geen dronken muzikanten in de studio, zoals

32 S E P T E M B E R / O K TO B E R 2 0 1 8

het geval was in Cuba tijdens de opnamen van de ep My Love.

Dat zou ik absoluut niet meer willen. Als ik terugkijk denk ik ai, wat een gekkenhuis was dat. Met al die kapotte apparatuur. Nu zat ik tegenover de studio van Mumford & Sons en waren er allerlei creatieve mensen om me heen. Ik heb veel nieuwe vriendschappen opgebouwd. Het was een enorm contrast.”

Van donker naar kleur De arrangementen en productie lagen dus bij Howe, maar Kovacs hield de regie van tekst en muziek in eigen hand. De sound is ook wat rauwer, met meer accent op de vocals. Terugkijkend op haar debuut vond ze haar stem soms wat te gepolijst klinken. Dat mocht wel wat pittiger. De blazers en de herkenbare strijker denk aan de tango noir in Diggin’ - zijn nog wel aanwezig, maar meer op de achtergrond.

Kovacs bedacht zelf de titel van de plaat. Cheap Smell verwijst naar de naam van haar laatste schoolband, het laatste project dat ze zelf heeft neergezet. “Ik wilde terug naar die donkere tijd en vanaf daar overgaan in kleur, naar het positieve van nu. Dat hoor je hopelijk ook, want op het album zijn meer vrolijke uptempo stukken te horen en verschillende stijlen.” De rode draad van Cheap Smell verwijst naar een serie bekentenissen over verwoestende liefde, romantische maar verstikkende webben, hedonisme en verslaving. En naar momenten uit haar verleden, momenten die ze wellicht liever was vergeten als goedkope parfum die snel vervliegt.

Het schrijfproces is voor Kovacs een overwinning. Ze deelt persoonlijke teksten graag met haar publiek, omdat ze voor veel mensen herkenbaar en universeel zijn. Uitzondering is het flamenco-bluesnummer Adickted. Daarin beschrijft ze een relatie met een jongen die het witte poeder verkoos boven zijn meisje. You’re all he wants, how can I compete? “Dat heb ik nogal onderschat, ja”, zegt ze terugblikkend. “Ik wist niet meer hoe ik mijn liefde kon bereiken. Ik wist dat hij drugsproblemen had en toen hij terugviel in zijn oude verslaving, moest ik hem laten gaan. Songwriting is voor mij een vorm van therapie, gevoelens op schrijven, werkt helend. Het album is voor mij dan ook een reis. Gedurende die tocht besefte ik dat ik moet leren blij te zijn met mezelf. Dat betekent dat ik delen van mezelf die niet perfect zijn, moet accepteren. Mijn teksten verwijzen veelal naar gebeurtenissen. Ze roepen emoties op die mensen liever niet van zichzelf willen zien.”

Eenzaam In Mama & Papa en Skyscraping is Kovacs’ rauwe stem heel nadrukkelijk aanwezig. Ze klinkt doorleefd en diep geëmotioneerd, omdat ze over de gevoelige band met haar ouders zingt. Over haar moeder die ze nu beter begrijpt. En over de afwezigheid van haar biologische vader die voor haar geboorte al vertrok. Na de release van Shades Of Black nam haar vader voor het eerst contact met haar op. Hoe close is ze nu met haar ouders? Kovacs: “Ik heb een hele bijzondere band met mijn moeder. De afgelopen twee jaar heb ik er heel hard aan gewerkt om van alles uit te spreken. Ik voelde me eenzaam. Dat gevoel nam toe na het afscheid van de band. Ik heb daardoor veel angstaanvallen gehad. Ik moest terug naar de kern, want dat gevoel komt ergens vandaan. Daar is Mama

& Papa uit ontstaan, het mooiste nummer dat ik ooit heb geschreven. Hierin omschrijf ik mijn angst voor mijn moeders gedachte dat ik erg op mijn vader zou lijken. Ja, dus, ja ...” hakkelt ze. Vervolgens: “De band met mijn moeder wordt alleen maar beter. Met mijn vader heb ik geen contact meer. Hij is heel gelovig. Dat is prima, alleen accepteert hij mij niet zoals ik ben en wil hij zijn geloof aan me opleggen. Ik heb toen een keuze gemaakt: de dag dat jij mij accepteert, accepteer ik jou ook.”

Op eigen benen Kovacs had het als tiener en jongvolwassene niet makkelijk. Haar internaatverleden en de vele verhuizingen die daarbij hoorden, lieten sporen achter. Dat geldt ook voor de afwijzingen die ze uit haar omgeving kreeg. Met vallen en opstaan ging ze door. Zingen was haar roeping.

Dat wist ze zeker en zo belandde ze op het Rock City Institute in Eindhoven. Ook dat was een onrustige periode voor haar. Op de vraag in hoeverre mensen die haar

“ Liam heeft me geleerd dat je plezier moet maken in de studio” voorheen niet zagen staan, haar vanwege het succes nu wél onthalen, denkt ze even na: ”Oef ... da’s lastig.

Familie die je lang niet hebt gezien, komt opeens naar concerten. Dat is soms wel gek. Ik weet het niet, ik heb het inmiddels wel geaccepteerd. Eigenlijk probeer ik daar niet zoveel aandacht aan te besteden. Ik heb nu natuurlijk een tijdje rust gehad en straks begint het circus weer.

Mensen trekken soms erg aan me zonder dat in te zien. Ik heb geleerd om meer op eigen benen te staan, mijn eigen koers te varen. Om beter alleen te kunnen zijn. Hoewel ik dat laatste moeilijk vind. Het is ook lastig om een relatie te hebben als je zoveel toert en de muziek altijd voorgaat.

Je moet er ook veel voor laten.”

Sharon Kovacs kan straks ongetwijfeld weer gaan genieten. De Nederlandse clubtoer start in september, gevolgd door een Europese tournee, waarbij ze in ieder geval Duitsland, Rusland, Oekraïne, Wenen en Parijs aandoet. Ook hoopt ze in Engeland te kunnen spelen.

Hoewel de Britse markt nog niet gelijk aan haar voeten ligt, was haar eerste optreden - tot haar eigen verbazing - compleet uitverkocht. “Ik kijk er ontzettend naar uit om weer op het podium te staan. En ja, het zou te gek zijn om meer in de UK op te treden. Ik voel me goed op de bühne en hoef me niet meer te verbergen. De wolfskap heb ik voorgoed afgedaan. Weg ermee!”

34 S E P T E M B E R / O K TO B E R 2 0 1 8