Interview
Kandace Springs
“Stilte versterkt muziek” Er zijn artiesten die een lange aanloop nodig hebben, maar wanneer ze er klaar voor zijn als een komeet omhoog schieten. Kandace Springs is daar een heel mooi voorbeeld van. Na haar succesvolle debuut Soul Eyes en de opvolgende ep Black Orchid is er nu het album Indigo. Tekst: Angelique van Os | Foto’s: Jeff Forney
H
et is altijd goed om muziek op de plank te hebben liggen. Ooit kan het van pas komen. Uiteindelijk gaat het er om wat je ermee doet, zo dacht Kandace Springs. De zangeres annex pianiste, wonend in New York en afkomstig uit Nashville, weet precies welke richting ze op wil. In 2016 vertelde ze Jazzism al dat ze integer en trouw aan zichzelf wil blijven door haar hart te volgen. Geen overgeproduceerde hiphop- en r&bproducties meer, wat haar werd opgelegd door de platenmaatschappij bij haar eerste ep. De focus ligt nu op ingetogen jazzpop met een open klank waarbij haar warme stem centraal staat. Met Indigo gaat ze een stapje verder, want ze heeft meer in haar mars. Dat kan ook bijna niet anders als je vader de befaamde sessiezanger Scat Springs is, je piano hebt leren spelen van de Wooten Brothers en op jonge leeftijd al schrijft met het beroemde songwritersduo Carl Sturken en Evan Rogers (Rihanna, Christina Aguilera). En niet te vergeten wanneer je muzikaal advies van Prince himself hebt gekregen. Kandace Springs praat honderduit over oude songs in een nieuw jasje.
NOVE M B E R / DE CE M B E R 2018 67
Hybride “Met het eerste album heb ik het fundament gelegd van wie ik ben. Ik toonde voor het eerst mijn naturelle, organische kant. Die kennen mensen nu wel. Ik ben heel blij dat ik die weg heb gevolgd. Dat ik nu meer van mijn invloeden en de mix van genres en stijlen die ik interessant vind, kan laten horen. Denk aan Nina Simone, Sade, Roberta Flack, Ella Fitzgerald, Billie Holiday, Diana Krall, Luther Vandross, Eva Cassidy en Norah Jones. Norah is een van de belangrijkste redenen van wat ik doe vandaag. Ook zij is een jonge sterke vrouw, speelt piano en zit bij het Blue Note-label. Ze is zelfs naar een van mijn shows komen kijken. Ik was verbouwereerd dat mijn idool naar mij is komen luisteren. Bizar!”
“ Nina Simone is de belichaming van al die invloeden”
Kandace Springs schakelt even terug. “Nina Simone is de belichaming van al die invloeden voor mij. Zij is een hybride, de verbindende schakel tussen allerlei genres en stijlen. Zij switchte even gemakkelijk van klassiek naar blues en van jazz naar een Beatles-song die ze op geheel eigen manier interpreteerde. Simone is niet in een hokje te plaatsen. En dat zou ze anno 2018 ook niet zijn. Ik vroeg me af: ‘Hoe zou zij klinken als ze met moderne technieken kon werken?’ Dat is voor mij de insteek van deze plaat geweest. En die mix hoor je bijvoorbeeld terug in de twee korte titeltracks. Een soundscape van toen en nu. De titel an sich is tweeledig. Hij verwijst naar het begin van mijn carrière, toen ik zoekende was naar mijn geluid en een tijd lang dagelijks speelde tijdens een singer-songwritersavond in een club die Hotel Indigo heet. Mensen kwamen regelmatig terug om me te horen spelen, wat heel tof was. En indigo is ook een exotische bloem en kleur, wat symbool staat voor een sterke, mooie vrouw.”
Vergeten parel “Veel van de nummers zijn al een tijdje geleden geschreven. Het was grappig, want veel van die stukken had ik - los van de medeschrijvers - nog aan niemand laten horen. Dus het was net of het nieuwe liedjes waren. Piece Of Me, Love Sucks en Unsophisticated lagen nog op de plank. Unsophisticated heb ik zo’n zes jaar terug geschreven met Carl en Evan. We waren het eigenlijk al een beetje vergeten. Toen bedacht ik dat dit nummer heel mooi op de plaat zou kunnen passen. Vervolgens stuurden we het naar Karriem Riggins (Erykah Badu, Common), die het album produceerde. Ik heb ook met hem gewerkt voor Black Orchid. Hij ging uit z’n dak. Vervolgens stelde Don Was, de directeur van Blue Note, voor om de trompetfeature te laten invullen door Roy Hargrove. Wat grappig was, want voor Soul Eyes had hij Terence Blanchard uitgenodigd. Ook zo’n fantastische trompettist. Heel mooi hoe alles op z’n plek viel.”
Coproducties “Ik heb voor Indigo met veel verschillende mensen gewerkt, waardoor er nu zoveel coproducties zijn. Ik kwam uiteenlopende songwriters en producers tegen op verschillende momenten, zoals Jesse Harris (Norah Jones, Lizz Wright) Jamie Hartman (Rag‘n’Bone Man) en Jimmy Hogarth (Amy Winehouse, Corinne Bailey Rae). Love Sucks, geproduceerd door Jimmy, heeft zo’n lekker rauw randje meegekregen à la Amy. En Jimmy kan die sound heel goed neerzetten. Het nummer past er perfect bij, want iedereen ervaart op enig moment dat liefde waardeloos is, haha. Het klopt inderdaad dat er in sommige songs wat knipogen naar andere liedjes zijn. Je hoort in Fix Me een verwijzing naar Get It On Tonite van Montell Jordan. In de klassieker The First Time I Ever Saw Your Face zit een pianolijn die is gebaseerd op Lesson Learned van Alicia Keys. En in Breakdown vind je een inspiratie op Franz Liszt. Dus er zijn wel wat muzikale grapjes in verwerkt.” “Werken met zoveel verschillende songwriters is heel waardevol en leerzaam. Je realiseert je vaak pas later wat er binnen handbereik is wanneer je input en feedback van andere schrijvers krijgt. Soms was het lastig om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen. Dat is altijd zo als je met veel mensen werkt, want iedereen heeft een eigen idee en mening. Ik liet me enerzijds leiden door wat anderen aanreikten en anderzijds hield ik zelf de touwtjes in handen. Het was wel goed in balans.”
Bij haar eerste album wezen Kandace’s vader en Prince haar de weg. Maar voor haar jongste album speelde haar moeder Kelly een belangrijke rol. “Ze heeft een grote invloed op me. Ze stimuleert me altijd om zoveel mogelijk mezelf te zijn. Dat is ook mijn doel. Als ik niet gelukkig ben of iets niet werkt, dan is zij de eerste die zegt dat ik er iets aan moet veranderen. Ze is mijn therapeute, mijn rechterhand. Muzikaal gezien vervulde Karriem de sleutelrol. Hij was degene die het album naar een hoger niveau tilde. Hij is zelf ook actief binnen een breed spectrum van stijlen. Hij heeft veel prachtige drumpartijen toegevoegd en mensen geïntroduceerd om mee te werken, zoals het fantastische jonge talent, fluitiste Elena Pinderhughes, die met Herbie Hancock en Esperanza Spalding speelt. En de verschillende strijkers zijn ook echt een aanwinst. Dus ik ben Karriem erg dankbaar voor zijn bijdrage.”
Trots Kandace Springs vond het spannend hoe het team van Blue Note zou reageren op het nieuwe materiaal. “Met de weidse en open klank had ik met Soul Eyes al een begin gemaakt, maar die is nu verder doorgevoerd. Stilte en het zoeken naar ruimte versterken muziek in mijn ogen. Ik ben erg blij dat ze het album enthousiast ontvangen hebben. Verder ben ik er trots op dat ik het duet Simple Things met mijn vader heb kunnen uitbrengen. Jaren geleden hebben we samen een duetalbum opgenomen, maar dat is nooit uitgebracht. De timing was nooit goed en ik koos mijn eigen pad. Omdat mijn vader vorig jaar een beroerte heeft gehad, was hij niet in staat om de track opnieuw in te zingen, dus hebben we de oude opname gebruikt. Overigens was het origineel niet in rubato, maar in uptempo. Ik vind het zo ook heel mooi. Ik heb alles aan mijn vader te danken. Hij heeft mijn muzikale basis gecreëerd en ervoor gezorgd dat ik nu dit punt heb bereikt. Toen m’n vader het nummer terug hoorde, volgden er tranen van geluk. Het gaat elke dag een beetje beter en het is hard werken. Maar hij is nog niet in staat om goed te zingen. Dus het was voor ons beiden een emotioneel moment.” In de herfst start haar Europese tournee waarbij ze ook Nederland aandoet. “Live zal het repertoire anders klinken, maar uiteraard in het verlengde van het album. We gaan wel wat beats programmeren en spelen in triosetting, mogelijk aangevuld met een gitarist. De vibe zal vergelijkbaar zijn en ik hoop dat het publiek er net zo naar uitkijkt als ik.”
NOVE M B E R / DE CE M B E R 2018 69