Εκπαιδευτική Κοινότητα Ι arnos.gr
3. Ο 19ος αιώνας1 Σχετικά με τη διαμόρφωση του Ιστορικού – κοινωνικού πλαισίου θα πρέπει να παρακολουθείστε κυρίως τη έκδοση του ΕΑΠ, τ. Β΄, μέρος Α΄ ενότητα 1.1 (εικαστικές τέχνες) και σε ότι αφορά την αρχιτεκτονική, ΕΑΠ, τ. Β΄, μέρος Β΄ και ενότητες 5.1.1, 5.2.1, 5.2.2. οι οποίες αφορούν τις αλλαγές που επιβλήθηκαν στη Αρχιτεκτονική από εικαστικής αλλά και κατασκευαστικής πλευράς. Αντιθέτως στο Χρονικό της Τέχνης αυτά εντοπίζονται στις εισαγωγικές σελίδες των κεφαλαίων 25 και 26, με το τελευταίο να αναφέρεται κυρίως στη περίοδο του τέλους του 19ου αι. Σχετικά με τις εικαστικές τέχνες – κι ειδικότερα τη ζωγραφική, γιατί σε ότι αφορά τη γλυπτική γίνεται αναφορά μοναχά στον Rodin – τα κύρια ρεύματα τα οποία εξετάζονται ως ζεύγη είναι: Ρομαντισμός – Νεοκλασικισμός και Ρεαλισμός –Ιμπρεσιονισμός. Το γεγονός ότι εξετάζονται σε ζεύγη είναι ότι ο μεν Νεοκλασικισμός εμπεριέχεται ή καλύτερα είναι μια άλλη έκφραση του Ρομαντισμού με πιο Ακαδημαϊκά στοιχεία ενώ ο Ιμπρεσιονισμός είναι μια εξέλιξη του Ρεαλισμού αφενός με τη πιο αυθεντική του μορφή στα έργα του Claude Monet ή στην πιο συντηρητική του εξέλιξη τα έργα του Edouard Manet και του κύκλου γύρω από αυτόν: Ranoir, Degas, Whistler. Μια ξεχωριστή πτυχή για τις εξελίξεις στη ζωγραφική είναι η ανακάλυψη της φωτογραφίας αλλά και η μαζική εισαγωγή ιαπωνικών χαρακτικών μέσω χαρτιών περιτυλίγματος τα οποία θα επιδράσουν ταυτόχρονα με διαφορετικό τρόπο το καθένα, αλλά που βοήθησαν στην εξέλιξη κυρίως από τον ρεαλισμό στον ιμπρεσιονισμό, όπως αυτός κυρίως αναπτύχθηκε στον κύκλο του Manet. Στο γύρισμα του αιώνα προς τον 20ο θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως το έργο των Seurat, Cezanne, αλλά και vanGogh. Ειδικά για τη περίοδο αυτή θα πρέπει να προσέξετε αν έχει γίνει ειδική μνεία από τους καθηγητές σας. Βαρύτητα στη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά δόθηκε στον Ρεαλισμό και συνακόλουθα στον Ιμπρεσιονισμό ως συνεπακόλουθο του. Τέλος σε κάθε περίπτωση – ανεξάρτητα από κάθε καλλιτεχνικό ύφος – θα πρέπει να δώσετε έμφαση στη θέση του καλλιτέχνη η οποία μέσα στον 19ο αιώνα άλλαξε ριζικά, ώστε οι δημιουργοί να αποκτήσουν την χειραφέτηση και τη ελευθερία που τους έλειπε. Το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι δεν υπάρχει πλέον μια ενιαία αντίληψη για το ύφος ειδικά στη ζωγραφική, ακόμη και σε έργα που ανήκουν στο ίδιο ρεύμα.
3.1 Ιστορικό – κοινωνικό πλαίσιο
Ο 19ο αιώνας στο Χρονικό της τέχνης εξετάζεται στα κεφάλαια 24 (τέλος 18ου/ αρχές 19ουαι.), 25 και 26, ενώ στο ΕΑΠ, τόμος Β΄. Τόσο οι γενικές παρατηρήσεις όσο και το ιστορικό πλαίσιο αποτελούν αποτέλεσμα αποδελτίωσης της των αντίστοιχων ενοτήτων του τόμου του ΕΑΠ και του Χρονικού. 1
H Γνώση με τρόπο απλό και κατανοητό! Σολωμού 29 Αθήνα I τηλ: 210 38 22 157 I info@arnos.gr Ι www.arnos.gr