ΔΕΟ 44 Θεωρία επιχειρηματικότητας και καινοτομίας Κεφάλαιο 1ο (συνέχεια)– Τόμος 1
Τα χαρακτηριστικά του επιχειρηματία
Πρωτοβουλία και θετική σκέψη Ικανότητα εντοπισμού και αξιοποίησης ευκαιριών Ανάγκη για συνέχιση θετικών παραδειγμάτων προηγούμενων γενεών μέσω της μίμησης και της δημιουργίας νέων επιτευγμάτων Ανάληψη και τήρηση δεσμεύσεων
Αυτοπεποίθηση Ευελιξία Αποτελεσματικότητα Ικανότητα για έλεγχο του άμεσου περιβάλλοντός τους Ανοχή στην ασάφεια Όραμα Δημιουργικότητα Καινοτομία
Τα χαρακτηριστικά του επιχειρηματία
Έχει διαπιστωθεί επίσης ότι το ενδεχόμενο εκκίνησης επιχειρηματικής δραστηριότητας εξετάζεται στα ηλικιακά κατώφλια των 30, 35, 40, και 45.
Οι άντρες επιχειρηματίες ξεκινούν συνήθως τη πρώτη επιχειρηματική τους δραστηριότητα γύρω στα 30 ενώ οι γυναίκες επιχειρηματίες γύρω στα 35.
Τέλος, η επαγγελματική πορεία στο χρόνο και η εργασιακή εμπειρία των νέων επιχειρηματιών μπορεί να έχει διττό ρόλο στην απόφασή τους για
Μορφές και είδη επιχειρηματικότητας
Το πρώτο είδος αφορά σε εταιρείες που ιδρύονται για να υποκαταστήσουν σχέσης μισθωτής εργασίας.
Πρόκειται για μικρές επιχειρήσεις των οποίων οι ιδιοκτήτες μέσα από τη ανάληψη επιχειρηματικής δράσης προσδοκούν να έχουν ένα εισόδημα παρόμοιο με αυτό που θα κέρδιζαν αν εργάζονταν ως υπάλληλοι σε μια άλλη επιχείρηση.
Μορφές και είδη επιχειρηματικότητας
Το δεύτερο είδος αφορά σε εταιρείες που βασίζονται στην εκμετάλλευση και αξιοποίηση συγκεκριμένων συνηθειών ή χόμπι των ιδρυτών τους – με άλλα λόγια οι εν λόγω επιχειρηματίες εφαρμόζουν το λεγόμενο « έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα».
Το τρίτο είδος επιχειρηματικού εγχειρήματος αφορά σε εταιρείες που βασίζονται στην εμπορική αξιοποίηση νέας, τεχνολογικής ή επιστημονικής, γνώσης. Προσφέρουν δηλαδή ένα νέο προϊόν ή υπηρεσία στους καταναλωτές, το οποίο προκύπτει από ή ενσωματώνει αποτελέσματα ερευνητικής και τεχνολογικής δραστηριότητας και το
Εταιρική Επιχειρηματικότητα
Η εταιρική επιχειρηματικότητα αφορά στην ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης στο πλαίσιο μιας ήδη υπάρχουσας επιχείρησης ή οργανισμού.
Ειδικά σε περιπτώσεις ανάπτυξης τεχνολογικής καινοτομίας, αυτό συμβαίνει καθώς οι ήδη υπάρχουσες επιχειρήσεις έχουν τους πόρους (οικονομικούς, υλικούς, ανθρώπινους) και τις ικανότητες να μετατρέψουν τα αποτελέσματα της ερευνητικής και τεχνολογικής τους δραστηριότητας σε καινοτομία, δηλαδή να τα μετατρέψουν σε εμπορικά αξιοποιήσιμο προϊόν ή υπηρεσία.
Εταιρική Επιχειρηματικότητα
Ο αντίλογος σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι συχνά η γραφειοκρατική και αυστηρά ιεραρχική δομή των μεγάλων κυρίως επιχειρήσεων και η προσήλωσή τους σε βραχυπρόθεσμους στόχους με σκοπό να διατηρήσουν την χρηματοοικονομική τους ρευστότητα, αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη και υλοποίηση ιδεών για νέα προϊόντα και υπηρεσίες εντός της επιχείρησης.
Κεφάλαιο 2- Τόμος 1 Επιχειρηματικότητα και Οικονομία
Οικονομική ανάπτυξη και μεγέθυνση
Με τον όρο οικονομική μεγέθυνση εννοούμε τη ποσοτική αλλαγή ή επέκταση του παραγωγικού δυναμικού μιας οικονομίας.
Η οικονομική μεγέθυνση μετράται συνήθως ως ποσοστιαία αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος ή του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος στη διάρκεια ενός έτους.
Μια οικονομία μπορεί να μεγεθυνθεί είτε «μέσω επέκτασης» χρησιμοποιώντας περισσότερους νέους πόρους (φυσικούς ανθρώπινους, τεχνολογικούς), είτε μέσω
Οικονομική ανάπτυξη και μεγέθυνση
Η οικονομική μεγέθυνση οδηγεί σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού, αύξηση της απασχόλησης, ενίσχυση των δημόσιων οικονομικών λόγω της ενίσχυσης των φορολογικών εσόδων, και ενθάρρυνση των επενδύσεων.
Η οικονομική ανάπτυξη, από την άλλη, αποτελεί τη διαδικασία μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η οικονομική μεγέθυνση. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ποιοτική αλλαγή και αναδιάρθρωση μιας οικονομίας που σχετίζεται με την τεχνολογική και κοινωνική πρόοδο.
Οικονομική ανάπτυξη και μεγέθυνση
Σε γενικές γραμμές, η οικονομική ανάπτυξη επιτυγχάνεται μέσω (α) κυβερνητικών πολιτικών για την επίτευξη στόχων όπως ο έλεγχος του πληθωρισμού και η αύξηση της απασχόλησης, (β) πολιτικών και προγραμμάτων για τη δημιουργία έργων υποδομής και υπηρεσιών (αυτοκινητόδρομοι, δίκτυα, υγεία, παιδεία, κλπ), και (γ) πολιτικών για την βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και την ενίσχυση του παραγωγικού ιστού.
Δημιουργική καταστροφή
Οι νέοι επιχειρηματίες αναπτύσσουν προϊόντα και υπηρεσίες τα οποία εν ευθέτω χρόνω πρόκειται να αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα.
Η διαδικασία αυτή, την οποία ο Schumpeter αποκάλεσε δημιουργική καταστροφή, έχει ως αποτέλεσμα την απαρχή ενός νέου κύκλου οικονομικής ανάπτυξης ο οποίος θα οδηγήσει σε μια νέα κατάσταση ισορροπίας η οποία θα αποτελέσει την αφετηρία για μια νέα δημιουργική καταστροφή, κ.ο.κ.
Δημιουργική καταστροφή
Κατά τον Schumpeter, κινητήριος μοχλός σ’ αυτή τη διαδικασία αποτελεί η μικρή επιχείρηση και ο επιχειρηματίας-ιδιοκτήτης της, ο οποίος επιτυγχάνει να προκαλέσει αναστάτωση στην ισορροπία του συστήματος μέσω της δημιουργίας νέων συνδυασμών που αφορούν σε νέα προϊόντα, νέες τεχνολογίες νέες μεθόδους διανομής, τιμολόγησης ή ακόμη και νέες μεθόδους λιανικής πώλησης.
Επιχειρηματικότητα – οικονομική μεγένθυση
ΕΕ και Μμε
Αριθμητικά, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, οι Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις (ΜΜΕ) αποτελούν πάνω από το 99% του συνόλου των επιχειρήσεων
Σε όλες τις Ευρωπαϊκές οικονομίες, οι ΜΜΕ συνεισφέρουν πάνω από το 50% στη συνολική απασχόληση, με τις μικρές επιχειρήσεις στις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου να παίζουν σημαντικότερο ρόλο στη προσφορά θέσεων εργασίας σε σύγκριση με τις αντίστοιχες στις χώρες του Ευρωπαϊκού βορρά.
ΕΕ και Μμε
Ανάλογες διαφορές μεταξύ των χωρών παρατηρούνται και ως προς τησυνεισφορά των ΜΜΕ στο εισόδημα, όπως καταγράφεται από τον δείκτηαναλογικής συνεισφοράς τους στην κατά κεφαλή Προστιθέμενη Αξία.
Ο δείκτης αυτός ξεπερνά το 50% στις περισσότερες χώρες της ΕυρωπαϊκήςΒρετανία, η Ιρλανδία και η Φινλανδία όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις φαίνεται να είναι πιο παραγωγικές συγκριτικά με τις μικρότερες.
Επιχειρηματικότητα και καινοτομία
Πέραν από τη συμβολή της επιχειρηματικότητας στην ενίσχυση της απασχόλησης και του εισοδήματος, εξίσου σημαντική θεωρείται η σχέση μεταξύ επιχειρηματικότητας και καινοτομίας, με την τελευταία να θεωρείται ως πηγή οικονομικής μεγέθυνσης και ανάπτυξης.
Η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται έχει ως αφετηρία τη Σουμπετεριανή προσέγγιση και εξελίσσεται ως εξής: Η επιχειρηματικότητα προσφέρει σε νέους επιστήμονες, που έχουν την επιθυμία να ιδιοποιηθούν το προσδοκώμενο οικονομικό όφελος της ιδέας ή εφεύρεσής τους, τον μηχανισμό και τα εργαλεία εκείνα που είναι
Επιχειρηματικότητα έντασης γνώσης
Η επιχειρηματικότητα αυτή που είναι γνωστή ως επιχειρηματικότητα έντασης γνώσης (knowledgebased entrepreneurship) αφορά στην ικανότητα μετατροπής της οικονομικά αξιοποιήσιμης νέας γνώσης (που προέρχεται π.χ. από ερευνητικές δραστηριότητες) σε επιχειρηματική δράση.
Παράγοντες που ενισχύουν αυτή τη μορφή επιχειρηματικότητας στις μέρες μας αποτελούν:
Επιχειρηματικότητα έντασης γνώσης
Η ανάπτυξη και εξέλιξη της τεχνολογίας, ιδιαίτερα σε τομείς όπως οι Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών, η Βιοτεχνολογία, και η Νανοτεχνολογία
Η παγκοσμιοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας και των αγορών, οι οποίες ευνοούν την απο-καθετοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, την αποκέντρωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και δημιουργούν νέες ‘παγκόσμιες’ ανάγκες σε διαφοροποιημένες συνθήκες ζήτησης,
Επιχειρηματικότητα έντασης γνώσης
Οι αλλαγές στη βιομηχανική δομή και οργάνωση των κλάδων. Συγκεκριμένα, η απελευθέρωση των αγορών και η κατάργηση των κρατικών μονοπωλίων σε τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, μεταφορές, και άλλους τομείς δημιούργησαν επιπλέον ευκαιρίες για επιχειρηματική δραστηριοποίηση νέων μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ), σε τομείς υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας που απαιτούν την παροχή και αξιοποίηση εξειδικευμένης γνώσης (π.χ. συμβουλευτικές υπηρεσίες προς επιχειρήσεις, διαχείριση έργων και κινδύνων, κλπ).
Γαζέλες
Οι επιχειρήσεις που είναι γνωστές στη βιβλιογραφία ως «γαζέλες» και συνήθως προσδιορίζονται ως «οι επιχειρήσεις που έχουν Χ% ταχύτερους ρυθμούς μεγέθυνσης συγκριτικά με το μέσο όρο του κλάδου τους».
Στη μελέτη τους οι Henrekson και Johansson (2009) συγκεντρώνουν και αναλύουν στοιχεία που εντόπισαν σε 20 μελέτες από διάφορους κλάδους συγκεντρώνοντας έτσι ένα ικανοποιητικό σε μέγεθος και εύρος δείγμα επιχειρήσεων. ώστε να επιτρέπεται η γενίκευση των ευρημάτων τους.
Γαζέλες
Αντίθετα με τη κοινή εκτίμηση, οι γαζέλες δεν είναι πιο πιθανόν να είναι επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, είναι όμως πιθανότερο να ανήκουν στον τομέα των υπηρεσιών. Ειδικότερα, δεν είναι προφανές ότι οι γαζέλες επιτυγχάνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω της ερευνητικής ή καινοτομικής τους δραστηριότητας.
Οι επιχειρήσεις αυτές κατανέμονται σε όλους τους κλάδους της οικονομίας– κάθε κλάδος έχει έναν μικρό αριθμό τέτοιων ταχέως αναπτυσσόμενων επιχειρήσεων.
Γαζέλες
Οι επιχειρήσεις αυτές τείνουν να είναι νεότερες και μικρότερες σε μέγεθος συγκριτικά με τη μεγάλη κατηγορία επιχειρήσεων από τις οποίες ξεχωρίζουν.
Οι «γαζέλες» ευθύνονται για ένα δυσανάλογα σημαντικό σε σχέση με το μέγεθός τους μερίδιο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, και το αποτέλεσμα αυτό φαίνεται να ισχύει ανεξαρτήτως χώρας και κλάδου.
Γαζέλες
Με δεδομένο ότι μόλις ένα μικρό ποσοστό των νέων επιχειρηματικών εγχειρημάτων καταφέρνουν στη πορεία να μετατραπούν σε «γαζέλες» εγείρονται σημαντικά ερωτήματα ως προς τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την αποτελεσματική αξιοποίηση των δημόσιων πόρων με στόχο τη δημιουργία ταχέως αναπτυσσόμενων επιχειρήσεων του τύπου που περιγράφηκε παραπάνω.
Εξωτερικές οικονομίες
Σε ένα γενικότερο επίπεδο, ορισμένοι μελετητές αναπτύσσουν την άποψη ότι η επιχειρηματική δραστηριότητα μπορεί να επηρεάζει θετικά τη συνολική απόδοση μιας οικονομίας μέσω της δημιουργίας «εξωτερικών οικονομιών».
Η επιχειρηματολογία αυτή έχει ως εξής: Σύμφωνα με το υπόδειγμα του Schumpeter και την οικονομική θεωρία για την καινοτομία και την τεχνολογική αλλαγή, η ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας που βασίζεται στην τεχνολογική ή την οργανωτική καινοτομία αναμένεται σύντομα να υιοθετηθεί και από άλλες επιχειρήσεις και να προκαλέσει την είσοδο νέων ανταγωνιστών
Εξωτερικές οικονομίες
Θα υπάρξει επομένως ένα κύμα από επιχειρήσεις – μιμητές οι οποίοι θα επενδύσουν στην ανάπτυξη των απαραίτητων δεξιοτήτων και ικανοτήτων που είναι σχετικές με τη συγκεκριμένη καινοτομία.
Στο βαθμό που η νέα επιχειρηματική δραστηριότητα δημιουργήσει αυτό το κλίμα «μάθησης μέσω της μίμησης», αναμένεται να έχει θετικές επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομίας γιατί τα νέα αποθέματα γνώσης και δεξιοτήτων που θα δημιουργηθούν θα έχουν σημαντικές αναπτυξιακές προοπτικές.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις της επιχειρηματικότητας 1.
2.
3.
Η πρώτη επίπτωση αφορά στις πραγματικές αλλαγές που φέρνουν τα νέα προϊόντα ή/και υπηρεσίες στη ζωή των ανθρώπων. Παράλληλα, δεν είναι λίγες οι φορές όπου καινοτομίες που εισάγουν στην αγορά νέες επιχειρήσεις εγείρουν νομικά και ηθικά ζητήματα, όπως π.χ οι τεχνολογίες του διαδικτύου σε σχέση με την προστασία της ιδιωτικότητας του ατόμου. Μία άλλη επίπτωση σχετίζεται με τις συνέπειες της αποτυχίας του επιχειρηματικού εγχειρήματος για τον ίδιο τον επιχειρηματία και τον κοινωνικό του περίγυρο.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις της επιχειρηματικότητας 4. Η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας συνδράμει επίσης στη δημιουργία περιφερειακών ανισοτήτων εντός των χωρών λόγω της ανισομερούς κατανομής των επιχειρήσεων μεταξύ αστικών περιοχών και περιφέρειας. 5. Τέλος, σε περιπτώσεις εξάπλωσης ριζικών καινοτομιών, οι κοινωνικές επιπτώσεις αφορούν στο μακρο-περιβάλλον και στις ανακατατάξεις που προκύπτουν στο είδος και τη φύσης της εργασίας, στις δεξιότητας και στις ικανότητες των εργαζομένων λόγω της διαδικασίας δημιουργικής καταστροφής και των
Επιχειρήσεις δορυφόροι
Στη βιβλιογραφία της διαχείρισης τεχνολογίας και καινοτομίας τονίζεται ιδιαίτερα ο ρόλος των μικρών επιχειρήσεων ως «δορυφόρων» μεγαλύτερων επιχειρήσεων και οργανισμών με τους οποίους συνεργάζονται στενά, καθώς και τα πλεονεκτήματα αυτού του τύπου της συνεργασίας για τα εμπλεκόμενα μέρη
Συγκεκριμένα, τα πλεονεκτήματα αυτών των συνεργασιών τόσο για τις μικρές όσο και για μεγάλες επιχειρήσεις συνοψίζονται στα ακόλουθα:
Επιχειρήσεις δορυφόροι 1.
2.
Πρώτον, η συνεργασία μπορεί να δώσει στη μεγάλη επιχείρηση πρόσβαση στις απαραίτητες συμπληρωματικές δεξιότητες και τους πόρους που απαιτούνται για τη μετατροπή μιας ιδέας, τεχνολογίας, κλπ σε εμπορεύσιμο προϊόν. Δεύτερον, μέσω των συνεργασιών με μικρότερες επιχειρήσεις για την απόκτηση συμπληρωματικών πόρων, οι μεγάλες επιχειρήσεις αποκτούν την ευελιξία που χρειάζονται και εξοικονομούν οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους, τους οποίους σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να κινητοποιήσουν, και οι οποίοι σε ταχέως εξελισσόμενα περιβάλλοντα κινδυνεύουν πολύ
Επιχειρήσεις δορυφόροι 3. Τρίτον, η συνεργασία μεταξύ επιχειρηματικών εταίρων αποτελεί σημαντική πηγή μάθησης για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. 4. Τέταρτον, μέσω της συνεργασίας, οι επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους επιμερίζουντο κόστος και τους κινδύνους που συνδέονται με την ανάπτυξη νέων προϊόντων και υπηρεσιών, ιδιαίτερα όταν το πεδίο γι’ αυτές είναι άγνωστο και τα κόστη ιδιαίτερα υψηλά και με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Επιχειρήσεις δορυφόροι 5. Τέλος, ειδικά οι ΜΜΕ έντασης γνώσης συχνά στήνουν όλο το επιχειρηματικό τους μοντέλο δηλαδή το σκοπό σύστασης της επιχείρησης και τον τρόπο με τον οποίο τοποθετούνται στην αγορά ώστε η λειτουργία τους να είναι αποδοτική – γύρω από κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις. Αποτελούν με αυτόν τον τρόπο αναπόσπαστο κομμάτι κάποιων μεγάλων επιχειρήσεων έχοντας το ρόλο αποκλειστικών προμηθευτών.
Ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής στην επιχειρηματικότητα
Υποστηρίζεται ότι η επιτυχία ενός νέου επιχειρηματικού εγχειρήματος κρίνεται εν πολλοίς από τους πόρους που μπορεί να διατεθούν για την ανάπτυξή του.
Διακρίνονται τρεις κατηγορίες τέτοιων πόρων: ανθρώπινοι πόροι (γνωσιακοί, διαχειριστικοί και διοικητικοί), οικονομικοί πόροι, και πόροι που αφορούν τις κοινωνικές δεξιότητες, σχέσεις, και δικτυώσεις των εμπλεκομένων φορέων, συμπεριλαμβανομένων και των θεσμικών προϋποθέσεων για την ενθάρρυνση της επιχειρηματικής δράσης
Ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής στην επιχειρηματικότητα
Οι γνωσιακοί πόροι έχουν ιδιαίτερη σημασία στη περίπτωση των επιχειρήσεων έντασης γνώσης. Η δημιουργία μιας νέας επιχείρησης, ιδιαίτερα όταν αυτή βασίζεται στη αξιοποίηση επιστημονικής ή τεχνολογικής γνώσης για τη παραγωγή νέων προϊόντων ή υπηρεσιών, απαιτεί γνώση που αποκτάται αρχικά μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Στο πλαίσιο αυτό, η άμεση στήριξη μέσω κατάλληλων πολιτικών των ερευνητικών και τεχνολογικών δραστηριοτήτων που εκπονούνται στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά ιδρύματα θεωρείται ότι «προετοιμάζει το έδαφος» για τη
Ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής στην επιχειρηματικότητα
Παράλληλα, στην πορεία εξέλιξής τους πολλές από τις εταιρείες ταχείας ανάπτυξης αντιμετωπίζουν διοικητικής φύσης προβλήματα που σχετίζονται με τη διαχείριση, τη δομή, και την άσκηση ηγεσίας.
Η εμπειρία της ταχείας ανάπτυξης συχνά φέρνει τους νέους επιχειρηματίες αντιμέτωπους με προκλήσεις που δεν είχαν υπολογίζει και δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι να τις διαχειριστούν. Πολλές φορές αναζητούν τη βοήθεια που χρειάζονται στην οικογένεια και τους φίλους αλλά για πολλούς επιχειρηματίες η κατάλληλη υποστήριξη δεν είναι εύκολα διαθέσιμη.
Ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής στην επιχειρηματικότητα
Η ανάγκη διασφάλισης ότι έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλοι θεσμοί και τα όργανα ώστε να μπορούν να παράσχουν αυτού του είδους την εκπαίδευση και βοήθεια στους νέους επιχειρηματίες θα πρέπει να αποτελεί μία από τις βασικές προτεραιότητες της κυβερνητικής πολιτικής για την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας.
Ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής στην επιχειρηματικότητα
Η επιχειρηματικότητα απαιτεί επίσης την ύπαρξη οικονομικών πόρων που μπορούν να εξασφαλίσουν όχι μόνο τις απαραίτητες αρχικές εισροές (εργασία, υλικά, πληροφόρηση) για την παραγωγή των αγαθών και υπηρεσιών, αλλά και να διατηρήσουν τη συνεχή ροή τους για όσο χρονικό διάστημα οι δραστηριότητες της επιχείρησης δεν της αποφέρουν κέρδη.
Σε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, υπάρχουν ανησυχίες ότι το τραπεζικό σύστημα δεν παρέχει τα κατάλληλα κεφάλαια και δεν υποστηρίζει επαρκώς τις νέες επιχειρήσεις στο ξεκίνημά τους.
Ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής στην επιχειρηματικότητα
Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής είναι να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό κλίμα στον τραπεζικό τομέα που θα συνεπικουρεί και δεν θα προβάλει εμπόδια στην ανάπτυξη και εξέλιξη των νέων επιχειρήσεων.
Πέραν του τραπεζικού συστήματος, και η ύπαρξη κοινωνικών σχέσεων και δικτύων δρα επικουρικά στην απόκτηση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων. Το δίκτυο των κοινωνικών γνωριμιών των επιχειρηματιών μπορεί να συνδράμει στην εύρεση των απαραίτητων πόρων. Αλλά και η θέση των επιχειρηματιών σ’ αυτό το δίκτυο επηρεάζει σημαντικά την ικανότητά τους για
Ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής στην επιχειρηματικότητα
Μια άλλη πτυχή των κοινωνικών σχέσεων και δικτύων είναι η συμβολή τους στη δημιουργία συνεργασιών για την επίλυση προβλημάτων που είναι συμπληρωματικά, και όχι σε κεντρικά της επιχειρηματικής δράσης, όπως για παράδειγμα συνεργασίες που δημιουργούνται για τη θέσπιση από κοινού τεχνολογικών προτύπων, για τη θέσπιση κανονισμών για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων και την προστασία του περιβάλλοντος.
Ο ρόλος της κυβερνητικής πολιτικής στην επιχειρηματικότητα
Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, η παρουσία δημόσιας παρέμβασης μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία κλίματος συνεργασίας και να υποστηρίξει αυτές τις εξελίξεις, ιδιαίτερα στη περίπτωση όπου οι εμπλεκόμενες επιχειρήσεις είναι πολύ μικρές και είναι δύσκολο να συνεργαστούν με κοινούς στόχους.
Η δημιουργία τέτοιων θεσμών μπορεί να αποτελέσει σημαντικό συστατικό της θεσμικής υποδομής με οφέλη όχι μόνο για τις νέες αλλά και οι προ-υπάρχουσες επιχειρήσεις.
Εκπαίδευση και επιχειρηματικότητα
Όπως αναφέρθηκε και προηγούμενα, η δημιουργία μιας νέας επιχείρησης απαιτεί γνώση που αρχικά συνήθως αποκτάται μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία. Υπάρχουν όμως πάμπολλα παραδείγματα γύρω μας επιχειρηματιών, οι οποίοι δεν είχαν την τυπική εμπειρία της εκπαίδευσης και θεωρούνται αυτοδημιούργητοι.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που διαφαίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις επιτυχημένων επιχειρηματιών είναι ότι συνήθως συσσωρεύουν ένα σημαντικό κομμάτι εμπειρίας πριν επιχειρήσουν να αναλάβουν τις δικές τους πρωτοβουλίες. Από αυτή την άποψη, δεν έχει
Εκπαίδευση και επιχειρηματικότητα
Αυτός ο διαφορετικός χρονισμός, σημαίνει ότι η εκπαίδευση στην επιχειρηματικότητα δεν πρέπει να ξεκινά και να τελειώνει στην λεγόμενη επίσημη εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά να εξελίσσεται ως μια διαδικασία δια βίου μάθησης – δηλαδή εκπαίδευση και ευκαιρίες για μάθηση που προσφέρονται στους πολίτες σε διάφορα στάδια της ζωής τους.
Με τον τρόπο αυτό, θα μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην αποτελεσματική αξιοποίηση του οράματος και των πρωτοβουλιών του επιχειρηματία.