Even inchecken

Drie maanden voor de finals

Met Ilsa & Jikki Door Lisanne Pol

Even inchecken: hoe gaat het met je?

Jikki: Het gaat goed! Ik voel mij geïnspireerd en gemotiveerd, heb zin om aan de slag te gaan en (bijna) elke dag is een feestje. Op die dagen vol paniek na dan. Gelukkig schijnt de zon en wordt het daardoor ook wat lichter in mijn hoofd.

Ilsa: De zon schijnt weer! Dat is een grote opluchting. Daardoor zie ik het zelf ook allemaal een stuk zonniger in dan de afgelopen donkere dagen. Ik heb er nu een aantal repetities op zitten en die waren enorm leuk. Er kwam al veel bruikbaar materiaal naar boven.

Welke blokkades ben je tegengekomen?

Jikki: Ik probeer niet manisch positief over te komen. Struikelblokken of moeilijkheden waren er niet. Wel uitdagingen: dingen die ik nooit eerder heb gedaan en waar ik dus (nog) niks vanaf weet. Hoe ik daarmee omga? Hulp vragen en experts opzoeken! Tot nu toe is er niks geweest wat onoplosbaar was.

Ilsa: Aan het begin had ik vijf spelers. Helaas is een speler om persoonlijke redenen gestopt. Dat betekent dat ik nu druk op zoek ben naar een vijfde speler. Dit is lastig omdat ik met de andere spelers al midden in een proces zit. Ik hoop heel erg dat we een passende speler vinden.

Op een schaal van 0 tot een heerlijk zonnig vooruitzicht; hoe zit het met je zin?

Jikki: Zonnig met plaatselijke bewolking!

Ilsa: Ik heb nog steeds enorm veel zin. Ik merk dat ik na elke repetitie steeds meer energie en zin heb om verder te werken. Dat lijkt me een heel goed teken!

Jikki: Ik ben bezig met het schrijven van mijn eigen script; poëtische teksten die raken waar de ontmoeting tussen mens en natuur over gaat. Verder werk ik met mijn fijne spelers op de vloer aan beeldende scènes die in juni hopelijk de oever van de IJssel zullen verrijken..

Waar ben je nu in je proces mee bezig?

Ilsa: Mijn afstudeervoorstelling gaat over het thema ‘rouw’. Volgens Elisabeth Kübler-Ross zijn er vijf fasen van rouw. Aan de hand van deze vijf fasen werk ik in de repetities met mijn spelers. We zijn nu bezig met de fase ontkenning. Op verschillende manieren kom ik met mijn spelers tot materiaal. Er wordt veel geïmproviseerd vanuit gekaderde opdrachten en ik laat ze veel teksten schrijven. Zo wordt het echt een voorstelling die ik samen met mijn spelers heb gemaakt met verschillende perspectieven op het thema ‘rouw’.

Op een schaal van 0 tot depanlooptovermijnkamerligtoverhoopenmijnshampooisop; hoe zit het met de stress?

Jikki: Ik doe niet aan stress. Schrik soms wel om 3 uur ’s nachts wakker. ‘Werkt mijn voorstelling op locatie wel net zo goed als in de zaal?’ ‘Hoe krijg ik de techniek voor elkaar?’ ‘Wat nou als het regent?’ ‘Wat als mijn voorstelling flopt en er niemand komt kijken?’ Dus stress, nee joh.. Wat is dat?

Ilsa: Ik heb gevaarlijk genoeg nog bijna geen stress…

In één woord, met welke energie ga je de komende tijd verder?

Jikki: Labrador-energie. Ilsa: Zonnig!