[1Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΖΕΦΥΡΙΟΥ]
Η ιστορία του μικρού γλόμπου, Ναλάμπη [Η λειτουργία του απλού ηλεκτρικού κυκλώματος σαν παραμύθι] Ασημίνα Λαμπράκου (καθηγήτρια Φυσικής)
[2012]
[ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ-ΘΕΡΙΣΣΟΥ, ΖΕΦΥΡΙ, ΑΤΤΙΚΗ, ΕΛΛΑΔΑ]
Περιεχόμενα: Εισαγωγή Αννα Μαρία Παππά (αγγλικά) Γιώργος Αυγέρης Βασίλης Κουλτσόπουλος Σοφία Μιχαηλίδη (ελληνικά) Σοφία Μιχαηλίδη (αγγλικά) Λεωνίδας Παππάς Λεωνίδας Παππάς (αγγλικά) Κατερίνα Λινοξυλάκη Πέννυ Γεβρέκη (ελληνικά – αγγλικά) Κωνσταντίνα Χούσου Άγγελος Θωμάς (ελληνικά) Άγγελος Θωμάς (αγγλικά) Αλίνα Λάμπρου Λευτέρης Ζήκουλης Γιώργος Τάγαρης / Κώστας Βλάχος Άννα Μαρία Παππά (ελληνικά)
Σελ 3 Σελ 4 Σελ 5 Σελ 6 Σελ 7 Σελ 8 Σελ 9 Σελ 10 Σελ 11 Σελ 12 Σελ 13 Σελ 14 Σελ 15 Σελ 16 Σελ 17 Σελ 18 Σελ 19
Contents: Introduction Anna Maria Pappa (english) Giorgos Avgeris Vasilis Koultsopoulos Sofia Michailidi (greek) Sofia Michailidi (English) Laonidas Pappas (greek) Leonidas Pappas (English) Katerina Linoxilaki Penny Gevreki (greek – English) Konstantina Housou Aggelos Thomas (greek) Aggelos Thomas (english) Alina Lambrou Lefteris Zikoulis Giorgos Tagaris / Kostas Vlachos Anna Maria Pappa (greek)
page 3 page 4 page 5 page 6 page 7 page 8 page 9 page 10 page 11 page 12 page 13 page 14 page 15 page 16 page 17 page 18 page 19
2
Creative Writing in Class can occur after the assumption that children have the right to get bored in class and seek other ways of learning and expression
ποιος είπε πως όταν βαριούνται οι καθηγητές η ώρα πάει χαμένη; να μην το βάλει στοίχημα μπορεί και να χάσει! το "παιχνίδι" αυτό, ξεκίνησε πέρυσι την πρώτη ημέρα μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων τα τμήματα της Γ ήταν βαριεστημένα κι αυτό ήταν κολλητικό ότι όμως χειρότερο μπορεί να σε βρει την ώρα του μαθήματος είναι ένα τμήμα που χαζολογάει χωρίς περιεχόμενο τότε, σκέφτηκα κι έβαλα στα παιδιά μια εργασιούλα γραπτή στην οποία είχαν καθήκον να παρουσιάσουν την λειτουργία ενός ηλεκτρικού κυκλώματος τόσο απλά που να την καταλαβαίνει κι ένα μικρό πολύ παιδί γράφηκαν απίθανες ιστορίες, άλλες προσέγγιζαν με επιτυχία και το φυσικό μέρος, άλλες ήταν καλές από φιλολογική άποψη όλες καταδείκνυαν το βαθμό κατανόησης του θέματος αλλά κυρίως τον συναισθηματικό και γενικά εσωτερικό κόσμο των μαθητών μου φέτος το επαναλάβαμε τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα ήσαν εξ ίσου ενθαρρυντικά και ποιοτικά ενδιαφέρον έχει για μένα και το γεγονός της αποδοχής μιας τέτοιας μορφής εργασίας από τα παιδιά ξεκινάω λοιπόν τις δημοσιεύσεις γιατί θεωρώ πως οφείλω να μοιραστώ την εμπειρία
who said that when teachers are bored teachers time is wasted? not to wager can lose! the "game" began last year on the first day after the Christmas holiday parts of C class were bored and this was adhesive the worst thing to happen is a class without any content then, I thought that I could ask children to write a short work, a written task in which they had to show the function of an electrical circuit so simple to understand it and a very small child tall tales were written, others docked successfully and the physical part, others were good from a literary perspective all showed a degree of understanding of the issue but mostly emotional and general internal world of my students repeated this year results so far were equally encouraging and quality interesting for me is the fact of acceptance of this form of work by children So I begin the posts because I think I should share my experience
3
Little Jenny is getting into her bedroom she is turning a small light on and is saying: “Mummy, Mummy! I want you to tell me the story of the young ‘To-Shine’ (‘lighting’). Mother: once upon a time there was a couple with three children. The first child was called ‘the small battery’. He was very lively and full of action. The second one was called the ‘small cable’. That boy was thin, very tall and could go into everywhere. The third and youngest one was called the ‘To-Shine’ (‘lightning’). There was nothing special about him; he was short and a little plump. A spring evening, as the three brothers were playing, they were joined. ‘The small cable’ gave his hand to the ‘small battery’ and the young ‘To-Shine’ seized his brother round the middle. Suddenly, the ‘To-Shine’ became very bright and that seemed strange to everyone. The three brothers were stunned and they wondered how that had happened since they were joined a lot of times in the past but nothing had changed. So, the three brothers made different movements and tried to be joined in other ways but, finally, they realized that the ‘To-Shine’ could shine only if they were joined in a certain order. The small ‘To-Shine’ was very happy because. At last, he had done something special with his brothers’ help. Ever since, the three brothers kept playing that game…. Little Jenny closed her round blue eyes. Her mother switched the light off and let her sleep peacefully._ Anna-Maria Pappa C2 class
4
Η ιστορία του ταξιδιού στη Ναλάμπει city:
Μία φορά και έναν καιρό ,σε μία μικρή πόλη , η οποία λεγόταν «Αρνητική πόλος», υπήρχε μία παρέα ηλεκτρονίων που λεγόταν BOMPER'S .Τα μέλη της ήταν 5 μικρά ηλεκτρόνια με τα ονόματα: Τζακ, Λινκ, Μπεν, Μπιλ. Μία μέρα λέει ο Λινκ στους άλλους . -Παιδιά ελάτε να σας πω! Οι γονείς μου μού είπαν ότι κοντά στην «Θετική πόλο city” μπήκε καινούρια λάμπα με το όνομα “Ναλάμπει city”. -Εμάς τι μας ενδιαφέρει; είπε ο Μπεν. -Άκουσα ότι έχει καινούρια ηλεκτρονικά και ότι παίζουν μπάσκετ οι Rockets με τους Jacker. Θέλετε να πάμε; Αμέσως τα παιδιά με μια φωνή είπαν "ναι" και έτσι πήραν όλα τα απαραίτητα και ξεκίνησαν το μακρύ τους ταξίδι ,χωρίς να χάσουν ευκαιρία . Λίγο πιο κάτω ,υπήρχαν διόδια διακόπτες και γα να περάσεις θέλεις 40 ηλεκτρονομίσματα το κάθε ηλεκτρόνιο ,για να κλείσει το κύκλωμα. -Τι θα κάνουμε τώρα εξυπνάκια ;Πού θα τα βρούμε τόσα λεφτά; Ούτε ηλεκτρονόμισμα δεν έχουμε , είπε ο Μπιλ νευριασμένα στον Λινκ. -Μην ανησυχείτε .Εγώ έχω την λύση .Είπε ο Τζακ. -Και ποια είναι αυτή ; ρώτησε ο Πιτ. -Να, ο πατέρας μου μού είχε πει να τον βοηθήσω στο μπαρ το βράδυ και άμα θέλω να φέρω και φίλους μου. -Και πόσα δίνει ;λέει ο Μπεν. -Οχτώ ηλεκτρονομίσματα την βραδιά, δια 5 μέρες . -Δηλαδή πόσο ακριβώς ; είπε πάλι ο Μπεν . -Μισό δεύτερο 3 έντεκα , 3 δώδεκα , 3 δεκαπέντε και 11. Ίσον με 40 ηλεκτρονομίσματα ο καθένας. -Ακριβώς ,λέει ο ΛΙΝΚ. Άρα μπορούμε να πάμε. -Ναι!!!............., λένε όλοι χαρούμενα. Και έτσι άρχισαν πάλι το ταξίδι αφού είχαν μαζέψει τα λεφτά. Και αφού πέρασαν τους διακόπτες έφτασαν στην «Αμπερόμετρο city” που γινόταν απογραφή , αλλά δεν άργησαν να την περάσουν . Ξαφνικά το κύκλωμα σταμάτησε να διαρρέεται από ρεύμα με αποτέλεσμα αυτοί και εκατομμύρια άλλα ηλεκτρόνια άρχισαν να μην έχουν συγκεκριμένη κατεύθυνση ,με αποτέλεσμα να χαθούν. Πριν χαθούν όμως ο Τζακ είχε πει ότι αν χαθούν θα συναντηθούν στην Πύλη της πόλης και θα περιμένουν μέχρι να έρθουν και οι άλλοι. Μετά από μισή ώρα που ήρθε το ρεύμα ξεκινώντας πάλι το ταξίδι τους μόνο που τώρα ήταν χωριστά. Μετά από λίγα δεύτερα που πέρασαν ,οι φίλοι μας αν και χωρισμένοι ,όλοι τους είδαν την «Ναλάμπει city”. Οι φίλοι μας ξανάσμιξαν στην πύλη και χαρούμενα μπήκαν μέσα στην πόλη .Είδαν τον αγώνα , έπαιξαν και βρήκαν νέους φίλους . Αλλά το ταξίδι τους δεν τελειώνει ακόμα . Έπρεπε να πάνε στην «Αρνητική πόλο city” να μεγαλώσουν ,να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά και στο τέλος θα γεράσουν και θα πεθάνουν εκεί .
Γιώργος Αυγέρης [ο παραμυθάς μας!] Γ1
5
Εμένα με λένε Ναλάμπη. Είμαι γλόμπος. Η οικογένειά μου αποτελείται από 1.000.000 γιατί μόνο τόσοι λίγοι δημιουργήθηκαν εκείνη την ημέρα από τις βιομηχανίες της χώρας. Είμαι το τελευταίο μέλος της οικογενείας και κανένας δεν μου δίνει σημασία. Από την αρχή της ζωής μου ήμουν άτυχος γιατί πάντα με χρησιμοποιούσαν για να αντικαταστήσω άλλους. Συνέχεια έλεγα να αλλάξει κάτι και να που είμαι πολύ κοντά. Ο ιδιοκτήτης μου, ο Γιώργος, πρέπει να φτιάξει ένα ηλεκτρικό κύκλωμα για το σχολείο. Πήρε τον Μπαταριάκια, δύο Καλωδίους και τον Διακοπτάκια από το super market. Ακόμα, πήρε και τον Ταβλάκια. Πρώτα χρησιμοποίησε τον Κολλίτσα και συνέδεσε τον Μπαταριάκια με τον Ταβλάκια. Στη συνέχεια, συνέδεσε τους Καλωδίους και τον Διακοπτάκια με τον ίδιο τρόπο το ένα δίπλα στο άλλο και στο τέλος να κλείνει. Τελικά κερδίσαμε! Ο Γιώργος κέρδισε τον διαγωνισμό και εγώ το βραβείο του πιο δυνατού λαμπτήρα! Τέλος ένα πράγμα που κατάλαβα είναι ότι αν θες να καταφέρεις κάτι, θα το καταφέρεις όπως και αν είσαι..
Βασίλης Κουλτσόπουλος Γ1
6
Μια φορά και έναν καιρό στην πόλη του ΦΩΤΌΣ, στην κεντρική πλατεία υπήρχε ένα μεγάλο θέατρο όπου κατά καιρούς δίνονταν παραστάσεις. Εκείνη την περίοδο ήρθε ένας θίασος με το μπαλέτο του. Είχε καταπληκτικούς χορευτές και ταχυδακτυλουργούς με φοβερές ικανότητες. Η προέλευση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη για να δει αυτό το υπερθέαμα. Πρωταγωνιστής ήταν ο πασίγνωστος χορευτής ΝΑΛΑΜΠΗΣ με την πανέμορφη ντάμα του ΝΑΔΙΝΗ. Τους πλαισίωναν οι αδερφοί ΝΑΡέΕΙΣ και κάτι μικρά ανθρωπάκια με το όνομα ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΑ. Οι χορευτές χόρευαν με απίστευτα συντονισμένες κινήσεις. Ο χώρος φωτιζόταν με πολλούς πυρσούς που έβγαζαν διάφορα χρώματα. Η ιστορία της παράστασης διαδραματίζονταν ανάμεσα σε δύο νέα παιδιά που οι γονείς τους οι ΠΟΛΟΙ (έτυχε να έχουν το ίδιο επίθετο) δεν τα άφηναν να προχωρήσουν μαζί στη ζωή. Ο ΝΑΛΑΜΠΗΣ ήταν πάντα σκοτεινός και στεναχωρημένος και κόντευε να πεθάνει. Η ΝΑΔΙΝΗ απ' τη μεριά της ήταν κλεισμένη πάντα μέσα στο σπίτι μελαγχολική. Ώσπου μια μέρα... οι καλοί κοινοί τους φίλοι τα ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΑ αποφάσισαν να τους βοηθήσουν. Μετά από πολλές δυσκολίες έκλεψαν την όμορφη κοπέλα και την πήγαν στον αγαπημένο της. Οι γονείς του οι ΠΌΛΟΙ υπέκυψαν μπρος στη μεγάλη αγάπη των δύο παιδιών και τους έδωσαν τη συγκατάθεσή τους. Τέλος, πιάστηκαν όλοι μαζί χέρι-χέρι με τους δύο ερωτευμένους, ο ένας απέναντι από τον άλλο και χόρεψαν το χορό του κυκλώματος. Ξαφνικά το πρόσωπο του ΝΑΛΑΜΠΗ έβγαλε ένα μαγικό φως που διαχύθηκε σε όλη την αίθουσα. Η σκοτεινιά έφυγε και την θέση της πήραν χρυσές φλογίτσες που έτρεχαν σε κάθε γωνιά της αίθουσας. Η αγάπη ανάμεσα στα δύο παιδιά ήταν παντοτινή. Αυτή η παράσταση θα μείνει αξέχαστη σε όποιον την είδε και θα τη θυμάται για πολλά χρόνια!
Σοφία Μιχαηλίδη Γ2
7
Once upon a time, in the city of light and in the central square, there was a theatre where performances were held from time to time. Those days, a theater company with the ballet arrived in the city. That company was made up excellent dances and jugglers with terrific abilities.A lot of people came to watch that great show. The famous dancer ‘Lighting’ with his beautiful partner ‘Giving’ were the protagonists. The brother ‘Running’ as well as some small persons called ‘Electrons’, accompanied them. The dancers danced with incredibly joint movements. The theatre was lit by a lot and colorful fire brands. The plot was about two young people whose parents, the ‘Poles’, (they had the same surname by coincidence) didn’t want them to be together in life. ‘Lightning’ was always dark and sad and felt as he near to death. ‘Giving’ was melancholic and stayed in the house all day long. Suddenly, one day, their common and good friends, the ‘Electrons’, decided to help them. Although there were a lot of obstacles, they managed to kidnap the girl and lea her to her beloved. Their parents, the ‘Poles’, yielded to their children’s great love and gave their consent. Finally, they all gave their hands and standing face to face, danced with the two lovers the dance of circuit. All of a sudden, ‘Lighting’s’ face emitted a magic light that was spread all over the theatre. The darkness disappeared and gave way to gold flames that ‘ran’ in every nook and cranny of the theatre. That passionate love between the two young people lasted for ever. That was an unforgettable performance and whoever watched it, will remember it for many many years!... Sofia Michailidi C2 class
8
το ποδόσφαιρο ως ηλεκτρικό κύκλωμα ή… ...το αντίθετο! Παππούς: λοιπόν μικρέ μου, θα σου εξηγήσω πως λειτουργεί ένα ηλεκτρικό κύκλωμα μιας και θες τόσο πολύ να μάθεις, μόνο που θα στο πω με μια παρομοίωση. Γιωργάκης: ευχαριστώ πολύ παππού! Παππούς: λοιπόν, το ηλεκτρικό κύκλωμα λειτουργεί σαν ομάδα ποδοσφαίρου. Πιστεύω ξέρεις από το αποτελείται ένα ηλεκτρικό κύκλωμα! έτσι; Γιωργάκης: Ναι! από έναν διακόπτη, μια μπαταρία, καλώδια κι ένα γλόμπο. Παππούς: Μπράβο! Τα καλώδια μέσα τους περιέχουν μικρές μπίλιες, τα ηλεκτρόνια, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι οι παίχτεςποδοσφαιριστές. Όταν δεν έχουν κάποιον να τους κατευθύνει, σε αυτήν την περίπτωση τον προπονητή-μπαταρία, κάνει ο καθένας του κεφαλιού του πηγαίνοντας όπου θέλει. Όταν οι παίχτες-ηλεκτρόνια ακολουθήσουν τις εντολές του προπονητή-μπαταρία, θα πετύχουν το γκολ-λαμπάκι. Γιωργάκης: και ο διακόπτης παππού, τι κάνει; Παππούς: ο διακόπτης θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η αποτυχία των παιχτών-ηλεκτρονίων να περάσουν την απέναντι άμυνα (ολοκλήρωση του κυκλώματος) και να βάλουν γκολ-άναμμα λάμπας. Όταν η σύνδεση όλων αυτών, λάμπας, μπαταρίας, καλωδίων και διακόπτη, διακοπεί, είναι σαν την αποτυχία των παιχτών να βάλουν γκολ, δηλαδή να ακολουθήσουν τις εντολές του προπονητή. Όταν είναι ανοιχτός ο διακόπτης, έχουμε την αποτυχία, όταν όμως έχουμε κλειστό τον διακόπτη, έχουμε το γκολ!!!! Γιωργάκης: ευχαριστώ πολύ παππού!! Κατάλαβα!!!!
Λεωνίδας Παππάς Γ2
9
Football as a simple circuit or… the opposite?
Grandfather: well, my little boy, I’ll explain to you how a cirquit works since you want so much to know. But I’ll do it using a simile. George: Thanks so much, granddad! G/f: well, a circuit works as a football team. I believe you know what a circuit consists of, don’t you? Ge: of course, I do! It consists of a switch, a battery, cables and a bulb. G/f: Bravo! Cables contain small marbles the electrons, which could be considered as the football players. When they have no one to guide them, in this case we mean the coach-battery; everyone keeps to his own line going wherever he wants. When the players-electrons follow their coach-battery’s commands, they will score the goal-light. Ge: and what about the switch, granddad? G/f: we could say that the switch is the players’ failure to break through the rival’s defence (competition of the circuit) and to score a goal (to turn on the light) When the junction of the lamp, the battery, the cables and the switch is cut off, is as the players’ failure to score, that is to follow the coach’s commands. When the switch is on, there is failure, but when it is off, there is goal. Ge: thank you very much, granddad!!!! I see!!!!!!!! Leonidas Pappas C2 class
10
Όλα ξεκίνησαν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα όταν ο Νικηφόρος πάτησε τον διακόπτη για ν' ανάψει το φως. Ξαφνικά ακούστηκε μία λεπτή φωνούλα που είπε: «τώρα κάποιος άλλος πρέπει να πάρει την θέση μου», και το φως έσβησε, ο Νικηφόρος πανικοβλήθηκε και τρόμαξε. Ύστερα φώναξε τον πατέρα του τον Αντώνη και του είπε μόνο, πως κάηκε η λάμπα αλλά τίποτε άλλο. Την άλλη μέρα η μητέρα του αγόρασε έναν καινούριο λαμπτήρα τον έβαλε στο φωτιστικό. Το μεσημέρι που ο Νικηφόρος γύρισε σπίτι του ύστερα από μία ευχάριστη μέρα στο σχολείο, είδε πως το φως άναβε. Αμέσως πήγε να δει και επηρεασμένος από το χθεσινό γεγονός ψιθύρισε στον λαμπτήρα και τον ρώτησε πως τον λένε νομίζοντας πως δεν θα απαντήσει κι όλο αυτό ήταν της φαντασίας του, όμως ο λαμπτήρας απάντησε: - με λένε Γλόμπο Ναλάμπη. Εσένα; Ο Νικηφόρος απάντησε χωρίς να ταραχθεί γιατί όλο αυτό του άρεσε έτσι απάντησε κι ο Νικηφόρος. Τότε ο Νικηφόρος μαζί με τον Ναλάμπη έγιναν φίλοι κι άρχισε να του διηγείται την ιστορία του. Πρώτα ξεκίνησα από ένα εργοστάσιο στην Γερμανία εκεί δημιουργήθηκα μαζί με τα χιλιάδες αδέρφια μου με τα οποία ειδωθήκαμε για πολύ λίγα λεπτά. Η ζωή μας δεν έχει πολύ ενδιαφέρον είναι κοινή για όλους τους λαμπτήρες. Ύστερα μπαίνουμε σε μικρά κουτάκια ευτυχώς τα μηχανήματα είναι προσεχτικά και δεν μας πονούν όταν μας αγγίζουν. Α! ξέχασα να σου πω ότι είμαι οικολογικός «λαμπτήρας». Νικηφόρος: -Τι σημαίνει οικολογικός. Ναλάμπης: -Σημαίνει ότι δεν ρυπαίνω το περιβάλλον. Όμως μην με ρωτάς τώρα στο τέλος όλες οι απορίες σου. Έπειτα μας τοποθέτησαν σε μεγάλες κούτες και μας πήγαν σε διάφορα καταστήματα. Έμεινα εκεί περίπου 10 μέρες. Μετά ήρθε ο μπαμπάς σου και με αγόρασε και κατέληξα σε αυτό το φωτιστικό. Νικηφόρος: -Έχω μία απορία. Πως όταν πατάω το διακόπτη εσύ ανάβεις και όποτε θέλω σβήνεις. Ναλάμπης: -Αχ Νικηφόρε μου. Εγώ αυτά δεν τα ξέρω πολύ καλά, αλλά θα προσπαθήσω να σου απαντήσω. Όταν πατάς τον διακόπτη το ηλεκτρικό κύκλωμα κλείνει μεταφέρεται το ρεύμα και το φως ανάβει. Ύστερα όταν θες να κλείσεις το φως γίνεται το αντίθετο. Μα Νικηφόρε μου θα τα πούμε αύριο πάτα τον διακόπτη πήγαινε στο κρεβατάκι σου για να κοιμηθώ κι εγώ. Καληνύχτα μικρέ μου πρίγκιπα. Νικηφόρος: -Καληνύχτα Ναλάμπη. Αύριο το πρωί θα τα πούμε. Ο Νικηφόρος πήγε στο κρεβάτι του θέλοντας να κοιμηθεί αμέσως για να ξυπνήσει γρήγορα. Μόλις όμως πρόλαβε να κλείσει τα καστανά ματάκια του η μητέρα του, του είπε: «ξύπνα Νικηφοράκι μου είναι ώρα να πας στο σχολείο». Ο Νικηφόρος σηκώθηκε αμέσως (πρώτη φορά) έκανε γρήγορα τις πρωινές του εργασίες (πρώτη φορά) και πήγε και ψιθύρισε στον γλόμπο Ναλάμπη: «Καλημέρα». Όμως ο λαμπτήρας τίποτα δεν του μιλούσε πάτησε τον διακόπτη άναψε, έσβησε το φως μάταια όλο αυτό που είχε ζήσει το χθεσινό βράδυ ήταν ένα μεγάλο όνειρο. Μετά από τις προσπάθειες του πήγε σχολείο με σκυμμένο το κεφάλι και έτσι γύρισε είχε συνειδητοποιήσει ότι όλο ήταν κάτι ψεύτικο. Δεν προσπάθησε να ξαναψιθυρίσει. Αλήθεια όμως ήταν όντως όνειρο ή ο Νικηφόρος επινόησε αυτό τον τρόπο να του μιλάει επειδή ο ίδιος το ήθελε. Κανείς δεν θα το μάθει. Κατερίνα Λινοξυλάκη Γ2
11
The story of the bulb ‘To-Shine’. In the middle of a square, at a very high point, you can see the ‘To-Shine’ (‘lighting’). When it gets dark the ‘To-Shine’ turns on and the square is lit. so, someone should do the round of the square and end up in the same place where he started from, if he wants to breast the tape before it gets dark. However, at the end of the square, there is a small and very low bridge which sometimes opens so that higher trucks can pass. So, some minutes before it got dark, a driver tried to do the round of the square. Suddenly, the bridge opened before the driver passed over it. He was in a hurry because there were only two minutes left before he could pass over the bridge and see the ‘To-Shine’ turning on. At the very last moment, the bridge closes again, the driver passes over, he breasts the tape and the ‘To-Shine’ turns on. [open circuit/open bridge – there is no escape of power // close circuit/close bridge – there is escape of power]
Penny Gevreki C1 class
Στη μέση μιας μεγάλης τετράγωνης πλατείας βρίσκεται πολύ ψηλά ο Ναλάμπης. Θα πρέπει λοιπόν μόλις νυχτώσει ν' ανάψει ο Ναλάμπης για να φωτιστεί η πλατεία...Έτσι, θα πρέπει ένα αυτοκίνητο να κάνει όλο το γύρο της πλατείας και να καταλήξει εκεί που ξεκίνησε για να κόψει μία κορδέλα πριν νυχτώσει. Στο τέλος του τετραγώνου όμως, βρίσκεται μία μικρή και πολύ χαμηλή γέφυρα, η οποία ανοίγει κάποιες στιγμές για να περάσουν φορτηγά που είναι πιο ψηλά. Έτσι, λίγα λεπτά πριν νυχτώσει, ξεκίνησε το αυτοκίνητο να κάνει το γύρο της πλατείας. Ξαφνικά όμως, λίγο πριν περάσει το αυτοκίνητο πάνω απ' τη γέφυρα, άνοιξε... Ο οδηγός βιαζόταν πολύ γιατί είχε μόνο 2 λεπτά στη διάθεσή του κι έτσι δεν μπορούσε να περάσει για ν' ανάψει ο Ναλάμπης...Την τελευταία στιγμή ξανακλείνει η γέφυρα, μπορεί να περάσει το αυτοκίνητο, κόβει την κορδέλα και ο Ναλάμπης ΑΝΑΒΕΙ!!!...
{ *ανοιχτό κύκλωμα/ανοιχτή γέφυρα-δεν υπάρχει διαρροή ηλεκτρικού ρεύματος *κλειστό κύκλωμα/κλειστή γέφυρα-υπάρχει διαρροή ηλεκτρικού ρεύματος } Πένυ Γεβρέκη Γ1
12
Κάποτε ήταν ένα μικρό λαμπάκι που το έλεγαν γλόμπος Ναλάμπη. Οι γονείς του δεν άντεχαν οικονομικά και έτσι αποφάσισαν να τον δώσουν σε ένα ορφανοτροφείο που ονομαζότανε "μικροί γλόμποι". Εκεί μετά από ένα χρόνο τον υιοθέτησαν κάποιοι άλλοι γονείς ο κύριος Γλόμπος Ναφέγγει και η κυρία Γλόμπος Ναφωτίζει. Ήταν Χριστούγεννα και ο μικρός γλόμπος Ναλάμπη ήθελε να στολίσουν δέντρο και να το φωτίσει ο ίδιος. Έτσι πρότεινε στους γονείς του και αποφάσισαν να το κάνουν για χάρη του μικρού Ναλάμπη. Άρχισαν να αγοράζουν τα απαραίτητα (δέντρο και στολίδια). Το στόλισαν και τότε όλο χαρά ο μικρός Ναλάμπης με ένα (σάλτο) πήδημα ανέβηκε στο δέντρο, ενώθηκε με ένα καλώδιο και η κυρία γλόμπος Να φωτίζει τον έβαλε (το καλώδιο) στην πρίζα. Έτσι ο μικρός Ναλάμπης φώτισε το δέντρο με τη δικιά του δύναμη. Καθότανε μέρες πάνω στο δέντρο για να μείνει διαρκώς φωτεινό όμως δεν άντεξε για πολύ γιατί μια διακοπή του ρεύματος και μια γρήγορη επαναφορά τον έκαψε. Οι θετοί γονείς του δεν άντεξαν τον πόνο και στο τέλος κάηκαν και αυτοί. Κωνσταντίνα Χούσου Γ2
13
Η φωτισμένη πόλη . [η ιστορία του μικρού γλόμπου Ναλάμπη.] Μια μέρα μια ομάδα ποδοσφαίρου αποφάσισε να πάει να συναντήσει μια άλλη ομάδα ποδοσφαίρου για να παίξουνε ένα τουρνουά. Ήρθε η μέρα για το μεγάλο τους ταξίδι . Μόλις ξεκίνησαν το μεγάλο τους ταξίδι. Έκαναν πολλή ώρα ταξιδιού και έφτασαν σε ένα βουνό που λεγόταν " ανοικτός διακόπτης "δηλαδή το βουνό ήταν ανοιχτό στην μέση . Εκεί τους περίμενε ένας άντρας που ονομαζόταν "Φάντομ" . Μόλις τον είδαν τον ρώτησαν "τι κάνει εδώ" και τους είπε: "σας περίμενα για κάποιες δοκιμασίες για το τουρνουά". Αυτοί ξαφνιάστηκαν και τον ρώτησαν: "πως το ξέρεις" και τους είπε: "το ξέρω " . Τότε ο άντρας τους είπε: "περάστε μέσα από το βουνό ,για να αρχίσετε τις δοκιμασίες σας .Αν δεν τα καταφέρετε δεν θα μπορέσετε να παίξετε στο τουρνουά". Μετά από πόσες ώρες μπόρεσαν και πέρασαν τις δοκιμασίες και βγήκαν από την άλλη πλευρά του βουνού . Μόλις βγήκαν από το βουνό ξεκίνησαν ξανά το ταξίδι τους. Μετά από μία ώρα έφτασαν στο ηλεκτρογήπεδο. Πριν παίξουν το παιχνίδι ποδοσφαίρου ο ηλεκτροδιαιτητής τους είπε: "όποιος νικήσει θα πάρει μια χρυσή λάμπα που μπορεί να φωτίζει όλη την χώρα ,σε όποια χώρα και να ζει ". Τότε οι φιλοξενούμενοι παίχτες έπρεπε να βάλουν τα δυνατά τους ,για να νικήσουν . Μόλις άρχισε το παιχνίδι με τους ηλεκτροπαίχτες είδανε ότι θα χάσουνε από τους ηλεκτροπαίχτες . Δεν το έβαλαν όμως κάτω και έπαιζαν όσο πιο καλά μπορούσαν . Το σκορ ήταν ισόπαλο . Στα τελευταία λεπτά του αγώνα έπρεπε επειγόντως να βάλει κάποιος γκολ, για να κερδίσουν την χρυσή λάμπα. Είχαν 10 δευτερόλεπτα και ο διαιτητής θα σφύριζε την λήξη του παιχνιδιού . Σε μια στιγμή ένας παίχτης φιλοξενούμενος σκόραρε και κέρδισαν την χρυσή λάμπα . Με το που τελείωσε το παιχνίδι οι φιλοξενούμενοι έφυγαν και η ηλεκτροπόλη τους χάρισε και ένα πλοίο ,έτσι για να τους θυμούνται. Μόλις γύρισαν πίσω ,η πόλη τους είχε νυχτώσει και τότε άρχισαν να ρωτάνε τους συμπολίτες τους: "τι έχει συμβεί" και τους είπαν: "η πόλη δεν θα ξαναέχει φως θα είναι σκοταδιασμένη για πάντα " Τότε σκέφτηκαν να βάλουν την χρυσή λάμπα . Μόλις την έβαλαν μετά από λίγο .......ήρθε το φως και από τότε ξαναήρθε το φως και όλοι ήταν χαρούμενοι...........
Άγγελος Θωμάς Γ1
14
“The lit city” [The story of the small bulb ‘Lighting’] One day, some football layers decided to organize a football tournament and travel around to play with other teams. The day for the long journey came. They had been travelling for a long time when they reached a mountain called “open switch” that is “the mountain was open in the middle” A man called “Phantom” was waiting for them. When they saw him, they asked him what he was doing there. He answered that he had been waiting for them because he wanted to give them some trials concerning the tournament. They were stunned and they asked him how he knew about it. He replied “I just know”. Then, the man ordered them “Go through the mountain to start with the trials. If they are not successful, you won’t be able to take part in the tournament. Man hours later, they completed the trials successfully and they came out from the other side of the mountain. After that, they went on travelling. An hour had passed when they arrived at the electric field. Before they started playing, the electric referee told them “the winner will get a gold lamp that will be able to light the whole country, no matter where the country is!” But as soon as the match with the electric players started, they realized that they would lose the match. However, they didn’t give up and played as well as they could. The two teams were level. However, somebody had scored a goal urgently so as to win the gold lamp. There were 10 seconds left and the referee was about to whistle for the end of the match. At the very last moment, a guest player scored a goal and they won the gold lamp. After the match had finished, the guest players left and the electric city gave them a ship as a present just to remember them. As soon as they arrived in their city, they found out that it was dark. So, they started asking their fellow citizens what had happened. They answered them that the city would never be lit again; instead, it would be dark forever! It was then that it crossed their minds to use the lamp. They did so and a few minutes later, the city was lit again. Everybody was happy and relieved.
Angelos Thomas C1 class
15
Κάποτε, μέσα σε ένα απόμακρο δάσος, ζούσε ένα ανδρόγυνο που είχε ένα παιδάκι, τον Σωτηράκη. Έξω έβρεχε. Η οικογένεια είχε μόλις καθίσει να πάρει το δείπνο της. Ενώ συζητούσαν μεταξύ τους, ξαφνικά η λάμπα έσβησε. Για μια στιγμή απλώθηκε ησυχία στο δωμάτιο. Στην αρχή φάνηκε σα να κάηκε η λάμπα. Μετά όμως κατάλαβαν πως είχε γίνει διακοπή ρεύματος. Τότε ο πατέρας, έχοντας στη διάθεση του μόνο μια λάμπα, μία μπαταρία και λίγο σύρμα, θέλησε να κατασκευάσει ένα ηλεκτρικό κύκλωμα, μιας και θα ήταν η καλύτερη λύση γι αυτούς εφόσον δεν είχαν ρεύμα για να συνδέσουν εκεί τη λάμπα. Τότε ο πατέρας παρακίνησε τον μικρό Σωτήρη να τον βοηθήσει, αφού του άρεσαν οι κατασκευές και η Φυσική. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησαν την εργασία τους. Ο πατέρας παίρνοντας την μπαταρία προς το μέρος του, σύνδεσε τα άκρα της λαμπίτσας με σύρμα. Η λαμπίτσα τότε άρχισε να φωτοβολεί. Ο Σωτήρης σήκωσε με προσοχή το κύκλωμα το οποίο ήταν κλειστό, δηλαδή. Τα ηλεκτρόνια ακολούθησαν μια κλειστή διαδρομή και το λαμπάκι φώτιζε. Το μετέφερε στο τραπέζι κι έτσι τους φώτιζε στο τραπέζι. Κάθε μέρα το χρησιμοποιούσαν για να βλέπουν στο σκοτάδι κι όταν κοιμόντουσαν απλά το αποσύνδεαν. Ο μικρός γλόμπος Ναλάμπης, όπως τον είχαν ονομάσει, πάντα έφεγγε γι αυτούς.
Αλίνα Λάμπρου Γ1
16
Όλα αρχίζουν όταν ανοίγει ο διακόπτης από ένα άνθρωπο. - Η διαδικασία φαίνεται εύκολη, λένε οι εργάτες σήμερα. Οι εργάτες υπόσχονται ότι θα βάλουν τα δυνατά τους και θα ανταμειφθούν με μια τούρτα στον καθένα, απο την κυρά Βασιλική, την μάνα του μικρού γλόμπου Ναλάμπη. Ένας από τους πυροσβέστες εκεί ήταν και ο καινούργιος, 15 χρονών, που το όνομα του είναι Ναλάμπης. Οι πυροσβέστες ήταν να σβήνουν φωτιές όταν κάτι έκαιγε εκεί. Οι εργάτες, ανά δύο άτομα προχωρούν με τα σφυριά και τα γάντια και με το χαμόγελο στα χείλη πάνε να ανάψουν το φως για τους ανθρώπους. Για ν' ανάψει το φως, πρέπει οι εργάτες να συνδέσουν τα καλώδια και να τα ελέγξουν. Επίσης να δουν άμα τα ηλεκτρόνια είναι έτοιμα να διαδώσουν την ενέργεια που προκαλεί την προσανατολισμένη κίνηση των ηλεκτρονίων. Είναι έτοιμοι οι εργάτες να σπρώξουν τα φορτισμένα σωματίδια και να ελέγξουν το ηλεκτρικό πεδίο της πηγής για να τους βοηθήσει. Ο Αρχηγός έχει έδωσε το σύνθημα και η πράξη έγινε.! Τα ηλεκτρόνια κινούνται όσο πιο γρήγορα μπορούνε προς την πρίζα και περνάνε δυσκολίες στον δρόμο όπως οι πέτρες που φράζουν το δρόμο, κατηφόρες και κακές συμμορίες που θέλουν να πλακώνουν. Τα ηλεκτρόνια είπαν με ασύρματο στους εργάτες: όλα εντάξει, και έφτασαν στη πρίζα και άναψε το φως. Μετά από δυο ώρες, που ξεκουράστηκαν και έφαγαν την τούρτα τους, ο άνθρωπος έκλεισε τον διακόπτη και έτσι, οι εργάτες είχαν πάλι δουλειά να κάνουν. Ελέγχουν την ενέργεια που προσφέρεται από την πηγή και κοιτάνε την κίνηση των ηλεκτρονίων. Ο Αρχηγός έδωσε πάλι το σύνθημα και τα ηλεκτρόνια ξεκίνησαν πάλι να κινούνται μέσα στο σύρμα του λαμπτήρα. Καθώς προχωρούσαν, δεν είχαν δυσκολίες γιατί οι εργάτες καθάρισαν τον δρόμο. όλα γινόντουσαν ωραία, ώσπου, στη μέση της διαδρομής προς τον γυρισμό, ένα καλώδιο καίγεται από φωτιά. Οι πυροσβέστες έτρεξαν με το πυροσβεστικό να δουν τι έγινε. Ο οδηγός ήταν ο μικρός γλόμπος Ναλάμπης. Πήγαινε πολύ γρήγορα και πάταγε συνέχεια κόρνα. έφτασαν και είδαν καμένο το καλώδιο. Επειδή όμως ήταν κάτω από το έδαφος, ο Ναλάμπης πήγε και χώθηκε να το φτιάξει. Την ώρα εκείνη όμως, ένα σίδερο από το ταβάνι έπεσε στο πάτωμα και όλοι νόμισαν ότι ο Ναλάμπης πέθανε.. Αλλά ο μικρός πυροσβέστης ζούσε! Η πράξη άργησε αλλά πέτυχε με την επιστροφή των ηλεκτρονίων και ήρωα τον μικρό Ναλάμπη!!...
Λευτέρης Ζήκουλης Γ2
17
Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα ηλεκτρικό κύκλωμα. Το οποίο είχε τα εξής μέλη: το γλόμπο Ναλάμπη, τα καλώδια Ναρέεις και τον μπαταρία Ναδίνεις. Αλλά είχαν ένα πρόβλημα δεν μπορούσαν να μπούν στη σειρά έτσι ώστε το κύκλωμα να ήταν ανοιχτό. Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα έκανε πολύ κρύο και έξω φύσαγε πάρα πολύ. Ξαφνικά όλα τα φώτα έσβησαν. Μια κολώνα της ΔΕΗ είχε καταρρεύσει και κόπηκε το ρεύμα. Τότε όλα τα αντικείμενα άρχισαν να τρέχουν πέρα δώθε από το φόβο τους. Μια στιγμή λοιπόν ο Ναλάμπης άγγιξε τα καλώδια τα οποία πιάνανε τον μπαταρία από τους δύο πόλους. Τότε ο Ναλάμπης ένιωσε κάτι μέσα του, ένα αίσθημα που δεν το είχε ξανανιώσει. Το μέρος φώτισε και όλοι άρχισαν να βλέπουν και δεν φοβόντουσαν άλλο πια. Ο Ναλάμπης συνειδητοποίησε πως έπρεπε να συνδεθούν για να έχουν ένα κλειστό κύκλωμα. Μετά από λίγες ώρες ο μπαταρίας άρχισε να κουράζεται με αποτέλεσμα να μην φωτίζει ο Ναλάμπης. Τότε όλα σκοτείνιασαν αλλά μερικά λεπτά αργότερα το ηλεκτρικό ρεύμα ξαναγύρισε και το μέρος φώτισε ολόκληρο. Ο Ναλάμπης όμως είχε καταλάβει πολλά πράγματα για τη ζωή του. Έμαθε για την συγκεκριμένη σειρά που έπρεπε να μπουν αυτός και οι φίλοι του για να φωτίσει. Και ότι η μπαταρία πρέπει να είναι γεμάτη και όχι πολύ χρησιμοποιημένη γιατί δεν δίνει ρεύμα. Γιώργος Τάγαρης Γ2
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο γλόμπος Ναλάμπης. Καθώς έπαιζε με τους φίλους του, τα άλλα γλομπάκια, αναρωτήθηκε πως γίνεται από τη στιγμή της γέννησης του και είναι τόσο φωτεινός. Οι φίλοι του δεν ήξεραν να απαντήσουν γι' αυτό κατέφυγε στους γονείς του, τον μπαμπά Μπατάριο και τη μαμά Καλωδιού (ο τόνος στο ου για να μην παρεξηγιόμαστε). Έτσι λοιπόν οι γονείς του τού είπαν όλη τη διαδικασία του κυκλώματος (γέννησης) και τι γίνεται σε αυτό. Οι λεπτομέρειες είναι οι εξής: Ο μπαμπάς Μπατάριος είναι μια ηλεκτρική πηγή η οποία περιέχει ηλεκτρισμό. Όμως επάνω έχει 2 πόλους πάνω στους οποίους συνδέεται η μαμά Kαλωδιού και μεταφέρει ηλεκτρικό ρεύμα στο γλόμπο Ναλάμπη και εκείνος ανάβει. Δυστυχώς όμως, ο Ναλάμπης δεν κατάλαβε και του το εξήγησαν πιο αναλυτικά. Το κατάλαβε με τη δεύτερη αλλά έμαθε κάτι δυσάρεστο, ότι δηλαδή αν σβήσει ο Ναλάμπης τότε θα πεθάνει. Ο γλόμπος έμαθε αυτό που ήθελε, μπορεί να στεναχωρήθηκε αλλά κατάλαβε πως προήλθε.
Κώστας Βλάχος Γ1
18
" Η μικρή Ευγενία μπαίνει μέσα στο δωμάτιο της, ανάβει ένα μικρό φωτάκι και λέει: μαμά! μαμά! θέλω να μου πεις την ιστορία του μικρού Ναλάμπη!
μαμά: Πριν πολλά χρόνια ήταν ένα ζευγάρι που είχε τρία παιδιά. Τον πρώτο τον ονόμασαν Μπαταριούλη και ήταν πολύ ζωηρός και γεμάτος ενέργεια. Τον δεύτερο τον ονόμασαν Καλωδιάκο. Αυτός ήταν αδύνατος, πολύ ψηλός και μπορούσε να χωρέσει παντού. Τον τρίτο, τον πιο μικρό, τον ονόμασαν Ναλαμπη και δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο, ήταν κοντούλης και λίγο στρογγυλός. Ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, έτσι όπως έπαιζαν τα τρία αδερφάκια ενώθηκαν. Ο Καλωδιάκος έδωσε τα χέρια του στον Μπαταριούλη και ο μικρός Ναλάμπης έπιασε τον αδερφό του τον Καλωδιάκο από την μέση. Ξαφνικά, ο Ναλάμπης έγινε πολύ φωτεινός και αυτό φάνηκε σε όλους πολύ περίεργο. Τα τρία αδέρφια ξαφνιάστηκαν πολύ και αναρωτήθηκαν πως έγινε αυτό, αφού και άλλες πολλές φορές είχαν πιαστεί και στον Ναλάμπη δεν είχε αλλάξει τίποτα. Έτσι, τα τρία αδερφάκια έκαναν διάφορες κινήσεις και δοκίμασαν να πιαστούν με διάφορους άλλους τρόπους, μα στο τέλος κατάλαβαν πως μόνο με αυτή τη σειρά ο Ναλάμπης φώτιζε. Ο μικρός Ναλάμπης ήταν πολύ χαρούμενος που επιτέλους και αυτός με την βοήθειά των αδερφών του, ήταν κάτι ξεχωριστό. Από εκείνη την ημέρα, τα τρία αδερφάκια παίζουν συνέχεια αυτό το παιχνίδι.
Η μικρή Ευγενία έκλεισε τα ολοστρόγγυλα γαλανά ματάκια της και η μητέρα της τής έσβησε το φωτάκι αφήνοντάς την να κοιμηθεί ήσυχα. "
Άννα-Μαρία Παππά Γ2
19
μετάφραση στα αγγλικά από την καθηγήτρια: Νατάσσα Μπουμέλη (ΠΕ06) σκίτσα η μαθήτρια Γιάννα Τσεκούρα στοιχειοθέτηση/συρραφή κειμένων/επιλογή εικόνων: Ασημίνα Λαμπράκου (ΠΕ04-01) εικόνες/φωτογραφίες από το διαδίκτυο μια εργασία πάνω σε μια ιδέα της καθηγήτριας Ασημίνας Λαμπράκου (ΠΕ04-01): η ιστορία του μικρού γλόμπου Ναλάμπει [ένα παιχνίδι με το ρήμα λάμπω στο γ΄ ενικό και ότι αυτό αντιπροσωπεύει για τον ηλεκτρισμό]
20