140228 contact feb

Contact Het magazine van

AxionContinu

Nummer

1

jaargang 9|maart 2014

Beeldzorg Zorg op afstand en toch dichtbij

Ondervoeding bij ouderen

Tijdig signaleren Kwaliteitszorg

Wat wĂ­l de cliĂŤnt?

Oefenen bij De Schutse

BHV-ers en brandweer Contact | jaargang 9 | maart 2014

1

Contact Het magazine van AxionContinu | Nummer 1 | jaargang 9 |maart 2014

3

4

Renovatie Mariënstein

Beeldzorg Zorg op afstand en toch dichtbij

Scheiden van wonen en zorg

8

9

Een dagje meelopen

Ondervoeding tijdig signaleren

Beter begrip voor verzorgenden

Tussendoortjes belangrijk

12

14

Wat wíl de cliënt?

Brand!!!

AxionContinu voorbereid op calamiteiten

Kwaliteitszorg bij AxionContinu

Verder in dit nummer Mijn verhaal Van ponsbanden tot mainframes 6 Locatie Centraal De Ingelanden 10 Kort Contact Lintjesregen 16

10

Locatie Centraal

De Ingelanden

CultuurContact Kunst kleurt 18 Vrijwillig in beeld Mitchell van Kesteren 20

PG-afdeling

Fase 1 Begin mei t/m medio juli

Fase 3 Eind oktober t/m Eind december

Woonzorgcentrum Mariënstein in IJsselstein wordt als één van de eerste locaties binnen Hospice

AxionContinu geschikt gemaakt voor het wonen van de toekomst.

Faseringsplan De grondige renovatie van het

Begane grond

pand begint in mei.

Scheiden van wonen en zorg

Renovatie Mariënstein

J

oke van der Weiden, zorgmanager van Mariënstein, is druk met alle voorbereidingen. “Mariënstein ondergaat van binnen een ware metamorfose. Nu moeten de huidige bewoners het doen met één kleine kamer, waar zowel de tv, de leunstoel, als het bed staan. Na de verbouwing hebben de bewoners de beschikking over een ruim appartement met zitkamer met kitchenette, een aparte slaapkamer en een bad-kamer met wc en wastafel.”

Grote verandering De verbouwing begint in mei en wordt in vier fases van elk drie maanden uitgevoerd. In elke fase wordt één vleugel verbouwd. Joke: “Voor de verbouwing is het helaas noodzakelijk dat onze bewoners moeten verhuizen. Wij kijken daarvoor heel zorgvuldig naar de persoonlijke situatie van de bewoners. Hoe staat het met de lichamelijke en geestelijke gesteldheid? Welke bewoners blijven graag dicht bij elkaar wonen? Komen familieleden dagelijks over de vloer?” Voor deze verhuizingen worden leeggekomen appartementen in andere vleugels van Mariënstein en in De Hooghe Camp (de serviceappartementen) gereserveerd. Ook zal een groep mensen tijdelijk in woonzorgcentrum Zuilenstein in Nieuwegein gaan wonen.

Joke geeft aan dat het niet alleen voor de bewoners en hun familie, maar ook voor medewerkers een grote verandering zal zijn.“Tijdens de verbouwing gaat een team van medewerkers in Zuilenstein werken voor de mensen die daar naartoe zijn verhuisd. Ook zal de grens tussen het werk in het woonzorgcentrum (intramuraal) en bij de mensen die zelfstandig wonen (thuiszorg) steeds meer gaan verdwijnen. Dat vraagt grote flexibiliteit van Contact | jaargang 9 | maart 2014

medewerkers. Gelukkig zie je nu al dat de medewerkers hier goed mee om gaan.”

Overigens worden De Klaproos, de afdeling voor mensen met dementie, en het Hospice niet verbouwd.

Scheiden wonen en zorg De verbouwing van Mariënstein is een direct gevolg van de maatregelen van de overheid. Ouderen die weinig zorg nodig hebben, krijgen sinds begin 2013 geen indicatie meer voor een verzorgingshuis. De komende jaren kunnen ook mensen die meer zorg nodig hebben niet meer naar een verzorgingshuis. Ouderen moeten langer zelfstandig blijven wonen en krijgen thuiszorg als dat nodig is. Dit heet ‘het scheiden van wonen en zorg’.

Na de verbouwing van Mariënstein sluit het gebouw beter aan op de behoeften van mensen die zelfstandig wonen. Toekomstige bewoners kunnen dan een appartement huren en uiteraard gebruik maken van de thuiszorg van AxionContinu. De huidige bewoners hoeven in het vernieuwde Mariënstein geen huur te betalen. De vergoeding van zorg en verblijf vanuit de AWBZ blijft voor hen bestaan. (MH)

3

verzorgende in beeld, altijd een vertrouwd gezicht.

Beeldzorg is namelijk aanvullend. De medewerker van thuiszorg komt nog altijd langs voor de hulp die niet op afstand kan worden verleend. De vaste contactpersoon (EV-er) kan ook te allen tijde worden gebeld.

Aanvulling

Proefdraaien met

beeldzorg

AxionContinu gelooft in de mogelijkheden van beeldzorg, maar wil dit uiteraard zorgvuldig invoeren. Het komende jaar wordt daarom proefgedraaid.

Nadat eerst is gekeken hoe het toegaat bij andere organisaties die er al mee werken, is vervolgens een bedrijf uitgekozen dat zorgdraagt voor de techniek.

Inmiddels zijn de iPads aangeschaft en is er draadloos internet op alle locaties waar thuiszorg wordt verleend.

Cliënten die met de proef meedoen krijgen van AxionContinu een iPad in bruikleen en draadloos internet in hun huis. Slechts tien procent van het huidige klantenbestand heeft een internetaansluiting.

Shanta Balgit is als manager extramurale zorg zeer nauw betrokken bij de pilot: “Niet iedereen komt voor de proef in aanmerking. Je kunt nu eenmaal via beeldzorg geen steunkousen aantrekken. Dus voor mensen die lijfelijke zorg nodig hebben is dit niet zo geschikt. En dat geldt ook voor mensen met grote cognitieve problemen. Maar voor een partner die iemand met dementie thuis verzorgt, kan het bijvoorbeeld wel weer een fijne aanvulling zijn.”

Meerwaarde Zorg op afstand en toch dichtbij. Dat is kort gezegd ‘beeldzorg’, waarmee AxionContinu dit jaar proefdraait. Via een tabletcomputer (iPad) kan de cliënt thuis contact maken met de verzorgende en deze laten meekijken via het beeldscherm. Zo wordt zorg verleend zonder dat de medewerker daadwerkelijk langskomt. Beeldzorg komt niet in plaats van thuiszorg, het is aanvullend.

H

et is lang niet altijd nodig dat de zorgmedewerker in levende lijve langskomt. Een aansporing geven om een medicijn in te nemen en zien of het het juiste geneesmiddel is en in de juiste dosering, dat kan ook op afstand. iPads zijn handzaam, eenvoudig te bedienen en ze hebben een ingebouwde camera, waardoor kan worden meegekeken. Andersom krijgt de cliënt de

4

De eerste proefpersonen zijn geworven onder de huidige cliënten. EV-er Kim Limburg controleert bijvoorbeeld nu bij een van haar cliënten via de iPad de bloedsuikerspiegel. Dat wil zeggen, de bewoner prikt zichzelf, maar vindt het fijn als Kim op afstand meekijkt en bevestigt dat de waarde klopt.

Voor nu zijn er vaste contactmomenten. Shanta: “We hebben een wat ik noem ‘goedenmorgen-/ goedenavondservice’, waarbij de dag wordt doorgenomen of wordt gekeken of iemand klaar is voor de nacht. Dat geeft structuur.”

Kim: “Dat je elkaar ziet, geeft het contact al zoveel meerwaarde.” Ze hoorde op een congres van een vrouw die beter op zichzelf ging letten, alleen al omdat ze niet onverzorgd in beeld wilde verschijnen.

“We schatten in dat we tien tot twintig minuten met de cliënt zullen praten,” zegt EV-er Joyce Stockmann.

“Vergelijkbaar met de tijd die je nu besteedt als je langsgaat voor een kort contact of controle. Maar de

De projectleiders van de genomineerde projecten

proef moet uitwijzen of dat in de praktijk zo gaat.

Het zal toch even wennen zijn, van beide zijden.”

Tijdens de pilot zijn er diverse evaluatiemomenten.

Shanta: “We geloven in beeldzorg, maar we komen ongetwijfeld zaken tegen die we tussentijds moeten bijstellen.” Ze benadrukt dat een cliënt op ieder moment met de proef kan stoppen.

Uitbreiden Door de toenemende vergrijzing is er de komende jaren naar verhouding minder geld voor ouderenzorg.

Ouderen blijven langer thuis wonen, ondersteund door familie, kennissen en vrijwilligers. Maar professionele hulp blijft altijd nodig en beeldzorg kan bijdragen tot een efficiëntere inzet van de beschikbare krachten. Alle zorg die op afstand kan worden gegeven, bespaart nu eenmaal op reistijd. Shanta: “In plaatsen als Lopik en IJsselstein, waar veel mensen in het buitengebied wonen, kan dat veel schelen. Maar in de stad Utrecht natuurlijk ook.”

Hulp op afstand zal bovendien steeds meer ingeburgerd raken. Internet en computers zijn voor de huidige ouderen lang niet altijd vanzelfsprekend, maar voor komende generaties wel. Shanta: “Met deze pilot gaan we mee met de tijd. We willen laten zien dat we onze zorg kwalitatief nog beter kunnen maken met de nieuwe middelen die ons ter beschikking staan. Ons team is erg enthousiast over deze ontwikkeling en we denken dat onze cliënten dat ook zullen worden. En dat de groep die gebruik maakt van beeldzorg zich gestaag zal uitbreiden. We hebben het idee dat we aan de wieg staan van iets nieuws.” (LN)

“Ik vind het heel interessant” Zo’n twintig ouderen zijn aanwezig op de eerste informatiemiddag over beeldzorg in het restaurant van locatie Tolsteeg. Ze volgen de uitleg van Shanta Balgit met grote belangstelling. Voor de meesten blijft het een moeilijke materie, internet en computers. Ze hebben geen computer en internet en dan lijkt het allemaal behoorlijk ingewikkeld. Meer iets voor hun kinderen en kleinkinderen, die ermee kunnen lezen en schrijven. Maar de terughoudendheid verdwijnt als medewerkers van de extramurale zorg de iPads en de mogelijkheden demonstreren. Is het werkelijk zo dat de iPad en het internet niks kosten? Ja, antwoorden de medewerkers.

Shanta Balgit, Joyce Stockmann en Kim Limburg

Contact | jaargang 9 | maart 2014

Gedurende de proef is het gratis en daarna mogelijk ook, afhankelijk van iemands zorgindicatie. En mag je de iPad ook gebruiken buiten het contact met AxionContinu om, voor spelletjes en skypen met familie? Als mevrouw Jonkers, die met de nodige scepsis achterin de zaal heeft plaatsgenomen, hoort dat dat mag, raakt ook zij enthousiast. “Maar u moet natuurlijk wel in aanmerking komen voor hulp die met beeldzorg kan worden verleend,” nuanceert Shanta Balgit haar interesse. Dat is voor mevrouw Jonkers mogelijk niet het geval. “Toch ben ik blij dat ik ben komen luisteren,” zegt ze. “Ik vind het heel interessant.”

5

Kent u of bent u ook zo’n bewoner met een bijzonder verhaal?

Mail de redactie van ContACt en misschien staat uw verhaal de volgende keer hier. communicatie@axioncontinu.nl

Een leven lang werken voor hetzelfde bedrijf... Saai? Dat was het allerminst, zo blijkt uit de verhalen van Jan Verwaal, bewoner van Isselwaerde. Als medewerker automatisering bij Astra, een farmaceutisch bedrijf, maakte hij de hele informatiseringsrevolutie mee, van ponsbanden tot mainframes. En de permanente scholing die nodig was om zijn vakkennis op peil te houden, bracht hem op tal van plaatsen in Europa en Amerika.

De Flexowriter

Van ponsbanden tot mainframes Jan Verwaal werd in 1943 geboren in Den Haag.

“We woonden in de Van Dijkstraat, in de Schilderswijk. Ik was echt een straatjochie, maar dat kwam door de buurt. Mijn vader was elektricien, werkte voor de bedrijven van Brenninkmeijer en die vond dat maar niks. Echt ernstig was het niet hoor. De traditionele kerstboomvuren met oudjaar, af en toe wat lege melkflessen gappen om snoep te kunnen kopen, wat peren uit bomen plukken...

Maar ik kon goed leren, dus ging ik naar de mulo.” Om een extra zakcentje te verdienen werkte Jan bij een groothandel in gereedschap en later in een margarinefabriek.

Na zijn diensttijd - Jan diende als korporaal bij de Luchtmacht - ging hij in 1963 met twee vrienden op reis, al liftend door Frankrijk. “We kenden een vrachtwagenchauffeur, die nam ons mee en zette ons in Frankrijk af. Hij drukte ons op het hart dat hij gewoon weg zou rijden, als we na een paar weken niet op de afgesproken plek zouden staan.”

De drie vrienden kampeerden met de puptentjes die ze nog uit het leger hadden. Ze rookten pijp. “We leerden onderweg een clochard kennen; die gaf ons tal van tips hoe je moest overleven, hoe je aan eten moest komen en zo. Heel leerzaam.”

Ponsbanden Eenmaal weer terug kwam Jan in het magazijn van Astra terecht, een groothandel in medicijnen. Al snel bleek er voor slimme Jan een plek op de afde-

Kamperen in Frankrijk met een puptentje uit het leger

6

ling automatisering. “We werkten met een apparaat dat Flexowriter heette. Je typte commando’s in en aan de zijkant kwam er dan een ponsband uit, die je in de computer invoerde.” Na die eerste computers kwamen er steeds grotere systemen, waaronder eind jaren tachtig de fameuze IBM AS/400.

Jan stortte zich met overgave op zijn werk. “Als systeembeheerder werkte ik af en toe hele nachten door om de zaak draaiende te houden. Dat was soms best eenzaam.”

In 1970 trouwde Jan met Narda, met wie hij al snel twee dochters kreeg, Natalie en Barbara. Een goed huwelijk was het niet, ze scheidden in 1982.

Vier jaar later vertrok Narda met de kinderen naar Canada.

In 1985 leerde Jan Riek Remkes kennen, met wie hij nu al 29 jaar samen is. “Ik was op wintersport in Bad Häring in Oostenrijk, met mijn broer en schoonzus. Ik kwam Riek tegen op de skipiste en ja... het was eigenlijk meteen duidelijk waar het heen ging.”

Bad Häring zou de vaste pleisterplaats Contact | jaargang 9 | maart 2014

voor Jan en Riek worden. Vijfentwintig jaar lang gingen ze er op wintersport, soms twee keer per jaar. Riek had twee dochters en een zoon uit een eerder huwelijk. “Maar ik heb ze altijd behandeld alsof het mijn eigen kinderen zijn,” zegt Jan. Met Elly en Wim, een bevriend stel dat ook in IJsselstein woont, gingen ze ook vaak ‘s zomers op vakantie: naar Turkije of naar Curaçao. Thuis gingen Jan en Wim in het weekend vaak samen op mountainbikes door de bossen rijden.

met Riek een rondreis van zes weken door de VS gemaakt; van Calgary in Canada langs de westkust naar het zuiden en toen via Las Vegas verder landinwaarts, tot aan de Niagarawatervallen.”

In 2001 werd Jan aan zijn hart geopereerd. “Eigenlijk is het daarna niet meer goed gekomen,” vertelt Riek.

“Jan kreeg Alzheimer. Ik heb twaalf jaar voor de moeder van Jan gezorgd die deze ziekte ook had, dus herkende ik de symptomen al snel.” Jan woont nu doordeweeks in Isselwaerde, in het weekend is hij overdag nog vaak bij Riek. “We gaan ook nog steeds op vakantie. Nee, niet meer naar Bad Häring. Daar waren we vier jaar geleden voor ‘t laatst,” zegt Riek. “Jan kende vroeger het hele skigebied op zijn duimpje, maar nu kwamen we niet verder dan de kinderhelling. Alzheimer is een rotziekte. Je wereld wordt heel klein als je partner het krijgt.” (KM)

Jan met kleinkind in Bad Häring

Niagara Voor zijn werk moest Jan vaak op reis: naar Engeland, waar het moederbedrijf van Astra was gevestigd. Na de fusie met het Zweedse Zeneca ging hij ook naar Zweden, Barcelona en Parijs. “Vaak voor scholing, maar ik werd soms ook uitgezonden als er iets geconverteerd moest worden, of er een nieuwe computerzaal ingericht moest worden. Zo kwam ik in 1992 in Denver terecht. Twee jaar later heb ik

Jan aan het duiken op Curaçao

7

Vaak als Joke Witteman-Van den Broek bij haar moeder in De Ingelanden op bezoek kwam, trof ze een huiskamer vol bewoners, maar zonder verzorgenden. “Ik vond dat er weinig activiteiten op de afdeling werden georganiseerd en dat de bewoners vaak alleen werden gelaten,” vertelt Joke. Toen ze de kwestie aankaartte op de afdeling vroeg Anja Jupijn, een van de verzorgenden, of ze misschien een dagje wilde meelopen. “Dat heb ik in november gedaan.”

Een dagje meelopen met de verzorging “Pas als je een hele dag meedraait, merk je hoe druk de verzorgenden het hebben. Het leek wel spitsuur!” zegt Joke over die eerste uren op de afdeling, als de verzorgenden na de koffie iedereen helpen bij het opstaan en douchen en vervolgens het ontbijt klaarzetten. “Heel pittig was het. Telkens als de verzorgenden ergens aan begonnen, werden ze weer onderbroken, bijvoorbeeld omdat ze

“Ik begrijp nu veel beter hoeveel werk de verzorgenden moeten verzetten.” een bewoner naar het toilet moesten begeleiden. Ze hebben maar heel weinig tijd; ook tijdens de koffiepauze springen ze bij als bewoners dat vragen. Er zijn maar weinig echte rustmomenten... bewoners moeten

8

Joke WittemanVan den Broek met haar moeder

naar een activiteit worden gebracht of weer worden opgehaald, er moeten medicijnen worden uitgedeeld en tussentijds proberen de verzorgenden met iedereen even een praatje te maken.”

Stukje rust “De verzorgenden maken ook de kamers schoon en elke twee weken halen ze al het beddengoed af om het te laten wassen. Zelfs de sprei wordt gewassen - daar had ik nooit bij stilgestaan. Wat mij het meeste heeft verbaasd is dat de verzorgenden in alle hectiek toch een stukje rust weten te creëren. Ze besteden aandacht aan elke bewoner, als er tijd is nemen ze samen even de krant door of geven ze iemand een handmasker of een voetenbadje.”

“Ik begrijp nu veel beter hoeveel werk de verzorgenden moeten verzetten,” zegt Joke. “Maar toch blijf ik het jammer vinden dat er niet meer

activiteiten in de woning plaatsvinden.”

Zichtbaarder Regiomanager Sandra Kuijpers zegt desgevraagd dat ze veel belang hecht aan de input van familieleden. “Kom met tips en ideeën, laten we samen kijken wat we kunnen verbeteren.

Ik heb de medewerkers van de afdeling waar de moeder van mevrouw Witteman verblijft ook duidelijk gemaakt dat ze zichtbaarder moeten zijn voor bezoekers. Je bent er, dus laat je ook zien. Leg je werk heel eventjes neer en verwelkom degene die op bezoek komt.”

“De Ingelanden is een ontzettend goed huis,” zegt Joke tot slot, “maar dat vond ik ook al voordat ik een kijkje achter de schermen had genomen. Ik kan iedereen die vragen of kritiek heeft aanraden om eens een dagje mee te lopen.” (KM)

maar dieetvoeding te geven, terwijl het veel duurder is en in de praktijk soms nog niet nodig.”

Tussendoortjes heel belangrijk

Ondervoeding tijdig signaleren Ondervoeding is een groot probleem binnen de ouderenzorg. Uit landelijk onderzoek is gebleken dat in verpleeghuizen ongeveer een kwart van de bewoners ondervoed is.

Onder bewoners van 81 jaar en ouder komt ondervoeding bij één op de drie voor.

B

innen AxionContinu maken de diëtisten Mirjam Kuitems en Ira van der Plas zich daarom sterk voor SNAQrc, een screeningsmethode die ondervoeding vroegtijdig signaleert. “Het is een heel simpele test met drie vragen, maar die drie vragen hebben een grote voorspellende waarde als het om de voedingstoestand gaat,” zegt Mirjam.

Mirjam Kuitems

De letters van SNAQrc staan voor Short Nutritional Assessment Questionnaire for Residential Care. Met

een beetje goede wil kun je ze uitspreken als ‘snackers’. De methode bestaat uit drie eenvoudige vragen: ‘Bent u onbedoeld afgevallen?’, ‘Heeft u hulp nodig bij het eten?’ en ‘Heeft u de afgelopen maand minder eetlust?’ De antwoorden, gekoppeld aan de gemeten body mass index, geven dan één van de drie scores: groen (geen actie ondernemen, wel gewicht blijven monitoren), oranje (tussentijdse verstrekkingen nodig) of rood (extra verstrekkingen en diëtiste inschakelen). “Vooral die tussentijdse verstrekkingen moeten de basis zijn om ondervoeding te voorkomen en te behandelen,” zegt Mirjam. “Geef iemand een bakje kwark of vla, roomijs, een gevulde koek of een handje pinda’s. Zelfs een portie van drie blokjes kaas voldoet al aan de norm: rond de tweehonderd calorieën én vijf tot tien gram eiwit. Een glas cola zet dus geen zoden aan de dijk, want je hebt wel de calorieën, maar cola bevat geen eiwit.”

Uitdaging Nieuw is de SNAQrc-methode niet binnen AxionContinu. Het tegengaan van ondervoeding is juist zo belangrijk omdat ouderen met een gezond gewicht veel weerbaarder zijn. Door ondervoeding treedt ook een verlies van spiermassa op en is de kans op decubitus (doorligwonden) en infecties groter, omdat de weerstand afneemt. “We zijn al in 2011 begonnen er extra aandacht voor te vragen in regio-overleggen en we hebben toelichting over deze screeningsmethode gegeven aan alle regiomanagers,” zegt Mirjam.

“In Albert van Koningsbruggen komt een SNAQrc-schapje in het winkeltje; op de afdeling Bernhardhof is een trommeltje met daarin verschillende SNAQrc-verstrekkingen in het leven geroepen. Maar de SNAQrc wordt in de praktijk nog niet overal consequent toegepast. Kennelijk wordt nog niet in iedere regio het belang van deze methode onderkend.

Dus daar ligt nog een uitdaging!”

(KM)

Door tijdig extra voedzame tussendoortjes te geven, kan erger worden voorkomen en is er geen speciale dieetvoeding nodig. Niet iedereen is immers verzot op nutridrink. “Maar er zit wel een foute prikkel in het vergoedingensysteem,” vertelt Kuitems.

“Dieetvoeding voor bewoners van verzorgingshuizen wordt op indicatie namelijk wél vergoed, maar een bakje kwark niet. Dan is het verleidelijk om Contact | jaargang 9 | maart 2014

9

D

e Ingelanden was de eerste locatie die AxionContinu in het nieuwe stadsdeel Leidsche Rijn bouwde.

De naam verwijst naar de oude naam voor ‘ingezetenen’, degenen die heffing betaalden aan het waterschap.

Inmiddels bestaat De Ingelanden alweer ruim vijf jaar en is er ook in de directe omgeving het nodige gebouwd, zoals het splinternieuwe St. Antonius Ziekenhuis. Het woonzorgcentrum is van meet af aan bedoeld voor kleinschalige zorg.

Elke woning telt acht bewoners, een eigen keuken en een gezellige huiskamer.

Typisch voor De Ingelanden is de opvang van cliënten met een niet-aangeboren hersenletsel. Speciaal voor deze bewoners is een werkcentrum opgezet, dat hen een arbeidsmatige dagbesteding biedt. (KM)

Wies Theulen is een van de receptionistes van De Ingelanden.

Locatie In Locatie Centraal iedere keer een andere locatie in beeld.

Deze keer: De Ingelanden

Elke donderdag is er een spelmiddag: fanatiek sjoelen of in alle rust klaverjassen in het Grand Café.

10

De Iraanse Fatemeh Malek trouwde met een in Nederland woonachtige landgenoot. Ze volgde een jaar lang een taalcursus, haalde het staatsexamen en werkt sinds november vorig jaar als vrijwilliger tijdens de spelmiddag.

“Als ik de taal goed spreek, wil ik een MBO-opleiding gaan doen. In Iran had ik ook al mijn diploma Business Management gehaald, dus...”

De Ingelanden Staat in: Leidsche Rijn 1 32 plaatsen voor bewoners met dementie 1 32 plaatsen voor kortdurende zorg 1 32 plaatsen voor bewoners met lichamelijke problemen en bewoners met een niet-aangeboren hersenletsel | Gebouwd in: 2007, officiële opening in september 2008.

Mevrouw Van der Linden is een van de meest actieve bewoners.

Ze schildert, zingt, doet mee aan de spelmiddag en met koersbal. Ook gaat ze wekelijks met haar woonbegeleider Kirsten Houdijk op de duofiets naar De Drie Ringen, waar ze als vrijwilliger koffie schenkt.

“Ik woon hier nu sinds 2012. Het was wel wennen in het begin, want ik ben een heel zelfstandige tante,” zegt de 91-jarige.

Contact | jaargang 9 | maart 2014

De Ingelanden heeft een eigen kapsalon, de Hair Inn. Stephanie IJbema werkt er vier dagen per week, van woensdag tot en met zaterdag. “Het is heel gevarieerd werk, want zeker de helft van de klanten komt uit Leidsche Rijn. Ik knip iedereen, van kinderen tot honderdjarigen, zeg ik altijd maar.”

11

Ook dit jaar worden op alle locaties weer interne controles (‘audits’) gehouden om te zien in hoeverre kwaliteitsafspraken in het werk worden nageleefd en hoe goed het elektronisch zorgdossier (EZD) wordt bijgehouden. “Als de beoordelingen goed zijn, wil dat toch niet automatisch zeggen dat we kwalitatief goede zorg bieden,” zegt Kees Swarte, één van de medewerkers die aan de wieg stond van het kwaliteitsdenken binnen AxionContinu. “Kwaliteit is meer dan een systeem. Hoe worden de bewoners bejegend? Voelen zij zich serieus genomen? De persoonlijke vertaling naar zorg en aandacht: dáárin zit de kwaliteit.”

Kwaliteit is een manier van denken en werken geworden

Wat wíl de cliënt?

Kees Swarte kwam twintig jaar geleden in dienst bij Albert van Koningsbruggen. Zijn taak was het ziekteverzuim en verloop onder medewerkers te verminderen, onder meer door de communicatie op de werkvloer te verbeteren. “Maar al snel was er een maatschappelijke ontwikkeling om ook de kwaliteit van de zorgverlening te gaan toetsen. Zoals certificering met sterren, een beetje zoals het sterrensysteem van hotels,” zegt Swarte. Pas later werd het kwaliteitsbeleid echt ontwikkeld. Eerst volgens de Sampcsystematiek, daarna met het zorgleefplan, waarin de vier levensdomeinen van de cliënt centraal staan.

Wat waren de grootste hobbels toen je begon met de invoering van die zorgdossiers en zorgplannen?

“Het kost tijd om een zorgdossier bij te houden, er is scholing voor nodig. Dat maakte het in het begin wel wat moeilijk om medewerkers mee te

12

Kees Swarte:

“Je moet toch altijd scherp naar je eigen prestaties blijven kijken .”

Alle locaties hebben in de afgelopen jaren een gouden keurmerk behaald. Zou een organisatie als AxionContinu eigenlijk nog zonder kwaliteitssysteem kunnen?

“Nee. En dat moet je ook niet willen. Je bereikt geen kwalitatief goede zorg zonder afspraken, of zonder je afspraken na te komen. Het systeem helpt je juist. De systematiek met vier levensdomeinen sluit nauw aan bij de ‘normen verantwoorde zorg’ die ook landelijk worden gehanteerd. Het gaat er niet alleen om dat je zonder kwaliteitssysteem lager in ‘de lijstjes’ terechtkomt. Als je je zaken niet op orde hebt, kun je worden gekort op je budget, omdat ook de zorgverzekeraar eisen stelt aan de kwaliteit van de zorg.”

krijgen. De afgelopen vijf jaar is het kwaliteitsdenken enorm gegroeid, niet in de laatste plaats door goede opleidingen. Maar het gaat er ook om dat je mensen verleidt het EZD te gebruiken. Je moet medewerkers duidelijk maken dat er winst te behalen valt. Winst in tijd, want omdat de afspraken helder vastliggen, hoef je geen misverstanden uit de weg te ruimen. Het EZD heeft een enorme impuls gegeven aan het kwaliteitsdenken. Het is een manier van denken en werken geworden, nauw verweven met alles wat er gebeurt vanaf het moment dat een cliënt binnenkomt. Het uitgangspunt is niet meer: ‘Wat mankeert de cliënt?’, maar ‘Wat wíl de cliënt?’. Bij het invullen van de zogenoemde ‘cliëntkarakteristiek’, waarin je belangrijke kenmerken van een cliënt opneemt, wordt ook consequent de u-vorm gebruikt. Dat heeft veel betekenis: je past je toon aan als je niet langer over, maar mét de cliënt praat. Sommige paramedici hanteren nog te vaak hun eigen jargon. Dat snap ik wel, maar het doel is toch de cliënt informeren, niet om informatie voor hem af te schermen door onbegrijpelijke taal te gebruiken.”

“Ook de rol van de EV-er is veel beter uitgekristalliseerd in het EZD. Die heeft echt de regie, iets wat de paramedici nu erkennen. Iedereen rapporteert over zijn eigen behandeling. Maar samen met de cliënt stemt de EV-er af wanneer welke behandeling plaatsvindt.”

Contact | jaargang 9 | maart 2014

Is er nog veel ruimte voor verbetering?

“AxionContinu scoort meestal heel goed, ook op klanttevredenheid. Toch moet je scherp naar je eigen prestaties blijven kijken. Als ik bijvoorbeeld naar Albert Heijn ga en een medewerker vraag waar de suiker ligt, dan loopt hij met me mee en wijst me waar het ligt.

Als de medewerker het niet weet, vraagt hij het aan de manager, en wijst me vervolgens waar de suiker ligt. Iemand van zeventien doet zoiets vaak niet uit zichzelf, die heeft daarin duidelijk training gekregen. Daar kunnen wij nog een hoop van leren, want het komt nog te vaak voor dat er iemand van het kastje naar de muur wordt gestuurd.”

Je neemt in maart afscheid van AxionContinu omdat je met pensioen gaat. Wat denk je het meeste te gaan missen?

“Ik zal met pijn in mijn hart afscheid nemen. In de locaties van mijn werkregio is heel veel aandacht en ruimte voor kwaliteit. Er wordt op een leuke, professionele manier met problemen omgegaan. Die feedback en de ruimte die ik krijg, dat zal ik zeker missen.” (KM)

13

De avond van 10 december was een avond als alle andere in De Schutse in Lopik. De avond begon rustig, de meeste bewoners bevonden zich op hun kamers, totdat er een beginnende brand werd ontdekt. Tot overmaat van ramp lagen in de kamer ernaast gevaarlijke stoffen. Het explosiegevaar en de mogelijke instorting als gevolgd daarvan maakten een volledige evacuatie noodzakelijk.

AxionContinu voorbereid op calamiteiten

Brand!!!

Gelukkig was het maar een oefening.

Maar wel een uitgebreide oefening, waaraan de gemeente Lopik, de brandweer van de Veiligheidsregio Utrecht en de bedrijfshulpverleners van De Schutse deelnamen. Het doel van de oefening was om te kijken of het zorgcontinuïteitsplan in orde is.

Tijdens de evaluatie na de oefening bleek dat de communicatie tussen

14

BHV-ers en de brandweer beter kon.

Deze verbeterpunten zijn opgenomen in het zorgcontinuïteitsplan van De Schutse.

Draaiboek Sinds kort eist de Veiligheidsregio Utrecht - het samenwerkingsverband van 26 gemeenten in de regio - dat zorginstellingen een zorgcontinuï-

teitsplan hebben. Het plan treedt in werking bij grote calamiteiten. Het gaat verder dan brandpreventie en het evacueren van bewoners. Het leveren van verantwoorde zorg stopt immers niet tijdens een ramp. Ook tijdens en na een calamiteit hebben bewoners recht op onderdak, voedsel en drinkwater, maar ook op de juiste medicatie en andere verzorging. “Voor de hele organisatie is er een zorgcontinuïteitsplan opgesteld, maar de details verschillen per locatie,” zegt Marike Swarts-Pullens, projectleider arbo en preventie bij AxionContinu. “Het plan bestaat uit een draaiboek: hoe moet je de omvang van een ramp inschatten, hoe moet je een crisisteam samenstellen, wie zitten daarin en wie heeft welke taken? Verder is er een lijst met leveranciers en hun telefoonnummers, zodat er in geval van nood snel bedden, bedschermen, eten of vervoer kan worden geregeld.” Voor elke locatie is

een eerste noodopvang in de buurt vastgesteld, zoals een buurthuis, of een sporthal.

Daarna kunnen bewoners naar andere locaties worden vervoerd. Noodopvang kan bijvoorbeeld in een restaurant plaatsvinden, of in een vergaderzaal. Marike: “Voor elke locatie is de ruimte, die geschikt is voor noodopvang, inmiddels geïnventariseerd.”

Brandveiligheid Jaarlijks inspecteert de brandweer elke locatie op brandveiligheid. Er wordt dan vooral gekeken of de compartimentering deugt. Bij compartimentering moeten brand en rook, door branddeuren en andere veiligheidsmaatregelen, beperkt kunnen worden tot één deel van het gebouw. Ook let de brandweer erop of vluchtwegen niet worden geblokkeerd, bijvoorbeeld door overtollige bedden, en dat de trappenhuizen leeg zijn. “En medewerkers vinden het soms handig om een deur met een kartonnetje open te houden, maar bij een brand-

“Branddeuren open laten staan is absoluut niet toegestaan.” deur is dat absoluut niet toegestaan,” zegt Marike. Verder kijkt de brandweer of de brandmeldinstallatie en blusmiddelen goed zijn onderhouden. Daarnaast vinden met regelmaat ontruimingsoefeningen plaats.

“Meestal oefenen we vanuit AxionContinu zelf, maar eens in de paar jaar doen we een oefening samen met de brandweer,” zegt Marike. (KM)

Bedrijfshulpverleners AxionContinu heeft zo’n 430 medewerkers in dienst die een cursus Bedrijfshulpverlening (BHV) hebben gevolgd. In de basisopleiding tot BHV-er wordt aandacht besteed aan het detecteren van brand en het blussen van kleine branden, maar ook reanimatietechniek en hulp bij verstikking (de Heimlich-manoeuvre) wordt geoefend. De cursisten leren bovendien te werken met portofoons, welke blusmiddelen ze tegen kunnen komen en hoe ze moeten handelen bij brand of bij andere calamiteiten.

Eén van de misvattingen daarbij is dat BHV-ers onmiddellijk elke brand te lijf gaan. Met de zogenaamde ‘deurprocedure’ - voelen of de deurklink heet is en of er rook onder de deur uitkomt - bepaalt de BHV-er hoe ver een brand gevorderd is. Is dat allebei het geval, dan wordt er niet geblust, maar direct ontruimd.

Brandveilig “Als er brand ontstaat, wordt er ‘horizontaal’ ontruimd, in afwachting van de brandweer,” vertelt Marike SwartsPullens, projectleider arbo en preventie. “Dat wil zeggen dat alle bewoners naar een ander compartiment op deContact | jaargang 9 | maart 2014

zelfde verdieping worden gebracht.”

De locaties zijn allemaal brandveilig gebouwd, met verschillende compartimenten, die door branddeuren van elkaar zijn gescheiden. Alle locaties hebben bovendien een directe doormelding naar de brandweer.

Als er een rookmelder afgaat of een handmelder wordt ingedrukt, wordt de brandweer direct gewaarschuwd.

Up to date Het is een vereiste om altijd minstens één BHV-er per locatie beschikbaar te hebben. Daar wordt ook bij het inroosteren rekening mee gehouden. Als er meerdere BHV-ers op een locatie aanwezig zijn, wordt er een hoofd-BHV-er aangewezen - de veiligheidsfunctionaris - die de leiding neemt bij brand en calamiteiten.

Alle BHV-ers gaan jaarlijks ‘op herhaling’. Voor dit jaar staan vijf basisscholingen en dertig herhalingsscholingen gepland. “Voor BHV-ers is het erg belangrijk de kennis up to date te houden,” zegt Marike. “En door het te doen, onthoud je beter wat er van je wordt verwacht als het erop aankomt.”

15

Lintjesregen vrijwilligers Vrijwilligers zijn voor AxionContinu van groot belang. Om hen nog eens extra in het zonnetje te zetten, vond op vrijdag 24 januari in regio Zuid de uitreiking van de vrijwilligerslintjes plaats. De onderscheidingen zijn een manier om de waardering voor de vrijwilligers tot uiting te brengen. De winnaars zijn door middel van nominatie en stemming bepaald.

Bestuurder Lex Roseboom reikte de lintjes uit. De onderscheiding ‘De Parel

van Zuid’ ging naar mevrouw Johanna Jansen. Zij is 96 jaar en al 39 jaar verbonden aan locatie Tolsteeg. Ondanks haar hoge leeftijd staat zij voor iedereen klaar. De ‘Kroon van Albert van Koningsbruggen’ kreeg Sien de Jong.

Zij werkt al diverse jaren als vrijwilligster en ook zij pakt alles aan: ziekenhuisbezoek, een broek verstellen, cake bakken, helpen met het eten, niets is haar te gek. Wim Rhebergen ontving de ‘Tol van Tolsteeg‘. Hij woont in de

aanleunflat van Tolsteeg en hoewel hij eerst had aangegeven dat hij zich niet vast wilde leggen als vrijwilliger, kan deze postbode in hart en nieren het toch niet laten. Zodra er brieven in enveloppen gestopt moeten worden, is één seintje naar Wim voldoende.

Naast deze drie hoofdonderscheidingen werden er nog enkele andere onderscheidingen uitgedeeld aan vrijwilligers. De aanwezige vrijwilligers, hun familie, bewoners en collega’s kijken terug op een geslaagde avond.

In het najaar kunnen opnieuw vrijwilligers worden genomineerd voor een vrijwilligerslintje. (MH)

Berichten vanuit AxionContinu

Wetenschapscafé in De Ingelanden ‘Zoveel hoofden, zoveel zinnen’, dat gezegde geldt ook voor de bewoners in de woonzorgcentra van AxionContinu.

Niet iedereen vindt bingo of knutselen leuk. Sommigen willen wat meer uitdaging. Daarom is in De Ingelanden een Wetenschapscafé gestart. Het is een tweewekelijkse bijeenkomst met verdieping, gelegenheid om met elkaar in gesprek te raken en anderen met gelijke interesses ontmoeten. Bij elke bijeenkomst geven studenten van de Universiteit Utrecht een presentatie over hun scriptie of over het onderwerp waarin zij zijn gespecialiseerd. De eerste bijeenkomst ging over het Ruimtetijd continuüm.

Natuurkunde-studente Anne van Weerden gaf een presentatie over

16

de oerknal en de relativiteitstheorie.

De presentatie geeft studenten niet alleen de gelegenheid te oefenen met spreken voor publiek, maar het geeft De Ingelanden ook een inhoudelijke en verdiepende activiteit.

De belangstelling was groot, zowel onder bewoners als bij familieleden.

Het Wetenschapscafé zal nog vele bijzondere onderwerpen aan bod laten komen! (MH)

Mutsjes voor goed doel Bewoners van Tolsteeg, Albert van Koningsbruggen, De Schutse en ‘t Huis aan de Vecht hebben mutsjes gebreid voor de Goedgemutste Breicampagne van het merk Innocent. Dit merk verkoopt fruitsmoothies in supermarkten en kiosken. In januari droegen al hun kleine flesjes zelfgebreide wollen mutsjes. Voor elke verkochte goedgemutste

smoothie ging twintig cent naar het Nationaal Ouderenfonds, dat er gezellige dingen voor eenzame ouderen van organiseert. Dit is de zevende keer dat deze actie in Nederland wordt gehouden en dit jaar zijn er meer mutsjes dan ooit bij elkaar gebreid: meer dan 106.000 mutsjes. (MH)

Nieuwe uitgave kennisreeks Binnenkort verschijnt het derde deel van de AxionContinu kennisreeks: Kleurrijke zorg. Het boekje gaat over intercultureel beleid bij AxionContinu.

Hoe gaan wij in de zorg om met onze multiculturele samenleving? Hoe kunnen wij zo goed mogelijk aansluiten op de culturele diversiteit van bewoners en medewerkers?

Met de kennisreeks wil de organisatie haar kennis en ervaring op het gebied van zorg en begeleiding aan ouderen delen. Het boekje wordt verspreid onder medewerkers, vrijwilligers, bewoners en relaties. In deze reeks kwam eerder ‘Roze ouderen, over een homovriendelijk beleid’ en ‘Dementie, een wereld op zich’ uit. (MH)

Contact | jaargang 9 | maart 2014

Zowel de nieuwe uitgave als de eerdere verschenen delen zijn op te vragen bij AxionContinu. Stuur hiervoor een mail met uw naam en adres naar communicatie@axioncontinu.nl of download de pdf op de website.

Korting met U-pas

Mensen met een laag inkomen die wonen in Utrecht, Houten, De Bilt, Nieuwegein, IJsselstein en Stichtse Vecht kunnen een gratis U-pas aanvragen. Op vertoon van uw U-pas ontvangt u korting op tal van sportieve of culturele activiteiten bij organisaties bij u in de buurt. Zo kunt u met korting zwemmen, klaverjassen of voordelig uit eten. Vaak zijn er ook speciale acties zoals flinke korting op kaartjes van theatervoorstellingen of musicals.

En bent u 45 jaar of ouder en heeft u zin om af en toe samen met anderen te eten? Ook dat kan met de U-pas.

Bij de Eettafels eet u maximaal vier keer per week met korting. Ook bij een aantal locaties van AxionContinu, zoals bij Mariënstein, ’t Huis aan de Vecht, Tolsteeg en De Drie Ringen, is dit mogelijk. U krijgt twee euro korting per keer. (MH) Wilt u weten waar u de U-pas allemaal voor kunt gebruiken?

Kijk dan op www.u-pas.nl. Via deze site kunt u de U-pas ook aanvragen.

17

Met vele kunst & cultuur projecten wil AxionContinu haar bewoners in contact brengen met poëzie, muziek, dans, toneel en beeldende kunst.

Locatie De Drie Ringen is een stuk kleurrijker geworden. De Drie Ringen had al een mooie binnentuin en een prettig restaurant, maar de centrale ruimtes en de gangen konden nog wel wat meer sfeer gebruiken. Daarom werden er nieuwe zithoekjes gecreëerd, wandfoto’s bevestigd en kunst opgehangen.

De twee straten die rondom de locatie liggen – de Parklaan en de Kandinskystraat – boden inspiratie voor de grote wandfoto’s die op elke verdieping van de bewonersappartementen zijn aangebracht. Zodra je de lift uitstapt, waan je je in een stadspark of in een prachtig schilderij van de beroemde schilder Kandinsky. Het uitzicht is nu niet alleen een stuk vrolijker, maar ook herkenbaar: elke gang is uniek.

Daarnaast werd de bibliotheekhoek verfraaid en werden er schilderijen opgehangen. Omdat De Drie Ringen zoveel glas heeft, is er een gedicht van de Utrechtse stadsdichter Ingmar Heytze op de ramen geplakt. Het gedicht strekt zich uit over de gehele lengte van de gang. Zo kun je, als je naar het restaurant wandelt, een van Ingmar’s odes aan de stad Utrecht lezen. (MH)

18

Kunst en poëzie kleuren De Drie Ringen

Colofon

Woonzorgcentra Albert van Koningsbruggen Beneluxlaan 924 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 11 avk@axioncontinu.nl

’t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl

De Schutse Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl

De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl

De Ingelanden Louis Armstronglaan 800 3543 EB Utrecht tel. (030) 686 78 00 ingelanden@axioncontinu.nl

Tolsteeg Saffierlaan 10 3523 RC Utrecht tel. (030) 256 75 67 tolsteeg@axioncontinu.nl

De Componist Georg Jarnostraat 14-20 3543 BX Utrecht tel. (030) 686 63 30 componist@axioncontinu.nl

Isselwaerde Kronenburgplantsoen 3 3401 BN IJsselstein tel. (030) 688 19 14 isselwaerde@axioncontinu.nl

Voorhoeve Van Heuven Goedhartlaan 3 3527 CE Utrecht tel. (030) 295 38 53 voorhoeve@axioncontinu.nl

De Drie Ringen Kandinskystraat 40 3544 NW Utrecht tel. (030) 686 69 50 drieringen@axioncontinu.nl

Mariënstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl

De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl

Serviceappartementen De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl

‘t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl

Tolsteeg Saffierlaan 10 3523 RC Utrecht tel. (030) 256 75 67 tolsteeg@axioncontinu.nl

De Hooghe Camp Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl

Schutseplein Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl

De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl

Centraal Bureau Postbus 2251 3500 GG Utrecht tel. (030) 282 22 00 info@axioncontinu.nl

Marhaban De Gasperilaan 116-118 3527 GH Utrecht tel. (030) 293 45 81

Hospice IJsselstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 686 97 29 hospiceijsselstein@axioncontinu.nl

De Plantage Ondiep Zuidzijde 137 3551 DL Utrecht 06-20368799 plantage@axioncontinu.nl

Zorghotel De Wartburg Kennedylaan 300 3533 KN Utrecht tel. (030) 295 86 60 info@zorghoteldewartburg.nl

En verder

Contact | jaargang 9 | maart 2014

ContACt is het magazine van AxionContinu.

AxionContinu levert ouderenzorg, zowel aan huis als in diverse locaties in Utrecht, IJsselstein en Lopik.

ContACt wordt vijf keer per jaar verspreid in een oplage van 7.500 exemplaren, onder cliënten, cliënten op de wachtlijst, bewoners van serviceappartementen, vrijwilligers, medewerkers en relaties van AxionContinu.

Wij bedanken iedereen die heeft meegewerkt aan dit nummer hartelijk voor hun bijdrage.

Vragen of opmerkingen Het is mogelijk dat u naar aanleiding van ContACt vragen heeft.

Wij helpen u graag verder.

Bel (030) 282 22 00, mail: communicatie@axioncontinu.nl of kijk op www.axioncontinu.nl Redactieadres AxionContinu Afdeling Communicatie & PR Postbus 2251, 3500 GG Utrecht communicatie@axioncontinu.nl Redactie Maaike Hoogland (MH) Rene Leideritz Kees Mollema (KM) Petra van der Sanden (PS) Berber Schrijver (BS) Willem de Bruijn Tekstbijdrage Louis Nouws (LN) Fotografie Willem Mes Kees Mollema Joyce Vlaming en anderen Vormgeving BLADEN&CO/Louis Nouws Druk Drukkerij Hendrix Volg ons ook op:

19

Vrijwilligers zijn onmisbaar voor AxionContinu. Daarom staat achterop elk nummer van ContACt een vrijwilliger van AxionContinu in de schijnwerpers.

Wilt u ook vrijwilliger worden? Mail dan naar communicatie@axioncontinu.nl

Sommige vrijwilligers beginnen rond hun veertigste, anderen zijn er iets vroeger bij. Mitchell van Kesteren behoort tot die laatste categorie. De 17-jarige komt al een jaar als vrijwilliger over de vloer bij Isselwaerde. “Ik kwam hier bij toeval terecht. Een vriendin vroeg me of ik wilde meehelpen bij de carnavalsviering. Ik merkte dat je enorm veel lol kunt hebben met ouderen. Ondanks alle tegenslagen blijven ze toch lachen.”

Mitchell van Kesteren:

‘Recht voor z’n raap, daar hou ik wel van’ Aanvankelijk volgde Mitchell een opleiding Bouwtechniek aan het Cals College in zijn woonplaats IJsselstein.

Maar vorig jaar switchte hij naar Helpende Zorg en Welzijn, een tweejarige opleiding. “Volgend jaar moet ik stage lopen, hopelijk kan ik dat ook in Isselwaerde doen. Daarna wil ik doorstromen naar niveau 3, zodat ik verder kan groeien in de ouderenzorg.”

Mitchell kwam het afgelopen jaar wekelijks dammen met een van de bewoners. “Ik heb het spel hier geleerd.

In het begin verloor ik nog vaak, maar dat werd al snel minder.” Sinds kort verzorgt hij elke donderdagavond een spelavond in woning 12. Ook helpt hij tijdens de bingo. “Bijna alle bewoners winnen wel iets. Ze zijn dan heel gelukkig als ze terug naar hun kamers gaan.”

‘Knuppel!’

Mitchell kwam drie jaar geleden voor het eerst in aanraking met de ouderenzorg, toen zijn oma tijdelijk in Albert

20

van Koningsbruggen verbleef. “Ik kwam vaak bij haar op bezoek en leerde er een man kennen, George van der Meent. Nadat mijn oma weer thuis woonde, bleef ik ‘Sjors’ elke week opzoeken. We gingen wandelen in het park of samen naar het winkelcentrum om boodschappen te doen.

Hij werd een echte vriend voor me.

Op een gegeven moment sloeg ik een week over en toen ik weer op bezoek kwam, vertelde de verzorging dat hij was overleden.” Dat maakte veel indruk op de toen 14-jarige Mitchell.

“Het mooie aan de omgang met dementerende ouderen vind ik dat ze hun emoties zo goed laten zien,” vertelt Mitchell. “Ze roepen vaak iets, zonder zich ervan bewust te zijn. Ja, soms schelden ze ook. Dan noemen ze me ‘knuppel’, maar dan moet ik gewoon lachen en al snel lachen ze mee. Ze zeggen de dingen recht voor z’n raap en daar hou ik wel van.”

(KM)

“Het mooie aan de omgang met dementerende ouderen vind ik dat ze hun emoties zo goed laten zien”