Contact Het magazine van
AxionContinu
Nummer
5
jaargang 9|december 2014
Menu van de Chef Proefsessie met bewoners
Geleidelijk doorvoeren
Veranderingen in de zorg Adempauze voor mantelzorger
Respijtzorg
Kwestie van cultuur
Fraudebestrijding Contact | jaargang 9 | december 2014
1
Contact Het magazine van AxionContinu | Nummer 5 | jaargang 9 | december 2014
3
4
Stem oudere migrant gehoord
Niet alles direct doorvoeren
Onderzoeksresultaten bekend
José Manshanden van de gemeente over de veranderingen in zorg.
8
12
Menu van de Chef
Respijtzorg geeft adempauze
Proefsessie met bewoners
‘Een paar dagen voor jezelf’
13
14
Fraudebestrijding
Nieuwe columnist: Ernst Nordholt
Kwestie van cultuur
Journalist en bewoner van De Ingelanden
Verder in dit nummer Mijn verhaal ‘Altijd heimwee naar IJsselstein’ 6 Functie Centraal Afdelingsmanager 10 Column Ernst Nordholt Druk 15
10 Functie Centraal
Kort Contact De Parkgraaf en De Wijck 16 CultuurContact Atelier 13hoog 18 Vrijwillig in beeld René Vloon 20
Ontmoetingsruimte in De Bijnkershoek
‘Stem oudere migrant’ gehoord
Het is meestal gezellig druk bij de ‘mannengroep’ in De Bijnkershoek. Soms komen wel achttien heren van Turkse en Marokkaanse afkomst naar de ontmoetingsruimte die speciaal voor hen is ingericht. “Er is ook veel aanloop van allochtone ouderen uit de buurt. Ik ben heel trots op deze ontmoetingsruimte,” zegt afdelingsmanager Güler van der Wekken.
D
e ontmoetingsruimte werd een jaar geleden geopend, nadat Turkse en Marokkaanse mannen hadden aangeven behoefte te hebben aan een ruimte waarin ze samen kunnen komen. Het is het belangrijkste resultaat van het onderzoeksproject ‘Stem van de oudere migrant’ van het NUZO (Netwerk Utrecht Zorg Ouderen) en het Universitair Medisch Centrum, dat drie jaar geleden begon op Kanaleneiland. Het project is afgerond en de onderzoeksresultaten zijn in december bekend gemaakt. De vraag was of oudere migranten meer gebruik gaan maken van voorzieningen op het gebied van wonen, zorg en welzijn wanneer sleutelfiguren, die de taal van de ouderen spreken, worden ingezet. Deze sleutelfiguren, die werkten vanuit AxionContinu, legden contacten en vroegen onder meer waar niet-Nederlandse senioren zélf behoefte aan hebben. “De ontmoetingsplek is een concreet, tastbaar resultaat van het project,” zegt Güler, projectleider van ‘de Stem’ en inmiddels afdelingsmanager. “Wij hebben als AxionContinu een netwerk opgebouwd in de wijk en onze naam is bekend, waardoor allochtone ouderen nu hier naartoe komen.” De mannen, van wie de meesten een indicatie voor dagverzorging hebben, komen twee keer per week aan het einde van de middag naar De Bijnkershoek en Contact | jaargang 9 | december 2014
blijven tot na de avondmaaltijd. Turkse en Marokkaanse mannen zitten tot ieders tevredenheid bij elkaar. Wegens taalproblemen in aparte groepjes, maar eten doen ze wel samen aan tafel. Of er Marokkaans of Turks gekookt wordt, dat maakt niet uit. “Zij voelen zich veilig, erkend. Je ziet dat de inrichting er dan niet toe doet, die is heel erg Nederlands. Het is bijvoorbeeld de geur van het eten die zij beleven. Dat is goud waard.” Voor migrantenvrouwen is er sinds tien jaar de dagopvang Marhaban in een woning aan De Gasperilaan. Voor mannen was zo’n voorziening er nog niet. De ontmoetingsruimte is in meerdere opzichten een succes, zegt Güler. “Het leuke is dat Nederlandse collega’s hier nieuwsgierig binnenkomen. Allochtone ouderen uit de buurt lopen inmiddels ook binnen, evenals bewoners van De Bijnkershoek. Mensen ontmoeten elkaar daadwerkelijk en dat is mooi.” (BS)
Symposium Het project ‘Stem van de oudere migrant’ is op 11 december afgesloten met een symposium in De Bijnkershoek. Daar zijn ook de resultaten van het onderzoek gepresenteerd. De inzet van sleutelfiguren die de taal van oudere migranten spreken, blijkt daadwerkelijk effectief om te zorgen dat zij van voorzieningen gebruik gaan maken, is de belangrijkste conclusie. Ouderen die eenmaal van voorzieningen gebruik maken zijn er enthousiast over en voelen zich minder eenzaam. Wel kost het veel tijd om het vertrouwen van migrantenouderen te winnen en hen over de streep te trekken.
3
José Manshanden van de gemeente Utrecht over de veranderingen in de zorg
‘We willen het geleidelijk doen’ Met ingang van het nieuwe jaar verandert er veel in de zorg, ook voor ouderen. Gemeenten worden per 1 januari 2015 verantwoordelijk voor een groter deel van de maatschappelijk zorg. AxionContinu praat erover met José Manshanden, themadirecteur Sociaal van de gemeente Utrecht.
J
osé Manshanden is bij de gemeente Utrecht de hoogste ambtenaar op het ‘domein sociaal’. “De gemeente deed altijd al veel aan welzijn. Zo voeren we de Bijstandswet uit, het vangnet voor mensen zonder inkomen, zijn we betrokken bij de opvang van dak- en thuislozen en drugsverslaafden en gaan we over het vervoer voor ouderen en gehandicapten, aanpassing van woningen en de aanschaf van rolstoelen. Sinds de invoering in 2007 van de Wet maatschappelijk ondersteuning (Wmo), waar nu zo veel over te doen is, viel de hulp bij huishouding al onder de regie van de gemeenten. Nieuw is dat per 1 januari 2015 ook woonbegeleiding, dagondersteuning en beschermd wonen via de Wmo wordt geregeld.”
Onduidelijkheid De ophef en commotie rond de veranderingen hebben volgens José Manshanden ook te maken met
4
onduidelijkheid. “Er verandert veel en veel tegelijkertijd.” Ze begrijpt dat er veel vragen leven en dat er onzekerheid bestaat en wil meteen kwijt dat de gemeente Utrecht niet alle veranderingen direct gaat doorvoeren. “We willen het geleidelijk doen, zodat iedereen de tijd krijgt te wennen aan de nieuwe situatie.” De gemeente Utrecht blijft graag samenwerken met bestaande zorgaanbieders. “We willen voorkomen dat het een rommeltje wordt.” Met meer dan zestig organisaties zijn inmiddels contracten afgesloten. En er komt een knelpuntenteam om onvoorziene problemen te signaleren en daar oplossingen voor te vinden.
“De regie ligt bij de klant, die kan aangeven wat hij of zij het meeste nodig vindt”
Sommige veranderingen vallen buiten het bereik van de gemeente. Het sluiten van verzorgingshuizen is een gevolg van de Wet langdurige zorg, die ook per 1 januari 2015 van kracht wordt. Deze wet stelt strengere eisen aan wie in aanmerking komt voor verblijf in een woonzorgcentrum. Dat betekent dan weer wel dat ouderen langer thuis blijven wonen en voor ondersteuning te maken kunnen krijgen met de gemeente.
Huishouding De meest in het oog springende verandering waarmee oudere inwoners in 2015 te maken krijgen, is de bezuiniging op de hulp bij huishouding. Want dat komt er ook nog bij. Gemeenten dienen op die post stevig te bezuinigen. Ze ontvangen minder geld van het Rijk. José Manshanden: “Mensen die in aanmerking komen voor hulp bij het huishouden krijgen in principe anderhalf uur per week. Voldoende voor ‘een schoon huis’. Wat dat precies inhoudt, moeten cliënten en zorgaanbieders met elkaar afspreken. De regie ligt bij de klant, die kan aangeven wat hij of zij het meest nodig vindt.” Op dit moment voert de gemeente Utrecht 5.500 gesprekken – voor een groot deel telefonisch – met de inwoners die nu al hulp bij de huishouding krijgen, om vast te stellen hoe die hulp moet worden voortgezet. “Want de zwaardere gevallen komen in aanmerking voor extra uren hulp. En inwoners die recht hebben op anderhalf uur, maar dat te weinig vinden, kunnen straks zelf uren inkopen bij de zorgaanbieder voor een gereduceerd tarief van rond de tien tot twaalf euro. Het Rijk legt hier dan via de gemeente zo’n tien euro bij.”
“Het buurtteam blijkt een goede aanvulling te zijn op de al bestaande hulp van huisarts en thuiszorg” de tweede pijler van de buurtgerichte aanpak: door laagdrempelige inloopplekken in het leven te roepen, moeten de sociale netwerken worden verstevigd. Er zijn al veel van zulke plekken. “Maar nieuwe initiatieven en plannen om bestaande inloopplekken te verbreden, kunnen rekenen op steun van de gemeente. Want we willen dat er veel dwarsverbanden ontstaan in lokale gemeenschappen. Plekken waar jong en oud, vrijwilligers en professionals en mensen met diverse hulpvragen elkaar kunnen ontmoeten.”
Welkome wijken Speciaal voor ouderen inventariseert de gemeente per wijk wat er aan ondersteuning en zorgverlening voorhanden is. “Dat moet resulteren in overzichten waarop iedereen eenvoudig kan zien waar de huisarts zit, of en waar er een maaltijdvoorziening is, of er een buurtinloop is, of er voldoende seniorenwoningen zijn, enzovoort.” De gemeente gebruikt de inventarisatie ook om vast te stellen wat er nog moet gebeuren om een buurt beter toegerust te maken voor oudere inwoners. “Nu het beleid erop is gericht senioren langer thuis te laten wonen, wordt de keuze voor de woonplek steeds belangrijker. Als hulp en voorzieningen dichtbij zijn, geeft dat een gevoel van veiligheid. Voor als de nood aan de man mocht komen.” (LN)
Buurtteams Een andere wijziging is dat Utrecht met ingang van het nieuwe jaar gaat werken met buurtteams, waar iedere inwoner met sociale problemen terecht kan. Utrecht telt tien wijken, er komen achttien buurtteams, zodat de stappen die gezet moeten worden om hulp te vragen letterlijk en figuurlijk klein zijn. Vaak worden mensen geholpen door medewerkers van het team zelf, die goed zijn opgeleid en ervaring hebben. “Uitgangspunt is dat een medewerker van het buurtteam in gesprek met de cliënt vaststelt wat nodig is. Die medewerker blijft ook het aanspreekpunt. Er is een tijd proefgedraaid met een aantal buurtteams en het team bleek een goede aanvulling te zijn op de hulp die via huisartsen en thuiszorg al in een wijk voorhanden is.” Als het nodig is, verwijzen ze naar meer gespecialiseerde hulpverleners. Het is de bedoeling dat de buurtteams ook de sociale netwerken rond de hulpvrager aanspreken: buren, familie, collega’s, vrijwilligers. Zij maken deel uit van Contact | jaargang 9 | december 2014
5
Kent u of bent u ook zo’n bewoner met een bijzonder verhaal? Mail de redactie van ContACt en misschien staat uw verhaal de volgende keer hier. communicatie@axioncontinu.nl
‘Sta je ervoor, dan moet je er door’. Deze Reviaanse wijsheid is maar al te zeer van toepassing op mevrouw Van de Weert. Het leven van de 79-jarige IJsselsteinse - “zeg maar Truus hoor” - die nu tijdelijk in zorgcentrum Zuilenstein woont, kende hoge pieken en diepe dalen. IJsselstein is echter een terugkerende factor in haar leven. “In IJsselstein ben ik nog altijd ‘die van De Kuijer’.”
‘Ik bleef altijd heimwee houden naar IJsselstein’ De tragiek begon al vroeg in het leven van Truus van de Weert. Haar moeder overleed toen zij een jaar of vijf was. “Ze werd blind, had pijn. Ze bleek een hersentumor te hebben.” Toen haar moeder overleed, bleef haar vader met tien kinderen achter, de jongste nog geen drie maanden oud. “Zijn motto was altijd: ‘Er is maar één vrouw en dat was jullie moeder.’ Hij was fanatiek katholiek, is nooit hertrouwd. Het was
moeilijk, zo’n groot gezin. ‘s Avonds was het klompjes tellen om te kijken of alle kinderen thuis waren.”
Naamziek Al snel na de dood van haar moeder verhuisde Truus naar Utrecht, naar een zuster van haar moeder, die vier dochters had. Ze zou er een paar jaar blijven wonen. “Ze was naamziek, die vrouw. Ik was naar haar vernoemd,
daarom wilde ze dat ik bij haar kwam wonen. Ik had het daar helemaal niet naar mijn zin. Haar man was rechercheur en was thuis een echte dictator. Toen we een keer op bezoek waren bij mijn vader, ben ik weggelopen en heb me verstopt. Ik wachtte tot het donker was, dacht dat mijn tante dan wel terug naar Utrecht zou zijn gegaan. Dat klopte, maar toen ik me thuis meldde, wilden ze me weer terugbrengen. Ik begon heel erg te huilen, en toen mocht ik blijven.”
Na een opleiding ‘bij de nonnen’ ging Truus aan de slag in een naaiatelier, maar daar kon ze haar draai niet vinden. Ze werkte een tijdje als hulp in de huishouding en kreeg toen een baan als verkoopster bij V&D in Utrecht, destijds gevestigd aan de Lange Viestraat. “Ik heb altijd hard gewerkt. Mijn rug is nu versleten, nou, en dat is niet
6
bij Piet bleek de oorzaak. Ik vond het heel erg dat we geen kinderen konden krijgen.”
Trupie
van het nietsdoen.” Het was de tijd van de wederopbouw, midden jaren vijftig. “Ik was een heel hippe meid, hoor. Ik liep op hoge hakken en zag er altijd pico bello uit. Ik rookte toen ook al.” Via een vriendin leerde ze haar man kennen, Piet van de Weert. “Zij vond hem ook leuk, maar hij had eigenlijk alleen maar oog voor mij. Het was meteen duidelijk.” Er was wel een probleem: Piet was niet gelovig. “Mijn vader was tegen het huwelijk, hij vond dat alleen katholieken goede mensen waren, heel rechtlijnig. Dat heb ik hem later vaak verweten. Piet moest van mijn vader met de kapelaan gaan praten. Dat heeft hij gedaan en naderhand zei de kapelaan tegen mijn vader: ‘Hij weet meer van het geloof dan menig katholiek.’ Piet wilde voor mij wel katholiek worden, maar van mij hoefde dat niet.”
Piet zat niet stil en bouwde op de werf van Jongeneel in IJsselstein een klein kajuitbootje. “We doopten het Trupie, een samenvoeging van onze namen. We voeren het bootje naar Loosdrecht, waar we het in de jachthaven achterlieten. Elk weekeinde gingen we naar ons bootje. Slapen, eten, koken, álles deden we op dat bootje. In de jachthaven kenden we al snel een groepje mensen. Heel gezellig, we deden veel samen. Er zaten ook mensen tussen die bij de omroepen werkten, nou, die konden behoorlijk innemen, hoor. Soms namen ze films en een projector mee, en dan hielden ze filmavonden. Het was echt een heel leuke tijd.” In de jaren zeventig verhuisden Piet en Truus naar IJsselstein. “Ik bleef altijd heimwee houden naar IJsselstein. Het is socialer, je hebt veel meer contact met je buren dan in Utrecht.” Met Piets gezondheid ging het echter bergafwaarts; hij had last van blaasstenen, moest soms midden in de nacht naar het ziekenhuis. “Hij had er permanent last van. Ook miste hij zijn ouders, die
inmiddels waren overleden.” Piet koos ervoor om uit het leven te stappen. “Dat was een enorme klap voor me. Niets interesseerde me nog, ik kookte niet meer voor mezelf. Sinds hij er niet meer is, is het leven zo doelloos, ook al omdat ik geen kinderen heb. Ik voelde me ook vreselijk in de steek gelaten.” In 2006 verhuisde Truus, op eigen verzoek, naar Mariënstein. “Of ik het leven leuk vind? Leuk, da’s een groot woord. Maar het is prettig dat ze hier dingen voor je regelen. En ik kan goed opschieten met de meiden hier.” (KM)
Vakmannetje Het stel trouwde in 1959 en al snel kochten ze een woning aan de Spinozaweg. Piet was modellenmaker en verdiende zijn geld met het ontwerpen van verpakkingsmaterialen. “Hij was echt een vakmannetje. Altijd bezig, ook thuis, op de tekentafel. Het huis verbouwde hij zelf; we hadden zelfs een ligbad, dat was voor die tijd een ongekende luxe.” Er ontbrak echter één ding: Truus werd niet zwanger. “Ik onderging onderzoek na onderzoek, want in die tijd lag het per definitie aan de vrouw als er geen kinderen kwamen. Maar met mij was niets mis. Een verwaarloosde teelbalontsteking Contact | jaargang 9 | december 2014
7
Menu van de Chef
op alle locaties
Met ingang van het nieuwe jaar wordt in heel AxionContinu het ‘Menu van de Chef’ ingevoerd: een uitgekiend menu, dat bijna iedereen lekker vindt. “We schatten dat vijfentachtig procent van de bewoners zich goed zal kunnen vinden in het Menu van de Chef,” zegt Anne Dulon Barre, projectleider Facilitair Bedrijf. “Wie bovendien elke dag pasta of vis wil eten, krijgt die mogelijkheid nu ook.”
Uw menu voor deze week
Het Menu van de Chef vervangt het menu van de dag, waarbij bewoners uit twee opties konden kiezen. “We probeerden dan in te schatten hoeveel bewoners menu A of B zouden kiezen, en het kwam dan wel eens voor dat er van een bepaald menu te weinig was, of juist te veel,” vertelt Anne. Het nieuwe menu is de afgelopen maanden in De Wartburg en De Drie Ringen getest. “We hebben een aantal bewoners gevraagd of het bevalt. Ze waren enthousiast over het Menu van de Chef.” Voor het nieuwe menu is samenwerking gezocht met Stichting Diverzio, die als doel heeft patiënten en bewoners in onder meer zorginstellingen gezond, smakelijk en duurzaam eten te bieden. “Jelle Ferwerda, één van de oprichters, heeft als hoofd voeding van de St. Maartenskliniek een concept ontwikkeld, waarin de voorkeur van 27-11-14 14:31
307.indd 5
AC Menukaart0
8
vijfentachtig procent van de bewoners is vertaald. We bieden drie soorten groenten en vlees, maar ook vis en vegetarische varianten.”
Menucommissie Er is bovendien een menucommissie in het leven geroepen, die bestaat uit een drietal bewoners, gastvrouwen, keukenmedewerkers en een diëtiste. De commissie is inmiddels zes keer bij elkaar gekomen, waarbij vooral ook werd geproefd. Drie soorten bloemkool bijvoorbeeld, van drie verschillende leveranciers. Ook is op de presentatie van de maaltijden gelet. Die is overigens de laatste jaren sterk verbeterd. Erwten die bijna van het bord rollen of een klont aardappelpuree boven op het vlees is echt iets van het verleden.
De gastvrouwen in de menucommissie zijn belangrijk, omdat zij terugkoppeling naar de keuken moeten geven. Daarom is voor hen in november een interactieve voorlichtingsbijeenkomst gehouden, zodat ze weten hoe het menu in elkaar zit en de bewoners goed kunnen adviseren. Maar ook de reacties van de bewoners worden op prijs gesteld. Bij de maaltijd krijgt elke bewoner een kaartje op naam, met een omschrijving van het gerecht. Op de achterkant staat een evaluatieformulier, waarop bewoners eventuele klachten of suggesties kwijt kunnen. “Er was al een soortgelijk kaartje, maar dat zag er veel te ‘keukentechnisch’ uit,” zegt Anne. “Deze manier van terugkoppelen is heel belangrijk; daarmee toon je aan dat je de bewoners serieus neemt.” (KM)
Halal In de locaties van AxionContinu verblijven steeds meer allochtone bewoners. Daarom heeft AxionContinu een halal-gecertificeerde leverancier gezocht die is gespecialiseerd in ‘mediterrane’ gerechten. Zo zijn er voor oudere allochtonen menukeuzes ontstaan als een djaza tajine met couscous, kofta khodra of kip masala met kousenband.
Fingerfood Tijdens de proefsessie werden onder andere diverse bereidingswijzen van aardappels geproefd.
Met je handen eten; we hebben het allemaal af moeten leren in onze jeugd. Toch blijkt dat mensen met dementie vaak veel meer eten als ze niet langer met bestek hoeven te eten. Daarom is er in oktober een workshop ‘fingerfood’ gehouden voor gastvrouwen van de verschillende locaties. In de workshop kwamen de verschillende mogelijkheden van ‘fingerfood’ aan bod, maar ook voor welke bewoners het geschikt is. “Het vergt echter een goede communicatie met de familie,” zegt Anne Dulon Barre. “Het gevoel van waardigheid lijkt in het geding. Maar als een bewoner uit zichzelf het bestek weglegt en met zijn handen - bijvoorbeeld beetgare groenten en gehakballetjes - gaat eten, wie ben jij dan om dat tegen te houden?”
Mevrouw Mascini:
‘Wij kookten al niet meer als onze grootmoeders’ Mevrouw Mascini, bewoonster van 't Huis aan de Vecht, maakt deel uit van de menucommissie. Zij bezocht een aantal proefsessies met verschillende soepen, groentes en nagerechten. “Een veel gehoorde klacht was dat de groente te gaar wordt gekookt. Je hoort dan vaak zeggen: ‘Oude mensen houden daarvan’. Daar word ik altijd boos om. Wij kookten al niet meer als onze grootmoeders, wij zijn ook met onze tijd meegegaan,” aldus de 85-jarige. Contact | jaargang 9 | december 2014
Mevrouw Mascini heeft wel een en ander opgestoken tijdens de proefsessies. “Je hoort van keukenmedewerkers hoe er wordt gekookt, en ook wanneer iets technisch te moeilijk is. Het schijnt dat aardappelpuree bij grote hoeveelheden moeilijk luchtig te krijgen is.” Mevrouw Mascini wil zich graag blijven inzetten voor de menucommissie. “Het is goed om een vinger aan de pols te houden, zodat de kwaliteit niet inzakt.”
9
Hoe lang ben je afdelingsmanager? “Ruim vijf jaar. Al die tijd ook bij De Componist. We zijn een afdeling en een locatie tegelijkertijd. In dit appartementengebouw in Leidsche Rijn heeft AxionContinu zes woningen met elk cliënten zes met dementie. Alle woningen hebben een grote gemeenschappelijke huiskamer en de bewoners hebben een eigen zitslaapkamer. De andere senioren in het complex wonen zelfstandig. Dat zijn buren van wie we in beginsel los staan, al zijn er steeds meer contacten. Zo verlenen we op kleine schaal thuiszorg als iemand bijvoorbeeld na een operatie weer thuiskomt.”
Hoe lang werk je bij AxionContinu? “Ook vijf jaar. Daarvoor was ik psychiatrisch verpleegkundige, dus ik kende de doelgroep. Kennis die goed van pas komt, omdat ik als leidinggevende graag tussen de mensen sta. Ik steek een handje toe als het zo uitkomt en draai ook weleens diensten. Het kan nuttig zijn even met een wat frissere blik mee te kijken op een woning. Om mee te denken over het gedrag van bewoners, die weleens een tikje onvoorspelbaar kunnen reageren.”
Wat zijn de belangrijkste werkzaamheden van jouw functie? “Ik ben eindverantwoordelijk voor de zorg en stel de werkroosters vast.
Maar mijn taak is vooral te zorgen voor goede werkomstandigheden, zodat iedereen zijn werk kan uitvoeren vanuit de visie die we hebben. In kleinschalige wooneenheden is het belangrijk, naast de verzorging, ook het wonen goed vorm te geven. Geen enkele bewoner is hier uit vrije keuze, maar mensen voelen zich prettiger als het lijkt op thuis. Ik geloof dat de kleinschalige woonvorm bij uitstek geschikt is om iemand met dementie nog aan te spreken op wat hij of zij nog wel kan. Je kunt ze makkelijk betrekken bij dagelijkse klussen als koken en schoonmaken. Verder ben ik het gezicht naar buiten en het aanspreekpunt voor familie, buren, de huismeester en andere geledingen binnen AxionContinu.”
Hoe ziet je dag eruit? “Ik begin om kwart over zeven, zodat ik de mensen van de nachtdienst nog kan spreken. Vaak ben ik er tot vier, vijf uur. Dan zie ik de mensen van de dag- en avonddiensten ook nog. Ik hoef niet per se de hele tijd aanwezig te zijn, maar persoonlijke contacten lopen gemakkelijker. Er zijn hier veertig medewerkers, een hecht team, ook al omdat we wat losser staan van het grotere geheel. We hebben sterk het gevoel dat we het met elkaar moeten doen. Personeelsbeleid en ziekteverzuim zijn ook mijn verantwoordelijkheid, in samenwerking met personeelszaken en andere diensten binnen de organisatie uiteraard.”
Functie: afdelingsmanager Functiedoel (zoals benoemd in het functieprofiel): de afdelingsmanager is verantwoordelijk voor de kwaliteit van zorg aan cliënten op één of meerdere afdelingen van de locatie. Is mede verantwoordelijk voor het beleid van de locatie en levert een bijdrage aan het beleid van de divisie. Benodigde opleiding: Hbo-niveau 4/5 aangevuld met een managementopleiding Aantal: 37, waarvan 30 vrouwen en 7 mannen Aantal fte: 33
10
AxionContinu heeft 2.200 medewerkers en circa 140 verschillende functies. Bij sommige functies denkt iedereen zich een voorstelling te kunnen maken. Andere functies zijn onbekend.
Functie In deze rubriek iedere keer een andere functie in de schijnwerpers. Deze keer:
Wat is er leuk aan je werk? “Het is fijn als je bewoners ziet genieten. Ze vinden het soms moeilijk in het begin. Maar als ze hun plekje eenmaal hebben gevonden, kunnen ze je vertederen en verrassen met hun uitspraken en gedrag. Wat niet went is de achteruitgang: dementie is een progressieve aandoening. Als de bewoners de grip op het leven verliezen, worden ze soms angstig en onrustig. We doen veel aan scholing en begeleiding van onze mensen zodat ze de bewoners beter begrijpen en bij kunnen staan. Er zijn zo veel vormen van dementie.”
Wat denk je over vijf jaar te doen? “Ik geloof sterk in kleinschalige woonvormen voor mensen met geheugenproblemen, dus waarschijnlijk zal ik daar over vijf jaar ook nog wel bij betrokken zijn. Er zijn natuurlijk de nodige veranderingen gaande in de ouderenzorg, de financiering staat onder druk. Als ik echter zie hoe onze ouderen gedijen. We hebben twee keer meegedaan met een cliënttevredenheidsonderzoek en beide keren scoorden we erg hoog. Kleinschaligheid heeft de toekomst, al moeten we mogelijk naar meer eenheden per locatie. Of, zoals we hier al een beetje doen, het slim combineren met thuiszorg.” (LN)
Afdelingsmanager
Michiel van Schaffelaar
11
In Nederland wonen ongeveer anderhalf miljoen mensen die zich intensief bezighouden met mantelzorg. 220 duizend van hen voelen zich zwaar belast. Deze cijfers komen uit een groot onderzoek van GGD’s, CBS en RIVM. Eén manier om de mantelzorgers te ontlasten, is respijtzorg, bijvoorbeeld door kortdurende opname of een wekelijks bezoek aan een dagbehandeling.
Respijtzorg geeft adempauze
Corrie de Ruijter uit Lopik is zo’n mantelzorger; zij zorgt voor haar 72-jarige man Kees, die door multiple sclerose aan een elektrische rolstoel is gekluisterd en tekenen van beginnende dementie vertoont. Sinds oktober bezoekt Kees twee dagen per week de dagbehandeling in Isselwaerde. “Voor mij is het al zó bijzonder om twee dagen per week voor mezelf te kunnen plannen,” vertelt Corrie. “Ik probeer vooral sociale dingen te doen. Ik had een hele groep mensen om me heen, maar de contacten dreigden te verwateren. Nu bloeit het allemaal weer op.” Naast de dagbehandeling, is ook afgesproken dat Kees eens in de drie maanden gedurende twee weken ‘logeert’ in Isselwaerde; voor kortdurende zorg is daar één woning permanent beschikbaar. Eerder werd Kees al enkele keren voor korte tijd opgenomen op De Ingelanden. “Het is jammer dat de capaciteit ontoereikend is,” zegt Corrie. “Ik mag nu al in mijn handjes knijpen als Kees één keer in de vijf maanden een week kan logeren.”
Hotel met zwembad “Eind november wordt de eerste keer in Isselwaerde. Ik ga dan samen met mijn zus naar de Achterhoek, kennissen en mijn nichten opzoeken. Die kwamen altijd trouw langs op verjaardagen, maar wij konden niet meer naar hen toe. Ik heb twee nachten in een hotel met zwembad geboekt, heerlijk.” Het is bij kortdurende opvang wel zaak dat de mantelzorger dit tijdig te horen krijgt, vindt Corrie. “Als je vrijdag wordt gebeld dat er maandag plaats is, kun je niets leuks meer plannen.” Kees heeft inmiddels zijn draai gevonden op de dagbehandeling. “Hoewel de vragen me soms wat overvallen,” vertelt hij. Hij vindt het geen probleem dat Corrie af en toe ‘vrij’ is. “Ik gun het haar, ze staat altijd voor me klaar.” “We zijn 48 jaar getrouwd,” zegt Corrie. “Dan laat je elkaar niet zomaar los.” (KM)
Respijtzorg bij AxionContinu Respijtzorg biedt mantelzorgers de mogelijkheid hun zorgtaken even helemaal aan een ander over te laten. Voorbeelden zijn dagopvang, dagbehandeling, logeerhuizen, zorgboerderijen en professionele respijtzorg thuis. Binnen AxionContinu zijn ook verschillende mogelijkheden voor respijtzorg, zoals kortdurende opname, dagopvang en dagbehandeling. Voor meer informatie over respijtzorg bij AxionContinu kunt u het servicebureau bellen: 030 - 2822277
12
Beleidsnotitie Fraudebeleid
‘Cultuur moet fraude tegengaan’ Iedereen neemt wel eens een pen mee naar huis. Anders wordt het als je handenvol pennen meeneemt, bijvoorbeeld om uit te delen op de sportclub van je kinderen. “Het is een glijdende schaal,” zegt René Leideritz, secretaris van de Raad van Bestuur van AxionContinu en nauw betrokken bij het opstellen van de beleidsnotitie fraudebeleid. “Wees je ervan bewust dat je in elke functie fraude kunt tegenkomen.” Fraude gaat natuurlijk veel verder dan een handjevol verdwenen Bicpennen. “Verkeerd declareren, bewust of onbewust, wordt ook gezien als fraude. De dbc-systematiek om zorgprofielen toe te kennen is razend ingewikkeld; in dat complexe systeem zijn fouten snel gemaakt.” De forse boetes die de Nederlandse Zorgautoriteit onlangs heeft uitgedeeld voor verkeerd declareren aan diverse ziekenhuizen, waren voor AxionContinu aanleiding het fraudebeleid nog eens extra onder de loep te nemen. “Het ís complex en het wordt alleen maar complexer,” zegt René. “Volgend jaar wordt het nog ingewikkelder, want dan neemt het aantal partijen waarmee we inkoopafspraken maken - gemeentes, zorgverzekeraars - ook nog eens toe. Daar schuilt een risico in, waarop je als organisatie moet zijn toegerust.”
‘Verwonderpunten’ Voor andere soorten fraude heeft AxionContinu inmiddels voldoende veiligheidsgrendels ingebouwd. “Bij de financiële administratie geldt het Contact | jaargang 9 | december 2014
‘vier-ogen-principe’; elke rekening of bestelling wordt door minstens twee mensen bekeken. Daarnaast is er altijd nog de externe controle door een accountant.” Een andere methode om fraude of diefstal op het spoor te komen, is het vergelijken van kostenpatronen, per locatie of zelfs per afdeling. “Dat levert soms ‘verwonderpunten’ op, pieken in bepaalde kosten. Vaak is daar een goede verklaring voor. Maar soms ook niet,” zegt René.
Fraudedriehoek Het doel van het nieuwe fraudebeleid is om de achterliggende oorzaken van fraude te benoemen - de zogenaamde fraudedriehoek en die zoveel mogelijk tegen te gaan. De driehoek bestaat uit gelegenheid, druk en rationalisatie. Gelegenheid spreekt voor zichzelf, druk kan ontstaan door schulden of verstoorde arbeidsverhoudingen en rationalisatie is het ‘schoonpraten’ van frauduleus gedrag, onder het motto: ‘Iedereen doet het. Ik word onderbetaald.’
“Als organisatie kun je de gelegenheid tegengaan,” zegt René, “en zorgen dat je verleidingen minimaliseert. Maar je moet ook zorgen dat er een cultuur is die fraude tegengaat. Meld het, als je een gelegenheid ontdekt, blijf alert en koester je kritisch vermogen. In routine schuilt gevaar. Er wordt al snel gezegd: ‘Dat doen we altijd zo.’ Maar wees je ervan bewust dat het gaat om geld dat voor de zorg voor onze bewoners is bestemd. Daar neem je niet van.” (KM)
Klokkenluidersregeling Met het formeren van een fraudebeleid heeft AxionContinu ook een klokkenluidersregeling ingesteld. “Er zijn bovendien twee vertrouwenspersonen voor medewerkers, die in eerste instantie klachten kunnen afhandelen,” vertelt Leideritz. Een klokkenluider is iemand die misstanden op het werk aankaart. In de regeling zijn in ieder geval de procedure, zorgvuldigheidsvereisten en de rechtsbescherming voor de klokkenluider vastgelegd. Zo kan een klokkenluider bijvoorbeeld niet worden ontslagen. “AxionContinu heeft de standaardregeling overgenomen. De klokkenluidersregeling fungeert als een soort veiligheidsklep voor medewerkers,” aldus Leideritz.
13
Nieuwe columnist Ernst Nordholt:
‘Half crimineel Amsterdam hing aan de lijn’ Ernst Nordholt woont sinds enkele maanden in De Ingelanden. De gewezen journalist heeft multiple sclerose. “De derde fase, secundair progressief, wat erop neerkomt dat wat je verliest, zich niet meer herstelt,” doceert Nordholt. Hij werd in 2005 afgekeurd,
Nordholt had een wat lange aanloop nodig voordat hij in de journalistiek terechtkwam. Hij studeerde na het gymnasium een jaar Rechten, toen een jaar Duits en daarna weer een jaar Rechten, om vervolgens over te stappen naar de journalistieke opleiding in Kampen. Zijn eerste publicatie was in het Nieuwsblad van het Noorden.
maar uitgeschreven is de vijftigjarige nog allerminst. Hij publiceert columns over zijn leven op zijn eigen blog, op de gezondheidspagina van De Telegraaf en - vanaf dit nummer ook in ContACt.
Een pegel per regel “In 1989 liep ik stage bij De Telegraaf. Ik schreef voor het Stan Huygens-journaal, feesten en partijen, zeg maar. Na de stage ben ik blijven hangen; het verdiende erg goed. Voor freelancers gold toen: een pegel per regel. Maar ik kreeg een gulden per woord.” Nordholt kreeg al snel een vaste baan aangeboden en werd in 1992 in als politieverslaggever in Rotterdam gestationeerd. “In die tijd werden er in die stad vijftig moorden per jaar gepleegd, de helft daarvan op straat. Ik kwam overal. Een bloedend lijk laat de sneeuw smelten, ontdekte ik daar.”
Blauw zwaailicht Medio 1995 zette de krant Nordholt
14
op de nieuwsdienst in Amsterdam. “Je wist ‘s ochtends nooit wat je die dag ging doen.” Zo maakte hij de vuurwerkramp in Enschede mee. “Ik zat op een zonnige zaterdagmiddag in de achtertuin, had net mijn eerste biertje open getrokken. Telefoon. ‘Hé Nordholt, rij jij effe naar Enschede?’ Meteen spullen pakken en de auto in. In Enschede aangekomen zette ik een blauw zwaailicht op mijn dak en reed doodleuk achter de hulpdiensten aan het afgegrendelde gebied in. Bij de Grolschbrouwerij kreeg ik twee lekke banden en kon ik niet verder. Ik was de eerste van de krant die er aanwezig was; overal liepen gewonde mensen. Ik bleef er vijf hele dagen. Ik belde de krant dat ik mijn auto achter had moeten laten; er werd meteen een andere gebracht.”
Afluisteren Een ander verhaal waaraan Nordholt met genoegen terugdenkt, maakte hij samen met adjunct-hoofdredacteur Jan-Kees Emmer. “Wij waren de eersten die onthulden dat gsm-verkeer wel degelijk af te luisteren was, hoewel
Ernst Nordholt heeft multiple sclerose en woont in De Ingelanden. Meer columns van hem zijn te lezen op www.eenkleinbestaan.blogspot.nl en op de site van De Telegraaf, onder Gezondheid.
Te lui om na te denken, of ik ontken mijn ziekte. Al moet ik daarvoor de laatste tijd wel erg mijn best doen.
Onderweg
Druk de telecombranche zei dat dit onmogelijk was. Dat was mogelijk met een zogenaamde IMSI-catcher. Ik reisde naar België, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, en zelfs twee keer naar Israël om dat verhaal rond te krijgen. Vlak voor de publicatie werd ik benaderd door de Criminele Inlichtingen Dienst, ‘of ik wilde praten’. Tuurlijk niet. Het verhaal sloeg in als een bom. Op de maandag nadat het was verschenen, werd ik plat gebeld bij de krant. Half crimineel Amsterdam hing aan de lijn, met maar één vraag: ‘Waar koop ik zo’n apparaat?’” Nordholt moet nog gniffelen, als hij daaraan terugdenkt. (KM)
Contact | jaargang 9 | december 2014
Met ziek zijn kun je het heel erg druk hebben. Ik zit nu ruim een maand in dit verzorgingshuis en er gaat een wereld voor me open. Niet alleen voor wat betreft de zorg hier, maar ook die in het St. Antonius Ziekenhuis, vijfhonderd meter van dit huis. Vijfhonderd digitale meters als ik de teller van mijn scootmobiel mag geloven. En dan reken ik de afstanden in het ziekenhuis nog niet mee. Wanneer je een paar looproutes aflegt van balie naar balie en dan weer terug naar de uitgang ben je ook zomaar een kilometer onderweg. Het is onzin, maar ik zit toch steeds naar de capaciteit van mijn accu te kijken.
Mouches volantes Zo ligt de neuroloog op mijn route, de revalidatie-arts, de uroloog, de psychiater, de neuro-psycholoog en als spin in het web de MS-verpleegkundige, die vanuit haar jarenlange ervaring precies weet bij welke specialist ik terecht moet voor welke klacht. Toen ik haar gisteren sprak en melding maakte van drijvende vlekken voor mijn ogen – mouches volantes – wist ze mij te vertellen dat dat iets is wat bij MS-patiënten veel vaker voorkomt. Een hele geruststelling... Dat de vlekken MS-gerelateerd zijn, wist ik niet. Ik had het kunnen raden.
Binnenkort dus waarschijnlijk naar de oogarts. Ik heb visioenen van een pipet met oogdruppels die de pupil verwijden, waardoor je de rest van de dag met een zonnebril op door het huis schuifelt. Om definitief vast te stellen of de vlekken komen door een aangedane oogzenuw is een plezierritje in de MRI noodzakelijk, mogelijk gevolgd door een driedaagse kuur met methylprednisolone. Het houdt een mens van de straat. Nou ben ik toch niet veel meer onderweg. De scootmobiel doet het weliswaar goed, maar ik zit hier eigenlijk in de middle of nowhere. Toen ik nog in het dorp woonde, was het de moeite waard om een stukkie van niks naar nergens te rijden en op bekende plaatsen even een tussenstop te maken, al was het maar om de blaas te ledigen en een aardig gesprek te voeren met een bekende. Hier klinkt alleen het onophoudelijke geluid van bouwactiviteiten, die al vanaf zeven uur te horen zijn. Ik word er elke ochtend wakker van. Het is op een gekke manier een geruststellend geluid. Het ritmische geklop en gehamer doet je elke ochtend beseffen dat je nog onder de levenden bent en dat er weer een dag vol geluk in het verschiet ligt. Net een anti-griep spuit toegediend gekregen. Op mijn kamer. Service van de zaak. Weet zeker dat ik daar de eerste paar dagen gammel van zal zijn. Paracetamol helpt. Is ook van de zaak...
15
Nieuw Centrum voor Revalidatie en Herstel De Parkgraaf De overheidsmaatregelen dwingen AxionContinu om de zorg op een andere, meer toekomstbestendige manier te organiseren. AxionContinu doet dit onder het motto 'De juiste zorg op de juiste plaats'.
Een onderdeel hiervan is de vorming van een nieuw centrum voor revalidatie in een deel van het verpleeghuis Albert van Koningsbruggen. Alle bestaande revalidatieafdelingen in de verschillende woonzorgcentra worden verplaatst naar deze locatie, die De Parkgraaf heet. De ‘laagbouw’ gaat Koningsbruggen heten en krijgt een eigen ingang aan de kant van de dagbehandeling. In dit gedeelte blijven cliënten met psychogeriatrische problematiek wonen. Om plaats te maken voor het centrum voor revalidatie en herstel De Parkgraaf, verhuisde dit najaar een groot deel van de bewoners en medewerkers van Albert van Koningsbruggen naar andere locaties. De verhuizing is in alle zorgvuldigheid voorbereid en uitgevoerd.
Alle bewoners en contactpersonen hebben een gesprek gehad over de mogelijkheden. Ze konden van tevoren op verschillende locaties kijken voordat ze een keuze maakten. In de eerste week van december zijn de laatste bewoners naar hun nieuwe woonruimten verhuisd. Per december is De Parkgraaf van start gegaan. (MH)
Berichten vanuit AxionContinu
AxionContinu bouwt nieuwe locatie De Wijck AxionContinu gaat een nieuwe locatie bouwen op het voormalige Veemarktterrein aan de oostkant van Utrecht. De nieuwe locatie, die De Wijck gaat heten, krijgt zeven kleinschalige woningen in een gebouw van vier bouwlagen. Op de begane grond komt een Grand Café. In totaal biedt De Wijck straks ruimte aan 56 mensen met psychogeriatrische problematiek. Op het Utrechtse Veemarktterrein, waar vroeger markthallen stonden met koeien en paarden, verrijst een heel nieuwe wijk. Het wordt een levendige, stadse woonwijk met ongeveer 550 gevarieerde huur- en koopwoningen. Duurzaamheid is een centraal thema bij de bouw. Ook bij het ontwerp van De Wijck wordt daar expliciet rekening mee gehouden.
16
Inmiddels is het definitieve ontwerp klaar en goedgekeurd door de gemeente Utrecht. Het pand wordt gebouwd met lichtgeel gemêleerde bakstenen. Per gevel zijn drie stroken te onderscheiden met accenten in metselwerk
rondom de ramen en de kozijnen. Halverwege 2015 begint de bouw. Naar verwachting is De Wijck half 2016 klaar. De bewoners van de PG-afdeling van Tolsteeg zullen dan naar deze nieuwe locatie verhuizen. (MH)
Gebakjes voor mantelzorgers AxionContinu vindt de samenwerking met mantelzorgers heel belangrijk en heeft daarom op zaterdag 8 november meegedaan aan de landelijke Dag van de Mantelzorg, om mantelzorgers in het zonnetje te zetten. Bij het gebakje werd een kaartje uitgereikt waarmee mantelzorgers werden bedankt voor de samenwerking. (BS)
Mengelmoes wint prijs Het project Mengelmoes van De Ingelanden heeft dit jaar de K.F. Hein Stimuleringsprijs gewonnen. De prijs wordt sinds 2008 jaarlijks uitgereikt door het K.F. Hein Fonds aan een Utrechtse instantie voor maatschappelijk werk, die zich op bijzondere wijze onderscheidt in de zorg voor haar cliënten. Het gaat dan om een concreet project dat in principe in één kalenderjaar kan worden uitgevoerd. De prijs bestaat uit een bedrag van tienduizend euro.
Nederland verandert, de zorg verandert mee U heeft ze vast al voorbij zien komen: de filmpjes op tv van de overheid over de veranderingen in de zorg die op 1 januari 2015 ingaan. Kort gezegd komt het erop neer dat de AWBZ verdwijnt. Ondersteuning thuis, zoals begeleiding en dagopvang, wordt ondergebracht bij de gemeente, via de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Verpleging en verzorging thuis zijn dan onderdeel van het basispakket van uw zorgverzekering en het Rijk blijft verantwoordelijk voor mensen die intensieve zorg nodig hebben in een verpleeghuis via de Wet langdurige zorg (Wlz). Contact | jaargang 9 | december 2014
Meer informatie vindt u op: • www.dezorgverandertmee.nl • www.hoeverandertmijnzorg.nl • www.axioncontinu.nl/ Wat-verandert-er-in-onze-zorg Als er voor cliënten van AxionContinu iets verandert in de zorg, dan worden zij hierover door AxionContinu geïnformeerd. (MH)
Mengelmoes won vorig jaar ook de innovatieprijs 2013 van AxionContinu. Mengelmoes bestaat uit een rolstoeltoegankelijke kas in de tuin van De Ingelanden, waar bewoners en schoolkinderen uit de buurt groente en fruit verbouwen. De kinderen en bewoners komen zo met elkaar in contact. Kinderen leren er veel van en bewoners vinden het heerlijk de kinderen om zich heen te hebben. Mengelmoes wordt nu uitgebreid met een buitentuin op het stuk braakliggende terrein naast De Ingelanden. Met het geld van de stimuleringsprijs wordt de buitentuin verder ingericht, worden bijenvolken en bijenkasten aangeschaft en nieuwe activiteiten georganiseerd. (MH)
17
Met vele kunst & cultuur projecten wil AxionContinu haar bewoners in contact brengen met poëzie, muziek, dans, toneel en beeldende kunst.
Atelier
13
Hoog
18
De bovenste etage van ’t Huis aan de Vecht, waar vroeger de keuken was, is omgebouwd tot een kunstatelier. Het atelier is een plek waar cliënten terecht kunnen om te schilderen, te boetseren of bijvoorbeeld hout te bewerken. Maar ook bewoners uit andere locaties zijn er welkom. In de ruimte komt veel daglicht binnen en het uitzicht, dat zich naar alle kanten uitstrekt, is schitterend. Kortom: een fijne plek om lekker bezig te zijn. Atelier 13Hoog is onderdeel van het meerjarenprogramma Lang Leve Kunst en wordt mede mogelijk gemaakt door het Fonds Sluyterman van Loo en de Stichting RCOAK.
Er is binnen AxionContinu steeds meer behoefte aan een permanente ruimte waar mensen onder professionele begeleiding en in alle rust en vrijheid aan de slag kunnen. Dit nieuwe kunstatelier voorziet daarin. Ook afdeling welzijn van ’t Huis aan de Vecht gaat gebruikmaken van Atelier 13Hoog. Enkele bestaande verenigingen worden verplaatst en nieuwe projecten worden opgestart. Nog dit jaar wordt het atelier in gebruik genomen. De feestelijke opening is in januari. (MH)
Colofon
Verzorgd wonen Koningsbruggen Beneluxlaan 924 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 11 koningsbruggen@axioncontinu.nl
’t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl
De Schutse Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl
De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl
De Ingelanden Louis Armstronglaan 800 3543 EB Utrecht tel. (030) 686 78 00 ingelanden@axioncontinu.nl
Tolsteeg Saffierlaan 10 3523 RC Utrecht tel. (030) 256 75 67 tolsteeg@axioncontinu.nl
De Componist Georg Jarnostraat 14-20 3543 BX Utrecht tel. (030) 686 63 30 componist@axioncontinu.nl
Isselwaerde Kronenburgplantsoen 3 3401 BN IJsselstein tel. (030) 688 19 14 isselwaerde@axioncontinu.nl
Voorhoeve Van Heuven Goedhartlaan 3 3527 CE Utrecht tel. (030) 295 38 53 voorhoeve@axioncontinu.nl
De Drie Ringen Kandinskystraat 40 3544 NW Utrecht tel. (030) 686 69 50 drieringen@axioncontinu.nl
Mariënstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl
De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl
Serviceappartementen De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl
‘t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl
Tolsteeg Saffierlaan 10 3523 RC Utrecht tel. (030) 256 75 67 tolsteeg@axioncontinu.nl
De Hooghe Camp Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl
Schutseplein Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl
De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl
Revalidatie
En verder
De Parkgraaf Beneluxlaan 926 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 11 parkgraaf@axioncontinu.nl
Centraal Bureau Postbus 2251 3500 GG Utrecht tel. (030) 282 22 00 info@axioncontinu.nl
Marhaban De Gasperilaan 116-118 3527 GH Utrecht tel. (030) 293 45 81
Zorghotel De Wartburg Kennedylaan 300 3533 KN Utrecht tel. (030) 295 86 60 info@zorghoteldewartburg.nl
Hospice IJsselstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 686 97 29 hospiceijsselstein@axioncontinu.nl
De Plantage Ondiep Zuidzijde 137 3551 DL Utrecht 06-20368799 plantage@axioncontinu.nl
Contact | jaargang 9 | december 2014
ContACt is het magazine van AxionContinu. AxionContinu levert ouderenzorg, zowel aan huis als in diverse locaties in Utrecht, IJsselstein en Lopik. ContACt wordt vijf keer per jaar verspreid in een oplage van 7.500 exemplaren, onder cliënten, cliënten op de wachtlijst, bewoners van serviceappartementen, vrijwilligers, medewerkers en relaties van AxionContinu. Wij bedanken iedereen die heeft meegewerkt aan dit nummer hartelijk voor hun bijdrage. Vragen of opmerkingen Het is mogelijk dat u naar aanleiding van ContACt vragen heeft. Wij helpen u graag verder. Bel (030) 282 22 00, mail: communicatie@axioncontinu.nl of kijk op www.axioncontinu.nl Redactieadres AxionContinu Afdeling Communicatie & PR Postbus 2251, 3500 GG Utrecht communicatie@axioncontinu.nl Redactie Maaike Hoogland (MH) Rene Leideritz Kees Mollema (KM) Petra van der Sanden (PS) Berber Schrijver (BS) Willem de Bruijn Tekstbijdrage Louis Nouws (LN) Fotografie Willem Mes Kees Mollema en anderen Vormgeving BLADEN&CO/Willem de Bruijn Druk Drukkerij Hendrix
Volg ons ook op:
19
Vrijwilligers zijn onmisbaar voor AxionContinu. Daarom staat achterop elk nummer van ContACt een vrijwilliger van AxionContinu in de schijnwerpers. Wilt u ook vrijwilliger worden? Mail dan naar communicatie@axioncontinu.nl
René Vloon:
‘Ik verlies áltijd, tot groot plezier van Cock’ “Wat spelen we? Vijfentwintig of vijftig?” “Doe maar vijftig. Dan heb je meer kans om te winnen.” “Je bedoelt: dan duurt het langer voordat ik verlies.” “Ja, hahaha.”
De toon is gezet. Vrijwilliger René Vloon en Cock Jansen, bewoner van de Amaliahof, drentelen gedreven om het biljart. Al meteen staat Cock voor. “Zie je nou wat ik bedoel?” zegt Vloon. “Dit wordt weer een lange, lange middag.” René Vloon werkt al bijna negen jaar als vrijwilliger bij Albert van Koningsbruggen. De laatste drie jaar komt hij eens per maand biljarten met Cock Jansen, steevast op de derde donderdag. “Ik verlies áltijd van hem. En hij heeft daar de grootste lol in.” De bezoekjes doen Cock goed. Soms komt René ook alleen maar even een babbeltje maken, over wielrennen, biljarten en natuurlijk ‘de FC’. “Cock is geen prater uit zichzelf, dus moet je inhaken op wat hij leuk vindt. Voor hem is het een leuk verzetje om even te biljarten. De dagen zijn soms lang voor bewoners.”
Iets terugdoen René Vloon, 53 jaar, werkt voor Mercedes-Benz Nederland. “De laatste negen jaar werk ik bij de afdeling customer service van deze importeur; klachten over het product of de dealer afhandelen. Goed luisteren en je afspraken nakomen neemt vaak tachtig procent van de irritatie weg.” Jaren
20
geleden besloot Vloon minder te gaan werken. Zo bleef er tijd over om zich als vrijwilliger in te zetten. “Ik wilde wat terugdoen voor de maatschappij, want die is ook altijd goed voor mij geweest. Via de Vrijwilligerscentrale kwam ik bij Albert van Koningsbruggen terecht. Daar waren ze blij met me, want er zijn altijd te weinig mannelijke vrijwilligers. Ik ben toen begonnen op de revalidatie-afdelingen; de mannenmiddag, samen de krant
lezen en bespreken. Ook deed ik boodschappen op Kanaleneiland en ging ik wandelen met cliënten.” Naast zijn inzet voor Albert van Koningsbruggen legt hij tegenwoordig via het Rode Kruis sociale huisbezoekjes af. “Mensen helpen met boodschappen doen, even een praatje maken, kopje koffie drinken. Het is een beetje druppeltjeswerk wat ik doe, maar toch vind ik het essentieel. Het geeft me veel voldoening.” (KM)