ContACt februari 2018

Contact Het magazine van

AxionContinu

Nummer

1

jaargang 13|februari 2018

Vloggen voor werving nieuwe medewerkers

Appartementen voor stellen in Voorhoeve

Samen wonen

Zorgzame betrokkenheid

Presentie

Kookvrijwilligers gezocht

Mee-eten

Contact | jaargang 13 | februari 2018

1

Contact Het magazine van AxionContinu | Nummer 1 | jaargang 13 | februari 2018

3

4

Hoe blijf je met plezier aan het werk?

Vloggen voor werving nieuwe medewerkers

Onderzoek op zes locaties.

Laten zien hoe leuk het werk is.

8 Samen wonen Appartementen voor stellen in Voorhoeve.

12

14

Presentie

Mee-eten in De Bijnkershoek

Zorgzame betrokkenheid als grondhouding.

Kookvrijwilligers gezocht.

Verder in dit nummer

10

Mijn verhaal ‘Ik wil laten zien wat nog wél mogelijk is’ 6 Functie Centraal Medewerker bedrijfseconomische zaken 10 Column Genoeg te doen 15 Kort Contact Berichten vanuit AxionContinu 16 CultuurContact Kunstworkshop XL

18

Vrijwillig in beeld Henny Versluijs 20

Functie Centraal

Hoe blijf je met plezier aan het werk?

Brigitte Sluijk

Tussen locaties van AxionContinu bestaan behoorlijke verschillen in ziekteverzuim en personeelsverloop. Wat zouden de oorzaken kunnen zijn? Waardoor houden medewerkers plezier in hun werk? Een onderzoek op drie locaties die het in dit opzicht goed doen en drie die minder presteren, verschaft hopelijk meer duidelijkheid.

Brigitte Sluijk zit als verzuimspecialist in de projectgroep ‘duurzame inzetbaarheid’, die ijvert voor werkomstandigheden waarin medewerkers zich prettig voelen. “We hebben heel veel cijfers en gegevens over ziekteverzuim.

We doen ook veel aan zorgvuldige verzuimbegeleiding met interventies op maat. Maar we willen meer inzicht krijgen in de drijfveren en de behoeften van medewerkers om met plezier aan het werk te blijven. Overigens schommelen de cijfers. Een locatie die het jaren heel goed doet met ziekteverzuim, kan ineens een terugval krijgen.”

Hoge werkdruk is misschien wel de bekendste reden voor ziekteverzuim.

“Maar vaak is de oorzaak puur medisch en niet direct te herleiden tot iets wat met het werk samenhangt.”

Tot voor kort lag het verzuimcijfer van AxionContinu onder het gemiddelde Contact | jaargang 13 | februari 2018

van de sector, maar inmiddels zijn de cijfers hetzelfde. Dat in combinatie met personeelsverloop en openstaande vacatures vraagt om een andere benadering, vindt, de projectgroep ‘duurzame inzetbaarheid’.

Veranderingen De naam van de projectgroep geeft al aan dat de aanpak om een brede inzet vraagt. AxionContinu heeft te maken gehad met een grote omvorming van de organisatie. Ook de omslag naar kleinschalig wonen, met aanpassingen in functies, vraagt veel van de flexibiliteit en veerkracht van medewerkers.

“Niet iedereen kan even goed overweg met zulke grote veranderingen. Daarmee kunnen omgaan is een belangrijk speerpunt voor duurzame inzetbaarheid. Loopbanen zullen vaker te maken krijgen met veranderingen, want de

ontwikkelingen lijken steeds sneller te gaan. Het betekent dat we medewerkers sterk willen ondersteunen in hun loopbaanontwikkeling en vakmanschap. Dat sluit natuurlijk ook weer aan bij onze kernwaarden: vakmanschap, aandacht en plezier.”

Een andere belangrijke pijler voor duurzame inzetbaarheid is gezondheid en vitaliteit. Daarvoor loopt de campagne Fit & Vitaal, die medewerkers bewust maakt van het belang van een gezonde leefstijl.

“Arbeidsvoorwaarden en arbeidsverhoudingen zijn het derde belangrijk aandachtsgebied, want zaken als werkroosters en verlofregelingen zijn van grote invloed op hoe iemand het werk waardeert. Duurzame inzetbaarheid houdt zeker ook in dat we erin slagen medewerkers langer aan ons te binden.

We zullen bovendien aantrekkelijk moeten zijn voor nieuwe medewerkers.

Gezien de krapte op de arbeidsmarkt is het aantrekken van nieuw personeel bepaald geen sinecure.”

Initiatieven Het onderzoek op de zes locaties krijgt het karakter van een open gesprek met medewerkers. “We willen horen, zonder dat er druk op ligt, hoe medewerkers hun werk beleven en welke oplossingen zij zien voor knelpunten.” De gesprekken verlopen aan de hand van open vragen als: ‘Hoe blijf je fit en met plezier aan het werk?’,’ Welke ontwikkelingen in de zorgverlening op jouw locatie hebben een positieve of negatieve invloed op je inzetbaarheid?’ en ‘Op welke wijze kan AxionContinu de balans tussen werk en privé waardevol versterken?’

De resultaten van het onderzoek - de gesprekken zullen naar verwachting in februari/maart plaatsvinden - worden gebruikt om het beleid ten aanzien van duurzame inzetbaarheid verder te ontwikkelen, maar kunnen ook leiden tot ‘proeftuinen’. “Een praktisch idee kun je eerst op kleine schaal uitproberen om, als het blijkt te werken, op meer plekken door te voeren. Het kan een goede manier zijn om initiatieven te stimuleren.”

(LN)

3

Ria van den Berghe

Vloggen

voor nieuwe medewerkers De behoefte aan nieuwe zorgmedewerkers is landelijk hoog, maar vooral in de provincie Utrecht, door een grote concentratie zorginstellingen. Om in die bijna lege vijver toch nog met succes te kunnen vissen, werkt AxionContinu sinds kort met ‘vacaturevlogs’: korte, persoonlijke filmpjes van medewerkers, die bij de vacatures op mijnprachtbaan.nl van AxionContinu worden geplaatst.

E

r zijn nauwelijks werkzoekenden,” vertelt recruiter Kim Hooijmans. “Dus moet je mensen verleiden om voor jou te komen werken, door ze te laten zien hoe mooi en veelzijdig het werk in deze sector is.” Er zijn nu enkele tientallen vacatures die vergezeld gaan van een vacaturevlog. “Je ziet steeds meer bedrijven overstappen van vacatureteksten op video’s, maar in de zorg gebeurt dit nog weinig. AxionContinu loopt hierin voorop,” zegt Kim. Vooral de nieuwe generatie zorgmedewerkers opgegroeid met YouTubefilmpjes - is veel meer gericht op beeld en minder op tekst. “De filmpjes kunnen gaan over de functie, maar ook over hoe het is om op

Philip Dijkstra in de wervingsfilm

4

een bepaalde afdeling of locatie te werken. Het belangrijkste is dat de medewerkers er een persoonlijke draai aan geven, laten zien hoe leuk het werken in de zorg is.”

Gitaar spelen Om aan goede medewerkers te komen, zet AxionContinu veel verschillende middelen in. Zo wordt er actief op scholen geworven, is er een speciaal scholingstraject voor zij-instromers en worden alle sociale media ingezet om mogelijke nieuwe medewerkers te bereiken. Ook is er een wervingscommercial gemaakt, speciaal om medewerkers voor verzorgd

Kim Hooijmans: wonen te werven. “We willen daarmee laten zien hoe veelzijdig en uitdagend het werken binnen kleinschalig wonen is,” zegt Kim. Hoofdpersoon in deze video is de 25-jarige Philip Dijkstra. We zien hem zorg verlenen, pannenkoeken bakken en gitaar spelen voor de bewoners van Voorhoeve. “Mijn collega’s vonden die wervingsfilm heel leuk, maar het is eigenlijk te kort om een goed beeld van het werk schetsen.”

Philip Dijkstra studeert ergotherapie en is ruim twee jaar geleden als vakantiewerker op Voorhoeve begonnen. “Daarna bleef ik er werken, een dag per week. Sinds een jaar werk ik 28 uur per week.” De afronding van zijn studie heeft daarmee wel enige vertraging opgelopen. “Eigenlijk had ik al klaar willen zijn.” Philip, die inmiddels helpende-plus is, is tevreden over de overgang naar kleinschalig wonen.

“Medewerkers laten zien hoe leuk het werken in de zorg is” “Ik ben nu verantwoordelijk voor een hele woning.

Je kunt dus ook de sfeer op een woning bepalen.

Ik probeer iedereen aandacht te geven, gewoon een praatje maken, een grapje, de sfeer luchtig houden.

Je moet vooral jezelf zijn, niet spelen dat je een aardig iemand bent. Ik wil graag dat mensen zich hier echt thuis voelen.” Die aandacht, die verder gaat dan zorgen alleen, probeerde Philip ook in zijn vacaturevlog over te brengen. “Ik vond het heel leuk om zo’n vlog te maken. Ik denk ook wel dat het werkt, als je bij een vacature een echt persoon ziet. Je komt dan toch dichter bij de werkvloer.”

Philip Dijkstra

Liefde voor het vak Niet alleen Philip maakte een vlog, ook bewoonster Ria van den Berghe werkte mee aan zo’n korte videoboodschap, die nu bij een vacature voor Verzorgende IG te zien is. “Ze moeten vooral lief zijn,” antwoordt de 82-jarige op de vraag aan welke kwaliteiten nieuwe medewerkers moeten voldoen.

“Liefde voor het vak is ook belangrijk, en dat hebben ze hier wel. Niets is ze teveel, als je ergens zin in hebt, krijg je het. Ik ben een slechte eter en als ik iets niet lust, maken ze iets anders, of ze kijken of er op een andere woning iets wordt gekookt wat ik wel kan verdragen. Die meiden hier lopen zich rot, het is soms echt zwaar. Maar toch weten ze je aandacht te geven, en in alle rust, dat vind ik ‘t mooie. Philip bijvoorbeeld ook, die heeft zó veel geduld.” (KM)

Filmpje Philip Dijkstra

Filmpje Ra van den Berghe

Vlogger Laura Kampen

Contact | jaargang 13 | februari 2018

5

Kent u of bent u ook zo’n bewoner met een bijzonder verhaal?

Mail de redactie van Contact en misschien staat uw verhaal de volgende keer hier. communicatie@axioncontinu.nl

Stilzitten kan hij niet, ondanks zijn spierziekte. De 57-jarige Nader Hedayat-Pajouh is minstens drie dagen van de week te vinden in Boogh Leidsche Rijn, een dagbestedingscentrum voor chronisch zieken. Daar maakt hij keramiek, begeleidt de cliënten bij creatieve activiteiten en is hij op donderdagochtend actief in de kookgroep. “Mijn ziekte heeft ook een lichtpuntje, anders was ik hier nooit mee in aanraking gekomen. Ik wil graag aan mensen laten zien wat je nog allemaal kunt doen, ook al heb je een ziekte. Creativiteit is het beste medicijn.”

Nader Hedayat-Pajouh:

‘Ik wil laten zien wat nog wél mogelijk is’ Nader werd in 1960 geboren in Teheran. Zijn vader werkte in de media.

Nader groeide relatief zorgeloos op in het middenklasse gezin. De revolutie van 1979 veranderde daar in het begin nog niet veel aan. Na de middelbare school moest hij in militaire dienst.

“Dat zou anderhalf jaar duren, maar toen brak de oorlog met Irak uit, dus kwamen er nog zes maanden bij,” vertelt Nader. De oorlog tussen Iran en Irak zou acht jaar duren, honderd-

duizenden soldaten kwamen om in de strijd. “Ik had geluk, ik werd ingedeeld bij de luchtmachtbasis in Teheran en hoefde niet naar het oorlogsgebied.”

Tijdens zijn diensttijd werkte Nader drie nachten per week in een ziekenhuis, waar hij hielp gewonden uit de oorlog op te vangen.

Op zijn 21-ste verliet Nader het leger en richtte zich op een studie aan de kunstacademie. “Maar ook trouwde ik een paar maanden later. Ik kwam mijn vrouw tegen op een feest. Het was meteen duidelijk. Ik was net begonnen met mijn studie en was niet van plan zo jong te trouwen, maar ik wilde haar niet missen.” Na een jaar switchte hij van de kunstacademie naar een apothekersopleiding en ging meteen aan de slag als apothekersassistent.

Dat werk zou hij zestien jaar blijven doen. In zijn vrije tijd sportte hij veel.

“Ik rende heel veel, beetje zoals de filmheld Forrest Gump. Ook beklom ik met vrienden in de weekeinden hoge bergen.”

Veiligheid

Nader (midden) met twee vrienden tijdens zijn studie aan de kunstacademie.

6

Inmiddels was het regime steeds repressiever geworden. Nader was politiek actief. “Ik besloot om weg te gaan, voor mijn eigen veiligheid en die van mijn gezin.” Hij vluchtte midden

Zijn diensttijd bracht Nader door bij de luchtmacht.

jaren negentig, met zijn vrouw en dochtertje, toen vijf jaar oud. Liever praat hij niet over deze periode, die hij nog altijd pijnlijk vindt. Eigenlijk kwamen ze bij toeval in Nederland terecht, waar ze in een aantal asielzoekerscentra woonden. Na twee jaar in Nederland besloot het echtpaar uit elkaar te gaan. Nader verhuisde naar het asielzoekerscentrum in het oude militair hospitaal in Oog en Al. “Ik kon kiezen: met een aantal mannen op een slaapzaal, of een piepklein kamertje voor mezelf. Omdat ik wilde dat mijn dochter in de weekeinden bij mij kon logeren, koos ik voor het laatste. Het kamertje had geen raam, het was net een cel. Vreselijk.” In die tijd werkte hij als vrijwilliger in de keuken, de

te begeleiden, te helpen bij de marketing, of om er te koken. “Ik heb er ook twee keer een workshop keramiek gegeven, daardoor is mijn zelfvertrouwen enorm toegenomen. Omdat ik thuis ook wat te doen wilde hebben, ben ik begonnen mozaïek te maken.

Het gaat soms langzaam, maar ik wil graag goed werk leveren.”

Nader zou Nader niet zijn als het daarLogo AxionContinu in mozaïek.

bibliotheek en het infocentrum van het asielzoekerscentrum. Ook werkte hij als vrijwilliger bij een apotheek aan de Biltstraat. Toen Nader eindelijk een verblijfsvergunning kreeg, verhuisde hij naar een aangepaste flat in Overvecht.

“Ik heb daar tien jaar gewoond. Ik kon eerst nog lopen met een rollator. Maar mijn spierziekte werd erger en op een gegeven moment ging het niet meer.

Ik kwam in een rolstoel terecht.”

Helemaal thuis Nader moest op zoek naar een appartement. “Maar ik wilde ook iets dóén, ik zocht een manier om mijn dagen te kunnen invullen. Ik kon een apparte-

ment krijgen in De Componist, met thuiszorg van AxionContinu. Ik ben daar super tevreden over, de medewerksters zijn heel deskundig en professioneel.” Beneden in het gebouw zit dagbestedingscentrum Boogh. Het bleek al snel een gouden combinatie.

“Eerst was ik sceptisch, want er mankeert niets aan mijn hoofd, maar als snel was ik er helemaal thuis.” Boogh Utrecht Leidsche Rijn is een centrum dat begeleiding biedt aan mensen met niet-aangeboren hersenletsel, een lichamelijke beperking of een chronische ziekte. Sindsdien bezoekt hij het centrum drie dagen van de week; om zelf met keramiek te werken, anderen

bij was gebleven. Hij werkt namelijk ook al drie jaar als vrijwilliger in het Afasiecentrum in Transwijk. “Ik oefen daar spraak met de cliënten. Dankbaar werk en heel leerzaam. Je moet de mensen eerst leren kennen om te kunnen weten wat zij bedoelen. Ik neem daar alle tijd voor, dan boek je het beste resultaat. Als ik binnenkom, zie ik dat ze blij zijn me weer te zien.

En daardoor word ik óók geholpen.

Mijn dochter zegt weleens: ‘Ik zie jou niet als gehandicapt, want je zit nooit stil.’” (KM)

Nader werkte als vrijwilliger op het infocentrum van het asielzoekerscentrum.

Contact | jaargang 13 | februari 2018

7

Samen wonen

Het kan nu in Voorhoeve

Met gepaste trots laten afdelingsmanager Karin van Zanten en zorgmanager Ingeborg Pot één van de twee tweekamerappartementen zien die sinds eind vorig jaar beschikbaar zijn in woonzorgcentrum Voorhoeve. Deze appartementen staan los van de twaalf kleinschalige woningen met elk zes tot acht bewoners, maar hebben wel alle verpleegzorgvoorzieningen. “Zo’n appartement kan een uitkomst zijn voor echtparen en andere stellen.”

I

ngeborg wijst op de extra waarde die de appartementen kunnen bieden. “Doordat mensen tegenwoordig langer thuis blijven wonen, komt het steeds vaker voor dat er acuut een situatie ontstaat waarin de partner of de mantelzorgers de benodigde zorg niet meer kunnen geven. In zo’n geval kan een van onze appartement uitkomst bieden.” De appartementen kwamen beschikbaar doordat bij de verbouwing van Voorhoeve, van grootschalig wonen naar kleinschalige woningen, een aantal ruimtes ‘overbleef’.

Meerwaarde Karin: “Naast twee tweekamerappartementen hebben we ook nog twee ruime eenpersoonsappartementen met eigen sanitair en een pantry. Deze zijn bedoeld voor bewoners die erg gesteld zijn op privacy. Deze kamers hebben geen aparte slaapkamer, maar zijn groot genoeg om tijdelijk iemand extra te laten slapen.”

“Het heeft een enorme meerwaarde dat wij onze bewoners zorg kunnen bieden die beter is afgestemd op hun persoonlijke behoeftes”, vult Ingeborg aan.

“Zorg is geen eenheidsworst en dat geldt natuurlijk ook voor de woonwensen.”

Karin: “Hoe mooi is het om mogelijk te kunnen

8

maken dat mensen die altijd bij elkaar hebben gewoond dat kunnen blijven doen, ook in een moeilijke laatste fase van hun leven!”

‘Mijn ouders konden samen zijn’

Eigen ‘voordeur’

Connie van den Berg noemt de tweepersoonskamer een uitkomst. Haar ouders waren de eerste bewoners.

“Zij konden zo tot mijn vaders overlijden samen zijn.

Daar waren we zo blij mee. Zo’n voorziening voorziet echt in een behoefte.”

Haar 85-jarige moeder dementeert en haar vader was mantelzorger. En dat ging goed. Tot haar vader viel.

In het ziekenhuis bleek de heup zwaar beschadigd als gevolg van uitgezaaide, niet meer te behandelen longkanker. “Omdat mijn vader in het ziekenhuis lag, moest er voor mijn moeder een oplossing komen.

Ze kwam in Voorhoeve op een crisisplek terecht.

Inmiddels was duidelijk dat mijn vader niet meer naar huis kon.”

De appartementen in Voorhoeve hebben een eigen ‘voordeur’, eigen sanitair en keuken en de bewoners kunnen het appartement met eigen spullen inrichten.

Karin: “Als ze willen kunnen ze mee-eten op de huiskamer. De zorg komt volgens afspraak op geregelde tijden langs en is ook altijd oproepbaar.”

De bewoners maken gebruik van alle voorzieningen en zorg die in Voorhoeve voorhanden zijn. Zoals bij het echtpaar dat als eerste in een van de appartementen terechtkwam. Karin: “Mevrouw leed aan dementie en haar man, die haar verzorgde, werd zelf ernstig ziek.” (Zie kader.)

Ingeborg: “De zorgbemiddelaars zijn druk bezig om alle verwijzers bekender te maken met deze nieuwe mogelijkheid. Er zijn er nog niet zo veel appartementen voor (echt)paren in de reguliere ouderenzorg.”

(LN) Om voor een (tweepersoons)appartement in Voorhoeve in aanmerking te komen, is een indicatie voor verpleeghuiszorg nodig. De zorgbemiddelaar, bereikbaar via het Servicebureau van AxionContinu, kan alle informatie geven. Ook in De Componist zijn mogelijkheden om samen te wonen.

Een fijne woonplek voor haar moeder in een woonzorgcentrum en opname in een hospice voor haar vader leek, gezien de situatie, de beste oplossing.

Al wilde haar vader zo graag bij zijn vrouw blijven.

En dat bleek te kunnen in Voorhoeve, in de nieuwe tweepersoonskamer.

“Dat was heel fijn. Mijn ouders waren bijna 65 jaar getrouwd, dan hoor je bij elkaar. We hadden gehoopt dat we nog wat meer tijd met z’n allen zouden hebben, maar mijn vader is na een paar weken overleden. Voor mijn moeder was het goed dat het zo nabij gebeurde. Daardoor kan ze het nu beter accepteren. Voor ons was het daarnaast praktisch.

Ik woon ver weg en mijn broer woont ook niet dicht in de buurt. We reden alsmaar heen en weer. Van het ziekenhuis naar Voorhoeve. Dat was geen doen meer.” (BS)

Ingeborg Pot:

“Zorg is geen eenheidsworst en dat geldt natuurlijk ook voor woonwensen”

Contact | jaargang 13 | februari 2018

9

Het is eind december en Roelof komt bij van twee zeer drukke maanden. In het laatste kwartaal van het jaar is hij nauw betrokken bij het vaststellen van de begroting voor het komende jaar.

Van iedere locatie en afdeling wordt becijferd wat de inkomsten en de uitgaven zullen zijn. “Dat is een grote klus, maar van de meeste locaties kennen we de cijfers van de afgelopen jaren en kunnen we redelijk goed inschatten wat de ontwikkelingen in het komende jaar zullen zijn. Voor nieuwe locaties of huizen die net zijn verbouwd, is het uiteraard wat ingewikkelder. Het verblijf van bewoners levert ons het meeste geld op. De rekensom is het aantal bewoners maal de vergoeding die we voor hen krijgen.

De grootste uitgavepost betreft het personeel.”

het prettig om de cijfers en grafieken persoonlijk toe te lichten en mee te denken. Dat waren ze niet eerder zo gewend, dus de eerste keren viel het geregeld stil nadat ik mijn verhaal had gedaan. ‘Nou bedankt en tot ziens’. Maar ik merk dat er steeds meer belangstelling voor komt, want als je de cijfers leert doorgronden, kun je daar heel veel uithalen. Voor tegenvallende resultaten is doorgaans vrij simpel een oorzaak aan te wijzen.

De oplossing is meestal minder eenvoudig, want in de zorg moet je heel zorgvuldig zijn. Daarom is het belangrijk om een paar keer per jaar naar de resultaten te kijken, zodat snel duidelijk wordt als er iets moet gebeuren. Beter dat, dan dat je ineens wordt geconfronteerd met een tegenvaller.”

Als medewerker bedrijfseconomische zaken houdt Roelof zich bezig met wat hij noemt ‘de harde kant’ van de zorg. “Ik ben degene die in de gaten houdt dat inkomsten en uitgaven enigszins met elkaar in de pas lopen.

Daarvoor bekijk ik voortdurend de cijfers en maak ik overzichten en analyses. Daaraan voorafgaand zorg ik ervoor dat alle gegevens met elkaar te vergelijken zijn. De structuur van de kostenplaatsen moet overal hetzelfde zijn, zodat inkomsten en uitgaven onder dezelfde noemers worden geboekt.”

Samen met collega Caroline van HR gaat hij een paar keer per jaar langs bij de locaties om de resultaten te laten zien. “Ik werk hier nu zo’n anderhalf jaar en vind dat een van de leukste kanten van mijn werk. Ik vind

Roelof, die eerder voor uitzendorganisatie Adecco en cateraar Sodexo werkte, moest wennen aan het werken voor een zorgorganisatie.

“In de commerciële sector worden snel knopen doorgehakt en worden harde maatregelen niet geschuwd. Een vestiging die verlies lijdt, gaat dicht of de openingstijden worden beperkt.

In de zorg kan dat natuurlijk niet.

Een verkeerd besluit kun je ook niet gemakkelijk zo maar even terugdraaien.

Dus ik snap inmiddels wel dat die zorgvuldigheid een zekere traagheid in de besluitvorming met zich meebrengt.”

Daarnaast is de financiering van de zorg uiterst ingewikkeld. “Bij Sodexo betaalden klanten met pin of contant, met af en toe een factuurtje. In de

Functie: Medewerker bedrijfseconomische zaken Functiedoel: Is verantwoordelijk voor het initiëren, ontwikkelen, uitvoeren, beheren en evalueren van de bedrijfseconomische taken binnen de organisatie.

Benodigde opleiding: Een relevante economisch-bedrijfskundige opleiding op HBO+ niveau. Aantal: 1 Aantal fte: 1

10

AxionContinu heeft 2.000 medewerkers en circa 140 verschillende functies.

Bij sommige functies denkt iedereen zich een voorstelling te kunnen maken.

Andere functies zijn minder bekend.

Functie In deze rubriek iedere keer een andere functie in de schijnwerpers.

Deze keer:

zorg heb je te maken met complexe geldstromen en veel regelgeving.

Voor 2018 krijgt de verpleegzorg er flink wat geld bij, mede door de actie van Hugo Borst en Carin Gaemers.

Maar niemand weet of dat over een paar jaar toch niet wordt teruggedraaid. Met zulke onzekerheden hebben we te leven, want veel invloed hebben we er niet op. We kunnen wel ons best doen om tegenvallers, die toch altijd weer opdoemen, op te vangen zonder dat de zorg meteen in het gedrang komt. Als ik anderen met mijn cijferwerk en analyses kan helpen bij het bedenken van creatieve oplossingen, dan doet me dat goed.” (LN)

Medewerker bedrijfseconomische zaken

Roelof Kuperus

11

Presentie

zorgzame betrokkenheid als grondhouding Dit najaar liep het proefproject Presentie in woning drie en vier van Koningsbruggen. “We waren al bezig met de drie kernwaarden van AxionContinu - vakmanschap, aandacht en plezier - maar presentie gaat verder dan alleen aandacht.

Het gaat erom dat je je een grondhouding van zorgzame betrokkenheid eigen maakt,” vertelt coach Hans van Viegen.

De eerste resultaten zijn zo positief, dat de pilot wordt voortgezet in de andere woningen van Koningsbruggen.

D

e presentiebenadering vindt zijn oorsprong onder pastors in Utrechtse volkswijken, die vooral liefdevol aanwezig wilden zijn.

De benaderingswijze is in de jaren negentig verder onderzocht door prof. dr. Andries Baart, die tien jaar lang onderzoek deed naar ‘goede werkers’ in allerlei geledingen van jeugdwerk, welzijn en zorg. Baart kwam erachter dat deze ‘goede werkers’, ondanks het feit dat ze professional waren, allerlei dingen deden die ze niet tijdens hun opleiding hadden geleerd. Ze bleken in hun werk, meer dan anderen, erg relatiegestuurd te werken en aansluiting te zoeken bij hun cliënten. Bijvoorbeeld door dezelfde taal te spreken, in dezelfde omgeving te verkeren, dezelfde logica te hanteren. Cliënten veerden op, vaak onder de verzuchting: ‘Gelukkig, het is geen professional.’

‘Ont-moeten’ “Bij presentie speelt alles zich af ín de relatie tussen zorgverlener en cliënt. De grondhouding is er een van aandacht, zorgzaam betrokken zijn bij die ander,” vertelt Hans van Viegen. “Het is letterlijk ‘ont-moeten’. Je bent aandachtig aanwezig en vraagt je telkens af: Wat is op dit moment goede zorg voor deze bewoner?”

Die aandacht begint met aandacht voor jezelf. Bij de presentiebenadering begin je de dag met zelfreflectie.

12

Renate Lindhout:

Hoe voel ík me vandaag? “Je stelt als het ware een persoonlijk ‘weerbericht’ op, dat je vervolgens deelt met je collega’s. Zo wordt het team zich bewust van de eigen stemming en houding. Die duidelijkheid geeft vaak automatisch een rustige en open houding naar de bewoner toe,” vertelt Hans. “Aandacht voor jezelf resulteert als vanzelf in aandacht voor de ander.

Je zoekt aansluiting bij, en stemt af op de bewoner.

In dit contact word je je bewust van wat er op dat moment aan zorg en aandacht nodig is. Daar handel je vervolgens passend naar.”

“Even uitleggen hoe je ‘weerbericht’ voor die dag is”

Nieuwsgierigheid “In mijn rol als coach loop en kijk ik mee tijdens de verzorging. Samen met de verzorgende bespreek ik later kort wat we van presentie hebben teruggezien in het handelen. Dit zijn altijd positieve en opbouwende gesprekjes. Het gaat om verdieping, nadenken over het eigen handelen en nieuwsgierigheid. Zo wordt presentie langzaam wakker gekust hier op Koningsbruggen. Dit is een prachtig gezamenlijk proces, dat mij regelmatig ontroert en verwondert.”

Het scholingstraject bestaat uit drie fases, die beginnen en eindigen met het invullen van een vragenlijst, intervisiemomenten en het bespreken van een ‘verhaal’, een korte beschrijving van een praktijkvoorbeeld van het toepassen van presentie. Hans: “De verhalen die ik schrijf, zijn bedoeld om de theorie van presentie concreter te maken. Ook leveren ze veel herkenning, en dus leermomenten op.”

Hans van Vliegen:

“Wat is op dit moment goede zorg voor deze bewoner?”

Contact | jaargang 13 | februari 2018

Het proefproject, dat van juli tot half december liep in woning drie en vier van Koningsbruggen, heeft vanaf januari een vervolg gekregen in de twee andere woningen. “De resultaten zijn positief. Er werd al goede zorg verleend, maar de kwaliteit van die zorg is op een diepere manier veranderd. Je merkt bijvoorbeeld ook dat het in de huiskamer over de hele linie rustiger is, omdat de medewerkers meer rust uitstralen.”

‘Weerbericht’ Om de nieuwe benaderingswijze te borgen, is een drietal medewerkers gevraagd om ‘ankerpunt’ te zijn.

Groepsleider Renata Lindhout is één van hen. “Het is belangrijk dat er continuïteit ontstaat, dat het niet versloft. Dus zorg ik dat we dagelijks, voordat we beginnen, even bij elkaar gaan zitten. Teamleden vinden het ook prettig. Even kortsluiten, even uitleggen hoe je ‘weerbericht’ voor die dag is. En als iemand niet lekker in z’n vel zit, kun je daar meteen op inhaken.

Zo maak je elkaar bewust van je stemming, open je elkaar de ogen.”

Ook Renata heeft gemerkt dat er meer rust is ontstaan in de dagelijkse zorg. “Medewerkers hebben op hun individuele manier baat bij de presentiebenadering. Zelf was ik altijd al aandachtig, alleen deed ik dat onbewust. Nu ben ik er bewuster mee bezig.”

Ook nieuwe medewerkers worden ‘ingewerkt’ in de presentiebenadering. “Je kunt wel stellen dat presentie een onderdeel van onze visie is geworden.” (KM)

13

Mee-eten

De Bijnkershoek zoekt kookvrijwilligers Met de invoering van kleinschalig wonen op de gerenoveerde etages van De Bijnkershoek, wordt er voortaan in de woningen gekookt. De zorgmedewerkers kunnen daar best wat extra hulp bij gebruiken, bijvoorbeeld van mantelzorgers of vrijwilligers. Vrijwilligerscoördinator Bep Jongste is daarom een wervingscampagne voor kookvrijwilligers gestart onder studenten en buurtbewoners.

V

ia een flyer, die in september is verspreid in studentenflats en via studentenverenigingen, probeert Bep vrijwilligers te werven.

“Het gaat om vier woningen, dus als ze allemaal één keer per week komen, zouden we er 28 nodig hebben,” zegt Bep. Dat aantal is nog lang niet bereikt. Het is de bedoeling dat de vrijwilligers het eten voorbereiden en koken, waarna ze gezellig mogen meeeten. “We koken elke dag vers, naar de behoefte van de bewoners. Het hoeft niet altijd stamppot te zijn, er worden hier ook exotische gerechten klaargemaakt.”

als iemand een week overslaat, of lang op vakantie gaat.” De vrijwilligers krijgen een normaal vrijwilligerscontract.

Donna de Visser is een van de vrijwilligers die sinds kort kookt voor de bewoners van een van de woningen

Outlook

Ook voor de locaties Koningsbruggen, Voorhoeve, De Componist, De Ingelanden en Voorveldse Hof worden er kookvrijwilligers gezocht.

14

Om de drempel voor de vrijwilligers nog lager te maken, kunnen ze zelf via Outlook inplannen wanneer ze willen koken. “Studenten hebben een druk sociaal leven, zeker in de zomer. Sommigen vinden het prettig om een vaste avond te kiezen, anderen houden het liever open en komen helpen wanneer ze kunnen. Het is ook geen probleem

Donna de Visser

Eliane Thewessen, bestuurder van AxionContinu, is de columniste van Contact. Ze schrijft over wat haar bezighoudt en opvalt.

van De Bijnkershoek. Donna studeerde psychologie en volgde een master toegepaste cognitieve psychologie.

“Daarmee zou ik graag onderzoek in de zorg willen doen, bijvoorbeeld door te kijken hoe je de leefomgeving zo kunt aanpassen dat je het leven van ouderen gemakkelijker maakt. Dan is het eerst zaak om ouderen beter te leren kennen.” Donna werkte tot voor kort als onderzoeksassistente en begeleidt momenteel een autistische jongen. Ze werkte in haar jeugd veel met kinderen. Zo gaf ze van haar twaalfde tot haar achttiende gymles aan jonge kinderen. “Ook had ik altijd wel twee of drie gezinnen waar ik oppaste. En ik heb een vakantiebaantje gehad in de Torteltuin, een buurttuin in de Vogelenbuurt.”

Contact Het flexibel kunnen plannen van haar kookavonden is een voorwaarde voor Donna. “Anders was ik er niet aan begonnen. Ik zit op een turnvereniging voor studenten, dat maakt het lastig een vaste dag te kiezen. Ik log nu gewoon in met Outlook en laat weten wanneer ik kom. Soms sla ik een week over, soms ben ik er op maandag én vrijdag.”

Het werk duurt ongeveer drie uur. De medewerkers doen de boodschappen, Donna kookt er een maaltijd van.

“Meestal simpel, gewoon aardappelen, vlees en groente. Na het eten nemen we een toetje, drinken samen koffie en blijf ik nog even televisie kijken. Er is genoeg tijd om tussendoor een praatje met de bewoners te maken. Dat contact met de mensen, dat vind ik het leukst. Sommige bewoners zijn dol op muziek. Als je ‘Hoedje van papier’ begint te zingen, doen ze allemaal mee.” (KM)

Genoeg te doen Een slak en een haas vieren op dezelfde dag nieuwjaar, zegt een Chinees spreekwoord. Of je nou doorjakkert of rustig voortgaat, het nieuwe jaar begint voor iedereen op dezelfde dag. Zo’n jaarwisseling is altijd een moment om even terug te kijken en te bezien of we het komende jaar weer willen rennen als een haas of willen kruipen als een slak. Nou ben ik van nature een ongeduldig type, maar weet als bestuurder hoe belangrijk het is om voor echte veranderingen de tijd te nemen. Het nieuwe jaar wordt voor mij weer een mooie uitdaging, want er is genoeg te doen.

Laat ik beginnen met aan te geven dat er veel hartstikke goed gaat. We hebben net weer een audit voor het ISO-keurmerk achter de rug, waarbij de kwaliteit van de zorg en ondersteuning, is getoetst. Daarbij werden geen kleinere of grotere tekortkomingen geconstateerd. Sterker, we hebben heel veel complimenten ontvangen.

Complimenten over de sfeer, de leefomgeving, de warmte, de collegialiteit, de professionaliteit, enzovoort. Dat wij optimisten in de zorg zijn, waar vakmanschap, aandacht en plezier voorop staan, hebben de auditoren heel goed kunnen zien. Ook ik heb tijdens mijn ronde langs alle locaties, eind vorig jaar, heel gedreven en betrokken medewerkers getroffen. Dit alles vormt een mooie basis om verder te bouwen, want we zijn er nog niet.

De belangrijkste uitdaging voor 2018 zal zijn om vast te houden wat er is en te verbeteren waar dat nodig is.

Contact | jaargang 13 | februari 2018

Uit de ronde langs alle locaties kwam één thema heel duidelijk naar voren.

We zullen de zorg meer moeten ontzorgen. De handen die we ‘aan het bed’ hebben, moeten ook daadwerkelijk ‘aan dat bed’ gebruikt kunnen worden. Medewerkers zijn nu veel tijd kwijt aan niet direct of indirect aan de zorg verbonden handelingen. Veel administratie, wachten omdat het ICT-systeem traag is, alarmering en telefoontjes tegelijkertijd, invallen bij onverwachte ziekte, enzovoort.

We gaan dan ook dit jaar aan de slag om hier verandering in aan te brengen.

Het zo optimaal mogelijk inzetten van zorgpersoneel vraagt om heldere basisroosters met een goede verdeling over de dag en de week. Hierbij is aandacht voor medewerkers met het juiste niveau op het juiste moment van belang. We zullen ook goed gaan kijken naar mogelijkheden van taakdifferentiatie, waarbij taken mogelijk kunnen worden overgenomen door een secretaresse, telefoniste of receptioniste. Een adequate oplossing voor alarmering en telefonie, toegespitst per locatie, zal ook veel onnodige handelingen kunnen voorkomen. Er loopt al een uitgebreid programma voor informatisering en automatisering, waardoor ook de ondersteuning van het zorgproces door ICT zal verbeteren. Ten slotte zal continue aandacht voor verzuim, uitstroom en duurzame inzetbaarheid zeker ook bijdragen aan meer handen aan het bed.

We gaan er, als een slak of een haas, dus weer vol enthousiasme tegenaan in het nieuwe jaar!

15

Cadeau voor De Componist De Componist heeft in 2017 de samenwerking met de naastgelegen basisschool De Ridderhof versterkt.

Bewoners worden geregeld verrast met een bezoekje van de kinderen en andersom zijn de bewoners trouwe supporters van de leerlingen bij een activiteit op het schoolplein. Zo ook tijdens de ‘Sing Inn’ die speciaal voor de bewoners van De Componist georganiseerd is in de laatste week voor de kerstvakantie. Grote verrassing was de donatie die De Componist toen in ontvangst mocht nemen: 2800 euro!

Bij elkaar verdiend door de kinderen

Maryati van Dam-ten Broek (afdelingsmanager) en Renske Peters (medewerker welzijn)

tijdens de jaarlijkse kerstmarkt. Een prachtig bedrag waar onder andere een uitje naar Dierenpark Amersfoort voor alle bewoners en familie bekostigd gaat worden. De Componist hoopt dat de samenwerking nog lang voortduurt.

(Maryati van Dam-ten Broek)

Berichten vanuit AxionContinu

Nieuwe Lekstreekbus De Schutse De Schutse in Lopik heeft een nieuwe bus. Daarmee worden mensen van en naar de dagbehandeling De Schutsehof in Lopik en De Isselhof in IJsselstein gebracht. In de tussenliggende uren toeren bewoners van De Schutse geregeld door Lopik en de Lopikerwaard.

“Alle chauffeurs zijn vrijwilligers,” zegt Hero Buerman, coördinator van de bus en lid van de cliëntenraad van De Schutse en van de Centrale Cliëntenraad van AxionContinu. “Ik heb zelf ook op de bus gereden.”

De vorige Lekstreekbus was ‘op’.

Met bijdragen van sponsoren werd het onderhoud bekostigd, met als

16

beloning een sticker op de bus. Ook de nieuwe bus is voorzien van stickers.

“We hebben nog niet direct onkosten aan de nieuwe bus . Maar het is fijn een potje te hebben voor als die gaan komen.” (BS)

De Verdieping krijgt instellingsaccreditatie ‘De V&VN, de beroepsvereniging verpleegkundigen & verzorgenden Nederland, heeft een ‘instellingsaccreditatie’ verleend aan Opleidingscentrum 'De Verdieping' van AxionContinu. Dat betekent dat de kwaliteit van het volledige opleidingsaanbod

hoog genoeg is voor het kwaliteitsregister van de V&VN. Dat register is een landelijk online registratiesysteem

waarin verpleegkundigen en verzorgenden vastleggen wat zij doen om hun deskundigheid op peil te houden en te vergroten. Voor verzorgenden en verpleegkundigen wordt het gemakkelijker de verplichte punten voor het kwaliteitsregister behalen. (BS)

Contact Verzenden vorige nummer ContACt Meer Visiteclowns Ze waren al graag geziene gasten op een aantal locaties. Maar de visiteclowns gaan in 2018 bij nog meer bewoners van AxionContinu op bezoek, dankzij een bijdrage van de Stichting Vrienden van AxionContinu.

De Stichting VisiteClowns is een collectief van professionele clowns die zich hebben gespecialiseerd in onder andere het spelen voor mensen met dementie in woonzorgcentra.

Contact | jaargang 13 | februari 2018

De clowns kunnen op een andere manier contact maken, waarbij aandacht en humor centraal staan.

Voor medewerkers organiseert VisiteClowns een aantal workshops om uit te leggen wat de werkwijze inhoudt, om zo het bezoek onderdeel te laten uitmaken van de zorg. Ook krijgen medewerkers handvatten om op andere manieren contact te kunnen maken met bewoners met dementie. (BS)

Het vorige nummer van ContACt is begin december 2017 uitgekomen.

Helaas is er iets misgegaan met de verzending, waardoor niet iedereen het magazine heeft ontvangen. Heeft u het blad niet ontvangen? Op de website kunt u ContACt online lezen.

Kijk bij ‘over AxionContinu’ en ga naar ‘publicaties’. Wie alsnog een papieren exemplaar wil ontvangen, kan een mail met naam en adres sturen naar communicatie@axioncontinu.nl. (BS)

17

Met vele kunst & cultuur projecten wil AxionContinu haar bewoners in contact brengen met poëzie, muziek, dans, toneel en beeldende kunst.

XL

Kunstworkshop XL Zelf iets maken met een kunstvoorwerp uit een Utrechts museum als inspiratiebron. Dat is de opzet van de Kunstworkshop XL van AxionContinu, die medewerkers Lilly van Persie, Sanne Sanders en Roos Berkvens organiseren.

De eerste ronde van vier workshops is achter de rug.

Een tapijt met de naam ‘Time is life’ van Droog Design

18

was het uitgangspunt. Het kunstwerk, dat te zien is in het Centraal Museum, symboliseert verschillende fasen in het leven. De deelnemers kregen eerst uitleg over het kunstwerk en gingen daarna zelf aan de slag. In gedachten gingen zij terug naar bijvoorbeeld de jaren ’40 of ’60 en de kleding die zij toen droegen.

Of de gordijnen die in huis hingen. Aan de hand daarvan

maakten zij op doek hun eigen patronen. Alle doeken worden aan elkaar genaaid tot één kunstwerk.

Voor 2018 staat nog een reeks workshops gepland, met weer een ander kunstwerk als basis.

Alle locaties kunnen meedoen. De workshops worden gegeven in Atelier TOP, de kunstwerkplaats van AxionContinu op de bovenste etage van ’t Huis aan de Vecht. (BS)

Colofon

Woonzorgcentra De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl

De Ingelanden Louis Armstronglaan 800 3543 EB Utrecht tel. (030) 686 78 00 ingelanden@axioncontinu.nl

De Schutse Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl

De Componist Georg Jarnostraat 14-20 3543 BX Utrecht tel. (030) 686 63 30 componist@axioncontinu.nl

Isselwaerde Kronenburgplantsoen 3 3401 BN IJsselstein tel. (030) 688 19 14 isselwaerde@axioncontinu.nl

Voorhoeve Van Heuven Goedhartlaan 3 3527 CE Utrecht tel. (030) 295 38 53 voorhoeve@axioncontinu.nl

De Drie Ringen Kandinskystraat 40 3544 NW Utrecht tel. (030) 686 69 50 drieringen@axioncontinu.nl

Koningsbruggen Beneluxlaan 924 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 00 koningsbruggen@axioncontinu.nl

Voorveldse Hof Blaarkopstraat 1 3573 SH Utrecht tel. (030) 282 24 40 voorveldsehof@axioncontinu.nl

’t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl

Mariënstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl

De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl

Serviceappartementen

Revalidatie

De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl

Schutseplein Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl

De Parkgraaf Beneluxlaan 926 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 11 parkgraaf@axioncontinu.nl

De Hooghe Camp Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl

De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl

Zorghotel De Wartburg Kennedylaan 300 3533 KN Utrecht tel. (030) 295 86 60 info@zorghoteldewartburg.nl

En verder

Thuiszorg

Centraal Bureau Postbus 2251 3500 GG Utrecht tel. (030) 282 22 00 info@axioncontinu.nl

Marhaban De Gasperilaan 116-118 3527 GH Utrecht tel. (030) 293 45 81

Hospice IJsselstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 hospiceijsselstein@axioncontinu.nl

Servicebureau AxionContinu tussen 9.00 - 17.00 uur op werkdagen (030) 282 22 77 servicebureau@axioncontinu.nl

Teams in Utrecht, IJsselstein en Lopik.

ContACt is het magazine van AxionContinu.

AxionContinu levert wonen, zorg en revalidatie, in Utrecht, IJsselstein en Lopik.

ContACt wordt vijf keer per jaar verspreid in een oplage van 7.000 exemplaren, onder cliënten, cliënten op de wachtlijst, bewoners van serviceappartementen, vrijwilligers, medewerkers en relaties van AxionContinu.

Wij bedanken iedereen die heeft meegewerkt aan dit nummer hartelijk voor hun bijdrage.

Vragen of opmerkingen Het is mogelijk dat u naar aanleiding van ContACt vragen heeft.

Wij helpen u graag verder.

Bel (030) 282 22 00, mail: communicatie@axioncontinu.nl of kijk op www.axioncontinu.nl Redactieadres AxionContinu Afdeling Communicatie & PR Postbus 2251, 3500 GG Utrecht communicatie@axioncontinu.nl Redactie Annet Dijksterhuis Mirjan de Heus Maaike Hoogland (MH) Kees Mollema (KM) Petra van der Sanden (PS) Berber Schrijver (BS) Louis Nouws (LN) Willem de Bruijn Fotografie Willem Mes Kees Mollema en anderen Vormgeving BLADEN&CO/Willem de Bruijn Druk Drukkerij Hendrix

Bereikbaar via het Servicebureau: op werkdagen van 9.00 tot 17.00 uur, (030) 282 22 77 servicebureau@axioncontinu.nl Volg ons ook op:

19

Vrijwilligers zijn onmisbaar voor AxionContinu. Daarom staat achterop elk nummer van Contact een vrijwilliger van AxionContinu in de schijnwerpers.

Wilt u ook vrijwilliger worden? Mail dan naar communicatie@axioncontinu.nl

Henny Versluijs:

‘Ik kom hier altijd met nieuwe energie vandaan’ Koken voor mensen die terminaal ziek zijn, dat is wat Henny Versluijs wekelijks doet. Zij is sinds vijf jaar betrokken bij Hospice IJsselstein als een van de negen kookvrijwilligers die elke avond verse maaltijden voor de gasten maken. “De contacten die je met de gasten hebt, zijn vaak heel mooi. Deze mensen ‘doen’ wat met je.”

Henny Versluijs werkte veertig jaar lang voor de ANWB, waar ze begon als vakantiekracht en gaandeweg opklom tot directeur van de afdeling Medical Air Assistance, die in Nederland helikopters voor medische doeleinden inzet. “Een pittige baan,” vertelt Henny, “ik kon er maar weinig naast doen.” Toch was ze tweeëntwintig jaar lang secretaris van de Oranjevereniging IJsselstein. Toen ze in korte tijd zowel haar schoonmoeder als haar broer verloor, besloot ze na haar pensionering in de hospice te gaan werken. “Mensen in de laatste levensfase worden heel puur, je kunt dicht bij hen komen. Dan ontstaat er vaak een heel bijzondere band. Dus toen ik een vrijwilliger sprak die hier werkte, dacht ik: Wat mooi! Ik meldde me aan, maar de hospice had destijds voldoende zorgvrijwilligers. Ik kon wel aan de slag als kookvrijwilliger en dat kwam goed uit, want ik hou van koken.”

Goed gevoel Het aantal ‘gasten’ in de hospice varieert tussen de één en vijf. “Ik begin hier om half vier. Eerst overleg ik met de zorgmedewerkers, over wat mensen nog kunnen en mogen eten, bijvoorbeeld als ze slikproblemen of allergieën hebben. Dan ga ik bij de gasten langs om te vragen waar ze zin in hebben. Soms eten ze op hun kamer, soms eten we met z’n allen in de huiskamer. Ik probeer voor iedereen iets

20

passends te bereiden. Het uitgangspunt is dat je mensen een goed gevoel geeft, dat je ze belangrijk vindt en er voor ze wilt zijn.”

En dat is wederkerig, voelt Henny.

“Ik kom hier soms moe aan, maar ik vertrek altijd met nieuwe energie.

De contacten die je hier hebt, zijn heel mooi. En je werkt met plezierige mensen, zowel de vrijwilligers als de medewerkers. Ik vind het heel prettig om hierbij te mogen horen.”

Herdenkingsbomen Toen haar echtgenoot twee jaar geleden overleed, nam Henny een bijzonder initiatief: ze wist van Staatsbosbeheer een perceel in het IJsselsteinse bos te krijgen, waar nabestaanden ‘herdenkingsbomen’ kunnen laten planten, en waar ze de as van hun dierbaren kunnen uitstrooien. “De eerste boom plantte ik voor mijn echtgenoot. Inmiddels staan er vier herdenkingsbomen, binnenkort komen er nog twee bij.” (KM)

“Er ontstaat vaak een heel bijzondere band”