เทียนซือ ภาค 2 เล่ม 1 : ตัวก๊อปปี้

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 : ตัวก๊อปปี้ 天师执位第二季 : 赝品

ฝานลั่ว 樊落 เขียน พันลี้ แปล Copyright © 2009 by 樊落 (Fanluo) Thai Language Edition © 2018 by Bakerybook Publishing สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ 978-616-7477-41-1 พิมพ์ครั้งที่ 1 มีนาคม 2561 ราคา 260 บาท บรรณาธิการเล่ม : OhM ภาพปก : Leila ศิลปกรรม : Pancat รูปเล่ม : BOOKCREATION จัดพิมพ์และจัดจำ�หน่ายโดย ห้างหุ้นส่วนสามัญ เบเกอรี่บุ๊ค 77/12 ซอยประชาอุทิศ 75 แยก 10 ถนนประชาอุทิศ แขวงทุ่งครุ เขตทุ่งครุ กรุงเทพฯ 10140 ฝ่ายขาย : 086-534-0240 ฝ่ายบรรณาธิการ : 082-796-6696 http://www.bakerypublishing.com bakerybook@hotmail.com http://www.facebook.com/Bakerypublishing ขอขอบคุณฟอนท์สวยๆ จาก www.f0nt.com

ตอน ตัวก๊อปปี้

1

ค�่ ำ วั น นั้ น เนี่ ย สิ ง เฟิ ง รี บ ขั บ รถมาที่ ค ฤหาสน์ ส กุ ล เนี่ ย เพราะจู ่ ๆ น้องชายของเขา…เนี่ยรุ่ยถิงโทรมาบอกว่าที่บ้านมีเรื่องด่วนให้รีบมา เมื่อ จัดการงานทุกอย่างเสร็จเขาจึงไม่รอช้า รีบบึ่งรถมาอย่างรวดเร็ว เมือ่ มาถึง ภายในคฤหาสน์มดื สนิท และเนือ่ งจากเป็นอาคารเก่าแก่ ที่มีอายุร่วมร้อยปีซึ่งไม่เพียงหาดูได้ยาก แต่บรรยากาศในช่วงกลางวันและ กลางคืนยังแตกต่างกันมากอีกด้วย คฤหาสน์หลังใหญ่ทตี่ งั้ เด่นตระหง่านอยูท่ า่ มกลางความมืดมิดนีท้ �ำ ให้เนี่ยสิงเฟิงรู้สึกหนาวเยือกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก พอจอดรถได้จึงรีบพุ่งตัว เข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว แม้จะกดเปิดสวิตช์ไฟแล้วแต่ภายในบ้านกลับยังคงมืดสนิท เขาต้อง ค่อยๆ คล�ำทางเข้าไปในห้องรับแขก สายตาที่เริ่มคุ้นชินกับความมืดหรี่ลง เล็กน้อยเมื่อรู้สึกคล้ายมองเห็นบางสิ่งปรากฏตัววอมแวมอยู่ไปมา แล้วจู่ๆ เขาก็มองเห็นเงารางเลือนที่ท�ำให้ขนลุกซู่ขึ้นมาทันที 1

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 “คุณปู่ครับ! คุณปู่!” เนี่ยสิงเฟิงตะโกนเรียกเสียงดังลั่น ก่อนหน้านี้เขาโทรหาเนี่ยรุ่ยถิง แล้วแต่อีกฝ่ายปิดเครื่อง เมื่อลองโทรเข้าเครื่องที่บ้าน โทรศัพท์ที่วางอยู่ ข้างตัวก็เงียบสนิท เขาจึงจ�ำต้องใช้วิธีนี้ พรึ่บ! วินาทีเดียวกันนัน้ เอง แสงไฟในห้องรับแขกก็พลันสว่างจ้า ตามด้วย เสียงร้องเพลง คนกลุม่ ใหญ่เดินตรงเข้ามาอย่างร่าเริง มุมปากของเนีย่ สิงเฟิง กระตุกทันทีเมื่อเห็นเนี่ยรุ่ยถิงเดินถือเค้กวันเกิดน�ำหน้าทุกคนเข้ามา ตอนนี้ เขาเข้าใจแล้วว่า เจ้าน้องชายตัวแสบคงว่างจัด ถึงได้คิดแผนการมาล้อเล่น กับเขาแบบนี้ “สุขสันต์วันเกิด!” เฝิ ง ฉิ ง ฉิ ง กั บ ฮั่ ว หลี ส วมมงกุ ฏ กระดาษมั น วาววั บ ซึ่ ง ดู น ่ า ขั น ไว้ บนศีรษะ ที่เดินตามกันเข้ามาเป็นพรวนทางด้านหลังของพวกเขาคือเหล่า คนรับใช้ในบ้าน ทุกคนมีสหี น้าแช่มชืน่ ทว่าตัวเขาซึง่ เป็นเจ้าของวันเกิดกลับ นึกหงุดหงิดใจจนอยากจะเอ็ดตะโรให้สกั ยกทีจ่ ๆู่ ก็ตอ้ งมาถูกหลอกเป็นเรือ่ ง สนุกโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวแบบนี้ แต่พอหันไปเห็นใบหน้าแจ่มใสของคุณปู่ เขาก็ จ�ำต้องกล�้ำกลืนวาจาเผ็ดร้อนกลับลงกระเพาะไป “พี่เนี่ยครับ สไปรท์!” ฮั่วหลีพูดขึ้นด้วยน�้ำเสียงร่าเริง ในสมองของเนี่ยสิงเฟิงเกิดเครื่องหมายค�ำถามตัวใหญ่ขึ้นมาทันที แต่เนี่ยรุ่ยถิงกลับหัวเราะคิกคัก “เสี่ยวหลี นายออกเสียงผิดแล้ว เขาเรียกว่าเซอร์ไพรส์ต่างหากล่ะ” จากนั้นจึงหันมาหาเนี่ยสิงเฟิง “พี่ใหญ่ ผมรู้ว่าพี่ต้องเอาแต่บ้างานจนลืม กระทั่งวันเกิดตัวเองแน่ ผมก็เลยต้องจัดงานวันเกิดชนิดลืมไม่ลงให้ยังไงล่ะ 2

ตอน ตัวก๊อปปี้ นี่พวกเราทั้งบ้านอุตส่าห์ช่วยกันคิดเชียวนะ เซอร์ไพรส์สุดยอดเลยใช่มั้ยล่ะ” ‘เซอร์ไพรส์มากกกกกกก!’ เนี่ยสิงเฟิงกัดฟันกรอดตอบอยู่ในใจ เซอร์ไพรส์จนหัวใจแทบหยุด เต้นเพราะทั้งตกใจทั้งกังวลน่ะสิ! เขามองข้ามบ่าเจ้าน้องชายตัวดีไปทีว่ ญ ิ ญาณหนุม่ สุดหล่อซึง่ ยืนอยู่ ด้านหลังเนี่ยรุ่ยถิง แล้วเอ่ยถามด้วยน�้ำเสียงเจือความหงุดหงิดอย่างไม่อาจ ปกปิดได้มิด “แค่อยากจัดงานรืน่ เริง ไม่เห็นต้องท�ำบรรยากาศให้หลอนขนาดนี้” “หลอนอะไรกันครับ พวกเราก็แค่สบั คัตเอาท์ลงเท่านัน้ ไม่เห็นมีอะไร หลอนที่ตรงไหน” “ยังจะบอกว่าไม่มีอีก! ก็...” พูดยังไม่ทนั จบประโยค เนีย่ สิงเฟิงก็ตดั สินใจดึงม้าไว้แค่ทปี่ ากเหว1 เมื่อเห็นสายตาประหลาดใจของทุกคนซึ่งมองตรงมาที่เขา ถึงตอนนี้จึงเพิ่ง เข้าใจว่าเจ้าน้องชายตัวป่วนไม่ได้เจตนาพาวิญญาณเกาะหลังดวงนี้มาร่วม งานเลีย้ งสังสรรค์ดว้ ย แต่เป็นอีกฝ่ายทีอ่ ญ ั เชิญตัวเองมาเข้าร่วมด้วยต่างหาก ไม่รเู้ ป็นเพราะความเก่าแก่ของคฤหาสน์หรือเพราะอาการทางสมอง ของเขากันแน่ ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาจากอุบัติเหตุครั้งล่าสุด เนี่ยสิงเฟิงก็รู้สึกว่า ตัวเองมองเห็นวิญญาณอยูบ่ อ่ ยครัง้ เขาเคยเปรยเรือ่ งนีก้ บั คุณปู่ แต่ดเู หมือน ท่านจะไม่คอ่ ยสนใจเท่าไรนัก อีกทัง้ เหตุการณ์ตา่ งๆ ในบ้านก็ด�ำเนินไปอย่าง ปกติสขุ ดี เขาจึงไม่เอ่ยถึงเรือ่ งนีอ้ กี แม้จะอดรูส้ กึ แปลกใจไม่ได้วา่ ทัง้ ทีใ่ นบ้าน แขวนเครื่องรางส�ำหรับสยบสิ่งอัปมงคลเอาไว้ไม่น้อย แล้วท�ำไมจึงยังมีสิ่ง 1

ดึงม้าไว้ที่ปากเหว ส�ำนวนจีน หมายถึงการหยุดตัวเองเอาไว้ก่อนที่จะเผลอท�ำเรื่องอันตราย ลงไป

3

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 เหนือธรรมชาติเล็ดลอดเข้ามารวมตัวกันอยู่ที่นี่ได้อีก สงสัยว่าเขาคงต้องหา เวลาไปปรึกษาผู้รู้จริงสักหน่อย ทั้งเค้กวันเกิดและแชมเปญถูกยกมาเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยแล้ว เนีย่ รุย่ ถิงจึงลากตัวพีช่ ายมาทีห่ น้าโต๊ะซึง่ มีเค้กก้อนโตประดับเทียนสว่างไสว วางอยู่ “เอาละ พี่ใหญ่ อธิษฐานสิ” ไฟรอบตัวถูกดับลงอีกครัง้ เหลือเพียงแสงเทียนวิบวับท�ำให้มองเห็น ทุกอย่างได้รางเลือนไม่ตา่ งอะไรกับความรูส้ กึ ของตัวเขาในตอนนี้ เนีย่ สิงเฟิง หยุดคิดเล็กน้อยแล้วจึงพูดขึ้นด้วยน�้ำเสียงราบเรียบมั่นคง “ขอให้ญาติมิตร เพื่อนพ้องทุกคนมีความสุข สุขภาพแข็งแรง” อธิษฐานจบเขาก็ตั้งท่าจะเป่าเทียน แต่กลับถูกเนี่ยอี้ดึงแขนเอาไว้ แล้วเอ่ยด้วยน�้ำเสียงเปี่ยมเมตตา “สิงเฟิง หลานอธิษฐานให้ตวั เองสักข้อสิ” ชายชรายิม้ น้อยๆ เมือ่ เห็น สายตางงงันของหลานชายคนโต “วันนี้เป็นวันเกิดครบอายุยี่สิบเจ็ดปีของ หลาน จะไม่ขออะไรเป็นพิเศษให้ตัวเองหน่อยเหรอ” “จริงด้วยค่ะพี่สิงเฟิง ก็อย่างเช่นว่า...ขอให้ได้รับการโหวตเป็น หนุ่มหล่อสุดฮอตแห่งปี หรือไม่ก็ขอให้มีเงินทองใช้ไม่มีวันหมด อ๊ะ จริงสิ... หรือว่าขอให้ได้พบเนื้อคู่สาวสวยสักคน...” เฝิงฉิงฉิงที่ยืนอยู่ข้างตัวช่วยเสนอแนะอย่างมีน�้ำใจ ฟังแล้วอดคิดไม่ได้วา่ สองข้อแรกนัน้ ขอแค่มคี วามพยายามย่อมต้อง มีโอกาสได้มา จึงไม่จ�ำเป็นต้องขอ แต่ข้อสุดท้ายนี่สิ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า นอกจากเรื่องงานแล้ว เขาไม่เคยสนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เลยสักนิด ทั้งที่บน โลกนี้มีสาวงามมากมาย แต่คนที่จะท�ำให้หัวใจของเขาเต้นแรงได้นั้น...

4

ตอน ตัวก๊อปปี้ เนี่ยสิงเฟิงหยุดคิดทบทวนถึงชีวิตที่ผ่านมาแล้วก็ต้องทอดถอนใจ เมื่อได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมานี้เขายังไม่เคยพบใครที่ท�ำให้ หัวใจเต้นแรงได้เลยแม้แต่คนเดียว! เขาจึงหลับตาอธิษฐาน ถ้าหากได้พบใครสักคนที่สามารถท�ำให้ หัวใจของเขาเต้นแรงได้ภายในสามวันนี้ เขาจะแต่งงานกับคนคนนัน้ แน่นอน! จากนั้นจึงเป่าเทียนบนก้อนเค้กอย่างรวดเร็ว ฮั่วหลีที่อดใจรอแทบไม่ไหวรีบ คว้ามีดตัดเค้กมาอย่างฉับไว ขณะทีเ่ นีย่ รุย่ ถิงดึงตัวพีช่ ายไปแอบตรงด้านข้าง แล้วเอ่ยถามด้วยน�้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด “พี่ใหญ่ พี่อธิษฐานว่าอะไร บอกกันมั่งสิ ผมน้องพี่นะ” “เนี่ยรุ่ยถิง” เนี่ยสิงเฟิงมองน้องชายด้วยสายตาเย็นชา “ฉันจ�ำได้ แน่นอนว่านายเป็นน้องชายจอมบือ้ ของฉัน แต่ถามจริงๆ เถอะ มีใครเขาบอก ค�ำอธิษฐานของตัวเองให้คนอื่นฟังกันบ้าง” ยังไม่ทันที่เนี่ยรุ่ยถิงจะอ้าปากโต้แย้ง เฝิงฉิงฉิงที่เดินตรงรี่เข้ามาก็ จัดแจงตักเค้กที่ตัดแบ่งเรียบร้อยแล้วใส่ปากของเขาไปเต็มค�ำ เนี่ยสิงเฟิงจึง หลุดรอดจากการซักไซ้ไร้สาระนั้นมาได้ เค้กค�ำนัน้ ชิน้ ใหญ่เกินไปจนเนีย่ รุย่ ถิงถึงกับส�ำลักไม่หยุด เคราะห์ดี ที่เหยียนไคเข้ามาช่วยตบหลังและพาเขาไปนั่งพักที่รถเข็นได้อย่างทันท่วงที เวลานีเ้ รียกได้วา่ เหยียนไคกลายเป็นวิญญาณเกาะหลังเนีย่ รุย่ ถิงไป แล้ว เนื่องจากเมื่อหลายเดือนก่อนเขาเพิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่าง รุนแรง แม้จะรอดชีวิตมาได้แต่กระดูกสันหลังก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส โชคดี ที่ได้พลังหยินของเหยียนไคช่วยไว้ ท�ำให้กระดูกสันหลังที่แตกร้าวค่อยๆ สมานตัวจนพอจะใช้ไม้ค�้ำยันเดินได้เล็กน้อย แต่ถ้าหากยืนนานเกินไปก็จะ รู้สึกอ่อนล้า ดังนั้นจึงต้องมีรถเข็นเตรียมพร้อมไว้ตลอดเวลา 5

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 พอเห็นภาพนั้นเนี่ยสิงเฟิงก็อดข�ำกับตัวเองไม่ได้ แบบนี้จะเรียก วิญญาณนั่นว่าผีก็คงไม่ได้สินะ เพราะเห็นอยู่ชัดๆ ว่านี่คือวิญญาณพิทักษ์ ประจ�ำตัวของเนี่ยรุ่ยถิง และคงเป็นวิญญาณดวงนี้นี่เองที่ช่วยอบรมให้ น้องชายสมองกลวงของเขาเอางานเอาการ ว่านอนสอนง่ายขึ้นมาก ถ้าหาก ผีทั้งโลกคอยช่วยเหลือและเปลี่ยนแปลงให้ทุกคนเป็นคนดีได้แบบนี้ละก็ มี หวังพวกเทียนซือคงต้องหมดอาชีพแน่ “ช่วงนี้งานเป็นอย่างไรบ้าง?” เนี่ยอี้ถาม “ก็ไม่เลวครับ” ช่วงนีง้ านทีบ่ ริษทั ราบรืน่ ดีมาก ราคาหุน้ ในตลาดหลักทรัพย์กถ็ บี ตัว สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่เรื่องดีที่สุดก็คือการที่น้องชายยอมมาช่วยงานเขาแต่ โดยดี จุดนี้ท�ำให้เนี่ยสิงเฟิงเบาแรงไปได้ไม่น้อย “คอนโดที่อยู่สบายดีรึเปล่า ถ้าไม่สะดวกก็ย้ายไปที่บ้านพักได้เลย นะ ที่นั่นทั้งเป็นส่วนตัวแล้วก็เงียบสงบดีด้วย” “ผมชินแล้วละครับ ไม่ต้องย้ายให้ยุ่งยากหรอก” ก่อนหน้านี้เนี่ยสิงเฟิงรู้สึกว่าอยู่ที่คอนโดแล้วไม่ค่อยสบายนัก พอ พูดออกไป เจ้าน้องชายตัวดีกแ็ นะน�ำว่าน่าจะลองย้ายขึน้ ไปอยูช่ นั้ สูงๆ ดูบา้ ง จะได้เปลี่ยนบรรยากาศ ซึ่งเมื่อลองท�ำตาม ก็รู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ ได้ยินหลานชายคนโปรดบอกแบบนั้น เนี่ยอี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้น ไม่น้อย เรื่องราวที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ท�ำให้เขารู้สึกว่าบางครั้งการสูญเสียความ ทรงจ�ำก็เป็นเรื่องที่ดีอยู่เหมือนกัน “ดูเหมือนหลานจะไม่ได้สูบบุหรี่แล้ว” “ครับ ผมรู้สึกว่ามันไม่ค่อยดีต่อสุขภาพก็เลยเลิก” เนีย่ สิงเฟิงบอกโดยปกปิดความจริงบางอย่างไว้...อันทีจ่ ริงแล้วเป็น 6

ตอน ตัวก๊อปปี้ เพราะเขาถูกเจ้ามนุษย์หน้าเงินคนนัน้ ต�ำหนิเอาต่างหาก จึงท�ำให้ไม่รสู้ กึ อยาก สูบบุหรี่อีกเลย เรื่องเกิดขึ้นเมื่อสองสามวันก่อน ตอนที่เขาก�ำลังขับรถไปบริษัท บังเอิญรถเกิดอุบัติเหตุ ชนเข้ากับรถเวสป้าคันหนึ่ง ทั้งที่มันควรเป็นแค่เรื่อง เล็กๆ ซึ่งผ่านมาและผ่านไป แต่นึกไม่ถึงว่าเจ้าของรถเวสป้าคันนั้นจะเป็น พวกใจกล้าหน้าทน ถึงขนาดปีนขึน้ มานัง่ บนรถเขาแล้วยังสัง่ ให้เขาขับไล่ตาม คนคนหนึ่งไป ต่อมาเขาจึงได้รู้ว่าเจ้าคนไร้ยางอายนั่นชื่อจางเสวียน ท�ำงาน เป็นนักสืบอยู่ที่ส�ำนักงานนักสืบเอกชนแห่งหนึ่ง จะว่าไปแล้วชือ่ นีก้ เ็ ป็นแค่ชอื่ ธรรมดาทัว่ ไป แต่ไม่รทู้ �ำไมกลับท�ำให้ เนี่ยสิงเฟิงรู้สึกแปลกๆ ชายหนุม่ หน้าตาหล่อเหลาทีม่ ดี วงตาสีฟา้ งดงาม ในมุมมองของเขา ต้องบอกว่า ดวงตาสีฟา้ คูน่ ที้ �ำให้อกี ฝ่ายดูดมี าก โดยเฉพาะเวลาทีไ่ ม่อา้ ปาก พูดเรื่องเงิน! แต่ความจริง...ถึงแม้จางเสวียนจะชอบพร�ำ่ พูดเรือ่ งเงิน เนีย่ สิงเฟิงก็ ไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับอีกฝ่าย ตรงกันข้ามกลับรู้สึกว่าฟังเพลินดีไม่น้อย แค่นึกถึง เรื่องที่ได้เจอกับเจ้าคนหน้าเงินนั่นเมื่อหลายวันก่อนขึ้นมา เนี่ยสิงเฟิงก็อดที่ จะยิ้มออกมาไม่ได้ เขานึกอยากพาหมอนั่นมาแนะน�ำให้คุณปู่ได้รู้จัก แต่คง ต้องก�ำชับให้ดีก่อนว่าห้ามพูดเรื่องเงินต่อหน้าคุณปู่เด็ดขาด! รอยยิม้ ทีป่ รากฏขึน้ บนหน้าของหลานชายคนโตท�ำให้เนีย่ อีร้ สู้ กึ ยินดี ไม่น้อย เพราะสิ่งนี้ท�ำให้รู้สึกได้ว่าเนี่ยสิงเฟิงเริ่มหายสับสนจากอาการ ความจ�ำเสื่อมบ้างแล้ว ก่อนหน้านี้เขาเคยคิดจะพาหลานคนนี้ไปพักผ่อนที่ ต่างประเทศ แต่ดจู ากท่าทางทีไ่ ด้เห็นในเวลานี้ เรือ่ งนัน้ คงไม่จ�ำเป็นอีกแล้ว! “มะรืนนี้ปู่จะบินไปพักผ่อนที่เมืองไทย หลานอยากไปกับปู่มั้ย?”

7

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 เนี่ยอี้ถาม “ช่วงนี้ตารางงานผมเต็มหมดแล้ว คุณปู่เลื่อนไปอีกสักสองสามวัน ได้รึเปล่าครับ?” แม้จะอยากเดินทางไปเป็นเพื่อนคุณปู่ แต่ช่วงนี้คิวงานของเขา แน่นมากท�ำให้ปลีกตัวได้ล�ำบากจริงๆ “ถ้าพี่ใหญ่ไปไม่ได้ งั้นผมไปเอง! ผมไม่มีอะไรท�ำอยู่แล้ว ว่างสนิท มีเวลาเหลือเฟือเลยละครับ” เนี่ยรุ่ยถิงมีนิสัยรักความรื่นเริงสนุกสนานอยู่แล้ว พอได้ยินเรื่อง ไปเที่ยวจึงหูผึ่งรีบเสนอตัวขึ้นมาทันที “ไม่ได้!” เสียงทีค่ ล้ายออกค�ำสัง่ นีไ้ ม่ได้มาจากทัง้ คุณปูแ่ ละพีใ่ หญ่ของเขา แต่ เป็นเสียงของเหยียนไคที่ยืนอยู่ด้านหลังซึ่งพูดขึ้นพร้อมกับโบกชายแขนเสื้อ เพียงเล็กน้อย รถเข็นของเนี่ยรุ่ยถิงก็เลื่อนเข้ามาอยู่ในมุมลับตาทันที “ท�ำไม!” แม้จะรูว้ า่ การทีเ่ หยียนไคพูดออกมาแบบนีต้ อ้ งมีเหตุผลทีเ่ หมาะสม แต่เนี่ยรุ่ยถิงก็ยังอดที่จะกระซิบถามด้วยน�้ำเสียงหงุดหงิดไม่ได้ “เจ้าเคยเห็นคนป่วยที่ไหนนั่งรถเข็นออกตะลอนเดินทางเที่ยวเล่น บ้างล่ะ!” “นี่นายกล้าหาว่าฉันเป็นคนพิการงั้นเหรอ! ฉันเดินได้นายก็เห็น แค่ ไปเที่ยวจะอะไรนักหนา” เพราะไม่ชอบที่อีกฝ่ายท�ำตัวเผด็จการมากขึ้นทุกวัน เนี่ยรุ่ยถิงจึง แย้งออกมาทันที “หรือเจ้าอยากจะนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต!”

8

ตอน ตัวก๊อปปี้ “หนอย!” เนี่ยรุ่ยถิงจ�ำต้องสะกดกลั้นโทสะที่แล่นริ้วขึ้นมาเอาไว้ เมื่อคิด ได้ว่าการที่เขาจะรักษาตัวให้หายได้นั้นยังต้องอาศัยความช่วยเหลือจาก เหยียนไคอยู่ เขาจึงพยายามปรับน�้ำเสียงให้อ่อนลง...เล็กน้อย “ไหนนายช่วยหาเหตุผลเหมาะๆ มาให้ฉันสักข้อสิ ว่าท�ำไมฉันถึง ไม่ควรไป!” “เพราะข้าสั่ง เจ้าต้องท�ำตาม!” เหยียนไคตอบสั้นๆ แล้วถามกลับ เสียงเรียบ “เหตุผลแค่นี้พอไหม?” “เวรเอ๊ย!” เจอประโยคนี้เข้าไป ต่อให้อดทนอดกลั้นได้เก่งแค่ไหนก็ต้องโมโห ขึ้นมาเหมือนกัน เนี่ยรุ่ยถิงจึงสบถออกมาอย่างสุดจะทน แล้วปาเค้กอีกครึ่ง ชิ้นที่เหลือในมือออกไปทันที “เมี้ยว!” ชิ้นเค้กลอยละลิ่วทะลุผ่านร่างเหยียนไค ตรงไปทาบทับบนใบหน้า ของเสีย่ วไป๋ได้อย่างแม่นย�ำ ครีมสีขาวชุม่ ฉ�ำ่ ไหลเยิม้ อาบไปทัว่ ทัง้ ใบหน้าและ ล�ำตัวของลูกแมวน้อยจนขนเปียกลู่ มองดูคล้ายกับเพิ่งถูกจับอาบน�้ำมา หมาดๆ แม้จะโกรธเกรีย้ วแค่ไหน แต่เพราะตอนนีอ้ ยูท่ า่ มกลางผูค้ น เสีย่ วไป๋ จึงไม่อาจก่นด่าเป็นภาษามนุษย์ออกมา ได้แต่ท�ำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจ อยู่ในล�ำคอ ฮั่วหลีที่ยืนมองดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ต้องพยายามกลั้นหัวเราะ อย่างสุดความสามารถ แล้วรีบคว้ากระดาษเข้าไปช่วยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ สหายรัก “พีส่ งิ เฟิงคะ พีว่ า่ ช่วงนีร้ ยุ่ ถิงดูแปลกๆ ไปไหม” เฝิงฉิงฉิงกระเถิบตัว 9

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 เข้ามากระซิบถาม “แปลกยังไง?” “ก็เขาชอบพูดคนเดียวบ่อยๆ ดูแล้วอย่างกับถูกผีเข้าอย่างนัน้ ละ ฉัน ว่าจะไปตามคุณจาง...ไม่สิ! ไม่ใช่ ฉันว่าเราน่าจะไปหาหมอผีสักคนมาช่วย ท�ำพิธีไล่ผีให้เขาจะดีกว่านะคะ” “ห้ามท�ำแบบนั้นเด็ดขาด!” เนี่ยสิงเฟิงบอกเสียงเข้ม ไม่รเู้ พราะอะไร แต่เขารูส้ กึ ดีกบั วิญญาณทีค่ อยติดตามน้องชายของ ตัวเอง และสัญชาตญาณก็บอกว่านอกจากจะไม่มที างท�ำร้ายเนีย่ รุย่ ถิงอย่าง แน่นอนแล้ว การมีชายหนุ่มผู้นี้อยู่ด้วยจะยิ่งส่งผลดีต่อน้องชายของเขา อีกต่างหาก ทว่าพอเห็นเฝิงฉิงฉิงมองมาด้วยสายตาประหลาดใจ เนี่ยสิงเฟิงจึง เพิ่งรู้สึกตัวว่าเมื่อครู่เขาคงแสดงท่าทางแปลกๆ ออกไป จึงรีบหาค�ำพูดมา กลบเกลื่อน “รุ่ยถิงก็บ้าๆ บอๆ แบบนี้อยู่แล้ว คงไม่มีอะไรหรอก” ส่วนคนที่ถูกพูดถึงอยู่นั้นก�ำลังรู้สึกผิดที่ปาเค้กผิดเป้าหมายไปถูก เสีย่ วไป๋เข้าเต็มๆ ยิง่ ได้เห็นดวงตาสีฟา้ วาววับของลูกแมวด�ำจ้องมองมาทีเ่ ขา ก็ยงิ่ รูส้ กึ หวาดหวัน่ ขึน้ มาอย่างบอกไม่ถกู ว่ากันว่าแมวด�ำสามารถสือ่ สารกับ วิญญาณได้ โดยเฉพาะเจ้าแมวตัวนี้ ถึงจะเป็นแค่ลูกแมวแต่ไม่รู้ท�ำไมจึงได้ ดูน่ากลัวเป็นพิเศษ นั่นคงเป็นเพราะนอกจากชื่อที่มีความหมายว่าขาวแล้ว ทุกส่วนของร่างกายมันล้วนเป็นสีด�ำสนิท ในเมือ่ เป็นแบบนี้ ถ้าหากเขาขืนไป ยั่วโมโหมันเข้าละก็... แค่คิดก็รู้สึกตัวสั่นสะท้านขึ้นมา จนอดที่จะเอนตัว เข้าไปหาเหยียนไคเพื่อใช้อีกฝ่ายเป็นเกราะก�ำบังไม่ได้ “คุณปูเ่ ดินทางคนเดียวจะเหงานะครับ น่าจะพาเสีย่ วหลีกบั เสีย่ วไป๋ 10

ตอน ตัวก๊อปปี้ ไปด้วย รับรองว่าทั้งคู่ต้องชอบแน่” พอได้ยินค�ำว่าเดินทางท่องเที่ยว ฮั่วหลีก็พยักหน้ารัวเร็วด้วยความ ดีใจ แต่พอคิดทบทวนแล้ว จิ้งจอกน้อยก็ต้องคอตก “ผมไปไม่ได้หรอกครับ เสี่ยวไป๋กับพ่อ...เอ่อ...ผมหมายถึงเจ้าหมา น้อยน่ารักที่ผมเลี้ยงอยู่มันไม่ค่อยสบาย ผมต้องดูแลมัน ไปไหนไม่ได้” ทัง้ เสีย่ วไป๋และชือ่ เหยียนบิดาของเขาต่างได้รบั บาดเจ็บไม่นอ้ ยจาก การต่อสูค้ รัง้ ก่อน จ�ำเป็นต้องใช้เวลาในการพักรักษาตัว บิดาบอกว่าขอเพียง มีเขาอยูข่ า้ งๆ ทัง้ ตัวเองและเสีย่ วไป๋จะหายเร็วขึน้ ดังนัน้ ฮัว่ หลีจงึ ไม่อาจตัดใจ ทิ้งทั้งสองไว้แล้วไปเที่ยวรื่นเริงเพียงล�ำพังได้ “งั้นหนูไปเป็นเพื่อนคุณปู่เองค่ะ” เฝิงฉิงฉิงเสนอตัว “พอดีเลย หนูมี การบ้านฝึกงานด้วย ถ้างัน้ หนูจะเลือกหัวข้อทีเ่ มืองไทย ขากลับจะได้อญ ั เชิญ พระนิรันตรายจากวัดที่นู่นกลับมาด้วยเลยนะคะ” ‘การบ้าน ใช่การบ้านของชมรมวิจัยเรื่องลี้ลับรึเปล่านะ...’ ดูจากนัยน์ตาวิบวับของเฝิงฉิงฉิงแล้ว เนีย่ สิงเฝิงก็รไู้ ด้ทนั ทีวา่ ตัวเอง คงเดาไม่ผิด ตั้งแต่คุณหนูคนนี้เข้าร่วมชมรมวิจัยเรื่องลี้ลับก็ดูเหมือนจะ ไม่ต่างอะไรกับเจ้าน้องชายตัวดีที่ดูจะมีบางอย่างแปลกไป จนท�ำให้เขา ไม่ค่อยไว้ใจเท่าไร “อย่าไปอัญเชิญอะไรแปลกๆ กลับมาล่ะ ระวังจะเจอผีตามรังควาน แทน” “รูแ้ ล้วละค่า พีส่ งิ เฟิง” เฝิงฉิงฉิงลากเสียงยาวตอบ “พีน่ ะ่ เพิง่ จะอายุ ยี่สิบเจ็ดเองนะ ท�ำตัวเป็นตาแก่ขี้บ่นไปได้” พูดพร้อมกับท�ำหน้าตาล้อเลียน โดยไม่มีทีท่าว่าจะใส่ใจในค�ำเตือนของเขาแม้แต่น้อย 11

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 หลังจบงานเลี้ยงฉลองวันเกิดแบบสุดแสนจะเซอร์ไพรส์ บรรดาหมู ขี้เมาทั้งหลายต่างก็เมากันหัวทิ่ม กว่าตัวเนี่ยสิงเฟิงซึ่งเป็นเจ้าของวันเกิดจะ ดูแลทุกคนและจัดการทุกอย่างจนเรียบร้อย เวลาก็ล่วงเข้าไปเที่ยงคืน หลัง อาบน�้ำเสร็จ เขาจึงตรงดิ่งไปที่ห้องนอนทันที คืนนี้เขาดื่มเหล้าไปไม่มาก หัวสมองจึงยังคงแจ่มใส อาจเพราะ เหตุนี้ท�ำให้นอนไม่หลับ จึงตัดสินใจเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเข้าอินเทอร์เน็ต แล้วเริ่มค้นหาเว็บไซต์ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับต่างๆ ถ้าหากไม่ดูก็คงไม่รู้ แต่เมื่อได้ลองค้นหาข้อมูลดูแล้วจึงได้รู้ว่า ทุ ก วั น นี้ ธุ ร กิ จ ด้ า นไสยศาสตร์ โหราศาสตร์ แ ละความเชื่ อ เฟื ่ อ งฟู เ ป็ น อย่างมาก ไม่วา่ จะเป็นการอัญเชิญดวงวิญญาณ ขับไล่ภตู ผี จนถึงการท�ำนาย อักษร ค�ำนวณดวงชะตา ล้วนมีบริการสารพัดอย่าง ครบถ้วนหมดทุกรูปแบบ เนี่ยสิงเฟิงได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจเมื่อได้อ่านข้อมูลจากเว็บไซต์ของ แต่ละส�ำนัก คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่างานปราบผีจะเป็นที่นิยมมากถึงขนาดนี้ รวมถึงอาชีพหมอดูที่ท�ำท่าว่าจะรุ่งเรืองไม่แพ้กัน ดูเหมือนว่าอาชีพเทียนซือ น่าจะท�ำเงินได้ดีกว่าพนักงานต๊อกต๋อยจริงๆ แต่เพราะมีผู้ให้บริการมากเกินไป ท�ำให้ไม่รู้ว่าควรจะเลือกเจ้าไหน ดี เขาจึงได้แต่เลื่อนเม้าส์ไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดตาเข้ากับตัวอักษรแถวหนึ่งที่ โดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางตัวหนังสือที่เด้งขึ้นมายุ่บยั่บนั่น “สี่เยวี่ย ผู้สืบทอดวิชาของจางเทียนซือรุ่นที่ 72 ยินดีให้บริการ” ตามด้วยข้อความ ‘พร้อมให้บริการตลอด 24 ชั่วโมง’ นั่นท�ำให้ ชายหนุ่มตัดสินใจกดโทรศัพท์ตามหมายเลขที่แสดงอยู่บนหน้าจอทันที เสียงเรียกดังเพียงสองครั้ง น�้ำเสียงใสแจ๋วของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น “สวัสดีครับ ส�ำนักงานนักสืบเรือ่ งลีล้ บั จัว่ เทียน ยินดีให้บริการครับ” 12

ตอน ตัวก๊อปปี้ เนี่ยสิงเฟิงนิ่งงันไปในเสี้ยววินาที ก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าสตางค์ซึ่ง ด้านในมีนามบัตรของจางเสวียน ชายหนุ่มตรวจดูจนมั่นใจว่าเบอร์โทรซึ่ง ปรากฏอยู่บนนามบัตรกับเบอร์ที่อยู่บนหน้าจอเป็นเบอร์เดียวกันจริงๆ ไม่ผิดแน่! นี่คือเบอร์เดียวกัน เพียงแต่คนรับสายใช้ชื่อต่างกัน เท่านั้น! เสียงที่ได้ยินคุ้นหูมากก็จริง แต่เนี่ยสิงเฟิงยังไม่อยากเชื่อว่าจะ บังเอิญขนาดนี้ ทีแ่ ท้เจ้าคนหน้าเงินทีถ่ กู รถเขาเฉีย่ วชนเมือ่ หลายวันก่อน แถม ยังกล้าใช้ให้เขาขับรถไล่ตามไปสะกดรอยคนอื่นก็เป็นผู้มีพลังพิเศษงั้นหรือ! นี่เป็นเรื่องที่ท�ำใจให้เชื่อได้ยาก เนี่ยสิงเฟิงจึงค่อยๆ ถามด้วยความไม่แน่ใจ

“คุณคือ...จาง...เสวียน?” อีกฝ่ายนิง่ เงียบไปหลายวินาที ก่อนจะพูดขึน้ ด้วยน�ำ้ เสียงตืน่ เต้นดีใจ “ท่านประธาน! คุณเองหรือครับ ให้ตายสิ! ผมประหลาดใจจริงๆ ที่ คุณโทรมากลางดึกแบบนี้ ทีแรกผมนึกว่าลูกค้าของบริษัทเสียอีก” “เอ่อ...ขอโทษที่โทรมารบกวนกลางดึก ถ้ายังไง...” “ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร ผมยินดีให้คณ ุ รบกวนได้ตลอดยีส่ บิ สีช่ วั่ โมง ไม่สิ ไม่สิ คุณติดต่อผมได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย คุณหายไปนานจนผมนึก ว่าคุณลืมผมไปซะแล้ว รู้มั้ยครับ หลายวันมานี่ผมคิดถึงคุณชะมัด ถึงขนาด เก็บเอาไปฝันเลยนะ” “คุณ...คิดถึงผม?” น�้ำเสียงกระตือรือร้นจากปลายสายท�ำให้เนี่ยสิงเฟิงรู้สึกข�ำขึ้นมา ความจริงแล้วตัวเขาเองก็อยากติดต่อจางเสวียนอยู่เหมือนกัน แต่หลายวัน มานี้เขางานยุ่งมากจนไม่มีกระทั่งเวลาจะโทรหา พอได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนี้ แม้จะรู้สึกแปลกใจอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดี จะว่าไปแล้วก็ออกจะรู้สึก...

13

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 อบอุ่นใจอีกต่างหาก “แน่นอนสิครับ คุณชนมอเตอร์ไซค์ผมซะยับเยินแล้วบอกว่าจะซื้อ คันใหม่ให้ แต่ตอนที่พวกเราแยกกัน คุณยังไม่ได้ท�ำสัญญาเป็นลายลักษณ์ อักษรให้ผมเลยสักแผ่น แล้วจู่ๆ คุณก็หายไป ถ้าเกิดคุณเบี้ยวขึ้นมาล่ะ แบบนี้จะไม่ให้ผมคิดถึงคุณได้ยังไง” รอยยิ้มบางเบาที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเนี่ยสิงเฟิงแข็งค้างไปใน ทันที ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยนที่เพิ่งสัมผัสได้เมื่อครู่กลายเป็นสิ่งที่เขาคิด เพ้อเจ้อไปเองฝ่ายเดียวสินะ “จางเสวียน” เนี่ยสิงเฟิงสูดลมหายใจลึกแล้วเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วย น�้ำเสียงราบเรียบ “ผมจะชดใช้ค่ารถมอเตอร์ไซค์ให้แน่นอน เรื่องนี้คุณ สบายใจได้” “โอ๊ย! ผมต้องสบายใจอยู่แล้วครับ ก็คุณเป็นถึงแมวกวัก เอ่อ ผม หมายความว่าคุณเป็นถึงท่านประธานของผมนี่นา” จางเสวียนตอบด้วย นำ�้ เสียงเริงร่าเมือ่ ได้ยนิ การรับปากรับค�ำมัน่ เหมาะเรือ่ งการชดใช้คา่ เสียหาย “ว่าแต่คุณโทรหาผมเพราะเกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่าครับ?” “...เปล่า” พอเจอความหน้าเงินของอีกฝ่ายเข้าไปแบบเต็มๆ เนีย่ สิงเฟิงก็หมด อารมณ์จะถามอะไรต่อ อีกอย่างที่เขาต้องการในตอนนี้คือค�ำแนะน�ำจาก ผู้เชี่ยวชาญตัวจริง ไม่ใช่ความคิดเห็นของนักสืบจอมงกที่ดูพึ่งพาไม่ได้อย่าง หมอนี่ “ไม่จริง คุณต้องมีเรื่องแน่ๆ ผมสัมผัสได้” จางเสวียนพูดด้วยน�้ำเสียงมั่นใจ อันที่จริงเรื่องนี้เดาได้ไม่ยากเลย สั ก นิ ด แมวกวั ก ของเขาซึ่ ง เป็ น ถึ ง ท่ า นประธานบริ ษั ท ใหญ่ นั้ น งานยุ ่ ง 14

ตอน ตัวก๊อปปี้ ขนาดไหนท�ำไมเขาจะไม่รู้ ถ้าไม่มีเรื่องส�ำคัญจริงๆ ย่อมไม่มีทางโทรหาเขา กลางดึกกลางดื่นแบบนี้แน่ ตัวเขาเองท�ำงานอยู่ในส�ำนักงานนักสืบทุกวี่วัน ย่อมต้องเรียนรู้ที่จะสังเกตรายละเอียดเหล่านี้มาบ้าง เมื่อถูกอีกฝ่ายรู้ทัน เนี่ยสิงเฟิงก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆ แล้วตัดสินใจ บอกเล่าเรื่องราวไปตามตรง “ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แค่ผมอยากถามเรื่องที่อาจจะฟังดู แปลกอยูส่ กั หน่อย แต่กอ่ นอืน่ ผมจ�ำได้วา่ คุณท�ำงานทีส่ �ำนักงานนักสืบไม่ใช่ เหรอ แล้วคุณก็...ไม่ได้ชื่อสี่เยวี่ยด้วย” พอได้ยนิ ว่าเป็นเรือ่ งแปลก จางเสวียนก็ยงิ่ ตืน่ เต็มตามากขึน้ กว่าเดิม เขากระเด้งตัวขึน้ นัง่ พร้อมกับเอือ้ มมือไปหยิบคอมพิวเตอร์โน้ตบุก๊ ทีห่ วั เตียง มาเตรียมพร้อมค้นหาข้อมูลขณะตอบค�ำถามไปด้วย “นักสืบเป็นงานหลัก เทียนซือเป็นงานเสริมครับ ทีจ่ ริงขอแค่มคี า่ แรง ให้ ไม่วา่ จะเป็นคดีไล่ผหี รืออัญเชิญวิญญาณ พวกเราก็รบั ท�ำหมดนัน่ ละครับ ส่วนสีเ่ ยวีย่ เป็นชือ่ เพือ่ นร่วมงาน ผมขอยืมมาใช้ชวั่ คราว เพราะชือ่ ทีเ่ ป็นมงคล จะเรียกแขกได้ดีกว่าน่ะครับ” ทีแ่ ท้เทียนซือสมัยนีก้ ร็ บั งานสารพัดแบบนีน้ เี่ อง พอมานึกดู เมือ่ ครูน่ ี้ ตัวเขาก็รสู้ กึ สะดุดตากับชือ่ ทีเ่ ป็นมงคลนีจ้ ริงๆ เนีย่ สิงเฟิงจึงอดจะหัวเราะขัน ตัวเองไม่ได้ ขณะนึกในใจว่าหมอนี่ก็มีหัวการค้าไม่เลวเหมือนกัน เสียงจากปลายสายยังคงดังเจื้อยแจ้วมาอย่างต่อเนื่อง “ท่านประธาน คุณเจอผีเหรอครับ เรือ่ งนีจ้ ะว่าใหญ่กใ็ หญ่ จะว่าเล็ก ก็เล็ก แต่ถึงจะเป็นปัญหาเล็กๆ ก็ควรจะจัดการให้เรียบร้อยก่อนจะลุกลาม เป็นปัญหาใหญ่ไม่ใช่หรือครับ ส่วนเรือ่ งราคา ไม่ตอ้ งห่วงนะครับ คุณสบายใจ ได้ ไหนๆ พวกเราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว รับรองว่าผมจะคิดราคาพิเศษสุดให้ 15

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 คุณ...” ‘ท�ำไมประโยคนี้ถึงได้ฟังดูคุ้นหูนักนะ’ ทั้งที่อีกฝ่ายเอาแต่จ้อเรื่องเงินไม่หยุด ทว่าเนี่ยสิงเฟิงกลับไม่รู้สึก ร�ำคาญเลยสักนิด และแม้จะรู้ว่าการสอบถามข้อมูลในเรื่องที่อยากรู้จาก คนคนนี้ไม่น่าจะใช่ทางเลือกที่ดี แต่เขาก็ยังรู้สึกเชื่อใจจางเสวียนอย่างบอก ไม่ถูก “งั้นคุณว่างเมื่อไร? เราจะได้นัดเวลามาคุยกัน” “เวลางานของผมค่อนข้างยืดหยุ่นครับ คุณจะนัดวันไหนเวลาไหน ก็ได้ทั้งนั้น แล้วแต่คุณสะดวกเลย” เนีย่ สิงเฟิงเหลือบมองดูตารางนัดหมายของตัวเองแล้วพบว่า ตาราง ในช่วงสองวันนีข้ องเขาแน่นเอีย๊ ด เหลือแค่คนื วันศุกร์ ซึง่ หลังหนึง่ ทุม่ เขามีนดั พบจิตแพทย์สองชั่วโมง น่าจะยกเลิกนัดหมอแล้วเปลี่ยนมานัดเจอกับ จางเสวียนแทนได้ เพราะตัวเขาเองก็ไม่คอ่ ยอยากไปเจอกับจิตแพทย์อยูแ่ ล้ว “การใช้เงินฟุ่มเฟือยเป็นสิ่งไม่ดีนะครับ” จางเสวียนอบรมทันทีที่ได้ ฟัง “คุณจ่ายเงินค่าหมอไปแล้ว จะไม่ไปได้ยังไง หรือคุณคิดว่าตัวเองหาย ดีแล้ว ถึงจะหายแล้วแค่ไปคุยเล่นๆ ก็ยังดี แล้วต่อไปก็อย่าเอาแต่วิ่งโร่ไปหา หมอโรคจิตแบบนีอ้ กี หมอพวกนัน้ น่ะต่อให้คณ ุ ไม่เป็นอะไรเขาก็จะหาโรคมา ยัดเยียดให้คณ ุ จนได้นนั่ ละ ต่อไปถ้าคุณรูส้ กึ ไม่สบายใจก็มาคุยกับผม ผมคิด แค่ค่าน�้ำชานิดหน่อยเท่านั้น ตกลงตามนี้นะครับ ถ้างั้นเอาเป็นว่าพอคุณหา หมอเสร็จแล้วค่อยโทรหาผม จะให้ดีเรามากินมื้อค�่ำด้วยกันเลยก็ได้ ผมจะ คอยกินข้าวพร้อมคุณ คืนนี้แค่นี้ก่อนนะครับ รีบเข้านอนด้วย นอนดึกมัน ไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ บาย...” ไม่เปิดโอกาสให้เนี่ยสิงเฟิงได้มีเวลาหยุดคิดหรือโต้แย้ง จางเสวียน 16

ตอน ตัวก๊อปปี้ พูดเองเออเองเสร็จสรรพก็วางสายไปทันที ทิ้งให้เขานั่งนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น คล่องแคล่วว่องไวดีจริงๆ หวังว่าเรือ่ งปราบผี อีกฝ่ายก็จะคล่องแคล่ว ว่องไวแบบนี้เหมือนกันนะ! เสียงก�ำชับของจางเสวียนยังคงก้องอยู่ในหู เนี่ยสิงเฟิงจึงล้มเลิก ความคิดทีจ่ ะท�ำงานโต้รงุ่ แล้วเอนตัวลงนอนแทน ขณะทีก่ �ำลังเข้าสูภ่ วังค์นนั้ สิง่ สุดท้ายทีห่ ลงเหลืออยูใ่ นความคิดก็คอื เขาเคยเจอกับหมอนีท่ ไี่ หนมาก่อน หรือเปล่านะ… วันต่อมา เนี่ยสิงเฟิงออกไปท�ำงานและผ่านทางแยกที่มีการจราจร หนาแน่นสายหนึ่ง ในตอนที่รถติดเขาบังเอิญเหลือบเห็นตู้โชว์ของร้านขนม ซึ่งมีช็อกโกแลตบรรจุกล่องสารพัดแบบเข้าพอดี หัวใจพลันกระตุกวาบจน ต้องตัดสินใจแล่นรถเข้าไปจอดเทียบใกล้ๆ ร้านขนมขนาดใหญ่นั้นตั้งอยู่ที่ชั้นหนึ่งของอาคารพาณิชย์ริมถนน เจ้าของร้านตัง้ ใจห่อขนมให้มลี กั ษณะสวยงามในหลากหลายรูปแบบและน�ำ มาจัดวางไว้ในตู้โชว์เพื่อเรียกลูกค้า ซึ่งเนี่ยสิงเฟิงก็รู้สึกสะดุดตาเข้าจริงๆ ความสนใจของเขาอยู่ท่ีขนมจนท�ำให้ชนกับใครคนหนึ่งซึ่งหอบข้าวของออก มาเต็มสองมือเข้าอย่างจัง เนี่ยสิงเฟิงชะงักไปเล็กน้อยเพราะอีกฝ่ายเป็นคน ที่เขารู้จัก...กู้จื่อเฉา จิตแพทย์ที่เขาไปขอค�ำปรึกษานั่นเอง “คุณหมอกู้ บังเอิญจังเลยนะครับ” คนที่ถูกทักชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะรีบยิ้มรับ “ครับ บังเอิญจัง คุณก็มาซื้อขนมเหมือนกันเหรอครับ?” เนีย่ สิงเฟิงเคยได้ยนิ มาว่ากูจ้ อื่ เฉาชอบกินขนมหวาน ดังนัน้ เมือ่ มอง ดูข้าวของในมืออีกฝ่ายแล้วจึงอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ 17

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 “ครับ ขนมในตู้โชว์ดูน่ากินมาก ผมก็เลยแวะเข้ามาดู” “ร้านนี้เป็นร้านแนะน�ำเลยนะครับ ขนมของเขาไม่เลวเลยจริงๆ คุณ ต้องลองชิมให้ได้ล่ะ” ดูเหมือนว่ากูจ้ อื่ เฉาจะมีธรุ ะด่วน เพราะหลังจากทักทายกันเล็กน้อย ก็รีบร้อนขอตัวไปทันที เนีย่ สิงเฟิงเดินวนอยูใ่ นร้านหนึง่ รอบ ทีน่ มี่ ที งั้ ขนมหวาน ช็อกโกแลต และขนมแบบอื่นๆ อีกหลายอย่าง ราคาก็ไม่ได้แพงมากนัก ท�ำให้เขาคิดถึง ฮั่วหลีขึ้นมา เด็กคนนั้นชอบกินขนมที่สุด ถ้าหากรู้ว่าที่นี่มีของอร่อยอยู่ละก็ จะต้องรีบตรงมาเป็นลูกค้าประจ�ำแน่ “คุณลูกค้าคะ ร้านเรามีตวั อย่างขนมให้ลองชิมด้วย ลองชิมดูหน่อย สิคะว่าถูกปากไหม” พนักงานหญิงยกขนมแจกฟรีมาตรงหน้าเขาด้วยรอยยิม้ เนีย่ สิงเฟิง จึงหยิบมาชิมค�ำหนึ่ง ขนมนั้นมีรสชาติหวานหอม เนื้อกรอบร่วนก�ำลังดี ไม่ ผิดจากที่กู้จื่อเฉาบรรยายไว้เลยจริงๆ เขาจึงสั่งขนมห่อกลับไปให้ฮั่วหลีกับ น้องชายคนละชุด แต่พอคิดดูอีกทีก็ตัดสินใจสั่งช็อกโกแลตนมหนึ่งกล่องไป ฝากจางเสวียนด้วย หมอนัน่ ชอบกินของหวานเหมือนกัน คงถูกใจกับของขวัญ ชิ้นนี้แน่นอน จนถึงตอนจ่ายเงิน เนี่ยสิงเฟิงจึงเพิ่งรู้สึกสะดุดใจ... จางเสวียนเคยบอกเขาว่าตัวเองชอบกินอะไรด้วยงั้นหรือ! รถสปอร์ตคันหรูเคลื่อนตัวตรงไปที่คลินิกของกู้จื่อเฉาในช่วงเวลา เลิกงานของเย็นวันศุกร์ เนี่ยสิงเฟิงไปถึงก่อนเวลานัดเพราะการจราจรค่อนข้างคล่องตัว 18

ตอน ตัวก๊อปปี้ ก่อนลงจากรถ เขาเหลียวมองถุงใส่ชอ็ กโกแลตทีซ่ อื้ ไว้ให้จางเสวียนซึง่ วางอยู่ ข้างตัวด้วยอาการลังเล ก่อนจะตัดสินใจหยิบถุงนั้นติดมือไปด้วย เขาคิดไว้ ว่าหลังคุยกับกู้จื่อเฉาได้สักครู่จะใช้ช็อกโกแลตกล่องนี้มาเป็นเหตุผลในการ ขอตัวกลับก่อนเวลา อันที่จริงถ้าเทียบระหว่างการฟังจิตแพทย์ที่ยิ่งพูดก็ยิ่ง ท�ำให้สบั สนแล้ว เขายอมไปฟังจางเสวียนจ้อเรือ่ งเงินๆ ทองๆ ยังจะดีเสียกว่า ตอนทีเ่ ขาก้าวเข้าไปในคลินกิ นัน้ ภายในห้องรับแขกไม่มใี ครอยูเ่ ลย อาจเพราะนี่เป็นวันศุกร์ เลขานุการสาวซึ่งปกติอยู่หน้าห้องจึงกลับบ้านไป ก่อน เนี่ยสิงเฟิงเดินไปใช้โทรศัพท์ติดต่อภายในบนโต๊ะของเธอเพื่อแจ้งให้ คุณหมอกู้รู้ว่าเขามาถึงแล้ว แต่รออยู่นานก็ไม่มีใครรับสาย ประตูหน้าต่างปิดสนิทจนมองไม่เห็นความเป็นไปด้านใน เขาคิดว่า บางทีกจู้ อื่ เฉาอาจไม่อยู่ หรือไม่กอ็ าจจะก�ำลังคุยกับคนไข้รายอืน่ จนไม่ได้ยนิ เสียงโทรศัพท์ ขณะที่ก�ำลังจะวางสาย เสียงร้องครางเบาๆ ก็ดังแว่วมาจาก อีกฝั่งของสายโทรศัพท์ ตามด้วยเสียงโต๊ะเก้าอี้ล้ม และเสียงแหบเครือเจือ หอบของใครคนหนึ่ง “ช่วย...ด้วย...!” ไม่ผิดแน่ นั่นเป็นเสียงของกู้จื่อเฉา “คุณหมอกู้ คุณเป็นอะไร! เกิดอะไรขึ้นครับ!” ไม่มีเสียงตอบรับ แต่เขากลับได้ยินเสียงด่าทอและเสียงการต่อสู้ ดังอื้ออึงมาจากปลายสาย เนี่ยสิงเฟิงรีบผลักประตูและพุ่งตัวเข้าไปด้านใน อย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ฉุกคิดอะไรทั้งสิ้น เพือ่ รักษาความเป็นส่วนตัวของคนไข้ ทีห่ น้าประตูหอ้ งจึงตัง้ ฉากกัน้ บังตาเอาไว้ เนี่ยสิงเฟิงเดินอ้อมไปด้านหลังฉาก ภายในห้องนั้นไม่มีใครอยู่ เลย เขารีบตรงเข้าไปด้านในซึง่ เป็นห้องหนังสือของคลินกิ ทันทีทเี่ ห็นว่าประตู 19

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 กระจกถูกเปิดเอาไว้ครึ่งหนึ่ง หัวใจของเขาก็เต้นโลดขึ้น ไอเย็นเยียบลอยวน คลุ้งไปทั่วบริเวณจนรู้สึกอึดอัด แล้วจู่ๆ ภาพเบื้องหน้าก็พร่าเลือนลงอย่าง กะทันหัน ลมเย็ น วู บ หนึ่ ง พั ด กระโชกเข้ า มาทางด้ า นหลั ง อย่ า งฉั บ พลั น เนี่ยสิงเฟิงรู้สึกได้ว่าด้านหลังของศีรษะถูกของแข็งฟาดใส่อย่างแรง ร่างของ เขาโงนเงนก่อนจะล้มหน้าคว�่ำลง ถุงใส่กล่องช็อกโกแลตในมือตกกระแทก กับพื้นกระเด็นไปไกล ช็อกโกแลตกระจายเกลื่อนพื้น ภาพสุดท้ายที่เขาเห็น ก่อนที่สติจะถูกความมืดเข้าครอบง�ำคือห้องหนังสือที่อยู่ในสภาพเละเทะ กู้จื่อเฉานอนหงายอยู่ตรงหน้า แว่นตาของอีกฝ่ายดูคล้ายจะถูกเหยียบจน แตกละเอียด โลหิตสีแดงสดค่อยๆ รินไหลออกมาจากศีรษะ แล้วทุกอย่างก็ มืดดับลง...

20

ตอน ตัวก๊อปปี้

2

สิง่ แรกทีแ่ ทรกผ่านเข้ามาในการรับรูค้ อื ความมืดมิด ความหนาวเย็น ที่สัมผัสได้ท�ำให้ชายหนุ่มต้องห่อตัวลง หูได้ยินเสียงฝีเท้าเดินขวักไขว่ เสียง คนพูดคุย และเสียงกริง่ แปลกๆ ดังแว่ว เนีย่ สิงเฟิงค่อยๆ ยกศีรษะขึน้ นัยน์ตา เริ่มปรับรับแสงได้ทีละน้อย สิ่งแรกที่เขาเห็นคือนาฬิกาแบบดิจิตัลที่ตั้งอยู่ ห่างออกไปก�ำลังบอกเวลาเก้าโมงเช้า ตัวเขานัง่ อยูท่ เี่ ก้าอีร้ มิ ทางเดินซึง่ มีผคู้ น เดินสวนกันไปมา กลิ่นน�้ำยาฆ่าเชื้ออบอวล… ถ้าเดาไม่ผิด เขาน่าจะอยู่ที่โรงพยาบาล เนี่ยสิงเฟิงยกมือขึ้นคล�ำศีรษะ ไม่มีผ้าพัน ไม่รู้สึกเจ็บ ทว่าความ ทรงจ�ำของเขากลับรางเลือนอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเริ่มนึกถึงภาพที่กู้จื่อเฉาถูก ท�ำร้ายขึ้นมาได้ เขาจึงรีบลุกขึ้นและวิ่งตรงไปที่ห้องฉุกเฉิน เป็นดังที่คิด เขาถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาลแล้วจริงๆ แม้จะหมดสติ ไปพักใหญ่แต่โชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส หวังว่ากู้จื่อเฉาคงจะปลอดภัย เหมือนกัน 21

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 เนี่ยสิงเฟิงวิ่งวนรอบห้องฉุกเฉินอยู่หนึ่งรอบ แต่ก็ยังหาตัวกู้จื่อเฉา ไม่พบ ในตอนนั้นเตียงผู้ป่วยทุกเตียงมีคนไข้ และพยาบาลก็ก�ำลังยุ่งอยู่กับ คนไข้ที่เป็นเคสเร่งด่วน บรรยากาศภายในห้องฉุกเฉินจึงเต็มไปด้วยความ วุ่นวายสับสนจนไม่มีใครหันมามองเขาเลยสักคน ในที่สุดเขาจึงต้องยื่นมือ ออกไปขวางหน้าพยาบาลคนหนึ่งไว้ “คุณครับ...” ทว่ามือที่ยื่นออกไปกลับทะลุผ่านร่างของเธอ ต่อเนื่องด้วยการที่ พยาบาลผู้นั้นเดินทะลุผ่านร่างของเขาได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ เนี่ยสิงเฟิงหัน ขวับมองตามเงาด้านหลังของนางพยาบาลทีก่ �ำลังเดินห่างออกไปด้วยอาการ ตกตะลึง ทีด่ า้ นหลัง เสียงฝีเท้าร้อนรนของเหล่าเจ้าหน้าทีซ่ งึ่ ก�ำลังช่วยกันเข็น รถคนไข้ฉกุ เฉินมาตามทางเดิน ทุกคนต่างทะลุผา่ นร่างเขาไปได้ราวกับตัวเขา เป็นเพียงอากาศธาตุ เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร! เกิดอะไรขึ้นกันแน่! ความหวาดกลัวทีไ่ ม่เคยมีมาก่อนแล่นเข้าเกาะกุมหัวใจ เนีย่ สิงเฟิง กลั้นใจก้มลงมองส�ำรวจตัวเอง แต่ก็ไม่พบสิ่งใดผิดปกติ ทว่าเมื่อเงยหน้าขึ้น มองไปที่หน้าต่างกระจกใสของห้องผู้ป่วยกลับต้องตกใจมากขึ้น เมื่อพบว่า บนกระจกบานนั้นไม่มีเงาสะท้อนของตัวเอง นี่เขาตายแล้ว...หรือแค่วิญญาณหลุดออกจากร่าง! หรือว่า... หัวสมองหมุนติ้ว เขาพยายามนึกถึงรายการเรื่องลี้ลับที่เพิ่งดูมา ไม่นาน แต่กลับไม่มขี อ้ มูลทีเ่ ป็นประโยชน์ตอ่ ตัวเองในเวลานีห้ ลงเหลืออยูใ่ น สมองเลยแม้แต่น้อย เขานึกย้อนกลับไปในตอนทีต่ วั เองถูกฟาดจนหมดสติ รูส้ กึ ตัวอีกทีก็ 22

ตอน ตัวก๊อปปี้ มานัง่ อยูท่ เี่ ก้าอีร้ มิ ทางเดินของโรงพยาบาลได้อย่างน่าอัศจรรย์ นัน่ หมายความ ว่าช่วงเวลาทีเ่ ขาหมดสติไปจะต้องเกิดเรือ่ งขึน้ แน่ และถ้าหากได้รบั รูเ้ รือ่ งราว ทั้งหมด ไม่แน่ว่าเขาอาจแก้ไขสถานการณ์พิลึกพิลั่นนี่ได้ ดังนั้นอันดับแรก เขาจะต้องหาตัวกูจ้ อื่ เฉาหรือใครสักคนซึง่ เป็นผูส้ ง่ ตัวเขามาทีโ่ รงพยาบาลให้ เจอก่อน เนี่ยสิงเฟิงวิ่งไปทั่วโถงทางเดิน แต่ทุกคนกลับเดินผ่านทะลุร่างเขา ไป หลังจากที่วิ่งอย่างไม่มีจุดหมายได้สักพัก เขาก็ไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง ผู้ป่วย มองผ่านบานกระจกใสเข้าไปจึงเห็นร่างของใครคนหนึ่งนอนอยู่ บนเตียง... นัน่ มันตัวเขาเองไม่ใช่หรือ! แถมยังมีนอ้ งชาย เสีย่ วหลี และเจ้าหน้าที่ ต�ำรวจเว่ยเจิ้งอี้ที่เคยพบกันแล้วครั้งหนึ่งด้วย เนี่ยสิงเฟิงจึงรีบก้าวเข้าไปใน ห้องนั้น บนตัวเขามีอุปกรณ์ช่วยชีวิตสารพัดรูปแบบติดอยู่ แม้ว่ากราฟการ เต้นของหัวใจจะค่อนข้างอ่อน แต่การทีม่ นั ยังเคลือ่ นไหวก็แสดงให้เห็นว่าเขา ยังมีชีวิตอยู่...เขายังไม่ตาย...แค่มีสภาพเป็นมนุษย์ผักเท่านั้น หรือถ้าจะพูด ให้ฟงั ดูหลอนหน่อย สถานการณ์ในตอนนีข้ องเขาก็คอื วิญญาณหลุดออกจาก ร่าง! “หมอบอกรึเปล่าครับว่าท่านประธานจะฟื้นเมื่อไร?” เว่ยเจิ้งอี้ถาม เนีย่ รุย่ ถิงส่ายหน้า เนีย่ สิงเฟิงค่อนข้างแปลกใจทีท่ า่ ทางของน้องชาย ดูไม่คอ่ ยห่วงใยเขานัก กระทัง่ เสีย่ วหลีเองก็เอาแต่กม้ หน้าเล่นกับลูกแมวน้อย ในอ้อมแขน จนดูเหมือนว่าไม่มีใครห่วงใยเขาเลยด้วยซ�้ำ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! “จะว่าไป ทุกวันนี้กรมต�ำรวจก็เหมือนเป็นของพวกคุณสกุลเนี่ย 23

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 ไปแล้ว เพราะครึ่งหนึ่งของคดีที่ผมท�ำอยู่ก็เกี่ยวข้องกับท่านประธานทั้งนั้น” เว่ยเจิ้งอี้พึมพ�ำแล้วยักไหล่ ประโยคนั้นท�ำเอาเนี่ยรุ่ยถิงถึงกับหัวเราะก๊าก “ตราบใดทีท่ า่ นประธานยังไม่ฟน้ื ก็สอบปากค�ำไม่ได้ ถ้าหากท่านอาจารย์อยู่ ก็ดีน่ะสิ เขาจะต้องมีวิธีแน่” “วางใจเถอะครับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย ปล่อยให้พี่ใหญ่นอนพัก สักตื่น เดี๋ยวเขาก็ฟื้นเองนั่นละ ถึงตอนนั้นคุณค่อยสอบปากค�ำก็ยังไม่สาย” “จริงของคุณ ครั้งที่แล้วเจออุบัติเหตุรถชนหนักกว่านี้ ท่านประธาน ยังปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน นี่แค่ไม้ท่อนเดียวจะท�ำอะไรเขาได้” เว่ยเจิ้งอี้พูด กลั้วหัวเราะ อุบัติเหตุรถชนอย่างหนัก? เนีย่ สิงเฟิงขมวดคิว้ ไหนคุณปูบ่ อกว่าเป็นแค่อบุ ตั เิ หตุเล็กๆ เท่านัน้ ... “โชคดีนะที่คุณปู่ไปพักร้อน ไม่อย่างนั้นท่านต้องเครียดแน่” ฮั่วหลี พึมพ�ำแล้วตบหน้าอกเล็กๆ ของตัวเองอย่างแข็งขัน “ให้ผมอยู่เฝ้าพี่เนี่ยเอง นะครับ” “ไม่ต้องหรอก” เนี่ยรุ่ยถิงบอก “ถึงยังไงพี่ใหญ่ก็ได้แต่นอนอยู่ แบบนี้ จะมีคนอยู่หรือไม่ก็เหมือนกัน ตามความคิดฉัน อุปกรณ์ช่วยชีวิต พวกนี้ไม่จ�ำเป็นเลยสักนิด ดีไม่ดีตอนนี้พี่ใหญ่อาจจะข้ามมิติไปเที่ยวเล่น ที่ไหนอยู่ก็ได้” ‘เจ้าเด็กหน้าเหม็นคนนี้สมควรตาย!’ เนี่ยสิงเฟิงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความฉุนเฉียว ใจนึกอยากจะตบ ศีรษะน้องชายให้สักป้าบ แต่พอง้างมือฟาดเข้าจริงๆ กลับท�ำอะไรเนี่ยรุ่ยถิง ไม่ได้เลยสักนิด ลมเย็นที่วูบผ่านท�ำให้หัวคิ้วของเหยียนไคขมวดมุ่นขึ้นเล็กน้อย 24

ตอน ตัวก๊อปปี้ นัยน์ตาเย็นชาคู่นั้นหันมามองตรงต�ำแหน่งที่เขายืนอยู่ เนี่ยสิงเฟิงจึงรีบถาม “นายเห็นฉันใช่ไหม?” เหยียนไคเป็นวิญญาณ เนี่ยสิงเฟิงเองตอนนี้ก็เป็นวิญญาณจึงนับ ได้วา่ เป็นพวกเดียวกัน ดังนัน้ ถ้าหากอีกฝ่ายจะมองเห็นเขาก็ไม่ใช่เรือ่ งแปลก แต่น่าเสียดายที่เหยียนไคไม่ทีท่าว่าจะรับรู้ถึงตัวตนของเขาเลย สักนิด เพราะหลังจากนั้นอีกฝ่ายก็เบนสายตาไปอีกด้าน เนี่ยรุ่ยถิงเห็น แบบนั้นก็ย่นหัวคิ้วด้วยสีหน้าเป็นกังวล แล้วเดินเลี่ยงออกมาจากเว่ยเจิ้งอี้ เพื่อกระซิบกระซาบถาม “นี่! ถ้านายมองเห็นวิญญาณพี่ใหญ่ละก็ บอกให้เขากลับเข้าร่าง เร็วๆ เลย เล่นฉวยโอกาสลาพักร้อนยาวแบบนี้ ฉันก็ต้องดูแลบริษัทอยู่ คนเดียวน่ะสิ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” “พูดอะไรของเจ้า!” เหยียนไคดุเสียงเย็น “สิง่ ทีจ่ ะออกจากร่างทีย่ งั มี ชีวติ อยูไ่ ด้มเี พียงจิตแท้ของเจ้าตัวเท่านัน้ หาใช่ดวงวิญญาณธรรมดาไม่ แล้ว ข้าจะมองเห็นได้อย่างไร” ‘นี่มันทฤษฎีจากต�ำราวิชาผีสางส�ำนักไหน!’ เนี่ยสิงเฟิงยกมือนวดขมับ เขาไม่เข้าใจที่เจ้าวิญญาณนั่นพูดเลย สักนิด เมื่อไม่รู้จะท�ำอย่างไร เขาจึงลองเดินวนไปมาอยู่ตรงหน้าเสี่ยวไป๋ แต่ หูของลูกแมวน้อยก็แค่กระดิกพับลงเล็กน้อย ไม่มีทีท่าจะรับรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ ด้วยเลย ใครกันหนอทีบ่ อกว่าแมวด�ำสือ่ สารกับวิญญาณได้ เนีย่ สิงเฟิงถึงขัน้ ลองสัมผัสตัวเสี่ยวไป๋ แต่อีกฝ่ายก็ยังคงนอนนิ่ง เขาจึงท�ำได้แค่หัวเราะเยาะ ตัวเองและเริ่มแน่ใจว่าไม่มีใครในห้องนี้มองเห็นเขาเลยจริงๆ “ผมจะไปดูคณ ุ หมอกูก้ อ่ น ถ้าหากพวกคุณมีขา่ วอะไรรบกวนรีบแจ้ง 25

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 ผมทันทีเลยนะครับ” เว่ยเจิ้งอี้บอกก่อนจะออกจากห้องไป “จากประสบการณ์ทผี่ า่ นมา ช่วงนีว้ ญ ิ ญาณของท่านประธานคงยัง ไม่กลับเข้าร่าง” เสีย่ วไป๋ซงึ่ เพิง่ เงยหน้าขึน้ ด้วยท่าทางเกียจคร้านพึมพ�ำ เว่ยเจิง้ อีเ้ ดิน ออกนอกประตูไปแล้วจึงไม่ได้ยิน แต่เนี่ยรุ่ยถิงได้ยินถนัดชัดเต็มสองหู เขา หันขวับกลับไปมองทันที แล้วหันกลับมาถามเหยียนไคด้วยใบหน้าซีดเผือด “นะ...นาย...ช่วยบอกฉันทีสิว่า...ทะ...ท�ำไมลูกแมวถึงพูดได้!” ‘เจ้าน้องสมองกลวงเอ๊ย! เดี๋ยวนี้นายกลัวแมวพูดได้มากกว่ากลัว ผีเกาะหลังอีกงั้นเหรอ’ ดู จ ากท่ า ทางของทุ ก คนแล้ ว อยู ่ ที่ นี่ ต ่ อ ไปก็ ค งไม่ มี ป ระโยชน์ เนีย่ สิงเฟิงจึงออกจากห้องและเดินตามเว่ยเจิง้ อีไ้ ปยังห้องพักผูป้ ว่ ยทีช่ นั้ หนึง่ กู้จื่อเฉานอนอยู่บนเตียงในห้องนั้น ที่ศีรษะของเขามีผ้าพันแผลพันเอาไว้ สีหน้าเหนือ่ ยล้าคล้ายคนหมดแรง แต่พอเห็นเว่ยเจิง้ อีเ้ ดินเข้ามา ก็รบี ขยับตัว ลุกขึ้นนั่ง “เป็นยังไงบ้างครับ คุณหมอกู้?” “ปวดท้ า ยทอยมากครั บ โชคดี ที่ ส มองแค่ ไ ด้ รั บ ความกระทบ กระเทือนนิดหน่อย ไม่ได้เป็นอะไรมาก รอตรวจซำ�้ อีกครัง้ ถ้าไม่มอี ะไรก็ออก จากโรงพยาบาลได้ครับ” กู้จื่อเฉายกมือขึ้นกุมศีรษะแล้วเอ่ยถาม “ผลการ ตรวจสอบเป็นอย่างไรบ้างครับ?” “ยังไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเลยครับ คนร้ายปิดหน้าเป็นไอ้โม่ง ไม่มี ร่องรอยอะไรทิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นรอยนิ้วมือหรือนิ้วเท้า ทางเราจึงสันนิษฐาน ว่าน่าจะเป็นพวกมืออาชีพที่ออกดักปล้นตามบ้านคนมีฐานะโดยเฉพาะ เรา จะลองเอาข้อมูลเท่าที่มีไปเทียบดูกับคดีก่อนๆ เผื่อจะได้เบาะแสเพิ่ม” 26

ตอน ตัวก๊อปปี้ กู้จื่อเฉาขยับแว่นบนสันจมูก หัวคิ้วขมวดมุ่น “แต่ทน่ี นั่ เป็นแค่หอ้ งหนังสือในคลินกิ นะครับ ไม่มขี องมีคา่ อะไร ของ ส�ำคัญก็มีแค่เอกสารคนไข้...ซึ่งผมหวังว่าคงไม่มีอะไรหาย” “ผมส่งคนไปเฝ้าที่เกิดเหตุแล้ว ถ้าคุณตรวจพบว่ามีอะไรหายไป ติดต่อผมได้ตลอดเวลานะครับ เผื่อจะได้เบาะแสเพิ่ม” “ขอบคุณครับ” กู้จื่อเฉาหยุดคิดเล็กน้อยก่อนจะถามต่อ “คุณเนี่ย เป็นยังไงบ้างครับ? ผมรู้สึกผิดจริงๆ ที่ท�ำให้เขาต้องมาพลอยเจ็บตัวไปด้วย” “ตอนนี้...เขายังไม่ได้สติเลยครับ” เห็นสีหน้าไม่สบายใจของกู้จื่อเฉาแล้ว เว่ยเจิ้งอี้จึงอยู่คุยกับเขาต่อ อีกหลายประโยค พร้อมก�ำชับให้อกี ฝ่ายคอยระวังตัวเองให้ดกี อ่ นลุกขึน้ ขอตัว กลับ ที่แท้กู้จื่อเฉาเองก็ไม่เห็นหน้าคนร้ายเหมือนกัน เนีย่ สิงเฟิงได้แต่เดินตามหลังเว่ยเจิง้ อีอ้ อกจากห้องผูป้ ว่ ยด้วยความ รู้สึกผิดหวัง ฟังจากที่ทั้งสองพูดคุยกันแล้วสันนิษฐานได้ว่าหลังจากคนร้าย หนีไป กู้จื่อเฉาซึ่งได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ต่างกับเขาที่ถูกไม้หวดเข้าที่ ด้านหลังของศีรษะเข้าอย่างจังคงฟื้นขึ้น และเป็นคนโทรแจ้งต�ำรวจด้วย ตัวเอง แม้ความคิดนี้จะดูสมเหตุสมผล แต่เนี่ยสิงเฟิงกลับรู้สึกว่าค�ำให้การ ของกู้จื่อเฉาฟังดูแปลกหูพิกล “ถ้าหากเป็นคนอื่นถูกท�ำร้ายแบบนี้ เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ผมฟันธงได้ เลยว่าต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทราแน่ แต่นเี่ ป็นคุณเนีย่ ทีด่ วงแข็งสุดๆ ดังนัน้ ผมเชื่อว่าอีกสองสามวันเขาก็คงฟื้น” ว่าไงนะ! เพราะอะไรใครต่อใครกระทั่งจิตแพทย์ผู้นี้ถึงได้มั่นใจกัน เหลือเกินว่าเขาจะต้องอยู่รอดปลอดภัย 27

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 ถ้าหากว่าเขาปลอดภัยจริง ท�ำไมถึงได้กลายเป็นวิญญาณเร่ร่อน ว่อนไปมาอยูแ่ บบนีล้ ะ่ ! ตกลงว่าทีน่ เี่ ป็นโรงพยาบาลหรือส�ำนักหมอดูกนั แน่! เนี่ยสิงเฟิงมองตามหลังเว่ยเจิ้งอี้ซึ่งก�ำลังเดินจากไป รู้สึกหงุดหงิด จนต้องเตะตูก้ ดนำ�้ เข้าให้หนึง่ ที...เหมือนเดิม...ลูกเตะของเขาไม่อาจท�ำอะไร ใครหรือสิ่งใดได้เหมือนเดิม ขณะที่ก�ำลังวุ่นวายใจอยู่นั้น จู่ๆ เขาก็รู้สึกคล้ายถูกใครบางคนจ้อง มองมาจากทางด้านหลัง เนี่ยสิงเฟิงจึงหันขวับกลับไปมอง ที่ฝั่งตรงข้ามของโถงทางเดิน คุณหมอคนหนึ่งก�ำลังเดินตรงมาทาง เขา คุ ณ หมอผู ้ นั้นเป็นชายหนุ่ม รูป ร่างสูง โปร่ง ผมสีด�ำยาวประบ่า หน้าตาหล่อเหลามีเสน่ห์ราวกับพระเอกวรรณคดีจีนในยุคเก่าก่อน แวบแรก ที่เห็น เนี่ยสิงเฟิงรู้สึกเหมือนชายหนุ่มเดินออกมาจากม้วนภาพวาดแบบ โบราณด้วยซำ�้ แม้รอบด้านจะเต็มไปด้วยผูค้ นทีช่ วนให้สบั สนวุน่ วาย แต่กลับ ไม่อาจบดบังรัศมีความงามสง่าของคุณหมอผู้นั้นลงได้แม้แต่น้อย “คุณ...” เพราะมีความรูส้ กึ ว่าอีกฝ่ายก�ำลังจ้องมองมาทีเ่ ขา เนีย่ สิงเฟิงจึงก้าว เข้าไปหา ทว่าก็ต้องผิดหวังเมื่อพบว่าที่จริงแล้วคุณหมอก�ำลังมองไปที่ ด้านหลังของเขาซึ่งเป็นกระจกใส สามารถใช้มองส�ำรวจตัวเองได้ ระหว่างที่อีกฝ่ายก�ำลังจัดแต่งเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองอยู่ที่หน้า กระจกนั้น เนี่ยสิงเฟิงสัมผัสได้ว่าบนร่างของคุณหมอผู้นี้คล้ายมีไอเย็นแผ่ กระจายออกมา และดวงตาของเขาก็มสี มี ว่ งอ่อนสวยเหมือนกับดอกไลแล็ค “คุณหมอลั่วคะ ต่อไปต้องขอค�ำชี้แนะด้วยนะคะ” พยาบาลสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทาย จากนั้นจึงมอบของขวัญ 28

ตอน ตัวก๊อปปี้ ชิน้ เล็กๆ ให้ ดูจากกระเป๋าตุงๆ ของคุณหมอแล้วก็รไู้ ด้ทนั ทีวา่ เขาคงได้รบั ของ ขวัญลักษณะเดียวกันนี้มาไม่น้อย ‘คงเป็นอาจารย์แพทย์ที่เพิ่งเข้ามาท�ำงานใหม่’ เนี่ ย สิ ง เฟิ ง เข้ า ออกโรงพยาบาลเสิ้ ง อั น อยู ่ บ ่ อ ยครั้ ง เขาจึ ง รู ้ จั ก คุณหมอของที่นี่หลายคน แต่กลับไม่เคยเห็นหน้าคุณหมอผู้นี้เลย เมื่อดูจาก การที่ได้รับไมตรีจากใครต่อใครแล้ว สันนิษฐานได้ว่าคุณหมอหนุ่มรูปหล่อ คนนี้คงเป็นหัวข้อสนทนาของพวกสาวๆ ในโรงพยาบาลมาพักใหญ่ แต่นี่ไม่ใช่เวลามาสนใจเรื่องคนอื่น เนี่ยสิงเฟิงถอนหายใจยาวแล้ว เดินตรงไปข้างหน้าโดยไม่รู้เลยว่าทันทีที่เขาเดินเลี้ยวพ้นมุมตึกไป คนที่เขา จ้องมองอยู่เมื่อครู่จะหันกลับมามองตามหลังเขา ความเยือกเย็นในดวงตา สีม่วงอ่อนแปรเปลี่ยนเป็นความตกตะลึงอยู่หลายนาที “เนี่ยสิงเฟิง! ท�ำไมถึงเป็นนาย...” แล้วตอนนี้เขาควรท�ำอย่างไร? จะพึง่ หมอก็ไม่ได้ ยิง่ เจ้าน้องชายจอมซือ่ บือ้ แล้วยิง่ ไม่ตอ้ งพูดถึง แต่ ถ้าเขายังขืนเร่ร่อนอยู่แบบนี้ ไม่แน่ว่าอาจจับพลัดจับผลูถูกจับเป็นวิญญาณ เถือ่ นไปเลยก็เป็นได้ พอคิดถึงรายการเรือ่ งลึกลับทีเ่ พิง่ ดูมาแล้ว เนีย่ สิงเฟิงก็ ได้แต่ยิ้มเฝื่อนขณะถอนหายใจคล้ายเยาะหยันตัวเอง “คุณครับ ไม่ทราบว่าห้องคุณเนี่ยสิงเฟิงอยู่ชั้นไหนครับ?” น�้ำเสียงสดใสฟังสบายหูดูคุ้นเคยนั่น...จางเสวียน! เนีย่ สิงเฟิงหันไปมองตามเสียงจึงพบว่าจางเสวียนก�ำลังยืน่ หน้าผ่าน เคาน์เตอร์เพื่อถามข้อมูลจากนางพยาบาลอยู่จริงๆ ทั้งที่ถูกปฏิเสธการให้ ข้อมูลกับผู้ที่ไม่ใช่ญาติของคนไข้ไปแล้ว แต่หมอนั่นก็ยังคงใช้วิชาหน้าด้าน 29

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 หน้าทนตามตื้อ ชวนคุยนั่นถามนี่ไปเรื่อย ในที่สุดนางพยาบาลสาวก็ถูกเล่ห์ ลวงเย้าแหย่จนหลุดเสียงหัวเราะกิก๊ ออกมา และยอมช่วยตรวจสอบหมายเลข ห้องพักผู้ป่วยให้ ไม่เสียทีที่เป็นนักสืบ หมอนี่สามารถใช้ทุกอย่างที่ตัวเองมีล่อลวง ล้วงเอาข้อมูลที่ต้องการมาได้แบบไม่ยากเย็น เนี่ยสิงเฟิงบอกไม่ถูกว่าเขาควรรู้สึกนับถือหรือข�ำความสามารถนี้ ของจางเสวียน แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่าในตอนนี้ก็คือ อีกฝ่ายรู้ได้อย่างไรว่าเขา อยู่ที่นี่ ดังนั้นเมื่อจางเสวียนหมุนตัววิ่งขึ้นบันไดไปทันทีที่ได้หมายเลขห้อง เนี่ยสิงเฟิงจึงรีบวิ่งตามไป “จางเสวียน!” เขาร้องเรียกและยื่นมือออกไป ทว่าครั้งนี้เขาไม่ได้สัมผัสกับความ ว่างเปล่าอีกแล้ว เนีย่ สิงเฟิงจับมือจางเสวียนไว้แน่น สัมผัสได้ถงึ ความอบอุน่ จากร่างกายของอีกฝ่ายที่ส่งต่อมาถึงตัวเอง จางเสวียนเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อหันกลับมามอง “อ้าว ท่านประธาน! ท�ำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ?” จากนั้นก็ก้มๆ เงยๆ มองส�ำรวจมาทีเ่ ขาอย่างพินจิ พิเคราะห์ “คุณก็ดสู ดชืน่ ดีนนี่ า แล้วท�ำไม ข่าวในทีวีถึงบอกว่าคุณบาดเจ็บสาหัสล่ะ” ตอนที่มือของพวกเขาสัมผัสกันนั้น เนี่ยสิงเฟิงดีใจจนบอกไม่ถูก ความรูส้ กึ ตระหนกตกใจและหวาดผวาทีเ่ คยมีอยูก่ อ่ นหน้านีม้ ลายหายไปใน ทันที น�้ำเสียงของชายหนุ่มจึงนิ่งสงบลงไม่น้อย “ดีจริง คุณมองเห็นผมด้วย” “สายตาผมสัน้ แค่สองร้อยเองนะครับ ท�ำไมถึงจะมองไม่เห็นคุณล่ะ” จางเสวียนเข้าใจว่าเนี่ยสิงเฟิงแหย่เขาเล่นจึงตบไหล่อีกฝ่ายดัง 30

ตอน ตัวก๊อปปี้ ป้าบๆ อย่างสนิทสนม แมวกวักยังดูมีชีวิตชีวาดีขนาดนี้ ต่อให้เขาหลับตาอยู่ก็รู้ได้เลยว่า ไม่มีทางมองพลาดอย่างแน่นอน “ก็ผมเป็นวิญญาณ” เนี่ยสิงเฟิงรู้สึกว่าบางครั้งเจ้านักสืบคนนี้ก็ทึ่มได้โล่เสียจริง ถึง ไม่รู้สึกตัวบ้างเลยว่าคนที่อยู่รอบๆ ก�ำลังมองมาที่ตัวเองซึ่งก�ำลังพูดคุย อยู่กับความว่างเปล่าด้วยสีหน้างงงันมากแค่ไหน “คุณยังไม่เห็นอีกเหรอว่านอกจากคุณแล้ว ที่นี่ไม่มีใครเห็นผม สักคน” “ฮ้า!” พอได้ยินประโยคนั้น จางเสวียนจึงเพิ่งรู้สึกถึงความผิดปกติบาง อย่าง เขารีบลากเนีย่ สิงเฟิงให้พน้ สายตาแปลกๆ ของใครต่อใครไปทีซ่ อกมุม ลับตา “เกิดอะไรขึ้น! ท�ำไมคุณถึงกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนไปได้” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าพอฟื้นขึ้นมาก็กลายเป็นแบบนี้ แต่อย่า เพิ่งพูดเรื่องนี้เลย ตามผมมาก่อน” “ตามไปไหน?” “ไปทีห่ อ้ งผม คุณเป็นเทียนซือนี่ ไปดูหน่อยสิวา่ พอจะช่วยให้ผมกลับ เข้าร่างได้รึเปล่า” หลังจากที่พบกันเพียงสองครั้งเนี่ยสิงเฟิงก็พอจะจับทาง นิสัยของจางเสวียนได้ จึงรีบบอกทันที “เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ขอแค่คุณช่วย แก้ไขเรื่องยุ่งยากนี้ให้ผมได้ เท่าไรผมก็จ่าย” “เรือ่ งเงินไม่ใช่ปญ ั หา แต่ปญ ั หาคือ...” จางเสวียนหันหน้าไปอีกทาง ขณะพึมพ�ำเสียงแผ่ว “ผมยังเป็นแค่เทียนซือมือสมัครเล่นน่ะสิ” 31

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 เนี่ยรุ่ยถิงและฮั่วหลีกลับไปแล้ว ภายในห้องพักผู้ป่วยจึงเงียบสนิท พอเห็นร่างของตัวเองซึ่งนอนหมดสติอยู่บนเตียง เนี่ยสิงเฟิงก็เอ่ยปากถาม คนข้างๆ ทันที “คุณพอจะช่วยผมได้หรือเปล่า?” “ใจจริงแล้วผมก็ยินดีช่วยคุณนะ...” จางเสวียนก้าวเข้าไปหยิกที่แก้มของเนี่ยสิงเฟิงซึ่งนอนนิ่งอยู่บน เตียงผู้ป่วยเบาๆ อืม...ผิวของแมวกวักนี่ไม่ได้ดีแค่ระดับธรรมดา แต่มันดีมากๆ จน เขาอยากจะถามเหลือเกินว่าใช้ครีมบ�ำรุงผิวยีห่ อ้ อะไร เพราะการจะเป็นนักสืบ ชั้นแนวหน้าได้ เรื่องหน้าตาก็เป็นปัจจัยส�ำคัญเหมือนกัน เขาลูบต�่ำลงไป สัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อแน่นตึงอันเป็นผลจากการออกก�ำลังกายมายาวนาน ปลายนิ้วนุ่มลื่นก็บ่งบอกว่าอีกฝ่ายไม่เคยใช้ชีวิตสมบุกสมบัน จางเสวียนท�ำ เสียงจิ๊จ๊ะด้วยความริษยา ลูบไล้ร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงต่อจนพอใจแล้วจึง ยอมเลิกราด้วยความเสียดาย จากนั้นก็หันไปมองเนี่ยสิงเฟิงอีกครั้ง “แต่ดจู ากสถานการณ์ของคุณลูกค้าในตอนนี.้ ..เฮ้อ! ผมบอกได้เลย ว่านี่เป็นคดีที่ยากมาก” เนี่ยสิงเฟิงดูออกตั้งนานแล้ว นับตัง้ แต่เห็นหมอนีส่ �ำรวจร่างกายเขาด้วยท่าทางมีเจตนาไม่บริสทุ ธิ์ แบบนั้น เขาก็ไม่คิดจะฝากความหวังอะไรไว้กับนักสืบจอมกะล่อนที่ควบ ต�ำแหน่งเทียนซืออ่อนหัดคนนี้อีก ทว่าในตอนนี้มีเพียงจางเสวียนคนเดียว เท่านัน้ ทีม่ องเห็นเขา ดังนัน้ นอกจากคนคนนีแ้ ล้ว เขาก็ไม่รวู้ า่ จะไปขอร้องใคร ได้อีก “ไม่ต้องเครียดครับ ไม่ต้องเครียด ขอผมกลับไปค้นต�ำราลับดูก่อน 32

ตอน ตัวก๊อปปี้ รับรองว่าจะต้องหาวิธีแก้ปัญหาให้คุณได้แน่” ดวงตาของจางเสวียนโค้งลงเป็นรูปพระจันทร์เสีย้ วเมือ่ คิดว่าถ้าหาก ท�ำคดีนไี้ ด้ส�ำเร็จ จะต้องได้รบั ค่าตอบแทนเป็นเงินก้อนโตแน่ ดังนัน้ เพือ่ ถนน สายเงินทองที่ส่องประกายเรืองรองวิบวับอยู่ตรงหน้า เขาจึงตัดสินใจวิ่งออก จากห้องพักผู้ป่วยไปอย่างเร่งรีบ ทว่าเมื่อลองหยุดคิดทบทวนดูครู่หนึ่ง เขาก็ วิ่งย้อนกลับมาถามเนี่ยสิงเฟิง “ท่านประธาน แล้วคุณล่ะครับ จะท�ำยังไง จะคอยผมอยู่ที่นี่หรือจะ กลับบ้านไปค้นข้อมูลกับผมก่อน?” “ผม...” แล้วโดยไม่รอฟังค�ำตอบ จางเสวียนก็คว้าหมับเข้าที่มือของอีกฝ่าย ทันที “เอาเป็นว่าผมพาคุณกลับบ้านก่อนก็แล้วกัน ที่โรงพยาบาลมีพลัง หยินมาก แถมยมทูตหน้าขาวหน้าด�ำก็ชอบมาเพ่นพ่านทีน่ ี่ ขืนปล่อยคุณลอย ไปลอยมาแบบนี้ เกิดแจ็กพ็อตถูกพวกเขาลากตัวไปละก็แย่แน่” ระหว่างที่ลงลิฟต์ไปด้วยกัน เนี่ยสิงเฟิงได้ยินเสียงฮัมเพลงอย่าง อารมณ์ดีดังขึ้นที่ข้างหู เขาจึงหันไปมอง จางเสวียนซึ่งก�ำลังยืนพิงผนังลิฟต์ อยู่นั้นมีสีหน้าระรื่น นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างใสส่องประกายระยิบระยับคล้าย ก�ำลังพึงพอใจอะไรบางอย่าง “อารมณ์ดีจริงนะ” มีแววว่าจะได้เงินก้อนใหญ่จากสกุลเนี่ย เขาย่อมอารมณ์ดีอยู่แล้ว แต่จะแสดงความรู้สึกออกนอกหน้ามากเกินไปก็ไม่ดี จางเสวียนซึ่งรู้จัก กาลเทศะมากพอจึงรีบพูดขึ้นด้วยน�้ำเสียงจริงจัง “ทีอ่ ารมณ์ดกี เ็ พราะผมเพิง่ รูต้ วั ว่า เนตรหยินหยางของตัวเองมันเจ๋ง 33

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 มากแค่ไหน” “คุณอารมณ์ดีแบบนี้ทุกวันเลยงั้นเหรอ?” “อืม ก็ใช่นะครับ แต่ก็ไม่ทั้งหมดหรอก เมื่อคืนน่ะผมหงุดหงิดชะมัด ที่จู่ๆ คุณก็หายตัวไป ท�ำให้จนถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้กินข้าวเลยสักค�ำ” ความจริงเขากะจะหาร้านหรูดินเนอร์มื้อค�่ำกับท่านประธานให้ อิ่มหน�ำ แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นไปตามที่คาดไว้ เขาก็เลยต้องหิ้วท้องคอย อยู่ค่อนคืนโดยไม่สามารถติดต่อเนี่ยสิงเฟิงได้ ท�ำเอาหงุดหงิดจนหมดความ อยากอาหาร พอตอนเช้าเปิดทีวีดูถึงได้รู้ข่าวเรื่องจิตแพทย์ที่ชื่อกู้จื่อเฉาถูก ปล้น และแม้บนหน้าจอจะไม่ได้ระบุชื่อของเนี่ยสิงเฟิง แต่เมื่อค�ำนวณ จากเวลาแล้ว จางเสวียนก็เดาได้ทันทีว่าผู้ประสบเคราะห์ร้ายอีกรายน่าจะ ต้องเป็นแมวกวักของเขาอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้เขาจึงวิ่งรวดเดียวมาถึงที่ โรงพยาบาล การห่วงใยใครคนหนึง่ ถึงขัน้ นีไ้ ม่ใช่นสิ ยั ของเขาเลยสักนิด จางเสวียน ไม่รเู้ หมือนกันว่าการทีเ่ ขาเป็นห่วงเนีย่ สิงเฟิงนัน้ เนือ่ งจากอีกฝ่ายเป็นแมวกวัก หรือว่าเพราะเหตุผลอืน่ ตอนนีเ้ ขารูเ้ พียงว่าทันทีทไี่ ด้เห็นหน้าอีกฝ่าย หัวใจที่ ห้อยแขวนอยู่กลางอากาศก่อนหน้านี้ก็ถึงเวลาร่อนลงกลับมาสู่พื้นดินได้ สักที “ขอบคุณ” เนีย่ สิงเฟิงรูส้ กึ ซาบซึง้ ใจมากเมือ่ ได้ฟงั ค�ำอธิบายนัน้ ทว่าจางเสวียน กลับหัวเราะและยื่นมือมาตบไหล่ “จะเกรงใจไปท�ำไม เราเป็นเพื่อนกันนี่นา” ตราบใดทีห่ นีส้ นิ ยังไม่ได้ชดใช้ มีหรือทีเ่ ขาจะยอมปล่อยให้แมวกวัก เกิดเรื่องขึ้นได้!

34

ตอน ตัวก๊อปปี้ เมื่อมาถึงที่จอดรถ จางเสวียนก็เข็นรถเวสป้าของตัวเองออกมา รถ คันเล็กดูกระจ้อยร่อยไปถนัดตาเมื่อมีร่างสูงเพรียวของชายหนุ่มนั่งลงไปบน เบาะ เป็นภาพที่ดูพิลึกพิลั่นอย่างบอกไม่ถูก “ขึ้นรถสิครับ” จางเสวียนตบที่เบาะด้านหลังของรถ “คุณจะให้ผมซ้อนไป?” รถคันเล็กแค่นี้ จางเสวียนนัง่ คนเดียวก็แทบจะล้นเบาะแล้ว ถ้ามีเขา ขึน้ ไปนัง่ ด้วยอีกคน...เนีย่ สิงเฟิงจินตนาการภาพพิสดารแบบนัน้ ไม่ออกจริงๆ “มันเล็กไปหน่อยก็จริง แต่คุณเป็นแค่วิญญาณไร้น�้ำหนัก ไม่ต้อง กลัวว่าจะท�ำรถผมพังหรอกน่า” “ไม่ใช่ปัญหาเรื่องน�้ำหนัก” แต่การทีผ่ ชู้ ายตัวโตๆ สองคนนัง่ ซ้อนท้ายกันบนรถเวสป้าแบบนี้ มัน จั๊กจี้หัวใจเกินไปมิใช่หรือ! จางเสวียนเองก็ดเู หมือนจะเข้าใจ เขาจึงสะบัดข้อมือหนึง่ ครัง้ ทันใด นั้นเส้นด้ายสีทองเส้นหนึ่งก็พุ่งออกมาจากปลายแขนเสื้อได้ราวกับเล่นกล ประกายแสงสีทองส่องสว่างเรืองรองอยู่ภายใต้แสงตะวัน “นี่อะไร?” สายตาของเนี่ยสิงเฟิงที่มองดูจางเสวียนเริ่มมีความเชื่อถือเพิ่มขึ้น บ้าง...เล็กน้อย เมื่อเห็นอีกฝ่ายท�ำท่าว่าพอจะมีฝีมืออยู่บ้าง “ไม่รเู้ หมือนกันครับ ช่วงทีผ่ มฝึกวิชาใหม่ๆ มันโผล่มาเอง ผมเลยตัง้ ชื่อให้มันว่า...ไหมรัดวิญญาณ” อธิบายเสร็จก็ดึงมือเนี่ยสิงเฟิงเข้ามาหาตัว มือคู่นั้นอุ่นจัด ไม่มี ไอเย็ น อย่ า งที่ วิ ญ ญาณควรมี เ ลยสั ก นิ ด จางเสวี ย นยั ก คิ้ ว กั บ ตั ว เอง อุตส่าห์ได้เจอแมวกวักชั้นดีมีระดับขนาดนี้ ต้องพากลับบ้านไปเป็นเทพเจ้า 35

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 ไฉ่ซิงเอี้ย1สักวันสองวันสิถึงจะถูก เขาจัดการมัดไหมรัดวิญญาณเข้ากับข้อมือของเนี่ยสิงเฟิง “ในเมื่อคุณไม่ยอมนั่งซ้อนท้าย งั้นก็ต้องใช้วิธีนี้ น�้ำหนักวิญญาณ เบามาก ถ้าไม่รัดไว้แบบนี้อาจถูกพัดปลิวหายไปได้ง่ายๆ แต่ไม่ต้องกลัวนะ ครับ คุณไว้ใจไหมรัดวิญญาณของผมได้เลย รับรองว่านีเ่ ป็นอาวุธชัน้ ดีไม่แพ้ ใยของสไปเดอร์แมนแน่นอน” “นี่คุณคงไม่ได้จะ...” ยังไม่ทันที่เนี่ยสิงเฟิงจะได้พูดสิ่งที่คิดไว้ให้จบ จางเสวียนก็สตาร์ต เครื่อง บิดคันเร่ง รถวิ่งฉิวออกไปโดยไม่มีสัญญาณบอกกล่าว ร่างจิตของ เนี่ยสิงเฟิงถูกกระชากให้ปลิวตามรถไปในทันที เป็นไปตามทีจ่ างเสวียนบอก เพราะนำ�้ หนักทีเ่ บาหวิวร่างของเขาจึง ปลิวสะบัดไปมาตามแรงลม ว่ากันตามจริงแล้ว ถ้าหากไม่ต้องเผชิญหน้า ระยะประชิดกับบรรดารถเล็กใหญ่ที่วิ่งสวนมาไม่ขาดสาย การล่องลอยตาม ลมแบบนีก้ น็ บั ว่าน่าเพลิดเพลินดีไม่นอ้ ย แต่ส�ำหรับเนีย่ สิงเฟิงซึง่ ยังไม่คนุ้ กับ การอยูใ่ นสภาพดวงวิญญาณนัน้ บอกได้เลยว่า เขาไม่มอี ารมณ์จะเพลิดเพลิน กินลมชมวิวแม้แต่นอ้ ย การทีต่ อ้ งเห็นรถพุง่ เข้าใส่ตวั เองคันแล้วคันเล่าอย่าง ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ช่างไม่ต่างอะไรกับกิจกรรมท้าความตาย ที่ท�ำเอาหัวใจ แทบวายเลยทีเดียว หลังจากต้องอยูใ่ นสภาพลอยปลิวพลิว้ เล่นลมราวครึง่ ชัว่ โมง ในทีส่ ดุ รถของจางเสวียนก็หยุดลงที่หน้าอะพาร์ตเมนต์เก่าๆ แห่งหนึ่ง ร่างของ เนี่ยสิงเฟิงร่วงลงสู่พื้นพร้อมกับที่จางเสวียนกระตุกมือเก็บไหมรัดวิญญาณ กลับด้วยท่าทางสบายๆ 1

เทพเจ้าไฉ่ซิงเอี้ย หมายถึง เทพเจ้าผู้ประทานโชคลาภของชาวจีน

36

ตอน ตัวก๊อปปี้ “เป็นยังไงบ้างครับ?” “คุณเห็นผมเป็นว่าวหรือไง!” เนี่ยสิงเฟิงตวาดใส่อีกฝ่ายทันที ถ้าหากฝีมือขี่รถของหมอนี่ดีหน่อยยังพอว่า แต่นี่หายนะสุดขีด! ท�ำเอาเขาต้องปลิวไปปะทะกับรถนับไม่ถ้วน ถ้าหากเป็นร่างจริงคงถูกอัดจน บี้แบนไปแล้ว “ก็เมื่อคืนคุณปล่อยนกพิราบ2ผม วันนี้ผมก็เลยปล่อยคุณเป็นว่าว บ้าง เท่ากับเราหายกัน” จางเสวียนลอยหน้าพูดโดยไม่มีวี่แววความรู้สึกผิด ปรากฏอยู่บนใบหน้าเลยแม้แต่น้อย ที่แท้หมอนี่ก็จงใจแกล้งเขา! มันน่านัก! ความสามารถในการควบคุมตัวเองทีเ่ นีย่ สิงเฟิงเคยภูมใิ จนักหนามี อันต้องสิ้นสุดลงเมื่อมาเจอกับคนคนนี้ เขาเตรียมจะพุ่งตัวเข้าไปสั่งสอน อีกฝ่ายให้หนัก แต่แล้วจูๆ่ ก็มเี สียงซ่าดังมาจากหน้าต่างทีเ่ ปิดอยูเ่ หนือศีรษะ จางเสวียนเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างอย่างว่องไว เป็นจังหวะเดียวกับที่น�้ำ สกปรกถูกสาดออกมาพอดี “ท�ำไมถึงไร้มารยาทขนาดนี้?” จางเสวียนยิ้มให้กับค�ำถามเชิงบ่นนั้น “ถ้าคุณอยู่ที่นี่ไปนานๆ เดี๋ยวก็ชินเอง” หลังจากล็อกรถเรียบร้อยก็มีเปลือกกล้วยอีกสองอันปลิวลงมา จางเสวียนหลบได้อย่างว่องไวเช่นเคย เนี่ยสิงเฟิงเห็นแล้วทั้งหงุดหงิดทั้งข�ำ “ท่าทางคุณคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้มากเลยนะ” “แน่นอนสิครับ ถึงคนที่นี่จะไม่ค่อยมีมารยาท แต่มองอีกมุม เรื่องนี้ มีประโยชน์ต่อการฝึกฝนปฏิกิริยาโต้ตอบซึ่งเป็นพื้นฐานส�ำคัญของการเป็น 2

ปล่อยนกพิราบ ส�ำนวนจีน หมายถึง การผิดนัด

37

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 นักสืบมืออาชีพเลยนะ คุณเห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าวิชาเทพเจ้าร้อยก้าวของ ผมน่ะเจ๋งแค่ไหน” จางเสวียนเอื้อมมือมาดึงเนี่ยสิงเฟิงให้เข้าไปด้านในตัว อาคาร “เอาละ ทีนคี้ อ่ ยๆ เดินได้อย่างสบายใจแล้วละครับ ทีน่ ปี่ ลอดภัยแล้ว” ‘ทีน่ ’ี่ ทีจ่ างเสวียนพูดถึงก็คอื อะพาร์ตเมนต์ขนาดเล็ก สภาพเก่าโทรม ด้านนอกมีกองขยะสกปรก และเนื่องจากอากาศอบอ้าวจึงท�ำให้มีกลิ่น แปลกๆ อบอวลไปทั่ว ทางเดินในตัวอาคารก็มืดมาก ข้าวของของผู้อยู่อาศัย ถูกน�ำมาวางกองสุมอยูห่ น้าห้อง ท�ำให้ทางเดินยิง่ คับแคบจนเนีย่ สิงเฟิงถึงกับ นิ่วหน้า “ทีน่ ไี่ ม่มคี นดูแลหรือไง สภาพแบบนีม้ นั ไม่ดตี อ่ สุขภาพนะ ท�ำไมถึง ไม่มีใครมาจัดการบ้าง?” “อะพาร์ตเมนต์แถวนี้ใกล้จะถูกรื้อทิ้งอยู่แล้ว ยังจะมีใครอยาก จัดการอะไรอีกล่ะครับ อีกอย่างคุณจะไปเอาอะไรกับค่าเช่าแค่เดือนละ หกร้อยเหรียญล่ะ” จางเสวียนเดินน�ำมาจนถึงห้องพักของเขาซึง่ อยูบ่ นชัน้ สอง ไขกุญแจ แล้วผลักประตู พร้อมกับพูดด้วยน�้ำเสียงหนักแน่น “แต่ไม่ตอ้ งห่วงครับ บ้านผมสะอาดมาก รับรองว่าไม่มอี ะไรแปลกๆ โผล่มาแน่นอ...” ยังพูดไม่ทนั จบประโยคดี ก้อนสีด�ำบางอย่างก็เผ่นพรวดออกมาทันที ที่ประตูเปิด จางเสวียนรีบปัดมันออกไปนอกประตู แล้วหันกลับมามอง เนี่ยสิงเฟิงที่ยืนมองนิ่งอยู่ด้านหลัง บนหน้าผากยับย่นราวกับเส้นเลือดด�ำจะ ผุดพุ่งออกมาด้านนอก “แหะๆ เจ้านี่มันดอดมาจากข้างบ้าน ท่านประธาน คุณต้องเข้าใจ นะครับ ผมท�ำมาหากินทั้งวัน ไม่มีเวลานั่งเฝ้าระวังหรอก แต่แค่ไล่มันก็ไป 38

ตอน ตัวก๊อปปี้ แล้วละครับ” “ผมเข้าใจ” เนี่ยสิงเฟิงจ�ำใจกัดฟันตอบรับทั้งที่ความจริงแล้วเขาไม่เข้าใจกับ แนวคิดแบบนั้นเลยสักนิด ห้องของจางเสวียนนับว่าสะอาดดีตามที่เจ้าตัวคุยโอ่ไว้ ถึงจะเล็ก และแคบไปสักหน่อย ท�ำให้หอ้ งครัวกับห้องรับแขกต้องถูกจับรวมกันเป็นห้อง เดียว ส่วนอีกห้องใช้เป็นห้องนอนขนาดเล็ก ภายในห้องรับแขกก็มีแค่โซฟา เก่าๆ กับทีวีหนึ่งเครื่อง สิ่งที่สะดุดตามากที่สุดคือแท่นบูชาที่ตั้งอยู่กลางห้อง กลิ่นธูปหอมลอยอวลอยู่จางๆ ทว่าเนี่ยสิงเฟิงกลับไม่รู้สึกอึดอัด มิหน�ำซ�้ำยัง รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด จางเสวียนเดินไปที่แท่นบูชา จุดธูปไหว้อาจารย์เจ้าส�ำนักสามดอก เนี่ยสิงเฟิงมองอย่างสนใจ “คนที่เรียนวิชาเทียนซือต้องเคร่งพิธีการแบบนี้กันทุกคนเหรอ?” “ก็ไม่ได้เคร่งอะไรนักหรอกครับ แต่ถา้ ไม่บอกกล่าวกันก่อน ผมเกรง ว่าท่านอาจารย์เจ้าส�ำนักจะโกรธจนมาเอาตัวคุณไปน่ะสิ” เสร็จพิธี จางเสวียนก็วงิ่ เข้าไปในห้องนอนโดยมีเนีย่ สิงเฟิงตามเข้าไป ด้วย เขาเห็นเจ้าของห้องก�ำลังดึงลังกระดาษใบใหญ่ออกมาจากใต้เตียง จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาค้นหาต�ำราที่อยู่ในกล่อง ปากก็พูดงึมง�ำ “กรณีของคุณนีย่ งุ่ ยากเอาเรือ่ ง ไม่เหมือนวิญญาณอืน่ ทีผ่ มเคยเจอ จะว่าออกจากร่างก็ไม่เชิง จะบอกว่าตายก็ไม่ใช่ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ถึงยังไงผมก็ต้องหาวิธีท�ำให้คุณกลับเข้าร่างให้ได้ ไม่อย่างนั้นคนที่บ้านคุณ คงเป็นห่วงแย่” ใครบอกล่ะ! ไม่มใี ครห่วงเขาเลยสักคน ยิง่ คิดถึงท่าทางไร้กงั วลของ 39

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 คนใกล้ชิดสนิทสนมแต่ละคนแล้ว เนี่ยสิงเฟิงก็ทั้งโมโหทั้งนึกข�ำ จางเสวียนจมอยู่ในกองหนังสือนานกว่าครึ่งชั่วโมงจนเนี่ยสิงเฟิงที่ นั่งมองอยู่ข้างๆ รู้สึกเบื่อ จึงเอ่ยขึ้นอย่างอดรนทนไม่ไหว “เรื่องกลับเข้าร่างไว้ค่อยคิดทีหลังก็ได้ ตอนนี้คุณพอจะมีคาถาที่ ท�ำให้ผมจับต้องข้าวของได้บ้างไหม?” เขาทนกับสภาพไร้ตวั ตนต่อไปไม่ไหวแล้ว เพราะในตอนนีน้ อกจาก จางเสวียน เขาก็ไม่อาจจับต้องสิง่ ใดได้อกี ได้แต่เทีย่ วไล่คว้าทุกอย่างเหมือน เป็นคนบ้า “คาถา?” นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง จางเสวียนก็สั่นศีรษะ อันที่จริงคาถาน่ะพอมี แค่ ตอนนี้เขายังนึกไม่ออก! ซึ่งแน่นอนว่าเทียนซือมือฉมังอย่างเขาย่อมไม่มีทางบอกเรื่องนี้ให้ ลูกค้าคนส�ำคัญรู้เด็ดขาด คิดไปคิดมาอยู่ครู่หนึ่งจางเสวียนก็ดีดนิ้ว “คาถาไม่มีหรอกครับ แต่ผมมีน�้ำยันต์ คุณรอเดี๋ยวนะ” ไม่นานน�้ำยันต์ชามหนึ่งก็ถูกน�ำมาวางลงตรงหน้า พอเห็นน�้ำสีเทา เข้มหน้าตาดูแปลกประหลาดในชาม เนีย่ สิงเฟิงก็พลันหวนนึกถึงประสบการณ์ อันน่าไม่น่าพิสมัยเมื่อครั้งวัยเยาว์ขึ้นมาทันที หัวคิ้วของเขาจึงขมวดเข้าหา กันจนหน้ายากยับย่น “ต้องดื่มเจ้านี่งั้นเหรอ?” “ใช่ครับ ดื่มได้เลย รับรองว่าปลอดภัย ไร้ปัญหา” จางเสวียนแอ่นอกรับประกันเป็นมั่นเหมาะ เพราะค�ำพูดประโยคนี้ เนี่ยสิงเฟิงจึงยอมให้อีกฝ่ายกรอกน�้ำยันต์เข้าปากตัวเอง ...สิบห้านาทีต่อมา...

40

ตอน ตัวก๊อปปี้ เสียงอาเจียนโอ้กอ้ากดังลัน่ ออกมาจากห้องน�ำ้ ตามด้วยเสียงน�ำ้ ไหล ขณะที่จางเสวียนยังคงนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางสบายอกสบายใจ คล้ายไม่ได้ยินอะไรเลย จนอีกสิบห้านาทีผ่านพ้น คนที่อยู่ด้านในจึงได้เคลื่อนตัวออกจาก ห้องน�้ำในลักษณะตัวงอ ใบหน้าซีดเหลืองคล้ายกระดาษ จางเสวียนเห็น เช่นนั้นจึงรีบวิ่งไปประคองอีกฝ่ายให้นั่งลง “ดีขึ้นบ้างหรือยังครับ? ท่านประธาน คุณอย่าโกรธผมเลยนะ ผมไม่ ได้ตั้งใจจริงๆ ถึงจะผิดพลาดทางเทคนิคไปบ้าง แต่ก็แค่คลื่นเหียนอาเจียน นิดหน่อยเท่านั้น ไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย” แค่คลื่นเหียนอาเจียนนิดหน่อย? เขาอ้วกออกมาจนแทบจะหมดไส้หมดพุงแล้วต่างหาก! แม้จะโกรธ จัดแต่เนีย่ สิงเฟิงซึง่ นอนแผ่หราอยูบ่ นโซฟาก็ไร้เรีย่ วแรงจนหมดความสามารถ ที่จะโต้แย้งหรืออธิบาย ไม่รู้ว่าชาติก่อนเขาไปท�ำเวรท�ำกรรมอะไรไว้ ชาติน้ี ถึงดวงตกต้องมาเจอกับเจ้านักสืบจอมกะล่อนที่ควบต�ำแหน่งเทียนซืออ่อน หัดอย่างหมอนี่ ทว่าจางเสวียนดูเหมือนจะไม่รับรู้สิ่งใดทั้งสิ้น ริมฝีปากได้รูปยังคง เจรจาเจื้อยแจ้วอยู่ที่ข้างตัวเขา “ดูสิ คุณหยิบจับข้าวของได้แล้ว ถึงจะยังไม่ใช่ร่างที่สมบูรณ์ แต่ไม่ เป็นไร ไว้ผมจะจัดน�้ำยันต์สูตรพิเศษให้คุณอีกชุด รับรองว่าคราวนี้คุณได้มี ตัวตนสมใจแน่” “จางเสวียน” เนี่ยสิงเฟิงจ้องมองอีกฝ่ายแล้วรวบรวมพละก�ำลังเค้น เสียงออกมาทีละค�ำ “ฟังนะ ตราบทีย่ งั มีลมหายใจ ถ้าผมยอมดืม่ นำ�้ ยันต์ของ คุณอีก ผมยอมเปลี่ยนไปใช้แซ่ตามคุณเลย!”

41

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 จางเสวียนกะพริบตาปริบๆ “ท่านประธาน คุณพูดเกินไปรึเปล่า แล้วถ้าหากการกลับเข้าร่างต้อง ดื่มน�้ำยันต์ล่ะครับ?” พอกันที! เขาไม่เหลือแรงจะโต้แย้งหรือสนใจอีกฝ่ายแล้ว เนีย่ สิงเฟิง ตัดสินใจหลับตาลงเพื่อพักเอาแรงอยู่บนโซฟา โชคดีที่จางเสวียนยังพอมี มารยาทอยู่บ้างจึงไม่ได้กวนใจเขาอีก “ผมหิวแล้ว ขอไปท�ำกับข้าวก่อนนะ คุณนอนไปก่อนแล้วกัน กิน เสร็จแล้วเราค่อยมาคุยเรื่องการกลับเข้าร่างกัน” จางเสวียนบอก แล้ววิ่งไปท�ำอาหารที่ห้องครัว ครู่หนึ่งกลิ่นหอมยั่ว น�้ำลายก็อบอวลไปทั่ว เสียงเอ่ยถามลอยมาตามลม “ท่านประธาน คุณจะลองกินอาหารที่ผมท�ำดูไหม?” เป็นวิญญาณยังต้องกินข้าวด้วยงั้นเหรอ! แม้จะนึกสงสัยแต่เพราะ ไม่รู้สึกหิว เนี่ยสิงเฟิงจึงปฏิเสธ ไม่กนี่ าทีตอ่ มาอาหารก็ถกู น�ำขึน้ วางบนโต๊ะ รายการอาหารมีแค่เส้น บะหมี่ลวกง่ายๆ กับผักดองสองจาน เนี่ยสิงเฟิงขยับตัวลุกขึ้นเดินไปนั่งลงที่ ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ แล้วเอ่ยถามจางเสวียนซึ่งก�ำลังเริ่มกินอาหาร “คุณไม่ต้องไปท�ำงานหรือไง?” “ท�ำสิครับ แต่งานผมมีความยืดหยุ่นสูง ไม่ต้องไปตอกบัตรทุกวัน ก็ได้ อีกอย่างผมเพิ่งจัดการคดีที่รับผิดชอบอยู่เรียบร้อย บ่ายนี้ก็เลยต้องรีบ สรุปข้อมูลให้เสร็จเพื่อส่งเจ้านายวันพรุ่งนี้” จางเสวียนวิ่งไปตักบะหมี่ในครัวมาอีกชามแล้วเลื่อนให้เนี่ยสิงเฟิง “คุณมีความรู้สึก ตัวก็อุ่น ไม่เหมือนวิญญาณทั่วไป น่าจะต้องใช้ พลังงานเหมือนกัน เพราะงั้นกินอะไรสักหน่อยดีกว่าจะได้มีแรง” 42

ตอน ตัวก๊อปปี้ บนก้อนบะหมี่มีไข่ดาวหอมฉุยวางอยู่ด้วย เมื่อถูกนัยน์ตาสีฟ้าของ จางเสวียนจ้องมอง เนี่ยสิงเฟิงจึงหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบกินอย่างว่าง่าย ราวกับถูกสะกด ริมฝีปากของจางเสวียนยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ตรงข้ามกับนัยน์ตาที่โค้ง ลงเหมือนพระจันทร์เสี้ยว “รสชาติพอใช้ได้ไหมครับ?” “อร่อยมาก ดูไม่ออกเลยว่าคุณท�ำอาหารเก่ง” “ถ้าคุณต้องต้มบะหมี่กินติดต่อกันสักสามเดือน คุณก็ท�ำได้เก่งเอง แหละ” “ว่าไงนะ?” “ไม่มีอะไรหรอกครับ กินเถอะ” หลังจบมื้ออาหาร เนี่ยสิงเฟิงยกทุกอย่างเข้าไปช่วยล้างในครัว แต่ จางเสวียนห้ามไว้ “คุณเป็นถึงท่านประธาน งานแบบนี้ให้ผมท�ำเองดีกว่า” “เมื่อก่อนตอนอยู่เมืองนอกผมก็ต้องท�ำงานบ้านพวกนี้เองเหมือน กัน” เนี่ยสิงเฟิงบอกขณะคว�่ำจานชามที่ล้างเสร็จแล้วไว้บนชั้น “คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่เป็นถึงประธานกลุ่มธุรกิจการเงินข้ามชาติจะ ขี้เหนียวขนาดนี้ แม้แต่ค่าแม่บ้านนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่ยอมจ้าง” จางเสวียน พยักหน้าหงึกหงักกับตัวเอง “แต่คนเราควรรูจ้ กั อยูอ่ ย่างประหยัดอดออมบ้าง ก็ถูกแล้ว ผมพอจะดูออกว่าที่บ้านคุณสอนมาดี” มุมปากของเนีย่ สิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย ขณะคิดปลงอยูใ่ นใจ...ค�ำพูด แบบนี้เรียกว่าชมหรือนี่!

43

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1

3

หลังเก็บล้างทุกอย่างแล้ว จางเสวียนกลับไปค้นข้อมูลต่อ ในที่สุด เขาก็พบวิธนี �ำวิญญาณกลับเข้าร่างได้สองสามวิธจี งึ ร้องบอกเนีย่ สิงเฟิงด้วย น�้ำเสียงภาคภูมิใจขณะวิ่งไปพิมพ์งานที่เครื่องคอมพิวเตอร์ “ผมนี่ก็เก่งเหมือนกันนะที่หาวิธีแก้ปัญหาได้ง่ายๆ แบบนี้” “คุณพิมพ์อะไร?” “ข้อมูลเรื่องการน�ำวิญญาณกลับเข้าร่างกับใบเรียกเก็บค่าบริการ ไงล่ะครับ” จางเสวียนสั่งปรินต์ทันทีหลังพิมพ์เสร็จ และส่งข้อมูลเหล่านั้นให้ เนี่ยสิงเฟิง บนกระดาษมีวธิ นี �ำวิญญาณกลับเข้าร่างอยูส่ องสามวิธี ง่ายทีส่ ดุ คือ กรอกน�้ำยันต์เข้าไปในกายเนื้อและอาศัยพลังในช่วงเวลากัง1น�ำวิญญาณ 1

ช่วงเวลากัง เป็นช่วงเวลาที่มีพลังแห่งฟ้าดินเหมาะกับการฝึกวิชาเต๋าที่สุด โดยเฉพาะวิชา ประเภทการต่ออายุขัย ช่วงเวลากังได้แก่ ยามจื่อ (23.00-01.00 น.) ยามอู่ (11.00-13.00 น.) ยามเหม่า (05.00-07.00 น.) และยามโหย่ว (17.00-19.00 น.)

44

ตอน ตัวก๊อปปี้ กลับเข้าร่าง แต่เนีย่ สิงเฟิงปฏิเสธวิธนี ที้ นั ทีทงั้ ทีย่ งั ไม่ได้อา่ นรายละเอียดด้วย ซ�้ำ ขนาดอยู่ในสภาพดวงวิญญาณเขายังถูกน�้ำยันต์ของจางเสวียนท�ำร้าย จนแทบแหลกสลาย ถ้าหากร่างจริงถูกกรอกน�้ำยันต์เข้าไปละก็ มีหวังได้ไป สนทนากับยมบาลพันเปอร์เซ็นต์ โชคดีที่นอกจากวิธีกรอกน�้ำยันต์แล้วยังมีวิธีอื่นอีก เป็นต้นว่าการ ร่ายคาถาให้วญ ิ ญาณกลับเข้าร่าง หรือการเรียกวิญญาณให้หวนคืนสูร่ า่ ง แต่ ทุกวิธีต้องท�ำในช่วงเวลาที่มีพลังหยินสูงสุดเท่านั้น ประโยคนี้ฟังดูน่างงงัน จางเสวียนซึ่งยืนอยู่ข้างตัวเขาจึงช่วยอธิบายอย่างใจเย็น “ตามปฏิทนิ จันทรคติ เทีย่ งคืนของทุกวันขึน้ สิบห้าค�ำ่ จะเป็นช่วงเวลา ที่มีพลังหยินสูงสุด ถ้าคุณไม่อยากดื่มน�้ำยันต์ก็ต้องคอยไปอีกครึ่งเดือน” ครึง่ เดือนก็ไม่ถอื ว่านานเกินไป เนีย่ สิงเฟิงจึงตอบตกลง แต่พอพลิก ดูใบเก็บค่าบริการ เขาก็ถึงกับสะดุ้ง ค่าอุปกรณ์ห้าหมื่นเหรียญ ค่าบริการหนึ่งหมื่นเหรียญ ค่าน�้ำมัน ห้าพันเหรียญ ค่ากินอยู่คิดเป็นรายวัน สามารถปรับเปลี่ยนได้ตามดุลพินิจ ด้านล่างยังมีช่องให้เซ็นชื่อรับรอง เรียกว่ามัดแน่นชนิดไม่มีวันปล่อยให้หลุด หมอนี่ เ ห็ น เขาเป็ น คู ่ แ ค้ น มาแต่ ช าติ ไ หนถึ ง ได้ ขู ด เลื อ ดขู ด เนื้ อ กันขนาดนี้ มิน่าล่ะ เมื่อกี้ถึงท�ำใจดีให้เขากินบะหมี่ด้วย เนี่ยสิงเฟิงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น “ถ้าผมจ�ำไม่ผิด คุณบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน” “แต่เพื่อนก็ต้องกินข้าวนะครับ” จางเสวียนตอบด้วยน�้ำเสียงจริงจัง “ท่านประธาน บอกตามตรงนะ ถ้าหากเราไม่ใช่เพือ่ นกันผมคิดแพงกว่านีอ้ กี เอาน่า อย่างน้อยคุณก็จ่ายให้ผมสักเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ก็แล้วกัน คุณคงไม่ อยากล่องลอยไปมาแบบนี้ตลอดชีวิตหรอกใช่ไหมครับ” 45

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 ไม่อยาก! แต่ค่าน�้ำมันนี่คืออะไร นักพรตเต๋ายุคนี้ต้องใช้เครื่องยนต์ กลไกมาช่วยในการประกอบพิธีด้วยงั้นหรือ? “นีเ่ ป็นค่าใช้จา่ ยส�ำหรับรถเวสป้า รูม้ ยั้ ตอนทีผ่ มพาคุณกลับมาด้วย เข็มน�้ำมันลดลงไวกว่าปกติ แค่ครั้งเดียวไม่เป็นไร แต่คุณจะอยู่ที่นี่อีกตั้ง ครึ่งเดือน! ถ้าหากคุณยอมดื่มน�้ำยันต์ รายการนี้ผมจะตัดออกให้” “ไม่ต้อง! คุณคิดเต็มไปเถอะ” ส�ำหรับเนีย่ สิงเฟิงแล้ว เงินแค่ไม่กหี่ มืน่ เหรียญไม่ถอื ว่าหนักหนา พอ ฟังจางเสวียนพล่ามเสร็จเขาจึงจรดปากกาเซ็นชื่อตัวเองลงไปอย่างรวดเร็ว “คุณเรียนวิชาลัทธิเต๋ามากี่ปี?” เซ็นชื่อเสร็จ เนี่ยสิงเฟิงจึงเอ่ยถาม จางเสวียนรับใบสัญญากลับมา อย่างเบิกบานใจ บรรจงพับเก็บอย่างดีก่อนหันมาชูสามนิ้วให้อีกฝ่าย “สามปี!” เรียนมาแค่สามปีก็กล้าโขกราคากันขนาดนี้แล้วหรือ! เนี่ยสิงเฟิง พลันรู้สึกว่าวิชาการเงินที่ตัวเองอุตส่าห์ร�่ำเรียนมาเป็นสิบปีนั้นช่างเป็นการ สิ้นเปลืองเวลาอย่างแท้จริง “สามเดือนต่างหากล่ะครับ” จางเสวียนแก้ค�ำผิดหน้าตาเฉย “ฮ้า!” ค�ำตอบทีช่ วนช็อกนัน่ ท�ำให้เนีย่ สิงเฟิงได้แต่อทุ านเสียงดังแล้ว พูดอะไรไม่ออก “ท่านประธานครับ อย่าท�ำหน้าเหมือนผมเป็นนักต้มตุ๋นได้รึเปล่า อย่างผมน่ะเขาเรียกว่ามีพรสวรรค์ คุณเชื่อสิ ถึงจะเรียนวิชามาแค่สามเดือน แต่ผมก็เก่งกว่าพวกที่มีประสบการณ์หลายปีเยอะ อย่างน้อยผมก็มองเห็น คุณได้ก็แล้วกัน” ก็จริง คิดแล้วเนี่ยสิงเฟิงก็รู้สึกข้องใจอย่างมากว่าเพราะเหตุใด 46

ตอน ตัวก๊อปปี้ เหยียนไคกับเสีย่ วไป๋จงึ มองไม่เห็นเขา ท�ำไมจึงมีแต่เทียนซืออ่อนหัดทีเ่ พิง่ จะ เรียนวิชามาครึง่ ๆ กลางๆ อย่างจางเสวียนเท่านัน้ ทีม่ องเห็น หรือฟ้าจะก�ำหนด ให้เขาต้องตกเป็นเหยื่อของเจ้านักต้มตุ๋นนี่จริงๆ! ช่วงบ่าย จางเสวียนต้องจัดการงานเอกสารของตัวเอง เนีย่ สิงเฟิงจึง นั่งดูทีวีอยู่ข้างๆ แต่รายการพวกนั้นค่อนข้างน่าเบื่อ สายตาของเขาจึงเลื่อน ไปอยู่ที่จางเสวียนแทน เจ้านักสืบจอมกะล่อนทีก่ �ำลังนัง่ ท�ำงานอยูน่ นั้ ดูมงุ่ มัน่ มาก ขนตาดก หนาหลุบต�ำ่ สีหน้าจริงจัง ริมฝีปากเม้มนิดๆ จนเป็นเส้นโค้งชวนมอง พอเห็น สีหน้าท่าทางแบบนั้นแล้ว หัวใจของเนี่ยสิงเฟิงก็เต้นถี่รัวขึ้นมาอย่างไม่เคย เป็นมาก่อน “งานนักสืบไม่รุ่งหรือไง ถึงต้องรับจ๊อบเป็นเทียนซือด้วย” เขาเอ่ย ปากถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “เถ้าแก่เป็นคนเก็บผมกลับมา ให้งานผมท�ำเพื่อเลี้ยงตัว ส่วนเรื่อง เทียนซือ เป็นเพราะจู่ๆ ผมก็รู้ว่าตัวเองมีสัมผัสที่หก เลยรับท�ำควบไปด้วย เรื่องก็มีเท่านี้” จางเสวียนพิมพ์ไปตอบไป “เก็บคุณกลับมา?” “ใช่ครับ เมือ่ หลายเดือนก่อนผมถูกรถชนจนสมองได้รบั ความกระทบ กระเทือน จ�ำอะไรไม่ได้นอกจากชื่อตัวเอง โชคดีที่เถ้าแก่มาเจอเข้า ก็เลยรับ ตัวผมไว้ เขาเป็นคนขีเ้ หนียว แถมยังเห็นแก่เงิน แต่กพ็ อจะนับว่าเป็นคนดีได้ อยู่เพราะเขาให้งานผมท�ำด้วย ไม่อย่างนั้นผมคงไม่มีแม้แต่ที่จะซุกหัวนอน” จางเสวียนเล่าด้วยน�้ำเสียงสบายๆ ราวกับก�ำลังพูดเรื่องของคนอื่น “คุณความจ�ำเสื่อม?”

47

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 หัวใจของเนีย่ สิงเฟิงเต้นโลดขึน้ เมือ่ ไม่นานนีต้ วั เขาเองก็เพิง่ ประสบ อุบัติเหตุรถชน ดังนั้นจึงค่อนข้างจะเห็นใจจางเสวียนที่ประสบชะตากรรม เดียวกันอยู่ไม่น้อย “แล้วท�ำไมคุณถึงไม่ไปหาหมอ เผื่อเขาจะช่วยคุณฟื้นความทรงจ�ำ ได้” “ไม่จ�ำเป็น ผมก็แค่ความจ�ำเสื่อมไม่ได้เป็นบ้า แล้วท�ำไมจะต้องท�ำ เรื่องบ้าๆ อย่างเอาเงินไปโยนลงบ่อน�้ำไร้ก้นแบบนั้นด้วยล่ะ” “คุณไม่อยากรู้อดีตของตัวเองงั้นเหรอ? คุณเป็นใคร มาจากไหน มี เพื่อนฝูงอยู่ที่ไหนรึเปล่า?” “นึกขึ้นได้แล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะครับ หรือคุณจ�ำทุกเรื่องที่ผ่าน มาตลอดยี่สิบกว่าปีนี้ได้หมด” จางเสวียนซึ่งท�ำงานเสร็จแล้วและก�ำลังปิด คอมพิวเตอร์หันมาถามด้วยรอยยิ้ม แสงแดดอบอุน่ ยามบ่ายส่องกระทบดวงตาสีนำ�้ เงินสดใส งดงามจน เนี่ยสิงเฟิงไม่อาจละสายตาได้ เขาจ้องหน้าอีกฝ่ายแล้วตอบออกไปคล้าย ร�ำพึง “ไม่หมดหรอก บางเรื่องก็ลืมไปแล้วเหมือนกัน” “ใช่ไหมล่ะ ถ้าเป็นเรื่องที่ส�ำคัญจริง คุณไม่มีทางลืมหรอก หรือต่อ ให้ลืม วันหนึ่งก็ต้องนึกขึ้นได้อยู่ดี แต่ถ้าจ�ำไม่ได้ตลอดไป นั่นก็หมายความ ว่าเรือ่ งนัน้ ไม่ส�ำคัญส�ำหรับคุณ แล้วท�ำไมคุณต้องไปขุดคุย้ มันขึน้ มาด้วยล่ะ” “จางเสวียน คุณพูดจนผมงงแล้วนะ” เนี่ยสิงเฟิงหัวเราะเสียงขื่น ถึงจะพูดแบบนัน้ แต่ทจี่ ริงแล้วเนีย่ สิงเฟิงรูส้ กึ ประทับใจและยอมรับ ว่าประโยคนี้ของจางเสวียนช่วยแก้ปมปัญหาในใจของเขาได้จริงๆ เหมือน เป็นมือที่มาช่วยแกะความคิดซึ่งพัวพันกันยุ่งเหยิงราวกับกลุ่มไหมให้คลาย 48

ตอน ตัวก๊อปปี้ ตัวออก และมองเห็นแสงสว่างอีกครั้ง ชั่ววินาทีนั้นเนี่ยสิงเฟิงรู้สึกว่าการ ที่วิญญาณหลุดออกจากร่างครั้งนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก และเงินหลาย หมื่นเหรียญที่เสียไปก็ดูจะคุ้มค่าขึ้นมาอย่างมาก อาหารมื้อเย็นยังคงเป็นบะหมี่เหมือนเดิม แต่เนี่ยสิงเฟิงก็ไม่ได้ จู้จี้อะไรมาก จางเสวียนเอาชุดนอนของตัวเองมาให้เขาหลังกินข้าวเสร็จ ถึงจะเก่าไปหน่อยแต่ก็ใส่ได้พอดีตัวเพราะพวกเขามีส่วนสูงและรูปร่าง ใกล้เคียงกัน ท�ำให้การอยู่ร่วมกันแบบจ�ำยอมในครั้งนี้ค่อนข้างราบรื่น ปัญหาในตอนนี้ก็คือแม้ห้องรับแขกจะมีโซฟา แต่จางเสวียนกลับมี ผ้าห่มอยู่เพียงผืนเดียว ถึงจะบอกว่าวิญญาณไม่จ�ำเป็นต้องห่มผ้าเพราะไม่ น่าจะรู้สึกหนาว แต่ในเมื่อเนี่ยสิงเฟิงเป็นลูกค้าคนส�ำคัญเขาย่อมไม่อาจ ผลักไสให้อีกฝ่ายไปนอนบนโซฟา และแน่นอนว่าตัวเขาเองก็ไม่ยอมนอน หนาวเช่นกัน ดังนัน้ หลังจากคิดใคร่ครวญอยูค่ รูห่ นึง่ จางเสวียนก็ตดั สินใจให้ เนีย่ สิงเฟิงขึน้ มานอนบนเตียงด้วยกัน เพราะถึงอย่างไรเตียงนีก้ ก็ ว้างพอทีจ่ ะ นอนสองคนได้อย่างสบาย “ถ้าคุณนอนไม่หลับจะออกไปเดินเล่นก็ได้นะ โอกาสที่จะได้มี ประสบการณ์เป็นวิญญาณล่องลอยแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ ยังไงก็สนุกให้ เต็มที่ล่ะ” จางเสวียนบอกคล้ายหวังดีก่อนเข้านอน ไม่ต้องหรอก เขาอยู่ที่นี่ก็ดีแล้ว นอกจากคนในครอบครัว อย่าว่าแต่อยู่ร่วมห้อง เนี่ยสิงเฟิงไม่เคย กระทัง่ อยูร่ ว่ มชายคาเดียวกับใครมาก่อน โดยเฉพาะในทีท่ ไี่ ม่ใช่บา้ นของเขา แต่ไม่รทู้ �ำไม...กับจางเสวียน ทุกอย่างจึงแตกต่าง นับแต่วนิ าทีแรก ที่ได้เห็น เขาก็รู้สึกคุ้นเคยกับคนคนนี้อย่างบอกไม่ถูก ความสนิทสนมของ 49

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 พวกเขาในตอนนี้อาจจะพอนับว่าเป็น ‘เพื่อน’ กันได้ แต่ในความรู้สึกของ เนี่ยสิงเฟิงแล้ว จางเสวียนไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดา แต่เป็นสหายเก่าที่สนิท ชิดเชื้อ ชนิดที่แม้จะไม่ได้เจอหน้ากันมานานหลายปี เขาก็ยังจดจ�ำได้ดีว่า อีกฝ่ายชอบหรือไม่ชอบอะไร ความรูส้ กึ เช่นนีเ้ ป็นสาเหตุทที่ �ำให้เขายอมตาม จางเสวียนกลับมาที่บ้าน กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่คุ้นเคยจากร่างของคนที่นอนอยู่เคียงข้าง เป็น เหมือนเครื่องตอกย�้ำให้เนี่ยสิงเฟิงแน่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความฝัน แม้เขาจะเพิง่ ผ่านเรือ่ งราวพิลกึ พิลนั่ มามากมาย แต่ในตอนนีเ้ ขารูส้ กึ เหมือน ได้พบกับสถานที่ที่สามารถผ่อนคลายได้อย่างแท้จริงในที่สุด เนี่ยสิงเฟิงสะดุ้งตื่นหลังจากนอนหลับสนิทไปได้ไม่นาน ต้นเหตุคือ เสียงแปลกๆ คล้ายเสียงสูดปากซี้ดซ้าดด้วยความรัญจวนใจที่ท�ำให้เขาต้อง ลืมตาพรึบ่ ขึน้ มาในทันที ต้นเสียงมีทมี่ าจากห้องข้างๆ นีเ่ อง เสียงครวญคราง ที่มาพร้อมกับเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดของเตียงที่พอจะเดาได้ว่าเป็นเสียงกิจกรรม อะไรนั้น ท�ำให้เขาถึงกับหน้าแดงก�่ำ เหลียวมองคนที่นอนอยู่ข้างกาย อีกฝ่ายยังคงหลับสนิทคล้าย ไม่ได้ยินเสียงพิศวาสบาดอารมณ์ที่ดังแว่วมาเป็นระยะเลยแม้แต่น้อย ทว่า ตัวเขาเองกลับรู้สึกใจเต้นรัวขึ้นอย่างประหลาด เนี่ยสิงเฟิงยื่นมือไปสัมผัส เส้นผมนุม่ สลวยของคนทีน่ อนเคียงข้างราวกับต้องมนตร์ ปลายนิว้ ไล้เรือ่ ยไป ตามกระดูกไหปลาร้าได้รปู สวยซึง่ โผล่พน้ เสือ้ นอนออกมา นึกอยากสัมผัสผิว ส่วนที่อยู่ต�่ำลงไปให้มากกว่านี้... ทว่าจู่ๆ อีกฝ่ายกลับลืมตาพรึ่บ! ท�ำเอาเขาต้องรีบดึงมือกลับแทบ ไม่ทัน โชคดีที่จางเสวียนมัวแต่โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงจึงไม่ทันใส่ใจอาการ แปลกๆ ของเขา ชายหนุ่มยกขาขึ้นถีบข้างฝาพร้อมกับร้องด่าดังลั่น 50

ตอน ตัวก๊อปปี้ “โธ่เว้ย! ดึกป่านนี้แล้วยังจะมาร้องขอส่วนบุญอะไรอีก!” เสียงที่ตอบกลับมามีเพียงเสียงหวีดร้องแหลมสูงของหญิงสาวที่ ดังขึ้นราวกับจะท้าทาย ผนังห้องบางๆ ถึงกับสั่นสะเทือนจากแรงปะทะที่ ทัง้ สองฝ่ายต่างซัดเข้าใส่กนั ในเมือ่ นอนต่อไม่ได้ เนีย่ สิงเฟิงจึงลุกขึน้ นัง่ แล้ว ถามเสียงเรียบ “พวกเขาเป็นแบบนี้ทุกคืนเลยเหรอ?” “ใช่! ท�ำแบบนี้กันทุกคืน ไม่กลัวไตพร่อง2กันบ้างเล้ย” ถ้าหากคนทีท่ �ำเรือ่ งแบบนีท้ กุ คืนต้องเจอกับอาการไตพร่อง แล้วคน ที่ต้องฟังเสียงครวญครางอยู่ทุกค�่ำคืนล่ะจะเป็นอย่างไร หรือเจ้านักสืบคนนี้ ตายด้านจนไม่รู้สึกอะไรเลย “อะพาร์ตเมนต์นี้ต้องมีการโกงวัสดุตอนก่อสร้างแน่ ถึงได้ท�ำผนัง บางขนาดนี”้ จางเสวียนบ่นพึมพ�ำด้วยน�ำ้ เสียงหงุดหงิด เขาเปิดไฟแล้วหันไป มองหน้าเนีย่ สิงเฟิง จากนัน้ ก็หลุดเสียงหัวเราะพรืดออกมา “ท่านประธาน คุณ หน้าแดงกำ�่ เลย ไร้เดียงสาจังนะครับ เอาน่า ยังไงพวกเราก็เป็นลูกผูช้ าย เรือ่ ง แบบนี้ท�ำตัวให้ชินเอาไว้ดีกว่า ดูอย่างผมนี่...” พูดแล้วก็ตบอกตัวเองเบาๆ ราวกับจะแสดงให้เห็นถึงความห้าวหาญ เนี่ยสิงเฟิงคันปากอยากจะบอกเหลือเกินว่า ที่เขาหน้าแดงอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่ เพราะเสียงรบกวนจากข้างห้อง แต่เป็นเพราะ...การกระท�ำของตัวเองที่ เผลอไผลไปถึงเพียงนั้นต่างหาก! เขานั่งเงียบขบคิดหาเหตุผลอยู่นาน จนในที่สุดก็สรุปแบบสุ่มๆ ไป ว่าต้องเป็นเพราะเสียงโหยหวนชวนซ่านใจทีไ่ ด้ยนิ เมือ่ ครูน่ เี้ ป็นเหตุ...หรือไม่...

2

ชาวจีนเชื่อว่าเวลามีเพศสัมพันธ์ฝ่ายชายจะถ่ายทอดพลังหยางเข้าไปในร่างกายฝ่ายหญิง ซึ่งพลังหยางส่วนนี้มีที่มาจากไต ถ้าหากไตเสียพลังหยางมากเกินไปจะเรียกว่าไตพร่อง ส่งผลให้ร่างกายอ่อนแอ เวียนศีรษะ ขี้หนาว มือเท้าเย็น เมื่อยเอวและเข่า

51

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 ก็ต้องเป็นเพราะเขาไม่มีคนรักมานานเกินไป จึงท�ำให้เกิดอารมณ์อ้างว้าง ประสาหนุ่มโสดขึ้นมา จางเสวียนเด้งตัวลงจากเตียง วิ่งตึงตังไปที่ห้องรับแขกแล้วกลับมา พร้อมซีดีหนึ่งแผ่น ตอนแรกเนี่ยสิงเฟิงคิดว่าหมอนี่อาจจะเกิดอารมณ์จึง คิดจะเปิดหนัง AV ดูด้วยกันกับเขา ท�ำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง แต่ ทันทีที่อีกฝ่ายกดปุ่มเครื่องเล่น ภาพที่ปรากฏบนจอกลับกลายเป็นภาพ ของชายหนุ่ม...ซึ่งก�ำลังร่ายร�ำกระบวนท่าวิทยายุทธอย่างแข็งขัน จากนั้น จางเสวียนก็เริ่มวาดลวดลายตาม ความคิดที่ผิดคาดพลาดไปไกลนี้ท�ำให้ เนี่ยสิงเฟิงถึงกับตะลึงตาค้างไปในทันที “คุณ...ท�ำอะไรน่ะ?” เนี่ยสิงเฟิงเค้นเสียงถามออกไปอย่างยากเย็น “ฝึกก้าวกังปู3้ ครับ ผูฝ้ กึ วิชาเต๋าจะต้องฝึกก้าวกังปูด้ ว้ ย ไหนๆ ก็นอน ไม่หลับแล้ว ลุกขึ้นมาฝึกวิชาซะเลยดีกว่า ท่านประธาน คุณก็มาฝึกด้วยกัน สิครับ ยังไงก็นอนไม่หลับหรอก พวกเขาชอบส่งเสียงดังแบบนี้จนถึงเช้า อยู่เรื่อยน่ะละ” จางเสวียนพูดพร้อมกับออกหมัด ย่างเท้าก้าวตามต�ำรา “คุณฝึกไปคนเดียวเถอะ!” เวลานีเ้ นีย่ สิงเฟิงรูส้ กึ นับถือความคิดความอ่านของจางเสวียนจนถึง ระดับที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก จึงท�ำได้เพียงล้มตัวนอนเงียบๆ เท่านั้น ‘จางเสวียน ในชีวิตคุณเคยมีเรื่องเลวร้ายบ้างรึเปล่านะ?’ เนี่ยสิงเฟิงข่มตาหลับพร้อมกับนึกถามตัวเองอยู่ในใจ แล้วเขาก็ให้ ค�ำตอบกับตัวเองได้ว่า ‘น่าจะไม่มี...หรือต่อให้มี คนอย่างคุณก็คงสามารถเปลี่ยนเรื่องร้าย 3

ก้าวกังปู้ หรือ วิชาเดินดารา เป็นการก้าวย่างตามต�ำแหน่งของดวงดาวบนท้องฟ้า

52

ตอน ตัวก๊อปปี้ ให้กลายเป็นดีได้อย่างง่ายดายสินะ’ ในตอนนีเ้ สียงการฝึกวิทยายุทธของจางเสวียนสามารถเอาชนะเสียง ครางครวญจากข้างห้องได้ในที่สุด ทั่วทั้งตึกจึงกลายเป็นดังก้องไปด้วยเสียง อึกทึกของกิจกรรมเข้าจังหวะต่างรูปแบบ จนคนทั้งอะพาร์ตเมนต์พากันร่วม ส่งเสียงสรรเสริญ กว่าเสียงออกก�ำลังของทั้งสองห้องจะเงียบสงบลงได้ก็กิน เวลาหลายชั่วโมง จางเสวียนเพิ่งได้พักผ่อนหลับนอนเอาตอนใกล้รุ่ง เมื่อ ลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้ง ท้องฟ้าด้านนอกก็สว่างโร่แล้ว “เมื่อคืนคุณไม่ค่อยได้นอน น่าจะนอนต่ออีกนิดนะ” ทันทีทไี่ ด้ยนิ เสียงฝีเท้า เนีย่ สิงเฟิงซึง่ ก�ำลังท�ำอาหารอยูใ่ นครัวก็รอ้ ง บอกโดยไม่ได้หันกลับไปดู “ท่านประธาน คุณท�ำอาหารเช้าให้ผมเหรอครับ?” จางเสวียนขยี้ตามัวๆ ของตัวเองแล้วถามด้วยน�้ำเสียงที่บ่งบอกถึง ความประหลาดใจอย่างสุดแสน “ขืนให้คุณท�ำ ผมกลัวว่าจะต้องกินบะหมี่ส�ำเร็จรูปอีกน่ะสิ” แม้จะถูกประชดเข้าให้ แต่จางเสวียนก็ไม่โกรธ กลับหัวเราะแหะๆ คล้ายยอมรับแต่โดยดี อาหารเช้าวันนัน้ มีเพียงขนมปังกับไข่ดาว แต่แค่นกี้ ถ็ อื ว่าหรูหรามาก แล้วส�ำหรับจางเสวียน เขาจึงโถมตัวเข้าไปกอดเนี่ยสิงเฟิงไว้แน่น “ท่านประธาน ผมรักคุณจังเลย!” ท�ำไมจะไม่รักล่ะ แบบนี้ไม่เรียกว่าก�ำไรซ�้ำก�ำไรซ้อนหรอกหรือ! แมวกวักแซ่เนี่ยไม่เพียงกวักเงินกวักทองมาให้ ยังท�ำอาหารให้เขากินได้ อีกด้วย จางเสวียนปลาบปลืม้ ใจจนถึงขัน้ นึกอยากจะเลีย้ งดูอกี ฝ่ายไปชัว่ ชีวติ จะได้มอี าหารเช้าหอมๆ แบบนีใ้ ห้กนิ ไปตลอด ใคร่ครวญแล้วเขาจึงตัดสินใจ 53

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 อย่างใจป�้ำในทันทีว่า จะยอมยกเว้น ไม่คิดค่ากินอยู่ในช่วงครึ่งเดือนนี้ของ เนี่ยสิงเฟิงก็ได้! สีหน้างัวเงียทว่าแจ่มกระจ่างอย่างคนเพิง่ ตืน่ นอน ท�ำให้ดวงตาสีฟา้ ดูเข้มลึกยิ่งกว่าสีฟ้าของน�้ำทะเล งดงามจนเนี่ยสิงเฟิงเผลอเหม่อมองไป ชั่วขณะ พร้อมกับจังหวะการเต้นของหัวใจเริ่มถี่รัวขึ้นอีกครั้ง นับแต่ได้รู้จักกับเจ้านักสืบคนนี้ จังหวะการเต้นของหัวใจเขาก็เริ่ม ผิดเพี้ยนไป ประเดี๋ยวเร็ว ประเดี๋ยวช้า บางครั้งก็เต้นถี่รัวจนแทบจะทะลุออก มานอกอก หรือว่าค�ำอธิษฐานในงานวันเกิดจะเป็นจริง! แต่ค�ำอธิษฐานนั่น เขาหมายถึงผู้หญิงนะ ไม่ใช่... เสียงของจางเสวียนดังขึ้นขัดจังหวะความคิดอันวุ่นวายสับสนของ เนี่ยสิงเฟิง “วันนี้ผมต้องเข้าบริษัท คุณจะไปด้วยกันไหมครับ?” เพราะไม่รู้จะท�ำอะไร เนี่ยสิงเฟิงจึงตอบตกลง ยังเหลืออีกหลายวัน กว่าจะถึงวันขึน้ สิบห้าคำ�่ ดังนัน้ ช่วงเวลานีเ้ ขาจะถือว่าเป็นวันลาพักร้อนก็แล้ว กัน! หลังจบมือ้ อาหารเช้า หนึง่ คนและหนึง่ วิญญาณจึงออกจากบ้านไป ท�ำงานด้วยกัน ทว่าตอนที่จางเสวียนเข็นรถเวสป้าของตัวเองออกมาพร้อม เสกไหมรัดวิญญาณ เนี่ยสิงเฟิงกลับส่ายหน้ารัวเร็ว เขาไม่อยากเป็นว่าวลอยเล่นลมอีกแล้ว ทีส่ �ำคัญเวลานีเ้ ขาสามารถ จับต้องวัตถุตา่ งๆ ได้ ขืนต้องบินไปชนโน่นนัน่ นีเ่ หมือนเมือ่ วานอีกละก็ มีหวัง วิญญาณยับเยินแน่นอน “งั้นคุณนั่งเบาะหลัง ซ้อนท้ายผมไปก็แล้วกัน” จางเสวียนบอกง่ายๆ ก่อนจะสวมหมวกกันน็อกแล้วก้าวขึ้นคร่อม 54

ตอน ตัวก๊อปปี้ รถเวสป้าพร้อมกับสตาร์ตเครื่อง ‘นอกจากเบาะหลังแล้ว ยังจะนั่งตรงไหนได้อีก!’ เนี่ยสิงเฟิงแอบบ่นพึมพ�ำอยู่ในใจ เมื่อมองดูยานพาหนะขนาดเล็ก กะทัดรัดของจางเสวียนแล้ว เขาก็ได้แต่ทอดถอนใจ รถคันเล็กกระจิ๋วหลิว แบบนี้ ถ้าผู้ชายสองคนนั่งซ้อนกันก็คงจะเห็นแค่คน ไม่เห็นตัวรถ มิหน�ำซ�้ำ พวกเขาทั้งคู่ยังเป็นคนตัวสูงเหมือนกันอีก แต่ในตอนนี้ตัวเขาเป็นแค่วิญญาณนี่นา คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง! เนี่ยสิงเฟิงจึงบังคับตัวเองให้ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถมอเตอร์ไซค์คันเล็กนั้น พร้อมกับที่จางเสวียนกระเถิบตัวไปด้านหน้าเพื่อให้มีที่ว่างพอ “ท่านประธาน กอดเอวผมแน่นๆ นะครับ ถ้าคุณเกิดถูกลมพัดปลิว ไป ผมคงตามเก็บไม่ไหวแน่” พูดจบ รถเวสป้าที่ดูคล้ายบรรทุกเกินอัตราก็ถูกจางเสวียนบิด คันเร่งแล่นฉิวออกไป การต้องเบียดเสียดกันอยู่บนเจ้าเวสป้าไม่อึดอัดอย่างที่คิด นั่นคง เพราะตัวเขาเป็นแค่วิญญาณที่มีน�้ำหนักเบามาก จนแทบจะเรียกได้ว่าลอย อยู่บนเบาะมากกว่านั่ง ถ้าหากเขาไม่กอดคนตรงหน้าไว้ให้แน่นคงได้ปลิว ลอยไปตามลมจริงๆ “โชคดีนะครับที่คุณไม่ใช่วิญญาณธรรมดา ไม่งั้นถ้าถูกวิญญาณที่ เป็นธาตุหยินแบบนี้มาเกาะหลัง ผมคงหนาวตายแน่” จางเสวียนยังคงจ้อไม่หยุดแม้จะก�ำลังขี่รถอยู่ เนี่ยสิงเฟิงไม่ได้ โต้ตอบ เพียงแค่อมยิม้ เล็กน้อยกับตัวเอง เขาชอบซิง่ รถมานานแล้ว แต่ไม่เคย สนใจการซิ่งมอเตอร์ไซค์มาก่อน นั่นคงเป็นเพราะเขาไม่ชอบที่จะต้องเบียด หรือแนบชิดกับคนอื่น แต่ความรู้สึกในตอนนี้กลับไม่แย่อย่างที่คิด บนตัว 55

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 จางเสวียนมีกลิ่นที่เขาชอบ ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งได้กลิ่นชัด ชวนให้อยากแนบชิด มากขึ้น จนถึงตอนนี้ตัวเขาเองเริ่มไม่เข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเพราะเหตุใดถึง ได้รู้สึกสนิทสนมคุ้นเคยกับคนที่เรียกได้ว่าเป็นคนแปลกหน้าถึงขนาดนี้ บอกได้เลยว่านาทีน้ี จางเสวียนท�ำให้เขาเริ่มเชื่อเรื่องพรหมลิขิตขึ้นมา บ้างแล้ว เนี่ยสิงเฟิงโอบแขนกระชับรอบเอวสอบเพรียวแต่แข็งแรง ซึ่งเป็น ผลจากการออกก�ำลังกายสมำ�่ เสมอของจางเสวียนให้แน่นขึน้ จนรูส้ กึ เหมือน ว่าตัวเขาในตอนนี้แทบจะหลอมรวมร่างกับอีกฝ่ายอยู่รอมร่อ และทั้งที่ จางเสวียนขีร่ ถได้ราบรืน่ มัน่ คงดี แต่ใจเขากลับสัน่ ระรัวขึน้ มาอีกระลอก...แล้ว ในที่สุดหัวใจของเขาก็ค่อยๆ เต้นเป็นจังหวะเดียวกับหัวใจของคนที่แนบชิด อยู่ตรงหน้า...จังหวะที่มั่นคงและอบอุ่น ส�ำนักงานนักสืบทีจ่ างเสวียนท�ำงานอยูน่ นั้ ตัง้ อยูใ่ นอาคารหลังใหญ่ ที่หน้าประตูแขวนป้ายไว้ว่าส�ำนักงานนักสืบจั่วเทียน ด้านข้างมีรายละเอียด เกีย่ วกับบริการต่างๆ เขียนไว้ โดยเฉพาะตัวอักษรสีค่ �ำทีอ่ า่ นได้วา่ ‘วิญญาณ ลี้ลับ’ นั้นดูเหมือนจะถูกเน้นให้เห็นเด่นชัดเป็นพิเศษ ซึ่งเนี่ยสิงเฟิงคิดว่านี่คง เป็นงานในความดูแลของจางเสวียนโดยเฉพาะ “สวัสดีครับพี่เวยเวย ไม่เจอกันหลายวัน หุ่นดีขึ้นเยอะเลยนะครับ” จางเสวียนโปรยค�ำหวานใส่หญิงสาวซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปใน ส�ำนักงาน ตู้เวยเวยซึ่งเป็นเลขานุการของส�ำนักงานนักสืบแห่งนี้เป็นสาวสวย หุ่นนางแบบ นอกจากรูปร่างจะสูงเพรียวแล้ว การแต่งตัวยังเซ็กซี่สะดุดตา โดยเฉพาะกระโปรงทีส่ นั้ จนไม่อาจสัน้ ไปกว่านีไ้ ด้อกี แล้วนัน้ ท�ำให้เนีย่ สิงเฟิง 56

ตอน ตัวก๊อปปี้ ถึงกับต้องถอนหายใจ เขารู้สึกได้ทันทีว่าการคัดเลือกรับคนเข้าท�ำงานของที่ นี่ คงจะดูกันที่รูปร่างหน้าตาเป็นอันดับแรก ตูเ้ วยเวยยิม้ อย่างอารมณ์ดเี มือ่ ได้รบั ค�ำชม เธอส่งเครือ่ งบันทึกเสียง ให้จางเสวียน นอกจากค�ำหวานแล้วจางเสวียนยังแวะซื้อเครื่องดื่มร้อนๆ มา ฝากเธออีกด้วย ซึ่งหญิงสาวก็รับไว้แต่ไม่วายบ่นอุบอิบ “ฉันอุตส่าห์ช่วยรับโทรศัพท์ให้ตั้งหลายสาย ได้แค่น�้ำแก้วเดียว เนี่ยนะ งกชะมัด!” “พูดอะไรอย่างนั้นล่ะครับ ถ้าวันไหนพี่เวยเวยพอมีเวลา อยากกิน อะไรเลือกร้านแล้วมาบอกผมได้เลย” ไม่เลว! รู้จักวิธีเอาใจผู้หญิงเสียด้วย ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าหมอนี่รู้วิธี ที่จะเอาใจผู้คนรอบตัว แถมยังมีเสน่ห์ที่ท�ำให้ทุกคนรู้สึกไว้วางใจได้ง่ายๆ แม้แต่ตวั เขาเองทีค่ ร�ำ่ หวอดอยูใ่ นวงการค้าขายมานานยังไม่วายหลงเชือ่ เข้า เต็มเปา ความคิดนี้ท�ำให้เนี่ยสิงเฟิงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเฉยๆ จั่วเทียนซึ่งเป็นเจ้าของส�ำนักงานนักสืบแห่งนี้เป็นผู้ชายหน้าตา หล่อเหลาหมดจด จนอาจเรียกได้สวย แต่ก็เป็นคนละแบบกับจางเสวียน อายุอานามน่าจะอยู่ที่ราวสามสิบปี ดูจากท่าทางสุขุมลุ่มลึกแล้วอาจท�ำให้ คนที่ไม่รู้จักเข้าใจผิดคิดว่าเขาคนนี้เป็นครูบาอาจารย์ หรือไม่ก็นักศึกษา ผู้คงแก่เรียนได้ง่ายๆ ตอนที่จางเสวียนเข้าไปส่งงาน จั่วเทียนเพียงรับแฟ้มงานไว้ แล้ว เลื่อนแฟ้มใหม่มาให้อีก จางเสวียนไม่ได้รบั มาในทันที แต่วงิ่ ไปดืม่ น�ำ้ ก่อนแล้วจึงวิง่ กลับมา โอดครวญ 57

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 “เถ้าแก่ อย่าบอกนะครับว่าจะให้ผมไปท�ำคดีจบั ชูอ้ กี ท�ำไมไม่เรียก เหลียงเหลียงมาท�ำบ้างล่ะ เขาเก่งกว่าผมตั้งเยอะ” เพือ่ สืบเรือ่ งราวให้ลกึ ซึง้ ถึงแก่น หลายวันมานีจ้ างเสวียนต้องวิง่ รอก อยูข่ า้ งนอกจนแข้งขาอ่อน แทบจะเรียกได้วา่ ต้องท�ำงานชนิดเกาะขาเตียงกัน เลยทีเดียว ตอนนีจ้ งึ เหนือ่ ยล้าจนหมดสิน้ ความสนใจเรือ่ งมากชูห้ ลายใจของ ใครต่อใครแล้ว “เหลียงเหลียงกับฉีอวีเ้ พิง่ รับท�ำคดีอนื่ ไป ไม่อย่างนัน้ ฉันไม่เรียกนาย มาหรอก เอาน่า อดทนอีกนิด สิ้นเดือนฉันจะให้โบนัส” “แล้วคุณล่ะ! คุณก็ว่างอยู่นี่ ท�ำไมไม่ท�ำเอง!” จางเสวียนจิบนำ�้ ชาแล้วตอกกลับเจ้านายอย่างไร้ซงึ่ ความเกรงกลัว “ช่วงนี้ฉันถูกอีกฝ่ายจับตาดูอยู่ เลยออกหน้าเองไม่สะดวกน่ะสิ” จั่วเทียนอธิบายขณะยกมือขึ้นเสยผมอย่างหงุดหงิด ท่าทีเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้นอกจากจะน่ามองแล้ว ยังท�ำให้หนุ่มวัยฉกรรจ์คนนี้ดูมีความ เป็นเด็กขึ้นมาเล็กน้อย เขายัดเยียดแฟ้มใส่มือจางเสวียนโดยไม่ยอมรับฟัง อะไรอีก “ช่วยหน่อยน่า น้องชาย” เนีย่ สิงเฟิงซึง่ ยืนอยูด่ า้ นข้างชะเง้อคอแอบดูขอ้ มูลในแฟ้ม เนือ้ หาใน นั้นบอกว่านี่เป็นคดีสะกดรอยเพื่อจับชู้ดังที่จางเสวียนคาดไว้ ผู้ว่าจ้างชื่อ ฉินจ้าว เป็นนักค้าวัตถุโบราณ ส่วนคนที่ต้องติดตามสะกดรอยเพื่อสืบหา หลักฐานคือภรรยาหมาดๆ ของเขาซึง่ มีชอื่ ว่า ซวีเค่อเจิน ในแฟ้มมีรปู ถ่ายของ เธอแนบมาด้วย หญิงสาวหน้าตาสะสวย แต่ก็เป็นแบบที่เรียกว่าสวยแต่ง อายุน่าจะอยู่ในราวสามสิบเศษ บนตัวสวมเครื่องเพชรมากมาย ซึ่งนอกจาก จะไม่ส่งเสริมความงามแล้ว ยังกลบรัศมีความงามตามธรรมชาติของเธอจน 58

ตอน ตัวก๊อปปี้ หมดสิ้น มิน่าเล่าจางเสวียนถึงไม่ค่อยสนใจคดีน้ี แต่พอเลื่อนสายตาลงไป มองตัวเลขค่าจ้างแล้ว เนี่ยสิงเฟิงก็ต้องหลุดยิ้มออกมา เขาเชื่อว่าจางเสวียนต้องยอมรับท�ำคดีนี้แน่! เป็ น จริง ตามคาด ทันทีที่ด วงตาสีฟ ้าใสเหลือบมองไปที่ตัวเลข เนี่ยสิงเฟิงก็เห็นแววระยิบระยับฉายชัดออกมาทันที ราวกับว่าอีกฝ่ายก�ำลัง มองเห็นก้อนทองน้อยๆ ส่องประกายวาววับล่องลอยออกมาจากแฟ้ม ถ้าหากเงินถึงแล้วละก็ ไม่เคยมีสักครั้งที่จางเสวียนจะลังเลในการ ตอบรับ “ตกลงครับ เถ้าแก่ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จภายในสามวัน แน่นอนครับ!”

ไม่นาน รถเวสป้าก็พาพวกเขาเคลื่อนตัวไปยังจุดหมายใหม่...

Luxury Shopping Paradise จากข้อมูลที่ได้รับมาบอกว่าซวีเค่อเจินชอบมาเดินเล่นที่นี่มาก จางเสวียนจึงแวะมาเดินวนดูก่อนหนึ่งรอบ ทว่าดวงเขาดีเกินคาด เพราะ ขณะก�ำลังส�ำรวจพืน้ ทีอ่ ยูก่ ม็ องเห็นซวีเค่อเจินอยูใ่ นสถานเสริมความงามเข้า พอดี เขาจึงเดินไปหาที่น่ังรอในร้านกาแฟฝั่งตรงข้าม โชคดีที่ด้านหน้าของ สถานเสริมความงามเป็นบานกระจกใสตั้งแต่เพดานจรดพื้น ท�ำให้มองเห็น ด้านในได้ถนัดแม้พวกเขาจะอยู่คนละฟากถนนก็ตาม จางเสวียนสั่งโกโก้ร้อนให้ตัวเองหนึ่งแก้ว จิบชิมไปหนึ่งค�ำ แล้วจึง หยิบหลอดปักลงในถ้วย เลื่อนไปตรงหน้าเนี่ยสิงเฟิง “ท่านประธาน คุณค่อยๆ ดื่มนะครับ อย่าให้ใครสังเกตเห็นล่ะว่าจู่ๆ 59

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 มันก็ลดฮวบฮาบลงโดยที่ผมไม่ได้ดื่มน่ะ” เนีย่ สิงเฟิงค่อยๆ ดูดนำ�้ รสหวานนัน้ ด้วยความรูส้ กึ สนิทใจอย่างยาก ทีจ่ ะอธิบายออกมาเป็นค�ำพูดได้ แม้จางเสวียนจะเป็นคนท�ำอะไรโผงผาง แต่ แท้จริงแล้วก็มีความละเอียดรอบคอบพอตัว ถึงขนาดเอาใจใส่ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ให้กับเขา ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องส�ำคัญอะไรเลย “ผู้หญิงเข้าร้านเสริมสวย อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงนั่นละ ถึงจะยอมออกมา” จางเสวียนพูดงึมง�ำเสียงเบาแล้วหยิบคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กขึ้นมา ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับฉินจ้าวซึ่งเป็นผู้ว่าจ้าง ดูจากเว็บไซต์ของบริษัทซึ่ง ชายผู้นั้นเป็นเจ้าของกิจการแล้ว ก็พอจะคาดเดาได้ว่าธุรกิจค้าของเก่า คงจะรุ่งเรืองไม่ใช่เล่น แต่เมื่อเห็นรูปถ่ายเจ้าของบริษัท จางเสวียนกลับ ทอดถอนใจพลางส่ายหน้า “หมอนี่แก่ขนาดเป็นพ่อซวีเค่อเจินได้เลย มิน่าล่ะถึงเติมเต็มเมีย ตัวเองไม่ได้ เฮ้อ! ถ้าหล่อนไม่มีชู้สิน่าแปลก” ฉินจ้าวอายุราวหกสิบปี หน้าตาดูมรี าศีผอ่ งใส ท่วงท่าสง่างามพอตัว แต่ถึงอย่างไรคนอายุขนาดนี้ก็คงเป็นได้แค่สปอนเซอร์ของพวกเด็กสาวๆ เท่านั้น ซวีเค่อเจินนั้นแม้จะเคยเป็นนางแบบมาก่อน แต่ก็เป็นแค่ระดับ ปลายแถว ต่อมามีคนแนะน�ำให้เธอรู้จักกับฉินจ้าว จนถึงตอนนี้พวกเขา แต่งงานกันมาได้สามปีแล้ว จางเสวียนเลือ่ นเม้าส์ไปมาขณะผิวปากหวือแล้วพูดพึมพ�ำคล้ายบ่น กับตัวเอง “ตาแก่นี่ร�่ำรวยขนาดนี้นี่เอง มิน่าล่ะซวีเค่อเจินถึงได้ยอมแต่งด้วย” 60

ตอน ตัวก๊อปปี้ หน้าจอคอมพิวเตอร์ของจางเสวียนติดฟิล์มกรองแสงเอาไว้ ท�ำให้ เนี่ยสิงเฟิงซึ่งนั่งอยู่ด้านข้างมองเห็นไม่ถนัด เขาจึงเคลื่อนตัวไปยืนซ้อนหลัง เพื่อมองดูหน้าจอจากด้านหลังของอีกฝ่ายแทน แม้ท่วงท่าเช่นนี้จะท�ำให้เขา กับจางเสวียนดูสนิทสนมแนบชิดกันอย่างมาก แต่เนี่ยสิงเฟิงกลับไม่ทันได้ ใส่ใจ ในตอนนี้เขาสนใจสิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอมากกว่า เพราะมันคือ รายละเอียดเรื่องรายได้ในแต่ละปีของฉินจ้าว รวมถึงเรื่องราวชีวิตรักของ ซวีเค่อเจิน ซึ่งข้อมูลลับส่วนตัวขนาดนี้ย่อมไม่มีทางที่ฉินจ้าวจะน�ำมาบอก ส�ำนักงานนักสืบแน่ ดังนั้นจางเสวียนน่าจะใช้วิธีบางอย่างเพื่อให้ได้ข้อมูล พวกนี้มา “คุณเรียนด้านคอมพิวเตอร์มางั้นเหรอ?” คนทีจ่ ะเป็นแฮ็กเกอร์ได้ตอ้ งมีความรูแ้ ละเชีย่ วชาญด้านคอมพิวเตอร์ เป็นพิเศษ คิดแล้วก็น่าเสียดายถ้าหมอนี่เอาความรู้ที่อุตส่าห์ร�่ำเรียนมาใช้ ผิดวิธีแบบนี้ “ผมก็ไม่รู้” จางเสวียนตอบสั้นๆ ความทรงจ�ำที่สูญหายไปท�ำให้เขา จ�ำไม่ได้ว่าตัวเองร�่ำเรียนอะไรมา อีกทั้งเวลานี้ความสนใจก็จดจ่ออยู่ที่ข้อมูล บนหน้าจอมากกว่า “ดูเหมือนธุรกิจของฉินจ้าวจะไม่คอ่ ยโปร่งใสนัก มินา่ ล่ะ ถึงได้ร�่ำรวยขนาดนี้” เนีย่ สิงเฟิงไม่แปลกใจกับข้อสงสัยนัน้ เลยสักนิด ขึน้ ชือ่ ว่าคนท�ำธุรกิจ แล้ว จะมากหรือน้อยย่อมมีเรื่องสกปรกเข้ามาปะปนอย่างเลี่ยงได้ยาก เขา ขยับตัวเข้าไปใกล้อกี ฝ่ายมากขึน้ เพือ่ จะได้อา่ นข้อมูลให้ถนัด กลิน่ หอมบนตัว จางเสวียนท�ำให้เขารู้สึกแปลกๆ แต่เจ้าตัวดูเหมือนจะไม่รู้สึกถึงความ ใกล้ชดิ นีเ้ ลยแม้แต่นอ้ ย ยังคงลากเม้าส์ไปมาอย่างคล่องแคล่วเพือ่ ตรวจสอบ ข้อมูลชีวิตรักของซวีเค่อเจินด้วยความสนอกสนใจ 61

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 สมัยท�ำงานเป็นนางแบบ ซวีเค่อเจินคบหาเพื่อนผู้ชายอยู่หลายคน เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มากขนาดไหน จางเสวียนมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ไปพร้อมกับหยิบแก้วโกโก้ขนึ้ มา ดูด เนี่ยสิงเฟิงอ้าปากจะเตือนว่าหลอดนั้นเขาใช้ไปแล้ว แต่พอเห็นท่าทางที่ ดื่มอย่างสบายอกสบายใจของอีกฝ่าย ก็กลายเป็นอ้าปากค้าง พูดไม่ออกไป เสียอย่างนั้น ทัง้ สองนัง่ แช่อยูใ่ นร้านกาแฟเกือบชัว่ โมง กว่าซวีเค่อเจินจะเดินออก มาจ่ายเงินทีเ่ คาน์เตอร์ พอเห็นแบบนัน้ จางเสวียนก็รบี เก็บข้าวของและวิง่ ไป ดักรอหญิงสาวตอนเธอเดินออกมาจากร้าน จากนั้นจึงท�ำเป็นซุ่มซ่ามเดินไป ชนเธอเข้า แต่เนีย่ สิงเฟิงเห็นชัดเจนว่าในชัว่ พริบตานัน้ จางเสวียนแอบหย่อน บางสิ่งลงในกระเป๋าเสื้อของเธอ ในตอนทีพ่ วกเขาก�ำลังขีม่ อเตอร์ไซค์ไล่ตามรถแท็กซีข่ องซวีเค่อเจิน เนี่ยสิงเฟิงจึงถามถึงเรื่องที่สงสัย “คุณแอบติดเครื่องดักฟังแบบนี้ ไม่กลัวถูกจับได้บ้างหรือไง?” “มันเป็นชิปขนาดบางมาก ไม่มีทางค้นเจอง่ายๆ หรอกครับ แล้วจุด ที่ผมใส่ก็เป็นแค่กระเป๋าตกแต่ง ไม่ได้ใช้งานด้วย” ราวสามสิบนาที แท็กซีท่ พี่ วกเขาตามมาก็จอดทีห่ น้าโรงแรมห้าดาว แห่งหนึ่ง ดูจากเวลาแล้ว เป็นไปได้ว่าซวีเค่อเจินคงตั้งใจมากินมื้อเที่ยงที่นี่ “ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ ผมได้กลิ่นแปลกๆ” จางเสวียนพูดกลั้ว หัวเราะอย่างมีเลศนัย “คุณรอผมอยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวผมมา” ทีด่ า้ นข้างของโรงแรมมีสวนขนาดใหญ่ และเนือ่ งจากเป็นเวลาเทีย่ ง จึงแทบไม่มีผู้คน หลังจอดรถเสร็จเรียบร้อยจางเสวียนก็วิ่งเข้าไปในโรงแรม ทันที เนี่ยสิงเฟิงรู้ว่าอีกฝ่ายคงตั้งใจไปสืบข่าว ตัวเขาเองไม่อยากจะยุ่งเรื่อง 62

ตอน ตัวก๊อปปี้ ชู้สาวคาวโลกีย์ของชาวบ้านจึงคร้านที่จะตามไปและเลือกที่จะเอนกายลง นอนหงายบนพืน้ หญ้าในสวน ใช้สองมือหนุนศีรษะ มองดูเมฆขาวทีล่ อยฟ่อง อยู่บนท้องฟ้า แล้วจู่ๆ เขาก็นึกข�ำตัวเองขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ในวั น ที่ อ ากาศดี ข นาดนี้ เขากลั บ ต้ อ งติ ด ตามเจ้ า นั ก สื บ นั่ น มา เล่นเกมไล่จับชู้ ถ้าหากหลายวันก่อนมีคนบอกว่าเขาจะต้องท�ำสิ่งเหล่านี้ เนี่ยสิงเฟิงต้องคิดว่าเป็นเรื่องที่บ้าบอมาก แต่มาตอนนี้...เขากลับรู้สึกดีใจที่ ตัวเองได้หลีกหนีจากชีวิตอันแสนวุ่นวายมาลองใช้ชีวิตอิสระในอีกรูปแบบ หนึ่งดูบ้าง นอนมองฟ้าได้ไม่นานจางเสวียนก็กลับมา รอยยิ้มบางๆ ที่ปรากฏ ตรงมุมปากบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเขาได้สิ่งที่ต้องการมาแล้ว ชายหนุ่ม ฮัมเพลงเบาๆ ขณะเปิดเบาะรถเวสป้าหยิบผ้าพลาสติกผืนเล็กออกมาปู แล้ว หยิบข้าวของอื่นๆ ออกมาวาง มีทั้งเครื่องดื่มและอุปกรณ์ชิ้นเล็กๆ ที่หน้าตา คล้ายตัวการ์ตูน ซึ่งเป็นสิ่งที่เนี่ยสิงเฟิงไม่เคยเห็นมาก่อน “นี่คือเครื่องดักฟังที่ผมเอามาตกแต่งเองน่ะครับ ตัวการ์ตูนจะ ไม่ค่อยดึงดูดสายตาคน” จางเสวียนพูดพลางทรุดตัวลงนัง่ ขัดสมาธิขา้ งตัวเขา จากนัน้ จึงหยิบ เอาหูฟังรูปมิกกี้เม้าส์เสียบเข้ากับหูตัวเองด้วยท่าทางร่าเริงราวกับพวกเขา ก�ำลังมาปิกนิกกัน “คุณกินขนมก่อนสิครับ คราวนี้เราคงต้องรอนานหน่อย ท่าทาง หมอนั่นจะอึดน่าดู” “ซวีเค่อเจินไม่ได้มากินมื้อกลางวันกับเพื่อนหรอกเหรอ?” “กินครับ” พูดแล้วก็หัวเราะคิกคัก “แต่เป็นการกินมื้อกลางวัน บนเตียง กับเพื่อนร่วมงานเก่าของเธอ” 63

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 จางเสวียนเปิดคอมพิวเตอร์และค้นรูปถ่ายเพื่อนชายคนหนึ่งของ ซวีเค่อเจินออกมา เขามีชอื่ ว่าเฝิงหย่ง เป็นผูก้ �ำกับเวที ทัง้ สองรูจ้ กั กันจากการ ท�ำงานและคบหากันอยู่พักหนึ่งก่อนจะเลิกรากันไป หลังจากนั้นไม่นาน ซวีเค่อเจินก็แต่งงาน ดูจากรูปที่เห็นก็เป็นอย่างที่จางเสวียนบอก เฝิงหย่ง รูปร่างสูงใหญ่ ร่างกายก�ำย�ำล�่ำสันและหนุ่มแน่น พูดตรงๆ ก็ต้องบอกว่าดู เหมาะกับซวีเค่อเจินมากกว่าคนที่แก่คราวพ่ออย่างฉินจ้าว จางเสวียนเสียบการ์ดเล็กๆ เข้าไปในคอมพิวเตอร์ ครู่หนึ่งรูปภาพ ต่างๆ ก็ปรากฏขึ้นบนจอ เป็นภาพตั้งแต่ตอนที่ซวีเค่อเจินออกมาจากสถาน เสริมความงาม ขึ้นรถแท็กซี่ ลงจากรถ เดินเข้าไปในโรงแรม จนได้เจอกับ เฝิงหย่งและหายเข้าไปในห้องด้วยกัน แม้แต่สภาพห้องก็มรี ปู ถ่ายไว้ครบถ้วน รวมถึงภาพที่ซวีเค่อเจินและเฝิงหย่งใส่เสื้อคลุมอยู่ด้วยกัน ภาพทั้งหมด บ่งบอกความสัมพันธ์ของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดีโดยไม่ต้องใช้ค�ำพูด กระทั่งห้องพักของแขก หมอนี่ยังซอกซอนเข้าไปจนได้ เนี่ยสิงเฟิง เห็นแล้วไม่รวู้ า่ ควรจะทึง่ ความสามารถในการซอกแซกราวกับแมลงสาบของ อีกฝ่ายหรือนึกอ่อนใจดี “คุณไปถ่ายภาพพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อไร?” จางเสวียนส่งกล้องตัวจิ๋วให้ดู มันมีขนาดเพียงแค่ครึ่งฝ่ามือเท่านั้น จึงสามารถซ่อนไว้ในอุ้งมือได้อย่างแนบเนียน ถึงตอนนี้เนี่ยสิงเฟิงไม่รู้จริงๆ ว่าการที่เทคโนโลยีก้าวล�้ำน�ำหน้าไปถึงขนาดนี้เป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ แต่ยังมี อีกเรื่องที่เขาประหลาดใจ “ห้องพักของโรงแรมห้าดาวให้คณ ุ เข้าไปสอดแนมได้งา่ ยดายขนาดนี้ เชียวเหรอ?” “ก็ไม่ยากหรอกครับ ขอแค่เงินถึงเท่านั้น” 64

ตอน ตัวก๊อปปี้ จางเสวียนถอดหูฟังออกและหันมาตอบค�ำถามด้วยสีหน้าแช่มชื่น “จางเสวียน ที่คุณท�ำอยู่นี่มัน...ไม่ถูกต้องนะ” แม้จะนึกเอ็นดูและเห็นว่าท่าทางทีร่ กั เงินยิง่ กว่าสิง่ ใดของอีกฝ่ายนัน้ ดู...น่ารัก แต่เนี่ยสิงเฟิงก็คิดว่าเขาควรจะปรับความคิดของหมอนี่ให้ถูกต้อง ด้วย “บนโลกนี้ยังมีอีกหลายอย่างที่มีค่ามากกว่าเงิน...” “เรือ่ งนัน้ ผมรูอ้ ยูแ่ ล้วละคร้าบ” จางเสวียนลากเสียงยาวตอบ “ไม่วา่ จะเป็นทองค�ำ เพชร อัญมณี หรือแม้แต่วัตถุโบราณ ข้าวของพวกนี้ล้วนมีค่า มากกว่าเงินทั้งนั้น น่าเสียดายที่ผมมือไม่ถึง ก็เลยท�ำได้แค่นี้...” เนี่ยสิงเฟิงอ้าปากค้างอย่างตกตะลึงกับนัยน์ตาสีฟ้าวาววับที่อยู่ ตรงหน้า เขาเอนตัวลงนอนกับพื้นอย่างหมดแรง แต่จางเสวียนรีบดึงเขาขึ้น มาโดยไม่ยอมปล่อยให้เขาได้มีกระทั่งเวลาท�ำใจ แถมยังหยิบหูฟังขนาดจิ๋ว ยัดใส่หูเขาโดยไม่ถามไถ่ความเห็น ครู่หนึ่งเสียงหอบและเสียงครางครวญที่ ชวนให้หน้าแดง ใจเต้นก็ดังขึ้น “ฟืนแห้งเจอกับไฟ ก็เลยลุกพึ่บพั่บแบบนี้” จางเสวียนกินขนมปังพลางหัวเราะร่าอย่างสบายใจ ทั้งที่ก�ำลังฟัง บทรักเร่าร้อนของคนอื่นอยู่แท้ๆ เครื่องดักฟังท�ำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ สามารถเก็บหลักฐาน การคบชู้ของซวีเค่อเจินได้อย่างครบถ้วน ถ้าส่งมอบคลิปเสียงและภาพถ่าย ทัง้ หมดให้ผวู้ า่ จ้างได้เมือ่ ไร ก็เท่ากับว่างานของเขาเสร็จสิน้ อย่างสมบูรณ์ ยิง่ ถ้าสามารถถ่ายภาพขณะที่ทั้งคู่ก�ำลังมีความสัมพันธ์กันอยู่ด้วยละก็ จะยิ่ง สมบูรณ์แบบ แต่ด้วยข้อมูลที่มีอยู่ตอนนี้ก็พอจะท�ำให้เขาสามารถปิดคดีได้ อย่างง่ายดายแล้ว จางเสวียนจึงรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจเป็นอย่างมาก 65

เทียนซือ คู่ป่วนผจญวิญญาณ ภาค 2 เล่ม 1 หันไปมองคนข้างๆ เห็นเนี่ยสิงเฟิงนั่งหน้าแดง พอตาสบกัน ก็เป็น ฝ่ายเบนสายตาไปทางอื่น ภายใต้ร่มเงาของใบไม้เขียวขจีซึ่งมีแสงแดดยาม บ่ายอุ่นอวล ส่งให้ใบหน้าหล่อเหลาที่ซับสีระเรื่ออยู่นั้นชวนมองเป็นที่สุด จางเสวียนเห็นแล้วก็อดถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาไม่ได้ หน้าตาดี ความรูด้ ี ฐานะดี แถมยังใสซือ่ ทายาทเศรษฐีทมี่ คี ณ ุ สมบัติ แบบนีม้ คี า่ ยิง่ กว่าทรัพย์สมบัตริ ะดับชาติเสียอีก ถ้าหากเขาประคองแมวกวัก ทีแ่ สนจะน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนีส้ ง่ กลับคืนไปจริงๆ จะเป็นการผิดต่อพรหมลิขติ หรือเปล่านะ บรรยากาศยามบ่ายเงียบสงัด นอกจากเสียงครางครวญร้อนแรงของ คู่หญิงชายที่ดังก้องอยู่ในหูแล้ว พวกเขาทั้งคู่ต่างก็นั่งนิ่งเงียบ รอบด้านจึง ไม่มีเสียงใดรบกวนใจอีก สุดท้าย เนี่ยสิงเฟิงก็เป็นฝ่ายที่ทนความเงียบต่อไปไม่ไหว จึงเอ่ย ถามขึ้นเบาๆ “ต้องยุ่งเรื่องบนเตียงคนอื่นแบบนี้ คุณไม่เบื่อบ้างหรือไง?” “เบื่อสิ แต่ท�ำไงได้ ผมต้องหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องนี่ครับ” จางเสวียน ตอบเสียงแผ่ว ไม่มีใครอยากอยู่อย่างเดียวดาย ซวีเค่อเจินก็เช่นกัน เธอจึงท�ำตัว เป็นดอกซิ่งแดงออกนอกก�ำแพง4แบบนี้ ถ้าหากถูกสามีเศรษฐีเฒ่าจับได้ คาเตียงก็คงไม่แคล้วถูกฟ้องหย่า แต่จางเสวียนกลับไม่รู้สึกสงสารหญิงสาว เลยสักนิด แน่นอนว่าการชอบเงินไม่ใช่เรื่องผิด แต่เธอต้องไม่ลืมว่าทุกอย่าง บนโลกล้วนมีราคา เมือ่ อยากได้มาก็ตอ้ งมีสงิ่ ตอบแทนทีส่ มน�ำ้ สมเนือ้ นีเ่ ป็น กฎของเกม ในเมื่อซวีเค่อเจินท�ำผิดกฎ ก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองก่อ 4

ดอกซิ่งแดงออกนอกก�ำแพง ส�ำนวนจีน หมายถึง ผู้หญิงคบชู้ สวมเขาให้สามี

66

ตอน ตัวก๊อปปี้ เรื่องราวท�ำนองนี้เขาเห็นมานักต่อนักจนสามารถคาดการณ์ความเป็นไปได้ อย่างทะลุปรุโปร่ง ดังนัน้ ถ้าจะถามว่าเขาเบือ่ กับคดีทมี่ รี ปู แบบซ�ำ้ ซากแบบนี้ หรือไม่ ถ้าบอกว่าไม่ก็คงจะเป็นการโกหกค�ำโตทีเดียว ค�ำตอบที่มาพร้อมน�้ำเสียงปลดปลงนั้น คล้ายจะเผยให้เห็นบางมุม ที่แสงตะวันยังส่องไปไม่ถึง หัวใจของเนี่ยสิงเฟิงพลันกระตุกวาบ เขารู้สึก เสียใจที่ถามค�ำถามนี้ออกไป “ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณ” “ฮ่าๆ เสร็จผมละ!” จู่ๆ จางเสวียนก็เปลี่ยนอารมณ์ปุบปับ เขาหัวเราะเสียงดังลั่นและ กลิ้งตัวไปมาบนพื้นหญ้าอย่างร่าเริง ดวงตาสีฟ้ากระจ่างใสสะท้อนกับ แสงแดดเป็นประกายวิบวับอย่างเจ้าเล่ห์ ท�ำให้เนี่ยสิงเฟิงรู้ตัวว่าเขาถูก อีกฝ่ายหลอกเข้าเต็มเปา จางเสวียนยังคงหัวเราะไม่หยุดขณะพูดด้วยน�้ำเสียงสดใส “ผมไม่มีทางเบื่อ กับเรื่อ งที่หาเงินได้ง่า ยๆ แบบนี้หรอก ถ้าท�ำ แบบนั้นก็โง่แย่สิครับท่านประธาน!” ทนไม่ไหวแล้ว! เนี่ยสิงเฟิงโถมตัวเข้าไปบีบคอเจ้าคนที่ก�ำลังกลิ้งตัวหัวเราะร่าใน ทันที

67