Urednik Amar Imamović Recenzenti Prof. dr. Fehim Nametak Prof. dr. Alena Ćatović Likovno oblikovanje Seyed Mehrdad Mousavi
Namir Karahalilović Munir Drkić
AHMED SUDI BOŠNJAK Komentator perzijskih klasika
Fondacija “Baština duhovnosti” Mostar 1435/2014.
Predgovor
Odluka o pisanju ove knjige donesena je iz nekoliko razloga. Prvi i osnovni je taj što do sada nije napisana niti jedna cjelovita monografija u kojoj bi bio predstavljen i vrednovan rad Ahmeda Sudija Bošnjaka na komentiranju klasičnih djela perzijske književnosti, iako Sudi spada u najznačajnije komentatore perzijskih klasika u Osmanskom carstvu, a poznat je istraživačima perzijske književnosti i kulture širom svijeta. Premda je Ahmed Sudi iznimno značajna ličnost u historiji orijentalne filologije, i to u svjetskim razmjerima, u bosanskohercegovačkoj iranistici posvećeno mu je tek nekoliko kraćih radova. Isto stanje vlada i u iranistici u samom Iranu. U zapadnoj iranistici ozbiljnijih radova o Sudiju, a posebno valorizacije njegovoga postupka komentiranja perzijskih tekstova, praktično nema. Sve dosada napisane studije koje se bave Sudijevim komentatorskim radom nastale su u turskim iranističkim krugovima, no skoro se sve one odnose tek na jedan od Sudijevih komentara remek-djela perzijskih klasika, dok ne postoji studija koja bi obuhvatila njegov cjelovit komentatorski opus kada je riječ o tim djelima. Samo je djelo koje je napisao Hoca (1980), barem bi se tako moglo zaključiti iz njegovog naslova, nastalo s namjerom sličnom onom koju smo imali i mi, tj. da se Sudijev komentatorski rad predstavi i analizira na cjelovit način. Međutim, Hocin je pristup krajnje faktografski i uopćen, svodi se isključivo na koncizne opise Sudijevih komentara perzijskih klasika u kojima se autor ne bavi sadržajem tih komentara, ne zadire u njihov tekst, iz čega bi proizašao i egzaktan vrijednosni sud o tim komentarima. Osim toga, Hoca se ne ograničava samo na Sudijeve komentare klasičnih djela perzijske književnosti; njegovo je djelo dodatno tematski razuđeno kraćim osvrtima na druga Sudijeva djela. 5
Sve su to razlozi zbog koji je, uvjereni smo, postojalo jasno znanstveno utemeljenje i potreba za pisanjem ovakve knjige. Zahvaljujemo uvaženim kolegicama dr. Sabini Bakšić, dr. Aleni Ćatović, dr. Amini Šiljak-Jesenković i kolegi mr. Mirsadu Turanoviću na pomoći prilikom pribavljanja i konsultiranja izvora na turskom jeziku.
6
Uvod
Tradicija bavljenja perzijskim jezikom i književnošću na prostoru Osmanskog carstva iznjedrila je znatan broj prevodilaca, komentatora, istraživača, autora širokog opsega djela i književnika koji su pisali po uzoru na perzijske klasike. U toj bogatoj tradiciji, bez ikakve sumnje, veoma značajno mjesto pripada Ahmedu Sudiju Bošnjaku1, na što je u ranijim istraživanjima ukazano u više navrata. Sljedstveno tome, ne postoji nijedan obuhvatniji pregled te tradicije u kojem nije istaknuta značajna uloga Ahmeda Sudija u razumijevanju klasičnih perzijskih tekstova. Tako ga Safvet-beg Bašagić ponosno naziva najpopularnijim Bošnjakom među turskim piscima, ali i najboljim i najvećim komentatorom perzijskih klasika, koji je u toj struci stekao stepen takav da mu nema premca u turskoj literaturi svih vijekova. (Bašagić 2007: 115) Džemal Ćehajić smatra Sudija jednim od najvećih poznavalaca perzijske književnosti jer je svojim komentarima doprinio boljem razumijevanju ovih tekstova, čime je dao svoj doprinos i osmanskoj nauci i književnosti. (Ćehajić 1980: 105), dok Hamid Algar ide i jedan korak dalje, tvrdeći da je Sudi vjerovatno najprominentniji među svim osmanskim perzijanistima (Algar 2003). Očito je da je posrijedi vanredno vrijedan autor s ovih prostora koji zaslužuje veću naučnu pažnju u iranističkim i turkološkim krugovima. Ahmed Sudi Bošnjak ostavio je širok opus djela iza sebe, uglavnom iz perzijskog jezika i književnosti te arapske gramatike, i to su ustvari bile dvije oblasti koje su Sudija prvenstveno zanimale. Pripisuju mu se i neka djela izvan ovih naučnih oblasti, ali se ne može pouzdano potvrditi da je ta Pod riječju “Bošnjak” podrazumijeva se Sudijevo porijeklo s prostora Bosne, a ne nje gova etnička pripadnost, budući da u XVI stoljeću etničke odrednice nisu postojale u njihovom današnjem smislu.
1
7
djela Sudi i napisao. Ipak, ovaj autor u minulim stoljećima poznat je u svijetu prvenstveno po svojim komentarima triju klasičnih tekstova iz perzijske književnosti iz pera dvojice glasovitih autora iz grada Širaza: Sa’dijevih Đulistana i Bustana, te Hafizovog Divana. Ova tri Sudijeva djela predstavljaju najbolje primljene i najviše čitane komentare među brojnim komentarima spomenutih tekstova na prostoru Osmanskog carstva. O njihovoj dobroj recepciji svjedoči i činjenica da su sva tri prevedena na perzijski jezik u XX stoljeću, te da su dobro poznati i u iranskoj naučnoj i stručnoj javnosti. Među njima je najveću pažnju izazvao komentar Hafizovog Divana, koji je u XIX stoljeću prevođen i u zapadnoj Evropi. Tako je u Brockhausovo leipziško izdanje Hafizovog Divana na njemačkom jeziku (1854-1856) uključen Sudijev komentar prvih 80 gazela, a o Sudijevoj metodologiji na engleskom jeziku pisao je W. H. Lowe u studiji Twelwe Odes of Hahiz done literally into English together with the corresponding portino of the Turkish Commentary of Sudi, for the first time translated, objavljenoj u Cambridgeu 1877. godine. (prema: Browne 1997: III: 299) Sudijev komentatorski opus najveću pažnju izazvao je na području Osmanskog carstva, tj. među recipijentima koji su obavezno znali osmanski turski jezik. Posebna odlika tog opusa na spomenutom području ogleda se u tome da Sudijevi komentari nisu tretirani isključivo kao interpretativni izvori koji omogućavaju lakše razumijevanje tekstova remek-djela klasične perzijske književnosti, nego su u isto vrijeme imali ulogu udžbenika perzijskog jezika. S druge strane, klasični perzijski tekstovi već stoljećima imaju internacionalni karakter i prisutni su na geografskom prostoru od Indijskog potkontinenta na istoku do zapadnih granica Osmanskog carstva; stoga su i komentari tih tekstova nastajali u trima različitim geografskim i kulturalnim podnebljima – na perzijskom govornom području, u Osmanskom carstvu i na Indijskom potkontinentu. Uzimajući u obzir geografsku razuđenost prostora na kojem su ti tekstovi čitani i izučavani, Sudijeve smo komentare analizirali i vrijednosno situirali u okviru komentatorske tradicije u osmanskim znanstvenim i književnim 8
krugovima. Na takav korak odlučili smo se i smatramo bitnim to naglasiti prije svega zato što je tradicija komentiranja djela klasične perzijske književnosti u sva tri navedena podneblja, na tri različita govorna područja, obilježena različitim kulturološkim, jezičkim i književno-estetskim odlikama. Osim toga, komentari iz različitih kulturalnih podneblja nisu pisani s identičnim pobudama: negdje su oni nastali isključivo kao komentari djela, a negdje su upotrebljavani i kao udžbenici stranog jezika. Komentari pisani u različitim geografsko-kulturalnim podnebljima obraćali su se različitim vrstama recipijenata, te su se stoga i konceptualno i metodološki u znatnoj mjeri međusobno razlikovali. Na kraju, ali jednako bitno, rukopisni izvori na osnovu kojih su pisani komentari unutar jednog od navedenih podneblja nerijetko su se razlikovali od rukopisnih izvora što su ih na raspolaganju imali komentatori koji su djelovali na druga dva podneblja; zbog toga bi njihovo poređenje, vrednovanje i situiranje u okviru jedne, zajedničke komentatorske tradicije predstavljalo istraživački postupak s krajnje upitnom metodološkom utemeljenošću. Zbog svih navedenih razloga, metodološki najprimjerenijim postupkom smatrali smo to da Sudijeve komentare posmatramo u okviru tradicije komentiranja perzijskih klasika u Osmanskom carstvu, te da u tom svjetlu ukažemo na njihove prednosti i nedostatke u odnosu na ranije nastale komentare djela klasične perzijske književnosti u osmanskim znanstvenim i književnim krugovima. Nakon XV stoljeća i pojave Abdurrahmana Džamija, u historiji perzijske književnosti otpočelo je razdoblje dekadencije (enhetāt). Ona će ostvariti snažan utjecaj i na književno stvaralaštvo na perzijskom jeziku izvan perzijskog govornog područja, između ostalog i u osmanskoj Turskoj. Taj utjecaj ogledao se u tome da je već u Sudijevo vrijeme (XVI stoljeće) u književnim krugovima u osmanskoj Turskoj bila primjetna tendencija ka smanjenju opsega autorskog rada, s jedne, i pospješivanju istraživačkog rada s druge strane, prije svega na planu pisanja komentara (šarh). (Riyāhī 1369: 127) Drugim riječima, originalno stvaralaštvo ustupilo je svoje mjesto izučavanju, predstavljanju i vrednovanju ranije napisanih djela. Stoga nije neobično da se i Ahmed Sudi Bošnjak odlučio upravo za pisanje ove vrste djela. 9
U Sudijevom vremenu perzijski jezik važio je za jezik dvorske elite i intelektualnih krugova; premda u tom razdoblju na teritoriji Osmanskog carstva nije napisano nijedno vrhunsko književno djelo na perzijskom jeziku, na tom su području nastala neka vrlo značajna djela istraživačkog karaktera, čija je prvenstvena svrha bila olakšavanje razumijevanja pojedinih remekdjela klasične perzijske književnosti. (Modarresī 1384: 82) Štaviše, sami komentari često nisu zadovoljavali potrebe šireg kruga čitatelja, što potvrđuju mnoge glose zapisane na njima. (Hoca 1980: 9) Komentari perzijskih djela u Osmanskom carstvu mogu se općenito podijeliti na filološke i sufijske, a Sudijevi komentari prema toj podjeli spadaju u prvu skupinu. Pisanjem filoloških komentara autori su prvenstveno imali za cilj približiti značenje tih tekstova čitaocima koji su živjeli u njihovom vremenu. Veliki broj napisanih komentara, kako književnih tako i naučnih djela iz različitih oblasti, ukazuje na to da su se znanstvenici iz Sudijeva vremena suočavali s iznimno bogatim i kompleksnim naslijeđem čije je pravilno razumijevanje za njihove savremenike i kasnije generacije bilo praćeno brojnim teškoćama i preprekama (Dīnparast 1392: 94). Uvidom u značajnije filološke komentare klasičnih djela, posebno poetske, može se zaključiti da su oni bili usredsređeni na pet osnovnih nivoa teksta komentiranog djela, a to su ortografski, gramatički, stilistički, kulturnohistorijski i konačno semantički. (Okatan 2013: 219) Stoga će i Sudijevi komentari u ovoj studiji biti podvrgnuti manje-više analizi na spomenutih pet nivoa. U XX stoljeću započeo je proces znanstvenog valoriziranja tih komentara, kad nastaju pregledni radovi i šire studije o pojedinim komentarima ili nekim njihovim aspektima, iako su mnoga pitanja još uvijek ostala bez odgovora. U tom smislu, i komentatorski opus Ahmeda Sudija Bošnjaka nedvojbeno zaslužuje da bude objektivno i sveobuhvatno vrednovan. Cilj ove knjige jeste ponuditi cjelovitu sliku o Sudijevim najpoznatijim i najčešće citiranim komentarima triju perzijskih klasičnih tekstova: Sa’dijevog Đulistana i Bustana, te Hafizovog Divana.
10
Sadržaj
PREDGOVOR............................................................................................................... 5 UVOD........................................................................................................................... 7 PERZIJSKI JEZIK I KNJIŽEVNOST U MALOJ AZIJI I NA PROSTORU OSMANSKOG CARSTVA OD POLOVINE XI DO KRAJA XVI STOLJEĆA.................. 11
Mala Azija prije Osmanlija.................................................................................... 12 Perzijski jezik i književnost u Osmanskom carstvu................................................. 18 Perzijsko-turski rječnici................................................................................... 19 Prijevodi perzijskih tekstova............................................................................ 21 Komentari perzijskih djela............................................................................... 23
ŽIVOT I DJELA AHMEDA SUDIJA............................................................................. 27
Život..................................................................................................................... 27 Djela..................................................................................................................... 38
SUDIJEV KOMENTAR SA’DIJEVOG ĐULISTANA...................................................... 43
Sa’di i Đulistan...................................................................................................... 43 Đulistan izvan granica perzijskog govornog područja....................................... 47 Sa’dijev Đulistan u bošnjačkoj književnoj baštini............................................. 49 Mjesto i značaj Sudijevog komentara..................................................................... 51 Sudijev postupak komentiranja Đulistana............................................................. 55 Pisanje i izgovor.............................................................................................. 57 Gramatika....................................................................................................... 60 Stilistika i metrika........................................................................................... 66 (Kulturna) historija i opći podaci.................................................................... 68 Semantika....................................................................................................... 74 Završna razmatranja.............................................................................................. 76 Dodatak: Prijevod komentara kratke pripovijesti u stihu....................................... 78
SUDIJEV KOMENTAR SA’DIJEVOG BUSTANA.......................................................... 81
Bustan Sa’dija Širazija............................................................................................. 81
Sudijev postupak komentiranja Bustana................................................................ 85 Pisanje i izgovor.............................................................................................. 88 Gramatika....................................................................................................... 92 Fonetski podnivo...................................................................................... 93 Morfološki podnivo.................................................................................. 98 Sintaksički podnivo................................................................................... 99 Stilistika........................................................................................................ 101 Kulturna historija.......................................................................................... 107 Semantika..................................................................................................... 110 Završna razmatranja............................................................................................ 112 Dodatak: Odlomak iz Sudijevog komentara Sa’dijevog Bustana........................... 114 SUDIJEV KOMENTAR HAFIZOVOG DIVANA.......................................................... 115
Osvrt na biografiju Hafiza Širazija....................................................................... 115 Divan Hafiza Širazija..................................................................................... 118 Sudijev postupak komentiranja Divana............................................................... 125 Pisanje i izgovor............................................................................................ 126 Gramatika..................................................................................................... 132 Morfološki podnivo................................................................................ 132 Sintaksički podnivo................................................................................. 135 Stilistika........................................................................................................ 138 Kulturna historija.......................................................................................... 143 Semantika .................................................................................................... 147 Sudijeva recepcija Hafizovog Divana............................................................. 152 Završna razmatranja............................................................................................ 158 Dodatak: Odlomak Iz Sudijevog komentara Hafizovog Divana........................... 162
ZAKLJUČAK............................................................................................................. 163 SAŽETAK.................................................................................................................. 165 IZVORI I LITERATURA............................................................................................ 167
Izvori.................................................................................................................. 167 Literatura............................................................................................................ 167
BIOGRAFIJE............................................................................................................. 175 REGISTAR IMENA I POJMOVA................................................................................ 177