geschiedenis
Wonen op een paradijselijke plek
Pier Karenbeld
in gesprek met Johan en Riekie Groten Het project Ruimte voor de Rivier heeft heel wat veranderingen teweeg gebracht in de uiterwaarden. Onder de noemer meer veiligheid werden er forse ingrepen gepleegd. Bij de herinrichting kwam er nieuwe natuur, verdween het agrarisch karakter en daarmee kregen de in de uiterwaarden gelegen boerderijen ook andere bestemmingen. Sommige bewoners maakten gebruik van de mogelijkheid om te verkassen, anderen namen de gelegenheid te baat om in de nabijheid voor een nieuwe woning te kiezen, zowel aan de Spoolder kant als aan de kant van Schelle. Dat laatste gold niet voor broer en zus Johan en Riekie Groten, die er weinig voor voelden afscheid te nemen van hun fraaie woonplek op het huidige schiereiland, Schellerdijk12, waar het uitzicht zo mooi is en de vrijheid zo groot. Voldoende aanleiding om op een mooie herfstmiddag bij hen op bezoek te gaan.
• Op kaart onder bij Steenfabriek van Dwars, de woning van Johan en Riek Groten.
Steenfabriek Oldeneel De stad Zwolle had zeker na de stadsbrand in 1324 er belang bij dat bij nieuwbouw baksteen en dakpannen gebruikt zouden worden. Zo verschenen er een paar eeuwen
12
• Johan en Riekie Groten.
lang diverse eenvoudige veldovens, tichelwerken, in de uiterwaarden die in ’t bezit waren van de stad Zwolle. Toen in de loop van de 18e eeuw de productie afnam, werden de gronden van de hand gedaan en kwamen ze in particuliere handen. Zo kocht een zekere Cornelis Dwars uit Olst gronden op om er steenfabrieken, op modernere leest geschoeid, op te starten. Rond 1880, tijdens een crisis, deed de familie Dwars afstand van de fabriek en werden de gebroeders Poppe de nieuwe eigenaren van o.a. de betreffende steenfabriek. Die stond onderhand bekend als steenfabriek Oldeneel, maar in Hattem te boek als “Kiek in de Pot”. In 1916 wordt de steenfabricage stopgezet. Het blijkt niet meer rendabel te zijn, onder andere omdat de klei op is en dan van elders moet komen. De fabriek wordt kort daarna afgebroken, maar kantoor en woonhuis van de voormalige opzichter, de tichelbaas, blijven bestaan. De afgegraven klei blijkt echter goede landbouwgrond
Papenacker 49
