De groenten van… (column) ds. Wim Scheltens

De groenten van…

Met interesse volg ik de rubriek ‘het theologisch elftal’ in het dagblad Trouw. Op 11 augustus fronste ik mijn wenkbrauwen en las nogmaals en nogmaals of ik het goed had gezien: “Kerken kunnen boeren wel helpen hun identiteit aan te passen. Want wat ze denken klopt niet: ze voeden Nederland niet.”

Is de landbouw dan niet belangrijk voor de voedselvoorziening? Waar zou het lid van het theologische elftal wel niet allemaal over denken, als hij de bal in het doel wil trappen? Zou hij denken, dat we de groenten van Hak krijgen? Ik heb wel eens gefietst langs landerijen waarop ik opeens een bordje van Hak ontwaarde met de boodschap: hier wordt groente voor Hak verbouwd en geoogst. Want Hak kan de boontjes niet zomaar achter het glas zetten.

Misschien kan een klein stukje van Hebreeën 11 ons wat verder helpen. Daar lezen we in vers 3: “Door geloof komen we tot het inzicht dat het heelal door het woord van God geordend is, dat dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.”. Het zichtbare verwijst naar het onzichtbare, omdat het zichtbare er kan zijn, dankzij het onzichtbare. En in het onzichtbare schuilt de scheppingsvreugde van God. Moet je begrijpen: dat wij als onderdeel van de schepping mogen beleven, dat ook wij voortkomen uit de scheppingsvreugde van God.

Jaren geleden bezocht ik een oude broeder op zijn verjaardag in het voorjaar. Op een gegeven moment wees hij naar buiten. Ziet u dat steeltje uit de grond komen. Ik heb in het najaar een zaadje in de grond gelegd en nu komt er een steeltje uit. Ik vroeg, of hij dit ieder jaar weer deed. En hij knikte bevestigend. Ik zei: je bent nu 91 jaar en vanaf je vierde heb je dat zo gezien? Hij knikte weer. Dan heb je dat meer dan 85 jaar gezien. En nog ben je er verwonderd over? Ja, zei hij, met een lach op zijn gezicht. Ik zei: dan ben je een gezegend mens. Het klinkt nog na in mijn herinnering - die sonore stem met lichte kwinkslag: ik stop er een zaadje in en er komt een steeltje uit.

Dit zal wel te gewoon zijn voor het theologische elftal in de krant, maar het is meer waar dan wat daar zwart op wit betoogd werd. Deze boerenman hoeft geen nieuwe identiteit te krijgen. Hij is christen met vallen en opstaan geweest en heeft de vergeving der zonden geproefd als een exquis nagerecht. Maar zouden de leden van het theologisch elftal ook wel eens buiten spel kunnen raken? Dat ze zich met hun eigen mening op sleeptouw laten nemen?

Onze identiteit is door Paulus zo mooi omschreven: gekocht en betaald (1 Korintiërs 6:20). Daar hoeft niemand meer aan te sleutelen. Wie met zo’n uitspraak over ‘gekocht en betaald’ een balletje trapt, staat nooit buiten spel.

ds. Wim Scheltens