N I E U W S B R I E F B E G I J N H O F O N Z E - L I E V E - V RO U W T E R H OY E N
2022
124
#
MAART APRIL
JAARGANG 21 vu M. Van Speybroeck, Lange Violettestraat, 193B, 9000 Gent.
Twee sterke begijnhofmadammen
SONJA EN NICOLE O N S B E G I J N H O F I S E E N U I TG AV E VA N B E G I J N E N K R I E B E L S
Inhoud
Wie graag iets wil laten publiceren in ons krantje kan altijd contact opnemen met de redactie: begijnenkriebels@telenet.be of steek een briefje in bus 255. Pagina 20
wedstrijd WAAR IN HET BEGIJNHOF
Wat valt er te lezen? IN SAMENWERKING MET
4 Paul
NUMMER 124 MAART - APRIL 2022 4 Paul 6 Nieuws 8 Sonja en Nicole 10 Zoals het was
10 Sonja en Nicole
12 Grijze muizen 14 What’s in a name? 15 Begijnse Column 16 Schelde en Leie 18 De Boomkruiper
16 Schelde en Leie
19 Kunst Kijken 20 Wedstrijd 21 Agenda 22 Koens Kookclub 23 Colofon / REDACTIE 24 Portret
19 Kunst Kijken’22
The Passion of Christ van Arthur Somervell is een zelden uitgevoerd oratorium dat qua structuur naadloos aansluit bij de traditionele barokke passies met recieten, aria’s, turbakoren en koralen, evenwel op indrukwekkende wijze uitgewerkt in de Britse romantische stijl. Sir Arthur Somervell (1863-1937) was na Hubert Parry één van de meest succesvolle en invloedrijke toondichters van het kunstlied in de Engelse muziekrenaissance eind 19de eeuw. Zijn passieoratorium, gecomponeerd in 1914 voor koor, vijf soli en orgel, voert Vox Mago als primeur in Vlaanderen uit met romantisch orkest. Deze uitgebreide orkestratie werd speciaal voor deze gelegenheid en in opdracht van Vox Mago gecreëerd door de Vlaamse componist Nicolas De Cock. Het openingswerk van dit beklijvende concert is Gorgeous Nothings, een cyclus van vijf liederen voor strijkorkest, sopraan, koor en harp die Nicolas De Cock componeerde in 2015. Een extra speciale toevoeging voor deze uitvoering is het nieuwe, zesde deel uit 2021. De teksten van de zes liederen zijn van de hand van de Amerikaanse dichteres Emily Dickinson (1830-1886) en bestaan uit vluchtige gedachtenspinsels die ze neerpende op kleine papiertjes in de vroege jaren 1860.
- tickets www.voxmago.be
Ons Begijnhof
Denkend aan Paul Natuurlijk wist ik dat Paul “populair” was in het begijnhof en de periferie. Het Zuidpark, het parkje aan Sint Anna, de cafés in de buurt. Paul maakte het ons – Ruud en mij – niet gemakkelijk de laatste jaren. Veel buren wisten het, anderen vermoedden het en nog anderen vergaten het. Of waren wij het – Ruud en ik – die hem het leven moeilijk maakten? Daaraan dacht ik tijdens de dienst. Ik had natuurlijk veel mensen verwacht, maar toen ik een korte video zag over het einde van de dienst, schrok ik toch. Neen, die dag zelf besefte ik niet zo goed dat de kerk zeer druk bevolkt was. Sorry dat ik niet iedereen groette, ik was nogal “afwezig”. Ik kom langzamerhand “terug” en wil graag veel mensen bedanken.
Al de buren die het fijn vonden om met Paul een praatje te slaan. Over gewone dingen, over filosofische onderwerpen, over politiek, over .... ja waarover nog allemaal? Ik wil alle buren bedanken die naar zijn uitvaartdienst kwamen en me daarna nog kwamen ondersteunen. Al de buren die van hun deelneming kwamen getuigen door een kaartje in de bus te steken.... Maar vooral wil ik Arne, David en Eddie danken die samen met de zwaar aangeslagen Ruud, Pauls kist wilden dragen. Vera en Céline die zo’n lieve woorden zegden over Paul, Johan die in stilte en op de achtergrond zorgde voor de
Paul Depondt is overleden, dit nieuws kwam niet zo onverwacht en toch, wanneer het zover is zijn we allen met stomheid geslagen. Vele buren, vrienden, familie en kenissen waren op de uitvaart aanwezig en spraken mooie woorden. Een bijzondere steun voor Sonja en zoon Ruud. De aanwezigen kregen als aandenken een rouwprentje en een boekje opgemaakt door Patricia Rau. Het is geworden een boekje om te koesteren en zoals Paul het waarschijnlijk zou gezegd hebben: voor geïnteresseerden en vooral voor ongeïnteresseerden. Buurvrouw Vera en buurmeisje Céline waren één van de personen die een afscheidswoord lieten horen en deze willen wij u niet onthouden. Andrea
4
muziek, Andrea en Martine die de kapel in orde stelden om achteraf koffie en koeken aan te bieden. Overigens zonder het akkoord van de vzw was de ontvangst in de kapel niet mogelijk geweest, dank ook daarvoor. Ik wil ook Veselina danken, onze ex-buur die zo’n mooie foto van Paul maakte toen hij nog glunderde, aan Tim die hem begeleidde naar zijn laatste rust. Patricia Rau hielp mij grootmoedig een “boekje” te maken als herinnering aan Paul. Wie niet naar de dienst kon komen maar toch zo’n herinnering wil, kan me een berichtje sturen. sonja.vanoutryve@skynet.be
Beste Sonja en Ruud,
Paul,
Beste familie, vrienden en buren van Paul,
Ik sta hier ter vertegenwoordiging van alle Begijnhof-buurmeisjes, de jongere generatie. “Samen uit, is samen thuis” - maar samen thuis, is ook samen uit.
We kunnen het ons eigenlijk niet zo goed voorstellen: Paul die er niet meer is in ons Begijnhof. Wij zijn zo vertrouwd met het beeld van Paul op wandel onderweg naar één van zijn pleisterplekjes in de buurt (het Zuidpark, het Sint-Annaparkje, de markt van Ledeberg). En onderweg maakte hij graag tijd voor een gezellige babbel, zelfs voor een diepgaand gesprek. Hij kende iedereen en iedereen kende hem. Voor ieder van ons had hij een geliefkoosd thema: uitgebreide beschouwingen over de politiek, verhalen over vogels, commentaren over kunst of gewoon wat praten over het leven. Soms heel serieus, soms met een kwinkslag. Zijn conversaties beperkte hij trouwens niet tot gesprekjes met de begijnhof-bewoners… veel toeristen hebben niet alleen genoten van de erfgoedwaarde van deze site, zij kregen er van Paul ook gratis heel wat uitleg bij. Ik vermoed dat velen bij hun thuiskomst aan de andere kant van de wereld zich het Begijnhof herinnerden als die mooie plek waar een vriendelijke man met lange baard hen wegwijs maakte in de geschiedenis van de begijnen, dikwijls aangevuld met filosofische levenslessen. Hij was met hart en ziel verbonden aan onze gemeenschap, hij woonde hier graag en genoot van deze mooie plek. Hij hield van het buurtleven, bij elke activiteit was hij aanwezig. Op de jaarlijkse picknick, bij de paaseierenraap, de nieuwjaarsreceptie, elke info-avond, elk optreden, Paul was er bij. Hij dronk graag een glaasje samen met ons en was altijd bereid om uitgebreid zijn soms wat dwars gedacht over het gebeuren en over het leven met iedereen te delen. Hij was in de eerste plaats een intellectueel, een erudiet man met een gedreven pen. Hij leefde tussen zijn boeken. Ik herinner mij een bezoek bij Paul en Sonja, er moesten eerst wat stapeltjes boeken verlegd worden om een plekje in de zetel vrij te maken. Ik herinner me ook dat hij zijn boekenkast zou opruimen, het werd teveel, er moest dringend gesnoeid worden. Dat bleek een bijna onmogelijke opdracht. Uiteindelijk werden maar een beperkt aantal exemplaren opzij gelegd, van de rest kon hij geen afscheid nemen. Zijn boeken waren zijn leven… Hij was ook heel fier op de teksten die hij schreef, zijn interviews, essays, kritieken. Terecht trouwens want hij had een vlotte, kritische pen. Sonja en Ruud, de laatste tijd ging het minder goed met Paul, dat hebben we allemaal gezien. Hij was er minder bij, was minder alert… en dat heeft er ook bij jullie diep ingehakt. Nu hij er niet meer is malen zoveel beelden en herinneringen door ons hoofd, beelden van nog niet zo lang geleden, maar ook beelden van vroeger. Voor mij blijft Paul in de eerste plaats de minzame intellectueel die het een zegen vond om zijn gedachten te delen met elke passant in zijn leven. De gedreven journalist die fier was op zijn pen en die met veel genegenheid en bezorgdheid sprak over jou Sonja en over Ruud zijn zoon. Dit is het beeld dat wij van Paul willen bewaren. Beste Sonja, weet dat al je buren heel erg met je meeleven en dat je op ons kunt rekenen, niet alleen nu in deze heftige trieste periode, maar ook daarna als de tijd het verdriet wat zachter maakt… onze deur zal altijd openstaan voor jou…. Vera
Bij elke verjaardag was er een boek en sporadisch met kerst een bundel kortverhalen met titels zoals een ‘Eenvoudige vertelling’, ‘Rivieren’ of ‘De wandeling- een soort vrolijke mist in je hoofd’. Je maakte het heel vaak fijn thuiskomen voor me. Op 6 december speelde jij Sint voor je buurmeisjes, en hoewel Joanna en ik inmiddels volwassen vrouwen zijn, zullen wij daar voortaan met ietwat kinderlijke droefenis aan terugdenken in de vroege ochtend van die dag. Mijn vrienden zijn je doorheen de jaren ‘de filosoof’ gaan noemen. Want als wij na een warme zomerdag ’s avonds in de tuin onder de kerselaar zaten, of op een diepgekleurde najaarsdag een verjaardag vierden, was jij nooit ver weg. Je raakte altijd wel verwikkeld in een geanimeerd gesprek met één van mijn vrienden die ook dát boek hadden gelezen en er precies zo over dachten. Of precies het tegenovergestelde en dan duurden die gesprekken dubbel zolang, en zo werd je gaandeweg een vaste, niet weg te denken gast. Soms vroeg iemand van hen me om jouw e-mailadres omdat ze je nog een tekst achterna wilde sturen. Je kriebelt hersenen en zoals elke leraar weet: dan blijf je hangen, Paul. Toen ik in coronatijd lesgeven ging achter dat digitale scherm over de ideale opvoeding, stond jij met Jean-Jacques Rousseau’s Emile aan de deur. Jean-Jacques had immers zo zijn idee daarover en jij vond dat die opvoeders-in-opleiding daar over móesten horen. Toen ik vorig jaar lesgaf over dementie, bracht je me Jeroen Brouwers’ boek van Cliënt Busken. Onder het lezen kon ik me echter niet ontdoen van het gevoel dat je een stukje van jezelf had gegeven, een kwetsbaarheid die je op geen enkele andere manier had kunnen delen. Ik heb onder het lezen de benauwdheid gevoeld van dat personage, en gedacht dat dat jouw gevoel moest zijn bij jouw grijpen naar helderheid, het vechten tegen eenzaamheid, tegen niet vrolijke mist in je hoofd. Momenten waarbij ik bedacht dat ik je in mijn haast van dagelijks leven toch niet al te snel voorbij moest lopen. De laatste keer dat we elkaar spraken, is morgen twee weken geleden. Ik ging hardlopen en toen ik je naderde, supporterde je met je stok in de lucht. Daarvoor houd ik natuurlijk halt. Je vertelde me dat je aan het lezen was over vuurtorens, wat voor een ‘merkwaardige’ dingen dat zijn, iets over vuur en spiegels, welke merkwaardige verhalen zich daar afspelen en dat jij er net zo eentje aan het schrijven was. Paul, ik weet niet of dat je dat verhaal geschreven hebt of afgemaakt… maar het beeld van een vuurtoren is wat mij nog rest. Zo was ook jij de afgelopen jaren: momenten van helderheid en momenten van duisternis, een komen en gaan, waar we allen deel van uitmaakten, aan de rand van soms woelig water. Je vertelde dat er altijd iemand was in de vuurtoren om het vuur te laten branden en uitte je verbazing over de toewijding die daarvoor nodig was. Ik vond dat beeld prachtig: toewijding aan een vuur om het niet te laten doven. Laat ons samenzijn hier op dit moment een blijk van die toewijding zijn, en verder beloven wij: wij gaan zorg dragen voor Sonja, ook voor Ruud, voor al het leven in en rond onze tuin en je zal erbij zijn- bij elk feest onder onze kerselaar. Céline
5
Ons Begijnhof
Anna is 90 In de vroege namiddag van dinsdag 6 januari trokken Johan, Sophie en ik naar het huis van Anna Geerinckx om haar te feliciteren voor haar 90ste verjaardag. Met een ruiker bloemen, geschonken door de vzw begijnhof, een doosje begijnenchocolaatjes en een kookboek uit grootmoeders tijd ‘recepten met solo’ kwamen we bij haar toe. Ze had net die middag samen met haar zoon Jean-Marc ‘een konijntje’ gegeten en het had haar gesmaakt. Geen grote porties meer, maar het mocht toch feest zijn die dag! Beetje gekluisterd in haar gemakkelijke fauteuil, maar toch tevreden, nam ze de geschenken in ontvangst en ze bedankte iedereen. Ze is nog maar weinig mobiel meer en herstellende van een ongelukkige val. Dank zij de goede zorgen van haar zoon kan ze in haar huis blijven wonen. Dat is te bewonderen en zeker niet vanzelfsprekend. Maar we zagen hoe dankbaar ze is voor wat de dag haar brengt. En hopelijk geniet ze van het kijken naar de recepten van het Solo-boek en droomt ze af en toe even weg naar vroegere mooie tijden… Martine B.
Pasen zondag 17 april ! Dag jonge buren en minder jonge buren, Komen de Paasklokken eieren strooien op de bleekweide of zal de Paashaas weer rondhuppelen en belletje trek doen? Het is afwachten wat de Corona maatregelen zullen vrijgeven... Maar toch al zekerheid : om 11 uur laten we klokkengeluid los over ons begijnhof. Wordt het de Paashaas of eierenraap, dat verneemt u via de WhatsApp-groep bewoners, onze FaceBook-pagina en een flyer in de bus, dit ten laatste één week op voorhand. En… We hopen elkaar te zien op de Paasreceptie, vanaf 11,30uur op de pleintjes voor de kerk en bij regenweer in het groothuis. Alle buren welkom.
kwaliteitsslagerij
LANGE VIOLETTESTRAAT 7 - GENT - 09 225 47 30
BELEGDE BROODJES & MEENEEMDAGSCHOTELS
6
Omdat de klokken eitjes voor alle kinderen en ook kleinkinderen zouden kunnen brengen, vragen wij aan de ouders of grootouders ons het aantal kinderen met hun huisnummer te willen doorgeven. Dit kan door een briefje in bus nr 255 bij Andrea of via mail begijnenkriebels@telenet.be, ten laatste tegen 10 april. Een warme oproep aan kinderen of artiesten met tekenof schilderstalent: Bezorg ons je mooiste Paastekening die wij kunnen gebruiken voor de Paasflyer en affiche. De tekeningen kan je in de bus steken bij Andrea, nr 255 of mailen naar begijnenkriebels@telenet.be Wordt vervolgd….
Hier kon ook jouw reclame staan, vind je niet? Bij interesse, contacteer a.u.b de redactie om jouw reclame te bespreken: begijnenkriebels@telenet.be
Ons Begijnhof
Dichterlijke ontboezemingen De restauratie van het convent Home O.L.Vrouw nr 201 inspireerden een buurman tot dichterlijke ontboezemingen. Het convent stond jaren leeg en verlaten, De muren en daken zaten er vol met scheuren en gaten. De ramen stuk, de deuren verdwenen, Het onkruid groeide tot boven mijn benen. Het was een ruïne en een wildernis, Het convent ging naar de verdoemenis. Nu staat er een grote torenkraan En vangen de herstellingswerken aan. Er wordt geklopt, gezaagd en geboord, Dat heb je zeker al gehoord. Het gaat nog een jaar duren En dan krijgen we nieuwe buren. Het wordt dan een heel nieuw convent En zo is iedereen dan weer content. Pater Jan.
GEZOCHT Gastheer/-vrouw, om bezoekers aan onze kerk te ontvangen. Misschien iets voor jou? Beste Begijnhofbewoner of sympathisant van het Begijnhof, Reeds vóór de uitbraak van de coronapandemie groeide de idee om onze mooie kerk van O.-L.-Vrouw Presentatie meer te ontsluiten dan tot heden gebeurt. De Sint-Michielsbeweging die er op zaterdag om 17u samen met de parochiegemeenschap de eucharistie viert, zorgt er inmiddels voor dat de kerk in de namiddag al meerdere uren open is, waarvoor alle dank. Ook tijdens de dagen ‘Kunst Kijken’ die er in de eerste twee weken van juni weer aankomt gebeurde dit door meerdere vrijwilligers en tijdens de periode van de ‘Vlaamse meesters in situ’. Dit waren en blijven fijne gelegenheden om deze verborgen parel te ontdekken. Maar de roep blijft zowel van binnen als van buiten het Begijnhof en natuurlijk van meerdere gelegenheidsbezoekers / toeristen: dat de kerk ook op andere moment open zou zijn; of het nu is om er even stil te worden en te bidden dan wel om haar schoonheid en rijke geschiedenis in zich op te nemen – of een combinatie van beiden. Vanuit deze roep doet de kerkfabriek nu zelf een oproep tot vrijwilligers voor onthaal. Het is de bedoeling hen samen te brengen voor meer toelichting over het opzet en natuurlijk ook het bepalen van de openingsuren. Groeten, E.H. Jürgen François Bent u geïnteresseerd, neem dan contact op met de voorzitter van de kerkfabriek O.-L.-Vrouw Presentatie, Jan Vermassen – Lange Violettestraat 179 - jan.vermassen@vlaanderen.be
Een idee voor in de nieuwsbrief? Lingerie • Ondergoed • Sportbh’s • Zwangerschapslingerie Kousen • Nachtkledij • Herenondergoed • Sokken
Lange Violettestraat 45 9000 Gent Tel 09 223 55 86
Brusselsesteenweg 265, 9050 Ledeberg - Gent info@develowinkel.be - tel 09 2 790 390 WWW.DEVELOWINKEL.BE zo en ma gesloten
Mail het gerust naar de redactie!
begijnenkriebels@telenet.be
7
Ons Begijnhof - Zoals het was
Sonja en Nicole
Tekst: Vera Dua
Twee sterke begijnhofmadammen aan het woord...
Sonja Vanoutryve en Nicole Bonne zijn twee vaste waarden in de Bewonersadviesgroep en het redactieteam van ons Begijnhof. Onlangs hebben ze beslist om de fakkel door te geven aan andere actieve buren... tijd dus om met hen terug te blikken op de bewogen geschiedenis van de Begijnhofkrant en het buurtleven in ons begijnhof.
HOE HET ALLEMAAL BEGON Sonja: Het krantje ‘Ons Begijnhof’ is zeer bescheiden begonnen in 2002 met een eerste nummer ter grootte van een halve A4, beide kanten volgetypt . Ik hoorde van een
8
vroegere collega bij de krant Het Volk dat de VZW een persconferentie gaf over de stand van zaken van de restauraties en de bewoners wisten van niets... dat maakte me toch wat boos. Ik heb toen gevraagd of ik als ex-journaliste aanwezig mocht zijn op die persontmoeting en ik kreeg ook de ‘toelating’ om de bewoners te informeren. De Begijnhofkrant was daarmee geboren. De belangrijkste bedoeling was de bewoners op de hoogte te houden van het reilen en zeilen binnen het begijnhof. De verantwoordelijke uitgever was de VZW Begijnhof Ter Hoyen en een secretaresse van het Bisdom printte de blaadjes af. Dat bleef zo gedurende vele jaren.
Nicole: ik las die eerste krantjes en was opgetogen over het initiatief. Ik ben afkomstig van Destelbergen en was daar gewoon aan een uitgebreid sociaal netwerk van buren die mekaar hielpen als het nodig was. Als lerares Nederlands voelde ik me ook aangesproken en ik kroop in mijn pen met een oproep om elkaar te helpen, in feite een hoplr avant la lettre...Later kregen we versterking van Martine als lokale fotografe en Babs die de teksten corrigeerde. Ook Jerome schreef soms een filosofisch stukje en bracht verhalen over kruiden. Sonja: In de loop der jaren evolueerde ons krantje stilaan naar een volwaardig A4-tijdschrift. Voor het bisdom - en
Ons Begijnhof - Zoals het was
mijn regelmatige wandeling erheen begon het een zware klus te worden. Er werd aangeraden naar een andere oplossing te zoeken. En we vonden er een! Er was toen immers een Bewonersadviesraad opgericht en vanaf 2008 kregen we subsidies van de Stad Gent via Wijk aan Zet. Marc Van Speybroeck werd voorzitter van de BAR en verantwoordelijke uitgever, er kwam een heus redactieteam en we werden onafhankelijk van het Bisdom want we konden nu zelf onze kopijen betalen. En ‘Ons Begijnhof’ werd de ideale manier om bewoners te informeren en te betrekken bij allerlei initiatieven.
DE HOOGTEPUNTEN Sonja: In het begin woonden we met niet zoveel mensen in het Begijnhof, dus alles was wat beperkter van omvang. Zo waren de eerste zomerpicknicks veel minder strak georganiseerd maar we konden toch genieten van een rijkelijk gevuld buffet terwijl sommigen heel bescheiden met een paar boterhammetjes kwamen aanschuiven. Dankzij buurman Arne kon dat allemaal in Nucleo. Bedankt Arne!! Maar dit blijft een sterk initiatief, in een zomerse sfeer bij elkaar zitten om te eten en te drinken, zalig toch! Het sociaal leven groeide gestaag: het jaarlijkse driekoningenfeest waar ook ouders werden op uitgenodigd voor een hapje en een drankje, de paaseierenraap, infoavonden en later de optredens in de kapel... en niet te vergeten de banken voor de kerk (dank Alex en Ilse), die zorgen echt voor een warm ‘bankcontact’. Nicole: Ik ben vooral fier op de
initiatieven voor en door de kinderen van het Begijnhof. Zo was er de ‘kidskrant’, volledig geschreven door jongeren. Ze hebben hier ook een ‘eurosong for kids’ georganiseerd en een echt paas- en zomerkamp in mekaar gestoken. Heerlijk hoe de kinderen met mekaar optrokken en echte vrienden waren. Spijtig dat daar nu precies minder interesse voor is....
EEN TERUGBLIK OP ONZE KRANT Nicole: ik vind nog altijd dat een buurtkrant een grote meerwaarde heeft voor het gemeenschapsleven. Het is een middel om iedereen op de hoogte te houden van wat er gebeurt, om activiteiten aan te kondigen of verslag uit te brengen achteraf. Wat enorm deugd doet is aangesproken worden door buren over iets wat ze gelezen hebben. Ook bewoners die ik niet zo goed ken beginnen al eens een babbeltje over een item uit de krant, dat zorgt meteen voor meer sociale cohesie. Dat zou wel wat meer mogen gebeuren. Sonja: Het is niet simpel om in te schatten wat de mensen van de bewonerskrant vinden. Ik heb veel bewoners geïnterviewd voor onze krant: nieuwe buren, iemand die iets speciaals te vertellen heeft, een aantal kunstenaars van Nucleo.... en mijn ervaring is dat de geïnterviewde daar altijd blij mee was. Het is ook een goede manier om mekaar te leren kennen en om iedereen meer te betrekken bij de sociale activiteiten. En als buren reageren dan doet dat inderdaad deugd, alle soorten opmerkingen zijn welkom! Dit bewijst immers dat onze krant gelezen wordt.
Maar er zou wel wat meer reactie mogen komen. Ik vermoed dat de meeste buren geen idee hebben hoeveel tijd en energie het kost om telkens weer een blad in elkaar te boksen.
TIPS VOOR DE TOEKOMST Nicole: ik denk dat we terecht fier mogen zijn op wat er in de voorbije 20 jaar hier gerealiseerd werd. Voor mij blijft de verbondenheid tussen de begijnhofbewoners heel belangrijk. Wie men ook is, waar men ook woont, erfpachter of huurder, we zijn allen bewoners van deze prachtige site en we willen er allemaal het beste van maken. Toch een tip: misschien kan er in de toekomst terug meer werk gemaakt worden van activiteiten voor kinderen? Dat brengt zoveel leven in de brouwerij! Sonja: ik wens iedereen veel succes met de BAR en de Begijnhofkrant. Voor wat de krant betreft toch een paar tips. Streef variatie na en breng niet te lange stukjes over thema’s die de bewoners aanspreken. En maak van dit begijnhof geen al te heilige plaats, het is een dorp in de stad en de kerk behoort tot het mooie kader, maar dit is niet de “ziel” van ons dorp, dat zijn de mensen die er wonen.
Bedankt Sonja en Nicole voor het mooie gesprek en voor alles wat jullie gedaan hebben voor onze begijnhofgemeenschap. En we weten dat we nog steeds op deze 2 madammen zullen kunnen rekenen als het nodig is.
9
Ons Begijnhof - Zoals het was
Verbondenheid... Met kerstmis en de warmste dagen werden we met dat woord regelmatig om de oren geslagen. Ja, toen alles nog niet zo georganiseerd kon zijn als dezer dagen, probeerden we ook zoveel mogelijk te “verbinden”. Toen er nog meer moest geïmproviseerd worden, dachten we aan een koortje. Ons repertoire was nogal beperkt maar leute hadden we wel. Of wat dacht je als we het treintje uit het klein stationnetje uitzwaaiden. Pastoor Grypdonck wou ook niets liever dan zijn parochianen samen rond de tafel brengen. Dit deed hij met veel plezier én engagement tijdens zijn jaarlijkse sobere maaltijd.
1
2
3
Eerste picknicks….. Toen we later meer middelen kregen werd de picknick wat grootser opgevat. Maar voor de kleinsten onder ons bleven de leukste momenten de “goedkoopste”. Vronie liet ze in “vuilniszakken” vrij met al hun inspiratie. Wedden dat ze zich dat best herinneren. Dank zij Wijk aan Zet konden we ook echte artiesten uitnodigen. De wondere speeltjes van accordeoniste Tine Vandenbussche “verbond” duidelijk klein en groot.
4
5
Sonja
6
Wie herinnert zich nog deze kinderkopkes? (zie pagina 20) 7
10
Ons Begijnhof - Zoals het was
En alles werd lichter... Toen vanmorgen op straat een volslagen onbekende jonge dame naar mij glimlachte en een “goede dag” zei, besefte ik pas goed dat dit begijnendorpje al die jaren een geschenk was. Hier was het, en is het, gewoon dat (de meeste) buren een goede dag zeggen. Zelfs in Coronatoestanden ging ik nooit de stad in zonder dat een ‘dorpsbewoner’ me aansprak, naar me zwaaide, glimlachte of zelfs stopte om even te kletsen… Van mijn naaste buren in het convent verwacht ik niets anders…. Maar zo’n contact met al die andere vrouwen en mannen die ergens verder achter hun muurtje wonen, maken de ondraaglijke lichtheid van het bestaan, toch weer lichter.
8
9
Dank, A, A, A, A, A, C, D, D E, E, E, F, H,H, J, J, J K,K M, M,M, M,M, M, M, N, N, P,P,P, R, R, T, T, enz….. ☺ Ik wil overigens ook nog mijn dank uitsturen naar al die buren die voor mij niet enkel hun deuren openden, maar ook bereid waren om hun heden en verleden op tafel te gooien.
10
Sonja 11
12
13
14
11
Ons Begijnhof - Zoals het was
In elk dorp zijn er grijze muizen... ...én kleurrijke papegaaien. Het verdwijnen uit het dorp van een van de meer “zichtbare exemplaren” laat een groter spoor na in de herinnering.
Tekst: Sonja & Nicole
De echte enige begijn die we kenden, Hermina Hoogewijs, was lange tijd mijn naaste buurvrouw, en haar verdwijnen uit het “dorp” liet uiteraard een leegte na. De leuke gesprekken die we – de bewoners van het convent – met haar hadden , komen nog af en toe ter sprake. ‘Weet je nog hoe ze maar bleef kijken naar die jonge Finse studentinnen die topless in onze tuin zonden (in de zon lagen…), of die keer dat Eddie bij haar moest binnenbreken omdat ze haar sleutel niet meer vond’. Waar die sleutel dan wel gevonden werd, laat ik in het midden…Toen zuster Hermina terug bij haar Heer werd gezonden, gaf ze een wonderlijk teken. Toen we uit de kerk kwamen, lichtte een hele regenboog de grijze hemel. Zo bleef ze nog heel lang bij ons.
Ook pastoor Frank Grypdonck was een man die heel lang in de geest van velen zal gegrift blijven. Altijd minzaam, open voor originele afscheidsdiensten, ”uitvinder” van de naam “bankcontact” toen buren Ilse en Alex ons de eerste bank schonken, de pastoor die zo graag het verhaal van de Vredesklok vertelde en altijd aanwezig was op onze activiteiten. Zelfs toen hij al
12
verhuisd was naar Eeklo en steeds moeilijker te been was, kwam hij ons een hart onder de riem steken.
Samen met ‘zuster” Hoogewijs lieten de eerste dames die de grootjuffers vervingen in het Groothuis, ook diepe sporen na. Ik denk dan uiteraard aan Maria Smet, die altijd voor een geintje te vinden was.
Samen met haar goede vriendin Agnes Steenbeke (die al enige tijd in een woonzorgcentrum verblijft) was zij een van de vaste waarden van het begijnhof. Maria verkoos om enige jaren geleden terug te keren naar haar heimat, Zeveneken. Daar woonde ze nog vele jaren zoals ze graag leefde en overleed aan de gezegende leeftijd van 95 jaar. Ook Rachel woonde enkele jaren in het Groothuis om daarna te verhuizen naar nummer 175 waar ze met haar vriendin Lena nog vele jaren van het Hof kon genieten. Een gekend duo in het begijnhof: Lena en Rachel. Arm in arm zag ik ze naar de mis gaan en ik heb ze nooit weten te klagen. Ruzie maken konden ze ook als de beste maar dat was dan heel vlug bijgelegd. Net een getrouwd koppel die twee . Toen het echt niet meer ging, verhuisde Rachel naar een rusthuis in Drongen waar ze op gezegende leeftijd overleed. Lena woont nog steeds in Aalter dicht bij haar familie.
Willy, de gitarist van “poco loco” begeesterde iedereen die op zijn weg kwam. Winter en zomer in korte broek, met een zware rugzak maar vooral met de duim omhoog en zijn ieder verleidende lach. Op een dag was Willy er niet meer, hoe geliefd hij wel was bleek uit de overdonderende aanwezigheid tijdens zijn afscheidsplechtigheid.
Wat mij het meest getroffen heeft, was het overlijden van Fanny in december 2015 na een zware strijd tegen kanker. Ze was pas 54.Toen ik als twintiger begon met lesgeven zat ze bij me in het eerste jaar van de middelbare school. Jaren later werden we buren en beste vriendinnen. Ze hield zoveel van dit Begijnhof en was ook altijd paraat op onze activiteiten. In mijn tuintje en in mijn keuken werd er heel wat gelachen en ja, ook geroddeld...
🙂
In de winter met blauwe anorak en bruine broek en in de zomer met
Ons Begijnhof - Zoals het was
blauwe short en een marcelleke. Zo stond de vroegere conciërge Norbert aan zijn deur en hield hij alles en iedereen in de gaten. En zo herinner ik mij hem ook... Een streng uitziende man met een peperkoeken hartje. Op mooie dagen zaten we met een paar buren op den dorpel, een bak bier erbij en veel plezier . Norbert overleed aan kanker in december 2005, hij werd 63.
🙂
meer. Hij blijft zeker aanwezig in onze gedachten.
Babs verhuisde naar Nederland toen bleek dat ze aan dementie leed. Iedereen kende haar als een fiere vrouw die dagelijks haar wandelingetje maakte, eerst met Prutske en later met Beau. Ze begreep onze Vlaamse mentaliteit niet altijd zo goed maar was toch blij dat ze in Gent woonde.
Alvaro Guimaraes, man van Katrijn Friant, papa van Mabel, Mariuga en Celso én schitterende componist, ging langzamerhand heen. Zijn bijzondere uitvaartplechtigheid in onze kerk begeleid door pastoor Grypdonck, vergeet ik moeilijk. Ook verdwenen maar zeker niet vergeten is de altijd glimlachende Koen, vriend van Johan. Koen, die samen met Johan de rustgevende meditaties leidde, Koen die zo’n heerlijke taarten kon bakken en ons altijd liet meegenieten. Het begon met een beetje rugpijn en een paar maanden verder was Koen er niet
En ook Simon, onze grote “Hollander” die alles wist van jazz, van literatuur en samen met onze lieve buurvrouw Vroni bekendheid genoot in het Gentse culturele nachtleven. Simon bleef heel lang de wereld laconiek vanuit zijn eenzame hoogte bekijken. Toen deemsterde hij weg en kwam niet meer terug. Samen met Paul zal hij wellicht veel nieuwtjes uit de journalistieke wereld besproken hebben.
Wie al een tijdje in het begijnhof woont zal zich zeker “Georgeke” herinneren. ‘Elk zijnen goeiendag” met zijn aanstekelijke lach zal ik niet snel vergeten. De bewoner van het huis van begeleid wonen, verdween later naar een instelling. Niet voor altijd weg (hoop ik) is ons “mooiste begijntje” Sofie en ook Wim die altijd klaar stond om ons te helpen,
die deelnam aan wandeltochten en altijd klaar stond voor een opwekkend gesprekje. Ja ik mis ze allemaal.
Onze meisjes brachten ambiance in het begijnhof! Onder leiding van vooral Lore en Clara werd van alles georganiseerd en ook de volwassenen genoten ervan. Zomerkampen, Paaskampen, Driekoningen , toneelstukjes, dansjes, eurosong voor kids ... niets was hen teveel. De voorbereidingen vonden meestal in mijn tuin plaats en ik genoot mee.
13
Ons Begijnhof / 207
Wat schuilt er achter de namen van onze huizen? Sint Joris, bij huisnummer 207, verwijst via een vernederlandsing van de naam naar Sint Georgius.
Tekst: Marc Van Speybroeck
We hebben hier terug te maken met een heilige met een twijfelachtige historische achtergrond. Hij zou een ridder geweest zijn ten tijde van keizer Diocletianus in Rome, de bekende christenvervolger. Omdat hij christen was werd hij onthoofd. Tot daar wellicht het beetje geschiedenis. Niets bijzonders, zo waren er wel meer gevallen. Maar rond onze Georgius van Cappadocië werd een schitterende legende geweven. Bij de stad Silena in Libië woonde een draak in een meer, die van de bewoners dagelijks twee schapen kreeg als zoenoffer om de stad gerust te laten. Alleen, twee schapen per dag, dat tikt aan na een tijdje. De draak was akkoord met een nieuw voorstel: een schaap en een meisje per dag. Meisjes waren blijkbaar in die tijd en in Silena zeker niet veel waard… De meisjes werden telkens uitgeloot; niemand vond dit een goed idee, maar de draak spaarde de stad. Het onvermijdelijke lag eraan te komen: op een dag werd de koningsdochter uitgeloot. Haar vader trachtte nog om haar vrij te praten, maar iedereen vond dat er geen uitzonderingen moesten gemaakt worden naar rang en stand. Marina, zo
14
was haar naam, trok onder het oog van de bewoners van Silena naar buiten, voorbij de stadspoorten. Daar kwam een eenzame ridder voorbij, die het snikkende meisje en de toekijkende menigte niet begrijpend bekeek en haar vroeg waarom zij weende. Zij vertelde hem over de overeenkomst die de stad had met de draak en dat zij zijn volgende slachtoffer zou worden. Onze Georgius zag dat evenwel zo niet en maande haar aan te geloven. Hij zou dat wel even oplossen. Toen de draak hem in het oog kreeg, dacht zij dat er een extra voorgerecht geserveerd werd. Zij stormde recht op Georgius af, die haar opving op zijn lans. De draak kon geen kant meer uit en Georgius gebood Marina om haar een halsband om te doen. De draak gedroeg zich nadien zo mak als een schoothondje. Zo keerden zij terug naar de stad. Georgius riep de bewoners toe dat hij alleen de draak kon doden als ze zich allen zouden bekeren tot het christendom. Dat gebeurde en Georgius kon de draak nadien effectief doden. De koning liet kerken bouwen ter ere van Mari(n)a en van Georgius en zijn ridderschap. Hij gaf Georgius massa’s geld, maar Georgius verdeelde dat allemaal onder de armen
van de stad. Daarna vertrok hij weer naar verre oorden en iedereen leefde in Silena nog lang en gelukkig…. Omdat onze Joris zo ridderlijk handelde staat hij in heel hoog aanzien. Vele landen en steden hebben hem als patroonheilige: Engeland, Frankrijk, Bosnië, Litouwen, Duitsland, Rusland, Portugal, Zweden, Bamberg, Luik, Hannover, Windsor, Sélestat, Luzern, en ga zo maar door! Daarbij is hij patroon van ridderorden, kruisvaarders, ruiters en soldaten in het algemeen, samen met de beroepen die hier iets mee te maken hebben: zadelmakers, harnasmakers, smeden …. Hij wordt om bijstand gevraagd bij oorlogsgevaar, godsdiensthaat, pest, lepra en syphilis. Ook hier gaat het lijstje nog even door. Zijn naamfeest vieren we op 23 april. Uiteraard wordt hij afgebeeld in volle wapenrusting met een lans of zwaard, en een draak die hij overwint. Soms mag Marina erbij zijn. Een weerspreuk voor deze stoere man: Met St Joris regen, kersenoogst valt tegen. In Haspengouw zullen de kersentelers die spreuk wel kennen…
Ons Begijnhof
‘De begijnse column’
De begijnen stonden ondermeer bekend voor hun geneeskundige zorg. In die zin combineerden zij de huidige functies van dokter, verpleegkundige, vroedvrouw (de eerste eeuwen van hun geschiedenis) en zorgkundige. Ook palliatieve zorg namen zij op zich. Vanaf het ontstaan van begijnhoven, kreeg ‘zorg’ een instelling toegewezen op de vrouwensteden, nl. de infirmerie. De geneeskundige methoden verschillen over hun verleden van acht eeuwen, doch het gebruik van kruiden en planten was alom aanwezig. De huidige geneeskunde gaat uit van een ziekte, al dan niet met symptomen, om te behandelen. ‘Gezondheid’ en ‘genezen’ reikt veel verder dan klachtenvrij zijn, getuigende de belangstelling voor ‘alternatieve geneeswijzen’ en het onderzoek naar de invloed van sociale factoren op gezond zijn. Medicijnen en medicamenten Net voor de trein zich in beweging heeft gezet richting Brussel, opent de deur van de coupé zich. ‘Kom, we zetten ons hier.’ Ik meende alleen in dit treingedeelte tot in Brussel te sporen, doch krijg gezelschap. ‘Mèmè, zal tante Clara blij zijn als wij op bezoek komen?’ hoor ik het meisje vragen. ‘Oh, ja, tante Clara heeft immers medicijnen nodig, zeker nu.’ Even blijft het stil. ‘Ja, maar, ze krijgt dat toch al in het ziekenhuis van de dokter en de verpleger.’ ‘Ah, maar dat zijn medicamenten! Ons bezoek is anders, wij komen medicijnen geven.’ Verdiept in mijn boek had ik hun gesprek ergens naar de achtergrond gebracht. Bij de uitspraak over ‘medicijnen’ versus ’medicamenten’ pauzeerde ik even. Nu was ik ook wel nieuwsgierig wat dan het verschil tussen beide was. Mijn oren spitsten zich terwijl ik de bladwijzer tussen mijn boek legde.
‘Huh? Medicijnen? Wij?’ ‘Zeker.’ antwoordde mèmè, ‘Kijk, medicamenten, die kopen we bij de apotheek of, zoals bij tante Clara, zijn ze er al in het ziekenhuis. Er zijn heel veel medicamenten, de apotheken liggen er vol mee. Maar er zijn ook medicijnen, eigenlijk net zoveel als er medicamenten zijn. En die medicijnen kunnen wat verschillen per persoon, maar dikwijls kiezen mensen dezelfde. En die zijn: een knuffel geven, eens vertellen hoe moeilijk iets is, zingen, eens goed lachen, dansen, rusten, … er zijn zoveel medicijnen. En wij gaan eens horen hoe het nu met tante Clara is, voilà! Da’s ook een medicijn.’ De stilte die valt, is er één waarin haar zinnen worden verteerd. ‘Seg, maar mèmè, eigenlijk geven wij dan toch veel medicijnen sebiet, hé? Bloemen, … en wij! Dat zijn drie medicijnen, dan!’ ‘Absoluut. Weet ge, de woorden ‘medicijnen’ en ‘medicamenten’ lijken op elkaar, zo op het eerste zicht is er geen verschil. Als je ze éénmaal een beetje kent, zijn ze heel verschillend. Het is zoals ‘vriendelijk’ en ‘oprecht’ zijn: het is niet omdat mensen vriendelijk zijn, dat ze ook oprecht zijn.’ Als ik even later achter hen de trein uitstap, verdwijnen ze langzaam tussen de mensenmassa die Brussel-Centraal rijk is. Wie tante Clara ook is en hoe ze ook in het ziekenhuis is terecht gekomen, één ding weet ik zeker: ze krijgt een flinke dosis medicijnen vandaag. En misschien is er één medicijn dat net iets straffere kost is dan de andere: er zijn…
Debby Van Linden
draagt, als deskundige begijnengeschiedenis, het erfgoed van de begijnen uit in Vlaanderen. Voor ‘Ons begijnhof’ schrijft ze driemaal per jaar een column, steeds ‘met begijnse slag’.
15
Om de hoek
De Schelde en de Leie in Gent DEEL 1
Wie van ons durft beweren dat hij onze twee waterlopen die hier in Gent samenvloeien, niet kent? Edoch misschien is de kennis eerder beperkt en zeker indien we er even de geschiedenis bijhalen. Jaren geleden, bij een opmerking tegen een niet-Gentenaar, over de moeilijke inbouw van een ondergronds netwerk voor openbaar vervoer, wegens de moerassige ondergrond, kreeg ik de wind pal frontaal van voren. Gent een moeras? Dat was toch totaal van de pot gerukt?
Op het plan hieronder is de Blandijnberg, de al vermelde getuigeheuvel, duidelijk op te merken, met een spie van het ZO naar NW.
het de verhoging van de Blandijnberg (met St Pieters) en de uitlopers tot voorbij de Zandberg toont.
De Leie kiest de Westkant van de heuvel, de Schelde de Oostkant. Op het plan valt op hoeveel meersen er aangegeven staan: lage weilanden en akkers die gemakkelijk overstromen. Probeer vooral niet te zoeken naar de plaats waar later ons begijnhof zal ontstaan.
De plannen zijn al heel moeilijk met elkaar te vergelijken. Op het tweede plan zijn twee waterlopen aangeduid met een naam die er lijkt op te wijzen dat ze deel uitmaken van het originele vaargeulplan van de Leie en de Schelde: de Nieuwe (voorbij de Ottogracht en naast het Sluizeken) en de OpperSchelde, langs de steile wand van de Blandijnberg. Een teleurstelling misschien, maar zo goed als zeker zijn beiden gegraven waterlopen…
Op de voorgevel van de vismijn aan het St Veerleplein (foto hierboven) prijken Schelde en Leie in volle glorie. Over de namen lijkt men het onderhand eens dat ze van Keltische oorsprong zijn:
Tekst: Marc Van Speybroeck
Lewia Scaldis Ganda
Leie Schelde Gent
Keren we even terug naar het begin van onze jaartelling, toen we de inwoners hier nog Menapiërs noemden (voor de geschiedenisliefhebbers onder ons). Het gebied zag er redelijk vlak uit, met hier en daar een heel kleine verhevenheid. Eén ervan was duidelijk veel hoger dan de anderen: het was dan ook een zogenaamde getuigeheuvel, met een heel andere ondergrond dan de omliggende gelanden. Die heuvel steekt een twintig meter uit en ligt vandaag gemeten, ongeveer dertig meter boven de zeespiegel. Rondom waren er enige zandruggen (dekzandruggen) te zien, die ook wel een tiental meter hoog konden worden. Het land werd door het water in vele, vele eilandjes opgedeeld. Tot in de 19e eeuw telden we er meer dan 25!
16
Het plannetje op volgende pagina is misschien al iets meer begrijpelijk, maar het bevat een paar foutjes. Het plan is vooral interessant omdat
Om de hoek
Meer waarschijnlijk is volgende tekening (rechts boven) voor de belangrijkste rivierbeddingen een redelijk historisch correct plan. Ze zijn ingetekend op een hedendaagse plattegrond. Voorbij Afsnee splitst de Leie zich op in twee armen. Een bypass ter hoogte van de Gordunakaai maakt een tussenverbinding. De noorder-Leie dwarst de Waldam, een van de drie dammen van de stad. Verder stroomt het water langs de huidige Odysee campus naar de Rabotbuurt, voorbij het begijnhof St Elisabeth. Daarna wordt de Lieve gekruist en loopt het tot bij het huidige Neuseplein om dan via het Meerhem terug zuidelijk af te buigen (met een groot vraagteken… wellicht volgde de Leie een nog meer noordelijke koers) en verbinding te maken ter hoogte van het huidige Sluizeken met de andere arm die dwars door de stad loopt en waarop na het Kuipgat (ter hoogte van het justitiepaleis) de Leiehaven, tussen bruggen uitgebouwd werd (zie verder). Het is deze arm die zich aanschurkt tegen de westzijde van de Blandijnberg. Het verhaal eindigt voor de Leie met het doorsteken van de Steendam (Rode Torenstuw) en haar uitmonding in de Schelde bij de huidige
kapel van het St Lievenscollege. Een flinke toer, met veel tussenliggende grachten en kanaaltjes. Brugge lijkt zijn naam wel gestolen te hebben…. Gent was het echte Venetië van het Noorden (vergeten we even Amsterdam). Vanuit deze zomerbedding worden ’s winters hectaren land (meersen) overstroomd waarmee de zogenaamde winterbedding gevormd wordt. De vele grachten en kanaaltjes in de stad zijn hier niet aangegeven op het plan. Zij behoren zo goed als alle tot het stroomgebied van de Leie. De Schelde, met een sneller verval en al een beetje lager gelegen, passeert de stad in feite rakelings. Maar ook hier is de oude bedding amper herkenbaar. En ja, de Reep is zowat het meest herkenbare en langste stuk bedding. De Schelde komt van Zwijnaarde, steekt de huidige Ringvaart over, en komt zo redelijk parallel met de Hundelgemsesteenweg het stadsgebied in en loopt tussen de Bellevuewijk en de Stropkaai door. Het lijkt rechtdoor te gaan, tot tweemaal toe, maar zo gaat dat niet. De Schelde stoot al snel tegen de Blandijnheuvel bij haar binnendringen op het grondgebied van de (huidige) stad. Een ommetje lijkt aangewezen, maar volg goed hoe dat
loopt… Het water volgt zo ongeveer de huidige Tentoonstellingslaan en kruist het Zuidpark. Zo goed als onder Terplatenbrug kan je nog de toegang tot de oude bedding zien (foto hieronder). De stroom zorgt voor een grote meersoppervlakte, vandaag nog steeds gekend als de Muinkmeersen. Zij passeert de verhoogde Brabantdam met de Braemgaten en loopt verder langs de heuvel weg aan de oostzijde om nadien het Leiewater te ontvangen. Zie ook verder in deze tekst. (Dit was deel 1)
17
Ons Begijnhof
De Boomkruiper, een onopvallende bewoner van ons Begijnhof
Foto: Koen Lepla
Tekst: Filiep ‘T Jollyn
Foto: Joachim Pintens
18
Hij zit overal, maar je krijgt hem amper te zien…ook in ons Begijnhof. Je hoort zijn geluid overal, maar als je zijn hoge gepiep niet kent, valt hij echt niet op. Zijn verenkleed helpt ook niet echt om hem waar te nemen. Hij is helemaal gecamoufleerd als een stukje boomschors. Zijn naam heeft hij helemaal niet gestolen. Hij kruipt met zijn lange tenen en scherpe nagels spiraalsgewijs als een muisje langs de stammen en takken van de bomen omhoog, naar beneden, naar links en naar rechts. Alleen als hij zich van boom wil versmijten gaat hij op de vleugels. Hij heeft een lange staart waarmee hij steunt tegen de stam om zijn balans te bewaren. Hij leeft van insecten en spinnen allerlei en dat is waar hij meestal naar op zoek is als je hem toch eens in de smiezen krijgt. Hij speurt alle bomen af op zoek naar voedsel in alle kieren en gaatjes. Voedsel dat hij dan met zijn fijne kromme snavel van tussen de schors
puurt en verorbert. Ik vermoed dat we een tweetal koppeltjes in ons Begijnhof hebben. Meestal zie ik ze ergens in het verborgen parkje achteraan in het begijnhof, maar ze foerageren ook vaak in de lindes rond het middenplein. Ze voelen zich hier goed thuis met al die oude bomen (vaak met ruwe schors zoals de Linde) vol barstjes en spleten en hier en daar een dode tak. Ze maken hun nestje vaak in een spleet achter loshangende schors, in een houtstapel of in dichte klimplanten. Hij is het jaar rond aanwezig en trekt dus niet weg naar warmere oorden. Als het heel koud word kruipen ze soms met een aantal bij mekaar en vormen zo een pluimenbolletje waar verschillende staarten uitsteken. Spits je oren, wrijf je ogen uit en wie weet krijg je er wel eens eentje te zien. Hij steelt gegarandeerd je hart. Bij mij kruipt hij sinds enkele jaren ook op mijn been omhoog!
Ons Begijnhof
KUNST KIJKEN - 2022 3de editie komt eraan! 4 – 5 – 6 juni (= Pinksterweekend) & 11 – 12 juni 2022 Telkens van 13:30 uur tot 18:30 uur. Dit werd reeds aangekondigd in ons vorig krantje, zie nr 123 Januari-februari. En … we kregen al heel wat positieve reacties en bevestigingen van deelname van bewoners-artistiekelingen met eigen werk of dat van gastkunstenaars. Bewoners, van wie de twee vorige edities nog fris in het geheugen liggen, reageren enthousiast op de komst van een derde editie. Maar het welslagen van zo’n project hangt niet alleen af van de organistoren maar vraagt de steun en medewerking van ons allen. Dus herhalen wij nogmaals een warme oproep tot deelname. Wat kan dit voor u, bewoner, betekenen? • Wilt u uw huis en/of tuinpoortje open stellen voor het tonen van eigen werk? • Wilt u uw huis en/of tuinpoortje open stellen en een gastkunstenaar een platform aanbieden? • Hebt u een tuintje waar een beeldend kunstenaar zijn werk kan tonen? ‘Er werd ons ingefluisterd om naast beeldende kunst ook poëzie aan bod te laten komen, dus: • Bent u een dichtkunstenaar, schrijft u poëzie en blijft uw geschrijf in de schuif liggen, dan is het nu de moment om er mee naar buiten te komen. • Hebt u twijfels over het hoe, de werkgroep Kunst Kijken kan u hierbij behulpzaam zijn. • Bespeelt u een muziek-instrument? Wij denken aan gitaar, accordeon, saxofoon… • Vul maar in …. korte optredens tussen door moeten kunnen. • Is performance uw ding, ook dan kan u een podium krijgen. • Voelt u zich niet aangesproken door al het bovenstaande, dan nog kan u voor ons evenement veel betekenen. Wij hebben namelijk een aantal vrijwilligers nodig om alles wat in het oog te houden en bezoekers wegwijs te maken. Hebt u zelf ideeën van toepassing op ons project, dan horen wij dat graag. En natuurlijk hopen wij op een vruchtbare samenwerking en stellen wij de veiligheid voorop zowel voor deelnemers als voor bezoekers en houdt de organisatie zich aan de COVID-maatregelen die op het moment van het evenement van toepassing zijn. Dus, laat ons weten of je interesse hebt om deel te nemen met je kunstwerk, je tekst, je stem of als vrijwilliger. Mail naar: begijnenkriebels@telenet.be Of steek onderstaand strookje in bus nr 255, Huize H. Hubertus bij Andrea. Liefst ASAP-uiterlijke inschrijfdatum: 30 april 2022 Ik voel mij geroepen om mee te werken aan KUNST KIJKEN: mijn tuintje openstellen voor beeldende kunstenaar mijn tuin/huis openstellen voor eigen werk mijn tuin/huis openstellen voor gastkunstenaar poëzie – dichtkunst: de muzische kunsten muziekinstrument bespelen Naam: ................................................................................
een performance brengen gedicht inleveren voordragen eigen initiatief vrijwilliger, praktische/organisatorische hulp
.........................................................................................................................................................................
Huis nr: ............................................................................. Huis naam: ............................................................................................................................................ GSM: .................................................................................. E-Mail: ......................................................................................................................................................
19
Wedstrijd
Waar zou deze foto genomen zijn?
!
Stuur de oplossing (selfie) naar begijnenkriebels@telenet.be of steek een briefje in brievenbus 255.
wedstrijd WAAR IN HET BEGIJNHOF
Een onschuldige kinderhand zal een van de “vinders” uitkiezen. Die mag dan een presentje verwachten!
Paul schreef ons :
Oplossing vorige wedstrijd (#123) De oplossing op onze prijsvraag kwam opnieuw van onze trouwe lezer Paul De Meester en die werd hiervoor beloond met een doosje Begijnenchocolaatjes. BIJ DEZE WILLEN WIJ JULLIE, BUREN, OPROEPEN OM OOK EENS OP ONTDEKKINGSTOCHT TE GAAN IN ONS BEGIJNHOF. BENIEUWD OF WIJ DAN MEER OPLOSSINGEN OP ONZE PRIJSVRAAG BINNEN KRIJGEN EN … U MET EEN PRIJSJE KUNNEN BEDANKEN.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
20
Mikail Isaiah Maud en Ada Wolfram Rien Arend Thaïs Douceline Marilou Amber Zoë Lionel Lou Helena en Orin
Dag beste mensen van de nieuwsbrief, nog eens, heel veel dank voor weer een interessante nieuwsbrief, super dat de nieuwsbrief er telkens is, en al vaak gezegd, als iemand anders een antwoord instuurt, moet ik niet weer in de nieuwsbrief, Ik dacht te moeten antwoorden, “waar?, ik weet het niet”. Maar tijdens een wandeling in ons begijnhof, vond ik het antwoord. Als je aan de hoofdingang van de godelieve-kapel staat, je kijkt naar de hoofdingang met je gezicht naar voor, dan is dat gevel-element, te vinden op de rechter-zij-gevel, dus heel dicht bij de ingang van het begga-convent, waar
het recent zo zwaar gebrand heeft. Heel veel dank, allerbeste voor de nieuwsbrief, allerbeste voor jullie, Paul de Meester, convent ter liefde, 263
1
4
7
10
13
2
5
8
11
14
3
6
9
12
Agenda
Vox Mago The Passion of Christ Begijnhof kerk Vrijdag 11 & zaterdag 12 maart - 20:15 - INFO & TICKETS: WWW.VOXMAGO.BE
Speranza Stabat Mater Begijnhof kerk
Zondag 13 maart - 20:00 - INFO & TICKETS: WWW.EVENTBRITE.BE
Pianoconcert Matthias De Jaeger Begijnhof kerk Zaterdag 26 maart - 20:30 - INFO & TICKETS: WWW.MDJ-PIANIST.COM
Paaseierenraap Begijnhof 17 april 2022 om 11:00 - INFO volgt
Kunst Kijken Begijnhof
4 - 5 - 6 juni & 11 - 12 juni 2022 van 13:30 - 18:30 INFO: WWW.BEGIJNENKRIEBELS.BE@ VOOR BEGIJNHOFBEWONERS ZIJN ER VOOR ELK CONCERT IN DE KERK 10 VRIJKAARTEN te reserveren bij koster John Willemyns nr 89 - E-mail: john.willemyns@skynet.be
Een idee voor in de nieuwsbrief? SCAN DE QR-CODE begijnenkriebels@telenet.be
of steek een briefje in nr 255
LANGE VIOLETTESTRAAT 64 +32 470 34 85 22 WWW.WRAPS-SOUPS.COM WRAPS&SOUPS WRAPSSOUPS
21
KOE NS
Ko okclu b
- met liefde voor lichaam en geest -
Begin je keukenactiviteit met een proper werkvlak en verzamel alle benodigdheden. Zo kan je in alle rust en met liefde aan de slag! Succes!
Bunny chow Ingrediënten voor 4 personen • • • • • • • • • • • • • • •
4 grote, ronde broodjes (buns) (of 8 kleine) 3 el raapzaadolie 1 bruine ui in fijne blokjes 1 groene chilipeper fijngehakt 3 fijngehakte tenen knoflook 600 g spitskool fijngeschaafd 1 tl gemalen komijn 1/2 tl garam masala 1 tl geelwortelpoeder 1 1/4 tl zout 400 g uitgelekte, zwarte kikkererwten (1 blik) 200 g peultjes 200 g fijne bladspinazie 20 g verse, fijngesneden koriander 1 citroen in 8 partjes
Voorbereiding Verhit de oven tot 200° C. Snijd de bovenkant van elk bolletje en haal het kruim eruit (leg dit in een diepvrieszak voor de volgende keer dat je broodkruimels nodig hebt). Leg de uitgeholde bolletjes opzij.
Voor de vulling Verhit de olie in een grote koekenpan met deksel op halfhoog vuur, roerbak de ui en chilipeper circa 6 minuten tot ze gaar en glazig zijn. Voeg de knoflook toe en roerbak nog een paar minuten. Roer de kool en 4 eetlepels water door het mengsel, zet het deksel op de pan en laat de kool circa 8 minuten stoven tot hij gaar en geslonken is. Roer er komijn, garam masala, geelwortelpoeder en zout door. Leg de onder- en bovenkant van de broodjes in de oven en zet de wekker op 8 minuten. Doe de kikkererwten en peultjes in de pan met de kool, roer en laat alles nog een paar minuten koken. Voeg steeds een handvol spinazie toe. Zet het deksel weer op de pan en laat de spinazie 5 minuten koken tot hij geslonken is. Roer voorzichtig de koriander erdoor. Voor het vullen van een bun (broodje) Haal de broodjes uit de oven en schep het groentemengsel erin. Zet de bovenkant erop en serveer ze met partjes citroen om over de groenten uit te knijpen. Adviseer iedereen om het brood in dikke stukken te scheuren en deze in de kerrievulling te dopen.
“Je zult in Aziatische of grote supermarkten vaak blikken zien met zwarte kikkererwten, ze zijn nootachtig, muskusachtig en vaak in zout water ingelegd. Kruid de kikkererwten met zorg. Als je ze niet kunt vinden, kun je heel goed gewone kikkererwten gebruiken.” 22
Een idee voor in de nieuwsbrief? NIEUW ADRES Molenstraat 126A in Wondelgem
WWW.BESTCOPIE.BE 0479 45 61 99 • info@bestcopie.be
Mail het gerust naar de redactie! begijnenkriebels@telenet.be of steek een briefje in nr 255
0498 60 55 41
Glazenwasser Erik www.glazenwasser-erik.be - info@glazenwasser-erik.be PAUL CAMMERMANSSTRAAT 30 - 9290 BERLARE Werken worden uitgevoerd volgens Europese richtlijnen qua veiligheid, alles gebeurt met telescopische stelen vanop de grond.
Colofon
Uitgever
Marc Van Speybroeck - Lange Violettestraat 193, 9000 Gent - marc.van.speybroeck@telenet.be - www.begijnenkriebels.be
REDACTIE - Ons Begijnhof begijnenkriebels@telenet.be Lange Violettestraat 255 Martine Bogaert Andrea De Rycke Sophie Nicque Johan Hoste (Lay-out)
Een idee voor in de nieuwsbrief? SCAN DE QR-CODE begijnenkriebels@telenet.be
of steek een briefje in nr 255
VZW Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw ter Hoyen Lange Violettestraat 235, 9000 Gent
Robert Dendooven Coördinator 09 224 17 90 olvterhoyen@skynet.be
Doelstellingen van de BAR: •
• •
Aanspreekpunt voor de bewoners en de vzw Begijnhof O.-L.-Vrouw ter Hoyen, erfpachtgever van het begijnhof: gezamenlijk formuleren van ideeën en/of bezwaren voor wat betreft de invulling van het begijnhof (bestrating, groenbeheer, gemeenschappelijke kosten, ...). Organisator en coördinator van evenementen van en voor de bewoners in ons begijnhof. Uitgifte van de tweemaandelijkse Nieuwsbrief, ondertussen aan zijn 21st jaargang toe.
Uitgever en auteurs betrachten grote zorgvuldigheid bij de samenstelling van deze nieuwsbrief. Zij aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die het gevolg is van onjuiste vermelding en/of zetfouten. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Ten aanzien van hetgeen in deze uitgave is opgenomen is getracht voor zover deze niet bekend waren de auteursrechthebbende te achterhalen. Voor zover er sprake is van onjuiste vermelding van auteursrechthebbende is dit gebaseerd op te goeder trouw verkregen gegevens. Uitgever aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventueel ontbreken van toestemming van auteursrechthebbenden.
BAR - BewonersAdviesRaad Vroni Agemans, Martine Bogaert, Andrea De Rycke, Vera Dua, Sophie Nicque, Filiep T’jollyn, Marc Van Speybroeck, Carine Verslype.
Begijnenkriebels begijnenkriebels@telenet.be www.begijnenkriebels.be www.facebook.com/Begijnenkriebels
Conciërge Johan Hoste 0498 07 58 15 johanbegijnhof@icloud.com Lange Violettestraat 203 www.kleinbegijnhof.be www.facebook.com/kleinbegijnhofgent
Kerk Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw Presentatie Parochie H. Johannes de Doper
Weekendviering i.s.m. de St.-Michielsbeweging: Zaterdag om 17.00 u ZEH Jürgen François Pastoor-deken 0476 46 00 98 deken.gent@bisdomgent.be Koster-acoliet John Willemyns 0472 78 39 81 john.willemyns@skynet.be Lange Violettestraat 89 Voorzitter Jan Vermassen Bezoek kerk 0496 87 57 08 jan.vermassen@vlaanderen.be Lange Violettestraat 179
Volkshaard Sociale huisvestingsmaatschappij Ravensteinstraat 12, 9000 Gent
Algemeen 09 223 50 45 Sociale dienst 09 233 12 43 - sociale.dienst@volkshaard.be Technische dienst 09 223 35 28 - technische.dienst@volkshaard.be Afspraken https://afspraken.volkshaard.be info@volkshaard.be E-mail Website www.volkshaard.be
23
Ilse, Alex en Oliver
Het Portret
Foto: Andrea
