Een tram

Een tram in de Lange Violettestraat?

Enkel oudere Gentenaars zullen zich dit wellicht herinneren…

De welbekende tramlijn 2 reed tot 1969 in de Branbantdam aan het Rond Punt (Lippensplein), gewoon rechtdoor naar het Arteveldeplein voor St-Anna. Toendertijd was dit een belangrijk knooppunt van tramlijnen. Vandaar ging het rechtdoor verder door de Lange Violettestraat naar de Brusselsepoortstraat. Twee sporen in een toch wel smalle straat… In 1968-1969 werd beslist om tussen Lippensplein en Rijke Klarenstraat het spoor te schrappen en een gedeelte van de tramlijn 1 (toen van Moskou naar Van Beverplein) te benutten en zo de drukke as Brabantdam-Lange Violettestraat te ontlasten. Druk? Kijk maar eens bij een volgende wandeling naar de gevelpuien: het is de ene winkelpui naast de andere. Typisch voor de grote invalswegen voor de stad. Denk maar aan Wondelgemstraat, Dampoortstraat, Dendermondsesteenweg, Kortrijksepoortstraat, Zwijnaardsesteenweg (annex parallelle Ottergemsesteenweg), Hoogstraat-Brugse poort, Burgstraat. Zorgde de verlegging van het spoor ook voor een versnelde teloorgang van de middenstand in een aantal van die straten?

In ieder geval verloor het begijnhof hiermee zijn tramhalte, zowat voor de poort. In die tijd en tot lang erna woonde de familie Wante in de straat. Ook weer een ouder weetje, met een persoonlijk trekje: tot ver in de jaren 80-90 was de schrijnwerker-meubelmaker Wante een gekend figuur in de Lange Violettestraat. Hij had zijn winkel/ atelier onderaan in het gebouw met huisnummer 86. Dit gebouw dateert van mijn geboortejaar 1953 en was oorspronkelijk ingericht voor Wasserij Schietse … Winkel en atelier werden min of meer gescheiden door een nog altijd zichtbare lichtstraat. Is deze een overblijfsel van een oud steegje of een gracht? In ieder geval loopt dit door in de naburige huizen. Dit behoort wellicht tot een van de best bewaarde geheimen van de Lange Violettestraat en let op, zo zijn er nog een paar...

In ieder geval: de tram vertrok uit de straat en net onze Wante schreef hierover een gedicht dat ik jullie niet wil onthouden. Het werd opgenomen in ‘Onze Dekenijen’ Stad Gent, 23e jaargang, nr 6, november 1969.

O, tram, lijn twee, nu is ‘t voorbij, want heel gedwee zien we u nimmer meer door druk en zwaar verkeer nog rijden in ons dekenij. Nu kiest g’een spoor, amper alleen, maar dwars rechtdoor de Rijke Klarenstraat. Zo zonder rust noch baat verzustert u met tram lijn één. Nooit hoort men nog uw blij gebel, uw rillen log, door Violettestraat. ‘t Begijnhof, buiten raad, verliest haar halte evenwel. En toch, o tram, het moest zo zijn, ‘t verkeer kwam lam, toch wist u raad, en strikt werd zo concreet gewikt tot gunst van ‘t algemeen welzijn. Daarom meteen, dank dekenij heel homogeen voor volks intern vervoer, want door haar streven stoer is ruim een halve eeuw voorbij…

Die gele trams, kennen we die nog? In beeld tram nr 346 voor het St Pietersstation, in 1971, bij de wissel naar de moderne PCC-trams, ondertussen ook uit het straatbeeld verdwenen.