Gazet van Zurenborg Editie 2 - 2010

ELEKTRISCHE SCOOTER IS AAN OPMARS BEZIG

Hij vervuilt nauwelijks en heeft nog veel meer voordelen tegenover zijn benzinebroeder en nog meer, hij is ook te koop bij ons in de wijk. PAG

GROENSCHERM VOOR TRANSFORMATOREN

PAG

3

De transformatoren in de Pretoriastraat blijven staan waar ze staan. Van verplaatsen is geen sprake • Foto Jörg PYL

Ze liggen bij de bakker en de beenhouwer en een deur tot deuractie leverde eveneens een groot deel handtekeningen op zodat ze nu bij SOS Zurenborg al om en bij de duizend handtekeningen op hun petitielijsten hebben staan. Met deze actie wil SOS Zurenborg verhinderen dat op de site Nieuw Zurenborg vele tientallen wooneenheden komen in plaats van een park. “Wel een park maar dan met gemeenschapsfaciliteiten” zegt men bij SOS Zurenborg. Ondertussen is ook bekend en bevestigd dat het transformatorenpark in de Pretoriastraat zal blijven, wat de nieuwe bouwplannen ook moge zijn. Ze worden wel afgeschermd met een groenscherm.

Gratis

26-27

Guy Poppe heeft de VRT als journalist dag gezegd maar dat wil niet zeggen dat hij plotsklaps niet bedrijvig meer is. Integendeel, wie wil weten hoe het er in onze voormalige kolonie Congo aan toeging kan best zijn Congodagboek eens lezen. Waarom precies Congo? Het staat allemaal in onze reportage.

TENTOONSTELLING

Herman Selleslags is zonder twijfel de meest bekende fotograaf van onze wijk. Werkte ondermeer voor het weekblad Humo als fotograaf maar heeft nog meer pijlen op zijn boog. Binnenkort opent in de Zwarte Panter een tentoonstelling met een selectie uit zijn werk.

34-35

PAG

11

Hey Pasoep is een wel heel bijzondere zanggroep. Strijdvaardig en oerdegelijk. En begin mei treden ze drie keren op in de Roma. Tijdens die voorstelling Dwarsliggers’ brengt de groep geëngageerde liederen. Een honderdtal zangers, een dozijn muzikanten en een karrenvracht aan sensibiliserende gezangen en met wortels in onze wijk. Genoeg stof voor een reportage en Ellen Burton ging dan ook naar de repetitie.

Biobakker Jacques Cochez die elke week op onze donderdagse markt staat vond dat hij iets speciaals moest doen. Hij is namelijk 25 jaar bakker, 25 jaar getrouwd en hij staat tien jaar op de markt. Daarom nodigt hij iedereen uit om met hem op zaterdag 5 juni een hele dag naar Wallonie te gaan waar een grote coöperatieve van landbouwproducten bezocht zal worden. Niet speciaals ware het niet dat alles gratis is. For free, alleen inschrijven volstaat.

In het Cultureel Centrum van Berchem gaat op 10 juni wel een heel bijzonder project in première: MensenMozaïek. Een bijzondere film die gaat over mensen van Berchem zelf. Die film laat je kennis maken met de verschillende nationaliteiten die binnen de grenzen van Berchem wonen.

BOEK CONGO

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

Foto Dieter DEDECKER

Foto Luc PANDELAERS

PAG 4-5 PAG 13-14 PAG

Foto Luc PANDELAERS

Foto Stephan HUYGEN

PAG

Er is iets heel vreemds gaande in onze wijk, in het centrum van de wijk dan nog wel. Het is iets ongewoons en nog vreemder, het speelt zich af op grote hoogte en er zijn behoorlijk wat risico’s aan verbonden. Bovendien zie je af en toe de paniek naar beneden dwarrelen. Drama op hoog niveau. Nog niet mee?

Wel, dan even goed kijken als je de volgende keer de Dageraadplaats dwarst. Kijk maar eens naar de kerk, de frontgevel meer bepaald en dan goed piepen, naar de cirkel waar ooit een horloge zat neem ik aan. Of iets dergelijks maar in het midden van deze cirkel is een gat zo groot al een gebalde vuist. Niet veel groter. En daar moet je zijn, daar is veel beweging want daar zie je vogels binnen en buiten vliegen. Niet zomaar een stomme duif, neen, het is een koppel torenvalken. Koppel dat, zoals het hoort, broedt in de toren van onze geliefde kerk. Mooi om zien hoor, ze hebben een speciale vlucht, altijd zenuwachtig, nooit in een rechte lijn en steeds recht naar hun voordeur vliegend. Zij hebben het hier goed want ik veronderstel dat ze niet ver hier vandaan genoeg muizenvoedsel vinden om hun eventueel klein gebroed te doen opgroeien. Ze zitten daar hoog en droog en veilig voor mens en dier. Alhoewel.

Dat laatste klopt niet helemaal. Ze zijn helemaal niet veilig want ze worden de laatste tijd aangevallen door een stel zwarte bandieten. Grote, zwarte lawaaimakers die hen in het zwerk achtervolgen en kabaal maken dat het niet mooi meer is. Als je dus vreemde, piepachtige geluiden uit de lucht hoort komen dan weet je dat de achtervolging ingezet werd op de ranke torenvalken. Door rovers, daar nietsontziende, grote, gore smeerlappen van vogels. En wat willen die bekomen? Ik ben geen vogelaar dus ken ik geen kraai uit een kauw, maar ze zijn duidelijk uit op het bezit van de torenvalken. Hun nest. Hun mooie, veilige nest dat als een van de weinige plaatsen op het plein, uitzicht geeft OP de sterrenhemel in plaats van er onder. Geef toe, je kan als torenvalk op slechtere plaatsen de nacht doorbrengen. Op de koeltorens van de centrale in Doel bvb, alhoewel, dat zijn weer slechtvalken die daar een kunstmatig nest kregen. Slechtvalken die trouwens in een paar steden aan een opmars bezig zijn en geliefd zijn omdat ze heel wat verdwaalde en zieke duiven pakken. Vooral als ze met kuikens zitten. Maar terug naar onze St Norbertustoren. Daar zie en hoor je de paniek van de vogels die getergd, achtervolgd en bedreigd worden. En wij? Wij staan machteloos. We zien ze klapwiekend om de zijtorens vliegen, ze overschouwen van op een kruis de komst van de vijand en gaan er dan weer razendsnel vandoor. Een mooi schouwspel is het anders wel, de natuur die zich hier op zijn natuurlijkst manifesteert, het recht van de sterkste: jij hebt iets wat ik wil hebben en aangezien ik sterker ben zal ik het dan ook afpakken. Zo simpel, rechtlijnig en wreed is het. Maar misschien loopt het wel anders af. Misschien slaagt het koppeltje er in om zo lang stand te houden dat de Zwarte Bende het afdruipt, het beu wordt en er de brui aan geeft. Geven die zwartzakken toe dat het veel moeilijker is dan dat ze gedacht hadden en verplaatsen ze hun activiteiten naar een andere toren in de buurt. Er zijn er plenty, tot en met een watertoren toe. Keuze zat. Het wordt dus wel even afwachten wat het gaat worden. Benieuwd of er binnen afzienbare tijd, als de klokken al terug naar Rome zijn uiteraard, geen kleine torenvalkjes boven de sterrenhemel hun eerste vliegpasjes zullen wagen. We kijken er naar uit, dat wel.

Een krant als die van ons is een levend organisme, er sterven takken af en er groeien scheuten aan. Daarom zoeken we nu een jonge geest m/v die over muziek wil schrijven van en voor jonge mensen. Die begrijpt waar ze mee bezig zijn, die een portretje kan maken van jongeren in de wijk die met muziek actief zijn. Bent u dat pennetje ??? Als de bliksem contact zoeken met de redactie, niet twijfelen en doen.

TEKENAAR

We zouden het ook heel fijn vinden als we elke keer en zwartwit tekening van iets in de wijk konden publiceren. In de plaats van een goeie foto, een mooie tekening van een gebouw, een manifestatie, een gezicht een … noem maar op. Voorwaarde is wel dat men in overleg kan werken. Wie er iets voor voelt steekt daar ook een voorbeeld van het eigen kunnen bij. Om ons blij te verrassen met deze meerwaarde.

CARTOONIST

Misschien is er wel een nieuwe Zaza in de wijk. De echte van de Standaard is verhuisd maar we missen af en toe een cartoon. Een leuke spotprent die aansluit op de thema’s uit de krant. Zurenborgse thema’s wel te verstaan. Lang niet makkelijk maar iedereen zegt dat onze wijk een huis is met vele talenten en dat moet bij deze dan maar eens bewezen worden ook. Kandidaten sturen ons een proeve van hun kunde.

JOURNALISTEN

Nog even over dat schrijven. We zijn nog op zoek naar buurtbewoners die overdag tijd hebben om iets te plegen, want hier gebeurt nogal wat overdag en de meeste van onze schrijvelaars zijn dan (gelukkig voor hen) om den brode aan het werk. Droom je al langer van een loopbaan in de journalistiek? Kregen jouw opstellen en verhandelingen meer aandacht dan de rest van de klas? Dan is het nu de tijd om te beslissen en de stap te zetten.

Join the club, nu lid worden van de redactie, snel nu de lente er is.

BEDELERS

En om te eindigen: we kunnen nog wat mensen gebruiken die kranten in de bussen steken. Een paar straten maar. Kranten af te halen in de Velodroomstraat waar ze gesorteerd op u liggen te wachten. Zes keren per jaar is dat het geval en de bewoners in de desbetreffende straten zijn u eeuwig of nog langer dankbaar.

Als tegenprestatie mag u elk jaar in februari uit de bol gaan op onze receptie. Geef maar een seintje gazetvanzurenborg@telenet.be swa.collier@telenet.be

Lentepoets op 24 april

In de maand april staat er ontzettend veel te gebeuren en we hopen dat we de terugkeer mogen begroeten van de zonnige dagen.

In de wijk staat de maand april ook bekend als de maand waar de stoepen en de gevels (en de kindjes) grondig natgespoten en gereinigd worden.

Lentepoets heet dat dan en voor alle deelnemers is er als beloning ook een portie groen voorzien. In de regel moet men zich inschrijven, maar wie op die dag wil meedoen kan dat uiteraard gerust doen. Zonder groenbeloning dan, maar wel met een glimmende stoep en dito gevel als beloning. Op de foto zien we Luc van de Wal van de boeddhistische tempel Jikoji die eveneens zijn rolluik grondig onder handen neemt.

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk. (Foto Edwin MENU)

De site van Nieuw Zurenborg is momenteel mooi afgebakend: langs de ene kant de stelplaats van de bussen van de Lijn in de Pretoriastraat en langs de andere kant van de Pretoriastraat een futuristisch aandoend geheel dat bekend staat als de transformatoren. Lelijke dingen die helemaal niet passen op een prestigieuze site als Nieuw Zurenborg dachten we en daarom de vraag aan Elia, de eigenaars van de transformatoren, kunnen jullie die handel niet ergens anders kwijt? Het antwoord: neen. (Swa COLLIER)

Voor de liefhebbers en de technische knobbels onder ons. Wat zijn deze transformatoren precies voor tuigen? Antwoord van Elia: “In het elektriciteitsnet worden transformatoren gebruikt om de in de centrale opgewekte energie te transformeren naar een hoge spanning. Bij deze hoge spanning wordt de energie door het net getransporteerd tot de punten waar de energie wordt afgenomen. Daar wordt de spanning weer omlaag getransformeerd. Het transformatorstation in Zurenborg is een substation van 150kV. Het behoort toe aan Elia, dat de eigenaar is van het hoogspanningsnet in België. Elia beheert de hoogspanning tussen 380 000 volt en 30 000 volt in België en zorgt voor een evenwicht in de injectie en afname van het elektriciteitsnet. Momenteel is Elia bezig met een reorganisatie van de verschillende 70kV en 150kV-stations in Antwerpen. Daarbij is het de bedoeling om de 70kV-stations af te bouwen. De stati-

ons in Zurenborg, op het Damplein en aan d’Herbouvillekaai blijven bestaan maar worden aangepast. Op de site aan de Pretoriastraat, die ongeveer 1,4 ha groot is, zal het grote gebouw blijven bestaan. Het gebouw aan de Pretoriastraat zelf wordt afgebroken en er komt een nieuw gebouw in de plaats. In dit GIS-gebouw worden de elektrische velden ondergebracht. Aan de kant van Nieuw-Zurenborg komt er een groene buffer van hoogstammige bomen. Dit beperkt de visuele hinder voor de buurt. De toegang aan de Uitbreidingstraat blijft behouden. De start van de werken aan de site in Zurenborg is gepland in oktober 2010.

KNETTEREN

We vroegen via mail aan Raf Vandenboer van Elia hoe het nu verder moet. Want behalve het feit dat het een oerlelijk ding is, maakt het ook nog een zoemend lawaai. En als het regent knetteren de transforma-

- NIEUW ZURENBORG -

toren beweren de omwonenden.

n De installatie van Elia die daar op de hoek van de Pretoriastraat staat kan niet worden verwijderd lezen we. Waarom niet eigenlijk? Bij velen bestaat de mening dat dergelijke installaties niet langer in een woonbuurt als Zurenborg horen.

Vandenboer Raf: “Het Onderstation 150kV Zurenborg is essentieel voor de bevoorrading van Stad Antwerpen. De locatie is historisch gegroeid en het distrubutienet wordt ook gevoed vanuit deze locatie. Het Onderstation 150kV Zurenborg is op het gewestplan ingekleurd als “openbare nutszone” wat Elia toelaat dit onderstation uit te baten.“

n Kan er dan geen gebouw om het geheel worden geplaatst? Met dak en al?

SOS Zurenborg verzamelde al zo’n 1000 handtekeningen

De actiegroep SOS Zurenborg heeft de laatste weken niet stilgezeten. Ze organiseerden infomomenten en liepen van deur tot deur met een petitielijst om de mensen te overtuigen. En blijkbaar lukt het aardig, want op dit ogenblik hebben ze om en bij de duizend handtekeningen verzameld in de wijk. Ondertussen is ook duidelijk geworden dat de oerlelijke transformatoren blijven waar ze nu staan. (zie elders op deze pagina)

De mensen van SOS Zurenborg blijven er bij dat een park de beste oplossing is voor het stuk grond van 12 ha dat zich uitstrekt tussen de Pretoriastraat, de Uitbreidingsstraat, de Vlijtstraat en Plantin en Moretuslei. Maar met park wordt niet bedoeld honderd procent groen. Volgens de actievoerders mogen er best faciliteiten voorzien worden. Een voorbeeld. De korfbalclub die vele jaren kon trainen en spelen langs de Singel kon daar niet langer blijven en is na al die tijd nog steeds op zoek naar een geschikte locatie. De scouts willen ook best een terrein waar ze zich met hun vele tientallen jongeren veilig en ongestoord kunnen uitleven.

ROMMELMARKT

Momenteel is de studie van het lawaai wel al afgrond maar de resultaten worden pas later bekend gemaakt .Uit vorige

lawaaistudies is al gebleken dat het verkeer op de Ring zo veel lawaai produceert dat rustig en gezond wonen in de omgeving een utopie is. Bovendien heeft men hier dan nog eens het extra lawaai van de drukste invalsweg van Antwerpen (Plantinlei) en het goederenspoorverkeer er bovenop. Benieuwd wat dat geeft. Ondertussen hebben de actievoerders ook een advocaat onder de arm genomen om alle komende procedures van nabij te bekijken en waar nodig bezwaar in te dienen. Dat zal ondermeer het geval zijn met het RUP. De actievoerders zijn binnenkort ook te zien op de rommelmarkt (negen mei, Dageraadplaats) waar ze een standje zullen hebben met spullen die verkocht worden ten voordele van hun kassa. Al wie nog bruikbare en vooral verkoopbare spullen heeft moet maar een seintje geven. SOS.zurenborg @gmail.com

Vandenboer Raf : “Het project Elia “Onderstation 150kV Zurenborg” omvat de vervanging van klassieke open onderstation naar een compact onderstation in een gebouw.“ n Elia zegt ook dat er inderdaad een zoemend geluid vandaan komt maar wat zeggen de geluidsnormen in de vergunning en worden die normen gerespecteerd want ik neem aan dat er wel degelijke metingen worden of worden verricht?

Vandenboer Raf: “Elia is momenteel bezig met de opmaak van een geluidsstudie. De geluidsstudie zal gebruikt worden om verdere plannen voor het Onderstation te ontwikkelen. Elia zal de voorgeschreven normen respecteren.

Bedankt voor de tijd en de moeite.

- NIEUW ZURENBORG

-

Deze transformatoren zullen door Elia getest worden op lawaai • Foto Jörg PYL

SOS Zurenborg blijft actie voeren. Ondermeer door her en der sprookjes uit te beelden. Op onze foto met kinderen. Foto Jörg PYL

Elia, uitbater van de “transformatoren”: “Langs de kant van Nieuw Zurenborg komt een groenscherm met bomen “

Guy p oppe getuigt in boek over de c ongolese oorlog

Guy Poppe (Tweelingenstraat) was meer dan 30 jaar de Afrika-specialist van het VRT-radionieuws. Onder de titel ‘De boom waarnaar ze stenen gooien’, distilleerde hij zijn Congo dagboek 1996-2009. Het brengt het verhaal van de aanslepende oorlog in een land, bijna een continent op zich, dat mogelijk ‘s werelds grootste voorraad aan bodemschatten bezit en daar al meer dan 100 jaar voor moet boeten.

(Marcel SCHOETERS)

‘ Afrieka ’, zei mijn grootmoeder, met de klemtoon op de tweede lettergreep, schatplichtig aan een Franstalig internaat. Rond de tijd dat zij voor het eerst haar chambrette betrad, deed Leopold II ons land zijn eigenste Congo cadeau. Uit mijn eigen schooltijd herinner ik mij missietentoonstellingen met paters in smetteloos witte soutanes die ons ‘ Oewele, maliba maloewe ’ leerden zingen. Congo was 78 keer groter dan België, zo had de meester ons de dag voordien geleerd. Ik weet niet of iemand van onze klas er ooit geraakt is. Guy Poppe al vaak.

CONTROLE

“ Ik ben geïnteresseerd geraakt in Afrika begin jaren ’60, toen ik 13, 14 jaar was. Op dat moment was daar de onafhankelijkheidsbeweging in volle gang. Toen ik dan later bij het BRT-radionieuws terecht kwam, bleek dat er daar niemand meer was die Congo specifiek in het oog hield. Ik ben dan in dat gat gesprongen. Het moment was er rijp voor en vanaf dat moment heb ik dat eigenlijk niet meer losgelaten. ” Volgens de Amerikaanse onderminister

Guy Poppe werkt niet langer meer als journalist bij de VRT maar blijft zich concentreren op onze voormalige kolonie Congo: “Tussen alle vluchtelingenstromen, groepsverkrachtingen en andere ellende door, valt het op welke enorme veerkracht de Congolezen telkens weer aan de dag weten te leggen” Foto Dieter DEDECKER

voor Afrika was de oorlog in Congo de Afrikaanse wereldoorlog. Hij had gelijk, aangezien op een bepaald moment heel wat landen op het Afrikaanse continent erbij betrokken waren. In de eerste plaats Congo en zijn buurlanden, Rwanda op kop, dat zijn oog had laten vallen op al die bodemschatten. Later ook Zimbabwe, Namibië en Zuid-Afrika, dat een rol wil spelen als regionale grootmacht in zuidelijk Afrika. De grote inzet bestaat in het verwerven van de controle over de mijngebieden. Ergens in het boek zegt iemand heel terecht ‘notre richesse est notre pauvreté ’. Het verklaart ook de titel van het boek. “Het zijn de bomen die de meeste vruchten dragen die met stenen worden bestookt.”

START “ Heel veel ex-kolonies hebben bij de onafhankelijkheid een slechte start genomen. De Belgische aanpak was erop gericht om de controle over die natuurlijke rijkdommen te behouden, zonder dat de Congolezen zelf daar iets aan hebben. Want Congo is alleen

maar een grondstoffenexporteur, er vindt geen enkele vorm van verwerking plaats. Er zijn geen petroleumraffinaderijen, geen diamantslijperijen, geen koperraffinaderijen. Congo is ook het slachtoffer geworden van een veranderde vorm van verslaggeving. Als er geen beeld is, dan is er geen nieuws en de oorlog in Congo heeft zich grotendeels afgespeeld buiten de schijnwerpers van de media. Daar waren geen journalisten, zeker geen tv-journalisten of camera’s. Als je dan bedenkt dat er miljoenen mensen zijn gestorven, die zonder die oorlog nog in leven zouden zijn. Ik geef toe dat het niet zo simpel is om in Congo aan verslaggeving te doen. Het is niet alleen een onmetelijk land, maar ook een vaak niet te bereizen land. Je kunt daar geblokkeerd raken, in het midden van de nacht dorpelingen moeten ronselen om je jeep uit te graven of bruggen te herstellen. Dat vergt een investering in tijd en geld die niemand wil opbrengen. Organiseer dat maar eens. ”

VEERKRACHT “Tussen alle vluchtelingenstromen, groepsverkrachtingen en andere ellen -

de door, valt het op welke enorme veerkracht de Congolezen telkens weer aan de dag weten te leggen. Dat er onder de door en door corrupte bovenlaag, nog mensen functioneren die een rol op zich nemen in de lokale gemeenschap. Een dokter die zwaar verkrachte vrouwen met de weinige middelen die hem ter beschikking staat letterlijk ‘repareert’; onderwijzers die al jaren onbetaald zijn en blijven lesgeven in een barakkenschooltje waar 5 leerlingen hetzelfde schriftje moeten delen; een verpleger die als een blotevoetendokter in de brousse amputaties en andere operaties uitvoert.”

“Daarvoor heb ik het boek ook geschreven. Ik heb wel een soort vivisectie gemaakt van die oorlog, maar dat hadden anderen voor mij ook al gedaan. Mijn extra troef is dat ik door al die reizen in het binnenland al die zaken heb kunnen meemaken, waardoor ik de veerkracht van de Congolese bevolking in het daglicht heb kunnen plaatsen. Dat is de extra dimensie die ik in het boek heb kunnen meegeven. De rest is ook al eens door andere mensen beschreven. Er zijn academici die perfect in kaart kunnen brengen welke belangen er in dat conflict allemaal hebben meegespeeld. Dat komt in mijn boek ook voor. Wat niet in andere boeken voorkomt is, denk ik, de impact van die gebeurtenissen

MEXICAANS ETEN IN Rosa’s Cantina

Lekker eten van een zonnige kaart! Taco’s, Burrito’s en Enchilada’s! Heerlijke cocktails

Maandag en dinsdag alle enchilada's 9,95 � Woensdag en donderdag gesloten

Rosa, Maar ten, Tim en Lorrie de papegaai heten u van harte welkom

Rosa’s Cantina

Kleine Beerstraat 31 - 2018 Antwerpen tel. 03 636 20 43

“Als er geen beeld is, dan is er geen nieuws en de oorlog in Congo heeft zich grotendeels afgespeeld buiten de schijnwerpers van de media.”

op de gewone mensen en de manier waarop ze zich eruit proberen te redden.”

OVERHEID

“Congo is een land dat op kaart nog wel bestaat, maar een echte overheid heb je daar niet meer. Als die mensen toegang zouden krijgen tot banken, als de wegen in een betere staat zouden zijn en als er wat meer veiligheid zou komen, zodat hen niet alles wordt afgepakt wat ze verworven hebben, dan zou dat land meteen weer mee kunnen draaien. Congo is zo’n rijk land, dat à la limite toch in staat zou moeten zijn om zichzelf in stand te houden. Het probleem is echter dat de Congolezen op dit moment bepaalde stappen zelf niet kunnen zetten. Ervoor zorgen dat er een einde komt aan die oorlog, is iets wat de internationale gemeenschap tot stand moet brengen. Onder meer door druk te zetten op Rwanda. Je moet dan ook zorgen dat iedereen aan die grondstoffen in het oosten zou kunnen verdienen, zonder er oorlog om te moeten voeren. Een beetje zoals wij na de Tweede Wereldoorlog ook hebben gedaan via de Europese gemeenschap van Kolen en Staal.”

“Je moet structuren tot stand brengen op economisch vlak. Wat Rwanda heeft gedaan, is mee in de dans springen om eraan te kunnen verdienen. Rwanda is een overbevolkt land zonder grondstoffen, dat uit zijn grenzen wil breken. Het wil de controle over die mijnen, al was het alleen al om zijn 75.000 man sterke leger - het meest efficiënte van Afrika - in stand te houden.”

TRAINING

Guy blijft ook na zijn pensioen bij Afrika betrokken. Hij geeft lezingen en trainingssessies. “Ik ga binnenkort in Oeganda een training geven voor radiojournalisten. Want het kan ook anders. Ik ben in Malawi geweest als rapporteur voor de Vlaamse Ontwikkelingssamenwerking. Malawi heeft sinds een paar jaar door subsidiëring van de landbouw een maïsoverschot, zodat ze kunnen exporteren.

De boom waarnaar ze stenen gooien. Congodagboek 1996-2009 Meulenhoff/Manteau

€ 24,95

Verkrijgbaar in de krantenwinkel in de Kleine Beerstraat

Guy Poppe: “Wat niet in andere boeken voorkomt is, denk ik, de impact van die gebeurtenissen op de gewone mensen en de manier waarop ze zich eruit proberen te redden.” • Foto Dieter DEDECKER

Nederlanders in de wijk paleis Soestdijk of Euromast op rondpunt?

Ook u kent er vast wel enkelen. In elke straat van Zurenborg woont er minstens eentje. In deze reportage laten we ze eens zelf aan het woord. Maak kennis met enkele ‘noorderburen’ die ondertussen al jaren onze ‘naasteburen’ zijn: Nederlanders op Zurenborg. Hoe zijn ze hier terecht gekomen? Willen ze hier nog ooit weg? Waarom vinden ze het hier zo aangenaam? Wat is het grootste verschil tussen Nederland en België? (Ad MOESKOPS)

“Wilhelmus van Nassouwe, ben ick van Duytschen Bloedt, den Vaderland ghetrouwe, blijf ick tot inden doet…” In de eerste regels van het Nederlandse volkslied wordt hoog opgegeven over de trouwheid van Nederlanders aan koning en vaderland. Maar is dat wel terecht? Veel van hen zijn een stuk minder patriottistisch dan het volkslied doet vermoeden. Gemiddeld 125.000 Nederlanders verlaten per jaar hun vaderland en zoeken hun heil in het buitenland. Er bestaat een recente lijst van landen waar de meeste Nederlanders naartoe emigreren. Welk land staat bovenaan? Inderdaad, België, gevolgd door Duitsland, Frankrijk en de Verenigde Staten. Van alle Nederlanders die naar België komen, belandt een deel op Zurenborg.

ENCLAVE

Neem nu bijvoorbeeld de Raafstraat. In dit kleine straatje is een ‘Hollandse enclave’. Vijf woningen worden hier bewoond door Nederlanders. Toeval? Gazet van Zurenborg bracht de Nederlanders samen en luisterde naar hun verhaal. Wees gerust, er is geen sprake van een gefaseerde annexatie van Zurenborg. Nee. Er is wel iets anders wat deze

mensen naar hier bracht: de liefde. Liefde voor de stad. Liefde voor de taal. Liefde voor de wijk. Liefde voor een vrouw.

Inge Adelmeyer en Thom Mertens (Raafstraat 20) wonen al meer dan twintig jaar in de Raafstraat. Zij zijn de Nederlandse pioniers.

Tom: “We hebben allebei gestudeerd in Nijmegen. Ik kreeg een baan aan de universiteit hier. Ik ben namelijk gespecialiseerd in middeleeuwse geestelijke literatuur. Hier in Antwerpen is een onderzoekscentrum en daar ben ik benoemd.” Lot Seuntjens (Raafstraat 9): “Dus dan hebben wij een professor in de straat?” Thom kijkt een beetje betrapt: “Klopt.” Zijn vrouw Inge lacht smakelijk en neemt over. Inge: “We hebben eerst een tijdje in een appartement gewoond nabij het Rivierenhof, aan de snelweg. Daar kon ik de was niet buitenhangen, dan zag die bruin. Toen vonden we dit huis. Het was niet te duur en het had een tuin. We durfden toen niet te duur te kopen, omdat we niet wisten of Thom zijn baan zou bevallen. Het was toen nog wel de vraag hoe Zurenborg zou gaan evolueren. Er waren hier toen veel vervallen huizen. Voor hetzelfde geld zou de wijk verder achteruit gaan. Intussen zijn er

veel huizen opgeknapt en is het plein erg kindvriendelijk geworden.” Johan Schuckink Kool (Raafstraat 16): “Ja, en bij de eerste zonnestralen komt iedereen naar buiten en gaat naar het plein. Prachtig. Hoe ik hier gekomen ben? Ik woonde hiervoor in Scheveningen, aan de zee. Ik werkte toen een tijdje in Diegem, bij Brussel. Ik zocht dus iets dichter bij mijn werk. Toen zei een collega dat ik in België moest komen wonen. Ik dacht: Waarom ook niet? Dit was het eerste huis dat we zagen. En binnen anderhalve maand waren we verhuisd. Dus sinds januari 2004 wonen we hier. Eerlijk gezegd, ik mis wel een beetje de zee, maar ja. Mijn huis in Den Haag heb ik intussen verkocht. Wij gaan toch nooit meer terug naar Nederland. We wonen hier nu in een huis met karakter. In Nederland is dat erg duur of je komt op plekken terecht waar je niet wilt wonen. En hier kan dat dus wel.”

Thom: “Daarom wonen er ook zoveel Neder landers in deze wijk. Deze wijk lijkt sterk op een mooie, oude, chique wijk in Neder land.”

Inge: “Mijn familie is ook erg jaloers. Zij vin den dat wij een enorm groot huis hebben.

Wij vinden dat zelf niet.”

Johan: “Ik heb een vriendin in Nederland en als ik bij haar in huis op mijn tenen ga staan, kan ik het plafond aanraken. Ik krijg daar spontaan claustrofobie.”

LIEFDE

corné Andries (Raafstraat 7): Nu wil je weten hoe ik hier terecht gekomen ben? Ik kom van Breda en ik ben eens ooit uitgegaan in Antwerpen, in Café Local. Tijdens het salsadansen kwam ik Isabelle tegen. Van het een komt het ander, haha. We kregen verkering. Toen zijn we gaan samenwonen in Edegem. Maar ik vond dat een saaie buurt. Precies een woonwijk in Nederland. Ik kende Zurenborg een beetje en deze wijk sprak me aan. Het ligt ook centraal, dicht bij de snelweg en het openbaar vervoer. We zijn er eens doorgereden en toen zagen we hier een bordje hangen met Te Koop. Intussen hebben we

Het rondpunt met achteraan op de foto de Raafstraat • Foto André DEJONGHE

ik vind het prettig om met hem door de wijk te wandelen.”

Edwin persaud (Raafstraat 11): “Ik ben hier ook terechtgekomen door de liefde. Ik woonde in Haarlem en op vakantie kwam ik An tegen. Zij woonde in de Arendstraat. Om dichter bij haar te wonen, ben ik eerst nog verhuisd naar Rotterdam. Maar toen dacht ik: Nou, Antwerpen is ook wel leuk. We hebben toen een appartement gehuurd nabij het stadspark. Maar daarna kwam ons eerste zoontje eraan en hebben we ons huis gekocht. Het voordeel van België is, dat er overal bordjes hangen met Huis te Koop. Om een huis te kopen hoef je dus niet in de krant te kijken. Ik ben gewoon heel veel rond gaan fietsen. Dat is wel handig, want in de dag zie je gewoon wat voor mensen er rondlopen en hoe het gaat met het verkeer. Ik kende de wijk al van het nachtleven. Toen An hier woonde, kwam ik vaak op bezoek en dan gingen we naar de kroeg. Het wonen bevalt me hier goed. Ik vind de combinatie tussen privé en sociaal geweldig. Als je mensen wilt zien, dan ga je naar het plein. En als je dat niet wilt, dan doe je het gordijntje dicht. Ik vind dit een hele rijke wijk. Als je een cirkeltje trekt van vijf kilometer en je kijkt wat je dan allemaal hebt, dat vind ik enorm rijk. Het is een dorp met stedelijke voorzieningen. Je kunt eigenlijk alles te voet doen. En je komt hier ook allerlei rijke culturen tegen.”

Johan: “Ja, maar Zurenborg is niet echt een afspiegeling van de maatschappij. Daar is het te wit voor. Daarvoor is het ook te duur geworden. Het huis naast ons is nu verkocht voor ruim 400.000 euro.”

Lot: “Wat? Dat jonge mensen dat kunnen betalen.”

Johan: “Dat is een cultuurverschil tussen Nederland en België. Hier worden jongeren gestimuleerd om snel een huis te kopen. Ook krijgen ze vaak geld van hun ouders mee.”

Thom: “Inge zegt wel eens dat ze hier weer weg wil, maar als zich dan de mogelijkheid aandient, wil ze toch weer blijven. En daarbij, onze kinderen zijn hier opgegroeid. We zitten hier ook bij een koor.”

Lot: “Nog zo’n verschil: kunst is hier veel toegankelijker dan in Nederland.”

corné: “Onderwijs en gezondheidszorg zijn hier ook veel beter.”

Inge: “Voor een oogarts moet je in Nederland acht maanden wachten. Als je hier ’s ochtends belt, kun je ’s avonds al terecht.”

GEDEISD

Edwin: “Wat vinden jullie minder goed aan Vlaanderen?”

Inge: “De supermarkt is hier veel duurder.”

Edwin: “Schrijf maar op Ad, dat de supermarkt te duur is. Dat ze ons een poot

Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen

Wassalon Zurenborg

Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be

4 wasmachines 5,5kg

5 wasmachines 6,5kg

2 wasmachines 12kg

10 droogkasten 14kg

1 stijkmangel 160cm

uitdraaien. Dat zal ze leren, haha.”

Lot: “Nu zijn we vertrokken. Internet en telefonie zijn in België ook erg duur. En een goede bloemenwinkel, die mis ik.”

corné: “Sluikstorten. Wat dacht je daarvan? Ze gooien hier van alles op straat.”

Inge: “Ik heb hier ook veel geleerd. Ik heb geleerd om me een beetje gedeisd te houden.”

Johan: “Klopt. Als ik in de Delhaize kom, dan weet ik wanneer er nieuwe Hollanders zijn. Die hoor je door heel de winkel. Ik schaam me daarvoor. Wij doen dat niet meer. Wij hebben geleerd om ons een beetje in te houden.”

Thom: ”Ik vind het zo fijn, dat je hier niet altijd een mening hoeft te hebben. Nederlanders hebben altijd direct een mening klaar. Maar dat hoeft hier niet. Gewoon zeggen dat je het niet weet. Of gewoon je mond houden. Zo fijn.”

Edwin: “Ik heb een idee. Zullen we op het rondpunt hier paleis Soestdijk nabouwen, in miniatuur? Of weet je wat, we halen de Euromast uit Madurodam en we plaatsen die hier, op het rondpunt, in plaats van die boom.”

Allen: “Goed plan. Kom, schenk nog eens in!”

BT

Grote keuze aan:

- Binnen- en Buitenlandse kranten en tijdschriften.

- Steeds de nieuwste boeken, romans en jeugdboeken.

- Allerlei strips en kinderboeken.

- Ook op bestelling te verkrijgen. Nederlandse; Franse; Duitse; Engelse; Spaanse; Italiaanse; enz lectuur.

- Assortiment van schoolbenodigdheden.

- Wij maken voor u kopies en sturen faxen.

- Kom naar onze vernieuwde winkel en overtuig uzelf !

De Nederlanders uit de Raafstraat verzameld rond de tafel. • Foto Chantal VOGELZANG

Federico Ordoñez komt: flamenco en een flinke portie paella toe

Hou de kalender in de gaten want bij Rataplan in Borgerhout zijn ze er in geslaagd een van de meest boeiende gezelschappen uit Spanje naar hier te halen. Op zaterdag 29 mei is namelijk het unieke danstalent Federico Ordoñez in al zijn glorie te bewonderen en voor wie dat wil is er achteraf nog een stevige, onvervalste portie paella te krijgen. Dit en nog veel meer de komende weken in Rataplan Borgerhout.

Chris Joris - Cécile BrochéEtienne Bouyer

Vrijdag 23 apr: 20u30 € 10/€ 8 – Rataplan Ook tickets in Mark Sound Antwerpen Het duo Cécile Broché-Etienne Bouyer onderneemt al sinds 2004 een imaginaire wereldreis die hen naar het kruispunt van jazz, klassiek en vrije improvisatie brengt. Geen wonder dat ze op hun trektocht aanlopen tegen Chris Joris. Deze multi-instrumentalist maakte wereldmuziek nog voor die term bestond. Het Franse tijdschrift Jazz Hot noemt Joris ‘waarschijnlijk de beste Europese percussionist’. Hij is zelden te zien in een kleine bezetting, wat deze samenwerking met de klassiek geschoolde, maar experimenteel gebekte violiste Broché helemaal onmisbaar maakt.

CECILE BROCHE (VIOOL); ETIENNEBOUYER (TENOR- EN SOPRAANSAX); CHRIS JORIS (PERCUSSIE) • www.jazzlabseries.be

Speeltijd (6+) door Nat Gras

Zaterdag 24 apr: 14u, 16u - € 6 - Rataplan In mijn zwembroeken daar maar staan als enige naast het zwembad en niet er in. In ‘Speeltijd’ gaan Jan Martens en Andreia Rodrigues op zoek naar de speelsheid, kwetsbaarheid, humor en wreedheid in elk kind. Het leven als één grote speeltuin: waar je kan winnen, verliezen, voorsteken, aftellen, … en soms een beetje vals spelen. Nat Gras in coproductie met het samenwerkingsplatform Cultuurcentrum Hasselt en Theater aan het Vrijthof Maastricht

SPEL EN DANS: JAN MARTENS EN ANDREIA

RODRIGUES; CREATIE: JAN MARTENS; COACHING: GOELE VAN DIJCK • www.natgras.be

De vreemdeling door Braakland/ ZheBilding

Dinsdag 27, wo 28 apr: 20u30 - € 10/€ 8 - Rataplan

Een jonge man in de Franse kolonie Algerije begraaft zijn moeder en begaat niet veel later een moord op een Arabier. Het zijn dingen die voor Meursault zelf niet of nauwelijks verband met elkaar houden, maar die in de ogen van de publieke opinie en de rechters wel degelijk samenhang vertonen. Vooral zijn schijnbare gevoelloosheid bij de begrafenis van zijn moeder wordt hem kwalijk genomen. De Franse schrijver Albert Camus vertelt in een bijzonder heldere taal en stijl dit verhaal van een man die in omstandigheden terechtkomt waar hij geen vat op heeft.

SPEL: DIRK BUYSE, KRIS CUPPENS, PIETER GENARD, SARA VERTONGEN; BEWERKING & REGIE: STIJN DEVILLÉ & ADRIAAN VAN AKEN; MUZIEK: GEERT WAEGEMAN, GERRIT VALCKENAERS • www.braakland.be

De vlucht van de Wesp (9+) door Salibonani

Vrijdag 30 apr: 19u30 - € 6 - Rataplan

Dr.John is de gelukkige eigenaar van een scooter. Geen gewone scooter. Nee! Een Vespa! Samen ondernemen ze een tocht. Maar wat begint als een onschuldig uitstapje, wordt algauw een gevaarlijk en bizar avontuur als blijkt dat ze gevolgd worden. Gelukkig beschikt de Vespa over een paar bijzondere eigenschappen.

De werkelijkheid neemt rare vormen aan tijdens hun tocht die spannend, ontroerend en humoristisch is.

Bereid je voor op een adembenemende rit.

SPEL EN CONCEPT: LUKAS VAN ECHELPOEL; REGIE: TUUR DE WEERT

JEF NEVE: GROOVE THING

Zaterdag 1 mei: 20u30 - € 14/€ 12 - Rataplanstaand (beperkt aantal zitplaatsen)

Ook tickets in Mark Sound Antwerpen De twee meest lyrische muzikanten van de jonge Belgische generatie van jazzmuzikanten verenigen zich met een typische Amerikaanse ritmesectie om zich aan ons van hun meest ‘groovy en ‘funky’ zijde te laten zien.

JEF NEVE (HAMMOND & KEYBOARDS); NICOLAS KUMMERT (SAX); NICOLAS THYS (BASS); LIEVEN VENKEN (DRUMS)

• www.jefneve.be

SALUUT! (5+) door Droomedaris-Rex

Wo 5 mei: 15u - € 6 - Rataplan

“Wat is het precies om iemand te missen?” vroeg ik mij af. “Dat is moeilijk uit te leggen,” zei oma Roos zacht. “Een beetje alsof er iemand met een heel klein mes gaatjes in je hart prikt.”

“Dat moet verschrikkelijk veel pijn doen.” “Doet het ook,” zei ze.

Saluut! is een poëtische en muzikale kindervoorstelling over afscheid nemen. Afscheid nemen van iemand die je erg graag ziet. Een voorstelling over sterven, maar ook over het leven.

Spel: Sophie Derijcke (borgerhout), Saskia Thijs, Trijn Janssens (borgerhout); Tekst: Michael De Cock (borgerhout); Regie: Nathalie Lepage

Sjansons Patinées

Vrijdag 7 mei: 20u30 - € 14/€ 12 - Rataplan

In ‘Sjansons patinées’ schudt Patrick Riguelle zijn bekende rockimago van zich af en horen we ook singer-songwriter Neeka niet zoals we haar kennen. Samen met Tom Theuns brengen zij liedjes, gevlekt door dialect, besmeurd en besmodderd, door het slijk van rauwruwe stemmen gehaald. Stemmen met een ‘couche’ van jaren schetsen en schilderen samen met de snaarders een landschap van droom, grap, gruwel en mysterie. Drie

zangstemmen, drie strijkers en een bas rond Vlaams- en Franstalige liederen op tekst van oa Wannes Van De Velde.

Patrick Riguelle (Zang); Neeka (Zang); Tom Theuns (Zang); Aurélie Dorzée (viool & altviool); Didier

François (nyckelharpa & viool); Lode Verkampt (cello); Peter Verhaegen (bas)

Hijaz

Zaterdag 8 mei: 20u30 - € 10/€ 8 - Rataplan

Ook tickets in Mark Sound Antwerpen

Dat de jazz in de eenentwintigste eeuw veruit het meest flexibele, vooruitstrevende en ongrijpbare muziekgenre blijft, bewijst een internationaal samengestelde band als Hijaz. Hijaz is een stijlfiguur uit de Arabische muziek maar de groepsnaam bevat ook een ondubbelzinnige verwijzing naar jazz.

Hijaz is een opmerkelijk sextet dat wulpse Oosterse melodieën met elementen van de geïmproviseerde jazzmuziek combineert.

“‘Dunes’ is een zeer veelbelovend klein meesterwerkje, dat na herhaald luisteren steeds meer van zijn schoonheid prijsgeeft.” (Moorsmagazine)

”Een zeer avontuurlijke reis waarbij je als luisteraar voortdurend op subtiele wijze tussen verschillende culturen heen en weer geschommeld wordt.” (Georges Tonla-Briquet in Mazz Musikas)

Moufadhel Adhoum (TU) (oud); Niko Deman (piano); Vincent Noiret (contrabas); Chryster Aerts (drums); Azzedine Jazouli (MA) (percussie); Vardan Hovanissian (AM)(doudouk) • www.hijaz.be • www.jazzlabseries.be

Zucht (12+) door luxemburg

Woensdag 12 mei:19u30 - € 6 - Rataplan

Zucht verkent de wereld van verkopers van gebakken lucht. De gladheid en de slimheid van een professionele bedrieger versus de goedgelovigheid van een gretige klant. Al wat blinkt aan de buitenkant versus de verrotting diep vanbinnen. Het is ook een verhaal over een vriendschap die serieus onder druk komt te staan. Wat doe je als je je beste vriend niet meer vertrouwt?

Spel: Manoe Frateur, Jo Jochems; Concept en tekst: Manoe Frateur, Jo Jochems, Bart Danckaert; Coaching: Arlette Van Overvelt; Vorm en licht: Jan De Brabander; Uitvoering decor: Jef De Brabander; Techniek: Rik Helsen; i.s.m. Rataplan • www.luxemburgvzw.be

AC Ransart door Bad van Marie

Woensdag 12, do 13, vr 14, za 15 en zo 16 mei: 20u - € 10 op locatie: St Andriesplaats, 2000 Antwerpen Na een succesvolle reis doorheen Vlaanderen met hun kaatsbalclub, sluit Bad van Marie de tournee af met een laatste reeks van demonstratiewedstrijden en buurtfeesten op de Sint-Andriesplaats in samenwerking met buurtcomité Optima, Rataplan, Arenberg en Costa. “Dit is hedendaags theater op de rooster van de buurtbarbecue. Het is aards, geëngageerd en grijpt naar de keel.” (Sanne Nuyens in Zone 03) Wie naar de voorstelling komt, kan optioneel inschrijven voor de barbecue om 18u30. Voor de prijs van € 9 krijgt u 2 stukken vlees, groentjes en brood. Er is ook halal en een vegetarisch aanbod. I.s.m. Arenbergschouwburg, coSta en Rataplan; Met de steun van de Vlaamse Gemeenschap • www.badvanmarie.be

Extra voorstelling

Zoals de dingen gaan … door

Peter De Graef

Zaterdag 23mei: 20u30 - € 10/€ 8 - Rataplan

Zoals de dingen gaan …’ is het verhaal van een jongen die met de waarheid, helemaal niet bezig is. Maar hij botst er voortdurend tegenaan. En dat is vervelend.

In een opwelling koopt hij een enkeltje Afrika, recht in de armen van zijn eigen noodlot.

Tekst en spel: Peter De Graef; Muziek: Bo Spaenc;

Licht: Quintus Visser; Kostuums: Huguette D’;

Productie: Vonneke Beeker voor Dwama vzw/

Peter De Graef; Coproductie: Rataplan • www.peterdegraef.be • www.rataplanvzw.be

Hazmat Modine - Cd-voorstelling

Vrijdag 28 mei: 20u30 - € 14/€ 12 - Rataplanstaand

Hazmat Modine is een achtkoppig collectief uit New York. Hun muziek is geïnspireerd door de Amerikaanse muziek van de jaren 20, 30 tot aan de vroege jaren 60 en is best te omschrijven als een melting pot van vroege Blues, Swing, Balkan, Klezmer, New Orleans R&B, Jamaïcaanse Rocksteady en Rock & Roll. In 2007 maakte Hazmat Modine zijn debuut in België op het podium van Dranouter.

“Je wordt in deze muziek meegesleurd, terwijl je tegelijkertijd met open mond naar de geniale constructies van de composities zit te luisteren. Intiem, subtiel, stevig, prettig rammelend, en dat allemaal bijna een uur lang.” (Rootstime.be over debuutalbum Bahamut)

Ze komen in Rataplan hun nieuwe cd ‘Cicada’ voorstellen met hun enige concert in België.

Wade Schuman (Diatonische mondharmonica, Gitaar, Banjitar, zang); Bill Barrett (Diatonische mondharmonica, Chromatische mondHarmonica, Sheng, zang); Joseph Daley (Tuba); Richard Huntley (Percussie); Pete Smith (Gitaar); Pamela Fleming (Trompet, Flugelhoorn); Steve Elson (Bariton saxofoon, Tenor Saxofoon, klarinet, Doudouk, Fluit); Michael Gomez (Gitaar, Banjitar, Steel Guitar)

• www.hazmatmodine.com

Slotconcert

Federico Ordoñez

Zaterdag 29 mei: 20u30 - € 10/€ 8 - Rataplan

Van kindsbeen af volgde Federico Ordoñez intens les bij Antonio Martinez, die hem al snel opnam in zijn eigen gezelschap waarmee hij optredens deed in binnen- en buitenland.

Federico ging zijn eigen weg en speelde een belangrijke rol in prestigieuze Flamencoprogramma’s als ‘Juana La Loca’ van en met Michel Gillain. Federico Ordoñez is bekend voor zijn unieke expressie, zijn uitstraling op een podium. Hij is zondermeer het grootste Flamenco-danstalent van de laatste jaren.

We voorzien ook een heerlijke paella-maaltijd om 18u voor wie zich helemaal in de Spaanse sfeer wil onderdompelen. Voor een maaltijd betaal je €10 en je moet er apart voor inschrijven. Wees er snel bij want er zijn maar 80 plaatsen beschikbaar voor het diner.

Federico Ordoñez (dans); Carmen Fernandez (zang); Jose Ligero (zang); Alexander Gavilan (gitaar)

De Groenstraat door Het

Martha!tentatief

Vrijdag, za 26 jun: 20u30 - € 10/€ 8 - Rataplan Het MartHa!tentatief werkt de komende jaren aan een ‘Revue van het Ontembare Leven’. Schitterend doel is het leven in de stad aan het begin van de 21ste eeuw te verbeelden. Middels tien revues worden verhalen verteld die al te lang onverteld zijn gebleven. Verhalen van mensen die hier gisteren zijn aangespoeld. Of veertig jaar geleden. Of die hier al heel hun leven wonen.

‘Revue # 2’ of ‘De Groenstraat’ is een voorstelling over de lagere school waar Johan Petit begin jaren tachtig leerde lezen en schrijven. Onlangs werd hij op een feest van zijn voormalige school uitgenodigd. En terwijl hij er weer over de speelplaats liep, in de klassen rondneusde en met zijn oude meesters sprak, werd het hem duidelijk dat hij over deze school een stuk moest schrijven. Omdat aan de hand van deze school iets wezenlijk over deze tijd verteld kon worden. Omdat deze school exemplarisch bleek voor een veranderende wereld.

Tekst, regie en spel: Johan Petit (Borgerhout); Geluid: Koen Kampioen; Licht en techniek: Tim Clement; Decor: Sven Roofthooft; Kostuum: Tom Clement; eindregie: Bart Van Nuffelen; Productie: Het MartHa!tentatief; ism Rataplan; Met dank aan het Sint-Norbertus-Instituut te Antwerpen

Bomen

De bomen zijn teruggekomen. Ze kleuren hoeken mals en groen. Waar vroeger zat een tegel of een stuk beton, zie ik nu twijgen, schors en blad. We zullen het met zachtheid en een streepje schaduw doen.

De bomen zijn teruggekomen

De straat is niet meer wat ze gisteren nog was. Twee merels laten ons van déjeuner sur l’herbe dromen. De weerschijn van de wolken wemelt in een plas.

De bomen zijn teruggekomen. Een hond weet weer waartegen, een kat waaraan, waaraf. Ik zie de tafels en de stoelen buitenstromen, een brood een kaasplank en de landwijn waggelend in zijn karaf.

elke keer een wijkgedicht

Foto Cristophe LAMBRECHTS

Roze Huis op de Draakplaats "Liefde is …altijd goed" toont tien portretten

Het Roze Huis heeft de komende weken een bijzondere tentoonstelling op stapel staan. “Liefde is …altijd goed” is de veelzeggende titel waarbij tien fascinerende portretten getoond worden. Noteer ook dat de openingsfuif van Antwerp Pride onder de bruggen van de Draakplaats worden georganiseerd. Iedereen is welkom en gewaarschuwd.

Op zondag 2 mei en zondag 6 juni is er Tango op de Draakplaats van 15u tot 20u. Vrijwilligers van Het Roze Huis bouwen en breken af en verkopen drank en taco’s.

Op vrijdag 16 april om 16u is er de opening van de tentoonstelling ‘Liefde is….altijd goed’ over het leven en de liefde van holebi’s en transgender in Dienstencentrum Ten Gaarde. Fotograaf André Carens maakt 10 portretten van jonge en minder jonge holebi’s en transgender. Aan de hand van fotoalbums met familiefoto’s en foto’s uit de oude doos tonen wij belangrijke momenten uit het leven van holebi’s en transgender.

De opening van de tentoonstelling gaat gepaard met een receptie waarop iedereen van harte welkom is. De tentoonstelling werd gerealiseerd door het Janus II project van Het Roze Huis, een project voor en door oudere holebi’s. Oudere holebi’s zijn namelijk één van de groepen die nog weinig zichtbaar zijn in onze maatschappij.

De tentoonstelling ‘Liefde is….altijd goed, is nog te zien tot en met 29 april in Dienstencentrum Ten Gaarde in de Boomgaardstraat 37 te Berchem.

KASTEN

Elke dinsdagavond van 18u tot 20u en zaterdagmiddag van 15u tot 17u opent de Holebibib haar kasten op de eerste verdieping van Het Roze Huis. holebibib@hetrozehuis.

be En elke donderdagavond van 19u tot 21u onthaal, informatie en opvang door de vrijwilligers van het Gespreks- en Onthaalteam in café Den Draak.

Op vrijdag 30 april, 28 mei en 25 juni is er dan om 20u spelletjesclub in Het Roze Huis. Wat staat er verder op de agenda? Noteer alvast 19 april want dan is er een infoavond rond nieuw samengestelde gezinnen georganiseerd door ’t Kwadraat in functie van het project Gelijke Ouders. Thema is holebi’s met kinderen uit een ex-heterorelatie. Er zal voldoende tijd worden voorzien om je vragen te stellen en je verhaal te vertellen. Inkom: 5 euro. Meer info op www.tkwadraat.be

BOEK

Op zaterdag 24 april vanaf 14u nodigt Het Roze Huis iedereen uit voor een interessante boekvoorstelling in de lokalen van Atthis. In kader van het Janusproject wordt onder de titel Samen Oud: het boek 'Oud is Out' voorgesteld door An David en Mips Meyntjens, die midden jaren '90 een reeks lesbische en biseksuele vrouwen interviewden. Naast de voorstelling van het boek zijn er ook sterke getuigenissen van enkele van de door de auteurs geïnterviewde vrouwen. Het beloofd dus een zeer leerrijke zaterdagmiddag te worden. Inkom is gratis.

FILM

Van 3 tot 14 mei is de tentoonstelling ‘Liefde is….altijd goed’ te zien in Dienstencentrum Zurenborg, Kleine Beerstraat 2. Naar aanleiding van de tentoonstelling wordt op 26 april een film vertoond gevolgd door een halfuurtje inleiding over de tentoonstelling.

Op zaterdag 12 juni is er de vernissage van Son Snelders in Het Roze Huis met focus op het transgenderthema.

Meer info binnenkort op www.hetrozehuis.be.

PARTY

Op donderdag 26 juni is er om 20u de openingsparty van Antwerp Pride onder het bruggewelf op de Draakplaats. Om 20u gaan wij van start met achtergrondmuziek. Om 21u15 volgt het optreden van de groep CAS Confituur, gevolgd door een DJ en een after party in café Den Draak.

Op zaterdag 26 juni organiseren de HolebiBib van Het Roze Huis, ’t Kwadraat en Boekhandel ’t Verschil het literaire evenement ‘Met een roze pen 2010’ vanaf 10u30 in Het Roze Huis. Het thema is holebi-vriendelijke jeugdliteratuur; sprekers zijn Floortje Zwigtman, Dirk Bracke en Lies Offeciers. Minister Pascal Smet doet de openingstoespraak. Sven Pichal modereert. Kinderopvang en kinderanimatie wordt voorzien.

Feest in ’t centrum

In het dienstencentrum was het onlangs feest; op 26 februari werd er namelijk afscheid genomen van twee medewerksters. Hilde Gyselinck verkaste namelijk naar het Nieuw Kwartier en Pulhof in

Berchem en Irène Vandeven, administratief assistent, mocht het glas heffen op haar nieuwe toekomst als gepensioneerde.

Vanaf 1 maart was het zo ver.

Biljarters gevraagd

In het dienstencentrum zitten ze te springen om het niveau van de biljarttafel drastisch te verhogen. Ze spelen daar zo’n drie keer per week: op maandag, woensdag en vrijdag, telkens van half twee tot na vijven en ze zijn op zoek naar vers bloed. Twee gewone biljarttafels hebben ze staan en iedereen die wel eens een spelletje wil doen is meer dan

welkom. Momenteel zijn ze met een zevental mannen – al worden vrouwen uiteraard niet uitgesloten - en wie gratis lessen wil van één van deze cracks moet zich gewoon melden op de eerste verdieping van het dienstencentrum in de Kleine Beerstraat nr 2

Foto Luc PANDELAERS

 Gratis: op zaterdag 5 juni met de bus naar coöperatieve in Buzin

Een hele dag mee met de biobakker naar wallonië

Op zaterdag vijf juni nodigt biobakker Jacques Cochez al zijn klanten uit om met hem gratis een hele dag in Wallonië door te brengen. Geen uitstap naar de watervallen of zo, neen, een hele dag op bezoek bij negen bioboeren uit Buzin bij Havelange. “We zijn 25 jaar bezig als bakker, we zijn 25 jaar getrouwd, ik sta 10 jaar op de markt en de week van de biolandbouw begint dan. Allemaal redenen om iets speciaals voor mijn klanten te doen en dan is de coöperatieve AgriBio een mooie bestemming. Wie zich inschrijft kan gratis mee met de bus, gratis alles bezoeken en gratis eten en drinken ter plaatse.” (Swa COLLIER)

Jacques Cochez (47) en zijn vrouw Anne Stevens staan al tien jaar op de wekelijkse donderdagmarkt op de Dageraadplaats. Warm of koud, regen of droog, het maakt allemaal niets uit, ze staan er met hun biogebak. “Bakker is natuurlijk een harde stiel”, legt Cochez uit. “We beginnen met de activiteiten rond een uur of één ’s nachts en om zeven uur vertrekken we naar de markt. Slapen doen we een uur of vier, je went er wel aan maar of dat ook gezond is? Dat weet ik niet, maar ik heb wel acht kinderen als je dat iets zegt.” Overigens zit het bakker zijn in het bloed want zowel zijn vader als zijn grootvader waren bakkers en Jacques, zijn oudste zoon, mag zich binnenkort voedingsmiddelentechnoloog noemen. Een benaming waar je in de scrabble meteen mee uitspeelt. “Het zit in het bloed, in de genen”, luidt de verklaring.

ZURENBORG

De biobakker verkoopt zijn producten uitsluitend op markten. Op dinsdag, donderdag en zondag om precies te zijn. Respectievelijk in Berchem, Zurenborg en op zondag Heist-op-den-Berg plus het Falconplein, Antwerpen. “We komen goed rond en we klagen niet. De leukste markt? Zonder twijfel Zurenborg want er is wel degelijk verschil tussen de bezoekers van de verschillende markten. Hier wordt er meer gelachen en het zijn jongere bezoekers. Als het weer een beetje meezit zie je hier al die jonge moeders met hun spruiten,

heerlijk is dat. De tijd dat alleen alternatieven biobrood kochten is al lang voorbij, we hebben alle soorten klanten, alle soorten mensen. Gelukkig maar.” Hij is niet meer te stoppen als we hem vragen wat biobrood nu precies is: “Een brood zonder chemisch spul, zonder kunstmatige toevoegingen, zonder smaakverbeteraars, zonder vetstoffen. Verder is het gemaakt van tarwe, rogge of spelt. Volgt een hele uitleg over zuurdesem, gist, bacteriën, ovens en de lage prijs van de producten. Even enthousiast is hij als hij vertelt over zijn Argentijnse periode. Zijn vader had daar namelijk een optie op een boerderij van meer dan 3 000 hectare maar kon finaal niet aarden, te ver weg van zijn haard. Maar als Jacques vertelt over die tijd toen hij daar als zeventienjarige was, twinkelen zijn oogjes onophoudelijk. “Als je naar links keek zag je Brazilië, je hoorde de watervallen die ver weg lagen, we kampten met anaconda’s en dat zijn de langste slangen ter wereld. Ik heb er zelf eentje geschoten van elf meter lang, we hadden een paar tientallen indianen op ons grondgebied, we zaten daar op het drielandenpunt en we hadden het fantastisch, maar ons vader moest terug naar Antwerpen, hij kon zich niet losmaken. Jammer, maar het was zo. Het was daar ongelooflijk!”

Alleen een tweede koffie kan hem uit zijn dromen halen en vanuit de Zurenborger wijst hij naar de markt: “Pas op, ik doe dit ook heel graag, echt waar, geloof me maar.”

WALLONIE

Om iets terug te doen voor zijn klanten en andersdenkenden heeft hij er niets beters op gevonden dan een aantal bussen te charteren voor een volle dag Wallonië. Voor Zurenborg vertrekt die bus op 5 juni om tien uur aan Berchem Station en na dik anderhalf rijden is men in het plaatsje Buzin, een deelgemeente van Havelange. Hier is de coöperatieve Agribio gevestigd. Een verzameling van bioboeren die zowel dieren als planten kweken. Ze zijn met negen in totaal en allemaal in dezelfde vallei gevestigd. Jacques Cochez: “Ze zijn de leveranciers van mijn grondstoffen en daardoor ken ik ze en wie meegaat krijgt de kans om ze allemaal te zien of maar een deel, dat maakt de bezoeker zelf uit. Ze hebben me ook verteld dat ze een koe gaan slachten en het vlees gaat naar de barbecue. Ook de vegetariërs worden zeker niet vergeten.

Als het goed weer is eten we buiten, als het slecht is, halen ze de koeien binnen in een grote stal en wij eten dan langs de kant waar geen koeien staan. Allemaal gratis! ’s Avonds komen we dan terug met de bus.”

INSCHRIJVEN

Wie zin heeft, kan zich vanaf 15 april en tot 15 mei inschrijven. Het makkelijkst is dat aan het kraam, maar het kan ook per mail: jacques@cochezstevens.be

Iedereen is welkom. Wel vraagt hij dat mensen die zich ingeschreven hebben en toch niet kunnen meegaan op tijd zouden verwittigen en dat heeft alles te maken met de planning van het aantal middagmalen ter plekke.

Garage ‘DE DAGERAAD’

Kreeftstraat 15 • 2018 Antwerpen uw Renault verdeler tel 235 41 59 voor Zurenborg

• overname van uw oude wagen

• herstelling • onderhoud

• wij bieden een snelle en verzorgde service

Bakker Cochez trekt met een aantal klanten naar Wallonie, gratis. • Foto Luc PANDELAERS

Duitse Elbikes te koop in de Pretoriastraat

Elektrische scooters: hetzelfde als een bromfiets maar dan properder

Wie zich zuinig en ecologisch verantwoord gemotoriseerd door het leven wil bewegen heeft de dag van vandaag niet al te veel keuze. Toegegeven, er zijn de elektrische wagens, er zijn de hybride wagens die een elektromotor combineren met een benzinemotor en dan zijn er de bromfietsen. In bijna alle gevallen zijn deze laatste irriterende lawaaimakers die ook nog eens stinkend door de straten rijden. Maar het kan anders want de elektrische scooter is aan een opmars bezig. Tot dusver was hij zo goed als alleen via internet te bemachtigen maar sinds kort kan men zich in de Pretoriastraat nummer 2 een milieuvriendelijke Duitse Elbike aanschaffen. Geassembleerd in China, een bereik van om en bij de 40 kilometer, topsnelheid 45 kilometer en goed voor een prijskaartje van 1800 euro. Maar dan kan je wel kiezen uit zo’n twintig kleurcombinaties. (Jörg PYL)

Vooraleer aan te bellen sta ik even stil bij de vele kindertekeningen die het raam sieren en die mogelijk tevens dienst doen als gordijn. Vooral eentje trekt mijn bijzondere aandacht. Een tekening van een grote autobus met de tekst, dienst voor de wereld. In die bus kan 150 man in en is, elektrisch. Hier woont duidelijk een gezin met aandacht voor onze door vervuiling geplaagde planeet. Er hangt ook een brief van de vereniging Transitie, die de bewoners van Berchem en omstreken aanzet om minder energie te verbruiken. Ik voel direct dat ik hier niet te maken heb met een platte verkoper, maar met een geëngageerde persoon die deze elektrische scooters verkoopt om onze fel geplaagde planeet een beetje te ontlasten.

Ik wist al dat Steve Meeusen eerst voor zichzelf een dergelijke elektrische scooter had gekocht. Als vervanger van een tweede wagen had hij geargumenteerd.

VERDELER

Steve Meeusen woont nu al een jaar of tien in de Pretoriastraat nr. 2 samen met zijn echtgenote Caroline en hun drie kinderen. Steve Meeusen is een selfmade man die onder meer thuis is in boekhouding, horeca en het organiseren van evenementen, feestjes en de organisatie van theaterproducties voor kinderen van een bevriende acteur (www. traboembatata.be). Eenmaal binnen neem ik plaats aan de tafel en word ik met kritische blik gekeurd door de ros getijgerde kater van

het huis. “Geadopteerd uit een klein appartementje”, beantwoordt Steve Meeusen mijn vragende blik. Kort daarop ben ik goedgekeurd door de poes, die op de stoel naast mij komt zitten en om een aaitje bedelt. Eigenlijk is het een groot toeval dat Steve Meeusen nu elektrische scooters van Elbike verdeelt. Tot vorig jaar had hij er niet aan gedacht dat ooit te doen, totdat hij zelf een dergelijke scooter kocht en zo enthousiast over dat vervoermiddel was, dat hij het zonde vond dat niet iedereen met een dergelijke scooter reed. Zeker wanneer hij zich weer eens aan die stinkende en rumoerige bromfietsen ergerde. De enige Belgische verdeler van die elektrische scooters in Vlaams Brabant van het merk Elbike had echter de pensioengerechtigde leeftijd al bereikt en overwoog om met zijn handel te stoppen. Na een kort gesprek werden beiden het eens over de voorwaarden van de overname en sindsdien mag Steve Meeusen zich de enige verdeler van ons land van de Elbike noemen.

BATTERIJ

Net als Steve Meeusen speelt bij die hoofdverdeler eerder de bezorgdheid voor het milieu dan commerciële motieven beweren ze beiden. Naast biologische druiventeelt promoot hij ook kleine windmolens voor elektrische energie. Kort na zijn bezoek aan de Duitse hoofdverdeler schreef Steve Meeusen zich in als zelfstandige en nu wachten hier een aantal scooters op mogelijke kopers. Ze hebben

dezelfde mogelijkheden als een bromfiets maar zijn properder en goedkoper in gebruik. De elektrische scooters halen een topsnelheid van 45 km per uur. Dat impliceert dat een helm en een verzekering verplicht is. Bij gebrek aan een speciale regelgeving voor niet-vervuilende vervoermiddelen, wordt dit voertuig verzekeringstechnisch gelijkgesteld met een brommer. Uiteraard moet je 16 jaar zijn en een rijbewijs voor brommer of hoger (auto) bezitten. De batterij opladen duurt ongeveer vijf uur. Hiervoor sluit je ofwel de scooter met batterij aan op de lader, maar je kunt ook de batterij uit de scooter nemen en binnen opladen zoals bij een GSM of bij een aantal elektrische fietsen waar de batterij ook losgekoppeld kan worden. Dit is erg handig voor de vele mensen die niet over een eigen garage beschikken.

KLEUREN

Met een batterijlading geraak je volgens Steve Meeusen 40 km ver (de gebruiksaanwijzing spreekt van een maximaal bereik van 50 km).

Dit volstaat voor het meeste woon-werkverkeer. Voor de rest is er geen geknoei met benzine of olie en uiteraard geen stank, zodat je de Elbike gerust in de gang van je huis kan zetten, als je dat wenst. De elektrische energie is uiteraard heel wat goedkoper en bij het rijden veel properder dan een bromfiets op benzine. Veel hangt uiteraard af van de manier waarop de elektriciteit geproduceerd wordt, maar de algemene tendens is dat de elektriciteitsopwekking hoe langer hoe meer opschuift naar properder en hernieuwbare energie. Een pluspunt is ook dat de scooter niet om de haverklap naar de afdeling onderhoud moet. Af en toe de bandenspanning en de remmen controleren en eens om de twee jaar een controle of alles nog goed vastzit, volstaan in principe. De Elbike is verkrijgbaar in een twintigtal kleurcombinaties en heeft een heerlijke retrolook. Uiteraard geldt een garantie van twee jaar zoals Europa het voorschrijft. Al dat moois is verkrijgbaar voor 1 800 euro, beschermhoes inbegrepen. Lever-

baar is de scooter in principe onmiddellijk, tenzij een bepaalde kleur niet in voorraad is. Dan kan de wachttijd oplopen van enkele dagen tot meer, afhankelijk van het feit of de scooter van Duitsland of China moet komen.

CHINA

Elbike is een Duits-Chinese samenwerking met de know how van beide landen. De scooters zelf worden voorlopig nog in China geassembleerd. Alles goed en wel beschouwd is het vrij onbegrijpelijk dat er zo weinig te zien zijn. De Post heeft wel een aantal elektrische scooters van een ander merk in bezit, maar dat waren veel duurdere toestellen van de beginfase toen het concept nog niet op punt stond. Misschien verklaart dat wel enige koudwatervrees bij overheidsinstanties. “Maar de kinderziektes zijn nu verleden tijd, meer nog, elk jaar worden de scooters beter en het bereik van de batterij groter, al zal 40 km in de meeste gevallen wel volstaan,” besluit Steve Meeusen

De website bestaat voorlopig nog enkel in de taal van Goethe en Schiller, maar je kunt ook proberen naar www.elbike.be te surfen. Met wat geluk staat bij het verschijnen van deze krant de Nederlandstalige website al op het internet.

Danig onder de indruk, wil ik afscheid nemen, doch mijn gastheer moet zich dringend met de poes bezighouden die een bak met plantjes als kattenbak dreigt te gebruiken. “Hierin heb ik basilicum, peterselie en gourgetten gezaaid, die ik dit jaar op mijn dak in bloembakken wil kweken,” verduidelijkt Steve Meeusen. Woorden van een echte groene jongen.

De batterij opladen duurt ongeveer vijf uur • Foto’s Jörg PYL

Veertig stronken resulteerde in 25 liter soep. witlofsoep van Alina was de meest bijzondere soep

Tast Toe is een jaarlijks culinair buurtfestijn dat al honderden bezoekers liet smullen van zelfgemaakte soepen. Ook nu weer gooiden buurtbewoners hun charmes en allerbeste recepten plus hun (bio) groenten in de strijd om de smaakpapillen te strelen. Maar omdat Tast Toe al twee succesvolle edities kende, bezweken de drie organisatoren haast onder de stress. Kunnen ze het succes wel evenaren, zijn de verwachtingen niet te hoog gespannen? Ondanks het frisse weer lieten tweehonderddertig bezoekers zich de soepen goed smaken. Viel de geheime vakjury dit jaar voor de gouden trots van Gent (Tierenteynse mosterdsoep)? Of toch de boerensavooi soep met spek? En welke soep sleepte de publieksprijs in de wacht? (Chantal VOGELZANG)

Miezerige regen. Geen toffe start voor de drie organisatoren van Tast Toe. Toch starten Jan Dons, Philippe en Ann Bosmans met frisse moed aan het opbouwen van de stands. Wachtend op een hongerige enthousiaste mensenmassa. Ondertussen pruttelen de soeppotten rijkelijk in de Stierstraat, Ramstraat, Nottebohmstraat, Kreeftstraat en Filomenastraat. Partytenten verschijnen stilaan en sommige van de negen teams versieren hun soepstand met bloemen of ballonnen. Ook zelfgemaakte tekeningen verfraaien de stands. Maar rond twee uur is er nog geen mensenmassa te zien rond de stand van de soepkommen. “Straks blijf ik met vijfentwintig liter soep zitten!” wanhoopt deelneemster Bobby terwijl ze haar pan bio champignonsoep naar buiten draagt. Ze heeft haar stand naast die van de buren gezet, waar twee charmante vriendinnetjes, Joanna en Madelief, hun groentesoep hebben klaarstaan.

TOF Rond half drie komt dan toch de menigte op gang. Voor 4,50 euro is een speciale soepkom te koop. Met deze handgemaakte kom uit Spanje mag je zoveel soepen proeven als je wenst. Terwijl we bij de eerste soepstand direct een kom groentesoep uitgeschonken krijgen, is het een half uur later dringen. Terwijl de deelnemers vertellen over hun soep, laat de redactie zich de soep smaken. Onze

favoriet blijkt de bio wortel sinaasappelsoep onder de luifel van Camping Campina. “Alleen als ik win geef ik mijn recept prijs” glimlacht de charmante kok. Ik vang een compliment op van een geïnspireerde soepproever: “heel verfijnd, een recept uit het hart. Dat laatste proef je”. Anderhalf uur later is Tina acht liter soep armer, ze had nog wel een pan extra kunnen koken. Ze besluit met haar vrienden te genieten op het terras. De jury uitslag deert haar niet: “Ik zie het meer als een toffe ervaring, echt niet als een wedstrijd”. Dit in contrast met Jon Verheecke uit de Ramstraat.

“Het belangrijkste van Tast Toe is de sfeer voor de buurt, de samenhang om iets positiefs te doen” Maar het wedstrijdelement heeft Jon op scherp gezet: “Ik heb wel tweehonderd mails verstuurd om deelnemers te laten proeven van onze vissoep. Een heuse pr-campagne”. Terwijl zijn vriend Jo en de vrouwen de soep uitschenken, gaat Jon verder waar hij goed in is: praten en PR. “De voorbereiding gebeurde twee weken op voorhand. In twee delen, eerst een recept uitproberen en dan op punt zetten. Gisteravond maakten we de fond, vanmorgen maakte Jo hem af”. Een zalige Bretoense vissoep (met wijting en zalm) tot gevolg. “We kennen elkaar al vijfentwintig jaar en we koken regelmatig samen. Zo deden we mee aan een wedstrijd van de BRT en de VRT” vertelt Jon met luide stem en pretlichtjes in de ogen. “Ik hoop dat ik ook dit jaar weer de publieksprijs krijg, liever nog die dan de prijs

van de vakjury”. Jon zal geduld moeten hebben, de prijsuitreiking is nog niet in zicht.

TERRAS

Vier uur. De soepen zijn op. Veel soepproevers genieten na op het terras. “Deze koude soep smaakt ook heel goed” proost een gelukkige Zurenborger. De enthousiaste sfeer heeft Freddy Bouckhout (uit de Generaal van Merlestraat) naar Tast Toe gelokt. “De soepmakers maken de sfeer, ik geniet daar echt van. Ik vind het een enorm goed initiatief”

Als ik informeer naar zijn top drie van lekkerste soepen, eindigt Bobby’s champignonsoep op nummer drie. “De croutons erbij waren zalig, soms zit het ‘m in de details” zegt hij voordat hij een slok West malle neemt.

Op de tweede plaats eindigt de Gentse mosterdsoep. “Ik vond dit een eerlijke en veredelde soep. De soepmaker was echt fier op zijn recept” Bovenaan zijn top drie staat een soep die hij omschrijft als ‘perfect en consistent’. De arbeidsintensieve vissoep van Jon gooit ook hoge ogen bij de jury.

De prijsuitreiking om zes uur doen Jo en Jon juichen, want de vakjury heeft deze provinciale vissoep gekozen als beste soep van Tast Toe 2010. Onze fotografe vraagt of de heren wat willen opveren als ze een foto trekt van de winnaars. Een dag koken en soep uitdelen leverde Jon rugpijn en een prachtig wis-

seltrofee op: de gouden pollepel.

VOLKSJURY

De meest bijzondere soep aldus de volksjury? De soep van Alina Walder uit de Kreeftstraat. Veertig witlofstronken resulteerde in vijfentwintig liter witlofsoep. Van verschillende kanten had Alina tips gekregen voor de extra’s: port, brood en garnalen. Dit bleek een doorslaand succes. Over (internationale) belangstelling was ook al geen klagen. Opvallend hierbij was een hele kudde Fransen. Alina’s Hollandse schoonzus, een echte kok, bood onverwachts hulp in de keuken. Hierdoor kreeg het Zuid Roemeense recept met Marokkaanse groenten iets extra’s. “Samen koken was een plezante manier om elkaar beter te leren kennen, door de afstand zien we elkaar niet vaak, en nu direct een hele avond en dag. Ik kan het iedereen aanraden om met vrienden of familie samen te koken! Het leukste compliment dat we kregen? Ik kom nog een kommeke halen voor mijn man, zoontje, opa, oma….”

Tot slot, als u net als de teams graag een biologische soep kookt, kijk dan even op de website van de sponsor van Tast Toe 2010: www.degroteverleiding.be

Jo en Jon juichen want hun provinciale vissoep werd door de vakjury gekozen als beste soep • Foto André DEJONGHE

p hotoshoppen doe ik niet”

Twee jaar na de retrospectieve in het FotografieMuseum te Antwerpen, stelt Herman Selleslags van 8 mei tot 20 juni een selectie van zijn foto’s tentoon in Galerij de Zwarte Panter in de Hoogstraat. Voor wie Herman Selleslags uit de Cogels Osylei niet zou kennen: Herman Selleslags is een van de beste fotografen van ons land, was huisfotograaf voor Humo en fotografeerde ontelbare beroemde en minder beroemde mensen. Daarnaast werkte hij onder meer voor Knack, Vrij Nederland, de Volkskrant en Die Zeit. Zijn ogen zijn 71 jaar jong. Voor televisieminnend Zurenborg wil ik nog even aanstippen dat zijn echtgenote televisiegezicht van de toenmalige BRT Sonja Cantré is. (Jörg PYL)

Wanneer ik samen met fotograaf Christophe Lambrechts bij hem aanbel in de Cogels Osylei, vertelt Herman Selleslags dat hij het heel druk heeft. Zijn atelier ligt dan ook behoorlijk overhoop, omdat hij naast de tentoonstelling in de Zwarte Panter nog drie andere tentoonstellingen moet voorbereiden (voor details zie elders op deze pagina).

BABES

Omdat ik in ‘De Nieuwe Antwerpenaar’ gelezen heb dat Herman Selleslags werkt aan een project over en rond het Centraal Station van Antwerpen, vraag ik hem of er in de tentoonstelling in de Zwarte Panter foto’s te zien zullen zijn van de omgeving van het Centraal Station, maar ik word onmiddellijk gecorrigeerd. “De foto’s in de Zwarte Panter liggen eerder in het verlengde van de tentoonstelling 07 in het fotografiemuseum, zowel zwart wit foto’s als in kleur. Het is de bedoeling dat er in de Zwarte Panter een ruim beeld geschetst wordt van mijn foto’s van de laatste vijftig jaar. Het

idee van fotografie in de buurt van het Centraal Station is wel een interessant gegeven. Het probleem is eerder dat er momenteel geen krant of tijdschrift echt in dit onderwerp geïnteresseerd is. Ik wijt dat aan het feit dat de humanistische fotografie aan het uitsterven is. Weet je dat het fotoagentschap Magnum, zo ongeveer de grootste agentuur ter wereld, stopt met foto’s leveren aan de pers? Alle foto’s voor de pers moeten nu snel, flitsend zijn en voor de rest is er enkel en alleen nog plaats voor sport en babes. Mogelijk heeft het er mee te maken dat deze fotokunst rond 1930 is ontstaan en haar beste tijd gehad heeft. De lezer van de krant hoeft dat soort fotografie niet meer.”

PHOTOSHOPPEN

“Je ziet dat trouwens ook in de gehele pers waar vandaag moet bezuinigd worden. De eerste slachtoffers zijn de freelancers. De meeste fotografen die voor bladen werken, behoren uiteraard tot die categorie. Dat is de reden waarom de meeste kranten geen vaste fotografen meer in dienst

hebben. Het is zoveel goedkoper om een foto van het internet te plukken of van nieuwsagentschappen over te nemen. Daarom ben ik nog niet aan het project Centraal Station begonnen, want het vergt een zware investering om al die foto’s zonder sponsoring af te drukken. Dat lijkt mij op dit moment onbegonnen werk. Van de hele reeks zouden er allicht een tiental gepubliceerd kunnen worden, maar dat staat niet in verhouding tot het werk.”

n Uiteraard is de volgende vraag die op mijn lippen brand, digitaal of analoog?

Herman Selleslags: ”Het antwoord luidt beide. Naast de analoge reflextoestellen gebruik ik een professionele Nikon reflex en een kleinbeeld Canon van de Powershotreeks. Het comfort van de digitale toestellen is niet te onderschatten. In februari van dit jaar was ik nog met twee analoge toestellen en een vijftigtal films naar Afrika gereisd. Een voor zwart-wit en een voor kleur. Bij digitale toestellen kun je gemakkelijk wisselen tussen kleur en zwart-wit en een geheugenkaartje neemt

veel minder plaats in dan een hoop films. Maar mijn echte lievelingscamera is een Leica, een analoge kleinbeeldcamera. Photoshoppen doe ik niet. Bij analoge fotografie heb ik ook nooit foto’s echt gemanipuleerd in de donkere kamer, hooguit een hemel wat opgehelderd. Ook voor het afdrukken twijfel ik steeds tussen klassieke afdrukken in de donkere kamer of de foto gewoon te printen. Bij het printen heb je geen vervuilende vloeistoffen nodig, maar ik denk dat de inktpatronen zeker even belastend voor het milieu zijn als de ontwikkelingsstoffen. Maar kwalitatief is het verschil amper te zien wanneer de foto’s achter glas hangen.”

SIMPEL

Steeds bereid bij te leren, vraag ik aan Herman Selleslags wat zijn geheim is, waarom de mensen op zijn prenten zo ontspannen zijn. Maar ik word direct op een tegenvraag getrakteerd: “Zijn die mensen echt ontspannen, of zien ze er maar zo uit?” Maar, vervolgt hij: “Ik probeer het zelf simpel en ontspannend te

Italiaanse specialiteiten

PIZZA - PASTA

Ook om mee te nemen

Dageraadplaats 21 - 2018 Antwerpen Tel. 03 236 74 52 - GSM 0495 40 43 79

Open van 12u tot 14u en 18u tot 23u Dinsdag gesloten

Herman Selleslags stelt tentoon in de Zwarte Panter

houden. Ik probeer niet te veel toestellen te gebruiken, dat werkt bedreigend voor sommige mensen. Ik vermijd ook om onmiddellijk te beginnen met fotograferen. Het is beter als de mensen mij eerst een beetje gewoon worden. Maar sommige mensen zijn helemaal niet ontspannen, bijvoorbeeld muzikanten, omdat je die ofwel net voor of na een optreden gaat fotograferen. Op een dergelijk moment is de spanning van de concentratie nog niet weg. Popmuzikanten zijn een beetje gemakkelijker dan klassieke musici, omdat die het minder gewoon zijn om voor de camera te staan. Bovendien zijn zij meer bezorgd om hun instrumenten. Zo wou ik een paar jaar geleden een violist van de Koningin Elisabethwedstrijd buiten fotograferen, maar de man vond dat het niet kon om met zijn Stradivarius buiten te poseren. Na een week is hij toch bijgedraaid, en kon ik hem met zijn kostbare viool buiten op het grasperk fotograferen. Schrijvers zijn ook moeilijke mensen om te fotograferen. Dat komt omdat zij gewoon zijn in hun romans de regie zelf te voeren en zo de volledige controle te houden. Net die controle raken ze kwijt wanneer ze gefotografeerd worden. Sommige schrijvers hebben ook minachting voor de fotografen, omdat het in hun ogen een veel te snel en te gemakkelijk werk is.”

FERRARI

Er volgt nog een heel gesprek over het verschil tussen zwart-wit en in kleur, waarbij Herman Selleslags opmerkt dat veel mensen zich zijn foto’s als zwart-wit herinneren, terwijl hij de laatste tijd voor Humo steeds in kleur gefotografeerd heeft. “Dat komt waarschijnlijk, omdat ik nooit met kleur overdrijf. Uiteraard zal ik een nieuwsfoto in zwart-wit nemen, wanneer blijkt dat een van de politici in een rood kleed verschijnt, maar dat is weer iets anders”, verduidelijkt Herman Selleslags. Tot slot krijgen onze fotografen nog een goede raad mee:”Ik herinner mij nog goed de uitspraak van Jef Antierens in Humo, die zei dat fotografen afhankelijk zijn van de hoofdredacteur en hoe zijn pet hangt.”

Bij het afscheid nemen valt mijn blik op een aantal grote foto’s die de gang sieren. Het zijn enkele die in de tentoonstelling

07 in het fotografiemuseum hingen. De derde stelt een knalrode Ferrari voor en een renner die erin springt. “Dat was Olivier Gendebien bij de 24 uur van Le Mans formule één in 1962. Toen liepen de coureurs nog naar de wagens en wie het eerst aankwam, mocht het eerst starten. De foto was helemaal beschadigd, maar ik kon hem door digitale technieken weer mooi restaureren. Trouwens, die Ferrari is een aantal jaar geleden voor 700 miljoen Belgische franken verkocht.”

Bij het afsluiten van het artikel, verneem ik dat er toch interesse is gekomen voor Herman Selleslags project aan het Centraal Station. Die fotoreeks zal er dus wel komen.

We zijn benieuwd.

Van Antwerpen tot in Oostende Overzichtstentoonstelling in de Zwarte Panter Hoogstraat 70 -74 Antwerpen van 08.05.2010 tot 20.06.2010 en van donderdag tot zondag van 13u30 tot 18 u en op afspraak. www.artsite.be/zwartepanter

Art Brussels (de meest belangrijke kunstbeurs van België) op de stand van De Zwarte Panter van 23 tot 26 april www.artbrussels.be

Een hommage aan Hugo Claus in het kunstencentrum Vrijstaat O naast de Venitiaanse Galerijen op de Zeedijk in Oostende vanaf 16 april 2010. www.vrijstaat-o.be

Closing Time in het KMSK te Antwerpen vanaf 24 april tot 3 oktober, een expositie over 18 zalen van en over Jan Van Riet als schilder en curator. Deze collectie schilderijen en foto’s vertelt een hedendaags verhaal over het menselijke tekort. De foto’s zijn van de hand van Herman Selleslags. www.kmska.be

Herman Selleslags : “.Sommige schrijvers hebben ook minachting voor de fotografen” • Foto’s Christophe LAMBRECHTS

Mariene biologe uit de Cogels Osylei c leo p andelaers bestudeerde de riffen en de overbevissing

Verleden jaar in mei vertrok de avontuurlijke Cleo Pandelaers (26) uit de Cogels Osylei naar Nieuw-Zeeland. Van daaruit is ze met het zeiljacht Magic Roundabout en drie metgezellen voor een wetenschappelijk project, tevens humanitair project, van Oceans Watch naar de noordelijk gelegen eilanden gevaren. En nu is ze terug en wij dus wreed nieuwsgierig. (Claudine VANDEGEHUCHTE)

Cleo is mariene biologe. Ze heeft het dipoma biologie behaald aan de Universiteit Antwerpen en daarna een Master na Master in de mariene biologie aan de Rijksuniversiteit Gent. Daarna heeft ze twee jaar rondgereisd in Australië en Nieuw-Zeeland waar ze aan de kost kwam als duikinstructeur. Na drie maanden thuis lonkte het avontuur opnieuw en trok ze met Oceans Watch terug naar Nieuw-Zeeland.

ZEILBOTEN

Oceans Watch is een organisatie die werkt met vrijwilligers en pas twee jaar bestaat. Cleo is erbij terechtgekomen via een advertentie van Coralist Digest, een forum voor wetenschappers. Om aan een project te kunnen deelnemen moet men voldoen aan een aantal voorwaarden: mariene bioloog zijn, kunnen zeilen en duikinstructeur zijn. Omdat de eilandjes moeilijk te bereiken zijn maakt men gebruik van kleine zeilboten. Maar vijf maanden samenleven met vier mensen op een kleine boot is niet altijd even makkelijk. Er was geen privacy wat al eens tot wrijvingen kon leiden. Een belangrijke doelstelling van Oceans Watch is het toezicht op de antropogene impact van koraalriffen.

Naast onderzoek van koraalriffen wordt er ook onderzoek gedaan rond overbevissing. Dit voor wat betreft het wetenschappelijk gedeelte. Het humanitaire gedeelte bestaat hierin dat men de eilanders bewust maakt van het probleem en hoe ermee om te gaan. Na het klaarmaken van de boot en de voorbereiding van het werk gedurende één maand in Nieuw Zeeland, ging de zeiltocht naar Papoea-Nieuw-Guinea en de eilandengroepen Vanuatu en Solomon. In totaal heeft het team 7000 zeemijl (ongeveer 13 000 km) afgelegd.

VISVANGST

Cleo heeft vooral de toestand van de koraalriffen onderzocht. Daarvoor baseerde ze zich op de regels van de “Reef Check and Coral Watch” en heeft aan de hand daarvan rapporten opgesteld.

Reef check” is een grote organisatie die overal ter wereld gegevens verzamelt en die op een gestandaardiseerde manier verwerkt zodat men overal dezelfde interpretatie bekomt

Van de eilandbewoners kwam de vraag waarom er nog zo weinig vis gevangen werd. Daarom gebeurde er vooral onderzoek onder water. Daarbij werden de vissen geteld. Specifieke indicatoren werden na-

gegaan. Invertebraten werden geteld, zoals kreeften, clamps en zeekomkommers. De laatsten worden verkocht aan de Chinezen, die ze gedroogd een delicatesse vinden. Verder werd nagegaan hoeveel procent hard en zacht koraal aanwezig was, hoeveel algen en hoeveel rots- of zandbodem. Onder water bij de dorpen zijn de riffen heel leeg en is er overbevissing. De eilandbewoners gebruiken netten of speren. Zo worden dikwijls te kleine onvolwassen vissen gevangen. Verder verkoopt de lokale bevolking vis aan de Aziatische commerciële boten.

RESERVATEN

Elk dorp heeft een dorpshoofd waarmee men rechtstreeks kan onderhandelen. Het is niet vereist om met de regering te onderhandelen. Elk dorp heeft een eigen stuk grond en daardoor werd het voorstel om vijf reservaten op te richten gemakkelijk aanvaard. Er werd veel aandacht aan geschonken dat het hele dorp achter de beslissing stond. Ze moesten begrijpen wat er aan de hand was en hoe een ecosysteem in mekaar zit. Aan de scholen van elk dorp werd er bovendien een les mariene biologie gegeven. Er werd ook voor gezorgd dat elk dorp een comité aanstelde. Er bestaan richtlijnen om de minimum vangstgrootte vast te leggen. Het comité kan daarmee controle uitoefenen en een boete of gemeenschapsdienst opleggen indien men zich daar niet aan houdt. Cleo heeft ook duikopleiding gegeven aan lokale mensen zodat ze in de toekomst zelf de riffen kunnen onderzoeken. Cleo hoopt nu maar dat de dorpelingen zich aan de regels zullen houden nu hun team vertrokken is en ze het zelfstandig moeten doen.

ONTHAAL

De dorpelingen leven vrij primitief. Ze hebben maar beperkt elektriciteit. De vrouwen moeten water halen. Ze dragen het soms in zakken van dertig kilo op hun rug. De eilandbewoners zien niet veel blanken. De crew werd bijgevolg enthousiast onthaald. De zeilboot werd vlak voor de kust voor anker gelegd. De boot was een grote attractie voor de kinderen, die zich vasthouden aan een kokosnoot of drijfhout om te zwemmen. De tamtam deed snel de ronde van dorp tot dorp. Cleo is niet alleen wetenschapper, ze is ook een avontuurlijk iemand. Na de lange tocht is ze half oktober van boord gegaan in Caims, Australië. Daar is ze met een werkvisum nog drie maanden gebleven. En het kriebelt alweer om op reis te gaan.

Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56

openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten

Geïnteresseerden kunnen terecht bij Cleo e-mail: cleopandelaers@yahoo.com websites: www.oceanswatch.org/page/pacific www.sailblogs.com/member/oceanswatch

Serge Tchakouani uit Kameroen is maatschappelijk werker voor Afrikanen: “Vlaanderen heeft ons Afrikanen nodig!”

Op het moment wonen er veel Afrikaanse families aan de Plantin-en-Moretuslei. Deze families spreken vaak vele talen en zijn heel dikwijls kosmopolieten. Serge Tchakouani is er zo eentje. Sinds zijn verhuizing van Yaoundé (Kameroen) naar Zurenborg zet hij zich dagelijks in voor het lot van talloze Afrikanen in onze grootstad. (Jochem OOMEN)

Serge Tchakouani (35 jaar) woont met zijn vrouw, zijn dochter en zijn zoon Vigny (10 jaar) in een klein appartement in een flatgebouw aan de Plantin-en-Moretuslei. Opvallend is dat er veel culturen bijeen wonen. Er worden ook heel wat talen gesproken. Op straat schakelt Serge dan ook moeiteloos van de ene naar de andere taal over. Hij spreekt Frans met zijn familie en Nederlands en Engels met enkele passanten. Tot de buurman passeert: “Hola! Como estas?” Zijn Spaans is haast even vlot als zijn Engels en Frans. Dan barst de voorjaarsregen los. Serge haast zich met zijn zoon naar zijn bureau.

VOETBAL

Even later, aan het bureau van de Federation of Anglophon Africans in Belgium (FAAB) te Borgerhout. Serge begint gepassioneerd te vertellen: “Ik spreek verschillende talen, zelfs Bafang! Ik heb mijn talen geleerd tijdens mijn jeugd en op reis. Toen ik nog in Afrika woonde, kwam ik geregeld in het zuiden van Kameroen en in Angola, Gabon en Equatoriaal Guinea.” Ondertussen speelt Vigny voetbal op de computer. Tegelijkertijd is hij met zijn hoofd bij de audities voor een Franstalige film over Afrika: “Ik zit al in de laatste selectieronde met twee andere Afrikaanse jongens. Ik moet mijn tekst van buiten leren en goed acteren.” Vigny is er al fier op: “Hopelijk krijg ik de hoofdrol!”

ARDENNEN

Vanaf mei 2007 bouwt Serge een nieuw leven op in België. “Ik heb eerst ergens in de Ardennen gewoond. De Ardennen deden me soms aan Kameroen denken: het leek op onze brousse! Antwerpen was wel heel erg anders. Ik was vooral diep onder de indruk van de veelheid aan culturen in deze stad!”

Diversiteit en kosmopolitisme zijn zaken die Serge nauw aan het hart liggen. “Het samenleven met diverse culturen is voor mij een verrijking. Toen we nog in Yaoundé – de hoofdstad van Kameroen – woonden, kwamen we zowel met christenen als met moslims in contact. In Yaoundé leven die gemeenschappen vreedzaam samen. Je hebt daar veel kinderen uit gemengde huwelijken van beide gemeenschappen.”

Over Antwerpen niets dan lof: “Het is hier heel gemakkelijk om te integreren. De mensen zijn open. Ik volgde een inburgeringcursus en leerde Nederlands. Men wees mij een appartement aan de Plantin-en-Moretuslei toe. Tja, het is klein wonen aan de Plantin-en-Moretuslei, maar ik accepteer dat.” En geen geluidsoverlast van al die auto’s en die treinen? “Wel nee, dat hoort gewoon bij het leven in een grootstad!”

Serge houdt al van Zurenborg: “Ik wandel vaak over de Cogels-Osylei. Daar staan schitterende paleizen! Ze zijn oud, maar ogen tegelijk futuristisch. De Dageraadplaats zit vol met barretjes die iets exotisch hebben. De tapasbar ziet er heel gezellig uit, ik kijk vaak naar die chique opgevouwen servetten! En als de avond valt, dan twinkelt er ineens een sterrenhemel boven het basketen voetbalveld.”

KOLONIES

In zijn werk als maatschappelijk werker komt hij vaak in contact met Vlamingen: “Vlamingen kunnen heel objectief en concreet zijn. Dit zijn voor mij belangrijke menselijke waarden.” Daarnaast werkt hij vooral voor de diverse Afrikaanse gemeenschappen van Antwerpen. Serge vertelt ons welke Afrikaanse gemeenschappen er in

Antwerpen wonen: “In Antwerpen wonen vooral veel Afrikanen uit Congo, Rwanda en Burundi. Dat zijn de oude kolonies. Maar als je enkel naar de Plantin-en-Moretuslei kijkt, dan zul je vooral veel Senegalezen en Malinezen aantreffen. Aan de Plantin-enMoretuslei kennen we elkaar van gezicht en soms van naam. Maar diep contact hebben we niet.”

Om de levensomstandigheden van een aantal Antwerpse Afrikanen te verbeteren, werkt Serge voor de Federation of Anglophon Africans in Belgium. Deze is gevestigd in Brede School Het Keerpunt in Borgerhout. Dit is een complex waarbinnen diverse onderwijskundige en sociaal-culturele organisaties onderdak vinden.

“Om het voor Afrikaanse gemeenschappen gemakkelijker te maken, doen wij veel bemiddelingswerk”, zegt Serge. “Zo organiseren wij inschrijfsessies voor mensen die een cursus Nederlands willen gaan doen. Als mensen problemen hebben, dan kunnen wij hen doorverwijzen. Ook organiseren wij sportactiviteiten voor Afrikaanse gemeenschappen. Soms komen wij mensen zonder papieren tegen. Die proberen wij dan zo goed mogelijk te helpen en door te verwijzen.

KAPPERS

In samenwerking met Eentje Meer vzw organiseert FAAB een kappersopleiding die jongens en meisjes van 16 tot 24 jaar specialiseert in het maken van Afrokapsels. Deze opleiding heet “Het pro-Afrokapsel”. Informatie over deze opleiding vind je op www.eentjemeer.be. Ook zoekt FAAB Afrikaanse brandweermannen voor het Antwerps brandweerkorps. Ken je iemand die hiervoor in aanmerking komt? Contacteer dan FAAB! “Dankbaar werk wat ik graag doe”, gaat Serge verder. “In deze diverse job kom ik veel dingen tegen. Door middel van deze job leer ik de menselijke natuur beter te begrijpen. Verder wil ik de Zurenborgers bedanken voor hun respect naar de medemensen toe. Er is een belangrijk proces gaande: Antwerpen wordt steeds multicultureler. We zijn zelfs één van de meest multiculturele steden ter wereld. Daar waar culturen elkaar ontmoeten is er sprake van verrijking. Juist daarom hebben de Vlamingen ons Afrikanen hard nodig. Dat verrijkt!”

Walls & Heart

Ruimte voor mensen

Magnifieke appartementen te koop !!!

In hartje van Zurenborg worden enkele droomappartementen te koop aangeboden.

Deze appartementen maken onderdeel uit van prachtig gerenoveerde historische gebouwen in de mooiste straten van Zurenborg.

✔ 1- & 2-slaapkamers

✔ oppervlaktes tussen 50m² en 90 m²

✔ (grote) terrassen

✔ zowel de gebouwen als appartementen zijn prachtig afgewerkt!

✔ deze appartementen zijn “ juweeltjes ” die u zeker gezien moet hebben.

✔ een fantastische investering

Voor meer inlichtingen kan u vrijblijvend terecht bij Walls & Heart, Mark Gravez.

Sint-Michielskaai 7 - 2000 Antwerpen +32-(0)3-233.33.00 www.WallsAndHeart.be

Meer info: Federation of Anglophon Africans in Belgium (FAAB) Prins Leopoldstraat 51 2140 Borgerhout tel. 03 / 677.26.10

Serge Tchakouani werkt aan de verbetering van de leefomstandigheden van de Antwerpse Afrikanen. • Foto’s Christophe LAMBRECHTS

wie wordt de snelste mens van Zurenborg ?

Wie zin heeft om deel te nemen aan de Ten Miles in Antwerpen kan zich daar vanaf nu op een plezierige manier op voorbereiden. Hoe? Door gezamenlijk te trainen op zaterdag. Verder hebben de organisatoren een zoektocht opgezet naar de snelste mens van Zurenborg en dat levert prijzen op. Te beginnen met een bon voor het restaurant Bel Mondo op de Dageraadplaats. Voor de deelnemers is er ook een sponsorpakket voorzien.

Hoe het allemaal begon: Op 24 februari, even na tienen, zitten twee enthousiaste lopers na te praten over hun hobby’s en het blijkt dat ze alle twee ‘ambities’ hebben voor de 10 miles “Het kan toch niet dat wij de enigen zijn in onze buurt?”, en zo werd het idee ‘wie wordt de snelste mens van Zurenborg’ gelanceerd. We schijven 27 februari en de twee steken de koppen bijeen: “Is ons idee praktisch realiseerbaar? Waarom niet ? We zetten Zurenborg op de sportieve kaart. Ja, we gaan er voor.” Op 3 maart dan. Een derde enthousiasteling ontwerpt een website, de plannen worden nu zeer concreet en er wordt samen getraind. Een paar dagen later is de eerste versie van de website online: www.zurenborgsport.be met een eigen logo “Z de leukste buurt uit A” Nauwelijks een paar dagen later is de eerste inschrijving al een feit en midden maart start de eerste training met drie deelnemers. Wat begon als een wild idee, is een fantastisch initiatief geworden. Wanneer dit artikel verschijnt, zijn de affiches

al verdeeld en zullen de gezamenlijke looptrainingen waarschijnlijk al een heleboel mensen hebben aangetrokken. Meteen is de zoektocht naar de snelste mens van Zurenborg gestart!

INSCHRIJVEN

Inschrijven kan via de website www.zurenborgsport.be en men stort het bedrag op de rekening 083-5172261-30. De kostprijs is net dezelfde als voor de 10 miles, inclusief t-shirt, maar er zijn een aantal extra’s. De organisatoren zorgen voor de inschrijving bij de Antwerp 10 miles! Ben je al ingeschreven? Dan is dat ook geen probleem. Op het inschrijvingsformulier aanduiden dat je al ingeschreven bent en door 10 euro te storten loop je met ons mee als Zurenborger en geniet je mee van het sponsorpakket of, beter nog, deel je mee in de prijzen. Daarnaast is het ook leuk om de tijd mee te geven die je zelf vooropstelt. Op basis daarvan wordt er een ‘verwachte’ rangschikking opgemaakt en na de Antwerp 10 miles is

er dan een effectief klassement. Wie heeft zich over- of onderschat ?

Deelnemen doe je uiteraard alleen al voor het plezier! En om als wijkbewoner Zurenborg mee op de sportieve kaart te zetten. Daarnaast is er voor iedere deelnemer een sponsorpakket. Op dit ogenblik (halfweg maart) zit www. runningplanet.be alvast mee in de boot, en er volgen er zeker nog. Uiteraard zijn er ook prijzen voor de winnaars! Zowel de eerste (snelste !) 5 mannen als vrouwen vallen in de prijzen. Serge, van restaurant Bel Mondo heeft alleszins al een restaurantbon beloofd voor één van de top 5, zowel voor de mannen als voor de vrouwen.

VOORBEREIDEN

Om alle deelnemers te helpen met hun voorbereiding, is er 6 weken lang op zaterdagmiddag een gezamenlijke training. Om 14u30 vis het verzamelen geblazen voor restaurant Bel Mondo (Dageraadplaats), waarna het in op-

warmingstempo richting Rivierenhof gaat om daar op de looppiste enkele ‘technische’ trainingsessies te houden. Daarna terug in een ontspannend tempo. De verwachting is dat er een 10-tal kilometer gezamenlijk wordt getraind De trainer is Serge Van Autreve, die vorige jaar de 10 miles in 1h04 liep en ook zijn eigen wedstrijd organiseert: http://www. sintamandsclassicrun.be! Maar daar blijft het niet bij, want de bedoeling is om alle sporters van Zurenborg samen te brengen en het samen sporten verder te faciliteren: running, biking, swimming, basketball, … allemaal sporten van Zurenborg die kunnen toetreden tot onze website.

FAN

Om de interactiviteit te bevorderen, is er ook een ‘vriendenkring’ gestart op facebook. Daar zijn al de activiteiten, foto’s en indrukken terug te vinden: http://www.facebook.com/pages/Antwerpen/Zurenborg-Sport/10150106101775707

Een gezond beest in een gezond lichaam…

De Gazet van Zurenborg wou wel eens weten hoe het stond met de voorbereiding van de bewuste Antwerp Ten Miles. Onze man Dirk Blijweert bond zijn sportschoenen aan en liep mee met enkele Zurenborgse sportievelingen tijdens hun wekelijkse trainingsessie.

Zaterdag, 27 maart, iets voor half drie in de namiddag. Met frisse tegenzin loop ik richting Dageraadplaats. Toegegeven, ik had mezelf als Chinese vrijwilliger opgegeven om mee te doen aan een looptraining van www.zurenborgsport.be. Maar nu het uur van de waarheid nadert, wankelt mijn zelfvertrouwen serieus. Niet volledig ten onrechte, zo blijkt wanneer ik Serge Van Autreve ontmoet. Serge is naast zaakvoerder van restaurant Bel Mondo een begenadigd atleet. Zijn afgetraind lichaam verraadt een ijzersterke conditie. Serge heeft aan verschillende triatlons deelgenomen en binnenkort loopt hij de marathon van Rotterdam. “Als opwarming voor de Ten Miles”, zo voegt hij er lachend aan toe. Ook Hans is een sportieveling pur sang. Deze voormalige professionele judoka heeft al verschillende Ten Miles-wedstrijden op zijn actief. En ook Lieven is niet aan zijn proefstuk toe. Hij heeft al meegedaan aan de 20 kilometer van Brussel. Tegen al dat sportieve geweld kan ik weinig inbrengen. Ooit bracht ik een biermarathon tot een goed einde, maar daar besluit ik vandaag wijselijk over te zwijgen.

GALOP Met ondergetekende erbij is er vandaag een recordopkomst, besluit Serge. Hij legt nog kort even het trainingsprogramma uit. Van de Dageraadplaats gaat het in lichte looppas richting Rivierenhof, waarna we enkele technische loopoefeningen zullen doen. Technische loopoefeningen? Veel tijd om me vragen te stellen krijg ik niet, want Serge is al vertrokken. Van de aangekondigde lichte looppas merk ik weinig. Serge houdt er meteen een strak tempo op na, dat nog het best te omschrijven valt als “gestrekte galop”. We sputteren even tegen waarop Serge een versnelling lager schakelt. Gelukkig maar, want daardoor krijg ik voldoende adem om honderduit vragen te stellen. Ik kom te weten dat Serge vroeger helemaal niet zo sportief was, maar dat de sportmicrobe hem ondertussen stevig te pakken heeft. Duurlopen, triatlons, marathons, je kunt het zo gek niet bedenken of Serge heeft eraan meegedaan.

SPRINTEN

Ondertussen zijn we in het Rivierenhof aanbeland. We zijn voldoende opgewarmd voor de “technische loopoefeningen”. Op een heuse atletiekpiste beginnen we aan het betere werk. Eerst lopen we een paar rondjes aan een iets hoger maar constant tempo, daarna versnellen we geleidelijk aan. “Als je je snelheid wil optrekken, dan moet je niet alleen op uithouding maar ook op weerstand trainen”, legt Serge uit. Hoewel het tempo de hoogte ingaat, valt het allemaal best mee. Daar komt echter snel verandering in als Serge een nieuw soort oefening voorstelt. Deze keer moeten we in een soort zijdelingse pas een kort stukje lopen, iets wat je voetballers vaak tijdens hun opwarming ziet doen. Daarna heffen we de knieën hoog om vervolgens een eindje verder te huppelen. Dit moet zowat het maximum zijn dat mijn motorisch stelsel aankan... Gedaan met lachen, want nu gaan we heuse sprintjes trekken. Drie keer honderd meter om precies te zijn. Het competitiebeest in ons komt naar boven. Serge is outstanding, maar de andere drie zijn aan elkaar gewaagd. Na de tweede spurt is bij mij de rek eruit. We keren op onze stappen terug en lopen rustig door het Rivierenhof richting Zurenborg.

TERRAS Serge vertrouwt me toe dat hij siliconenknieën heeft. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Blijkt dat zijn knieën al die duursporten maar matig verteren en dat hij na behoorlijk wat pijn een soort van gel heeft laten inspuiten. Als Serge trappen loopt, schijnt dat een vreemd geluidje op te leveren. Het is al na vieren als we de Dageraadplaats bereiken. Vanachter hun frisse pint staren terrasgangers ons aan met een blik die twijfelt tussen rabiate bewondering en volstrekt onbegrip. Volgens Serge hebben we meer dan 12 kilometer achter de kiezen, dat kan tellen. Ik ben dan ook benieuwd naar de prestaties van Zurenborg op de Antwerp Ten Miles. De overige twintigduizend deelnemers zijn alvast gewaarschuwd…

Deze maken zich klaar om de Ten Miles van Antwerpen te lopen. Wie nog??

Foto Dirk BLIJWEERT

Het succesverhaal van Peter Van Olmen gaat verder De kleine Odessa nu ook op shortlist De Gouden Uil

Sinds het vorige artikel in deze krant is er veel gebeurd in het leven van schrijver Peter Van Olmen uit de Stierstraat: hij werd genomineerd voor de Boekenleeuw door Boek.be en bij de prijsuitreiking kaapte hij de Boekenwelp weg. Vervolgens kwam Peter in de shortlist voor de jeugdliteratuurprijs De Gouden Uil te staan. Er kwamen talloze aanvragen voor de vertaling van De kleine Odessa vanuit de hele wereld. Zo heeft de grote Duitse uitgeverij Cecilie Dressler Verlag uit Hamburg De kleine Odessa vertaald en wordt het weldra uitgeven in Duitsland. Merkwaardig is ook dat de eerste druk van het jeugdboek inmiddels uitverkocht is en het is dan ook logisch dat hij er aan denkt om deeltijds schrijver te kunnen zijn. Als dat geen blitzcarrière is! (Lu MORTELMANS)

De schrijver stelde voor om af te spreken voor een gesprek in café d'Afisj op de Dageraadplaats omdat het daar rustig is. Op die dag was de lente volop aan een inhaalbeweging bezig. Het plein was weer helemaal het kloppend hart van Zurenborg. Het diffuus getater op terrasjes, de gilletjes en het nasaal gezeur van spelende kleine Zurenborgertjes met op de achtergrond de cadans van botsende ballen. Vertrouwde klanken. Zurenborg gereanimeerd door de lentezon. De rust in d'Afisj was relatief, want de uitbater had het druk met warme dranken bereiden voor de terrasklanten, waarbij geregeld de stoommachine spuwde als een draak, zodat de verstaanbaarheid tijdens het gesprek soms erbij inschoot.

SCHRIJVERSAMBACHT

Peter Van Olmen schrijft het liefst thuis als het rustig is en als dat niet zo is dan kan het wel eens zijn dat hij in een café gaat zitten werken of met de hond het bos in vlucht. Het belangrijkste is alle dagen schrijven om in het verhaal te blijven. Dus schrijft hij overal, in de trein, in het vliegtuig.

Niettemin is onafgebroken aan een boek werken zeer moeilijk. De kanjer De kleine Odessa heeft Peter acht jaren van zijn leven gekost met de nodige onderbrekingen.

n Had je tijdens het schrijven, alleen al door het jarenlang volhouden, niet het diepe gevoel dat het boek een succes zou worden?

PETER VAN OLMEN: “Sommige dagen dacht ik dat, andere dagen vond ik wat ik schreef waardeloos.” Inmiddels is die houding bij het schrijven van het vervolg op De kleine Odessa in balans gekomen. Niet piekeren, schrijven! prent Peter zichzelf in. Hij heeft ondertussen al zoveel pagina's geschreven aan het tweede boek als het eerste boek dik is. Het is dus te voorspellen dat het vervolg dubbel zo dik wordt. Hoofdpersonage is opnieuw Odessa en het speelt zich opnieuw af in Scribopolis. Om de verhaallijnen en de interacties tussen de personages overzichtelijk te houden pint Peter een rol behangpapier op de muur vast met het hele schema erop. Alles moet kloppen en daar kruipt onnoemlijk veel tijd in. Maar dat de plot klopt is niet voldoende. Je moet ook diepgang aan je boek geven, de psychologie moet kloppen, en de dialogen moeten pittig zijn, zegt de schrijver. En dan moet het verhaal nog vlot lezen ook, zodat kinderen zich erin kunnen onderdompelen.

Dat laatste is misschien nog het moeilijkste. Om het met een oneliner te zeggen: Easy reading is hard writing. “Maar het gaat goed vooruit. Het boek zal wel af zijn in 2011.” hoopt hij.

n Hoe kwam je op die naam Odessa?

PETER VAN OLMEN: “Die is afgeleid van Odysseus. In het begin was mijn bedoeling om het verhaal van Odysseus te hervertellen als jeugdboek. Dan is het verhaal een eigen leven gaan leiden maar de basisstructuur is dezelfde gebleven: een meisje is verwijderd van haar familie en gaat op zoek naar die familie, net zoals de Griekse held. Odysseus komt trouwens ook in het boek voor.”

n Waarom is een meisje jouw hoofdpersonage?

Heb je bij het schrijven aan jouw eigen dochter gedacht?

PETER VAN OLMEN: "Dat zou ik zelf niet weten, misschien omwille van de vader-dochterrelatie? Maar het is wel zo dat mijn dochter meeleest, mij inspireert en commentaar geeft".

n Hoe staat het inmiddels met al die vertalingen van De kleine Odessa in andere talen?

PETER VAN OLMEN: Er is ontzettend veel interesse, wereldwijd tot zelfs in Korea. Maar het is nog niet tot een deal gekomen. De buitenlandse uitgeverijen wachten op de Duitse vertaling, om het boek te kunnen lezen. In Duitsland leest men in de uitgeverijen ook Nederlands. In Korea, Polen of Denemarken kan men niet verwachten van uitgevers dat ze Nederlands kunnen lezen.”

n Is er belangstelling van de filmwereld voor jouw boek?

PETER VAN OLMEN: “Er zijn wel contacten gelegd maar het blijft afwachten want heel concreet is er nog niets.”

n Vind je de benaming fantasythriller gepast?

PETER VAN OLMEN: “Het beestje moet een naam hebben. Maar ik hoop dat lezers mijn boek zien als meer dan een fantasythriller. Ik zie De kleine Odessa als de dramatische zoektocht van een meisje naar haar vader en hoe ze omgaat met de gebeurtenissen en vooral met de teleurstellingen die ze daarbij tegenkomt. Het is wel zo dat het een fantasierijk boek is maar daar houden kinderen van. Kinderen hebben die onderdompeling nodig, zo pikken ze ook leerzame zaken op.”

Peter Van Olmen spreekt zoals een schrijver schrijft, bedachtzaam, wikt en weegt de woorden, rustig, relativerend en geeft doordachte

antwoorden. Zijn grote literaire voorbeeld is Shakespeare. ”Shakespeare biedt de lezer alles”, zegt hij. “Het gelauwerde boek is op weg om een bestseller te worden. De reacties zowel van kinderen als volwassenen -want die zijn er ook dol op- zijn overwegend zeer positief. Fantastisch! wordt er overal geroepen en geschreven. Dus er is een heel goede mond-tot-mondreclame aan de gang.” Het mooiste compliment kreeg Peter van een meisje met dyslexie. Ze zou nooit een dik boek kunnen lezen, dacht ze. Maar toen ze in De kleine Odessa begon kon ze niet meer stoppen met lezen en voor ze het wist was het uit.

n De kleine Odessa wordt vaak vergeleken met Harry Potter en vooral met Hart van inkt van Cornelia Funke.

PETER VAN OLMEN: “Ik ben altijd geflatteerd als De kleine Odessa vergeleken wordt met Harry Potter of Hart van inkt van succesauteur Cornelia Funke, maar zelf vind ik de vergelijking wat oppervlakkig. Ik heb Hart van inkt niet gelezen toen ik aan De kleine Odessa schreef die boeken waren toen nog niet gepubliceerd- maar ik heb het achteraf wel gedaan. Er is natuurlijk wel dat element van personages die in een uit een boek stappen, maar verder is de dramatische structuur toch heel verschillend. De personages ook. Denk maar aan Lode A., Kafka, Shakespeare, Dostojevski, Orpheus, en ga zo maar door. Ik vind de vergelijking dus niet veel verder gaan dan dat het allemaal spannende, fantasierijke boeken zijn.”

Al snel had Peter Van Olmen met De kleine Odessa een prijs weggekaapt: de Boekenwelp, uitgereikt door Boek.be. Peter is heel blij met deze prijs en de winnares had de eerste prijs nu eenmaal verdiend, relativeert hij. Hij vat het zelfs met humor op vermits hij het pluchen beestje van de welp mooier vond dan de pluchen leeuw van de winnares...

Op de overigens voorspelbare vraag hoe hij zijn kansen inschat om de prijs De Gouden Uil te winnen op 25 april zegt hij dat de inzendingen dit jaar zo verscheiden in genre zijn dat hij onmogelijk kan voorspellen of hij kans maakt. Maar de nominatie op zich is al bijzonder mooi, zeker voor een debuut. Het brengt het boek weer mooi in de kijker en dat is het belangrijkste.

In elk geval het juryrapport voor de prijs De Gouden Uil staat bol van de loftuigingen over de schrijver: 'ontembaar vertelplezier', 'sprankelende eruditie',' intertekstuele en filosofische knipogen'. Peter grapt nog:”en wie weet, misschien heeft Jelle van Riet een boontje voor Gentenaars die in Zurenborg zijn komen wonen.”

STEMMEN

Alle Zurenborgers kunnen voor Peter stemmen voor de “Prijs van de lezer” van De Gouden Uil via internet op de website van De gouden Uil (www.goudenuil.be)

In de Standaarboekhandels liggen ook stemformulieren.

Dit is een oproep en stemmen zullen de lezers met nog meer overtuiging als zij het boek eerst hebben gelezen. Wat zeg ik? Verslinden als een leeuw, zullen zij het. Het is een echte pageturner. Ik kon het niet laten deze ondeugende vraag te stellen aan deze succesauteur in opmars:

n Stel dat je zo beroemd en rijk word als JK Rowling, de schrijfster van de Harry Potter boeken zou je dan in Zurenborg blijven wonen of zelfs in België?

PETER VAN OLMEN: Dan koop ik Zurenborg op! Ik woon hier graag.”

Peter Van olmen : “ Er is wereldwijd interesse voor de Kleine Odessa Foto David LEGREVE

Soepdag 21 maart 2010

Zoals u ook elders in deze krant kan lezen was het op zondag 21 maart opnieuw soepdag in de wijk. Het was ditmaal niet echt mooi lenteweer en er waren ook niet bijzonder veel deelnemers, maar er is wel opnieuw een bijzonder enthousiaste schare soepproevers op de lekkere geuren afgekomen. Dat hun smaakpapillen door de deelnemende soepmakers behoorlijk verwend werden, blijkt uit de lachende gezichten op de foto’s. Tekst en foto’s : Jeannine FURING 1 2 3

Foto 1: Vincent Mast en soepbedenker John Verheecke

Vincent woont op de Cogels Osylei en vindt de Bretoense bio vissoep super: pittige body met een zachte bite. De bedenker van de soep, John, is het hier overduidelijk mee eens.

Foto 2: Lieve, Bieke, Jeannine, Gerard en Eltja

Lieve en Bieke uit de Tweelingenstraat, Jeannine uit de Zenobe Grammestraat en Eltja en Gerard uit de Lange Van Ruusbroeckstraat vinden de Aziatische biosoep met kip van Camping Campina heel lekker, en bovendien uitstekend om een kater te verwerken, zoals één van hen aan de lijve ondervindt.

Foto 3: Sven, Katleen, Eva en soepmaakster Joanne Joanne is 10 en de jongste deelneemster. Eva uit de Raafstraat en Katleen en Sven met hun 8 weken oude baby Ema Louise uit de Kreeftstraat, hebben haar groentensoep met lettertjes geproefd. Ze vinden de soep lekker en de kopjes erg mooi.

Foto 4: Natascha, Karel, Cas en Kaat Neels

Alina Walder heeft andijviesoep met garnalen en room gemaakt. De familie Neels uit de Filomenastraat komt proeven. Zoontje Cas vindt de soep erg lekker, dochtertje Kaat vindt het niet zo lekker, maar heeft haar potje toch leeg gegeten.

Foto 5: Musti met soepmaakster Tina Patoor

De wortel-sinaasappelsoep met zure room en koriander van Tina van de Moeskop smaakt volgens Musti als een echte Asterix-aanvalssoep!

5 7 9 8

4 6

Foto 6: Marieke Croenen, Dirk Van Hoeymissen en Denise D’joos

Marieke Croenen uit de Nottebohmstraat en Denise D’Joos en Dirk Van Hoeymissen uit de Dolfijnstraat vinden de Aziatische soep van Camping Campina goed, maar niet pittig genoeg en met wat té dikke noedels.

Foto 7: June Voeten, Leni Van Rompaey en soepmaker Christian June Voeten en Leni Van Rompaey komen dikwijls op bezoek bij hun oma Mik van het Hof van Ellende. Ze vinden de boerensavooisoep met spekblokjes en rookworst van Christian van het Zomerhof erg lekker : wel 8,5 /10 waard.

Foto 8: Soepmaakster Chris met Michiyo Kondo en Marie Leys

Michiyo Kondo en Marie Leys uit de Arendstraat komen soep proeven bij Chris Huybrechts uit de Filomenastraat. Ze vinden de champignon- crèmesoep met kippefond erg lekker.

Foto 9: Soepmakers Jef en Diane met Sandrine en Gudrun en zoontjes Diego en Keano

Diane en Jef hebben een mosterdsoep met groenten gemaakt. De mosterd komt van Tierentijn.

Sandrine Lecorre en Gudrun Criel wonen met hun zoontjes in de Wolfstraat. Ze vinden de mosterdsoep zeker een van de beste.

Hey tweepasoep dagen in de Roma

Het wordt (is) lente en dan zijn de programmamakers van De Roma in Borgerhout bijzonder actief. Voor de maanden april, mei en juni staat er weer zo veel op het programma dat het moeilijk kiezen zal zijn. Maar we zijn blij met dergelijke luxeproblemen. Uitschieters?

Misschien toch eens dat Congolees geweld gaan aanschouwen, Hey Pasoep (met stukken van Mistero Buffo) mag niemand uit deze contreien missen en wie alsnog vergeten is om zijn duit in het Haiti-zakje te doen kan dat nog goedmaken bij Axelle Red.

Anouar Brahem Quartet: The Astounding Eyes of Rita [vw spring sessions]

Donderdag 22 apr: 20u30 - € 20/€ 18 - zittend Ook tickets in Mark Sound Antwerpen

Anouar Brahem weet uit muziek van alle hoeken van de wereld de perfecte balans tussen stilte en dynamiek te puren. De Arabische luit, de oud, heeft voor de Tunesiër geen geheimen meer. Zijn leermeester Ali Sriti onderwees hem in Arabische muziek en leerde hem improviseren. Die kennis gebruikt Brahem nu om jazzmuziek te brengen met een Oosterse toets. Hij stelt in De Roma zijn nieuwe kwartet en zijn nieuw album voor.

Encantar: O peulla, O regina

Vrijdag 23 apr: 20u30 - € 12/€ 10 - zittend Ook tickets in Mark Sound Antwerpen Encantar zijn vier jonge zangeressen: Sarah Abrams, Lieselot De Wilde, Kerlijne Van Nevel en Soetkin Baptist. Het ensemble werd laureaat van Gouden Vleugels en winnaar van de Klara Tandemtrofee 2009. Voor ‘O peulla, O regina ‘ lieten ze zich inspireren door de bijzondere muze van Maria, toonbeeld van absolute schoonheid en zuiverheid, inspiratiebron voor vele kunstenaars en componisten.

Axelle Red voor Haïti

Woensdag 28 apr: 20u30 - € 25 - zittend

Op 12 januari werd Haïti getroffen door een zware aardbeving. Ook nu de camera’s nagenoeg verdwenen zijn, hebben de kinderen van Haïti onze hulp nodig. De opbrengsten van het concert zijn integraal bestemd voor de UNICEF-acties in Port-au-Prince. Hiervoor dankt Axelle haar band, crew en EML. Het is niet onze gewoonte dat u € 25 betaalt voor een concert, maar voor het goede doel wil De Roma graag een uitzondering maken.

Hei Pasoep

Vrijdag 30 apr en za 1 mei: 20u30 zo 2 mei: 15u - € 14/€ 12 - zittend De 80-koppige zanggroep Hei Pasoep brengt onder begeleiding van een tiental muzikanten muziek van over de hele wereld: liederen uit Frankrijk, Ierland, Spaans Baskenland, Senegal, Zuid-Afrika, de VS, Waals België, Italië, Tibet. Met een bescheiden hommage aan Wannes Van de Velde en aan Dirk van Esbroeck. Bovendien krijgt u fragmenten van ‘Mistero Buffo’ (Dario Fo) uit hun nieuwe cd.

Konono N°1 [vw spring sessions]

Woensdag 5 mei: 20u30 € 16/€ 14 – staand en dansend

De Kleuren van de Velde: een hommage aan Wannes

Zaterdag 24 apr: 20u30 - € 16/€ 14 - zittend Met deze hommage willen de muzikanten teruggaan naar de Wannes die ons doet nadenken, ons verdrietig maakt, ons doet lachen, ons kwaad maakt tegen onrecht. Ook naar de Wannes die, zoals Brueghel met een paar penseelstreken, de mens(heid) bloot legt, alleen gebruikte Wannes er het woord voor en zijn wonderlijke muziek.

Konono N°1 werd meer dan 25 jaar geleden opgericht op het Congolese platteland. Bij de migratie naar de stad moesten de stemmen en instrumenten elektrisch versterkt worden. Daardoor kreeg Konono N°1 ongewilde storingen en vervormingen. Maar het resultaat was onweerstaanbaar groovy. Begin april brengt de band een nieuw album uit bij het Belgische label ‘Crammed Discs’.

The Original Elvis Tribute 2010

Donderdag 6 mei: 20u30 - € 14/€ 12 - zittend

De ‘Original Elvis Tribute’ brengt Duke Bardwell (181 shows met Elvis, tevens de vaste bassist bij talloze studio-opnamen) en Michael Jarrett (keyboards, tevens auteur van verschillende wereldberoemde Elvissongs) samen op het podium. Naast hen staan werelds beste “Elvis sound-a-like” Robert Washington, gitarist Chris Casello (o.a. Bo Diddley), drummer Marc Singer en zangeres Sue Moreno. Elvis herleeft in De Roma!

De Nieuwe Snaar: Foor 11

Vrijdag 7 en za 8 mei: 20u30 - € 22/€ 20 - zittend

In deze voorstelling verschijnen vier eigenzinnige figuren die elk op hun manier de marge van het bestaan zullen bezingen, bevragen en verfoeien. Een kleurrijk instrumentarium, confronterende beelden, straffe verhalen, krachtige liederen, onverwachte situaties en zoveel meer zot geweld nemen u stevig onder handen!

15 jaar The Seatsniffers

Met The Internationals en Chuck Mead & Hillbilly Boogiemen

Woensdag 12 mei: 20u30 - € 14/€ 12 - staand

Na acht albums en meer dan 1300 concerten in Europa én de Verenigde Staten geven

The Seatsniffers hun verjaardagsfeestje in De Roma. Er zal ‘gebopt’ en ‘geshaket’ worden. Uit eigen land zullen The Internationals exclusief voor hun vrienden terug op het podium te zien zijn. Vanuit de VS komt Chuck Mead meevieren, begeleid door de Nederlandse Hillbilly Boogiemen. Samen met een feestelijke set van The Seatsniffers krijgt u een avond rock 'n roll van de bovenste plank!

Tutti Fratelli: Een Lied

Vrijdag 21, za 22 mei: 20u30

zo 23 mei: 15u - € 10/€ 8 - zittend

Ergens in de vorige eeuw was er een programma op de radio dat heette 'Groeten voor zeelieden'. In de studio van de Wereldomroep werd een radioverbinding gemaakt tussen schippers en hun familie en vrienden. Mensen praatten langs de radio met elkaar over hun kleine en grote zieleroerselen, hun ballades over het leven van elke dag. De Fratelli zoeken hún lied, hún muziek, over geboren worden, dromen, oorlog, verdriet, vreugde en vloeken, afscheid, ouder worden, sterven …

Souad Massi: Acoustique [vw spring sessions]

Donderdag do 27 mei: 20u30 - € 20/€ 18 - zittend

Ook tickets in Mark Sound Antwerpen

De Algerijnse zangeres Souad Massi groeit op in een muzikale familie. Haar nonkels spelen jazz, haar broers zijn verknocht aan rock. Haar vader luistert naar traditionele Algerijnse muziek, haar moeder eerder naar Jacques Brel en James Brown. Die mix van muziekstijlen is vandaag nog steeds te horen in haar muziek. U hoort een ware kruisbestuiving van chaâbi, pop, folk, flamenco, country, Arabo-Andalouzische muziek, rock en fado.

The Scene: Liefde Op Doorreis

Vrijdag 28 mei: 20u30 - € 20/€ 18 - staand 'Liefde Op Doorreis' is een plaat die zowel met beide benen in 2010 staat maar toch weer even vertrouwd voelt als altijd. 'Mijn

Land' knalt direct de speakers uit, 'Nachttrein' heeft een opzwepende funky beat en een filmische surrealistische tekst, en natuurlijk zijn er ook de verstilde momenten zoals in 'Vrouw'.

Radio Modern met Ding Dong Daddio’s [vw spring sessions]

Zaterdag 29 mei: 20u30

€ 12/€ 10 - dansend + balkon zittend

Het Amerikaanse trio The Shotgun Party (Austin, Texas) zal u zonder moeite opwarmen voor een uur dansles door The London Swing Cats. Het feest wordt daarna op kruissnelheid gebracht door Ding Dong Daddio’s, een vijfkoppige swingband die de betere jive, swing, rock ’n roll en rhythm ’n blues

brengt. In de pauze mag u even uitblazen en genieten van enkele lindy hop dansdemonstraties door de Hollywood Hoppers.

Na het concert draaien The Boppin’ Benvis Brothers onze feestzaal vakkundig binnenstebuiten met een knallende cocktail van soul, mambo, rock ’n roll en crooners.

Gwen Cresens, Koen Van Roy en het Tanguedia strijkkwartet: Konkordiaplatz

Woensdag 2 jun: 20u30 - € 14/€ 12 - zittend

Ook tickets in Mark Sound Antwerpen

In 2003 componeerde Chris Carlier ‘7 War Sensations’ voor het toenmalige Rubiokwartet. Het werd een aantal keer uitgevoerd in o.a. Australië en Japan. Tijdens de tournee van ‘Spoon River’ (BraaklandZheBuilding) ontstonden de plannen van componist Chris Carlier en accordeonist Gwen Cresens voor een nieuwe samenwerking. Konkordiaplatz brengt nieuwe composities en een wedergeboorte van de ‘War Sensations’ in een unieke bezetting: strijkkwartet met bandoneon en sopraansax.

Wim Mertens Ensemble

Donderdag 3 jun: 20u30 - € 22/€ 20 - zittend

Wim Mertens heeft grootse plannen en komt met plezier terug naar Borgerhout om zijn nieuwe muziek aan het grote publiek voor te stellen. Het concert met zijn nieuwe ensemble op 20 maart is helaas al uitverkocht. Indien u te laat was om tickets te bestellen, krijgt u een herkansing op donderdag 3 juni. Dan zal hij een extra concert geven.

deFilharmonie: Romantisch Ballet

Zondag 6 jun: 20u30 - € 16/€ 14 - zittend

Ook tickets in Mark Sound Antwerpen

Beethovenexpert Philippe Herreweghe waagt zich huppelenderwijs aan de allermooiste balletmuziek van opperromanticus

Tsjajkovski. Het orkest speelt het Pianoconcerto nr. 20 in d, KV 466 van Mozart en Het Zwanenmeer (suite, opus 20a) en De Schone Slaapster (suite, opus 66a) van Tsjajkovski. Nicolas Callot soleert op piano.

Bai Kamara Jr: Disposable Society (cd-voorstelling)

Donderdag 10 jun: 20u30

€ 12/€ 10 – foyer staand

Bai Kamara Jr en zijn band komen het sociaal geëngageerde album ‘Disposable Society’ voorstellen, een mix van soul, funk en blues met latin en afro invloeden. In het verleden werkte Bai Kamara onder andere samen met Youssou N'Dour en Dani Klein.

Tord Gustavsen Ensemble & Helge

Lien Trio [vw spring sessions]

Vrijdag 11 jun: 20u30 - € 18/€ 16 - zittend

Ook tickets in Mark Sound Antwerpen

Dit voorjaar lanceert de Noorse pianist Tord Gustavsen zijn vierde album ‘Restored Returned’ en stelt hij ineens zijn nieuwe kwartet voor. De Britse pre-release van het album kon alvast op de goedkeuring van de pers rekenen.

Met zes albums en inspirerende concerten heeft het trio van Helge Lien behoorlijk wat fans in Scandinavië en Japan. Met een perfecte balans tussen jazztraditie en de kunst van improvisatie zullen deze Noren ongetwijfeld ook de rest van Europa veroveren.

Hotel Amigo & Friends (Raymond, Jan, Roland, … )

Zaterdag 12 jun: 20u30

€ 16/€ 14 – zittend en dansend

Jenne Decleir speelt met zijn Hotel Amigo een uitzonderlijk concert, met gastoptredens van onder meer vader Jan, Raymond van het Groenewoud en Roland Van Campenhout. Reggae, ska, latin, mambo én rock’n roll: alle ingrediënten zijn aanwezig voor een onvergetelijke avond.

To the BONE: Quiet Sessions

Donderdag 17 jun: 20u30

€ 8/€ 6 – foyer zittend

Onder de noemer ‘Quiet Sessions’ graven broers Stijn en Bram Van Bouwel terug in hun indie-verleden en brengen ze een akoestische mix van eigen nummers, gecombi-

neerd met covers van Sebadoh, Ween, Sonic Youth ... Songs variëren van intieme ballads tot opzwepende americana. Gitaargeluiden worden vervormd tot oceaangolven. Voor het concert in De Roma zorgen Floris Vanheertum en Bart Palmers (Fixkes/Byrning Down The House) voor een extra dimensie.

Derek: Lila Cortina

Vrijdag 18 jun: 20u30 - € 12/€ 10 – foyer zittend Derek kreeg eind jaren tachtig naam en faam als zanger-gitaristsongwriter van de vroegere rockband Derek & The Dirt. Samen met pianist Yves Meersschaert vormde hij het duo Derek & Vis. Sinds 2001 treedt hij op met verschillende muzikanten uit het kruim van het Vlaamse muzieklandschap. Na 16 Engelstalige en 2 Franstalige cd’s brengt hij een primeur uit met een eigen 'Best of' van diezelfde songs in het Nederlands.

Jef Neve & José James: For all we know [vw spring sessions]

Zaterdag 19 jun: 20u30 - € 20/€ 18 - zittend

Ook tickets in Mark Sound Antwerpen

José James en Jef Neve ontmoetten elkaar voor het eerst voor de opnames van het programma 'Neve' op Klara. Nadien liepen ze elkaar nog een aantal keer tegen het lijf op buitenlandse festivals waar ze de affiche deelden. Het klikte tussen hen. Het gevolg was een schitterend eerbetoon aan John Coltrane in een uitverkochte AB. De magie van die samenwerking wilden beide heren wel vereeuwigen. “Let's make an album tomorrow”, zei James. De volgende ochtend zaten ze in de studio en tegen de middag hadden ze al bijna een volledige plaat opgenomen. Het perfecte samenspel tussen de stem van José en het pianospel van Jef moet u meemaken.

Ti Coca & Wanga-Nègès

Donderdag 24 jun: 20u30 - € 14/12 - foyer staand

De Haïtiaanse groep Ti-Coca & Wanga-Nègès is een van de weinige professionele bands die zich aansluiten bij de traditie van troubadours, kleine bands met akoestische in-

strumenten en composities die de zoetzure kroniek van de samenleving blootleggen. Ze spelen folkloremuziek en traditionele liederen van het troubadourrepertoire en Konpamelodieën, waarin het temperament van Ti-Coca’s charmante stem perfect tot zijn recht komt. We zijn blij en vereerd om deze Haïtiaanse muzikanten in huis te hebben.

TABII - concerten / konserler

Jaune Toujours & Gevende

Vrijdag 25 jun: 20u30 - € 14/€ 12 - foyer staand

Een in Turkije erg succesvolle Turkse band en een in eigen land geprezen Brusselse band samen op het podium. De Turkse en Vlaamse Gemeenschap nodigen mekaar uit op een optreden van één van hun beste bands en luisteren samen naar dit dubbelconcert. Jaune Toujours kan gerust België’s leading mestizoband worden genoemd, met een aanzienlijke staat van dienst. Hun explosieve, stedelijke mengeling van balkan, groove talen bekoort publiek en pers tot ver buiten de landsgrenzen. Gevende is een vooraanstaande band uit de recent evoluerende Turkse muziekscene. De teksten zijn in een onbestaande taal, een denkbeeldige mix of fonetische imitatie van alle wereldtalen. Iedereen herkent wel een woord of klank. Als er een genre op de muziek geplakt moet worden, komt folkrock of psychedelische folk nog het dichtste in de buurt.

En er is meer. Wilt u alles weten over onze T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag ons gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.

DE ROMA

Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels

Opnieuw 2 keer goud voor

judoka Roxane Taeymans

Roxane Taeymans : “In de eerste kamp van het Belgisch kampioenschap moest ik het opnemen tegen een Maud Gudelj, een Waals meisje dat ik nog van de beloften (jongere judoka’s dan juniors) kende. Hier kon ik winnen in de zogenaamde ‘Golden Score’. Eerst wordt er dan 4 minuten gestreden en als er niet gescoord wordt, volgt er nog een ronde van twee minuten (de golden score) en in deze laatste 2 minuten heb ik dus gewonnen. Daarna moest ik het opnemen tegen een Vlaams meisje en die kon ik binnen de twee minuten overwinnen. Tot slot moest ik het in de finale tegen een zekere Lola Monsour opnemen. Zij was niet alleen

een van de jongste junioren maar ook een bijzonder geduchte tegenstreefster. Vorig jaar was zij namelijk kampioene geworden op de EYOF (European Youth Olympic Festival, in de onpare jaren in Europa, in de pare jaren het AYOF in Amerika). Dit zijn een soort Olympische spelen voor de jeugd. Ik wist dus dat ik heel tactisch moest spelen en dankzij deze voorzichtige aanpak heb ik kunnen winnen.”

SENIOREN

Volgend jaar moet Roxane Taeymans zich meten met de volwassen judoka’s die offi-

cieel een beetje dubbelzinnig senioren genoemd worden. “Vorig jaar heb ik al eens een wedstrijd gespeeld tegen enkele senioren, maar dat was een heel pak zwaarder dan bij de junioren. Maar ik wilde wel weten waar ik eigenlijk stond”, vertelt een bescheiden Roxane Taeymans. “Het vreemde is wel, dat je op één januari van de ene leeftijdscategorie in judo overgaat naar de hogere leeftijdsgroep. Dat wil dus zeggen dat ik op 1 januari 2011 tot de senioren ga behoren. Erg vervelend vind ik wel dat de kampioenschappen voor de junioren plaats vinden in januari- februari en die van de senioren in september. Maar wanneer je

een carrière in het judo wilt uitbouwen, ben je wel verplicht om aan die kampioenschappen mee te doen. Persoonlijk vind ik dat wel redelijk vroeg, maar ik heb geen andere keuze, wil ik nog meetellen.” Rest nog te vermelden dat Roxane Taeymans op weg is naar haar tweede dan voor de zwarte gordel. In het weekend van 2021 maart volgt nog een training en wedstrijd in het Duitse Erfurth. Wij van Gazet van Zurenborg, hebben alle vertrouwen in haar. Ik feliciteer haar dan nog eens en ik geloof zeker dat ik volgend jaar na september nog een artikel over Roxane Taeymans mag schrijven.

Roxane Taeymans vanaf 1 januari volgend jaar bij de senioren. • (Eigen foto)

Hoek Plantin en Morestuslei en Lange Van Ruusbroecstraat In ’t Glaezen Huys vormt zwart de hoofdtoon

Het stond maanden, jaren leeg nadat het benzinestation de deuren had gesloten maar midden maart was het zo ver: op de hoek van de Plantin en Moretuslei en de Lange Van Ruusbroecstraat was eindelijk terug beweging. Een horecazaak? Een winkel? Neen, het werd ’t Glaezen Huys en dat wil zeggen dat het zowel een delicatessenzaak als een plaats is waar men kan eten. “Maar er steekt wel degelijk een concept achter” zegt Karine Van Mensel, een van de drie uitbaters. En inderdaad, er moet een bepaald idee zitten achter al de zwarte kleuren binnenin. (Swa COLLIER)

Als locatie is het wel behoorlijk apart: langs de drukste invalsweg van Antwerpen en helemaal aan de rand van Zurenborg, de woonwijk. Hier wordt dus op twee soorten publiek gemikt. Karine Van Mensel: “ Zurenborg is voor ons een bruisend dorp in de stad, ik heb het altijd ervaren als warm en met een aparte sfeer. Ik woon wel op ’t Zuid maar kwam hier vroeger heel dikwijls. ” We kijken even rond. Het ene deel van het totaal omgevormde ex-benzinestation is een verbruikersruimte met 13 tafels. Zwart is hier de hoofdtoon, in de ene hoek staat een manshoge zwarte zonnebloem, in de andere hoek een zwarte kinderhoge pepermolen. Zwarte muren en theelichtjes op tafel. Aan de zoldering bengelen doorzichtige lampen, retrolampen. De drie (Peter Van Elsen, Stefaan Goessens en Karine Van Mensel) hebben het goed uitgeknobbeld. Karine Van Mensen: “We waren alle drie ook direct verliefd op deze plek en hebben een deel van de authentieke elementen behouden. We kozen zwart omdat het ook modieus is en we wilden een strak interieur. We kozen voor een minimalistische aanpak en dat is het ook geworden. We zijn heel tevreden.”

NAAM

Over naar de inwendige mens. Langs de kant van de Plantin en Morestuslei is een aparte ingang voor een meterslange toog waarin “fijne” vleeswaren uitgestald liggen plus een heel assortiment kazen. Verder hapklare maaltijden. Karine: “Mensen die geen zin hebben om te koken, kunnen hier kant en klare, dagverse maaltijden afhalen maar evengoed honderd gram Spaanse worst. Alles wat we verkopen in de delicatessenzaak kan in de zaal ook opgegeten worden. Maar er is ook een suggestiebord. ” Het wordt aan de tafel gezet en we noteren acht suggesties. Lasagne verde (5 euro) lijkt ons wat of gevulde aubergines (12,50 euro). En wat drinken we erbij? Een wijntje dan maar.

Aan de muur “plakken” als het ware rijen flessen wijn. “ Geselecteerd voor mijn eigen label ” zegt Karine fier en ze verwijst naar haar verleden als marketeer in de sterkedranken branche. Peter en Stefaan hebben dan weer hun sporen verdiend in de horecasector in Wijnegem. We hebben het nog even over het parkeerprobleem in de wijk, over de kwaliteiten van een goeie kop Illykoffie en over de naam. ’t Glaezen Huys. Karine Van Mensel: “Het past hier natuurlijk wel met die vensters tot op de grond maar eigenlijk vonden we een dergelijke naam in Oud Nederlands best warm klinken en dat is toch het belangrijkste.”

Praktisch:

Plantin en Moretuslei 154 03-337 20 22

Zondag open, maandag gesloten

“In een zwart decor komen alle kleurige attributen beter tot hun recht.“ • Foto’s André DEJONGHE

Zanggroep bestaat sinds 1976, heeft zijn wortels in Zurenborg en is begin mei met ‘Dwarsliggers’ in De Roma

lekker Antwerps

In het weekend van 1 mei treedt de solidariteitszanggroep Hei Pasoep driemaal op in De Roma. Tijdens de voorstelling ‘Dwarsliggers’ brengt de groep geëngageerde liederen die het onrecht in de wereld aanklagen. Met een honderdtal zangers, een dozijn muzikanten en een karrenvracht aan sensibiliserende gezangen weet Hei Pasoep het publiek ongetwijfeld in vervoering te brengen. De wortels van deze bijzondere muziekgroep zijn trouwens diep verstrengeld in Zurenborgse aarde. Hoog tijd voor een bezoekje aan de repetities! (Ellen BURTON)

Zondagavond, iets na achten. Zelfs de immer drukke Gitschotellei ligt er verlaten bij. Helemaal stil wordt het als ik een zijstraatje induik, de Victor De Langhestraat volgens mijn plannetje. Hier zou zich jeugdhuis Sorm moeten bevinden, het repetitiebolwerk van muziekgroep Hei Pasoep. Op zo’n afgelegen plek? Maar naarmate ik verder de straat inrijd, neemt het toenemende volume van ritmisch gezang en geklap mijn twijfels weg. Het zuigt me letterlijk het jeugdhuis binnen. This is the place to be!

JEUGDHUIS

Elke zondagavond tussen acht en half elf verzamelen de leden van solidariteitszanggroep Hei Pasoep in jeugdhuis Sorm. De repetitie is om tien na acht al volop aan de gang maar PR-verantwoordelijke Kristel Verrelst, tevens percussioniste van de groep, neemt ruim de tijd om me vol vuur te vertellen over Hei Pasoep. Ze is er dan ook al bijna van in het prille begin bij. “Hei Pasoep is officieel ontstaan in 1976. Het jeugdhuis was in die tijd al een plek waar verschillende clubs en groepen onderdak vonden. Daaronder ook een politieke werkgroep met een twintigtal leden die om de paar weken bijeenkwamen om politieke hangijzers te bespreken. In 1976 bestond Sorm vijftien jaar en daarom werd de groepen gevraagd zich voor te stellen tijdens een optreden. De politieke werkgroep wou zich op een originele

manier profileren en zo rees het idee om enkele liedjes te zingen. Niet zomaar liedjes, maar gezangen die op een creatieve manier uitdrukking gaven aan het ongenoegen over onrechtvaardigheid in de wereld. En dat is eigenlijk wat we nu, ruim dertig jaar later, nog steeds doen.”

stand van zwarte studenten in het ZuidAfrikaanse Johannesburg. Die verzetsgroep nam spottend de kreet ‘Hei Pasoep’ over van de blanke bezetter. Vandaar, dus,” legt Kristel uit, “en bovendien klinkt het lekker Antwerps.”

LEDENBOOM

DAAROEM! De zanggroep werd dus in 1976 boven de doopvont gehouden en kreeg de naam Hei Pasoep mee. “Dat jaar was er een grote op-

Van de vaste kern van toen blijven nu nog een vijftal diehards over. Kristel is er daar één van en ook haar echtgenoot, nu één van de dirigenten van de groep, is er al heel lang bij. Hei Pasoep bracht hen trouwens bij elkaar. Het aantal leden van de groep is in de loop der jaren maar liefst verzesvoudigd tot zo’n honderdtwintig. Wie vindt er dan zoal zijn weg naar de zanggroep? Kristel: “Iedereen is hartelijk welkom bij ons. Politiek blijft wel onze belangrijkste drijfveer en we merken dan ook dat veel van onze leden zich ook privé engageren op dat vlak. De meesten zijn betrokken bij organisaties als 11.11.11 of de Wereldwinkel. Maar we zijn zeker niet elitair. We willen niet ‘de goede boodschap’ verkondigen en vergelijk ons zeker niet met politiek actieve groepen. Ons accent ligt nu ook ietwat anders dan in het begin. Waar het vroeger louter om politieke strijd ging, is nu ook de schoonheid van de liederen van belang.”

STRIJDCULTUUR

nen de verspreiding van de strijdcultuur. De liederen gaan over vrede, ontwapening, racisme, werkloosheid, slechte arbeidsomstandigheden, vrouwen, vakbonden, milieu en alle andere situaties op het vlak van macht en tegenmacht. Hei Pasoep confronteert het publiek met de idealen en de culturele eigenheid van volkeren in verdrukking. Daarnaast wil de groep de toehoorders ook kennis laten maken met de schoonheid van vergeten culturen.

De organisatie van de groep strookt ook met de idealen die ze in haar liedjes nastreeft. “We proberen zo weinig mogelijk macht bij dezelfde persoon te concentreren,” legt Kristel uit. “Iedereen die wil, heeft zijn eigen inbreng: liederen opzoeken, uitwerken en aanleren, instrumentale arrangementen uitschrijven en vertolken, bindteksten schrijven en lezen, optredens organiseren, affiches lay-outen, administratie doen, noem maar op. Alle taken gebeuren door mensen die er de capaciteit en de creativiteit voor hebben en die het engagement willen en kunnen opnemen.”

OPTREDEN

Elke eerste zondag van de maand vergaderen het bestuur en de dirigenten van Hei Pasoep. De andere zondagen komen de zangers en muzikanten repeteren. Vroeger stond de groep bijna wekelijks op de plan-

‘Hei pasoep’ is van het Zuid-Afrikaans verzet en klinkt ook

Veertig jaar geleden oogsten ze al ontzettend veel succes met hun vertolking van Mistero Buffo

ken, nu is er enkel om de paar jaar nog een groot optreden. “Er is minder vraag naar tegenwoordig. De trend lijkt ons een beetje voorbij,” aldus Kristel. “Bovendien bestaan er nu meer groepjes in dit genre en organisaties doen dan ook vaak beroep op lokale bands.” Het laatste grote optreden van Hei Pasoep dateert van 2006. Toen presenteerde de groep naar aanleiding van haar dertigjarige bestaan de voorstelling Oepvliegers. Het was een overdonderend succes. Waarom duurt het dan vier jaar voor er een volgend groot optreden plaatsvindt? Kristel: “We stellen telkens een volledig nieuw repertoire voor. Daar kruipt behoorlijk wat tijd in. De repetities lopen steeds door tussen twee optredens. We verkennen andere liedjes en pas als het nieuwe repertoire helemaal op punt staat, treden we ermee naar buiten. In tussentijd hebben we trouwens ook een cd opgenomen: Hei Pasoep zingt Mistero Buffo. De eerste opvoering van Mistero Buffo in ons land vond al bijna veertig jaar geleden plaats. Toch hebben de liederen nog bijna niets van hun actualiteit verloren. We vonden het een boeiende uitdaging om deze volksopera, die destijds één van onze inspiratiebronnen was, in een nieuw kleedje te steken en opnieuw op cd uit te brengen.”

DWARSLIGGERS

Begin mei is het dus zover en stelt Hei Pasoep nog eens een groot optreden voor. Het thema en tevens de naam van de voorstelling is Dwarsliggers. “Daarmee willen we

onze betrokkenheid en onze bezorgdheid over mens en planeet uitdrukken. De draagkracht en het belang van dwarsliggers uit zich in de liederen die gaan over de heersende bekrompenheid, de dolgedraaide samenleving, de smeltende ijskappen, honger, armoede en nog zoveel meer.” Inderdaad: zetels uit leder van walvissenpenisvoorhuid met een kostprijs van één miljard euro bewijzen dat dwarsliggers nodig zijn, meer dan ooit zelfs. Of werp eens een blik op de affiche vooraleer u mij van het tegendeel wil overtuigen. Naast een rist liederen uit Frankrijk, Ierland, Spaans Baskenland, Senegal, Zuid-Afrika, de VS, Wallonië, Italië en Tibet brengt Hei Pasoep hommage aan de betreurde Wannes Van de Velde en ook Dirk Van Esbroeck ontbreekt niet in het repertoire. Tegelijk krijgt het publiek ook enkele fragmenten van de nieuwste cd Mistero Buffo te horen. De zangers worden instrumentaal begeleid met fluit, basgitaar, mandoline, piano, citer, gitaren, violen, trompet, accordeon en percussie.

ZURENBORG

Hei Pasoep mag dan wel in Deurne huizen, de link met Zurenborg was en is nooit veraf.

“De oorspronkelijke leden van de groep waren bijna allemaal Zurenborgers,” vertelt Kristel. “Ook nu nog komen heel veel van onze leden uit die wijk. Het is trouwens jarenlang een gewoonte geweest om na de repetities richting Zeezicht te trekken, waar tot in de vroege uurtjes nagekaart werd. Nu we achteraf in het jeugdhuis terecht kunnen, is die traditie jammer genoeg verloren gegaan.”

In september 2006 gaf Hei Pasoep een optreden op de Dageraadplaats ter gelegenheid van het bomenafscheidsfeest dat de start van de heraanleg van de Dageraadplaats inluidde. Daarin werd hulde gebracht aan het overleden groepslid Paul De Laet, een bekende figuur in onze wijk omdat hij streed voor het behoud van de bomen op het plein.

REPETITIE

Ik bedank Kristel voor het geweldig interessante gesprek en laat haar gauw vertrekken om mee te gaan repeteren. Ze nodigt me uit om nog even mee een kijkje te gaan nemen in de zaal. Een kans die ik niet laat schieten. Het is werkelijk overweldigend om bijna honderd mensen tezamen prachtige liedjes te horen zingen in de meest exotische talen.

Mannen en vrouwen, jong en oud, bas en tenor en alt, allemaal zingen en klappen ze enthousiast mee. Je moet al een heel dik olifantenvel hebben om hier niet door geraakt te worden. De dirigent heeft de groep bovendien stevig onder de knoet. Een foute toonhoogte bij de lage mannenstemmen heeft hij meteen in het snuitje. Even de groep apart bijsturen, een vingerknip in de richting van de andere zangers en meteen loopt het zingen weer als een trein. “Ik ken geen enkel ander koor dat zo ongedisciplineerd is als wij,” beweert Kristel lachend terwijl ze het nummer energiek begeleidt met een tamboerijn. Maar eerlijk is eerlijk: Hei Pasoep is topklasse!

Hei Pasoep – Dwarsliggers op zaterdag 30/04 (20u30), zaterdag 01/05 (20u30) en zondag 02/05 (15u00) in De Roma, Turnhoutsebaan 286 in Borgerhout tickets kosten 12 en 14 euro en zijn verkrijgbaar via www.heipasoep.be of telefonisch op het nummer 0477 71 77 95

| PRIMEURS | ONTBIJT | BRUNCH | LUNCH | WIJNEN | GESCHENKMAN

De groep is in de loop van de jaren verzesvoudigd. • Foto’s Christophe LAMBRECHTS

'

Gluren bij de Buren: "Het oranje huis"

Karen Claes gluurt al meer dan 7 jaar achter onze Zurenborgse gevels op zoek naar bijzondere verhalen. Dit jaar gaat ze de stofwolken, boorgeluiden, mdf platen en verfgeuren achterna. 2010 staat in het teken van renoveren, verbouwen en grote klussen, in het spoor van handige harry's en bob de bouwers...

Het is bijna Pasen. En je zal het geweten hebben. De chocolade eieren, paashazen en klokken, vliegen je om de oren. Ik koop het allemaal niet meer. Heb een paar jaar paaseitjes in huis gehad, vanwege de prachtige glitterkleuren. Dit alles onder het mom van 'Het is gewoon decoratie!' Maar de decoratie verdween en de teller op de weegschaal ging omhoog. Ik vond het vroeger, als kind schitterend om eieren te zoeken. Ik ben enig kind en elk ei was dus ook het mijne. Ik kon me permitteren de zoektocht in mijn eigenste tempo en opwinding te doen. Bij slecht weer, verstopte mijn ouders alles binnen. Met als resultaat dat je een half jaar later wel eens een verdwaald eitje vond achter een plant of onder een kast. Het feit dat er klokken over ons huis vlogen, kleine ufo's met een lading chocolade, was een geweldig idee, dat ik lang gekoesterd heb. De eitjes zijn uit mijn leven verdwenen, de glitter en kleuren, gelukkig niet. Mijn fascinatie voor kleuren is jullie niet onbekend. Mensen die hun gevel een gedurfde kleur durven geven is voor mij dan ook een schitterend gegeven. In onze straat staat er 'het oranje huis', je kan er niet naast kijken. Ik heb het altijd al zo geweten. De huidige eigenaars, hebben hier niet voor gekozen. Ze kwamen er wonen en kregen de kleur er als cadeau bij. Of ze het zo gaan laten, is een andere vraag maar dat ze aan het renoveren zijn, dat is zeker. Ik ruik stofwolken en trek mijn stoute en kleurrijkste schoenen aan...

Ik weet niet of ik een verhaal heb', zegt Daphne tegen me. Elk huis heeft een verhaal stel ik haar gerust, want dat is ook zo. De familie Bouquet- Andries woont in de Lange van Ruusbroecstraat 49, in het oranje huis. Daphne woont hier met man Stéphane en dochters, Elise en Chloë, vier en zes jaar oud. In de voorkamer staat een ladder en een stelling, een ingepakte zetel in blauwe plastic en er hangt een oude lamp. De kamer was okergeel en heeft al enkele lagen witte verf achter de rug. Met mijn rug mag ik niet tegen de muren leunen, want de kans bestaat dat ze nog nat zijn. Alles ademt naar verf. Daphne heeft verfspikkels op haar handen en ze checkt ook meteen de ramen, aan de binnenkant, die zijn net droog. Ze hebben deze kamer volledig naar oorspronkelijke staat herstelt, alles laten restaureren, de sierlijsten en ornamenten. Oorspronkelijk zat hier ooit een badkamer. Via de gang volg ik haar naar de keuken. Ik kom al meteen enkele rare hoeken tegen. Dit huis is in de jaren zeventig gerenoveerd en omdat er ooit een Joodse familie in gewoond heeft zit er midden in de keuken en woonkamer een patio. Rare plek, een afgebakend koertje midden in je huis. Ik ga aan de eettafel zitten. Elise en Chloë beginnen me te entertainen maar moeten, helaas voor hen, naar bed. Onder de belofte dat ze straks hun kamer nog aan me mogen tonen, verdwijnen ze vrolijk naar boven.

Ze wonen hier sinds augustus 2009. Ik vertel haar over 'het oranje huis'. Ja, de gevel kleur gaat op een dag weg, maar dat is het laatste van haar zorgen. Eerst alles binnen renoveren en veranderen. Ze kwamen toevallig op Zurenborg terecht. En het leuke is dat het een dorpsgevoel heeft, waar heb ik dat nog gehoord? Mensen kennen elkaar en de mix van culturen en jonge gezinnen is perfect. Stéphane komt uit Frankrijk, Daphne zelf, is opgegroeid op het 'Zuid'. Het is een groot huis, zelf hebben ze een termijn afgesproken om alles te veranderen. De badkamer en slaapkamer hebben ze al vernieuwd. De muren zijn rood en wit. Er zijn verschillende koepels wat voor veel licht zorgt. Er staat een lichtbruine zetel op een beige tegelvloer. Een hoge, houten kast met boeken en foto's en lage, houten kast met speelgoed en een televisie. Achter dit deel bevindt zich de keuken. Deze heeft donkerbruine kastjes en tegels en is best groot, vanwege het Koosjer koken zijn er twee aparte keukenbladen. Je kan eigenlijk in een cirkel rondwandelen. Je start bij de eettafel, loopt de keuken in, loopt de keuken door en je staat weer in de woonkamer tegenover de eettafel. Tussendoor zitten er hoekige muren en kanten wat dan weer een contrast vormt met de ronde vorm van de keuken en de ronde patio achter de keuken. Je kan naast de patio wandelen, binnen, dan ga je naar een studeerkamer met een zwarte tegelvloer, waar ook gespeeld kan worden. Er staat een ronde tafel met speelgoed van de meisjes en een bureau. Hierachter ligt de tuin. Het is donker maar ik kan zien dat er prachtige bomen staan. We gaan naar boven via een houten trap waarvan de leuning, houtkleurig is, de treden zijn geverfd. De gang is wit met een donkerbeige afwerking. Op de tussenverdieping komen we via een ingang met mooie, symmetrische zuiltjes in de nieuwe badkamer. De badkamer heeft witte muren, een zwarte tegelvloer en er staat behalve een kanjer van een inloopdouche met regen, een bad en prachtige witte, moderne, golvende lavabo's uit één stuk. Eén trap hoger is er een dressing die er nu al goed uitziet, voor het eerst komen we hier de oorspronkelijke houten vloer tegen. Daphne heeft in haar hoofd hoe ze het wil maar het is nog niet af. Dressings doen mijn hart altijd sneller slaan, dus ik vind het al een heel goed begin, het feit dat er één aanwezig is. De grote slaapkamer aan de voorkant van het huis heeft een bed, een stoel, een kledingrek en een geweldig balkon. Ik sta er op en kijk zo door de Ramstraat naar het plein, een prachtig uitzicht. De muren zijn geel maar dat blijft niet zo. Een verdieping hoger slapen de dochters. Allebei hebben ze echte kleurrijke prinsessenkamers. Ik ben verliefd op hun kleurrijke tapijtjes. Ze hebben allebei roze en paarse muren. Leuke lampen en fijn speelgoed maken het af. Er is een toilet tussen beide kamers met een geweldige WC bril met

dageraadplaats 8 antwerpen

03.235.52.41

blauwe vlinders en een lavabo. Nog een verdieping hoger is er de logeerkamer en nog een grote ruimte vooraan het huis, die nog ingevuld moet worden. Een groot huis, ik vind dat ze al ver gevorderd zijn maar dat er hier nog gebroken en gerenoveerd gaat worden, dat staat vast. Ze hebben al twee containers de deur uit

gedaan en er zal nog volgen. Als ik naar favoriete plekken in de buurt vraag, zijn dit restaurant Primo, El Warda, het winkeltje van Martine en de Delhaize. Ze missen nog een goede bakker maar het is een kindvriendelijke en fijne buurt waar je gewoon de vuilniszakken kan buitenzetten in je joggingpak.

Zo is dat, ik ben nog steeds op zoek naar buurtbewoners en hun stofwolken. glurenbijdeburen@hotmail.com

En ik laat met plezier mijn glitterkostuum thuis en kom in joggingpak. Geen verfvlek of stofwolk zijn me teveel.

Ik pas me aan, of moet ik zeggen: ik paas me aan?

Karen CLAES, april 2010

Mama Daphne, papa Stéphane en Elise en Chloë • Foto Karen CLAES

“Talent in de Buurt”: mode, kids, eten, wonen

Cédric Vanheule kwam van Aalst, Miek Hermans van Poederlee en hun eerste halte in Berchem was een klein huisje in de Daenenstraat. Ze brachten er een aangename studententijd door en besloten in de buurt te blijven. Cédric en Miek begonnen twee jaar geleden onze buurt te teisteren met een winkel in de Statiestraat met een ongekende formule. Het assortiment aan kleurrijke spulletjes heeft één ding gemeen: ze zijn van de hand van meestal onbekend talent uit onze buurt. Hier in het hartje van Berchem geniet apart en jong talent bij Talent in de Buurt een voorkeurbehandeling. Verborgen gaven, beginnende carrières: Cédric en Miek geven mensen een kans die verder meestal buiten het commerciële circuit vallen. (Y.VAN DEN BULCK)

Na zijn opleiding productontwikkeling en industriële vormgeving bleef Cédric een beetje op zijn honger zitten. Het grote succes van winkels zoals Ikea is (gelukkig) voor een aantal mensen niet volledig bevredigend. Het ‘kopieer- en plakwerk’ maakt onbeschroomd het echte designwerk na op grote oplage en tegen een lage prijs. Kent u dat teleurstellende gevoel nadat u eerst bladerde in de catalogus met de mooie glanzende foto’s en dan ter plaatse het echte object zag?(“Oh, is het dat maar?”)

ARTISANAAL

Op dit vlak biedt Talent in de Buurt een heel gezond alternatief.

Treed binnen in de wondere wereld van Miek & Cédric. Artisanale materialen staan borg naast een ‘faire’ behandeling van de makers (marge-regeling en consignatie). Aan op mensenmaat gemaakte voorwaarden worden voorwerpen aangeboden in deze winkel. Heel verscheiden zijn de dingen die u er vindt en toch straalt de aangeboden mix een soort van eenheid uit. Het geheel oogt allerminst als een rommeltje .

Miek biedt vanuit haar praktische opleiding in boekhouding en economie (waarin zij lesgeeft) weerwerk voor Cédric. Zij staat eerder in voor de website en de praktische kant van de zaak. Maar al hebben ze elk hun specialiteit : beslissen doen ze samen. ze zijn een team in de winkel en ook daarbuiten (derde ‘talentje’ is ondertussen op komst!).

STATIESTRAAT

Dapper blijven ze in de Statiestraat gevestigd, waarvan ze overtuigd blijven het potentieel zien. Ze zijn actief in de winkelvereniging van deze straat en geloven rotsvast in de wil tot vernieuwing van deze buurt. Cédric & Miek slagen erin een soort woonkamergevoel op te roepen. Fris talent gaande van vers gebakken wafeltjes over kleurige voorraaddozen, maar ook guitig gebreide kindermutsen of een frivool kleedje vind je hier. Een bezoek aan deze winkel is steeds een kleine ontdekkingstocht. Tegen zeer redelijke prijzen worden de spulletjes aangeboden. De warme persoonlijke ontvangst

Colofon

De Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS

Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be

P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 Antwerpen frans.crols@trends.be

Redactie

Swa Collier, hoofdredacteur Stierstraat 3, 2018 Antwerpen 0477 51 40 28

swa.collier@telenet.be

swa.collier@gazetvanzurenborg.be

Inge Liekens, eindredacteur André Dejonghe, redactiesecretaris

Redactie Gazet van Zurenborg Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Dirk Blijweert,Ellen Burton, Jochem Oomen, , Lu Mortelmans , Karen Claes, André Dejonghe, Inge Liekens, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Liliane Pijl, Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Walter Mortelmans, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers,Valerie, Molly, Chantal Vogelzang, Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Saskia Anken, Andreï Holthof, , Christophe Lambrechts, Marcel Schoeters, Marc Heirman, Sara De Meyer, An VanDe Wal, Cecilia Magnus, Jan Vandevelde

Kruiswoordraadsel: Wim de Weerdt

Vormgeving: Colin Bellefroid colin@bitrac.be • www.bitrac.be

zal u spijtig genoeg bij Ikea moeten missen. Dat soort atmosfeer is in de grote zaken volledig verloren gegaan. Misschien hoort u wel het wondere verhaal van hoe een journalist ertoe komt om wafeltjes te bakken op de biomarkt en hoe die wafeltjes de weg vonden naar Talent in de Buurt. Het betreft hier Wes Meurrens, maar hij trok weg uit Antwerpen en ook de wafeltjes zitten nu niet meer in het assortiment.

HANDFABRIEK De dames van de Handfabriek werden in onze krant al eerder onder de aandacht geplaatst. ‘Kers op de Taart’ is dan weer een ander project van Froya en Adinda. Ria die de lezer ongetwijfeld nog kent van het restaurant ‘de Overvloed’ is hier op een heel andere wijze aanwezig. Zij maakte een leuk ogend verhalend kookboekje. Het ‘Alice in Wonderland gevoel’ is nooit ver weg. Tijdens de eerste twee jaar is het aanbod gegroeid en vinden Cédric en Miek het zalig om een talent te zien groeien, al dan niet onder hun begeleiding. Loop er gewoon eens binnen en snuif de sfeer op. Er is geen koopverplichting en wie weet vind je er juist dat unieke geschenkje waar je zoveel succes mee zal oogsten of die ontbrekende toets in je woonkamer. En zelfs als je niets koopt, zullen de beelden enige tijd op je netvlies achterblijven samen met het ‘feel good’ gevoel!

Je kan er ook je eigen spullen aanbieden.

En wat is het laatste aanbod? Een kleine greep:

aleuke kleedjes en knuffeldoekjes

van Griet en Nancy uit Lier

aunieke damesrokken en babyboddy's van nieuw talent Val rie uit Antwerpen

afrisse juwelen van nieuw talent Inneke uit Bonheiden

aoriginele kinder- en damesrokken van Tuchila uit Antwerpen

avrolijke T-shirt, knutselschortjes, babydekentjes, ... van een nieuw talenttrio Inne, Katrien en Saar uit Antwerpen

amooie babysloefjes van nieuw talent Hanna uit Borgerhout

anieuwe collectie kinder-en dameskleedjes (met een nieuw model!) van Caroline uit Antwerpen-Dam avrolijk prentenboek 'Mina Lieverd' van nieuw talent Sine en Carianne uit Berchem

Talent in de Buurt Statiestraat 83

2600 Berchem Vrijdag (10-18u)

Zaterdag(10-16u)

Op afspraak tel 03/2818789 www.talentindebuurt.be

Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.

Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.

Harry Brijs

Energiedeskundige type A ( EP11031) harryb@scarlet.be

0477-422.655 Velodroomstraat 27

2600 Berchem

Advertenties: Gerda Eelen gerda@zurenborg.be

Drukker:

Drukkerij Goossens, Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie: Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem

Website: Gert Paenen, Dolfijnstraat 37, 2018 Antwerpen www.gazetvanzurenborg.be

Energie Prestatie Certificaat (EPC)

Bij Talent in de Buurt kan men terecht voor “leuk talent” • Foto André DEJONGHE

OUR SOLDIERS, de Nieuw-Zeelanders van het IJzerfront Veerle Rooms en w illem p ersoon herdenken de waanzin van w O1 in een multimediaal project

Wat herinneren we ons nog van de Eerste Wereldoorlog? Sluiswachter Kogge natuurlijk, die hem vrijwel op zijn eentje won door de IJzervlakte onder water te zetten. De Vlaamse klacht dat duizenden Vlaamse soldaten de dood werden ingestuurd omdat ze hun Franstalige officieren niet begrepen. En natuurlijk de eindeloze soldatenkerkhoven in de Westhoek. (Luc PANDELAERS)

Andere feiten zijn minder bekend. Dat de Waalse boerenzonen hun officieren evenmin begrepen, omdat ze enkel hun Waals dialect spraken. Net zoals veel Franse soldaten overigens, want in 1914 sprak minder dan de helft van de Franse bevolking Frans. Dat op de onafzienbare rijen witte kruisen niet enkel namen staan van soldaten uit de Europese landen die in de Grote Oorlog verwikkeld waren.

NIEUW ZEELAND

Vooral aan de kant van de Geallieerden werden er massaal manschappen ingezet uit de koloniën en die troepen werden dikwijls het eerst de vuurlinie ingejaagd. Algerijnen, Marokkanen, Congolezen, Gurkha’s, Australiërs, Senegalezen, Canadezen … en verrassend veel Nieuw-Zeelanders.

Tot die vaststelling kwamen grafica Veerle Rooms (Cogels Osylei) en journalist en dichter Willem Persoon toen ze Lieve Bierque ontmoetten, een uit Antwerpen afkomstige kunstenares, die gehuwd is met een NieuwZeelander en sinds 1992 in Christchurch, NZ woont. Zij bezochten samen de kerkhoven en musea in de Westhoek en begonnen zich te verdiepen in de rol die de Nieuw-Zeelanders daar gespeeld hebben. Ze werden al snel geconfronteerd met feiten die zowel in België als in Nieuw-Zeeland vrijwel onbekend zijn.

Nieuw-Zeeland dat toen 1 miljoen inwoners telde, stuurde tussen 1914 en 1918 zowat 100.000 soldaten naar het Westelijk Front. Dat is 20% van de mannelijke bevolking en bijna de ganse mannelijke populatie tussen 18 en 30. Ruim 40% daarvan sneuvelden of werden gewond. Daarmee bracht NieuwZeeland in verhouding tot zijn bevolking van alle landen die aan de Grote Oorlog deelnamen het grootste offer. In 1918 was het een land zonder mannen geworden.

GALLIPOLI

In Nieuw-Zeeland wordt vooral nog het debacle van Gallipoli herdacht, waar het ANZAC (the Australian and New Zealand Army Corps) door een blunder van Churchill en Lord Kitchener in 1915 een derde van zijn troepen verloor in de strijd tegen de Turken. Veel minder is daar bekend dat de Kiwi’s ook op de slagvelden rond Ieper een grote rol hebben gespeeld. Het grootste drama was de derde slag van Passendale in oktober 1917. Alweer door foute beslissingen van de legerleiding, ditmaal de Britse generaal Douglas Haig, werden toen duizenden Nieuw-Zeelanders de dood ingejaagd. Velen verdronken in de modder zonder zelfs maar de vijand gezien te hebben.

Tijdens die bezoeken aan de Westhoek rijpte het plan om rond dit drama een artistiek project op te zetten met grafiek van Veerle Rooms en Lieve Bierque en teksten van Willem Persoon. Later kwamen daar van Nieuw-Zeelandse kant nog de dichteres Kate McColl en de historicus Paul O’Connor

bij. Eind 2008 trokken Veerle en Willem naar Nieuw-Zeeland om daar tentoonstellingen, workshops en lezingen te organiseren rond het project dat inmiddels de naam “Our Soldiers” gekregen had.

FRONTFOTO’S

Willem vertelt daarover als anekdote dat hij na een lezing in de Girls’ Art School van Christchurch de meisjes de opdracht gaf een brief te schrijven aan hun lief aan het front. Dat ging eerst moeizaam want ook in Nieuw-Zeeland kunnen meisjes (en jongens...) tegenwoordig beter sms’en en chatten dan brieven schrijven. Maar de volgende dagen kwam een aantal van hen aanzetten met stoffige dozen vol brieven en foto’s van hun overgrootvaders aan het Ieperse front. Veerle Rooms en Lieve Bierque recycleerden trouwens veel van de documenten in hun grafisch werk. Veerle Rooms liet oude frontfoto’s digitaal overvloeien in beelden van de huidige IJzervlakte: daardoor lijkt het alsof de soldaten, kanonnen en tanks nog altijd als grijze spoken door het landschap zweven. Lieve Bierque maakte heliogravures uitgaande van soldatenportretten en handgeschreven brieven uit die tijd.

ANEKDOTE

Ook de teksten en gedichten van Willem Persoon zijn meestal opgehangen aan een concrete anekdote. Zoals het verhaal van de arme drommel Victor M. Spencer, die amper 17 was toen hij dienst nam. Hij overleefde de hel van Gallipoli, raakte daarna zwaar gewond aan de Somme en werd dan, nauwelijks hersteld, naar het front van Ieper gestuurd. Daar ging hij door het lint en zette het op een lopen, maar hij werd opgepakt en enkele dagen later in Poperinge gefusilleerd wegens desertie. Hij was net 20 geworden... Of dat van het regiment Maori’s die ten strijde trokken met hun woeste krijgertattoos en haka-dansen, een ander feit dat ook in Nieuw-Zeeland vrijwel vergeten is.

PRAKTISCH

“Our Soldiers” wil nu ook een ruim publiek in Vlaanderen bereiken met een pakket tentoonstellingen, lezingen en workshops. De voorpremière vindt plaats op 25 april in het Flanders Field Museum in Ieper naar aanleiding van ANZAC DAY, de jaarlijkse herdenkingsdag van het Australian New Zealand Army Corps. In het najaar zijn er alvast ook tentoonstellingen gepland in het museum van Zonnebeke-Passendale, de stadsbibliotheek van Sint-Niklaas en van 17 oktober tot 12 november in het Vredescentrum aan de Lombardenvest in Antwerpen. Meer inlichtingen op www.rooms-veerle.be.

2de HANDSFIETSEN mét garantie

Grote keuze - correcte prijzen

Alle reparaties - verkoop 2de hands en nieuwe onderdelen.

't FIETSATELJEE VZW :: www.fietsateljee.net

Willem Van Laarstraat 14 - 2600 Berchem - 03.227.11.63

Bij afgifte van deze advertentie 10% korting op de 2de handsfietsen. 1 bon per klant.

Veerle Rooms en Wim Persoons : samen werken rond oudstrijders van WO 1 Foto Luc PANDELAERS

Een gedenkteken in Nieuw Zeeland en het vertrek van de soldaten. (Eigen foto)

Ja, ze bestaan nog, de ‘echte’ kunstenaars… In Van Dale staat dat een ‘kunstenaar’ iemand is die het vermogen heeft kunstwerken te scheppen. Van Dale verwijst ook naar kunstenaarsbestaan, kunstenaarsblik, kunstenaarsgeest, kunstenaarsgevoel, kunstenaarshand, kunstenaarsideaal, kunstenaarsleven, kunstenaarstemperament… Dit zijn allemaal aspecten waarover je ernstig gaat nadenken als je met beeldend kunstenaar Sonja NYS praat. (Renee DUFAIT)

Ik word hartelijk begroet door Sonja, vlij me neer tussen de kleurige kussens en krijg koffie en koek. Ik kijk mijn ogen uit in de gezellige woonkamer met mooie indirecte verlichting en tjokvol kunst.

LEERLING

Wat ik te weten kom, is dat Sonja nu 61 jaar is en al heel haar leven creëert. Ze had een moeder die haar toeliet haar creativiteit uit te leven en een grootvader die schilderde met olieverf. Ze herinnert zich nog de stimulerende geur van de verf toen ze, nog heel jong, bij hem op karton mocht schilderen. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat ze voor haar middelbare studies de Cadixstraat koos, waar ze een heel veelzijdige kunstopleiding kreeg. Deze keuze deed ze vooral omdat ze vrij wilde zijn, ‘ontsnappen aan alles’ noemt ze het. Ik moet Sonja niet vragen wanneer precies ze met die opleiding begonnen is, wat ze precies daarna heeft gedaan, wanneer ze gehuwd is of op Zurenborg komen wonen, want ze weet dat allemaal niet meer juist en ze wil het ook niet weten: "Ik zie weinig achterom of vooruit", zegt ze, "ik besta op het moment zelf." In ieder geval is ze, na een tiental jaren huwelijk, nog vrije leerling in de grote kunstacademie geweest, waar ze de lessen volgde ‘tot ze kon vertellen wat ze wilde vertellen’.

VRIJHEID

Het wordt me in de loop van de avond duidelijk dat voor Sonja haar vrijheid heilig is en vermits ze kunst ‘ultieme vrijheid’ noemt, zit ze op het goede spoor. Wat die vrijheid dan wel is, vraag ik. "Zelf je leven componeren, helemaal je eigen weg van denken, van maken, van zijn, volgen. En dat doe ik op papier. Mijn vrijheid zit in het creatieve.", antwoordt ze. Sonja gaat verder: "sinds ik nog maar 6 was, wou ik alles eindeloos, ik wou de dagen niet tellen. Als je de tijd niet verdeelt, er geen structuur in aanbrengt, is hij eindeloos." Om te overleven moet ze natuurlijk zorgen voor eten, naar de dokter en de autocontrole gaan…en heeft ze ook gezelschap nodig. Echter al deze dingen geven fragmentatie en bedreigen de vrijheid die ze nodig heeft om te creëren. "Heel mijn leven was een gevecht om te kunnen doen wat ik wou, om tijd en ruimte te krijgen om te kunnen creatief zijn!"

KLUIZENAAR

Sonja kiest ervoor om bijna te leven als een kluizenaar, maar ze maakt wel tijd voor haar 4 kleinkinderen en andere sociale contacten. Ze zegt over zichzelf: "Ik ben een extroverte solitair. In het sociaal gebeuren ben ik goed, maar ik kan de drang om te creëren niet tegenhouden. Mijn werk mag niet gestoord worden terwijl het vorm krijgt." Ik vraag haar hoe die creatieve, teruggetrokken dagen dan wel zijn. Ze vertelt: "Het begint meestal met ‘s nachts wakker worden en met dingen bezig zijn. Het is iets dat broebelt en

eruit moet, mijn bewustzijn werkt dan anders, al het praktische verdwijnt. Hoewel ik ook veel gewoon zit te denken in mijn atelier. Ik kan heel somber zijn, maar ik kan iets creëren dat er heel anders uitziet. Ik bewaar mijn evenwicht doordat ik alles teken en schilder.”

PINOKKIO

Sonja toont me een groot boek. "Kijk," zegt ze, "naast mijn werk voor tentoonstellingen maak ik dagboektekeningen." Ze slaat de bladen mooi, stevig tekenpapier om en ik zie potloodlijntekeningen met hier en daar een rood accent. Het roept bij mij erotische associaties op, vormen die verwant zijn aan vagina’s en penissen. Ze toont een tekening die ze noemt: ‘Pinokkio sucks the breast’. "Deze tekening is niet beredeneerd." vertelt ze, "Ik weet niet wat er zal komen als ik het papier pak, mijn bewuste en onbewuste praten met elkaar terwijl ik teken. Het is dus geen automatisch schrift." Ik vraag haar wat haar fascineert aan Pinokkio? "Zijn grote neus heeft een heel penetrerende vorm en hij is ook een agressief personage in het sprookje, want hij liegt. En liegen is ingrijpen in een situatie." Ik vertel haar dat haar tekening bij mij meer erotische gedachten oproept. "Natuurlijk!", roept ze uit, "dat is de motor van mijn zijn, dat is super belangrijk voor mij, daarmee zal ik sterven! Het is het enige dat bestaat, ik vertaal dat op mijn manier in vorm!” "Wat voel je dan, als je tekent?", vraag ik. "Oohh, een intense voldoening! Het is superleuk, het is als toveren, wat ik als kind al wilde!"

BORSTEN

Daarna praten we over haar werk voor tentoonstellingen. De laatste 2 jaar is ze met het thema ‘vrouwenborst’ bezig. Ik zie een groot doek met één borst. Sonja legt uit: "Ik werk op een zeer schraal doek met een penseel en waterverf, de lijn moet van de eerste keer juist zijn want het doek zuigt onmiddellijk de verf op, er kan niets meer aan veranderd worden. Dat kunnen, is de beloning van een leven lang werken. Het is leuk als iemand een werk van me koopt, maar zo’n lijn ineens zien verschijnen, precies zoals ik wil, is het grootste geluk! Zo’n lijn juist kunnen trekken, vraagt dagen concentratie, daarom wil ik niet afgeleid worden."

"En waarom borsten?", vraag ik, "Heeft het iets te maken met borstkanker?" "Nee hoor", protesteert Sonja verontwaardigd, "Ik ben wel poëtischer dan dat! Een borst is eindeloos, een heelheid en dat is vrijheid!"

KOFFER

"Kijk", zegt ze en ze pakt een oude lederen koffer, "Dit heb ik speciaal voor jou laten staan. Ik maak ook objecten. Dit heet ‘binding’." Ze opent de koffer en ik zie vier borsten met linten door de tepels heen verbonden. En dan vertelt ze me hoe ze het gemaakt heeft: "Dit zijn vormen waarin ze meloenen verkopen. Ik had ze in mijn atelier op een glazen plaat met rode bister gelegd en was ze eerst vergeten, daarna heb

ik ze met een groot mes moeten lossnijden. Met de linten heb ik ze verbonden en in de koffer heb ik ze geborgen." Ze toont me ook een doosje waarin een opengespreid beukennootje ligt waaruit een klein armpje komt. "Zo’n dingen maak ik." En Sonja gaat verder: "Ik maak ook veel werken in gescheurde stof. Het gebaar en het geluid van scheuren vind ik mooi en de betekenis van scheuren vind ik magisch. Ik maak veel reeksen, maar wat ik nooit meer wil is een werk uit een reeks apart verkopen!"

ZURENBORG

Ik vraag haar of Zurenborg haar inspireert? ‘Deze buurt heeft me altijd aangetrokken. Toen ik 12 was, waren mijn ouders en ik al 12 keer verhuisd, maar mijn vader bracht me op zijn brommertje altijd naar dezelfde school in de Grote Hondstraat. Zo had ik een richtpunt. De beelden van de buurt hebben zich ingeprent toen ik klein was: de grote mastodonten van huizen en de luchten erboven, de gewelven waarboven treinen rijden en de beweging van de treinen…Treinen die leiden naar vrijheid… Voor de paarden stonden drinkfonteintjes aan de bruggen. Deze buurt spreekt tot de verbeelding. Met mijn kleinkinderen maak ik af en toe nachtwandelingen door de buurt.’ Weet je, zegt Sonja me, ik heb wel de bedoeling om met mijn werk communicatief te zijn en daarom stel ik ook ten toon : zoals in het station te Ekeren voor mijn 60ste verjaardag en in het apothekershuis in de Consciencestraat in 2008 en nog onlangs in mei in de Dominicanerkerk. Ik heb vroeger ook het hoerenmonumentje voor de gevel van Payoke gemaakt. Naar buiten komen vraagt wel veel energie. Ik zoek nu hoe ik verder wil. Mijn nieuw werk zijn aquarels.’

KELDER

Terwijl we in de woonkamer zaten te praten, had

Sonja terloops gezegd dat haar hele huis een atelier is. Dit was niet helemaal tot me doorgedrongen tot ze me rondleidde. We beginnen in de kelder. Deze ruimte oogt zeer professioneel: rondom bovenaan een dubbele rij daglichtbuislampen, een heuse ets- en lithopers, overal werktafels tegen de wanden vol potten en flessen met mysterieuze producten. In de kleine kelder erachter staat ook nog een keramiekoven, die Sonja echter niet meer gebruikt. Dan gaan we langs een veelkleurige lampenslinger de trap op naar de eerste verdieping: één groot atelier met verschillende tekentafels, kasten met schuiven en rekken waar diep geborgen en gepakt of opgerold het werk van decennia geleden zit, veel lampen, verf-en inktpotten, potloden, pennen, stiften, scharen, snijmessen, mengschalen, gedroogde bloemen, keitjes, takjes…

Op weg naar boven passeren we een reuze mosselschelp, door bloemen omkaderd. Dit werk heet «Viert moeder». Sonja vertelt me dat dit voor een galerij was die iets deed met BROODHAERTS (die van de mosselpot). De tweede verdieping is ook één groot atelier. Hier ook daglichtverlichting, een groot onbeschilderd doek op een ezel, veel penselen en verf. De wanden staan vol boeken. Er is een computerhoek en een canapé. Dit volstaat echter nog niet : langs een gevaarlijk metalen trapje, komen we op zolder en ook hier boekenrekken, een tekentafel, … en tussen alles door een bed. ‘Dit was de verdieping van mijn man, daarom slaap ik nu hier.’ Dus eindelijk toch een rustpunt in dit bedrijvige huis ! Sonja laat me uit met de woorden: ‘Meer kan ik er niet over zeggen, anders had ik het niet nodig het te maken.'

«Heel mijn leven was een gevecht om te kunnen doen wat ik wilde »

Beeldend kunstenaar Sonja Nys (61):

De koffer met twee borsten “Deze buurt heeft me altijd aangetrokken” • Foto’s Renée DUFAIT

-LEZERS SCHRIJVENDe terreur van de tuinduif

Beste,

De maat is vol ! (alleé, ONZE maat is hier vol). Of we nu een strenge winter, of een natte, vieze, platte winter gehad hebben, steeds verlangen we naar de lente.

En dan voélen we de warmte en het geluk in onze (weliswaar kleine) Zurenborgse tuin. Wanneer de zon warmte begint te geven zwieren wij onze tuindeur wagenwijd open en wij zien de botten aan onze boompkes en struikskes verschijnen. Een merelvent komt de pieren uit onze composthoop pikken onder vrolijk gezang. Na een tijdje brengt hij ook zijn madam en zijne kleine mee. De koolmeesjes kruipen in ons konijnenhok en kiezen de zachtste plukken pels uit. Met hun bekjes vol vliegen ze naar het nest dat ze klaarmaken voor hun kleine grut. Vér hoeven ze niet te vliegen. Zij bouwen hun nestje tussen de stenen van onze tuinmuur,waar we dan al vlug het hongerige getsjirp van hun klein mannekes horen. Dàt is nu iets wat ons mensenhart blij maakt, ontroerend toch? Wanneer wij naar ons tuintje kijken en de liefelijke vogelgeluiden horen,vergeten we om naar de straatkant te kijken waar de blikken vierwielige monsters ons straatbeeld verpesten en, jà, ook onze lucht, (en mij maar kwaad aankijken wanneer ik een frisse sigaret opsteek)!

Helaas, sinds vorige lente en zomer komt er géén merel ,noch meesje meer in onze tuin. Jonge twijgjes die zich dapper naar de zon oprichtten vinden we 's morgens afgeknakt. De mezen bollen uit de boompjes liggen uiteengereten op de grond. Geen merel gezang; geen mezen getjsirp meer, maar het eindeloze enerverende "roekoekoe" van dikke vette soepduiven die onze tuin overnemen. Wegjagen lukt niet. Zij waggelen de tuin rond en kijken ons met arrogante blik doordringend aan. De tuindeur moet nu altijd dicht blijven want onze hond, die overigens een 'lamme tamme' is voelt zich dan ineens ne'n échte hond. Als we hem in de tuin zouden laten dan zouden wij zowaar een bloedbad ontketenen en dan zouden we de vogelbescherming op ons dak krijgen! Zélfs wanneer we de grove middelen gebruiken (onze grote powow drum waar de NAIS kids naar hartenlust op kloppen) kan hen niet wegjagen. (De buren en alles wat twee of vier voeten heeft wél!) Het zal zeker wel voor iedereen met een hart voor Zurenborg gewéééééldig zijn dat ze nu op de 'on-tel-bare' terrasjes hun "trendy" drankjes en gerechten kunnen nuttigen zonder een kwak duivensh..... als toemaatje. Maar de hooligans zijn niet WEG ! Oh nee.... zij terroriseren nu onze tuintjes, en het lijkt er potverdekke op dat zij zich nog georganiseerd hebben ook! SAMEN STERK rooekedikoeren ze in koor! (en zeggen dat de mensen dàt al lang vergeten zijn!

Voila, wij hebben onze gal gespuwd! ( niet dat we geen gal meer over hebben over :"Trendy "Zurenborg" ,"Koning Auto , kroonprins fiets en het voetganger"plebs", maar dat zal voor een andere keer zijn zeker? Een zeer depressieve Zurenborger

Alice HOLEMANS

-LEZERS SCHRIJVEN-

Beste,

Sinds verleden week werd me duidelijke dat "Klassiek op het Plein" meer op een muziekmarathon lijkt, van 11u tot 19u, en dit elke zondag van de zomermaanden. Op zich heb ik niets tegen het initiatief om klassieke muziek een plaats te geven, maar de lengte van het gebeuren, en dit naast alle al bestaande evenementen en de zo al erg drukke zomermaanden, roept toch vragen op. Het lijkt erop dat zelfs de selectiecriteria niet duidelijk zijn. Dat de horeca dit initiatief enthousiast onthaald lijkt me niet meer dan normaal. Maar bij mijn weten woont bijna geen enkele uitbater op het plein. Ik had graag geweten of er een afsprakennota bestaat ivm het gebruik van en de activiteiten op het plein en of hier ook iets instaat ivm inspraak van de bewoners van en rond de Dageraadplaats. Ik heb reeds contact gezocht met het wijkcomité maar kreeg nog geen reactie. Kan u mij dan zeggen waar ik hiermee naar toe kan.

Wim Winten, Dageraadplaats 20, 0485 48 69 69

 De redactie : er bestaat niet iets als een afsprakennota tussen wie dan ook en het is voor iedereen wel duidelijk dat we stilaan het punt bereikt hebben dat veel omwonenden van belendende straten het meer dan genoeg vinden. Het aanzuigeffect van alles wat er op het plein gebeurt is inderdaad groot maar waar het echte verzadigingspunt ligt kan niemand vertellen, ook in het stadhuis niet. Wie iets organiseert (markt, soepdag, skaten, scouts, rommelmarkt enz..) heeft wel een vergunning nodig.

-LEZERS SCHRIJVEN-

“ Sterren op de Dansvloer” is sinds ’ 26 maart op VTM te zien en onze dochter Sonja Kimpen doet mee!

Natuurlijk hopen wij als ouders op een goede uitslag. Uw hulp is daarbij onontbeerlijk. Mijn vrouw en ik zouden het dan ook erg op prijs stellen moest u op SONJA willen stemmen. Sms dus “SONJA” naar “6677”

Met hartelijke dank, Maria en Thuur Kimpen, Stierstraat.

gsm 0477 51 41 42

Première op 10 juni in Cultureel Centrum Berchem

MensenMozaiëk van Mohammed Ihkan: film met tien uitzonderlijke portretten

Op 10 juni gaat de reportagefilm MensenMozaïek in première. Tien ‘gewone’ mensen die wonen of werken in Berchem doen hun verhaal. Ze zijn jong en oud, man of vrouw en hebben hun roots in Berchem of Soedan, Nigeria, Roemenië, Turkije, Rusland of Marokko. De man achter de film is Mohammed Ihkan, een man met een verhaal. (Yo VAN DEN BULCK)

Op een maandagavond vertelt Mohammed honderduit over zichzelf in café Zeezicht tot hij bijna zelf geen stem meer heeft. De lezer kent hem misschien van zijn eerder werk: ‘Mijn verhaal’(twee Marokkaanse mannen van de eerste generatie migranten vertellen) en ‘Marokkaanse vrouwen vertellen’(drie generaties Marokkaanse vrouwen aan het woord).

“ZOT”

Mohammed kwam in België aan op tienjarige leeftijd. We schrijven november 1975. Zijn vader was hier al langer en woonde tot dan samen met enkele andere mannen om de kosten te drukken. Ze werkten allemaal in de wegenbouw of de metallurgie. Uiteindelijk wordt het gezin hier terug verenigd. Samen met mama, zussen en broers huren ze een oud huis in de Montestraat (nu staat daar het bejaardentehuis). Niemand spreekt Nederlands. Zijn vader leert hem trots het woord ‘zot’ en met deze bagage zit hij enkele dagen later in de derde basisklas van de Technische School aan de Plantin en Moretuslei. Veel meer dan kijken is er niet bij.

Hij kijkt naar zijn klasgenoten en naar de leraar. Hij bladert in de schoolboeken (van voor naar achter, in tegenstelling tot de Arabische boeken) en ziet de rare tekens. Om vervolgens verder rond te kijken. Hij vindt alles fascinerend. Ook zijn broers en zussen vergaat het op dezelfde manier. ‘s Avonds tijdens het eten worden de opgepikte Nederlandse woorden van de dag gedeeld en ingestudeerd door de overige gezinsleden. Dit is nog de tijd van voor de extra taallessen voor anderstaligen. Maar elke dag gaat het beter. Het is ook koud in België; de winter komt eraan en het huis is oud en tochtig. Soms denkt Mohammed dat de kachel buiten staat te stoken alsof het geen verschil uitmaakt in huis.

SINTERKLAAS

Dan is het 6 december en Sinterklaas komt in de klas langs en brengt voor ieder kind een grote speculaas en mandarijntjes. Mohammed zit aan zijn lessenaar en kijkt met grote ogen naar de speculaas. Is dit voor hem? En wie is die vreemde man die verkleed in de klas komt? Misschien hebben ze hier in België ook een soort carnavalfiguren zoals in Marokko? Lang duurt zijn verwondering niet alvorens een klasgenootje hiervan profiteert om zich zijn speculaas toe te eigenen. Maar dat is zonder Sabine gerekend. Sabine (hij onthoudt de naam omdat het op Sabena lijkt) zit ook in zijn klas en bezorgt hem zijn speculaas terug. Vanaf dat moment heeft hij een beschermengel en als Sabine zijn hand neemt om hem ergens naartoe te brengen weet hij dat het goed zit. Hij voelt zich beschermd en op zijn gemak bij haar. Er zitten ook wel drie andere Marokkanen in zijn klas maar verder dan; ‘ A Salaam Aleikum’ en het besef dat ze allen moslim zijn gaat de verbondenheid niet. Mohammed en zijn familie zijn afkomstig van Tanger en bijna alle andere Marokkanen in Antwerpen zijn Berbers uit het Rifgebergte. Ze spreken dus een andere taal. Mohammed kijkt verder het schooljaar ten einde. Er volgt een

overschakeling naar de beroepsschool. Hij voltooit de richting Nijverheidstechnieken. Maar stilaan begint hij te aarden en te beseffen dat diploma’s belangrijk zijn en een goede opleiding onmisbaar is. Hij volgt nog een aantal opleidingen in Technische Scholen.

ONGEVAL

Als Mohammed in 1982 het bericht ontvangt dat zijn vader is omgekomen in een auto-ongeval in Marokko stort zijn wereld in. Niets zal daarna nog hetzelfde zijn . Een aantal jaren eerder wilde zijn papa een tweede vrouw, zoals dat gebruikelijk is bij moslims in Marokko maar verboden is in België. De moeder van Mohammed stemde ermee in om terug te gaan naar het thuisland als er een broer en een zus meegingen. Ze wilde niet alleen terugkeren. Vanaf dat moment verdeelt Mohammed’s vader zijn tijd tussen deze twee vrouwen; Zijn nieuwe vrouw, waarmee hij samenwoont en die op het moment van het ongeval zal achterblijven met twee kleine dochtertjes ; de stiefzusjes van Mohammed. Hij is achttien als hij het slechte nieuws verneemt van een cassetje dat is meegebracht vanuit Marokko. Het was in de pre-GSM periode wel een meer gebruikelijke manier om nieuws door te geven. Het is een moeilijke periode van zoeken naar een wankel evenwicht tussen alle verlokkingen van de maatschappij. Hij brengt zijn vrije tijd door in jeugdclubs zoals de Cluys in Borgerhout en Ifka in de Paleisstraat. Muziek helpt hem en de twee mooie kleine stiefzusjes, die hij meermaals fotografeert.

CAMERA

Hij kijkt nog steeds heel intens rond ,in de view master en vanaf 1990 door zijn eerste camera. Hij is ondertussen zelf veertig, getrouwd en papa met kleine kindjes. De leefwereld rondom hem is niet altijd vriendelijk; het Vlaams Blok zorgt voor een verzuring van de samenleving. Hij wil iets doen als tegengewicht tegen de electorale successen van het Blok. Vergaderingen en eindeloos praten geven hem geen voldoening. Een doorbraak komt er toen hij een reportage maakte van een uitstap van zijn en andere kinderen naar Walibi. Hij gaf een CD’tje aan de andere ouders en had hiermee succes.

Vanaf dan biedt hij zich vrijwillig aan om bestaande projecten te filmen zoals de Coxpleinfeesten. Eén van zijn filmpjes over Buren wordt vertoond in de Roma tijdens het Iftarfeest na de Ramadan. Het is de eerste keer dat hij zijn werk ziet op groot doek! Het smaakt naar meer...

Met de ondertussen beëindigde opleiding film en video aan de Academie van St. Niklaas wil hij aan een eerste groot project beginnen. Als een soort ode aan zijn vader die tot de eerste generatie migranten behoorde, lijkt dit het gedroomde onderwerp. Maar, het historisch funderen door opzoekwerk rond deze periode slaagt tegen. Hij mag de krantenartikels wel lezen maar niet gebruiken. Het oorspronkelijke plan om twee mannen en drie vrouwen aan het woord te laten faalt. De vrouwen haken steeds weer af. In 2007 besluit hij de twee verhalen die

hij heeft te gebruiken voor de première in het CC Deurne. ”Mijn verhaal brengt het ontroerende levensechte relaas van twee oudere mannen”. De film krijgt al snel een vervolg door de reportage; Marokkaanse vrouwen vertellen’ omdat het idee hem niet los liet .

VZW

Naast zijn dagtaak als onderhoudsmechanicien en een gezinsleven begint zijn hobby teveel werk en tijd te kosten. De oprichting van een VZW; Communicatie In Beeld biedt de oplossing. Samen met Chris Schillemans (voormalige leerkracht en lid van de cultuurraad) en andere betrokken personen kan er een verdeling en overdracht van een aantal taken gebeuren. Vrij snel wordt duidelijk dat het vertonen van de films in universiteiten,verenigingen en culturele centra vaak aanleiding geeft tot de nood aan debateren achteraf.

MENSENMOZAIEK Vanuit de cultuurraad Berchem komt in 2009 de vraag om een reportage te maken over de diversiteit in Berchem. Een aantal mensen, (waaronder mezelf), zetten hun schouders onder dit project. Tien mensen met een verhaal worden geselecteerd. Van de vele uren gefilmd materiaal worden steeds ongeveer 7 à 8 minuten per persoon weerhouden. Het resultaat van deze film is te zien 10 juni in het C.C. Berchem om 20.30u.

TOEKOMSTPLANNEN

Ondertussen bruist het in Mohammed’s hoofd verder van ideeën. Hij wil de jongeren zelf ook de kans geven om te filmen. Er loopt een aanvraag voor dit project bij Atlas (stedelijke emancipatiedienst, ontwikkelingssamenwerking en integratiedienst in Borgerhout), om kansarme jongeren tussen 15 en 18 jaar te leren omgaan met dit medium. Daarnaast staat er ook een heuse fictiefilm op het programma.

We zijn nu een paar uur verder en het café is druk, rokerig en lawaaierig. Mohammed ‘s stem kraakt eronder; we geven hem nog snel een warme thee en vertrekken huiswaarts met zijn verhaal in mijn zak en een warm gevoel omdat ik iemand heb gesproken die een verschil wil maken in mijn stad.

INFO

MENSENMOZAIEK

Première:10 juni 2010

CCBerchem 3euro

CIB, Private stichting

Communicatie In Beeld

Flor Alpaertsstraat 49/ bus 1

2600 Berchem GSM 0475450677 mohammed.ihkan@telenet.be

Mohammed Ihkan wil in de toekomst ook de jongeren een kans geven.

Foto Andrei HOLTHOF

Cultureel Centrum Berchem

MensenMozaïek op 10 juni in première

Het cultureel centrum in Berchem (Driekoningenstraat) toont binnenkort een bijzondere reportage. Het gaat namelijk over mensen van Berchem zelf. Een project dat je laat kennis maken met de verschillende nationaliteiten, niet alleen in de film zelf maar ook daarna. Niet te missen, op donderdag 10 juni.

DE QUEESTE - de Hoge Doorn

Woensdag 21 april 2010 - 20.30 uur (inleiding om 19.45 uur)

Een ruraal gezinsdrama met de kracht van een klassieke Griekse tragedie, geschreven door de Ierse schrijfster Marina Carr. De oude Raftery heeft zijn boerderij op de heuvel laten verkommeren, maar regeert nog steeds met ijzeren hand over zijn familie. Zijn bejaarde moeder pakt iedere dag tevergeefs haar koffers. Zijn zwakzinnige zoon woont liever in de stal. Zijn oudste dochter is met handen en voeten aan het erf gebonden. Zij runt het huishouden en koestert enkel nog hoop voor een nieuwe toekomst voor haar jongere zus. In ‘On Raftery’s Hill’ verbergen hypocrisie en donkere humor wat het daglicht niet mag zien. Over de drang om te ontsnappen aan verstikkende familiebanden. Over de onvermijdelijke teloorgang van een boerenfamilie die tot de knieën vastzit in de modder.

LES BALLETS C DE LA

ESTARAS - Primero

B/LISI

Vrijdag 23 april 2010 - 20.30 uur

Les Ballets C de la B, het gezelschap rond artistiek leider Alain Platel, heeft zich doorheen de jaren ontwikkeld tot een artistiek platform voor verschillende choreografen en jong talent.

Lisi Estaras is één van die jonge beloftes en momenteel ontwikkelt ze haar artistiek parcours als gastchoreografe bij Les Ballets C de la B. Haar voorstelling ‘Patchagonia’ was in 2008 al met veel succes te gast in

ccBe. Voor ‘Primero’ graaft Lisi Estaras in de kindertijd en de manier waarop we ons die herinneren.

JEF NEVE TRIO

Zaterdag 24 april 2010 - 20.30 uur

Jef Neve is hot in de hele wereld. De verschillende samenwerkingen die Jef spelenderwijs op het podium zet (met Gabriel Rios of met Jose James) maken van elk concert een moment om in te lijsten. Maar nergens komt

Jef’s muziek zo goed uit de verf als met het Jef Neve Trio..

Onlangs nog gelauwerd met een MIA voor beste muzikant, straks te zien in Berchem Met dank aan Pianomobil.

BELGISCHE IMPROVISATIE LIGA

Impro Academy

toonmoment

Dinsdag 27 april 2010 om 20.30 uur

ALEX AGNEW

More Human than Human

Woensdag 28 april 2010 - 20.30 uur

UITVERKOCHT

ELASTIC - Artisto! (9+)

Vrijdag 30 april 2010 -19.30 uur

Hét tegengif voor pessimisme. Een geweldige hedendaagse mime-clown. Een plagend maar ook charmant burlesk karakter. Geniaal improviserend en steeds weer verrassend. Een kleurrijke, nobele dwaas die overal het publiek in lachen doet uitbarsten maar ook een gevoel voor poëzie oproept.

Een visuele voorstelling voor het kind in ons waarin Elastic resoluut kiest voor de lach.

Koer en Jardin

Zondag 2 mei 2010 om 14 uur

Zeven sympathieke Berchemnaars nodigen je uit in hun tuin, op hun koer of op hun terras voor een vertelling, een mini-tentoonstelling of een klein concert. Een gids begeleidt je van huis naar huis. De namiddag wordt afgesloten met een kleine voorstelling en een receptie op het terras van cultuurcentrum Berchem. Zin in een ontspannende wandeling door de straten van Oud-Berchem met enkele gezellige stops? Schrijf je dan nu in! Organisatie: cultuurantenne en cultuurcentrum Berchem i.s.m. Liefhebber. Info: cultuurantenne.berchem@stad. antwerpen.be - 03 286 88 34 gratis, maar inschrijven verplicht (beperkt aantal plaatsen)

Laika - De schoenen van Assepoes(4+)

Zondag 16 mei 2010 - 15 uur

Een beeldende theatervoorstelling voor iedereen vanaf 4 jaar uitverkocht!

THEATER ANTIGONE - The Golden Boy

Donderdag 20 mei 2010 – 20.30 uur

Een provocerend pleidooi voor de zucht naar roem, geld en geluk en een ode aan de dodelijke kunst van het boksen. Centraal in ‘The Golden Boy’ staat de verscheurende keuze van Joe, die ervan droomt violist én bokser

te worden. Wanneer hij benaderd wordt door bokspromotor Roxy, moet hij kiezen tussen de verleidelijke geur van Roxy’s geld en zijn muzikantendroom.

DOCHTERS VAN EVA

Dans- en theaterproject voor 50-plussers

Vrijdag 28 mei 20.30 uur, zaterdag 29 mei 2010 15 &| 20.30 uur

Voor het vijfde jaar op rij gaat dansdocente Pat Van Lantschoot en theatermaakster/actrice Netty Vangheel een seizoen lang aan de slag met vrouwen voorbij de vijftig. Veertig vrouwen lieten zich in tekst en dans inspireren door het thema ‘verwondering!’. Verwondering over het leven zelf, maar ook over de impact van een onverwachte gebeurtenis. Verwondering, ingekaderd in een poëtische voorstelling. i.s.m. Vormingplus en cultuurcentrum Berchem

PIQUE NIQUE CLASSIQUE

Zondag 30 mei 2010 – 14 uur

Een picknick met live klassieke muziek in de tuin van RVT Sint Anna, Floraliënlaan 400 - 2600 Berchem

MOHAMMED IKHAN

MensenMozaïek- Première

Donderdag 10 juni 2010 | 20.30 uur

In de filmreportage ‘MensenMozaïek’ maak je kennis met mensen van verschillende afkomst die in Berchem wonen of werken. Je

krijgt een heldere kijk op die verschillende culturen en tradities van mensen uit de wijk. Eenheid in verscheidenheid, Berchem ontmaskerd. Na de film kan je een praatje slaan met de mensen uit de film. Enkelen onder hen zorgen voor livemuziek, veel snoep en een kleine tentoonstelling. Een project van Mohammed Ihkan, i.s.m. cultuurraad en cultuurcentrum Berchem, en met de steun van het district Berchem

COMING GAUW…DE SHAUW!

KSJ Berchem & 21wachtmaar!

Zaterdag 5 juni 2010 | 14 & 20.30 uur

Deze Berchemse jongeren bedachten jaar na jaar de animatie op de regionale evenementen van de KSJ. Nu willen ze aan de slag voor een groter publiek. En wat is er nu beter te bedenken dan ‘nen echte shauw’ om hun lappendeken van talenten op iedereen los te laten? Verwacht je aan een bonte mix van sketches, muziek en beeld. Het resultaat wordt ongetwijfeld een ontdekking voor zowel de spelers als het publiek. De hele avond wordt georganiseerd ten voordele van 21wachtmaar!. Deze vzw werd opgericht door ouders van volwassen mentaal gehandicapten en klaagt het opvangtekort

KA

Op 11 juni wordt in Zuid-Afrika het startschot gegeven van een nieuw wereldkampioenschap voetbal. Daar kijkt de hele wereld naar uit, daarvoor hoef je zelfs geen voetbalkenner te zijn. Een WK, dat betekent een fijne maand van spanning tijdens ontspanning. Mooi weer, studenten die de boeken aan de kant schuiven, samen voetbal kijken, supporteren en natuurlijk overstuurde claxons. Voetbal is feest. We sluiten dit seizoen in schoonheid af en slaan de handen in elkaar met onze lokale partners en sportvrienden. Want waarom zou je het WK op je tv moeten volgen, als je zelf speler kan zijn hier in Berchem? Terwijl je dit leest, zijn wij als bezetenen op zoek naar landenploegen die meedingen naar de befaamde Ludo Coeck-beker.* Het zijn de landen die in de wijken van Berchem vertegenwoordigd zijn. Wij denken bijvoorbeeld aan België, Nederland, Turkije, Marokko, Polen, Frankrijk, Spanje, Italië, Engeland, Duitsland, Portugal, India, Ghana, China, Rusland, Congo, ...

De wedstrijden duren twee maal tien minuten en om je ploeg samen te stellen zijn er enkele basisregels:

• Een ploeg bestaat uit minimum 6 spelers, maximum 10 spelers.

• Er staan per ploeg 5 spelers op het veld.

• 50 % van deze spelers is afkomstig uit Berchem.

• 50 % van deze spelers is afkomstig van het land waarvoor de ploeg wil spelen.

• Leeftijdsgrens spelers: een speler (man of vrouw) moet minimum 16 jaar zijn op de dag van het tornooi.

Een ploeg kan niet zonder een actieve supportersclan. De sympathieke troe-

in de sector aan. Een avond lachen en tegelijk het goede doel een steuntje in de rug geven.

info en tickets:

cultuurcentrum Berchem

Driekoningenstraat 126 03 286 88 20

www.ccberchem.be

Milieuvriendelijke kledingzaak

Tania en Jessica verkopen als enigen

“ The Earth Collection ”

pen die hun spelers aanvuren met een eigen hymne en eigen kleuren zijn in WK Berchem de echte spelmakers. En daarom reiken we een extra prijs uit aan de ploeg die de opvallendste supporters heeft. Welke supporters maken de beste muziek? Of de beste hapjes op de WKBerchem-markt?

Concreet willen we tegen 24 april 16 volledige ploegen hebben. In de weken die daarop volgen bieden we – voor de ploegen die willen– enkele korte voetbalstages aan, begeleid door ervaren voetbalinstructeurs. De supportersteams begeleiden we in die periode om hun leuke ideeën uit te werken. En de ploegfoto?

Die zal je in heel Berchem zien opduiken. Zin om je ideale landenploeg samen te stellen? Ken je mensen die hier zeker aan mee willen doen? Of wil je graag het supportersteam van één van de landen versterken met leuke ideeën?

Tania Emmerechts (41) uit de Steenbokstraat heeft sinds 1 februari samen met haar stiefdochter een kledingzaak gestart in het centrum van de stad: ”The Earth Collection”. De zaak van stiefmoeder en stiefdochter Jessica Berden (27), hier geen sprake van de boze stiefmoeder, bevindt zich op de Melkmarkt 40 en is de enige winkel in België die met dit merk op de markt mag komen. (Claudine VANDEGEHUCHTE)

Tania, die al 13 jaar in Zurenborg woont, heeft tien jaar geleden het merk leren kennen tijdens een vakantie in Zuid-Frankrijk. Ze was onmiddellijk gewonnen voor de ecologische en milieuvriendelijke kledij. Het was toen een droom van haar om een dergelijke winkel te beginnen in België. Dit kon echter wegens omstandigheden toen niet worden gerealiseerd. Maar, na tien jaar heeft ze haar droom terug opgepikt. Daar er nog altijd geen winkel was in België, heeft ze een mail gestuurd naar de Deense initiatiefnemers van “The Earth Collection” en van het één kwam het ander!

CONTACT

katoen, linnen, zijde en hennep. In 2008 werd het initiatief door de EU beloond voor de inspanningen en inzet voor het milieu en de ethische handelspraktijken. “The Earth Collection” werd als eerste bedrijf in Azië bekroond met de prestigieuze “EU Flower” voor haar kleding vervaardigd in China.

SPONSORING

Bel, schrijf en laat ons vlug iets weten. bram.bernolet@stad.antwerpen.be

03 286 88 45 – 03 286 88 20

www.ccberchem.be

Grotebeerstraat

openingstijden: wo t/m za 10.00-18.30 uur of ’s avonds op afspraak

“The Earth Collection” ontstond in 1993 uit het idee om milieuvriendelijke T-shirts te produceren en distribueren. Sindsdien groeide de T-shirt reeks uit tot een volledige collectie voor dames-, heren-, kinderen babykleding. Voordat Tania en Jessica hier hun winkel openden, is er ongeveer een jaar geleden een medewerker van de initiatiefnemers, een Deen, bij hen langs geweest. Hij wou kennis maken met hen en de keuze, de buurt van de locatie in de binnenstad, bekijken. Op 6 februari dit jaar werd hun winkel officieel geopend, Melkmarkt 40.

Tania en Jessica komen allebei uit de informaticasector, maar het werd hun te saai. Ze misten het menselijke contact. Deze winkel werd de oplossing.

FILOSOFIE

Er zijn slechts twee collecties per jaar, één voor de lente en de zomer en één voor de herfst en de winter. Op die manier is de kledinglijn goed voor zowel de consument als het milieu. De kosten van het vervoer worden hierdoor ook verminderd. De kleren worden namelijk geproduceerd met een minimaal gebruik aan chemicaliën en met respect voor de fabrikanten, welke eerlijk betaald en behandeld worden tijdens elke fase van de productie. Ze zijn gemaakt uit

Zowel het moederhuis als de winkels doen aan sponsoring. In Togo worden er o.a. een aantal projecten gesteund zoals het slaan van waterputten, het bouwen van schooltjes en het schenken van ziekenhuisapparatuur. Voor elke aankoop van meer dan 50 euro, wordt er 1 euro aan een project van “Shangrila Home” in Kathmandu geschonken. Dit is een project voor weeskinderen en straatkinderen. Voor behoeftige kinderen die thuis zijn wordt er schoolgeld betaald.

WINKELS

Vandaag de dag wordt de collectie verkocht in meer dan 30 landen met om en bij de 500 winkels. Men vindt er een combinatie van basic ontwerpen met betaalbare prijzen. Kleren met de mogelijkheid van mix en match over de seizoenen heen. De winkel in Antwerpen is voorlopig de enige in België. Tania en Jessica hebben daardoor ook het groothandelsrecht. Tania en Jessica verkopen ook juwelen gemaakt door workshops van vrouwen in de Filippijnen, die zo iets kunnen bijverdienen. De klanten die het artikel gelezen hebben in onze Gazet krijgen 5% korting. Zin om eens een kijkje te nemen?

Praktisch:

“The Earth Collection”

Melkmarkt 40

Openingsuren: 10 – 18 uur

Tel. 03/234. 03. 33

tania@theearthcollection.be www.theaerthcollection.be

Jessica en Tania in hun winkel Foto Joke EMMERECHTS

Ludo Coeck

Nieuwsmagazine van de provincie Antwerpen Sandra Deakin: nu het gezicht van p rovant

De dame die mijn tafeltje deelt in één van de talloze etablissementen die deze wijk rijk is, gaat door het leven met twee nationaliteiten. Sandra Deakin, was 15 jaar lang één van de gezichten van ATV. Sinds begin dit jaar presenteert deze Zurenborgse Provant, een nieuw actualiteitenmagazine gemaakt door en voor de provincie Antwerpen. Het wordt uitgezonden door, jawel, ATV en RTV, de regionale televisiezender voor de Kempen. (Marcel SCHOETERS)

Het Kempense Grobbendonk was de plek van haar jeugd. Haar vader was een Britse militair, gelegerd in de basis van Emblem. Hij schonk haar zowel haar Engelse naam als de Britse nationaliteit. Van haar moe -

der kreeg ze de Belgische, maar dat kan de onweerstaanbare drang om verschillende keren per jaar het Kanaal over te steken niet bedwingen, zegt ze. “ De enige echte familieleden die ik heb, wonen allemaal in Engeland. ”

Twee jaar lang zat ze op Studio Herman Teirlinck, een logisch gevolg van haar prille theatercarrière in het amateurtoneel van Grobbendonk. Nadat ze haar studies had stopgezet – “Ik was er wat te groen aan begonnen” - trok ze op reis. “Daarna ben ik als werkstudente naar de Quellinstraat getrokken om communicatie te gaan studeren. Ik vind het nu jammer dat ik niet eerst communicatie ben gaan doen.” Vanaf haar dertiende was ze al bezig met vrije radio en tijdens haar tweede studietijd kan ze aan de slag bij Radio Dockside, waar ze nog workshops geeft.

ATV

In 1994 begon ze bij ATV. 12 jaar lang maakte ze daar het magazine Relax. “ Uiteindelijk was dat helemaal op en voelde ik me

meer en meer beknot in mijn vrijheid. Er waren minder middelen en dat merkte je. ” Sinds het begin van dit jaar is Sandra het gezicht van Provant, het nieuwsmagazine van de provincie Antwerpen. “ Provant brengt elke week één thema plus een agenda van dingen die er in de provincie allemaal te doen zijn. Ik ben heel veel aan het ontdekken buiten de stadsregio Antwerpen. ”

Ook TV Oost zag Sandra Deakin wel zitten.

“ Daar maak ik sinds 29 maart een dag-tv-programma, waarvoor ik zowel de productie als de eindredactie doe, samen met Sandy (Tura) Blanckaert. Ik ben daar ook de lifestyledame. Het is werkelijk een heel professioneel team. Dat miste ik op het eind wel wat bij ATV. ” “ Ik heb ook voor nationale media gewerkt, zoals Radio Donna, Radio 1 en Radio 2. Uiteindelijk ben ik toch in die regionale verslaggeving gegroeid. Je krijgt bij een regionale zender zoveel vrijheid, dat merk ik ook bij TV Oost. Let wel, als ik morgen een aanbieding zou krijgen die mij ligt, zou ik daar wel in mee gaan. Voor mij

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!

Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!

echter geen spelletjesprogramma’s. Er moet inhoud in zitten.

ZURENBORG

“

Ik had hier vroeger al 2 jaar gewoond, in de Generaal Capiaumontstraat. Daarna ben ik naar het Zuid getrokken. ” Sandra keerde enkele jaren geleden al terug naar Zurenborg, met name naar ‘Ca l’Alegria’ in de Waterloostraat, dat ze deelt met Luc Luwel, directeur van de Kamer van Koophandel Antwerpen-Waasland. Regelmatig trekt ze de huisdeur daar zachtjes achter haar dicht, op zoek naar wat wijdere vergezichten dan de regionale berichtgeving. Net na ons gesprek trekt ze voor 2 weken naar India met een groep dames. Ze gaat er yogalessen geven op het domein van een Indiase prinses. Zeg Sandra, zeg relax.

Provant wordt elke donderdag uitgezonden op ATV en RTV en kan ook worden bekeken op www. provant.be.

Sandra Deakin woonde vroeger in de wijk, trok naar ’t Zuid, maar keerde terug. Foto Dieter DEDECKER

Tentoonstelling in Middelheimpark

Nadia Naveau: “In

grote werken kan ik mijn creativiteit kwijt

Onze wijk bulkt van de creatievelingen en de kunstenaars en toch zijn er die er met kop en schouders bovenuit steken. Nadia Naveau (34) uit de De Boeystraat is zo iemand. Een resem tentoonstellingen achter de rug, prijzen op de kast en wie haar werk in alle stilte met eigen ogen wil bewonderen kan tijdens de maand mei naar het Middelheimpark. Nadia Naveau zal daar ongetwijfeld uitpakken met een enorm groot beeldhouwwerk dat weer zo ‘n vreemde naam draagt. “Ik hou van grote werken, daar kan ik mijn creativiteit in kwijt, want ik laat me graag inspireren door zaken die grote indruk op me maken. Een voorbeeld? Beelden uit de oudheid zoals je die in Romeinse musea kan zien, en vooral dan die beelden die in stukken en brokken aan kaders zijn opgehangen. Deze openluchttentoonstelling was de ideale gelegenheid om daar een groot werk rond te maken.” (Christophe LAMBRECHTS)

Nadia Naveau is een stijlvolle en bijzonder knappe jonge vrouw, die je met grote ogen aankijkt. Geduldig en met zachte stem legt ze me uit hoe haar werk in elkaar steekt, welke technieken ze gebruikt en waar ze haar inspiraties vindt. Nadia studeerde in 2001 af als beeldhouwer aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten, beide te Ant-

werpen. Momenteel werkt ze in haar atelier in Berchem en geeft ze les aan de Academie op de afdeling beeldhouwen, binnen de opleiding Meester in de Beeldende Kunsten.

ATELIER

Sinds enkele jaren woont ze samen met haar vriend Nick - een gewaardeerd kunstschilderin een klassiek herenhuis in de De Boeystraat.

Aan weerszijden hebben ze Joodse buren, die hen bij de verhuis met bloemen en gebakjes hartelijk hebben verwelkomd. Ook nu nog, komen ze op sabbatdag aankloppen voor hulp in de keuken, wat haar de mogelijkheid geeft even van het kosmopolitische gehalte van de stad te proeven, gewoon enkele deuren en begroetingen verder. Het atelier van deze beeldhouwster bevindt zich nochtans in Berchem, waar ze een voormalige opslagplaats huurt. Daarin heeft ze achteraan een ruim en dubbelhoog atelier en plaats om grote werken te bewaren. Net als ik daar wil aanbellen, komt ze aanrijden in haar zwarte bestelauto. Ze komt me vrolijk tegemoet in haar sportieve kunstenaarsplunje waarop de sporen van boetseerklei goed te zien zijn. “Nu weten de mensen in de wijk waarom ik met zo ’n vuile kleren over straat loop”, zegt ze al lachend. Vooraleer we in het atelier geraken, passeren we de artistiek rommelige opslagruimte waar sommige van haar vroegere werken goed te zien zijn in het mooie licht dat van boven door het glazen dak valt. Dat er her en der nog van die grote houten kisten staan voor het vervoer ervan maakt de kunstzinnige sfeer helemaal kompleet.

KERAMIEK

Momenteel werkt ze aan een opstelling van wel tien meter breed bij vier meter hoog. Het indrukwekkende beeldhouwwerk staat er grotendeels al in natte klei, maar op verschillende plaatsen voorziet ze nog bijkomende elementen. Ook denkt ze eraan om terug stukken weg te snijden van wat er al staat. “Omdat het werk zo groot is, kan ik het in mijn atelier niet echt op een ruime afstand overzien, daarvoor heeft de kleinere maquette gediend”, legt ze me uit. Binnen goed anderhalve maand moet het in het Middelheim staan. Omdat de vormen uiteindelijk allemaal afzonderlijk gebakken moeten worden tot keramiek, begint ze de spanning ondertussen wel goed gewaar te worden. Dan rest haar nog een naam te bedenken voor dit werk... ‘Soccer Ball Head Girls’; ‘Le Salon du Plaisir’; ‘Shirley ‘s Temple’. Nadia geeft haar werken steeds een erg originele naam. Maar waar komen die gekke namen vandaan? “

‘Smackwater Jack’ komt voor in een liedje van Carole King en het gaat over iemand die in het wild rond zich heen schiet. Ik verzin die titels terwijl het werk vorm krijgt of naderhand. De dingen die ik gewoon onderweg tegenkom worden zo belangrijk.” “ ‘Centurion City’ is de naam van mijn vorige werk. Ik was voordien in Rome, waar ik onder de

indruk ben geraakt van de sfeer die de klassieke gebouwen en beelden over de ganse stad uitstralen. De naam voor het nieuwe werk ben ik ook in de sfeer van de gladiatoren gaan zoeken. Misschien zou het zoiets kunnen worden als ‘Roman Riots’”. Ik ben in ieder geval erg benieuwd naar het resultaat, zoals het in het Middelheim zal komen te staan. Daar zal zeker de nodige ruimte zijn om het beeldhouwwerk van op afstand te benaderen en te genieten van een zonnige lentedag.

TENTOONSTELLING

Binnenkort kan je zelf het nieuwe werk van Nadia Naveau en 12 andere kunstenaars gaan bekijken en aangenaam verrast worden. Te vinden in het Middelheimmuseum park, binnen het kader van de zomertentoonstelling ‘Nieuwe monumenten’, vanaf 23 mei tot 19 september 2010.

IDENTIKIT

Het werk van Nadia Naveau (°1975) is een gekende vaste waarde binnen de kunstwereld. Een uitgebreide beschrijving van haar werk is opgenomen op de website van de Antwerpse kunstkenner Hans Theys. Op de lange lijst van tentoonstellingen prijken musea en galeries in België, Nederland, Italië, Slovakije, Tsjechië, Zwitserland, Finland en China.

Haar werk werd onder andere aangekocht door:

Museum PMMK Oostende

Nationale Bank van België

Universiteit Antwerpen

Stedelijk Museum van ‘s Hertogenbosch (NL)

Solo- en groepstentoonstellingen onder andere in volgende galeries:

galerie Base-Alpha Gallery, Kattenberg 12 (Borgerhout)

galerie De Zwarte Panter (Antwerpen)

galerie Van Wijngaarden-Hakkens (Amsterdam)

galerie Lokaal 01 (Breda) (verwant met de galerie in de Korte Van Ruusbroecstraat)

Nadia Naveau werkt momenteel aan een groot beeld dat bedoeld is voor het Middelheim. Foto’s Christophe LAMBRECHTS

R.U.T.H.: voorstelling met een markant instrument

De projecten van de Zurenborgse Katelijn Van Kerckhoven, celliste, dochter van de vroegere organist en zus van de huidige organist van onze kerk, krijgen stilaan een traditie van bijzonder te zijn. Wie anders dan Katelijn haalt het in haar hoofd om 30 cello's bijeen te brengen, en slaagt er dan nog in om daar een fantastische voorstelling van te maken. Ook deze keer is er sprake van een aparte samenwerking, een combinatie van dans, theater, film en muziek, waar jong en oud heeft van geproefd: R.U.T.H. (Cecilia MAGNUS)

Als ik op 20 februari de kerk binnenstap, zie ik, naast de gewone affiches van de kerk, als verwelkoming de tekst 'Give your faith a facelift, come to the church' hangen. Wat heerlijk om de kerk weer te zien vollopen om samen te kijken en te ervaren. Ik denk terug aan mijn plechtige communie in deze kerk, en ben blij dat onze kerk openstaat voor evolutie en verandering. De kerk is omgetoverd tot een echte theaterplek, met een grote witte dansvloer achteraan in de kerk, en de stoelen daar rond geschaard. Als

ik ga zitten, voel ik mij toch nog een beetje dat communicantje van toen, want ik merk ineens een stroom van schuldgevoel omdat ik met mijn rug naar het altaar zit.

ORGELTJE

De voorstelling begint met Katelijn die op haar cello speelt en ik geniet van de muziek en het prachtige zicht op het oksaal en de rozet, die ik eigenlijk voor het eerst echt bekijk. Er wordt gedanst, en de schaduwen glijden over de wijwatervaten aan beide

kanten van de kerk. Er worden filmbeelden vertoond, andere instrumenten komen erbij: viool, cello, piano, en er klinken stemmen. Er loopt, of danst, een vrouw rond met een Marokkaanse trommel, in een sfeer die doet denken aan de Chinese film 'The house of the flying daggers'. Dan wordt er een heel klein pianootje met een piepklein stoeltje erbij op de scène gezet, en er klinken tonen uit een heel klein orgeltje. Emmanuel Van Kerkhoven vertelt achteraf dat dit kleine juweeltje een regaal

positief is, een draagbaar orgeltje dat van binnen blaasbalgen heeft die met een elektrisch motortje worden aangedreven. Hij toont het aan de geïnteresseerde omstaanders: een markant instrument! Het was niet alleen een aangename, zintuiglijke ervaring, het was ook boeiend om te zien hoe dit project, dat ontstaan is uit een samenwerking met 'De veerman', verder vorm kreeg. Mijn geloof heeft geen verdere facelift nodig om de kerk nog eens binnen te lopen.

Boeiende muziek en dans in de St Norbertuskerk.• Foto Luc PANDELAERS

Zondagen in juli en augustus op Dageraadplaats

Klassiek op het p lein krijgt stilaan vorm

In de vorige editie kon u lezen dat Musty ijverig op zoek was naar een piano, muzikanten en schilders om de piano te versieren. Zurenborg zou Zurenborg niet zijn, als deze oproep geen gunstig gehoor zou krijgen. Half maart zijn we nu en zit ik bij een groep enthousiaste vrijwilligers die zich rond Musty geschaard heeft om met klassieke muziek op de zondagen tijdens juli en augustus onze oren te verblijden. (Jörg PYL)

Ik ontmoet gangmaker Musty in een horecazaak van de Dageraadplaats. De Marokkaanse pleinwerker heeft ondertussen praktische steun gekregen van Zurenborger Jo Devisch, die naar eigen zeggen op de achtergrond van het artistieke gebeuren wenst te blijven. Wel heeft hij al een persmap samengesteld en al een hele boel contacten gelegd en voor een deel van de sponsoring gezorgd, samen met Musty. Jo Devisch heeft al ervaring met dit soort evenementen. Onder andere door de organisatie van Zuiderzinnen. Je kunt hem dus een beetje omschrijven als een man die instaat voor de nodige contacten. Hij wordt geflankeerd door Katelijn en haar broer Emmanuel Van Kerckhove, organist in de Sint-Norbertuskerk. Katelijn kennen we van eerdere concerten in de Sint-Norbertuskerk. Bovendien is zij celliste en geeft ze ook les in datzelfde instrument. Op haar schouders komt de verantwoordelijkheid van artistiek leider. Uiteraard laat zij dit initiatief Klassiek op het Plein meegenieten van de steun van haar ruime kennissenkring. Zo komt het dat de VZW Muziekcentrum en de VRT radio Klara het project zullen steunen. Ook de medewerking van Jeugd en Muziek behoort tot de mogelijkheden. Daarnaast zijn er ook de plaatselijke horecazaken en anderen die gevraagd worden om een deel te sponsoren.

VRAAGTEKENS

Bij deze samenkomst valt op dat hoewel het concept van de klassieke muziek op de Dageraadplaats al een flink eind geëvolueerd is, er nog veel vraagtekens overblijven en dat er nog veel concrete gegevens moeten ingevuld worden. Wel staat vast dat het verplaatsbare podium van ongeveer vijf op vijf meter, (uitbreidbaar naar zeven op zeven), een achttal locaties op het plein zal aandoen, zodat elke horecazaak de muziek op hoorafstand van hun respectieve terrassen kan beluisteren. Al de rest is toekomstmuziek die hopelijk werkelijkheid wordt. Het is de bedoeling dat de concerten in juli en augustus 2010 telkens op zondag om 11 uur zullen beginnen, bij voorkeur met een

hoofdact, omdat het op dat moment nog redelijk rustig is op het plein en er mensen uit de kerk komen. Van 12 tot 14 uur zou dan plaats gemaakt worden op het podium voor enkele kinderensembles, omdat op dat uur veel ouders met kinderen op het plein komen eten. Daarna zouden nog wat activiteiten voor jongeren in de naburige school kunnen georganiseerd worden. Van 14 tot 15 uur werd voorgesteld om experimentele klassieke muziek te spelen. Na 16 uur tot het einde rond 19 uur zou opnieuw een hoofdact geprogrammeerd worden. Uiteraard waren de discussies onder de organisatoren niet uit de lucht. Sommige aanwezigen twijfelden er aan of kinderen wel voldoende interesse voor experimentele klassiek muziek hadden, maar ervaringen met jongeren van Katelijn Van Kerckhove hadden uitgewezen dat juist zij voor dat soort muziek een erg dankbaar publiek vormden.

SMAAK

Een horeca-uitbater had ook al zijn bezorgdheid geuit over het feit dat klassiek muziek niet echt in de smaak bij zijn specifiek publiek zou vallen. Die stelling werd echter door iedereen in twijfel getrokken omdat onbekend nu eenmaal onbemind is. Uitgangspunt van dit alles is uiteraard de piano. Eerst werd gedacht aan een piano die zou versierd worden door kunstenaars, iemand liet zich heel besheiden terloops de naam Panamarenko ontvallen, of - minder ambitieus - door kinderen. Ondertussen blijkt dat de artiest Martin Toussaint aangeboden heeft dit onderdeel vrijwillig voor zijn rekening te nemen. Op het einde van de concertenreeks zou de beschilderde piano geveild worden voor het goede doel (Artsen zonder Grenzen). Bovendien zou er nog een tweede piano gehuurd worden voor het optreden van de artiesten. Het probleem is dat een concertvleugel die beschilderd wordt een ander klankkleur krijgt, wat de pianisten wel eens zou kunnen hinderen.. Voor het stemmen van de vleugel na elk transport, kan Klassiek op het Plein rekenen op de sponsering van de KBC.

POEZIE

Het oorspronkelijke idee van ‘Klassieke op het Plein’ kwam van Musty, die heel graag een dergelijk evenement wilde organiseren. Bovendien, merkt Jo Devisch terecht op, zien we elke dag mensen met een vioolkist of een cello voorbij wandelen, die elkaar ogenschijnlijk niet kennen. Waarom zouden we deze mensen niet bijeenbrengen?

Het is de bedoeling dat de muziek afgewisseld wordt met poëzie. Zurenborg kan hier voor het eerst kennismaken met de gedichten van ondermee Musty. Uiteraard zullen de vele ander dichters, die deze wijk rijk is, met plezier en spontaan hun medewerking verlenen

Om al dat fraais in goede banen te leiden, doen de organisatoren een beroep op muzikanten uit de wijk. Bij ensembles kan het eventueel volstaan dat één of meer leden op Zurenborg wonen. Aan de muzikanten wordt gevraagd gratis op te treden. De enige returns zijn een hapje en een drankje van de plaatselijke horeca. Bovendien zal ernaar gestreefd worden de optredens te filmen. Hiervoor zijn gesprekken met ATV aan de gang, die er later op het jaar een compilatie van zou uitzenden. Een beetje gratis publiciteit dus. Bovendien krijgt elke muzikant een CD van zijn of haar optreden.

PRESENTATIE Voor de presentatie zal een beroep gedaan worden op bekende figuren in de wijk. Er is al informeel gepolst bij (de partners van ) Karl Apers en Sandra Daikin van ATV, onze nieuwe Zurenborger Helmut Lotti, Michael Pas en anderen. Nu hopen dat al deze bekende mensen ook echt de tijd hebben om een presentatie op zich te nemen, want concrete afspraken zijn nog niet gemaakt.

Uiteraard vraagt een dergelijk initiatief dat aansluit op de concerten van de zomer van Antwerpen, een ruime promotiecampagne. Gazet van Zurenborg trekt uiteraard aan de kar, onze hoofdredacteur Swa Collier werd overigens als persverantwoordelijke ingelijfd bij de ploeg. Om een ruimer publiek te bereiken, zal als tweede mediapartner Ga-

zet van Antwerpen eveneens aangesproken worden Het slagen van heel dat klassiek muziekgebeuren hangt echter af van de inzet en de bereidwilligheid van de muzikanten uit Zurenborg,

OPROEP

Hierbij doen wij al een warme oproep aan alle Zurenborgse musici om zich aan te melden bij de organisatoren, met hun datum van voorkeur en het gespeelde werk. Het is de bedoeling dat zij maximaal twee keren 20 minuten musiceren met een kleine tussenpauze. De muzikantenwissels zouden om het uur gebeuren, zodat er per dag zes verschillende ensembles of muzikanten kunnen geprogrammeerd worden. Daarnaast worden er nog sterke mensen gezocht om de piano op het podium te hijsen en daarna weer veilig op te bergen. Ook vrijwilligers om flyers uit te delen, zijn welkom. De bijeenkomst loopt ten einde en het enthousiasme onder de organisatoren heeft een hoogtepunt bereikt, wanneer als apotheose geopperd wordt om de concertreeks af te sluiten met een meerdaags gebeuren in het weekend van 29 augustus, indien de stad Antwerpen hiervoor haar toestemming verleent. Er werd zelfs voorgesteld een orkest (Jeugd en Muziek?) uit te nodigen om bijvoorbeeld het pianoconcerto van Rachmaninov te spelen. Als dat zou lukken, betekent dat een prachtige apotheose. Het is mooi om te dromen, laat ons hopen dat al deze ambitieuze plannen van ‘klassiek op het plein’ geen bedrog blijken te zijn.

Praktisch:

Aanmelden muziekanten, vrijwilligers en sponsors via de website www.klassiekophetplein.be of via GSM 0486674005 of mail via Jo@connectingclothes.com van Jo Devisch of via Musty GSM 0496-366789. Persverantwoordelijke is Swa Collier GSM 0477-514028 of swa.collier@telenet.be

Primo heeft nu ook Zaza op de suggestiekaart! De straten van Zurenborg, getekend door Zaza, zijn te bewonderen in PRIMO. Restaurant Primo - Dageraadplaats 13 - 2018 Antwerpen - T: 03 677

Dagelijks geopend: ma-vrij: 12-14.30 uur & 18-22.30 uur za-zo: 17 - 23 uur

Vier op een rij : Jo Devisch, Musty, Katelijne en Emamnuel Van Kerckhove • Foto Jörg PYL