Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Bart Cartuyvels, Lotte Daens, Roos De Buysscher, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Renée Dufait, Lucy Elliott, Jeannine Führing, Maxim Gerin, Ruth Gysemans, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Herman Kok, Jerry Koninckx, Malinee Lebegge, Annelies Oeyen, Laurens Op de Beeck, Doeschka Paesbrugge, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Bernard Soenens, Marc Swyngedouw, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks, Evelien Wouters.
Gazet van Zurenborg, vanaf nu naar info@gazetvanzurenborg.be. Dit vervangt het telenet.be adres.
Zurenborg was altijd al een tolerante wijk waar iedereen welkom was en ongehinderd zijn ding kon doen. Helaas werd op 12 augustus deze tolerantie brutaal verstoord met doedelzakgeluiden en het lastigvallen van personen die naar de Sint-Norbertuskerk waren gekomen voor de dienst ter gelegenheid van de Pride. We hebben lang getwijfeld of dit feit niet beter zouden doodzwijgen, zoals andere media gedaan hebben. Na lang beraad hebben wij ervoor gekozen dit toch te doen. Het is immers niet door weg te kijken dat deze groepen zullen verdwijnen. De organisatie is ondertussen in 13 Europese landen actief en vormt een gevaar voor de democratie. Het is uiteraard niet de bedoeling voor die organisatie reclame te maken, maar we moeten weten wat er onze vrijheid van mening en leven bedreigt. Tot hier onze verantwoording. Laat ons van mening verschillen, nu het nog kan.
Maar er zijn nog veel mooie dingen en mensen in onze wijk. Zo is er Stan Geudens, een begaafde theorbe-speler (soort renaissance-
Wij zijn een tolerantie wijk en willen dat dit zo blijft.
en barokluit) die op zijn prille leeftijd al mocht meespelen met het befaamde ensemble Hesperion XXI van Jordi Savall. Cultuursmakers gidst ons door de mooie gebouwen van de wijk en organiseert nog veel meer. Wij deden er een schepje bovenop met een selectie foto’s van mooie art-nouveaudeuren. Er leven nog steeds dichters in de wijk. Ook komt poëzievensters terug vanaf volgend jaar. Wij hebben met Guy Mortier een eredokter onder ons en aan der rand van Zurenborg kreeg Tom Lanoye de Prijs voor Nederlandse letteren. We konden weer genieten van het Bachfestival, er werden nieuwe zaken geopend. Helaas moeten wij dikke drie weken onze Delhaize missen, maar daarna zou er terug een grote supermarkt voor ons de deuren openen onder een zelfstandige uitbater. Of dit ook voor het personeel zo positief is, is een andere vraag.
De rubriek Gekaapt neemt nog even vakantie, maar komt volgend nummer zeker terug met een boeiend verhaal. De stelplaats van de bussen is nu eindelijk verhuisd. Enkele te
herstellen bussen moeten nog afgevoerd worden naar de nieuwe stelplaats. Het is nu de vraag wat er met die gronden gebeurt. Liefst zouden wij daar een park zien verschijnen. De bomen zouden de historisch vervuilde grond na een lange periode vanzelf reinigen. Als er andere plannen zullen uitgevoerd worden, staan wij voor een langdurige bodemsanering. En Spoorpark komt weer een stukje dichter bij zijn realisatie. Wordt vervolgd.
En ja, op 13 oktober mogen wij nog eens kiezen, voor de eerste keer mogen en niet moeten. Wat die afschaffing van de opkomstplicht betekent, blijft het koffiedik kijken. De meningen van sociologen hierover zijn verdeeld. De verkiezingen zullen voor Zurenborg zeker een invloed hebben op het Spoorpark en wat er met de busstelplaats zal gebeuren, nu De Lijn deze site heeft verlaten. Als de peilingen kloppen, gaan we een moeilijke formatie tegemoet. Er wachten ons spannende tijden.
Mail ons uw nieuws door
Omdat de redactie niet alles weet, vragen wij u om uw initiatieven, straatfeesten, tentoonstellingen, concerten, nieuwe handelszaken, enz. aan ons te melden, liefst twee maand op voorhand, dan publiceren wij graag uw item in onze krant. Indien later, proberen wij wat mogelijk is. Het is uw krant, het is uw nieuws.
Mail dus naar: redactie@gazetvanzurenborg.be uw nieuwsfeiten.
Het is onze gazet, jullie gazet, de gazet van ons allemaal
Medewerkers gezocht
Om een gazet te maken, moet je schrijven: artikelen, interviews, gedichten, cursiefjes... Geschreven door mensen met een vlotte pen. Ben jij zo iemand, neem dan stante pede contact.
Wil je op een andere manier aan de gazet meewerken, foto’s maken, ze bussen? Hetzelfde devies: laat het ons weten.
Schrijf je maar één artikel per jaar, maak je maar één foto per jaar (maar dan liefst een geweldige)? Geen punt, we sluiten je in onze armen. Maar vijf artikels per nummer en een stuk of tien foto’s mag ook natuurlijk.
Centen hebben we niet, bij Gazet van Zurenborg werken alleen vrijwilligers. Je bent verzekerd, dat wel, en de Gazet vergoedt je kosten. We bieden wel duurzame vriendschap, eeuwige roem en jaarlijks een nieuwjaarsreceptie, waarover ze maanden later op de hoeken van de straten van Zurenborg nog spreken.
Beginnende redacteurs en fotografen krijgen richtlijnen mee en we geven ze feedback.
Overtuigd? Goesting? Schrijf een mail naar: onze redactie: redactie@gazetvanzurenborg.be of onze hoofdredacteur: jorg.pyl@hotmail.com.
Frans Mielants uit Deurne weet alles over Georges Halleux, de huisfotograaf van de Velodroom
“ Hij leerde zijn vrouw Martha alles
over fotografie”
Zurenborg had tussen 1894 en 1910 een wielerpiste of ‘velodroom’, waar een straatnaam nog naar verwijst. Van de wedstrijden aldaar is heel wat fotografisch materiaal te vinden en dat danken we in de eerste plaats aan de lokale fotograaf Georges Halleux. Wie daar alles over weet is Frans Mielants, die in Deurne woont. (Marcel SCHOETERS)
Frans is zo’n 51 jaar geleden begonnen met alles te verzamelen dat te maken had met de Antwerpse luchtvaartpionier Jan Olieslagers. Deze collectie werd al gauw uitgebreid naar de Antwerpse vliegvelden en naar de vrienden van Olieslagers. Deze laatste was ook een fervent motorrijder en als zodanig ook actief op de piste, als mededinger of als gangmaker voor wielerwedstrijden.
De foto’s van deze evenementen werden meestal gemaakt door fotograaf Georges Halleux, die zijn zaak uitbaatte in de Rue du Rempart/ Vestingstraat 240, de huidige Uitbreidingstraat. Het witte huis staat er nog steeds en heeft het huisnummer 506. Er zat lange tijd een vestiging van het hoorcentrum Audifoon. Frans heeft heel wat materiaal
kunnen verzamelen, onder meer van de Wereldkampioenschappen van 1894 en 1905. Na de afbraak van de piste kwam er een nieuwe velodroom aan de Gitschotellei, ongeveer op de plek waar nu de keerlus van De Lijn ligt. De eerste wedstrijd aldaar werd gereden op 25 mei 1911. Deze piste werd tijdens WO I afgebroken.
MARTOUGIN “Bij de sluiting van het Dagbladmuseum in de Lombardenvest heb ik van de oprichter Georges Blommaert heel wat dubbele exemplaren kunnen overkopen met de uitslagen”, zegt Frans. Wie op de oude foto’s een reclamepaneel van de chocoladefabriek Martougin meent te ontwaren, hoeft niet verbaasd te zijn. “Georges Martougin was de directeur van de velodroom”, zegt Frans.
Samen met Dirk Buytaert bracht hij in 2023 het boek 'Den duivel van Antwerpen’ uit, uiteraard over Jan Olieslagers. Ook over Halleux heeft hij echter zijn licht laten schijnen en onderstaande alinea’s kon de Gazet als gesneden brood gebruiken.
In zijn artikel schrijft Frans: “Georges Halleux, geboren te Brussel op 18 mei 1875, verhuist met zijn familie in juni 1892 naar Antwerpen. Georges was licht gehandicapt en heeft op de academie te Antwerpen fotografie gestudeerd. Hij huwde met Martha Mertens op 30 oktober 1899 te Antwerpen”.
Als specialist in portretfotografie en geïnteresseerd in sport lag het voor de hand dat Georges Halleux zijn camera graag opstelde op de velodroom om de hoek. Hij organiseerde zelfs eigen wedstrijden, onder meer een loopwedstrijd met vertrek en aankomst op de Dageraadplaats. Als fotograaf werkte Halleux vaak samen met sportjournalist Constant Cleiren, uitgever van het sportblad ‘Onze Kampioenen’ en uitbater van het café Den Hertog (nu Domino’s Pizza).
MARTHA
“Hij leerde zijn vrouw Martha alles over fotografie”, schrijft Frans. “Zij deed overdag de winkel en ’s avonds was zij ook actief als fotografe in de opera en theaters in Antwerpen. Georges won verschillende prijzen als portretfotograaf en had zijn eigen studio in
het tuinhuis achter de winkel, waar er ook een afdeling was met verhuur van kleding waarmee men op de foto kon”.
Georges overleed in 1912, maar de zaak werd verdergezet door Martha. Begin 1913 hertrouwde zij met Jean Servais, een film- en fotomonteur. “Daar hun winkel nabij de militaire kazerne en het hospitaal was gelegen, hadden zij ook veel soldaten als klant voor een portretfoto”, aldus Frans. Op de advertenties van Halleux staat niet voor niets ‘En face de la Caserne du 6ème.’
Begin WOI bestond het militaire cliënteel uit Duitsers en dat zagen Marha en Jean niet zo zitten. “Nadat alles verborgen was, doken zij beiden onder in de geboortestreek van haar moeder in Charleroi ”, schijft Frans. Jean overleed plots op 30 april 1930 en Martha zette de zaak stop begin 1931.
Alleen hun foto’s zijn een blijvende herinnering aan de velodroom. Daaruit blijkt dat de ingang een paar keer naar achteren is verschoven. Eerst stond hij op de plek waar later ‘Euterpia’ zou worden gebouwd. Dan naast ‘Euterpia’ en op het einde ongeveer ter hoogte van het huidige huisnummer 12 van de Generaal Capiaumontstraat, die na de afbraak van de velodroom werd verlengd. De wielerpiste zelf kreeg ter nagedachtenis een straatnaam. Wie goed kijkt kan in het tracé nog een buigende piste herkennen.
Familie Halleux in de tuin aan de Uitbreidingstraat.
Foto: collectie Frans MIELANTS
Ingang van de velodroom aan de Generaal Capiaumontstraat.
Foto: collectie Frans MIELANTS
Ultraconservatieve betoging ontsiert even de Dageraadplaats
Begin augustus werd in de hele stad de Pride gevierd. Zo ook in onze buurt. De kerk droeg haar steentje bij door op zaterdag 12 augustus een oecumenische viering op te dragen aan de Pride. Aanhangers van TFP Student Action organiseerden een actie om te tonen dat ze het hiermee niet eens zijn. Het is duidelijk dat het belangrijk blijft om op te blijven komen voor de Pride en de LGBTQIA+-gemeenschap.
Bidden in het Latijn
We interviewden een buurtbewoner die rond de Dageraadplaats woont, maar liever anoniem blijft. Rond 11u die bewuste dag hoorde hij doedelzakgeluid. Dat prikkelde zijn nieuwsgierigheid, waarop hij besloot een kijkje te nemen op het plein. Hij vertelt: ‘Vanuit de Altaarstraat kwam een groepje mannen met een hoge staaf met een 16de-eeuwse banier Ze waren met 12 à 14. Eerst was er 5 minuten muziek en daarna begonnen een aantal van hen wel tien minuten in het Latijn te zingen. Ze gingen ook in het Latijn bidden.
Ondertussen deelden enkelen van hen flyers uit en ze vroegen aan de mensen die de kerk wilden binnengaan wat ze er kwamen doen.’
Trouw, geloof en privébezit
De buurtbewoner is zelf enkele mannen gaan aanspreken om te begrijpen wat de bedoeling was. Hij vervolgt: ‘De organisatie staat voor trouw, geloof en privébezit. De oprichter –een Braziliaan – is erg gekant tegen het communisme. Vanuit Brazilië kwam de organisatie overgewaaid naar Europa, waar ze nu in 13 landen actief is. Wat opviel was dat ze allen
erg netjes gekleed waren. De oudere mannen hadden een blazer aan. De jonge gasten zagen eruit als semimilitairen en ze droegen allemaal dezelfde rode doek. Het deed een beetje denken aan de 16de eeuw, de tijd van Rubens en de Medici… Het was een eyecatcher en de banner was in dezelfde kleur.’ De website van TFP Student Action bevestigt dat de rode kleur en de bijzondere vorm van het doek ook effectief bedoeld zijn om de aandacht van het publiek te trekken. ‘Het was allemaal nogal theatraal’, getuigt de buurtbewoner. ‘Op een bepaald moment riep iemand “wrong
Sergie Van den Borne en Suzanne Janssens Opticien - Optometrist
Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 optiekdedageraad@telenet.be
OPENINGSUREN
MAANDAG 10 uur tot 13 uur
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
Sommige ‘studenten’ van TFP Student Action hebben al een behoorlijke leeftijd.
crowd, wrong place”, dat vond ik wel passend. Een paar mensen gingen in discussie, maar op een serene manier. Alles verliep rustig. Het was duidelijk de bedoeling om te provoceren. Achteraf ben ik de organisatie online gaan opzoeken en je ziet video’s van protesten in andere steden. Het is steeds een gelijkaardige formatie, maar dan met andere mensen’.
Provocatie en zonden
Hun website documenteert inderdaad diverse protestacties die doorheen Europa worden georganiseerd. Daarbij wordt ook benadrukt hoe tegenstanders “agressief reageren”, wat aantoont dat provocatie wel degelijk een van de beoogde doelen is. Naar aanleiding van de oecumenische dienst op 12 augustus werd een petitie aangemaakt op de website, expliciet tegen ‘Pride-oecumenische vieringen’. Zij spreken nog steeds van ‘zonden’. In januari van dit jaar wijdde de organisatie eveneens een artikel aan dit onderwerp, naar aanleiding van een ‘regenboog oecumenische dienst ’ in Merksem in december 2023. Ook hierbij was de groep aanwezig om te protesteren. In totaal duurde de actie op de Dageraadplaats zo’n anderhalf uur, zo lang als de oecumenische dienst. Daarna is de groep terug via de Altaarstraat vertrokken.
DE KERK REAGEERT
Wij vroegen ook een reactie aan het bestuur van de Sint-Norbertuskerk. Zij wilden deze mensen liever doodzwijgen en verwezen ons naar het bisdom Antwerpen en naar Willy
BOMBEEK, interdiocesaan coördinator homoseksualiteit & geloof. Interdiocesaan Centrum in de Guimardstraat te Brussel. Op onze mail antwoordde hij het volgende: ‘ Wij werden geïnformeerd door de wijkpolitie dat er een manifestatie op komst was tegen de oecumenische dienst ter gelegenheid van de pride in de Sint-Norbertuskerk. Wij betreuren deze actie ten zeerste. Het belangrijkste is dat deze dienst in alle sereniteit kon plaatshebben; Maar anderzijds erkennen en respecteren wij het recht van iedereen om een mening te uiten en te protesteren, als iemand dat nodig acht. Wij hebben geprobeerd met deze organisatie in dialoog te treden, maar dit werd direct en strikt door deze mensen geweigerd.
Dialoog geweigerd
Als pastoraal coördinator voor homoseksualiteit en geloof heb ik respect voor een andere mening, maar christenen moeten te allen tijde respect hebben voor elkaar. Ik wil er vooral het accent op leggen dat wij met onze diensten altijd welkom zijn in de Sint-Norbertuskerk die ons nauw aan het hart ligt en ik dank de vele vrijwilligers en zeker Vicky de Jonghe voor hun inzet. Ik wil ook benadrukken dat deze dienst plaatsvond voor een volle kerk, hetgeen veel belangrijker is dan enkelingen die hier lawaai kwamen maken. Wij zijn ook heel dankbaar voor de wijkpolitie die tijdens het evenement aanwezig bleef . Maar als er protesten zijn, proberen wij altijd met deze mensen in gesprek te gaan als dat mogelijk is. Wij houden ons ook niet bezig met politiek. Er is
maar één belangrijk punt: de kerk is van iedereen of zoals de paus zegt, para todos.’
Bisdom Antwerpen
Wij mochten eveneens een reactie ontvangen van Saskia van den Kieboom, pastoraal werker en aanspreekpunt geloof en homoseksualiteit van het Bisdom Antwerpen. Zij beantwoordde enkele vragen per mail:
Kent u deze groep of heeft u al eerder ervaringen met hen gehad? “Wij hebben deze groep inderdaad al eens eerder ontmoet. Ze protesteerden bij een eucharistieviering in Merksem waar we heel specifiek LGBTI-ers hadden uitgenodigd. Ze deden dat op dezelfde wijze: met rode banieren, doedelzakken, trommels en scanderen van leuzen. Ook hebben ze toen pamfletten uitgedeeld. We weten dat de groep gelinkt is aan Civitas Christiana, een wereldwijde ultrakatholieke organisatie die zo rechts is dat ze zelfs niet meer erkend wordt door de rooms-katholieke kerk.
Ze zijn online actief onder verschillende noemers: 'gezin in gevaar' en 'cultuur onder vuur'. Hugo Bos is hun leider. Ze hebben waarschijnlijk wel erg veel geld.“
Hoe kunnen wij dergelijke ongepaste acties vermijden? Hebt u klacht ingediend bij officiële instanties of contact opgenomen met de politie en zo ja, met welk resultaat?
“Deze acties zijn niet te vermijden. Mensen hebben nu eenmaal het recht om te protesteren. Het enige dat we kunnen doen is op vriendelijke wijze in dialoog blijven gaan, al
ondervinden we wel dat dialoog met dergelijke groeperingen zeer lastig is. Van zodra de aanvraag bij de stad werd goedgekeurd voor dit protest zijn we verwittigd en heeft de stad ervoor gezorgd dat er bemiddelingsteams van de politie aanwezig zouden zijn, zodat we in veiligheid konden vieren. Ondanks de protestactie is de viering zonder incidenten verlopen.”
Heeft de groep met u of het bisdom contact opgenomen om deze oecumenische viering te verhinderen of werd er op een of anders wijze gedreigd?
“De groep heeft niet gedreigd, wel kwetsende pamfletten uitgedeeld met een lijdende Christus die zou lijden onder wat ze noemen de 'homolobby'. Dit is voor homoseksuele gelovigen enorm kwetsend.”
Kent u de ideologische of politieke achtergrond van deze organisatie?
“Het is in ieder geval een zeer rechtse organisatie waar we denk ik verder niet te veel aandacht aan moeten besteden. Uiteraard haalt het de onbevangenheid en spontaniteit van onze viering wat onderuit, maar er is nu eenmaal protest. Wij kunnen enkel in dialoog blijven. Gelukkig is deze actie op een serene manier verlopen en kon ze de aandacht niet verleggen van waar de Pride om draait: ijveren voor een inclusieve samenleving waarin iedereen zichzelf kan zijn en geaccepteerd wordt.”
Wij vroegen ook een reactie aan de mensen van het Roze Huis, maar kregen geen antwoord.
Sinds 40 jaar is er een Delhaize gevestigd aan de Plantin-Moretuslei, op de rand van onze wijk. In verschillende stappen werd het oude gebouw omgebouwd tot een nieuwe winkel. Op zaterdag 12 oktober vanaf 14h gaat de huidige, voorlopige winkel dicht om op donderdag 7 november om 08h te heropenen met zijn definitieve inrichting en volle grootte. Het wordt meteen ook de laatste van de 128 supermarkten die overgaat in de handen van een zelfstandige. Graag hadden we de nieuwe uitbater Alain Govaert voor u geïnterviewd. We waren benieuwd naar zijn plannen met de vernieuwde winkel, maar dat wou de persdienst van Delhaize België voor ons niet regelen. 12 oktober zou er ook enige hinder kunnen ontstaan, door de verhuisactiviteiten, maar de directie beloofde de hinder tot een minimum te beperken.
In de tussenperiode verwijst Delhaize naar haar andere vestigingen zoals Delhaize Herentalsebaan 141, Deurne, Delhaize Borgerhout, De Schans 21 Borgerhout en de Proxy Delhaize van het Groen Kwartier in de Albert Claudestraat 16 te Antwerpen.
Wat zal er veranderen?
De winkel zal heel wat groter zijn en terug het volledige gamma van producten aanbieden, mogelijks aangevuld met extra’s door de nieuwe uitbater. Zoals de meeste Delhaizewinkels die overgingen in zelfstandige handen, zal hij vermoedelijk op zondag open zijn waardoor we 7 dagen op 7 aan de Plantin Moretuslei zullen terecht kunnen. De impact hiervan op het personeel laat zich raden, daar is al heel wat inkt over gevloeid.
De parking van de oude winkel was buiten de openingsuren ook bruikbaar als buurtparking, maar het is op dit moment niet duidelijk of deze wederdienst aan de buurt verdergezet wordt. Over andere plannen om de link tussen de winkel en de buurt uit te bouwen konden we geen informatie krijgen.
De supermarkt van de Plantin Moretuslei is de laatste supermarkt die overgaat in zelfstandige handen. Het feit dat de directie erg terughoudend was om informatie te verstrekken, is allicht terug te voeren op een kritisch persbericht van BBTK naar aanleiding van de mededeling
van Delhaize dat de beslissing om de uitbating te laten aan franchisenemers de juiste was waardoor meer verkoop gerealiseerd werd. BBTK heeft het over de financiële achteruitgang van 9200 werknemers,
alsook over de verplichte zondagsopeningen. Mogelijk is dat de reden waarom het zo moeilijk was om een reactie van de directie van Delhaize te bekomen.
Stad neemt Spoorpark in gebruik
Bij het ter perse gaan verneemt Gazet van Zurenborg dat het schepencollege de afspraak goedgekeurd heeft met Infrabel over de gronden, waarop vanaf het najaar 2025 het Spoorpark komt. Het gaat hem om een bezettingscontract, d.w.z. dat Infrabel de terreinen voor vijftig jaar aan de stad verhuurt. Na afloop van die periode bekijken de twee partijen het opnieuw. Die
oplossing is er gekomen omdat Infrabel wettelijk de gronden niet mocht verkopen voor een lager bedrag dan de boekwaarde van 3,7 miljoen euro. Die som wou de stad niet ophoesten. Daarom heeft het zo lang geduurd voor eindelijk de kogel door de kerk geraakt is, door gebruik te maken van een creatief alternatief, een bezettingscontract. (Guy POPPE )
Een vernieuwde Delhaize in de maak. Foto: Luc PANDELAERS
De loodsen van Infrabel anno 2022.
Foto: Jörg PYL
Na de verhuis wordt blik op Nieuw Zurenborg nog urgenter
De Lijn neemt afscheid van Stelplaats
Zurenborg
– nu is het ook aan de buurt
Zondag 1 september in de ochtend reden de bussen voor het laatst uit bij de stelplaats Zurenborg om aan het einde van de dag voor het eerst naar de nieuwe stelplaats aan de luchthaven te rijden. ‘s Middags was er een afscheids- en welkomstrit van Zurenborg naar de nieuwe stelplaats met een delegatie van De Lijn, de stad, met onder meer schepen voor Mobiliteit Koen Kennis, en uit de buurt. (Herman
Voor wie zich afvraagt hoe het nu staat met de aanstaande verhuis van de stelplaats van De Lijn van Zurenborg naar nabij de luchthaven, is het antwoord kort en duidelijk. Het is bijna zover. Tegen de herfst zullen de meeste functies vanuit Zurenborg overgeheveld zijn naar de nieuwe stelplaats, en ook naar de nieuwe onderhoudswerkplaats in Rumst. De gloednieuwe stelplaats bij de luchthaven ligt er glimmend bij. Het is duidelijk dat de verhuis van de stelplaats niet alleen voor de omwonenden in Zurenborg een verbetering is, maar ook voor De Lijn een grote stap vooruit is. Dat zullen we in Antwerpen zeker gaan merken aan de kwaliteit van de dienstverlening. Want de nieuwe stelplaats is veel meer dan een depot voor de stalling van bussen.
KOK)
jaren ‘70 werden hierover de eerste brieven geschreven..
De situatie veranderde verder toen geheel Zurenborg Berchem tot beschermd stadsgezicht werd verklaard en veel huizen als monument werden geregistreerd. Het erfgoed had plotsklaps waarde en moest behouden en opgewaardeerd worden. En het leidde tot het begin van een gentrificatie-proces dat tot de dag van vandaag voortduurt. Mensen met hogere opleidingen en hogere inkomens, en vaak mondiger, kwamen in de wijk wonen en stonden kritischer tegenover de stelplaats.
Een mooi afscheid
Zondagmiddag 1 september om 14.00 stonden twee bussen geparkeerd op de stelplaats in de stralende
Een stukje geschiedenis
Na ruim 60 jaar komt er een eind aan het gebruik van de busstelplaats van De Lijn in Zurenborg. De busstelplaats werd toen door de toenmalige busmaatschappij MIVA in 1964 gerealiseerd op de terreinen van de voormalige buurtspoorwegen die in de jaren ‘50 waren opgeheven. De auto rukte op in het verkeer, en de bus als openbaar vervoer gold als flexibeler en meer efficiënt dan tram of buurtspoorweg. De locatie nabij Berchem Station, de Singel, en nabij de kantoren van de busmaatschappij was zeer gunstig. En ook stond de wijk, vooral de Cogels-Osylei, op de nominatie om te worden gesaneerd.
Echter, al gauw bleek de stelplaats tot overlast te leiden voor de omliggende buurt. Dit vooral door het vroege uitrijverkeer en het busverkeer terug naar de stelplaats laat in de avond. Al in de
zon, klaar voor vertrek. Een moderne elektrische bus, en een oude bus uit de jaren ‘60 uit het tram- en busmuseum aan de Diksmuidelei, van het model dat indertijd daadwerkelijk gebruik heeft gemaakt van de stelplaats. Het mooie museumstuk werd bestuurd door een medewerker van het Vlaams Tram- en Autobusmuseum op de Diksmuidelaan, Erwin Lesire, die voorheen effectief als chauffeur gestationeerd was op de stelplaats Zurenborg.
Even na 14.00 vertrokken de bussen voor een laatste rit van de stelplaats Zurenborg naar de stelplaats in Deurne. Aangekomen bij de nieuwe stelplaats kon de delegatie tijdens een rondleiding door een trotse Hicham El Mzairh, Hoofd Operaties van De Lijn, een goede indruk krijgen van de nieuwe stelplaats. De nieuwe stelplaats biedt plaats aan 150
bussen, en voor 337 chauffeurs zal de nieuwe stelplaats de basis zijn vanwaaruit wordt gereden. De stelplaats, modern ontworpen, is als eerder gezegd, een professioneel bedrijf die voor bus en chauffeur als basis fungeert van waaruit wordt gereden. De stelplaats is volledig klimaatneutraal en is hiermee het visitekaartje qua stelplaatsen van De Lijn in Vlaanderen.
te staan. Wijkbewoners dromen over een mooi park. En behoefte aan groen is er in Zurenborg zeker. Maar de stad heeft ook behoefte aan woningen en plekken om te werken. En wellicht is er behoefte aan een supermarkt. Een vraag naar parkeerruimte is er zeker. En dat terwijl de omvang van de site beperkt is. Een goede balans tussen alle functies zal gevonden moeten worden.
Een mooie win-win Schepen Koen Kennis ging tijdens een speech in op de win-winsituatie van de nieuwe stelplaats. De nieuwe stelplaats zal merkbaar bijdragen aan een kwaliteitsverbetering van het openbaar vervoer in Antwerpen en is voor de chauffeurs een veel comfortabelere basis om vanuit te werken. De verhuis van de stelplaats betekent een verbetering van de leefkwaliteit van Zurenborg, vooral van de omwonenden en de mensen die langs de gebruikte aanvoerwegen van de stelplaats wonen. Hij was verheugd over de effectieve samenwerking tussen De Lijn en de stad Mortsel die er toe heeft bijgedragen dat een langlopend probleem uiteindelijk op een vlotte en goede manier kon worden opgelost. Koen Kennis dankt alle betrokkenen voor het behaalde mooie resultaat.
Blik vooruit
Nu De lijn vrijwel volledig van de site is vetrokken en de site binnenkort aan de stad zal worden overgedragen, komen de plannen voor Nieuw Zurenborg nog nadrukkelijker op de agenda
Met de noodzakelijke bodemsaneringen, niet alleen op de stelplaatssite maar ook elders op Nieuw Zurenborg, zal het nog wel even duren voordat de ontwikkeling daadwerkelijk van start kan gaan. Over tijdelijk gebruik van de ruimte kan dus worden nagedacht, waarbij er veel mogelijkheden zijn. Een van de mogelijkheden is een parkeerruimte voor bezoekers van de Dageraadplaats. Een andere mogelijke bestemming is die als eventruimte waar activiteiten kunnen plaatsvinden. Er kan ook een tijdelijk park met speelvoorzieningen voor kinderen worden aangelegd.
Bij zowel de tijdelijke als de uiteindelijke invulling van de stelplaatssite en de rest van Zurenborg zijn niet alleen de stad en het ontwikkelingsbedrijf Vespa aan bod, maar is het ook goed als vanuit de buurt goede en haalbare ideeën worden ingebracht. Een uitgelezen kans voor een groep als Leefbaar Zurenborg om te blijven werken aan mooie kansen voor de wijk.
De delegatie van De Lijn met Koen Kennis. Foto: Luc PANDELAERS
Zowel de oude als de nieuwe elektrische bussen zijn verhuisd. Foto: Luc PANDELAERS
Lien Van de Kelder en Leefbaar Zurenborg zagen dat het goed was.
Foto: Luc PANDELAERS
Kersverse Cultuursmakers Zurenborg draait al op volle toeren “
We moeten een community van cultuur ontwikkelen die mensen verbindt ”
Voor zijn 100ste verjaardag doopte vtbKultuur zich in 2022 om tot Cultuursmakers. De vereniging heeft haar officiële hoofdkwartier in de Grote Hondstraat 42, maar waar de Gazet in is geïnteresseerd is de lokale afdeling. (Marcel SCHOETERS)
“In de Grote Hondstraat zitten de enige medewerkers met een vaste job”, zo legt Jacques Peeters uit. “ Voor de rest bestaat Cultuursmakers uit honderden vrijwilligers, verspreid over heel Vlaanderen, die allemaal hun ding doen met grote zelfstandigheid ”. Samen met Annick Mannaerts, Annelies De Mul, Françoise Hoefkens en Nancy
Van de Velde stuurt hij mee de Cultuursmakers Zurenborg.
“ Wat wij beogen is om een entiteit te vormen om op de kaart te staan”, vult Annelies aan. “ Wij zijn een ledenvereniging die op zoek gaat naar een bijkomend cultureel aanbod ”.
“En gezien de grote concentratie van artiesten, dichters en journalisten hier in de wijk, komt er ook een vraag van de aanbodkant ”, zo vult Jacques haar aan.
VRIJWILLIGERS
Annick wil benadrukken dat het gaat om een entiteit van vrijwilligers. “Ieder individu kan lid worden. Het voordeel van het lidmaatschap is dat je dan korting krijgt bij alle activiteiten van alle Cultuursmakers".
Eigenaardig genoeg is Antwerpen niet zo gul bedeeld met Cultuursmakersgroepen. Behalve Zurenborg zijn er ook nog Berchem/Deurne en Antwerpen SurplAce., de rest zit op wat de Antwerpenaren geringschattend 'de parking' noemen.
NIEUW
De Zurenborgse groep is eind vorig jaar van start gegaan, met een door Annick - die ook stadsgids isgeleide activiteit rond art nouveau. “ We hadden een volzette rondleiding ” zegt ze. Deze eerste activiteit werd gevolgd door een receptie.
Daarna volgden 'Ronddwalen in de Opera', de voormalige werkplek van Jacques, en de 'Kunstroute NieuwZuid', langs de galerijen in het nieuwe stadsdeel, mét toelichting. “ We moeten een community van cultuur ontwikkelen die mensen verbindt ”, vindt hij.
De wandeling 'Roma achter de schermen' van 7 oktober was al volzet en zal dus worden hernomen. Ook 'Op zwier in de Bourla' en een bezoek aan de Joodse wijk met de Sefardische synagoge zitten vol.
Cultuursmakers wil zo snel mogelijk een substantieel netwerk uitbouwen op Zurenborg. Het lidmaatschap kost 20 euro voor een individu en 30 euro voor een gezin. Wie zich nu aanmeldt blijft lid tot eind 2025.
Aanmelden kan via de website: www.cultuursmakers.be
Daar kan je je ook aanmelden voor de nieuwsbrief. Ook niet-leden kunnen die trouwens ontvangen.
Annick Mannaerts, Annelies De Mul en Jacques Peeters. Foto: Annick VAN SANTEN
Grenzeloze Liefde
I SAID, HELLO, MARILOU…
…zong Ricky Nelson in 1961. Maar dat was niet wat Nik zei toen hij Marilou ontmoette op een trein in Frankrijk, 21 jaar geleden. Sedertdien delen zij hun leven en hun tijd tussen Zurenborg en Cernusco sul Naviglio. (Jan HOLVOET )
Nik: “Het was 28 juli 2003. Ik was op reis naar Italië voor een fietstocht en een workshop aquarelschilderen, en om mijn Italiaans te oefenen. Ik zat op de trein van Brussel naar Milaan met mijn fiets en 4 zakken bagage.”
Marilou: “Ik woon in de buurt van Milaan en was op familiebezoek in Frankrijk. Ik was in de verkeerde wagon gestapt, en de plaats die ik dacht de mijne te zijn hoorde toe aan een vriendelijke heer die heel bereidwillig zijn zitje afstond en over mij is gaan zitten. Toen wij vier uur later aankwamen in Milaan waren wij nog aan het praten.”
Nik: “De monumentale trappen van het station leken een onoverkomelijke hindernis voor mijn zwaarbeladen fiets, maar mijn frêle reisgenote droeg gezwind mijn volle reistassen naar beneden. Ik was diep onder de indruk. Toen hebben wij onze visitekaartjes uitgewisseld.”
Marilou: “Na drie dagen heb ik Nik gemaild om te vragen hoe het met hem ging, gezien de uitzonderlijk hoge temperaturen dat jaar. De volgende drie weken hebben wij geregeld met elkaar gemaild.”
Nik: “In feite elke keer dat ik een internetcafé
vond. Er waren nog geen smartphones. Bij mijn terugreis met de fiets heb ik mijn route een beetje aangepast om toevallig langs Arezzo te passeren, waar Marilou bij een vriendin verbleef.”
Marilou: “Wij zijn samen op restaurant geweest en hebben de fresco’s van Piero della Francesca bezocht in de Basilica di San Francesco. Toen voelden wij allebei dat er iets moois tussen ons was. Sedertdien verdelen wij ons leven tussen Antwerpen en Cernusco, mijn stadje dicht bij Milaan.”
In welke taal communiceerden jullie eigenlijk? Nik: “Aanvankelijk in het Frans, Marilou is in Frankrijk opgegroeid. Wat later praatten we vooral Italiaans. Op een zeker ogenblik hebben we een tussentaal verzonnen, het Frantalien. Of Fritaliano.”
Marilou: “Ik heb geprobeerd Nederlands te leren, maar de uitspraak bleek te moeilijk. Nik heeft mij België leren kennen, waar ik niets van afwist. Vroeger dacht ik dat iedereen er Frans sprak. De meeste Italianen denken dat. Maar ik was onmiddellijk betoverd door de schoonheid
van de steden en van de landschappen. En de rijkdom van tientallen musea en galerijen.”
Hebben jullie er nooit over gedacht om te trouwen?
Nik: “We zijn allebei gescheiden. We willen allebei in de buurt van onze familie blijven. We zijn allebei vergroeid met ons leven als single; wij hebben onze private ruimte nodig. En het cultuurverschil tussen Italië en België is groot. Wij hebben er goed over nagedacht en elkaar ceremonieel eeuwige trouw beloofd zonder langs het stadhuis te passeren.”
Jullie zijn 21 jaar samen-op-afstand. Wat is er ondertussen veranderd?
Marilou: “Wij tellen nu samen 154 jaar, maar onze gevoelens zijn dezelfde gebleven. Vroeger reisden wij de hele wereld af, nu houden wij het bij Europa. En vooral bij Venetië, ons derde thuis, waar wij minstens drie keer per jaar heengaan. Voor het Carnaval, en ook voor de Biënnale.”
Nik: “Wanneer we niet samen zijn, vergemakkelijkt de technologie het communiceren. In het begin stuurden wij elkaar kaartjes, dozen vol hebben wij verzameld, en we wisselden dagelijks een mail uit. Wanneer we niet samen zijn, bellen wij elke dag om elkaar goede morgen te wensen, en ’s avonds facetimen wij een uurtje om onze dag te bespreken.”
Wij danken Steve Jobs in de digitale hemel dat hij dit verhaal mee heeft mogelijk gemaakt.
Marilou en Nik. Foto: Gerda HUYGEN
Guy Mortier ontvangt eredoctoraat van de VUB Brussel
Op vrijdag 20 september reikte de Vrije Universiteit Brussel een eredoctoraat uit aan Guy Mortier. We kennen deze Zurenborger als voormalig hoofdredacteur van Humo, dat een duidelijke stempel op de Vlaamse pers en politiek drukte en nog
Guy Mortier (Mol, 1943) studeerde Germaanse filologie aan de Katholieke Universiteit Leuven. In 1961 begon hij als freelancejournalist bij Humo. Hij was er hoofdredacteur van 1969 tot 2003 en na zijn pensioen, nog tot 2010, creatief directeur. Hij bedacht een hele reeks succesvolle nieuwe
rubrieken en redactionele formules voor het blad en lanceerde heel wat jonge schrijftalenten en tekenaars/ cartoonisten. Humo was van meet af aan nauw verbonden met het dubbelfestival Torhout/Werchter (nu Rock Werchter), dat Mortier ook 20 jaar lang presenteerde. Hij lanceerde
steeds drukt. Hij ontving deze onderscheiding omwille van zijn taalgevoel en zeker omwille van zijn kritisch denken, alles in vraag stellen en de vrijheid van meningsuiting, tien jaar nadat de Grote Vlaamse Cultuurprijs hem werd toegekend.
evenementen zoals Humo’s Rock Rally, Humo's Pop Poll Avonden en Humo’s Comedy Cup. Op de radio werd hij bekend als panellid van 'De Taalstrijd' en 'De Perschefs', op televisie van 'Alles kan beter' en een rubriek in 'De laatste show'. We hadden gaarne een gesprek met
hem gehad over zijn rijke carrière, maar door omstandigheden lukte een afspraak niet. Maar desondanks wenst Gazet van Zurenborg hem van harte te feliciteren en als wij hem even mogen parafraseren, ’dankzij Gazet van Zurenborg staat hier geen andere onzin.’ (jp)
Filet Divers, het kansenhuis in de Rolwagenstraat voor mensen van allerlei nationaliteiten, organiseert opnieuw zijn restaurantdagen. Zoals vorige jaren kunt u proeven uit een buffet van smaken uit de hele wereld, bereid door de mensen die bij Filet Divers een veilige haven hebben gevonden.
Praktische info op de affiche. Inschrijven noodzakelijk via: www.filetdivers.be/nieuws/ restaurantdagen-2024
Van buitenaf bekeken
Voor de oude moet je zorgen
U kruipt al in uw pen om de Gazet van Zurenborg te melden dat het “ouderen” moet zijn? Niet doen. Dirk Avonts heeft het over bomen. “Pas na zestig jaar hebben bomen hun maximale gezondheidseffect ”, zegt hij, “en in een stad worden ze meestal vroeger gekapt ”. De band tussen groene ruimte en gezondheid houdt hem bezig. Als ik hem op de Dageraadplaats ontmoet voor een gesprek met de Gazet, steekt hij me meteen een boek toe, dat hij mee geschreven heeft, “Natuur op Doktersvoorschrift. Hoe buiten zijn ons gezond houdt ”. De toon van ons gesprek is gezet. (Guy POPPE)
Dirk Avonts is 25 als hij in 1979 als dokter afstudeert. Zijn burgerdienst als gewetensbezwaarde doet hij de facto in de Free Clinic in de Breughelstraat, officieel bij het JAC, het Jongeren Advies Centrum. “De tijd van de problematiek van abortus, contraceptie en sociaal overdraagbare aandoeningen”. Hij verdient bij in de praktijk van huisarts Luc Debaene in de Nottebohmstraat. Zo komt hij in de buurt terecht.
Vier jaar later komt Dirk er wonen. “Gekocht voor 250.000 fr. (voor de jongere lezers: 6250 euro! gp), het huis was helemaal onderkomen maar het licht valt er binnen via de straat aan de overkant”. In 2005, “of is het 2006? ”, trekt Dirk uit de wijk weg.
De praktijk vestigt zich uiteindelijk in de Korte Altaarstraat. Het is de voorloper van wat nu het medische huis Burenzorg op de Dageraadplaats is. In 2010 ruilt hij zijn doktersjas in voor een aanstelling als docent huisartsengeneeskunde aan de Universiteit van Gent.
Te veel dokters Hoe de tijden veranderen. “Er was toen een te groot aantal dokters, die moesten vechten voor elke patiënt. Er was minder doktersbezoek. Er waren minder chronische ziektes, zoals hoge bloeddruk en suikerziekte. Het ziektebeeld van de mensen is tegenwoordig complexer. De intensiteit van de zorg is gestegen, er zijn meer noden”. Dezer dagen is het zoeken naar een dokterspraktijk, die je als patiënt in wil schrijven.
“In de praktijk hadden we boeken staan over gezondheidszorg, die de patienten konden raadplegen. Daarmee zijn we gestopt, toen ze begonnen te verdwijnen. Medische informatie is er nu te vinden op de website“.
In zo’n huisartsenkring als Burenzorg worden de dokters niet meer betaald per consultatie. “De betaling gebeurt per ingeschreven patiënt en houdt ook rekening met de zwaarte van de ziekte. Het systeem is niet gewenst door het Vlaams Artsensyndicaat, dat voorstander is van vrije geneeskunde. Maar jongere dokters hebben het liever en patiënten ook. Ze kunnen nog altijd kiezen uit 4 à 5 dokters”.
Band met de wijk Het contact met Burenzorg is niet verwaterd. “Af en toe bellen we. Voor mijn job moet je een netwerk van huisartsen consulteren”. Dirk ging zes jaar geleden aan de slag als hoofdredacteur van “Huisarts nu”, het blad van Domus Medica, dat de belangen van huisdokters behartigt. Dat gebeurde na zijn ontslag aan de universiteit, op zijn 64e! “Ik had te weinig publicaties, was met andere dingen zoals de examencommissie bezig; ik mag er nog koffie komen drinken maar niet elke week, dat stoort ”. Op zijn zeventigste werkt hij nog een dag of vier, vijf in de week. “Zo lang ik nog ok ben, heb ik de plicht om te werken, zodat de mensen profiteren van mijn belastingen die ik betaal ”.
“Ik ben niet rouwig dat ik op mijn 64e weggegaan ben aan de universiteit. Aan het World Research Institute in Mexico heb ik een stage gedaan rond luchtvervuiling ”, vertelt Dirk enthousiast, “Stel je voor, een prof uit Pittsburgh in de Verenigde Staten heeft van zijn universiteit de opdracht gekregen om overal denktanks op te richten! ”.
Ook in zijn privéleven laat Dirk Zurenborg niet los. “Mijn zoon woont nog hier, in het ouderlijke huis. Ik kom er geregeld, we zijn vrijdag nog op stap geweest. Voor de kleinkinderen is het ideaal, het plein op zich, het speelplein, het basketveld. Onlangs zijn ze spontaan met anderen 3x3 basket beginnen te spelen. De sfeer in de wijk is nog zoals vroeger, geen muziek, je komt mensen tegen, informeel allemaal. Dat die sfeer blijft hangen is wonderlijk, na veertig jaar is die eigenheid gebleven. Het was vroeger wel iets meer militant, actiegericht, zoals bij de heraanleg van de Dageraadplaats (in 2007, gp)”.
Wonderlijk dat de sfeer blijft hangen maar Dirk merkt ook veranderingen op. “In het begin had ik als arts nog OCMW-patiënten. Een patiënt wist nog dat er koeien stonden op Zurenborg. Indertijd vormden ouderen een gemeenschap, rond de parochie, dat is weg. De prijzen maken ook dat er weinig ouderen komen wonen. Ouderen met eigendom blijven wel. Er is een lichte gentrificatie tot stand gekomen, de bemiddelde midden-
klasse heeft zich hier gevestigd, maar niet overdreven. De nabijheid van alles, dat trekt aan”
Chaotische stad Wonen, het is één van Dirk zijn dada’s. “Dit is een wijk met een grote variatie van woongelegenheden, zodat je IN de wijk kunt blijven wonen. Naarmate je ouder wordt, moet je zelf kiezen hoe je dat doet, anticiperen! ” Zijn boodschap: “Je moet opnieuw inbreiden”. Een waarschuwing: “Het fenomeen van de digitale nomaden, die veel verdienen en voor hun werk kunnen wonen waar ze willen, Amerikanen die het grootste deel van hun tijd in het goedkope Mexico huizen bv.”.
Bomen, een ander stokpaardje van Dirk. “Bomen moeten wortelen. Doe je dat niet, dan waaien ze om bij een storm. Voor de oude moet je zorgen, want na zestig jaar hebben ze hun maximale gezondheidseffect. Dat is een probleem in de stad, de meeste bomen zijn verdwenen, op de gigantische exemplaren in de ZOO na. Zoals de wilde kastanjes op het plein worden ze voordien gekapt. Niet kappen! Bomen zorgen voor hittedemping, dat zijn moderne inzichten”.
Dirk houdt een pleidooi voor een chaotische stad. “Als je naar buiten komt en je denkt “ik woon in een bos”, dat geeft een veilig gevoel, minder angst, minder depressie, het zet aan tot bewegen, het is goed voor voetgangers en fietsers. Voelt het aan als chaos in de stad? Dan is het efficiënt! Maar het druist in tegen onze cultuur, onze drang naar netheid ”.
Stilte is nog zo’n thema, dat Dirk boeit. “Constant geluid werkt op het gemoed
en de gezondheid. Er is een nood aan stilteoases, binnentuinen. Op Domus Medica, in de Lange Leemstraat, een straat met trams, ambulances op en af naar het Sint-Vincentius ziekenhuis en autoverkeer in de twee richtingen, is de achterkant een oasis van groene stilte maar ze is niet bereikbaar voor anderen, een oasis in de stad die niet gebruikt wordt. Om de twee uur is een half uur stilte nodig. Ik weet van een school in Kopenhagen met een vergroend speelplein, waar een nachten dagritme van toepassing is. Buiten de schooluren en tijdens de vakantie is het plein toegankelijk voor iedereen. Neem ook de werkzaamheden aan de Ring (in 2004, gp) , met voorlopige bruggen over de kruispunten en maar drie afritten. Spijtig dat het experiment niet voortgezet is”.
Het is niet ter sprake gekomen tijdens onze babbel maar Dirk Avonts stond op de 28e plaats op de lijst van Groen voor de gemeenteraadsverkiezingen en was lijsttrekker in het district Wilrijk. Benieuwd of hij zijn ideeën in de praktijk om kan zetten.
Toekomstvisie
“Hoe houd je de mix die er nu is, dat is het punt ”, zo rondt Dirk Avonts ons gesprek op en over Zurenborg af. “Hoe trek je mensen aan naar de wijk? De Dageraadplaats is belangrijk. De Dageraadfeesten, de voorloper van de Zomer van Antwerpen, waren dat ook ”.
Dirk Avonts, Hans Keune en Roy Remmen Natuur op Doktersvoorschrift, van Lannoo, 2023, 256 blz. EAN: 9789401490122
Dirk Avonts voor de dokterspraktijk Burenzorg. Foto: Luc PANDELAERS
Stoepverkoop Transvaalstraat
Voor een keer ligt de nadruk niet op de mensen maar op de voorwerpen die te koop aangeboden worden. We vonden er onder andere een echt spinnewieltje, raceautootjes voor kinderen die recht uit een vintagewinkel konden komen, een zeldzame TEAC grootspoelbandopnemer uit de goede oude tijd en een tunesisch vogelkooitje. Voor bijzondere koopjes moet je blijkbaar in de Transvaalstraat zijn.
(Foto’s: Laurens OP DE BEECK )
De new look van de Josué Duponplaats
Je komt uit vakantie, loopt en fietst door de wijk en, jawel, hoor, er is wat veranderd. De braakliggende grond aan het begin van de Guldenvliesstraat, als je vanuit de Stanleystraat onder de spoorwegbrug rijdt, is zijn status kwijt van “laatste woestenij”, zoals Gazet van Zurenborg dat terrein in februari verleden jaar doopte. Een wild-
Bekijk de foto’s, het verschil is groot. Tussen vroeger en nu maar ook tussen wat districtsburgemeester Evi van der Planken ons toen voorhield te geloven wat de toekomstplannen inhielden en wat er daarvan terecht gekomen is. We lezen in de Gazet erop na wat die plannen waren: “Ze slaan op de braakliggende grond, de doorgang naar het station en de ruimte met verpieterende bomen aan het station. Een ruimer project dus dan wat er oorspronkelijk in de steigers stond, met aandacht voor de aanleg van een trage weg voor voet-
groei aan struiken, het roestige overblijfsel van wat misschien een schuilplaats geweest is, enkele stukken buis en wat bakstenen, dat sierde die vergeten hoek van de buurt. Dat is allemaal weg. Opgeruimd. Op de Josué Duponplaats groeit nu alleen nog hoog opgeschoten gras, onkruid, zeg maar. (Guy POPPE)
gangers en fietsers, duurzaam, veilig en groen, street art en de ontharding van het stuk aan het station”. Tja, laten we eerlijk zijn, weinig van te zien, op dat opgeschoten gras na.
Aangename plek
We kijken een en ander na op de website van het district Berchem en vinden er een infobrief van eind mei, bij de start van de werkzaamheden. Dit wordt in uitzicht gesteld: “Met de werken die nu starten willen we het stukje groen opwaarderen tot aangename plek in de buurt. Daarnaast maken we ook de doorsteek wat aangenamer: het pad zelf krijgt een nieuwe laag porfier, er komt nieuwe openbare verlichting en de oude
portieken waar vroeger deuren stonden worden verwijderd ”.
De deuren zijn weg, dat is zo, maar er is geen sprake van groen, van ontharding. Het stukje van de Josué Duponplaats tussen de Kloken de Krijtstraat ziet er nog altijd uit als tevoren, wat onderkomen dus. De Josué Duponplaats een aangenaam plekje?? Ok, er is voor de start van de heraanleg een raadpleging van de buurt geweest maar wie heeft er ooit het resultaat onder ogen gekregen? Medewerkers van de Gazet in de buurt alleszins niet.
Alles kan beter Schieten we met scherp? In de
infobrief lezen we immers ook: “de aanplant van bomen en struiken is pas voor het plantseizoen van dit najaar ”. Afwachten wat dat geeft, maar, laten we nogmaals eerlijk zijn, zoals het nu eruit ziet… Dit had beter gekund, dit had gewoon beter gemoeten. Moesten daarvoor - hoeveel jaar geleden? - de volkstuintjes verdwijnen?
Het is traditie dat bestuurders vlak voor de verkiezingen met een mooie verwezenlijking uitpakken. Die kans heeft het district Berchem aan de Josué Duponplaats grandioos verkeken. Hallo, nieuwe ploeg, gelezen??
Josué Duponplaats nu. Foto: Luc PANDELAERS
Josué Duponplaats voor de werken. Foto: Miguel VAN STEENKISTE
VOORDEUREN
De Zuid-Franse stad Pézenas gaat prat op haar authentieke oude voordeuren. Zo oud als die deuren in die stad zijn de voordeuren van Zurenborg niet, maar in de artnouveaugevels staan echte prachtexemplaren en heerlijk
afgewerkt met smeedwerk, Pézenas verkoopt al jaren Misschien een idee voor een wijk mogelijk te maken. (Foto’s:
VOORDEUREN
smeedwerk, koper en messing. De stad jaren posters met hun mooiste deuren. een sponsor om ook zoiets in onze (Foto’s: Doeschka PAESBRUGGE )
PUBLIREPORTAGE - Deze publicatie valt onder de verantwoordelijkheid van Triple Living NV en LIFE NV
ALLE MORGENDEN VAN DE WERELD
INTERVIEW MET JONGE THEORBIST STAN GEUDENS
Als u niet weet wat een theorbist is, dan begrijpen wij dat. De theorbe is een zeventiende-eeuwse variant van de luit met een zeer lange hals en veertien snaren, waarvan acht zwevende, resonerende snaren. Zij ontstond in Italië samen met de “seconda pratica”, waarbij de polyfonische muziek (meerdere melodieën tegelijk gespeeld) werd vervangen door de monodie (één melodie begeleid door een instrument, de basso continuo). De begeleiding gebeurde meestal met een theorbe of een viola da gamba, die zowel ritme als harmonie aangeven. Bij de opkomst van de klassieke muziek raakte de theorbe in onbruik. (Jan HOLVOET)
Tous les matins du monde
Tous les matins du monde is een film uit 1991 over het leven van de Franse componist Marin Marais. Deze prent is onvergetelijk door de aanwezigheid van vader en zoon Depardieu, maar in het bijzonder door de hypnotiserende muziek gespeeld door Jordi Savall, de grote Catalaanse gambist die Marin Marais herontdekte.
Stan Geudens: “Ik zag deze film toen ik 8 was. Ik was er toen te jong voor, maar de muziek is altijd ‘blijven zitten’. Stilaan ontdekte ik de barokmuziek. Ik leerde toen al klassieke gitaar, onder impuls van mijn vader die amateur-gitarist is. Toen ik 17
was ontwikkelde ik een cyste aan de linkerpols die mij het gitaar spelen moeilijk maakte. Tegelijk ontstond er een soort psychologische weerstand, een blok, tegen de gitaar. Ik kocht in Parijs een theorbe en begon daarop te spelen. Dat vergt minder druk op de toets en ook de speelstijl is anders. Op die manier kon ik relatief pijnvrij muziek maken. Ik zat toen op de kunsthumaniora in de Karel Oomsstraat. Zij hebben mij daar enorm gesteund: zij zochten zelfs een luitleraar voor mij alleen. Dat was Jurgen De Bruyn, de oprichter van ‘Zefiro Torna’. Het onderricht was al op conservatoriumniveau. Ik had
daar een fantastische tijd, leerde er keihard werken, 40 lesuren per week. Met de bagage die ik daar kreeg kon ik ook relatief comfortabel mee aan het Conservatorium.”
Waar studeer je nu?
Stan Geudens: “Aan het Conservatorium van Brussel, het vierde jaar omdat ik het derde jaar bachelor heb gesplitst. Brussel is een van de weinige plekken in België waar ik oude muziek kan studeren, en ik heb er een nieuwe vriendenkring gevonden. Ik studeer bij Xavier Diaz-Latorre, de vaste luitist van Jordi Savall. Xavi vertrekt volgend jaar naar Zwitserland om les te geven aan het Conservatorium van Bazel , en ik ben van plan hem te volgen voor mijn masterstudie. Bazel is het Mekka van oude muziek.”
En daarna?
Stan Geudens: “Zoetjes aan begin ik mijn weg te vinden in de wereld van de oude muziek. Dit jaar heb ik aan een paar mooie projecten kunnen deelnemen, onder andere met Hespèrion XXI van Jordi Savall, een droom die waar werd. Ook mocht ik deze zomer meewerken aan een opname met A Nocte Temporis, het ensemble van Reinoud Van Mechelen. Ik organiseer zelf concerten in de kapel van het Begijnhof in Antwerpen, waar toch wel een honderdtal mensen op af kwamen. Ook kreeg ik de kans om met mijn ensemble op te treden tijdens Laus Polyphoniae in AMUZ. Maar ik
besef dat alles relatief is: het kan snel gedaan zijn.”
Waarvan droom je nog, na met Savall gespeeld te hebben?
Stan Geudens: “Ik zou graag de theorbe in de hedendaagse muziek introduceren. Er bestaan al hedendaagse werken voor theorbe of theorbe en gamba. Ik werk aan een programma waar ik solowerken voor theorbe en voor gamba afwissel. Mijn ultieme droom is oude muziek te koppelen aan hedendaagse compositietechnieken zoals elektronische muziek, spectrale muziek en soortgelijke technieken. Ik heb een vriend die jazz studeert in Dresden en aan wie ik gevraagd heb een werk voor theorbe solo te componeren. Ik ben gepassioneerd door oude muziek, maar wil dat opentrekken. Ik zou ook muziek met theater willen combineren, zoals het ensemble Zefiro Torna doet, en werken met audiovisuele middelen. Maar dat speel je jammer genoeg niet zomaar klaar, dat vergt enorm veel tijd en onderzoek.”
Je bent niet alleen muzikant maar ook entrepreneur?
Stan Geudens: “Het gaat mij absoluut niet om het geld, uiteindelijk wil ik gewoon mijn eigen projecten kunnen realiseren.”
In de ‘roaring twenties’ van de 21ste eeuw, kiest Naima Mezdallassi resoluut voor de niche van rustgevende, duurzame en tijdloze interieurcreaties. Hiervoor ging ze niet over een nacht ijs. Als medewerker in loondienst kon zij al veel ervaring opdoen. Nu werd het tijd om te springen. (Annelies DE MUL)
Naima: drijvende kracht achter deze nieuwe toonzaal
Naima Mezdallassi is 32, de op één na jongste telg uit een gezin van 8, tweede generatie met migratieachtergrond. Ze groeide op in Deurne en woont daar nog steeds. Een bezig bijtje, zoveel is onmiddellijk duidelijk. We treffen elkaar voor een gezellige babbel in het pand in de Provinciestraat 305, hoek Oostenstraat, terwijl ze de laatste voorbereidingen treft voor de grote opening op 21 september.
Een indrukwekkend parcours heeft deze jongedame al afgelegd. Ze studeerde Handel en daarna Communicatiewetenschappen en startte na haar studie bij Deutsche Bank als bankbediende. Na twee jaar wisselde ze deze job in voor een nieuwe uitdaging bij Schoenen Torfs in Sint-Niklaas. Ze was daar Office Manager en werd daarna als Management Assistente de rechterhand van Wouter Torfs. Jammer genoeg werd het woon-werkverkeer naar het Waasland er na vijf jaar
te veel aan. Naima ruilde deze job in voor een betrekking dichterbij en werd Office Manager in een architectenbureau in Antwerpen Zuid. Naima heeft een intrinsieke affiniteit met alles wat met interieur te maken heeft en deze laatste job versterkte nog verder de zin en inspiratie om daar ook op een professionele manier mee bezig te zijn.
Passie, liefde en plezier
“Merraki betekent in het Grieks: iets doen met veel passie, liefde en plezier”, licht Naima verder toe en haar twinkelende ogen zijn hiervan getuige. Haar geesteskind zag het daglicht al een jaar of 2 geleden, omdat ze al een aantal projecten in vrienden- en kennissenkring kon begeleiden en zo haar ideeën verder vorm kon geven.
Het concept laat zich als volgt samenvatten: minimalistisch, neutraal kleurenpalet, rustgevend, tijdloos en duurzaam. Merraki zal zich richten op een nichemarkt voor wie op zoek is naar begeleiding om zijn leefruimte
naar deze normen in te richten. Naima zal voor deze projecten een vaste interieurstyliste onder de arm nemen.
De keuze voor Zurenborg De keuze om deze zaak te vestigen in Zurenborg was ook evident voor Naima. Ze kent de buurt goed en houdt van het multiculturele aspect van de wijk met enerzijds het Joods kwartier en vlakbij de Marokkaanse gemeenschap. Maar ook de rasechte Zurenborgers en nieuwe inwijkelingen zullen snel hun weg vinden naar deze hippe interieurzaak. Ook het pand zelf is een absolute voltreffer: er is veel lichtinval, het is een nieuwbouw die strakheid en sereniteit uitstraalt én de ligging is top qua mobiliteitsscore.
Eén van de uitdagingen die Naima tegenkwam was de toezegging van een huurcontract (handelspand) van 9 jaar. Na een gesprek met haar boekhouder en het betreffende immokantoor kwam een oplossing
uit de bus: het contract werd getekend voor een periode van 12 maanden. Naima herkent hierin bij zichzelf het doorzettingsvermogen van haar papa, ook hij heeft veel uitdagingen moeten overwinnen. Ze is dankbaar voor de positieve ingesteldheid die ze in haar genen meedraagt.
Met een netwerk van leveranciers uit België en Nederland draagt Merraki vooral de volgende waarden uit: duurzaamheid, kwaliteit en klantenservice. Voor acties zoals ‘Black Friday’ ben je bij Merraki aan het verkeerde adres, je krijgt daarentegen een één op één opvolging van je dossier en een vloeiende communicatie die juist is afgestemd op de verwachtingen.
Voor verdere informatie
Merraki.be Provinciestraat 305 2018 Antwerpen
Naima Mezdallassi in haar nieuwe interieurzaak. Foto: An VAN DE WAL
Laura Bonnez over haar Expo MoMents in de Statiestraat
De kunst van het moederschap
Laura Bonnez is mama van 2 kindjes én kunstenares. Toen ze vijf jaar geleden moeder werd, had dat een grote impact op haar leven. Heel veel dingen klopten niet meer in haar leven en het moederschap was helemaal niet wat ze ervan verwacht had. Al die gevoelens die een uitweg zochten, inspireerden haar om over het moederschap tekeningen en later ook schilderijen te maken. We ontmoeten haar op de laatste dag van haar Expo MoMents in de Statiestraat. (Doeschka PAESBRUGGE )
Hoe inspireert het moederschap jou?
Laura Bonnez: “Jong moederschap wordt vaak nog onvoldoende of zelfs niet gezien door anderen en de moeder zelf. Zelfs met veel steun voelt het moederschap soms zwaar, alles verandert voortdurend en je moet steeds doorgaan. We staan daardoor vaak niet genoeg stil bij al die prachtige momenten die voorbijgaan. Ik probeer daarom net die momenten te vangen in simpele beelden.”
“Wat was de opzet van je expo ‘MoMents’?
Laura Bonnez: “Ik wilde een plek creeren waar moeders met hun kinderen naartoe kunnen gaan, zonder dat het
“Ik wilde moeders laten voelen dat ze welkom zijn en zo ook de eenzaamheid doorbreken die zij soms ervaren.”
per se om kindgerichte activiteiten draait. Een omgeving waar moeders zichzelf kunnen zijn, iets kunnen doen of juist niets, en hun kinderen mee kunnen nemen als ze dat willen. Ik wilde dat je makkelijk kon binnenstappen, met of zonder kinderen, en een moment voor jezelf kon nemen zonder gedoe. Daarnaast wilde ik graag mijn werken
fysiek tentoonstellen, wat toch anders is dan ze te posten op sociale media. Door de combinatie van de werken en de locatie wilde ik moeders laten voelen dat ze welkom zijn en zo ook de eenzaamheid doorbreken die zij soms ervaren. Iedereen was welkom, maar de moeder stond centraal. Het doel was om hen het gevoel te geven dat ze gezien, gewaardeerd en geëerd worden.
Tijdens de expo waren er bovendien verschillende lezingen en workshops. Een groot deel van de opbrengst ging naar UNRWA (United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East). We hebben zo ook onze solidariteit kunnen betuigen met de slachtoffers in Gaza.”
Borstvoeding is een belangrijk thema in je kunst?
Contacteer ons voor een vrijblijvende schatting van uw woning
Kantoor Centrum Antwerpen Theaterbuurt – Botanique Leopoldstraat 27 2000 Antwerpen
Laura Bonnez: “Klopt! Toen ik zelf startte met borstvoeding geven, was dat heel anders dan ik verwacht had. Het werd voor mij een heel belangrijk thema. Er is vaak een gevoel van schaamte of ongemak om borstvoeding te geven in het openbaar. Op het werk zijn er vaak geen geschikte of aangename plekken om te kolven. Ook van andere moeders hoor ik dezelfde verhalen. Vanuit die gevoelens en ervaringen, wilde ik vooral bewustwording creëren. Moeders doen heel wat inspanningen, omdat ze geloven dat dat het beste is voor hun kind. Maar dat is iets wat vaak onopgemerkt blijft of waar zelfs weinig begrip voor is. Daarom wil ik borstvoeding en kolven normaliseren.
In mijn werken toon ik vaak een heel andere en extreme kant, zo toon ik zelfverzekerde vrouwen die kolven op festivals of tijdens het crowdsurfen. Dat zou eigenlijk de norm moeten zijn. Niet iedereen hoeft te kolven
of borstvoeding te geven, maar degenen die dat willen, zouden zich er net zo zelfverzekerd over moeten voelen als de vrouwen in mijn tekeningen. Het mag letterlijk in de schijnwerpers staan.”
“Ik hoop een ruimte of moment te creëren om mensen samen te brengen.”
Vandaag is de laatste dag van de expo. Wat nu?
Laura Bonnez: “Allereerst wil ik de tijd nemen om alles goed te laten bezinken. Door alle drukte heb ik niet de kans gehad om bij een en ander bewust stil te staan. Het is belangrijk voor mij om het momentum vast te houden. Ik wil hier zeker verder mee aan de slag gaan, al weet ik nog niet precies in welke vorm.
Mijn droom is om een plek te creëren waar ik omringd kan zijn door mensen met dezelfde energie als tijdens deze expo. In welke vorm dat zal zijn, moet ik nog ontdekken. Ik hoop iets te creëren dat verder gaat dan alleen schilderen en tekenen, echt een ruimte of moment om mensen samen te brengen.
Met tekenen en schilderen blijf ik sowieso doorgaan! Ik overweeg zelfs om mijn schilderijen te verhuren. Hierdoor kunnen mensen enkele maanden testen of een werk bij hun interieur past, regelmatig iets nieuws in huis halen of genieten van kunst met een kleiner budget. Zo kunnen de werken ook echt iets ‘be-tekenen’ (lacht). Laatst kocht een man een groot werk voor zijn vrouw en kind. Hoe prachtig is het dat hij zijn vrouw op die manier wil eren!”
Laura Bonnez, kunstenares en moeder. Foto: Sylvaine JACQUART
Zullen we samen iets maken?
Feestelijke inhuldiging
overdekte fietsenstalling
in het Groen Kwartier
In de vorige krant stond al een foto van de overdekte fietsstalling in het Groen Kwartier. Ze is al even in gebruik, maar ze moest nog feestelijk ingehuldigd worden. (Yo VAN DEN BULCK )
Karima en Abdel
Karima El Moukthari(48) woont samen met Abdel, haar man, en haar kinderen in het Groen Kwartier. Tevoren woonden ze in Zurenborg zelf. Ik kwam hen al vaker tegen. Abdel kookte Marokkaans in Gasthuis 28 (hun gezellige buurthuis) en ze hebben een vaste stek op de jaarlijkse rommelmarkt.
Fietsenstalling
Voor hun huisje was er al een fietsenstalling, zoals op verschillende plaatsen in het Groen Kwartier. Van achter haar raam zag Karima hoe de fietsen bij regenweer steeds nat werden. Al een aantal jaren geleden kreeg ze het idee om er een overdekte stalling van te maken. Ze droomde ervan om uit te kijken op een gezellig houten afdak, liefst versierd met het nodige groen of bloemen.
Burgerbegroting
Het idee was er nu, maar hoe moest ze dit aanpakken? Op een dag vertelde iemand haar over de Burgerbegroting: een bedrag dat de stad beschikbaar stelt voor lovenswaardige initiatieven van burgers. Karima informeerde zich, diende het project in, verwierf de nodige stemmen en kreeg het fiat van de stad Antwerpen.
Houthart
Nadat ze een aantal voorstellen in lelijke plastieken uitvoering had afgewezen, kruiste ze het pad van Dirk Vertongen, redder in nood. Dirk heeft in 2016 Houthart opgericht en begeleidt workshops voor teams, scholen, organisaties en particulieren. Hij werkt vooral met hergebruikt hout. Na overleg nodigde hij Karima uit om met de buurtbewoners samen te komen in de Blikfabriek. Daar maakten ze afspraken, kregen ze een minimum aan technische kennis en bespraken ze de materialen. 31 augustus
Als ik aanschuif aan het buffet bij de barbecue op de avond van de inhuldiging, zit Dirk als fiere eregast samen met de buurtbewoners aan een tafel die opgesteld is buiten voor hun huizen. Kinderen ravotten ongestoord en kunnen vandaag ook hun hartje ophalen aan een springkasteel. Hoe leuk het wel was om dit projectje samen te maken, blijkt aan de hoge opkomst en de lange tafel. Terwijl ze het nieuwe groene fietsafdak bewonderen, genieten ze van de kookkunsten van Abdel. En Karima? Die is ontzettend blij met een "droge" fiets en een mooi uitzicht.
www.houthart.be info@houthart.be
De nieuwe fietsstalling van het Groen Kwartier. Foto: Ernest VANRINTEL
Bachfestival 2024
Het Bachfestival startte op 15 september vanuit de oorspronkelijke wieg in de SintNorbertuskerk. Een zondagse opening die naar gewoonte een mis opheft tot een (stilaan vaste) muzikale ontmoeting met een van de cantates van Bach: Jesu, nun sei gepreiset. Meteen volmondig Bach. (Wim VERZELEN )
SINT-NORBERTUSKERK
s Middags was er daartegenover juist iets nieuws, nog wel een puur debuutconcert van een Sint-Niklaas ensemble: Das Neue Bach-Konsortium. Een nagenoeg volle kerk, met ook veel medestanders van de jonge musici. Want dat zijn ze allen, bewust en intensief op zoek naar de mogelijkheden van de muziek van Bach, vertrouwden ze mij nadien toe. Een gezelschap met een mooie eigen samenstelling van sopraan, alt, tenor en bas, met altviolen, violen, klavecimbel en in dit geval een basso continuo die de “zieke theorbe” verving en daar niet eens bladmuziek voor nodig had. Dus goed ingespeeld was.
Ze begonnen met een motet. Waar anders een koor voor wordt ingezet speelden zij het hier vierstemmig met de solisten, maar maakten zo een mooie entree.
De cantate Der Herr denkt an uns klonk in mijn oren blij en licht. Mooie verbindende zang.
In Widerstehe der Sünde droeg de geëngageerde sopraan met een heldere voordracht het samenspel. Maar vooral het Klavecimbelconcerto kon mij bekoren. Bach schreef 7 van die concerten, dit zevende is een werk in drie delen, geschreven voor klavecimbel solo, viool I/II, altviool en continuo. Fraai aan elkaar geklonken samenspel, heel innemend gespeeld, subtiel verweven klank van de solist met de rest van de musici. Prachtig stuk muziek. Het publiek was helemaal ingenomen. Misschien op die ene ‘kijker’ na vlak voor mij die voordien, tijdens en nadien maar bleef foto’s nemen, en nog maar eens een videootje tussendoor. Ik kon het allemaal volgen… Niet echt prettig voor wie in zijn omgeving probeerde te luisteren. En dat was niet alleen ik. Hij deed het “voor de organisatie” verontschuldigde hij zich enigszins nadien. Een paar stoelen verder zat dan wel iemand die de scores volgde op zijn iPad.
Een gemengd publiek dat met veel applaus het consortium feliciteerde met hun overtuigend debuut. Het slot van het concert bleef op hetzelfde goede niveau van enthousiaste jonge mensen die zeer behoorlijk zijn gestart op hun weg met Bach en de zijnen. Ze klonken authentiek, heel geconcentreerd en ook wel genietend van hun uitvoering in deze kerkruimte. Ze zullen vast nog wel de letterlijke weg terugvinden naar de SintNorbertus of naar het Bachfestival überhaupt.
KATHEDRAAL
Een dag later, pal op het middaguur, klonk Bach wijder in de stad. Liesbeth Janssens, stadsbeiaardier palmde vanop de Onze-Lieve-Vrouwetoren de Antwerpse binnenstad in, onder een bewolkte hemel en voor een wat ouder publiek dat gericht kwam luisteren bij de Hofkamer. De kathedraal in het vizier zonder oog op de uitvoerder. Niet echt gewoon voor een muziekconcert.
Idyllische plek om een uur lang naar de klanken van onze klokken te luisteren, die gevarieerde Bachklanken vertolkten, ongewoon voor mijn oren en wellicht ook voor die van anderen.
Bijzonder om wat als vioolconcerto (Allegretto, BWV 1041) zo bekend is, plots te horen van klokken die even swingend de muziek brachten, wetend dat er op gehamerd werd, verre van gestreken.
Nog sterker eigenlijk voor een werk dat voor luit was bedoeld als het Preludium, Fuga en Allegro (BWV 998), wel vaker door een gitaar wordt overgenomen, maar door klokken?
En tussendoor… Natuurlijk was er weer iemand die een videootje van de kathedraal wou om een paar slagen klank te registreren voor haar eigen geschiedenis?
Verder ging onze behoorlijk wijd bekende stadsbeiaardier aan de slag met een stuk uit ‘Das Wohltemperierte Klavier’ boek I. Bach ten voeten uit.
En in de lucht een vliegtuig dat even mee kwam genieten.
Nog meer muzikale energie had ze gestoken in het laatste deel van het concert. Omdat ze aanvankelijk niet tevreden was met de bewerking die ze had van de Orkestsuite in Bes (BWV 1067 ) werkte ze die de nacht voordien nog even bij om aan te passen aan de eigen beiaard. Na haar concert was ze ook nog eens alle trappen van de toren naar beneden gekomen om nog even met het publiek te praten. De lucht bleef wel wat betrokken,
maar Janssens had hem gewoon geleidelijk toch schoon gespeeld en opgevuld.
CAROLUS BORROMEUSKERK
Nog meer (in dit geval geleide) lucht kwam er dinsdagavond door de orgelpijpen van de Carolus Borromeuskerk, aangestuurd door Emmanuel Van Kerckhoven, organisttitularis van zowel deze kerk als van de Norbertus.
Bach en Bezieling was de titel van zijn concert en dat heeft hij mooi waargemaakt. Zijn eigen bezieling laten aansluiten op die van anderen. Dus niet enkel met werken van Bach maar ook met jonger werk van Max Reger (een voluptueuze Toccata) en een nog recenter werk van Bert Matter, het eerste krachtig en uitgesproken, het tweede ingetogener. Dat mij in elk geval kon bekoren met subtiliteit en kracht verbonden met De Stilte zingt u toe, de naam van de Psalm 65 die de Nederlandse componist inspireerde. Tijd werd teruggespoeld naar een imposant Praeludium en fuga (BWV 534) en een zingende uitvoering van ‘Nun bitten wir den heiligen Geist’ van Buxtehude.
Bidden met lucht deed de organist in Liebster Jesu, wir sind hier (BWV 731) om af te sluiten met de Fuga (BWV 544/2). Overweldigende muziek in de ontvankelijke, mooi gedempte ruimte van de Carolus.
Mooi concert waar heel intensief van genoten werd, kon ik voelen. Jammer dat de organist zover weg was. Een camera op zijn complexe spel en een projectie op een scherm zou zo’n uitvoering toch heel anders maken en een extra dimensie geven.
SLOTCONCERT
Nog meer lezingen en concerten vulden dit stevig programma. Met een bijzonder slotconcert op zaterdag met gastdirigent Jos Van Velthoven. Door omstandigheden kon ik zelf die laatste gebeurtenis niet meemaken. De commentaar daarop laat ik dus aan anderen over, net zoals de globale waardering van het hele Bachfestival. Van mij krijgen ze in elk geval een pluim. En voor volgend jaar met nog meer publiek! Jonger mag ook. Dat verdient dit festival.
We hadden nog extra reactie gevraagd van de organisatie, ook met het oog op hun algemene evaluatie. Maar ten gevolge van onze deadline hebben we die niet meer kunnen opnemen (n.v.d.r.)
Bachfestival in Sint-Norbertuskerk. Foto: Wim VERZELEN
Ook in Sint-Carolus Borromeuskerk weerklonk de muziek van Bach. Foto: Wim VERZELEN
De Dageraadplaats is een allemansvriend die ook om de zoveel tijd bezet wordt door enthousiaste, meestal overenthousiaste groepen met een overtuiging.
Moet kunnen. Ik koester de tolerantie … maar.
Tot tweemaal toe heb ik de laatste tijd mogen genieten van een in spektakel verpakt soort heilige strijd. Ook dit rolt dus, naast alle andere evenementen, over het plein. In een paar weken tijd mochten we hun wervende stemmen horen.
Steeds voldoende luid, krachtig en breedvoerig genoeg om het niet te kunnen veronachtzamen.
De ene keer van een strijdbaar militaristisch ogende obscure groep die zich tegen de gaypride keerde en ongegeneerd de toegang tot de kerk bemoeilijkte voor wie de regenboogmis wilde bijwonen (zie elders uitgebreider in de krant).
De volgende keer door een AfroAmerikaans gezelschap. (Natuurlijk is dat niet het punt! Voor alle duidelijkheid!)
In beide gevallen hebben ze ook de buurt mee betrokken in hun zendingsof boodschapsdrang. Ze hebben ons folders opgedrongen waar we niet om vroegen.
En daar precies is het mij in de eerste plaats om te doen. Niet om een verzet tegen godsdiensten.
Tegenover de grootmoedige openhartigheid die wij aan de dag leggen om ieders stem toch te tolereren, krijgen wij in ruil echter opgeklopte veroveringsdrang.
En aan de openheid wil ik niets afdoen, maar laten we het dan (in woord, beeld en klank) beperkt houden.
Ik hoef zeker hun pamfletten niet die ze ongevraagd in mijn/onze bussen deponeren. Ik hoef hun verhalen niet. Vergeet ik ook nog de Getuigen van Jehova die mij – ook weer via een glimmende flyer in mijn brievenbus –voorlazen dat God niet Jahweh maar Jehova is.
De zijspiegel
Té Heilige boodschap
En ik vind het wat aanmatigend en ongepast – zoals die tweede groep het presteerde – om hun in hard geluid verpakte zendingstaal en -zang te presenteren als een ‘buurtfeest’.
Zo stond het namelijk zonder scrupules afgedrukt op hun trots gebuste folder voor het “Hoopfeest”. Ja, hun uitvalsbasis ligt in de wijk, maar daarmee is hun actie toch nog geen buurtfeest?
Simpelweg opgeblazen. Ik zag alleen incrowd. Mag best, maar dan noem je dat toch geen feest van de buurt?
En zo’n hemels gedrag verspreidden ze trouwens wel niet.
Bij de opbouw van hun materiaal waren wagens voorgereden die zo de uitgang van onze garage op de Dageraadplaats belemmerden.
‘Of we dan zo gehaast waren?’ vroegen ze geërgerd toen we hen verzochten om opzij te gaan, zodat we weg konden rijden. En ja, we wilden graag snel weg.
Ze hebben zich niet echt gehaast om hun stoelen en tafeltjes uit te laden. Zij hadden toch voorrang. Wij waren kleinzielig om hen niet vrije baan te geven. Het was toch voor het buurtfeest.
Ben ik nu recalcitrant? Een zuurzeur?
Dat zou ik wel willen weten!
Ik zal daarnaast wel verder machteloos blijven tegen deze boodschappen, van religieuze of andere aard die onze bussen (en oren) binnengeduwd worden. Stickers op de brievenbus verhinderen de toegang niet! Gesloten ramen ook niet.
Er is een andere keerzijde van buurtleven die mij prettiger stemt. Op weg naar de bakker kreeg ik (vanmorgen) van mensen simpelweg een goedendag toegewenst.
Dat kan mij wel vrolijk maken en ontdooien en het gevoel van samenleven geven. Halleluja.
Wim VERZELEN
WIJKDICHTERWOORDEN
Zak diep
laat het maar toe hoe zwarte kraaien in cirkels boven je hoofd vliegen ze dempen met hun veren laatste aanrakingen die uitdoven en smelten op je huid
vezel na vezel de dood pelt je tot er alleen nog bot overblijft
Zak diep
maak van je botten een constructie twee vleugels of een grijpmachine
Onder een deken van aarde ontkiemen je aders in de grond worden honderdjarige wortels bomen die in hun schors je huid dragen
Zo houden we het vergeten tegen nu de dood binnensluipt in een lange jas van bont
We plooien onze herinneringen tot origami vogels die we de stad in laten vliegen ver weg van broedgebieden waar hoofden rusten op kussens van gesneuvelde vleugels.
Nieuwe koffiebar in de Cuperusstraat
Polly: in een zee van licht genieten van koffie en gebak
Op de hoek van de Cuperusstraat en de Zurenborgstraat ging onlangs een nieuwe koffiebar open. Kato Avondts (23), de drijvende kracht achter Polly, liep al een maand of zes met het idee rond om een eigen zaak te starten. De knepen van het vak leerde ze bij Butchers Coffee (Kasteelstraat 57, 2000 Antwerpen) waar ze 4 jaar als student werkte en het tot manager schopte. (Annelies DE MUL)
Lichtinval
Kato ging op zoek naar een hoekpand in een rustige buurt. Criterium nummer één was lichtinval. Er moest en zou in haar zaak heel veel natuurlijk licht zijn. Kato aarzelde dan ook niet toen
het hoekpand aan de Cuperusstraat 1 en de Zurenborgstraat 1 beschikbaar werd.
Wanneer ik de zaak binnenloop, merk ik het meteen op: de ruimte baadt in een zee van licht dat rijkelijk binnenvalt via ramen die tot aan het plafond reiken. Ik ben ook onder de indruk van het interieurdesign. Kato verklapt me dat ze vooral van inox en zwart/ wit houdt, maar dat ze tegelijk een huiselijke stijl wilde creëren. Sommige van de meubelen zijn eigen ontwerpen.
Metamorfose Wie hier binnenstapt of voorbijloopt, herkent in deze hippe plek nog nauwelijks het voormalige kunstatelier dat hier vele jaren gevestigd was. Via het Felixarchief kun je de plannen voor het gebouw consulteren. Er is onder andere een aanvraag tot gevel- en binneninrichting door Th. Van den Bossche, gedateerd 16/07/1921!
Gelukkig moet je vandaag voor eenvoudige interieuraanpassingen (zonder structurele ingrepen) geen vergunning meer aanvragen. Kato en haar entourage konden het onoog -
lijke atelier-magazijn daardoor in een tweetal maanden omtoveren in een plek waar je de hele dag wilt blijven.
Zijn er nog meer uitdagingen, wil ik graag weten. “O ja, het financiële luik, de boekhouding… dat is allemaal nieuw voor mij,” zegt Kato, waarna ze lachend aanvult dat ook het tegelen nieuw was, en ook de keramiek die ze helemaal zelf gemaakt heeft. Al die creativiteit heeft ze van haar mama meegekregen.
Paulien
De zaak is genoemd naar Kato’s zus Paulien, ‘Polle’ Avondts. Kato’s favoriete drankje is een “Pollyke”, iets tussen een latte en een cappuccino.
Het gebak is allemaal huisbereid (met uitzondering van de croissants van de Domestic). Er is ook een vegan en glutenvrij aanbod. De Matcha-thee komt van Kukaï en de koffie van Andy Roasters (Blikfabriek, Hoboken). Verder
staan op de kaart ook koude drankjes. In de winter komen daar verse warme gemberdranken en zo bij.
Bloemen
Gastvrijheid staat bij Polly centraal. Terwijl de fotograaf van dienst en ikzelf genieten van een gratis consumptie, worden verse bloemen geleverd. De klanten blij maken, daar is Kato goed in en daar plukt ze ook de vruchten van. Een maand na de opening (dit interview werd eind augustus afgenomen) zijn er al een flink aantal vaste klanten die ‘s morgens binnenlopen voor een babbel en een knabbel bij de koffie/thee of voor een take away, via het raam aan de Zurenborgstraat. De meer dan 4.000 volgers op Instagram spreken boekdelen: goede koffie en gebak behoeven geen krans.
OPENINGSUREN POLLY
Open van woensdag tot zondag Woe-do-vr van 08.00 tot 16.00 Za-zo van 09.00 tot 17.00 Gesloten op wettelijke feestdagen https://www.instagram.com/ polly.antwerp/
Polly, op de hoek Zurenborgstraat en Cuperusstraat.
Foto: Jerry KONINCKX
Kato Avondts, uitbaatster van Polly. Foto: Jerry KONINCKX
Buurtfeest Kleinebeerstraat
Net als vorig jaar vond het tweede straatfeest in de Kleinebeerstraat plaats de eerste zaterdag van september. De bewoners van de Kleinebeerstraat en de Rolwagenstraat konden het feest organiseren omdat tramlijn 11 door de werkzaamheden niet kon rijden.
Tekst en foto's: Jochanan EYNIKEL
Een vier op een rij basketspel was een voltreffer voor jong en oud.
Amper een jaar geleden was de SintNorbertuskerk op de Dageraadplaats het uitverkoren decor voor een werve(le)nd concert, door en voor ngo KIYO. Op datzelfde elan strijkt de kinder- en jongerenorganisatie op zaterdag 26 oktober neer in cultuurhuis Corso. Met een ander concept, maar (minstens) even magisch. Algemeen directeur Mélodie Arts laat me met haar woorden jongleren, zodat jij kan lezen wat in de sterren staat geschreven. (Karen KETS)
Mélodie, leuk je terug te zien, én met een aantrekkelijke brochure in de hand.
Mélodie Arts: “Inderdaad, het programmaboekje van het fel gesmaakte cultuurhuis Corso in de Driekoningenstraat, op een boogscheut hiervandaan. Corso staat erom bekend letterlijk de deuren open te zetten voor talent van divers pluimage. En dat rijmt helemaal met de nieuwe artistieke voorstelling die op 26 oktober de podiumplanken zal doen trillen.”
Zit daar muziek in, Mélodie?
Mélodie Arts: “Jawel. Maar vooral veel beweeglijkheid. Explosiviteit. Acrobatie. Expressie. En dit alles met één thema als rode draad: de huidige klimaat-uitdagingen gezien door de - in dit geval niet zo roze - bril van jongeren, hier en in het zuiden. Om die reden heet de voorstelling ook 'Circus4Climate'. Dit jaar dus geen KIYO-concert, maar een tot de verbeelding sprekend circusspektakel.”
En wat is precies de insteek van dit initiatief?
Mélodie Arts: “Zoals de lezer zich mogelijk herinnert vormt 'empowerment' van kinderen en jongeren het kloppende hart van KIYO. Op een mooie dag werd onze organisatie gecontacteerd door de vzw Amoukanama, een gezelschap jeugdige maar toch al doorwinterde circusartiesten
uit Guinee. De groep was in België om geld in te zamelen voor lokale projecten. En en passant traden ze ook nog aan in de slotceremonie van de Olympische Spelen in Parijs! Hoewel Amoukanama dus al stevig zijn sporen verdiende, wilde het gezelschap graag eens met KIYO brainstormen, om de werking verder te verdiepen. Het staat buiten kijf dat wij hier meteen warm voor liepen.”
Je verwees al naar het klimaatthema als inhoudelijke rode draad. Gaan een sensibiliserend en fondsenwervend luik hierbij opnieuw hand in hand?
Mélodie Arts: “Zeker. En goed nieuws, want KIYO is dit jaar de begunstigde van de YOUCA Action Day. Jongeren ruilen één schooldag met werken in een onderneming. Zo proeven ze van een professionele omgeving, wat beslist een verrijkende ervaring is. Tegelijk zamelen ze geld in voor een goed doel, want hun 'verdiende loon' wordt hieraan gedoneerd. Dit jaar gaat de opbrengst naar een Burundees KIYO project rond het recht op een gezonde leefomgeving. We dachten: 'een Burundees klimaatproject én de aanwezigheid van een Guineese groep talentvolle circusartiesten, daar moeten we iets mee doen!'. En het zou natuurlijk ook geweldig zijn om met de voorstelling en de opbrengst ervan nog meer jongeren tot klimaatacties te inspireren.”
KIYO is ook actief in België. Worden er jongeren van hier betrokken? Mélodie Arts: “Inderdaad. En we konden ook nog het Antwerpse Ell Circo D'ell Fuego enthousiasmeren om mee de schouders te zetten onder ons artistieke experiment! Deze 'haven voor circusondernemers' wil jong en oud in contact brengen met de kracht van technisch hoogstaand, spitsvondig circus en gelooft rotsvast in de troeven van een diverse samenleving. En zo wordt Circus4 Climate dus een uniek samenspel tussen Guineese, Burundese en Belgische jongeren en experten die - met en voor KIYO - artistiek uiting geven aan beklijvende klimaat- en milieuverhalen. Met de Nationale Loterij als hoofdsponsor worden we in ons vertrouwen gesterkt dat het een betekenisvolle, spraakmakende voorstelling wordt. De voorzitter van de Antwerpse Jeugdraad, Imane Arrahmouni, zal overigens ook een keynote speech geven."
Dat klinkt als een veelbelovende uitdaging, maar tegelijk geen kinderspel!
Mélodie Arts: “Klopt. Om het circustechnisch sterke gezelschap enerzijds, en de deelnemers met meer inhoudelijke kennis en expertise anderzijds, naadloos op elkaar af te stemmen dompelt KIYO de voltallige groep gedurende een week onder in een verkwikkende herfststage. Ell Circo D'ell Fuego begeleidt hierbij het artistieke proces, en GoodPlanet Belgium - dat zich inzet voor een duurzame samenleving - staat garant voor de inhoudelijke duiding. We zetten volop in op de kracht van
complementariteit, waarbij ieders talent en sterkte wordt gehonoreerd, en alle deelnemers in de geest van kruisbestuiving van elkaar leren.”
En dat alles hier vlakbij, onze Zurenborgse lezers worden weer verwend. Allen daarheen dus?
Mélodie Arts: “Precies (lacht)! We mikken echt op een zo breed mogelijk publiek. Net daarom kozen we ook voor een matineevoorstelling, want uiteraard verwelkomen we ook gezinnen met kinderen, vanaf zes jaar. En wie weet loop je in Zurenborg onze artiesten wel tegen het lijf! Want dankzij de Stad Antwerpen mag de groep - in totaal een vijfentwintigtal mensen - in de Zomerfabriek in de Minkelersstraat logeren.”
INFO EN TICKETS:
26 oktober 2024 - 15:00 uur Corso - Driekoningenstraat 126 2600 Berchem
www.corso.be/nl/event/ circus4climate-2
De Roma! Een najaar vol muziek
In De Roma staan er dit najaar tal van interessante artiesten uit binnen- én buitenland op de Μaffiche. We lichten er graag al enkele namen uit die in oktober en november naar Borgerhout afzakken. Het volledig programma, alle info en tickets via www.deroma.be.
BALOJI
ZONDAG 20 OKTOBER – 20:00
Baloji is een meesterlijke Belgische rapper van Congolese origine die al samenwerkte Africa Express van Damon Albarns en vele anderen. Anno 2024 is Baloji helemaal terug van weggeweest - en hoe! AUGURE is de roepnaam van zijn uitdagend project dat drie wonderbaarlijke vormen aanneemt. Naast een film en een expo is AUGURE eveneens een monumentaal album, samengesteld uit 4 EP’s met in totaal 36 songs, geschreven vanuit het standpunt van de vier hoofdpersonages in de film. Live een belevenis.
KABAKA PYRAMID
WOENSDAG 23 OKTOBER – 20:00
Als pionieer van de reggae revival legde Kabaka Pyramid met zijn unieke stijl, opzwepende beats en snedige lyricks de basis voor een indrukwekende carrière. Hij liet voor het eerst
van zich horen met hits als Warrior en Free From Chains en brak definitief door met het bekroonde album
The Kalling (2022), geproduced door Damian 'Jr Gong' Marley. Met zijn zonnige mengeling van reggae en hiphop bouwde Kabaka Pyramid vanuit zijn thuisbasis Kingston in Jamaica wereldwijd een stevige fanbasis uit. Met zijn meeslepende liveshows veroverde hij de grootste reggaepodia ter wereld.
THE HERBALISER BAND
VRIJDAG 25 OKTOBER – 20:00
vormen Jake Wherry en Ollie Teeba samen The Herbaliser. Het duo groeide op in Londen en vond elkaar in hun liefde voor jazz, rare groove en hiphop. Na een korte pauze tourt The Herbaliser in 2024 opnieuw door Europa met hun uitgebreide band. Bezielers Jake Wherry en Ollie Teeba worden op het podium bijgestaan door een getalenteerde groep aan muziek met onder andere Easy Access AKA Ralph Lamb (trompet/ flugelhorn), Andrew Ross (tenor/ baritone sax-flute), James Morton (alto sax), Micah Moody (drums) en Patrick Dawes (percussie).
TSAR B & DIJF SANDERS PLAY THE MUSIC OF TWIN PEAKS ZATERDAG 26 OKTOBER – 20:00
scherm kwam. Bijna 35 jaar na het ontstaan van de serie blijft Twin Peaks nog steeds nieuwe fans aantrekken. Als eerbetoon aan zowel David Lynch als Angelo Badalamenti kropen Tsar B en Dijf Sanders samen in de studio om een eigen interpretatie van de legendarische soundtrack in elkaar te knutselen. Hoe dat klinkt ontdek je op zaterdag 26 oktober in De Roma!
EINSTÜRZENDE NEUBAUTER DINSDAG 29 OKTOBER – 20:00
Een creepy sfeer, bizarre personages, een dijk van een soundtrack en damn good coffee: de veelvuldig bekroonde, experimentele serie Twin Peaks was een hit zodra het in 1990 op het
Weinig bands die zo een invloed hebben gehad op de experimentele muziekwereld als Einstürzende Neubauten. De Duitse band rond de altijd intrigerende frontman Blixa Bargeld, die we ook kennen als één van de oprichters van The Bad Seeds, geldt als een fenomeen voor muzikale vernieuwers van deze wereld. Ze staan er om bekend eigen instrumenten te fabriceren uit afgedankte werktuigen en industrieel materiaal zoals staal -
Sinds het midden van de jaren 90
De Roma! Op naar het nieuwe seizoen
platen, olievaten en winkelkarretjes. Een onorthodoxe manier van geluid creëren die bijdraagt aan het onvoorspelbare karakter van de groep. Dat bewezen ze in september al met een geweldig concert in De Roma.
FINK
WOENSDAG 30 OKTOBER – 20:00
Fin Greenall, beter bekend als Fink, onderging een opmerkelijke transformatie van dj, remixer en producer in de bruisende jaren '90 van Bristol naar een gevierde folk-, bluesen indiemuzikant met talloze albums op zijn repertoire. Fink zakte in 2015 en 2019 al eens af naar Borgerhout, met twee bloedmooie concerten als resultaat. Dit jaar belooft hij een terugkeer naar de grote podia met een terugblik op zijn rijke oeuvre én nieuw aangekondigd werk. Mis deze kans niet om een unieke singer-songwriter aan het werk te zien die zichzelf en zijn band blijft uitdagen om nieuwe muzikale horizonten op te zoeken.
ROBERT JON & THE WRECK
DONDERDAG 31 OKTOBER – 20:00
Robert Jon & The Wreck is een dubbele portie southern rock met een stevige blues chaser. Rock jams, whisky doordrenkte teksten en steengoede live shows zijn slechts enkele redenen waarom Robert Jon & The Wreck een van de beste live bands is die de afgelopen jaren uit ZuidCalifornië is voortgekomen. Met meerdere studioalbums op hun naam, ingewikkelde maar vloeiende instrumentatie en vocale harmonieën, hebben ze de deuren van het rock, americana- en souther soul-genre stevig ingetrapt.
STILL WOOZY
ZATERDAG 2 NOVEMBER – 20:00
Onder de artiestennaam Still Woozy maakt Sven Gamsky psychedelische alternatieve muziek met een unieke, huiselijke mix van akoestische en elektronische instrumenten. Op zijn debuutalbum If This Isn’t Nice, I Don’t Know What Is (2021) herdefinieert de in Portland gevestigde singer-songwriter en producer de grenzen van de moderne pop door elementen van soul, folk en psychedelica te introduceren in een aanstekelijk geluid dat een blijvende indruk achterlaat.
VICENTE AMIGO
DINSDAG 5 NOVEMBER – 20:00
Vicente Amigo, één van de meest gerenommeerde en meest veelzijdige flamencogitaristen, gaat terug op tournee! De grootmeester belooft een feestelijk concert met zowel songs uit zijn nieuwe album, dat binnenkort uitkomt, als een overzicht van zijn rijkgevulde carrière. In 2017 stond Vicente Amigo reeds op het podium van De Roma, wij zijn dan ook verheugd dat hij dit najaar met een even gepassioneerde begeleidingsband terugkeert naar Borgerhout.
NUBIYAN TWIST
WOENSDAG 6 NOVEMBER – 20:00
De Britse jazzband Nubiyan Twist bestaat uit virtuoze spelers, bekwame producers en geïnspireerde componisten. Deze artiesten bundelen hun krachten om een uniek, aanstekelijk geluid te creëren dat put uit jazz, hiphop, afrobeat, dancehall, soul, reggae en dansmuziek. Verwacht je live in De Roma aan een strakke live sessie en een krachtig bigbandgeluid.
CORY HENRY
ZONDAG 10 NOVEMBER – 20:00
Cory Henry is een Amerikaanse artiest die vele titels waarmaakt: Grammy Award-winnaar, componist, producer, multi-instrumentalist en meesterpianist. Dit najaar tourt hij door Europa met een nieuwe live show en deelt hij zijn talenten als jazzpianist én als soulzanger genereus met zijn publiek.
MESHELL NDEGEOCELLO MAANDAG 11 NOVEMBER – 20:00
Met Meshell Ndegeocello krijgen we één van de meest invloedrijke vrouwelijke bassisten over de vloer. De Amerikaanse multi-instrumentaliste studeerde in Washington D.C. aan
de befaamde Duke Ellington School of The Arts alvorens naar New York te verhuizen in de jaren negentig. Op haar legandarische debuutalbum Plantation Lullabies uit 1993 zingt ze over thema's als gender, racisme en black pride waardoor ze al snel gezien wordt als één van de nieuwe vrouwelijke activisten binnen de, nog steeds door mannen gedomineerde, muziekwereld. Ze werkte later samen met wereldsterren als The Rolling Stones, Herbie Hancock, Madonna en Chaka Khan.
ELDERS
DONDERDAG 14 NOVEMBER – 20:00
14 november, de dag van de 50ste verjaardag van Tom Pintens, wordt een bijzondere dag. Want die dag gaat in De Roma de releaseshow door van het debuutalbum van ELDERS, het elektronische project waar Tom Pintens met veel passie tot aan zijn dood aan heeft gewerkt, samen met zijn geliefde Laurence Roothooft. Tijdens de releaseshow in De Roma zal Laurence het album voorstellen, geflankeerd door Simon Nuytten van Bazart op gitaar en Bent van Looy
op drums. De unieke samenzang tussen Tom en Laurence zal per song worden verwezenlijkt door een of meer stemmen die zowel Tom als Laurence na aan het hart liggen.
IRON & WINE
VRIJDAG 15 NOVEMBER – 20:00
Light Verse is ongetwijfeld het meest speelse album van Iron & Wine tot nu toe, doordrenkt van vreugde na donkere dagen. Voor de opnames in de befaamde Waystation-studio in Los Angeles trommelde Beam heel wat schoon volk op. Tyler Chester (toetsen), Sebastian Steinberg (bas), David Garza (gitaar), Griffin Goldsmith, Beth Goodfellow en Kyle Crane (drums), Paul Cartwright (viool en mandoline), zelfs Fiona Apple was zo genereus om haar stem te lenen voor het duet All In Good Time. Light Verse is het zevende volledige album van Iron & Wine en het vijfde voor Sub Pop Records. Het is een album dat je best in zijn geheel luistert en klinkt zowel liefdevol als authentiek, zelfverzekerd als een stevige handdruk, gedragen door de warme stem van de charismatische frontman.
Hoogstwaarschijnlijk weer Poëzievensters in 2025
Goed nieuws voor poëzieliefhebbers.
Als alles naar wens verloopt, zullen volgend jaar weer zo’n 150 gedichten op transparanten tegen de ramen van Zurenborgse huizen hangen. Het nieuwe stadsbestuur (verkozen op 13 oktober) moet wel nog akkoord gaan met de financiering. Vanuit Cultuurantenne
Antwerpen kregen wij het geruststellende bericht dat de kans erg klein is dat dit project zou worden afgewezen. (Jörg PYL)
Momenteel contacteren wij een kleine twintig dichters die banden hebben/hadden met Zurenborg of die ooit stadsdichter waren. Het organiserende team is momenteel erg klein, want door de verhuis van Ricardo Anemaet zijn er nog slechts vier mensen die zich met dit project in de wijk bezighouden. Elke hulp is uiteraard welkom.
150 gedichten
Er zullen zoals in vorige edities maximaal 150 gedichten gratis uitgedeeld worden aan de bewoners van een gelijkvloerse verdieping in Zurenborg en het Groen Kwartier. Alle mensen die in een straat wonen waar de Gazet van Zurenborg verdeeld wordt, komen in aanmerking.
Zoals andere jaren kan gekozen worden uit twee formaten A2 (42 cm op 59,4 cm) en A3 (29,7 cm op 42 cm).
Inschrijven
Inschrijven kan nu al via poezievensters2024@gmail.com , tenminste als u over een raam op de gelijkvloerse verdieping beschikt. Vermeld in de mail uw naam, adres, e-mail en telefoon, alsook het gewenste formaat of de breedte
van uw raam. Om het werk van de organisatoren te verlichten, is het belangrijk direct volledige gegevens door te geven.
De ervaring leert dat mensen aanspreken de beste weg is naar succes. U kan dus ook zelf aan uw buren vragen om mee te doen en zo een aantal geïnteresseerden opgeven. Dat bespaart ons werk en tijd.
Vóór 1 februari 2025
Om alles organisatorisch vlot te laten verlopen, vragen wij u om vóór 1 februari 2025 uw aanvraag voor een gedicht in te dienen, maar het kan al vanaf vandaag. Zodra de honderdvijftig inschrijvingen bereikt zijn, sluiten we de deelnemerslijst af en moet u geduld oefenen tot de volgende editie.
Zoals bij de vorige edities worden de transparanten gratis ter beschikking gesteld. De cultuurantenne Antwerpen bekostigt druk en lay-out. Wie een gedicht wil, wordt geacht dit zeker te laten hangen tot eind oktober 2025, maar u kan ook het voorbeeld van zoveel Zurenborgers volgen en het gewoon laten hangen tot de volgende editie. Als u al een gedicht aan uw raam hebt, kunt u er een nieuw
gedicht naast hangen, als daar plaats voor is natuurlijk. Anders hangt u het gedicht van de vorige editie op een andere plek in uw woning of maakt u er iemand anders blij mee.
Een gedicht kiezen kan helaas niet. U mag wel een indicatie geven, maar zonder garantie op succes. Daarvoor is onze ploeg te klein. In het decembernummer van Gazet van Zurenborg hopen wij de namen van de deelnemende dichters te kunnen meedelen.
Thaise en Vlaamse gerechten geserveerd in een huiselijke sfeer. Kom zeker onze heerlijk cocktails proeven. Reserveren op 03/235.98.42 - informatie op mays.be
