Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Bart Cartuyvels, Lotte Daens, Roos De Buysscher, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Renée Dufait, Lucy Elliott, Jeannine Führing, Maxim Gerin, Ruth Gysemans, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Herman Kok, Jerry Koninckx, Malinee Lebegge, Annelies Oeyen, Laurens Op de Beeck, Doeschka Paesbrugge, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Bernard Soenens, Marc Swyngedouw, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks, Evelien Wouters.
Gazet van Zurenborg, vanaf nu naar info@gazetvanzurenborg.be. Dit vervangt het telenet.be adres.
Nu het jaar bijna op zijn einde loopt, komen de feestdagen in het zicht en zoals alle jaren, daar is Kerstmis weer, al lijkt het erop dat sommigen al erg vroeg in de kerstsfeer leven. Het is ook de tijd waar we op zoek gaan naar geschenken en waar de wijn duurder wordt, net als enkele delicatessen. In de wijk hebben wij al enkele geschenken gekregen, de helft van de Cogels Osylei is al vernieuwd en in het stuk dicht bij de Singel kunnen wij weer met de auto rijden zonder een hersenschudding op te lopen. Het andere deel is voor volgend voorjaar. De Dageraadplaats kreeg ook nieuwe asfaltbanen en een vernieuwde sportinfrastructuur.
Als we het groter mogen bekijken, kunnen wij in januari kennis maken met een nieuw districtsbestuur en allicht raakt voor het verschijnen van deze krant de samenstelling van het Antwerps stadsbestuur bekend. Wie weet krijgen wij ook een nieuwe federale regering en als gevolg hiervan in onze stad een andere waarnemend burgermeester. Die regering zal moeten besparen, maar bij het afsluiten van de krant blijft het koffiedik kijken wie er de meeste gevolgen van zal ondervinden. Minder geruststellend is de toestand in de wereld. Op een duizend kilometer van ons woedt nog steeds een oorlog die de mensen ontzettend veel leed berokkent en ook in het MiddenOosten lijden veel burgers onverdiend veel pijn. Komt daarbij dat de eenheid van Europa barsten begint te vertonen op een moment dat ‘kameraad’ Poetin
Wat ligt er onder de kerstboom?
ons bedreigt, terwijl het Amerikaanse volk Trump en zijn gevaarlijke gekken zijn zegen heeft gegeven om hun land en de wereld om zeep te helpen. Verstandige mensen wijzen met beschuldigende vinger naar de sociale media die niet gehinderd door het verifiëren van feiten steeds meer de berichten voorstellen, waardoor de gebruikers nog langer aan hun medium blijven plakken. Omdat het algoritme van deze media en ook van veel zoekmachines steeds meer die meningen en berichten voor ons selecteert die bij ons passen, raken wij in de bubbel van ons eigen grote gelijk verstrikt en beseffen wij niet meer welke krachten er momenteel in de wereld spelen. Diezelfde verstandige mensen vinden dat het hoog tijd is dat deze media gereguleerd worden, om zo de verleiding van veel aangeklikte fake nieuwsberichten en complottheorieën aan banden te leggen. Voor wij het internet kenden, was het ook al zo dat de kranten vooral hun eigen achterban tevreden wilden stellen. Maar wie wilde, kon zich dan abonneren op twee tegenstelde informatiekanalen, in de jaren zeventig en tachtig, bijvoorbeeld door zowel de Standaard als Solidair te lezen.
We stellen vast dat het hoe dan ook steeds moeilijker wordt om via internet en sociale media correcte antwoorden te krijgen. De betalende websites staan helaas maar te dikwijls bovenaan. Iedereen die iets online besteld heeft, heeft allicht vastgesteld dat wanneer men de site
een tweede keer bezoekt, de prijs verhoogd is tegenover de eerste keer. Bewuste consumenten geven dan ook de raad om wanneer men definitief tot een aankoop wil overgaan, eerst de cookies te verwijderen. Ook zou de geografische ligging waar iemand woont, bepalend zijn voor de prijs bij bepaalde websites. Uitschakelen, tenzij je browser onterecht denkt dat je niet op Zurenborg maar in Borgerhout woont, Dat kan soms een voordeel zijn. Dat zijn een paar voorbeelden die aantonen hoe een algoritme werkt.
Om dat probleem gedeeltelijk te ontwijken, kan men bijvoorbeeld via verschillende browsers iets opzoeken of nog beter zoeken via Startpage, een zoekmachine die belooft uw gegevens niet op te slaan. Doe gerust de test en je zult per browser andere sites te zien krijgen. Wanneer men over Startpage tevreden is, kan men die extensie ook downloaden. Een nog betere ietwat schizofrene oplossing is verschillende accounts aan te maken, waarbij men consequent totaal ander interessegebieden opzoekt op het ene dan op het andere. De waarheid ligt allicht in het midden. Laat ons dus maar hopen dat er hoe dan ook een moreel verantwoorde regulering van het internet en de sociale media komt, dan bestaat er een kans dat wij ook de volgende jaren Kerstmis en ander feestdagen in een democratisch land, hopelijk met vrede op aarde zullen kunnen vieren. Tot dan moeten we kritisch blijven, laten we dat afspreken?
Mail ons uw nieuws door
Omdat de redactie niet alles weet, vragen wij u om uw initiatieven, straatfeesten, tentoonstellingen, concerten, nieuwe handelszaken, enz. aan ons te melden, liefst twee maand op voorhand, dan publiceren wij graag uw item in onze krant. Indien later, proberen wij wat mogelijk is.
Het is uw krant, het is uw nieuws.
Mail dus naar: redactie@gazetvanzurenborg.be uw nieuwsfeiten.
Het is onze gazet, jullie gazet, de gazet van ons allemaal Medewerkers
Om een gazet te maken, moet je schrijven: artikelen, interviews, gedichten, cursiefjes... Geschreven door mensen met een vlotte pen. Ben jij zo iemand, neem dan stante pede contact.
Wil je op een andere manier aan de gazet meewerken, foto’s maken, ze bussen? Hetzelfde devies: laat het ons weten.
Schrijf je maar één artikel per jaar, maak je maar één foto per jaar (maar dan liefst een geweldige)? Geen punt, we sluiten je in onze armen. Maar vijf artikels per nummer en een stuk of tien foto’s mag ook natuurlijk.
gezocht
Centen hebben we niet, bij Gazet van Zurenborg werken alleen vrijwilligers. Je bent verzekerd, dat wel, en de Gazet vergoedt je kosten. We bieden wel duurzame vriendschap, eeuwige roem en jaarlijks een nieuwjaarsreceptie, waarover ze maanden later op de hoeken van de straten van Zurenborg nog spreken.
Beginnende redacteurs en fotografen krijgen richtlijnen mee en we geven ze feedback.
Overtuigd? Goesting? Schrijf een mail naar: onze redactie: redactie@gazetvanzurenborg.be of onze hoofdredacteur: jorg.pyl@hotmail.com.
De bouw is trots op jou! Reünie op De Werfkeet
Het is u misschien niet opgevallen, maar aan de rand van Zurenborg, Vlijtstraat 52, is sinds september een opleidingscentrum van de VDAB gevestigd met als naam “De Werfkeet”. Op deze site staan een aantal containers en hangars en ligt er heel wat stelling- en bouwmateriaal. Maar waarvoor dient dit allemaal? (Bart Cartuyvels)
Het nieuwe opleidingscentrum van de VDAB kadert in het programma ‘Jobs in De Grote Verbinding’: een samenwerkingsverband tussen Constructiv, Lantis, Stad Antwerpen en VDAB. Met De Werfkeet wil VDAB zoveel mogelijk werkzoekenden en jongeren warm maken om te kiezen voor een job in de bouw.
Op donderdag 21/11 was er een reünie van de studenten die reeds aan de doedagen of een bouwbad deelnamen en uw reporter was er bij. Ik kreeg een rondleiding van Leen Meeuws, programmaleider jobs in de Grote Verbinding.
Het doel van De Werfkeet is om kandidaten met een interesse voor een job in de bouw te laten proeven van verschillende technieken in een tweetal doedagen of in een bouwbad van enkele weken en hen dan verder te oriënteren naar een
finaliteitsopleidingen van de VDAB in Herentals, Mechelen, ….
De site is tijdelijk in bruikleen gegeven door de stad Antwerpen en werd volledig ingericht met containers of constructies die eenvoudig weer weggenomen kunnen worden zodat het terrein in oorspronkelijke toestand hersteld kan worden. Er wordt ook zorgvuldig en selectief met de bouwmaterialen omgegaan om geen bodemvervuiling te veroorzaken, daarom ook dat er op de site niet gemetseld mag worden.
Tijdens de doedagen maken aspirant-bouwvakkers in 2 dagen kennis met 6 verschillende bouwberoepen. De deelnemers krijgen werkkleding, schoenen en persoonlijke beschermingsmiddelen en kunnen na een korte uitleg door ervaren instructeurs van de VDAB zelf aan de slag gaan om het beroep
in de praktijk uit te proberen. Concreet kan je kennismaken met het beroep van wegenwerker, bekister, stellingbouwer, dakwerker, industrieel schilder of industrieel elektricien.
Op De Werfkeet is het nodige materiaal aanwezig om beroepen en technieken uit te proberen zoals dat vandaag op een werf in Vlaanderen gebeurt, met ook een specifieke focus op veiligheid – belangrijk voor de grote openbare werken zoals de Oosterweelverbinding. Op de site
herken je in de buitenlucht de onderdelen voor stellingen, zand en stenen voor wegeninfrastuctuur en opstellingen van een onderdak met bijhorende panlatten en dakpannen. Binnen in de loods zijn er werkborden voor elektriciteit en een opstelling voor industriële schilderwerken.
Achteraan het terrein zijn studenten tuinonderhoud een groenhoek aan het inrichten met de bedoeling om vanaf 2025 deze opleiding ook bijkomend in de werfkeet te kunnen
Rechtzetting
organiseren. Het is ook de bedoeling om de studenten stage te laten lopen in de parken en het groen van de stad. Een andere mogelijkheid voor kandidaat-bouwvakkers is om zich in te schrijven voor een bouwbad. Deze kennismaking wordt eveneens georganiseerd op De Werfkeet. Tijdens zo’n bouwbad maakt de kandidaat kennis met 10 verschillende beroepen. Elk beroep kan hij twee dagen uitproberen. Geen saaie les, maar vol aan de bak.
Daarna kan de kandidaat dan kiezen in welke richting hij verdere opleidingen bij de VDAB kan volgen.
De deelnemers van een doedag of bouwbad die aanwezig waren op de reunie van 22/11 waren tevreden over hun kennismaking en maken plannen voor een verdere opleiding in de bouwsector of zijn er al mee gestart. Wie weet leggen zij binnenkort een stuk van Oosterweel waar we binnen enkele jaren met z’n allen over rijden?
In onze vorige krant stond per vergissing dat de eigenaar van de nieuwe Delhaize Alain Govaert was. Dit is onjuist, de nieuwe eigenaar heet Mathieu Brolet. Wij willen de heer Brolet hier graag feliciteren met de opening van zijn erg mooie winkel in de Plantin en Moretuslei.
Opleidingscentrum De Werfkeet. Foto: Bart CARTUYVELS
De bouwberoepen in de kijker. Foto: Bart CARTUYVELS
Ervaring opdoen op het terrein. Foto: Bart CARTUYVELS
Materiaal is aanwezig Foto: Bart CARTUYVELS
Hoe het gemeentebestuur destijds droomde van Fruithoflanen in Zurenborg
Wanneer wij op de redactie vragen hebben over de geschiedenis van Zurenborg dan bellen we Alex Elaut, gerenommeerd stadsgids en auteur van verschillende boeken over de wijk en van een paar monografieen van architecten die destijds Zurenborg vorm hebben gegeven. Onlangs stuurde hij ons een knipsel uit De Nieuwe Gazet dat een hallucinant beeld geeft van hoe er rond 1970 over stadsontwikkeling werd gedacht. Wij geven u de integrale tekst.
(Luc PANDELAERS)
“Een van de mooiste straten op de wijk Zurenborg is ongetwijfeld de Cogels-Osylei. Daterend van voor de eerste wereldoorlog was deze residentiestraat het verblijf van hooggeplaatste functionarissen. Ook was het destijds een aantrekkingsoord voor wandelaars. De architectuur van de meeste gebouwen was inderdaad het bekijken waard. Alhoewel de bouwtrant meestal gekopieerd werd op historische bouwwerken in binnenen buitenland. Na de tweede wereldoorlog raakte de residentiewijk in verval. De vroegere herenwoningen kregen andere eigenaars en huurders. Als ééngezinsverblijfplaats hadden zij afgedaan. Velen werden omgevormd tot kan -
toren, rusthuizen voor bejaarden of tot “hotel” voor kindjes. Anderen werden gemoderniseerd en verbouwd tot meerdere appartementen. Het gemeentebestuur was dan ook wel wat verwonderd kennis te krijgen van een schrijven van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen. Waarbij vermeld werd dat de minister van Cultuur besloten had de rangschikkingsprocedure voor het stadslandschap van de CogelsOsylei in te stellen. Het College meende zich bij deze beslissing niet te kunnen neerleggen. Een beslissing die niet alleen de bevolking zware financiële lasten zou opleggen maar eveneens zou leiden tot de ontvolking van deze wijk.
Motie tegen klassering Het college besloot dan ook aan de eerstkomende gemeenteraad een motie tegen de voorgenomen klassering voor te leggen. De aangehaalde argumenten zijn velerlei. Alle huizen in de Cogels-Osylei en aanpalende straten werden ontworpen als ééngezinswoningen. Deze gebouwen zijn in de moderne woonopvatting totaal ongeschikt. Al deze huizen zijn reeds zo goed en zo kwaad mogelijk aangepast om verschillende woongelegenheden te bieden. Een ander argument is dat een groot deel van deze huizen in een min of meer vervallen staat verkeert. Om verder verval en ontvolking tegen te gaan zou een dringende modernisering zich opdringen. Er werden trouwens reeds een paar moderne appartementsgebouwen opgericht. Ook wordt gewezen op het feit dat door het klasseren van de CogelsOsylei, die werkelijk de as vormt van de wijk “Zurenborg”, niet minder dan 85 gebouwen bedoeld worden, waarvan sommigen met een relatieve historische waarde. Doch door hun ligging beheersen en conditioneren zij de ganse wijk, zodat een modernisering van de aanpalende straten zal verhinderd worden. De motie besluit met de vaststelling dat het duidelijk is dat het algemeen belang niet gediend wordt met de voorgenoemde klassering. Het gemeentebestuur dringt met klem aan bij de minister van Nederlandse Cultuur om af te zien van de klassering van de Cogels-Osylei. -Bk”
FRUITHOFLAAN
Rond 1970 was elders in Berchem de Fruithoflaan zowat volgebouwd geraakt. Een paar honderd luxeappartementen, dat betekende een forse zak opcentiemen in de gemeentekas. Het gemeentebestuur onder burgemeester Edgard Ryckaerts ging dan
ook op zoek naar plekken waar ze nog dergelijke vetpotten konden aanboren. En zo kwam de Cogels-Osylei in het vizier. Want dat was toch maar een verzameling kopieën van historische gebouwen met slechts relatieve historische waarde en een toenemende graad van bouwvalligheid. En ook de toenmalige bewoners lagen niet bepaald in de bovenste schuif. Veel hoogbejaarden, tot daaraan toe, maar ook hippiecommunes en ander artistiekerig volk, een tehuis voor ongehuwde moeders en journalisten van de Humo. Het enige wat er voor het CVP-bestuur wellicht nog mee door kon was het huis van de Witte Paters van Scheut, maar die waren dan weer nooit thuis... Slopen die boel dus. Zurenborg zou eindelijk echt zijn intrede maken in de 20ste eeuw. Gelukkig was het verzet tegen deze beeldenstorm beter georganiseerd dan tien jaar eerder toen de historische wijk rond het Vleeshuis gesloopt werd. In 1980 was de klassering eindelijk een feit en de rest is geschiedenis. Kleio, de muze van de geschiedenis, heeft trouwens best wel gevoel voor ironie. Anno 2024 is de Fruithoflaan zowat het grootste bejaardenpakhuis van Groot-Antwerpen en heeft het oude Zurenborg zich al een aantal keer heruitgevonden. En in zowat elke reisgids krijgt de Cogels-Osylei tegenwoordig het predicaat “mooiste straat van België”.
Het is dus misschien stilaan tijd om burgemeester Edgard Ryckaerts zijn plein af te pakken en het toe te kennen aan een van de architecten die de wijk vorm hebben gegeven. Jos Bascourtplein iemand? Of Jules Hofmanplein?
Zoals onze zuiderburen zeggen: “La vengeance est un plat qui se mange froid.”
Foto's: Rudi WOUTERS
Fase 1 – deel Ryckaertsplein-kruispunt Van Merlenstraat nagenoeg afgerond
Werken heraanleg Cogels-Osylei over de helft
Na ruim een half jaar werken is fase 1 van de heraanleg van de Cogels-Osylei nagenoeg afgerond en zal dit deel voor het verkeer worden heropend. Inmiddels is goed te zien hoe de straat eruit zal gaan zien. Qua comfort een hele verbetering, aansluitend bij het stadsgezicht, maar wel veel ruimte voor snelheid. Het deel van de straat tussen het voormalige rondpunt en de Tramplaats zal in de komende maanden worden aangepakt (Herman KOK)
De eerste fase van de langverwachte heraanleg loopt ten einde. Een halfjaar geleden ging de CogelsOsylei op de schop voor een totale heraanleg: een nieuw wegdek, voetpaden, traminfrastructuur. En ondergronds een nieuwe riolering, vernieuwing van de leidingen, en ook een ontkoppelingsoperatie bij de meeste huizen van regenwater- en grijswaterafvoer.
Ook elders, gerelateerd aan de heraanleg van de straat, vinden er werkzaamheden plaats. Aan het Burgemeester Edgard Ryckaertsplein, de Guldenvlies- en Uitbreidingstraat worden extra aanpassingen aan de tramsporen gedaan om de aansluitingen van de verschillende tramlijnen aldaar te verbeteren.
Inmiddels zijn voorbereidende werkzaamheden voor de tweede fase opgestart. Aan de Tramplaats renoveert Water-link in samenwerking met Aquafin de waterleidingen voorafgaand aan de heraanleg. En tussen de Generaal Van Merlenstraat en het Tramplein wordt archeologisch onderzoek uitgevoerd.
De verwachting is dat na het winterbouwverlof, 5 januari a.s., de werken voor fase 2 echt zullen starten. Volgens planning zullen deze werken duren tot de zomer van 2025.
Een modern tramspoor in een historische context
De heraangelegde Cogels-Osylei krijgt een primeur van betonplaten met ingewerkte kasseien. De gekozen techniek is een compromis tussen het door de stad en district en De Lijn gewenste groter verkeers-
comfort en het behoud van het stadsgezicht dat een prioriteit is van Onroerend Erfgoed. Het is de eerste keer dat deze techniek in Antwerpen wordt toegepast. De rijbaan wordt aangelegd met geprefabriceerde betonplaten met ingewerkte kasseien. Zo wordt de traminfrastructuur ingepast in het beschermde stadsgezicht waar de straat onderdeel van uitmaakt. Helaas konden de klassieke kasseien niet worden gehandhaafd. Kasseien of klinkers zijn erg gevoelig voor regulier tramen ander verkeer. De kasseien komen na verloop van tijd los, met als gevolg een slecht wegdek en meer onderhoud. Bij de Cogels-Osylei werd dit niet uitgevoerd en was dit niet haalbaar. Deze techniek is eerder met succes toegepast bij het tramspoor door het historische centrum van Gent. Ook het tramspoor aan de tramlus in het centrum dat thans wordt vernieuwd zal met deze techniek worden gebouwd.
Het district Berchem heeft gekozen voor een gezaagde kassei. Dit maakt de stenen meer vlak. Het gevolg is minder verkeerslawaai en beter fietscomfort. Echter, een risico hierbij is een toename van de snelheid van het autoverkeer juist door het meer comfortabele wegdek. Helaas is het rondpunt afgeschaft wat met het ontbreken van snelheid remmende drempels, het gevaar van over dreven snelheid inhoudt. Hoewel de Cogels-Osylei als wijkstraat een 30 km-straat is, is de straat niet als zodanig ingericht en nodigt de indeling uit tot harder rijden.
Overlast aan de straat en in de buurt Dergelijke ingrijpende werken als aan de Cogels-Osylei gaan natuurlijk niet zonder hinder en overlast. Zo waren de huizen enkel te voet bereikbaar en was de looproute vooral aan de even zijde. Grotere leveringen en verhuizingen waren vrijwel onmogelijk en vergden coördinatie. De inzameling van het huisvuil was op zich goed geregeld maar vergde wel een extra inspanning. Daar waar gewerkt wordt, gaat er ook wel eens wat fout. Zo werd er wel eens een kabel doorgeknipt of viel de elektriciteit weg. Over het algemeen kon dat redelijk snel worden opgelost. Maar de communicatie van de verschillende bedrijven die hierover gaan blijkt niet altijd optimaal te zijn. Maar over het algemeen deed de aannemer z’n best de overlast zoveel mogelijk te voorkomen. Ook werden er bij een aantal huizen loopbruggetjes of platen geplaatst om de bereikbaarheid te verbeteren. Wel waren de voetpaden met uitstekende pijpen voor de nutsvoorzieningen vooral in het donker nogal gevaarlijk met enkele valpartijen
en ongelukjes tot gevolg. Ook een collega van de gazet kwam ten val en moest met een ambulance voor behandeling naar het ziekenhuis worden gebracht.
Ook elders in de wijk bracht de heraanleg wel de nodige overlast. Met een belangrijke ontsluitingsroute voor de wijk voor langere tijd afgesloten zocht het verkeer zich een route door de omliggende straten alhoewel een groot deel van het doorgaand verkeer de wijk meed. En de toch al hoge parkeerdruk in de buurt nam verder toe. Vooral in de Transvaalstraat. Deze straat, normaal al een spaghetti van sluipverkeer die nu officieel een fietsstraat is, was nog drukker dan normaal. Volgens het district is er voor deze straat geen haalbare oplossing. Natuurlijk zijn er oplossingen denkbaar. Of men gaat de capaciteit verbeteren met het weghalen van een parkeerstrook. Iets waar men in de wijk niet op zal zitten te wachten. Of, logischer, men erkent dat de wijk geen plaats is voor doorgaand sluipverkeer door het inzetten van een eenrichtingverkeersysteem met mogelijk een knip aan de Tramplaats. Dat zal elders in de wijk mogelijk tot wat meer verkeer leiden, maar zal er ook toe leiden dat meer doorgaand verkeer op de hoofdwegen blijft. Wellicht iets voor verkeersdeskundigen om over na te denken. En het zou recht doen aan de Transvaalstraat en de gehele wijk. Maar dat terzijde.
Stadsgezicht
De Stad en De Lijn hebben zich ingespannen om de straat goed in te passen in het beschermde stadsgezicht. Voor de Dienst Onroerend Erfgoed was het zoeken naar een balans. Aan de ene kant een sterke focus op de kasseien-look van de straat, en ook platines op het voetpad die er oorspronkelijk wellicht niet gelegen hebben. Aan de andere kant werd het originele straatprofiel gewijzigd ten koste van de voetganger, werd de ronde straatconstructie in het midden veranderd in een kruispunt, en verdween de in rode straatstenen aangelegde rijwielstrook aan de even zijde. Ook het authentieke karakter van de straat met de grote klassieke kasseien is met de gezaagde kasseien over de hele rijbaan veranderd. Het is de vraag hoe deze balans uiteindelijk beoordeeld zal worden. Is het voldoende origineel en draagt het bij aan het stadsgezicht en Herwaarderingsplan Zurenborg? Of is het wat te retro. De toekomst zal het leren.
Het resultaat Weinigen zullen het ontkennen. De straat wordt met de heraanleg wel mooi. Alhoewel sommigen het een retro-baan zullen vinden. De rijbaan ligt er met de gezaagde granietkasseien goed bij, het tramspoor is state-of-the-art bij de tijd, en de in kasseien aangelegde voetpaden zien er fraai uit. Het rondpunt is verbouwd tot een kruispunt en de verbrede voetpaden, de ‘pleintjes’, daar bieden meer ruimte voor de voetganger. Het is nu aan de buurt om met het district in te zetten op een goede invulling van deze pleintjes met bijvoorbeeld groen of kunst. Ook zal de straat, na de verhuis van de stelplaats en de belofte vanuit de stad en de Lijn dat het niet weer een buscorridor met een bundeling van buslijnen zal worden zoals voorheen, qua zwaar verkeer een pak rustiger zijn.
Hoe de verbrede rijbaan zonder rondpunt en zonder verkeersdrempels in de toekomst zal combineren met de 30 km maximumsnelheid, is echter te bezien. Hier is het vooral hopen dat stad en district hun verantwoordelijkheid zullen nemen met het handhaven. En ook is te bezien hoe de impact zal zijn van de in beton aangelegde rijbaan op het microklimaat in de zomer, of dat aanvullende hitte zal veroorzaken. Maar voor nu: kijken naar het mooie resultaat van fase 1 en op naar de werken van fase 2.
Het rondpunt gaat ook op de schop.
Foto: Ruth GYSEMANS
Beton en valkuilen. Foto: Ruth GYSEMANS
Zware machines om het werk te doen.
Foto: Ruth GYSEMANS
Lezersbrief
Beste redactie,
Sinds 2018 wonen wij in de Transvaalstraat. We waren in het begin enigszins bezorgd over de potentiële overlast van het spoor achter onze tuin. Deze overlast valt in het niets bij de overlast van het verkeer in de straat. En die overlast is de afgelopen zes jaar alleen maar toegenomen.
In augustus 2020 maakte ik al eens melding bij de Stad dat er veel te hard gereden wordt in onze straat. Er werd op dat moment aan het spoor gewerkt. Ook het werfverkeer van Infrabel en Besix reed niet bepaald langzaam door de straat. Zelfs met tractor met aanhanger vol zand. In mijn ogen levensgevaarlijk voor fietsers.
De afgelopen jaren heb ik meerdere meldingen gedaan over onveilige verkeerssituatie in onze straat en de vraag gesteld om onze straat eenrichtingsverkeer te maken. Blijkbaar was schepen Koen Kennis mijn meldingen beu en werd ik door hem gebeld. Hij argumenteerde dat tweerichtingsverkeer beter is en dat iedereen elkaar altijd heel hoffelijk laat passeren! “Bovendien zorgt het tweerichtingsverkeer er juist voor dat er niet te hard gereden kan worden.”
Uit eigen ervaring kan ik melden dat niets minder waar is. Het geclaxonneer als de haastige auto -
mobilisten niet direct door kunnen, is niet te doen. En dat gebeurt niet alleen overdag. Om maar te zwijgen van scheldpartijen die met regelmaat voor onze deur plaatsvinden. Vervolgens wordt de frustratie van het zo lang hebben moeten wachten, omgezet in extra hard op de gaspedaal trappen. Dat het een fietsstraat is, is blijkbaar bij de meeste automobilisten die door onze straat rijden ook niet bekend. Of ze weten niet wat dat inhoudt. Of ze zijn zó gefrustreerd, dat het ze niet uitmaakt en ze gewoon alleen maar zo snel mogelijk weg willen.
Als mijn kinderen ‘s ochtends naar school vertrekken is het meestal spitsuur in de straat en moeten ze noodgedwongen over de stoep vertrekken.
De komst van het politiebureau heeft de situatie in mijn ogen nog eens verergerd. Het aantal wagens dat met hoge snelheid en gillende sirenes door de straat komt scheuren is drastisch toegenomen.
Begin 2024 deed ik daarom een nieuwe melding over verkeersoverlast en onveilige situaties. Daarin haalde ik ook aan dat onze woonkwaliteit is afgenomen. Enerzijds door het drukke verkeer, de geluidsoverlast van het claxonneren en de onveilige verkeerssituatie. Anderzijds doordat ik voor de derde keer schade aan mijn geparkeerde auto had vastge -
steld zonder briefje erbij. Blijkbaar twee auto’s die elkaar toch niet bleken te kunnen passeren.
Ik krijg hetzelfde antwoord: “Beste, Dank voor uw melding. In verband met uw vraag naar het invoeren van enkelrichting treden we inderdaad het antwoord van de schepen bij. Er zijn op dit moment geen plannen om de circulatie in deze buurt in zijn geheel te bekijken en eventuele aanpassingen door te voeren. Daarnaast zagen we in observaties ook dat het dubbelrichtingsverkeer in deze straat ook zorgt voor een verlaging van de gereden snelheid en dat de uitwijkmogelijkheden ter hoogte van inritten en garages ervoor zorgen dat het dubbelrichtingsverkeer in deze straat toch kan werken. Dat neemt niet weg dat er inderdaad ook nadelen verbonden zijn aan deze situatie, er werd echter besloten dat deze niet opwegen tegen de voordelen voor de verkeersveiligheid.”
Toch bijzonder dat de verkeersveiligheid en woonkwaliteit ondergeschikt zijn aan de verkeerscirculatie?
Terwijl ik dit schrijf, heb ik terug een schade aan mijn auto. Dit keer lag er gelukkig wel een briefje. Er wordt ook weer geclaxonneerd. Het is 19 uur. Ik heb terug een melding gedaan bij de Stad.
Annelies Vermeulen
Op dit moment is de Transvaalstraat een éénrichtingsstraat ten gevolge van werken. De problemen zijn tijdelijk opgelost en de bewoners zullen vragen deze oplossing definitief te maken.
Verder verslag in volgend nummer van GvZ.
Lezersbrieven naar onze krant zijn steeds welkom. Wij zijn benieuwd wat er in de wijk leeft. De redactie behoudt zich het recht voor te lange lezersbrieven in te korten of gebalder te herschrijven. Anonieme brieven of brieven met een kwetsende, beledigende of racistische toon worden niet gepubliceerd. De geuite meningen in de lezersbrieven vertegenwoordigen niet noodzakelijk de mening van de redactie.
Illustratie: Lies VAN GASSE
Nieuwe bewoners betrekken
Wie aan Zurenborg denkt, denkt ongetwijfeld aan de vele historische panden die de wijk telt. Het gros hiervan werd opgenomen op de inventarislijst Onroerend Erfgoed. Uitzonderlijke panden krijgen dan weer het statuut van beschermd monument. Misschien denkt u dan vooral aan de statige herenhuizen in het Berchemse deel van Zurenborg zoals de woningen in de Transvaalstraat of de stadspaleizen aan de Cogels-Osylei. (Axel DEVROE )
We moeten het echter niet te ver zoeken want ook het Antwerpse deel van Zurenborg herbergt enkele van die parels. Zo staat in de Stierstraat een monumentaal ensemble van 6 woningen uit 1896 naar een ontwerp van architect Stordiau. Het geheel werd opgericht in Florentijnse neorenaissancestijl en werd - wegens het unieke karakter, gaafheid en als zuiver voorbeeld van deze stijl - als beschermd monument aangeduid. Geen klein bier dus… De aankoop van een dergelijk pand is voor de meesten onder ons waarschijnlijk een intimiderend vooruitzicht. Enkel het idee van verborgen gebreken, verouderde leidingen, enkel glas en torenhoge verwarmingskosten doet angstzweet uitbreken. Om nog niet over de eindeloze slapeloze nachten woelen en tobben te spreken … Desalniettemin zijn er nog onverschrokken personen die een dergelijk project aandurven. Zo ook Bénédicte en Bruno die samen met hun 5 kinderen recentelijk hun intrek hebben genomen in Stierstraat 10.
Bénédicte is geen onbekende in Zurenborg want ze startte haar ‘woonloopbaan’ in Zurenborg ooit in de Kreeftstraat.
Het begon bij Bénédicte al snel te dagen dat Zurenborg een keifijne plek is om te wonen.
Het dorp-in-de-stad-gevoel, het gezellig plein, het sociaal contact, … maar ook de nabijheid van scholen en scouts voor de kinderen, stad en ring dichtbij, dat alles heeft ertoe geleid dat ze dan ook in de buurt wou blijven wonen.
Na een korte omzwerving richting de Dolfijnstraat keerde ze uiteindelijk terug naar de Kreeftstraat. De gezinssituatie was tussentijds ook gewijzigd en zo telde het nieuw samengesteld gezin nu 5 kinderen, waardoor de woonst stilaan uit zijn voegen begon te barsten.
Het pand in de Stierstraat bleek een toevalstreffer. Het koppel was immers niet actief op zoek naar een nieuwe woning, ook al was er het idee dat een ruime tuin en aparte slaap-
kamers voor de kinderen toch wel een meerwaarde zouden zijn. En dus was de keuze snel gemaakt en trok het gezin begin november naar de Stierstraat.
Bénédicte en Bruno plannen niet alleen de karakteristieke, historische elementen zoals lambrisering, vloeren, marmeren schouwmantels en plafondmoulures in ere te herstellen, maar tevens de woning futureproof te maken door hedendaagse isolatiewaarden en woonkwaliteiten na te streven. Het belooft dus een stevige even -
Bijkomende informatie:
wichtsoefening te worden maar het koppel heeft alle vertrouwen in een vlotte verbouwing. Bruno is immers professioneel klusser en Bénédicte zit boordevol ideeën.
Voor wie op zoek is naar een woonst in Zurenborg heeft Bénédicte nog een goede raad: “Blijven zoeken en volhouden!”
De Stierstraat 10 lijkt een nieuw hoofdstuk te beginnen; we wensen Bénédicte, Bruno en hun kinderen alvast veel plezier in hun nieuwe woonst!
Wie verbouwingsplannen heeft, kan via volgende website informatie inwinnen met betrekking tot vorige vergunningen, geldende regelgeving en eventuele erfgoedwaarde: https://perceleninfoplatform.antwerpen.be/ En wie zich wil verdiepen in de historische waarde van een specifiek pand, straat of buurt kan terecht op het geoportaal van het Agentschap Onroerend Erfgoed: https://www.onroerenderfgoed.be/
Stierstraat 10 wordt gerenoveerd. Foto: Axel DEVROE
Van buitenaf bekeken
Het laatste beeld van Herman Selleslags
Eind april hadden we met de Gazet van Zurenborg een afspraak met Herman Selleslags. De fotograaf, van alle markten thuis, die alle sterren van de internationale rockscene geportretteerd heeft, tot Mick Jagger toe, al was dat tegen de Rolling Stone zijn zin. Lang had Herman op Zurenborg gewoond, in een van die monumentale woningen aan de Cogels Osylei, maar twee jaar terug was hij verhuisd naar een soort van loft in een voormalige fabriek in Deurne. Na afloop van het gesprek vraagt hij me om de tekst na te mogen lezen. Ik bezorg hem het artikel en na enig aandringen van mijn kant laat hij weten dat hij het stuk niet gepubliceerd wil hebben, “ik vertel te veel onzin”. Ik bel kort met hem, geen twee minuten, maar hij blijft bij zijn standpunt.
Een kort lachje, het gesprek is ten einde, ik kom niet te weten wat er schort. Ik vraag zijn zoon Jan of hij de mogelijke publicatie bij gelegenheid ter sprake kan brengen bij zijn vader. “Ik zag Herman tussen twee bezoeken aan de kliniek. Denk dat vragen over het artikel beter op een ander moment gesteld worden”, krijg ik als antwoord. Het voor het zomernummer bedoelde artikel blijft in mijn laptop zitten.
Op 18 oktober stopt Herman Selleslags met leven. De Gazet zijn huisfotograaf, Luc Pandelaers schrijft me: “De vloek van Poppe heeft weer toegeslagen! En zelfs de publicatie weigeren helpt niet...”, een verwijzing naar recente interviews met Ludo Bekkers en Flip Voets, die allebei kort daarna overleden. Met respect voor Hermans afwijzing komt Gazet van Zurenborg terug op die laatste ontmoeting en op het laatste beeld van hem. Een eerbetoon. (Guy POPPE)
Het was niet eenvoudig om contact met Herman Selleslags te leggen. Luc had me zijn e-mailadres en dat van Jan doorgestuurd maar op mijn bericht was er geen antwoord gekomen. Wanneer ik een tijd later in de Lumière de film “Life Will Give You Pictures”, over Hermans leven en werk én zijn verhuizing uit het herenhuis, ga bekijken, zegt schrijfster Kristien Hemmerechts, zijn vroegere buurvrouw: “Herman bekijkt zijn mails niet ” (wat hij tijdens ons gesprek in april met klem ontkent!). Ze geeft me de naam van zijn vriendin. Een bericht op facebook naar haar en Jan helpen me aan zijn telefoonnummer. We maken een afspraak.
Met een muts op het hoofd, een zwarte rolkraag en een wandelstok in de hand komt Herman aangestapt van de bushalte naar het caféterras waar we afgesproken hebben maar dat die middag gesloten is. “Ik ben met de bus gekomen, ik kan niet meer fietsen”. Zo begroet hij me. 86 is hij en verkouden, de reden waarom het gesprek enkele dagen later dan gepland plaatsvindt. “Een permanente kou? ”, vraagt hij zich af, met een glimlach die alles wat hij zegt, nuanceert. We gaan aan de overkant van de straat zitten, voor een kop koffie.
Spookhuis
Herman komt in 1976 aan de Cogels Osylei wonen. “Een spookhuis” noemt zijn zoon Jan het in “Life Will Give You Pictures”. “Alleen de living was in orde, we sliepen op de grond, er waren geen vloeren, we keken tot op de zoldering, het was een ruïne. Iedereen lachte me uit, mijn vader lachte me uit. We
waren jong en onbezonnen. Achteraf bleek het een weldaad. Het leukste huis is dat naast ons, dat van Peeters (beeldhouwer Dree Peeters, in 2007 overleden, gp), met dat tuinhuis, vroeger het atelier van Hippolyte Daeye (de schilder woonde er tot bij zijn dood in 1952, gp)”.
“Waarom op Zurenborg? Dat zijn toevalligheden. We woonden in het centrum van de stad, in een groot huis, een fabriek, en mijn vader, ook fotograaf, stopte ermee. Mensen van Humo, geen van hen van Antwerpen, Herman de Coninck, Piet Piryns, Guy Mortier, de hoofdredacteur, hadden in de wijk een huis gekocht, dicht bij ’t station, met een tuin. Zakelijke afspraken met Guy, die maakten we op kantoor in Brussel. Business is business. Wij waren uitschot ”, zegt Herman. Langharig, werkschuw tuig waren we misschien niet -hoewel, dat eerste…- maar zo bekeken ze ons wel in de buurt. Hij knikt en lacht.
Evolutie
“Heel mijn leven is voorbijgevlogen, dat ligt aan mij, er zijn dingen gebeurd. En wat een evolutie. In Euterpia (restaurant in de Generaal Capiaumontstraat, nu gesloten, gp), bij mij om de hoek, kon je ’s middags gratis soep eten. Dat is later een luxerestaurant geworden, dat in 2012 13 op 20 scoorde in de gids van Gault en Millau. Gentrification. Neem het Eilandje. Ik zat tot mijn vijftiende op het atheneum, met o.a. de zoon van een dokwerker. Die woonde daar, met één toilet op de gang. Nu zijn dat lofts. Het heeft misschien lang geduurd maar dan is het bliksemsnel gegaan”.
Herman Selleslags deze zomer. Foto: Luc PANDELAERS
Evolutie in het vak ook. “Ik ben begonnen als loopjongen. Dat was een fabriek. Het idee dat het iets meer kon zijn, kwam niet in me op. Mijn vader volgde in 1936 op de motor de Ronde van Frankrijk, gewonnen door Sylvère Maes. Twintig glasplaten per dag maakte hij, die hij ’s avonds verstuurde met de voorloper van de fax en die gepubliceerd werden in De Dag, nogal een rechtse gazet. Nu maken ze beelden met artificiële intelligentie”.
Foto’s
Al dacht ik een gesprek over Zurenborg te maken zonder over foto’s te beginnen, de film en Reflecties, de tentoonstelling van Hermans werk op het Eilandje, in de galerie VerbeeckVan Dijck, zaten nog vers in mijn geheugen. De joodse man in New York, die om beter te kunnen kijken zijn bril afneemt en net op dat moment heeft
de fotograaf afgedrukt, wonderlijk. Zelfs de vergeten zangeres Frieda Linzi heeft Herman vereeuwigd. Fille ingénue, blond en bloedmooi als Marilyn Monroe maar piepjong, fris en zo onschuldig ogend, nog niet door het leven getekend
Ook de film- en theateracteur Roger van Hool zijn foto had me getroffen op de tentoonstelling. Daarop is ook de actrice Rita Renoir te zien in die aftandse, onderkomen kleedkamer, waar Van Hool, zijn lange zwarte haren opgespeld, zijn toilet maakt aan een lavabo. Meer dan die wastafel is er ook niet. Renoir zit over hem. “Ze wou nooit op de foto maar zo lukte het toch maar ”.
Van Hool is verleden jaar gestorven. Ik was toen in Frankrijk en heb zijn dood gemist, niets gelezen in de krant, niets gehoord op de radio. Ooit
Sergie Van den Borne en Suzanne Janssens
Opticien - Optometrist
Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 optiekdedageraad@telenet.be
OPENINGSUREN
MAANDAG 10 uur tot 13 uur
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
een icoon van de Franse cinema, ook compleet vergeten. Van Hool, een geboren Antwerpenaar, Franstalig van huize uit, maar die “perfect het Antwerps dialect sprak ”, lees ik op Wikipedia. “Hij wou niets meer van Antwerpen weten. Ik heb hem goed gekend. Hij is begonnen als elektricien op het Nederlands Kamer Toneel en is later gebrouilleerd geraakt met regisseur François Truffaut omdat het niet meer boterde met zijn dochter ”.
Herman weidt uit over foto’s maken. Uit respect voor zijn beslissing publiceren we dat onderdeel van het gesprek niet. Want, wie weet, beschouwde hij die uitspraken als “ te veel onzin”? Eén citaat toch: “De lens vervormt het beeld bij de aankomst van de renners in Luik-BastenakenLuik. De winnaar in close-up aan de eindmeet? Niemand ziet dat ooit in close-up, dat is een beeld dat niet bestaat. Dat is gefantaseerd, we hebben ons aangepast. Telelenzen vervalsen de werkelijkheid. Every picture is exact, every picture is a lie”.
Afstand nemen
En dan, na 46 jaar, verhuizen. “Trappen doen is gezond ” zeggen ze, “maar je moet het kunnen”. Of de nieuwe woonst meevalt? “Het zou achterlijk zijn om te zeggen dat het niet meevalt. Tram 24 stopt voor de deur en er passeren vier bussen, ik heb tien jaar erover nagedacht ”.
Hermans fotoarchief? “ Voor 95% in het fotomuseum. Ze zijn volop bezig om het te digitaliseren.” In de film “Life Will Give You Pictures” zie je hoe iemand tijdens de verhuizing een verloren gelegd fotoboek terugvindt. “Foto’s van Sonja (Sonja Cantré, zijn vrouw, overleden in 2014)”, zegt hij. Even later zie je hem het boek
verscheuren en in de vuilniscontainer werpen. Zijn verleden achterlaten heet dat.
“ Wil je graag een foto voor de Gazet? Mmm…, Jan heeft contacten.” Na wat zoeken en tasten raak ik het met hem eens over die van Van Hool en Renoir. Een mooi beeld bij een mooi verhaal.
Zurenborg
Terug naar de wijk, of ze hem geïnspireerd heeft in zijn werk? “Dat is niet te weten. Als je twee, drie keer per week tien kilometer gaat lopen met Herman de Coninck…”, ja, dan ben je gauw weer over foto’s bezig. Herman was toch de huisfotograaf van Humo, het blad waarin de dichter, een buurman, jarenlang legendarische interviews publiceerde, die tot het handelsmerk van het weekblad uitgroeiden.
“Dankzij Humo leest u geen andere onzin”. Vond Herman in die leuze het argument om een interview met hem niet voor publicatie vatbaar te achten? Beantwoordde het niet aan de kwaliteitsnorm die hij bij Humo ingelepeld kreeg?
De Dageraadplaats, een onderdeel van zijn leven? Neen, dus. “Elke dag had ik een opdracht, ik reed per jaar 50 à 60.000 km met de auto. Een ADHDer als ik, een sportfreak, die elke zondag om 6u. opstond voor een rit van vijftig km met de racefiets. Nu kom ik er nog wel, wanneer ik bij Burenzorg naar de dokter ga of om er een koffie te drinken”.
Herman Selleslags neemt zijn stok en wandelt met fotograaf Luc Pandelaers de Cogels Osylei in. Ik loop niet mee. Die beelden van hem (de laatste?) bekijk ik pas na zijn dood.
Herman Selleslags: Roger Van Hool, film- en theateracteur.
Foto: Herman SELLESLAGS
Marathon door Zurenborgse straten
Op zondag 20 oktober vond de jaarlijkse Marathon van Antwerpen plaats. Niet minder dan 19.000 deelnemers schreven zich in voor een hele, een halve marathon of voor 10 km. De hele en de halve marathon leidde ook naar Zurenborg: Dageraadplaats, Draakstraat, Grotehondstraat en dan via de Oostenstraat terug naar het centrum. Drie fotografen zorgden voor een verslag. An Van de Wal fotografeerde lopers
van de halve en het het publiek bij de volledige marathon. Jerry Koninckx heeft de lopers op de Dageraadplaats gevolgd. Laurens Op de Beeck ging meer de artistieke toer op of moet ik schrijven impressionistische. Wie weet, kan kunstfotografie de wereld redden of zijn het de lopers die voor redding zorgen. Hoe dan ook, de winnaars kwamen niet uit ons land, hoewel onze landgenoten in de meerderheid waren.
Foto: An VAN DE WAL
Foto: An VAN DE WAL
Foto: An VAN DE WAL
Foto: Jerry KONINCKX
Foto: Laurens OP DE BEECK
Foto: An VAN DE WAL
Foto: Laurens OP DE BEECK
Foto: An VAN DE WAL
Foto: An VAN DE WAL
Foto: Laurens OP DE BEECK
Foto: Jerry KONINCKX
Foto: Jerry KONINCKX
De eindeloze mogelijkheden van 3D-print bij u in de buurt
Zurenborg is een innovatief bedrijf rijker: 3dnova. Het 3D-printbedrijf van Paul Praet, actief sinds augustus 2024, is gevestigd in de Magdalenastraat 14. Samen met zijn vrouw, Julia Wang, brengt Paul uiterst gedetailleerde precisieprints tot leven. Elk laagje van hun 3D-prints is slechts een tiende van een millimeter dik, wat zorgt voor een indrukwekkende nauwkeurigheid. Het maakt de mogelijkheden vrijwel eindeloos. (Annelies DE MUL)
Paul Praet, een 40-jarige software engineer, deelt gepassioneerd het verhaal achter 3dnova. “Het begon eigenlijk als een hobby,” legt hij uit. “In mijn vrije tijd ben ik graag aan het programmeren en creëren. Mijn kinderen zijn een geweldige ‘afzetmarkt’ voor mijn eerste experimenten.” Hij toont een aantal van zijn projecten, van een gemodelleerde vislijnhaspel tot een tandwiel voor een rolgordijn. De tafel ligt bezaaid met diverse 3D-geprinte creaties: van technische onderdelen zoals verloopstukken voor pompen tot unieke, gepersonaliseerde gadgets. “Het is werkelijk indrukwekkend wat er met 3Dprinting mogelijk is,” zegt Paul trots. Hij heeft een flyer gemaakt en in de buurt verspreid om de diensten van 3dnova kenbaar te maken. Een van de meest fascinerende voorbeelden die hij deelt, is een replica van een knop voor een oude WOII-radio. Een verzamelaar vond de weg naar 3dnova om de gebroken bakelieten draaiknop
te laten vervangen door een identieke PLA-kopie, een hoogtechnologisch alternatief dat de historische waarde van de radio respecteert zonder dat hij aan authenticiteit inboet. Een andere fijne samenwerking had hij met een architectenbureau dat een maquette liet printen.
Snel en betaalbaar
“Wat ons onderscheidt van andere bedrijven, is de snelheid en betaalbaarheid van onze diensten,” vertelt Paul. “In het Antwerpse en zeker in deze buurt zijn er niet veel bedrijven zoals 3dnova. Onze slogan luidt dan ook: ‘3dnova, uw lokale 3D-service.’” Voor leveringen in de buurt springt Paul op de fiets in plaats van een pakjesdienst aan te spreken. Het bedrijf biedt ook de mogelijkheid om in kleur te printen, wat hun creaties extra uitstraling geeft.
Duurzaam Paul haalt veel energie uit creatieve
uitdagingen en uit het plezier om mensen te kunnen helpen, maar ook uit het feit dat hij zijn eigen bedrijfsleiding kan voeren. Daarenboven benadrukt hij het duurzame van de technologie: je hoeft geen nieuw voorwerp te kopen wanneer je een onderdeel kan vervangen door een 3D-print. Ook de grondstof (PLA) is milieuvriendelijk.
Voortdurende innovatie Om op de hoogte te blijven van de nieuwste ontwikkelingen in de sector consulteert Paul social media en YouTube kanalen en investeert 3dnova voortdurend in de laatste technieken en software. Paul droomt
ervan naast een printer, ook een 3D-scanner aan te schaffen. Het klantenbestand varieert van bedrijven tot particulieren. Iedereen is welkom voor een vrijblijvende offerte. “We streven ernaar om binnen 24 uur te antwoorden,” besluit Paul, terwijl hij de lezer uitnodigt om een kijkje te nemen op www.3dnova. be. Misschien is er nog iemand op zoek naar een origineel kerstcadeau?
MEER INFO
3dnova.be uw 3D-printservice in Antwerpen Magdalenastraat 14 2018 Antwerpen www.3dnova.be
Programma Cultuursmakers voorjaar 2025
11 januari: Ar t by Step: Kunstroute Leopold
Thaise en Vlaamse gerechten geserveerd in een huiselijke sfeer. Kom zeker onze heerlijk cocktails proeven. Reserveren op 03/235.98.42 - informatie op mays.be Nieuw: 3dnova in de
2 februari: lezing over de wijk Zurenborg door Alex Elaut en nieuwjaarsreceptie
15 maart: Ar t by Step: Kunstroute Borgerhout
27 april: Een bastion, een lunet en een park!
18 mei: Beeldige Maria
1 juni: Groen kwartier, Groen dak!
Voor meer informatie: https://www.cultuursmakers.be/zurenborg, schrijf je in voor de nieuwsbrief https://www.cultuursmakers.be/zurenborg/contact of word lid https://www.cultuursmakers.be/zurenborg/word-lid.
Annick, Annelies en Jacques, de vrijwilligers van Cultuursmakers Zurenborg, verwelkomen jullie graag op onze evenementen.
Paul Praet aan zijn 3D-printer. Foto: Luc PANDELAERS
ATELIER ANNE STOFFELS HEADPIECE POETRY
Zurenborg krijgt een vleugje Londense flair. Anne Stoffels keerde een paar jaar geleden terug uit de Engelse modehoofdstad en opent nu een hoedenatelier in onze wijk, waar zij ook woont.
Anne Stoffels: “Ik ben geboren in Hoogstraten en ging in Antwerpen op kot om theater-film-en literatuurwetenschap te studeren aan de U.A. Toneel was toen al mijn passie. Ik deed stage bij toneelgezelschap De Kolonie, en de Engelse regisseur
Robert Sian maakte mij daar warm voor toneelregie. Ik schreef mij in bij de Mountview Academy of Theatre Arts in Londen en haalde er een master in “theatre directing”.
De stap van toneel naar hoeden lijkt niet zo vanzelfsprekend.
Anne Stoffels: “Ik was erg geïnteresseerd in theaterkostuums, ik besteedde er steeds veel aandacht aan als ik een regie deed. Maar het hoeden maken is begonnen als hobby, ’s avonds na de lessen. Dat is uitgegroeid tot een passie. Ik ben terug gaan studeren, ditmaal Fashion and Millinery in het Kensington and Chelsea College, het Central Saint Martins en het London College of Fashion. Ik heb toen mijn toneelwerk on hold gezet. Ik heb stage gelopen bij verschillende prestigieuze “milliners”, hoedenmakers dus : Noel Stewart, die foto -
(Jan HOLVOET)
shoots doet voor Vogue en die veel hoeden maakt voor films, zoals voor Michelle Pfeiffer in “Murder on the Orient Express”.
En Stephen Jones, die hoeden creëert voor talloze grote merken, van A.F. Vandevorst tot Dior. Hij maakt altijd uitdagende stukken, bijvoorbeeld een fietswiel op een hoofd zetten, en dan zien of het blijft staan… Ik eindigde bij John Boyd, die meer klassieke hoeden maakt die een gezicht mooi maken, een outfit afmaken. Hij werkte vroeger voor Princess Diana en nu nog voor de Royal Family en hun Friends.
Daarna ben ik freelance beginnen werken en heb ik al een Brits cliënteel opgebouwd.”
Waarom bent u van de wereldstad Londen naar het kleine Antwerpen teruggekomen?
Anne Stoffels: ”Ik ben daar getrouwd en wij kregen twee kinderen, die nu vier en zes zijn. Voor de bevalling was ik steeds naar België teruggekeerd en uiteindelijk beslisten wij hier te komen wonen, vooral omdat ik hier een grote en heel hechte familie heb. Mijn zus woont trouwens ook op
Zurenborg, wat het leven vergemakkelijkt in verband met de kinderen. Mijn man Henry is acteur, wij hebben elkaar leren kennen tijdens onze studies en hebben ook samen theater gemaakt, waarbij ik de regisseur was. Mijn focus was kindertheater, ik werkte voor Unicorn Theatre, het grootste Engelse productiehuis voor jong publiek. Ik heb altijd oog gehad voor het sprookjesachtige van het dagelijkse leven, in het toneel en nu ook in het maken van hoeden.
Wij werken allebei nog een beetje in Londen, dat is niet zo ver van Antwerpen. Mijn man heeft met een bevriend acteur een onderneming die contacten creëert tussen creatieve productiehuizen en de bedrijfswereld. Hij gaat daar één week per maand naar toe.
Als hij of zijn vriend een toneelproject hebben stappen ze er elk om beurt een tijdje uit en neemt de andere over. Ikzelf keer nog één week om de twee maanden terug om als adviseur nieuwe collecties te helpen ontwerpen voor John Boyd Hats. En nu wil ik vanuit dit mooie pand mijn carrière in Antwerpen lanceren.”
De Belgische royals hadden u nodig?
Anne Stoffels: ”Ik zei al dat ik graag droom. Maar helemaal onmogelijk is het niet: ik werk onder andere samen met modehuis Natan, dat goede contacten heeft aan het hof!“
Maar van koningen alleen kan een mens niet leven.
Anne Stoffels: ”Ik ben begonnen met hoofdbanden online te verkopen, maar om artisanaal hoeden te maken, is er massaal veel materiaal nodig, grote hoedenblokken, stoffen…. en daarom had ik een atelier nodig om complexere stukken te maken. Dat vond ik niet in Londen, maar wel hier op Zurenborg. Hoeden worden gemaakt “à la tête du client”, dus is er een plaats nodig waar de mensen zich welkom voelen om kennis te maken, samen te zitten en te passen. Ik maak al mijn stukken zelf, met de hand, ik selecteer ook de materialen. Ik heb natuurlijk ook een online collectie met basisstukken. Van mijn vaste cliënten heb ik de hoofdmaat, die kunnen online bestellen. Het leukste vind ik hoeden te maken bij een bestaande outfit, trouwkledij bijvoorbeeld. Naast hoeden werk ik ook aan coutureobjecten, met dezelfde technieken
als voor de hoeden. Ik denk dan aan etalages en hotellobby’s.”
Is deze artisanale productie wel haalbaar? Wat doet u als u een groot succes heeft? Wie gaat die hoeden dan maken?
Anne Stoffels: “Dan vind ik zonder problemen medewerkers hier in Antwerpen. Weinig mensen weten dat er in deze stad een echte hoedengemeenschap is met zowel ontwerpers als makers. Er is trouwens een school in Antwerpen waar mensen tot uit Amsterdam komen leren hoeden te maken.”
Hoe zou u uw stijl definiëren?
Anne Stoffels: “ Die pas ik aan aan de persoonlijkheid van de klant: in Engeland is er een hoedentraditie, in België weinig, hier durven de mensen minder. De ene klant is meer uitbundig, de andere meer gereserveerd. Je moet een hoed opzetten voor je weet of hij geschikt is.
Maar om een idee te geven van mijn stijl moet ik teruggaan naar mijn toneelverleden: ik maakte graag kindertoneel, daarin zocht ik een droomwereld te creëren. Die dromerigheid wil ik terugvinden in mijn creaties.”
U heeft een missie?
Anne Stoffels: “Ik wil tegengas geven tegen de Fast Fashion, die goedkoop is en karakterloos. Mijn hoeden zijn duurzaam: na tien jaar kan de klant terugkomen en zeggen: ik vind mijn hoed nog steeds mooi, maar zou je een paar kleine aanpassingen kunnen maken?”
CONTACT
www.annestoffels.com
Instagram @thisisannestoffels
Facebook: Anne Stoffels Millinery
Pinterest: @atelierannestoffels
De winkel is enkel open op donderdag en op afspraak.
Anne Stoffels, hoedenmaakster. Foto: GERDA HUYGEN
Vloggende frituriste Dorien opent frituur Congé
Wie TikTok of Instagram heeft, zal ze waarschijnlijk al voorbij hebben zien komen: Dorien Nuyts (30), een jonge ondernemende vrouw die besloot frituur
Den Boomgaard over te nemen en om te toveren tot frituur Congé. Hoe dat proces verloopt, deelt ze graag met haar talrijke volgers, en met ons (Lotte DAENS).
Alles begon in juni dit jaar. Dorien had al diverse malen voor een gesloten deur gestaan bij haar vaste frituur in Berchem, waar ze samen met haar vriend woont. Toen zag ze een papier hangen dat de zaak over te nemen was. Het idee om een eigen frituur te beginnen sprak haar meteen aan. ‘Ik was wat zoekende in wat ik wilde doen. Ik heb voor veel projecten in de horeca gewerkt, maar steeds voor een baas en dat wilde ik niet meer’, legt ze uit. ‘En dit was financieel haalbaar, eigenlijk gemakkelijker dan een huis kopen’. En dus deed ze een bod. Nu, een half jaar later, staat ze in haar eigen frituur Congé in de De Fourneaustraat. Wij namen begin november eens een kijkje.
ONLINE POPULARITEIT
Bij een frituur overnemen komt heel wat kijken. Van vuiligheid opruimen
en herstellingen uitvoeren tot de frituur herinrichten en een menu samenstellen. Regelmatig plaatst Dorien updates over het hele proces in de vorm van korte video’s die telkens door duizenden mensen bekeken worden. Het idee om video’s te maken, was niet nieuw voor haar. Alleen had ze nooit verwacht hoe hard die rond het opstarten van haar frituur zouden aanslaan bij het grote publiek. ‘Hiervoor werkte ik voor een project op een camping. Daarvoor maakte ik een videodagboek. Daarna ging ik op reis en ben ik filmpjes blijven maken zodat vrienden en familie konden volgen. En ik ben dat dan blijven doen’. Een echte verklaring voor het succes heeft ze niet. Volgens haar hebben veel mensen gewoon iets met frieten. Daarnaast is ze gewoon eerlijk en
FRITURIST IN WORDING
Dorien heeft veel ervaring in de horeca, maar werkte nooit eerder in een frituur en heeft ook geen technische achtergrond. Toch doet ze zo veel mogelijk zelf. ‘Op de camping was ik vaak alleen in het weekend en als er dan iets stuk is, moet je het maar oplossen. Meestal moet je het gewoon doen en al doende leer je wel’. Daarnaast kan ze op de hulp rekenen van handige vrienden en haar vriend. Al blijft het wel echt haar project. Ze zal vooral zelf in de frituur staan en beroep doen op flexi-jobbers. Om op voorhand toch een beetje een inschatting te kunnen maken van hoe zwaar het zou worden, ook financieel, ging ze te rade bij frituur Tina. ‘De frituristenwereld is echt heel behulpzaam’, geeft Dorien aan. ‘Er komt toch veel bij kijken. Er zijn veel controles en voor alles heb je een vergunning nodig. Daarnaast zijn we heel wat vuiligheid tegengekomen. Het opruimwerk had ik wel onderschat’, aldus Dorien.
Voor iemand die een gelijkaardig project wil ondernemen, raadt ze in eerste plaats aan om te checken of het financieel haalbaar is. Zelf had ze geen vaste kosten, zoals een kind, huis, auto…. ‘Iedereen vindt het normaal om een huis en een auto te kopen, waarom dit dan niet. Je mag jezelf ook niet te veel informeren, want dan gaan almaar meer mensen het je afraden. Als je er tijd en geld voor over hebt, moet je het gewoon doen. In het slechtste geval ga je op je bakkes en ben je je geld kwijt’, geeft Dorien nog mee.
Ze deelt ook nog een leuk weetje over haar onbedoeld eerste klant. ‘Toen we de friteuse voor het eerst gingen aanzetten, was de fabrikant erbij. Plots stond er een man aan de deur die graag frietjes wilde kopen. Ik zei dat we niet open waren, maar uiteindelijk heb ik hem toch frietjes meegegeven. Zonder dat hij het wist was hij mijn eerste klant en heb ik hem heel slechte frietjes meegegeven’, lacht ze.
OPENING
Na veel werken en testen, ging frituur Congé voor het eerst open op
20 oktober. Of toch al voor de buurt. Op het moment van ons bezoek was de opening nog niet online bekend gemaakt. ‘Bij de opening was wel al veel volk, maar we hadden het bewust niet online aangekondigd’, legt Dorien uit. ‘Het is moeilijk in te schatten hoeveel mensen hier zouden staan en we willen zeker zijn dat we het wel kunnen bolwerken. Misschien is de Week van de Friet het ideale moment om het wereldkundig te maken’. En zo geschiedde want ondertussen, op 15 november, de laatste dag van de Week van de Friet, opende de frituur ook haar deuren voor het grote publiek. Werken als frituriste bevalt Dorien wel en is ook wel wat ze ervan verwacht had, ondanks het vele onderhoud. ‘Ik ben eigenlijk als een cafébazin zonder de zatte mensen’, vertelt ze. ‘Ik hoop dat we een gezellig buurtfrituur kunnen zijn waar mensen graag hun frietjes komen halen’. Voor wie graag eens langs zou gaan in de De Fourneaustraat kan dat op zondag, maandag, donderdag en vrijdag. ‘Ik heb bewust de zaterdag als sluitingsdag genomen’, legt Dorien uit. ‘Er zijn veel toffe restaurantjes en andere horeca in de buurt en zaterdag wordt mijn familiedag. Meestal betekent in de horeca werken alles opgeven, maar dat wil ik niet’. Die dagen zullen ze in de toekomst ook zeker open blijven en misschien komt er op termijn een dag bij. Voorlopig wil ze eerst eens kijken hoe het zo loopt. Er zijn daarnaast ook nog andere dingen te doen. Zo moeten de ruimtes achter in de zaak nog praktischer ingericht worden en zijn er nog plannen voor een ijsjeshoekje en een terrasje voor volgende zomer. En wat zou Dorien aanraden om te bestellen? ‘Het stoofvlees wordt gemaakt door een bevriend koppel en de tartaar maak ik zelf’, aldus de kersverse frituriste. 'Keuzestress? Dan zou ik gaan voor de twijfelaar: verschillende snacks op een stokje’.
MEER INFO
Frituur Congé De Fourneaustraat 54 Open ma, do, vrij, zo 17u-21u30 info@frituurconge.be www.instagram.com/frituur.conge/
Dorien Nuyts in haar frituur.
Foto: Lotte DAENS
houden mensen ervan om anderen te zien verbouwen.
Alexander Costers uit de Cogels Osylei brengt gezonde choco op de markt
Choco Yoco: de eerste choco met
Nutri-Score A
Er is een nieuwe choco op de markt. Choco Yoco is de naam. Hij heeft als eerste Nutri-Score A. Het is een choco met de helft minder suiker, zonder palmolie en met zelfs 75% minder verzadigde vetten. Het potje oogt mooi en is bovendien herbruikbaar. Een van de twee vennoten, Alexander Costers (43) is een "local" en woont al tien jaar in de Cogels Osylei. We gingen op onderzoek uit. (Yo VAN DEN BULCK)
Back in time
Mijn grootmoeder woonde in Borgerhout. Haar onderbuurman werkte bij Marbi, de chocofabriek op het Krugerplein. De aanvoer van de rechthoekige potjes met een krokant laagje chocolade was verzekerd. Ik kreeg na school een soldatenkoek rijkelijk besmeerd met een laagje boter en choco. Mijn interesse stopte als het laagje chocolade weg was. Toen ik hoorde dat er een nieuwe choco op de markt was gekomen, was mijn interesse na al die jaren meteen gewekt.
Vennoten
Er zat Alexander Costers al lang iets dwars: waarom brengt niemand een "gezonde" choco op de markt. Na
veel denkwerk en experimenteren werd Choco Yoco geboren. Het bedrijf heeft twee vennoten: enerzijds Alex Costers uit de Cogels Osylei en anderzijds de eigenaar van choco Boerinneke, die om privé redenen zijn aandelen in dat bekende merk verkocht.
Na een ietwat moeilijke opstart verleden jaar, waarbij de producent failliet ging, wordt de choco nu elders gemaakt. Vermits de basis een gefermenteerde yoghurt is, moest de nieuwe choco aanvankelijk in het koelvak bewaard worden. Dat schiep enige verwarring bij de koper die niet gewend is zijn pot choco uit de koelrayon te nemen. Dat euvel is nu verholpen. Nu staat Choco Yoco te blinken tussen de andere choco's,
als enige met Nutri-Score A. Enkel na opening moet de choco nog koel bewaard worden.
Alexander Costers Costers werkte voorheen voor o.a. Unilever en Coca-Cola. Hij heeft nog enige projecten lopen als zelfstandige bij Oetker. Dat het potje choco zo kleurrijk oogt en dankzij een draaideksel herbruikt kan worden om kleine spulletjes in te bewaren, is helemaal het werk van Alexander Costers, de marketingman. Omdat choco meestal via de kinderen op de keukentafel verschijnt, koos hij ervoor om het potje op te fleuren met verzamelbare monstertjes. De choco is wel niet specifiek voor kinderen gemaakt, maar het is wel mooi meegenomen als je als ouder weet dat dit product niet alleen lekker, maar ook gewoon echt gezonder is.
Verdeling Vanaf oktober 2024 is Choco Yoco te koop in 180 winkels. In Zurenborg vindt u hem in het Rolwagentje en de Carrefour Express aan Berchem Station. De Delhaize in het Groen
Contacteer ons voor een vrijblijvende schatting van uw woning
Kantoor Centrum Antwerpen Theaterbuurt – Botanique Leopoldstraat 27 2000 Antwerpen
Kwartier zal eerstdaags volgen. De richtprijs is 4,50 euro en er zijn twee smaken beschikbaar: hazelnoot en cacao.
Dieetchoco?
Het was absoluut niet de bedoeling om een dieetchoco te maken, maar met de helft minder suiker en tot zelfs 75% minder vetten lonkt de markt van de dieetvoeding. Deze choco telt 42% minder calorieën dan Nutella.
Smaak
Ik testte de choco zelf en ben wel fan, omdat ik niet graag mierzoete choco lust. Maar smaken verschillen en vermits de basis van deze choco anders is, is het misschien even wennen. Het beste is dat u dit lokale product zelf eens test.
We wensen Alexander Costers in ieder geval veel succes toe met dit nieuwe product en onszelf wensen we veel smulplezier toe.
MEER INFORMATIE
www.chocoyoco.be ook te volgen op FB en Instagram
Alexander Costers stelt Choco Yoco voor. Foto: Luc PANDELAERS
WENSEN EN VERWACHTINGEN
Naar goede jaarlijkse gewoonte polsten we bij bewoners en bezoekers van Zurenborg naar hun wensen en verwachtingen voor 2025. Dit waren de hoopvolle antwoorden.
Liesje, Mareese, Josse, Ayesha, Jana, Nette & Stella: Meer "ja" zeggen tegen het leven en alle kansen grijpen.
Kato, Saskia, Susanna & Hans: Ons goede voornemen in 2025 is om nog meer tijd door te brengen op de Dageraadplaats om te spelen en te fietsen!
Lauran & Thibaut: Ik wil meer risico's nemen. En ik wil meer uit mijn comfortzone treden en mijn routines durven doorbreken.
Guy: Een vredevolle wereld!
VERWACHTINGEN VOOR 2025
meer
Nancy, Laura & Lauta :
Ons goede voornemen is om meer tijd te maken om samen dingen te doen!
Mijn wens is dat mensen in het nieuwe jaar liever gaan zijn voor elkaar.
Enrico
Brigitte: Ik wil in 2025 nog meer genieten van het leven!
Kristof & Gynthe: Wij wensen vrede overal en voor iedereen!
De zijspiegel Burgerplicht
Ons deel zit er voor even op. We hebben de klus geklaard. Een paar zondagen geleden en in drie snel opeenvolgende stappen nog wel, een Antwerpse exclusiviteit.
Vroeger leek het vrolijker, mocht het nog in kleur, maar nu is het gewoon je kaartje in een gleuf, een paar klikken als concretisering van een goed overwogen beslissing, je kaartje terug, je geeft het af en je staat zo buiten. Daarna is het wachten.
En daar gaat het mij hier nu om. Om dat wachten.
We zijn vanuit onze wijkschaal bekeken in verwachting van een nieuw districtsbestuur. Voortvloeiend uit de uitgekiende burgerorganisatie, zijn we zelfs in dubbele verwachting: Antwerpen en Berchem bekommeren zich elk om (een deel van) ons.
Maar dat zou(den) ik/wij ook graag echt al snel concreet willen merken: hun gezichten zien en bekommernissen horen.
Dat dat nieuwe districtsbestuur zichtbaar wordt voor zijn ‘ingezetenen’. Dat het nieuwe bestuur ons komt opzoeken, zich presenteert. En neen, het hoeft niet met toeters en bellen. De standaard mag in de hoek blijven staan, de helmen hoeven niet opgepoetst. We houden het democratisch: gewoon praat het gemakkelijkst.
Ik heb al eens in het verleden mijn pen gescherpt richting de districtsburgemeester – de Antwerpse in dit geval – om bij hem een voor de wijk precair hygiënisch punt aan te snijden. Ik kreeg geen gehoor. Het was wellicht niet dringend genoeg. Al draaide mijn klacht net om het ontlasten van de hoogdringendheid van sommige bezoekers in onze wijk. Dat probleem blijft trouwens overeind. Het probleem van openbare toiletten in de buurt van de Dageraadplaats.
Goed, het is bepaald niet de meest belangrijke zaak waarover we van gedachten kunnen wisselen. Maar belangrijk is dat we kunnen praten. Weten wie voor wat verantwoordelijk is: welke districtsschepen
welk water bevaart, op welk kompas. Wie verder nog aan een roer staat. We willen ze ook zelfs ruimte geven in de gazet. We willen ze interviewen, we willen ze onze fotograaf ter beschikking stellen. We willen ze ook confronteren.
Misschien moeten we niet eens zo galant blijven. Ze horen hun neus en gezicht te laten zien: dat is elementaire burgerplicht van hun kant. Niet?
Vroeger kwamen gemeenteraadsleden, veelal tussen pot en pint, hun diensten betonen. Ze nodigden burgers uit om hun vragen neer te leggen. Er zou naar geluisterd en gehandeld worden.
Voor dat verleden hebben we ondertussen bedankt. Het oneigenlijke politieke bedrijf dat ermee gepaard ging hebben we achter ons gelaten. Toen waren we misschien nog te koop.
We weten nu beter. We hebben geen bedelvragen meer. We hebben beleidsvragen. Voor alle bestuurders. Het mag ook iets meer zijn dan een “vliegend college”!
Zo willen we zeker horen welk perspectief er is voor de site van de busstelplaats. Daar wordt al in de nationale pers over geschreven! (De Standaard, zat. 19 oktober). Wie gaat erover, met welk accent?
Wij mogen dat toch als eerste horen? Kunnen we daar dat levensnoodzakelijke groen verwachten, of een voorlopige parkeerruimte? Dingen waar deze buurt om smeekt. “Het is niet omdat je nog geen definitief toekomstplan kan tonen, dat je de buurt niet kan betrekken!”
“De site heeft potentieel”, zei de huidige minister van Mobiliteit toen ze er nog over ging. Misschien heeft de site potentieel te veel, met teveel ins en outs, plannen en maren…
Maar het is toch een plein van ons? We verwachten beleidsmakers, we willen hen graag over de vloer krijgen. Wanneer heeft hun agenda ruimte daarvoor?
U bent welkom om uw kant van de burgerplicht in te vullen. En besef dat verkiezingen (kijk maar naar dat land waarvoor we wakker bleven!) van alles kunnen aanrichten.
Wim VERZELEN
WIJKDICHTERWOORDEN
Illusie
De meisjes komen samen op het recyclagepark warmen elkaars handen aan een kapotte infraroodlamp kijken naar bewegend beeld statische sneeuw op een oude televisie wat stuk is, wordt hier niet meer gemaakt tussen het textiel en de autobanden liggen eierstokken en een baarmoeder.
De meisjes slapen in kamers die krimpen ze vouwen hun lichamen op tot ze schelpen vormen luisteren naar soundscapes van golven dromen glijden voorbij op de teleprompter.
De meisjes wandelen in de maat niet te snel, niet te traag links-rechts links-rechts ijzer tegen beton ze zetten maskers op als het donker wordt sleutels zijn boksbeugels in jaszakken.
De meisjes nemen samen beslissingen bijvoorbeeld dat het weer zomer is ze gaan in bikini op ijskoud beton liggen beloven elkaar dat alles tijdelijk blijft de krampen, de monotone dagen, de smaak van aarde.
De meisjes begrijpen dat pijn niet alleen in taal zit ze willen lachen tot ze vallen en voelen dat een lichaam geen lichaam is zonder aanraking.
Ondergedompeld
van kaas en bier
Zurenborger, biersommelier en kaasmeester Marco de Waard organiseert met De Bierbeleving kaas- en bierdegustaties. Een opvallende combinatie, maar minder vergezocht dan het lijkt. Onze redactie schoof mee aan tafel voor deze unieke smaakbeleving. (Maxim GERIN )
Marco ontvangt ons in de degustatieruimte van kaasaffineur Van Tricht in Wilrijk, waar we uitkijken op de rijpingscellen van de kazen. Bij aankomst krijgen we meteen een aperitiefje. Geen schuimwijn, maar een bière brut. “De champagne onder de bieren”, licht Marco toe. Het zet de toon voor deze avond, want hier draait alles rond de combinatie van kaas en bier.
De gasten nemen samen plaats aan een lange tafel en krijgen een plankje voorgeschoteld met een tiental kwaliteitskazen van Van Tricht. Het brood komt van bakkerij Domestic. Per duo van kazen heeft Marco een speciaalbier uitgekozen om erbij te proeven. Terwijl hij deze verborgen pareltjes uitschenkt, geeft hij er graag uitleg bij.
Bier versus wijn Marco de Waard: “Bier en kaas kunnen uitstekend gepaired - of zeg maar gecombineerd – worden,” vertelt Marco. “Waar wijn twee smaakrichtingen heeft, proef je in bier vijf smaken: zuur, zout, zoet, bitter en umami. Dat geeft meer mogelijkheden om er een gepaste kaas bij te vinden.”
“Een ander groot verschil tussen een bier- en een wijndegustatie: bij die laatste spuug je de wijn normaal gezien terug uit. Bij een bierdegustatie mag je gewoon drinken.” De gasten slaken een zucht van opluchting, maar er is wel degelijk een goede reden voor: “Bij bierproeven spelen de retronasale smaaktoetsen een grote rol. En die proef je pas als je het bier effectief doorslikt.”
Marco weet waarover hij praat. Toen de Nederlander enkele jaren geleden
naar België verhuisde, dompelde hij zich onder in de wereld van artisanale bieren en volgde hij een opleiding tot biersommelier. Tijdens de workshop ‘Bier en kaas’ leerde hij daar Frederic Van Tricht kennen.
“De combinatie van bier en kaas blijft iets heel speciaals. Het wekt écht de verbeelding.”
Marco de Waard “We zijn contact blijven houden en hebben uiteindelijk degustaties georganiseerd met De Bierbeleving, ook in Zurenborg bij mensen thuis. Dat is ons toen heel goed bevallen. Ondertussen begon het onderdeel ‘kaas’ mij meer en meer te interesseren. Momenteel volg ik nog een opleiding tot kaasmeester, want de combinatie van bier en kaas blijft iets heel speciaals. Het wekt écht de verbeelding.”
Smaaksensaties
En ook vanavond wekt Marco onze verbeelding. Na de eerste proeverijen haalt hij een heerlijke Epoisses boven. Hij doorprikt deze kaas en besprenkelt hem met Westvleteren 12, zodat het bier er helemaal in kan trekken. Deze smaakbom is voor later, want we leren dat je bij een foodpairing steeds opbouwt richting de sterkste smaken.
Doorheen de avond geeft Marco nog meer geheimen prijs: “Om bier met kaas te combineren, kan je je best baseren op de smaakwielen van beide en op zoek gaan naar complementaire of net tegengestelde smaken. Hoe dan ook, de kaas en het bier moeten altijd evenredige partners zijn, zodat het geheel beter wordt dan de som der delen.”
De gasten zijn alvast onder de indruk van de smaakcombinaties. Ze zijn van over heel Vlaanderen naar hier gekomen om iets te vieren. Eén van hen gaat met een extra cadeau naar huis, want op het einde van de degustatie organiseert Marco nog een korte quiz met een fles saisonbier als hoofdprijs.
Het is een fijne afsluiter van de avond,
maar voor Marco eindigt het verhaal hier niet: “Ik wil De Bierbeleving verder uitbreiden en ook in Zurenborg meer tastings organiseren. Zo is er 28 januari eentje in restaurant May’s. Hiervoor kan je mij contacteren via mijn emailadres debierbeleving@gmail. com. Je kan mij ook altijd inhuren voor een degustatie op je feest, eventueel zelfs in combinatie met wijn. Er komt dus nog heel wat leuks aan.”
Bij een kaasproeverij hoort soms ook een biertje.
Foto: Doeschka PAESBRUGGE
De Bierbeleving met Marco de Waard. Foto: Doeschka PAESBRUGGE
Poëzievensters 2025
Als alles meezit, kunnen we volgend jaar opnieuw een editie van poëzievensters verwachten. Op de definitieve beslissing is het wachten op de nieuwe districtsraad die iets anders zal zijn qua samenstelling. Maar Cultuurantenne heeft wel al bevestigd dat er een budget voor poëzie voorzien is. Hopen dat dit naar poëzievensters gaat.
Omdat de definitieve beslissing pas in januari valt, zal de start ten vroegste op einde mei, begin juni 2025 liggen.
Wij zijn nog steeds in onderhandeling met een aantal dichters, maar hebben wel al de bevestiging van volgende dichters in alfabetische volgorde:
Annika Cannaerts
Alexandra Cerceni
Hermine Couvreur
Roos de Buysscher
Peter Holvoet- Hanssen
Maarten Inghels
Karen Kets
Johanna Pas
Wim Persoon
Jörg Pyl
Peter Theunynck
Will van Broeckhoven
Lies Van Gasse
We houden u verder op de hoogte in onze krant van februari.
Er kan nog altijd ingeschreven worden via poezievensters2024@gmail.com tenminste als u over een raam op de gelijkvloerse verdieping beschikt.
Zoals andere jaren kan gekozen worden uit twee formaten A2 (42 cm op 59,4 cm) en A3 (29,7 cm op 42 cm).
Lissa Meyvis zingt kleuteropera
JUPI, EEN WONDERLIJK VERHAAL OVER AFGUNST EN UITSLUITING, VOOR KINDEREN VAN 3 TOT 6 JAAR
Zurenborgse sopraan Lissa Meyvis trad deze zomer op tijdens Theater Aan Zee (Oostende) en Musica Antiqua (Brugge) in een opera van Händel, bewerkt voor kinderen van 3 tot 6 jaar. Dat lijkt een kansloze onderneming, maar sterregisseur Tom Goossens maakte er een schitterende productie van, ook heel mooi en ontroerend voor volwassenen die hun fantasie hebben kunnen bewaren. (Jan HOLVOET )
Lissa Meyvis: “Tom Goossens is de rijzende ster van de Vlaamse operawereld, en ook daarbuiten. Hij behaalde een Master Drama in Gent en deed ervaring op bij Guy Joosten aan de International Opera Academy en bij Comp. Marius. Hij richtte daarna zijn eigen gezelschap op, Deschonecompanie. Zijn specialiteit is klassieke opera’s in een modern jasje steken, met een flinke dosis humor. Voor Opera Vlaanderen deed hij dit al met Le Nozze di Figaro en Die Fledermaus
Hij bewerkte nu een opera van Händel, Semele, en herleidde de
intrige tot haar naakte essentie, een verhaal over afgunst en uitsluiting. Van de opera bleef één naam over, Jupi, het troetelnaampje van Jupiter. Wat blijft is het verhaal van twee vriendinnen, die jaloers zijn omdat de ene kan zingen en de andere niet. De ene wordt hoogmoedig, de andere voelt zich gepest. En dat eindigt slecht, zoals dat gaat in de opera.
Het is een voorstelling voor één sopraan, één actrice en één luitist. Tom schreef de dialogen, maar tijdens 7 weken repetitie hebben wij elk woord en elke noot uitgeprobeerd,
gewogen, en het beste bewaard. De dialogen zijn op rijm, zoals dikwijls in zijn bewerkingen, en klinken toch ongelofelijk natuurlijk.”
Is dat niet wat hoog gegrepen voor kleuters?
Lissa Meyvis: “Ik ben zelf ervaringsdeskundige, want ik heb kindjes van 3 en 6 jaar. In het stuk wordt mijn hoogmoed gestraft en verdwijn ik in een donderwolk. Mijn zoontje Dan, die 3 jaar is, begon toen onbedaarlijk te wenen, veel luider dan alle andere kindjes. Daarna kom ik terug in een klein wolkje, het formaat van een bluetooth-versterker, waaruit mijn zang zachtjes klinkt. Dat kon mijn dochter Ada, die al 6 is, niet begrijpen: hoe kon ik daarin passen?
Maar het verhaal had zij heel goed begrepen. Achteraf zei zij: ‘Mama, je had toch sorry moeten zeggen tegen dat andere meisje’. Wat ongeveer de essentie is van deze opera. Soms onderschatten wij wat kinderen begrijpen.”
En hoe gaat het nu verder?
Lissa Meyvis: “Op 5 januari spelen wij in de Zwarte Zaal van het Fakkeltheater in een reeks muziektheater-
voorstellingen voor de allerkleinsten. Dat is de enige voorstelling in Antwerpen, want daarna vertrekken wij op tournee door Vlaanderen. Waarschijnlijk komen er ook voorstellingen volgend seizoen.”
Vóór de voorstelling tijdens TAZ zat er naast mij een kindje van een jaar of vijf dat zei: “Papa, ik vind het nù al saai!!!!”. Toen begon het spelen en bleef hij ademloos toekijken.
Als u geen kinderen of kleinkinderen heeft van deze leeftijd, leen er dan. Of ga kijken zonder excuuskleuter. U zal het mooi vinden (tenzij u uw fantasie verloren heeft, ergens onderweg)
CONTACT
www.deschonecompanie.be ww w.bellissama.be voor muziektheater in het Fakkeltheater. Ook van Tom Goossens kan u in zaal Corso op 6 februari Fledermaus Forever zien, met o.a. Tania Van der Sanden. Dat is wél voor grote mensen! ww w.corso.be
Een opera voor kinderen naar Händel. Foto: Olympe Tits
BORGER
Kan je iets over jezelf vertellen?
Eva Steynen: “Ik ben opgegroeid in dit huis in de Zurenborgstraat. Op mijn 18de ben ik naar Brussel getrokken om film te studeren aan Sint Lucas. Ik ben daarna in de filmindustrie gaan werken. Ten tijde van Antwerpen Cultuurstad heb ik een tijd productie gedaan voor theater, o.a voor Drive in Theatre met Niek Kortekaas. Toen ben ik ernstig ziek geworden en moest ik stoppen met werken. Ik ben filosofie en kunstfilosofie gaan studeren in Antwerpen. Ik ben ook teksten gaan schrijven voor kunstenaars en een van hen vroeg mij om een expo te cureren. Dat lag mij wel en dat ben ik meer gaan doen. Mijn moeder is in 2011 overleden en heeft mij deze woning nagelaten. Ik heb dit huis als een project opgevat om er tentoonstellingen te organiseren. Al vrij snel werd dat een galerij waar ik met een vaste groep kunstenaars samenwerk. Wij presenteren 5 à 6 tentoonstellingen per seizoen, met een programma van solo-, duo- en thematische groepstentoonstellingen, optredens en lezingen. Wij proberen ook mee te doen aan minstens twee internationale beurzen per jaar om de
kunstenaars ook buiten de grenzen te lanceren.”
Dit is misschien geen evidente plaats om een galerij uit te baten.
Eva Steynen: “Mijn man en ik wonen hier boven de galerij en dat maakt het hier economisch haalbaarder. De clusters van het galerijleven verschuiven ook door de jaren heen. Van de museumbuurt op Oud-Zuid is het naar Nieuw-Zuid rond Tim Van Laere gegaan. Borgerhout is nog steeds belangrijk, ook na het sluiten van Zeno X. Je had galerijen in de Leopoldstraat, nu blijft enkel Fred&Ferry op de Leopoldplaats. Hier in de buurt was het ook een komen en gaan. Zeit Gallery stopte onlangs zodat ik even helemaal alleen zat. Nu zijn wij terug met vier, wij zijn ook een kleine cluster.”
Ik ken jou en Ruimte 34, wie is er nog?
Eva Steynen: “In september is er een kleine galerij bijgekomen in de Cuperusstraat 15, Melis &Piron, een “living room” galerij. En achter het Groen Kwartier, in de Marialei 33, is er SECONDroom, een heel leuk concept van Christophe
Zurenborg is geen plaats. Het is een state of mind. Al wat leuk is in de wijde omgeving is van Zurenborg. Zo ook BORGER. Borger is een initiatief van galerijen en “art spaces” in en om Zurenborg en Borgerhout, die elk seizoen één gemeenschappelijke nocturne houden. Wij spraken met één van de organisatoren, Eva Steynen, die Galerij Eva Steynen beheert in de Zurenborgstraat. (Jan HOLVOET)
Floré. Elke zaterdagavond stelt een andere hedendaagse kunstenaar ten toon, meer een event dus dan een expo.”
Kan je het concept van Borger uitleggen?
Eva Steynen: “Bedoeling is de aandacht te vestigen op de galerijen van Zurenborg en Borgerhout. Vier keer per jaar organiseren wij een nocturne in de 23 galerijen en kunstruimtes van deze buurt, één in elk seizoen. Van 6 tot 9, de laatste vrijdagavond van oktober, januari en maart. Vanaf volgend jaar valt Borger in mei samen met Antwerp Art Weekend zodat er dan meer aandacht naar Zurenborg en Borgerhout gaat. Wij hebben zo een vaste kern liefhebbers opgebouwd die op de fiets of te voet alle locaties bezoeken. Als je niet sportief aangelegd bent kan je je natuurlijk ook beperken tot een paar plaatsen, natuurlijk. Het zijn niet alleen galerijen, je hebt ook art-spaces en pop-ups. Zo organiseert Morpho ateliers in het oude klooster in de Provinciestraat achter de dierentuin en worden die ter gelegenheid van BORGER opengesteld. Daar sluit ook de ruimte van Extra City bij aan in de bijhorende ontwijde kerk.”
Hoe is Borger ontstaan?
Eva Steynen: “Borger is in 2013 opgericht door een viertal galerijen, waaronder Sophie Van de Velde, die toen nog een galerij had in de Lange Leemstraat. Wij zijn een vzw met een vierkoppige raad van bestuur en elk lid betaalt 100 € lidgeld, de pop-ups 50€. Wij hebben een vaste medewerker die communicatie en socials verzorgt. Wij worden gesponsord door de brouwers van Vedett die voor gratis bier zorgen. Wij vragen iedereen ook zelf te zorgen voor zichtbaarheid, door middel van posters en socials. Elk jaar wordt een flyer gemaakt met de deelnemers en een duidelijk plan. Het is vrij uniek dat zoveel galerijen en kunstinitiatieven samenwerken om kunst en kunstruimtes in de aandacht te brengen. En elke plaats is verschillend, heeft een andere focus.”
Wat is de focus van Galerij Eva Steynen?
Eva Steynen: Ik heb een “stal” van een tiental kunstenaars die om de 2-3 jaar een solo-expo verzorgen. Al mijn kunstenaars hebben een soort van eigenzinnigheid, zij blijven zoeken en blijven niet zitten in een succesformule. Ik probeer ze niet onder druk te zetten om de verkoop te stimuleren.
Op dit moment is er een groepsexpo, Salon d’Anvers. Christine Clinkx heeft vijf kunstenaars uitgenodigd, allen hebben zij een link met muziek. Muzikanten als Stef Kamil Carlens en Rudy Trouvé studeerden ook beeldende kunst. De tentoonstelling is een heel gevarieerde collage van hun werk.
De Gazet van Zurenborg zal proberen al die koortsachtige activiteit op de voet te volgen.
Ondertussen kan u ook nog terecht: Facebook BORGER.NOCTURNES www.evasteynen.be
Eva Steynen in haar galerij. Foto: Gerda HUYGEN
STILLE GETUIGEN IN DE COBDENSTRAAT
Zurenborgse schilder Dolf Geudens stelde opnieuw tentoon in zijn eigen galerij Ruimte 34 samen met zijn oude vriend Omar Van Meervelde. Heren van stand zijn het: na een lange carrière in de kunst zoeken zij geen ruchtbaarheid meer, maar enkel verstilling. Beiden beheren, elk in zijn eigen stijl, een galerij waar ze andere kunstenaars de kans geven te exposeren tegen gunstige voorwaarden. Deze tekst is dan ook geen
Dolf Geudens: “Ik ben begonnen in de maritieme wereld. Na zes jaar was ik het beu en heb ik mijn carrière gestopt. Ik volgde les tekenen en schilderen in de academie van Berchem. Ik heb altijd in de realistische traditie gewerkt van de Antwerpse en Noord-Nederlandse school. Maar toch meer bij deze laatste, ik hoor bij wijze van spreken meer bij Vermeer dan bij Rubens. Nederlandse kunst is eerder sober, uitgepuurd, ascetisch zelfs. Bij de Antwerpse school ligt het accent vooral op de minutieuze weergave van objecten, bij mij meer op de weergave van het licht, van het
vergankelijke moment. Ik maak stillevens, maar het gaat mij niet om voorwerpen. Misschien is Giorgio Morandi de kunstenaar die het dichtst bij mij staat, maar ook Marc Rothko is mij dierbaar. Het zijn kunstenaars van de stilte.”
Vanwaar deze gemeenschappelijke expo met Omar Van Meervelde?
Dolf Geudens: “Ik ken Omar al minstens dertig jaar. Voor ik Ruimte 34 opende was er hier reeds een galerij: “Het heeft geen naam”. Omar kwam daar dikwijls en wij raakten in gesprek. Bij hem thuis zag ik deze tekeningen, die mijlenver lijken van
aankondiging, maar een verslag. Omar maakt grote potloodtekeningen, halverwege tussen abstractie en hyperrealisme: het zijn wriemelingen van kleine streepjes. Van dichtbij alleen maar een myriade van streepjes, vanop afstand een minutieuze uitbeelding van de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Dolf maakt realistische, intimistische, stillevens. (Jan HOLVOET)
mijn olieverfschilderijen. En toch zie ik een duidelijk verband. Geen van beiden vertellen wij een verhaal. Wat wij te zeggen hebben kruipt onder de huid, wordt gevoeld eerder dan begrepen. Wij zeggen allebei iets wat niet te zeggen valt.
Een meer directe aanleiding was een werk dat ik recent maakte. Omar is een strandjutter in de modder van de Schelde.
Bij de aanleg van het Deurgankdok daalde hij 90 m diep in de kleilagen van de Schelde. Hij vond er fossiele wervels van walvissen en sneed in dat bot een beeldje uit. Daarvan heb ik een schilderij gemaakt, staande naast een ei. Dat gedeelde werk is mee het uitgangspunt van deze expo.”
Omar Van Meervelde: “Ik heb nooit les gekregen. Ik ben na twee weken weggelopen van de academie, ik deed toch niet wat ze mij zegden. Ik werkte in kaderwinkel “De Leeuw” op het Conscienceplein en leerde kunstenaars kennen rond de academie van Antwerpen. Zij hielpen mij en gaven mij uitleg. Heel belangrijk voor mij was Jacques Gorus, die er les gaf en mij hielp om te etsen. Toen hij en zijn vrouw overleden zijn, heeft de notaris mij ontboden. Renée Gorus had mij aangeduid om het huis te erven en er iets mee te doen. Zo werd de Kunstkring Jacques Gorus opgericht in 1996, die nu dus al 29 jaar bestaat. Grafische kunstenaars kunnen er exposeren tegen een kleine vergoeding, waarmee wij het drukwerk verzorgen en wat wijn kopen voor de vernissage. Je moet weten dat in een klassieke galerij de helft van de verkoop naar de galerij
gaat, en de helft van wat overblijft naar de belastingen. Bij ons moeten ze niets afstaan. Ik heb dan ook een wachtlijst van twee jaar voor 10 expo’s per jaar. Wij werken ook samen met de academie zodat afstuderende studenten een kans krijgen.”
Je bent als autodidact altijd blijven tekenen en etsen. Wanneer begon je te exposeren?
Omar Van Meervelde: ”In 1970. Ik heb al vele tentoonstellingen gehad en werken van mij bevinden zich in Museum Plantin, Museum De Reede en de Kazerne Dossin in Mechelen. In Rusland en New York hangen mijn tekeningen in privéverzamelingen."
Vertel eens iets over de werken die hier hangen.
Omar Van Meervelde: “Ik ben begonnen in 2008 na een wandeling in de Westhoek. Ik stuitte in het oorlogskerkhof van Oeren op de grafzerk van mijn grootoom Hendrik die in de Grote Oorlog gesneuveld was. Thuisgekomen begon ik te kribbelen op papier en verscheen er een oorlogslandschap.
Ik ben nooit meer gestopt. Ik heb o.a. een reeks van 1564 tekeningen gemaakt, één voor elke dag dat de oorlog geduurd heeft. Een ode aan alle soldaten die gesneuveld zijn. Ik ga nu proberen een project uit te werken samen met de stad Ieper, een tentoonstelling, een schenking misschien.”
Vanwaar deze gemeenschappelijke expo met Dolf Geudens?
Omar Van Meervelde: “De expo heet Stille Getuigen: zijn stillevens, de onderwerpen die hij schildert, zijn herinneringen aan de mensen van wie ze waren. Mijn landschappen zijn ook herinneringen aan de dingen die voorbij zijn gegaan. Iemand zei mij ooit dat zij kanonnen hoorde als zij mijn loopgraven zag. Evengoed proef ik de smaak van citroen in mijn mond als ik een van zijn stillevens met fruit bekijk."
De duo-tentoonstelling is reeds voorbij als u dit artikel leest. Het was ons een eer twee bijzondere kunstenaars in de aandacht te brengen die weinig timmeren aan de weg. Het was ook leuk u te herinneren aan een van de weinige galerijen die onze buurt rijk is.
Omar Van Meervelde is een wijs man, hij houdt zich ver van socials.
U kan de galerij Kunstkring Jacques Gorus bezoeken in de Venusstraat 52, elk weekend van 14 tot 17 uur. omar.vanmeervelde@gmail.com
Omar Van Meervelde en Dolf Geudens. Foto: Gerda HUYGEN
De Rendierfeesten:
Warm buurtfestival op de Dageraadplaats
Lucas Van Dam: “De Rendierfeesten zijn een gezellig winterfestival voor de hele buurt. Van ’s middags tot ’s avonds staan er heel wat leuke activiteiten gepland op het plein.”
Kan je een tipje van de sluier lichten?
Lucas Van Dam: “Overdag organiseren we gratis creatieve workshops voor jongeren. We willen lokaal talent een podium bieden. Zo zet Leonie Maes, een jonge schrijfster uit de buurt, een collectief literair project op touw waaraan iedereen kan deelnemen. Bruce, filmmaker en barman in café De Moeskop, en zijn vriendin Femke komen een kortfilm tonen over de eindejaarsfeer op het plein. Al die initiatieven krijgen hun eigen plekje op de Dageraadplaats. Voor de iets oudere generatie hebben we een streepje klassieke muziek geprogrammeerd; gitarist Jasper Iturrospe komt met een aantal vrienden een revueconcert spelen.”
Met de Rendierfeesten willen we de buurtbewoners echt samenbrengen.
Als we aan de eindejaarsperiode denken, denken we ook aan eten en drinken...
Lucas Van Dam: “Natuurlijk! Om 18u start onze potluck, de gedeelde avondmaaltijd. Daarvoor vragen we iedereen om overschotjes van de voorbije feestdagen mee te nemen, zodat we die met elkaar kunnen delen op het plein. Naast de traditionele glühwein en warme chocomelk wordt er ook een nieuw kerstbier aangeboden: het Renbier. Dit unieke bier is een samenwerking tussen de Antwerpse brouwerijen Spéciale Belge en Troebel Brewing, speciaal gebrouwen voor deze gelegenheid!”
De gezamenlijke maaltijd wordt het hoogtepunt van het festival.
Hoe verloopt zo’n potluck?
Lucas Van Dam: “De mensen hoeven alleen hun etensrestjes en eigen bestek en borden mee te nemen. Wij voorzien enkele microgolfovens en zetten het plein vol met tafels. Je kan dan gewoon plaatsnemen, een babbeltje slaan met je tafelgenoten en proeven van wat je buurman heeft meegenomen. Zo kan je nieuwe mensen leren kennen en verhalen over het voorbije jaar uitwisselen. Bij Leonie kun je trouwens een gratis kom soep krijgen, in ruil voor een zelfgeschreven brief!”
Dat klinkt gezellig!
“Ja, de gezamenlijke
avondmaaltijd wordt echt het hoogtepunt van het festival. Daarna komt muzikante Fien Desmet een sing-along begeleiden. Zij zal iedereen aanmoedigen om samen enkele eenvoudige liedjes te zingen, wie weet zelfs meerstemmig. Als ik mijn ogen sluit, stel ik me al voor hoe de Dageraadplaats vol met mensen staat, die schouder aan schouder meezingen. “
Kortom, het wordt niet zomaar een kerstmarkt?
Lucas Van Dam: “Nee, met de Rendierfeesten willen we de buurt-
Op vrijdag 27 december vindt op de Dageraadplaats de eerste editie van de Rendierfeesten plaats, met onder meer een gedeelde avondmaaltijd.
Lucas Van Dam, initiatiefnemer en vertrouwd gezicht in café De Moeskop, vertelt wat we van dit buurtfestival kunnen verwachten. (Maxim GERIN )
bewoners echt samenbrengen en het sociaal weefsel weer versterken. De eindejaarperiode draait meestal rond familie en vrienden. Op 27 december is er nu ook een momentje voor de buurt. Daar kijk ik heel erg naar uit.”
De eindejaarperiode draait meestal rond familie en vrienden. Op 27 december is er nu ook een momentje voor de buurt.
En zijn er nog plannen voor later op de avond?
Lucas Van Dam: “We gaan het niet té laat maken, maar er zijn nog wat muziekoptredens gepland. Eerst komt Aghogho spelen, een jonge afro-pop band uit Antwerpen. Zij zijn dit jaar bezig aan hun opmars en brengen alleen maar positieve vibes Nadat de mensen opgewarmd zijn door de sing-along, kunnen ze dus
meteen beginnen dansen. Daarna is het tijd voor Rendier, de Nederlandstalige kerstgroep waar ik zelf ook bij speel.”
De link met de Rendierfeesten is geen toeval, vermoeden we?
Lucas Van Dam: “Nee, wij zijn inderdaad onze eigen headliner (lacht). Het verhaal daarachter is dat we elke kerstperiode onder meer in café De Moeskop spelen. Dat is een leuke traditie geworden voor ons publiek, maar we moeten altijd mensen teleurstellen omdat er te weinig plaats is. Daarom leek het ons leuk om naar de Dageraadplaats te verhuizen en er een volwaardig buurtfestival rond te organiseren. Gezelligheid troef, dus!”
Op sociale media vind je het programma van de Rendierfeesten en kan je op de hoogte blijven van onze nieuwtjes
Lucas Van Dam:
De Nederlandstalige kerstgroep Rendier staat garant voor sfeer en gezelligheid. Foto: Carlo VAN DAM
Twee recepten om koude winterdagen op te fleuren
Naar goede gewoonte organiseerde Filet
Divers op 22 en 23 november restaurantdagen. De klanten van Filet Divers werden daarbij ingeschakeld als medewerkers. Zij komen uit de hele wereld en voor de restaurantdagen maakten zij heerlijke gerechten uit hun land klaar. Zo konden de bezoekers op culinair gebied de wereld proeven. Dit jaar brengen we geen verslag uit van de restaurantdagen. We kozen er gewoon voor om twee recepten met u te delen. (Yo VAN DEN BULCK)
BORSJTSJ OEKRAÏNE
(hoofdgerecht maaltijdsoep)
Nadja kom ik elke maandagmorgen tegen in de keuken van Filet Divers. Zij is dan al naarstig aan de slag om een grote pot soep te maken voor ‘s middags. Voor de restaurantdagen van 22 en 23 november maakt ze de fameuze borsjtsj klaar waar ook mijn Oekraïense leerlingen Nederlandse conversatie het voortdurend over hebben. Als ik haar het recept vraag, haalt ze een schriftje boven waarin het allemaal mooi genoteerd staat.
INGREDIËNTEN
(voor ongeveer 2.5 liter soep)
800 g runderschenkel met bot
2,5 liter water
2 wortels
2 middelgrote uien
6 kleine aardappelen
2 middelgrote rode bieten
250 g witte kool
50 g rode bonen
2 stengels lenteui
15 g dille
15 g bladpeterselie
140 g tomatenpuree
3 teentjes knoflook
3 eetlepels plantaardige olie
3 laurierbladen
1 eetlepel natuurazijn
10 zwarte peperkorrels
3 eetlepels zout
BEREIDING
Spoel het vlees met water af en doe het in een grote pan. Overgiet met water. Breng aan de kook en verwijder het schuim met een schuimspaan. Voeg de rode bonen toe en kook dit alles met gesloten deksel op een laag vuurtje voor ongeveer anderhalf uur. Snijd de witte kool in dunne reepjes. Snijd de uien en aardappelen in kleine blokjes.
Rasp de wortelen en de bieten.
Haal het vlees uit de pan.
Doe de aardappelen in de pan en kook ze gaar. Daarna gaan we de groenten sauteren.
Doe olie in een pan en voeg de uien en de wortels toe, sauteer gedurende een paar minuten en doe er dan de bieten bij. Na het sauteren voeg je de azijn toe en 1 eetlepel zout. Roer dan de tomatenpuree erdoor en voeg de vleesbouillon toe.
Voeg twee eetlepels suiker toe en fruit alles samen ongeveer 15 minuten op laag vuur met gesloten pan. Voeg de zwarte peper en de laurierbladen toe. Roer goed en laat nog 15 minuten koken. Snijd het vlees in kleine blokjes en doe het in de pan. Voeg een eetlepel zout toe.
Voeg daarna de gesauteerde groenten toe. Nogmaals roeren en 3 minuten koken. Doe de lente-ui erbij en de drie geperste teentjes knoflook. Voeg als laatste de dille en peterselie toe. Zet het vuur uit en laat nog een vijftal minuten staan. Serveer de borsjtsj met zure room.
MONGOOLSE HUUSHUUR (voorgerecht)
Enji werkt al even aan het onthaal bij Filet Divers en heeft naast het langste haar dat ik ooit zag de liefste lach ever. Zij wil graag het Mongoolse huushuur met u delen.
BENODIGDHEDEN
Deegroller en grote snijplank om op te rollen.
Pan of pot om in te bakken of te frituren.
Grote mengkommen.
INGREDIËNTEN
1 kg bloem
600-700 gram gemalen schaaps- of lamsgehakt, desnoods rundsgehakt
Zout en peper naar smaak
1 grote gele ui 5-6 teentjes knoflook
Warm water om deeg te maken. Ongeveer 600 ml afhankelijk van het absorbtievermogen van de bloem, zodat die goed kneedbaar is.
1 kleine wortel, fijn geraspt (optioneel)
De helft van een kleine kool, fijn geraspt (optioneel) Frituurolie
BEREIDING
Maak het natte deeg met gezouten warm water. Maak het nat en plakkerig. Dek af en laat meer dan een uur rusten.
Meng al het vlees en de groenten samen met peper en zout naar smaak voor de vulling. Laat het geheel ongeveer 30 minuten staan zodat
de smaken van de ingrediënten en kruiden zich goed mengen.
Tip: neem een eetlepel van de vulling en bak in een pan tot de vulling gaar is of in de magnetron gedurende 45 seconden tot 1 minuut (zo proef je of alles goed gekruid is). Breng zo nodig wijzigingen aan.
Neem een handvol deeg en spreid het voldoende uit om er ongeveer 1 tot 1,5 eetlepel vulling in te wikkelen.
Knijp alle uiteinden samen om een rond deeg gevuld met vlees te creëren. Zorg ervoor dat je goed knijpt, zodat er geen vulling uit loopt. Leg al het geknepen ronde deeg in een kom om te rusten. Doe er een deksel op of dek af met folie. Bedek de snijplank en deegroller met olie naar keuze (zonnebloemolie, olijfolie, enz.).
Rol het gevulde deeg voorzichtig uit tot een dun, groter deeg. Verhit de pan met olie op hoog vuur (geen olijfolie). Je hebt twee opties, bakken in een pan of frituren.
Zodra de olie voldoende is verwarmd (middelhoog vuur), laat je het afgeplatte deeg met vulling voorzichtig in de olie zakken en bak je het aan beide kanten goudbruin. Omdat het deeg plat is, kan het gemakkelijk verbranden, dus let op of beide kanten goudbruin zijn.
Leg de afgewerkte pannenkoeken op een stapel in een grotere kom en dek af en wacht even voordat je ze opeet als je ze graag zacht eet. Als je van knapperige pannenkoeken houdt, kun je ze direct opeten. Serveer met een salade.
Enji uit Mongolië. Foto: Yo VAN DEN BULCK
Nadja uit Oekraïne. Foto: Yo VAN DEN BULCK
programma voorjaar 2025
do 9 jan | 20 uur
ZUSJE!
Johnny MUS
In een intieme setting komt een verhaal tot leven over een psycholoog en zijn cliënte, die samen de ingewikkelde kanten van het leven ontdekken. Met muziek van Stan Nieuwenhuis en regie door Janne Desmet, wordt deze theaterervaring een zoektocht naar ongrijpbare waarheden. Een voorstelling vol emotie en introspectie.
za 11 jan | 20 uur
Kroost
Grof Geschud
Het Vlaamse-Nederlandse cabaretduo brengt met veel humor en kwetsbaarheid de complexiteit van familierelaties naar het podium. In scherpe sketches en pakkende dialogen reflecteren zij op ouder worden en de dynamiek binnen het gezin. Een poëtische avond die humor en ontroering naadloos verbindt.
wo 22 jan | 20 uur
Witte Ruis
Soundos
Soundos El Ahmadi heeft besloten zich te bevrijden van alle ruis! Ze fileert de druk van sociale media en moderne verwachtingen. Haar verhalen balanceren tussen hilariteit en diepgang, en zijn zeer herkenbaar voor iedereen die worstelt met de chaos van vandaag.
vr 24 jan | 20 uur
Trust
Het nieuwstedelijk
Maria’s leven stort in wanneer ze zwanger raakt en de school verlaat, wat haar dwingt om de wereld alleen onder ogen te zien. In haar onverwachte band met Matthew, een excentrieke computertechnicus, ontdekt ze zichzelf opnieuw. Dit scherpe, soms komische stuk brengt Hal Hartley’s rauwe kijk op groei en onafhankelijkheid tot leven.
zo 26 jan | 14 uur
iRRooTTaa | 4+
Grensgeval & Circus Katoen
In iRRooTTaa nemen twee acrobaten en een zee van imperfecte, witte balletjes je mee in een speelse chaos waar falen en vallen worden gevierd. De ballen stuiteren, kleven en vliegen alle kanten op, en tonen dat loslaten verrassend mooi kan zijn. Een visueel en muzikaal circus voor iedereen vanaf vier jaar.
di 28 jan | 14.30 uur
Dromen!
Hugo Sigal
Na het verlies van zijn geliefde Nicole besloot Hugo verder te zingen, zoals zij het gewild zou hebben. Met zijn nieuwe album Dromen, gevuld met persoonlijke liedjes over leven, liefde en verlies, brengt hij een avond vol nostalgie en nieuwe melodieën. Ondersteund door een liveband deelt hij zijn verhaal en laat hij het publiek voelen dat dromen altijd de moeite waard zijn.
vr 31 jan | 20 uur
Get Up Stand Up ‘Nuff Said Na zes succesvolle edities komt Get Up Stand Up terug met een nieuwe golf komisch talent. Een avond vol verrassingen, waarin nieuwe comedians hun opwachting maken. Wie wordt de volgende ster van de comedywereld? Je ontdekt het hier!
di 4 feb | 20 uur
All Watched Over by Machines of Loving Grace Ezra Veldhuis & Bosse Provoost
Deze hypnotiserende dansvoorstelling onderzoekt de impact van technologie op onze vrijheid, waarbij het schippert tussen utopie en scepsis. Een verrassende en prikkelende kijk op technologie, op het snijvlak van theater, performance en installatiekunst.
wo 5 feb & do 6 feb | 20.30 uur
Zero Feet Away Tibau Beirnaert & Laurens Aneca / detheatermaker & CAMPO
In Zero Feet Away onderzoeken Tibau Beirnaert en Laurens Aneca de impact van datingapps op intimiteit, vanuit het oogpunt van een buitenaards wezen dat hunkert naar verbinding. Soms creëert technologie de grootste afstand, net wanneer we dicht bij elkaar zijn.
do 6 feb | 20 uur
Fledermaus Forever
Tom Goossens/ Les Âmes Perdues & Muziektheater Transparant & Mitch
Van Landeghem
Een bonte bewerking van het iconische stuk ‘Die Fledermaus’, waarin feest, plezier en drama hand in hand gaan. Elk jaar wordt op oudejaarsavond wel ergens in Europa de operette opgevoerd. Nu zetten acht spelers de traditie op één enkele avond oneindig verder.
zo 9 feb | 14 uur
PAPIERLIED | 4+
Annelies Van Hullebusch & Wanda
Eykerman
In deze beeldende voorstelling ontvouwt zich een papieren wereld vol magie en poëzie. Door schaduwspel en klank wordt een bijzonder universum gecreëerd dat jong en oud betovert. Een visuele reis door een papieren wonderland.
do 13 feb | 20 uur
Qui cherche, die vindt
Ras El Hanout
Vier Brusselse jongeren gaan op zoek naar hun identiteit in een samenleving vol culturele diversiteit. Deze komische en oprechte voorstelling laat zien hoe zij hun eigen weg proberen te vinden. Een meeslepende ervaring over de zoektocht naar jezelf.
za 15 feb | 20 uur
Analoog | dernière
Louis Janssens & Willem de Wolf (DE HOE)
In Analoog ontmoeten twee generaties elkaar: Willem en Louis delen het podium en verkennen wat het betekent om jezelf in een ander te herkennen. Deze voorstelling gaat over jong zijn, ouder worden, en de herkenning die generaties bindt. Een unieke kans om deze bekroonde voorstelling voor de allerlaatste keer te zien!
di 18 feb | 14.30 uur
Retours BXL-Paris
Les Triadours
In Retour Bxl-Paris beleef je een muzikale reis door het hart van het Franse chanson met de onvergetelijke liederen van Edith Piaf en Jacques Brel. Dit theaterconcert laat je de romantiek en nostalgie voelen die deze iconen van het Franse lied zo tijdloos maken.
vr 21 feb | 20 uur
Tochtgat | première
Jef Van Gestel & Peter Vandemeulebroecke
Een speelse voorstelling waarin twee figuren de kracht van de natuur onder ogen zien. De wind krijgt vrij spel, wat leidt tot hilarische en onverwachte momenten. Een mix van slapstick en mime zorgt voor een avond vol chaos en humor.
wo 26 feb | 20 uur
Change of Plans
Femke Gyselinck | Grip & Platform-K Choreograaf Femke Gyselinck en dansers Zanne Boon en Oskar Stalpaert verkennen de spanning tussen choreografie en onverwachte wendingen op het podium. Met live muziek van Hendrik Lasure (piano) en Adia Vanheerentals (sax) ontstaat een dynamische interactie tussen dans en muziek.
do 27 feb | 20 uur
Verwachtingen
Erhan Demirci
In zijn vierde volavondvoorstelling onderzoekt Erhan Demirci de rollen die hij speelt als allochtoon, Belg, echtgenoot, papa en meer. Hij stelt zichzelf de vraag: moet je voldoen aan alle verwachtingen, of mag je zelf kiezen welke je aanneemt? Dat resulteert in een avond vol herkenbare, grappige situaties!
za 1 mrt | 15 uur Corso de las Luces Gratis straatfeest in Berchem Stap in de betoverende wereld van ‘Corso de las Luces’, een magisch straatfeest in Berchem, georganiseerd door Momo, La Murga Armada, c o r s o en district Berchem. Drie tuinstraatjes worden sfeervol verlicht met zelfgemaakte lampionnen. Kindertheater en live muziek maken dit unieke carnavalsfeest compleet. Iedereen welkom!
za 8 mrt | 14 uur
MUSTAFETTE
Johnny MUS
Mustafette is het ultieme festival voor muziekliefhebbers, theaterfans en avontuurlijke geesten! Een fris evenement, powered by Johnny MUS en c o r s o, met voorstellingen voor jong en oud in de namiddag en een spetterende avond voor rebels en goud. Met een afsluitend concert als klap op de vuurpijl!
za 8 mrt | 15 uur
Een blauwe vogel | 6+
BRODER
Een spannende muzikale vertelling waarin de jonge Mo zijn fantasie ontdekt, geïnspireerd door ‘De Blauwe Vogel’ van Maurice Maeterlinck. Met live pianomuziek, betoverende liedjes en verrassend figurentheater. Een uitnodiging voor kinderen om hun eigen verhalen te creëren. Deze voorstelling is onderdeel van het MUSTAFETTE festival.
za 8 mrt | 19 uur
LABnotes: Egel
Lieke Oolders & Richard He Egel worstelt met de vraag of het nog zin heeft om in fantasie te geloven, terwijl de werkelijkheid hem dreigt te verslinden. In deze fabel, die jeugdige verbeelding en volwassen dilemma’s verkent, zoekt Egel zijn weg tussen fantasie en verstand. Deze voorstelling is onderdeel van het MUSTAFETTE festival.
za 8 mrt | 20.30 uur
SABAH
Tomas Pevenage/ Antigone
Tomas onderzoekt zijn fascinatie voor Arabische Diva's, vooral de iconische Libanese zangeres Sabah. Na tien jaar reizen doorheen Palestina, Libanon, Jordanië en Syrië, deelt Tomas zijn
persoonlijke verhalen in deze muzikale queer-cabaretvoorstelling. Hij schetst zijn relaties langsheen de nachtclubs van Beirut tot de stomende badhuizen van Damascus. Deze voorstelling is onderdeel van het MUSTAFETTE festival.
di 11 mrt | 14.30 uur
Beatlestory Help! 60 Years
Beatlestory
De legendarische muziek van The Beatles komt weer tot leven met hits zoals ‘Hey Jude’ en ‘Let It Be’. De tribute band klinkt en ziet er identiek uit als de Fab Four, met visuele projecties die de sfeer compleet maken. Een onvergetelijke ervaring voor Beatlefans!
wo 12 mrt | 20 uur
Desire
Louis Janssens
Een visueel en poëtisch stuk waarin verlangens, liefde en betekenisvolle verbindingen worden onderzocht. In het ‘blauwe uur’ van de nacht onthult zich een wereld vol dromen en hoop. Een voorstelling die ons herinnert aan de kracht van emotie.
di 25 mrt | 20 uur
Freie Form
Marc Vanrunxt
Deze dansvoorstelling is geïnspireerd op de sculptuur van Franz West, waarbij Marc Vanrunxt en danseres Samantha van Wissen de mogelijkheden van vorm en vrijheid onderzoeken. Wat is vrij? Wat is vorm? Wat is een vrije vorm? Samen met mezzo-sopraan Els Mondelaers brengen ze een mix van dans, muziek en kunst.
wo 2 apr | 20 uur
Alle schone dingen
Toneelhuis/ Olympique Dramatique/ Tom Dewispelaere
Een jongen maakt een lijst van mooie dingen die de moeite waard zijn om het leven te leven, om zijn depressieve moeder te helpen en troost te bieden. Een ontroerend verhaal over liefde, veerkracht en familie. Een troostrijke vertelling die je inspireert om al het mooie in het leven te zien.
do 3 april | 20 uur
De Gevangenis
Lara Staal / NTGent
Deze kritische theatervoorstelling behandelt de harde realiteit van het gevangeniswezen, gebaseerd op de persoonlijke ervaringen van vier exgedetineerden. Het stelt de negatieve gevolgen van gevangenisstraf aan de kaak en pleit voor een nieuwe benadering van detentie.
di 15 april | 14.30 uur
Hartslag Alleluja!
Mark Tijsmans
Mark Tijsmans brengt een muzikale show vol vertalingen van populaire liedjes en verhalen uit zijn artiestenleven. Hij geeft bekende klassiekers
een nieuwe draai door ze in het Nederlands te vertalen, variërend van Franse chansons tot Engelse pophits.
wo 16 april | 14 uur
Moving Skin | 7+
Ugo Dehaes
Ugo onderzoekt de relatie tussen dans en technologie in deze indrukwekkende choreografie. Het stuk gaat over de complexiteit van het menselijke lichaam en hoe het kan worden geperfectioneerd door technologie. Een visueel en technisch meesterwerk dat de grenzen van dans verlegt.
za 19 april | 14 uur
Wie niet weg is, is gezien! | 4+
Johnny MUS
Een speelse voorstelling waarin drie figuren hun avonturen delen vanuit een piepkleine kar. Met acrobatiek, trommelen en humor nemen ze het publiek mee op een reis door hun gekke wereld. Het wordt een energieke en dynamische show voor de hele familie.
za 19 april | 20 uur
Goe Genoeg
Amelie Albrecht
In deze show vertelt Amelie over haar carrière als comedyster en de druk van beroemd zijn. Ze grapt over de ups en downs van haar carrière en haar drang naar perfectie. Een komische maar ook eerlijke blik achter de schermen van de showbusiness.
wo 23 april | 20 uur
DISQUIET & From Gravity to Grace | Double Bill
Lisa Vereertbrugghen & Anna Karenina Lambrechts
Ervaar twee krachtige solo’s met dansstijlen van hardcoretechno tot traditionele Filipijnse dans. ‘DISQUIET’ onderzoekt de intensiteit van muziek en beweging, terwijl ‘From Gravity to Grace’ een emotionele reis is door verschillende culturen. Een double bill die je niet wil missen!
vr 25 april | 20 uur
Beatrijs: een makkelijk middeleeuws Maria-mirakel maar dan moeilijk Yinka Kuitenbrouwer, Sara Haeck, Lola Bogaert
Een complexe vertelling over een vrouw uit de middeleeuwen die haar kloosterleven verlaat. Beatrijs is het ideale personage om komaf te maken met de eenzijdige blik op de geschiedenis: een vrouw die zowel non, moeder als sekswerker is. Een gelaagde interpretatie van een eeuwenoude legende.
za 26 april | 20 uur
ALLES MET ALLES | te gast
Solidariteitskoor FRAPPANT 120 zangers en 12 muzikanten brengen een concert in verschillende stijlen en talen, met een boodschap van hoop en verbinding. De opbrengst van het concert steunt Frappant projecten in
binnen- en buitenland. Deze muzikale avond benadrukt de kracht van solidariteit en kunst.
vr 2 mei & za 3 mei | 20 uur
Van den vos die amoc maecte
Dimitri Leue
Reinaert de vos komt weer tot leven in deze moderne bewerking van het klassieke schelmenverhaal. De cast, met onder meer Han Coucke en Frank Focketyn, brengt de Vlaamse klassieker met veel humor en scherpe dialogen. Het is een dynamisch en speels stuk vol verrassingen.
wo 21 mei, do 22 mei, vr 23 mei | 20 uur DE SITCOM/Het tweede seizoen DE HOE
Tien jaar na het succes van "Het eerste seizoen", keert theatercollectief DE HOE terug met een nieuwe aflevering van hun cultserie. In deze schizofrene tragikomedie spelen de acteurs hun eigen levens in een sitcom, met alle wantrouwen, liefde en hoop die daarbij hoort.
zo 25 mei | 14 & 16 uur
KLEUR 2,5+ | première
Esmé Bos & Bart Voet
Zangeres Esmé Bos en muzikant Bart Voet, samen met scenograaf Tim Clement, creëren een magische ervaring waarin kleuren niet alleen gezien, maar ook gehoord en gevoeld worden. Een speelse ontdekkingstocht voor de kleintjes door de wereld van kleuren.
di 27 mei | 14.30 uur Als muren konden praten… Manoesh Manoesh neemt het publiek mee op een muzikale trip langs de iconen van de jaren '40 tot '60. In deze gezellige cabaretshow worden legendarische hits onder de loep genomen, met verrassende anekdotes en humor. Nostalgie op en top!
zo 1 juni | 10 uur
Krakot 2+
Sien De Smet & Olympe Tits
Krakot is een woordeloze voorstelling over stilte, lawaai en alles daartussenin. Van rust naar drukte, tot chaos en weer terug. Er is ook een krakend kot en waarschijnlijk komen er één of meerdere krakotten in voor…
In De Roma staan er in 2025 weer tal van interessante artiesten uit binnen- én buitenland op de affiche. We lichten er graag al enkele namen uit die in januari en februari naar Borgerhout afzakken. Het volledig programma, alle info en tickets vind je terug op www.deroma.be.
HUGO –
ZONDAG 5 JANUARI – 15:00
Hugo Sigal is onbetwist een uitzonderlijk showbizzicoon Hij startte zijn carrière in het Koninklijk Jeugdtheater in Antwerpen. In 1970 leert hij Nicole Josy kennen. De rest is geschiedenis. In 1973 deden Nicole en Hugo mee aan het Eurovisiesongfestival, traden op in de grootste revuetempels zowel in binnen - als buitenland, waren de absolute sterren op internationale cruises, hadden eigen televisieprogramma’s en speelden mee in populaire tv-series en musicals. In 2022 sloeg het noodlot toe, maar met Nicole in gedachten nam Hugo met hulp van familie, vrienden en vele fans de draad weer op. Vandaag doet Hugo weer wat hij het liefste doet en het beste kan: een publiek entertainen. Zijn zomersingle Het
Leven was een schot in de roos, net als zijn nieuw album Dromen. Want de lijfspreuk van hem en Nicole wil hij blijven verspreiden: 'Believe in the beauty of your dreams'. In De Roma treedt Hugo op samen met zijn 4-koppige liveband.
TUTTI FRATELLI –VRIJDAG 10 + ZATERDAG 11 JANUARI OM 20:00 & ZONDAG 12 JANUARI OM 15:00
In Macadam! cruist Tutti Fratelli over de Boulevard of Broken Dreams… Macadam! is een vurig totaalspektakel. Een feest van troost in deze donkere tijden. Op het pompende ritme van percussionist Kobe Proesmans, huiscomponist Florejan Verschueren en choreografe Iris Bouche marcheert Tutti Fratelli als
een zonovergoten fanfaar door uw hart. Onder leiding van Nico Sturm, bijgestaan door Mokhallad Rasem, en met bijzondere bijdragen van de illustere Hugo Matthysen. Macadam! is een ode aan de magie van de hoop. Een ravissante revue van en met alle Fratelli, oud en jong. Maar hier en daar is er blijkbaar toch een kink in de kabel? Onder het spektakel sluimert een lang begraven iets, dat net nu weer dreigt tevoorschijn te komen…
FILM- EN VINYLBEURS –ZONDAG 19 JANUARI – 11:00
Als oude filmzaal ademt De Roma pure liefde uit voor cinema. Maar ook als concertzaal heeft het majestueuze pand op de Turnhoutsebaan in Borgerhout een rijke geschiedenis. Geen betere locatie dus als decor voor een dag vol filmen platenplezier. Bij de verschillende standhouders kan je je laten onderdompelen in de wondere wereld van het witte doek met oude filmaffiches, attributen, foto’s, gadgets, pellicule en zoveel meer. En de verzamelaars van vinyl kunnen hun lust botvieren aan bakken vol lp’s, maxi’s, singles en de daarbij behorende platenhoezen.
In onze foyer op de eerste verdieping kan je je net gekochte aanwinsten bewonderen bij een verfrissend drankje, deugddoende warme kom soep of heerlijk stukje taart. Daarnaast neemt Ivo Segers je graag mee naar de oude projectiekamer en vertelt hij je alles wat je wilt weten over filmvertoningen vroeger en nu.
CIRCUS IN DE ROMA – ZATERDAG 25 JANUARI OM 15:00 & 19:00 + ZONDAG 26 JANUARI OM 14:00
Circus in De Roma is terug! In januari vullen we weer een heel weekend met voorstellingen én workshops. We zetten een tribune in het hart van onze zaal en laten jong en oud genieten van én meedoen met de allerbeste circusgezelschappen. Ontdek het programma via deroma.be/circus en bestel tickets afzonderlijk per voorstelling. Tot dan!
MUSTII –DINSDAG 28 JANUARI – 20:00 De Belgische inzending voor het Eurovisiesongfestival van 2024 komt naar De Roma! Thomas Mustin aka Mustii is helemaal klaar om na
De Roma! Een najaar vol muziek
zijn doortocht op het grootste muziekevenement ter wereld, nu ook de internationale concertpodia te veroveren. De uit Brussel afkomstige singer-songwriter scoorde een enorme hit met zijn Eurovisiesongfestival-inzending Before The Party's Over. Met zijn muziek wilt hij zijn fans aanmoedigen om van elk moment te genieten: " Voordat het allemaal voorbij is, moet je volledig en intens leven, experimenteren en uit je comfortzone stappen, je moet je masker afzetten, volledig van jezelf uitgaan, naar je gevoel luisteren en de boeien en kooien weigeren."
MILO MESKENS –
VRIJDAG 31 JANUARI – 20:00
Milo Meskens bracht in het najaar van 2024 zijn derde plaat uit, niet toevallig op World Mental Health Day. Want praten helpt, ook voor wie niet meteen de juiste woorden vindt. Het resultaat is een stevige popplaat met invloeden van Nirvana over John Mayer tot The 1975. Ooit was Meskens een popzanger, vandaag de dag doet hij niet meer aan hokjes. All The Things I Couldn't Tell My Therapist gaat van cynisch naar hoopvol. Van de mental low naar de mental high. Een blik in de ziel van Milo Meskens: “This is the year I almost died this is the year that I’m surviving” (This Is The Year).
LAKE STREET DIVE –
WOENSDAG 5 FEBRUARI – 20:00 Lake Street Dive presenteert in De Roma zijn gloednieuwe album Good Together (release 21 juni). Een vintage indieplaat waarop de band uit Boston op geniale wijze zijn krachtige mix van soul, folk, r&b, jazz, funk en pop samenbrengt. Een uitdagend album ook dat bij iedere luisterbeurt een extra laag ontrafelt en waarbij de intrigerende stem van Rachael Price
steeds dieper onder je huid kruipt. Met Good Together is Lake Street Dive al aan zijn achtste studioalbum toe. Naast nummers uit de nieuwe plaat put de band in De Roma ook uit zijn rijke oeuvre. Verwacht je aan een avond vol vreugdevolle rebellie, meeslepende melodieën en muzikale verbinding die je nog lang zal bijblijven.
DOUGLAS FIRS –DONDERDAG 6 FEBRUARI – 20:00
De pers is steevast laaiend enthousiast over de muziek van Douglas Firs Het goeie nieuws: er is een nieuwe plaat. Happy Pt. 2 volgt op Heart of a Mother, het aangrijpende rouw-album over Gertjans overleden moeder, en gaat over opnieuw geluk vinden na diep verdriet, maar zonder dat verdriet los te laten. Gemis blijft, maar er is ook opnieuw hoop en energie te horen. Gertjans liefde voor Amerikaanse rootsmuziek en indie folk mag op Happy Pt. 2 nog eens op de voorgrond treden. Ook live brengt Douglas Firs niet de minsten mee, met vaste gezellen Simon Casier (bas, zang), broer Sem (toetsen, zang), Laurens Billiet (drums, zang) én voor dit concert nog twee extra muzikanten: Bart Vervaeck en Manon Gögös. Zij maken Gertjans wilde droom waar door een huilende pedal steel en saxofoon toe te voegen aan de liveband. Nu al een onvergetelijke avond!
EEFJE DE VISSER –
ZONDAG 9 FEBRUARI – 20:00
Eefje de Visser staat bekend om haar onmiskenbare sound en de spannende, intieme sfeer die ze zowel op haar platen als live weet te creëren. Met bezwerende choreografieën, gelaagde samenzang en een betoverende lichtshow neemt ze je mee in haar unieke universum. Haar album Bitterzoet uit 2020 en de bijbehorende concerten
EINDEJAARSACTIE!
Op zoek naar het ideale eindejaarsgeschenk? Verras je vrienden of familie dan op een waardebon van De Roma. Die kan je gebruiken voor eender welk concert of activiteit. Bij aankoop van een waardebon van meer dan 50 euro krijg je er het prachtige jubileumboek De RomaHet Verhaal helemaal gratis bovenop. Wil je je geliefden verrassen met een super origineel cadeau? Dan is ons verrassingsconcert op zaterdag 18 januari misschien wel iets voor jou? Alle info via deroma.be
bezorgden haar in twee jaar tijd ongeveer alle muziekprijzen in Nederland en België. Op 13 september verschijnt haar vijfde plaat Heimwee en na een reeks festivals en een uitverkochte clubtour in het najaar staat Eefje in februari 2025 opnieuw op het podium in België. Maak je klaar voor een intense en meeslepende show! De twee concerten op 8 februari (20:00) en 9 februari (15:00) zijn al een tijdje uitverkocht, maar voor 9 februari (20:00) zijn er nog kaartjes.
CORY WONG –
MAANDAG 10 FEBRUARI – 20:00
Dansbare funk, jazz en rock is het handelsmerk van de uit Minneapolis afkomstige gitarist, songwriter en producer Cory Wong. Het grote publiek leerde de virtuose muzikant kennen als lid van bands als Vulfpeck en The Fearless Flyers of door zijn hilarische video's op het internet. Als soloartiest bouwde hij een indrukwekkende catalogus op en staat hij bekend als één van de gezichten van Fender. In 2021 kreeg Wong van het legendarische gitaarmerk zijn eigen Stratocaster model.
CARMINHO –DONDERDAG 13 FEBRUARI – 20:00
Carminho is een fenomenale Portugese zangeres en dé ster van een nieuwe generatie fadista’s. Als dochter van zangeres Teresa Siqueira, groeit Carminho op in Lissabon met de stemmen en gitaren die zo kenmerkend zijn voor het genre. Als soloartieste én song -
writer slaagt ze er echter in om nieuw leven te blazen in de fadotraditie en luisteraars te vinden ver buiten de podia in haar thuisland. Haar twee vorige albums, Maria en Portuguesa, kwam Carminho in 2019 en 2023 voorstellen in De Roma. Nog meer dan op plaat overtuigt ze live met haar veelzijdige zangstem, waarin je zowel een sterke liefde voor het Portugees als een rijkdom aan emoties voelt. We kijken dan ook nu al uit naar haar terugkeer in 2025 en de unieke live belevenis die Carminho ongetwijfeld opnieuw belooft.
MADELEINE PEYROUX –VRIJDAG 14 FEBRUARI – 20:00
De Amerikaanse zangeres Madeleine Peyroux begon haar carrière als straatartieste in Parijs, waar ze haar unieke mix van jazz, blues en folk perfectioneerde. Haar doorbraak kwam er in 1996 met de release van haar debuutalbum Dreamland, waarop ze haar Billie Holidayachtige zangstijl liet horen en lovende kritieken ontving. In de loop der jaren heeft Peyroux verschillende albums uitgebracht, die stuk voor stuk haar groei als artiest en songwriter laten zien. Het negende album van Madeleine Peyroux, Let's Walk, is haar meest zelfverzekerde werk tot nu toe. Het album bevat tien persoonlijke songs die mede door Peyroux zijn geschreven en mengt jazz, folk en kamerpop.
FIXKES –
ZATERDAG 15 FEBRUARI – 20:00
Haast geruisloos is Fixkes uitgegroeid tot een blijvertje. Er was die enorme binnenkomer kvraagetaan, in 2007 alweer (nooit stond een nummer langer op 1 in de Belgische hitparade), en daarna werd het een pak stiller rond de Antwerpse band, maar Fixkes bleef wel bezig. Bleef schaven aan teksten en nummers, ruilde het breekbare al eens in voor een vuile gitaarsolo of een streep hiphop. En werd beter en beter. Altijd met die geestige, al dan niet ironische blik op de kleine kantjes van het leven, verpakt in een intussen stevig lijstje aan gewoon goeie songs. Met het album Danny & Danny komen er daar eind januari nog een reeks bij.
Leefschool De Dageraad ging op zeeklassen
In de week van 30 september gingen het vijfde en het zesde leerjaar van Leefschool De Dageraad een ongelooflijk toffe week tegemoet. Ze vertoefden aan de kust van België, meer specifiek in Oostduinkerke. Na een busrit die voorbij leek te vliegen kwamen we veilig aan op onze bestemming. De week was goed gevuld met allerlei leerrijke en ontspannende activiteiten.
De leerlingen van het zesde leerjaar schreven in groepjes enkele van die activiteiten uit. Ze hopen dat ze de lezers van dit artikel kunnen boeien en dat zij hun enthousiasme kunnen voelen.
Krabbenvangen hier op de pier
In de namiddag van maandag 30 september zijn we gaan krabbenvangen op de pier in Nieuwpoort.
Jos de Krabbenvanger haalde een mopje uit bij één van de leerlingen. Hij vroeg een leerling naar voor die nergens bang voor was. Daarna maakte hij ons wijs dat hij een touw rond de leerling zijn voeten zou knopen, aas in zijn mond zou steken en hem dan van de brug in het water zou gooien. De leerling werd plots wel erg bang. Gelukkig konden we allemaal lachen met het mopje van Jos en werd niemand in het water gegooid.
Eerst gaf Jos ons uitleg over krabben. Daarna mochten wij zelf krabben vangen.
Er hing een netje in het water en wij mochten het er uit trekken.
We vingen heel veel Noordzeekrabben. We gooiden het netje enkele keren terug en tussendoor kregen we uitleg en opdrachten. Het record dat een groepje behaalde in één vangst bedroeg twaalf krabben. Er zaten ook andere bijzondere dingen in ons net zoals een zeester.
De krabben die we zelf vingen mochten we ook op een veilige manier vastnemen. Dat was leuk, want we gaven de krabben allemaal een naam. Op het einde liet Jos de krabben vrij in de zee. We zwaaiden de krabben uit en wandelden terug naar het verblijf.
Geschreven door Nada, Fien, Cis en Sulayman
De Dageraad op de boot
Op woensdag namen we de tram naar Nieuwpoort Stad. Na daar kort te wandelen, kwamen we aan bij een passagiersschip. We stapten op, speelden spelletjes en aten onze boterhammen. Tijdens het varen konden we op het dek wandelen en de omgeving bezichtigen.
Op de boot kregen we veel info. We konden helaas niet naar de dodengang, want het had te hard geregend. We voeren dus meteen door naar het museum aan de IJzer. Toen we aankwamen, gingen we naar het graf van enkele soldaten. Daar wachtten we op onze
gids. We keken naar een korte film over WOI. We kregen een boeiende rondleiding in de IJzertoren. Eerst namen we de lift naar de panoramazaal op de bovenste verdieping. We kregen veel uitleg over hoe de oorlog Diksmuide trof. We zagen kleren en wapens van de soldaten, wat mensen meenamen als ze vluchtten, we roken de geur van mosterden chloorgas. Ze stonken heel hard, maar waren gelukkig onschadelijk voor ons. Iedereen vond het ook super cool dat we in een nagebouwde loopgraaf mochten wandelen. Spijtig dat ons bezoek aan de IJzertoren zo kort was. We willen er zeker nog terug op bezoek gaan!
Geschreven door Hanae, Lina, Ninetta en Matteo.
Onze klas leert hoe je moet garnaalvissen
Wij wandelden op een ochtend heel vroeg naar het strand. We wisten niet goed wat we daar zo vroeg zouden doen.
Toen we daar aankwamen zagen we een garnaalvisser te paard. Hij legde uit hoe hij garnalen vangt. Zo vertelde hij dat hij met zijn paard in de zee gaat en met een net op de grond de garnalen opvist. Na ongeveer 15 minuten kwam hij terug uit de zee om ons alles te tonen. We bekeken de vangst. Er waren uiteraard niet alleen garnalen bij. Enkele vissen gooiden we de zee in. De andere werden een feestmaal voor de meeuwen.
Vervolgens werden we naar Nieuwpoort gebracht met de huifkar. Daar legde een vrouw uit hoe ze die garnalen bereidt. Ze gooit de garnalen levend in een hete kookpot. Wanneer de garnalen klaar waren, was het tijd om ze op te smullen.
Uiteraard eet je de garnalen niet met de schil. We kregen een snelcursus garnalen pellen. Het was leuk dat we het niet eetbare deel op de grond mochten laten vallen. Iedereen heeft een garnaal geproefd en we waren het erover eens dat het overheerlijk was. We genoten met onze klas echt van dit moment.
Geschreven door Hafsa, Ilaria en Mathis
Zanderige bouwwedstrijd
Na veel boeiende uitstappen zijn we gaan uitrusten op het strand. Even later kondigden de leerkrachten aan dat we een zandkastelenwedstrijd gingen doen.
Echter waren er een paar criteria. Zo moest het zandkasteel minstens één vierkante meter groot zijn. Elk kasteel moest minimum drie torens, een knikkerbaan, een gracht met water en een verhaal hebben. We bouwden onze kastelen in groepjes van drie tot zes mensen. We mochten ons kasteel ook decoreren met schelpen, zeewier, stokjes en stenen.
Na het bouwen gingen we alle kastelen bekijken en luisterden naar alle bijzondere verhalen. Uiteindelijk had iedereen gewonnen! Na deze ontspannende activiteit mochten we nog verder uitrusten.
Geschreven door Ibrahim, Nina, Luca en Nora.
Spannende spelletjes
Wij vertellen over hoe we de vrije tijd invulden die we aan de zee kregen.
Maandagavond eindigden we de dag met verstoppertje in de duinen. Het leukste was dat het al donker was buiten.
De turnleerkracht koos kinderen om te zoeken door enkele klasnummers op te noemen. Alle anderen die niet werden aangeduid, kregen één minuut om zich te verstoppen. De zoekers kregen tien minuten om iedereen te vinden met behulp van hun zaklamp. Iedereen moest een fluovest aan om zichtbaar te zijn als iemand met een zaklamp op je schijnt.
Rond woensdagmiddag ontstond er spontaan een dansfeestje met de leerlingen van het zesde leerjaar. We dansten op veel verschillende muziekgenres. Met dit feestje hebben we de klassfeer nog beter gemaakt.
Om zeeklassen af te sluiten speelden we Levende Stratego. We hebben het spel twee keer gespeeld. We voorspelden dat team roos steeds zou winnen, maar de tweede ronde heeft team geel keihard het tegendeel bewezen.
Uiteindelijk was het tijd om naar huis te gaan. We sloten de week af met de film ‘Encanto’ in de bus.
Geschreven door Lou, Jeanne, Jerom en Omar.
De grote gocart zoektocht
De leukste activiteit van de week was het rijden met de gocarts.
We kozen zelf groepjes van 2 tot 4 leerlingen. In dat groepje moesten we een zoektocht doen. Deze zoektocht vond plaats op de dijk van Nieuwpoort en in de straten eromheen. We kregen één uur de tijd om de zoektocht te voltooien.
In de bundel stonden vragen over bepaalde standbeelden, verkeersborden en informatie die we in de straten konden vinden.
Het was een race tegen de klok, maar we hebben er echt van genoten.
Geschreven door Wolfgang, Amina en Yasmin.
Uiteraard vonden er ook nog andere activiteiten plaats tijdens deze week. Jammer genoeg konden we niet alles van onze week in detail uitschrijven. Hopelijk hebben jullie toch wat kunnen meegenieten van onze avonturen met behulp van dit artikel. Wij hebben er alleszins veel schrijfplezier aan beleefd.
Donderdagmarkt twee weken verhuisd
Omdat het district Antwerpen het basketbalterrein op de Dageraadplaats vernieuwd heeft, kon de markt op donderdagen 7 en 14 november niet op het plein doorgaan maar werd verhuisd naar de Korte Altaarstraat.
Er kwam een nieuwe asfaltlaag voor het basketbalterrein, en er werden nieuwe basketpalen geplaatst en ook nog nieuwe voetbaldoelen en ballenvangers. Vanaf 21 november keerde de markt terug
naar de vertrouwde Dageraadplaats. Hieronder tonen we enkele sfeerbeelden van de markt in de Korte Altaarstraat.
