Gazet van Zurenborg Editie 3 - 2024

Edito

Jörg Pyl hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: BE26 0013-8738-4229

P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21 2018 Antwerpen

Raad van Beheer VZW

Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik van Woensel

Contact hoofdredactieteam info@gazetvanzurenborg.be

Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever

Jörg Pyl: jorg.pyl@hotmail.com

 03 236 65 36 - 0472 81 13 35

Verantwoordelijke team fotografen

Luc Pandelaers: luc.pandelaers@telenet.be

Senior adviseur

André Dejonghe: andredejonghe@outlook.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Bart Cartuyvels, Lotte Daens, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Renée Dufait, Lucy Elliott, Greta Folders, Jeannine Führing, Ruth Gysemans, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Herman Kok, Jerry Koninckx, Malinee Lebegge, Annelies Oeyen, Laurens Op de Beeck, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Bernard Soenens, Marc Swyngedouw, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks, Evelien Wouters

Lay-out & Pre-press

Pascale Holemans pascale.holemans@skynet.be

Advertenties

Jochanan Eynikel advertenties@gazetvanzurenborg.be

Administratie en facturatie

Gerda Eelen

gerda.eelen@telenet.be

 0468 29 43 65

Drukker

Drukkerij Goossens

Achterbroeksesteenweg 208 • 2180 Kalmhout

Distributie

Hans Dresselaers

Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen

 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com

Website en mail

www.gazetvanzurenborg.be

Hebt u iets mee te delen aan

Gazet van Zurenborg, vanaf nu naar info@gazetvanzurenborg.be. Dit vervangt het telenet.be adres.

Er zijn nog zekerheden in het leven, Zurenborg blijft Zurenborg, of de zon nu schijnt of dat de regen met bakken uit de hemel valt, het leven in de onze wijk gaat gewoon voort. Er wordt lekker getafeld in de vele eetgelegenheden, de Zeezichtfeesten komen elk jaar terug, de Bachcantates trekken nog steeds een volle kerk en de Zomer van Antwerpen komt terug met een gevarieerd programma.

Er is nochtans veel mis in deze wereld, maar in onze veilige cocon is het leven nog altijd goed. Er vallen geen bommen zoals in Oekraïne. Er vliegen geen Chinese vliegtuigen boven onze hoofden. Artificiële intelligentie is voorlopig nog een ver-van-ons-bedshow, al weten we niet of het ten goede of ten kwade zal gebuikt worden. Allicht zal dat veel, zo niet alles veranderen, zoals destijds de boekdrukkunst. Panta rhei, zei de filosoof Heraclitus al in het oude Griekenland, of alles stroomt, alles verandert.

Maar ondertussen hebt u gekozen op 9 juni, in principe drie keer als u ouder bent dan achttien. Als apolitieke wijkkrant kunnen wij daar geen echt commentaar op geven. Laat ons ervan uitgaan dat u voor het beste of het minst slechte gekozen hebt. Al lijkt informatie vergaren nu moeilijker dan vroeger met al dat fake nieuws dat ons online overspoelt. Het komt erop aan om zorgvuldig de betrouwbare bronnen te vinden.

Terwijl u dit leest, zijn onze verkozenen druk bezig een federaal, Vlaams en Europees parlement samen te stellen. Gezien de situatie in de wereld zou het wel eens kunnen dat dit uiterst belangrijke en historische verkiezingen waren, niet omwille van mogelijke politieke aardverschuivingen, maar omdat onze leiders nu meer dan ooit verstand en doorzicht moeten hebben om de veranderende wereld het hoofd te bieden.

De wereldvrede, meer bepaald door de dreiging van Vladimir P. die zich met bommen en soldaten uitleeft aan onze Europese grenzen, verkeert in groot gevaar. Gaan wij in de volgende legislatuur onderhandelen met Rusland of gaan wij de geplaagde Oekraïners verder

Het is onze

Zurenborg blijft Zurenborg

ondersteunen met wapens, opleiding en financiële middelen? Hoe gaan we om met de trollenfabriek van de Russische Beer? Het is de verantwoordelijkheid van diegenen die we nu verkozen hebben en niet het minst van de Europese regering die de kennis, de wijsheid en het doorzicht moet hebben om de veiligheid van ons oude Europa te bewaken.

Maar zowel Europees als voor ons landje valt het af te wachten welke keuzes de verkozenen zullen maken. Kiezen ze voor een economie ten dienste van de mens of vinden zij dat de mens ten dienste staat van de economie? Geloven wij nog in toeval, geluk of tegenslag? Of blijven wij geloven in een onfeilbare meritocratie? Denken onze politici dat ongeluk en armoede de schuld van het individu is of aanvaarden we dat iemand gewoon pech kan hebben? Gaan we terug partijen hebben die een eigen smoel laten zien na de verkiezingen, of laten zij hun programma volledig afhangen van de opiniepeilingen en lopen zij de massa achterna in plaats van die te leiden?

En wat met cultuur? Krijgt die sector subsidies en wordt er in cultuur geïnvesteerd? Waarom beweren de regeringen dat zij ‘investeren’ in industrie en niet dat zij de bedrijven ‘subsidiëren’? Krijgen wij leiders die weten wat cultuur -ook hedendaagse kunst - is of ministers die alleen maar de Vlaamse Primitieven kennen, waarvoor een mooi museum moet gebouwd worden, terwijl zij de kunstenaars van de toekomst met minachting bejegenen? Krijgen die artiesten respect, ook al is hun boodschap niet altijd aangenaam?

Zo kunnnen we nog lang doorgaan, maar we zijn op een punt gekomen, dat er meer vragen dan antwoorden zijn. Een ding is duidelijk: zekerheid bestaat niet en zal ook nooit bestaan. Misschien worden wij ons hiervan nu meer bewust dan ooit.

Laat ons onszelf gelukkig prijzen, dat wij nog steeds comfortabel in ons geborgen Zurenborg kunnen leven, met zijn mooie terrassen en gebouwen, ook al regent het en is de wereldvrede ver te zoeken.

gazet, jullie gazet, de gazet van ons allemaal Medewerkers gezocht

Om een gazet te maken, moet je schrijven: artikelen, interviews, gedichten, cursiefjes... Geschreven door mensen met een vlotte pen. Ben jij zo iemand, neem dan stante pede contact.

Wil je op een andere manier aan de gazet meewerken, foto’s maken, ze bussen? Hetzelfde devies: laat het ons weten.

Schrijf je maar één artikel per jaar, maak je maar één foto per jaar (maar dan liefst een geweldige)? Geen punt, we sluiten je in onze armen. Maar vijf artikels per nummer en een stuk of tien foto’s mag ook natuurlijk.

Centen hebben we niet, bij Gazet van Zurenborg werken alleen vrijwilligers. Je bent verzekerd, dat wel, en de Gazet vergoedt je kosten. We bieden wel duurzame vriendschap, eeuwige roem en jaarlijks een nieuwjaarsreceptie, waarover ze maanden later op de hoeken van de straten van Zurenborg nog spreken.

Beginnende redacteurs en fotografen krijgen richtlijnen mee en we geven ze feedback.

Overtuigd? Goesting? Schrijf een mail naar: onze redactie: redactie@gazetvanzurenborg.be of onze hoofdredacteur: jorg.pyl@hotmail.com.

De kunst van het revalideren

Expositie van Jan Verheyen in het AZ Monica

Het is zaterdagochtend 4 mei als ik hartelijk ontvangen word in de Velodroomstraat bij Jan Verheyen en zijn vrouw Annemie. Jan heeft net een expositie achter de rug, die in het AZ Monica te bewonderen was. De tentoonstelling bestaat uit een bijzondere collectie werken die hij tijdens zijn eigen revalidatie heeft gecreëerd. Een concept dat ook aanslaat bij het publiek. Graag blikt hij even met ons terug. (Lotte DAENS)

Jan Verheyen is in de eerste plaats muzikant en gitarist, maar is van jongs af aan ook bezig met tekenen en schilderen. In huis is er meteen overal blijk van zijn creatieve geest. Een goed jaar geleden krijgt Jan plots te maken met een herseninfarct. Hij blijft echter niet bij de pakken zitten en begint aan een intensieve revalidatie vol ergo-, logo- en kinesitherapie in Campus Antwerpen van het AZ Monicaziekenhuis. Het is tijdens het revalideren dat Jan aan zijn vrouw Annemie vraagt om hun tablet mee te nemen. Daarop begint hij met behulp van een digitaal tekenprogramma opnieuw kunstwerken te creëren als creatieve uitlaatklep. Opnieuw gitaar kunnen spelen, blijkt immers moeilijk. Door het herseninfarct raakt zijn linkerzijde verlamd.

ALEATORISCH EXPRESSIONISME

Jan begin tijdens zijn revalidatie dus digitaal te tekenen. “Mijn tablet was hierbij voor mij echt mijn atelier”, aldus Jan. Na het revalideren gaat hij eveneens opnieuw analoog te werk, maar werkt hij ook hybride. Dit onder meer door aquareltekeningen in te scannen en digitaal verder te

bewerken. Jan volgde nooit een opleiding voor schilder of graficus, toch creëerde hij zijn eigen kunststroming. Die doopt hij tot het aleatorisch expressionisme.

Aleatorisch betekent dat de kunstenaar toeval laat meespelen in zijn creatie. Een voorbeeld hiervan is “A Day In The Life” van The Beatles. De muzikanten kregen de opdracht te strijken zonder partituur, wat leidde tot een kakofonie. “Ik begin op doek of tekenpapier met kriebels die niets betekenen. Van daaruit probeer ik te vertrekken en in de vlekken structuur te brengen”, legt Jan uit. Hij probeert niet alleen de realiteit na te schilderen, zoals in het expressionisme. Kleur en vorm primeren op wat normaal de inhoud is. Het creëren van de werken gebeurt heel intuïtief. Daarna kiest Jan een bijpassende naam op gevoel. Dat doet hij vaak samen met dochter Anouk.

VERNISSAGE

Bijna een jaar lang neemt Jan de tijd om zijn collectie kunstwerken te creëren. Dit vormt een belangrijke manier van verzet tijdens de revalidatie. Hij krijgt het idee om een expositie te houden om andere patiënten een hart onder de riem te steken. Dit is echter niet zo eenvoudig. Enerzijds is een ziekenhuis geen kunstgalerij. Anderzijds voelt het ook aan als een risico, omdat het voornamelijk om digitale werken gaat. “Ik heb wel al eerder expo’s gedaan, maar ditmaal was het er een met digitale werken. Ik had een beetje schrik voor de reacties, maar tenslotte is kunst ook heel subjectief”, duidt Jan. Na wat lobbywerk, mag de expo doorgaan. De expo krijgt de naam Apra, naar de afdeling waar Jan ook lange tijd revalideerde. Op 19 april is het dan de vernissage. De opening van de tentoonstelling loopt samen met de opening van de nieuwe vleugel met nieuwe cafetaria van het ziekenhuis. De angst voor de reacties blijkt ongegrond. Zo’n 150 à 200 geïnteresseerden komen opdagen. De reacties zijn positief en de meeste van de werken worden meteen ook verkocht. Maar ook de rest van de twee weken is er veel enthousiasme. Een vruchtbare expo!

Bent u benieuwd om meer te zien of te horen van Jan Verheyen? Voorlopig zit er geen verdere expositie aan te komen. Hij wil namelijk bij iedere expositie iets nieuws kunnen bieden. Wel is alles te volgen via zijn Facebookpagina: ‘Jan V schilder’ https://www.facebook.com/janvschilder/

Organic machine.

Eigen foto

Bad news. Eigen foto

BENIEUWD NAAR MEER?

Jan Verheyen, van muzikant tot kunstenaar. Eigen foto

Afwerking

nutswerkzaamheden vaak problematisch

Veel voetpaden en straten een lappendeken

Iedereen die door Zurenborg of elders in Antwerpen wandelt kent het wel. Een lappendeken van tijdelijke reparaties op het voetpad en op de straat die vaak permanent worden. Kan dat niet anders? (Herman KOK)

Het zal niet de eerste keer zijn dat een straat van gevel tot gevel fraai is heraangelegd. En dan vlak na de afronding moet de straat toch weer open vanwege werken aan kabels of wat anders. Het herstel is dan vaak bedroevend. Vooral voor de bewoners is dat storend. En in Zurenborg, een beschermd stadsgezicht, is de straat een essentieel onderdeel van het totale beeld.

Klaarblijkelijk is het moeilijk om na werken voor nutsvoorzieningen de straat weer in goede staat te krijgen. Is het gebrek aan budget? Gemakzucht? Of gebrek aan coördinatie?

Nutswerken

De uitvoering van nutswerken is iets van alle dag. Het opwaarderen van gas- of elektriciteitsaansluitingen, het leggen van glasvezelkabels daar waar het niet bovengronds kan, herstel- of vernieuwingswerken aan de waterleiding, en bijvoorbeeld het plaatsen van laadpalen voor elektrische wagens. De werken op zich kunnen hinderlijk zijn voor omwonenden en voor voetgangers slecht ter been of rolstoelgebruikers die moeilijk kunnen uitwijken. Zeker in een historische wijk als Zurenborg zijn er verhoudingsgewijs vaak kleine nutswerken waarbij aansluitingen van individuele woningen moeten worden opgewaardeerd.

De gevolgen van de werken zijn vaak goed zichtbaar met improvisatorisch herstelde trottoirs en niet aansluitende bestrating. Op veel plekken kan het eruitzien als een lappendeken. Deels is dit te verklaren doordat het definitief herstel pas later zal plaatsvinden nadat de ondergrond bijvoorbeeld volledig gezet is. Maar deels is het ook een gebrek aan verantwoordelijkheid en coördinatie bij de betrokken partijen. Mede daarom is er de Code Nuts, een code voor nutswerken waar veel gemeenten in Vlaanderen, inclusief Antwerpen, zich aan verbonden hebben. Op zich dateert de code al van 2001, maar de code is in 2019 voor het laatst geactualiseerd op initiatief van het Agentschap Wegen en Verkeer samen met de verenigingen van de aannemers en de netwerkbeheerders.

CODE NUTS

De problematiek die we in Zurenborg kunnen zien, speelt ook elders in Antwerpen en leidt tot veel irritatie onder bewoners en bezoekers. Volgens de Stad voeren nutsbedrijven jaarlijks ongeveer 12.000 werken uit in Antwerpen die noodzakelijk zijn voor bewoners en bedrijven. Deze werken veroorzaken vaak ook hinder. Daarom onderschrijft de stad Antwerpen nu de Code Nuts. Een richtlijn hoe nutsbedrijven, aannemers en gemeenten om moeten gaan met werken aan straten en voetpaden, en dan ook vooral de afwerking daarvan.

Bij Code Nuts gaat het om zowel de uitvoering als de afwerking van werken door nutsbedrijven. De hoofdthema’s zijn ten eerste een correcte afstemming met nutsbedrijven, ten tweede een zorgvuldige communicatie met de buurtbewoners, en ten derde het goed herstellen van straten en voetpaden na de nutswerken.

Eén van de principes van Code Nuts is dat er na heraanleg van een straat een sperperiode van vijf jaar geldt waarin er geen ingrijpende werken mogen worden uitgevoerd. Na werken waarbij het wegdek of het voetpad moet worden opengebroken zijn de nutsbedrijven in eerste instantie verantwoordelijk voor een definitief herstel. Dit moet voorkomen dat een straat jaren lijkt op een lappendeken. Als dit niet mogelijk is, moet een centraal aangestelde aannemer de kwaliteit waarborgen.

En de uitvoering

De hoop en ook wel de verwachting is dat de Antwerpse straten, ook in Zurenborg, er met de herziene Code Nuts, beter bij komen te liggen. Straten zonder lappendekens van herstellingen en met meer gebruiksgemak voor de zachte verkeersdeelnemers. Een wandeling door Zurenborg laat zien dat we nog wel even te gaan hebben.

Goed om te zien is dat bijvoorbeeld de fraai heraangelegde Van Merlenstraat en Waterloostraat in het Berchemse deel van Zurenborg

Thaise en Vlaamse gerechten geserveerd in een huiselijke sfeer. Kom zeker onze heerlijk cocktails proeven. Reserveren op 03/235.98.42 -

sinds de heraanleg in goede staat zijn gehouden. Maar in de ongeveer 10 jaar geleden fraai heraangelegde Capiaumontstraat, waar het voetpad en het wegdek enkele keren zijn opengebroken vanwege onder meer het plaatsen van een laadpaal, is het twee jaar later nog altijd wachten op definitief herstel. Contact met de verantwoordelijke dienst in verschillende communicaties vanaf november 2022 leidde tot een bevestiging dat de straat zal worden hersteld. Niet door de aannemer van het nutsbedrijf maar door de centrale aannemer van de stad. Volgens de geldende procedures van de stad Antwerpen mogen de aannemers van de nutsmaatschappijen geen natuursteenkeien zelf definitief herstellen na hun werken. Het tijdelijke improvisatorische wegdek is ondertussen al lang beschilderd met het logo van een laadpaalparkeerplaats. Ben benieuwd wanneer het tot een definitief herstel zal komen.

Ten slotte

Goed afgewerkte straten en voetpaden zijn essentieel onderdeel van een fraai stadsgezicht. Voor het algehele beeld, maar ook voor het gebruiksgemak. Oneffen voetpaden en oneffen straten zijn vooral een probleem voor voetgangers en fietsers, die toch al kwetsbaar zijn in het verkeer. En het is treurig om te zien wanneer in wijken waar bewoners, ondernemers en overheden hun best doen de wijk een goede uitstraling te geven, dat de straten door slecht afgewerkte nutswerken veranderen in lappendekens.

Vlak ligt de straat er niet bij. Foto: Herman KOK

Oplapmiddelen in de Capiaumontstraat. Foto: Herman KOK

De

schoenmaker blijft niet bij zijn leest

De dinosaurussen zijn bijna allemaal weg

Binnenkort trekt schoenmaker Patrick Roelofs uit de Draakstraat de deur definitief achter zich dicht. “In augustus ga ik altijd met vakantie, ik denk niet dat ik daarna nog opendoe. Eind juli sluit ik dus”. Hij vertelt het me wanneer ik hem kom condoleren met het overlijden van zijn vader en voorganger, Hubert, die op 25 februari gestorven is. “Ik kan dat emotioneel niet aan”, zegt Patrick. Hij wijst naar de lege ruimte achteraan, waar ze stilaan alles weggehaald hebben, en begint te wenen. Ik wens hem sterkte toe en loop enkele dagen later opnieuw langs voor een gesprek. (Guy POPPE)

Traditie

Schoenmakerij Hubert, dat is niet zomaar een zaak die verdwijnt, dat is een instelling, een verleden dat we voorgoed afsluiten. Waar vind je nog een zelfstandige schoenmaker, die als je hem de vraag stelt “Is dat nog te maken, Hubert? ” prompt antwoordt “En waarom niet? ”. Mijn weerstand tegen de wegwerpcultuur vond in Hubert een onvoorwaardelijke bondgenoot. Voor klusjes, waarvoor je nergens meer terecht kan. Een oude boodschappentas met afgescheurd handvat, waarvan je geen afstand kunt doen. Schoenen, tot op de draad versleten, waarvan je niet kunt scheiden. Hubert, de man met het uit de jaren vijftig daterende rockerskapsel, dat hem altijd jonger liet lijken dan hij was.

Een tijd die nooit meer terugkomt Op zijn dertigste schrijft Patrick zich in 1999 in die traditie in. Hij ruilt zijn zaak in Wommelgem in voor de winkel van zijn vader. “Onze pa gaf nog wel raad, hij wist altijd een oplossing, kon soms dingen laten zien maar het zelf doen, dat ging niet meer. “Goed gedaan, jongen, je hebt het van ne goeie geleerd” zei hij dan. Maar Bompa was nog beter ”. Vanaf augustus ben ik overgeleverd aan de ketens, die op zowat alle terreinen van de samenleving de eenmanszaken vervangen, van garages over krantenwinkels tot bakkerijen en slagerijen, voor zover je er nog vindt.

De familie Roelofs, dat is schoenmakerstraditie sinds meer dan een eeuw. In 1915 begint Patricks overgrootvader Frans ermee in de Sergheyselsstraat in Borgerhout. Na een jaar of twintig verhuizen ze naar het huis in de Draakstaat. “Dat was een familiezaak, de hele benedenverdieping was ingenomen door die ambachtelijke bedrijvigheid ”, vertelt Patrick.

“Onze pa is er in 1939 geboren. Toen het in de Draakstraat te klein werd, kocht de familie een herenhuis in de Haringrodestraat. Achteraan, in het koetsiershuis, vestigden ze het atelier, met veertien personeelsleden. Er was een werkverdeling, iemand deed de zolen, iemand anders de hielen enz. Onze pa deed het fijne werk, het stikwerk. Bompa vertrok op een bepaald moment naar Brussel en opende daar een schoenwinkel, zijn broers begonnen op hun eigen, uiteindelijk schoten alleen mijn pa en een nonkel over. Onze pa besliste toen, in 1979, om zelfstandig een zaak te openen in de Draakstraat, waar hij woonde. Want op twee jaar na, vlak na zijn huwelijk, toen hij met ons ma in de Diksmuidelaan zijn intrek nam, heeft hij altijd in de Draakstraat gewoond. Meer dan tachtig jaar dus”.

Familiezaak

En of de schoenmakerij een familiezaak was. Hubert en Patrick stonden borg voor de herstelling van schoenen, jassen en handtassen. Niets was hen te veel. Toen mijn vriendin na een operatie haar ene loopschoen binnenbracht voor een extra zool van enkele centimeters, kon ze gerust zijn, “ ’s maandags binnenbrengen, ’s woensdags afhalen”. En toen die zool enkele maanden later verwijderd moest worden, was dat alweer op een wip geklaard.

Patricks moeder, Sylvia -zo noemde iedereen haar-, repareerde de ritsen. Ze heeft ooit zelfs een grote scheur in een van mijn lakens hersteld. Vind nog maar eens zo iemand. Officieel heette ze Sylvie. “Na haar dood, twee jaar geleden -de coronaperiode is ze nooit te boven gekomen- is onze pa haar eensklaps steevast Sylvie gaan noemen, ik weet niet waarom”.

Patrick heeft van kleins af aan meegewerkt in de zaak, vanaf zijn acht à negen. De woensdagmiddag, als hij op het plein aan het spelen was, riepen ze hem naar binnen om zolen in te plakken. Hij was er ook op leercontract. Twee keer per week ging hij naar Bompa in Brussel om er de stiel te leren. Daarvoor kreeg hij 500 fr., 12,50 euro, “net genoeg om mijn trein te betalen”. Bompa was een echte schoenmàker. Bestaat dat nog, een stielman die op bestelling een nieuw paar schoenen aflevert? Vanaf nieuwjaar kan Patrick weer aan de slag in de Driekoningenstraat in Berchem. Daar heeft hij vroeger al een jaar of tien gewerkt.

Patricks vrouw, Karina, heeft een jaar lang een broodjeszaak gehad aan de overkant, Lunchbreak In de tijd dat het plein open lag, voor werken. “ We hebben nooit op volle toeren gedraaid. De

kinderen klaagden ook: “’s ochtends vroeg weg, ’s avonds laat huis, ’s zaterdags aan het werk”. Daarna heeft Karina nog in de wijnbar op het plein bij Sven opgediend, waar nu Murukutum gevestigd is”.

Patrick vist een drukwerkje op uit een vuilniszak, die klaarstaat om buitengezet te worden. “Sapjes” is de titel. “Heerlijk zijn de verse sapjes voor amper 3 euro of de smoothies met magere yoghurt (ook 3 euro)”. Het ontbijt was “gewoon, Zuiders of English breakfast ”. Dat laatste kan nu ook nog bij Salt & Mint dat in de plaats gekomen is en daarnaast een Marokkaans, Turks en Libanees ontbijt aanbiedt. Zurenborg past zich aan de nieuwe tijd aan.

Om maar te zeggen, de Roelofsen, dat is een familie van authentieke Zurenborgers. “ De dinosaurussen zijn bijna allemaal weg, alleen Martine (van ’t Rolwagentje, het winkeltje in de Rolwagenstraat, gp) is nog over ”. Ook Martine heeft net zoals Patrick de zaak van haar vader overgenomen. “Haar papa zat samen op school met onze pa”.

De mot zit erin

Herstelde tassen bleven liggen. Hubert borg ze op in een ruimte boven het vals plafond. Ook nu staan er nog herstelde schoenen op het bovenste schap, sommige al drie jaar. De opkomst van de sneakers heeft een hypotheek gelegd op het schoenmakersbestaan. “Ik vind het leuk om aan een mooie, leren schoen te werken en dat zeg ik dan ook. Ook aan sneakers kun je nog veel doen, de mensen weten dat niet ”, stelt Patrick, “een schoen van 200 euro zomaar weggooien?? ”.

“De laatste jaren teerde ik op joodse klanten. Die zijn heel trouw. Ze dragen geen sneakers, soms wel zwarte en dan moet ik de witte zool zwart maken. Of de hielen van de vrouwen hun schoenen aanpassen zodat ze zo weinig mogelijk lawaai maken. Ik heb ze graag, ze moeten alles weten, je mocht veel zeggen. Ze bloeien open, in het begin is het aftasten. Eén stond hier bijna te wenen, toen onze pa overleden was.”

Einde van een tijdperk

Enkele dagen na ons gesprek staat Patrick in zijn deurgat, als ik passeer om voor de laatste keer een paar schoenen op te halen. Ze zijn net een container in komen laden. “Een heel leven, op twee maanden weggehaald. Ik ben moe, ik slaap slecht, ik moet vanmiddag weer naar de dokter maar ze vinden niks. Ik kan hier niet blijven. Ook toen ik hier niet werkte, sprong ik elke dag binnen. Ik ben hier zo alleen”, zegt hij. Patrick heeft een stukje hout vast, dat zijn vader als werkinstrument gebruikte. “Ik ga het oppoetsen, het krijgt een plaats bij mij thuis”.

Vlak voor het ter perse gaan, laat schoenmaker Roelofs de Gazet weten dat hij eind juni definitief ermee ophoudt. Hij dankt zijn klanten voor het vertrouwen.

Schoenmaker Patrick Roelofs stopt eind juni. Foto: Dani VAN REMOORTEL

Sommige herstelde schoenen staan hier al drie jaar. Foto: Dani VAN REMOORTEL

Vegan kapperszaak Hair Bar Nu strijkt neer in Zurenborg

Treed binnen in Dimmi's wereld en je voelt intuïtief: hij is de geknipte man om met de handen in het haar te zitten. Dat doet hij stijlvol en bevlogen, en met een niet te stuiten passie voor zijn vak, en de gemaakte keuzes. (Karen KETS)

Dimmi, je toverde dit prachtige pand in de Draakstraat deels om tot een vegan kapperszaak. Van gedurfd ondernemerschap gesproken!

Dimmi: “Dank je. Mijn man en ik zijn erg opgetogen over deze plek. Het huis dat we ook bewonen heeft een uitgesproken eclectische stijl met veel karakter, en ik vind het belangrijk dat de kapperszaak op de benedenverdieping eenzelfde unieke sfeer ademt. Wij werden warm onthaald in Zurenborg, na enkele jaren op de Jan Van Rijswijcklaan. Op 29 maart ging de zaak hier open en ik kan nu al zeggen dat het exclusieve vegan concept in Zurenborg aanslaat. De open mentaliteit, het gezellige plein als kloppend hart, het spontane community gevoel, de klik is er! In het verlengde van de wijk wil Hair Bar Nu een echte ontmoetingsplaats zijn. Een plek waar huiselijkheid voorop staat. Kom je naar de zaak dan kom je thuis, bij Dimmi. En bij Emiel en Fonske, onze twee witte Maltezers (lacht).”

Bij de veganistische keuken of dito schoeisel kunnen de meeste lezers zich wel iets voorstellen, maar een vegan kapperszaak?

Dimmi: “Ik werk uitsluitend met vegan producten, wat toch niet alledaags is. Zowel de shampoo, conditioner als de kleuring en hairstyling zijn glutenvrij (op basis van granola en rijstproteïnen, in plaats van tarwe), zonder parabenen, en vrij van sulfaten en minerale zouten. Uiteraard tref je er ook geen schadelijke chemicaliën in aan, zoals amonia, ammoniak en siliconen. Hierdoor zijn de producten uitermate geschikt voor mensen met een allergie, een intolerantie, een gevoelige hoofdhuid (zwangere vrouwen, kankerpatiënten, enz.) of een specifieke haaruitdaging. Ik blijf trouw aan een vaste lijn - R+Co -, die rechtstreeks uit Miami wordt geïmporteerd, via de exclusieve verdeler Moosehaircare. Kunstmatige kleurpigmenten zijn uit den boze en de lijn is gemaakt van gerecycleerd plastic uit zee. Ook gebruik ik het 'blue' gamma van R+Co, dat zelfs vervaardigd is uit volledig biologisch afbreekbaar materiaal. Het omhulsel onthult ook waarvoor het product dient. Ter illustratie: deze afbeelding van een dobberend bootje verwijst naar een 'beachwave' effect. En dit flesje hier, met de duikende dame, zorgt voor een 'deep dive' resultaat. Op alle producten prijkt ook het Leaping Bunny Logo, dat honderd procent diervriendelijk is. De criteria zijn zeer strikt. Het zijn kwalitatieve topproducten die goed ingeburgerd zijn in de wereld van Netflix, bekende Amerikaanse series en glossy magazines. De sfeer van Miami en een fashion uitstraling laten zich wel degelijk rijmen met een veganistische lijn! En terwijl jij jouw natuurlijke haarverzorging en -gezondheid aan Dimmi toevertrouwt geniet je steevast van een roséwijntje, seefbier, latte of cappuccino. Alles vegan, dat spreekt.”

Bij Dimmi thuiskomen: het klinkt echt wel als pure verwennerij!

Dimmi: “Als vegan hairdresser wil ik terug naar de essentie. Niet alleen op het vlak van producten maar ook qua benadering. Na mijn kappersopleiding draaide ik meerdere jaren mee in het wereldje van fashion shows en BV's. Het was zeker een mooie tijd, maar op een bepaald moment wou ik toch meer diepgang en - letterlijk en figuurlijk - naturel in mijn leven. De naam 'Hair Bar Nu' alludeert hier overigens op: 'nu' verwijst naar het Franse 'naakt', in de zin van 'puur natuur'. En er is ook een spirituele link: ik werk in het 'nu' en bied de klant een 'nu' moment aan. Hier en nu. Omdat ik enkel op (stipte) afspraak werk kan ik ook echt die exclusieve aandacht aan mijn klant besteden. Uiteraard staan haargezondheid en -verzorging centraal maar ik wil toch een totaalbeleving met een full service aanbieden. Zo gaat een ontspannende drukpuntmassage altijd een wasbeurt vooraf. Ik zorg ook voor een aromatische geurbeleving, waarbij de klant - afhankelijk van zijn of haar gemoedstoestand - zelf mag kiezen uit een waaier aan aroma's. Bij Dimmi zijn zowel spreken als zwijgen goud. Eerlijkheid tegenover de klant en een open communicatie zijn dat ook. Eigenlijk werk ik zowel aan de buiten- als aan de binnenkant van een persoon. Naast hairdresser en stylist ben ik dus adviseur en luisterend oor. En Dimmi's wereld is er ook een van creativiteit.”

Dat creatieve talent toont zich alvast in je kappersinterieur!

Dimmi: “Fijn dat je dat opmerkt. Ik hecht ontzettend veel belang aan de juiste sfeer, die bij mij ontstaat door een samenspel van diverse kleurpaletten, schakeringen en stijlen. Zaken die ogenschijnlijk niet bij elkaar passen toch matchen tot een mooi geheel, dat zie ik als een heerlijke uitdaging. Nieuwe zaken, in combinatie met vintage of deze plankenvloer van honderdvierendertig jaar oud. De juiste sfeerbelichting. En zeg nu zelf: deze grote planten creëren een instant ' tropical vibe', niet? De zaak weerspiegelt mijn creatieve brein, en daarin is Miami nooit ver weg (lacht)! Ik ben ook erg blij met de zuurstokroze sofa met organische vormen. Dat slaat meteen een brug naar de haarproducten, die tenslotte ook organisch zijn. En waarom zou je als klant in een zwarte zetel plaatsnemen als het ook een diepgroene met gouden voet kan zijn? 'Let it shine'! Ik ben overigens ook wel creatief op het vlak van knippen, want ik zet de schaar alleen in droog haar. Dus eerst wassen, dan drogen en dan de snit. Zo kan je het haar in de 'natuurlijke val' knippen, en zie je in de zaak het resultaat zoals je dat thuis ook zal hebben. Bij Dimmi geldt 'what you see is what you get '!”

En welke klanten zien vooral de geknipte man in jou?

Dimmi: “In eerste instantie diegenen die echt bewust op zoek zijn naar de vegan kapper. Ik wil niet de 'zoveelste' kapper of ‘de nieuwe' kapper in de wijk zijn. Voor mij is Hair Bar Nu

een 'nieuwe plek waar je terecht kan voor je (natuurlijke) haargezondheid en -zorg'. Dat is een betekenisvolle nuance. Mijn aanpak slaat goed aan bij mensen (mannen, vrouwen, X) met een open geest die zichzelf willen zijn, en hun eigen authenticiteit echt willen uitstralen. Leeftijd is van geen tel. Ik luister altijd maar zal niet meegaan in een klantenvraag waarbij de haargezondheid onder druk komt te staan. Zoals al gezegd zijn klanten met bijvoorbeeld een allergie of gevoelige hoofdhuid van harte welkom. Mijn motto luidt 'jouw haar moet jouw zorg niet zijn, Dimmi lost de problemen op'. Ik werk eventueel ook met haarstukjes en -verlengingen.

Bijzonder: Hair Bar Nu is ook open op maandag, en op donderdagavond zelfs tot 21:00 uur. Op zaterdag en zondag kan je me boeken voor special events, zowel ter plaatse in de zaak als op locatie. Bij de voorbereiding van een huwelijk verzorg ik naast de kapsels ook de visagie. Voor je grote dag ben je bij Dimmi in de beste handen (knipoogt)!”

Dimmi, je passie en positiviteit vullen je wereld op een aanstekelijke manier. Wat wil jij als mensenmens nog kwijt in de Gazet?

Dimmi: “Hair Bar Nu wil een ontmoetingsplek zijn waar iedereen welkom is, en zich ook welkom voelt. Ik hou ervan mensen met elkaar te verbinden. Zo wil ik dat mijn zaak ook leeft na de openingsuren. De ruimte hier leent zich perfect voor een tentoonstelling of voor workshops, genre keramiek of bloemschikken. De toog achterin is het ideale opstapje voor wijnproeverijen. Vandaag toon ik in de zaak al een beperkte juwelen-

collectie en een selectie aan natuurlijke kaarsen. Zo geef ik een kleinschalig platform aan enkele ondernemers. Ik zie zeker nog opportuniteiten. Weet je, respect voor mens, dier, de natuur, het is allemaal met elkaar verweven. Het vormt de bouwsteen voor die bredere kapstok: welzijn. En dat is nu net mijn dada. Dat past echt haarfijn in Dimmi's wereld (lacht).”

INFO

Dimmi verwelkomt je persoonlijk op de drempel van Draakstraat 23.

Openingsuren:

ma-di: 09:00 uur - 17:00 uur

wo: 09:00 uur - 18:00 uur

do: 11:00 uur - 21:00 uur

vr: 09:00 uur - 18:00 uur

za en zo: 'you can book me for your event '

Prijzen: www.hairbar-nu.be/prijslijst (van 8 tot 12 jaar: kindertarief)

Reserveren via: - het online tool: https://hair-bar-nu.optios.net - de website: www.hairbar-nu.be - de QR code:

Dimmi in zijn kapperszaak Hair Bar Nu. Foto: An VAN DE WAL

DE AZIATISCHE HOORNAAR, EEN EXOTISCHE TIRAN

Exoten maken het leven van inheemse soorten dikwijls moeilijk. In de insectenwereld is dit zeker waar. De Aziatische hoornaar is er zo één. Zijn opkomst is zodanig groot, dat hij hoe langer hoe meer de aandacht krijgt en terecht. Hij bedreigt het bestaan van onze bijen en andere insecten, die voor ons ecosysteem zo belangrijk zijn. (Pascale HOLEMANS)

Vorige zomer werd er veel gezoemd in de hoven van Zurenborg. We zagen verschillende soorten bijen, hommels en wespen, zeker als er fruit aan de bomen hing. En ja, daartussen vlogen Europese en Aziatische hoornaars, beide met eigen ogen gezien.

De Aziatische hoornaar (vespa crabro) is in de provincie Antwerpen in 2018 opgedoken met 282 geregistreerde waarnemingen. In 2023 waren het er enkel in onze provincie al 28.648. De Europese hoornaar (vespa velutina) komt minder voor, 12.000 waarnemingen in 2023 voor heel Vlaanderen. (cfr. waarnemingen.be)

Hoe kan je ze herkennen?

Een hoornaar is groter dan een wesp. De Europese hoornaar (2,5cm) is groter dan de Aziatische, maar is minder agressief en is geel/bruin. De Aziatische hoornaar (2cm) is donkerder, met een fel oranje band op het achterlijf en heeft citroengele poten. Ze zijn heel agressief, vooral als hun nest benaderd wordt. Het nest ziet eruit als een wespennest, een hangende bol met een ‘papier maché’ look.

Openingsuren

Maandag-donderdag 16.00-23.00u

Vrijdag 16.00-01.00u

Zaterdag 16.00-01.00u

Zondag 16.00-22.00u

Dageraadplaats

Ook

Bedreiging voor onze flora en fauna Een evenwichtige natuur is zo mooi gebalanceerd dat, als ze verstoord wordt, heel wat in elkaar stort. Als de bijen en andere insecten verdwijnen, worden de planten minder bestoven, de dieren hebben minder eten. De agressie van de hoornaar is dezelfde tegenover heel de fauna. Een dier dat een nest verstoort, komt er niet goed van af en kan zodanig gestoken worden dat het sterft. Denk aan uw huisdieren die dikwijls nieuwsgierig zijn. Wij maken deel uit van de wezens die een hoornaar niet zal tegenhouden te steken. Hun gif is sterker dan dat van onze wespen en zeer pijnlijk. In geval van allergie, kan het dodelijk zijn, ook voor de mens.

Wat als je een nest vindt?

Je vindt een nest regelmatig aan een tuinhuis, een garage of een ander gebouw, niet alleen in de bomen. Hou vooral 4 à 5m afstand en markeer het voor andere voorbijgangers. De nesten moeten verdelgd worden door professionelen. Verwittig de hulpdiensten 112. Op de site van VespaWatch of van het VBI vind je de lijst van erkende verdelgers.

Tegenoffensief

Wanneer een hoornaar aanvalt, kan er weinig tegen gebeuren. Het probleem moet aan de basis aangepakt worden. Om de bijen te beschermen heeft het VBI (Vlaamse bijeninstituut) een selectieve val op de markt gebracht. Belangrijk is de voorjaarsvangst om de koninginnen te vangen na hun winterslaap en ze geen kans te geven een nest te starten. Die periode loopt van februari tot mei. Ik kwam in contact met een imker uit het Brusselse, Arthur Van Peene, die zich specialiseert in het vangen van de Aziatische hoornaar. Hij wist mij te vertellen dat half april in zijn regio al 31 koninginnen officieel verdelgd werden!

Zomeraanval

Voor Zurenborg is de koninginnenvangst een optie voor 2025. Maar deze zomer kunnen we nog steeds ingrijpen. Tijdens de zomermaanden blijven de hoornaars hun agressief gedrag vertonen tegenover de rest van de wereld. De andere insecten lijden eronder en worden bedreigd. Denk maar aan een hele bijenkorf die uitgeroeid wordt in een mum van tijd. Gevaar voor onze biodiversiteit.

Selectieve val

De val van de Vlaamse imkers is enkel gericht op de Aziatische hoornaar. Niet alle insecten kunnen er in, zoals onze inheemse hoornaar die groter is, maar de Aziatische geraakt er niet meer uit. De bijen en kleinere insecten kunnen gerust de weg naar buiten vinden.

Hoe werkt het?

De val kan eender waar geplaatst worden. Hierin giet je een zoet mengsel: 1/3 witte wijn, 1/3 bier en 1/3 siroop. Zo trek je ook geen bijen aan. Giet ook niet te veel in de val, desnoods op een spons, zodanig dat de kleine insecten niet verdrinken. De val zal iedere dag gecontroleerd worden. Zit er een hoornaar in, zet de val in de diepvries gedurende enkele minuten. Neem de slaperige hoornaar met een pincet en maak hem dood. De andere insecten kunnen bekomen van de kou en terug vrijgelaten worden. Bij het aanschaffen

van de val, vind je een heel duidelijke gebruiksaanwijzing.

Geïnteresseerd in het aanschaffen van een selectieve val voor Aziatische hoornaars? Contacteer het Vlaamse bijeninstituut. Voor 40 euro kan je aan de slag.

Update

Net voor onze Gazet naar de pers ging, is er nieuws gekomen voor het vullen van de val vanaf mei. Hoornaars zijn carnivoren en eens gesetteld eten ze graag iets hards. Maak de val proper en vul het met kattenvoer met zalm om ze te lokken. De goedkoopste is voldoende. 2 stukjes van 1cm³ is genoeg per keer. De rest kan in de diepvries voor een volgende lading.

MEER INFO

VBI (Vlaamse bijeninstituut): www.vlaamsbijeninstituut.be info@vbi.Vlaanderen hoornaar@vbi.vlaanderen Vespa-Watch: vespawatch.be

Waarnemingen: Waarnemingen.be

Aziatische hoornaar. Foto: Wikipedia - D. DESCOUENS

Europese hoornaar. Foto: Wikipedia - R. ALTENKAMP

De selectieve val van het VBI. Foto: Michel HOLEMANS

Nest van hoornaars; Foto: Wikipedia - BERRIA

Van buitenaf bekeken

Mijn buurvrouw, José Thys, is uit Zurenborg vertrokken. Voor ze de deur van haar huis definitief achter zich dicht trok, ben ik haar

een laatste keer op gaan zoeken.

(Guy POPPE)

In september 1971 is José in de Tweelingenstraat komen wonen. Haar man, Hugo, was als metselaar-vloerder aan het werk in de ziekenhuizen van de toenmalige Commissie voor Openbare Onderstand. Voor zo’n baan moest je in die tijd in de stad komen wonen. Een jaar later hief de stad die verplichting op. Haar jeugd heeft José in Schoten doorgebracht maar na hun huwelijk woonden ze een tijd in Kapellen, in een huis met een tuin.

Het was wennen, die verhuizing naar een huis met een koertje op Zurenborg. Vooral voor haar oudste zoon, Peter,

Ik wou dat ik ’s nachts kon vertrekken, je laat je ziel achter

die het gewoon was om in de garage te voetballen. Dochter Linda ging gewoon op de deurpel van het huis zitten te “wachten tot er een vriendinneke voorbijkwam”.

“Ik woon hier gère” Zo begint José haar verhaal. Maar waarom? “Ik weet het niet. Voor de tegels in de gang, al heeft Hugo die wel uitgebroken? Die in de woonkamer ook, die had ik met bruine zeep nog wel goed gekregen. Dit huis was Hugo zijn leven, daarop was hij heel fier, daarvoor heeft hij heel zijn leven gewerkt. Is het voor de buurt? Ze ontvangen je maar de nieuwe mensen ken ik niet. Ik zit graag binnen, met wat muziek, om handwerk te doen, te breien. Contact heb ik met de nieuwjaarsdrink. Hugo is nooit ziek geweest, ik heb geluk gehad. Maar toen hij op het einde toch ziek werd, kwamen de buren me zelfs ’s nachts te hulp. Als ik ze mee kon nemen, was ik hier al lang weg”.

José heeft nooit geaarzeld om de handen uit de mouwen te steken. “Schoonmaken, dat is begonnen bij mevrouw Duflou, de overbuurvrouw, als een cadeautje, omdat ik niet wist wat geven, we hadden niet zoveel geld op overschot. Daarna heb ik het ook nog bij andere buren gedaan, ook de strijk en verstelwerk. Dat was niet om een boterham te verdienen maar met het geld uit dat potje heb ik me toch eens een horloge gekocht ”.

Een sociaal mens bij uitstek, die José Thys? Ze haalt haar schouders op. “Ik ga nooit zelf naar de mensen toe. Ik ga wel een koffie drinken als ze ’t mij vragen. Ik wil dat het hier proper is, muziek op de achtergrond, iedereen welkom.” Ze liegt niet, José, tijdens ons gesprek klinkt er op de achtergrond, uit een cassettespeler in de keuken, de hele tijd klassieke muziek.

De Will “Ik ben wel 38 jaar bij de fanclub van Will Ferdy geweest, ik regelde de lidmaatschapskaarten. Op een dag wou Will dat ik voorzitter werd, hij belde aan en zei “jij kunt dat”. Ik heb dan mijn zoon Peter betaald om me te leren tikken”.

De ontmoeting met de zanger en conférencier, die José kende van zijn optreden als Peterke, een jong kereltje dat zijn licht liet schijnen op de gang van zaken rondom hem, is een apart verhaal. Ze gaat met haar moeder naar de Immo, “zat daar iemand aan een tafeltje die zijn levenslied “Het regent” aanprees. “Die foto heb ik ook”, zei ik, ik kende hem van “Licht en Liefde”, het blad van Blindenzorg. “Kent u Will Ferdy?”, vraagt hij. “Uit duzend man”, antwoord ik. Ik ga verder, draai me nog eens om en zie de man zijn gele sokken onder de tafel, zoals op de foto! “’t is Will zelf”, besef ik.”

Het begin van een lange vriendschap. “Maar zelden heb ik mee op de scene gestaan. Eén keer wel, dan had ik een doos bij me, van een gps die hij cadeau kreeg, en heb ik op de doos geschreven wat ik moest zeggen”.

Schatten

Op 24 februari is José na 53 jaar uit Zurenborg weggegaan, voorgoed. Hoe ze daarop vooruitblikte? “Met gemengde gevoelens Mijn hart is hier, ik zou hier buitengedragen willen worden maar hart en verstand zijn geen vrienden. Het huis is te groot, en onveilig. Ik kan struikelen over de vloerbekleding in de keuken, die niet meer goed ligt, en de drempeltjes tussen de kamers. De kolenkit staat nu in de veranda maar zwart stof dat dat geeft.”

Naar Oelegem dan maar, José is klaar. “Ik laat alles staan, ik kom in een hotelkamer binnen. De dokter zei: “je moet iets van jezelf meenemen”. De zilverkast dan, met mijn “schatten”, van die postuurtjes, met een geschiedenis, van Franz Schubert en Sissi, die neem ik mee. ’t Zal moeilijk zijn, de 24e, ik wou dat ik ’s nachts kon vertrekken, je laat je ziel achter ”.

Servus Wien

Haar postuurtjes heeft José meegebracht uit Wenen. 55 keer is ze daarnaartoe getrokken. “Grand chic, petit meuble. Sinds 2019 ben ik niet meer gegaan, het ticket was gekocht maar er was covid en daarna was Hugo ziek. Mijn koffertje is nog altijd ingepakt, kleertjes, regenjas, paraplu, ik kan zo weg. Nog één keer wil ik gaan, met mijn schoondochter, een laatste keer, niet zonder tranen.”

Wat er José in Wenen zo aantrok? “Opera, lichte muziek, Johann Strauss, Franz Schubert, zo’n lied als “Ständchen”, een serenade aan een slapend kind. “Sissi” was het begin. Toen ik die film zag, was ik zo oud als Romy Schneider. Daarna was er de film “Het Witte Paard”, met Peter Alexander. Ik was er eerst met de Robert Stolzclub, dat is tegengevallen. In de Paasweek was alles dicht, die mensen kenden Wenen en waren meer geïnteresseerd voor Konditoreien dan voor Schönbrunn”. Twaalf jaar later ben ik toch opnieuw naar Wenen gegaan.”

Alle begin is moeilijk. In de eerste plaats was Wenen voor José dus een muziekbelevenis, ja, maar ze had er ook vrienden. “Ik ken er mensen die in de muziek zitten. En dan Franz, die prof Duits, die nooit mijn “du hasst” in mijn brieven verbeterd heeft. Du hasst, alsof hij iemand haatte. En dan dacht ik, ja, ik ga schrijven, over het leven in Wenen. Een cursiefje, Servus Wien”.

Cursiefjes

Cursiefjes schreef José Thys voor F magazine, het fanblad van Will Ferdy. Ze zijn gebundeld als “De kleine dingen van het leven. Marie-Josés cursiefjes”. “Biografische verhalen”, noemt José ze, “ze werden op taal gecorrigeerd, gezicht werd gelaat, maar een lezer zei ooit “je hoort ze vertellen, niet doen”. Vertellen, dat doet José nu in Oelegem, niet meer in het deurgat, elke keer als ik aanbelde. ’t Is stil in de Tweelingenstraat.

Wenen zingt in vele theaters (2 operahuizen) waaronder de staatsopera, een muziektempel waar men kan napraten tijdens de pauze. Daar staan de beroemde componisten en dirigenten in brons of steen. Omdat ik in het teken van de honderdste verjaardag van Robert Stolz, een muziekreis maakte, ontbrak er van deze componist geen operette in de Volksopera, ik kon er genieten en luisteren van de prachtige stem van de vriendelijke tenor Peter Minich in het stuk ‘Zwei Herzen in drei viertel Takt”.

In Grinzing, waar het Beethovenhuis staat, wordt menig Weens liedje gezongen bij schrammelmuziek en bij jonge speelse wijn, die zich gemakkelijk laat drinken en vlug vrolijk maakt! Men noemt die wijn Heuriger (van dit jaar).

Aan alle liedjes komt een einde, zo ook aan mijn muzikale reis door Wenen, aan de schone grauwe Donau, dewelke niet eens door Wenen komt.

En dan de Grinzingerkeller, waar wij op z’n Weens “Op de purperen hei” zongen, waar men “Servus” zegt en verder van de oude taal niets te verstaan is. Servus Wien! Ik kom beslist terug.

José Thys. Na 53 jaar vertrokken uit de wijk. Foto: Luc PANDELAERS

THUISKOMEN IN HUIS KLAAS

Naast

de GZA-ziekenhuizen campus Sint-Vincentius staat een warm huis waar kankerpatiënten gratis kunnen winkelen en zoveel meer om die moeilijke tijd door te komen.

HISTORIEK

In de beginjaren van vorige eeuw bouwde architect Walter Van Kuyck een riante woning voor oudheidkundige en kunstverzamelaar Frans Claes (1860-1933). Huis De Gulden Spoor refereerde 600 jaar later aan de Guldensporenslag. Het herbergde een indrukwekkende privéverzameling van kunst- en oudheidkundige voorwerpen, waaronder vele met betrekking tot de schuttersgilden. Op de begane grond zijn vier zalen die elk de naam van een patroonheilige van een schuttersgilde dragen: Sint-Joris, Sint-Christoffel, Sint-Sebastiaan en Sint-Michiel.

Na de dood van Frans Claes in 1933 werd de hele kunstcollectie verkocht en uiteindelijk werd het huis aangekocht door het aanpalende ziekenhuis dat er een tijdje een opleiding tot verpleegkunde huisvestte. In 2017 opende het huidige Huis Klaas.

BEZOEK

Bij mijn afspraak voor het interview heb ik het paadje naast de parking van het ziekenhuis gevolgd en lonkt de tuin in zijn voorjaarspracht. Bij elke trede op de betegelde trap is het alsof je in een sprookje terechtkomt. Twee vrijwilligers begroeten mij in de eerste zaal. Hier wordt al het materiaal binnengebracht en getrieerd. Het betreft voornamelijk kleding, interieurartikelen en juweeltjes. Annouk en Jannie verwelkomen mij hartelijk. Ondertussen is fotografe An gearriveerd die van de ene verbazing in de andere valt en op de rondleiding die zal volgen haar fototoestel veelvuldig laat klikken. De authentieke houten vloeren, betegelde schouwen en hoge plafonds vormen een uniek interieur. Ik zie meteen de grondige tegenstelling met een ziekenhuis waar de meeste kankerpatiënten zoveel tijd moeten doorbrengen. We laten ons meevoeren en begeleiden door Els Willekens (Verpleegkundig

(Yo VAN DEN BULCK)

Consulent OCA Sint-Augustinus). Ze toont ons de zaal met mooi gepresenteerde kleding. Totaal onder de indruk zijn we van een grote kamer gevuld met pruiken, prothesen en lingerie. Er staat ook een zetel waar om de twee weken gelaatsverzorging plaatsvindt.

Er is ook een kamer met schoenen, babykleding en interieurartikelen. Helemaal bovenaan is een indrukwekkende ruimte, overwegend blauw, waar de sessies yoga en pilates plaatsvinden. Vandaar gaan we helemaal terug naar de kelder en komen we terecht in een gezellige open keuken waar we de assistente van de verpleegkundige consulenten, Naima Al Bdiouni, ontmoeten. Naima vervult vooral administratieve en ondersteunende taken, waaronder vele telefonische contacten met patiënten. Hieruit haalt Naima veel voldoening.

Achter de keuken bevindt zich een grote zaal in harmonische houttinten waar de workshops en infosessies plaatsvinden.

OPRICHTING

Voor Huis Klaas zijn deuren opende in 2017 deed het bureau van de hoofdverpleegkundige van het Oncologisch Dagziekenhuis van de GZA-ziekenhuizen campus SintAugustinus dienst als extra opvang voor de kankerpatiënten. Amber Neefs en Kathleen Proost (vzw Waaier) zochten en vonden een groter pand voor hun initiatief dankzij de hulp van Willeke Dijkhoffz, CEO van de GZAziekenhuizen. Amber en Kathleen voelden de noodzaak om de patiënten van de oncologische afdeling ook op een aantal andere vlakken dan het puur medische te ondersteunen. Ze zagen hoe hele gezinnen door de langdurige ziekte in armoede terechtkwamen.

VOOR WIE

Ondertussen, nu na zeven jaar, kunnen alle kankerpatiënten er terecht. Zowel mannen als vrouwen, gezinnen met kinderen. De ziekte treft tenslotte het hele gezin. Van het moment van de diagnose tot ongeveer twee jaar na het ziekteparcours mag er hier gratis gewinkeld worden. Sommigen worden doorverwezen vanuit het ziekenhuis, anderen vinden zelf hun weg naar hier.

ACTIVITEITEN EN INFOSESSIES

Er ontstond gaandeweg een uitgebreid aanbod aan informatiesessies, workshops, uitstappen en optredens. Daarnaast kunnen patiënten na de oncologische revalidatie in het ziekenhuis instappen in het Reboot-programma om ook op langere termijn te blijven sporten. Doorheen de jaren werden er al sessies yoga, tai chi, pilates en padel aangeboden.

VRIJWILLIGERS

Momenteel zijn er negen vrijwilligers actief in Huis Klaas. Sommigen hebben de ziekte zelf doorgemaakt en kwamen hier eerst als patiënt, maar hadden zo’n band met deze plek dat ze nu anderen willen helpen, ieder een beetje vanuit zijn specialiteit.

VZW WAAIER

In principe is alles gratis, heel af en toe wordt een kleine bijdrage gevraagd voor een specifieke uitstap. De aangeboden spullen zijn afkomstig van particuliere donaties en overstocks van enkele vaste sponsors. Dit wordt allemaal mogelijk gemaakt door vzw Waaier. Dit is een vereniging voor en door kankerpatiënten, begeleid door een multidisciplinair oncologisch team. De essentie van vzw Waaier

is laagdrempelig lotgenotencontact tussen patiënten die momenteel of gedurende de laatste twee jaar in actieve therapie zijn. Dankzij vzw Waaier is er financiering voor alle activiteiten van Huis Klaas.

VRAAG

Iedereen kan dit initiatief ondersteunen. Hedendaagse kleding in goede staat is altijd welkom. Sommige zieken kampen met gewichtstoename en voelen zich net iets minder ziek in mooie kleren met een fijn accessoire of juweeltje.

Ikzelf kwam hier een paar jaar geleden voor het eerst met een vriendin en was heel erg onder de indruk van wat ik hier zag. Mijn vriendin is ondertussen beter maar was door de chemo en de operaties lange tijd verzwakt en er financieel sterk op achteruitgegaan. Ze was zo blij met het kleurige ensemble dat ze toen rustig kon uitkiezen met bijpassende sjaal. Ze kon even verpozen op de mooie sofa onder de indrukwekkende schouw, genietend van een koffie en een warme babbel. Ze blijft ook nu kleren brengen en blijft zo verbonden met het huis. Als ze op die moeilijke periode terugkijkt, herinnert ze zich vooral het gevoel van thuiskomen, de vriendelijkheid en het begrip.

BESLUIT

Nu ik hier terugkwam overspoelde de warmte van deze unieke plek mij weer. Ik lette op details en zag wel foto’s en kaartjes van overleden medewerkers. Charissa stierf op haar 33ste maar was erbij vanaf het begin, haar collega’s zijn haar enthousiasme nog lang niet vergeten. Hier kan gerouwd worden en hier kan in een veilige omgeving gesproken worden over de pijn en het ziek zijn. Gewoon in de sofa maar vooral ook in de keuken waar altijd koffie of thee, maar vooral een luisterend oor is. Je zal er niet van genezen maar je wordt wel gehoord en ondersteund. Ik verlaat Huis Klaas en neem het mee, dat warme gevoel waarvan de wereld beter wordt. De regen is gestopt zodat ik de tuin en het pand nog even kan bewonderen maar vooral al die lieve mensen hier, ze bestaan nog en maken het verschil.

www.huisklaas.be

www.waaier.org

Ook Instagram- en Facebookpagina

Vrijwilligers en verpleegsters staan paraat. Foto: An VAN DE WAL

Huis Klaas verwelkomt patiënten. Foto: An VAN DE WAL

Tot rust komen in een gezellig interieur. Foto: An VAN DE WAL

Na tien jaar nog steeds mad about you

In 2014 stonden Isabelle Leleux, Evert-Jan

De Kort en Marieke Bueters op een kantelpunt in hun leven. De drie kenden elkaar al jaren, waren collega’s geweest in een groot reclamebureau en werkten nu al een aantal jaar als team in een kleiner bureau. Hun specialiteit was brand identity and company culture. Het was een intensieve samenwerking, in grote vrijheid en goede verstandhouding. Maar door de nakende samensmelting met een ander bureau kwam dit alles op de helling te staan. Wat zouden ze doen? (Machteld HARDY)

EIGEN BUREAU

Zouden ze zelf een communicatiebureau oprichten? Ze hadden hun ervaring, hun passie en vooral hun overtuiging over hoe ze de dingen wilden aanpakken. Ze vulden elkaar bovendien perfect aan, elk met haar/ zijn eigen expertise: Leleux als schrijver, De Kort als strateeg en digitaal expert en Bueters als grafisch ontwerper. Een naam was vlug gevonden: mad about you, drie woorden die meteen zeiden waarvoor ze stonden en hoe ze de klant benaderden. Alles begint met de klant en zijn verhaal. Het doel is een bedrijf te begeleiden

op momenten van transformatie waarbij er nood is aan richting, eenheid en identiteit. Om dat te weten te komen moet je binnendringen in de ziel van het bedrijf. Waar staan ze voor? Wat zijn hun waarden? Wat is hun doel? Daarvoor moet je in de eerste plaats luisteren, véél luisteren. Via talrijke interviews met zo veel mogelijk werknemers komen Leleux en De Kort te weten welke de verschillende ideeën, waarden en doelen zijn die de werknemers bewust of onbewust drijven. Wat zijn de sterktes van het bedrijf, waar liggen de pijnpunten?

Sergie Van den Borne en Suzanne Janssens

Opticien - Optometrist

Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen

tel : 03/235 16 35 optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN

MAANDAG 10 uur tot 13 uur

DINSDAG 10 uur tot 18 uur

WOENSDAG 10 uur tot 18 uur

DONDERDAG 10 uur tot 18 uur

VRIJDAG 10 uur tot 18 uur

ZATERDAG 10 uur tot 13 uur

WE DELIVER PRIDE

Met deze info gaan Leleux, De Kort en Bueters in een tweede fase naar het management. De workshop die volgt, heeft tot doel de identiteit van het bedrijf uit te kristalliseren en klaarheid te scheppen over de kernwaarden en kerndoelen. Op die manier herstel of creëer je eenheid en verbinding binnen het bedrijf en meteen ook een gevoel van trots. ‘We deliver pride’ staat er op de startpagina van de website te lezen.

NIEUW VERHAAL

In een derde fase krijgt deze identiteit concreet vorm in een nieuw verhaal, een nieuw logo, een nieuwe huisstijl en baseline. De focus ligt op functionaliteit, eenvoud en authenticiteit. ‘We go for love over looks’, ‘We have the expertise, not the bullshit’. In deze laatste fase speelt Bueters als designverantwoordelijke een belangrijke rol, maar ook Leleux en De Kort blijven hun inbreng hebben tot het laatste moment. ‘We keep it personal’ is het basismotto van mad about you Rechtstreeks contact met de klant, als team en in elke fase.

TRIO

Ook na tien jaar houden ze nog steeds vast aan hun drieman(vrouw)schap. Voor de taken die buiten hun persoonlijke expertise liggen, doen ze een beroep op een uitgebreid netwerk van specialisten waarmee ze na al die jaren een vlotte samenwerking hebben opgebouwd. Groei is niet hun ambitie. Verhuizen ook niet. Ze voelen zich bijzonder thuis in de rustige work space die ze delen met een ander bedrijf in de Grotehondstraat 44.

PALMARES

Ze hebben intussen al een indrukwekkend palmares opgebouwd. Op het lijstje staan een aantal grote (internationale) bedrijven. Bijzonder trots zijn ze onder andere op hun werk voor Telenet, Base Company, PostNL Belgium, Flowtrack enz. Maar ook kleinere bedrijven kunnen bij hen

terecht voor een nieuwe brand identity en kunnen rekenen op evenveel enthousiasme en gedrevenheid.

Mad about you is ook sterk in employer branding, waarbij de communicatie enerzijds naar de buitenwereld is gericht om nieuwe werknemers aan te trekken, maar anderzijds evenzeer naar de eigen werknemers. Het gevoel van verbondenheid, identiteit en trots binnen het bedrijf is niet alleen essentieel voor het welzijn van de werknemer, maar leidt ook tot betere resultaten. Op dit terrein heeft mad about you onder andere SD Worx en Degroof Petercam geadviseerd.

BOEKJE

Om de tiende verjaardag te vieren beslisten ze hun wedervaren in een boekje vast te leggen, dat de passende titel We are mad about you kreeg. Isabelle Leleux zette zich aan het schrijven. Dat resulteerde in een leuk en boeiend verslag van een aantal dieptepunten, maar vooral hoogtepunten in het tienjarig bestaan. Wat vooral opvalt is de vreugde en het plezier die Leleux, De Kort en Bueters samen beleven. Wanneer ze een project succesvol kunnen afronden, maar ook wanneer ze als team genieten van een weekje in New Orleans of een glaasje op een terras op de Dageraadplaats.

We wensen hun nog vele jaren toe!

Voor geïnteresseerde lezers biedt het bureau vijf gratis exemplaren van het boekje ”We are mad about you” aan. Mail als de bliksem naar isabelle@madaboutyou.eu om een exemplaar te ontvangen.

MEER INFO

www.madaboutyou.eu

Office HQ

Grote Hondstraat 44 2018 Antwerpen

Groepsportret mad about you. Foto: Bart VAN DER PERRE

BROERS CHABOT MAKEN VAN CAFE MOESKOP EEN LAAGDREMPELIGE GALERIJ

DE KUNSTKETTING

Vertel eens iets over jezelf. Hoe zijn jullie in de Moeskop terechtgekomen? Zijn jullie Zurenborgers?

Tim Chabot: “Mijn broer en ik hebben het café overgenomen van Donovan, die familie is van ons en, die het 17 jaar had uitgebaat. Wij zijn geen Zurenborgers maar Berchem- en Borgerhoutenaren, en wij kwamen hier regelmatig over de vloer. Ikzelf

werk als milieuambtenaar in Zoersel, mijn broer werkte reeds in de Moeskop en staat nu fulltime in de zaak. Wij zijn altijd al ondernemers geweest. Toen wij nog studeerden organiseerden wij al een festivalletje, Bar Bacchanal, in ons scoutslokaal op het Rooi. Maar toen besloten wij onze studie prioriteit te geven boven het festival. ”

JOKE LEYS

Joke Leys : “Ik kom uit Berlare en ben in Antwerpen komen wonen voor mijn werk. Ik heb helemaal geen kunstopleiding gehad. Tijdens de lockdown ben ik begonnen met het maken van collages, later ben ik gaan werken met acryl en aquarel. Mijn beste vriendin vroeg mij een versie op groot formaat te maken om op te hangen, andere vrienden zagen dat en wilden er ook één en zo is de bal aan het rollen gegaan.”

Je hebt dus een erg atypische carrière gehad. Instagram heeft een grote invloed gehad.

Joke Leys: "In het begin was dat wel zo. Vorig jaar had ik een eerste expo in National 55, een hele mooie galerij die ik voor drie dagen huurde in een zijstraat van de Nationalestraat. Er hingen 20 werken, ik heb er 9 verkocht. Ik heb er ook Hans ontmoet, die hier vaste klant is en die gezorgd heeft dat ik hier de eerste kon zijn in de ketting. Ik vind dit een prachtig initiatief. Het laat jonge kunstenaars toe een eerste expo te hebben zonder kosten te maken. Een galerij huren kost veel.

Van het werk dat nu tot het einde van mei beneden in de Moeskop hangt, “Social Distance”, verkoop ik fotoprints in een ”limited edition”, maar ook het origineel is te koop. De fotoprints worden gemaakt met een speciaal drukprocedé op hoogwaardig papier en achteraf door mij handmatig geretoucheerd en gesigneerd in een beperkte editie van 25 exemplaren. Alle andere werken zijn originelen en zijn bijna allemaal te koop. Sommige zijn op canvas, andere op papier en ingelijst.”

Waar haal je de inspiratie en wat zijn jouw onderwerpen?

Joke Leys: “Dat is heel verschillend, net zoals mijn werken. Ik haal inspiratie uit bepaalde gebeurtenissen in mijn leven, maar net zo goed uit zekere kleurencombinaties of uit andere kunstwerken. Mijn, tot nu toe, populairste werk is “Social Distance”, dat was uiteraard een veelbesproken topic tijdens de lockdown, maar blijft actueel. Het werk, dat ik ook als print verkoop, heeft als doel dat zo veel mogelijk mensen zich daarin kunnen terugvinden ongeacht geslacht of afkomst.

Maar ik heb ook een reeks abstracte gezichten gemaakt die ontstaan is omdat ik iets in zwart-wit wilde maken en terwijl ik bezig was plots een gezicht zag en daarmee verder ging. Uiteindelijk is één van die reeks ook de hoes geworden van een single die mijn nicht online uitbracht.”

Dries en Tim Chabot baten sinds augustus ’23 het iconische café Moeskop op de Dageraadplaats uit. Naast een gezellige kroeg willen zij er ook een laagdrempelig kunstencentrum van maken, waar men niet alleen een pint kan pakken, maar ook kunstwerken kan bekijken of een comedy-avond bijwonen. (Jan HOLVOET )

Wat is nu jullie project?

Tim Chabot: “Ons publiek is traditioneel erg gemengd, oud en jong, en al heel lang komen er veel kunstenaars over de vloer. Die traditie wilden wij behouden. De donderdagavonden zijn er op de eerste verdieping comedy- en leestheateravonden en daar wilden wij exposities aan toevoegen. Wij wilden iets met cultuur doen, heel laagdrempelig, zonder enige pretentie. Kunstenaars kunnen hun werk ophangen voor één maand, wij vragen geen vergoeding, het is al goed als de bezoekers ook een glas drinken beneden. Wij komen niet tussen bij eventuele verkoop en vragen geen percentage.”

Dries Chabot: “Wij dragen bij aan de promotie door alle informatie over onze culturele activiteiten te

presenteren op een straatbord dat de tentoonstelling aankondigt. Daarnaast delen we ook berichten hierover op Instagram en Facebook. De kunstenaars zijn zelf verantwoordelijk voor het ophangen en weer weghalen van hun werk."

Jullie komen niet uit de kunstwereld, waar vinden jullie de kunstenaars?

Tim Chabot: “Die vinden zichzelf. De bedoeling is dat elke exposant de volgende aanbrengt: zo ontstaat een kunstketting. De eerste, Joke Leys, werd aangebracht door een klant, Hans, die zelf een galerijtje runt in de Ardennen”.

Wij wensen jullie veel succes met dit initiatief en gaan nu Joke Leys interviewen.

Wat zijn jouw toekomstige projecten?

Joke Leys: “Op dit moment staat er niets vast gepland. Ik ben nu volop bezig met mijn netwerk uit te breiden en nieuwe contacten te leggen. Dat is sinds mijn eerste expo vorig jaar al goed gelukt en ik ben dan ook heel dankbaar dat Dries en Tim mij de kans gegeven hebben om

bij hen een langere tentoonstelling te organiseren.

Dus, wie leuke voorstellen heeft, mag mij altijd contacteren via mijn website of instagram :)”

Contact : @joke.leys www.jokeleys.be @cafémoeskop

De broers Chabot aan café Moeskop. Foto: Gerda HUYGEN

Joke Leys stelt tentoon in café Moeskop. Foto: Gerda HUYGEN

Social distance van Joke Leys. Eigen foto

De zeven levens van Yana Gommers

Therapeut, tuinvrouw en danslerares

Yana Gommers is nog geen dertig, maar haar kronkelige levenspad voerde haar al langs Spanje, Australië, India en Sri Lanka, langs universitaire opleidingen en de universiteit van het leven. In haar therapieruimte in de Steenbokstraat 32 stelt ze nu haar kennis van familieopstellingen en haar intense levenservaring ter beschikking van al wie de moed heeft om zijn problemen onder ogen te zien.

(Peter THEUNYNCK)

Yana Gommers (29) nodigde de Gazet van Zurenborg uit voor een gesprek. Haar mailtje maakte ons nieuwsgierig. Zo komt het dat we op een zachte lenteavond op een terrasje aan de Dageraadplaats tegenover elkaar zitten onder een hemel vol merelmuziek. Twee onbekenden: een luisterend oor en een vat vol verhalen. Op basis van ons gesprek probeer ik u haar verhaal te vertellen.

Yana is afkomstig van Merksem, brengt haar jeugd door in Borgerhout en woont nu een jaar in de Steenbokstraat. Een echte Antwerpse. Ze is de middelste uit een gezin van drie kinderen. Ze heeft een oudere zus en een jongere broer. Wanneer Yana achttien is, jaagt haar mama haar droom na en vertrekt naar Italië om een B&B te openen. Dat schuurt. Met haar papa heeft Yana van dan af een nauwe band.

SEVILLA

Yana verzamelt een rist diploma’s: bachelor in toegepaste taalkunde (KU Leuven), master meertalige communicatie Spaans-Engels (KU Leuven), lerarenopleiding (Universiteit Antwerpen), postgraduaat nietconfessionele zedenleer en opleiding NLP Practitioner(AP Hogeschool Antwerpen).

Ze koos voor een talenstudie, zegt ze, omdat ze ervan droomde om te reizen en de wereld te zien. Haar Erasmusjaar brengt haar alvast naar Sevilla, waar ze salsa, bachata en kizomba leert dansen en via de dans uit de Erasmusbubbel breekt en met lokale bevolking in contact komt.

AUSTRALIE

Wanneer ze afgestudeerd is, vraagt ze een visum aan en vertrekt, geïnspireerd door de verhalen van een buurmeisje, naar Australië voor een working holiday. Reizen en werken om in haar levensonderhoud te voorzien: dat is het idee. Ze wil van niemand afhankelijk zijn. Eerst is ze au pair bij een chique familie in een luxueus huis in Melbourne, vervolgens woont ze in een eenpersoonstentje op een avocadoplantage in een boerengat in Far North Queensland. Het contrast kan niet groter zijn. Ze klimt in de bomen om met een zaagje de takken van avocadobomen te snoeien. Later helpt ze in boerderijen mee aan de courgetten- en paprikapluk.

INDIA

Wanneer haar jaar Australië er bijna op zit, wordt ze uitgenodigd op een huwelijksfeest in India. Ze is benieuwd naar dat land, maar het drukke, rommelige leven daar schrikt

haar af en doet haar besluiten om een nieuw visum voor een jaar aan te vragen voor Australië. Dat visum krijgt ze ook. Maar ondertussen begint ze te wennen aan India, en aan Sri Lanka waar ze ook heen gaat, en ze blijft een paar maanden in het Verre Oosten rondtoeren. Dat wordt haar eerste spirituele trip: ze verblijft in boeddhistische kloosters en op andere spirituele plaatsen, ze volgt stilteretraites… Haar drang naar verlichting krijgt soms een fanatiek kantje: dagelijks maar liefst veertien kilometer op blote voeten rond een heilige berg wandelen, de voeten van goeroes kussen en heilige koeien knuffelen… Nu kan ze erom lachen.

NIEUW-ZEELAND

Na een paar maanden is het back to reality. Yana keert terug naar Australië en droomt er intussen van om de oversteek te wagen naar Nieuw-Zeeland om er ervaring op te doen met permacultuur. Maar de centen raken op en ze zet koers naar België om er (vast) werk te zoeken en geld te verdienen.

PLUKRIJP

Ondertussen zijn we in de covidperiode aanbeland en blijkt alles ineens veel ingewikkelder dan gedacht. Via een vriend komt ze in Plukrijp terecht, een community in Heist-op-den-Berg die aan permacultuur doet en waar men in de zelfpluktuin groenten en fruit kan halen in ruil voor een vrije bijdrage. Yana werkt er als vrijwilliger – wieden, zaaien, planten, oogsten – en krijgt er kost en inwoning. De eigenaar en bezieler van Plukrijp is een zeventiger die zo’n beetje Yana’s tweede vader wordt en haar bij haar zoektocht naar zichzelf begeleidt. Wanneer het psychologische geanalyseer haar te machtig wordt, verlaat ze Plukrijp en gaat les geven.

ONDERWIJS

Omdat zedenleer nauw aansluit bij haar spirituele aspiraties, wil ze dat vak graag onderwijzen. Ze krijgt interims in een tiental scholen, zowel lager als middelbaar onderwijs. Een van die scholen is basisschool Plantijntje, op de Plantin en Moretuslei.

Om officieel zedenleer te mogen geven, volgt ze een postgraduaat aan de AP Hogeschool. Daar voegt ze nog een opleiding NLP Practitioner aan toe (NeuroLinguïstisch Programmeren - een cursus waarin je onbewuste processen leert herkennen en beïnvloeden). Al die interims gecombineerd met de bijkomende opleidingen maken er een extra zwaar jaar van. Yana wordt vaak ziek.

Uiteindelijk raadt haar huisarts haar aan om te stoppen met lesgeven.

FAMILIEOPSTELLINGEN

Yana wil haar spirituele zoektocht voortzetten in het buitenland, maar haar huisarts overtuigt haar om in België te blijven en raadt haar aan een opleiding in “familieopstellingen” te volgen. Familieopstellingen? Nu fronst u misschien de wenkbrauwen, beste lezer. Dat deed ik ook. Vandaar een korte toelichting van Yana: “Familieopstellingen is een systemische therapie. Ze bekijkt het individu in de context van zijn omgeving. Als het niet vlot met je partner, je baas, je collega’s, je ouders, je broers en zussen, je kinderen… kan de oorzaak liggen in je systeem van herkomst. Een familieopstelling is een effectieve en helende manier om onbewuste patronen in je familie te onderzoeken.”

Hoe werkt het concreet? Yana: “Uit een groep deelnemers kies je intuïtief de plaatsvervangers voor jezelf, familieleden en/of andere personen met wie je verbonden bent. Die mensen noemen we representanten. Je stelt ze op in de ruimte zoals je denkt dat ze moeten staan (dichter of verder van jou en van elkaar). Op dat moment ervaren zij de emoties en gedachten van de mensen die ze representeren. De begeleider vraagt hoe ze zich voelen, wat ze ervaren en wat ze zouden willen doen. Dat is een heel intense ervaring waarbij onuitgesproken verwachtingen en weggestopte gevoelens tot uiting komen. Belangrijk is dat het nooit beschuldigend wordt. Iedereen komt er verrijkt uit.”

Yana volgt die opleiding in 20232024. De eerste sessies zijn vooral therapeutisch voor haarzelf. Door op de plek van haar mama te gaan staan bijvoorbeeld, leert ze de zaken uit haar standpunt te bekijken en ziet ze in dat haar mama vanuit haar achtergrond gegeven heeft wat ze kon. Dat heeft haar veel milder gemaakt en haar relatie met haar mama sterk verbeterd.

KORTFILM ‘HET VELD’ Gaandeweg krijgt Yana de techniek onder de knie en begint ze zelf familieopstellingen te begeleiden met medecursisten en oefenklanten. Aan het einde van haar opleiding moet ze een paper maken. Omdat haar leraar dyslectisch is en omdat ze zelf geen zin heeft in alweer een saaie

academische prestatie, komt ze op het idee om een kortfilm te maken. Ze wil op een treffende manier in beeld brengen wat ze in haar opleiding heeft opgestoken. Met vrienden verfilmt ze een familieopstelling die grosso modo gebaseerd is op haar eigen leven. Voor de film wordt prachtige muziek gecomponeerd. De premièrevoorstellingen op 3 en 5 mei in Filmhuis Klappei krijgen veel bijval. Leraar, medestudenten en het publiek zijn ontroerd. Wegens succes wordt beslist om op 14 juni nog een extra voorstelling te organiseren. Yana hoopt de film ook in zo veel mogelijk huiskamers te verspreiden.

STEENBOKSTRAAT

Afgestudeerd: check. BTW-nummer: check. Therapieruimte ingericht: check. Yana is helemaal klaar om mensen te begeleiden die de moed hebben om de dingen aan te kijken en inzicht willen verwerven in wat hun blokkeert of minder gelukkig maakt. In haar praktijk werkt ze individueel, zegt ze, om de drempel voor mensen zo laag mogelijk de houden. De familieopstellingen doet ze met stoelen in plaats van echte mensen. Bent u nieuwsgierig? Alle details vindt u op www.yanagommers.be.

PLANNEN EN DROMEN

Intussen blijft ze een vat vol plannen en projecten. Via het platform ringtwice.be biedt ze haar diensten aan als tuinvrouw, als dansleerkracht helpt ze mensen om salsa, bachata of kizomba onder de knie te krijgen, en samen met haar zus heeft ze plannen voor een kinderboek rond het thema familieopstellingen. Haar ultieme droom is reizen met retraites combineren en misschien ook wel iets in de filmwereld doen, maar ze heeft de rust gevonden om te zien wat er op haar pad komt. Intussen zit ze goed bij ons in Zurenborg, het dorp in de stad waar ze zich helemaal thuis voelt.

Yana Gommers is van vele markten thuis. Foto: An VAN DE WAL

GSP Glazenwasserij zorgt voor glimmende ruiten

Propere ruiten zijn een must voor elke zelfstandige. Waar andere ruitenwassers zich richten op particulieren, kiest GSP Glazenwasserij resoluut voor de handelszaken. Om het met een slogan te zeggen: Glimmende vitrines, etalages, café- en restaurantruiten, al meer dan 30 jaar lang één adres: GSP Glazenwasserij. (Annelies DE MUL)

Vrijdagmorgen 26 april hebben fotograaf van dienst, Jerry Koninckx, en ikzelf afgesproken bij Frits met glazenwasser Patrick Spaey. Op het afgesproken uur krijg ik een telefoontje van Patrick: het is drukker dan normaal op de weg, het is namelijk Koningsdag in Nederland op 27 april en dat laat zich voelen op het traject. Normaal doet hij dat op minder dan een uur. Als Patrick een half uurtje later de zaak binnenwandelt wordt hij hartelijk begroet door de eigenaars en enkele klanten – duidelijk een welbekende bezoeker.

Wie een opmerkzaam oog heeft, zag misschien al de Nederlandse nummerplaat op de poort in de Filomenastraat naast het Zomerhof. Hier mag Patrick zijn wagen parkeren als hij tweewekelijks in de wijk de ramen komt lappen, al meer dan dertig jaar lang.

“De nummerplaat is gemaakt door schoenmaker Patrick in de Draakstraat, mijn naamgenoot en al sinds mensenheugenis een trouwe klant. Twee weken geleden stonden de wagens te kort bij elkaar geparkeerd voor mij en gaf de politie mij toestemming om de parkeerplaats voor de deelwagens te gebruiken.” Patrick voelt zich duidelijk als een vis in het water hier in de wijk.

WEDUWNAAR

Patrick, 64 jaar en goedlachs, is ongeveer 20 jaar geleden de liefde gevolgd naar Sliedrecht (Zuid-Holland). Nu hij vorig jaar jammer

genoeg weduwnaar werd, overweegt hij sterk om opnieuw in een van de randgemeenten van Antwerpen te komen wonen. Over zijn liefde voor het vak en de buurt vertelt hij gepassioneerd.

Wat heeft gemaakt dat je 30 jaar geleden als glazenwasser bent begonnen?

Patrick Spaey: “Mijn zus was de uitbaatster van De Schraelen Troost (nvdr: café op de Dageraadplaats, op de plek waar nu Tastebuds gevestigd is) en vroeg me om de ramen eens een keertje schoon te maken. En zo is het allemaal begonnen.”

De naam van het café doet fotograaf Jerry en Patrick mijmeren over het verleden. Ze halen herinneringen op over de kiosk op de Dageraadplaats, over de vele handelszaken die de buurt rijk was en over de talrijke kunstenaars die op café zaten te schilderen. De goede oude tijd…

Wat is je oorspronkelijke opleiding?

Patrick Spaey: “Ik ben loodgieter van beroep maar na een tijd ben ik voor mezelf gaan werken als glazenwasser. Ik doe alleen horecaen handelszaken: van tandarts, café, restaurant, koffiebar tot fietsenwinkel. Mijn klanten komen voornamelijk dankzij mond-tot-mondreclame. Tijdens corona was het eventjes kantje boordje omdat de cafés en restaurants er tussenuit vielen.”

Zijn er veranderingen in het beroep de afgelopen jaren?

Patrick Spaey: “Ik heb zelf veranderingen aangebracht en heb mijn eigen producten ontwikkeld. Door mijn leeftijd is er ook wel een en ander veranderd. Vroeger deed ik derde en vierde verdiepingen, maar nu beperk ik me tot de eerste verdieping. Je wordt voorzichtiger met de jaren.”

Hoeveel uur werk je in de week?

Patrick Spaey: “Dat valt moeilijk te zeggen. Ik heb ongeveer driehonderd klanten maar ik doe ook alle administratie zelf. Gisteren ben ik bijvoorbeeld met die administratie tot halftwaalf bezig geweest, GSP Glazenwasserij Patrick Spaey, dat is een echte eenmanszaak.”

LIEFLIJKE OGEN

Hoe kijkt een glazenwasser aan tegen het weer?

Patrick Spaey: “Weer of geen weer, ik doe m’n werk met plezier. Ik doe de ramen binnen en buiten (met uit-

zondering van de tandartspraktijk; je kan moeilijk de ramen lappen als de tandarts bezig is), maar het liefst heb ik toch dat het zonnetje schijnt en dat je de ramen daarna ziet glimmen.”

Hoe onderhoud je een goede relatie met klanten en bewoners van Zurenborg?

Patrick Spaey: “Een babbeltje slaan, vriendelijk zijn… Volgens mijn vrouw zaliger ligt het aan mijn lieflijke ogen.”

Heb je specifieke tips of trucs om ramen echt schoon en streepvrij te krijgen?

Patrick Spaey: “Het geheim van mijn eigen producten ga ik hier niet prijsgeven, maar ik heb wel een tip: zorg dat je aftrekker een goede rubber heeft (soft)!”

Voor meer informatie: GSP Glazenwasserij Tel: +31 6 29550820

E-mail: gsp.glazenwasserij@hotmail.com

Patrick Spaey, glazenwasser voor handelszaken. Foto: Jerry KONINCKX

De zijspiegel Geloof dat bergen afval verzet

Het was van een apart poëtisch gehalte, heel bijzonder vanachter een groot raam, iets minder vanop een E.K.-fiets: Maartse buien en Aprilse grillen met hoofdletter. We kregen het allebei; genadeloos ouderwets. In onze schuivende dreigende klimaatomgeving kregen we schijnbaar oude zekerheden. Maar misschien zijn ze al uit jouw geheugen.

Moest ik daar dan rustiger van worden? Nee dus, deze historisch verankerde meteogrillen konden de onrust over ons klimaat niet terugduwen. We weten wel beter (slechter dus).

Het voordeel van die buien was wel dat ze – al was het maar voor even – daarna pure zon voortbrachten die plots als een hard toneellicht de scène sprekend uitvergrootte. Heftig en kort, maar toch lang genoeg om dingen of plekken even anders te laten zijn of zien.

De Dageraadplaats bijvoorbeeld in het volle licht van zo’n opklaring werd dan even een metafoor van zichzelf: een schoon ruim groen omzoomd plein in zijn beste uitnodigende staat. Of het glom. Zoiets slaat dan over en verschuift mijn stemming meteen naar opgeruimd en ontvankelijk. Ik zie dan geen zwerfvuil meer, geen vertrapte voedselresten, geen verwrongen blikjes, geen stinkende bierflesjes, geen vieze peuken of gescheurde chipszakjes, geen smerige voedselbakjes en lege plasticzakken, achteloos achtergelaten kleding, verloren gelegd speelgoed of rondslingerende attributen van allerlei aard.

Mijn oog werd integendeel geleid naar een doorzichtig speelgoedhuisje dat leek of het op het plein was neergedaald. Een soort vuilnismonster in speelse verpakking dat alle rotzooi naar zich toe zou trekken? Een tijdelijk verblijf van een goede fee misschien? De schoonmaakfee. Een fee met een nieuw verhaal? Er prijkte een trotse A op het huisje. Er was dus beleid mee gemoeid, er bleek gerichte zorg uit voor onze omgeving. Eerst van het district. Beetje oubollig vermanende slogans: “Afval op de grond, doe je dat thuis ook?” Maar dat kon geen kwaad. Bedankt! Nu ook door de stad gevolgd. Ook bedankt.

Of de fee ons al of niet heeft aangeraakt is niet belangrijk. We moeten dat toch zo ook kunnen. Voortaan letten we erop, spreken we iedereen aan die zich misdraagt.

Mogen we nu ook nog meer (permanente) aandacht verwachten of wordt mijn geloof zo te groot, te blind?

In elk geval lees ik dat er waakzame mensen oog willen hebben voor de leefbaarheid op en om het plein. Dat zij de vinger aan de pols willen houden. Beter dan tijdelijke feeën zijn dit geëngageerde mensen die zich verantwoordelijk willen voelen, erop willen toezien dat de ruimte die het plein biedt, zowel letterlijk als figuurlijk, in ere wordt gehouden (of hersteld?).

Dat verhoudingen (en ruimte) tussen pot en pint en spel en sport, tussen gekeuvel en bewaking (van spelende kinderen), tussen samen en apart evenwichtig zijn. Dat we elkaar durven aanspreken op onbetamelijk gedrag zonder daarom ruzie te hebben. Dat ouders dat doen t.a.v. hun kinderen, dat volwassenen het onderling doen, kinderen het zo leren met elkaar. Kleine moeite.

De fee is weer vertrokken, heeft haar huisje terug meegenomen. Zelfs als de zon zich niet meer achter gemene weerstreken verbergt maar openlijk zomert, er feesten over het plein worden uitgerold, kunnen wij toch verder ‘clean’ blijven?

Op bepaalde tijdstippen was het blijkbaar hard nodig om hier neer te strijken, maar we moeten toch zonder kunnen. Het getuigt van evenwichtig samenleven om zo’n ruimte schoon te houden via wat volgehouden zelfdiscipline of sociale controle als het moet.

Ook een beetje ouderwets als maartse buien en aprilse grillen, maar dan regelmatiger? Alleen is dat niet wat sullig ‘ouderwets’, maar van alle tijden.

Zorg voor een prettig plein! Rustige zomer. Te naïef?

We willen het toch niet blijvend aan Ahmed overlaten, niet?

(En ja die E.K.-fiets? = eigen krachtfiets noemt een vriend de niet-elektrische fiets)

Wim VERZELEN

“Dit is één van de leukste buurten in Antwerpen”

TOTA BRENGT ARGENTIJNSE EMPANADAS NAAR DE WIJK

Zeggen dat je op Zurenborg een culinaire wereldreis kan maken, is een open deur intrappen. Nu heeft ook het Argentijnse empanadas-restaurant Tota, op de hoek van de Grote en de Kleine Beerstaat, zich bij dit intercontinentale aanbod aangesloten.

(Marcel SCHOETERS)

Antwerpen is al lang geen onbekende stad meer voor uitbater Demian Simondegui. “Mijn zuster woont in Antwerpen en ik ben haar in 2016 komen bezoeken. De stad is mij onmiddellijke bevallen, maar ik vond dat het tijd werd dat ze er onze empanadas eens leerden kennen.”

HOOGSTRAAT

De eerste vestiging van Tota kwam er in de Hoogstraat, na 3 jaar volgde de Prekerstraat in het Sint-Andrieskwartier en nu, nog eens drie jaar later, dus op Zurenborg. “Dit is één van de leukste buurten in Antwerpen”, zegt Demian. “Er heerst een open klimaat, het is trendy en er zijn heel wat nieuwe restaurants en bars.”

De zaken worden gerund door vijf partners, maar het concept is voor alle vestigingen

hetzelfde. Het ‘missioneringswerk’ voor de doorbraak van de empanadas in Antwerpen bracht Demian al reportages op 2 nationale Argentijnse zenders, Channel 9 en America TV, plus een reportage in La Nación, de belangrijkste krant van zijn geboorteland.

Wat Tota ons dus brengt zijn empanadas, kleine gebakjes die een beetje lijken op een kleine pizza calzone. Ze worden gevuld met verse ingrediënten die je zelf mag uitzoeken en ze zijn niet alleen verkrijgbaar in een ‘gewone’ versie (met vlees dus), maar ook als vegan, veggie en zoet. Ze worden dan gebakken of gefrituurd. Ze kunnen ter plaatse worden genuttigd, zowel binnen als buiten, en ook worden afgehaald of aan huis bezorgd.

LOCRO

Daarnaast serveert Tota ook nog 2 verschillende soepen en het stoofgerecht Locro, dat bestaat uit varkensvlees, maïs, pompoen en zoete aardappel. Zowel de soepen als de empanadas kosten €3,90 per stuk. Je kan er een overheerlijk glas Argentijnse wijn bij drinken of het Argentijnse ‘pintje’ Quilmes.

Tota is opengegaan op 24 mei en het eerste weekend was best goed, zegt Demian. “Wat de weekdagen betreft, moeten we nog eens nagaan rond hoe laat de meeste mensen langskomen en op basis daarvan de openingsuren mogelijk aanpassen.” Momenteel is Tota open van dinsdag tot en met zondag van 12u t.e.m. 21u.

INFO: www.totaempanadas.com

Demian Simondegui met een assortiment empanadas. Foto: Luc PANDELAERS

Empanadas van Tota, gewoon, vegan, veggie of zoet. Foto: Luc PANDELAERS

ZEEZICHTFEESTEN 2024

Sinds jaren zijn de Zeezichtfeesten in het weekend van Hemelvaart een vaste waarde

Stoere motards op BMX en geïmproviseerd drumstel en een echte gitaar,

Ouders kijken vol spanning naar de playbackshow voor de kinderen.

Teatro Pachuco met een mysterieuze doos.

Drie dames in een magisch realistische setting.

De kinderen worden mee betrokken bij het spel.

In de magische box blijkt popcorn te zitten.

Vier meisjes tonen al een groot showtalent.

De show must go on.

De affiche en volwassen publiek op afstand.

Ouders en anderen laten Teatro Pachuco aan zich voorbijgaan.

Twee rasechte travestieten mochten ook niet ontbreken.

De playback voor volwassenen ’s avonds toonde een opvallende diva.

Het Kwartiertje bestaat tien jaar

Januari 2011 betrokken de eerste bewoners van het Groen Kwartier hun woningen. Drie jaar later in 2014 zag het wijkblad Het Kwartiertje onder de naam ‘t Gruun Kwartier zijn levenslicht. Initiatiefnemers waren Nicole Bogaert en Luk Janssen. Nicole Bogaert kwam uit Oud Berchem en kende de buurt heel goed. Bovendien beschikte zij over een groot netwerk wat later van pas zou komen bij de oprichting van de krant. Luk Janssen had zijn sporen verdiend als buurtwerker onder andere op Sint-Andries en had ervaring in het maken van wijkkranten en buurtkranten. Nicole Bogaert had vroeger in de Statiestraat een winkel van kinderkleding gehad. Het was dan ook te verwachten dat het krantje direct goede commentaren van de buurt kreeg. Het duurde dan ook niet lang voor de eerste vrijwilligers zich aandienden om mee te werken. Tegelijkertijd diende zich een zekere Gerty aan die de lay-out van het blad op een professionele wijze vorm kon geven. Ook al leefde eerst het idee de krant alleen digitaal te laten verschijnen, toch bleek dat de vraag naar een gedrukte krant die je rustig in de zetel kon lezen, groot was. Ook bij de jongere mensen.

André Duval

Waar de eerste nummers eerder gekopieerde afdrukken waren, werd nu gebrainstormd over een echt krantje. Dit idee kwam in een stroomversnelling toen André Duval (van het reclamebureau) de oude stookplaats in het Groen Kwartier kocht. Dat was een vies oud lokaal waarin de verwarmingsinstallatie van het oude militaire hospitaal

Allicht hebt u dit keurig blad op A4-formaat ooit al ergens gezien. Het is de wijkkrant van het Groen Kwartier die viermaal per jaar verschijnt in een oplage van 1700 exemplaren voor de bewoners van het Groen Kwartier. Naast de verzorgde lay-out en kleurendruk, valt dit blad op door een gestaag stijgende kwaliteit. (Jörg PYL)

stond, van waaruit leidingen liepen die de acht paviljoenen verwarmden en verbonden waren door ondergrondse buizen. Er reed zelfs een treintje rond om de cokes aan te voeren. André Duval kocht dat lokaal om een centrum te beginnen voor startups en communicatielessen voor jonge bedrijven. Hijzelf zou deze mensen opleiden. Uiteraard was dit een reden voor Het Kwartiertje om André Duval te interviewen over zijn nieuw project. Aanvankelijk was André Duval nogal gereserveerd tegenover het bladje, maar achteraf zei hij: ”Ja kijk, we zijn niet bereid om centen te geven maar we willen wel met raad en daad bijstaan en ook advies geven voor de lay-out.” Kort daarna moest Gerty om persoonlijke redenen haar taak als lay-outster staken en werd er voor de lay-out bij André Duval aangeklopt. Luk Janssen en Nicole Bogaert waren uiteraard André Duval heel dankbaar dat hij de vormgeving van de krant gratis wilde verzorgen, want een dergelijke firma vraagt voor een professionele layout veel geld, maar hij deed het dus kosteloos voor de buurt omdat hij in het initiatief geloofde. Hij ontwierp dan ook de cover zoals die nu is met een grote foto. Daarna stelde hij ook voor de naam ’t Gruun Kwartier te veranderen in Het Kwartiertje. De oude naam had verwarring kunnen zaaien met Groen en een politieke notatie wilde men niet hebben. Dus stelde hij de naam Het Kwartiertje voor. Waarom Het Kwartiertje? Enerzijds omdat het verwijst naar het Groen Kwartier zelf en anderzijds omdat men ongeveer een kwartier of iets meer nodig had om het krantje uit te lezen.

Matexi

Maar een mooi, uitgegeven krant in kleurendruk kost geld. Gelukkig was er het netwerk van Nicole Bogaert, die de projectmanager kende van Matexi, een van de ontwikkelaars van het Groen Kwartier. Gedurende twee jaar zou dit bedrijf de drukkosten van Het Kwartiertje op zich nemen.

In de beginjaren waren het alleen maar nieuwtjes of berichten over gebouwen die een nieuwe bestemming kregen. Zo was er uiteraard aandacht voor de kapel die sterrenrestaurant The Jane werd en het klooster dat werd omgevormd tot luxehotel August. Iets later werd de onderwerpen-lijst uitgebreid naar wat leefde in Oud Berchem. Bijgevolg kwamen er artikels over nieuwe winkels en zaken. Het was de bedoeling eerder korte artikels te schrijven die op een pagina pasten en anderzijds een krant met positieve nieuwsjes te brengen, zonder anti-stemmen of negatieve connotaties.

Gasthuis28

Een beetje later ontstond Gasthuis28 het buurthuis voor iedereen, waar ook plaats is voor onder andere filmvoorstellingen, voordrachten en zaken die momenteel in zijn. Gasthuis28 en Het Kwartiertje gingen hoe langer hoe meer samenwerken. Je kunt bijna stellen dat Het Kwartiertje en Gasthuis 28 eigenlijk een geheel vormen. Beide konden overigens steunen op dezelfde mensen.

Gelukkig verliep de overgang van sponsoring door Matexi en het zelfbedruipend zijn vlot. Het Kwartiertje kan nu rekenen op een reeks trouwe sponsors die achteraan in het blad mooi vermeld worden. Daarnaast ontvangt het blad ook steun van het District Antwerpen.

De laatste zaterdag van juni werd het tienjarig bestaan van Het Kwartiertje gevierd in Gasthuis28 met een receptie en tal van genodigden. Wij wensen het blad nog vele jaren.

issuu.com/hetkwartiertje gasthuis28.be

Luk Janssen en Nicole Bogaert, de twee stichters van Het Kwartiertje. Foto: Jörg PYL

SCHARRELEN BIJ SCHARRELVOS

GEERTRUI

Op de dag van het interview word ik warm ontvangen in de 120m² grote winkel achteraan in de Driekoningenstraat. De leuke etalage doet al vermoeden dat er een klein paradijsje achter ligt waar een zwangere of pasmama op een roze wolk haar gsmuren kan vergeten en waar rustig borstvoeding kan gegeven worden.

Scharrelvrouw Geertrui is erbij komen zitten aan de tafel waar koffie en thee klaar staan. Haar verhaal start in Borgerhout waar de centers omgebouwd werden tot aangename winkelruimtes waar heel wat jonge ondernemers een leuke mix vormden met een verschillend aanbod. Hoe ze daar terecht kwam? Geertrui komt uit de grensstreek, is getrouwd met een Nederlander

en nu -vier kinderen later- heeft ze nog steeds een meer dan gewone interesse in de babywereld. Ze kreeg een geboortekaartje met een verwijzing naar een tweedehandsbabylijst en besefte dat dit een oplossing kon bieden voor de overproductie in onze wereld. Het was alsof er een stem riep: ”Ze zoeken mij! ”

WINKEL

Aanvankelijk verkocht ze enkel tweedehands babykledij maar gaandeweg ontgroeide ze letterlijk de plaats in de Centers. Ze ging zich steeds meer toeleggen op de duurzaamheid van het gerief en mag zichzelf ondertussen ook ‘draagconsulente’ noemen. Ze is ook docente holistische babymassage en klimaatcoach maar ze beseft ook wel dat het soms beter is een nieuwe draagzak te kopen

Je verwacht een baby, wordt grootouder of zoekt een geschenk? Je zoekt een circulaire babywinkel waar babyspullen kunnen gehuurd worden, tweedehands in- en verkoop mogelijk is, maar waar je net zo goed terecht kunt voor baby-yoga? In de Driekoningenstraat in Berchem loodst draagconsulente Geertrui Brouwer je rond in de wondere wereld van duurzaam babygerief. (Yo VAN DEN BULCK)

die perfect aan het lichaam past dan een tweedehands. De keuze tussen tweedehands en nieuw blijft soms moeilijk.

Toen ze de leegstaande winkel in de Driekoningenstraat vond was het besluit dus snel genomen. Een grote investering volgde zodat er ook wasbare luiers, wollen kleding en verhuur van babyspullen bijkwamen. Speelgoed en meubeltjes mochten ook niet ontbreken.

OOK VOOR OMA’S

De winkel is er nu bijna drie jaar, net zolang ik zelf oma ben. Wat een verschil met een gigantische babysupermarkt zoals ‘Dreambaby’ waar ik bijna hyperventileerde door het overaanbod aan ongeveer elk artikel. Hoe begin je te kiezen uit een volledige gang papflessen? Net daarom was het een opluchting om hier in een winkel te komen dicht bij huis waar iemand voor jou de keuze van duurzaamheid alvast had gemaakt. Dat de winkel druk bezocht wordt door oma’s wordt bewezen door twee dames die tijdens mijn interview de winkel bezoeken. Ik ken ze beiden en wat blijkt? We deden lang geleden samen aan babyzwemmen bij dezelfde kinesiste. Drie hippe oma’s die ochtend bij Scharrelvos.

BABYLIJST

Recent was mijn dochter Hannah aan de beurt om het moederschap te ontdekken. Er gaat heel wat gerief over en weer tussen vriendinnen en in haar geval kreeg ze ook veel van haar broer. Groot was haar opluchting toen ze met Geertrui Brouwer sprak. Hannah stond ook volledig achter

haar concept en was blij dat er iemand goed en eerlijk advies gaf over wat je echt nodig hebt en wat niet.

Er werd ook aan “mama” zelf gedacht en niet alleen aan de baby, waardoor ze de juiste producten in huis kon halen voor haar verzorging tijdens de zwangerschap en na de bevalling. Ze wil er ook nog even aan toevoegen -nu de baby twee en een halve maand oud is- dat ze ook alles daarvan effectief heeft gebruikt.

Geertrui vraagt bij het maken van de lijst bijvoorbeeld ook hoeveel plaats er beschikbaar is, of de baby in een eigen kamer zal slapen en of je kiest voor borstvoeding. Al deze factoren helpen haar om mee te denken met de nieuwe mama. Die wordt tijdens haar zwangerschap niet alleen overspoeld door reclame maar ook de hormonen razen door haar lichaam.

BESLUIT

We zijn dus blij met zoveel professioneel advies en het aanbod in duurzame producten in onze buurt. Voor meer info over cursussen, babyyoga en massage kan je Scharrelvos volgen op FB en Instagram.

Algemene info vindt U : w ww.scharrelvos.be Instagram.com/scharrelvos Driekoningenstraat 61 2600 Berchem

Dageraadplaats 3 - 2018 Antwerpen 03 283 72 78 www.materiafinedining.be

Geertrui Brouwer voor haar winkel, de Scharrelvos. Foto: An VAN DE WAL

De Zomerfabriek is weer open

Noteer het in uw agenda, de Zomerfabriek in de Minkelerstraat opent op donderdag 20 juni haar deuren, met een gratis dansvoorstelling van een studente van het conservatorium. Daarna is er, op maandag na, elke dag wat te beleven, tot 1 september, wanneer de zomer voorbij is. Enfin, wij hopen van niet maar de Zomer van Antwerpen, de initiatiefnemer, sluit dan zijn seizoen af. Gazet van Zurenborg is alvast vooraf een kijkje gaan nemen. Emilia Calabrese, communicatieverantwoordelijke van de Zomer van Antwerpen, heeft ons wijzer gemaakt. (Guy POPPE)

Vanaf 20 juni kom je binnen langs de Minkelerstraat. Je slaat linksaf, loopt langs het terras en op het einde van dat gebouw stap je The Lounge binnen, de centrale plek, waar de bar is en sommige optredens plaatsvinden. Vanop het terras heb je uitzicht op een grote loods, die samen met een podium, twee containers en een zittribune het grasveld omringen. Sommige dagen vind je daar je gading.

Gasfabriek

Ik kom van een andere kant aanlopen. De Lounge is nog potdicht. In de Uitbreidingsstraat geeft een poort toegang tot een immens terrein, met gebouwen her en der en een grote hangar. Flink wat verenigingen hebben hier onderdak gevonden. Dakant lees ik op een bord, de vzw die daklozen ondersteunt. Ook de Zomer van Antwerpen heeft er zijn zetel. Hier stomen ze het programma klaar, waarmee de inwoners van deze stad meer dan hun dagen kunnen vullen wanneer ze in de zomermaanden op zoek gaan naar vertier en ontspanning.

Je bent hier op de site van de vroegere gasfabriek, een terrein van 6 ha. In de tijd domineerde een enorme gasbol de omgeving. Sinds ettelijke jaren is het wachten op de ontwikkeling van een nieuwe wijk op deze plek, Nieuw Zurenborg. AG Vespa, de vastgoedpoot van de stad, is eigenaar van de gronden. In afwachting leeft de Zomer van Antwerpen zich hier uit.

Zomerfabriek

We dwalen af. Terug naar de Zomerfabriek. Elke dag gaat ze om 5u. open, in het weekend om 3u. Tot 1u. ’s nachts is er van alles te zien, te horen en te doen. De avonden dat er een dansfeestje is in de loods blijft ze tot 4u. open. Dansfeestje, Emilia gebruikt steevast het verkleinwoord. Een Antwerpse gewoonte of om aan te geven dat het nooit de spuigaten uit zal lopen? We zitten hier ver van de bewoonde wereld, de spoorwegberm houdt een hoog aantal decibels tegen.

Muziek

U wilt afhaken, want de Zomerfabriek, ach, da’s voor jonge mensen? Vergissing. Elke dinsdag is er klassieke muziek. Fotograaf Jerry zijn ogen beginnen te twinkelen, “ik kom hier vaak ”. Op woensdag is het open mic. Aankomend talent bestormt dan het podium. “ Vooral spoken word”, verduidelijkt Emilia. Slam poetry is er te horen maar ook muziek en zang. Met dien verstande dat er geen band is om de muzikanten of zangers te begeleiden. Zo’n huisband is er wel op zondag voor wie er komt jammen en zijn eigen instrument meebrengt. “Allerlei soorten muziek komen aan bod ”, zegt Emilia. De optredens vinden buiten op het podium plaats of bij slecht weer in de Lounge

De andere dagen van de week? “Open call. Er zijn een stuk of twintig projecten gekozen uit een reeks van voorstellen”, licht Emilia toe. Daarin zit van alles. In een kleine container naast het terras is er ruimte voor een intieme tentoonstelling, van beeldhouwwerk, schilderijen of een installatie. Wat nog meer? Een dansfeestje dus, theater, muziek, workshops, over bloempottenversiering bv., of gewoon iemand die komt praten, van de politie of een psychologe. “Dat kunnen doorheen de dag verschillende dingen zijn”, vertelt Emilia, “en het kan gekoppeld zijn aan een thematische minimarkt, heel uiteenlopend allemaal ”.

M.a.w., je kunt het zo gek niet benoemen of het maakt kans. Elck wat wils, dacht ik even, maar ja, in deze moderne tijd moet ik voor die oubollige uitdrukking een equivalent in het Engels opsnorren. Iemand?

Emilia zit op haar praatstoel. Ze somt op wat er nog op het programma staat: “Het Cruise Art festival, celebrating black hair en AfroCaribbean muziek maar het graffitifestival gaat dit jaar niet door ”. Een film in de loods? Kan ook. En, ja natuurlijk, Muziek in de Wijk, op de Dageraadplaats, vier vrijdagen

in augustus, van de 2e tot de 23e. Volgende groepen zijn er vastgelegd: Moticoma uit Mozambique, Rumba de Bodas uit Italië, de Turks/Deense AySay en, klap op de vuurpijl, La Murga Armada, een Argentijns/Belgische fanfare.

Sport Komt de muziek je oren uit? “De sportinfrastructuur is dit jaar uitgebreid. Je kunt basketballen, er is een skateruimte en de mogelijkheid om aan calisthenics te doen”. Dat laatste moest ik even opzoeken. Een vorm van krachttraining in de buitenlucht, lees ik. Kun je dus doen tijdens de Zomer van Antwerpen. “ We organiseren ook een sporttornooi ”, voegt Emilia Calabrese eraan toe, “samen met Sporting A”. Op die site vind je een overzicht van alle sportactiviteiten in de stad.

Graffiti

Als je eenmaal aan de ingang van de Zomerfabriek bent, kijk ook eens naar het gebouw rechts, de vroegere kantoren van de gasfabriek. Ze maken geen deel uit van het zomergebeuren maar op de gevel zijn er prachtige graffiti aangebracht, zoals de zwart-wittekening van een jonge vrouw. Overigens staat er ook een graffiti van Matthias Schoenaerts op het witte huis naast de Lounge, de vroegere conciergewoning, maar hij is vanop het festivalterrein niet te zien.

Het oude kantoorgebouw biedt nu logies aan artiesten. Het bevat ook een studio, voor een conservatoriumstudent bv., die er in de winter zijn of haar werk kan instuderen of ontwikkelen. “ Vroeger kon je hier voor 1 euro logeren”, herinnert Jerry zich.

De Bomma Vorige zomer hebben de honden Bull Machin en Xolo hier “geslapen”, net zoals andere reuzen bij vorige passages van Royal de Luxe in Antwerpen, de bomma, de olifant en de kleine reuzin. Van haar hangt er een foto op de gevel van de hangar. Benieuwd of de Zurenborgse bomma’s de weg naar de Zomerfabriek vinden.

Op de gevel naast de Zomerfabriek zijn er prachtige graffiti aangebracht. Foto: Jerry KONINCKX

WIJKDICHTERWOORDEN

Dit zijn de woorden voor jou.

Contacteer ons voor een vrijblijvende schatting van uw woning

Kantoor Centrum Antwerpen Theaterbuurt – Botanique Leopoldstraat 27 2000 Antwerpen

Contact

Kantoor Zuidrand Antwerpen Elsdonk Prins Boudewijnlaan 318 2610 Wilrijk

Kantoor: 0 3 290 09 09

GSM Paul: 0489 034 000 Email: paul@viaimmobilien.be

Dit zijn woorden voor jou oeroude woorden getuigen van jaren ze zijn voor jou afgekloven doorgelegen iedere dag opnieuw dit zijn de woorden ze zijn voor jou begin en slot zon en slaap ziekte en nacht grap en blik dit zijn de woorden voor jou.

Ricardo ANEMAET

Foto: Jörg PYL

Op de laatste zaterdag van april ging traditioneel de lentepoets in het Berchems gedeelte van Zurenborg door. Diverse straten, waaronder de Transvaalstraat en de Pretoriastraat, deden gedeeltelijk mee. Het district voorzag een toelage voor een hapje en een drankje en ook een kleine attentie voor elke deelnemer. In de Pretoriastraat waren er zelfs twee groepen aanwezig. Nieuw was de groep bewoners van het appartementsgebouw in de nummers 32 tot 42. Verder was de groep tussen de Singel en de Velodroomstaat weer ruim vertegenwoordigd.

Deze editie was allicht de kilste in de geschiedenis van de stratenpoets. Het navieren dat in de garage van een vriendelijke buur plaatsvond omwille van de regendreiging, liep vroeger af dan gewoonlijk omdat iedereen het koud had.

Eerder in maart vond Lenteklaar in het Antwerpse gedeelte van de wijk plaats. Terwijl bij Lentepoets de nadruk lag op het proper maken van de straat en het voetpad, wilde men bij Lenteklaar vooral groen aanplanten in en rond bomen en geveltuintjes. (jp)

De ploeg van Pretoriastraat 32 tot 42 poseert flink met hun kuisgrief.

Foto: Luc PANDELAERS

22 jaar geleden wandelde ik voor het eerst door Zurenborg. Het was zomer, het was warm en mijn vrouw en ik waren op zoek naar een huis. Ik was Amsterdam moe en zocht naar een plek die meer paste bij onze wensen. Zurenborg was toen een ietwat slaperige en versleten 19deeeuwse wijk.

Een wijk die hier en daar wel een likje verf en wat meer groen kon gebruiken. De Dageraadplaats had nog een krantenwinkel, bars en restaurants waren op één hand te tellen en een luxe ijssalon was er nog niet. Wel stond er een muziekkiosk, maar ik heb er nooit muziek gehoord. Er werd nog Franse wijn uit een garagebox verkocht en het Strand van Oostende heette nog ComCarmenne. Het sprak me allemaal gelijk aan, het gebrek aan toeristen, de gemoedelijke

Kabuki

Sushi • Grill • Wok

Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23

Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

Vaarwel Zurenborg

sfeer, de architectuur, de stervormige rotondes – die hier rondpunt heten – en de rust. Zo zit het in mijn geheugen, zo trof ik Zurenborg aan.

De buren waren vriendelijk en een praatje hier en daar was zo gemaakt. Mijn vrouw ging al snel schrijven voor ‘onze’ Gazet van Zurenborg, terwijl ik me boven in de nok van ons huis boog over mijn gedichten. Wat later vroeg Jörg Pyl – nadat hij mijn bundel had gelezen – me om wijkdichter te worden. Dat vond ik een grote eer. Ik heb dat met plezier, toewijding en veel liefde voor de wijk gedaan. En als iemand uit de buurt mij inspireerde maakte ik een gedicht voor die persoon en

stak dat zomaar in de bus of ik stak de loftrompet over kapsalon Snip Snip. Nu na tweeëntwintig jaar ga ik de wijk verlaten. Niet omdat ik het hier niet meer naar mijn zin heb of omdat de wijk veranderd is, want dat is ze. De huizen zijn opgeknapt, de straten zijn schoner, er is meer te doen. De wijk is aanmerkelijk groener en levendiger geworden. Kortom de wijk is HIP geworden, jonge gezinnen zijn naar ‘Ons Dorp’ getrokken en er gebleven. Er zijn tal van goede restaurants bij gekomen met een heel gevarieerde keuken. Op de hoek woont in buurtwinkel ‘Het Rolwagentje’ nog steeds de enige echte Koningin van de wijk. Bij Martine kun je alles krijgen en kom je

alles te weten. Een fles wijn, vuilniszakken, snoep, heerlijk belegde broodjes, een gratis glimlach en de laatste nieuwtjes.

Maar nu is het tijd voor verandering. Antwerpen ga ik niet verlaten, maar ik verhuis naar een nieuwe buurt. Ze hebben daar weliswaar geen wijkkrant maar wij krijgen wel een tuin! Het was me een plezier en een eer hier te wonen en mijn gedichten in de Gazet te zien verschijnen.

Lieve, mooie, bijzondere Zurenborgers het was mij een genoegen!

Uw nederige wijkdichter Ricardo Anemaet

Onze wijkdichter Ricardo Anemaet vertrekt. Foto: Jörg PYL

Poëzievensters, dichtbundel van 2023 en de nieuwe wijkdichter

De dichtbundel ‘Gedichten uit Zurenborg’ die in 2023 door Ricardo Anemaet werd samengesteld, is nog steeds te verkrijgen bij Ricardo Anemaet aan de gunstprijs van 15,00 €. Deze bloemlezing bevat bijna alle gedichten die vorig jaar de ramen van Zurenborg sierden en waarvan de meeste nog aan de ramen hangen.

Wie deze bundel wenst te kopen, mailt hiervoor naar

ricardoanemaet@hotmail.com

Elders in deze krant kon u lezen dat Ricardo Anemaet wegens verhuis buiten Zurenborg stopt als wijkdichter, maar niet getreurd, Roos De Buysscher zal vanaf augustus ons wijkgedicht schrijven. In ons volgende nummer kunt u in een interview kennismaken met deze beloftevolle dichteres. In dat nummer verschijnt ook haar eerste wijkgedicht.

Omdat Ricardo Anemaet volgend jaar buiten de wijk woont, zal hij ook de organisatie van Poëzievensters niet meer op zich nemen. De organisatie is al in gesprek met iemand anders, maar we zoeken toch nog enkele mensen om de taken wat te kunnen verdelenen om dit evenement ook in de volgende jaren te kunnen laten doorgaan. (jp)

Mail ons uw nieuws door

Omdat de redactie niet alles weet, vragen wij u om uw initiatieven, straatfeesten, tentoonstellingen, concerten, nieuwe handelszaken, enz. aan ons te melden, liefst twee maand op voorhand, dan publiceren wij graag uw item in onze krant. Indien later, proberen wij wat mogelijk is. Het is uw krant, het is uw nieuws.

Mail dus naar redactie@gazetvanzurenborg.be uw nieuwsfeiten.

Roos De Buysscher, onze nieuwe wijkdichter. Foto: An VAN DE WAL

De Roma! Op naar het nieuwe seizoen

Het concertseizoen van De Roma loopt naar zijn einde. In juni staan er nog enkele kleppers op het podium zoals Sivert Høyem (18 juni), Juanes (22 juni) en Pommelien Thijs (25, 26, 27, 28 en 29 juni. In juli en augustus sluit De Roma de deuren voor een zomerpauze en bereiden we achter de schermen alles voor voor een nieuw topseizoen. We stellen graag al enkele namen aan je voor. Alle info en tickets via www.deroma.be.

CLEYMANS & VAN GEEL

ZATERDAG 7 SEPTEMBER – 20:00

Jelle Cleymans en Jonas Van Geel zijn vrienden. Ze zijn zelfs beste vrienden. Noem ze gerust bloedbroeders. Dat zijn ze niet alleen aan de toog van het café, maar ook al meer dan vijftien jaar op de planken. Samen met hun vaste band brengen ze een bloemlezing uit de nieuwe plaat en uiteraard ontbreken de gekendere hits zoals En Route, We kunnen ons redden en Tijgers niet. Een must voor oog en oor.

GÜNTHER NEEFS

ZATERDAG 14 SEPTEMBER – 20:00

Muziek heeft altijd centraal gestaan bij de familie Neefs. Al in Günthers jeugd zorgden de radiogolven voor een warm gevoel in de huiskamer. Zowel Vlaamse klassiekers als innemende evergreens uit de wereld van de soul en de swing veroverden een plaats in het hart van de warmste stem van Vlaanderen. Hoe veelzijdig Günther Neefs als zanger is, bewees hij in 2023 door zijn deelname aan het VTM-programma Liefde voor Muziek. Met zijn warme stem en straffe band gidst hij ons met nieuw werk, songs uit Liefde voor Muziek én de mooiste klassiekers door meer dan 50 jaar muziekgeschiedenis.

NOORDKAAP

WOENSDAG 25 SEPTEMBER – 20:00

De unieke live performance van Noordkaap, die in de jaren negentig furore maakte met meer dan een dozijn hits is bijna een kwarteeuw na het einde van de Nederlandstalige groep met zanger Stijn Meuris nog altijd even krachtig. In het najaar van 2024 begint Noordkaap aan hun WINTERTHUR theatertournee voor een zittend publiek - en die concerten zullen anders zijn. Een set songs die tijdens de afgelopen concerten soms niet aan bod kwamen (je zou het een rijk oeuvre kunnen noemen), een ander decor en een beleving: elektrisch maar anders. En minstens zo intens.

CHANTAL ACDA & THE ATLANTIC DRIFTERS

DONDERDAG 26 SEPTEMBER 20:00

Silently Held is het nieuwe album van zangeres Chantal Acda. Zowel voor de opnames als de live tour werkt ze samen met een zevental getalenteerde jazzmuzikanten, die zich voor de gelegenheid The Atlantic Drifters noemen. De release volgt op Chantal's eerdere muzikale avonturen, waaronder Let Your Hands be My Guide (2013), The Sparkle in Our Flaws (2015), Bounce Back (2017), Puwawau (2019) en Saturday Moon (2021). Elk album heeft wereldwijd weerklank gevonden.

THE SKATALITES

VRIJDAG 4 OKTOBER 20:00

Klaar voor een feestje? The Skatalites komen naar De Roma! Weinig groepen hebben de wereld van de ska en reggae zo gedefinieerd als de Jamaicaanse band. Met hun rijke oeuvre, dat teruggaat tot 1964, drukten The Skatalites een onuitwisbare stempel en oogstten ze wereldwijd succes met zinderende liveconcerten. Hun komst naar De Roma belooft een onvergetelijke reis te worden door de evolutie van de Jamaicaanse muziek.

EMILIANA TORRINI DINSDAG 15 OKTOBER – 20:00

Emilíana Torrini, geboren in IJsland als dochter van een IJslandse moeder en een Italiaanse vader, werd wereldberoemd met haar enorme hit Jungle Drum uit 2009, een juweeltje van een nummer dat doet denken aan de hoogdagen van Nancy Sinatra. Jungle Drum stond wekenlang op nummer 1 in verschillende Europese muzieklijsten. In haar rijke carrière bracht Emiliana Torrini verschillende soloalbums uit en werkte ze jarenlang intens samen met The Colorist Orchestra, waarmee ze in 2023 nog voor een volle De Roma stond. In 2024 staat ze er weer met de nieuwe plaat Miss Flower, haar eerste soloalbum in tien jaar tijd.

LIZZ WRIGHT WOENSDAG 16 OKTOBER – 20:00

Lizz Wright groeide op als dochter van een predikant in Georgia, in het zuiden van de VS. Met haar zangtalent luisterde ze bijna elke kerkdienst op. Zo leerde ze met enkel de kracht van haar stem mensen te raken en te inspireren. Wright maakte eerst naam als gospel- en soulzangeres, nadien vestigde ze ook haar naam in de jazzscene. Dit najaar mogen we Lizz Wright voor de vierde keer verwelkomen in De Roma. Ze zal haar nieuwe album Shadow presenteren, haar achtste album en haar eerste studioalbum onder haar eigen label Blues & Green Records.

GLINTS

De Roma! Op naar het nieuwe seizoen

VRIJDAG 18 OKTOBER – 20:00

De echo’s van het ge-ROMA ROMAAA weerklinken doorheen de hallen van de Turnhoutsebaan alsof het gisteren was. Glints komt opnieuw thuis in de mooiste zaal van ‘t Stad! Nieuwe muziek, een nieuwe show: het belooft een sequel te worden die nog beter en grootser wordt dan z’n voorloper. Smeer uw stembanden, maak je borst maar nat en haal uw tickets. Glints in De Roma Pt. II wordt er eentje om u tegen te zeggen! ‘Sometimes it’s so nice, you gotta do it twice’.

BALOJI

ZONDAG 20 OKTOBER – 20:00

Baloji is een meesterlijke Belgische rapper van Congolese origine die al samenwerkte Africa Express van Damon Albarns en vele anderen. Anno 2024 is Baloji helemaal terug van weggeweest - en hoe! AUGURE is de roepnaam van zijn uitdagend project dat drie wonderbaarlijke

vormen aanneemt. Naast een film en een expo is AUGURE eveneens een monumentaal album, samengesteld uit 4 EP’s met in totaal 36 songs, geschreven vanuit het standpunt van de vier hoofdpersonages in de film. Live een belevenis.

THE HERBALISER BAND

VRIJDAG 25 OKTOBER – 20:00

Sinds het midden van de jaren 90 vormen Jake Wherry en Ollie Teeba samen The Herbaliser. Het duo groeide op in Londen en vond elkaar in hun liefde voor jazz, rare groove en hiphop. Na een korte pauze tourt The Herbaliser in 2024 opnieuw door Europa met hun uitgebreide band. Bezielers Jake Wherry en Ollie Teeba worden op het podium bijgestaan door een getalenteerde groep aan muziek met onder andere Easy Access AKA Ralph Lamb (trompet/ flugelhorn), Andrew Ross (tenor/ baritone sax-flute), James Morton (alto sax), Micah Moody (drums) en Patrick Dawes (percussie).

MARCUS KING

MAANDAG 28 OKTOBER 20:00

Marcus King, de geprezen zanger, songwriter en gitarist, keert terug naar België! Na zijn zinderende doortocht in maart 2023 houdt hij dit najaar opnieuw halt in De Roma, deze keer met zijn Mood Swings The

World Tour. Zijn on-stage charisma, ongeëvenaarde muzikale talent en soulvolle stem, in combinatie met een spectaculaire groep muzikanten, zorgen ervoor dat je de show van Marcus King niet wil missen.

FINK

WOENSDAG 30 OKTOBER 20:00

Fin Greenall, beter bekend als Fink, onderging een opmerkelijke transformatie van dj, remixer en producer in de bruisende jaren '90 van Bristol naar een gevierde folk-, bluesen indiemuzikant met talloze albums op zijn repertoire. Fink zakte in 2015 en 2019 al eens af naar Borgerhout, met twee bloedmooie concerten als resultaat. Dit jaar belooft hij een terugkeer naar de grote podia met een terugblik op zijn rijke oeuvre én nieuw aangekondigd werk. Mis deze kans niet om een unieke singer-songwriter aan het werk te zien die zichzelf en zijn band blijft uitdagen om nieuwe muzikale horizonten op te zoeken.

EEN GREEP UIT ONS PROGRAMMA VOOR HET NIEUWE CULTUURSEIZOEN

donderdag 26 september | 20 uur

Er gaat iemand komen Roeshoofd

Roeshoofd, het kersverse theatergezelschap van makers/spelers Lukas Bulteel en Simon De Vos zet zijn tanden in het werk van Nobelprijswinnaar Jon Fosse. Met een opvallende lichtvoetigheid, een scherpe poëtische taal en een stevige dosis absurde humor behandelt Roeshoofd het diep-menselijke thema ‘angst’.

zaterdag 28 september | 20 uur

BRUT

Kinga Jaczewska

In BRUT laten drie dansers zich inspireren door het Brutalisme als architectonisch genre zoals het voorkomt in Oost- en Centraal-Europa,

maar ze verwijzen ook naar het sociaal systeem en de ideologie die het ooit vertegenwoordigde en die contrasteert met de twijfelachtige schittering van het hedendaagse kapitalisme.

vrijdag 4 oktober | 20 uur

Ko YEBA & Black

Rabba & Oulouy

Twee toptalenten uit de afro-scene dansen elk een solo in verschillende Afrikaanse dansstijlen. Rabba brengt een ode aan de diversiteit van Afrikaanse muziek en dans terwijl Oulouy reflecteert op het ‘zwart zijn’ in de wereld vandaag.

zondag 6 oktober | 14 uur

Moenieworrienie (6+)

Collectief Verlof

"Moenieworrienie" is Zuid-Afrikaans voor "je moet je geen zorgen maken." Maar juist dat lijken de vier personages in deze voorstelling niet te kunnen laten. Samen zijn ze onderweg naar ergens, een plek waar zorgen niet bestaan. De bestemming is onduidelijk, maar met elkaar zijn ze vastberaden om er te geraken.

zaterdag 12 oktober | 16 tot 22 uur PRELUDE: R u OK? (15+)

Prelude

Een artistiek festival met als thema ‘Mental Health’. Kom af, leer bij en bouw mee aan onze community. Ontdek workshops, inspirerende gesprekken en artistieke expressies in een veilige ruimte waar je open kan zijn over zelfzorg en welzijn. It’s ok not to be ok!

zondag 10 november | 20 uur Het is wat het is (9+) Nina Plantefève-Castryck Een betoverende dansvoorstelling door jong talent (9-14 jaar), waarin we de kracht van acceptatie verkennen. Samen bewegen we mee met veranderingen en ontdekken we

dat juist in uitdagingen prachtige verhalen ontstaan. Een energieke reis die uitnodigt om simpelweg te omarmen wat er is!

vrijdag 15 november | 20 uur Op zoek naar een man Bert van Puymbroeck

Een muzikale voorstelling over de moeilijke, grap-pige en gevoelige zoektocht naar intimiteit door Bert Van Puymbroeck. De kijker wordt ondergedompeld in zijn humoristische liedjes, verhalen over dates en gênante situaties.

zaterdag 16 november | 20 uur Fight Night Ontroerend Goed Vijf spelers. Vijf rondes. Uw stem. Eén overlevende. ‘Fight Night’ is een van de populairste voorstellingen uit

het Ontroerend Goed-repertoire en werd voor het verkiezingsjaar 2024 in een nieuw kleedje gestoken. Zij zorgen ervoor dat de beste niet wint.

vrijdag 22 november | 20u

Vastbenoemd

Jasper Posson

Volg je dromen! Dat advies kreeg Jasper van zijn ouders mee. En de droom, dat was stand-up comedian worden. Op de planken staan en mensen laten lachen. Als programmator van een cultuurcentrum zag hij van op de eerste rij zijn voorbeelden het podium bestormen. En toen… waagde ook hij de sprong.

vrijdag 29 november | 20 uur

Rumi Passion Cluster vzw

Rumi's geschriften blijven 750 jaar na dato inspireren, vooral door zijn band met Shams-e Tabrizi. Een nieuw ensemble brengt dit verhaal tot leven met een unieke mix van decor, muziek, dans en poëzie, een indrukwekkend spektakel dat de spirituele reis van Rumi belicht.

woensdag 4 december | 20 uur

ELISABETH GETS HER WAY

Jan Martens | Grip

Een gedanste hommage aan de Poolse klavecinist Elisabeth Chojnacka (1939-2017), een belangrijke figuur in de revival van klavecimbelmuziek. Het biedt een uniek en intiem portret van haar leven door de lens van dans en muziek. Martens bespeelt zijn lichaam

zoals Chojnacka dat deed met het klavecimbel.

vrijdag 13 december | 20 uur

BOG.2

BOG. & Het Zuidelijk Toneel

In een veranderde wereld proberen 4 dertigers het leven te herstructureren, met verouderde lijven, geboren kinderen, gestorven familieleden en gekantelde perspectieven. Tien jaar geleden maakten Lisa Verbelen, Sanne Vanderbruggen, Judith de Joode en Benjamin Moen de voorstelling BOG. Een poging het leven te herstructureren, die de groep haar naam gaf.

2025

zondag 26 januari | 14 uur iRRooTTaa (4+) grensgeval en Circus Katoen

Een visuele en auditieve circusvoorstelling waarin twee spelers jong en oud uitnodigen om te genieten van het loslaten. Een overweldigende massa witte keramische balletjes brengt acrobatische chaos, waarbij falen en nieuwe mogelijkheden centraal staan.

vrijdag 31 januari | 20 uur Get up stand up ‘Nuff Said

Get Up Stand Up is terug! Na zes geweldige edities met onder meer William Boeva, Lukas Lelie en Kamal Kharmach als nieuwbakken debutanten, wordt het hoog tijd dat we een flinke portie vers talent naar boven scheppen. Wie wordt de nieuwe queen/king/x of comedy?

zondag 9 februari | 14 uur PAPIERLIED (4+)

Annelies Van Hullebusch & Wanda Eykerman

Een beeldende kleutervoorstelling die begint bij een kleine, onopvallende boekenkast. Langzaamaan ontvouwt er zich een bijzondere wereld vol schaduwspelen, pop-upmaquettes, objecten, klank en licht. Zo wekken Wanda Eyckerman en Annelies Van Hullebusch een papieren universum tot leven.

donderdag 13 februari | 20 uur Qui cherche, die vind Ras El Hanout

We maken kennis met vier jongeren die opgroeien tussen een Franstalige, een Vlaamse en een Marokkaanse cultuur. De voorstelling weerspiegelt niet alleen hun eigen specifieke zoektocht, maar ook breder die van kinderen in een gelijkaardige situatie.

zaterdag 15 februari | 20 uur Analoog De Hoe

Twee generaties theatermakers spiegelen zich aan elkaar, waarbij Louis Janssens en Willem de Wolf reflecteren op hun ontmoeting en parallellen in hun levens. Thema's als kindertijd, moederschap en liefde worden verkend. Deze intergenerationele voorstelling, geselecteerd voor het Nederlands en Vlaams Theaterfestival 2023, wordt nu voor een laatste keer opgevoerd.

dinsdag 11 maart | 14.30 uur

BeatleStory Help! 60 years

BeatleStory

Maak kennis met de onovertroffen tributeband BeatleStory. Ze klinken én zien er exact uit als de legendarische The Beatles. Indrukwekkende visuele projecties zorgen voor de perfecte sfeer. Een onvergetelijke ervaring voor de ware Beatles fan!

donderdag 3 april | 20 uur

De Gevangenis

Lara Staal | NTGent

Vier ex-gedetineerden analyseren het huidige gevangenismodel en pleiten voor een menswaardiger alternatief op basis van persoonlijke ervaringen. Gevangenissen worden gezien als parallelle universums naast de zichtbare ‘open’ samenleving. Maar in hoeverre zijn we ons hiervan bewust als burgers?

zondag 25 mei | 14 & 16 uur

Kleur (2,5+)

Esmé Bos & Bart Voet

De mysterie van kleuren: waarom is de zon geel en hoe klinkt dat? Waarom is een flamingo roze en hoe zingt die? Samen met scenograaf Tim Clement brengen zangeres Esmé Bos en muzikant Bart Voet een wonderlijke reis door de wereld van kleuren. Van zonsopgang tot zonsondergang, een theatrale, muzikale en visuele trip door de kleuren van één dag.

Wij, leerlingen van het zesde leerjaar, hebben ons opnieuw geamuseerd met het schrijven van een artikel voor Gazet gekaapt! Hier gingen we enthousiast mee aan de slag! We werden verdeeld in kleine groepjes. Hierin kozen we voor een beroep vanuit de haven van Antwerpen. We verzonnen een personage en schreven er een fictief verhaal over. Bij de verhalen zie je telkens een foto. Deze foto’s genereerden we met behulp van AI. Ze zijn zo fake als maar zijn kan…

Deze opdracht kwam niet zomaar tot stand. De afgelopen drie weken leerden we in de klas over de haven van Antwerpen. Tijdens die

Ik ben Jan en sta om 6 uur op, zoals elke normale ochtend. Met de fiets en de fietsbus ga ik naar de haven. Ik ben telkens benieuwd wat mij vandaag te wachten staat, want ik werk bij de brandweer van de BASF. Dat is een groot chemiebedrijf. Daar zit ik in een controletoren en kijk op computers of er problemen of wegversperringen zijn. Het is elke dag weer spannend afwachten of er problemen zullen zijn. Dat vind ik leuk, want ik hou wel van spanning.

‘s Avonds begin ik wel moe te worden, toch moet ik wakker blijven om de wacht te houden. Daarom drink ik even een kopje koffie zodat ik weer helder ben.

Vandaag stond ik iets vroeger op dan normaal omdat ik een zware dag voor de boeg heb. Mijn naam is Lewis en ik ben een schipper op een duwboot. Dat betekent dat wij met onze

drie weken bleven we niet in ons klaslokaal. We sprongen een dag op onze fiets. Tijdens een mooie fietstocht langs enkele belangrijke

Plots wordt er aangegeven dat er een gevaarlijk lek is ontstaan. Ik zet het alarm aan zodat al mijn collega’s weten dat er een probleem is. Zo snel mogelijk staat iedereen buiten en zijn de brandweerwagens klaar om te vertrekken. In mijn toren blijf ik nog altijd in de gaten houden of er nieuwe problemen zijn. Het lek is groot en de missie duurt heel lang. Het is pas de volgende dag in de namiddag opgelost. Dan komt iedereen opgelucht terug, blij dat het gedaan is. Morgen heb ik een dagje vrij, daar kijk ik al naar uit.

Dit verhaal werd geschreven door: Sultan, Per en Isaam.

Hallo, ik ben Greet en werk als kapitein in een containerschip. Op een groot containerschip zitten zo'n 20 tot 40 bemanningsleden. Op een kleiner schip zijn dat er vijf. Als kapitein heb ik de eindverantwoordelijkheid voor het schip, maar wat houdt dat nu eigenlijk allemaal in?

Wel, als kapitein moet ik uiteraard het schip besturen. Het kan ook zijn dat één van de stuurmannen deze taak even overneemt. Ook moet ik leidinggeven aan de medewerkers op het schip. De medewerkers op het schip bestaan uit stuurmannen en -vrouwen, matrozen en deksmannen en -vrouwen. Ik bepaal de koers van het schip en hierbij moet ik rekening houden met de weersomstandigheden. Als het bijvoorbeeld onweert, dan bepaal ik of

losse boot bakken oppikken om die te laden en lossen. Deze bakken halen we op langs de kade en hangen we vast aan de boot. We laden de bak en daarna leggen we de geladen bak opnieuw aan de kade. Zo kan er iemand anders mee verder. Het kan ook zijn dat wij gewoon een lege of reeds geladen bak verplaatsen. Afgelopen nacht stormde het. Doordat het water wild was, bonkte de boot steeds tegen de kade. Ik sliep dus heel slecht. Daardoor was ik vervelend tegen mijn collega’s. Gelukkig kennen ze mij goed en weten ze dat ik dan graag wat rust heb. Dat is het mooie voordeel aan dag in dag uit bij je collega’s zijn. Op de agenda stond dat we de bak met zand gingen vullen. Dat betekent dat we vandaag niet varen. We lagen gisterenavond al bij de laadplek. We liggen op de juiste plaats onder de brug. Daarop kunnen de camions rijden

plaatsen van Antwerpen leerden we veel over de stad. Bovenaan op het MAS bekeken we ook de bocht van de Schelde. Uiteraard mocht ook het Havenhuis niet ontbreken. We sloten de dag af met een rondvaart door de haven van Antwerpen. In de klas kwam een brandweerman van BASF vertellen over de haven. We kregen zin om nog andere beroepen in de haven te ontdekken. Deze foto’s zijn wél dus helemaal echt:

We zijn nu echte experts als het op de haven aankomt! Het was een spannend en leerrijk avontuur. We hopen dat jullie genieten van onze verzonnen verhalen. Wij zijn alvast heel erg enthousiast!

we al dan niet varen met het schip. Natuurlijk is veiligheid super belangrijk op een schip. Ik leef uiteraard de regels en de veiligheidsprotocollen na. We zorgen er ook voor dat iedereen veilig is door bijvoorbeeld de technische staat van het schip te controleren.

Ook moet ik verantwoording kunnen afleggen voor het in- en uitladen van goederen. Het is ook belangrijk dat je als kapitein contact houdt met je collega's op het schip en uiteraard ook met andere schepen.

Zo ziet mijn takenpakket er ongeveer uit. Wie weet praat ik over enkele jaren wel tegen jou als collega-kapitein.

Dit verhaal werd geschreven door: Selina en Charlotte.

om het zand in onze bak te kappen. Na 1 uur en 30 minuten wachten, kwam de eerste vrachtwagen eindelijk aan. Na een aantal vrachtwagens deed ik teken naar de kapitein dat we de boot best zouden verleggen. Anders bestaat het gevaar dat de neus van de bak te diep in het water komt te liggen. We zorgen er dus voor dat we de bak geleidelijk aan volladen met zand. Na een paar uren hard werken riep m’n matroos ons aan tafel. We aten heerlijke puree met onze vers gevangen vis en dronken een colaatje. Ik kroop op tijd mijn bed in. Voor het slapengaan belde ik nog even naar mijn vrouw en kinderen om slaapwel te zeggen. Ik kijk al opnieuw uit naar het weekend, dan zie ik hen terug.

Dit verhaal werd geschreven door: Jules, Elissa en Juliette.

Als ik thuiskom van mijn werk, kruip ik meestal direct in mijn bed. Mijn shifts duren namelijk 24 uur, dat is soms wel best vermoeiend. Ik werk bij BASF. Daar hebben ze natuurlijk ook brandweermannen/vrouwen nodig, dat ben ik. Ik ben Katrien, een brandweervrouw die werkt bij BASF. Ik hou namelijk van wat avontuur en spanning. Zelf heb ik veel belangstelling voor het milieu. Daarom vind ik het belangrijk om bij BASF alles voor een goede toekomst te doen. Wij als brandweer zorgen er bijvoorbeeld voor dat buizen met gevaarlijke producten niet gaan lekken. Onlangs was er een blikseminslag in één van de chemische installaties. We zijn er een paar uur aan bezig geweest om het op te lossen, maar alles is terug in orde. Ik ben trots op mijn job en hoop dat ik het nog lang kan doen!

Dit verhaal werd geschreven door: Rosie en Louis.

Hoi, ik ben Julie. Op maandagochtend om half zes moet ik uit de veren. Meestal wil ik nog in mijn heerlijke bed blijven liggen, maar dat gaat niet want ik moet dringend naar de sluis waar ik die dag zal staan. Zoals je misschien al kon raden, ben ik een sluiswachter. Sluizen zijn er omdat het waterpeil in de dokken hoger of lager is dan in de Schelde. Dit komt door de getijden van het water in de Schelde. Boten kunnen daarom niet in de dokken varen, daarom zijn er sluizen die het waterpeil gelijk maken. Als sluiswachter moet ik zorgen dat de sluizen op tijd opengaan. Schepen kunnen nu naar binnen.

Achter het schip sluiten de sluisdeuren. De schotten gaan open. Door het verschil in druk aan de verschillende kanten van de sluisdeuren, stroomt het water nu uit of juist in de sluis, tot het waterniveau gelijk is. Bij binnenkomst van de schepen in de sluizen overzien we nog of deze veilig binnen varen en aanleggen.

Dit werk doe ik samen met mijn beste maatje, Thomas. Als ik dan even pauze neem, is hij er nog om alles in de gaten te houden. Na zo’n dag fiets ik naar huis. Ik fiets heel graag.

Dit verhaal werd geschreven door: Evelien en Rania.

Ik ben Henk, elke dag moet ik om vijf uur 's ochtends opstaan. Om zes uur vertrek ik dan naar de haven. Daar werk ik als waterklerk. Mijn werkdag start om 7 uur. Het is geen gemakkelijk werk. Je moet ervoor zorgen dat alle nodige spullen op het schip aanwezig zijn. Vandaag komt er een heel groot containerschip dat gaat aanmeren. Ik moet alle containers op het schip zetten, dat zijn er wel vijftienduizend. Dat is veel, dus nu begin ik met werken. Daarna check ik of alle containers op het schip staan. Ze zijn er allemaal. Nu kijk ik na of er genoeg voedsel, drinken en brandstof aan boord is. Maar dat is niet zo, de kapitein moet meer eten voorzien. Dat is geen groot probleem. De bemanning loste het snel op. Om acht uur ‘s avonds kan ik terug naar huis. Morgen kom ik terug voor een tweede shift. Dan doe ik hetzelfde werk op een ander schip.

Dit verhaal werd geschreven door: Zorro en Iker.

Ik ben Filou, een matroos. Wat een geweldige job ik heb, dat kan ik je zeker vertellen! Ik word wakker op de boot. In de ochtend heb ik jammer genoeg geen tijd om te eten, want we beginnen al vroeg. Wanneer we vertrekken laat ik de pomp in het water zakken om te beginnen met kuisen. Ik pomp het zeewater omhoog om het dek nat te maken en dan begint het leukste: Dreft! Dat maakt veel schuim. Poetsen, poetsen en poetsen. Als ik klaar ben met schrobben, spoel ik het dek opnieuw met zeewater. Wanneer deze taak achter de rug is, kan ik mijn ‘bokes’ met choco opeten. Daarna kijk ik of er nog wat taakjes zijn om te doen. Als het mooi weer is, kan ik bijvoorbeeld al wat schilderen. Als de dag erop zit, ga ik naar de kajuit om te gaan slapen. Ik kijk stiekem al uit naar vrijdag, want op vrijdagavond mag ik naar huis en zie ik mijn gezin terug. Met een glimlach op mijn gezicht, al denkend aan de leuke week!

Dit verhaal werd geschreven door: Hanna en Shirin.

Ik, Thomas, rijd ‘s ochtends naar mijn werk. Ik weet dat dit een lange maar ook een leuke dag wordt. Zonder hoogtevrees klim ik op mijn ladder naar mijn kraan. Ik begin direct containers te laden en te lossen. Dit duurt twee uur per schip. Na een hele ochtend werken kan ik eindelijk genieten van mijn lunch. Daarna begin ik enthousiast weer te werken. Na een lange dag rijd ik weer naar huis. Bij het avondeten vertel ik aan mijn gezin over mijn rustige dag in de haven.

Dit verhaal werd geschreven door: Adam, Tuur en Ryan.

Ik ben Constantijn. Elke dag om zes uur gaat mijn wekker, met moeite stap ik dan mijn bed uit. Meestal heb ik een ochtendhumeur, maar dat duurt niet lang. Zodra ik op mijn werk ben word ik direct goedgezind! Dat komt natuurlijk door mijn geweldige werk als loods. Ik ken de haven door en door. Ook heb ik de verantwoordelijkheid om zeeschepen te helpen binnenvaren in de haven en te laten vertrekken vanuit de haven. Daar ontmoet ik veel nieuwe mensen en verbreed ik mijn kennis. Met mijn kleine gele loodsbootje vaar ik naar het schip. Dat is mijn belangrijkste taak. Bij mijn job help ik de kapitein met het kiezen van de route. Vanaf mijn loodsboot klim ik op een schip, dat is best gevaarlijk werk. Mijn collega's maken de dagen natuurlijk ook altijd leuker! Ik werk graag samen en daarom ben ik gelukkig als loods! Van kleins af aan was ik al veel met schepen en de haven bezig. Teruggaan naar huis doe ik met de waterbus en nog een stukje met de fietsbus. In de verte zie ik dan mijn huis. Ik ben blij dat de dag gedaan is, maar kijk toch al uit naar morgen! Daarna kan ik enthousiast aan mijn kinderen en vrouw vertellen over mijn avonturen in de haven van Antwerpen!

Dit verhaal werd geschreven door: Ella en Luce.

De Theatergarage bestaat acht jaar en dat wordt gevierd

Het zal ongeveer acht jaar geleden zijn dat de Theatergarage het zaaltje van Theater TOL (theater op locatie) in de Bouwhandelstraat 72 te Borgerhout, op een boogscheut van onze wijk, overkocht en er haar eigen werking uitbouwde.

We stelden aan de voorzitter Koen Bellens enkele vragen over de geschiedenis en de essentie van de Theatergarage.

Hoe lang bestaat de theatergarage momenteel?

Koen Bellens: “Theatergarage is opgericht in 2017. Ondertussen beginnen we binnenkort aan ons achtste seizoen. We zijn een coöperatie van buurtbewoners en zo is de Theatergarage een socio-culturele plek voor, door en met de buurt.

We hebben een uitgebreide avondprogrammatie, school- en familievoorstellingen , een garagekoor, verschillende workshops voor kinderen en jongeren.

Om deel te nemen aan de coöperatie kon vroeger een aandeel gekocht worden in de theatergarage. Een aandeel kopen van de Theatergarage kan steeds. Op onze website www.theatergarage.be wordt alles duidelijk uitgelegd."

U zoekt nog steeds vrijwilligers. Welke eisen stelt u aan kandidaatvrijwilligers?

Koen Bellens: “Kandidaat-vrijwilligers zijn altijd welkom en de enige voorwaarde is dat je met “goesting“ iets komt doen in of voor de Theatergarage samen met de vele vrijwilligers die er nu al zijn.”

Hoe ziet u de toekomst van de Theatergarage? Zijn er subsidies in het vooruitzicht of niet?

Koen Bellens: “De toekomst van de Theatergarage is iets waar we dagelijks mee bezig zijn door onze werking open te stellen naar de buurt en een lage drempel te zijn voor iedereen.

Sindsdien heeft de theatergarage zich steeds meer ontwikkeld tot een gewaardeerde aanbieder van cultuur, niet alleen voor Borgerhout maar ook voor Zurenborg. (Jörg PYL)

We worden ondersteund door het district als (groei-) partner in het cultuurplatform van Borgerhout en we werken verder aan een bovenlokale ondersteuning. Dit alles zal verder duidelijk worden na de verkiezingen.”

Is er veel respons vanuit Zurenborg en Groen Kwartier?

Koen Bellens: “Vanuit Zurenborg (Groen Kwartier) komt ongeveer 18% van onze bezoekers (avondprogrammatie) Ook enkele scholen (De Dageraad, Crea 16,…) uit de Zurenborgwijk bezoeken regelmatig de Theatergarage voor de verschillende schoolvoorstellingen die we elk seizoen organiseren.”

Naar aanleiding van haar achtjarig bestaan, organiseert de Theatergarage het Boelaerfeest dat plaatsvindt op 06 en 07 juli 2024. Het programma vindt u hierboven op deze pagina. Het programma van de Theatergarage vindt u op hun website.

www.boelaerfeest.be theatergarage.be