juni
juli
XOCAI- chocolade proef je thuis
ZURENBORG OP SPORTIEVE TOER
PAG 6-7
PAG
4
In Zurenborg zijn ze de laatste weken precies de pedalen kwijt. Het is namelijk al sport wat de klok slaat. Ze gaan in groep trainen om de Ten Miles uit te lopen, ze verkiezen de snelste loper, ze organiseren zwemsessies in het zwembad van Borgerhout, gaan met de fiets elke week een paar uren lang in groep fietsen en als klap op de vuurpijl huren ze ook nog eens een onvervalste piste af in Wilrijk. Waar ze dan gaan rijden als volleerde “pistiers”. En dat allemaal omdat een fietsenmaker en een restauranthouder de handen in elkaar geslagen hebben. Als dat allemaal maar goed afloopt.
Erik Bongers is onze nieuwe wijktekenaar
Antwerpen viert feest en het volledige programma is te vinden op pagina 38
In de zomermaanden zouden we het hier moeten hebben over de leuke dingen in de wijk, de terrassen, de zon, de spelende kinderen, de feestjes in de tuin, de muziekoptredens op het plein, de watergevechten in de straat. En daar gaat het deze keer niet over. Het gaat in eerste instantie om onze bib. Al vele jaren lang staat onze bibliotheek in de schaduw van het Meisje op de Bloesemende Tak op klanten te wachten en zowat elk kind dat in Zurenborg school loopt komt vroeg of laat in de bib terecht. Willen of niet. De laatste jaren echter werd de service altijd maar kleiner. Dan weer open, dan weer niet. ’s Avonds wel, ’s avonds niet of een beetje. En om de haverklap geruchten over een nakende sluiting want de bibliotheken in onze stad zijn onderverdeeld in reeksen zoals de voetbal: eerste categorie en dan de rest. En alles wat lager is dan eerste categorie mag zich vroeg of laat verwachten aan de vallende bijl. De uitleg is dan altijd simpel: te weinig lezers. Redenering van de televisiebazen als ze iets willen afvoeren ( te weinig kijkers), ook als het echte kwaliteit betreft. Trouwens, wat wil het argument ‘te weinig bezoekers’ eigenlijk zeggen? Niets toch? Dit allemaal om te melden dat het gerucht weer hardnekkig de ronde doet dat onze bib deze keer wel zal verdwijnen. Zoals het politiekantoor ooit verdwenen is omdat alles moest centraliseren en enkele jaren later de beleidsmakers vonden dat alles in de stad veel te veel gecentraliseerd was. Moeten we met zijn allen geen actie opzetten om de bib hier te houden?. In de wijk die de stadsdichter levert , waar de beste Vlaamse dichter heeft gewoond, waar het krioelt van de schrijvers, dichters, tekenaars, striptekenaars, illustratoren, caféfilosofen? Ja toch? We houden iedereen op de hoogte.
We willen het ook hebben over het ontdekken van een terreurgroep in onze wijk. Een handvol mensen die volgens de Antwerpse politie gevaarlijk is en moet opgevolgd worden. Dat doet de politie via gespecialiseerde mensen van de Opsporingsdienst. De “stillen” zoals ze bekend zijn, mannen en vrouwen in burger die opvallend onopvallend proberen te doen. Die achter de “verdachten” lopen zonder dat ze het merken, die hun gangen nagaan omdat ze gevaarlijk zijn. Wel, we hebben in de wijk ook zo’n groep. Behalve die Albanese wapenhandelaars dan natuurlijk maar dat is voer voor de Staasveiligheid en de Anti Terreurcel in Brussel. Neen, we hebben het hier over SOS Zurenborg. Een groepje mensen, de leidster is een vrouw met kinderen, dat voortdurend door de Opsporingsdienst lastig gevallen wordt omdat ze geen vergunning aangevraagd hadden voor een “actie”. Die bestond er in dat drie volwassenen en vier kinderen (echt waar..) via het voetpad en verkleed van de Dageraadplaats naar de site Nieuw Zurenborg trokken om een sprookje uit te beelden. Groot alarm (echt waar..), Moeder Leidster mocht het komen uitleggen en toen, toen bleek dat de bijzondere aandacht ingegeven werd door het gegeven dat “ SOS Zurenborg tegen de plannen van de stad was om daar huizen te bouwen” (echt waar…letterlijk gezegd) . Dat was nu de reden om op de actie te springen. Bovendien zouden ze het nog moeilijk krijgen als ze in de toekomst een vergunning wilden voor andere acties. Dat heet dan lichte dreiging. Het idiote was dat de “actievoerders” op voorhand gaan vragen waren wat ze moesten doen om zich in regel te stellen. Niets, had de stadsdienst gezegd, voor zo iets hoeft het allemaal niet. Niets te maken met die andere stadsdienst zegde men in het hoofdkwartier van de Stille Speurders. (echt waar, ik was er bij) . Iedereen die zijn handtekening op de petitielijsten van SOS Zurenborg zet moet er dus rekening mee houden dat je naam in een computer van de politie kunt belanden. Als tegenstander van de plannen van de stad. Als terrorist. (Echt waar) En nog dit : Driekoningenzangers die verkleed van deur tot deur gaan zingen vragen best voortaan een vergunning aan en de scouts die verkleed in een uniform rondlopen moeten vanaf nu ook op hun tellen gaan letten.
De stad Antwerpen heeft speciaal voor de site Nieuw Zurenborg een aparte studie besteld om te kijken hoe het nu eigenlijk zit met het lawaai dat geproduceerd wordt rond de site. Dat is het verkeer van zowel de Ring-Singel als de Plantin Moretuslei plus het ratelend verkeer van de belendende goederenspoorweg. En wat blijkt? Geen enkele geluidsbron vormt een probleem en kan weggewerkt worden door de gebouwen langs de kant van de Ring te bouwen. (Swa COLLIER)
Er was in het verleden al herhaaldelijk gewezen op de diverse lawaaibronnen in de buurt. Wie midden op de site gaat staan kan er niet omheen: het lawaai komt je van alle kanten tegemoet. Bovendien wijzen omwonenden van de spoorweg op het constante lawaai die de goederentreinen veroorzaken, dag en nacht, zeven op zeven. Meestal wordt er schouderophalend aan toegevoegd dat men er wel aan went, vooral als men de vensters en de deuren sluit. Maar de stad zit met het probleem in de maag en had daarom bij de Gentse universiteit een lawaaistudie besteld. Meer bepaald bij de onderzoeksgroep Akoestiek, Vakgroep informatietechnologie.
Resultaten
Onlangs werden de resultaten voorgesteld van ondermeer de diepte-interviews die gedaan werden bij 15 respondenten heet dat dan, zeven mannen en acht vrouwen uit de buurt. Ook werden er metingen verricht op drie meetpunten. We vatten samen: er is inderdaad wel een behoorlijke hoeveelheid lawaai maar niet in die zin dat het onleefbaar is als men de gepaste maatregelen neemt. De belangrijkste maatregel is dat er geluidsschermwoningen moeten komen langs de kant van de SingelRing en die woningen
moeten het lawaai opvangen. Als ze tenminste acht tot negen meter hoog zijn. Langs de kant van de spoorweg kan er eventueel een geluidsscherm worden opgetrokken. Hoe het allemaal verder moet al blijken uit het verloop van de procedures;
Beslist
Ondertussen is ook nog eens duidelijk geworden dat de stad absoluut niet wil weten van een parkbestemming zonder woningen. Tijdens de bijeenkomst van de klankbordgroep ( geinteresseerde wijkbewoners) , werd nog eens duidelijk gezegd dat de stad meer dan 3 miljoen uitgegeven heeft aan de aankoop van het terrein en nog eens zeven tot acht miljoen euro aan de verdere uitbouw. Daar komt
bovenop nog eens de overname van de stelplaats van De Lijn die eveneens opgenomen zal worden in het project Nieuw Zurenborg. Allemaal geld dat gerecupereerd zal worden door de verkoop van woningen en wooneenheden (appartementen). “Beslist is beslist” klinkt het en elke poging de actievoerders om de parkplannen toe te lichten werden afgeschoten met het argument dat het eenmaal beslist is door het stadsbestuur en dat die beslissing niet teruggedraaid zal worden. En om dat nog eens heel duidelijk te maken komt er binnenkort een soort flyer, nieuwsbrief van de stad die in alle bussen zal gedropt worden met de niet mis te verstane mededeling dat “beslist, beslist is”. Punt.
SOS Zurenborg geeft de strijd niet op en blijft verder ijveren voor een park waar nu de stad de nieuwe stadswijk Nieuw Zurenborg ziet ontstaan. Tientallen woongelegenheden met een deel groenvoorziening. SOS Zurenborg zegt dat hun petitie al door meer dan 2 500 mensen werd ondertekend. Verder plannen ze een info-avond op donderdag 24 juni in de Zurenborger. Een en ander staat in een nieuwsbrief die ze ons bezorgden en die we hieronder afdrukken.
Beste buren, allereerst hartelijk dank voor jullie steun bij de petitie. Ook de opvallende spontane initiatiefjes errond (zelfstandige zaken die de petities voorlegden, media hier en daar, vrijwilliggers die aan de deuren klopten......) was een echte steun, hou het in leven, was de boodschap. We verzamelden zo’n 2500 (2500....juiste aantal is op wo 26 mei gekend en werd afgegeven op ‘t schoon verdiep op vrijdag 28 mei) handtekeningen uit de buurt. Hopelijk gaat men nu SOS-Zurenborg aux serieux nemen en hun concrete vragen en bemerkingen willen aanhoren en ons betrekken bij de ontwikkeling van de site IGAO, De Lijn, NMBS. Ook buiten uw handtekening hebben wij het draagvlak vergroot en dat mede dankzij stRaten- generaal en Ademloos. Samen met hen gaan we voor u een bijeenkomst verzorgen op do 24 juni om 20 uur in de ‘Zurenborger’ op de Dageraadplaats. Thema: Hoe groen is de ‘groene vallei’
GROEN Kom u informeren en kom mede debatteren rond de huidige (leef)situatie en eventuele veranderingen die op til zijn
in Antwerpen en vooral ook in 2600 Berchem, 2018 Antwerpen, 2140 Borgerhout. Op het programma ondermeer het groenbestand van Antwerpen dat in kaart wordt gebracht, het belang van groen in een wijk , milieu en gezondheid , huidige stand van zake wat betreft de ontwikkeling van de Ring en ook het ‘Meccano’ project wordt toegelicht.Dit alles wordt toegelicht door mensen die de problematiek door en door kennen.
Tijdens onze contacten met de wijkbewoners kwamen een aantal opmerkingen nen vragen steeds terug. Daarom hebben we de belangrijkste op een rijtje gezet met de antwoorden uiteraard.
Is jullie plan dan wel sociaal?
Sociaal?:
Er moeten jonge gezinnen aangetrokken worden naar de stad.Maar eerst is men de bestaande gezinnen aan het onteigenen. (Zonder dat men bouwgrond heeft..of een bouwvergunning..) Als de rotte plekken die door ons onderzocht werden ook worden ingevuld dan hebben de huidige bewoners een volwaardigere straat , een volwaardig
straatbeeld gecreërd. Denken aan de medemens en zijn leefbaarheid en overlevingskansen is cruciaal. Ook zullen alle Antwerpenaren er kunnen van genieten.
Waar is er dan plaats voor de gemeenschaps noden die jullie willen invullen?
Wat bewaren?: De bestaande bewoners moeten kunnen blijven wonen..en een park krijgen in hun achtertuin als het ware. Zoals net gezegd.. de wandelvormen...maar ook de hangar die er staat. Deze was een soort loods, een. constructie op palen die overkoepeld is en waaronder de goederentreinen onderdoor konen rijden om de cokes te leveren aan de gasfabriek IGAO.Dit is een enorme grote hangar die een mooie herrinnering is uit het verleden . Hij is wel te lang daarom korten wij deze een beetje in. Ook schuiven wij daar modules onder die ingevuld worden met de noden van de omliggende gemeenschappen...korfbal, scouts en andere jeugdverenigingen, zaalvoetbal, ontmoetingsplaats voor gepensioneerden...etc
Komt er dan een parking of iets?voor huidig parkeerprobleem te verlichten?
Parking; deze situeert zich onder de heuvel , parallel met de Ring. Deze heuvel dient als scherm voor het oog. Hieronder voorzien wij een parking. Met in en uitgang via de Singel, wandel in de wijk., en rij je niet vast ,.een autoluwe wijk moeten we nastreven
Bbewoning is slecht daar, park is inderdaad al wat beter.
Park Spoor Oost
Neen, geen Stadspark of Nachtegalenpark. maar wel een open leefruimte, met de nodige elementen om het zo aangenaam mogelijk te maken. Van Tramplaats tot de Hangar is het ongeveer. 100 meter,daarna 80 meter en je bent er al uit. Bomen zullen de zwaar belastenden omgevingsfactoren die zwaar wegen op de bestaande bevolking iets kunnen verzachten...
Atv schrijft samen met de bewoners van de stad aan een groot Antwerps wijklied – “Het langste lied (van ’t Stad)” – het refrein en de eerste strofe (geschreven door Axl Peleman over ’t Kiel) zijn klaar voor de overige strofes doen ze een beroep op de creativiteit van alle bewoners van Antwerpen en dus ook van Zurenborg.
ATV, de regionale zender, verwacht dat een aantal mensen uit dezelfde wijk, buurt of straat samen een uitvoering van een zelfgeschreven strofe van het lied in elkaar steekt. Dat mag heel eenvoudig zijn (simpele gitaarbegeleiding of zelfs a capella) maar het mag ook uitgroeien tot een grootse performance waarbij de plaatselijke fanfare wordt ingeschakeld en de lokale dansgroep een choreografie voorziet. ATV komt dan deze versie ter plaatse filmen en zendt ze uit in het zomerprogramma. Op zondag 29 augustus organiseren ze dan een live-uitvoering van het hele nummer waarbij ze prijzen uitreiken voor de beste tekst, de beste muzikale uitvoering en de beste live-act.
WIE ?
Het is de bedoeling dat men inschrijft als buurt/wijk/straat – niet
als individu of muziekgroepje. Leden van bestaande muziekgroepen zijn uiteraard welkom als ze samenwerken met hun buurt. De enige beperking op dat vlak is dat de tekst moet gaan over de eigen buurt/wijk/straat.
Het is dus niet de bedoeling om een algemene strofe over “Antwerpen” te schrijven, dat zit al in het refrein. Men kan denken aan de geschiedenis van de buurt, lokale figuren, de sfeer in de buurt, opvallende monumenten of gebouwen, anekdotes, op dat vlak mag men de fantasie de vrije loop laten.
BEWERKEN Het is de bedoeling dat het akkoordenschema en de grote lijnen van de melodie herkenbaar blijven. Uiteraard mag er getransponeerd worden in functie van zangers of instrumenten. Wat arrangement en ritme
betreft mag men zich helemaal uitleven, tiroler, reggae, ska, of een gypsy-versie, het maakt niets uit. Ook rapversies zijn toegelaten, zolang het aantal regels van de tekst behouden blijft. Om het iedereen makkelijk te maken is er dit bijgevoegde mp3-tje, een eenvoudige versie waarmee men aan de slag kan gaan. Het tempo van de eigen versies mag gerust wat hoger liggen en de sfeer en frasering mag helemaal anders zijn . Als er meer strofes nodig zijn om de eigen buurt te beschrijven, ook geen probleem.
We gaan tenslotte voor het “Langste lied”. Is de versie af?
Gewoon een seintje via dit mailadres (lied@atv.be)
Tekst en gitaarakkoorden van strofe en refrein.
Refrein
Antwerpen gij zij zo schoon
Hier in die Scheldebocht
Waar da ‘k ik woon
’t is hier altijd feest
Bij ons aan de kaai
Brengt maar een stroofke aan
Tot in den draai…
Strofe 1
Van Permeke tot aan het Nest
Van d'Abdijstraat tot aan de Vest
Hier zingen straatvegers levensliekes
Verkopen ze bij Hermans verse kiekes
Van den Beerschot tot aan de kerk
Van de blokken tot in 't Kielpark
Een Rat dat is geen Rat
Als 'm 't Kiel niet had
Refrein
G – C – D – C – Em – C – D
Em – C – B7
Strofe
C - G - B7 - Em
Am - Am/g - D/f#
G - D/f# - Em
C - G - B7 - Em
Am - Am/g - D/f#
D/f# - G
Vergeet Tupperware en Mylène. Wie een originele homeparty wil houden, moet creatiever zijn tegenwoordig. Een goede suggestie? Een proeverij van Xoçai chocolade! Lieve De Koninck uit de Nottebohmstraat is sinds enkele maanden distributeur van dit bijzondere product voor de Antwerpse regio. Zij komt graag bij u aan huis om er alles over te vertellen. En uiteraard mag iedereen proeven! (Ellen BURTON)
Xoçai is een product dat niet in de gewone handel verkrijgbaar is. Deze unieke en gezonde chocolade is enkel te koop via network selling. Wablieft? Network selling houdt in dat een distributeur aan huis komt en het product voorstelt aan het publiek. Dat mag gulzig proeven en wie letterlijk verkocht is, kan de chocolade rechtstreeks aankopen van de verdeler. Zo simpel is het.
CANADA
Eén van de weinige distributeurs in de Antwerpse regio is Lieve De Koninck (49). Deze Zurenborgse leerde de Xoçai chocolade vorig jaar kennen tijdens een reis naar Canada. Xoçai wordt sinds 2004 immers geproduceerd door het Canadese bedrijf MXI Corporation, dat er nog steeds prat op gaat de chocolade enkel te verkopen via het fameuze network selling. Lieve legt uit waarom dat zo belangrijk is: “Xoçai is zo uniek dat hij niet zomaar naast andere chocolades in de winkelrekken mag liggen. Bij deze bijzon-
dere chocolade hoort nu eenmaal verplicht een woordje uitleg.”
GEZOND
Lieve wil mij met alle plezier het geheim onthullen en daarom nodigt ze me uit op één van haar homeparty’s. Daar kom ik te weten dat de Xoçai chocolade enerzijds bestaat uit 70% cacao en anderzijds uit acai bessen en bosbessen. Door de bijzondere koude persing behoudt de cacao het overgrote deel van zijn gezonde eigenschappen en dankzij de van nature zoete bessen zijn geen ongezonde geraffineerde suikers nodig. En niet alleen dat maakt Xoçai zo gezond. De chocolade blijkt immers ook een rasechte antioxidantenbom. Voor de leken onder ons: antioxidanten zijn goede soldaten die vrije radicalen, heel erg stoute beestjes, uit ons lichaam verjagen. Ze behoeden ons voor allerlei schrikbarende ziektes en ouderdomsverschijnselen. Er is zelfs een wetenschappelijk instituut dat gewijd is aan het onderzoeken
van antioxidanten. Het Brunswick Laboratorium riep de ORAC-factor (Oxygen Radical Absorbance Capacity) in het leven om de antioxiderende werking van voedingsmiddelen te kwantificeren. Ter vergelijking: een flinke appelsien bevat 2150 ORAC, een portie van 400 gram broccoli 3800 ORAC en drie blokjes van 6 gram Xoçai… 10750 ORAC! Mijn keuze is gauw gemaakt…
Dankzij de antioxidanten is de chocolade zeer effectief tegen verkoudheden, allergieen, rimpels, kanker en nog zoveel meer. Ook diabetici mogen gerust een blokje Xoçai opknabbelen: door de 100% natuurlijke suikers verstoort de chocolade de insulinewerking niet. Lieve: “Mijn buurvrouw is diabetespatiënte en zij heeft het getest. De suikerspiegel in haar bloed gaf geen krimp.” Bovendien veroorzaakt de cacao een feel good-effect en een snel verzadigd gevoel. Een godsgeschenk voor wie tot een dieet veroordeeld is! En ook goed nieuws voor onze Joodse wijkbewoners:
Xoçai is een volledig koosjer product!
FAIR TRADE
Niet alleen onze gezondheid vaart wel bij de Xoçai chocolade, ook de boeren in het zuiden plukken er de vruchten van. Letterlijk ook, want de cacaobonen worden afgenomen bij landbouwers in Ivoorkust en de acai bessen bij coöperatieve boerderijen in het Amazonegebied. Fabrikant MXI Corporation hecht veel belang aan fair trade en geeft de telers een eerlijke verloning voor hun producten. Daarmee is ons geweten dus helemaal gesust: Xoçai is een gezond én eerlijk voedingsmiddel.
GOUDKLOMPJE
In theorie mag dat dan allemaal wel mooi klinken, mijn smaakpapillen willen ook wel eens hun zegje doen. Lieve laat een schoteltje rondgaan met zogenaamde squares, fijne tabletjes van 6 gram. Best lekker! Even later zijn de nuggets in fraaie gouden verpakking aan de beurt. Ik leg de dikke bonbon op mijn tong en kan door zijn omvang niet anders dan hem zalig traag te laten wegsmelten. Dit is pas een smaaksensatie! De naam antioxidantenbom is hier echt wel op zijn plaats. De aroma’s exploderen in mijn mond. Gewoon heerlijk! Bij de chocolade wordt bovendien
Lekker eten van een zonnige kaart! Taco’s, Burrito’s en Enchilada’s! Heerlijke cocktails
een aangepast wijntje geserveerd. En niet voor de hand liggende combinatie, maar wel verrassend lekker!
Als Lieve enkele minuten later over de prijs begint, krimpt mijn maag echter ineen. De Xoçai chocolaatjes zijn niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk goudklompjes. Eén square kost € 0,85, één nugget € 1,20. Als je bedenkt dat de verpakking respectievelijk 140 en 100 stuks bevat, dan is de rekening gauw gemaakt. Niet meteen iets voor mijn budget! Lieve had onze verbaasde reactie duidelijk verwacht en heeft als goede marketeer meteen een antwoord in huis. “Je moet de chocolade niet zien als een lekkernij of een snoepje, maar als een voedingssupplement. Want dat is het ook echt. En kijk maar eens naar de prijzen daarvan in de apotheek. Daarom doelen we met Xoçai ook op mensen die bereid zijn in hun gezondheid te investeren: voorkomen is beter dan genezen. En geef toe: als dat kan met een lekker chocolaatje, dan twijfel je toch niet?” Toch ben ik nog niet helemaal overtuigd. “Ik besef ook wel dat het duur is, zeker voor jonge mensen,“ gaat Lieve verder. “Daarom maak ik zelf kleinere verpakkingen die dan ook minder kosten. Dat verlaagt de drempel misschien al een beetje.”
Dat is ongetwijfeld waar en de chocolade is inderdaad hemels lekker, maar de gedachte aan mijn mager gespekte bankrekening roept me snel weer tot de orde. Ik zal het voorlopig moeten stellen met de traditionele groenten en fruit om gezond te blijven… Mijn medebezoekers en ik zijn het in elk geval wel unaniem eens: een chocoladetasting is origineel, boeiend én een garantie op een gezellig avondje thuis met vrienden! Zeker het proberen waard!
Xoçai distributeur
Nottebohmstraat 25
2018 Antwerpen
T: 0473 91 02 39
E: info@xocai-chocolate.be
W: www.xocai-chocolate.be
Lieve is nog op zoek naar mensen uit de wijk die geïnteresseerd zijn om een Zurenborgs verkoopsteam te vormen. Ze heeft argumenten genoeg om je te overtuigen: het is een leuke en gezellige bijverdienste en je bepaalt zelf hoeveel tijd je eraan spendeert. En wat ook nog leuk meegenomen is voor wie graag zelf een blokje Xoçai snoept: je kunt de chocolade zelf inslaan en verbruiken aan de aankoopprijs! Voel je je aangesproken door dit voorstel en het product? Aarzel dan niet om Lieve te contacteren!
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water
Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
Een paar weken geleden werd de nieuwe kleding voorgesteld van de nieuwe Zurenborgse wielerclub. Onze wijk is blijkbaar aantrekkelijk voor wielerliefhebbers. Meer dan vijftig truitjes en broeken werden verkocht. (De voorraad is intussen uitgeput, maar wellicht wordt bij de fabrikant een nieuwe bestelling geplaatst.)
De gelukkigen rijden elke zondagochtend en woensdagavond over ’s Heren wegen in stijlvol zwart-wit. Prominent staat de naam van Café Zeezicht en fietsenhandel Velodrome op de rug van elke coureur. Gazet van Zurenborg was op de voorstelling van de kleding en onze verslaggever fietste mee tijdens een van de toertochten. Een reportage vanuit de buik van het peloton. (Ad MOESKOPS)
Zaterdagavond 20.00 uur. Het weer is zacht. Buiten, voor Café Zeezicht, verzamelen zich mannen en vrouwen. Ze delen iets met elkaar. Allen dragen hetzelfde tenue. Een zwart truitje met witte letters spant strak om de lijven. Op de truitjes staan de sponsors vermeld. Allemaal Zurenborgse ondernemers: Café Zeezicht, fietsenhandel Velodrome, frituur ’t Spieke, buurtwinkel het Rolwagentje en culinair maatwerk Tim Teck.
DORSTLESSERS Lieve van Café Zeezicht vertelt waarom ze de wielrenners sponsort: “Gewoon, omdat het een initiatief van de buurt is. Bovendien fiets ik zelf al lang. Ik doe dat graag. Ik heb onlangs bij Tom van de Velodrome een nieuwe fiets gekocht. Die rijdt echt geweldig. Ik ben ook al een paar keer met de club mee geweest. Ik heb me de eerste keer wel serieus geforceerd. Echt waar. Ik ben toen zo diep geweest, dat ik naderhand moest overgeven (lacht besmuikt). Dat doe ik niet
meer hoor. Volgende keer laat ik de snelle mannen rijden.”
Tijd voor het maken van de foto’s. Tom Teck, eigenaar van fietsenwinkel Velodrome en initiatiefnemer van de wielerclub, haalt snel twee fietsen uit zijn winkel. Er wordt geposeerd. Klak, klak, klaar. De fietsen worden tegen een boom gezet en het consumptiebonnenboekje komt boven. De coureurs hebben dorst. Vandaag worden er geen bidons gevuld met isotone dorstlessers. Nee, vandaag worden de volle pinten snel doorgegeven. Dan richt Tom Teck zich tot de coureurs. “Heren, dames, morgenvroeg gaan we niet rijden, dat haalt na vanavond toch niets uit. Maar woensdagavond kwart voor zeven verzamelen voor de winkel voor een ferme rit.”
KERMISCOUREUR
Woensdagavond 18.45 uur. Twaalf mannen en drie vrouwen staan klaar voor vertrek in de Nottebohmstraat. De leeftijd van de wielertoeristen varieert van begin twintig tot een stuk in de vijftig. Tom Teck komt aangelopen. In fietskleding, maar zonder fiets. Oei. Dan gaat hij rustig zijn winkel binnen, loopt naar het raam, neemt de racefiets uit de etalage en komt er mee naar buiten. Hij sluit de deur en geeft sein tot vertrek. De stoet zet zich in beweging. De geamputeerde winkelvitrine blijft verweesd achter. De eerste meters gaat het over de kasseien van het terras van ‘t Zeezicht. Het publiek kijkt op van zijn pint. Amaai, zoveel renners. Hier en daar wordt een coureur herkend.
Er volgen aanmoedigingen. Ik voel me even kermiscoureur.
Dan gaat het langs de kerk naar de Draakplaats. Ik zit in voorlaatste positie. Voor me tel ik de ruggen. In een rustig tempo rijden we de stad uit. Er komt een man naast me fietsen die zich voorstelt als Geert. Hij is een vaste fietser van de club. Hij heeft dit jaar nog niet veel gefietst. Eigenlijk is hij een volleyballer uit eerste provinciale. Hij fietst om de spieren te versterken. Sterke spieren voorkomen blessures tijdens het volleyballen. Vandaar. Dan vertelt hij over zijn twee kleine kinderen. Via het Boeckenbergpark gaat het richting Borsbeek. Het peloton slaat bij de kerk van Borsbeek rechtsaf, richting Vremde. Geert en ik zitten rustig te babbelen. Als het stoplicht op rood springt, is de hele groep overgestoken… behalve wij. We moeten wachten. In de verte zien we de meute de bocht omgaan. Ik kijk op mijn kilometerteller. Nog maar zes kilometer gereden en nu al gelost. Dit had ik me anders voorgesteld. Dit belooft weinig goeds.
RACEFIETS
Als de auto’s stoppen en het manneke op groen springt, beginnen Geert en ik aan onze achtervolging. Eerst langs de watermolen en dan naar links, naar Vremde. Ginds in de verte zien we de staart van het peloton. We rijden om beurten op kop. We kennen elkaar nog maar net, maar we zijn al tot elkaar veroordeeld in een koppelkoers. Het tellertje geeft veertig per uur
Op pad met het peloton van Zurenborgse coureurs in hun nieuwe kleding
“Ik voel me even kermiscoureur”De volledige ploeg klaar voor het vertrek • foto: André de Jonghe
aan. We komen dichterbij. Ik kan nauwelijks volgen met ademen. Ik had niet verwacht, dat ik al zo snel uit mijn pijp moest komen. Slechts één gedachte vult mijn hoofd: ik wil Lieve niet achterna. Ik wil niet overgeven. Bespaar me dat. Eindelijk. We sluiten achter in het peloton aan. Oef, dat was een ferme inspanning. Ik voel het warm worden onder mijn helm. Alsjeblieft, ik wil niet overgeven.
Via Vremde gaat het richting Emblem. Even de brug over en dan parallel aan het Netekanaal. Tom Teck kijkt als een echte wegkapitein naar zijn coureurs. Okay, iedereen is mee. Het rustige tempo wordt opgevoerd. Van dertig gaat het naar vijfendertig en meer. Tom zegt dat er gereden mag worden, maar dat we bij de brug in Duffel op elkaar wachten. Ik zit in laatste positie. De man voor mij laat een gaatje vallen. Hup, een korte inspanning en ik ben weer mee.
Dan passeer ik een vrouw op een professionele racefiets. Ook zij laat de groep gaan. Dan is het de beurt aan twee heren die nog niet op hun ideale gewicht zitten. Ook zij laten zich uitzakken. De volgende die lost is Lieve van Café Zeezicht.
Intussen gaat het boven de veertig kilometer per uur. Het groepje wordt steeds kleiner. In de verte verschijnt Duffel. Het tempo stokt. Op de brug stoppen we. De achterblijvers komen een voor een toe. Als de groep compleet is, gaan we via de andere kant van het Netekanaal terug.
SPRINTEN
Zo hard als we zojuist gingen, zo rustig gaat het nu. Het tempo is maar net boven de dertig. Er wordt in tweetallen gereden en er wordt veel gepraat. Vooral over fietsen. Waar ben je geweest met je fiets? Wist je dat ik laatst een toertocht met Jan Jansen heb gereden, de Tourwinnaar van 1968? Is
jouw fiets van carbon? Welke bergen heb je beklommen?
Voor Lier verlaten we de Nete. Nu gaat het richting Boechout en vandaar weer naar Vremde. Bij het binnenrijden van Borsbeek wordt er afgesprint. Er is nergens een eindstreep te bespeuren. De winnaar is hij die het eerste het bordje van de bebouwde kom passeert. Zo simpel is het. De competitiedrift van enkele mannen komt al vroeg naar boven. Een kilometer voor het binnenrijden van Borsbeek wordt er positie gekozen. Er wordt naar elkaar geloerd. Een schijnbeweging. Een demarrage. Gecounterd. Een man sprint weg. Neemt een voorsprong. Een tegenaanval. De koploper valt stil. Met drie naar de streep. Nu uit het wiel. Een laatste jump. Borsbeek. Eindelijk. Ik voel mijn slapen bonken onder mijn valhelm. Dit deed pijn. Wat voel ik? Alsjeblieft, ik wil niet overgeven.
20.45 uur. Rustig wordt er uitgereden. Op
een laag tempo gaat het door de stad, richting Café Zeezicht. We zijn mooi voor het donker terug. Op de kilometerteller staan 55 kilometer. In koerskleding staan we samen op de Dageraadplaats. Precies een professionele wielerploeg.
Even voel ik me een echte wielrenner. Dan komt er een plateau met pinten naar buiten. “Hier neem maar, van de sponsor”. Maar dat mag niet, want ik voel me een echte wielrenner en … pats, mijn wielerdroom valt in duigen. De verleiding is te groot. De frisse pint doet deugd. Een stem in mijn hoofd: “Wel oppassen met drank na zo’n inspanning. Als je veel drinkt, lig je morgen in bed met een ferme kater.” Oh nee! Alsjeblieft, ik wil niet overgeven!
In een vorige editie kon u al lezen hoe Zurenborgse lopers zich aan het voorbereiden waren op de Antwerpse Ten Miles. Ondertussen is de klassieker achter de rug en kunnen we iedereen geruststellen: elke Zurenborgse atleet heeft de eindmeet gehaald. Er hadden 28 mensen meegedaan namens Zurenborgsport, waaronder negen vrouwen. Voldoende reden voor organisatie Zurenborgsport.be om iedereen eens in de bloemetjes te zetten en nieuwe initiatieven aan te kondigen. (Dirk BLIJWEERT en Ad MOESKOPS)
Op zondag 16 mei zakten ruim dertig sportievelingen af naar de Nieuwe Zurenborger voor de prijsuitreiking van de Antwerpse Ten Miles. Iedereen viel in de prijzen. Alle persoonlijke tijden werden bekend gemaakt. De snelste mens van Zurenborg bleek Tom Teck, de fietsenmaker van de Velodrome. Hij werd gehuldigd en kreeg als hoofdprijs zijn gewicht in bier, een attentie van Café d’Affisj. (Volgens de eigenaar van D’Affisj was zijn geste berekend, omdat hij vooraf wist dat er toch nooit een dikke mens zou winnen.) Om te weten wat deze prijs precies inhield werd er ter plekke een pint getapt en er kwam een weegschaal tevoorschijn. Tom en de verse pint werden afzonderlijk gewogen: De 33er woog 800 gram en bij Tom bleef de naald stilstaan bij 63,5 kilo (Sonja Kimpen zou tevreden zijn.) Een rekensom leert dat Tom dus 80 grote pinten heeft verdiend met zijn atletische prestatie.
VROUW
Toen was het de beurt aan Katrien Monten. Zij was de enige marathondeelneemster van Zurenborg. Deze vijfendertigjarige vrouw liep haar eerste marathon in ongeveer vier uren. Zij kreeg niet alleen een groot applaus, maar mag zich op kosten van Zurenborgsport.be laten begeleiden door professionele trainers. Als tegenprestatie moet zij
geregeld verslag uitbrengen over haar vorderingen. Zo kan iedereen profiteren van de kennis en ervaring die ze opdoet. Katrien heeft dankzij Zurenborgsport de smaak te pakken. “Ja, ik heb de sportmicrobe helemaal te pakken. Ik denk dat ik nog meer marathons ga lopen. Binnenkort ga ik ook nog meefietsen met de coureurs van Zurenborg. Mijn koersfiets is al besteld. Over een paar weken heb ik hem. Weet je, ik vind het heerlijk om met anderen te sporten. Samen sporten zorgt voor een sociaal weefsel in de wijk. Je leert mensen kennen, je deelt iets met elkaar. Dat is belangrijk. De een doet dat met sporten, de ander via de lentepoets. Allebei zijn belangrijk. Het is gewoon goed om mensen om je heen te hebben. Als je op straat loopt en je komt iemand tegen, dat je dan ‘goeiedag’ kunt zeggen tegen de ander, omdat je hem of haar kent. Dat maakt het leven in de stad zo veel mooier.”
KLIMTRAINING
Zurenborgsport.be draait op volle toeren, zo veel is duidelijk. Eerder op de dag trokken Zurenborgse fietsers spurtjes op de Wilrijkse wielerpiste (zie elders in deze krant). Drijvende kracht achter Zurenborgsport is Serge van Autreve (eigenaar en kok van restaurant Belmondo op de Dageraadplaats). Hij is tevreden met het enthousiasme van
de sporters, maar hij snakt naar meer. “Allicht gaan we verder met onze looptrainingen op maandagavond en zaterdagnamiddag. We zullen vooral focussen op kracht en snelheid, zodat lopers volgende keer nog betere tijden kunnen neerzetten. Ook klimtrainingen zijn echt nuttig. Ik garandeer je, dat na goede training de helling van de Kennedytunnel geen enkel probleem meer oplevert.”
Dit jaar staan er nog verschillende evenementen op het programma. Op 20 juni gaat een delegatie van Zurenborg meedoen aan de kwarttriathlon van Wachtebeke. Zij gaan elk 800 meter zwemmen, 44 kilometer fietsen en dan nog eens 10 kilometer lopen. De eerste Zurenborgers hebben zich al ingeschreven. Wie volgt?
Loopfanaten kunnen alvast 19 september omcirkelen in hun agenda: op die dag vindt de Sint-Amands Classic Run plaats, een wedstrijd voor het goede doel. Lopers met een goed hart kunnen kiezen voor 5 kilometer, 10 kilometer of een halve marathon.
MARATHONS
Serge van Autreve gaat naar jaarlijkse gewoonte weer lopen voor Music For Life, het benefietprogramma van Studio Brussel. Dit jaar staat het glazen huis op de Groenplaats in Antwerpen. “Twee jaar geleden heb ik 60
Koning voetbal mag dan de komende weken de sportactualiteit bepalen maar dat wil hoegenaamd niet zeggen dat de mannen en de vrouwen van de fiets werkloos toezien. Integendeel zelfs. In Zurenborg gaan ze er de komende weken nog eens ferm tegenaan en schrik maar niet als er een echte zesdaagse uit de brand wordt gesleept. Ze beginnen alvast met de zoektocht naar de beste pistier, rijden op de piste dus.
De Vélodroom is terug. Niet alleen als winkel, maar ook als wielerpiste voor de Zurenborgse wielrenners Maar een zesdaagse, al is het voor lokale pistiers, organiseer je niet zo maar want dat vergt voorbereiding en tijd en daarom staat er dit jaar nog “iets” te gebeuren: 3 dagen met proeven, bij wijze van ‘proef’, op ‘onze’ piste, in Wilrijk voor onze lokale pistiers !!
De data : 18 juli, 08 augustus en 5 september
De proeven dan : - 1 kilometer vanuit stilstand: wie heeft de snelste tijd?
- 30 minutenkoers: wie draait de meeste rondjes in deze tijd?
- 1 kilometer met vliegende start: wie heeft de snelste tijd? -
Afvallingskoers: Iedereen vertrekt samen. Telkens, na 5 ronden, zal er gesprint worden. De laatste valt af.
Wie blijft er het laatst over?
Op basis van deze proeven wordt een puntenklassement gemaakt en wordt bepaald wie onze beste pistier wordt. Net
zoals voor de snelste mens van Zurenborg, volgt de prijsuitreiking enkele weken later, wanneer iedereen gerecupereerd is !
Bewijsmateriaal!!
De sportievelingen van Linking Generations uit de Lange Altaarstraat brengen dit evenement in beeld voor ons nageslacht (www.linkinggenerations.be).
Linking Generations sponsort Zurenborgsport en vereeuwigt onze ‘belangrijkste’ evenementen in beeld. Voor de snelste mens vind je het resultaat op http://www.zurenborgsport.be/fotos-en-filmpjes.
En daarna, daarna zien we het iets groter. In 2011 willen ze een volwaardige 6-daagse organiseren. Het ‘enige’ verschil met de andere 6-daagse wielerwedstrijden, zal zijn dat de 6 dagen niet opeenvolgend zijn, maar verspreid zijn worden over het hele jaar.
kilometer gelopen om geld in te zamelen voor het goede doel. Vorig jaar heb ik dat opgetrokken tot 100 kilometer. Op 20 december wil ik alles bij elkaar 127 kilometer lopen, dwars door alle Antwerpse districten. Dat zijn drie marathons. Ik loop die in één keer. Het is de bedoeling dat ik voor elke kilometer gesponsord word. Hierbij lanceer ik een warme oproep aan iedereen om een eindje met me mee te lopen en daarvoor sponsoring te zoeken.”
BEACHVOLLEY
Ook de activiteitenkalender van Zurenborgsport.be in 2011 raakt aardig vol. Naast een nieuwe editie van de Snelste Mens staat er onder meer beachvolleybal (op de Dageraadplaats??) op het programma. Voor de fietsers onder ons wil men een bus charteren om samen naar het circuit van Zolder te trekken en daar te gaan fietsen op het racecircuit. Ook zijn er al plannen voor een heuse toertocht in de Ardennen. Er zou ook een baskettornooi komen voor de horeca. Kortom, 2011 kondigt zich bijzonder sportief aan. Maar wie het in de volgende weken nog voelt kriebelen, moet zeker een kijkje nemen op www.zurenborgsport.be of op de gelijknamige Facebook-pagina. Daarop staan behoorlijk wat sportieve evenementen
trainen samen op de piste
De fietsclub van Zurenborg had op 16 mei de wielerpiste van Wilrijk afgehuurd voor een training van twee uur. Ongeveer twintig coureurs kwamen op deze zondagochtend naar de betonnen wielerbaan. Elke renner kreeg de mogelijkheid om op zijn eigen fiets rondjes te draaien op de piste. In het begin was het voor sommigen even wennen. De meeste renners bleven voorzichtig beneden in de baan. Van onderaf gezien leken de bochten angstaanjagend hoog. Maar na verloop van tijd was iedereen gewend aan de hoogte en de snelheid. De volledige baan werd benut. Hoog in de bochten schoten de coureurs over het asfalt. Daarna werd er in groep gereden. Als in een ware achtervolgingsploeg reden de renners over de baan, kop over kop. Dan uitbollen, op adem komen en opnieuw volle vaart over de baan. Na twee uren fietsen kwam iedereen nog even samen in de kantine. Onder het portret van Stan Ockers, de betreurde Antwerpse coureur die ooit zijn leven liet bij een val op in het Antwerps Sportpaleis, werd er nog iets gedronken. Daar werd de balans opgemaakt van deze zondagochtend: Geslaagd. Iedereen moe en voldaan. Bovendien niemand gevallen. Nog een laatste blik op de foto. Dan iedereen heelhuids terug naar huis. Stan Ockers wacht intussen op de terugkomst van onze Zurenborgse coureurs.
Sinds kort woont Canvas presentator Thomas Vanderveken in de Guldenvliesstraat samen met zijn niet minder bekende vriendin en Ketnetactrice Veronique Leysen. Deze duizendpoot is zowel op radio als op de televisie erg actief met als bekendste programma “Vlaanderen Vakantieland”
Thomas Vanderveken, de jongen met de eeuwige glimlach, studeerde piano aan het conservatorium van Brussel en mag zich Meester in de Muziek noemen. Niet direct een diploma dat rechtstreeks toegang tot de media verschaft maar toch startte zijn carrière bij JIMtv. Hij was ook te bewonderen als acteur in de televisieserie Spoed en sinds verleden jaar presenteert hij het ochtendblok Espresso op de klassieke muziekzender Klara. Verder verzorgde hij programma’s als ‘De Ongelovige Thomas’, de ‘Top 75’ van de klassieke muziek en ‘Aria Top 20’. Daarnaast werkt hij ook voor TV. Op Eén presenteerde hij onder andere Steracteur Sterartiest, Het Nieuwjaarsconcert van Wenen en de Elisabethwedstrijd op Canvas en reist hij de wereld rond in opdracht van Vlaanderen Vakantieland.
DAGERAADPLAATS
Omdat er nog wat verbouwingen in zijn woonst moeten gebeuren, spreken we ergens anders af, benieuwd als we zijn wat dit in Bonheiden geboren multitalent naar Zurenborg bracht. Thomas Vanderveken: ”Vroeger heb ik een jaar of zes, zeven in Brussel gewoond, eerst op kot tijdens mijn studies en later in een appartement. Toen ik ging samenwonen met mijn vriendin Veronique Leysen, hebben wij besloten om een huis te kopen. We zochten eerst in Brussel en ook in Antwerpen. Brussel was helaas erg duur. Maar kort tevoren hadden wij een opname voor Vlaanderen Vakantieland gemaakt in het restaurant El Warda hier in de wijk. Zo heb ik eigenlijk Zurenborg leren kennen en uiteraard ook de Dageraadplaats. Bovendien woonde in de Klokstraat Vincent Verelst, ook een presentator van Vlaanderen Vakantieland. Zo ontdekten wij na een zoektocht van een jaar dit pand dat te koop stond bij VESPA. Bovendien was Zurenborg een wijk waar we gaarne wilden wonen. Het is een wijk zonder kapsones en met prachtige huizen. Er wonen behoorlijk wat jonge gezinnen en is er een gezonde mix van leeftijden in de wijk. Er is ook voldoende en aangename horeca. Ten slotte is de locatie ideaal voor mensen met onregelmatige werkuren, dicht bij de autosnelweg en het Station van Berchem. “
• Hoe ben jij bij Klara verzeild geraakt?
Thomas Vanderveken: ”Voor Klara presenteer ik sinds september 2009 het ochtendblok Espresso op vraag van Chantal Pattyn, ons nethoofd. Zij stelde bovendien voor om Klara een uur vroeger te laten beginnen dus niet meer om zeven uur maar om zes uur, zoals de andere VRT-zenders. Omdat ik na vijf jaar reizen voor allerlei programma’s zoals onder andere Mercator en Vlaanderen Vakantieland gemiddeld zes maanden in het buitenland vertoefde, vond ik dat het tijd was om iets meer in ons land te blijven. Ik heb toen toegezegd voor een jaar. Onlangs heb ik die overeenkomst met nog een jaar verlengd. In de schoolvakanties maak ik wel nog reportages voor Vlaanderen Vakantieland.”
• Wat is eigenlijk het verschil tussen radio- en televisiewerk?
Thomas Vanderveken: “Dat zijn eigenlijk twee werelden van verschil. Radio betekent elke dag veel werk afleveren, ongeveer drie uur programma. Het is een constante stroom muziek en gegevens op gelijk niveau en veel regelmatig redactiewerk. Radio werkt ook op lange termijn, een beetje een uitputtingsslag, maar het loont. TV werkt veel meer projectmatig. Aan een degelijk televisieprogramma werk je gemakkelijk vijf à zes maanden. Je neemt heel veel beeldmateriaal op, maar van gemiddeld veertig minuten opname blijft er slechts één minuut uitzending over. Voor Klara komt het erop aan een vaste lijn uit te zetten. Uiteraard is er veel muziek, vooral klassiek, maar ook jazz en wereldmuziek. Mijn werkdag begint om vijf uur ’s ochtends op de redactie. Dan nemen we de nieuwsberichten van de kranten door, vooral de culturele pagina’s. Mijn collega Kathleen Van Bavel kiest de muziek en Olav Grondelaers buigt zich over het culture nieuws van de dag. Zo hebben we net de week van de amateurkunsten achter de rug.”
• Hoe is het om het Nieuwjaarsconcert vanuit Wenen te presenteren?
Thomas Vanderveken: ”Dat is een illusie die veel mensen hebben, ik presenteer dat programma niet vanuit Wenen, maar vanuit de studio in Brussel. Dat is anders ook niet mogelijk, er zijn ongeveer tachtig omroepen die dit concert uitzenden. Op nieuwjaarsmorgen ben ik waarschijnlijk de enige nuchtere mens zonder kater, die
op heel de VRT rondloopt. Ik moet wel.”
• Je hebt zowel op JIMtv gewerkt als op Klara. Bestaat er zoiets als een hiërarchie van de muziek?
Thomas Vanderveken: ”Volgens mij zijn alle muziekgenres gelijkwaardig. Het is wel zo dat er weinig jongeren naar klassieke muziek luisteren, ondanks alle inspanning die van uit de klassieke muziekwereld gedaan worden om meer jongeren te bereiken. Klassieke muziek werpt echter zelf een aantal drempels op door een aantal conventies in ere te houden, zoals niet te applaudisseren tussen de verschillende delen van een muziekstuk, de dresscode, pitteleer of avondkledij. Ik denk dat er een sleutelrol is weggelegd voor de jongere uitvoerders om deze tradities te doorbreken. De violisten Nigel Kennedy (ook smalend de punkmaestro genoemd) en David Garret hebben getracht die code te doorbreken, maar dat is voorlopig nog niet gelukt. Ik zie hiervoor nog een taak voor onze solisten Liebrecht VanBekkevoort, Lorenzo Gatto en Yossiv Ivanov, om hiermee komaf te maken. Zelf luister ik graag naar oude muziek, maar ik vind dat zogenaamde popartiesten zoals de Beatles, Elvis Presley en meer recenter Lady Gaga ook tot de groten van de muziek mogen gerekend worden.”
• Om dit gesprek af te sluiten, ik las dat je droomde van een vleugelpiano te bezitten. Is je
droom uitgekomen?
Thomas Vanderveken: ”Die droom is inderdaad in vervulling gegaan. Ik heb een tweedehands Bechstein concertvleugel in mijn huis staan, een pracht van een instrument. Ik had geluk, want hij kon net door de gang naar boven. Gelukkig heb ik een broer die architect is. Die heeft mij gewaarschuwd dat het gewicht van die vleugel (500 kg) wel een risico kon vormen voor de houten vloer. Hij heeft dan ook de structuur van die vloer verstevigd, zodat ik nog mensen kan ontvangen, zonder dat de vloer inzakt. Door mijn beroepsbezigheden zal pianospelen zich nu wel op liefhebbersniveau afspelen, hoewel wie weet wat de toekomst brengt. Het liefst van al speel ik Beethoven. Ik vind zijn muziek de meest doorzichtige pianomuziek en ook het meest doorwrocht. Bij Mozart voel je ook dat hij een uitstekende pianist was. Maar Beethoven breekt met de zekerheiden en zoekt de uitersten op. Dat trekt mij meer aan dan het eerder dichterlijke en virtuoze in Mozart. Muziekspelen, dat betekent voor mij het perfecte samenwerken tussen lichaam en geest. Wanneer ik piano speel, is heel mijn lichaam fysiek bezig met dat pianospelen. Het is bovendien veel meer dan dat. Als ik een mindere dag heb of wanneer ik net heel euforisch ben, dan voel ik mij als het ware naar die piano gezogen. En dan vind ik de harmonie in mezelf terug.”
Voor de oudjes onder ons nog steeds een speciale naam: Donovan. De Engelse Bob Dylan werd hij toendertijd genoemd en met toen wordt de jaren zestig bedoeld. In september komen hij en zijn band naar de Roma en dat is en blijft nog steeds een belevenis van jewelste. Andere grote namen op de affiche zijn Stef Kamil Carlens met een solo-optreden en laat ons hopen dat hij gezond blijft tot de maand oktober : onze nationale, internationale trots Toots “mondmuziekske”Thielmans
Cultuurcafé Borgerhout:
Radio Carver
Woensdag 23 jun: 20u30 – gratis – foyer zittend Komt de zoetgevooisde, voorgekauwde, overgeproduceerde radiopop je ook stilaan de strot uit? Maar hou je wel van een mooie eerlijke warme en rustige song op z’n tijd? Dan is er goed nieuws van Radio Carver, want de wilde rockers uit bands als Dr Monster en Dead Zulus maakten een zeer fijne zondagochtendplaat. Akoestische en zachte elektrische gitaren schurken zich tegen schuifelende drums onder goedkeurend geknik van zalig zoemende orgels en wondermooie zangharmonieën. U bent uitgenodigd op het gratis Cultuurcafé Borgerhout, een initiatief van Recht-Op vzw in samenwerking met De Roma, ’t Werkhuys en Bibliotheek Vredegerecht.
Ti-Coca & Wanga-Nègès
Donderdag 24 jun: 20u30 - € 14/12 - foyer staand en dansend
De Haïtiaanse groep Ti-Coca & Wanga-Nègès, in 1976 opgericht door David Mettelus, is een van de weinige professionele bands die zich aansluiten bij de traditie van troubadours: kleine bands met akoestische instrumenten en composities die de zoetzure kroniek van hun samenleving blootleggen. De muzikanten spelen folkloremuziek, traditionele liederen en Konpamelodieën, waarin het temperament van Ti-Coca’s opzwepende stem perfect tot zijn recht komt. In 1988 kon de band voor het eerst in het buitenland optreden. Sindsdien genieten TiCoca & Wanga-Nègès internationale faam.
Jaune Toujours & Boban i Marko
Markovic Orkestar
Vrijdag 25 jun: 20u30 - € 14/€ 12 – staand en dansend
De Servische en Vlaamse gemeenschap nodigen mekaar uit in De Roma voor een spetterend dubbelconcert.
Jaune Toujours kan gerust Belgiës leading
mestizoband worden genoemd, met een mengelmoes van balkan, reggae, ska, rock, punk en groove. Hun explosieve, stedelijke mengeling van muziekgenres en talen bekoort publiek en pers tot ver buiten de landsgrenzen.
Al gaat het bij zigeunermuziek vooral om de ambiance, toch behoort de Servische trompettist Boban Markovic tot de absolute top in het genre. Hij heeft zowat alle titels en prijzen gewonnen die er te winnen vallen.
Nu maken vader en zoon zij aan zij de internationale podia onveilig met hun opzwepende brassbandmuziek. Dit optreden van het Boban i Marko Markovic Orkestar werd mogelijk gemaakt met de steun van de Europese Commissie, in het kader van het project ‘Southeast Europe: A Cultural Journey’.
BORGERRIO 2010:
Ontdek de wereld in de stad!
Hier vindt u de activiteiten in De Roma. Alle andere informatie over het festival vindt u op www.borgerrio.be.
+ Jack No Jill door Jack Jaxx
Zaterdag 6 jun: 14u-18u – gratis – op straat voor De Roma met foyer doorlopend open
De Roma brengt spektakel op straat en Jack Jaxx zal ervoor zorgen dat u geboeid blijft kijken. In zijn straatact ‘Jack No Jill’ zal hij stunten en jongleren, met als hoogtepunt halsbrekende toeren op zijn ‘Suicycle of Death’, een 2,5 meter hoge eenwieler. Om te bekomen van het spektakel kan u in de foyer iets drinken.
+ slotfeest met Brahim & dj Bouchra
Zaterdag 26 jun: 21u30 - gratis – staand en dansend
De Belgisch-Marokkaanse zanger Brahim werd bekend toen hij meedeed aan Idool 2003. Sindsdien timmert hij met succes aan zijn eigen weg. Met ‘Turn the music up’ en ‘Didi’ had Brahim zelfs hits in Marokko.
Voor het slotfeest van BorgerRio brengt hij geruggesteund door een live band feel-good nummers uit zijn recentste album ‘Evolution’. Na het concert zet dj Bouchra het feest-
je verder. De muziekstijlen die ze draait zijn Marokkaans/Arabisch uitlopend van chaabi tot charki, gemixt met club, latinhouse en R&B.
De Frivole
Framboos: Con Voce Suave
Zondag 27 jun: 15u - € 22/€ 20 - zittend Na een jarenlange triomftocht door Frankrijk komt de Frivole Framboos naar De Roma voor een eenmalige en allerlaatste voorstelling van het programma ‘Con Voce Suave’. Peter Hens verwent met zijn cello en zijn alomgeprezen Dramatische Mezzocoloratuurstem jong en oud. Musico-humoroloog Hens wordt aan de vleugel begeleid door toetsenmysticus Bart Van Caenegem.
Le Bare
Woensdag 7, do 8, vr 9
jul: 20u, za 10 en zo 11 jul: 15u + 20u - € 12 –op locatie in voormalig Panamarenkogebouw, Karel Geertsstraat 2b, Borgerhout Voor een keer zijn trendwatchers, recensenten en wetenschappers unaniem: dit is ontegensprekelijk een uniek en revolutionair product. Voor miljoenen men-
Tijdens deze exclusieve productvoorstelling krijgt u het boeiende verhaal in al zijn details.
“De partners achter het succesvolle ‘Frietmakerij Berghmans’, Theater Stap en Aksident, nemen met dit nieuwe project weer een stevige optie op een medaille d’or in 2010.” (Paul Deraet, Trends)
A Talking Heads tribute
Woensdag 25 aug: 20u30 - € 6 – foyer staand
Hoe lang moet een mens wachten op een reünie van de Talking Heads? Opperhoofd
David Byrne ziet het vooralsnog niet zitten en dus is het tijd voor plan B: ziedaar een verzameling muzikanten met de legendarische concertfilm ‘Stop making sense’ op het netvlies gebrand. Losjes vertrekkend vanuit die mijlpaal uit de rockgeschiedenis blazen ze de Talking Heads eigenhandig nieuw leven in. U herkent ze zeker van Fixkes, Traktor, Milwaukee, De Roovers, Dzl & Meta, de Elsmakerij, de Kakkewieten, DAAU, ...
Société Anonyme
Donderdag 26 aug: 20u30 - € 6 – foyer staand
Geïnspireerd door zijn funk- en hiphophelden besluit Micha Onzia (ex-Orange Black) eind 2006 een nieuw project op poten te zetten. Uit enkele jamsessies ontstaat het basisrecept van Société Anonyme: een rijke vocale soulsaus gedresseerd op een bedje van strakke funkritmes. Als kers op de taart wordt een ultrafunky blazerssectie ingelijfd. Laverend tussen nu-soul, opzwepende funk en rock krijgt u eigen songs die naar hart, keel en benen grijpen.
Marble Sounds
Vrijdag 27 aug: 20u30 - € 6 – foyer staand
Pieter Van Dessel verzamelde een band rond zich, met daarin Gianni Marzo (Isbells), Christophe Vandewoude (Soon), Johan De Coster (Soon) en Frederik Bastiaensen (exGeneral Mindy). In het voorjaar stelde de band zijn eerste full-cd ‘Nice Is Good’ (Zealrecords) voor in TRIX. Met de woorden "bloedmooi" en "Duyster" bombardeerde
Focus Knack Marble Sounds tot één van de drie Belgische beloftes voor 2010.
Stef Kamil Carlens
Zaterdag 28 aug: 20u30 - € 12/€ 10 – club zittend
Stef Kamil Carlens bracht zijn werk uit onder verschillende namen (A Beatband, Moondog Jr. en Zita Swoon) en ontwikkelde door de jaren heen een eigen sound. 2010 staat voor Stef Kamil in het teken van een aantal reizen naar West-Afrika ter ontmoeting van de griots. Dit zijn rondreizende muzikanten
en verhalenvertellers wiens voorouders emigreerden naar Amerika als slaven en daar de blues introduceerden. Op deze laatste zaterdag van de zomervakantie zal Stef Kamil op zijn eentje de club van De Roma vullen met bloedmooie songs.
De Roma en Rataplan op de Groenplaats
Zondag 29 aug: 11u-18u – gratisGroenplaats Op de laatste zondag van augustus zakt gans cultuurminnend Vlaanderen weer af naar de Antwerpse binnenstad voor de Cultuurmarkt van Vlaanderen. Traditiegetrouw slaan De Roma en Rataplan hun Marokkaanse tent op op de Groenplaats. Ook tijdens deze vijftiende editie ontvangen we u met open armen, gratis thee en cake en beantwoorden graag al uw vragen. U kan die dag ook tickets aan kortingprijs kopen voor een aantal concerten en voorstellingen.
Quinteto Astor
Dinsdag 31 aug: 20u30 - € 6 – club zittend en dansend Quinteto Astor zijn vijf bevriende muzikanten, gedreven, eigenzinnig en creatief, elk met hun eigen achtergrond en interesses, van klassiek, folk, jazz & blues tot rock. Het kwintet speelt een dansbaar repertoire van oude en nieuwe tango’s. Geïnspireerd door grootmeesters als Astor Piazzolla en Horacio Salgán zoekt Quinteto Astor steeds naar een authentiek, groovy eigen geluid.
En alvast enkele namen voor het najaar:
4 sep: Della Bosiers
9 sep: Donovan & Band
16 sep: Eva De Roovere, Tine Reymer en Nathalie Delcroix
19 sep: Astrid Nijgh & Willy Claes Quartet
1 okt: Jackobond
7 okt: Toumani Diabaté
17 okt: The Belgian Swingjazz Orchestra
20 okt: Esperanza Spalding
23 okt: Toots Thielemans Quartet
27 nov: Patricia Guerrero
4 dec: Stef Bos
18 dec: Pieter Embrechts, Thomas de Prins & The New Radio Kings
Ontdek ook het nieuwe programma van Rataplan op www.rataplanvzw.be.
En er is meer. Wilt u alles weten over onze T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag ons gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
DE ROMA
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout
Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
In de Walvisstraat woont een creatief koppel. Carmen Schepmans (29) en Joeri De Hauwer (29), spelen samen kindertheater. Samen delen ze ook de liefde voor het theatervak en geven ze fantasierijke theatervoorstellingen voor kleuters en theaterkunstprojecten voor de hele basisschool. Ze richten zich voornamelijk tot kleuters tot zes jaar en hun grote wens is ooit eens te spelen op de Dageraadplaats. (Claudine
Carmen en Joeri hebben elkaar leren kennen tijdens hun studententijd. Carmen, afkomstig uit Limburg, studeerde af als kleuteronderwijzeres aan de Hogeschool in Antwerpen. Joeri afkomstig uit de Kempen, is regent lichamelijke opvoeding. Carmen is onmiddellijk in het kleuteronderwijs begonnen. Joeri is na enkele jaren jeugdwerk overgestapt naar het onderwijs. In hun vrije tijd waren ze alletwee met theater bezig en hebben ze verscheidene theatercursussen gevolgd.
ONTSTAAN
Tijdens haar studies heeft Carmen verschillende keren theatervoorstellingen voor kinderen moeten bijwonen. Daar kreeg ze de smaak goed te pakken. Als eindwerk voor haar opleiding kleuteronderwijzeres maakte ze een theatervoorstelling voor kleuters. Samen met haar vriend Joeri heeft ze dan het stuk opgevoerd. Het werd met veel enthousiasme onthaald, zowel door de kinderen als door de leerkrachten en door mensen uit de theaterwereld. Het startschot voor hun eigen gezelschap was gegeven. Het duurde echter nog eventjes voor ze officieel van start gingen. In de beginperiode werkten ze alletwee nog voltijds, omdat het anders financieel moeilijk haalbaar was. Ze hebben dan tijdens hun vrije tijd optredens
verzorgd voor de school van Carmen en vrienden en kennissen.
PICALILI
Een naam moest ook nog verzonnen worden. Dat is moeilijker dan het lijkt. Allebei zijn ze liefhebbers van pickles. Zo zijn ze bij het eerste deel beland “Pica” en het tweede deel “lili” doet denken aan het kleine volk de lilliputters. Het werd dus de mooi klinkende naam “Picalili”!
Picalili bestaat nu twee jaar. In het voorjaar 2008 zijn ze officieel begonnen en hebben ze een v.z.w. opgericht. In het schooljaar 2008 – 2009 zijn allebei overgegaan naar een halftijdse job.
Maar hoe maak je jezelf bekend? In het begin hebben ze mails verstuurd naar alle kleuterscholen en culturele centra in Vlaanderen. De meeste bekendheid hebben ze vooral gekregen via mond – aan – mond reclame.
Nu krijgen ze zelf mails van de scholen en de culturele centra. Soms gaan culturele centra naar vertoningen in andere centra kijken, andere schenken gewoon hun vertrouwen. Op de derde editie van de Cultuurbeurs voor het Onderwijs in de stad en de provincie Antwerpen, ingericht door de v.z.w. Prospekta, hebben ze promotie gemaakt met flyers.
GEZELSCHAP
De teksten voor de voorstellingen schrijven Carmen en Joeri samen. Ze zitten op dezelfde golflengte een weten na een tijdje niet meer wie welk deel van het stuk geschreven heeft. In de beginperiode maakten Joeri en Carmen zelfs de decors. Die gingen echter niet zo lang mee en nu doen ze beroep op een decorbouwer. Ondertussen is Tom Kets er als derde acteur bij gekomen. Hij studeerde af aan de opleiding Kleinkunst bij Herman Teirlinck. Hij speelt mee in de voorstellingen “SOP” en “Oogappel” en in “Ple*zand” is hij het zandmannetje. Om het wat levendiger te maken zijn er ook twee muzikanten het gezelschap komen vervoegen.
VOORSTELLINGEN
Hun theatervoorstelling “ SOP” richt zich tot kleuters van 2,5 tot 6 jaar. Het is een spetterende, interactieve voorstelling over een magische wereld achter de badkamerdeur. De kleuters mogen actief meedoen, alle emoties kunnen aan bod komen en als ze er in opgaan is het des te aangenamer, zowel voor de acteurs als voor de kinderen zelf. Een andere sprookjesachtige voorstelling “Oogappel” gaat over de wondere wereld in een muziekdoosje en is eveneens geschikt voor kleuters. Alle voorstellingen zijn heel visueel zodat de kleinsten kunnen volgen en hebben voldoende diepgang zodat de oudsten er ook iets aan hebben.
PROJECTEN
Tijdens de tweede week van de paasvakantie zijn ze, in samenwerking met de jeugddienst van de stad Antwerpen, naar een vijftal pleintjes getrokken met het project “Ple*zand”. De pleintjes waren vooral gelegen in buurten waar kinderen normaal niet zo vlug met theater in contact komen, zoals het Kielpark, het Sint-Jansplein. Er werd een voorstelling gegeven van een kwartier in een caravan. Zelfs de anderstaligen waren geboeid en bleven aandachtig zitten kijken. Daarna konden de kleuters zelf aan de slag, ze mochten dansen, musiceren en zandkunstwerken maken. Bij “kunstkijkers” maken ze met de kinderen een leuke wandeling langs interessante plekjes op het Antwerpse Zuid. Ze krijgen allerlei spannende opdrachten en muzische activiteiten. Dit doen ze zowel met kinderen van de laatste kleuterklas als van de basisschool.
SPEELLIJST
De lijst van hun optredens gedurende de voorbije twee jaar zou iets te lang worden om hier op te sommen. Zij traden niet alleen op in Antwerpen maar ook in scholen en in culturele centra over heel Vlaanderen. Zij maakten ook vele kinderhartjes blij op het kinderfestival van de Gentse Feesten, Theater aan Zee te Oostende en het theaterfestival te Eindhoven.
Hun eerste optreden met de voorstelling “SOP” ging door in leefschool “De Dageraad” in onze wijk. Misschien kunnen de andere scholen in de wijk ook een deel van hun cultuurbudget aan één van hun initiatieven wijden. En stiekem hopen Carmen en Joeri ook om eens op te treden op de Dageraadplaats.
Geïnteresseerden kunnen terecht
bij kindertheater Picalili:
tel. 03/290 89 30
e-mail: info@picalili.be
website: www.picalili.be
Overal in Vlaanderen schieten de voedselteams als paddestoelen uit de grond. Zo’n voedselteam is een groep mensen uit eenzelfde buurt die samen groenten, fruit, zuivel en vlees rechtstreeks aankopen bij lokale producenten. Een dikke neen dus aan energieverspilling, milieuvervuiling, mestoverschotten, boterbergen, melkplassen en uitbuiting van het Zuiden. Ook in Zurenborg zijn er al een flink dozijn gezinnen die hun etenswaren aankopen via dit nobele initiatief. Toch herbergt de wijk zelf nog geen voedselteam. Misschien kan een kennismaking met de werking daar verandering in brengen en leuk om weten is dat men de eerste maanden gratis kan instappen. (Ellen BURTON)
Jo van den Hauwe (45) woont met zijn vrouw en twee kinderen in de Kleine Beerstraat en is al meer dan tien jaar lid van het voedselteam Deurne-Zuid. Een ouwe rot in het vak dus, die bovendien bevlogen en enthousiasmerend kan vertellen over voedselteams. “Ik ben de contactpersoon van het voedselteam in Deurne, dat zijn afhaalpunt heeft in de Wapenstilstandlaan, net over de Zurenborgbrug. De gezinnen van ons team komen vooral uit Berchem, Deurne en Borgerhout. Wij zijn in feite het enige gezin uit Zurenborg. Daar mogen er voor mijn part nog een paar bijkomen!”
JAPAN
Het idee van de voedselteams werd een vijftiental jaar geleden gelanceerd in Vlaanderen. Vele consumenten stelden zich in die tijd vragen over de kwaliteit en afkomst van ons voedsel. Ook duurzame landbouw en economische leefbaarheid waren niet langer loze begrippen. Elcker-ik, een organisatie voor rechtvaardige landbouw, baseerde zich op het Japanse model van de Seikatsu-club om ook hier te starten met voedselteams. Wat in 1996 met veel goede moed op gang getrokken werd door een handvol consumenten en producenten, is vandaag de dag uitgegroeid tot een beweging van een negentigtal teams en ongeveer zeventig producenten. Door het snel groeiende succes werd in 2001 de stap gezet om een zelfstandige organisatie op te richten; daarmee was de vzw Voedselteams geboren.
RESPECT
Voedselteams hebben vele beweegredenen, maar kort samengevat draait alles rond respect voor de producent, de consument, plant en dier, het milieu en de kwaliteit van het voedsel. De producenten bieden elke week een gevarieerd en verrassend pakket aan met biologisch geteelde groenten en fruit. De producten komen steeds vers van het veld en zijn afkomstig van één lokale producent, al wordt het aanbod wel eens aangevuld met producten van collega’s bio-telers, vertelt Jo: “De meeste boeren bieden pakketten aan, dat maakt de planning om te zaaien een stuk makkelijker. De verkoop van losse producten is ook niet haalbaar als je aan tientallen teams moet leveren. De Antwerpse teams werken samen met Widar uit Merksplas en met het Wijngaardhof uit Westmalle, dat hier ook met een kraam op de donderdagse markt staat. We hebben een heel goed contact met de boer, Godfried, en daardoor hebben we wel enigszins inspraak in de invulling van het pakket. Godfried neemt soms ook producten af bij collega’s uit Frankrijk. Het gaat dan om meer exotisch fruit dat hij zelf niet teelt. We kunnen bij onze producenten trouwens ook zuivel bestellen, wat dan weer wel los verkocht wordt. Leuk is ook dat de inhoud van het pakket steeds weer een verrassing is. Er zitten al eens minder bekende groeten in, waarvoor de boer soms recepten meegeeft om ze lekker klaar te maken. Of de gezinnen van ons team wisselen onderling kookideetjes uit.” Het rechtstreekse contact met de producent ervaren de consumenten als zeer belangrijk. De voedselteams organiseren uitstappen naar de producerende boerderijen en beide partijen ontmoeten elkaar ook op een
jaarlijkse vergadering.
EVENWICHT
De aangeboden voedingsmiddelen zijn altijd biologisch geteeld. Er komen geen pesticiden, hormonen of bewaarmiddelen aan te pas en plant en dier krijgen genoeg tijd en ruimte om te groeien. De voedselteams verdelen bovendien vooral streekproducten, zodat geen energieverslindende serres of bewaarmethodes nodig zijn. Doordat er afgenomen wordt bij lokale producenten, zijn ook het transport en de bijbehorende milieuvervuiling tot een minimum beperkt. Jo: “Toch willen we daarin niet heiliger zijn dan de paus. Zoals ik al vertelde, neemt onze producent soms producten af bij een collega in Frankrijk. Die goederen moeten uiteraard wel over langere afstand vervoerd worden. Wie niet akkoord gaat met die werkwijze, bestelt gewoon geen dergelijke producten. In onze hele bestaansgeschiedenis is er nog maar één iemand afgehaakt omdat we volgens hem niet principieel genoeg waren op ecologisch en biologisch vlak. Het is natuurlijk steeds zoeken naar een gezond evenwicht.”
DUURZAAM
Nog niet zo gek lang geleden waren er op televisie beelden te zien van wanhopige en gefrustreerde boeren die gigantische melkoverschotten uitgoten over de velden. Voedselteams schenkt daarom ook veel aandacht aan duurzame landbouw en levenskansen voor kleinschalige boerderijen. Dankzij het systeem krijgt de boer vaste klanten aan wie hij zijn producten kan verkopen aan een vaste prijs die de echte productiekosten dekt en een degelijk arbeidsinkomend garandeert. Ook de consument vaart trouwens wel bij die manier van prijssetting. Doordat de dure tussenhandel en verpakkingskosten uitgeschakeld worden, ligt de prijs van de producten beduidend lager dan die in grootwarenhuizen of bio-winkels.
PRAKTISCH
Bestellen bij een voedselteam is nog poepsimpel ook. De leden vullen maandelijks een bestelbon in via de computer en kunnen nadien elke week hun bestelling afhalen in het depot van hun team. In de Antwerpse regio is dat op maandagavond. De factuur krijgen de leden op het einde van de maand netjes toegezonden. Geïnteresseerde mensen mogen steeds een drietal maanden gratis proefdraaien. Wie nadien beslist om vast lid te worden, betaalt jaarlijks een lidgeld van tien euro per gezin. Bij sommige teams wordt er ook een voorschot op de factuur gevraagd, zodat er steeds genoeg geld in kas is om de producenten tijdig te betalen.
ENGAGEMENT
Voedselteams zijn dan misschien nog niet zo heel bekend bij het grote publiek, toch gaat er achter de lokale teams een verrassend stevige en goed georganiseerde structuur schuil. Jo legt het piekfijn uit: “De voedselteams functioneren zelfstandig op lokaal niveau dankzij de inzet van vrijwilligers. Per team is er een zogenaamde kern, be-
staande uit een groepsverantwoordelijke, een bestelverantwoordelijke, een depothouder en een financieel verantwoordelijke. Vaak nemen de andere leden van het voedselteam ook nog vrijwillige taken op, maar dat is volledig afhankelijk van hun gedrevenheid en beschikbare tijd. Per provincie is er een regionale kern gevormd door groepsverantwoordelijken, producenten en medewerkers van de vzw Voedselteams. Die kernen komen vooral samen bij een concrete aanleiding. Ten slotte is er de Vlaamse koepel, de vzw Voedselteams zeg maar, met de Raad van Bestuur, de Algemene Vergadering en enkele betaalde medewerkers.”
VRIJWILLIGERS
Jo benadrukt wel dat aansluiten bij een voedselteam toch een zeker engagement vereist: “Het vergt een bepaalde inspanning om elke maandagavond trouw je bestelling af te halen. Bovendien ken je de inhoud van het pakket niet op voorhand en omdat er al eens minder bekende groenten in zitten, is het koken misschien niet altijd even eenvoudig. Je kan ook minder vaak zeggen: “Ik heb vandaag nu eens zin in dat of dat.” Al moet ik toegeven dat wij toch ook nog regelmatig eens binnenspringen bij de Delhaize. Toch moet je je voedingsgewoonten en consumptiegedrag enigszins aanpassen.” Voor de vzw is het sociale gebeuren op z’n minst even belangrijk als het stimuleren van duurzame landbouw. De werking van de lokale voedselteams steunt geheel op de inzet van vrijwilligers. Van de teamleden wordt dan ook verwacht dat ze een bepaalde taak op zich nemen. Jo: “De ene houdt de bestellingen bij, enkele anderen houden met een beurtrol het depot open en nog iemand anders draagt de verantwoordelijkheid over de facturatie en de financiën. Zo is er voor iedereen wel een rol die hij of zij leuk vindt.”
PUBLIEK
Het publiek dat de voedselteams aantrekken is zeer divers. Jo is lid geworden nadat hij het initiatief had leren kennen via vrienden: “In die tijd bood Leon van ’t Kleine Beertje al groentemanden aan. Ik vond het een interessant systeem. Toen ik via vrienden hoorde over het bestaan van de voedselteams, ben ik meteen ingestapt.”
Uiteraard speelt voor veel leden het biologische en ecologische aspect een belangrijke rol. Jo: “Ook ik ben op dat vlak redelijk ‘die hard’. Toch denk ik niet dat biologische geteelde groenten per se gezonder zijn. Het milieu is over het algemeen zwaar vervuild, het veld van de bio-boer ontsnapt daar volgens mij niet aan. De smaak van biologisch fruit en groenten vind ik wel veel beter. Laatste kochten we gewone appels toen we op vakantie waren in Nederland. Die smaakten gewoon puur naar water! Daarnaast vind ik het ook gewoon interessant om na te denken over een andere invulling van de economie. Het is dan wel leuk om vast te stellen dat dat met de voedselteams een beetje lukt.”
Actief promotie voeren doen Jo en zijn teamleden dan ook weer niet. “Ik heb niet echt een bekeringsbehoefte. Een tijdje geleden hebben we wel eens met een standje op Ecodroom gestaan, een milieufestival in het Rivierenhof. Maar voor de rest houd ik me daar niet zo veel mee bezig.” Toch kent het netwerk van de
voedselteams nog steeds een enorme uitbreiding. Een half jaar geleden werd zo het team Kievitsei opgericht, dat zijn ‘nest’ heeft in de kerk in de Provinciestraat. Teamverantwoordelijke daar is Goedele Vrints (26): “Ik leerde de voedselteams kennen tijdens mijn studententijd in Leuven. Ook na mijn terugkeer naar Antwerpen wilde ik ermee doorgaan. Daarom heb ik met enkele vrienden een nieuw team opgericht. We zijn nu een zestal maanden bezig en hebben zelfs een voorlopige ledenstop moeten invoeren. Momenteel hebben we 35 leden, waarvan ongeveer een derde uit Zurenborg komt. We gaan eerst wat routine kweken in de bestellingen en administratie, eens dat vlot loopt willen we terug nieuwe leden gaan accepteren.” Ook het team van Goedele heeft nooit echt promotie gevoerd. “Al onze huidige leden zijn erbij gekomen via mondaan-mondreclame. Vlak na de opstart van ons team hebben we wel wat media-aandacht gekregen via een bevriende journalist, maar dat hadden we zeker niet nodig om leden te ronselen. We zijn vermoedelijk zelfs één van de grootste voedselteams van Vlaanderen!” Het team van Kievitsei telt heel veel jonge leden. “Velen van hen zijn toch wel bewust bezig met duurzame en biologische landbouw. Al speelt ook hier het economische aspect, plus de leuke extra om een heleboel nieuwe groenten en fruit te leren kennen,” weet Goedele.
ZURENBORGTEAM?
Potentieel genoeg dus om ook in Zurenborg een voedselteam op te richten. Wie zich aangesproken voelt, kan via de website van de vzw Voedselteams contact opnemen met de regioverantwoordelijke van de provincie Antwerpen. Een twaalftal geïnteresseerde gezinnen is voldoende om uit de startblokken te schieten. Samen met de regioverantwoordelijke wordt een eerste infovergadering gehouden, waarin de werking van de vzw en de teams en een eventuele opstart besproken worden. Bij blijvende of groeiende interesse wordt een tweede keer samengezeten voor een concrete startvergadering. Eens die achter de rug, is het nieuwe team geboren. Zo snel kan dat gaan. Wie durft?!
Op www.voedselteams.be vind je alle informatie om lid te worden of om zelf een team te starten. Ook Goedele (voedselteam.kievitsei@gmail.com) en Jo (jo.vandenhauwe@scarlet.be) zijn graag bereid je met raad en daad bij te staan!
Midden mei en ineens verschenen er borden dat er niet geparkeerd mocht worden in de Cogels Osylei, er zou namelijk gefilmd worden. De Cogelslei werd door de Nederlanders uitgekozen omdat hier de sfeer van de jaren twintig uitstekend wordt weergegeven. Het zal wel zijn dacht een aantal bewoners van deze straat kwaad, want waar moeten wij met onze wagens naartoe? Toch kwam het allemaal goed en konden de makers van de film Sonny Boy draaien waar ze op gehoopt hadden.
Sonny Boy is een Nederlandse verfilming van de gelijknamige succesroman, maar ook Menuet (De Helaasheid der dingen) is coproducent. Regisseur Maria Peters is in Nederland bekender dan hier en heeft daar onder andere al een Pietje Bellfilm gemaakt.
TRAM
Sonny boy is een zeer groot prestigeproject en ze hebben dan ook een erg groot budget. Dit laat hen toe om ook hun locaties wat verder te gaan zoeken, tot in Suriname. Het verhaal speelt zich af van de jaren 20 tot na de Tweede Wereldoorlog en gaat over de relatie tussen een jonge Surinamer en een oudere Hollandse vrouw, voor en tijdens die WO 2. De locaties moeten er dus oud uitzien. De Belgische opnames gebeuren meestal hier omdat ze in Nederland geen even goed geconserveerde historische locaties vinden of daar geen toelating kregen. Tot nu toe hadden ze gefilmd in het station van Schaarbeek (met stoomlocomotief), het fort van Breendonk (massa concentratiekampscène), het militair vliegveld van Brasschaat (concentratiekamp nagebouwd in hout en piepschuim), aan de Rijnkaai en nu dus in de Cogels Osylei. Deze locatie werd gekozen omdat het een scène is uit de jaren 20 die zich afspeelt in een tram. De combinatie van een oude tram en goed geconserveerde huizen vonden ze op Zurenborg.
EIGENTIJDS
Voor filmmakers is het niet makkelijk om een historische film te draaien in een woonwijk. Alle ei-
gentijdse objecten moeten weg (zoals auto's, protestborden, immoborden, fietsen, stickers, posters, ...). Nu is parkeren in de wijk sowieso al een hele opgave en nu de Cogelslei, de Lange Altaarstraat, en een stuk van de Generaal. Van Merlenstraat een tijdelijk parkeerverbod opgelegd kregen, wisten veel mensen niet waar nog naartoe met hun wagen. Hier en daar waren dan ook ontstemde bewoners te horen en het was duidelijk nog eens een gelegenheid om het ongenoegen te ventileren over de staat van de weg en de bussenoverlast.
Meer weten: sonnyboydefilm.nl is de website.
Nog een paar weken en dan is het definitief gedaan met de professionele carrière in de auto-onderdelenhandel van Hugo Knuysen. De man was de laatste 20 jaar actief in de winkel in de Provinciestraat (bijna aan de hoek met de Plantin en Moretuslei). En volgens hem is het tijd geworden om er op 63-jarige leeftijd definitief een punt achter te zetten. “Er komt geen speciale laatste uitkoopdag of zo. Wat hier niet wordt verkocht, gaat naar Polen.” (Walter MORTELMANS)
De etalages zijn beplakt met uitverkoopaffiches. Binnen afzienbare tijd is er dus wéér een winkel minder op Zurenborg. En eentje met serieuze traditie. Hugo Knuysen heeft de afgelopen 20 jaar in de zaak gewerkt maar hier was al een auto-onderdelenwinkel die hij toen heeft overgenomen. Op deze plaats is er al 50 jaar zo’n bedrijf. Of hij in die tijd veel heeft zien veranderen? “De winkel evolueert natuurlijk mee met de auto’s, in het begin moesten we bijv. “bougies” zetten, daar zijn dan andere dingen voor in de plaats gekomen. En wat de onmiddellijke omgeving betreft: we hadden vlakbij een frituur, een kapper en een delivery zaak. Vroeger waren er hier nog een aantal zelfstandigen. Dat is intussen wel een beetje doodgebloed. Een internationale bevolking had deze kant 20 jaar geleden ook al, er zijn wel veel Polen bijgekomen en nadien terug weggegaan. De boekbinder is er nog maar die heeft niet veel activiteiten meer, denk ik…”
SELFMADE
Als iemand twee decennia een zaak heeft gehad, vraag je je af of dat altijd goed gedraaid heeft. Waren er misschien ook zwakkere jaren? ‘Hugo Knuysen: “Niet echt. Het is niet zo’n sector die serieus lijdt onder een crisis. Er is natuurlijk wel een evolutie, je volgt de modellen, maar qua werk en inkomsten heb ik er altijd van kunnen leven. Ik ga met pensioen, hé, ik ben niet failliet.”
Geeft hij nu op zijn beurt de winkel over aan iemand anders? Een zoon bijvoorbeeld?
“Nee, mijn zoon is bioloog en wil hier niet elke dag achter de toog staan. Hij heeft nu eenmaal een andere opleiding. Al moet ik hier onmiddellijk bij vertellen dat ik het ook een beetje aan mezelf heb aangeleerd toen ik begon. Ja, je zou me min of meer een selfmade man kunnen noemen, het was al een beetje een hobby ook.”
We hebben voor het gesprek afgesproken op dinsdagvoormiddag en het valt op dat het nog vrij druk is. Je merkt ook dat het
klantenbestand zowat alle nationaliteiten omvat. “Klopt, vele klanten zijn van buitenlandse afkomst. Vlamingen brengen toch eerder hun auto naar de garage, andere nationaliteiten sleutelen meer zelf. Soms is de communicatie een beetje moeilijk, maar met gebarentaal raak je er ook uit, je moet een beetje kunnen observeren en creatief zijn. Zo kwam er ooit iemand binnen die op- en neergaande bewegingen maakte met de knie. Die kerel had remblokken nodig.”
OPMERKELIJK
Nog een paar opmerkelijke gebeurtenissen en bedenkingen uit het leven van een autoonderdelenhandelaar:
• 1. •
“Op zekere dag komt een man iets halen om in de mazout te doen, tien minuten later gevolgd door dezelfde man die iets komt vragen “tegen de kou”. Ik zeg hem dat ik hem het nodige product al tien minuten geleden heb gegeven. Het bleek hier om een eeneiige tweeling te gaan. Die hebben soms dezelfde ingevingen op hetzelfde moment, hé.”
• 2. •
“Minder positieve zaken? Twee keer overvallen, 1 x diefstal, da’s minder prettig, de overvallers werden weliswaar gepakt, maar de rechter had blijkbaar niet veel zin mij een beetje deftig te vergoeden… Maar dat zijn uitzonderingen, in het algemeen kijk ik tevreden terug: het is hier een interessante en creatieve job. Je helpt de mensen ook, je gaat eens mee naar de auto en laat hen zien hoe ze het moeten doen.”
• 3. •
“Deze handel heeft ook een commercieel goede ligging. Het heeft hier altijd gedraaid, ook tijdens de werken aan de HST die toch zo’n vijf jaar geduurd hebben, de straat was afgesloten maar we hebben er qua omzet weinig nadeel van ondervonden. We hebben tot op heden nog geen overnemer, maar ik heb al wel gezien dat er interesse was. Van leegstand zal volgens mij geen sprake zijn.” Er komt overigens geen speciale laatste uitkoopdag of zo.
Wat hier niet wordt verkocht, gaat naar Polen.”
• 4. •
“Gezien het internationale klantenbestand moet je natuurlijk ook wat talen kennen, je hoort ook de verschillende accenten: Congolees Frans, Nigeriaans Engels, Pools Duits,… Tja, niet dat het bij mij allemaal perfect is, maar we trekken onze plan. Je moet een beetje creatief zijn bij het begrijpen van al die verschillende buitenlanders en je moet ook kunnen relativeren, want dikwijls krijg je hier gewoon bezoekers die niet direct iets kopen, maar eerst uitgebreid willen weten hoeveel iets kost. Na een uur zie je ze dan terugkomen.”
• 5. • “Pensioen? Ik weet nog niet hoe ik het zal invul-
len, ik ben een beetje in sociale verenigingen actief, vanaf half juni zal ik daar dus meer tijd voor hebben. Wij fietsen ook graag en ik heb een tuin in Aartselaar, waar ik woon. Ik ga met pensioen, maar niet om te rusten, ik word zeker een actieve gepensioneerde. Al heb ik al wel gehoord van gepensioneerden die zich in de winter vervelen. “
Wittekerke, Flikken, Zone Stad, Verlengd Weekend, Windkracht 10-Koksijde Rescue…De kans dat u ooit al werk van regisseur Hans Herbots heeft gezien op het kleine of grote scherm is bijzonder groot. Hans woont in Zurenborg en zag een interview met de Gazet wel zitten. 3,2,1,…Actie!
(Dirk BLIJWEERT)
• Veel mensen denken bij een filmregisseur aan een tiran die vanuit zijn klapstoeltje acteurs allerlei aanwijzingen toeschreeuwt. De werkelijkheid is allicht iets prozaïscher… Hans Herbots: “Het clichébeeld van de roepende en tierende regisseur op de set klopt inderdaad niet. Ik garandeer je: zo werkt het gewoonweg niet. Het belangrijkste is dat je iedereen moet enthousiasmeren. Een filmploeg bestaat uit pakweg 30 tot 50 mensen, die een maand lang heel intens moeten samenwerken. Als filmregisseur moet je ervoor zorgen dat de neuzen in dezelfde richting staan. Iedereen moet het beste van zichzelf geven. Je mag dat echt niet onderschatten hoor. Omdat de huurprijzen van het filmmateriaal heel hoog zijn, duren de opnamedagen erg lang. Je gaat heel intens met elkaar om, maar als de opnames achter de rug zijn, ontmoet je die mensen pas twee jaar later opnieuw voor een ander project, heel vreemd is dat…”
• We hebben nu al geleerd dat een filmregisseur nooit roept, maar wat doet hij dan wel?
Hans Herbots: “Ik wil een verhaal vertellen dat ik in de bioscoop of in de huiskamer wil brengen, zo eenvoudig is het. Om je ideeën concreet uit te werken heb je natuurlijk een heleboel mensen nodig. In het begin werk je samen met een scenarioschrijver of een producent. Als je idee rijp is, begint de volgende fase. Dan moet je financiers mee helpen overtuigen om in je project te stappen. Vervolgens stel je een filmploeg samen en als de opnames achter de rug zijn werk je samen met de monteur en muzikanten om je film af te werken. Een regisseur mag zijn einddoel nooit uit het oog verliezen en moet constant mensen motiveren. Hoe beter je dat doet, hoe beter het eindresultaat.”
• Wist je als kind al dat je later films ging regisseren? Was het een roeping die je van kindsbeen al had?
Hans Herbots: “Niet echt. Ik maakte als tiener wel al ‘filmkes’, maar eigenlijk weet je niet goed waar je mee bezig bent. Bij mij werd het pas later duidelijk, toen ik een jaar of zeventien was. Ik dacht eerst dat je er onmogelijk je beroep van kon maken, en dus overwoog ik een tijdlang om ‘iets serieus’ te doen (lacht), maar uiteindelijk ben ik toch overstag gegaan en heb ik de filmschool gevolgd. Soms heb ik het gevoel dat ik veeleer toevallig van het ene project in het andere rol. Vaak is het een kwestie van de juiste mensen tegen het lijf te lopen. De filmwereld is klein, maar er staan geen muren rond, dat gegeven vind ik aangenaam.”
• Ik las ergens dat je voor ‘Het Goddelijke Monster’ de legendarische ‘Witte Mars’ moest verfilmen met amper honderd figuranten. Hoe begin je daaraan?
Hans Herbots: “Toegegeven: de opkomst was inderdaad aan de magere kant. De echte Witte Mars telde 300.000 deelnemers, voor de verfilming had ik hooguit honderd mensen ter beschikking. Ik begrijp het wel hoor.
De Witte Mars refereert toch naar een lugubere periode waar mensen niet graag aan herinnerd worden. Als je een voetbalwedstrijd inblikt, komen er heel wat meer figuranten opdagen. Maar hier gebeurden de opnames ’s morgens vroeg, in het putteke van de winter, da’s een groot verschil. Als regisseur moet je dan alle truken van de foor bovenhalen, met andere woorden: telelenzen gebruiken, waardoor je meer met diepte kan spelen. Ik garandeer je: in het uiteindelijke resultaat merk je er weinig van hoor. In principe zal ‘Het Goddelijke Monster’ volgend jaar te zien zijn op zondagavond, maar omdat de VRT moet besparen kan de reeks mogelijks pas in 2012 op de buis komen.”
• Hoe moeilijk is het om films te draaien in België? De budgetten zijn hier peanuts als je ze vergelijkt met die van buitenlandse producties. Hans Herbots: “Eerlijk? Ik vrees dat het de komende jaren moeilijk gaat worden. De filmsector voelt de crisis pas heel laat: we draaien nu films met budgetten die een jaar of twee, drie geleden werden goedgekeurd. Het kan dus best eens spannend worden in de filmsector. Bovendien is Vlaanderen een klein taalgebied, dat maakt het er niet makkelijker op. Weet je wat ik heel vreemd vind? Dat een Vlaamse film beter scoort in Frankrijk of Duitsland dan in Nederland. Neem bijvoorbeeld de ‘Helaasheid Der Dingen’, die wordt overal enthousiast onthaald maar loopt voor geen meter in Nederland. Je merkt hetzelfde met Loft, daar wordt zelfs een heuse remake gemaakt met Nederlandse acteurs. Het is echt moeilijk om die cultuurverschillen uit te wissen.”
• U heeft heel uiteenlopende films gemaakt: van kleine intimistische drama’s als ‘Bo’ tot grote producties als ‘Windkracht 10’. Hoe verklaart u die verscheidenheid in uw werk?
Hans Herbots: “Ik vind het vooral fijn om met verschillende methoden een verhaal te vertellen. Bij ‘Windkracht 10’ bijvoorbeeld had je een stijl nodig die de inzet van de ‘grote middelen’ vereist. Ik heb toen de mogelijkheid gekregen om in Londen samen te kunnen werken met de mensen van de Harry Potterfilms. ‘Bo’ was eerder minimalistisch en klein, ‘Het Goddelijke Monster’ zit daar ergens tussenin, een beetje te vergelijken met Amélie Poulain, met een heel beweeglijke camera. Ik hou ervan verschillende verhalen te vertellen, die qua thematiek goed op elkaar aansluiten. Maar desondanks kan je je stijl aanpassen, vandaar het heterogene denk ik.”
• Veel Hollywoodfilms staan bol van de digitale effecten. Maken Vlaamse films er ook gebruik van?
Hans Herbots: “Als je het hebt over spectaculaire ontploffingen, dan moet ik je teleurstel-
len. In België gebruiken we het eerder als een soort van digitale make-up: in historische films kan je er bijvoorbeeld storende elektriciteitsmasten makkelijk mee wegvlakken. Heb je nood aan enkele rondcirkelende vogels aan een kerktoren? Ook geen probleem! Het levert veel mogelijkheden op en is ook nog eens goedkoop. Persoonlijk vind ik het gebruik ervan leuk: je creëert een ideale wereld, zonder dat de kijker er iets van merkt.”
• Welk soort film zou je graag nog eens willen draaien?
Hans Herbots: “Een van mijn absolute lievelingsfilms is ‘Moulin Rouge’. Zelf wil ik ooit eens een musical maken. Een barokke prent waarin je alle registers kan opentrekken lijkt me heerlijk. Van kostuums tot camera en muziek, een musical is een onweerstaanbare kijkervaring. Jammer dat de budgetten daarvoor zo hoog zijn. Ondertussen heb ik ook enkele Vlaamse politiereeksen zoals ‘Sedes & Belli’ en ‘Zone Stad’ geregisseerd, een strakke stadsthriller staat dus ook op mijn verlanglijstje.”
• Goed dat je er zelf over begint: hoe verklaar je het succes van politieseries?
Hans Herbots: “Ik denk dat een politiesecretariaat een uitstekende locatie is. Er lopen veel verschillende karakters rond met elk hun eigen achtergrond. Bovendien waaien de verhalen er als het ware gewoon binnen. Ik denk dat je met zo een uitgangspunt heel
veel richtingen uit kan. Het is ook herkenbaar: de reeks is opgenomen op straten en pleinen waar je als kijker zelf ook rondloopt. Eigenlijk zou het jou ook kunnen overkomen, dat maakt het toch wel een beetje spannend ook, denk ik.”
• ‘Het Goddelijke Monster’ zal eind 2010 klaar zijn. Wat zijn je plannen voor volgend jaar?
Hans Herbots: “Ik ga aan ‘Black’ werken, een film over een zwarte jongerenbende in Brussel. Het gaat om de verfilming van het gelijknamige boek van Dirk Bracke, een jeugdauteur van wie ik eerder al ‘Bo’ verfilmd heb. Allicht wordt dat iets voor volgende zomer.”
• Slotvraagje, zou Zurenborg het decor kunnen zijn voor een film?
Hans Herbots: “Ondertussen hang ik hier al tien jaar rond, de buurt heeft weinig geheimen voor mij. Wat me wel intrigeert is een plekje aan de Draakplaats, waar de NMBS ook gebouwen heeft staan. Het is een soort van niemandsland, waar ook een vreemd woonhuis staat. Zurenborg is heel specifiek qua architectuur, je moet dus een verhaal hebben dat zich afspeelt in deze context. Het moet in elk geval geloofwaardig zijn. Je merkt dat Zurenborg een fijne plek is, dus vind ik het persoonlijk moeilijk om hier scènes te draaien die zich in een verloederde buurt afspelen. Zélf heb ik hier nog nooit gefilmd. Kwestie van privé en werk gescheiden te houden, zeker? (lacht).”
“Het Goddelijke Monster” zondagavond op VRT-televisieHans Herbots wil ooit nog eens musical maken • Foto’s Dieter DEDECKER
Medio half april hingen er nooit eerder geziene affiches in de wijk. Witte affiches met zwarte letters: “Een beetje artistieke stad kleurt z’n bevolking – Loesje”. Stille weldoeners hadden onze elektriciteitskastjes verfraaid met maatschappijkritische teksten. Welke teksten hingen er? En wie is Loesje toch eigenlijk? (Jochem OOMEN)
Vanaf zondag 18 april 2010 hangen er opmerkelijke affiches in onze wijk. Op enkele plaatsen werden de affiches door meerdere mensen opgemerkt.
•Aan de Plantin-en-Moretuslei stond geschreven: “Ik werd wakker naast een vreemd meisje in een vreemde tent en ik wist niet eens dat ik naar dit festival was gegaan – Loesje.” Dit verwijst vermoedelijk naar het festivalseizoen.
•In de Raafstraat hing dan weer een kritische tekst: “De Vlaamse Wooncode – zullen we die gewoon vervangen door gastvrijheid – Loesje.”
•Kleine Beerstraat: Terwijl zo goed als alle luchthavens en luchtruimen in Europa gesloten waren vanwege een vulkaanuitbarsting, diende Loesje deze gebeurtenis van de nodige repliek op een elektriciteitskastje in de Kleine Beerstraat: “Om de IJslandse gaswolk te gedenken nu ieder jaar een vliegtuigloze dag – Loesje.”
SCHOLENTEKORT
Ook het Antwerps scholentekort, waar we op Zurenborg over mee kunnen spreken, werd vernoemd: “Bij gebrek aan scholen nu rekenles met wortels en peren bij de groenteboer – Loesje.”
Als we ook naar onze Zurenborgse scholen kijken, dan merken we op dat de Antwerpse jonge bevolking in sneltempo verkleurt. Dit was Loesje niet ontgaan: “Een beetje artistieke stad kleurt z’n bevolking – Loesje.”
Genoeg stof om enige tijd over na te denken. Echter voordat de meeste Zurenborgers goed en wel door hadden dat er affiches hingen, waren de meeste affiches
weer verwijderd.
KRITISCH
De meeste mensen reageerden positief op de aanwezigheid van Loesje. Een man aan het rondpunt in de Raafstraat: “Ik heb ze zien hangen. Wie Loesje is, dat weet ik niet. Maar wat ik heb gezien is kunst. Maatschappijkritische kunst. Een tof artistiek project!” We kunnen de plakkers wildplakkers noemen. Of stille weldoeners. Wie het waren, weet blijkbaar niemand. Een korte navraag in de buurt leverde helaas niets op.
FICTIEF
Op Zurenborg was Loesje onbekend. Toch blijkt zij al wereldberoemd te zijn. Loesje is zelfs actief van de VS tot diep in Oekraïne. Loesje heeft enkel een naam. Een gezicht heeft zij niet. Zij is een fictief meisje dat de straten voorziet van de nodige poëzie. Om de toevallige passant aan het denken te zetten. Of even te doen glimlachen.
In de jaren tachtig is Loesje in het Nederlandse Arnhem ontstaan. Loesje is een beweging die posters verzint, drukt en verspreidt. Spoedig veroverde Loesje de wereld. Duitsland, Slowakije, Portugal, Rusland... En sinds kort ook België.
In België was zij nog niet gekend. Daar is nu verandering in gekomen. Half april maakte zij haar triomferende intrede in Antwerpen. En dat nog wel in onze eigen wijk Zurenborg.
Meer info: www.loesje.org/belgie
Gregory Frateur is zanger van Dez Mona en woont zoals dat ander kernlid Nicolas Rombouts ook op Zurenborg. De groep brengt na hun laatste tour hun nieuwe CD ‘Hilfe Kommt’ uit en kan in bepaalde middens rekenen op een zeer grote hoeveelheid waardering. Dat is al een reden om Frateur aan de praat te krijgen maar tegelijk willen we weten hoe hij zijn muziek definieert, vanwaar zijn inspiratie komt, en wat zijn toekomstplannen zijn. Kortom, een hele missie.
Bij het beluisteren van Dez Mona’s muziek (de groep die werd opgericht door Gregory Frateur en Nicolas Rombouts in 2003) deden we een bombastische ontdekking: een mysterieuze sound, wervelende dynamiek, teksten die tot nadenken stemmen, en nazinderende melodieën! Dez Mona’s nieuwste plaat, ‘Hilfe Kommt’, moest en kon dus niets anders zijn dan een fantastische plaat.
En zo moesten we, die dinsdagmiddag, ons baserend op een Google-afbeelding van Gregory Frateur, op zoek naar de persoon zelf. Na ons eerst vergist te hebben – echt waar! – herkenden we hem toch. De sympathieke zanger begroette ons vrolijk, nam ons mee de Moeskop in, en was meteen zo vriendelijk om ons te trakteren. Onze dag kon al niet meer stuk, dachten we.
•Uw muziek wordt beschreven als een mengeling tussen jazz, gospel, drama, een toefje Tom Waits… Drama is geen voor de hand liggend genre.
Gregory Frateur: “Ik vind het zelf altijd heel moeilijk om in termen van genres te spreken, want we hebben daar zelf nooit bij stilgestaan. Als we muziek maken, maken we muziek. Wij houden van goede muziek, en dat vind je in elk genre wel. Dat is het dat ons vooral inspireert om onze eigen, typische muziek te kunnen blijven maken. Omdat de muziek zo typisch is, is het per definitie moeilijk voor mensen om er een genre op te plakken. Ik zeg altijd: ‘als iemand het pop noemt, of zelfs death metal, dan is dat zijn eigen idee over die muziek en dan kan ik dat nooit tegenspreken’. Maar zelf zou ik er geen genre op kunnen plakken.”
•Het viel ons op bij het beluisteren van uw muziek, dat de heel gevarieerde instrumenten toch een erg mooie samenklank bereiken. Hoe kiest u
uw instrumentatie, of bezetting?
Gregory Frateur: “Goh... Dez Mona is eigenlijk vertrokken als duo, hé. De contrabassist en ik hebben zo een aantal jaren opgetreden, zonder een CD uit te brengen. Maar op een bepaald moment hoorden we er accordeon bij nadat we een fantastische accordeonist (Roel van Camp, red.) leerden kennen. En dus vroegen we hem of hij niet aan boord wou springen, als gastmuzikant. En zo ging het ook met onze pianist en onze drummer. Soms spelen we met barokharp of theorbe (soort luit, red.), of met cello. Er is dus geen vaste bezetting. We spelen voornamelijk samen met mensen, niet met instrumenten. Zij beheersen hun instrument alsof het hun stem is. Dit feit moet ons fascineren om met de ménsen samen te werken. De insteek blijft echter altijd Dez Mona, en dat zijn Nicolas en ik die de muziek schrijven.”
• Hoe ontstaat een nieuw nummer?
Gregory Frateur: “Dat verloopt altijd redelijk organisch eigenlijk. Ik schrijf de muziek samen met de contrabassist, Nicolas Rombouts. De werkwijze varieert: soms begint het met een aantal akkoorden op piano, of het begint met een baslijn, en dan evolueert het naar een soort jam, om het zo te zeggen, waarin we wat melodieën of zanglijnen uitproberen. Dan groeit het verder, en als het een beetje structuur krijgt, dan bekijken we of het nummer de juiste spanningsboog heeft, of we erin kwijt kunnen wat we erin kwijt willen, en wat het nummer vraagt. Of wat het nummer juist niet vraagt, want soms ben je zo hard aan een nummer aan het werken, dat de transparantie van dat nummer verdwijnt.”
•Dus u begint altijd met een melodie, en daarna een tekst?
Grotebeerstraat 1 2018 Antwerpen t/f 03-239 81 91 info@emenel.be www.emenel.be
openingstijden: wo t/m za 10.00-18.30 uur of ’s avonds op afspraak juweelontwerp kinderjuweeltjes trouwringen herstellingen oud goud creaties
Gregory Frateur: “Nee, soms is er ook eerst een tekst. Er zijn geen regels op dat vlak. Bij ons is er meestal wel een tekst, of op z’n minst een vertrekpunt, een vertrekidee, waar we dan een melodie opzetten.”
•Als u autobiografische teksten zingt voor een publiek, is dat dan niet confronterend?
Gregory Frateur: “Nee. De interpretatie van het publiek maakt dit juist interessant! Er zijn wel momenten dat dit moeilijk is, maar het is ook net een manier om die confrontatie aan te gaan. Die confrontatie durven aangaan is juist de uitdaging aan zo’n nummers! Bovendien moeten deze emoties ook herkenbaar zijn voor een publiek, want dat is toch een voorwaarde bij het maken van goede muziek: herkenbaarheid. Dus je vergroot emoties in een nummer, zodat ze bijna van een andere realiteit lijken te komen, een andere wereld.”
•Schrijft u ook over politieke thema’s?
Gregory Frateur: “Ja. Een van de belangrijke thema’s is de vervlakking in onze maatschappij: het streven naar een ‘normaal’. In dit kapitalistisch systeem is het afwijken van die ‘normaal’, een individu dat voor zichzelf durft te beslissen iets dat mij heel erg kan inspireren. Ik probeer ook in die context mijn afschuw en liefde voor bepaalde zaken te combineren bij het schrijven, en zo iets te vertellen aan het publiek, want dàt is wat muziek interessant maakt, over het algemeen. Het is zo jammer om naar muziek te luisteren die je niets vertelt!”
•Dus, het bekende verhaal van Eric Clapton, die beslist om na een bepaalde tijd ‘Tears in Heaven’ niet meer live te brengen omdat hij de juiste emotie er niet meer kan inleggen, dat kunt u wel begrijpen?
Gregroy Frateur: “Ja, dat is ook normaal. Er zijn nummers die we geschreven hebben, 7 jaar geleden, die we nu niet meer fatsoenlijk zouden kunnen brengen, omdat die emotie voorbij is. Bovendien is onze kijk op de wereld ook totaal veranderd. Sommige dingen spelen we niet meer om die redenen. Maar zo’n emotie kan ook terugkeren. Een nummer kan tijdloos zijn.”
•Hebt u voorbeelden of inspiratiebronnen?
Gregory Frateur: “Goh. Dat verandert constant, eigenlijk. Er zijn er heel veel verschillende; het gaat van grote mensen uit de gospel, tot performers als Nick Cave en Nina Simone, Radiohead. Ik kan niet direct één bepaalde inspiratiebron noemen. De vergelijking die wordt getrokken met Tom Waits, daar kan ik persoonlijk niet echt inkomen.”
•Uw stem speelt een grote rol in de muziek. Hoe staat u daar zelf tegenover?
Gregory Frateur: “Ik gebruik mijn stem zoals ik voel dat ik hem moet gebruiken. Ik ben altijd gefascineerd door de stem in al zijn facetten en heb in die hoedanigheid ook een aantal workshops gevolgd. Ik ben dus grotendeels autodidactisch. Door de workshops heb ik geleerd om mijn stem anders te bekijken en hem te gebruiken op zo veel mogelijk verschillende manieren (kucht). Het is echter niet mijn stembereik dat de muziek maakt.”
•Maar het kan ook een extra zijn.
Gregroy Frateur: “Ja, natuurlijk. Maar het kan ook een vlucht zijn, om constant de tessituur te gebruiken, en de hoogte of de laagte in te gaan en te vergeten dat je ook kunt bereiken wat je wilt vertellen met veel minder.”
•Wat zijn de toekomstplannen op muzikaal vlak?
Gregory Frateur: “We zijn op dit moment bezig met een nieuw project – ik had het
al een beetje verklapt -, richting de nieuwe plaat, dat met barokinstrumenten zal zijn. Dat hebben we al een keer gedaan, maar dan heel kort, maar het fascineerde ons enorm. Met een aantal barokmuzikanten gaan we veel repeteren en van daaruit verder bouwen.”
•Jullie nieuwe plaat heet: ‘Hilfe Kommt’. Vanwaar de naam?
Gregory Frateur: “Het gaat vooral over de boodschap. We waren op tour in Zwitserland toen we met de lift naar boven in een hotel gingen. In die lift was er een ‘alarm’, of ‘help’- knop waarop stond: ‘Hilfe Kommt’. Ik vond dat iets prachtigs: het idee dat je op een knop drukt, en je voelt je gerust, want ‘Hilfe’ is al onderweg. Daar gaat onze laatste plaat ook over: keuzes maken, en dus die knop zelf in durven duwen. Het is het origineel, omdat ‘Help Comes’ eenvoudigweg niet klinkt.”
•Staat u open voor eventueel een project om filmmuziek te maken?
Gregory Frateur: “Ja, absoluut, absoluut. We zouden dat heel graag doen, maar hebben nog geen concreet project. Onze muziek gaat over het vertalen van beelden, en dit andersom draaien, op beelden muziek maken, zou heel interessant kunnen zijn. Met onze muziek proberen we beelden te scheppen. Of toch zo veel mogelijk. Ik zou het heel graag doen, maar het moet toch ook kloppen, dus dat is wachten op een cinéast, waar het mee zou klikken.”
•Zal u veel in openlucht spelen, nu de zomer er éindelijk aankomt?
Gregory Frateur: “Op de festivals natuurlijk wel. Maar in de aanloop van de zomer zal dit nog allemaal in zalen zijn.”
•Welke festivals zijn dat dan zoal? Meer in het buitenland, of toch ook in België?
Gregory Frateur: “Ik heb nog geen idee van onze plannen in het buitenland, maar ik veronderstel dat er wel optredens zullen komen. Omdat dit soort dingen laat in het seizoen geboekt worden, heb ik er niet echt een overzicht van. In het binnenland gaat dit om de typische festivals: Pukkelpop, Boomtown in Gent. We spelen ook wel op kleinere festivals, maar in ons geval is dat niet zo heel veel, want wij zijn een groep die niet in de eerste plaats gaat voor zoveel mogelijk te kunnen optreden op zoveel mogelijk verschillende plaatsen. Voor ons is het interessanter om verspreid te spelen in een aantal steden, maar het daar dan ook bij te laten. Zo gaan we bijvoorbeeld ook spelen in Parijs (Le Boule Noir). Enkel in augustus spelen we nog in Antwerpen, namelijk in Park Noord, een festival dat wordt georganiseerd door Petrol. Voor de rest zal dat, tot mijn spijt, niet veel zijn.”
Voor meer informatie:
www.dezmona.com
www.myspace.com/dezmonamusic
Naar aloude en tevens goeie gewoonte is er ook dit jaar weer gratis muziek in de wijk. Meer bepaald tijdens de maand augustus en telkens op vrijdagavond. Van vroegere edities onthouden we dat het telkens om swingende en dansbare groepen ging die om stipt tien uur ’s avonds de stekker uittrokken en op die manier voor een maximum aan muziek en een minimum aan overlast zorgden.(SC)
De organisatie is dit jaar weer in handen van La Scena Project Management. Projectmanager daar is René Vanhove.
• Hoe moeilijk was het dit jaar om de plaatselijke groepen te vinden want in het eerste deel van het programma staat telkens een groep van bij ons.
René Vanhove : “Hoe meer edities van MIDW op de Dageraadplaats, hoe meer bekend bij lokale groepen. Dit jaar een aanbod van een tiental groepen waaruit we in functie van afwisseling in genre en kwaliteit gekozen hebben”.
• Muziek in de Wijk werkt ook met vrijwilligers uit de wijken zelf, ik vermoed dat dit niet altijd even vlot verloopt in de vakantieperiode. Is het gelukt voor Zurenborg?
René Vanhove : “We werken de laatste
jaren met dezelfde mensen die elke vrijdag de smaak van muziek, sfeer en vooral sociaal amusement weten te appreciëren. Vb. onze cateringmensen staan ondertussen bij de ZVA bekend voor de continue kwaliteit van de gerechten. Tevens dank aan Guy van de Zurenborger voor het ter beschikking stellen van zijn zaal!”
• Jullie stoppen ook altijd om 22 uur . Een bewuste keuze ? Sommigen zeggen dat het gedaan is voor het echt plezant kan worden .
René Vanhove : “Dit heeft twee redenen. Een duidelijke eindtijd is goed voor iedereen. Daar bovenop spreken we hier over een volledig gratis gegeven waar alle vrijwilligers ook graag
op tijd stoppen met de afbraak en opkuis (we zijn hiermee klaar omstreeks middernacht).
-Zurenborg is een muziekminded deel van deze stad. Voelen jullie dat ook aan de sfeer en de opkomst in vergelijking met andere stadsdelen?
René Vanhove : “De Dageraadplaats is een swingende cocktail voor jong en oud. Diversiteit in beroepen, studiekeuzes en afkomst vormen hier het aanbod. Daarbovenop heb je een serieus aanbod van drank- en eetgelegenheden. Tijdens MIDW vormt het midden van het plein met zijn exotische kraampjes een feeëriek centrum omringd door terrasjes. Wat wil een mens nog meer tijdens de maand augustus (als het zonneke schijnt)?”
Je koopt na de winter wat mooie plantjes en een zak aarde, haalt de bloembakken uit de kelder en gaat aan het planten. Je vensterbank fleurt er helemaal van op. En dan op een ochtend zijn je bloembakken weg of ze liggen in stukken op de grond. Je hebt, netjes zoaals het hoort, de stedelijke administratie doorworsteld en een vergunning voor een tegeltuintje gekregen. Weg die lelijke tegel, goede zwarte aarde in de vrijgekomen ruimte en een mooie plant erin. En dan lijken alle honden precies jouw tegeltuin als pispaal te willen gebruiken. Je zou van minder aan het balen gaan en je ziet dan ook het aantal mensen dat de moeite doet om hun gevel met bloemen of planten te versieren elk jaar minderen. Of vergis ik me? Maar ze zijn er echt nog wel de die-hards! Volhouden dames en heren, de wijk is u dankbaar voor al dat moois. Foto’s en tekst: Jeannine Führing
Foto 1: Adriaan Willem Rylant
Reeds van ver zie je de cytisus of brem schitteren in de Waterloostraat. Tien jaar geleden hebben Adriaan Willem en zijn vader een stuk van de brem uit de tuin overgeplant naar de voorgevel. In de maand mei staat hij op z’n mooist, krijgt veel bezoek van hommels en passanten stoppen om de heerlijke geuren op te snuiven.
Foto 2: Chantal Coomans en zoon Jakke
Chantal heeft van haar gevel in de Grote Beerstraat haar voortuintje gemaakt. Bakken met viooltjes, ranonkels, rozemarijn, buxus, den, clematis en binnen enkele weken de hortensia’s in bloem. Het is feest want Jakke heeft vandaag zijn vormsel gekregen.
Foto 3: Dani Van Remoortel
In de bloembakken van Dani uit de Dolfijnstraat zitten kleine wilgenboompjes met petunia’s en geraniums. De blauwe regen is zoals op vele plaatsen in onze wijk prachtig. Dani heeft oog voor schoonheid. Zij is beeldhouwster, geeft tekenles en sinds kort ook modeltekenen bij haar thuis.
Foto 4: Diana Matthieu
Vier jaar heeft Diana uit de Filomenastraat bloemschikken gevolgd. En dit is duidelijk te zien aan haar bloembakken. Roze pelargoniums, witte bacopa, fuchsia klokjes, zacht roze surfina en blauwe lobelia’s. Zij schildert ook, aquarellen, meestal bloemen, een echte passie.
Foto 5: Hadewig Van Reempts
Hadewig uit de Dolfijnstraat koopt haar bloemen op de markt en haar bloembakken vol met allerlei soorten bloemen maken de voorgevel erg kleurrijk. Het is zalig zitten in het zonnetje op de bank. Hadewig heeft een mooie sopraanstem en zingt klassieke muziek bij het Polyfoon ensemble.
Foto 6: Sonja Van Holt
Sonja uit de Schorpioenstraat heeft groene vingers. Het hele jaar door staan er bij haar bloembakken, de inhoud ervan steeds aangepast aan het seizoen. Nu zijn het viooltjes,vergeet me nietjes, skimmia, ranonkel, buxus, red robin en cotoneaster.
Foto 7: Stefan Van Loock
Stefan uit de Schorpioenstraat heeft met zijn vriend een huis in Portugal met een olijfboomgaard erbij. De twee olijfbomen, die hij door de venster van z’n salon ziet, helpen als hij met weemoed aan zijn vakantiehuis denkt.
Vera uit de Lange Van Ruusbroecstraat interpreteert het begrip tegeltuin wel erg ruim. Een ware overvloed aan lavendel, kerria japonica, tagestes, rozemarijn, buxus, clematis, wingerd... veel wordt gestekt vanuit haar tuin. Vera is al 20 jaar adept van shiatsu-massage.
Ze zijn jong en ze willen wat, in dit geval een gebakkraam waar ze een eigen circuit van Vlaamse kermissen mee rondtrekken. De vraag wat jonge mensen in het eerste decennium van de 21ste eeuw bezielt om een beroep te kiezen dat in hun geval zeker niet ‘cool’ is te noemen, is gauw beantwoord. Zowel Marissa Panis als Jeffrey Vlasselaerts stammen uit een oeroud geslacht van kermisklanten en zijn op de Dageraadplaats twee keren per jaar te vinden in hun kraam met smoutebollen en Laeckmans. (Marcel SCHOETERS)
De Hasseltse Marissa leerde de Westmalse
Jeffrey ook kennen op de kermis. Met Marissa is de familie Panis al aan de vierde generatie toe die met de combinatie frituur/ smoutebollen en de door geen enkele Van Dale in een voorgeschreven spelling te vatten ‘Laeckmanskes’ op de foor staat. Bij Jeffrey gaat volgens de familieoverlevering de stiel terug tot in de jaren 1700.
Toen ‘De Miel’, een vriend van Jeffreys ouders, besloot om van een welverdiende rust te gaan genieten, was de keuze snel gemaakt. Het was de Miel die van oudsher de kermis van de Dageraadplaats met zijn aanwezigheid vereerde.
STRAMIEN
Marissa en Jeffrey volgen met hun kraam – al dan niet vergezeld van een woonwagen – een vast stramien van kermissen, dat begint bij het carnaval van Diepenbeek.
Een Sinksenfoor, de Zuidkermis en Leuven zijn daar niet bij, zeggen zij. Het koppel getuigt van een afwisselend bestaan, al was het alleen al omdat elke kermis zijn eigen publiek heeft. De Dageraadplaats – waar ze ondertussen toch al een paar jaar komen – wordt twee keer per jaar door hen met een bezoek vereerd, met Pasen en in oktober. “Na november volgen dan de kerstmarkten”, zegt Jeffrey. “Anders zitten we 4 maanden zonder inkomen.”
MARKTEN
De twee geven de voorkeur aan kermissen boven bijvoorbeeld wekelijkse markten. Waar ze wel altijd staan, is Rock Werchter. “Strikt gesproken loopt onze ‘regio’ van Vlaams-Brabant tot Limburg”, zegt Jeffrey.
“In de Vlaanders zijn er dan weer andere families die de kermissen doen.” Grote kermissen zoals de Sinksenfoor laten ze aan zich voorbijgaan. “Daar is de concurrentie veel groter”, zegt Marissa. Of ze zelf nog wel eens naar de Sinksenfoor trekken en bij de
concurrentie wel eens een wafeltje gaan eten? “Dat doen we dan altijd bij familie!
Het is zo dat elk kraam zijn eigen recept heeft, dat van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven.”
En, tot slot, hebben ze nooit eens overwo-
gen om de woonwagen in te ruilen voor een frituur in het dorp? “Beslist niet, dat is een totaal andere manier van werken dan een frituur op de kermis”, klinkt het eensgezind.
Het is een van de allereerste echt warme dagen en op het uitgebreid terras (40 stoelen) van Brasserie Van Loock op de Dageraadplaats zet een ietwat ouder koppel zich neer en daarmee zijn er deze middag 24 eters de kassa gepasseerd. Serge Frank (25) kijkt tevreden toe, roept wat naar een nieuw personeelslid, groet een bekende en beantwoordt tegelijk een telefoon. Ondertussen vertelt deze uitbater in één van de vijf talen die hij machtig is, dat hij deze brasserie opnieuw de uitstraling en de kwaliteit wil geven die er zoveel jaren geleden terug wel was. Het wil dat doen met ondermeer een fel ingekorte kaart, betaalbare wijnen en personeel dat zijn stiel kent. Een voorbeeld ? Zo is de dagschotel vervangen door “stoemp van de dag” en waar vinden we dat nog? (Swa COLLIER)
Laat ons maar de stier bij de horens nemen: de voorbije jaren bereikten ons zelden positieve geluiden vanuit de Brasserie Van Loock. En dat was jammer want pakweg zo’n tien geleden was deze plek waar eens het befaamde Koffiehuis stond, bekend en beroemd voor een aantal schotels. Stoofvlees en konijn bvb. Regelmatig werd in magazines verwezen naar de Brasserie Van Loock als ‘the place to be”. Maar na een nieuwe overname ging het duidelijk bergaf. Het werd stil rond de reputatie van Brasserie Van Loock die voor een groot deel teerde op de “betere” bedienden en zakenmensen van ondermeer de Plantin en Morestuslei en omgeving.
WIJK
Serge Franck is sinds enkele maanden de nieuwe uitbater en wou ons overtuigen van de nieuwe wind. Met een nieuwe uitbater, nieuwe chefs en nieuw personeel moet dat lukken is zijn redenering Ik laat de luchkeuze over aan hem. Hij bestelt een portie vol au vent en stoofvlees. Om te proeven. Ondertussen komen we te weten dat hij
De Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29
www.gazetvanzurenborg.be
P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 Antwerpen frans.crols@trends.be
Redactie
Swa Collier, hoofdredacteur
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen 0477 51 40 28
swa.collier@telenet.be
swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Inge Liekens, eindredacteur André Dejonghe, redactiesecretaris
Redactie Gazet van Zurenborg Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, Ellen Burton, Jochem Oomen, Lu Mortelmans, Karen Claes, André Dejonghe, Inge Liekens, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Liliane Pijl, Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Walter Mortelmans, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers, Valerie Molly, Chantal Vogelzang, Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Saskia Anken, Andreï Holthof, Christophe Lambrechts, Marcel Schoeters, Marc Heirman, Sara De Meyer, An VanDe Wal, Cecilia Magnus, Jan Vandevelde
Tekenaar:
Erik Bongers
Vormgeving & Pre-press: Colin Bellefroid colin@bitrac.be • www.bitrac.be
Advertenties: Gerda Eelen gerda@zurenborg.be 0486 83 33 06
Drukker:
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie:
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem
Website:
Gert Paenen, Dolfijnstraat 37, 2018 Antwerpen www.gazetvanzurenborg.be
twee jaar in Engeland gewerkt heeft, zowat heel de wereld afreisde en om aan geld te raken overal in horecazaken ging werken en op die manier een pak ervaring opdeed. Ondermeer in luxehotels in Londen. Maar nu is het de Brasserie Van Loock geworden op de Dageraadplaats, hartje Zurenborg.
Serge Frank : “ Ik ben echt verliefd geworden op de wijk en ik woon er nu ook. Wat me aantrekt is de mix van mensen die hier wonen en de sfeer op het plein is echt fantastisch. Ik denk dat Musty daar ook voor een groot deel verantwoordelijk voor is. “
KLASSIEKERS We overlopen de geschiedenis van het restaurant. Serge Frank “De vorige uitbaters hebben de fout begaan de klassiekers van de kaart weg te halen en meteen bleef een groot deel van de klanten weg. Ook steeds wisselend personeel is niet goed, de klanten hebben graag vertrouwde , vriendelijke mensen die bedienen. Zo heb ik drie fantastische jonge vrouwen ( lacht ) die er mogen zijn en die het gezicht van de zaak bepalen.” De jonge chef Nick Van Linden (21)
komt er bij staan. De beste van zijn klas in Koksijde en door Frank bestempeld als een creatief genie. “Ik wil terug naar de klassiekers van vroeger” We nemen de kaart en het eerste wat inderdaad opvalt is dat het aanbod vrij beperkt is. Een nieuwe tendens trouwens: weinig maar goed. We overlopen: een dagsoep (4,20 euro) en verder voor de lunch : broodjes, 5 verschillende slaatjes, 3 pasta’s en vier hoofdgerechten. Stoemp (11,50), stoofvlees met witloofsla (14 euro), vol au vent (15 euro) en de klassieker scamp’s in lookboter (15 euro). Voor het diner (’s avonds dus) noteren we zes voorgerechten, stoofvlees, Ierse steak (20) en dorade (23) plus de pasta’s en de slatjes. Hij verduidelijkt: “ De keuze is beperkt omdat de mensen tijdens de middag maar een uurtje hebben en dan willen ze snel bediend worden, het hoeft ook geen culiniar feest te zijn want ze moeten straks gaan werken. Nee, snel en goed “ Hij diept een Paris Match op, een volle bladzijde in kleur over deze Brasserie.Met foto van het verzamelde personeel. Zo’n tien tot twaalf mensen. Serge Frank : “We krijgen uiter-
aard nu al behoorlijk wat volk uit de wijk zelf maar ook Nederlanders hebben de weg naar hier gevonden “
NIEUW
Of we toch niet vergeten te melden dat zijn wijnen betaalbaar zijn want hij heeft zelf de hekel aan wijnen die veel te duur verkocht worden in restaurants. Er is zelfs een speciale wijn voor het komende mosselseizoen. Of een wijn die speciaal bedoeld is (met etiket) voor het aspergeseizoen. We maken ondertussen de fles spuitwater soldaat die bekend geworden is door een fantastische clip waarin een octopus de hoofdrol speelt. Serge Frank : “ Ik wou aan de mensen ook nog zeggen dat we voortaan heel de week open zijn, dat we onder de middag niet sluiten zoals vroeger, dat we op het terras ook koffie en drankjes serveren zonder dat er iets gegeten moet worden en dat we er niet aan denken om de naam te veranderen. We willen de sfeer van een brasserie behouden en dan is dit een fantastische naam.Sommige dingen mag je nu eenmaal niet veranderen.”
Openingsweekend
S.W.A.N.
VRIJDAG 3 sep: 20u30 - € 10/€ 8
Rataplan - staand
S.W.A.N. is het nieuwe project van Think of One Opperhoofd David Bovée. Deze Belgisch – Congolese electrosensatie is een gloednieuwe band uit Matongé en het meest moerassige caravanterrein van de Brusselse underground scene. S.W.A.N. staat garant voor stomende grooves, gemixt met ijskoude syntesizers en scheurende gitaren. Maar bovenal wordt het een fantastisch dansfeest en een stomende opener van het seizoen.
David Bovée (ZANG, gitaar); Alê Oliveira (zang/ percussie); Alonzo Nzau (drums); David Picard (synths, percussie, trompet); Eric Bribosia (keyboard)
vi.be/SWAN - www.myspace.com/swanmusica
openingsweekend
Kapitein Winokio en zijn mannen met baarden:
Kapitein Winokio is van de wereld – Tournee (3+) [vlieg]
ZATERDAG 4 sep: 15u - € 7 – Rataplan
Sinds zijn Beren-cd’s heeft de Kapitein een heus oeuvre bij elkaar getrommeld. Samen met zijn mannen met baarden kan hij rocken en brokken maken. Kom mee zingen en dansen op liedjes uit de cd’s ‘Kapitein Winokio‘is beestig en ‘Radio Winokio’. Tegelijk stelt de Kapitein zijn nieuwe cd ‘Kapitein Winokio is van de wereld’ voor met kinderliedjes en -muziekjes uit alle windstreken.
Zoals steeds kunnen kinderen mee doen voor maar ook op het podium.
Er is ruimte voor improvisatie want je kan immers nooit voorspellen wat die kampioenen in petto hebben…Kapitein Winokio stimuleert en inspireert de kinderen. Dat maakt van elk concert een unieke belevenis!
Een concert van: Winok Seresia, Ivan Smeulders, David Piedfort, Geert Budts, Peter Pask en MarieAnne Coppens; Concept en regie: Winok Seresia en Ivan Smeulders; Muziek: Kapitein Winokio www.kapiteinwinokio.be
openingsweekend
Kroes (6+) door Pok collectief
Zondag 5 sep: 14u,16u - € 7 - Rataplan Scheep in als matroos op een mysterieus schip. Met de verhalen van Jules Verne in het ruim, steek je van wal. Een reis op een
schip zonder kapitein, vol onzekerheden en twijfel, waarbij de reis belangrijker is dan de bestemming. Een voorstelling waarin je je stoer moet houden, op je bek gaat en weer overeind krabbelt. Enkel voor kinderen met baarden dus … ‘Kroes’ is een kruisbestuiving tussen theater en videogame. Speciaal voor de voorstelling werd een virtuele omgeving ontwikkeld.
“Deze Kroes is al de tweede voorstelling op korte tijd, na Wonderland van HETPALEIS en SKaGeN, waarin op een geslaagde manier een multimediale scenogra e en theaterervaring gecreëerd wordt. Meer nog dan Wonderland bespeelt POK met Kroes de empathie van de (vooral) jonge toeschouwers die zich in de netten bevinden, omringd door de schermen waarop te zien is hoe ze met hun schip woeste wateren doorklieven.”
(Els Van Steenberghe in Knack)
Van en met : Stef Deneer, Wannes Deneer, Kristof Timmerman (Borgerhout), Jef Van Gestel, Michel Van Looveren en Valérie Vertenten productie : POK vzw met de steun van Laika, de Vlaamse Overheid en de Stad Antwerpen
Poezewoezewoef (3+) door Theater
Tieret
Woensdag 8, za 11 sep: 15u - € 7 – Rataplan Bulk en Blits. Mossel noch vis, poes noch woef. De ene groot, té groot om ergens in te passen … De andere klein, te klein om ergens bij te raken. De ene houdt van zachte dromerige muziek, uitslapen, tegen bomen aanschurken en pootjes likken; de andere leeft zich graag uit op bonkende beats, houdt van plastic nopjes laten ploffen en wil alles snel, snel en liefst ook nu! Tot Blits, de kleine, de hele wereld van Bulk dooreenschudt en beiden verder moeten …
Theater Tieret waagt zich voor het eerst aan een voorstelling voor de allerkleinsten.
POEZEWOEZEWOEF is een erg associatieve, woordarme, beeldende voorstelling. Voor al het klein kleutergeweld (en hun ouders!) dat gillend wegloopt van al wat vreemd of nieuw is.
Spel: Patrick Maillard en Joost Van den Branden; Coaching: Bart Van Nuffelen; Poppen: Patrick Maillard; Muziek: Geert Noppe; Scenografie: Lynn Bruggeman; coproductie met CC SInt-Niklaas www.tieret.be
ZOON (9+) door Raf Walschaerts
Vrijdag 17 sep: 19u30 - € 7 - Rataplan
Een kleiner hartje hadden ze in zo’n groot lijf niet kunnen steken. Sterk als een paard,
koppig als een ezel, maar zo kwetsbaar als een pasgeboren vogeltje. Jonge jonge, het is genoeg dat er toevallig een kleine eens lief naar hem lacht, of hij wordt helemaal week. En als hij week wordt is dat schonkige, hoekige lichaam nog minder in toom te houden dan anders:schokken van het lachen (om van binnen niet te wenen). Duizend woorden om alle hoeken en gaten te dichten. Veel te veel. Watervallen vol verhalen, en allemaal echt gebeurd!
En overdrijven... en met spek schieten... en liegen...en plan trekken...
En toch zo waarachtig zijn als geen ander : zoon.
“…. Walschaertsraakt er een levensgevoel mee aan dat iedereen herkent, zoon of ouder. Moederziel alleen speelt hij, maar Zoon is compleet.”
(Wouter Hillaert in De Standaard)
“… Op de meest explosieve momenten grijpt Walschaerts naar zijn gitaar om de angst, de twijfel, het verdriet en de onrust van Zoon te verklanken en treft daarbij jong en oud recht in 't hart.“
(Els Van Steenberghe in Knack)
Spel: Raf Walschaerts; Regie: Ineke Nijssen; Licht en geluid: Erwin Van de Put; Decor: Kris Van Oudenhove www.rafwalschaerts.be
JAZZCLASS: Inleiding Voices
Zaterdag 18 sep: 19u30 - gratis – Rataplan
Jazzclass Series docent Frederik Goossens leidt het concert van Voices in. Deze inleiding is gratis, maar reserveren is verplicht. De plaatsen zijn beperkt dus wees er snel bij!
Jazzlab Series: Nicolas Kummert:
Voices
Zaterdag 18 sep: 20u30 - € 12/€ 10 - Rataplan
In de muziek van Voices wisselen fusion, chanson, pop en jazz elkaar in hoog tempo af. Bezwerende melodieën en ritmes herinneren ons er aan dat in de wonderlijke wereld van saxofonist Nicolas Kummert het mysterieuze en primitieve Afrika nooit ver weg is. Het maakt van Voices de meest spectaculaire cross-over band uit België sinds het powertrio Aka Moon. Centraal in Voices staat - u raadt het al - de menselijke stem. En wat voor stemmen! Nicolas Kummert, Hervé Samb en Nicolas Thys zingen zelf tijdens de meeste stukken. Of ze reciteren teksten van bijvoorbeeld Jacques Prévert. Het maakt hun muziek tegelijk spannend en verrassend toegankelijk.
In 2003 ontving de toen 24-jarige Nicolas Kummert de Django d’Or voor Jong Talent. Hij heeft jazz door de aderen stromen. Kummert speelt saxofoon met de fluwelen kracht van een Joe Lovano, en hij zingt met het breekbare timbre van een jonge Chet Baker.
Nicolas Kummert (saxofoon, zang); Hervé Samb (gitaar, zang); Nicolas Thys (contrabas, zang); Alexi Tuomarila (piano); Lionel Beuvens (drums) www.nicolaskummert.com
Ifa y Xangô
Woensdag 22 sep: 20u30 - €8/€ 6 - Rataplan
Ifa y Xangô is een jonge Belgisch - Braziliaanse jazzgroep opgericht begin 2010 door Sep François. Hun inspiratie vinden ze in spirituele en dansante wereldmuziek, met als basis traditionele
Afrikaanse/Braziliaanse en afro-cubaanse ritmes. Ifa y Xangô vertrekt vanuit collectieve improvisaties en eigen composities en werken deze uit tot een hedendaags geheel. Ze brengen ook enkele nummers van o.a.
Braziliaans componist Hermeto
Pascoal en Afrikaanse songs... Het samensmelten van verschillende culturen zorgt voor een explosief en origineel karakter!
Seppe Gebruers (piano); Viktor Perdieus (tenor sax); Niels Van Heertum (euphonium); Filipe Ricardo Nader (alto sax); laurens Smet (contrabas); Ruben Pensaert (drums/percussie); Sep Francois (Percussie)
Postume werken #04-06 door Mars
Donderdag 23, vrijdag 24 en zaterdag 25 sep: 20u30 - € 8/€ 6 - Rataplan
Postume Werken is een reeks performances die MARS maakt over dode kunstenaars. Elke avond zetten een achttal acteurs en muzikanten zich aan de koffietafel, met hun favoriete doden. Ze lezen of spelen hun persoonlijke selectie. Als toeschouwer zit u mee aan tafel of in de zaal. Of aan de bar, dat kan ook. Elke avond is een unieke, eenmalige performance: er zijn andere gasten, die elk hun eigen materiaal meebrengen. Wie van iedereen wil weten wie zijn of haar favoriete doden zijn komt dus best elke avond.
“Deze performances zijn voor mij iets wat heel dicht bij de essentie van theatermaken komt: de juiste mensen samenbrengen, hun eigen materiaal laten kiezen en dat heel direct delen met een publiek dat zich in dezelfde ruimte bevindt.” (Regisseur Angelo Tijssens)
Als u alle avonden wil meemaken kan u genieten van een speciaal combitarief van € 15 voor de drie voorstellingen.
regie: Angelo Tijssens; dramaturgie: Nikolas Rabogliatti; scenografie/video: David Williamson; van en met Dolores Bouckaert, James Berlin, Tijs Delbeke (Sir, Yes Sir, dEUS), Sura Dohnke, Tania Gallagher (Nid&Sancy), Pieter Genard, Nikolas Rabogliatti, Thalia Sleeckx, Angelo Tijssens, Kristin Van Der Voort, Joris Vanpoucke, Katelijne Verbeke, Wim Willaert en vele anderen; productie: MARS; coproductie: Rataplan www.marsspeelt.be
Première
In the Prime of their Lives door Het Zesde Bedrijf
Donderdag 30 sep, vr 1, za 2 okt: 20u30 - € 12/€
10 - Rataplan
Zeven jaar geleden brak het hart van Laura van Dolron, zij trok zich terug in een hutje in het bos en schreef ‘In the Prime of their Lives’, een filmische, poëtische tekst vol pijn en troost.
Met deze tekst stapte ze voor het eerst de planken op, met groot succes. De voorstelling ging in april 2003 in première in Rataplan. In 2003 won ze met ‘In the Prime of their Lives’ de Limelightprijs op Theater aan Zee.
Nu zeven jaar later bewerkt Laura van Dolron de tekst speciaal voorSteve Aernouts. Nog steeds gaat de voorstelling over liefde en loslaten, over vergeelde polaroids en treurige M&M machines.
De lmreferenties zijn niet van de lucht in deze tekst. In hun eindeloze analysering, neuroses en scherpzinnigheid doen de teksten fel denken
aan de vroege lms van Woody Allen. Ook daar maakt het ‘oneindige grote’ de link met het ‘oneindige persoonlijke’. En ook daar wordt steevast doel geraakt. (Elke Van Campenhout in De Standaard)
In 2008 werd van Dolron geselecteerd voor het theaterfestival met de voorstelling ‘Laatste Nachtmerrie’. Ze ontving reeds volgende prijzen: Eric Vosprijs 2008, Charlotte Köhlerprijs 2007, BNG Nieuwe Theatermakersprijs 2007, Young Makers Award 2004 en Limelightprijs 2003.
Spel: Steve Aernouts; Tekst en coaching: Laura van Dolron; Productie: Het Zesde Bedrijf i.s.m. Rataplan
’s Nachts zijn alle katten grijs (4+) door Anne Niepold & Zonzo Compagnie
Zondag 3 okt: 15u - € 7 – Rataplan
Anne Niepold speelt accordeon en is gefascineerd door geluiden. Nieuwsgierig stelt
Anne zich de vraag waarom het miauwen van een kat anders klinkt als je ze ziet en of dat bij haar accordeon ook zo is? Of, wat gebeurt er ’s nachts als je niet meer ziet wat je hoort? Gefascineerd door deze vragen maakte Anne deze voorstelling. Zonder een woord te zeggen, verrast ze je met klanken, beelden en een streepje licht. Ze tovert uit haar instrument prachtige melodieën. Dan weer gebruikt ze haar accordeon als een geluidenmachine die kreunt en zucht of fluit
Garage ‘DEDAGERAAD’
van uw oude wagen herstelling onderhoud wij
als een vogel en blaft als een hond. En soms zie je haar, soms weer niet. Maar altijd is haar accordeon ergens te horen.
Anne Niepold won in 2008 de Toots Thielemans award. Voor Zonzo Compagnie maakt ze deze woordenloze muziekvoorstelling.
Muzikale uitvoering en composities: Anne Niepold; Coaching: Wouter Van Looy; Scenografie en techniek: Amber Vandenhoeck Een productie van Zonzo Compagnie i.s.m. cultuurcentrum Luchtbal www.oorsmeer.be
Alles Passeert door Toneelgroep NUNC
Donderdag 7 okt: 20u30 - € 12/€ 10 – Rataplan Leen De Veirman is al jaren een vaste waarde binnen het werk van toneelgroep NUNC. Nu neemt ze voor het eerst plaats in de makersstoel.
Samen met het kruim van de Vlaamse muziekscene vertelt ze een verhaal.
Van vervlogen glorie, van gemiste kansen. Van zingen zonder vreugde.
‘Alles Passeert’ roept de oude dagen van revue, cabaret en chansonniers op. Een muzikale voorstelling die zoekt naar de vrouw achter de zangeres.
Tekst, spel en zang: Leen De Veirman; Muzikanten: Marc De Maeseneer (Saxofoon); Arne Van Dongen (Contrabas); Niels Verheest (Hammond); Coaching: Darren Ross; Benjamin Van Tourhout www.toneelgroepnunc.be
2018 Antwerpen uw Renault verdeler tel 235 41 59 voor Zurenborg Voices
VERKOOP
Het kruispunt werd helemaal heraangelegd, is bijna klaar en ziet er veel beter uit. De ontwerpers hebben een moeilijke oefening gemaakt. Het combineren van trappen afdalende voetgangers, een tweerichting fietspad, een dubbel tramspoor, een bushalte en normaal tweerichtingsverkeer vergde ongetwijfeld compromissen. Het blijft dus een kruispunt waar alles slechts goed kan verlopen indien elke weggebruiker zich verstandig gedraagt en goed uit zijn doppen kijkt. Zo ziet een voetganger, die van de Zurenborgstraat komt en de Cuperusstraat wil dwarsen, het van links aankomend verkeer slechts wanneer het op een dertigtal meter van het zebrapad verwijderd is . Als je weet dat de stopafstand van een auto die op een droog wegdek 50 kilometer per uur rijdt zo’n 28 meter is..... Een voetganger die vanonder de brug komt en op de laatste trede van de trap staat, stapt dan weer met zijn eerste stap midden op het tweerichting fietspad. Ook daar is het dus opletten geblazen.
Sinds een jaar organiseert Het Roze Huis aan de Draakplaats ook een project met en voor holebi’s met kinderen en/of een kinderwens. Het project kreeg de naam ‘Gelijke Ouders’ en wil zowel de holebiouders als hun kinderen ondersteunen.
Daarom organiseren ze maandelijkse ontmoetingsmomenten voor holebi’s en hun kids. Daarnaast sensibiliseren ze ook de brede maatschappij over holebi-gezinnen. Zo werd er onderhandeld met de Gezinsbond en met Kind en Gezin.
Tijdens de regenboogweek, de week die aan de Internationale Dag van de Homofobie (17 mei) vooraf gaat, werd samen met de Vlaamse koepel çavaria een politieke discussie over holebi-ouderschap georganiseerd. Jan Roegiers (sp.a), Bruno De Lille (Groen!), Piet De Bruyn (N-VA), Sonja Becq, Elke Tindemans en Ilona De Coster (CD&V) waren van de partij. Sven Pichal (Radio 1 presentator en voorzitter van Het Roze Huis) modereerde het gesprek. Daarin werd gepleit voor een automatische erkenning van het kind door de ‘meemoeder’ (de niet-biologische ouder).
Nu dienen meemoeders een hele adoptieprocedure te doorlopen. Verder werden ook de moeilijkheden die homo-koppels ondervinden om een kind te adopteren besproken.
Meer info over het project bij chloe.lenaerts@hetrozehuis.be
Vanaf zondag drie juli en vervolgens elke zondag vanaf twaalf uur tot ongeveer zeven uur ’s avonds weerklinkt er klassieke muziek op een mobiel podium op de Dageraadplaats. Diverse kunstenaars uit de wijk hebben al hun medewerking beloofd, anderen zijn hun agenda nog aan het bekijken om te zien of ze kunnen meedoen. Op het ogenblik dat deze krant afgesloten werd, was er nog geen definitief programma bekend. Daarom slechts deze kleine aankondiging. Muzikanten die nog willen en kunnen meewerken, kunnen ook nog steeds contact opnemen met de organisatoren (GSM Jo Devisch 0486 674005 of email jo@connectingclothes.com of via de website www.klassiekophetplein.be. (JP)
Zonder ons te willen scharen bij het steeds groter wordende leger zuurpruimen, is er toch iets dat we onze buurtbewoners graag zouden willen vragen. Bijna twintig jaar geleden heeft Bob Van Reeth zijn uiterste best gedaan om een fraaie gevel te ontwerpen in de Pretoriastraat. Sindsdien doet onze glazenwasser verwoede pogingen om de gevel proper te houden, zodat hij trots in het straatbeeld blijft glimmen. Helaas kan hij niet op tegen de hondjes, die blijkbaar aangetrokken worden door onze deuren en gevel. Emmers water en zelfs speciale middeltjes kunnen niet op tegen de witte uitslag, die verschijnt wanneer een hondje passeert. Het blijft ook niet bij dat ene hondje, want de geur van het ene hondje is onweerstaanbaar voor het volgende hondje….Wij zouden het enorm waarderen, als de baasjes hun hond voortaan willen laten plassen tegen een sympathieke lantaarnpaal of een welwillende boom. Bij voorbaat onze hartelijke dank! Karin, Retje, Jean en Tim van wijnhandel De Heerlyckheid
Karen Claes gluurt al meer dan 7 jaar achter onze Zurenborgse gevels op zoek naar bijzondere verhalen.
Dit jaar gaat ze de stofwolken, boorgeluiden, mdf platen en verfgeuren achterna. 2010 staat in het teken van renoveren, verbouwen en grote klussen, in het spoor van handige harry's en bob de bouwers...
Nu het zomer is, zie je op overvolle terrassen mensen samen zitten, praten, roepen, lachen, met grote gebaren of intiem gefluister. Er staat drank op de tafels en iedereen drinkt alsof ze tijdens hun winterslaap droog hebben gestaan.Het buitenleven ontwaakt, vriendschappen ook. De zon komt op en de ontbijtende vriendschappen zitten al aan hun croissants en verkeerde koffie. Het zijn de rustige, gecalculeerde vrienden, die vroeg willen beginnen omdat ze nog een volle dag te vullen hebben.Ze ogen fris, monter, alert terwijl ze nippen van hun verse jus.Wanneer ze hun relaties onder de loep hebben genomen schuiven de brunchers aan. Slaatjes en eerste glazen cava en rosé worden op tafel getoverd en verdwijnen, bubbelend in snel pratende lijven en sterkere magen. Taart en muntthee voor de even tussendoor vriendschappen. Even bijpraten, misschien tot het avondeten en anders tot ze misselijk van al dat zoet naar huis sjokken met een suiker en energiegehalte dat zwaar in het rood staat. 'Doe mij maar een Martini of een droge sherry', zeggen de tragere avondvriendschappen met zwaardere stemmen. Ze hebben alle tijd. Of het nu één Martini wordt en een vijfgangen menu, vijf Martini's en een paar tapas of tien Martini's en geen eten, het maakt ze niet uit. Ze kijken uitdagend en verrassend naar hun tafelgenoten, de avond is jong, hun harten pompen gulzig op en neer, morgen weer een dag. Vriendschappen, van alle leeftijden en alle uren van de dag, voor altijd of even.... Vrienden. Echte, heb je voor het leven. Soms heb je er één, soms zeven. Vrienden. Je huilt zakdoeken bij ze vol en lacht nachten weg, tot de vroege ochtend, wat een lol. Vrienden. Ze kunnen je lezen en schrijven, corrigeren, adviseren je en blijven. Vrienden. Het is geven en nemen, een eerlijke dialoog, zonder dat je loog.
Ik mijmer dit gedichtje bij elkaar, fietsend op een zomerse feestdag in een hitte, ongekend naar Belgische normen, op weg naar de Waterloostraat 56. Een overvolle container met puin staat buiten, kruiwagens rijden af en aan. Ik begroet alle onder het stof zittende, gemondmaskerde, zwetende, brekende, trillende, kloppende, baksteendragende moedigen. Gastheer en gastvrouw lopen tussen het stof, in de zon. Mijn collega, Maaike had me Goedele en Wim aanbevolen. 'Wil je echt een Zurenborgs koppel dat zwaar aan het verbouwen is?' JA, JA, JA, dat wil ik! 'Ga dan maar eens bij ze langs', zei ze met een grote glimlach. En ik wist het, dit wordt stoffig smullen!
Ik val binnen en wordt meteen meegenomen, achter het huis. Ik sta in een open en warme zandbak waar ooit een keuken en veranda was. Tegels trillen uit de aarde, bakstenen worden in kruiwagens geladen, hier wordt ijverig gewerkt. Ik voel me heel erg in de weg lopen, want ik sta stil en alles om me heen beweegt. Euh, Goedele, hallo, Wim? Goedele vraagt of ik met de rondleiding wil beginnen, ik begrijp dat ze hier niet rustig kan praten en vind alles prima. We starten beneden. Ik sta half binnen, half buiten, letterlijk. De veranda en de oude keuken aan de zijkant worden nu afgebroken. Zodat er meer ruimte is voor een tuin en nieuwe keuken later, heel slim. Het enige is nu alles daar wordt afgebroken is er een gigantisch gat omdat de muur is neergehaald naar de toekomstige tuin. 'Wat als het gaat regenen?' bedenk ik me luidop. 'Moet er geen plastieken zeil komen hier?' Goedele knikt en ik zie aan haar blik dat ze nog niet aan regen wil denken. Ik ook niet. Ik draai me om en kijk naar de lange voorkamer van het huis. Het staat en ligt vol
met houten planken, oude deuren, werkgerief, zeilen, stellingen, tafels, kruiwagens, zakken met puin...vol, vol, vol, stapelvol. Hier komt het zit en eetgedeelte later. Nu kan je er amper doorheen wandelen. Het geweldige is dat het plafond er keurig uitziet met de originele ornamenten. 'Kom maar mee', roept Goedele boven al dat lawaai naar me, ik volg. We lopen door de gang, ik loop langs een openstaande kelderdeur. En kijk terwijl naar de vloer in de gang. Daar ligt nu een vloer van vinyl op tapijt en daaronder ligt er een witte, marmeren vloer. Mijn ogen glinsteren. Ook de ornamenten in de gang, de oorspronkelijke deuren, deurklinken en trapleuning, zijn aanwezig, hoopvolle vooruitzichten allemaal. We lopen naar de eerste verdieping, naar de achterkamer. De zon schijnt binnen, via een gigantisch raam. Hier komt een badkamer. Achter deze ruimte, is er nu een klein balkonnetje en een gedeelte waar vroeger een buiten WC was. Dit gaan ze aanpassen tot een klein balkon waar je de was kan drogen. Er komt ook een gedeelte voor wasmachine en droger. De muren zijn nog pure baksteen, zoals bijna overal in het huis. Aan de andere kant van deze verdieping is hun voorlopige leefruimte. Heel gek om opeens binnen te stappen in een grote voorkamer die bewoond is, twee totaal verschillende werelden. In een flits zie ik een grijze zetel, een TV, orchidee, stofzuiger, gevulde boekenkasten, een grote plant, terwijl ik doorloop naar de kamer ernaast. Daar is een grote keuken met de nodige apparaten en een geïmproviseerde douchecabine. Koken is de hobby van Goedele en een keuken wou ze toch echt wel hebben. Ik probeer me voor te stellen, hoe het moet zijn, om dagelijks met het stof en het puin geconfronteerd te worden terwijl je door het huis loopt. Slikken, doorwerken en blik naar de toekomst , je proberen voor te stellen, hoe het is als het af is, dat lijkt me het beste. Goedele vertelt me dat ze hebben afgesproken dat dit de enige ruimte is waar geen stof of puin mag komen. Wat anders wordt ze zot van de rommel overal. Afgelopen winter zaten ze
hier zonder verwarming, alleen een klein gaskacheltje hadden ze, alles was nog enkel glas, ijskoud was het. Ondertussen is er dubbel glas en willen ze de grote werken zoals centrale verwarming en badkamer, klaar hebben tegen december, want ze verwachten hun eerste kind. We gaan naar de tweede verdieping, er zit een deur links, met een kleine ruimte achter, dit was vroeger een vestiaire. Daarnaast zal de werkkamer komen of nog een badkamer. In de hoek, rechts achteraan, is Wim de plek van de oude WC aan het dichtmetselen. Pure bakstenen, net zoals een verdieping lager, een groot raam aan de linkerkant met uitzicht op de tuin.
Ze hebben hier een koepel gestoken en het de zon schijnt hier gulzig naar binnen. Raar om in kamers te staan die nu nog niets zijn en straks alles. Op de zolderverdieping is er een duplex. Ik zie het geïsoleerde dak en balken. Hier komt straks de speel en kinderkamer. Nu slapen ze hier, tijdelijk. Behalve een bed, kledingrek, enkele kastjes en spullen, is het hier leeg. Geweldig moedig, sinds juni 2009, verbou-
wen ze hun huis. Het moet klaar zijn voor hun 40ste, lacht Wim, nog. En de buurt is geweldig, ook hun straat, prachtig. Af en toe gaan ze naar de Wattman maar ze missen nog wel wat dingen, zoals verschillende bakkers in de buurt enz... op het zuid waar ze hiervoor woonden, had je alles op wandelafstand. Ik leg ze uit dat dit hier ook wel zo is, kwestie van je draai te vinden. Ik vraag of ze nog een kleine anekdote hebben. Ja, een krant uit 1936, hebben ze gevonden en een grote bankkluis staat er op zolder van 600kg. Er zaten geen schatten in en ze is ook niet te tillen. Hm....bijzonder.
Goedele en Wim willen graag al hun vrienden bedanken, die steeds komen helpen. En ook hun buren, voor de verdraagzaamheid.
Ik fiets naar huis en het bewijst maar weer eens:"Niet alleen op maar ook met echte vrienden kan je bouwen!"
Beste Zurenborgers, geniet van deze zomer, op alle momenten van de dag!
(Karen CLAES, mei 2010)
Een cultuurcentrum dat in volle zomer op een sportevenement springt? Dat kan niet serieus zijn, en toch, toch, die van het cultureel centrum van Berchem menen het met het wereldkampioenschap voetbal want ze spelen daar een toernooi in het klein. En hebben het de naam gegeven van een van de beste voetballers die Antwerpen ooit gehad heeft: Ludo Coeck. Ook goed om weten is dat bewoners van Zurenborg (2018) nog een euro extra korting krijgen bij de voorverkoop die nu al gestart is.
Zaterdag 3 en zondag 4 juli : vanaf 13.30u, 14 ploegen strijden om de Ludo Coeck-cup!
14 landenteams uit Berchem spelen een wereldkampioenschap voetbal in het klein. Ze strijden om de begeerde Ludo Coeck-cup en worden aangevuurd door vrienden en buren. Welke landen mag je aan de aftrap verwachten? Deze dus: Angola, Argentinië, België, Cuba, Iran, Kameroen, Kroatië, Libanon, Marokko, Nederland, Spanje, Syrië, Turkije en Zwitserland!
Supporterscultuurmarkt
Coup Gazon
WK-Berchemkoor
BBQ
Raymond van het Groenewoud
Op locatie: Park Brilschans, Marcel Aubertinlaan Berchem GRATIS
Op zondag 4 juli zetten de supporters hun beste beentje voor in een supporterscultuurmarkt. De sympathiekste halen we voor het voetlicht en bekronen we met een zeer originele prijs! Naast de wedstrijden zondag kan je komen kijken naar het voetbaltheater van Coup Gazon en het enige echte WKBerchemkoor.
En de jeugddienst staat garant voor leuke randanimatie met een voetbaltintje. Blijf je zondag zeker hangen voor de barbecue?
Niemand minder dan Raymond van het Groenewoud bezingt onze sportheld Ludo Coeck en sluit het WK af met een gratis concert om 20.30 uur
Last van voetbalkoorts? Kan je niet wachten tot begin juli?
Volg enkele belangrijke wedstrijden van het WK in Zuid-Afrika in de foyer van CC Berchem! Breng je vrienden mee.
We beginnen met alvast:
Donderdag 24 juni
16u: Italia-Slovakia
20.30u: Kameroen-Nederland
Vrijdag 25 juni
16u: Portugal-Brazilië
20.30u: Chili-Spanje
Voor andere matchen raadpleeg www.ccberchem.be
Start ticketverkoop seizoen 2010-2011 is al vanaf dinsdag 15 juni om 10 uur gestart . Opgelet: voortaan is ccbe open van dinsdag tot en met vrijdag van 10 tot16.30 uur!
Mensen met postcode 2600 en 2018 genieten van een korting van 1€ bovenop de voorverkoopprijs en dit tot en met zaterdag 11 september 2010(Berchem Bruist)!
Het nieuwe programma kort:
THEATER
di 7 tot do 9 sep 2010 Moscow - Berlin di 5 okt 2010 UNM & Het Huis van Bourgondië - De Openbaring vr 15 en za 16 okt 2010 S. HuysmanBonnie-Attempts/Pas de Deux
di 16 tot do 18 nov 2010 Union
Suspecte - Back To School
vr 19 en za 20 nov 2010 Martha!tentatief -
BANG
vr 19 en za 20 nov 2010 Club Verzet
vr 26 en za 27 nov 2010 Compagnie
Lodewijk/Louis - Agatha
za 18 dec 2010 KVS & VvdEvhRehU -
Van Plato tot Nato
do 20 jan 2011 Tristero - The Search Project
di 1 feb 2011 Arend Pinoy - Trio...
do 10 tot za 12 feb 2011 Berlin - Tagfish
wo 23 tot za 26 feb 2011 KVS - Bezette Stad/ Ville Occupeé
wo 2 mrt 2011 ’t Arsenaal - Drie Zusters
vr 25 mrt 2011 Piet Arfeuille/Theater
Malpertuis - De Zaak
wo 6 en do 7 apr 2011 Compagnie Barbarie
- Happymess
vr 29 en za 30 apr 2011 SKaGeNAantekeningen uit het Ondergrondse
do 12 en vr 13 mei 2011 Comp. Cecilia & Kvs - Vorst - Forest
MATINEE
wo 15 sep 2010 Wilfried Van den Brande/ Dirk Baert - Cole Porter
di 16 nov 2010 Janine Bischops & Saartje
Vandendriessche - Den Oorlog
di 8 feb 2011 Hubert Damen - Als de Dood
voor het Leven…
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
di 8 mrt 2011 Ann Van den Broeck - The Musical Songbook
di 26 apr 2011 Kurt Defrancq - De Buitenkant van Meneer Jules
di 10 mei 2011 I. Vander Veken, R. Stradiot & K. Van Staeyen - Zestig
MUZIEK
za 18 sep 2010 John Terra & Patrick Riguelle - Songs from the Brill Building
zo 19 sep 2010 Pique Nique Classique #2 - Trhizoom
za 30 okt 2010 Music@den EglantierDiablo Blvd.
do 4 nov 2010 Staalplaat # 1 - Paul Michiels
za 13 nov 2010 Internationals - Berchem on Tour
do 2 dec 2010 Staalplaat # 2
vr 17 dec 2010 Philip Catherine - Cap
Breton
do 3 feb 2011 Staalplaat # 3
do 3 mrt 2011 Staalplaat # 4
vr 1 apr 2011 Zaki & Histrylogie BandHistory of One Hit Wonders
LITERATUUR
di 5 okt 2010 UNM & Het Huis van Bourgondië De Openbaring
do 21 okt 2010 Maanpraatjes - Els
Dottermans & Tom Pintens
HUMOR
za 9 okt 2010 Theater Asjemenu - 36!
wo 27 en do 28 okt 2010 Wouter Deprez - Je Zal Alles Worden
wo 10 nov 2010 Comedy@den Eglantier
Michael Van Peel - Jeroen LeendersMystery Guest - MC Sven Hardies
za 5 feb 2011 Nigel Williams - Geloof mij!
DANS
do 30 sep 2010 Ann Van den Broek - Ohm
do 9 dec 2010 Thomas Hauert / Zoo - You’ve
Changed
do 27 en vr 28 jan 2011 Ann Van den Broek
- Q61
do 17 feb 2011 Koen De Preter En Maria Ibarretxe While Things Can Change/We Are Not Julie Andrews do 10 mrt 2011 Les Slovaks - Journey Home
za 26 mrt 2011 Davis Freeman - Investment
wo 30 mrt 2011 Eleanor Bauer - (Big Girls Do Big Things)
FAMILIE
wo 30 mrt 2011 Meryem Jazouli - Kelma...
Un Cri à la Mère
wo 13 okt 2010 Bronks - Brooddoos (een verhaal in zestien sneetjes) (5+)
zo 31 okt 2010 Cirkanto - Volta (4+)
zo 26 dec 2010 Carré Curieux - Cirque
Vivant! (6+)
za 15 en zo 16 jan 2011 Laika en BonteHond
- Watou (4+)
vr 11 feb 2011 TG Beumer & Drost - De Man met de Bakkebaarden (8+)
zo 20 feb 2011 Droomedaris-Rex - Rosie en Moussa (6+)
zo 20 mrt 2011 fABULEUS en Tuning People
- Tape voor kleuters (4+)
2600
za 26 en zo 27 juni, Cultuurstraten
za 28 aug en za 4 sep 2010
za 10, 17, 24 en 31 juli 2010 Muziek in de Wijk
za 11 sep 2010 Berchem Bruist
wo 15 tot za 18 sep 2010 Toertjesdagen
zo 26 sep 2010 De Merodefeesten
do 7 okt 2010 Hilde KeteleerOchtendlezing
van nov 2010 tot mei 2011 Verzet de Stad!
zo 28 nov 2010 Sinterklaasstoet in Berchem
zo 30 jan 2011 KH De VriendenkringNieuwjaarsconcert 2011
za 5 mrt 2011 Start ‘Antwerp, European Youth Capital 2011'
vr 22 apr tot zo 1 mei 2011 Liefhebber Kunstenfestival
Voor meer info & tickets:
cc Berchem: Driekoningenstraat 126
2600 Berchem 03 286 88 20
www.ccberchem.be
Opgelet: voortaan is ccbe open van dinsdag tot en met vrijdag van 10 tot 16.30 uur!
In de Generaal Van Merlenstraat 46 is sinds 2003 het ‘Centrum Integrale Psychotherapie’ actief. Christine Van Os geeft er drie keer per jaar een slaapstage. Want slaapproblemen houden heel wat mensen uit hun slaap.“Slaap heeft een eigen cyclus, die op natuurlijke wijze is geregeld. Als dat ritme wordt verstoord en je je daar op gaat fixeren, dan heb je een slaapprobleem”, zegt Christine, van opleiding kinesiste en relaxatietherapeute. “Als ik dan wordt geconfronteerd met iemand die al 20 jaar niet goed slaapt, dan is dat voor mij een uitdaging. Ik kan dat probleem vanuit twee verschillende invalshoeken benaderen.”
(Marcel SCHOETERS)
Slaapproblemen zijn vaak een gevolg van een hele cyclus die in de war is, zo blijkt. “Als je de hele dag te lang werkt, mag je niet verlangen dat je lichaam die spanning zomaar los laat. Het gaat tenslotte om een levend organisme, dat soms door onze persoonlijkheid wordt gedwongen tot dingen die wij misschien normaal vinden, maar dat niet altijd zijn.”
GOLVEN
Wat Christine doet, is de mensen tot relaxatie brengen. “Het relaxatieniveau ligt tussen het waak- en het slaapniveau in en heeft zijn eigen hersengolven. Dit niveau is nodig om tot een eerste slaapfase te komen. De slaapcyclus bestaat uit verschillende golven, alfa en bèta, die elk ongeveer 1,5 uur duren en zich tijdens de nacht moeten hernemen.
De slaapstages lopen telkens op vier opeenvolgende avonden van maandag tot donderdag. “En het is niet de bedoeling om er één te brossen”, zegt Christine. “Het groepselement is belangrijk, omdat niet alle mensen telkens weer bereid zijn om hun hele verhaal te vertellen zoals ze dat in een privésessie zouden doen. Rond 20u30 is de sessie voorbij. Daarna is het de bedoeling dat de mensen op een normaal uur gaan slapen.”
THUIS
Elke avond begint met een theoretisch gedeelte, via een PowerPoint presentatie. Daarna worden er oefeningen gedaan om dat relaxatieniveau op te wekken. Elke avond worden er twee audio-cd’s mee naar huis gegeven en twee oefeningen. “De cd’s dienen om een beeld aan te reiken, om de slaap niet alleen te verdiepen, maar ook om hem zinvoller te maken.” De vierde avond is bijna hypnotisch te noemen, zij het dan zeker niet in de populaire en soms negatieve betekenis die dat aspect wel eens heeft.
Samengevat, krijg je in de slaapstage dus een inzicht in de verschillende slaapfases en – cycli. Van daaruit worden slaaptips aangereikt, die daarop aansluiten en worden technieken aangeleerd die helpen om je bewustzijn te verlagen. De uiteindelijke
bedoeling is om een nieuw slaappatroon aan te leren.
De volgende slaapstage wordt gegeven van maandag 23 augustus tot en met donderdag 26 augustus, telkens van 19 tot 20.30 uur. Inschrijven kan door storting van 150 € op rekeningnummer 750-6168081-09, Christine Van Os, Achterlo 2/4, 2520-Broechem. Gevraagd wordt om telefoonnummer of e-mailadres te vermelden. Zie ook www. christinevanos.be of bel naar 03/485.66.95.
Grote keuze aan:
- Binnen- en Buitenlandse kranten en tijdschriften.
- Steeds de nieuwste boeken, romans en jeugdboeken.
- Allerlei strips en kinderboeken.
- Ook op bestelling te verkrijgen. Nederlandse; Franse; Duitse; Engelse; Spaanse; Italiaanse; enz lectuur.
- Assortiment van schoolbenodigdheden.
- Wij maken voor u kopies en sturen faxen.
- Kom naar onze vernieuwde winkel en overtuig uzelf !
Ze komen van Joegoslavië, van Irak, van Marokko, van Nepal, van Rusland en noem maar op. Ze komen allemaal naar de Open School in het Minckelercomplex om zo snel mogelijk Nederlands te leren. Maar verleden maand ruimden de circa 200 mannen en vrouwen de schoolbanken voor borstel en emmer en tuingereedschap, want voor de eerste keer hielden ze daar een Lentepoets. Met zijn allen samen om aan de buurt te tonen dat ze gemotiveerd zijn om iets bij te dragen aan onze maatschappij en tegelijk het complex te reinigen en op te fleuren met planten en bloemen. (Nadia CHRISTOFF)
Het Minckelercomplex, gelegen aan de Uitbreidingsstraat 584, bij velen beter bekend onder de naam “den ouwe gas”, herbergt sinds september een afdeling van de Open School Antwerpen. Het initiatief voor deze schoonmaakbeurt werd ondersteund door Opsignoren en aangezien er voldoende deelnemers waren, kreeg men van de Stad Antwerpen een paar honderd euro extra, waarmee bloemen en bloembakken aangekocht werden en de deelnemers op het einde een drankje aangeboden kregen.
SFEER
Op dinsdag 11 mei in de voormiddag was
het dan zo ver. De zon was er wel niet, maar de aangekondigde regen gooide ook geen roet in het eten vanwege evenmin aanwezig. Sfeer daarentegen was er zoveel te meer. De reeds lang verlaten gebouwen zien er inderdaad niet al te uitnodigend uit maar daar let je dan niet meer op als je al die lachende, giechelende, gekscherende mensen ziet. Ze namen het ook duidelijk ludiek op en trokken allemaal groene fluorescerende vestjes aan en gingen meteen aan de slag . Zo werden de circa 200 deelnemers in groepen verdeeld die het onkruid verwijderden, fietsstallingen schoon maakten en ook bloemen in de grond stopten. Een andere grote groep
ging ook de straat op om zwerfvuil te verwijderen.
DOEL
Het doel van deze ludieke actie is zeker niet enkel het schoonmaken op zich. Men wil met dit initiatief ook aan de buurt tonen dat al die mensen positief ingesteld zijn. Het is geen zootje ongeregeld dat maar wat rondhangt. Anderzijds komen er veel cursisten uit andere culturen met heel andere gewoonten en opvattingen over de samenleving. Het gaat er dus ook om hen bewust te maken van hoe wij onder andere met de publieke ruimte omgaan. En ze vonden het blijkbaar heel leuk
Het creatieve jaarproject van dit schooljaar nam alle kleuters en leerlingen mee op een reis door de landen van Europa. Na een culturele trip van drie weken toonden ze de pracht en praal van zes landen op het schoolfeest van 8 mei. Familie en vrienden stapten in het’ vliegtuig’ voor een reis doorheen Europa en genoten van de prachtige optocht.
Bij een glaasje en een wereldse hapjes konden de ouders ook de kunstwerkjes van hun kroost bewonderen. De kleuters konden deelnemen aan zeer leuke spelletjes waarmee vrolijke prijsjes te winnen waren. Aan zo’n groot toonmoment gaat heel wat voorbereiding vooraf: de kleuters bouwden in alle Europese stijlen.
Ze proefden van enkele Italiaanse specialiteiten: bruscetta, grissini, paprika op olie, artisjokken, bruscetta belegd met paprika, olijven en tomaten. Ze maakten in de poppenkast kennis met Liesje en Wiesje, die naar elk land in Europa reisden. Opgepast voor de heks!Samen met Liesje en Wiesje gingen ze zelfs de luchthaven van Deurne bekijken.De kinderen van juf An (L1) oefenden hun stapjes op
de Italiaanse “Tarentella”-dans. Nog in de groep van Italië werkten de kinderen van L4B samen met de kleuters van K2B. Zemaakten een Pinokkio van klei.
TURKIJE
Om een beetje Turkije te leren kennen kwam een echte buikdanseres een workshop buikdansen geven voor de kinderen van juf Barbara (L5a), juf Myrrh (L2a) en de kleuters van juf Ines (K1b).
En dan was er het toonmoment op 8 mei. De ouders kregen een bonte optocht met Griekse krijgers, Spaanse toreadors, Turkse muzikanten, Abba en Pipi Langkous, Hollandse voetbalsupporters, Italiaanse gondeliers en veel meer...
dat wij een kijkje kwamen nemen. Op een gegeven moment waren we omringd door enkele mannen die allemaal wel iets wilden zeggen. Allemaal deden ze hun best om iets in het Nederlands te vertellen, wat bij de een al beter lukte dan bij de andere en dus tolkten ze voor elkaar. Ze gaven ook uiting van hun waardering voor de leerkrachten en waren het er unaniem over eens dat onder andere juffrouw Vera heeeel lief was.
Iemand zei - was het nu Mohammed uit Marokko of Tarik uit Irak of misschien Ibrahim uit Joegoslavië – dat ze op die plek allemaal broeders waren. Met één gezamelijke wens : Nederlands leren.
Onze wijk huisvest een paar straffe, jonge filmers. Jef Vingerhoedt verraste iedereen met een paar puike kortfilms (ondermeer op Canvas te zien) en nu blijkt dat Bram Crols vriend en vijand verrast met een documentaire over ‘de ode aan het vlas’. In Kortrijk kunnen de mensen er voorlopig niet genoeg van krijgen, maar de kans is erg groot dat het niet beperkt blijft tot deze vlasstad in West Vlaanderen. De film wordt in het najaar vertoond op Canvas van de VRT. (Swa COLLIER)
Voor Bram Crols is dit lang niet het proefstuk, want van zijn hand is ook een degelijke documentaire over de Steinway en de restauratie van deze wereldberoemde piano’s. Deze televisiedocu is ondertussen aan behoorlijk wat landen verkocht en dat is op zichzelf al een verdienste in de harde en meedogenloze wereld van de docu’s. Deze keer regisseerde hij echter niet zelf, maar produceerde hij de documentaire van regisseur Jan Lapeire die zich richtte op het vlasverwerkende familiebedrijf Devos uit Gullegem.
Hoe ben je eigenlijk op vlas gevallen? Geen voor de hand liggend onderwerp in de eeuw van de technologie.
Bram Crols: “Het vlas kwam samen met regisseur Jan Lapeire, een vaste werkpartner binnen ons productiehuis Associate Directors. Jan is opgegroeid in Gullegem op een steenworp van de vlasroterij die centraal staat in de film. Na twintig jaar in Brussel gewoond en gewerkt te hebben, had Jan de inspiratie en de moed om tijdelijk terug te keren naar zijn heimat om een document te maken over
de mensen en de mentaliteit die hij twintig jaar eerder bewust had achtergelaten. Het vlas en de vlasstreek is dus eigenlijk maar het decor voor het menselijke verhaal dat centraal staat in deze film.”
Waarom deze familie, wat is er zo speciaal aan?
Bram Crols: “De familie Devos is een beetje als ‘the last of the Mohicans’. Ze zijn niet mee geëvolueerd met de hedendaagse technologie. Dat was hun strategie om decennialang te overleven in een sterk concurrerende sector, die bovendien gefocust is op reconversie. De mannen werkten nog zoals vijftig jaar geleden, met oude machines in versleten gebouwen, 7 lange dagen op 7. Enkel voor de zondagsmis werd de kiel aan de haak gehangen, en dan nog niet in het oogstseizoen. Hun koppigheid en doorzettingsvermogen heeft hen geen windeieren gelegd. Maar steeds meer ingesloten door de Vlaamse urbanisatiedrang, wordt hun bedrijf – hun levenswerk – bedreigd door de globaliserende economie en regelgeving. In al hun stugheid
zijn deze mensen overlevers, maar het eist een zware tol.”
Ik ben er van overtuigd dat er veel mensen zijn die nog nooit vlas gezien hebben, niet weten wat het is. Gebruikt men het nu nog?
Bram Crols: “Vlas en de afgeleide producten worden nog veel gebruikt. Best bekend is de vlasvezel, die de basis is van linnen voor de textielsector, maar nu ook in hi-tech toepassingen verwerkt wordt als ecologisch alternatief voor synthetische vezels. Of er een echte toekomst bestaat voor het vlas kan ik niet inschatten. Europees vlas (en zeker uit de regio Noord-Frankrijk, Vlaanderen, Wallonië) wordt nog altijd als uiterst kwalitatief vlas verkocht in tegenstelling met de massaproductie in Rusland en China.”
Is het geen moeilijk beeldonderwerp, want zeg nu zelf, vlas is toch geen swingende materie.
Bram Crols: “Jan is een uiterst visueel regisseur en heeft een eigen documentaire stijl om zijn verhaal te vertellen. Jan hanteerde ook zelf de camera, om trouw in die
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
stijl te kunnen werken en ook omdat de personages elk extra crewlid als hinderlijk ondervonden. Het was Jan zijn betrachting, en hij is daar wonderwel maar met bloed, zweet en tranen in geslaagd om zo dicht mogelijk bij de personages te komen. Jan kent en sprak noodzakelijkerwijs het dialect van de personages, voor de klankopnames zijn we ook op zoek gegaan naar klankmensen die in dat taaltje konden meepraten. Het is een heel gesloten familie waar Jan is ingedoken, zoiets kan alleen maar als je zelf alle drempels wegwerkt.”
Hoe kan je de moderne mens boeien voor dit erg landelijk onderwerp?
Bram Crols: “Het decor is landelijk, het echte onderwerp is het menselijk drama dat zich bij de personages afspeelt. Die vechten onderling, met zichzelf en met de hen omringende wereld om hun levenswerk te behouden. Dat is een herkenbaar en universeel verhaal dat mensen overal kan boeien. Los van het feit dat we in het begin van de film de regio situeren in Zuid West Vlaanderen en Noord-Frankrijk, blijft de omgeving verder ongedefinieerd. Buitenlandse kijkers weten vaak niet waar het verhaal zich afspeelt, maar dat hoeft ook niet. Voor Vlaamse kijkers heeft het natuurlijk een extra dimensie te weten dat dergelijke verhalen zich afspelen op 100 kilometer van de Europese hoofdstad. Als je dat in het buitenland zegt dan klinkt er ongeloof. Vlaanderen wordt aanzien als een rijk en goedgestructureerde regio waar alles mogelijk is. De dagdagelijkse strijd van mensen verdwijnt bij dat grotere idee. Documentaires zijn uitermate geschikt om die menselijke verhalen te vertellen, zonder vooringenomenheid. Tijd geven aan een verhaal, een situatie is iets wat hoe langer hoe minder kan in onze over-gemediatiseerde maatschappij. Alles moet snel en nieuw, dan blijf je hangen bij de nieuwskoppen en loop je finaal voorbij aan de essentie.”
Toch tevreden over de film? Wat waren de meest frappante reacties?
Bram Crols: “ Als producent ben ik vooreerst blij dat we de film hebben kunnen realiseren. Het is niet gemakkelijk om een creatieve film over een donker verhaal te financieren. Jan is een creatieve regisseur en wou dus ook zijn ding doen. Dat is gelukt en het resultaat wordt gewaardeerd door de partners die mee in het project zitten en door het publiek. Wat begon als een documentaire voor televisie hebben we ook in de bioscoopzaal
gekregen. Daar durfde Jan tijdens de montage zelf nog niet over dromen. Toen we onlangs bericht kregen dat mensen zijn moeten terugkeren voor een nieuwe vertoning, omdat we tweemaal een uitverkochte zaal hadden konden we dat eerst niet geloven. Het feit dat de personages, die zich eerst nog verzet hebben tegen de release, bij de première een tweede maal de zaal induiken is nog steeds de beste reactie voor mij. Het toont dat – ondanks de talrijke moeilijken en de vele gevoeligheden – we een film hebben gemaakt die de personages respecteert en dat deze personages zichzelf effectief herkennen.
Komen er ook vertoningen in deze omstreken of televisiestations van bij ons?
Bram Crols: “Daar werken we momenteel hard aan en het succes van de bioscooprelease in Kortrijk helpt natuurlijk. Er is interesse van verschillende art-housezalen in Vlaanderen. Daarmee bereiken we eerder een dankbaar cinefiel publiek. In het late najaar zal Canvas de film uitzenden, dat ligt al vast.”
Ook geschikt voor de buitenlandse markt?
Bram Crols: “Absoluut, net omwille van die universele herkenbaarheid van het verhaal. Franstalig België en Noord-Frankrijk in de eerste plaats, ook in Nederland is er interesse. We hopen in de komende weken op een aankoop door de Finse openbare omroep, daar hebben we goede contacten mee en al onze laatste films komen uiteindelijk ook bij hen terecht. De volgende documentaire gaat ook al richting Finland. Maar zeker voor ‘Vlasman’ staan ze open. In de harde, stugge mentaliteit van onze vlasmannen herkennen ze zichzelf.
Het volgende project is een documentaire ‘Verdwaald in het geheugenpaleis’ over het leven met dementie. Ook geen voor de hand liggend onderwerp. Moeilijk en delicaat, hoe ver staat dat al?
Bram Crols: “Ik ben twee jaar geleden gestart met die productie, een prachtige documentaire in een regie van Klara Van Es die met het idee afkwam. We hebben hard gewerkt om van dat idee een film te maken, de opnames zijn ondertussen afgelopen, de financiering is ook rond. Momenteel leggen we de laatste hand aan de eerste montageversie maar het is een lange film van 90 minuten dus dat vraagt veel tijd. Binnenkort componeert Jef Neve de soundtrack en in het najaar moet de film klaar zijn voor de bioscoop, wat alvast hier in Vlaanderen en in Nederland zal gebeuren. Ik geloof heel sterk in die film – een ingetogen portret van verschillende vrouwen die samenleven, die lief en leed en hun ziekte Alzheimer delen. Het is inderdaad een delicate film waar we Alzheimer uitsluitend zien door de ogen van de personages zelf. Geen experts, geen randpersonages, ... puur maar scherp.
Veel succes toegewenst
Voor meer info: www.vlasman.be, de dvd is nu te koop
Zaterdag 8 mei vond er op de speelplaats van Basisschool Het Plantijntje en Spectrumschool Borgerhout een groot festijn plaats. Een schoolfeest en buurtfeest samen. Er waren o.a. een rommelmarkt, een workshop hennahandversiering en optredens van leerlingen. (Jochem OOMEN)
Op een koude namiddag heerst er een gezellige drukte op de speelplaats van Het Plantijntje. Op een podium bespeelt een jongen een Syrische trommel. Twee meisjes uit klas vijf en zes volgen. Zij zingen een tweetalig lied: in het Arabisch en in het Nederlands. Enkele anderstalige meisjes uit Guinée-Conakry, Spanje en Sri Lanka dansen op Vlaamse kinderliedjes. In goed verstaanbaar Nederlands zingen zij mee. Voor het podium slaat een enthousiaste menigte leerlingen en ouders het schouwspel gade.
POPPENKAST
Zo divers als de leerlingenpopulatie op de school is, zo divers is de oudergroep ook. Over de rommelmarkt wandelen Marokkaanse vaders en Afrikaanse moeders in kleurrijke gewaden. De workshops die gegeven worden zijn zeer multicultureel. Er zijn workshops hennahandversiering, djembé en haarvlechten. De kleuterjuffen schminken de kindergezichtjes tot vlinders. Fier paraderen zij over de speelplaats. Verderop, aan het kleuterblok, is
een fietsparcours uitgezet. Binnen in het kleutergebouw vindt er een poppenkastvoorstelling plaats. De kinderen luisteren met open mond naar de verschillende typetjes die de juffen en meester neerzetten.
VOLK
“Ondanks het koude weer zijn er toch veel mensen gekomen”, vertelt Griet Huybrechts, directeur van Basisschool Het Plantijntje. “Zo’n grote opkomst hadden we niet verwacht.”
Een leerkracht van de basisschool:
“De leerlingen hebben veel familie en vriendjes meegebracht. Terwijl de kinderen kunnen deelnemen aan tal van activiteiten, kunnen de ouders met elkaar babbelen onder het genot van Marokkaanse muntthee of een broodje met halal vlees.” “Ik woon hier om de hoek en passeerde toevallig”, zegt een buurtbewoonster die haar kind heeft meegenomen. “Het aanbod is heel plezant en divers. Tof dat de buurt er zo bij betrokken wordt. De school en de partners halen zo de wijk naar de school toe.”
ZURENBORGS
Omdat Het Plantijntje aan de overkant van de Plantin en Moretuslei ligt, ligt deze school eigenlijk in Borgerhout. Toch heeft de school heel wat leerlingen die op Zurenborg wonen. Een leerkracht Nederlands voor anderstalige nieuwkomers vertelt: “Veel van onze leerlingen wonen in de Provinciestraat, de Kruikstraat en De Boeystraat. Ook aan de Zurenborgse kant van de Plantin wonen veel van onze kinderen. Als het mooi weer is, dan trekken veel van hen naar de Dageraadplaats om te spelen op de speeltuigen of om te voetballen of te basketen. Onze school mag dan wel in Borgerhout liggen, toch hebben wij dankzij onze leerlingen ook Zurenborgs bloed!”
Meer info:
BSGO Het Plantijntje
Plantin en Moretuslei 163
2140 Antwerpen-Borgerhout
tel. 03 / 235.36.90
fax 03 / 272.16.53
internet: www.bsplantijntje.be
Op zaterdag 8 mei verwelkomde De Brug meer dan 600 mama’s, papa’s en enthousiaste familieleden op haar jaarlijks schoolfeest . Mooie kleurrijke kunstwerken van de leerlingen werden tentoongesteld en ook de show van de kleuters stond in teken van het thema kunst. De onthulling van een prachtig reuzengroot schilderij gemaakt door 180 kleuters, vormde het hoogtepunt van de festiviteiten. (Valerie MOLLY)
Geen frustraties over te weinig plaatsen en inschrijvingstress aan de schoolpoort van basisschool de Brug deze keer. Wel een heleboel fiere en lachende ouders die kwamen kijken naar de kunstwerken en show van dochter- of zoonlief. Juffen stonden in de kraampjes bij allerlei leuke attracties zoals eendjes vissen, ballen werpen en verkochten er snoep en popcorn. Iedereen was razend enthousiast over de voor- en namidagshow van de allerkleinsten van de school. De kleuterjuffen hadden rond het thema ‘kunst op zolder’ gewerkt. Op het einde van het spektakel werd een prachtig groot schildersdoek onthuld waaraan 360 kleine handjes hadden meegewerkt. Iedere kleuter had zijn bijdrage geleverd, van een klein stipje in de hoek tot een groot ventje op het doek. Op de vraag ‘Is het schilderij te koop?’, had de directrice al herhaaldelijk negatief moeten antwoorden, ze dacht er wel aan om postkaarten van dit mooie kunstwerk te laten maken.
Goed nieuws, we hebben in de wijk iemand die de Europese premier naar de kroon kan steken. Want zeg nu zelf, een haiku mag geen exclusief domein van een politicus zijn. Vandaar. Vanwege Mia Vandeweyer-Kuyken uit de Dianalaan in Berchem kregen we de vraag om haar haiku te publiceren. En voor diegenen die denken dat haiku een Japanse gevechtssport is geven we graag de basisregel van deze bijzonder korte poëzievorm.
Structuur: niet meer dan zeventien letergrepen in totaal. Geschikt in 5 lettergrepen voor de eerste lijn, 7 lettergrepen voor de tweede lijn, en 5 lettergrepen voor de laatste regel En vooral, vermijd vergelijkingen en metaforen Foei. En kijk, deze haiku past perfect binnen dat stramien. En om het nog mooier te maken hebben we ook een fotograaf naar de Door Verstraeteplaats
( bibliotheek en Rijksarchief) gestuurd waar het meisje op de bloesemende tak haar plaats heeft gevonden. Daar trotseert ze al vele jaren de luchtvervuiling van de honderden Lijnbussen die daar elke dag passeren samen met al het sluipverkeer dat via haar rondpunt een kortere weg zoekt. Officieel heet het bronzen beeld “Meisje op Bloesemtak” uit 1951 van Axel Wallenberg
We zijn nu al benieuwd waar de volgende haiku zal over gaan
Meer dan 40 leden van het oudercomité waren druk in de weer om niet allen voor de catering te zorgen maar ook om de organisatie van het hele feest in goede banen te leiden. Elk jaar kan de school immers op meer en meer bezoekers rekenen. ‘Het is nochtans een heel kleinschalig buurtschooltje, met de perfecte afspiegeling van alle culturen uit de buurt, vertelt Johan, voorzitter van het oudercomité. Tijdens het gesprek kon hij voor ’t eerst die dag even op adem komen. Hij zag al uit naar de afterparty voor alle helpende handen na het schoolfeest. Jaarlijks wordt de opbrengst besteedt aan een ‘goed doel’ binnen de schoolmuren. Het belooft een mooie opbrengst te worden als je alle bezoekers telt. De speelplaats is aan verfraaiing toe, het geld komt dus zeker van pas. De school kan niet alleen rekenen op enthousiaste ouders, het barst er tevens van creatieve talenten die in de voetsporen treden van kunstenaars zoals James Ensor, Vincent Van Gogh en Keith Haring. Niet verwonderlijk in een artistieke buurt zoals Zurenborg.
elke keer een wijkgedicht
Op de trappen van de kerk klonken tijdens de voorbije rommelmarkt Russische liederen. Tot grote vreugde en plezier van de bezoekers en Isa Van Acker, één van de twee koorleden die op Zurenborg wonen, vertelt hoe dat kwam.(Cecilia MAGNUS)
Het lijkt of het succes van de rommelmarkt altijd maar groter en groter wordt, af en toe kon je over de koppen lopen, of misschien lag het aan het weer, niet veel zon maar droog, te slecht om de stad uit te gaan en te goed om thuis te blijven. Of lag het misschien aan de randanimatie, die gul ontvangen werd door de organisatoren van de rommelmarkt.
REPETITIES
Isa Van Acker is getrouwd met een man uit Oekraïne, en aangezien hij Russisch als moedertaal heeft en ze erg veel van talen houdt, ging ze 10 jaar geleden Russisch studeren aan de afdeling volwassenenonderwijs van de LBC. Isa vertelt hoe twee jaar geleden enkele leerkrachten en leerlingen die Russisch volgden het er over hadden om vroeger naar de les te komen om samen te zingen. Ze vertelt hoe uit die bijeenkomsten voor de eigenlijke les, echte repetities groeiden en de leerkrachten en leerlingen van de LBC in het wijkcentrum van Sint-Andries een plek vonden om te repeteren. Het koor bracht haar eerste optreden op de opendeurdag van de LBC, zowat een jaar geleden, en daar ontdekte Isa het bestaan van het koor en ze
wou er zelf onmiddellijk in meezingen. Het koor houdt om de twee weken repetities en Isa kreeg het idee om eens uit te zoeken of het niet mogelijk zou zijn om op te treden op de rommelmarkt, de liederen passen bij de sfeer en het leek haar voor een amateuristisch, low-profile koor een goede plek voor een eerste optreden buiten de school. De kennis van muziek van de koorleden is heel verschillend, er zijn 2 gitaristen maar er zijn ook mensen bij die helemaal geen noot muziek kunnen lezen. Ze leren de liedjes aan de hand van doorgestuurde U-tube filmpjes en ze hebben op die manier al een repertoire opgebouwd van een 20-tal liederen.
MEEDOEN
Chor-rus is nog op zoek naar koorleden die graag willen meezingen. Russisch kunnen lezen is aangeraden maar niet echt vereist. Af en toe is er een kort optreden mogelijk. Ook wordt er een repetitieruimte gezocht waar een 20-tal mensen samen kunnen zingen. Wie een aanbod heeft voor een ruimte of interesse heeft om mee te zingen kan een mailtje sturen naar de voorzitter, zijn emailadres is chor-rus@live.be.
De Gazet van Zurenborg is op zoek naar een gedreven advertentiewerver die zijn/haar enthousiasme wil inzetten om de klanten in de wijk op te volgen, nieuwe klanten in de wijk op te sporen en als commercieel uithangbord in de wijk te fungeren. Opvolgen van het advertentiebestand is namelijk van levensbelang voor de werking van onze wijkkrant. Deze man/vrouw die op zelfstandige basis werkt kan wel terugvallen op bestaande structuren (facturatie en dergelijke) en een actieve vzw waar aan gerapporteerd moet worden. En wat doen wij? We zijn u eeuwig dankbaar en stellen daar dan ook een kleine financiële tegemoetkoming tegenover. Nog altijd zin om mee te doen met de beste wijkkrant van ’t stad?
Snel contact opnemen met Frans Crols (frans.crols@trends.be) en/of Swa Collier (swa.collier@telenet.be)
Hij heerste elke dag over zijn lange, smalle vaderland. Het melkwit dat hij streelde was er dun en zacht.
Hard en bitter lagen de repen noir de noir daartussen. Kleine mensjes hinkelden er uren over zuur en zoet.
Bij hoog en laag water. Waren het bejaarden, dan klonk het naar donkere jassen, onverluchte kamers.
Was het jeugd, dan raasde het alle richtingen uit. Gevangen in zijn dagelijkse fuga’s.
Het leek wel of het licht werd uitgelaten. Hij had het van Debussy, van Beethoven en van Rachmaninov.
Tenslotte werd hij er muziek van. Zo ijl en zo lichtvoetig dat hij landde in de korenvelden aan de overkant.
Peter Theunynck
Op de Dageraadplaats staan knoerten van palen die tot dusver gespaard zijn gebleven van allerlei soorten vervuiling. Plakkers maken weinig kans want die werkstukken worden snel verwijderd. Moeilijker is het werk met stiften maar eigenaardig genoeg bevat een van de palen alleen namen. Volgens ingewijden zou het de ledenlijst zijn van een of andere soort club. Wie weet van welke club?
Een jongeheer of jongedame heeft deze bolide helemaal niet aan de ketting gelegd. Toch nog iemand die vertrouwen heeft in de mensheid. • Foto: Jörg PYL
Ook onze wijk ontsnapt niet aan zinloos vandalisme. Soms is het woord zinloos nog te hoog gegrepen want wie kan er in godsnaam plezier beleven aan het zo maar vernielen van fietsen? • Foto
André DejongheEnergie Prestatie Certificaat (EPC)
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid. Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Harry Brijs Energiedeskundige
type A ( EP11031) harryb@scarlet.be 0477-422.655 Velodroomstraat 27 2600 Berchem
Onze biobakker van de wekelijkse markt op de Dageraadplaats nodigde zijn klanten uit om gratis zijn leveranciers in de Ardennen te bezoeken. Niet zomaar een trip want bakker Cochez had namelijk iets te vieren : 25 jaar huwelijk, 25 jaar in de zaak en 10 jaar op de markten Wij stuurden dan ook iemand mee om te kijken hoe Anne en Jacques het daar allemaal georganiseerd en geregeld hadden. (Yo.VAN DEN BULCK)
Stipt om 8 uur vertrokken we op die stralende zondagmorgen 5 juni met twee autobussen aan het voormalige Postgebouw in Berchem. Anne en Jaques verwelkomden ons op dit vroege uur en namen enkele lieve attenties in ontvangst. De klanten van de biobakker kwamen allemaal op tijd opdagen, karrenvrachten kinderen maar evengoed ‘oudere jongeren’. Tegelijk vertrok er nog een derde autobus in Heist-Op-Den-Berg .Elke zondag is er ook daar een biomarkt. In het Antwerpse zijn er drie plaatsen waar u het nodige gezonde dagelijkse brood kan kopen: de Dageraadplaats (donderdag), Falconplein(iedere eerste en derde zondag van de maand) en Frans Williotstraat(dinsdag).
MAALDERIJ
Onderweg zien we de temperatuur en de stemming gestaag stijgen. Sommige mensen kennen elkaar maar de meesten zijn gewone klanten van de markten die individueel of per koppel meereizen. Een zonnige dag in de Ardennen stemt ons allen vrolijk, zo vrolijk dat enkele kinderen spontaan beginnen te zingen in de bus.
Twee uren later bereiken we Buzin bij Havelange. ”Agribio” heet de boerderij waar we hartelijk worden ontvangen in het Nederlands door bioboer Bruno en Christian. Vrijwel onmiddellijk worden we verwend met lekkere biocroissants die Anne en Jaques nog maakten voor ons vertrek.Ze worden geserveerd met koffie en bioappelsap. Bioboer Bruno vertelt ons in de “maalderij” hoe de verschillende granen worden getrieerd; tarwe, spelt, boekweit en rogge.
RUST
Hij neemt ons mee in het veld Stilaan dringt de rust en de stilte tot me door. We lopen door het hoge gras (oei, oei, teken galmt het in mijn stadshoofd!). Dit is een kopakker; een strook die bewust wordt beplant met bloemen en hagen waar de insecten en de vogels vrij spel hebben. We wandelen langs een speltveld. Het spelt is van Duitse origine, clichématig zuiverder dan zijn Belgische variant. Verder door de hitte komen we bij het graangedeelte en vervolgens het roggeveld.
Bioboer Bruno vertelt trots over zijn landerijen en boerderij die al 400 jaar familiebezit zijn. Sinds 1988 begon hijzelf eerst voorzichtig met de biocultuur maar steeds gerichter tot er al snel volledig voor “bio” werd gekozen. Wij zien voor ons een rustig en content mens die blij is met zijn keuzes in het leven. Hij haalt de oogst binnen met een grote
vrachtwagen maar duikt dan steevast in zijn biologische zwemvijver om af te koelen en te genieten. Iemand merkt op dat dit ons stereotiepe beeld van de Waal bevestigt. Bruno repliceert dat levenskwaliteit inderdaad belangrijk is ook al moet men het daarom met minder geld stellen.
KOEIEN
Ineens staat hij stil en roept luid zijn mooie bruine koeien die bijna buiten ons gezichtsveld staan te grazen. Na herhaaldelijk roepen komt er beweging in de verte en de koeien komen dichterbij maar blijven met de vele kalfjes op veilige afstand, helemaal stomverbaasd door deze deze buitenmaatse belangstelling.
Op de terugweg antwoordt hij graag op al onze vragen. En vragen zijn er, niet alleen van deze volbloed stadsmens die zich hier in een voor haar totaal onbekende wereld begeeft. De groene vergezichten en de rust zijn bijna bedreigend. Het is steeds de afwezigheid van het lawaai dat mij ineens beklemmend overkomt en nu pas ruik ik hier het verschil met de stadslucht. Misschien moet ik toch maar zo’n maskertje kopen voor op de fiets in Antwerpen rond te rijden?
SUBSIDIES
Ondertussen is het Europese klimaat ook zeer gunstig voor deze vorm van biologische landbouw en worden er gewillig subsidies verstrekt. Ook voor de boomgaard en de graansoorten worden inheemse soorten gekozen. De zaden worden niet aangekocht want dan kunnen chemische producten aanwezig zijn. De eigen zaden worden hergebruikt.
Als ik later met de echtgenote van de biobakker spreek, vertelt ze mij dat het meteen klikte tussen haar man en de bioboer; twee gedreven mensen. Het is die contente blik die ze allebei hebben van mensen die graag doen waar ze mee bezig zijn . Ik besef ineens dat je dat zo weinig tegenkomt tegenwoordig. Van het weelderige nageslacht; drie dochters en vijf zonen gaat alvast de oudste zoon Maarten in de voetsporen van zijn vader treden. Hij volgde al de bakkersopleiding en dieetleer en specialiseert zich nu verder in een voedingsopleiding. De tweede zoon studeert momenteel in Finland maar is samen met zijn vriendin hier aanwezig voor het feest.
door twee soorten lokaal gemaakt biobier. Rode en -witte biowijn wordt bovengehaald. ondertussen worden de broden gesneden. Indrukwekkende kommen volkorenpasta verschijnen en de geur van de grote vuren buiten wordt hoe langer hoe indringender. Even later geniet ik van een bord pasta-salade met quiche en gebakken vlees. De verschillende broodsoorten sieren de gedekte tafels .Ik schuif aan tussen een koppel met twee kleine kindjes en enkele oudere mensen waarvan de man werkt in een architectenbureau in de Grote Hondstraat. Zijn overbuurvrouw vertelt dat er nog een artikel in onze gazet is geweest over haar man die lang wijkagent was in Zurenborg. Ondertussen lopen kinderen af en aan. Ze spelen voluit tussen de hooibalen en ravotten buiten en ik zie tevreden ouders die eens niet voortdurend het verkeer in het oog moeten houden en hun kinderen hun gang kunnen laten gaan..
LIMOUSIN
Na een bordje plaatselijke kazen met roggebrood en rozijntjes besluit ik mij aan te sluiten bij mijn buurman en zijn gezelschap om nog een kleine wandeling te maken. We begeven ons in de velden waar een verdwaalde verkiezingsaffiche hangt naast een afbeelding van de biokoeien (haha). Limousin heet het vlees trouwens dat u ook kan terugvinden in uw plaatselijke Delhaize. Bij terugkomst in de grote schuur is er net voor iedereen een ijsje. We zijn ongelofelijk verwend vandaag en hebben echt niets tekortgehad. Ik heb ook een beetje kunnen bijpraten met Anne; ik ben namelijk geen klant aan de biokraam op donderdag want dan moet ik het dagelijkse brood gaan verdienen. Maar lang geleden deelden we de schoolbanken. Ik heb een klasfoto bij van ons uit 1977 tot grote hilariteit van haar kinderen. Wat ogen we
er braaf op in onze donkerblauwe uniform en kijken nog enigsinds verwonderd naar de wereld. Maar Anne mag vandaag met een contente fiere blik kijken; naar de voorbije 25 jaar, de kinderen en het prachtige feest Ik had zo mijn bio-overdosis aan het begin van de bioweek in Vlaanderen; die van mij kan al niet meer stuk!
INFO
Markten:
Zondag in Heist-op-den-Berg en Falconplein (eerste en derde zondag van de maand) Dinsdag in de Frans Williotstraat (voormalige Bungen)
Donderdag op de Dageraadplaats
Agribio Buzin 5 5370 Havelange www.agribio.be
Veerle Rooms uit de Cogelslei pakt uit met een grote overzichtstentoonstelling in de kerk Sint-Anna-ten-Drieënkerk op Linkeroever. We vroegen aan ex-journalist en dichter Wim Persoons die haar kent zoals geen ander, om het belang van deze tentoonstelling uit de doeken te doen.
Deze kunstenares met atelier aan de Cogels Osylei in Berchem, kwam tijdens haar vele wereldreizen vooral tot de vaststelling dat al de tekens vanaf de prehistorie in feite ook de eerste sporen zijn van de grafische kunstvormen. Er werd gekrast op wanden van grotten, op rotsen en muren, in stenen en keien. Méér nog dan de taal waren dit de eerste middelen tot een vorm van communicatie: wij waren hier! Vanuit deze tekens komt de mens ook tot de mythische verhalen. Deze mythen onderscheiden zich van de volksverhalen door de absolute waarheid die er aan gehecht wordt. Ze bleven dan ook vaak bestemd voor sacrale gebeurtenissen. Tot op heden blijft Veerle Rooms zich een weg banen doorheen de veelheid van tekens en mythische verhalen. Deze ervaart zij als het geheugen van de mensheid. Hiervoor is zij dan op zoek gegaan en zich ter plaatse gaan vergewissen in diverse continenten. Zij vond de mooiste voorbeelden in ZuidEuropa, maar ook in Zuid-Afrika, Japan, de Indiaanse culturen langs Route 66 in de Verenigde Staten, de Aboriginals in Australië, de Maori’s in Nieuw-Zeeland en vorig jaar in september nog bij de Noordelijke volkeren in Siberië, nabij de Mongoolse grens.
De verschillende godsdiensten en culturen komen daarom ruim aan bod. Maar er is ook Wodan, te paard en jagend door onrustige luchten. Uiteindelijk leidt dit in haar cultuur naar de moeder-van- de- moeder en het kind en dan zijn we helemaal bij Sint-Annaten-Drieën en de Maria-cultus.
Met deze tentoonstelling toont zij naast haar voorkeur voor, en beïnvloeding door, prehistorische tekenkunst ook talrijke verwijzingen naar haar ‘Roomse’ achtergrond, de joodse en moslimcultuur en het Tibetaanse boedhisme met o.a. de gebedsmolens. Zo komt zij en ook de toeschouwer tot de vaststelling dat er in alle culturen en godsdiensten heel wat gelijklopende elementen kunnen afgezonderd worden. Mystiek en Mythe worden vaak verstrengeld. Ondanks de afstand tussen de continenten vond zij op vele plaatsen dezelfde of gelijkaardige tekens of symbolen. In de zich steeds vernieuwende chaos van het bestaan ziet zij toch een universeel evenwicht waarmee de mens tracht te overleven.
Officiële opening van deze tentoonstelling op zaterdag 19 juni om 20 uur in de kerk Sint-Annaten-Drieën, Hanegraefstraat (zijstraat Blancefloerlaan) Antwerpen-Linkeroever. De tentoon-
stelling blijft de hele zomer geopend elke zaterdag- en zondagnamiddag van 13,30 tot 17,30 uur, tot 3 oktober 2010. (W.P).
Wie kiest voor de grafische kunstvormen maakt het zichzelf niet gemakkelijk. Na een lange loopbaan in het hoger kunstonderwijs – die zij beëindigde als docente aan de Karel De Grote Hogeschool in Antwerpen - en voortdurende experimenten met de klassieke en steeds sneller evoluerende hedendaagse druktechnieken, is Veerle Rooms tot het besluit gekomen dat ook een kunstenaar zich nooit volleerd mag noemen. Ook al wordt zij tot de internationale top van de hedendaagse grafici gerekend, in haar atelier aan de Cogels Osylei in Berchem kan zij nog elke dag verwonderd zijn over wat er nog allemaal mogelijk is met het medium waarvoor zij heeft gekozen. (WP)
“Misschien heeft het te maken met mijn afkomst”, zegt ze. “Mijn vader was meubelmaker, fotografeerde en reisde veel. Hij ontwierp zelf in de jaren dertig prachtige Art Deco meubelen. Van hem heb ik geleerd dat een stoel waar je doorvalt, wel een slechte stoel moet zijn, ook al oogt hij op het eerste gezicht misschien mooi en is de vormgeving nieuw. Hij heeft mij leren kijken door de lens van een fototoestel, naar het licht en donker boven de Wase polder. Hoe je dat best in beeld brengt. Compositie heet dat.”
Veerle Rooms : “Wie zich aan kunst waagt moet ook zijn vak kennen. Je moet toch weten met wat je bezig bent, welke materialen en hoe je die optimaal kan gebruiken. Dan pas kan je geleidelijk gaan experimenteren en je verhaal proberen te vertellen. Een kunstwerk zonder vakmanschap is bedrog. Dat blaast vroeg of laat zichzelf wel op. Ik probeerde dat mijn leerlingen bij te brengen. Een aantal van hen heeft dat begrepen en die staan nu op de kunstenscene.”
ZOEKTOCHT
Geheel haar omvangrijk oeuvre is een lange zoektocht naar het Waarom en het Hoe? Technisch sluit zij onmiddellijk aan bij de hedendaagse digitale generatie, maar vermengt dit handig met de haar zo vertrouwde diverse klassieke technieken. Dit maakt dat haar grafisch proces uniek blijft en dat geen druk geheel hetzelfde resultaat kan brengen. Namaak of vervalsing is dan quasi uitgesloten. Het ontstaan van een prent vraagt daarom teveel voorbereiding en geraffineerde mixing van technieken. Daar is tijd en geduld voor nodig.
Inhoudelijk volgt zij een ingewikkelde route vanuit de te-
kens en schrifturen uit de prehistorie tot de hedendaagse grafitti. Daarvoor exploreert zij alle culturen en godsdiensten van de continenten. De jongste ervaringen zijn NieuwZeeland, Australië en de grens Siberië-Mongolië. Meer en meer mengde zij ook tekst als schriftuur in haar werk.
BOEK
De kunstenares was te gast en werkte in de belangrijkste internationale ateliers in de USA, Japan, Zuid-Afrika en in het eigen Europa. De lange lijst van individuele tentoonstellingen en prijzen zijn o.m. terug te vinden in haar boek: ‘Veerle Rooms’, uitgegeven bij Lannoo en op haar website: www.rooms-veerle.be
Hoe belandt zij dan in de Sint-Anna-ten-Drieënkerk op de Antwerpse Linkeroever?
Veerle Rooms: “Ik kende een aantal mensen van Linkeroever, collega’s, oud-leerlingen, vrienden en ook een paar mensen die bij ANNA3 betrokken waren en cursussen of workshops bij mij hadden gevolgd. Die kwamen eens op atelierbezoek en het gevolg was dat zij mij uitnodigden om bij hen tentoon te stellen. Dat dit nu in een kerk gebeurt is voor mij ongewoon, maar tegelijk een uitdaging. Het was ook een gelegenheid om alles eens op een rijtje te zetten en daarbij kwam de vaststelling dat ik - toevallig of niet - mij vaak door de diverse religies heb laten inspireren, of daar precies mijn inspiratie heb gezocht. Dit zal ook tot uiting komen tijdens deze tentoonstelling.”
Bovendien werd Veerle Rooms in Sint-Niklaas -het Land van
Meer info: www.anna3.be www.rooms-veerle.be
Waas- geboren en woonde ook een tijdlang in Beveren. Haar wortels liggen dus langs deze kant van de Schelde, al woont en werkt zij sedert vele jaren in Zurenborg en is Groot-Antwerpen haar natuurlijke biotoop geworden.
SINT ANNEKE
Veerle: “Maar Sint-Anneke heeft voor mij altijd iets magisch gehad. De Imalsotunnel met de lange wachttijden uit mijn jeugd, die unieke voetgangerstunnel waar ik telkens buitenlandse bezoekers naartoe breng en die deze opslaan in hun geheugen, de Plage, de mosselen-friet op de dijk, het nergens te evenaren beeld van de stad met de kathedraaltoren op de Rechteroever en de lichtjes van de Schelde, de stroom die uitweg biedt naar de rest van de wereld…” Veerle Rooms heeft dus wel ‘Iets’ met Sint-Anneke.
Meer info: www.anna3.be www.rooms-veerle.be
ZURENBORG PRESENTS
Dagvers• Rechtstreeks van de Grill •Rundsburgers• Unieke recepten
Seizoensgebonden producten •Kipburger• Verrassende Kruidenmix
Gezellige sfeer•Sappig stuk vlees• Veggie •Puur•Visburgers• Lekkere Wraps
Kids welkom!• De beste Burgers van 't stad •Frisse salades• Kwaliteit
'A-la-minute' gemalen en gebakken•Lamburgers• Heerlijke suggesties
"Burger van de maand"
In de BURGERIJ geniet je van een EERLIJK gerecht Met TROTS en PLEZIER gemaakt
In de vroege jaren ‘90 werd op de Cogels-Osylei een modern huis gepland. Protest van omwonenden en bewonderaars van de eclectische Belle-Epoquestijl van deze wijk hielp niet. Het Modern Huis staat er. En het zal er blijven. Ik heb me steeds afgevraagd hoe de mensen uit de tijd dat de Cogels-Osylei haar protserige paleizen kreeg zouden hebben gereageerd, moest deze moderne woning daar toen al verschenen zijn. Modernisme en Bauhaus bestonden toen immers nog niet en ik kan vermoeden dat de aanblik van deze witte monoliet ongeveer hetzelfde effect moet hebben gehad op de passanten als de zwarte monoliet uit Stanley Kubricks “2001: A Space Odyssey” op de verbaasde en verdwaasde neanderthalers. Toen 175 jaar geleden de eerste stoomtrein op het Europese vasteland van Brussel naar Mechelen reed, moest de bevolking worden gerustgesteld: de koeien zouden geen zure melk geven en de treinreizigers zouden ondanks de hoge snelheid gewoon kunnen ademen – ook in 4e klas. Men kan alleen maar vermoeden welke ziektes en gruwelen aan het witte huis zouden toegeschreven zijn geweest.
Maar de eeuwwisseling was ook een tijd van grote veranderingen, ontdekkingen en innovativiteit. Wereldreizigers zoals Stanley, Livingstone en Burton Holmes hebben in een tijdperk waar toerisme nog niet bestond, de wereld aanschouwelijk gemaakt voor de gretige en verwonderde westerse bevolking. Het impressionisme, artnouveau, art-deco, en later het modernisme, waren uitingen van een grote behoefte aan vernieuwing en het heruitvinden van onze leefwereld. Allicht zou het Moderne Huis dus ook een heleboel aanhangers hebben gekend. Het zou een inspiratie zijn geweest voor verlichte zielen, een icoon voor de avant-garde beweging, een populair gespreksonderwerp onder de toenmalige intelligentsia.
BURGERIJ • TRAMPLEIN 2 • 2600 BERCHEM 03/294.06.68 • BURGERIJ.BE
Vandaag lijkt het moderne huis een beetje vergeten te zijn. De polemiek is uitgedoofd. De wandelaar kijkt niet meer op. De camera klikt niet. Misschien dat mijn tekening de verwondering even kan terugbrengen. (Erik BONGERS)
De verschijning van het Moderne HuisBURGERRESTAURANT * OOK TAKE-AWAY