Tsukudus of houten steps uit het Oost-Congolese Goma, werden door de vzw La Piscine
d’ Activité aangekocht om hier door kunstenaars versierd te worden. “De opbrengst gaat dan naar een kinderdagverblijf in Goma, zegt Paul Viaene uit de Grote Hondstraat, de penningmeester van deze vzw.
Het gerucht dat onze wijkbib binnenkort de deuren moet sluiten wordt steeds hardnekkiger. Het verdwijnen zou afhangen van de realisatie van andere bibs. De sluiting zou niet alleen voor een hoop volwassenen een flinke dreun beteken, voor de schoolgaande jeugd zou het verdwijnen gewoon rampzalig zijn, zeggen de directeurs van de wijkscholen in koor. De kinderen gaan er namelijk zowel alleen als in klasverband naartoe. “Onze bibliotheek moet blijven!”(Claudine VANDEGEHUCHTE, Jochem OOMEN)
Deze CREA-kindertekening is een protest tegen de mogelijke sluiting van de bib (Foto André DEJONGHE)
De bewoners van de Transvaalstraat protesteren tegen de mogelijke komst van een Logistiek Centrum voor Infrastructuur (LCI). Project dat zal bestaan uit een administratief gebouw, een magazijn en een opslagplaats. Het nieuwe LCI wordt de uitvalsbasis van de onderhoudsploegen. Er zullen kleine herstellingen plaatsvinden, zo is er onder meer een schilder- en lasatelier. Verder komt er een opslagplaats voor materiaal en een parking voor de dienstvoertuigen. Volgens Infrabel zullen er 140 mensen aan de slag gaan, het merendeel arbeiders. Infrabel geeft ook toe dat er mogelijk ook ’s nachts en tijdens de weekends gewerkt zal worden. Sander Peters van het buurtcomité VZW@Transvaal vreest vooral extra verkeershinder en parkeerdruk.
Davy Schellemans is de jonge chef van het restaurant De Veranda dat nu al enkele weken de plaats ingenomen heeft van het restaurant Verven en Borstels in de Guldenvliesstraat. De man heeft een heel parcours afgelegd vooraleer hij dit restaurant onder handen nam. Maar hij is er van overtuigd dat zijn keuken en zijn menu zullen aanslaan.
Foto Jörg PYL
Vincent Verelst is een van de Vlaanderen Vakantieland reporters en woont sinds ongeveer een jaar in de Klokstraat. Samen met zijn wederhelft, de sopraan Evi Roelants en hun zoontje Victor. Na lang zoeken vonden ze het pand en hij waardeert vooral de Dageraadplaats.
PAG 18
Foto Dieter DEDECKER
De baas van restaurant Bel Mondo aan de Dageraadplaats heeft een verleden achter zich waar hij niet onverdeeld trots op is. Hij doet nu zijn hele verhaal want de manier waarop hij de spiraal doorbroken heeft is iets waar hij echt wel fier op is. Sport is namelijk de sleutel.
Laat ons maar niet rond de pot draaien, hoe jonger we zijn, hoe meer lawaai we produceren en gek genoeg, hoe leuker we het vinden. Een peuter krijst, een kind gilt , een puber maakt lawaai, een jongeling roept in zijn gsm, een andere draait aan de gas van zijn brommer zonder uitlaat, een veertiger met gouden ketting rond zijn hals laat zijn autoraampje open staan zodat iedereen van ver de doef-doef-doef kan horen. Maar daar ergens houdt het dan wel op. Daarna mag de televisie wat zachter en we ontdekken naast de doefdoef andere muziek en kijk, als we slapen willen we niet brutaal uit onze rust gerukt worden door lawaai. Noch van brommers, noch van muziek. Want muziek wordt ineens lawaai en storend. Zo enerverend dat we er een moord zouden door plegen. Lawaai. Het is al langer gedefinieerd als funest. In de fabrieken bij de arbeiders, bij mensen die langs de autostrades wonen, bij buren van allerhande clubs. Alleen niet bij mensen die rond de Dageraadplaats wonen want de voorbije weken hebben we weer onze portie gekregen. Er worden verjaardagsfeestjes georganiseerd waarbij jongeren vanaf de late namiddag aan de fles zitten en tegen middernacht niet meer weten waar ze nu precies wonen. Alleen de omwonenden weten precies waar zij zich bevinden. Dat is makkelijk te traceren. Een horecabedrijf viert een verjaardag. Moet kunnen, zegt iedereen maar ver na middernacht moet in een straal van zo veel honderden meters rond het plein iedereen nog meegenieten. Willen of niet. Op een ogenblik dat het warm is en iedereen via zijn slaapkamervenster wat frisse lucht binnen wil. En dan wordt het augustus. Muziek in de Wijk, elke vrijdagavond tot tien uur ’s avonds. Tenzij men vergeet op de klok te kijken. Maar mensen zitten met kleine kinderen, mensen willen rustig in hun tuintje zitten, naar televisie kijken zonder koptelefoon. Ze willen het niet hebben. Punt uit. Na tien uur ’s avonds moet het stil zijn. Zelfs volgens de wet. Niet iedereen heeft begrip voor dat standpunt. Tot plotsklaps een of ander buur een airco aan zijn achtergevel hangt die onophoudelijk een wasmachinegeluid produceert. Ja, dan ineens wel, dan moet het allemaal snel gaan. Moeten we er aan herinneren dat de stad de geluidsoverlast, ook die van het verkeer op de SingelRing, op Zurenborg aan banden wil leggen? Staat dat niet in de bestuursovereenkomst tussen de partijen? Moet de politie niet onmiddellijk en zonder omzien optreden? Het antwoord is zondermeer ja. We moeten als burgers onze stem blijvend laten horen bij de politie, daar worden de protesten ook gebundeld en vroeg of laat worden die in een statistiek gegoten. Laten we zonder dralen blijven bellen want anders geraken we in een fietsdiefstallensyndroom. Als niemand fietsdiefstallen aangeeft gebeuren er officieel ook geen en is er geen probleem want beleidsmensen zijn niet geneigd om iets te doen aan een niet bestaand probleem. Daarom, blijf die blauwe politielijn bellen. Het zijn begripvolle luisteraars aan de andere kant van die politielijn, en het helpt. Wat ook helpt is muziek op een akoestische basis. Muziek die kan gemaakt worden zonder dat je haren naar achteren geblazen worden. De zondagse klassieke concerten bewijzen dat volop. Is dit nu de taal van een rechtse, ouwe zak? Neen, oud (61), desnoods, maar een van mijn favoriete bands is nog altijd The Who met onwaarschijnlijke knappe en snoeiharde songs. Nummers die ik graag thuis per koptelefoon beluister en waarbij een van de beste rockgitaristen ter wereld blijft schitteren: Pete Townshend is zijn naam . De man die sinds de jaren zestig de toon zet in zovele onnavolgbare live optredens die, toegegeven, af en toe de pijngrens overschrijden Die Engelse gitarist stapt nu nog steeds het podium op. Als halfdove muzikant. Noise kills.
Maar er zijn ook tekenen die er op wijzen dat het ook goed gaat zonder lawaai. Klassiek op het Plein is daar een echt mooi voorbeeld van. Toch nog even zeggen waar dit idee vandaan komt. De Marokkaanse pleinwerker Musty en een paar andere pleinbezoekers speelden al geruime tijd met de idee om iets kleinschaligs op te zetten. Een beetje nostalgie naar de Dageraadfeesten speelde mee, de liefde voor muziek in het algemeen was een gegeven en een tegengewicht tegen het podiumgeweld dat we nu al een paar jaren moeten ondergaan. Arabische muziek was een optie, joodse muziek ook, een mix van de twee was een andere optie en gewoon klassieke muziek met uitsluitend mensen uit de wijk was een andere vaak gehoorde formule. Gaandeweg gingen meer en meer mensen achter deze idee staan en tenslotte werd alleen klassieke muziek weerhouden. Geen softrock, geen jazz, geen wereldmuziek, geen kindermuziek, neen, klassiek. Er werd geld bij de overheid en de horeca gevonden, een podium, mensen die het geheel wilden dragen door ondermeer affiches te maken en met een minimum aan publiciteit en ruchtbaarheid ging het geheel van start. Twee maanden lang, telkens op zondag. De eerste maand juli worstelden we met een warmtegolf en de toeschouwers druppelden langzaam naar het plein. Niet goed wetend wat ze konden verwachten. Niet alleen wat ze konden verwachten maar ook wie ze konden verwachten. En zoals voorspeld kon worden daagden er vogels van diverse pluimage op. Zangers en zangeressen, mensen die de meest waanzinnige instrumenten kwamen demonstreren. Vergeten glories die nog één keer hun moment de gloire beleefden al was het dan voor amper vijftig toeschouwers. Veelal oudere bewoners van de wijk of familie van de artiesten. Je zag het zo, op hun zondags, maar gebeiteld gedurende de duur van de optredens. Hier zaten mensen die de laatste jaren niet meer uit hun huis waren geweest, hier zag je terug kleine groepjes joodse mensen die genoten van de klassieke klanken en meer nog, op het podium stonden joodse uitvoerders. Eentje zelfs helemaal fraai uitgedost in zwart pak en keppeltje. Hij legde ondermeer Chopin op de mat en daar werden zelfs de
duiven even stil van. En dat ging zo maar door. In augustus sloeg het Belgische weer dan weer toe maar in geen tijd waren de regenschermen daar. Kortom, een fantastisch initiatief en het moet gezegd, puik en degelijk uitgewerkt. En nu de vraag van tien miljoen : heeft er iemand last gehad van deze Klassiek op het Plein? Ze mogen het me komen vertellen maar het zou me ontzettend verbazen. Wel kwamen mensen bijeen, ze voelden zich als kleine groep goed rond het podium dat telkens op een andere plaats stond. Precies om de sponsorende horeca ook een forum te gunnen. Meteen was iedereen tevreden met dit gratis festivalletje. En hoe moet het nu verder ? Een suggestie dan maar : breng een andere rode draad aan ( thema zou een beperkt aantal muziekinstrumenten kunnen zijn), hou het korter want twee maanden lang elke zondag is misschien wel een beetje te veel van het goede. En ga verder op de nu ingeslagen weg: hou het ludiek. Zoals nu met de breiende dames (zie foto) die tijdens de concerten een jasje, slaapmuts of winterdekentje voor de piano aan het breien waren. Laat de ludieke geesten en de jongeren de vrije loop. En misschien is het toch geen slecht idee om nog eens diep na te denken over een formule waarbij verschillende genres samen iets naar boven en naar voren brengen. Zeg nu zelf, wat heeft meer symboolwaarde dan een paar goeie joodse muzikanten die muziek maken samen met enkele van de hier in de buurt wonende Arabische mensen. Het zou de symboolwaarde ver overstijgen en de Dageraadplaats de plaats geven waar het eigenlijk recht op heeft: een ontmoetingsplaats voor iedereen. Met af en toe een beetje lawaai, af en toe zonder . De zomer van 2011 wordt mooi. Zeker weten.
Het gerucht dat onze wijkbib binnenkort de deuren moet sluiten wordt steeds hardnekkiger. Het verdwijnen zou afhangen van de realisatie van andere bibs.
De sluiting zou niet alleen voor een hoop volwassenen een flinke dreun beteke, voor de schoolgaande
bliotheek kan ook de sociale ongelijkheid opheffen. Voor opdrachten kunnen ze er terecht op internet. Bovendien is er een vertrouwd gezicht in de bibliotheek en verloopt de samenwerking vlot. Koen Dedapper zal zeker met zijn leerlingen actie voeren tegen de sluiting.
DE BRUG
jeugd zou het verdwijnen gewoon rampzalig zijn, zeggen de directeurs van de wijkscholen in koor. De kinderen gaan er namelijk zowel alleen als in klasverband naartoe. “Onze bibliotheek moet blijven!”
(Claudine VANDEGEHUCHTE, Jochem OOMEN)
“In de leefschool De Dageraad gaan de kinderen van het tweede tot het zesde leerjaar in klasverband naar onze bib,” vertelt directeur Koen Dedapper. “Het is belangrijk dat kinderen een bibliotheek en haar werking leren kennen. Onze bibliotheek heeft een groot aanbod gaande van romans, kookboeken, strips, informatieve boeken… De kinderen vinden er altijd hun gading. Zij komen nooit met hetzelfde boekje terug.” Er wordt hen ook gevraagd waarom ze een bepaald boek gekozen hebben en of ze het leuk of interessant vonden. Ze mogen het boekje zelfstandig lezen in de klas. De bi-
“Onze school gaat reeds meer dan 15 jaar naar de wijkbibliotheek,” vertelt de directeur, Carla Broeks. De bedoeling hiervan is onder andere om de kinderen over hun drempelvrees te helpen voor een bibliotheekbezoek. In tegenstelling tot de andere schooltjes beschikt de school over een eigen bibliotheek voor de kleuters en de kinderen tot het derde leerjaar. Daar is wel een evolutie in te merken. Aanvankelijk had elk klasje een eigen voorraad boekjes. In samenwerking met de oudervereniging heeft de school een eigen bibliotheek opgericht, dit volgens het systeem van een openbare bibliotheek, met fichebakken en nummers per thema. Een drietal moeders komt een paar keer het systeem aanleren. Ze leren de kinderen helpen kiezen. Wanneer ze hun boek te laat indienen moeten ze ook een boete betalen. De school beschikt bovendien over internet. De bibliotheek beschikt ook over een knipselarchief voor de kansarme kinderen. Alles is per rubriek gerangschikt en ze hoeven het knipsel niet terug te brengen. “Vanaf het vierde leerjaar gaan de leerlingen met de juf van hun klas naar de wijkbibliotheek om boeken uit te lenen. Indien deze zou sluiten, zou het werk van de schoolbibliotheek te niet gaan. Dit gebeurt volgens afspraak op vaste momenten.
De wijkbibliotheek beschikt ook over een kijkdoos. Deze bestaat uit kijkplaten en een boek. Die heeft een groot succes. Ze zet aan tot het zelf schrijven van verhalen en het maken van tekeningen. Een juf heeft zo een kijkdoos laten timmeren voor de school. De school organiseert ook leesprojecten om de goesting voor het lezen aan te wakkeren. Hiervoor doen ze een beroep op de wijkbibliotheek.” Dat de bibliotheek zou sluiten vindt de directeur heel jammer. De leeswereld zou hier door verloren gaan, wat vooral heel jammer zou zijn voor de kansarmen. Deze school wilt zeker ook actie voeren tegen de sluiting.
HET PLANTIJNTJE “Wij betreuren het dat de bibliotheek van Zurenborg zou sluiten”, zegt Griet Huybrechts, directeur van de multiculturele basisschool ‘Het Plantijntje’. “Veel van onze leerlingen kennen van huis uit namelijk geen leesbevordering. ”In deze gezinnen zijn vaak geen kranten aanwezig, laat staan boeken. Om de kinderen toch tot lezen aan te zetten gaan ze om de zes weken met iedere klas naar de bibliotheek, zelfs met de kleuters. Zorgcoördinator Paul Fierens bezoekt deze bib al jaren met de klasgroepen.
Voor het moment heeft het schooltje immers geen middelen om een schoolbibliotheek op te richten. Voor de leerlingen is het dus de enige mogelijkheid om aan leesen documentatiemateriaal te geraken.
“De eventuele sluiting van de wijkbibliotheek is dus een regelrechte ramp!” vervolgt Griet Huybrechts. “Een aantal leerlingen kreeg door onze bezoeken de leesmicrobe te pakken. Zij gaan nu in hun vrije tijd ook naar de bib van Zurenborg. Om te lezen, om boeken te ontlenen en op het internet te gaan. Als deze bib sluit, dan neem je onze kinderen heel veel af!”
CREA
Wegens de drukte van het einde van het schooljaar was er slechts tijd voor een kort telefonisch gesprek met Marc Plichaert, directeur van de basisschool Crea. “Ik betreur de sluiting ook ten zeerste. Men mag niet alles centraliseren, de bib moet in de wijk blijven”. Ons schooltje gaat zeker actie voeren hiertegen.
Zou het geen idee zijn voor de schooltjes om gezamenlijk actie te voeren. Koen Dedapper van het leefschooltje is bereid dit te coördineren. Hij gaat in ieder geval materiaal verzamelen om in september spandoeken met de kinderen te maken.
Zo luidt de tekst op het krijtbord dat ik ‘vond’ bij het groot huisvuil voor de deur van het’ Hof van ellende’. Ik teende met datzelfde bord naar het terras van den Draak, waar Mik, de eigenaresse van ’t Hofke ontroerd naar me toekwam. Blijkt dat haar man
Enkele weken later ontmoet ik Mik weer op het terras van den Draak om te praten over de laatse avond van ’t Hofke want na al die jaren is het definitief gedaan. Zestien jaar geleden gingen Mik en wijlen haar man Luc de Boeck, muzikant en poppenspeler voor volwassenen, bij ‘De doffe Ellende’, op zoek naar een schoon pand in het Antwerpse om een café open te doen. Een bevriende biersteker sprak hen over café ‘den Bierboom’ aan de Dageraadplaats. Ze gingen kijken en verloren gelijk hun hart. Gegevens werden uitgewisseld op bierkaartjes, en toen Luc enkele weken later naar de secretaresse van de biersteker belde, verstond zij: Luc van’t Hof van Ellende, in plaats van De doffe Ellende, en zodoende was de naam van hun café geboren uit een geestig misverstand. Luc stond er op deze naam te behouden, hoewel Mik in eerste instantie schrik had dat deze naam klanten zou afschrikken.
MUZIKANTEN
Luc’s vibe & creatieve geest zorgde ervoor dat het Hofke een muzikantencafé bij uitstek werd. Na Luc’s overlijden in 1998 kon Mik rekenen op haar hele gezin om ’t Hofke draaiende te houden, en haar dochter Tammy ging meer en meer mee achter den toog staan. Girlpower die de smartlappenavonden, bonte avonden poëzie avonden de baas konden! Beeldspraak van Luc was toen het café net openging dat het een boeleke was die uit
de couveuse mocht, na enkele jaren was ’t hofke een goed loperke en Mik vond dat ze na 16 jaar op eigen benen kon staan, ze mocht losgelaten worden…
SLOT
Op 19 juni was het dan zover…alle klanten, muzikanten en collega’s kwamen samen om afscheid te nemen van ’t Hofke en van Mik en Tammy. Er was een massa volk, muzikanten zongen de ziel uit hun lijf, om elf uur werd ‘den boek’ gescheurd, kwamen de moeskoppers hun goede hart laten zien en tapten zij gratis en voor niets zodat Mik en Tammy de laatste uren van hun 16 jarige loopbaan van voor hunnen toog konden beleven! Bedankwoordje voor iedereen van Mik & Tammy: ‘Bij deze wilden we al onze vrienden bedanken voor hun jarenlange trouw aan ons cafeetje… En ook al is ons poortje gesloten, ’t Hofke zullen we ons leven lang meedragen in ons hart alsook iedereen die er toe bijdroeg dat wij hier 16 jaar mochten zijn!’ We blijven zingen, want er zit waarschijnlijk nog een smartlappenavond in ’t verschiet. Die zal doorgaan in januari bij Madame Fortuna in de Sergeyselstraat, maar hierover meer in een volgende editie. We voegen er alvast de tekst bij van het’ Lied van het Hof van Ellende’, gemaakt op de tweede smartlappenavond ooit, 15 jaar geleden, zodat degenen die het niet moesten kennen alvast de tekst kunnen instuderen!
dageraadplaats 8
antwerpen
03.235.52.41
eenvoudig*niet duur*maar heel apart
zaliger dat opschrift nog eigenhandig gemaakt had. Ze had het nooit over haar hart kunnen krijgen die tekst te verwijderen en was blij nu te weten dat het bord nu een nieuw leven beschoren kreeg bij mij…
(Saskia ANKEN)
1.De noordpool is aan ‘t smelten
We eten transgenetisch brood
België staat op stelten
We geraken in ademsnood
De wereld gaat naar de kloten
Mijn leven is naar de maan
Een gruwelijke toekomst
Komt er spoorslags aan
Want binnen twee jaar of zo
Gaat Mikske met pensioen
En dan zal zij nooit niet meer
Ons Hofke opendoen
2. Eerst was den Hof ’s zondags gesloten
Dan kwam de maandag daarbij
Een soepeke of ne koffie op de noen
Maar dat is al lang voorbij
Dan zijn er de vakanties
Drie weken op zijn minst
Plus heur trippekes naar Egypte en Parijs
En wij maar kloppen op ons kin
Maar nu, binnen een jaar of twee Staan we voor goed op straat
Te zoeken naar een nieuw bestemming
Die toch niet bestaat
3. Leven is even beven
Wie geboren wordt gaat ook dood
De helft van den tijd is ’t miserie
Ellende is ons dagelijks brood
G’ hebt ne prostat gelijk een tomat
Oewe lever staat altijd droog
Troost kond’ altijd vinden, Konde vinden aan dezen toog
Maar als het hofke gesloten wordt
Gesloten blijft voor goed
Waar moeten we dan met ons miserie, Met ons miserie naartoe
4. Solo (volledig) Achter de blaffeturen
In dees café, bruin van de smoor
Zit mijn leven in de muren
Heb ik duizend schoon liekes gehoord
De Pierre die dweepte met den Elvis
Of zong oorlogsgeleerden met de Sus
Den Dré zijn geknor, zijn kind in azijn
De Jempi zijne stradivarius
‘k Zal missen de wijsheid, ’t gezever en ‘t gezwets
Van Waggels en Juliens
Van den beestenplamuurder, van Ivan de Kroaat
En van ander bohemiens
Mikske legt er den blok oep
Ik begrijp het , ’t is OK
Maar wat zal ik heur jeansbroeken missen
En Tammy heuren décolleté
Ieverans verdwaald op ’t pleintje
In de Moeskop of de Zure
Met een theeke of een koffietje
Loop ik tegen de muren
Inbev blijft Lefkes brouwen
Maar ze zullen nooit smaken gelak als hier
En, ik zweer, als ’t Hofke gesloten wordt
Drink ik nooit of te nimmer nog bier
Heddet allemaal begrepen
Ons Mikske gaat op pensioen
Z’ heeft gelijk, ze staat op haar strepen
Wat willen wij d’r dan nog aan doen
Profiteren van den tijd die rest
Happy hours heel de week
Want anders geraken we overstressed
Helemaal van streek
Want als het Hofke gesloten wordt
Gesloten blijft voor goed
Waar moeten we dan met ons miserie, Met ons miserie naartoe
Korte Solo + (Hof van Ellende)
Tranen opkroppen,
“In ’t Hof van Ellende was de misère voor niet”Moeder en dochter hebben de tapkraan definitief dicht gedraaid. (Foto AGVZ) In de Draakstraat 13 herinnert alleen de naam van het bier nog aan het café (Foto Luc PANDELAERS)
“Ik zie er veel jonger uit dan mijn ouderdom” grapt Davy Schellemans als ik hem vraag naar zijn leeftijd. “Dertig” voegt hij er snel aan toe en met deze leeftijd is hij een erg jonge chef in zijn eigen restaurant De Veranda dat nu al enkele weken de plaats ingenomen heeft van het restaurant Verven en Borstels in de Guldenvliesstraat. En met zijn dertig heeft hij al een heel parcours afgelegd tot en met de beste restaurants ter wereld. “Ik heb daar tien dagen een soort stage gedaan en ik mocht daar beginnen maar ik heb dat niet gedaan, je krijgt daar 1 opdracht en daar blijft het bij, echt iets leren doe je daar niet.”
(Swa COLLIER)In de Guldenvliesstraat denderen de trams voorbij en wie daar met de fiets een beetje veilig wil rijden moet over het voetpad. En dan heb je kans met je hoofd in de druiven van ex Verven en Borstels terecht te komen. De gewezen verfwinkel, ex-restaurant heeft boven het grote raam nog steeds die fascinerende naam maar die raakt stilaan overwoekerd door de wijnranken. Op het voetpad ook een terras met een goeie twintig stoelen. Binnen is de inrichting niet echt veel veranderd. Davy Schellemans: “Neen, we hebben andere stoelen, de verlichting aangepast en hier en daar nog wat andere kleuraccenten gelegd.”
Opvallend aan de muur, een grote foto van twee beteuterd kijkende meisjes. Echt uit de oude doos. “Het was een piepkleine foto van de moeder van mijn vriendin en die hebben we vergroot en het geeft een prachtig resultaat.” Het vorige restaurant heeft in alle stilte de deuren gesloten maar aan het interieur is achteraf niet veel veranderd. De mooie toog staat er nog steeds en binnen is er plaats voor 28 mensen. Echt veel overschot is er dan niet meer maar volgens Davy moet het geheel een sfeer ademen van een brasserie, wat gezelliger, wat losser.
Vanwaar de naam De Veranda? Davy
Schellemans: “Die naam komt van mijn vriendin, die was in Praag en zag daar een restaurant met die naam. We waren er onmiddellijk voor gewonnen want Veranda heeft iets universeels, iedereen verstaat dat, het woord is gekend in vele talen en het heeft ook iets gemoedelijks.”
KEUKENS
De carrière van de man is vlug samengevat. Hij zat bij de Antwerpse PIVA op de schoolbanken maar de theorie daar kon hem maar matig boeien, de praktijk, daar was het hem om te doen. Terwijl hij nog school liep was hij reeds druk doende in allerhande keukens en daar heeft hij de echte stiel geleerd. Al proef je nu aan zijn uitleg wel dat hij wat gemist heeft door zijn opleiding niet ernstig te nemen. ”Ach ja, je bent jong, je werkt, je verdient geld en je bent natuurlijk een dommerik op die leeftijd, maar goed, echt spijt heb ik niet”. Dat laat-
ste komt omdat hij in keukens kon gaan werken waar hij wel veel kon leren. In Dranouter “In De Wulf” bij voorbeeld en in Kasteel Withof in Brasschaat en in het Spaanse L’ Angle. Davy Schellemans: “Tot vorig jaar was ik niet klaar om een eigen restaurant te beginnen want door mijn jobs in die restaurants wist ik hoe moeilijk het was om een eigen zaak te beginnen. Ik heb dan ook een half jaar gezocht vooraleer echt toe te happen. Overal ben ik gaan kijken maar dit beantwoordde het best aan mijn criteria ook al omdat Zurenborg naar mijn gevoel een schitterende wijk is”.
MENU
Aan de muur 1 menu. Kostprijs 45 euro maar er staan mosselen op: zomergroenten, geitenmelk, Angusbeef en ga zo maar door. David Schillenmand: “Om de drie weken verandert dit menu helemaal en
dat heeft te maken met de seizoenen en het aanbod. Ik ben daar nogal gevoelig voor. Trouwens om de week verandert er in het menu wel iets. Hoe ik mijn keuken zou omschrijven? Licht, zeker in de zomer, op klassieke leest geschoeid, maar wel modern. Ik beheers al de moderne kooktechnieken als schuimen, onder druk en noem maar op maar ik gebruik dat alleen als het een meerwaarde biedt, anders helemaal niet.” De chef heeft zich ook bekeerd tot het biologische. Zo is er biologische wijn en biologisch bier, Maya. Voor de wijn wendt hij zich tot de gekende sommelier Steve Bette die vijf jaar lang in het Zurenborgs restaurant Dôme heeft gewerkt. Maar in de toog staat evengoed een onbekende, zure, aloude geuze Girardin. ”Man, die is lekker, zuur zoals een echte geuze moet zijn maar formidabel.” Plots staat hij daar met een pot kruiden.
“Proef maar, die bloemetjes zijn erg lekker en die verwerk ik dan ook. Ik ga trouwens mijn kruiden halen bij een biologische kweker in Ranst, dat kost me tijd en moeite maar dan weet ik tenminste wat ik in huis haal.” We hebben ondertussen onze keuze gemaakt, een gewone koffie dan maar. Of ik er een koekje bij wil? Niet zo maar een biscuitje, huisgemaakt, voegt hij er fier aan toe.
De Veranda Guldenvliesstraat 60
2600 Berchem 03-218 55 95 Ma-Di : gesloten woe-do-vrij : ’s middags en ’s avonds Za en zondag : alleen ’s avonds
Op zondag 19 september organiseert de VZw EMMA op de Dageraadplaats een kledingruil. Iedereen die op zijn oude maar nog niet versleten kleding is uitgekeken, die te klein of te groot gekocht heeft, of er domweg niet meer in past, is dan welkom. Van 14 tot 18 uur kan men de oude maar niet versleten plunjes ruilen met die van iemand anders. Resultaat, niet meer gebruikte klederen verdwijnen uit de kleerkast en met wat geluk krijg je iets tofs in de plaats, een win- win situatie in het beste geval (Jörg PYL)
Wie nu denkt dat een zekere Emma deze Vzw opgericht heeft, slaat de bal grondig mis. Pascale Daniels heet de drijvende kracht achter de vzw Emma. EMMA is gewoon een letterwoord dat staat voor de welluidende formulering Entreprises de Modes et de Manières d’Aujourd’hui. Deze titel heeft betrekking op onze manier van gebruiken en consumeren. “We hebben in onze maatschappij gewoon te maken met een enorme overproductie. Om deze waanzin een beetje een halt toe te roepen”, verduidelijkt Pascale Daniels, “hebben wij zes jaar geleden allerlei recyclageprojecten uit de grond gestampt”
MANNEN
Het toendertijd eerste project van de vzw EMMA was de kledingruil, meteen een primeur voor Antwerpen. Sindsdien wordt elke laatste zondag, behalve de zomermaanden en december in het centrum van Antwerpen een kledingruil georganiseerd. Het publiek dat op dit evenement afkomt is zeer gevarieerd, maar allen hebben ze één punt gemeen: ze zijn gepassioneerd door kleding. Er kan van alles geruild worden, designerskleding, vintage, schoenen en accessoires. Helaas bestaat het grootste aanbod uit kleding en accessoires voor vrouwen. “We zouden graag wat meer
mannen op onze ruildagen zien verschijnen”, verduidelijkt Pascale Daniels, ”er moeten toch mannen zijn die op hun kleding uitgekeken zijn of die er gewoon niet meer in passen om allerlei redenen. Ik geloof trouwens dat Zurenborg een buurt is met veel gemotiveerde mensen die het idee van kledingruil genegen zijn. Er is zowel kleding van ontwerpers, vintage, schoenen en juwelen geruild worden. Let wel, het is de bedoeling dat de mensen ruilen met iemand anders, verkopen is niet de bedoeling. ”
BEROEPEN
De thuisbasis van deze niet alledaagse VZW vind je in de Droogdokkenweg in Antwerpen Noord naast de Royersbrug. Daar worden regelmatig ook workshops gehouden om bestaande kleding om te vormen in ander. Hierbij wordt een beroep gedaan op mensen die een beroep uitoefenen dat dreigt verloren te gaan. EMMA wil deze beroepen weer onder de aandacht brengen, zoals het aanpassen van kleding, gebruiks-
voorwerpen, meubels en kunstvoorwerpen. Hierbij wordt zoveel mogelijk gebruik gemaakt van recyclagematerialen. Deze restauratietechnieken kunnen in de workshops aangeleerd worden. EMMA voert ook geregeld ontwerpen en transformaties uit, maar dan op basis van de wederdienst, waar de opdrachtgever een klus in ruil opknapt in plaats van gewoon te betalen. Verder is er ook nog het project vestiaire populaire. Ook dat is een locatieproject waar mensen zich een glamourlook kunnen aanmeten. Naast een uitgebreide collectie feestkleding, staan er ook visagisten en stylisten klaar om de look van de bezoekers te veranderen. Deze dienst is er zowel voor particulieren maar ook voor muziekgroepjes, theater en film, voor videoclips of personen die naar een themafeest gaan.
Maar op zondag 19 september 2010 komt het kledingruilproject van vzw EMMA naar de Dageraadplaats. Zurenborgers, die graag wat nieuws in hun kledingkast hebben, kunnen al beginnen te selecteren waarop ze uitgekeken zijn of die te groot of te klein is geworden. Kom hiermee naar de Dageraadplaats en ruil uw Verscace voor een Dries Van Noten of omgekeerd, of een juweel voor een jurkje, je H&M –outfit met een van C&A, alles kan, zolang iedereen maar akkoord gaat met de ruil.
Voor inlichtingen 0472 318147 of www.vzwemma.be
Dankzij een tip van TV-presentator
Thomas Vanderveken kon deze krant op bezoek bij Vincent Verelst, een van de Vlaanderen Vakantieland reporters. Sinds ongeveer een jaar woont hij in de Klokstraat op Zurenborg, samen met zijn helft, de sopraan Evi
Wanneer ik aanbel, verwelkomt Vincent Verelst mij met zoontje Victor op zijn arm. Tijdens het zetten van de koffie legt hij uit, dat hij na lang en tevergeefs zoeken in Brussel, dit huis gevonden heeft. Zo’n goed jaar geleden. Brussel bleek te duur en deze woning was net wat hij en Evi Roelants zochten. Een huis dicht bij een treinstation, betaalbaar en instapklaar. Het was bovendien aan de binnenkant volledig vernieuwd, een beetje in loftstijl met veel lichtinval. De oude eigenaar moest voor zijn werk verhuizen naar Grimbergen, waar Vincent Verelst en Evi Roelants vroeger woonden.
Zelf heeft Vincent Verelst pas hier de wijk Zurenborg ontdekt. Hij waardeert er vooral de Dageraadplaats. Hoewel hij kunsthumaniora volgde in de Karel Oomstraat, was de wijk tot een jaar geleden een grote onbekende voor hem. Aan die kunsthumaniora heeft hij heel goede herinneringen overgehouden. Er heerste een toffe sfeer zoals in de film Fame herinnert hij zich. Daarna volgde hij, zoals Thomas Vanderveken, piano aan het conservatorium in Brussel en daarna nog een radio-opleiding aan het RITS in Brussel. Hij wijst erop dat deze opleiding niet echt praktijkgericht was.
KLARA Na zijn studies is hij begonnen bij Radio Klara, waar hij onder andere met Thomas Vanderveken de Top 75 mee presenteerde. Daarnaast maakte hij ook reisreportages voor Vlaanderen Vakantieland in binnenen buitenland. Kort daarna vond men bij de VRT dat Vincent Verelst moest kiezen: radio of televisie. Omwille van vele gelegenheden om mooie en spannende plaatsen te bezoeken, heeft hij dan maar voor Vlaanderen Vakantieland gekozen. Een aantal reportages is trouwens nog op de website van Eén te bekijken. Nu waait er weer een andere wind door de VRT die geen graten ziet in het feit dat een medewerker zowel voor radio als TV werkt. Toen hij nog in Grimbergen woonde, begeleidde hij ook zijn partner Evi Roelants aan de piano. Zijn piano moet nog naar de Klokstraat verhuizen, hij mist zijn instrument erg. Ondertussen treedt Evi Roelants geregeld op in oratoria, opera en operette. Samen met een harpiste en een violiste maakt zij deel uit van het ensemble Sprezzatura met een gevarieerd repertoire van Franse, Spaanse en Engelse melodieën en opera-aria’s.
REGISSEREN
Omdat Vincent Verelst vooral buitenlandse reisreportages voor het toeristische programma Vlaanderen Vakantieland maakt, vraag ik hem naar de meest indrukwekkende landen die hij bezocht heeft. Vincent Verelst: ”Vroeger deed ik dikwijls samen met Thomas Vanderveken reportages. Met twee werken vind ik nog altijd het plezierigst. Zo heb ik met Thomas Vanderveken Sri Lanka bezocht (wordt in september uitgezonden) en Nieuw Zeeland. Maar wat mij het meest is bijgebleven zijn Polynesië en Oeganda. In Oeganda heb ik volgens het nieuwe concept van de VRT gewerkt. De reporter wordt ver-
ondersteld zelf te regisseren en wordt slechts vergezeld door een camera- en een klankman (of vrouw). Polynesië is zesduizend kilometer verwijderd van Australië en bijna achtduizend kilometer van Zuid-Amerika. Gaugin is er twee keer naartoe gereisd met de boot vanuit Marseille, een reis van 65 dagen. Daar heeft hij dan het halve eiland bezwangerd en is er uiteindelijk aan syfilis gestorven. Jacques Brel heeft er ook geleefd en is er uiteindelijk gestorven. Deze reis was enorm boeiend want ik heb er leren regisseren. Ook voor de rest zijn die reportages erg leerzaam. Ik heb er talen door geleerd en ook op sociaal gebied is het een goede leerschool geweest. Je leeft tenslotte enkele weken met drie, vier mensen heel intens samen. Dikwijls slaap je ook samen in een kleine tent en dan moet je zien dat je elkaar kunt blijven verdragen, want iedereen heeft wel eens een slechte dag. Voor al wat ik geleerd heb, zal ik de VRT dankbaar blijven, ook al mochten ze mij ooit niet meer nodig hebben. Maar de meest indrukwekkende reis was Oeganda. Mijn ploeg en ik maakten toen deel uit van een groep van 15 avonturiers. We hebben daar van alles beleefd, geslapen in tentjes in de wildernis, ik heb op drie meter van een gorilla mijn uitleg kunnen doen, we zijn ook eens moeten gaan lopen voor nijlpaarden ’s nachts. Een gorilla is redelijk vreedzaam, zolang je hem niet uitdaagt en niet in zijn ogen kijkt. Ik was mijn uitleg aan het doen en intussen was een ander de bosjes tussen mij en die grote aap aan het wegkappen. Op het einde van mijn betoog zit ik oog in oog met die grote zilverrug.”
NEUSHOORNS
Omdat ik meer wil weten over het land, behalve wat we gezien hebben op Vlaanderen Vakantieland, vraag ik naar de politieke en
sociale situatie van het land.
Vincent Verelst: ”Oeganda is uiteraard een echt derde wereldland. Het grootste probleem is wellicht wel aids. In heel het land ziet men wel grote affiches met een koppel en een tekstballon voor de man die zegt: ’ik blijf wel bij mijn vrouw’. De blanken hebben wel getracht om het condoom te promoten en dat is deels gelukt. De meeste mannen gebruiken nu een condoom, maar ze knippen er het uiterste puntje vanaf, omdat je in Oeganda pas een echte man bent, wanneer je ‘iets’ bij een vrouw achterlaat. Komt daarbij dat de president van Oeganda met lede open de Arabieren ziet oprukken. Daarom moedigt hij de bevolking aan om veel kinderen te maken, dan heeft hij later genoeg soldaten om zich tegen de Arabieren te verdedigen. Op dit moment telt Oeganda een bevolking van dertig miljoen inwoners, maar met dat soort paranoia worden dat
Lekker eten van een zonnige kaart!
Taco’s,
Roelants en hun zoontje
Victor. Een reisreporter die dicht bij een treinstation woont, als dat geen mooie symboliek is, dan weten wij het ook niet.
er in 2050 honderd twintig miljoen. Dat aantal kan Oeganda onmogelijk aan. Dat onderwerp kwam niet te berde in het programma, evenmin het feit dat homofilie nog steeds verboden is Oeganda. De VRT heeft toen veel reacties gekregen van de holebiverenigingen, maar wij maken tenslotte een reisprogramma en geen panorama-uitzending. Zelfs als je stelt, dat je dergelijke landen beter niet bezoekt, waar ga je de grens stellen. Dan zijn er veel Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen en zelfs een fascistisch regime als Italië taboe. Maar ook het natuurbeheer in de parken is een beetje bizar. Vroeger leefden er ongeveer duizend neushoorns in Oeganda, maar de stropers van de Chinese maffia (In China is de neushoornpunt een afrodisiaticum) hebben die allemaal gedood. Pas nu de regering ontdekt heeft dat er met wilde dieren geld te verdienen valt, is men in de parken begonnen de wilde dieren te beschermen. Omdat de neushorens uitgemoord waren, hebben ze er acht geïmporteerd. Elke neushoorn kreeg dan nog vier bewakers toegewezen. Anderzijds maken dit soort ervaringen dat een reis naar Afrikaanse landen als Oeganda nooit echt vrijblijvend zijn. Je komt er als een ander mens van terug. Je bent blij dat je naar Afrika kunt vertrekken, maar je bent minstens zo blij dat je weer thuis bent.”
Omdat Vincent Verelst binnen enkele dagen terug voor twee weken naar de Verenigde Staten van Amerika vertrekt, besluit ik het hierbij te laten. In het buitengaan vertelt hij mij nog, dat hij eigenlijk wel een beetje heimwee heeft naar het radiowerk op Klara. En ook een huis met een hofje op Zurenborg, zou hij ook fijn vinden. Liefst tegen een zacht prijsje. Tja, hij is niet alleen.
www.een.be
http://www.triosprezzatura.net/
Rosa’s Cantina
(Jörg PYL)Burrito’s en Enchilada’s! Heerlijke cocktails Rosa, Maar ten, Tim en Lorrie de papegaai heten u van harte welkom
Bij Rataplan zijn ze van geen kleintje vervaard. Zeg nu zelf, eind september komen daar een aantal mensen op het podium vertellen over hun geliefkoosde dode. Over hun favoriete lijk. Het klinkt morbide maar het wordt al een stuk leuker als je weet dat de toeschouwers mee aan tafel mogen aanschuiven. Vanaf 23 september. Nu al noteren.
S.w.A.N. - Electrosoucous
Vrijdag 3 sept: 20u30 - € 10/8 – Rataplan – Staand & Dansend
S.W.A.N. is het nieuwe project van Think of One opperhoofd David Bovée. Deze Belgisch – Congolese electrosensatie is een gloednieuwe band uit Matongé en het meest moerassige caravanterrein van de Brusselse underground scene. S.W.A.N. staat garant voor stomende grooves, gemixt met ijskoude syntesizers en scheurende gitaren. Maar bovenal wordt het een fantastisch dansfeest en een stomende opener van het seizoen. Met drummer Alonzo Nzau heeft S.W.AN. één van Congo’s beste Soukousdrummers in huis gehaald. Hij speelde oa samen met Soukousgrootheid Papa Wemba en bij Afrika’s bekendste Soukousgroepen Zaiko Langa
Langa en Sam Mangwana David Bovée (vocal, guitar); Alê Oliveira (zang, percussie); Alonzo Nzau (drums); David Picard (synths, percussie, trompet); Eric Bribosia (keyboard) - vi.be/SWAN - www.myspace.com/ swanmusica
Kapitein winokio en zijn mannen met baarden:
Kapitein winokio is van de wereld – Tournee (3+)
Zaterdag 4 sept: 15u - € 7 – RataplanUITVERKOCHT
Kroes (6+) door Pok collectief
Zondag 5 sep: 14u, 16u - € 7 - Rataplan
Scheep in als matroos op een mysterieus schip. Met de verhalen van Jules Verne in het ruim, steek je van wal. Een reis op een schip zonder kapitein, vol onzekerheden en twijfel, waarbij de reis belangrijker is dan de bestemming. Een voorstelling waarin je je stoer moet houden, op je bek gaat en weer overeind krabbelt. Enkel voor kinderen met baarden dus … ‘Kroes’ is een kruisbestuiving tussen theater en videogame. Speciaal voor de voorstelling werd een virtuele omgeving ontwikkeld. Van en met: Stef Deneer, Wannes Deneer, Kristof
Timmerman (BORGERHOUT), Jef Van Gestel, Michel Van Looveren en Valérie Vertenten; productie: POK vzw met de steun van Laika, de Vlaamse Overheid en de Stad Antwerpen
Poezewoezewoef (3+) door Theater
Tieret - woensdag 8 en zaterdag 11 sep: 15u - € 7 – Rataplan
Theater Tieret waagt zich voor de eerste keer aan een voorstelling voor de allerkleinsten. ‘Poezewoezewoef’ iseen erg associatieve, woordarme, beeldende voorstelling. Voor al het klein kleutergeweld (en hun ouders!) dat gillend wegloopt van al wat vreemd of nieuw is.
Spel: Patrick Maillard en Joost Van den Branden; Poppen: Patrick Maillard; Muziek: Geert Noppe; Coaching: Bart Van Nuffelen; Scenografie: Lynn Bruggeman; co-productie: cc Sint-niklaas www.tieret.be
Zoon. (9+) door Raf walschaerts
Vrijdag 17 sep: 19u30 - € 7 – RataplanUITVERKOCHT
Nicolas Kummert: Voices
Zaterdag 18 sep: 20u30 - € 12/10 – Rataplan ook tickets in Mark Sound Antwerpen Bezwerende melodieën en ritmes herinneren ons er aan dat in de wonderlijke wereld van saxofonist Nicolas Kummert het mysterieuze en primitieve Afrika nooit ver weg is. Het maakt van Voices de meest spectaculaire cross-over band uit België sinds het powertrio Aka Moon.
Met Voices combineert Nicolas Kummert de improvisaties van jazz met Afrikaanse grooves, funk en dub.
Nicolas Kummert (saxofoon, zang); Hervé Samb (gitaar, zang); Nicolas Thys (contrabas, zang); Alexi Tuomarila (piano); Lionel Beuvens (drums) www.nicolaskummert.com
Ifa y Xangô
woensdag 22 sep: 20u30 - € 8/6 – Rataplan ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Ifa y Xangô is een jonge Belgisch - Braziliaanse jazzgroep opgericht begin 2010 door Sep François.
Hun inspiratie vinden ze in spirituele en dansante wereldmuziek, met als basis traditionele
Afrikaanse/Braziliaanse en Afro-Cubaanse ritmes.
Seppe Gebruers (piano); Viktor Perdieus (tenor sax); Niels Van Heertum (euphonium); Filipe Ricardo Nader (altsax); laurens Smet (contrabas); Ruben Pensaert (drums/percussie); Sep Francois (Percussie)
Postume werken #04-06 door
Mars (première)
Donderdag 23, vrijdag 24 en zaterdag 25 sep: 20u30 - € 8/6 - Rataplan
‘Postume Werken’ is een reeks performances over dode kunstenaars. Elke avond zetten een achttal acteurs en muzikanten zich aan de koffietafel, met hun favoriete doden. Ze lezen of spelen hun persoonlijke selectie. Als toeschouwer zit u mee aan tafel of in de zaal. Of aan de bar, dat kan ook.Elke avond is een unieke, eenmalige performance: er zijn telkens andere gasten, die elk hun eigen materiaal meebrengen. Wie van iedereen wil weten wie zijn of haar favoriete doden zijn komt dus best elke avond. van en met Dolores Bouckaert, James Berlin, Tijs Delbeke (Sir, Yes Sir, dEUS), Sura Dohnke, Tania Gallagher (Nid&Sancy), Pieter Genard, Nikolas Rabogliatti, Thalia Sleeckx, Angelo Tijssens, Kristin Van Der Voort, Joris Vanpoucke, Katelijne Verbeke, Wim Willaert en vele anderen; regie: Angelo Tijssens; dramaturgie: Nikolas Rabogliatti; sceno-
grafie/video: David Williamson; productie: MARS; coproductie: Rataplan - www.marsspeelt.be Als u alle avonden wil meemaken, kan u genieten van het combitarief van €15 voor de drie voorstellingen.
In the Prime of their Lives door Het Zesde Bedrijf (première) Donderdag 30 sep, vrijdag 1 en zaterdag 2 okt: 20u30 - € 12/10 - Rataplan
Zeven jaar geleden brak het hart van Laura van Dolron, zij trok zich terug in een hutje in het bos en schreef ‘In the Prime of their Lives’, een filmische, poëtische tekst vol pijn en troost.
In april 2003 ging de voorstelling in première in Rataplan.
Nu bewerkt Laura van Dolron de tekst speciaal voorSteve Aernouts. Nog steeds gaat de voorstelling over liefde en loslaten, over vergeelde polaroids en treurige M&M machines.
Spel: Steve Aernouts; Tekst en coaching: Laura van Dolron; Productie: Het Zesde Bedrijf i.s.m. Rataplan
A. Rodenbachstraat 19B - 2140
Borgerhout
T: +32 (0) 3 270 99 68
F: +32 (0) 3 235 11 05
Ticketbalie: + 32 (0) 3 292 97 40
KLIK OOK EVEN DOOR NAAR ONZE
VERNIEUwDE wEBSITE: www.rataplanvzw.be
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
Klaar voor de grote sprong voorwaarts. In het ruim van hun boekentassen is nog plaats voor 1001 dagverhalen.
In de kopjes droomt het van spierwitte kapjes en verpleegsterschorten, een knalroze tutu of de jekker van een F-16 piloot.
In de hartjes bonst het van heb ik wel mijn fristi bij me en mijn nieuwe slijper en zal mama aan de nabewaking staan?
Voetjes schuifelen door trappenhuizen. Vingertjes leren lastige letters knijpen uit tegenstribbelende pennen. Mondjes
de S van slang sissen. Langs maan en roos en metriek stelsel klimmen ze naar boven tot ze de zomerlucht in lichterlaaie zetten.
elke keer een wijkgedichtPeter Theunynck Foto Cristophe LAMBRECHTS S.w.A.N., het nieuwe project van David Bovée, een stomende band uit het Brusselse Matongé.
Muziek in de wijk zou als doel moeten hebben toegankelijke en tegelijk opzwepende muziek te programmeren die aangenaam is om te horen, geschikt voor een zo breed mogelijke leeftijdsgroep.
(Foto Julie DONCKERS)
Of ik niet voor mijn volgend artikel wou gaan kijken naar Muziek in de w ijk, werd mij gevraagd na het verschijnen van mijn artikel over DezMona. Natuurlijk, graag, ik ken Muziek in de w ijk als een evenement waarbij op Zurenborg altijd een goede sfeer heerst, dat voor mij heel hard verbonden is met de zomer. (Kobe ARDUI)
En als ik zo eens de aankondigingen las van het programma van de avond, wreef ik me in de handen: dit zou een boeiende en spetterende avond worden. HUMb, de groep van 19u30, omschrijft zichzelf als een muzikale funk-hiphop-soultrip en werd opgericht door de broers van Leuven. Naast succes oogstte de groep ook een plekje op de CD ‘DebutAntwerpen’, en kreeg er verscheidene leden bij. Ze behaalden de halve finale op Humo’s RockRally en wonnen andere prijzen, en waren te bewonderen op onder andere Maanrock, Cactus Club en Mano Mundo. Ze brachten reeds een CD uit, en zijn ondertussen aangevuld met gerenommeerde muzikanten van onder andere Zap Mama en Zita Swoon.
GLUREN
Om half acht beginnen is niet direct een cadeau op Muziek in de Wijk, maar HUMb zette al snel de toon met een eigenaardige en verrassende combinatie tussen verschillende stijlen, zoals funk, hiphop en soul. De tien mensen op het podium die gitaar, bas en keyboard speelden, maar ook blaasinstrumenten als trombone en saxofoon, wisten al snel de aandacht van het publiek te trekken. Ook ik werd aangenaam verrast door wat HUMb neerzette. De sfeer van deze Muziek in de Wijk zat er al direct goed in: de vele kraampjes met eten, drinken, en spullen uit alle delen van de wereld vulden het al volle plein nog wat meer. Bovendien stond er ook een opvallende caravan in het midden van het plein, waar Tutti Fratelli huisde: een toneelgroep die tussen de twee acts door een stuk bracht. Zij brachten door middel van microfoons hun teksten binnen de caravan, wat meteen ook hun podium was, en het publiek mocht als ware voyeurs door de ramen gluren naar wat er aan het gebeuren was. Verder konden ook de kinderen zich als vanouds weer goed amuseren met de spullen, meegebracht door de mensen van Zomer van Antwerpen.
FIGUREN
Toen HUMb eenmaal had afgesloten en onder luid applaus backstage verdween, besloot ik om me weer naar voren te bewegen om de opkomst van de volgende groep, ‘Drön’, zeker niet te missen. Drön, een Belgische samenwerking tussen de groep van David Bovée en de creatieve knutselkunst van Time Circus. Time Circus beoefent de Guerilla-art, de kunst die de mensen wil aanvallen met hun eigen kenmerken. Maar toen de hele installatie op het podium stond, met kartonnen figuren die de muzikanten symboliseerden, kwamen de muzikanten zelf het podium op, en bleek het geheel vrij knullig. De muzikanten gaven hun kartonnen figuren weer aan iemand die naast het podium stond, en begonnen aan hun zoektocht naar welk genre ze nu eigenlijk speelden. Ondertussen was de
man die verantwoordelijk was voor het onder de aandacht brengen van de kartonnen figuren een storende factor in het visuele aspect: hij ging voor de muzikanten staan of bewoog tussen hen in zonder écht iets te doen. De ‘elektro summus’ (Congolese popmuziek met donkere new-wave sferen) die ondertussen werd gebracht werd in zijn sfeer verstoord omdat twee van de muzikanten met stokken tegen elkaar begonnen te slaan. De symboliek werd mij niet duidelijk. Terug thuis bleek ik niet de enige die zich een beetje had geërgerd: de experimenten van Drön bleken niet aan ons besteed.
HOED
Een week daarop waren Sopha en Ayano aan de beurt. Sopha is een Antwerpse groep van 7 tot 13 mensen die gedurfd aan het experimenteren slaan met hip hop, funk en jazz. Een opvallende basgitarist en een zeer goede keyboardspeler vielen mij vooral op. Ook kon Sopha het publiek opzwepen met vlotte ritmes die het je al wat moeilijker maakten om op dezelfde plaats te blijven staan. Ze zetten een zeer aangename show neer, die weer werd gevolgd door een stuk van Tutti Fratelli, en toen was het de beurt aan Ayano. Dat was dan weer iets heel anders. Deze uit Ivoorkust afkomstige groep swingde de pan uit met vlotte, Afrikaanse ritmes. De band bestaat uit een drummer, een percussionist die op traditionele trommels speelt, en een keyboardist met een ge-
weldige hoed die ongelofelijke solo’s uit zijn mouw schudt alhoewel er in zijn hoed ook wel plaats was geweest. Verder een bassist die maar niet kan stoppen met swingen, en twee zangers en één zangeres, waaronder Ayano, die naast de vrolijke dansbewegingen Franstalige teksten brengen alsof het hun geen enkele moeite kost. Ayano was een hoogtepunt, wereldmuziek maar toch hedendaags, opzwepend én aangenaam om naar te luisteren. Mensen die graag even hun danstalent wilden tonen, mochten het podium op en werden begeleid door luid applaus en het publiek dacht er nog niet aan deze band ook maar een momentje rust te gunnen. Drie, vier voorste rijen dansten zeer enthousiast mee, maar ook daar achter was er niemand die stil kon blijven staan. Nog napuffend van deze muzikale mokerslag rende ik naar de achterkant van het podium en vroeg de bassist, die heel het optreden lang zijn basgitaar de ene kus na de andere gaf, waarom hij dat toch deed. Waarop hij zei dat zijn bas zijn tweede liefde was, en dat hij wou dat iedereen het wist. Ayano wist me te vertellen dat in zijn land, en in zijn cultuur, er geen dans bestaat zonder muziek, en geen muziek zonder dans. En terwijl ik wegliep bedacht ik me: zo zou het eigenlijk moeten zijn. Voor mij is dat het doel van dit evenement, de wijk aan het dansen krijgen! De zomeravonden een mooie extra geven die men niet
snel vergeet, muziek brengen die ons even doet aan een andere cultuur laat ruiken en al het andere doet vergeten. Misschien kan de organisator onthouden dat experimenten als dat van Drön niet aan iedereen besteed zijn. Niet alleen het publiek luistert naar de muziek, ook de buurtbewoners luisteren een hele avond mee, en dus zou het doel moeten zijn een combinatie te vinden tussen toegankelijke en opzwepende muziek en muziek die aangenaam is om te horen, geschikt voor een zo breed mogelijke leeftijdsgroep. Al is dat natuurlijk alles behalve een sinecure. Op naar volgend jaar, want de laatste vrijdag, met Casino Gitano, is bij het ter perse gaan van deze editie nog niet geweest, en ik kan er niet aanwezig zijn, tot mijn grote spijt. Muziek in de Wijk is een prachtig evenement dat mij al veel plezante herinneringen heeft bezorgd, maar er kan natuurlijk altijd aan gewerkt worden. Maar de momenten waarop je puur aan het genieten bent van de sfeer en van het dansen, van het gezelschap, de muziek en de mooie omkadering, dat doet deugd en is genoeg reden om En misschien is er dan ooit een kans voor bandjes uit de wijk, die aan hun wijkgenoten willen laten horen waar ze zoal mee bezig zijn, om ook een keer de voetjes aan het bewegen te krijgen… meneer de organisator?
Bent u daar?
Zo ja, merci voor dit en tot volgend jaar!
Het is lente als er in de buurt van de Transvaalstraat her en der gele affiches opduiken. Infrabel, de beheerder van de Belgische spoorweginfrastructuur, kondigt daarin de bouw van een logistiek centrum aan. Het bericht slaat de buurtbewoners met verstomming. Het buurtcomité VZ w @Transvaal reageerde meteen door een bezwaarschrift in te dienen tegen de bouwplannen. (Dirk BLIJWEERT)
Aan het kruispunt van de Guldenvliesstraat en de Transvaalstraat ligt een donkere tunnel die bezaaid is met glasscherven.
Aan het einde van de tunnel begint een korte helling die uitgeeft op een rommelig terrein dat eigendom is van Infrabel. Hier en daar slingeren enkele containers rond, even verderop staan enkele met graffiti bewerkte houten barakken. Tot voor kort was dit terrein de uitvalsbasis voor de ondergrondse werkzaamheden voor de aanleg van de Antwerpse noord-zuidverbinding. Vandaag komt het enige teken van leven uit een tractiestation. Veel overlast lijkt het terrein op dit moment niet te veroorzaken. Maar als Infrabel zijn bouwplannen doorduwt, komt daar ongetwijfeld verandering in. De beheerder van de Belgische spoorweginfrastructuur wil er namelijk een Logistiek Centrum voor Infrastructuur (LCI) neerpoten. Dat zal bestaan uit een administratief gebouw, een magazijn en een opslagplaats. Het nieuwe LCI wordt de uitvalsbasis van de onderhoudsploegen. Er zullen kleine herstellingen plaatsvinden, zo is er onder meer een schilder- en lasatelier. Verder komt er een opslagplaats voor materiaal en een parking voor de dienstvoertuigen. Volgens Infrabel zullen er 140 mensen aan de slag gaan, het merendeel arbeiders. Infrabel geeft ook toe dat er mogelijk ook ’s nachts en tijdens de weekends gewerkt zal worden.
FILES
Gevreesd wordt dat het centrum heel wat overlast zal veroorzaken. Sander Peters van het buurtcomité VZW@Transvaal vreest vooral extra verkeershinder en parkeerdruk. “Vergeet niet dat de enige toegang tot de site de krappe tunnel is aan de Transvaalstraat en de Guldenvliesstraat. Tijdens de spits is het daar nu al file rijden. Kunt u zich de verkeersstroom voorstellen met de 140 medewerkers van Infrabel daarbovenop? “Naast langere files verwacht de buurt ook minder parkeerruimte en meer…blikschade. Sander Peters wijst erop dat de Transvaalstraat behoorlijk smal is. “Er gebeuren nu al regelmatig aanrijdingen met blikschade tot gevolg. Kapotte spiegels, lichte deuken in het koetswerk, je ziet het
hier vrij dikwijls. Veel daders zetten nadien hun weg gewoon voort. Je hebt weinig verbeeldingskracht nodig om in te zien dat eventuele bestelwagens nog meer brokken kunnen maken. Ik vind het trouwens zeer eigenaardig dat Infrabel volgens de plannen maar in 88 parkeerplaatsen voorziet (Infrabel zelf houdt het in een reactie op 100, nvdr). Wij vermoeden dat men dat aantal bewust laag gehouden heeft, om op die manier een mobiliteitsstudie te omzeilen.”
NUANCES
Bij Infrabel nuanceert men de mobiliteitsproblematiek. De infrastructuurbeheerder rekent voor dat de 100 geplande parkeerplaatsen moeten volstaan om elk voertuig een plekje te geven. Het overgrote deel van het woon-werkverkeer zou trouwens met de trein gebeuren. Infrabel benadrukt dat omwonenden geen overlast zullen ondervinden van het centrum. Er zouden geen grote werktuigen of zwaar materiaal gebruikt worden. Nog volgens Infrabel is “respect voor de omgeving en een goede integratie van onze installaties” een absolute prioriteit. Infrabel hoopt de werkzaamheden te beginnen in het voorjaar van 2011. Het centrum zou dan klaar zijn begin 2013.
HERwAARDEREN
Toch is het lang niet zeker dat het centrum er daadwerkelijk zal komen. De buurtbewoners zijn immers in de tegenaanval gegaan en hebben midden juni een bezwaar-
schrift ingediend. Volgens Sander Peters heeft VZW@Transvaal stevige argumenten op zak. “We verwijzen onder meer naar de plannen die de Stad Antwerpen heeft met onze buurt. Sinds april werkt Antwerpen aan een herwaarderingsplan dat de leefbaarheid van de wijk moet verhogen, door onder meer het verkeer in goede banen te leiden. Die nota staat haaks op de plannen van Infrabel. De bouwplannen van Infrabel in hun huidige vorm zijn dus allesbehalve logisch. De mensen die de aanvraag moeten beoordelen, moeten hier rekening mee houden, dat kan haast niet anders. Of ons protest iets uithaalt? Ik denk het wel. Een tiental jaar geleden had Infrabel ook al bouwplannen voor de buurt van het Ooststation. Toen hebben actievoerders uit de Tweelingenstraat daar een stokje voor gestoken. Waarom zou het nu niet opnieuw kunnen? Ik stel voor dat we de herwaarderingsplannen afwachten. Persoonlijk schat ik de kans dat het centrum er daadwerkelijk komt, erg klein in.”
REMEDIE
Centrum of niet, de VZW dringt alvast aan op een wijkcirculatieplan. Even verderop zal het Militair Hos-
pitaal 1.400 mensen onderdak geven en nog eens honderden anderen zullen naar Nieuw Zurenborg komen. Een oplossing dringt zich hoe dan ook op. “Een half jaar geleden was er alleen éénrichtingsverkeer toegelaten in de straat, omdat er gewerkt werd aan de Cuperusstraat. Je merkte meteen dat er minder problemen waren. Dat zou een oplossing kunnen zijn, al streven we naar een definitieve remedie. Met éénrichtingsverkeer verleg je het probleem naar de omliggende straten. Het kan niet dat de oplossing voor onze straat meer verkeersdruk betekent voor bijvoorbeeld de Generaal van Merlenstraat. Daarom zijn wij voorstander van een goed doordacht wijkcirculatieplan, dat alle pijnpunten in rekening brengt.”
Negen zomerse zondagen lang stond er een podium op de Dageraadplaats. Ontelbare muzikanten uit de wijk en daarbuiten speelden muziek die recht uit het hart kwam, volledig vrijwillig. was de kwaliteit soms een beetje wisselvallig, het enthousiasme was steeds even groot, zowel bij de muzikanten als bij het publiek. In juli was de zon van de partij, in augustus dreigden de wolken een beetje en op Moederdag viel zelfs een hevige bui, maar de muzikanten speelden verder en een deel van de toehoorders bleef luisteren onder hun regenscherm. (Jörg PYL)
Het publiek was overigens erg dankbaar en applaudisseerde gretig, zelfs tussen de verschillende delen van de muziekstukken, ook al was de vertolking niet altijd even perfect. Omdat elf uur ’s morgens toch een beetje vroeg was en twaalf ook, hebben de organisatoren vanaf de tweede zondag het aanvangsuur verplaatst naar één uur in de namiddag. De eerste concerten begonnen met celliste en mede–organisator Katelijn Van Kerckhove. Zij speelde zondag na zondag één van de cellosuites van Bach. Daarna kwamen pianisten, vocalisten, kleine ensembles en zelfs een heuse operazangeres aan bod. In augustus zakte zelfs een heel kamerorkest en een professioneel strijkkwartet bestaande uit leden van filharmonie van Vlaanderen en Rotterdam af. Af en toe was het een beetje zoeken naar de juiste geluidsinstellingen, omdat op het plein hoe dan ook met geluidsversterking moest gewerkt worden. Af en toe mengde zich het geluid van spelende kinderen met de klassiek sonates. Storender was het bezoek van de vuilkar of de reinigingsdienst van Antwerpen die de urinoirs zo nodig op dat tijdstip moest proper maken. Ook de tram liet zich niet altijd van haar mooiste kant horen, maar de sfeer zat er goed in. Zeker op die derde zondag, kort na de middag, toen er nog weinig mensen, een kleine dertigtal aanwezig waren en Katelijn Van Kerckhove haar cello van het podium haalde, tussen de mensen neerpootte en daar de tweede cellosuite van Bach speelde voor een meer dan aandachtig publiek. Pure magie was dat, de klank zoveel mooier dan met versterking.
NAMIDDAG
Wanneer ik rond één uur een aantal mensen wil polsen wat zij van het initiatief vinden, valt mij op dat op dit vroege uur de meeste mensen uit andere wijken komen. Een oudere man, antwoordt naast de kwestie, hij wil duidelijk niet geïnterviewd worden. Iets verder zit een ouder koppel dat toevallig gehoord heeft dat er vandaag muziek op het plein gespeeld wordt. Zij hebben ook een abonnement op de concerten in de Singel en gaan ook naar de concerten van de laatstejaars van het conservatorium luisteren. Zij betreuren het alleen dat al die informatie vooral op internet te vinden is, en zouden het op prijs stellen als de concertagenda’s ook op de oude papieren versie verdeeld
zouden worden. Het echtpaar Anthonissen Janssens uit Wilrijk heeft er ook al wat jaren op zitten. Zij hebben hun informatie uit de nieuwe Antwerpenaar, een naam die ik nog meer hoor vallen. Mijnheer heeft vroeger nog klarinet en saxofoon gespeeld, klarinet is het moeilijkste verduidelijkt hij. Na het concert gaan ze nog verder naar het Krugerplein. Uiteindelijk zie ik ook een jong koppel uit Antwerpen Centrum. De mannelijke helft heet Wouter. Hij vertelt dat hij op internet op de site van www.gratisinantwerpen.be gelezen heeft dat er een concert is. Hij is geen specifieke liefhebber van klassieke muziek, maar heeft wel een ruime interesse in allerhande cultuur. De echte Zurenborgers beginnen rond drie uur naar de Dageraadplaats af te zakken. Ook zij zijn van mening dat het een goed in initiatief is, de meeste mensen zijn gelukkig dat er iets anders dan lawaaierige muziek van andere optredens.
KINDEREN
Met iets meer dan de helft van alle concerten gespeeld, vraag ik één van de organisatoren, met name Katelijn Van Kerckhove, om een tussentijdse reactie.”Juli was meer een periode van opstarten, ik had de indruk dat de mensen het evenement nog moesten leren kennen. Maar de maand augustus zit behoorlijk volgeboekt qua muzikanten. Veel leerlingen van muziekscholen durven nu ook komen optreden, nu ze gezien hebben dat ook andere amateurs hun drempelvrees overwonnen hebben. Maar er hebben zich eveneens professionele muzikanten ingeschreven, ook zij treden belangeloos op. Het strijkkwartet brengt zelfs een creatie van een Zurenborger die voor ‘Klassiek op het Plein’ speciaal een strijkkwartet geschreven heeft. Nu we een maand bezig zijn blijkt ook dat de Joodse gemeenschap het initiatief goed kan smaken Er is zelfs een Joodse pianist uit de Belgiëlei, die een erg gave Brahms heeft gespeeld. Later komen nog een pianist en een violist Kletzmermuziek spelen (= vrolijke Joodse feestmuziek). Een andere wijkbewoner improviseerde dan weer aan de piano op Tuva-melodieën (Tuva is een volk uit Siberië). Uit het publiek stond ooit eens een totaal onbekende man op en speelde een erg gave Mozart. Het is dat soort spontane reacties, die mij het gevoel geven dat we op de goede weg zijn.
Katelijn Van Kerckhoven: ”Ook de kinderen, helaas nog niet genoeg, vertolkten eenvoudige melodieën van een ontroerende eenvoud. Er was ook nog een optreden van de balletschool uit Destelbergen met livemuziek op wat ik noem bedreigde instrumenten zoals fagot, hobo en cello. Ik noem dit bedreigde instrumenten omdat ze veel minder populair zijn dan gitaar en piano. Het laatste concert met kinderkoor zal gedeeltelijk in de kerk plaatsvinden. Bij slecht weer mogen we overigens steeds uitwijken naar de kerk, maar buiten in open lucht is laagdrempeliger.”
•Gaat er volgend jaar ook klassiek op het plein komen? Een tweede editie?
Katelijn Van Kerckhove:”Ik denk dat de formule in de smaak is gevallen. Dit jaar beschouw ik als een leerschool, al ben ik ook heel tevreden over het resultaat, want het heeft bewezen dat klassieke muziek verschillende culturen en leeftijden naar elkaar kan brengen. Alleen zou ik volgend jaar nog graag wat meer kinderen op het podium horen spelen. Ook denk ik dat één maand volstaat. Dit jaar hebben we twee maanden voorzien, omdat het enige tijd vergde om bekend te worden. Ook wil ik de mix van amateurs en professionelen behouden. Klassiek op het plein mag niet uitgroeien tot een soort Night of the Proms in open lucht. Het
moet laagdrempelig blijven. Weet je waar ik van droom, dat alle muzikanten van de wijk samen een orkest zouden vormen, met klassieke en Arabische instrumenten en samen zouden spelen.” Zelf vind ik een orkest van Zurenborgers een prachtig idee. Gazet van Zurenborg roept nu al in de naam van de organistoren op om zich u al te melden voor volgend jaar.
www.klassiekophetplein.be
wie bol staat van de stress of hulp wil bij het solliciteren kan terecht bij De Kempische Brug (DKB) in de Lange Leemstraat. Het centrum voor economisch sociaal ondernemen bestaat al langer maar pakt binnenkort uit met enkele nieuwe opleidingen. (Dirk BLIJWEERT)
Bent u ook zo iemand die “Druk, druk, druk…” antwoordt op de vraag hoe het ermee gaat? Dan bent u niet alleen. Veel mensen hebben het gevoel dat ze constant achter de feiten aanhollen en dat ze geleefd worden. Fatia en Katrien, twee loopbaancoaches bij DKB, ontdekten tijdens gesprekken dat tijdsdruk veel stress kan opleveren, met alle gevolgen van dien. Sommigen mensen krijgen er hoofd-of nekpijn van, anderen zijn dodelijk vermoeid. Volgens Fatia en Katrien zie je een steeds terugkerend patroon opduiken. “Het grote probleem is dat mensen blijven meedraaien omdat ze aan allerlei verwachtingen willen voldoen. E-mails zijn daar een uitstekend voorbeeld van. Dagelijks krijg je tientallen berichten te verwerken. Praktisch is het gewoonweg onmogelijk om die onmiddellijk te beantwoorden, maar veel mensen laten er zich toch door opjagen. Vaak gaat het ook om een gebrek aan organisatie: er worden allerlei afspraken ingepland die nauwelijks te combineren zijn. Ook de economische crisis heeft de werkdruk doen toenemen. Bedrijven hebben om kosten te besparen werknemers ontslagen, zodat de overblijvers vaak harder moeten werken. En tenslotte kan ook je job aanleiding geven tot stress. We kregen ooit een man over de vloer die tegen zijn zin in tot afdelingshoofd gebombardeerd werd. Die man moest constant op de toppen van zijn tenen lopen, iets wat niet vol te houden is. Vaak merk je dat vooral plichtsbewuste mensen het er moeilijk mee hebben. Mensen willen nu eenmaal erkenning en kunnen moeilijk “neen” zeggen”
ANTI-STRESSPLAN Voelt u de adrenaline ook al door de keel gieren? Geen nood, want vanaf 8 september start DKB met een cursus stress- en timemanagement. Op vier avonden gaat u na waarom u stress krijgt, leert u efficiënter werken en stelt u samen een persoonlijk anti-stressplan op. Tijdens de opleiding leert u uw pijnpunten kennen en dankzij het huiswerk ontdekt u uw prioriteiten. Wie nu al nood heeft aan wat rust, kan alvast met volgende tips aan de slag.
Voel je niet verplicht om dingen zo maar te aanvaarden: je hebt echt wel keuzevrijheid. Geef assertief aan waar je grenzen liggen. Houd je energiepeil in de gaten: klusjes die je niet graag doet, vreten energie.
Leg de lat niet te hoog: je wil misschien de perfecte werknemer zijn, maar hoeft dat eigenlijk wel?
Wees geen slachtoffer: je hebt meer in de hand dan je denkt.
Denk aan de uitspraak: “Tijd heb je nooit, tijd neem je”
Veel mensen hebben een pak vragen over de manier waarop ze functioneren in een bedrijf. Ze hebben moeite met autoriteit, weten nauwelijks in welke werkomgeving
ze het best presteren of kunnen niet met bepaalde collega’s om.
ADVIES
Op al deze dringende vraagstukken wil de opleiding “Loopbaanstellingen” een duidelijk antwoord formuleren. “Het komt erop neer dat we tijdens twee avonden nagaan hoe jij je verhoudt tegenover je werk, je wensen, je doelstellingen. Cursisten ontdekken snel welke aspecten van hun werk en loopbaan hun gedrag en keuzes beïnvloeden. Als er iets fout loopt, geven mensen vaak de schuld aan zichzelf, maar dat is niet noodzakelijk het geval. Voor alle duidelijkheid: mensen moeten geen advies van ons verwachten. Wij gaan nooit zeggen: doe dit of doe dat. Wat we wél doen is de juiste vragen stellen, zodat mensen zelf de antwoorden vinden op al hun vragen. Daarom zorgen we tijdens de sessies voor een heuse groepsdynamiek: als mensen vrijuit praten, komen de antwoorden meestal vanzelf.”
LICHAAMSTAAL Klamme handjes, een kurkdroge keel en een hart dat op hol slaat. Dat is de lichamelijke toestand waarin een heleboel sollicitanten zich presenteren aan hun potentiële werkgever. Zonder het te beseffen zenden ze daarmee een belangrijk signaal uit: 55% van onze communicatie verloopt immers via li-
chaamstaal. Solliciteren kan je gelukkig leren, volgens Fatia en Katrien. “Vergis je niet: er komt heel wat stress bij kijken. Sommige menen durven het gewoonweg niet aan, omdat ze faalangst hebben. Belangrijk is een positieve benadering. “Dit ben ik, dit heb ik je te bieden, en kan je iets met mij doen?” is een uitstekende attitude. Ga er zeker niet te snel van uit dat mensen je niet willen: wie uitgenodigd wordt voor een gesprek maakt zeker kans. Toch zijn er heel wat vakstrikken bij een sollicitatiegesprek. Je wordt letterlijk beoordeeld bij het binnenkomen: geef je een slap handje of een stevige handdruk? Dat soort dingen maakt vaak het verschil. Onze belangrijkste boodschap is dan ook: bereid je goed voor, zodat je meer zelfvertrouwen krijgt.”
MODULES
In vijf modules komt u te weten hoe u overkomt, welke vragen u te wachten staan, hoe een assessment verloopt en wat de snelste weg naar een nieuwe job is. Fatia en Katrien helpen u nu alvast in de juiste richting.
Blijf loyaal tegenover je vorige werkgever: maak van je sollicitatie een positief verhaal.
Probeer vooral jezelf te blijven. Toon jezelf tijdens het “sollicitatiegesprek”, maar laat ook ruimte aan anderen. Maak je cv zo concreet mogelijk: som alle
taken op die je aankunt.
Vergeet je eigen netwerk niet: vrienden, kennissen en familie hebben vaak bruikbare tips.
Wat & wanneer?
Stress- en timemanagement
Vier woensdagavonden telkens van 1922u op 8, 15, 22 en 29 september. Solliciteren zonder kopzorgen Vijf modules telkens op donderdag van 19-22u op 30 september, 7, 14, 21 en 28 oktober.
Loopbaanopstellingen
Op dinsdag 16 en 23 november van 19-22u.
Waar?
DKB-Lange Leemstraat 372 2018 Antwerpen. Hoeveel?
De prijs bedraagt 45 euro per avond, maar dankzij de opleidingscheques van de VDAB betaal je zelf maar de helft van dat bedrag. De vier sessies timemanagement pik je dus mee voor 90 euro.
Meer weten?
www.kempischebrug.be 03 214 40 00
Karen Claes gluurt al meer dan 7 jaar achter onze Zurenborgse gevels op zoek naar bijzondere verhalen.
Dit jaar gaat ze de stofwolken, boorgeluiden, mdf platen en verfgeuren achterna.
2010 staat in het teken van renoveren, verbouwen en grote klussen, in het spoor van handige harry's en bob de bouwers...
Vakantie. Ik ben alweer bijna drie weken terug op Zurenborg. Het dagelijkse werkritme pompt door mijn aderen alsof het nooit anders is geweest. Vakantie, het lijkt lang geleden, te lang geleden. Een groot verlangen, bijna heimwee maakt van mij zich meester. Ik wil terug naar China. Zo druk en ver maar zo heerlijk anders. Ik mis de geur van vissaus, de claustrofobische massa’s, de duizenden flatgebouwen en de stomende hitte alsof mijn hersenen liggen te sudderen in een permanente sauna.
Ze verstoppen zich vast, al die Chinezen. Straks komen ze weer tevoorschijn, ik weet het zeker. Ze spelen verstoppertje, hier in de straten. Het is de rust en de stilte die me nu overvalt. Grote Antwerpse massa’s lijken klein, ook als er duikende reuzen een bezoekje brengen of er muziek is in de wijk. Het zomerse geluid van het plein dat plots in de straten uitdooft. En is ons huis echt niet gekrompen tijdens onze afwezigheid?
Ik moet nog wennen maar ik geniet er ook van om weer thuis te zijn.
Het is alleen die stilte, ze achtervolgt me en hoe stil kan het zijn als ze verbouwen, schuin tegenover je? Verbouwingen, vlak voor mijn neus! En het ergste was, ik had het niet eens door.
Ik hoorde alleen nog China en het ruisen van de massa, in mijn oren.
Dat ze in nr. 55 van de Lange Van Ruusbroecstraat, een houten vloer van 120 jaar oud aan het schuren waren, het zal wel. Ik had het niet eens in de gaten, het appartement over me, was eindelijk verkocht. Het was de jonge vrouw in werkoutfit, die me plots aan het denken zette. Ik moest het zien, met eigen ogen, verbouwingen, zo dichtbij?
Horen deed ik toch niet meer. Ik liep naar de overkant, mijn vinger drukte sneller op de bel dan het licht. En daar stond ze, Sabien Van Craenendonck, dagenlang had ze haar woonkamervloer staan schuren.
Ze had bovendien ook plannen om te verbouwen.
Ah ja, juist, prima, euh, perfect!
Ik sta in een grote, marmeren gang. Het huis met de drie appartementen lijkt kleiner, langs de buitenkant met zijn bakstenen gevel. Het marmer is grijswit en doet me denken aan de gang in het huis van mijn grootmoeder. De muren zijn pistachegroen en wit. Op de houten trap is er een rode traploper geschilderd maar ik blijf beneden want Sabien woont gelijkvloers. Ik sta meteen in de keuken, wanneer ik binnen kom. Dit is niet de bedoeling dus komt er straks een andere ingang, een deur op een andere plek in de gang. Er hangen oude, witte keukenkastjes aan de linkermuur in de keuken. Ik zie nog oude, zwart wit foto’s van vorige bewoners, in goudkleurige lijstjes. En ook zwart witte tegels, sieren de vloer. Ik draai me om en aan de voorkant van het huis bevindt zich de woonkamer. De vloer is inderdaad geschuurd en lijkt net nieuw. Er ligt een oud, opgerold tapijt, verder staan er een schuurmachine en stofzuiger. Het valse plafond van hout gaat eruit. Ze hebben het oorspronkelijke plafond gevonden, dat was mooier. Er hangt nog oud behang aan de muur, beige, niet echt opvallend. De muren
worden opnieuw bezet en geschilderd. Er staat een grote, witte schouw in de woon-
gelijk recycleren, de wastafel, de tegels… In principe houden ze op enkele zaken na, de
geerkamer, werkkamer, wat zal het worden?
Sabien wil er een atelier van maken. Goed idee, vanwege het licht en de rust. Ik draai me om en zie een berg groenafval. Sabien heeft al hard gewerkt in de tuin, vooral veel onkruid gesnoeid. Er staan enkele struiken in bloei. Ik ben stiekem heel erg jaloers op dit tuintje. Wat een luxe, vooral ook door het extra atelier waar ze straks nog veel plezier van zal hebben.
Wanneer ik terugloop ontdek ik een kleine ruimte in de veranda, achter een deur zit er een extra toilet.
Ook is er een kleine ruimte tussen de veranda en de keuken. De juiste invulling heeft deze nog niet gekregen maar je zou er Bv. een wasmachine en droogkast kunnen zetten, net groot genoeg.
In de keuken valt er veel licht, dit komt door de koepel die erin zit, deze zal ook vernieuwd worden.
De verhuizing binnenkort zal niet groots en ver zijn. Sabien woont nu in de Tweelingenstraat en heeft niet veel spullen.
Ze gaat samenwonen met haar vriendin, Anna, die nu in Zuid Afrika zit, waar ze vandaan komt. Zij heeft de verbouwingen en het opruimen, kortom alle arbeid die Sabien al verricht heeft, via foto’s en het internet gevolgd.
Gelukkig krijgt Sabien hulp van familie. Zurenborg kent ze dus al.
Het belangrijkste was een woning op fietsafstand van haar werk, haar vriendin wou vooral licht. Een tuin was voor allebei een wens. Ze drinken graag iets in Camping Campina, eten graag iets bij de Overvloed en El Warda. Groen kan er niet genoeg zijn, parken ook niet. Ze is dus erg benieuwd naar de plannen voor ‘ Nieuw Zurenborg’ . Wanneer ik vertrek naar de overkant, gaat Sabien inpakken. Ze gaat haar vriendin ophalen in Kaapstad.
Daarna trekken ze samen in hun nieuwe woonst.
Ik wens haar een goede reis en alvast een hartelijk welkom op Zurenborg. Fijn, nieuwe overburen.
Ze vertrekt op reis. Ik denk aan de schuurmachine, de oude vloer die weer nieuw werd en de stilte die nu gevallen is, na het schuren. De stilte, alsof er niets gebeurd is. 120 jaren die in enkele dagen verdwenen zijn.
Alle voetstappen, tranen en pluisjes die op deze vloer zijn vervaagd, in enkele uren tijd.
kamer. De schouw wordt straks vervangen door een leemkachel. Ook de ramen gaan er uit en worden vervangen. Er komen nieuwe, hogere ramen, aangepast aan de hoogte van het nieuwe plafond. Ook moet er nog centrale verwarming komen. Ik loop de kamer uit en sta terug in de keuken.
We lopen naar de badkamer, waar ik de zwarte muurtegels eigenlijk wel mooi vind. Het zijn geen metrotegels maar grotere, vierkante exemplaren. Er staat een eenvoudige witte wastafel, een bad en een toilet. Niet meer, niet minder. Sabien gaat zoveel mo-
Grotebeerstraat 1 2018 Antwerpen t/f 03-239 81 91 info@emenel.be www.emenel.be
openingstijden: wo t/m za 10.00-18.30 uur of ’s avonds op afspraak
juweelontwerp kinderjuweeltjes trouwringen herstellingen oud goud creaties
structuur en indeling van het appartement zoals het nu is. Vanuit de badkamer loop ik naar wat de slaapkamer gaat worden. De kamer hier is weer beige en er zijn vochtplekken. Maar het pluspunt is dat je vanuit de slaapkamer, via de veranda, de tuin kan inkijken. Er is veel licht, dat is fijn en ook nodig. De veranda blijft veranda, dan kom ik in de tuin. Ja, ik ben op slag verliefd. Wat een heerlijk tuintje, de zon schijnt fel en ik wandel meteen naar de achterkant. Ik sta voor een hok, zo breed als de tuin.
Spannend, een extra ruimte, een extra lo-
Herinneringen, hou ze vast en beleef ze. Ik denk weer aan de geur van vissaus, de claustrofobische massa’s, de duizenden flatgebouwen en de stomende hitte alsof mijn hersenen liggen te sudderen in een permanente sauna.
Ik kijk naar het plein, in de verte spelen kinderen, drinken hun ouders nog een glas, wandelen honden met hun baasje en staan de bomen er windstil bij.
Ze ondergaan alle maal de zomer en leggen herinneringen vast.
(Karen CLAES augustus 2010)Sabien Van Craenendonck woont in de Lange Van Ruusbroecstraat en schuurt een houten vloer van 120 jaar oud• Foto Karen CLAES
Op de speelplaats van Studio Globo staat de romp van een echt vliegtuig (Foto Dieter DEDECKER )
Ook het interieur van de Boeing kan door de kinderen bezocht worden (Foto Dieter DEDECKER )
Het afgelopen jaar werd Studio Globo in de Rolwagenstraat grondig verbouwd. Het inleefatelier van Peru is volledig vernieuwd. Een stuk van een Boeing
Voorbij de zware deur ruikt het naar verse verf. Werkmannen roepen instructies naar elkaar. Cirkelzagen draaien. Hamers kloppen nagels in de muren. Op de speelplaats staat een stuk vliegtuig. Er wordt hard gewerkt om het gebouw op tijd af te krijgen voor de opendeurdag. Binnen in het gebouw is een heus Peru nagebouwd. Huisjes met golfplaten daken, winkeltjes en een echte bus die kinderen van Lima naar het dorp brengt. Het ziet er heel realistisch uit. Ook hier ruikt het nog naar een nieuwe verflaag.
ATELIERS
Studio Globo zit al meer dan 20 jaar in het oude schoolgebouw in de Rolwagenstraat. Al jarenlang zet men zich hier in voor het onderwijs. Educatief medewerker Geert Van Malderen (49): “Leerkrachten en leerlingen van basisscholen komen naar ons toe om te werken rond solidariteit en verbondenheid. Wij organiseren inleefateliers, fotosessies, verhalen en workshops. Als de kinderen hier aankomen, nemen wij hun mee in het vliegtuig. Na het vliegtuig gaan zij naar de kamers waar Peru is nagebouwd. Daar doen de kinderen verschillende activiteiten. Zo ervaren ze even wat het is om in Peru te leven.”
747 is naar de speelplaats gehesen. Op zaterdag 18 september kun je het resultaat zien tijdens de opendeurdag. (Jochem OOMEN)
BOEING 747
“Na 20 jaar was Studio Globo toe aan verbouwingen”, vertelt Geert. “Niet enkel het inleefatelier van Peru is vernieuwd, ook het vliegtuig is nieuw. Ons vorige vliegtuig was nagebouwd. Dit vliegtuig is echt.”
“Dit stuk Boeing 747 komt uit Woensdrecht, in Nederland. Het was een hele prestatie om het stuk vliegtuig tot op onze speelplaats te krijgen. Uitzonderlijk vervoer bracht de Boeing naar Antwerpen. Op 18 juni heeft een kraan het vliegtuig hoog over de huizen van de Lange Van Ruusbroeckstraat getild.”
OPENDEURDAG Op vrijdag 17 september komt de consul van Peru het nieuwe gebouw inwijden in beperkte kring. De volgende dag, op zaterdag 18 september, is iedereen welkom op de opendeurdag.
Geert: “We willen vooral aan de kinderen uit de buurt tonen wat hier te doen is. Zij kunnen deelnemen aan een zoektocht met opdrachten door het gebouw. Er is een beloning aan verbonden. We hopen dat er veel kinderen uit de buurt komen.”
De Roma heeft speciaal voor het islamitisch Suikerfeest, en da’s het einde van de ramadam, een feest georganiseerd dat niet minder dan vijf uur gaat duren. Op zaterdag 11 september is dat. Voor de niet zo jongeren onder ons nog dit : 10 cc komt en Donovan. Zin in een portie swingende jazz of dansende folk of stevige brok klassiek? Overloop het programma en iedereen vindt zonder twijfel spek naar zijn/haar bek.
Donovan & Band
Donderdag 9 sep: 20u3 € 22/20 – zittend De Schotse singer-songwriter Donovan die populair werd met zijn aan folk verwante popliedjes beschouwd als het Engelse antwoord op Bob Dylan. Op zijn palmares staan bijna dertig albums, maar ook tegenwoordig staat deze man niet stil. Dit jaar toert hij met nieuw werk uit zijn nog te verschijnen album ‘Ritual Groove’.
Folklof
Vrijdag 10 sep: 20u - € 10/8 – dansend en balkon zittend
Om half acht openen de deuren met live ontvangst door accordeoniste Nele Paelinck. Tussen acht en negen geeft Koen Dhondt van Frissefolk een wereld-folk dansinitiatie met gastdansers en live accordeonbegeleiding door Pablo Golder. Het volgende uur brengt stomend jong muzikaal talent van Surpluz swingende eigenzinnige new-folk. Het hoofdgerecht wordt u twee uur lang geserveerd door The Folklove Orchestra en leading lady Elly Aerden.
Suikerfeest Met Stati, Aicha Tachinouite, Mimoun Rafroua en Orchestra Ismailia
Zaterdag 11 sep: 19u30 - € 22/20 – dansend en balkon zittend
Veel moslims vieren elk jaar Aid Al Fitr, het einde van de ramadan, dat iedereen kent als het Suikerfeest. Vanavond staat De Roma in het teken van dit feest. Vijf uur lang kan u genieten van de muziek van diverse grote Marokkaanse sterren en dj’s. Om de viering van het einde van de vastenmaand compleet te maken, kan u ook Marokkaans hapjes kopen. Deze avond geniet de steun van het district Borgerhout en de stad Antwerpen.
Country Ladies – A Tribute (première)
Donderdag 16 sep: 20u30 - € 18/16zittend
Er zijn niet alleen parels van countrynummers geschreven, ze werden vaak ook gebracht door parels van stemmen: Dolly Parton, Emmylou Harris, Alison Krauss, Gillian Welch en vele anderen. Deze songs kunnen alleen gebracht worden door de grootste, fijnste, zwoelste, en ruigste stemmen van het land: Eva De Roovere, Tine Reymer en Nathalie Delcroix.
Chatham County Line
Vrijdag 17 sep: 20u30 - € 14/12 – foyer
zittend
“Dit viertal is bij uitstek in staat om de bluegrass toegankelijk te maken voor een breder publiek. In een set van anderhalf uur stoppen ze zo veel variatie en humor, dat je geen verstokte liefhebber hoeft te zijn om hun muziek te waarderen.” (De Volkskrant) Maar hun grootste wa-
pen is de bezwerende zang van frontman Dave Wilson. Op 13 juli verschijnt hun nieuwe album ‘Wildwood’ op het Yep Roc label.
Borgerhoutse septemberfeesten
Reuskensbal met Günther Neefs & Discobaar A Moeder
Zaterdag 18 sep: 20u30 - € 6 (gratis pak friet inbegrepen) – dansend
De warmste stem van Vlaanderen Günther Neefs brengt feestelijke versies van ‘I’ll Be There’, ‘Ain’t No Mountain (High Enough)’ en ‘I Heard It Trough The Grapevine’. ‘Mister Soul’ en zijn 4Band zullen uw heupen niet onberoerd laten. Buiten staat een frietkraam op u te wachten om de avondlijke honger te stillen. De Schele en Ras van Discobaar A Moeder zorgen voor een gepaste afsluiting van de avond. Met de steun van het district Borgerhout.
Astrid Nijgh & willy Claes Quartet: Vervlogen Tijd (première)
Zondag 19 sep: 15u - € 14/12 – zittend
Astrid Nijgh schreef in de jaren zestig muziek bij teksten van haar man Lennaert. Artiesten als Adèle Bloemendaal, Connie Vandenbos en Rob De Nijs maakten gretig gebruik van de artistieke kwaliteiten van het echtpaar. Toen Astrid het nummer ‘Ik doe wat ik doe’ in 1974 zelf uitbracht, was dat een groot succes. De liefde voor vergeten liedjes uit de oude doos bracht haar en het Willy Claes Quartet samen.
Ruhe door Transparant en Collegium Vocale
Met Dirk Roofthooft, Tom Jansen, Josse De Pauw en Carly wijs
Vrijdag 24 en, zaterdag 25 sep: 20u30 + zondag 26 sep: 15u - € 20/18 – zittend
De Nederlandse kunstenaars Armando en Hans Sleutelaar voerden in de loop van de jaren zestig een aantal gesprekken met mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uitmaakten van de SS. Ze tikten de bandjes uit, lieten de vragen weg en het resultaat is een aantal monologen van mensen die proberen te verduidelijken wat en hoe ze toen dachten en voelden en waarom hun leven die wending heeft genomen. De zangers van het Collegium Vocale en de acteurs bevinden zich tussen het publiek.
Dirk Van Esbroeck, reiziger (boekvoorstelling en concert)
woensdag 29 sep: 20u30 – € 12/10 – zittend
Drie jaar na het overlijden van Dirk Van Esbroeck verschijnt van de hand van Dree Peremans bij uitgeverij EPO zijn biografie.
Dree: “Drie jaar lang zat Dirk bijna dagelijks mee aan mijn schrijftafel. Stapels foto’s leerden mij veel over zijn gelukkige jeugd in Argentinië. Zijn tweede leven in België was er een van muziek in vele vormen. Voorzichtige probeersels voor hij met RUM de wereld zou veroveren, het koesteren van tango’s en milonga’s als herinnering aan zijn jeugd. Zijn zwerftocht door het leven, de landschappen, de literatuur en de muziek heb ik proberen samen te vatten in ‘Reiziger’. Het moet helpen om hem niet vergeten.”
JackoBond: Als ik van u was (cdvoorstelling)
Vrijdag 1 okt: 20u30 - € 12/10 – zittend
Riet Muylaert en haar band komen met trots het gloednieuwe ‘Als ik van u was’ aan u voorstellen. Het album staat vol straffe songs, met doodeerlijke, herkenbare Vlaamse teksten.
10cc ma 4 okt: 20u30 - € 22/20 – zittend
10cc maakte een reeks klassiekers met geestige teksten en vooral aanstekelijke melodieën: ‘Wall Street Shuffle’, ‘I’m Not In Love’, ‘Donna’, ‘The Things We Do For Love’ en ‘Dreadlock Holiday’. Van de oorspronkelijke 10cc-bezetting blijft alleen Gouldman over, die zich laat omringen door een uitstekende band. Rick Fenn en Paul Burgess zijn er al bij sinds 1976 en samen met Mike Stephens en Nick Wilson staan ze garant voor een virtuoze uitvoering van de liedjes.
Toumani Diabaté: Ali & Toumani
Donderdag o 7 okt: 20u30 - € 18/16 – zittend
Gitarist Ali Farka Touré, de man die vrijwel alle denkbare Malinese muzikale stijlen op een onnavolgbare manier wist te vermengen met Mississippi blues, overleed in 2006. Toumani Diabaté zal samen met zijn band de muziek van Ali in De Roma opnieuw tot leven brengen. Volgens De Standaard maakten deze twee helden uit Mali met het hun gezamenlijk album ‘Ali & Toumani’ de allermooiste muziek denkbaar: “Een superieur afscheid van een grootmeester van de Afrikaanse muziek in de vorige eeuw.”
Jef Neve Trio (cd-voorstelling)
Vrijdag 8 okt: 20u30 - € 18/16 – zittend
ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Jef Neve en De Roma, ze zijn haast onafscheidelijk. Dit najaar mogen we hem terug verwelkomen met zijn trio. Dat zal anders klinken als tevoren, met een nieuw album én een nieuwe bassist: Ruben Samama. Onlangs nog won deze jonge talentvolle Nederlandse contrabassist de Deloitte Jazz Awards 2010 met unanimiteit van de jury.
Jean-Marie Aerts, Filip Casteels & Patrick
Riguelle
Zaterdag 9 okt: 20u30 - € 12/10 – zittend
Levende legende Jean-Marie Aerts werkte met teveel schoon en groot volk om op te noemen. Filip Casteels (El Fish) zijn gitaarspel is puur, rechttoe rechtaan en toch onvoorspelbaar. Patrick Riguelle is een vakman pur sang, met een fantastische stem, multi-instrumentalist en meer dan gewaardeerde side-man. Nu staat dit trio samen op het podium.
deFilharmonie o.l.v. Jaap van Zweden: Een feest voor Chopin
Zondag 10 okt: 15u - € 18/16 – zittend ook tickets in Mark Sound Antwerpen deFilharmonie viert Chopin’s tweehonderdste verjaardag samen met chef-dirigent Jaap
van Zweden en de virtuoze pianiste Elisso Virsaladze. U krijgt van de Poolse Fransman Pianoconcerto nr. 1 in e, opus 11 en als toemaat brengt het orkest Symfonie nr. 4 in f, opus 36 van Tsjajkovski.
BRZZVLL: Happy Life Creator (cdvoorstelling)
Met voor en na dj Courtasock ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Donderdag 14 okt: 20u30 - € 12/10 – foyer staand
Amper drie jaar geleden stormde Brazzaville de Belgische scene binnen met een overwinning op ‘Jong Jazz Talent. Nu is er al hun tweede album: strakker dan zijn voorganger, rusteloos maar warm en extreem dansbaar. De hoekige grooves maken van ‘Happy Life Creator’ een tienkoppig monster met invloeden uit jazz, nieuwe stijl beats, hiphop en funk. Het album komt in september uit op Melting Pot Music.
Radio Modern met Nico and the Rhythm
Dudes
Vrijdag 15 okt: 20u30 - € 12/10 – dansend en balkon zittend
De avond begint met een dansinitiatie door Apollo Swing. Het feest wordt daarna op kruissnelheid gebracht door Nico and the Rhythm Dudes. Deze Franse groep brengt rhythm ‘n blues uit de beginjaren, de zwarte roots van rock ’n roll en swing. Dj Turky uit Parijs zorgt ervoor dat u op de dansvloer blijft shaken tot de laatste seconde.
Lyenn
Zaterdag 16 okt: 20u30 - € 14/12 – foyer staand
Fred Jacques, alias Lyenn, is een jonge kerel uit het Brusselse die in de muziekwereld van New York en Berlijn al jaren hoog aangeschreven staat. Ook op de laatste editie van De Nachten liet hij iedereen met verstomming achter. Lyenn neemt u mee in een intieme sfeer van emoties en stemmingen waar melancholie en eenzaamheid botsen met gelukzaligheid.
The Belgian Swingjazz Orchestra o.l.v. Johan Vandendriessche
ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Zondag 17 okt: 15u - € 14/12 - zittend Het orkest brengt Belgische jazz uit de periode 1927-1957. Johan Vandendriessche selecteerde en arrangeerde een repertoire rond de muziek van legendarische Belgische musici zoals Gus Deloof, Fud Candrix, David Bee, Frank Engelen, Stan Brenders, Gus Viseur en Django Reinhardt.
Kayhan Kalhor & Brooklyn Rider
Donderdag 21 okt: 20u30 - € 18/16 – zittend ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Kalhor is knieviool speler uit Iran die al jaren in het westen woont en muziek schrijft voor verschillende bezettingen. Hij maakte zijn laatste album ‘Silent City’ samen met het Brooklyn Rider strijkkwartet. Kayhan en het kwartet uit New York zullen naast gearrangeerd Iraans werk ook door Kalhor nieuw gecomponeerde stukken spelen.
Steven De bruyn, Tony Gyselinck & Roland
Vrijdag 22 okt: 20u30 - € 14/12 - zittend
Het moest er eens van komen: mondharmonicavirtuoos Steven De bruyn (El Fish, the Rhythm Junks) trekt op pad met Tony Gyselinck, een van de allerbeste jazzdrummers van het land (BRT Jazzorkest, Toots Thielemans Kwartet, maar ook Jo Lemaire en Rocco Granata) en de volledig uit Rupelse klei opgetrokken gitaarlegende Roland.
Toots Thielemans Quartet
Zaterdag 23 okt: 20u30 - € 22/20 – zittend ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Onze 88-jarige Belgische jazztrots treedt nog steeds wereldwijd op en zijn kenmerkende en fenomenale mondharmonicaspel heeft niets aan kracht ingeboet. De concerten van baron Toots in De Roma verkopen iedere keer uit. Wees dus snel indien u erbij wilt zijn.
Deolinda
woensdag 27 okt: 20u30 - € 14/12 – foyer staand
Deolinda maakt fado met een knipoog, een tikkeltje theatraal en brutaal. De vier jonge muzikanten maken traditionele Portugese muziek met ruimte voor humor en zelfspot.
In Portugal breekt de band inmiddels iedere tent af met zijn show.
Ian Siegal
Vrijdag 29 okt: 20u30 - € 14/12 – foyer staand
Ian zingt en speelt opmerkelijk expressief gitaar, maar dat is lang niet alles.
Dit is iemand die de blote kont van de blues kan kussen, en ook nog op allerlei manieren.
In november vorig jaar
bracht hij al een zeer gesmaakte cd-voorstelling in onze foyer.
Roby Lakatos: The Devil’s Fiddler
Zaterdag 30 okt: 20u30 - € 16/14 - zittend
Zigeunerviolist Roby Lakatos is één van die muzikanten die zich niet laat definiëren: verschroeiend virtuoos, buitengewoon flexibel, thuis in de klassieke muziek, jazz én Hongaarse folk. Lakatos vermengt de klassieke muziek met de magie van de Hongaarse zigeuners om u een nieuw en verfrissend geluid voor te schotelen.
Zevende tangonacht met Silencio en Los Hermanos Macana
Kattendijk Tango en De Roma presenteren:
Zondag 31 okt: 20u30 - € 20/18 – dansend
Geniet van het befaamde orkest Silencio. Dit volbloed orquesta tipica speelt op de grootste Europese tangofestivals en heeft in de loop der jaren een heel eigen geluid gecreëerd, met een ham-
mond orgel naast de klassieke bezetting. Maar deze avond is niet alleen voor zelfdansers en muziekliefhebbers. Op de scène van de Roma én tijdens de milonga danst voor u (en met u) het befaamde Argentijnse broederpaar Enrique & Guillermo De Fazio, aka Los Hermanos Macana!
DE ROMA
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout
Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnacwinkels
En er is meer. Wilt u alles weten over onze
T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag ons gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
Hoeveel mensen kent u die af en toe te voet naar hun werk gaan? Zouden ze dat nog steeds doen als het werk ruim 35 kilometer verderop is? Serge Van Autreve wel. we kennen Serge in de eerste plaats als de eigenaar/ kok van restaurant Belmondo op de Dageraadplaats. Geregeld legt hij de 35 kilometer tussen zijn woonplaats St. Amands aan de Schelde en de Dageraadplaats lopend af. Hij doet daar drie uur over. Als hij op de Dageraadplaats aankomt, frist hij zich even op en vervolgens staat hij de hele avond in zijn keuken. Serge is ook degene die op 2 oktober nabij Calais in Frankrijk een duurtocht van 150 kilometer gaat lopen. Bovendien is hij een van de stuwende krachten achter ZurenborgSPORT, een beweging van buurtgenoten die Zurenborgers meer aan het sporten wil krijgen. waar komt de drang vandaan om jezelf zo uit te dagen? Van waar komt het engagement om anderen te overtuigen om ook te sporten? In een bewogen gesprek vertelt Serge zijn verhaal en hoe sport voor hem een nooduitgang was, een uitweg uit de zwartste periode van zijn leven. “Ik wil mijn verhaal delen, om anderen te helpen. Mijn verhaal mag niet voor niets zijn.” Een portret van een gedreven mens. ( Ad MOESKOPS)
Een zonnige dinsdagmiddag. Serge Van Autreve (44) heeft gevraagd om op een rustige locatie af te spreken. Hij weet dat het voor hem geen makkelijk gesprek gaat worden, dus wil hij graag dat de omgeving een beetje kalm is. We rijden samen met de fiets naar het Boelaerpark. Een handdoek om op te zitten heeft hij niet nodig. Hij wil het gras voelen en voegt de daad bij het woord. Hij legt zijn pezige lijf op de grond. Zijn gezicht is getekend. Hij staat scherp, geen gram overgewicht. Uit de tas komt een fles gekoelde, witte wijn en twee glazen. Hij zet het glas zorgvuldig neer. Concentratie. Op uw plaatsen. Start.
BOERDERIJ
Serge Van Autreve: “Ik kom ook vaak gewoon met de auto naar de Dageraadplaats hoor. En soms rijd ik met de fiets op en neer, maar dan neem ik wel een omweg, zodat ik toch ruim honderd kilometer heb gefietst voordat ik begin te werken. Ik sport zes dagen op zeven. Gemiddeld loop ik 70 tot 100 kilometer per week. Dat zijn dus twee marathons per week. Je moet weten, tot zeven jaar geleden was ik helemaal geen sportman. Toen is het is allemaal begonnen. Ik zit al 24 jaren als zelfstandige in de horeca. Ik heb in Gent een zeer goed draaiend café gehad. Dus had ik ook een zwaar nachtleven en alles wat erbij hoort, pfft. Je bent jong, je doet gewoon mee en je slaapt amper. Toen heb ik het café verkocht en ben ik naar Antwerpen gekomen. Ik was verliefd geworden op een vrouw die hier in de stad een klein restaurantje had. Vervolgens is
het een huwelijk geworden. En daarna is het gruwelijk geworden. (Hij lacht niet om zijn woordspeling.) Samen hebben we het restaurant uitgebouwd. Toen hebben we in de Franse Provence een boerderij gekocht op een domein van zeventien hectare. Ik had er de centen van de verkoop van mijn zaak mee ingestoken. Ik heb vervolgens een jaar lang aan die boerderij in Frankrijk gewerkt en er heel mijn ziel ingestoken. En toen het huis in de Provence eindelijk klaar was, is het misgelopen. We gingen uit elkaar. We zouden het netjes regelen. Tenminste dat spraken we af, maar dat liep anders. Je moet weten, alles stond op haar naam, haar bvba. Toen ik thuis kwam, was er direct een deurwaarder. Ik moest de sleutels en alle kaarten afgeven. Ik was alles kwijt. Ik zat alleen op een bank op de Groenplaats. Ik had niets meer. Dit was mijn eerste zware klop. Maar ik wou die niet voelen. Ik wilde doorgaan. “
PSYCHIATRIE
“Gelukkig had ik nog wel mensen die achter mij stonden. Met hun hulp ben ik in 2000 op de Groenplaats een restaurant begonnen. Maar dat was een slecht idee. Ik kende Antwerpen nog niet goed genoeg om te weten dat een restaurant op de Groenplaats niet slim was. We kregen prima recensies, maar buiten het weekend kwam niemand daar eten. De locatie was fout. Na zes maanden zag ik dat ik het niet zou halen. Dit was mijn tweede klop. En die kwam hard aan. Het ging niet meer. Op dat moment kwam alles terug naar boven. Scheiding, Frankrijk, faillissement, schulden bij vrienden.
Ik had gefaald. Ik schaamde me, vooral ten opzichte van mijn dochter. Het was gewoon te veel voor me. Ik kon het niet aan. Ik kwam in een fase terecht waarin ik alleen nog maar dacht aan zelfdoding. Ik maakte ook echt plannen van dán doe ik het en dáár doe ik het. Heel concreet. De gedachte dat ik eruit kon stappen, gaf me rust. Een vriendin heeft toen ingegrepen en me laten opnemen in de psychiatrie. Ik was kwaad op haar. Ik zat vast. Ik was zo boos, dat ik zelfs mijn dochter niet meer wou zien (stilte). Ik sprak ook niet meer, tegen niemand. Pas na een paar maanden begon ik weer te praten. En dat was het begin van mijn genezingsproces. Mijn wilskracht kwam terug. Na een half jaar heb ik de psychiatrische instelling verlaten, al bleef wel in contact met mijn psychiater. Toen ik buiten kwam, ben ik in de buurt van Antwerpen gaan wonen en heb ik allerlei jobs aangenomen. Ik wou natuurlijk wel weer graag zelfstandige worden, maar dat ging niet. Ik had niets meer, alleen schulden. Dus dan houdt het op. “
KOERSFIETS Om iets omhanden te hebben, meldde ik me aan bij een sportschool. Ik woog toen 85 kilo en ik zat zwaar onder de medicatie. Toen ik de eerste keer op de loopband stapte, was ik na tien minuten kapot. Maar vanaf toen ging het snel. Vijf maanden later liep ik mijn eerste ten miles. Een tijdje later kocht ik een koersfiets en toen ben ik met een vriend naar de Mont Ventoux geweest. Daar heb ik aan een wielerwedstrijd meegedaan van 170 kilometer die over de Mont Ventoux
ging. Hoewel ik nog medicatie slikte ging het toch goed. Zo goed zelfs, dat ik de dag erna de beroemde berg nog een keer ben opgelopen. Ik wilde mijn grenzen verleggen. Iedere keer een stap verder. Toen heb ik besloten om met de medicijnen te stoppen. Sport was mijn medicatie. Sport gaf mij de kracht om verder te doen. Intussen ben ik niet meer tegen te houden. Ik ben nu een fanatieke duursporter. Ik heb al de zwaarste triatlons gedaan, dus ga ik op zoek naar nog zwaardere of naar dezelfde, maar dan met betere tijden. Ik ga binnenkort meedoen aan een wedstrijd van 170 kilometer, met een hoogteverschil van 9000 meter, met andere woorden twee keer over de Mont Blanc. Ze zeggen dat het de schoonste en de zwaarste wedstrijd is die er bestaat. Vooral dat laatste trekt me. Ik wil me steeds weer bewijzen. Niet voor anderen hoor. Nee, alleen voor mezelf. Mezelf tonen dat ik iets kan. Het moet bij mij altijd vooruit. Zoals bij alles wat ik doe in het leven. Ik leef nu aan 200%. En dat is ook weer niet gezond. Ik weet het. Ik ben dan ook bang om stil te vallen. Daar moet ik niet aan denken. Ik wil doorgaan. Ik wil immers nog van nut zijn voor anderen.”
OPA
“Na alles wat ik heb meegemaakt, is het mijn missie om mensen aan te zetten tot sport. Ik wil hen mijn verhaal vertellen, hen helpen uit het dal te kruipen. Als het niet goed met je gaat, kan sport je redding zijn. Als ik nu hoor dat iemand uit het leven is gestapt, kan ik zo boos worden. Dan ben ik kwaad
op mezelf en stel ik me de vraag: Waarom heb ik die niet kunnen helpen? Waarom was ik op dat moment niet daar? (stilte) Vorig jaar tijdens de StudioBrussel-loop kreeg ik na vijftig kilometer een berichtje: papa, je bent opa geworden. Zo mooi! Bij mij heeft het niet veel gescheeld, maar nu ben ik zo blij dat ik er nog ben…. Sorry, dat het me zo emotioneert. Ik was nooit een groepssporter. Ik deed immers triatlons en duurlopen, altijd alleen. Maar sinds ik hier op Zurenborg ben, ben ik erachter gekomen dat sport ook een bindmiddel is. Het vergroot je sociaal netwerk. Door middel van Zurenborg SPORT probeer ik dat uit te dragen. Er is een fietsclub en er is een loopclub. We trainen samen en doen samen mee aan wedstrijden. Uiteraard is er onderling altijd wel een beetje competitie, maar dat is niet de hoofdzaak. Het gaat er niet om wie de snelste of de beste is. Het doel van Zurenborg SPORT is om mensen te doen bewegen en om mensen te laten samenkomen. Het
geeft me gewoon een goed gevoel als mensen samenkomen en sporten. Ieder op zijn eigen niveau. Ik heb hier op Zurenborg via de sport al zo veel mooie mensen ontmoet. Ik gun dat anderen ook.”
NIVEAU “Je hoeft trouwens niet ziek geweest te zijn om aan sport te doen, zoals ik. Sport is sowieso goed voor je lichaam en voor je geest. Soms heb ik de indruk dat mensen op Zurenborg een beetje schrik hebben om zich aan te sluiten bij Zurenborg SPORT, omdat ze bang zijn dat ze het niveau niet aankunnen. Die schrik is niet nodig, want we houden altijd rekening met elkaar. We sporten samen en we respecteren elkaars niveau. En daarbij, ik verlang van niemand dat hij zo extreem sport als ik. Door de jaren heen heb ik wel wat kennis en ervaring opgedaan met sport. Ik wil die kennis en ervaring graag gebruiken om anderen te helpen. Als er mensen zijn die willen beginnen met sport en
ze zijn op zoek naar begeleiding, dan wil ik hen graag ondersteunen. Als iemand een vraag heeft over schoeisel of over trainingsopbouw, wil ik graag helpen. Kortom, iedereen die raad nodig heeft omtrent sport mag contact met me opnemen. Even iets anders, als mensen zich herkennen in mijn verhaal en daarover met me willen praten, mogen ze me natuurlijk ook contacteren Verder wil Ik iedereen oproepen om massaal mee te doen met ZurenborgSPORT, want sport is goed voor je . Ik kan het weten. Sport heeft mij immers genezen.”
Nuttige info
wilt u meer weten over Zurenborg SPORT? Zie www. zurenborgsport.be wilt u meer lezen over Serge Van Autreve? Zie www.bloggen.be/sportup wilt u contact met Serge Van Autreve? sportup@skynet.be
Begin juni ging in de Provinciestraat Olle in première. Olle is de naam van het theaterstuk dat door enkele tieners uit Zurenborg is gemaakt. Olle is tevens de naam van het negenjarige hoofdpersonage. Olle is een muziektheaterstuk voor kinderen. De twee stuwende krachten achter dit jongerenproject zijn Kobe
Ardui (17) uit de Stierstraat en Emma Lansens (16)
Zaterdag 26 juni. De kleine foyer is vol. Meer dan dertig mensen hebben de weg gevonden naar deze zaal in de Provinciestraat. Reserveren was niet nodig en een ticket kopen ook niet. Iedereen mag binnen. “We hebben geen kaartjes. Na afloop mag je een vrijwillige bijdrage in een emmer gooien. Geef maar wat het je waard was.” Dit getuigt van lef. Waarom passen schouwburgen dit systeem ook niet toe? Of durven ze niet? Bang dat de emmer leeg blijft? Hier vertrouwt men blijkbaar wel op de eigen kwaliteit… of op de gulle hand van familie of vrienden. De bar wordt gesloten. De jongeren komen achter de toog vandaan en klimmen op het podium. Een gitaarriem wordt over de schouder gegooid. Het licht dooft.
KIEZEN
Het publiek krijgt een verhaal voorgeschoteld over een Zweedse jongen die op reis gaat naar België. Hier ontmoet hij een nieuwe vriend en later ook de zus van die vriend. Maar de jongen raakt in de war? Hij kan toch niet met twee mensen tegelijk spelen? En toch zeker niet met een meisje? We zien een verhaal over kiezen tussen vriendschappen, over prille liefde, over hoe vriendschappen moeilijk te onderhouden zijn en hoe je je eerst moet openstellen voordat je nieuwe vrienden maken kan.Olle moet ervoor te zorgen dat hij niet eerst alles wint om vervolgens weer alles kwijt te geraken. Hoe pakt een kind van negen zoiets aan? De voorstelling heeft vaart te over. De verhaallijn wordt geregeld onderbroken door prachtige liedjes, kleine dansjes en
zelfs een commercial van de Aldi. Het enthousiasme waarmee de muzikanten en acteurs de voorstelling brengen werkt aanstekelijk. Het publiek vermaakt zich en vergeeft hen alles. Wat geeft het dat een personage wat te laat opkomt of dat een danschoreografie niet vlekkeloos verloopt. Soms wordt er hier en daar ook iets te letterlijk uitgebeeld of misschien is de acteerprestatie een keer wat minder. Maar dat alles weegt niet op tegen het spelplezier, de dynamiek en de overtuiging van de spelers. Bovendien bevat de voorstelling ook nog enkele muzikale pareltjes. Gelijk in het klassieke toneel wordt er hier ook vanaf de zijkant muzikaal commentaar gegeven op de verhaallijn. Bekende hedendaagse Engelstalige popnummers zijn onder handen genomen en hebben een nieuwe Nederlandstalige tekst gekregen. Ze worden prachtig vertolkt en steeds ingehouden gebracht. Dit zijn de hoogtepunten van de voorstelling. Kippenvel.
ZwEDEN
Een maand later. Kobe en Emma vertellen hoe ze tot de voorstelling zijn gekomen.
Emma Lansens: “Vorig jaar waren Kobe en ik op vakantie in Zweden. We vonden daar een zwart-wit foto waar twee jongens op stonden. Die foto fascineerde ons. We fantaseerden over die jongens. We gaven hen namen en we bedachten wat ze allemaal hadden meegemaakt, hoe hun familie eruit zag en wat ze nog zouden gaan doen. We vulden elkaar steeds aan. Zo ontstond er een verhaal. We bedachten daar ook liedjes bij.”
uit de Dolfijnstraat. Intussen hebben de makers aanbiedingen gekregen om op enkele scholen hun voorstelling te komen spelen. Onverwacht succes. Maak kennis met twee geëngageerde jonge mensen die de computerspelletjes aan zich voorbij laten gaan en liever samen teksten maken, acteren, zingen, dansen en repeteren. (Ad MOESKOPS)
Kobe Ardui: “Toen we weer thuis waren, heb ik het verhaal bewerkt tot een basisscenario. Daarna hebben we vrienden en mogelijke kandidaten gevraagd om samen met ons het stuk op te voeren. Uiteindelijk waren we met negen: Sien, Joke, Thomas, Stijn, Laura, Lize, Willem, Emma en ik. We zijn uitgegaan van het scenario en iedereen heeft vervolgens zijn ideeën aangedragen. Ieder haalde het beste uit zijn talenten: schrijven, muziek, acteren en dansen. Dat hebben we allemaal samengebracht in die ene voorstelling.”
Emma Lansens: “We werkten niet met een regisseur, want we waren tenslotte bijna allemaal vrienden van elkaar. We zijn ook allemaal tussen de zestien en de negentien. Dan is het moeilijk als iemand zich als een soort baas gaat gedragen. Dat marcheert toch niet. Bijna niemand had ervaring met toneel. Ik heb wel muziekschool gedaan, woordkunst drama. O ja, ook nog ballet.”
Kobe Ardui: “Ik heb ook muziekschool gevolgd en gezongen in koren. Ik speel klarinet. Twee jaar geleden heb ik een gitaar vastgepakt en daar ben ik bij beginnen zingen. Maar daar heb ik nooit les in gehad.”
Emma (tot Kobe): Maar da’s al langer geleden, van uw gitaar, da’s al zeker drie jaar.”
Kobe: “Nou? Is dat al drie jaar?”
Emma (stellig): “Ja ja!”
Kobe (vertwijfeld): “Nee, toen had ik hem nog niet. Ik had hem pas met kerst.”
Emma grijpt haar kans. “Twee jaar en een half dan!“
Het punt is gemaakt. Emma gaat over tot de orde van de dag. “Maar we hadden geen van allen ervaring met het maken van een soort musical. We hebben zes weekends gerepeteerd en het toen opgevoerd. Het optreden was superspannend. Het geeft echt een kick als je op het podium staat en iedereen begint te klappen.“
Kobe Ardui: “Ik vond het fantastisch om te doen. Het was de eerste keer dat ik teksten schreef. Het is super als je iemand vindt die geweldig kan zingen en dat die dan de teksten zingt die jij hebt geschreven.. Dat was heel speciaal.”
Emma Lansens: “Of we nog iets nieuw willen maken? Jazeker. Absoluut!”
Kobe Ardui: “We hebben al nieuwe ideeen. We willen iets maken over een muziekband. Een lid van de band sterft. Een tijd later komen de band terug bijeen. Er zijn twee nieuwe leden bijgezocht. We zien een repetitie van een band met mensen waarvan de verhoudingen zijn veranderd. Waarschijnlijk gaan we opnieuw met dezelfde mensen werken.”
Emma Lansens: “Het is heel leuk om met mensen te werken die dezelfde interesses hebben als jij. Met die mensen heb je aansluiting. Ik zou later ook doorgaan met theater. Ik zou wel graag een opleiding musical willen volgen.”
Kobe Ardui: “Ik ga dit jaar filosofie studeren. Dat eerst maar eens afmaken. Dan kan ik daarna altijd nog verder met muziek en theater.”
Emma Lansens: “Trouwens, we hebben ons broek niet gescheurd met de vrije entree. Het publiek heeft net genoeg gegeven om onze kosten te dekken. Gelukkig.”
“ Ik leef nu aan 200%. En dat is ook weer niet gezond.”Serge Van Autreve:“ Intussen ben ik niet meer tegen te houden. Ik ben nu een fanatieke duursporter” (Foto Dieter DEDECKER )
En ik die dacht dat klassieke muziek enkel in de volkomen stilte van een concertzaal of met een super-deluxe Sennheiser koptelefoon op het hoofd kon beluisterd worden. Nee dus, van klassieke muziek kan ook genoten worden met geroezemoes en geklik van glazen en occasioneel met een blaffende hond of een voorbijrijdende tram op de achtergrond. Klassiek op het Plein bewees dat ten overvloede. Het werd dan ook een honderd procent succesverhaal. Een dikke proficiat voor organisatoren Katelijn Van Kerckhoven, haar broer Emmanuel, Jo Devisch en gangmaker Musti, die ons beloofden er volgend jaar een vervolg aan te breien. Tekst en foto’s Jeannine Führing.
Angèle
lievelingscomponist Chopin.
Foto
: Balletschool An Van den Broeck 24 meisjes, van 13 tot 17 jaar oud, van de balletschool An Van den Broeck uit Destelbergen, dansen op muziek van Mozart uitgevoerd door het kwartet Boenox (cello, contrabas, fagot en hobo).
Foto 4 : Four Aces Guitar Quartet Bart Venken, Inti de Maet, Mathieu De Ruyte en Stein Verrelst studeren aan het conservatorium te Antwerpen en het Lemmens instituut te Leuven en vormen sedert de zomer van 2008 een ensemble. Zij brengen muziek van Patrick Roux en Luigi Boccherini.
Foto 5 : Helen Bollen en Elien Rombaut
Helen en Elien zijn vriendinnen en delen hun liefde voor de cello. Zij volgen les aan de muziekacademie in Ekeren. Zij spelen het 1e deel van het dubbelconcert van Vivaldi en enkele duetten van Matz.
Foto 6 : Jossi Fries
Jossi Fries woont op de Belgiëlei en speelt al van zijn 8e jaar piano. Hij brengt variaties van Brahms opus 31 nr. 2. Brahms speelt hij het liefst, maar de muziek van Gustav Mahler vindt hij het mooist.
Foto 7 : Katelijn Van Kerckhoven
Katelijn is celliste en woont in de Steenbokstraat. Ze geeft les aan de muziekacademies van Ekeren, Merksem en St. Job in ’t Goor en speelt in drie vaste groepen o.a. met haar broer Emmanuel, organist van de St Norbertuskerk. Zij trad verschillende zondagen op en speelde Vilvaldi, Schumann en eigen composities.
Foto 8 : Marc Theuns
Marc Theuns woonde vroeger in de Filomenastraat maar nu op de Mechelsesteenweg, dichtbij de muziekacademie waar hij al 32 jaar leraar is. Hij speelt van Bach tot Piazolla, ter nagedachtenis van zijn vriend en collega Alfredo Marcucci.
Foto 9 : Michaël Denis
Michaël, 16 jaar, woont in de Ramstraat en is een beloftevolle leerling aan de muziekacademie op de Mechelsesteenweg. Hij speelt de étude opus 10 nr. 12, de revolutionaire étude, van Chopin, zijn lievelingscomponist.
Foto 10 : Petrus Jopra en Roel van Veldt
Petrus Jopra uit Itegem brengt piano improvisaties, zang en poëzie. Petrus is verschillende zondagen op het plein komen spelen en is een grote fan van Keith Jarret. Met Roel van
Veldt uit Nijlen speelt hij voor de eerste keer samen.
Foto 11 : Strijkquartet Quadrifoglio Floris Lammens, violist, Annick Sauvanaud, violiste, Stijn De Beenhouwer, altviolist en Christophe Bunzendahl, cellist, brengen een compositie van Michiel De Malsche, speciaal voor “Klassiek op het plein” geschreven.
Steeds vaker vind je in de grote steden winkels die slechts een handvol maanden bestaan, de zogenoemde pop-up shops. Ook hier op Zurenborg, meer bepaald in de Draakstraat, dook er deze zomer eentje een paar maanden op om vervolgens de deuren weer te sluiten.
Onder het merk ‘Noordt’ verkopen
Onder het motto ‘niet alles moet nieuw zijn om mooi te zijn’, trachten de twee creatieve dames, Kathleen en Marietje, oude spullen op een originele manier op te knappen en een tweede leven in te blazen. ‘We willen kopers aanzetten om oude spullen te recycleren. Vaak gooien ze te snel in hun ogen versleten dingen weg. Wij zelf hebben een voorliefde voor oude spullen.’, vertelt Marietje. Het gaat echter verder dan alleen maar recycleren en opknappen. Vaak krijgen oude spullen een nieuwe bestemming, van een theekopje maken ze een bureaulampje, of van een onderdeel van de wasmachine, een originele hanglamp. Ze gebruiken ook vaak oude resten behangpapier om daar mooie lampen mee aan te kleden. ‘Een favoriete stijl hebben we niet. Het klopt wel dat je nu vooral retrospullen in onze shop terugvindt, maar het kunnen net zo goed romantische spulletjes zijn. We kiezen meubelstukken uit die in zoveel mogelijk interieurs passen’, vertelt Marietje verder.
HOBBY De twee vriendinnen leerden elkaar tijdens de studententijd in Gent kennen. Ze hebben echter geen creatieve opleiding achter de rug. Het is meer een uit de hand gelopen hobby. Hun partners kwamen beiden uit Antwerpen en aangezien ze daar nogal ‘honkvast’ zijn, besloten de vriendinnen naar ‘de stad’ mee te verhuizen. Puur toeval dat ze nadien alle twee ook op Antwerpen Noord belandden. Deze multiculturele buurt geeft hen inspiratie voor hun collecties. Nu nemen ze loopbaanonderbreking om van hun hobby een beroep te maken en dit te combineren met hun gezinsleven. Bij hen vind je geen zelfgemaakte kinderkledij, maar allerlei kleine meubeltjes zoals tafels, stoelen, kinderbedjes, hang- of staan-
Kathleen Opdenacker en Marietje De Koster sinds 1 juni gerestaureerde meubelen en lampen. Ze brengen deze via tijdelijke shops aan de man. Gestart op het De Coninckplein, waren ze deze zomer te gast op Zurenborg. Via vrienden tikten ze tijdelijk een pand in de Draakstraat op de kop. Ondertussen zijn ze alweer verdwenen, maar je kan hun verkoop nog steeds online volgen. (Valerie MOLLY)
conform de marktprijs. ‘Uiteraard zijn consumenten steeds prijsbewuster, aangezien producenten massaal producten importeren uit lage loonlanden. Toch trachten we de prijzen te drukken’, verklaart Marietje. Hier op Zurenborg waren de reacties alvast zeer positief, verschillende bestellingen zijn lopende.
lampen en textiel. Telkens gaat het om unieke stukken. Vondsten van veilingen, rommelmarkten, stoffenwinkels. Ze lijken er echt een goede neus voor te hebben. Je kan bij hen ook thema’s terugvinden, zoals ‘de kinderkamer’ of ‘terug naar school’, maar ook kopers zonder kinderen kunnen hier terecht. Mooie recyclagelampen kunnen op vraag en op maat gemaakt worden.
KASTEN
Hun nieuwste project is het recycleren en opknappen van oude kasten. Ook de prijzen vallen best mee, alle producten onder het merk Noordt zijn handmade in Belgium en
‘We zijn ontwerpers, geen verkopers, dus zet ons alsjeblieft niet voltijds in een winkel, wij willen vrijheid! Bovendien willen we onze producten aan een zo’n breed mogelijk publiek verkopen. Daarom kiezen we niet voor één vaste stek.’, klinkt het. Het atelier en de opslagruimte op het Noord vormen de uitvalsbasis. Van daaruit trekken ze naar verschillende buurten via tijdelijke ‘pop-up winkels’. De nieuwe locatie na Zurenborg is nog niet bekend, eerst gaan ze zich nog wat concentreren op de nieuwe collectie. Hun webwinkel kan je wel sinds september online raadplegen. Hou deze zeker in de gaten voor hun nieuwe vondsten en creaties! www.noordt.be
Einde juni kregen de buurtbewoners een fraai blad papier in de bus met de melding dat er op de hoek Pretoriastraat en Krugerstraat vanaf 1 september een nieuwe school voor de eerste twee kleuterklassen en een eerste leerjaar zou komen.
Om er meer van te weten en omdat er sprake is dat deze site sterk vervuild is, contacteer ik Linda Robaye, verantwoordelijke van het Stedelijk Onderwijs Antwerpen. Zij verzekerde ons dat de kinderen geen gevaar door de bodemvervuiling zouden lopen. In de hoek waar het schooltje komt is er geen vervuiling vastgesteld. Bovendien zal alle rommel opgeruimd worden, waardoor er absoluut geen hinder voor de kinderen zal zijn. Er is dus geen enkele reden om zich zorgen te maken. Voorlopig zal de school in klascontainers gehuisvest worden. Het is de bedoeling dat de school elk jaar zal meegroeien. De speelplaats buiten is trouwens op papier de meest fraaie van heel het Antwerpse. Zij bezorgt mij eveneens een uitleg over het concept van het nieuwe schooltje, dat samen met Nieuw Zurenborg zou moeten uitgroeien tot een volwaardige lagere school. De naam ca-lei-do-scoop (sic) verwijst naar een kijker die daarin gelegde voorwerpen veelvoudig weerspiegelt, zodat bij de minste beweging deze telkens afwisselende figuren toont.
VERVUILING
Maar er is ook minder goed nieuws. Verschillende ouders vertrouwen het zaakje niet en hebben dan met pijn in het hart besloten hun kinderen dan maar buiten de stad Antwerpen naar een school te sturen tot in Ekeren en Schoten toe. Wanneer ik Linda Robaye hiermee confronteer, betreurt zij deze evolutie uitermate en verzoekt mij de ouders te willen geruststellen. Helaas is er nog meer aan de hand. Door een goede wind verneem ik dat een aantal buurtbewoners voor 23 juli 2010 (deadline voor bezwaarschriften) bezwaar tegen de komst van een nieuwe school aangetekend heeft in een bezwaarschrift. De belangrijkste redenen: uit de beschikbare studies moet worden geconcludeerd dat de luchtvervuiling niet noemenswaardig wordt teruggedrongen. Artsen met de nodige expertise waarschuwen al jaren tegen de schadelijke gevolgen van (ultra) fijn stof. Er bestaan tal van rapporten die concluderen dat leven binnen een afstand van 1.500 meter tot een
In de tweede helft van de maand juni was minister Pascal De Smet naar Antwerpen gekomen en had daar groen licht gegeven voor de bouw van enkele enkel noodscholen in het Antwerpse. Maar op 1 september zijn er geen kinderen
snelweg mensen ziek maakt. In dit geval betreft het kinderen en op een afstand van minder dan 500 m van de ring. Uit studies is gebleken dat eens de kinderen volwassen zijn (18 jaar), zij over een verminderde longcapaciteit beschikken. Buiten het fijn stof moet men ook vaststellen dat het terrein zwaar vervuild is door de jarenlange productie van gas uit cokes. Er bevinden zich teerputten en ijzeraardeputten op het terrein. Om deze reden is het gebied ook verboden terrein voor de scouts die maar al te graag op deze site gehuisvest waren geweest. Zij stellen zich vragen of een schoolaccommodatie voorzien zonder de grond eerst te saneren echt mogelijk is. Deze visie verschilt grondig met deze van Linda Robaye. Terwijl de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift nog niet verstreken is, wordt de buurt begin juli opgeschrikt door lawaai op de site. Blijkbaar heeft men niet op het resultaat van mogelijke bezwaren gewacht, maar is men onverwijld begonnen met het opruimen van de grootste rommel op het terrein waar de school moet komen. Rond het begin van het bouwverlof wordt het weer stil op de werf. Dan sijpelt door dat er een probleem is op de site. Bij het afbreken van een oude kraan en het verwijderen van een betonplaat, zou gebleken zijn dat de gasleiding die zich daaronder bevindt, niet meer stabiel is Dat nieuws verschijnt ook op de website van schepen van onderwijs Voorhamme.
• Hallo Stadscholen, hoe zit het nu met het schooltje?
De telefoniste van de stadsscholen verbindt mij met Els Verlegh, één van de architecten: “Er zijn inderdaad problemen gerezen met de bouw van de school en een gasleiding. We hebben die grondig laten analyseren en er is vastgesteld dat er toch geen gevaar is. Maar we hebben wel besloten het containerschooltje iets verder te bouwen, zodat het nu in het verlengde van de hangaar ligt, waar vroeger de ingang tot de parking van de Lijn was. Dat heeft als voordeel dat de school iets verder van de ring ligt.”En de gasleiding,”probeer ik nog eens. “Daar is geen probleem me, het leek
wANDELBOEK MARKANTE wIJK(EN) STAPPEN DOOR
De historica Marie-Anne Wilssens brengt in ‘Van Heppeneert tot Klein Rusland’ 25 wandelingen door markante wijken in Vlaanderen in beeld. Uiteraard wil (durft?) ze Zurenborg daarin niet over het hoofd zien. (Marcel SCHOETERS)
Wie door wijken wandelt, leert dat ze weliswaar van steen zijn gebouwd, maar nooit verstenen. Aangezien ze leven, evolueren ze ook. Huisjes in bescheiden tuinwijken, werden prijzige tweeverdienerswoningen, terwijl statige herenhuizen na verloop van tijd opeens in zogenaamde ‘probleemwijken’ kwamen te liggen. Ons eigenste Zurenborg werd
naar de noodschool Caleidoscoop op Zurenborg gegaan. wegens allerlei problemen kan het schooltje er ten vroegste vanaf 8 november staan Ondertussen is er wel een gedetailleerd bezwaarschift ingediend (Jörg PYL)
rond de wisseling van de 19de met de 20ste eeuw gebouwd voor en door de nieuwe rijken, maar zakte na de Eerste Wereldoorlog af tot een verzameling van ‘huurkwartiertjes’, tot enkele creatieve geesten de buurt eind jaren ’60 van de vorige eeuw een nieuw elan schonken.
Marie-Anne Wilssens gunt in jaar 360 pagina’s tellende werk West- en OostVlaanderen, Limburg en Antwerpen elk vijf wijken. Vlaams-Brabant (3 wandelingen) moet delen met Brussel (2). Zurenborg verschijnt op pagina 157 onder de titel ‘Antwerpse schone schijn. Het vastgoedproject van Cogels en Osy in Zurenborg’. Van de volgende 23 bladzijden, zijn er bijna zes gewijd aan een beknopte, maar degelijke geschiedenis van de wijk, die wordt gesitueerd binnen de nieuwe dynamiek die Antwerpen sinds de Napoleontische periode, en met name sinds 1830, heeft gekregen.
in het begin erger dan het was”. Daarmee moet ik het doen. En wanneer kunnen de kinderen dan in het schooltje, wil ik nog weten.”We hebben nu een nieuwe bouwvergunning aangevraagd en verwachten eerstdaags (17 augustus) positief advies. We voorzien de in gebruikname van de containerschooltjes tegen acht november na de herfstvakantie. Tot dan kunnen de kinderen terecht in Crea in de Grote Hondstaat.” Ondertussen belandt door een eveneens gunstige wind nog een uitermate gedetailleerd bezwaarschrift in mijn mailbox. Naast de hiervoor al aangehaalde bezwaren, komen volgende kritische onderwerpen aan bod. De school komt er in de veronderstelling dat de standplaats van de Lijn zou verdwijnen. Deze verhuis is dan weer gekoppeld aan de bouw van de Lange Wapper, die niet meer zeker is. Wat erger is, OVAM heeft voorlopig op basis van historische bodem- en grondwatervervuiling verboden om de oude IGAO gronden verder te verkopen aan bouwpromotor om er woningen op te bouwen. Bovendien zouden de risico’s onvoldoende in kaart zijn gebracht. Los daarvan verwijst het bezwaarschrift naar een recente publicatie van geluidskaarten in opdracht
DISTRICTEN De eigenlijke wandeling start aan het kruispunt van de Gulden Vliesstraat en de Cogels-Osylei. Ze loopt verder langs de Generaal Capiaumontstraat, de Velodroomstraat en de Binnensingel. Van daaruit gaat de tocht verder langs de Gulden Vliesstraat en de Waterloostraat. Op het kruispunt met de Generaal Van Merlenstraat worden de vier Jaargetijden bekeken, waarna de wandeling zich verder zet richting Transvaalstraat. Via de Draakplaats en het Tramplein kan de wandelaar dan de grens tussen Berchem en Antwerpen oversteken. In dat deel worden dan de Draakstraat - met tot voor kort het ‘bekende café Hof van Ellende’ – wordt gepasseerd - de Door Verstraeteplaats, de Schorpioenstraat en de Dolfijnstraat aangedaan. Via de Tramplaats, kan ten slotte het laatste en oudste stuk van de Cogels-Osylei worden bezocht.
Het boek kwam tot stand in samenwerking met Erfgoed Vlaanderen en werd uitgegeven door Davidsfonds Uitgeverij. ISBN 97890 5826 688 0. Prijs: € 16,95.
van Vlaams Minister Crevits tonen aan dat in de omgeving van de Antwerpse Ring in feite ongeschikt is voor menselijke bewoning, laat staan voor het bouwen van scholen. Ook de hoogdringendheid wordt in dat bezwaarschrift betwijfeld, de Stad Antwerpen beschikt immers over voldoende ruimtes in en rond de gebouwen van de Van Immerseelstraat de Zegelstraat en de Langestraat. Tot slot verwijt het bezwaarschrift de stad Antwerpen een lichtzinnig omspringen van het zorgvuldigheidsbeginsel, omdat er te weinig onderzoek werd gedaan naar de negatieve impact van het terrein op de gezondheid van de kinderen. Blijkbaar gaat De stad Antwerpen ervan uit dat eventuele bezwaren hoe dan ook te licht zullen wegen. Of de verplaatsing van de school met een vijftigtal meter voldoende is om die bezwaren naast zich neer te leggen, blijft de vraag. Feit is dat er op dit ogenblik bitter weinig beweging te bespeuren valt op het terrein. Om de klaslokalen te fotograferen, moet ik duidelijk nog even wachten. Voorlopig moet ik mij beperken tot het fotograferen van de toekomstige ingangspoort en de immense troosteloosheid van de Krugerstraat.
“ANTWERPENSE SCHONE SCHIJN“De nieuwe school zou op deze plek moeten komen maar zal ten vroegste binnen enkele maanden kinderen kunnen ontvangen. • Foto Christophe LAMBRECHTS
SOULIVE aan de Godefriduskaai is een unieke formule waar muzikanten soul & jazzmuziek brengen in een’ gepimpte ‘kelder waar de kleur van de gewelven elke dag verschilt. De man achter dit geslaagde concept is Alaan Baymou uit de Filomenastraat.
Iemand van Zurenborg die in deze moeilijke economische tijden het aandurft om een muziektempel uit de grond te stampen verdient van onze volle aandacht. Het klassevolle Soulive opende eind mei zijn deuren voor het grote publiek. Dat hoopt Alaan Baymou alvast; een man die ervoor gaat en wat ik zie in de kelder vlak over het mooie nieuwe MAS gebouw is geen ‘half werk’. Alaan, die met deze kleurig verlichte kelder zijn jongensdroom waarmaakt is geen ‘man van het halve werk’. Als je hem hoort zingen (hij treedt ook op in zijn eigen zaak) samen met zijn huisorkest zie je hem figuurlijk op roze wolkjes drijven. Het is heel moeilijk om bij zo’n enthousiasme onberoerd te blijven! Als je het ritme heel erg negeert en tegenwerkt kan je net niet een tikkende vinger of voet onderdrukken. Nippend van een fantastisch ogende cocktail was ik erbij toen de zaak opende. Deze man heeft de kwaliteit iemand warm welkom te heten. Zijn artiestennaam isSTEAM en is hem op het lijf geschreven.
Hoe kwam deze afgeborstelde Nederlander hier terecht en waarom liet hij net ‘stoom ‘af in Antwerpen? Op een stomend warme dinsdagnamiddag tref ik Alaan aan op zijn paradijselijke terras voor zijn Loungebar op de Godefriduskaai.Met de resterende zeilboten van de Tall Ships races op de achtergrond gaan we van start met het interview met een glaasje cava in de hand. Het leven van een reporter ter plaatse kan hard zijn.
GEMENGD
Alaan Baymou nadert de kaap van de vijftig (dit is theoretische info; hij oogt veel jonger!) en woont sinds 2006 in de Filomenastraat. De weg naar Zurenborg kwam door die enige echte rode draad in het leven; de weg van de liefde. Samen met zijn vriend kocht hij een oud herenhuis dat dateert van 1887. Zijn jeugd bracht hij door in Almere,een slaapstad van Amsterdam, als enige zoon van een Keniaanse vader en een Nederlandse moeder. Hij stipt even aan dat zijn ouders het als ‘gemengd’ koppel ‘in de jaren zestig niet gemakkelijk hadden in het toenmalige Nederland . Hij groeide er op ten huize van deze lerares en advocaat en blijkt al snel muzikale aanleg te hebben .
HANCOCK
In 1979 studeert hij in Boston aan de Berkeley-university of Music. Gedurende vijf jaar dompelt hij zich onder in de jazz en soulwereld en speelt samen met enkele ‘groten’ der aarde zoals Herbie Hancock. Na zijn Bachelor of Arts volgt hij nog twee jaar psychologie aan de Berkeley-university in California. Dan vinden zijn ouders dat het Amerikaanse avontuur lang genoeg heeft geduurd en woont hij nog enkele jaren in Almere.
AMSTERDAM.
Terug in Nederland is Alaan , ondertussen
Steam geheten , Hot in de plaatselijke muziekwereld. Dan verliest hij op korte tijd beide ouders. Het is een moeilijke periode maar als hij zijn huidige vriend leert ken-
nen zijn er geen bindingen meer met Nederland die hem daar houden.
De idee van de stijlvolle muziekkelder met het grote voorbeeld van de Blue Note kelder in Amerika in het achterhoofd begint stilaan vorm te krijgen. Hij verkent Antwerpen en stelt vast dat er naast de Muze en de Hopper geen plaatsen zijn waar soul & jazzmuzikanten kunnen optreden. Meer dan een jaar zoekt hij naar een gepaste locatie. Na eerst Zurenborg zelf te hebben uitgekamd, komt zijn idee voor de thuisbasis van de muziektempel steeds meer en meer in de nieuwe buurt van het Eilandjete liggen.
POST
Als hij op een dag afdaalt in de kelder van een voormalig Postgebouw op de Godefriduskaai weet hij het gewoon: ‘This is it!
‘Maar de inrichting zal nog een heel lange strijd worden. Een Bulgaarse interieurarchitect zorgt voor de prachtig gekleurde panelen die computergestuurd de kleur van de stemming van de avond kunnen aannemen. Zoals Alaan de ‘lat’ voor zijn muziek en zijn persoon zeer hoog legt is er ook in de Soulive club niets aan het toeval overgelaten. Elk detail past in het geheel. In het midden van de zaak speelt het orkest waar men zowel rechtstaand kan van genieten als gezeten in kwetsbaar wit ogende loungezetels met hoge krullen . Neem eens een kijkje bijvoorbeeld op een maandagavond want vanaf september zijn er dan jamsessies met Brahim. Zurenborgse madammen begeven zich dan weer beter op vrijdagavond ter plekke voor de ‘Lady’s Nigh’. Vergeet uw man niet mee te nemen want alleen hij betaalt. De ideale ‘Lazy Sundayafternoon’ wordt
aangeboden als het zonnig is op het terras aan het water met een muzikaal kader en is vergezeld van een buffet. (U betaalt alleen uw drank). Bij minder stralend weer gaat deze formule even ontspannen door in de kelder. Vergast deze pure versie van een ‘soulman’ met een bezoekje. Hij geeft je dat ‘You are the One’ feeling; dit is ook meteen de titel van zijn laatste CD en vergeet het hem vooral niet te zeggen als je de aardse zorgen even kon vergeten; daar doet hij het voor zegt hij.
TALENT
Ondertussen voelt Steam zich helemaal thuis in zijn kelder en in Antwerpen. Hij wil hier nooit meer weg. Wat hem het meeste opviel in het begin was de terughoudendheid van de Belgen. Maar als ze aan het einde van een geslaagde avond in zijn club dan toch hun gevoelens uiten weet hij dat het gemeend is. Vrijdag & zaterdag speelt hij samen met het huisorkest. Maar Alaan zoekt steeds nieuw talent dus als er daar nog een Jazzy Zurenborger of Funky gitaarwonder in zijn luie zetel hangt.
DEALER Ik vang de terugweg aan met de zachte soul-klanken in mijn hoofd en een fijne cava-nasmaak. Ik neem de bus 30. De chauffeur heeft de typische moslimbaard en mijn medereizigers zijn een mooi staaltje van de diversiteit in Antwerpen. Al gauw stopt de bus op het Conincksplein waar ik mijn ogen uitkijk aan Afrikaanse en andere drukte die met deze hoge temperaturen geen meter van het plein onbenut laat. Onze chauffeur is echter vastberaden; de deuren van de bus
blijven dicht bij deze halte! Als er enige deining ontstaat bij de mensen die hier willen uitstappen verduidelijkt hij zijn beslissing: ‘Die man is een drugsdealer en die komt niet op mijn bus!’ Ik zie een heel sjofel exemplaar van de mensheid met verwilderde ogen en een blik bier in de hand. Gelukkig heeft de geviseerde man de boodschap snel begrepen zodat even later de halte toch kan bediend worden. De mevrouw die naast me zit en deze lijn dagelijks neemt beaamt de goede beslissing van onze chauffeur die zich deze lijn heeft toegeëigend bij gebrek aan andere kandidaten. Ongehinderd komen we even later door Borgerhout om dan het vertrouwde Zurenborg binnen te rijden. Ik bedank de chauffeur nog even voor de ‘extra beveiliging’ en breed lachend verzekert hij mij dat geen enkele handtas veilig was geweest. Van de zachte soulklanken rest nu niets meer. Het contrast was te groot.
Soulive Club& Lounge
Godefriduskaai 14 Eilandje Antwerpen tel. 03/37708821
Soulive club.lounge@gmail.com www.clubsoulive.com
Als het aan Kris Peeters ligt, dan wordt de Ring rond Antwerpen echt rond. Met brug of met tunnel. Daarvoor moet de Ring in zijn geheel op de schop. Voor Zurenborg heeft dit ingrijpende gevolgen. Het verkeer raast dan niet alleen voort op een ring van 21 baanvakken. Enkele objecten moeten sneuvelen. Actiegroep Ademloos biedt verzet en Forum 2020 heeft een interessant alternatief. (Jochem OOMEN)
Donderdag 1 juli vond in het Sint-Xaveriuscollege in Borgerhout een infoavond plaats over de verbreding van de Ring. Deze infoavond werd georganiseerd door de actiegroepen Ademloos en StRaten-Generaal.
Dirk Van Duppen, arts bij Geneeskunde van het Volk, wees op de medische gevaren. Peter Verhaeghen werkte met het Forum 2020 een voorstel voor een tweede noordelijke ring rond Antwerpen uit. Echt overweldigend was de opkomst niet. 70 mensen vulden de grote zaal van het Borgerhoutse college.
ZURENBORG
Manu Claeys en Peter Verhaeghen konden de plannen van de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM) inzien. Voor Zurenborg betekent dit het volgende:
• Om de Oosterweelverbinding te realiseren, wordt de huidige Ring verbreed.
• De Singel verdwijnt om plaats te maken voor een kleine groenzone.
• De rijstroken van de Singel worden samengevoegd met de Ring. Naast de Ring zal een tweede Ring lopen: de Stedelijke Ringweg.
• Door de aansluiting van de Oosterweelverbinding en de samenvoeging met de Stedelijke Ringweg krijgt de Ring ter hoogte van Zurenborg minimaal 18 rijstroken.
• Onder het viaduct onder de Plantin-enMoretuslei zullen wij 18 rijstroken tellen, onder Berchem Station 21 rijstroken.
• Ter hoogte van Berchem Station komt een nieuwe op- en afrittencomplex voor de Stedelijke Ringweg. Peter Vehaeghen: “Het verplaatsen van de Singel naar de Stedelijke Ringweg wordt verkocht als het creëren van een groenzone. Toch zal er door de verbreding van
de Ring heel weinig groen overblijven.”
• Is er wel plek voor 21 rijstroken?
Peter Verhaeghen: “Nee, veel plek is er niet. Om die ruimte te verkrijgen moeten een aantal zaken verdwijnen.”
Dit zijn de objecten die moeten verdwijnen:
• Het Ringfietspad zal helemaal verdwijnen.
• Het voormalig gebouw van de post aan Berchem Station verdwijnt.
• Een deel van Rivierenhof in Borgerhout moet verdwijnen, net als park Brilschans in Berchem.
• Vormt de nieuwe Ring een bedreiging voor Zurenborg?
Arts Dirk Van Duppen: “De bewoners aan Berchem Station en de toekomstige bewoners van de site Nieuw Zurenborg krijgen veel meer te kampen met nachtelijk lawaai dan nu al het geval is. Met alle mogelijke gevolgen van dien. Zoals meer slaapstoornissen en een groter gevaar voor een hartinfarct, een beroerte of een psychische ziekte. Ook de hoeveelheid fijnstof zal toenemen. De plekken waar men tot rust kan komen, groenzones dus, verminderen ook. Dus qua gezondheid gaan de Zurenborgers er heel hard op achteruit.”
• Heeft de BAM deze plannen lang verborgen gehouden?
Peter Verhaeghen: “De BAM kwam nooit met duidelijke plannen naar buiten toe. In mei 2010 ontdekte StRaten-Generaal al dat men in 2003 al van plan was de Ring te verbreden tot 21 rijstroken. De BAM heeft deze plannen inderdaad heel lang verborgen gehouden.”
• Is er geen alternatief?
Peter Verhaeghen: “StRaten-Generaal ontwik-
kelde in het Forum 2020 een alternatief voorstel uit, samen met bedrijfsleiders en academici. Met ons zogenaamde ‘Meccano-tracé willen wij al het doorgaande en vrachtverkeer uit de stad halen. Want dat vormt het grootste probleem. Vroeger was het een gewone zaak om autostrades dwars door woonkernen aan te leggen. Tegenwoordig haalt men eerder het verkeer uit de stad weg. Dit in tegenstelling tot de plannen van de BAM en Kris Peeters. In Lyon heeft men bijvoorbeeld een tweede ringweg ver buiten de stad gehaald. In de woonkern is het nu rustiger. En op die nieuwe ringweg buiten de stad rijdt het verkeer meestal door.”
• Hoe ziet het Meccano-tracé eruit?
Peter Verhaeghen: “Met het Meccano-tracé rijdt er veel minder verkeer langs de woonkern Zurenborg. Met dit tracé kun je de Ring ontlasten. Wij stellen voor om een snelweg aan te leggen die als een halve maan ten oosten, noorden en westen van Antwerpen loopt. Deze vertrekt aan het rondpunt van Wommelgem. Door een tunnel gaat deze naar Ekeren. Na Ekeren gaat deze snelweg bovengronds verder. Verder gaat deze door de haven. Na twee tunnels komt deze op Linkeroever. Via het Waasland komt deze uiteindelijk op de E17 uit.”
• Wat kun je met de huidige Ring doen als je ooit 2 ringen rond Antwerpen krijgt?
Peter Verhaeghen: “Van de huidige Ring R1 kun je dan een gewone expresweg maken. Door de maximumsnelheid te verlagen, zal er minder fijnstof zijn in de lucht."
• Hebben jullie ook nieuwe plannen voor het openbaar vervoer?
Peter Verhaeghen: “De spoorlijnen die nu langs de Ring lopen, kunnen we veel beter gebruiken. Je zou om de kilometer aan de Ring een stopplaats
kunnen bouwen. Bijvoorbeeld aan de site van Nieuw Zurenborg. Vanuit Zurenborg zou je dan helemaal rond kunnen rijden door Antwerpen en de Voorkempen.”
• Waarom zo’n ambitieus plan?
“Om meer mensen met het openbaar vervoer te krijgen moet je meer in openbaar vervoer investeren. Met een optimaal spoornetwerk van treinen, premetro’s en trams in en rond Antwerpen kun je meer mensen in het openbaar vervoer krijgen. Tot slot voorzien wij in onze studie ook grote busstations ter hoogte van Luchtbal, Berchem Station en ’t Zuid. Passagiers die met de bus naar Antwerpen komen, kunnen aan Berchem Station overstappen op een stadstrein of een tram die hen verder brengt naar de plaats van bestemming.”
• Hoe kunnen we blijven strijden tegen de verbreding van de Ring?
Actievoerder Wim Van Hees: “Het Meccanotracé blijft voorlopig nog een ideaalbeeld. Kris Peeters en de BAM blijven ijveren voor een Oosterweelverbinding en een verbreding van de Ring. De manier waarop zij hun plannen doordrukken, is niet meer van deze tijd. De burger heeft het recht om zijn mening te laten horen. Als wij dit samen blijven doen, dan kunnen wij op zijn minst beslissingen uitstellen. Wie weet wat we nog meer kunnen doen.”
Info:
Ademloos: www.ademloos.be
StRaten-Generaal: www.stratengeneraal.be
Forum 2020: www.forum2020.be
Nog even en het pand in de Draakstraat 13 heeft een nieuwe bestemming: het café ’t Hofke van Ellende wordt namelijk vanaf november definitief restaurant cuiChine, het betere Chinese restaurant en, belangrijk, voegt zaakvoerder Szelim Man (30) er aan toe, het is geen afhaalchinees. “Bij ons geen menu met nummertjes, je zal met eetstokjes moeten eten, mes en vork daarentegen zal je moeten bestellen”. (Swa COLLIER)
We spreken af in het café zelf. Helemaal leeg, helemaal donker. Alleen de toog staat er nog. Szelim Man kijkt even rond, klopt op de toog die duizenden verhalen, gedichten, liederen, zattemanspraat en onzin heeft meegemaakt. “En die moet ook weg”.
TOEVAL
We gaan op zoek naar koffie en zien bij het buiten komen dat aan de gevel alleen nog een reclamebord van Cristal Alken hangt. Niet lang meer want de Chinees uit Mechelen heeft het pand sinds juli in bezit en is volop aan het plannen en voorbereiden. We noteren de naam van de man die perfect Nederlands spreekt. Niet verwonderlijk want hij zag het levenslicht in Nederland en groeide op in het Mechelse restaurant Greenfield dat door zijn
ouders gerund werd. Een jaartje studeren in Rotterdam ( marketing en management) werd vroegtijdig afgebroken omdat de echte wereld veel meer te bieden had. Toch deed hij er in Koksijde nog een jaartje bij in de school Ter Duinen. We schrijven zijn naam op. “Mijn voornaam klinkt Turks maar dat komt omdat die fonetisch uit het Chinees vertaald werd en dan krijg je dat.” Hij grapt en lacht en zegt veel te verwachten van zijn restaurant want zijn ouders zijn gestopt met horeca en nu is het aan hem. “ Ik ben overal in Antwerpen gaan kijken en het is bij toeval dat ik het plaatje te koop zag staan in de Draakstraat. Het heeft enkele maanden geduurd maar tenslotte hebben we de knoop doorgehakt. Ik ben gaan kijken op ’t Zuid, ’t Eilandje en noem maar op maar er was telkens wel iets. Zurenborg leek me dan de beste plek. “
KEUKEN
Man zelf staat niet in de keuken , dat is het werkterrein van zijn compagnon ChuckChuck Man Tang die een heel parcours afgelegd heeft in de Chinese keuken. “We hebben er lang over nagedacht en de tijd van de klassieke Chinese restaurants zoals wij die hier kennen en de wokrestaurants is een beetje voorbij. Wij willen een hedendaags restaurant, een hedendaagse keuken. Zo zullen we maar zes hoofdgerechten hebben en evenveel voorgerechten. Wel uitstekende wijn en voor het hoofdgerecht mikken we op een prijs tussen de 18 en de 25 euro. Er zullen ook suggesties zijn maar fundamenteel is het authentieke Chinese keuken in een modern kleedje, seizoensgebonden, zonder franjes.” Hij zoekt een treffend voorbeeld: kip in zoet-
zure saus. “Wel, dat zouden we ook kunnen geven maar dan bvb met betere kip en een degelijke eigengemaakte saus. Da’s lekker.”
COUVERTS
Binnenkort starten de veranderingswerken en als alles af is moet er een half open keuken zijn en geen doorgeefluikje zoals bij de meeste Chinese restaurants. In totaal is er plaats voor 45 couvertsplus buiten ook nog een 15. Binnen verdeeld over 19 kleine tafelt en een eettoog. Aan de voorkant gaat niet al te veel veranderen, er komt een logo, misschien en wat kleur en de naam natuurlijk. En waar komt de naam eigenlijk vandaan? cuiChine?
Van cuisine Chinoise, of wat had je gedacht klinkt het schalks.
Het cultureel centrum in de Driekoningenstraat heeft voor het najaar enkele opmerkelijke namen en/of combinaties van namen op de affiche staan. Fronsen de wenkbrauwen bij de combinatie John Terra en Patrick Riguelle? Dan moeten we misschien die vooroordelen voor een keertje opzij zetten en op zaterdag 18 september een keertje gaan kijken wat zij er tijddens de première van bakken. Op zijn minst een verrassend duo. Verder ontdekken we zeker en vast nog de komst van wouter Deprez en de rockende Alex Agnew. En wie daar allemaal geen pap van lust moet het hele programma maar eens rustig bekijken.
BERCHEM BRUIST in de Straat met het
Beste Klimaat
Zaterdag 11 september 2010 He tweede weekend van september bruist Berchem opnieuw van de activiteiten. Zo is er op zondag 12 september de Bollekesloop en de jaarlijkse rommelmarkt.Op zaterdag staat de Victor Jacobslei in vuur en vlam. Optredens, een vliegend tapijt, de jaarlijkse verenigingenmarkt, de grootste zandbak aller tijden en als afsluiter een echt bal populaire. De Victor Jacobslei wordt opnieuw de plaats bij uitstek om heerlijk te kuieren, te kletsen met de buren, het aanbod van de verenigingen te bewonderen en vooral…te genieten.
Van woensdag 15 september2010 tot zaterdag 18 september2010. Een vierdaags festival boordevol cultuur en workshops voor iedereen met tijd overdag
De digitale senior
Vier dagen lang leer je alles over de computer, de GSM en de mogelijkheden van het internet.
Cinema Corso
Vier spraakmakende hedendaagse Belgische
films:
-Les Barons (2009 – Nabil Ben Yadir)
donderdag 16 september 2010 om 13.30 uur
-Dossier K (2009 - Jan Verheyen)
donderdag 16 september 2010 om 19.30 uur
-De Helaasheid der Dingen (2009- Felix Van Groeningen) vrijdag 17 september 2010 om 13.30 uur
-Mr. Nobody (2010 – Jaco Van Dormael) vrijdag 17 september 2010 om 19.30 uur
Twee straffe concerten:
wILFRIED VAN DEN BRANDE/DIRK BAERT
– Cole Porter woensdag 15 september 2010 om 14.30 uur. wilfried Van den Brande (zang) en Dirk Baert (piano) vertolken een selectie van de songs van Cole Porter.
JOHN TERRA & PATRICK RIGUELLE – Songs
from the Brill Building (première)
Zaterdag 18 september 2010 om 20.30 uur
Tijdens 'The Great Depression’ verhuurden de Brill Brothers hun kleermakersgebouw
op Broadway noodgedwongen aan muziekuitgevers.. De plek ontwikkelde zich tot een muzikale smeltkroes die een reeks onnavolgbare wereldhits voortbracht.
Muzikale encyclopedie Riguelle nam samen met John Terra een duik in de rijke songtraditie van Brill Building-grootheden als Neil Diamond, Carol King, Burt Bacharach, Paul Simon en zelfs Phil Spector. Van Riguelle is zeker sinds 'De Laatste Show' geweten dat hij van vele bijna vergeten markten thuis is. Maar dat ook John Terra schatplichtig is aan dezelfde muzikale roots, is nieuw. Met veel liefde voor het vak blinken Riguelle en Terra songpareltjes op, en larderen ze alles met schone verhalen.
Dagelijks Seniorencafé vanaf 16 uur!
PIQUE NIQUE CLASSIQUE – Trhizoom
Zondag 19 september 2010 – om 14.30 uur. Op locatie: Tuin RVT Sint Maria – Vredestraat 93 Stralende zon op zondagmiddag en zalig niets doen. Dat wil toch iedereen? We vonden een magische plek, een groene oase in de wijk vlakbij de Driekoningenstraat voor een Pique Nique Classique. Mals gras, een lekker drankje en muziek maken het plaatje compleet. Peter Verdonck en Nele Geubels ontmoetten elkaar aan het Antwerpse conservatorium. In 2009 werd pianist Jeroen Malaise ingelijfd en daarmee was 'Trhizoom' geboren. Tijdens dit concert maak je kennis met het betoverende klankenpalet van de saxofoons (van sopranino tot bas) en de piano. Laat je meevoeren op het dromerig samensmelten van sounds en laat je overtuigen door de ritmische aspecten waar deze instrumenten voor gekend zijn. Pssst……. vergeet je pique nique niet.
ANN VAN DEN BROEK – OHM
Donderdag 30 september 2010 om 20.30 uur. Deze nieuwe voorstelling van Ann Van den Broek is een interpretatie van 'Mijn solo voor Marie (Vernietigd)' van Marc Vanrunxt. In 1997 maakte deze cultsolo een diepe indruk op de jonge Van den Broek. 'Ohm' focust op het idee van weerstand, ontdaan van alle bijkomende emoties. 'Ohm' is als een tunnel zonder eind. Deze geëngageerde en uiteindelijk vernietigende voorstelling wordt gedanst door Jan Martens, Cecilia Moisio en Judit Ruiz Onandi.
UNM & HET HUIS VAN BOURGONDIE – De Openbaring
Dinsdag 5 oktober 2010 om 20.30 uur. Locatie: Bib de Poort, willem van Laarstraat 15 De Openbaring’ is een monoloog die geïnspireerd is op ‘De Openbaring van Johannes’. Het laatste boek van de Bijbel, dat het einde der tijden en de komst van ‘het beest’ aankondigt.
HILDE KETELEER – OCHTENDLEZING
Donderdag 7 oktober 2010 om 10 uur. Hilde Keteleer komt in cc Berchem voorlezen uit eigen werk. Hilde stond dit jaar op de longlist van De Gouden Uil met haar debuutroman ‘Puinvrouw in Berlijn’. Eerder schreef ze de goed ontvangen poëziebundels ‘Deuren’ en ‘Al Wat Winter Is en Waar’. In haar eerste roman is Berlijn het raamwerk voor geschiedenis die net als de taal in flarden komt.
THEATER ASJEMENU – 36 (première)
Zaterdag 9 oktober 2010 om 20.30 uur. Een gezonde mix van mooie, ontroerende maar ook humoristische scènes die op basis van improvisatie werden vastgelegd. De spelers lieten zich voor deze nieuwe voorstelling van Asjemenu inspireren door de 36 dramatische verhaallijnen die in de 19de eeuw werden vastgelegd door de Franse schrijver Georges Polti.
BRONKS – Brooddoos (een verhaal van zestien sneetjes) 5+
Woensdag 13 oktober 2010 om 14.30 uur. Brooddoos’ vertelt het verhaal van een kind dat op zoek is naar zijn binnenkant. Zou het kunnen dat er iedere dag iets anders in een mens zit? Zou het kunnen dat een mens iedere dag leeg achterblijft?
Een heel muzikale theatervoorstelling en ideaal voor grootouders en kleinkinderen. Van en met: Dimitri Leue, Janne Desmet, John Birdsong, Aarich Jespers, Kobe Proesmans, Herman Dewit, Barbara De Laere, Jan De Brabander, Pieter Embrechts
SYLVIE HUYSMAN – Bonnie-Attempts/Pas de Deux Vrijdag 15 en zaterdag 16 oktober 2010 om 20.30 uur. Het werk van theatermaakster Sylvie Huysman kenmerkt zich door sterke beelden en rare humor. Ze zoekt de ideale balans tussen het abstracte en het concrete. Tussen dans en theater, tussen video en performance. Voor deze voorstelling vroeg ze geestesgenoot Wanda Eyckerman om dit vervreemd universum mee uit te werken.
Deze twee talentvolle dames tonen een creatie met surrealistische filmpjes over de vele gezichten van identiteit. Een voorstelling over het spelen van een rol en jezelf anders voordoen dan je eigenlijk bent.
ELS DOTTERMANS en TOM PINTENS: Sprakeloos
Donderdag 21 oktober 2010 om 20.30 uur Locatie: bib de Poort, willem Van Laarstraat 15 Els Dottermans leest fragmenten uit ‘Sprakeloos’, het nieuwste boek van Tom Lanoye. In dit indringende boek maakt Lanoye na de beroerte van zijn moeder de balans op van zijn kleurrijke jeugd. Dottermans wordt muzikaal ondersteund door Tom Pintens, voormalig lid van Zita Zwoon. Samen zorgen ze voor een literaire avond ontdaan van elke franje: twee prachtige stemmen en een gitaar.
JERBOA PRODUCTIONS – NUFF SAID
Vrijdag 22 oktober 2010 om 20.30 uur. Een maandelijks avondvullend programma met een heerlijke mix van stand-up comedy, spoken word, literatuur, video en livemuziek door Brazzaville, de strakste funkateers van Antwerpen.
LIBANON – BENEFIET
Zaterdag 23 oktober 2010 om 20.30 uur. De vrouwenploeg uit Libanon gingen aan de haal met de supportersprijs van het WK Berchem en krijgt 1 dag gratis het cultuurcentrum. Ze stampten een benefiet uit de grond voor maatschappelijk kwetsbare jongeren. In de namiddag spitsen zij hun aanbod toe op kinderen/jongeren tot 14 jaar, ’s avonds komt de iets oudere jeugd aan zijn trekken met optredens, stand-uppers en ander zoets.
wOUTER DEPREZ – Je zal alles worden
Woensdag 27 en donderdag 28 oktober
2010 om 20.30 uur. Wouter Deprez leeft al eventjes, en zou dat graag nog een tijdje zo houden. Daarna slaapt en eet hij ook dikwijls, op onregelmatige basis. Hij heeft ook hobby’s. Zijn werkterrein beslaat de vluchtige sectoren van het theater, het cabaret en de comedy en de nog vluchtigere sectoren van radio en televisie. Op karakterieel gebied is Wouter betrouwbaar, creatief en verrassend, en mist hij een zekere mensenkennis. Verder scoort hij hoog op de schaal van chaos en heeft hij soms ook een mening.
MUSIC@DEN EGLANTIER – Diablo Blvd
Zaterdag 30 oktober 2010 om 21 uur Locatie: Jeugdcentrum Den Eglantier, Zillebekelaan 6a Alex Agnew is niet alleen de meest gevatte Vlaamse comedian van zijn generatie. Hij leidt ook Diablo Blvd., een stevige stormtroep hardrockende honden met een heel eenvoudige missie: je omver blazen met een sound die het midden houdt tussen rock, blues en metal. Denk Danzig, denk The
Cult,… maar denk ook niet te veel en laat je verrassen door hun power. Graspop en Pukkelpop werden vorig jaar met overtuiging veroverd, nu Berchem nog. De Antwerpse highway to hell heet Diablo Blvd. en die genadeloze weg leidt naar de groenenhoek, naar Jc Den Eglantier.
FAMILIEDAG
zondag 31 oktober 2010 van 14 -18 uur Ccbe verandert vandaag in een gigantisch kinderparadijs, en overal komt circus om de hoek kijken. Dus zet je rode neus op, laat je schminken in je favoriete clown, en kop circuskunstjes leren. Onze straffe circusar-
tiesten verklappen de kneepjes van het vak en maken het net iets spannender voor de grotere kinderen. Ben je een knutselaar? Wij zorgen voor schaar, penseel en papier en hebben verrassende trukjes in petto. En natuurlijk kan je om 15 uur gaan kijken naar Volta, een humoristische circustheatervoorstelling vol muziekjes.
Info en tickets: cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126 www.ccberchem.be
Vijftien jaar werkte onze wijkdichter
Peter Theunynck aan een uitgebreide biografie van schrijver-dichter Karel
Van de woestijne. Het resultaat is een prima gedocumenteerd en bijzonder leesbaar boek. Karel Van de woestijne (1878 – 1929) is de schrijver van on-
Bij dit titanenwerk kreeg Peter Theunynck medewerking van de dochter en de kleinzonen van Karel Van de Woestijne, alsook van de kleinkinderen van dient broer Gustave. Om een correct beeld over de dichter te verwerven, las Peter Theunynck in totaal 11.000 bladzijden nagelaten werk, bestaande uit acht delen literaire geschriften en vijftien delen journalistieke artikels. Daarnaast raadpleegde hij ontelbare andere bronnen, soms zelfs in bibliotheken die hem ook naar het buitenland geleid hebben. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat deze biografie over Karel van de Woestijne een bijzonder lijvig boek is geworden van 640 bladzijden. De biografie is onderverdeeld in zes delen die tevens verwijzen naar de respectieve woonplaatsen van de dichter. Alvorens de wenkbrauwen te fronsen voor een werk van dergelijke omvang, moet opgemerkt worden dat het begrip biografie hier erg ruim geïnterpreteerd wordt. Om de lezer beter de leefwereld van de dichter beter te laten aanvoelen, schetst Peter Theunynck een accuraat tijdsbeeld van de leefwereld en de sociale omstandigheden waarin het leven van de Karel van de Woestijne zich afspeelde.
DUITSERS
Zo begint het boek met de niet bepaald rooskleurige levensomstandigheden van de Gentse bevolking in de negentiende eeuw. Ook het beroep van koperslagers - van de Woestijnes vader was koperslager - komt uitvoerig aan bod. Bij de literaire beweging Van Nu en Straks, wordt eveneens aandacht besteed aan het anarchistische karakter van deze kunststroming. We vernemen ook veel over de tijdgenoten van Karel van de Woestijne, de strijd om de vervlaamsing van Vlaanderen en de Universiteit van Gent. (Karel van de Woestijne werd in het Frans opgevoed, maar verkoos in het Nederlands te schrijven). Dit leverde hem later zijn aanstelling op als correspondent van de Nederlandse krant NRC, omdat hij een van de weinigen was die een beschaafd Nederlands kon schrijven en geen dialect. In de oorlogsjaren worden we ingewijd in het subtiele spel tussen overleven en net niet meewerken met de Duitse bezetter. Van de Woestijne onderhield de eerste oorlogsjaren goede contacten met de Duitse censuur, maar mindert deze tegen het einde van de eerste grote oorlog. De Duitsers zelf hebben toen getracht Vlaanderen en Wallonië te splitsen (er is niets nieuws onder de zon). Zij werden
hierbij gesteund door een aantal Vlaamse schrijvers die toen activisten (in plaats van collaborateurs) genoemd werden. Aan de psychologie van de schrijver –dichter werd niet voorbij gegaan. Zo besteedt Peter Theunynck uitgebreid aandacht aan de vriendschap met Minne en Ensor. Vermoedelijk zocht van de Woestijne, die zijn vader op achtjarige leeftijd verloren had, een ersatzvader. Ook aan zijn huwelijk dat niet steeds over rozen liep wordt voldoende aandacht besteed, eveneens aan zijn literaire werken en contacten met diverse uitgevers, die wij nu nog kennen zoals daar zijn van Dishoek en Israel Querido.
EURO
De contacten met zijn uitgevers, die hij steeds om voorschotten vroeg, politieke contacten met de drie grote partijen, zijn vriendschap van August Van Cauwelaert, een constant geldgebrek, ontelbare verhuizingen, zijn vaste leidmotieven in de biogra-
fie. We vernemen ook veel over kunstenaarstijdgenoten, Minne, Streuvels, Gustave Van de Woestyne, de Saedeleer, Roelants, De Mont en Van Ostaijen om maar enkelen te noemen. Verder wordt er veel aandacht besteed aan de overlevingsstrategie van Karel Van de Woestijne, zijn aanstelling bij een ministerie en uiteindelijk zijn benoeming tot professor aan de Universiteit van Gent. De tekst wordt geregeld opgeluisterd door (delen van) gedichten, brieven en artikelen en aantekeningen van Van de Woestijne zelf. Zo kan de lezer kennis maken met de bijzonder spitse uitlatingen van Karel Van de Woestijne. Wat te denken van zijn uitspraak over gedichten van vriend Herman Teirlinck:”De bundel zal er heel goed uitzien, alleen jammer dat er zoveel slechte verzen in voorkomen.” Ook zijn wankele gezondheid en de hoge doktersrekeningen blijven niet onvermeld. Voor het financiële vermeldt Peter Theunynck dikwijls het
der meer de prozawerken ‘De boer die sterft’, ‘Goddelijke Verbeeldingen’ en de gedichten ‘De modderen man’, God aan zee’ en ‘het berg-meer’. Hij is tevens de broer van de schilder Gustave van de woestyne (geen schrijffout), die tot de Latemse school behoorde. (Jörg PYL)
equivalent in euro’s, tesamen met de prijzen voor de huur en de jaarlonen en de vergelijking met het loon van een gewone werkman. Op die manier kan de lezer zich een heel goed beeld vormen over de echte waarde van honoraria en dergelijke. Nog een pluspunt van deze biografie is het feit dat Peter Theunynck zelf ook een dichter is. Interessant is de passage waar uit de doeken wordt gedaan dat Van de Woestijne de meeste gedichten begon met een idee bestaande uit twee versregels. Deze werden dan later uitgewerkt tot een volledig gedicht.
CLAUS
Deze voorbeelden zullen allicht duidelijk gemaakt hebben dat deze biografie veel meer is dan levensbeschrijving van een belangrijke schrijver, voer voor specialisten. Door de brede kijk op de leefwereld van Van de Woestijne, de vele citaten die dikwijls ongewild humoristisch overkomen, de vlotte schrijfstijl slaagt Peter Theunynck erin dat de lezers zich helemaal inleven in wereld van Karel Van de Woestijne. Het is dan ook een werk dat tot het einde boeit en zeker geen saaie vaklectuur is voor alleen maar filologen. Het woord biografie doet eigenlijk onrecht aan deze studie over Van de Woestijne omdat het boek veel meer vertelt. Het is een culturele, sociale, kunsthistorische en politieke schets van de periode waarin Van de Woestijne leefde, met hemzelf als hoofdpersonage. Ondanks de meer dan tweeeduizendvijfhonderd voetnoten en meer dan dertig bladzijden bronvermelding achteraan het werk, is deze biografie een boek dat in de bibliotheek van elke cultuurminnende Europeaan een ereplaats verdient. Het is een bekroning van een accuraat monnikenwerk. Het grootste compliment dat Peter Theunynck maakt aan het adres van de schrijver, is dat in het jaar van zijn overlijden (1929) die andere grote dichter, Hugo Maurice Julien Claus werd geboren, als waardig voortzetter van zijn dichtkunst. Voor de rest laat de auteur de lezer zelf een oordeel vellen over Karel Van de Woestijne, die over zichzelf schreef:”Gij zult mij allen, allen kennen, maar ‘k zal voor allen duister zijn.”
www.standaarduitgeverij.be
Meulenhof/Manteau, 650 pagina’s, ISBN: 9789085420552
www.dbnl.org voor wie de teksten van Van de woestijne online wil lezen
Een jaarlijkse traditie wil dat een dichter, deze keer Annmarie Sauer, een passend gedicht schrijft en voorleest • Foto Luc PANDELAERS
Het rond punt wordt herdoopt met champagne Foto Luc PANDELAERS
Zo’n kleine 15 jaar geleden besloot een aantal buren in de Cogels-Osylei om eindelijk eens werk te maken van de heraanleg van hun voortuin. Al gauw bleek dat zij allemaal gekozen hadden voor het aanplanten van grote hoeveelheden lavendel. Zoveel eensgezindheid moest wel uitmonden in een buurtcomité, dat zichzelf al even onvermijdelijk de Lavendoles noemde. Toen
Om een en ander wat luister bij te zetten hadden de inrichters gepolst bij het district Berchem of er niks kon gedaan worden aan het infame rond punt, die al zo lang etterende puist in het Zurenborgse stadslandschap.
Nu, structureel konden ze niks doen, in ’t Stad liggen ze dwars weet je wel, maar goed, de groendienst kon wel zorgen voor wat verse aanplantingen; Bij voorkeur, u raadt het al, met lavendel.
Zo kwam het dat op 25 juni toevallige passanten stomverbaasd toekeken hoe een vijftigtal mensen in een kring rond de nog wat schriele aanplant geschaard stonden en in-
de lavendel het volgende voorjaar welig bloeide werd dit passend gevierd met een eerste Lavendelfeest, de eerste straatbarbecue ooit in deze toch wat stijfdeftige straat. En de aromatherapie bleef werken want op 25 juni werd de twaalfde editie van dit evenement gehouden. (Tekst en foto’s: Luc PANDELAERS)
getogen luisterden naar toespraken van de districtsschepenen Thiessen en Polis. Waarna deze heren met onverstoorbare sérieux een lint doorknipten en prompt in pure Grand Prix-stijl met champagne werden besproeid. Ach het zal wel geen Bollinger geweest zijn.
GEDICHT
Omdat zo’n feest ook een cultureel luik hoort te hebben wordt er elk jaar ook een dichter uitgenodigd om een Straatgedicht te komen voordragen. Geen slechte carrièremove voor een dichter overigens, want de
kandidaat van vorig jaar, de flamboyante Peter Holvoet-Hanssen werd daarna binnen de kortste keren gepromoveerd tot Stadsdichter. Dit jaar was Annmarie Sauer aan de beurt die ondanks de stilaan penetrant wordende geur van geroosterde kippenbillen en braadworsten het gevarieerde publiek geruime tijd kon boeien.
wEEMOED
Daarna werd ongegeneerd de aanval geopend op de fijne vleeswaren en succulente slaatjes en werd het een gezellig burenfeest dat tot in de late uurtjes duurde. Opvallend
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
daarbij was dat er ook verschillende ex-buren aanwezig waren die na een paar glaasjes weemoedig bekenden dat ze toch nog wel heimwee hadden naar hun Zurenborg, ondanks de herrie van de ontelbare lijnbussen die voorbijdokkeren over de gemeenste kasseien ten oosten van Roubaix en de eindeloze goederentreinen die over het viaduct van de Draakplaats denderen nog altijd het leukste dorp van ’t Stad.
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en wilrijk bij ons in goede handen!
Dageraadplaats 31 - 2018 Antwerpen, 03/239.21.21
Amerikalei 220 - 2000 Antwerpen, 03/259.04.04
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 Antwerpen frans.crols@trends.be
we weten allemaal dat de stad buurtfeesten en speelstraten stimuleert. Er zijn al vele straten die hiervan genieten. Bij de straatfeesten is de Transvaalstraat een relatieve nieuwkomer. Enkele bewoners richtten samen een VZw op en organiseerden in 2009 een eerste feest. Dat was meteen met een voltreffer met een open kunstatelier, kinderanimatie en toneelvoorstelling. De VZw schreef ook een wedstrijd uit om een goede benaming te vinden voor volgende feesten. Zodoende heeft de Transvaalstraat nu op 4 september een «Braaifeest”. (Renee DUFAIT)
Associeert u dit soms ook met graaien, brallen, brullen, braken… ? Niets daarvan is juist natuurlijk! Het is gewoon het ZuidAfrikaans voor BBQ! Bij een gewoon BBQfeestje wilde de ambitieuse Transvaalstraat het echter niet laten: ze lieten zich door de stad erkennen als één van de 100 cultuurstraten. En een cultuurstraat krijgt van OPSINJOREN een waaier van activiteiten aangeboden. Bijgevolg koos men in de Transvaalstraat voor iets dat eveneens de geest van de mensen kan voeden, namelijk Kunst! Hedendaagse kunst in samenwerking met het M HKA in 6 huizen, naar het voorbeeld van Chambres d’ Amis (Gent 1986).
KUNSTwERKEN
Donderdag 19 augustus was voor de bewoners van 6 huizen uit de Transvaalstraat een spannende dag: ’s Morgens kwamen twee gidsen van het M HKA met een aanbod van 100 afbeeldingen van kunstwerken waaruit ze er 4 à 5 werken mochten kiezen om ergens in hun woning ten toon te stellen.
Zo was dit ook het geval bij Olivier Onghena, die ik diezelfde dag nog hierover kon spreken terwijl hij nog nazinderde van spanning en enthousiasme: ‘Ik doe dit niet voor mezelf, zegt hij, maar voor de hedendaagse kunst en de mensen uit mijn straat!’ Olivier toont me welke werken hij gekozen heeft en waar ze in zijn huis geplaatst zullen worden. Dit is in overleg met de gidsen van het M HKA gebeurd. Zo heeft Olivier in zijn living een haak van een oude gasleiding en hij vertelt hierover: ’We vroegen ons af wat er hiermee zou kunnen gedaan worden. Zo kwamen we op het idee van er een werk van Leo COPERS, dat handelt over zelfmoord, te installeren. Het bestaat uit een hangend touw met een knoop en een stoel eronder. Ja, ja, ik besef dat het een moeilijk, confronterend werk is en ik dit aan mijn gezin zal moeten uitleggen!’
SLAAPKAMER
‘De andere werken die ik gekozen heb, zijn van een heel andere aard’, legt Olivier uit : In de televisieruimte en in de keuken zullen we video’s laten zien van Bruce NAUMAN en David CLAERBOUT. Deze laatste maakte een bewerking van een 100- jaaroude zwart-wit foto van een 200-jaar-oude
eik en laat de takken bewegen, terwijl de mensen stilstaan. Dat is heel fijngevoelig en poëtisch. In de slaapkamer stellen we een meer humoristisch werk van Rita PACQUE ten toon : een bruidsjurk op een stoel en een foto van de bruid aan de muur.’ Ik vraag Olivier of hij geen moeite heeft met zijn slaapkamer open te stellen? Hij geeft toe dat dat verder gaat dan een living open te stellen en hijzelf schroom heeft om bij iemand in de slaapkamer binnen te stappen, ‘maar wij zullen die slaapkamer depersonaliseren door ze helemaal leeg te maken’, verzekert hij me. Het M HKA zelf wil graag zijn kunst buiten het museum tonen. De kunstwerken worden hierdoor anders gedefinieerd, worden anders beleefd door de mensen. Olivier vindt het spannend kunst te zien functioneren in een huis, buiten zijn museale context, hoewel hij regelmatig het M HKA bezoekt. ‘Als advokaat heb ik kunst nodig, kunst is voor mij inspiratie en heling voor de moeilijke verklaringen en verrechtvaardigingen die ik dagelijks moet geven, kunst geeft me de kans om te dromen. Dit is ook zo voor mijn familie, we praten veel over kunst!’
RONDLEIDING
Dat het werk van het M KHA nu in een cultuurstraat komt, werkt ook enthousiasmerend voor het M HKA zelf en zijn gidsen. Op 4 september zullen ze verschillende rondleidingen van 45 min geven telkens voor groepjes van 15 buren. Olivier vertelt nog : ‘Ik zie zo dikwijls geleide wandelingen in de buurt, maar die mensen kijken slechts naar gevels, terwijl er zoveel meer schoonheid is achter de gevels! Voor de mensen waarvoor het relevant is, wil ik nu de binnenkant laten zien. Bij deze gelegenheid wordt de drempel om zich open te stellen voor moderne kunst laag. De mensen zullen komen uit een positieve nieuwsgierigheid. Als we elkaar willen leren kennen, hoort het er ook bij dat we weten hoe die ander woont.’
TROTS
Olivier vergelijkt met Chambres d’Amis, toen de mensen voor maanden hun huis openstelden :”Door de nieuwsgierigheid naar de manieren van wonen, kreeg dit veel belangstelling. ‘Er waren zelfs mensen die hun huis in zwart-witte strepen hadden la-
ten schilderen. Ik zou ook zover gaan, want het is spannend ingrepen van kunstenaars in het dagelijks leven te laten gebeuren en dan met kunst te leven!”
Ik vraag Olivier of hij zijn huis uit trots laat zien? ‘Dat wil ik absoluut niet gezegd!’ antwoordt hij. ‘Ik ben me wel bewust dat we een mooi huis hebben op Zurenborg. Iedereen hier is trots Zurenborger te zijn. Er is een verbondenheid in de wijk ondermeer door de Gazet. Doordat de wijk beschermd is, straalt ze rust uit en dat is haar aantrekking. Hoewel er nu met Infrabel toch zotte dingen dreigen te gebeuren!’
UITBREIDEN Olivier kijkt uit naar 4 september. ‘Een feest is meer dan eten en drinken! Ik ben wel benieuwd naar de reacties die zullen komen tijdens het diner. Het zal prettig nabespreken zijn! We zullen van elkaar onze keuze beter begrijpen! Uit zo’n feest ontstaan vriendschappen.’
Ik vraag Olivier of ze er in de Transvaalstraat niet aan denken hun initiatief in de toekomst uit te breiden tot heel Zurenborg? Dat sluit Olivier niet uit, maar hij wijst er op dat het M HKA met één straat en voor één dag werkt. Misschien zou dit dan wel 2 dagen kunnen en aangekondigd worden in onze Gazet?
Redactie Hoofdredacteur: Swa Collier Stierstraat 3, 2018 Antwerpen 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris: André Dejonghe
Eindredactie: Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s) Dirk Blijweert, Ellen Burton, Jochem Oomen, Lu Mortelmans , Karen Claes, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops,Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Walter Mortelmans, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers,Valerie Molly, Chantal Vogelzang, Jakob Eberlein, Kobe Ardui Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Saskia Anken, Andreï Holthof, hristophe Lambrechts, Marc Heirman, Sara De Meyer, An VanDe Wal, Cecilia Magnus, Jan Vandevelde.
Tekenaar: Erik Bongers
Vormgeving & Pre-press: Colin Bellefroid colin@bitrac.be • www.bitrac.be
Advertenties: Gerda Eelen gerda@zurenborg.be 0486 83 33 06
Drukker: Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie: Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem
website: Gert Paenen, Dolfijnstraat 37, 2018 Antwerpen www.gazetvanzurenborg.be
Zes huizen uit de Transvaalstraat met kunst van M KHA «
positieve nieuwsgierigheid »
Als er op Zurenborg wat te beleven valt, melden we dat graag en met grote vreugde. En soms zijn er van die evenementen, gebeurtenissen, geboorten buiten Zurenborg, aan de rand van de wijk, waarvan we denken dat veel inwoners van de wijk er zich met plezier naar zullen verplaatsen. Het Zoekend Hert in Berchem is een van die nieuwe initiatieven die we niet onvermeld kunnen laten. we vroegen aan de initatiefnemers dan ook om ons alles uit de doeken te doen want het filosofiehuis start met zijn openingsweekend op vrijdag 3 september met een aantal bijzondere gebeurtenissen onder de naam “De Modderen Mens” en een zwoele optocht. (Swa COLLIER)
Gastheer Eddy Strauven: “ In het eerste weekend van september stelt Het zoekend hert ° The searching deer, aan de Koninklijkelaan 43 in Berchem, zijn deuren officieel open. Centraal thema wordt het leven en streven van de moderne mens, in woord en daad, van de jaren twintig tot morgen. Op het programma staan getuigenissen en filosofische lezingen, een wijkwandeling, film, muziek en dans. Het feest begint met een zwoele optocht van ‘t Schoon Vertier, een nostalgische brassband met twenties-danseressen. Daarna is er plaats voor een mix van herinneringen, gedachten en amusement. Ons filosofiehuis Het zoekend hert ° The searching deer heeft zijn naam te danken aan het zinnebeeldige karakter van een glas-in-loodraam in de hal van een pand uit de jaren twintig van vorige eeuw. De dubbelzinnige naamgeving verwijst ook naar wat de Duitse filosoof Immanuel Kant ‘een finaliteit zonder doelvoorstelling’ zou genoemd hebben. Ons driedaagse openingsgebeuren tracht zowel de mysterieuze oorsprong van het stenen pand als de finaliteit van het filosofiehuis uit te klaren.”
“Op vrijdag 3 september brengen we een aantal elementen van het verleden bijeen. We beginnen met het verhaal van vergeten mensen die kort na de Eerste Wereldoorlog een moderne voorstad mee tot stand brachten. Op de tweede dag serveren we de melodie van het verleden en die krijgt een nieuwe cadans op zaterdag 4 september. Enkele schone demonen uit de wereld van kunst en cultuur, die tijdens het interbellum de klassieke letteren verrijkten, dan wel vanuit de Lage Landen de moderne wereldcultuur mee gestalte gaven, worden opnieuw tot leven gebracht door een dichterbiograaf, een scherpzinnige essayist en een letterkundigeuitgever, alle drie van uitzonderlijk kaliber. Daarna is er zang en muziek uit oude en nieuwe dozen.
Op zondag 5 september tenslotte worden het troebele heden en de virtuele toekomst van ‘de’ moderne mens onder de loep genomen. Door een levenlustige blogster en aspirantschrijfster. Door een strijdlustige tegendenker. Door een romancière en filosofe die een prettig pleidooi komt houden voor een trage, meer kwaliteitsvolle tijdsbeleving. Drie dagen, als evenveel stadia in een dialectisch proces, dat ons en u een stuk wijzer kan maken. Een diepzinnig weekend met ook feestmomenten om lichaam en geest tot een weldadige synthese te verleiden. Zou dit aanbod ook ù kunnen bekoren, denkt u? Twijfel niet zwaarder dan weldadig is voor uw evenwicht. Ons openingsprogramma kan misschien elitair lijken, het is er, uit principe , voor iedereen. Hertelijk groeten aan iedereen. “
PROGRAMMA
Het zoekend hert bevindt zich in een premodernistisch pand uit 1924, met art-deco-elementen en halfronde erkerkamers. Het pand kwam tot stand tijdens the roaring twenties, in een homogene woonwijk aan een koninklijke lindelaan. Tijdens het openingsweekend van Het zoekend hert ° The searching deer wordt dit vergeten verleden hier geëvoceerd in woord, beeld en muziek. Zo wordt aan heden en toekomst een dynamische spiegel voorgehouden.
OFFICIËLE OPENING |Presentatie: Veerle Declercq
Vrijdag 18:30 |’t Schoon Vertier plus gelegenheidstoespraken
Filosofiehuis Het zoekend hert ° The searching deer wordt officieel geopend met welkomstwoord en gelegenheidstoespraken. ’t Schoon Vertier zorgt voor ambiance.
Vrijdag om 9:15 |Het zoekend hert in rijmvorm – Peter Holvoet-Hanssen, (de Zurenborgse ) officiële stadsdichter van Antwerpen, brengt enkele gelegenheidsgedichten
GESPREKSKRINGEN
Vrijdag 20:00 | De eerste getuigen vertellen –Henri Van den Borre e.a.
Over leven en bewegen aan een koninklijke laan, in een burgerlijke woonwijk en verderop – in ’t Stad. Van de roaring twenties tot vandaag. Tijdens oorlogsjaren en vredestijden.
Vrijdag 20:30 | Bouwen ter verbetering - in the gay twenties – Francis Strauven Architectuur en streven in de gay twenties in Antwerpen, Berchem en daarbuiten. Betekenis van een koninklijke wijk, met zijn moderne huizen en monumenten, in contrast met een eeuwenoude metropool, zijn belle-époquepanden en art nouveau..
Francis Strauven (1942) was hoogleraar architectuurgeschiedenis aan de Universiteit Gent en is lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten. Afgestudeerd als architect in 1966 werd hij een pionier in de studie van de hedendaagse architectuur in België en Nederland. Hij publiceerde ‘Bouwen in België’ en monografieën over onder meer Renaat Braem, Albert Bondridder, Piet Blom en Aldo van Eyck.
OVERNIGHT SENSATIONS
Vrijdag 1:30 | The Golden Chain Club – Saxy jazz met Erik Bogaerts
Sfeervolle jazzy klanken, zowel in Het zoekend hert als buiten, op de Koninklijkelaan
ZATERDAG 4 september Open van 13:30-00:30|
HET ZOEKEND HERT IN ROERENDE TIJDEN
Op zaterdag wordt in het bijzonder aandacht besteed aan het zoekende hart van de moderne kunstenaar uit het interbellum. Zowel literatuur, film, filosofie als beeldend werk komen aan bod.
FILOSOFISCHE GESPREKSKRINGEN | Presentatie:
Hella van den Elshout
Zaterdag 4:00 | De modderen man – Peter Theunynck
De modderen man (1920) is één van de bekendste werken van Karel Van de Woestijne (1878-1929). Het is het eerste van een spiritualistisch drieluik en voorganger van God aan zee (1926) en Het bergmeer (1928). Deze poëzie is rijk en barok van taal, maar traag en zwaarmoedig van sfeer. Welk denken en welke filosofieën lagen aan deze poëzie ten grondslag? Welke schrijvers en denkers zijn er mee door beïnvloed? In deze lezing verwijst Peter Theunynck uitdrukkelijk naar het antimodernisme bij een aantal klassieke Vlaamse schrijvers, zoals Karel Van de Woestijne.
Peter Theunynck (1960) is een Vlaamse dichter, geboren in Eeklo, woont in Zurenborg en is de wijkdichter bij de Gazet van Zurenborg. Hij is zelfstandig tekstschrijver en publiceerde de dichtbundels Berichten van de Panamerican Airlines & C° (1997), De bomen zijn paars en de hemel (1999) en Traangasmaatschappij (2006). De jonste tijd werkt aan een biografie van Karel van de Woestijne. Zo ontsluierde hij de veronachtzaamde bundel Substrata waarmee de dichter het modernisme hekelt.
Zaterdag 15:30 | Durvende dichters en denkers –Geert Buelens
Met de Antwerpse dichter Paul van Ostaijen (18961938) als gids en maatstaf wordt de ontwikkeling gereconstrueerd van zowel de Vlaamse poëzie als de avant-gardekunsten in België en Europa.
Geert Buelens (°1971) is dichter en essayist, alsook hoogleraar moderne Nederlandse literatuur aan de Universiteit in Utrecht.
ANIMATIE
Zaterdag 13:30-17:30 | Mister Bakelit – Radio Modern
Mister Bakelit, een hippe dj met stijlrijke vetkuif, speelt zijn 78-toerenplaten op een antieke, bakelieten grammofoon van His Master’s Voice, een wonderdoos uit het interbellum. ‘Playing a boppin' selection of popular music from the dancebands of the 20's to the rock'n'roll pioneers of the 50's.’ Een geestelijke warming up, en meer.
Zaterdag 13:30-17:00 | Filosofie voor jonge wijsneuzen – Bibbus
Onze jongste filosofen kunnen op zaterdagnamiddag terecht in de Bibbus, die speciaal voor de gelegenheid langs de Koninklijkelaan komt parkeren. In deze bus is plaats voor filosofische gesprekken over een uitgelezen collectie filosofische romans en wijsgerige informatieboeken, aangepast aan de beoogde leeftijd. De babbels kunnen handelen over deze boekencollectie maar ook over slimme vraagstellingen, zoals: wat is filosofie? wat is een filosoof? hoe is de wereld ontstaan? waarom ben ik ‘ik’? Tussen de leesen babbelsessies blijft de collectie toegankelijk voor alle geïnteresseerde ‘snuffelneuzen’. Eerste sessie, van 14 tot 15 uur: Filosofie voor kids (van 6 tot 12 jaar). Tweede sessie, van 15.30 tot 16.30 uur: Filosofie voor jonge denkers (van 12 tot 16 jaar). Animatie: Eva Vanhole, germaniste, master in de ethiek en aspirant-schrijfster.
VIDEO Vanaf 13:15 | Antonin Artaud – La Coquille et le Clergyman (1926)
Vanaf 14:00 en tijdens de pauzes| Paul van Ostaijen – De bankroet jazz (1920/2009)
DOORDACHT ETEN EN DRINKEN
Zaterdag– Doorlopend | Filosofische maaltijd –Royal Lounge of Chasse Royale
Filosofisch gelegenheidsmenu in brasserie Royal Lounge, Koninklijkelaan 1 (+32 3 297 36 93), of in taverne Chasse Royale, Elisabethlaan 117/A (+32 3 218 99 19). Met korte toelichting over de filosofische betekenis van de voorziene maaltijd en over de historische wortels van soortgelijke tavernes in het interbellum.
Zaterdag Tussendoor | Mobiele koffiebar – Dorine, de KoffieQueen
OVERNIGHT SENSATIONS
Zaterdag 20:30-21:30 | Singin’ the Night Away –
Heleen Suiker
Heleen Suiker brengt Nederlandstalige liedjes in de sfeer van prikkelende en verwarmende weemoed.
Zaterdag 21:30-00:30 | Doe op till you drop – Deejay Eklektric MoOse
We naderen de nachtelijke hemisfeer met pittige dansmuziek van Eklektric MoOse. Deze nachtclub-dj uit de felste fuifstad der Nederlanden – om Gent niet te noemen – staat voor een eclectische potpourri van stijlen, beginnend in the gay twenties en eindigend, in het beste geval, in the middle of nowhere.
Zondag OPEN VAN 09:30-22:00 | HET ZOEKEND HERT IN DIGITALE TIJDEN
Op zondag onderzoeken we wat onze actuele tijd en ruimte gemeen hebben met het levenslustige tijdscharnier van the gay twenties. Door het internet is
een nieuwe, wereldwijde sfeer ontstaan, waar de individuele creativiteit meer dan ooit collectief wordt waargenomen.
DENKEND BEwEGEN
Zondag 10:00 | Koninklijke wandeling – Van doopvont tot begraafplaats – met AntwerpenAverechts
Voor de vroege vogels. Wandelend filosoferen over leven en existeren in de voorstad. Begeleide filosofische wandeling in de buurt van Het zoekend hert: de Koninklijkelaan, monument met Pegasus en Griekse amazone, de wijk Pulhof, bijzondere woningen, kroegen en brasseries, art-decokerk en kerkhof met grafkapellen uit belle époque en interbellum. Op bepaalde plekken worden filosofische of literaire fragmenten voorgelezen die de beleving extra diepgang geven. Vertrek aan Het zoekend hert. Prijs: €9. Onderweg een lekker drankje in een historische staminee, in de prijs begrepen. Reserveren: hetzoekendhert@gmail.com
DOORDACHT ETEN EN DRINKEN
Zondag Doorlopend|Filosofische maaltijd – Chasse Royale
Filosofisch gelegenheidsmenu in taverne Chasse Royale, Elisabethlaan 117/A, vlakbij de Koninklijkelaan. Met korte inleiding over de filosofische betekenis van de voorziene maaltijd en over de historische wortels van zulke voorstedelijke tavernes in het interbellum. Voor vragen en reservering: +32 3 218 99 19.
ANIMATIE
Zondag 16:00-17:00| ‘Pardon Charleston’ – Radio Modern Levenslustige dansinitiatie. Samen op het planché of op het trottoir. Leer nù de Charleston, de Black Bottom of de Lindy Hop.
FILOSOFISCHE GESPREKSKRINGEN | Presentatie:
Annette van der Elst
Zondag 14:00 | Schrijvend over leven – Sofie Sap De geëngageerde Vlaamse romanschrijver Tom Naegels riep, op vraag van dagblad De Standaard, de bekende onbekende blogster Sofie Sap uit tot schrijftalent van de toekomst.
Zondag 15:30 | Epi-fanie. Over de buitenstaander, de amateur, en de analfabeet – Johan Sanctorum
Via een lange omweg, die leidt langs de moderne wiskunde en de verzamelingenleer, Robert Musil, Ludwig Wittgenstein, James Joyce, maar ook Auschwitz en Jan Hoet, legt cultuurfilosoof Johan Sanctorum uit waarom hij internet en de digitale media prefereert, en er niet meer toe komt een boek uit te geven.
Zondag 20:00 | De tijd stillen – Joke J. Hermsen Druk bezig zijn en een overvolle agenda hebben is synoniem met een succesvol bestaan. Als er op een ochtend nauwelijks mails binnenkomen, kan de vertwijfeling toeslaan. Leegte, rust en niets doen zijn geen inspiratiebronnen meer, maar de angstaanjagende voorboden van een bestaan in de marge. Joke J. Hermsen (1961) is doctor in de filosofie en romanschrijfster. Ze is specialist in het werk van Virginia Woolf, Sigmund Freud, Friedrich Nietzsche, Hannah Arendt, Henri Bergson en Ernst Bloch
Eventuele aanpassingen in de programmering zijn te volgen op www.hetzoekendhert.be.
Annemarie Estor voorstellen hoeft voor velen niet. Zij was immers van 2006 tot 2009 in deze krant onze wijkdichter. Vorig jaar gaf zij dan de fakkel door aan Peter Theunynck. Enerzijds omdat ze vond dat je maar een beperkte periode wijkdichter(es) kunt zijn, anderzijds omdat zij een nieuwe woning net buiten Zurenborg vond. Maar niet getreurd, de poëzieliefhebbers die de gedichten van haar gemist hebben, kunnen nu hun hartje ophalen in de gedichtenbundel met de mooie naam 'Vuurdoorn me'. (Jörg PYL)
Mijn volgende vraag gaat over de titels van de acht cycli.
Annemarie Estor: ”De meeste van die titels zijn achteraf ingevoegd, behalve die van 'De Florentijnse Magiër'. Die cyclus was al in die vorm gepubliceerd in 'Deus ex Machina', in het jaar 2000. Ook 'Gehaakte Kathedralen' was een op zich staande cyclus die als een geheel is geschreven, met deze titel. Het titelgedicht 'Vuurdoorn me' heb geschreven nadat ik via Peter Theunynck kennis nam van het Lappersfortbos." Het Lappersfortbos is een bos bij Brugge, dat activisten getracht hebben te redden omdat men het wilde omvormen tot industrieterrein. Peter Theunynck is de woordvoerder van de Lappersfortbosdichters die door middel van gedichten de aandacht vestigden op dit waardevolle natuurgebied. Er is ook een poëziepad in dit bos.
De bundel zelf bevat vijfenveertig gedichten, mooi onderverdeeld in acht onderdelen ofwel cycli. De meeste gedichten zijn in de ik-vorm geschreven en ook het woord 'jij', waarmee de 'ik' zich tot iemand richt, komt regelmatig voor. Sensuele gedichten, verklapt de achterflap van het boekje. Dat is uiteraard zo, maar nergens zijn de teksten expliciet. Bovendien is dat sensuele slechts een klein deel van het verhaal. Om er meer van te weten, ga ik haar zelf opzoeken.
Mijn eerste vraag peilt naar het scheppingsproces zelf van de dichtbundel.
Annemarie Estor: "Het manuscript zelf was klaar in 2008 en bevatte gedichten die over een periode van ongeveer tien jaar geschreven zijn. Omdat ik in die periode vaak nogal wild schreef, heb ik deze gedichten niet in hun oorspronkelijke vorm opgenomen, maar eerst flink geredigeerd. Als voorbereiding van de publicatie heb ik die gedichten ook laten lezen door Peter Theunynck, Peter Holvoet-Hanssen en Joris Gerits, die elk waardevolle adviezen hebben gegeven. Daarna heb ik de gedichtenbundel verzonden naar de uitgeverij Wereldbibliotheek en het is vooral door de eindredacteur Hans Groenewegen dat ik
enorm veel opgestoken heb. Helaas heeft de publicatie van de bundel door ziekte van diezelfde Hans Groenewegen wat vertraging opgelopen. Maar voor de manier waarop hij de uiteindelijke publicatie heeft begeleid, heb ik alle lof. Zo stelde hij nooit botweg wijzigingen voor, maar stelde hij vragen als: 'ik vind in je manuscript twee verschillende stijlen, wil je die in de definitieve bundel handhaven, of niet?' De kracht van een bundel bestaat er in dat deze een éénheid vormt, en moest dus geen samenraapsel zijn van de meer dan driehonderd gedichten die ik op dat moment bijeengeschreven had. Natuurlijk had ik een coherente selectie daaruit gemaakt, maar het kon nog beter. In de uiteindelijke uitgave zijn de gedichten veel meer één van toon. In deze laatste fase heb ik ook de volgorde nog eens bekeken, én de illustratie van de kaft, een tekening die ik zelf heb gemaakt. De grondige werkwijze van uitgeverij Wereldbibliotheek waardeer ik uitermate. Elke keuze wordt heel ernstig overwogen, niet zoals bij veel uitgeverijen die vlug vlug een uitgave ineenboksen. Het resultaat is dat de uitgaven van de Wereldbibliotheek (die vooral buitenlandse schrijvers publiceert) de tand des tijds kunnen weerstaan.”
Annemarie Estor: "Voor dit bos heb ik dit gedicht oorspronkelijk geschreven. Het eerste woord hieruit – dat 's morgens bij het ontwaken bij me opkwam – was 'grasme', een zinspeling op 'orgasme'. Ik heb dan aan de hand van de rode lijst van bedreigde plantensoorten getracht het liefdesspel weer te geven in al zijn vormen, met verleiding, afwijzing, opwinding en uiteindelijk de daad zelf. Dat is ook de reden waarom ik 'aspergeme' aan elkaar schrijf en niet in twee woorden. (Zoals Hugo Claus dat gedaan heeft, JP). Het woord 'salviame' verwijst niet alleen naar het plantje Salvia, maar verwijst tegelijk naar het 'salva me' uit de kerkelijke liturgie, wat zoveel betekent als 'red mij'. Hiermee verwijs ik dan weer naar het bedreigde karakter van de planten. In de liefde is het ook zo: als je toenadering zoekt, geef je jezelf bloot als een plantje in het veld. Je riskeert het om afgemaaid te worden. Ik versmelt ook graag woorden met elkaar. Ik vergelijk tekst dikwijls met muziek. Ik zing zelf ook. Ik houd veel van muziek, zowel van klassiek als van wereldmuziek. Wanneer ik zing, ervaar ik de taal bewuster; taal en melodie zijn een stroom voor mij.”
•In 'Gehaakte kathedralen' hoor ik een andere toon. Zijn deze gedichten politiek geïnspireerd?Annemarie Estor: “Niet echt. Tenminste, in de partijpolitiek verdiep ik me niet zo. Maar inderdaad, ze gaan wél over onze samenleving. Ik schreef deze gedichten in Canterbury, na het bezoeken van de kathedraal. Hoewel je het ge-
bouw kan zien als symbool voor Engeland, vind je er niet uitsluitend Engelse sporen van cultuur. Op het moment dat ik haar bezocht, was de kathedraal vol met toeristen uit Frankrijk, Nederland, Rusland, Japan en India, noem maar op. Tegelijk viel me op dat zij geschenken bevatte van de tsaar van Rusland, een foto van een heremiet in de Sahara, en ga zo maar voort. Groot-Brittannië is Groot-Brittannië, ook vanwege bijvoorbeeld Rusland en de Sahara. Nationalisme is dus uiteindelijk een onvolledige benadering: in elke natie zitten invloeden van andere culturen – ook die hebben ons gemaakt tot wie we zijn. Uiteraard hebben plaatselijke folklore en tradities veel waarde, en dat geldt ook voor onze moedertaal, die steeds rijker zal worden aan invloeden, waardoor eigenheden verloren raken. Maar je mag je niet blind staren op het behoud van iets wat 'puur' lijkt. Het is immers nooit puur geweest. Vandaar ook het haken in 'Gehaakte kathedralen'. Textiel is voor mij een metafoor voor de samenhang. Je kunt dikke draden met dunne verbinden, linnen met wol en katoen. Op een of andere manier zijn de draadjes van deze wereld met elkaar verbonden."
Ik vraag naar het woord 'rozenkruisen'. Annemarie Estor bevestigt mijn vermoeden, het woord verwijst naar de alchemie. (Rozenkruiserij is een mystieke en esoterische inwijdingsorde zoals de vrijmetselarij, die zich baseert op het oude Egypte, de joodse leer, de Kabbala, de Gnosis en de alchemie, die zelf een voorloper van onze moderne chemie is, maar ook een spirituele vorm van het zoeken van het goud of vervolmaking van de eigen psyche en geest. Annemarie Estor: "Als dichter ben ik op zoek naar waarheid. Niet naar wetten die je kunt opschrijven in een boek, maar naar de glimpen van waarheid die je ontdekt als iets de juiste vorm heeft. Als een melodie juist is, een dichtregel afgerond, dan voel je de aanwezigheid van die waarheid. Dichtkunst moet in haar vormtaal een poging doen om een tip van die sluier zichtbaar te maken. Maar het moet daarmee niet verstandelijk of moeilijk worden. Begrijpen is dus niet cruciaal. In de lees- of luisterervaring zou zich een prettig gevoel moeten ontvouwen, en daar gaat het mij om.”
Ik wens Annemarie veel geluk met haar dichtkunst en hoop dat 'Vuurdoorn me ' de lezers vindt die het verdient.
"Vuurdoorn me", de nieuwe dichtbundel van Annemarie Estor “AlsAnnemarie Estor: "Het manuscript zelf was klaar in 2008 en bevatte gedichten die over een periode van ongeveer tien jaar geschreven zijn
Enkele jaren geleden werd het bewonersparkeren in onze wijk door “A” ingevoerd, en onmiddellijk werden alle lichte vrachtwagens boven de 1,5 ton uit de wijk verbannen.
Volgens GAPA was deze maatregel een gevolg van de talrijke klachten die door de buurt naar de eigenaars van kampeervoertuigen en lichte vrachtwagens werden geuit. Dat een 4X4 zwaarder is dan een
lichte vrachtwagen deed niets ter zake. Om enigszins tegemoet te komen aan de grieven van de bezitters van een te zware lichte vrachtwagen werden de Plantijn & Moretuslei en de Grote Hondstraat als parkeeralternatief aangeboden. Wetende dat daar ook personenwagens mogen parkeren is de parkeeroppervlakte voor lichte vrachtwagens op deze lokatie praktisch nihil. Maar zoals het een goede burger be -
taamt, staat mijn Fiat Ducato dus al enige tijd aan het pleintje voor de “Ooststatie”. Meerdere malen heb ik onze burgervader erop gewezen dat het daar niet zo veilig was voor parkerende auto’s. En, het onvermijdelijke gebeurde dan toch. Op de foto zijn de gevolgen te zien van een klein bezoekje aan ons kampeervoertuig. Het stond op een door "A" aangewezen veilige parkeerplaats. Ik dank hierbij
Dansliefhebbers noteren best nu al deze data want op vrijdag 15 en zaterdag 16 oktober is namelijk het werk van de Zurenborgse theatermaakster Sylvie Huysman te zien in het cc Berchem. Bonnie-Attempts/pas de Deux heet de creatie
Sylvie Huysman (Halle °1974) studeerde ooit op P.A.R.T.S., is vervolgens professioneel gaan dansen bij verschillende dansgezelschappen en belandde op die manier in Amsterdam waar ze zo’n tien jaar heeft gewoond. Op haar dertigste is ze opnieuw gaan studeren, aan de theaterschool van Amsterdam en sindsdien is ze zowel maker als speler. Bonnie-attempts/ pas de deux is een vervolg op de solo die ze in september 2009 maakte bij kunstencentrum BELGIE. Voor deze multidisciplinaire voorstelling werkt ze samen met actrice Wanda Eyckerman. Wanda en Sylvie leerden elkaar kennen terwijl ze met Lotte van den Berg werkten.
DROMEN
In bonnie-attempts/pas de deux worden surrealistische en absurde middelen ingezet om een minder mooi aspect van het menszijn te belichten. De mens die het nodig vindt om onrealistische dromen na te jagen en niet-
realiseerbare doelen voor ogen te houden. De mens die het nodig vindt om te wedijveren met zijn medemens, zichzelf daarbij totaal verloochent en niet meer weet hoe hij zijn masker moet afleggen Het werk van theatermaakster Sylvie Huysman kenmerkt zich door sterke beelden en rare humor. Ze zoekt de ideale balans tussen het abstracte en het concrete. Tussen dans en theater, tussen video en performance.. Met Sylvie Huysman, Wanda Eyckerman, Miriam Boolsen, Koen Vandenhoudt, Marjan Verschraegen.Op 15 en 16 oktober in cultuurcentrum Berchem, aanvang 20.30. Vvk: 10 euro, kassa 12 euro.
onze goede en prachtige beleidsmensen die met hun onmetelijke intelligentie deze oplossing bedachten·
Dank U,
Vanaf deze editie van de Gazet van Zurenborg zullen er steevast 2 pagina’s verschijnen met lokaal sportnieuws. Een beetje onze eigen Gazetta Della Zurenborgsport dus. Serge Van Autreve van restaurant Bel Mondo t(zie ander artikel in onze krant) wist hoofdredacteur Swa Collier te charmeren met dit initiatief. w aarvoor dank aan beide heren.
Met onze sportbijlage willen we mensen uit de buurt inspireren en willen we jong en oud op een laagdrempelige manier aanzetten om te sporten. Prestaties zijn voor ons niet belangrijk, tenzij als kers op de taart. Door sport komen mensen met mekaar in contact en wordt het sociaal weefsel van onze buurt weer wat hechter. Sport brengt immers bij elkaar.
Ondertussen heeft Zurenborgsport al een aantal leuke initiatieven ondernomen die heel wat bijval kenden. Onder andere de Snelste Mens van Zurenborg (naar aanleiding van de Antwerpse 10 Miles) en Dé Pistier van Zurenborg (op de w ilrijkse vélodrome van ‘t stad).
In onze eigen Gazette Della Zurenborgsport zullen we u als lezer proberen te boeien met
wederkerende items zoals ‘In de Kijker’, onze sportkalender, verslagen van activiteiten, vooruitblikken en diens meer.
Uiteraard zijn alle suggesties met betrekking tot sporten in de wijk meer dan welkom. Je kan deze kenbaar maken via info@ zurenborgsport.be. Informatie vind je dan weer op www. zurenborgsport.be.
Zurenborg had ooit een echte wielerbaan. Op de plek waar in de toekomst Nieuw Zurenborg staat gepland stond in een ver verleden ooit een wielerbaan. Een straatnaam en een fietsenwinkel in de Nottebohmstraat doen nog herinneren aan die wielerpiste van toen. Van de oude Vélodrome is ondertussen al lang geen sprake meer. In wilrijk ligt echter een volledig nieuwe baan. De fietsers van Zurenborgsport rijden daar deze zomer vier wedstrijdjes. Uiteindelijk komen er twee klassementswinnaars uit de bus, eentje bij de vrouwen en eentje bij de mannen. Beiden mogen een gele trui mee naar huis nemen. Voor volgend jaar staat er zelfs een volledige Zesdaagse gepland. (…)
aan te geven over geen goede benen te beschikken. De echte strijd speelde zich af tussen Pieter Augstyns en Sven Soly. Het spel werd tactisch zeer vernuftig gespeeld. Ook Pieter Augustyns plaatste een vlijmscherpe aanval, maar wederom wist Sven Soly (gegangmaakt door eega Sofie) het gat dicht te rijden. Ondertussen was Serge Van Autreve de tel kwijtgeraakt en had hij voor het wist een ronde achterstand.
SPRINTEN
Verwondering alom. Dan maar met z’n allen naar de eindmeet waar er zou gesprint worden voor de eerste plaats. Je zag het reeds van ver aankomen: de kans dat dit goed zou aflopen, was zeer klein. Maar toch, onze getrainde amateurs leken meer prof dan het talrijk opgekomen publiek zich had kunnen voorstellen. Met amper 20 cm verschil wist Sven Soly zijn gespierde body en z’n stalen ros over de dunne eind-
meet van de Wilrijkse velodroom te gooien. Pieter Augustyns moest wederom in het beton bijten. Later zou ook zijn maaginhoud kennis maken met de Wilrijkse openlucht. Ter info: het half uur werd afgelegd met een gemiddelde snelheid van 36 km/uur, zijnde dus 19 km in totaal, gelijk aan 54 rondjes. Bij de dames wist alweer Sofie Vandendriessche alle concurrentes in de vernieling te rijden. Sterker nog: ze reed zo snel dat we van de concurrentie niks gezien hebben. Rest ons dus nog 1 proef in dit regelmatigheidcriterium.
Op 5 september zullen de eindoverwinnaars bij zowel heren als dames kenbaar worden. Op die dag rijden we de afvallingskoers. Inschrijven kan nog steeds via info@zurenborgsport.be. Tot dan! Ook supporters zijn meer dan welkom, de kindjes kunnen zich trouwens ondertussen amuseren op de bmx-heuveltjes.
De eerste twee proeven, afgelegd in juli, waren de 1 km tijdrit vanuit stilstand en de 1 km tijdrit met vliegende start. Op 8 augustus werd de derde proef verreden: een wedstrijd van 30 minuten met alle renners tegelijk op de baan.
ZONDAG 8 AUGUSTUS
Nadat de renners de eerste twee proeven van onze Pistier van Zurenborg op 18 juli hadden afgewerkt, zaten we met de volgende tussenstand: bij de mannen aan de leiding Sven Soly en bij de vrouwen zijn lieftallige echtgenote Sofie Vandendriessche.
In de aanloop naar de 2de manche van onze Pistiercompetitie, werden er achter de schermen serieuze complotten gesmeed om Sven van zijn gele troon te stoten. Op zondag 8 augustus was het dan zo ver. In Antwerpen trotseerden we nog even de buien vooraleer we op een droge piste in Wilrijk konden beginnen inrijden.
De proef van de dag: alle renners samen op de baan en wie legt er de meeste afstand af in 30 minuten…?
BENEN
Evenals vorige keer waren ook nu de supporters weer massaal opgekomen en onze speaker van dienst had zich wederom goed voorbereid. Hans Bril van zijn kant had zijn potlood geslepen om per afgelegde ronde streepjes te zetten op zijn daartoe speciaal aangemaakt wedstrijdformulier. Ordnung muss sein, nicht?
Reeds van bij de start kregen we een verrassende aanval van Jens Janssen, de jonge beloftevolle pistier. Ver kon zijn aanval echter niet dragen. Gedurende het daaropvolgende half uur wisselden verschillende aanvalspogingen af. Serge Van Autreve slaagde erin 3/4de van een ronde te nemen, maar moest toen gas terugnemen. Ook Tom Teck probeerde het, maar had eerder die ochtend al
wie aanbelt bij het rijhuis (de straat houden we op zijn verzoek geheim) van David Johnson moet niet schrikken als hij eerst verwelkomd wordt door een compleet kinderkoor. De man heeft namelijk drie nakomelingen en die laten grààg merken dat ze bulken van de energie. Energie zit er ook meer dan voldoende in de vader, die zijn tijd verdeelt tussen de internationale rechtspraak en de hockeysport bij een club in Edegem. Zijn roots liggen in Schotland, zijn hart en zijn thuis in Zurenborg (Walter MORTELMANS)
In feite zijn het vooral zijn sportieve daden die ons naar zijn huis hebben geleid. Een hockeyspeler in onze wijk, wie had dat gedacht? David Johnson: “Ik speel al een tijd bij één van de twee veteranenploegen van mijn club. Veteraan ben je bij ons als je boven de 38 bent, en we spelen tegen andere ploegen uit dezelfde leeftijdscategorie. Dat betekent dus geregeld verplaatsingen naar Mechelen, Gent, Brussel enz. En ik mag wel zeggen dat mijn ploeg goed is. We zouden zelfs kunnen promoveren, wat tot problemen kan leiden, want wij zijn allemaal amateurs. Bij ons heb je onderwijzers, dokters, advocaten, ambtenaren. Die doen het allemaal voor de fun, en een paar pintjes na de match.”
ROBUUST
Tja, een paar, dat klinkt ons bekend in de oren. Qua veldbezetting mogen we hockey in grote lijnen vergelijken met voetbal? “Ja, en ook de regels zijn grotendeels dezelfde. We hebben ook een keeper (die wel wat meer bescherming draagt dan zijn collega uit het voetbal). Het voordeel van mijn sport is vooral dat je het in teamverband doet. Vriendschap, contact, toch heel wat anders dan in je eentje gaan sporten in een gym zaal…”
Ik vraag hem wat je zoal moet kunnen om goed mee te draaien in deze sport. “Hoe je een goede hockeyspeler wordt? Wel, je hebt wel een aantal skills, vaardigheden nodig… Het oog en de stick moeten goed samen werken, je hebt strategisch inzicht nodig
aan de bal, een zekere robuustheid ook”
TRAINEN
“Mijn club is de Royal Victory Club. Voor meer info mag je iedereen verwijzen naar de website: www.victory.be. We hebben zo’n 600 spelers in alle categorieën. Mijn zoon van zes speelt al bij de, hoe noemen ze dat? De Eekhorentjes? Mijn veteranenploeg speelt om de 2 weken, op zondag. Ons veld ligt in Edegem, Ter Elst, bij de Prins Boudewijnlaan.”
Een mens vraagt zich af of ze zondag onvoorbereid op het speelveld verschijnen. Met andere woorden: zijn er ook trainin-
De Gazet van Zurenborg is op zoek naar een gedreven advertentiewerver die zijn/haar enthousiasme wil inzetten om de klanten in de wijk op te volgen, nieuwe klanten in de wijk op te sporen en als commercieel uithangbord in de wijk te fungeren. Opvolgen van het advertentiebestand is namelijk van levens belang voor de werking van onze wijkkrant. Deze man/vrouw die op zelfstan dige basis werkt kan wel terugvallen op bestaande structuren (facturatie en dergelijke) en een actieve vzw waar aan gerapporteerd moet worden. En wat doen wij? we zijn u eeuwig dankbaar en stellen daar dan ook een kleine finan ciële tegemoetkoming tegenover. Nog altijd zin om mee te doen met de beste wijkkrant van ’t stad?
Snel contact opnemen met Frans Crols (frans.crols@trends.be) en/of Swa Collier
ken, of voetbal met baseball. Wij spelen met een andere samenstelling en ander materiaal. IJshockey spelen is ook een flink pak duurder.”
Ik heb hier duidelijk gesproken met een man die een groot hart heeft voor zijn hobby. Voor de aller-, àllerlaatste vragen komen we op het persoonlijke vlak terecht. Over zijn werk. En over hoe hij in België, Vlaanderen, Antwerpen, Zurenborg is beland. We zullen maar eens gissen met grote kans op succes: zijn echtgenote heeft ooit een vakantie in Schotland doorgebracht. “Fout. Ik was hier voor mijn werk toen ik
haar leerde kennen. Ik werk trouwens als internationaal advocaat, waardoor ik vaak in het buitenland vertoef.”
BOLLEKES
En wat zijn de plus- en minpunten als hij zijn huidige woonplaats vergelijkt met Schotland? Lang moet hij niet nadenken, we hebben hier te maken met iemand die weet waar hij voor staat: “Chocolade en het eten in het algemeen zijn hier beter. Helmut Lotti en bollekes ook. In Schotland is er dan weer meer ruimte en meer afwisseling en verschil in de landschappen.”
In deze eerste aflevering maken we kennis met jonge veulens Katrien Van Spouwen en Marijke Van Imschoot. Marijke Van Imschoot (30) en Katrien Van Spouwen (29) hebben mekaar leren kennen via Zurenborgsport. Marijke is in het beroepsleven psychologe in een Nederlandse instelling voor mensen met een verstandelijke beperking en Katrien is leerkracht in het Buitengewoon Lager Onderwijs. Twee sociaal geëngageerde dames die vertellen over hun sport. (Jo VAN HOVE)
Katrien Van Spouwen: “Als kind heb ik verschillende sporten uitgetest: paardrijden, turnen, zwemmen, fietsen. Mijn loopactiviteiten ontwikkelde ik bij de scouts. Rond mijn zestiende ben ik met mijn nicht naar de Schotense atletiekclub gegaan en dan uiteindelijk toch overgestapt naar OLSE Merksem. Daar heb ik een jaar of twee heel intensief getraind, met toch vrij goede resultaten. “
Marijke Van Imschoot: “Mijn vader heeft mij gestimuleerd om aan judo te gaan doen.Ik ben echter na een aantal jaren van competitie gestopt, omdat ik geen zin meer had in de prestatiedruk en gewoon terug wat wilde genieten.Daarop ben ik me meer sociaal gaan engageren. Ik ben toen lid geworden van de jeugdbeweging en het Jeugd Rode Kruis en natuurlijk ook beginnen genieten van het uitgaansleven.Op m’n achttiende ben ik weer begonnen met recreatief lopen. Daarna ben ik meer en meer gaan trainen.Sporten is deel van mijn dagelijks leven geworden, het is voor mij een belangrijke uitlaatklep.”
Katrien Van Spowen: “Enkel leven voor atletiek zit er bij mij niet in. Het was even zoeken, maar nu combineer ik het lopen meer met alternatieve trainingen. Mountainbiken en zwemmen deed ik sowieso. Maar paardrijden en muurklimmen begint toch ook meer te kriebelen. Tijdens de vakantie hou ik er ook van om er een paar weken op uit te trekken met mijn fiets.”
-Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Marijke Van Imschoot: “Ik woon pas drie jaar in Antwerpen en heb me op aanraden van mijn vriend ingeschreven voor de ' Snelste Mens van Zurenborg' naar aanleiding van de 10 Miles van Antwerpen. Op de prijsuitreiking waar ik de prijs kreeg voor de snelste mens (1u09) maakte ik voor het eerst kennis met Katrien. We hebben toen telefoonnummers uitgewisseld en tijdens ons eerste duurloopje klikte het meteen. Sindsdien zijn we al een aantal keren samen gaan sporten.”
Katrien Van Spouwen: “Ik ben blij dat ik Marijke heb leren kennen. Tijdens het lopen ontdekken we dat we meer overeenkomsten hebben dan enkel de liefde voor de loopschoenen. Ik denk dat we nog veel aan elkaar gaan hebben.”
Marijke Van Imschoot:
“Katrien neemt me mee op sleeptouw tijdens haar pittige intervaltrainin-
gen.Het fijne is dat we allebei karakter hebben en mekaar uitdagen.We zijn ook alle twee sociaal geëngageerd. We hebben al een aantal fijne gesprekken gehad en onlangs zijn we zelfs samen naar de Lokerse Feesten geweest.Het is leuk om haar als loopmaatje te hebben.”
-Is er onderlinge concurrentie tussen jullie?
Katrien Van Spouwen:” Ik geef eerlijk toe dat ik een competitiebeestje ben. Maar de eerste die over de finishlijn komt is op dat moment de sterkste. Zo heb je een reden om te trainen en om de volgende keer sterker te zijn. En als Marijke sterker is … dan is dat zo. Dan kan ik maar blij zijn voor haar. Laten we het positieve concurrentie noemen.”
Marijke:Van Imschoot: ”Ik zie het niet zozeer als competitie. Het daagt me wel uit, het ‘teaset’ me en het stimuleert me om beter te doen. Ik ben er wel trots op om de snelste mens van Zurenborg te zijn (na Serge natuurlijk).”
-Wat zijn jullie laatste uitspattingen op sportvlak?
Katrien Van Spouwen: “Ik heb deze zomer een fietstocht van ongeveer 1.000 km gemaakt door Italië. Mijn
Deze twee sportieve dames stretchen en beleven er nog veel plezier aan ook
looptrainingen ben ik nog vooral aan het opbouwen. Al heb ik morgen een raid in Frankrijk waar ik op dit moment verblijf: 7 km lopen – 16 km mountainbiken – 8 km lopen en dan nog 14 km mountainbiken. ’t Zal pittig zijn. Maar ik heb er zin in, al is het met een klein hartje. Ik voel me nog te onzeker op de mountainbike om de bergen af te vliegen.”
Marijke Van Imschoot: “Dit jaar heb ik in Sluis de Zwinstedenloop mijn eerste halve marathon gelopen in 1u36. Vorig jaar heb ik in Antwerpen de Bollekensloop (5km) gewonnen.Ik heb ook nog meegedaan aan een stadsloop in Gent voor het goede doel alsook de aflossingsmarathon te Gent. Verder ga ik regelmatig duiken met mijn vriend.”
-Hoe ziet jullie sporttoekomst eruit?
Marijke Van Imschoot: “Sinds kort heb ik een nieuwe passie, namelijk koersen. Ik heb me een Eddy Merckx-fiets gekocht en ben al een aantal keer gaan ‘bollen’ met mijn koersmaat. Vorige week heb ik samen met hem en een vriend voor de eerste keer de Vlaamse Ardennen verkend. Het was een pittig tochtje van 80 km met een aantal uitdagende hellingen. Het was best wel afzien maar tegelijk enorm genieten van de omgeving waar ook de ' flandriens' gepasseerd zijn.Ik zit wel te denken om misschien te gaan trainen voor een duatlon en als dat goed gaat misschien een triatlon? “
Katrien Van Spouwen: ”Mijn toekomst is morgen de raid in Frankrijk en dan genieten van wat er komt.
Daarna zal ik ook wel toeleven naar de Sint-Amands run. En verder maar hopen dat ik geen kwetsuren krijg. Ik weet dat ik niet te hevig mag zijn, want soms wil ik te veel doen. “
Marijke Van Imschoot: “De Sint-Amandsrun staat ook op mijn programma. Ik wil ook een 21-tal km mee-
Foto An VAN DE wAL
lopen met Serge en hem wat moed inspreken tijdens zijn promostunt van het Glazen Huis in december. Hierbij wil hij 130 km doen voor het goede doel.” -wat vinden jullie van het initiatief van Zurenborgsport?
Marijke Van Imschoot: “Zurenborgsport is een leuk initiatief, omdat het mensen met een zelfde passie samenbrengt. Het is bovendien laagdrempelig, zodat iedereen kan meedoen.”
Katrien Van Spouwen: ”Het is vooral motiverend om mensen tegen te komen die zowel geïnteresseerd zijn in sport, maar ook van het leven kunnen genieten.”
Marijke Van Imschoot: “Ik vind het vooral leuk dat ik niet meer alleen moet sporten. Het heeft me geholpen om hier sneller mijn plekje in t stad te vinden en mijn sociaal netwerk wat uit te bouwen. Het aanbod is ook gevarieerd. Je kan proeven van verschillende mogelijke sporten en zo nodig krijg je zelfs professioneel advies.”
- Hebben jullie nog tips?
Marijke Van Imschoot: ”Goh, ik kan iedereen die graag loopt aanraden om op zaterdagochtend te gaan sporten in park Den Brandt en het Beeldenpark. Echt leuke plaatsen!”
Katrien Van Spouwen :”: Ik las gisteren een spreuk… als je gemotiveerd ben om de eindstreep te bereiken, dan heb je al de helft van je doel bereikt.”
Marijke Van Imschoot: ”Ik hoop dat Zurenborgsport verder kan uitgroeien en aan naambekendheid kan winnen om zo jong en oud enthousiast te maken om samen te genieten van het bewegen. En misschien is het nog een leuk idee om in samenwerking met de duikclub waarvan ik lid ben (Amphora) eens een duikinitiatie organiseren?”
Lopen voor het goede doel. Dat is in een notendop de missie van de Sint-Amands Classic Run. De loopwedstrijd in het sympathieke Scheldedorp is op zondag 19 september aan zijn tweede editie toe. Organisator Serge Van Autreve zet z’n gespierde schouders onder het evenement en nodigt alle sportieve Zurenborgers uit om deel te nemen. Jong en oud, afgetraind en minder afgetraind, iedereen is welkom. (Dirk BLIJWEERT)
Het programma voorziet voor elk wat wils. In de Kids Run mogen jongeren tot twaalf jaar 1 kilometer lang de ziel uit hun lijf lopen. De Start to Run van vijf kilometer is dan weer precies op maat van de beginnende loper. Wie meer kilometers in de benen heeft, kan zich wagen aan het Run Criterium, goed voor 10.000 meter loopplezier. Echte sportivo’s zakken natuurlijk af naar de atletiekpiste van Bornem. Om 14u00 weerklinkt daar het startschot van de halve marathon. Een schitterend parcours langsheen de Schelde voert de atleten in geen tijd naar de eindstreep. Door deel te nemen levert u niet alleen een sportieve glansprestatie, u steunt meteen ook het goede doel. Voor elke deelnemer schenkt de Classic Run één euro aan Beyond The Moon, een organisatie die vakanties organiseert voor kinderen met een levensbedreigende ziekte en hun familie. De organisatie doet daarenboven een warme oproep aan alle lopers om zich extra te laten sponsoren. Meer weten? www.sintamandsclassicrun.be
In elke editie van deze krant zal een kalender verschijnen met de sportactiviteiten uit de wijk voor de volgende periode. In de maanden dat de krant niet verschijnt, zal er een Nieuwsbrief worden rondgestuurd. Er wordt wekelijks ook gemaild ivm de activiteiten. Je kan inschrijven op deze nieuwsbrief en mailings via info@zurenborgsport. be. Je vindt de volledige kalender ook terug op onze website www.zurenborgsport.be. We werken met vast wederkerende activiteiten (weekkalender) en activiteiten die verschillen van maand tot maand. Dit kunnen eigen organisaties zijn of deelname aan
activiteiten door anderen georganiseerd (maandkalender).
weekkalender: Tot eind september wordt er nog elke week gefietst op woensdagavond vanaf 18u45 en zondagochtend vanaf 9u45. Vertrek aan de Vélodrome in de Nottebohmstraat.
Op maandagavond 20u en zaterdagnamiddag 14u30 wordt er dan weer gelopen. Vertrek aan Bel Mondo op de Dageraadplaats.
Vanaf oktober start het winterprogramma met mountainbiken op zondag en spinnen op woensdagavond in CenterCourt (om 18u30 of 19u30).
SEPTEMBER 05/09/2010
Beste Pistier 2010 - Proef 3 (afvallingskoers) + prijsuitreiking in café Dafish
12/09/2010
Bollekesloop: www.antwerpen.be/eCache/ ABE/80/40/814.Y29udGV4dD0zMDE0OTIx. html
19/09/2010
Sint-Amands Classic Run (een eigen organisatie): www.sintamandsclassicrun.be/
26/09/2010
Stratenloop Park Spoor Noord: http://antwerpen.be/eCache/ABE/80/70/429.Y29udGV4dD04MDM0MTE3.html
Energie Prestatie Certificaat (EPC)
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.
Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Harry Brijs
Energiedeskundige type A ( EP11031)
harryb@scarlet.be
0477-422.655 Velodroomstraat 27 2600 Berchem
Op de site Nieuw Zurenborg kon je deze zomer weer genieten van een hapje en drankje in de Zomerfabriek of een fraaie theatervoorstelling meepikken. Nieuw dit jaar was dat je in de maanden juli en augustus een overnachting kon boeken. In het speciaal ingerichte Nulsterrenpension. Het initiatief kende zo veel bijval dat de kans groot is dat het pension er volgend jaar opnieuw komt. (Chantal VOGELZANG, Valerie MOLLY)
Met echte kringloopbedden, behangoverschotten, tapijtjes en nachtkastjes met een verleden. Vijfenvijftig slaapplaatsen bood de verlaten gasfabriek aan station Antwerpen-Oost. Een bijzonder detail hierbij is dat de kringloopbedden –vooral in de weekends- gretig aftrek vonden bij zeer diverse doelgroepen, van jongeren tot sinjoren, van backpackers en toeristen van heinde en verre tot gewoon de mensen uit de buurt.
EILANDJES
Wat is het dat dit nulsterrenpension zo bijzonder maakt? De combinatie van een zeer originele inrichting en een laag budget (€15) maakt het tot een bijzonder slaapalternatief in Antwerpen. Uit kringloopcentra kwamen meubels zoals een Louis-X bed en andere vondsten zoals een hometrainer, oude ventilator of retro radio. Met deze gevonden en gekregen meubels toverde de crew van Zomer van Antwerpen een doodsaai leegstaand kantoorblok om tot een bijzondere sleep-in. Slaapzak mee, of je huurt ter plaatse beddengoed en een pyjama. Na een avondje zomeren of nachtmutsje in de bar van de Zomerfabriek vertrokken de gasten naar hun slaapkamer, slaapzaal of tent. De slaapzalen hadden eilandjes voor één of twee personen. Iets minder animo was er voor het slapen in de openlucht, met de voeten buiten de tent. Er was keuze uit vijf tenten op verschillende hoogte. ’s Ochtends na een verfrissende douche kon je aanschuiven aan de grote ontbijttafel voor een zeer goed biologisch ontbijt.
CHAMPAGNE
De organisatoren van het stadsfestival Zomer van Antwerpen droomden al langere tijd van een plaats om bezoekers - low budget - te laten overnachten. Maar de regelgeving voor het oprichten van een hotel bleek te complex. Zodoende ontstond het plan om er een pension van te maken. Dit plan bleek een schot in de roos. Juist de dag voor ons interview (half augustus) werd de duizendste gast getrakteerd op een fles champagne. Vier vriendinnen, voormalig scouts uit Berchem, checken in op een regenachtige maandag. Jane (27), Ilse (26), Linske (25) en Sigrid (26) waren er als de kippen bij om hier te kunnen logeren. In juni schoven ze direct aan bij de Boerentoren om diverse tickets voor de Zomer van Antwerpen te kopen: “’s Nachts stonden er tentjes, een activiteit op zich!” lachen ze. Ze waren direct enthousiast over het nulsterrenpension. “Charmant en leuk concept om in je eigen stad te logeren!”. Na het inchecken, verkennen ze hun kamer. Een goed moment om even een foto te nemen. Ondanks een staalhard matras en angst voor lawaai van de treinen is
Onze medewerkers hebben de voorbije weken weer aardig hun best gedaan om de pagina’s van deze krant zo goed mogelijk vol te krijgen. En dan gebeurt het dat er hier en daar een losse foto bijzit die de gewone pagina’s niet haalt maar die we toch niet zo maar weggooien. En of dat terecht is kan iedereen zelf oordelen. (SC)
1
Er zijn stukken van de kerk gevallen en dan is Monumentenzorg er als de kippen bij om te kijken of het kunstwerk nog losse stenen bevat.
Foto André Dejonghe.
2
Fotograaf Dieter Dedecker volgde Serge Van Autreve tijdens zijn looptraining en maakte dit mooie momentbeeld van een dorstige loper.
3
Het rond punt in de Cogels- Osylei. Een verschrikking weet iedereen die daar geregeld moet zijn en een valstrik voor al diegenen die er slechts sporadisch komen. Zoals deze ijsjeskar die gewoon de tramsporen blijft volgen. Foto luc Pandelaers.
4
hun enthousiasme niet getemperd: “Netjes hoe hier alles geregeld is met huisregels”. Wat wel vooraf een kleine domper op hun enthousiasme was? “We hadden geen idee of we samen op een kamer mochten liggen omdat de vrijwilligers van ZvA zelf de bedden indeling regelen. Pas op de dag van het inchecken merk je of je samen op een kamer kan”. Blije gezichten dus toen de meiden op deze rustige dag toch zelf hun kamer mochten kiezen, iets wat in de hotelsector niet zo evident is.
ZOMERBAR
Op onze vraag of de kamers zijn zoals verwacht, antwoorden de meiden aarzelend. “Ik vond het spannend, wist niet wat te verwachten van een kringloopkamer” aldus Jane. Haar vriendin vult aan “deze week had ik een terugval, ik dacht ‘waar zijn we aan begonnen? Tweedehands is niet erg, al is het vijfdehands, maar de hygiëne is wel heel belangrijk!” Hun angst bleek ongegrond. Alles is even netjes en proper. Een professionele onderhoudsfirma zorgt voor het dagelijks reinigen van de kamers na ieder bezoek. Ondertussen verkennen de vriendinnen de zomerbar. Comfortabel nestellen ze zich in ouderwetse banken. Terwijl de meiden van hun glaasje cava nippen, bespreken ze hun plannen voor vanavond. “Met regen is een gezelschapspel wel plezant”. Het kakkerlakkenspel (een simpel maar erg grappig kaartspel) plus de uitbreidingsset is meegenomen. De vriendinnen schieten in de lach: “laat ons maar rap met rust, zodat we in actie kunnen schieten!”.
MUGGEN
Tot slot lezen we de reacties in het gastenboek. Veel internationale gasten uit Spanje, Zwitserland, en Mexico blijkt. Als enige minpunt lezen we over het ongewenste bezoek van muggen, vandaar de tip voor de organisator om klamboes aan te schaffen. Verder zijn de reacties echt allemaal positief. Gasten uiten hun enthousiasme door reacties als ‘een tof initiatief’, ‘gaaf kitscherig bed’ of ‘ik geef jullie concept vijf sterren!’. De kans is dus groot dat het nulsterrenpension ook volgend jaar weer haar deuren opent.
In de Grote Hondstraat trof Jeannine Fuhring twee jongedames aan die net van kamp of reis terug waren en doodvermoeid in slaap gesukkeld zijn. Op de stoep
5
Tango dansen tijdens Klassiek op het Plein. En er van genieten. Een foto van Jeannine Fuhring
Tandarts Peter Braem uit de Dolfijnstraat stopt praktijk Tandarts Peter Braem uit de Dolfijnstraat heeft zijn tandartsenpraktijk stopgezet. Een medisch probleem aan de ogen van Peter Braem is de oorzaak van deze beslissing. De tandarts kampt al een tijd met problemen aan de ogen. De laatste tijd was het zicht van zijn ogen dusdanig verminderd, dat hij niet langer meer het beroep van tandarts kon uitoefenen. Ook de vader van Peter Braem heeft besloten om zijn professionele loopbaan te beëin-
digen. Hij was jarenlang als tandtechnicus verbonden aan de praktijk van zijn zoon. Of de tandartsenpraktijk definitief is gesloten is afhankelijk van de medische situatie van Peter Braem. “Voorlopig is de praktijk gesloten en waarschijnlijk is het definitief. We zullen dit moeten afwachten. Maar ik denk niet dat Peter nog ooit zijn beroep kan uitoefenen, want ogen genezen meestal niet. Ik wil namens mijn zoon en mezelf alle patiënten bedanken voor het gestelde vertrouwen”, aldus vader Braem.
Tsukudu. Ga niet in het woordenboek zoeken wat dit woord zou willen zeggen want het staat er niet in. Tsukudu is namelijk de naam van een houten step die in en rond de Oost-Congolese stad Goma gebruikt wordt als transportmiddel. Mooie, ruwe, houten steps die als typisch geluid tjoe-koe-doe maken als ze met hun houten wielen over de weg rijden. En van die houten tuigen heeft de vzw “La Piscine d’ Activité” er 34 gekocht en naar Antwerpen laten overkomen. De helft van de steps wordt door kunstenaars versierd. Paul Viaene (54) uit de Grote Hondstraat is de penningmeester van de vzw. “Op 26 september worden deze tuigen dan openbaar geveild en de met de winst willen een bestaand kinderdagverblijf Goma uitbouwen.”(Swa COLLIER)
Verleden jaar had deze vzw al een project met doodskisten uit Ghana en deze keer hebben ze zich op de tsukudus gestort. Stevige houten steps waarmee in en rond Goma vooral veel gewicht vervoerd wordt. Om en bij de 700 kilo is geen uitzondering. In de maand maart van dit jaar is er een delegatie van de vzw naar Goma getrokken en daar hebben ze dan dergelijke steps gekocht. Ze betaalden 70 dollar aan de eigenaar terwijl een nieuwe step er maar 50 kost; Paul Viaene: “Op die manier was er voor de individuele eigenaar ook een meerwaarde te realiseren want het is daar armoe troef.”
VERKRACHTEN
Oost Congo is ook de regio die meer dan geregeld in het nieuws komt door uitspattingen van rebellen allerhande waarbij de burgerbevolking telkens de dupe is. Verkrachtingen zijn er aan de orde van de dag.
Paul Viaene: “ Het kinderdagverblijf dat we steunen is klein, twee kamertjes en misschien twintig kinderen. De moeders zijn meestal verkracht, verlaten, uitgestoten en hen willen we steunen. Bedoeling is dat ze hun kinderen daar kunnen laten zodat ze terug naar school of naar hun werk kunnen. Hoeveel de actie moet opbrengen? We plakken er geen getal op, elke euro is welbesteed.”
KOERS
Dit jaar vieren in totaal 17 Afrikaanse landen vijftig jaar onafhankelijkheid en daar is uiteraard onze gewezen kolonie ook bij. En om die 17 landen draait het dan want de vzw heeft 17 van de tsukudus door kunstenaars laten bewerken. Zeventien andere werden
reeds verkocht want de belangstelling voor deze houten steps was zeer groot. Maar daar blijft het niet bij. In samenwerking met Amuka (Congolese vrouwen die in België wonen en zich inzetten voor de mensen van Noord-Kivu) werd een programma in elkaar gebokst waarbij de tsukudu’s centraal zullen staan. Zo zullen vanaf zes september vier door kunstenaars “bevrachte” steps te
bewonderen zijn in het Centraal Station en is er op zaterdag 11 september een koers met de steps die om 16 uur vertrekt op het De Coninckplein. Met sponsors en helpers die de “renners” een zetje in de rug moeten geven want ze wegen als lood. In dit geval als hardhout. De zeventien tuigen worden achteraf tentoon gesteld in het Atlas-gebouw in de Carnotstraat. Tussen 12 en 19 september is
er dan een filmluik dat zich hoofdzakelijk op Congo zal richten. Verder nog debatten, boekbesprekingen, toneel, ballet. Allemaal te vinden in het Atlasgebouw. Wie meer wil weten over de vzw La Piscine d’ Activité kan terecht in de Lange Brilstraat 4 (0484-95 22 87) of op ww.amandla.be, da’s het intercultureel kunstenforum.
De grote moeilijkheid van een architecturaal historische wijk is om te vermijden dat het een kerkhof van beschermde monumenten wordt. Hoe zorg je dat heel oude architectuur blijft leven? In het geval van industriële architectuur is die vraag vaak nog veel moeilijker te beantwoorden.
Het toverwoord is herbestemming. In onze wijk krijgen we er meer dan regelmatig mee te maken. De herbestemming van de garage op de hoek van de Cogels-Osylei. De herbestemming van het terein van het militair hospitaal. De herbestemming van de IGAO-site/Minckelerscomplex.
Er zijn een aantal mooie voorbeelden van goeie herbestemming. Ja, zelfs de Tall Ships Race is een prachtvoorbeeld van hoe industriële archeologie en teambuilding voor jongeren hand in hand kunnen gaan. Meningsverschillen over goeie herbestemming zullen er altijd zijn, maar als er voldoende aandacht en zorg aan plannen wordt besteed en als er voldoende inspraak is voor de omwonenden kan je, zoals hopelijk bij de herbestemming van het militair hospitaal, tot goeie resultaten komen. Het slechtste wat je kan doen is snel tewerk gaan en – ik zeg maar iets – op een mogelijk vervuild terrein in zeven haasten een schooltje neerplanten.
Voor sommige monumenten is het echter heel moeilijk een nieuwe bestemming te vinden, zoals de twee Zurenborgse watertorens. Maar misschien is dat ook niet nodig. Kijk naar de Waterpoort op het Zuid. Deze staat daar wat wezenloos, maar wel in volle waardigheid. Stel je voor dat een overijverige stadsontwikkelaar die poort zou herbestemd hebben als kermisattractie om aan te sluiten bij de Sinksenfoor of als frituur, om aan te sluiten bij de locale horeca. Nee, dank u. Dan maar liever een functieloze maar trotse poort.
Misschien is dat ook wat er met de watertorens moet gebeuren. Er af blijven. De tweeling in haar waardigheid laten. Oppoetsen. Het zal een mikpunt voor wandelaars blijven. Een plek om over het verleden te fantaseren. Meer niet, en dat hoeft ook niet. Alhoewel. Een paar weken geleden vloog boven Antwerpen de ondertussen welgekende Goodyear zeppelin. Waar zou deze kunnen landen, vroeg ik me af.
(Erik
BONGERS)Erik Bongers maakt elke keer een wijktekening