Op de Dageraadplaats werd voor de eerste keer een kledingruil georganiseerd. Vooral jonge vrouwen kwamen er op af en volgens de eerste reacties was iedereen enthousiast over het initiatief en het aanbod. De vraag is dan ook wanneer er een tweede editie komt.
DOKTER
PAG 11
PAG 3
Dokter Dirk Avonts is enkele tientallen jaren lang huisdokter in onze wijk geweest maar nu verkast hij als prof naar de universiteit in Gent. Een portret van de man die ook in deze krant actief was, op televisie kwam uitleggen hoe je een condoom moest omdoen en nu zijn bedenkingen heeft over hoe de medische wereld in elkaar zit.
STEPHANIE
Het ziet er naar uit dat de wijkbibliotheken van de stad Antwerpen op 1 juli volgend jaar hun deuren zullen sluiten. Daar is dan ook de vestiging aan de Door Verstraetenplaats –Wolfstraat bij. Maar ze laten het in de wijk niet zo maar passeren. Zo was er op 30 september een georganiseerde actie om te protesteren tegen de nakende sluiting .. De protestactie werd georganiseerd door enkele Zurenborgse scholen, aangevuld met scholen die net buiten Zurenborg liggen. ”In het verleden werden de openingsuren van de bibliotheek alsmaar beperkter. Mocht de bibliotheek dan toch definitief sluiten, dan is dat een drama voor onze school.” (Jörg PYL)
Alle inwoners van deze wijk koesteren hun groen en er wordt behoorlijk wal geld uitgegeven aan tuingroen en groen voor alle soorten bloembakken. Maar de boom van Dudek in de Arendstraat 41 is toch wel andere koek. Een boom die vele tientallen jaren oud is, vele centimeters omtrek telt en fier zijn takken in de hoogte steekt. Alle bewoners van de driehoek Kleine Beerstraat, Grote Beerstraat en Arendstraat kennen deze boom maar ze weten allicht niet dat deze boom ziek is. Wat deze tamme kastanje precies mankeert is volgens Dudek niet duidelijk maar wat wel duidelijk is dat er een en ander mis is. Onduidelijk is dan weer wat er moet mee gebeuren.
PAG 14
Foto An VAN DE WAL
Wat is er mis met een maatje meer? Met een ronding hier en daar. Niets zegt iedereen dan in koor maar dan nog deelnemen aan Miss Maxi is natuurlijk een ander verhaal. Stephanie Claessens is zo’n straffe madame die het aandurfde om mee te dingen naar de titel.
Roxane Taeymans is en blijft een meer dan beloftevolle judoka. Ze reist van Europees-naar wereldkampioenschap, studeert geduldig verder en gaat binnenkort op stage naar Japan. Een hele stap. Hoe ze denkt over topsport en studeren staat te lezen op onze sportpagina’s.
We blijven worstelen met de wijkbibliotheek. We moeten begrip opbrengen voor een stadsbestuur dat probeert een begroting af te leveren die met zo weinig mogelijk verlies afgesloten wordt. Als er dan alweer honderden mensen ontslagen gaan worden aan de stad dan is dat triest voor al diegenen die in aanmerking komen. Maar af en toe moet een bestuurder ook eens kijken naar de gevolgen van dergelijke beslissingen. Misschien kunnen de sluizen met een man minder open gedraaid blijven worden maar met een man minder draaien de poorten van de sluizen hoe dan ook nog altijd open. De boten blijven komen en gaan. Als men dan wil bezuinigen bij de bibliotheken van de stad dan zal men ongetwijfeld snel tot de conclusie komen dan men een minimum aan personeel nodig heeft om een bib fatsoenlijk open te houden. Want geef nu toe, met de openingsuren van onze wijkbib komt men niet ver. Daarom is het toch merkwaardig dat in de wijk mensen protesteren tegen de mogelijke verdwijning van de bib. En dat het uitgerekend de scholengemeenschap is die op de barricaden gaat staan hoeft eigenlijk niemand te verwonderen. Zij proberen de kinderen aan het lezen te krijgen, proberen de fantasie van de kinderen aan te wakkeren door het in handen nemen van boeken. Dat ouders niet altijd daar het goeie oog voor hebben is af en toe normaal als men weet hoeveel volwassenen de dag van vandaag helemaal niets meer lezen. Hier heerst het computerscherm, de televisie en de gsm. Wat daarvan de gevolgen zijn zal binnen afzienbare tijd blijken maar voorlopig zijn de papieren boeken niet te vervangen.
Maar is de bibliotheek wel te vervangen? Kunnen we bvb voor de wijkbibliotheek een andere functie bedenken? Iets dat met kinderen en boeken te maken heeft. Iets waar het muffe en duffe van boeken vervangen wordt. Door wat dan ? Door iets wat creatieve geesten kunnen bedenken. Waarom geen Centrum voor Kinderen? De Boekenhoek? Ik laat mijn gedachten afdwalen: in een wijk als Zurenborg met zo veel creatievelingen die met kinderen bezig zijn moet er toch iets leuks bedacht kunnen worden? Ik zie onze Zurenborgse stadsdichter Peter Holvoet al erg boeiende dingen doen voor kinderen, één keer per week bvb. Er kan poppenspel gespeeld worden door mensen uit de wijk, er kan getekend en gekliederd worden onder leiding van mensen die professioneel bezig zijn met kindertekeningen, er kunnen verhalen verteld worden door storytellers, er wonen er met bosjes in de wijk, opa’s en oma’s kunnen hun duit in het zakje doen, er kan muziek gemaakt worden en noem maar op. Ik denk dat er in deze wijk zo veel mogelijkheden zijn die niet noodzakelijk veel geld moeten kosten. Mogelijkheden die boekgebonden zijn, die kinderen aanspreken, een Piratennest voor kinderen en waarom ook niet voor volwassenen?
Maar hoe kan dat gerealiseerd worden? Simpelweg door acties van de wijkbewoners zelf. Die protesteren en acties organiseren. Die aan het stadsbestuur laten weten dat ze het niet eens met de culturele verschraling van een wijk. En dan helpt het als men tegelijk een alternatief voorstel op tafel kan leggen.
De Kinderboekenhoek?
De bewonersgroep SOS Zurenborg en het gemeentebestuur hebben begin september overleg gevoerd. De bewonersgroep heeft een aantal argumenten gegeven waarom het niet verstandig zou zijn om op de voorziene locatie tussen de Singel en Zurenborg meer dan 3000 nieuwe bewoners aan te trekken. Burgemeester j anssens en enkele schepenen luisterden naar de argumenten, maar de bewoners werden vervolgens zonder verdere beloftes naar huis gestuurd.
SOS Zurenborg is een bewonersgroep die ijvert voor een leefbare wijk en formeel bezwaar maakt tegen de plannen voor Nieuw Zurenborg. Volgens de bewoners is het een slecht idee om 900 nieuwe woningen te bouwen tussen Zurenborg en De Singel. Het zou beter zijn om op deze locatie een groot park aan te leggen. ONDErMAATS
Volgens de bewonersgroep is de locatie Nieuw Zurenborg ongeschikt om hier mensen te huisvesten. Allereerst is de grond van deze site gedeeltelijk historisch vervuild. Daarnaast wordt ook de geluidsoverlast voor de nieuwe bewoners ondraaglijk, omdat de woningen vlak bij de Ring en Singel worden gebouwd. Bovendien is ook de luchtkwaliteit op deze plek ondermaats. Het drukke verkeer van de Singel en de Ring zorgt momenteel voor veel te hoge concentraties fijn stof. En dat zal er in de toekomst niet beter op worden. Sterker nog, met de bouw van de tunnels zal de Ring in de toekomst nog meer verkeer aantrekken en dus zullen de problemen alleen maar verder toenemen.
Over de gevaren van de luchtkwaliteit citeerden de bewoners professor Avonts: “Voorstanders van de nieuwe wijk schermen met het feit dat er vandaag ook veel Antwerpenaren langs de Ring wonen. Dat argument snijdt geen hout. Mensen roken ook al langer, maar dat betekent toch niet dat we moeten zwijgen over de gezondheidsrisico’s? We beschikken nu over nieuwe wetenschappelijke kennis en daar moet het beleid rekening mee houden. Wil men mensen laten wonen op die meest vervuilde plaatsen, dan moet men zijn verantwoordelijkheid opnemen en eerst iets doen aan de luchtkwaliteit.”
ZIEKENKAS
Hierop suggereerde burgemeester Janssens dat als de actievoerders bezorgd waren over de negatieve gezondheidsaspecten, dat ze dan maar aan de ziekenkas moesten vragen om een park aan te leggen. Voor de stad Antwerpen is de aankoop van de site een puur economische denkoefening. AG Vespa (immo van stad Antwerpen) heeft hiervoor een plan voor Nieuw Zurenborg uitgewerkt en dit wenst het stadsbestuur naar voren te schuiven als enig alternatief. Hierop repliceerde SOS Zurenborg: ”U weet toch dat hoe vuiler de grond is, hoe meer het kost om te saneren. En hoe duurder de sanering, hoe meer erop gebouwd moet worden om alles rendabel te krijgen. Hierdoor valt de evenwichtsoefening van bewoning ten opzichte van open kwalitatieve ruimte om leefbare woonomgeving te creëren verkeerd uit.” Volgens de bewoners is er per inwoner slechts één vierkante meter
open groene ruimte voorzien in Nieuw Zurenborg. Dit is veel te weinig. De Europese Unie gaat uit van 30 vierkante meter groene ruimte per inwoner. Deze norm zou een stad als Antwerpen moeten hanteren om de woonomgeving leefbaar te houden.
ONVErANTWOOrD
Daarom vraagt SOS Zurenborg een duurzame stadsontwikkeling met een toekomstvisie voor een leefbare stad op lange termijn, zowel voor stedenbouwkundige ingrepen als voor milieueffecten. De bewonersgroep blijft erbij, dat de inplanting van een nieuwe woonwijk op Nieuw Zurenborg onverantwoord is. De ligging van de site is nu eenmaal niet geschikt om hier ruim drieduizend mensen te huisvesten. Het vermeende Nieuw Zurenborg ligt immers gekneld tussen enkele drukke verkeersassen. Aan de ene kant ligt de Plantin- en Moretuslei, de meest vervuilde straat van Europa. Aan de andere kant grenst de site aan de Singel en een steeds drukker wordende verkeersring. Bovendien loopt er aanpalend aan de site een goederenspoorlijn die dag en nacht in gebruik is. Tot slot ligt naast de toekomstige woonwijk ook nog eens een elektriciteitscentrale van 150.000 volt. “Wie wil hier nou wonen?”, zegt een van de actievoerders.
CONFITuur
Terloops vernamen wij dat er een tweede bezwaarschrift is ingediend werd tegen de bouw van een schooltje op deze site. Eerder al vonden de bezwaarindieners dat het niet zo’n goed idee was om een schooltje met zandbak en moestuin te bouwen op deze zwaar vervuilde grond. Hierop trok de stad de vergunningsaanvraag in. Maar een beetje later deed de stad gewoon een nieuwe aanvraag. Het schooltje werd een paar meter verplaatst en de zandbak en het moestuintje waren van de tekening weggegomd. Dat was het. Aan de grond van de zaak veranderde er niets: de site blijft vervuild en het lawaai en het fijn stof zijn er nog steeds. Als het bezwaarschrift wordt afgewezen, kan de school mogelijk al in 2011 openen.
Om alle acties van SOS Zurenborg te bekostigen, zal de bewonersgroep in de nabije weken zelfgemaakte niet-vervuilde confituur van fruit, geteeld ver weg van alle autostrades, deur aan deur verkopen in onze wijk. Eet smakelijk!
(Zie begin pag 1)
Het verhaal van de bibliotheek in de Wolfstraat heeft veel weg van een Griekse tragedie. De toeschouwers weten van begin af aan, dat het fout gaat aflopen. Het publiek kan zien hoe het hoofdpersonage blind is voor enige redelijkheid en uiteindelijk gaat de protagonist ten onder. Sinds jaren konden wij vaststellen dat de uren waarop de bibliotheek toegankelijk was, stelselmatig verminderd werden. Op dit ogenblik blijft de bibliotheek slechts anderhalve dag open en is er geen avondopening meer. Officieel kan de bibliotheek op afspraak bezocht worden, maar bij het begin van het nieuwe schooljaar kregen de scholen een brief met de melding dat de kinderen niet meer welkom waren in klasverband.
POlITIE
Donderdag 30 september, 14.00 uur. Aan de stedelijke bibliotheek in Wolfstraat staan naast uw Gazet van Zurenborg-verslaggevers eveneens journalisten van Het laatste Nieuws, Gazet van Antwerpen en ATV te wachten op de protesterende kinderen. Op dat ogenblik zijn de kinderen en hun leerkrachten aan het verzamelen op de Dageraadplaats om daarna onder politiebegeleiding naar de bibliotheek af te zakken.
Eerst naar de Dageraadplaats. Schooldirecteur Koen De Dapper verwijst mij door naar twee leerlingen van leefschool De Dageraad, Pjotr en Marta. ”Wij staan hier omdat het fijn is dat de bib vlak bij onze
tram of de bus moeten gaan. Bus en tram betalen is niet zo leuk. Nu kunnen we ook buiten schoolverband naar de bibliotheek gaan. Als er een bibbus komt is dat wel okay, maar die bus gaat hier maar heel weinig komen. Als de bib dicht gaat, zullen we maar naar een andere, verder gelegen, bibliotheek gaan om boeken te lenen.”
rECHT
Dan zet de stoet zich in beweging, richting Door Verstraeteplaats Vijf scholen zijn vertegenwoordigd, elk met één of meer klasjes. De kleine demonstranten dragen zelfgemaakte pancartes met slagzinnen die met veel enthousiasme geroepen worden: “Bib moet openblijven! Wij willen lezen! Bib moet blijven! Wij willen boeken, boeken van de bib!” De bekende borden ‘merci om trager te rijden’ zijn creatief getransformeerd tot ‘Merci om de bib open te laten blijven’. Op het eind van de stoet loopt een groepje kinderen dat de sluiting van de bibliotheek in een ietwat breder verband ziet. Zij schreeuwen: “Open! Kinderrecht!”
Een van de demonstranten loopt zelfs al vooruit op de beslissing die het stadsbestuur binnenkort neemt. Op een zelf ontworpen affiche staat met grote letters ‘Merci om de bib te heropenen’. De ontwerper gaat er blijkbaar vanuit, dat het onvermijdelijke zal gebeuren en poogt met deze affiche alsnog het tij te keren.
VErKEEr
Ook de juffen en de meesters roepen hun ziel uit het lijf. Eenmaal aangekomen op het plein voor de bibliotheek, trekt de bonte groep enkele keren rond het plein, mooi op het zebrapad terwijl de politie het verkeer tegenhoudt. En toch loopt het bijna mis. Alle auto’s staan netjes voor het rond punt te wachten, maar een voertuig van een Antwerps taxibedrijf meent toch te moeten inhalen en kan maar heel nipt twee overstekende kinderen ontwijken. De chauffeur komt er vanaf met een luide vermaning van een politieagent.
BIBlIOBuS
Na enkele rondjes, keren de kinderen gedisciplineerd terug naar hun scholen. Een kleine delegatie van enkele kinderen en leerkrachten stapt de bibliotheek binnen om een petitie en tekeningen af te geven. De stad Antwerpen heeft wegens ‘niet-beschikbaarheid van de directeur van de Antwerpse bibliotheken’ voor die gelegenheid cultuurcoördinator Karel Hermans afgevaardigd. Hij luistert aandachtig naar de argumenten om de bibliotheek open te houden. Leraar Jochem vertelt hem, dat behalve deze kinderen ook veel kansarme volwassenen naar deze bibliotheek gaan en dat een uitstap naar de Permeke-bib voor hen misschien te duur wordt. “Als de bibliotheek dan toch door een bibliobus vervangen wordt, dan moet deze minstens om de veertien dagen
komen”, aldus meester Jochem. Karel Hermans belooft al deze argumenten aan schepen Heylen en burgermeester Janssens over te maken en drukt de hoop uit dat zij oren hebben naar deze argumenten en dat de stad geld vindt om deze bibliotheek open te houden.
Via officieuze weg vernam Gazet van Zurenborg dat het plan voor de bibliobus erin bestaat, dat de bus met boeken slechts eenmaal om de acht weken langs komt in onze wijk. Dit betekent dat de mensen die gebruik maken van de bus slechts zeven keer per jaar van boeken kunnen wisselen. Zoals bij elk klassiek drama, hoort er ook een epiloog bij dit verhaal. Vrijdag 8 oktober staat een grote vrachtwagen onder de bruggen van deTramplaats. ‘Bibbus’ staat er in grote letters op. “Ja, dit is de bibliotheekbus voor de leerlingen van de scholen”, vertelt een vriendelijke bibliothecaris vanuit zijn bus. Hoe dikwijls de bus gaat langskomen, weet hij niet. “Er zijn nog anders scholen die moeten bediend worden”, voegt hij eraan toe.
Ondertussen is de bibliotheek in de Wolfstraat nog steeds open, op woensdag van 10.00 tot 18.00 uur en op donderdag van 14.00 tot 18.00 uur. Pech voor hardwerkende Zurenborgers die ‘s avonds van de bibliotheek gebruik willen maken. Op de website van de Antwerpse bibliotheken prijkt de slogan ‘’t Stad is van iedereen’. Voor hoelang nog?
De bibliotheek op Zurenborg dreigt helemaal te verdwijnen en dan moeten inwoners van de wijk op zoek naar een andere stadsbib. Nogal wat mensen vinden dat een wijk als Zurenborg recht heeft op een uitleenbib maar anderen vinden dan weer dat de nabij gelegen filialen best te bereiken zijn. Met een beetje moed en goeie wil. Fundamenteel blijft ook dat kleine kinderen bijna uitsluitend kennis maken met het aanbod door klasbezoeken.
Maar wat vinden schrijvers van deze evolutie? Neemt de computer over? Zijn bibliotheken uit de tijd? Maken ze deel uit van ons cultuurpatrimonium? Moet de overheid in elke wijk een dure bib in stand houden? Is een bibliotheekbus die naar de scholen en pleinen rijdt een goed alternatief of een doekje voor het bloeden? Kortom, met deze en andere vragen trokken we naar een aantal schrijvers in onze wijk.
(Swa COLLIER)
• Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveelheid senioren Jeroen Olyslaegers: “Héél belangrijk uiteraard. Wat mensen al wel eens durven vergeten is dat een wijkbibliotheek ook een ontmoetingsplek is. En zulke plekken moet je in deze tijden koesteren en juist niet weg rationaliseren. Ik woon in deze wijk al een jaar of zes, dus nadat de meeste buurtwinkels al lang verdwenen waren. Een wijkbibliotheek geeft karakter aan een wijk, net zoals elke ontmoetingsplek. Ik huiver bij de gedachte dat mensen elkaar overdag alleen nog maar ontmoeten aan de groentenafdeling van een grootwarenhuis.”
• Moet de bib op Zurenborg open blijven ook al kost dat de gemeenschap handen vol geld voor relatief weinig mensen die er gebruik van maken?
Jeroen Olyslaegers: “Ik ben een voorstander van aanwezigheid van kunst (in al haar vormen) in de wijken, en niet louter in het stadscentrum. Het is juist door o.a. kunst en dus ook bibliotheken dat je een gemeenschap kan levend houden. Uiteraard kost dat geld. Ik betaal met veel plezier belastingen om al dat moois te bewaren, niet af te breken.”
• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen . Een goed argument ?
Jeroen Olyslagers: “Een flauw argument. Je krijgt te horen dat de Permekebibliotheek goed bereikbaar is (en dat is uiteraard zo), maar dan moet je niet beginnen schermen met bovenstaand argument. Het is het een of het ander. Al schrijver bezoek ik de Permekebibliotheek graag omdat er zoveel beschikbaar is. Maar het beperkte aanbod van een wijkbibliotheek is voor vele mensen wel degelijk een goede zaak. Een bibliotheek van wat voor grootte ook is net als een goede tweedehands boekenhandel sowieso altijd een plek waar je op iets kan stuiten dat je niet specifiek zoekt, een plek van verwondering en toeval.”
• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?
Jeroen Olyslaegers : “Een lege plek in de wijk die niet meer valt te dichten. Punt.”
• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen?
Jeroen Olyslaegers: “Daar ben ik realistisch in, vrees ik. Natuurlijk mogen mensen hun stem laten horen indien ze dit écht belangrijk vinden. Ik hoop dat dit gebeurt, maar heb geen idee of zulk belang ruim gedragen wordt."
• Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveelheid senioren.
Kristien Hemmerechts : Bibliotheken hebben onschatbare waarde. Het zijn niet alleen plekken waar je kunt lezen en leren, maar je kunt er elkaar ook ontmoeten.
• Moet de bib op Zurenborg open blijven ook al kost dat de gemeenschap handen vol geld voor relatief weinig mensen die er gebruik van maken?
jeroen Olyslaegers woont in de Kruikstraat en is een van de meest getalenteerde duizendpoten: filmrecensent, radiocolumns, theaterstukken, romans, schrijver van kunstboeken en performer. Allemaal dekseltjes die op dat ene potje passen.
Kristien Hemmerechts: Ik ken de cijfers niet en ik heb geen zicht op de werking van de bib. Als er weinig gebruik wordt gemaakt van de bib, dan moet de bib misschien voor een andere aanpak opteren.
• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen. Een goed argument?
Kristien Hemmerechts: “Dat is zeker geen onaardig argument. Maar de bib bestaat natuurlijk niet alleen voor schoolgaande jeugd.
• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?
Kristien Hemmerechts: Ik kan geen koffiedik kijken…
• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen?
Kristien Hemmerechts: “Ja, natuurlijk. Maar misschien moet dat vooral op een constructieve manier gebeuren. Niet alleen zeuren, maar ook de vraag onderzoeken: wat verwachten we van ‘onze’ bib? Hoe willen we die zien opereren? Wat is de rol van een buurtbib in de 21ste eeuw? En vervolgens kan de bib op de behoeftes die er bestaan inspelen.
• Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveelheid
reine De Pelseneer • Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveelheid senioren
Reine De Pelseneer: “Een bieb is in élke wijk belangrijk. Voor echte leesbeesten is zo'n bieb vlakbij misschien minder nodig, want die zullen hoe dan ook moeite doen om naar een ander filiaal te gaan. Maar voor anderen is die stap vaak te groot, terwijl een bieb in hun buurt wel uitnodigend kan werken. Als je mensen aan het lezen wilt krijgen, dan moet je er in de eerste plaats voor zorgen dat er een makkelijke toegang tot boeken is…"
• Moet de bib op Zurenborg open blijven ook al kost dat de gemeenschap handen vol geld voor relatief weinig mensen die er gebruik van maken?
Reine De Pelseneer: “Om de redenen die ik hierboven aanhaalde, lijkt het me inderdaad belangrijk dat de bieb open blijft. Nu goed, ik heb geen cijfers over bezoekersaantallen en de kostprijs, dus ik kan hier geen harde uitspraken over doen. Je kunt het natuurlijk ook niet zo ver laten komen dat je een bibliotheek open houdt voor
je kinderen graag alleen naartoe stuurt. Naar de buurtbib kan dat wel.
• Moet de bib op Zurenborg open blijven ook al kost dat de gemeenschap handen vol geld voor relatief weinig mensen die er gebruik van maken?
Peter Van Olmen: “Het lijkt alsof de bibliotheken dezelfde weg opgaan als de spoorwegen. In grote stations wordt zwaar geïnvesteerd, kleine stationnetjes laat men verloederen. Terwijl kleine bibliotheken vaak een opstap zijn naar die grotere bibliotheek. Juist omdat de drempel kleiner is.”
• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen. Een goed argument ?
Peter Van Olmen: “Het is veel leuker als kinderen zelf naar de bibliotheek gaan. Zo leren ze dat er plaatsen zijn waar voor boeken gezorgd wordt, en waar boeken belangrijk zijn. En ik vraag me af of veel jongeren, als ze ouder zijn en de bus niet meer
twee personen… Maar als er in de culturele sector geen geld gestopt mag worden in initiatieven die voor slechts een klein publiek zijn bestemd, dan zullen er veel deuren gesloten moeten worden… Wat ik wél belangrijk vind, is dat er wordt nagedacht over hoe een hedendaagse bieb moet functioneren. De manier waarop mensen – en vooral kinderen – met boeken en geschreven tekst omgaan, verandert nu eenmaal. Daar moet je als bieb op durven in te spelen."
• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen. Een goed argument?
Reine De Pelseneer: “De bibliobus is beslist een fijn initiatief, maar ik zie ze eerder als een aanvulling op de bieb. Een bieb is er immers niet alleen voor schoolgaande kinderen. En het aanbod in zo'n bus is hoe dan ook beperkt."
• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?
Reine De Pelseneer: “Een aantal mensen zal wellicht minder lezen… Ik kom regelmatig in bibliotheken om te vertellen over mijn
Peter Theunynck: “Enkel naar de taal van de bezoekers- of ontleningscijfers luisteren lijkt me wat simplistisch. Als de wijkbibliotheek echt iets betekent voor een aantal kinderen en oudere mensen die moeilijk in de Permekebib geraken, mag dat feit niet zo maar genegeerd worden. Misschien moeten vraag en aanbod nog wat beter op elkaar afgestemd worden, maar een kruis maken over de wijkbibliotheken lijkt me een te drastische maatregel. Men werpt dan voor een aantal mensen extra drempels op. Het verwerven van cultuur en kennis mag toch iets kosten? Het zijn de enige troeven die wij in dit landje hebben.”
• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen. Een goed argument ?
langskomt, nog spontaan de weg naar de bib zullen vinden als ze dit niet van jongs af geleerd hebben.
• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?
Peter Van Olmen: “Ik vind het een teken van de verarming van een buurt die meer en meer verwordt van een woonbuurt tot een uitgaansbuurt. Hopelijk komt er geen restaurant in de plaats.”
• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen?
Peter Van Olmen: “Zeker.”
Peter Van Olmen woont in de Stierstraat, is jeugdschrijver, verraste iedereen met De Kleine Odessa dat ondertussen een hele kast aan prijzen won en vertaald werd in alle gangbare talen. Zelfs in het Koreaans. Komt er binnenkort een vervolg?
boeken en om voor te lezen voor kinderen. Daarbij merk ik dat het vaak de kleinste bibliotheken zijn die met het meeste enthousiasme aan leesbevordering doen. Kinderen die normaal gezien nauwelijks met boeken in aanraking komen, worden er toch warm gemaakt om te lezen. Doodjammer als zulke dingen niet meer zouden kunnen."
• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen?
Reine De Pelseneer: “Natuurlijk. Het is een bieb vóór de inwoners, dus als zij willen dat de bieb blijft, moeten ze daar mee voor pleiten."
reine De Pelseneer woont in de Korte Van ruusbroecstraat en heeft zich in het wereldje van de kinderboeken een stevige reputatie opgebouwd. Schrijft gedichten – voor volwassenen en kinderen – en verhalen, en brengt prentenboeken uit. Allemaal schitterend geïllustreerd.
• Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveelheid senioren
Peter Theunynck: “Een wijkbibliotheek op Zurenborg lijkt mij best wel zinvol. Ik herinner me hoe mijn kinderen, toen we nog in Lint woonden, vaak met hun fiets naar de plaatselijke bibliotheek peddelden om er hun eerste stappen in de wereld van
strips, boeken en tijdschriften te zetten. Meestal keerden ze glunderend terug met een hele stapel ontdekkingen. Ik zie de lagereschoolkinderen uit de wijk nog niet meteen alleen naar de Permekebib fietsen, naar de wijkbibliotheek kan dat wel.”
• Moet de bib op Zurenborg open blijven ook al kost dat de gemeenschap handen vol geld voor relatief weinig mensen die er gebruik van maken?
Peter Theunynck: “Zo’n bibliobus met een minivrachtje boeken lijkt me toch niet hetzelfde als een heuse bibliotheek waarin je kunt rondneuzen en waarin je dingen kunt vinden waar je wellicht niet naar op zoek was, maar die misschien wel je leven veranderen.”
• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?
Peter Theunynck: “Dan wordt het culturele aanbod weer wat
schraler. Voor een aantal mensen, vooral kinderen en ouderen, is ’t Stad dan weer een beetje minder van A. Het stadsbestuur wil zo graag jonge mensen naar de stad halen en in de stad houden. Misschien moeten ze dan nog wat meer aan de kinderen leren denken.”
• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen?
Peter Theunynck: “Dat moet je altijd doen. Dat is echt participeren in de democrratie. Als inwoner en gebruiker moet je de beleidsmakers soms duidelijk maken dat ze fout zitten en dat je het helemaal niet met hen eens bent. Dat is superbelangrijk. Een keer om de zoveel jaar naar het stemhokje gaan, is echt niet genoeg. Bestuurders hebben vaker feedback nodig, zodat ze blinde hoeken vermijden en betere beslissingen kunnen nemen. De tijd van blanco cheques is toch lang voorbij, nietwaar Bart:-)”
Peter Theunynck, lange Van ruusbroecstraat, is onze wijkdichter. Hij publiceert in elke editie van deze krant een wijkgebonden gedicht. Verder is hij bekend als biograaf, dichter en tekstschrijver.Won met zijn dichtbundels een paar belangrijke prijzen.
Karen Claes gluurt al meer dan 7 jaar achter onze Zurenborgse gevels op zoek naar bijzondere verhalen. Dit jaar gaat ze de stofwolken, boorgeluiden, mdf platen en verfgeuren achterna.
2010 staat in het teken van renoveren, verbouwen en grote klussen, in het spoor van handige harry's en bob de bouwers...
Herfst. Een gevarieerd, nieuw kleurenpalet met warme tinten hangt aan de bomen.
De verwarmingen stralen hun eerste warmte van het seizoen de kamer in.
Sjaals en mutsen worden langzaam uit de kast gehaald. Sjaal.
Het klinkt als een woord uit verre tijden.
Gelukkig laat de zon ons niet in de steek en stralen de weekends je tegemoet.
Weekends gevuld met de eerste kopjes warme choco, renaissancemuziek en dvd-marathons.
Het najaar komt voorzichtig om de hoek kijken, ik omarm het groots. De winter kan mij wel bekoren, het haalt het kind in mij naar boven.
Ik herinner me de sneeuwballen die ik vorig jaar gooide, de ijzige fietstochtjes op onverantwoorde wegen, de bevroren vingers en wolkjes adem in de vrieskou. Wanneer ik het opschrijf, voel ik nu al een gevoel van opwinding.
Ik mag niet vooruit lopen op de feiten, eerst genieten van de temperatuurovergang tijdens dit prachtige tussenseizoen.
breed voetpad en enkele bomen! Toen belde ik naar de desbetreffende dienst en zij vertelde me, dat de werken alleen waren tot aan de Rolwagenstraat en dat ze me niet konden vertellen wanneer wij in de planning zaten. Wat waren we samen met de buren ontgoocheld.
Tot Karen me vroeg om te reageren voor de gazet. En wat gebeurde er toen .......
Die namiddag stonden drie personen voor mijn winkeltje. Met plannen in hun hand. Ze gebaarden richting ons stukje vergeten Van Ruusbroecstraat. Toen ze klaar waren, heb ik gevraagd of wij ook aan de beurt waren. En ze zeiden JAAAAAAAAAAA. Dus kan ik nu al beginnen met dromen over de bomen in ons stukje straat. Dank je wel om het begin van onze straat niet te vergeten. Want het leek dat het begin van de lange straat het vergeten staartje was geworden.”
heel lang op de straat spelen en er rijden geen snelle wagens door de straat. Postbode Cois breekt bijna elke dag zijn benen maar de post is er steeds. Maar alle dagen ’s morgens met heel veel lawaai wakker gemaakt worden is niet leuk. Zo denk ik dat ik al naar school moet en ben ik te vroeg wakker, dus slaap ik nog op school, hahahaha. Ik vind het ook niet leuk dat we alle dagen de auto moeten verplaatsen. Mama wil dan de dag nadien met de wagen weg, maar papa had de vorige dag maar een klein parkeerplaatsje gevonden dus kan mama er niet uit.”
Raymond Portocarero:
Afgelopen keren schreef ik over verbouwingen. Verbouwingen in huizen en appartementen, meestal kleine ingrepen, soms van grote aard. De verbouwing waar ik zelf het meeste naar heb uitgekeken vind op dit moment plaats: de metamorfose van onze straat. Verschillende Zurenborgse straten hebben dit al achter de rug. Onze Lange Van Ruusbroecstraat heeft lang moeten wachten, onze naam liegt er niet om. Een straat die een nieuw leven start met verse voetpaden, glad asfalt en boompjes die zich ondertussen al thuis voelen. Het brengt wat met zich mee, zo’n make-over. Het doet een straat herleven, want buren hebben een gespreksonderwerp en dat is te merken. Je kan er ook niet omheen als om vijf of zes uur ’s ochtends de eerste vrachtwagens en bulldozers de straat inrijden en de werken starten. De auto’ s rijden iets langzamer tijdens de werken. Als parallelstraat van de Plantin- en Moretuslei, worden we vaak gezien als snelle binnenweg. Met de nadruk op snel, sneller dan goed is voor een woonwijk met vele jonge, spelende kinderen. Een metamorfose, ik ben benieuwd of iedereen dit net zo spannend vind als ik. Ik peil naar de reacties van de straat en merk dat het leeft, dus deze keer laat ik mijn buren aan het woord…
Val en Bruno van nr. 70:
“Op zich staan wij achter het feit dat er gewerkt wordt aan de straten. Doorgoede straten en stoepen zullen mensen (hopelijk) ook gemotiveerd zijn om ze te onderhouden. Initiatieven als een straatpoets zijn altijd leuk en de resultaten zijn meestal fleurig en fris! Wij hebben geen probleem met het startuur van de werken. Het eerste lawaai is te horen nadat onze wekker is afgelopen en als we 's morgens vertrekken zijn de werklui vriendelijk. Ook overdag hebben
we geen last van het lawaai.”
“'Autoloze straat' is wel relatief. Er rijden nog steeds auto's, wat het voor de kinderen toch niet zo veilig maakt. Maar toegegeven, het is wel veel rustiger. Zeker die 'vlammers' die ons af en toe de stuipen op het lijf jagen blijven weg. Waar we wel veel hinder van ondervinden is het parkeerverbod. De laatste tijd kan je amper een straat vinden waar géén borden staan. Er is sowieso al weinig parking, zeker 's avonds, maar nu is het zelfs niet meer mogelijk je auto een straat verder te parkeren. Wij merken dat er ook vaak borden gezet worden in straten waar dan dagenlang niets gebeurt. Op den duur beginnen mensen de borden ook te negeren en het toeteren en wegslepen zorgt dan wel (en soms heel vroeg) voor lawaaioverlast. Het ene brengt natuurlijk het andere mee, maar wij vragen ons toch af of werken in de buurt niet beter verdeeld kunnen worden.”
Katia (Bio117 kinderopvang) van nr. 117: “Ik ben zeer blij met de nieuwe voetpaden. Ikzelf heb hier weinig hinder van ondervonden. Er mag wel eens gezegd worden dat het hier allemaal zeer snel is gegaan, binnen de vier dagen was het oude voetpad eruiten het nieuwe erin. Een terechte pluim voor de werkmannen. En de dagen dat er hier geen verkeer doorkon waren een verademing. Het spijtige is wel, dat deze straat niet in aanmerking komt voor verkeersdrempel of zigzag verkeer om alles af te remmen want in het verleden "vlamde" ze hier wel eens graag door... “
Martine van het ‘ Rolwagentje’:
“Een tijdje geleden kreeg ik een briefje in mijn handen dat de straat werd heraangelegd. Daar stond in dat de Lange Van Ruusbroecstraat nieuwe voetpaden kreeg. Wat was ik blij eindelijk die vieze blokken weg aan de school. Ik begon al te dromen van een
Grotebeerstraat 1 2018 Antwerpen t/f 03-239 81 91 info@emenel.be www.emenel.be
openingstijden: wo t/m za 10.00-18.30 uur of ’s avonds op afspraak
juweelontwerp kinderjuweeltjes trouwringen herstellingen oud goud creaties
Dirk Blijweert: “Op zich vind ik het prima dat de straat wordt heraangelegd. Een nieuwe stoep en vers asfalt: het oogt niet alleen netjes maar stapt en rijdt bovendien lekker soepel. Alleen vraag ik me af of dit écht nodig was. De staat van onze straat was immers nog behoorlijk. Ik veronderstel dat de heraanleg een flinke duit gekost zal hebben. Misschien had dat geld nuttiger besteed kunnen worden aan bijvoorbeeld veiliger fietspaden elders in de stad, of het opfrissen van een armere wijk.”
Paul en Roos Verstraete van Apotheek Zurenborg: “Spelen in autoloze straten terwijl de buren met elkaar verbroederen, mooi toch! In al die jaren dat we hier al wonen en werken hebben we de buurt zien verjongen en opfleuren. Alleen jammer van al die foutparkeerders. Had men maar een ondergrondse parkeergarage gemaakt onder de Dageraadplaats. Maar goed, positief blijven: straks een nieuwe stoep, nu nog het asfalt!”
Lhasa, nr. 59 “Ik en mijn vriendjes vinden het leuk om te kunnen ravotten in het zand dat de werkmannen gebruiken, om de nieuwe voetpaden aan te leggen. We kunnen
“De straat lijkt wel ergens in de duinen te liggen en er heerst een soort van wetteloosheid met betrekking tot het parkeren in onze straat. De huizen hebben tijdelijk een ophaalbrug gekregen van de voordeur tot de straat en dat geeft het gevoel in een kasteel te wonen. Met de fretten wandelen wordt nu nog avontuurlijker voor de beestjes, want er zijn talloze nieuw te ontdekken plekjes tussen de stenen, zandhopen en houten ophaalbruggetjes. Dochter Régine moest vrijdag 8 oktober al om 8u30 op school zijn voor een klas uitstap naar Namen, de wekker stond op 6u30. Doordat de batterij van de wekker leeg was, werden wij niet gewekt door de wekker. Gelukkig werden wij wel gewekt door het geluid van de werkmensen, die elke ochtend om 6u beginnen met de werken. Elke morgen voor het ontbijt al ‘goedemorgen’ zeggen tegen de straatwerkers, geeft de dag gelijk al een goed begin.”
Matijs (schrijft ook namens zijn broer Seppe en zus Violet) nr. 51 “Wij vonden het erg leuk dat de straat afgesloten werd, daardoor konden wij in alle veiligheid spelen. Het was alsof het pleintje plots voor de deur verhuisd was. We konden al het materiaal van de werkmannen goed gebruiken. Bv. De grote planken werden onze afreis met de step en stenen voor over te springen. Het was voor ons een betonjungle. Minder leuk was het voor mijn ouders, daarmee bedoel ik al het stof dat we binnen brachten. Want natuurlijk deden wij onze schoenen niet altijd uit.”
Peter Theunynck, ook bewoner van onze straat, schreef op mijn verzoek een kort gedicht over de werken:
WEGODE De weg was als een golfterrein bezaaid met duizend gaten. Soms dacht je aan een kolenmijn. Dat kon men zo niet laten. Nu komt er verse macadam en splinternieuwe stoepen. De straat glad als een achterham, de buurt om van te snoepen. Met deze woorden wandel ik graag de herfst tegemoet.
Omdat ik weet dat er hier in de winter een prachtige straat zal liggen. Bedankt, lieve buren!
Bewoners van de driehoek tussen de Kleine Beerstraat, Grote Beerstraat en Arendstraat kennen ‘m zeker en vast: de gigantische tamme kastanje van l eon Dudek uit de Arendstraat
41. Aan de dode takken en verslenste bladeren zullen ook zij al wel ge -
Als Leon Dudek en zijn vrouw Anna Torfs (beiden 77) me op een mooie nazomerdag ontvangen, tronen ze me meteen mee richting tuin. In een uithoek van het hofje prijkt hij dan: dé boom van Dudek, zoals de buren hem noemen. “In 1993 is hij gekeurd en gesnoeid door Peter Hauman, een boomchirurg die ook de bomen op het plein verzorgd heeft. Onze kastanje is toen ook onder de loep genomen door Jan Vaes, een specialist in boomverzorging. Die kon ons vertellen dat de boom toen ongeveer 120 jaar oud was. De omtrek van de stam bedraagt wel 3,20 meter!” , vertelt Leon trots. Het is inderdaad een stevige klepper. De kruin overdekt maar liefst zeven tuinen. Maar je kan er niet naast kijken: de boom vertoont serieuze kale plekken. “ In 2008 hebben we nog 11 kilogram kastanjes kunnen rapen. In onze tuin alleen al, hé! En nu heeft de boom bijna geen vruchten meer ”, zucht Leon. “ Er zijn verschillende dode takken. En de bladeren zijn ook veel kleiner dan normaal. Het is me echt een raadsel waarom mijn boom plots zo afgetakeld is. Maar zie je die neuzekesboom daar bij de buren? Die heeft net hetzelfde.”
Vl IEGENDE KAT
Leon en Anna hebben lang zelf naar de oorzaak gezocht. “Eerst dachten we dat het gewoon aan de ouderdom lag. De kastanje moet nu al zo’n 140 jaar oud zijn. In een bebouwde omgeving kan dat natuurlijk al tellen. Maar toch… Daarvoor ging de aftakeling veel te snel. Toen begon het ons te dagen dat iemand de boom misschien bewust ziek maakte. Nochtans hebben de meeste buren geen enkel probleem met de kastanje. Ze zijn blij met het groen en de schaduw en verkoe -
merkt hebben dat de boom sinds een tweetal jaar ziek is. l eon weet niet wat er met zijn klepper scheelt. En nog minder wat hij er nu mee moet aanvangen. Een boom… waarover een boom opgezet kan worden.
(Ellen BURTON)
ling die de boom in de zomer brengt. Natuurlijk is er hier en daar wel hinder, zoals de slierten met geel poeder die in de bloeitijd tussen de lambrettekes van een naburig terras vallen. Maar of dat nu een reden is om de boom te vergiftigen?” , twijfelt Leon. Nochtans kan hij heel sappige verhalen vertellen over overlast door bomen in de driehoek. “Een tijdje terug stonden er in een aangrenzende tuin nog drie grote populieren. Op een dag was er een kat ingekropen, maar die kon niet meer naar beneden. Drie dagen heeft dat beest in de top zitten janken. Tot we het beu waren en met een paar mannen een koord vastbonden aan de stam. Door de boom over en weer te schudden, dachten we dat de kat er wel uit zou komen. Maar niet dus. De poes bleef waar ze zat. “Laat maar los!” , riep iemand. “ En toen ging het ineens KNAK! De boom brak af, de kat werd meters ver weg gekatapulteerd. Maar ze landde toch mooi op haar pootjes op een plat dak ”, lacht Leon. “Eén van de buren had het toen wel gehad met die hoge populieren. Als ze niet meteen weggehaald werden, zou hij ze vergiftigen met benzine, dreigde hij.”
WHITE SPI rIT
Met dat dreigement in het achterhoofd legt Leon de link met een ander voorval. “Van verschillende bronnen buiten de wijk heb ik vernomen dat er hier verf of white spirit gedumpt wordt in de riolering. Ik heb zelf trouwens al enkele keren een indringende geur waargenomen. Maar ja, wijzen mag niet en is lelijk, leren ze je toch op school? Ik kan dus niets zeggen en niemand beschuldigen, want ik heb al een slechte naam. Jarenlang heb ik hier in de straat een winkel in verpakkingsmaterialen gehad. Ik weet dus
heus wel hoe het hier draait en maalt. Maar ik zwijg en wil niet op lange tenen trappen.” Hoe die vermeende chemische lozingen dan zijn boom ziek kunnen maken? “Er zijn hier in de buurt nog heel veel waterputten. Ook onder mijn huis zit er eentje. En weet je dat het wortelstelsel van een boom even groot is als de kruin? De kastanje heeft hier al weinig grondwater en zit dus zo met zijn wortels in die waterputten. En dan is de link snel gelegd… Misschien heeft het ook wel wat te maken met de aanleg van die TGV op het einde van onze straat. Want wat doet zoiets met het grondwater? Dat kunnen wij niet inschatten.”
ADVIES
Wat er ook van zij, de boom is overduidelijk ziek en dus heeft Leon de afgelopen jaren verschillende specialisten gecontacteerd. “Wat zij me komen vertellen, is soms te gek voor woorden. In elk geval geven ze ieder wel een ander advies.” In eerste instantie nam Leon contact op met het Ecohuis. Daar konden ze hem niet concreet helpen en dus gaven ze hem enkele adressen van boomsnoeiers. “Zeg maar gerust boomknoeiers” , merkt Leon fijntjes op. Na die tegenvaller besloot Leon te rade te gaan bij de groendienst van de stad. “Ik werd doorverwezen naar de groendienst aan de Desguinlei. Daar aangekomen vond ik enkel een leeg gebouw. Bleek dat de dienst ondertussen verhuisd was naar den Bell telefoon. Na omzwervingen via de groendiensten van Wilrijk en Berchem zijn er uiteindelijk twee mannen van de groendienst van het Albertpark langsgekomen. Die ene liep de tuin in, gaf met zijn stevige botinnen een knoertharde stamp tegen
de boom en besloot droogjes: die boom is kapot en moet eruit. Toen ik vroeg of de stad daarin tussenkwam, kreeg ik te horen dat ik het zelf moest oplossen. En dat het een dure grap ging worden. Een week werk en een factuur van 7.000 tot 10.000 euro, wist die man te vertellen. Zijn gezel vond er niet beter op dan op te merken dat ik mijn huis maar moest verkopen in de winter. Want dan zou niemand zien dat de boom ziek is. Zoiets is toch te gek voor woorden?! Maar het kon nóg erger. Toen ik vroeg hoe zo’n eventuele kap in zijn werk ging, zeiden ze dat de boom ofwel helemaal in stukken gedaan zou worden, of dat ze hem in zijn geheel over het huis zouden tillen met een kraan. Waarna de eerste man toevoegde: “Ik zou hem dus maar simpel afkappen op 80 centimeter. Dan hou je nog een mooie barbequetafel over.” Ik dacht dat ik iets kreeg op dat moment!”
KANDE l ABE rEN
Ten einde raad besloot Leon terug contact op te nemen met boomverzorger Jan Vaes. “Toen die de boom onderzocht, zei hij dat de kastanje niet dood kón zijn, want dat er in dat geval paddenstoelen op zouden groeien. Weer een andere mening dus. Achteraf maakte ik me wel de bedenking dat het verzorgen van bomen die man zijn broodwinning is en dat hij er baat bij heeft dat de kastanje blijft staan. Hoe betrouwbaar is zijn advies dus?”, aldus een stilaan wanhopige Leon. Via connecties kwam hij onlangs nog in contact met een man die voor zijn pensioen bij de groendienst gewerkt heeft. “Die man stelde voor om de boom te kandelaberen. Bij die snoeitechniek worden de takken volledig afgeknot. Dat doen ze blijkbaar ook met de kastanjes in Zuid-Frankrijk. Nadien zou de boom weer nieuwe vruchten moeten krijgen. Misschien dat we dat dus nog wel eens proberen”, verzucht Leon.
STAD Het einde van de lijdensweg van Anna, Leon en hun tamme kastanje is dus nog niet in zicht. Met al die mogelijke oorzaken en verschillende adviezen is dat ook geen verrassing. “Wat me nog het meest van al stoort,” zegt Leon, “is dat de stad geen duidelijke rol speelt. Ze verplichten je wel om een vergunning te nemen voor het snoeien en kappen van zo’n grote boom, maar als je hulp vraagt voor de kap, geven ze niet thuis. Enerzijds hoor ik dat de stad alle bomen weg wil uit zulke gesloten bebouwde circuits wegens het gevaar, maar anderzijds zou provinciegouverneur Cathy Berx net gezegd hebben dat ze zoveel mogelijk grote bomen in de stad wil behouden. Wat is het nu?” Hoe het nu verder moet met hun boom, dat kan ik Leon en Anna helaas niet vertellen, maar wel dat de weinige vruchten die de kastanje nog voortbrengt, me heerlijk gesmaakt hebben!
Lekker eten van een zonnige kaart! Taco’s, Burrito’s en Enchilada’s! Heerlijke cocktails
Maandag en dinsdag alle enchilada's 9,95 � Woensdag en donderdag gesloten
Rosa, Maar ten, Tim en Lorrie de papegaai heten u van harte welkom
Rosa’s
Kleine Beerstraat 31 - 2018 Antwerpen tel. 03 636 20 43
Op zondagmorgen29 augustus was er al erg vroeg beweging op de Dageraadplaats. rond 7 uur liepen er al mensen, weliswaar nog met slaapoogjes, met tafels en stoelen te sleuren, werd er een podium opgesteld. Ter hoogte van restaurant Bel Mondo werd een aantal tafels gevuld met koffiemachines, thermossen, flessen gekoelde cava en fruitsappen. later werd dit aangevuld met verse stokbroden, croissantsen chocoladebroodjes.
(Jo VAN HOVE)Tegen 9 uur kwamen de eerste genodigden op het plein aangewaaid. Het werd stilaan drukker, de eerder genoemde tafels werden aangevuld met een uitgebreide verzameling lekkernijen. Zo verschenen er kazen, taarten, confituren, vers fruit, koeken en taarten en vooral veel cava! Gedurende de daarop volgende uren kwamen er ruim 200 mensen naar het plein, die zich allemaal tegoed deden aan al deze dranken en spijzen. Ook voor muzikale omkadering was gezorgd.
Gevraagd naar het hoe en waarom van deze ontbijtochtend werd verwezen naar Jo, Myriam, Maaike en Johan. Zij zouden de aanstichters zijn.
“Het is de laatste zondag van de vakantie, zegt Johan .”
“We zijn nu eenmaal verstokte pleinhangers”, aldus Myriam.
“Tja,” zegt Johan,”omdat het ontbijt de vorige drie jaar ook een succes was.”
“Eigenlijk is het omdat we onze vrienden twee maanden hebben moeten missen”, legt Maaike uit.
WIjKSCHOOl
Twee jaar geleden, tijdens de vakantieperiode, groeide bij dit viertal, dat elkaar kent van wijkschool De Brug, het idee om op het einde van de vakantie een gezellig ontbijt te organiseren voor bevriende ouders en kinderen van de school. Ook vrienden, buren en andere bekenden werden uitgenodigd. De dienst Opsinjoren van de stad werd aangeschreven. Zij leverden tafels en stoelen. De lokale horeca steunde logistiek. Dit jaar werd voor het eerst een beroep gedaan op het enthousiasme van Zurenborgsport. De sportvereniging maakte dan ook van de gelegenheid gebruikt om z’n programma en ambities kenbaar te maken.
"Het leuke is het gevoel van togetherness", zegt Paul, voormalig Zurenborger, die ook is uitgenodigd en een croissant eet. Aan dezelfde tafel zit Lilian uit de Dolfijnstraat: "Ik vind het gezellig dat ik ben gevraagd door m'n achterbuur. Jong en oud, het zit hier allemaal samen! Fijn initiatief!" Rond 12u30ondanks het voorspelde regenweer is het droog gebleven. Tijd voor de afsluiter. De mensen van Crossfit uit de Lamorinièrestraat geven nog een demonstratie van hun aanbod. Deze zondag op het plein heeft gezorgd voor een aangenaam einde van augustus. En voor een goed begin van september. Volgend jaar weer?
Majorette en showband Crescendo in de lamorinièrestraat hield onlangs een opendeurdag. Wist u dat er een drumband en een majorettekorps aan onze wijk grenst? Wij ook niet. Hoog tijd voor een kennismaking. Wij stuurden een majoretteliefhebber op leeftijd naar de lamorinièrestraat om zich verder te laten inwijden in de wereld van de stoere ritmische drums en de verleidelijke choreografie met pompon en majorettestok. (Ad MOESKOPS)
Een wit laken aan de poort van het Leonardolyceum vertelt me dat ik hier moet zijn. In grove zwarte letters staat er Crescendo opgeschilderd. Eerst door de ijzeren poort en dan loop ik de lege speelplaats over. Achteraan het plein staat de tijdelijk geïnstalleerde bar. Er zitten enkele klanten op het geïmproviseerde terras, maar ik laat ze hun gang gaan. Ik kom niet voor de drank. Nee, ik heb een hoger doel, ik wil alles weten over de wereld van de majorette. De meisjes die zomer en winter over de straten marcheren. De meisjes die niet bang zijn van weer en wind. De meisjes die zon en regen trotseren om in blote benen op straat te paraderen. En dat allemaal ter vermaak van de medemens. Ik bewonder ze nu al.
rITME
In de verte klinkt het ritme van drums. Ik loop om enkele klaslokalen heen. Op zoek naar de bron van het ritme. Het tromgeroffel wordt sterker en sterker. Het volume neemt toe. Hier is het te doen. Door het openstaande raam dendert het geroffel naar buiten. Enkele jongeren staan achter een snarentrom, een vrouw op leeftijd slaat twee koperen bekken ritmisch tegen elkaar. Tegenover haar staan een man en vrouw diep gebogen over hun xylofoon. Daarnaast slaan twee heren geconcentreerd op de grote trom. De dirigent in het midden geeft aan waar het harder en zachter moet. Pomperderompompom, pomperderompompom. Tot mijn verbazing betrap ik me erop, dat ik voorzichtig met mijn voet het ritme probeer te vol gen. Het lukt me niet. De drumband geeft gas. Het getrommel wordt luider en lui
der. De muzikanten doen hun best om het zeskoppige publiek te imponeren , maar bij mij overheerst teleurstelling. Ik heb niets tegen drums, maar eerlijk is eerlijk, ik kom voor de majorettes. De meisjes die elke carnavalsstoet opvrolijken. De meisjes die zonder gene in hun korte rokjes over de straat lopen. De meisjes die trots zijn op hun benen. Waar zijn ze?
POMPOM
Een pijltje stuurt me in de richting van de turnzaal. Als ik in het halletje sta hoor ik ‘één, twee, drie , vier, omhoog, omhoog, opzij, opzij.’ Ik val midden in een training. Dit is de achterkant van de showwereld. Niks strakke pakjes, niks groot publiek, niks groot applaus. In de gymzaal staan tien meisjes in witte T-shirts te oefenen op synchrone bewegingen. De leeftijd varieert. De jongste majorette is amper vijf jaar en de oudste blijkt 38 jaar te zijn. Elke majorette houdt in haar hand een pompon vast, één zwarte en één witte. Voor de groep staat Peggy Verdyck. Zij is de leidster van de groep majorettes en tevens moeder van vier kinderen die ook alle vier lid zijn van Crescendo. Peggy gaat met haar rug naar de groep staan en doet de bewegingen voor. De anderen volgen. Een klein blond meisje van een jaar of zes bijt op haar lip en probeert verbeten de bewegingen te volgen. ‘één, twee, drie , vier, omhoog, omhoog, opzij, opzij.’Het gaat goed tot de laatste twee tellen. Als alle andere meisjes hun rechterarm uitsteken en zo de zwarte pompon laten ritselen, gaat het bij haar mis. Ze steekt enthousiast haar linkerarm uit en laat uitbundig de witte pompon schudden. Als ze haar
fout opmerkt , herstelt ze zich snel. Ze kijkt om zich heen of niemand het gezien heeft. Er wordt doorgeteld. Opnieuw, dezelfde bewegingen. En dan plots, op een teken van Peggy, beginnen de meisjes te lopen. Ze lopen een rondje achter elkaar door de gymzaal, maken identieke bewegingen en komen plots recht op me toegestapt. Een meter voor me komen ze tot stilstand in formatie. Ze eindigen mooi op de laatste tel, samen. Genieten. Dan is het pauze. Het blonde meisje gooit haar pompons in een tas en rent naar buiten. Tijd voor iets anders.
SPECIAlIST
Peggy vertelt dat Crescendo in zijn huidige vorm nog maar een jaar bestaat. In totaal heeft Crescendo 45 leden. Zowel de drummers als de majorettes proberen hun niveau steeds te verbeteren. Daarom trainen ze elke zaterdag een paar uren in het schoolgebouw van het Leonardolyceum. Binnenkort gaan de majorettes zelfs naar Amsterdam om daar een training te volgen van een specialist uit de VS. Ze doen voorlopig als groep nog niet mee aan wedstrijden, maar als ze worden uitgenodigd treden ze samen wel op bij een bruiloft, een carnavalsstoet of een andere optocht. De groep is ook steeds op zoek naar nieuwe leden. Iedereen is welkom. Als je zin hebt om in groep te trommelen of wilt graag bewegen met pompon of majorettestok kun je je aansluiten. De jonge vereniging probeert de kosten voor de leden laag te houden. Het contributiegeld is vijf euro per maand en je kostuum hoef je niet te kopen, want dat leen je van de vereniging. Peggy neemt me mee naar
een tentje waar de kostuums hangen, korte zwart-witte jurkjes met veel glitter. Peggy toont me ook enkele batons (officiële term voor een majorettestok, een mens is nooit te oud om te leren). Ik bekijk ze geïnteresseerd. Peggy: “Dit is een kleintje, voor de kinderen. Dit is een gewone en dit is er eentje met lichtjes in. En dit is een vuurstok. Aan de uiteinde zitten doeken die gedrenkt worden in olie. Dat draaiend vuur geeft een mooi effect. Ik ben ik de enige die deze gebruikt. Ik vind het niet gevaarlijk. En er is me nog nooit iets overkomen, nou ja…” Voorzichtig schuift ze de mouw van haar trui naar boven. Daaronder verschijnt haar dunne pols met daar bovenop een grote rode brandblaar. Ze trekt een pijnlijk gezicht. “Tja, verkeerd gevangen.”
STEr De meisjes stellen zich op om een demonstratie te geven op de speelplaats. De muziek start; ‘Oh, Mandy’ galmt over het schoolplein. De meisjes tillen de benen in de lucht. Ze laten de stokjes draaien. En als jongleurs gooien ze de batons naar elkaar. Iedereen vangt de stok, behalve het kleine blonde meisje. Ze laat haar stokje op de stoeptegels stuiteren, raapt hem snel op en kijkt beschaamd naar de anderen. Niemand kijkt verwijtend terug. Het gaat verder. The show must go on. De meisjes maken een nieuwe formatie. Ze draaien rond. De baton gaat van de ene hand naar de andere. De majorettes gaan tegelijkertijd door de knieën en komen weer samen overeind. Ze draaien rond en komen in een kleine formatie bijeen. Twee oudere meisje houden een baton horizontaal. Het kleine blonde meisje gaat erop zitten en wordt in de lucht getild. De rest staat er in freeze omheen. Een mooi eindbeeld. Applaus! Het blonde meisje straalt. Zij is het middelpunt. Voor even een ster. Ze is haar fout van daarnet al lang vergeten. Ik neem afscheid van de majorettes en fiets naar huis. Onderweg blijft Barry Manilow in mijn hoofd nazingen en ik denk aan de majorettes. I never realized how happy you made me, oh Mandy!
Geïnteresseerd om mee te trommelen of om met een majorettestok te draaien.
Showband Crescendo
Tel: 0496 607664 of
www.everyone.com/showbandcrescendo
Super Idee is een dans- en zanggroepje dat gevormd wordt door r oxane, Marie, Katrien, Ibe en Hannah, tweedeklassertjes van leefschool De Dageraad. Elke week leren ze zichzelf danspasjes en liedjesteksten aan, zomaar in de huiskamer. Hun ouders vonden
dat ze hun talent wel eens aan het grote publiek mochten tonen en dus stelden ze hen voor om een heuse show te organiseren. De meiden vonden dit een ‘super idee’ en op zaterdag 2 oktober was het zover! (Ellen BURTON)
Het optreden was oorspronkelijk kleinschalig opgevat. Thuis bij Katrien in de Arendstraat was er een geschikte ruimte voorhanden, enkele zelfgeknutselde uitnodigingen werden uitgedeeld aan vrienden en familie en de meisjes werkten in het allergrootste geheim aan hun repertoire. Het was dan ook een grote verrassing voor de artiesten én hun ouders dat er op dag van het optreden maar liefst vijftig nieuwsgierige toeschouwers kwamen opdagen!
EurOSONG
Roxanes papa Tom kreeg de zware opgave om de show out of the blue aan elkaar te praten.
Dat deed hij evenwel met verve en ook de meisjes gaven het beste van zichzelf. Zangeressen Marie, Roxane en Katrien vonden hun inspiratie bij de liedjes van Junior Eurosong. Ze zongen een perfecte playbackversie van het winnende liedje Get up! en voerden samen met hun achtergronddanseresjes Ibe en Hannah een formidabele zelfverzonnen choreografie op bij de nummers Super Idee en Jamanee. Hier en daar werd er stevig geïmproviseerd en onderling bijgestuurd, maar het publiek was laaiend enthousiast en gecharmeerd. De meisjes stonden nog naar adem te happen toen presentator Tom hen op vraag van de toeschouwers om een bisnummer smeekte. Eens de zevenjarigen begrepen hadden wat dat moeilijke woord betekende, vlogen ze er meteen weer stevig in. Het stormachtige applaus achteraf sprak boekdelen!
Nadien volgde nog een welverdiende knabbel & babbel voor de artiestjes, hun ouders en de aanwezigen. De meisjes hadden in geen geval zoveel toeschouwers en aandacht verwacht en genoten volop na. Wie weet hoe snel het zal gaan voor dit Zurenborgse talent: van de huiskamer via een eerste succesvol optreden naar….?
Dromen mag altijd!
“Dat systeem met die plakkaatjes?” Dirk Avonts lacht onbedaarlijk.” Dat stamt uit mijn tijd van het jAC (jongeren Advies Centrum), daar kwamen op woensdagnamiddag de meisjes de pil halen en die stormden dan allemaal tegelijk binnen en daarom heb ik plakkaatjes gemaakt met een uur op. Zo’n plaatje met het uur van afspraak op kon je dan meepakken en in de tussentijd iets anders gaan doen. En dat systeem heb ik ook ingevoerd in de huisartsenpraktijk op Zurenborg.” Huisartsenpraktijk die hij na dertig jaar verlaat om Zurenborg als huisarts te ruilen voor een honderd procent job als prof aan de Gentse universiteit. Vanaf 1 oktober zijn we dan ook de fietsende dokter kwijt. (Swa COLLIER)
Dokter Dirk Avonts (56) is nauwelijks weg te denken als Zurenborgenaar. Sinds juli 1979 al. Dokter en nu ook prof Dirk Avonts over zijn aanspoelen op Zurenborg: “Ik was afgestudeerd aan de Antwerpse universiteit en moest mijn dienstplicht nog doen en had een vrouw en een kind op komst. Ik verzeilde in het jongerencentrum JAC en ik leerde dokter Luc Debaene kennen die toen in de Nottebohmstraat 4 zat. En we besloten om het samen te doen, men had als patient geen dokter, je kwam achtereenvolgens bij de ene of bij de andere terecht. Wij waren de eersten die dat deden maar we wisten dat het in een wijk als Zurenborg wel moest lukken en dat deed het ook. Terwijl de collega’s ons uitlachten met de mededeling dat het nooit zou lukken, men mag niet vergeten dat er in die tijd te veel artsen waren. Daarna zijn we verhuisd naar de Kreeftstraat, eigenlijk de plek waar Luc woonde en als dat te klein geworden was zijn we op zoek gegaan naar iets groters en dat is dan de huidige plaats geworden in de Altaarstraat.”
ESTl AND
Op de vraag of hij de zorg zien veranderen heeft in de voorbije dertig jaar knikt hij heftig van ja. Dirk Avonts : “De zorg in Estland is momenteel beter in Estland dan in België, ik ben liever het slachtoffer van een hartaanval in Estland dan hier, geloof me, het gaat snel bergaf. Elk jaar zakt ons land een beetje op de ranglijst van de beste zorglanden. Het is hier veel te versnipperd terwijl ze vijftien jaar geleden in Estland van nul kunnen beginnen zijn.” En Avonts ( “ik weet echt niet waarom de mijn naam met een t wordt geschreven” ) weet duidelijk waarover hij praat. In de loop van de voorbije jaren heeft hij de zwakke plekken in het systeem ontdekt, zegt hij. Er volgt een lange uitleg waaruit moet blijken dat de middelen helemaal niet goed gebruikt worden, dat bvb de verwijsbriefjes van de huisartsen voor de specialisten hopeloos achterhaald zijn, dat iedereen in de medische wereld nog altijd zijn goesting doet, dat in de sector niet iedereen via de computer met elkaar verbonden is om gegevens van een patiënt te raadplegen. Volgens onze prof allemaal te wijten aan ons liberale systeem en dat staat lijnrecht
tegenover de landen waar de algemene gezondheid van de bevolking primeert. Aan de Gentse universiteit gaat hij al deze problemen nu aanpakken en tegelijk les geven
OPlEIDINGEN De huisartsenpraktijk in de Korte Altaarstraat is niet alleen een gezondheidscentrum waar zo ongeveer half Zurenborg bij een dokter terecht komt, het is ook een opleidingscentrum voor jonge huisartsen. Nu studeert men namelijk af als arts en pas nadien moet me zich specialiseren als huisarts. Die stages kunnen ze nu ook in de huisartsenpraktijk doen. Dirk Avonts : “De jongeren kunnen in een wijk als Zurenborg veel leren. Hier zijn de patiënten erg mondig, er is veel inspraak van die mensen we moeten niet wegsteken dat de sociaal- economische toestand hier erg goed is. Geloof me, het is een luxe om als arts in een wijk als Zurenborg te kunnen werken.”
TElEVISIE
Het zal waarschijnlijk niet erg bekend zijn maar Dirk Avonts heeft er ook een carrière opzitten bij de televisie. Toen die nog BRT heette en er aan opvoeding gedaan moest worden. In de tijd dat Peter Piot baanbrekend werk leverde in de aidsproblematiek en men tot het besef kwam dat de jeugd niets wist van aids en seksueel overdraagbare ziekten. Dokter Dirk Avonts kwam het op televisie dan ook allemaal haarfijn uitleggen en de beelden waarbij hij een condoom rond het uiteinde van een bezemsteel rolde zijn de dag van vandaag nog regelmatig te zien. Dirk Avonts : “Die blijven me inderdaad achtervolgen maar dat was toen behelpen-televisie, dat gebeurde toen spontaan in een live-uitzending. Wat ik ook nog weet is dat we toen rond de twee miljoen kijkers hadden al moet ik er aan toevoegen dat er nog geen VTM bestond.“
STOF
Terug naar de dag van vandaag. In enkele weken tijd was Dirk Avonts terug te vinden in een paar tijdschriften als Knack en Humo waar hij waarschuwende taal sprak
in verband met het fijn stof dat ook Nieuw Zurenborg in het algemeen en de nieuwe school in het bijzonder treft. Fijn stof dat afkomstig is van de Ring en bijzonder veel impact heeft op de gezondheid van al diegenen die in de omgeving van een dergelijke verkeersader wonen. Dirk Avonts: “Ik ben als arts beginnen zoeken naar de meetresultaten en naar de medische gevolgen van dergelijk fijn stof.” Volgens de prof in de Vakgroep Huisartsengeneeskunde is het ontstellend als men die resultaten ziet. Ook al is het nu bijna honderd procent zeker dat de Ring ter hoogte van Berchem-Zurenborg niet verbreed zal worden. Een strijdlustige Dirk Avonts : “Maar de echte resultaten van de echte metingen zet men niet op de website. Men heeft namelijk andere deeltjes gemeten maar uit de literatuur is ook bekend dat een lokaal als een schoollokaal die deeltjes aanzuigt. En voor kinderen die altijd bewegen en altijd het stof doen bewegen in de klas is dat bijzonder gevaarlijk, onverantwoord dat men op Nieuw Zurenborg een school zou neerplanten.“
NIEuWSGIErIG
In een brief aan al zijn patiënten heeft de dokter laten weten dat hij de huisartsenpraktijk Zurenborg verlaat vanaf 1 oktober maar dat hij af en toe nog wel een collega zal vervangen in de huisartsenpraktijk. Dirk Avonts in de brief: “Het intensief klinisch werk van de voorbije 30 jaar hebben me een rijke basis gegeven voor mijn nieuwe functie. Mijn oprechte dank gaat dan ook uit naar uw inbreng in mijn expertise op academisch vlak. Elk verhaal was
voor mij een leermoment en elke klacht een uitdaging om de gepaste en de beste hulp aan te bieden. De vruchten van deze intense interactie ga ik nu overdragen op mijn studenten geneeskunde en vormen tevens de inspiratie voor het wetenschappelijk onderzoek dat ik hoop uit te bouwen in de komende jaren.”
Het zoveelste hoofdstuk in het leven van de ondertussen in Wilrijk wonende arts die ook nog een tijd lang drijvende motor was van de Gazet van Zurenborg. ”Ik heb daar toendertijd veel tijd ingestoken maar er was te veel inteelt.” Vanwaar die fascinatie voor de media, televisie, kranten? Dirk Avonts : “Nieuwsgierigheid, veel nieuwsgierigheid en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. “
Wilt u onze buurtgenoot Kathleen Vandenhoudt (zie elders deze krant) eens live aan het werk zien? Ga dan op 18 november naar De roma. Deze blonde Zurenborgse muzikante uit de lange van ruusbroecstraat staat die avond op het podium met enkele andere bekende artiesten. Samen brengen ze werk van Wannes Van de Velde. Dus kom uit uw zetel en zet koers richtin De roma. Oei, u bent deze avond al bezet? Nou ja, er is de komende tijd nog van alles en meer te doen in De roma. lees maar.
lang zal die WEZEN (8+) door
Toneelschap Beumer & Drost
Zaterdag 6 nov: 19u30 - € 10/8
Over het wel en wee van twee wezen: de één en de ander. Ze bekommeren zich om elkaar, bemoederen elkaar. Kunnen niet mèt, maar beslist niet zonder elkaar. Loek Beumer (de één) en Servaes Nelissen (de ander) spelen zich lachend en huilend door deze voorstelling van wezenlijke zaken heen.
Het Stripconcert van jan & Kim (3+)
Zondag 7 nov: 14u + 16u - € 10/8
Jan De Smet en cartoonist Kim Duchateau presenteren het stripconcert. Jan brengt kinderliedjes op accordeon, banjo, ukulele en gitaar. Kim zit naast hem en maakt een ondeugende tekening bij elk liedje. De beelden worden megagroot op een scherm geprojecteerd.
Tutti Fratelli: lysistrata (herneming)
Vrijdag 12 en za 13 nov: 20u30 + zo 14 nov: 15u - € 10/8
Na ‘Een Lied’ hernemen in ‘Lysistrata’ de vrouwen het woord en het heft in handen. De Fratelli spelen, zingen, catchen, dansen over liefde, vrijheid en recht op eenieders leven. Deze voorstelling is een coproductie met De Roma.
rodrigo leão & Cinema Ensemble
Woensdag 17 nov: 20u30 - € 18/16
Een beetje Portugalliefhebber kent de groep Madredeus, die traditionele Portugese muziek combineert met moderne folk. Eén van de oprichters van de groep was Rodrigo Leão, die sinds 1993 solo is gegaan. In België is hij vrij onbekend, ondanks zijn prachtige composities. De Morgen gaf recent nog vier sterren aan zijn nieuwe album, waarvoor hij o.a. samenwerkte met Neil Hannon (Divine Comedy) en Stuart Staples (Tindersticks):
“Op ‘A Mãe’ combineert Rodrigo Leão de structuur van een popsong met hedendaags klassieke instrumenten. Dat resulteert haast onveranderlijk in erg visuele muziek waarbij je spontaan beelden van voorbijtrekkende landschappen voor ogen krijgt.
[..] Noem het muziek bij een film waarvan het scenario nog geschreven moet worden. Of klassieke muziek voor mensen die doorgaans eerder naar Leonard Cohen dan naar Bach of Chopin luisteren.”
Ode aan Wannes Van de Velde (première):lucas Van den Eynde, Kathleen Vandenhoudt, Tiny Bertels en Tom Vanstiphout: Gesloten hart - Ode aan Wannes Van de Velde (première) Donderdag 18 nov: 20u30 - € 18/16
Samen met Stefan Wellens (orkestleider en arrangeur van de groep van Wannes Van De Velde) gaan Lucas, Tiny, Kathleen en Tom aan de slag met muziek en teksten van
Wannes. Ze vertellen een volgend hoofdstuk in het verhaal dat hij vertelde. Een verhaal over echtheid. Met een combinatie van hedendaagse westerse instrumenten en enkele authentieke Griekse instrumenten wordt ook het Rembetiko-werk van Wannes vernieuwd in de bloemetjes gezet.
jelle Cleymans: Naakt doe ik de afwas Vrijdag 19 nov: 20u30 - € 16/14
Zwembaden vol liefde! Dat heeft Jelle Cleymans voor de Nederlandstalige muziek. Nu heeft hij die liefde vertaald in eigen liedjes. ‘Naakt doe ik de afwas’, zo heet zijn debuutalbum. Na 5 jaar acht hij zijn songs klaar voor de grote sprong voorwaarts.
Brussels jazz Orchestra & Bert joris:
Signs & Signatures [Skoda jazz]
Zaterdag 20 nov: 20u30 - € 18/16
Acht jaar na het dubbelalbum ‘The Music of Bert Joris’ heeft Bert meer dan voldoende materiaal gecomponeerd om een nieuw album mee te vullen. De opnames vonden plaats tijdens twee liveconcerten in Studio 1 van Flagey (Brussel) in januari 2010. Het album is uitgegeven op het W.E.R.F. label. Naar aanleiding van de vijfde editie van Jazz Brugge (begin oktober) schreef Karel Van Keymeulen in De Standaard over de cd-voorstelling van Bert Joris en BJO: “In zijn nieuwe composities laat hij een ingetogener en lyrischer bigband horen, met als rode draad zijn nooit falende en verhalende trompet. Dat schitterende nummer ‘Magone’ – ‘over lot, leven en dood’, zei hij – zat in een verrassend nieuw jasje. In ‘Uppers and downers’ –‘een hommage aan Duke Elington, een van mijn grote voorbeelden’ – bloeide de band op en kregen we het allemaal: schetterende trompetten, ronde trombones en vinnige saxofoons, bigbandwerk om je vingers bij af te likken. Het titelnummer ‘Signs and signatures’ was de prikkelende afsluiter.”
joris roelofs feat. Gregory Hutchinson, Aaron Goldberg en joe Sanders
Dinsdag 23 nov: 20u30 - € 14/12
Joris Roelofs met zijn koele Konitz-toon en bezielde spel tegen de achtergrond van een ongelofelijk inventief en swingend Amerikaans trio waarbij speelplezier en muzikaliteit hand in hand gaan: u moet gewoon bij dit concert zijn om te begrijpen hoe goed het is om mooie muziek te horen.
Dromen van johanna
Ernst jansz zingt Bob Dylan, vertaald
Donderdag 25 nov: 20u30 - € 14/12
Ernst Jansz (Doe Maar) vertaalde in twaalf maanden tijd evenveel teksten van Bob Dylan. Aan een goede vriend heeft hij nauwgezet verslag gedaan van zijn twijfels, zijn enthousiasme en zijn zoektocht. Ernst leest fragmenten voor uit deze briefwisseling en
zingt de liedjes die voor zovelen zoveel betekend hebben, maar nu vertaald.
dan naar 03 292 97 40 voor alle praktische informatie.
Zuidcafé: Met slechts één long – werk of geen werk in bezet Palestina
Dinsdag 7 dec: 20u30 - € 4
Michèle Seutin trok samen met cameraman Pierre Lempereur naar de bezette gebieden en interviewde er Palestijnse arbeiders, syndicale verantwoordelijken en landbouwers. Na de documentaire volg een nabespreking in aanwezigheid van o.a. de filmmaker. Het Zuidcafé is een organisatie van de Antwerpse Oxfam-Wereldwinkels en 11.11.11 i.s.m. De Roma en met de steun van de Provincie Antwerpen. Deze avond is een gemeenschappelijk initiatief van het Zuidcafé en ABVV-BBTK.
lady Angelina: Amor y Coraçon (cd-voorstelling)
Woensdag 8 dec: 20u30 - € 12/10
‘Amor y Coraçon’ is Lady Angelina’s nieuwe album vol verse invloeden na haar artistieke omzwervingen van afgelopen tijd. Bij momenten flamenco puro en dan weer puur Vlaams. Een verzameling persoonlijke liedjes gedompeld in typische Angelina-saus waar ook sprookjessferen af en toe mogen komen piepen. Het album verschijnt eind november bij BANG.
Ensor strijkkwartet & josse De Pauw: Moskou op sterk water
Vrijdag 26 nov: 20u30 - € 14/12
Venedikt Jerofejev heeft met ‘Moskou op sterk water’ internationaal de aandacht getrokken. Het enige dat de hoofdpersoon serieus neemt is de drank. Dat het Ensor-strijkkwartet de muziek van Dmitri Sjostakovitsj koppelt aan fragmenten uit Jerovejev’s ‘Moskou op sterk water’ is niet toevallig: éénzelfde ondertoon van wanhoop en sarcasme vindt men terug in deze op het eerste gezicht grappige passages.
Patricia Guerrero
Zaterdag 27 nov: 20u30 - € 16/14
Granada, met zijn betoverende zigeunerwijken Albayzin en Sacramonte, is altijd al een belangrijke kweekvijver voor flamencotalent geweest. De meest opvallende danseres van de nieuwe, jonge generatie heet Patricia Guerrero. Ze komt nu voor een eerste volwaardige buitenlandse tournee naar het noorden. Dé gelegenheid om één van de meest veelbelovende Spaanse flamencodanseressen aan het werk te zien.
Kinderrommelmarkt
Zondag 28 nov: 13u30-18u
€ 0,5 kinderen / € 1 volwassenen
radio Modern Cherry Casino and the Gamblers
Vrijdag 3 dec: 20u30 - € 12/10
Het recept van de rockende cocktail is ondertussen gekend: een stomend optreden (van het Duitse rhythm ‘n bluescombo Cherry Casino and the Gamblers) voorafgegaan door een pittige dansles (gegeven door Andy Spitz) en als afsluiter een swingende dj (piErRe EliTaiR). En tussendoor kan je je laten schminken in het Beauty Boudoir en lekkere drankjes bestellen in de cocktailbar van De Roma.
Stef Bos: In een ander licht
Zaterdag 4 dec: 20u30 - € 20/18
Stef Bos werd eind 2008 gevraagd om, geïnspireerd op twaalf figuren uit de Bijbel, twaalf songs te schrijven los van geloof, kerk en dogma's. Het project werd eenmalig in het theater uitgevoerd voor een tv-opname met het Metropole orkest. De oorsprong van dit nieuwe werk lag bij Stef thuis, waar hij met zijn band bijna alle composities schreef. Het zijn deze oorspronkelijke versies die u te horen krijgt, aangevuld met nieuwe materiaal en oudere songs die aansluiten bij dit unieke project.
Weggeefbeurs: au bon marché
Zondag 5 dec: 14u-17u – gratis
Kom op deze winterse zondagnamiddag de warmte van De Roma opzoeken en vind dat ene cadeau dat u al zo lang zocht! Het inpakpapier en de kerstmuzak zijn ook gratis. Wilt u zelf spullen weggeven, bel
Sandrine, Brahim, Bruyneel & Cole:
Motown
Donderdag 9 dec: 20u30 - € 18/16
‘Superstition’, ‘My Girl, ‘What’s Going On’, ‘Stop! In The Name of Love’ ... het zijn amper een paar klinkende titels uit die weergaloze catalogus die Motown gedurende vijf decennia op onze oren losliet. Jim Cole en zijn vaste live band brengen samen met Sandrine, Brahim, Elke Bruyneel (ex-Delavega) hulde aan de songwriters, de artiesten en vooral de muzikanten die alle hits inspeelden. Let’s Get It On!
Tcha limberger Kalotaszeg Trio
Vrijdag 10 dec: 20u30 - € 14/12
De volksmuziek uit Kalotaszeg behoort tot het mooiste van het Hongaarse erfgoed. Uit de grond van zijn hart zingt en speelt violist Tcha Limberger de eeuwenoude en hartverscheurende hajnali’s (klaagliederen) en de pijlsnelle legényes (jongensdansen), samen met Rudi Toni op kontra en Viktor Berki op contrabas. De 30-jarige Tcha is een telg van de bekendste muzikale manouchefamilie van België. Zijn grootvader Piotto trok in zijn jonge jaren met Django Reinhardt op.
Patrick riguelle, john Terra & band: Songs from the Brill building
Zaterdag 11 dec: 20u30 - € 18/16
Tijdens de ‘Great Depression’ verhuurden
de Brill Brothers hun kleermakersgebouw op Broadway in New York noodgedwongen aan muziekuitgevers. Wat daarvoor behuisd werd door beurslui, werd in de zestiger jaren plots dé muzikale smeltkroes die wereldhits voortbracht waar onze muziekgeschiedenis tot op vandaag nog van nazindert. De huidige crisis inspireerde daarom de wandelende muzikale encyclopdie genaamd Patrick Riguelle om te grasduinen in de rijke songtraditie die giganten als Leiber & Stoller, Neil Diamond, Carol King, Burt Bacharach, Paul Simon en zelfs Phil Spector daar toen neerpenden. Dat Riguelle daarbij één van de best geplaatste zangers van het land is om dit te vertolken mag niemand verwonderen sinds De Laatste Show. Maar dat ook John Terra schatplichtig is aan diezelfde muzikale roots, is tot nu toe een goed bewaard geheim – niet in het minst omdat bijna niemand Terra tot nu toe in het Engels hoorde zingen. Dat geheim wordt ontsluierd in ‘Songs from the Brill Building’. Met veel liefde voor het vak blinken Riguelle & Terra samen met een klasseband songpareltjes op, doorspekt met weetjes en anekdotes.
Isbells
Donderdag 16 dec: 20u30 - € 14/12
De Belgische revelatie Isbells zorgt voor fluwelen composities opgebouwd met een dragende akoestische gitaar, spaarzame blazers, delicaat slagwerk en de zachte maar trefzekere stem van Gaetan Vandewoude. Denk aan grootmeesters van het introverte, melancholische lied zoals Bon Iver, Nick Drake, Fleet Foxes of, iets langer geleden, Simon and Garfunkel.
Pieter Embrechts, Thomas de Prins & The New radio Kings: Time is a Thief (cd-voorstelling)
Zaterdag 18 dec: 20u30 - € 20/18
Zanger Pieter Embrechts en pianist Thomas
de Prins hebben een gezamenlijke voorliefde voor swing, soul, las vegas crooners, oldskool funk en boogaloo. Thomas schreef nieuwe arrangementen op oude en nieuwe klassiekers en stelde een prachtig orkest samen. Samen met The New Radio Kings speelden ze al tweemaal de pannen van het dak in De Roma. Nu komen ze hun nieuwe album voorstellen. Wees er dus snel bij.
Wim De Craene – 20 jaar later
Met Andrea Croonenberghs, Della Bosiers, Mira, lander en Tom Van landuyt
Zondag 19 dec: 15u - € 18/16
In 1990 verliest Vlaanderen met Wim De Craene één van zijn grootste en meest legendarische singer-songwriters. 20 jaar na zijn plotse overlijden eert een uitgelezen cast aan artiesten en muzikanten Wim De Craene met een bijzondere tournee. Naast beklijvende performances zal er nooit eerder verschenen beeldmateriaal geprojecteerd worden.
En er is meer. Wilt u alles weten over onze T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA rOMA? Surf naar www.deroma. be of vraag ons gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. u kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
De eerste schuchtere stappen op dit gebied werden gezet in 1995. Vera Wesenbeek en Bert Van de Taelen organiseerden toen voor het eerst een Miss Maxi Belgium. Het initiatief stierf een stille dood rond 1998. Maar vorig jaar gingen ze opnieuw van start en 188 volslanke dames (vanaf maatje 48) meldden zich aan. De geselecteerde kandidaten genoten een opleiding in podiumpresentatie, houding en choreografie. 24 meisjes en vrouwen in de leeftijd tussen 18 en 55 deden een gooi naar een halve-finaleplaats.
Ondertussen werden de kandidaten verder bijgeschaafd door Daisy Van Cauwenbergh met een workshop verzorging. De mediatraining werd verzorgd door Lynn Wesenbeek.
SEXY We hadden u dit allemaal niet verteld, ware het niet dat er in ons Zurenborgse midden een stevige, dappere dame is opgestaan die meedoet aan deze schoonheidswedstrijd: Stephanie Claessens (26 jaar en Nieke voor de vrienden). Zij woont in één van de appartementen in het gerestaureerde hoekgebouw aan de Oostenstraat.
We kennen ze allemaal; de beelden van bloedmooie meisjes tijdens een missverkiezing. Mager, magerst en vel over been, dat zijn de gangbare termen die de beelden vergezellen. Er heerst rivaliteit en afgunst onder de deelnemers. De inzet is immers groot: Miss België mag ons land een jaarlang internationaal vertegenwoordigen en meedingen naar de titel Miss World.
Gaat het er zo ook aan toe bij de verkiezing van Miss Maxi Belgium? Misschien hebt u er nog nooit van gehoord, maar sinds een paar jaar wordt er ook een Miss verkozen “met een maatje meer”. (Yo VAN DEN BULCK)
Stephanie schreef Gazet van Zurenborg een mail: ”Met deze deelname wil ik aantonen dat big ook beautiful is en dat vrouwen met een maatje meer ook aantrekkelijk en sexy kunnen zijn en ook klasse kunnen uitstralen”. Met dit argument heeft ze me direct overtuigd. Deze journaliste (ook met een maatje meer) stapt zeer nieuwsgierig naar café Stanny voor een interview.
Stephanie heeft mij ondertussen een foto gestuurd, zodat ik haar kan herkennen bij onze eerste ontmoeting.
Ik kom café Stanny binnen en daar zit ze: een zelfzekere, jonge vrouw, tokkelend op een roze laptop, perfect opgemaakt, lange nagels. (Pas veel later vertelt ze, dat ze ook nog eens voorzien is van tatoeages en piercings.) Zij omschrijft zichzelf als een a-typische miss. Ze is ook de kleinste van allemaal met haar 1,65 meter.
PESTErIjEN
Stephanie vertelt dat ze uitgroeide van een magere kleuter tot een mollige eersteklasser. Wat volgt zijn herkenbare verhalen over pesterijen
op school. Later stoort ze zich aan stereotype beeld dat veel mensen hebben van “dikke mensen”. Volgens Stephanie eten heus niet alle dikke mensen slecht. “Ook niet alle mensen met een maatje meer kleden zich slordig en zijn onmodieus. Voor mij is het vooral een statement tegen al deze clichés dat ik deelneem aan deze verkiezing. Het is ook mijn manier om al de doorstane ellende vanwege mijn maatje meer achter me te laten.” Intussen heeft Stephanie een opleiding als haarstyliste en make-up artieste achter de rug. En inderdaad, met haar eigen voorkomen zit het meer dan goed.
TOEKOMST
Volgens Stephanie zijn kleren erg belangrijk om er beter uit te zien. Dit geldt ook voor de volslanke vrouw. De juiste kleding maakt iedereen mooier. Ook de vrouw met een maatje meer. Ik beaam haar stelling. Ik ben immers een ervaringsdeskundige. Terug naar de missverkiezing. Vanaf de halve finale worden de modellen volledig gekleed door het merk Ulla Popken. Dit merk is in ons land vooral bekend bij de iets volumineuzere vrouw. De deelneemsters aan de missverkiezing defileren in vier stijlen van dit merk over de catwalk: chique, sportief, casual en nachtkleding. Stephanie vertelt dat ze hardop droomt van meer gewaagde keuzes en dat ze hoopt op een samenwerking met echte ontwerpers zoals Nicky Vankets. Bij een eventuele doorbraak van Stephanie zou ze ook heel graag haar grimeopleiding verder willen uitspelen op professioneel niveau.
AFGEVAllEN
Net voor de deadline van deze krant, krijg ik het bericht dat Stephanie niet door de halve finale is geraakt. Het aantal kandidates dat voor de halve finale werd geselecteerd is op het allerlaatste moment met een aantal ingekrompen. Hierdoor viel Stephanie net buiten de boot. Volgens Stephanie was de sfeer onder de deelnemers ook meteen heel erg veranderd. En alhoewel ze het heel spijtig vindt dat ze is ‘afgevallen’, was de lol er voor haar toch al een beetje af.
Info: www.Missmaxibelgium.be
Vrijdag 17 september werd de vernieuwde Studio Globo in de rolwagenstraat officieel heropend door de consul van Peru. Een dag later hield de studio een opendeurdag voor de buurtbewoners. Studio Globo organiseert al jaren inleefateliers in het oude schoolgebouw in de
Na al die jaren was Studio Globo toe aan grondige verbouwingen. Het inleefatelier van Peru werd volledig in het nieuw gestoken. Ook kreeg de studio nieuwe buren in het gebouw: Broederlijk Delen, Welzijnszorg en Welzijnsschakels hebben onderdak gevonden op hetzelfde adres. Deze ngo’s werken allemaal rond solidariteit. Op vrijdag 7 september kon Studio Globo eindelijk heropend worden. Marian Corten, coördinator: “De verbouwing kostte ons bloed, zweet en tranen.” Voorzitter Hugo Wouters vulde aan dat het een prachtig resultaat was. “Dit is het moederhuis van alle inleefateliers in Vlaanderen en in Frankrijk.”
VlIEGTuIG
Na een speech van Leen Verbist, schepen voor ontwikkelingssamenwerking, knipte de consul van Peru het lintje in de Peruaanse nationale driekleur door. De consul stapte vervolgens in de romp van een echte Boeing die op de speelplaats stond. In de Boeing hoorde de consul zelfs vliegtuiggeluiden, alsof hij werkelijk terug naar Peru werd gevlogen. Daarna maakte de consul kennis met het nieuwe inleefatelier van Peru. Hij knikte tevreden en zag dat het goed was. “De Spaanse vertaling is goed. Daar ben ik blij om. Het resultaat ziet er erg mooi uit”, aldus de consul.”
Zaterdag 18 september mochten de buurtbewoners komen kijken in Studio Globo. Doorheen het gebouw was een rode draad gespannen die de kinderen tijdens een speurtocht konden volgen. Zo maakten de kinderen kennis met het inleefatelier Wonen op het Dak. Hier konden de kinderen naar hartelust verdwalen in kleine kamertjes en grote balkons. De balkons zijn erg realistisch en geven de bezoeker het gevoel alsof hij op een dak staat in Zuid-Amerika. Even ben je opgenomen in het grootstadsbeeld van Peru.
Educatief medewerker Geert Van Malderen keek op het eind van de middag tevreden terug op deze opendeurdag. “Ik heb veel mensen gezien. Zo’n 300 in totaal. Ik ben
content.”
Nieuwsgierig geworden? bekijk eens de website van Studio Globo: www.studioglobo.be
j ozef De Witte:
ANTWERPEN - Tijdens de officiële opening van het vernieuwde educatief centrum Studio Globo in de Rolwagenstraat deed Jozef De Witte een oproep tot een betere omgang met diversiteit. De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, zei: "We hebben nog vaak heimwee naar de kleine wereld onder de kerktoren van weleer".
(Jochem OOMEN)
Tijdens de heropening van Studio Globo was Jozef De Witte in zijn toespraak vol lof over de werking van de studio in de Rolwagenstraat. “Studio Globo is van onschatbare waarde. Hier leren kinderen namelijk omgaan met diversiteit. We hebben heimwee naar de kleine, bevattelijke wereld van weleer. De wereld onder de kerktoren. Het leven was toen gemakkelijker dan nu. Dit wereldbeeld, 'vroeger was alles beter', beheerst nog steeds het debat. Het is moeilijk om daar vanaf te komen."
Migratie
De Witte : "In Antwerpen wonen momenteel 176 verschillende nationaliteiten. Globalisering is een feit, migratie is een realiteit. Toch is migratie iets van alle tijden. Zo was in 1930 twintig procent van de Genkse bevolking van Poolse origine. Tegenwoordig hoor je mensen zeggen: 'Pas op! De Polen komen!' Terwijl de Polen al meer dan 80 jaar in ons land zijn. Vanaf 1960 kwamen er veel Turken en Marokkanen op onze uitnodiging naar hier. Dat is iets wat wij weleens vergeten. Ze zijn op ons verzoek naar België ge-
rolwagenstraat. leerlingen kunnen hier ervaren wat het is om in Congo of Peru te wonen. De studio wordt door veel scholen druk bezocht. Zo kwamen er vorig schooljaar 3658 leerlingen, 124 leerkrachten en 381 studenten de inleefateliers bezoeken. (Jochem OOMEN)
komen. Wij hebben een deel van onze welvaart aan migranten te danken."
Spiegel
De Witte onderstreepte dat de wereld de voorbije jaren grondig is veranderd: "Mensen moeten leren omgaan met andere dingen. Het omgaan met andere culturen is niet voor iedereen even evident. Omgaan met diversiteit is moeilijk omdat je daarbij moet kijken naar jezelf. Dit brengt ongemak met zich mee. Omgaan met diversiteit betekent omgaan met de identiteit van de ander en omgaan met je eigen identiteit. Je moet in de spiegel durven kijken.”
Kinderen
“Doorheen de tijd veranderen de waarden van onze samenleving. Onze samenleving evolueert snel, dus moeten wij onze waarden veranderen. Als samenleving moeten we ons altijd de vraag stellen: 'Zijn we goed bezig?’ Diversiteit moeten we positief, maar niet naïef, benaderen. Met enkel principes zet je geen stap vooruit. De angst moeten we niet laten regeren, want angst maakt redeloos. We moeten niet enkel ons hart
laten spreken. We moeten ook ons hoofd laten denken. Met een sprekend hart en een denkend hoofd kunnen wij nog ver komen.”
“Alles begint bij de opvoeding van onze kinderen. Het is goed dat je als kind in aanraking komt met mensen die anders leven dan wij. Wij moeten kinderen bewust leren omgaan met diversiteit. En dit doet nu juist Studio Globo. Dus is Studio Globo van onschatbare waarde.”
“Studio Globo is van onschatbare waarde”De genodigden mochten in het vliegtuig plaats nemen. De consul van Peru wijdde plechtig het vernieuwde vliegtuig en het vernieuwde inleefatelier van Peru Foto’s Dieter DEDECKER
Cultuurcentrum Berchem heeft weer een verrassend eindejaarsaanbod. Zo zal onder andere onze eigen Zurenborgse stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen dit jaar Sinterklaas verwelkomen. Het kan niet anders of de combinatie van een stadsdichter met de echte Sint zal veel mooie gedichten opleveren. Daarnaast komt ook het Antwerpse gezelschap Martha!tentatief naar Berchem. Zij brengen veel hedendaagse stadsverhalen mee. Ook janine Bisschops en Saartje Vandendriessche komen naar Berchem. Helaas bewezen zij in de voorstelling Den Oorlog dat bekende namen niet altijd een garantie zijn voor gekende kwaliteit. Maar wilt u liever uzelf overtuigen, in plaats van dat u ons gelooft, ga dan gerust zelf kijken en luisteren in Cultuurcentrum Berchem. Er is immers genoeg te doen, lees maar.
STAAlPlAAT # Paul Michiels Donderdag 4 november 2010 | 20.30 uur
In STAALPLAAT praat Yurek Onzia met een Bekende Muzikale Belg over de tien albums die hem of haar gevormd hebben. Zijn eerste gast, Paul Michiels, groeide met Soulsister uit tot een wereldster. De pareltjes die hij uit zijn platenkast zal opdiepen, zijn nadien voer voor een miniconcert. Yurek Onzia (°1967) is journalist/schrijver, schreef songs voor verschillende artiesten maar is bovenal muziekfanaat tot in de toppen van zijn tenen.
STAALPLAAT is een project van cc Berchem in samenwerking met MOODIO.TV
MOuSSEM - jorn De Cock en Arifa:
Een Arabische Dageraad
Vrijdag 5 november 2010 | 20.30 uur
Zes maanden lang doorkruiste Jorn De Cock het MiddenOosten. Hij trok van Beiroet tot Bagdad en ging op zoek naar de menselijke kant van de samenleving, los van politiek en religie. Uit de blog die hij toen bijhield voor De Standaard, ontstond een boek: ‘Arabische Dageraad –Een Reis tussen Glamour en Fatwa’.
Jorn De Cock komt dit boek voorstellen, begeleid door het bont viertal Arifa, dat Arabische, Anatolische en Balkanmuziek combineert met elektronica.
COMEDY @ DEN EGlANTIEr: Michael Van Peel & jeroen leenders - lies lefever – MC Sven Hardies Woensdag 10 november 2010 | 20.30 uur locatie: jC Den Eglantier, Zillebekelaan 6A
Michael Van Peel brengt zuivere stand up met deuntjes, maar verder ongefilterde en koude geperste comedy. Goed voor de juryprijs van Humorologie. Jeroen Leenders, vers gevlucht uit metropool Berchem, tracht vat te krijgen op het grote verhaal achter de kleine dingen. Hij won geen Comedy Casino Cup, maar wel Het Leids Cabaretfestival. Lies Lefever heet aanstormend talent, maar wij zagen in haar ode aan Sergio in De Laatste Show wel wat meer dan dat. MC van dienst is Sven Hardies. Get Up, Stand Upper en randje gedragsgestoord. (in samenwerking met JC Den Eglantier)
jErBOA - ‘Nuff said Vrijdag 12 november 2010 | 20.30 uur
Brazzaville brengt de strakste Antwerpse funk, bijgestaan door de jonge soulzanger Ludovic Nyamabo (Société Anony-
me). Dimitri Leue vertelt over de naïeve Don Kyoto. Hassan Bahara (NL) won tweemaal de El Hizjra-Literatuurprijs en comédienne Jovanka Steele (VS) brengt “a very very impressive act.” Na jarenlang onder de liefdevolle vleugels van Moussem te hebben vertoefd, maakt ‘Nuff Said nu een nieuw nest met Jerboa
BErCHEM ON TOur
Vrijdag 12 en zaterdag 13 november 2010 | 20 uur locatie: her en der in Berchem
Naar jaarlijkse traditie organiseren het district Berchem en het cultuurcentrum Berchem ook dit jaar weer ‘Berchem on Tour’. Gemoedelijk van café tot café trekken en daar getrakteerd worden op live muziek en veel gezelligheid, dat is het idee. En voor een knallende afsluiter zorgen de Internationals in de foyer van ccBe op zaterdagavond vanaf 23 uur.
jANINE BISCHOPS EN SAArTjE VANDENDrIESSCHE - Den Oorlog
Dinsdag 16 november 2010 | 14.30 uur
Janine Bischops en Saartje Vandendriessche bouwen in ‘Den Oorlog’ een feestje waar je goesting van krijgt. Aan de basis ligt de oudste komedie ter wereld: ‘Lysistrata’ van Aristophanes. Hierin houden de Griekse vrouwen een seksstaking om de mannen tot een vredesakkoord te dwingen voor de aanslepende oorlogen.
in samenwerking met de seniorenraad van het district Berchem
uNION SuSPECTE EN CC GENK - Back To School
Dinsdag 16, wo 17 en do 18 november 2010 | 20.30 uur
locatie: Sint-Willibrord H. Familie, jan Moorkensstr. 95 U wordt gevraagd zich te melden aan de schoolpoort. U wacht op het belsignaal en gaat in drie groepen naar uw klas. U krijgt les van een extremistische godsdienstleerkracht tot de bel de speeltijd inluidt. U eet een koekje en mag wat gaan turnen. Een gezonde geest in een gezond lichaam, weet u wel?
Union Suspecte neemt de middelbare school in, waar religie, politiek en wetenschap met elkaar in conflict komen. (in het kader van Moussem Festival 2010)
MArTHA!TENTATIEF - Bang
Vrijdag 19 en za 20 november 2010 | 21 uur Première
De ene man is bang en de andere man is boos. De ene is bang van het gehang van die Marokkanen. Bang van hun gedachten, bang om klop te krijgen. De andere man is boos. Boos om alles en kwaad op iedereen. Het verhaal van twee mannen in een stad in de branding van onze tijd. Bang is Revue #4 uit het Ontembare Leven, waarin het MartHa!tentatief verhalen brengt uit de stad aan het begin van de 21ste eeuw. van en met: Johan Petit, Koen Rogge en Tim Clement (in het kader van Moussem Festival 2010)
SErMOEN THEATErMAKErS- Club Verzet
Vrijdag 19 en za 20 november 2010 | 19 uur Première
De verzetshelden van onze tijd, wie zijn ze? 50 Cent of Bin Laden? Sinds februari 2010 werkt een groep jongeren rond het thema verzet. Verzet in al zijn vormen en facetten: hoe verzetten we ons tegen bepaalde normen? Is geweldloos verzet de beste oplossing of is geweld soms noodzakelijk? We proeven schreeuwerige woorden, prediken grootse revoluties en ondernemen piepkleine acties. (in het kader van Moussem Festival 2010)
COMPAGNIE lODEWIjK/lOuIS - Agatha
Vrijdag 26 en za 27 november 2010 | 20.30 uur
Première
Op de vooravond van hun definitieve afscheid ontmoeten een man en een vrouw elkaar nog één keer in de lege, kale villa Agatha. Eén ervaring kleeft aan hen. Ze overstijgt alles, maar heeft ook alles onherroepelijk veranderd. Compagnie Lodewijk/Louis maakt eigenzinnig theater dat een beetje bizar is. Hun absurde realiteit is altijd verrassend humoristisch. Van en met: Margueritte Duras, Lotte Heijtenis, Yves De Pauw
ZONDAG 28 NOVEMBEr 2010 - rond 16 uur
We verwelkomen de Sint en zijn talrijke helpers met toeters en bellen op de luchthaven van Deurne om 13.30 uur. Nadien trekt de Sinterklaasstoet door de straten van Berchem.
In de schouwburg van cultuurcentrum Berchem zetten we een feestelijk orgelpunt op dit Sinterklaasfeest! Gastheer is niemand minder dan stadsdichter. Peter Holvoet-Hanssen. Hij brengt een bijzondere Sinterklaasballade uit grootmoeders koekendoos en verzint op dit eigenste moment samen met jeugdschrijfster Noëlla Elpers een mooi Sinterklaasgedicht dat je ook kan meezingen. Samen met de kinderen geven we een stukje poëzie cadeau aan de Sint en zingen we zijn lievelingsliedjes. En als je echt wil, kan je de Sint op het einde even ontmoeten en je geheimen in zijn oor fluisteren.
Een Berchemse samenwerking tussen het Sinterklaascomité, het cultuurcentrum, het district, de Gezinsbond, de Stedelijke Academie voor Muziek en Woord, de Stedelijke Academie voor Beeldende Kunsten, Peter Holvoet-Hanssen, Noëlla Elpers, Tom Struyf, Yves Degryse en vele vrijwilligers.
STAAlPlAAT #2
Ruben Block, Mario Goossens en Paul Van Bruystegem (Triggerfinger)
Donderdag 2 december 2010 | 20.30 uur
Ruben Block, Mario Goossens en Paul Van Bruystegem zijn de ronkende namen achter
het withete rocktrio Triggerfinger. In de muzikale jaren stillekes zouden muziekbladen deze groep steevast het etiket supergroep meegeven. Maar wat Yurek Onzia natuurlijk wil horen zijn de mogelijk botsende muzikale voorkeuren van de heren. Als kers op de taart sluiten ze af met een akoestisch mini-concert. En dat op de avond vóór de release van hun nieuwe album.
Staalplaat is een project van ccBerchem ism Moodio.TV
MOuSSEM - Boom Boom Pow!
Vrijdag 3 december 2010 | 20.30 uur
Een gloednieuwe, nagelverse, opzwepende, funky en eigentijdse, eigengereide urban night, met de heetste tracks en scherpste slam uit de urban jungle. Gehost door de ravissante Lady S.
Einde Moussem Festival 2010
THOMAS HAuErT / ZOO
Donderdag 9 december 2010 | 20.30 uur
‘You’ve Changed’ is puur dansplezier… En ook meer dan dat. Over de voorstelling waart de herinnering aan de utopieën van de jaren zestig, en hoe die instorten onder de aanvallen van de nieuwe mens. De muziek is geschreven voor een driekoppige rockband en drie zangeressen. Zo creëert Thomas een overvloed aan op elkaar inspelende elementen.
BErCHEM SCHITTErT - Kerst in Berchem
Vrijdag 10 december 2010 | 19.30 uur
locatie: Pulhof, Strijdhoflaan
Op 10 december zal Berchem weer schitteren. In deze donkere periode brengen we graag sfeer, licht en warmte en dat doen we door in alle gezelligheid de feestverlichting aan te steken.
Het districtsbestuur trakteert haar bewoners op hartverwarmende acts en swingende muziek en uiteraard zijn er ook heerlijke warme dranken. De feestelijkheden gaan dit jaar door aan de Strijdhoflaan
jErBOA - ‘Nuff said
Vrijdag 10 december 2010 | 21 uur
Speciaal voor deze editie worden de überhipsters van Brazzaville bijgestaan door nieuwe soulman Moiano. Comedienne Veerle Malschaert test haar tweede show op u uit, en de Brit Adam Field schakelt tussen visueel sterke comedy met politiek geladen statements en volkomen flauwekul. De absolute klepper van vanavond is de Londense Zena Edwards, ongekroonde queen van de de Londense spoken word scène. Na jarenlang onder de liefdevolle vleugels van Moussem te hebben vertoefd, maakt ‘Nuff Said nu een nieuw nest met Jerboa.
PHIlIP CATHErINE - Cap Breton
Vrijdag 17 december 2010 | 20.30 uur
Al sinds de jaren ‘60 is Philip Catherine één van de vooraanstaande figuren van de Europese jazzscène. Zijn samenwerking met jazzgrootheden zoals Chet Baker, Stéphane Grappelli, Dexter Gordon en Charles Mingus, zijn unieke stijl en klankkleur alsook zijn ongebreidelde inzet voor de muziek zijn van een grote invloed geweest op de ontwikkeling van de Europese jazz.
Zijn lichtend voorbeeld is Django Reinhart, en dat hoor je in zijn feilloos gevoel voor melodie.
Deze legendarisch verstrooide professor komt Cap Breton,
zijn laatste cd, aan u en ons voorstellen,. KVS & DE VErENIGING VAN DE ENTHOuSIASTEN VOOr
HET rEËlE EN HET uNIVErSElE
Van Plato tot Nato
Zaterdag 18 december 2010 | 20.30 uur
In een curieuze passage uit het tweede boek van ‘De Republiek’ ontzegt Plato alle artiesten het recht om in zijn ideale staat te wonen. Waarom riep Plato die excommunicatie af?
Wat beweegt leiders tot het willen temmen van kunst?
Het is belangrijk om die redenen te kennen, om de tot op vandaag moeilijke relatie tussen kunstenaars en de politieke maatschappij te begrijpen en te plaatsen. In de voorstelling ‘Van Plato tot Nato’ nemen de artiesten het heft in handen om zich te wreken.
FAMIlIEDAG
Zondag 26 december 2010 | van 14 tot 18 uur
Toegang gratis (enkel voorstelling is betalend)
Op tweede Kerstdag wordt het ongelooflijk gezellig in cultuurcentrum Berchem. Er is van alles te beleven: vrolijke verhaaltjes, speelse winterdrankjes, knipsels en kleurprenten, toveren met papier, buitelen op muziekjes… En als klap op de vuurpijl: een poëtische circustheatervoorstelling en een kleinood voor de kleuters.
CArrÉ CurIEuX - Cirque Vivant!
uitzonderlijk om 17 uur
Carré Curieux brengt circus met een kinderlijke speelsheid, waar de jongleerballen uit de wolken komen vallen en waar volwassen mannen lijken te zweven in de lucht. Rebelse ballen en andere diabolo’s balanceren op het scherp van de verbeelding. Voeg daar een vleugje mime, dans en theater aan toe en je komtterecht in een bijzondere circusvoorstelling vol verrassingen.
Kortom de ideale plek om te vertoeven op deze tweede Kerstdag! circustheater voor iedereen vanaf 6 jaar
Onze eigenste jazzgrootheid Philip Catherine op vrijdag 10 december. Niet te missen voor wie van jazz en gitaar houdt
Info & tickets: cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126 03 286 88 20
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
Tijdens één van de laatste zomerdagen hadde kledingruilmarkt plaats op de Dageraadplaats. De ruilmarkt werd georganiseerd door vzw EMMA (Entreprise de Modes et Manières d’Aujourd’hui). De vzw is een initiatief van geïnspireerde ontwerpers die ervan uitgaan dat er teveel verloren gaat. Daarom organiseren zij onder andere elke maand een ‘Allesruil’. Meubels, kleren en andere objecten kan je er ruilen met gelijkgestemden. Half september was de Dageraadplaats aan de beurt. Deze dag ging het alleen om kleding. (Yo V.D. BULCK)
Dit komt mooi uit. De herfst in aantocht, hoog tijd dus om de kleerkast eens grondig onder handen te nemen. Een blik in de kast en ik zie dat ik dit zomerkleedje zelfs niet heb aangehad. In een aantal warme truien heb ik helemaal geen zin meer, al wordt het nog zo koud. Geen probleem, want ik kan alle overbodige kleren meenemen naar de kledingruilmarkt. Ik mag vooral mijn schoenen niet vergeten die ik ooit kocht, omdat ik ze zo mooi vond. Spijtig dat ze net niet mijn maat waren. Achteraf bleek dan ook dat ik er helemaal niet mee kon stappen. Dus vandaag maar ruilen tegen andere schoenen of een blitse sweater. En die afschuwelijke miskoop op die dag dat ik zo euforisch was, omdat ik dacht dat dit schreeuwende kleurtje me wel flatteerde. Nee dus. Misschien heeft vandaag iemand anders ook zo’n dag en kan ik dit truitje snel ruilen tegen iets dat wel mooi afkleedt. De handel speelt zich bovendien af met gesloten beurzen. Dit geeft het economisch gehalte van de zondagnamiddag een ongelooflijke ‘boost’. En mij ook.
SPEURTOCHT
Vermits weggooien niet in mijn woordenboek voorkomt en verzamelen daarentegen op de eerste pagina staat, heb ik een aardig voorraadje kleding beschikbaar om aan dit initiatief mee te doen . Dan nog gezwegen over de extra kilo’s van de
laatste maanden die nog voor een surplus aan beschikbare kleding zorgen. Bekende ontwerpers hebben al lang mijn voorkeur. Maar die liefde voor de kleren van die bekende namen stoptmeestal nogal bruusk bij het prijskaartje. Heel soms vind ik iets moois en betaalbaars bij de stockverkopen. Wie weet vind ik vandaag ook zo’n verborgen schat. Op de meeste rommelmarkten vind ik mijn gading niet. Ik zoek daar wel naar tweedehandsklediing, maar de speurtocht tussen alle andere zaken is vermoeiend en het aangebodene is meestal versleten of kapot. Hier op deze markt zal het anders zijn, want hier wordt enkel kleding aangeboden en niets anders. Bovendien vragen de organisatoren uitdrukkelijk dat de aangeboden kleding nog in goede staat verkeert. Ik heb ook mijn zoon gevraagd zijn kastinhoud aan een inventarisering te onderwerpen en hij kwam met een volle zak aanzetten. Dat belooft.
BEMIDDELAAR
Bij aankomst op de Dageraadplaats trekt een groot kleurig vierkant meteen mijn aandacht.
Binnen de grenzen van dit met waslijn gecreëerde terrein heerst een drukte van jewelste. De ‘vrouw’ op haar best: sjacherend en onderhandelend. Ik zie veel jong volk dat enthousiast rondloopt met pretlichtjes in de ogen. ”Wat een ramp”, zegt een mevrouw, “ik wil iets van die dame
haar stand maar zij vindt niks moois bij mij”. Het probleem wordt opgelost door organisatrice Pascale. Zij treedt op als bemiddelaar en schakelt een derde bron van kleding in: de ongelofelijke eigen collectie van de VZW Emma. De andere mevrouw kiest iets van Emma en de eerste mevrouw geeft iets van haar voorraad aan Emma.
Iedereen gelukkig! Klinkt dit ingewikkeld?
Het is een koud kunstje. In geen tijd begrijp ik de kunst van het ruilen. Daarnaast geeft de ruilhandel deze kledij een tweede leven. En zo zijn we bij het principe van recyclage. Mijn buurmeisje laat mij heel erg goedgezind haar ‘vangst’ zien: zwarte lakschoenen met megahoge hakken. Zij is er dolgelukkig mee. “En dit nog maar het begin van mijn veroveringen”, roept ze. Ze zet haar zoektocht verder.
DEBARDEUR
Ik leg mijn aanbod aan kleding op een lege zitbank en probeer een beetje rond te kijken bij de anderen, zonder mijn stek helemaal uit het oog te verliezen. Al gauw vraagt iemand wat ik voor een Indische sjaal wil ruilen. Ik onderwerp haar stand aan een grondige studie en ben al snel verliefd op een ‘debardeur’ voor mijn zoon. Ik twijfel nog even, want ik vond hem er altijd zo snoezig mee staan toen klein was. Lang geleden. Hij is lang niet klein meer. Ik twijfel. Het mouwloos gebreide blauw-beige exemplaar laat me niet los en
vermits er toch geen geld mee gemoeid is, neem ik het risico. We sluiten de deal, mits nog een extra sjaal voor de tegenpartij. Ik begin dit ontzettend leuk te vinden. Even later komt een groepje vrouwen onwennig op mij af. Zij hebben een zak kleding bij zich, maar ze hebben geen zin om echt lang te blijven. Het is ook hun eerste keer en wat moeten ze nu juist doen? Ik leg hen een beetje het principe uit en graai ondertussen in de zak en .... hopla; een tweede ruil is al snel beklonken.
HERHALING
Deze markt is natuurlijk voor iedereen, maar ik zie toch vooral jonge meisjes ronddartelen. Sommigen sterk gesticulerend en met hoge stem onderhandelend, anderen bijna smekend. De leuke, bijna nieuwe kledij en de schoenen zijn een heuse droom voor studenten die krap bij kas zitten. Ik krijg enkel positieve reacties te horen. Iedereen wil ook een herhaling van dit initiatief. Vermits de organisatoren er ook heel tevreden bijlopen, ben ik er zeker van dat dit initiatief een vervolg krijgt. Deze opzet past gewoon heel erg in onze buurt. Hou dus vooral de website van Emma in het oog en zorg dat je erbij bent volgende keer! Het is de moeite!
Geïnteresseerd om zelf te ruilen? www.vzwemma.be
0472 318 147 voor inlichtingen
Onder het label Froy en Dind brengen de ontwerpers van Kers op de kaart een nieuwe ecologische kledinglijn op de markt. De bestaande collectie kaartjes, blikjes, buttons en schriftjes blijft behouden. Het ontbreekt deze ‘bezige bijen’,
Het allernieuwste project van Froya en Adinda uit Zurenborg is een gloednieuwe ecologische kledinglijn waarmee ze blijkbaar een gat in de markt gevonden hebben. “Ecologische kleding wordt nog te vaak met pastelkleuren en beige geassocieerd, terwijl wij de vrolijke toer opgaan en kiezen voor felgekleurde stoffen”, vertelt Froya. Geen ‘geitenwollensokkenverhaal’ dus, integendeel. Het ontwerpersduo speelde al een tijdje met het idee om een eigen kledinglijn op de markt te brengen, alleen ontbrak het hen aan de juiste contacten. Via het Organic label kwamen ze bij een producent in Turkije terecht. Deze produceert voor hen de kwaliteitsvolle en organische katoenen kledij. ‘Toen we in contact kwamen met de leverancier uit Turkije was dit voor ons de
uitgelezen kans om onze nieuwe droom waar te maken. De collectie kleding staat los van onze collectie kaartjes, blikjes en schriften. Zo zal je geen vogeltjes of schildpadjes op de stoffen terugvinden, maar toch vormt het samen wel één kleurrijk en tikkeltje retro geheel.’, vertelt Froya. Zelf omschrijven de twee hun eerste collectie als ‘Familywear voor happy people’. Je kan het zo gek niet bedenken of papa kan hetzelfde hemdje als zijn zoon dragen. Mama kan dan weer kiezen uit een breed assortiment wikkeljurkjes, vlinderbloesjes of rokjes. Ook aan de allerkleinste baby’s is gedacht. Voor wie het bonte assortiment wel mooi vindt, maar liever niet wil dragen, hebben de twee een randcollectie tafelkleden en beddengoed ontworpen.
Froya en Adinda, zeker niet aan de nodige inspiratie en creativiteit. Nu ze de halve wereld met hun drukwerk veroverd hebben, is het tijd rijp voor het realiseren van hun nieuwe droom, een kledinglijn. (Valerie MOLLY)
PIONIErSWINKElS
De nieuwe collectie ‘familywear’ wordt pas in januari 2011 officieel op beurzen in binnen- en buitenland voorgesteld. Toch kan je al vanaf november dit jaar de collectie in avant-première en in beperkte oplage terugvinden in enkele winkels in het Antwerpse. Pipo Mandarine, hier op Zurenborg, is één van de pionierswinkels die de nieuwe collectie van Froy en Dind zal aanbieden. Betaalbare en ecologische kleding gemaakt uit duurzaam katoen. Heel kleurrijk, hoewel de stoffen toch sober en vooral vlot draagbaar zijn. ‘En gemakkelijk te strijken’, lacht Froya. Als drukbezette mama van twee weet ze ondertussen wel wat wel en niet kan. ‘Onze kinderkledij is heel makkelijk aan te trek-
ken, geen smalle modelletjes die je moeilijk over het hoofd van een tegenstribbelende tweejarige moet krijgen.’, verduidelijkt ze. Ook een bekende ecologische winkel op ’t zuid zal de nieuwe collectie weldra aanbieden. Wie niet kan wachten, kan alvast een kijkje nemen en bestellen via de webshop. Deze collectie fleurt vast en zeker deze sombere herfstdagen op. Hert is een ideale ‘tussenseizoen collectie’ voor klein en groot, voorzien op het grillige Belgische weer. In 2011 komt de nieuwe wintercollectie uit.
Voor een volledig overzicht van verkoopsadressen en webshop zie www.froydind.be
Antwerpen heeft sinds kort moskeegidsen. Verleden maand studeerden de eerste zeven gidsen af en zij begeleiden groepen bij rondleidingen in de moskee. Maar de uitlatingen van een van hen, de 30-jarige Adem ustboga in de krant De Standaard over homofielen is bij velen in het verkeerde keelgat geschoten. In het interview zegde hij namelijk dat hij homoseksuelen bij een moskeebezoek zal weigeren.
Rondleiding moskee: tel 03-338 70 11 moskeegidsen@stad.antwerpen.be
De Antwerpse holebi- en transgenderbeweging is verbaasd over de uitspraken van In een persmededeling zeggen ze dat een andere gids, Oem Moessa, vindt dat eerst het moskeebestuur zich over zo’n vraag moet buigen, voor ze dus een holebi-groep rondleidt. Het Roze Huis is verbaasd over deze uitspraken, te meer omdat de holebi-organisatie onlangs nog een moskee bezocht in Antwerpen. Zonder enig probleem, en gelukkig maar zeggen ze.
“Beide uitspraken vinden we laakbaar,” vindt Het Roze Huis. Vooral de uitspraak van Adem Ustboga verbaast de holebi-organisatie des te meer:
“Dit voorjaar (op 15 mei 2010) werd een groep van Het Roze Huis net door Adem rondgeleid in een Turkse moskee in Hoboken. Dat gebeurde in het kader van zijn opleiding ‘Welkom in de Moskee' waarbij ook projectleider Omar Nahas aanwezig was.” De rondleiding veroorzaakte geen ophef, noch bij de gids noch bij de andere gelovigen die de holebi’s en transgenders naderhand in de moskee ontmoetten en die hen op thee trakteerden.
Dat holebi- of transgender-zijn moeilijk ligt in de islam en de andere wereldgodsdiensten, is een feit. Maar het weigeren van holebi’s of transgenders voor een rondleiding, is pure discriminatie.
DIALOOG
Het Roze Huis-Antwerpen heeft inmiddels een dialoogtraditie. “Sinds
De Gazet van Zurenborg is op zoek naar een gedreven advertentiewerver die zijn/haar enthousiasme wil inzetten om de klanten in de wijk op te volgen, nieuwe klanten in de wijk op te sporen en als commercieel uithangbord in de wijk te fungeren. Opvolgen van het advertentiebestand is namelijk van levensbelang voor de werking van onze wijkkrant. Deze man/vrouw die op zelfstandige basis werkt kan wel terugvallen op bestaande structuren (facturatie en dergelijke) en een actieve vzw waar aan gerapporteerd moet worden. En wat doen wij? We zijn u eeuwig dankbaar en stellen daar dan ook een kleine financiële tegemoetkoming tegenover. Nog altijd zin om mee te doen met de beste wijkkrant van ’t stad?
Snel contact opnemen met Frans Crols (frans.crols@trends.be) en/of Swa Collier (swa.collier@telenet.be)
2006 werken we actief aan de dialoog met de etnisch-culturele minderheden, waarbij we het holebi-thema beter bespreekbaar willen maken in de allochtone verenigingen én onze eigen organisatie interculturaliseren. Dat is een weg van lange adem. Met vallen en opstaan lukt het ons kleine passen vooruit te zetten.” zo zegt Het Roze Huis dat niet in een revolutie, maar wel in een evolutie gelooft. In 2007 ontvingen ze hiervoor de Diversiteitsprijs van de Stad Antwerpen.
Maar hiermee is de kous niet af. “Er is nood aan voortdurende inspanningen vanuit het holebi- en allochtone middenveld om het samenleven in diversiteit écht vorm te geven,” zo vraagt de organisatie. “De overheid dient daarbij voldoende ondersteuning te bieden aan de organisaties die hierop willen inzetten.”
UITNODIGING
Als koepel van holebi- en transgenderverenigingen roept Het Roze Huis Antwerpen intussen haar lidverenigingen op om in te gaan op het aanbod van het project ‘Welkom in de moskee’. Maar ook de nieuw afgestudeerde moskeegidsen ontvangen eerstdaags een uitnodiging onder de naam ‘Welkom in Het Roze Huis’. De organisatie wenst zo op een constructieve wijze de dialoog aan te gaan.
“Ook homoseksuelen moeten welkom zijn in de moskee”
Met hun meest recente en erg geslaagde verkeerscampagne vroegen stad en politie aan alle Antwerpenaars om hun engagement voor veiliger verkeer op een originele manier zichtbaar te maken in hun buurt of in hun schoolomgeving. Meer dan 10.000 “Merci om trager te rijden”-borden werden verdeeld en uitgehangen. De actie liep op 30 september af en de borden zijn stilaan terug uit het straatbeeld verdwenen. Ook in onze wijk waren de grote rood-wit-oranje borden prominent aanwezig. Ik pikte er enkele uit en vroeg de “actievoerders” naar hun specifieke motivatie. Tekst en foto’s Jeannine Führing.
Annemie en Paul
Annemie en Paul, van frituur ’t Spieke op de hoek van de Kleine Beerstraat, vragen zich af of de chauffeurs van de trams en bussen wel kunnen lezen. Er staat toch niet “Merci om hard te rijden”. Ondanks de scholen en de creches razen ze hier soms nog tegen 70 km per uur door de straat.
Bert Vanlerberghe met Bertha Bertha, 2 jaar, de poes van Bert Vanlerberghe uit de Grote Beerstraat, maakt graag een wandelingetje in de wijk.
In naam van alle Zurenborgse poezen vraagt ze om niet te hard te rijden en speciaal op te letten voor kleine viervoeters.
De Dageraad
Koen Dedapper, directeur van De Dageraad-school, op de foto met enkele kleuters van het klasje van juffrouw Els. De Lange Altaarstraat is een straat met heel veel doorgaand verkeer en de vele bussen en auto’s rijden er veel te snel. Enige tijd geleden heeft de stad gedurende een week een snelheidsmeter geplaatst, maar dat heeft blijkbaar niet geholpen.
Ella, Ferre en Sven Pauwels
Ella (5 jaar), Ferre (9 jaar) en papa Sven Pauwels uit de Generaal Van Merlenstraat. Ferre had de platen zien hangen in de andere straten en stuurde papa er op uit om ook zo’n plaat te halen. Met een heel goeie reden want, al ligt er een verkeersdrempel, daar wordt ’s avonds en op spitsuren heel hard over gereden. Zo hard dat ze al brokken van auto’s gevonden hebben.
HappiBabbi
Amina en Lydie zijn onthaalmoeders uit de Lange Van Ruusbroecstraat. De chauffeurs respecteren de voorrangsregels op het rondpunt niet en rijden er veel te bruut. Zo bruut dat Baye, het achtjarig dochtertje van Amina, niet alleen de straat durft over te steken.
Kamiel Thomaes
Kamiel Thomaes (foto) heeft samen met zijn gebuur Bert Janssens initiatief genomen en, met akkoord van de bewoners van de Cogels Osylei, een dertigtal platen opgehangen. Hun grootste probleem: de bussen die er té frequent en té hard rijden.
Mauro, lisa,Elke en Marc Sevenans
De vierjarige tweeling Mauro en Lisa Sevenans, met hun papa en mama wonen in de Walvisstraat en vinden de borden, vooral bij het begin van het schooljaar, een heel goed initiatief. Ze zijn dan ook, samen met hun buurman, enkele platen gaan halen. Ook in deze straat is er volgens hen veel te veel doorgaand verkeer.
Peter Vervekken
Peter Vervekken uit de Bosduifstraat vertelde ons dat er, door de werken aan het archief, voor zijn huis maar één hele smalle rijstrook beschikbaar is. Toch slagen sommige automobilisten er nog in onzettend hard door de straat te rijden. Peter staat dan ook volledig achter de oproep op het bord aan zijn gevel.
De volgende bijeenkomst van het wijkcomité is gepland op dinsdag 9 november (20 uur) in de Zurenborger met allicht als belangrijkste spreker
Chris Anseeuw die uitleg komt geven over een nieuw wijkcirculatieplan
Verder op de agenda:
1.Wijkcirculatieplan
2.Verslag laatste vergadering van het Wijkcomité
3.Nieuw Zurenborg
4.Evaluatie van klassieke en andere muziek op de Dageraadplaats
5.Evaluatie werking wijkcomité
6.Dienstenstencentrum
7.Bibliotheek
8.Varia: extra thema's, aangebracht door deelnemers aan de vergadering
Op 22 oktober besliste het Antwerps schepencollege om terug te keren naar de originele ambitie van groener en gemengd wonen voor het project Nieuw Zurenborg. Binnen het gebied van 11 ha zal er 5 ha aaneengesloten groene ruimte komen in plaats van de in 2008 gedecreteerde 3.8 ha. Dit bleek tijdens de laatste bijeenkomst van de klankbordgroep van bewoners en vertegenwoordigers van de stad. (Luc PANDELAERS)
Wanneer het over stadsvernieuwing gaat willen de relaties tussen het Schoon Verdiep en de Antwerpenaren nog wel eens vertroebeld geraken. Dat was niet anders toen het stadsbestuur in 2006 op de proppen kwam met een herbestemmingsproject voor de voormalige IGAOsite en de stelplaats van De Lijn dat meteen de ronkende naam Nieuw Zurenborg kreeg. Er was (en is) grote onvrede over het feit dat de laatste grote open ruimte binnen de Ring voor 60% zou opgevuld worden met wat door velen beschouwd wordt als een architectonisch banale woonwijk. En je kon met het débacle van de Kievietwijk nog vers in het geheugen niets anders dan vaststellen dat het stadsbestuur nog maar eens boven de hoofden van de bewoners heen een beslissing had genomen die het leven in hun wijk drastisch zal beïnvloeden. In 2008 werd opeens een ontwerp voorgesteld waarin het park gekrompen was van 5 naar 3.8 ha en het aantal woningen opgetrokken van 200 naar 523. Bovendien was het zo gedetailleerd uitgewerkt dat inspraak van de bewoners dreigde beperkt te worden tot kleuradvies over het parkmeubilair.
Dat het stadsbestuur uiteindelijk pas in september 2009 een formele vorm van wijkoverleg organiseerde door het oprichten van een Klankbordgroep, samengesteld uit stedelijke en districtspolitici, ambtenaren en wijkbewoners, was dan ook behoorlijk aan de late kant.
BOMEN
In de eerste vergaderingen werd er flink wat wrevel geventileerd. Ook discussies over welke bomen er absoluut moesten gered worden werden al gauw als niet ter zake doende afgevoerd. Toch moet gezegd dat de aanvankelijke vijandige sfeer gemilderd werd toen bleek dat de twee gemandateerde ambtenaren, Elke Van De Mosselaer van het stedelijk wijkoverleg en projectleider Nieuw Zurenborg Sandra Lintermans, hun nek durfden uit te steken en loyaal de standpunten van de klankbordgroep verdedigden bij het stadsbestuur.
Een kantelmoment was de presentatie van de geluidsstudie door de Rijksuniversiteit Gent. Die gaf zodanig hoge meetwaarden zowel aan de kant van de Ring als aan de spoorweg dat het onverkort uitvoeren van het stadsontwerp meteen geen optie meer was. Of om het in ambtenarees uit de drukken: de dienst MER van de Vlaamse Gemeenschap was van mening dat op basis van het screeningsdossier er geen ontheffing van de plan MER plicht kan toegekend worden omdat –ik citeer‘- Het bestaande geluidsklimaat blijkt zeer ongunstig voor de geplande ingrepen. Het plan zal resulteren in een drastische toename van het aantal gehinderden in een plangebied met een ongunstige referentiesituatie
- De aanbevelingen uit de geluidsstudie moeten concreet en transparant in een MER (milieueffectenrapport)worden behandeld, dmv een vergelijkend onderzoek tussen de in de geluids -
studie voorgestelde scenario’, gekoppeld aan milderende maatregelen of aanpassingen.
- De invloed van de verkeersevolutie en de impact van mogelijke infrastructuurwerken vormt eveneens een lacune in de screening. Dit legt het stadsbestuur dus heel wat bijkomende verplichtingen op, ook op het vlak van publieke consultatie.'
OOSTE
Een ander nieuw feit was de beslissing van de Vlaamse regering over de Oosterweelverbinding, die ook inhield dat er geen verbreding komt van de Ring. Hierdoor wordt de Singel ook een gemeenteweg en blijven het huidige bermenlandschap (met natuurgebieden als de Wolvenberg en de Brilschans) en het ringfietspad bewaard.
Wat betekent dit nu allemaal concreet?
Vooreerst blijft het stadsbestuur bij zijn voornemen om van Nieuw Zurenborg een 100%-returnproject te maken en het voor
uitzicht van de volgende jaren 350 miljoen euro te moeten ophoesten voor de meerkost van het Oosterweelcompromis zal niet van aard zijn om hierin nog verandering te brengen. Hoe jammer dat ook is in een stad waarin het groen zo schaars is, een park van 11ha zit er niet in.
WEDST rIjD
Anderzijds is het duidelijk dat de milieudiensten van de Vlaamse overheid scherp zullen toekijken op de inpact van geluidshinder en verkeerscirculatie op de nieuwe bebouwing. Bovendien is elk project onderworpen aan voorafgaandelijke publieke consultatie gedurende 30 dagen. Tenslotte lijkt het er nu ook op dat het project zou gaan vergund worden via een wedstrijdformule. Als er dan toch moet gebouwd worden is dat wellicht de beste manier om er op zijn minst een architectonisch kwaliteitsvol project van te maken.
antwerpen
03.235.52.41
eenvoudig*niet duur*maar heel apart
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 Antwerpen frans.crols@trends.be
redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
redactiesecretaris
André Dejonghe
Eindredactie
Marcel Schoeters
redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, Ellen Burton, Jochem Oomen, Lu Mortelmans , Karen Claes, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops,Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Walter Mortelmans, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers,Valerie Molly, Chantal Vogelzang, Jakob Eberlein, Kobe Ardui Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Saskia Anken, Andreï Holthof, hristophe Lambrechts, Marc Heirman, Sara De Meyer, An VanDe Wal, Cecilia Magnus, Jan Vandevelde.
Tekenaar
Erik Bongers
Opmaak, pre-press en website Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem
Website
"Na
Handwerkspecialist Aters op de Dageraadplaats probeert ieder jaar een blikvanger te presenteren tijdens zijn opendeurdagen in september. Ook nu weer is het gelukt: zaakvoerder Erwin Aters wist immers Geesje Mosies, het
Nederlandse creatieve brein achter de succesvolle Hoooked Zpagetti, naar de opendeur te lokken. Ze kwam er haar unieke garen aan het Belgische publiek voorstellen. En of de bezoekers aan haar lippen hingen! (Ellen Burton)
Handwerkanalfabeten horen het misschien in Keulen donderden. Hoooked Zpagetti? Maar wie de grens met onze noordenburen oversteekt, ziet binnen de kortste keren wel iemand flaneren met een handtas die uit dit bijzondere materiaal vervaardigd is. Het garen is immers een ware rage in Nederland.
DuurZAAM
Uitvindster van Hoooked Zpagetti is de 37-jarige Geesje Mosies uit Voorburg. “Zpagetti is een unieke draadstof om snel en makkelijk mee te haken en breien op XXL-formaat. De stretchdraad heeft een moderne, ietwat stoere look en is ideaal voor het maken van handtassen, loungekussen, poefs en andere accessoires. Het garen wordt gemaakt van hoogwaardig en duurzaam restmateriaal uit de textielindustrie. De collectie is dus gebaseerd
op het actuele modebeeld en wisselt daardoor continu. Ik ben best trots op dit ‘stijlvolle hergebruik’, zoals ik het noem. Ik koop restanten elastisch katoen op bij kledingproducenten in Zuid-Amerika. Restjes die ze normaal weggooien, maar die nu dus een tweede leven krijgen. Ik laat ze machinaal tot draden draaien en dat is mijn Hoooked Zpagetti.”
GENIE
Onze noorderburen waren snel voor het idee gewonnen. “Het succes overtrof mijn stoutste verwachtingen. Sinds de lancering van het garen doe ik de hele dag niks anders dan bollen aanslepen. Maar geef toe: wie kan er zeggen dat hij zo snel aan zijn gedroomde jaaromzet zit?”, lacht Geesje. De vrouw blijkt niet enkel een zakelijk vernuft, ook op creatief gebied weet ze zich aardig uit de slag te trekken. Gees-
je is immers ook de auteur van het patronenboek ‘Haken met Hoooked Zpagetti’. DEMONSTrATIE
Tijdens de jaarlijkse opendeurdagen bij Hobby & Handwerken Aters kwam Geesje in hoogsteigen persoon haar garen presenteren aan het Belgische publiek. De bezoekers pakten bij momenten in dikke drommen samen rond haar tafel. Geesje demonstreerde zelf hoe eenvoudig het is om te haken met Hoooked Zpagetti. De bollen vlogen nadien over de toonbank. Geen wonder dus dat de rage nu ook de grens oversteekt! Voorlopig is de bijzondere draadstof slechts bij een handvol Belgische handwerkzaken te verkrijgen, waarvan Aters de enige is in de Antwerpse regio. Wie nieuwsgierig is en wel eens van de Zpagetti wil proeven, weet dus waarheen!
een windstille periode hebben enkele medewerkers onze website nieuw leven ingeblazen. De eerste vruchten van hun arbeid zijn nu al zichtbaar. Zo kan je makkelijk de laatste editie van onze Gazet doorbladeren. In een volgende fase zal je je stem kunnen laten horen in een enquête of snuisteren in ons foto-archief. Verder zal je je mening kwijt kunnen over om het even welk onderwerp. Onze webstek is verre van af: work in progress heet zoiets. Op termijn moet de site een interactief instrument worden dat de betrokkenheid bij onze wijk alleen maar ten goede komt. Wij nodigen u alvast uit om vandaag nog een kijkje te nemen en ons uw opmerkingen en/of suggesties te bezorgen. Klik snel naar www.gazetvanzurenborg.be
In rataplan is binnenkort Mac Beth te zien. Volgens ons moeten onze politici verplicht naar deze voorstelling gaan kijken. Niet omdat deze klassieker van Shakespeare handelt over de grote honger naar macht. Nee er is een andere reden waarom deze voorstelling louterend kan werken voor politiekers. Deze voorstelling van Kopspel wordt gespeeld door spelers die samen tien verschillende nationaliteiten vertegenwoordigen. In deze Mac Beth worden dan ook tien verschillende talen gesproken. En toch begrijpen de spelers elkaar en brengen ze samen de voorstelling tot een goed einde. De hele voorstelling wordt trouwens in het Nederlands ondertiteld. Hierdoor kan het publiek alles goed volgen En dat kunnen we van onze politiek niet altijd zeggen.
Dubbelconcert
Ewout Pierreux quintet & reut regev: r’Time
Za 6 nov: 20u30 – € 14/12 – rataplan
ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Ewout Pierreux Quintet speelt in hoofdzaak composities van Ewout Pierreux, aangevuld met een aantal stukken uit het standard jazzrepertoire maar ook enkele songs die stammen uit verschillende genres als pop, rock of soul. Heel het repertoire is gearrangeerd op een open manier om zoveel mogelijk ruimte te laten voor improvisatie. De band zoekt naar een warme, ongecompliceerde sound waarin samenspel, interactie en speelplezier centraal staan. jean-paul estiévenart (trompet) ; bruno vansina (alto & soprano sax); ewout pierreux (piano) ; clemens van der feen (contrabas); lieven venken (drums) - www.ewoutpierreux.com
De Israelische tromboniste Reut Regev woont sinds 10 jaar in New York waar ze in verschillende Klezmer- en Jazzbands speelt. Ze werd gevraagd door Anthony Braxton, Butch Morris, Dave Douglas, Frank London, Klezmer All Stars, Metropolitan Klezmer en bij rock en blues bands als Hazmat Modine (in mei nog in Rataplan). In 2004 kreeg ze van het jazzmagazine All About Jazz de ‘Best Young Talent’-award. Vorig jaar bracht ze een eerste CD uit met haar eigen band R’time. De CD werd uitgeroepen tot beste debuut van het jaar en “best discovery of the year” in All About Jazz en Jazz Times.
Reut Regev is een energieke verschijning op het podium, adembenemend op haar trombone. Ze brengt hedendaagse composities met funk-, latin en bopinvloeden. In de herfst van 2009 toerde R’time voor het eerst in Europa en speelde onder meer op het jazzfestival van Berlijn, waar ze de ontdekking van het festival werden genoemd. Deze herfst keert ze terug en tussen het festival in Keulen en dat van Straatsburg zakt ze met haar trio voor een eerste Belgisch concert naar Rataplan af. reut regev (trombone), Sean conly (bas), igal foni (drums) - www.reutregev.com
School is cool [vers geblaft]
Wo 10 nov: 20u30 – € 8/6 – rataplan
School Is Cool is een Antwerpse band die het midden houdt tussen pakweg Arcade Fire en Beirut. Het vrolijke vijftal uit Antwerpen wist publiek en jury tijdens de laatste Frappanteditie te overtuigen en kaapten de derde plaats en de publieksprijs weg.
Nog beter verging het hun op Humo's Rock Rally 2010. Met een overtuigende show in de AB eind maart werden ze gekroond tot winnaar van de 17de editie van Humo’s Rock Rally, het rockconcours der rockconcoursen
Johannes Genard (Zang, Gitaar, Basdrum); Andrew van Ostade (Floortom, Glockenspiel); Nele
Paelinck (Keyboards, Viool, Glockenspiel, Backing Vocals); Michael Van Ostade (Hofner Bass, Backing Vocals); Matthias Dillen (drum) - www.myspace. com/j.genard
Badenhorst – Ploug - Pettersen [jazzlab series]
Vr 12 nov: 20u30 - € 12/10 – rataplan ook tickets in Mark Sound Antwerpen Badenhorst, Ploug en Pettersen combineren hedendaagse kamermuziek, elektronica en jazz. Zangeres Pettersen haalt bovendien inspiratie uit een veelheid van vocale folktradities die gaan van keelzangen van de Inuit, Noorse volksliederen tot de griots van West-Afrika. De ongebruikelijke muziek van
dit trio is delicaat en straalt de rust uit van eindeloze sneeuwlandschappen van Scandinavië. De muziek die ze samen spelen is romantisch, fragiel en minimalistisch. Deze drie musici houden in de eerste plaats van een loepzuivere en eenvoudige melodie. Live staan ze in voor geduldige en hartstochtelijke concerten waar je je volledig in kan verliezen. Joachim Badenhorst (klarinet en saxofoon); Mikkel Ploug (gitaren); Sissel Vera Pettersen (zang, saxofoon en live elektronica) - www.myspace.com/ joachimbadenhorst
Menuet door Tg Vagevuur
Za 13 nov: 20u30 - € 12/10 – rataplan Zekerheden als atomen botsen en splitsen. Wat is werkelijk waar? In de voorstelling Menuet laat het theatercollectief TG Vagevuur drie visies op eenzelfde werkelijkheid met elkaar het gevecht aangaan op de scène. Drie delen voor drie personages, die de kijker meesleuren in de maalstroom van hun gedachten en het perspectief vervormen. Een man, die werkt in de vrieskelders en een bevreemdende fascinatie heeft voor berichtgeving van gruwel en rampen. Zijn vrouw, een werkpaard dat kinderkleren verkoopt via een mysterieuze zwager. Een meisje, dat helpt in het huishouden en pookt in de verwrongen verhoudingen.
TG Vagevuur ensceneert de roman Menuet van L.P. Boon in een multimediale en beklijvende voorstelling over waarheid en verloren lopen in je eigen gedachten.
TG Vagevuur, een jong theatercollectief uit de stal van de Toneelacademie van Maastricht, debuteerde in 2007 met 'De Naamlozen' (F. Vanluchene). Sindsdien bouwde het gezelschap aan een stevige reputatie van degelijk uit de klei getrokken teksttheater waarin de 'vlaamsigheid' in haar schoonheid én kleinburgerlijkheid op de korrel wordt genomen, zoals ook in Tom Lanoyes bewerking van ‘Celibaat’ van Gerard Walschap. Spel: Mieke Proost, Peter Smolders, Melissa Mariën; Regie: Koen Kerckhofs; Decor & Techniek: Pol Verwilt; Productie & Media: Koen Boesman - www.tgvagevuur.be
jazzclass: Han Bennink en de Instant
Composers Pool
Zo 14 nov: 14u - € 4 - rataplan
In deze jazzclass gaat Frederik Goossens dieper in op de carrière van Han Bennink en de Nederlandse en Belgische improvisatie jazzscène
Documentaire: Hazentijd
Di 16 nov: 20u30 - € 4 – rataplan
Een documentaire over slagwerker en beeldend kunstenaar Han Bennink. Han Bennink is een dubbeltalent: de wereldburger die sinds ruim 40 jaar drumt met iedereen die er toe doet in de jazz en geïmproviseerde muziek, maar ook de kluizenaar die in de rust van zijn huis in de Beemster werkt aan zijn beeldende kunst. Regie en montage: Jellie Dekker (NL) (70 min)
Han Bennink Trio
Wo 17 nov: 20u30 -€ 12/10 – rataplan
ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Het heeft even geduurd maar eindelijk is het dan zover: meesterdrummer Han Bennink heeft een eigen, naar hem vernoemd trio opgericht. De andere leden van het Han Bennink Trio, de Deense pianist Simon Toldam-Rosengren en de Belgische rietblazer Joachim Badenhorst, zouden met gemak zijn zoons kunnen zijn, maar Bennink zelf blijft het grootste kind, dat ook op zijn 68ste nog met een waanzinnig aanstekelijke gretigheid
op zijn potten en pannen rammelt. Bennink en zijn companen vullen en voelen elkaar perfect aan. Wonderlijk organisch moduleren ze van ter plekke bedachte lineaircontrapuntische weefsels naar momenten van rimpelloze verstilling of voortrazende swing. Han Bennink (drums), Joachim Badenhorst (klarinet, sax), Simon Toldham-Rosengren - www. hanbennink.com
Voor de Han Bennink fans bieden we het combitarief van € 16 aan voor de jazzclass, documentaire en het concert.
Op 26 januari spreelt Han Bennink nog eens in Rataplan samen met Roland in de reeks Pertwee.
Eva (7+) door Bronks [vlieg]
Za 20 nov: 15u - € 7 – rataplan - uitverkocht
Niemand weet van Iemand (8+) door 4Hoog [vlieg]
Wo 24 nov: 15u - € 7 – op locatie: Piste05, Kersbeekstraat 5, 2060 Antwerpen
Mijn moeder vroeg: “Heb jij geheimen?”
Wat moest ik antwoorden? “Nee!" zou ze niet geloven. Bij "ja" zou ze zeker verder vragen. Dus ik zei niets en keek naar de grond. "En jij, mama, heb jij geheimen?" Ze schrok, haar hoofd werd rood. We werden allebei stil en keken naar elkaar. ‘Niemand weet van Iemand’ is een voorstelling over geheimen. We hebben ze allemaal, ook voor onze ouders en onze ouders voor ons. Soms zijn ze fijn en spannend om te hebben Soms wil je ze graag vertellen, maar moet je liegen. Soms gaan ze zwaar wegen en komen ze vanzelf naar buiten. Concept en spel: Kim Hertogs en Patricia Goemaere; Dramaturgie en coach: Frans Van der Aa - www.4hoog.be
Deze voorstelling speelt op locatie; voor een wegbeschrijving naar Piste05 surf naar www.rataplanzw.be
Macbeth II door Kopspel vzw (première)
Wo 24, do 25, vr 26 en zat 27 nov: 20u30 - € 12/10 - rataplan
Vorig jaar speelde Kopspel vzw het eerste deel van de beklijvende thrillerversie van Macbeth. Met een indrukwekkende cast bestaande uit tien verschillende nationaliteiten belooft deze Shakespeare een onvergetelijke belevenis te worden. Mis het niet!
Geen zorg voor diegenen die deel één gemist
hebben: deze Macbeth bevat beide delen. Macbeth I is een samenspel van omfloerste duistere krachten. Maar in Macbeth II wordt de harde werkelijkheid onthuld. De machtswellust groeit, de moordmachine wordt in gang gezet. Terugkeren is geen optie meer voor Macbeth. Grimmig, bezeten en grenzeloos vecht hij voor zijn macht.
De voorstelling wordt gespeeld in tien verschillende talen en met Nederlandse boventitels. Spel: Dara Abdullah, Emmanuel Awosanmi, Mamadou Bah, Babatunde Bamidele, Alfa Degity, Anjela Foros, Nathalie Gavashelishvili, Abdoul Kader Kamagaté, Ahmed Khaled, Meryem Kiliç, Ali Konaté, Ahmed Kumar, Adams Mensah, Jackson Olu, Ope Oyetti, Belgiz Polat, Mayra Carmen Zuniga Leon; Regie: Greet Vissers; Choreografie: Marie De Corte; Kostuums: Mieja Hollevoet; Scenografie/licht: Steven Brys; Soundscape: Andrew Claes; Decoruitvoering: Atelier Kopspel; Productie: Freija Bosmans, Lili Almeida; MET STEUN VAN RATAPLAN
lelegüm (1+)door Theater De Spiegel [vlieg] Zo 28 nov: 14u + 16u - € 7 rataplan - uitverkocht
Pertwee: Teun Verbruggen & Bart Maris
Do 2 dec: 20u30 - € 12/10 – rataplan ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Als tweede duo in de reeks ‘Pertwee’ nodigen we drummer Teun Verbruggen en trompetist Bart Maris uit. Ze brengen een combinatie van kristalheldere trompetgeluiden en rustige drumritmes met live-electronica en effecten. Teun Verbruggen is naast drummer bij het Jef Neve Trio, Flat Earth Society ook kopman van Otin Spake, zijn improvistatiegroep met Mauro Pawlowski en Jozef Dumoulin. Bart Maris speelt samen met Teun Verbruggen bij Flat Earth Society en is daarnaast actief bij zeer uiteenlopende projecten als Jaune Toujours, Electric Barbarian, Moker,... Teun verbruggen (drums), Bart Maris (trompet)www.teunverbruggen.com - www.myspace.com/ bartmaris
Wat Als? (15+) door TANK!
Vr 3 dec: 20u30 - € 7 – rataplan
‘WAT ALS?’ vertrekt van het leven van Pierre en Marie Curie voor een onderzoek naar de kracht en de kunst van de wetenschap. Deze twee geniale wetenschappers – en geliefden–ontdekten per toeval (!) een nieuw element – radium. Een ontdekking die de wereld op zijn kop zou zetten. Die hun eigen leven door mekaar zou schudden!
Een ontdekking die de Nobelprijs waard was. Een ontdekking die mogelijk kanker zou kunnen genezen maar evengoed aan de basis zou liggen van de ontwikkeling van de atoombom. Toeval of geen toeval?
“Veel meer dan een stapel emmers en erlemeyers hebben de acteurs niet nodig om humor en ontroering netjes te doseren, daarbij bogend op een fijne tekst over twee intens van elkaar houdende maar sociaal disfunctionele wetenschappers.” (Liv Laveyne in De Morgen) Tekst en spel: Dominique Collet en Sven Ronsijn; Coaching: Joris Van den Brande; Vormgeving: Marieke De Munck - www.vzwtank.be radioKuKAorkest, feat. Ellery Eskelin [jazzlab series]
Za 4 dec: 20u30 - € 12/10 – rataplan ook tickets in Mark Sound Antwerpen
“Muziek voor ernstige lieden? Jazeker, maar dan het soort dat ook van tekenfilmgags, achtervolgingen en Monty Python houdt.” (Focus Knack)
De typische KUKA-muziek is niet in vakjes te vangen, maar is een schoolvoorbeeld van de hedendaagse wens om genres te combineren. Wereldmuziek, klassiek en pop worden samengesmeed tot aanstekelijke ritmes en onvermoede, nieuwe klankwerelden.
In samenwerking met het Gentse Kunstencentrum Vooruit en JazzLab Series is er nu deze spraakmakende en veelbelovende ontmoeting met de New Yorkse saxofonist Ellery Eskelin. Tenorsaxofonist Ellery Eskelin behoort tot de beste hedendaagse improvisatoren die geïnspireerd zijn door de vrije jazz. Kristof Roseeuw (contrabas); Tom Wouters (klarinet, drums); Lode Vercampt (cello); Philippe Thuriot (accordeon); Ellery Eskelin (saxofoon) - www. myspace.com/radiokukaorkest
Het lortcher-Syndroom door Warre Borgmans, Dimitri leue & Antoon Offeciers (Première)
Di 14, wo 15, do 16, vr 17 en za 18 dec, di 18 en di 25 jan (uitverkocht) : 20u30 - € 12/10 –rataplan
Extra voorstelling: vr 13 mei: 20u30 - €14/12 –
Op locatie: De roma
Een zoon neemt zijn dementerende vader mee naar een piano. Daar probeert hij het gehavende geheugen open te breken door middel van muziek. Noot per noot herinnert de vader zich zijn leven. De vraag is: zal het slotakkoord hem ‘beter’ maken?
Warre Borgmans en Dimitri Leue zoeken in deze familietragiek samen naar het gen dat hen bindt. Antoon Offeciers staat hen bij op de vleugel. Concept en spel: Warre Borgmans en Dimitri Leue; Live-muziek: Antoon Offeciers; KOSTUUMS: BARBARA DE LAERE; Productie: Rataplan - www.rataplanvzw.be
Buurtproductie
De Notenkraker door rataplan (Première)
Do 23, ma 27, di 28 endo 30 dec: 20u30 + wo 29 dec: 15u - € 7 – rataplan
De buurtbewoners van Rataplanwagen zich dit jaar aaneen bijzondere versie van Tsjaikovski's 'Notenkraker'. Erzal geen woord gesproken worden maar de muziek zal klinken endit prachtige kerstverhaal zal op een eigentijdse manier tot leven komen.
De muizenkoning, de suikerboonfee, de prins, de soldaatjes, de notenkraker, ze zijn allemaal van de partij! Deze speciale fantasiewereldvol hemelse zoete klanken is een echt avontuur onder de kerstboom.
Hetzal je niet onberoerdlaten. Kom dus zeker kijken en knijp jezelf daarna eens goed in je wang, want was het nu een droom of niet?spel: Geert Baart, Els Casteleyn, Freddy De Meyer, Celine Degreef, Marc Hens, Lutgart Simoens, Liliane Simons, Erik van der Linden, Gerd Van Helsen, Linda Vandewalle, Marleen Obyn, Hubert Beeckmans, Ann Peersmans, Luc Hens, Siska Vermeulen, Sarah Degreef Regie: Karen Claes; kostuum en decorontwerp: Vick Verachtert - www.rataplanvzw.be
Ze denken in hun binnenste diep loso sch. In hun vierletteralfabet. Ze troosten met streelvel. Verwarmen met het vuur van knetterogen.
Ze luchten je op. Graven je weg uit de kerker van je weekdag, uit het vochtige hol van je schemerangst. Bijten vluchtkonijnen stuk. Lopen zich vrolijk
te maken om niets. Met al de liefde die hun ranke lijf rijk is springen ze je weg uit je landerigheid. Geluk is een volle eetbak, een pluizige deken, een teil tapwater.
Ze leren je constant converseren met wildvreemden. Snuffelen aan de buurvrouw. Blaffen tegen brullende motoren. Je geluk staat stevig op vier poten.
Peter Theunynck
Mie Van Haegenborgh, een eindje in de vijftig en het vriendelijke gezicht achter de balie van de huisartsenpraktijk in de Korte Altaarstraat, vertrok op 5 oktober naar Benin. Zij
Het project van Mie Van Haegenborgh ligt in het noordwesten van Benin en grenst aan Burkina Faso. Benin ligt in West-Afrika en is drie en half keer zo groot als België Dit Afrikaanse land telt 6,7 miljoen inwoners en is een van de armste landen ter wereld (het staat op de 161e plaats op een totaal van 182 landen). Een derde van de bevolking leeft in extreme armoede. Er wordt vooral katoen geteeld, maar de prijzen die de landbouwers hiervoor krijgen, variëren sterk. De voertaal is Frans, maar daarnaast zijn er diverse lokale talen. De godsdiensten die er beleden worden zijn het christendom, natuurgodsdiensten, voodoo, islam en dikwijls een mengeling van deze religies.
ECOTOErISME
Samen met haar man Jan de Pelseneer, een maatschappelijk opbouwwerker, gaat Mie Haegenborgh drieëntwintig dorpgemeenschappen (40.000 inwoners)begeleiden in het Nationaal Park Pendjari. Jan en Mie gaan samenwerken met de lokale organisatie U-AVIGREFF, de koepelorganisatie van de drieëntwintig dorpsgemeenschappen. Het project wordt gefinancierd door de DED, de Duitse overheidsdienst voor ontwikkeling. Jan De Pelseneer zal daar werken als raadgever organisatieontwikkeling. Daarbij zal hij vooral aandacht hebben voor een duurzaam gebruik van de natuurlijke grondstoffen en het bevorderen van duurzaam toerisme. Bij dit ecotoerisme wordt de lokale bevolking nauw betrokken. Zo zullen de toeristen bij de lokale bevolking verblijven en worden ze door hen wegwijs gemaakt in het Afrikaanse dorpsleven. Het is de bedoeling dat het project uiteindelijk door de lokale gemeenschappen wordt overgenomen. Daarom vertrekken Mie en Jan met een contract van maar drie jaar, weliswaar verlengbaar indien daar nood aan is. Maar zij hopen dat de aanwezigheid van de opbouwwerkers zo vlug mogelijk overbodig wordt. Jan en Mie wonen in Benin op 55 km van de dichtstbijzijnde supermarkt en acht uur rijden van de hoofdstad
gaat daar haar echtgenoot j an De Pelseneer bijstaan bij de uitbouw van ecologisch toerisme in het park Pendjari in Benin. Het park is zo groot als ongeveer heel Vlaanderen. (Jörg PYL)
Porto Novo en de daarnaast gelegen grootste stad Cotonou.
OVEN
Het vertrek van Mie van Haegenborgh en haar man Jan De Pelseneer komt niet uit de heldere hemel gevallen. Beiden waren al jaren actief in de Afrikaanse ontwikkelingshulp. Dit bracht hen de voorbije jaren onder andere naar Soedan, Guinee, Burundi en Rwanda. Mie gebruikt haar creativiteit om het verblijf in elk land zo zinvol en duurzaam mogelijk te maken. Zo heeft Mie in Guinee (West-Afrika) met heel weinig middelen een zonneoven gebouwd. Het was daar 35° in de schaduw en de zon scheen er de hele dag. Met wat eenvoudig karton bouwde zij een paraboolantenne die ze met aluminium bekleedde. Die antenne werd gericht op een zwarte kookpot, die op enkele stenenstond. De stenen dienden voor de luchtcirculatie. Het te bereiden voedsel ging vervolgens in een zak in de pot en werd zo volledig op zonne-energie gegaard. De buurvrouwen zagen haar uitvinding en hebben dit idee overgenomen en bereiden nu dagelijks op deze wijze rijst en pizza. Bovendien gebruiken de mensen daar nu de oven ook om tomaten te steriliseren in eigen sap. Mie denkt dat zij de zonneoven ook in Benin kan introduceren, omdat het klimaat er vergelijkbaar is met Benin.
Tijdens haar verblijf in Guinee had Mie Van Haegenborgh geen waterleiding in huis. Om toch water te hebben, vroeg Mie Van Haegenborgh enkele jongens uit de buurt om water voor haar te halen. In ruil hiervoor betaalde zij de school van de jongens. Het geld hiervoor verdiende Mie met de bereiding van gedroogde tomaten die zij in de steden aan restaurants verkocht.
DOCHTEr
Als Mie terug gaat in haar herinnering komen er prettige en minder aangename zaken naar boven. In Burundi hebben Jan en Mie de staatsgreep van 1994 meegemaakt. Rond die periode waren er overal solda-
ten op straat. Jan en Mie hadden een sticker met doorstreepte wapens op hun jeep aangebracht, om aan te tonen dat zij geen wapens aan boord hadden. Maar dat hielp niet. Hun jeep werd vaak aangehouden en de soldaten doorwoelden zelfs hun vuile was op zoek naar wapens.
Aan Rwanda houden Jan en Mie Van Haegenborgh ook gemengde gevoelens over. Hun beste herinnering is hun adoptiedochter, die nu vijftien jaar is. Zij vertrok vorige maand ook mee naar Benin. Zij zal via afstandsonderwijs school volgen in het Frans. Gelukkig beschikken Mie en Jan hiervoor in Benin over internet. “Een kind mag geen slachtoffer worden, omdat de ouders idealist zijn,” verduidelijkt Mie Van Haegenborgh.
GEVANGENIS
In Rwanda was de situatie ook erg moeilijk. Als ontwikkelingswerkers wilden Jan en Mie natuurlijk zowel de Hutu’s als de Tutsi’s helpen, maar hulp en zelfs contact met Hutu’s werd hen door de Tutsi’s kwalijk genomen en omgekeerd. Een ander probleem in Rwanda waren de driehonderdvijftig lokale talen die daar gesproken worden, de
zogenaamde toontalen. Dat zorgde vaak voor de nodige misverstanden. Maar het ergste overkwam Mie Van Haegenborgh en Jan de Pelseneer toen ze zich inzette voor een rechtvaardig prijs voor de landbouwproducten van de lokale boeren. Dit wekte de ergernis op van de regering Kagame. Het regime liet Jan en Mie oppakken op beschuldiging van ‘aanzetten tot genocide’, een beschuldiging die sinds 2000 te pas en te onpas wordt gebruikt om tegenstanders van het regime te treffen. Gelukkig kregen zij toen hulp van de Belgische ambassade die verhinderde, dat zij in de gevangeis belandden. Jan en Mie hebben toen in vliegende haast het land moeten verlaten. Het ergste hiervan vond Mie dat ze geen afscheid kon nemen van de mensen met wie ze al die tijd had samengewerkt. Om het thuisfront op de hoogte te houden, zullen Jan en Mie regelmatig hun belevenissen op hun blog schrijven. Wilt u hun belevenissen volgen? Kijk dan op: www.habariza.blogspot.com
Eindelijk is hij daar: de eerste cd van Blackie and the Oohoos. De plaat werd officieel voorgesteld met een optreden in de Monty in Antwerpen. De zusjes Maieu uit de l ange van r uusbroecstraat zijn
In de gangen van de 6e verdieping van de Apra-kliniek hangt nog maar vaagjes de geur van ziekenhuis. Meer nog, de zusjes Maieu (Loesje en Martha) uit de Lange van Ruusbroecstraat hebben deze plek omgetoverd tot een van de meest esthetische repetitekoten in Antwerpen. Loesje verwelkomt ons en leidt ons door de oude deuren. De nog oudere lift kraakt bij elke verdieping. Eenmaal uit de lift worden we meteen hartelijk ontvangen door de hond des huizes. Het uitzicht over de stad is adembenemend: de Aprakliniek, aan de Kipdorpvest, dicht bij de Meir, kijkt uit over een deel van de daken van de stad.
lIjM
Loesje vertelt over de Anti-Kraak Organisatie in Antwerpen, die hen de mogelijkheid gaf om deze verdieping in te palmen, daar te leven, en daar ook twee grote kamers in te richten als repetitieruimte voor Balckie and the Ohoos. Hoe komt een jong bandje aan zo’n coole naam? De zussen vertellen de anekdote over haarkleur en lijm. Hun zwarte haar stond voor Blackie. Iemand had daarop voor de grap had gezegd dat er dan toch maar Uhu (lijmmerk) moest achterkomen, wat uiteindelijk Oohoos werd. Wij vertellen hen dat we Blackie and the Oohoos een fantastische bandnaam vinden, de geweldigste die we ooit zijn tegengekomen. Maar hoe ontstaat dat, zo’n band? Loesje heeft op het Herman Teirlinck Instituut gezeten, waar ze niet direct de beste tijd van haar leven beleefde. Op een bepaald moment moest ze een soloprogramma van vijftig minuten in elkaar steken. Ze besloot dat te doen met muziek, waarbij ze werd geassisteerd door Laurens Durinck. Loesje speelde tijdens haar optreden allemaal zelfgeschreven nummers. Ze werd gebuisd. Daarop trok ze de deur van de school definitief dicht. Maar de basis voor iets nieuws was gelegd.
TWEESTEMMIG
Direct daarop engageerde Loesje haar zus Martha, met wie ze altijd al graag had muziek gespeeld. Loesje werkte haar nummers verder uit, zocht nog meer vrienden om mee te doen en arrangeerde de nummers voor een band. De band had ook direct gevoel voor strategie en efficiëntie: ze plande direct een optreden. Enkele tijd later stond Blackie & the Oohoos op de planken. En ze hadden succes, meer nog, in de daarop volgende tijd deden ze nog veel meer optredens. Loesje en Martha zingen tweestemmig en dit is een grote troef in de groep. Ze vertellen dat ze dit altijd al hebben gedaan: samen musiceren. Ze waren er al van jongs af aan mee bezig. Ook opvallend is dat alle leden van de band een deel van hun schoolcarrière gevolgd hebben op de Kunsthumaniora Antwerpen. Oké, ze hadden nu een band, een verleden, een platform om van te vertrekken richting onsterfelijkheid, en heel veel goesting. Maar hoe nu verder? Hoe zit het bijvoorbeeld met het maken van nieuwe nummers? Naast het feit dat ook Martha teksten schrijft, blijkt Loesje de grootste bron voor nieuwe ideeën. Hierbij vertrekt ze van de meest uiteenopende dingen, van een zin tot een film tot een reeks akkoorden... Loesje: “Belangrijk vind ik, dat ik telkens met iets nieuws kom en dat is vreselijk moeilijk. Meer nog, je wordt strenger en strenger voor jezelf bij het schrijven en je legt de lat steeds hoger. De inspira-
tie voor de teksten die ik schrijf, haal ik bij gebeurtenissen die ik zelf meemaak of zie.”
NIEuW
Het leven blijkt ook voor haar een geweldig ideeënwarenhuis: vaak zijn dingen die ze schrijft gebaseerd op het leven zelf. Soms laat ze zich inspireren door haar emoties. Dit is ingewikkelder dan het klinkt: “Als ik een lied maak op basis van mijn eigen emoties, kan ik niet elke keer dat ik het nummer speel die emoties opnieuw herbeleven. Dit is te moeilijk. Dus voordat je een nummer echt kunt uitwerken, moet je er tijd laten over gaan. Je moet voor een stuk afstand nemen van de inhoud, en afstand nemen van de emoties die eraan gekoppeld zijn. Mijn basisidee wordt daarna online doorgestuurd of direct gespeeld of voorgelezen aan de andere bandleden, en dan wordt het gearrangeerd, en een nieuw nummer is geboren.” De nummers van de band hebben een Engelse tekst, want, zo beamen de zussen: “In het Nederlands schrijven is véél te moeilijk en ook erg confronterend. Er zijn mensen die het kunnen, zoals Wannes van de Velde: zijn liedjes gààn over taal! Maar ook met het oog op een zo breed mogelijke toekomst schrijven we toch liever in het Engels.”
MANAGEr
Na twee jaar gegroeid te zijn op deze manier als band en regelmatig optredens spelend, werd het tijd voor een manager. De praktische kant van het optreden groeide hen een beetje boven het hoofd. En dan kunnen de zaken soms eenvoudig verlopen: Op een dag reed Martha over de Dageraadplaats en kwam daar iemand tegen die hen had zien optreden en hen vertelde over de oprichting van zijn nieuw boekingskantoor. Misschien waren ze geïnteresseerd? De band zei geen nee, en sindsdien is BESTOV het officiële boekingskantoor en Lut Hendrix de officiële manager van Blackie & the Oohoos. “Een heel goede manager zelfs, want met de juiste begeleiding en de vrijheid die ze ons geeft, zijn we ontzettend tevreden.”
Toen besloten ze een plaat te maken. Er waren een aantal nummers die ze al héél lang speelden en die ze graag zouden vastleggen. In samenwerking met een producer die ook al heeft gewerkt met the Black Box Revelation konden ze op een aangename manier en relaxed hun eerste studio-ervaring opdoen. Met succes: al snel waren er negen nummers verzameld op één plaat. Voor de foto op de voorgrond, de close-up van uiteenspattend vuurwerk, werd inspiratie
de stuwende krachten achter deze groep veelbelovende muzikanten. Gazet van Zurenborg zocht de zussen op in hun natuurlijke habitat; het repetitiekot van de band. (Jakob EBERLEIN en Kobe ARDUI)
gehaald bij een fotomagazine van een paar jaar geleden. Het resultaat is prachtig en origineel, maar tegelijk ook heel simpel: de achterkant is in het zwart, met in warm rood de titels van de liedjes erop gedrukt. Ook de foto binnenin, samen met het boekje met daarin de liedjesteksten in handschriftstijl zijn bijzonder. Je ziet de hele band, zittend op een tapijt omringd door heel veel instrumenten. Het ziet er geweldig uit en ademt heel mooi de sfeer uit die we ook met hun muziek associëren.
TOEKOMST
En de toekomst? De zussen lijken vastbesloten om nog lange tijd door te gaan en de muziek te blijven maken die hen zo eigen is. Na hun deelname aan onder andere de Humo Rock Rally en interesse van Radio 1, ATV en Radio Centraal zijn de mogelijkheden onbegrensd. Gelukkig maar. De muziek van Blackie & the Oohoos laat je vragen stellen, doet je
wegdromen en lijkt verschillende lagen in zich te hebben. Je hebt nooit alles gehoord, je verwacht iets en ze pakken uit met iets onverwachts. De sound is mysterieus maar tegelijkertijd toegankelijk genoeg voor een groot publiek.
Dit zijn de namen die u moet onthouden: Loesje Maieu (stem, accordeon), Martha Maieu (stem), Laurens Duerinck (elektrische gitaar, bas), Milan Warmoeskerken (elektrische gitaar, bas) en Rueben Pensaert (drum).
www.myspace.com/blackietheoohoos www.vi.be/blackie&theoohoos
Op zaterdag 11 en zondag 12 september was er een proeverij aangekondigd bij Frais di Vers in de Grote Hondstraat. Wij gingen uitgebreid proeven en toen dat goed was, maakten we een afspraak met beide uitbaatsters. Ondermeer om het te hebben over hun eerste maanden dat ze hier hun winkel runnen (Renée DUFAIT)
De levensgrote gansachtige vogel met een blauw kleedje en roze schortje voor de deur van Frais di Vers houdt met de linkerhand een bord vast: Proeverij, veel lekkers uit ons winkeltje. Welkom! Terwijl ik aankom, zweven me de geuren van kaas en parmaham al tegemoet. Bij de inkom staat links een rek met pastis, grappa, mosterd, olie, azijn, vinaigrettes, koekjes… en daartussen een met bloemetjes gedecoreerd porseleinen servies, rechts een rek met confituren en siroop. Eenmaal binnen, is het eerste wat ik zie een tafel met bolle flesjes met daarin een gele vloeistof. Het is een nieuw Belgisch aperitief, RoomeR, op basis van vlierbloesem. Ik neem een klein glaasje en ruik: heerlijk! Ik proef: verrukkelijk. Hier zou ik met plezier een heel flesje van gedronken hebben, maar dat doe ik nu eenmaal niet en er is nog zoveel meer te proeven!
Op de toog staan kommetjes soep, wortelen met kokos en garnalenbisque. Daarnaast staan de huisgemaakte tapenades. Ik baan me een weg tussen schalen en manden vol mini-focaccias belegd met zalm, brie, chorizo, honing en pesto. Ik passeer het huisgemaakte appelgebak en de diverse soorten torrones. Ik ga voorbij aan een rek met pastas en kom in de eetzaal.
HONDEN
Op iedere tafel is al het lekkers thematisch uitgestald met orchideetjes ertussen: een tafel met olijven en gevulde paprika’s, één met huisgemaakte lasagne en pasta met truffelolie, verder verschillende soorten olijfolie en brood. Verderop staan twee top chiantiwijnen, een andere tafel is gevuld met fijne mosterd (waarbij vooral ‘vrouwenmosterd’ me fascineert), chutney en kaasjes. Nog een tafel vol met groenten om te dippen in een natuurlijke ‘mayonaise’ en op de grootste tafel liggen allerlei bijzondere snoepjes in schattige verpakkingen en er staat een schaal met vers fruit dat in chocoladesaus gedompeld kan worden.
Ik zie bezoekers ernstig proeven, samenstellingen keuren en hoor hen voortdurend ‘lekker, lekker’ zeggen. Rosalie en Ann geven geduldig uitleg, telkens opnieuw. Ze herhalen voortdurend wat de bedoeling van de winkel is en wat er allemaal te koop is. “U hebt allemaal heerlijke dingen”, hoor ik meermaals iemand zeggen. “Wat zit daarin?“, vragen kinderen nieuwsgierig. “Dit is rucola en dit moet zalm zijn en hier salami!” Ook de kinderen proeven voorzichtig. Rosalie en Ann serveren ook wijn bier en koffie. Zelfs de honden
krijgen een bakje water.
BEGINNErS Enkele dagen later ga ik Rosalie en Ann opzoeken om over hun ervaringen met Frais di Vers te praten. Ze zijn nu al acht maanden open, maar veel mensen hebben hun zaak pas door de opendeurdagen ontdekt. Ze hadden deze dagen dan ook bewust georganiseerd om hun winkel en producten beter bekend te maken en de mensen over de drempel te helpen. De dagen waren dus een succes. Ann en Rosalie vertellen dat het goed was dat het in de beginperiode niet zo druk was in de zaak, omdat ze zo zichzelf hebben kunnen bijsturen en ze anders teveel beginnersfouten hadden gemaakt.
“Frais di Vers is hard werken, we hebben dagen van 7 tot 7, maar we doen het echt graag, het is vooral plezant door de reacties van de mensen, hun vriendelijkheid, de gezelligheid, het sociaal gebeuren. Het cliënteel is trouw. Na acht maanden kennen we al veel klanten bij de voornaam en de mensen vertellen hier soms hun levensverhaal. Er komen veel bekende Vlamingen van uit de buurt over de vloer: schrijvers, zangers, acteurs,…Maar we zien ook mensen van verder weg die ons ontdekt hebben door te gaan eten in de Dôme of Dôme Sur Mer!”
B&B Is er sinds het begin veel veranderd in het assortiment ?
“Alles loopt goed: charcuterie, kazen, soep, quiches,… Onze toog is maar klein, maar alles is vers. We maken onze slaatjes in de loop van de dag bij. We breiden onze producten nog steeds uit met likeuren, wijnen, grappa’s en artikelen voor de hobbykok zoals een goede rouille, ook pastas, mosterd, olijven, sausjes, kruiden,… We maken ook steeds meer aperitiefhapjes op bestelling. Het porseleinen serviesgoed hebben we een andere plaats gegeven, waardoor het beter verkoopt. In het begin hadden we gedacht dat de meeste inkomsten zouden komen uit de eetkamer en de winkel meer bijzaak zou zijn, maar het is andersom: 60% van onze verdiensten komen uit de winkel. De mensen vinden onze winkel nou net een meerwaarde, want er zijn al zoveel kleine winkels uit de buurt zijn weggegaan.”
Ik zie op de kaart dat ze veel ontbijtformules hebben. Verkopen ze veel ontbijten ?
“Vooral op zondag, dan staan de mensen te wachten. Het is dan heel gezellig, de grote tafel is dan altijd gereserveerd, er komen hele families met oma’s en kleinkinderen !“
En komen er veel mensen slapen in de B&B ?
”Bijna ieder weekend is het vol. De bezoekers zijn enthousiast over de ligging: niet in de drukte, maar toch overal dichtbij”, bevestigt Ann.
Kringloopclub
Krijg je wel eens opmerkingen of suggesties van klanten ?
“Heel veel positiev”, antwoordt Rosalie enthousiast, “over het interieur, over het lekkere en verse eten, over onze energie…”
Hadden jullie in het begin geen meeneemgerechten?
“Dat hebben we nog altijd. Er is iedere dag verse lasagne en moussaka en alles kan op bestelling. De klanten vragen bijvoorbeeld ‘iets met vis’ of ‘kipfilet met gewokte groenten.” Ook voor feesten maken we hapjes op bestelling.”
Rosalie en Ann vertellen me over hun nieuw initiatief: de ‘kringloopclub’.
Heeft dat iets met kringloopwinkels te maken?
“Nee, het woord ‘kring’ slaat op samen rond de tafel zitten, ‘loop’ slaat op beweging en ‘club’ is
een groep die elkaar ondersteunt. Het is geen kookles, wel uitleg hoe je gezond èn lekker kan eten en hoe je de juiste eetgewoonten aanneemt en goede bewegingsoefeningen kan doen. Het is niet om af te vallen. Als je gezonder gaat eten komt afvallen vanzelf. Dan krijg je ook een mooiere huid en je haar wordt gezonder, zonder dat je uit allerlei potjes moet smeren.”
Rosalie uit terloops nog haar verontwaardiging omdat in zoveel voedingsproducten allerlei dingen als suikers en bewaarstoffen zijn toegevoegd. Héél ongezond !
GElOOF
KElDEr
Ik vraag hen of ze in de toekomst al dat werk nog wel zullen aankunnen. Ze stellen me gerust. “We hebben nog een hele kelder om in te richten en we kunnen nieuw personeel aanwerven!“
Ann en Rosalie vragen me of ik niet wil vergeten te vermelden, dat ze in december op donderdag- en vrijdagavond langer open zullen zijn en ze dan buiten op het terras schnaps en glühwein schenken. Voor de Kerstsfeer. En ze hebben ook geschenkmanden met delicatessen als cadeautje.
Van mijn bezoekje zal me hun gedrevenheid bijblijven en de ontroerende overgave van Rosalie, zeggend:. “Ik heb hier altijd in geloofd!”
Huisartsen en andere zorgverleners weten vaak niet dat hun patiënten of cliënten homo- of biseksueel zijn. Veel mensen hebben ook geen zin of zijn bang om een arts te informeren over hun andere seksuele voorkeur. Gezondheidsconsulent leon Cools roept holebi’s op om toch meer openheid en fierheid aan de dag te leggen. “ j e bewijst daar niet alleen de arts maar ook jezelf een grote dienst mee”, zegt hij.
“Gezondheidsconsulent word je niet zomaar”, vertelt Leon. “Ik studeerde vier jaar lang aan De Levensschool in Tongerlo om het diploma te kunnen behalen. In mijn nieuwe job geef ik elke dag voetmassages aan cliënten. Ik geef ook voedingsadvies, leer mensen werken met Bachbloesems en voer gesprekken met cliënten.” Alleen al in de provincie Antwerpen zijn er toch al zo’n 40 gezondheidsconsulenten officieel aan de slag. “We hebben zelfs een eigen beroepsvereniging die over de kwaliteit moet waken.”
In het kader van zijn studie maakte Leon een eindwerk over de relatie tussen holebi’s en hun huisarts of zorgverlener. ‘Help! Holebi’s in de wachtkamer. Een onderzoek naar de relatie tussen homoseksuelen en zorgverleners’ heet het eindwerk voluit. “Tijdens mijn studie merkte ik dat medestudenten erg volwassen reageerden als ze hoorden dat ik op mannen viel. Maar ik was wel één van de weinigen op de school die openlijk homoseksueel waren. Dat vond ik toch raar. Er heerste een heel open klimaat, en toch kwam bijna niemand uit voor zijn of haar homoseksualiteit. Zo groeide ook mijn vermoeden dat er bij huisartsen en zorgverleners ook nog veel werk aan de winkel was.”
COMPlEXEN
Leon Cools hoopt dat holebi’s minder gecomplexeerd zullen worden wanneer ze in de wacht- of spreekkamer belanden. “Als je open bent over je seksuele voorkeur, maak je de situatie voor jezelf een stuk eenvoudiger. Bovendien is het belangrijk dat zorgverleners meer en meer merken dat heel wat van hun patiënten homoseksueel zijn. Op die manier zullen ze vragen en problemen minder bagatelliseren. Als we met zijn allen opener worden, zullen we veel onwetendheid wegnemen en vooroordelen tegengaan. Toegegeven, het is niet altijd simpel. Zo begon ik zelf ook te stotteren toen ik een lezing moest geven over homoseksualiteit. Coming-out is en blijft een permanent proces.”
Aanvankelijk speelde Leon met het idee om op eigen houtje een onderzoek op te zetten. Maar dat bleek te hoog gegrepen. Gelukkig kon hij terugvallen op het al bestaande ‘Zzzipp’-onderzoek dat heel wat cijfermateriaal bevatte. “Die cijfers sloten goed aan bij mijn eindwerk. Zelf voerde ik gesprekken met heel wat mensen, mannen en vrouwen van uiteenlopende leeftijden. Ik praatte vooral met patiënten en cliënten. Daarnaast had ik interviews met professionals als artsen, verpleegkundigen en medewerkers uit de jeugdzorg. Er zat zelfs een homoseksuele hersenspecialist bij.”
“In de zorgsector is er tegenwoordig al veel openheid rond homoseksualiteit. Een positieve vaststelling. Maar veel professionals kennen nauwelijks of geen mensen die homoseksueel zijn. Ze hebben eigenlijk informatie nodig maar willen dat niet zo graag gezegd hebben. Wanneer een huisarts met openlijke homo’s geconfronteerd wordt,
gaat het vaak om mensen met hepatitis, hiv of andere seksueel overdraagbare aandoeningen. Homo Modaal heeft op dat vlak minder problemen en vertelt ook niet zo snel dat hij homoseksueel is.”
CIjFErS
Uit de beschikbare cijfers blijkt dat maar liefst 40 procent van de patiënten zijn homoseksuele geaardheid verborgen houdt voor de huisarts. Bij jongeren beneden de 27 jaar vertelt maar 43,1 procent aan de huisarts dat hij of zij homo- of biseksueel is. In die groep stelde driekwart nog nooit een vraag over seksualiteit aan een professionele hulpverlener. “Veel patiënten onthullen niet graag aan hun huisarts dat ze homoseksueel zijn”, bevestigt Leon. “Ouderen blijken op dit punt soms verder te staan dan jongeren. Eén van de verklaringen daarvoor is dat het contact met de huisarts in de loop de jaren veranderd is. In een niet al te ver verleden was de huisarts een echte vertrouwenspersoon die vaak huisbezoeken aflegde. Tegenwoordig zien mensen hun huisarts meestal in de spreekkamer, waar een gemiddelde consultatie tien tot twaalf minuten duurt. Heel wat mensen zijn bovendien geneigd om medische informatie te zoeken op het anonieme internet.”
Gemiddeld verstrijkt er zo’n vier jaar tussen het besef dat je homoseksueel bent en een coming-out in bredere kring. “Tijdens die periode spreek je misschien met vrienden en kennissen over je seksuele voorkeur, maar zeker niet met een officieel iemand als een arts.”
COMING-OuT
Zeker tijdens de coming-outfase blijven heel wat patiënten in de kou staan omdat ze bij de huisarts niet het achterste van hun tong laten zien, denkt Leon. “Deze mensen hebben wel wat morele steun aan de openlijke homoseksuelen die ze kennen uit de media.”
Jongeren die met hun coming-out worstelen, beginnen soms opvallend slecht te presteren op school. Ze worden onhandelbaar of trekken zich terug in hun eigen wereldje. Terwijl ze voordien juist erg open en toegankelijk waren. “Zorgverleners zouden zoiets beter moeten kunnen oppikken om erop in te spelen. Soms laten ze geweldige kansen liggen. Natuurlijk is het veel gemakkelijker om aan een depressieve jongere medicatie voor te schrijven dan om te proberen de spaakgelopen dialoog tussen ouders en kind weer op gang te krijgen.”
Artsen en andere zorgverleners onderschatten volgens de gezondheidsconsulent ‘het probleem’. “Zij bouwen veel te weinig specifieke kennis rond holebi’s op. Als ze dan toch horen of ervaren dat iemand homoseksueel is, gebeurt dat dikwijls wanneer de patiënt hiv of een andere soa heeft of wanneer hij kampt met gevoelens van depressiviteit. De enige homo’s die ze verder kennen, zijn
Voor de bewoners van Zurenborg is leon Cools geen onbekende. Meer dan twintig jaar lang runde hij in de wijk de populaire natuurvoedingswinkel ’t Kleine Beertje. Hij opende zijn zaak in 1987. In augustus 2009 vond hij een overnemer voor de winkel en concentreerde hij zich volop op zijn nieuw beroep: gezondheidsconsulent of gezondheidsbegeleider. (Denis BOUWEN, Magneet)
de relnichten van de Gay Prides die de media zo graag opvoeren. Zo ontstaat een sterk vertekend beeld waarin de ‘gewone’ homo of lesbienne compleet ontbreekt.”
Volgens Leon denken veel artsen op basis van hun jarenlange opleiding dat ze het allemaal prima weten en dat ze geen extra informatie nodig hebben. “Mijn medecursisten op school waren ervan overtuigd dat ze ‘het probleem’ perfect konden aanvoelen. Als je dan bijvoorbeeld over holebi-ouderschap begon te praten, bleek hoeveel misverstanden en verkeerde opvattingen er nog leefden.”
Bij de overheid groeide ondertussen het besef dat er in de gezondheidszorg nog veel kennis ontbreekt over de noden van holebi’s. “Gelukkig zijn ze nu gezondheidscentra aan het ontwikkelen die specifiek moeten inspelen op vragen van holebi’s. Hierdoor zal het gebrek aan kennis zeker voor een stuk kunnen worden opgevuld. Eén van de nieuwe centra zal trouwens in Antwerpen worden uitgebouwd.”
ruSTHuIZEN
In rust- en verzorgingstehuizen is volgens Leon ook nog veel werk te verrichten. Een vaststelling die hij deed door deel te nemen aan de activiteiten van Janus, het seniorenproject bij Het Roze Huis. De mensen achter Janus geven onder meer vorming in rusthuizen.
“Oudere holebi’s voelen zich erg kwetsbaar. Als ze in een rusthuis verblijven en daar verzorgd worden door een diepgelovige christen of moslim, zullen ze wel uitkijken voor ze iets zeggen over hun seksuele geaardheid, uit schrik daarna slechter te worden behandeld. In het kader van mijn interviews ging ik trouwens op bezoek bij een grote voorvechter uit de Antwerpse en Vlaamse homobeweging die nu in een rusthuis woont.
Die man stelde zich bewust discreet op, ook al kreeg het personeel in de gaten dat hij wel érg vaak bezocht werd door mannenstellen.”
Leon zou de bevindingen uit zijn eindwerk graag ruimer
bekendmaken in de zorgsector. “Alleen weet ik nog niet goed hoe. Ik zal zeker een voordracht geven aan mijn collega-gezondheidsconsulenten. Daarnaast zou ik ook graag een lezing geven aan huisartsen, maar dat lijkt vooralsnog niet te lukken. In rusthuizen bereik je vooral personeelsleden die al niet zo’n drama maken van homoseksualiteit, terwijl de anderen juist weg blijven. Laten we ook niet vergeten dat er nog wel degelijk artsen en hulpverleners zijn die ronduit negatief denken over homoseksualiteit. Zelfs nu.”
Kathleen Vandenhoudt is voor sommigen een nobele onbekende, maar voor anderen een bekend gezicht in de Vlaamse popmuziek. Gezien haar grote hoeveelheid optredens mag ze zichzelf een meer dan ervaren muzikante noemen. Singersongwriter, theatermaakster, vrouw met mensenkennis, bohemiennne, levensgenietster en vrouw met een visie op haar muziek. Na verscheidene jaren te hebben geproefd van uiteenlopende genres en verschillende culturen verhuisde ze onlangs met haar partner naar de lange van ruusbroecstraat. En ja, het bevalt haar hier. Ze voelt zich hier thuis en heeft vele mooie woorden over voor de wijk, die voor haar voor een stuk verbonden is met haar muziek. Portret van een buitengewone vrouw. (Joke KUIJK en Kobe ARDUI)
Om een portret van een buitengewone vrouw te schetsen, is niet veel nodig. De vriendelijke manager van Kathleen Vandenhoudt laat weten dat een interview zeker en vast mogelijk is. Kathleen is bezig met een nieuw project: Gesloten Hart. Het is een ode aan Wannes van de Velde, dé Antwerpse stadszanger. Binnen dit project werkt ze samen met Lucas van den Eynde, Tiny Bertels en singer-songwriter Tom van Stiphout. De tournee zal langs veel culturele centra gaan en ook onder meer de Vooruit in Gent aandoen. De première is gepland op 18 november
in de Roma.
Tr OMPET
Maar laten we beginnen bij het begin. Kathleen komt uit een gezin met vier kinderen waar muziek dagelijkse kost was. Allemaal waren ze creatief, allemaal werden ze op jonge leeftijd naar de muziekschool gestuurd, allemaal werd hen de muziekcultuur bijgebracht van in de wieg. Kathleen volgde elf jaar lang trompet op de muziekschool en was met veel plezier lid van de plaatselijke harmonie.
Maar eenmaal wat ouder begon de muziekinteresse zich wat te verwijden. Meer nog, ze moest en zou alles doen om gitaar te leren spelen, al was het dan stiekem. Vervolgens stapte ze in een garagebandje,’the Night Mission’. Zoals dat gaat, begon ze bij toeval te zingen, omdat de vaste zanger uit de band stapte.
Kathleens gitaarspel was nog niet optimaal, maar ze kon wel goed zingen, dus zochten de andere leden van het bandje niet verder en vroegen Kathleen om zangeres te worden.
Dat deed ze. Ze werd zangeres.
Ondertussen vond Kathleen ook een manier om uiting te geven aan wat ze om zich heen zag gebeuren in het alledaagse leven. Ze schreef er nummers over en noemt het da -
gelijks leven haar grote en enige inspiratiebron. “Het leven is geweldig, maar zit ook vol ellende, en de realiteit is soms bitter. Ik kijk naar de zonden en wonden van de wereld en zoek een manier om mensen ermee te raken. Deze instelling bleek ik al vanaf mijn kindertijd te hebben, waar ik oplettend om me heen keek, alles in me opnam en mensen probeerde goed te leren inschatten.”
MOESKOPPE rS
‘Gesloten Hart’ is een special project voor de Brabantse Kathleen, want Wannes is het cultuursymbool van de Antwerpse muziek. Zonder het juiste dialect is en blijft het een delicate zaak. Door haar hechte band met Roland heeft ze Wannes ook twee keer ontmoet, en ook nu luistert ze geboeid naar de ongelooflijke verhalen van Zurenborgers die vertellen over de goede oude tijd. “Muziek moet me raken en Wannes’ muziek raakt me. Dus ga ik met plezier de grote uitdaging aan om Wannes te eren. Maar… het is geen nieuwe uitvaart. Het zal een soort verderzetting zijn van wat Wannes allemaal door te geven had.”
Toen ze een paar maanden geleden uit Gent vertrok was het lastig om alles achter te laten, maar ze werd warm ontvangen op Zurenborg. Ze houdt hier van de mengelmoes van multiculturalisme, het chique en het net iets minder chique en de verhalen die bij de wijk horen. Met de mensen van Zurenborg heeft ze nog een andere connectie: ze houdt ervan om de kroegen af te gaan, met mensen te praten en ze te leren kennen via hun muziek, met hen te ‘jammen’ en samen op te
treden. Ze maakt connectie met mensen via muziek en zo ontstaan de meest ongelooflijke situaties en krijgt ze de meest geweldige verhalen te horen. Tevens ontstaan er zo ook onvergetelijke bandjes als ‘De Bende van Ellende’, en ‘de Moeskoppers’.
SNAA r
Deze veelzijdige vrouw heeft voor het goede leven geen commerciële zaken nodig en ook geen bekendheid, al zou wat meer steun van de radio en de nieuwe media haar zeker niet misstaan. Meer nog, dat verdient ze. Kathleen Vandenhoudt ademt immers muziek. Dit in combinatie met de herkenbare teksten vol emotie en met aanstekelijke passie maakt haar tot een bijzondere muzikante.
Kathleen Vandenhoudt: niet mainstream, maar wel spelend in cafés en clubs. Zelf nog steeds andermans muziek minnend. Niet commercieel, maar altijd wetend hoe je de juiste snaar raakt bij mensen. Niet wat je verwacht, maar eigenzinnig, zowel in haar muziek als in haar visie op de wereld. Liever berucht dan bekend. Het programma ‘Gesloten Hart’, gaat in première op donderdag 18 november in de Roma.
Meer
In een modernistisch pand op het snijpunt van de Generaal Capiaumontsraat en de Velodroomstraat puzzelt het bedrijf Caeleste chips in elkaar die worden gebruikt in de ruimtevaart en in de medische beeldvorming. Vanuit die laatste ervaring kan het kleine bedrijf mogelijk een betere techniek aanbieden voor het opsporen van borstkanker. Maar de weg is nog lang, zegt Bart Dierckx, oprichter en chief technology officer. (Marcel SCHOETERS)
“Wij ontwerpen wel chips, maar produceren die niet zelf”, zegt Bart Dierckx. “Sommige daarvan maken wij voor eigen rekening, andere voor rekening van derden.“ Bart en de vier andere bollebozen zijn burgerlijk ingenieurs, allemaal afkomstig uit bedrijven in dezelfde branche. In 2011 zal het 5 jaar geleden zijn dat ze besloten om samen een cbva te gaan vormen.
Duur
Ongeveer de helft van de activiteiten van Caeleste is gerelateerd aan het European Space Agency (ESA), de Europese tegenhanger van de NASA, of het European Southern Observatory (ESO), dat in Chili het Europese observatorium beheert . “Wij worden daarvoor benaderd via onderaannemers”, zegt Bart. De andere helft valt onder de label ‘medische elektronica’. De techniek van de medische beeldvorming, zoals de borstkankerscreening, is nog altijd grotendeels gebaseerd op x-ray”, legt Bart uit. “Wij hebben daar een nieuwe techniek voor ontwikkeld, ‘foton counting’. “I.p.v. , zoals x-rays doen, een zwart-witbeeld te nemen van de borst, worden met die techniek de lichtpartikels geteld. Je kunt dan een kleurenbeeld krijgen en aan de hand van de kleur vaststellen over welk weefsel het gaat.”
Bart is ervan overtuigd dat Caeleste in de toekomst chips zal kunnen ontwikkelen die deze foto counting mogelijk maken. “Er is echter één belangrijk probleem. Dit soort ontwerp is erg duur en de eerste vraag die je moet
stellen als je ermee verder wil gaan is of deze technologie überhaupt haar nut zou hebben.”
EXPErIMENTEN
Om dat na te gaan experimenteert Caeleste, in samenwerking met het UZ Brussel, met een kleuren x-raybeeld, verkregen via een ander soort technologie. ”Let op, dit zijn geen kleurenmamo’s”, waarschuwt Bart. ”Deze experimenten mogen niet worden uitgevoerd op mensen. Caeleste mag wel gebruik maken van weggenomen kankerweefsel. De kleuren x-ray kan koolstof onderscheiden van waterstof, omdat die op een verschillende manier x-stralen absorberen. Anders dan bij zwart-wit, laten eventuele kleurverschillen toe om de diagnose scherper te stellen en kunnen eventuele uitzaaiingen sneller worden herkend. De gynaecologen onder ons mogen echter nog lang niet gaan juichen. Uitgaande van het feit dat.ten eerste- dit experiment nog niet kan worden toegepast in de scanning zelf en –ten tweede- dat de foton counting-technologie nog wel wat jaren op zich zal laten wachten, denkt Bart dat de borstkankerscreenings niet meteen spectaculair beter gaan worden. “Deze ontwikkelingen moeten eerst hun sporen verdiend hebben in het naonderzoek.“
Bart blijkt wel in zijn product te geloven: “Klassieke x-rays onderschatten soms de grootte van de tumoren en met foton counting kunnen beginnende tumoren soms eerder worden onderkend. En ja, we hebben één keer kunnen experimenteren met een kleurenmamo.”
Op 21 september organiseerde de jongerenafdeling van Markant, een netwerk van ondernemende vrouwen, een make-up workshop op de eerste verdieping van de Nieuwe Zurenborger op de Dageraadplaats. Gedurende drie uur gaf make-up artieste Kathleen van Walle een groep jonge dames tips om er dagelijks fris uit te zien. (Julie DONCKERS)
Nancy Van Dijck woont al 10 jaar in de Arendstraat en is voorzitster van Best Pittig Antwerpen. Best Pittig is de jongerenafdeling van Markant. Van Dijck omschrijft Best Pittig als een netwerk voor jonge vrouwen tussen de 20 en de 35 jaar. Best Pittig organiseert iedere maand een netwerkactiviteit gaande van een lezing, workshop tot een dinercauserie (gezellige babbel tijdens een etentje). De activiteiten gaan telkens 's avonds door. Netwerking is het codewoord en geeft de jongeren een ruggensteun in hun sociale, persoonlijke en professionele ontwikkeling. Nancy Van Dijck kwam voor het eerst in contact met Markant doordat haar moeder er lid van was. Ze is nu zelf voorzitster van Best Pittig, het jongere zusje van Markant. Het bestuur van Best Pittig Antwerpen bestaat uit vier jonge dames. Annelies Demeulenaere, Dominique Van Doninck, Valentina Wuyts en Nancy Van Dijck. Annelies wordt omschreven als de creatieveling van het bestuur. Zij houdt zich bezig met het ontwerpen van uitnodigingen, posters enzovoort. De twee net afgestudeerde advocaten, Dominique en Valentina, vormen het pr-team van de vereniging. En Nancy uit de Arendstraat is de voorzitster. Het financiële en administratieve deel wordt door heel het bestuur beheerd.
CONTrAST
In tegenstelling tot de typische make-up workshops waar de producten gebruikt worden van het merk dat de workshop organiseert, heeft deze avond iedereen zijn eigen producten bij zich. Het is duidelijk geen verkoopsdemonstratie. Make-up artieste Kathleen van Walle geeft namelijk iedereen persoonlijke raad op basis van de producten die elke deelnemer dagelijks gebruikt. Natuurlijk heeft ze zelf ook een koffer vol met allemaal verschillende producten meegenomen voor degene die de “verkeerde” make-up bij zich heeft.
“Dames, de metaalbewerkers waar ik les aan geef zijn stiller dan jullie”, roept Kathleen door het vergaderzaaltje van de Zurenborger. Met haar iets of wat hese stem begint ze aan de workshop. Ze begint met het uitdelen van een lijst met basiskleuren oogschaduw die het best passen bij een bepaalde kleur van ogen. Dames met blauwe ogen kunnen best aardetinten gebruiken.
Volgens Kathleen is contrast belangrijk.
Na ongeveer drie uur van persoonlijke begeleiding doorheen de verschillende stappen krijgen we enkele tips mee. “Test je fond de teint op je voorhoofd en kaaklijn en niet op je hand. Dit komt omdat je handen een andere ondertoon hebben dan je gezicht. Om het gewenste resultaat te bekomen met goedkopere make-up producten kan je best investeren in goede make-up borstels.”
Kick-ass
Op woensdag 24 november zal er boven de Zurenborger nog een workshop plaats vinden. Dit keer geen make-up tips maar een initiatieles zelfverdediging. Tijdens deze interactieve workshop leren de jonge dames de basisbewegingen die nodig zijn om een potentiële belager af te schrikken. Je hoeft geen lid te zijn van Best Pittig om mee te doen aan deze activiteit. Gewoon vooraf inschrijven.
Meer informatie vind je op de website : www.markantvzw.be/antwerpenbestpittig
Het Roze Huis aan de Draakplaats wil zich tonen aan de wijk. Voor hen is de relatie met de buurtbewoners erg belangrijk en daarom nodigen ze nu iedereen al uit op hun nieuwjaars-
Maar het Roze Huis heeft meer te bieden dan dat. Zo komen verschillende holebien transgenderverenigingen maandelijks bijeen in Het Roze Huis. Meer info: www. hetrozehuis.be of in De Magneet, het driemaandelijks tijdschrift van Het Roze Huis. Of spring gewoon eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis.
BIB • Elke dinsdagavond van 18u tot 20u en zaterdagmiddag van 15u tot 17u opent de Holebibib haar kasten op de eerste verdieping van Het Roze Huis. holebibib@hetrozehuis.be. De Holebibib heeft een ruime keuze aan boeken, zowel fictie als non-fictie. Ook voor studenten en leerlingen die een scriptie of werk rond holebi-zijn of transgender-zijn willen schrijven.
• Elke donderdagavond van 19u tot 21u onthaal, informatie en opvang door de vrijwilligers van het Gespreks- en Onthaalteam in café Den Draak. Elke eerste zondag van de maand vanaf 14u
receptie van 8 januari. Vanaf 20 uur onder de brug van de Draakplaats. Zoals gezegd, iedereen welkom.
komen de dames van Pimpernel bijeen in Het Roze Huis. Pimpernel is een vereniging voor lesbiennes 40+. Meer info krijg je via pimpernel40plus@telenet.be of via 03/218 97 56. Ook de mannen 40+ komen regelmatig bijeen voor een babbel- en kaartnamiddag. Meer info krijg je via: leon.c@skynet.be.
• Op vrijdag 29 oktober en 26 november is er om 20u spelletjesclub in Het Roze Huis. Iedereen welkom voor het spelen van gezelschapsspellen. Meer info op spellenclub@hetrozehuis.be
• Vanaf 24 november tot en met 30 november verkopen vrijwilligers van Het Roze Huis sjaals in de Stadsfeestzaal ten voordele van aidspreventie-projecten. De actie ‘Knitting Against Aids’ loopt i.s.m. çavaria, Sensoa en Designers Against Aids en kadert in de Take Care Week. Meer info vind je op www.takecareweek.be
• Op zondag 5 december komt de Sint op bezoek in Het Roze Huis. Meer info op www.tkwadraat.be.
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
Zurenborgsport wil er niet alleen zijn voor de getrainde sporter maar voor iedereen, ook voor de modale wandelaar, biljarter en vogelpikker (hoe noem je immers zo iemand?)
Gezond bewegen is immers voor ons allen belangrijk. Gezond bewegen impliceert echter dat je je op voorhand laat testen en laat adviseren hoe je dit het best aanpakt.
Dikwijls trainen we op een foute manier of
hebben we één of ander cardiovasculair probleem waar we het bestaan niet van kennen. Ook mensen met diabetisch of obesitas die willen sporten kunnen professioneel ondersteuning goed gebruiken.
Wil je je eens een keer laten testen in een gespecialiseerd centrum, dan betaal je toch al vlug 150 à 200 euro. Daarom voorziet de Stad
en de provincie Antwerpen de mogelijkheid om de mobiele Fitbus in te schakelen. Het is een betaalbaar alternatief en je moet er geen verre verplaatsing voor maken. Zonder tegenbericht zal Zurenborgsport de Fitbus op 15 of 22 januari naar de Dageraadplaats halen. Je betaalt dan een kleine vergoeding en je wordt in de bus professioneel getest. Je krijgt daarna een bewegings- of trai-
ningsadvies mee naar huis. Op 13 maart komt de bus terug. Je kan dan in diezelfde bus jouw progressie gaan bekijken. Een ideale gelegenheid om jezelf op een gezonde en verantwoorde manier aan het bewegen te zetten. Meer info binnenkort op www. zurenborgsport.be
Nog nooit kampioen, maar waarom dit seizoen niet? Voetbalploeg r oyal Zeezicht FC, opgericht in 1989, gelooft in zijn titelkansen. Tegen de gewoonte in werd zelfs de competitiestart niet
Het is u misschien al eens overkomen op zaterdagnamiddag in café Zeezicht. Terwijl u zit te aperitieven komt er ineens een uitgelaten elftal binnengedwarreld. Nat achter de oren, sporttas in de hand, biervragende blik op halfzeven. Seconden later schalt ‘You’ll win’ van Helmut Lotti uit de boxen. Schrik niet en blijf rustig zitten. Dat betekent enkel dat Royal Zeezicht FC, het eerste en enige voetbalelftal van het café, gewonnen heeft. En een zege wordt traditioneel gevierd op de tonen van de in Zurenborg residerende bard.
HArKEN
“Winnen doen we vaak, maar kampioen worden is ons nog niet gelukt”, geeft Frans Terpstra toe. “Maar we proberen het ieder jaar opnieuw. We pakten de afgelopen twee seizoenen de beker en eindigden telkens tweede in de competitie. Onze titelambities zijn dus terecht.” Frans, die samen met Lief Broes café Zeezicht uitbaat, speelt
al sinds de eerste match van Royal Zeezicht FC mee en mag zich zo met recht en reden de ancien van de ploeg noemen. Volgens Frans was het vroeger soms harken om een ploeg bij elkaar te krijgen en werd er soms op het laatste moment nog iemand van het plein geplukt om tot een elftal te komen. Maar van dat euvel is er anno 2010 geen sprake meer. Als uw reporter zich op een zonnige zaterdagmiddag aanmeldt in het café, zit er 11 man -de ene al uitgeslapener dan de andere- aan de toog. En er zijn al twee spelers onderweg naar Stabroek, waar de Madoka-competitie plaatsvindt. Tegenstander van de dag is Riva Sinistra, traditioneel een lastige opponent.
PENAlTY Zeezicht bevestigt zijn sterke seizoensstart tegen de wit-zwartgestreepten. Er wordt geconcentreerd verdedigd, leuk gecombineerd en amicaal gecommuniceerd. Keeper Wim hoeft amper in actie te komen.
gemist. Met een 10 op 12 stralen de Zeezichtboys van vertrouwen en prijken ze bovenaan het klassement. Zal het er dit jaar echt van komen?
(Willem BRUYNDONX)Ook op eigen kansen is het even wachten, maar met de rust in zicht scoort spits Roel er twee op een rij. De eerste goal is een ietwat gelukkige binnenlegger, nummer twee is mooier en een lekker schot. Een derde doelpunt, een kopbal die via de lat binnengaat, wordt om onduidelijke reden afgekeurd, maar niemand zeurt. Het is immers 2-0. Die score blijft lang op de bordjes staan na de rust. Zeezicht controleert de partij. De aansluitingstreffer komt dan ook een beetje uit de lucht vallen. Even sluipt er paniek in de rangen, maar dankzij de
snelle 3-1 van Hans –de broer van Roel zet de keeper koeltjes op het verkeerde beenkeert de rust weder. Daar kan zelfs een goedkope penalty vlak voor tijd niets aan veranderen. Zeezicht wint met 3-2 van zijn zwart beest en trekt in polonaise richting douches.
DOrST
Ook de derde helft is geanimeerd. Dienbladen bier dienen zich aan, het regent complimentjes in de herfstzon. Maar het kan altijd beter: met het oog op de volgende
Anouck Heulot (28) is op z’n zachtst gezegd een merkwaardige jongedame, die woonachtig is in de Zurenborgwijk te Antwerpen. In het dagelijks leven is ze psychologe bij defensie waar ze o.a. mensen begeleidt in crisissituaties. In haar vrije tijd houdt deze gemotoriseerde amazone zich onledig met ‘uitdagingen’. Zo zal ze in december, samen met Serge Van Autreve, 50 km meelopen voor het goede doel. Dit in het kader van het Glazen Huis van Studio Brussel. Serge zelf loopt er 130. (Jo VAN HOVE)
“Af en toe iets doen voor anderen doet deugd”
De inzet en de goede resultaten van Roxane Taeymans bleven niet onopgemerkt bij de Judofederatie. Van 29 november tot 19 december 2010 mag zij als een van de allerjongste deelnemers ooit op stage gaan naar Japan. Roxane Taeymans:”Wij zijn daar met zeven Vlamingen en er gaan ook nog wat Walen gaan meer. Ik ken de wel de namen niet van de exacte selectie, maar ik zal daar zeker niet de enige Belg zijn. Het zal wel zwaar zijn, want in Japan, dat is een andere manier van trainen en drie weken is ook lang. Maat ik zie er wel enorm naar uit. Ik zal er echt een heel grote ervaring kunnen opdoen.”
Het hing al een tijdje in de lucht maar nu is ook deze knoop doorgehakt. Zurenborgsport en SportUp zullen jaarlijks een heuse fietsreis organiseren. De bedoeling is om op een leuke, aangename manier 3 à 4 dagen een sportieve band te creëren en als echte profs de tot de verbeelding sprekende hellingen te trotseren. We denken aan de Alpen in Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk. De Dolomieten in Italië. De Pyreneeën langs Franse en Spaanse kant. Voldoende cols voor jarenlang fietsplezier.
De organisatoren zorgen voor een comfortabele slaapbus, de fietsaanhangwagen, een bezemwagen, logement en voor de eerste dag een picknick.
Voor wie?
Dit zijn fietsreizen voor iedereen: voor zij die records willen breken maar ook voor wie met een bakfiets naar boven wil. Het gaat vooral om het sportief samen zijn, genieten van landschappen, genieten van lekker eten, een wijntje… Inschrijven kan via een eenvoudige mail naar serge@sportup.be waarna wij u de nodige info toezenden.
Onze trip 2011
Er is ergens een mythische top in Zuid-Frankrijk die tot ieders verbeelding spreekt- juist de kale berg of Mont Ventoux
Anouck Heulot groeide op, als enig kind, in een gezin waar sport dagelijkse kost was. Vader gaf les in gevechtstechnieken en moeder was een B-speelster tennis. Maar ook paardrijden en skiën stond op het menu. Het was echter in het middelbaar onderwijs, na een Coopertest dat Anouck de sportmicrobe te pakken kreeg. Zo begon ze samen met haar pa toertjes te lopen in het park. Haar vader heeft later zelfs deelgenomen aan de marathon van New York. Het leuke vindt ze de gezonde concurrentie tussen hen: “Ik doe niet graag onder voor mannen”.
Anouck is echter niet iemand die alleen maar wil lopen. Ze houdt van afwisseling en wisselt lopen af met zwemmen en klimmen, al dan niet buiten. Ze houdt van enige uitdaging. En dat het hard mag gaan, zien we aan haar zware motor voor de deur.
Toen ze vorig jaar naar aanleiding van vaders’ verjaardag een tafeltje reserveerde in restaurant Belmon-
in de Provence. Een berg die geen medelijden kent. De weg door het bos met zijn scherpe bochten en zware beklimmingen. Het tweede gedeelte na het skistation Chalet Renard waar de mistral je zwaarste tegenstander kan zijn. Het graf van Simson, het adembenemende uitzicht, de afdaling... maar ook rond de Ventoux heb je prachtige ritten met kleinere cols. En uiteraard is het na een dag van inspanning tijd om te genieten en dit doen we dan op zijn Provençaals avec un bon petit vin.
Wanneer
Vermoedelijk vertrek vrijdagnacht 4/6/2011
Vermoedelijk terug op woensdag 8/6/2011
Goede doel
Deze eerste editie is in samenwerking met Bikeaid.be. Dit is een project dat fietsliefhebbers wil inspireren om, zonder eigenbelang, een actieve bijdrage te leveren aan Kom Op Tegen Kanker.
Heeft u interesse of vragen, stuur dan gerust een mailtje naar serge@sportup.be of GSM 0484 660 915. Binnenkort meer info www.zurenborgsport.be
do op de Dageraadplaats te Antwerpen, kwam ze voor het eerst in contact met triatleet Serge Van Autreve, eigenaar en eveneens kok van het restaurant. Anouck was direct gecharmeerd door het enthousiasme van Serge en ook het feit dat ze alle twee fan zijn bleken te zijn van Gent was een schot in de roos. Serge vertelde haar over z’n prestatie van vorig jaar toen ie voor het Glazen Huis van StuBru 100km had gelopen voor het goede doel. Toevallig liep Anouck ook reeds met plannen rond om iets te doen. Veel overredingskracht moest Serge dan ook niet gebruiken om haar te enthousiasmeren voor z’n stunt van dit jaar: op 21 december vijftig km meelopen voor het goede doel. Serge zelf vertrek vanuit Eindhoven en dan naar Antwerpen, Groenplaats waar hen hopelijk een groot publiek met warmte zal onthalen.
DIPjE
Iets doen voor het goede doel vindt Anouck vanzelfsprekend. Organi-
saties zoals Artsen zonder Grenzen, Amnesty International maar ook dichterbij zoals het vroegere Ropka verdienen meer aandacht:
“Je kan niet heel de wereld redden, maar af en toe iets doen voor anderen doet deugd en is een goede manier om jezelf eraan te herinneren dat we het helemaal niet zo slecht hebben. Dingen/evenementen zoals Music for Life maken me vrolijk. Het kerstgevoel dat langzaam groeit, is echt machtig mooi. Na de slotshow van vorig jaar op 24/12 had ik een dipje. ‘t Is weer voorbij.” Anouck verwacht dat er veel mensen zullen zijn om de 130 km loop te sponsoren en vooral dat ze massaal zullen geven.
BlArEN
Ondertussen zijn de voorbereidingen voor de loop begonnen. Serge leerde haar dat lang lopen zonder eten en drinken niet kan, vandaar looptraining met drinkbus in de hand: “Dat is toch wel effe wennen”. Maar ook het lopen op zich verliep tot hiertoe niet zoals ge-
pland. Tijdens een lange duurloop van ongeveer 22 km kreeg Anouck af te rekenen met zware blaren op haar voeten die nadien begonnen te ontsteken. Een streep door de rekening dus.
Op dit moment gaat het echter beter met de voeten en hopelijk brengen de nieuwe schoenen van haar sponsor soelaas. En wat als ze het niet haalt? “Daar heb ik nog niet over nagedacht. We halen het zeker. Op karakter als het moet!”.
Energie Prestatie Certificaat (EPC)
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.
Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Harry Brijs
Energiedeskundige type A ( EP11031) harryb@scarlet.be 0477-422.655 Velodroomstraat 27 2600 Berchem
ronny Nijs (Tom Van landuyt) heeft op de Dageraadsplaats undercover een afspraak met slechterik Amranii (Häni Chabraoui). In Café Zeezicht zitten Els Buy-
ens (An Vanderstighelen) en Mike Van Peel (Peter Van Asbroeck) deze ontmoeting te observeren. (Marcel Schoeters, foto’s Dieter DEDECKER)
Misschien heeft u het allemaal persoonlijk van nabij kunnen meemaken: Zone Stad is op dinsdag 26 oktober voor een dagje neergestreken in Zurenborg. De hierboven beschreven
scène nam zowat de hele ochtend in beslag en uw Gazet (d.w.z. Dieter) mocht daar als enig medium foto’s van komen maken. Na de middag reden twee wagens aan het kruispunt
van de Transvaalstraat en de Generaal Van Merlenstraat het tunneltje in dat naar het spoor loopt. Daar crashten zij dan tegen een stenen obstructie. Een en ander moet om en bij de 4 mi-
nuten film opleveren voor aflevering 9 van het 6de seizoen. Van de vaste cast waren behalve de bovengenoemde acteurs ook Lien van de Kelder en Guy Van Sande aanwezig.
Het zal de kerkganger niet ontgaan zijn, het interieur van de kerk op de Dageraadplaats heeft een flinke opknapbeurt gekregen; het kleine altaar op het podium is verplaatst en ook het hoofdaltaar is flink
Pastoor J.M. Willem is van mening dat als er al geschreven moet worden over deze werken, wij ons maar moeten richten tot de dame die de hele restauratie vrijwillig en belangeloos uitgevoerd heeft. Deze dame wil ons graag te woord staan, maar ze wil liever niet met haar naam in de gazet verschijnen. Het begon voor haar allemaal met de muziekconcerten in de kerk. Toen zij zo’n concert een keer bezocht, viel het haar op, dat de kerk er een beetje droevig bij stond. Doordat zij vroeger in de nonnenschool als straf de beelden en het altaar in de kapel van het klooster moest onderhouden, had zij enige expertise vergaard. Deze ervaring kon haar nu van pas komen.
PASTA
Mevrouw begon met het boenen van de koperen plaat en de kruisweg. Daarna was het hoofdaltaar aan de beurt. Dit altaar was in de loop der jaren erg vuil geworden. Dus kwam er hier een dikke laag pasta aan te pas. Zij bracht de pasta aan, liet die drogen en verwijderde hem daarna, samen met al het vuil dat zich daar door de jaren heen had verzameld. Hierna werd het altaar grondig geboend. De oorspronkelijke kleuren kwamen weer helemaal terug boven. Alleen de goudschildering was verdwenen, maar die wordt in de nabije toekomst
onder handen genomen. Het houten verhoog waar voorheen het kleine altaar op stond, is zelfs volledig verdwenen. Hierdoor is de originele mozaïekvloer weer tevoorschijn gekomen. (Jörg PYL)
opnieuw aangebracht. Ook de kleine kruisweg werd behandeld. Deze oogt nu ook weer een pak mooier dan voorheen. Al bij al heeft de vrijwilligster/restauratrice maandenlang gemiddeld twee uur per dag aan de schoonmaak besteed.
MOZAIEK
Het altaar dat ooit werd bijgebouwd op een podium voor het huidige kleine altaar werd afgebroken en naar het stenen verhoog naar achteren verplaatst. Hierdoor werd de mooie vloermozaïek terug zichtbaar. Het resultaat is niet alleen van esthetische aard, maar heeft nog voordeel. De diensten bij doopsels, huwelijken en begrafenissen zijn veel intiemer geworden, want de mensen kunnen zich nu rond de cirkel van de vloermozaïek scharen. Ook de muzikanten zijn blij met de interieurverfraaiing. Vanaf nu kan het zangkoor weer terug vanuit het koor van de kerk zingen, zoals het ooit bedoeld was.
Mevrouw is verbaasd over zichzelf. Ze verwondert zich erover hoe een mens kan veranderen. “Dezelfde taak die ik als kind als straf moest uitvoeren, deed ik nu heel graag. Ik vond het zelfs een zeer rustgevend werk. Maar eh… schrijf er niet te veel over, schrijf liever dat de mensen eens een kijkje moeten komen nemen, om te zien hoe de kerk nu van binnen geworden is.”
-Cursus “ Weg van Shambhala, het hart van krijgerschap” door Saskia
Mispelblom € 8 - Op 20 november . Door de geschiedenis heen hebben mensen gestreefd naar een samenleving waarin je als mens een waardig bestaan kunt leiden. Dit is de visie van Shambhala: een verlichte samenleving. Van de eerste koning van Shambhala wordt gezegd dat hij rechtstreeks van de Boeddha onderricht heeft ontvangen – een leer die duidelijk maakt dat spiritualiteit en het dagelijks leven onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De Tibetaanse meditatie-meester Chögyam Trungpa Rinpoche heeft deze boeddhistische traditie naar de moderne wereld gebracht.
-Cursus “Wat oude teksten ons kunnen leren” door Katrien Haemers 15 - op 04 en 11 december
De teksten uit de boeddhistische traditie zijn enorm uitgebreid: men zou ze in één mensenleven niet gelezen krijgen. Maar niet alle teksten kunnen ons nog aanspreken: sommige ervan zijn vreemd omdat ze tot een andere cultuur en een andere tijd behoren. Toch zijn er nog oude teksten die zo fris en levendig zijn dat ze voor ons, mensen uit de 21ste eeuw, nog altijd boeiend en verrassend interessant zijn. Verhalen en poëzie horen daarbij. We zullen een aantal fragmenten uit deze teksten samen onderzoeken wat ze ons te vertellen hebben over de leer van de Boeddha.
Zaterdagen van 10u tot 12u30 Locatie:Centrum voor Shin-Boeddhisme, Pretoriastraat 68 2600 Berchem
tel. +32 (0)475 62 78 36 www.jikoji.com
Vaak trekken biologen voor hun onderzoek naar de mooiste plekjes op aarde om de fauna en flora te bestuderen. Het tropisch regenwoud in Brazilië of de Saharawoestijn in Afrika zijn slechts twee, warme, paradijzen voor wie geïnteresseerd is in de combinatie van natuur en wetenschap. Er bestaan echter ook koude paradijzen op aarde en één daarvan is Antarctica.
Tijdens de poolzomer van 2009 verrichtte bioloog Bart Van de Vijver van de Nationale Plantentuin van België wetenschappelijk onderzoek op Livingston Island, op 250 km van het Antarctisch Continent. Vaak waren pinguïns en zeeolifanten zijn enige gezelschap. Meer dan
eens had hij de gelegenheid om van zeer nabij kennis te maken met en te genieten van zeeluipaarden, pelsrobben, grote jagers en de weinig elegante maar dodelijke reuzenstormvogels. Het leverde prachtige beelden op waarvan er nu enkele aan het grote publiek worden tentoongesteld.
Deze tentoonstelling kwam tot stand dankzij de steun van de Nationale Plantentuin van België, het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek en het Spaans ministerie voor Wetenschap en Technologie.
Foto’s van Bart Van de Vijver in De Heerlyckheid van 5 november t/m 31 december 2010
Voor deze keer hebben we een aantal losse flodders verzameld. Beelden die wat te vertellen hebben en passen bij een verhaal. Of die op zichzelf iets te vertellen hebben.
1
Bibliobus: dit is ze dan, de bibliobus waarmee de stad Antwerpen de boeken naar haar bewoners van de wijken zal brengen.
Foto jorg PYl
2
Café De Schraelen Troost (Dageraadplaats) laat zijn klanten weten dat het november zal worden. Blijft de vraag natuurlijk wat het dan zal worden, we zijn benieuwd.
Foto André DEjONGHE
3
In de Britse school hebben ze een boekenverkoop georganiseerd en met de opbrengst werden projecten in Afrika gefinancierd die zorgen voor drinkbaar water.
Foto André DEjONGHE
4
Wie al heel zijn leven droomt van drummen en drummers moet misschien snel lid worden van Crescendo en dan kan men deze drumsectie vervolledigen.
Foto luc PANDElAErS
5
Stilleven met boeken in de Britse school. Netjes op een rij zoals het in een degelijke school betaamt. Alleen waren er meer boeken dan kopers. Volgende keer beter.
Foto André DEjONGHE
ALLES. START MET EEN IDEE.
Onze wijk is een droomwijk. Het is een droomwijk omdat het een wijk is die uit een andere eeuw afkomstig is. Een wijk die door een teletijdmachine bij ons is gedropt. Het is een droomwijk omdat je door straten vol peperkoekenhuisjes kan wandelen. Elke zondag, als het weer wat meezit, zie je groepjes bezoekers door Zurenborg wandelen als ware het kinderen die door het Wonderland van Alice door de Chocolate Factory van Charlie liepen en zich vergaapten aan de pracht en praal.
Het is niet moeilijk om je te vergapen. Vele huizen in onze wijk zijn gebouwd om de bezoeker te doen dromen. Maar wat doe je met de lege ruimte? De straten? De pleinen? Da’s al een heel andere paar mouwen. In de Cogels-Osylei moet je vooral niet naar de grond kijken. De staat van de straat staat in schril contrast met die van de goed onderhouden gevels. Ze mag dringend heraangelegd worden.
Niet zoveel jaren geleden moest ook de Dageraadplaats heraangelegd worden. Ons krantje heeft het verhaal hiervan toen als een echte soapserie gebracht – ik ga het niet herhalen. Wat is het geworden? Iets sober. Gewoon. Een basketbalveldje, wat bomen, terasjes, een speeltuintje...
Is dat te saai voor onze wijk? Past het niet bij de pracht en praal. Hadden we beter voor een prestigieus en vernieuwend ontwerp gekozen dat internationaal lof zou oogsten in het wereldje van de urbatecten?
Ik geloof het niet. Een plein hoort leeg te zijn. Het hoort niet gevuld te worden met prestige maar met mensen, spelende kinderen, sporters en terrasjesgangers. Mag er in een droomwijk dan niet gedroomd worden op een plein. Tuurlijk wel. Maar de dromen, daar zorg je zelf voor. Geleid door de sterren. Tot aan de dageraad.