We hebben het over Worst, de hond van kunstenaar Rembrandt Bugatti. De man die gefascineerd was door de dierentuin en zijn dieren. Zijn Worst zou begraven zijn in de Guldenvliesstraat. Waar of niet waar ? Foto Collectie Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience, Antwerpen, EHC 540287
Ze was een tijdlang de eerste wijkdichter van deze krant maar daar bleef het natuurlijk niet bij want het schrijven zit haar in het Nederlandse bloed. Vooral gedichten zijn haar op het lijf geschreven en deze passie heeft haar nu ook een niet onbelangrijke prijs opgeleverd. De bundel “Vuurdoorn me” leverde haar de herman de Coninck Debuutprijs op en dat is behalve erkenning ook nog eens goed voor 1 000 euro. Onze gelukwensen.
Ludo Bekkers, bekend van toen de VRT nog BRT heette, heeft jarenlang in de wijk gewoond. De kunstpaus zoals hij toen genoemd werd, rust nu een beetje op zijn lauweren maar op ons verzoek blikt hij nog eens terug op de tijd dat hij in de Ramstraat woonde.
PAG 15
Onze wijk krijgt een nieuw kapsalon. Niet zomaar wat haar knippen zeggen deze twee pronte jonge dames want knippen is zowaar ook een beetje kunst. Er wordt dan ook veel verwacht van Hiske Van den Wouwer en Hasret Oztonga die in de Draakstraat met hun eigen kapperszaak beginnen.
Het volledige programma voor de komende weken van het Cultureel Centrum Berchem staat op pagina 16
PAG 16-17
Nu we zowat de maand januari verteerd hebben is het goed om even terug te kijken en ons de vraag te stellen of we het wel goed gedaan hebben met de Gazet van Zurenborg. En we mogen kort en bondig ja zeggen. En als we snel een antwoord op die vraag kunnen verzinnen heeft dat alles en dan ook alles te maken met de formule waarop deze krant stoelt. De formule van de vrijwilligers. En dat is ongezien in de stad Antwerpen. Er bestaat geen enkele wijkkrant in de koekenstad waar ze kunnen bogen op zoveel pagina’s en zo’n schare medewerkers als deze krant. Om een idee te geven: we hebben er 41 staan op onze redactielijst. Toegegeven, niet allemaal leveren ze allemaal even veel kopij of foto’s maar ze zetten zich wel allemaal op een of andere manier in voor deze zaak En dat loont. Waardering bij de collega’s van de geschreven pers, bij de beroepsmensen, bij de lezers. Dat doet deugd aan het hartje. Ondertussen hebben we ook beslist dat we de filantropische weg opgaan. Dat wil zeggen, we de overkoepelende vzw) hebben principieel beslist om een goed werk, financieel een steuntje in de rug te geven. Alleen zijn we er nog niet helemaal uit wie daar allemaal in aanmerking voor komt. Het moet uiteraard iets met de wijk en zijn bewoners te maken hebben. Mensen die in een derdewereldland werken, zich daar inzetten voor de minderbeelden, de zwaksten, de zieken, de verstotenen. Maar, zeggen sommigen onder ons, er zijn hier in de wijk zelf ook mensen die zich daar mee bezig houden. Die vechten tegen de bierkaai en zich honderd procent inzetten. Waarom zij niet gesteund en dat is ook een punt natuurlijk. We zullen er ons over bezinnen maar als er mensen zijn die kandidaten hebben, laat het ons zo snel mogelijk weten. Want misschien komt er wel een compromis, het ene jaar een buitenlands project, het andere jaar dan weer iets van bij ons. Wie weet. In de volgende editie allicht meer.
Terug naar de vrijwilligers een paar weken geleden kregen we een merkwaardige mailboodschap. Een jonge vrouw schreef dat ze al een paar maanden in de wijk woonde maar eigenlijk niet genoeg kontakt had met de bewoners. Ze wou meer mensen leren kennen en ze vroeg of wij van de krant geen evenementen kenden waar ze als vrijwilligers aan de slag kon. Want op die manier zou ze vanzelf in kontakt komen met wijkbewoners redeneerde ze. We brachten haar dan in kontakt met een aantal organisaties en zelf sprong ze bij tijdens onze jaarlijkse receptie. Een aantal mensen keek verwonderd op, ze bestaan nog, jonge mensen die zonder bijbedoelingen hun medemens willen leren kennen en er zelfs moeite willen voor doen. Als levend bewijs dat niet iedereen uitsluitend leeft in het Ik-Tijdperk. Daarom Annelies, welkom in de wijk, welkom tussen de mensen. Wie de wijk verlaten heeft maar ook nooit in een Ik -Tijdperk geleefd heeft is dokter Dirk Avonts. Hij startte hier in de wijk een huisartsenpraktijk , zette zich via de media (ook via deze krant) in om voorlichting te geven over onder meer aids, veilig vrijen en andere “vieze ziekten”. Hij begeleidde mensen bij de geboorte en was er bij toen ze stierven. Hij was een vertrouwensman, iemand die men blind geloofde en volgde. Hij bezocht zijn patiënten per fiets en zet nu een stapje opzij om in Gent aan de universiteit als prof zijn taak verder te zetten. Maar hij wil niet op zijn lauweren gaan rusten. Hier en daar duikt hij geregeld op om als specialist gezondheid te wijzen op de gevaren van fijn stof dat het verkeer met zich meebrengt en zo zijn we terug in Zurenborg. Meer bepaald bij Nieuw Zurenborg waar de ongemakken van het ongebreideld verkeer op de Ring ook stilaan boven de plannen van de nieuwe wijk komt te hangen. En om al die redenen heeft de Gazet van Zurenborg tijdens de jaarlijkse receptie de Trofee Rudi Kimpen toegekend aan dokter Dirk Avonts. Nu nog alleen die fout uit zijn familienaam krijgen.
ONZEVOLGENDE kRANTEN : 16 ApRiL -3 SEpTEmBER
-29 OkTOBER -26 DECEmBER
Een poos geleden brachten schoolkinderen nog een bezoek aan de bib waar ze de wens uitdrukten dat de wijkbib zou blijven. • Foto Jörg PIJL
Een buurtbewoonster heeft de voorbije weken het stadsbestuur bestookt met brieven en vragen over de nakende sluiting van de wijkbibliotheken in de stad. Gehoopt werd dat de talloze protesten de stad op andere gedachten zou kunnen brengen maar niets is minder waar. Onze wijkbib gaat
“Wij hebben uw klacht goed ontvangen. U haalde in dit bericht de nakende sluiting van uw buurtbibliotheek aan. Wij waarderen uw betrokkenheid bij de werking van onze diensten en bedanken u voor uw opmerkingen. Graag geven we u wat meer achtergrondinformatie om deze beslissing van het stadsbestuur in een ruimer perspectief te kunnen plaatsen."
In het kader van budgetoptimalisaties verklaarde het college van de stad Antwerpen zich op 22 oktober 2010 principieel akkoord met de sluiting van zeven buurtbibliotheken, waaronder ook uw buurtbibliotheek. Het college formaliseerde daarmee voorstellen van budgetoptimalisaties die gedaan werden in de zitting van 25 juni 2010 (jaarnummer 8036).
De afgelopen jaren zag de Openbare Bibliotheek van de stad Antwerpen haar bezoekersaantallen dalen in de kleinere filialen, terwijl de energieen arbeidskosten om deze bibliotheken open te houden juist stegen. Omdat het stadsbestuur bleef geloven in de waarde van de kleinere filialen, wilde het drastische maatregelen graag vermijden. Door de openingsuren aan te passen, werd een eerste noodzakelijke stap gezet om de kosten van de buurtbibliotheken beter op te vangen.
De situatie werd daarna van kortbij opgevolgd. Begin 2010 werd duidelijk dat het stadsbestuur de verdeling van het personeel moest optimaliseren om de begroting in evenwicht te houden. Hierdoor kwamen de buurtfilialen terug in het vizier. Deze bleken doorheen de jaren niet langer voor iedereen even bereikbaar of be-
onherroepelijk en definitief dicht op 1 juli van dit jaar. We geven hieronder de brief die ze kreeg waarin nog eens bevestigd wordt dat de deuren dicht gaan. Tegelijk vragen mensen zich af of er toch nog iets gedaan kan of moet worden om deze beslissing ongedaan te maken. (Swa C)
schikbaar. In de Antwerpse gemeenteraadscommissie haalde schepen voor cultuurPhilip Heylenaan dat “de zeven buurtfilialen slechts 3% van onze lezers bereiken, maar wel 30% van het totale werkingsbudget van de openbare bibliotheken in beslag nemen”. Financieel gezien bleek het dan ook niet langer verantwoord om het gros van de buurtfilialen open te houden. Daar staat tegenover dat de helft van het budget dat zal vrijkomen door deze sluiting, terug zal vloeien naar de bezoekers. Zo zal er extra worden geïnvesteerd in het aanbod van de wijk- en districtsbibliotheken, alsook in alternatieve dienstverlening zoals bib aan huis, bibpunten, de bibliobus en specifieke afspraken met scholen.
De voornaamste bezoekers van de buurtbibliotheken bleken inderdaad klassen uit het lager onderwijs te zijn. Om deze klassen toch nog te kunnen bedienen in de toekomst, zetten de openbare bibliotheken twee bibliobussen in. Deze bussen
zijn mobiele bibliotheken die jeugdboeken brengen naar scholen die ver van een bibliotheekfiliaal gelegen zijn. Het grote succes van deze twee bibliobussen spoort het stadsbestuur nu aan om te kijken of het budget toelaat een derde bus in te zetten. Omwille van de samenwerking met de scholen uit de buurt, wordt de sluiting van uw buurtbibliotheek wel pas voorzien tegen het einde van het schooljaar 2010-2011. Dit betekent dat de klassen tot dan nog gebruik kunnen blijven maken van de huidige dienstverlening. Enkel bibliotheek Felix sluit al vroeger, namelijk op 1/02/2011.
Hebt u nog vragen of opmerkingen?
Dan staan we u graag te woord op het nummer 0800 992 93 of viabib. klantendienst@stad.antwerpen.be.
Wij hopen uw vertrouwen in onze bibliotheken alvast terug aan te sterken in de nabije toekomst. Met vriendelijke groet, Tine De Rock, coördinator klantendienst Openbare bibliotheken Antwerpen
Nigel Williams (56) komt uit het Britse Bristol. In de jaren zeventig belandde hij in België. Lange tijd is hij fabrieksarbeider geweest. Het laatste decennium is hij bekend geworden als stand-up comedian. Verleden jaar draaide hij maar liefst honderdtweeënzestig shows in België en Nederland. Het sociaal engagement druipt van zijn shows af. Op achttien december nam hij de wijk Zurenborg op de korrel, tijdens ‘een acte de présence’ in Ontmoetingscentrum Atlas. Van het Zurenborgs links electoraat liet hij geen spaan heel. Van de bakfietsen en de Steinerschool al evenmin. Maar op Zurenborg heeft hij nooit gewoond. Hij komt hier wel geregeld om een terrasje te doen. Zelf woont hij in de Pulhofwijk, na omwegen in onder andere het einde van de Provinciestraat en de Volkstraat. “Het is daar keiburgerlijk”, zo zegt hij zelf. Zurenborg vindt hij ook een heel burgerlijke buurt. Een dankbare bron van inspiratie voor grappen. Zurenborg staat volgens hem bol van de kleinburgerlijkheid en de gentrificatie, een opwaardering van de wijk op sociaal, cultureel en economisch gebied. Daardoor worden de huizen in Zurenborg alleen maar duurder. Zo onstaat een nieuwe, bewuste elite. Anders dan op ’t Zuid.
mOSkEE
“Ik kom zelf uit een progressief arbeidersnest uit Bristol”, vertelt Nigel. “Ik kak op burgerlijkheid. Zurenborg is mooi, maar toch zo netjes. In de jaren tachtig en negentig was het hier alternatief. Nu is het alternatief burgerlijk. Ik wil hier terug punkkrakers zien! Ik bestudeer de politiek. De kleinburgerlijke, linkse intelligentia zegt al jaren lang niet waar het op staat. Dat heeft de opkomst van extreemrechts in de hand gewerkt. Betuttelen is ook een vorm van racisme. Het is een teken van zwakte en zet aan tot geweld.”
Omgaan met verschillen is één van Nigels belangrijkste thema’s. Hoe kunnen we racisme bekampen? “Door elkaar te aanvaarden in onze verschillen”, antwoordt Nigel. “Ik vind het bijvoorbeeld heel spijtig dat veel moskeeën in garages in Borgerhout zitten. Wij hebben gewoon f*cking kathedralen! Waarom mogen onze moslims geen echte moskeeën bouwen?”
“Veel Vlamingen moeten inzien dat er een mentaliteitsverandering nodig is.”
Nigel raakt op dreef. “Het moet stoppen! Stop eens te denken in termen als autochtoon en allochtoon! Mijn kinderen zijn geen allochtonen omdat zij een Engelse pa hebben. Nee, zij zijn gewoon Belgen. Ben ik wel een allochtoon?” Een goede vraag, want Nigel spreekt namelijk Antwerps. Weliswaar met een kleine Engelse tongval.
“In Vlaanderen worden nieuwkomers moeilijk aanvaard. Ik denk dat hier nog veel xenofobie is. Angst voor het onbekende. Wat we hier in Vlaanderen nodig hebben is een punkbeweging van allochtonen. Punkallochtonen! Er zijn al toffe
“Op Zurenborg wonen linkse bobo’s”, zei Nigel Williams tijdens een acte de présence. “Zurenborgers kopen een bakfiets om erbij te horen. En ze zetten hun kinderen op de Steinerschool. Waarom? Omdat daar alleen maar blanke kinderen zitten!” Opvallend detail: Nigel wordt zelf geregeld gesignaleerd op de Dageraadplaats. Tijd dus voor een goed gesprek. Op Zurenborg, waar een testrit met een bakfiets toch niet meevalt. • (Jochem OOMEN)
initiatieven, kijk maar naar Moussem, Nomadisch Kunstencentrum en Nuff Said.” In oktober gaat Nigels nieuwe show ‘Working Class Hero’ in première. Hij begint zijn show met de volgende woorden: “Ik ben de minst populaire komiek van Vlaanderen. Waarom? Omdat ik mij als allochtoon weiger te integreren. Ik maak geen grappen over negers.”
BAkFiETSEN
Terug naar Zurenborg. “Ik lach met bakfietsen, vegetariërs en de wereldwinkel. Op Zurenborg zie je veel bakfietsen. Zurenborgers hebben het financieel breed genoeg om naar de wereldwinkel te kunnen gaan. Ik ben zelf vegetariër en ga ook naar de wereldwinkel. Ik lach dus feitelijk met mijn eigen. Ik wil mezelf niet beter voelen dan de anderen die naar de Aldi gaan. Zo toom ik mijn eigen arrogantie in.”
En hoe zit het dan met de Steinerschool?
“Ik heb in de Volkstraat op ’t Zuid gewoond. Daar zag ik iedere dag hoe politiek correcte ouders hun kinderen aan de schoolpoort afzetten. Ouders van de Steinerschool zijn oprechte antiracisten. Maar je ziet daar geen allochtone leerlingen.”
Bart De Wever maakte gelijkaardige opmerkingen in een artikel op acht mei verleden jaar in de krant De Standaard. Mensen die op de Dageraadplaats neerstrijken zouden aanhangers van de socialistische burgemeester Patrick Janssens zijn, een bakfiets hebben, kinderen naar blanke scholen sturen en vooral over de multiculturele samenleving en verdraagzaamheid spreken.
Nigel heeft echter veel hevigere kritiek op De Wever dan op Zurenborg: “Tegenwoordig mag je niks verkeerd zeggen over De Wever. Ik doe dat wel. Deze nieuwe Messias is gevaarlijk. Wat gaat hij doen? Waarom moeten we gered worden van de
Walen?
mAiL Deze Brits-Belgische stand-up comedian maakt dan ook veel furore in bepaalde kringen. Maar soms krijgt hij ook haatmail: “Van de katholieken”, verduidelijkt hij. “Ik toerde met de show ‘Geloof mij’ door het land. Ik wilde mensen aan het nadenken zetten over religies. In de Bijbel is bijvoorbeeld meer vetzakkerij dan in de Koran. Religies zijn interpretaties. Wees een keer bescheiden met je mening. Dat hebben sommige katholieken mij heel kwalijk genomen. Ik kreeg van hen mails waarin stond: ‘Je gaat naar de hel!’
Onlangs kreeg ik ook een boze brief van tien pagina’s van de Jezuïeten. Gelukkig kwamen er na afloop van mijn show ook wel eens gelovigen naar mij toe. Die zeiden dan: “Jouw show was bevrijdend.” Uiteindelijk confronteren enkele buurt -
bewoners deze antifascist en gewezen PVDA-militant met een echte bakfiets. Of hij er een ritje door Zurenborg mee wil maken? Daar zegt hij geen nee tegen. Wat onwennig rijdt hij ermee over de Zurenborgse kasseien.
“Dat is nog f*cking ambetant fietsen ook. Levensgevaarlijk zo’n ding!” Nigel rijdt een rondje over de Dageraadplaats en hij belandt even tussen de tramsporen in de Kleine Beerstraat. Na deze vuurdoop kijkt hij op zijn horloge: “Wat? Is het halfdrie? Ik moet naar de Irish Pub voor de voetbalmatch!” En weg is hij.Op zijn fiets. Een gewone.
‘Working Class Hero’ van Nigel Williams gaat in oktober 2011 in première.
meer info:
www.nigelwilliams.be www.nigelsstandup.blogspot.com
Af en toe komen er op de redactie van de Gazet van Zurenborg bizarre verhalen, geruchten of tips binnenwaaien. Naar verluidt zou de hond van Bugatti ergens in een Zurenborgse
“De hond van Bugatti, begraven in mijn tuin? Daar weet ik echt niets van”, valt Lutgarde Opdebeeck aan de telefoon uit de lucht. Zij is de flamboyante bewoonster van ‘De Reiger’, het statige huis met aanpalend kunstenaarsatelier aan de Guldenvliesstraat 42. Volgens de tip die we kregen zou de bewuste hond in haar tuin begraven liggen. “Mijn huis is wel eigendom geweest van de Vlaamse dierenbeeldhouwer Josuë Dupon”, voegt Lutgarde Opdebeeck eraan toe. Oef, toch iets met dieren op deze plek…
SCUL p TEURS
Misschien zegt de naam Josuë Dupon u nog iets. Deze in 1864 in Ichtegem geboren zoon van een schavenmaker trekt in 1884 naar de Antwerpse Academie om er zijn beeldhouwersopleiding te voltooien. Hij blijft in de stad hangen, want Antwerpen biedt aan het einde van de negentiende eeuw interessante perspectieven voor talentrijke sculpteurs. Sinds men met het afbreken van de Spaanse wallen is begonnen, komen er vlak bij de stad
gronden vrij voor nieuwe woonwijken en grote bouwprojecten. De betere woningen krijgen gevelsculpturen. Talentrijke beeldhouwers hebben de handen vol.
kAm EEL
Josuë Dupon verbaast de wereld in 1897 met de spectaculaire beeldengroep ‘Samson doodt de leeuw’. Die wordt aanvankelijk in het plantsoen voor de Nationale Bank op de Frankrijklei geplaatst en verhuist in 1935 naar de Jan van Rijswijcklaan. Daar staat hij nu nog. Met dit werk bewijst Dupon dat hij iets van dieren en anatomie afweet. Onvermoeibaar bestudeert hij leeuwen, tijgers, panters, gieren, pelikanen, nijlpaarden, kamelen en dromedarissen in de Antwerpse Zoo, in die tijd misschien wel de mooiste en meest exotische dierentuin van Europa. De Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde raakt overtuigd van Dupon’s kunnen en bestelt bij hem een monumentale sculptuur die de gevel van haar gebouw op het Astridplein moet bekronen. In het voorjaar van 1901 wordt een 4,65 meter hoge en 3 ton zware bron-
tuin begraven liggen. Wat is daarvan aan? De moeite waard om het even uit te zoeken. Hou u vast voor een fascinerend en enigszins tragisch verhaal. • (Peter THEUNYNCK)
zen kameel met behulp van een gigantische driepikkel 21 meter hoog gehesen. Dupon maakt daarna ook de beeldengroepen voor de koepels van het poortgebouw aan de hoofdingang van de Zoo. Tegen die tijd heeft de jonge beeldhouwer, die ook al van zich liet spreken op de Wereldtentoonstelling in Parijs, internationale faam verworven als animalier. In 1905 wordt hij professor aan de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten.
RE
In 1907 zakt een knappe, dandyachtige, maar mensenschuwe en vaak in zichzelf gekeerde Italiaanse dierenbeeldhouwer in zijn eenzittertje vanuit Parijs naar Antwerpen af. Hij heeft tot dan toe zijn inspiratie gezocht in de kleine dierentuin van de Jardin des Plantes in Parijs, maar de faam van de Antwerpse Zoo, die voor animaliers het mekka moet zijn, drijft hem naar de Vlaamse havenstad. Die tweeëntwintig jaar oude, in 1885 in Milaan geboren, artiest heet Rembrandt Bugatti. Hij is de zoon van decorateur, schilder, restaura -
teur en binnenhuisarchitect Carlo Bugatti en de vier jaar jongere broer van Ettore Bugatti, de man die wereldfaam verwerft met de geniale sportwagens die zijn naam dragen. Rembrandt Bugatti zal tot aan de Eerste Wereldoorlog erg vaak in Antwerpen verblijven en er in de Zoo tientallen knappe dierensculpturen maken.
DU p ON & BUGATT i
Bugatti betrekt een hele tijd kamers op de tweede verdieping van een huis aan de De Keyserlei. Zijn atelier zou hij eerst gehad hebben aan het Stadspark en later in de Begijnenvest. In dat laatste pand zouden ook Albéric Collin en Oscar Jespers gewerkt hebben. ’s Avonds trekt hij naar de kroeg waar hij naast Collin onder meer ook Isidoor Opsomer, Walter Vaes en Ward Deckers leert kennen. Al snel behoort Bugatti ook tot de intimi van Josuë Dupon. Hij wordt kind aan huis bij de Dupons, die sinds 1898 in de Guldenvliesstraat in Berchem wonen, en hij werkt geregeld in Duo’s ruime en goed geëquipeerde atelier.
HOND
Bladerend in het boek Rembrandt Bugatti en de Belgische dierensculptuur 1860-1930, stoot ik plots op kiekje van Rembrandt Bugatti, geschoten in de tuin… van Josuë Dupon. Nog leuker wordt het wanneer ik ontdek dat Bugatti zijn hond geregeld bij de Dupons liet logeren als hij voor een tijdje naar zijn familie in Parijs terugkeerde. Het blijkt om een dashond te gaan, die luisterde naar de Vlaamse naam “Worst” - een naam die hij wellicht kreeg onder invloed van de Dupons. Zou het dan toch waar zijn… Nu kan ik niet anders dan Dupont’s tuin aan een grondige inspectie onderwerpen. Lutgarde Opdebeeck, de huidige eigenares, leidt me met de glimlach rond. Haar romantische stadstuin wordt omzoomd met prachtige, oude bomen, er is een vijvertje met klaterend water en er staat een knoestige buxusstruik die dateert van het begin van vorige eeuw. Een hondengraf valt helaas nergens te bespeuren. De graafmachines laten aanrukken, lijkt me wat al te drastisch. Lutgarde Opdebeeck weet wel te vertellen dat er in Dupon’s atelier ooit een beeldje van een saucijshondje gestaan heeft. Saucijs.Worst? Een herdenkingsbeeldje voor een overleden hond?
ZELFmOORD
De baas van Worst, Bugatti, was een echte dierenvriend. Aandoenlijk zijn de foto’s waarop hij dieren in de Zoo knuffelt. Ook zijn correspondentie met de Antwerpse Zoodirecteur over een koppel antilopen is ontroerend. Bugatti, die de dieren een tijd bij zich thuis had gehad maar ze weer bij de Zoo had moeten afleveren, schrijft: “Ze
waren werkmakkers en vrienden voor het leven geworden”. Het verhaal gaat dat Bugatti in de Antwerpse Zoo onbevreesd een leeuwenwelp knuffelde. Het beestje zou uit de Parijse Jardin des Plantes naar Antwerpen overgebracht geweest zijn en het zou er zijn Parijse vriend meteen herkend hebben. De Eerste Wereldoorlog komt uit de lucht vallen voor Bugatti, die volledig op zijn kunsteiland leeft. Eerst wil hij dienst nemen in het Franse leger, maar hij blijkt niet over de Franse nationaliteit te beschikken. Vervolgens werkt hij, samen met Walter Vaes, als brancardier bij het Rode Kruis, dat in de Marmeren Zaal van de Dierentuin een ziekenzaal heeft ingericht. Dat werk zou hem echter steeds neerslachtiger gemaakt hebben. Ook het afmaken van dieren in de Antwerpse Zoo – men had geen geld meer om ze behoorlijk te voederen – zou zijn hart gebroken hebben. Verder kent hij in die tijd ook grote financiële zorgen. Hij keert naar Parijs terug en pleegt er op 10 januari 1916 zelfmoord door in zijn hermetisch afgesloten atelier op Montparnasse de gaskraan open te draaien. Zo komt er een einde aan het leven van een man die in de Antwerpse Dierentuin en bij Dupon op Zurenborg misschien wel de mooiste momenten uit zijn korte bestaan heeft gekend.
Info: Bronnen: Rembrandt Bugatti en de Belgische dierensculptuur 1860-1930, Antwerpen 1990 en Marcel Schiltz, Rembrandt Bugatti. 1885-1916, Antwerpen 1955.
in de Roma hebben ze de komende weken en maanden weer heel wat op de affiche staan. Vooral de muziekliefhebbers van het betere werk kunnen maar beter wat geld sparen voor wat komen gaat. De engelachtige stemmen van het meisjeskoor Scala, Roland met een boeiend project, BJ Scott en ga zo maar verder. mogen we iedereen er ook nog eens op wijzen dat Wil Tura met groot orkest naar de zaal komt? Hij is er nu zeventig en populairder dan ooit.
Rita Reys: Young at Heart
Zondag 13 feb: 15u
De Edison Oeuvre Award in 2006, een vol Carré in 2007, haar 19de keer North Sea Jazz in 2008, en een vol Concertgebouw in 2009: Rita Reys heeft zich meer dan eens bewezen als ‘onbetwist de grootste jazzzangeres die ons land heeft voortgebracht’, zoals de Nederlandse jury het vier jaar geleden verwoordde. Met ‘Young at Heart’, haar nieuwste album, voegt de éminence grise van de Europese vocale swing daar een mooi hoofdstuk aan toe.
Scala: Circle
Woensdag16 feb: 20u30
Het jaar 2011 is voor Scala en de Kolacny broers een terugkeer naar hun begin: de engelachtige stemmen van twintig jonge vrouwen, een pianist en een dirigent. Scala’s typisch feeërieke stijl blijft behouden in het visuele luik van deze voorstelling. Bijna alle nummers worden ondersteund door beeldmateriaal van een Canadees productieteam.
Frank Boeijen
Donderdag 17 feb: 20u30
Franks warme stem en zijn voortreffelijke begeleiders nemen u mee op een tocht langs ontroering en herkenning, langs avontuur en vakmanschap. Verstilde ballades, grootse popsongs, emotionele chansons, lekkere swingnummers: dat is Frank Boeijen anno 2011. Naast nieuwe composities brengt hij ook werk uit zijn immens oeuvre, dat klassiekers bevat als ‘De verzoening’, ‘Kronenburg Park’ en ‘Koud in mijn hart’.
Radio modern met mike Sanchez and his Antwerp Allstars (The Seatsniffers) met vooraf cd-voorstelling The Baboons
Vrijdag 18 feb: 20u30
Radio Modern deluxe in de Roma! The Baboons, de gedoodverfde opvolgers van de Seatsniffers, komen in absolute avant-première hun nieuwe cd voorstellen. Daarna wordt de dansvloer vrijgemaakt voor The Aces of Swing uit Nederland, twee kop-
ADVERTENTiE
pels die een verschroeiende Boogie Woogie demo geven. De kers op de taart komt er natuurlijk van Mister Mike Sanchez, één brok dynamiet achter de piano met een retestrakke begeleidingsband met leden van onder andere The Seatsniffers! Dj’s The Boppin’ Benvis Brothers klaren de klus af met hun dampende rootscocktail.
-Azzek nog zou trouwe (première)
Uitverkocht: donderdag 24 + za 26 + zo 27 feb
Nog tickets voor: vr 25 feb: 20u30 en ma 28 feb: 14u + 20u30
Een plezante revue, gespeeld en gezongen door zes acteurs en vijf muzikanten, met meer dan zestig liedjes van de Strangers! Drie vrouwen en drie mannen gaan op zoek naar liefde en hun ideale partner. Met vallen en opstaan ontdekken ze de voor- en nadelen van het andere geslacht. Wie draagt de broek, en wie ligt onder de sloef? Wie denkt niet af en toe: "Azzek nog zou trouwe, dan zou ik het anders aanpakken". Kortom, een plezante kijk op het liefdesleven.
kamikaze-kwartet & Johan Derycke: kamikaze goes West
Go West met live muziekbegeleiding
Dindag 1 mrt: 20u30
De stille films van Buster Keaton combineren een hoog gehalte aan surrealisme, romantiek en maatschappijkritiek. In ‘Go West’ speelt Buster Keaton de rol van ‘Friendless’ die op een dag beslist al zijn hebben en houden te verkopen en zijn geluk in New York gaat zoeken. Johan Derycke componeerde de muziek en koos Kamikaze voor de muzikale uitvoering bij ‘Go West’. Het kwartet combineert interpretatie en improvisatie. De spelers zijn door de jaren heen goed op elkaar ingespeeld en brengen qua instrumentarium een meerwaarde aan de film.
il Gardellino speelt J.S. Bach: Das musikalische Opfer Woensdag 2 mrt: 20u30
In 1747 schreef Johann Sebastian Bach een muzikaal geschenk voor Frederik de Grote
Goed nieuws voor de inwoners van Zurenborg !
Niet meer sleuren met zware bakken, niet meer zoeken naar een parkeerplaats … Wereldwinkel De Pit van op de Weerstandslaan bestaat niet meer als winkel, maar krijgt een meer hedendaagse invulling als afhaalpunt voor wereldwinkelvoedselproducten .
Wil je van deze formule gebruikmaken of ben je benieuwd naar de mogelijkheden, stuur dan een e-mail naar borgerhout@oww.be of bel naar 03/663 63 46.
Wil je graag mee de handen uit de mouwen steken om van dit afhaalpunt een succes te maken, neem dan contact op met de wereldwinkel van Borgerhout, Turnhoutsebaan 94, zelfde e-mailadres en telefoonnummer.
Openingsuren: di-vrij 10-12 en 14-18; zat 10-12 en 14-17
van Pruisen. Het Vlaamse ensemble Il Gardellino onder leiding van Jan De Winne neemt u terug mee op reis naar Sans Souci en Bach’s wondermooie composities. Vittorio en Lorenzo Ghielmi versterken de rangen op de viola da gamba en pianoforte. Beiden zijn lid van het flamboyante barokensemble Il Giardino Armonico.
BJ Scott: planet Janis
Donderdag 3 mrt: 20u30
Janis Joplin overleed 40 jaar geleden op 4 oktober 1970. BJ Scott geeft u muzikaal vuurwerk, als eerbetoon aan haar mythische “grote zus”, een trip doorheen haar strafste nummers, haar geschiedenis en haar invloeden. Op een reuzenscherm worden oude clips vermengd met op het podium live gefilmde beelden en visuals van de sixties.
A Tribute to Alan Lomax
* Roland plays a selection of Lead Belly songs
* The Golden Glows: A prison Songbook
* met vooraf vertoning ‘The Land where the Blues began’
Vrijdag 4 mrt: 19u45 docu + 21u dubbelconcert
In het eerste deel staat Roland op het podium met nummers van blueslegende Lead Belly, die ontdekt werd door Alan Lomax en
duizenden versregels. Als een sjamaan bezweert Pohjonen zijn instrument en neemt hij het publiek mee op een boeiende trip.
Het Belgische trio SÒFA zet vooraf de juiste toon. De samensmelting tussen de klassieke achtergrond en een opvallend pop- en rockgevoel klinkt soms donker en angstaanjagend, dan weer intens bezwerend en allerminst eenduidig. Veelgelaagde soundscapes weerklinken in het zogwater van ontstemde strijkers en ratelende percussie. SÒFA speelde reeds als support van DAAU en liet zich in de zomer van 2010 een opmerkelijke passage op Theater Aan Zee welgevallen.
melingo
Donderdag 17 mrt: 20u30
Daniel Melingo maakt in de jaren ’80 deel uit van twee Argentijnse rock ’'n roll bands alvorens in Spanje een punkband op te richten tijdens de movida, de contracultuur die zich in Madrid tegen dictator Franco. Als Melingo tien jaar later terugkeert naar Buenos Aires, herontdekt hij de rauwe tango met gedichten in lunfardo, het argot van de voorsteden. In oktober 2008 kwam Melingo in De Roma ‘Maldito Tango’ nog voorstellen. Binnenkort brengt hij weer een nieuw album uit, bij het label Naive Records.
philip Catherine Trio: Tribute to Chet
Vrijdag 18 mrt: 20u30 ook tickets in Mark Sound
Antwerpen
Gitarist Philip Catherine nodigt voor dit uitzonderlijk concert twee van de strafste Belgische muzikanten uit: Bert Joris, trompettist en huisarrangeur van het BJO, en Philippe Aerts, bassist bij o.a. het kwartet van Bert Joris en Nathalie Loriers. Het trio neemt de muziek van Chet Baker onder handen en laat u genieten van het schitterende repertoire van de legendarische trompettist.
ZUiDCAFE: irak, een land van voorzichtige hoop
Dinsdag 22 mrt: 20u30
Stefano Bollani: Sheik Yer Zappa
Donderdag 24 mrt: 20u30 ook tickets in Mark Sound Antwerpen Stefano Bollani geniet vooral bekendheid door zijn duo met trompettist Enrico Rava. Zijn virtuositeit gaat hand in hand met een flinke dosis ironie en een onmiskenbare Italiaanse flair. Mei 2008 bracht hij samen met Fabiano Fiorini in De Roma onder andere composities van Monk. Verwacht u ditmaal aan een eigenzinnige selectie uit het onmetelijke oeuvre van Frank Zappa.
Lura
Vrijdag 25 mrt: 20u30
Lura groeide op in het Creoolse deel van Lissabon en was omringd door de beats van de eilanden, naast Portugese pop, jazz, Afrikaanse muziek en Amerikaanse soul. Al deze invloeden komen tezamen op 'Eclipse', haar nieuwe album.
Ze werpt een liefdevolle, bezielde blik op het gehele muzikale pallet van haar land en de verschillende Kaapverdische genres, van coladera tot funana. Lura is een juweel van de nieuwe Kaapverdische generatie.
Will Tura
Zaterdag 26 mrt: 20u30
hoogte- en dieptepunten van het turbulente leven van de legendarische zangeres. maar ook de rest van het voorjaarsprogramma is reeds bekend. Ziehier enkele ronkende namen:
Zaterdag 2 apr
diens vader John A. Lomax toen zij in de jaren ’30 langs gevangenissen in het Zuiden van de Verenigde Staten reisden om Prison Songs op te nemen. The Golden Glows gaan na de pauze voluit. In een vijfkoppige bezetting creëren ze een uniek optreden dat teert op rauwe energie en vocale power.
Dit unieke programma krijgt u drie avonden voorgeschoteld: 3 maart in de AB te Brussel, 4 maart in De Roma te Antwerpen en op 5 maart in de De Handelsbeurs te Gent. Als toemaatje wordt elke avond ingeleid met de vertoning van de door ALan Lomax geregisseerde documentaire ‘The Land Where The Blues Began’.
kimmo pohjonen, Sami kuoppamäki & Timo kämäräinen: k Cube met vooraf SÒFA
Woensdag 16 mrt: 20u30
De Finse accordeontovenaar Kimmo Pohjonen reist met zijn instrument van volksmuziek over jazz en rock tot avant-garde.
Hij put inspiratie uit het traditionele Finse lied, de laulu, en het Kalevala, het nationale mythische epos, met zijn vele gezangen en
Hassan Khayoon, Mowaffk Al-Sawad en Sattar Al-Saadi, drie kunstenaars uit Irak, geloven in de toekomst. In het heropleven van het rijke culturele leven van Bagdad. Met een uniek samengaan van gedichten en percussie brengen ze hulde aan hun vaderland, aangevuld met beelden uit de film ‘16 Hours in Baghdad’ van Tariq Hashim, bekroond met de Golden Hawk Award op het 4de Festival of Arab Cinema in Rotterdam. Deze avond is een coproductie tussen het Zuidcafé en nomadisch kunstencentrum moussem. Zuidcafé is een organisatie van de Antwerpse Oxfam-Wereldwinkels en 11.11.11 i.s.m. De Roma en met de steun van de Provincie Antwerpen.
Cultuurcafé Borgerhout: Fleur
Woensdag 23 mrt: 20u30 – gratis!
De jonge Fleur van Groningen treedt al jaren op als singer-songwriter. Haar Engelstalige liedjes zingt ze vanachter de piano waarop ze zichzelf begeleidt. In Fleurs luistermuziek hoort u invloeden van klassiek, rock, folk en filmmuziek. Halverwege 2009 nam ze deel aan de muziekwedstrijd Concours Akoestiek en ging zowel met de publieksprijs als de prijs van de jury aan de haal. Fleur heeft een uitgesproken eigen stijl. Geboren in een muzikale doch geestelijk ongezonde familie zocht zij al jong haar heil in het componeren van kleine muziekstukjes. Cultuurcafé Borgerhout zet zich in om kansarmen en anderen samen en op een ongedwongen manier aan cultuur te laten deelnemen. RechtOp vzw en zijn partners nodigen u uit voor een mooi gratis foyerconcert.
Will Tura in vol ornaat, met zijn 18-koppige big band Heavy Horns, inclusief strijkers: daarvoor moet u in De Roma zijn. Het wordt een fantastisch concert met songs uit het album ‘Onvergetelijk/Unforgettable’ en natuurlijk ook de grootste hits uit zijn indrukwekkende carrière.
CiNTA presenteert ‘iets anders’ met Diwane Al Tarabe & ismael Belouch Zondag 27 mrt: 14u
De Antwerps-Marokkaanse vrouwenbeweging CINTA organiseerde verleden jaar een succesvol, maar exclusief vrouwenfeest in De Roma. Deze keer presenteren ze 'iets anders': een muzikale zondagnamiddag toegankelijk voor zowel man als vrouw of in familieverband met kinderen (vanaf 12 jaar). Diwane Al Tarabe brengt repetitieve religieuze muziek van Arabisch-Andalousische oorsprong, versterkt met allerlei traditionele en moderne instrumenten, zoals de oud, viool, derbouka, tar, douf, drums, bas en gitaar. Ismael Belouch is een populaire Marokkaanse zanger die al heel wat platen heeft uitgebracht en graaggeziene gast is op huwelijken en allerhande feesten. Het belooft een traditioneel Marokkaanse en muzikaal inspirerende namiddag te worden waarbij ontmoeting en kennismaking met Cinta centraal staan. Er zullen ook verse muntthee en koekjes geserveerd worden. Fatima Bali zal de namiddag inzetten met een ontvangstwoord, waarna het jonge meisjeskoor 'Noor' de muzikale activiteit zal inluiden met hun warme gezangen.
maria de Fátima zingt Amália Rodrigues
Donderdag 31 mrt: 20u30
Amália Rodrigues (1920-1999) was de belangrijkste fadozangeres ooit en is wereldwijd nog steeds een begrip bij de vele liefhebbers van het genre. Maria de Fátima brengt met haar groep de mooiste Amália-klassiekers die een indrukwekkend beeld geven van de
Buscemi & Squadra Bossa Cultura
Donderdag 21 apr
kocani Orkestar
Donderdag 28 apr
Huelgas Ensemble o.l.v. paul Van Nevel: The Art of the Cigar
maandag 2 mei
Angelo Branduardi
Dinsdag 3 mei
Loudon Wainwright iii
Woensdag 4 mei
Overtone Quartet feat. Dave Holland, Jason moran, Chris potter & Eric Harland
Woensdag 1 jun
James Farm feat. Joshua Redman, Aaron parks, matt penmann & Eric Harland
Zaterdag 4 jun
Bart peeters
En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj piet keizer van Radio minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CiNEmA ROmA? Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
DE ROmA
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnacwinkels
Terwijl de eerste bewoners van het project militair Hospitaal in hun nieuwbouw - appartementen zijn getrokken gaan de procedures voor Nieuw Zurenborg gestaag verder. Zo is er een RUp (Ruimtelijk Uitvoeringsplan) Nieuw Zurenborg en daar komt nu nog eens een mER (milieueffectrapport) bovenop. maar wat wil dit nu precies zeggen en wat zijn de gevolgen? We vroegen het aan Sandra Lintermans, projectleider van de stad, die zich alvast verontschuldigt voor de toch wel erg technische uitleg. (Swa COLLIER)
• Was zo’n rapportage eigenlijk voorzien en indien neen, waarom is het er dan?
Sandra Lintermans: “De stad heeft in aanloop van de opmaak van het Ruimtelijk Uit -
voeringsplan (RUP) voor het project Nieuw Zurenborg een screeningsdossier ingediend bij de Dienst MER (Dienst Milieueffectrapportage). Deze besliste dat er geen ontheffing van de plan-MER-plicht kon toegekend worden. Gezien de mogelijke negatieve milieueffecten bij de realisatie van het RUP dient er een plan-MER opgemaakt te worden.”
• Wat is eigenlijk, in het algemeen, de bedoeling van zo’n m ER?
Sandra Lintermans: “ Een milieueffectrapport (MER) is een openbaar document, waarin van een voorgenomen activiteit de te verwachten gevolgen voor het milieu op een systematische en zo objectief mogelijke wijze beschreven worden en waarin maatregelen worden voorgesteld om de impact van deze effecten te verminderen. De voorgenomen activiteit is voor het RUP Nieuw Zurenborg de omvorming van een zone voor gemeenschapsvoorzieningen naar een nieuw gemengd woongebied.”
• Wie voert dat uit?
Sandra Lintermans: “het studiebureau Antea groep uit Antwerpen werkt in opdracht van de stad aan het plan-MER.”
• Wat wordt er dan concreet onderzocht?
Sandra Lintermans: “Dit plan-MER zal vooral de hoge reeds bestaande milieubelasting in de omgeving van het plangebied onderzoeken (voornamelijk veroorzaakt door het verkeer op de Ring en de spoorinfrastructuur), naast mogelijke negatieve milieueffecten veroorzaakt door het ruimtelijk uitvoeringsplan zelf. Een geluidsstudie uitgevoerd in opdracht van de stad toonde aan dat milderende maatregelen noodzakelijk zijn om voldoende leefkwaliteit te kunnen garanderen voor de nieuwe bewoners
en gebruikers van het plangebied. Daarom acht de Dienst MER nader onderzoek in een volwaardig plan-MER noodzakelijk. De invloed van de verkeersevolutie en de impact van mogelijke infrastructuurwerken vormden voor de dienst MER ook een te onderzoeken onderwerp. Ook de nieuwe planningscontext met de goedkeuring van het Masterplan 2020 door de Vlaamse regering op 24 september 2010 zal worden meegenomen in het milieueffectrapport.”
• i s er ook inspraak van de omwonenden of van diegenen die zich betrokken voelen?
Sandra Lintermans: “De eerste stap in de milieueffectrapportage is de opmaak van een nota voor publieke consultatie. Deze nota moet voldoende informatie geven over de voorgenomen activiteit van het RUP, de te onderzoeken milieueffecten en de wijze (de methodiek) waarop dit zal gebeuren. De burger en de administratie kunnen tijdens een inkijkperiode (de periode van publieke consultatie) nagaan wat er bestudeerd zal worden en of de geplande MERstudie de te verwachten effecten voldoende zal bestuderen. Het is mogelijk om tijdens de periode van publieke consultatie concrete en zinvolle reacties aan te geven waarmee de Dienst MER rekening kan houden bij de opmaak van de richtlijnen voor het milieueffectrapport zelf. Deze richtlijnen worden doorgegeven aan het studiebureau dat het uiteindelijke plan-MER opmaakt.”
• Enig idee wanneer het rapport klaar zal zijn?
Sandra Lintermans: “ De inkijkperiode van de nota voor publieke consultatie zal vermoedelijk doorgaan tegen maart 2011. De goedkeuring van het plan-MER zelf wordt door de stad verwacht eind 2011.”
• Hoe belangrijk is zo’n mER in het geheel van het project?
Sandra Lintermans: “Het goedgekeurde plan-MER maakt deel uit van het Ruimtelijk Uitvoeringsplan en volgt verder dezelfde procedure als het RUP. Het laat toe om verdere beslissingen in het RUP te nemen met kennis van de milieueffecten. Het samengaan van het RUP en het plan-MER zorgt voor een completere kwaliteitsbewaking, over het gehele planningsen uitvoeringstraject. De wetenschappelijk verantwoorde beoordeling uit het plan-MER helpt bij het nemen van beslissingen.“
• kan iedereen de resultaten inzien of hoe wordt dat aan de bevolking meegedeeld?
Sandra Lintermans: ”Het MER is een openbaar document en kan ingekeken worden in de kantoren van de Dienst MER. De nota voor publieke consultatie, alsook de niet-technische samenvatting van het rapport zullen raadpleegbaar zijn op www.mervlaanderen.be. Bij het openbaar onderzoek van het RUP zal het MER tevens ter inzage liggen.”
• Heeft dit onderzoek invloed op de timing van het project?
Sandra Lintermans: “De stad houdt rekening met een doorlooptijd van de gehele procedure van plus minus één jaar. De opmaak van het plan-MER zal verlopen volgens het integratiespoor. Dit houdt in dat het m.e.r.-proces plaatsvindt tijdens het voorbereidende proces voor de opmaak en vaststelling van het RUP Nieuw Zurenborg. Op die manier trachten we de invloed op de timing van het project zo klein mogelijk te houden.
-Dank u wel
Het uur van de waarheid nadert stilaan voor de geplande wijkuitbreiding Nieuw-Zurenborg. Het stadsbestuur had hiervoor in 2009 een Ruimtelijk Uitvoeringsplan opgesteld en daarin vrijstelling gevraagd voor de opmaak van een plan- mER (milieu-effectenrapport).
kelingsscenario’s voor, bijvoorbeeld rond de Groene Singel of het wijkcirculatieplan, de aanpak van de luchtvervuiling enz.
kLANkBORDGROEp
Om de participatie van de omwonenden en andere betrokken partijen te verhogen heeft het stadsbestuur eind 2009 een klankbordgroep opgericht, waarin buurtbewoners en verenigingen samen met stadsambtenaren van gedachten kunnen wisselen over het project en adviezen kunnen formuleren over de verdere uitwerking ervan. Deze werkgroep heeft intussen een vijftal keer vergaderd. In de eerste vergaderingen kwam vooral het standpunt van de actiegroep SOS Zurenborg aan het bod. Deze groep verzet zich hevig tegen de inplanting van een nieuwe woonwijk op deze site met als belangrijkste argumenten het schaarse groen in de Antwerpse binnenstad en de gezondheidsrisico’s voor nieuwe bewoners door geluidsoverlast en luchtvervuiling.
Dit verzoek werd echter afgewezen door de Vlaamse overheid.
Het stadsbestuur ging daarop in zee met het studiebureau Soresma (nu Antea) voor het opstellen van dit MER. Dit rapport zou inmiddels moeten opgestuurd zijn naar MER-Vlaanderen. Van zodra dit wordt teruggestuurd krijgt het stadsbestuur 10 dagen tijd om een openbaar onderzoek op te starten en gedurende 30 dagen een publieke inspraakperiode te organiseren waarin de bevolking inzage krijgt van alle rapporten. Dit zou normaal moeten gebeuren in de loop van de maand maart. Dit MER is niet bindend maar definiëert wat onderzocht moet worden en op welke manier. Het maakt ook een inventaris van de mogelijke problemen en het stelt milderende en/of flankerende maatregelen en ontwik-
Voor SOS Zurenborg moeten de volledige 11Ha ingekleurd worden als parkzone met als toch wat merkwaardige uitzondering de bestaande huizen in de Vlijtstraat, die zouden mogen blijven.
miLiEU
Dat de gesignaleerde milieuproblematiek reëel is staat buiten kijf. In 2010 voerde een team van de Rijksuniversiteit Gent op de site een geluidsstudie uit waaruit bleek dat zowel aan de kant van de spoorweg als aan de kant van de Ring waarden in de buurt van 80 dB(A) gemeten werden. Dat is dan wel nog een flink stuk onder de 100 dB(A) van Joke Schauvlieghe maar toch een waarde die als ze gemeten wordt op de werkvloer de werkgevers er toe verplicht beschermende maatregelen te nemen voor hun personeel...
Ook de luchtkwaliteit op de site is dramatisch slecht. Uit de VITO-studie 23 06 blijkt dat Vlaanderen voor fijn stof en NxO in zijn geheel al erg slecht scoort, maar nog een stuk slechter in Antwerpen en Gent. De echte zwarte punten liggen voor Antwerpen in de haven, in een aantal “stadscanyons” (Carnotstraat) en langs de gehele bedding van de Ring. De situatie is hier veel slechter dan in de oude binnenstad. Het is overigens vreemd dat zowat alle VITO-studies op het internet te vinden zijn behalve net deze. Zelfs na langdurig googelen vindt je enkel op de website van Ademloos een YouTube-filmpje over de presentatie van deze studie aan het stadsbestuur waarin je schepen Lauwers kan horen zeggen dat de luchtkwaliteit langs de Ring ronduit dramatisch is.
VERBREDEN
Deze milieuproblemen kwam ook uitgebreid aan bod in de klankbordgroep. Toch tekende zich in de laatste twee vergaderingen een duidelijke meerderheid af om de discussie te verbreden. De problematiek overstijgt in ruime mate het projectgebied en gaat bij uitbreiding de ganse stad aan. De oplossing valt dus ook niet te zoeken in het projectgebied, ook niet door de aanleg van een groot park. Daarom werd voorgesteld om de projectdefinitie op te splitsen in twee delen: enerzijds de doelstellingen en ambities en anderzijds de randvoorwaarden, criteria en eisen. Stel dat de gezondheidsproblematiek kan teruggebracht worden op een aanvaardbaar niveau (door maatregelen als het sterk reduceren van het vrachtwagenverkeer, de overkapping van de Ring, toenemend aandeel van niet of veel minder vervui-
lende auto’s) welke woonwijk zouden wij als buurtbewoners dan graag zien op deze lokatie? Hierover bestaat in de Klankbordgroep een grote consensus. Steeds terugkerende trefwoorden waren maximalisatie van de groene ruimte, sociale mix, leeftijdmix (van kinderopvang tot serviceflat), dorpsgevoel, voorrang voor zwakke weggebruikers, ruimte voor buurtwinkels. Als bedreigingen werd gewezen op toenemende verkeers- en parkeerdruk in gans Zurenborg.
De grote voorwaarde is echter dat voldaan wordt aan stringente randvoorwaarden. De uitkomst van het MER en bijbehorende studies zijn bepalend voor de steun van de klankbordgroep aan het project. Als uit deze studies zou blijkten dat het inplanten van de woonwijk ernstige gezondheidsrisico’s oplevert voor de toekomstige bewoners zal de klankbordgroep zich distantiëren van het project. Van zodra het MER beschikbaar is zal de klankbordgroep een extra vergadering beleggen met deskundigen om de draagwijdte beter te begrijpen. Tijdens de publieke inspraakperiode komt er een ruime voorlichtingsvergadering om de richtnota MER voor te stellen aan de hele wijk.
iNFO
Wie de presentaties en de verslagen van de klankbordgroep wil inkijken kan ze terugvinden op de webstek van de stad (www. antwerpen.be en doorklikken naar Start –Leven – Wonen en ruimtelijke ordening –Stadvernieuwing – Groene Singel – Nieuw Zurenborg – Klankbordgroep Nieuw Zurenborg).
Het stedelijk onderwijs van Antwerpen heeft dus de bouwvergunning ingetrokken voor een school op de gronden van Nieuw Zurenborg. Voorlopig dus geen schoolkinderen in de containers die er wel al staan maar helemaal niet
Minister Pascal Smet tijdens de zitting van de Commissie voor Onderwijs en Gelijke Kansen op 13 januari: “ Wat de school in de Krugerstraat in Antwerpen betreft, dit lijkt me opgewarmde oude kost, als ik dat zo mag zeggen. Antwerpen heeft daar al in december alle communicatie over gedaan. Ik heb hier een kopie van een mededeling bij, waaruit duidelijk blijkt dat het stedelijk onderwijs haar bouwaan -
vraag heeft ingetrokken voor de school aan de Krugerstraat omdat er tijdens de sanering van het gebied bijkomende voorwaarden werden gesteld. Alle stappen waren samen met OVAM en de stad Antwerpen gezet. Het klopt dat die modules werden geleverd, maar de school werd niet gebouwd. Ze staan er, maar ze zijn niet verankerd. De modules zullen elders worden ingezet, het geld is niet verloren.
verankerd zijn. maar daarmee is de kous helemaal niet af. Volgens pascal Smet, Vlaams minister van Onderwijs, zijn er gesprekken gaande met het katholiek onderwijs om er
een nieuwe basisschool op te richten. (SC)
Binnen de stedelijke taskforce capaciteitsuitbreiding wordt bepaald waar dat zal gebeuren. Alle kinderen die werden ingeschreven in De Caleidoscoop kunnen terecht in de Jules Grietensstraat, waar de op die locatie aanwezige kleuterschool zal worden uitgebouwd tot een volwaardige basisschool. Dit heeft bovendien geen gevolg voor de geplande definitieve basisschool van het stedelijk onderwijs
op Nieuw Zurenborg. Dat hangt af van de ontwikkeling van het gebied aan de Krugerstraat. Bovendien blijkt dat in dat gebied naast de geplande school binnen het project Nieuw Zurenborg, best plaats wordt gecreëerd voor nog een extra basisschool. Voor zover ik het begrijp, zijn er gesprekken met het vrij onderwijs bezig om met een school in Nieuw Zurenborg te starten.
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 Antwerpen frans.crols@trends.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe
Eindredactie
Claudine Vandegehuchte
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, Ellen Burton, Jochem Oomen, Lu Mortelmans , Karen Claes, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops,Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Zita Theunynck, Walter Mortelmans, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers,Valerie Molly, Chantal Vogelzang, Jakob Eberlein, Kobe Ardui Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Saskia Anken, Andreï Holthof, Christophe Lambrechts, Marc Heirman, Sara De Meyer, An VanDe Wal, Cecilia Magnus
Opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Gerda Eelen
gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem
Website
"Na een windstille periode hebben enkele medewerkers onze website nieuw leven ingeblazen. De eerste vruchten van hun arbeid zijn nu al zichtbaar. Zo kan je makkelijk de laatste editie van onze Gazet doorbladeren. In een volgende fase zal je je stem kunnen laten horen in een enquête of snuisteren in ons foto-archief. Verder zal je je mening kwijt kunnen over om het even welk onderwerp. Onze webstek is verre van af: work in progress heet zoiets. Op termijn moet de site een interactief instrument worden dat de betrokkenheid bij onze wijk alleen maar ten goede komt. Wij nodigen u alvast uit om vandaag nog een kijkje te nemen en ons uw opmerkingen en/of suggesties te bezorgen. Klik snel naar www.gazetvanzurenborg.be
Met veel spijt in het hart vergezeld van duizend excuses maar het is niet anders: onze tekenaar Erik Bongers kan vanaf nu geen tekeningen meer voor ons maken. We hebben hem nog duizend maagden en gouden pollepels beloofd als hij op zijn besluit wou terugkomen maar niets kon hem nog over de streep trekken. Driewerf jammer maar even helaas. Het is en het blijft zo. Maar we willen nog wel graag tekeningen in deze krant en daarom deze warme oproep.
Wie wil voor ons zwart-wit tekeningen maken van de wijk, mensen van de wijk, toe -
standen van de wijk, het maakt niets uit als het maar mooi is. Wij garanderen veel plaats en eeuwige roem. De tekeningen moeten ons wel via mail kunnen bereiken en we hebben deadlines in deze krant die we graag ook een beetje gerespecteerd zien. Verder zijn er geen voorwaarden als het maar proper en fatsoenlijk blijft want kinderen lezen ook deze krant. En uiteraard valt men in het statuut van onbezoldigde medewerker, dat spreekt vanzelf. Dus snel reageren met een proeftekening graag naar swa.collier@telenet.be
karen Claes neemt na meer dan 7 jaar 'Gluren bij de buren', afscheid van haar column.
Hierbij wil ze alle buurtbewoners bedanken die haar lieten gluren in huis en tuin. Jullie waren geweldig!
Reacties zijn welkom bij: glurenbijdeburen@hotmail.com
Eind vorige maand raakte het bekend. Annemarie Estor (37) won de Herman de Coninck debuutprijs. Die leverde haar 1.000 euro en een pak media-aandacht op. Goed voor haar en voor haar bundel ‘Vuurdoorn me’, die
in het voorjaar van 2010 verscheen en nu vlotjes over de toonbank schuift. “Een speels en verrassend debuut dat verwachtingen schept”, oordeelde de jury terecht.
(Peter THEUNYNCK)
We staan bij de gevel in de opengebroken mist. Achter de voordeur: stapels popelende kookboeken. Je wil iets doen met wild. Ik wil wel wild.
Klarinetten in de straat Midden in de winter kwam een bange, zwarte vlinder als een mannenhand. Grommend het verkeer, de buurt gaf gas, mensen ladderden en boenden. Er hingen klarinetten in de straat en de kou was niet meer koud. De man die was vernoemd naar het beloofde land, keek op en daar vluchtte de zevende toon. Achter de luiken zette zijn kale bruid de kaarsen neer. Ze bedekte haar gezicht midden in de winter met de vleugels van de vlinder.
La Estor, zoals stadsdichter Peter HolvoetHanssen haar steevast noemt, heeft net een mediastormpje overleefd: interviews in diverse kranten, in prime time op de radio, stiftgedichten voor De Standaard, enz. Ze is blij met de erkenning, maar ze blijft verder erg rustig onder al die drukte. Al twintig jaar timmert ze als dichteres aan de weg en dat doet ze na de prijs met nog meer overtuiging.
Annemarie Estor, die in Nederlands-Limburg opgroeide en aan de universiteiten van Maastricht en Santiago de Compostela studeerde, mag best een Zurenborgse genoemd worden. Toen ze in 2004 in Antwerpen neerstreek, aangetrokken door de Vlaamse joie de vivre, vond ze een appartementje aan de Van Den Nestlei. Al snel demonstreerde ze haar betrokkenheid bij haar nieuwe buurt. Tijdens de actie “Buurt aan de beurt” signaleerde ze meteen enige pijnpunten. Zo kwam ze op de mailinglist van het Zurenborgse Wijkcomité terecht. In een van de mails van het comité las ze over de bomen op het plein die omgehakt zouden worden. Dat deed de dichteres in de pen kruipen. Er kwam een protestge-
dicht van. Onze alerte hoofdredacteur Swa Collier merkte haar op en voor ze het goed besefte, was ze tot eerste wijkdichter van Zurenborg gebombardeerd. Twee jaar lang fleurde ze de krant op met haar spitsvondige wijkgedichten. Sommige daarvan kwamen in ‘Vuurdoorn me’ terecht.
TALENT
Ondertussen is Estor verhuisd naar de Lamorinièrestraat. Toch heeft ze nog altijd een zwak voor Zurenborg. Voor haar inkopen gaat ze nog steeds naar de Delhaize op de Plantin-Moretuslei. Zingen doet ze in de Cantorij Norbertus, het koor dat elke eerste zondag van de maan de mis opluistert in de Norbertuskerk aan de Dageraadplaats. Veel kans dus dat u haar hier tegen het lijf loopt en dat er nog meer Zurenborg in haar gedichten opduikt. Op haar zeventiende werd ze door het poëzievirus gebeten. Of ze uit een kunstzinnige familie komt? Aan moederskant, geen dichters, schilders of acteurs, maar wel echte levenskunstenaars; aan vaderskant een negentiende-eeuwse poëet, J.J. Estor, en een passie voor schilderkunst. Haar vader is zelf lang geen onaar-
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
dige schilder (zie ben.estor.nl). Annemarie is een multitalent. Ze schrijft gedichten, ze werkt aan kleine sprookjes, ze maakt grote olieverfschilderijen en samen met dichteres Lies van Gasse stampte ze de wonderlijke site http://hausersgrens.blogspot.com uit de grond. Daar kunt u nog allerlei nieuwe facetten van haar ontdekken.
EROTiEk
Weinig dichters in Vlaanderen en Nederland schrijven zo zinderend sensueel als Estor. Zelfs het schrijfproces wordt in haar taal een erotisch gebeuren. “Je krachttaal pikt in mijn holtes, / inkt welt in mijn onderbuik op./ Je dwingt me met woorden te komen, / spreider van schrijlingse regels!”
Wat drijft haar om zo te schrijven? “Erotiek is een luik naar een andere wereld, het doorbreekt de grens tussen mij en de ander,” zegt ze, “het is fascinerend en gevaarlijk tegelijk.” Estor schrijft op het scherp van de snee. Het alledaagse boeit haar niet. Ze is gepassioneerd door het spookachtige, duistere, onregelmatige, door de nachtkant van het bestaan. In ‘Vuurdoorn me’ neemt ze ons mee naar onherbergzame plekken,
betrekt ze ons bij vreemde situaties, zet ze soms de deur van de slaapkamer op een kier. Spannend en gedurfd, maar nooit platvloers of ordinair. Daar is haar taal te betoverend voor.
BOSGOD
Nu de ergste drukte overgewaaid is, kan ze weer ernstig doorwerken aan haar nieuwe project: een poëtisch sprookje van een vrouw die in de ban raakt van een bosgod, een soort faun, die zich beweegt binnen het decor van de stad Antwerpen. In dit nieuwe werk wil ze exploreren hoe erg je verstrikt kunt raken in iemands manier van denken. Dit boek zou in 2012 bij de Wereldbibliotheek moeten verschijnen. Met het geld van de prijs wil ze binnenkort ook op reis. Ongetwijfeld levert dat stof voor nieuwe gedichten, sprookjes, verhalen of schilderijen op.
U kunt het volgen op http://annemarie.estor.nl.
We kregen van de dichteres de toelating om twee gedichten uit ‘Vuurdoorn me’ te publiceren.
Onze nieuwe reeks : de ex-Zurenborger
Aflevering 2: Ludo Bekkers
in deze aflevering komen we terecht bij een van de VRT-iconen die geruime tijd in de wijk heeft gewoond. We hebben het over Ludo Bekkers. De loopbaan van Ludo Bekkers (1924) begon kort na de oorlog. Hij kwam toen terecht bij wat indertijd nog BNRO heette, vervolgens BRT, daarna BRTN en uiteindelijk VRT. Hij begon in de studio’s aan het Flageyplein als regisseuromroeper, maar werd in 1958 dan toch journalist. Hij kwam terecht bij de dienst Varia (de voorloper van kunstzaken), die onder meer wetenschap en cultuur onder zijn vleugels had. Op zijn 60ste promoveerde hij tot productieleider van de dienst Volwassenenvorming. Hij was van 1970 tot 1972 ook de eerste directeur van het internationaal Cultureel Centrum (iCC), de voorloper van het mUHkA. Schrijven doet Ludo Bekkers, de eerste ‘kunstpaus’ van Vlaanderen, nog altijd met veel overgave.
(Marcel SCHOETERS)
Ludo
“in de straten van Zurfenborg konden we toen nog onbelemmerd spelen”
Hoe ver gaan uw herinneringen terug wat Zurenborg betreft?
Ludo Bekkers: “Sedert mijn geboorte in 1924 woonde ik in de Ramstraat 40 en verbleef er tot eind jaren 40.”
Wat voor soort wijk was dat toen?
Ludo Bekkers: “Ik heb Zurenborg nog gekend als een dorp in de stad met de Dageraadplaats als epicentrum. Er stond toen nog een muziekkiosk waar tijdens de zomermaanden op woensdag harmonies speelden. De spoorwegbruggen vormden een duidelijke grens tussen de beter gesitueerden en de kleine burgerij. De jaarlijkse foor was het hoogtepunt van het jaar. De molens en kramen bezetten het hele oppervlak van het plein en de foorwagens bezetten alle omringende straten. Die waren trouwens nog niet volgestouwd met auto’s. In de Ramstraat stond er, tot na de oorlog één enkele wagen die toebehoorde aan de eigenaar van de Papyrusfabriek. Waar nu de Plantin en Moretuslei ligt was de Herentalsevaart die een duidelijke scheiding met Borgerhout vormde. Vlak bij de vaart lag ‘den Bougie’, een kaarsenfabriek die ik een aantal keren heb zien branden. We keken er naar van op de talud, het latere Ooststation. In de straten konden we nog onbelemmerd spelen. Straatje in, straatje uit werd in de Ramstraat gespeeld tussen het plein en de Lange van Ruusbroecstraat. De grens was de korte Beerstraat.”
“Het dorpsgevoel was te wijten aan, enerzijds het feit dat haast alle buren elkaar kenden en, anderzijds de aanwezig-
heid van de vele kleinhandels. In de omgeving van de Ramstraat woonden nogal wat liberale Joden. Ze zijn helaas met velen afgevoerd naar de kampen waarvan wij het bestaan niet vermoedden. Op een nacht zagen mijn ouders en ik van achter de gordijnen hoe onze Joodse buren hardhandig in verhuiswagens werden gestuwd om nooit meer terug te keren. De Zurenborgse wereld leefde nog in een vorige eeuw. In de straat waren er nog huizen die met gas verlicht werden en sanitair met stromend water was onbekend. De waterleiding is pas in de jaren dertig aangelegd en voordien bedienden we ons met een pomp in de keuken.”
Hoe is uw familie daar terechtgekomen?
Ludo Bekkers: “Mijn moeder was de dochter van bakker Bresseleers in de Rolwagenstraat 76. Mijn vader woonde boven de beenhouwerij op de Tramplaats. Toen ze huwden zijn ze Zurenborg trouw gebleven.”
Wanneer bent u andere oorden gaan opzoeken?
Ludo Bekkers: “Mijn ouders zijn, eind jaren veertig, verhuisd naar de Carnotstraat in het huis waar de bank was gevestigd en mijn vader directeur werd. Toen ik huwde ben ik naar Zurenborg teruggekeerd en woonde ik in de Lange Van Ruusbroecstraat 13. Ik ben er vertrokken toen de kinderen uit huis waren. Eén van mijn zonen is de wijk trouw gebleven en woont nog steeds in de Grote Beerstaat.”
Het kan soms gek lopen in het leven. Sofie heeft een opleiding als kok achter de rug en patrick komt uit de bouwsector en wie staat er aan de kookpotten van bistro Tiramaison aan Berchem Station? Juist,
Sofie Boonen (34) weet als geen ander haar klanten te benaderen. Een sociale flapuit die iedere klant het gevoel geeft bij een vriendin op bezoek te zijn. En het oogt daar heel huiselijk. Zo staan er op het gelijkvloers maar vijf tafels, staan er cactussen en zonnebloemen te wachten op de naderende lente en staan de tafels en stoelen op het brede voetpad te wachten op beter weer. Mensen lopen binnen en buiten en een eerste afspraak op de middag wordt verlegd omdat het er helemaal vol zit. Enkele uren later dan. Sofie Boonen overloopt haar carrière. Tien jaar geleden gestart als traiteur in Ekeren maar zware klappen gekregen door de crisis. Sofie Boonen: “Een beetje logisch, als het slecht gaat zitten de mensen niet te wachten op een traiteur en ik begon dan ook uit te kijken naar een pand om verder te doen”. Het werd gevonden in de Uitbreidingstraat. We combineerden traiteur met broodjeszaak maar de afdeling broodjes haalde de bovenhand en na twee jaar was het tijd om uit te kijken naar iets groters en we hadden geluk. We konden het pand naast ons, een soort
reisbureau, ook in gebruik nemen. Met één en dezelfde keuken voor twee panden. Het was natuurlijk wel handig dat Patrick uit de bouw kwam. We mochten een muur tussen de twee panden uitbreken zodat we één keuken voor de twee kregen terwijl die toch één geheel vormen. Antwerp Sandwich is immers wel blijven draaien en goed ook.”
SCHAAp
Vorig jaar werd er gestart met de vernieuwde formule waarbij men op het gelijkvloers en de eerste verdieping vijftig man kan bedienen plus een vergaderzaaltje met alles er op en er aan. Ze nemen me mee naar de eerste verdieping. De trap moet nog onder handen genomen worden maar verder is alles klaar. Er staat een oude televisie waar een menukaart op af te lezen is, een oud pick-upmeubel, een mooie plankenvloer en een sfeertje dat een beetje weg heeft van een Engels theehuis. Terug naar beneden. We krijgen een koffie aangeboden en het kopje gaat vergezeld van een hoeveelheid letterkoekjes, het type dat met Sinterklaas
de man uit de bouwsector terwijl Sofie de ‘zaal’ doet van het kleine, nieuwe eethuisje. Een aanwinst voor de horecasector aan het stationsplein zo blijkt. • (Swa Collier)
aan de kinderen wordt gegeven. Uit de luidsprekers klinkt jazz. Aan de deur hangt een zelfgemaakte bel. Sofie Boonen: “Ik spiegel me nogal graag aan café de Moeskop aan de Dageraadplaats. De uitbater is trouwens een vriend en we streven hetzelfde doel na. Het moet huiselijk zijn, de mensen moeten hier het gevoel van thuis ervaren”. Is het nu een bistro en wat verstaat men daar eigenlijk onder? Ze weet het eigenlijk ook niet goed, ‘petit restaurant’ is misschien een betere omschrijving. Alhoewel, de deuren gaan hier ’s avonds om zes uur dicht en dat heeft alles te maken met het vroege aanvangsuur. Hier worden nogal wat koffies en ontbijtjes geserveerd. Een “kleine honger” kan al voor twee, zeven euro, een grote daarentegen moet veertien euro kosten. Wie in de loop van de dag iets wil nuttigen heeft de keuze uit een beperkte maar weloverwogen kaart. Een hot courgetje kost acht euro. Voor zeven euro is de quiche een aanrader, ze is altijd zelf bereid en verandert zowat elke dag van samenstelling. Ook gebak en bij voorbeeld broodpudding komen uit de eigen keuken.
Nog opvallende dingen verder? De stoelen, stevig maar licht. “ Die komen uit een voetbalkantine, daar moesten ze wel stevige stoelen hebben, vult Patrick de Beule aan. Ik ben heel blij dat we die op de kop hebben kunnen tikken”. Verder nog opvallende dingen? Niet echt, behalve dan misschien het beeldje van een schaap aan de deur, geen groot, eerder de afmeting van een forse egel. Sofie : “Goh, dat wit schaap sleur ik al vijftien jaar mee. Het waren er oorspronkelijk twee en ze zijn een geschenk van mijn vader maar er is er ondertussen al eentje gesneuveld. Maar deze houdt het goed vol. “
info
Bistro Tiramaison
Uitbreidingstraat 464
Elke dag tot 18 uur
Zaterdag dicht
Zondag tot 15 uur
Op zondag 23 januari vonden de bewoners van de Waterloostraat en de Generaal Van merlenstraat elkaar weer op het kruispunt van de twee straten onder de mozaïeken van de Vier Jaargetijden voor de ondertussen al traditioneel geworden ‘4 Seizoenen Nieuwjaarsdrink’. (Marcel SCHOETERS)
Bij een glaasje bubbels of glühwein werden kennismakingen gesmeed, hernieuwd en verstevigd en dat allemaal met de steun van Opsinjoren. Zelfs het miezerige weer kon de sfeer niet verpesten, trouwens een tentje is snel gezet en wat knetterende houtblokjes kunnen veel maskeren. Ook ex-bewoners probe -
ren er een gewoonte van te maken om ieder jaar mee het glas te heffen en met de vroegere buren nog eens herinneringen op te halen. Armelle en Jean, bij voorbeeld, ruilden drie jaar geleden hun huis in de Generaal Van Merlenstraat. De hoge concentratie van kleinkinderen in de Brusselse regio dwong hen ertoe om
ook die kant uit te gaan. Maar de oude buurt blijft hen in de genen zitten. Tenslotte zijn ze in Waterloo terecht gekomen. Zoals het een buurtcomité met de naam ‘4 Seizoenen’ past, wordt er ook in de zomer altijd een event georganiseerd. Het is trouwens met dit ‘4 Seizoenenfeest’
dat de reeks werd ingezet, met name op 15 augustus 2007. Alles begon met een 5-tal gezinnen uit beide straten die samen hun schouders zetten onder het gebeuren. Ondertussen is het groepje stille werkers al wat uitgebreid. Het volgende zomerfeest vindt plaats op zaterdag 27 augustus.
Al gezien? Naast de voordeur van Draakstraat 37 is een meterhoge kam op de ruit geplakt. Daarnaast staat in grote letters Snip. Snip. Tot voor kort zat er een popup-winkel in dit leegstaande pand. maar wat heeft dit nu weer te betekenen? Wij werden er door buurtbewoners over aangesproken. Dus ging uw gazet op onderzoek uit. met succes. We
“Zeg, zijn we te laat? We zaten nog een koffie te drinken in de Moskou. Gaan we eerst op de foto? Maar binnen is er nog niets te zien. Zullen we dan buiten de foto’s maken? Da’s goed, maar ik wil niet met een jas aan op de foto. Da’s geen gezicht. Nee, ik ook niet. Dan maar even kou lijden. Wacht even, we leggen de jassen binnen. Moeten we poseren? Zit mijn haar eigenlijk wel goed? Ja, zeg nou zelf, twee kapsters die met een slecht kapsel op de foto staan, dat kan toch niet. Moeten we in de camera kijken? Is dat niet stom met die deur open? Wat? Is het al klaar? Mogen we al eens zien? Zeg, op deze heb ik een dubbele kin. En ik een kromme neus. Zullen we er nog een paar maken? Ja, het moet wel goed zijn. Kom, nog eens!”
m ODESHOWS
Hasret Oztonga (25) en Hiske Van den Wouwer (33) leerden elkaar kennen toen ze beiden werkten bij kapsalon Lines in de Nationalestraat. Hiske was in vaste dienst en Hasret kwam stage lopen. Vanaf dat eerste moment klikte het tussen de twee vrouwen. Toch gingen ze daarna elk hun eigen weg. Hun parcours liep via verschillende bekende Antwerpse salons zoals Soap (Plantinkaai) en Aveda (Schuttershofstraat). Tussendoor stonden ze ook even samen te werken in Coupe de Foudre (Vleminckveld). Hiske heeft ook voor films en modeshows gewerkt. Ze was zelfs een tijdje docent op de kappersschool in de Cadixstraat. Maar het vuur om ooit voor zichzelf te beginnen bleef bij beide dames branden. Vijf jaar geleden had Hiske zelfs al het interieur van een oud salon opgekocht. Maar zowel Hiske als Hasret Oztonga zijn jonge moeder en dan is het geen evidentie om zelfstandige te worden. En als ze een kapsalon zouden openen, waar moest dat dan zijn?
ZEEZ i CHT
Hiske Van den Wouwer: “Tot ik een tijdje geleden de vraag kreeg om iemand thuis te knippen. Tijdens het knippen vertelde die mevrouw me terloops dat ze eigenaresse was van een pand in de Draakstraat en dat de benedenverdieping leeg stond. Ze vroeg me of dat niets
kwamen uiteindelijk terecht bij twee enthousiaste, jonge vrouwen. En ons vermoeden werd bevestigd. Begin maart openen Hiske Van den Wouwer en Hasret Oztonga op dit adres hun eigen kapsalon: Snip.Snip. Hun droom komt uit op Zurenborg. maak kennis met twee jonge ondernemers. • (Ad MOESKOPS)
voor mij was. Ik ben opgegroeid in Deurne, maar ik ken Zurenborg goed. Ik heb een deel van mijn jeugd op de Dageraadplaats doorgebracht. Mijn ouders gingen vroeger al op café in het Zeezicht. De buurt stond me wel aan en toen ik het pand in de Draakstraat zag, was ik meteen verkocht. Ik heb Hasret gebeld en haar verteld dat ik iets gevonden had. Ze was ook direct overtuigd.”
Hasret Oztonga: “We zijn allebei erg enthousiast. We geloven erin. Dit gaat lukken. We vullen elkaar ook goed aan; Hiske is de ondernemer en ik ben meer een vurige. Dat is een goede combinatie voor een samenwerking. Let op, we zijn twee afzonderlijke eenmanszaken die onder één dak gaan zitten. We zijn dus niet van elkaar afhankelijk, maar de samenwerking heeft wel veel voordelen. We kunnen de energie die we in de opstart investeren onder elkaar verdelen. Wellicht waren we ieder afzonderlijk nooit voor onszelf begonnen. Maar door samen in hetzelfde pand te gaan zitten, kan het dus wel. We hebben veel steun aan elkaar. Dat merken we nu al. We hebben ook allebei ons eigen klantenbestand. Dus we beginnen hier niet vanaf nul. In Snip.Snip gaan we mannen, vrouwen en kinderen knippen.”
ST i JL
Hiske Van den Wouwer: “We zijn alternatiever dan de meeste andere kapsters. Ik heb een opleiding gevolgd in het kunstonderwijs en ik ben toevallig kapster geworden. Ik merk ook dat ik anders ben dan de meeste kapsters. En er zijn veel mensen die het niet leuk vinden om naar een kapper te gaan, omdat het daar zo anders is dan ze zelf zijn. Die mensen komen dan wel graag bij mij. En het publiek dat graag bij mij komt, is ook het publiek dat hier woont. Ik zie knippen ook als een vorm van kunst, een soort beeldhouwen. En als de smaak van de kapper en de smaak van de klant overeenkomen, dan kom je tot resultaten die voor beiden goed zijn. En dan ben je een goede kapper.”
Hasret Oztonga: “Dat betekent ook dat klanten bij ons kunnen kiezen door wie ze geknipt willen worden. We zijn allebei goed, we zijn allebei sociaal, we hebben allebei ervaring. Maar we hebben elk onze eigen stijl. Dus voelt de ene klant zich beter bij Hiske en de ander bij mij. Da’s normaal.”
i NT iEm
Hiske Van den Wouwer: “We kennen veel mensen die met kunst bezig zijn. We willen ook graag ons kapsalon openstellen voor mensen die willen exposeren. Onze kapsalon moet meer worden dan enkel een kapsalon waar geknipt wordt. Er moet beweging blijven. Het is een ontmoetingsplaats. Niet direct een café, maar wel een plaats waar steeds iets gebeurt op creatief en artistiek gebied.”
Hasret Oztonga: “We hebben niet direct de behoefte om groot te worden. We hebben onze eigen visie en die moet sowieso overeind blijven. Zo werken we bijvoorbeeld altijd met natuurlijke producten. En het contact met de klant en de intimiteit van de zaak vinden we belangrijk. We werken daarom ook rug aan rug. Op die manier zijn we individueel met onze eigen klant bezig.”
TO p
Hiske Van den Wouwer: “Ik wil een kapsalon waar ik zelf graag zou komen. Als ik vroeger in een kapsalon kwam en ik had een scheur in mijn broek en afgebeten nagels, dan werd ik vreemd bekeken. Ik voelde me niet op mijn gemak. Veel kapsalons hebben dat, dat afgelikte. Wij willen een kapsalon waar je binnenkomt en je op je gemak voelt. En wij zijn allebei ervaren genoeg en goed genoeg om ook een topkapsel te creëren. We willen met de uitstraling van ons salon de kindertijd terughalen van de mensen die nu 30 a 40 jaar zijn, qua interieur, sfeer, muziek. Kijk, hier heb ik foto’s van de meubeltjes die in de zaak gaan komen. Dit is het kinderstoeltje. Heb ik gevonden op een rommelmarkt. En deze stoelen komen uit een oud salon. Mooi hè?”
Hasret Oztonga: “Zelfs de koffie die de klanten krijgen is top. We hebben een oude espressomachine op de kop getikt en voor de koffie werken we samen met Coffee Nation.”
LUi STER
Hiske Van den Wouwer: “Er moet deze maand nog wel hard gewerkt worden: loodgieterij, elektriciteit en bezetten. Als alles goed gaat, dan gaan we 1 maart open.”
Hasret Oztonga: “En dan zijn we er van dinsdag tot en met vrijdag van 9.00 tot 18.00 uur en op zaterdag van 9.00 tot 1600 uur. We werken zowel met als zonder afspraak.”
Hiske: “Oh, wat Snip.Snip betekent? Dat is het geluid van een schaar. Een schaar zegt niet knip-knip, maar snip-snip. Echt waar! Luister maar eens goed.”
“ Knippen
”
Kapsalon Snip.Snip in de DraakstraatHasret Oztonga (25) en Hiske Van den Wouwer (33) gaan samen het kapsalon Snip.Snip in de Draakstraat runen. Foto André DEJONGHE
De winter is nog niet voorbij, dus nog veel te vroeg om elke avond een terras op te zoeken. Voorlopig kunnen we maar beter een ommetje maken langs het cultureel centrum in Berchem waar ze deze keer alweer voor jong en oud een affiche gemaakt hebben. Een torenhoog cliché maar wel de waarheid want zo is er reeds iets
BERLiN – Tagfish
Donderdag 10 tot zaterdag 12 februari 2011 om 20 en 22 uur op locatie: wp Zimmer, Gasstraat 90, 2060 Antwerpen
Een vergadertafel. Zeven stoelen. Aan tafel schermen. Ze bespreken met elkaar de nieuwe bestemming van een voormalig industrieel gebied. In ‘Tagfish’ vertelt het Antwerpse collectief Berlin het verhaal van een gebied dat na de industriële leegloop op zoek gaat naar nieuwe bestemmingen. De architect, de stadsplanner, de professor, de onderhandelaar, de journalist en de verwonderde zitten nog met veel vragen. Ze wachten op de sjeik. Wachten op de sjeik, en hopen dat hij komt. ism. Het Toneelhuis/Antwerpse Kleppers
TG BEUmER EN DROST - De man met de Bakkebaarden
Vrijdag 11 februari 2011 om 19.30 uur
Hoe sla je een boeienkoning in de boeien? En wat moet je geloven van goochelaars die met woorden goochelen? Maurits van den Berg en Peter Drost onderzoeken als een onvolprezen detectiveduo een mysterieuze
verdwijning. Magie en spanning verzekerd in deze theaterthriller voor iedereen vanaf 8 jaar. van en met: Maurits van den Berg, Peter Drost en Michael Helmerhorst.
kOEN DE pRETER & mARiA iBARRETXEWhile Things Can Change. We Are Not
Julie AndrewsDonderdag 17 februari 2011 om 20.30 uur
Koen De Preter en de Baskische Maria Ibarretxe werken voor de tweede keer samen. In ‘While things can change / We are not Julie Andrews’ onderzoeken ze de sfeer, humor en emotionaliteit van musicals en dansfilms. Aan de hand van referenties naar bekende en minder bekende films vertellen ze hun verhaal. Van en met: Koen De Preter, Maria Ibarretxe, Annette van Zwoll, Lennert Dierick, Alaitz Arenzana, Karolien
Derwael
mOUSSEm - Boom Boom pow!
Vrijdag 18 februari 2011 om 20.30 uur Wederom een gloednieuwe, nagelverse, opzwepende, funky en eigentijdse, eigengereide urban night, met de heetste tracks en
voor de kleuters gepland en voor jongeren (Balls en Beats) en voor de ietwat ouderen van lijf maar fris van geest: Zaki met zijn hits. En Zaki jonge vrienden is godbetert de vader van de broertjes De Waele, zo wat de beste dj’s van de wereld. m aar deze keer alleen de radiodj met een stel vrienden en een lijst met oude hits.
scherpste slam uit de urban jungle.
kVS - Bezette Stad/Ville Occupée
Woensdag 23 tot zaterdag 26 februari 2011 om 20.30 uur.
Beatboxers, rappers en acteurs gaan in het verzet tegen de bezetting van hun stad, het establishment, de consumptie, de tsunami van boodschappen, beelden, holle frases en nietszeggende oneliners. Dit is de dichtbundel ‘Bezette Stad/Ville Occupée’ van Paul van Ostayen naar de 21ste eeuw gebracht door regisseur Ruud Gielens en schrijver/acteur Jeroen Perceval. Van en met: Ruud Gielens, Pitcho Womba Konga, Jeroen Perceval, Ellen Schoenaerts, Kris Strybos (Scale), Matthijs De Ridder, Joost Maaskant, Karim Kalonji, Serdi Alici, An Weckx
’T ARSENAAL - Drie Zusters
Woensdag 2 maart 2010 – 20.30 uur.
Voor ‘ ’t Arsenaal’ regisseerde Michael De Cock al Ibsen, Tsjechov en Molière. Theater dat vertrekt vanuit klassiek repertoire maar dat het evengoed over het leven en de samenleving van vandaag heeft. Na het suc-
BERLIN Tagfish donderdag10totzaterdag12feb2011 oplocatie:wpZimmer, Gasstraat90,2060Antwerpen
KOENDEPRETER&MARIAIBARRETXE WhileThingsCanChange donderdag17feb2011
MOUSSEM BoomBoomPow! vrijdag18feb2011
KVS BezetteStad/VilleOccupée woensdag23totzaterdag26feb2011
’TARSENAAL DrieZusters woensdag2maart2011
JERBOA ‘NuffSaid vrijdag4maart2011
BALLSANDBEATS
StartAntwerpenEuropese JongerenhoofdstadinBerchem locatie:HetRooi, Berchemstadionstraat73 zaterdag5maart2011
cesvolle ‘Hedda’ en de mondiale bewerking van Tsjechovs De Kersentuin (Serisse), regisseert Michael De Cock nu ‘Drie zusters’ van Tsjechov. Drie zussen verlangen met elke vezel van hun lichaam naar de stad, waar het echte leven te beleven valt. Maar elk sprankeltje hoop op een ander, boeiender leven dooft uit. De laatste illusie verdwijnt. Van en met: Michaël De Cock, Veerle Dobbelaere, Mieke De Groote, Eline Kuppens, Tuur De Weert, Frank Dierens, Jos Geens, Luc Springuel, Greg Timmermans,Alice Toen, Hilde Van Haesendonck, Isabelle Van Hecke en Michael Vergauwen
STAALpLAAT # 3 - Lady Linn Donderdag3maart2011om20.30uur
In de laatste staalpraat praat journalist Yurek Onzia met Linn over haar muzikale hebbedingen en favoriete platen. Ze laat haar zeven muzikanten even op stal en speelt als afsluiter enkele nummers van haar persoonlijke helden. Lady Linn, in het dagelijks leven bekend als Lien De Greef, had al enige muziekwaters doorzwommen toen ze in 2004 met zeven vrienden van het Gents con-
ANNVANDENBROECK TheMusicalSongbook dinsdag8maart2011
LESSLOVAKS JourneyHome donderdag10maart2011
Familiedag TUNINGPEOPLEENFABULEUS Tapevoorkleuters(4+) zondag20maart2011
PIETARFEUILLE/THEATERMALPERTUIS DeZaak vrijdag25maart2011
DAVISFREEMAN Investment vrijdag25maart2011
ELEANORBAUMER BIGGIRLSDOBIGTHINGS vrijdag25maart2011
STAALPLAAT#4 LadyLinn donderdag31maart2011
ZAKI&HISTRYLOGIEBAND HistoryofOneHitWonders vrijdag1april2011
servatorium een nieuwe band startte. Twee jaar lang toerde Linn met haar Magnificent
Seven op een repertoire van jazz en swing uit de jaren ‘30 tot ‘50. Kort daarna neemt ze met hen ‘Here we go again’ op, een eerste langspeler met eigen nummers. Op eentje na dan, want niet vergeten: 'I don’t wanna dance' is een geweldig coole bewerking van de hit van Eddy Grant. Die debuutplaat verkocht ondertussen 30.000 keer en stond twee jaar in de album top 50.
BALLS AND BEATS
Zaterdag 5 maart 2011
Op verschillende locaties in Berchem
In 2011 is Antwerpen de jongerenhoofdstad van Europa. Onder de projecttitel ‘Antwerp, European Youth Captial 2011’ wil Antwerpen zich profileren als een stad waar kinderen en jongeren alle ruimte krijgen om te groeien. Voldoende eigen, fysieke plekken, maar ook voldoende ruimte om zichzelf te zijn, om te experimenteren, om hun dromen waar te maken en om gewoon hun eigen ding te doen. 25,6% van de 41 401 Berchemnaars zijn jongeren. Berchem grijpt deze kans dan ook graag aan om een groot jongerenproject op poten te zetten. De jeugddienst, Kids Berchem, Jeugdcentrum
Den Eglantier, de sportantenne, pleinontwikkeling, buurtsport, de cultuurantenne en het cultuurcentrum van Berchem slaan de handen in elkaar om verschillende trajecten te begeleiden, die resulteren in één groot totaalproject. Op 5 maart gaan we van start met demo's en initiaties. Dan kan je ook inschrijven voor verschillende workshoptrajecten. En in mei sluiten we af met een groot slotfeest. Hou onze website in de gaten!
ANN VAN DEN BROECk
The musical Songbook
Dinsdag 8 maart om 14.30 uur
Wat gebeurt er als je de vele lagen van musicalsongs krabt? Wat gebeurt er als je naar de essentie gaat? Wat doe je als er geen decor meer is, geen fantastische kostuums, geen twaalfkoppig orkest en geen showballet?
Dan hou je enkel muziek en tekst over. Geen context meer, maar ook geen afleiding. Welke nummers blijven overeind, welke overleven? Dat is het vertrekpunt voor ‘The Musical Songbook’. Musicalster Ann Van den Broeck (niet onze gelijknamige huisparel) zocht een persoonlijk ‘songbook’ bij elkaar. Honderden nummers passeerden de revue. Velen waren geroepen, slechts een aantal uitverkoren. Sommige moést ze zingen, anderen werden haar vriendelijk opgedrongen door Stany Crets. En Stany Crets? U leest het goed. Ann vroeg aan Stany om een andere blik te werpen op haar selectie. En zo werd ‘The Musical Songbook’ een collectie van zowel bekende, als totaal onbekende musicalnummers. Met een leidraad: de persoonlijke en zoetgevooisde touch van Ann. Van en met: Stany Crets en Ann Van den Broeck in samenwerking met de seniorenraad van het district Berchem
LES SLOVAkS – Journey Home
Donderdag 10 maart 2011 om 20.30 uur.
Lekker
De leden van het Brussels-Slovaakse danscollectief Les SlovaKs dansten als kind reeds samen in Slovakije. Later volgden ze een dansopleiding bij P.A.R.T.S. en kwamen ze elkaar opnieuw tegen bij Rosas, Wim Vandekeybus en Sidi Larbi Cherkaoui. ‘Journey Home is een meerstemmige dans, virtuoos en vol humor. De performers – vijf dansers en een muzikant – vertolken zes verschillende personages. Inspiratie vonden Les Slovaks bij Charlie Chaplin en Laurel & Hardy, maar ook in de Slovaakse danstraditie. Muziek is zoals steeds onmisbaar: live-uitvoeringen worden afgewisseld met speciaal voor de voorstelling gemaakte opnames. Expressie, emotie, virtuositeit, humor en een veelheid aan dansstijlen maken van Les SlovaKs een fenomeen in de danswereld. De groep slaat een brug tussen nostalgie en toekomstvisie.’
Van en met: Milan Herich, Anton Lachky, Milan Tomasik, Peter Jasko, Martin Kilvady, Simon Thierrée, Joris De Bolle, Mat Voorter, Pepa Martinez
FABULEUS EN TUNiNG pEOpLE – Tape voor kleuters (4+)
Zondag20maart2011om15uur
Plakband is een heerlijk materiaal! Je kan er je 2 benen mee vastmaken, je arm aan je hoofd plakken, iemand doen zwijgen, je gezicht vervormen, iemand aan de muur kleven, Siamese tweeling spelen, tekeningen op de vloer maken, een parcours afbakenen… tape voor kleuters is grappig, gedurfd en zeker niet betuttelend. Net als kleuters onderzoeken danseres Karolien Verlinden, acteur Jef Van gestel en sound designer Wannes Deneer wat ze kunnen met tape. Dat levert een montage van absurde beelden, grappige dansjes en hilarische vondsten op, begeleid door mooie, onnozele of rare geluiden. Een voorstelling over eerste plakkerige liefde, creativiteit, absurdisme, territoriumVan en met: Jef Van Gestel, Karolien Verlinden, Wannes Deneer
Coproductie van cc Hasselt, Theater a/h Vrijthof Maastricht en Krokusfestival Hasselt i.s.m. Villanella, nOna en Rataplan vzw piET ARFEUiLLE/THEATER mALpERTUiS –
De zaak
Vrijdag 25 maart om 20 uur
Op een morgen is een man gaan liggen. Het is niet duidelijk of het goed of slecht met hem gaat. Of hij slaapt of mediteert, verdrietig is of bevrijd. Het lijkt of hij een tussengebied betreedt waar verleden, heden en toekomst door elkaar lopen. Zijn adem wordt zachter. Steeds zachter. In ‘De zaak’ regisseert Piet Arfeuille twee dansers en een jongen van zeven jaar. ‘De zaak’ is een beeldende voorstelling met poëtisch-filosofische teksten, losjes geïnspireerd op de bekende mythe van Orpheus en Euridyce. Piet Arfeuille is het soort van maker die zijn theatertaal constant be-
vraagt en nooit de bekende paden neemt. Een boeiende weg waar we vertrouwd mee zijn omdat simpelweg al zijn voorstellingen bij ons te zien waren. Ook nu weer kijken we uit naar deze volgende voorstelling die een nieuwe deur opent in de fascinerende carrière van Arfeuille. Van en met: Piet Arfeuille, twee dansers en een jongen van zeven jaar
DAViS FREEmAN – investment
Zaterdag26maart2011-20.30uur
‘Investment’ is een magisch stuk, dat je de kans geeft om stil te staan bij ernstige onderwerpen zoals liefdadigheid, consumptie, cultuur, politiek en milieu. Het geeft verschillende mogelijkheden zonder een hiërarchie te willen creëren in de keuzes die mensen moeten maken. Het is een dansstuk, een theaterstuk, en misschien zelfs reclame voor de loterij Van en met: Davis Freeman, Jerry Killick, Fabien Prioville, Paul Lemp, Dina Bolshakova, Eva Freitag, Urte Reich, Sam Vanoverschelde, Masdar corp., Jan Van Gijsel
ELEONORA BAUmER – Big girls do big things
Woensdag30maart2011-20.30uur
'Big girls do big things' van de Amerikaanse danseres en choreografe Eleanor Bauer is een dansperformance over grandeur en kwetsbaarheid, hoogmoed en bescheidenheid, over leven op grote voet terwijl less more is, maar more ook onmiskenbaar more is. Bauer nodigt je uit op een safari naar de dieptes van de bedrieglijk oppervlakkige wereld van de performer. Zelfexpressie waarbij al het zelf overboord gekieperd wordt en expressie de zaak overneemt. In 2004 maakte Bauer, toen nog studente bij Parts, de hilarische solo 'Eleanor!'. Nadien volgden ‘Dig My Aura’ (2007) en 'At Large' (2008, met Femke Gyselinck, Manon Santkin en videaste Inneke Van Waeyenberghe). Zij werkte ook met o.a. Mette Ingvartsen, David Zambrano, Trisha Brown (documenta12), Anne Teresa De Keersmaeker & Rosas (in 'The Song', 2009).
info en tickets: cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126 2600 Berchem 03 286 88 20 www.ccberchem.be
Bijna vier jaar geleden (april 2007) trad paul Van hooydonck (50) in als Boeddhistisch monnik. Op 1 januari 2008 ging Ehipassiko, het Boeddhistisch Centrum Zurenborg, van start in de korte Altaarstraat 8. Ondertussen legde de monnik in 2008 zijn pij af. Hij vertelt eerlijk en open over zijn ervaringen, zijn activiteiten, zijn spiritualiteit en zijn dromen.
(Peter THEUNYNCK)
Paul Van hooydonck verbleef twaalf jaar in boeddhistische kloosters in Nepal, India, Sri Lanka, Birma, Thailand en Engeland. Hij werkte als meditatieleraar in een Tibetaans centrum in Nepal en in het Nilambe meditatiecentrum en aan de Peradeniya Universiteit in Sri Lanka. In 2007 achtte hij de tijd rijp om naar België terug te keren. Daar waren drie redenen voor: de burgeroorlog die Sri Lanka in zijn greep hield, de grote belangstelling voor de boeddhistische spiritualiteit hier bij ons en de band met zijn moeder, die toen 80 jaar werd.
mONNikSpiJ
Het monnikengewaad heeft Paul Van hooydonck al in augustus 2008 weer opgeborgen. “Een monnikenleven is zwaar, als je niet gesteund wordt door een gemeenschap”, zegt hij nuchter. De mensen bekeken hem raar wanneer hij in zijn pij groenten keurde in de supermarkt. Het viel hem bovendien moeilijk om de vele strikte regeltjes van het monnikenbestaan stipt te volgen: niet meer eten na de middag, nooit alcohol drinken, enz. Aan de uitbouw van Ehipassiko werkte hij echter onverdroten verder.
ACTiViTEiTEN
Het Boeddhistisch Centrum Zurenborg draait intussen op volle toeren. De stiltemeditatie op maandagavond wordt gemiddeld bijgewoond door twintig à vijfentwintig mensen. De geleide meditatie op woensdag, vooral gericht op beginners, telt gemiddeld zo’n vijftien deelnemers. De voordrachtavonden op vrijdag hebben nog meer succes. Soms zit de theaterzaal van de Britse school gewoon afgeladen vol, zeker als er een bekende spreker op het programma staat. Dit jaar wordt onder andere de befaamde Jotika Hermsen verwacht. Het volledige programma vindt u op www.antwerpen-meditatie. be. Op zondag is er ook nog mindfulness yoga. Die activiteit wordt, in tegenstelling tot de andere, niet in de Britse School gehouden, maar wel in Sporthal Luisbekelaar in Borgerhout.
Naast de wekelijkse activiteiten zijn ook de felgesmaakte meditatiedagen en de binnenen buitenlandse retraites in Hoei, Cadzand, Portugal, Zweden… en Sri Lanka het vermelden waard. Die laatste bestemming spreekt het meest tot de verbeelding. Van 1 tot 31 maart trekt Paul Van hooydonck opnieuw met 8 mensen naar zijn droomplek in de bergen, boven de theeplantages van Sri Lan-
ka. Daar komt hij altijd weer graag thuis. Die retraite is een unieke belevenis die voor dit jaar helaas al volgeboekt is.
ZiNGEViNG
Hoe Paul Van hooydonck het succes van zijn centrum verklaart? “Er is in onze westerse wereld een enorme behoefte aan rust en verstilling”, zegt hij. “De mensen zijn minder kerkelijk, maar zeker niet minder spiritueel geworden. Ze zoeken actief naar zingeving. Die behoefte tracht Van hooydonck in te vullen met de spiritualiteit van het Theravada boeddhisme (letterlijk: Traditie van de Ouderen), zowat de oudste, meest onvermengde vorm van boeddhisme.
“Volgens de Boeddha is het zich krampachtig vasthouden aan de dingen die veranderlijk zijn in het leven de oorzaak van alle pijn. Het komt erop aan om die zaken los te laten en je ware aard, je innerlijke rust te vinden.” Hoe je die staat van rust kunt bereiken? “In essentie komt het erop neer dat je bewust niets denkt”, zegt Van hooydonck. “Dat is bijzonder moeilijk, want wij zijn denkende wezens die ons nooit geoefend hebben in het ophouden met denken”. “Als je erin slaagt bewust niets te denken, bereik je de natuurlijke
staat van je geest, kom je thuis bij jezelf, ontdek je je essentie. Ook bergbeklimmers, hardlopers of kunstenaars kunnen zo totaal opgaan in hun bezigheid, dat ze geen lopers meer zijn maar enkel nog het lopen, geen dansers maar het dansen, geen zangers, maar het zingen. Dan vallen ze samen met hun diepste essentie.”
AANDACHTZAAmHEiD
Hoe begin je aan die zoektocht naar jezelf?
Volgens Van hooydonck is de geleide meditatie op woensdagavond een goed opstapje. Je krijgt er instructies en je leert er de techniek beheersen om je te concentreren op je ademhaling, meer bepaald op de op- en neergaande beweging van je buik. Wordt je aandacht afgeleid? Geen erg. Je leert de oorzaken te benoemen: je bent kwaad, blij, tevreden, gespannen, je voelt jeuk…Daarna keer je terug naar de beweging van je buik. Gaandeweg neemt de impact van je onbewuste denken af en ontstaat er ruimte tussen je gedachten. Daar voel je ook in het dagelijkse leven de heilzame werking van.
TOEkOmSTpLANNEN?
In de organisatie van het Boeddhistisch Centrum kruipt erg veel tijd en energie. Voor Paul Van hooydonck is de grote uitdaging om die groeiende organisatie in goede banen te leiden en toch voldoende rust en stilte in zijn eigen leven in te bouwen. Gelukkig trekken stilaan andere mensen mee de kar, zodat hij er niet langer alleen voor staat. Ondertussen blijft hij dromen van de heuveltoppen van Sri Lanka. Daar is het veel makkelijker om boeddhistisch te leven. Je leeft er meer in harmonie met de natuur, je bent er omringd door tal van geestesgenoten en je bent er maar een klein deeltje van een groter geheel, zodat je meer tijd overhoudt voor de essentie: innerlijke rust. Ooit ziet Van hooydonck zich definitief naar Azië te verhuizen. Voor het zover komt, wil hij zijn tijd gelijkmatiger over Sri Lanka en België verdelen. We hopen hem nog een tijd hier te houden.
info:
Alle info over de activiteiten van Ehipassiko, het Boeddhistisch Centrum Zurenborg, vindt u op www.antwerpen-meditatie.be.
elke keer een wijkgedicht
in deze woelige tijden neemt het aantal zekerheden zienderogen af. maar er zijn nog vaste waarden. Eén hiervan is het feit dat Reine De pelseneer (°1982) uit de korte van Ruusbroecstraat ten minste één kinderboek per jaar schrijft. Op één maart is het weer zo ver en verschijnt er een speels pöezie- en prentenboek voor kinderen vanaf vijf, zes jaar. • (Jörg PYL)
Ze doet me aan de Praagse lente denken zo onvervaard als ze in haar sandaaltjes op die glasbol klimt, voorbijrazende tank die op het plein is blijven stilstaan.
Ze hebben de loop uit de koepel gedraaid. Rupsbanden met de grond gelijk gemaakt. De winnaars zijn in de loop der jaren tot verliezers gerecycleerd en omgekeerd.
Binnenin klinken de soldaten glashelder en leeg. Ze ruiken alleen nog een beetje naar wodka of water. Men zal hen later
tot korrels vermalen, smelten en opblazen. Dan rijden ze het plein weer op in kraaknette uniformen. Om te stelen op dienbladen.
Na een gedichtenbundel voor kinderen die vorig jaar verscheen, brengt Reine De Pelseneer weer wat poëzie voor de eerste lezertjes. ‘De Kast van Stien’, zo heet het boek en het begint met een gedicht waarin de lezertjes kennis maken met alle favoriete voorwerpen die Stien in haar kastje bewaart.
‘De kast van Stien’
in Stiens kamer staat een kast waar alles wat Stien leuk vindt net in past:
een beer, een bal, een boek, een spiegel en een koek, een autootje, een zwaard, drie doosjes en een roze paard, een brief, een kleine slee en ook een foto van de zee.
Ga maar mee met Stien, ze wil je alles laten zien.”
Dit gedicht vormt tevens de dichterlijke inhoudsopgave van het boekje. In de volgende gedichten gaat Reine De Pelseneer dieper in op elk van de voorwerpen die in die kast zitten. De illustraties bij de gedichten en de vormgeving zijn van de hand van haar zus, Leen De Pelseneer. De artistieke samenwerking van de beide zussen zorgt ervoor dat tekst en illustraties één harmonisch geheel vormen.
Over gedichten heeft Reine De Pelseneer zo haar eigen no nonsens visie die ze als volgt verwoordt op haar website: “Gedichten zeggen soms heel veel met weinig woorden. Dat vind ik bijzonder. Ik lees ze graag en ik schrijf ze graag.Vind je gedichten moeilijk? Lees ze dan een paar keer achter elkaar. Vaak wordt alles dan een heel stuk duidelijker. Je hoeft gedichten trouwens niet helemaal te begrijpen. Je kunt ook gewoon genieten van de klanken, de verrassende woorden, de geheimzinnige zinnen.” Dit is ook een antwoord op sceptici die vinden dat de doelgroep van zo jonge kinderen niet wijs genoeg is om poëzie te lezen. Misschien is dit wel een hint voor volwassenen om wat meer gedichten te lezen.
Met ‘De kast van Stien’ legt Reine De Pelseneer een eerste steen voor het pad van toekomstige poëzieliefhebbers en wie weet, ook van toekomstige dichters. In het najaar verschijnt er een derde dichtbundel voor volwassen lezers van haar hand.
info
Vanaf 1 maart 2011 bij uitgeverij De Eenhoorn (www.eenhoorn.be)
De kast van Stien
Tekst: Reine De pelseneer
illustraties: Leen De pelseneer
€ 14,50 – iSBN 978-90-5838-704-2 www.reinedepelseneer.be • www.zurriburri.be (de website van Leen De pelseneer)
met een honderdtal deelnemers was 2011 de drukst bijgewoonde nieuwjaarsreceptie van de Gazet van Zurenborg tot hier toe. Het gaat dan ook alsmaar beter met onze wijkkrant. En dat mag één keer per jaar gevierd worden. maar ondanks dat het ook voor hen feest was moesten fotograaf Christophe Lambrechts en middenpagina-redactrice Jeannine Führing toch aan het werk om deze twee bladzijden te realiseren.
Frans Crols, voorzitter van de VZW Nieuwe Zurenborgse pers die de krant uitgeeft, benadrukte in zijn speech dat het met de krant en de website zeer goed gaat. Hij bedankte de adverteerders zonder wie de Gazet van Zurenborg er niet zou zijn.
Een professioneel onthaalteam van Sint Willibrord-Heilige Familie onder leiding van Jasmien Crols stond klaar om de gasten te verwennen. Op de foto Julie, Sigrid, Elmira, Gamze en Gilles samen met Jasmien.
De groep ronddragers verenigd rond Harry Brijs, coördinator bedeling. Om de twee maanden gooit de drukker de halve woonst van Harry vol met afgewerkte producten, waarna de ronddragers, door weer en wind, hun heroïsche strijd met weerbarstige brievenbussen kunnen beginnen.
Hoofdredacteur Swa Collier bedankte uitvoerig alle medewerkers en benadrukte dat, op drukken en lay-out na, de krant volledig door vrijwilligers gemaakt wordt. Redactie en fotografen samen gaat het om een groep van een veertigtal mensen en er is steeds plaats voor meer. Zo is Swa nu op zoek naar een vervanger voor onze wijktekenaar....
An moerman en Rosalie Bogaard, de altijd goedlachse dames van delicatessenwinkel Frais Divers, legden de aanwezigen in de watten met hun succulente hapjes, die perfect samengingen met de lekkere cava en fijne wijnen van wijnhandel De Heerlyckheid, die ook dit jaar hun lokalen ter beschikking stelden.
Dokter Dirk Avonts, die dit jaar de trofee Rudi kimpen in ontvangst mocht nemen, omringd door de familie kimpen en Gerda Eelen, echtgenote van Rudi.
petra en peter Hernou van Latteart, beiden lid van de beheerraad van onze VZW, zorgden dit jaar voor de coördinatie van het gebeuren.
Een schare redactiemedewerkers op de gevoelige plaat vastgelegd naar het einde van de receptie toe..... Vlnr peter Theunynck (wijkdichter), Gert paenen (ex-webmaster én adverteerder) en redacteurs karen Claes, Dirk Blyweert en Ad moeskops
‘ik moet dringend eens terug beginnen sporten!’ Herkenbaar? Wel, hier is uw kans! Zurenborg is namelijk een ‘personal coachingstudio’ rijker, waar u in een luxueus kader en onder persoonlijke, deskundige begeleiding lichaam én geest (weer) in beweging kunt zetten. Ondertussen evalueert u uw leven op een no-nonsense manier. David
Omdat ik nog nooit in het mooie
‘Oostkasteel’ geweest ben, ben ik verheugd te ontdekken dat de ‘personal trainingstudio’ zich in dit mooie gebouw bevindt naast de luxebakker Dôme, waar we ons zondags regelmatig verwennen met de absoluut onvolprezen lekkere botervette chocolade-amandelkoeken.
Benieuwd bel ik aan bij M4TERIA en begeef me naar de eerste verdieping. Een prachtig appartement, badend in zacht daglicht, authentieke art-nouveau elementen, plankenvloer, state-of-the-art fitnesstoestellen, modern keukentje met een uitnodigend espressomachine en zicht op het spoor. Poppy muziek schalt door het hele appartement. Eerste verrassing - ik had iets meer ‘new-age’ verwacht. Een jonge, frisse man, David Box, onthaalt me heel vriendelijk. Met een ultraontgiftend rodebietensapje in de hand steek ik verwonderd van wal.
David, vertel! Wat is dat hier voor iets?
Een fitness?
David Box: “We doen enerzijds personal training en anderzijds emotional fitness. Dat is een combinatie van oefeningen voor je lichaam en een hele evaluatie van je leven. We beginnen met een interview. Je krijgt een boek. Het is een zevenweken plan, waarbij je elk aspect van je leven eens onder de loep neemt. Dat combineer je dan met oefeningen voor je lichaam. Dit om je metabolisme te prikkelen en bepaalde dingen te ankeren.”
Hoe kwam je op het idee?
David Box: “Wel, ik ben altijd fitnesstrainer geweest bij Passage Fitness First en kreeg de gelegenheid toestellen te kopen. Dat deed ik dan ook, maar waar moest ik die stockeren? Thuisgekomen, want we wonen hierboven, zag ik dat het
eerste verdiep hier te huur stond. Dan heb ik geen seconde getwijfeld en beslist onze coachings hier te geven. De locatie wordt echt heel goed onthaald door onze klanten.”
komen jullie klanten ook vooral uit het gebouw?
David Box: “Nee hoor, die komen uit heel Antwerpen. Een paar klanten die graag met een personal trainer werken zijn meegekomen uit Fitness First. Maar de meesten komen uit het Antwerpse. Het is hier wel echt een fantastische buurt.”
Naast de goeie bakker Dôme, zeg. Strategisch!
David Box: “Ja, fantastische crèmekoeken hebben ze daar. Handig, die kunnen er hier meteen afgetraind worden (lacht). We hebben twee kleedkamers. We hebben een kinesist die ook personal training doet. Er is een opwarmingsruimte met een loopband, fiets en roeimachine. Daarnaast hebben we twee zaaltjes met spiegels en fitnesstoestellen.”
Vanuit welke methode of visie werk je?
David Box: “Er zit een groot deel NLP bij. We leggen niet alleen aan mensen uit wat ze moeten doen, maar we leggen die techniek ook uit. Zodat ze dat later in hun leven ook kunnen gebruiken.”
Wel, leg eens uit voor de leek. Hoe werkt NLp?
David Box: “Elke mens is anders, maar niet elk probleem is anders. De meeste mensen hebben allemaal dezelfde problemen. En er zijn al veel oplossingen gevonden door andere mensen. Het zou dus stom zijn om al die moeite te doen om alles opnieuw te doorlopen. Wat we eigenlijk geven zijn oplossingen die voor iedereen werken. We leggen ook uit waarom die voor iedereen werken. Ieder-
Box begon er een uniek concept waarbij hij aan de hand van de principes van NLp (neuro-linguïstisch programmeren) het lichaam als totaalconcept benadert. ik, nochtans niet van het zweverige type, kwam er helemaal geïnspireerd naar buiten.
(Fenna BOUVE)
een heeft dezelfde behoeftes, maar andere waarden. De ene vult die behoeften in op een positieve manier, de andere op een negatieve manier. Wij laten zien welke behoeftes er allemaal zijn en hoe zij die op dat moment invullen.”
We doen heel veel dingen onbewust. We leren hier om ook daar, over dat onbewuste, controle te krijgen, zoals over de manier dat je je kleedt, wat je doet enzovoort. Iets wat marketeers bijvoorbeeld maar al te graag doen, maar waar wij veel te weinig van afweten.
Dus zeggen van ‘ik heb mijn gevoelens niet onder controle’ gaat hier niet op?
David Box: “Nee. Ik durf echt zeggen ‘Niks in mijn leven heeft betekenis, behalve de betekenis die je er zelf aan geeft’. Alles hangt ervan af hoe je het ziet. Je brein kent het verschil niet tussen iets wat je je heel reëel inbeeldt, en iets wat echt is gebeurd. Dus we kunnen perfect de emoties voelen die we wìllen voelen.”
Straf. Zeg en, hoe werkt dat nu?
David Box: “Wel, als je hier binnenkomt doen we eerst een gesprek. Dan vragen we ‘wat wil je bereiken’? Maar belangrijker nog dan die vraag
is ‘waarom ben je hier’? Bijvoorbeeld, ‘ik wil sterker zijn’, ‘ik voel dat ik niet gezond bezig ben’. We vragen dan door. Waarom denkt die man dat hij niet gezond bezig is? Omdat hij zich moe voelt als hij de trap opkomt. En waarom is dat een probleem? Omdat mijn vrouw klaagt dat ik altijd zo loom ben. Wel, dan houdt het op. Iemand moet op eìgen initiatief naar hier komen, een wil tot persoonlijke verbetering moet echt de start zijn. De pijn moet groot genoeg zijn en dat is toch vaak het geval bij onze klanten.”
maar ‘gewoon even sporten’ zit er hier dus niet in. Het gaat veel dieper. David Box: “ Ja, dat is een belangrijk aspect. Want het wordt vergeten dat als je sport doet met je lichaam om je lichaam te verbeteren, af te vallen, bij te komen, fit te worden, dat kan alle kanten uit. Het psychologische aspect daarvan is minstens even belangrijk. Waarom wil je dat? Die vraag moet je stellen, want 80% van de mensen die zich in een gewone fitness inschrijven aan 70 euro per maand stopt binnen de drie maanden. Zo verdienen die fitnesszaken hun geld, en ze weten het maar al te goed. Terwijl van de mensen die begeleid sporten traint 80% na drie jaar nog altijd.”
“Persoonlijk vind ik het natuurlijk ook veel beter. Een persoonlijke trainer kan elk kleinste foutje meteen corrigeren. Ook wordt persoonlijke training vaak heel emotioneel, heel persoonlijk. Mensen die van aard heel expressief zijn kunnen zich in een gewone fitness wel laten gaan. Maar de meesten komen daar binnen en denken van: ‘ik ken hier niks, ik ken hier niemand, wat doe ik hier?’ De motivatie is dan heel snel weg. Hier zorgen we dat er binnen de twee weken resultaten zijn en dat je weet welke oefeningen goed zijn voor jou. Mocht de personal trainer wegvallen, dan heb je die oefeningen voor het leven. We zorgen immers ook dat je de oefeningen ook gewoon thuis
op een bank of op een stoel kan doen.”
In die zin is fitness wel echt iets van deze tijd. We bewegen nauwelijks in ons dagelijks leven en hebben zo weinig tijd. Lichaamsbeweging en fitheid moeten dan ook toegespitst worden op één plaats en tijd. David Box: “Dat is juist. En dat gaat zeker op voor ons cliënteel. Die zijn vaak manager thuis, manager op het werk, maar niet langer manager van hun eigen lichaam. Als ze dan ’s avonds thuiskomen, voelen ze zich uitgeblust van het alles geven de hele dag en blijft er niks meer over voor zichzelf. Wij helpen dan om mensen zichzelf te soigneren en op de eerste plaats te zetten. Want als je ’s ochtends opstaat is het eerste wat je ziet in de spiegel jezelf! En als dat al niet is zoals je het zelf wilt, begint je dag toch al iets minder. Je moet er daarom niet als een god of godin uitzien, maar je moet wel tevreden kunnen zijn in je lichaam. En daarvoor moet je nu eenmaal bewegen! Ons lichaam is daarvoor gemaakt. Je zenuwstelsel, je spieren, je metabolisme en je emoties: dat hangt allemaal samen. Hoe zit iemand die depressief is? Juist, met hangende schouders. Hoe komt dat je dat weet?”
Dus ons lichaam is echt een vertaling van onze emoties.
David Box: ”Juist, het is een spiegel van hoe je er van binnen uitziet. Iemand die bijvoorbeeld de hele dag achter de computer zit, zit in een lichaamshouding zoals van iemand die depressief is. We horen heel vaak dat als mensen op hun werk aankomen en achter die computer gaan zitten, loom en moe worden en er al geen zin meer in hebben. Hoe werkt dat nu volgens ons?Dat lichaam, dat is er toch al heel je leven voor jou, heeft alles meegemaakt, je slechte momenten, je gelukkige tijden... Het brein kan maar één ding: associaties maken. Dat is gelijk aan dat, en dat aan dat, enzovoort.
Als je een heel sterke negatieve emotie beleeft gaat het brein heel aandachtig en diepgaand alles opnemen in de omgeving. Wat was er toen rondom ons, want die pijn willen we niet meer meemaken. Dus die dingen gaan we vermijden. We ankeren dus dingen. Maar als je dan aan je bureau, met dat loom gevoel, even zou rechtstaan, in je handen klappen of springen... Dan zouden we al een heel ander gevoel krijgen, omdat ons lichaam heel andere associaties maakt. Wanneer klappen we in onze handen en springen we? Als we naar een concert gaan, of feestvieren... Wel, je kan die positieve emoties gewoon opwekken door lichamelijke handelingen, net zoals bepaalde handelingen jou een negatief gevoel zullen geven.”
maar wat met verslaving? Je kan toch niet zomaar zeggen dat we elk aspect van ons gedrag zelf kunnen sturen. We doen het toch allemaal: we weten dat bepaald gedrag schadelijk is, maar het toch doen, omdat we ons toch niet kunnen controleren of tegenhouden?
David Box: “Ik denk niet dat alle verslavingen negatief zijn. Vroeger heb ik ook veel gedronken en gerookt. En vandaag train ik van ’s ochtends tot ’s avonds. Maar mijn verslaving brengt me geen schade meer toe, integendeel. Ik eet alleen nog maar biologisch voedsel. Misschien ben ik teveel naar de andere kant omgeslagen. Maar waar ik vroeger 80% slechte en 20% goede gewoontes had, is die verhouding nu omgedraaid. Controle
is het sleutelwoord, controle over hoe je je voelt, met wie je je tijd doorbrengt, welk werk je doet... Dat zijn allemaal zaken die je kan kiézen.”
Wat is jouw achtergrond eigenlijk?
David Box: “Ik heb eerst marketing gestudeerd, wat ik een fantastisch vakgebied vond. Maar alles wat erbij kwam, en de manier waarop de school werkte, dat vond ik echt allemaal maar niks.Leraars die niet succesvol waren in het leven kwamen ons vertellen wat we moesten doen. Toen dacht ik, ik wil geld verdienen! Hoe kan ik dat doen? Toevallig waren er net werken in het huis van mijn ouders en de bezetters verdienden het meeste, meer bepaald de gevelbezetters. Goed, dacht ik, ik ga dat vak leren op zes maanden! Iedereen verklaarde me gek, maar het is wel gelukt. Ik heb met een vriend een bedrijf opgericht en ben er aan begonnen. Het was echt hard werken, zwaar werken. En op een dag was ik het ook beu. Ik zat op zo’n dak en dacht ‘het is genoeg geweest’. Het bedrijf bestaat trouwens nog altijd: ‘Gevelco’. Ik zag me dat gewoon geen tien jaar meer doen, dat was ik gewoon niet. Ik ging ’s avonds ook nog op stap en gaf geld uit om toch maar iets te compenseren... Mijn behoeftes waren duidelijk niet vervuld. Ik heb toen eerst en vooral beslist dat ik mijn lichaam op orde moest krijgen? Ik nam een personal trainer. Ze zeggen altijd: ‘When the student is ready, the teacher shall appear’. Ik kreeg toen een boekje in handen: ‘Notes from a friend’, van Anthony Robbins. Een klein boekje van 100 pagina’s, lekker dun, goed voor mij. Ik ben immers niet zo’n boekenman. En toen is eigenlijk alles begonnen. Uiteindelijk leef ik heel graag en ben ik in contact met mijn emoties. Als ik langer dan drie dagen gefrustreerd ben over iets, verander ik dat, no matter what. En dat kan. Ik heb jaren opleidingen gevolgd. Als iets je interesseert, stop je nooit met leren. Emotional fitness gaat over luisteren naar je emoties. Maar daarvoor moet je lichaam wel zuiver zijn: teveel drinken, roken, suiker en koffie... staat dat in de weg. Daar werken we dan ook aan.”
Wat voor oefeningen doen jullie hier dan tijdens een training?
David Box:”Om ons lichaam te prikkelen doen we hier nooit twee keer hetzelfde. De ene keer werken we met een bal, de volgende keer met gewichten, de keer daarop gaan we naar buiten... Zeker voor ons cliënteel is het nodig om veel variatie te brengen, om te zorgen voor veel verschillende prikkels en input. We hebben ook altijd de laatste snufjes uit fitnessland. Dat is soms een succes en soms ook niet (lacht), maar we zijn er wel
mee bezig.”
kunnen ook mensen met blessures hier terecht?
David Box :”Zeker. We hebben hier immers een kinesist in dienst, Karel Sanders, die dat persoonlijk kan begeleiden. Die is meegekomen uit Fitness
First, hij viel mij op door zijn functionele aanpak.
Wat je ook wil bereiken, we slagen er altijd in om
je lichaam in balans te krijgen door onze trainingen. Maar we beginnen heel simpel, met het ABC van de beweging.
Ons programma bestaat uit 20 pakketjes van telkens een halfuurtje waarbij we gewoon de prikkels sturen. Reken wel een uurtje: 10 minuten opwarmen, een halfuur met de personal trainer, 10 min cooling down. Een uurtje voor jezelf, dus. Zo’n pakket kost 495 euro. Vanaf 25 euro per week kan je dus begeleid trainen. Je komt minstens één keer in de week en dan leren we je hoe je hierbuiten kan trainen. De setting hier is alleen bedoeld voor de persoonlijke trainingen.Je krijgt dus een methode mee van bewegingen, oefeningen en sporten die voor jou het meest geschikt zijn, wat je heel je leven kan gebruiken.”
Bedankt voor dit fijne gesprek, David, en het ordebietensapje. Wie weet kom ik hier herstellen van mijn knieblessure...
iNFO : m4TERiA personal Coaching
Oostenstraat 50 A 9
2018 Antwerpen
Tel.: +32 (0)473 18 15 46
E-mail: info@m4TERiA.com www.m4TERiA.com
”Omons lichaam te prikkelen doen we hier nooit twee keer hetzelfde. “ Foto’s Fenna BOUVE
Heb jij de m ont Ventoux al eens op gereden? De mythische kale berg in de Vaucluse? Nee?
Elk jaar zie je er nochtans de Ronde van Frankrijk passeren en elke keer denk je: "die wil ik ook ooit eens beklimmen." Wel, hier komt je kans! De Spaanse wielrenner i ban m ayo, deed er ooit 55 minuten
De Mont Ventoux: een afstand van amper 22,7km, maar wèl met een gemiddeld stijgingspercentage van 7.1 % en een hoogte verschil van 1622m. Eén van de meest tot verbeelding sprekende beklimmingen in het wielrennen. Waar gele truien werden gewonnen én verloren. Voel je de uitdaging al kriebelen? Ga ze dan samen aan met Zurenborgsport en Bikeaid.be. U steunt er ook de strijd tegen kanker mee!
Pomp die banden dus maar op, smeer die ketting en check de versnellingen… en
en 51 seconden over en heeft daar mee de snelste beklimming ooit achter zijn naam staan. Wij, van onze kant, trekken er eind mei voor alle zekerheid een weekendje voor uit. Dan kunnen we ook nog van het uitzicht en andere aangename kanten van de streek genieten.
begin alvast te trainen. Of nee! wacht nog even... Eerst inschrijven! Stuur een mailtje naar info@zurenborgsport.be. Wees er snel bij, de plaatsen zijn beperkt! programma
-Donderdag 26 mei:Vertrek bus @ Sarens om 22:00
-Vrijdag 27 mei:Aankomst mazan ca 10:00. korte rit / lostrappen (40 of 80km)
-Zaterdag 28 mei: mont Ventoux – challenge
-Zondag 29 mei:. Rit 60km of 120km. ‘s Avonds om 21:00 vertrekken we terug richting België.
-maandag 30 mei: Aankomst @ Sarens om 7:00 prijs : 395€/pp** inclusief.
busreis heen/terug (incl vervoer fietsen) Logement in een sfeervol landgoed aan de voet van de Mont Ventoux (Sault) omgeven door lavendelvelden en pittoreske dorpjes.
Naast een karakteristiek Chateau, beschikt het landgoed over diverse appartementsgebouwen, tennisbanen, zwembaden en parken.
Verblijf in 3-kamer appartementen, 1 per-
Naast loop- en fietstrainingen kan je je sinds kort ook aansluiten voor Zurenborgse zwemtrainingen. Het initiatief werd genomen door een handvol sportievelingen die de halve triatlon van Antwerpen in 2011 op hun palmares willen schrijven. 1,9 km zwemmen in het Galgenweel, gevolgd door een fietstocht van 90 km
Dinsdag 11 januari, zwembad Arena te Deurne, 20u. Eén voor één komen de “triatleten” het zwembad binnengewandeld.
Met een bang hartje beginnen ze zich op te warmen. De ene crawl, de andere schoolslag en sommigen met een zwemslag waar vooralsnog geen naam voor gevonden is. Werk aan de winkel dus!
Gelukkig weet Tom Teck van wanten…In de wijde omgeving is hij vooral bekend als de sympathieke fietsenmaker van de Vélodrome, maar in een duister verleden was hij ook nog leraar lichamelijke opvoeding. Daarenboven beschikt hij over de juiste kwalificaties om de gepaste reddingstechniek toe te passen mocht het in het zwembad, om een of andere reden, foutlopen. Een fijne geruststelling?!
TECHNiEk
Het is vandaag de eerste zwemtraining en er wordt besloten om vooral op techniek te oefenen. Zwemplankjes, vlotters, … Alle hulpmiddelen worden gebruikt om de zwemslag te verbeteren. Iedereen geeft elkaar tips of vraagt uitleg over de beenbewegingen, armbewegingen of ademhaling bij de crawl. En natuurlijk wordt er tussen de oefeningen door ook een babbeltje geslagen. Na 45 minuten in het water te hebben gezeten verlaten de zwemmers meer dan voldaan het Arenabad. Zoals afgesproken, een week later, opnieuw, met vol vertrouwen, in het zwembad. Onmiddellijk merk je dat sommigen al gebeten zijn door de zwemmicrobe. Op YouTube werd al gekeken hoe het nu juist zit met die moeilijke zwemslagen: snelle beenbeweging of niet, ademen om de twee of drie slagen,…? Iedereen heeft er zo z’n mening over. En Tom? Die zag dat het goed was.
DiNSDAG
Derde zwemtraining, 25 januari Zoals dat gaat op Zurenborg, hebben enkele sportievelingen te horen gekregen dat er wekelijks gezwommen wordt. Daarom, plots 9 nieuwe Zurenborgse zwemmers in het Arenabad. En ook al is het voor sommigen allemaal nog vrij nieuw, het niveau is duidelijk al gestegen. Bij sommigen is de
soon per bed.
Ontbijt + lunch. Sportdrank en –eten voor en tijdens de uitstappen
Begeleiding van een volgwagen met technische bijstand BikeAid
Fietstrui BikeAid
info: inschrijven mogelijk tot 28/2/2011via info@zurenborgsport.be meer info mogelijk opwww.bikeaid.be
om daarna 21 km te lopen richting Grote m arkt. Een voornemen om U tegen te zeggen. Lopen en fietsen vonden de sportieve Zurenborgers geen probleem, enkel het zwemmen werd als een heikel punt gezien. Zo ontstond het idee voor de wekelijkse zwemtrainingen die nu plaatsvinden.Een impressie…
ambitie dan ook zeer groot. Crawl begint al echt op crawl te gelijken en het aantal meters dat gezwommen wordt, ligt ook al hoger dan de eerste maal. Dit proeft zeker naar meer.
Heb jij ook zin om mee te zwemmen, ongeacht je niveau? En hou je ook van een babbeltje tussendoor? Afspraak elke dinsdagavond om 20u in het Arenazwem-
bad. Niet wachten in de inkomhal, maar rechtstreeks naar het zwembad. Kunnen zwemmen is een must! Het soort ‘slag’ is niet belangrijk. Daar weet Tom wel raad mee…
iNFO : mailen naar info@develodrome.be of fietsen@zurenborgsport.be.
Zurenborgers scoren uitzonderlijk goed in een fittest die de conditie van 48 Zurenborgers onderzocht. Blijkbaar zijn Zurenborgers veel gezonder dan andere Antwerpenaren. Wat de oorzaak van dit opmerkelijk resultaat is, werd niet onderzocht. Zurenborgers zijn misschien wel niet de dapperste, maar wel de fitste van alle Galliërs. Op 9 april worden de zogenaamde hertesten gehouden.
VAN HOVE)Op zaterdag 22 januari om 10 uur stapten de eerste Zurenborgse proefkonijnen de fitbus aarzelend op. Het grote gevaarte had zich strategisch op de Dageraadplaats geparkeerd, vlak voor de Zurenborger en de kerk. Lichaam en geest moeten immers één zijn.
VETmETiNG
Zurenborgsport was er in het najaar van 2010 in geslaagd om een subsidie los te krijgen van de Stad om alzo de fitbus van de Provincie, een rijdend conditietestcentrum, naar de Dageraadplaats te halen. De conditie van onze medebewoners ligt ons immers nauw aan het hart. Amper nadat de uitnodigingen, via onze krant en mailing, de deur uit waren, kwamen de eerste inschrijvingen
al binnen. In een mum van tijd waren alle 48 testplaatsen ingenomen. Wie zich uiteindelijk op zaterdag 22 januari, in sporttenue, aanmeldde voor de test, werd in de Zurenborger, eerst gewogen en onderworpen aan een vetmeting. Daarna kon de echte fietsproef beginnen. In groepjes van vier werd iedereen professioneel ‘afgebeuld’. En dit tussen 10u en 17u. En dat er werd getrapt werd… Hard getrapt! Onder het toeziend oog van fitbusdames Olivia en Joke, gaf iedereen het best van zichzelf. Na de proef werden de resultaten individueel overlopen en kreeg iedereen zijn ‘huiswerk’ (zijnde een handig trainingsschema op ieders maat) voor de komende 10 weken mee naar huis.
FiTNiVEAU
En jawel, de resultaten waren echt wel verrassend. Het gemiddelde FITniveau van onze deelnemers lag op 5.1, gerekend op een schaal van 1 (slecht) tot 7 (zeer goed).
Dat is dus een geweldig goede score! Veel beter dan gemiddeld. We hebben blijkbaar heel fitte inwoners in Zurenborg! Ook de lichaamssamenstelling lag heel goed, gemiddeld haalden de Zurenborgers 4,1 op dezelfde schaal van 1 tot 7.
Op 9 april vindt de hertest plaats. Dan zullen we een duidelijke indicatie hebben van wie de week daarop een kans maakt om de Snelste Mens van Zurenborg te worden op de Antwerpse 10 Miles! Maar de ambities hoeven niet voor iedereen even hoog te lig-
Op 17 april is het weer zover: dan wordt voor de 26ste keer de Antwerpse 10 Miles en Marathon gelopen. Vorig jaar, in 2010, lanceerde Zurenborgsport het idee om uit te zoeken wie de snelste mens van Zurenborg zou zijn over een afstand van 16 km. Met een kleine ploeg enthousiastelingen zakten we toen af richting Linkeroever om het beste van ons zelf te geven. Bij de mannen werd fietsenmaker Tom Teck de numero uno,
Energie Prestatie Certificaat (EPC)
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid. Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Harry Brijs
Energiedeskundige type A ( EP11031) harryb@scarlet.be
0477-422.655
Velodroomstraat 27 2600 Berchem
en bij de vrouwen triomfeerde Marijke Van Imschoot op overtuigende wijze. Er zijn ondertussen al enkele kandidaten om de wisselbeker van Marijke en
Tom over te nemen ! Het is de bedoeling dat we dit jaar zo veel mogelijk mensen aan de start krijgen en dat we inschrijven als ‘de ploeg
gen. Ook wie door z’n resultaten een zetje in de rug kreeg om gewoon wat meer te bewegen, was en is welkom.
Als 9 april je niet past, kan je overigens ook steeds op www.fitbus.be zien wanneer de Fitbus elders in het Antwerpse staat.
iNFO
De fitbusactiviteit gemist? Wie mee wil opgenomen worden in de mailinglist van Zurenborgsport kan een mailtje sturen naar info@ zurenborgsport.be met vermelding van jouw favoriete sporten(en). We houden je dan op de hoogte van onze activiteiten. Je vindt ons ook terug op facebook.
van Zurenborg’. Inschrijven kan via onze website www. zurenborgsport.be. Je vindt er ook alle nodige info.
Rataplan heeft voor de komende weken een programma opgesteld waarbij het moeilijk kiezen wordt. Voor de kids zijn er echt leuke voorstellingen waarbij ze zelf ook veel mogen doen en voor de ietwat grotere kinderen verwijzen we ondermeer naar de erotische fabels of naar rampenplan, een theatervoorstelling die te volgen is op facebook en Youtube. mogen we tenslotte eenieders aandacht voor het optreden van de zangeres mor karbasi op 16 maart? Gaan want anders mist u echt een en ander.
Sam Wauters, zijn songs en verder niets
Woensdag 16 febebruari : 20u30 - € 10/8 - Rataplan
Eerst was er muziek. Goeie muziek en slechte muziek. Goeie muziek gaat naar het hart. Al vroeg ontwikkelt Sam Wauters rond deze eenvoudige maatstaf een visie op muziek. Later was er theater. Iemand zag in hem een speler. Iemand die acteren vanuit muzikaliteit benadert. Met deze twee hoofdlijnen rijgt Sam projecten aan elkaar, steeds omringd door boeiende mensen. Zo resideerde Sam Wauters heel 2010 in tKwartier in Antwerpen. Deze residentie stond in het teken van muzikale ontmoetingen met o.a. Vitalski, Guido Belcanto, Ernst Löw en vele anderen. In Rataplan brengt Sam solo aan de piano een greep uit eigen Nederlandstalig repertoire. De zanger, zijn songs en verder niets.
Daar komt de zee! Sam Wauters – ‘Een jongeman, een vleugelpiano en een handvol briljante songs. John Cale meets Rachmaninov fucks Herman van Veen sideways with a pinetree. Of zoiets. Yeah! Om maar te zeggen: Sam Wauters was behoorlijk fantastisch. Zijn liedjes zijn bijna allemaal van een superieure kwaliteit en zijn Nederlandstalige teksten zijn bij momenten lichtjes geniaal.” (Maarten Vandenbussche in Tazette ’07)
SAM WAUTERS (ZANG, PIANO) - WWW.SAMWAUTERS.BE
Hakims of comedy
Zaterdag 19 februari : 20u30 - € 10/8 - Rataplan
Humor is het wapen waarmee de Hakims u een hele avond gijzelen. De meeste van de hakims kent u al. Latif, Erhan en Arbi komen uit Get up, Stand up, het comedytraject van de Antwerpse cultuurcentra. Zij loodsen u veilig door een wervelende comedyshow waarin één beginnende comedian, één opkomende en één gevestigde waarde uit comedyland het tegen elkaar opnemen. Dit alles naadloos aan elkaar gemixt door DJ Orlando. Tekst & spel: afwisselend drie comedians (o.a. Latif, Erhan Demirchi, Arbi El Ayachi, Silvester Zwaneveld, Fuad Hassan e.a.); Muziek: Orlando Verde; Coaching & regie: Han Coucke & Arbi El Ayachi; Een productie van BroedBloeders; in samenwerking met de Antwerpse Cultuurcentra en Rataplan - www.broedbloeders.be
Diel door Corpus Ca.
Woensdag 23 februari : 20u30 - € 12/10 – Rataplan Corpus Ca. brengt een tragikomedie over opoffering. De voorstelling is geïnspireerd op Ordet van de Deense dominee Kaj Munk. Een verhaal over een verstoteling binnen een gesloten gemeenschap die met ‘zijn mirakel’ mensen dichter bij elkaar brengt. Corpus Ca. zijn Lien Wildemeersch, Sanne Haenen, Saskia Verstiggel, Sofie Van den Bossche en Tom Van der Velde. Hun voorliefde voor een fysieke speelstijl bracht hen samen. Ze maakten onder andere de voorstelling Manson/Mensen,waarmee ze afstudeerden aan de dramaopleiding KASK Gent.
“Met Manson/Mensen maken de laatstejaars van het Conservatorium van Gent een adembenemende voorstelling die van begin tot einde naar de keel grijpt.” (Ruth Mariën- ITs-magazine)
Van/met: Sanne Haenen, Saskia Verstiggel, Sofie Van den Bossche en Tom Van der Velde; Coaching: jan steen; Met dank aan: Campo, de Werf, podiumkunstenaarscollectief De Bloedgroep en Malpertuis Lab
En Retard. We zouden naar de film en dan ergens gaan wonen. (10+) door luxemburg
Vrijdag 25 februari: 19u30 - € 7 - Rataplan
Twee broers. De ene is ouder, de andere slimmer. De ene is traag, de andere knap. Ze leven samen zonder ouders op een dieet van Claude François en junkfood. ‘En retard’ is het breekbare verhaal van twee
jongens en hun strijd om respect en eigenwaarde. En retard werd in 2009 gemaakt als derde voorstelling op het lanceerplatform van luxemburg. Met het lanceerplatform biedt toneelgezelschap luxemburg beginnende makers - in dit geval Geert Dehertefelt en Fleur Hendriks - de gelegenheid om voor het eerst iets te maken voor kinderen of jongeren.
Spel: Geert Dehertefelt, Fleur Hendriks, sam wauters; Regie: Arlette VAn Van Overvelt; Tekst: Fleur Hendriks, naar En retard van Yves De Pauw (i.o. luxemburg); vorm: Griet Snoeks; Productie: luxemburg i.s.m. RATAPLAN en cc De Kern - www.luxemburgvzw.be
KROKUSVAKANTIE 2011
VAN ZATERDAG 5 MAART TOT ZONDAG 13
MAART
De logeerpartij van DE DAGEN 26 februari tot 15 maart
Rataplan nodigt De Dagen uit te komen logeren. Dit kunstcollectief brengt mee : woord, beeld en muziek. Het kleedt Rataplan daarmee aan, speelt voorstellingen, bouwt een prentenkabinet, nodigt gasten uit en ontvangt het publiek op geheel eigen wijze. Het wordt een feest, een feest van alles. En zoals altijd maken we het zeer gezellig met fruit, snoep, pannekoeken en verrassingen. Alle voorstelling voor kinderen zijn ook ‘volwassenen toegelaten’. Bart Voet en Esmée Bos brengen één voorstelling speciaal voor volwassenen.
En wat is De Dagen?
DE DAGEN is een kunstcollectief en wil woord, beeld en muziek delen. Drijvende kracht bij de dagen is Silvie Moors. Kijk eens naar hun website: www.dedagen.be
Wie had dit ooit gedacht (5+) (première) Zaterdag 26 februari : 15u, 19u30, zo 27 feb, di 8, wo 9 mrt: 14, 16u - € 7 - Rataplan Esmé Bos en Bart Voet zingen en spelen een muzikale vertelling rond prentenboeken van illustrator Carll Cneut.Zij vertellen over de liefde tussen heksen en feeën, tussen een hond en een vlo. Ze bezingen de lokroep van één miljoen vlinders en vieren de dag dat Niel op Nelletje viel. En Nelle-
tje op Niel. Spel, zang: Esmé Bos (borgerhout) en Bart Voet(borgerhout); Beelden: Carll Cneut; Tekst: Brigitte Minne, Carll Cneut, Geert De Kockere, Edward Van de Vendel; Decor: Michiel Van Cauwelaert; Geluid en licht: Geert De Wit; DE DAGEN i.s.m. Rataplan en uitgeverij De Eenhoorn
Bos & Voet : TU Y YO
Donderdag 3 maart: 20u30 - € 12/10 - Rataplan
“Mooie liedjes duren niet lang, deze muziekvoorstelling over liefde en hartenpijn gelukkig wel. Alsof je op een zolder ongekende luikjes en kasten opent en plots de geur van weemoed inademt en daar heel gelukkig van wordt.” Met hun programma ‘Tu y yo’ zijn Bos & Voet met twee, hun elektro-akoestisch instrumentarium en liedjes over gemis, schoonheid, regen, liefde en troost. Naast eigen nummers brengen ze eigen versies en interpretaties van songs van Roberta Flack, Jacques Brel, Billy Preston, Michael Jackson, Serge Gainsbourg en Hanna Banaszak. Lang leve de liefde ! Esmé Bos (borgerhout) (zang, klokkenspel, percussie, toetsen); Bart Voet (borgerhout) (zang, gitaar, toetsen, loopstation)
Requiem voor een Eend (7+)
Vrijdag 4 maart: 19u30, Za 5, zo 6 mrt:
14u, 16u - € 7 - Rataplan
Op een dag ontmoet de Eend de Dood. Eerst schrikt ze. Dan worden ze vrienden. En uiteindelijk gebeurt wat moet gebeuren.Nooit was de Dood zo mooi, zo dicht, zo warm als in dit verhaal. Een muzikale vertelling gebaseerd op het boek De eend, de dood en de tulp van Wolf Erbruch.
vertelling: Sofie Sente (borgerhout); zang: Silvie Moors; cello: Frans Grapperhaus; woord & beeld: Wolf Erbruch; muziek: Jan Van Outryve; decor: Amber Vandenhoeck & Michiel Van Cauwelaert; DE DAGEN i.s.m. Muziekcentrum De Bijloke
prentenkabinet (4 – 12j.)
Woensdag 2 maart , ma 7 mrt: 14u-17u – gratis –Rataplan – beneden zaal
Gluren, piepen, kijken. Wat gebeurt er in het hoofd van een kunstenaar? Waar haalt hij inspiratie vandaan en hoe mengt hij kleuren? In dit prentenkabinet dat tegelijk een rariteitenkabinet is, mag je snuisteren, kijken, kleuren, speuren en genieten van het werk van Tom Schamp, Sebastiaan Van Doninck en Carll Cneut. Het prentenkabinet is ook open voor en na elke voorstelling.
klein Geheim kinderboekenfestival (4 – 12j.)
Zondag 13 maart: 14u - € 7 – Rataplan deRoovers komen uit hun rovershol. Sara De Bosschere, Sofie Sente, Robby Cleiren en Luc Nuyens lezen in wisselende bezetting voor uit geheime boeken. Er zal muziek zijn. Het zal een feest zijn. Er zullen geheime schrijvers opduiken.
Workshops denken & doen (5 – 12j.)
Za 26 februari: 14u, 16u, Zo 27 feb, za 5, zo 6, di 8, wo 9 mrt: 13u, 15u – Gratis - Rataplan
Voor en na elke namiddagvoorstelling kan je kiezen tussen een workshop denken of doen. In het Prentenkabinet kan je werken met een illustrator. Op scène kan je denken over wat je zag. Filosoferen over slaap of liefde. Wel vooraf reserveren!
met de steun van: Vlaams Fonds voor de Letteren, Stad Antwerpen, Vlaamse Gemeenschap
Breathing : koninklijk Conservatorium
Antwerpen
Woensdag 2 maart: 20u30 – Gratis – Rataplan
In oktober was de eerste projectgroep onder leiding van Ben Sluys te gast in Rataplan. Onder leiding van Kurt Van Herck komt nu de tweede projectgroep van de jazzafdeling van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen het resultaat van twee weken intensief repeteren voorstellen in Rataplan. Zij brengen voornamelijk werk van de Amerikaanse saxofonist Chris Potter (te gast in De Roma op 4 mei met Dave Holland & Eric Harland).
Graag op voorhand reserveren, zodat we weten hoeveel broden we moeten kopen voor de heerlijke croque monsieurs tijdens de pauze. Marjan Van Rompay (altsax); Alban Sarens (tenorsax); Jan Debel (piano); Dries Laheye (basgitaar); Jakob Warmenbol (drums)
Gevoelige mensen door Braakland/
ZheBilding
Vrijdag 11 maart: 20u30 - € 12/10 - Rataplan
’Gevoelige Mensen’ is het verhaal van een groep. Vier dertigers. Die veel voelen. Ze ontmoeten elkaar langs een snelweg. Al gauw beseffen ze dat ze voor het eerst in hun leven ergens bij horen. Bij elkaar. Gevoelige Mensen is een luisterspel ontstaan in de muziekstudio van muzikant Youri Van Uffelen. Dit resulteerde in BZB’s eerste volwaardige plaat. Daarna werd ze omgezet in een voorstelling, die terecht geprezen wordt om haar ruwe enscenering. Al blinken tekst, muziek en vooral de uitgebreide videosec-
tie uit in oog voor detail. van en met Adriaan Van Aken, Kristof Van Perre, Sara Vertongen en Youri Van Uffelenwww.braakland.be
mor karbasi (logo VW-springsessions)
Woensdag 16 maart: 20u30 - € 14/12 – Rataplan
Zangeres Mor Karbasi werd op 23 april 1986 geboren in Jeruzalem. Haar moeder is van Joods-Marokkaanse afkomst, haar vader heeft een Perzische (Iraanse) achtergrond. Mor is een jonge vrouw wier muziek door veel culturen beïnvloed wordt, de Joodse cultuur en erfgoed voorop. Het kan niet anders dan dat een kind van deze ouders veel met zich meedraagt. Joodse invloeden, Perzische, Marokkaanse, Spaanse en natuurlijk Israëlitische. In haar uiterlijk terug te vinden, maar zeker ook in haar mooie, sprankelende muziek en haar verhalen. Mor’s biografie zou een verhaal kunnen zijn van Isabel Allende, waarin geschiedenis, magie, vreugde en harde realiteit verweven zijn. Een verhaal dat verteld wordt met haar muziek. Waar je meegenomen wordt naar het mediterrane, naar Marokko, naar thuisland Israël. Naar een lang vervlogen tijd en beschaving, en toch in het nu. Mor Karbasi (zang); Joe Taylor (klassieke en elektrische gitaar, zang); Jorge Bravo (klassieke gitaar); Andres Ticino (percussie); Fred Thomas (bas, piano) - www.morkarbasi. com -www.myspace.com/morkarbasi
Bij de buren (4+) door
<<<<<<<<<luxemburg
Toneelgezelschap luxemburg komt met een koffer vol boeken naar Rataplan. Twee acteurs spelen een vertelling. Per twee krijg je een groot prentenboek op schoot, waarin je de belevenissen van de personages kan volgen. De prenten worden het decor van de vertelvoorstelling. De acteurs lezen voor uit de boeken die zij op schoot hebben, maar spelen tegelijk het verhaal met kostuums, attributen en muziekinstrumenten.
keepvogel. Nachtpannenkoeken.
Zaterdag 19 maart: 14u, 16u - € 7 – Rataplan
Het is nacht. Keepvogel ligt wakker. Eigenlijk best saai om zo lang stil te liggen. Dan kan hij beter iets leuks gaan doen. Pannenkoeken bakken bijvoorbeeld. Terwijl Keepvogel alvast beslag maakt, nodigt Tungsten een paar gasten uit. Iedereen mag zelf twee gasten meenemen, en die ook weer, en die ook...
Tekst en prenten: Wouter Van Reek; Tekstbewerking: Joep Conjaerts; Regie: Arlette Van Overvelt; Spel: Nadia Abdelouafi & Joep Conjaerts; Kostuums en attributen: Joke Van de Casteele
keepvogel. Het diepste gat.
Zaterdag 19 maart: 14u, 16u - € 7 – Rataplan Keepvogel heeft zin om iets te ontdekken. Het liefst iets heel bijzonders. Hij graaft een gat. Eerst vindt hij niks. Maar hij graaft steeds verder. Hij graaft zo diep als hij kan en dan nog wat dieper. En nog wat.
Tekst en prenten: Wouter Van Reek; Tekstbewerking: Leen Verheyen; Regie: Arlette Van Overvelt; Spel: Charlene Schmeltz, Geert Dehertefelt; Kostuums en attributen: Joke Van de Casteele
Driewerf Hoera!
Erotische Fabels/ Liefdesfabels door Frank Adam & Lode Vercampt
Donderdag 24 maart: 20u30 - € 12/10 – Rataplan
In dit roesopwekkende muziekritueel worden de bejubelde Erotische Fabels aangevuld met splinternieuwe Liefdesfabels. De hypnotiserende verhalen van meesterverteller Frank Adam en de klassiek, jazz en pop doorkruisende improvisaties van virtuoos Lode Vercampt versmelten in deze performance tot één bezwerende literair-erotische trip, die niet zonder spanning, humor en ontroering is. Frank Adam schrijft romans, teksten voor theater en opera, poëzie, fabels en liederen, en maakt en speelt zelf theater. Hij is artist in residence bij Kunstencentrum De Werf waar hij instond voor een resem realisaties waarvan Duizend-en-één-nacht de meest recentste was. HETPALEIS voerde in regie van Koen De Sutter onlangs met veel succes zijn tekst ‘Aleksej’ op.Lode Vercampt speelde en schreef muziek voor verschillende theaterproducties van onder andere Het muziek Lod, Villanella, Het Net, Kunstencentrum Vooruit en de Beursschouwburg. Voor ‘Aleksej’ van HETPALEIS stond hij in voor de muziekscore.
Tekst en spel: Frank Adam; Compositie en live-muziek: Lode Vercampt (cello); Productiesteun: De Werf – www.dewerf.be
Tourne sol! door De Werf
Vrijdag 25 maart: 20u30 - € 12/10 – Rataplan
Een verhaal kan zich afspelen in drie soorten tijd: de verleden, de tegenwoordige of de toekomstige tijd. Dit verhaal speelt zich af in de verloren tijd. De verloren tijd van Samuel Cohen. Lara Taveirne vindt haar verhalen aan de rand van het gewone leven, een kleine wereld die ze vult met beklijvende tristesse, een surreële sfeer en een beauté cruelle. Of
zoals Wouter Hillaert in De Morgen schreef: ‘Taveirne weet haar personages met haar rauw-poëtische pen en haar beeldend vermogen precies zo te ensceneren dat je buitenkomt als uit elke goede Vlaamse film: gemengd aangedaan, gemengd gelukkig.’
spel: Graig Weston, Anja Van Riet, Matilde Casier; Tekst & regie: Lara Taveirne; scenografie: Simon Neels; muziek: Maarten Vandewalle; kostuums: Eve Taveirne – www.dewerf.be
De titel is alvast geweldig door Het GEiT & De Werf
Zaterdag 26 maart: 20u30 - € 12/10 – Rataplan
Het GEIT - oftewel het Groot Europees Instituut voor Theater - is het collectief dat ontstaan is naar aanleiding van de samenwerking tussen makers Yahya Terryn en Gilles De Schryver. ‘De titel is alvast geweldig’ is hun eerste voorstelling en kwam tot stand na drie weken residentie (mei 2009) in het kader van JongWilt in De Werf. Het is een oefening in theater. Geen klassieke theatervoorstelling maar een vertelling doorspekt met beweging, video, tekst, eten en vooral veel onvoorziene uitschuivers. Verscheurd tussen de drang om te genieten van het leven en het donkere verlangen naar de dood zoeken de spelers hun weg tussen verraad en bondgenootschap. ”Niet alleen de titel is geweldig… Gilles en Yahya, ik wil ervoor pleiten om op artistiek vlak met elkaar te huwen en veel theaterkindjes te maken. Ik wens jullie een heel mooi, lang en gelukkig theaterhuwelijksleven toe. De wittebroodsweken zijn alvast geweldig.” (Els Van Steenberghe in Knack) van & met:Gilles De Schryver, Yahya terryn; techniek: Nico Vanderostyne – www.hetgeit.be
Als u alle avonden wil meemaken kan u genieten van het combitarief van € 24 voor de drie voorstellingen.
Tocht (10+)door 4hoog
Zondag 27 maart: 15u - € 7 - Rataplan
Wat gebeurt er als Theseus en Ariadne een verschrikkelijk geheim ontdekken? Een tocht dringt zich op. Een zoektocht! Een over the top, meeslepend, waanzinnig avontuur.‘Tocht’, geïnspireerd op de mythe van Theseus, is een ongelooflijke road trip voor iedereen vanaf 10 jaar. Als maker van theater voor het jongste publiek, is 4hoog niet meer weg te denken binnen het Vlaamse kindertheaterlandschap. Elke 4hoog voorstelling is een mengeling van herkenning, ontroering, humor en poëzie. Spel: Maya Albert, Sus Slaets; Tekst: Pepijn Lievens (ism Frans, Sus en Maya); Regie: Frans Van der Aa; Soundscape: Steve Pittoors; Decor: Karel Vanhooren; Kostuum: Kathleen Moers - www.4hoog.be
Uittocht door de Firma Rieks Swarte
Donderdag 31 maart: 20u30 - € 12/10 – Rataplan ‘Uittocht’ is een voorstelling over het leven en werk van Irène Némirovsky, een briljante maar vergeten Russisch-joodse schrijfster die zes jaar geleden in één klap over de hele wereld onder de aandacht kwam. Toen verscheen, 60 jaar na haar dood in AuschwitzBirkenau, haar boek ‘Storm in juni’ (Uitgeverij De Geus, 2005) . Een realistisch verhaal over de uittocht van Parijs aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het boek bleek een meesterwerk. Een aangrijpend document over het menselijk doen en laten in een ontwricht dagelijks bestaan. Critici tuimelden over elkaar om het boek te roemen. Postuum ontving zij de Prix Renaudot, een prestigieuze literaire prijs voor miskend talent. Inmiddels worden alle boeken van Irène Némirovsky weer opnieuw uitgegeven en gelezen. ’Uittocht’ is een gespeelde documentaire met Joke Tjalsma als verteller, Rieks Swarte brengt het beeld tot leven met foto’s, tekeningen en maquettes en Dennis van Tilburg ontwerpt het geluidslandschap spel: Joke Tjalsma, Rieks Swarte,
Dennis van Tilburg; tekst: Rik van den Bos; beeld: Rieks Swarte; geluid: Dennis van Tilburg; eindregie: Ina veenwww.firmarieksswarte.nl
Haantjes: my Little Cheap Dictaphone: Tragic Tale of a Genius [logo Haantjes] [vw-springsessions]
Vrijdag 1 april : 20u30 - € 10/8 – Rataplan Als tweede concert in de reeks Haantjes presenteren we My Little Cheap Dictaphone of kortweg MLCD. Twee jaar schreven de heren aan hun moderne Pop opera. ‘A Tragic tale of a Genius’ vertelt het verhaal van een getalenteerde maar getormenteerde muzikant. Hun inspiratie haalde ze uit het leven van Beach Boy Brian Wilson. Met ‘Tragic Tale of a Genius’ bracht MLCD één van de meest ambitieuze platen van 2010 uit. Als gastmuzikanten wisten ze niet de minsten te strikken, oa Jonathan Donahue van Mercury Rev en Pall Jenkins van Black Heart Procession. MLCD won op de Octaves Music Awards, de Waalse MIA’s, de awards voor beste album en beste artiest. Het album bleef in Vlaanderen echter zo goed als onopgemerkt, maar werd wel opgepikt in Engeland waar het kon rekenen op viersterren recensies in Q Magazine en The Sun. En er wordt verwezen naar Arcade Fire en Nick Cave. In januari tipte Jan Delvaux, Vlaanderens grootste muziekkenner, MLCD op Radio 1 als de in 2011 te herontdekken band. Redboy (zang, gitaar, banjo, piano); Xa (bass, gitaar, keyboard, backing vocals); Jay (drum, percussie); Louis (Piano, Rhodes, Hammond) - www.myspace.com/mylittlecheap
TRiBE 2010: The Tribe Band / Songscapes
Zaterdag 2 april : 20u30 - € 10/8 - Rataplan
TRIBE werkt wars van alle tradities, gebaseerd op nog meer tradities, stevig buiten de lijntjes gekleurd. De muzikanten van TRIBE hebben hun muzikale wortels in folk-roots, jazz, (post-)rock. Ze hebben o.a. leden van Troissoeur in de gelederen. Misschien denk je even aan Archive, Sigur Rós of Pink Floyd; pure akoestische songs worden ingebed in stevige songscapes. TRIBE brengt een dynamische afwisseling tussen muzikale explosies en een subtiele akoestische sfeer. ‘Songscapes’ is het nieuwste programma van TRIBE. Een mix van soundscapes, herkenbare songs en heerlijke grooves met een warme heldere sound. Ze zullen in Rataplan in ‘band in a box’ opstelling optreden waarbij de muzikanten tussen het publiek spelen in een multi-dimensionele klankopstelling! Pieter Thys (gitaren); Bert Bernaerts (trompet/bas/electronica/zang); Koen Mertens (drums); Edwin Vanvinckenroye (zang/viool/gitaar)www.thetribesite.com
Rampenplan! door Louis Janssens (première) [vers geblaft]
Vrijdag 15 april: 19u30 + Za 16 apr: 15u - € 7Rataplan
Een theatervoorstelling over natuurrampen; orkanen, vulkaanuitbarstingen, aardbevingen en overstromingen. Een groep jongeren gaat samen aan de slag met materiaal dat ze vinden uit films, kranten, televisie,… Daarmee gaan ze creëren en experimenteren. Rampenplan! wordt een beeldende voorstelling vol met instortende muren, vermiste mensen, gegijzelde dokters, verloren brieven, vallende voedselpakketten en inzamelacties.
Volg het maakproces van Rampenplan! via YouTube en Facebook.
Spel: Marie Willems, Judith Willems, Manou Laureyssens, Matilde Quirynen, Cami Laureyssens, Arnaud Ndongala; Concept en regie: Louis Janssens (borgerhout); coaching: Filip Bilsen; scenografie: wout janssens; kostuum advies: maartje van bourgognië; Dramaturgie: Mieja Hollevoet; Productie: cc De Kern en Rataplan
Eline Vercruyssen
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
Achter de grote etalage van kleine Beerstaat 32 stonden jarenlang nieuwe schoenen te pronken. Hier huisde een schoenmaker, dat was duidelijk. maar vorig jaar verdween de schoenmaker en stond de etalage even leeg. plots had een eenzame tuinkabouter de vitrine ingenomen. Hij bekeek elke voorbijganger minzaam vanachter het uitstalraam. De kabouter werd vervolgens een etalagepop en daarna een oude kinderwagen. Vandaag neemt een versteende, gekleurde vogel de etalage in. Zijn kop hangt verdacht naar beneden. Oei, wat gebeurt er op dit adres? Aanbellen dus. Geen paniek. Wat blijkt, de voormalige schoenenwinkel is gewoon het kantoor van een jong architectenbureau:‘TUUR’. • (Ad MOESKOPS)
“Al ziet het er hier soms leeg uit, we werken echt wel hoor”
De voordeur gaat van slot. Laurien Pinxten woont vanaf februari 2010 hier. Zij en haar man kochten vorig jaar het schoenmakershuis. Samen met hun vijf maanden oude zoon Noam wonen ze op de eerste en tweede verdieping. De voormalige schoenenwinkel op de begane grond is nu de kantoorruimte van ‘TUUR’, een bureau voor hedendaagse architectuur en interieur. Naast architect Laurien wordt ‘TUUR’ gevormd door architect Wouter Plessers en interieurarchitect Karen Loyens. De drie leerden elkaar kennen toen ze samen in dienst waren bij Conix architects, een groot bureau aan de Cockerillkaai in Antwerpen. Ze hadden wel eens eerder plannen om met zijn drieën ooit een eigen bureau te starten, maar dat leek meer droom dan werkelijkheid. Tot Laurien en haar man de Zurenborgse schoenmakerij kochten. Boven zouden ze er gaan wonen, dat was duidelijk. Maar wat moesten ze met de winkelruimte beneden doen? Eén en één is twee, dachten de drie architecten. Dit was een mooie plek om samen te werken. Nu nog een naam voor hun nieuwe bureau. Simpel, gewoon de laatste letters van het woord (binnenhuis)architectuur. Bovendien ligt de naam ‘TUUR’ goed in het gehoor.
HOGESCHOOL
Laurien Pinxten: “Momenteel werken we hier met ons drieën aan onze eigen projecten. We zitten hier niet altijd. Ik ben er nu wel, maar Wouter is momenteel op een werf en Karen is lesgeven. Naast ‘TUUR’ hebben we namelijk alle drie ook ander werk. Wouter en ik werken nog voor een ander architectenbureau en Karen is halftijds docent interieurvormgeving aan de hogeschool St. Lucas in Gent. We hopen natuurlijk dat ‘TUUR’ uitgroeit naar een bureau waar we voltijds mee bezig zijn, maar momenteel vinden we het nog interessant om op een ander te werken en meer ervaring op te doen. Het is wel boeiend om hier geregeld samen te zitten en kennis uit te wisselen, om vragen aan elkaar te kunnen stellen en natuurlijk is het ook gezelliger. En daarbij, drie weten ook meer dan één.”
“We kregen in het begin veel reacties uit de buurt. Mensen vroegen zich af wat dat hier juist was. Zurenborgers zijn blijkbaar betrokken bij hun buurt of gewoon nieuwsgierig (lacht). Er zijn eens drie mensen op de deur komen kloppen om te vragen wat er achter deze deur gebeurde. Soms staan voorbijgangers echt met hun neus tegen het glas gedrukt om goed naar binnen te kunnen turen. Maar dat is niet erg. Als we hier zitten te werken, dan kijken we gewoon terug. Intussen is het voor veel mensen al wat duidelijker wat er hier gebeurt. We hebben bewust een paar maquettes in de kleine vitrine gezet, daar naast de deur. Kijk maar! En hier onderaan op het raam staat in kleine letters ‘hedendaagse architectuur en interieur’. Dat maakt het wel wat duidelijker.”
pRiJS
“Hoe we werken? Ieder van ons heeft zijn eigen projecten. Naar de klanten toe is dat handig; de klant weet wie zijn aanspreekpunt is. Een van ons drie is de contactpersoon en die blijft dat van begin tot het einde van een project, van het ontwerp totdat het er staat. We zijn maar een klein bureau, maar dat heeft als voordeel dat je als klant weet met wie je werkt. Bij een groot bureau kan het al eens gebeuren, dat je met een stagiaire te maken krijgt. Bij ons niet. Het is Wouter, Karen of ik. Meer keuze is er niet. We proberen hedendaagse architectuur te maken, ook wat betreft het interieur. En kwaliteitsvol. We hebben ook alle drie ervaring met grote projecten. Zo hebben Karen en ik voor Conix samengewerkt aan het Umicore-gebouw in Hoboken. Ik was projectarchitect en Karen was de projectinterieurarchitect. Dat is een bijzonder gebouw geworden. Het was in Nederland afgelopen jaar zelfs genomineerd voor een architectinterieurprijs.”
SCHRikkEN
“Een tijdje geleden hebben we een verbouwing gedaan van een huis in de Bleekstraat in Borgerhout. Dat was een kleine woning. De bewoners wilden graag alle functies in
de woning terugzien en ze wilden veel licht in de woning betrekken. We hebben toen hard gepuzzeld met de beperkte ruimte en we zijn tot een mooi resultaat gekomen. We hebben de leefruimtes geconcentreerd rond de patio. De patio is eigenlijk eerder een kamer van een huis dan een buitenruimte. Alle ramen rond de patio kunnen open, waardoor de patio in de zomer betrokken wordt bij de woning. Wacht, ik zal wat foto’s laten zien. Kijk, hier is-ie. De vloeren lopen ook door van binnen naar buiten. Dat maakt het een geheel. Zie je? Deze woning heeft meegedaan aan Mijn Huis, Mijn Architect. Een heel weekend is deze woning opengesteld voor het grote publiek. Er is heel veel volk naartoe gekomen. Mensen schrokken ervan, dat er achter zo’n eenvoudig geveltje zoiets moois zat. Iedereen was daar enthousiast over. Onze opdrachtgevers ook. En dat is belangrijk natuurlijk. Trouwens, dit huis in de Bleekstraat is ook opgenomen in het Belgisch Budget Bouwboek 2011. Dat boek verschijnt binnenkort en daarin staan geslaagde voorbeelden van hoe je budget-
vriendelijk kunt bouwen of verbouwen.”
CHAmpAGNE
“Momenteel hebben we het druk. Ik weet van Karen en Wouter dat ze onder meer bezig zijn met een verbouwproject in de Cogels Osylei. We zijn ook bezig met een project van sociale woningbouw. Ikzelf werk nu aan verbouwprojecten in ‘t stad, in Geel en in Kontich. Ik ben ook bezig met een nieuwbouwproject in Limburg. Ik ben trouwens zelf afkomstig van Peer. Vandaar mijn connecties met die streek daar. In 1997 ben ik in Antwerpen gaan studeren en ik ben hier blijven hangen. Eerlijk gezegd, ik wou eigenlijk al lang in Zurenborg wonen, maar ik dacht nooit dat we dat als jong gezinnetje konden betalen. Gelukkig vonden we toen de schoenmakerij. Weet je dat we nog steeds goed contact hebben met de schoenmaker en zijn vrouw. Lieve mensen. Ze komen nog geregeld op bezoek. Weet je, toen we vorig jaar de verkoopsakte moesten tekenen, nodigden wij hen uit om daarna samen een koffie te drinken om het te vieren. Maar zij vertelden dat ze champagne in huis hadden. Uiteindelijk draaide het erop uit, dat we ’s avonds bij hen meegegeten hebben. Mooi hè.”
VOGEL
“Of ik nog iets kwijt wil dat je niet gevraagd hebt?
Nou eh…Wouter en ik wonen allebei op Zurenborg, ik hierboven dus en Wouter in de Kruikstraat. Ik vind dat Karen hier ook moet komen wonen. Ja, misschien moet je dat in de gazet schrijven.
En nog iets, ook al ziet het er hier soms leeg uit, we werken echt wel hoor. En als mensen langs willen komen, op vrijdag is hier altijd iemand van ons aanwezig. Ze zijn welkom. Oh, die stenen vogel met zijn kop naar beneden? Die heeft mijn tante gemaakt. Binnenkort gaat hij weer terug naar zijn baasje. Wees gerust, we verzinnen we wel weer iets nieuws om in de etalage te zetten.”
iNFO: ‘TUUR
kleine Beerstraat 32 info@architec-tuur.be www.architec-tuur.be
Toen in het vorige nummer van Gazet van Zurenborg een artikel verscheen over een concert van componisten die in Theresienstadt (Tsjechië) waren overleden, kon niemand vermoeden welke intieme band onze wijk met Theresienstadt heeft. kort na de vorige verschijningsdatum kwamen wij
grote liefde was de muziek. Hij besloot daarom muziek te studeren in Berlijn. Königsberg en Marienbad (nabij Duitse Grens) hadden een eigen cultureel leven dat meer op Berlijn en Leipzig georiënteerd op cultureel gebied tegenover Praag, dat meer bij Wenen aanleunde. Daarom studeerde hij in Berlijn muziek en compositie bij Hugo Kaun (1863-1932) en viool bij Robert Zieler, concertmeester bij de Berlijnse opera Unter den Linden (nu Staatsoper). Hij raakte er ook bevriend met Graaf von Heldorf, chef van de Berlijnse politie en lid van de SA. De vriendschap met deze hooggeplaatste SS’er zou hem later van de verplichting ontslaan om een Jodenster te dragen. Graaf von Heldorf was later een van de bedenkers van de aanslag tegen Hitler en werd daarna terechtgesteld wegens hoogverraad. Als jonge dirigent moest Erich Ahron Adler regelmatig invallen wanneer de oorspronkelijke dirigent moest afzeggen. Zo gebeurde het dat hij in 1933 Lohengrin van Wagner kon dirigeren. Onder de toeschouwers bevond zich eveneens Adolf Hitler. Na de voorstelling nodigde Hitler alle uitvoerders uit in zijn loge in de opera. Hitler feliciteerde hem voor de puike opvoering, maar bekeek hem van kop tot teen en vroeg toen of hij ‘mozaïsch’ (Joods) was. Erich Adler bevestigde dat en Hitler gaf hem de raad om in een ander land werk te vinden.
ENDLöSUNG
Erich Ahron Adler volgde de raad van Hitler op en vertrok naar zijn geboortestreek, Sudetenland in Tsjechië. Helaas was dit niet ver genoeg. In 1938 annexeerde Duitsland Sudetenland, waar veel etnische Duitsers woonden, in ruil voor zogenaamde vredesgarantie. In 1939 kwamen Bohemen en Moravië onder protectoraat van Duitsland, later (1942) onder het bevel van Reinhard Heydrich, bijgenaamd ‘de slager van Praag’. Heydrich was tevens de architect van de
in contact met Nathan Adler Jaroslav. Nathan Adler is de tweede zoon van één van de Joodse dirigenten die in Theresienstadt onder andere de kinderopera Brundibär gedirigeerd hebben. En Nathan Adler was zo vriendelijk ons over de lotgevallen van zijn vader te vertellen. • (Jörg PYL)
uitroeiing van de Joden en voorzitter van de beruchte Wannseeconferentie waar het duivels plan bedisseld werd. Als gevolg van de ‘Jodenwet’ van de Nazi’s moest Erich Ahron Adler vanaf dan een gele Jodenster dragen. Hij mocht vanaf dan ook geen eigendom meer bezitten en moest onder andere zijn piano afgeven. Verder mochten Joden onder de nazi’s geen radio, geen honden of andere huisdieren bezitten. Vanaf 1941 werden de Joden in Praag verplicht straten en kanalen te reinigen. In 1943 werd de oudere broer van Nathan Adler geboren, en kort daarop werd zijn vader door de Gestapo aangehouden en naar Theresienstadt overgebracht, als kamp een beetje vergelijkbaar met het Belgische Fort Breendonk. Theresienstadt was een kleine stad waaruit het erg moeilijk was om te vluchten omdat zij tussen de moerassen Elbe en de Eger lag (ten noorden van Praag). De stad werd door de nazi’s in een groot en klein kamp verdeeld. In het kleine kamp bevonden zich politieke tegenstanders van het Derde Rijk, die ook gefolterd werden. Ook waren daar terechtstellingen schering en inslag. Het grootste deel van de stad was het Jiddische getto. Hier werd niet gefolterd noch terechtgesteld. Maar een groot aantal Joodse mensen stierf door ontbering, tyfus en andere ziekten.
RODEkRUiS
Theresienstadt lag echter ook erg strategisch want direct langs de spoorlijn naar Auschwitz en Birkenau, zodat het erg gemakkelijk was om vandaar de Joden op transport te zetten naar de vernietigingskampen. Aanvankelijk werden vooral Tsjechische Joden naar dat kamp gestuurd, later kwamen ze van alle streken van Europa. Toeval of niet naast de dirigent en violist Erich Ahron Adler, werden ook de dirigenten Karl Ancerl, Robert Brock (latere dirigent van de Praagse Opera (Musiktheater)
en de Nederlandse dirigenten Leo Pappenheim uit Den Haag en Herman Leidendorf uit Amsterdam naar Theresienstadt gedeporteerd. Daarnaast waren er ontelbare klassieke muzikanten en componisten in het kamp aanwezig. Theresienstadt werd overigens ook door de nazi’s misbruikt als propaganda om de gruwelverhalen die over de Joden de ronde deden, de kop in te drukken. Zo verscheen er in de pers een artikel onder de titel:”Hitler schenkt den Juden Theresienstadt”. De bewoners van het joodse getto leefden deels in achtergebleven huizen, maar ook in barakken. Om niet helemaal ten prooi te vallen an de wanhoop, besloten de bewoners van Theresienstadt om concerten en theatervoorstellingen te geven. Er ontstonden hier ook veel composities. Het museum in Berlijn tracht momenteel alle overgebleven partituren te verzamelen in hun museum. Het hoeft niet gezegd te worden dat componeren in al die drukte van het kamp niet evident was. Erich Ahron Adler componeerde op de latrine omdat de enige plaats was waar hij zich rustig kon concentreren. De kunstenaars kregen ook bepaalde privilegies, zoals de kaart ‘Mitwirkende’. Met deze kaart als medewerker van een voorstelling konden de kunstenaars zich vrij bewegen in het kamp. De grote concerten werden gehouden in de turnzaal van het stadje. Kleine concerten werden gehouden in cafés, andere muzikanten speelden gewoon in de bars van de bezetters. De theatervoorstellingen en concerten werden door de nazi’s geduld en misschien zelfs aangemoedigd, als schaamlapje om de berichten over de Jodenvernietiging te ontkennen tegenover de vrije wereld. Zo was het verboden om bijvoorbeeld muziek uit te voeren van Felix Mendelsohn (Jood) en Chopin. Maar er werd een uitzondering gemaakt, voor het bezoek van het Zwitserse Rode Kruis aan Theresienstadt. Gealarmeerd over verhalen
Nathan Adler woont sinds drie jaar in de Transvaalstraat waar hij ook zijn beeldhouweratelier heeft. Naast beeldhouwen helpt hij ook in de synagoge. Hij werd in 1946 geboren, vluchtte later naar Duitsland, waar hij beeldhouwen volgde aan de academie van Düsseldorf. Zijn liefde voor de Vlaamse schilderkunst bracht hem naar ons land. Later meende hij dat het antisemitisme in Duitsland aan het toenemen was. Zo vertelt hij van een jonge Turk in Duitsland die hem de Hitlergroet bracht om hem te plagen. Maar hij deed dat met de verkeerde arm. Nathan Adler leerde hem hoe die groet correct te brengen, waarop de jongen afdroop. Maar ondanks zijn luciditeit, voelde Nathan Adler zich niet meer helemaal veilig in Duitsland. Hier in Antwerpen is hij gerust. Maar het belangrijkste is het verhaal van zijn vader, stelt hij. Nathan Adler begint te vertellen.
HiTLER
Erich
In Königsberg an der Eger (in het westen van Tsjechië dicht bij de Duitse grens). Zijn vader was het jongste kind. Omdat Erichs ouders ook kleine industriëlen waren (ze hadden een textiel- en een schoenfabriek) moest Erich Adler eerst economie studeren aan de hogeschool in Praag, maar zijn
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
over de uitroeiing van de Joden, besloot het rode Kruis een bezoek te brengen aan het kamp in Theresienstadt. Om het Duitse imago op te poetsen werd plots toegestaan om Mendelsohn en Chopin te spelen. Volgens Erich Ahron Adler werd toen ook de opdracht gegeven om de opera voor kinderen Brundibär te componeren. De kinderen die tevoren nog in vodden en versleten pyjama’s rondliepen, kregen plots mooie klederen. De kinderen kregen zelfs chocolade, maar ze mochten de repen niet open doen, laat staan opeten. Wanneer de kinderen de vraag durfden stellen: “Hoe smaakt chocolade?” kregen ze een oorvijg van de nazi’s. Het Rode Kruis van Zwitserland kon een aantal concerten bijwonen en de opera voor kinderen. De dag daarop toen het rode Kruis vertrokken was, werden de mooie klederen van de kinderen afgenomen en werden ze per trein naar Auschwitz een Birkenau afgevoerd om vergast te worden. Geen enkel kind overleefde de Holocaust. Behalve Brundibär werd ook nog een tweede opera voor kinderen met de titel Glühwürmchen (glimworm) gecomponeerd.
HALFLiJkEN
In tegenstelling tot Auschwitz en Birkenau had Theresienstadt geen gaskamer, maar wel een verbrandingsoven voor de lijken. Door de slechte hygiënische omstandig-
heden en het gebrek aan eten stierven velen. Maar vanaf 15 april 1945 (bevrijding Bergen-Belsen), toen het kanongebulder van de Russen en Amerikanen steeds dichterbij kwam, kregen de overlevenden in Theresienstadt een nieuwe gruwelijke taak. Dagelijks kwamen er van Auschwitz en Birkenau treinwagons met naakte lijken en half-lijken aan, omdat de verbrandingsovens daar de vele lijken niet meer aankonden. Erich Adler en de anderen moesten al die doden naar de verbrandingsoven van Theresienstadt brengen en verbranden. Half-lijken waren mensen die nog leefden en die meestal helemaal onderaan in wagens lagen. De meesten stierven echter kort na hun aankomst in Theresienstadt van ziekte en ontbering. Erich Ahron Adler redde zo onderaan een wagon een jonge tweeling. De kinderen spraken geen woord, maar toen hij hen vroeg een bad te nemen, schreeuwden ze in paniek. Want ze wisten dat een bad in Auschwitz de dood betekende. Later mengde de SS zich tussen de muzikanten, en beval hen muziek, ook van Mendelsohn, te spelen. Op een keer gebeurde het dat de bewakers een aantal muzikanten dood schoten. Waarschijnlijk waren ze toen dronken. Ook Eichmann was toen nog in het kamp aanwezig. Toen de bevrijders dichtbij waren, brachten de SS’ers nog de Hitlergroet en verdwenen. Daarna kwamen de bevrijders in de vorm van Hon-
gaarse politieagenten. Robert Brock trachtte de Joden nog te overtuigen zich niet te overeten en naar de mensen van het Rode Kruis te gaan voor verzorging. Velen stierven echter na de bevrijding door tyfus en de gevolgen van ontbering. Erich Ahron Adler en anderen overleefden en konden terugkeren naar een van de Duitsers bevrijd Tsjechië.
STALiN
Maar de vreugde van de bevrijding van Erich Ahron Adler was van korte duur.
In 1946 werd wel nog Nathan Adler geboren. Maar de fabriek van zijn vader was nu bezet door communisten, die hem als oude eigenaar in zijn gezicht uitlachten. De communisten onder leiding van Stalin heersten met ijzeren hand. Bovendien werd Erich Ahron Adler lid van een zionistische vereniging. Dat werd hem door Stalin en de communisten erg kwalijk genomen. Erich Ahron Adler werd opgepakt, kreeg beroepsverbod en belandde voor zeven jaar in de gevangenis voor zijn overtuiging. Nathan Adler wist in 1969 met zijn broer te vluchten uit Tsjechië. Hij belandde in Düsseldorf, waar hij beeldhouwkunst studeerde. Kort daarna wisten zijn ouders met een list te ontsnappen. In een bus voor een zogenaamde studiereis voor landbouwkunde reden ze niet naar de oorspronkelijke bestemming, maar zette de bus koers naar
het Oostenrijkse Linz, waar Nathan zijn ouders opwachtte. Vandaar bracht hij hen naar Düsseldorf. Niemand van de reizigers van de busreis keerde nog terug naar het door de Sovjet-Unie bezette Tsjechië. Erich Ahron Adler stierf gebroken door de lange gevangenschap en het beroepsverbod in Düsseldorf in 1982.
Grotebeerstraat 1 2018 Antwerpen t/f 03-239 81 91 info@emenel.be www.emenel.be
openingstijden: wo t/m za 10.00-18.30 uur of ’s avonds op afspraak juweelontwerp kinderjuweeltjes trouwringen herstellingen oud goud creaties
Op de laatste dag van januari een nieuwjaarsreceptie organiseren, da’s écht iets voor een gazet: deadlines, weet u wel…De meer dan honderd aanwezigen lagen er niet wakker van. Ze babbelden, knabbelden, nipten en sipten naar hartenlust. • (Dirk BLIJWEERT)
Pretoriastraat, halfacht ’s avonds. Wijnhandel De Heerlyckheid loopt aardig vol. Goedlachse hostesses nemen jassen aan en prikken naamkaartjes op. Glaasjes cava en fruitsap wachten op dorstige kelen. De eerste van een lange reeks heerlijke hapjes doen de ronde. De creaties van traiteur Frais Divers vinden probleemloos hun weg naar gulzige mondjes. Het geroezemoes zwelt aan. Het wordt pas stil als voorzitter Frans Crols zich op een stoel hijst. Onze voorzitter is een gelukkig man. De adverteerders en de gazet hebben elkaar nodig, zo zegt hij. Frans pakt ook uit met enkele leuke weetjes. Wist u bijvoorbeeld dat we vorig jaar 244 bladzijden gazet bij elkaar schreven en fotografeerden? Dat de Gazet maar liefst 41 medewerkers telt waarvan de helft vrouwen? En dat de redactie vorig jaar bevallen is van onze grootste krant ooit, maar liefst 44 bladzijden dik! Onze voorzitter raakte ook nog even het delicate onderwerp “wijktelevisie” aan. Toegegeven: dat project ligt even in de koelkast,
maar het is een kwestie van tijd vooraleer we het weer opdiepen, zo bezwoer hij de aanwezigen.
Hoofredacteur Swa Collier zette op zijn beurt de krantenuitdragers in de bloemetjes. Het respect van Swa voor hen is alleen maar toegenomen. Onze hoofdredacteur had immers zelf een aantal gazetten gebust, maar kwam niet ongeschonden uit zijn krantenronde. Hij hield er pijnlijke vingers aan over. “Zurenborg heeft gevaarlijke brievenbussen”, zo luidde zijn conclusie. Wie stukjes huid in zijn brievenbus heeft teruggevonden, mag deze trouwens terugbezorgen aan Swa, Stierstraat 3. Woorden van lof waren er voor André Dejonghe, onze onvolprezen redactiesecretaris. Swa Collier : “Zonder hem slaag ik er nooit in om een krant klaar te krijgen. Hij is de organisator van het geheel, de motor. Hij vult de gaten aan die ik laat. Perfect is dat. “
De tweede Trofee Rudi Kimpen gaat dit
jaar naar dokter Dirk Avonts, “de man met een spelfout in zijn naam”, aldus Swa Collier. De huisdokter verlaat Zurenborg en wijkt uit naar naar Gent, waar hij aan de slag gaat als professor. “Het stemt me verdrietig dat ik onze wijk achterlaat, maar anderzijds maakt deze trofee het afscheid draaglijker”, zo verwoordde hij het in zijn
dankwoord. En hij vervolgde: “Ik ben heel fier om in Zurenborg gewoond te hebben, overal waar ik kom vertel hoe goed het hier is.”
Wie zijn wij om een professor tegen te spreken? En toen volgden een hapje en een drankje, een drankje en een hapje, een hapje en een drankje..
Op de hoek van de Cuperusstraat en de Lange Leemstraat huist sinds enkele maanden de redactie van ’t pallieterke. Het blad (‘Het enige spotblad van de Lage Landen’) bestaat al 65 jaar en heeft een nieuwe hoofdredacteur. karl Van Camp is zijn naam. in Doorbraak van de Vlaamse Volksbeweging, schreef Barry maertens onderstaand portret van deze man. “Als nieuwe hoofdredacteur van ’t pallieterke wil ik het blad beter op de kaart zetten in Vlaanderen - later ligt er misschien een markt open in Nederland, zeker in het zuiden van ons buurlanden de titel binnenbrengen in de 21ste eeuw. We moeten de spreekbuis zijn van
Vorige maand begonnen twee nieuwe auteurs - er volgen er nog - en ’t Pallieterke kan bogen op een jonge, vrouwelijke cartoonist. Een primeur in de Lage Landen. Een wekelijkse Nieuwsbrief ondersteunt sedert kort het blad én een serieuze verkoopcampagne loopt sedert twee maanden met gunstig gevolg.
LEERkRACHT
Tussen de rinkelende telefoons door luistert en antwoordt Karl Van Camp (50 j.). Sinds 1 december is hij de nieuwe hoofdredacteur van wat zich het onafhankelijke, non-conformistische en radicale Vlaamse weekblad noemt : ’t Pallieterke. Het Vlaamse zit in zijn genen. Grootvader Ferdinand Van Camp was actief in de Frontbeweging, ’14-’18, maar had niet de kans om zijn flamingantisme door te geven want stierf toen Karl 5 jaar was. De ouders wakkerden de Vlaamse interesse niet aan; broer en zus zijn evenzeer neutraal. De steekvlam was het enthousiasme en de onderlegdheid van leerkracht geschiedenis, Ludo Geerits. Hij droeg een kakigroene parka met een Vlaamse Leeuw
op de mouw. Wat niet evident was. ‘Veel interviews met flaminganten wijzen er op dat een leerkracht vaak de aanstoker is geweest van hun interesse in het Vlaamse gedachtegoed. Op de leeftijd van 16 jaar komen er meer geschiedkundige en politiek getinte thema’s aan bod en je ontmoet op school dan soms ook gelijkgezinden. Natuurlijk bepaal je zelf de richting die je uitgaat. Niet iedereen uit mijn toenmalige klas is actief aan de Vlaamse kant, maar toch kan je stellen dat deze leraar grote invloed heeft gehad op mijn leven. Ik denk dat het zaaizaad in mijn familie zat en tot wasdom kwam door de geschiedenislessen.’
Karl Van Camp werd actief flamingant aan de Sint-Lucas Hogeschool in Brussel waar hij architectuur studeerde: ‘Het was sinds mijn kinderjaren een droom om architect te worden. Op mijn vijf kwam er een architect aan huis voor een bouwopdracht. Door hem ben ik beginnen tekenen en op woensdagnamiddag ging ik met mijn vader naar de werf. In de jaren tachtig heb ik in Brussel de lokale tak van de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) opgericht.
iedereen die zich inzet voor de Vlaamse zaak en dat houdt in politiek en communicatief een plaats innemen in het midden van de driehoek Vlaams Belang, N-VA en de Vlaamse vleugel van CD&V. De verjonging en vernieuwing wil ik concreet maken door bijvoorbeeld het taalgebruik op te schudden. Je kan tienmaal het woord Niveanen gebruiken voor N-VA’ers, maar nadien draagt het begrip een baard en na een tijd is het geheimtaal. ik wil doorzichtiger Nederlands en algemeen begrijpbare woorden. Ook met het oog op een nieuw publiek dat weinig snapt van Vlaamse codes en dubbele bodems.” • Barry Maertens
Op die manier kwam ik met veel Vlaamse militanten en politici in contact. Je zou er verbaast over opkijken wie toen allemaal lid was van NSV en nadien stil is gevallen of van kamp is veranderd. Grappig en leerzaam is dat tegelijkertijd. De Brusselse tijd heeft mij getekend. Zo ben ik tijdens een pamflettenactie aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) moeten gaan lopen voor de opgetrommelde linkse democraten waarbij zij mij met auto’s achtervolgden tot in hartje Brussel. Eén van de risico’s van het vak. Als betoger moet je het er elke keer bijnemen dat je op heethoofden kan stoten. Het zijn nu ook serieus andere tijden. Wij hadden geen gsm, geen auto, geen internet. Als ik mijn mensen wou bereiken moest ik te voet naar een telefooncel aan het Noordstation. Indien ik dertig jaar geleden dezelfde communicatiemidden zou gehad hebben als nu, dan had ik nog veel meer politieke stampij gemaakt.’
In Brussel ergerde Karl Van Camp zich aan ’t Pallieterke: ‘Omdat er nooit iets ver-
scheen over NSV Brussel, schreef ik een satirische brief naar uitgever-hoofdredacteur Jan Nuyts. Enkele dagen later antwoordde hij op zijn moppige manier dat hij geen correspondent in Brussel had en dat ik dringend contact moest opnemen. Zo begon ik in 1982 als studentencorrespondent in Brussel. Geleidelijk aan ging ik meer en meer stukken schrijven. Toen ik mijn diploma had, heb ik de studentencorrespondentie opgegeven maar ben ik wel blijven doorgaan met interviews en dossiers. Na enkele jaren kreeg ik carte blanche voor de promotie. Door mijn beroep is in de jaren 90 mijn interesse voor ’t Pallieterke en de Vlaamse zaak verminderd. Maar lang heeft die luwte niet geduurd: in 1998 werd ik lid van de Marnix Ring, een organisatie die boven de partijpolitiek werkt aan het verspreiden en bevorderen van het Nederlands en de Vlaamse politieke groei.” Karl Van Camp was zelfstandig architect en jarenlang de bouwmeester van Alfacam van Gabriël Fehervari die hij leerde kennen als leverancier van video-installaties voor het Vlaams Nationaal Zangfeest.
Tussen de kindertekeningen aan het raam van het hoekpand in de Ramstraat 24 trok een klein berichtje de aandacht: uw huis verkopen? Laat het dan eerst restylen. iets wat we eerder al eens een keertje op televisie hadden gezien, maar nu ook in de wijk? “Oei, oei”, zegt Annelies Vermeulen “De grondgedachte is natuurlijk wel dezelfde, alleen beschikken die mensen op televisie over enorme budgetten, hier is dat allemaal iets minder, natuurlijk” • (Swa COLLIER)
Annelies van den Broek-Vermeulen is Nederlandse uit Den Haag en ze omschrijft zichzelf al snel als een doener. In haar hoekhuis in de Ramstraat is te zien dat hier inderdaad doeners aan het werk zijn geweest. Het pand werd grondig aangepakt en boven de garage is een terras gemaakt dat via een buitentrap te bereiken is. “Toen we naar een huis zochten hebben we eerst dit huis gezien en daarna heel veel panden, want in Antwerpen staat heel veel te koop. Wat we merkten is dat we telkens weer naar dit huis kwamen. We hebben toen voor dit pand gekozen dat we kenden als Het Zwarte Huis. We hebben er vanaf 2004 dan ook heel wat werk aan gehad. Maar we zijn eveneens gevallen voor de wijk met zijn mooie huizen, het plein en de sfeer.”
CARWASH
Over naar de orde van de dag. Zij klapt een laptop open en vraagt me om mee te kijken naar foto’s van huizen die te koop worden aangeboden. Interieurs meer bepaald. Er volgt een uitgebreide babbel van hoe het niet moet: volgepropte kamers, mensen die op de foto staan, donkere vlakken en ga zo nog maar even door. Annelies Vermeulen: “ Kijk, er zijn dingen die ik niet begrijp. Iedereen die een wagen wil verkopen gaat eerst naar de carwash, maakt dat die auto leeg is en dat er grondig gestofzuigd is. Dat is vanzelfsprekend maar die filosofie past men niet toe als het over een huis gaat. Da’s toch wel heel vreemd” Dan komen de beelden van hoe het wel kan en moet. De kamers zijn veel leger, de persoonlijke spullen verwijderd. Alles wat emotionele waarde heeft en dus per definitie persoonlijk doet men best uit het zicht. Kleur en ruimte, de ornamenten die aanwezig zijn moeten tot hun recht komen. Annelies Vermeulen: “Vergeet niet dat de koper ook steeds kritischer is geworden maar ook erg dikwijls afgaat op zijn eerste indruk. De eerste halve minuut vormt er zich al een besluit en dat is dikwijls bepalend. Daarom wijs ik er ook altijd op dat een huis fris moet ruiken.”
Annelies is sinds oktober verleden jaar effectief gestart en is nog op zoek naar makelaars waar ze kan mee werken. Maar het kan even goed bij particulieren. Annelies Vermeulen: “Als mensen beroep willen doen op mijn diensten kom ik langs en maak ik een soort inventaris op van alles wat er moet gebeuren.
Wat moet weg, wat moet anders staan, kleur, de bijzondere elementen die een accent moeten krijgen en dan maak ik een offerte op. Dat kan dan veel of weinig werk inhouden. Ik zeg maar wat. Er staat een blauwe keuken en die moeten we overschilderen want zo’n kleur stoot de mensen af. Dat kost natuurlijk meer al moet ik er nadrukkelijk aan toevoegen dat ik geen renovaties doe, da’s een ander vak.” Uit onderzoek in Nederland zou blijken dat huizen die maar moeilijk verkocht geraken na een restyling toch snel van de hand gaan. Maar wat zijn nu de grootste fouten die een particuliere verkoper kan maken als hij een pand wil verkopen? Annelies zet ze nog een keertje op een rij: “Te veel spullen en te veel kitsch die alleen voor afleiding zorgen, slechte foto’s op het internet zetten, mensen, maar geen sfeer, allerhande geurtjes en laat mij maar de rondleiding doen als er potentiële kopers zijn. De verkopers moeten daar echt niet bij zijn, liefst niet.”
FANTAS iE
Kandidaat kopers lopen ook al onmiddellijk het huis zelf in te delen naar hun goesting: hier een zetel, daar de computer, de televisie ginder, daar de tafel en ginder het kunstwerk. Daarom is het van groot belang dat de beschikbare ruimtes ingeschat kunnen worden door die kandidaten want die willen in hun nieuw huis hun eigen fantasie realiseren. “Zorg dat de mensen dus de ruimtes kunnen zien, maak ze groot is een gouden raad die ik geef”. We krijgen een folder en lezen dat ze werkt volgens de “hands-on methode”: dat betekent dat u geen dik adviesrapport ontvangt. Styllies gaat direct aan de slag om een optimale presentatie van uw woning te realiseren. Zo is iedere woning in maximaal twee werkdagen klaar voor de verkoop”. En “Door gebruik te maken van bestaand meubilair blijven de kosten laag. U betaalt slechts een minimum aan accessoires. U kunt dus beter investeren in verkoopstyling, dan na maanden uw vraagprijs te laten zakken. ”Duidelijke taal dus. En nog dit. Annelies Vermeulen: “Wil je er ook nog bijzetten dat ik de enige ben in Antwerpen die de restyling volgens de handson methode ook zelf uitvoert?” En dat willen we.
Annelies van den Broek-Vermeulen Ramstraat 24 www.styllies.eu annelies@styllies.eu
in de Draakstraat is na heel lang werken het befaamde café Hof van Ellende omgetoverd tot een eigentijds en modern restaurant. Geen meeneem-chinees zoals zovelen hadden gehoopt maar een modern restaurant met een beperkte kaart en een prijskaartje dat volop kwaliteit doet vermoeden. Eind januari werden de deuren geopend en het ziet er naar uit de wijkbewoners de weg al gevonden hebben naar de Cuichine. Naam die gevormd wordt door een stuk van het woord cuisine en chine. Simpeler kan nauwelijks. Wie een idee wil krijgen van wat je daar dan wel kan eten geven we
Zoals gezegd kan je hier geen loempia of nasi goreng krijgen. Dat zijn eigenlijk ook geen Chinese gerechten maar Indonesische die aangepast zijn aan onze smaak. Bij Cuichine willen ze het over een andere boeg gooien. Een voorsmaakje.
LUNCH: van dinsdag- tot vrijdagmiddag. Wisselend tweegangen-menu, voor & hoofdgerecht: €18,00
VOORGERECHTEN
Tataki Tonijn
à la plancha, sesamkorst, zoetzure
komkommers, soyamayonaise...
Wonton Soep
Chinese kippebouillon, gepocheerde deegbuidels gevuld met vlees en garnalengehakt, pakchoy, lenteui...
Inktvis
In de wok, wah-yim, vijf-kruiden, chili, shaoshing wijn...
Dim Sum Gestoomd, huisgemaakte pasteitjes (vlees, garnalen, veggie), huisgemaakte sambal, sojasaus...
Pekingeend
Gelakte eend, flensjes, chili, komkommers, lenteui, verrijkte hoisinsaus...
voorgerechten tussen €8,00 & €15,00
HOOFDGERECHTEN
Zeebaars
Gestoomd, gember, lenteui, soja, geschroeid met olie...
Zeeduivel
In de wok, groene asperges, gemarineerde shiitake’s, oestersaus...
Tijgergarnalen
In de wok, wah-yim, vijf-kruiden, chili, shaoshing wijn...
Angus Entrecôte
A la plancha, Chinese pepersaus, paprika...
Pekingeend XL
Gelakte eend, flensjes, chili, komkommer, lenteui, verrijkte hoisinsaus...
Lamsbout
In stukjes, in de wok, bamboe, pikante chili-bonensaus...
Hoofdgerechten tussen €18,00 & €25,00
DESSERTEN
Fruit
Granité van nashi-peer, bloedsinaasappel...
Kaas
Gaffineerd door kaasmeester Van Tricht, lychees, brood...
Tijdens het 34ste werkjaar organiseert het Centrum voor Shin-Boeddhisme weer een behoorlijk aantal cursussen. Behalve deze reeks cursussen is er ook nog het weekend van 1 mei waarop de traditionele opendeurdag wordt georganiseerd. Gespreid over 20 dagdelen zijn er lesgevers uit eigen midden en be-
De cursussen gaan door op zaterdagvoormiddag van 10 tot 12.30 uur in het Centrum voor Shin-Boeddhisme, Pretoriastraat 68. De menukeuze Extra | Roadmaps van onze website (www.jikoji.com) begeleidt je daarin. In principe is er op zaterdagen tussen 13 en 18 uur permanentie in het Centrum, zodat je ter plaatse je eigen lunchpakket kan nuttigen (er is koffie en thee), en de namiddag wordt besteed aan verdere studie, discussie of gewoon napraten, of een handje uit de mouwen steken.
Om voldoende exemplaren van het cursusmateriaal te kunnen voorzien, vragen we vooraf in te schrijven bij voorkeur per e-mail (info@jikoji.com), Centrum voor Shin-Boeddhisme vzw pretoriastraat 68, B-2600 Antwerpen (Belgium)
tel. +32 (0)475 62 78 36
bank 523-0802265-53
iBAN: BE53 5230 8022 6553
BiC: TRiOBEBB
1/introductie boeddhisme
Luc Van de Wal (€ 28) Zaterdagen: 05, 12, 19 en 26 februari
Nu het boeddhisme pas echt goed zijn intrede in het Westen maakt en met het vooruitzicht eerdaags in België officieel erkend te worden als niet-confessionele levensbeschouwing wordt deze 2 500 jaar oude heilsleer brandend actueel. Hoe gaan we in onze boeiende en woelige tijd om met de raadgevingen van de Boeddha? Daar het geen doctrine betreft maar raadgevingen binnen een heilsleer ligt de uitdaging in het hertalen ervan voor en door mensen van hier en nu.
Een eerste kennismaking voor wie niet of weinig vertrouwd is met het boeddhisme en een belichting van bepaalde aspecten voor wie al op pad is…
2/750 jaar Shinran Shonin –leven en werk
Fons martens ( € 22) 3
zaterdagen: 26
maart, 02 en 09 april
We leren over de parallellen tussen het leven van Shinran Shōnin en dat van de historische Boeddha Shakyamuni, over zijn zoektocht naar wat volgens hem essentieel is en wat later Jodo Shinshu zal kenmerken tegenover de andere boeddhistische scholen. We besteden aandacht aan zijn professionele leven, aan zijn familiale banden en aan de ruimere sociale en politieke context. Via zijn werken ontdekken we hoe hij startend van een sterk academische inslag (o.a. via zijn hoofdwerk Kyogyoshinsho) geleidelijk aan eenvoudigere bewoordingen gebruik om zijn boodschap van vertrouwen in Amida (o.a. via zijn Wasan, in dichtvorm geschreven) bij de gewone man en vrouw te verduidelijken. Kortom, een boeiend portret geplaatst in cultuur-historisch, filosofisch en boeddhistisch perspectief.
Open Deur weekend 30 april en 1 mei iedereen is uitgenodigd op deze vierde
Open Deur. meer info? Zie onze website.
3/Teksten in Jodo-Shinshu: Shoshinge Fons martens(€ 22) Drie zaterdagen: 14, 21 en 28 mei Deze cursus kan aansluiten bij de vorige… We ontleden immers Shoshinge (of Hymne van het ware vertrouwen), een uittreksel uit Shinran Shōnins hoofdwerk Kyogyoshinsho. Het eerste gedeelte van Shoshinge bevat een hulde aan Amida Boeddha en Shakyamuni Boeddha, gebaseerd op het Grote Reine Landsutra. Het tweede gedeelte omschrijft de inbreng van de 7 patriarchen die aan de basis liggen van de Jodo Shinshu. Deze hymne bekleedt een belangrijke plaats binnen de Jodo Shinshu, omdat het het gedachtegoed van onze school verbindt met de vroege Indische boeddhistische leer, over de latere Chinese en Japanse invloeden met de concrete situatie uit Shinrans tijd (12de
kende leraars uit andere boeddhistische groepen. De sessies staan zowel open voor geïnteresseerden met een voorkennis van de leer van de Boeddha, als voor diegenen die nauwelijks hiervan op de hoogte zijn. Tegelijk wordt ook 750 jaar Shinran Shonin, de stichter van de Jodo-Shinshu., gevierd.
eeuw).
4/Grieken en de Boeddha
Sven Vanderbiest (€ 15)
Twee zaterdagen: 11 en 18 juni
De militaire exploten van Alexander de Grote zijn alom bekend. Minder bekend is het lot van de Griekse gemeenschappen die door zijn toedoen tot diep in Azië en India verspreid waren. Hun cultuur hield verbazingwekkend lang stand. De Grieken waren zelfs kroongetuigen van belangrijke ontwikkelingen binnen het boeddhisme. We overlopen de boeddhistische Gandharakunst die de magistrale Griekse invloed op generaties van boeddhabeelden weerspiegelt. En vragen ons af hoe ver die Griekse invloed reikte, buiten de kunst en … tot de ideeënwereld van het boeddhisme zelf.
5/kennismaking met Tibetaans boeddhisme Lea Van Rompaey (€ 8)
Zaterdag: 15 oktober In deze sessie wordt vertrokken van de stoepa als voorbeeld van een Tibetaans boeddhistisch monument. De beschrijving van de verschillende onderdelen en kenmerken is een geschikt middel om ons dichter bij de leer van de Boeddha te brengen. Een heldere belichting van de typische elementen van deze belangrijke stroming in het boeddhisme.
6/Bodhisattva-ideaal in Theravada en mahayana martine Strubbe (€ 15)
Twee zaterdagen: 22 en 29 oktober
De term bodhisattva wordt meestal beschouwd als een exclusief Mahayana-ideaal. Niets is nochtans minder waar. Een bodhisattva komt voor in zowel het Theravada- als het Mahayanaboeddhisme. In het Mahayana wordt het grondidee van een bodhisattva wel sterk benadrukt en uitvergroot, en werden talloze mythologische bodhisattva’s gecreëerd. In alle betekenissen van de term staat
wel steeds, op één of andere wijze, wijsheid en mededogen centraal. Deze lessenreeks wil een overzicht bieden van de vele invullingen van het concept bodhisattva, en wat een bodhisattva vandaag kan betekenen op spiritueel en maatschappelijk vlak.
7/Verlang naar wat je hebt Lut Van Schoors (€ 8)
Zaterdag: 12 november Elke morgen krijg ik een Dagelijkse Gedachte van de gelijknamige website doorgezonden. De gedachten, citaten of aforismen zijn heel verscheiden en, hoewel ik ze allemaal met dankbaarheid ontvang, zijn het de oosterse die mij het meest aanspreken. In het digitale tijdperk is ook pc of laptop een instrument om de dharma te verspreiden. Verlang naar wat je hebt is zo een dagelijkse gedachte. Het is een voorbeeld van boeddhistische wijsheid. En omdat die wijsheid voor ons allemaal is bedoeld, probeer ik die ook altijd te vertalen naar het leven van elke dag. Samen kijken we hoe je de leer van de Boeddha concreet en praktisch kunt benaderen.
ik ben op zoek naar een droog enveilig staanplaatsje voor mijn bromfiets (klein model) in het Zurenborgse. Heeft u nog een plekje vrij in uw garage, magazijn ... , dan hoor ik dit graag van u! prijs: overeen te komen.
Leen Van Ham Tweelingenstraat 0496/739757
• overname van uw oude wagen
• herstelling • onderhoud
• wij bieden een snelle en verzorgde service
Zaterdag 18 december kleurde de stad wit van de sneeuw. Het verkeer was ernstig verstoord en ook het openbaar vervoer verliep moeizaam. Daar gaat mijn
Een kwartier voor aanvang is het stemmige keldertje van boekhandel De Groene Waterman al behoorlijk vol. Ik zoek vlug een plaatsje in het gezelschap van een paar andere redactieleden en onze vorige wijkdichteres Annemarie Estor. Met een academische vijf minuten vertraging heet Diane Vangeneugden van de Groene Waterman ons welkom en noemt Peter Theunynck schertsend de dichter die elke maand een boek publiceert (zijn biografie over Karel Van de Woestijne is pas uit). Daarna neemt Peter Theunynck het woord om zijn gasten voor te stellen. Gelukkig geen erg geleerde professor die erg hoogdravend en erg lang uitlegt waarom de gedichten zo fantastisch zijn. Neen, het zijn vrienden, dichters, schrijvers die elk een gedicht gekozen hebben om voor te dragen en uitleggen waarom ze precies dit gedicht hebben
boekvoorstelling, dacht peter Theunynck toen hij een blik op de versgevallen sneeuw wierp, maar niets was minder waar. Al zijn gasten waren er. • (Jörg PYL)
gekozen.
De spits wordt afgebeten door de dichteres Hilde Keteleer, die Peter Theunynck ooit bij de uitgeverij Wereldbibliotheek introduceerde, toen zijn vorige uitgeverij Manteau het voor bekeken hield gedichten uit te geven. Zij koos voor het openingsgedicht De Blauwe Planeet, waarin poëtisch beschreven staat hoe erg het met onze aarde gesteld is. Zijn volgende gast is zijn broer Jan. Hij koos voor het gedicht ‘Esen’ waar Jan en Peter hun jeugd met rudimentair comfort beleefden. Na hem is het de beurt aan Marc Tritsmans. Peter Theunynck stelt hem schertsend voor als nog een belangrijk persoon, want hij is genomineerd voor de Herman De Coninckprijs 2011 naast onder andere Joke van Leeuwen en Staf Hertmans. ”Belangrijke mensen uitnodigen, heb ik geleerd van Karel Van de Woestijne,
die was ook, nooit te verlegen om een opportunistisch trekje”, voegt Peter Theunynck er schertsend aan toe. Veerle De Bock (ook familie en geriater) doet uit de doeken hoe een vroeger gedicht van Peter haar huidige vorm kreeg. De voorlaatste gast is Leo Jansen van het Amsterdams Van Goghmuseum die onlangs nog de uitgave van de Brieven van Van Gogh verzorgde. Peter Theunynck heeft hem leren kennen tijdens zijn vijftienjarige Odyssee om het leven van Karel Van de Woestijne te reconstrueren. De rij gastsprekers werd afgesloten met een vriendin van het echtpaar Theunynck, Uli Vinks die hen enkele jaren geleden op hun reis naar Nieuw Zeeland vergezeld heeft met haar echtgenoot. De metafoor ‘Naar een nieuw zeeland’ heeft dus ook een reële achtergrond. En ja, iedereen wil terug op reis gaan naar Nieuw Zee-
land. Daarna besluit Peter zelf nog met enkele gedichten, waaronder Grenoble, waar zijn middelste dochter Erasmusstudent is. Na een uurtje is het officiële gedeelte afgelopen. De glazen worden gevuld en leeggedronken. Peter Theunynck blijft op het kleine podium. Meer dan een uur schuiven mensen aan om een opdracht in hun exemplaar van ‘Naar een nieuw zeeland’ te bekomen. Ook de weduwe van Maxime Van de Woestijne, een van de persoonlijke bronnen van de biografie en blijkbaar een heel trouwe fan van Peter Theunynck. peter Theunynck, Naar een nieuw zeeland, Wereldbibliotheek, iSBN 978-90-284-2342-8 www.wereldbibliotheek.nl
Leo Jansen Van Goghmuseum en brieven De weduwe van maxime Van de Woestijne, zoon van broer Gustave
Het Roze Huis heeft behalve de vaste activiteiten ook een resem activiteiten op de agenda staan die boeiend en interessant zijn. Een praatavond over wensvaders bievoorbeeld. Wat zijn de juridische aspecten en hoe verloopt het allemaal.
Elke dinsdagavond van 18u tot 20u en zaterdagmiddag van 15u tot 17u opent de Holebibib haar kasten op de eerste verdieping van Het Roze Huis. De Holebibib heeft een ruime keuze aan boeken, zowel fictie als non-fictie. Ook voor studenten en leerlingen die een scriptie of werk rond holebi-zijn of transgender-zijn willen schrijven. De Holebibib kan je bereiken via holebibib@hetrozehuis.be of via 03 288 00 84 tijdens de openingsuren van de bib.
-Elke donderdagavond van 19u tot 21u onthaal, informatie en opvang door de vrijwilligers van het Gespreks- en Onthaalteam in café Den Draak. Het onthaal kan je bereiken via onthaal@hetrozehuis.be of tijdens de onthaaluren op donderdagavond.
-Elke eerste zondag van de maand vanaf 14u komen de dames van Pimpernel bijeen in Het Roze Huis. Pimpernel is een vereniging voor lesbiennes 40+. Meer info krijg je via pimpernel40plus@telenet.be of via 03/218 97 56. Ook de mannen 40+ komen regelmatig bijeen voor een babbelen kaartnamiddag. Meer info krijg je via: leon.c@skynet.be.
SpELLETJES
Op vrijdag 25 februari, 25 maart en 29 april is er om 20u spelletjesclub in Het Roze Huis. Iedereen welkom voor het spelen van gezelschapsspellen. Meer info op
spellenclub@hetrozehuis.be
LiEFDE
Op maandag 14 februari vanaf 19u30 organiseren de Humanistisch-vrijzinnige Vereniging en Het Roze Huis een vernissage en filmvoorstelling in het Karel Cuypershuis in Antwerpen.
19u30: Vernissage van de tentoonstelling: 'Liefde is altijd goed' fototentoonstelling over het leven en de liefde van holebi's en transgenders.
20u15: Filmvoorstelling ‘IMAGINE ME AND YOU’. Imagine Me & You" gaat over een jonge vrouw die verliefd wordt op haar huwelijksdag.. maar niet op de bruidegom.
Heck (Matthew Goode) en Rachel (Piper Perabo) zijn een gelukkig jong koppel die op het punt staan samen hun leven te delen. Maar in de kerk merkt Rachel een onverwachte gast op. Op dat moment beseft ze dat Heck misschien toch niet de juiste persoon voor haar is. Wat volgt is een romantisch, grappig en ontroerend verhaal dat iedereen die al eens verliefd is geweest bekend in de oren zal klinken.
Waar?
karel Cuypershuis Antwerpen, Lange Leemstraat 57, 2018 Antwerpen meer info? www.h-vv.be en www.hetrozehuis.be
OUDERSCHAp
Op dinsdag 15 februari om 19u45 is er een infoavond rond juridische mogelijkheden
en beperkingen op gebied van holebi-ouderschap. Gastspreker Paul Borghs geeft meer uitleg rond de huidige situatie voor kandidaat adoptieouders, meemoeders… Deze infoavond duurt tot 22u en gaat door in Het Roze Huis. Inkom is 5 euro per persoon. Deze activiteit wordt georganiseerd door ’t Kwadraat, een vereniging voor holebi-ouders en wensouders. Meer info vind je op www.tkwadraat.be.
kLimmEN
Op zaterdag 19 februari om 13u45 organiseert ’t Kwadraat muurklimmen in Klimzaal de Greep te Mortsel. deze klimactiviteit is geschikt voor alle avontuurlijke jongens en meisjes van 6-16 jaar en hun ouders. klimzaal de Greep, Liersesteenweg 15 in mortselaan stedelijk zwembad den Bessem meer info? www.tkwadraat.be
Deze ontmoetingsactiviteit wordt georganiseerd ikv het gelijke ouders project van Het Roze Huis met steun van Gelijke Kansen in Vlaanderen
Op zondag 23 maart om 9u30 zijn alle holebi-gezinnen welkom in binnenspeeltuin De Kloek voor een gezellig ontbijt en een voormiddagje spelen. inschrijven tot 13/03 bij martine@tkwadraat.be Binnenspeeltuin De kloek, Liersesteenweg 92a
in Grobbendonk meer info?
www.tkwadraat.be
VADERS
Op maandag 4 april om 19u45 organiseert ’t Kwadraat een wensvaderborrel-praatavond voor homovaders. In kleine groepjes worden de mogelijkheden besproken die homomannen hebben om hun kinderwens in vervulling te zien gaan. Pleegzorg, adoptie, draagmoederschap en gedeeld ouderschap met een vrouw of vrouwenkoppel komen allemaal aan bod aan vier verschillende tafels. Met een drankje en een hapje kan je vragen stellen aan mannen die hun kinderwens hebben kunnen realiseren. Tijdens de avond komen de verschillende mogelijkheden aan bod voor iedereen. In een aparte zaal praten homomannen over hun vaderschap en kinderen uit een vorige (hetero)relatie.
meer info?
www.tkwadraat.be
info:
Verschillende holebi- en transgenderverenigingen komen maandelijks bijeen in Het Roze Huis. meer info vind je via www.hetrozehuis.be of in De magneet, het driemaandelijks tijdschrift van Het Roze Huis.
kleurenfoto’s, nieuwsflitsen, een uitgebreid archief en natuurlijk een online versie van onze papieren krant. Redenen zat om eens een kijkje te nemen op onze vernieuwde website. U bent
Er mooi uitzien, overzichtelijk zijn en vooral nuttige & leuke informatie bevatten. Dat waren de hoofddoelstellingen bij de facelift van onze website. Of we in ons opzet geslaagd zijn, dat laten we over aan uw appreciatie. Feit is dat u voortaan online kunt “bladeren” in onze krant. Goed nieuws dus voor Zurenborgenaars die, al dan niet tijdelijk, in het buitenland vertoeven. Voortaan kunnen ze altijd mee zijn met het nieuws uit de wijk.
Ook handig is de vernieuwde zoekfunctie. Tik een woord in en ontdek meteen het artikel waarin het onderwerp aan bod is gekomen. Onze vaste rubrieken staan netjes opgelijst onder de noemer “Artikels”. Ronduit indrukwekkend is het foto-archief, dat nu al enkele honderden
er vast niet alleen: dagelijks krijgt www.gazetvanzurenborg. be gemiddeld 20 bezoekers over de vloer. Ook mensen met slechte bedoelingen • (Dirk BLIJWEERT)…
foto’s bevat. Ook die kiekjes die de krant net niet haalden, zijn er te bewonderen. In kleur dan nog wel.
FL i TSEN
De nieuwe website speelt ook korter op de bal. Zo is er ruimte voor nieuwsflitsen, die de brandend hete wijkactualiteit verslaan. Omdat cyberspace quasi oneindig is, voorzien we ook plaats voor extra informatie. Zo kan je het veelbesproken wijkcirculatieplan van A tot Z bestuderen. Voortaan hoeft u ook geen rommelmarkt of DageraadQuiz meer te missen. Onder “Zurenborg” vindt u immers een aankondiging van de vele grote en kleine evenementen die onze wijk telt. De eerste reacties op onze site zijn alvast veelbelovend. Sinds de (stille) herlance -
Er lag een flink sneeuwtapijt op die decemberdag. maar dat weerhield vele tientallen kinderen en anderen niet om mee te doen aan de actie puzzelen voor een goed doel. in dit geval een actie musdic for Life van Studio Brussel waarbij puzzelstukjes gekocht konden worden die dan aan mekaar moesten worden
ring in november zijn de bezoekersaantallen verviervoudigd. In de topmaand december noteerden we ruim 795 bezoekers. Opvallend is het effect van een nieuwe krant. Na de editie van december piekte het aantal bezoekers. De Gazet van Zurenborg krijgt heel wat bezoekers, 111 om precies te zijn vanuit www.Sportup. be, waarvoor onze welgemeende dank!
EGY p TE
Onze site mag zich ook verheugen op heel wat internationale belangstelling. Zo kregen we in december 42 Nederlandse bezoekers over de vloer. Het lijstje oogt heel gevarieerd. Onze site wordt bekeken in Denemarken, Polen, Frankrijk, Duitsland, Rusland, Nieuw-Zeeland, Spanje, de VS, het VK, Portugal, Singapore, Zwitserland
SpAm!
Vanuit Oekraïne kregen we zelfs ongewenst bezoek. Onze wakkere webmaster, Colin Bellefroid, ontdekte tussen al die honderden surfers een zekere Dmitry S. Surnin. De man in kwestie blijkt een notoir spammer te zijn. Over zijn precieze motieven tasten we in het duister, maar voor alle veiligheid hebben we dit heerschap de toegang tot onze site ontzegd. Surfers met goede bedoelingen blijven uiteraard welkom. Het webteam is vast van plan de website de volgende maanden nog aantrekkelijker te maken. Mogelijk starten we met een forum en online enquêtes. U klikt toch ook?! www.gazetvanzurenborg.be
gelegd om één groot geheel te vormen. pret gegarandeerd. Zanger Jelle Cleymans was peter van de actie en tot grote vreugde van velen daagde ook karen Damen van k 3 op en dat leidde meteen tot uitgebreide fotosessies Onze fotograaf van dienst was Dieter Dedecker.
Een expo met als titel: QUiNTESSENTiALLY iS JUST ANOTHER WORD FOR ‘JELLY’toont een speelse affiche met een o zo lief kwalletje gevat in ‘jelly’. maud Van Hagenborgh en marie Charlot Vleminckx, ex en volbloed Zurenborgse schonen, vertellen geboeid over de fotoen illustratietentoonstelling die ze samen met twaalf andere gelijkgezinde zielen organiseren in de Bleekhofstraat einde maart tot begin april. • (Yo V. D. BULCK)
De titel werd bedacht door een medewerker van Outlandish Photo. Dit is een platform voor jonge fotografen in Brussel (Kapellenkerkstation). Marie Charlot en Maud leerden elkaar kennen op school bij Pius X. Fotografie boeide hen beiden. Als ze nu over mij zitten is het hun studierichting geworden die ze met de nodige passie volgen. Er vallen woorden als ‘omdat we niet anders kunnen’ en ‘we moeten dit doen’. Deze jongedames zijn passioneel bezig met hun vak maar maken ook buiten de lesuren foto’s die de grenzen van dit medium aftasten. Grenzen die zeer breed zijn en zeker verlegd kunnen worden. Dit is de reden dat er ook illustratoren worden bij betrokken. Zelf combineren zij ook af en toe hun werk met tekeningen. De eerste editie van deze tentoonstelling had verleden jaar plaats. Ze oogde redelijk braaf met mooi opgehangen foto’s aan muren die netjes onderling verdeeld waren.
DUUR
De locatie verdient ook een extra vermelding. Het gaat over een groot pand in de Bleekhofstraat. Hier huisde de voormalige ‘Fabrique de cycles et de Motos Scaldis’. Mevrouw des huizes is niemand minder dan Karen van Wouters & Hendrix (het juwelenduo) en meneer is een niet onaardige tuin en landschapsarchitect. Zij staan altijd open voor frisse initiatieven en hun huis biedt de tentoonstelling een uniek kader.
Bijna alle deelnemers zijn studenten maar Jelle Sluyts is net afgestudeerd en als freelance fotograaf aan de slag.
Sinds kort woont hij in de wijk.
De tijd dat een foto nemen een tijdrovende bezigheid was, enkel weggelegd voor de gegoede burgerij die het portret als prestigemiddel gebruikten is al lang voorbij. Het enige dat nog overblijft is dat ook vandaag de studierichting redelijk prijselijk is. De benodigde apparatuur is duur, digitaal werken vereist een goede computer (om niet Mac te zeggen) en programma’s als photoshop moeten worden aangekocht. Maar waar een wil is, is een weg...
Beiden werkten in het begin met goedkoop materiaal. Woensdagnamiddagen in Kavka (jongerenwerking Antwerpen Oudaan) bood een plaats en advies aan waar de prille fotografen konden werken. Bijklussen voorziet hen van een extraatje om ook al eens duur fotopapier te kopen. Niet alleen is het terrein van de fotografie grondig gewijzigd; ook de foto op zich evolueert. Een foto als herinnering aan een overledene is in onbruik geraakt maar grote gebeurtenissen in ons leven blijven we toch het liefste op kleurige plaatjes vastleggen. Maar meer en meer biedt het kleine digitale fotoapparaatje ieder van ons de kans om ten allen tijde zelf de mooiste plaatjes te schieten.
ANALOOG
Voelen ze zich dan niet een beetje overbodig?
Het vurige neen als antwoord laat er geen twijfel over bestaan. Voor het verloren domein van de traditionele fotografie kwam veel in de plaats. Hoe één van hun idolen, Rineke Dijkstra omgaat met het model dat ze portretteert leidt tot een confronterende grote foto. Niet alleen een module ‘Foodfotografie’ wordt in de studies opgenomen; geavanceerd werken met photoshop is ook niet voor iedereen weggelegd. Daarnaast herwint de analoge fotografie snel terug terrein. De dames zien een foto als concept en kunnen daardoor het domein van de fotografie verruimen. Dat dit geen dode letter is bewijst hun aanpak van de tentoonstelling. Brainstormen met de groep leverde al een interessante uitdieping van de expo op. Onder de tentoonstellingsruimte bevindt zich een kelder waar onder andere Philip Aguirre een tijdje zijn atelier had. Achtergelaten materiaal inspireert deze nieuwe lichting fotografen en dit zal worden geïntegreerd in hun werk. Momenteel broedt de idee om deze kelder om te bouwen tot een ‘doka’ (donkere kamer) om samen foto’s te ontwikkelen en misschien de bezoeker mee te laten genieten van enige fotografische actie. Eén van de deelnemers werkt ook met ‘insito’ installaties die tijdens de tentoonstelling nog verder tot leven komen. Kruisbestuiving, actie, jong talent; genoeg ingrediënten om ons zeer benieuwd te maken naar het resultaat. De catalogus zal zeker niet het gewicht en de grootte hebben zoals die van Helmut Newton maar laat dit u zeker niet weerhouden om deze leuke bende met een bezoekje te vergasten.
info:
info:Quintessentiality= representing the perfect example of a class or quality
HAL
BLEEkHOFSTRAAT 22
2000 ANTWERpEN
Van 26/3 tot en met 2/4 14 tot 18 uur
Vernissage
op 26/3 te 18 uur
info bij
mooterboot@hotmail.com
ROmmELmARkTEN DAGERAADpLAATS 2011
ZONDAG 8 mEi - 26 JUNi - 4 SEpTEmBER
De prijs per lopende meter (per dag) bedraagt € 5.00 ( + waarborg € 10)
Inschrijven via mail: edilbert.dobbelaer@antwerpen.be, GSM 0494 19 37 34 tussen 20 en 21 u.). Storten standgeld inclusief waarborg, op rekening 001-3076866-05 van BBC Dageraad vzw, uiterlijk 10 werkdagen na inschrijving. Op de dag zelf worden vanaf 7u00 de standplaatsen aan de deelnemers toegewezen. De rommelmarkt begint om 9 uur en eindigt stipt om 18 uur.
Elke standhouder is verplicht om zijn/haar standplaats proper achter te laten: de verplichte waarborgsom zal indien nodig door de organisatoren worden ingehouden, eventueel gevolgd door een definitieve schrapping van deelname aan toekomstige rommelmarkten.
De inrichters zijn niet verantwoordelijk voor eventuele ongevallen.
Bekijk ook het reglement op onze website: www.dageraad.centerall.com V.u. BBC Dageraad vzw, Mercatorstraat 132b40, 2018 Antwerpen
Communicatie- en vormgevingsbureau Volta verlaat onze wijk. Volgens mede-oprichter Miguel Porres was het pand aan het Tramplein stilaan uit zijn voegen aan het barsten. “Momenteel zijn we hier met tien mensen aan de slag. Sommigen van ons werken apart in een klein kamertje. We hebben echt nood aan een locatie waar we in een grote ruimte samen kunnen zitten. Binnenkort krijgen we er trouwens twee nieuwkomers bij. We zijn immers op zoek naar een projectmanager en een webdesigner: het wordt dus nog voller! Bovendien doet onze ontvangstruimte al een tijdje dienst als stock. Er staan allerlei spullen die er niet in thuishoren. Dat is nogal vervelend
voor onze klanten. Vandaar dat we dringend op zoek moesten naar een alternatieve stek.” Die is ondertussen al gevonden. Als de renovatiewerken vlot verlopen, dan verhuist Volta rond september naar de Congresstraat, een zijstraat van de Carnotstraat. Ze krijgen daarbij het gezelschap van een oude bekende. “We hebben een pand gevonden dat we volop aan het renoveren zijn. Het gebouw heet Colonia en zou vroeger een drukkerij geweest zijn. We trekken er trouwens niet alleen naartoe. Traiteur Loes & Krikke, ook al van Zurenborg, en het architectenbureau “Met zicht op zee” uit de Lange Beeldekensstraat, vergezellen ons.”
Van onze Fenna Bouve kregen we deze tekening toegestuurd. Ze vindt namelijk dat dit café aan Berchem Station toch wel een aparte plaats verdient in de wijk. Opmerkelijk is dat er dikwijls ’s morgens al (of nog) behoorlijk wat activiteit is en het vermoeden bestaat dat er hier nogal wat taxichauffeurs en postmannen hun nachtshift met “een laatste” wegspoelen. Ze hebben daar ook een terras en dat is een uitstekende observatiepost om de verkeerschaos die daar heerst vanop de eerste rij gade te slaan. Behalve de complete verkeerschaos is het eveneens merkwaardig te noemen dat er op heel het plein nergens plaats is om te gaan zitten. Een merkwaardig café aan een nog merkwaardiger plein.
GEMMA vzw, Centrum voor Bewuste Communicatie, stelt een dag voor rond Sociocratie en Restorative Circles in de Arendstraat 40 maar wat is Gemma eigenlijk? Gemma is een vzw En Gemma vzw zet zich in voor het verspreiden en aanleren van eenvoudige modellen die de harmonie bevorderen, op basis van gelijkwaardigheid (een van de basismodellen is Geweldloze Communicatie van Marshall Rosenberg). Gemma wil ook nieuwe vormen van leren en organiseren bekend maken, die heel efficiënt zijn voor deze harmonie, zoals Open Space Technology, Sociocratie, Systemisch werk. Er worden cursussen georganiseerd, ook voor onderwijs, en geregeld wordt er samen gegeten en over belangrijke onderwerpen gesproken.
-Dagworkshop : Sociocratie en Restorative Circles Sociocratie Naast de democratisch methode is de sociocratische besluitvorming een an -
dere manier om met meerdere mensen of groepen beslissingen te nemen, waarbij ieders mening gehoord wordt. Emile C. van Dantzig laat ons in de voormiddag op speelse wijze kennismaken met deze Sociocratische Methode. Na een korte inleiding, speelt hij met ons het 'consentspel', zodat je vanuit een alledaagse situatie kan ervaren hoe deze methode in de praktijk werkt. Restorative Circles
Restorative Circles, ontwikkeld door Dominic Barter, is een methode, die mensen in een conflictsituatie weer tot elkaar brengt, zelfs als hun situatie getekend is door misdaad en geweld. In de namiddag laat Emile C. van Dantzig ons op een ervaringsgerichte manier kennismaken met deze unieke en doeltreffende methode.
-Wanneer: Zaterdag 26 februari 2011 van 9.30u tot 17.30u (So -
ciocratie van 9.30u tot 13u, Restorative Circles van 14u tot 17.30u).
-Waar: in de ruimten van Gemma vzw, Arendstraat 40, 2018 Antwerpen. -p rijs: 30 euro. De dagdelen kunnen ook afzonderlijk gevolgd worden aan 15 euro per dagdeel.
Om in te schrijven stuur je een mailtje naar info@gemma.be.
Schrijf in voor de nieuwsbrief en ontvang het lenteprogramma op www.gemma.be
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56 openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
Wie de plaatselijke zaken een steuntje in de rug wil geven moet een stem geven aan een van de vier die meedoen aan de Gouden Glimlach van de Stad Antwerpen. Een leuk initiatief met een beetje onnozele titel, maar voor de zaken zelf een steuntje in de rug. Tot 13 februari kan er via de website gestemd worden en dat is gratis en ook in de zaken ligt een formulier dat ingevuld kan worden.De winkels uit de wijk die meedoen zijn:
- Frais Divers (unieke code 244)
- ’t Glaezen Huys (unieke code 439)
Wie via sms wil stemmen stuurt een berichtje naar 6390 met als tekst GOUD<spatie>unieke code. Tegen eind februari zijn er 45 genomineerden en tegen 31 maart is er dan geweten wie de Zilveren en de Gouden Glimlach toegekend krijgt.
- Zurenborgse Boek- en Dagbladhandel (unieke code 480)
- ’t Rolwagentje (unieke code 443)
Er is al genoeg wit grijs en zwart. 2011 is het jaar dat kleur wil! Colour the Year; dat was het thema van de nieuwjaarsreceptie van Het Roze Huis dit jaar. Naar jaarlijkse gewoonte werd de winterse Draakplaats immers omgetoverd tot een warme plek voor leden en sympathisanten van Het Roze Huis, de bij haar aangesloten
holebi- en transgenderverenigingen en Café Den Draak. Het warme weer bracht meer volk op de been dan de vorige jaren, wat het helemaal tot een succes maakte! De organisatoren waren bovendien blij verrast te merken dat zoveel buurtbewoners samen met hen het glas hieven op het nieuwe jaar!
