Gazet van Zurenborg Editie 2 - 2011

Fret na wekenlange omzwervingen terug thuis

Plotsklaps was hij verdwenen, het lievelingsdier van advocaat Portocarero, een fret met een naam : Beer. Weken lang was hij niet te vinden en alle zoektochten in de omgeving leverden geen resultaat op. Toch bleef de eigenaar koppig hopen in een goeie afloop en wat niemand geloofde gebeurde uiteindelijk toch : zijn fret dook op in…Kapellen.

Dit onwaarschijnlijke verhaal op de pagina’s 4 en 5

PAG 4-5

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

“Er is meer dan voetbal en koers”

 Marijn

Marijn Ex-Zurenborger Devalck Foto Julie DonckErS

Marijn Devalck van FC De Kampioenen heeft nog geruime tijd in onze wijk gewoond. Meer bepaald in de Stierstraat. Erg lang was dat niet want na een tijd heeft hij zijn hele handel en wandel verhuisd naar het landelijke Brakel.

 Jani

Neen, hij is hier niet geboren en neen, hij heeft hier ook nooit gewoond maar hij is wel peter van de protestactie tegen de sluiting van de zeven wijkbibliotheken in Antwerpen. We hebben het over acteur (Thuis) Pol Goossen die op woensdag 23 maart op de Dageraadplaats uitlegde waarom hij deze actie steunt. “Ik ben peter van alle acties want het is toch godgeklaagd dat de stad dergelijke beslissingen neemt. Hebben ze dan nog niet door dat er meer in het leven is dan voetbal en koers?Boeken bijvoorbeeld” Hij zegt het allemaal zonder stemverheffing maar met gloed. En stapt dan mee met de proteststoet die van de Dageraadplaats naar de bib op de Door Verstraeteplaats – Wolfstraat stapte..

Liliane Pijl 5 weken aan de slag in Ambo

Liliane Pijl uit de Filomenastraat is van oordeel dat solidariteit met de Derde Wereld en de daaraan verbonden problemen een prima geestesgesteldheid is, maar dat die solidariteit in daden omzetten nog een heel stuk beter is. Daarom trok ze onlangs voor vijf weken naar Ambo in Ethiopië. Niet zomaar want op deze plaats hebben twee vrouwen die ook op Zurenborg hebben gewoond, een project opgezet voor de armste kinderen uit de regio. In totaal zo’n 150 veelal wezen want AIDS heeft hier een verwoestende uitwerking gehad. Emy Denys (ex –Arendstraat) en Annie Vyverman (Walvisstraat) runnen sinds mei 2008 een project waarbij deze kinderen na de school naar hun huis komen voor extra Engelse les, wiskunde, computer, naaien en af en toe een potje zwemmen en een evenwichtige maaltijd. Liliane Pijl deed vijf weken alles mee en bezorgde ons een verslag op de pagina’s 8 en 9.

Jani wil hier niet meer weg

Foto Julie Goossens

Hij woont al een tijdje in de Tweelingenstraat en het staat vast, hij wil hier niet meer weg. Hij is gebeten door Zurenborg. We hebben het over Jani Kazaltzis, de flamboyante stylist die ondermeer bekend is van het TVprogramma “De Kleren Maken de Man”.

Meer info over het project Cultuur 2018, een samenwerking tussen de stad en cultuurtempels.

PAG 32-33

Liliane Pijl mee aan de slag

Pol Goossen van Thuis is de peter van de protestactie • Foto Stephan HUYGHE

Edito

BOBO’S

Mens, mens, wat hebben we gelachen en gegniffeld de voorbije weken. Meer bepaald bij het uitkomen van ons laatste nummer en op alles wat daarna volgde. Even het geheugen in de juiste plooi leggen. Een standup-comedian had het in een show over de wijk Zurenborg. De man, een oud activist van de Amadezen, beter bekend als Partij van de Arbeid, maakt grappen en verdient daar geld mee. Hij heeft zelfs het Sportpaleis uitverkocht (oeps, dat was die andere, grapje) maar nu hekelde hij de bewoners van deze wijk. Meer precies dat soort mensen dat zich in de wijk verplaatst met kinderen in een bakfiets. Een fenomeen, toegegeven, want jaren geleden hebben we in deze krant daar ook al eens een fotoreportage aan gewijd. Als voorbeeld van milieubewust zijn. Als voorbeeld van ouders die hun kinderen naar school brengen zonder een auto dubbel te moeten parkeren, als voorbeeld van… nog een paar dingen maar zeker niet als politiek voorbeeld. Hoe zouden we dat trouwens weten? Aan hun kledij?

Aan hun haarsnit? Aan de kleur van hun sokken? De prijs van hun schoenen? Maar dat wist de grappenman duidelijk wel. Het was namelijk het ultieme sein van een linkse bobo. Van een jong koppeltje met kind dat op de socialistische burgemeester en zijn partij stemt en zijn kinderen bij voorkeur naar een witte school stuurt. Want van die laatste zijn er nogal wat in de wijk. Dat kan tellen als beschuldiging en gelukkig hebben we hier een echte democratie want anders stonden er zeker ondergrondse kerkers te wachten. Het vuurtje was namelijk al eens eerder opgepookt door de Grote Roerganger van de NV-A. Tot daar de grap. Dachten we.

Een mooie opening met Nigel Williams in een van een linkse bobo geleende bakfiets op de foto en iedereen blij en fier. Tot dan ineens Gazet van Antwerpen de draad oppikte en het gegeven in een met foto’s opgesmukte artikel presenteerde, gevolgd door de kranten van de Persgroep, gevolgd door de regionale zender ATV en hier en daar allicht nog wat publikaties en uitzendingen. Ik vroeg me af of er geen nieuwe revolutie op gang was geschoten, zo’n mini-Arabische revolutie van bakfietsers die oproepen tot het vernietigen en verdelgen van… Ach nee, de ballon zou wel leeg lopen, het water stroomt uiteindelijk toch naar de zee. Maar dan gebeurde het. Het weekblad Knack pakte ineens uit met een wel heel serieus artikel. Een van hun redacteuren had namelijk klacht ingediend bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding wegens discriminatie van de “bakfietsende Vlaming en de Dageraadplaats”. Stijn Tormans, de klager in Knack van 30 maart: “Dat De Wever met zijn geschimp tegen het eigen volk zonodig het front der Vlamingen uit elkaar wil spelen: dat is zijn zaak. Maar dat ik plots gediscrimineerd word als een op Patrick Janssens stemmende hypocriet, die sloten geld verdient en zorg besteedt aan zijn slonzigheid: er zijn al genoeg misverstanden in de wereld. Met veel belangstelling en geduld kijk ik uit naar uw antwoord.” Getekend Stijn Tormans. Dat is wel raak dacht ik, recht naar Brussel. Het antwoord viel een beetje tegen. Geen kans dat er een uitspraak kwam in deze. Maar het artikel stopte daar niet bij. Er werd godbetert zelfs een antropologe opgediept die haar kennis gebruikte om het verschil uit te leggen tussen een Dansaert-Vlaming in Brussel en een Zurenborg-Vlaming in Antwerpen die volgens De Wever dan een slechte Vlaming zou zijn. En ook Manu Claeys (Borgerhout) mocht zijn licht laten schijnen: “Wat in Zurenborg gebeurt, dat is eigenlijk alles waar De Wever voor staat: zelf initiatief nemen, zonder hulp van de overheid, sterk sociaal weefsel opbouwen.” Maar alles bij elkaar stond Zurenborg toch maar mooi op de cover van het meest serieuze weekblad van Vlaanderen. En dat allemaal door een paar uitspraken die eerlijk gezegd, het niveau van het betere cafégesprek nauwelijks benaderden. Met dit verschil dat er dan niemand zou lachen omdat het nu eenmaal niet grappig is, niet geestig, niet wrang, niet absurd is. Maar wat dan wel? Ik zou het begot niet weten en of die theorie ook klopt? Ik zou het ook niet weten. Wat ik wel weet is dat er in mijn straat nauwelijks één bakfiets op het voetpad staat geparkeerd. En als dat een signaal is dan vrees ik dat wat mijn straat betreft, de herverkiezing van populaire Patrick een probleem zal worden. Dus is er voor hem nog veel werk aan de winkel. Iets voor die andere standup-comedian met een grap over Zurenborgers en de honderden fietsen waarmee ze zich verplaatsen? De koersfietsen? Naar het Sportpaleis?

De laatste tijd werd het een beetje stil rond het wijkcomité Zurenborg.

Maar in alle stilte is er gewerkt aan vernieuwing van de kern en aan een nieuwe website. Het ziet ernaar uit dat het wijkcomité een

Zurenborgers die de laatste tijd op Google “wijkcomité Zurenborg” zochten, werden steevast doorverwezen naar een website waarop blijkbaar sinds juni 2010 geen nieuwe verslagen meer te vinden waren. De nieuwe site is nu wel te vinden op zurenborg.wall.fm. Daar zijn niet alleen maar de laatste verslagen te vinden, maar ook die van een paar jaar geleden. Geïnteresseerden slaan deze site best op in hun favorieten, want Google heeft voorlopig moeite om deze stek te vinden.

DOELSTELLINGEN

De doelstellingen van het wijkcomité zijn een ruimte te bieden voor reflectie, discussie en actie met betrekking tot de sociaal-culturele en woonkwaliteit van de wijk Zurenborg en de ruimere stedelijke omgeving. Het Wijkcomité Zurenborg streeft naar betrokkenheid van buurtbewoners bij en medeverantwoordelijkheid voor de woonomgeving. Het wijkcomité probeert de problemen op te lossen voor alle bewoners, dus niet in het belang van één persoon of één straat. Het is de bedoeling zich op kritische en constructieve wijze in te zetten voor de wijk en zo een brugfunctie te vervullen tussen bewoners en beleidsmakers, participatie dus. In het verleden heeft dit al tot de succesvolle heraanleg van de Dageraadplaats geleid. Uiteraard wordt naar een consensus gestreefd, maar de echt belangrijke beslissingen worden enkel bij meerderheid genomen. Tot slot is het belangrijk te weten dat het wijkcomité geen bindingen van politieke, ideologische of filosofische aard heeft.

FORUM

Het wijkcomité werkte sinds kort met maandelijkse vergaderingen, maar dit tempo van bijeenkomsten lijkt niet altijd noodzakelijk. Daarom zullen deze vergaderingen slechts gehouden, indien nodig. Om efficiënt met de wijkbewoners te communiceren, wordt nu de mogelijkheid geboden om via een forum (voorlopig via de website) te communiceren, maar in de toekomst denkt men ook aan sociale media zoals Facebook. Door de verhuis van een aantal actieve bewoners van het wijkcomité, is deze groep nu aanzienlijk verjongd en aangevuld met een aantal dynamische dertigers en veertigers, maar er is nog plaats voor twintigers. Deze nieuwe ploeg zal op de bestaande traditie voortbouwen van de oude wijktraditie, het motto “Zurenborg burenzorg”, een anagram destijds gelanceerd door Herman de Coninck.

KLANKBORD

Naast samenleven, verkeer, veiligheid en wijkcirculatie is het dossier “Nieuw Zurenborg”, waarover het wijkcomité overlegt een van de meest belangrijke. Omdat de stad Antwerpen dit dossier ook erg belangrijk vindt, heeft zij hiervoor een Klankbordgroep in leven geroepen. Deze groep vergadert vier maal per jaar onder leiding van Sandra Lintermans en heeft volgens de stad Antwerpen tot doel een adviserende rol bij de verdere planning van Nieuw Zurenborg te spelen. Alle nodige documenten voor deze vergaderingen worden op voorhand aan de deelnemers bezorgd. In deze werkgroep zijn vooral de leden van het wijkcomité vertegenwoordigd, die naar een echte participatie streven. Voor die werkgroep is het uiteraard belangrijk dat de stad Antwerpen de aanbevelingen van het MER (milieu effecten rapport) volgt, alvorens groen licht te geven tot de bouw woningen op de site Nieuw Zurenborg. Het wijkcomité

nieuw elan heeft gevonden. Over de nieuwe aanpak en de visie van het wijkcomité, had Gazet van Zurenborg een gesprek met ancien Lieve van Daele en jonge kracht Dimitri Heirbaut. (Jörg PYL)

is uitermate bezorgd over de impact van de aanwezigheid van de Ring die zorgt voor luchtvervuiling, fijn stof en geluidsoverlast. Het wijkcomité verzet zich niet a priori tegen de bouw van Nieuw Zurenborg, maar vindt wel dat de stad Antwerpen de aanbevelingen van het MER (dat die verplichtingen wettelijk niet kan opleggen), moet volgen. Anders kan er voor het Wijkcomité Zurenborg geen sprake zijn van de bouw van nieuwe woningen. Zij ijveren daarom ook voor een overkapping van deze Ring als voorwaarde om de nieuwe wijk te kunnen bouwen. De gezondheid van de nieuwe bewoners moet gegarandeerd kunnen worden. Dat impliceert dat de Ring zeker niet mag verbreed worden. Het overkappen van de ring zou ook een aanzienlijke verbetering van de levenskwaliteit van de Berchemse Zurenborgers en de wijk Groenenhoek aan de overzijde van de Ring betekenen. De leden van de werkgroep in de Klankbordgroep geloven dat de discussie van deze problematiek mogelijk een trigger is, die andere wijken tegen de vervuiling van het verkeer in de toekomst zal beschermen. Het is immers zo dat de hele problematiek van fijn stof slechts de laatste jaren op gang is gekomen.

OVERKAPPING

Uiteraard is het wijkcomité voorbereid op het kostenplaatje van de overkapping van de Ring. Nochtans moet er ernstig over nagedacht worden om het Vlaamse Gewest en de Federale Overheid te laten meebetalen voor dit project, en waarom niet Europa? Het verkeer dat langs Antwerpen passeert, bestaat voor een groot deel uit trafiek tussen Noord- en Zuid-Europa. Door een vermindering van geluidsoverlast en fijn stof zou niet alleen de levensduur van de bewoners rond de Ring met één jaar verlengd kunnen worden, ook de ziekteverzekering zou minder kosten hebben voor hart- en longproblemen. De vrijgekomen ruimte boven de overkapping van de Ring zou dan weer nuttig kunnen gebruikt worden voor allerlei nutsvoorzieningen, en waarom geen golfterrein om het kostenplaatje beter verteerbaar te maken? Men zou ook naar het buitenland moeten kijken, hoe men daar dergelijke problemen heeft aangepakt bijvoorbeeld in Boston.

PARTICIPATIE

Om al deze redenen is het wijkcomité de mening toegedaan dat het opportuun is met de Stad Antwerpen verder te vergaderen en niet direct met een naakte afwijzing te reageren. Een botte afwijzing van het project zou tot gevolg hebben dat het wijkcomité niet meer mee kan discussiëren over de uitwerking van het project. Het gevaar is dan niet denkbeeldig dat de overheid een beslissing neemt waar niemand gelukkig mee is. “Participatie, mee verantwoordelijkheid nemen, moet kunnen”, stellen Lieve Van Daele en Dimitri Heirbaut. Het wijkcomité zal in de toekomst nog betere manieren zoeken communicatie met en participatie van de wijkbewoners mogelijk te maken. Neem alvast een kijkje op de webstek van het wijkcomité en waarom niet zelf meewerken?

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk. (Foto Edwin MENU)

Protest tegen verdwijnen wijkbib blijft aanhouden

Woensdag 23 maart en de zon schijnt volop. Op de terrassen van de Dageraadplaats is er geen stoel meer vrij. In het midden van het plein verzamelen zich langzaam maar zeker een aantal mensen die in stoet willen opstappen naar de wijkbibliotheek. Opmerkelijke verschijning: Nigel Williams, de stand-upcomedian die in zijn show en in deze krant de “linkse bobo’s” schoffeerde. En het moet gezegd, er zijn hier zeker twee tot drie bakfietsen te zien met mama’s, papa’s en kinderen. En Nigel plooit zich dubbel om mee op de foto te kunnen, met een bakfiets en Pol Goossen plus wat joelende kinderen. Organisator Jochem Oomen is tevreden met de opkomst maar ziet met lede ogen dat veel potentiële betogers geen of nauwelijks zin hebben om hun buitgemaakte terrasstoel te verlaten. Hij gaat dan maar van terras tot terras om via een megafoon iedereen tot betogen aan te porren. Hier en daar komt er beweging in. Een halfuurtje later dan voorzien zet de stoet zich dan toch in beweging richting Kreeftstraat en de Door Verstraeteplaats-Wolfstraat waar de bib is gevestigd. Het rondpunt dat sinds 1907 de naam van de schilder draagt die nog in de Draakstraat 27 heeft gewoond. En midden het rondpunt staat nog een fraai meisje op een bloesemende tak terwijl langs de overkant van de bib een erg belangrijk rijksarchief is. De bib kan op geen betere plaats gevestigd zijn. Helaas niet lang meer.

In een interview met de Gazet van Antwerpen liet schepen Philip Heylen er geen twijfel over bestaan dat de beslissing onomkeerbaar is. Te weinig bezoekers en te duur klinkt het onverbiddellijk. Bovendien kunnen de scholen bibliotheken aanleggen en zal een bibliobus regelmatig te zien zijn in de wijk. En Permeke is slechts een paar kilometer verwijderd van de wijk argumenteert hij. Maar dat zijn argumenten waar de betogers geen oren naar hebben. Weinig mensen zien de tocht naar de centrale bibliotheek zitten en iedereen ervaart het als een verarming voor de wijk. De geruchten dat er al druk informatie ingewonnen wordt om er een restaurant te vestigen steken dan ook al volop de kop op. (Swa COLLIER)

Foto's Stephan HUyGEN

Ware “frettenliefde” kent geen grenzen

Raymond Portocarero haalt onderste steen boven om ‘Beer’ terug te vinden

Beer (4) en Ice (2), de fretten van de Lange van Ruusbroecstraat 71 hebben niet veel zin in een interview. Op een frisse voorjaarsochtend liggen ze liever knus in hun warme nestje dan dat ze kunstjes moeten opvoeren voor De Gazet van Zurenborg. Hoe zou u zelf zijn? Wij voelen hun baasje dan maar

Raymond Portocarero vergast ons op koffie. In zijn huis hangen, naast een foto van zijn neef, de schrijver-diplomaat Herman Portocarero, allerlei afbeeldingen van dieren. Dat hij de advocaat is van Maged Samy, de Koptische Egyptenaar die eigenaar is van SK Lierse, is een heel ander verhaal. Vandaag komen we niet voor GeelZwart, maar voor Beer, de vierjarige mannelijke fret, die vijf weken lang spoorloos is geweest.

“Het zijn fantastische beestjes” betoogt Raymond Portocarero. Hij leidt ons met vuur binnen in de wondere wereld van de Mustela putorius furo, in het Nederlands gewoon ‘fret’. De Egyptenaren hielden ze

aan de tand. Advocaat en dierenvriend Raymond

Portocarero (53) heeft een spectaculair verhaal voor ons in petto. Beer, zijn oudste fret, was vijf weken lang spoorloos en werd teruggevonden in… Kapellen. Ga alvast op het puntje van uw stoel zitten.

(Peter THEUNYNCK)

al als huisdier, omdat ze op knaagdieren jagen. Later kregen fretten concurrentie van katten. Die zijn iets groter en aaibaarder. Maar fretten bleven wel met de geschiedenis van de mens verbonden. Dat ze ook in de Renaissance nog populair waren, blijkt uit het schilderij ‘Dame met Hermelijn’ van Leonardo da Vinci. Die hermelijn is namelijk geen hermelijn, maar een witte fret, net zoals Beer, de avontuurlijke vriend van Raymond.

HUISDIER

Of het moeilijk is om fretten te houden? “Helemaal niet”, zegt Raymond Portocarero overtuigd. “Die diertjes zijn bijzonder

Grotebeerstraat 1 2018 Antwerpen t/f 03-239 81 91 info@emenel.be www.emenel.be

openingstijden: wo t/m za 10.00-18.30 uur of ’s avonds op afspraak

juweelontwerp kinderjuweeltjes trouwringen herstellingen oud goud creaties

tam, ze bijten normaal gezien niet, ze zijn heel zindelijk en erg aanhankelijk. Bovendien slapen ze zo’n twintig uur per dag. Makkelijk toch? De fret is een gedomesticeerde bunzing. OK, hij heeft een muskusgeurtje – een geur die overigens ook in veel dure mannenparfums zit - maar als het dier goed verzorgd wordt, is die geur helemaal niet hinderlijk. Wil je een gezonde fret, dan moet je er wel voor zorgen dat hij voldoende kan drinken en dat hij proteïnerijk voedsel op zijn bordje krijgt.

Dat voedsel kun je in dierspeciaalzaken kopen. Het lijkt op kattenbrokken, maar is speciaal voor fretten gemaakt. Het kost ongeveer 19 euro en een fret komt er onge-

veer 2 maanden mee toe.”

AAIBAAR

Na twee stevige espresso’s branden fotograaf Luc en ikzelf van nieuwsgierigheid om die beestjes in levenden lijve te zien. Raymond opent de achterdeur en buigt zich over het frettenhok dat onder een afdakje staat. Plots heeft hij twee witte, worstachtige wezentjes van twintig à dertig centimeter lang in zijn handen. De arme sukkeltjes zijn uit hun slaap gewekt en knipperen met de oogjes. Ze rillen een beetje, want het valt niet mee om onverwacht van je warme bed getild te worden. Of we ze zelf even vast willen pakken? Na-

het bete re speelgoed

Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56

openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten

Italiaanse specialiteiten

PIZZA - PASTA

Ook om mee te nemen

Raymond Portocarero met Beer en Ice, zijn lievelingsdieren, zijn veilig terug thuis. • Foto's Luc PANDELAERS

tuurlijk wel. Ze voelen heerlijk zacht aan en ze kijken ons met hun koolzwarte oogjes nieuwsgierig aan. Echte knuffels. We zijn meteen verkocht. Ze kosten ongeveer 75 euro weet Raymond te vertellen. Beer komt uit Schotland. Hij was de favoriete fret van het dochtertje van een jachtopziener. Helaas kwam dat meisje om bij een ongeluk. Omdat het diertje te veel emoties opriep, gaf de jachtopziener het mee met een rondreizende marskramer.

Via via kwam Beer bij Raymonds broer terecht. Af en toe kwam de witte fret in de Lange van Ruusbroecstraat 71 logeren. De bewoners raakten zo aan hem verknocht dat ze hem uiteindelijk mochten houden.

AVONTUUR

Op dinsdag 25 mei 2010 beslist Beer de wijde wereld in te trekken. Terwijl Raymonds dochter bij de voordeur met een vriendinnetje staat te praten, glipt de nieuwsgierige Beer naar buiten, zonder dat iemand er erg in heeft. Pas een paar uur later wordt zijn verdwijning opgemerkt. Eerst zoeken ze het hele huis af, want de ondeugende Beer durft zich wel eens verstoppen. Maar als hij ook de volgende dag niet komt opdagen, realiseert Raymond zich dat hij echt weg is.

Fretten zijn schemerdieren die heel vroeg in de ochtend of laat in de avond actief zijn. Raymond staat om vier uur ’s och-

tends op om in de buurt rond te wandelen en te fietsen. Dat zal hij dagenlang volhouden. Zo leert hij alle straten in de buurt, elk keldergat en elk braaklandje kennen.

Van Beer voorlopig geen spoor. Raymond plaats advertenties op internetsites, hangt posters op, brengt strooibiljetten naar buurtwinkels, bakkers en restaurants en informeert bij de politie.

Twee dagen later krijgt hij een telefoontje van Socio Deurne, een vzw die zich met dieren- en vogelbescherming bezighoudt.

Ze hebben een dode fret gevonden. Welke kleur?

Een bruine. Oef!

Op zondag 30 mei regent het pijpenstelen. Arme Beer. Raymond krijgt die dag wel een hoopvol bericht van een buurman uit de Grote Beerstraat. Hij heeft de fret onder een Land Rover zien kruipen. Dat kan best, want zijn baasje heeft ook zo’n auto. Op maandag is er zoals altijd vuilnisophaling. Raymond moet weer de straat op, nu om de vuilnismannen te vragen om mee uit te kijken of ze geen witte fret tussen het oud papier zien zitten. Helaas levert ook deze actie niets op.

VANGKOOI

Plots krijgt Raymond een telefoontje van een schooldirecteur: “We hebben een vreemd dier gezien op het braakliggend terrein aan de Pretoriastraat. Het was geen rat en geen kat, dus zou het misschien wel een fret kunnen zijn.” Op naar de Pretoriastraat dus. Raymond legt er wat frettenvoer neer. De volgende dag is dat eten verdwenen. Op internet ontdekt hij dat een Duitser vangkooien voor fretten maakt. Hij bestelt er meteen eentje. Zodra hij de vangkooi in handen heeft, plaatst hij hem op de plek waar hij het frettenvoer had neergelegd. De volgende dag gaat hij kijken of zijn initiatief wat heeft opgeleverd. Jezus, de val is dichtgeklapt. Reuzebenieuwd werpt Raymond een blik door het kijkgat: een groot rossig beest. Raymond zit letterlijk en figuurlijk met een kater. Hij blijft in de goede afloop geloven, maar zijn optimisme heeft toch een flinke

knauw gekregen. Er wordt aangebeld. Een buurman heeft kinderen in de Van Immerseelstraat zien spelen met een witte fret. De kinderen sprongen heel onhandig met het beestje om en maakten foto’s. Zou dat Beer geweest kunnen zijn? Raymond laat niets aan het toeval over. Omdat er in die buurt veel Poolse mensen wonen, laat hij zijn strooibiljet meteen in het Pools vertalen. De Poolse winkeltjes in de buurt beloven hun medewerking. Raymond is aangenaam verrast door de goodwill van heel veel mensen. Het geeft hem ondanks alles een goed gevoel.

KAPELLEN

Eind juni 2010. Beer is nu zo’n vijf weken spoorloos. Aan de Lange van Ruusbroecstraat 71 zitten ze stilaan met de handen in het haar. Op een zaterdagochtend krijgen ze een berichtje van een dame van de Frettenark in Edegem. Ze heeft een melding binnengekregen van twee jonge vrouwen die een witte fret met donkere ogen gevonden hebben in een bos bij Kapellen. Ze vraagt of er iets is waaraan je Beer makkelijk kunt herkennen. “Zijn linkerhoektand is afgebroken”, zegt zijn baasje. De twee jonge vrouwen blijken wat achterdochtig. Ze vinden de afgebroken hoektand verdacht. Ze vermoeden dat het beestje mishandeld is geweest en willen het niet zo maar afstaan aan de eerste de beste die beweert dat hij zijn baasje is. Ze ontmoeten elkaar op neutraal terrein, bij een frettenhoudster in Wijnegem. Wanneer Beer Raymond ziet, snelt hij enthousiast op hem af om hem te knuffelen. Dat stelt de vrouwen gerust. Beer blijkt al op 2 juni door een man uit Kapellen aangetroffen te zijn in de buurt van diens konijnenhok. Totaal verzwakt. Gelukkig had de man medelijden met het diertje en vertrouwde hij het toe aan zijn buurvrouwen, van wie er een verpleegster was. De meiden trokken meteen met Beer naar de dierenarts. Die gaf hun de raad vloeibaar voedsel toe te dienen en het fretje te koesteren als een baby. Toen hij wat was aangesterkt, konden de vrouwen hem niet meer bij zich houden, omdat hij net iets te veel interesse begon te vertonen voor hun konijnen. Eerst hadden ze hem naar de frettenhoudster in Wijnegem gebracht, maar daar kon hij het niet vinden met zijn soortgenoten. Vandaar dat ze uiteindelijk contact opnamen met de Frettenark.

“Hoe is Beer in godsnaam in Kapellen geraakt?” vraagt zijn baasje zich hardop af. Dat hij op eigen kracht bijna twintig kilometer zou hebben afgelegd, lijkt onwaarschijnlijk. Raymond ziet twee verklaringen. Ofwel is hij door iemand meegenomen en

uitgezet in een bos in Kapellen, ofwel is hij zelf in een openstaande auto gesprongen of heeft hij zich onder de motorkap van een wagen verstopt. Ongelooflijk dat alles uiteindelijk goed afgelopen is.

ICE Ondertussen is Beer weer helemaal de oude. Om het hem nog meer naar zijn zin te maken, hebben ze ondertussen voor gezelschap gezorgd. Sinds september heeft hij een maatje: de schattige Ice. Ze hebben allebei hetzelfde zachte karakter en ze houden alle twee van wandelen. Wellicht hebt u in Zurenborg al een man met een cowboyhoed ontmoet die een witte fret aan de leiband houdt. Dat is dan Raymond met Beer of Ice. Straks wordt de frettenfamilie misschien nog uitgebreid, want in april-mei begint de paartijd. Het is best mogelijk dat Ice dan voor kleine Beer-tjes zorgt.

VERZOEK

Raymond heeft aan het hele frettenavontuur geen nare herinneringen overgehouden. Integendeel. Hij heeft de buurt en veel Zurenborgers beter leren kennen en hij bedankt alle mensen die hem op een of andere manier geholpen hebben. De advocaat heeft nog één verzoek voor onze lezers. Mocht u ooit merken dat een van zijn diertjes er weer alleen op uit is getrokken in de wijk, laat het hem dan zo snel mogelijk weten. U hoeft ook absoluut niet bang te zijn om zo’n diertje vast te pakken. Ze zijn vriendelijk en tam. Uw reporter kan het bevestigen. Met uw actieve medewerking zullen fret en baas in een mum van tijd weer herenigd zijn.

Sinds enige tijd is een EPc nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPc moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse overheid. Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.

Energiedeskundige type A ( EP11031) harryb@scarlet.be 0477-422.655

Velodroomstraat 27 2600 Berchem

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!

Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!

03/239.21.21

Amerikalei 220 - 2000 Antwerpen, 03/259.04.04

Energie Prestatie certificaat (EPc)

Harry Brijs

Fretten waren in het verleden fel gegeerd als troeteldier

Nederlandse wint verhalenwedstrijd Minister Smet leest voor uit bekroond kinderboek

De man zet zich behoedzaam op de rand van het bed. Links en rechts van hem een kleuter met slaapogen. Het is al na achten en dan slaat het zandmannetje heel hard toe. Maar voor een verhaaltje willen ze nog wel even hun ogen open houden. De man neemt het boek ‘De mama’s van Sterre’ en

Tafereel uit een kamer op het eerste verdiep van het Roze Huis waar minister Pascal Smet (Gelijke Kansen) toegezegd had om het verhaaltje voor te lezen in aanwezigheid van de schrijfster, de illustratrice, uitgevers en pers. Het was wringen in het lokaal maar iedereen was bijzonder opgetogen dat de winnaar van de verhalenwedstrijd op zo veel belangstelling kan rekenen. Want daar ging het nu vanavond over. Verleden jaar had Het Roze Huis, ’t Kwadraat (Vereniging voor Holebi’s met Kinderen) en de kleine uitgeverij ’t Verschil (gespecialiseerd in homoseksualiteit) namelijk een wedstrijd uitgeschreven waarbij op zoek gegaan werd naar twee mama’s of twee papa’s die centraal staan in een verhaal. Er kwamen niet minder dan 65 inzendingen en de Nederlandse Gea Van Beuningen haalde het. Moeder van twee kinderen en werkzaam in de sector grafische vormgeving. De tekeningen zijn dan weer van Tinne Van den Bossche en illustreren op een erg mooi manier de loop van het verhaal.

PRIVE

Minister Pascal Smet, voor alle duidelijkheid, zelf een homofiel, was bijzonder opgezet met deze wedstrijd die een simpel en duidelijk verhaal opleverde. Geen treurig gedoe waarbij kinderen zonder een papa of mama het toch maar slecht getroffen hebben in het le-

begint aarzelend te lezen. De televisiecamera zoemt zacht, de fototoestellen klikken snel na mekaar. Minister Pascal Smet geniet van dit alles en als het verhaaltje uit is reppen de mama’s zich om hun kroost echt in bed te stoppen. (Swa COLLIER)

ven terwijl men met twee papa’s of twee mama’s ook best gelukkig kan zijn. Dat was de boodschap in het verhaaltje. Echt attent en mooi was dat in deze kamer langs de muur een paar stoelen stonden die gereserveerd waren voor “zwangere vrouwen”. Aanbod waar de hoogzwangere basketster An Wauters gretig gebruik van maakte. Binnen enkele weken bevalt deze lesbische topsportster die zowel in de States als in Rusland bij topploegen basket speelde. Ook zij vond het een fantastisch boek dat ook in de klassen bruikbaar is. Pascal Smet viel even uit zijn rol toen hem gevraagd werd of hij ook geen kinderen wou. Ik heb er met mijn vriend al over gepraat maar…, en toen realiseerde hij zich dat er persmensen in het zaaltje waren en zegde verontschuldigend. “

Niets over schrijven, ik praat namelijk nooit tegen de pers over mijn privéleven.” Maar hij nam alvast een exemplaar mee. Zou hij dan toch…?

Info

De mama’s van Sterre

Tekst: Gea van Beuningen

Tekeningen: Tinne Van den Bossche

Prentenboek, harde kaft, 40p. ISBN 9789490952037 NUR 273 (prentenboek tot 6 jaar) € 12,50 Verschijnt bij uitgeverij ’t Verschil, Antwerpen verdeling: EPO Distributie

“International Day” van British School op 7

Op 7 mei 2011 organiseert de Antwerp British School vzw haar tweede International Day op de Dageraadplaats. De school biedt in de Korte Altaarstraat Engelstalig onderwijs aan en bereidt haar leerlingen voor op een internationale studie en carrière. International Day viert de culturele verscheidenheid binnen de school en de stad met een familiedag vol spelletjes, workshops en lekker eten en richt zich speciaal tot Zurenborgenaars met een hart voor de wereld.

Iedereen is welkom, ook wie niets met de school te maken heeft, want het feest wil juist de band met de Zurenborgenaars en de andere Antwerpenaren versterken. De Antwerp Britisch School organiseert ook regelmatig workshops voor kinderen van 6 tot 13 jaar met dans, percussie en een opleiding documentaire.

Tussen 11u en 16u kan je niet alleen de resultaten van die workshops bewonderen, je bent ook welkom in de vele eetkraampjes met onder andere Indisch, Libanees, Italiaans en Afrikaans eten, en er staat een podium vol dans en muziek. Voor de kleintjes is er een springkasteel en in de verschillende tenten kan je terecht voor gezichtbeschildering, decoreren van cupcakes, spelletjes en veel meer.

Wie interesse heeft om op te treden, een handje te helpen of om een kraampje uit te baten, mag contact opnemen met Karen Verbeeck op kverbeeck@antwerpbritschool. org of op 03/271 09 43.

www.antwerpbritishschool.org

mei

Voorzitter Sven Pichal met bekroonde schrijfster Gea Van Beuningen • Foto's julie DONCKERS

Minister Pascal Smet als een volleerde papa met verhaaltje voor het slapengaan

Openbare discussie over

Milieueffectenrapport

Nieuw-Zurenborg

Schepen Van Campenhout: ”Moet de Stad zich blijven aanpassen aan de Ring of moet de Ring zich aanpassen aan de Stad?”

Wanneer openbare besturen projecten van enige omvang op stapel zetten zijn ze verplicht hierover een informatieronde te organiseren. Gedurende één maand moeten de burgers inzage kunnen krijgen van het project en ook de kans krijgen bezwaren en opmerkingen te formule-

ren. Dit gebeurt tegenwoordig door de publicatie van een Nota voor Publieke Consultatie op een website. Doorgaans zijn dit zeer technische documenten vol vakjargon en ambtenarees, waaruit alleen een enkele ingewijde wijs geraakt. De Klankbordgroep Nieuw-Zurenborg organiseerde daarom een openbare vergadering om de buurtbewoners te informeren over het Plan-MER, het ontwerp van het Milieu-effectenrapport voor Nieuw-Zurenborg. (Luc PANDELAERS)

Bizanaat begint aan tweede

leven als buffetrestaurant

“De naam Bizanaat komt uit Marokko en het is de plaats waar ik geboren ben. Het was een appelsienenkwekerij en toen we daar toevallig passeerden vertelde mijn vader me dat. Ik vond het een prachtige naam en we hebben het restaurant in de Kleine Hondstraat dan ook die naam gegeven.” Buffet-restaurant dat ondertussen aan een tweede leven is begonnen onder de vleugels van Fatima Marzouki, uitbaatster van restaurant El Warda, vlak achter de hoek in de Draakstraat.

Dinsdagavond 22 maart maakten een veertigtal buurtbewoners hun opwachting in De Zurenborger. Zij werden verwelkomd door schepen Ludo Van Campenhout die nog eens het standpunt van het Stadsbestuur toelichtte. Hij toonde begrip voor de eis van actiegroepen als SOS Zurenborg om het volledige terrein in te vullen als park maar beklemtoonde ook dat er in de stad een snel groeiende vraag is naar betaalbare woningen en er is ook een acuut tekort aan schoolgebouwen. Het project Nieuw-Zurenborg met zes ha bebouwing en vijf ha park is het enige haalbare compromis. Hij erkende dat er grote milieuproblemen zijn op de site maar zag de oplossing daarvan eerder in het saneren van die stadskanker die de Ring is. Of in zijn eigen woorden: “Moet de Stad zich blijven aanpassen aan de Ring, of moet de Ring zich aanpassen aan de Stad?” Hij kondigde ook aan dat de plannen om een voorlopige school in te planten definitief opgeborgen zijn omdat de daarvoor noodzakelijke bodemsanering niet tijdig kan uitgevoerd worden. In 2011 en 2012 zal de Zomer van Antwerpen wel verkassen naar de site.

PlAN-MER

Vervolgens gaven twee medewerkers van het studiebureau Antea toelichting over het Plan-MER. Zij begonnen met er op te wijzen dat het hier om een vrij paradoxale situatie gaat. Doorgaans wordt bij milieueffectenrapporten de impact van een project op de omgeving onderzocht. Die is hier vrijwel te verwaarlozen met uitzondering van het mobiliteitsaspect. Hier gaat het vooral om externe omgevingsfactoren op de leefkwaliteit binnen het project. De onmiddellijke nabijheid van de Ring en het spoorwegtalud zorgen voor ernstige geluidsoverlast en een zeer slechte luchtkwaliteit. De geluidsstudie die de Rijksuniversiteit Gent vorig jaar uitvoerde heeft er al toe geleid dat het oorspronkelijke plan, waarin de parkzone langs de Ring was ingekleurd, is afgevoerd.

LUCHT

Wat de luchtkwaliteit betreft zit het jaargemiddelde voor stikstofoxide nu al boven de Vlarem-grenswaarde. Voor fijn stof zit het jaargemiddelde tegen de Europese grenswaarde voor 2015 aan en overtreft het de streefwaarde voor 2020. Het MER zal dus zeker alternatieve inrichtingsvarianten moeten onderzoeken en rand-

voorwaarden formuleren. Dat kan bijvoorbeeld een snelheidsbeperking zijn van 70 km/u op de Ring en een beperking van het vrachtverkeer. Zij gaven ook toelichting bij de inspraakprocedure. Alle betrokken partijen kunnen tot 12 april bij MER-Vlaanderen bezwaren en opmerkingen laten optekenen en bijkomende onderzoeken en andere ontwikkelingsscenario's voorstellen. Dat moet dan uiteindelijk leiden tot een goedgekeurd Plan-MER tegen eind 2011. Daarmee maakt het dan meteen deel uit van het Ruimtelijk Uitvoeringsplan (RUP) dat de ruggengraat vormt voor het definitieve stadsontwerp.

OVERKAPPING

De aanwezigen verdeelden zich dan rond een aantal tafels, waarbij leden van de Klankbordgroep optraden als moderator en secretaris. Al gauw bleek dat de milieuproblemen de hoofdbekommernis uitmaakten. De Antwerpenaren zijn de Ring beu. Niet enkel voor een toekomstig Nieuw-Zurenborg maar ook voor naburige wijken als Groenenhoek, Zurenborg en Oud-Borgerhout werd de overkapping van de Ring als de enige duurzame manier gezien om in de toekomst een leefbare woonomgeving te garanderen. Ook de verkeersproblematiek baart de Zurenborgers zorgen. Er bestaat al een groot tekort aan parkeerplaatsen en het sluipverkeer en de honderden lijnbussen die alle dagen door smalle woonstraten dokkeren veroorzaken veel overlast. De vrees bestaat dat de inplanting van een wijk met 2 500 nieuwe inwoners die problemen nog sterk zullen doen toenemen. De moderatoren namen intussen vlijtig nota van al deze vragen en opmerkingen. De werkgroep van de Klankbordgroep heeft ze intussen gebundeld en gestructureerd en doorgestuurd naar MER-Vlaanderen.

Bizanaat kwam er in 1997 na El Warda en was een beetje een familiezaak. Maar die overeenkomst hield geen stand zodat Fatima besloot om er alleen voor te gaan. De twee huizen werden tot op het bot gestript en aangepast aan de moderne vereisten. Maar toch werd de eigen stijl, identiteit en smaak behouden. Ondermeer in de lusters. Fatima Marzouki : “ Mijn Egyptische man is in zijn thuisland op zoek gegaan naar wat een moskeelamp wordt genoemd en heeft tenslotte het bedrijfje in Cairo gevonden waar die nog gemaakt worden. We hebben een veertigtal oude stoelen op de kop getikt en alles verbouwd. Het heeft daar een vol jaar stil gelegen maar nu kunnen we er weer volop tegenaan. De bedoeling is dat men in Bizanaat vanalles kan proeven want ook hier is de keuken Egyptisch-Marokkaans.”

Bizanaat

Kleine Hondstraat 1-3

03-239 31 13

Don-vrij-zat-zond

Low budget : 16,5 euro

Feestelijk : 25 euro

Bizanaat schenkt thee zoals ze dat in Marokko en Egypte doen. • Foto's An VAN DE WAL

ZURENBORGERS IN ETHIOPIE

Liliane draaide vijf weken lang mee in het Ethiopische Ambon-project

Ambo is een kleine stad, 130 km ten westen van Addis Abeba. Emy Denys (ex-Arendstraat) en Annie Vyverman (Walvisstraat) hebben hier in mei 2008 een project opgestart voor de armste kinderen, veelal (half) wezen. Sommigen hebben alleen een oude grootmoeder. Aids heeft hier veel slachtoffers gemaakt. De 150 kinderen zijn tussen 8 en 19 jaar, wonen in familiever-

band en gaan naar school. Daarnaast komen ze naar het huis van Emy en Annie voor extra Engels, wiskunde, computerles, naaiatelier, zwemplezier, een evenwichtige maaltijd en veel spelen en liefde. Liliane Pijl uit de Filomenastraat is vijf weken bij hen geweest, draaide mee in het project en schreef volgend verslag voor de gazet van Zurenborg.

“Mijn eerste kennismaking is meteen met de rumoerigste groep. Ze worden in 3 klasjes verdeeld: technische schrijfles bij Emy, rekenspelletjes bij Annie en een rekenwedstrijd in het Oromees bij Alemayo (19 jaar). Hij woont in een kamertje naast mij, is student in grade 10, hulpleraar voor de kleintjes, tolk Oromees-Engels, tuinman en nachtwaker. Ik ga op observatie in de drie klasjes voor ik zelf begin. In de pauze wordt er gevoetbald met schuimrubberen ballen, gebadmintond met anderhalve raket, gelachen en ruzie gemaakt. Een meisje zit wat afzijdig maar dat is om te laten zien dat ze ook braaf kan zijn want vorige les had ze het uitgehangen en een donkere jongen gepest met zijn huidskleur, hier geldt ook: “hoe lichter hoe beter”. De streek hier wordt gediscrimineerd omdat de bevolking Oromees is en een andere taal spreekt dan de Amharen. Amhaars is de officiële taal. In de scholen hangen de Oromese en de Ethiopische vlag broederlijk naast elkaar en elke morgen is er een ode aan de vlag. Na de pauze wisselen de groepjes en na de les krijgen ze een warme maaltijd, vandaag zelfgebakken brood met wot (saus). Normaal eten ze geen brood maar injera, een lichtjes zure pannenkoek. De mamita’s Mulu en Tsehay stellen een weekmenu op, koken 1 000 maaltijden per maand en doen op zaterdag boodschappen voor de hele week.

LUXE

Na de middag gaan we met een andere groep zwemmen in het 50 meterbad van het Ambo-Ethiopian hotel dat met bronwater is gevuld. Na 10 dagen vervangen ze al het water en dan moet het enkele dagen weer vol lopen. Emy en Annie hebben zwembroeken, badpakken en handdoeken gekocht die de kinderen lenen als ze gaan zwemmen. Na afloop gaan ze zich nog een kwartier inzepen onder de douche, pure luxe voor hen. Degenen die willen krijgen zwemles en ik assisteer de zwemleraar. De kinderen zijn

wel bang van het water maar ze vertrouwen mij, ik mag ze ook aanraken. Intrekken, stampen, bijeen. Aan mijn eigen kinderen heb ik het nooit geleerd. ’s Avonds doodop; mijn nachtrust wordt enkel gestoord door huilende honden, een bijna volle maan en gezangen van een kerk waarvan ik dacht dat het een moskee was.

MARKT

Zaterdag is marktdag en ik ga mee met Mulu en Tsehay voor de grote inkopen. Ik weet niet waaraan ik begin. Hier komt de uitdrukking “zwart van het volk” vandaan. Ik ben de enige witte. Je kan niet over of door, winkeltjes allerhande langs de weg ernaartoe, op de markt kraampjes met verkoopsters op een krukje onder een schaduwdak, en ook veel gewone zitplaatsen op de grond voor de allerarmsten die dan ook slechts enkele hoopjes aardappelen of uien te koop hebben. De meeste groenten worden per hoopje verkocht, voor ons worden de ongeveer 5 kilo wortels per 5 verdeeld om te kunnen uitrekenen hoeveel het moet kosten. De tomaten worden dan weer wel gewogen dus het is niet dat ze geen weegschaal hebben. Het weekmenu voor de kinderen bestaat uit wortels, uien, rode biet, witte kool, tomaten en aardappelen. Ze eten ook vlees en eieren maar niet op woensdag of vrijdag want dat zijn vastendagen. Voor ons koop ik nog kleine paprika’s maar die blijken later keipikant te zijn, gember, prinsessenboontjes en warmoes. Geen klagen dus. Wie zei dat er in Ambo niks te krijgen was? Ik koop zelfs appeltjes aan 30 BIR (=1,50 euro) per kilo, schandalig duur. Het belangrijkste doel van onze tocht is het kopen van 50 kilo tef voor de injera. Tef is een graansoort, het lijkt meer een grassoort, met hele kleine korrels. De eerste stop is bij de leverancier van de tef. Daar wordt in de verschillende zakken getast om de kwaliteit te controleren. Dan wordt de prijs onderhandeld. Ik zie aan Moeloe haar gezicht dat ze het budget als

een goede huisvader beheert. Ze heeft ook 1.000 BIR meegekregen, een klein fortuin.

BLOEM De tef wordt nu naar de maalderij gedragen , een soort fabriekje met daarvoor op een binnenpleintje een twintigtal ezels en een dorsvloer waarop de vrouwen de tef met platte manden omhoog gooien om het kaf te scheiden. Mulu is daar een hele tijd mee bezig terwijl Tsehay en ik de rest van de boodschappen gaan doen. Met de gekuiste tef, intussen in twee zakken van 25 kilo, moeten we in de rij gaan staan en onze beurt afwachten. Ik aarzel even maar besluit om toch mee in de maalkamer te gaan, het hol van de leeuw. Nee, dit zijn geen blanken maar molenaars die totaal onder de bloem zitten. Ik voel het in mijn ogen, in mijn neus. De sputterende elektrische molens draaien en spuwen de bloem uit een trechter in afgesneden jerrycans, een deel erin een deel ernaast, maar dat wordt later wel opgeveegd en mee in de zakken gekapt. De voedselinspectie komt hier nooit langs. Iedereen wil op de foto. De zakken moeten nu naar de paard-en-kar man die is ingehuurd om straks alles aan huis te leveren. Ik draag mijn kleine voorraad liever zelf want ik ben bang dat slechts de helft van de appeltjes zou aankomen. Bij thuiskomst een douche en al mijn kleren in de was. Ik leg ’s morgens een waterfles van 2 liter in de zon en dan heb ik in de namiddag een warme douche want in mijn badkamertje heb ik alleen koud water.

SCHOOLREIS

We spreken met de kinderen om half negen af om om negen uur te kunnen vertrekken. Tien over zeven staat de eerste voor de deur. Niet opendoen is geen optie want hier wordt op de metalen poort geklopt, net zolang tot je opendoet. Ik vraag me soms af hoelang ze blijven kloppen als er niemand thuis is. Mulu en Tsehay zijn ondertussen

op hun paasbest op het appèl. Ze hebben gisteren de hele dag een luxe picknick bij elkaar gekookt en leggen nu de laatste hand aan de inpak van injera en allerhande wot’s. Alle recipiënten die enigszins kunnen gedragen worden doen dienst, de plastic bak van onze schoonmaakproducten wordt nog wel uitgeschuurd, de lady’s zijn superproper. Alemayo vat post voor de deur om de bende die stilaan aangroeit wat kalm te houden. De laatste drie vijftienjarige schoonheden komen om kwart voor negen op hun dooie gemakje aangeslenterd. We vertrekken klokslag negen uur, of beter drie uur zoals de mensen hier tellen. Bijna niemand heeft iets meegebracht, eentje een fototoestel met een filmrolletje, eentje een geleende gsm van een oom. De goede schoenen waarop we hadden aangedrongen zijn meestal plastieken sloffen. Degenen die hebben deelgenomen aan de Ethiopian Run hebben sportschoenen. Voor iedereen een fles water in een schouderdraagtasje dat de tailorklas heeft gestikt. De bus is ondertussen aangekomen en rijdt tot pal voor onze deur, er kan links en rechts nog juist een ezel door.

BESCHERMD

De bus heeft level-3, geen stoef dus, 26 zitplaatsen voor 33 mensen, dat valt nog mee. Al het eten moet in de bus want de kofferbak willen ze zelfs niet openmaken, te veel stof. Als ze het zelf al zeggen! Ik krijg de beste plaats, naast de chauffeur, om alles goed te kunnen zien. Dertig km, een dik uur rijden en het is inderdaad een prachtige weg. Bergaf neemt de bus snelheid om de komende helling op te kunnen maar na 20 meter bergop staat hij al bijna stil. Net zoals ik op de fiets in de Dordogne. Mensen aan de kant van de weg hopen met de bus mee te kunnen maar we zitten stampvol. Her en der gegroepeerde lemen huisjes, afgezet met een doornenhaag die het vee tegenhoudt in de twee richtingen. Sommige huizen hebben

Liliane Pijl als lerares zwemmen in het zwembad • Eigen foto's

een strodak, de nieuwere een golfplatendak. Ik bedenk hoe bloedheet dat moet zijn maar het blijkt dat wij daar ook in wonen en door de koele nachten valt dat nog goed mee. Even voor Wenchi-dorp wordt een arrêt photo gehouden; als je een steil bergje opklimt word je beloond met een prachtig uitzicht op het meer en op de kraterrand. De kleuren groen en blauw zijn hier bedacht. We staan op 3.280 meter volgens de gids en het is nog fris om 10 uur ‘s morgens, voorwaar een nieuwe sensatie. In tegenstelling tot het aardekleuren landschap onderweg, zijn de kraterwanden helemaal groen. De bomen hebben in dit beschermd gebied stand gehouden omdat er niet mag gekapt worden. De traditionele, uit Australië geïmporteerde eucalyptus, is hier in de minderheid en valt door zijn zilvergrijze kleur op tussen het diepere groen van inheemse bomen. Het meer is niet rond of ovaal maar grillig door de schiereilandjes en een eiland er middenin met een kerkje erop.

BEDELEN

Wat verder moeten we stoppen voor een bord dat in het midden van de weg is geplaatst. Het zegt “well-come” maar het heeft de bedoeling dat je niet zonder betalen zou binnenglippen. Daarna gaat het bord aan de kant en mogen we door. De prijs is geen probleem, die staat zelfs vermeld maar wie kan uitrekenen hoeveel 31 Ethiopiërs aan 5 BIR en 2 faranghi’s aan 20 BIR moeten betalen?

De som is zelden juist. In dit natuurgebied woont een hele dorpsgemeenschap en de toegangsgelden komen hen toe. Zo te zien worden ze er niet rijk van. Niet bedelen is de afspraak maar daar kunnen ze zich onmogelijk aan houden. De volwassenen willen me per sé op een paard krijgen want de afdaling van 4 km tot aan het meer is voor “mama” zeker te zwaar. Het is stoffig en warm maar bergaf tot aan de steiger gaat makkelijk. Twee bootjes brengen de jongeren en de picknick over. Niet iedereen is er gerust in. De meesten kunnen amper zwemmen en mijn zwemlessen hebben daar tot nu toe nog niet veel verandering in gebracht en de zwemleraar zie ik het ook niet echt hebben. Aan het kerkje gaan enkele meisjes wat pathetisch doen, alsof ze in een heus bedevaartsoord zijn; het kerkje is geeneens open maar ze willen wat graag op de foto voor de deur. De picknick verloopt rustig, wat te rustig naar mijn zin, ik had wel wat kattenkwaad en plagerijen verwacht maar niks hoor. Een bootje met rijke Addisvrouwen maakt meer lawaai dan onze kinderen. Ik moet toegeven dat de klim terug tegenvalt maar ik doe hem op karakter. Annie, Mulu en Tsehay nemen een paard en de jongeren de short cut, loodrecht de berg op. Ik loop dus als laatste, aan een slakkengang met veel rustpauzes, een gedroomde prooi voor de horden kinderen: “Hey Faranghi, I am a student, give me a pen, give me money, give me BIR”. Het Engels van de vierjarigen stemt hier hoopvol voor de toekomst. Als ik een groepje eindelijk afschud, komt het volgende me al joelend tegemoet rennen. Na een tijdje staat de gids me op te wachten en hij stelt zelfs voor om mijn rugzakje te dragen maar de berekening is nooit veraf. Mis-

schien kon hij mijn privégids zijn voor een weekend, met een tentje in het bos? Had ik daar geen zin in? We zouden hyena’s horen huilen. Ik denk dat het aan mijn gezicht te zien was wat ik ervan vond maar misschien stond de zon verkeerd. Wenchi heeft ondertussen een heuse bar en daar krijgt iedereen nog een frisdrank, voor onze kinderen groot feest. Moe maar tevreden keren we naar huis waar de dag toch jammerlijk wordt afgesloten met zever over de prijs van de bus. Het is namelijk zelden of nooit genoeg. Waar hebben we dat nog meegemaakt?

BREKT-A-NEK

Het stratenplan van Ambo is een visgraat met de grote geasfalteerde doorgangsbaan als hoofdgraat. Een weg met twee echte stoepen, winkeltjes met kleurrijke uithangborden in het Oromees en het Amharic, twee grote en een massa kleine hotels, cafés, politie, leger, busstation, twee benzinestations OILIBYA -nu nog Kadhafi-oil maar voor hoe lang nog? -, telecommunications. Op de stoep voor de winkeltjes, schoenpoetsers, gehurkte, ambulante verkopers met een hoopje koopwaar voor zich en bedelaars. Blauw-witte bejaj’s (motorfietstaxi’s) voor drie passagiers rijden de baan op en af voor 1,40 BIR per passagier, zo’n slordige 6 cent. Ze maken een draai van 180 graden op de meest onverwachte momenten. Het lijkt of je meer kans maakt op een lift als je aan de verkeerde kant van de baan staat. De nodige koeien, ezels en schapen vervolledigen het straatbeeld van Ambo.

Vanaf de asfaltweg vertrekken de aarden zijstraten, één daarvan leidt naar ons huis, zo’n 700 meter bergop met ongelijke stenen en putten; geen bejaj wil erop. Deze straat is door Annie in het mooi Brussels de Brekt-anek gedoopt. Zo ver is het nog niet gekomen maar mijn enkelligamenten zijn al serieus op de proef gesteld.

Hier zijn de winkeltjes kleiner, het assortiment beperkter, de stoepen afwezig. Aan één kant is er wel een betonnen afwateringsgreppel waar, in dit seizoen, vooral het stof zich ophoopt. Hierover legt elk winkeltje zijn gesjord bruggetje in eucalyptushout

en soms ook een verroest stuk golfplaat waar ik al meteen was doorgezakt, gelukkig zonder erg.

De neringdoeners kennen ons maar de mensen, vooral de kinderen dan, blijven kijken, staren, omkijken en me aanspreken met Faranghi (zou van vreemdeling komen of van french maar wordt alleen gebruikt voor witten), Mister, Mama, Hey you, Where you go?

I love you en nog enkele variaties daarop.

ESPRESSO

Op de hoek zit mijn avond-stamcafé, een vrij mooi, afgerond gebouw met terrassen beneden en op de eerste verdieping. Op de tweede verdieping enkel uitstekende betonijzers, hoopvol voor de toekomst. Dit “café du coin” heeft een betegelde vloer, gekleurde elektrische verlichting, tafels en stoelen, glas in de ramen, en het belangrijkste, een espressomachine. Verderop in de straat moeten de tentjes het zonder die luxe stellen: een krukje van 20 cm hoog, kopjes op een dienblad in het zand, een keteltje op een houtskoolvuurtje; zo kan je ook boena drinken. De koffie in Ethiopië is lekker, ze produceren zelf en hun koffieceremonie is een gastvrije onderneming die begint met het roosteren van de bonen. Als de koffie klaar is tranen mijn ogen want het houtskoolvuurtje wordt gewoon in de leefruimte gestookt. Grote ogen als ik mijn koffie yellah sukkar vraag, zijzelf drinken hem liefst mierzoet. Ik geniet toch meer van een macchiato, een overblijfsel van de korte Italiaanse bezetting. In de obscure tentjes waar je niet kan binnenkijken schenken ze tetj en tella, lokale, alcoholische brouwsels. Hun uithangbord is een stok in de grond met een omgekeerd conservenblik op en een papier rondgedraaid. Je ziet ze overal. Er zijn twee slagerijen van 2 m² in de straat waar het vlees aan haken hangt, uiteraard zonder koeling, maar toch beschermd tegen de zon en met glas in de ramen. Dat kan je één dorp verder niet meer vinden, daar ligt het vlees op houten britsen in de zon. Sinds enkele dagen zijn onze slagers gesloten want het is Orthodoxe vasten voor 54 dagen en dan eet je geen vlees of andere dierlijke

producten. Tot Pasen zijn de schapen veilig. De slagers op de grote baan zijn nog wel open want de protestanten en de moslims vasten nu niet mee.

GLIMLACH

De blinkende, golfplaten container is een cinema maar ik heb hem nog niet in bedrijf gezien. Als je dit leest denk je misschien dat deze taferelen met veel lawaai gepaard gaan maar dat is niet zo. Ethiopiërs zijn mooie, rustige, trotse mensen die over straat slenteren alsof het de catwalk is. Nooit een woord te luid. Meestal een stralende glimlach. Aan het begin en aan het einde van de Brekt-a-nek zit een kleermaker achter een naaimachine, we kennen ze want ze geven allebei les in ons tailoratelier. De Modern Times, de plaatselijke dvd-verhuurder, prijst zijn waar aan met luide muziek en draait steevast wat decibels bij als ik voorbijkom. De straat eindigt bij een groot plein waar je de zon kan zien opkomen en daarom door mij Dageraadplaats is genoemd. Heb ik toch wat heimwee naar huis? Hier ligt een grote school met felblauwe uniformen waar een ochtend- en een namiddagshift gedraaid wordt voor de kinderen en avondlessen voor volwassenen. Daardoor is er nog begankenis tot een uur of half negen maar daarna heb ik uitgangsverbod van mijn huisgenoten. Ik vermoed dat dan het nachtleven tot bloei komt met drank en prostitutie want de condooms die ze op de straat hebben weggegooid zullen ze toch niet van thuis hebben meegebracht?”

STEUN

Als je dit project financieel wil steunen, dan kan dat door een doorlopende opdracht te geven voor de actie “5 euro per maand” . Van dit bedrag krijgen de kinderen een warme maaltijd en worden de lonen betaald van de kokkinnen en de leraars. begunstigde: ASRAT 001-5492793-50 en mededeling warme maaltijd. Wil je ook de nieuwsbrief krijgen, stuur dan een mailtje naar annie.vyverman@gmail.com of emydenys@hotmail.com

Annie Vyverman met de extra Engels les

Amy Denys aan tafel met leergierige kinderen

Zurenborg kreeg eventjes een Tahrirplein

De Dageraadplaats werd enkele weken geleden uitgekozen om omgedoopt te worden tot Tahrirplein, het ondertussen beroemde en beruchte plein in het Egyptische Cairo. Sympathisanten konden hun boodschap op een omgekeerde piramide schrijven. De actie was opgezet door het linkse 17-december comité. (Swa C)

Het comité kreeg die naam omdat op 17 december een jongeman zichzelf in brand stak in de Tunesische stad Sidi Bouzid. Meteen het sein tot een opstand in de Noordafrikaanse regio. Het protest beperkte zich inderdaad niet tot Tunesië want ook andere landen als Egypte en Jemen en Libië voelden de revolutionaire wind over hun grondgebied waaien. Beweging die ook bij ons op steun kan rekenen. En om die steun concreet te maken werd de Dageraadplaats uitgekozen als actieterrein. Bedoeling was dat sympathisanten hier hun steun konden

betuigen maar op die bewuste maandag was de belangstelling meer dan ondermaats. Er was nauwelijks volk komen opdagen om op de papieren omgekeerde piramide een boodschap achter te laten. PVDA-voorzitter Peter Mertens kwam het initiatief nog eens uitleggen en nadien werd het bordje Dageraadplaats ter hoogte van de frituur vervangen door het bordje Tahrirplein. De actie op de Dageraadplaats was ook bedoeld als aankondiging van de steunbetoging die op 20 maart in Brussel werd georganiseerd.

Primo heeft nu ook Zaza op de suggestiekaart! De straten van Zurenborg, getekend door Zaza, zijn te bewonderen in PRIMO.

Restaurant Primo - Dageraadplaats 13 - 2018 Antwerpen - T: 03 677 06 11 Dagelijks geopend: ma-vrij:12-14.30 uur & 18-22.30 uur

za-zo: 17 - 23 uur

Toevallig boven de zaak van een Egyptenaar werd de Dageraadplaats Tahrirplein

Bezoekers konden hun solidariteitsboodschap kwijt op een omgekeerde piramide

Via de megafoon werd opgeroepen om deel te nemen aan de betoging in Brussel • Foto's An VAN DE WAL

Affiches: ‘Opgelet voor vallende fietsers’

IN DE GULDENVLIESSTRAAT LIJK JE BELAND IN SENEGAL!

Bent u al eens door de Guldenvliesstraat gefietst, - of misschien is ‘gesukkeld’ hier beter op zijn plaats? Dan hebt u vast en zeker wel gemerkt dat de straat er tot grote ergernis van de buurtbewoners en de vele voorbijgangers erbarmelijk bij ligt. Sinds kort voelen de fietsers naast ergernis mogelijk ook wel hoop. En heel misschien verschijnt er zelfs bij enkelen een glimlach rond hun mond als zij de affiches ‘opgelet vallende fietsers’ zien. Drijvende kracht achter deze ludieke actie is Arnold Peeters (54). (Zita THEUNYNCK)

De Guldenvliesstraat, die de verbindingsweg vormt tussen het stationsplein en de Stanleystraat, is al jaar en dag het zorgenkindje van Zurenborg. Het wegdek is in een erbarmelijke staat en de toestand verslechtert iedere dag. “Het is gewoon ronduit gevaarlijk”, vertelt Arnold Peeters. Het bord ‘opgelet vallende fietsers’ staat er niet zomaar. In korte tijd moest de ambulance tot twee keer toe aanrukken voor een ongeval met een fietser. Fietsers nemen daarom steeds meer hun toevlucht tot het voetpad. Dit leidt op zijn beurt weer tot akelige situaties voor de buurtbewoners, die telkens als ze uit hun huis komen voor hun leven moeten vrezen.

DISTRICT

In 1998 al kopte de Gazet van Zurenborg ‘The never ending story…’ Het blijken profetische woorden. Waarom wordt de straat dan niet heraangelegd? De situatie zit zo. Zowel De Lijn, als Infrabel, als het district Berchem moeten meebetalen voor de heraanleg van de straat: dat is waar het schoentje knelt. Het district is al lang vragende partij, maar wil niet alleen voor de kosten opdraaien en legt de beslissing in handen van De Lijn. Die zeggen op hun beurt weer dat het niet hun probleem is en dat het initiatief van het district moet komen. En zo wordt de hete aardappel telkens weer doorgeschoven.

Senegal

Arnold Peeters, die zelf in de wijk Groenenhoek in Berchem woont, is de absolute expert ter zake. Al dertig jaar lang fietst Peeters iedere morgen en avond langs alle putten en losse stenen die de Guldenvliesstraat rijk is. Hij is net terug uit vakantie in Senegal en de wegen daar vertoonden opvallend veel gelijkenis met de Guldenvliesstraat. Peeters is niet alleen een kenner van de Guldenvliesstraat, hij is bovendien sinds 2006 districtraadslid voor Berchem. Als districtraadslid (onafhankelijke) valt zijn oog al snel op die straat.

In 2008 schrijft hij een open brief aan het district, waarin hij alle problemen op en rond het wegdek en de brug van de Guldenvliesstraat oplijst. Peeters start met acties rond de brug. Daar is de weg altijd met vuil bezaaid en zijn de diepe plassen niet te tellen. Niet veel later ontstaat ook de webblog ‘De Brug der Zuchten’, waar u het relaas van al zijn acties kan lezen.

ONGEVALLEN

Sinds begin maart 2011 heeft Peeters al zijn pijlen gericht op het wegdek van de Guldenvliesstraat, omdat het gewoon te gevaarlijk wordt. Met zijn borden ‘opgelet vallende fietsers’ hoopt hij gehoor te vinden bij zowel De Lijn als het District. Pittig detail: het bord werd door Peeters

zelf in 1993 ontworpen in het kader van een fietscampagne voor betere fietspaden in de stad. Men stelde toen een lijst op van tien straten die erg gevaarlijk waren voor fietsers. De Guldenvliesstraat was toen al één van die tien. Bijna alle straten op dat lijstje zijn ondertussen onder handen genomen, zoals bijvoorbeeld de Huidevettersstraat, De Katelijnevest, de Plantijn en Moretuslei. De Guldenvliesstraat prijkt echter nog steeds eenzaam op het lijstje. Ook de actie ‘het is vijf voor twaalf’, waarbij Peeters een symbolisch uurwerk cadeau deed aan De Lijn, kadert in zijn actieplan om de ernst van de situatie in de verf te zetten. Met zijn acties en de website wil hij vooral de bewoners en al degenen die op een of andere manier betrokken zijn bij de Guldenvliesstraat een hart onder de riem steken. Mensen moeten het gevoel hebben dat er iemand met dit probleem begaan is. En dat Arnold Peeters er om geeft, staat buiten kijf. Hij vindt het belangrijk dat er een meldpunt bestaat waar alle klachten gebundeld worden. Nu wordt hij ook even heel echt serieus. Iedereen die een ongeval ziet gebeuren, moet dit melden op www.debrugderzuchten.be . Ook op Facebook kan je onder de naam ‘debrugderzuchten’ terecht. ”Op die manier kunnen we de betrokken actoren misschien wat onder druk zetten.” Peeters zelf is nog lang niet van plan af te geven. “Wees maar gerust, ik blijf achter hun veren zitten”

Zelf met de fiets over de kasseien dokkeren is het beste overtuigingsbewijs • Foto's An VANDE WAL

Arnold Peeters geeft de strijd tegen de aartsgevaarlijke straat niet op

stralende glimlach van een meisje met Downsyndroom, daar doe je het voor”

Zurenborgse VZW Koraal geeft gehandicapte jongeren zeebenen

Net als stoomtreinen stralen de grote zeilschepen van vroeger een onweerstaanbare magie uit. Telkens als de Cutty Sark Tall Ship race een haven aandoet stromen honderdduizenden mensen samen om zich te vergapen aan die drijvende kastelen met hun torenhoge masten en in het want ronddansende cadetten. De grootste van die windjammers zijn nog altijd opleidingsschepen voor aspirant marine- of koopvaardijofficieren, maar veruit de meeste schepen zijn nu in handen van allerlei stichtingen die dat varend erfgoed in stand willen houden en tegelijk ook jonge mensen de kans willen bieden om actief mee te varen en deel te nemen aan zeeraces zoals de Cutty Sark. Het kunstenaarscollectief ‘Koraal’ uit de Klokstraat in Berchem heeft twee jaar geleden een project opgestart om ook jongeren met een handicap in de gelegenheid te stellen om dergelijke unieke ervaringen op te doen.

(Luc PANDELAERS)

De eerste liefde van Henk Mesuere (°1957) was de muziek. Hij studeerde af aan het conservatorium in Brugge als percussionist en ging daarna in Nederland een opleiding muziektherapie volgen. Hij werkte jaren als beroepsmuzikant, muziekleraar en muziekagoog. Zo'n twintig jaar geleden spoelde hij aan op Zurenborg en hij is hier nu actief als zelfstandig muziektherapeut en artistiek directeur en oprichter van Koraal vzw. en Het Muzische Huis (1996), een kunstenaarscollectief en kunsthuis voor kinderen en jongeren. Maar als je wieg aan de kust heeft gestaan blijft het water trekken. Hij had in zijn jeugd al met jollen gezeild maar geraakte later gefascineerd door de statige tjalken, botters en schouwen die je bij onze noorderburen op alle plassen en meren kunt zien rondkruisen.

PLATBODEMS “Ik heb jarenlang als opstapper meegezeild op allerhande platbodems in de Waddenzee en op het IJsselmeer” vertelt Henk. “En omdat ik heel veel met jongeren werk geraakte ik meer en meer overtuigd van de mogelijkheden die die schepen bieden in een pedagogisch project. Om te beginnen zijn ze veel ruimer dan klassieke zeiljachten. Het zijn immers werkschepen, die vroeger gebruikt werden voor de visvangst en het vrachtvervoer. Op een tjalk kun je gemakkelijk 15 tot 20 mensen meenemen voor een dagtochtje. Ze bewegen ook rustiger en maken minder helling dan een zeiljacht: dat maakt het wat minder intimiderend voor nieuwelingen. Je kan je ook lekker fysiek uitleven op zo'n schip: er moeten met vereende krachten loodzware katoenen zeilen in de mast gehesen worden en bij het wenden moeten

de zijzwaarden bediend worden, die wegen ook een paar honderd kilo elk. Sinds enkele jaren maken we regelmatig dagtochten in de Zeeuwse wateren met ‘D’n Bruinen’, een mosselhengst uit 1902, vanuit Steenbergen, even ten noorden van Bergen-op-Zoom.”

ASTRID

“twee jaar geleden maakte ik dan kennis met de brik Astrid. Een echt tall ship, een vierkant getuigde tweemaster van ruim 40 meter lang. Over de geschiedenis van dat schip zou je een boek kunnen schrijven. Het werd gebouwd in 1918 in Scheveningen en voer tot in de jaren ‘70 in de Oostzee als vrachtschip. Vanaf 1975 werd het onder Libanese vlag gebruikt voor drugssmokkel en andere dubieuze activiteiten en het werd uiteindelijk volledig uitgebrand gevonden in Engelse wateren. Daar werd het in extremis gered en omgebouwd tot trainingsschip voor jongeren. In 1998 werd het dan uiteindelijk gekocht door Pieter en Ineke de Kam die het schip terug naar Nederland brachten en er nu zeezeilcruises mee organiseren. Ik praatte met hen over mijn project en zij waren onmiddellijk enthousiast. Om ook langere tochten te kunnen maken kwamen we op het idee van met gemengde groepen te werken, jongeren met en zonder handicap in een buddy-systeem. Dat werkt verbazend goed en meer dan eens bleek dat onze gehandicapten geen doetjes zijn.”

STORM

“Vorige zomer hebben we in de Tallshipsraces meegezeild van Antwerpen naar Aalborg in Denemarken. De eerste nacht was bepaald stormachtig: 8 Beaufort en golven van vijf meter hoog, een urenlange rollercoaster-rit.

“Die

Al onze buddy's waren zo ziek als een hond en onze gehandicapten bleken er veel beter tegen bestand te zijn: het was schattig om te zien hoe zij probeerden om hun buddy's te helpen en te troosten. Het bleek ook al gauw dat een Downpatiënt perfect in staat is om uiteraard met een veiligheidsharnas, in het want te klimmen. De stralende glimlach van zo'n meisje dat zichzelf overwonnen heeft en twintig meter hoog in de mast geklommen is, daar doe je het voor! Het gaat er natuurlijk niet altijd zo heftig aan toe: er wordt ook veel muziek gemaakt en gezongen, we werken beeldend met verf en borstel, pastel, klei... en we schrijven gedichten en verhalen. In ieder van ons schuilt immers een kunstenaar. We willen op een leuke ongedwongen manier onze muzische talenten, ieder op zijn of haar niveau, naar boven halen. Alles mag, niks moet! De zee, haar omgeving en het samen leven en werken aan boord, vormen onze inspiraties.”

ANTARCTICA

“Gezien het succes staan er voor het vaarseizoen 2011 opnieuw een aantal dagtochten met D'n Bruinen en weekcruises met de As-

trid op het programma. Maar we gaan ook weer een stapje verder. In de Tallshipsraces 2011 varen we een etappe mee van Schotland naar de Shetlandeilanden met de prachtige driemaster Europa, een bark van bijna 60 meter lang. En in de winter van 2012 willen we met ditzelfde schip het kielzog opzoeken van de Belgica van Adrien de Gerlache. We varen dan met een internationale groep jongeren met en zonder handicap en met jonge wetenschappers naar Antarctica in het kader van het Climate Education Program. Daarmee willen we zowel een eerbetoon brengen aan de Zuidpoolexpeditie van De Gerlache als aandacht vragen voor het probleem van de opwarming van de aarde. Aan deze expeditie willen we zowel een wetenschappelijk luik koppelen in samenwerking met onze universiteiten als een educatief luik met schoolprojecten rond klimaatsverandering.”

Meer info: www.koraalvzw.be

•

Foto's Henk Mesuere & fotoarchief KoraalVZW

 Stylist Jani Kazaltzis wil niet

“Een wijk als Zurenborg?

Dat heb je

niet

Hij woont dan wel in de Tweelingenstraat, zijn gelijke heeft hij niet. De 31-jarige stylist jani Kazaltzis kwam meer dan tien jaar geleden als bij toeval terecht in Antwerpen en woonde de laatste van die jaren in hartje

Jani is bij veel mensen bekend van televisieprogramma’s als ‘De heren maken de man’ (Kanaal 2), ‘Mooi bloot’ en de ‘Dagshow’ (VTM). Hij geeft er stijltips en geldt als een autoriteit op het gebied van mode en kledingtrends. En toch zagen zijn ouders eerder een ‘veilige’ carrière als maatschappelijk werker voor hem weggelegd. “Ik heb één jaar sociaal-agogisch werk gestudeerd en haalde goede resultaten. Maar het interesseerde me niet en de gedachte aan een job in die sector maakte me moedeloos. Na dat ene jaar ben ik vanuit mijn geboorteplaats Waterschei bij Genk naar Antwerpen verhuisd en ging ik als danser aan de slag in discotheken. Mijn ouders wisten gelukkig niet wat dat juist inhield, maar ik was blij dat ik met een geldig excuus op de dansvloer kon staan. Het was tenslotte mijn broodwinning,” zegt Jani met een brede glimlach.

j OGGINGBROEK

We zijn tien jaar verder. De BV’s die Jani ontmoette tijdens zijn werk in discotheken prezen zijn smaak en aanpak en vroegen hem al snel om advies. Hij verzorgde de outfit van zangeres Roxane tijdens de

in New York!”

Zurenborg. Hij kleedt bekende Vlamingen, bepaalt wat u en ik volgend jaar dragen en kijkt in Zurenborg zijn ogen uit: “Ik herken een Zurenborgenaar in één oogopslag aan de manier waarop hij zich kleedt.” (Bob DIERCKX)

voorrondes van Eurosong 2004 en kreeg snel een goede naam in middens van zangers en televisiepersoonlijkheden. Lang was hij Natalia’s steun en toeverlaat en radio- en tv-presentator Peter Van de Veire huppelde jaren rond met outfits die Jani hem aanmat. “Ik shop 20 uur per week, altijd ’s ochtends. En geloof me, als Ann Lemmens op tv een kleedje draagt, dan is het een paar dagen later uitverkocht.”

Zelfs al is hij dagelijks professioneel met mode en kledij bezig, toch kan Jani er net als iedereen van genieten in zondagse plunje door Zurenborg te sloffen. En dat vindt hij juist zo leuk aan onze wijk: “Het maakt helemaal niet uit dat ik hier wel eens met een joggingbroek op café zit. Maar ”het is dan ook een dure!” knipoogt hij. “Maar net zo goed kom je hier in kostuum binnen en word je op dezelfde manier aangekeken en behandeld.”

POPULAIR

En laat dat nu net het grote verschil met het hippe Antwerpse Zuid zijn. “Daar krijg je het gevoel dat je met belangrijke dingen moet bezig zijn, terwijl in Zurenborg, met alle respect, ook heel veel gewo -

Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen

Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen

Wassalon Zurenborg

Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be

4 wasmachines 5,5kg

5 wasmachines 6,5kg

2 wasmachines 12kg 10 droogkasten 14kg

1 stijkmangel 160cm

ne mensen rondlopen. En bovendien vind je hier veel sneller een tafeltje om iets te eten.” Hip zou hij Zurenborg niet noemen, eerder ‘populair’. En dat heeft volgens Jani alles te maken met het dorpsgevoel dat er heerst. Het is die dorpse mentaliteit die er ook voor zorgt dat hij nog altijd in het kleine appartementje woont dat hij al die jaren geleden kocht. “Eigenlijk is het veel te klein, maar ik wil hier nog niet weg. Mijn vriend wil graag buiten de stad gaan wonen, maar ik zit hier goed.”

En ook Jani’s vrienden uit New York bevestigen het unieke karakter van Zurenborg. “Een wijk als Zurenborg? Dat heb je niet in New York!”

LOTTI

Niet dat Jani zo’n huismus is. Minstens zes keer per jaar vliegt hij naar China en Hong Kong om er stoffen uit te zoeken. In opdracht van een grote kledingproducent gebruikt hij zijn neus voor trends en modes om de allernieuwste stoffen te selecteren. Nadat die vervolgens in België door stylistes tot toffe kledingstukken zijn verwerkt, worden de kleren op grote schaal in China gemaakt en over heel de wereld

verdeeld. Het kan dus best dat we met een kledingstuk rondlopen waarvan de stof gekozen is door Jani. Over de Zurenborgse mode is hij trouwens heel duidelijk: “Nergens anders verraadt de kleding zo duidelijk waar iemand vandaan komt. Een man die een groene linnen broek draagt of een vrouw met een wikkelkleedje met retromotief. Veel kans dat die van bij ons komen.” Nog van bij ons zijn de talrijke BV’s die Zurenborg bevolken. “Mijn buurman is Johan Terryn en met Helmut Lotti sta ik wel eens in de frituur. Wie kan dat zeggen?”

BAKFIETSEN

Of hij dan toch één punt van kritiek mag geven op zijn geliefde wijk? “Die bakfietsen waar je de laatste tijd zoveel over hoort. Ik vind ze een verschrikking. Niet alleen omdat ze zoveel plaats innemen, maar vooral omdat ik het gevoel heb dat kinderen op zo’n lage hoogte in een erg gevaarlijke positie zitten. Telkens ik met de auto een bocht uitkom, ben ik bang om er één tegen te komen. Dat zal me wel niet in dank afgenomen worden, zeker?”

weg uit de Tweelingenstraat

jan Kazaltzis: “ik shop twintig uren per week” Foto's julie GOOSSENS

Het is al een flink stuk na twaalf uur en een vrouw vraagt of ze nu nog een lunch kan krijgen maar dan zonder zout en zonder vet? Het kan. Een buurtbewoonster klopt aan en vraagt beleefd of

De Draakstraat is zo stilaan een echte restaurantstraat aan het worden. We hebben er al een tijdje El Warda en daar tegenover een goed Chinees restaurant en daar tegenover een groot pand dat helemaal verbouwd werd tot KAMU. Maanden heeft het geduurd en de vuilcontainers voor het pand begonnen zowat tot het vaste meubelair te behoren. Het gonsde van de geruchten: het zou een duur, exclusief restaurant worden met een tapasbar enz. En nu, zo veel maanden later is het eindelijk zo ver, het restaurant is open. Karlien Van Herck druipt van enthousiasme en energie. Zurenborg?

Karlien Van Herck: ”We zochten een pand en hadden vrienden in de straat. Ik ben van Wommelgem en Manu is van Deurle bij Gent en we kwamen hier regelmatig eten. We hebben dan dit herenhuis gekocht en helemaal opgeknapt, verbouwd. Sinds juni vorig jaar. We hebben er zelf ontzettend veel aan gedaan, de trappen geschuurd, zelf een stelling gezet en noem maar op. Allemaal om geld uit te sparen want ik werk eigenlijk als klantenbeheerder in een reklamebureau en heb momenteel loopbaanonderbreking. Manu is iemand die ontzettend hard gewerkt heeft, van zijn zestiende bezig, middenjury en zo heeft hij het gehaald. De harde weg.“

We krijgen een rondleiding. De inkomhall is prachtig, ze hebben zelf lampen gemaakt, het hout is opgefrist, vervangen waar nodig. Er is veel wit met hier en daar een vakkundig geplaatste bloem. Beneden zijn er in totaal 34 couverts. Een groot deel aan volhouten tafels met comfortabele stoelen en achteraan een lange, makkelijke zetel langs de kant van de muur. Voor wie de stoelen niet ziet zitten. Boven is er dan eens een verdieping gereserveerd om klanten te ontvangen. Goed voor nog eens een dertig personen. “Meer voor groepen of feesten maar men kan er ook zo terecht voor bievoorbeeld kleine hapjes. Geen tapa’s maar wel afzonderlijke kleine dingen die men kan krijgen met een glas wijn als men dat wil.”

Manu is is verrast als we opmerken dat hij ook lekker bier op de kaart heeft staan La Chouffe. “In eerste instantie zocht ik lekker streekbier maar hier is dat niet zo direct te vinden en daarom heb ik gekozen voor La Chouffe, prima bier.”

Karlien wil ons iets laten zien. Ze heeft namelijk zelf étagères gemaakt. Van oude serviezen. Je neemt een oud kopje, zet dat op zijn kop op een bijhorend schaaltje, daar nog een schaaltje bovenop en men lijmt alles aan mekaar. Helemaal bovenaan een topje om het geheel vast te nemen. “Een topje uit Ikea” lacht ze verontschuldigend. Maar het geheel dient dan om de koekjes, de suikertje en de zoetjes voor bij de koffie of thee op te leggen. Een schril kontrast met de overwegend witte aanpak van het geheel. Karlien Van Herck: “Ik wou hier en daar toch nog een accent liggen, iets dat afsteekt tegen het witte, tijdloze decor want we willen een Scandinavië-gevoel."

KAMU heeft niets te maken met Camus maar wel alles met Karlien en Manu

ze even een kijkje mag komen nemen in het pand want ze wil weten hoe het er nu eigenlijk van binnen uitziet. Het kan. De hulpkok komt met een sauspannetje en de chef kok dipt er even

LIFTMUZIEK

Naar de keuken. Hulpkok Yannick Mertens heeft zijn sporen in het buitenland verdiend in restaurants waar kwaliteit een belangrijk element was. Wat valt er hier te vertellen over het menu? Om te beginnen: de keuze is beperkt. Ik zie twee keren vis, twee keren vlees en één pasta. Manu Van Onsem legt uit: “De keuze is beperkt en als men met verse produkten wil werken moeten we het aanbod wel beperken. Het valt nu nog te wachten of het ook in de smaak valt en dat is natuurlijk de tweede stresgolf die op ons afkomt. De eerste golf was de verbouwing en de inrichting.” Een niet onbelangrijk element is de prijs. Waar situeert zich dit restaurant? Dat valt een beetje moeilijk uit te leggen zeggen ze in koor omdat het allemaal moeilijk te vergelijken valt. We hebben in de wijk een erg goed en duur restaurant en we hebben ook goeie frietkoten. Ze situeren hun restaurant ergens daartussen, de betere middenmoot. Een beetje stijl, klasse, maar ongedwongen. Alleen met de muziek zitten ze nog een beetje in hun maag. Ze willen per se geen liftmuziek over hun klanten uitstorten maar wat het dan wel zal worden? Er wordt nog naar goeie easy listening jazz uitgekeken.

THEE

De kaart wordt om de zes weken totaal veranderd. We halen er zelf het aanbod bij. Makreel en heilbot kosten respectievelijk 24 en 25 euro, een pasta met nog vanalles bij 18, voor vlees vraagt men 24 en 25 euro. Voorgerechten situeren zich tussen 15 euro voor rundstartaar en 18 voor geglaceerde zwezerik of asperges flamande 16 euro kan ook. Een lunchmenu heeft men voor 12 euro en voor de liefhebbers: een cola kost 2,3 euro en een La Chouffe 3,5 euro. En nog steeds voor de liefhebbers: er is keuze uit zeven soorten thee en daar betaal je 3 euro voor. Buiten gonst het van bedrijvigheid. Het is echt mooi weer vandaag en iedereen wil met een drankje of een hapje buiten op een terrasje zitten. Manu en Karlien kijken een beetje bedrukt. “We hebben achteraan plaats voor een terras maar we zijn er nog niet uit. We kunnen een tafeltje buiten zetten en elke dag weer binnen halen maar om een echt terras hebben we momenteel geen geld. Maar als je een bord buiten ziet staan dat er toch plaats is op ons terras wil dat zeggen dat we er iets op gevonden hebben. Het blijft spannend.”

KAMU Draakstraat 28

2018 Antwerpen 03-337 45 15 info@kamu-resto.be www.kamu-resto.be

Lunch : 12u-15u

Diner : 18u-22u

Zondagavond en maandag gesloten

met zijn pink in om te proeven. “Nog even laten indikken” is het verdict. We zijn in de Draakstraat 28, meer bepaald in restaurant Kamu waar Manu van Onsem(30) en Karlien Van Herck (29) het

roer in handen hebben. En dat viel al een beetje af te leiden uit de naam die niets met de gelijkklinkende Franse schrijver Camus te maken heeft. Gewoon van KArlien en ManU (Swa COLLIER)

Karlien Van Herck neemt de schotel aan die goedgekeurd is door chef-kok Manu Van Onsem (links) en hulp-kok yannick Mertens • Foto's An VANDE WAL

Op bezoek in de moskee met gids Sophie

Ook in Zurenborg kunnen wij er niet omheen: de Arabische wereld staat in rep en roer. Elke dag bereiken ons berichten van uitgespuwde dictators en naties die hun vrijheid intwitteren en via FB (Facebook) hun nieuwe

Eén van de initiatieven tot toenadering startte vorig jaar door de vorming van een groep moskeegidsen. Een tweede ‘lading’ moskeegidsen is ondertussen een feit. Op 23 maart kregen ze hun diploma op het ‘Schoon Verdiep’ van het Stadhuis uit handen van Monica De Coninck en Omar Nahas. Respectievelijk Schepen van Sociale Zaken en Projectbegeleider in Atlas. Verleden jaar voelden ongeveer acht mensen zich geroepen om de opleiding te volgen en vervolgens geïnteresseerden rond te leiden in de moskeeën van deze stad. Eén van de cursis-

agenda samenstellen. Ook onze Noordafrikaanse en Arabische gemeenschap leeft mee met ingehouden adem. Tunesië, Egypte en nu ook Libië , Bahrein en jemen zoeken naar een nieuw evenwicht en zetten de eerste

ten is een vrouw, Sophie Peeters. Ik volgde haar eerste rondleiding en biedt u graag een beeld van deze merkwaardige vrouw en haar beweegredenen om deze opleiding te volgen. Zo krijgen U en ik eens een andere kijk in de wereld van de Islam. Een wereld die dezer dagen erg in beweging is in de Arabische landen maar waar we via de media toch vaak een éénzijdig beeld van krijgen. Wat volgt is geen oorlogsreportage maar een verslag van een paar gezellige uren die ik doorbracht in één van de mooiere moskeeën die onze stad rijk is.

voorzichtige stappen naar de democratie. Syrië voegt zich als voorlopige laatste bij de lijst. Ondertussen probeert de bakfietsende Vlaming zich vreedzaam tussen de allochtone gemeenschap te begeven. Contact

SOPHIE

Sophie is een oervlaams meisje van 29. Mama van Noach (11) en Sabri (4). Papa is Hakim, Marokkaan. Op maandagmiddag zitten we samen in de les Arabisch. Een zelfbewuste vrouw die zich een zestal jaren geleden bekeerde tot de Islam en ervoor koos om de hoofddoek te dragen. Ze groeide op in Deurne waar haar ouders het heel druk hebben als kleine zelfstandigen. Vanaf haar achtste heeft ze een heel goede moslimvriendin die haar in contact brengt met de moslimgemeenschap. Thuis

is het sleutelwoord. Vele kleine en grote ergernissen zijn soms te voorkomen door een babbeltje met elkaar. De moskeegidsen is één van deze wapens in de strijd. Sophie is een van hen. (Yo VAN DEN BULCK)

gaat het ondertussen van kwaad naar erger. Na de scheiding van haar ouders blijft Sophie bij haar mama wonen. Ze herinnert zich moeilijke jaren waarin haar moeder wanhopig probeert de eindjes aan elkaar te knopen, wat steeds minder lukt. Van de aan alcohol verslaafde vader valt niet veel hulp te verwachten. Sophie ontpopt zich op school als grote rebel, overtuigd van het grote gelijk. Bij het tweede Marokkaanse vriendje loopt het mis als ze ontdekt dat ze zwanger is. Zeventien is ze dan. Na een aanvankelijk moeilijke start stort ze zich volledig op het aankomende moederschap met dezelfde energieke blik en levensvreugde die ze ook nu nog uitstraalt. Gemakkelijk is haar levensloop nooit geweest. De familie van de vader van haar kind zal haar als Belgische nooit aanvaarden. Na nog andere tegenslagen en een tweede zoon die nu ongeveer vijf jaar wordt, leerde ik haar kennen. In de klas is ze steeds erg leergierig en toen ze me vertelde van de lessen die ze volgde om moskeegids te worden vond ik het tijd om deze dame eens extra te belichten. Ze kiest in 2006 om zich te bekeren tot de Islam. Voor haar is het een logische keuze die voortvloeit uit haar levensloop tot dan. Ze vertelt me voortdurend verhalen uit de Koran. Het biedt haar leven een structuur, zegt ze, een houvast waarbinnen de grote eigenschappen als liefde en vrede haar deugd doen en haar steunen. De hoofddoek was gewoon een stap naar haar vrijheid. De moskeegemeenschap heeft in haar een trouwe gelovige gevonden. Ze staat voortdurend klaar om in haar moskee (De Koepel in Borgerhout) de vrouwengemeenschap met raad en daad bij te staan. Ondertussen geeft ze zelf lezingen

en organiseert mee activiteiten. Ze voelde zich als bekeerling geroepen om de gidsenopleiding te volgen want natuurlijk bood haar Belgisch-Vlaamse achtergrond juist die extra dimensie. Het stukje dat de mensen niet verwachten. Ze vindt dat ze juist daardoor beter op vragen van bezoekers kan inspelen.

RONDLEIDING

De zaterdag dat ik de rondleiding met haar volgde, op enkele weken van haar diploma verwijderd, was het ook een beetje haar vuurdoop. Twee gidsen van de eerste lichting, Adam en Zachariah stonden haar bij. ‘Oef, nu moet ik het mij niet aantrekken of mijn haar goed zit!’ kirt Sophie. Een opmerking die redelijk grappig is als blijkt dat ze een hoofddoek draagt en dat de

groep die ze moet rondleiden bestaat uit blinden en slechtzienden. Zenuwen, maar deze zijn snel verdwenen en al gauw vertelt ze honderduit. Dat de locatie hier in de Waterlooshofstraat al meteen een hele mooie moskee betreft (Haci Bayram Camii) versierd met kleurrijke Turkse tegels en dat de groep slechtzienden en blinden betreft gaf deze rondleiding meteen een bijzonder cachet. Ze had zich heel de week bezig gehouden met speciale zaken uit te denken die deze mensen konden doen en voelen. Zo mochten de bezoekers de mimba (preekstoel) beklimmen, een niet-alcoholische parfum ruiken en een gebedsmuts betasten. Zachariah gaf ondertussen een stukje melodisch geciteerde soera’s uit de Koran ten beste. Maar het leukste was toen Sophie ons uitnodigde om de ‘SUJUD’ mee te

doen. We stonden met onze voeten tegen elkaar op de gebedsmat waarbij ook onderling schoudercontact hoort. De beweging die uiteindelijk eindigt met het hoofd op de grond werd zorgvuldig uitgelegd. Maar enkelen van de groep bleven op de bank (die eigenlijk enkel voor ouden en zieken is) zitten.

‘Eens het hoofd de grond raakt mag je Allah vragen wat je maar wil’ weet Sophie ons te vertellen. Haar openheid en directheid weet de groep te bekoren. Vragen kwamen er en veelvuldig. Sophie beantwoorde ze zo eerlijk mogelijk. Een jong meisje liet haar vingers gretig langs Sophies hoofddoek en gewaad gaan. De vrouw die een ‘gewaagde ‘ vraag stelde over hoe belachelijk ze het had gevonden dat alle betogende en vechtende

Egyptenaren op het Tahrirplein ineens allemaal samen knielden voor het gebed zal later met haar partner naar de uitreiking van de diploma’s komen. We genoten na met muntthee en verlieten de moskee met een tevreden gevoel. Niet alleen wisten wij meer over de vijf zuilen van de Islam en de vijf momenten van gebed, belangrijk was dat we samen tijd hadden doorgebracht en samen hadden geluisterd naar elkaar, samen gelachen en zoals Sophie het zo mooi kan zeggen: ’We zijn toch gewoon allemaal mensen, niet?’

OMAR

Tot besluit nog een woordje over de feestavond op het Stadhuis in Antwerpen. Omar Nahas was als mentor van de moskeegidsen wat trots op zijn leerlingen. Hij plaatste het project in een ruimer kader. Monica De Coninck deed er nog een schepje bovenop en jawel ook Sophie kwam nog een woordje zeggen. Voor de gelegenheid had een aantal vriendinnen post gevat op de eerste rij. De geur van muntthee en de klanken van Soefimuziek maakten de receptie achteraf heel erg genietbaar. Ik praatte na met een aantal genodigden en vroeg Omar of ik een ‘quote’ van hem mocht gebruiken om dit artikel waardig mee af te sluiten. De woorden hadden mij diep ontroerd en ik wil ze u niet onthouden. Gelukkig stemde hij ermee in, deze Syrische man die op 25-jarige leeftijd naar Nederland emigreerde. Hij woont sinds 2001 in Antwerpen. Hij schreef boeken over de Islam en homosexualiteit en de identiteit van moslimjongeren. Onlangs ging hij terug naar zijn vaderland. ‘Het graf van mijn vader ligt op de Qasioen-berg. Als je bij dit graf staat, kijk je heel mooi uit op de eeuwenoude en trotse miljoenenstad Damascus. Bij dit graf heb ik de jaren van me afgehuild. Drie harten bonsten even op één ritme. Mijn hartenschreeuw was het zwakste. Het hart van mijn vader las een vers uit de Koran en het hart van Damascus luidde de klokken en de oproep tot gebed op hetzelfde moment. Ik vloog even, zoals ik in mijn dromen boven de steden en de aarde vlieg. Deze keer landde ik zachtjes naast het graf en nam ik in het Nederlands afscheid van mijn vader.’

Foto's Luc PANDELAERS

Sophie Peeters bekeerde zich zes jaar geleden tot de islam en besloot ook een hoofddoek te dragen

HONDERDSTE VERJAARDAG OP 20 MEI

ANNIE M.G.SCHMIDT CENTRAAL BIJ RATAPLAN

Bij Rataplan hebben ze voor de komende weken niet alleen veel opkomend talent en jazz op het programma staan want ook gevestigde waarden uit ons cultureel gebied komen aan bod. Want de Nederlandse schrijfster Annie MG Schmidt kan je zonder schroom een gevestigde waarde bestempelen. Op 20 mei dit jaar zou ze honderd jaar geworden zijn en bij Rataplan hebben ze deze datum dan ook met rood onderstreept.

Zei zij door Das weif

Dinsdag 19, woensdag 20 april : 20u30 - € 7–

Rataplan

‘Zei zij’ is een muzikale mozaïek met portretten van vrouwen. Een caleidoscopische blik op sterke vrouwen en vrouwen die worstelen met beelden en ideaalbeelden, met het contrast tussen schijn en zijn, tussen verwachtingen en realiteit. Das Weif is Veerle Beernaert, Katrien De Schutter, Emme Hejitenis en Ilse Bellens. Een fris collectief van prettig gestoorde vrouwen die elkaar ontmoetten tijdens de deeltijdse (fysieke) theateropleiding van Acsent.

Spel: Veerle Beernaert, Emme Heijtenis, Katrien De Schutter; Concept: Veerle Beernaert, Ilse Bellens, Katrien De Schutter; Tekst: Esther Gerritsen, Katrien De Schutter, Veerle Beernaert, Emme Heijtenis; Muziek: Koen Van Belle, Pieter De Smedt, Katrien De Schutter; Spelcoach: Joris Valgaeren; Foto: Claudia Tricnon

Pertwee: Robin Verheyen & Aki Rissanen

Donderdag 21 april : 20u30 - € 12/10 – Rataplan

Ook tickets in Mark Sound Antwerpen Robin Verheyen en Aki Rissanen begonnen vijf jaar geleden samen te spelen toen ze beiden in Parijs woonden. Sindsdien stonden ze op het podium van verschillende clubs en festivals in Europa waaronder het Tampere Jazz Festival, Pianotune Festival,… In 2009 brachten ze het album ‘Semplice’ uit op het Finse label Alba Records. Ze brengen eigen composities en improvisaties geïnspireerd op het werk van o.a. Wayne Shorter, Keith Jarret, Claude Debussy, Olivier Messiaen en Steve Reich.

Robin Verheyen (saxofoon); Aki Rissanen (piano) www.robinverheyen.be

Tijgers van Eufraat (cd-voorstelling)

Zaterdag 23 april : 20u30 - € 10/8 – Rataplan Ook tickets in Mark Sound Antwerpen Dit kwartet zag u misschien al aan het werk als het bejubelde begeleidend orkest bij de voorstelling In Die Dagen van Compagnie KAiET, het Passieverhaal verteld door Geert Hautekiet. De groep borduurt verder op dit repertoire met nog meer nadruk op improvisatie, avontuur en dynamiek. Magisch elektrisch samenspel, feestmuziek van een intiem Oosterskamerorkest, Argentijnse Mahler, religieuze musette, meezingbare Zorn, het carnaval van Istanbul, Piazzolla, Django en Hendrix met de Hare Krishna blues en de Verschrikkelijke Tijger.

Ben Faes (contrabas); Stefan Wellens (Altviool); Tom Callens (Saxen); Bruno De Groote (Elektrische gitaar)www.myspace.com/tijgersvaneufraat

Berckmans door De Tijd

Dinsdag 26 april , woensdag 27, donderdag 28 april : 20u30 - € 12/10 – Rataplan

Acteur Jurgen Delnaet laat zich overmeesteren door de donkere verhalen vol vrolijke klanken van Jean-Marie Berckmans, de Antwerpse ‘chroniqueur van de zelfkant’. Geïnspireerd door grijsgedraaide lp’s componeerde de ondergewaardeerde auteur met grote precisie zijn verhalen. Berckmans’ fictiewereld is van een talige bodemloosheid en klinkt als bezwerende jazz, rock ‘n roll. Een vuurspuwer met woorden. Of hoe ellende en

schoonheid elkaar in zijn taal vinden. "Het enige waarmee ik mij in leven houd, is het schrijven."

met: Jurgen Delnaet; tekst: J.H.M. Berckmans; bewerking: Jurgen Delnaet; kostuum: Sabina Kumeling –www.detijd.be

Haantjes: Dan san

Vrijdag 29 april : 20u30 - € 10/8 – Rataplan

Dan San is een indie folk kwartet uit Luik wiens muziek wordt gekenmerkt door melancholie en de combinatie van vocale harmonieën met gitaarklanken en ritmes van een cajon. De muziek van de groep versmelt moderne en meer klassieke invloeden en wordt vaak vergeleken met Simon & Garfunkel of Elliot Smith en staat ergens tussen de muzikale wereld van Kings of Convenience, Bright Eyes en Grizzly Bear. Hun concerten zitten vol dromerige momenten die gesteund worden door efficiënte en subtiele ritmes waarbij het streven naar geïnspireerde songwriting een constante is. De groep werd warm onhaald door de Waalse pers en radio, zoals Classique 21 en Pure FM.

Jerome Magnee (Zang, gitaar); Thomas Medard (zang, gitaar, harmonica); Vincent Arthuritare (cajon, zang, gitaar); Maxime Lhussier (bas, zang) - www.myspace. com/dansanmusic

Koen Nys Quintet (cd-voorstelling)

Zaterdag 30 april : 20u30 - € 12/10 – Rataplan

Ook tickets in Mark Sound antwerpen Multi-saxofonist Koen Nys studeerde als jonge twintiger aan de Antwerpse Jazz-Studio. Nadien ontpopte hij zich als een ware globetrotter die achtereenvolgens in Montréal, Tokio en New York resideerde. Sinds enkele jaren woont Nys opnieuw in België. En geeft hij zelf les aan de Jazz-Studio. Naast zijn eigen groepen speelt hij o.a. bij de Millenniums en Esrah.

Met drummer Yves Peeters, bassiste Yannick Peeters, pianist Bram Weyters en gitarist Hans Oost heeft Koen Nys een opmerkelijk kwintet weten samen te brengen. In Rataplan komen ze hun nieuwe worp voorstellen die uitgebracht wordt op het W.e.r.f.- label. Koen Nys (tenor-, alt- en sopraansax); Hans Van Oost (gitaar); Bram Weijters (piano); Yannick Peeters (contrabas); Yves Peeters (drums)

Ik verzamel u (7+) door Riet Muylaert en Wannes Cappelle

Woensdag 4 mei: 15u - € 7 – Rataplan Wannes Cappelle is frontman en liedjesschrijver van Het zesde metaal. Riet Muylaert is de drijvende kracht achter de muziekgroep JackoBond. Naast hun muzikale carrière is er ook tijd en aandacht voor theater. Afgelopen seizoen waren ze samen te zien in ‘Danske’ van HETPALEIS. In 2006 volgde Riet de cursus STUKSCHRIJVEN onder leiding van Pauline Mol. ‘Ik verzamel u’ is daarvan het resultaat.

SPEL: Riet Muylaert, Wannes Cappelle; Tekst: Riet Muylaert - www.rumoer.be

Alma Flamenca

Vrijdag 6 mei: 20u30 - € 12/10 – Rataplan

‘Alma Flamenca’ is een flamenco project van de danseres Saïdjah Galo. Als vertegenwoordigster

van de Sevilliaanse school wist zij zich te omringen met een fijn collectief van artiesten uit de Belgische muziekwereld zoals Ivan Smeulders, de vaste accordeonist van Bart Peeters. Zij brengt een gevarieerd programma waarin de meest vooraanstaande flamenco stijlen aan bod komen.Met groot respect voor de traditie worden uiteenlopende flamenco stijlen tot leven gebracht, van de guajira met Cubaanse invloeden tot de diepgewortelde Andalusische alegría.

We maken er een echte Spaanse avond van en voorzien lekkere tapas en aangepaste wijnen.

Saïdjah Galo (DANS); Emile 'El Rubio' Verstraeten (viool, palmas), Ivan Smeulders (accordeon), Marquito Velez (gitaar) en José Ligero (zang, palmas) - www.saidjahbailaora.com

Dwaallicht door Braakland/ZheBilding

Zondag 8 mei: 15u & 20u30 - € 14/12 – Rataplan

Zondag 8 mei: 20u30 - UITVERKOCHT

Laat het ons over de vrede hebben. Maar dan niet over vrede als toestand van rust en stilstand. Of over de tevrede(n)heid. Maar over de actieve vorm. Het vredesproces. Want in heftig onderhandelingsverkeer kan soms meer vrede schuilgaan dan in pakweg de aanblik van een boeddhistische monnik in volle meditatie. Het is vooral op die manier dat BZB tegen Willem Elsschots ‘Het Dwaallicht’ wil aankijken. En tegen Frans Laarmans, de ‘held’ van dienst.

Al beseffen ze natuurlijk dat de vrede en de vriendschap in Elsschots boekje steeds meer geperverteerd raken naarmate het verhaal vordert. Anders zou Elsschot Elsschot niet zijn. En BZB niet BZB. De Laarmans uit hun versie zal zich omgeven weten door een horde Antwerps schorriemorrie die alleen het einde van de novelle gelezen lijkt te hebben.

Voor Dwaallicht organiseren we een naamactie, alle Maria's (ook Marie, Marieke, Annemarie, Mieke, Maria-Julia of Ana-Maria) mogen een mooie verrassing verwachten.

Spel: Warre Borgmans; Muziek: Rudy Trouvé, Youri Van Uffelen, Ephraïm Cielen, Tim Liebaert & Gunter Naegels; Tekst: Willem Elsschot; Concept: Adriaan Van Aken; Bewerking en regie: Adriaan Van Aken & Stijn Devillé; Coproductie: Antwerpen Boekenstad

Bim Bam Bom

Zondag 8 mei: 15u, 17u30 – Gratis – Moorkensplein – Borgerhout

BIM BAM BOM wordt een stadscompositie en -choreografie voor twee kinderkoren, een zeskoppig mannenkoor en een sopraan, muzikaal ondersteund door een beiaard, een personenwagen met woofer systeem, ijskar sirenes en het geluid van een baby die weent. De compositie wordt gebracht in en visueel ondersteund door een stedelijke omgeving met het gebouw waarin de beiaard zich bevindt als middelpunt. concept en regie Liesbet Swings; compositie David Bovée; vormgeving ;Valentine Kempynck (borgerhout); zang: Thais Scholliers; beiaard: Elena Lopouchanskaia; met Kinderkoor Waelrant o.l.v. Marleen De Boo, Kinderkoor Noor o.l.v. Fatiha Ejattari en Mannenkoor El Bachaair

o.l.v. Hassan Boufous; Productie: Glasbak vzw; Coproductie: WALPURGIS,culturanova en C-mine Cultuurcentrum Genk, ism Rataplan en ’t Werkhuys

Fait Accompli (16+) door Tg Elektra

Woensdag 11 mei: 20u30 - € 7/4 - Rataplan

“Soms moet je dingen laten zijn, onkruid heeft ook het recht om te groeien.

Laat mij groeien, maar op mijn manier. Laat mij ontdekken op mijn manier.

Columbus heeft ook per ongeluk Amerika gevonden, niet waar?“ De overgangsfase tussen kind en volwassene. Een strijd waarin keuzes, lot en verlies onvermijdelijk zijn. Begrepen willen worden, ook al begrijp je jezelf niet. Beetje bij beetje word je je eigen regisseur. Van je eigen regels. Van je eigen spel. Maar is er ruimte om terug te draaien, weg te lopen of gewoon heel hard te vallen? Spel: Silke De Bruyne, Elias De Bruyne, Shana Listes, Raf Scholiers, Tessa Verbruggen, Robbert Vervloet; Regie: Layla El-Dekmak; met de steun van rataplan

Aantekeningen uit het

Ondergrondse door Skagen

Donderdag 12 mei: 20u30 - € 12/10 - Rataplan

In “Aantekeningen uit het Ondergrondse” doet het hoofdpersonage niets anders dan denken. Zozeer zelfs dat hij niet meer tot handelen in staat is. Hij redeneert alles kapot. Maar op zompige bodem van zijn redeneringen komt hij altijd weer hetzelfde tegen: het verlangen om door een liefdevol iemand te worden gered. Clara van den Broek bewerkt Dostojevski’s gelijknamige novelle tot een pakkende, hedendaagse voorstelling.

Tekst: op basis van M.F.Dostojevski, Aantekeningen uit het Ondergrondse; Tekstbewerking, concept en spel: Clara van den Broek; Muziek en spel: Harald Austbø; Scènebeeld en kostuums: Luc Vleugels; Techniek: Jeroen Wuyts; Productie: SKaGeN, in coproductie met CCDommelhof, CCGenk, STUK, CCBerchem. Met de steun van de Vlaamse Regering. I.s.m. De Tijd. - www.skagen.be

jazzLab Series: Chris joris Experience Zaterdag 14 mei: 20u30 - € 12/10 – Rataplan ook tickets in Mark Sound Antwerpen Frank Vaganée (altsax, sopraansax); Nico Schepers (trompet); Free Desmyter (piano); Manolo Cabras (Italië) (contrabas); Chris Joris (drums, percussie) www.chrisjoris.be Enige tijd geleden besliste Chris Joris zijn Experience, een groep die hij in 1997 oprichtte, nieuw leven in te blazen, zij het met een grotendeels gewijzigde line-up. Vooral de frontlinie valt op,bestaande uit alt- en sopraansaxofonistFrank Vaganéeen trompettistNico Schepers.Beiden behoren tot de sterkhouders van het Brussels Jazz Orchestra en leunen veel meer bij de hardboptraditie aan dan eender welke andere combinatie waarmee Chris Joris de afgelopen jaren werkte - www.myspace.com/ chrisjorisband

Naar moe ... (6+) door Kollektief D&A

Zondag 15 mei: 15u - € 7 - Rataplan

Naar moe... is het sprookjesachtig verhaal van Lena, haar moeder en haar grootmoeder geba-

seerd op Roodkapje en de boze wolf van de gebroeders Grimm.

Lena is een heel gewoon meisje met een heel gewoon leven. Haar vader is dood en haar moeder kijkt niet naar haar om. Wel ja, zo gewoon is dat nu ook weer allemaal niet. Er is één iemand waar ze zielsveel van houdt, en dat is haar moe. Maar die woont zo ver, helemaal aan de andere kant van het bos. Soms denkt Lena: “Ik ben weg, naar moe”. Maar ze gaat nooit, want ze is een beetje bang. Een beetje maar want Lena besluit haar mooiste rode jas uit de kast te halen en op bezoek te gaan bij moe. Ze trekt alleen door het bos. Vanaf die dag wordt Lena’s leven een groot avontuur. Spel: Jolijn Antonissen, Reinhilde Van Driel; regie en scenografie: Dirk De Keyzer; muziek: Piet Slangen - www.kollektiefdna.be

Honderd jAAR ANNIE M.G. SCHMIDT (° 20 mei 1911)

Op 20 mei 2011 zou Annie M.G. Schmidt 100 jaar zijn geworden. Ze stierf in 1995, maar deze 100ste geboortedag willen we niet onopgemerkt laten voorbijgaan. We groeiden op met Annie M.G. Schmidt en kennen haar van kindergedichten en verhalen, ‘Ik ben lekker stout’, ‘De Spin Sebastiaan’, ‘Jip en Janneke’, ‘Minoes’. Ze echter is veel meer dan dat: haar columns, liedjes, musicals en cabaret, ‘Ja Zuster, Neen Zuster’, ‘Vluchten kan niet meer’… een ongelooflijke schat.

Kinderen kunnen genieten van Annie met Popocatepetl, voor volwassenen schetsen Els Dottermans en Katelijne Verbeke een prachtig portret met biografische verhalen en liedjes.

Een verlengd weekend ANNIE100feest. Maar of Annie zelf van feestelijke verjaardagen hield?

Naast de publieke activiteiten vindt ook een Anniedag in Rataplan plaats. Wie op professioneel vlak wat met Annie te maken heeft kan op 20 mei mee komen nadenken en praten over Annie. Houden haar ideeën stand? Zijn ze oud, verouderd of springlevendnet als Annie’s werk. Te koesteren of bij te stellen? Stichting Lezen en De Dagen bieden denkstof aan. Voor iedereen die kinderen heeft, met kinderen werkt,van kinderen houdt, van Annie houdt.

Annie M.G. Schmidt door Katelijne Verbeke en Els Dottermans Donderdag 19, zaterdag 21 mei: 20u30 - € 12/10 – Rataplan

In 2006 brachten Els Dottermans en Katelijne Verbeke de voorstelling Annie M.G. Schimdt. Speciaal voor de 100ste verjaardag van Annie M.G. Schmidt brengen zij deze voorstelling nog eens in Rataplan.

jip en janneke en Pluk en Sebastiaan even buiten beschouwing gelaten, vertellen, lezen en zingen Els Dottermans en Katelijne Verbeke over Leven en Liefde van Annie M.G. Schmidt.

Tekst: Annie M.G. Schmidt; Spel: Els Dottermans en Katelijne Verbeke; Live piano; Productie: Rataplan

Popocatepetl (6+) door Cools & De Smet

Zondag 22 mei: 15u - € 7 – Rataplan

Naar aanleiding van de honderste verjaardag van Annie M.G. Schmidt en tiende verjaardag van hun succesproductie Popocatepetl hernemen Cools & De Smet de voorstelling. Popocatepetl is een écht concert voor kinderen met gitaren, accordeon, trommels, toeters en bellen! En vooral met veel liedjes: over een beer die frieten eet…, over een hond die niet wil plassen…, over een koning die verandert in een groene paraplu…, over een man die de kraan heeft ‘OPEN LATEN STAAN’… en natuurlijk over de Popocatepetl-Popocatepetl-Popocatepetl-PopocatepetlPopocatepetl-Popocatepetl-Popocatepetl-Popocatepetl… Allemaal grappige, brutale, eigenwijze of vertederende teksten van Annie M.G. Schmidt.

Frank Cools en Rembert De Smet hebben met bijzonder veel succes getoerd in Vlaanderen en Nederland. zang, muziek en spel: Frank Cools en Rembert De Smet; advies: André Vermaerke

Oquestrada

Vrijdag 27 mei: 20u30 - € 14/12 – Rataplan Portugal is gekend voor zijn droevige Fado. Oquestrada brengt hier verandering in zonder de Portugese traditie te vergeten. Ze zijn schat-

plichtig aan het Portugese levenslied, maar zijn beïnvloed door de rijke geschiedenis van Portugal. De Afrikaanse en Braziliaanse invloeden zijn duidelijk terug te vinden en maken de muziek van Oquestrada uiterst feestelijk en dansbaar. Zelf beschrijven ze hun muziek als Tasca Beat. Muziek uit de buitenwijken in een nieuwe, jonge stad. Het geluid van een vibrerend Portugal dat feest viert met een ferme dosis melancholie. Dat Portugal toe is aan deze nieuwe muziekstijl blijkt uit het debutalbum ’O sonho Portugues’, waarmee ze de Portugese markt veroverden en vier maanden in de hitlijsten stonden. Oquestrada was in januari nog te gast op Eurosonic in Groningen. Het showcasefestival voor beloftevolle en te ontdekken bands voor 2011. In Rataplan treden ze voor het eerst op in België. Miranda (zang); Lima (Portuguese gitaar); Zeto (Portuguese gitaar, gitaar, viool, zang); Marina Henriques (accordeon); Pablo (bass); Sandro Manuel( trompet) - www. oquestrada.com

Twee Oude Vrouwtjes door Theater De Spiegel

Zaterdag 28 mei: 20u30 - € 12/10 – Rataplan

‘Twee Oude Vrouwtjes’ brengt een aaneenschakeling van verhalen van de Nederlandse schrijver Toon Tellegen (uitgeverij Querido) gecombineerd met figurenspel in een regie van Frank Soehnle (figurentheater Tübingen D) en de prachtige muziek van Johan Van Weerst.

Poppenmanipulatie en spel: Daniel Tanson en Karel Van Ransbeeck; Concept, regie en Poppen: Frank Soehnle; Compositie: Johan Van Weerst; Decor: Raf Cammaer en Karel Van Ransbeeck; Cello:,Michel Boulanger en Sam Faes - www.despiegel.com

OpenNoord 2011

Zaterdag 28 mei , zondag 29 mei

Op zaterdag 28 en zondag 29 mei 2011 gooien de culturele organisaties van KunstenNoord de deuren open. Elk van hen heeft een interessant programma op poten gezet en nodigt u uit om hun huis en werking te komen ontdekken.Laat u op sleeptouw nemen door de gidsen van Antwerpen Averechts of stippel uw eigen route uit. De diverse locaties werden samengebracht op een overzichtelijk stratenplan van Antwerpen Noord, te verkrijgen bij de deelnemende organisaties. www.kunstennoord.net

Theateropleiding Acsent

Zondag 29 mei, maandag 30 mei , dinsdag 31 mei: 20u00 - € 7 – Rataplan

Farid ud – Din Attar(1142-1220)behoort tot de grote groep Perzische dichters uit de eeuwenoude mystieke literatuur. Bij Acsent vertrekt de ‘Conferentie van de vogels’ vanuit de beweging en toont de levensweg naar een ontmoeting met de Simoerg. De dichter brengt ons tot een direct en persoonlijk contact met een hogere werkelijkheid. Het collectieve in het stuk komt overeen met het leerproces in het 2de jaar.

‘Pas als de laatste boom is omgekapt zal je begrijpen dat je geld niet kan eten. ‘

Indiaanse profetie

Toegift: ‘ The Love Show!’

Het 3de jaar : met elkaar creëren en ‘wat en hoe’ je met een publiek wil communiceren.

De beloften spelen

1 juni – 23 juni

Elk jaar staan jonge honden klaar om zich op het podium te tonen. Ze zijn net niet afgestudeerd maar tonen al prachtig theaterspel, volgens de regels of net daar voorbij, fris en rijp. Wij bieden hen graag een plaats op het podium van Rataplan. In Rataplan kan u samen met ons dat nieuwe talent ontdekken en krijgt u de kans uw hart door hen te laten veroveren, u te verbazen of te ontroeren; om te lukken (of misschien ook -voor uw ogen- te mislukken; het theaterpodium is een harde leerschool).

Rataplan richt zich op de ontwikkeling en het parcours van de artiest. Dat zit in onze genen als kunstencentrum en in ons hart als theaterliefhebber. En dat start vanaf de eerste (professionele) stappen op het theaterpodium. Het kan soms wat gedurfder, nieuwer en avontuurlijker zijn. Daar zit net ook het plezier in. Rataplan is er voor zoekers, verkenners en ontdekkers; en dat zijn zowel de artiesten op het podium als u in de zaal. Vanuit de theateropleidingen in Gent (Hogeschool Gent/Drama), Maastricht (Toneelacademie) en Antwerpen (Artesis/Conservatorium) treden beloften aan.

Aantekeningen uit het ondergrondse • Foto Luc Vleugels

Elke dinsdagvoormiddag in Sint- Norbertuskerk

Kopten komen al meer dan 12 jaar naar de mis op Zurenborg

In de Sint- Norbertuskerk aan de Dageraadplaats zijn er niet alleen torenvalken te gast want zowat elke week verzamelen

in een kapel in de pastorij een groep mensen die zich Kopten noemen. Een vijftigtal zijn het er en voor deze misviering

op dinsdagvoormiddag komt speciaal een koptische priester naar Zurenborg.

(Luc PANDELAERS)

“Koptisch” betekent overigens in het Koptisch gewoon “Egyptisch”. De Kopten beschouwen zichzelf als de rechtstreekse afstammelingen van de volk van de farao's. De overlevering wil dat zij al halfweg de eerste eeuw gekerstend werden door de evangelist Marcus himself, die meteen ook de eerste bisschop werd van Alexandrië (Egypte) . De islam kwam pas dik zeshonderd jaar later vanaf het Arabisch schiereiland naar Egypte overgewaaid, samen met de Arabieren.

FRITUUR

Tot een half uur geleden wist ik over dit alles ook vrijwel niets, maar nu zit ik in een zaaltje boven de pastorij aan tafel met pastoor Abona Aghabios en Shenouda Medhat die mij na hun wekelijkse misviering in een zijkapel van de kerk een snelcursus Koptologie geven. Shenouda Medhat is de minzame uitbater van frituur De Dageraad en de oudere broer van de zaakvoerder van het daarnaast gelegen pittarestaurant Amon. Hij belandde 24 jaar geleden in België en heeft nu al 19 jaar zijn vaste stek in Zurenborg, samen met zijn Belgische vrouw en hun twee kinderen. Hij is ook zowat de geestelijke peetvader van de kleine Koptische gemeenschap in Antwerpen.

KALENDER

In de provincie Antwerpen zijn dat zo'n vijftig families en een honderdtal jonge mannen, die overwegend hoog opgeleid

zijn en hier meestal enkele jaren voor multinationals zoals Janssen Farmaceutica komen werken. Die aanwezigheid gaat al lang terug in de tijd want er worden al meer dan twintig jaar misvieringen volgens de Koptische ritus gehouden in Antwerpen. Vroeger in een kerk in de Nationalestraat en sinds 1998 elke dinsdagvoormiddag in een zijkapel van de SintNorbertuskerk.

Voor de grote feestdagen zoals Kerstmis en Pasen wijken zij uit naar Leuven, waar pastoor Aghabios zijn eigen kerk heeft.

Die koptische feestdagen vallen trouwens niet helemaal samen met de katholieke omdat zij nog rekenen met de Juliaanse kalender. Zij vieren het kerstfeest op 7 januari en het is puur toeval dat hun paas -

feest dit jaar ook op 24 april valt.

WIEROOK

Voor de misviering zelf waren deze keer zo'n vijftigtal gelovigen komen opdagen. Voor twee derden mannen en een derde vrouwen en kinderen. De dienst verliep in het Koptisch, een mengtaal van oudEgyptisch en oud-Grieks en net zoals het Latijn grotendeels een dode taal die enkel nog in de liturgie gebruikt wordt. In het dagelijkse leven gebruiken de Kopten het Arabisch. De Koptische kerk scheidde zich al af van Rome in de vijfde eeuw ten gevolge van de aanslepende conflicten tussen de patriarchen van Constantinopel en Alexandrië. De misliturgie verloopt grotendeels volgens hetzelfde stramien als de

katholieke maar er zijn accentverschillen die doen denken aan de orthodoxe ritus: lange lezingen uit de Schrift en vele momenten van aanbidding die onderstreept werden met imposante wolken wierook. Ik maakte me in die kleine wat benauwde kapel de wat oneerbiedige bedenking dat je als gelovige Kopt maar beter geen astmapatiënt kan zijn!

En zoals de katholieken na de hoogmis wel eens een trappist gaan drinken hebben deze gelovigen nadien een gezamenlijke lunch in een zaaltje boven de pastorij. Uit de geanimeerde en gemoedelijke sfeer die daar heerste bleek dat deze wekelijkse samenkomst niet enkel religieus maar ook sociaal een belangrijk moment is in het leven van deze kleine gemeenschap.

In een wolk van wierook wordt elke week het brood gedeeld Foto's Luc PANDELAERS

De koptische priester komt speciaal naar Zurenborg

Muziek- en theatervoorstelling in de Theatergarage

Aanstormend jong talent pakt uit met Yadda Yadda VZW

Vier jonge, enthousiaste creatievellingen Kobe Ardui (18), jakob Eberlein (18), Laura Laureys (17) en Willem Magits (19) hebben al hun fantasie losgelaten op hun nieuwste project yadda yadda VZW. Op 3 juli kan u hen, toneelgroep ‘de lege kamer’, in de Theatergarage in de Bouwhandelstraat in Borgerhout bewonderen in een voorstelling waarin u een leuke mix van theater en muziek krijgt voorgeschoteld (Zita THEUNYNCK).

Kobe, Laura en Willem maakten vorig jaar, samen met een zestal andere vrienden, een kindertheatervoorstelling, Olle. Gezien het succes van deze ‘operatie’ gooiden de negen enthousiastelingen zich op een nieuw project, Frederik. Al snel werden ze geconfronteerd met deelnemers wiens enthousiasme op een laag pitje stond, die afspraken niet nakwamen of

gewoonweg afhaakten. Het project stierf een stille dood. Niet veel later stond er al een nieuw project in de steigers, maar ook deze keer lukte het niet om heel de groep tot het einde samen te houden. In totaal werden zo’n zestien concepten voor voorstellingen bedacht, maar geen van deze bereikte de eindstreep. Dit bracht uiteraard heel wat frustratie en teleurstelling

teweeg bij Jacob, Kobe, Laura en Willem die met man en macht ieder project tot een goed einde probeerden te brengen. Maar niet getreurd, een wijs man leerde ons al ‘elk nadeel heb z’n voordeel’. Deze nare ervaringen gaven het viertal een ton aan inspiratie en materiaal voor een nieuw stuk. Yadda Yadda VZW gaat over –u kan het al raden - de ups en downs van een productieproces.

LIEDjES

De gestrande projecten leverden hen in ieder geval wel heel wat liedjes op. Nummers die er bovendien - in tegenstelling tot de projecten waarvoor ze waren geschreven - stonden. Voor de nummers wordt niet op een instrument meer of minder gekeken. De piano, gitaar, mondharmonica, klarinet, saxofoon, hoorn, mondharp, didgeridoo en luit komen stuk voor stuk aan bod. De nummers zijn van de hand van Jacob en Kobe. Ook de theaterteksten zijn van eigen maak. Daar blijft het echter niet bij. Het viertal maakt zich sterk geen hulp van volwassenen in te roepen. Van de theaterteksten, de promotie, het zoeken van een zaal tot de laatste microfoon: alles is in handen van die vier jongeren.

ROMMELMARKTEN DAGERAADPLAATS 2011

De prijs per lopende meter (per dag) bedraagt

€ 5.00 ( + waarborg € 10)

Inschrijven via mail: edilbert.dobbelaer@antwerpen.be,

GSM 0494 19 37 34 tussen 20 en 21 u

Storten standgeld inclusief waarborg, op rekening 001-3076866-05 van BBC Dageraad vzw, uiterlijk 10 werkdagen na inschrijving.

Op de dag zelf worden vanaf 7u00 de standplaatsen aan de deelnemers toegewezen. De rommelmarkt begint om 9 uur en eindigt stipt om 18 uur.

Elke standhouder is verplicht om zijn/haar standplaats proper achter te laten: de verplichte waarborgsom zal indien nodig door de organisatoren worden ingehouden, eventueel gevolgd door een definitieve schrapping van deelname aan toekomstige rommelmarkten.

De inrichters zijn niet verantwoordelijk voor eventuele ongevallen.

Bekijk ook het reglement op onze website: www.dageraad.centerall.com

BBC Dageraad vzw, Mercatorstraat 132b40 2018 Antwerpen

Uiteraard doen ze af en toe een beroep op vrienden en kennissen met nuttige talenten, zoals Bram die de techniek bij de voorstelling zal verzorgen. U ziet het, dit viertal weet van aanpakken. Wat drijft er hen? Hopen ze hier winst mee te maken? Net zoals bij alle andere zaken zitten ze ook op dit vlak op één lijn. “Het is omdat we het graag doen”, klinkt het in koor.

THEATERGARAGE

Voorlopig zijn ze nog volop aan het repeteren op hun vaste repetitiestek in de Stierstraat. De spanning en het enthousiasme zijn echter nu al van hun gezicht af te lezen. Wie deze vier jonge creatievelingen aan het werk wil zien, noteert alvast 3 juli in zijn agenda. Om 16.00 u of 20.00 u bent u welkom in de theatergarage in de Bouwhandelstraat 72, 2140 Borgerhout.

Voor de prijs van €7 kan u hen aan het werk zien. Voor meer informatie kan u ook altijd surfen naar http://delegekamer.blogspot.com/ of www.theatergarage.be of nog http://www.facebook.com/event.php?eid=150400985019559.

Het muzikale duo jakob Eberlein en Kobe Ardui Foto Nele VAN TILLO

Tast Toe organiseert vierde Soepdag

Zondag 3 april had de vierde editie van “Soepdag” plaats. Op de Dageraadplaats en in de Filomenastraat deden in het totaal 15 deelnemers opnieuw hun uiterste best om de door hen klaargemaakte soep zo hoog mogelijk op het scorebord te zetten. Anders dan andere jaren was het ditmaal enkel de mening van het publiek die telde. En, geholpen door een van het voorspelde slechte weer afwijkende meteo, kwamen er heel wat mensen proeven, zodat op het einde van de dag.... alle soep op was. Al is deelnemen natuurlijk ook hier belangrijker dan winnen geven we u toch graag het resultaat mee: Max en job Moeskop wonnen, tweede werd Martine van ’t Rolwagentje en op derde plaats eindigde Isabelle Stevens. • Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING

3 4 8

5 7 2

1 9 6

1 Chantal en Vincent Mast

Chantal en Vincent wonen met hun drie maanden oud zoontje Sven op de Cogels Osylei. Hun eerste kopje camembert-soep van café Zomerhof vonden ze al heel lekker, nu gaan ze er de vissoep proeven.

2 de organisatoren en de presentator

De organistoren van dit jaar Tina Patoor, Chris Vlasselaerts, jan Doms, Philippe Albrecht en de presentator Luc Van Gompel zorgden er opnieuw voor dat alles vlekkeloos verliep.

3 Hogeschool Plantijn 2de jaar journalistiek

Nils Bolle, Bram Korteweg en Vincent Bals maken in opdracht van hun school een sfeerreportage waarbij vooral op klank moet worden gelet. We zullen ze nog tegenkomen in onze wijk want hun volgende reportage gaat over de verkeersproblematiek in Zurenborg.

4 Najoua, Arend en Ramzi Baker

De familie Baker woont in de Bakkerstraat in Borgerhout. Zij vonden de sla-soep met kruidenkaas van café Moeskop super, maar de tomaten-courgette soep met parmezaankaas van café Camping Campina was ook heel lekker.

5 Proevers Monique en André

Monique Van Berendonck woont in de Potvlietlaan in Berchem, net over de ring, en komt samen met haar vriend André Strenaer (volgens mij een prima lookalike van Serge Gainsbourg) voor de eerste keer soep proeven in onze wijk. Zij hebben alle soepen geproefd en vinden die van café Camping Campina de beste.

6 Soepmaakster Isabelle Stevens met joyce en Eva joyce Verdonck uit de Lange Van Ruusbroeckstraat proeft samen met haar vriendin Eva de speciale soep met spinazie, peterselie, esgarcots en room van Isabelle Stevens. Ze vinden de soep lekker maar joyce heeft nog nooit slakken gegeten en aarzelt een beetje.

7 Soepmakers Aline en Brecht met Imelda en Anita Aline en Brecht wonen nog maar enkele maanden in de Filomenastraat en houden van de sfeer in de wijk. Imelda jonckx uit de Arendstraat en Anita Ketels uit de Generaal Van Merlenstraat vinden hun aspergesoep uitstekend.

8 Tine, Iris, Ken, Christophe en Wim: Tine Truyts en Wim Adriaenssens uit de Arendstraat vinden de paprika-wortelsoep van Wim’s broer Ken super. Iris Sarens uit de Raafstraat en Christophe Van Hecke vinden het “de perfecte soep”.

9 Winnaars Max en job Moeskops met oom Ad: Ad Moeskop uit de Raafstraat is zijn neven uit Hapert (Noord-Brabant) gaan halen. Max (18 j. en student biologie) en zijn broer jop (15 j.) hebben met hun lekkere Toscaanse tomatensoep de eerste prijs in de wacht gesleept. Volgend jaar komen ze zeker terug om hun titel te verdedigen.

Uw woning proper dankzij Dienstenthuis

Wachttijd om iemand te vinden is nu beperkt tot twee weken

Sinds enige tijd bevindt er zich in het nieuwe gebouw aan de Uitbreidingstraat 514 te Berchem een kantoor met de naam Dienstenthuis. Op de ramen staat een mooie vrouw met zes armen afgebeeld en een stofzuiger. Deze afbeelding

Ter plaatse worden we ontvangen en te woord gestaan door de kantoorverantwoordelijke Tine Hens: “Dienstenthuis bestaat inmiddels zeven jaar en ontstond tegelijkertijd met de invoering van dienstencheques. Dienstencheques kunnen enkel door particulieren gebruikt worden voor huishoudelijke hulp. Voor de bestelling van dienstencheques dient men zich in te schrijven op de website van de RVA (www.dienstencheques-rva.be). Men ontvangt dan een klantennummer waarmee de cheques kunnen betaald worden. De inschrijving kan dus online gebeuren of via een formulier dat op de website staat. Klanten die niet over internet beschikken worden door Dienstenthuis geholpen bij de inschrijving. Zij vullen het formulier in en Dienstenthuis brengt dit verder in orde.

Een dienstencheque staat gelijk met één uur werk of een waarde van 7,5 euro. Via de belastingen krijgt de gebruiker nog eens 2,25 euro terug, zodat een uur huishoudhulp uiteindelijk slechts 5,25 euro kost.”

Echt geen bedrag om in het vuil te blijven zitten. Met deze dienstencheques kan elke particulier huishoudelijk werk laten uitvoeren zoals kuisen, koken, strijken en zelfs boodschappen doen. Onderhoud van de tuin is er niet bij, omdat dienstencheques hiervoor niet gebruikt worden. Dienstencheques kunnen ook gebruikt worden voor hulp bij verplaatsing voor mindervaliden. Dit laatste wordt echter niet aangeboden door Dienstenthuis.

TWEEVERDIENERS

Het cliënteel dat een beroep doet op Dienstenthuis is erg gevarieerd. Naast ouderen, hulpbehoevenden en zieken, is er ook een belangrijke groep hardwerkende tweeverdieners en alleenstaanden die graag gebruik maakt van een huishoudhulp. Het grote voordeel is dat het personeel verzekerd is tegen arbeidsongevallen en in orde is met de sociale zekerheid. Men moet dus niet meer bang zijn als de poetshulp op een ladder gaat staan of wanneer er iemand van

laat vermoeden dat men hier poetshulp en wie weet wat nog meer kan bekomen. En dat klopt want hier zijn niet minder dan 720 werknemers in dienst en zij vertegenwoordigen om en bij de zestig nationaliteiten. (Jörg PYL)

de sociale inspectie aanklopt. Bovendien zijn de mensen ook verzekerd voor schade die ze bij hun werk veroorzaken, weliswaar met een vrijstelling van 250 euro ten laste van de klant. Wanneer men poetshulp nodig heeft kan men langs het kantoor lopen of het gratis nummer bellen. Nu is er slechts een korte wachttijd van gemiddeld twee weken vooraleer Dienstenthuis iemand gevonden heeft om te komen schoonmaken. Er wordt dan een contract van onbepaalde duur afgesloten. Indien men deze dienst niet meer nodig heeft, dient men een opzeg van vier weken te respecteren. Deze opzeg moet schriftelijk gebeuren omdat het personeel een vast contract heeft en geen interim-personeel is. Die vier weken zijn nodig om een andere post te vinden. In ruil krijgt de opdrachtgever een goed gescreende persoon, die praktische testen heeft afgelegd en bewezen heeft te kunnen schoonmaken en die Nederlands spreekt en schrijft. Het is ook altijd dezelfde huishoudhulp die langs komt, behalve als

die verlof heeft of ziek wordt. Dan wordt iemand anders voorgesteld, tenzij men verkiest om te wachten tot de vaste poetshulp terug beschikbaar is.

NATIONALITEITEN

Dienstenthuis heeft momenteel zevenhonderdtwintig werknemers in dienst van meer dan zestig nationaliteiten. Zij hebben allemaal één ding gemeen, zij kunnen poetsen en spreken Nederlands. Het heeft dus geen zin om een jong blond Vlaams meisje te vragen, want op dat soort vragen gaan ze bij Dienstenthuis niet in. Gelukkig gebeurt dit slechts uitzonderlijk. Voordat een thuishulp bij een nieuwe klant start wordt er een afspraak bij de klant thuis gemaakt. Het is de dossierbeheerder die dan samen met de thuishelper naar de klant gaat om afspraken te maken over wat gepoetst moet worden (bv. het gebruik van speciale producten voor delicate materialen), het contract te bespreken en de omstandigheden i.v.m. veiligheid en hygiëne

In het Dienstenthuis staan deze dames klaar om alles vlot te laten verlopen. Rechts Tine Hens. • Foto jörg PyL

na te gaan.

Er zijn ook nog werkbegeleiders. Bij nieuwe thuishelpers gaan zij een aantal keren mee. Maar zij kunnen ook bij thuishelpers die al langer bij Dienstenthuis werken, op vraag van de klant of thuishelper, mee gaan. Zij begeleiden de thuishelpers in technieken, organisatie … Op die manier kunnen zij bij opmerkingen gemakkelijk bijsturen zodat klant en thuishelper tevreden zijn. In zo uitzonderlijke gevallen kan de begeleiding weigeren dat er hulp komt. Professionele vuilaards en notoire sloddervossen zijn bij deze gewaarschuwd. Ook in geval van niet-betaling kan na enkele waarschuwingen de dienstverlening uiteraard gestopt worden. De begeleiding kan ook aangesproken worden wanneer uitzonderlijk mocht blijken dat iemand niet voldoet voor zijn of haar taak, maar ook wanneer het niet klikt tussen de opdrachtgever en de hulp.

ZONNIG

Verder hecht Dienstenhuis veel belang aan het welzijn van hun personeel en van hun klanten. Ze hebben niet voor niets het charter van de ESO (economisch sociaal ondernemen) onderschreven. De bedrijfsleiding legt de klemtoon op het sociale leven en de kwaliteit van de werkomstandigheden van de zowel de thuiswerkers als de klanten. Schoonmaken is de core-business van

Dienstenthuis en zij hebben er een punt gemaakt om de norm te zijn voor de andere bedrijven die met dienstencheques huishoudhulp aanbieden. Het valt overigens op hoe vriendelijk het voltallige personeel is, zonnig personeel in een open zonnig kantoor. Ze zijn hier ook nog fier op hun werk.

STRIjKEN

De tijd die een poetshulp nodig heeft hangt uiteraard af van de grootte van het huis. Meestal rekent men voor een huis op vier uur per week, waarbij elke week de woonkamer, de keuken en de badkamer schoongemaakt worden en de slaapkamers om de andere week. Voor een appartement rekent men eerder op vier uur per veertien dagen. Voor heel grote huizen kan het zijn dat er acht uur per week nodig is. Wat ook veel voorkomt is een combinatie van drie uur kuisen en een uur strijken aan huis. Strijken kan ook gebeuren in het strijkatelier in de Lange Leemstraat 372. De ongestreken was naar het kantoor van Dienstenthuis in de Uitbreidingstraat brengen en afhalen kan niet, omdat het strijkatelier hier zo dichtbij is. Men is wel verplicht een wasmand te kopen bij het kantoor tegen de prijs van 5 euro. Klanten kunnen hun strijk rechtstreeks binnen brengen in het strijkatelier. Het voordeel is dat ze dan kunnen kiezen op welke dag ze dat doen en dat er

dus geen vaste ophaaldag is.

CHEQUES

De dienstencheques van Sodexo, (dat momenteel het monopolie heeft om de cheques te maken) dient men zich aan te schaffen via de RVA. De klant moet ze minimum per tien bestellen. Na betaling op de bankrekening worden de cheques ofwel op naam van de gebruiker naar zijn thuisadres opgestuurd ofwel worden deze op een beveiligd depot op internet afgeleverd. Na de dagtaak belt de thuishulp van bij de opdrachtgever naar een gratis telefoonnummer van Sodexo om voor de internetklanten haar werkuren door te geven of geeft de opdrachtgever de papieren cheques aan de hulp. Voor de cheques via internet kan de opdrachtgever deze onmiddellijk goedkeuren of desnoods betwisten. Hij kan ook niets doen, dan worden de cheques automatisch van zijn rekening gedebiteerd na negen dagen. Voor wie hulp nodig heeft om een eerste keer die cheques te bestellen, mag op deskundige hulp voor het kopen van de dienstencheques rekenen. Deze zijn immers niet beschikbaar in het kantoor van Dienstenthuis.

ZWARTWERKERS

Nog een goede raad. Voor wie een Poolse of Vlaamse kuisvrouw in het zwart laat werken, heeft Tine Hens een pasklare op-

VOOR ARTSEN ZONDER GRENZEN

UW LEGE TONERS EN CARTRIDGES

ZIJN WELKOM IN DE KLEINE BEERSTRAAT 41

Wilt u een tweede leven geven aan je cartridges of toners? Steek ze in de bus bij Denise Hoedemakers. Zij verzamelt lege cartridges en toners en bezorgt ze aan de Cartridge Shop bvba. Dit bedrijft recycleert alle soorten cartridges en toners en schenkt per cartridge 0,50 euro aan Artsen Zonder Grenzen. (Zita THEUNYNCK)

Denise Hoedemakers (60) gaf jarenlang haar lege inktcartridges aan de scouts, tot ze per toeval terechtkwam op de site van ‘Cartridge Shop bvba’. Zij verzamelen inktcartridges en toners via winkels, inzamelcampagnes en inzamelprojecten bij bedrijven, scholen en verenigingen. En ze recycleren ze. Dit betekent dat ze de cartridges opnieuw vullen en dan weer verkopen. Denise kwam, zag en keurde het goed. Het concept is heel eenvoudig. Je vult via de site een formulier in en duidt aan dat je Artsen Zonder Grenzen of een andere organisatie wil steunen. Per cartridge gaat dan 0,50 euro naar AZG. Als je dertig cartridges hebt ingezameld, komen ze de ‘buit’ ophalen.

VRIENDENGROEP

Een speciale band met Artsen Zonder Grenzen, buiten de maandelijkse overschrijving, heeft Denise niet. Het idee sprak haar simpelweg aan. Waarom zouden we goede toners en cartridges zomaar weggooien, als we ze perfect kunnen hergebruiken? Ze sprak meteen haar vriendengroep aan en hing een poster aan haar raam. Ze dacht daarnaast ook aan een oproep in onze krant. Op je eentje verzamel je immers niet zo snel dertig lege cartridges. Vandaar haar oproep aan iedereen die een tweede leven wil geven aan zijn toners of cartridges. Haar bericht aan het raam heeft bovendien al gewerkt. Een doos vol cartridges staat al klaar om opgehaald te worden.

Ophaalpunt

Is ze dan niet bang dat ze straks overspoeld wordt met toners en cartridges? “Hoe meer, hoe liever en alle merken zijn goed! Ik heb toch de tijd, dus waarom niet?”, zegt een enthousiaste Denise. Heel Zurenborg mag zijn cartridges bij Denise komen afleveren. Zij zorgt ervoor dat ze een nuttige

lossing. Gewoon met uw niet-ingeschreven hulp naar het bureau van Dienstenthuis komen en haar daar laten inschrijven. Het grote voordeel: de opdrachtgever riskeert geen straffen van de sociale inspectie of dure medische kosten bij een arbeidsongeval. Bovendien is de huishoudhulp verzekerd en bouwt sociale rechten op. Dit zal allicht ook goedkoper worden om je huis te laten schoonmaken. Als je met je ‘zwarte kuisvrouw’ tevreden bent, laat ze inschrijven bij Dienstenthuis!

Dienstenthuis

Uitbreidingstraat 514

2600 Berchem

tel 03 286 97 40 of 0800 90 915 (Gratis)

www.dienstenthuis.be

www.e-so.be

www.dienstencheques-rva.be

bestemming krijgen en dat er bovendien een goed doel gesteund wordt. Dus voor al de geïnteresseerden is er maar één adres, Kleine Beerstraat 41.

Voor meer info kunt u terecht op de site van Cartridges Shop bvba: http://www.leeggoed.be/azg_12.html

Denise Hoedemakers: “Hoe meer, hoe liever”

Foto Kris ACHTEN

Betaalbaar en makkelijk te maken eindejaarsgerecht

Erik (van Sanne) wordt zestig Originele Pendulum herrijst in de Roma

Als je de komende weken zou moeten kiezen om een avondje nostalgie mee te maken en tegelijk kwaliteit op je bord zou willen dan moeten we naar de programmatie van De Roma verwijzen. Zeg nu zelf, Pendulum is er weer, in de oorspronkelijke bezetting (met Raymond en Verminnen!) en dat allemaal omdat Erik (van Erik en Sanne) zestig wordt. In het aanbod ook nog klepperende namen als Loudon Wainwright 3, Branduardi, Raymond met tientallen anderen op het podium, Bart Peeters en een band die een tribute to David Bowie brengt. En da’s durven!!!

Marc Ribot solo

Zaterdag 16 april : 20u30 - € 16/14

Toen Ribot eind jaren zeventig de Lounge Lizards vervoegde, trok zijn spel de aandacht van vele artiesten. Hij werkte mee aan een aantal van de mooiste opnames van Elvis Costello, Marianne Faithful, Tom Waits en John Zorn en ook de wereld van podiumkunsten en film doet gretig beroep op zijn talent.

Score Man

7 apr: 20u30 - € 14/12

Muzikanten uit sterke formaties zoals El Tattoo del Tigre, Think of One, Internationals, Dez Mona, Brazzaville, Whodads en Seatsniffers spelen voor het eerst samen in een grensoverschrijdende combinatie: klassieke muziek, swing, trashrock, exotica in een strak maar ook tegelijk expressionistisch arrangement. Onder leiding van Thomas De Prins duelleren ze met het ‘Less is More’ dogma van de laatste 20 jaar.

Kocani Orkestar

Met achteraf dj Tsiganisation Project

Donderdag 21 apr: 20u30 - € 16/14

Concert na concert krijgt de machtige Macedonische brassband Kocani Orkestar het publiek tot de laatste man aan het dansen en dat was in De Roma begin 2009 zeker niet anders. Hun muziek is gebaseerd op zigeunergeluiden uit de hele Balkan, op Turkse en Bulgaarse ritmes en bevat zelfs een vleugje Latin. Laat je overrompelen door een wervelend en zinderend zigeunerfeest!

yevgueni

Met vooraf Racoon

Vrijdag 22 apr: 20u30 - € 16/14

Yevgueni komt hun gloednieuwe vierde album voorstellen, een productie van niemand minder dan Stef Kamiel Carlens. De moderne kleinkunst van Yevgueni ligt ergens tussen Boudewijn De Groot, Stef Bos en De Mens. Het is reikhalzend uitkijken naar de nieuwe songs van deze ambachtelijke songsmeden.

-Child’s Play door youssef El Mousaoui

Maandag 25 apr: 20u30 - € 14/12

Met zijn derde onemanshow werkt Youssef opnieuw op uw lachspieren. Deze keer gaat de kersverse papa op zoek naar de geheimen en de valkuilen van het vaderschap. De première op 2 februari in De Roma moest halverwege worden stilgelegd wegens stemproblemen.

Daarom wordt de show hernomen.

-Huelgas Ensemble o.l.v. Paul Van Nevel: The Art of the Cigar

Donderdag 28 apr: 20u30 - € 22/20

Paul Van Nevel kleurt al eens graag buiten de lijntjes en om het 40-jarig bestaan van zijn Huelgas Ensemble te vieren doet hij exact dat met een exclusief sigarenconcert met grotendeels ongekende muziek uit Van Nevels persoonlijke bibliotheek. ‘The Art of the Cigar’ voert u mee naar Cubaanse tabaksvelden, Victoriaanse salons, Parijse fumoirs en Berlijnse kunstenaarscafés. Speciaal voor deze gelegenheid richten we in De Roma een heuse sigarenbar in.

-folKlof Bal De Lux

The folKlof Orchestra met speciale gast Florejan Verschueren

Vrijdag 29 apr: 20u - € 10/8

The folKlof Orchestra en zangeres Elly Aerden brengen traditionele gezongen muziek met wereldse invloeden uit de Balkan, mediterrane, Joodse en Scandinavische streken, gearrangeerd door Wouter Vandenabeele. De dansinitiaties door Koen Dhondt, zijn gastdansers van Frissefolk en muzikant Pablo Golder bewegen iedereen naar de grootse dansvloer van De Roma. Gastmuzikant voor deze vierde folKlof editie is componist, zanger en muzikant Florejan Verschueren.

-Radio Modern Deluxe

Met Ray Collins' Hot Club

Zaterdag 30 april: 20u30 - € 12/10

De grote Ray Collins is in het land, en hij is in het gezelschap van zijn ultraswingende Hot Club. Meer redenen heeft Radio Modern niet nodig om een stomend feest op te zetten. Naast een Charleston Stroll dansles krijgt u ook nog een music hall show van de fabuleuze Française Lady Flo, én de presentatie van de nieuwe collectie retro jurken van Red Juliet. Afsluiter van de avond zijn dj’s The Walrus Experience.

-Erik & Sanne: Erik wordt 60!

Met gastoptredens van Raymond van het Groenewoud, Johan Verminnen, Pendulum en The Sunsets

Zondag 1 mei: 15u - € 18/16

Speciaal voor Erik’s zestigste verjaardag wordt zijn allereerste band Pendulum herenigt in originele bezetting. Hun grootste hit ‘It’s a beautiful day’ zal zeker niet

ontbreken. Ook Raymond van het Groenewoud, Johan Verminnen en The Sunsets (Annelies Winten en haar accordeonpartner) zullen van de partij zijn op dit feest vol herinneringen.

-Angelo Branduardi

Maandag 2 mei: 20u30 - € 28/26

Branduardi staat bekend om zijn specifieke, eclectische stijl; hij combineert moeiteloos volkse met moderne elementen, van folk via jazz en klassiek tot zelfs rock. Zijn teksten zijn lyrisch, sprookjesachtig en vaak pure poëzie. Het Branduardi concert in De Roma kadert in een mini-tournee. Op 30 april treedt hij eerst op in Ieper (Cultuurcentrum ACCI – 057 239 480) en de volgende avond, op 1 mei, in Roeselare (Cultuurcentrum De Spil – 051 265 700).

-Loudon Wainwright III

Met vooraf Lucy Wainwright Roche

Dinsdag 3 mei: 20u30 - € 18/16

Loudon Wainwright III is eindelijk terug in België en dat is al weer van mei 2005 geleden. Niet dat deze Amerikaanse singer-songwriter-veteraan ook maar aan kracht verliest of stilzit. Integendeel, dit is onverslijtbare stand-up americana. Lucy Wainwright Roche, dochter van Loudon en Suzzy Roche, verzorgt het voorprogramma.

-Overtone Quartet feat. Dave Holland, jason Moran, Chris Potter & Eric Harland

Woensdag 4 mei: 20u30 - € 22/20

Bassist/componist Dave Holland startte ooit nog bij Miles Davis en is ondertussen houder van een Grammy Award. De eigenzinnige pianist Jason Moran zag u vorig jaar nog op Jazz Middelheim. Chris Potter is één van de beste saxofonisten van zijn generatie. Drummer Eric Harland nam vele albums op en stond vaak op het podium met Betty Carter, John Patitucci, Joe Henderson en Greg Osby. Dit uniek concert moet u absoluut meemaken.

-Raymond & Academie Borgerhout

Zaterdag 7 mei: 20u30 - € 16/14

U krijgt Raymond van het Groenewoud soms intiem met enkel strijkers, dan weer symfonisch begeleid door een orkest van 80 musici. Soms lyrisch enkel met piano, dan weer rockend begeleid door een stomende band met Bruno De Groote, Steven Cornillie, Niels Verheest, Tom van Dyck en Steven Van Loy. Verwacht u aan meer

dan 200 zangers op het podium, begeleid door het Strijkorkest Borgerhout met 40 strijkers o.l.v. Romek Maniewski en het blazersensemble o.l.v. Johan Peeters.

-Polen op Zondag door Martha!tentatief

Dinsdag 10 en wo 11 mei: 20u30 - € 14/12

Polen op Zondag is spectaculair en documentair theater over levensechte stads(park)verhalen.

Voor deze voorstelling werkt Martha!tentatief samen met de jonge gelauwerde beeldend kunstenares Ephameron en fotograaf Stef Stessel (de Roovers/KVS/HetPaleis/...).

-Het temmen van de feeks door Tutti Fratelli (première)

Vrijdag 20, zaterdag 21 mei: 20u30 en zondag 22 mei: 15u - € 10/8

Een lastige vrouw, een helleveeg, een ramp, een kwaad wijf, een feks, sluw, onzedelijk. Zij wordt onverbiddelijk tot onderwerping gedwongen. In 1595 schreef Shakespeare ‘Het temmen van de feeks’. Gaat het om een vrouw met een krachtige, onafhankelijke en geëmancipeerde geest die getemd wordt door een ‘grove kinkel’? Of is het gewoon het spel der liefde?

-Zuidcafé: Fair trade: Ziet de klant het bos door de bomen nog?

Dinsdag 24 mei: 20u30 - € 4

Producten van eerlijke handel, je koopt ze allang niet meer uitsluitend in de Oxfam-Wereldwinkel. Maar zijn de gehanteerde criteria overal even strikt? Zijn alle initiatieven wel altijd even ‘fair’, en hoe worden we hierover geïnformeerd? Het Zuidcafé organiseert hierover een debat met het publiek, en met vertegenwoordigers van Delhaize, Candico en Oxfam-Wereldwinkels. Een expert uit de consumentenwereld geeft deskundig commentaar. Gastheer is Paul Schrijvers. Het Zuidcafé is een organisatie van de Antwerpse Oxfam-Wereldwinkels en 11.11.11 i.s.m. De Roma en met de steun van de Provincie Antwerpen.

-Ensor Strijkkwartet: Debussy & Ravel

Donderdag 26 mei: 20u30 - € 14/12

Zowel Claude Debussy (1862-1918) als Maurice Ravel (1875-1937) hebben slechts één strijkkwartet geschreven. Deze meesterwerken vertonen de kenmerken van de zogenaamde ‘impressionistische’ stijl én tegelijkertijd sluiten ze aan bij de klassieke compositietraditie. Beide werken geven een antwoord op de vraag hoe het

bij uitstek Duitse genre van het strijkkwartet een Franse identiteit kon krijgen.

-Moiano & Friends

Vrijdag 27 mei: 20u30 - € 12/10

Moiano: tien man sterk op het podium en al tien jaar dapper bruggen aan het slaan tussen soul, funk, jazz en pop. Met Peter Lesage als spil, omringd door niets anders dan klassemuzikanten heeft Moiano een ijzersterke reputatie opgebouwd. Dit wordt een verjaardagsfeest van formaat met een strakke band, en muzikale vrienden om U tegen te zeggen: Flip Kowlier, Pieter Embrechts en Amel Serra Garcia!

-Vliegen tot de Hemel (8+) door 't Arsenaal & Brussels jazz Orchestra

Zaterdag 28 mei: 19u30 - € 12/10

Een zinnenprikkelende voorstelling met een verhaal vol heldendaden, moed, tragiek, liefde en humor, knappe muziek en fantastische beelden. Michael De Cock schreef de tekst. Hij bewerkte daarvoor verhalen van Ovidius. Frank Vaganée componeerde muziek die BJO uitvoert en Gerda Dendooven illustreert live op de scène. ‘Vliegen tot de Hemel’ is ook een boek met luistercd, uitgegeven door Davidsfonds/Infodok en Klara.

-De veer van César - première

Met achteraf The Luna’s Maandag 30 mei: 20u30 - € 4

Deze kortfilm is een prachtige samenvloeiing van poëzie, animatie en muziek, met aan de basis een stadsgedicht van Peter Holvoet-Hanssen. Peter en Pjeroo Roobjee zullen de première inleiden en na de filmvertoning krijgt u als bonus een optreden van The Luna’s. Ze ontroeren, acteren en zingen vooral op een eigenzinnige wijze melodietjes van o.m. The Ramblers, The Andrew Sisters, Jo Leemans en The Mills Brothers.

-james Farm feat., joshua Redman, Aaron Parks, Matt Penmann & Eric Harland

Woensdag 1 juni: 20u30 - € 18/16

De band mengt het traditionele akoestische jazzinstrumentarium met een moderne sound. De heren zijn trouwe aanhangers van de groepsimprovisatie en combineren die met de veelvoud van hun eigen invloeden: rock, soul, folk, klassiek, electronica en veel meer.

-Bart Peeters Eerste Festivalset

Zaterdag 4 juni: 20u30 - € 22/20

Vooraleer Bart en zijn Ideale Mannen de festivalpodia bestormen, spelen ze hun eerste festivalset van de zomer in hun geliefde zaal ‘De Roma’. Omdat bij dit soort concerten stoelen al gauw in de weg staan is het een staand concert. Voor de mensen met een minder swingende heup zijn er 440 zitjes op het balkon. Let wel, in De Roma is het steeds vrije zit. U kan niet op voorhand uw zitplaats verzekeren.

-Gesloten hart - Ode aan Wannes Van de Velde (extra voorstelling – dernière)

Zondag 5 juni: 20u30 - € 18/16

Samen met Stefan Wellens (orkestleider en arrangeur van de groep van Wannes Van De Velde) gingen enkele artiesten aan de slag met muziek en teksten van Wannes. Met een frisse bezetting, een combinatie van hedendaagse westerse instrumenten en enkele authentieke Griekse instrumenten wordt ook Van de Velde's Rembetiko-werk vernieuwd in de bloemetjes gezet. Deze mooie hommage ging bij ons in première op 18 november 2010 en wordt nu na een succesvolle toernee ook in De Roma afgesloten. Bovendien zijn twaalf nummers vereeuwigd op de gelijknamige cd die u o.a. bij ons kan kopen.

-Dwaallicht door Braakland/ZheBilding

Donderdag 9 juni: 20u30 - € 14/12

‘Dwaallicht’ en Frans Laarmans van Willem Elsschot onder handen genomen door Adriaan Van Aken en BZB, in een schitterend spel van Warre Borgmans, muzikaal omgeven door Trouvé, Youri Van Uffelen, Gunter Nagels, Ephraïm Cielen en Tim Liebaert. Het resultaat:

ADVERTENTIE

WERELDWINKEL

anderhalf uur luisterplezier.

"Ze hebben de melancholische novelle uit 1946 binnenstebuiten gedraaid en er een sfeervolle en spetterende voorstelling van gemaakt, afwisselend ruw, gechargeerd en ingetogen." (Eric Rinckhout in de Morgen)

-Ballroom & The Ballroom Orchestra

Vrijdag 10 juni: 20u - € 14/12

Ballroom is een nieuw concert en dansfeest, uitgewerkt door Radio Modern & FluXXus. The Ballroom Orchestra is een samensmelting van zeven professionele muzikanten die the 40’s tot 60’s tunes alle eer aan doen. Ook Nederlandstalige songs komen aan bod. Balboekjes, een Master of Ceremonie, flitsende demodansers, blitse initiators en hippe dj’s zorgen samen met The ballroom Orchestra voor een spannende mix waar vooral uitbundig en vrolijk feesten voorop staat.

-Amsterdam Klezmer Band: Katla (cd voorstelling)

Met achteraf dj Merdan Taplak

Zaterdag 11 juni: 20u30 - € 16/14

De kern van het repertoire van de Amsterdam Klezmer Band is Oost-Europese Joodse muziek met zigeuner- en balkaninvloeden. In korte tijd is de band wereldberoemd geworden door de spetterende optredens op pleinen, bruiloften, in parken en kroegen. De laatste jaren zijn die locaties vervangen door gerenommeerde podia en festivals. Nu doet de band een nieuwe Europese tour ter promotie van hun nieuwe album 'Katla'. Na het concert zet dj Merdan Taplak het balkanfeest verder in de foyer van De Roma.

-Major Tom, a David Bowie tribute

Vrijdag 24 juni: 20u30 - € 14/12

Vorig jaar walste Byrning Down the House De Roma plat. De negenkoppige band die een avond lang de Talking Heads weer tot leven bracht. Nu zetten de muzikanten opnieuw hun tanden in een rockgrootheid van formaat: David Bowie. Verwacht de glamrock extravaganza van ‘Ziggy Stardust’ naast de onderkoeldheid van de ‘Thin White Duke’. De vuile rock van de ‘Spiders of Mars’ naast de onweerstaanbare eighties-funk van Fame en ‘Let’s Dance’. Het minimalisme van ‘Low’ naast de weirdness van ‘Space Oddity’.

-je zal alles worden, door Wouter Deprez Benefietvoorstelling voor vzw Dreamcatcher

Dinsdag 28 juni: 20u30 - € 22/20

Wouter Deprez vertrekt in september met het ganse gezin voor een jaar naar Zuid-Afrika. Ze willen ter plekke steun bieden aan een dagcentrum voor kinderen met bijzondere noden. Daarom doet Wouter deze benefietvoorstelling ten voordele van de vzw Dreamcatcher (waarvan Marjan, Wouter’s vriendin, één van de drijvende krachten is). www.vzwdreamcatcher.be

-Colin Benders & Eric Vloeimans: Kytecrash

Donderdag 30 juni: 20u30 - € 18/16

Eindelijk Kyteman in De Roma!

Voorjaar 2010 hadden ze al samen op het podium gestaan: de Nederlandse trompettisten Colin Benders –met drie muzikanten uit zijn Kyteman-orkest – en zijn voormalig leermeester Eric Vloeimans – met zijn vaste band Gatecrash. Maar twee concerten vonden ze niet genoeg. En zie, het project Kytecrash was geboren.

DE ROMA

Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels

En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.

Goed nieuws voor de inwoners van Zurenborg !

Niet meer sleuren met zware bakken, niet meer zoeken naar een parkeerplaats … Wereldwinkel De Pit van op de Weerstandslaan bestaat niet meer als winkel, maar krijgt een meer hedendaagse invulling als afhaalpunt voor wereldwinkelvoedselproducten .

Wil je van deze formule gebruikmaken of ben je benieuwd naar de mogelijkheden, stuur dan een e-mail naar borgerhout@oww.be of bel naar 03/663 63 46.

Wil je graag mee de handen uit de mouwen steken om van dit afhaalpunt een succes te maken, neem dan contact op met de wereldwinkel van Borgerhout, Turnhoutsebaan 94, zelfde e-mailadres en telefoonnummer.

Openingsuren: di-vrij 10-12 en 14-18; zat 10-12 en 14-17

Programma

Bezoek aan Jikoji, Tempel van het Licht van Mededogen

Doorlopend informele contacten en bezoek aan de tentoonstelling van:

*2 kunstenaars : Bert Caeckelberg en Frank De Waele

*Shinran Shonin 750 jaar: met o.a. projectievertoning

Zaterdag 30 april:

12uur: introductiedienst voor bezoekers in de tempel & publieksmoment

13uur: Shinran Shonin 750 jaar & rondleiding

13:30: Kamishibai: Boeddha voor kinderen 5-8 jaar

14uur: Kagimono: vervaardigen van sleutelhangers

14:30: presentatie sociaal project 1 & vraaggesprek

15uur: introductiedienst voor bezoekers in de tempel & publieksmoment

16uur: Tai Ch'i demonstratie

17uur: muzikaal moment door Lisa Taeymans

Zondag 1 mei:

12uur: introductiedienst voor bezoekers in de tempel & publieksmoment

13uur: Shinran Shonin 750 jaar & rondleiding

13:30: Kamishibai: Boeddha voor kinderen 5-8 jaar

14uur: Kagimono: vervaardigen van sleutelhangers

14:30: Tai Ch'i demonstratie

15uur: introductiedienst voor bezoekers in de tempel & publieksmoment

16uur: presentatie sociaal project 2 & vraaggesprek

Voor kinderen: lotusplooien

Centrum voor Shin-Boeddhisme

Pretoriastraat 68, 2600 Berchem

Open deur Boeddhistische Tempel op 30 april en 1 mei

Naar goede tweejaarlijkse gewoonte houdt de japanse boeddhistische tempel van Licht en Mededogen in de Pretoriastraat 68 ook dit jaar een opendeur weekend op zaterdag 30 april en zondag 1 mei 2011. Omdat wij ons de vraag stelden, wat drijft iemand naar de boeddhistische filosofie, of hoe gebeurt dat, boeddhist worden, vroegen wij het aan onze priester van dienst, reverend Daijõ of in het dagelijkse leven Fons Martens. (Jörg PYL)

Hoe komt nu iemand terecht bij het boeddhisme, gaat men op zoek naar het boeddhisme of vindt het boeddhisme ons? De ervaring leert dat beide kunnen. Fons Martens alias Tokudo (priester) Daij verduidelijkt: “Er zijn heel veel mensen op zoek naar antwoorden, meestal naar aanleiding van enkele prangende levensvragen zoals ziekte, overlijden en tegenslagen, waarbij men

zich de vraag stelt waarom moet dit nu juist mij overkomen? Anderen zoeken naar rust om de stress van het jachtige leven te ontlopen en komen bij het boeddhisme hulp en rust zoeken. Nog anderen zijn teleurgesteld in de katholieke kerk en zoeken een ander zingeving.”

TOEVAL?

Maar er bestaan ook ander mogelijkheden. Zo kan je bijvoorbeeld op zoek zijn naar schoonheid, of cultuur en zo toevallig in aanraking komen met het boeddhisme. Zoals het met mensen ook gaat, is het ook met filosofieën, het klikt of het klikt niet. Bij de priester van onze Tempel van Licht en Mededogen, was het eerder Boeddha die hem ooit gevonden heeft. Fons Martens was dertig jaar actief in het onderwijs. In het onderwijsblad “Klasse”las hij een advertentie voor een 26 dagen durende rondreis reis door Japan. Fons Martens besloot aan deze reis deel te nemen. Het was een reis met een druk programma met bezoeken aan tempels, scholen en batik, maar ook met enkele schaarse vrije momenten. Op zo een vrij moment besloot het grootste deel van de groep de oude stad Nikko te bezichtigen. Fons Martens wilde echter alleen op verkenning gaan en reisde alleen per trein naar een bamboebos. Aan het begin van het woud groette een Japanner hem vanuit een atelier. Het viel hem om dat er haast niemand in dat bos wandelde. Als de Japanners vrije tijd hebben, gaan zij meestal naar een tempel, maar niet naar een bos. Wanneer Fons Martens terug uit het bos kwam, stond die Japanner er nog steeds en hij deed Fons Martens teken om hem te volgen. Fons Martens dacht dat ze een sake of zo gingen drinken, veel verder reikte zijn kennis van de Japanse cultuur toen nog niet. Maar in plaats daarvan nam de Japanner hem mee doorheen allerlei privé-tuintjes en toonde

hem met gebarentaal aan de ene zijde het bamboebos, waardoor hij gewandeld had en aan de andere zijde een groot standbeeld van een bruine pater. Hij moet gedacht hebben, een westerling, die wil dat beeld van die pater zien. Daarna deed zijn gids hem weer met gebarentaal teken hem te volgen en bracht hem naar iets wat op een administratief centrum leek. Nog steeds met gebaren werd hij aangemoedigd om iets in het gastenboek te schrijven. Hij bladerde en het was anderhalf jaar geleden dat nog iemand iets in ons westers schrift in het boek had geschreven.

TEMPEL

Deze ontmoeting, waar Fons Martens het gevoel had dat zij elkaar niet alleen met gebaren maar ook met gevoelens begrepen hadden, was een eerste aanleiding om zich dieper in de Japanse cultuur te verdiepen. Via thuisstudie volgde hij enkele Japanse lessen, tot hij een taalprogramma van twee jaar Japans ontdekte. In die twee jaar leerde hij ongeveer 62 tekens (van de ongeveer 35.000 à 45.000 die het Japans rijk is). Een derde jaar bestond toen niet en Fons Martens kon amper de titel van een advertentie na enkele uren werk ontcijferen.

Om meer over dat land en zijn cultuur te weten te komen, vroeg hij aan de Japanse ambassade om raad waar hij in Japan enkele maanden bij mensen thuis en in tempels kon leven om zich beter te verdiepen in de Japanse cultuur. Op de ambassade had men nog nooit een dergelijke vraag gekregen.

Maar na een goede week, stuurde de ambassade hem het bericht dat er in Berchem, in de Pretoriastraat 68, een boeddhistische tempel was, die door een Vlaamse priester geleid werd (de stichter Adriaan Peel). Fons Martens liet er geen gras over groeien en reed van het verre Limburg naar Berchem. De tempel was echter op die dag gesloten,

maar hij vond Adriaan Peel die in de buurt woonde. Hij werd er heel vriendelijk ontvangen, ze praatten over gemeenschappelijke interesses en uiteraard ook over religie. Adriaan Peel die toen les Japans gaf in Heist op den Berg, nodigde hem uit om die twee laatste lessen mee te volgen. Na die lessen, zei hij, nu moet je naar onze tempel komen. Fons Martens kwam naar de tempel en is blijven komen. Na verloop van tijd zette hij zich in om de Japanse gezangen (die alleen fonetisch waren geschreven) ook van de correcte Japanse tekens te voorzien. Bij zijn opruststelling kwam er tijd vrij om priester te worden en sindsdien mag hij zich Tokudo Daijõ noemen.

PRAKTISCH

Wie nieuwsgierig is naar het shinboeddhisme, op zoek naar zingeving of gewoon geïnteresseerd, kan op 30 april en 1 mei terecht in de Tempel vanaf 10 uur. Er is ook mogelijkheid om een dienst bij te wonen. Wie een meditatiekussen te laag vindt, kan uiteraard ook op een stoel plaats nemen. Elke dag is er een dienst om 12 uur en om 15 uur. Wie tijdens een dienst aanklopt, zal door andere leden tijdelijk opgevangen worden. Zondag is er eveneens een ‘tai chi’ initiatie gepland om 14u30. Doorlopend staan er nog allerlei activiteiten op stapel zoals ‘kamishibai’ (een beeldverhaal over Boeddha), ‘kagimono’ (sleutelhangers manueel vervaardigen), lotusplooien, een voorstelling van een sociaal project, een tentoonstelling van drie kunstenaars en een muzikaal moment met onder andere Lisa Taeymans.

http://www.jikoji.com

Pretoriastraat 68 2600 Berchem

Wie een dienst wil bijwonen kan dat tijdens de opendeurdagen • Foto jörg PyL

Films van Jo Van Hove in ATLAS

Generatie Stad met forse inbreng van Zurenborg

Ik had net een hele dag lessen op de universiteit achter de rug, van halfelf tot zeventien uur, maar mijn dag was nog niet voorbij. ‘Atlas’, het bureau voor gelijke kansen in Antwerpen, opende

Op donderdag 3 maart om 18 uur gaat de intergenerationele tentoonstelling Generatie Stad van start in ‘Atlas’, Carnotstraat 110, 2060 Antwerpen. De pers was van harte welkom op de plechtige opening. In het trotse bezit van een officieel persmapje (dat ik jammer genoeg nergens kwijt kon), liep ik binnen in de Carnotstraat, recht in een verhaal van vergrijzing en verjonging van ’t Stad. Fascinerend was het, hoe naast de tentoonstelling zelf ook het aanwezige publiek een bonte verzameling was van zeer veel verschillende mensen van verschillende leeftijden, rassen enzovoorts … De stad is een kleurrijke verzameling mensen, maar ook de ideale omgeving om jong en oud te verenigen, een plek voor verrijkende ontmoeting, herkenning en erkenning. Generatie Stad, zo heet de tentoonstelling. Maar wat is Generatie Stad? Waar komen de ideeën vandaan voor Generatie Stad? En wat heeft dat allemaal te maken met ons en met Zurenborg? Allemaal vragen waarvan ik de antwoorden in een mum van tijd wou en zou te weten komen.

GENERATIES

Toen ik eenmaal binnenstond, riep het geluid van een micro me naar een podium aan het einde van de zaal. De hele opening begon namelijk met een speech van de schepen van sociaal beleid, diversiteit en loketten: Monica de Coninck. Ze opende de tentoonstelling passend met enkele persoonlijke ervaringen te vertellen en de problematiek van de verhoudingen tussen de generaties zeer mooi aan te snijden. Na de speech was er een zeer mooi gemonteerde compilatie van alle filmpjes (waarover later meer), die onze eigen Jo van Hove (ook later meer) een groot applaus bezorgde van de vele mensen in het publiek, vooral mensen die in de filmpjes of de foto’s voorkwamen, maar ook geïnteresseerden of toevallige passanten. Atlas is het bureau dat overheidsdiensten herbergt die werken aan gelijke kansen, Nederlandse taallessen en inburgering en is gelokaliseerd in de Carnotstraat, nr. 110. De projectcoördinator van dit veelzijdige project, ‘Generatie Stad’ dus, heet An Lombaerts. Ik trof haar even op de tentoonstelling en kreeg de kans om haar een paar vraagjes te stellen Ze was duidelijk zeer enthousiast en

een tentoonstelling, ‘Generatie Stad’, in hun bureau in de Carnotstraat, over de verhoudingen tussen verschillende generaties en bevolkingsgroepen in de stad. Een van de onderdelen daarvan zijn

terecht, want het is niet zomaar een project. Het begon allemaal met een caravan die werd omgedoopt tot Caravan Futuraen die op grootse publieke evenementen werd geplaatst. Daar mochten mensen die een interessant initiatief hadden binnenkomen en de vragen van iemand beantwoorden. Zo ontstond een lijst van allemaal interessante projecten die de grenzen van generaties en leeftijden oversteeg.

GENERATIEGENOTEN

Maar toen moest het nog maar beginnen: voor de vormgeving werd het Gentse bureau Exponanza ingeschakeld (www.exponanza. be), die naar zowel mijn als haar bescheiden mening een geweldig werk had verricht. U moet het zelf maar eens gaan bekijken, het ziet er fantastisch uit. Voor de foto’s die men kan vinden op de voorplaat van de boekjes en de affiches, werd beroep gedaan op (www.lamrabat.be), een, zo vertelde An Lombaerts, zeer enthousiaste allochtone fotograaf, namelijk Mous Lamrabat, die iedereen direct op zijn gemak deed voelen. Ook voor hem kon er een groot compliment af en terecht. De tekst die een beetje moest schetsen wat de links waren tussen de generaties, een mooie uitwerking van de sociologische generatieverdeling, was An Lombaerts’ eigen werk. Van de vooroorlogse naar de stille generatie, over de protestgeneratie naar generatie X en Y tot aan mijn eigen generatie M, met kenmerken ernaast, Belgische generatiegenoten enzovoorts, het is een groot maar fantastisch werk. Ook interessant om te bekijken was een korte schets van de ontwikkeling van de prijzen van bijvoorbeeld een brood over de laatste tachtig jaar. Maar er werd ook gezocht naar verhalen die gefilmd konden worden, vertelde ze. Want dat was het concept: naast de tentoonstelling zelf en de foto’s, moesten er ook filmpjes gemaakt, die de verhalen mooi in beeld zouden brengen. Daarvoor werd LinkingGenerations (www.linkinggenerations.be) ingeschakeld. Linkinggenerations is een Zurenborgs reportagebedrijf dat zich als doel stelt mensen te inspireren en generaties te verbinden, een bedrijf gebouwd op verhalenvertellers en bruggenbouwers die een menselijk verhaal willen brengen.‘Elke persoon is een mooi portret waard’, is de

filmpjes over allemaal zeer interessante activiteiten en projecten in de stad die over de grenzen van deze generaties of bevolkingsgroepen gaan. Die filmpjes zijn gemaakt door Zurenborgenaar jo

mooie slogan die op de site te vinden is.

FIETSCLUB

En in de zomer van 2008 was het, in samenwerking met o.a. Jan van Rompaey en Dirk Tieleman, Kris de Beule, Peter Germis en Caroline Verstraete, dat Jo van Hove dit bedrijf oprichtte, jawel, dezelfde die u in elke Gazet de ZurenborgSport-rubriek brengt. Reden genoeg om hem tussen de vele mensen te gaan zoeken en ook hem wat vragen te stellen. Jo van Hove heeft, zo vertelde hij, toch al een lange carrière in de reportagewereld achter de rug en heeft bijvoorbeeld nog een flinke periode bij Jambers gewerkt. Voor dit project trok hij van deur tot deur, de verhalen achternagaand die uit het ‘Caravan Futura’-project waren gekomen. Geen gemakkelijke job, zo vertelde hij, want het ene verhaal is al bruikbaarder dan het andere en toch moet je van alles het beste proberen te maken. De verhalen die hij filmde liepen zeer uiteen: er was een breiclub die over verschillende generaties heen ging, een modebureau waarin een allochtone en autochtone vrouw al tijden geweldig samenwerken, een zakenman en zijn oma die vertelden over hun vriendschap, een fietsclub uit Zurenborg,.. Wacht even, Zurenborg? Jawel, voor het verhaal van de fietsclub van Tom Teck uit Zurenborg putte Jo van Hove uit eigen ervaring met Zurenborg Sport en haalde alle enthousiastelingen naar buiten om in vol ornaat voor café ‘het Zeezicht’ te paraderen. Ook Lief, eigenares van het Zeezicht, mocht haar verhaal doen. Het belangrijkste bij al deze verhalen, vertelde Jo, is het op het gemak stellen van de mensen van wie het verhaal komt. Zo kun je hen en zij zichzelf van hun mooiste kant laten zien.

HANDSCHRIFT Ook de samenwerking met de makers van de andere facetten van de tentoonstelling verliep uitzonderlijk vlot, vertelde hij. Mooi om te zien hoe het handschrift waarin ‘Generatie Stad’ onder de foto’s is geschreven terugkomt in de reportages. De tentoonstelling is al bij al een zeer mooi geheel en voor mij zeer indrukwekkend. Enkele topics worden heel juist aangeraakt, zoals ‘het zoeken naar een aangename plek om te wonen’, of ‘het verlangen naar wat rust en tijd’, waar-

van Hove en enkele van die activiteiten zijn gelokaliseerd in Zurenborg. Reden genoeg voor mij om op de feestelijke opening van deze tentoonstelling te gaan kijken.

(Kobe ARDUI)

in over elk van deze onderwerpen reacties zijn gevraagd aan de meest uiteenlopende mensen. De filmpjes van LinkingGenerations zijn stuk voor stuk het bekijken waard, maar ook de andere facetten zijn meer dan de moeite waard. Zowel Antwerpen, als zijn mensen, zijn ontwikkeling, zijn multiculturaliteit, enzovoorts, worden fantastisch in beeld gebracht. Het is zeker de moeite. En er is meer dan dat: Generatie Stad is meer dan een tentoonstelling: gedurende de hele periode van de tentoonstelling (4 maart –31 oktober) organiseert Atlas verschillende intergenerationele activiteiten: zoals debatten, panelgesprekken, wandelingen, Ciné Pistolé, Carnot Palace… Ga zeker naar het kantoor zelf of naar www.generatiestad.be voor meer informatie. Er is ook een educatief pakket voor de tweede en derde graad van het secundair onderwijs dat gratis te downloaden is.

UNIEK

Nog een aantal andere mensen uit het publiek sprak ik aan en ook zij reageerden zeer positief. ‘Mooi gedaan’ en ‘zeer tof initiatief’, was schering en inslag in de reacties. Ook de mensen die in de filmpjes zelf voorkwamen waren zeer enthousiast en konden niet genoeg benadrukken hoe goed Jo van Hove alles had gedaan en waren duidelijk blij met de ervaring en het resultaat. Kortom, het idee zelf van ‘Generatie Stad’ is uniek en het is op een veelzijdige en innovatieve manier uitgewerkt, dus zeker de moeite om even naar te kijken. Het is ook niet groot, als u alles bekeken hebt bent u binnen het half uur terug buiten, maar u zal gegarandeerd iets onthouden van wat u gezien hebt. Dus doe het toch maar even.

Zurenborger jo van Hove heeft al een lange carrière als reportagemaker achter de rug Foto Dieter DEDECKER

In tweede ronde Gouden Glimlach ’t Rolwagentje nu ook op zaterdag geopend

Alle inwoners van Zurenborg

kennen het probleem maar al te goed: er is niet bepaald een overschot aan bakkers, slagers of kruidenierszaken in de wijk. En al zeker niet in het weekend. Martine van buurtwinkel ’t Rolwagentje, vorig jaar nog winnares van de eerste trofee Rudi Kimpen voor de meest verdienstelijke

Zurenborger, besloot de wijkbewoners uit de nood te helpen. Voortaan kan u bij haar nu ook op zaterdag tussen 9u en 15u terecht voor lekkere pistolets, brood, charcuterie en levensmiddelen.

(Ellen BURTON)

Martine De Permentier (44) baat al elf jaar een buurtwinkeltje en bloemenzaak uit op de hoek van de Rolwagenstraat en de Lange Van Ruusbroecstraat. Op Zurenborg is ze dan ook beter bekend als ‘Martine van ’t Rolwagentje’.

De wijk kent Martine en Martine kent de wijk: de goedlachse verkoopster is immers altijd in voor een babbeltje met haar klanten. Ze was er dan ook al geruime tijd van op de hoogte dat de buurtbewoners op zaterdag haast enkel bij Delhaize terechtkonden voor hun dagelijks brood. Martine wou wachten tot haar kinderen wat ouder waren om ook in het weekend de winkel open te houden, maar door een onverwachte wending in haar leven is ze vroeger dan voorzien gestart met een zaterdagopening. Sinds half februari staat Martine dus ook op zaterdag achter de toog in het Rolwagentje.

“Mijn ouders, die vroeger de winkel uitbaatten, waren elke zondag open. Met mijn jonge kinderen zag ik het echter niet zitten om dat voort te zetten. Ik was wel van plan om later weer in het weekend open te doen, als de kinderen wat meer op eigen benen zouden staan. Maar in het leven loopt niet altijd alles zoals gepland, zeg maar. Dus ben ik er nu al mee begonnen.”

TEVREDEN

De reacties van de klanten zijn in elk geval zeer positief. Martine: “Ik wist wel dat de buurt nood had aan een winkel die ook in het weekend open is. Vreemd eigenlijk dat er hier op Zurenborg zo bijna niks was. Ik heb

Centrum ShinBoeddhisme steunt japanse slachtoffers

Het Centrum Shin-Boeddhisme jikji en het Centrum ShinBoeddhisme uit de Pretoriastraat zijn diep geschokt door de recente rampen die zoveel japanse families en hun vrienden hebben getroffen: aardbevingen, tsunami en de kernramp. We bieden hierbij - in naam van de sanghaleden - ons medeleven aan. We doen een oproep aan onze leden en vrienden een gift te doen op onze bankrekening met de vermelding ‘Help japan’. Teneinde de bankkosten zo laag mogelijk te houden, schrijven wij dan een keer per maand de totaalsom over naar het permanent noodfonds van onze hoofdtempel Hongwanji in Kyoto. Zij zorgen dan dat het geld terechtkomt bij de mensen in de getroffen regio.

U kan natuurlijk ook rechtstreeks naar het noodfonds overschrijven (hou rekening met relatief hoge bankkosten...). Ofwel kan u een bedrag overmaken op het Rode Kruis van uw keuze - indien u belastingvoordeel zou wensen.

Centrum voor Shin-Boeddhisme vzw rekeningnummer 523-0802265-53

IBAN

BE53 5230 8022 6553

BIC

TRIOBEBB

vermelding

Help japan

Holder

Hongwanji International Center

Rev. Sammi Kiribayashi

Holder address

geen echte promocampagne gevoerd over de nieuwe zaterdagopening van ’t Rolwagentje. Het staat aangegeven op mijn reclamebord op straat en voor de rest ontdekken de buurtbewoners het zelf wel. Dan krijg je van die leuke verbaasde reacties: “Hé, ik was op weg naar de Delhaize. Ik wist niet dat jij ook op zaterdag open was. Nu hoef ik tenminste niet meer zo ver te gaan!”. De Zurenborgers hebben het blijkbaar echt gemist. Het aangename is ook dat de mensen veel rustiger zijn in het weekend. Ze zijn niet gehaast en maken tijd om een praatje te slaan.”

Echt drummen is het die zaterdagmiddag niet in het Rolwagentje. “De klanten komen meer druppelsgewijs binnen, omdat ze niet gebonden zijn aan werkuren. Voorlopig kan ik het daardoor nog perfect in mijn eentje aan. Ik ga het eerst een half jaar alleen proberen en daarna bekijk ik wel of ik misschien een jobstudent aanneem. Af en toe wil ik ook wel eens naar de basketbalmatch van mijn zoon gaan zien. Dat gaat nu natuurlijk niet. Maar ik ben in de eerste plaats tevreden dat het een succes is. Ik merk dat ook aan de verkoop in de bloemenwinkel, die nu ook open is op zaterdag” vertelt Martine. Een klant in de winkel treedt haar bij: “Het is erg handig dat we hier nu ook in het weekend onze broodjes kunnen komen halen. Zo’n buurtwinkeltje vlak om de hoek is toch nog iets anders dan even binnenspringen in de grote Delhaize. Mij zien ze hier zeker nog op zaterdag!”

GLIMLACH

Voor het tweede jaar op rij neemt Martine deel aan de Gouden Glimlach, een wedstrijd van de Stad Antwerpen die de beste buurtwinkels bekroont. Dat het Rolwagentje zonder veel problemen tot in de tweede ronde geraakt is, mag geen verrassing heten. Martine legt uit hoe die in zijn werk gaat: “In tegenstelling tot vorig jaar wordt er nu niet meer gestemd in de tweede ronde. Alle winkels worden dit keer beoordeeld door een mistery shopper. Dat lijkt me toch wat eerlijker. Daarnaast moesten we ook een soort van motivatiebrief schrijven, waarin we uitleggen waarom onze buurtwinkel de Gouden Glimlach verdient. Geen eenvoudige opdracht, vond ik. Gelukkig heeft een klant dat voor mij gedaan. Die heeft dat echt heel mooi geschreven!” Op 7 april worden alle 45 genomineerden uitgenodigd op een receptie en wordt de Gouden Glimlach bekend gemaakt. Per district wordt er ook een Zilveren Glimlach verkozen, de zogeheten winnaar op districtsniveau. “Stiekem hoop ik wel dat ik erbij ben, maar we zien wel,” aldus een nuchtere Martine. De tevreden klanten van het Rolwagentje zijn het alleszins eens: de immer vrolijke Martine verdient de Gouden Glimlach als geen ander!

‘t

Gakurin-cho, Higashinakasuji Rokujo-sagaru, Shimogyo-ku, Kyoto, japan

Holder’s phone no. (81-75) 371-5547

Bank

Mizuho Bank, Ltd. Branch

Kyoto Branch Account number 0763462

SWIFT code

MHBKjPjTOSA Address

20 Naginataboko-cho, Karasuma-higashiiru Shijo-dori, Shimogyo-ku, 600-8008 Kyoto, japan

Telephone number (81-75) 255-1172

Fax number (81-75) 255-4692

We can not provide with a tax deduction certificate

Rode Kruis Vlaanderen rekeningnummer

000-0000053-53

IBAN

BE53 0000 0000 5353

BIC

BPOTBEB1

vermelding

Help japan

meer info

http://www.rodekruis.be/NL/Actueel/Actueel/japan/japan.htm

stort online http://www.redcross.be/nl/ikwil/schenkingsform_algemeen.html

Elke schenking vanaf 40 euro geeft recht op een belastingsvoordeel

jikÕji Pretoriastraat 68

B-2600 Antwerp (Belgium) www.jikoji.com info@jikoji.com

Martine De Permentier “De mensen zijn veel rustiger in het weekend” • Foto Ellen BURTON

Onze nieuwe reeks : de ex-Zurenborger

Aflevering 3: Marijn Devalck

De liefde bracht Marijn Devalck (Boma, FC De Kampioenen) naar Zurenborg en hij slaagde erin om dezelfde liefde uiteindelijk mee te lokken naar Zegelsem bij Brakel, waar zijn hart ligt. De kinderen uit de Stierstraat houden de band met de wijk in stand. (Marcel SCHOETERS)

Wanneer zijn jullie op Zurenborg terechtgekomen?

Marijn Devalck: ”Mijn vrouw Ilse woonde eind jaren ’70 met haar eerste man, die overleden was, in de Stierstraat. Wij hebben elkaar leren kennen bij het Ballet van Vlaanderen, waar ik tot het gezelschap van de musicalafdeling behoorde. We traden vooral op in Nederland, dus was Antwerpen een meer aangewezen plaats om te wonen. Ik had toen mijn huis in Brakel al. In 1985 ben ik hier komen wonen.”

Volgens de wandelgangen woonde Marijn

Devalck niet echt graag op Zurenborg?

Marijn Devalck: “Ik ben hier komen wonen omdat Ilse hier woonde. Ik had daarvoor nooit in een stad gewoond. Ik ben een man van het platteland en ik wou daar eigenlijk nooit weg. Ik heb altijd de heuvels van de Vlaamse Ardennen in mijn hart gedragen. Ik heb er zelfs een lied over geschreven: ‘Achter de Heuvels’. Vanuit die achtergrond vond ik de wijk best te doen. Voor een man die van de buiten komt, is Zurenborg de ideale plek om zich te verzoenen met een stedelijke omgeving. Dat plein met die bomen en zo. Het is een soort gulden middenweg. Ik wist tenminste naast wie ik woonde. En ik had een stadstuintje met een boom waar het muisstil was. Ook de terrasjes en zo vond ik best gezellig. Ook het culinaire aanbod, van democratische frituur tot klasserestaurant.”

Wanneer zijn jullie andere oorden gaan opzoeken en waarom?

Marijn Devalck: ”Dat moet in 1997 geweest zijn? Ik had het huis in Zegelsem tijdens de weekends en zo wat opgeknapt. Onze zoon werd ouder en zelfstandiger en het buitenleven trok. Voor Ilse was dat een hele aanpassing. Ze komt NB. van de Luchtbal. Ik heb jaren moeten horen dat ze heel graag op Zurenborg woonde. Toen we eenmaal in Zegelsem woonden, wilde ze na een week al niet meer terug. We hebben daar een comfortabel leven. Ook Ilse heeft er ondertussen een kring van vrienden en vriendinnen opgebouwd.”

je hebt dus in feite nooit echt deelgenomen aan het wijkleven hier op Zurenborg?

Marijn Devalck: “Ik heb hier nooit mee gedaan aan optredens of zo. Ik zat toen trouwens in mijn musicalperiode. We zijn uiteindelijk allebei uit het ballet gestapt omdat we het reizen moe waren. Zurenborg was in de eerste plaats voor mij een wijk om thuis te komen. Ik vroeg mij altijd af hoe het kwam dat die mensen de hele dag door op de Dageraadplaats op een terras konden zitten. Ooit ben ik wel eens naar een vergadering geweest over multiculturele samenwerking, maar ik heb dat niet kunnen opvolgen omdat ik te veel werk had.”

Kom je hier nog vaak?

Marijn Devalck: ”Ilse twee keer in de week. Ikzelf zeer onregelmatig. Wij leven daar in Brakel als God in Frankrijk. Ik ben opgegroeid met het aroma van de kleigrond van de Vlaamse Ardennen.”

‘Boma’ Marijn Devalck: “Zurenborg was in de eerste plaats een wijk om thuis te komen”

Marijn Devalck komt nog maar zelden naar Zurenborg maar dan is het wel om zijn kleindochter te verwennen. Foto’s julie DONCKERS

Iedereen die een foto kan nemen welkom op verjaardagsfeest

We hebben allemaal het gevoel dat de werken in de Statiestraat – Droekoningenstraat en omgeving al jaren aan de gang zijn en misschien is dat ook zo maar zeker weten doen we het niet. Wat we wel zeker weten is dat deze werken nu achter de rug liggen en het cultureel centrum zijn dertigjarig bestaan viert. Niet

-EEN DAG BERCHEM

Zondag 15 mei 2011 | 14 uur tot maandag 16 mei 2011| 14.00 uur

Op 16 mei bestaat cc Berchem ook exact 30 jaar, en in plaats van foto’s te nemen van de jarige, neemt de jarige foto’s van haar buurt. Eén Dag Berchem wil Berchem in beeld brengen gedurende 24 uur. Dit concept is vorig jaar in Duitsland gebruikt voor ‘Ein Tag Deutschland’. Het is de bedoeling om met zoveel mogelijk amateurfotografen (van bezitter van camera tot de bijna professionele fotograaf) en professionele fotografen Berchem gedurende één dag te bezetten, en zo veel mogelijk verschillende plekken en mensen in beeld te brengen. Fotografen kunnen zelf een plek en een tijdstip kiezen, of vertrekken in opdracht naar een specifieke plek. Dit doen we om zeker te zijn dat we alle buurten en tijdstippen hebben. alle foto’s komen online, en een selectie van de foto’s komt in een fotoboek dat speciaal voor deze gelegenheid wordt gedrukt. er zijn enkele peters en meters van het project die deze selectie doen, en meewerken en –denken rond dit project (waaronder Anthony Albers) Geïnteresseerde fotografen kunnen zich nog steeds inschrijven via www.ccberchem.be of via 03 286 88 20.

VERjAARDAGSFEESTjE CC BERCHEM

Maandag 16 mei 2011 – vanaf 20.30 uur

Op maandag 16 mei wordt cultuurcentrum Berchem dertig jaar. En dat mag wel eens gevierd worden. Het is het startschot van een heleboel activiteiten met en in de buurt, want vieren doe je niet alleen. Ook niet op je verjaardag zelf. Dus kom gewoon af, geef ons gebouw drie kussen en drink met ons mee. Op de voorbije dertig jaar,

en op de volgende dertig. Iedereen van harte welkom vanaf 20.30 uur, in het cultuurcentrum natuurlijk.

-30 jaar cultuurcentrum Berchem - Een voorsmaakje

De GUINGUETTES van BERCHEM

zondag 15 mei Batkinstraat

zondag 29 mei Beernaertstraat

zondag 12 juni De Villegasstraat

zondag 26 juni Willem Van Laarstraat

Iedere Guinguette start rond 14.30 uur

Beeld je even in: een zondagmiddag, niets moet, de lentezon schijnt, de wijn is goedkoop, een briesje wiegt je achterover. Werken? Dat is voor maandag. Nu eerst een dansje doen met de buurvrouw.

Les Guinguettes zijn al meer dan honderd jaar een fenomeen in Frankrijk. Op zondagmiddag werden aan de oevers van de Marne spontaan kleine drankgelegenheden opgezet. Lokale helden van de Musettemuziek hielden er halt met de grote accordeon, en algauw werd dit typisch festival een hit op zondag.

Mensen kwamen er naartoe om hun zesdaagse werkweek in de fabriek te vergeten bij een fris glaasje witte wijn en uren dansplezier in open lucht.

In mei en juni wordt de Driekoningenstraat/Statiestraat, zo net bij het begin van de zomer, onze eigen Marne. Eentje die van het districtshuis naar het station loopt. Iedere twee weken strijken wij neer in een andere zijstraat met een eigen Guinguette.

We palmen een straat in en maken er een sfeervol zotje van met een kleine bar, stoeltjes, tafeltjes en leuke lichtjes.

Wij zorgen voor een dansvloer en muzikanten in de straat, breng jij vooral je beste dansschoenen mee.

met een receptie en een fles slechte wijn, neen, ze hebben een heel programma opgezet waar iedereen mag of kan van proeven. Schrijf in het rood in je agenda: 15 en 16 mei is het feestje.

Tijdens de Guinguettes organiseren we met enkele straatbewoners een openluchtrestaurant voor tien duo’s. Je kan maar enkele dagen op voorhand inschrijven. Hou dus onze website zeker in de gaten want iedere Guinguette staat in het teken van een andere keuken. We brengen de sfeer van de Guinguettes in Frankrijk van honderd jaar terug naar de straatjes van Berchem. Compleet met caravanpodium, dansvloertje, dansdeuntjes van de accordeon. De musette, de klezmer, de tzigane, Franse klassiekers.... de livemuziek zal passend zijn, de wijn fris en de zon hoog aan het hemelsblauw.

Cc Berchem heeft iets te vieren en doet dat met de hulp van zeer sympathieke wijkbewoners in de vier straten, maar u mag er uiteraard niet ontbreken... Wil je meer weten over de muziekgroepen die er spelen, surf naar www.ccberchem.be

-Moussem - Boom Boom Pow!

Dj Crossfingaz, yoni Sel, j.A.S.I.N.E., Represent 2600, Sifort, Pepe en Winne. Vrijdag 22 april 2011 | 20.30 uur Een opzwepende, funky, eigentijdse, en eigengereide urban night, met de heetste tracks, de scherpste slam en de rapste raps uit de urban jungle.

*Represent 2600: een jonge hiphopbende uit Berchem die voor het eerst het podium bestijgt.

*J.A.S.I.N.E. was 16 toen hij gedichten begon te schrijven. Onder invloed van hiphop evolueerden die gedichten stilaan in raps. Aanvankelijk in het Engels, maar uiteindelijk in het Nederlands. Pertinent, confronterend, scherp en to the point.

*Yoni Sel is een skatende dichter-filosoof van Linkeroever, maar voornamelijk te vinden op den Dam. Hij werd

vorig jaar bekroond met de eerste plaats van het internationale gedichtenfestival Y-Poetry en kreeg daarvoor een beker en een natte zoen van hare hoogheid Prinses Mathilde (hoe streetwise is dat!).

*Sifort is geen onbekende in Antwerpen Noord. Hij is een beresterke rapper van Angolese afkomst die zijn pluimen al op verschillende podia verdiende: Zomer van Antwerpen, Sfinx Festival, Frappant, Club Centraal. *Guiseppe Frederico aka Pepe is een van de best bewaarde geheimen uit den 2060. Enkele jaren geleden maakte hij nog deel uit van het ophefmakende en niets aan de verbeelding overlatende groepje Perverz. Op de verzamelaar 'Eigen Makelij Volume 1' bewijst Pepe met 'Aan U de Keus' dat hij staat te trappelen om de grote Vlaamse hiphoppoort met veel geweld in te beuken. Een solo cd wordt verwacht in de loop van 2011. Zonder promo of plaat nestelde Winne zich met Top 3 MC als donderslag bij heldere hemel aan de top van de Nederlandse hiphop. Intussen werkte Winston Bergwijn samen met zowat iedereen die van belang is in hiphop(neder)land: Opgezwolle, U-Niq, Typhoon, Fresku, Salah Edin,… een volgende, logische stap: Boom Boom Pow!

*DJ Crossfingaz heeft niet minder dan drie keer het Benelux Scratch Championship gewonnen. Met zijn tien jaar ervaring, o.a. als vaste dj van Eigen Makelij en dj van 2000Wat zet hij elk huis in lichterlaaie.

*Ted Bwatu vertoeft al jaren in de Antwerpse urban scene. Aanvankelijk als lid van het illustere LO Squad, maar ook als slam poet maakte hij brokken als Digital Kareem.

Met OPEN MIC: freestylen op smashing beats. Aanmelden aan de inkom tussen 19.45u en 20.15u en je mag er bovendien gratis in. De plaatsen zijn beperkt!!

verjaardagsfeest van Cultureel Centrum in Berchem

-MOUSSEM – WORKSHOP HIPHOP/SLAM POETRy

Zaterdagen 23 & 30 april 2011 | 14.30 uur

Zaterdag 7 & 14 mei 2011 | 14.30 uur

Rijmen en rappen, schrijven en schrappen. De pen jeukt in je handen, de woorden kleven aan je tanden. Je ideeën zijn het kruid, je teksten willen eruit. Slam poet Seckou Ouologuem en hiphopveteraan Kris ‘Scale’ Strijbos dompelen je onder in een bad van woorden, gedachten en statements die omgezet worden in snerende, krachtige of gevoelige gedichten, maar altijd op het ritme van de straat. En misschien ontpop je jezelf tot een entertainende woordkunstenaar en kun je je skills tonen tijdens Container City op 21 mei aan Jeugdhuis Den Eglantier. Of verover je een podiumplaats op een van de komende edities van Boom Boom Pow! The sky is the limit. De kans ligt er…Belangrijk om weten: de deelname is compleet gratis.

-KURT DEFRANCQ - De Buitenkant van Meneer jules

Dinsdag 26 april 2011 | 14.30 uur

Kurt Defrancq vertaalt de pakkende succesnovelle van Diane Broeckhoven naar een tekst over gemis, aanhankelijkheid en heimwee. Van deze tekst gaat verstilling uit. Diane Broeckhoven maakt met woorden heel veel stil… Om kippenvel van te krijgen.” (De Morgen) ism. de seniorenraad van het district Berchem

-DANS MEE MET ‘LAyERS OF SKIN’ VAN RETINA DANCE

COMPANy/Filip Van Huffel

jeanne en alleman

Zaterdag 30 april van 14 tot 16 uur: open workshop in het De Villegaspark

Zaterdag 14 mei van 14 tot 16 uur: open workshop in het Te Boelaerpark

Zaterdag 28 mei van 10 tot 13 uur: workshop/auditie in cultuurcentrum Berchem

De workshops zijn gratis en voor iedereen toegankelijk (van 12 tot 99 jaar). Er wordt een tipje van de sluier gelicht van de voorstelling ‘Layers of Skin’, je ontmoet de dansers van Retina en krijgt meer informatie over hoe je mee kan doen aan de productie. Maar er kan vooral heerlijk gedanst worden, in een park, in openlucht.

Nogmaals: iedereen kan meedoen aan deze workshops, dus kom af en dans mee met Retina en een hele hoop andere mensen.

De workshop annex auditie van zaterdag 28 mei is voor alle mensen die mee willen doen aan de voorstelling.

Filip selecteert in deze workshop de mensen waarmee hij wil werken aan de productie. Opgelet: Mensen die willen meedansen in de voorstelling, moeten zich vrij kunnen maken van maandag 13 tot en met vrijdag 17 juni van 18 tot 21 uur, en natuurlijk op de voorstellingsdagen (23, 24 en 25 juni) zelf.

Professionele dansers: Van maandag 9 tot vrijdag 13 mei is het elke dag van 10 tot 11.30 uur les in cultuurcentrum Berchem. Je volgt ten minste één les gedurende deze auditieweek, en uit deze lessen selecteert Filip 6 professionele dansers die meewerken aan de voorstelling.

Opgelet: Professionelen die willen meedansen in de

voorstelling, moeten zich buiten de voorstellingsdagen (23, 24 en 25 juni) ook vrij kunnen maken van maandag 6 tot vrijdag 10 juni en maandag 13 tot vrijdag 17 juni, telkens van 10 tot 17.30 uur.

De voorstelling ‘Layers of Skin’- uitgevoerd door 12 liefhebbers, 6 lokale professionele dansers, 6 dansers van Retina en de 7 muzikanten van Aranis - gaat in première in cultuurcentrum Berchem op donderdag 23 juni 2011, en speelt ook op vrijdag 24 en zaterdag 25 juni 2011, telkens om 20.30 uur.

-SKaGeN - Aantekeningen uit het Ondergrondse

Vrijdag 29 en zaterdag 30 april 2011 | 20.30 uur

In ‘Aantekeningen uit het Ondergrondse’ doet het hoofdpersonage niets anders dan denken. Zozeer zelfs dat hij niet meer tot handelen in staat is. Hij redeneert alles kapot. Maar op de zompige bodem van zijn redeneringen komt hij altijd weer hetzelfde tegen: het verlangen om door een liefdevol iemand te worden gered. Clara van den Broek bewerkte Dostojevski’s gelijknamige novelle tot een pakkende, hedendaagse voorstelling.

van en met: Fjodor Dostojevski, Clara van den Broek, Harald Austbø, Luc Vleugels, Jeroen Wuyts

-jERBOA PRODUCTIONS – ‘NUFF SAID BRAZZAVILLE FEAT. STIjN, DARA FAIZI, BABAR LUCK EN SILVERSTER ZWANEVELD Vrijdag 6 mei 2011| 20.30 uur

Het maandelijks avondvullend programma met een heerlijke mix van literatuur, standup comedy en live muziek door Brazzaville, de strafste funkateers van Antwerpen. Speciaal voor deze editie wordt Brazzaville bijgestaan door Stijn, aka de Vlaamse Prince. Sinds 2003 bestookt Stijn ons met nummers als 'Hot & sweaty', 'Sexjunkie', 'G-Daddy' en de vorig jaar verschenen 'Password' en 'Booty'. Dara Faizi (NL) is de grote winnaar van het Groninger Studenten Cabaret Festival 2010. De Afghaanse comedian wist zowel de jury,- als de publieksprijs binnen te slepen. Volgend seizoen is Dara in de Nederlandse theaters te bewonderen met zijn eerste avondvullende theaterprogramma.

Babar Luck (VK) brengt inspirerende teksten met veel humor. Met invloeden van hiphop, ska en punk neemt deze Pakistaan het publiek op sleeptouw. “I'm a first-rate songwriter, second-rate singer, third-rate rapper and fourth-rate comedian, but I've built my spaceship and I'm boldly going where no Pakistani has gone before."

Silvester Zwaneveld (NL) vormde samen met Arie in Nederland jarenlang het ijzersterke duo 'Arie en Silvester' en had hij Nederland aan zijn voeten. Solo is Silvester gevatter, sneller, maar ook serieuzer en persoonlijker dan voorheen. "Volwassen cabaret van Silvester" (Het Parool)

-INGRID VANDER VEKEN, REBECCA STRADIOT EN KEVIN VAN STAEyEN

Zestig (Dernière)

Dinsdag 10 mei 2011 | 14.30 uur

Zestig worden. Is dat banaal of bijzonder? Zijn rimpels mooi of onfatsoenlijk? Is het beste voorbij of moet het nog komen? Kijkt een vrouw van zestig verder dan haar spiegel? (En wat ziet ze dan?) Ingrid Vander Veken hield een dagboek bij. Een half jaar om zestig te worden. Een half jaar om zestig te zijn. Dit

‘schitterende ongeluk’ wordt begeleid door wonderviolist Kevin Van Staeyen (Le Trio Perdu) en Rebecca Stradiot, de vrouw met de gouden accordeonvingers. Ism de seniorenraad van het district Berchem

-COMPAGNIE CECILIA EN KVS Vorst - Forest

Donderdag 12 en vrijdag 13 mei 2011 | 20.30 uur

Twee mannen delen een verleden, maar geen toekomst. Beste vrienden voor eeuwig. Samen naar het werk. Samen tegen de lamp. Samen naar de rechtbank. Samen naar de gevangenis. Samen in voorwaardelijke invrijheidstelling. Allebei met een enkelband én een contactverbod. Maar één van hen kan het toch niet laten om op een dag de ander op te zoeken. Sommige dingen zijn nu eenmaal voor eeuwig. ‘Vorst-Forest’ is een voorstelling over vriendschap. Een stuk zonder veel woorden. Geen maatschappelijke betogen, geen complexe sociale drama’s, maar een voorstelling over twee kameraden die voor elkaar door het vuur gaan. Ook al is dat soms heel erg dom. Maar wel schoon. Of tenminste heel erg grappig. Titus De Voogdt (Altijd Prijs, Steve+Sky) gaat in VorstForest voor het eerst als maker aan de slag. Hij gaat samenwerken met Johan Heldenbergh, die met ‘Massis’ en ‘The Broken Circle Breakdown featuring The Cover-Ups of Alabama’ zijn sporen verdiende als theatermaker. Samen gaan ze voor het experiment, ver weg van hun gebruikelijke dada’s. Ditmaal beeldend, grappig en beklijvend. Zonder al te veel blabla. In voorstellingen als ‘Maria eeuwigdurende bijstand’ en ‘Trouwfeesten en processen’ etc… hebben ze bewezen een beproefd duo te zijn, een combinatie die zonder twijfel garant staat voor ingeleefde weemoed, waarachtige weerloosheid en véél gevatte humor.

van en met: Zouzou Ben Chikha, Titus De Voogdt, Johan Heldenbergh en Lotte Vandersteene

-DOCHTERS VAN EVA - Labyrint

Vrijdag 20 en zaterdag 21 mei 2011 | 20.30 uur

Zondag 22 mei 2011 | 15 uur

In ‘Metamorphoses’ van Ovidius duiken mythische figuren op. Ze komen, gaan en blijven. Ze staan in de krant van vandaag, ze lopen op straat, ze dansen en spreken je toe. Hun menselijke thema’s veranderen in mythische beelden en omgekeerd. Het individuele en het universele raken elkaar en dagen uit.

van en met: Pat Van Lantschoot, Netty Vangheel, Eric Raeves en 45 vrouwen voorbij 50 Dochters van Eva is een jaarproject van Vormingplus ism. cultuurcentrum Berchem

-CONTAINERCITy

Zaterdag 21 mei 2011

Op locatie: Zillebekelaan – 2600 Berchem

Het festival on wheels dat neerstrijkt in Berchem. Jongeren demonstreren wat ze oppikten in de verscheidene voorgaande workshops (dj-en, breakdance, spoken word, baksetball,…)

VERjAARDAGSFEESTjE CC BERCHEM

Maandag 16 mei 2011 – vanaf 20.30 uur

Op maandag 16 mei wordt cultuurcentrum Berchem dertig jaar. En dat mag wel eens gevierd worden. Het is het startschot van een heleboel activiteiten met en in de buurt, want vieren doe je niet alleen. Ook niet op je verjaardag zelf. Dus kom gewoon af, geef ons gebouw drie kussen en drink met ons mee. Op de voorbije dertig jaar, en op de volgende dertig. Iedereen van harte welkom vanaf 20.30 uur, in het cultuurcentrum natuurlijk.

BERCHEMS CENTRUM

TEATER - BEZOEKING AAN

BERCHEM - Het Mysterie van de Vijfhoek ontrafeld?

Berchem’ wordt het publiek te voet meegetroond door het mysterie van de Vijfhoek. De Vijfhoek, dat is de wijk tussen de Grotesteenweg en de Generaal Lemanstraat. Wij waren meer dan gewoon bereid om samen te werken. En niet alleen wij... het BCT deed een oproep aan de bewoners van de wijk om mee in het project te stappen.

Begin juni 1981. De Vijfhoek in Berchem wordt opgeschrikt door een reeks vreemde gebeurtenissen: Alle bloemen verschieten op één nacht van kleur, straat- en huiskatten pakken massaal hun biezen en nooit eerder worden er tegelijk zoveel kleine Berchemnaars geboren. Maar ook in de jaren daarna blijven zich mysteries voordoen in de straten rond het Van Hombeeckplein. De Verenigde Vrienden van de Bezoeking aan Berchem onthullen het geheim achter deze gebeurtenissen op een spannende wandeling. Deelname op eigen risico!

Een project van BCT in samenwerking met CC Berchem en met de steun van het district Berchem

-MOUSSEM - BOOM BOOM POW

Vrijdag 10 juni 2011 – 20.30 uur

Een opzwepende, funky, eigentijdse en eigengereide urban night, met de heetste tracks en de scherpste slam uit de urban jungle.

Een slome beat om op te warmen. De slam poets nemen over en doen hun werk. Het publiek houdt de adem in. Tot het laatste punt. De dj vult aan, duwt beginnende rappers tijdens de Open Mic naar een ongekende hoogte. Aanmoedigingen. Gejuich. Getier. De spanning stijgt voor wat nog moet komen. Een zindering gaat door de zaal. Hiphoppers vanuit de vier windrichtingen zetten de boel in brand. Zweet ontsnapt uit alle poriën. Een huis onder stoom. Boom Boom Pow!

-In De Naam Van De Straat - Over Berchem/ Over vroeger/Over nu/ Donderdag 16, vrijdag 17, zaterdag 18, zondag 19, dinsdag 28, woensdag 29en donderdag 30 juni 2011 – 20.30 uur

We vertrekken in groep naar de locatie van de voorstelling. Punt van verzamelen is cc Berchem, Driekoningenstraat 126

Twee zonderlinge dames wonen in een ijskelder.Ze hebben zich teruggetrokkenen leven in hun eigen geïmproviseerde Mini-Berchem.

Ze leven een fictief bestaan in een fictief district. Hun enige houvast is een stratenplan van Berchem. Deze lente gooien ze hun kelder open. Zebreken uit en zoeken contact (met u.) Verdwaal inde dames hun fabelachtig webvan fictie en realiteit. Speciaal voor CCBerchem maken Leen Diependaele, Christine Verheyden en Jan Geers de voorstelling’ In De Naam Van De Straat.’ Ze lieten zich inspireren door de Berchemse straatnamen en geschiedenis.

-Ward/waRD

Ann Van den Broek Zaterdag 11 en zondag 12 juni 2011 om 20.30 uur

Ann Van den Broek en WArd/waRD zijn al tien jaar kind aan huis in ccbe. Eerst nog gewoon met voorstellingen die hier speelden. Even later werd ccbe co-producent en nu, tien jaar later, huisvesten wij WArd/waRD als ze in het land zijn. Altijd een feest als heel die bende logeert. Voor ons verjaardagsfeestje vroegen we Ann om iets speciaals te doen, en Ann zou Ann niet zijn, als ze dan niet met iets radicaal zou afkomen.

MEXICAANS ETEN IN Rosa’s Cantina

Lekker eten van een zonnige kaart! Taco’s, Burrito’s en Enchilada’s! Heerlijke cocktails

Maandag en dinsdag alle enchilada's 9,95 � Woensdag en donderdag gesloten

Rosa, Maar ten, Tim en Lorrie de papegaai heten u van harte welkom

Rosa’s Cantina

Kleine Beerstraat 31 - 2018 Antwerpen tel. 03 636 20 43

Woensdag 1 juni – 20.30 uur

Donderdag 2 juni - 15 uur en 20.30 uur

Vrijdag 3 juni - 15 uur en 20.30 uur

Zaterdag 4 juni - 15 uur en 20.30 uur

Zondag 5 juni - 15 uur

Voorstelling op locatie

Verzamelpunt: kiosk

Albertpark, 30 minuten

voor aanvang. Voorzie

wandelschoenen

Het Berchems Centrum

Teater maakt tijdens het

verlengde weekend van Hemelvaart theater in de wijk. Met ‘bezoeking aan

Voor dit nieuwe project smijt ze al haar conventies overboord om samen met haar dansers en componist op zoek te gaan naar nieuwe werkvormen. Hiervoor vertrekt ze veel minder vanuit de door haarzelf vastgelegde patronen, en laat ze haar ploeg naar hartenlust improviseren en creëren. De dansteugels worden gelost. Ook de samenwerking met haar vaste componist Arne Van Dongen wordt opnieuw bekeken. Waar grijpt muziek in? Hoe beïnvloeden dans en muziek elkaar? En waar kunnen we daar nog terrein winnen? Een terugkeer naar de basis, naar het samen zoeken. Zoeken naar beweging, naar klank, naar gemeenschappelijkheid, vrijheid en verdieping. Klinkt als een perfect verjaardagscadeau voor cc Berchem.

U kan naar het eerste toonmoment van deze zoektocht komen kijken op zaterdag 11 en zondag 12 juni.

Info en tickets: Cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126 03 286 88 20 www.ccberchem

Clara van den Broek in CC Berchem en Rataplan

Binnenkort toert Clara van den Broek (36) door Vlaanderen met haar aangrijpende theatermonoloog “Aantekeningen uit het Ondergrondse”. Eind april 2011 is die te zien in het CC Berchem en daarna ook bij Rataplan in Borgerhout. We konden een uurtje van haar repetitietijd afknijpen voor een gesprek. Clara van de Broek vertelt over haar leven als actrice, haar passies en angsten en haar liefde voor Zurenborg. (Peter THEUNYNCK)

Clara van den Broek oogt klein en kwestbaar aan die lange smalle tafel in de repetitieruimte bij ‘De Tijd’ in de Sint-Paulusstraat in Antwerpen. Zodra ze praat voel je echter de kracht van een sterke, intelligente vrouw opborrelen.

Ze bereidt momenteel een nieuwe voorstelling voor, “Aantekeningen uit het Ondergrondse”, een monoloog gebaseerd op de gelijknamige novelle van Fjodor Dostojevski. Ze werd door die tekst gegrepen, omdat hij heel theatraal en inhoudelijk interessant is. Dostojevski zet een underdog neer die uit zijn minderwaardigheid een soort superioriteitsgevoel puurt. Heel herkenbaar. De grote negentiende-eeuwse Rus bewijst dat hij de gekwetste mens tot in de diepste krochten van zijn ziel doorgrondt. Tegelijk behandelt hij hem met mededogen. Dat sprak Clara van den Broek aan. Ze reisde zelfs naar SintPetersburg om zich in Dostojevski’s wereld te verdiepen.

SCHRIjFSTER

Aanvankelijk wou ze de novelle slechts licht adapteren. Hoe langer ze echter met de tekst bezig was, hoe meer ze schrapte en herwerkte. “Proza en theater zijn toch van een andere orde”, zegt ze. “Zo’n literaire tekst moet speelbaar gemaakt worden.” De thema’s zijn van Dostojevski, maar de verwoording is nu helemaal van haar.

Het gebeurt wel vaker dat ze de pen vasthoudt, als zij en haar collega’s van het theatercollectief SKaGeN aan een nieuwe voorstelling werken. Dat is niet verwonderlijk Clara is namelijk ook een getalenteerd auteur. Voor ‘De Morgen’ en het theater- en dansmagazine ‘Etcetera’ schreef ze een tijdlang recensies en met ‘Aarde’ (2006) heeft ze een ontroerende korte roman op haar naam staan over twee jonge vrouwen en hun zoektocht naar het geluk.

VUURBOL

Hoe ze actrice geworden is? Toen ze aan de KU Leuven afstudeerde als licentiate Romaanse talen en plannen maakte om literatuurwetenschapper te worden, liep ze Bruno Vanden Broecke tegen het lijf, die net zijn diploma Klassieke Filologie op zak had. Samen hadden ze in het laatste jaar van de humaniora in Sint-Niklaas op de planken gestaan voor het jaarlijkse schooltoneel. Bruno herinnerde Clara aan haar belofte om later actrice te worden. “Laten we samen het ingangsexamen afleggen”, spoorde hij haar aan. Het was een soort vuurbol die in haar ontplofte, een oude passie die verschroeiend oplaaide. Ze ging ervoor en slaagde. Clara wou het een week proberen bij Dora van der Groen. Het werd een maand, twee maanden en uiteindelijk vier jaar. Toen ze na afloop van haar theateropleiding met haar medestudenten ging toeren met hun afstudeerproject, werd de basis gelegd voor het theatercollectief SKaGeN. De naam verwijst naar het noordelijkste dorpje van Denemarken, naar de schilderschool die er gevestigd was vanwege het fabuleuze licht, naar een

frisse wind en een nieuwe dynamiek. Clara is nog altijd actief in SKaGeN, naast Valentijn Dhaenens, Korneel Hamers en Mathijs Scheepers. Yves Degryse en Bruno Vanden Broecke zijn intussen uit het nest gevlogen.

MAGIE

In het dagelijkse leven is Clara eerder schuchter. Het laatste wat ze wil, is in het centrum van de belangstelling staan. Zodra ze het podium oprent, ondergaat ze echter een gedaanteverandering. Doordat ze zich achter haar rollen kan verschuilen als achter een masker, is ze in staat om zich helemaal bloot te geven. “Het is toch een vorm van ijdelheid die bevredigd moet worden”, bekent ze. Al in de derde kleuterklas voelde ze de kick, toen ze de rol van heks in het sprookje van Hansje en Grietje toebedeeld kreeg. Ook het gemeenschapsgevoel is voor haar van groot belang. “Schrijven is een eenzame bezigheid, spelen daarentegen doe je samen met collega’s en met het publiek”. De magie van het samenzijn: daar doet ze het voor!

Film zegt haar minder dan theater. In film ontbreekt het directe contact met het publiek. Bovendien ben je er maar een klein schakeltje in een groter geheel. Ze heeft liever meer impact op een voorstelling. Bovendien is een filmrol in een flits voorbij. Clara heeft tijd nodig om in haar rol te groeien. Ze is een dieseltje dat traag op gang komt.

PORNO

Haar absolute lievelingsrol? Lenutzka in het stuk ‘Heimwee naar Tirgu Mures’ van Hanneke Paauwe. Die rol heeft haar veel geleerd over haarzelf. Ze kroop in de huid van een

Roemeens meisje dat met valse belofte naar België gelokt werd en in de wereld van escorte, porno en prostitutie belandde. Het is een verhaal over armoede en welvaart, fantasie en realiteit, afstand en intimiteit. In die rol heeft ze ervaren hoe intens het contact met het publiek kan zijn. Het heeft haar ook geleerd om nederig te zijn.

“Ik zag nog nooit een vrouw die zo mooi was als Clara van den Broek. Ze stond daar, helemaal alleen, in een schuddend loodsje, met een verhaal als instrument. Ze sprak niet, ze zuchtte en zoemde. Ze speelde niet, ze was, voor heel even”, schreef Pepijn Lievens over die voorstelling. Haar recentste rol als Alma Mahler in ‘Almschi’ is haar minder goed bevallen. De tekst van Annelies Verbeke en de 16-stemmige polyfone soundtrack van de Octopus Solisten zijn geweldig. Maar zelf vond ze haar draai niet in haar rol. Dat had vooral met privéomstandigheden te maken. Haar man Roel Verniers was plots ernstig ziek geworden en ze pendelde van het podium naar het ziekenhuis.

ZURENBORG

De ziekte van haar man heeft haar meer dan ooit het belang van solidariteit doen inzien. “Je medemensen zijn uiteindelijk het enige wat je hebt”, zegt ze. “Empathie is enorm belangrijk. Ik kan me helemaal vinden in de uitspraak van reclamemaker Guillaume Van der Stighelen die getuigde dat elk woord, elk sms’je troost biedt”. Op dat vlak woont ze in een zalige straat. Er is veel contact en hartelijkheid tussen de buren. Een warm dorpje in de stad, dat via het station op een boogscheut van de wijde

wereld ligt. Wanneer haar twee kinderen op het nabije speelpleintje ravotten, kan Clara snel nog een paar bladzijden uit Michel Houllebecqs ‘La carte et le territoire’ lezen. Een boek heeft ze altijd bij de hand. Boeken helpen haar nadenken over de essentie van het bestaan. Wat haar het meest blij maakt? De afwisseling van de seizoenen. Of het feit dat de mens in staat is tot menselijkheid. Droevig wordt ze van de vergankelijkheid, van de angst voor het verlies en het voorbijgaan.

Toen ze hoorde dat haar man kanker kreeg, sloeg de blinde paniek toe. Ze stond op twee meter van de roltrap, maar ze moest aan een winkelmeisje vragen hoe ze naar beneden kon. Van kleinsaf is ze een perfectioniste, maar noodgedwongen heeft ze moeten leren omgaan met imperfectie. Relativeren en leven in het nu, daar werkt ze aan. Haar grootste wens? “Dat Roel zou mogen genezen”, fluistert ze met een krop in de keel. Ze staat op en loopt naar de scène. Het lentelicht legt een arm over haar schouders.

Clara van den Broek speelt ‘Aantekeningen uit het Ondergrondse’:

29 en 30 april 2011, 20u30: CCBE Berchem. 12 mei 2011, 20u30: Rataplan Borgerhout. Meer informatie:

“Je medemensen zijn uiteindelijk het enige wat je hebt in het leven”

Clara van den Broek ondergaat op het podium een gedaanteverwisseling. Foto Dieter DEDECKER

elke keer een wijkgedicht

“De eerste weken zijn echt crazy geweest”

U liep er misschien al eens langs en keek er nieuwsgierig binnen, u las het misschien al in onze vorige gazet: Zurenborg is een hip kapsalon rijker! Snip Snip opende haar deuren officieel op 1 maart met knallende kurken, veel cava en een 'full house'. We gingen eens polsen hoe de zaken lopen voor Hiske Van den Wouwer en Hazret Oztonga… Hiske: “ Het is een schot in de roos! Het loopt echt als een trein. De eerste twee weken waren echt 'crazy'. Nu ja, we hadden elk al onze klanten. Die komen hier nu allemaal naartoe. En daarenboven was er nog geen echt kapsalon in Zurenborg. We vonden dus een gat in de markt. De reacties zijn ook heel positief. We zien het echt zitten!’ Fantastisch. En het vintage-interieur krijg je er gratis bij. Ook aan de kleintjes is gedacht met, wat had u gedacht, een paar echte retro-speelgoedstukken (een Fisher Price schooltje uit 1971!) en een blitse knip-auto… Allen daarheen voor een SnipSnip!

DE ZIJKAPEL VAN DE KOPTEN

Geregeld loopt het oude Egypte hier binnen. In een hooglied van wierook, in een regen van zonlicht hoopt het zich op rond de pope.

Men draagt manden vol brood voor hem aan. Men heft alle handen ten hemel. Dan hoort men de walsende wereld niet meer.

Alleen nog de doventaal van de kaarsen, het zingen van kruisen, het ruisen van linnen het langzame lezen van stokoude woorden.

Vervolgens beginnen de mensen te eten. Ze verbergen de mond na het maal. In hun hoofd stroomt de Nijl door een eindeloos witte woestijn.

Info: Kapsalon SnipSnip. Draakstraat 37. T 03 337 38 20

Open: dinsdag-vrijdag: 10u-18u & zaterdag 10u-16u http://www.facebook.com/pages/SnipSnip

Foto Luc PANDELAERS

SnipSnip heeft zijn start in de wijk niet gemist. Foto's An VAN DE WAL

De “Reis naar Inframundo” van stadsdichter Peter Holvoet -Hanssen

“Lees mijn gedichten hardop”

Onze stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen uit de Uitbreidingstraat stelde onlangs zijn nieuwe verzamelbundel ‘Reis naar Inframundo’ voor. Deze bundel omvat gedichten van zijn eerste publicaties in 1979 tot 2008, net voordat hij Stadsdichter van Antwerpen werd. Door in deze bundel vroegere gedichten met later werk in dezelfde

hoofdstukken te combineren, krijgt het geheel een nieuwe dimensie en een ruimere betekenis. Op de koop toe krijgt de lezer een beter beeld van de leefwereld van de dichter en wat hem bezighoudt. Een aantal gedichten werd overigens voor deze uitgave door Peter Holvoet-Hanssen onder handen genomen en gedeeltelijk herwerkt. (Jörg PYL)

‘Reis naar Inframundo’ is ingedeeld in twee delen, ‘het Net’ en De ‘Draden’. Het Net gaat over de fundamenten van de dichter, namelijk Het Kapersnest (zijn thuis), en de delen Moeder en Vader. De draden bestaan uit een aantal thema’s die belangrijk waren in de gedachtenwereld en de onderwerpen van Peter Holvoet-Hanssen.

Tijd voor reactie van de dichter zelf: “Zoals mijn muze Noëlla Elpers in het voorwoord van ‘Reis naar Inframundo’ schrijft, is deze reis in je hoofd een reis vol avonturen, maar ook met gevaren. Leven is in de grond onveilig, buiten kunnen menselijk omstandigheden maar ook natuurkrachten tot de dood leiden en wie zich thuis in zijn kamertje opsluit, kan ook geveld worden door een hartinfarct. De naam ‘Inframundo’ heb ik van een Mexicaanse muzikant. ‘Inframundo’ in het Spaans betekent onderwereld, de navelstreng tussen levenden en doden. In het oude indianengeloof vóór de komst van het katholicisme in Mexico, moest de mens een aantal fases doorlopen en herboren worden als het moest, vooraleer definitief te sterven. De bundel begint redelijk neutraal, maar naarmate men vordert, worden de gedichten donkerder. De betekenis van deze bundel staat overigens in het openingsgedicht, dat ook gedeeltelijk op de achterflap van het boek

herhaald wordt: ‘Ik breek mij af, bouw mij op./Overstag en overkop./ Schuimbekken./ Kielhalen en optrekken/…Avanti. Van lava tot spumanti./West wordt oost./Andere zonnen, andere planeten…’ Bovendien is deze bundel een nuttig document voor de lezer die terug wil grijpen naar vroeger werk van mij, dat nu amper te verkrijgen is, tenzij men zich de moeite getroost een aanzienlijk aantal bibliotheken te bezoeken.”

DRAMATIEK Wie enigszins vertrouwd is met het oeuvre van Peter Holvoet-Hanssen, weet dat zijn gedichten niet alleen sterk ritmisch zijn, maar eveneens beladen zijn met een sterke drama-

tiek. ”In 1990 hebben Noëlla Elpers en ikzelf het plan opgevat om theater over Keizer Karel V en Johanna de Waanzinnige te schrijven, maar door omstandigheden, is het er niet van gekomen.” verduidelijkt Peter Holvoet-Hanssen, ” Maar in mijn eerste bundels ‘Strombolicchio’, ‘Dwangbuis van Houdini’ en ‘Santander of Ontboezemingen in het Vossenvel’, draaide het veel om dramatische personages die met elkaar in contact kwamen. Geleidelijk aan zijn deze personages verdampt in mijn later werk, maar toch zijn ze nooit helemaal weg. Zelfs in mijn laatste bundels ‘Spinalonga’ en ‘Navagio’ blijven de drie hoofdpersonages rondspoken. Enerzijds heb je de machtsgeile Tovenaar en an-

derzijds zijn rivaal Sneeuwmaker, die beiden in hetzelfde hoofd leven. Soms wordt de Tovenaar iets menselijker. De Sneeuwman van zijn kant raakt echter gefrustreerd omdat hij geen sneeuw kan maken wanneer hij dat wil. Deze frustratie zet de deur open naar donkerheid, waardoor de Sneeuwman meer op de Tovenaar gaat lijken. Je kunt beide personages zien als één geheel vormend in een solovoorstelling, waarin beide personages losgelaten worden, doch geleidelijk vervagen maar toch nog latent aanwezig blijven in de poëzie. ( Tovenaar en Sneeuwmaker zijn hoofdstukken van het deel ‘Draden’). Een ander personage (eveneens een onderdeel van Draden) is de Vos. De Vos is eigenlijk mijn lievelingsdier, omdat het kat en hond tegelijkertijd is, speels maar ook gevaarlijk. Dan heb je ook nog de Vossensprong, zo’n sprong in de lucht, wat poezen ook kunnen en dan dat ene moment, dat ze totaal ongrijpbaar in de lucht hangen, maar dan toch terug op hun poten terechtkomt. Een vossensprong staat voor mij zoals het tarten van de zwaartekracht, die mij het gevoel geeft zoals ik als kind had, wanneer de schommel even aarzelde tussen omhoog te gaan en terug te zakken. Ik trachtte toen altijd dat moment van gewichtloosheid zo lang mogelijk te beleven.”

CURSIEF

Bij de lezing van de bundel, vallen ook de vele cursief gedrukt passages op. “Een goede opmerking. Cursief betekent heel veel voor mij. Dat zijn stemmen die van buitenkomen, ook samples van liedjes uit de jaren tachtig en negentig. Cursief kan van alles zijn, flarden van liedjes, grafschriften, uitspraken van mensen die ik ontmoet. Ik zie mezelf als een strandjutter die op mijn reis allerlei bijeensprokkelt, maar geen materiële zaken doch ideeën, onverwachte dingen, inspiratie die ik al wandelend opdoe, allerlei zaken die mij op mijn levenstraject

In de Zwarte Panter : onze stadsdichter in volle actie Foto jo CLAUWERT

tegemoet komen. In feite is dat echte poëzie, een eigen wereld van stemmen die mijn dagdagelijkse wereld binnenkomt, mar ook kinderliedjes, kortom een buitenwereld die naar binnen waait. Je kunt het ook met een dergelijk oude radio van vroeger vergelijken. Als kind luisterde ik vroeger naar een dergelijke oude radio met zo een groen oog, dat meer oplichtte, naarmate de post zuiverder afgestemd was. Maar nog meer raakte ik gefascineerd door al die geluiden tussen de verschillende posten, dat gefluit of die vreemde talen die soms uit de luidspreker kwamen.

Al die vreemde geluiden probeerde ik in mij op te nemen, mogelijk ligt dat aan de grondslag van mijn schrijven. Ik geloof dat heel veel van wat iemand schrijft, bepaald wordt door zijn ervaringen als kind. Later vanaf de jaren negentig, trad ik dikwijls op samen met een paar zigeunermuzikanten (Tcha Limberger van de boekvoorstelling).

Gedichten en muziek waren gelijkwaardig en liepen in elkaar over, dat had niets te maken met gedichten en begeleiding of zo. Maar die muzikanten waren evenals ik op zoek naar de ultieme melodie, waarin geluk en noodlot samen komen.”

NEPHELOKOKUGIA

Peter Holvoet-Hanssen heeft ook een voorkeur voor exotisch klinkende woorden, in de titels van zijn bundels maar ook in de gedichten zelf. Het leuke is, elk woord hoe vreemd het ook klinkt, bestaat. “De betekenis van al die woorden als Navagio (beroemd scheepswrak voor de Griekse kust) of Spinalonga (eiland vóór Kreta, voormalige leprakolonie) zijn eigenlijk bijkomstig, de muzikaliteit en de schoonheid van de klanken is het belangrijkste. Je kunt die gedichten ook lezen, zonder dat je al die betekenissen moet kennen. (Hier is Peter Holvoet-Hanssen iets te bescheiden, voorkennis is niet noodzakelijk, maar geeft de gedichten wel een extra dimensie (nvdr). Zo is het gedicht ‘De jeugd van Madame Blavatsky’ een knipoog naar de Houdinifoon, momenteel tentoongesteld in het AMVC/Letterenhuis te Antwerpen. Dit toestel is een soort veredelde transfo waarmee je zonder tussenkomst van een medium of enige esoterie in contact kunt treden met stemmen. Madame Blavatsky, is naast de theosofische beweging ook bekend voor haar spiritistische seances.”

Maar een van de mooiste woorden is ‘Nephelokokugia’. Wanneer je dan nog weet dat dit de naam is van een fictief land tussen aarde en wolken, is de poëzie compleet. Maar ook het getal drieëndertig komt regelmatig voor.

Peter Holvoet-Hanssen heeft hiervoor een eenvoudige verklaring: ”De hel van Dante bevat drieêndertig cirkels. Mijn gedichten zijn zelf ook nooit langer dan drieëndertig regels, spaties in begrepen.”

REIS

Spinalonga is een thematisch opgebouwde bundel, in tegenstelling tot de bundels waar

Peter Holvoet-Hanssen aan de ene bladzijde bijzonder mooie beelden schilderde met woorden, maar op de tegenoverliggende bladzijde droop dan weer de gruwel van het papier. De lezer krijgt hier gedichten uit vijf bundels, die door de logische structuur van de bundel een ander licht werpen op het oeuvre van de dichter. Deze bundel laat toe een blik in de keuken van de dichter te werpen. Zeker de laatste gedichten leest men best traag. Peter Holvoet-Hanssen heeft nog een tip voor lezers die zijn gedichten moeilijk vinden: “Lees mijn gedichten hardop en laat je meevoeren door de beelden, probeer niet elk woord te begrijpen.” Eigenlijk mag je poëzie niet te rationeel benaderen. Wie dat doet heeft in ‘De reis naar Inframundo’ een avontuurlijke poëziebundel in handen, die je niet alleen best op je nachtkastje bewaart, maar die je ook zonder problemen mee kunt nemen op reis, liefst een avontuurlijke.

ISBN 978 90 446 1709 2

Programmator blikt vooruit op Muziek in de Wijk

“DE ZOMER OP ZURENBORG IS FANTASTISCH”

Het is een frisse avond, maar de vele terrasgangers op de Dageraadplaats verraden dat de namiddag zonnig was. Het lijkt de officieuze start van de lente. Eén van die dappere terrasbezoekers is Bart Deckers, programmator van Muziek in de Wijk. “Ik heb een zonnebril op mijn hoofd,” zegt hij even voordien aan de telefoon, “zo kan je me herkennen”. Optimistisch, een zonnebril eind maart, maar hij lokt de zon graag uit zijn kot. “In juli en augustus blijf ik in Zurenborg, want de zomer is hier fantastisch.”

(Bob DIERCKX)

We installeren ons aan de toog van restaurant Overvloed, boven het Zeezicht. Niet omdat het te koud is om buiten te zitten, stel je voor, maar om onze hongerige magen te stillen. Bart heeft er net een shift opzitten in het Zeezicht en voor een vriendenprijs eet hij bij de bovenburen. “Ik kom hier toch een paar keer per week, moet ik toegeven”. Al tien jaar is Bart één van de vaste gezichten achter de toog van het Zeezicht en vanaf dit jaar zorgt hij ook voor de programmatie van Muziek in de Wijk op de Dageraadplaats. Ook dit jaar is er op de vier vrijdagen van augustus muziek onder de mooiste sterrenhemel van ’t stad. Het initiatief gaat uit van de Zomer van Antwerpen. Zij zorgen dan ook voor een budget en voor een muzikale hoofdact, maar het voorprogramma en de animatie op het plein worden overgelaten aan de buurt zelf. “Zo hoort het, want dit is een feest voor en door de wijk.”

Een paar jaar geleden organiseerde Bart een gratis festival op het plein ter ere van het dertigjarige bestaan van het Zeezicht. “Een immens succes want het plein zag zwart van het volk.” Hij beseft dus maar al te goed dat muziek in Zurenborg goed werkt. Ook de voorbije edities van Muziek in de Wijk bewijzen dat. “Op een vrijdagavond in augustus is het hier over de koppen lopen.” Terwijl ik geniet van de befaamde gefrituurde camembert en Bart zich tegoed doet aan een biefstuk, gunt hij ons een eerste blik op de affiche. “Ik programmeer graag alternatieve acts, omdat de hoofdact van de Zomer van Antwerpen meestal nogal politiek correct is.” Daar heeft hij geen problemen mee, maar door ook iets steviger te programmeren wordt de affiche meer evenwichtig. “En de Zurenborgenaar houdt wel van wat muzikaal geweld, af en toe.”

De volledige samenstelling is nog niet rond, maar er schuilt wel een filosofie achter Barts programmatie. “Het is niet de bedoeling dat we grote groepen op onze affiche zetten, daarvoor zijn de budgetten trouwens te klein. Maar ik streef er wel naar goeie muzikanten een podium te geven, liever met een minder bekend zijproject dan met hun bekende groep.” Beste voorbeeld is “Surprise surprise”, op vrijdag negentien augustus op het plein. “Dat is een nevenproject van Gregory Frateur van de bekende groep Dez Mona en zo funky dat het gemaakt lijkt op maat van het plein. Gregory woont hier dan ook om de hoek.” Ook de andere groepen hoeven maar enkele passen te zetten. Sir Oj, de groep van David, collega van Bart in het Zeezicht en muzikant bij Mauro Pawlowski opent op vijf augustus en afsluiten doet Bart zelf. “Ik speel bij Prima en vond dat wij ook een plaatsje verdienden op het plein. Al heb ik er als programmator wel even over getwijfeld.”

Bart gaat niet bewust op zoek naar groepen, de meeste mensen spreekt hij aan op of naast het plein. Hij is trouwens nog bezig met een heel bekende groep, maar die doet het zo goed dat de bevestiging nog even op zich laat wachten. En hij krijgt nog dagelijks suggesties van zangers en muzikanten. Of hij niet aan Helmut Lotti heeft gedacht? “Dat zou natuurlijk geweldig zijn. Hij zou heel wat mensen naar het plein lokken die er anders niet meteen zouden komen. Hij mag altijd contact met me opnemen!” Tips blijven trouwens welkom, per mail of aan de toog van het Zeezicht.

Voor Bart gaat er in de zomer niets boven de Dageraadplaats. “juli en augustus zijn fantastische maanden in Zurenborg. Vroeger ging ik dan wel eens op vakantie in het buitenland, maar dit jaar blijf ik gewoon

thuis.” En dat hij op vrijdagavonden dubbele shiften moet draaien, achter de toog én op het podium, neemt hij er graag bij. “Maar eerst ga ik nog twee maanden naar Thailand, met mijn kinderen en hun mama,” vertrouwt hij me toe. “Maar wees gerust, ik ben op tijd terug voor de zomer op Zurenborg. En Muziek in de Wijk, daar moet iedereen naartoe komen, verdorie!”.

MARKTKRAMER

Hoewel de naam anders doet vermoeden, is Muziek in de Wijk veel meer dan enkel muziek. Magda Wuytack uit de Tweelingenstraat probeert de Zurenborgse creativiteit te stimuleren en plaatst graag een warme oproep aan iedereen die - letterlijk dan - iets te verkopen heeft. Zij verzamelt en beheert de tien kraampjes die de stad Antwerpen ter beschikking stelt en waar wafelenbakkers, kinderanimatoren, cocktailshakers, juwelenontwerpers... hun waren aan de Zurgenborgse man en vrouw kunnen brengen. Alles kan, er zijn geen regels. “Er is zoveel talent in de buurt en daarom willen we van de enorme opkomst gebruik maken om ook een marktje met een tiental kraampjes te organiseren. Onder andere de scouts en de mensen van Filet Divers hebben al een kraampje ingepalmd, maar er is nog plaats.” Organisaties en Zurgenborgenaars hebben voorrang, inschrijven moet voor eind april en kost maximaal vijfentwingtig euro per avond. Eén voordeel: het kraampje wordt voor jou opgezet en afgebroken en is ter beschikking van 19u tot 22u.

Info: bart.deckers1@telenet.be magda.wuytack@telenet.be 0474/69.16.95

Zondag 22 mei: tweede editie Kledingruil op Dageraadplaats

Na het grote succes van de eerste kledingruil vorige herfst, besluit de eerbiedwaardige vereniging EMMA (Entreprise de Modes et Manières d'Aujhourd'hui) haar kapstokken opnieuw op te stellen op de Dageraadplaats vanaf 14 uur tot ongeveer 18 uur. Tijd genoeg om uw kleerkast eens aan grondige inspectie te onderwerpen. Haal kleren of accessoires die je toch niet meer aantrekt, onverbiddelijk eruit en neem die op zondag 22 mei mee naar de Dageraadplaats. Je kunt ze daar voor een hippere of meer conservatieve lok ruilen. Je hebt zelf iets nieuws en je oude kleren zullen blij zijn dat ze niet meer in je muffe kleerkast opgesloten hangen of liggen.

Bij de vorige editie waren het vooral twintigers en prille dertigers die kwamen ruilen. Daarom een warme oproep voor het ouder publiek (na vijfendertig jaar heeft een mens een beetje de neiging om uit te zetten) en ook mannen worden nadrukkelijk gevraagd mee te doen, de vorige keer was er slechts één man aanwezig en als die slechts met vrouwen kan ruilen…

Entreprise de Modes et Manières d'Aujhourd'hui. vzw EMMA - Droogdokkenweg, Antwerpen Noord 0472318147

www.vzwemma.be

Bart Deckers en Magda Wuytack maken zich klaar voor een nieuwe editie Muziek in de Wijk Foto An VAN DE WAL

Colofon

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS

Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be

P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 Antwerpen frans.crols@trends.be

Redactie

Hoofdredacteur:

Swa Collier

Stierstraat 3, 2018 Antwerpen

 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be

Redactiesecretaris

André Dejonghe

Eindredactie

Claudine Vandegehuchte

Redactie Gazet van Zurenborg

Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Dirk Blijweert, Ellen Burton, Bob Dierckx, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Lu Mortelmans , Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Zita Theunynck, Walter Mortelmans, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Jochem Oomen, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers, Valerie Molly, Chantal Vogelzang, Jakob Eberlein, Kobe Ardui, Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, Christophe Lambrechts, Marc Heirman, Sara De Meyer, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck

Opmaak, pre-press en website

Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be

Advertenties

Gerda Eelen gerda@zurenborg.be

Drukker

Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem

Filosofische lezingencyclus in Het zoekend hert Streven naar het ‘ware’ leven

Wat is het ware leven? En hoe realiseer je zo’n waarachtig bestaan? Dat is de belangrijkste vraag van de nieuwe lezingencyclus Streven naar het ware leven in filosofiehuis Het zoekend hert ° The searching deer, aan de Ko-

– Zondag 17-april om 11:00:

VERSLAAFD AAN LIEFDE – OVER HET ZOEKEN NAAR ZELFAANVAARDING – jan Geurtz Jan Geurtz beweert dat onze zoektocht naar liefde en erkenning voortkomt uit een fundamentele zelf-afwijzing. Deze negatie trachten we te compenseren door het betrachten van waardering van anderen, en vooral door een succesvolle, pijnverzachtende liefdesrelatie. Maar deze aspiratie werkt vaak averechts: ze versterkt juist de fundamentele onzekerheid en afhankelijkheid. Zo ontstaat een vorm van verslaving aan liefde en erkenning, en aan de veiligheid van een relatie. Met humor en praktische voorbeelden toont Jan Geurtz een uitweg uit deze vicieuze cirkel. Jan Geurtz (1950) studeerde Nederlands, orthopedagogiek, onderwijskunde en wetenschapsfilosofie. Hij laat zich vooral inspireren door het boeddhisme.

– Zondag 15 mei om 11:00:

OP ZOEK NAAR ‘ECHTE’ VRIENDEN – Stine jensen

Stine Jensen schreef zopas het essay voor de Maand van de filosofie, dat via de boekhandels wordt verspreid. Dit essay heet Echte vrienden. De filosofe en schrijfster brengt ware vriendschap in contrast met fenomenen uit ons hypertechnologische tijdperk. Mensen lijken obsessief op zoek naar wat ‘echt’ is. Tv-programma’s waarin het echte leven van gewone of beroemde mensen centraal staat, zijn zeer populair. Via het internet zijn velen op zoek naar vrienden en volgers. Kunnen deze contacten ook ‘echte’ vrienden worden? Filosofe Stine Jensen heeft aan het internet haar man en een kind te danken!

ninklijkelaan 43 in Berchem-Antwerpen. Tijdens een aantal lezingen spreken filosofen en schrijvers vanuit een eigen invalshoek over alle aspecten van een actieve levenskunst. Een greep uit het aanbod.

Dr. Stine Jensen (1972) werkt als criticus en columniste voor NRC Handelsblad.

– Zondag 19 juni 06-2011 om 11:00:

WAAROM WE ONS ‘ECHTE’ ZELF ZOEKEN, MAAR NIET VINDEN – Coen Simon Filosoof en publicist Coen Simon toont aan waarom we onszelf zoeken, maar niet vinden. Wie ben ik? Wat kan ik? Wat voel ik? De tijdschriften- en boekenindustrie tiert welig op deze vragen, Maar het opstellen van lijstjes over jezelf kan in het oneindige doorgaan, want jezelf zul je niet vinden, meent Coen Simon. In zijn essaybundel Waarom we onszelf zoeken maar niet vinden maakt deze jonge, oorspronkelijke denker korte metten met de heersende zelfhulpcultuur, die zich tot in alle uithoeken van de samenleving heeft genesteld. Coen Simon analyseert niet enkel scherp hoe egocultuur leidt tot massacultuur en veel levenskunst tot schaamteloosheid, hij pretendeert ook een uitweg te kunnen tonen: geef je over aan het ritme van de wereld en word wie je bent! Coen Simon (1972) is filosoof en publicist. Zijn essays in NRC Handelsblad, nrc.next en Trouw zijn spraakmakend in het publieke debat. Prijs per lezing: €7 - Prijs voor de cyclus: €49. Voor meer informatie: www.hetzoekendhert.be - Reserveringen: hetzoekendhert@gmail.com

Rockgroep “Cough to Coffin” pakt uit met een eerste album

Twee Zurenborgers, j an Vissers en j oris Pesic, maken deel uit van de nieuwe rockgroep Cough to Coffin. j e zou denken een stelletje kettingrokers maar niets is minder waar. Ik werd ontvangen in een originele repetitieruimte waar

ik hun passie voor muziek kon horen en zien tijdens de repetitie. Deze volledig onafhankelijke muziekgroep presenteert op 21 april hun titelloze debuutalbum in de Kavka in Antwerpen. (Julie DONCKERS)

Cough to Coffin bestaat uit Raf van Dyck (drummer), Jan Vissers (Dageraadplaats,vocals & gitaar) en de broers Stef en Joris Pesic (Boomgaardstraat, gitaar & bass). Oorspronkelijk zijn ze allemaal afkomstig uit het dorp Loenhout maar sinds enkele jaren wonen Jan en Joris in Zurenborg. Meestal repeteert de groep in hun geboortedorp maar van tijd tot tijd maken ze gebruik van de repetitieruimte van nonkel Mario in Zurenborg. Hij is de oom van de broers Pesic. Zij zien hem als een bron van inspiratie omdat hij een gepassioneerd bluesmuzikant is. Zelf heb ik het genoegen gehad om een repetitie bij te wonen en was aangenaam verrast. De ruwe stem van de zanger gaat goed samen met de dominerende gitaren en de drummer vormt de hartslag van hun muziek. De groep omschrijft hun muziek als donkere grooves met rechttoe-rechtaan - maar vaak dansbare - ritmes die clashen met trashy gitaren en een bezwerende stem.

Onafhankelijk

Sinds 2009 produceren deze mannen volledig zelfstandig hun album. Ze schrijven zelf hun muziek en lyrics. In Loenhout hebben ze de repetitieruimte omgevormd tot een opnamestudio en Jan heeft het artwork gemaakt. De audio post-production ofwel mastering werd gedaan door Geert Vanbever. Ze vinden deze onafhankelijkheid zeer belangrijk. De vreemde naam dan. Volgens Joris Pesic is de naam van de groep afgeleid van een uitdrukking van het Amerikaanse leger tijdens WOII in het verre Oosten, cough-to-coffin cigarette. Hij verwees ook naar de Schotse uitdrukking ‘It's not the cough that carries you off, it's the coffin they carry you off in”, afkomstig uit de Victoriaanse tijd. Vroeger had de groep een andere naam , A Juice Collective, maar toen er sprake was van een debuutalbum hadden

ze besloten van naam te veranderen. “ De meeste mensen konden de naam niet goed onthouden “ legde Jan uit. Het was dus tijd voor verandering.

Problemen

Door zijn opleiding Vrije Grafiek leek het voor de groep logisch dat Jan het artwork zou maken. Toch is dit niet vlot verlopen. Oorspronkelijk was het albumcover een bewerkte foto van een kunstfoto uit een museum in Berlijn. Het was een foto uit de Tweede Wereldoorlog waar een vrouw zichzelf in een reiskoffer had verstopt. Voor de zekerheid had de groep een mail gestuurd naar het museum om informatie te krijgen over de copyright . Dit verliep zeer moeizaam. Daarom had Jan besloten om het in scene te zetten. “Mijn vriendin is net zoals op de originele versie in een reiskoffer gekropen. “ vertelde hij met een glimlach “Vervolgens heb ik de foto onscherp gemaakt en wat bewerkt.”

Het debuutalbum bestaat uit 9 nummers waaronder een cover van het nummer Ramblin’ Man door Hank Williams. Joris legde uit dat het in België vaak zeer moeilijk is om de toestemming te krijgen voor een cover. Zelf werkt de groep niet samen met Sabam omdat ze het niet volledig eens zijn met de werkwijze. Omdat ze allemaal grote fan zijn van Hank Williams hebben ze gezocht naar een andere oplossing. Via Sabam Stemra ging het proces veel sneller en zo heeft de groep uiteindelijk toch het nummer op hun debuutalbum staan.

toekomst

Er zijn nog geen concrete plannen voor optredens op de Dageraadplaats maar de komende maanden is Cough to Coffin wel op 4 locaties te zien.

Meer info hierover op http://www.myspace.com/coughtocoffin/shows

De rockgroep met de originele naam Cough to Coffin tijdens een repetitiemoment • Foto's julie DONCKERS

‘Vuurkraal’ van Noëlla Elpers: voor jongeren vanaf 14 jaar

Vier jaar na ‘Dolores’ heeft Noëlla Elpers een vervolg geschreven onder de titel “Vuurkraal”. ‘Dolores’ bezorgde Noëlla Elpers de Thea Beckmanprijs, de Kleine Cervantes voor de Beste Historische jeugdroman en de Boekenleeuw. Alsof het nog niet genoeg was, werd ‘Dolores’ ook nog genomineerd voor De Gouden Uil. Al deze prijzen laten vermoeden dat de schrijfster met ‘Vuurkraal’ weer een uitstekende young Adult-roman geschreven heeft. (Jörg PYL)

Het woord ‘Vuurkaal’ is een neologisme van Noëlla Elpers. Vuur staat voor liefde, en kraal is het aan elkaar rijgen van kralen, zoals in een wandtapijt. Meyrem zal vuurkralen stikken in sterren, naarmate haar liefde voor een persoon groter wordt. ‘Vuurkraal’ begint met de zeereis van Johanna van Castilië naar Brussel om daar met Filips de Schone te huwen. Tijdens de zeereis sterft haar dwergnar Dolores. Het verhaal volgt dan de lotgevallen van Meyrem, een Moors kamermeisje van Johanna. Meyrem raakt ongewenst zwanger van een Spaanse edelman aan het hof en vlucht weg. Zij vindt een groep reizende artiesten, die haar opnemen in hun gezelschap. Het wordt een zeer avontuurlijke tocht met allerlei gevaren en ook droevige gebeurtenissen. Vast leidmotief is de vuurkraal. Meyrem naait een vuurkraal in een ster voor elke persoon waar zij van houdt. Naarmate de liefde groter wordt, groeit ook de vuurkraal in de ster. Het verhaal neemt de lezer mee vanaf de eerste bladzijde en laat hem niet meer los tot de laatste bladzijde gelezen is.

STAMBOOM

Het eerste deel gaat vooral over Meyrem en het hof van Castilië, het tweede deel over de speellieden, het derde deel over de lotgevallen van Meyrem met de speellieden en het vierde deel zorgt voor de ontknoping. Wanneer de twee verhaallijnen samenkomen in het derde deel, mengt Noëlla Elpers daar nog op virtuoze wijze verhalen van die rondtrekkende artiesten door, zonder dat de lezer dit als een breuk in de verhaallijn ervaart. Grote klasse. Om alles wat gemakkelijker te maken om te volgen, ook voor jonge lezers, staat er vooraan in het boek de stamboom van het huis van Aragon, de Moorse kamermeisjes en de rondtrekkende artiesten. Achteraan in het boek worden een aantal begrippen uitgelegd, waarvan het niet evident is dat iedereen deze woorden begrijpt.

VERLIES

Het thema van dit boek is enerzijds de liefde en anderzijds het omgaan met verlies”, legt Noëlla Elpers uit.”Wanneer Dolores sterft bij, het scheepsongeluk, reageert Johanna

erg destructief. Haar kamermeisje Meyrem probeert met het verlies van Dolores iets positiefs te doen, door de kwaliteiten van Dolores naar haar leven over te brengen. Bij de speellieden, valt er ook verlies te verwerken. Jocinda’s moeder Valentine, een waarzegster, sterft ook. Jocinda twijfelt heel lang of zij ook de gave van het waarzeggen moet beoefenen, maar kan de dood van haar moeder niet echt plaatsen. Pas na de dood van haar vader Yandar komt zij in het reine met de dood van haar moeder. Naar zigeunertraditie rouwt zij vijfendertig dagen (zoals ook beschreven in het Tibetaanse Dodenboek). Het thema liefde wordt dan weer uitgewerkt in de liefde van Meyrem voor haar edelman en later voor Yandar. Ook Jocinda raakt geleidelijk aan verliefd op Jacob, sprookspreker van het gezelschap. Een sprookspreker is een rondtrekkende verhalenverteller. Meestal hanteerden deze lieden een soort mengtaal en gebaren om zich verstaanbaar te maken.

GESCHIEDENIS

Noëlla Elpers: “Ik schrijf historische verhalen omdat ik sinds mijn jeugd gefascineerd ben door geschiedenis. Dat komt enerzijds door mijn lerares geschiedenis, maar ook door mijn vader, die uit een echte familie van vertellers komt. Mijn vader vertelde ook allerlei verhalen zomaar uit het hoofd, hij schreef nooit iets op. De figuur van Johanna de Waanzinnige heeft steeds een grote fascinatie op mij uitgeoefend. Lezers verwijten mij soms dat ik haar niet gek genoeg beschrijf. Maar ik moet wel opmerken dat Johanna soms met personen spreekt die niet aanwezig zijn en ook stemmen hoort. Voor de rest gedraagt zij zich redelijk normaal. Maar tot nu toe waren het alleen mannen die over Johanna de waanzinnige geschreven hebben, nooit werd haar personage vanuit vrouwelijke kant benaderd. Zo heeft Johanna heel veel te lijden gehad door de ontrouw van haar man, Filips de Schone. Maar in die tijd was ontrouw de normaalste zaak voor koningen. Later toen haar waanvoorstellingen verder toenamen, werd zij in een toren opgesloten, samen met haar jongste dochter Catharina. Karel V, die zijn rijk door het uithuwelijken van zijn zussen

alsmaar wilde uitbreiden, liet op een nacht de muur in de toren openbreken om zo Catharina uit de toren te halen en uit te huwelijken aan een vorst. Ik denk als je dat als vrouw meemaakt, dat je verdriet allicht zo groot is dat de buitenwereld denkt dat zij niet meer bij zinnen is. Ik denk dat Johanna in de eerste plaats een slachtoffer is.”

WAARZEGSTER Valentine was waarzegster en haar dochter Jocinda meent ook deze gave te hebben. Hierover heb ik een dubbel gevoel. Ik geloof dat er mensen zijn, die de gave van helderziendheid hebben, bestaanmaar anderzijds mag men niet te veel aandacht aan die voorspellingen hechten, omdat het risico bestaat dat het een zelfvervullende profetie wordt. Daarbij komt nog dat de zigeuners door hun waarzeggerij de gadjé (niet zigeuners, vreemdelingen) met hun toekomstvoorspellingen angst willen inboezemen. Voor een stuk is dit ook zelfbehoud, want reizende artiesten waren toen al niet overal even welkom. In het boek komen ook veel dieren voor, beren, een ezel, een hond en paarden. Al deze dieren zijn erg belangrijk voor de rondtrekkende artiesten, omdat zij noodzakelijk zijn voor hun overleven.

TRILOGIE

”Aan het boek zelf heb ik vijf jaar gewerkt. Aanvankelijk was het zelfs dubbel zo dik, ik heb er heel veel uit geschrapt. Bovendien kwam er erg veel opzoekingwerk bij kijken. Niet alleen de geschiedenis zoals die in de boeken verteld wordt, maar ook de juiste toedracht van de zeden en gebruiken van de rondtrekkende artiesten en de volkse feesten die ik in dit boek beschreven heb. Hiervoor heb ik ook hulp gekregen van professor dr. Vinger Leemans die mijn boek op

 HET K APERSNEST: PLAATS VOOR PASSIE

In 1990 richtte het schrijverskoppel Peter Holvoet- Hanssen en Noëlla Elpers ‘Het Kapersnest’ op vanuit de bezorgdheid dat veel kinderen geschiedenis niet meer interessant vonden. In het Kapersnest konden beiden hun passie voor geschiedenis, literatuur en poëzie op een mooie manier combineren. Sindsdien is Het Kapersnest ook de naam van de website waarop de exploten van beide auteurs te volgen zijn. Eind februari organiseerden zij een gemeenschappelijke boekvoorstelling in de kunstgalerie ‘De Zwarte Panter’. Deze voorstelling werd

opgesmukt met de aanwezigheid van Pjeroo Roobjee en de zigeunermuziek van Tcha Limberger, waarmee Peter Holvoet-Hanssen geregeld optrad. Ook de huisfotograaf van het Kapersnest, Jo Clauwaert, die ook de omslagfoto van ‘Inframundo’ leverde, was aanwezig en stelde ons een aantal foto’s ter beschikking. Het voordeel van een gemeenschappelijke boekvoorstelling ligt hierin dat de verbanden en de invloeden tussen beide auteurs duidelijker zichtbaar worden, zeker wanneer men beide boeken na elkaar leest. (Jörg PYL)

www.kapersnest.be

historische feiten nagezien heeft. Ik zou nog iets willen rechtzetten. Dit boek is geen vervolgverhaal in de letterlijke zin van het woord van ‘Dolores’. Dolores is de dwergnar van Johanna. Zij sterft in het begin van ‘Vuurkraal’. Daarna spitst het verhaal zich toe op het Moorse kamermeisje Meyrem en de rondtrekkende artiesten. Op het einde van ‘Vuurkraal’ wordt de zoon van Meyrem geboren en krijgt de naam Angelo. Dit zal ook de titel zijn van het derde deel van mijn trilogie die zal gaan over hoe het rondreizend theater zich uiteindelijk in vaste zalen ging afspelen. ‘Dolores’ was geschikt vanaf 13 jaar, ‘Vuurkraal’ vanaf 14 jaar. Jongere kinderen missen te veel van de inhoud van het boek, vrees ik.”

Met ‘Vuurkraal’ heeft Noëlla Elpers een uiterst boeiende jeugdroman geschreven met een brede waaier van thema’s over diverse culturen. Het boek is ook perfect begrijpbaar voor mensen die ‘Dolores’ niet gelezen hebben. Het zou een wonder zijn als ook dit boek geen literaire onderscheidingen zou wegkapen.

ISBN 978-90-475-1701-6 Van Goor www.kapersnest.be www.vangoor.nl

Openingsuren:

Ma-Di-Woe 8u30-18 u

Do 8u30-14 u

Vrij 8u30-17u30

Zat en zon gesloten

Kleine Beerstraat 29

2018 Antwerpen tel. & fax : 03/236 29 07

Bio-

“Aan het boek zelf heb ik vijf jaar gewerkt”

Noëlla Elpers is gefascineerd door geschiedenis. Foto’s jo CLAUWERT

 Billy Buitenkind voor kinderen tot 5 jaar

Lucy Elliott schrijft voor de eerste keer een kinderboek

Lucy Elliott, grafische duizendpoot uit de Lange Altaarstraat, brengt begin april haar eerste kinderboek uit. Niet alleen zorgt ze voor de mooie kleurrijke illustraties in het boek, maar ook de teksten zijn van haar hand. En dit is net een primeur voor haar. Op vraag van haar uitgeverij, de Eenhoorn, schreef ze voor het eerst een mooi prenten-en voorleesboek voor kinderen vanaf 5 jaar. (Valerie MOLLY)

Lucy Elliott werkt en woont al jarenlang op Zurenborg. Ze studeerde Toegepaste Grafiek en is professioneel aan het werk als grafisch illustrator. Verschillende illustraties voor uitgeverijen van kinderboeken en educatieve boeken staan in haar portfolio. Zo is ze vaste tekenaar voor ondermeer schrijfster Brigitte Minne en uitgeverij De Eenhoorn. Daarnaast verdient ze ook haar boterham met het verzorgen van lay-outs en illustratie opdrachten voor bedrijven. Op vraag van haar uitgeverij Eenhoorn ging ze als auteur aan de slag en

schreef ze het kinderboek Billy Buitenkind. Het was een hele klus waarmee ze meer dan 2 jaar aan het werk was.

INHOUD

‘Billy buitenkind’ is een mooi prenten- en voorleesboek geworden voor kinderen vanaf 5 jaar. Hoewel het leven hier in de stad, Lucy wel bevalt, is ze toch steeds aangetrokken geweest door alles wat beweegt buiten de stad. In het bijzonder heeft ze een speciale voorliefde voor de zee. Dit is dan ook het centrale

thema voor haar eerste kinderboek geworden. “Een dromerig en zwoel zeeverhaal”, zo staat op haar website vermeld. “Billy buitenkind houdt van de zee. Het is een moedig meisje met gescheiden ouders waarvan eentje in de stad woont en de andere aan zee. Ze heeft een geheim plekje op het dak van haar huis, met een zandbak en een giraf. Sinds kort zwaait een jongen in de flat aan de overkant naar haar. Op een dag steelt een meeuw Billy's mooiste schelp. Hij laat hem vallen op het balkon van de jongen. Zo maakt Billy met hem kennis. Op zoek naar nog

meer schelpen wordt Billy meegesleurd door de zee. Ze wordt gered door de vuurtorenwachter die al weken wacht op een jongen...”, meer kan ik nog niet verklappen, vertelt Lucy, anders is het spannende er van af!

Het kinderboek komt begin april uit en is ook exclusief in Zurenborg te koop bij Pipo Mandarine en de Zurenborgse Dagbladhandel. Ideaal leesvoer voor de komende zomermaanden.

Meer info via http://www.lucy-elliott.com of www.eenhoorn.be

Lucy Elliott aan het werk • Foto's jULIE DONCKERS

Buurt aan de Beurt Plantinlei en Moretuslei van 14 mei tot 21 mei

Van zaterdag 14 mei tot en met zaterdag 21 mei vindt er op de Plantin en Moretuslei een Buurt aan de Beurtactie plaats. Buurt aan de Beurt is één van de

Enkele weken lang schenkt Buurt aan de Beurt bijzondere aandacht aan allerlei vormen van overlast en verkeersveiligheid en is er verhoogd toezicht. Verschillende stadsdiensten herstellen het straatmeubilair, reinigen rioolkolken, halen grof huisvuil op, vegen straten schoon, verwijderen onkruid en ruimen zwerfvuil op. Eén week voor de actieweek krijgt elk gezin een activiteitenkalender en folder met alle informatie over de actie in de brievenbus.

In de 4 weken volgend op de actieweek, is er nog verhoogd toezicht op sluikstort en wordt er een extra halve dag per week onkruid en zwerfvuil verwijderd.

LEZERS

Vermits het wijkcomité dood is, er enkel een werkgroep van de klankbordgroep bestaat, verrijst er op donderdag 28.04.2011

een BUURTCOMITE : Zurenborg-burenzorg. Hebt u belangstelling, woont u in de buurt en wilt u zich engageren voor Zurenborg kom dan 28.04 (laatste donderdag van de maand) naar het (OCMW) Zorgcentrum, Kleinebeerstraat 2 (1e verdieping), om 20 u.

Vanwege

Louise Vleminckx

We wachten op jullie Zoekertjes

ZOEKERTjE

Gezin in Antwerpen zoekt lieve kinderoppas voor 2 dochters (2,5 jaar en 8 jaar).

Afhalen van school op maandag en donderdag (op wandelafstand) en oppas tot +/- 18.30 uur. Tel: 0473.89.37.74.

vele initiatieven van de stad Antwerpen om uw buurt veiliger, properder en gezelliger te maken. Stadsdiensten, politie, plaatselijke organisaties en bewoners

De activiteiten:

14 mei | 13 uur – 17 uur

Infomoment tijdens buurtfeest Spectrumschool, Plantin en Moretuslei 165.

16 mei|Veegdag

17/mei 16 uur – 19 uur

Fietsactie ter hoogte van hoek Quinten Matsyslei en Plantin en Moretuslei. Gratis kleine fietsherstellingen

slaan de handen in elkaar om uw buurt te verfraaien. Op deze manier wil de stad op korte termijn de kwaliteit van uw leefomgeving verhogen.

(enkel materiaalkost te betalen) en gratis fietsgraveren.

18 mei| Veegdag 20 mei 16 uur – 19 uur

Fietsactie ter hoogte van hoek Raafstraat en Plantin en Moretuslei. Gratis kleine fietsherstellingen (enkel materiaalkost te betalen) en gratis fietsgraveren KGA-inzamelingter hoogte van hoek Raafstraat en Plantin en Moretuslei.

Veerle Dobbelaere toont “meisjesachtige producten”

“Ik weiger om in hokjes te denken”

Veerle Dobbelaere, bekend als actrice in tal van televisieproducties, is al een viertal jaar bezig met het ontwerpen van allerlei snuisterijen voor binnen- en buitenhuis onder haar eigen naamlabel DOBS. Ze laat haar andere creatieve kant zien als ontwerpster in creaties zoals reusachtige zitkussens, originele wenskaartjes en zeemzoete koekie-traps (haar eigen visie op de klassieke etagères). Ze heeft geen eigen winkel, dus trekt Veerle Dobbelaere vaak rond met haar collectie en volgt daarmee de nieuwe trend van de pop-up shops. Via Rosalie, één van de uitbaatsters van Frais Divers, belandde ze op Zurenborg. De huiselijke sfeer die de zaak uitstraalt vormt het perfecte kader voor de verkoop. (Valerie MOLLY)

Het zonnige weer vormt wel een spelbreker, als ik haar collectie ga bekijken. De terrasjes zitten vol bij de eerste lentezon en iedereen vertoeft buiten. Dit kan je merken aan het lage aantal bezoekers van de tijdelijke shop. Jammer, want het aanbod is nochtans heel origineel en divers. De nieuwsgierigen die er wel geraakten zijn alvast enthousiast.

KOEKIE-TRAPS

‘Ik ben opgegroeid in een creatief nest. Mijn vader was diamantair van vader op zoon, maar hield het snel voor bekeken en legde zich toe op kunstgeschiedenis met als thema Oud Delft. Mijn moeder maakte ook steeds mooie creaties dankzij haar opleiding snit en naad. Eigenlijk heb ik de voorliefde voor handwerk en ontwerpen al van kindsaf meegekregen.’ vertelt Veerle. Ik weiger ook om in hokjes te denken, doe waar ik zin en tijd in heb. Probeer zo nieuwe producten op de markt te brengen voor een breed publiek. Ik hou van authentieke zaken, tikkeltje nostalgisch en exclusief’, vervolgt ze. Dit merk je op haar verkoop bij Frais Divers. Wenskaarten met originele boodschappen, die ze zelf wensjedatjes noemt, schattige kussens, eierdopjes met een jasje zijn allemaal van haar hand. Het zijn vooral de koekie-traps die de aandacht trekken. Veerle Dobbelaere bewijst met haar ‘meisjesachtige producten’ dat ze geen harde tante is zoals ze vaak wordt aanschouwd. ’De meesten kijken al niet meer raar op dat ik me naast mijn carrière als actrice ook toespits op het maken van eigen spullen, zoals de reuzengrote kussens. Sinds die grote zitzakken in de Rode

Loper zijn verschenen, zijn ze alom bekend geraakt. Ik probeer steeds nieuwe producten te bedenken, die ik telkens in België laat produceren.’ , vertelt Veerle. Haar laatste idee zijn de zogenaamde ‘koekie-traps’, snoepschalen gemaakt van unieke stukken servies die Veerle op rommelmarkten en in antiekzaken vindt. Van oud ‘bomma servies’ maakt Veerle Dobbelaere kleurrijke snoepschalen. Borden en glazen lijmt ze tot een mooie etagère aan elkaar. ‘Het lijkt een eenvoudig concept, maar nochtans is het zeer delicaat en arbeidsintensief werk. Al dat oude servies is heel broos en breekbaar.’. En heeft ze daar wel tijd voor met al het acteerwerk? ‘Ja hoor, ik doe dit vaak overdag, als de theaterproducties ’s avonds plaats vinden of tussen de opnames van films en series door.’

Iets van deze tijd vraag ik me af? ‘ Zeker wel, het publiek is ook vaak jong en stedelijk. En je kan op de ‘koekie-traps’ evengoed nootjes of olijven opleggen, verklaart Veerle. Cupcakes, van Amerikaanse oorsprong, worden een ware rage onder moeders met kinderen. Iedereen wil de mooiste maken. De gebakjes zien er wat artificieel uit, lijken overzoet en soms te mooi om op te eten. Kleine cakes die worden herleid tot kunstwerkjes. Het is een hele klus om ze zo mooi te krijgen, dus ook hier weer gaat het om originele en exclusieve stukken. Veerle Dobbelaere werkt daarom ook graag samen met Karen Van Winkel. Karen is freelancefotografe van beroep en gepassioneerd door het nieuwe bakfenomeen van de cupcakes. Karens kleine cakejes zorgen voor een mooie

opvulling van de koekie-traps. Ze heeft tevens een nieuw boek ‘Sweet stuff’ uit, met allerlei recepten voor het maken van je eigen cupcakes. Ook weer iets dat in is niet alleen bij jonge moeders aan de haard zo blijkt. Voor al dat handwerk betaal je een prijs natuurlijk, maar die blijkt goed mee te vallen. ‘Ik kan mijn werkuren niet doorrekenen. Ik ga voor kwaliteit en dus besteed ik er wel wat tijd aan, maar we gaan steeds voor een eerlijke prijs.’, verduidelijkt Veerle. Handgemaakte spullen zijn in tegenwoordig en daarvoor wil de consument wel al een centje meer neertellen.

INFO

Via homesales en een selectie van handelaars brengt ze haar producten aan de man. Veerle Dobbelaere is daarin heel selectief. Op 14 en 15 mei organiseert ze opnieuw een verkoop bij haar thuis in Berchem. Ook Rosalie van Frais Divers verzekert me dat de producten blijvend te koop zullen aangeboden worden in haar zaak. Voor diegenen die toen op de terrasjes zaten en de verkoop gemist hebben. De cupcakes zullen trouwens de basis vormen van een nieuw concept van

‘high tea’ dat je binnenkort bij Frais Divers zal kunnen bestellen. De cupcakes worden wel iets soberder en minder vettig dan de Amerikaanse! En ze zullen uiteraard op Veerle’s koekie-trap geserveerd worden. www.dobs.be www.sweet-stuff.be

Veerle Dobbelaere, rechts, op bezoek bij Frais Divers Foto's Stephan HUyGEN

ZURENBORG HEEFT NU OOK ZIjN “BAZAAR”

Het pand op de hoek van de Lange Leemstraat en de Cuperusstraat heeft al heel wat doelen gediend, van dure taartenwinkel tot Dienstenhuis. Bruggelingen

Hans heeft in Brugge een horecazaak gehad. Martine komt uit een horecafamilie, maar is het later gaan zoeken in mode en decoratie. “Mijn job bracht mij zeer veel in Antwerpen. Onze dochter zit hier op school en uiteindelijk zijn we in de Grote Hondstraat komen wonen. Wij zijn al twee jaar van plan om iets op te starten en in augustus vorig jaar zagen we dat de benedenverdieping van dit pand te huur stond. Het heeft heel veel potentieel en het klikte goed met de huisbaas”, zegt Martine. Bazaar is een eetcafé met een kleine, wat door de wereldkeuken beïnvloede snackkaart. Het is open vanaf 10u30 en dus op tijd voor de lunch. “Het is niet de bedoeling om er een nachtcafé van te maken”, zegt Martine.

TERRAS

Wat mooi meegenomen is, is de mogelijkheid om vooraan en aan de kant van de Lange Leemstraat een terras te plaatsen. Wat de cliënteel betreft, ervaren de nieuwe eigenaars zelfs na deze korte tijd al heel wat interesse vanuit de buurt. “En je mag ook het bedrijvencentrum De IJsfabriek nier vergeten”, zegt Martine. “Wij hopen ook te kunnen profiteren van het feit dat we niet aan de horecakant van Zurenborg zitten. Wij stellen vast dat heel wat mensen ons al hadden opgemerkt toen we nog met de werkzaamheden bezig waren. Hier passeren een tram en enkele bussen, mensen rijden langs hier de stad in en uit en we zitten vlakbij het station. We hebben dus nog niet veel aan publiciteit moeten doen.” De opening op drie maart werd opgeluisterd door een optreden van Just Married. Hans en Martine zijn van plan om regelmatig zoiets te organiseren. “Wat jazzy en wat blues!”

PORNO

Het pand waarin Bazaar is gevestigd, dateert uit 1937. Ons redactionele factotum

André Dejonghe woonde van ongeveer 1962 tot ongeveer 1975 met zijn ouders in het appartement op de eerste verdieping van de Cuperusstraat 42, vlak boven de nieuwe lunchbar. “In die periode was er een siga-

Martine en Hans openden er onlangs ‘Bazaar’, een nieuw eetcafé dat nu eens niet op de Dageraadplaats is gelegen. (Marcel SCHOETERS)

retten-krantenwinkel gevestigd. In de zaak was achter de toog een deur die naar een kleine kamer aan de kant van de Lange Leemstraat leidde. In dit kamertje hielden de uitbaters een soort bibliotheek in pornoboeken en -tijdschriften, waar heel wat ontleners op af kwamen. Die kwamen dan de sigarettenwinkel binnen en sommigen

draaiden daar dan wat rond tot er niemand anders in de winkel meer was, vooraleer in het achterkamertje te verdwijnen en wat later met een bruine papieren zak met hun boeken / tijdschriften terug de straat op te gaan. Voor zover ik weet, maar ik ben daar niet zeker meer van, kon je er ook strips ontlenen.”

“Het is een eetcafé en geen nachtcafé”

Het nieuwe café straalt niet alleen gezelligheid uit, het is er nog lekker ook. • Foto Dieter DEDECKER